Month: June 2019

ကို့သဲလေးက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လွလိုက္တာကြာ ခါးတိုအကျႌအဖြူ နီရဲရဲထဘီလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကျနော် ကြည့်ငေးနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာထိုင်ရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့ သက်စုခိုင် အသာရုန်းတယ်။ ထဘီလဲ လိုက်ဦးမယ်ကိုရယ် မလဲနဲ့ကွာ။ ဒီယူနီဖောင်းလေးနဲ့မှ ပိုလိုးကောင်းမှာ သက္စုက ကျနော့်ကိုမျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကို့ခ်စ်သူ သူနာပြုဆရာမလေးကို ယူနီဖောင်းဝတ်လေးနဲ့ ပိုလုပ်ချင်လို့ ဟွန်းအဝတ်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့ ပြန်လျှော်ရင် စင်ပါတယ် သက်ရဲ့ ပြောရင်း ထဘီနီလေးပေါ်က ပေါင်သားအိအိကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သက္စုက ခေါင်းပေါ်ဆောင်းထားတဲ့ ကဒ်အဖြူလေးကို ချွတ်ပြီး ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်တယ်။ ထူပြည့်ပြည့် နီနုနု နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပြွတ်ခနဲ ကျနော် ငုံနမ်းစုပ်ယူလိုက်ရင်း ခါးလေးကို တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့အတူ သက္စုရဲ့ ညည်းသံလေး။ အကျႌပေါ်ကနေ နို့မို့မို့လေးကို… Continue reading အခုလိုချင်နေပြီမလား

တနေ့ကျော်စွာတယောက် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက ကျော်စွာမိဘတွေကို စာပို့ပြီးရုံးခန်း ခေါ်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျော်စွာ ကျောင်းပြေးတဲ့အတွက်ပါ။ ကျော်စွာ ကျောင်းဘယ်လောက်ပြေးသလဲဆိုရင် တစ်လမှ သုံးရက်ထဲ ကျောင်းတက်ပါတယ်။ ဆရာကြီးသတိပေးလို့ ကျောင်းပြန်တက်တဲ့အချိန်မှာ ကျော်စွာအတွက် အရမ်းပျော်စရာကောင်းတဲ့နေ့လေးဖြစ်လာပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစိုတယောက် ကျော်စွာတို့အခန်းထဲကို ရောက်လာတော့ သူတခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ ကျောင်းသားလေး ကျော်စွာကို တွေ့လိုက်ပါတယ။် ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာဆီ လျှောက်လာပါတယ်။ ကျော်စွာဆီ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစိုဟာ အရမ်းလှပါတယ်။ အသားအရေက ဝင်းဝါပီး အရမ်းကိုကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အဖြူရောင် ရင်ဖုံး အ ကျႌလေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ ဆံပင်ကိုထုံးထားပီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး နဲ့အရမ်းလှနေပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာကိုမေးတယ်။ ” မင်းကကျောင်းသားသစ်လားတဲ့ ကျော်စွာပြုံးနေလိုက်တယ။ ဘေးက သူငယ်ချင်းတွေကလဲ… Continue reading အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ပါ မင်းကိုအပြစ်ပေးရမယ်

“ဟေ့ ရှယ်လီ ဒါတို့အကို ဂျင်မီတဲ့ ပင်စီ၏ စကားကြောင့် ရှယ်လီမှာ ဂျင်မီဆိုသောလူကို သေချာကြည့်ရင်း ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင် ပြုံးပြလိုက်မိသည်။“အိုင်က ဂျင်မီပါ´´ သူလှမ်းပေးသောလက်ကို ရှယ်လီလှမ်း၍ဆွဲလှုပ်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ “ရှယ်လီကို အရင်ထဲက မြင်ဘူးနေတာ ဒီနေ့မှ ပင်စီကို မိတ်ဆက်ခိုင်းရတာ “အို ရှင်´´ရှယ်လီ အံ့သြမှုကြောင့် ဗမာဆန်ဆန် ထွက်သွားသော အသံလေးကို အားနာသွားပြီး လက်ဝါးလေးဖြင့် သူမပါးစပ်လေးကို ပိတ်ထားလိုက်မိသည်။ ပင်စီကတော့ အနားတွင်ရပ်၍ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေသည်။ ဂျင်မီဆိုသောလူက ဘိုကပြားပီပီ လူကောင်ကြီးကထွားထွားကြီးဖြစ်သည်။ နှာတံချွန်ချွန် ဆံပင်ရှည်ရှည်ဖြင့် လူချောတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ နှုတ်ဆက်လိုက်သော ရှယ်လီ၏လက်ကို သူကမလွှတ်ဘဲ ဆက်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်။ “ယူက ဘားမားလား “အို နိုးနိုး အင်္ဂလို ဘားမား ခစ်ခစ်´´ သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှထွက်သွားသော… Continue reading အရင်က တွေ့ဘူးတယ်ဆိုတာ၊ ဘယ်တုန်းကလဲ

