လက်ခုံပေါ်ရောက်နေသော လရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များကို လျှာဖြင့်သိမ်းကာ မြိုချလိုက်သည်။ပြီးမှ အားမရသလို လီးကိုပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းလုပ်ခါ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ ဒစ်ပေါ်ရုံ ထုတ်ခါ ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့်သိမ်းသိမ်း လျက်သည်။ပြန်လည်မာန်ကျနေသော လီးတချောင်းကို လက်ဖျားနုနုလေးဖြင့် အဖိုးတန်ပစ္စည်းတစ်ခုလို တယုတယ ကိုင်နေသေး၏။လီးထိပ်မှ လရည်တစ်စက် ဖြတ်ခနဲထွက်လာသေးသဖြင့် လျှာကိုထုတ်ပြီးလျက်လိုက်သေးသည်။ “မသန်း..တော်ပြီလေ.၊ လရည်မြိုတာ မဝသေးဘူးလား၊ကျွန်တော်တော့ ဒေါင်းနေပြီ၊” စိုင်းအိုင် အမေးကို သန်းသန်းကတစ်ခစ်ခစ် ရယ်ကာ သဘောကျရင်း လီးတံတလျှောက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်နေရာမှ နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။“ခစ်..ခစ်.အို..မဝပါဘူး..ပထမတစ်ခါပဲ အားရလိုက်တယ်၊နောက်ပိုင်းက နည်းနည်းလာတာကိုး၊” “မသန်းကလဲ လိုးလည်းမလိုးရပဲ နဲ့ ကျွန်တော့်ကို သုံးခါတောင်မှုတ်တာတော့လွန်တာပေါ့..မသန်းက မှုတ်ရတာအရမ်းကြိုက်တာပဲနော်..ကျွမ်းလည်းကျွမ်းတယ်” လီးကို နှာခေါင်းဖြင့်နမ်းရှုံ့နေသော သန်းသန်းက အောက်မှနေပြီးစိုင်းအိုင်ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်ကာ ညှတုတုပြုံးလိုက်သည်။ကြမ်း ပေါ်ထိုင်မိန်းမထိုင်ထိုင်နေသဖြင့် ပိုးပျော့ထမီမှာသူ့တင်ပါးကိုကြွားလွင့်ခါ ပုံကျနေသည်။ရင်ဖုံးအကျီလက်ရှည်ပန်းရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ခေါင်းပေါ်ကဆံပင်ကိုထုံးထားကာ ရဲရဲတောက်နေသော နီလဲ့နေသော ပတ္တမြားဆံထိုးကို ထိုးထားသည်။မျက်နှာက လဲ ကာလာရောင်စုံဖြင့် သူမပုံစံက ပွဲတက်လာသည်မှန်း သိသာလှသည်။စိုင်းအိုင်လီးကို သန်းသန်းစုပ်နေသည်မှာ တိုက်ခန်းတစ်ခု အတွင်း ဧည့်ခန်းရှိဆက်တီ ခုံပေါ်ဖြစ်သည်။ပတ္တမြားလက်ကောက်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော လက်ကလီးကို ကိုင်၊ ပတ္တမြား လက်စွပ် ဝတ်ထားသော တစ်ဖက်လက်က ဂွေးဥကိုအသာညှစ်ပြီး မိတ်ကပ်ဆိုင်ကပြင်ပေးလိုက်သော စိုလဲ့သောပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းနီများ ဆိုးထားသောနှုတ်ခမ်းက အနီရောင်ဒစ်ဖျားကို ပွပ်သက်နေသည်။“ဟွင်း..ဒီပုံစံနဲ့ဘယ်လို ခံမလဲ၊အခုတောင် စိုင်းကိုပြုစုချင်လွန်းလို့ ..အကျီကြေသွားရင်.အိမ်က ယောက်ျားက မေးမှာပေါ့ စိုင်းကလဲ..” “ဆက်တီကိုလက်ထောက် ထမီကိုအသာချွတ်ပြီး ကုန်းရင်ရပါတယ်ဗျာ..၊သူ .မကုန်းချင်တိုင်း..မသန်းက နင်းပြီးစုပ်တာပဲ” “ခစ်.စိုင်းကလဲကလေးကြနေတာပဲ..အတင်းပူစာနေတယ်၊နောက်လဲ လုပ်ရမှာပဲကို..ကျွန်မကတော့ လီးစုပ်တာအကြိုက်ဆုံးပဲ အလိုးမခံရခင်တဲက လီးစုပ်လာတာ..အခုတောင်သုံးခါတည်းစုပ်ရတာ ဒီကနည်းသေးတယ်တောင်ထင်တာ.သိလား..ဟွင့်” လက်လွှတ်ပေးသဖြင့် စိုင်းအိုင်စတိုင်ဘောင်းဘီထဲသို့သူ့ညီငယ်ကို ပြန်ထည့်ရင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုပြန်တပ် ခါးပတ်ပြန်ဝတ်လိုက် သည်။ဆက်တီထိုင်ခုံကို ထိုင်းရင်းခါးဆန့်ကာ အကျီ၊ဘောင်းဘီကို သေသေသပ်သပ် ဖြစ်အောင် လက်နှင့်သပ်သပ်ချနေသည်။သန်း သန်းကတော့ ကြမ်းပြင်မှ ထပြီးစိုင်းအိုင်ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ခါ စိုင်းအိုင်းပေါင်လုံးကိုလက်ဖြင့်ပွပ်နေသည်။ “မသန်းကလဲပြော တော့မယ်..အပျိုရည်မပျက်သေးဘူး.မှုတ်တာကအရင်လုပ်တာလား..ဟဲ..ဟဲ” သန်းသန်းကမျက်တောင်တုကြောင့်ညို့နေသောသူ့ မျက်လုံးကိုထောင့်ကပ်ကာ မျက်စောင်းလှမ်းထိုးရင်း “အင်းလေ..ဘာဖြစ်လဲ..ကျွန်မအပျိုဖြစ်ကတည်းက ဦးလေးကမှုတ်ခိုင်းတာ..သူ့အိမ်မှာနေရတော့ ကြောက်ကြောက်နဲ့လုပ်ပေးရင်း …အကျင့်ဖြစ်သွားတာ..နောက်တော့အလိုးမခံရလဲ မှုတ်ပေးရရင် ကျွန်မကတော့ ပီးသွားတာပဲ” “ဦးလေးကအရင်းလား” “ဝမ်းကွဲပါ..သူကမိန်းမရှုပ်တယ်လေ..သူ့မိန်းမကလည်းသူ့ကိုအရမ်း ကြောက်တာ..၊ကျွန်မ.ငယ်ငယ်ကဆို အခန်းထဲကနေ ..ဒေါ်ဒေါ့်ကို ရိုက်တဲ့အသံကိုကြားကြားနေရတယ်၊သူ့အိမ်မှာ နေရတာငရဲ ရောက်နေသလိုပဲ” “မသန်းငယ်ငယ်တုံးက တော်တော်ခံစားရမှာပဲနော်” သန်းသန်းလက်မောင်းကိုလက်ဖြင့်ဖက်လိုက်ပြီး သန်းသန်း ခေါင်းကိုသူ့ပခုံးပေါ်စိုင်းအိုင်မှီစေလိုက်သည်။ သန်းသန်းကလည်းရင်ဖွင့်ရမယ့်သူအနားရှိနေသဖြင့် သူမငယ်စဉ်ကအကြောင်းကို စိုင်းအိုင်ကိုပြောပြသည်။ “စိုင်းရယ်..ကျွန်မငယ်ငယ်တည်းကမိဘတွေမရှိကြတော့..အမျိုးတွေကတလှည့်ဆီလိုက်နေရတယ်၊
အမျိုးတွေကလည်းမတက်သာလို့သာခေါ်ထားရတော့..ကျွန်မကိုဟိုလူ့ဆီပို့၊ဒီလူ့ဆီပို့နဲ့ပေါ့၊ တချို့ကလည်းခေါ်ထားချင်ပေ မယ့်..ဆင်းကလည်းဆင်းရဲ..ကလေးကလည်းများဆိုတော့..မခေါ်ထားနိုင် ချမ်းသာတဲ့အမျိုးတွေကလည်း..မခေါ်ချင်.၊ဒီလိုနဲ့ ဟိုလူ့ အိမ်မှာတစ်နှစ်နေလိုက် ဒီလူ့အိမ်မှာခဏနေလိုက် နဲ့ အရွယ်ရောက်တဲ့အထိပါပဲ..ကျောင်းတောင်မှကောင်းကောင်းမတက်ခဲ့ရပါဘူး၊ တစ်ခါတလေ အိမ်တအိမ် မှာလေးငါးရက်နေပြီး ကျွန်မကို နောက်တစ်အိမ်ကို ပို့လိုက်တာပဲ..ဘယ်အမျိုးအိမ်လား..တစ်စိမ်းအိမ် လား တောင်မသိတော့ပါဘူး….စိုင်းရယ်..အရွယ်ရောက်လာတော့ပိုတောင်ဆိုးသေး…ဘယ်သူမှလက်မခံချင်တော့ ဘူး… တစ်ခါတလေ..အိမ်တအိမ်ကိုလိုက်ပို့ ..ဟိုးအဝေးကြီး လမ်းလျှောက် ရောက်ပြီဆိုရင် အဲဒီအိမ်က လက်မခံရင် ကျွန်မကိုအုပ်ထိန်း တဲ့သူက ဆူအောင့်ပြီးသူ့အိမ်ကိုပြန်ခေါ် ဗိုက်ကလဲဆာ..ဘာမှလဲမကျွေးဘူး တစ်လမ်းလုံး ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်လိုက် ခေါင်းခေါက် လိုက်နဲ့ ကျွန်မမှာ အိမ်ရောက်တဲ့အထိကိုယ့်အထုပ်ကိုယ် ဆွဲပြီးလိုက်ရတာ..အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့အရိုက်ခံရ..နောက်တစ်အိမ် ရောက်လည်း..အရိုက်ခံရနဲ့.. အရွယ်ရောက်တဲ့အထိပါပဲစိုင်းရယ်” “မသန်းဘဝ..ကတော်တော်ဆိုးတာပဲနော်..နောက်ဘယ်လို ဆက်ဖြစ်သေးလဲ”“ဟင်း…..ကျွန်မ.အပျိုအရွယ်ရောက်တော့..ကျွန်မကို အုပ်ထိန်းတဲ့သူက ကျွန်မဦးလေးဆိုတဲ့သူဆီလိုက်ပို့ တယ်လေ..ကျွန်မမှာ အဝတ်ထုပ်လေးကိုင်ပြီး သူ့အိမ်ပေါ်တက်တာတာနဲ့ဆုတောင်းလိုက်ရတာ ကျွန်မကို.ခေါ်ပါစေဆိုပြီး..နို့မို့ဆိုပြန်ရင်အရိုက်ခံရမှာ လေ..သူတို့လူကြီးနှစ်ယောက်စကားပြောကြပီး ကျွန်မကို ဦးလေးက အနားခေါ်ပြီး စူးစူးရဲရဲကိုကြည့်တာ ၊နောက်လှည့်ပြစမ်းဆို တော့နောက်လှည့်ပြရသေး တယ်…၊ကျောခိုင်းပြီးလမ်းလျှောက်ပြစမ်းဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ပြရတာပေါ့၊ နောက်သူကလက်ခံ လိုက်ပြီဆို တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာ..ကျွန်မကိုအရင်အုပ်ထိန်းတဲ့အဒေါ်ကြီးပြန်သွားတော့မှ ကျွန်မကိုကောင်းကောင်း ဆက်ဆံ တော့ဒါပဲ..အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်မဘဝတဆစ်ချိုးတာပဲ..ရှင်” သန်းသန်း ဦးလေးဆိုသူအိမ်ကို စရောက်ကတည်းက အရင်အိမ်များလို အိမ်အလုပ်ကိုအောက်ခြေသိမ်းအကုန်လုပ်ပါသည်။ဒါပေမယ့် ထိုအိမ်ရောက်ကတည်းက သန်းသန်းနေ့စဉ် ငိုကြွေးနေရ တော့သည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်..ဦးလေးလုပ်သူ ဦးမြင့်ဝေမှာ သူမကိုအကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာ ရိုက်နှက်တက်သောကြောင့်ဖြစ် ပါသည်။သူမမှာ ဘယ်သို့ပင် အကောင်းလုပ်စေခါမူ ဦးမြင့်ဝေ၏လက်ဝါးကြမ်းကြီးများဖြင့် တင်ပါးနှင့်ကျောပြင်ကို တစ်နေ့သုံး လေးကြိမ် လောက်အဆော်ခံရတက်သည်။ကံမကောင်းလျင် တံမျက်စည်းရိုးနှင့် ခြေသလုံးကို မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျလာသည် အထိ ရိုက်တက်သည်။သို့သော် သန်းသန်းကံကောင်းသည်က ဦးမြင့်ဝေမှာ သူမကိုကျောင်းထားပေးသည်။အစားအသောက်လဲ ကောင်းမွန်စွာကျွေးသည်။မုန့်ဖိုးကိုလဲ တော်တော်များများပေးတက်သည်။သန်းသန်းမှာ ဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် ဒီအိမ်မှာအသားကျ လာသည်။ဦးမြင့်ဝေ သူမကိုနောက်အိမ်ကို ပို့မှာတောင်စိုးရိမ်လာမိသည်။ ဦးမြင့်ဝေတွင် သူ့မိန်းမ ထားဝေရှိသော်လည်း တစ်ခါတရံ တစ်ပတ်ဆယ်ရက် ပျောက်နေတက်သည်။ဒေါ်ထားဝေပြောပြသလောက်ဆိုလျှင် ဦးမြင့်ဝေ တွင်အငယ်နှောင်းလို မိန်းမ သုံး လေးယောက်ရှိကြောင်းသန်းသန်းအနေကြာလာတော့သိလိုက်ရသည်။ သန်းသန်းထိုအိမ်တွင် မှာပဲဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဦးမြင့်ဝေ က ကျောင်းတက် အလုပ်လုပ်ရမည်ဆိုသဖြင့် အဝေးသင် လျှောက်ပြီးစာရင်းကိုင်သင်တန်းကိုလဲတက်ရောက်လျက်ရှိသည်။ ဒေါ် ထားဝေမှာ ဦးမြင့်ဝေကိုဘုရားတစ်ဆူကဲ့သို့ချစ်ခင်၊ကြောက်ရွံ့သော ရိုးရိုးကြီး အညာသူမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ဦးမြင့်ဝေ သေ ဆိုသေ ၊ရှင်ဆိုရှင် ဆိုရမလောက် ဦးမြင့်ဝေစကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်တက်သူဖြစ်၏။ဒေါ်ထားဝေမှာ သန်းသန်းကိုအိမ်တွင် ထားသည့်ကိစ္စကိုလည်း ဦးမြင့်ဝေသဘောတစ်ခုထဲဖြင့်လက်ခံထားသည်။ဒေါ်ထားဝေမှာ အသားခပ်ညိုညို ဖင်ထွား ရင်ကြီး အညာသူဖြစ်သဖြင့် ဦးမြင့်ဝေ၏ ပွဲတက်မယားကြီး ရာထူးရနေခြင်းမဟုတ် ကြောင်း သန်းသန်းနားလည်လာသည်။ဦးမြင့်ဝေ ဒေါ်ထားဝေကို လက်ထပ်ထားခြင်းမှာ သူ့စကားကိုမြေဝယ်မကျ နားထောင်တက် သောအကျင့်ကောင်းကိုပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကြောင်း အရက်ကလေးထွေလာလျှင် သူ့မိန်းမကိုဖက်ပြီး စစ နေတက်သည်။ သန်းသန်းမှာ အရွယ်ရောက်လာပြီဖြစ်သော်လည်းလောက သဘာဝကိုနားမလည်သေးသော ထိုအချိန်က သိုးဖြူမလေးတစ်ကောင် သာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ “ဗြန်း” ဦးမြင့်ဝေ၏လက်ဝါးကြမ်းကြီးက သန်းသန်းဖင်ပေါ်သို့ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းရောက်ရှိလာသည်။စားပွဲ ပေါ်လက်ဖနောင့်ကိုတင်ခါ ဖင်ကိုနောက်သို့တက်နိုင်သမျှကောက် ထားလိုက်သည်။အသံကြားလိုက်ရသော်လည်း ဖင်သားတစ်ခု လုံးကနာကျင်မှုကို စစချင်း မခံစားရ၊နောက်ပိုင်းမှ တဖြည်းဖြည်း တင်းခံလာခါဖင်နှစ်ခြမ်းလုံးနာကျင်လာသည်။ သို့သော်သန်းသန်း မှာ ဒီပုံစံကို လုံးဝမပြောင်းရဲ၊ ဦးမြင့်ဝေကတော့ ကော်ဖီခွက်ကို အသာမပြီး သန်းသန်းပုံစံကို ကော်ဖီနှင့်အတူအရသာခံနေသည်။
မနက်ခြောက်နာရီလောက် ဒေါ်ထားဝေ ဈေးသွားလျှင် ဦးမြင့်ဝေ၏ သန်းသန်းအပေါ် မနက်ပိုင်းရိုက်နှက်ချက်ဖြစ်သည်။သန်း သန်း၏ လုံးဝြပင်မရသော ပြစ်ချက်ကြောင့် ထိုသို့မနက်တိုင်းရိုက်နှက်ခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ အပြစ်က ရှင်းပါသည်။ အရွယ်ရောက် လာကတည်းက သန်းသန်းအပြစ်ကြီးစဖြစ် ပါသည်။ဦးမြင့်ဝေ ပြောသောသန်းသန်း၏အပြစ်ကြီး မှာ သူမဖင်မှာ လိုသည်ထက် ကောက်ပြီး၊ ခါလို့ဖြစ်သည်တဲ့။ သန်းသန်းမှာ ဘယ်လိုပင်ကြိုးပမ်းသော်လည်း ဦးမြင့်ဝေ လက်ဆကို ဖင်ကတောင်းဆိုနေသလို ပို လို့တောင်ကြီးလာ၊ကောက်လာ နေသည်။ ယခုမနက်က ပိုပြီးအပြစ်ကြီးသွားသည်။ဘာကြောင့်ဆိုသော် အိပ်ယာထနောက်ကျ သဖြင့် ကမန်းကတန်းပြင်ဆင်လိုက်ရာ ဆာစပိုင်ဒါဝတ်ရန်မေ့လာသည်။ ဦးမြင့်ဝေ ကို ကော်ဖီပြင်ပေးရင်း ထုံးစံအရ ဦးမြင့်ဝေက သူမကိုလှည့်ခိုင်းပြီး ဖင်ကိုရိုက်မလို့ လုပ်ချိန်မှာ ဆာစပိုင်ဒါ မဝတ်ထားကြောင်းသိသွားပြီး သူမကိုဒါဏ်ပေးလို့ စလိုက်တာ ဖြစ်ကြောင်း သန်းသန်းအရိုက်ခံရင်းသိလိုက်ရသည်။ ရိုက်သာရိုက်လိုက်ရသည်။ဦးမြင့်ဝေ စိတ်ထဲတွင်လက်ဖဝါးကိုသန်းသန်းဖင် ပေါ်မှမခွာချင်အောင် ရိုက်ရင်းနဲ့သိလိုက်ရသည်။သန်းသန်းကို ဖင်တောင့်မှန်းသိသော်လည်း ဒီနေ့မှ အတွင်းခံမဝတ် လားလို့လား မသိ၊အင်မတန်အတွေ့ကောင်းနေသည်။ ဦးမြင့်ဝေ ပုဆိုးအောက်ကလီးကလည်း ဒီနေ့မှ ခံတွင်းတောင်းနေသည်။ မတ်တောင်နေတာများ သစ်ငုတ်ကိုထောင်ထားသလားမှတ်ရ အောင် မာတင်းလို့နေသည်။အချိန်ပြည့်ကိုယ့်မျက်စိ အောက်မှာရှိနေလို့လားမသိ အရင်တုန်းက ဦးမြင့်ဝေ သန်းသန်းကိုနှိပ်စက်ခဲ့ တာတွေက ကျားသဘာဝ ရိုက်ချင်နှက်ချင်စိတ်ကိုထွက်ပေါက် ပေးနည်းတစ်မျိုးလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီမနက်မှ ထူးထူးခြားခြား သန်း သန်းဖင်ကိုရိုက်လိုက်ပြီးမှ စိတ်ကရိုက်ချင်တာထက် ကိုင်ချင်တာကပိုများလာသည်။ကော်ဖီခွက်ကို အသာချရင်း သူဖင်ရိုက်တာကို ခံဖို့ကော့ပေးထားသော သန်းသန်းဖင်လုံးကိုအရသာခံကြည့်နေသည်။“မိသန်း” “ရှင်” မျက်လုံးလေးဝိုင်းဝိုင်းနှင့် သန်းသန်း ဦးမြင့် ဝေ ခေါ်သည်ကိုလှည့်ထူးလိုက်သည်။တစ်ချက်အရိုက်ခံလိုက်ရကတည်းက ဖင်တစ်ခုလုံး ပူတင်းလာပြီး နာလာသဖြင့် မျက်ရည်က လည်းဝိုင်းနေသည်။ “သွားစမ်း..နင့်ကိုရိုက်နေကျ တုတ်ကိုယူလာခဲ့” သန်းသန်းစိတ်ထဲ တုန်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားပြီး မျက်ရည်က ပေါက်ပေါက် ကျလာသည်။သူမကို ဦးမြင့်ဝေ လက်ဖြင့်သာအများဆုံးရိုက်လေ့ရှိသည်။တုတ်ဖြင့်မရိုက်တာ နှစ်နဲ့ချီကြာနေပြီ၊အခု တော့ ဖင်သားတစ်ခုလုံးနာနေမှ တုတ်နဲ့ထပ်အရိုက်ခံရမယ်ဆိုတော့ တွေးရင်းနဲ့တောင်ဒူးတုန်လာသည်။ဒါပေမယ့် ဦးမြင့်ဝေ အမိန့် ကို သန်းသန်းလွန်ဆန်နိုင်စွမ်းမရှိပါ။သူပြောသည့်အတိုင်း မီးဖိုချောင် ထောင့်တွင်ထောင် ထားသောကြိမ်လုံးကိုယူပေးလိုက်သည်။ဦးမြင့်ဝေလက်ထဲကို ကြိမ်လုံးထည့်ပေးပြီး နောက်နည်းနည်းဆုတ်ပြီးရပ်နေလိုက်သည်။ “မိသန်း နင်ဒီတုတ်နဲ့ရိုက်တာခံမလား၊ ငါ့ တုတ်ကို စုပ်မလား ” ဦးမြင့်ဝေမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးဖြည်ပြလိုက်သည်၊ မည်းနက်ကာ အကြောများဖောင်းတက်နေသောလီး ကို အမွှေးကောက်ကောက်များကြားမှ ကြောက်မက်ဖွယ်မြင်လိုက်ရသည်နှင့်သန်းသန်း မှာ အညှို့ခံလိုက်ရသလို မျက်လုံးများက ဦးမြင့်ဝေအောက်ပိုင်းကို ဆွံ့အစွာ ငေးမောနေမိသည်။ “ပြောလေ နင် ဘယ်တုတ်ကြိုက်လဲ …ရွှမ်း..” ဦးမြင့်ဝေက ပြောပြောဆိုဆို လက်ထဲရှိကြိမ်လုံးကို လေထဲသို့ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည်။ကြိမ်လုံးသံကြောင့်သန်းသန်း၏ တွေဝေနေသောစိတ်မှာ ဦးတည်ရာတစ်ခုစီသို့ စိတ်ရှိတော့သည်။ပုဆိုးချွတ်ချထားသော ဦးမြင့်ဝေ အောက်ကိုဒူးတုတ်ချရင်း ဦးမြင့်ဝေပေါင်ကိုလက်ဖေါင်းဖေါင်းဖြင့် လှမ်း ကိုင်လိုက်သည်။“ဦး တုတ်ကိုစုပ်ပါ့မယ်..ရှင်..မရိုက်ပါနဲ့..ဟင့်..ဟင့်..ကြောက်လို့ပါ…ဦးရယ်..သမီးကိုမရိုက်ပါနဲ့နော်..ဦးတုတ်ကိုပဲ ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးပါ့မယ်..ဟင့်..ဟင့်…” “အေး…ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးစမ်း..နောက်ဆို ငါ့လီးကို နင်ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးရင် နင့် ကို..ငါမရိုက်တော့ဘူး..” “ဟင့်..ဟင့်..တ..ကယ်.ပြောတာလား..ဦး..သမီးကို..တကယ်..မရိုက်တော့ဘူးနော်…စုပ်မယ်..စုပ်မယ်..ဦး သေးပေါက်ရင်တောင် စုပ်ပေးပါ့မယ်..ဦးရယ်..သမီးကိုမရိုက်ပါနဲ့..နော်” “အေး…မိသန်းနင်လိမ္မာတယ်..လာ ဦးလီးကိုစုပ်…သမီး ကို..လရည်အများကြီး ကျွေးမယ်..အင်း..ဟုတ်တယ်” ဦးမြင့်ဝေ သန်းသန်းခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကို သန်းသန်း၏ဟထားသော နှုတ်ခမ်းပေါက်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် သန်းသန်းပါးစပ်ကိုလိုးနေတော့သည်။သန်းသန်း လည်း သူမ ပါးစပ် ပေါက်ထဲရှိ ဝင်နေသမျှလထစ်ကို အထဲမှ လျှာဖြင့်သိမ်းသိမ်းပြီးလျက်ပေးနေသည်။
အစပိုင်း သန်းသန်းမည်သို့လုပ်ရမည်ကိုမသိပေ မယ့် ပါးစပ်ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံး တိုးဝင်လှုပ်ရှားနေ မှုကြောင့် မ သဘာဝ လုပ်ပေးနေရင်း လက်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းအပြင်ရောက်နေ သော လီးချောင်းကိုဂွင်းတိုက်ပေးတက်လာသည်။နောက်ပိုင်း ဦးမြင့်ဝေ ခါးကိုလှုပ်စရာမလိုတော့ပဲ သန်းသန်းခေါင်းကသာ ဦးမြင့် ဝေ ပေါင်ကြားထဲမှာသာ တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတော့သည်။ “မိသန်းကောင်းတယ်တောက် စုပ်စုပ်…အေး..ကောင်မ..စုပ် စမ်း….ငါ့လရည်တွေအကုန်ထွက်အောင်စုပ်စမ်း…တော်တယ်..နောက်ဆို နင့်ပါးစပ်ထဲ သေးပါပေါက်ထည့်ပေးမယ်…စုပ်…အား…” ပြောဆိုညည်းညှုနေရင်း ဦးမြင့်ဝေ လီးမှလရည် ပြစ်ပြစ်များ သန်းသန်းပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထွက်ကုန်သည်။လရည်ထွက်ထွက် ချင်း..ဦးမြင့်ဝေက သန်းသန်း ခေါင်းကိုနောက်သို့တွန်းပြီး လီးကိုကိုင်ခါ သန်းသန်းမျက်နှာနှင့် ပါးပြင်ပေါ်သို့သာ ပန်းထုတ်နေလိုက် သည်။ပြစ်နှစ်နေသော လရည်များက သန်းသန်းနှုတ်ခမ်းမှာနှင့် မျက်နှာအနှံ့စီးကျသွားသည်။မျက်လုံးကိုအသာမှေးပြီး ဦးမြင့်ဝေ လုပ်ကိုင်သမျှကို ခေါင်းလေးမော့ကာ သန်းသန်းငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ “ဟင်..ကိုမြင့်..ဘာဖြစ်နေတာလဲ….” ထိုအချိန် ဒေါ်ထား ဝေ၏အသံကို သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ရသည်။ထိုအချိန် ဒေါ်ထားဝေ၏အသံကို သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်ထားဝေ မြင်လိုက်ရသည်က သူ့လင်တော်မောင် ဦးမြင့်ဝေသည်ပုဆိုးမရှိပဲ လရည်များကိုသူ့အိမ်တွင်ခိုင်းသောကောင်မလေး မျက်နှာပေါ်သို့ လီးချောင်းကိုကိုင်ပြီး ပန်းထုတ်နေသည်ကိုထိတ်လန့်ဖွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။မိသန်းက လည်းမျက်လုံးလေးမှေးပြီး အရသာခံနေပုံနှင့် ဒေါ်ထားဝေစိတ်ထဲ မနာလိုစိတ်က တဖွားဖွားဝင်လာတော့သည်။ဒေါ်ထားဝေအသံကြောင့် သန်းသန်းမှာ ပြာပြာ သလဲဖြစ်သွားပြီး အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ခါ မျက်လုံးအကြောင်သားဖြင့် ဒေါ်ထားဝေကို ငေးမောကြည့်နေ မိသည်။ပါးစပ်ကတော့ ပြောစရာစကားလုံးရှာမရသလို နှုတ်ခမ်းတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတော့သည်။ဦးမြင့်ဝေကတော့ ဒေါ်ထားဝေကို နိုင်နေကြမို့ တစ်ချက်ခေါင်းငဲ့ကြည့်ယုံမှအပ သိပ်အရေးမစိုက်လှပဲ ပုဆိုးကိုအသာကောက်ဝတ်နေသည်။ “ကိုမြင့်…ကျွန်မကိုရှိ သေးတယ်လို့အောက်မေ့သေးလား..