ငတ်နေမှန်းသိလို့ ကျနော်တို့ရွာကနည်းနည်းခေါင်တယ်။အိမ်ခြေငါးရာလောက်တော့ရှိတယ်။ရွာမှာကဓလေ့ထုံးစံလေးတွေရှိကြတာပေါ့ဗျ။လူငယ်တွေပီပီအ ပျော်လွန်တာလဲရှိတယ်။ပြသနာမတက်အောင်တော့ရွာကကာလသားခေါင်းဆောင်ကိုမင်းခန့်မောင်ကထိန်းရတယ်။သူကမိန်းမရှိတယ်ဆရာမပေါ့။ဒါပေမယ့်တနယ်မှာကျောင်းပြနေရတယ်။သုံးလတကြိမ်လောက်တော့ပြန်လာလေ့ရှိတယ်။မိန်းမကအိမ်မှာမရှိတော့ရွာအလုပ်ကိုလည်းကူလုပ်လေ့ရှိတာမို့ကာလသားခေါင်း ဆောင်အဖြစ်တာဝန်ပေးထားရတယ်။အခု လည်းကျနော်တို့သူ့တဲအိမ်မှာစတေးချရင်း ထွေရာလေးပါးပြောနေကြတာပါ။ဒီမှာကသူ့ခြံရှိတော့အေးဆေးနေလို့ရတယ်။ “ဟေ့ကောင် ငရဲ” “ဘာတုန်းဟ” “မင်းယောက်ဖဇိုးကြီးလာနေပြီ” “အာတိုးတိုးပြောပါဗျ။ကြားသွားလို့အိမ် တောင်မလည်ရဖြစ်မယ်” “အေးပါကွ ငါတို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပါ့မယ် “ ”ဟုတ်ကိုမင်းခန့်” “ဟေ့ကောင်တွေဘာလုပ်နေကြလဲ ” “အေး ကွာ ငါတို့ညကြက်ခိုးပြီးချက်စားမလို့” “ဟေ ဟုတ်လား ” “ဟေ့ကောင်တွေငါမပါဘူးနှော်” “ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုမင်းခန့်” “ဟာ ဒီနေ့မင်းအမလာမယ်လေကွာ” “ဟာ ဒီနေ့တော့ ကိုမင်းခန့်ငလျှင်လှုပ်မှာပေါ့” “ဟားးဟားးလှုပ်မှာပေါ့ကွ” “သိပါတယ်ခင်များကြီးငတ်ပြတ်နေတာ” “ဟားးဟားးး ဖျံသိုရှိသေးလားကိုမင်း” “မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ”. “စမ်းကြည့်ချင်လို့” “အေး ရှိသေးတယ်” “ကျနော်နည်းနည်းမျှ” “အေးပါကွာ” “ဒါနဲကိုမင်းရွာထဲမသွားဘူးလား၊အရက်ကလေးဘာလေးဝယ်ဖို့” “သွားမယ်ကွာ မင်းတို့ဒီမှာရှိတုန်း” “ဟုတ်ကျနော်တို့ဒီမှာရှိနေမယ်” “အေးဒါဆိုငါသွားလိုက်ဦးမယ်”. ကိုမင်းခန့်အပြင်ရောက်သွားတော့” “ဟေ့ကောင်တွေ” “ငရဲ ဘာလဲဟ” “ဒီနေ့ဆရာမလာမှာကွ၊ဒီလူကြီးအပြတ်ဆော်မှာသေချာတယ်။” “အေးလေငတ်ပြတ်နေတာပဲဆော်မှာပေါ့” “အေး ငါတို့ဒီညလာချောင်းရအောင်” […]