အပျိုလူပျိုစစ်စစ်တွေ 1970 ဝန်းကျင် ။ ရေနံဆီ မှောင်ခို ရောင်းသောခေတ် ။ ဆပ်ပြာလေးရဖို့ သမဆိုင်မှာ တိုးနေရသော အချိန်။မိုင်ပေါင်း တစ်ရာကျော် ကွာဝေးသော တောရွာလေးမှ မြို့ပေါ်ကို တက်လာတဲ့ ညားခါစ လင်မယားနှစ်ယောက် ။ ဦးလေးဖြစ်သူရဲ့ အိမ်မှာ ကပ်နေရင်း ကြုံရာ အလုပ်ကို လုပ်ကာ ဘဝကို ကြိုးစား ရုန်းကန် ရှာဖွေနေသည်။ သင်္ကြန် သံချပ်စာတွေ ဗိုလ်သခင် သံချပ်စာတွေ ရမယ် ။ ချိန်တန်ပြီ မကျည်းကိုင်းကြီး လှုပ်တော့ အကြီးပိုင်းတွေ ပြုတ်မယ်တဲ့ဗျ ။ အဲဒီ အချိန်အခါတုန်းက ယခု ၃၅ လမ်းနေရာမှာ ချိန်တန်ပြီ ဆိုတဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင်ကြီး ။ မကျည်းပင်ကလည်း အကြီးကြီး ။ သင်္ကြန်ၤ […]
Month: July 2021
အဲစိတ်တစ်ခုပဲရှိ
အဲစိတ်တစ်ခုပဲရှိ ဆောင်းဦးပေါက်ကာစ ညနေခင်းသည် သာယာ ညွတ်နူးဖွယ်ကောင်းလှသည်။ကောင်းကင်သည်တိမ်မျှင် တိမ်စတစ်ချို့ကလွဲပြီး လင်းရှင်းနေတော့သည်။ အမှောင်လည်းမဝင်ရောက်သေး။အလင်းရောင်လည်း မဆုတ်သာသေးပေ။နေဝန်းနီနီသည်လည်း ဟိုးးးမိုးကုတ်စက်ဝိုင်း အနောက်ဘက်ယွန်းယွန်းဆီမှာ နစ်မြှုပ်ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေသည်။ ဒီလို ဆောင်းဦးပေါက်စ ညနေခင်းတွေကို ဇင်မာ အလွန်သဘောကျသည်။ဒီလို ညနေခင်းရှုခင်းတွေကို ထိုင်ကြည့်ရတာ စိတ်ထဲမှာပျော်သည်။ ပြီးတော့ စိတ်ထဲမှာလည်း ကြည်နူးစိတ်နဲ့ အကြည်ဓါတ်ကလေး တလှပ်လှပ်တိုးဝင်နေတော့သည်။ အိပ်တန်းပြန်ငှက်တို့သည် ဇင်မာ ခေါင်းပေါ်မှ တငြိမ့်ငြိမ့် နဲ့ပြန်သန်းနေကြသည်။ဆောင်းဦးပေါက် လတ်ဆတ်တဲ့ လေညှင်းကလေးတို့သည်လည်း ဇင်မာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရစ်သိုင်းကာ ကျီဆယ်ဆော့ကစားနေကြသည်။ ထို လတ်ဆတ်တဲ့လေညှင်းကလေးတွေကို ဇင်မာ တစ်ဝကြီးရှူ သွင်းလိုက်မိသည်။နှာခေါင်းထိပ်မှာ အေးမြမြ အထိအတွေ့ကို ဇင်မာ သဘောအကျကြီး ကျနေတော့သည်။ `ဟဲ့…ကလေးတွေ မိုးချုပ်နေပြီ လာအိမ်ထဲဝင်ကြ´လို့အော် လိုက်တဲ့ ဘေးခန်းက ဒေါ်ဒေါ်မြင့် အသံကြားမှ မိုးစုန်းစုန်းချပ် မှန်းဇင်မာသိတော့သည်။မဟုတ်ရင် […]
စွမ်းဆောင်ရည်ပဲလို
စွမ်းဆောင်ရည်ပဲလို ချီကာဂိုမြို့တွင်းရှိ အလတ်အလယ်တန်းစား ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အခန်းတစ်ခန်းအတွင်းတွင် လူကောင်ခပ်ထွားထွား ဗိုက်ရွှဲရွှဲ လူဖြူ တစ်ယောက်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အရပ်မောင်းမောင်းခပ်ကောင်းကောင်း အာရှသူမိန်းကလေးတစ်ဦးမှာ ချစ်တိုက်ပွဲဆင်နွှဲနေကြလေသည်။ ထိုအမျိုးသမီး၏အမည်မှာ သက်ထားဖြစ်ပြီး အရပ် ငါးပေခုနှစ်လက်မခန့်ရှိသည့် မြန်မာမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ မြန်မာပြည်မှာတရားဝင်လက်ထပ်ထားသည့် ယောက်ျားဖြစ်သူ ကျော်ငြိမ်းကိုလဲ ယခုအချိန်မှာသက်ထားသတိမရနိုင်။ ပေါင်ကြားကအဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာသည့် အဖြူ ကောင်၏လီးမှပေးစွမ်းနေသည့် ကာမအရသာကိုသာတစ်ရှိုက်မက်မက်ခံစားနေလေသည်။ လီးကြီးအဖုတ်ထဲကိုတိုးဝင်လာတိုင်း ပေးစွမ်းနေသည့်ကာမအရသာကထူးကဲလွန်းလှသည်။ အဖြူ ကောင်ရဲ့လီးက အပြာကားတွေထဲက လူဖြူ တွေရဲ့လီးအတိုင်း ကြီးလှသလို အားလဲသန်လှသည်။ လူဖြူ ကောင်၏နာမည်မှာ ရောဘတ်ဖြစ်ပြီး အမေရိကန်နိုင်ငံသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ရောဘတ်ရော သက်ထားရော အိမ်ထောင်ကိုယ်စီရှိပေမဲ့ ချီကာဂိုကို အလုပ်ကိစ္စတွေနှင့်လာကြရင်း လေယာဉ်ပေါ်မှာတွေ့ကာ ငြိလာကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကလေးနှစ်ယောက်ပင်ရှိသည့် ရောဘတ်၏ ရုပ်ရည်ကအချောကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ တက္ကသိုလ်တုန်းက မြာစွံသည့် ဘောလုံးလက်ရွေးစင်းတစ်ယောက်ပီပီ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုဘယ်လိုချဉ်းကပ်ရမလဲကိုကောင်းကောင်းနားလည်သည်။ အထူးသဖြင့် အလုပ်ကိစ္စနှင့်သွားလာရင်း […]
ခပ်ပြင်းပြင်းရမက်
ခပ်ပြင်းပြင်းရမက် မ … အဝတ်တွေ လဲလိုက်ပါလားဟင် … ခေါင်းကိုက်နေတယ်ဆို …” “အင်း … မောင် … အပြင်ခဏထွက်ပေးနော် …” “နောက်ဖေးမှာ သံပုရာသီးရှိလား …” “ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် …” “အော် … မောင့်မိန်းမက … ခေါင်းကိုက်နေတယ်မှတ်လား … သံပုရာရည်လေး ဖျော်တိုက်မလို့ပါဗျာ” “ဘာ … မောင့်မိန်းမလဲ … ဟွန့် …” “မဟုတ်လို့လား … မရယ် … ဟောဒီမှာကြည့်ပါအုံး … လက်ထပ်စာချုပ် … မ နော် … အခုမှ … ဘွာတေးမလုပ်နဲ့ …” “ဟာကွာ … မောင်နော် … သိပ်မစနဲ့ကွာ … တို့ […]
ဆာလောင်နေပီ
ဆာလောင်နေပီ ကျနော်နာမည်က ကိုကိုကြီး…..အသက် ၄၀ အိမ်ထောင်ကျဘူးတယ်…..အိမ်ထောင်ကွဲသွားတာ….သားသမီး ၃ ယောက်ရှိတယ်….. လက်ရှိလုံခြုံရေးကင်းတစ်ခုရဲ ခေါင်းဆောင်ပေါ့ကျနော်နေတဲ့မြို့လေးကသိပ်မကြီးတော့….ကင်းစခန်းတခုလုံးမှာလူ ၂၀ လောက်ဘဲရှိတယ်လေ……..တစ်နေ့တော့ ကျနော်တို့ကင်းစခန်းကို နောက်ထပ်တပ်ဖွဲ့ဝင်အိမ်ထောင်သည်မိသားစု တစ်ခုပြောင်းလာတယ်………..အဲမှာကျနော်ဘဝရဲ့ပထမဝေဒနာစတော့တာပေါ့…… ပြောင်းလာတဲ့မိသားစုကိုနေအိမ်လိုင်းခန်းချပေးဖို့အခက်အခဲဖြစ်တာနဲ့…ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကို တစ်ခန်းခွဲပေးလိုက်တယ်…….နယ်ကင်းစခန်းဆိုတော့လိုင်းခန်းလဲပေါပေါများများမရှိဘူးလေ…………. ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကလဲ…ကင်းစခန်းဘေးကပ်လျှက်….