ဟင်..အမလေးဖြစ်နေလိုက်ကြတာ..အရှက်မရှိ.မနက်စောစောကို..ပြောပါအုံး..ကိုမြင့်..ကျွန်မ ကို..သေအောင်သတ်နေတာလား..” “ဟာ..ကွာ..စကားများလိုက်တာ..ငါဘာလုပ်နေလို့လဲ..” “ဟင်..ဘာလုပ်နေတာလဲ..ဟတ် လား..ရှင့်…မိန်းမတစ်ယောက်လုံး အိမ်ပေါ်မှာရှိနေတာတောင်မှ..အိမ်ကခိုင်းတဲ့ကောင်မကို မှုတ်ခိုင်းနေတာ…ကျွန်မကိုစော်ကားနေ တာလား..” “မင်းကွာ..အရေးမပါတာတွေလာပြောနေတယ်…ငါ.ဘာသာ.ဘာလုပ်လုပ်နင့်ဆီငါက အရင်ခွင့်တောင်းရအုံးမှာလား… ဟင်…တောက်..ငါ့ကိုစိတ်တိုနေအောင်လုပ်တာလား..ထားဝေ” ဦးမြင့်ဝေက ပြောပြောဆိုဆိုသူ့မိန်းမ ဒေါ်ထားဝေလက်မောင်းကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။အသားနာသွားသဖြင့် ဒေါ်ထားဝေစိတ်ထဲ မနာလိုစိတ်၊ရန်ဖြစ်ချင်စိတ် ကပျောက်သွားပြီး ဦးမြင့်ဝေကို ကြောက်နေကြစိတ်ကပြန်လည်စိုးမိုးလာသည်။အစက မိန်းမသားပီပီ တစ်သက်လုံးမော်မကြည့်ရဲသော ယောက်ျားကိုရန်တွေ့မိ သော်လည်း လက်မောင်းနာလိုက်သည်နှင့်ပုံမှန် စိတ်ဆီသို့ပြန်ရောက်သွားသလို ဦးမြင့်ဝေကို လန့်ပြီးမော်ကြည့်မိသည်။ဦးမြင့်ဝေ၏ ရိုက်နှက်တက်သော အကျင့်ကိုလည်းမိမိကိုယ်တိုင်ခံစားဖူးသဖြင့် ကိုယ့်အခြေနေကို ကိုယ်နားလည်သွားသည်။ “ဟင်..ပြော လေ..ဘာငါ့ကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေတာလည်း..ဟာကွာ…ဖြန်း…” ဒေါ်ထားဝေ ပါးကိုဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့်ခေါင်းလည်သွားပြီး ကြမ်းပေါ်သို့ ပုံကျသွားသည်။ဦးမြင့်ဝေက ရိုက်ရတာမဝသေးသည့်အလား ဒေါ်ထားဝေဖင်ကိုဖြတ်ကန်သည်။
“ဖောင်း…” အသံက ဟိန်းထွက်လာပြီးဒေါ်ထားဝေခမျာ..ကြမ်းပေါ်သို့သုံးလေးပတ်လိမ့်သွားသည်။နောက် ဦးမြင့်ဝေကဒေါ်ထားဝေ ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ပါးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်တော့သည်။ “ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း…ဖြန်း…ဖြန်း…. မှတ်ပါလား..နောက်လင်ကို ခံပြောအုံးမလား..ပြော စမ်း..” “ကြောက်ပါပြီ..ကိုမြင့်ရယ်..ဟီး..ဟီး..ကျွန်မရှိကြီးခိုးပါတယ်..နောက်မပြောတော့ပါဘူး… ဟီး..” “ဘာ ခုမှကြောက်ပါပြီ လဲ..ကောင်မ နင့်မှတ်လောက်အောင်ဆုံးမရမယ်…ကဲ..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း……” ဦးမြင့်ဝေ၏ လက်ဝါးက ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဒေါ်ထားဝေမျက်နှာပေါ်သို့အဆက်မပြတ်ကျလာသည်။ ဒေါ်ထားဝေခင်မျာ ..ဦးမြင့်ဝေလက်မျက်နှာပေါ်မကျအောင်တက်မမျှကာ ကွယ်ရင်း ဆံပင်ဖွာလံကြဲခါအကျီကြယ်သီးများက ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ထမီအထက်ဆင်ကလည်း လျော့ရဲလာပြီးထမီက ပြေ လာသည်။ထိုအချိန် ဦးမြင့်ဝေ ဒေါ်ထားဝေကိုယ်ပေါ်ခွထားသည်ကိုဖြေလိုက်ရင်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ထခါနီးဖင်ကို နှစ်ချက် လောက်ပိတ်ကန်ခံလိုက်ရသေးသည်။“ထစမ်း..ထားဝေ ” ဦးမြင့်ဝေ ငေါက်လိုက်သည်နှင့် တရှုတ်ရှုတ်ငိုနေသော ဒေါ်ထားဝေ ခမျာ.အထက်ဆင်စကို စုံကိုင် ပြီးအားတင်းကာထရပ်လိုက်သည်။ “နင်က ..ငါ့လရည်တွေသူများပေးတာမကြိုက်ဘူးဆို တော့နင့်ပဲ ကျွေးရတော့မှာပေါ့…သွား..မိသန်းမျက်နှာပေါ်ကငါ့လရည်တွေကုန်အောင် လျှာနဲ့သွားရက်စမ်း….ဖြောင်း..” ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ် ထားဝေဖင်ကိုလက်နှင့်အားပြင်းပြင်း ပိတ်ရိုက်လိုက်ပြီး သန်းသန်းဆီတွန်းလွှတ်လိုက်သည်။ကြောင်ပြီး ဦးမြင့်ဝေ လုပ်နေသမျှငေး ကြည့်နေသော သန်းသန်းလည်း သူ့ရှေ့တည့်တည့်ရောက်လာသောဒေါ်ထားဝေကြောင့်သတိပြန်ဝင်လာသည်။ဒေါ်ထားဝေက သန်း သန်းထက်လူကောင်ထွားပြီးအရပ်မြင့်သဖြင့် သန်းသန်းအပေါ်မိုးနေသည်။ “မိသန်း..နင့်အန်တီထမီကို ချွတ်ပေးလိုက်” ဦးမြင့်ဝေ ပြောလိုက်သဖြင့်သန်းသန်းခမျာ ဒေါ်ထားဝေကိုမကြည့်ရဲကြည့်ရဲ ကြည့်လိုက်ပြီး လက်က စုကိုင်ထားသောဒေါ်ထားဝေထမီဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်။ဒေါ်ထားဝေမှာလည်း သန်းသန်းလက်သူ့ထမီကို စချွတ်ကတည်းကဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိပဲ ယောင်ပြီးလွှတ်ပေး လိုက်သည်။ညိုညက်ပြီး ပြောင်တင်းနေသော ဒေါ်ထားဝေ၏ ဖင်လုံးအိုးမှာ ထယ်ဝါစွာပေါ်ထွက်လာသည်။“ထားဝေ..ဘာလုပ်နေ တာလဲ..မိသန်းမျက်နှာပေါ်က ငါ့လရည်တွေကိုလျက်လေ..ထပ်နာချင်လို့လား” ဦးမြင့်ဝေ ငေါက်လိုက်သံကြောင့်ဒေါ်ထားဝေ လျှာ ကိုအပြားလိုက်ထုတ်ပြီး သန်းသန်းနှာခေါင်းနားရှိ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ် လရည်အချို့ကိုလျက်ရန်အားထုတ်လိုက်သည်။ “မိသန်း..နင့်လက် ကိုသုံးပြီး ထားဝေစောက်ပတ်ကို လက်နှိုက်ပြီးပွတ်ပေးလိုက်.သူနင့်မျက်နှာပေါ်ကလရည်အားလုံးကုန်သွားတာနဲ့သူပြီးသွားတာ ..ငါ မြင်ချင်တယ်.သူမပြီးလို့ကတော့..ကြိမ်လုံးစာမိပြီသာမှတ်” ဦးမြင့်ဝေ၏ခြိမ်းခြောက်သံကြောင့် သန်းသန်းသူ့လက်ကို ဒေါ်ထားဝေ စောက်ခေါင်းပေါက်ဆီသို့ ထိုးနှိုက်ခါသွက်သွက်လေးလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ဒေါ်ထားဝေကလည်း လျှာကိုအပြားလိုက်သူ့မျက်နှာပေါ် ကျလာသောအခါ သူမနှာခေါင်းနားက လရည်အချို့ကဒေါ်ထားဝေ၏လျှာပေါ် ဝဲခိုကာ ပါသွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သုံးလေး ချက် လျက်လိုက်သည်နှင့် ကုန်သွားတော့မည့်လရည်ကြောင့် သန်းသန်းနောက်တစ်ကြိမ် ဒေါ်ထားဝေလျှာ ကသူမ မျက်နှာနားကပ် လာသည်နှင့် နှုတ်ခမ်းဖြင့်လှမ်း စုပ်ထားလိုက်တော့သည်။“အင့်..အင်း…အင်း…ပြွတ်..” ဒေါ်ထားဝေလည်း မထင်မှတ်ပဲ သန်းသန်း နှင့် နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့စုပ်မိကြသည်၊လျှာခြင်းလည်း ပွတ်တိုက်မိကုန်သည်။ နူးညံ့လွန်းသောအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်သားထို အတွေ့ပေါ် သာယာသွားကြသည်။ဒေါ်ထားဝေက သူ့လက်ကို သန်းသန်းကျောကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်းသန်းသန်းလျှာကိုဆွဲစုပ်နေ တော့သည်။သန်းသန်းကတော့ ဦးမြင့်ဝေမှာထားသည့်အတိုင်း ဒေါ်ထားဝေနှင့်နမ်းစုပ်နေရင်း ဒေါ်ထားဝေစောက်ပတ်အကွဲကြောင်း ထဲလက်ချောင်းကို ထိုးထည့်ရင်းခပ်စိပ်စိပ် လေးပွတ်ပေးနေ၏။ နှစ်ယောက်သားနမ်းရှုပ်နေသည်ကို ဦးမြင့်ဝေက ခပ်အေးအေး ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်ရင်းကြည့်နေလိုက်သည်။ဒေါ်ထားဝေကလည်း သူ့ဝတ္တရားကိုမမေ့ပါ၊ သန်းသန်းနှုတ်ခမ်းက လွတ်သည်နှင့် သန်းသန်းမျက်နှာပေါ်က လရည်ကိုရသလောက်သိမ်းလျက်လိုက်သေးသည်။ထိုသို့လုပ်သည်နှင့် သန်းသန်းကလည်း လက်ကိုလေး ချောင်းပူးလောက်သူ့စောက်ပတ်ထဲ စုံထည့်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် မွှေတော့သည်။
“အ..အင်း..ဖြည်း..ဖြည်း..ရှီး..အ..အင့်..မြန်မြန် လုပ်…အင်း..ဟုတ်ပြီ..အီး….အ..အ” သန်းသန်း၏ထိုးမွှေကစားမှုကြောင့် ဒေါ်ထားဝေ ဖင်သားတစ်ခုလုံးကောက်ချိတ်ကာ ကော့လန်နေသည်။လရည်ကိုတော့ကောင်းကောင်းမလျက်နိုင်တော့ လျှာကိုသာအပြင်ဘက်ထုတ်ခါ ဝေ့ခါ ဝိုက်ခါနှင့် သန်းသန်း စောင်းတိုက်သည့် ဝေဒနာကိုခံစားနေသည်။သိပ်တော်မကြာလှသည့်အချိန်အတွင့်း ဒေါ်ထားဝေ ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များတစ် ဗြစ်ဗြစ် ထွက်လာပြီး ဒေါ်ထားဝေခေါင်းမှာ သန်းသန်းပုခုံးပေါ် သို့မှီနွဲ့ကာကျသွားသည်။ နောက်မှ ဒေါ်ထားဝေအသက်ကို ဖုတ်လိုက် ဖုတ်လိုက်ရှုရင်း အမောပြေ သန်းသန်းပါးပေါ်မှ ဖြူပြစ်ပြစ်လရည်ကို လျက်လိုက်ကာမြိုချလိုက်သည်။ “ဖြန်း…” “အား..” အားပါ လှသော ဦးမြင့်ဝေ၏လက်ဝါးချက်ကြောင့် ဒေါ်ထားဝေ အင်မတန်နာကျင်ပြီးလန့်ခါအော်မိသည်။မိမိဖင်ကို ရိုက်ရုံတင်မက ဖင်သား ကြားထဲသို့လက်ဝါးစောင်းထိုးခွဲပြီး ဖင်ပေါက်ကိုပါစမ်းလာ သဖြင့်လင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်ဝေ ဘာလိုသည်ကို သိသော ကျွန်မယား ကောင်းပီပီ လက်ကသန်းသန်း ကိုယ်လုံးကိုစလွယ်သိုင်းဖက်ခါ ခြေထောက်နောက်ဆုတ်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ပထမ ဦးဆုံး ဦးမြင့်ဝေ လက်မတုတ်တုတ်က ဖင်ဝကိုပွတ်သပ်ရင်း လက်လေးချောင်းက မိမိစောက်ပတ်ကိုပွပ်သတ်ကာ စောက်ရည်များပေကျံ နေမှ လက်နှစ်ချောက်းပူးကို ဖင်ပေါက်ထဲတစ်ဆစ်ခြင်းထည့်လိုက်သည်။ “အင်း”ဒေါ်ထားဝေ ၏သက်ပြင်းချသံက တိုးညှင်း စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ဖင်ခံနေကျမို့ ဖင်ဝကိုလည်း ဖွင့်ပေးတက်သည်။လက်ချောင်းများတစ်ဆစ်ဆစ်ဝင်လာတိုင်း အသက်ကို မှန် မှန်ရှုပြီး စအိုကြောကို လမ်းသာအောင်ပြုပြင်ပေးထားသည်။နောက်ဆုံး လက်ချောင်းများဆုံးသွားသည် နှင့် နောက်ပြန်ဆုတ်သွား သည်၊တစ်ဝက်လောက်ရောက်ယုံနှင့် အရှိန်ပြင်းပြင်းလေးတိုးဝင်လာပြန်သည်။ နောက်ပြန်ထုတ်ပြန်သွင်းနှင့် ဖင်ပေါက်ကျယ်လာမှ ဦးမြင့်ဝေက သူ့လီးကိုဖင်ထဲသို့ အံကြိတ်ထည့်သည်။အစပိုင်းမဝင်သလိုဝင်သလိုဖြစ်ရာမှ ဒစ်ဖြားက စပြီးဖိသိပ်ကာဝင်သွား သည်။နောက်ပိုင်းကတော့ ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် အချက်ကျကျကစားပေးရင်း ဒေါ်ထားဝေ အိုးကို လိုးရန်ပုံစံရသွား တော့သည်။ “ထားဝေ..