ခိုးစားသောအသီးက ပိုချိုတယ်

ခိုးစားသောအသီးက ပိုချိုတယ် စ/ဆုံး

ခုန ဖုန်းဆက်တာ ဒီမမအိမ်လား မသိဘူး ဟုတ် … ရေဗူး မှာထားတာပါ ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင် အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် “ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တစင်းထိုးရပ်ကာ အသားညိုညို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ကောင်လေးမှ သူမအား မေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။ ” ဟုတ်ကဲ့ ရှင်” ” ဒါနဲ့ … ဒီအိမ်က အရင် … ရှေ့နေ ဒေါ်သူဇာ … နေတာမလား “ ” အဲဒါတော့ … မသိဘူး … ကျမတို့က … ပြောင်းလာတာ ၂ပတ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတာ … ဘေးအိမ်က အဒေါ်တစ်ယောက်က … ရေလိုချင် ဖုန်းဆက်မှာပေးမယ် ဆိုပြီး … ဆက်ပေးတာပါ “

” အော် … ဟုတ်တယ် … ဒေါ်တိုးက … ကျနော့် ဖေါက်သည်ပါ … ကျနော့်နာမည်က … စိုးကျော်တဲ့ ခုလည်း ဒေါ်တိုး အိမ်ဘေးက လူသစ်ဆိုလို့ … အမ ရပ်နေတာ မြင်လို့ မေးကြည့်လိုက်တာ “ ” ဟုတ် … အဲ … အိမ်ထဲ ထိ … ပို့ပေးပါ့လား “ ” ပို့ပေးပါတယ် … အမရဲ့ … ကဲ နေရာပြ “ စိုးကျော် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ထိုင်မောင်းသော နေရာမှ မြေကြီးပေါ် ဆင်းရာ ပေါင်တဖက်အကြွတွင် ဒူးဆစ်ကျော်ကျော်လေး ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်နားစက လှန်ကာ ပေါင်ကြားမှ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးမဲကြီးနှင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ခင်ချိုနွယ် လှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့သည်။

” အာ “ အကြည့်လွဲရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။ ” အမ… ကျနော့်ကို … နေရာပြလေ “ ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်နေစဉ် စိုးကျော် အသံကြောင့် ပြန်ကြည့်မိရာ မိုးကျော်မှာ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် နောက်ခန်းမှ ရေသန့်ဗူးကြီး တဗူး  ပုခုံးပေါ် ထမ်းတာသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ” ဒီ ဒီ … ဒီဘက် “ ခင်ချိုနွယ်မှာ အသံတုန်ရီစွာ ပြောရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။သူမ လက်ထပ်ပြီးတာ ၁လခန့်သာ ရှိသေး၏။  မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်နှင့် ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေရာ ၁ပတ်သာ နေခဲ့ရသည်။လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ အမ အပျိုကြီးနှင့် စကားများကာ ၂ပတ်အကြာတွင် ယခုလက်ရှိ အိမ်လေးအား အလောသုံးဆယ်ဖြင့် ငှားနေလိုက်ကြ၏။

အရပ် မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် မျက်ခုံးထူထူ  မျက်ဝန်းနက်လေးဖြင့် မျက်နှာသွယ်ကာ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များအား ဆံကျစ် ကျစ်ပြီး နောက်ကျောဘက် ချထားလေ့ရှိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးစား ကျ၍ မို့မောက် စူထွက်နေသော ရင်သားများနှင့် လိုက်ဖက်စွာ ခါးသေး ကျဉ်လေး အောက်  လုံးဝန်းကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ စိုးကျော်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆နှစ်ခန့်က ဈေးထဲ ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ရင်း အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားခဲ့သည်။ထိုရှမ်းတရုတ်မ၏ အထည်ထုပ်များ နယ်သို့ပို့ရာ မိုးကျော်မှာ ကားကိတ်များသို့ လက်တွန်းလှည်းဖြင့် ပို့ပေးရ၏။ တဖြည်းဖြည်း လူချင်းရင်းနှီးရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးကာ လိုးနည်းပေါင်းစုံ တတ်ကျွမ်းခဲ့တော့သည်။

ခုလက်ရှိ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ဝယ်သည့်အချိန် အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ က လိုအပ်သည့် ငွေကြေး စိုက်ဝယ်ပေးကာ ရေသန့်ဗူးရောင်းသော ဆိုင်ခန်းလေး ငှားနိုင်သည်အထိ ကူညီပေးခဲ့၏။ သို့သော် ရှမ်းတရုတ်မ၏ ယောကျၤားဖြစ်သူ ရိတ်မိသွားရာ ဈေးထဲမှ ဆိုင်ခန်းအားရောင်း၍ သူ့မိန်းမသူ ခေါ်ကာ မူဆယ်သို့ ပြန်သွားသည်ဟု နောက်ဆုံး သိလိုက်ရသည်။ ရှမ်းတရုတ်မဆီမှ အထောက်အပံ့ မရတော့ပေမယ် ရေသန့်ဗူး ရောင်းသော လုပ်ငန်းလေး အောင်မြင်လာတော့သည်။

ခင်ချိုနွယ် တယောက် လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် အလုပ်သွားလျင် အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်နေရစ်တတ်သည်။ ယောက္ခမ အိမ်တွင် ယောင်းမနှင့် အဆင်မပြေရာ ဒီအိမ်လေး ပြောင်းလာပြီးမှ တစ်ယောက်ထဲ အေးအေးဆေးဆေး ချက်လိုက် ပြုတ်လိုက် လျှော်လိုက် ဖုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ချမ်းသာနေရ၏။ တဖြည်းဖြည်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ၆လ ကျော်ကျော် နေလာခဲ့ရာ ရပ်ကွက်ထဲ အသိမိတ်ဆွေများ ရရှိလာကာ တချို့ဆို စားအိမ် သောက်အိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အောင်နိုင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ပျော်ရွှင်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရသဖြင့် နောက်ဆံမတင်းတော့ပဲ အလုပ်ထဲတွင် စိတ်နှစ်ထားတော့၏။

