ကျတော် တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်မှာ ဆော်ရနေပီ မသူတဲ့။ မသူကတော့ ဆယ်တန်းမအောင်ဘူး ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာဝန်ထမ်းဝင်လူပ်နေတာပေါ့ ။ မသူက ကျတော့်ကို အရမ်းချစ်တာ ကျောင်းဖွင့်ပီဆိုတာနဲ့ အဝတ်အစား အသုံး အဆောင်ကအစ ဝယ်ဝယ်ပေးလိုက်တာ။ ဒတိယနှစ်ယောက်တော့ ကျတော်တခြားကောင်မလေးကို စိတ်ကစားမိတယ်။ မသူ ဘယ်လိုသိသွားလဲမသိဘူး ကျတော်နေတဲ့ မြို့ပေါ်အဆောင်ကို ဒေါသတကြီးနဲ့လိုက်လာတာပေါ့။ ကိုမျိုး ရှိလား အကို ဟုတ်ကဲ့ သူ့အခန်းထဲမှာအိပ်နေတယ်ဗျ မသူလည်းအခန်းတခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တယ် ပီးပြန်ပိတ်ပီးဂလန့်ထိုးလိုက်တယ်။ ဟဲ့ ကိုမြိုးထပါဦး ဟာ မ ဘာလဲ နင်လန့်သွားတာလား အမ် ဘာဖြစ်လို့လဲ မ နင်ကောင်မတစ်ယောက်နဲ့ရှုပ်နေတယ်လို့ ငါကြားတယ် ဟာမကလဲ မသူက ဒေါသကြီးတယ် ကျတော့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပီး လက်မောင်းတေကို တဖျန်းဖျန်းရိုက်တယ် နင့်ပေါ်ငါ မကောင်းခဲ့လို့လား နင့်ပေါ်ငါ သစ္စာဖောက်ခဲ့လား ဟီး ဟာ မရယ်မငိုပါနဲ့ဗျာ… Continue reading ယုံအောင် သက်သေပြမယ်

တစ်နေ့သောအခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့ များစွာမဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိ အိမ်ဆိုင်လေး တစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင် တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် ကားခကိုရှင်းပေးရင်း အထုပ်အပိုးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင် မေမေရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး“ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထိုလူငယ်လေးသည် လာကြိုသောကောင်မလေးအား နားမလည်သလို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး“ ဟဲ့..နေစမ်းပါဦး..နင်ကဘယ်သူလဲ ”“ ဟို.. ဟိုပြောလေ နင့်ကိုငါ အရင်တစ်ခေါက်က မတွေ့ပါဘူးလို့ မေးခွန်းထုတ်နေတုန်း “ ဟယ် ငါ့သားလေး ပြန်လာပြီတော်.. ဒီတစ်ခါတော့ ငါ့သားလေးနဲ့ မခွဲရတော့ဘူး… Continue reading မဝယ်ပေးရင် စိတ်ကောက်လိုက်မှာနော်

ကျနော့်ရည်းစား လှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့တွေ့ဖို့ သူမအိမ်ဖက်ကို ကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်လာခဲ့တယ် ကျနော့်နာမည်ကဝေယံ အသက်က၂၀ ကျောင်းပြီးထားတာ မကြာသေးတော့ လောလောဆယ်အလုပ် အကိုင်မရှိ ၁၀၉ ၁၁၀ပေါ့ဗျာ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက၁၉နှစ် သူမနဲ့ရည်းဖြစ်တာ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့မိဘတွေနဲ့ ကျနော့်မိဘတွေက မိတ်ဆွေတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ လူကြီးချင်းကလည်းခင်မင်နေတော့ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ကို ကျနော်က တံခါးမရှှိဓါးမရှိ ဝင်ထွက်သွားလာပေါ့ ပြီးတော့နှစ်ဖက် မိဘတွေကလည်း သဘောတူထားတော့ တခါတလေ သူမတို့အိမ်နဲ့ ကျနော်တို့အိမ်မှာ တွေ့ကြစကားပြောကြပါတယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းအမေက ဒေါ်ခင်လေး အသက်၄၂နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ အန်တီခင်လေးက ခေတ်မှီပြီးပွင့်လင်းတယ် လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အဖေက ကွန်ဒေါင်းလေးစီးထောင်ထားပြီး အုတ်သဲကျောက်တိုက်တဲ့ အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ သုံးစီးကို လူငှားများကို မောင်းခိုင်းပြီး တစ်စီးက သူကိုယ်တိုင် မောင်းပါတယ် ဦးကမနက်ဆို ကားထွက်ပြီး ညမှောင်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တတ်တယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ခြံထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက အိမ်ရှေ့ကဒန်းလေးပေါ်မှာ… Continue reading အိမ်မှာအလှူရှိလို့ လာဖိတ်တာပါ