မင်းဖင်ကိုငါတစ်သက်လုံးချတာမဝနိုင်ဘူးကွာ..တောက်..မင်း..အိုး …ကစံပဲ..မင်းလဲဖင်ခံရတာပျော်တယ်မ လား.သန်းသန်း..သူ့ကိုသေချာထိန်းထား..ငါစလိုးတော့မယ်” “ကောင်းလိုက်တာ..ထားဝေ ဟုတ်ပြီ ဆွဲပီး ညှစ်စမ်း..အင့် ..” သန်းသန်းမှာ ဒေါ်ထားဝေဖက်ထားသည်ကို တောင့် ခံထားရင်းသူ့ရှေ့မှလူနှစ်ဦးလှုပ်ရှား နေသည်ကိုသာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနှင့် ကြည့်နေမိသည်။သူမဖင်ကိုသာ ဦးမြင့်ဝေကဒီလို လာလိုး လျှင်ဘယ်သို့ခံရမည်ကို လည်းအသေးစိတ်မှတ်သားနေမိသည်။ ဒေါ်ထားဝေကခေါင်းမော့လိုက်သည်အချိန်တွင် တော့သူ့မျက်နှာ မှာနာကျင်ခြင်းထက် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အံကြိတ်ခံနေပုံကိုမြင်ရတော့ ဖင်ခံချင်စိတ်ကပေါ်လာသည်။ “အင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်ရယ် လိုးပါ.ဆောင့်.အ..အ.” “ကျွတ်အင်းဟာ..အင်း..ထားဝေ ဟုတ်ပြီ ..နင် ဖင်ကို လှုပ်လှုပ်ပေး.အင်း..ဖေါက်..ဖေါ က်..ဗေါက်..ဗေါက်..” ဦးမြင့်ဝေ က ဒေါ်ထားဝေခါးကို ဖြစ်ထားကာ ဖင်ထဲသို့ မိမိလီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို အချိန် အဆမှန်မှန်ဖြင့် မေးကြောကြီးများထောင်ကာ ကောင်းကောင်းကြီးသမနေသည်။တစ်ခါတရံ စိတ်ပါ လာလျှင် ဒေါ်ထားဝေဖင်သား များကို ဆွဲညှစ်လိုက် တဖြန်းဖြန်းရိုက်လိုက်လဲလုပ်နေသည်။သန်းသန်းမျက်နှာကို အားရပါးရ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ဒေါ်ထားဝေဖင်ကို ချ ရသည်မှာ ဦးမြင့်ဝေအဖို့ အရသာထူးကြီးဖြစ်နေ သည်။
သန်းသန်းကို လိုးရတာထက်အခုလို စိတ်ထအောင်လုပ်ပေးသည်ကိုလည်း ပိုမိုနှစ်ခြိုက်လာသည်။အခု သူ ဖင်ချနေသည်ကိုကြည့်ရင်းသန်းသန်းတစ်ယောက်ဖင်ခံချင်နေသည်မှာ မျက်နှာပေါ်တွင် အထင်အရှားဖြစ်နေသည်။ဒေါ်ထားဝေကို ထိန်းပေးထားရင်သူ့လက်က ဒေါ်ထားဝေ၏ပွင့်နေသော အကျီကိုလက်နှိုက်ပြီး ဘရာစီယာပေါ်မှ ဒေါ်ထားဝေနို့ကို ကိုင်ညှစ်နေသည်။ဖင်ခံနေသည့်ဒေါ်ထားဝေက နို့ကိုင်ခံရတာကို သိသော်လည်းအရသာရှိလှ သဖြင့် တစ်အင်အင်ဖြင့်သာညီးညူနေသည်။ဦးမြင့်ဝေ ဖင်ကိုဆယ်မိနစ်လောက် တဗေါင်းဗေါင်းချလိုက်သည်နှင့် ဖင်၏ညှစ်အားကို မခံနိုင်တော့ပဲ လရည်များဖင်ထဲသို့ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ “ဟား..ကောင်းလိုက်တာ ထားဝေရာ ..ဟူး..ငါတော်တော်ထွက် သွားတယ်..ဖြန်း…သွားစမ်းထားဝေ ..ဈေးမှာ ဆိတ်ခြေထောက်သွားဝယ်လာခဲ့..ဆိတ်ခြေထောက်ပြုတ်နဲ့ငါမနက်စာ စားမယ်..သွား လေ” ဖင်ထဲကလရည် ပန်းထုတ်ခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များပန်းထွက်ကုန်ခါ ပြီးသွားလို့ ဖုတ်လိုက်ဖုတ် လိုက်ဖြင့် သန်းသန်းခါးကိုအတင်းဖက်ပြီး အမောမှ မပြေသေးခင်ဦးမြင့်ဝေပြောပြော ဆိုဆိုဖြင့် သူတင်ပါးကို ရိုက်ပြီးခိုင်းလိုက်သံ ကြောင့် ကြာပွတ်စာ မိသွားသောကျေးကျွန်လို ထမီလေးကောက်စွတ်ကာ မီးဖိုချောင်မှ ခပ်သုတ်သုတ်လေး ဈေးသို့ထွက်သွား တော့သည်။မပြော့တပျော့ဖြစ်နေ သောလီး နှင့် သန်းသန်းတစ်ယောက်ဦးမြင့်ဝေနှင့် တစ်အိမ်ထဲ ကျန်ခဲ့သည်။ “ကဲသန်းသန်း လီး တော့စုပ်ပီးသွားပြီ၊ လာ…ငါ..သေးပေါက်ချင်တယ် အိမ်သာထဲလိုက်ခဲ့..ဒီနေ့ကစပြီး နင်က ငါ့ရဲ့ ဆီးအိုးဖြစ်သွားပြီ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ… ဟဲ.” ထိုနေ့မှစ၍ သန်းသန်းမှာ ဦးမြင့်ဝေ၏ ကိုယ်လုပ်တော်လုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့သည်။ဒေါ်ထားဝေမှာလည်း ဦးမြင့်ဝေ ချိုးထား သဖြင့် လုံးဝကိုမလှန်ရဲပဲ ဦးမြင့်ဝေစိတ်တိုင်းကျ ဆက်ဆံခံနေရသည်။သန်းသန်းကတော့ ပြောနေစရာမလိုတော့ ဦးမြင့်ဝေ ၏လူမ ဆန်သော နည်းမျိုးစုံကို ဖြင့်အလိုးခံ နှိပ်စက်ခံနေရတော့သည်။အစပိုင်းကတော့ ဦးမြင့်ဝေမှာ သန်းသန်းကိုလိုးဖို့သာ စိတ်ထက်သန် သော်လည်း လိင်စိတ်ပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ သန်းသန်းမှာ အလိုးခံရတာနှင့်မကာမိအောင် ရိုက်နှက်ခံရတက်သည်။ နောက်ပိုင်း သန်းသန်းမှာ ဦးမြင့်ဝေလိုးမှာကိုတောင်တွေးကြောက်လာသဖြင့် ရှောင်ဖယ်ဖယ်လုပ်ဖို့ကြိုးစားတိုင်းဦးမြင့်ဝေ၏အရိုက်အနှက်ကို ပိုခံရသဖြင့် သူ့လီးတောင်တာမြင်သည်နှင့် ကုန်းစုပ်တာအလေ့အကျင့်တောင်ဖြစ်လာသည်။သန်းသန်းမှာ လီးတောင်တာ တွေ့သည် နှင့်မိမိလျှာ ကိုသုံးပြီး ပါးစပ်နှင့် စုပ်ပေး ခြင်းဟာ အရိုက်အနှက်ခံရဖို့ အနည်းဆုံးဖြစ်ကြောင်း အတွေ့အကြုံကသင်ခန်းစာပေးထား သဖြင့် လရည်ထွက်အောင်သာကြိုးစားတော့သည်။အလိုးခံရသည်ထက် မှုတ်ပေးခြင်းက မိမိအတွက်ပိုသက်သာအမှုတ်ခံရသူ လည်း ပိုသဘောကျ မရွံတက်လျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်ကြောင်း သန်းသန်းမှာ သိလာသဖြင့် ဦးမြင့်ဝေ အနားကပ်လာသည်နှင့် စိတ်ထစေမည့်စကားမျိုးပြောကြားခြင်း၊ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ခြင်းကိုပြုလုပ်ပြီး လီးတောင်သည်နှင့် ပုဆိုးလှန်ခါ ကုန်းစုပ်တက်သည် မှာ အရသာတောင်ဖြစ်လာသည်။ဒေါ်ထားဝေကလည်း ထိုနေ့သန်းသန်းနှင့် စဆက်ဆံ ခံလိုက်ရကတည်းက ဦးမြင့်ဝေမရှိလျှင် ည ဖက်တွင်သန်းသန်းနှင့်ဒေါ်ထားဝေတို့ တအိပ်ယာထဲအတူအိပ်ကျသည်။ နေ့လည်ဖက်တွင် ပျင်းပျင်းရှိလာလျှင်တောင်မှ ဒေါ်ထား ဝေက သန်းသန်းထမီကိုလှန်ပြီး သန်းသန်းစောက်ပတ်ကို တက်လျက်တော့သည်။သန်းသန်းမှာ တချိန်ထဲ စောက်ပတ်အလျက်ခံ ရတက်ပြီး လီးစုပ်ပေးရသည့်နေ့မျိုးလည်းရှိလာသည်။တော်သေးသည်က သန်းသန်းမှာ လူမြင်တင့်တယ်အောင်ဆိုပြီး ဦးမြင့်ဝေနှင့် ဒေါ်ထားဝေတို့၏ အမွေစားအမွေခံ မွေးစားသမီးတဦး အဖြစ်မွေးစားခံရခြင်းဖြစ်သည်။ လူပုံအလည် ပွဲတက်လမ်းတက် ဦးမြင့် ဝေသမီးအဖြစ်တော့ သန်းသန်းဘဝစိတ်အေးသွားရပေမယ့် လက်တွေ့တွင်တော့ မွေးစား တာဆိုသည့်အတိုင်း ဦးမြင့်ဝေ စားသည် ကို နေ့စဉ်ခံနေရသည်။ဒါကြောင့် သန်းသန်းဒီဘဝက လွတ်လပ်အောင်ကြိုးစားလာရတော့သည်။အကောင်းဆုံးနည်းက မိမိအလှ ကိုအသုံးချပြီး မိမိကိုဒီဘဝက လွတ်မြောက်အောင်လုပ်ပေးနိုင်မည့်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုရှာဖို့ပဲဖြစ်သည်။ ဒီ့အတွက် သန်း သန်း အဝတ်အစားကို ပျံလံနေအောင်ဝတ်သည်၊ ယောက်ျားတကာမိမိအပေါ်စိတ်ဝင်စားလာအောင်နည်းမျိုးစုံနှင့် လုပ်သည်။ပိုက်ဆံချမ်းသာသော ဘောဂဲကြီးများနှင့်တွေ့လျှင် အရင်ဦးဆုံးမှုတ်ပေးလိုက်တော့သည်၊ သူတို့တွေစွဲလျှင် မိမိနားကပ်နေမည်ပေါ့၊ ထိုသို့ကြံစီ ကြိုးစားနေရင်းကိုကိုကြီးနှင့်တွေ့သည်။ကိုကိုကြီးက မိမိတွေ့ဖူးသမျှ ယောက်ျားများထဲတွင် မိမိကိုအစွဲအလန်းဆုံး တင့် တောင်းတင့်တယ်လက်ထပ်ယူမည်ဆိုတော့ ဘာမှမလိုတော့ ကိုကိုကြီးနှင့် လက်ထပ်လိုက်သည်။ဦးမြင့်ဝေ ကိုလက်ထပ်ပီးစ အချိန်က ခံလိုက်သေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းသူလည်းမိမိကိုအဆက်အသွယ်သိပ်မလုပ်တော့ အေးဆေးဖြစ်သွားသည်။ကိုကိုကြီး နှင့်ဘာမျှပြဿနာမရှိပေမယ့် ကိုကိုကြီးအဖေကဦးသိုက်မောင်းဖြစ်နေတာကိုတော့ မျက်နှာနည်းနည်းပူသည်။ဒါပေမယ့် သန်းသန်း အတွက်က လရည်ပန်းခံရသည်မှ မျက်နှာပူဦးမည်။ ယောက္ခထီး အတွက် ဖင်ခံလိုက်လျှင်ပြီးသွားမှာပဲ ဆိုသည့်ခပ်ပေါ့ပေါ့အတွေး တစ်ခုသာရှိသည်။ “ဒါပါပဲ စိုင်းရယ် ကျွန်မဘဝ လှတယ်မဟုတ်လား
(Zawgyi)
