Category: လူကြီးစာ

ကျမအမည်ကအိသန္တာလင်း ပါ။အသက်က ၂၀ရှိပြီ။အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုပေမဲ့ ထန်နေတဲ့စော်လေးပါ။ ကိုမင်းမော် ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ကျမပိုလွတ်လပ်လာတယ်။ဦးမောင်ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တယ်။ဦးမောင်ရောက်မလာခင် အဝတ်ဗလာချွတ်ပြီး  ရေချိုးခန်းထဲရေချိုးလိုက်တယ်။ဆပ် ပြာမြုပ်တွေနဲ့ကျမနို့တွေကိုပွတ်သပ်နေတုန်း ဦးမောင်ရောက်လာတယ်။ဦးမောင်နဲ့ကျမ ကို မင်းမော်ကွယ်ရာဖောက်ပြန်နေကြတာလေ။အခုလို ချိန်းပြီးဖောက်ပြန်ရမယ်ဆိုတော့ အို။ ဆပ်ပြာမြုပ်နဲ့အမွှေးဆီတွေက  ကျမစောက်ဖုတ်ကို သန့်စင်ပေးနေတယ်။ဦးမောင် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်စောင့်နေလောက်ပြီ။တဘတ်နဲ့ရေစိုသုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာလိုက်တယ်။ဦး မောင်က ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို တဝကြီးကြည့်နေတော့ ရှက်လို့ဖင်တွန့်သွားတယ်။ ဦးမောင် အဝတ် တွေချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ကျမ လက်ထဲက တဘတ်ကိုချလိုက်ပြီး ဦးမောင်ဆီလျှောက်လာ တယ်။ဦးမောင်ရဲ့လီးတန်မဲကြီး  မတ်ထောင်လာတယ်။ကျမလက်နဲ့ဦးမောင်လီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး ဂွင်းထုပေးလိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး  လီးတန်မဲကြီးကို စုပ်ပစ်လိုက် တယ်။”အိုး ကောင်းလိုက်တာရှင်” နာရီဝက်လောက် လျှာနဲ့ယက်လိုက် တပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်လိုက်  လုပ်ပေးဖြစ်တယ်။ပြီးတော့ ဦးမောင်ကို ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ဝကို လီး တေ့ပြီးဆောင့်လိုက်တယ်။ ”ဘလွတ် ဘွတ်” ”အ… Continue reading ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်စောင့်နေမယ်

စုစုက ခုမှကျောင်းပြီးကာစ အလုပ်သင်ဆရာဝန်မလေး.. အေမျဖစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်ခင်နု နှင့်အတူ ညီမငယ်နှစ်ယောက်ဖြစ်သူ မူမူ နဲ့ သူသူ တို့ မိန်းမသား လေးယောက်သာရှိသည်… ဒေါ်ခင်နုက မုဆိုးမဆိုပေမယ့် လင်ယောကျၤားမဆုံးခင်ကချန်ခဲ့သော စည်းစိမ်များကို အရင်းနှီးပြုပြီး ရတနာပြဲစားလုပ္ကာ ရွှေဆိုင်ဖွင့်ထားသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သမီးသုံးယောက်စလုံးကို  သင့်တောင့်သင့်တယ်ထားနိုင်သည်… ဒေါ်ခင်နုက အရွယ်တင်သလို လှလည်းလှသည်.. အားကစားလိုက်စားတော့ ကိုယ္လုံးက အလတ်ကြီးကျန်သေးသည်…ပွဲစားလောကထဲတွက် မေသန်းနုဟု နာမည်ကြီးသည်.. ဒေါ်ခင်နုကတော့ စီးပွားရေးနဲ့ သမီးသုံးယောက်ရှေ့ရေးကိုသာ အာရုံစိုက်သူဖြစ်သည်.. ခုလည်း သမီးကြီးစုစု ကျောင်းပြီးလို့ ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်သင် အနေနဲ့စဆင်းရသည်… စုစုတို့ ညီအစ်မသုံးယောက်စလုံးကလည်း အမေအတိုင်းပဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှလေးတွေဖြစ်သည်.. စုစုကေတာ့ သမီးအကြီးပီပီ မျက်နာတည်သည်.. ဆရာဝန်လောင်းဆိုတဲ့ပညာမာနရှိသည်.. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ အိချောပိုလိုမျိုး.. မျက်နှာကျကတော့ မင်းသမီးပန်းဖြူလိုမျိုး… Continue reading ဇာတ်လမ်းကတော့ အဆင်ပြေနေပြီ

