မှန်ထဲကြည့်ပြီး ကျေနပ်ကြည်နူးနေစဉ်

တောင်ကုန်းလေးပေါ်မှာ တည်ဆောက်ထားတဲ့ နှစ်ထပ်အိမ်မြင့်မြင့်ကြီး။ နှစ်ထပ်အိမ်ကြီးရဲ့ ပြတင်းပေါက်တစ်ခုက အိမ်ကြီးဆီကို လာတဲ့ လမ်းဘက်ကို မျက်နှာမူထားသည် ။ ထိုပြတင်းပေါက်ကနေပြီးတော့ လမ်းလေးကို မျှော်ငေးနေတဲ့ မိန်းမလှလေး တစ်ဦး ။ အသက်အရွယ်အားဖြင့် သုံးဆယ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိမည်။ နက်မှောင်သော ဆံပင်ရှည်တွေ မှိုင်းညှို့သော မျက်ဝန်းတွေက ချောမော လှပမှု့ကို ပံ့ပိုးပေးထားပေမယ့် ဆွေးရိပ်သန်းပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မျှော်လင့်နေတာကိုလည်း သိသာစေသည်။ ပိုပြီး ထူးခြားစေတာက သူမရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို စတီးလက်ထိပ်လေးက လက်နောက်ပြန်ခတ်ထားခြင်းဖြစ်သည် ။ စတီး လက်ထိတ်လေးက တစ်ချိန်တုန်းက သစ်လွင်ခဲ့ပေမယ့် ခုတော့ အရောင်တွေက မှေးမှိန်ဖျော့တော့နေပြီ ။ ညနေတိုင်း ခုလိုအနေအထားနဲ့ မျှော်နေမိတာ တစ်ရက်မဟုတ် နှစ်ရက်မဟုတ် တစ်လမဟုတ် လပေါင်းများစွာ ရှိပြီ။ မျှော်တဲ့သူက မျှော်လင့်ချက် များစွာနဲ့ မျှော်နေပေမယ့် ပြန်လာရမဲ့သူကတော့ ပေါ်မလာနိုင်သေး။ ညနေသုံးနာရီ အချိန်လောက်ကစပြီး နေလုံးပျောက်လို့ အမှောင်ရောက်လာကာ လမ်းလေးကို မမြင်ရတဲ့ အချိန်ထိ ပြတင်းပေါက်ကနေပြီး မျှော်ရင်းလွမ်းနေရတာ သူသိမှသိပါလေစ။ သူ ရဲ့ စိတ်ကြိုက် အဝတ်အစားလေးတွေဝတ်ပြီး သူနေစေချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင်း နေရင်း သူ့ကို မျှော်နေမိတာ ရာသီစက်ဝန်း တစ်ပတ် ပြည့်ခဲ့ပြီ။ အလွမ်းတွေကို အဖော်ပြုရင်း မျက်ရည်တွေက ယီးလေးခိုရင်း မြန်မာဆန်ဆန်ရင်ဖုံး အကျီ င်္င်္ င်္လေးကိုဝတ်ကာ ချိတ်လုံချည်လေးနဲ့ စတီးလက်ထိတ်လေးတစ်စုံက လက်နောက်ပြန်ခတ်ထားရင်း မျှော်နေမိပြန်သည် ။ မျှော်နေရင်း အလင်းရောင် ကုန်ဆုံး သွားကာ မျှော်ကြည့်နေတဲ့ လမ်းလေးကို မမြင်ရတော့မှ မိမိကိုယ်ကို ခတ်ထားတဲ့ လက်ထိတ်လေးကို မှန်ထဲမှာ ကြည့်ပြီး ဖြုတ် လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေကို လဲပြီး ရင်ဖုံးအကျီ င်္ င်္နဲ့ ချိတ်လုံချည ပန်းဆီရောင်လေးကို သေချာ စနစ်တကျ ခေါက် သိမ်းကာ အိပ်ရာဝင်ခဲ့သည် ။ မျှော်မှန်းတမ်းတ နွမ်းလျရင်မော ရပါသည်မောင် ။သည်နေ့ညလည်း အိပ်မက်ကမ္ဘာမှာ မောင်နဲ့ တွေ့ဆုံရဖို့ ဆုတောင်းပါတယ်မောင် ။ အပြင်လောကမှာ တွေ့ဆုံခွင့် မရသေးပေမယ့် အိပ်မက်ထဲမှာတော့ တစ်ခါတစ်ရံ မောင်က ပန်းစည်းကြီးတစ်ပွေ့တစ်ပိုက်နဲ့ ပြုံးနေတာကို မြင်တွေ့ခွင့် နမ်းရှိုက်ခွင့် ရခဲ့တာတော့ ဘယ်အရာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ ဆုလဒ်တစ်ခုပါ မောင်။

မနက်မိုးလင်းတော့ တံခါးလာခေါက်တဲ့ အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီးရဲ့ အသံ ။ မမလေး မနက်စာ အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ ။ ကျွန်မနိုးပြီ ဒေါ်ကြီးလာပြီ။ မောင်နဲ့ အတူရှိစဉ်ကတည်းက သစ္စာရှိရှိ ရိုးရိုးသားသား တာပွန်ကျေပွန်ခဲ့သော ဆွေမျိုးမကင်း အိမ်မှာ ခေါ် ယူထားတာ ယခုဆိုရင် သံယောဇဉ်တွယ်ပြီး အိမ်သားတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပြီ ။ ဒီနေ့ ဘယ်သွားမလဲ မမလေး။ ရေတံခွန်တွေ ဘက်သွားရအောင်လေ ဒေါ်ကြီး။ မောင်ပေးခဲ့သော ကျောက်မြတ်ရတနာတွေက စောကလျာအတွက် မတောင့်မတ မပူမပင်ဘဲ နေထိုင်စားသောက်နိုင်သည်။ မနက်ပိုင်းတွေမှာ မောင်နဲ့ အတူရှိခဲ့တဲ့ နေရာတွေကို သွားရင်း သတိရအောင်းမေ့တာကို ဖြေဖျောက်ရင်း ညနေပိုင်းတွေ မှာတော့ မောင်ရှိစေချင်တဲ့နေရာမှာ မောင်ဖြစ်စေချင်တဲ့ ပုံစံလေးနဲ့ မျှော်ရင်းလွမ်းနေရပြန်သည် ။ ဘယ် အချိန် ဘယ်တော့များမှ ပြန်လာမှာလည်း စောကလျာ အမြဲတမ်းတ မျှော်နေရတာ တစ်ကိုယ်ရေ တစ်ယောက်တည်း လွမ်းရတဲ့ အဖြစ်က ရှည်လျားလွန်းလိုက်တာ။ စေကလျာ ဘုရားမှာ ဆုပန်ရင်လည်း မောင်အမြန် ပြန်လာဖို့ ကုသိုလ်ကောင်းမှု့လုပ်တိုင်းလည်း ဆုတောင်းမိတာက မောင်နဲ့ အမြန်ပြန်ဆုံဖို့ ။ စောကလျာရဲ့ အိပ်မက်တွေထဲမှာ ခါးတွေခြေထောက်တွေ လက်တွေမှာ သံကြိုးတွေ စတီးလက်ထိတ်တွေ။ တက်မက် သော ပျော်ရွှင်ကျေနပ် ကြည်နူးနေသော တောင့်တမှု့ကို ပြည့်စုံနေသော မျက်ဝန်းတွေနဲ့ အပြိုင် ပြုံးပျော်ကြည်နူးနေခဲ့သော မောင်နဲ့ စောကလျာ။ ဒီနေ့ မနက်အိပ်ယာကနိုးတော့ မျှော်နေကျ ပြတင်းပေါက်လေးက ကြည့်မိသည်။ နှင်းတွေရော မြူခိုးတွေရော တွေ့လိုက်ရတော့ စောကလျာနှင့် မောင်ရဲ့တွေ့ဆုံမှု့ ဟို အတိတ်ဆီကို စိတ်တွေရွေ့လျားသွားပြန်သည် ။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူဘဝက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ နယ်စပ်မြို့လေးကို အလည်လိုက်သွားစဉ် စောကလျာတို့စီးလာသော ကားလေးကို လူတစ်စုက လက်နက်တွေပြပြီး ရပ်ခိုင်းသည်။ပြီးတော့ ကားပေါ်မှာ ပါလာသည့် လူတွေဆီက ရွှေငွေ လက်ဝတ်လက်စား တန်ဖိုးရှိသည့် ပစ္စည်း တွေကို ယူရုံတင်အားမရဘဲ ရုပ်ရည်ချောမောလှပသည့် စောကလျာကို ကားပေါ်မှ ဆွဲချကာ လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်လိုက်ပြီး သံကြိူးနဲ့ တွဲကာ ဆွဲခေါ်လာသည်။ လက်နက်ကိုင် အဖွဲ့က ငါးယောက်။ခေါင်းဆောင်လုပ်သူက ဒီနေ့တော့ ရှယ်ဘဲဟေ့။ ကားပေါ်က ရတာ တော်တော်များတယ်။ ပြီးတော့ ဒီကောင်မလေးကို လော်ပန်ကြီးဆီပို့လိုက်ရင် ထပ်ရအုံးမှာ ငါတို့တော့ ထောပြီ။ တောထဲမှာ လျှောက်လာရင်း ချောင်းတစ်ခု ရောက်တော့ ခဏနားကြသည် ။ အဖွဲ့ထဲက တစ်ယောက်ကို ဟင်းရှာခိုင်းလိုက်ပြီး ကျန်တဲ့သူတွေက ရေချိုးဖို့ပြင်တဲ့သူကပြင် မီးမွှေးတဲ့ သူကမွှေးနဲ့ အလုပ်ရှုပ် သွားကြသည်။ ဟင်းစားရှာသွားတဲ့သူက ပြန်ရောက်မလာသေး။ ဟိုကောင် သွားတာ ကြာလှ ချေ လား။ မင်းလိုက်ကြည့်စမ်း။ ခေါင်းဆောင်က အမိန့်ပေးလိူက်ရာ နောက်တစ်ယောက် လိုက်သွားသည်။ လိုက်သွားတဲ့ သူပါ တော်တော်နှင့် ပေါ်မလာတော့ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ ဆောက်တည်ရာမရ။ ဒိုင်း သေနတ်သံ တစ်ချက်နှင့် အတူ နောက်တစ် ယောက် ကျသွားတော့ ပြေးပြီ။ မိမိတို့ ရင်ဆိုင်ရသူမှာ သာမန်လူ မဟုတ်ဘဲ ပျောက်ကျားနည်းစနစ် ကျွမ်းကျင်ပြီ လက်ဖြောင့်သူ မှန်းသိသွားတော့ နှစ်ယောက်တည်း ကျန်တဲ့ ဆရာတပည့် ပြေးပြီ။ စောကလျာ ကြောက်ပြီး နေရာတွင် မလှုပ်ရှားဘဲ ငြိမ်နေသည်။