လက္ခုံေပၚေရာက္ေနေသာ လရည္ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ားကို လွ်ာျဖင့္သိမ္းကာ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ၿပီးမွ အားမရသလို လီးကိုပါးစပ္ထဲ ရသေလာက္ သြင္းၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းလုပ္ခါ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်သည္။ ဒစ္ေပၚ႐ုံ ထုတ္ခါ ဒစ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို လွ်ာျဖင့္သိမ္းသိမ္း လ်က္သည္။ျပန္လည္မာန္က်ေနေသာ လီးတေခ်ာင္းကို လက္ဖ်ားႏုႏုေလးျဖင့္ အဖိုးတန္ပစၥည္းတစ္ခုလို တယုတယ ကိုင္ေနေသး၏။လီးထိပ္မွ လရည္တစ္စက္ ျဖတ္ခနဲထြက္လာေသးသျဖင့္ လွ်ာကိုထုတ္ၿပီးလ်က္လိုက္ေသးသည္။ “မ သန္း..ေတာ္ၿပီေလ.၊ လရည္ၿမိဳတာ မဝေသးဘူးလား၊ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေဒါင္းေနၿပီ၊” စိုင္းအိုင္ အေမးကို သန္းသန္းကတစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ကာ သေဘာက်ရင္း လီးတံတေလွ်ာက္ကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ေနရာမွ ႏွာေခါင္းျဖင့္ နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။“ခစ္..ခစ္.အို..မဝပါဘူး..ပထမတစ္ခါပဲ အားရလိုက္တယ္၊ေနာက္ပိုင္းက နည္းနည္းလာတာကိုး၊” “မသန္းကလဲ လိုးလည္းမလိုးရပဲ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို သုံးခါေတာင္မႈတ္တာေတာ့လြန္တာေပါ့..မသန္းက မႈတ္ရတာအရမ္းႀကိဳက္တာပဲေနာ္..ကြၽမ္းလည္းကြၽမ္းတယ္” လီးကို ႏွာေခါင္းျဖင့္နမ္းရႈံ႕ေနေသာ သန္းသန္းက ေအာက္မွေနၿပီးစိုင္းအိုင္ကို မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ကာ ညႇတုတုၿပဳံးလိုက္သည္။ၾကမ္း ေပၚထိုင္မိန္းမထိုင္ထိုင္ေနသျဖင့္ ပိုးေပ်ာ့ထမီမွာသူ႔တင္ပါးကိုႂကြားလြင့္ခါ ပုံက်ေနသည္။ရင္ဖုံးအက်ီလက္ရွည္ပန္းေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေခါင္းေပၚကဆံပင္ကိုထုံးထားကာ ရဲရဲေတာက္ေနေသာ နီလဲ့ေနေသာ ပတၱျမားဆံထိုးကို ထိုးထားသည္။မ်က္ႏွာက လဲ ကာလာေရာင္စုံျဖင့္ သူမပုံစံက ပြဲတက္လာသည္မွန္းသိသာလွသည္။စိုင္းအိုင္လီးကို သန္းသန္းစုပ္ေနသည္မွာ တိုက္ခန္းတစ္ခု အတြင္း ဧည့္ခန္းရွိဆက္တီ ခုံေပၚျဖစ္သည္။ပတၱျမားလက္ေကာက္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ လက္ကလီးကို ကိုင္၊ပတၱျမား လက္စြပ္ ဝတ္ထားေသာ တစ္ဖက္လက္က ေဂြးဥကိုအသာညႇစ္ၿပီး မိတ္ကပ္ဆိုင္ကျပင္ေပးလိုက္ ေသာ စိုလဲ့ေသာပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းနီမ်ား ဆိုးထားေသာႏႈတ္ခမ္းက အနီေရာင္ဒစ္ဖ်ားကို ပြပ္သက္ေနသည္။“ဟြင္း..ဒီပုံစံနဲ႔ဘယ္လို ခံမလဲ၊အခုေတာင္ စိုင္းကိုျပဳစုခ်င္လြန္းလို႔ ..အက်ီေၾကသြားရင္ ..အိမ္က ေယာက္်ားက ေမးမွာေပါ့စိုင္းက လဲ..” “ဆက္တီကိုလက္ေထာက္ ထမီကိုအသာခြၽတ္ၿပီး ကုန္းရင္ရပါတယ္ဗ်ာ..၊သူ .မကုန္းခ်င္တိုင္း..မသန္းက နင္းၿပီးစုပ္တာပဲ” “ခစ္.စိုင္းကလဲကေလးၾကေနတာပဲ..အတင္းပူစာေနတယ္၊ေနာက္လဲ လုပ္ရမွာပဲကို..ကြၽန္မကေတာ့ လီးစုပ္တာအႀကိဳက္ဆုံးပဲ… အလိုးမခံရခင္တဲက လီးစုပ္လာတာ..အခုေတာင္သုံးခါတည္းစုပ္ရတာ ဒီကနည္းေသးတယ္ေတာင္ထင္တာ.သိလား..ဟြင့္” လက္လႊတ္ေပးသျဖင့္ စိုင္းအိုင္စတိုင္ေဘာင္းဘီထဲသို႔သူ႔ညီငယ္ကို ျပန္ထည့္ရင္းေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျပန္တပ္ ခါးပတ္ျပန္ဝတ္လိုက္ သည္။ဆက္တီထိုင္ခုံကို ထိုင္းရင္းခါးဆန႔္ကာ အက်ီ၊ေဘာင္းဘီကို ေသေသသပ္သပ္ ျဖစ္ေအာင္ လက္ႏွင့္သပ္သပ္ခ်ေနသည္။သန္း သန္းကေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွ ထၿပီးစိုင္းအိုင္ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ခါ စိုင္းအိုင္းေပါင္လုံးကိုလက္ျဖင့္ပြပ္ေနသည္။ “မသန္းကလဲေျပာ ေတာ့မယ္..အပ်ိဳရည္မပ်က္ေသးဘူး.မႈတ္တာကအရင္လုပ္တာလား..ဟဲ..ဟဲ” သန္းသန္းကမ်က္ေတာင္တုေၾကာင့္ညိဳ႕ေနေသာသူ႔ မ်က္လုံးကိုေထာင့္ကပ္ကာ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးရင္း “အင္းေလ..ဘာျဖစ္လဲ..ကြၽန္မအပ်ိဳျဖစ္ကတည္းက ဦးေလးကမႈတ္ခိုင္း တာ..သူ႔အိမ္မွာေနရေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔လုပ္ေပးရင္း …အက်င့္ျဖစ္သြားတာ..ေနာက္ေတာ့အလိုးမခံရလဲ မႈတ္ေပးရရင္ ကြၽန္မကေတာ့ ပီးသြားတာပဲ” “ဦးေလးကအရင္းလား…” “ဝမ္းကြဲပါ..သူကမိန္းမရႈပ္တယ္ေလ..သူ႔မိန္းမကလည္းသူ႔ကိုအရမ္း ေၾကာက္တာ..၊ကြၽန္မ.ငယ္ငယ္ကဆို အခန္းထဲကေန ..ေဒၚေဒါ့္ကို ႐ိုက္တဲ့အသံကိုၾကားၾကားေနရတယ္၊သူ႔အိမ္မွာ ေနရတာငရဲ ေရာက္ေနသလိုပဲ” “မသန္းငယ္ငယ္တုံးက ေတာ္ေတာ္ခံစားရမွာပဲေနာ္” သန္းသန္းလက္ေမာင္းကိုလက္ျဖင့္ဖက္လိုက္ၿပီး သန္းသန္း ေခါင္းကိုသူ႔ပခုံးေပၚစိုင္းအိုင္မွီေစလိုက္သည္။ သန္းသန္းကလည္းရင္ဖြင့္ရမယ့္သူအနားရွိေနသျဖင့္ သူမငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းကို စိုင္းအိုင္ကိုေျပာျပသည္။ “စိုင္းရယ္..ကြၽန္မငယ္ငယ္တည္းကမိဘေတြမရွိၾကေတာ့..အမ်ိဳးေတြကတလွည့္ဆီလိုက္ေနရတယ္၊
အမ်ိဳးေတြကလည္းမတက္သာလို႔သာေခၚထားရေတာ့..ကြၽန္မကိုဟိုလူ႔ဆီပို႔၊ဒီလူ႔ဆီပို႔နဲ႔ေပါ့၊ တခ်ိဳ႕ကလည္းေခၚထားခ်င္ေပ မယ့္..ဆင္းကလည္းဆင္းရဲ..ကေလးကလည္းမ်ားဆိုေတာ့..မေခၚထားႏိုင္ ခ်မ္းသာတဲ့အမ်ိဳးေတြကလည္း..မေခၚခ်င္.၊ဒီလိုနဲ႔ ဟိုလူ႔ အိမ္မွာတစ္ႏွစ္ေနလိုက္ ဒီလူ႔အိမ္မွာခဏေနလိုက္ နဲ႔ အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အထိပါပဲ..ေက်ာင္းေတာင္မွေကာင္းေကာင္းမတက္ခဲ့ရပါဘူး၊ တစ္ခါတေလ အိမ္တအိမ္ မွာေလးငါးရက္ေနၿပီး ကြၽန္မကို ေနာက္တစ္အိမ္ကို ပို႔လိုက္တာပဲ..ဘယ္အမ်ိဳးအိမ္လား..တစ္စိမ္းအိမ္ လား ေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး….စိုင္းရယ္..အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ပိုေတာင္ဆိုးေသး…ဘယ္သူမွလက္မခံခ်င္ေတာ့ ဘူး… တစ္ခါတေလ..အိမ္တအိမ္ကိုလိုက္ပို႔ ..ဟိုးအေဝးႀကီး လမ္းေလွ်ာက္ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ အဲဒီအိမ္က လက္မခံရင္ ကြၽန္မကိုအုပ္ထိန္း တဲ့သူက ဆူေအာင့္ၿပီးသူ႔အိမ္ကိုျပန္ေခၚ ဗိုက္ကလဲဆာ..ဘာမွလဲမေကြၽးဘူး တစ္လမ္းလုံး ဗိုက္ေခါက္ဆြဲလိမ္လိုက္ ေခါင္းေခါက္ လိုက္နဲ႔ ကြၽန္မမွာ အိမ္ေရာက္တဲ့အထိကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ ဆြဲၿပီးလိုက္ရတာ..အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔အ႐ိုက္ခံရ..ေနာက္တစ္အိမ္ ေရာက္လည္း..အ႐ိုက္ခံရနဲ႔.. အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အထိပါပဲစိုင္းရယ္..” “မသန္းဘဝ..ကေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲေနာ္..ေနာက္ဘယ္လို ဆက္ျဖစ္ေသးလဲ”“ဟင္း…..ကြၽန္မ.အပ်ိဳအ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့..ကြၽန္မကို အုပ္ထိန္းတဲ့သူက ကြၽန္မဦးေလးဆိုတဲ့သူဆီလိုက္ပို႔ တယ္ေလ..ကြၽန္မမွာ အဝတ္ထုပ္ေလးကိုင္ၿပီး သူ႔အိမ္ေပၚတက္တာတာနဲ႔ဆုေတာင္းလိုက္ရတာ ကြၽန္မကို.ေခၚပါေစဆိုၿပီး..ႏို႔မို႔ဆိုျပန္ရင္အ႐ိုက္ခံရမွာ ေလ..သူတို႔လူႀကီးႏွစ္ေယာက္စကားေျပာၾကပီး ကြၽန္မကို ဦးေလးက အနားေခၚၿပီး စူးစူးရဲရဲကိုၾကည့္တာ ၊ေနာက္လွည့္ျပစမ္းဆို ေတာ့ေနာက္လွည့္ျပရေသး တယ္…၊ေက်ာခိုင္းၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ျပစမ္းဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ျပရတာေပါ့၊ ေနာက္သူကလက္ခံ လိုက္ၿပီဆို ေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္တာ..ကြၽန္မကိုအရင္အုပ္ထိန္းတဲ့အေဒၚႀကီးျပန္သြားေတာ့မွ ကြၽန္မကိုေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံ ေတာ့ဒါပဲ..အဲဒီေန႔ကစၿပီး ကြၽန္မဘဝတဆစ္ခ်ိဳးတာပဲ..ရွင္” သန္းသန္း ဦးေလးဆိုသူအိမ္ကို စေရာက္ကတည္းက အရင္အိမ္မ်ားလို အိမ္အလုပ္ကိုေအာက္ေျခသိမ္းအကုန္လုပ္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ ထိုအိမ္ေရာက္ကတည္းက သန္းသန္းေန႔စဥ္ ငိုေႂကြးေနရ ေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္..ဦးေလးလုပ္သူ ဦးျမင့္ေဝမွာ သူမကိုအေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ ႐ိုက္ႏွက္တက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ပါသည္။သူမမွာ ဘယ္သို႔ပင္ အေကာင္းလုပ္ေစခါမူ ဦးျမင့္ေဝ၏လက္ဝါးၾကမ္းႀကီးမ်ားျဖင့္ တင္ပါးႏွင့္ေက်ာျပင္ကို တစ္ေန႔သုံး ေလးႀကိမ္ ေလာက္အေဆာ္ခံရတက္သည္။ကံမေကာင္းလ်င္ တံမ်က္စည္း႐ိုးႏွင့္ ေျခသလုံးကို မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်လာသည္ အထိ ႐ိုက္တက္သည္။သို႔ေသာ္ သန္းသန္းကံေကာင္းသည္က ဦးျမင့္ေဝမွာ သူမကိုေက်ာင္းထားေပးသည္။အစားအေသာက္လဲ ေကာင္းမြန္စြာေကြၽးသည္။မုန႔္ဖိုးကိုလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပးတက္သည္။သန္းသန္းမွာ ဘယ္ေလာက္႐ိုက္႐ိုက္ ဒီအိမ္မွာအသားက် လာသည္။ဦးျမင့္ေဝ သူမကိုေနာက္အိမ္ကို ပို႔မွာေတာင္စိုးရိမ္လာမိသည္။ ဦးျမင့္ေဝတြင္ သူ႔မိန္းမ ထားေဝရွိေသာ္လည္း တစ္ခါတရံ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ ေပ်ာက္ေနတက္သည္။ေဒၚထားေဝေျပာျပသေလာက္ဆိုလွ်င္ ဦးျမင့္ေဝ တြင္အငယ္ေႏွာင္းလို မိန္းမ သုံး ေလးေယာက္ရွိေၾကာင္းသန္းသန္းအေနၾကာလာေတာ့သိလိုက္ရသည္။ သန္းသန္းထိုအိမ္တြင္ မွာပဲဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ဦးျမင့္ေဝ က ေက်ာင္းတက္ အလုပ္လုပ္ရမည္ဆိုသျဖင့္ အေဝးသင္ ေလွ်ာက္ၿပီးစာရင္းကိုင္သင္တန္းကိုလဲတက္ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ ေဒၚ ထားေဝမွာ ဦးျမင့္ေဝကိုဘုရားတစ္ဆူကဲ့သို႔ခ်စ္ခင္၊ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ ႐ိုး႐ိုးႀကီး အညာသူမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ဦးျမင့္ေဝ ေသ ဆိုေသ ၊ရွင္ဆိုရွင္ ဆိုရမေလာက္ ဦးျမင့္ေဝစကားကို ေျမဝယ္မက်နားေထာင္တက္သူျဖစ္၏။ေဒၚထားေဝမွာ သန္းသန္းကိုအိမ္တြင္ ထားသည့္ကိစၥကိုလည္း ဦးျမင့္ေဝသေဘာတစ္ခုထဲျဖင့္လက္ခံထားသည္။ေဒၚထားေဝမွာ အသားခပ္ညိဳညိဳ ဖင္ထြား ရင္ႀကီး အညာသူျဖစ္သျဖင့္ ဦးျမင့္ေဝ၏ ပြဲတက္မယားႀကီး ရာထူးရေနျခင္းမဟုတ္ ေၾကာင္း သန္းသန္းနားလည္လာသည္။ဦးျမင့္ေဝ ေဒၚထားေဝကို လက္ထပ္ထားျခင္းမွာ သူ႔စကားကိုေျမဝယ္မက် နားေထာင္တက္ ေသာအက်င့္ေကာင္းကိုပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း အရက္ကေလးေထြလာလွ်င္ သူ႔မိန္းမကိုဖက္ၿပီး စစ ေနတက္သည္။ သန္းသန္းမွာ အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းေလာက သဘာဝကိုနားမလည္ေသးေသာ ထိုအခ်ိန္က သိုးျဖဴမေလးတစ္ေကာင္ သာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ “ျဗန္း” ဦးျမင့္ေဝ၏လက္ဝါးၾကမ္းႀကီးက သန္းသန္းဖင္ေပၚသို႔ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေရာက္ရွိလာသည္။စားပြဲ ေပၚလက္ဖေနာင့္ကိုတင္ခါ ဖင္ကိုေနာက္သို႔တက္ႏိုင္သမွ်ေကာက္ ထားလိုက္သည္။အသံၾကားလိုက္ရေသာ္လည္း ဖင္သားတစ္ခု လုံးကနာက်င္မႈကို စစခ်င္း မခံစားရ၊ေနာက္ပိုင္းမွ တျဖည္းျဖည္း တင္းခံလာခါဖင္ႏွစ္ျခမ္းလုံးနာက်င္လာသည္။ သို႔ေသာ္သန္းသန္း မွာ ဒီပုံစံကို လုံးဝမေျပာင္းရဲ၊ ဦးျမင့္ေဝကေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ကို အသာမၿပီး သန္းသန္းပုံစံကို ေကာ္ဖီႏွင့္အတူအရသာခံေနသည္။
