စတုတ္ထမြောက်ဇနီး ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကိုလာတာဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက်ထဲဖြစ်လို့နန်းခမ်းနွယ်အံ့အောနေသည်။ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်းစော်တစ်ပွေအမြဲတန်းပါလာတတ်လို့နန်းခမ်းနွယ်ကချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့အိမ်ပြန်ပြီးရှောင်နေရသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့မီးဖိုထဲမှာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းမောင်ဝင်လာလို့”ဟဲဟဲ……..ဒီတစ်ခေါက်……..အန်ကယ်လာတာ……..ထူးဆန်းနေပါလား”လို့ပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်က”ဘာကိုထူးစမ်းတာလဲ”လို့ပြန်မေးလို့ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့”စော်မပါတော့တာလေ” လို့ပြောအပြီးမှာဦးစိုင်းမောင်က”ဒီမှာရှိနေတာဘဲ”လို့နန်းခမ်းနွယ်ကိုလက်ညှိုးထိုး ပြသည်။နန်းခမ်းနွယ်ရင်တွေတုန်ပြီးမျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကသူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင်တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကိုသူသိရက်နဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုသူကမယားလိုနေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့အံ့အောပြီးရင်တုန်သွားတာဖြစ်လေသည်။ ဟာ….အန်ကယ်ကလည်း…..နန်းခမ်းနွယ်ကအလုပ်သမားပါလို့ ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ကတကယ့်ကိုချမ်းသာပြီးအလုပ်သမားတွေကိုလည်းပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။သူ့ဖာသူမိန်းမပွေပေမဲ့လူတန်စားမခွဲခြားလို့နန်းခမ်းနွယ်အပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးကလေးစားပြီးချစ်ကြသည်။ဒီကော်ဖီခြံကလည်းသူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့မဖြစ်အောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်းအားလုံးသိသည်။သူ့အကျိုးကိုရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီးဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာတပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ထားပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကချောတယ်……..စေတနာလည်းကောင်းတယ်……..ဒါကြောင့်နောက်လာတိုင်းစော်ခေါ်မလာဘဲ……..နန်းခမ်းနွယ်နဲ့နေမယ်”လို့ပြောပြီးနန်းခမ်းနွယ်နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်အတွက်လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။”အန်ကယ်ရယ်……..ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”ဆိုတော့ဦးစိုင်းမောင်အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွှတ်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းကဦးစိုင်းမောင်ကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာနှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်းအတော်အဆင်ပြေသည်။လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကိုအခမဲ့ထောက်ပံ့လို့စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။နန်းခမ်းနွယ်လိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ဘဝကသာသာယာယာဖြစ်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကတစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ကိုယ်လုံးကအတော်တောင့်သည်။အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့အတော်ကြည့်ကောင်းသည်။အသက်ကလည်းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ငယ်ဂုဏ်ကမပျောက်သေး။ဦးစိုင်းမောင်တွေးနေရင်းနန်းခမ်းနွယ်ကိုစားမယ်လို့တွေးမိသည်။ ဒါကြောင့်ဒီ အပတ်ဂေါက်ကွင်းကစော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲတစ်ဦးတည်းလာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်းဦးစိုင်းမောင်စိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။”နန်းခမ်းနွယ်မကျက်သေးဘူးလားကွာ”လို့မေးတော့ “ဟယ်ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”လို့နန်းခမ်းနွယ်ကပြောသည်။ဦးစိုင်းမောင်က”နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆို……..ကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”လို့သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။နန်းခမ်းနွယ်ကတခစ်ခစ်ရီပြီး”ပြီးမှခိျိုချို တိုက်မယ်နော်”လို့လှည့်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်မီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ်ဟင်းတွေတင်ပြီးအုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ပြီး”အန်ကယ်……..နန်းခမ်းနွယ်ရေပြန်ချိုးအုံမယ်”လို့ပြောသည်။ဦးစိုင်းလူက”ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”ဆိုကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။နန်းခမ်းနွယ်က”ချွေး တွေနဲ့ကွာ….