လူကြီးဖတ်စာ

အခမဲ့

အခမဲ့ ပိုးသားနက် ဝန်ထမ်း ဝတ်စုံလေး ဖြင့် သီရိ ခပ်သွက်သွက်လေး ရုံးခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့သည် ။ သီရိ ဆိုတာက မြူနှင်းကုမ္မဏီကြီး ရဲ့ အတွင်းရေးမှုး တစ်ယောက် ဖြစ်သလို ထို ကုမ္မဏီပိုင်ရှင် များ၏ မွေးစား သမီး တစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။အသက် နှစ်ဆယ့်ငါး ခန့်သာ ရှိသေးသော်လည်း လူကြီးဆန်ဆန် ပင် ကျတ်သရည် ရှိစွာ ဆင်ယင်ထုံးဖွဲ့ထား တတ်သည် ။ သူမ နှင့် ဤ စတိုင် နှင့် လည်း လိုက်ဖက် လွန်းသည် ။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံဆင်းဆင်း ဖြင့် သူမ ၏ မျက်ဝန်း တို့သည် ညို့ငင်တောက်ပလွန်းသည် ။ သူမ သည် […]

လူကြီးဖတ်စာ

မနဲ့ထပ်တူပါပဲ

မနဲ့ထပ်တူပါပဲ ဂျွတ်…” အ….” ဖြောင်း… ဝုန်း…အမလေး…. ဟဲ့…ဟဲ့…လုပ်ပါဦး….ဟိုမှာ ဖိုးတာ အပေါက်ကျွံပြီ….အော်…ဒီကလေးနယ်….ရေပုံးကြီးတစ်ဖက်နဲ့ အို….” အရီးလေးရဲ့ အော်သံကြောင့် မမရီဟာ ကမန်းကတန်းပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမရီရဲ့ ပုခုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဆွဲဖက်ကာ အားယူပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ မမရီကပဲ အပေါက်ထဲကျွံနေတဲ့ ကျွန်တော့် ရဲ့ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ငုံ့ပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲထုတ်ပေးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ ” ဟင်….သွေးတွေ…” မမရီက အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားသည်။ ” ထိုင်….ထိုင်လိုက်….အတာ….” ကျွန်တော်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခြေထောက်ဆင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ပြောပြီးတာနဲ့ မမရီက သူ့အခန်းလေးထဲဝင်သွားပြီး ချက်ချင်းပြန်ထွက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ စောစောက ကျွန်တော် အပေါက်ကျွံတုန်းက ဆွဲလာတဲ့ ရေပုံးကို သူကလှမ်းပြီး ယူလိုက်ပါတယ်။ ရေပုံးထဲမှာတော့ […]

လူကြီးဖတ်စာ

တူမအကိတ်ကြီး

တူမအကိတ်ကြီး ကျွန်တော် က ငယ်ငယ်ထဲက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်းကောင်းကောင်းမသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲက ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး သင်္ဘောပေါ်တင်ပေးခဲ့တာပါ။ သင်္ဘောသား ဘဝနဲ့ နိုင်ငံပေါင်းစုံကဲခဲ့ပြီး ဆယ်နှစ်လောက်အကြာမှာပျင်းလာတာနဲ့ အမေရိကန်ဆိပ်ကမ်းတခုမှာ သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချခဲ့ပါတယ်။ နောက်တော့ အဲဒီမှာပဲ ကြုံရာကြဘန်းလုပ်ရင်း အမေရိကန်မ တယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ခလေးနှစ်ယောက်ရ၊ အမေရိကန်အရှေ့ဘက်ကမ်းက မြို့တမြို့မှာ အခြေချနေခဲ့ပါတယ်။ အဲလိုနဲ့ ကလေးတွေလည်း ကြီးတော့ မှ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ဗမာပြည်ပြန်လည်ဖြစ်တော့တယ်။အဲဒီမှာ သူလေးနဲ့ စတွေ့တော့တာပဲ။ သူလေး ဆိုတာက ကျွန်တော့်အမ ရဲ့ သမီး သူဇာခိုင်ဦး။ ကျွန်တော့် […]

