Month: October 2019

မောင်နဲ့ကျမ ညားခဲ့တာ ၃နှစ်တင်းတင်း ပြည့်ခဲ့ပေမယ့် ခုထိကလေးမရသေးဘူး။ မောင်က ကလေးအရမ်းလိုချင်လို့ ဆေးပေါင်းစုံ နည်းပေါင်းစုံသုံးခဲ့ပေမယ့် မအောင်မြင်ခဲ့ပါဘူး။ ကလေးမရလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပေမယ့် ချွင်းချက်က မောင့်ဘက်ကဖြစ်နေ တော့ ကျမလည်းဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲလေ။ မောင်အရမ်းတောင်းတတဲ့ မိသားစုဘဝလေးက ကျမတို့အတွက် အိပ်မက်တစ်ခုသာ ဖြစ်နေပါ တော့တယ်။ မောင်ကတော့ လက်မလျော့သေးပါဘူး ခုလည်း သူ့မိတ်ဆွေ ဆရာဝန်တစ်ယောက်နဲ့တွေ့လို့ ဆရာဝန်က နည်းလမ်းတစ်ခု အကြံပေးခဲ့တယ်တဲ့။ ဖန်ဖြွန်သန္ဓေသားနဲ့လုပ်ရင်လည်း မောင်ရဲ့သုတ်ရည်က မအောင်တော့ အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ အဲဒေါ့ တစ်ခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်ကို ကာမဆက်ဆံတာမဟုတ်ဘဲ ကျမသားအိမ်ထဲကို ထည့် ပေးရင် ဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့။ မောင့်ဘက်က သဘောတူလက်ခံရင် စိတ်ချယုံကြည်ရတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး သူ့ရဲ့ ဆေးခန်းလာခဲ့ပါ သူကူညီပေးမယ်လို့ ပြောပါတယ်။ မောင်ကစိတ်အားတက်ကြွစွာ ပြောပြနေတော့ ကျမလည်း… Continue reading တစ်မျိုးထင်သွားမှာ စိုးရတယ်လေ

လည်ပင်းမှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်…ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်“ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်” “အင်း သွားလိုက် ငါနေမကောင်းလို့ အခုပဲ ပြန်တော့မှာလို့” “ကျေးဇူးပဲဟာ..ငါသွားတော့မယ်” “အင်း” ညို ထွက်သွားမှ ရေဘူးကို မော့သောက်ရင်း အိတ်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်တယ်…“ရှေး” နှစ်ပေါင်းများစွာ..ရင်းနှီးနေတဲ့ အသံတစ်ခု… “နင်ပြန်တော့မှာဆို…ငါပြန်လိုက်ပို့မယ်” “ငါ ဒီည အိမ်ပြန်မှာ…” “ဘယ်ပဲပြန်ပြန်…ငါလိုက်ပို့မယ်” “မလိုဘူး” ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောရင်း စားပွဲပေါ်က ကိုယ့်ပစ္စည်းတချို့ အိတ်ထဲ ကောက်ထည့်ပြီး… Continue reading အပြန်လိုက်ပို့မယ်လေဆိုပြီး

ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ။ ကျွန်တော်အမေရဲ့အကို ကျနော့်ဦးလေးပေါ့။ နာမည်က ဦးခိုင်သိန်း။ သူ့မိန်းမက ငယ်ငယ်လေးဗျ။ ဦးလေးအသက်က ၄၅လောက်ရှိပြီ။ ဦးလေးမိန်းမနာမည်က မသက်သက်တဲ့။ အသက်က ၃၀ ဝန်းကျင်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်ဗျ။ ဇာက်လမ်းအစကတော့ ကျနော်ဦးလေးက ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် လုပ်တယ်။ သားသမီးသာ မရှိသေးတာ စီးပွားရေးသောင်းကျန်းတယ်။ ဦးလေးက ကျနော်ကလည်း ဦးလေးမိန်းမကို တခါတခါ ဦးလေးမိန်းမကို ခိုးခိုးပြီး နို့တွေဖင်တွေကို ကြည့်တတ်တာကို ယောကျာ်းသာရှိတာ ဖင်တွေ ရင်တွေက အော်ဒီဂျင်နယ်ပဲလေ။ ကျနော်က ကျောင်းပိတ်ရက်ကလည်း ဖြစ်နေတော့ အိမ်မှာပဲ နေဖြစ်တဲ့ အချိန်ဆိုတော့ ညနေ ၅နာရီလောက် ကျတော့ဦးလေး ရောက်လာတယ်။ ဦးလေးက ကုန်ဝယ်သွာဖို့ ကျနော့်ကို သူ့အိမ်ဖက်ကြည့်ပေးထားဖို့ မှာခဲ့တယ်လေ။ ဒီကလည်း အဆင်သင့်ပေါ့ ဗျာ။ “ဟုတ့်ကဲ့” ဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်။ ညနေထမင်းစားပြီး… Continue reading ဒီကလည်းအဆင်သင့်ပေါ့

