ကြည့်တာတွေ မရိုးသားဘူးနော့

ကျွန်တော့်နာမည်က စည်သူ။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ထဲက အရမ်းခင်တဲ့ကောင်တစ်ကောင်ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာလည်းရှိမှာပဲ။ ဒီကောင့်ကို အကုန်လုံးက လေအိုးလို့ခေါ်ကြတာ။ လေအရမ်းပေါတဲ့ကောင်။ နာမည်အရင်းက ထွဋ်ခေါင်ဆိုပဲ။ အဲ့နာမည် ဘယ်သူမှ မခေါ်ပေါင်ဗျာ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့စသိတော့ ၃တန်းဗျ။ ကလေးဘဝ ကျောင်းမှာ ဘောလုံးကန်ရင်း သိတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော်က လူလည်ကျတာ။ ဒီကောင်တွေအမြဲ ရှေ့တန်းတို့နောက်တန်းတို့လုနေရင် ဂိုးဖမ်းရင် ကျွန်တော်ပဲ။ လေအိုးက ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုးကြီး အသေဖြစ်ချင်တာ။ အဲ့နေ့က ရှေ့တန်း သူသွားမယ် ငါသွားမယ်လုနေတုန်း။ ကျွန်တော်က လေအိုးကို ရှေ့တန်းပေးဖို့ ပြိုင်ငြင်းပေးလိုက်တာ လေအိုးရှေ့တန်းဖြစ်ကော။ မဖြစ်လည်းမရဘူးလေ။ ဂိုးသမားမရှိရင် ဘောလုံးကန်မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ်းမယ့်သူက ခပ်ရှားရှားရယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဆင်းတော့ လေအိုးက ကျနော့်ကို မုန့်ဝယ်ကျွေးတယ်။ သူ့ဖက် ဝင်ငြင်းပေး လို့ပေါ့။ အဲ့ထဲက ခင်လာခဲ့တာ အသက်၃၀ကျော် ကိုယ်စီအလုပ်တွေအကိုင်တွေနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတဲ့အထိပဲ။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောင်ကျတော့လည်း ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်။ ဒီကောင်က ၁၁လပိုင်း။ ကျွန်တော်က ၁၂လပိုင်း။ ကျွန်တေ်ာတို့ မိန်းမတွေလည်းနောက်တော့ ခင်သွားကြတာပဲ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်က အရမ်းခင်တာကိုး။ တတွဲတွဲနဲ့နေကြတာ ခုခေတ်ဆို swingတယ်လို့တောင်ထင်ကြမှာ။ တစ်ယောက်ငွေလို တစ်ယောက်ချေး၊ တစ်ယောက် စီးပွားရေး တစ်ယောက်ကူညီနဲ့ အပြန်အလှန်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းတွေကြားဝင်လာတာက ကျွန်တော်တို့မိန်းမတွေမဟုတ်ဘူး။ လေအိုး ညီမ ပေါက်စ။ ဟုတ်တယ်။ သူ့နာမည်ကိုက ပေါက်စ။ ကျွန်တော်တို့ထက်အသက် ၁၀နှစ်လောက်ကွာတယ်။လေအိုးကော ကျွန်တော်ကောသူ့ကို ပေါက်စလို့ပဲခေါ်တာ။ ချွဲတာကလည်း ၂ကောင်လုံးကို အသေချွဲတာ။ ဆိုးလည်းဆိုးတယ်နိုင်လည်းနိုင်တယ်။ အလိုလိုက်တာဆိုလို့ ကျွန်တော်တို့၂ကောင်ပဲရှိတာကိုး။ လေအိုးတို့အိမ်က အရမ်းတင်းကြပ်တာ။ ဇာတ်လမ်းဖြစ်တာက သင်္ကြန် တွင်းကြီးဖြစ်တာ။ အဲ့နှစ်သင်္ကြန်တုန်းက လေအိုးက သူ့ရဲ့ လိုက်ထရပ်လေးကို သင်္ကြန်လိုက်မယ်ဆိုပြီး ထလုပ်ကော။ သူ့မိန်းမကလည်း လေအိုးရဲ့ ပိုး ကိုမနိုင်တော့ ထွက်ပေါ့ သူလည်းလိုက်မယ်လေ တဲ့။ လင်မယား၂ယောက်လုံးက လိုက်မယ်ဆိုတော့။ ဒီကောင့်ညီမ ပေါက်စက လည်း လိုက်မယ် တကဲကဲ။ သူ့အဖေနဲ့အမေက သင်္ကြန်ဆိုတာနဲ့ တရားစခန်းပဲဝင်ခိုင်းတာ ဟိုး ကလေးဘဝထဲက။ အခု အသက် ၂၀ကျော်တောင် တရားစခန်းလွှတ်နေတုန်း။ ပေါက်စကလည်း သူ့အထာနဲ့သူ။ သူ့ဘဲနဲ့ သူပတ်လည်ဖို့ လေအိုးကိုအကြောင်းပြတာ။ လေအိုးက ညီမကိုတော့ချစ်ပါရဲ့။ မိဘ၂ပါးထောင်းမယ့်ဒဏ်ကိုပိုကြောက်တယ်လေ။ ဒီတော့ မနိုင်မယ့်အတူတူ ပေါက်စကိုမခေါ် ချင်ဘူး။ ဒီတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်အိမ်ရောက်ချလာပါကော။မိန်းမရှေ့မှာ မဲ့ကာ ရွဲ့ကာ တမျိုး ငိုလိုက်ရီလိုက်တမျိုး ချွဲနေတော့ မိန်းမကလည်း အမြင်ကတ်လာပုံရတယ်။ “နင်သာလိုက်သွားလိုက်အေ။ တကတည်း သူ့အိမ်ကလည်းလွန်ပါတယ်။ အပျိုကြီး တောင်ဖြစ်တော့မယ် ခုထိ သင်္ကြန်မလည်ခိုင်းဘူး” -ဟူပြီး ရွဲ့ပြောသည်။ ကိုယ့်မိန်းစကား ကိုယ်နားလည်သောကြောင့် သေချာ အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြရတာပေါ့။ “ဟဲ့မိန်းမ။ နင်မသိဘူးနော။ ဒီပေါက်စမက သူ့ဘဲနဲ့သူလည်ချင်လို့ သက်သက် ဂွင်ဆင်နေတာ”ဟ မိန်းမကိုပြန်ပြောရင်း ပေါက်စ ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲခေါက်တော့ ပေါက်စက နုှတ်သီးစူသွားသည်။ မတတ်နိုင် ကိုယ့်မိန်းမရှေ့ တော့ အနိုင်ပေးလို့မရ။

နို့မဟုတ် ဒီကောင်မလေး လုပ်ပုံနဲ့ ညစာငတ် ဖို့များသည်။ “ဒါများဟယ် သူ့ဘဲမလိုက်ခိုင်းနဲ့ပေါ့။ တို့လင်မယား၂ယောက်ထိန်းမယ်လေ။ သူ့အိမ်ကို နင်လိုက်ပြောရင်ရပါတယ်။ “ -မိန်းမဖြစ်သူ၏ စကားကြောင့် စူနေသော နှုတ်သီးက မဲ့သွားသည်။ သူ့အတတ် သူ စူးပြီလေ။ပေါက်စမဲ့သွားတာမြင်တော့ ကျုပ်လည်း မိန်းမ အကြံပေးတဲ့အတိုင်းလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လမ်းမှာတစ်ခွန်းမှ စကားမပြော။ ပွစိ ပွစိနှင့်ဘာတွေ ကျိန်ဆဲနေလဲမသိ။ ကိုယ်သာ စပ်ဖြီးဖြီး။ လေအိုးအိမ်ကလည်း တစ်ကားလုံးက သူငယ်ချင်းတွေ လင်မယားတွေဆိုတော့ တစ်ရက်တော့ပေးလွှတ်သည်။ ဒါတောင် မနည်းတောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောရတာ။ “မောင်စည်သူ မင်းပါလို့လွှတ်တာနော်။ မင်းသူငယ်ချင်းလေအိုးသာဆိုလို့ကတော့ မယုံရဲဘူး။ ဒီကောင်က သူ့မိန်းမနဲ့သူ အလုပ်ရှုပ်နေမှာ။ “ “ဟုတ်ကဲ့ပါ ။ ဒီပေါက်စကို ခေါင်းခန်းထဲထည့်ထားလိုက်လေ။ အဲ့တာဆိုအေးဆေးပေါ့။” “အေး အေး အဲ့အကြံကောင်းတယ်။ သမီးမိန်းကလေးဆိုတာ” ထုံးစံအတိုင်း