လူကြီးဖတ်စာ

နသိုးကြိုးပြတ်

နသိုးကြိုးပြတ် ဟင်း .. ထွီ .. ဒီနားကလဲ နံလိုက်တာ .. ဟယ်တော့ … ခွေးချီး ” ပထဝီဆရာမ အေးအေး ထင်းရူးပင်ခြေရင်း၌ ဝင်ထိုင်ရင်း အလန်.တကြားအော်ရင်း ထိုင်ရာမှပြန်ထကာ ထမီကိုငုံ.ကြည့်နေခိုက် သူတို.သုံးဦးလစ်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ သည်ကိစ္စ ဤကိစ္စ … ရေဆုံးရေဖျား အငယ့်အား ပြောပြရန် ကိုအောင်စိုးဝန်လေးနေမိသည်။ “အငယ်… ငိုချင်တယ် …အကိုစိုးရယ် ” “ငိုလေ.. ငိုလိုက် .. ခလေးတွေတော့ငိုရင် အားရှိတယ်တဲ့ ” “အကိုစိုးက မကြင်နာတတ်ဖူး ” “အကြင်နာဆိုတာ ဆယ်တန်းအောင်မှ ပြောရင်ပိုကောင်းမလားဆိုပြီး .. ငါဘယ်သူ.မှမပြောခဲ့ဖူးဘူး … အငယ်” “ဘာလဲ … ဆယ်တန်းမအောင်ခင်ပြောတော့ရော ” “စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်ပျက်ပျယ်ရင် လူတွေမှာခံစားရလေ့ရှိတဲ့ ကြေကွဲမှုမျိုးကို .. […]

လူကြီးဖတ်စာ

ရမက်ပြင်းပြင်း

ရမက်ပြင်းပြင်း ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ ခုံနေသည် ။ ညွှန်ချုပ်ဦးသက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် ။ ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကြိုက်နေသည်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ထင်သည် ။ သေချာပါတယ် ။ သူ ငါ့ကို အမြဲ ဘဲ ကြည့်တဲ့ ပုံတွေက သိသာလွန်းသည် ။ ငွေစာရင်းကနေ သူ့လက်အောက်ကို ပြောင်းလိုက်တာကြီးက ပေါ် တင်ကြီး ။ အခုတော့ သူနဲ့ ခင်ဦးဦမြင့်က နီးနီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေပြီ ။ သူခိုင်းနေကျ သူ့အတွင်းရေးမှူး ( စက္ကတရီ ) ကေခိုင်သက်ကို မခိုင်းဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တာရယ်.. သူ့စားပွဲရှေ့ ထိုင်ခိုင်းပြီး အလုပ်ပြင်ပက ထွေရာလေးပါး ပေါက်ကရတွေ ထိုင်ပြောနေတတ်တာရယ်ကြောင့် သူ့ ပီအေ ကိုစိုးတောင် ရိပ်မိနေပြီ […]

လူကြီးဖတ်စာ

ညတစ်ည

ညတစ်ည နေမင်း တယောက် မိမိ တို့ ရပ်ကွက်နားက တန်ဆောင်တိုင် ပွဲကို သတိရမိသော်လည်း ခရီး သိပ်မသွားဘူးသူ မို့ ရထားစီး ပြီး ရထားဂိတ် ဆုံးတော့ မော်တော် တဆင့်ထပ် စီးပြီးမှ သူတို့ သွားနေသော မြို့ လေးကို ရောက်သဖြင့်၊ သူ့အတွက် အားလုံးက အသစ် အဆန်းဖြစ်နေသည်၊ သွားနေမကျ တော့ လည်း နည်းနည်း ပင်ပန်းသလို ခံစားရသည်။ မင်္ဂလာဆောင်မှာက ၂ရက်လောက်လိုသေး သော်လည်း မြို့မှ မိတ်ဆွေ များ၊ သူ့အမျိုးသား ဘက်မှ ဆွေမျိုးများ တဖွဲဖွဲ ရောက်နေကြပြီ။ နေမင်းတို့ ဘင်္ဂလား မောင်နှမ ကိုအိမ်တအိမ်မှာ နေရာချပေးသည်၊ နေမင်းတို့ ရောက်တာ စောလို့ နေမင်းတို့က အခန်းထဲ […]

