ကင်းကွာနေသော အရသာ

ကင်းကွာနေသော အရသာ

သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်းမရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။ ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။ မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တခုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။

အောက်ဆိုက်ကားဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။ ” ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. ” တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း ခြေလေးဆောင့်ကာ ကားကို မျှော်လင့်တကြီး မျှော်နေရာမှ နောက်သို့ပြန်ဆုတ်နေလိုက်သည်။ တက္ကစီက တင်ယုနွယ်ရှေ့မှ ဖြတ်ကျော်မောင်းသွားသည်။ ရှေ့နှစ်လံလောက်အကွာတွင် ကားရပ်သွားပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာ၏။ တင်ယုနွယ် နားမလည်နိုင်သလိုနှင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကားက သူမရှေ့မှာ တုံ့ကနဲရပ်လာ၏။

ကားထဲမှာ ခရီးသည်မပါဘဲ မောင်းသူတဦးသာ ရှိနေသည်။ ” ညီမ.. ဘယ်ပြန်မလို့လဲ ” ” ရတယ် အစ်ကို.. ရတယ်.. ကျမ လိုင်းကားစောင့်နေတာ.. ” ” မဟုတ်ပါဘူး.. အစ်ကိုက ဘုရင့်နောင်ဘက် ဂိတ်ပြန်ထိုးရမှာဆိုတော့ လမ်းကြုံရင် ခေါ်သွားပေးမလို့ပါ.. ကားခပေးစရာမလိုပါဘူး.. လိုင်းကားတွေက ဒီအချိန်ရှားသွားပြီလေ.. ညီမတယောက်ထဲ ညည့်နက်သွားမှာစိုးလို့ပါ ” ပထမ သူမကို မကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးထင်သွားမှာစိုး၍ တင်ယုနွယ် အတင်းငြင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် ကားမောင်းသူက သူမ၏ အထင်ကို ရိပ်မိဟန်ဖြင့် ဖော်ဖော်ရွေရွေပြောဆိုကာ အကူအညီပေးသည့်သဘော ပြောလာမှုကြောင့် တင်ယုနွယ် အားနာသွားရသည်။” အင်း.. ကျမက အင်းစိန်ဈေးနား ပြန်ရမှာ.. ကားဌားခတော့ မတတ်နိုင်ဘူးနော်.. ” ” ရပါတယ်.. အစ်ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက်.. တက် ” ဒီလိုနဲ့ တင်ယုနွယ်တယောက် မိတ်ဆွေသစ်ယောက်တိုးခဲ့ရပြန်သည်။ တက္ကစီမောင်းသူက အသက်(၃၈)နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကိုသိန်းမောင်ဆိုသူဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်နှင့် အမှတ်တမဲ့ တွေ့ဆုံဖြစ်သည့်နေ့မှ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သိန်းမောင်မှာ သူမ အလုပ်ပြန်ကားစောင့်သည့် ကားဂိတ်အနီးတွင် သူ၏ အဌားကားလေးဖြင့် မယောင်မလည် ရောက်ရှိနေတတ်တော့ည်။ တင်ယုနွယ်ပြန်တိုင်း သူ၏ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတတ်သည်။ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ကြိုပို့လုပ်ပေးခြင်းကြောင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ရင်းနှီးလာကြ၏။ သိန်းမောင်ကလည်း ကလေးအဖေတခုလပ်တယောက်ပင်ဖြစ်၏။

ထိုအကြောင်းကိုလည်း သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို ပွင့်လင်းစွာ ပြောပြထားသည်။ သိန်းမောင်၏ မိန်းမက ကလေးတယောက်နှင့် သူ့ကိုထားပစ်ခဲ့ပြီး လင်ငယ်နောက်သို့ လိုက်သွားတာဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာ သူမနှင့် ဘဝတူချင်းလည်းဖြစ်ပြီး သူမအပေါ်အကိုတယောက်လို ဖေးမကူညီတတ်သော သိန်းမောင်ကို စာနာနားလည်ကာ ပိုမိုခင်မင်လာခဲ့သည်။ အချိန်နေ့ရက်တို့ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုကလည်း နက်ရှိုင်းလာခဲ့တော့သည်။တရက်မှာတော့… ” ညီမ.. ဒီနေ့အလုပ်နားလို့ရလား ” ” ဟင်.. အကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ” ” ညီမကို တခုခုလိုက်ကျွေးချင်လို့ပါ.. ညက အကို ကားဆွဲကောင်းတယ်လေ ” တင်ယုနွယ် အလုပ်သွားချိန်လာကြိုပြီး သိန်းမောင်က မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အစပိုင်း၌ တင်ယုနွယ် အလုပ်ပြန်ချိန်သာ သိန်းမောင်လာကြိုတတ်သော်လည်း ရင်းနှီးမှုပိုလာသည့် နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်သွားချိန်လည်း သိန်းမောင်လိုက်ပို့တတ်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က သိန်းမောင်ကို သူမတို့လမ်းထိပ်မှတ်တိုင်တွင် မစောင့်ခိုင်းပဲ ရှေ့တမှတ်တိုင်မှသာ ကြို၍ စောင့်ခိုင်းတတ်သည်။ သိန်းမောင်နှင့် ရင်းနှီးမှုကို သူမတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှ ပြောစရာဖြစ်လာမည်စိုး၍ပင်ဖြစ်သည်။ သူမက စဉ်းစားချင့်ချိန်တတ်သော မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို တင်ယုနွယ် လက်ခံလိုက်သည်။ သိန်းမောင်အပေါ် စာနာသနားစိတ်ဖြင့် သူမ သံယောဇဉ်တွယ်မိနေပြီဖြစ်သည်။

ထိုကြောင့် သိန်းမောင် အလိုကို လိုက်လျောမိတာဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က စားသောက်ဆိုင်တခုတွင် ဟင်းအမည်စုံလင်စွာဖြင့် တင်ယုနွယ်ကို ကျွေးမွေး၏။ ” စား.. ညီမ ” ” အကိုလည်း စားလေ.. ” ” ဟို.. အကိုနဲနဲလောက် သောက်ချင်တယ်.. ညီမ ခွင့်ပြုပါလား ” ထမင်းစားခါနီး တပက်နှစ်ပက်လောက်သောက်တတ်သော အကျင့်ကြောင့် သိန်းမောင်တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ” ရပါတယ်.. အကိုရဲ့.. သောက်ချင်သောက်ပါ.. ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မသောက်နဲ့နော်.. ကားမောင်းရအုံးမှာ.. ” ” အင်းပါ.. ညီမရဲ့ ” သိန်းမောင်နှင့် တင်ယုနွယ်တို့ စားသောက်လို့ပြီးသည့် အချိန်က နေ့တဝက်ပင်မကျိုးသေး။ သိန်းမောင်က သူမကိုနောက်တခု တောင်းဆိုပြန်သည်။

” ညီမ.. မပြန်ပါနဲ့အုံးနော်.. အကိုတို့ ကားပတ်မောင်းပြီး စကားပြောကြမယ်လေ ” ” အကိုက ကားမဆွဲတော့ဘူးလား.. ” ” ဟင့်အင်း.. အကို ဒီနေ့ ညီမနဲ့ လျှောက်လည်မယ် စိတ်ကူးထားတာ ” ” အို.. အကိုကလည်း.. ” တင်ယုနွယ် ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သိန်းမောင်ပြုမူနေပုံက သမီးရည်းစားတွေနှယ်။ နောက်ပြီး သိန်းမောင်၏ အကြည့်တွေကလည်း သူမအပေါ် အရမ်းစူးနစ်မှုရှိနေသည်ဟု တင်ယုနွယ် မိန်းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။ ” အကိုတို့ ကားလျှေက်မောင်းကြမယ်နော် ” တင်ယုနွယ် ခေါင်းညိတ်မိပြန်ပါသည်။ သိန်းမောင်က သူ၏ ကားလေးကို လှည့်ပတ်လျှောက်မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရန်ကုန်မြို့ပြင်သို့ ဦးတည်လာသည်။ အောင်ဇေယျကြိုးတံတားကြီးကို ကျော်လွန်၍ တွံတေးဘက်သို့သွားသော လမ်းဘက် မောင်းနှင်နေ၏။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ဘယ်သွားမှာလဲ၊ ဘယ်မောင်းနေတာလဲ မမေး။ အသာငြိမ်သက်ကာပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အချိန်က နေဝင်ဖျိုးဖျအချိန်သို့ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

သိန်းမောင်က သူ၏ ကားလေးကို ကားလမ်းမကြီးမှ ဘေးသို့ သွယ်ဆင်းသွားသော လမ်းကလေးတခုဆီသို့ ချိုးကွေ့ချလိုက်ပြီး ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။ ” ညီမ.. အောက်ဆင်းလေ.. လေကောင်းလေသန့်လေးရှုပြီး စကားပြောကြတာပေါ့ ” ” မဆင်းချင်ဘူး အကိုရယ်.. ” တင်ယုနွယ် ရင်တွေခုန်နေသည်။ သိန်းမောင် သူမကို ဘာကြောင့် ဒီကို ခေါ်လာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ်ထဲ သိနေသလိုပင်။ နောက်ပြီး ထိုလမ်းကြားလေးထဲ၌လည်း ကားနှစ်စီး သုံးစီး နေရာအတော်ခြားကာ ရပ်ထားကြောင်းတွေ့လိုက်မိသဖြင့် ဒီနေရာလေးက အတွဲတွေလာပြီး ချစ်ကြည်နူးတတ်ကြသည့် နေရာလေးဖြစ်ကြောင်း သူမ နားလည်လိုက်ခြင်းကြောင့်လည်းပါသည်။ တင်ယုနွယ် မထုံတတ်တေးနဲ့ ငြိမ်နေတော့ သိန်းမောင် မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့လာသည်။ အရက်ရှိန်ကြောင့် သွေးကလည်း ဆူနေပြန်ရာ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း လူကပါချင်နေသည်။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုမှ ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြန်၏။ ” အို.. အကို.. ” တင်ယုနွယ် မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့် မော့ကြည့်သည်။ သိန်းမောင်ကလည်း စူးစူးနစ်နစ်ပြန်ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ မျက်လုံးချင်းစကားပြောသည်။ ထိုမှရင်ဘတ်ချင်း နားလည်သွားကြပုံရသည်။ ထိုင်ခုံတနေရာစီမှ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားကြတော့၏။ သိန်းမောင်က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပွေ့ထားပြီး ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေသော ပါးပြင်မို့မို့လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် နဖူးပြင်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့တို့ကိုလည်း မက်မက်မောမောဖြင့် ယုယစွာနမ်း၏။

တင်ယုနွယ်၏ လည်ပင်းလေးကမော့နေပြီး မျက်လုံလေးကို မှေးမှိတ်ထားကာ သိန်းမောင်၏ အနမ်းကို ကြည်ဖြူစွာခံယူသည်။ သူမလက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ သိန်းမောင်တဆင့် တက်ပြန်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖူးပြည့်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရုန်းကန်ချင်ဟန်နှင့် တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားသော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားရှာ၏။ သိန်းမောင်လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပခုံးသားပေါ်မှ လက်တွေက ရင်သားပေါ်သို့ရောက်ရှိသွား၏။ နို့အုံတွေကို အကျႌပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်းလေးဆုပ်နယ်ပေး၏။

” ပြွတ်.. အွန်း.. ပြွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. အကို.. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ညီမ မကြိုက်ဘူးကွာ.. ” ” အရမ်းချစ်နေမိပြီ နွယ်ရယ်.. အကို အရမ်းချစ်နေပြီသိလား.. ” ” အို..ပြွတ်.. ပြွတ်.. အွန်း.. ဟွန်း.. ပြွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ” နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် ငြင်းသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်က သူ့ကိုနာမည်ပင် အဖျားဆွတ်ခေါ်ပြီး အရမ်းချစ်တယ်ဆိုသော စကားကို တတွတ်တွတ်ပြောကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်မံ၍ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြန်သည်။ သိန်းမောင်၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေကို တင်ယုနွယ်တယောက် အံတုနိုင်ခြင်းမရှိတော့ပေ။