” မမချို … ရေရောက်ပီ ဗျို့ “ ” အေးအေး … စိုးကျော် … မောင်လေး … အမ အဝတ်လဲနေလို့ … အိမ်ထဲ တခါတည်း ယူခဲ့လိုက် “ ရေချိုးပြီး အဝတ်စား လဲနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲမှပင် အိမ်ရှေ့ လှမ်းအော် လိုက်သည်။ပေ၂၀ ပေ၄၀ ထရံကာ သွပ်မိုး အိမ်လေးတွင် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနှင့် အိပ်ခန်းမှာ ကပ်လျက်မို့ အခန်းထဲမှ အိမ်ရှေ့သို အော်သံ ပီပီသသ ကြားနေရ၏။အကျႌလဲပြီးသားမို့ စကပ်ထမိန် အမြန်ဝတ်ရင်း ပိုက်ဆံ၅၀၀တန်လေး ကိုင်ကာ ထွက်လာရာ စိုးကျော်မှာ ရေးဗူး အဟောင်းဖြင့် အသစ်လဲကာ ဗူးဟောင်းမှ  လက်ကျန်ရေများအား ဘေးနားမှ သွပ်ပုံလေးထဲ သွန်ထည့်ပေးနေရှာသည်။ ” ကဲ … ရပြီ … မမချို “ ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်လာစဉ် စိုးကျော် ပုဆိုးပြင် ဝတ်ရာ လမွှေးအုံ ပါးပါးလေးအောက် ငိုက်ကျနေသော လီးကြီးအား ဒုတိယ အကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်။

” အာကွာ … စိုးကျော် ရာ … ပုဆိုးဝတ်ရင် သေချာဝတ်ပါ … မင်းဟာကလဲ “ ခင်ချိုနွယ်မှ အိမ်ထောင်သည် ဘဝ ရောက်သော်လည်း အရှက်အကြောက် ကြီးသူမို့ လင်မယား ဆက်ဆံ ရာတွင်တောင် ထမိန်လေးသာ လှန်ပေးလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြူသူ လီးကိုသာ မြင်ဖူးထားသော ခင်ချိုနွယ် အဖို့ စိုးကျော်လီးကြီး မြင်တိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရတော့သည်။စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်လေ့ ရှိသောအသားညိုညို လူကောင်ထွားထွား စိုးကျော် ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မြင်တိုင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် ယှဉ်ကြည့် တတ်လာသည်။

စိုးကျော်မှာလည်း ခင်ချိုနွယ်တို့အိမ် ရေစပို့ကတည်းက ခင်ချိုနွယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးဖြင့်  မရိုးမယွဖြစ်နေရ၏။ခုလည်း ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ကာ လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြလိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ  မင်္ဂလာဆောင်တခုသို့ သွားရန် အနက်ရောင်လက်ပြတ် ခါးတိုအကျႌနှင့် ထမိန်စကပ်အပျော့သားလေး  ဝတ်ဆင်ထားသည်။ဇာအကျႌလက်ပြတ်လေးမှာ ပါးလွှာသဖြင့် နို့အုံအား ဖုံးထားသော ဘော်လီအနီရောင်လေးအား  အနီးကပ်မြင်နေရ၏။ခါတိုအကျႌအောက်နားစ လေးဘေး အသားစိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် စကပ် ထမိန်အောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ  ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတော့သည်။ ” လှလိုက်တာ … မမချိုရယ် “ ” ဟင် “ ပိုက်ဆံပေးနေစဉ် စိုးကျော်စကားကြောင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။

” တကယ်ပါဗျာ … အရပ်ထဲက အပျိုတွေ ရှုံးအောင်ကို လှတာ “ ထပ်ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာပြန်၏။ ” ဟိတ် … မောင်နှမချင်းနော် … ဘာတွေပြောနေတာလဲ “ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း သူမအလှအား ချီးမွန်းနေသဖြင့် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရင်ခုန် နေမိတော့သည်။ စိုးကျော်ထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်သော့ခတ်ကာ မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဆိုင်ကယ် ကိုယ်တိုင်မောင်း၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။ မင်္ဂလာဆောင်ကအပြန် သတို့သမီး မိသားစုများ ဓတ်ပုံအတူရိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း မိဘနှစ်ပါးအား သတိရမိနေသည်။ အိမ်မရောက်တာလဲ ၆လ ၇လ လောက်ရှိပြီမို့ ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ထမင်း အတူစားရင်း ဥပုတ်နေ့ အလုပ်နားရက် မိဘအိမ် ခဏပြန်ချင်ကြောင်း ပြောပြနေ၏။ ” ကိုအောင် … နက်ဖန် ချို့ကို … အမေတို့အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါ့လား … မရောက်တာလည်း ကြာပြီ “ ” ဒီရက်ထဲ … အလုပ်က နားမရဘူး … ချိုရဲ့ … ပစ္စည်းတွေ … နယ်ပို့နေရတာ … တဆိုင်လုံး မနားရဲကြဘူး “ ” ဟာကွာ … အလုပ်နားရက်လေ … အမေ့အိမ် မရောက်တာ ကြာလှပြီ … ညမအိပ်ပါဘူး … ညနေပိုင်း ပြန်လာကြမယ်လေ “

