လူကြီးဖတ်စာ

နောက်မီး ဖြာသူများ ကျနော့်ဇနီဖြစ်သူ အစောနှင့် တွေဆုံရခြင်းမှာ အတော်ကလေး ထူးသည်တော့မဟုတ်ပါ။ကျနော်မြို့ဖက်သွားလေတိုင်း အစောတို့ရွာကလေးကို ခဏတဖြုတ်လောက်တော့ဝင်ပြီး အမောအပန်းဖြေရသည်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ အပန်းဖြေချင်စဖွယ်ဖြစ်ရခြင်းမှာလည်း အစောတို့ရွာဦးထိပ်တွင် ထန်းတောကြီးရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ထိုထန်းတောအုပ်ကလေးတွင် ကျနော်နှင့် အစော နှဖူးစာဆုံခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။ တစ်နေ့တွင် ဈေးဝယ်ပြီးအပြန် ထန်ရည်အမူးလွန်ကာ အပြန်ခက်နေချိန်ဝယ် လှည်းမောင်းလာသည့်အစောက ကျနော့်အား သနားညှာတာစွားဖြင့် တင်ဆောင်ခဲ့ပါသည်။ အစောမှာ တစ်ခါတစ်ခါ ကျနော့်ထံကို ခေါင်းကလေး သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး ‘အင်း.. အခုထက်ထိ အမူးလည်း မပြေသေးဘူး၊ လူကထန်းရည်တမြမြပေမဲ့ လူကတော့ လူချောပါ.. အဟိ’ ဟု တယောက်ထဲပြောကာ ကြိတ်၍ရယ်မောလိုက်ပါသေးသည်။ တဖန် ကျနော်တကယ်ပင်အိပ်ပျော်သတိမရဖြစ်နေပြီဟုထင်နေသဖြင့် ကျနော်၏နဖူးများကို မသိမသာ စမ်းသပ်လိုက်ပြန်သေး၏။ကျနော်သည် သူ၏သဘောကို သိလိုသောကြောင့် အာ-အာ-အင်-အင်နှင့် ညီးညူရာက သူမ၏တင်ပါးကြီးကို ခေါင်းနဲ့တိုးယင်း ခါးကို သိမ်းဖက်ထားလိုက်ရာ […]

ပေါင်တံခါးကြီးဖွင့်ပါဦး ရေးသူ- မိန်းကိုမတဲ့ မိန်းမ ရန်ကုန်မှ မန္တလေးသို့ ထွက်ခွာမယ့် အမှတ်(၅)အဆန် အမြန်ညရထားကြီးရဲ့ အိပ်စင်တွဲဆီ မီချယ် အချိန်မီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် တစ်လုံးပဲ ပါတာမို့ ရထားပြတင်းနားက ပစ္စည်းတင်စားပွဲလေးအောက်နားမှာ အိပ်ကို ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ ရထားထွက်ဖို့က မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ပဲ လိုတော့တာပါ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲမို့ အိပ်ခန်းထဲရှိ အခြားခရီးသည်တွေဟာ မိန်းကလေးတွေပဲ ဖြစ်ပါစေလို့ စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆုတောင်းနေမိသေးတယ်။ တကယ်လို့ ဒီအိပ်ခန်းထဲ နောက်ထပ်ဝင်လာမယ့် သုံးဦးဟာ ဘဲကြီးတွေ ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်ရပါ့။ မီချယ့် ဆုတောင်းက မပြည့်။ မီချယ် မဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်း အိပ်စင်ခန်းထဲကို လူလတ်ပိုင်းအရွယ် ယောက်ျားသုံးဦး အထုပ်အပိုး ကိုယ်စီသယ်ပြီး ဝင်လာတယ်။ မီချယ့် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ […]