နွေဦးကာလတစ်ခု၏တိမ်ထူသော ညနေခင်းတစ်ခုတွင် ကျွန်တော်နှင့်မမသဲတို့ စတင်တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ကျွန်တော်က လူပျိုပေါက်အရွယ် ရှစ်တန်းနှစ်တက်ရန် ကျောင်းပိတ်ထားသောအချိန်၊ မမသဲက ၁၀တန်းကို နှစ်ခါကျပြီး ကျောင်းပြန်တက်ရန် ပြင်ဆင်နေသော ကာလ၊ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းတသိုက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆော့ရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ပိုက်ကျော်ခြင်းခတ်ရန်အတွက် မြေကွက်လပ် ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိသော ကျော်စိုးတို့အိမ်ရှေ့တွင် ခြင်းကွင်းဖောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ‘ရွှတ်….ရွှတ်’တိုင်စိုက်ရန်အတွက် တွင်းတူးနေရင်း ကျော်စိုးအသံကြောင့် ကျော်စိုးမေးငေါ့ပြရာသို့ မျက်လုံးကိုဝေ့ကြည့်မိသည်။ တဘက်ခြံရှိ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထဲမှ ညိုလဲ့ရွှမ်းစိုသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ရင်ဆိုင်တိုးမိသည်။ ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားသော ရင်သည် ရှက်ဝဲဝဲဟန်နှင့် တဘက်သို့ လှည့်သွားသောပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာပေးကြောင့် ပိုကာ အခုန်မြန်ရ၏။ ‘ငါတို့ထက်တော့ အသက်ကြီးမယ်ကွ မိုက်တယ်နော်ဟေ့ကောင်’ ကျော်စိုးစကားကိုသူဘာမှမတုံ့ပြန်မိ။ သူ့အာရုံတွေသည် ခေါင်းအငုံ့တွင် ဝဲကနဲဖြစ်သွားသော ဆံပင် ရှည်ရှည်များပေါ်တွင်သာ၊ အဲဒီညက သူ့အိမ်မက်ထဲတွင် ဆံပင်ရှည်ရှည်နှင့် နတ်သမီးတစ်ပါးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ‘ဒါ… Continue reading ခဏနေ ကားနဲ့ လာခေါ်လိမ့်မယ်

အသက် ( ၁၈ ) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်း သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ်တင်ပါးလွဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီးခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲလန်တက်သွားသည်။ ကောင်မလေး အတော်လှလာတာပဲ။ ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်က နွယ်နီလွိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ သူမကားတံခါးကိုဂြိုင်းခနဲဆွဲပိတ်လိုကျတော့မှ ကိုကျေြာစိနျ၏ အကွညျ့ကသူမထံမှလှဲ၍ရှေ့တူရူသို့ လှညျ့လိုကျသညျ။ “မောငျးတော့..” “ဦးလေးဘယ်ကိုဝင်ဦးမလဲ.နွယ်နီ” “အင်း..မရှိတော့ပါဘူး..အိမ်ကိုပဲပြန်တာပေါ့” နွယ်နီလွိုင်စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့်  တွေးတွေးဆဆလေးပြောသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပင်ကိုကျော်စိန်ရှိရာဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြန်သည်။   “အော်.မေ့လို့.ဟို.ဒယ်ဒီမှာခဲ့ တဲ့ကိစ္စလုပ်ရဦးမယ်.ဦးလေး.၊ပန်းရံသမားတွေ ဆင်းခိုင်းဖို့လေ ” “အင်း… ခုပဲအဲဒီဖက်ကိုတစ်ခါတည်းလှည့်ဝင်လိုက်မယ် အစ်ကိုကြီးက ဒီတစ်ခေါက်ကြာမယ်နဲ့တူတယ်..” “ဟုတ်တယ်.ဦးလေး.ဒက်ဒီနဲ့မာမီက မာမီ့တူမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ မန္တလေးကပြန်မှာဆို တော့ တစ်လနီးပါးလောက် ကြာလိမ့်မယ်နဲ့… Continue reading အိမ်မှာလာနေပေးပါလား