အောင်နိုင် အကျပ်ရိုက်သွားတော့သည်။အမှန်တော့ ဥပုတ်နေ့ အလုပ်ခွင့်ယူကာ လိုက်ပို့လျင် ရသော်လည်း လက်ထပ်ပြီး အမဖြစ်သူနှင့် စကားများကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိမ်ငှားနေရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် မိဘများမှ မကျေနပ်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖို့ ခက်နေရှာ၏။ ” ကိုအောင် … တကယ်ပြောတာပါ ချိုရယ် … အလုပ်က နားမရလို့ပါ “ အောင်နိုင်တယောက် ဘယ်လိုပင် ပြောပြော နောက်ဆုံး  ချစ်ဇနီးလေး အလို လိုက်ရတော့သည်။ သို့သော် သူလိုက်မပို့ပေ။ နောက်ရက် မနက် ရေဗူး လာပို့သော စိုးကျော်အား  အကူညီတောင်းလိုက်ရ၏။ ” အော် … ရပါတယ် အကိုရ … ကျနော် ဥပုတ်နေ့ဆို ဆိုင်ပိတ်တယ်လေ … လိုက်ပို့ ပေးပါ့မယ် “ ဥပုတ်နေ့ အောင်နိုင် အလုပ်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ မိဘအိမ် ခဏ ပြန်မည်မို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ညနေစာပါ ချက်ပေးလိုက်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်နေစဉ် မိုးကျော် ရောက်လာသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏ စောင့်ရန် ပြောပြီး ကော်ဖီ တခွက် ဖျော်ပေးထား၏။

” စိုးကျော် … ခဏစောင့် … ဟင်းကျက်တာနဲ့ ရေအမြန် ချိုးလိုက်မယ် “ ” ဟုတ် မမချို … အေးဆေးလုပ်ပါ “ ခင်ချိုနွယ် ဟင်းချက်ပြီးသည်နှင့် ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ချိုးလိုက်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးပုတ် နုတ်ခမ်းနီဆိုး အဝါရောင်  ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကားကြည့်ရင်း လီးအား  လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ” အား ရှီးးးး …… မမခှိုရယှ …… ခစှတယဗှာ … အားးးး အားးးး အားးးး … ရှီးးးးးးး းးးး “ ခင်ချိုနွယ့် နာမည်အား ရွတ်ဆိုကာ စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်စိမှိတ်ကာ တအီးအီး ညည်းနေပြန်သည်။

” ဟဲ့ … အိုရ် …… စိုးကျော် …… မင်း မင်း …… ဘာ တွေ လုပ် နေတာလဲ “ စိုးကျော်လက်ထဲမှ လီးကြီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ အံအောမှင်သက်ရင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား သတိလက်လွတ် ကြည့်နေမိသည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့်အား မှန်းထုနေစဉ် ပက်ပင်းမိသွားသဖြင့် ရှက်စိတ်အတူ ကာမစိတ်များ  တောက်လောင်သွားရ၏။ လက်မြန် ခြေမြန်ရှိသူပီပီ ခင်ချိူနွယ့် ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်တော့သည်။

” ဟာ … ကိုင်းဟာ … ဖြန်း ဖြန်း “ ခင်ချိုနွယ် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရှက်ဒေါသထွက်ပြီး စိုးကျော် ပါးအား ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင် သွားတော့သည်။ စိုးကျော်မှာ ချက်ချင်း သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်နား အရောက် နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်၏။ ” မင်း မင်း … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … စိုးကျော် … ဖယ်စမ်းဟာ “ ခင်ချိုနွယ်တစ်ယောက် ရန်တွေ့ရင်း ရုန်းကန်နေရာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရပြန်သည်။ ” ငါ့ မှာ … ယောကျၤား ရှိတယ် … မင်း သိသားနဲ့ ကွာ “ ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုန်းကန်နေရင်း အားပျော့ကာ အသံများ တုန်ယင်လာရ၏။ပက်လက် အနေထားနှင့်မို့ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား ထောက်မိနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ချွေးစေးများ ပျံနေသော ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းသားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။

” အု … မ လုပ် … ပြွတ်စ် … အာ … ဖလု … ပြွတ် ပြွတ် “ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရမ်းရှောင်နေရာ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ရင်း လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ပါတိတ်အကျႌလေး၏ နှိပ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်ပြန်သည်။ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလိုဖြစ်သော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ ” ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ် “ ” အိုးးး “ ခင်ချိုနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေတော့၏။ ” မ လုပ် နဲ့ …… ဖယ် … လွတ်စမ်း … လွတ် လွတ် “ လင်ဖြစ်သူပင် မစို့ဘူးသော နို့သီးခေါင်းလေးအား အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာရပြန်သည်။

” ပြွတ် … အင့် … နို့သီးခေါင်းလေးက … ပန်းရောင်လေး … မမချိုရာ …… လှလိုက်တာ “ ” အဟင့် ဟင့် … လွတ် ပါ “ ငြင်းနေပေမယ့် စိုးကျော်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ရင်း အုံလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် နို့အုံတဝိုက် ယားတက်လာရသည်။ နို့အုံအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ပေးရင်း အပေါ်က မိုးပြီးခွထားရာမှ ဘေးသို့ တစောင်းလှဲလိုက်ပြီး ထမိန် အား ညာလက်ဖြင့် ဗိုက်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြန်၏။ ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေး လှန်တက်လာစဉ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အရည်လေးစို့ကာ ဖေါင်းကြွနေသည်။မိုးကျော် တယောက် နိ့စို့နေရာမှ ဘေးတိုက်ထထိုင်ကာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဖိလိုက်ပြန်၏။