လူကြီးဖတ်စာ

အနိူက်ပါရဂူ

အနိူက်ပါရဂူ “လာ.. မမ ရောက်ပြီ တက်ရအောင်..” “အင်.. ဘယ်ကို တက်ရမှာတုန်း..” “မွန်း ပြောတဲ့ဆိုင်က ဒီတိုက်လေ မမ.. မမြင့်ပါဘူး ပထမထပ်မှာ..” “အော်.. မမက ဆိုင် ဆိုတော့ မြေညီပဲ ထင်တာလေ.. ရပါတယ် မွန်းရဲ့.. မြင့်လည်း မြင့်ပေါ့.. မမ တက်နိုင်ပါတယ်..” “ဟုတ်.. လာ မမ..” ခင်မင်သူများက မွန်း ဟု ချစ်စနိုးခေါ်ကြသည့် ငွေလမင်း ဆိုသော ကောင်မလေး၊ ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် တိုက်ခန်း လှေခါးကို ရှေ့မှ တက်သွားသည်။ အသက် (၂၀) အရွယ်၊ အရပ် (၅)ပေ ပြည့်ရုံကလေးနှင့် လူကောင်ကလည်း ကျစ်ကျစ် သွယ်သွယ်လေး၊ ပုခုံး ထိ ရောက်ရုံ ဆံပင် ဖြောင့်စင်းစင်းလေးကို […]

လူကြီးဖတ်စာ

ဒီထက်ကောင်းတာမရှိ

ဒီထက်ကောင်းတာမရှိ ကြာခဲ့ပါပြီ။ ၈၂- ၈၃ လောက်ကထင်တယ်။ တီဗွီဆိုတာပေါ်ကာစ၊ ကျနော်တို့လမ်းထဲမှာ တီဗီရှိတဲ့အိမ်က တအိမ်ထဲရယ်။ အဲဒီတော့သူတို့က ညဘက်ဆိုရင် လူတယောက် ပြား ၅၀ ယူပြီးပြစားတယ်ဗျ။ မြန်မာ့အသံကပြတာတွေကိုဘဲ ငါးမူးပေးပြီးကြည့်ရတာပေါ့။ ဒါတောင်လူတွေကကြိတ်ကြိတ်တိုး။ အဲဒီအိမ်အကြောင်းအရင်ပြောရမယ်။ အိမ်ရှင်က ကိုအောင်မြင့်တဲ့။ သူ့မိန်းမက မတင့်တင့်။ ကိုအောင်မြင့်က အသက် ၃၉-၄၀ လောက်ရှိပြီး အမယု့ကလည်း သူနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါဘဲ။ ကျနော်တို့က ၂၀ ပတ်ချာလည် တွေပေါ့။ ကျောင်းပြီးကာစ အစိုးရအလုပ်ကလေးဝင်ကာစပေါ့။ ကိုအောင်မြင့်တို့ အမယု့တို့က ကျနော်တို့နဲ့ အသက်ကွာပေမဲ့ လူငယ်တွေနဲ့ လူငယ်ပေါင်း ပေါင်းတော့ ကျနော်တို့က အကို အမဘဲ ခေါ်ကြပါတယ်။ သူတို့အိမ်ကြီးက နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီး၊ အပေါ်ထပ်မှာ သူတို့မိသားစုနေကြတယ်။ အောက်ထပ် ခြေရင်းဘက် ခြမ်းမှာ ညဆိုတီဗီပြတယ်။ […]