တစ်ယောက်ထက်ပိုချင်တယ် ဒီနေ့က ချစ်သူများနေမို့ လမ်းပျော်မှာ လူတွေကိုလဲ အတော်ကိုရှုပ်ရှပ်ခက်ကာနေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ လမ်းထိပ် တစ်နေရာကနေပဲ ချစ်သူလေး နွယ် ထွက်အလာကို စောင့်နေခဲ့သည်။ နွယ်က ကျောင်းပြီး ခါစမို့ အလုပ်ခွင်ထဲဝင်ကာ အလုပ်လုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုကပဲ အစပြုခဲ့တယ်လို့ခေါ်မလား ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်မှာ ဆန်းပြားတဲ့အချစ်တစ်ခုကို စတင်ထိတွေ့မိသွားသည်။ နွယ်က ကျောင်းတတ်နေစဉ် ကာလတစ်လျောက်လုံးမှာ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးသာ ဝတ်တတ်စားတတ်သော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တော့ ကောက်ကြောင်းများ ထင်းထင်းပေါ်သော သူမတို့ရုံးရဲ့ ယူနီဖောင်း ကို ဝတ်ဆင်ရတော့သည်။ သူမ ကျောင်းတတ်နေစဉ်က သူမရဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် အင်္ကျီလေး ရင်ဟိုက်နေရင်ပင် သဝန်တိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော် ခုတော့ သူရဲ့ရုံးအဝတ်အစားနဲ့ ပုံစံလေးကို ရင်ခုန်ကာနေတတ်ခဲ့ပြီး ။ ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်က အချစ်ကို တန်ဖိုးထားတတ် သူတွေမို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် […]

မမရိန်ရဲ့အောင် ဒါ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်သွားတာဘဲ….အောင် ..မင်းနဲ့ငါ ထပ်တွေ့စရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး….”မမရိန်ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်သွားစေပါတယ် ။ “ မမ…ကျနော့်ကို ဘွန်းဖစ်ရှ် မှာ ဒင်နာစားဖို့ ခေါ်တာကကော အက်ဆီးဒင့်ဘဲလားဟင်……”“ အိုကွယ်…မင်း ထင်ချင်ရာထင်….မတော်တဆဖြစ်သွားတာ..အက်ဆီးဒင့်.ဖြစ်သွားတာ…..လူဆိုတာ အမှားမကင်းဘူး… တသက်တခါ မှားသွားတာလေးတွေ ရှိကြတာပေါ့…ကဲ…မင်း…မမ ကို မေ့လိုက်တော့….” မမရိန် သည် အောင့်ကို ကျောခိုင်းပြီး အပြေးကလေး ထွက်သွားတယ် ။ အောင် တပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးဲ့ အောက်က လှလွန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါသွားတာ ကို အောင် ရင်နာနာနဲ့ ငေးရင်း ကျန်ခဲ့တယ် ။ မမနဲ့ အောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးမှာ မမဘဲ ဇာတ်ညွှန်းရေး..မမဘဲ ဒါရိုက်တာ..မမဘဲ သရုပ်ဆောင် သွားတာပါ….အောင့်မှာတော့ […]

ဒေါ်ထားထားရဲ့ရမက်ပြင်း ဖွာလက်စ ဆေးလိပ်ကို ပြာခွက်ထဲခဏချထားပြီး အောင်အောင် ဆိုင်ပြင်ဘက်သို့လှမ်းရှိုးလိုက်သည်။ အားပါးပါး တော်တော်ကိတ်တာဘဲလို့သူ့စိတ်ထဲကပြောလိုက်သည်။ ဆိုင်ရှေ့ကဖြတ်သွားသူမှာ ဒေါ်စန်းစန်းမြင့်တို့သားအမိ ဒေါ်စန်းစန်းမြင့်နှင့်သူ့သမီးမေသက် သားအမိလိုထက်ညီအမလိုဖြစ်နေသည်။ ဆရာလေး တစ်ယောက်ထဲလား လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုမြကြီးက လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို လာချရင်းပြောလိုက်သည်။ ဒီည ဘောလုံးပွဲကောင်းတယ်နော် ဆရာလေး လာကြည့်မှာလား။ ဘာပွဲမို့လို့လဲ ကိုမြကြီးရဲ့။ မန်ယူနဲ့အာဆင်နယ်လေဗျာ။ ဟာဒါဆိုပွဲကောင်းဘဲ လာကြည့်ရမှာပေါ့။ အောင်အောင်က လက်ဖက်ရည်ကို တစ်ငုံသောက်ရင်းပြောလိုက်သည်။ဒီရွာမှာတစ်ခုတည်းတော ဘောလုံးပွဲပြရာရုံက ကိုမြကြီးလက်ဖက်ရည်ဆိုင်နဲ့ရွာထိပ်က ကိုသောင်းအေး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘဲရှိတာလေ။ အောင်အောင် ကားဒီ တောင်သာရွာနှင့် မိုင် ၃၀၀ လောက်ဝေးသည့်မြို့က။ ဒီရွာမှာ ကျောင်းဆရာလာလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနှစ်ကျောင်းပိတ်ရက်မြို့ပြန်ဦးမလားဆရာလေး။ အင်း ပြန်ဖြစ်မယ်မထင်သေးပါဘူး။ အဟဖဲ တို့ဆရာလေး ဒီရွာမှာ အချောအလှလေးတွေတွေ့နေပြီထင်တယ်။ ဒါကြောင့်ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းမပြန်နိုင်တာ။ အဟား ကိုမြကြီးကတော့ပြောတော့မယ်။ စတာပါဆရာလေးရယ်။ ဆိုင်ထဲသို့ လက်ဖက်ရည်သောက်မည့် […]