တခဏအတွင်း ပြန်လည်တုန့်ပြန်သော အနမ်းများ ပေးလိုက်မိတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးအသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။ သိန်းမောင် ပိုမိုရဲတင်းသွက်လက်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အကျႌအောက်သို့လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး အတွင်းမှ ဘရာစီယာအောက်ထဲလက်ထိုးထည့်ကာ နွေးထွေးအိညက်သော နို့အုံလေးကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။ ” အွန်း.. အင်း.. ဟင်း.. ” တင်ယုနွယ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာသည်။

သူမ၏ လက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို မချင့်မရဲဟန်ဖြင့် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်နေရှာ၏။ တင်ယုနွယ်မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွဲပြီးနောက်ပိုင်း ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ကာမအရသာကို နူးညံ့သော အထိအတွေ့များဆီမှ စတင်ခံစားလာရပြီဖြစ်သဖြင့် ရမ္မက်သွေးများ တဖြည်းဖြည်း ဆူပွက်လာပြီဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ထိုင်နေသောခုံကို နောက်သို့လှန်ချလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ ပက်လက်လေးဖြစ်လို့သွားရသည်။ ” သိပ်ချစ်တယ်.. နွယ်ရယ် ” သိန်းမောင်က ပြောရင်း ကားမောင်းသူထိုင်ခုံဘက်မှ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်ထိုင်သည့် ထိုင်ခုံဘက်သို့ ကျပ်ကျပ်ညပ်ညပ်ဖြင့်ပင် ဝင်၍ ပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ယုနွယ်ကို ထွေးဖက်ပွေ့ပိုက်ထားရင်း နဖူး၊ ပါးပြင်၊ လည်ပင်းတို့ကို နမ်းပြန်သည်။

အကျႌအောက်သို့ လက်ကို နှိုက်ပြီး နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည်။ တင်ယုနွယ်မှာတော့ သိန်းမောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့မှုများကြောင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ရင်ဘတ်လေးကလည်း တချက်တချက်ကော့တက်သွားရရှာသည်။ နှုတ်မှလည်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေတက်ကာ ငြီးငြူသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေပြန်သေး၏။ သိန်းမောင်၏ အကိုင်အတွယ်တွေက တင်ယုနွယ်၏ အဓိကနေရာတွေဆီသို့ ရောက်ရှိလာပြန်သည်။ လက်တဖက်က တင်ယုနွယ် ကျောအောက်သို့ထိုးသွင်းကာ လက်လျှိုပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တဖက်ကတော့ တင်ယုနွယ်၏ ဗိုက်သားလေးတွေပေါ် ပထမဆုံး အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်းမှ တဖြည်းဖြည်းလျှောတိုက်ပွတ်ဆင်းသွားကာ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်တွင် တရွရွပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုမှ ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေပေါ် ဖြေးညင်းစွာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။

” အင်း.. ဟင်း.. အကိုရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး.. အရမ်းဆိုးတာပဲ.. ” တင်ယုနွယ်က သူမကိုယ်သူမ သိန်းမောင်ခေါ်သည့်အတိုင်း ‘နွယ်’ဟုပင် သုံးနှုံးလိုက်ပြီး ခပ်ချွဲချွဲလေး ပြောလိုက်သည်။ ထိုအမူအရာလေးကို ကြည့်ပြီး သိန်းမောင်၏ ရမ္မက်တွေပိုပြင်းထန်လာရကာ လက်တွေက တင်ယုနွယ်၏ ထမီစအောက်နားမှ လျှိုသွင်းကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အုပ်ကိုင်ဖိညှစ်လိုက်လေတော့၏။ ” အင့်.. ဟင့်.. အကိုရယ်.. ” တင်ယုနွယ် ဖင်လေးက ကြွတက်လို့လာသည်။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သိန်းမောင်က သူမ၏ ထမီလေးကို ခါးဆီသို့ မရရအောင်လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာ။ မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ရှက်နေသော်လည်း အသာပင် ငြိမ်သက်နေရှာ၏။

သူမလည်း ကာမရေယဉ်ကြောမှာမျောကာ ရမ္မက်စေစားရာသို့ လိုက်ပါချင်နေမိပြီဖြစ်၏။ ကားခေါင်းခန်း နေရာကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်လေးထဲ၌ပင် အလုပ်ဖြစ်အောင် သိန်းမောင် အသည်းအသန်ကြိုးစားနေ၏။ အချိန်အခါကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး မှောင်စပြုနေပြီမို့ သိန်းမောင် ရဲတင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာလည်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းနေရပြီမို့ သိန်းမောင်အမြင်အာရုံ၌ သူမ၏ အလှကို မက်မောနေပြီဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကတော့ အဓိက စောက်ဖုတ်လေးပေါ်၌ လုံခြုံစွာ ဖုံးအုပ်ထားဆဲပင်။ သို့ပေမယ့် သူမစောက်ဖုတ်အုံလေးက ပင်တီလေးအောက်မှပင် ဖောင်းကြွခုံးထလို့နေသည်။

ထိုနေရာသို့ သိန်းမောင် မက်မောစွာ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်လွန်းသဖြင့် တင်ယုနွယ် မျက်လုံးလေးကိုစုံမှိတ်ထားသည်။ အသားတွေကလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသည်။ ကလေးတယောက်မွေးဖူးသော မိန်းမပေမယ့် ကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေ၊ နေရာ၊ အချိန်အခါက သူမကို ရင်ဖိုကာစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ သိန်းမောင်က သူမ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲချွတ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကူညီကာ ဖင်ကြွပေးပြီး အချွတ်ခံသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မက်မောစရာ ကောင်းလောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ တင်ယုနွယ်၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောက်ျားနှင့်ဝေးတာကြာပြီမို့ အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျှက် တင်းမောက်လျှက်ရှိလေသည်။