လူကြီးဖတ်စာ

ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ

ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ ကျနော်မန္တလေးကနေရန်ကုန်ကိုရွှေမန်းသူအိပ်စ်ပရက်စ်ကားနဲ့လာခဲ့တယ်။ကားကညနေ၅း၄၅မှာကားကြီးဝင်းကစထွက်တယ်ဗျ။ကျနော်ကခုံနံပါတ်၁၅ဆိုတော့ပြူတင်းပေါက်ဘေးမှာလေ။ခုံနံပါတ်၁၄ကလွတ်နေလို့စပါယ်ယာကိုမေးတော့ကျောက်ဆည်ကတက်မှာတဲ့။ကျနော်လည်းမှေးပြီးလိုက်လာတာပေါ့။ကားထဲကမီးတွေလင်းသွားလို့ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ကျနော်ခုံဘေးကခရီးသည်အစ်မတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။သူနဲ့ကျနော်အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်။ဆောင်းတွင်းမို့အအေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်ဆောင်တွေပေးထားတယ်။ ”မောင်လေး-မအေးဘူးလား–ဆောင်ခြုံလေ”ဆိုအဲ့ဒီအစ်မကြီးကစေတနာနဲ့ပြောရှာတယ်။ကျနော်တို့ကငပေငတေလိုနေတဲ့ကောင်တွေမို့လား။ဒါနဲ့ကျနော်ဆောင်ခြုံထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအစမကြီးအသက်ကခန့်မှန်းရင်၃၀ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ကျနော်ထက်၈နှစ်ကျော်လောကြီးမယ်။ညိုချောဗျ။ရီလိုက်ရင်ပါးချိုင့်ကပါသေးတယ်။ကျောက်ဆည်ကနေကားဆက်ထွက်တော့ကျနော်လည်းအိပ်လာတာပေါ့။ကျနော်တမှေးအိပ်ပျော်နေတုံးမှာဘဲကျနော့်လီးကိုတစ်ယောက်ယောက်ကကိုင်စွနေသလိုခံစားရလိုက်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ဘေးကအစ်မကပြုံးပြတယ်။ ”အဆင်ပြေလားတဲ့”မေးတယ်။ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဒါမိန်းမတွေရဲ့အားသာချက်ဘဲနော်။သူတို့စိတ်ထလို့ဘယ်ယောကျာ်းကိုမဆိုစလိုက်ရင်ဘယ်သူကမှညင်းတာမရှိဘူးလေ။ယောကျာ်းသာနှာထပြီးတစ်စိမ်းမိန်းမကိုဒီလိုသွားလုပ်လို့မှမရတာနော။သူလက်ကကျနော်စောင်ထဲလျှို သွင်းပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်စွနေတာလေ။ကျနော်ပုခုံးကိုမှီလာလို့သူအသက်ရှုမြန်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။သူလည်းအတော်စိတ်ထနေပုံဘဲ ဗျ။ကျနော်လည်းဘေးကစောင်ခြုံထဲလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တယ်။နောက်နို့တွေကိုပွတ်ကစားပေးလိုက်တယ်။ သူဝတ်ထားတာဘလောက်အကျီမို့ကျောအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့သူရှေ့ကိုနဲနဲကုန်းပေးတယ်။ဘရာစီယာချိတ်လည်းပြုတ်ရော နို့ကိုကိုင်တော့တာပေါ့။အိုတင်းနေတာဘဲဗျာ။နို့သီးခေါင်းကလည်း ပြောင်းဖူးစေ့လောက်လေးဗျ။တအင်းအင်းညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။သူလက်ကလည်းလီးကိုစွနေရာကနေပုဆိုးကိုဖြေပြီးကိုင်ထားတယ်။လီးရည်ကြည်တွေနဲ့လီးထိပ်ကိုပွတ်တာဗျာ။ကျနော်ကြင်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွာတာပေါ့။နောက်ဂွင်းထုပေးတော့တာဘဲဗျ။ ကျနော်ကိုသူ့ဘက်လှဲ့ခိုင်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲသေးတယ်။တစ်ကားလုံးလည်းအိပ်နေ ကြပြီလေ။ကျနော်လည်းဖက်ပြီးနို့ကိုင်နေတဲ့ဘယ်လက်ရုတ်ပြီးထမီထဲလက်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်။ဟာဗျာအရည်တွေမှရွှဲနင့်နေရောဘဲ။ကျနော်လည်းလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကိုဖွဖွလေးကုတ်ဆွဲလိုက်တာပေါ့။ “မောင်လေးရယ်–“ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။သူလက်ကလည်းဂွင်းထုပေးတာမြန်လာတယ်။ပြီး”မောင်လေးဒစ်က–အကြီးကြီးဘဲနော်”လို့ပြောသေးတယ်။ကျနော်လည်းပြီချင်လာပြီလေ။ဒါကြောင့်လီးရည်တွေပန်းထွက်ရင်ကားကပေးထားတဲ့စောင်မှာပေမှစိုးလို့ပုဆိုးကိုပြန်အုပ်လိုက်တယ်။ ”ပြီးတော့မှာလား”တဲ့မေးတယ်။ကျနော်ခေါင်းညိမ့် ပြတော့သူ့ဆလင်းဘက်အိပ်ထဲကလက်ကိုင်ပုဝါလေးထုတ်ပြီးလီးရည် တွေသုတ်ပေးဘို့လုပ်တယ်လေ။ကျနော်ပြီးသွားတယ်။သူကပြီနေတာ တောင်ဆက်ထုပေးနေတာဗျ။အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။နောက်”မောင်လေးအရည်တွေကအများကြီးနော်တဲ့။ကျနော်အလှဲ့ပြီးတော့သူ့အလှည့်ပြန်ရောက်ပြီ။ကျနော်ထမီအောက်ကလက်လျှိုပြီးစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ထဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။သူအရမ်းကောင်းနေတယ်နော်မှီကိုခေင်းတခြမ်းစောင်းမှီရင်းဖီးလ်ယူနေတယ်ဗျ။ကျနော်လည်းမရပ်မနားဆောင့်တာပေါ့။ ဆယ်ငါးမိနစ်ကြာမယ်ထင်တယ်။”တော်ပြီမောင်လေး” လို့ပြောလာတယ်။ကျနော်လက်ပြန်ထုတ်တော့သူလက်ကိုယူပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုပ်ပေးတယ်။ကျနော်က”မမလည်းအရည်တျွေအများကြီး နော်”လို့ပြောတော့”အရမ်းကောင်းတာကိုမောင်လေးရယ်-မောင်လေးဒါကြီးနဲ့လုပ်တာကိုခံချင်လိုက်တာ”လီးကိုပုဆိုးပေါ်ကအုပ်ကိုင်ရင်းတောင်းတောင်းတတလေသံလေးနဲ့ပြောလာတယ်ဗျာ။၁၁၅မိုင်ရောက်တော့မှသူနဲ့ကျနော်စကားတွေပြောဖြစ်တယ်။ “မောင်လေးကလူပျိုလား”တဲ့။ကျနော်ကဟုတ်တယ်လို့ပြောတော့”မမလည်းအိမ်ထောင်မရှိပါဘူး”တဲ့။သူသုံးနှုံးသွားတဲ့စကားကအရမ်းလှတယ်နော်။နောက်”မမကိုအထင်မသေးပါနဲ့–မမမောင်လေးအိပ်ပျော်နေတဲ့–မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း–ဖီးလ်အရမ်းဝင်လာလို့ပါ”တဲ့။ပြီး”မမ ဆန္ဒကိုလက်ခံပေးလို့ကျေးဇူးပါ”တဲ့။ရန်ကုန်ကျရင်ကျနော်နဲ့အတူနေဘို့ပါပြောတယ်။ အခုမှသူ့ကိုသေချာကြည့်မိတော့မှပုပုလုံးလုံးလေးဗျ။ကားပြန်ထွက်တော့ကျနော်ကိုဂွင်းတစ်ချီထုပေးသေးတယ်။သူ့ကိုလည်းလက်နဲ့ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပေးရတယ်။သူဘယ်နှစ်ချီပြီးတယ်ဆိုတာကျနော်မသိဘူး။ ရန်ကုန်ရောက်တော့မနက်လေးနာရီမထိုးသေးဘူး။ကကနဲ့သူ့တိုက်ခန်းကိုခေါ်သွားတယ်။ဟိုရောက်တော့မျက်နှာသစ်ရေချိုးပေါ့ဗျာ။နံနက်စာကတော့သူဘဲရေခဲသေတ္တာထဲကထုတ်ပြီးစီစဉ်တယ်။အိမ်ရှေ့မှာချိတ်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံတွေကြည့်မှသူဟာရှေုနေဆိုတာသိရတော့တယ်။ “ကဲမုန့်လာစားတော့လေကွာ”ဆိုမှကျနော်သတိပြန်ဝင်ပြီးသူအနားကိုသွားတယ်။ပေါင်မုန့်နဲ့ကြက်ဥဟဖ်ဖရိုက်ကြော်ဗျ။ပြီးမှသူအကြောင်း ပြောပြတယ်။ မိဘတွေမရှိတော့ဘဲတစ်ဦးတည်းတဲ့။မန္တလေးကိုအမှုလာလိုက်တာတဲ့။စကားပြောဆို့ပီးလာဆိုသူအိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားတယ်။မတ်တတ်ရပ်လျက်ကစ်ဆင်ဆွဲကြတယ်။ပြီးသူရောကျနော်ရောအဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်တယ်။ကျနော်သူနို့တွေစို့တော့သူလူး ပြီးညီးနေတာပေါ့ဗျာ။ကျနော်လည်းဒီလိုတခါမှမကြုံဘူးတော့တတ်သမျှမှတ်သမျှဗိုက်တွေပါလျာနဲ့ယက်ပစ်တာဗျ။ သူခါယမ်းနေရောကျနော် သူပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးဘာဂျာကိုင်တော့သူပေါင်ကားပေးတာ၉ဝိံဘဲဗျ။တော်တော်အကြောပျော့တယ်။ဘားဂျွမ်းကစားဘူးတယ်နဲ့တူတယ်။ ဖီးလ်တက်ပြီးထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေလည်းမနဲဘူး။သူ့အကြောင်းသူသိလို့ထင်တယ်မွှေ့ယာပေါ်မှာထမီခင်းထားတယ်လေ။ကျနော်လည်းစောက်စိကိုနှုတ်ခမ်းထဲမြုတ်ပါခာအောင်စုတ်တာပေါ့။တခါတလေလည်းအတွင်းအသားနုလေးတွေကိုလျာထိပ်နဲ့ထိုးယက်တယ်လေ။ ခါယမ်းရင်း”မောင်လေးရယ်–မမကောင်းလွန်းလို့–အသဲခိုက်အောင်–ချစ်သွားပြီ”တဲ့ပြောတယ်ဗျ။သူမောလို့ဆိုအတင်းရပ်ခိုင်းတယ်။ကျနော်ရပ်လိုက်တော့သူခနနားတယ်။ကျနော်လည်းလီးကအတော့်ကိုတောင်နေပြီလေ။သူကကျနော့်အပေါ်တက်ခွပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်နို့တွေနဲ့ရင်ဘတ်ကိုပွတ်တယ်။ကျနော်လျာကတခါတခါသူ့ပါးစပ်ထဲပါသွားတယ်။လည်ပင်းကိုဖွဖွလေးစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်တာဗျာ။ကျနော်ဖီးလ်အရမ်းရှိတာဘဲ။နောက်နားရွက်လေးကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက်နားပေါက်ထဲလျာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်တော့ကြက်သီးဖြန့်းဖန်းထရတောါတာပေါ့ဗျာ။ပြီးကျနော့်နို့တွေကိုလျာနဲ့ယက်ပေးတယ်။ အားလားကျနော်လူးရတဲ့အလှဲ့ပေါဗျာ။လီးကိုနို့နှစ်လုံးကြားထဲထဲ့ပွတ်ပြန်တယ်။ပြီးမှဂွေးဥကိုတစ်ချက်စုပ်ပြီးပုလွေကိုင်တော့တာဘဲဗျ။ဒစ်ကိုဖြဲပြီးလျာနဲ့ဝိုက်ယက်လိုကလီးတန်ပတ်လည်ကိုလျာနဲ့ယက်ခိုက်လုပ်ပြီးစုပ်တော့တာဘဲဗျာ။ကောင်းလွန်းလို့ကျနော်အံကြိတ်ထားရတယ်။အတော်ကြာမှ”မောင်လေးလိုးတော့လေ”တဲ့ပြောတယ်။ကျနော်လည်းအတွ့အကြုံမရှိတော့ယောင်တောင်တောင်ဖြစ်မေတာပေါ့။”မတ်တတ်ရပ်လိုက်မမပြမယ်”ဆိုကုတင်ပေါ်ရပ်ခိုင်းတယ်။သူကကျနော်ဘက်ခေါင်းလှည့်အိပ်ပြီး ကျောကနေကွေးလိုက်တယ်။သူခြေနှစ်ချောင်းကိုထိန်းခိုင်းထားတယ်။ ပြီးအပေါ်ကနေလိုးခိုင်းတော့တာဘဲ။ဆပ်ကပ်ထဲကပုံစံမျိုးတွေနေပြီး လိုးခိုင်းတာ။ကျနော်စာတောင်ဖွဲ့မရေးတတ်ပါဘူးဗျာ။ကျနော်တစ်ချီပြီးတော့သူသုံးချီပြီတယ်တဲ့။ကျနော်ကိုသူကမေးတယ်။”မမအပေးကောင်းရဲ့လား”တဲ့။လိုးပြီးသွားတော့ရင်းနှီးသလိုဖြစ်သွားပြီး”မမပေး