သြဝါဒတွေခြွေလာတော့ မကြားချင်ယောင်ဆောင်တုန်း ကျနော့်ကို ဒိုင်းခနဲ ပေါက်စက မျက်စောင်းလှမ်းထိုး ပါတော့သည်။ လည်တဲ့နေ့ရောက်တော့ ခေါင်းခန်းထဲက လင်မယားရယ် ပေါက်စရယ်။ ပေါက်စတို့ သင်္ကြန်လည်တာများ ဟာသကိုဖြစ်လို့။ ထမိန်ရယ် shirt အကျီကြီးရယ် အပေါ်က အနွေးထည်ကြီးဝတ်ထားသေး။ ကားမထွက်ခင် ပြောတာများ ၁နာရီလောက်ရှိတယ်။ ကား နောက်ခန်းက ကျွန်တော်မိန်းမက ခေါင်းဖက်မှာ ကျွန်တော်ကတော့ အနောက်အစွန်ကနေ ကလေးတွေကိုထိန်းရတာပေါ့။ လည် တာမှ ကမ္ဘာအေး မရောက်သေး။ ကားက ထိုးရပ်သွားပြီး ဇောင့်ဇောင့်နဲ့ ပေါက်စမ ခေါင်းခန်းက ဆင်းချလာသည်။ မျက်နှာ ကတော့ စပ်ဖြီးဖြီး။ အနွေးထည်လဲမရှိတော့။ shirtနဲ့ ထမီနဲ့။ ကားဘေးမှာ ပဲနဲ့လျောက်နေတုန်း တခြားကားတစ်စီးက ဗွမ်းခနဲပက် ချလိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲသွားပါလေရော။ ဒီတော့မှ တစ်သက်လုံးကလေးလို့ထင်ထားတဲ့ ချာတိတ်မရဲ့ အလှတွေထင်းခနဲ။ ကိုယ့်မျက်စိဟာလည်း ဝင်းခနဲ။ အို မဖြစ်သေးပါဘူးလေဆိုပြီး အရှေ့က မိန်းမဆီပို့ရတယ။ ဒီနောက်က ကောင်တွေနဲ့ဆို အိမ်ပြန် ရင် ထဘီတောင်ကျန်မယ်မထင်။ ကားနောက်ခန်းက ကျွန်တော်ကလည်း ကလေးတွေမျက်နှာလုပ်တဲ့ ဘီယာတွေ တဗူးပြီးတဗူး ကစ်တာပဲ။ ခါးကြားထဲက ၈ပတ်ပြားလေးနဲ့ တင်ရတာပေါ့။ ရေလေးစိုလိုက် ကစ်လိုက်န ဲ့ ကမ္ဘာအေးရောက်တော့ ကားက ထုံးစံအတိုင်းကြပ်သည်လေ။ လူငယ်တွေ၄ယောက်လောက်ပါတော့ ဆင်းမလျောက်ခိုင်း။ ဒီတိုင်း အိပဲ့အိပဲ့နဲ့တိုးနေတာ။ ပေါက်စမကိုကြည့်တော့ အအေးဗူးက တစ်ဝက်တောင်ကုန်နေပီ။ အရှေ့ ပြေးရင်းနဲ့ အအေးဗူးယူမော့ကြည့်တော့ အံမာ ရောထားတာဗျား။ ဆူလည်းဆူချင်တယ် အနောက်က ကောင်တွေက သူ့ထက်ပိုကဲ နေတော့ ခေါင်း၂ချက်လောက်ခေါက်ပြီး နဂိုနေရာပြန်ထိုင်ရတယ်။ မဖြစ်သေးပါဘူးလေဆိုပြီး ကားရှေ့ပြန်သွားပြီး မိန်းမကိုလည်း ပေးမသောက်ဖို့ သတိပေးတောမှ ကိုယ့်မိန်းမကပါ အပျိုလုပ်နေတာ။ သူကစ်ထားတာ ပေါက်စထက်များပုံရတယ်။ တဟီဟီ နဲ့ ။ လခွီးပါကွာလို့ရေရွတ်ရင်း လူငယ်တွေထဲက ထိန်းနိုင်တဲ့ကောင်ကိုပဲ ရန်မဖြစ်အောင်ထိန်းဖို့ ပြောရင်း ကိုယ့်ကောင်၂ကောင် ကိုယ် ပြန်ထိန်းနေရတယ်။ ပေါက်စမကနည်းနည်းရယ် “ဟေး ချစ်..ဘာလုပ်နေလည်း ဘာညာ”နဲ့လင်ထောင်နေတာ ကိုယ့်မိန်းမ။ မူးတာ ကနည်းနည်း ယွတာကများများ။ ခုချိန်ပြောလည်း နိုင်မှာမဟုတ်တော့။ ပေါက်စကြည့်တော့လည်း ချာတိတ်က ပြုံးစိစိ။ ကန်တော် ကြီးရောက်တော့ ဆုံရပ်ကိုပြောပြီးလမ်းဆင်းလျောက်ကြတယ်။ မဏ္ဍပ်တွေရှေ့ရောက်ရင် ဝင်ကတဲ့ ကောင်ကိုလည်း ထိန်း။ ယိုင် နေတဲ့ ကိုယ့်မိန်းမကိုလဲတွဲ နဲ့ ပေါက်စတောင်မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ အဲ့အချိန်လေးမှာပဲ ဝှစ်ခနဲ ဘယ်လစ်သွားတယ်မသိ။ မယ်မင်းကြီး မက ပျောက်သွားးပါလေကော။ အဲ့တော့မှ ခေါင်းမီးတောက်တာ။ ခုနက ကစ်ထားတဲ့၈ပတ်ပြားလည်း ဘယ်နံကြားရောက်မှန်းမသိ တော့။ ခေါင်းဆင်နင်းတယ်ဆိုတာ ဒါကိုပြောတာ။ ကိုယ့်မိန်းမကို သူငယ်တွေကြားထဲထားခဲ့ရမှာလည်းစိတ်ကမချနိုင်။ မတတ်သာတဲ့အဆုံး ကိုယ့်မိန်းမကိုတွဲဖို့ ကောင်လေး၂ကောင်လက်ထဲထည့်ပြီး သကောင့်သားမကိုရှာဖို့ထွက်ရပါလေကော။ အဲ့နှစ်က IC showရှိတယ်။ အကုန် IC showဒိုးကြတာပေါ့။ တွေ့ချင်တော့ ချာတိတ်မကို အိမ်သာရှေ့မှာ ယောင်လည်လည်နဲ့တွေ့တယ်။ ခုနက သမဖို့ပြင်ထားတာနည်းနည်းတော့လျော့သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ကိုပြေးဆွဲပြီး ဒေါက်ခနဲခေါက်ဖြစ်အောင်ခေါက်လိုက် သေးတယ်။ပါးစပ်ကလည်းဆူတာပေါ့။ ပြောတာများတန်းကိုစီနေတာ။ ဂန်းနာမလေးက ဒါတောင်စပ်ဖြီးဖြီနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့် ရင်း။ “ဘာတွေစိတ်ပူနေတာတုန်း ကလေးမှမဟုတ်တေ့ာကို။ ခိ” ဆိုပြီး ပြန်ပြောတယ်။ “ဟေ”လို့သာဖြေနိုင်တယ်။ “ဟုတ်တယ် လေ..ကိုလေးတို့က ပေါက်စဆို အမြဲ ကလေးလို့ထင်နေတာမလား။ ဘာလဲ ရေစိုမှ လူကြီးမှန်းသိတာလား” ဟူသည့် ပေါက်စ၏စကားက မှန်လွန်းလို့ ခနတောင် ဆွံ့အသွားသည်။ ဟန်ကိုယ်ဖို့ဆိုသလို “နင်လျာမရှည်နဲ့ နင်ပျောက်သွားရင် ငါသေမှာမလို့။ နင့်ဘာမှစိတ်မပူဘူး။ အပိုတွေပြောမနေနဲ့လာ။” ဟုဆိုကာ လက်ကိုဆွဲရင်း ခေါ်လာတော့လည်း မငြင်းသည့်အပြင် ပြော သေးတာက “ဟီ..ကိုလေးနဲ့ ပေါက်စက ခုကျတော့လည်း ရန်ဖြစ်ထားတဲ့ စုံတွဲတွေကျနေတာပဲ ဟဲဟဲ” ရယ်ပုံကိုက လူယုတ်မာ အသံနဲ့ရယ်တာ။

ဘာမှပြန်မပြောပဲ လက်ကို အတင်းဆွဲကာ ခေါ်လာရင်း သူက ဖက်ခနဲဆို ခါးကို ဖက်ကာ“ကိုလေး..နေပါဦး ခန နားထောင်” ဟုဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကိုဆွဲလှည့်သသည်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ကြောင်သွားရင်း ဘာဆက်ပြောမလဲ နားထောင်မိတာ ပေါ့။ “ပေါက်စကို မိန်းကလေးလို့ကိုမထင်တာလား” “ဟာ..မိန်းကလေးမလို့ စိုးရိမ်တာပေါ့ဟ” “ကိုလေး စိုးရိမ်တာသိပါတယ်။ အဲ့တာပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ပေါက်စကို ကိုလေးမိန်းမ အပေါ်မြင်သလိုမမြင်ဘူးလား” နွယ်ပြီလေ။ “ဒါ..ဒါက..” “ကိုလေး..မလိမ်ပါနဲ့နော်. ပေါက်စကို ဒီနေ့ ကိုလေးကြည့်တာတွေမရိုးသားဘူး အမှန်တိုင်းဖြေ” “အာ..