မနက္ေျခာက္နာရီေလာက္ ေဒၚထားေဝ ေဈးသြားလွ်င္ ဦးျမင့္ေဝ၏ သန္းသန္းအေပၚ မနက္ပိုင္း႐ိုက္ႏွက္ခ်က္ျဖစ္သည္။သန္း သန္း၏ လုံးျဝပင္မရေသာ ျပစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ထိုသို႔မနက္တိုင္း႐ိုက္ႏွက္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ အျပစ္က ရွင္းပါသည္။ အ႐ြယ္ေရာက္ လာကတည္းက သန္းသန္းအျပစ္ႀကီးစျဖစ္ ပါသည္။ဦးျမင့္ေဝ ေျပာေသာသန္းသန္း၏အျပစ္ႀကီး မွာ သူမဖင္မွာ လိုသည္ထက္ ေကာက္ၿပီး၊ ခါလို႔ျဖစ္သည္တဲ့။ သန္းသန္းမွာ ဘယ္လိုပင္ႀကိဳးပမ္းေသာ္လည္း ဦးျမင့္ေဝ လက္ဆကို ဖင္ကေတာင္းဆိုေနသလို ပို လို႔ေတာင္ႀကီးလာ၊ေကာက္လာ ေနသည္။ ယခုမနက္က ပိုၿပီးအျပစ္ႀကီးသြားသည္။ဘာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိပ္ယာထေနာက္က် သျဖင့္ ကမန္းကတန္းျပင္ဆင္လိုက္ရာ ဆာစပိုင္ဒါဝတ္ရန္ေမ့လာသည္။ ဦးျမင့္ေဝ ကို ေကာ္ဖီျပင္ေပးရင္း ထုံးစံအရ ဦးျမင့္ေဝက သူမကိုလွည့္ခိုင္းၿပီး ဖင္ကို႐ိုက္မလို႔ လုပ္ခ်ိန္မွာ ဆာစပိုင္ဒါ မဝတ္ထားေၾကာင္းသိသြားၿပီး သူမကိုဒါဏ္ေပးလို႔ စလိုက္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း သန္းသန္းအ႐ိုက္ခံရင္းသိလိုက္ရသည္။ ႐ိုက္သာ႐ိုက္လိုက္ရသည္။ဦးျမင့္ေဝ စိတ္ထဲတြင္လက္ဖဝါးကိုသန္းသန္းဖင္ ေပၚမွမခြာခ်င္ေအာင္ ႐ိုက္ရင္းနဲ႔သိလိုက္ရသည္။သန္းသန္းကို ဖင္ေတာင့္မွန္းသိေသာ္လည္း ဒီေန႔မွ အတြင္းခံမဝတ္ လားလို႔လား မသိ၊အင္မတန္အေတြ႕ေကာင္းေနသည္။ ဦးျမင့္ေဝ ပုဆိုးေအာက္ကလီးကလည္း ဒီေန႔မွ ခံတြင္းေတာင္းေနသည္။ မတ္ေတာင္ေနတာမ်ား သစ္ငုတ္ကိုေထာင္ထားသလားမွတ္ရ ေအာင္ မာတင္းလို႔ေနသည္။အခ်ိန္ျပည့္ကိုယ့္မ်က္စိ ေအာက္မွာရွိေနလို႔လားမသိ အရင္တုန္းက ဦးျမင့္ေဝ သန္းသန္းကိုႏွိပ္စက္ခဲ့ တာေတြက က်ားသဘာဝ ႐ိုက္ခ်င္ႏွက္ခ်င္စိတ္ကိုထြက္ေပါက္ ေပးနည္းတစ္မ်ိဳးလို ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီမနက္မွ ထူးထူးျခားျခား သန္း သန္းဖင္ကို႐ိုက္လိုက္ၿပီးမွ စိတ္က႐ိုက္ခ်င္တာထက္ ကိုင္ခ်င္တာကပိုမ်ားလာသည္။ေကာ္ဖီခြက္ကို အသာခ်ရင္း သူဖင္႐ိုက္တာကို ခံဖို႔ေကာ့ေပးထားေသာ သန္းသန္းဖင္လုံးကိုအရသာခံၾကည့္ေနသည္။“မိသန္း” “ရွင္” မ်က္လုံးေလးဝိုင္းဝိုင္းႏွင့္ သန္းသန္း ဦးျမင့္ ေဝ ေခၚသည္ကိုလွည့္ထူးလိုက္သည္။တစ္ခ်က္အ႐ိုက္ခံလိုက္ရကတည္းက ဖင္တစ္ခုလုံး ပူတင္းလာၿပီး နာလာသျဖင့္ မ်က္ရည္က လည္းဝိုင္းေနသည္။ “သြားစမ္း..နင့္ကို႐ိုက္ေနက် တုတ္ကိုယူလာခဲ့” သန္းသန္းစိတ္ထဲ တုန္ခနဲေတာင္ျဖစ္သြားၿပီး မ်က္ရည္က ေပါက္ေပါက္ က်လာသည္။သူမကို ဦးျမင့္ေဝ လက္ျဖင့္သာအမ်ားဆုံး႐ိုက္ေလ့ရွိသည္။တုတ္ျဖင့္မ႐ိုက္တာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၾကာေနၿပီ၊အခု ေတာ့ ဖင္သားတစ္ခုလုံးနာေနမွ တုတ္နဲ႔ထပ္အ႐ိုက္ခံရမယ္ဆိုေတာ့ ေတြးရင္းနဲ႔ေတာင္ဒူးတုန္လာသည္။ဒါေပမယ့္ ဦးျမင့္ေဝ အမိန႔္ ကို သန္းသန္းလြန္ဆန္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါ။သူေျပာသည့္အတိုင္း မီးဖိုေခ်ာင္ ေထာင့္တြင္ေထာင္ ထားေသာႀကိမ္လုံးကိုယူေပးလိုက္သည္။ဦးျမင့္ေဝလက္ထဲကို ႀကိမ္လုံးထည့္ေပးၿပီး ေနာက္နည္းနည္းဆုတ္ၿပီးရပ္ေနလိုက္သည္။ “မိသန္း နင္ဒီတုတ္နဲ႔႐ိုက္တာခံမလား၊ ငါ့ တုတ္ကို စုပ္မလား ” ဦးျမင့္ေဝမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးျဖည္ျပလိုက္သည္၊ မည္းနက္ကာ အေၾကာမ်ားေဖာင္းတက္ေနေသာလီး ကို အေမႊးေကာက္ေကာက္မ်ားၾကားမွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္သန္းသန္း မွာ အညႇိဳ႕ခံလိုက္ရသလို မ်က္လုံးမ်ားက ဦးျမင့္ေဝေအာက္ပိုင္းကို ဆြံ႕အစြာ ေငးေမာေနမိသည္။ “ေျပာေလ နင္ ဘယ္တုတ္ႀကိဳက္လဲ …႐ႊမ္း..” ဦးျမင့္ေဝက ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ထဲရွိႀကိမ္လုံးကို ေလထဲသို႔ေဝွ႔ရမ္းလိုက္သည္။ႀကိမ္လုံးသံေၾကာင့္သန္းသန္း၏ ေတြေဝေနေသာစိတ္မွာ ဦးတည္ရာတစ္ခုစီသို႔ စိတ္ရွိေတာ့သည္။ပုဆိုးခြၽတ္ခ်ထားေသာ ဦးျမင့္ေဝ ေအာက္ကိုဒူးတုတ္ခ်ရင္း ဦးျမင့္ေဝေပါင္ကိုလက္ေဖါင္းေဖါင္းျဖင့္ လွမ္း ကိုင္လိုက္သည္။“ဦး တုတ္ကိုစုပ္ပါ့မယ္..ရွင္..မ႐ိုက္ပါနဲ႔..ဟင့္..ဟင့္..ေၾကာက္လို႔ပါ…ဦးရယ္..သမီးကိုမ႐ိုက္ပါနဲ႔ေနာ္..ဦးတုတ္ကိုပဲ ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးပါ့မယ္..ဟင့္..ဟင့္…” “ေအး…ေကာင္းေကာင္းစုပ္ေပးစမ္း..ေနာက္ဆို ငါ့လီးကို နင္ေကာင္းေကာင္းစုပ္ေပးရင္ နင့္ ကို..ငါမ႐ိုက္ေတာ့ဘူး..” “ဟင့္..ဟင့္..တ..ကယ္.ေျပာတာလား..ဦး..သမီးကို..တကယ္..မ႐ိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္…စုပ္မယ္..စုပ္မယ္..ဦး ေသးေပါက္ရင္ေတာင္ စုပ္ေပးပါ့မယ္..ဦးရယ္..သမီးကိုမ႐ိုက္ပါနဲ႔..ေနာ္” “ေအး…မိသန္းနင္လိမၼာတယ္..လာ ဦးလီးကိုစုပ္…သမီး ကို..လရည္အမ်ားႀကီး ေကြၽးမယ္..အင္း..ဟုတ္တယ္” ဦးျမင့္ေဝ သန္းသန္းေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး သူ႔လီးကို သန္းသန္း၏ဟထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေပါက္ထဲသို႔အသာထိုးသြင္းၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ သန္းသန္းပါးစပ္ကိုလိုးေနေတာ့သည္။သန္းသန္း လည္း သူမ ပါးစပ္ ေပါက္ထဲရွိ ဝင္ေနသမွ်လထစ္ကို အထဲမွ လွ်ာျဖင့္သိမ္းသိမ္းၿပီးလ်က္ေပးေနသည္။
အစပိုင္း သန္းသန္းမည္သို႔လုပ္ရမည္ကိုမသိေပ မယ့္ ပါးစပ္ထဲလီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး တိုးဝင္လႈပ္ရွားေန မႈေၾကာင့္ မ သဘာဝ လုပ္ေပးေနရင္း လက္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းအျပင္ေရာက္ေန ေသာ လီးေခ်ာင္းကိုဂြင္းတိုက္ေပးတက္လာသည္။ေနာက္ပိုင္း ဦးျမင့္ေဝ ခါးကိုလႈပ္စရာမလိုေတာ့ပဲ သန္းသန္းေခါင္းကသာ ဦးျမင့္ ေဝ ေပါင္ၾကားထဲမွာသာ တစ္လႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “မိသန္းေကာင္းတယ္ေတာက္ စုပ္စုပ္…ေအး..ေကာင္မ..စုပ္ စမ္း….ငါ့လရည္ေတြအကုန္ထြက္ေအာင္စုပ္စမ္း…ေတာ္တယ္..ေနာက္ဆို နင့္ပါးစပ္ထဲ ေသးပါေပါက္ထည့္ေပးမယ္…စုပ္…အား…” ေျပာဆိုညည္းညႇဳေနရင္း ဦးျမင့္ေဝ လီးမွလရည္ ျပစ္ျပစ္မ်ား သန္းသန္းပါးစပ္ထဲသို႔ ပန္းထြက္ကုန္သည္။လရည္ထြက္ထြက္ ခ်င္း..ဦးျမင့္ေဝက သန္းသန္း ေခါင္းကိုေနာက္သို႔တြန္းၿပီး လီးကိုကိုင္ခါ သန္းသန္းမ်က္ႏွာႏွင့္ ပါးျပင္ေပၚသို႔သာ ပန္းထုတ္ေနလိုက္ သည္။ျပစ္ႏွစ္ေနေသာ လရည္မ်ားက သန္းသန္းႏႈတ္ခမ္းမွာႏွင့္ မ်က္ႏွာအႏွံ႔စီးက်သြားသည္။မ်က္လုံးကိုအသာေမွးၿပီး ဦးျမင့္ေဝ လုပ္ကိုင္သမွ်ကို ေခါင္းေလးေမာ့ကာ သန္းသန္းၿငိမ္ခံေနလိုက္သည္။ “ဟင္..ကိုျမင့္..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ….” ထိုအခ်ိန္ ေဒၚထား ေဝ၏အသံကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ၾကားလိုက္ရသည္။ထိုအခ်ိန္ ေဒၚထားေဝ၏အသံကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ၾကားလိုက္ရသည္။ ေဒၚထားေဝ ျမင္လိုက္ရသည္က သူ႔လင္ေတာ္ေမာင္ ဦးျမင့္ေဝသည္ပုဆိုးမရွိပဲ လရည္မ်ားကိုသူ႔အိမ္တြင္ခိုင္းေသာေကာင္မေလး မ်က္ႏွာေပၚသို႔ လီးေခ်ာင္းကိုကိုင္ၿပီး ပန္းထုတ္ေနသည္ကိုထိတ္လန႔္ဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။မိသန္းက လည္းမ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး အရသာခံေနပုံႏွင့္ ေဒၚထားေဝစိတ္ထဲ မနာလိုစိတ္က တဖြားဖြားဝင္လာေတာ့သည္။ေဒၚထားေဝအသံေၾကာင့္ သန္းသန္းမွာ ျပာျပာ သလဲျဖစ္သြားၿပီး အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန႔္ျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ခါ မ်က္လုံးအေၾကာင္သားျဖင့္ ေဒၚထားေဝကို ေငးေမာၾကည့္ေန မိသည္။ပါးစပ္ကေတာ့ ေျပာစရာစကားလုံးရွာမရသလို ႏႈတ္ခမ္းတလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ဦးျမင့္ေဝကေတာ့ ေဒၚထားေဝကို ႏိုင္ေနၾကမို႔ တစ္ခ်က္ေခါင္းငဲ့ၾကည့္ယုံမွအပ သိပ္အေရးမစိုက္လွပဲ ပုဆိုးကိုအသာေကာက္ဝတ္ေနသည္။ “ကိုျမင့္…ကြၽန္မကိုရွိ ေသးတယ္လို႔ေအာက္ေမ့ေသးလား..