” ကြည့်ပါဦး … မမချို … စောက်ဖုတ်လေးက … ဖေါင်းနေတာပဲ “ ” အို့ … မဟုတ်ပဲနဲ့ … အဟင့် ဟင့် “ မိုးကျော် လက်ချောင်းလေးများက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိဆွဲပစ်ရာ ခက်ချိုနွယ် တယောက် ပေါင်တန်လေးစိကာ ငိုသံလေးနှင့် ပြောနေရှာသည်။ ” ပေါင်လေး ဖြဲပေးပါဦး … မမချိုရယ် … စောက်ပတ်လေးက … ပွတ်လို့ကောင်းလို့ပါ “ ” အဟင့် … ကျွတ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … အ အ “
ခင်ချိုနွယ်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း စိကာ မျက်ရည်များဝဲ၍ တောင်းပန်နေပြန်သည်။ သူစိမ်းယောကျၤား တစ်ဦးမှ ထမိန်လှန်ကာ စောက်ပတ်အား နိုက်ရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကာမစိတ်လေး နိုးထလာရ၏။

” အရည်တွေ ထွက်နေပြီ … ခံချင် နေပြီ ထင်တယ် … မမချို “ ” မဟုတ်ဘူး … မဟုတ်ဘူး … အဟင့် “ ခင်ချိုနွယ် ခေါင်းရမ်း ပြောနေစဉ် အတွင်းခံလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။သို့သော ကုတင်ပေါ် ကားထွက် နေသော ဖင်ကြီးက ဖိထားသဖြင့် စောက်ဖုတ် ပေါ်ရုံလေး ပေါင်လယ်ထိသာ ဆွဲရ၏။အတွင်းခံ အပေါ်မျော့ကြိုးလေးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်နှင့် ညှပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် နိုက်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် လက်ညိုး အသုံးပြုကာ ညှစ်ချေပေးရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်များ အမ်ကျလာ တော့၏။

” အ အ … အ …… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ “ ” အတွင်းခံလေး ချွတ်ရအောင် … မမချိုရာ … အရည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ် “
” မချွတ်ဘူး … မချွတ်ဘူး … ထပ်မနိုက်နဲ့တော့ “ သို့သော် စိုးကျော်မှာ စောက်စိလေးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေလိုက်သဖြင့် ခါးလေးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွား၏။ဖင်သားစိုင်ကြီး လေထဲ မြှောက်လာစဉ် ဇပ်ကနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သည်နှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ညာဘက်လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကာ ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား မထိတထိလေး ပွတ်ပေး နေပြန်၏။ခင်ချိုနွယ် တယောက် မခံစားဖူးသော အရသာအား ခံစားရင်း ကော့ပျံလာသည်။

” အ အားးးး … မ မ … မ ရ တော့ ဘူး …… အီးးးး ရှီးးးး … အားးးး အ အ “ ကော့ပျံနေစဉ် စိုးကျော်မှာ စောက်စိအား ကလ ိနေသော လက်အား ပြန်ရုပ်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်လေး ဖြစ်နေတော့၏။ ” အာ … ဘာ လို့ … ရပ် ပစ်တာလဲ … ကျွတ် “ အထိအတွေ့နောက်လိုက်ရင်း လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေး ရဲတွက်လာပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။ ” ပြွတ် … အ …… အမေ့ …… အဟင့် ဟင့် …… ထွက် ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ … အ အားးးး “ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည် များမှာ ကုတင်စောင်းကျော်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် စင်ကျကုန်သည်။ သူမကိုယ်သူမလည်း အံအော နေမိ၏ လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံခဲ့ချိန်တောင် ဒီလို အရသာမျိုး မရရှိဖူးခဲ့ပေ။ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် ခြေဖျားထောင် ခါးကော့ရင်း မိုးကျော်ရှေ့ အရှက်တရား ကင်းမဲ့ကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်မှ မျက်နှာလေး တစ်ဖက်သို့လှည့်ထားလိုက်သည်။

” မမချို … ကျနော် လိုးတော့မယ်နော် “ ” အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ရဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … စိုးကျော်ရယ် … မမချိုက အိမ်ထောင်သည်လေ … ဟင့် ဟင့် “ ” ဟာ … မမချိုကလည်း … အရည်တွေတောင် ထွက်နေတာကို “
စိုးကျော်မှာ စကားပြောရင်း ခင်ချိုနွယ့် အစိလေးအား ဒစ်ဖူးနှင့် ဖိကလော်လိုက်၏။ ” အ … မလုပ်ပါနဲ့ ဆို … မမချို … တောင်း ပန် ပန် … အ အားးးး … နာတယ်ဟ …… အမလေး သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ် “ ခင်ချိုနွယ် တောင်းပန်စကား မဆုံးခင် စောက်ပတ်ထဲ လီးဖြင့်တေ့ကာ ဇပ်ကနဲ့ ဖိသွင်းပစ်သည်။ ” မမချို စောက်ပတ်လေးက … ကျဉ်းလို့ပါ … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် … အရမ်းကောင်းလာမှပါ “ ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် စိုးကျော် လီးက ကြီးနေသဖြင့် သူမ အဖုတ်လေးမှာ မဆန့်မပြဲ ခံနေရရှာ၏။

” ဗျစ် … အအ … ဗျစ် ဘွတ် …… အ အားးးး ကွဲပြီနေမှာ အမလေးးးး … ထုတ်တော့ ထုတ် ထုတ် … မရဘူး … မင်းလီးကြီးက တအား ထွားတယ် … အ အ “ တကယ်လည်း အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး အနည်းငယ် ကွဲသွားပြီး လီးက တဝက်ကျော်ကျော် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ” ဘွတ် …… ဗျစ် …… အအ ……… ဖွပ် ဘွတ် … ကျွတ် …… သေပြီသေပြီ … အဟင့် ဟင့် … ကိုင်းဟာ … ဝှီးးးး … ဘုတ် … အွပ် … ဟင့် ဟင့် “ စိုးကျော် လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးရာ မခံနိုင်တော့သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီးမား တဘုံးဘုံး ထုကာ တွန်းပစ်လိုက်၏။သို့သော် စိုးကျော်ကလည်း ခင်ချိုနွယ် ပေါင်ကြားမှ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတော့သည်။စိုးကျော်မှာ လီးအား အဖျားထိ ထုတ်ကာ အရင်းထိ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပစ်၏။ တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ တွေ့လာသော ခင်ချိုနွယ် တယောက် မသိမသာလေး စောက်ဖုတ်အား ကော့ပေးကာ မျက်နှာအား ဘေးလွဲထားလိုက် ပြန်သည်။နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိလိုးရာ ခင်ချိုနွယ့် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့၏။