သာမန်လူတစ်ယောက် အနေနဲ့ မိမိရှေ့တွင် လူတစ်ယောက် သွေးသံရဲရဲနဲ့ သေသွားတာကို မြင်ရတာ ကြောက်စရာ ကောင်းနေပြီး ခုတော့ တောထဲမှာ လက်ထိတ်သံကြိုး တန်းလန်းနဲ့။ ခဏကြာ အရာအားလုံး ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်သွားပြီး စောကလျာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ သစ်ပင်က လှုပ်သွားပြီး သေချာကြည့်လိုက်မှ လူတစ်ယောက်မှန်း သိရသည်။ ထွက်ပြေးသွားသော လူတွေကျန် ခဲ့သည့် ပစ္စည်းတွေကို စိတ်ကြိုက်ရှာဖွေ ယူငင်ပြီး လှည့်ထွက်သွားမည် ပြုရာ စောကလျာ အသံပေးပြီး နောက်ကနေ ပြေးလိုက်ခဲ့ သည် ။ ဒီမှာ ဒီမှာ ထိုလူ လှည့်ကြည့်တော့ မျက်နှာရဲ့ ပုစံကို ဖမ်းလို့မရ။ တောတွင်းတိုက်ပွဲအတွက် သေချာပြင်ဆင်ထားတော့ မျက်နှာကို အရောင်တွေခြယ်ပြီး ရုပ်ဖျက်ထားသည် ။ ဘာလဲ အသံက မာကျောကျော ဂျွတ်ဆတ်ဆတ်။ ရှင်နဲ့လိုက်ချင်လို့ ကျွန်မကို ဓားပြတွေဖမ်းလာတာ ကယ်ပါ မိကောင်းဖခင် သားသမီးပါ ငါစိတ်မဝင်စားဘူး။ ပြောပြောဆိုဆို ရှေ့ကလျှောက်သွား ရာ နောက်ကနေ ကမန်းကတန်းပြေးလိုက်ခဲ့ရသည်။ တက္ကသိုလ် အချောအလှတွေထဲမှာ နာမည်ကြီးခဲ့ပြီး ဓားပြတွေကတောင် ရုပ်ချောလို့ ဖမ်းလာတာကို သူလိုတောတွင်းသား လူကြမ်းတစ်ယောက်က စိတ်မဝင်စားတာ အံ့သြမိသည် ။ ငါ့အလုပ်က အဲဒီငါးကောင်ကို ရှင်းဖို့ဘဲ ကျန်တာ ငါနဲ့ မဆိုင်ဘူး။ ရှင် အဲဒီလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ တောကြီးထဲမှာ ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းမို့ အကူအညီတောင်းတာပါ ။ ပြီးတော့ ကြည့်ပါအုံး ကျွန်မလက် တွေမှာ လက်ထိတ်ကြီးတန်းလန်းနဲ့။ စောကလျာ အမျိုးမျိုးပြောပေမယ့် ထိုလူက လျှောက်မြဲ လျှောက်လျှက် ။ စောကလျာ ဒီ လောက်ရက်စက်တဲ့သူ ဒီလောက်ခေါင်းမာတဲ့သူ မတွေ့ဘူးသေး။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အလှကို ခံစားဖို့ ဝေးစွ ။ရှိတယ်လို့တောင် မထင် ။စောကလျာ အနေနဲ့ ရေနစ်သူလို တောနက်ထဲမှာ တွေ့တဲ့သူကို ကောက်ရိုးတစ်ပင်လို ဆွဲထားရသည်။ ကျွန်မကို မထားခဲ့ပါနဲ့ရှင် ပြောလည်းပြော နောက်ကလည်းလိုက်ရသည်မှာ အမော ။ ထိုလူကတော့ သူမကို ရှိတယ်လို့ မထင်။ သူမ မှာသာ လက်ထိတ်သံကြိုးတန်းလန်းနဲ့ မောနေပြီ ။ သူဘယ်သွားသွား နောက်ကလိုက်နေရသည့် ဘဝ။တောနက်ကြီးထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေမယ့်အစား သူ့နောက်က လိုက်နေရတာက အဖော်ရှိနေသေးသည်။ လှည့်မကြည့်တာ တစ်ခုဘဲ ။ တောင်ကုန်းလေးတစ်ခုပေါ် အရောက်မှာတော့ အောက်ကို ကြည့်လိုက်ရာ မြစ်ကြီး ။စောကလျာတို့ ရောက်နေတာ မြစ်ကမ်းပါး တောင်ကုန်းတစ်ခုမှန်း သိလိုက်ရသည် ။ ဒိုင်းကမ်းပါးပေါ်မှ ထိုလူ ပြုတ်ကျသွာတော့ စောကလျာ မိမိအဖြစ်ကို မေ့ပြီး ရေထဲကျ သွားသည့် ထိုလူကို ကူညီဖို့ရာ မြင့်မားသော ကမ်းပါးမှ ရေထဲသို့ ခုန်ချလိုက်သည် ။ ရေထဲရောက်ပြီး ကူးခတ်မယ် ဟန်ပြင်မှ လက်က လက်ထိတ်ကို သတိရသွားသည်။ သူများကို မကယ်နိုင်ဘဲ ကိုယ်ကိုတိုင် ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါပြီး ရေနစ်နေသည် ။ ရေထဲ မြုတ်ချည်ပေါ်ချည် ဖြစ်နေစဉ် လက်တစ်ဘက်က ဆွဲယူခြင်း ခံလိုက်ရပြီး တဖြည်းဖြည်း မြစ်ကမ်းဘေး ရောက်လာမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ် ကမ်းပါးသောင်ပြင်ပေါ်ရောက်တော့ ရေမွန်းသည့် ဒဏ်ကြောင့် သတိမေ့မလို ဖြစ်နေစဉ် ထိုလူက ပုခုံးပေါ်မှောက်ပြီး ရေတွေ အန်အောင် လုပ်ပေးပြီး ပါးစပ်ချင်းတေ့ကာ အသက်ရှုမှန်ဖို့လည်း ကူညီပေးသည် ။ ပုံမှန် အနေအထားရောက်တော့ မင်းက ရေမကူးတတ်ဘဲ ဘာလို့ ခုန်ဆင်းတာလဲ။ ရှင့်ကို ကယ်ချင်လို့ပေါ့ ရေကူးတတ်ပါတယ်။လက်က လက်ထိတ်ကို မေ့သွားတယ် ။ရှင်သေနတ်မှန်ပြီး ကျသွားတယ်ထင်လို့။ စေကလျာ ကြည့်လိုက်တော့ ခါးမှသွေးတွေတွေ့ရသည် ။ ရှင် ထိထားတာဘဲ ။ ဟုတ်တယ် စိုးရိမ်စရာတော့ မရှိပါဘူး ရှပ်ထိသွားတာပါ ။ဒီကောင်တွေ အဖွဲ့ကို ဖြိုရအုံးမှာ ။

ကိုယ် မီးဖိုလိုက်အုံးမယ်။ ပြောပြောဆိုဆို ထင်းခြောက်လေးတွေ ရှာကာ မီးဖို လိုက်သည် ။ သေနတ်ဒဏ်ရာကော စောကလျာကို ရေထဲက ဆယ်ယူကယ်တင်ထားရတာရော သွေးထွက်များနေတာကြောင့် အနာရှိန်တက်ပြီး ထိုလူ ဖျားနေပြီ ။ မီးဖိုဘေးမှာ လဲနေ ရင်း ငြီးနေတာကြောင့် စောကလျာ မိမိကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ကပ်ကာ အနွေးဓာတ်ပေးရင်း မျက်နှာကို သေချာကြည့်မိသည် ။ ရုပ်ဖျက် ထားတာတွေကလည်း ရေကြောင့် ပျယ်စပြုပြီ။ တည်ကြည်ခန့်ငြားသော မျက်နှာ မြင့်မားသော အရပ်အမောင်း ခန္ဓာကိုယ် ဖွဲစည်းပုံ ကလည်း အဆီပို မရှိ။ သူ့အကြောင်းကို နာမည်တောင် မသိရသေး။ ဒါပေမယ့် မိမိအသက်ကို ကယ်တာ နှစ်ကြိမ်ရှိပြီ။ခုတော့ အနာရှိန်ကြောင့် ဖျားကာ ချမ်းနေတဲ့ပုံပေါ်သည် ။ မိမိလက်ကလည်း လက်ထိတ်တန်းလန်းနဲ့ ။ မတတ်နိုင် ထိုလူပေါ် မှောက်အိပ်ပြီး အနွေးဓာတ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တိုက်ဂါး နာမည်ဝှက်က တိုက်ဂါး။ အမှောင်လောကရဲ့ နာမည် ။ ကြေးစားလူသတ်သမား ။ တောထဲတောင်ထဲ နယ်မြေလုကြရင်း ရှုတ်နေတဲ့သူကို ရှင်းပေးရသည် ။ သူဇစ်မြစ်ကလည်းဘယ်သူမှ မသိ။ ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး ပြန်ပျောက်သွားရင် ဆိုးသွမ်း ယုတ်မာတဲ့သူ သတင်း အစအန ရှာမရ။ တိုက်ဂါးကို မြင်ဖူးတဲ့သူမရှိ။ ဒဏ်ရာကြောင့် တညလုံး အဖျားတက်နေရင်း မနက်မိုးလင်း နေရောင်လေးထွက်လာတော့ သတိရလာသည်။ မိမိအပေါ်မှာ နွေးထွေးအိစက်နေသော အရာတစ်ခု ဖိထားသလို ဖြစ်နေ လို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မနေ့က ကောင်မလေး ။ သူ့အသက်ကို မငဲ့ဘဲ ရေထဲမှာ ဆယ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့သူ။ ကောင်မလေး နိုး သွားမှာ စိုးပြီး ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ မိန်းမတွေနှင့် ကင်းကင်းရှင်းရှင်း နေခဲ့သူ ။ မိဘမဲ့ စွန့်ပစ်ခံ ဘဝမှ ကြိုးစားပြီး ဘဝကို ရပ်တည် ရင်း တိုက်ခိုက်ရေးဆရာတစ်ဦးရဲ့ ကောင်းမှု့ကြောင့် တိုက်ဂါးနာမည်တစ်ခု ရခဲ့သူ။ သစ္စာဖောက်ပြန်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကို ရှင်းပြီး အခုအချိန်ထိ တစ်ကိုယ်တည်း သွားလာနေထိုင်သူ။ ကောင်မလေးကို ကြည့်နေရင်း တော်တော်လှတာဘဲဟု မှတ်ချက်ချမိသည်။ ဆံပင်လေးတွေ ဖရိုဖရဲနှင့် တောထဲမှာ ပေတီးပေစုတ်တောင် ဒီလောက်လှနေရင် သေချာစနစ်တကျ အလှ ပြုပြင်ထားမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်တောင် လှနေမလဲဟု မဆီမဆိုင် တွေးနေမိပြန်သည် ။ ခဏကြာတော့ ကောင်မလေး ဗိုက်ထဲမှာ တဂွီဂွီမည်သံ ကြားရပြီး နိုးလာသည်။ စောကလျာ နိုးလာလာခြင်း မိမိကို ကြည့်နေသောသူကို သတိထားမိသွားသည် ။မိမိ ကိုယ်လုံးလေးက သူအပေါ်မှာ မှောက်ရက် ကလေးဆိုတော့ မျက်နှာခြင်းနီးကပ်စွာ မြင်နေရသည် ။ထိုလူမှာ မနေ့ကလို မျက်ဝန်းတွေမရှိဘဲ အကြင်နာ အရိပ်သန်းသော မျက်လုံးတွေကို မြင်ရသည်။ စောကလျာကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာဘဲ ထိုလူရဲ့ နမ်းခြင်းကို ခံလိုက်ရသည် ။ ရှင် ဘာလုပ်တာလည်း မင်းစိတ်ဓာတ်ကို ကြိုက်လို့ ကျွန်မက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ ငါက ဂရုမစိုက်ဘဲ နေတာတောင် ငါ့အတွက်စိုးရိမ်ပြီး ကယ်ဖို့ကြိုးစားတာ ကို သတိထားမိလို့ပါ။မင်းကို ကျေးဇူးတင်တယ်။မင်းအတွက် စားဖို့လုပ်လိုက်အုံးမယ် ။ ပြောပြောဆိုဆို ထွက်သွားပြီး ယုန်တစ် ကောင်နှင့် တောကြက်တစ်ကောင် ပါလာသည် ။စားစရာတွေကို အရေခွံဆုတ်ပြီး မီးကင်နေစဉ် အနံ့ကလည်းမွှေးနေသည် ။ စော ကလျာ ဗိုက်ကလည်း ပိုဆာလာသည် ။ ဒီမှာ ရှင် ကျွန်မလက်က လက်ထိတ်ကို ဖြုတ်ပေးပါလား ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒီတိုင်းလည်းလှ နေတာဘဲ ကျွန်မ စားရင် ဘယ်လိုစားရမှာလဲ မင်းကို ဘယ်သူက ကျွေးမယ်ပြောလဲ ဟင် စောကလျာ ပါးစပ်ပိတ်သွားသည် ။ ယုန်ကင်နဲ့ ကြက်ကင်ရဲ့ အနံ့က ပိုပြီးမွှေးလာသည်။ ကြက်ကင်ကိုမြည်းကြည့်ပြီး ကောင်းလိုက်တာ ချိုပြီးမွှေးနေတာဘဲ စောကလျာ ခေါင်းငုံ့နေပြီး သူ့ဘက်လှည့်မကြည့်။ကြက်ကင် ကို ယူလာပြီး စောကလျာနား လာထိုင်သည် ။ပြီးတော့ အသားလေးတွေ ဖဲ့ကာ ခွံကျွေးသည်။ စောကလျာ စိတ်ကောက်ပြီး မူနေသည်။ စားနော် မစားရင် နမ်းမှာ မျက်စောင်းထိုးရင်း သူခွံကျွေးတာကို စားမိသည်။တောထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားတွေ ကြားထဲမှာတောင် ရင်မခုန်ခဲ့သူ ။သူနဲ့တွေ့မှ ရင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးပေမယ့် အပျိုစင်ပါးလေး နမ်းခံရပြီ။ကျေနပ် သလိုလို ပျော်သလိုလို ခံစားရသည်။ စားနေရင်းတန်းလန်း ဟာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက် မျက်လုံးမှိတ်လိုက် စောကလျာ ယောင်ရမ်း ပြီး မျက်လုံး မှိတ်လိုက်တော့ ပါးလေးကို နမ်းတာ ခံလိုက်ရသည်။ ဟင် ရှင် ရှင် ဘာလုပ်တာလဲ ငါ့ စိတ်ထဲမှာ မင်းကို ချစ်တဲ့စိတ် တွေ ပေါ်လာလို့ပါကွာ ရှင်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲ ဆိုပြီး အနိူင်ကျင့်တာလား ချစ်လို့ပါကွာ ပြီးတော့ မင်းမှာ ယောကျာ်းရှိလား ဘာတက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ အပျိုရှင့် အဲဒါဆို ပိုအဆင်ပြေပြီ ငါလည်း လူပျိုဘဲ ငါ့ကို ပြန်ချစ်လိုက် ပြီးတော့ အတူတူနေမယ် မင်းကို ချမ်းချမ်းသာသာ ထားနိုင်ပါတယ် မင်းမှာဆွေမျိုး မိဘတွေရှိလား ။

အမေ အဖေက မရှိတော့ဘူး အဒေါ်နဲ့နေတာ အင်း ပိုကောင်းတာပေါ့ မပြန်နဲ့တော့ ဒီကနေပြီး ကိုယ့်အိမ်ပြန်မယ်။ တစ်ခါတည်း လိုက်ခဲ့တော့။ ရှင်ကိုမှ ကျွန်မ မချစ်တာ။ ဘာလို့လိုက်ရမှာလည်း။ ရင်ခုန်သံကို မညာနဲ့လေ မင်းကို နမ်းတုန်းက ငါကြားလိုက်တယ် အဲဒါ ဗိုက်ဆာလို့ ဗိုက်ကမည်တာပါ စေကလျာ စကားမဆုံးခင် ထိုလူက ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူကာ ပါးစပ်လေးကို နမ်းလိုက်ပြီး ဖက်ထားလေသည်။စောကလျာ အသက်ရှုမရတော့ ။အတင်းရုန်းပြီး လွှတ်ပါအုံး အသက်ရှုကြပ်လို့ ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မှာ စောကလျာ ရင်ခုန်သံကို မညာချင်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ မရဘူး ပါးစပ်ကပြော အို ရှက်တယ်လေ ဘယ်သူကို ရှက်တာလဲသိဘူး သွား စောကလျာ ရှက်ပြီး ထသွားသော်လည်း သံကြိုးအစက သူ့လက်ထဲမှာ နောက်ကနေ ဆွဲပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ပတ်ချည်ခံလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ အနမ်းတွေကြားမှာ မလူးသာ မလွန့်သာ ယစ်မူးရင်း ပျော်ဝင်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကနေ ရင်သားနှစ်မွှာ ရင်သားနှစ် မွှာကနေ စိတ်ရှိတိုင်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းရှိုက်နေတာကို သာယာမိသည် ။ ချစ်ခင်ကြည်နူး သာယာတာက လက်ရှိမှာ သံကြိုးလက်ထိတ် အချုပ်အနှောင်နဲ့ သူစိတ်ထင်တိုင်း နမ်းရှိုက်နေတာကို ကျေနပ်မိသည် ။ မောင် စောကလျာ မရည်ရွယ်ပါဘဲ ပါးစပ်က ထွက်သွားသည်။ စောကို ချစ်လားဟင် ချစ်တယ်စော မောင်ဘဝထဲမှာ အပြီးအပိုင် ဖမ်းလိုက်ပြီ။ ဘယ်တော့မှ လွတ်ရက်မရှိ။ မောင့်ရဲ့ အိမ်သူသက်ထား ဇနီးမယား အဖြစ် အိမ်ထောင် တစ်သက်တစ်ကျွန်းကျစေ။ အမိန့်အတိုင်းပါမောင်။ စောကလျာ ချစ်စနိုးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ အပြစ်ဒဏ် အဖြစ် ရင်သားလေးတွေကို အနမ်းပေး ခံလိုက်ရပြန်သည် ။ လူကို ဒီလက်ထိတ်ကြီး ဖြုတ်မပေးဘဲ သံကြိုးတွေနဲ့ ထပ်ချည်ထားတာ သူထင်သလို လုပ်ချင်လို့ မဟုတ်လား စောက သဘောပေါက်လွယ်သားဘဲ။ မောင်ကျေနပ်တယ်မဟုတ်လား။ ခုလို ချည်တုတ်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာကို ။ အဲဒီလို မပြောပါနဲ့ ။ ချစ်လို့ပါ။ မောင်သဘောပါ။ ချစ်ရင်လည်း ခံမှာပါ။ မောင်နှိပ်စက်ရင်လည်း မောင့်စိတ်တိုင်းကျ လိုက်လျောမှာပါ ။စောဘဝမှာ မောင်ကို့ချစ်မိနေပြီ။ မောင်တောင်း ဆိုသမျှ လိုက်လျောပြီး ထားရာနေ စေရာသွား မောင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ်မောင်။ ချစ်လိုက်တာ စောရယ်။ မောင်ရဲ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့တော့နော်။ စောကလျာ ခေါင်းင်မြ့်မိသည်။ချစ်သူခေါ်ရာ လိုက်ဖို့ရာက မိန်းကလေးတို့ဘဝ အကျိုးပေးဘဲမဟုတ်လား။ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ဆန် ခမ်းခမ်းနားနား တည်ဆောက်ထားသော တောင်ကုန်းပေါ်က နှစ်ထပ်အိမ်လှလှကြီး။စမ်းချောင်းလေးလည်း ရှိသလို လမ်းဟောင်းလေးနဲ့ အေးဆေးတိတ်ဆိတ်တဲ့ နေရာလေး။ အိမ်ရဲ့ပြတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်ရင် လမ်းဟောင်းလေးကိုမြင်နိုင်သလို တခြားပြတင်းပေါက်တွေက ကြည့်ရင် မတူညီတဲ့ ရှု့ခင်းတွေကို မြင်နိုင်သည်။