ဖွာလက်စ ဆေးလိပ်ကို ပြာခွက်ထဲခဏချထားပြီး အောင်အောင် ဆိုင်ပြင်ဘက်သို့လှမ်းရှိုးလိုက်သည်။ အားပါးပါး တော်တော်ကိတ်တာဘဲလို့သူ့စိတ်ထဲကပြောလိုက်သည်။ ဆိုင်ရှေ့ကဖြတ်သွားသူမှာ ဒေါ်စန်းစန်းမြင့်တို့သားအမိ ဒေါ်စန်းစန်းမြင့်နှင့်သူ့သမီးမေသက် သားအမိလိုထက်ညီအမလိုဖြစ်နေသည်။ ဆရာလေး တစ်ယောက်ထဲလား လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုမြကြီးက လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို လာချရင်းပြောလိုက်သည်။ ဒီည ဘောလုံးပွဲကောင်းတယ်နော် ဆရာလေး လာကြည့်မှာလား။ ဘာပွဲမို့လို့လဲ ကိုမြကြီးရဲ့။ မန်ယူနဲ့အာဆင်နယ်လေဗျာ။ ဟာဒါဆိုပွဲကောင်းဘဲ လာကြည့်ရမှာပေါ့။ အောင်အောင်က လက်ဖက်ရည်ကို တစ်ငုံသောက်ရင်းပြောလိုက်သည်။ဒီရွာမှာတစ်ခုတည်းတော ဘောလုံးပွဲပြရာရုံက ကိုမြကြီးလက်ဖက်ရည်ဆိုင်နဲ့ရွာထိပ်က ကိုသောင်းအေး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘဲရှိတာလေ။ အောင်အောင် ကားဒီ တောင်သာရွာနှင့် မိုင် ၃၀၀ လောက်ဝေးသည့်မြို့က။ ဒီရွာမှာ ကျောင်းဆရာလာလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနှစ်ကျောင်းပိတ်ရက်မြို့ပြန်ဦးမလားဆရာလေး။ အင်း ပြန်ဖြစ်မယ်မထင်သေးပါဘူး။ အဟဖဲ တို့ဆရာလေး ဒီရွာမှာ အချောအလှလေးတွေတွေ့နေပြီထင်တယ်။ ဒါကြောင့်ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းမပြန်နိုင်တာ။ အဟား ကိုမြကြီးကတော့ပြောတော့မယ်။ စတာပါဆရာလေးရယ်။ ဆိုင်ထဲသို့ လက်ဖက်ရည်သောက်မည့် ကာလသားအချို့ဝင်လာသဖြင့်… Continue reading ဘာအပြုံးလဲဆိုတာ သိကြတယ်မလား

လက်ခုံပေါ်ရောက်နေသော လရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များကို လျှာဖြင့်သိမ်းကာ မြိုချလိုက်သည်။ပြီးမှ အားမရသလို လီးကိုပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းလုပ်ခါ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ ဒစ်ပေါ်ရုံ ထုတ်ခါ ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့်သိမ်းသိမ်း လျက်သည်။ပြန်လည်မာန်ကျနေသော လီးတချောင်းကို လက်ဖျားနုနုလေးဖြင့် အဖိုးတန်ပစ္စည်းတစ်ခုလို တယုတယ ကိုင်နေသေး၏။လီးထိပ်မှ လရည်တစ်စက် ဖြတ်ခနဲထွက်လာသေးသဖြင့် လျှာကိုထုတ်ပြီးလျက်လိုက်သေးသည်။ “မသန်း..တော်ပြီလေ.၊ လရည်မြိုတာ မဝသေးဘူးလား၊ကျွန်တော်တော့ ဒေါင်းနေပြီ၊” စိုင်းအိုင် အမေးကို သန်းသန်းကတစ်ခစ်ခစ် ရယ်ကာ သဘောကျရင်း လီးတံတလျှောက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်နေရာမှ နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။“ခစ်..ခစ်.အို..မဝပါဘူး..ပထမတစ်ခါပဲ အားရလိုက်တယ်၊နောက်ပိုင်းက နည်းနည်းလာတာကိုး၊” “မသန်းကလဲ လိုးလည်းမလိုးရပဲ နဲ့ ကျွန်တော့်ကို သုံးခါတောင်မှုတ်တာတော့လွန်တာပေါ့..မသန်းက မှုတ်ရတာအရမ်းကြိုက်တာပဲနော်..ကျွမ်းလည်းကျွမ်းတယ်” လီးကို နှာခေါင်းဖြင့်နမ်းရှုံ့နေသော သန်းသန်းက အောက်မှနေပြီးစိုင်းအိုင်ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်ကာ ညှတုတုပြုံးလိုက်သည်။ကြမ်း ပေါ်ထိုင်မိန်းမထိုင်ထိုင်နေသဖြင့် ပိုးပျော့ထမီမှာသူ့တင်ပါးကိုကြွားလွင့်ခါ ပုံကျနေသည်။ရင်ဖုံးအကျီလက်ရှည်ပန်းရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ခေါင်းပေါ်ကဆံပင်ကိုထုံးထားကာ ရဲရဲတောက်နေသော… Continue reading တို့တော့ အရမ်းကြိုက်တာပဲနော်

