လစ်ရင်လစ်သလိုခိုးစား အချိန်တွေကုန်တာမြန်လွန်းနေသလားမသိ ကျမအသက် နှစ်ဆယ့်ရှစ်ပင် ရောက်လာပြီ။တနှစ်ကျော်သာခြားသော သားနှစ်ယောက်ပင် အသက်ခြောက်နှစ်နှင့်ငါးနှစ်ဆီ ရှိကုန်ပြီး ကျောင်းပင်တက်နေကြပြီ။ ကလေးနှစ်ယောက်မအေဆိုပေမယ့် ကျမဟာ အရပ်ငါးပေခြောက် ရင်သုံးဆယ့်ခြောက် ခါး နှစ်ဆယ့်ငါး တင်သုံးဆယ့်ငါးရှိနေသေးတဲ့ အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့အပျိုတွေထက်လှတဲ့ မျက်နှာ ခန္ဓာ အချိုးအစားရှိနေသေးသူပါ။ အမျိုးသားက လူသုံးဆေးကုမ္ပဏီတခုမှာ အရောင်းမန်နေဂျာ ဖြစ်ပြီး အလုပ်များသူအိမ်မကပ်သူတယောက်ပေါ့။အိမ်ထောင်သက် ရှစ်နှစ်အထိ ကျမတို့သာယာခဲ့တယ်။ကာမနဲ့ပတ်သတ်လို့လဲ တရက်ခြားသုံးရက်ခြားဆက်ဆံဖြစ်နေတာပါပဲ။ဘဝအတွက် အတွေ့အကြုံအသစ်တွေနဲ့ စတင်ထိတွေ့လာတာကတော့ ကျမအမျိုးသား သူ့ကုမ္ပဏီက ဆုကြေးရလာပြီး ကျမအတွက် ဖုန်းတလုံးဝယ်လာပေးတာက စတယ်ပြောရမှာပါပဲ။ အိမ်မှာ နေရင်း သားနှစ်ယောက်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ကျမကို သူခရီးသွား လမ်းသွား ညအိပ်ညနေသွားဖြစ်ရင် ဖုန်းဆက်ရအောင် အပျင်းပြေ အင်တာနက်သုံးရအောင် ဝယ်ပေးတာလို့ပြောပါတယ် ကျမနာမည်နဲ့ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်ဖွင့်ပေးသလို စာတိုပို့ရတဲ့ ဗိုက်ဘာ ဝိချက် လိုင်း ကအစ […]