စောက်ဖုတ်ကြီးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ဖြင့် သိန်းမောင် မက်မောစွာကြည့်သည်။ တံထွေးကိုလည်း ခဏခဏမျိုချလို့နေသေး၏။ သူ့စိတ်တွေကို ချုပ်တီး၍ မရနိုင်တော့။ သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှပင် ကျော်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ သိန်းမောင်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် အလွန်မင်း တောင့်တင်းမာကျောလို့နေ၏။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တဖက်ကို ဆွဲမပြီး လက်ဖြင့် ထိန်းကာ သူမ၏ ပေါင်တန်ရှိရာနေရာသို့ သူ့ဒူးကိုထောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကျဉ်းကျပ်လှသော ကားရှေ့ခန်းထဲ၌ပင် မရ ရအောင်လိုးဖို့ သိန်းမောင်ကြိုးစားနေလေသည်။ ကားအတွင်း မီးမှိန်မှိန်လေးကြောင့် မသဲမကွဲမြင်နေရသော စောက်ဖုတ်အုံဆီသို့ သူ၏ လီးကို တေ့ထောက်လိုက်သည်။

” အင်း.. ဟင့်.. အကို.. ” လီးက စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့် ထိုးထောက်လိုက်မိသဖြင့် တင်ယုနွယ် ကျင်ခနဲခံစားလိုက်ရပြီး ကော့တက်သွားသည်။ တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ပေါ် လီးထောက်မိမှ သူမ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တွေထနေသလဲဆိုတာ သိန်းမောင်သိလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝတွင် ပူနွေးချွဲပျစ်သော အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို လီးထိပ်ကြီးမှတဆင့် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင် သူ၏ လက်တဖက်ကို အကူအညီယူကာ စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး ဖိလိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ ” ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဒုတ်.. ” ” အ.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. ” လီးက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှောကနဲ တရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်ကာ လီးဒစ်ကြီးက သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။

ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ် အသာလေး ခံနိုင်သည်။ သိန်းမောင်၏ဆောင့်ချက်ကို အသံလေးထွက်ပြီး သာမန်ငြီးငြူရုံမျှသာ ပြုသည်။ သိန်းမောင်လီးက တုတ်ခိုင်သော်လည်း (၅)လက်မလောက်ရှည်သည်။ ကားထိုင်ခုံပေါ် ခွေခေါက်ဖြဲကားသည့် ပုံစံဖြင့် အလိုးခံနေရခြင်းကြောင့်သာ သားအိမ်ကို လီးက သွားဆောင့်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က လီးစဝင်ပြီးသည်နှင့် ဆက်တိုက်ပင် မရပ်မနားဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလှသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကော့ခံသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့်လည်း လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးသည်။ အောက်ပေးကောင်းကောင်းဖြင့် အလိုးခံသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အပေးကောင်းမှုကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတချောင်းလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်တက်လာရတော့သည်။ ဆောင့်ချက်လိုးချက်တွေကလည်း အဆမတန်မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။

” ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ” ” အင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင်း.. အင်း.. ဟင်း.. ” ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်လာသည်။ မြန်လာသည်။ သိန်းမောင်ပြီးချင်လာသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွင်းသားများဖြင့် အတင်းဆွဲညှစ်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အရသာတွေ့ကာ ဖီးတက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကင်းကွာပြတ်လပ်နေခဲ့သော ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားနေရသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင်… ” ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ” ” အ.. အ.. အင်း.. ဟင့်.. ဟင်း… ” ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲသံကို ကြားလိုက်ရပြီး တင်ယုနွယ်တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့တက်လို့သွား၏။ သူမပြီးသွားကြောင်း သိန်းမောင်သိလိုက်သည်နှင့် ခဏမှာပင် သူ၏လီးထိပ်မှ သုက်ရည်တွေကို တင်ယုနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထဲ့လိုက်တော့လေသည်။ ပြီးပါပြီ….

Zawgyi

ကင္းကြာေနေသာ အရသာ

သူမမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ေသြးသားဆူၿဖိဳးတက္ႂကြခ်ိန္၌ လင္ျဖစ္သူ၏ စြန႔္ခြာသြားမႈေၾကာင့္ ေလာကစည္းစိမ္ကို ေကာင္းစြာ မခံစားရရွာေပ။ သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အျခားေယာက္်ားသားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံျခင္းလည္းမရွိခဲ့။ အႏၲရာယ္ကင္းေသာ၊ လုံၿခဳံေသာ စိတ္အာသာေျဖနည္းမ်ိဳးႏွင့္သာ ဖင္ကို လီးနဲ႔အေထာက္ခံ အေတ့ခံကာ စိတ္ေျဖရာရွာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူမ၏ စိတ္မွာ နားလည္ရခက္ေလသည္။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တင္ယုႏြယ္မွာ အျပန္ခက္ခဲ ကားရွားမႈေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ေနရေပ၏။ မိုးကလည္း ခုနေလာက္က သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာထားျခင္းေၾကာင့္ ေအာက္ဆိုက္ကားသမားေတြ အရက္ဆိုင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီလားဟု ေတြးေနမိသည္။ ကားလာရာလမ္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားမီးေရာင္တခုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ အားတက္သြားရသည္။

ေအာက္ဆိုက္ကားျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေသာ္လည္း တင္ယုႏြယ္ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့။ တကၠစီတစ္စီး ျဖစ္လို႔ေန၏။ ” ဟြန္း.. ကားေတြကလည္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူး.. ” တင္ယုႏြယ္ စိတ္တိုစြာ ေရ႐ြတ္ရင္း ေျခေလးေဆာင့္ကာ ကားကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေမွ်ာ္ေနရာမွ ေနာက္သို႔ျပန္ဆုတ္ေနလိုက္သည္။ တကၠစီက တင္ယုႏြယ္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းသြားသည္။ ေရွ႕ႏွစ္လံေလာက္အကြာတြင္ ကားရပ္သြားၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာ၏။ တင္ယုႏြယ္ နားမလည္ႏိုင္သလိုႏွင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ကားက သူမေရွ႕မွာ တုံ႔ကနဲရပ္လာ၏။