ထူးပိုင်ရေ မနက်ဖန်ကျရင် မင်းအဖေရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ် ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ် မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့ မင်းအထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ် မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့ အေးဆေးပဲမလား” “ဟုတ် မေလေး အေးဆေးပါပဲ အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ” “သြော် သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄လလောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့ မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ ဘာလဲ ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား” “ဟုတ်တယ် မေလေးရ စောစောပြောရောပေါ့ဗျာ အခုမှ စာမေးပွဲ ပြီးလို့ နောက်ရက်တွေ သူတို့နဲ့… Continue reading အချိန်ရရင်ရသလိုလေးပေါ့ဟာ

ကျမ နာမည်ကတော့ ဖြူဖြူပါ။ ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူဘဝတည်းကပင် ကျမ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတယ်။ ဘာကြောင့်ဆိုတော့ ကျမ ဆယ်တန်းအပြီး မုဆိုးမ တစ်ယောက်ထဲ ရုန်းကန်ရင်း ပညာတွေသင်ပေးခဲ့တဲ့ အမေ့ ရွာကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ ငယ်ကလည်းငယ် အလှသွေးကြွယ်တဲ့အရွယ် ယောက်ျားတွေ မျက်စိကျလောက်တဲ့ တင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး ရင်ကြီးကြီးမောက်မောက် ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ အပျိုရိုင်းလေးဆိုတော့ ရွာသားတွေ မျက်စိထဲ ကျမကို အတော်လေး မျက်စိကျနေကြသည်ပေါ့ရှင်။ ထိုအထဲ ရွာမျက်နှာဖုံး သူဌေး ဦးဘကြမ်းလည်းပါသည်ပေါ့။ သူ့မိန်းမ သေသွားပေမဲ့ သူဟာ တဏှာကိစ္စမှာ အရမ်းနာမည်ကြီးပီး ငွေပေးပီး မိန်းမတွေကို ခေါ်ခေါ် အိပ်တတ်ကြောင်း‌ ရွာခံတွေထဲ သတင်းမွှေးနေ၏။ ရွာအလှူလှည့်ရင်း တစ်ရက်ဆုံမိကြပီးနောက် အိမ်ကို အဝင်အထွက်လုပ်လာသည် အကျီတွေ မုန့်တွေ ဝယ်လာပီး… Continue reading အကို့ထက်ကောင်းနေလို့ပါ

သက်ထွေး ရင်တွေခုံနေမိသည်။ သူတကယ်ပဲ ကြုံရတော့မည်လား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကို အင်သွားတာလား၊ မကြာခင် အဖြေပေါ်တော့မှာပဲလေ။ သူဆိုင်ကယ် အစုတ်ကလေးနှင့် စစ်ကိုင်းတံတားကို ဖြတ်ကာ သူငယ်ချင်းတယောက်ညွှန်လိုက်သော ဟက်ပီး ဟော်တယ် လေးသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကောင်တာက ကောင်ကလေးကို တနေ့လုံးတခန်းယူမည် ညမအိပ်ဟုပြောကာ အခန်းတခု ယူကာ ပိုက်ဆံပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ အခန်းရှိရာသို့ တက်လာလိုက်သည်။ အခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေး တလုံးနှင့် သိပ်အကျယ်ကြီးမဟုတ်သော်လည်း သပ်သပ်ယပ်ယပ် ရှိသည်။ အတွင်းထဲက တံခါးလေးတချပ်တွေ့လို့ တွန်းဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ ဝရံတာ သေးသေးလေး တွေ့ရသည်။ မြို့ပြရှုခင်းတွေ တွေ့နေရသည်။ တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ မှန်ပြတင်း ပေါက်တွေက အလင်းရောင်အပြည့်ဝင်နေသည်။ သို့သော်လည်း အပြင်ဘက်ကမူ အခန်းထဲကို မမြင်ရပေ။ သူ့ဖုံးလေးကို ထုတ်ကာ မက်ဆေ့ဂျာမှ နေ၍… Continue reading တပတ်မှတခါလောက်သာ