စောမောင်စောအတွက် အဒေါ်ကြီး တစ်ယောက်ကို အဖော်ခေါ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ စောဝတ်ဖို့ရာ မင်္ဂလာဝတ်စုံလေး ဝယ်ခဲ့ဖို့ မှာထားတယ် ။ အမှတ်တရပေါ့။ စော ရှက်ပြုံးလေးသာ ပြုံးမိသည်။ အဒေါ်ကြီး ရောက်လာတော့ ညနေတောင်စောင်းလုပြီ။ အဒေါ်ကြီး ဝယ်လာတာက ပန်းဆီရောင် ချိတ်လုံချည်လေးနဲ့ အကျီ င်္ င်္လက်ရှည် ရင်ဖုံးပွပွလေး ။ စောကလျာ ရေမိုးချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲမယ်လုပ်တော့ မောင်ဝင်လာသည်။ ဟင် မောင် သူများ အဝတ်အစားလဲမလို့လေ အဲဒါသိလို ဝင်လာတာလေ ။ စောကလျာ မျက်စောင်းထိုးရင်း ဘော်လီလေးဝတ်မယ်လုပ်တော့ အဲဒါကြီး ဝတ်မနေပါနဲ့ကွာ ဒါဆို ဘာမှမဝတ်ရတော့ ဘူးလား ဒီတိုင်းနေရမှာလား။ မဟုတ်ပါဘူး။စောအတွက် သေချာပြင်ဆင်ပေးထားပါတယ်။အိပ်ရာပေါ်မှာ တင်ထားတယ်။ စောကလျာ အိပ်ရာပေါ်ကို သွားကြည့်လိုက်တော့ အဒေါ်ကြီး ဝယ်လာတဲ့ ပန်းဆီရောင် ချိတ်လုံချည်လေးနဲ့ ဝမ်းဆက်လေး။ ဘေးနားမှာတော့ ပြောင်လက်နေတဲ့ သံကြိုးရှည်တန်းလန်း စတီးလက်ထိတ်လေးနဲ့သော့လေးတစ်ခု။ စတွေ့တဲ့ အမှတ်တရလေး ဝတ်ပြီးစောင့်နေပါ မောင်။ စောကလျာ စာလေးဖတ်ပြီး ပြုံးမိသည်။မင်္ဂလာဦးညမှာ လှလှပပလေးဆင်ပြီး သူယူမဲ့သူတို့သမီးကို အိပ်ယာပေါ်မှာ လက်ထိတ် နောက်ပြန် ခတ်ခိုင်းပြီး အဆင့်သင့်စောင့်ခိုင်းတာ တော်တော်ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနိုင်တဲ့ မောင်ပါလား။ ဒါပေမယ့်လည်း စောကလျာချစ် မိနေပြီ။မောင်ထားရာနေ စေရာသွားပေးသမျှ အမိန့်တွေ နာခံမယ်လို့ ကတိပေးပြီးနေပြီ။ ပန်းရောင်ရင်ဖုံး အကျီ င်္ပွပွလေးကို ဘာမှ မခံဘဲ ဒီအတိုင်းဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချိတ်လုံချည်လေးကို သေသေသပ်သပ် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်လေး ဝတ်လိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းအလှလေး ပေါ်လာသည်။ ရင်ဖုံးအကျီ င်္အသားလေးက ဖဲသားပျော့ပျော့ ပါးပါးလေးဆိုတော့ အတွင်းထဲက ရင်သားနုနုအလှတွေကို လုံခြုံအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့။စောကလျာ မှန်ထဲက မိမိပုံရိပ်ကို ကြည့်ရင့် ရှက်နေမိသည်။ယနေ့ညမှာဆိုရင် မိမိကိုယ်လုံးလေးကို ချစ်သူမောင်က ဘာတွေလုပ်မည် မသိနိုင်။တွေးရင်း ရင်ခုန်ရင်း မောင်ညွှန်ကြားတဲ့အတိုင်း လက်ထိတ်ကို သော့ဖွင့်ကာ ဘယ်ဘက်လက်လးကို ခတ်လိုက်သည် ။တင်းတင်းလေးဖြစ်အောင် ဂရုစိုက်ပြီး ခတ်လိုက်တော့ နည်း နည်းနာသလို ရှိပေမယ့် မောင့်သဘောကျပေါ့။ ဘယ်ဘက်လက်ကို ခတ်လိုက်ပြီးတော့ မှန်ထဲကို ကြည့်ကာ ညာဘက်လက်ကို ခတ်လိုက်သည် ။ မိမိကိုယ်မိမိ လက်ထိတ်ခတ်ရ တာ ပထမဆုံးမို့ ခဲရာခဲဆစ် ကြိုးစားရသည် ။ ရှေ့ကခတ်တာ မဟုတ်ဘဲ လက်နောက်ပြန် ခတ်ရတာမို့ ပိုခက်သည် ။တော်တော်ဆိုး တဲ့မောင်။ဒါပေမယ့် မောင်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားပြီးတော့ မှန်ထဲမှာ ကြည့်မိသည်။ မှန်ထဲမှာ ပန်းဆီရောင် လေးနဲ့ နို့သီးခေါင်း ရာလေးတွေ ပေါ်နေပြီး ချိတ်လုံချည်လေးနဲ့ လက်ပြန်လက်ထိတ်ခတ်ခံထားရသော သတို့သမီးလေး ။ စောကလျာ မှန်ထဲကြည့်ပြီး ကျေနပ်ကြည်နူးနေစဉ်မှာဘဲ အခန်းအပြင်ဘက်က မောင့်ခြေသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

(Zawgyi)

ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္ျမင့္ျမင့္ႀကီး။ ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္တစ္ခုက အိမ္ႀကီးဆီကို လာတဲ့ လမ္းဘက္ကို မ်က္ႏွာမူထားသည္ ။ ထိုျပတင္းေပါက္ကေနၿပီးေတာ့ လမ္းေလးကို ေမွ်ာ္ေငးေနတဲ့ မိန္းမလွေလး တစ္ဦး ။ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ သုံးဆယ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိမည္။ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္ရွည္ေတြ မႈိင္းညႇိဳ႕ေသာ မ်က္ဝန္းေတြက ေခ်ာေမာ လွပမႈ႕ကို ပံ့ပိုးေပးထားေပမယ့္ ေဆြးရိပ္သန္းၿပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတာကိုလည္း သိသာေစသည္။ ပိုၿပီး ထူးျခားေစတာက သူမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္ကို စတီးလက္ထိပ္ေလးက လက္ေနာက္ျပန္ခတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ စတီး လက္ထိတ္ေလးက တစ္ခ်ိန္တုန္းက သစ္လြင္ခဲ့ေပမယ့္ ခုေတာ့ အေရာင္ေတြက ေမွးမွိန္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနၿပီ ။ ညေနတိုင္း ခုလို အေနအထားနဲ႔ ေမွ်ာ္ေနမိတာ တစ္ရက္မဟုတ္ ႏွစ္ရက္မဟုတ္ တစ္လမဟုတ္ လေပါင္းမ်ားစြာ ရွိၿပီ။ ေမွ်ာ္တဲ့သူက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားစြာနဲ႔ ေမွ်ာ္ေနေပမယ့္ ျပန္လာရမဲ့သူကေတာ့ ေပၚမလာႏိုင္ေသး။ ညေနသုံးနာရီ အခ်ိန္ေလာက္က စၿပီး ေနလုံးေပ်ာက္လို႔ အ ေမွာင္ေရာက္လာကာ လမ္းေလးကို မျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္ထိ ျပတင္းေပါက္ကေနၿပီး ေမွ်ာ္ရင္းလြမ္းေနရတာ သူ သိမွသိပါေလစ ။ သူ ရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ အဝတ္အစားေလးေတြ ဝတ္ၿပီး သူေနေစခ်င္တဲ့ ပုံစံအတိုင္း ေနရင္း သူ႔ကို ေမွ်ာ္ေနမိတာ ရာသီစက္ဝန္း တစ္ပတ္ ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ အလြမ္းေတြကို အေဖာ္ျပဳရင္း မ်က္ရည္ေတြက ယီးေလးခိုရင္း ျမန္မာဆန္ဆန္ရင္ဖုံး အက်ီ ၤၤ ေလၤးကို ဝတ္ကာ ခ်ိတ္လုံခ်ည္ ေလးနဲ႔ စတီး လက္ထိတ္ေလးတစ္စုံက လက္ေနာက္ျပန္ခတ္ထားရင္း ေမွ်ာ္ေနမိျပန္သည္ ။ ေမွ်ာ္ေနရင္း အလင္းေရာင္ ကုန္ဆုံး သြားကာ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတဲ့ လမ္းေလးကို မျမင္ရေတာ့မွ မိမိကိုယ္ကို ခတ္ထားတဲ့ လက္ထိတ္ေလးကို မွန္ထဲမွာ ၾကည့္ၿပီး ျဖဳတ္ လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားေတြကို လဲၿပီး ရင္ဖုံးအက်ီ ၤ နၤဲ့ ခ်ိတ္လုံခ်ည ပန္းဆီေရာင္ေလးကို ေသခ်ာ စနစ္တက် ေခါက္ သိမ္းကာ အိပ္ရာဝင္ခဲ့သည္ ။ ေမွ်ာ္မွန္းတမ္းတ ႏြမ္းလ်ရင္ေမာ ရပါသည္ေမာင္ ။သည္ေန႔ညလည္း အိပ္မက္ကမာၻမွာ ေမာင္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံရဖို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္ေမာင္ ။ အျပင္ေလာကမွာ ေတြ႕ဆုံခြင့္ မရေသးေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ေမာင္က ပန္းစည္းႀကီးတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္နဲ႔ ၿပဳံးေနတာကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ နမ္းရႈိက္ခြင့္ ရခဲ့တာေတာ့ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုပါ ေမာင္။

မနက္မိုးလင္းေတာ့ တံခါးလာေခါက္တဲ့ အိမ္ေဖာ္ အေဒၚႀကီးရဲ႕ အသံ ။ မမေလး မနက္စာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါၿပီ ။ ကြၽန္မႏိုးၿပီ ေဒၚႀကီး လာၿပီ ။ ေမာင္နဲ႔ အတူရွိစဥ္ကတည္းက သစၥာရွိရွိ ႐ိုး႐ိုးသားသား တာပြန္ေက်ပြန္ခဲ့ေသာ ေဆြမ်ိဳးမကင္း အိမ္မွာ ေခၚ ယူထားတာ ယခုဆိုရင္ သံေယာဇဥ္တြယ္ၿပီး အိမ္သားတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနၿပီ ။ ဒီေန႔ ဘယ္သြား မလဲ မမေလး ။ ေရတံခြန္ေတြ ဘက္သြားရေအာင္ေလ ေဒၚႀကီ ။ ေမာင္ေပးခဲ့ေသာ ေက်ာက္ျမတ္ရတနာေတြက ေစာကလ်ာအတြက္ မေတာင့္မတ မပူမပင္ဘဲ ေနထိုင္စားေသာက္ႏိုင္သည္ ။ မနက္ပိုင္းေတြမွာ ေမာင္နဲ႔ အတူရွိခဲ့တဲ့ ေနရာေတြကို သြားရင္း သတိရေအာင္းေမ့တာကို ေျဖေဖ်ာက္ ရင္း ညေနပိုင္းေတြ မွာေတာ့ ေမာင္ရွိေစခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ေမာင္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပုံစံေလးနဲ႔ ေမွ်ာ္ရင္းလြမ္းေနရျပန္သည္ ။ ဘယ္ အခ်ိန္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္လာမွာလည္း ေစာကလ်ာ အၿမဲတမ္းတ ေမွ်ာ္ေနရတာ တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ေယာက္တည္း လြမ္းရတဲ့ အျဖစ္က ရွည္လ်ားလြန္းလိုက္တာ။ ေစကလ်ာ ဘုရားမွာ ဆုပန္ရင္လည္း ေမာင္အျမန္ ျပန္လာဖို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕လုပ္တိုင္းလည္း ဆုေတာင္းမိတာက ေမာင္နဲ႔ အျမန္ ျပန္ဆုံဖို႔ ။ ေစာကလ်ာရဲ႕ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ခါးေတြေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြမွာ သံႀကိဳးေတြ စတီးလက္ထိတ္ေတြ။ တက္မက္ ေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္ ၾကည္ႏူးေနေသာ ေတာင့္တမႈ႕ကို ျပည့္စုံေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ ၿပဳံးေပ်ာ္ၾကည္ႏူးေနခဲ့ေသာ ေမာင္နဲ႔ ေစာကလ်ာ။ ဒီေန႔ မနက္အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ ေမွ်ာ္ေနက် ျပတင္းေပါက္ေလးက ၾကည့္မိသည္။ ႏွင္းေတြေရာ ျမဴခိုးေတြေရာ ေတြ႕ လိုက္ရေတာ့ ေစာကလ်ာႏွင့္ ေမာင္ရဲ႕ေတြ႕ဆုံမႈ႕ ဟို အတိတ္ဆီကို စိတ္ေတြေ႐ြ႕လ်ားသြားျပန္သည္ ။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘဝက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးကို အလည္လိုက္သြားစဥ္ ေစာကလ်ာတို႔စီးလာေသာ ကားေလးကို လူတစ္စုက လက္နက္ေတြျပၿပီး ရပ္ခိုင္းသည္။ၿပီးေတာ့ ကားေပၚမွာ ပါလာသည့္ လူေတြဆီက ေ႐ႊေငြ လက္ဝတ္လက္စား တန္ဖိုးရွိသည့္ ပစၥည္း ေတြကို ယူ႐ုံတင္အားမရဘဲ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပသည့္ ေစာကလ်ာကို ကားေပၚမွ ဆြဲခ်ကာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၿပီး သံႀကိဴးနဲ႔ တြဲကာ ဆြဲေခၚလာသည္။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕က ငါးေယာက္။ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ဒီေန႔ေတာ့ ရွယ္ဘဲေဟ့ ။ ကားေပၚက ရတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ေလာ္ပန္ႀကီးဆီပို႔လိုက္ရင္ ထပ္ရအုံးမွာ ငါတို႔ေတာ့ ေထာၿပီ။ ေတာထဲမွာ ေလွ်ာက္လာရင္း ေခ်ာင္းတစ္ခု ေရာက္ေတာ့ ခဏနားၾကသည္ ။ အဖြဲ႕ထဲက တစ္ေယာက္ကို ဟင္းရွာခိုင္းလိုက္ၿပီး က်န္တဲ့သူေတြက ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္တဲ့သူကျပင္ မီးေမႊးတဲ့ သူကေမႊးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ သြားၾကသည္။ ဟင္းစားရွာသြားတဲ့သူက ျပန္ေရာက္မလာေသး။ ဟိုေကာင္ သြားတာ ၾကာလွ ေခ် လား။ မင္းလိုက္ၾကည့္စမ္း။ ေခါင္းေဆာင္က အမိန႔္ေပးလိူက္ရာ ေနာက္တစ္ေယာက္ လိုက္သြားသည္။ လိုက္သြားတဲ့ သူပါ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပၚမလာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ေဆာက္တည္ရာမရ။ ဒိုင္း ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ႏွင့္ အတူ ေနာက္တစ္ ေယာက္ က်သြားေတာ့ ေျပးၿပီ။ မိမိတို႔ ရင္ဆိုင္ရသူမွာ သာမန္လူ မဟုတ္ဘဲ ေပ်ာက္က်ားနည္းစနစ္ ကြၽမ္းက်င္ၿပီ လက္ေျဖာင့္သူ မွန္းသိသြားေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္တဲ့ ဆရာတပည့္ ေျပးၿပီ။ ေစာကလ်ာ ေၾကာက္ၿပီး ေနရာတြင္ မလႈပ္ရွားဘဲ ၿငိမ္ေနသည္။