ရွံစရာကြီး”လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ဦးစိုင်လုလည်းရေချိုးလိုက်သည်။နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။နန်းခမ်းနွယ်က”ထမင်းစားပါအုံး”ပြောတော့”ချစ်ချင်ပြီနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”ဆိုထမီကိုအတင်းဆွဲချွတ်သည်။”အိုကွာ”ဆိုဘဲပြောရသေးသည်ဦးစိုင်းမောင်လက်ကစောက်ပတ်ကြီးထဲမွှေနှောက်နေလေပြီ။နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကအရည်တွေစမ်းမိတော့ဦးစိုင်းမောင်ကလည်းနန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကိုသိသွားသည်။နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ခြေတဖက်ကိုဦးစိုင်းမောင်ကဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့လုပ်သည်။နန်းခမ်းနွယ်က”အန်ကယ်……..နန်းခမ်းနွယ်ကသူများလိုးပြီးသားနော်”လို့ပြောပေမဲ့မရ။စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။”ရွီှးကိုကြီးရယ်……..ရွံစရာကြီးကိုကွာ”ဆိုနန်းခမ်းနွယ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်မွှေးတွေကလည်းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်မိထိုးမိနေလို့နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ငုံ့ကြ ည့်ပြီးဖီးလ်ယူလိုက်သည် ကာမဆန္ဒဆိုတာအလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့နန်းခမ်းနွယ်တွေးမိလိုက်သည်။”ဝူး……..ကိုကြီး နန်းခမ်းနွယ်အရမ်းယားတယ်ဝေ့……..ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”လို့စောက်စိကကြင်ကနဲဖြစ်သွားလို့နန်းခမ်းနွယ်ပြောလိုက်ရသည်။”ဝို့……..တော်ပြီလေကွာ……..နန်းခမ်းနွယ်မလိုးရသေးဘဲ……..တစ်ခါပြီးပြီ”ဆိုတော့မှဦးစိုင်းမောင်ရပ်ပြီးနန်းခမ်းနွယ်ကိုတင်းတင်းကြပ်ြက်ပ်ဖက်ထားသည်။ပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကတအားသန့်တယ်”လို့ပြောသည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းဦးစိုင်းမောင်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။လုံးပတ်ကလည်းခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်းခုနှစ်ပေခွဲလောက်ရှိသည်။”ဝေး……..အကြီးကြီးဘဲ……..ဒါကြောင့်တောင် ကြီးကကောင်မတွေ……..ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း……..မျက်တွင်းကျတာကို”ဆိုပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ခါးကော့လာပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” လို့နန်းခမ်းနွယ်ကိုချီးကြူးနေတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအပျိုစဖြစ်ကတည်းကယောကျာ်းလီးကိုစိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။အဲ့ဒီကတည်းအိမ်မှာလူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကိုခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။တခါတလေလည်းအပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။အောကားထဲကလီးစုပ်တာကိုမှတ်သားထားပြီးစိတ်ပါလို့လက်နဲ့အာသာဖြေတိုင်းငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာလီးလို့သဘောထားစုပ်ကြည့်တတ်သည်။ဒါ့ကြောင့်လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည်။နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်းဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ “နန်းခမ်းနွယ်တော်ပြီ……..တော်ကြာတို့……..မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”လို့ဦးစိုင်းမောင် ပြောယူရတော့သည်။”ကဲ……..ကိုကြီးက……..နန်းခမ်းနွယ်ပြောသလို……..နေရမယ်”ဆိုတော့သူဌေးကြီးခမျာကလေးလေးလိုခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ ပြီးနန်းခမ်းနွယ်က”ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင်……..ဟုတ်တယ်အဲ့လို……..နန်းခမ်းနွယ်ကကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင်အပေါ်ကလိုးပေးမယ်”ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာစာက်ပတ်အဝမှာလီးတေ့ပြီးဖင်ကိုဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်။”အီး……..အို့ဟိုး……..တော်လိုက်တဲ့နန်းခမ်းနွယ်”ဆိုအပေးကောင်းလွန်းလို့ဦးနန်းခမ်းနွယ်လူထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။”ဘွပ်ဘွပ်……..ဘွပ်ဘွပ်”နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။”ကိုကြီးရယ်……..ကောင်းရဲ့လား” ဆိုတော့”အရမ်းကောင်းတာဘဲနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”ဆိုတကဲ့ဖီးလ်သံနဲ့ဦးစိုင်းမောင် ုပြောလိုက်သည်။”အို….အို…..နန်းခမ်းနွယ်ပြီးနေပြီ….အအ……..