ကျွန်မ အဖေနဲ့အမေက ရန်ကင်းဈေးထဲမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည့်အတွက် မိုးမလင်းမှီ ထသွားပြီး မိုးချုပ်မှအိမ်ကိုပြန်ရောက် ကြပါသည်။ တစ်နေ့ကြတော့ ညနေမှောင်စပျိုးနေတဲ့အချိန်မှာ အမေနဲ့အဖေတို့ အိမ်ပြန်အလာစောင့်မျှော်ရင်း အိမ်ဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက်ဘေးမှာ ထောင့်ဖြတ်လေးထိုင်ပြီး မျှော်နေမိပါသည်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ အပေါ်ထပ်တက်တဲ့ လှေခါးခြေရင်းဘက်ကနေ လူတစ်ယောက်ဟာ ကျွန်မရှေ့ကို ရိပ်ကနဲရောက်လာလို့ ကျွန်မဟာလန့်ပြီးမတ်တပ်ထရပ် လိုက်မိပါသည်။ “ဟင် အစ်ကိုထူးမော် သူက ကျွန်မကိုဘာမှပြန်မပြောဘဲ ကျွန်မကိုယ်လုံးကို လှမ်းပြီးဖက်လိုက်ပါသည်။ “အိုလွှတ်.လွှတ်.´´ ကိုထူး မော်က မလွှတ်တဲ့အပြင် ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ ဆံပင်တွေကိုနမ်းရင်း ကျွန်မတင်သားတွေနဲ့ ရင်သားတွေကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ စုန်ချီ ဆန်ချီဆုပ်နယ်နေပါသည်။ ကျွန်မအတင်း ရုန်းကန်နေပေမယ့် သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က ကျွန်မခါးကို အသေဖက်ထားတာကြောင့် ကျွန်မဘယ်လိုမှ မလွတ်နိုင်ပါ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်တောင် ဖြစ်လာ ရပါသည်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ လွတ်အောင်ကျွန်မ… Continue reading မူတူတူလေးလုပ်၍သာ ပြောနေသည်

ကျွန်မအမည်မှာ မဇင်မာဖြစ်ပြီး အသက်မှာ ၃၅နှစ်ခန့်ဖြစ်သည် ရန်ကုန်မြို့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ရှိ ကျူးကျော်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင်နေထိုင်ပြီး သားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်သည်…ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်မှာယောကျာ်းသားများအား ဆွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် မပြည့်စုံသောလည်း စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသောအကြည့်များကို ပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်ပါသည် ကျွန်မ လင်တော်မောင်မှာ အသက် ၄၀နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကျွန်မတို့ဇနီးမောင်နှံ ချစ်ခင်စုံမက်သောကြောင့် ဘဝတစ်ခုဆိုးတူကောင်းဖက် ပေါင်းသင်းနေထိုင်နေခြင်းဖြစ်ပြီး လင်တော်မောင်မှာ .ညားခါစတွင် အလုပ်အဆင်ပြေ၍ မိမိတို့မိသားစုမှာချောင်လည်ခြင်း သားသမီးများအား ကောင်းမွန်စွာကျွေးမွေးထားနိုင်ပြီးငယ်စဉ်အခါက ပျော်ရွင်စွာသုံးဖြုန်းခဲ့ပြိး ယခုအချိန်တွင် လင်တော်မောင်မှာ ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းကြောင့် နှလုံးသွေးကြောကျဉ်း၍ လေငန်းရောဂါခံစားနေရပါသည်..ထိုကြောင့်အိပ်ရာထဲလဲနေကာ ဝင်ငွေမရှိခြင်း ဝင်ငွေထွက်ငွေမညီခြင်းတို့ကြောင့် ကျွန်မတို့မိသားစုမှာ ဆင်းရဲနွမ်းပါးနေခဲ့လေသည် ထို့ကြောင့်ကျွန်မသည်ဈေးထဲတွင် အသီးအရွက်ရောင်းခြင်း အဝတ်လျှော်ခြင်းစသော အောက်ခြေအလုပ်များ သိမ်းကျုံးလုပ်ကာမိသားစုတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်လျက်ရှိပါသည် ထို့သို့ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသော ဘဝကိုကျော်ဖြတ်ရင်း လင်တော်မောင် ဆေးရုံဆေးခန်းစရိတ်ကလည်း များပြား ကျွန်မရှာသမျှသည်လည်း နည်းပါးသောကြောင့် ကလေးတွေစားစရိတ်ပါ မလောက်ငှာဖြစ်ကာ ကျွန်မသည် ကိုယ်ကိုကိုယ် သတ်သေချင်စိတ်များပါပေါ်ပေါက်လာလေတော့သည်.ထို့ကြောင့် ကျွန်မလည်း မိသားစုနဲ့ဝေးရာသို့သွားကာ မြစ်ကမ်းဘေးတွင်… Continue reading အပြုံးများဖြင့် ပြန်လာခဲ့သည်