ဟင္..အမေလးျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ..အရွက္မရွိ.မနက္ေစာေစာကို..ေျပာပါအုံး..ကိုျမင့္..ကြၽန္မ ကို..ေသေအာင္သတ္ေနတာလား..” “ဟာ..ကြာ..စကားမ်ားလိုက္တာ..ငါဘာလုပ္ေနလို႔လဲ..” “ဟင္..ဘာလုပ္ေနတာလဲ..ဟတ္ လား..ရွင့္…မိန္းမတစ္ေယာက္လုံး အိမ္ေပၚမွာရွိေနတာေတာင္မွ..အိမ္ကခိုင္းတဲ့ေကာင္မကို မႈတ္ခိုင္းေနတာ…ကြၽန္မကိုေစာ္ကားေန တာလား..” “မင္းကြာ..အေရးမပါတာေတြလာေျပာေနတယ္…ငါ.ဘာသာ.ဘာလုပ္လုပ္နင့္ဆီငါက အရင္ခြင့္ေတာင္းရအုံးမွာလား… ဟင္…ေတာက္..ငါ့ကိုစိတ္တိုေနေအာင္လုပ္တာလား..ထားေဝ” ဦးျမင့္ေဝက ေျပာေျပာဆိုဆိုသူ႔မိန္းမ ေဒၚထားေဝလက္ေမာင္းကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။အသားနာသြားသျဖင့္ ေဒၚထားေဝစိတ္ထဲ မနာလိုစိတ္၊ရန္ျဖစ္ခ်င္စိတ္ ကေပ်ာက္သြားၿပီး ဦးျမင့္ေဝကို ေၾကာက္ေနၾကစိတ္ကျပန္လည္စိုးမိုးလာသည္။အစက မိန္းမသားပီပီ တစ္သက္လုံးေမာ္မၾကည့္ရဲေသာ ေယာက္်ားကိုရန္ေတြ႕မိ ေသာ္လည္း လက္ေမာင္းနာလိုက္သည္ႏွင့္ပုံမွန္ စိတ္ဆီသို႔ျပန္ေရာက္သြားသလို ဦးျမင့္ေဝကို လန႔္ၿပီးေမာ္ၾကည့္မိသည္။ဦးျမင့္ေဝ၏ ႐ိုက္ႏွက္တက္ေသာ အက်င့္ကိုလည္းမိမိကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးသျဖင့္ ကိုယ့္အေျခေနကို ကိုယ္နားလည္သြားသည္။ “ဟင္..ေျပာ ေလ..ဘာငါ့ကို ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနတာလည္း..ဟာကြာ…ျဖန္း…” ေဒၚထားေဝ ပါးကိုျဖတ္႐ိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ေခါင္းလည္သြားၿပီး ၾကမ္းေပၚသို႔ ပုံက်သြားသည္။ဦးျမင့္ေဝက ႐ိုက္ရတာမဝေသးသည့္အလား ေဒၚထားေဝဖင္ကိုျဖတ္ကန္သည္။
“ေဖာင္း…” အသံက ဟိန္းထြက္လာၿပီးေဒၚထားေဝခမ်ာ..ၾကမ္းေပၚသို႔သုံးေလးပတ္လိမ့္သြားသည္။ေနာက္ ဦးျမင့္ေဝကေဒၚထားေဝ ကိုယ္ေပၚတက္ခြၿပီး ပါးကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္႐ိုက္ေတာ့သည္။ “ျဖန္း..ျဖန္း..ျဖန္း…ျဖန္း…ျဖန္း…. မွတ္ပါလား..ေနာက္လင္ကို ခံေျပာအုံးမလား..ေျပာ စမ္း..” “ေၾကာက္ပါၿပီ..ကိုျမင့္ရယ္..ဟီး..ဟီး..ကြၽန္မရွိႀကီးခိုးပါတယ္..ေနာက္မေျပာေတာ့ပါဘူး… ဟီး..” “ဘာ ခုမွေၾကာက္ပါၿပီ လဲ..ေကာင္မ နင့္မွတ္ေလာက္ေအာင္ဆုံးမရမယ္…ကဲ..ျဖန္း..ျဖန္း..ျဖန္း..ျဖန္း……” ဦးျမင့္ေဝ၏ လက္ဝါးက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဒၚထားေဝမ်က္ႏွာေပၚသို႔အဆက္မျပတ္က်လာသည္။ ေဒၚထားေဝခင္မ်ာ ..ဦးျမင့္ေဝလက္မ်က္ႏွာေပၚမက်ေအာင္တက္မမွ်ကာ ကြယ္ရင္း ဆံပင္ဖြာလံႀကဲခါအက်ီၾကယ္သီးမ်ားက ျပဳတ္ထြက္ကုန္သည္။ထမီအထက္ဆင္ကလည္း ေလ်ာ့ရဲလာၿပီးထမီက ေျပ လာသည္။ထိုအခ်ိန္ ဦးျမင့္ေဝ ေဒၚထားေဝကိုယ္ေပၚခြထားသည္ကိုေျဖလိုက္ရင္း မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ထခါနီးဖင္ကို ႏွစ္ခ်က္ ေလာက္ပိတ္ကန္ခံလိုက္ရေသးသည္။“ထစမ္း..ထားေဝ ” ဦးျမင့္ေဝ ေငါက္လိုက္သည္ႏွင့္ တရႈတ္ရႈတ္ငိုေနေသာ ေဒၚထားေဝ ခမ်ာ.အထက္ဆင္စကို စုံကိုင္ ၿပီးအားတင္းကာထရပ္လိုက္သည္။ “နင္က ..ငါ့လရည္ေတြသူမ်ားေပးတာမႀကိဳက္ဘူးဆို ေတာ့နင့္ပဲ ေကြၽးရေတာ့မွာေပါ့…သြား..မိသန္းမ်က္ႏွာေပၚကငါ့လရည္ေတြကုန္ေအာင္ လွ်ာနဲ႔သြားရက္စမ္း….ေျဖာင္း..” ေျပာေျပာဆိုဆို ေဒၚ ထားေဝဖင္ကိုလက္ႏွင့္အားျပင္းျပင္း ပိတ္႐ိုက္လိုက္ၿပီး သန္းသန္းဆီတြန္းလႊတ္လိုက္သည္။ေၾကာင္ၿပီး ဦးျမင့္ေဝ လုပ္ေနသမွ်ေငး ၾကည့္ေနေသာ သန္းသန္းလည္း သူ႔ေရွ႕တည့္တည့္ေရာက္လာေသာေဒၚထားေဝေၾကာင့္သတိျပန္ဝင္လာသည္။ေဒၚထားေဝက သန္း သန္းထက္လူေကာင္ထြားၿပီးအရပ္ျမင့္သျဖင့္ သန္းသန္းအေပၚမိုးေနသည္။ “မိသန္း..နင့္အန္တီထမီကို ခြၽတ္ေပးလိုက္” ဦးျမင့္ေဝ ေျပာလိုက္သျဖင့္သန္းသန္းခမ်ာ ေဒၚထားေဝကိုမၾကည့္ရဲၾကည့္ရဲ ၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္က စုကိုင္ထားေသာေဒၚထားေဝထမီဆီသို႔ လွမ္းလိုက္သည္။ေဒၚထားေဝမွာလည္း သန္းသန္းလက္သူ႔ထမီကို စခြၽတ္ကတည္းကဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိပဲ ေယာင္ၿပီးလႊတ္ေပး လိုက္သည္။ညိဳညက္ၿပီး ေျပာင္တင္းေနေသာ ေဒၚထားေဝ၏ ဖင္လုံးအိုးမွာ ထယ္ဝါစြာေပၚထြက္လာသည္။“ထားေဝ..ဘာလုပ္ေန တာလဲ..မိသန္းမ်က္ႏွာေပၚက ငါ့လရည္ေတြကိုလ်က္ေလ..ထပ္နာခ်င္လို႔လား” ဦးျမင့္ေဝ ေငါက္လိုက္သံေၾကာင့္ေဒၚထားေဝ လွ်ာ ကိုအျပားလိုက္ထုတ္ၿပီး သန္းသန္းႏွာေခါင္းနားရွိ ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္ လရည္အခ်ိဳ႕ကိုလ်က္ရန္အားထုတ္လိုက္သည္။ “မိသန္း..နင့္လက္ ကိုသုံးၿပီး ထားေဝေစာက္ပတ္ကို လက္ႏႈိက္ၿပီးပြတ္ေပးလိုက္.သူနင့္မ်က္ႏွာေပၚကလရည္အားလုံးကုန္သြားတာနဲ႔သူၿပီးသြားတာ ..ငါ ျမင္ခ်င္တယ္.သူမၿပီးလို႔ကေတာ့..ႀကိမ္လုံးစာမိၿပီသာမွတ္” ဦးျမင့္ေဝ၏ၿခိမ္းေျခာက္သံေၾကာင့္ သန္းသန္းသူ႔လက္ကို ေဒၚထားေဝ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဆီသို႔ ထိုးႏႈိက္ခါသြက္သြက္ေလးလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ေဒၚထားေဝကလည္း လွ်ာကိုအျပားလိုက္သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ က်လာေသာအခါ သူမႏွာေခါင္းနားက လရည္အခ်ိဳ႕ကေဒၚထားေဝ၏လွ်ာေပၚ ဝဲခိုကာ ပါသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။သုံးေလး ခ်က္ လ်က္လိုက္သည္ႏွင့္ ကုန္သြားေတာ့မည့္လရည္ေၾကာင့္ သန္းသန္းေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေဒၚထားေဝလွ်ာ ကသူမ မ်က္ႏွာနားကပ္ လာသည္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္လွမ္း စုပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။“အင့္..အင္း…အင္း…ႁပြတ္..” ေဒၚထားေဝလည္း မထင္မွတ္ပဲ သန္းသန္း ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ေတ့စုပ္မိၾကသည္၊လွ်ာျခင္းလည္း ပြတ္တိုက္မိကုန္သည္။ ႏူးညံ့လြန္းေသာအေတြ႕ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားထို အေတြ႕ေပၚ သာယာသြားၾကသည္။ေဒၚထားေဝက သူ႔လက္ကို သန္းသန္းေက်ာကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္းသန္းသန္းလွ်ာကိုဆြဲစုပ္ေန ေတာ့သည္။သန္းသန္းကေတာ့ ဦးျမင့္ေဝမွာထားသည့္အတိုင္း ေဒၚထားေဝႏွင့္နမ္းစုပ္ေနရင္း ေဒၚထားေဝေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း ထဲလက္ေခ်ာင္းကို ထိုးထည့္ရင္းခပ္စိပ္စိပ္ ေလးပြတ္ေပးေန၏။ ႏွစ္ေယာက္သားနမ္းရႈပ္ေနသည္ကို ဦးျမင့္ေဝက ခပ္ေအးေအး ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ရင္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။ေဒၚထားေဝကလည္း သူ႔ဝတၱရားကိုမေမ့ပါ၊ သန္းသန္းႏႈတ္ခမ္းက လြတ္သည္ႏွင့္ သန္းသန္းမ်က္ႏွာေပၚက လရည္ကိုရသေလာက္သိမ္းလ်က္လိုက္ေသးသည္။ထိုသို႔လုပ္သည္ႏွင့္ သန္းသန္းကလည္း လက္ကိုေလး ေခ်ာင္းပူးေလာက္သူ႔ေစာက္ပတ္ထဲ စုံထည့္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေမႊေတာ့သည္။
“အ..အင္း..ျဖည္း..ျဖည္း..ရွီး..အ..အင့္..ျမန္ျမန္ လုပ္…အင္း..ဟုတ္ၿပီ..အီး….အ..အ” သန္းသန္း၏ထိုးေမႊကစားမႈေၾကာင့္ ေဒၚထားေဝ ဖင္သားတစ္ခုလုံးေကာက္ခ်ိတ္ကာ ေကာ့လန္ေနသည္။လရည္ကိုေတာ့ေကာင္းေကာင္းမလ်က္ႏိုင္ေတာ့ လွ်ာကိုသာအျပင္ဘက္ထုတ္ခါ ေဝ့ခါ ဝိုက္ခါႏွင့္ သန္းသန္း ေစာင္းတိုက္သည့္ ေဝဒနာကိုခံစားေနသည္။သိပ္ေတာ္မၾကာလွသည့္အခ်ိန္အတြင့္း ေဒၚထားေဝ ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ရည္မ်ားတစ္ ျဗစ္ျဗစ္ ထြက္လာၿပီး ေဒၚထားေဝေခါင္းမွာ သန္းသန္းပုခုံးေပၚ သို႔မွီႏြဲ႕ကာက်သြားသည္။ ေနာက္မွ ေဒၚထားေဝအသက္ကို ဖုတ္လိုက္ ဖုတ္လိုက္ရႈရင္း အေမာေျပ သန္းသန္းပါးေပၚမွ ျဖဴျပစ္ျပစ္လရည္ကို လ်က္လိုက္ကာၿမိဳခ်လိုက္သည္။ “ျဖန္း…” “အား..” အားပါ လွေသာ ဦးျမင့္ေဝ၏လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ေဒၚထားေဝ အင္မတန္နာက်င္ၿပီးလန႔္ခါေအာ္မိသည္။မိမိဖင္ကို ႐ိုက္႐ုံတင္မက ဖင္သား ၾကားထဲသို႔လက္ဝါးေစာင္းထိုးခြဲၿပီး ဖင္ေပါက္ကိုပါစမ္းလာ သျဖင့္လင္ျဖစ္သူ ဦးျမင့္ေဝ ဘာလိုသည္ကို သိေသာ ကြၽန္မယား ေကာင္းပီပီ လက္ကသန္းသန္း ကိုယ္လုံးကိုစလြယ္သိုင္းဖက္ခါ ေျခေထာက္ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္။ပထမ ဦးဆုံး ဦးျမင့္ေဝ လက္မတုတ္တုတ္က ဖင္ဝကိုပြတ္သပ္ရင္း လက္ေလးေခ်ာင္းက မိမိေစာက္ပတ္ကိုပြပ္သတ္ကာ ေစာက္ရည္မ်ားေပက်ံ ေနမွ လက္ႏွစ္ေခ်ာက္းပူးကို ဖင္ေပါက္ထဲတစ္ဆစ္ျခင္းထည့္လိုက္သည္။ “အင္း”ေဒၚထားေဝ ၏သက္ျပင္းခ်သံက တိုးညႇင္း စြာ ေပၚထြက္လာသည္။ဖင္ခံေနက်မို႔ ဖင္ဝကိုလည္း ဖြင့္ေပးတက္သည္။လက္ေခ်ာင္းမ်ားတစ္ဆစ္ဆစ္ဝင္လာတိုင္း အသက္ကို မွန္ မွန္ရႈၿပီး စအိုေၾကာကို လမ္းသာေအာင္ျပဳျပင္ေပးထားသည္။ေနာက္ဆုံး လက္ေခ်ာင္းမ်ားဆုံးသြားသည္ ႏွင့္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြား သည္၊တစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ယုံႏွင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္းေလးတိုးဝင္လာျပန္သည္။ ေနာက္ျပန္ထုတ္ျပန္သြင္းႏွင့္ ဖင္ေပါက္က်ယ္လာမွ ဦးျမင့္ေဝက သူ႔လီးကိုဖင္ထဲသို႔ အံႀကိတ္ထည့္သည္။အစပိုင္းမဝင္သလိုဝင္သလိုျဖစ္ရာမွ ဒစ္ျဖားက စၿပီးဖိသိပ္ကာဝင္သြား သည္။ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ ျပန္သြင္းလိုက္ျပန္ထုတ္လိုက္ျဖင့္ အခ်က္က်က်ကစားေပးရင္း ေဒၚထားေဝ အိုးကို လိုးရန္ပုံစံရသြား ေတာ့သည္။ “ထားေဝ..