” အင့် … ဘွတ် ဘွတ် …… အ အားးးး …… ကျွတ် …… အဟင့် ဟင့် … ရှီးးးးး းးးး “ စိုးကျော်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ပါတိတ်အကျႌ နှိပ်သီးလေးများအား ဆွဲဖြုတ်ရာ ခင်ချိုနွယ်မှာ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိသဖြင့် အကျႌအား ဖြဲကာ အတွင်းဘက်မှ ဘောလီအား အလယ်မှ နို့အုံအောက် ဆွဲချပစ်၏။ ဘော်လီချိတ် တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းတင်းကားနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ ပူးကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်လာတော့သည်။ နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား တလှည့်စီစို့ကာ အားရပါးရ ဖိလိုးနေပြန်၏။

” ကျွတ် … အာ အာ … ရှီးးးးး …… ကောင်း ကောင်း ကောင်းတယ် …… အ အားးးး မထင်မှတ်ပဲ ခင်ချိုနွယ် ဆီက ရမ္မက်ညည်းသံ လေးများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိုးကျော်တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ ” အ …… အားးးး …… ပြီး ပြီး …… ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် …… ရှီးးးးး းးးးး ကျွတ် …… အာကွာ ……… အဟင့် ဟင့် “ ခင်ချိုနွယ်မှာ ပြီးခါနီးမို့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ့်ကာ စောက်ပတ်အား ကော့ပေးရင်း တအားအား ညည်းနေရှာသည်။ စိုးကျော်မှာလည်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း မေးကြောများ ထောင်လာကာ ခဏအကြာ နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။ ” အင်းဟင်း … အင်း ဟင်း … အ ရမ်း ကောင်း တယ် ကွာ … အ အ အားးးးး … အိ့ … ထွက် ထွက် ထွက်ပြီ … အမလေးးးးး အားးး အားးးး …… ရှီးးးးးး းးးးးးး ဟူးးးးးးးး အင်းအင်း “စိုးကျော် ကျောပြင်အား ဖက်တွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားကာ နို့နှစ်လုံးအား ထပ်စို့ခိုင်းရင်း မှေးနေတော့သည်။ မိဘအိမ်သို့ မသွားဖြစ်တော့ပဲ ယောကျၤားဖြစ်သူ အောင်နိုင် ပြန်မလာမချင်း ညနေစောင်းထိ ပုံစံ အမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရ၏။

” အေမ့” ၂ပတ်ခန့် အကြာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်လေးထဲ နောက်ကျောဘက်မှ သိုင်းဖက် ခံရကာ ဖင်ကြားထဲ ခုံးထနေသော အသားစိုင်ကြီး ဖိထောက်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရ၏။ ချွေးနံ့ ပြင်းပြင်းလေး ရရှိလိုက်သဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ လူအား အလိုလို သိရှိနေသည်။ ” ဖယ်ပါဦး … စိုးကျော်ရယ် … မမချို အသက်ရှူ ကျပ်တယ် “ ” ကျနော်တော့ … မမချိုကို တစ်သက်လုံး ဒီအတိုင်းလေး … ဖက်ထားခြင်တာ “ ” အိုရ် … အပိုတွေ … မမချိုက … အိမ်ထောင်သည်လေ “ ” ဟုတ်ပါတယ် … မမချိုရယ် … မဖြစ်နိုင်မှန်း သိပေမယ့် … အရမ်း ချစ်မိနေပြီ “ ” အာ ကြာ “ ခင်ချိုနွယ်တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိမ်ထောင်သည် ဆိုတာ မေ့သွားပြီး အပျို တစ်ယောက်လို ရင်ခုန် နေရပြန်သည်။ ” အရမ်းချစ်တယ် … မမချိုရယ် “ ” ချိုရေ … ထမင်းချိုင့် ထုတ်ပြီးပြီလား … အလုပ်သွားတော့မလို့ “ ရုတ်တရက် အောင်နိုင် စကားသံ ထွက်လာသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်ရော စိုးကျော်ပါ လူချင်း ခွာလိုက်ရ၏။

” အော် … စိုးကျော်ရော … ရောက်နေတာလား “ ” ဟုတ်တယ် … ကိုအောင် … ရေဗူး လာပို့ရင်း ကြောင်အိမ်တွေ ရွေ့ခိုင်းမလို … စိုးကျော်ကို မပြန်ခိုင်းသေးတာ “ မနက်ပိုင်း အလုပ်မသွားမှီ မယားဖြစ်သူနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ စိုးကျော်အား အတူတွေ့ရသဖြင့် လှမ်းမေးနေသည်။ မယားဖြစ်သူ ခင်ချိုနွယ့် စကားကြောင့် အောင်နိုင် တယောက် ညည ဆူညံ့နေသော ကြွက်သံများ သတိရလိုက်တော့၏။ ” အေးကွာ … ကြောင်အိမ်အောက်က … ကြွက်တွင်းတွေ … နေရာရွေ့ပြီးရင် … စိုးကျော်ကို လက်စနဲ့ … တွင်းတွေထဲ … ခဲကျိုးတွေ ထည့်ပိတ်ခိုင်းလိုက် “ ” ဟုတ် ဟုတ် … ကိုအောင်နိုင် … ကျနော် မပြန်သေးပါဘူး … မမချိုကို ကူလုပ်ပေးခဲ့မယ် “ ခင်ချိုနွယ် ထမင်းထုပ်ပြီးသည်နှင့် အောင်နိုင်မှာ စိုးကျော်နှင့် မယားဖြစ်သူအား နုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ အလုပ်သို့ ထွက်ခွါ သွားတော့၏။ အောင်နိုင်ထွက်သွား သည်နှင့် စိုးကျော်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ရှေ့ ဧည်ခန်းထဲ ထွက်လာရင်း အိမ်တံခါး တဖက်ပိတ်ကာ နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားကြသည်။

” ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … အင်းဟင်း “ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရာ စိုးကျော် လျှာဖျားလေးမှာ ခင်ချိုနွယ် ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေပေးနေ၏။ ခင်ချိုနွယ် လက်နှစ်ဖက်က စိုးကျော် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးစဉ် စိုးကျော် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေးပေါ်ရောက်လာပြီး ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ခင်ချိုနွယ် ထမိန်ပေါ်မှ ဗိုက်သားလေးအား ထောက်မိနေ၏။ ထိုစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ကြက်သီးများ ထလာရသည်။ တဆက်တည်း စိုးကျော် လက်တဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား အကျႌ အပြင်မှ ညှစ်ချေနေပြန်၏။ စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယများအောက် ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ အကျႌ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေစဉ် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်တံခါးပေါက်ဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရ၏။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားစဉ် ဘရာစီယာ အောက်မှ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်မှာ ရုန်းကြွနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ဘရာစီယာ ချိတ် မဖြုတ်တော့ဘဲ အပေါ် ပင့်တင်လိုက်ရာ အကြောစိမ်းများနှင့် နို့အုံထိပ်တွင် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာတော့၏။ စိုးကျော်၏ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေမှု့ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ ခေါင်းထောင်လာပြန်သည်။ စိုးကျော် နူတ်ခမ်းမှာ လည်တိုက်လေး ယက်ပေးနေရာမှ နို့အုံအား ဆွဲစုပ်ကာ လက်တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေပေးနေ၏။ နို့သီးခေါင်းအား သွားဖြင့် မနာ့တနာလေး ဖိကိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ တဟင်းဟင်းဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ကျလာသည်။

အနီးနား ထိုင်ခုံပေါ် အလိုက်သင့် ရွေ့ထိုင်ခိုင်းရင်း ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဗိုက်သား လေးအား လျှာဖြင့် ထိုးစွပေးလိုက်ပြန်၏။ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲရင်း အဖျားတက်သလို ဖြစ်နေရှာသည်။ ” ရှီးးးးး … စိုးကျော်ရယ် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ “ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ထိုင်ခုံ လက်တန်း ၂ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။ စိုးကျော် လက်များက ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ကာ ဆွဲချွတ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွပေးကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတော့၏။ ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေး အပေါ်မှ စောက်ပတ် အက်ကွဲ ကြောင်းလေးအား လက်ချောင်းလေးဖြင့် ထိုးဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။

” အ … အ … ရှီးးးး … စိုးကျော် … မမချို မနေတတ်တော့ဘူး … အင်းဟင်း “ စိုးကျော်မှာ ခါးဆန်ရင်း စောက်ပတ်လေးအား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပြီး တဆက်ဆက် တုန်နေသော ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲ စုပ်လိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ အငမ်းမရ ပါးစပ်အား ဆွဲစုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ချွဲကျိကျိ အရည်များ ရွှဲလာစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်း ချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား လိတ် ချွတ်လိုက်၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

” ဟူးးးး … မမချို … စောက်ပတ်က … လှလိုက်တာဗျာ “ စိုးကျော်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားများကြောင့် ခင်ချိုနွယ် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်း နေရှာ၏။ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အထက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” အင်းဟင်း … အ အ အားးးးး “ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာပါးစပ်မှ မပီမသ ညည်းငြူ နေစဉ် စိုးကျော်မှာ ပေါင်ကြား  မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှာဖျားဖြင့် ပင့်ယက်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့၏။

” ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … အ အ အ … အမလေးးး ရှီးးးးး “ ထိုင်ခုံပေါ် ပေါင်ဖြဲထိုင်နေသော ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနံရံ အပေါ်ဖက် နေရာအား ဖိပွတ်ပေးစဉ် မထိန်းနိုင်ရှာပဲ စောက်ရည် များ ပန်းထုတ်နေတော့၏။ ” အမလေး … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက် ထွက် … အ အားးးး … ထွက် ကုန် ပြီ ဟာ … ရှီးးးးး းးးး “
ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါး ကော့ထိုးရင်း ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် ဒီလို ခံစားမှု့မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မရဘူးပေ။

စိုးကျော်နှင့် တွေ့မှ ကာမ အရသာအား ထိထိမိမိလေး ရရှိနေ၏။ စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ အဖုတ်လေးအား စိုးကျော်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ တချီပြီးကာစ သွေးအေးသွားသော ရမ္မက်စိတ်တို့ ပြန်လည် ထကြွလာခဲ့သည်။ အကျႌချွတ်လိုက်စဉ် စိုးကျော်၏ ယောက်ျားပီသသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား စိုက်ကြည့်ကာ ပုဆိုးအား သူမ လက်လေးဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ပေး လိုက်၏။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားချိန် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် စိုးကျော်၏ ပေါင်ဂွထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။