တဲ့ပုံစံတွေကိုကျနော်အံ့အောပြီးနေတာ”လို့ပြောတော့သူဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်တယ်။”မမကိုရောချစ်ရဲ့လားတဲ့”ပြီး”မမကမင်းရဲ့လိုးမယား ဖြစ်သွားပြီနော်”တဲ့။သူအသုံးအနှုံးလေးတွေကအရမ်းလှတယ်မို့လား။ ကျနော်အတွက်တော့စားချင်တိုင်းစားလိ့ုံရတဲ့ဟင်းအိုးကြီးရသွားတာပေါ့ဗျာ ….. ပြီးပါပြီ။   Zawgyi   ခရီးသြားအေတြ႕အႀကဳံ က်ေနာ္မႏၲေလးကေနရန္ကုန္ကိုေ႐ႊမန္းသူအိပ္စ္ပရက္စ္ကားနဲ႔လာခဲ့တယ္။ကားကညေန၅း၄၅မွာကားႀကီးဝင္းကစထြက္တယ္ဗ်။က်ေနာ္ကခုံနံပါတ္၁၅ဆိုေတာ့ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာေလ။ခုံနံပါတ္၁၄ကလြတ္ေနလို႔စပါယ္ယာကိုေမးေတာ့ေက်ာက္ဆည္ကတက္မွာတဲ့။က်ေနာ္လည္းေမွးၿပီးလိုက္လာတာေပါ့။ကားထဲကမီးေတြလင္းသြားလို႔က်ေနာ္မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့က်ေနာ္ခုံေဘးကခရီးသည္အစ္မတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္။သူနဲ႔က်ေနာ္အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ၾကတယ္။ေဆာင္းတြင္းမို႔အေအးဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ေဆာင္ေတြေပးထားတယ္။ ”ေမာင္ေလး-မေအးဘူးလား–ေဆာင္ၿခဳံေလ”ဆိုအဲ့ဒီအစ္မႀကီးကေစတနာနဲ႔ေျပာရွာတယ္။က်ေနာ္တို႔ကငေပငေတလိုေနတဲ့ေကာင္ေတြမို႔လား။ဒါနဲ႔က်ေနာ္ေဆာင္ၿခဳံထားလိုက္တယ္။အဲ့ဒီအစမႀကီးအသက္ကခန႔္မွန္းရင္၃၀ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိၿပီ။က်ေနာ္ထက္၈ႏွစ္ေက်ာ္ေလာႀကီးမယ္။ညိဳေခ်ာဗ်။ရီလိုက္ရင္ပါးခ်ိဳင့္ကပါေသးတယ္။ေက်ာက္ဆည္ကေနကားဆက္ထြက္ေတာ့က်ေနာ္လည္းအိပ္လာတာေပါ့။က်ေနာ္တေမွးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုံးမွာဘဲက်ေနာ့္လီးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကကိုင္စြေနသလိုခံစားရလိုက္လို႔မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ေဘးကအစ္မကၿပဳံးျပတယ္။ ”အဆင္ေျပလားတဲ့”ေမးတယ္။က်ေနာ္လည္းေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ဒါမိန္းမေတြရဲ႕အားသာခ်က္ဘဲေနာ္။သူတို႔စိတ္ထလို႔ဘယ္ေယာက်ာ္းကိုမဆိုစလိုက္ရင္ဘယ္သူကမွညင္းတာမရွိဘူးေလ။ေယာက်ာ္းသာႏွာထၿပီးတစ္စိမ္းမိန္းမကိုဒီလိုသြားလုပ္လို႔မွမရတာေနာ။သူလက္ကက်ေနာ္ေစာင္ထဲလွ်ိဳ သြင္းၿပီးပုဆိုးေပၚကေနကိုင္စြေနတာေလ။က်ေနာ္ပုခုံးကိုမွီလာလို႔သူအသက္ရႈျမန္ေနတာကိုသိလိုက္တယ္။သူလည္းအေတာ္စိတ္ထေနပုံဘဲ ဗ်။က်ေနာ္လည္းေဘးကေစာင္ၿခဳံထဲလက္လွ်ိဳသြင္းၿပီးဖက္လိုက္တယ္။ေနာက္ႏို႔ေတြကိုပြတ္ကစားေပးလိုက္တယ္။ သူဝတ္ထားတာဘေလာက္အက်ီမို႔ေက်ာေအာက္ကေနမတင္လိုက္ၿပီးဘရာခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္ဖို႔ လုပ္ေတာ့သူေရွ႕ကိုနဲနဲကုန္းေပးတယ္။ဘရာစီယာခ်ိတ္လည္းျပဳတ္ေရာ […]