ကျနော်ရုံးကိစ္စလုပ်ဖို့နဲ့အနားယူဖိုယူထားတာပါ.. ကျနော်က မြို့ထဲမှာအိမ်ရှိတယ်…… ကင်းစခန်းထဲမှာက နေ့ဘက်လောက်ပဲနေတာများတယ်လေ……………. အသစ်ပြောင်းလာတဲ့မိသားစုကိုတစ်ခြမ်းခွဲပေးပြီး… ကျနော်ကတစ်ခြမ်းနေလိုက်တယ်………………………..။ ကျမနာမည်ကဖြူစင်ပါ…..အားလုံးကမဖြူလို့ဘဲခေါ်ကြတယ်လေ……….ကျမအမျိုးသားက လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း မြန်မာပြည်အနံ့ပြောင်းရွေ့တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရတဲ့သူပေါ့….ကျမတို့မှာသားသမီး ၂ ယောက်ရှိပီး…သမီးအကြီးက သူအဖိုးအဖွားတွေနဲ့ရန်ကုန်မှာနေတယ်….သားအငယ် ကတော့ကျမတို့နဲ့အမြဲလိုက်နေတယ်လေ….သူကအခုမ (၅)တန်း ကျမတို့ဒီမြို့လေးကိုပြောင်းလာတော့….ကိုကြီး(ဦးကိုကိုကြီး)က လိုင်းခန်းမရှိလို့သူယူထားတဲ့အခန်းကိုတစ်ခန်းခွဲပေးတယ် ကျမတိုကမိသားစု ၃ ယောက်ထဲဆိုတော့…အဆင်ပြေတယ်လေ…သူကလဲအိမ်ထောင်မရှိတဲ့သူ….ညဘက်မြို့ထဲကအိမ်မှာ အိပ်တာဆိုတော့အဆင်ပြေတယ်လေ….. ကျမအကြောင်းပြောရရင်…ကျမတို့လင်မယားက…သားလေးမွေးပီးကတည်းက နောက်သားသမီးမရအောင်…..လိင်ဆက်ဆံတိုင်း ကွန်ဒုံးသုံးရင်သုံး….မဟုတ်ရင်အပြင်ကိုထုတ်ပစ်တဲ့အကျင့်လေးလုပ်ထားတယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့…ကျမက..တားဆေးတွေနဲ့မတည်လို့….နောက်ပီး ပစ္စည်းထည့်ရမှာလဲကြောက်လို့….အဲလိုနေလာတာ…. သားလေးတစ်သက်လို့ပြောလို့ရတယ်……….။ ကျမတို့ဒီကိုပြောင်းလာပီး…ကိုကြီး(ဦးကိုကိုကြီး)ကအစစအရာရာ ကူညီတယ်…ကျမအမျိုးသားကိုလဲနေရာပေးတယ်…… ပြောရရင်တော့…သူကကိုယ့်ကျေးဇူးရှင်လို့ပြောရမလိုပေါ့နော်…..လိုင်းခန်းတစ်ခုထဲမှာအတူနေတာဆိုတော့ကျန်တဲ့သူတွေထက် ကျမတို့ကပိုရင်းနှီးတယ်ပြောရမှာပေါ့…….. ဖြူလေးတို့မိသားစုရောက်လာပီး…..ကျနော်အရင်လိုမပျင်းတော့ဘူးပြောရမှာဘဲ….ဖြူလေးနဲ့နေ့ဘက်တွေမှာအတူနေရတာ သူလုပ်ပေးတဲ့ လဘက်ရည်သောက်လိုက်….အသုပ်လေးတွေစားလိုက်နဲ့…တော်တော်ရင်းနှီးလာတယ်…သူကလဲကိုကြီး…ကိုကြီးနဲ့ သူယောကျာၤးကလဲကျနော်နေရာပေးထားတော့…ပိုဂရုစိုက်တာလဲပါမှာပေါ့…….ဖြူလေးက […]
ဖလှယ်ချင်းအနုပညာ
ဖလှယ်ချင်းအနုပညာ အဟမ်း… အဟမ်း … အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း ကေခိုင် နဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမေ့လျော့ကာ လျှာချင်းစီးချင်းထိုးနေတဲ့ အချိန် ချွဲမကြပ်ပဲဆိုးနေမှန်းသိသာလွန်းတဲ့ အောင်ကျော် ရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြီး ထွက်လာတော့ ကေခိုင် ကသူ့နို့အုံပေါ်ရောက်နေတဲ့ကျနော့် လက်ကို အမြန်ဆွဲချလိုက်တယ်…ရှက်လဲရှက်သွားပုံပဲ အောင်ကျော် …မင်း အထဲဝင်လာတာ အသံလေး ဘာလေး ပေးပါလာကွာ… အော်… ရဲလေးရယ် …အိပ်ဇော ပေါက်နေတဲ့ ငါ့ဆိုင်ကယ်ကြီး ခြံထဲဝင်လာတောင်မကြားဘူးလားကွာ… ဟုတ်လား မင်းဆိုင်ကယ်သံကဒီနေ့မှတိုးနေသလားလို့ အဟီး… ကိုယ့်အပစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ကျနော် အောင်ကျော့်ကိုသွားဖြဲပြလိုက်တယ်… သူ့မိဘတွေရှိတဲ့ တောင်ကြီးကို ခဏအလည်သွားတဲ့ အိမ်ရှင် သန်းဇော် လဲရောက်မလာပါစေနဲ့အုံးလို့လဲဆုတောင်းရသေးတာ …ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပီး ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့အိမ်သော့အပ်သွားတဲ့ အတွက် မောင်မင်းကြီးသား ကျန်းမာပါစေချမ်းသာပါစေပေါ့ … လီး…တိုး ရမှာလား ပိုကျယ်လာတာကွ မင်းတို့ […]
ကိုကိုလူဆိုး
ကိုကိုလူဆိုး ဆူး အိပ်ယာကနိုးလာပြီး နာရီကို ကြည့်မိတော့၆နာရီ အိပ်ချင်စိတ် မပြေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ ချက်တင် ထိုင်တာ များသွားတယ်။ အိပ်ယာထဲ လူးလှိမ့်ရင်း ကိုကို့စကားတွေ ပြန်ကြားနေမိပါတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်ရမည့် အချိန်မဟုတ် အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်ကြီးတောင် မနက်စာပြင်ဆင်နေပြီ။ “ဒေါ်ကြီး မောင့်ဖို့ ကော်ဖီနှပ်ထားပြီလား” “အင်း သမီးဆူး” ဖေဖေ ဆူးနဲ့ ဒေါ်ကြီးက မနက်စာကို အဝစားတတ်ပေမယ့် မောင်ကတော့ ကော်ဖီနှင့် မုန့်တမျိုးမျိုးအပြင်မစားတတ်ပါ။ မောင်ဆင်းလာလျှင် နှပ်ရည် နွားနို့စစ်စစ် သိကြားပါလေကာဖြင့် ကော်ဖီ စိမ့်စိမ့်လေးတခွက် အမြဲ ဖျော်ပေးရတယ်။ ဆူးဖျော်ပေးသော ကော်ဖီမှလွဲ၍ မောင်မသောက်တတ်ပါ။ “မောင် အိပ်ရေးပျက်လို့လား မျက်တွင်းတွေ ချောင်နေတယ်။” “ဟုတ်တယ် မမ ညက […]
ဆယ်တန်းကျောင်းသူ
ဆယ်တန်းကျောင်းသူ နေက ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးပါ(အဆောင်နေကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားပါ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့သပ်သပ်ဆီဆိုတော့ မကမ္ဘာထဲမှာပဲနေခဲ့ရသူပါ။) ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ ဆယ်တန်းဖြေရတာပေါ့လေ(သိပြီးသားမလား) နေဆယ်တန်းဖြေ တော့ နေနဲ့တစ်ခုံတည်းထိုင်ရတယ့်ကောင်လေးက နေတို့ ကျောင်းက နာမည်ကျော်လေးလေ(ဆိုးလို့တော့ ဟုတ်ဘူး ပွဲအားလုံးမှာ သူက ခေါင်းဆောင်ပြီး လိုက်လုပ်ပေးလို့)(သူကလဲ အဆောင်ကျောင်းသားပဲလေ) နာမည်သာကြီးတာပါ စာမေးပွဲလာဖြေ တော့ နာရီမပါဘူး (နာမည်ကြီးထမင်းငတ်တစ်ကယ်ရှိမှန်းသိသွားတယ်) မြန်မာစာနေ့ကြီး နာရီတစ်လုံး နှစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ရတယ်။ အဲ့ကိုယ်တော်ချောက နောက်တစ်ရက် လည်းကျ ရော ကျေးဇူးတင်ကြောင်းဘာကြောင်းလာပြောတယ်။ နေ့ကို ရောချင်တယ်ပဲ ထင်တာပေါ့ သူက နွေရာသီ အကြောင်း စာစီစာကုံး ဘယ်နှမျက်နှာ ရေးလဲတယ့် နေ က ၆မျက်နှာလို့ပြန်ဖြေ လိုက်တယ် နောက်မှနေ လန့်သွားတယ် ဘယ်နှယ့်လုပ်သိနေရလဲလို့ ဒီလိုနှယ့် နေ့ကို နေ့ရဲ့အကြောင်းလေးတွေကို တစ်ဝက်ပြော တစ်ဝက်မေးလုပ်လာခဲ့တယ့် ကောင်လေးကို နေလည်းခင်မိလာတာပေါ့ […]