ကားထဲမွာ ခရီးသည္မပါဘဲ ေမာင္းသူတဦးသာ ရွိေနသည္။ ” ညီမ.. ဘယ္ျပန္မလို႔လဲ ” ” ရတယ္ အစ္ကို.. ရတယ္.. က်မ လိုင္းကားေစာင့္ေနတာ.. ” ” မဟုတ္ပါဘူး.. အစ္ကိုက ဘုရင့္ေနာင္ဘက္ ဂိတ္ျပန္ထိုးရမွာဆိုေတာ့ လမ္းႀကဳံရင္ ေခၚသြားေပးမလို႔ပါ.. ကားခေပးစရာမလိုပါဘူး.. လိုင္းကားေတြက ဒီအခ်ိန္ရွားသြားၿပီေလ.. ညီမတေယာက္ထဲ ညည့္နက္သြားမွာစိုးလို႔ပါ ” ပထမ သူမကို မေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးထင္သြားမွာစိုး၍ တင္ယုႏြယ္ အတင္းျငင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဒါေပမယ့္ ကားေမာင္းသူက သူမ၏ အထင္ကို ရိပ္မိဟန္ျဖင့္ ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြေျပာဆိုကာ အကူအညီေပးသည့္သေဘာ ေျပာလာမႈေၾကာင့္ တင္ယုႏြယ္ အားနာသြားရသည္။” အင္း.. က်မက အင္းစိန္ေဈးနား ျပန္ရမွာ.. ကားဌားခေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္.. ” ” ရပါတယ္.. အစ္ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက္.. တက္ ” ဒီလိုနဲ႔ တင္ယုႏြယ္တေယာက္ မိတ္ေဆြသစ္ေယာက္တိုးခဲ့ရျပန္သည္။ တကၠစီေမာင္းသူက အသက္(၃၈)ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီး ကိုသိန္းေမာင္ဆိုသူျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ႏွင့္ အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕ဆုံျဖစ္သည့္ေန႔မွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သိန္းေမာင္မွာ သူမ အလုပ္ျပန္ကားေစာင့္သည့္ ကားဂိတ္အနီးတြင္ သူ၏ အဌားကားေလးျဖင့္ မေယာင္မလည္ ေရာက္ရွိေနတတ္ေတာ့ည္။ တင္ယုႏြယ္ျပန္တိုင္း သူ၏ကားျဖင့္ လိုက္ပို႔ေပးတတ္သည္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ႀကိဳပို႔လုပ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးလာၾက၏။ သိန္းေမာင္ကလည္း ကေလးအေဖတခုလပ္တေယာက္ပင္ျဖစ္၏။

ထိုအေၾကာင္းကိုလည္း သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ကို ပြင့္လင္းစြာ ေျပာျပထားသည္။ သိန္းေမာင္၏ မိန္းမက ကေလးတေယာက္ႏွင့္ သူ႔ကိုထားပစ္ခဲ့ၿပီး လင္ငယ္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားတာျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္မွာ သူမႏွင့္ ဘဝတူခ်င္းလည္းျဖစ္ၿပီး သူမအေပၚအကိုတေယာက္လို ေဖးမကူညီတတ္ေသာ သိန္းေမာင္ကို စာနာနားလည္ကာ ပိုမိုခင္မင္လာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ေန႔ရက္တို႔ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္းႏွီးမႈကလည္း နက္ရႈိင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။တရက္မွာေတာ့… ” ညီမ.. ဒီေန႔အလုပ္နားလို႔ရလား ” ” ဟင္.. အကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ.. ” ” ညီမကို တခုခုလိုက္ေကြၽးခ်င္လို႔ပါ.. ညက အကို ကားဆြဲေကာင္းတယ္ေလ ” တင္ယုႏြယ္ အလုပ္သြားခ်ိန္လာႀကိဳၿပီး သိန္းေမာင္က ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

အစပိုင္း၌ တင္ယုႏြယ္ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္သာ သိန္းေမာင္လာႀကိဳတတ္ေသာ္လည္း ရင္းႏွီးမႈပိုလာသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလုပ္သြားခ်ိန္လည္း သိန္းေမာင္လိုက္ပို႔တတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္က သိန္းေမာင္ကို သူမတို႔လမ္းထိပ္မွတ္တိုင္တြင္ မေစာင့္ခိုင္းပဲ ေရွ႕တမွတ္တိုင္မွသာ ႀကိဳ၍ ေစာင့္ခိုင္းတတ္သည္။ သိန္းေမာင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈကို သူမတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေျပာစရာျဖစ္လာမည္စိုး၍ပင္ျဖစ္သည္။ သူမက စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္၏ ကမ္းလွမ္းမႈကို တင္ယုႏြယ္ လက္ခံလိုက္သည္။ သိန္းေမာင္အေပၚ စာနာသနားစိတ္ျဖင့္ သူမ သံေယာဇဥ္တြယ္မိေနၿပီျဖစ္သည္။

ထိုေၾကာင့္ သိန္းေမာင္ အလိုကို လိုက္ေလ်ာမိတာျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္က စားေသာက္ဆိုင္တခုတြင္ ဟင္းအမည္စုံလင္စြာျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ကို ေကြၽးေမြး၏။ ” စား.. ညီမ ” ” အကိုလည္း စားေလ.. ” ” ဟို.. အကိုနဲနဲေလာက္ ေသာက္ခ်င္တယ္.. ညီမ ခြင့္ျပဳပါလား ” ထမင္းစားခါနီး တပက္ႏွစ္ပက္ေလာက္ေသာက္တတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ သိန္းေမာင္ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ ” ရပါတယ္.. အကိုရဲ႕.. ေသာက္ခ်င္ေသာက္ပါ.. ဒါေပမယ့္ အမ်ားႀကီးေတာ့ မေသာက္နဲ႔ေနာ္.. ကားေမာင္းရအုံးမွာ.. ” ” အင္းပါ.. ညီမရဲ႕ ” သိန္းေမာင္ႏွင့္ တင္ယုႏြယ္တို႔ စားေသာက္လို႔ၿပီးသည့္ အခ်ိန္က ေန႔တဝက္ပင္မက်ိဳးေသး။ သိန္းေမာင္က သူမကိုေနာက္တခု ေတာင္းဆိုျပန္သည္။