ကြည့်တာက အေ်ာ ဒီကလေး မ အရွယ်ရောက်လာပါလားဆိုပြီးပဲကြည့်တာပါ။ နင်က ငါ့ညီမအရင်းလိုပါပဲ။ တခြားမတွေးနဲ့” ” အ ပိုတွေ ““ကိုလေးဟာလေ အဖြစ်ကို မရှိဘူး” ပေါက်စ၏ မှတ်ချက်ကြောင့် ဒေါသက ဒိုင်းခနဲထွက်သွားပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ပြွတ်ခနဲ နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲနမ်းလိုက်မိသည်။ ၂ယောက်လုံး ခနကြောင်သွားတာပေါ့။ နောက်တော့ လက်ကိုဆွဲပြီး လမ်းလျောက်လာရင်း သူ(မ)က ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့ ကျွန်တော် မရွေ့နိုင်။ မလှုပ်နိုင်။ဆူညံနေသော ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမှာ ကျွန်တော်တို့၂ယောက်က တိတ်ဆိတ်ညင်သာလှသည်။ ဟုတ်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ၂ယောက်လုံးနားလည်တယ်လေ။ ဒါမဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စဆိုတာ။ ဒါမူးတုန်းဖြစ် မိတဲ့ အဖြစ်အပျက်သာသာ။ အချိန်တန်ရင်မေ့သွားမှာ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ  ကားပေါ်ပြန်ရောက် လည်ကြပတ်ကြနဲ့ အကျနေ့တစ် ရက် ကုန်ဆုံးသွားသည်။ နောက်နေ့ကျတော့ မလှုပ်နိုင်။ကိုယ်တင်မဟုတ်..ပိုဆိုးတာက ကိုယ့်မိန်းမ အပူတွေကြီးပြီးဖျားပါလေရော။ ဆေးလေးတိုက် နွေးနွေးထွေးထွေးထားပြီး ပေါက်စတို့အိမ်ကိုလာတော့လည်း ပေါက်စမလည်း ဖျားသည်။ သူ့အကိုလင်မယား ကတော့ ကားဖြင့်ထွက်သွားပြီ။ အိမ်မှာ အဘိုးကြီးနဲ့ အဘွားကြီးပဲရှိတယ်။ ပေါက်စနေမကောင်းဘူးဆိုတော့ သူတို့ လည်း တရားစခန်းမသွားကြ။ ကျွန်တော်ရောက်သွားတော့မှ ဘွားတော်က တရားနာလေးအမှီ သွားပါဦးမယ်ဆိုပြီး ဘိုးတော်နဲ့ ကျွန်တေ်ာ့ကို လူနာစောင့်ခိုင်းခဲ့သည်။ ဘိုးတော်ကလည်း လေပစ်ချက်တွေက နိုင်းလောက်ရှိတယ်။ တောက်လျောက်ပစ်နေတာ။လူနာဝင်ကြည့်ဖို့ပြောတော့ ဘိုးတော်ကလည်း ဆေးယူကာလိုက်ခဲ့သည်။ ချမ်းနေတာမှတုန်လို့။ မနေ့က မကဲစဖူး ကဲလိုက်တာ ဒီနေ့ တုတ်တုတ်မလှုပ်။ ပေါက်စကို နှိုးရင်းဆေးတိုက်တော့ ဆေးသောက်ရင်းတောင် ကျွန်တော်ကိုမြင်တော့ စောက်ခွက်က ပြုံးစိစိ။ ပြီးတော့ “ဖေကြီးရေ အမေလှမ်းထားတဲ့အဝတ်တွေရုတ်ရဦးမယ်ထင်တယ်။ အပေါ်ထပ်မှာ.. ကိုလေးကိုခေါ်သွားလိုက်ဦး” “ဟေ.. ဟုတ်သားပဲ။ နေနေ.. မောင်စည်သူ။ ဧည့်သည်ကိုခိုင်းလို့ဖြစ်ပါ့မလား။ ပြီးတော့ ထဘီတွေလည်းပါတာကို” “အာ.ဦးလေး ကလည်း..ရပါတယ်။” “ရပါတယ်မလုပ်နဲ့။ မင်းညီမက ဘယ်ထပြေးမလဲမသိဘူး။ သေချာကြည့်ထား” ” ဟုတ် ကဲ့ ဦးလေး။” ဘိုးတော်ပြောတာလည်းဟုတ်သည်။ ဒီကလေးမ ဘာကြံနေလဲဆိုတာမသိ။ အခန်းဝက ထိုင်စောင့်ရင်း မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့် နေရသည်။ ဘိုးတော်အပေါ်တက်သွားတော့ ပေါက်စက ဗြုန်းခနဲထကာ ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်၏။ “ကိုလေးရာ လွမ်းလိုက်တာ။..” “ဟဲ့..ဟဲ့ အဘမြင်သွားရင်မကေင်းဘူး” အတင်းတွန်းချသော်လည်းမရ။ “ဟဲဟဲ လန့်လို့လား။မလန့်ပါနဲ့” ဟုပြောရင်း သူ(မ) ကု တင်ပေါ်ပြန်တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ဆက်လုပ်ပုံက အသည်းယားစရာ။ စောင်ကိုရင်ဘတ်အထိခြုံရင်းနဲ့ ဝှစ်ခနဲဆိုသလို သူ(မ)၏ အကျီကို ချွတ်ပြီး လက်ဖြင့် ယမ်းပြသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဘိုးတော်က အောက်ဆင်းလာပြီ။ ဘိုးတော်အသံကြားတော့ အကျီင်္ကိုစောင်ခြုံထဲထည့်ရင်း ကျွန်တော့်ကို လျာထုတ်ပြသည်။ နိုင်လည်းမနိုင်တဲ့ကလေးမ။ “ဖေကြီး ရေ…ဖေကြီး လာပါဦး” ဘာကြံနေပြန်ပြီမသိ။ “အေး ပြော…ဘာဖြစ်လို့တုန်း” ပေါက်စ၏ အသည်းအသန်ခေါ်သံကြောင့် ဘိုး တော်ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားသည်။ “သမီးဗိုက်ဆာတယ်။ မနက်ထဲကဘာမှမစားရသေးဘူး” “နင်အပိုတွေမပြောနဲ့ မနက်ကတင်နင် ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီးပြီလေ” “သိဘူး ဆာတယ်။ ခုနကတင်ဆေးသောက်ထားတာ ။သမီးကိုဘာမှလည်းမကျွေးဘူး။ ဗိုက်ဆာတယ်။ ဗိုက်ဆာတယ်” “အေးပါ.ဟာ..သမီးတစ်ကောင်အရွယ်ရောက်နေပြီ ခုထိ အကုန်ခိုင်းတုန်း” “မောင်စည်သူ။ ခနကြည့် ထား။ မနက်တောင် အဘဆန်ပြုတ်ပြုတ်တုန်း သူလမ်းထိပ်မှာရေသွားဆော့နေတာ ပြန်ခေါ်ရတယ်။” “ဟုတ်ကဲ့အဘ” “နေက လည်းကောင်းတာမဟုတ်.. ရွပိုးကလည်း ခုထိမသေသေးဘူး” ဘိုးတော် ပွစိပွစိနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားတာကြည့်ရင်း ဟူးခနဲ သက်ပြင်းချမိသည်။ ပေါက်စကိုပြန်ကြည့်မိတော့ သူ(မ)ပင်တီကိုခုနကလို ယမ်းပြနေသည်။ ကိုယ်လည်းသည်းမခံနိုင် တော့..ကိလေသာကုန်နေတဲ့ကောင်လည်းမဟုတ်ဘူးလေ။ ရုတ်တရက်ထပြီး စောင်ကိုဆွဲလှန်လိုက်တော့။ တစ်ကိုယ်လုံးက မိမွေး တိုင်း ဖမွေးတိုင်း။ ပစ္စည်းက ဒင်ခနဲ ထလာသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားခေါင်းပြေးဝင်ကာ အားပါးတရကုန်းယက်လိုက်ပါတော့သည်။ တပြက်ပြက်မြည်နေသံက အခန်းဝကပင် ကြားနိုင်သည်။ ပေါက်စ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ ကျွန်တော့်တံတွေးတွေရောကာ ရွှဲအိုင် နေပါလေရော။ ထိုစဉ် “ဟဲ့..ကြက်ဥလား ကြက်သား” ဟူသည့် အသံကြောင့် ၂ကောင်သားတွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ခနရပ်သွား သော ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဖိချရင်း သူ(မ)က “ကြက်သားအဘရေ ကြက်သား” ဟု လှမ်းအော်ရင်းဖြေသည်။ ထိုစဉ် ကျွန်တော် အကြံတစ်ခုလင်းခနဲရသည်။ ဟုတ်ပြီ။ ဒီတိုင်းလုပ်ရမယ်။