သမီးအမည် ချိုချိုလတ်ပါ နယ်မှာလုပ်ငန်းအဆင်မပြေတော့ မြို့က အဒေါ် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ဆီ ထမင်းချက် အိမ်ကိစ္စ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးဖို့ အမေဆီလာပြီး ထည့်ပေးဘို့ လစာကောင်းနဲ့ ပေးပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်ဖို့ တောင်းဆိုပြီး လာတောင်းရမ်းတယ် နယ်ကလည်း လုပ်ငန်း အဆင်မပြေတော့ အမေကလဲ သမီးလေး စိတ်ချမ်းသာရင် ထည့်ပေးမယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ အဒေါ်ကလည်း ချိုဆီလာပြီး ရန်ကုန်ကိုလိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလာတော့တယ် ချိုလဲ မြို့ကြီး ပြကြီးမှာ လိုက်နေရမှာဆိုတော့ အစကတော့ ခက်လန့်လန့်ပေါ့ ဒါပေမဲ့ ရန်ကုန် ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင် မင်းသား မင်းသမီးတွေ ရှိတော့ မြင်ဖူး တွေ့ဖူးချင်နဲ့ လိုက်နေမယ်လို့ ဝန်ခံလိုက်တယ် အဒေါ်လဲ ရက်တွေစောင့်မနေတော့ဘဲ ရန်ကုန် ကို နောက်နေ့ မနက်ပြောင်းဖို့ စဉ်ဆင်တော့တယ် ဟိုးရောက်တော့… Continue reading အခု နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ပေါ်ကဆင်းတဲ့

မို့မို့… ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ.. မျက်နှာကြောကို မတည့်..လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံက ချွဲချွဲနဲ့ … သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူတဲ့… မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး.. ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိ.. မို့မို့ မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူလာနေမယ် တဲ့… မမ ယောက်ျားယူမှာလားလို့ မေးတော့… “ မို့မို့..နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်တဲ့.. ပြီးတော့ မို့မို့ ငယ်သေးတယ် တဲ့..မို့မို့ မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ … မပြောရဲလို့.. မို့မို့ အသက် (၂၀) နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ.. အပျိုဖြစ်တာတောင် နှစ်ကျော်နေပြီ.. အဲဒီလူကြီးက ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့ မသိသေးဘူးတဲ့..ကောင်းရော…ရှင်.. အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ်ကို ခဏခဏလာဘူးတယ်.. မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေးလို… Continue reading သိလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ

ကျွန်တော့်နာမည်က စည်သူ။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ထဲက အရမ်းခင်တဲ့ကောင်တစ်ကောင်ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာလည်းရှိမှာပဲ။ ဒီကောင့်ကို အကုန်လုံးက လေအိုးလို့ခေါ်ကြတာ။ လေအရမ်းပေါတဲ့ကောင်။ နာမည်အရင်းက ထွဋ်ခေါင်ဆိုပဲ။ အဲ့နာမည် ဘယ်သူမှ မခေါ်ပေါင်ဗျာ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့စသိတော့ ၃တန်းဗျ။ ကလေးဘဝ ကျောင်းမှာ ဘောလုံးကန်ရင်း သိတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော်က လူလည်ကျတာ။ ဒီကောင်တွေအမြဲ ရှေ့တန်းတို့နောက်တန်းတို့လုနေရင် ဂိုးဖမ်းရင် ကျွန်တော်ပဲ။ လေအိုးက ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုးကြီး အသေဖြစ်ချင်တာ။ အဲ့နေ့က ရှေ့တန်း သူသွားမယ် ငါသွားမယ်လုနေတုန်း။ ကျွန်တော်က လေအိုးကို ရှေ့တန်းပေးဖို့ ပြိုင်ငြင်းပေးလိုက်တာ လေအိုးရှေ့တန်းဖြစ်ကော။ မဖြစ်လည်းမရဘူးလေ။ ဂိုးသမားမရှိရင် ဘောလုံးကန်မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ်းမယ့်သူက ခပ်ရှားရှားရယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဆင်းတော့ လေအိုးက ကျနော့်ကို မုန့်ဝယ်ကျွေးတယ်။ သူ့ဖက် ဝင်ငြင်းပေး လို့ပေါ့။ အဲ့ထဲက… Continue reading ကြည့်တာတွေ မရိုးသားဘူးနော့