ဆရာမ ဆရာမ ကျနော့ရင်ထဲက ထာဝရအော်ခေါ်ရင်း တမ်းတနေမိတဲ့ နာမည်တစ်ခုပါ။ ဆရာမ နာမည်က ဒေါ်ဟန်သီထွန်းတဲ့။  ကျနော်တို့၁၀တန်းကို englishစာ သင်တဲ့ဆရာမပေါ့။ ငရဲကြီးမလားတော့ မသိဘူးဗျာ။ ကျနော်လေ ဆရာမကို စိတ်နဲ့မှန်းမိ ည  တိုင်းလိုလို ဂွင်းထုမိတယ်။ ဆရာမက အခုမှ အသက်၂၅နှစ်လောက်ပဲရှိသေးတယ်ဗျ။အသားကညိုညိုလေးနဲ့ အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ စာသင်ကောင်းတာ မကောင်းတာ အရေးမကြီးဘူး ကျနော်အတွက်တော့ ဆရာမစာသင်နေတဲ့အချိန်ဟာ အပျော်ဆုံးပဲ။ ပျော်မှာပေါ့  ဆရာမစာသင်နေတုန်း ဆရာမရဲ့ ဖင်တွေ ရင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်ရတာ အရမ်းအရသာရှိတာပဲဗျာ။ တစ်နေ့ကျတော့  ရာမစာသင်နေတုန်း  ကျနော်ဆရာမဖင်တွေကို ခိုးကြည့်ရင်း စိတ်ကမနေနိုင်တော့ဘူး။ လီးက အရမ်းတောင်လာတယ်။ ကျနော်က အတန်းရဲ့ နောက်ဆုံးခုံမှာ  သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ အတူထိုင်ရတယ်ဗျ။ အဲ့နေ့ကျမှ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စလုံးက ကျောင်းမလာကြဘူး။ အဲ့ဒီတော့  အတန်းရဲ့နောက်ဆုံးခုံမှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း… Continue reading အိမ်အလည်ခေါ်နေတာ  မပျော်ပဲနေပါ့မလား

“သီတာရေ… သီတာ…” “ရှင်… ကို… လာပြီ…” “ဝှူး… မောလိုက်တာကွာ…” “ရော့… ကို… ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်…”  “လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ…” နောင်ရဲသည် သီတာ လှမ်းပေးသော ရေခွက်ထဲမှ ရေကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင် ကာ ရေကို မော့ချလိုက်သည်။ သီတာကတော့ နောင်ရဲ ကမ်းပေးသည့် အိတ်တွေကို လှမ်းယူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ စားပွဲခုံပေါ်  သွားတင်ထားသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော သီတာ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။   လက်ရွေးစင် မြန်မာအောကားများ ကြည့်ရန် ဒီကိုနှိပ်ပါ။   “သီတာရေ… လာပါဦး… ပြောစရာ ရှိလို့…” “အင်း… ပြောလေ… ကို…” “ကို… မနက်ဖန်ကျရင် စင်္ကာပူကို အလုပ်ကိစ္စ… Continue reading ၂ ရက်တော့ ကြာမယ်…တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလား

မေဧကရီ မှာ ယောကျၤား ရှိပေမဲ. သူ.ယောကျၤား ကိုဇော်ထွန်း က နယ်တွင် အလုပ်လုပ်နေတာမို.၂ လတခါ လောက်သာ တွေ.ရပြီး သူ  ကတော. ရန်ကုန် မှာပင် စတိုးဆိုင်ဖွင်.ကာဆိုင်မှာပင် အသက်၁၅နှစ်ခန်. အိမ် ဖေါ်မလေး သက်စု နှင်. နေတာဖြစ်သည်၊ သူ.  စတိုးဆိုင်တွင်အောင်အောင် ဆိုသည်. ၁၈နှစ်အရွယ် အရောင်းကောင်လေး တယောက်နှင်. ရွယ်တူ အရောင်းစာရေးမလေး ကေကေ နှင်.  အိမွန် တို.အလုပ် လုပ်ကြပြီး ည ၁၀ နာရီခန်.အထိဖွင်.ကာ ဝန်ထမ်းများကို ဆိုင်ပိတ်ပြီးလျှင် ကားဖြင်. သူကိုယ်တိုင်လိုက်ပို. ပေးတာမို.  အဆင်ပြေလှသည်။ တနေ. နေ.လည်ဖက် လူရှင်းတုန်း မေဧကရီ လည်း ခုံပုလေးဖြင်. စင်အပေါ်ဆုံးမှ မုန်.ပုံးကိုလှမ်းယူနေတုန်း  သူ.အနောက်နားရောက်နေသည်. အောင်အောင်… Continue reading စာရင်းတွေ လုပ်စရာရှိတယ် ကူလုပ်ပေးပေါ့

သူရလည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ” သူရ စိတ်ကိုတစ်ချက်တင်းပြီး အလုပ်တွေကို  ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်သည်။ ကားငှားတာ၊ ကားသမားနဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာ၊ ခရီးစဉ်ရွေးတာတွေအားလုံး သူရ တစ်ယောက်ထဲ  ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ကိစ္စတော်တော်များများ သူရမပါလို့မပြီးဖြစ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနေရာတွေအားလုံးချထားပေးပြီးတော့ ကျန်တဲ့ ယူစရာရှိတာတွေ အားလုံးမမေ့ကျန်ခဲ့အောင် အကုန်လုံးလိုက်စစ်ရသည်။ သူရ တို့သွားရတဲ့ မြို့က မွန်ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော် အနီးမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင်တော့ မော်လမြိုင်နဲ့ မိုင်ခြောက်ဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။သူရတို့ အဲဒီမြို့ကိုရောက်တော့ ဆေးရုံအုပ်က အစည်းအဝေးရှိလို့ နေပြည်တော်သွားတာ ငါးရက်လောက်ကြာမည်ပြောသည်။သူရတို့လည်း လုပ်စရာအလုပ်တွေ မပုံသေးခင်… Continue reading ငါတော်တော်ညောင်းနေပြီ

ဒီနေ့ ည ညစာအတူစားဖို့ ဖိတ်ထားတာမို့ ဇော်မျိုးအိမ်ကို ကျနော်လာခဲ့ရတယ်။ လာသာလာရတာ။ မျက်နှာတော့ အပူသား။ အဖြစ်က  ဒီလိုဗျ။ ဇော်မျိုးမှာ အရမ်းလှတဲ့ သီတာဆိုတဲ့ မိန်းမရှိတယ်။ သီတာက ခေတ်မီမီနဲ့ အားကစားလိုက်စားလို့ ထင်ပါရဲ့။  ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တကယ့်ရှယ်ပဲ။ မြင်သမျှယောကျၤားတိုင်းက လှည့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်လောက်အောင် လှသလို  အရမ်းလည်း ဆက်ဆီ ကျလွန်းတယ်။ ဇော်မျိုးနဲ့သီတာက တကယ့် ဂုဏ်အသရေရှိ လူကြီးလူကောင်း အသိုင်းအဝိုင်းတွေဆိုတော့ အနေအထိုင်ကလည်း  စည်းကမ်းတကျရှိပါတယ်။ အိမ်ထောင်သက် ၈ နှစ်ကျော်ပေမယ့် သားသမီး မရကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်တင်တယ်။  ဇော်မျိုးဆိုတာကလည်း ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီး စမတ်ကျကျနဲ့ တကယ်လန်းတဲ့လူဗျ။ သူ့ကို ကြွေတဲ့စော်တွေဆိုတာလည်း  မနည်းဘူး။ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အရမ်းချစ်ကြတာပဲ။ ကျနော်နဲ့… Continue reading မပြောတတ်ဘူး.. ဘာဖြစ်လို့လဲ..ငါနဲ့ စိတ်မချလို့လား