ရုတ်ခနဲ ထကာ။ အခန်းထဲမှထွက်သွားတော့ သူ(မ) ကြောင်သွားသည်။ ကျွန်တော်ပြူတင်းပေါက်တံခါးကိုလက်ညှိုးထိုးပြရင်း မျက်စိမှိတ်ပြတော့ သူကလည်းဒက်သည်။ ချက်ချင်းခေါင်းညိတ်ပြသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲက ဘိုးတော်ကိုလှမ်းချက်တော့ ပန်ကန်ထဲ တောင် ခေါက်ဆွဲကိုထည့်နေပီ။ ဒီတော့မှ..“အဘရေ..ကျွန်တေ်ာပြန်ပြီနော်။ တံခါးစေ့ခဲ့မယ်”ဟု လှမ်းအော်ရင်း ခြံထဲဝင်ကာ သူ(မ) အခန်းပြူးတင်းပေါက်နားထိုင်နေမိသည်။ “အေးအေး” ဟုသာပြန်ဖြေနိုင်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ ခေါက်ဆွဲထည့်ရင်း တန်းလန်းဆိုတော့ နုှတ်တောင်မဆက်လိုက်ရ။ ဘိုးတော်က ပေါက်စကိုေ ခါက်ဆွဲချပေးရင်း အခန်းဝထိုင်စောင့်နေသဖြင့် “ဖေကြီး ဘာထိုင်ကြည့်နေတာလဲ ခြံတံခါးသွားပိတ်ဦးလေဟု ပေါက်စအပြောကြောင့် “အေးအေး ဟုတ်သားဟ ။ နင်ဘယ်မှ လျောက်မသွားနဲ့နော်။”ဟုဆိုကာ ထွက်သွားတော့ သူကပြူတင်းပေါက်ထဖွင့်သည်။ဒီတော့မှ ခွဝင်ရင်း ပြူတင်းပေါက်ကိုပြန်စေ့။ နှုတ်ခမ်းကို တရစပ်နမ်းမိသည်။ ဘာမှဝတ်မထားသောသူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုယ်တွယ်ကစားရင်း တံခါးမကြီး ဂျက်ထိုးလိုက် သည်။ ပေါက်စမပေါင်ကိုဖြဲပြီးလီးကိုကိုင်သွင်းသည့်အချိန်တွင် ဒုန်းဒုန်းဆို တံခါးကို တွန်းသံကြားရသည်။“ဟဲ့ ပေါက်စ။ ဟဲ့ပေါက်စ။ အာ…ပြူတင်းပေါက်က ထွက်သွားပြီလားမသိပြန်ဘူးကွာ” ဘိုးတော် ခြံထဲပြေးဆင်းသွားတာ့ ကျွန်တော်တို့၂ယောက်ပြူတင်းတံခါးဖွင့်ပြီး ကုတင်ဘေးပုန်းနေတာပေါ့။ ပြူတင်းတံခါးပွင့်နေတာတွေ့တော့ ဘိုးတော်လည်း အသည်းအသန် နောက်ဖေးကော ခြံတံခါးကောလိုက်စစ်နေသည်။ဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော်က သူ့နားနား ကပ်ပြီးပြောသည်။ သူက လည်းလက်ခံသည်လေ။ “ဖေကြီးရေ..သမီးဒီမှာ..” ခြံနောက်ရောက်နေသော ဘိုးတော်ကို ပြူတင်းပေါက်ကလှမ်းအော်သည်။ “ဟဲ့ နင်ဘယ်သွား..” “ဟီး..သမီးဒီမှာပုန်းနေတာပါ။ နေဒီလောက်ပူနေတာ ဒီနေ့မဆော့ပါဘူး။ အခန်းရှေ့လည်းထိုင်စောင့်မနေနဲ့ ဒါပဲ” ဟုပြောပြီး ပြူတင်းတံခါးကို ချက်ပြန်ထိုးကာ လှည့်အလာ အသင့်စောင့်နေသော ကျွန်တော့်က ပေါက်စမကိုချီပြီး ပြူတင်း ပေါက်ပေါ်မှီကာ လိုးဖို့ကြံသည်။ ခြေသံ တရှပ်ရှပ်ကိုကြားတော့ဘာမှဆက်မလုပ်ဖြင့်။ ဘိုးတော်က ပြူတင်းတံခါးကို ထုရင်း “အေး ထွက်ရဲထွက်ကြည့် ဒီညနင်ပြန်လာဖို့မတွေးနဲ့။ အသေပဲ” ဟု ဓါးကြိမ်းကြိမ်းကာ ဒေါသတကြီး ဧည့့်ခန်းထဲပြန်ဝင်သွားပါ တော့သည်။ဧည့်ခန်းနဲ့ ပေါက်စအခန်းက နည်းနည်းသာလှမ်းသည်။ ပေါက်စအခန်း တံခါးကို လှမ်းမြင်နေရသည်လေ။ ကံဆိုးရှာသော ဘိုးတော် မှာ အခန်းတံခါးကိုသာမြင်ရသည်။ အခန်းထဲတွင် လေးဖက်ထောက်ကာ အလိုးခံနေရသည့် သမီးဖြစ်သူကိုမမြင်နိုင်။ ပေါက်စကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီးခွေးလိုးလိုးရသည်မှာ အသံထွက်လှသည်။ ဗြွတ်ဗြွတ်နှင့် သံစုံထွက်နေသည်။ ဒါကိုလည်း ဘိုးေတော်မ ကြားနိုင်။ သူ့ရေဒီယိုကြီးက ဖွင့်ထားသော ပဌာန်းကိုသာ သူကြားမည်။ ပေါက်စကို လိုးရသည်မှာ ကျွန်တော့်မိန်းမနှင့်မတူ ကြပ်သည်၊ အရည်လည်းထွက်သည်။ ပိုကောင်းတာကတော့ ဖီလ်းကတခြားစီ။ ရင်ပိုခုန်သည်။ လိုးနေရင်းပင် ထပ်လိုးချင်နေမိ တယ်။ ပေါက်စ၏ ဆံပင်တွေကိုဆွဲစုရင်း အားပါးတရဆောင့်မိတော့ ပြီးသွားသည်ထင့် ပျော့ခွေကျသွားကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဒီပုံစံက လုံးဝ PERFECT လေ။ ခါးလေးကိုကိုင်ကာ လဥတွေပါနာအောင် ဆောင့်မိတော့ ပြီးချင်ချင် ဖြစ်သွားသည်။ဒီတော့မှ လီးကိုဗြွတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်ရင်း ပေါက်စကို ပက်လက်လှန်ကာ ဆဲပင်ဆွဲပြီး ပါးစပ်ထဲလီးထည့်ထားလိုက် သည်။ နေမကောင်းသောကြောင့် အာငွေ့နွေးနွေးလေးနဲ့တင် လွှတ်ချင်လွှတ်ချလို့ရသည်။ခနထိန်းပြီးတော့ ပါးဘယ်ညာကို လီးထိုး ရင်း လျာပေါ်မှာတင် ဗြစ်ခနဲ ထုတ်ချလိုက်တော့ တဝူးဝူးနဲ့ သူရုန်းသည်။ ခေါင်းကိုအတင်းဖိကပ်ရင်း အကုန်လုံးထုတ်ချလိုက်ပါ တော့သည်။

(Zawgyi)

ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က စည္သူ။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ထဲက အရမ္းခင္တဲ့ေကာင္တစ္ေကာင္ရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔မွာလည္းရွိမွာပဲ။ ဒီေကာင့္ကို အကုန္လုံးက ေလအိုးလို႔ေခၚၾကတာ။ ေလအရမ္းေပါတဲ့ေကာင္။ နာမည္အရင္းက ထြဋ္ေခါင္ဆိုပဲ။ အဲ့နာမည္ ဘယ္သူမွ မေခၚေပါင္ဗ်ာ။ ေလအိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စသိေတာ့ ၃တန္းဗ်။ ကေလးဘဝ ေက်ာင္းမွာ ေဘာလုံးကန္ရင္း သိတာ။ ငယ္ငယ္ထဲက ကြၽန္ေတာ္က လူလည္က်တာ။ ဒီေကာင္ေတြအၿမဲ ေရွ႕တန္းတို႔ေနာက္တန္းတို႔လုေနရင္ ဂိုးဖမ္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ပဲ။ ေလအိုးက ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးႀကီး အေသျဖစ္ခ်င္တာ။ အဲ့ေန႔က ေရွ႕တန္း သူသြားမယ္ ငါသြားမယ္လုေနတုန္း။ ကြၽန္ေတာ္က ေလအိုးကို ေရွ႕တန္းေပးဖို႔ ၿပိဳင္ျငင္းေပးလိုက္တာ ေလအိုးေရွ႕တန္းျဖစ္ေကာ။ မျဖစ္လည္းမရဘူးေလ။ ဂိုးသမားမရွိရင္ ေဘာလုံးကန္မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ္းမယ့္သူက