” စိုးကျော် … ဒီပေါ် ထိုင်လိုက် … မမချို … မင်းလီးကို စုပ်ပေးဦးမယ် “ နေရာချင်း ချိန်းကာ ခက်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ စိုးကျော် လီးမှာ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် လက်ထဲ လက်မနှင့် လက်ညှိုး မထိပေ။ လီးအရည်ပြားအား အရင်းဘက် ဖြဲကြည့်ရာ ဒစ်ကြီးမှာ ရဲပြီး ကားထွက်လာသည်။ စိုးကျော် လီးမှာ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေး ယက်ပေး ကတည်းက တင်းပြောင်နေရာ လီးထိပ် အပေါက်မှ အရည်ကြည် လေးများ စို့နေတော့၏။ ခင်ချိုနွယ် မှာ လီးအား ဆွဲစုပ်ရာ လီးမှ ထွက်လာသော ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။ ပုံမှန် အခြေအနေမျိုးတွင် ရွံတတ်သော်လည်း ကာမစိတ် တောက်လောင် နေချိန်မို့ နူတ်ခမ်းအား အစွမ်းကုန် ဟကာ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်ငုံပစ်လိုက်၏။ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးပြန်သည်။

ခင်ချိုနွယ့် လျှာစွမ်းအောက် စိုးကျော်တယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စုပ်သပ်နေရတော့၏။ ” အားးးးးး ရှီးးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ … မမချိုရာ … အားဟား … ရှီးးးးး ရှီးးးးးး “ ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် အရင်က သင်ပြ ထားသည်အတိုင်း လျှာအား ပုံစံ အမျိုးမျိုး သုံးကာ လီးထိပ်အား ကလိရင်း ခဏ အကြာတွင် ဖြူဖွေး နေသော ခပ်ညှီညှီ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်နေသဖြင့် တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချ လိုက် တော့သည်။ ” အားးးးး ရပြီ ရပြီ … မမချို “ စိုးကျော် လီးကြီးမှာ အနည်းငယ် ပျော့သွားသည်က လွဲ၍ ကျမသွားသေးပေ။ ပင်ကိုယ် ကာမစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခဏစွပေးလိုက်သည်နှင့် ပြန်လည် မာထင်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုနွယ်အား ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တော့၏။

” အင့် … ဗျစ် ဗျစ် … အ …… ဇွိ ဇွိ … အားးး … ဘွတ် ဘွတ် “ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ် ခါးအောက် လက်နှစ်ဖက် လျှိုကာ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ ခါးကော့ပြီး ကြွတက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်၏။ နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားကြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော်အား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ မျက်နှာပေါ်တက်ခွရင်း ပါးစပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်သည်။စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်မှ လက်ကျန် စောက်ရည်များနှင့် သူကိုယ်တိုင် ပန်းထည့်ခဲ့သော လရည်များ စုပ်ယူမျိုချ ပစ်၏။ သုတ်ရည်များ ကုန်သည်နှင့် စောက်ပတ် တအုံလုံးသာ မက ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပေကပ်နေသော အရည်များပါ ပြောင်စင်သွားအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။

” ရှီးးးးး … အင်းဟင်း … ကောင်းလိုက်တာ … စိုးကျော် ရယ် “ ခင်ချိုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား တကိုယ်လုံး စိုးကျော် မနမ်းဘူးတဲ့ နေရာ မရှိတော့ပေ။ ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်တယောက် နောက်ဆုံး စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယ အောက် စွဲလမ်း သွားတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် လစ်သည်နှင့် စိုးကျော်အား အိမ်ခေါ်အလိုးခံကာ ကာမစည်းစိမ်များ ရယူနေတော့၏။ ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ခိုးစားေသာအသီးက ပိုခ်ိဳတယ္ စ/ဆုံး

ခုန ဖုန္းဆက္တာ ဒီမမအိမ္လား မသိဘူး ဟုတ္ … ေရဗူး မွာထားတာပါ က်ေနာ္ ဒီရပ္ကြက္ လမ္းထိပ္ကပါ … ေရသန႔္ ေရာင္းတာ … အၿမဲတမ္းယူရင္ အိမ္ လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္ “ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ အိမ္ေရွ႕ ထြက္ရပ္ေနစဥ္ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ တစင္းထိုးရပ္ကာ အသားညိဳညိဳ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ျဖင့္ ေကာင္ေလးမွ သူမအား ေမးေနသျဖင့္ ျပန္ေျဖေန၏။ ” ဟုတ္ကဲ့ ရွင္” ” ဒါနဲ႔ … ဒီအိမ္က အရင္ … ေရွ႕ေန ေဒၚသူဇာ … ေနတာမလား “ ” အဲဒါေတာ့ … မသိဘူး … က်မတို႔က … ေျပာင္းလာတာ ၂ပတ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာ … ေဘးအိမ္က အေဒၚတစ္ေယာက္က … ေရလိုခ်င္ ဖုန္းဆက္မွာေပးမယ္ ဆိုၿပီး … ဆက္ေပးတာပါ “

” ေအာ္ … ဟုတ္တယ္ … ေဒၚတိုးက … က်ေနာ့္ ေဖါက္သည္ပါ … က်ေနာ့္နာမည္က … စိုးေက်ာ္တဲ့ ခုလည္း ေဒၚတိုး အိမ္ေဘးက လူသစ္ဆိုလို႔ … အမ ရပ္ေနတာ ျမင္လို႔ ေမးၾကည့္လိုက္တာ “ ” ဟုတ္ … အဲ … အိမ္ထဲ ထိ … ပို႔ေပးပါ့လား “ ” ပို႔ေပးပါတယ္ … အမရဲ႕ … ကဲ ေနရာျပ “ စိုးေက်ာ္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ ထိုင္ေမာင္းေသာ ေနရာမွ ေျမႀကီးေပၚ ဆင္းရာ ေပါင္တဖက္အႂကြတြင္ ဒူးဆစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးေအာက္နားစက လွန္ကာ ေပါင္ၾကားမွ ငိုက္ဆင္းေနေသာ လီးမဲႀကီးႏွင့္ တြဲက်ေနေသာ လဥႏွစ္လုံးအား ခင္ခ်ိဳႏြယ္ လွစ္ကနဲ႔ ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။