ဇော်မိုးဆိုတဲ့ကျနော်ဟာရှစ်တန်းအောင်ကတည်းကမြို့ မှာကျောင်းတက်ခဲ့တယ်။ ရွာမှာတော့သူငယ်တန်းကြီးသူငယ် တန်း ကလေးတက်ရတာရယ်အရေး အခင်းကိုပထမတန်းလောက်မှာကြုံ ခဲ့ရတာရယ်ကြောင့်မြို့မှအတန်း တူတွေထက်အသက်က တစ်နှစ် လောက်ပိုကြီးတယ်။ရှစ်တန်း နှစ်ရောက်တော့လူပျိုဖြစ်စပြုလာတယ်လေ။မြို့ကိုရောက်တော့ဦး လေးအိမ်မှာနေရတာ ပေါ့။ဦလေး ကလည်းအလွန်အရေးပေးတယ်။ အိမ်မှာအမဝမ်းကွဲတွေလည်း ကျောင်းတက်တဲ့သူနှင့်အကိုဝမ်း ကွဲတွေကအလုပ် လုပ်တဲ့သူနှင့် တပျော်ကြီးပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိ တယ်ရွာမှာလည်းအမတွေပဲရှိလို့ ယောက်ျားလေးလို့သာပြောတယ် ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိဘူး၊ဂွင်းတောင်မတိုက်တတ်ဘူး၊ပြောရင် ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။မြို့ကအိမ်မှာကလူပျိုတွေရောလူအိုတွေ ရေစုံနေတာလေ။အဲဒီရောက်မှမျိုးစုံတတ် လာတယ်။ဂွင်းမတိုက်တော့လီးက အရေပြားကရှေ့မှာဖုံးနေလို့ဆေး ခန်းကဆရာဝန် အခြောက်ကိုဆေး ခန်းပြတာကနေလုပ်ပေးတယ်။ အရေခွံနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေးလိုက်တယ်။အဲဒါလည်းလုပ်ပြီးလူ ကထွားလာလိုက်တာတော်တော်ကြီးကိုအရပ်တွေရှည်လာ တယ်။စားတာ လည်းတစ်အားစားလာတယ်။အိမ် မှာရှိတဲ့လူပျိုကြီးနှစ်ယောက် တောင်အံ့ဩသင့်တယ်။ အဲဒီနှစ်ယောက်ကဝိတ် ပေါကြီးတွေ။ဗလတွေကနည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊လူတွေကကြောက် တတ်သေးတယ်။ကျနော်နှင့် ကတော့တစ်ခြားစီပေါ့။ သူတို့ကျ နော်ကိုပြောသေးတယ်။လူကမူကြို လီးကတက္ကသိုလ်တဲ့။ ပြောရင်လည်းပြောချင်စရာသူတို့ ဝိတ်ပေါတွေထက်တော့ သာတယ်။ အမြဲအတွင်းခံဝတ်နေရတယ်။ ဦးလေးအိမ်မှာကားကြီးလေးစီးရှိတယ်။အားလုံးကကားမောင်းသူနှင့် စပါယ်ယာတွေရှိ တယ်။ကားမောင်း သူခြောက်ဦး နောက်လိုက်ရှစ်ဦး၊ထမင်းချက် တစ်ဦးရှိတယ်။မြို့ကိုရောက်က တည်းကားအကြောင်း စိတ်ဝင်စား… Continue reading ကောင်းမှန်းသိသွားပြီ

တင်မေအိ ဖုန်းကနေ အောကားတွေကြည့်ရင်း စိတ်ထလာပြီး နို့ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်နေသည်။ အောကားထဲ ဘဲက ဘာဂျာတာ တွေ့ရတော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ ထိုင်ခုံပေါ်လျောချထိုင်ကာ ထမီကိုဖြေချပြီး စောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်နေမိတော့သည်။ သူ့ကို ပြူ တင်းပေါက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့ တစ်ဘက်အိမ်က ဘိုဘိုကို သူသတိမထားမိ။ ဘိုဘိုက ဘေးတိုက်မို့ စောကဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရဘဲ စောက်မွှေးမဲနက်ကာ ထူပစ်နေတာကိုတော့ ကောင်းကောင်းတွေ့နေရသည်။ မတင်မေအိရဲ့ လှုပ်ရှားဟန်နဲ့အမူအယာက သူတို့ဂွင်းထုလို့ ကောင်းတဲ့ပုံစံနဲ့တူလို့ မိန်းမတွေဂွင်းထုတာ ဒီလိုပါလားလို့ တွေးမိလိုက်သေးသည်။ တင်မေအိပြီးတော့ ကိုယ်လုံးကြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်ကာညိမ်ကျသွားသည်။ ဘိုဘိုလည်း ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ သည်။ တင်မေအိက စောက်စိကိုဖိထားရင်း“ကောင်းလိုက်တာ ဘိုဘိုရယ် မမကို တကယ်လာလိုးလှဲ့ပါလား”လို့ပြောလိုက်သံကို ဘိုဘို ကောင်းကောင်းကြားလိုက်သည်။ သူလည်း တို့လိုဘဲ… Continue reading ကြည့်ခြင်တယ်ဆိုလို့ပါ