ခပ္ရွားရွားရယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေလအိုးက က်ေနာ့္ကို မုန႔္ဝယ္ေကြၽးတယ္။ သူ႔ဖက္ ဝင္ျငင္းေပး လို႔ေပါ့။ အဲ့ထဲက ခင္လာခဲ့တာ အသက္၃၀ေက်ာ္ ကိုယ္စီအလုပ္ေတြအကိုင္ေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အထိပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္။ ဒီေကာင္က ၁၁လပိုင္း။ ကြၽန္ေတာ္က ၁၂လပိုင္း။ ကြၽန္ေတ္ာတို႔ မိန္းမေတြလည္းေနာက္ေတာ့ ခင္သြားၾကတာပဲ။ ေလအိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းခင္တာကိုး။ တတြဲတြဲနဲ႔ေနၾကတာ ခုေခတ္ဆို swingတယ္လို႔ေတာင္ထင္ၾကမွာ။ တစ္ေယာက္ေငြလို တစ္ေယာက္ေခ်း၊ တစ္ေယာက္ စီးပြားေရး တစ္ေယာက္ကူညီနဲ႔ အျပန္အလွန္ေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားဝင္လာတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔မိန္းမေတြမဟုတ္ဘူး။ ေလအိုး ညီမ ေပါက္စ။ ဟုတ္တယ္။ သူ႔နာမည္ကိုက ေပါက္စ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္အသက္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ကြာတယ္။ေလအိုးေကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာသူ႔ကို ေပါက္စလို႔ပဲေခၚတာ။ ခြၽဲတာကလည္း ၂ေကာင္လုံးကို အေသခြၽဲတာ။ ဆိုးလည္းဆိုးတယ္ႏိုင္လည္းႏိုင္တယ္။ အလိုလိုက္တာဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေကာင္ပဲရွိတာကိုး။ ေလအိုးတို႔အိမ္က အရမ္းတင္းၾကပ္တာ။ ဇာတ္လမ္းျဖစ္တာက သၾကၤန္ တြင္းႀကီးျဖစ္တာ။ အဲ့ႏွစ္သၾကၤန္တုန္းက ေလအိုးက သူ႔ရဲ႕ လိုက္ထရပ္ေလးကို သၾကၤန္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ထလုပ္ေကာ။ သူ႔မိန္းမကလည္း ေလအိုးရဲ႕ ပိုး ကိုမႏိုင္ေတာ့ ထြက္ေပါ့ သူလည္းလိုက္မယ္ေလ တဲ့။ လင္မယား၂ေယာက္လုံးက လိုက္မယ္ဆိုေတာ့။ ဒီေကာင့္ညီမ ေပါက္စက လည္း လိုက္မယ္ တကဲကဲ။ သူ႔အေဖနဲ႔အေမက သၾကၤန္ဆိုတာနဲ႔ တရားစခန္းပဲဝင္ခိုင္းတာ ဟိုး ကေလးဘဝထဲက။ အခု အသက္ ၂၀ေက်ာ္ေတာင္ တရားစခန္းလႊတ္ေနတုန္း။ ေပါက္စကလည္း သူ႔အထာနဲ႔သူ။ သူ႔ဘဲနဲ႔ သူပတ္လည္ဖို႔ ေလအိုးကိုအေၾကာင္းျပတာ။ ေလအိုးက ညီမကိုေတာ့ခ်စ္ပါရဲ႕။ မိဘ၂ပါးေထာင္းမယ့္ဒဏ္ကိုပိုေၾကာက္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ မႏိုင္မယ့္အတူတူ ေပါက္စကိုမေခၚ ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း က်ဳပ္အိမ္ေရာက္ခ်လာပါေကာ။မိန္းမေရွ႕မွာ မဲ့ကာ ႐ြဲ႕ကာ တမ်ိဳး ငိုလိုက္ရီလိုက္တမ်ိဳး ခြၽဲေနေတာ့ မိန္းမကလည္း အျမင္ကတ္လာပုံရတယ္။ “နင္သာလိုက္သြားလိုက္ေအ။ တကတည္း သူ႔အိမ္ကလည္းလြန္ပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီး ေတာင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ ခုထိ သၾကၤန္မလည္ခိုင္းဘူး” -ဟူၿပီး ႐ြဲ႕ေျပာသည္။ ကိုယ့္မိန္းစကား ကိုယ္နားလည္ေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာ အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပရတာေပါ့။ “ဟဲ့မိန္းမ။ နင္မသိဘူးေနာ။ ဒီေပါက္စမက သူ႔ဘဲနဲ႔သူလည္ခ်င္လို႔ သက္သက္ ဂြင္ဆင္ေနတာ”ဟ မိန္းမကိုျပန္ေျပာရင္း ေပါက္စ ေခါင္းကိုေဒါက္ခနဲေခါက္ေတာ့ ေပါက္စက ႏုွတ္သီးစူသြားသည္။ မတတ္ႏိုင္ ကိုယ့္မိန္းမေရွ႕ ေတာ့ အႏိုင္ေပးလို႔မရ။

ႏို႔မဟုတ္ ဒီေကာင္မေလး လုပ္ပုံနဲ႔ ညစာငတ္ ဖို႔မ်ားသည္။ “ဒါမ်ားဟယ္ သူ႔ဘဲမလိုက္ခိုင္းနဲ႔ေပါ့။ တို႔လင္မယား၂ေယာက္ထိန္းမယ္ေလ။ သူ႔အိမ္ကို နင္လိုက္ေျပာရင္ရပါတယ္။ “ -မိန္းမျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ စူေနေသာ ႏႈတ္သီးက မဲ့သြားသည္။ သူ႔အတတ္ သူ စူးၿပီေလ။ေပါက္စမဲ့သြားတာျမင္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း မိန္းမ အႀကံေပးတဲ့အတိုင္းလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ လမ္းမွာတစ္ခြန္းမွ စကားမေျပာ။ ပြစိ ပြစိႏွင့္ဘာေတြ က်ိန္ဆဲေနလဲမသိ။ ကိုယ္သာ စပ္ၿဖီးၿဖီး။ ေလအိုးအိမ္ကလည္း တစ္ကားလုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြ လင္မယားေတြဆိုေတာ့ တစ္ရက္ေတာ့ေပးလႊတ္သည္။ ဒါေတာင္ မနည္းေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေျပာရတာ။ “ေမာင္စည္သူ မင္းပါလို႔လႊတ္တာေနာ္။ မင္းသူငယ္ခ်င္းေလအိုးသာဆိုလို႔ကေတာ့ မယုံရဲဘူး။ ဒီေကာင္က သူ႔မိန္းမနဲ႔သူ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာ။ “ “ဟုတ္ကဲ့ပါ ။ ဒီေပါက္စကို ေခါင္းခန္းထဲထည့္ထားလိုက္ေလ။ အဲ့တာဆိုေအးေဆးေပါ့။” “ေအး ေအး အဲ့အႀကံေကာင္းတယ္။ သမီးမိန္းကေလးဆိုတာ” ထုံးစံအတိုင္း ၾသဝါဒေတြေႁခြလာေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တုန္း က်ေနာ့္ကို ဒိုင္းခနဲ ေပါက္စက မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုး ပါေတာ့သည္။ လည္တဲ့ေန႔ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းခန္းထဲက လင္မယားရယ္ ေပါက္စရယ္။ ေပါက္စတို႔ သၾကၤန္လည္တာမ်ား ဟာသကိုျဖစ္လို႔။ ထမိန္ရယ္ shirt အက်ီႀကီးရယ္ အေပၚက အေႏြးထည္ႀကီးဝတ္ထားေသး။ ကားမထြက္ခင္ ေျပာတာမ်ား ၁နာရီေလာက္ရွိတယ္။ ကား ေနာက္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္မိန္းမက ေခါင္းဖက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေနာက္အစြန္ကေန