နေသားတကျ မင်းဆွေနွယ်က သူမထက် အသက်နှစ်နှစ်ခန့်ကြီးပြီး မင်းမျိုးနွယ်ဟု ခေါ်သော သူမနဲ့ အသက်ရွယ်တူခန့်ရှိသူ ညီတစ်ယောက်ရှိသည်။ ညီမဖြစ်သူ ငွေစင်ကတော့ အသက် ၂၀ခန့်သာရှိသေးပြီး တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကို တတ်ရောက်သင်ကြားနေသည်။ အိမ်ဖော်များမရှိပဲ လူလေးယောက်သာနေသော အိမ်တွင် လူတစ်ယောက်လျော့သွားသည်က အလွန် သိသာ လွန်းသည်။ ရက်လည်နေ့မို့ အသုဘအိမ်တို့ထုံးစံအတိုင်း ဖဲရိုက်မည့်သူ မရှိတော့သလို ညစောင့်မည့်သူတို့လဲ မလာတော့။ ညီမဖြစ်သူ ငွေစင်ပင် ပင်ပန်းစွာ အိပ်စက်နေပြီထင်။ ရွှေစင်ကတော့ ထမင်းစားခန်ူမှာ ကော်ဖီတစ်ခွက်ရှေ့ချပြီး ငိုင်နေမိသည်။ ရွှေစင် မအိပ်သေးဘူးလား အသံကြောင့် သတိဝင်ကာ လှည့်ကြည့်တော့ မင်းမျိုးနွယ်။ သြော် ကိုမျိုး အင်း အိပ်မရသေးလို့……. ။ မင်းမျိုးက ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ -ငါ့ကော်ဖီတစ်ခွက်လောက် ဖျော်ပေးပါလား…… မင်းမျိုးက သည်အတိုင်းပင် ။ ကိုယ့်ပါကို […]