” ညီမ.. မျပန္ပါနဲ႔အုံးေနာ္.. အကိုတို႔ ကားပတ္ေမာင္းၿပီး စကားေျပာၾကမယ္ေလ ” ” အကိုက ကားမဆြဲေတာ့ဘူးလား.. ” ” ဟင့္အင္း.. အကို ဒီေန႔ ညီမနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္မယ္ စိတ္ကူးထားတာ ” ” အို.. အကိုကလည္း.. ” တင္ယုႏြယ္ ရင္ထဲ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သိန္းေမာင္ျပဳမူေနပုံက သမီးရည္းစားေတြႏွယ္။ ေနာက္ၿပီး သိန္းေမာင္၏ အၾကည့္ေတြကလည္း သူမအေပၚ အရမ္းစူးနစ္မႈရွိေနသည္ဟု တင္ယုႏြယ္ မိန္းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရွိေနျပန္သည္။ ” အကိုတို႔ ကားေလွ်က္ေမာင္းၾကမယ္ေနာ္ ” တင္ယုႏြယ္ ေခါင္းညိတ္မိျပန္ပါသည္။ သိန္းေမာင္က သူ၏ ကားေလးကို လွည့္ပတ္ေလွ်ာက္ေမာင္းရင္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ ဦးတည္လာသည္။ ေအာင္ေဇယ်ႀကိဳးတံတားႀကီးကို ေက်ာ္လြန္၍ တြံေတးဘက္သို႔သြားေသာ လမ္းဘက္ ေမာင္းႏွင္ေန၏။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ဘယ္သြားမွာလဲ၊ ဘယ္ေမာင္းေနတာလဲ မေမး။ အသာၿငိမ္သက္ကာပင္ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္က ေနဝင္ဖ်ိဳးဖ်အခ်ိန္သို႔ပင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

သိန္းေမာင္က သူ၏ ကားေလးကို ကားလမ္းမႀကီးမွ ေဘးသို႔ သြယ္ဆင္းသြားေသာ လမ္းကေလးတခုဆီသို႔ ခ်ိဳးေကြ႕ခ်လိုက္ၿပီး ရပ္တန႔္ပစ္လိုက္၏။ ” ညီမ.. ေအာက္ဆင္းေလ.. ေလေကာင္းေလသန႔္ေလးရႈၿပီး စကားေျပာၾကတာေပါ့ ” ” မဆင္းခ်င္ဘူး အကိုရယ္.. ” တင္ယုႏြယ္ ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ သိန္းေမာင္ သူမကို ဘာေၾကာင့္ ဒီကို ေခၚလာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ္ထဲ သိေနသလိုပင္။ ေနာက္ၿပီး ထိုလမ္းၾကားေလးထဲ၌လည္း ကားႏွစ္စီး သုံးစီး ေနရာအေတာ္ျခားကာ ရပ္ထားေၾကာင္းေတြ႕လိုက္မိသျဖင့္ ဒီေနရာေလးက အတြဲေတြလာၿပီး ခ်စ္ၾကည္ႏူးတတ္ၾကသည့္ ေနရာေလးျဖစ္ေၾကာင္း သူမ နားလည္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္လည္းပါသည္။ တင္ယုႏြယ္ မထုံတတ္ေတးနဲ႔ ၿငိမ္ေနေတာ့ သိန္းေမာင္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လို႔လာသည္။ အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ ေသြးကလည္း ဆူေနျပန္ရာ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း လူကပါခ်င္ေနသည္။

သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္လက္ကေလးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ထိုမွ ပခုံးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ျပန္၏။ ” အို.. အကို.. ” တင္ယုႏြယ္ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ သိန္းေမာင္ကလည္း စူးစူးနစ္နစ္ျပန္ၾကည့္သည္။ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသည္။ မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပာသည္။ ထိုမွရင္ဘတ္ခ်င္း နားလည္သြားၾကပုံရသည္။ ထိုင္ခုံတေနရာစီမွ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုက ပူးကပ္သြားၾကေတာ့၏။ သိန္းေမာင္က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲေပြ႕ထားၿပီး ရွက္ေသြးေရာင္ျဖာေနေသာ ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ နဖူးျပင္၊ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့တို႔ကိုလည္း မက္မက္ေမာေမာျဖင့္ ယုယစြာနမ္း၏။

တင္ယုႏြယ္၏ လည္ပင္းေလးကေမာ့ေနၿပီး မ်က္လုံေလးကို ေမွးမွိတ္ထားကာ သိန္းေမာင္၏ အနမ္းကို ၾကည္ျဖဴစြာခံယူသည္။ သူမလက္ကေလးေတြကလည္း သိန္းေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ပြတ္သပ္ေပးေန၏။ သိန္းေမာင္တဆင့္ တက္ျပန္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖူးျပည့္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖိကပ္စုပ္နမ္း လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ႐ုန္းကန္ခ်င္ဟန္ႏွင့္ တြန႔္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ခဏအတြင္းမွာပင္ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားရွာ၏။ သိန္းေမာင္လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ပခုံးသားေပၚမွ လက္ေတြက ရင္သားေပၚသို႔ေရာက္ရွိသြား၏။ ႏို႔အုံေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ ခပ္တင္းတင္းေလးဆုပ္နယ္ေပး၏။

” ႁပြတ္.. အြန္း.. ႁပြတ္.. အင္း.. ဟင္း.. အကို.. အဲလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြယ္.. ညီမ မႀကိဳက္ဘူးကြာ.. ” ” အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီ ႏြယ္ရယ္.. အကို အရမ္းခ်စ္ေနၿပီသိလား.. ” ” အို..ႁပြတ္.. ႁပြတ္.. အြန္း.. ဟြန္း.. ႁပြတ္.. အင္း.. ဟင္း.. ဟင္း.. ” ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ ျငင္းသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္က သူ႔ကိုနာမည္ပင္ အဖ်ားဆြတ္ေခၚၿပီး အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုေသာ စကားကို တတြတ္တြတ္ေျပာကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ထပ္မံ၍ အငမ္းမရ စုပ္နမ္းျပန္သည္။ သိန္းေမာင္၏ မြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းေတြကို တင္ယုႏြယ္တေယာက္ အံတုႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ေပ။