ကေလးေတြကိုထိန္းရတာေပါ့။ လည္ တာမွ ကမာၻေအး မေရာက္ေသး။ ကားက ထိုးရပ္သြားၿပီး ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔ ေပါက္စမ ေခါင္းခန္းက ဆင္းခ်လာသည္။ မ်က္ႏွာ ကေတာ့ စပ္ၿဖီးၿဖီး။ အေႏြးထည္လဲမရွိေတာ့။ shirtနဲ႔ ထမီနဲ႔။ ကားေဘးမွာ ပဲနဲ႔ေလ်ာက္ေနတုန္း တျခားကားတစ္စီးက ဗြမ္းခနဲပက္ ခ်လိုက္တာ တစ္ကိုယ္လုံး႐ႊဲသြားပါေလေရာ။ ဒီေတာ့မွ တစ္သက္လုံးကေလးလို႔ထင္ထားတဲ့ ခ်ာတိတ္မရဲ႕ အလွေတြထင္းခနဲ။ ကိုယ့္မ်က္စိဟာလည္း ဝင္းခနဲ။ အို မျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး အေရွ႕က မိန္းမဆီပို႔ရတယ။ ဒီေနာက္က ေကာင္ေတြနဲ႔ဆို အိမ္ျပန္ ရင္ ထဘီေတာင္က်န္မယ္မထင္။ ကားေနာက္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကေလးေတြမ်က္ႏွာလုပ္တဲ့ ဘီယာေတြ တဗူးၿပီးတဗူး ကစ္တာပဲ။ ခါးၾကားထဲက ၈ပတ္ျပားေလးနဲ႔ တင္ရတာေပါ့။ ေရေလးစိုလိုက္ ကစ္လိုက္န ဲ့ ကမာၻေအးေရာက္ေတာ့ ကားက ထုံးစံအတိုင္းၾကပ္သည္ေလ။ လူငယ္ေတြ၄ေယာက္ေလာက္ပါေတာ့ ဆင္းမေလ်ာက္ခိုင္း။ ဒီတိုင္း အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔တိုးေနတာ။ ေပါက္စမကိုၾကည့္ေတာ့ အေအးဗူးက တစ္ဝက္ေတာင္ကုန္ေနပီ။ အေရွ႕ ေျပးရင္းနဲ႔ အေအးဗူးယူေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အံမာ ေရာထားတာဗ်ား။ ဆူလည္းဆူခ်င္တယ္ အေနာက္က ေကာင္ေတြက သူ႔ထက္ပိုကဲ ေနေတာ့ ေခါင္း၂ခ်က္ေလာက္ေခါက္ၿပီး နဂိုေနရာျပန္ထိုင္ရတယ္။ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး ကားေရွ႕ျပန္သြားၿပီး မိန္းမကိုလည္း ေပးမေသာက္ဖို႔ သတိေပးေတာမွ ကိုယ့္မိန္းမကပါ အပ်ိဳလုပ္ေနတာ။ သူကစ္ထားတာ ေပါက္စထက္မ်ားပုံရတယ္။ တဟီဟီ နဲ႔ ။ လခြီးပါကြာလို႔ေရ႐ြတ္ရင္း လူငယ္ေတြထဲက ထိန္းႏိုင္တဲ့ေကာင္ကိုပဲ ရန္မျဖစ္ေအာင္ထိန္းဖို႔ ေျပာရင္း ကိုယ့္ေကာင္၂ေကာင္ ကိုယ္ ျပန္ထိန္းေနရတယ္။ ေပါက္စမကနည္းနည္းရယ္ “ေဟး ခ်စ္..ဘာလုပ္ေနလည္း ဘာညာ”နဲ႔လင္ေထာင္ေနတာ ကိုယ့္မိန္းမ။ မူးတာ ကနည္းနည္း ယြတာကမ်ားမ်ား။ ခုခ်ိန္ေျပာလည္း ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့။ ေပါက္စၾကည့္ေတာ့လည္း ခ်ာတိတ္က ၿပဳံးစိစိ။ ကန္ေတာ္ ႀကီးေရာက္ေတာ့ ဆုံရပ္ကိုေျပာၿပီးလမ္းဆင္းေလ်ာက္ၾကတယ္။ မ႑ပ္ေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ ဝင္ကတဲ့ ေကာင္ကိုလည္း ထိန္း။ ယိုင္ ေနတဲ့ ကိုယ့္မိန္းမကိုလဲတြဲ နဲ႔ ေပါက္စေတာင္မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ အဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ဝွစ္ခနဲ ဘယ္လစ္သြားတယ္မသိ။ မယ္မင္းႀကီး မက ေပ်ာက္သြားးပါေလေကာ။ အဲ့ေတာ့မွ ေခါင္းမီးေတာက္တာ။ ခုနက ကစ္ထားတဲ့၈ပတ္ျပားလည္း ဘယ္နံၾကားေရာက္မွန္းမသိ ေတာ့။ ေခါင္းဆင္နင္းတယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာ။ ကိုယ့္မိန္းမကို သူငယ္ေတြၾကားထဲထားခဲ့ရမွာလည္းစိတ္ကမခ်ႏိုင္။ မတတ္သာတဲ့အဆုံး ကိုယ့္မိန္းမကိုတြဲဖို႔ ေကာင္ေလး၂ေကာင္လက္ထဲထည့္ၿပီး သေကာင့္သားမကိုရွာဖို႔ထြက္ရပါေလေကာ။ အဲ့ႏွစ္က IC showရွိတယ္။ အကုန္ IC showဒိုးၾကတာေပါ့။ ေတြ႕ခ်င္ေတာ့ ခ်ာတိတ္မကို အိမ္သာေရွ႕မွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေတြ႕တယ္။ ခုနက သမဖို႔ျပင္ထားတာနည္းနည္းေတာ့ေလ်ာ့သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုေျပးဆြဲၿပီး ေဒါက္ခနဲေခါက္ျဖစ္ေအာင္ေခါက္လိုက္ ေသးတယ္။ပါးစပ္ကလည္းဆူတာေပါ့။ ေျပာတာမ်ားတန္းကိုစီေနတာ။ ဂန္းနာမေလးက ဒါေတာင္စပ္ၿဖီးၿဖီနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ ရင္း။ “ဘာေတြစိတ္ပူေနတာတုန္း ကေလးမွမဟုတ္ေတ့ာကို။ ခိ” ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ “ေဟ”လို႔သာေျဖႏိုင္တယ္။ “ဟုတ္တယ္ ေလ..ကိုေလးတို႔က ေပါက္စဆို အၿမဲ ကေလးလို႔ထင္ေနတာမလား။ ဘာလဲ ေရစိုမွ လူႀကီးမွန္းသိတာလား” ဟူသည့္ ေပါက္စ၏စကားက မွန္လြန္းလို႔ ခနေတာင္ ဆြံ႕အသြားသည္။ ဟန္ကိုယ္ဖို႔ဆိုသလို “နင္လ်ာမရွည္နဲ႔ နင္ေပ်ာက္သြားရင္ ငါေသမွာမလို႔။ နင့္ဘာမွစိတ္မပူဘူး။ အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔လာ။” ဟုဆိုကာ လက္ကိုဆြဲရင္း ေခၚလာေတာ့လည္း မျငင္းသည့္အျပင္ ေျပာ ေသးတာက “ဟီ..ကိုေလးနဲ႔ ေပါက္စက ခုက်ေတာ့လည္း ရန္ျဖစ္ထားတဲ့ စုံတြဲေတြက်ေနတာပဲ ဟဲဟဲ” ရယ္ပုံကိုက လူယုတ္မာ အသံနဲ႔ရယ္တာ။

ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လက္ကို အတင္းဆြဲကာ ေခၚလာရင္း သူက ဖက္ခနဲဆို ခါးကို ဖက္ကာ“ကိုေလး..ေနပါဦး ခန နားေထာင္” ဟုဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆြဲလွည့္သသည္။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေၾကာင္သြားရင္း ဘာဆက္ေျပာမလဲ နားေထာင္မိတာ ေပါ့။ “ေပါက္စကို မိန္းကေလးလို႔ကိုမထင္တာလား” “ဟာ..မိန္းကေလးမလို႔ စိုးရိမ္တာေပါ့ဟ” “ကိုေလး စိုးရိမ္တာသိပါတယ္။ အဲ့တာေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေပါက္စကို ကိုေလးမိန္းမ အေပၚျမင္သလိုမျမင္ဘူးလား” ႏြယ္ၿပီေလ။ “ဒါ..ဒါက..” “ကိုေလး..မလိမ္ပါနဲ႔ေနာ္. ေပါက္စကို ဒီေန႔ ကိုေလးၾကည့္တာေတြမ႐ိုးသားဘူး အမွန္တိုင္းေျဖ” “အာ..