အီး”နန်းခမ်းနွယ်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီး”ကိုကြီးနောက်ကဆောင့်တော့”ဆို ဦးစိုင်းမောင်ကိုလက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီးလီးကျွတ်မသွားစေဘဲလေးဘက်ကုန်ပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါဦးစိုင်းမောင်အလှည့်မို့ဦးစိုင်းမောင်ဆောင့်တော့သည်။ဆောင့်လို့လီးတဆုံးဝင်တိုင်းနန်းခမ်းနွယ်ကဖင်ကိုမြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။အပေးကောင်းတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင်အရမ်းခိုက်သွားတော့သည်။”အီး……..ကိုကြီးရယ်…..လိုးပါ……နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းတယ်……..ကိုကြီးရယ်……..ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကို……..နန်းခမ်းနွယ်တအားဆွဲသွားပြီကွာ……လိုးလိုး……ကိုကြီးလိုး”နဲ့နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင်”အို့ဟို……အီးဟီး”ဆိုအော်ကာနန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ပြီးအပေါ်ကနေနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ကာဝက်မှေးမှေးရင်းဟောဟဲဟောဟဲနဲ့မောနေသည်။သူ့ခမျာပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီးလီးတောင်ရပေမဲ့အသက်အရွယ်အရအမောဖေါက်နေပါလားလို့နန်းခမ်းနွယ်တွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးနန်းခမ်းနွယ်က။ နန်းခမ်းနွယ်ခနပြန်မယ်……တော်ကြာကျန်တဲ့…..အလုပ်သမားတွေ…..ရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့…..ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ဆိုငွေနှစ်သိန်းခွဲထုတ်ပေးသည်။”ဟာ……..တစ်ပွဲမှသုံးရာပါ……..အများကြီးမလိုဘူးလေ”ဆိုတော့”နန်းခမ်းနွယ်အတွက်မုန့်ဘိုးလေ”လို့ပြောသည်။ ပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကတို့မယားလေ….မယားဆိုတော့မယား……..စာရိတ်ပေးရမပေါ့”လို့ဆက်ပြောသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့မယားစာရိတ်ဆိုလို့လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည်နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်တော့အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ဦးစိုင်းမောင်ခြံအ ကြောင်းစကားပြောနေကြသည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲသွားချပေးလိုက်သည်။ပြီးမီးဖိုတည်ကာကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ရေနွေးသယ်ရင်းထိုင်နေသည်။ဦးစိုင်းမောင်မီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှအလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကိုသိရသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကထပြီးဦးစိုင်လုကိုဖက်ကာလီးကိုစမ်းကြည့်တော့ပျော့ခွေနေသည်။ပြီး”လိုးပေးအုံးမှာလား”လို့ယောကျာ်းတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနှုံးကိုပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲဝင်သွားသည်။ကော်ဖီဖျောပြီးသွားချပေးတော့ဦးစိုင်းမောင်ကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီးလီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကလီးပျော့ကြီးကိုနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်သားနဲ့အရင်းကနေအဖျားထိကိုက်ပေးလိုက်သည်။”နန်းခမ်းနွယ်ကလီးစုပ်တာ……အရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”ပြောတော့နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီး”ကိုကြီး…….နန်းခမ်းနွယ်ကိုအထင်သေးသွားတာလား……နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုး……လုပ်ပေးကြည့်တာ…..နန်းခမ်းနွယ်အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့…..လီးမစုပါဖူးဘူး”လို့သူ ကျေနပ်အောင်ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ကပြာပြာသလဲနဲ့”အဲ့လိုအဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူးနန်းခမ်းနွယ်”ဆိုပြန်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်းလီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့လီးထဲကသွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးပျော့ကြီးမာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်းထုပေးနေသည်။ ခါတိုင်းလီးကအဲ့လိုတစ်ချီပြီးနာရီပိုင်းမှာတောင်လေ့တောင်ထမရှိခဲ့ပေမဲ့နန်းခမ်းနွယ်လုပ်ပေးလို့ခုတောင်နေတာကိုဦးစိုင်းမောင်အံ့အောနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကလည်းလီးတောင်နေတာကျမသွားအောင်ဆက်ပြီးလက်နဲ့ဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေလေသည်။”လာအခန်းထဲသွားရအောင်”လို့ဦးစိုင်းမောင်ကပြောပြီးခါးခြင်းဖက်ကာဝင်သွားကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ကဗျာဆန်ဆန်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ပန်းချီးကားတွေကလှလွန်းလို့နန်းခမ်းနွယ်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ဒီအိပ်ခန်းထဲကိုဘယ်အလုပ်သမားမှမရောက်ဖူးပါ။သူပြန်ရင်သူ့အိပ်ယာကိုသူဖာသာသိမ်းပြီးပြန်တတ်သည်။ခုတော့နန်းခမ်းနွယ်ကပထမဆုံးရောက်ဖူးသည့်အလုပ်သမားဖြစ်သည်။ […]