အကြံပိုင်တဲ့ ဖိုးတုတ် ကိုင်တော့မကိုင်ကြည့်ဖူးပါ။ ဒါပေမဲ့ မစန်းကြည်၏ ကားကားစွင့်စွင့် ရှိလှသော တင်ပါးကြီးတွေက မာတင်းပြီး နေမည်ဆိုသည်ကိုကား ဖိုးတုတ် တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး သိနေသည်။ တနေ့တနေ့ ဒီတင်ပါးကြီးတွေကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး လူပျိုသိုး ဖိုးတုတ်လီးတောင်ခဲ့ရတာ မနည်းပေ။ ကလေးတစ်ယောက် အမေဆိုပေမဲ့ မစန်းကြည်က တသားမွေး တသွေးလှသည်။ အသားကလည်း ဖြူတော့ လုံးကြီးပေါက်လှ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အတော်ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ကြည့်ကောင်းသည်ဆိုပြီး ဖိုးတုတ်ဗြောင်ကျကျ မကြည့်ရဲပေ။ ဖိုးတုတ်တို့သားအမိကို မစန်းကြည်တို့ လင်မယားက အများကြီး ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက် ထားတာ ဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ်တို့ လက်ပံရွာမှာက မစန်းကြည်တို့ လင်မယား… အဲ… သူ့လင်ဘအေးနှင့် မစန်းကြည်တို့က ရွာ မျက်နှာဖုံးတွေ။ စီးပွါးရေး ပြေလည်သည်။ အိမ်ခြေတရာ မကျော်သော သူတို့ရွာလေးတွင် လယ်ယာ၊ခြံ၊ကျွဲနှင့်နွား […]

စားရကံ ကြုံလေတော့ မိုးတွေအုန်းအုန်း နှင့်ရွာနေသည်။ကျူရှင်က ဆရာမ နေမကောင်း၍ မသင်တော့ ဘူဆိုလို့ စောစောပြန်လာရသည်။အိမ်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။ဖေဖေနှင့်မေမေက ရုံးမှပြန်မရောက်သေး။ထုံးစံအတိုင်းဆို ၅ နာရီကျော်မှပြန်ရောက်တတ်သည်။ လွတ်လွတ်လပ်ရှိပြီဆိုတဲအတွေးနဲ ဧည့်ခန်း က ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင် ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေမိသည်။တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဘယ်သူမှမရှိတုံး အော စာအုပ်တွေ အော ကားတွေ ရှာကြည့် နေရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျနော့ လီးကြီးကိုကိုင်ကာ အပေါ်အောက် ဆွဲရင် တစ်ယောက်ထဲဇိမ်ယူနေမိသည်။ တစ်ယောက်ထဲကို့လီးကို အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတုံး ရုတ်တရက်တခါးဘက်လှည့်ကြည်လိုက်တော့ ဘေးအိမ်က ကောင်မလေး. ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ကျနော်ကိုကြည့်နေသည်။ ကျနော်အန့်အားသင့်သွားသည် လက်ကလဲ လီး ကို ကိုင်လျှက်။ ..ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်မသိဖြစ်သွားသည် ဟာ…. သွားပြီ ဘယ်အချိန်ထဲကရောက်နေလဲ မသိဘူး. မြင်သွားပြီ ကျနော်ထူပူသွားသည်။ရှက်သလိုကြောက်သလို ပြီးတော့ ဘယ်လိုခံစားချက်တွေ မှန်းမသိ။ […]