ကျနော့်နာမည်ကိုထက်ပါ။ ကျနော်က ကတ်ကိုး စိတ်ကူးရှိသူဖြစ်သော်လည်း ကျနော့်ချစ်သူ မြတ်နိုးကမူ အရှက်အကြောက်ကြီး သည်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးအသက် ၂၄ နှစ်ပါ။ မြတ်နိုးက အရပ် ၅ ပေ ၂ လက်မရှိကာ အသားဖြူစွတ်ပြီး ရှည်လျားမဲနက်နေ တဲ့ဆံကေသာပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ မြတ်နိုး၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပိန်ပါးသော်လည်း ဝိုင်းစက်နေသော သူမ၏နို့နှစ်လုံးနှင့် တင်းရင်းပြည့် ကားနေသောသူမ၏အိုးတို့က ယောကျာ်းတော်တော်များများထံစွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိနေသည်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က နှစ်ဖက် မိဘသဘောတူ စေ့စပ်ထားပီးဖြစ်တယ်။ ကျနော်တို့ချစ်သူသက်တမ်း ၂ နှစ်ပြည့်မှာတော့ ကျနော်နဲ့မြတ်နိုး ချောင်းသာကိုခရီးတိုတစ်ခုသွားကြတယ်။ မြတ်နိုးက ဘောင်းဘီ အတိုအကြပ်နဲ့တီရှပ်ကိုဝတ်ထားရာ သူမရဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်တံတွေနှင့် ဘောင်းဘီကြပ်ပေါ်ကနေထင်းနေတဲ့သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ယောကျာ်းတချို့ကဝိုင်းငမ်းကြတာ ကျနော်သတိထားမိတယ်။ ကျနော့်ချစ်သူလေးကို ယောကျာ်းကြီး‌များက‌‌ဝိုင်းငမ်းနေတာ ကျ နော့်စိတ်ထဲမသိမသာကျေနပ်နေမိတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကားပေါ်မှာပဲအိပ်လိုက်ပြီး မနက်ချောင်းသာရောက်တယ်။ ကျ နော်တို့ဘိုကင်ယူထားတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း ကျနော် မြတ်နိုးရဲ့နှခမ်းပါးပါးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ “သဲကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီ။… Continue reading လိုက်ခဲ့ရမလား၊ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးမယ်

သျှင်သွေး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူထံမှ ဖုန်းဖြင့် ကူးယူထားသော အပြာကားများကို နားကျပ်တပ်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာရင်း ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ်ခန်းဆီးကိုမှီပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ မိန်းမဖြစ်သူ အိတုံကတော့ အခန်းထဲတွင် အိပ်မောကျနေလေသည်။ နွေရာသီမို့ အိုက်စပ်စပ်ဖြစ်နေသည်။ သျှင်သွေး အပြာကားများကို စတင်ကြည့်ရှုနေရင်း ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ချို့ကြောင့် အမည်မသိသော ခံစားမှုများ ဖြစ်လာလေသည်။ ထိုဇာတ်ဝင်ခန်းမှာ သာမန် ဇာတ်ကားများနှင့် မတူဘဲ တမူထူးခြားနေသည့်အတွက် သျှင်သွေး စိတ်တွေထလာကာ ပုဆိုးထဲမှ လီးကိုပင် ပွတ်သတ်ပြီး သတိလွတ်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဂွင်းထုပစ်လိုက်လေသည်။ ထို ဇာတ်ကားထဲကအတိုင်း လုပ်ကြည့်ချင်စိတ်များလည်း တစ်ဖွားဖွား ဖြစ်လာလေသည်။ ဖုန်းပိတ် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။ မိန်းမဖြစ်သူကတော့ အိပ်မောကျနေလေသည်။ အိတုံက လုံးကြီးပေါက်လှ ရင်ကထွား ခါးကသိမ် တင်ကကားနှင့်… Continue reading ဒီနေ့ပုံစံ တစ်မျိုးလေးနော်