ၾကည့္တာက ေအ္ာ ဒီကေလး မ အ႐ြယ္ေရာက္လာပါလားဆိုၿပီးပဲၾကည့္တာပါ။ နင္က ငါ့ညီမအရင္းလိုပါပဲ။ တျခားမေတြးနဲ႔” ” အ ပိုေတြ ““ကိုေလးဟာေလ အျဖစ္ကို မရွိဘူး” ေပါက္စ၏ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေဒါသက ဒိုင္းခနဲထြက္သြားၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ႁပြတ္ခနဲ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲနမ္းလိုက္မိသည္။ ၂ေယာက္လုံး ခနေၾကာင္သြားတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ လက္ကိုဆြဲၿပီး လမ္းေလ်ာက္လာရင္း သူ(မ)က ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေ႐ြ႕ႏိုင္။ မလႈပ္ႏိုင္။ဆူညံေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္က တိတ္ဆိတ္ညင္သာလွသည္။ ဟုတ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္လုံးနားလည္တယ္ေလ။ ဒါမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥဆိုတာ။ ဒါမူးတုန္းျဖစ္ မိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္သာသာ။ အခ်ိန္တန္ရင္ေမ့သြားမွာ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ  ကားေပၚျပန္ေရာက္ လည္ၾကပတ္ၾကနဲ႔ အက်ေန႔တစ္ ရက္ ကုန္ဆုံးသြားသည္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ မလႈပ္ႏိုင္။ကိုယ္တင္မဟုတ္..ပိုဆိုးတာက ကိုယ့္မိန္းမ အပူေတြႀကီးၿပီးဖ်ားပါေလေရာ။ ေဆးေလးတိုက္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးထားၿပီး ေပါက္စတို႔အိမ္ကိုလာေတာ့လည္း ေပါက္စမလည္း ဖ်ားသည္။ သူ႔အကိုလင္မယား ကေတာ့ ကားျဖင့္ထြက္သြားၿပီ။ အိမ္မွာ အဘိုးႀကီးနဲ႔ အဘြားႀကီးပဲရွိတယ္။ ေပါက္စေနမေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ လည္း တရားစခန္းမသြားၾက။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့မွ ဘြားေတာ္က တရားနာေလးအမွီ သြားပါဦးမယ္ဆိုၿပီး ဘိုးေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတ္ာ့ကို လူနာေစာင့္ခိုင္းခဲ့သည္။ ဘိုးေတာ္ကလည္း ေလပစ္ခ်က္ေတြက ႏိုင္းေလာက္ရွိတယ္။ ေတာက္ေလ်ာက္ပစ္ေနတာ။လူနာဝင္ၾကည့္ဖို႔ေျပာေတာ့ ဘိုးေတာ္ကလည္း ေဆးယူကာလိုက္ခဲ့သည္။ ခ်မ္းေနတာမွတုန္လို႔။ မေန႔က မကဲစဖူး ကဲလိုက္တာ ဒီေန႔ တုတ္တုတ္မလႈပ္။ ေပါက္စကို ႏႈိးရင္းေဆးတိုက္ေတာ့ ေဆးေသာက္ရင္းေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ကိုျမင္ေတာ့ ေစာက္ခြက္က ၿပဳံးစိစိ။ ၿပီးေတာ့ “ေဖႀကီးေရ အေမလွမ္းထားတဲ့အဝတ္ေတြ႐ုတ္ရဦးမယ္ထင္တယ္။ အေပၚထပ္မွာ.. ကိုေလးကိုေခၚသြားလိုက္ဦး” “ေဟ.. ဟုတ္သားပဲ။ ေနေန.. ေမာင္စည္သူ။ ဧည့္သည္ကိုခိုင္းလို႔ျဖစ္ပါ့မလား။ ၿပီးေတာ့ ထဘီေတြလည္းပါတာကို” “အာ.ဦးေလး ကလည္း..ရပါတယ္။” “ရပါတယ္မလုပ္နဲ႔။ မင္းညီမက ဘယ္ထေျပးမလဲမသိဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္ထား” ” ဟုတ္ ကဲ့ ဦးေလး။” ဘိုးေတာ္ေျပာတာလည္းဟုတ္သည္။ ဒီကေလးမ ဘာႀကံေနလဲဆိုတာမသိ။ အခန္းဝက ထိုင္ေစာင့္ရင္း မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ ေနရသည္။ ဘိုးေတာ္အေပၚတက္သြားေတာ့ ေပါက္စက ျဗဳန္းခနဲထကာ က်ေနာ့္ကို သိုင္းဖက္၏။ “ကိုေလးရာ လြမ္းလိုက္တာ။..” “ဟဲ့..ဟဲ့ အဘျမင္သြားရင္မေကင္းဘူး” အတင္းတြန္းခ်ေသာ္လည္းမရ။ “ဟဲဟဲ လန႔္လို႔လား။မလန႔္ပါနဲ႔” ဟုေျပာရင္း သူ(မ) ကု တင္ေပၚျပန္တက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္လုပ္ပုံက အသည္းယားစရာ။ ေစာင္ကိုရင္ဘတ္အထိၿခဳံရင္းနဲ႔ ဝွစ္ခနဲဆိုသလို သူ(မ)၏ အက်ီကို ခြၽတ္ၿပီး လက္ျဖင့္ ယမ္းျပသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဘိုးေတာ္က ေအာက္ဆင္းလာၿပီ။ ဘိုးေတာ္အသံၾကားေတာ့ အက်ီကႋုေစာင္ၿခဳံထဲထည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို လ်ာထုတ္ျပသည္။ ႏိုင္လည္းမႏိုင္တဲ့ကေလးမ။ “ေဖႀကီး ေရ…ေဖႀကီး လာပါဦး” ဘာႀကံေနျပန္ၿပီမသိ။ “ေအး ေျပာ…ဘာျဖစ္လို႔တုန္း” ေပါက္စ၏ အသည္းအသန္ေခၚသံေၾကာင့္ ဘိုး ေတာ္ျပာျပာသလဲျဖစ္သြားသည္။ “သမီးဗိုက္ဆာတယ္။ မနက္ထဲကဘာမွမစားရေသးဘူး” “နင္အပိုေတြမေျပာနဲ႔ မနက္ကတင္နင္ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးၿပီေလ” “သိဘူး ဆာတယ္။ ခုနကတင္ေဆးေသာက္ထားတာ ။သမီးကိုဘာမွလည္းမေကြၽးဘူး။ ဗိုက္ဆာတယ္။ ဗိုက္ဆာတယ္” “ေအးပါ.ဟာ..သမီးတစ္ေကာင္အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ ခုထိ အကုန္ခိုင္းတုန္း” “ေမာင္စည္သူ။ ခနၾကည့္ ထား။ မနက္ေတာင္ အဘဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္တုန္း သူလမ္းထိပ္မွာေရသြားေဆာ့ေနတာ ျပန္ေခၚရတယ္။” “ဟုတ္ကဲ့အဘ” “ေနက လည္းေကာင္းတာမဟုတ္.. ႐ြပိုးကလည္း ခုထိမေသေသးဘူး” ဘိုးေတာ္ ပြစိပြစိႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားတာၾကည့္ရင္း ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေပါက္စကိုျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူ(မ)ပင္တီကိုခုနကလို ယမ္းျပေနသည္။ ကိုယ္လည္းသည္းမခံႏိုင္ ေတာ့..ကိေလသာကုန္ေနတဲ့ေကာင္လည္းမဟုတ္ဘူးေလ။ ႐ုတ္တရက္ထၿပီး ေစာင္ကိုဆြဲလွန္လိုက္ေတာ့။ တစ္ကိုယ္လုံးက မိေမြး တိုင္း ဖေမြးတိုင္း။ ပစၥည္းက ဒင္ခနဲ ထလာသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားေခါင္းေျပးဝင္ကာ အားပါးတရကုန္းယက္လိုက္ပါေတာ့သည္။ တျပက္ျပက္ျမည္ေနသံက အခန္းဝကပင္ ၾကားႏိုင္သည္။ ေပါက္စ အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္တံေတြးေတြေရာကာ ႐ႊဲအိုင္ ေနပါေလေရာ။ ထိုစဥ္ “ဟဲ့..ၾကက္ဥလား ၾကက္သား” ဟူသည့္ အသံေၾကာင့္ ၂ေကာင္သားတြန႔္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ခနရပ္သြား ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ဖိခ်ရင္း သူ(မ)က “ၾကက္သားအဘေရ ၾကက္သား” ဟု လွမ္းေအာ္ရင္းေျဖသည္။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံတစ္ခုလင္းခနဲရသည္။ ဟုတ္ၿပီ။ ဒီတိုင္းလုပ္ရမယ္။

