အရင်းနှီးဆုံးပန်းတစ်ပွင့် ပြောရဦးမယ်….ကိုက သူ့ကိုဖုံးနဲ့ ဆက်ပြီးကြူရတာလေ…သူက အစကတော့ အင်တင်တင်ပဲ …သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ အိုက်တင်ကပေးသေးတာပေါ့၊နောက်တော့လဲကိုက နှဲ့ပါများတဲ့အခါကျသူကလဲစိတ်ပါလာတာပေါ့၊အတွေ့ကြုံတွေကတော့နှစ်ယောက်လုံး ဆရာတွေပါပဲ…အဲလိုနဲ့ ဟိုတယ်ကိုချိန်းတော့လာမယ်..လမ်းကစောင့်နေတဲ့….ဒါနဲ့ ကိုတို့ မန်းလေးကန်တော်ကြီးက လမ်းပေါ်မှာစောင့်နေတာပေါ့၊ရောက်လာတော့ မိုတယ်လေးထဲဆိုင်ကယ်နဲ့ဝင်သွားကြပြီးပါကင်ထိုးလိုက်ကြတယ်၊ကောင်းတာက အဲမိုတယ်က အတွင်းထဲဝင်ရတာဆိုတော့ လမ်းထဲချိုးဝင်လိုု်က်ရင် အပျောက်ပဲလေ…နောက်ထပ်ကောင်းတာက ဝစရှင် ကို ဝင်စရာမလိုပဲ အခန်းတွေဆီကို တန်းဝင်လို့ရတယ်….အဲ မိုတယ်အပေါက်မှာ ဧည့်ကြိုကောင်လေးတွေက အဆင်သင့်စောင့်နေကြပါတယ်…. ကို့ကား၊ဆိုင်ကယ်ဝင်လာရင် ပါကင်ကိုတန်းပြီးလိုက်လာတယ်…နောက် အခန်းမေးပြီးတန်းဝင်လိုက်ယုံပါပဲ(မိုတယ်အစားကြော်ညာဝင်ပေးတာပါ…)၊အဲလိုနဲ့ အခန်းထဲရောက်တော့ သူူက ဘာပြောမှာလဲတဲ့ ….ကိုကလဲ တန်းပြီးဖက်တာပေါ့….အမယ်…သူက ပြုံးပြီး ရုန်းဟန်ဆောင်သေးတယ်…ဘယ်ရမလဲ…ကိုကအတင်းဖက်နမ်းပြီး ကစ်စင်ဆွဲတော့တာပဲ….အစနဲနဲရုံူးသလိုလုပ်ပေမဲ့ .နောက်တော့ သူလဲ ပြန်ဖက်လာပါတယ် အဲဒါနဲ့ အနမ်းတွေကလဲပိုပိုကြမ်းလာတာပေါ့ဗျာ…သူကလဲပြန်တောင်ဖက်ပြီး လျှာလေးတောင်ကစားလာပြီလေ…..နောက်တော့ ကစ်စင်ဆွဲရင်းနဲ့ပဲ ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပါတယ်၊ ဆက်နမ်းရင်းကနေ သူ့ အကျီၤကို ချွတ်ပါတယ်….မှတ်မှတ်ရရဇာအကျီၤလေးပေါ့….လယ်ပင်းတွေနမ်း…..ရင်ဘတ်အထက်ပိုင်းကိုနမ်း…. လက်မောင်းကို နမ်း.အို…စုံနေအောင်နမ်းတော့တာပေါ့…. သူလဲမျက်လုံူးမှိတ်သွားပါပြီ…..ဘော်လီချွတ်တဲ့အခါမှာတော့ ခါးလေးကို […]