အရည်ဝင်ရင်အသေခင် တင်တင်ခိုင် သူမဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံရမှန်းသိပေမဲ့ အသာလေးမှိန်းနေလိုက်သည်။ လူကြပ်ကြပ်ဘက်စကားပေါ်မှာမို့ ဘေးလူတွေကလဲသတိမထားမိ။ နောက်ကဘသားချောကလဲ လူကြပ်တာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး တင်တင်ခိုင်ဖင်ကိုအတင်းသူ့လီးနှင့်ဖိကပ်ထားသည်။ နောက်ထပ်မှတ်တိုင်တစ်ခုရောက်တော့ လူကပိုကြပ်လာသည်။ ခြေချစရာတောင်နေရာမရှိလောက်အောင်ဖြစ်လာတော့ ဘသားချောကပို၍ပင်အတင့်ရဲလာသည်။ လီးနှင့်ထောက်ရုံတင်မဟုတ်တော့။ လက်နှင့်ပါ တင်တင်ခိုင့်ဖင်ကို ထဘီပေါ်ကနေမသိမသာကိုင်သည်။ညှစ်သည်။ တင်တင်ခိုင်က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ အခြေအနေကောင်းမှန်းသိပြီး တင်တင်ခိုင့်ပေါင်ကြားကအဖုတ်ကိုပါ နောက်ကနေမသိမသာလှမ်းကိုင်သည်။ ထဘီပေါ်ကနေအကိုင်ခံရတာဆိုပေမဲ့ အဓိကနေရာကိုအကိုင်ခံလိုက်ရတော့ တင်တင်ခိုင်ချက်ကောင်းမိသွားသည်။ ပါးစပ်ကညည်းသံတွေမထွက်အောင်မနည်းထိန်းနေရသည်။ နောက်က ဘသားချောကလဲ တင်တင်ခိုင်တမင်ငြိမ်ခံနေမှန်းသဘောပေါက်သွားပြီး တင်တင်ခိုင့်ပေါင်ကြားကနေသူ့လက်ကိုမခွာတော့။ တင်တင်ခိုင့်ဖင်ကြီးကိုညှစ်လိုက်ကိုင်လိုက် လီးနှင့်ထောက်ထားလိုက် ပေါင်ကြားကအဖုတ်ကို ထဘီပေါ်ကနေ ပွတ်ကိုင်ကစားလိုက် လုပ်ပေးနေတော့သည်။ တင်တင်ခိုင်လဲ ကြာကြာမခံနိုင်။ အထိအတွေ့မှာသာယာပြီး ကာမရည်ကြည်တွေစိမ့်လာသည်။ နောက်မှတ်တိုင်တွေရောက်တော့ ဆင်းသည့်လူကများလာပြီး ကားလဲတစ်ဖြည်းဖြည်းချောင်လာသည်။ ဘသားချောလဲ အရင်လို လှုပ်ရှားလို့မရတော့တာကြောင့် တင်တင်ခိုင့်နားနားကပ်ပြီး “ထန်နေတယ်မလား လိုက်ခဲ့ ဆွဲပေးမယ်” ဟုခေါ်လေရာ အရည်ရွှဲနေပြီဖြစ်သည့် တင်တင်ခိုင်လဲ မငြင်းတော့ပဲ […]