ထိန်းမနိုင်သောစိတ် အာဆီ တစ်ထပ်တိုက်လေးက အကြမ်းထည်ပြီးတော့မည်။ ကန်ထရိုက်တာက ဦးအေးမောင်ဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု၊ အလုပ်တွင်စေ့စပ်သေချာမှု၊ ပိုင်ရှင်အပေါ် စေတနာတွေထားမှုတွေကြောင့် လူတွေက သူ့ကိုတဖြည်းဖြည်း ယုံကြည်စိတ်ချလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို `ဝ´ ကွက်အပ်သည်အထိ ဖြစ်လာကာ ဦးအေးမောင် တစ်ယောက် ကန်ထရိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။“ မောင်ကျော်ရေ…..မောင်ကျော် ” “ လာပြီဆရာ…. ” ဦးအေးမောင်၏ ခေါ်သံကြောင့် ပေကြိုးတစ်ချောင်းဖြစ် အလုပ်ရှုပ်နေသော အသက်(၂၅)နှစ်အရွယ် လောက်ရှိသော လူငယ်တစ်ဦးက ဦးအေးမောင်၏ အနားသို့ရောက်လာသည်။ “ ငါအမိုးပြားဝယ်ဖို့သွားဦးမယ်…လှသန်းကို ခေါ်သွားမယ်..မင်းဒီမှာနေလိုက်ဦး…” “ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ… ” မောင်ကျော်မှာ လက်သမားလည်းမဟုတ်၊ ပန်းရံလည်းမဟုတ်၊ ကန်ထရိုက်တာ ဦးအေးမောင်၏ လက်ထောက်တပည့် တစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ “ လှသန်း…ငါနဲ့လိုက်ခဲ့အုန်းဟေ့.. ” “ ဟုတ်ကဲ့ဆရာလာပြီ.. ” ခေါင်မိုးတွင် မျှားတန်းတွေရိုက်နေရာမှ […]

မောင်သာအေးရဲ့ သုခ ဟဲ့..နင်ဒါလေးတောင်အသုံးမကျဘူးလား” “ကဲဟယ်” “ဖြန်း” “ထားလိုက်တော့ –အဲဒီပန်းအိုးကို” သွား အခန်းထဲမှာအဝတ်ခြင်းထဲ ကငါ့ထမီအဟောင်းတွေ လျှော်လိုက် ကြားလား ပြီးရင်ရေမြန်မြန်ချိုး သနပ်ခါးသွေးထား နောက်ကျရင် အရင်တခါ မှတ်မိလား” “ဟုတ်—ဟုတ်” ဒေါ်အိအိတယောက် ယောကျ်ားဖြစ်သူ ဦးတိုးကြီး ဆုံးသွားပြီးတဲ့နောက် အသက် ၁၄နှစ် အရွယ် လင်ပါသားလေး သာအေးကို အခိုင်းအစေ ကျွန်တယောက်လို ပြုမူဆက်ဆံနေခြင်းပင်။အသက်၄၀ပြည့်နေသော်လည်း အလှအပကိုဂရုစိုက်သူဖြစ်သည်။ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးခင်မို့မို့အေး နှင့်ရုပ်ရောအသက်အရွယ်ကော ဆင်တူသူဖြစ်ပေမယ့် မြို့စွန်အိမ်ကြီးထဲမှာပဲ ခွေးများစွာမွေးထားရင်း သီးခြားနေထိုင်တတ်သူဖြစ်သည့် အပြင် မောက်မာလွန်းသောကြောင့်မည်သူနှင့်မှအကြောမတည့်။ ယောကျ်ားနှင့်ကင်းကွာနေသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် ကာမလိုအင်ကိုတောင့်တမိသော်လည်းဦးတိုးကြီးနှိပ်စက်ခဲ့မှုကြောင့်လည်း ယောကျ်ားတွေအားလုံးကိုစိတ်နာနေသည်။ မကျေနပ်မှုများကို လင်ပါသားလေးအပေါ်မှာပဲ အနိူင်ယူနေမိသည်။ဘယ်တော့မှ မျက်နှာသာမပေးခဲ့။ သာအေး ကလည်းအဖေရှိစဉ်တည်းက မိထွေးကိုကြောက်လန့်ရသူပီပီ အဖေမရှိတော့သောနောက်ပိုင်း၌ မိထွေး ၏ မျက်နှာတချက်အမဲ့ကို သေမလောက်ကြောက်လန့်၏။တခါက […]