ဦးမြတ်ကျော်ထိုင်နေသောနှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာကြီးမှာ မီမီကျော်က လာကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး“အဖေ–မနက်ဖြန်သမီးမွေးနေ့လေ–ဘာလက်ဆောင်ပေးမှာလဲ” “သမီးက ဘာလိုချင်လို့လဲ” “စိန်နားကပ်လေးလိုချင်တယ်” “စိန်နားကပ်?” “ဟုတ်တယ်အဖေရဲ့–ရုံးမှာ  မိုးမိုးခိုင်က ကျောက်စိမ်းနားကပ်လေးဝတ်လာပြီးလာလာကြွားနေတာ–သမီးကမဝယ်နိုင်တော့မျက်နှာငယ်တာပေါ့–ဝယ်ပေးနော် အဖေ နော်–အရမ်းအများကြီးထဲကမဟုတ်ပါဘူး–ငါးသိန်းတန်လောက်ဆိုတော်ပါပြီ–နော်အဖေ့”ပြောရင်းနှင့် ဦးမြတ်ကျော် လက်မောင်းကို သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာလှုပ်ရမ်းရင်း နို့အုံဖြင့်မသိမသာထိလိုက်သည်။ ရုံးသွားရန်ပြင်ဆင်ထားပြီး သော လှပမွှေးကြိုင်နေသည့် မီမီခိုင်က တမင်လာထိမှန်းသိလိုက်သော အသက်လေးဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် သန်မာဆဲဦးမြတ် ကျော်၏လီးက ချက်ချင်းမာချင်လာသည်။မိန်းကလေးကတောင် စ သေးတာ ဘာဖြစ်လဲကွာ ဟူသောအတွေးရိုင်းတို့ဝင်လာသည်။ သေချာအောင်စူးစမ်းဖို့တော့လိုသည်။ “အဲ့ဒါဆိုသမီးက ဘာပြန်ကျွေးမှာလဲ” “အဖေစားချင်တာကျွေးမယ်လေ”လက်မောင်းကို ရင်သားထိပ်လေးဖြင့်ထိထားရာမှ အိကနဲ ဖိကပ်လိုက်ပြီး မခို့တရို့အပြုံးလေးဖြင့်မော့ကြည့်နေသောမီမီကျော့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ချင်စိတ်ပင်ပေါက်သွားသည်။မဖြစ်သေး။  “သမီးတကယ်သေချာတယ်နော်” “အဖေသာဝယ်ပေး–အဖေစားချင်တာသမီးတကယ်ကျွေးမယ်” “အင်း–အဲ့ဒါဆိုဒီနေ့ဝယ်ထား လိုက်မယ်” “ဟေး–အာ့ကြောင့်အဖေ့ကိုချစ်တာ”   မီမီခိုင်က အပျော်မျက်နှာလေးဖြင့်ပြောလိုက်ပြီး မချင့်မရဲဟန်လေးဖြင့် ဦးမြတ် ကျော်လက်မောင်းကို ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်တော့ ခုနက မာချင်ချင်ဖြစ်နေသောလီးက ငေါက်ကနဲမတ်လာသည်။ပေါင်နှင့်ညှပ်ထားဖို့ ပင်အချိန်မရလိုက်။မီမီကျော်က စားပွဲပေါ်တင်ထားသောဆွဲခြင်းလေးကိုယူကာ အခန်းဝသို့သုတ်ကနဲထပြေးရင်းနောက်ကိုတချက် ပြန်လှည့်ကာ“အာ့ဆိုသမီးရုံးသွားတော့မယ်နော်–တာ့တာ” ဦးမြတ်ကျော်မှာ… Continue reading အဲ့ဒါဆို ဘာပြန်ကျွေးမှာလဲ