သာမန္လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ မိမိေရွ႕တြင္ လူတစ္ေယာက္ ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ ေသသြားတာကို ျမင္ရတာ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေနၿပီး ခုေတာ့ ေတာထဲမွာ လက္ထိတ္သံႀကိဳး တန္းလန္းနဲ႔။ ခဏၾကာ အရာအားလုံး ၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ေစာကလ်ာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ သစ္ပင္က လႈပ္သြားၿပီး ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မွ လူတစ္ေယာက္မွန္း သိရသည္။ ထြက္ေျပးသြားေသာ လူေတြက်န္ ခဲ့သည့္ ပစၥည္းေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ရွာေဖြ ယူငင္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားမည္ ျပဳရာ ေစာကလ်ာ အသံေပးၿပီး ေနာက္ကေန ေျပးလိုက္ခဲ့ သည္ ။ ဒီမွာ ဒီမွာ ထိုလူ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာရဲ႕ ပုစံကို ဖမ္းလို႔မရ။ ေတာတြင္းတိုက္ပြဲအတြက္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားေတာ့ မ်က္ႏွာကို အေရာင္ေတြျခယ္ၿပီး ႐ုပ္ဖ်က္ထားသည္ ။ ဘာလဲ အသံက မာေက်ာေက်ာ ဂြၽတ္ဆတ္ဆတ္။ ရွင္နဲ႔လိုက္ခ်င္လို႔ ကြၽန္မကို ဓားျပေတြဖမ္းလာတာ ကယ္ပါ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါ ငါစိတ္မဝင္စားဘူး။ ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွ႕ကေလွ်ာက္သြား ရာ ေနာက္ကေန ကမန္းကတန္းေျပးလိုက္ခဲ့ရသည္။ တကၠသိုလ္ အေခ်ာအလွေတြထဲမွာ နာမည္ႀကီးခဲ့ၿပီး ဓားျပေတြကေတာင္ ႐ုပ္ေခ်ာလို႔ ဖမ္းလာတာကို သူလိုေတာတြင္းသား လူၾကမ္းတစ္ေယာက္က စိတ္မဝင္စားတာ အံ့ၾသမိသည္ ။ ငါ့အလုပ္က အဲဒီငါးေကာင္ကို ရွင္းဖို႔ဘဲ က်န္တာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ရွင္ အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာႀကီးထဲမွာ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းမို႔ အကူအညီေတာင္းတာပါ ။ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ပါအုံး ကြၽန္မလက္ ေတြမွာ လက္ထိတ္ႀကီးတန္းလန္းနဲ႔။ ေစာကလ်ာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာေပမယ့္ ထိုလူက ေလွ်ာက္ၿမဲ ေလွ်ာက္လွ်က္ ။ ေစာကလ်ာ ဒီ ေလာက္ရက္စက္တဲ့သူ ဒီေလာက္ေခါင္းမာတဲ့သူ မေတြ႕ဘူးေသး။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွကို ခံစားဖို႔ ေဝးစြ ။ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ ။ေစာကလ်ာ အေနနဲ႔ ေရနစ္သူလို ေတာနက္ထဲမွာ ေတြ႕တဲ့သူကို ေကာက္႐ိုးတစ္ပင္လို ဆြဲထားရသည္။ ကြၽန္မကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ရွင္ ေျပာလည္းေျပာ ေနာက္ကလည္းလိုက္ရသည္မွာ အေမာ ။ ထိုလူကေတာ့ သူမကို ရွိတယ္လို႔ မထင္။ သူမ မွာသာ လက္ထိတ္သံႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ေမာေနၿပီ ။ သူဘယ္သြားသြား ေနာက္ကလိုက္ေနရသည့္ ဘဝ။ေတာနက္ႀကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမယ့္အစား သူ႔ေနာက္က လိုက္ေနရတာက အေဖာ္ရွိေနေသးသည္။ လွည့္မၾကည့္တာ တစ္ခုဘဲ ။ ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုေပၚ အေရာက္မွာေတာ့ ေအာက္ကို ၾကည့္လိုက္ရာ ျမစ္ႀကီး ။ေစာကလ်ာတို႔ ေရာက္ေနတာ ျမစ္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္းတစ္ခုမွန္း သိလိုက္ရသည္ ။ ဒိုင္းကမ္းပါးေပၚမွ ထိုလူ ျပဳတ္က်သြာေတာ့ ေစာကလ်ာ မိမိအျဖစ္ကို ေမ့ၿပီး ေရထဲက် သြားသည့္ ထိုလူကို ကူညီဖို႔ရာ ျမင့္မားေသာ ကမ္းပါးမွ ေရထဲသို႔ ခုန္ခ်လိုက္သည္ ။ ေရထဲေရာက္ၿပီး ကူးခတ္မယ္ ဟန္ျပင္မွ လက္က လက္ထိတ္ကို သတိရသြားသည္။ သူမ်ားကို မကယ္ႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေရစီးႏွင့္အတူ ေမ်ာပါၿပီး ေရနစ္ေနသည္ ။ ေရထဲ ျမဳတ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ ျဖစ္ေနစဥ္ လက္တစ္ဘက္က ဆြဲယူျခင္း ခံလိုက္ရၿပီး တျဖည္းျဖည္း ျမစ္ကမ္းေဘး ေရာက္လာမွန္း သိလိုက္ရသည္။ ္ ကမ္းပါးေသာင္ျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေရမြန္းသည့္ ဒဏ္ေၾကာင့္ သတိေမ့မလို ျဖစ္ေနစဥ္ ထိုလူက ပုခုံးေပၚေမွာက္ၿပီး ေရေတြ အန္ေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး ပါးစပ္ခ်င္းေတ့ကာ အသက္ရႈမွန္ဖို႔လည္း ကူညီေပးသည္ ။ ပုံမွန္ အေနအထားေရာက္ေတာ့ မင္းက ေရမကူးတတ္ဘဲ ဘာလို႔ ခုန္ဆင္းတာလဲ။ ရွင့္ကို ကယ္ခ်င္လို႔ေပါ့ ေရကူးတတ္ပါတယ္။လက္က လက္ထိတ္ကို ေမ့သြားတယ္ ။ရွင္ေသနတ္မွန္ၿပီး က်သြားတယ္ထင္လို႔။ ေစကလ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခါးမွေသြးေတြေတြ႕ရသည္ ။ ရွင္ ထိထားတာဘဲ ။ ဟုတ္တယ္ စိုးရိမ္စရာေတာ့ မရွိပါဘူး ရွပ္ထိသြားတာပါ ။ဒီေကာင္ေတြ အဖြဲ႕ကို ၿဖိဳရအုံးမွာ ။

ကိုယ္ မီးဖိုလိုက္အုံးမယ္။ ေျပာေျပာဆိုဆို ထင္းေျခာက္ေလးေတြ ရွာကာ မီးဖို လိုက္သည္ ။ ေသနတ္ဒဏ္ရာေကာ ေစာကလ်ာကို ေရထဲက ဆယ္ယူကယ္တင္ထားရတာေရာ ေသြးထြက္မ်ားေနတာေၾကာင့္ အနာရွိန္တက္ၿပီး ထိုလူ ဖ်ားေနၿပီ ။ မီးဖိုေဘးမွာ လဲေန ရင္း ၿငီးေနတာေၾကာင့္ ေစာကလ်ာ မိမိကိုယ္လုံးေလးနဲ႔ ကပ္ကာ အေႏြးဓာတ္ေပးရင္း မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္ ။ ႐ုပ္ဖ်က္ ထားတာေတြကလည္း ေရေၾကာင့္ ပ်ယ္စျပဳၿပီ။ တည္ၾကည္ခန႔္ျငားေသာ မ်က္ႏွာ ျမင့္မားေသာ အရပ္အေမာင္း ခႏၶာကိုယ္ ဖြဲစည္းပုံ ကလည္း အဆီပို မရွိ။ သူ႔အေၾကာင္းကို နာမည္ေတာင္ မသိရေသး။ ဒါေပမယ့္ မိမိအသက္ကို ကယ္တာ ႏွစ္ႀကိမ္ရွိၿပီ။ခုေတာ့ အနာရွိန္ေၾကာင့္ ဖ်ားကာ ခ်မ္းေနတဲ့ပုံေပၚသည္ ။ မိမိလက္ကလည္း လက္ထိတ္တန္းလန္းနဲ႔ ။ မတတ္ႏိုင္ ထိုလူေပၚ ေမွာက္အိပ္ၿပီး အေႏြးဓာတ္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ တိုက္ဂါး နာမည္ဝွက္က တိုက္ဂါး။ အေမွာင္ေလာကရဲ႕ နာမည္ ။ ေၾကးစားလူသတ္သမား ။ ေတာထဲေတာင္ထဲ နယ္ေျမလုၾကရင္း ရႈတ္ေနတဲ့သူကို ရွင္းေပးရသည္ ။ သူဇစ္ျမစ္ကလည္းဘယ္သူမွ မသိ။ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာၿပီး ျပန္ေပ်ာက္သြားရင္ ဆိုးသြမ္း ယုတ္မာတဲ့သူ သတင္း အစအန ရွာမရ။ တိုက္ဂါးကို