႐ုတ္ခနဲ ထကာ။ အခန္းထဲမွထြက္သြားေတာ့ သူ(မ) ေၾကာင္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ျပဴတင္းေပါက္တံခါးကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပရင္း မ်က္စိမွိတ္ျပေတာ့ သူကလည္းဒက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိတ္ျပသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ဘိုးေတာ္ကိုလွမ္းခ်က္ေတာ့ ပန္ကန္ထဲ ေတာင္ ေခါက္ဆြဲကိုထည့္ေနပီ။ ဒီေတာ့မွ..“အဘေရ..ကြၽန္ေတ္ာျပန္ၿပီေနာ္။ တံခါးေစ့ခဲ့မယ္”ဟု လွမ္းေအာ္ရင္း ၿခံထဲဝင္ကာ သူ(မ) အခန္းျပဴးတင္းေပါက္နားထိုင္ေနမိသည္။ “ေအးေအး” ဟုသာျပန္ေျဖႏိုင္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ ေခါက္ဆြဲထည့္ရင္း တန္းလန္းဆိုေတာ့ ႏုွတ္ေတာင္မဆက္လိုက္ရ။ ဘိုးေတာ္က ေပါက္စကိုေ ခါက္ဆြဲခ်ေပးရင္း အခန္းဝထိုင္ေစာင့္ေနသျဖင့္ “ေဖႀကီး ဘာထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲ ၿခံတံခါးသြားပိတ္ဦးေလဟု ေပါက္စအေျပာေၾကာင့္ “ေအးေအး ဟုတ္သားဟ ။ နင္ဘယ္မွ ေလ်ာက္မသြားနဲ႔ေနာ္။”ဟုဆိုကာ ထြက္သြားေတာ့ သူကျပဴတင္းေပါက္ထဖြင့္သည္။ဒီေတာ့မွ ခြဝင္ရင္း ျပဴတင္းေပါက္ကိုျပန္ေစ့။ ႏႈတ္ခမ္းကို တရစပ္နမ္းမိသည္။ ဘာမွဝတ္မထားေသာသူမတစ္ကိုယ္လုံးကို ကိုယ္တြယ္ကစားရင္း တံခါးမႀကီး ဂ်က္ထိုးလိုက္ သည္။ ေပါက္စမေပါင္ကိုၿဖဲၿပီးလီးကိုကိုင္သြင္းသည့္အခ်ိန္တြင္ ဒုန္းဒုန္းဆို တံခါးကို တြန္းသံၾကားရသည္။“ဟဲ့ ေပါက္စ။ ဟဲ့ေပါက္စ။ အာ…ျပဴတင္းေပါက္က ထြက္သြားၿပီလားမသိျပန္ဘူးကြာ” ဘိုးေတာ္ ၿခံထဲေျပးဆင္းသြားတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္ျပဴတင္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ကုတင္ေဘးပုန္းေနတာေပါ့။ ျပဴတင္းတံခါးပြင့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ဘိုးေတာ္လည္း အသည္းအသန္ ေနာက္ေဖးေကာ ၿခံတံခါးေကာလိုက္စစ္ေနသည္။ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္က သူ႔နားနား ကပ္ၿပီးေျပာသည္။ သူက လည္းလက္ခံသည္ေလ။ “ေဖႀကီးေရ..သမီးဒီမွာ..” ၿခံေနာက္ေရာက္ေနေသာ ဘိုးေတာ္ကို ျပဴတင္းေပါက္ကလွမ္းေအာ္သည္။ “ဟဲ့ နင္ဘယ္သြား..” “ဟီး..သမီးဒီမွာပုန္းေနတာပါ။ ေနဒီေလာက္ပူေနတာ ဒီေန႔မေဆာ့ပါဘူး။ အခန္းေရွ႕လည္းထိုင္ေစာင့္မေနနဲ႔ ဒါပဲ” ဟုေျပာၿပီး ျပဴတင္းတံခါးကို ခ်က္ျပန္ထိုးကာ လွည့္အလာ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္က ေပါက္စမကိုခ်ီၿပီး ျပဴတင္း ေပါက္ေပၚမွီကာ လိုးဖို႔ႀကံသည္။ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ကိုၾကားေတာ့ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖင့္။ ဘိုးေတာ္က ျပဴတင္းတံခါးကို ထုရင္း “ေအး ထြက္ရဲထြက္ၾကည့္ ဒီညနင္ျပန္လာဖို႔မေတြးနဲ႔။ အေသပဲ” ဟု ဓါးႀကိမ္းႀကိမ္းကာ ေဒါသတႀကီး ဧည့့္ခန္းထဲျပန္ဝင္သြားပါ ေတာ့သည္။ဧည့္ခန္းနဲ႔ ေပါက္စအခန္းက နည္းနည္းသာလွမ္းသည္။ ေပါက္စအခန္း တံခါးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္ေလ။ ကံဆိုးရွာေသာ ဘိုးေတာ္ မွာ အခန္းတံခါးကိုသာျမင္ရသည္။ အခန္းထဲတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ကာ အလိုးခံေနရသည့္ သမီးျဖစ္သူကိုမျမင္ႏိုင္။ ေပါက္စကို ေလးဖက္ေထာက္ခိုင္းၿပီးေခြးလိုးလိုးရသည္မွာ အသံထြက္လွသည္။ ႁဗြတ္ႁဗြတ္ႏွင့္ သံစုံထြက္ေနသည္။ ဒါကိုလည္း ဘိုးေေတာ္မ ၾကားႏိုင္။ သူ႔ေရဒီယိုႀကီးက ဖြင့္ထားေသာ ပဌာန္းကိုသာ သူၾကားမည္။ ေပါက္စကို လိုးရသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမႏွင့္မတူ ၾကပ္သည္၊ အရည္လည္းထြက္သည္။ ပိုေကာင္းတာကေတာ့ ဖီလ္းကတျခားစီ။ ရင္ပိုခုန္သည္။ လိုးေနရင္းပင္ ထပ္လိုးခ်င္ေနမိ တယ္။ ေပါက္စ၏ ဆံပင္ေတြကိုဆြဲစုရင္း အားပါးတရေဆာင့္မိေတာ့ ၿပီးသြားသည္ထင့္ ေပ်ာ့ေခြက်သြားကာ ဖင္ဘူးေတာင္း ေထာင္သလိုျဖစ္သြားသည္။ ဒီပုံစံက လုံးဝ PERFECT ေလ။ ခါးေလးကိုကိုင္ကာ လဥေတြပါနာေအာင္ ေဆာင့္မိေတာ့ ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။ဒီေတာ့မွ လီးကိုႁဗြတ္ခနဲ ဆြဲထုတ္ရင္း ေပါက္စကို ပက္လက္လွန္ကာ ဆဲပင္ဆြဲၿပီး ပါးစပ္ထဲလီးထည့္ထားလိုက္ သည္။ ေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးနဲ႔တင္ လႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်လို႔ရသည္။ခနထိန္းၿပီးေတာ့ ပါးဘယ္ညာကို လီးထိုး ရင္း လ်ာေပၚမွာတင္ ျဗစ္ခနဲ ထုတ္ခ်လိုက္ေတာ့ တဝူးဝူးနဲ႔ သူ႐ုန္းသည္။ ေခါင္းကိုအတင္းဖိကပ္ရင္း အကုန္လုံးထုတ္ခ်လိုက္ပါ ေတာ့သည္။