မင္းဖင္ကိုငါတစ္သက္လုံးခ်တာမဝႏိုင္ဘူးကြာ..ေတာက္..မင္း..အိုး …ကစံပဲ..မင္းလဲဖင္ခံရတာေပ်ာ္တယ္မ လား.သန္းသန္း..သူ႔ကိုေသခ်ာထိန္းထား..ငါစလိုးေတာ့မယ္” “ေကာင္းလိုက္တာ..ထားေဝ ဟုတ္ၿပီ ဆြဲပီး ညႇစ္စမ္း..အင့္ ..” သန္းသန္းမွာ ေဒၚထားေဝဖက္ထားသည္ကို ေတာင့္ ခံထားရင္းသူ႔ေရွ႕မွလူႏွစ္ဦးလႈပ္ရွား ေနသည္ကိုသာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာႏွင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။သူမဖင္ကိုသာ ဦးျမင့္ေဝကဒီလို လာလိုး လွ်င္ဘယ္သို႔ခံရမည္ကို လည္းအေသးစိတ္မွတ္သားေနမိသည္။ ေဒၚထားေဝကေခါင္းေမာ့လိုက္သည္အခ်ိန္တြင္ ေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာ မွာနာက်င္ျခင္းထက္ ေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္ အံႀကိတ္ခံေနပုံကိုျမင္ရေတာ့ ဖင္ခံခ်င္စိတ္ကေပၚလာသည္။ “အင္း..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုျမင့္ရယ္ လိုးပါ.ေဆာင့္.အ..အ.” “ကြၽတ္အင္းဟာ..အင္း..ထားေဝ ဟုတ္ၿပီ ..နင္ ဖင္ကို လႈပ္လႈပ္ေပး.အင္း..ေဖါက္..ေဖါ က္..ေဗါက္..ေဗါက္..” ဦးျမင့္ေဝ က ေဒၚထားေဝခါးကို ျဖစ္ထားကာ ဖင္ထဲသို႔ မိမိလီးဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို အခ်ိန္ အဆမွန္မွန္ျဖင့္ ေမးေၾကာႀကီးမ်ားေထာင္ကာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသမေနသည္။တစ္ခါတရံ စိတ္ပါ လာလွ်င္ ေဒၚထားေဝဖင္သား မ်ားကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ တျဖန္းျဖန္း႐ိုက္လိုက္လဲလုပ္ေနသည္။သန္းသန္းမ်က္ႏွာကို အားရပါးရ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ေဒၚထားေဝဖင္ကို ခ် ရသည္မွာ ဦးျမင့္ေဝအဖို႔ အရသာထူးႀကီးျဖစ္ေန သည္။
သန္းသန္းကို လိုးရတာထက္အခုလို စိတ္ထေအာင္လုပ္ေပးသည္ကိုလည္း ပိုမိုႏွစ္ၿခိဳက္လာသည္။အခု သူ ဖင္ခ်ေနသည္ကိုၾကည့္ရင္းသန္းသန္းတစ္ေယာက္ဖင္ခံခ်င္ေနသည္မွာ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အထင္အရွားျဖစ္ေနသည္။ေဒၚထားေဝကို ထိန္းေပးထားရင္သူ႔လက္က ေဒၚထားေဝ၏ပြင့္ေနေသာ အက်ီကိုလက္ႏႈိက္ၿပီး ဘရာစီယာေပၚမွ ေဒၚထားေဝႏို႔ကို ကိုင္ညႇစ္ေနသည္။ဖင္ခံေနသည့္ေဒၚထားေဝက ႏို႔ကိုင္ခံရတာကို သိေသာ္လည္းအရသာရွိလွ သျဖင့္ တစ္အင္အင္ျဖင့္သာညီးညဴေနသည္။ဦးျမင့္ေဝ ဖင္ကိုဆယ္မိနစ္ေလာက္ တေဗါင္းေဗါင္းခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ဖင္၏ညႇစ္အားကို မခံႏိုင္ေတာ့ပဲ လရည္မ်ားဖင္ထဲသို႔ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ “ဟား..ေကာင္းလိုက္တာ ထားေဝရာ ..ဟူး..ငါေတာ္ေတာ္ထြက္ သြားတယ္..ျဖန္း…သြားစမ္းထားေဝ ..ေဈးမွာ ဆိတ္ေျခေထာက္သြားဝယ္လာခဲ့..ဆိတ္ေျခေထာက္ျပဳတ္နဲ႔ငါမနက္စာ စားမယ္..သြား ေလ” ဖင္ထဲကလရည္ ပန္းထုတ္ခံလိုက္ရျခင္းႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ားပန္းထြက္ကုန္ခါ ၿပီးသြားလို႔ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္ လိုက္ျဖင့္ သန္းသန္းခါးကိုအတင္းဖက္ၿပီး အေမာမွ မေျပေသးခင္ဦးျမင့္ေဝေျပာေျပာ ဆိုဆိုျဖင့္ သူတင္ပါးကို ႐ိုက္ၿပီးခိုင္းလိုက္သံ ေၾကာင့္ ၾကာပြတ္စာ မိသြားေသာေက်းကြၽန္လို ထမီေလးေကာက္စြတ္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ေဈးသို႔ထြက္သြား ေတာ့သည္။မေျပာ့တေပ်ာ့ျဖစ္ေန ေသာလီး ႏွင့္ သန္းသန္းတစ္ေယာက္ဦးျမင့္ေဝႏွင့္ တစ္အိမ္ထဲ က်န္ခဲ့သည္။ “ကဲသန္းသန္း လီး ေတာ့စုပ္ပီးသြားၿပီ၊ လာ…ငါ..ေသးေပါက္ခ်င္တယ္ အိမ္သာထဲလိုက္ခဲ့..ဒီေန႔ကစၿပီး နင္က ငါ့ရဲ႕ ဆီးအိုးျဖစ္သြားၿပီ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ… ဟဲ.” ထိုေန႔မွစ၍ သန္းသန္းမွာ ဦးျမင့္ေဝ၏ ကိုယ္လုပ္ေတာ္လုံးလုံး ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ေဒၚထားေဝမွာလည္း ဦးျမင့္ေဝ ခ်ိဳးထား သျဖင့္ လုံးဝကိုမလွန္ရဲပဲ ဦးျမင့္ေဝစိတ္တိုင္းက် ဆက္ဆံခံေနရသည္။သန္းသန္းကေတာ့ ေျပာေနစရာမလိုေတာ့ ဦးျမင့္ေဝ ၏လူမ ဆန္ေသာ နည္းမ်ိဳးစုံကို ျဖင့္အလိုးခံ ႏွိပ္စက္ခံေနရေတာ့သည္။အစပိုင္းကေတာ့ ဦးျမင့္ေဝမွာ သန္းသန္းကိုလိုးဖို႔သာ စိတ္ထက္သန္ ေသာ္လည္း လိင္စိတ္ျပင္းထန္လာသည္ႏွင့္အမွ် သန္းသန္းမွာ အလိုးခံရတာႏွင့္မကာမိေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ခံရတက္သည္။ ေနာက္ပိုင္း သန္းသန္းမွာ ဦးျမင့္ေဝလိုးမွာကိုေတာင္ေတြးေၾကာက္လာသျဖင့္ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္းဦးျမင့္ေဝ၏အ႐ိုက္အႏွက္ကို ပိုခံရသျဖင့္ သူ႔လီးေတာင္တာျမင္သည္ႏွင့္ ကုန္းစုပ္တာအေလ့အက်င့္ေတာင္ျဖစ္လာသည္။သန္းသန္းမွာ လီးေတာင္တာ ေတြ႕သည္ ႏွင့္မိမိလွ်ာ ကိုသုံးၿပီး ပါးစပ္ႏွင့္ စုပ္ေပး ျခင္းဟာ အ႐ိုက္အႏွက္ခံရဖို႔ အနည္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း အေတြ႕အႀကဳံကသင္ခန္းစာေပးထား သျဖင့္ လရည္ထြက္ေအာင္သာႀကိဳးစားေတာ့သည္။အလိုးခံရသည္ထက္ မႈတ္ေပးျခင္းက မိမိအတြက္ပိုသက္သာအမႈတ္ခံရသူ လည္း ပိုသေဘာက် မ႐ြံတက္လွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း သန္းသန္းမွာ သိလာသျဖင့္ ဦးျမင့္ေဝ အနားကပ္လာသည္ႏွင့္ စိတ္ထေစမည့္စကားမ်ိဳးေျပာၾကားျခင္း၊ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ျခင္းကိုျပဳလုပ္ၿပီး လီးေတာင္သည္ႏွင့္ ပုဆိုးလွန္ခါ ကုန္းစုပ္တက္သည္ မွာ အရသာေတာင္ျဖစ္လာသည္။ေဒၚထားေဝကလည္း ထိုေန႔သန္းသန္းႏွင့္ စဆက္ဆံ ခံလိုက္ရကတည္းက ဦးျမင့္ေဝမရွိလွ်င္ ည ဖက္တြင္သန္းသန္းႏွင့္ေဒၚထားေဝတို႔ တအိပ္ယာထဲအတူအိပ္က်သည္။ ေန႔လည္ဖက္တြင္ ပ်င္းပ်င္းရွိလာလွ်င္ေတာင္မွ ေဒၚထား ေဝက သန္းသန္းထမီကိုလွန္ၿပီး သန္းသန္းေစာက္ပတ္ကို တက္လ်က္ေတာ့သည္။သန္းသန္းမွာ တခ်ိန္ထဲ ေစာက္ပတ္အလ်က္ခံ ရတက္ၿပီး လီးစုပ္ေပးရသည့္ေန႔မ်ိဳးလည္းရွိလာသည္။ေတာ္ေသးသည္က သန္းသန္းမွာ လူျမင္တင့္တယ္ေအာင္ဆိုၿပီး ဦးျမင့္ေဝႏွင့္ ေဒၚထားေဝတို႔၏ အေမြစားအေမြခံ ေမြးစားသမီးတဦး အျဖစ္ေမြးစားခံရျခင္းျဖစ္သည္။ လူပုံအလည္ ပြဲတက္လမ္းတက္ ဦးျမင့္ ေဝသမီးအျဖစ္ေတာ့ သန္းသန္းဘဝစိတ္ေအးသြားရေပမယ့္ လက္ေတြ႕တြင္ေတာ့ ေမြးစား တာဆိုသည့္အတိုင္း ဦးျမင့္ေဝ စားသည္ ကို ေန႔စဥ္ခံေနရသည္။ဒါေၾကာင့္ သန္းသန္းဒီဘဝက လြတ္လပ္ေအာင္ႀကိဳးစားလာရေတာ့သည္။အေကာင္းဆုံးနည္းက မိမိအလွ ကိုအသုံးခ်ၿပီး မိမိကိုဒီဘဝက လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မည့္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုရွာဖို႔ပဲျဖစ္သည္။ ဒီ့အတြက္ သန္း သန္း အဝတ္အစားကို ပ်ံလံေနေအာင္ဝတ္သည္၊ ေယာက္်ားတကာမိမိအေပၚစိတ္ဝင္စားလာေအာင္နည္းမ်ိဳးစုံႏွင့္ လုပ္သည္။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေသာ ေဘာဂဲႀကီးမ်ားႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ အရင္ဦးဆုံးမႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္၊ သူတို႔ေတြစြဲလွ်င္ မိမိနားကပ္ေနမည္ေပါ့၊ ထိုသို႔ႀကံစီ ႀကိဳးစားေနရင္းကိုကိုႀကီးႏွင့္ေတြ႕သည္။ကိုကိုႀကီးက မိမိေတြ႕ဖူးသမွ် ေယာက္်ားမ်ားထဲတြင္ မိမိကိုအစြဲအလန္းဆုံး တင့္ ေတာင္းတင့္တယ္လက္ထပ္ယူမည္ဆိုေတာ့ ဘာမွမလိုေတာ့ ကိုကိုႀကီးႏွင့္ လက္ထပ္လိုက္သည္။ဦးျမင့္ေဝ ကိုလက္ထပ္ပီးစ အခ်ိန္က ခံလိုက္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းသူလည္းမိမိကိုအဆက္အသြယ္သိပ္မလုပ္ေတာ့ ေအးေဆးျဖစ္သြားသည္။ကိုကိုႀကီး ႏွင့္ဘာမွ်ျပႆနာမရွိေပမယ့္ ကိုကိုႀကီးအေဖကဦးသိုက္ေမာင္းျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ မ်က္ႏွာနည္းနည္းပူသည္။ဒါေပမယ့္ သန္းသန္း အတြက္က လရည္ပန္းခံရသည္မွ မ်က္ႏွာပူဦးမည္။ ေယာကၡထီး အတြက္ ဖင္ခံလိုက္လွ်င္ၿပီးသြားမွာပဲ ဆိုသည့္ခပ္ေပါ့ေပါ့အေတြး တစ္ခုသာရွိသည္။ “ဒါပါပဲ စိုင္းရယ္ ကြၽန္မဘဝ လွတယ္မဟုတ္လား