ျမင္ဖူးတဲ့သူမရွိ။ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ တညလုံး အဖ်ားတက္ေနရင္း မနက္မိုးလင္း ေနေရာင္ေလးထြက္လာေတာ့ သတိရလာသည္။ မိမိအေပၚမွာ ေႏြးေထြးအိစက္ေနေသာ အရာတစ္ခု ဖိထားသလို ျဖစ္ေန လို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မေန႔က ေကာင္မေလး ။ သူ႔အသက္ကို မငဲ့ဘဲ ေရထဲမွာ ဆယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သူ။ ေကာင္မေလး ႏိုး သြားမွာ စိုးၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္သည္ ။ မိန္းမေတြႏွင့္ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနခဲ့သူ ။ မိဘမဲ့ စြန႔္ပစ္ခံ ဘဝမွ ႀကိဳးစားၿပီး ဘဝကို ရပ္တည္ ရင္း တိုက္ခိုက္ေရးဆရာတစ္ဦးရဲ႕ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ တိုက္ဂါးနာမည္တစ္ခု ရခဲ့သူ။ သစၥာေဖာက္ျပန္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ကို ရွင္းၿပီး အခုအခ်ိန္ထိ တစ္ကိုယ္တည္း သြားလာေနထိုင္သူ။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေနရင္း ေတာ္ေတာ္လွတာဘဲဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဆံပင္ေလးေတြ ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ ေတာထဲမွာ ေပတီးေပစုတ္ေတာင္ ဒီေလာက္လွေနရင္ ေသခ်ာစနစ္တက် အလွ ျပဳျပင္ထားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွေနမလဲဟု မဆီမဆိုင္ ေတြးေနမိျပန္သည္ ။ ခဏၾကာေတာ့ ေကာင္မေလး ဗိုက္ထဲမွာ တဂြီဂြီမည္သံ ၾကားရၿပီး ႏိုးလာသည္။ ေစာကလ်ာ ႏိုးလာလာျခင္း မိမိကို ၾကည့္ေနေသာသူကို သတိထားမိသြားသည္ ။မိမိ ကိုယ္လုံးေလးက သူအေပၚမွာ ေမွာက္ရက္ ကေလးဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာျခင္းနီးကပ္စြာ ျမင္ေနရသည္ ။ထိုလူမွာ မေန႔ကလို မ်က္ဝန္းေတြမရွိဘဲ အၾကင္နာ အရိပ္သန္းေသာ မ်က္လုံးေတြကို ျမင္ရသည္။ ေစာကလ်ာၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ထိုလူရဲ႕ နမ္းျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္ ။ ရွင္ ဘာလုပ္တာလည္း မင္းစိတ္ဓာတ္ကို ႀကိဳက္လို႔ ကြၽန္မက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ ငါက ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေနတာေတာင္ ငါ့အတြက္စိုးရိမ္ၿပီး ကယ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာ ကို သတိထားမိလို႔ပါ။မင္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္။မင္းအတြက္ စားဖို႔လုပ္လိုက္အုံးမယ္ ။ ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္သြားၿပီး ယုန္တစ္ ေကာင္ႏွင့္ ေတာၾကက္တစ္ေကာင္ ပါလာသည္ ။စားစရာေတြကို အေရခြံဆုတ္ၿပီး မီးကင္ေနစဥ္ အနံ႔ကလည္းေမႊးေနသည္ ။ ေစာ ကလ်ာ ဗိုက္ကလည္း ပိုဆာလာသည္ ။ ဒီမွာ ရွင္ ကြၽန္မလက္က လက္ထိတ္ကို ျဖဳတ္ေပးပါလား ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဒီတိုင္းလည္းလွ ေနတာဘဲ ကြၽန္မ စားရင္ ဘယ္လိုစားရမွာလဲ မင္းကို ဘယ္သူက ေကြၽးမယ္ေျပာလဲ ဟင္ ေစာကလ်ာ ပါးစပ္ပိတ္သြားသည္ ။ ယုန္ကင္နဲ႔ ၾကက္ကင္ရဲ႕ အနံ႔က ပိုၿပီးေမႊးလာသည္။ ၾကက္ကင္ကိုျမည္းၾကည့္ၿပီး ေကာင္းလိုက္တာ ခ်ိဳၿပီးေမႊးေနတာဘဲ ေစာကလ်ာ ေခါင္းငုံ႔ေနၿပီး သူ႔ဘက္လွည့္မၾကည့္။ၾကက္ကင္ ကို ယူလာၿပီး ေစာကလ်ာနား လာထိုင္သည္ ။ၿပီးေတာ့ အသားေလးေတြ ဖဲ့ကာ ခြံေကြၽးသည္။ ေစာကလ်ာ စိတ္ေကာက္ၿပီး မူေနသည္။ စားေနာ္ မစားရင္ နမ္းမွာ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း သူခြံေကြၽးတာကို စားမိသည္။ေတာထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ၾကားထဲမွာေတာင္ ရင္မခုန္ခဲ့သူ ။သူနဲ႔ေတြ႕မွ ရင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးေပမယ့္ အပ်ိဳစင္ပါးေလး နမ္းခံရၿပီ။ေက်နပ္ သလိုလို ေပ်ာ္သလိုလို ခံစားရသည္။ စားေနရင္းတန္းလန္း ဟာ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ ေစာကလ်ာ ေယာင္ရမ္း ၿပီး မ်က္လုံး မွိတ္လိုက္ေတာ့ ပါးေလးကို နမ္းတာ ခံလိုက္ရသည္။ ဟင္ ရွင္ ရွင္ ဘာလုပ္တာလဲ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ မင္းကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ ေတြ ေပၚလာလို႔ပါကြာ ရွင္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲ ဆိုၿပီး အႏိူင္က်င့္တာလား ခ်စ္လို႔ပါကြာ ၿပီးေတာ့ မင္းမွာ ေယာက်ာ္းရွိလား ဘာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ အပ်ိဳရွင့္ အဲဒါဆို ပိုအဆင္ေျပၿပီ ငါလည္း လူပ်ိဳဘဲ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္လိုက္ ၿပီးေတာ့ အတူတူေနမယ္ မင္းကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ထားႏိုင္ပါတယ္ မင္းမွာေဆြမ်ိဳး မိဘေတြရွိလား ။

အေမ အေဖက မရွိေတာ့ဘူး အေဒၚနဲ႔ေနတာ အင္း ပိုေကာင္းတာေပါ့ မျပန္နဲ႔ေတာ့ ဒီကေနၿပီး ကိုယ့္အိမ္ျပန္မယ္။ တစ္ခါတည္း လိုက္ခဲ့ေတာ့။ ရွင္ကိုမွ ကြၽန္မ မခ်စ္တာ။ ဘာလို႔လိုက္ရမွာလည္း။ ရင္ခုန္သံကို မညာနဲ႔ေလ မင္းကို နမ္းတုန္းက ငါၾကားလိုက္တယ္ အဲဒါ ဗိုက္ဆာလို႔ ဗိုက္ကမည္တာပါ ေစကလ်ာ စကားမဆုံးခင္ ထိုလူက ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲယူကာ ပါးစပ္ေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး ဖက္ထားေလသည္။ေစာကလ်ာ အသက္ရႈမရေတာ့ ။အတင္း႐ုန္းၿပီး လႊတ္ပါအုံး အသက္ရႈၾကပ္လို႔ ခ်စ္တယ္ေျပာမွ လႊတ္မွာ ေစာကလ်ာ ရင္ခုန္သံကို မညာခ်င္ေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ မရဘူး ပါးစပ္ကေျပာ အို ရွက္တယ္ေလ ဘယ္သူကို ရွက္တာလဲသိဘူး သြား ေစာကလ်ာ ရွက္ၿပီး ထသြားေသာ္လည္း သံႀကိဳးအစက သူ႔လက္ထဲမွာ ေနာက္ကေန ဆြဲၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကို ပတ္ခ်ည္ခံလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ အနမ္းေတြၾကားမွာ မလူးသာ မလြန႔္သာ ယစ္မူးရင္း ေပ်ာ္ဝင္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာကေန ရင္သားႏွစ္မႊာ ရင္သားႏွစ္ မႊာကေန စိတ္ရွိတိုင္း ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ နမ္းရႈိက္ေနတာကို သာယာမိသည္ ။ ခ်စ္ခင္ၾကည္ႏူး သာယာတာက လက္ရွိမွာ သံႀကိဳးလက္ထိတ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္နဲ႔ သူစိတ္ထင္တိုင္း နမ္းရႈိက္ေနတာကို ေက်နပ္မိသည္ ။ ေမာင္ ေစာကလ်ာ မရည္႐ြယ္ပါဘဲ ပါးစပ္က ထြက္သြားသည္။ ေစာကို ခ်စ္လားဟင္ ခ်စ္တယ္ေစာ ေမာင္ဘဝထဲမွာ အၿပီးအပိုင္ ဖမ္းလိုက္ၿပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္ရက္မရွိ။ ေမာင့္ရဲ႕ အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယား အျဖစ္ အိမ္ေထာင္ တစ္သက္တစ္ကြၽန္းက်ေစ။ အမိန႔္အတိုင္းပါေမာင္။ ေစာကလ်ာ ခ်စ္စႏိုးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အျပစ္ဒဏ္ အျဖစ္ ရင္သားေလးေတြကို အနမ္းေပး ခံလိုက္ရျပန္သည္ ။ လူကို ဒီလက္ထိတ္ႀကီး ျဖဳတ္မေပးဘဲ သံႀကိဳးေတြနဲ႔ ထပ္ခ်ည္ထားတာ သူထင္သလို လုပ္ခ်င္လို႔ မဟုတ္လား ေစာက သေဘာေပါက္လြယ္သားဘဲ။ ေမာင္ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား။ ခုလို ခ်ည္တုတ္ၿပီး အႏိုင္က်င့္တာကို ။ အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႔ ။ ခ်စ္လို႔ပါ။ ေမာင္သေဘာပါ။ ခ်စ္ရင္လည္း ခံမွာပါ။ ေမာင္ႏွိပ္စက္ရင္လည္း ေမာင့္စိတ္တိုင္းက် လိုက္ေလ်ာမွာပါ ။ေစာဘဝမွာ ေမာင္ကို႔ခ်စ္မိေနၿပီ။ ေမာင္ေတာင္း ဆိုသမွ် လိုက္ေလ်ာၿပီး ထားရာေန ေစရာသြား ေမာင့္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရပါမယ္ေမာင္။ ခ်စ္လိုက္တာ ေစာရယ္။ ေမာင္ရဲ႕အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ေတာ့ေနာ္။ ေစာကလ်ာ ေခါင္းင္ျမ့္မိသည္။ခ်စ္သူေခၚရာ လိုက္ဖို႔ရာက မိန္းကေလးတို႔ဘဝ အက်ိဳးေပးဘဲမဟုတ္လား။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ခမ္းခမ္းနားနား တည္ေဆာက္ထားေသာ ေတာင္ကုန္းေပၚက ႏွစ္ထပ္အိမ္လွလွႀကီး။စမ္းေခ်ာင္းေလးလည္း ရွိသလို လမ္းေဟာင္းေလးနဲ႔ ေအးေဆးတိတ္ဆိတ္တဲ့ ေနရာေလး။ အိမ္ရဲ႕ျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္ရင္ လမ္းေဟာင္းေလးကိုျမင္ႏိုင္သလို တျခားျပတင္းေပါက္ေတြက ၾကည့္ရင္ မတူညီတဲ့ ရႈ႕ခင္းေတြကို ျမင္ႏိုင္သည္။

ေစာေမာင္ေစာအတြက္ အေဒၚႀကီး တစ္ေယာက္ကို အေဖာ္ေခၚထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာဝတ္ဖို႔ရာ မဂၤလာဝတ္စုံေလး ဝယ္ခဲ့ဖို႔ မွာထားတယ္ ။ အမွတ္တရေပါ့။ ေစာ ရွက္ၿပဳံးေလးသာ ၿပဳံးမိသည္။ အေဒၚႀကီး ေရာက္လာေတာ့ ညေနေတာင္ေစာင္းလုၿပီ။ အေဒၚႀကီး ဝယ္လာတာက ပန္းဆီေရာင္ ခ်ိတ္လုံခ်ည္ေလးနဲ႔ အက်ီ ၤ လၤက္ရွည္ ရင္ဖုံးပြပြေလး ။ ေစာကလ်ာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားလဲမယ္လုပ္ေတာ့ ေမာင္ဝင္လာသည္။ ဟင္ ေမာင္ သူမ်ား အဝတ္အစားလဲမလို႔ေလ အဲဒါသိလို ဝင္လာတာေလ ။ ေစာကလ်ာ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေဘာ္လီေလးဝတ္မယ္လုပ္ေတာ့ အဲဒါႀကီး ဝတ္မေနပါနဲ႔ကြာ ဒါဆို ဘာမွမဝတ္ရေတာ့ ဘူးလား ဒီတိုင္းေနရမွာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ေစာအတြက္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ေပးထားပါတယ္။အိပ္ရာေပၚမွာ တင္ထားတယ္။ ေစာကလ်ာ အိပ္ရာေပၚကို သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဒၚႀကီး ဝယ္လာတဲ့ ပန္းဆီေရာင္ ခ်ိတ္လုံခ်ည္ေလးနဲ႔ ဝမ္းဆက္ေလး။ ေဘးနားမွာေတာ့ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ သံႀကိဳးရွည္တန္းလန္း စတီးလက္ထိတ္ေလးနဲ႔ေသာ့ေလးတစ္ခု။ စေတြ႕တဲ့ အမွတ္တရေလး ဝတ္ၿပီးေစာင့္ေနပါ ေမာင္။ ေစာကလ်ာ စာေလးဖတ္ၿပီး ၿပဳံးမိသည္။မဂၤလာဦးညမွာ လွလွပပေလးဆင္ၿပီး သူယူမဲ့သူတို႔သမီးကို အိပ္ယာေပၚမွာ လက္ထိတ္ ေနာက္ျပန္ ခတ္ခိုင္းၿပီး အဆင့္သင့္ေစာင့္ခိုင္းတာ ေတာ္ေတာ္ပိုင္စိုးပိုင္နင္းႏိုင္တဲ့ ေမာင္ပါလား။ ဒါေပမယ့္လည္း ေစာကလ်ာခ်စ္ မိေနၿပီ။ေမာင္ထားရာေန ေစရာသြားေပးသမွ် အမိန႔္ေတြ နာခံမယ္လို႔ ကတိေပးၿပီးေနၿပီ။ ပန္းေရာင္ရင္ဖုံး အက်ီ ပၤြပြေလးကို ဘာမွ မခံဘဲ ဒီအတိုင္းဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ိတ္လုံခ်ည္ေလးကို ေသေသသပ္သပ္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး ဝတ္လိုက္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းအလွေလး ေပၚလာသည္။ ရင္ဖုံးအက်ီ အၤသားေလးက ဖဲသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါးပါးေလးဆိုေတာ့ အတြင္းထဲက ရင္သားႏုႏုအလွေတြကို လုံၿခဳံေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။ေစာကလ်ာ မွန္ထဲက မိမိပုံရိပ္ကို ၾကည့္ရင့္ ရွက္ေနမိသည္။ယေန႔ညမွာဆိုရင္ မိမိကိုယ္လုံးေလးကို ခ်စ္သူေမာင္က ဘာေတြလုပ္မည္ မသိႏိုင္။ေတြးရင္း ရင္ခုန္ရင္း ေမာင္ၫႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း လက္ထိတ္ကို ေသာ့ဖြင့္ကာ ဘယ္ဘက္လက္လးကို ခတ္လိုက္သည္ ။တင္းတင္းေလးျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ခတ္လိုက္ေတာ့ နည္း နည္းနာသလို ရွိေပမယ့္ ေမာင့္သေဘာက်ေပါ့။ ဘယ္ဘက္လက္ကို ခတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ မွန္ထဲကို ၾကည့္ကာ ညာဘက္လက္ကို ခတ္လိုက္သည္ ။ မိမိကိုယ္မိမိ လက္ထိတ္ခတ္ရ တာ ပထမဆုံးမို႔ ခဲရာခဲဆစ္ ႀကိဳးစားရသည္ ။ ေရွ႕ကခတ္တာ မဟုတ္ဘဲ လက္ေနာက္ျပန္ ခတ္ရတာမို႔ ပိုခက္သည္ ။ေတာ္ေတာ္ဆိုး တဲ့ေမာင္။ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ မွန္ထဲမွာ ၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲမွာ ပန္းဆီေရာင္ ေလးနဲ႔ ႏို႔သီးေခါင္း ရာေလးေတြ ေပၚေနၿပီး ခ်ိတ္လုံခ်ည္ေလးနဲ႔ လက္ျပန္လက္ထိတ္ခတ္ခံထားရေသာ သတို႔သမီးေလး ။ ေစာကလ်ာ မွန္ထဲၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ၾကည္ႏူးေနစဥ္မွာဘဲ အခန္းအျပင္ဘက္က ေမာင့္ေျခသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။