မနိုင်စိန်လေးများ
မနိုင်စိန်လေးများ ဆရာ့အမည်မှာ ဦးစိုးဝင်းဖြစ်သည်။ ဆရာက အသက်အတော်ရမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ထောင်ကျရသည့် အကြောင်းကလည်း တော်တော်ရယ်စရာ ကောင်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆရာက အလွန်ရိုး အလွန်အေးသည့်လူ ဖြစ်သည်။ တနေ့၌ သူ၏ ကျောင်းသို့ ကျောင်းဆရာမတစ်ဦးပြောင်းလာသည်။ ဆရာမမှာလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာမ၏ အမည်မှ မြမြလှိုင်ဖြစ်သည်။ သူမကတော့ မြမြဟုသာ ခေါ်စေသည်။ ဆရာကလည်း လူပျိုကြီး ဆရာမကလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သမို့ အားလုံးက ဆုံတိုင်း ဝိုင်းလော်ကြသည်။ အလော်ကောင်း၍လားမသိ။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုဆရာလူပျိုကြီးနဲ့ ဆရာမအပျိုကြီးတို့ ညားသွားကြလေသည်။ ညားကြပြီးသည့်နောက် ကျောင်းနဲ့နီးသည့် ကျောင်းမှ ပေးထားသော တန်းရားတွင် မနေတော့ဘဲ အိမ်ကြီးတစ်လုံးကို ငှါးနေကြသည်။ ညရောက်တိုင်း ဦးစိုးက မြမြကို ဘွတ်သည်။ သို့သော်လည်း မြမြမှာ ဘာခံစားမွုမှ မရှိဘဲ […]
မမကြီးတွေအသဲစွဲ
မမကြီးတွေအသဲစွဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ခြံဝန်းထဲကို လွုပ်လီလွုပ်လဲ့လျှောက်ဝင်သွားသော ဒေါ်နီနီမြင့်၏အိုးကြီးကို ကြည့်၍ ထူးကျော်စိတ်ထဲက ကောင်းကောင်းကြီး ပြစ်မှားနေမိသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်သည် သူဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဆွဲလာသည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်စားစရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ အသက်အားဖြင့် ၄၅ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ။ ထူးကျော်ထက် အသက် ထက်ဝက်နီးပါးလောက် ကွာသည်။ အဒေါ်အရွယ် အန်တီကြီးအရွယ်သာဖြစ်သည်။ ထူးကျော်က အသက်သုံးဆယ်ပင် မပြည့်သေးပါ။ ဒေါ်နီနီမြင့်က လင်မရှိသည့် မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သမီးနှစ်ယောက်အမေလည်းဖြစ်သည်။ သမီးတွေက အိမ်ထောင်ရက်သား ကျကုန်ကြပြီး အဝေးမှာ သွားရောက်၍ မိသားစုအလိုက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမအနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိပါ။ အချိန်မရွေး ဆွဲစားလို့ရသည်ဆိုတာ သေချာပါသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများစွာအထဲကမှ ထူးကျော်ဆိုင်ကယ်ကိုသာ အမြဲတစေ ရွေးစီးတတ်သည့် သူမကို ထူးကျော်ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာခြင်းကြောင့်ပဲ […]