တခဏအတြင္း ျပန္လည္တုန႔္ျပန္ေသာ အနမ္းမ်ား ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအသက္ရႉသံေတြ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာေတာ့၏။ သိန္းေမာင္ ပိုမိုရဲတင္းသြက္လက္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ အက်ႌေအာက္သို႔လက္ကို လွ်ိဳသြင္းၿပီး အတြင္းမွ ဘရာစီယာေအာက္ထဲလက္ထိုးထည့္ကာ ေႏြးေထြးအိညက္ေသာ ႏို႔အုံေလးကို အုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုလည္း လက္ျဖင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္၏။ ” အြန္း.. အင္း.. ဟင္း.. ” တင္ယုႏြယ္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာသည္။

သူမ၏ လက္ကေလးေတြကလည္း သိန္းေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို မခ်င့္မရဲဟန္ျဖင့္ စုန္ဆန္ပြတ္သပ္ေနရွာ၏။ တင္ယုႏြယ္မွာ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ ကြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း ကင္းကြာေနခဲ့ရေသာ ကာမအရသာကို ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕မ်ားဆီမွ စတင္ခံစားလာရၿပီျဖစ္သျဖင့္ ရမၼက္ေသြးမ်ား တျဖည္းျဖည္း ဆူပြက္လာၿပီျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ထိုင္ေနေသာခုံကို ေနာက္သို႔လွန္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမမွာ ပက္လက္ေလးျဖစ္လို႔သြားရသည္။ ” သိပ္ခ်စ္တယ္.. ႏြယ္ရယ္ ” သိန္းေမာင္က ေျပာရင္း ကားေမာင္းသူထိုင္ခုံဘက္မွ ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ တင္ယုႏြယ္ထိုင္သည့္ ထိုင္ခုံဘက္သို႔ က်ပ္က်ပ္ညပ္ညပ္ျဖင့္ပင္ ဝင္၍ ပူးကပ္ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တင္ယုႏြယ္ကို ေထြးဖက္ေပြ႕ပိုက္ထားရင္း နဖူး၊ ပါးျပင္၊ လည္ပင္းတို႔ကို နမ္းျပန္သည္။

အက်ႌေအာက္သို႔ လက္ကို ႏႈိက္ၿပီး ႏို႔ေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္။ တင္ယုႏြယ္မွာေတာ့ သိန္းေမာင္၏ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္နမ္းရႈံ႕မႈမ်ားေၾကာင့္ အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းထန္ကာ ရင္ဘတ္ေလးကလည္း တခ်က္တခ်က္ေကာ့တက္သြားရရွာသည္။ ႏႈတ္မွလည္း တဟင္းဟင္းျဖင့္ ဖီလင္ေတြတက္ကာ ၿငီးျငဴသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚေနျပန္ေသး၏။ သိန္းေမာင္၏ အကိုင္အတြယ္ေတြက တင္ယုႏြယ္၏ အဓိကေနရာေတြဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ လက္တဖက္က တင္ယုႏြယ္ ေက်ာေအာက္သို႔ထိုးသြင္းကာ လက္လွ်ိဳၿပီး ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ က်န္လက္တဖက္ကေတာ့ တင္ယုႏြယ္၏ ဗိုက္သားေလးေတြေပၚ ပထမဆုံး အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္းမွ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာတိုက္ပြတ္ဆင္းသြားကာ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚတြင္ တ႐ြ႐ြပြတ္သပ္ေပးသည္။ ထိုမွ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ေတြေပၚ ေျဖးညင္းစြာ ပြတ္သပ္ေပးျပန္သည္။

” အင္း.. ဟင္း.. အကိုရယ္.. ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ.. ႏြယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး.. အရမ္းဆိုးတာပဲ.. ” တင္ယုႏြယ္က သူမကိုယ္သူမ သိန္းေမာင္ေခၚသည့္အတိုင္း ‘ႏြယ္’ဟုပင္ သုံးႏႈံးလိုက္ၿပီး ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလး ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအမူအရာေလးကို ၾကည့္ၿပီး သိန္းေမာင္၏ ရမၼက္ေတြပိုျပင္းထန္လာရကာ လက္ေတြက တင္ယုႏြယ္၏ ထမီစေအာက္နားမွ လွ်ိဳသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို မိမိရရ အုပ္ကိုင္ဖိညႇစ္လိုက္ေလေတာ့၏။ ” အင့္.. ဟင့္.. အကိုရယ္.. ” တင္ယုႏြယ္ ဖင္ေလးက ႂကြတက္လို႔လာသည္။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သိန္းေမာင္က သူမ၏ ထမီေလးကို ခါးဆီသို႔ မရရေအာင္လွန္တင္ပစ္လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ မျငင္းသာ။ မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ရွက္ေနေသာ္လည္း အသာပင္ ၿငိမ္သက္ေနရွာ၏။

သူမလည္း ကာမေရယဥ္ေၾကာမွာေမ်ာကာ ရမၼက္ေစစားရာသို႔ လိုက္ပါခ်င္ေနမိၿပီျဖစ္၏။ ကားေခါင္းခန္း ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ေလးထဲ၌ပင္ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သိန္းေမာင္ အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေန၏။ အခ်ိန္အခါကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံး ေမွာင္စျပဳေနၿပီမို႔ သိန္းေမာင္ ရဲတင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္မွာလည္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ဗလာက်င္းေနရၿပီမို႔ သိန္းေမာင္အျမင္အာ႐ုံ၌ သူမ၏ အလွကို မက္ေမာေနၿပီျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကေတာ့ အဓိက ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚ၌ လုံၿခဳံစြာ ဖုံးအုပ္ထားဆဲပင္။ သို႔ေပမယ့္ သူမေစာက္ဖုတ္အုံေလးက ပင္တီေလးေအာက္မွပင္ ေဖာင္းႂကြခုံးထလို႔ေနသည္။