လူကြီးဖတ်စာ

အပျိုနုနု ထွဋ်ထွဋ်

အပျိုနုနု ထွဋ်ထွဋ် ကျမ နာမည်ကတော့ ဖြူဖြူပါ ။ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူဘဝတည်းကပင် ကျမ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတယ်။ ကျမ ဘဝ ဆိုးလိုက်တာ ။မိန်းခလေးတွေ ဘဝဟာ အားမတန် မာန်လျှော့ ဆိုသလို ကျမ ဘဝက လူယုတ်မာ ကိုဘကြမ်းလက်ထဲမာ ပန်းကောင်း အညွှန့်ချိုးခံလိုက်ရတာ ခုထိ ရုန်းမထွက်နိုင်သေးပါဘူး ။ဘာကြောင့်ဆိုတော့ ကျမ ဆယ်တန်းအပြီး မုဆိုးမ တစ်ယောက်ထဲ ရုန်းကန်ရင်း ပညာတွေသင်ပေးခဲ့တဲ့ အမေ့ ရွာကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ငယ်ကလည်းငယ် အလှသွေးကြွယ်တဲ့အရွယ် ယောက်ျားတွေ မျက်စိကျလောက်တဲ့ တင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး ရင်ကြီးကြီးမောက်မောက် ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ အပျိုရိုင်းလေးဆိုတော့ ရွာသားတွေ မျက်စိထဲ ကျမ ကို အတော်လေး မျက်စိကျနေကြသည်ပေါ့ရှင် ။ထိုအထဲ ရွာမျက်နှာဖုံး […]