ခုတင်ပေါ်ဒူးလေးထောင်ထိုင်နေတဲ့သူမ ထမီလေးကို အသာမတင်ပီး အမွှေးရေးရေးနဲ့ ခြေသလုံးလေးတေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပီး အနမ်းလေးပေးလိုက်တယ်။ အပြင်ပန်း အသားညိုတယ်ထင်ရပေမဲ့ထမီဘဲအမြဲဝတ်တဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့ အတွင်းသားလေးက ဝင်းမွတ်နေတာဘဲ့ ပေါင်သားလေးကို အသာလေးလျာထိပ်နဲ့ ပွတ်စွဲပေးပီး အတွင်းသားနုနုလေးကို စုတ်စွဲလိုက်တယ် သူဆီကအသက်ရူုသံလေးကြားနေရတာ နုညံ့သောအ သားစိုင်နှစ်ခုအထိတွေ့ လက်တွေက အတွင်းခံပန်းရောင် ဖောင်းဖောင်းလေးဆီ အကွဲကျောင်းလေးအတိုင်း စုန်ဆန်စွဲလိုက်တယ် သူမပေါင်မှာအနီကွက်လေးတေအစီရီ သူလူးလွန့်လာနေပြီ အတွင်းခံလေးလဲ စိုထိုင်းနေပြီ။ ချစ်သူ့ထမီလေးကို အသာယာလေးဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အိုး နေမထိထားတဲ့ ပေါင်တံသွယ်လေးတွေက အကြောစိမ်းလေးတွေတောင်မြင်နေရတယ့်။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားတဲ့ သူမလေးကို တက်မက်စွာ ကြည့်နေမိတယ်။ ပန်းနုရောင်ပင်တီပေါ်ကဘဲ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ငုံပီးအကွဲကြားလေးကိုလျာဖျားလေးနဲ့နာနာလေးထိုးလိုက်တယ်။ သူမအံသြစွာကြည့်ရင်း ကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင် ဆံပင်တေကို ဖွတယ်။ သူမဖင်လုံးလေးကို ညှစ်ဖြစ်ဆုတ်နယ်နေရင်း ဖုဖုလေးတခုလုံးဝါးမြို့နေပစ်လိုက်တာ ဖင်လေးတွေကလဲအိစက်တင်းမာနေတာဘဲ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ သူမကကိုယ်လုံးသိပ်လှတော့ အရင်ကဆိုအဝေးကဘဲကြည်ြပီးမှန်းခဲ့ရတာလေ တွေးရင်းစိတ်တေပိုထန်ပြီး ဘောင်းဘိလေးကို… Continue reading ဘယ်သူလာလာ မထွက်နဲ့၊ လူမရှိတဲ့အတိုင်းဘဲနေနော်

“မောင်တော်တော့နော်ကားထဲမှာကွာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးအသက်ရှု လည်းကြပ်တယ်..မောင်ရဲ့”လွှတ်ဖူးကွာ နမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျ တော်တော့နော်မောင် အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် နောက်ရက်တွေရှိသေးတယ်ကွာ။ ဟုတ် မမ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်..မမကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့်ကို သက်မောင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခန်းထဲတန်းဝင်ခဲ့တယ် အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မမအကြောင်းတွေးပြီး အာရုဏ်တက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ သုတ ငါအိမ်ကို ခနပြန်မယ်မေမေနေမကောင်းလို့..။ အေးပြန်လေ.သက်မောင် အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့..ဟုတ်ပြီလား။ ဒီလိုနဲ့ သက်မောင်လည်း မြို့ကိုပြန်သွားတော့ ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်း ကြီးကြပ်နေရချိန် မမနဲ့တောင် အပြင်ထွက်ဖို့ မအားတဲ့အခြေနေမျိုး ရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူလျှောက်လည်ဖို့တောင် ဒီရက်ပိုင်းမဖြစ်နိုင်တဲ့အကြောင်း “မမကို”ရှင်းပြထားရတယ် ညနေ ဆိုင်ပိတ်ချိလောက်ကျတော့မမ ဆိုင်ကိုရောက်လာတယ် လက်ထဲမှာလည် ငါးဆင့်ချိုင့်(စတီးလ်)လေးကိုဆွဲလာပြီး ကျနော့် နားရောက်တော့ “မောင် ပင်ပန်းနေပြီးလား” ညစာ စားဖို့… Continue reading အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် နောက်ရက်တွေရှိသေးတယ်ကွာ