လိုအင်မပြည့်ဝသော ကျောင်းဆရာမလေးဆွေဆွေမြင့်တယောက် ထမင်းစားနားချိန်ဝယ် ဖုန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ဖေ့ဘုတ် သုံး နေခိုက် မက်စင်ဂျာကနေစာပို့တာတွေ့လိုက်သည် အော်…ကျော်ကို့ဆီကကိုး ” ဟိုင်း…. ထမင်းစားပြီးလား ဆွေဆွေ ” သူမ ချစ်သူဟောင်းပေါ့ အခုတော့အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ နဲ့ဖြစ်နေကြပါပြီ… ” အေး ပြီးပြီ နင်အခုဘာတွေလုပ်နေလည်း” ” ငါလား စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့လျှောက်သွားနေတာဟ အခုတောင်နင်စာသင်နေတဲ့ရွာနားကငါ့ဦးလေးစိုး ခြံထဲမှာ ” ” ဟင် နင်ဘာတွေဖြစ်နေလို့လည်းပြောပါအုံး” “ငါ မမိုးနဲ့ကွာရှင်းပြီးတာ ဆယ်ရက်လောက်ရှိပြီ ခလေးကတော့သူနဲ့ပါသွားတယ်ပေါ့ဟာ” ” ဟယ် ဖြစ်ရလေ ကျော်ကိုရယ် စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ” အဲ့ဒါတွေအသာထားဟာ အခုနေ့လည်ခင်းငါနင်နဲ့ အေးဆေးတွေ့ပြီးစကားပြောချင်လို့။ အဲ့ဒါ နင် ဦးလေးစိုးခြံထဲလာခဲ့ပါလား ဒါမှမဟုတ်ငါလာ ခေါ်ရမလား… ဆွေဆွေမြင့် ကျော်ကိုနဲ့အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲသွား တွေ့လို့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင် ” ဟင့်အင်းးငါမအားဘူးလေ […]