ထိုေနရာသို႔ သိန္းေမာင္ မက္ေမာစြာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ရွက္လြန္းသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ မ်က္လုံးေလးကိုစုံမွိတ္ထားသည္။ အသားေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။ ကေလးတေယာက္ေမြးဖူးေသာ မိန္းမေပမယ့္ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ အေျခအေန၊ ေနရာ၊ အခ်ိန္အခါက သူမကို ရင္ဖိုကာစိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။ သိန္းေမာင္က သူမ၏ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို ခက္ခက္ခဲခဲခြၽတ္ေနသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ကူညီကာ ဖင္ႂကြေပးၿပီး အခြၽတ္ခံသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မက္ေမာစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ေအာက္ပိုင္းႀကီးက ေယာက္်ားႏွင့္ေဝးတာၾကာၿပီမို႔ အားသစ္အင္သစ္ေတြႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးစြင့္ကားလွ်က္ တင္းေမာက္လွ်က္ရွိေလသည္။

ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စားမတတ္ ဝါးမတတ္ျဖင့္ သိန္းေမာင္ မက္ေမာစြာၾကည့္သည္။ တံေထြးကိုလည္း ခဏခဏမ်ိဳခ်လို႔ေနေသး၏။ သူ႔စိတ္ေတြကို ခ်ဳပ္တီး၍ မရႏိုင္ေတာ့။ သူဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚမွပင္ ေက်ာ္၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ သိန္းေမာင္လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖင့္ အလြန္မင္း ေတာင့္တင္းမာေက်ာလို႔ေန၏။ သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တဖက္ကို ဆြဲမၿပီး လက္ျဖင့္ ထိန္းကာ သူမ၏ ေပါင္တန္ရွိရာေနရာသို႔ သူ႔ဒူးကိုေထာက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ က်ဥ္းက်ပ္လွေသာ ကားေရွ႕ခန္းထဲ၌ပင္ မရ ရေအာင္လိုးဖို႔ သိန္းေမာင္ႀကိဳးစားေနေလသည္။ ကားအတြင္း မီးမွိန္မွိန္ေလးေၾကာင့္ မသဲမကြဲျမင္ေနရေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံဆီသို႔ သူ၏ လီးကို ေတ့ေထာက္လိုက္သည္။

” အင္း.. ဟင့္.. အကို.. ” လီးက ေစာက္ေစ့ေပၚတည့္တည့္ ထိုးေထာက္လိုက္မိသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ က်င္ခနဲခံစားလိုက္ရၿပီး ေကာ့တက္သြားသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးေထာက္မိမွ သူမ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ေတြထေနသလဲဆိုတာ သိန္းေမာင္သိလိုက္ရသည္။ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ပူေႏြးခြၽဲပ်စ္ေသာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲေနသည္ကို လီးထိပ္ႀကီးမွတဆင့္ ထိေတြ႕ခံစားလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္ သူ၏ လက္တဖက္ကို အကူအညီယူကာ ေစာက္ေခါင္းဝကို ခ်ိန္၍ ေတ့ေထာက္ၿပီး ဖိလိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ ” ႁပြတ္.. ဖြတ္.. ဒုတ္.. ” ” အ.. အင့္.. ဟင့္.. ဟင္း.. ” လီးက အရည္ၾကည္ေတြ ႐ႊဲနစ္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲ တရွိန္ထိုးေဆာင့္ဝင္ကာ လီးဒစ္ႀကီးက သားအိမ္ကို ေျပးေဆာင့္သည္။

ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္ အသာေလး ခံႏိုင္သည္။ သိန္းေမာင္၏ေဆာင့္ခ်က္ကို အသံေလးထြက္ၿပီး သာမန္ၿငီးျငဴ႐ုံမွ်သာ ျပဳသည္။ သိန္းေမာင္လီးက တုတ္ခိုင္ေသာ္လည္း (၅)လက္မေလာက္ရွည္သည္။ ကားထိုင္ခုံေပၚ ေခြေခါက္ၿဖဲကားသည့္ ပုံစံျဖင့္ အလိုးခံေနရျခင္းေၾကာင့္သာ သားအိမ္ကို လီးက သြားေဆာင့္မိျခင္းျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္က လီးစဝင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆက္တိုက္ပင္ မရပ္မနားေဆာင့္ ေဆာင့္လိုးသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အားပါလွသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ေကာ့ခံသည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားျဖင့္လည္း လီးကို ဆြဲညႇစ္ေပးသည္။ ေအာက္ေပးေကာင္းေကာင္းျဖင့္ အလိုးခံသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ သိန္းေမာင္၏ လီးတေခ်ာင္းလုံး ပူထူက်င္ဆိမ့္တက္လာရေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္လိုးခ်က္ေတြကလည္း အဆမတန္ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာေတာ့၏။

” ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ဖတ္.. ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ” ” အင့္.. ဟင့္.. ဟင့္.. အင္း.. အင္း.. ဟင္း.. ” ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္လာသည္။ ျမန္လာသည္။ သိန္းေမာင္ၿပီးခ်င္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အတြင္းသားမ်ားျဖင့္ အတင္းဆြဲညႇစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အရသာေတြ႕ကာ ဖီးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကင္းကြာျပတ္လပ္ေနခဲ့ေသာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာခံစားေနရသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္… ” ဖြတ္.. ဖတ္.. ဖြတ္.. ႁပြတ္.. ပ်စ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ” ” အ.. အ.. အင္း.. ဟင့္.. ဟင္း… ” ဟင္းကနဲ သံရွည္ဆြဲသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး တင္ယုႏြယ္တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာ့တက္လို႔သြား၏။ သူမၿပီးသြားေၾကာင္း သိန္းေမာင္သိလိုက္သည္ႏွင့္ ခဏမွာပင္ သူ၏လီးထိပ္မွ သုက္ရည္ေတြကို တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ပန္းထဲ့လိုက္ေတာ့ေလသည္။ ၿပီးပါၿပီ….