” အာ “ အၾကည့္လြဲရင္း မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာ၏။ ” အမ… က်ေနာ့္ကို … ေနရာျပေလ “ ရွက္စိတ္မ်ား ဝင္ေရာက္ေနစဥ္ စိုးေက်ာ္ အသံေၾကာင့္ ျပန္ၾကည့္မိရာ မိုးေက်ာ္မွာ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ ေနာက္ခန္းမွ ေရသန႔္ဗူးႀကီး တဗူး  ပုခုံးေပၚ ထမ္းတာသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ” ဒီ ဒီ … ဒီဘက္ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ အသံတုန္ရီစြာ ေျပာရင္း အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။သူမ လက္ထပ္ၿပီးတာ ၁လခန႔္သာ ရွိေသး၏။  မဂၤလာေဆာင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေယာကၡမအိမ္ လိုက္ေနရာ ၁ပတ္သာ ေနခဲ့ရသည္။လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင္၏ အမ အပ်ိဳႀကီးႏွင့္ စကားမ်ားကာ ၂ပတ္အၾကာတြင္ ယခုလက္ရွိ အိမ္ေလးအား အေလာသုံးဆယ္ျဖင့္ ငွားေနလိုက္ၾက၏။

အရပ္ မနိမ့္မျမင့္ျဖင့္ မ်က္ခုံးထူထူ  မ်က္ဝန္းနက္ေလးျဖင့္ မ်က္ႏွာသြယ္ကာ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံႏြယ္မ်ားအား ဆံက်စ္ က်စ္ၿပီး ေနာက္ေက်ာဘက္ ခ်ထားေလ့ရွိ၏။ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးစား က်၍ မို႔ေမာက္ စူထြက္ေနေသာ ရင္သားမ်ားႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ ခါးေသး က်ဥ္ေလး ေအာက္  လုံးဝန္းေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ား ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ စိုးေက်ာ္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ႏွစ္ခန႔္က ေဈးထဲ ႀကဳံရာက်ဘမ္း လုပ္ရင္း အထည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ရွမ္းတ႐ုတ္မ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသြားခဲ့သည္။ထိုရွမ္းတ႐ုတ္မ၏ အထည္ထုပ္မ်ား နယ္သို႔ပို႔ရာ မိုးေက်ာ္မွာ ကားကိတ္မ်ားသို႔ လက္တြန္းလွည္းျဖင့္ ပို႔ေပးရ၏။ တျဖည္းျဖည္း လူခ်င္းရင္းႏွီးရာမွ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ရင္းႏွီးကာ လိုးနည္းေပါင္းစုံ တတ္ကြၽမ္းခဲ့ေတာ့သည္။

ခုလက္ရွိ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ ဝယ္သည့္အခ်ိန္ အထည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ရွမ္းတ႐ုတ္မ က လိုအပ္သည့္ ေငြေၾကး စိုက္ဝယ္ေပးကာ ေရသန႔္ဗူးေရာင္းေသာ ဆိုင္ခန္းေလး ငွားႏိုင္သည္အထိ ကူညီေပးခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ရွမ္းတ႐ုတ္မ၏ ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ရိတ္မိသြားရာ ေဈးထဲမွ ဆိုင္ခန္းအားေရာင္း၍ သူ႔မိန္းမသူ ေခၚကာ မူဆယ္သို႔ ျပန္သြားသည္ဟု ေနာက္ဆုံး သိလိုက္ရသည္။ ရွမ္းတ႐ုတ္မဆီမွ အေထာက္အပံ့ မရေတာ့ေပမယ္ ေရသန႔္ဗူး ေရာင္းေသာ လုပ္ငန္းေလး ေအာင္ျမင္လာေတာ့သည္။

ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင္ အလုပ္သြားလ်င္ အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ က်န္ေနရစ္တတ္သည္။ ေယာကၡမ အိမ္တြင္ ေယာင္းမႏွင့္ အဆင္မေျပရာ ဒီအိမ္ေလး ေျပာင္းလာၿပီးမွ တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ခ်က္လိုက္ ျပဳတ္လိုက္ ေလွ်ာ္လိုက္ ဖုတ္လိုက္ျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းသာေနရ၏။ တျဖည္းျဖည္း ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲ ၆လ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေနလာခဲ့ရာ ရပ္ကြက္ထဲ အသိမိတ္ေဆြမ်ား ရရွိလာကာ တခ်ိဳ႕ဆို စားအိမ္ ေသာက္အိမ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေအာင္ႏိုင္မွာလည္း မယားျဖစ္သူ ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသျဖင့္ ေနာက္ဆံမတင္းေတာ့ပဲ အလုပ္ထဲတြင္ စိတ္ႏွစ္ထားေတာ့၏။

” မမခ်ိဳ … ေရေရာက္ပီ ဗ်ိဳ႕ “ ” ေအးေအး … စိုးေက်ာ္ … ေမာင္ေလး … အမ အဝတ္လဲေနလို႔ … အိမ္ထဲ တခါတည္း ယူခဲ့လိုက္ “ ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္စား လဲေနသျဖင့္ အိပ္ခန္းထဲမွပင္ အိမ္ေရွ႕ လွမ္းေအာ္ လိုက္သည္။ေပ၂၀ ေပ၄၀ ထရံကာ သြပ္မိုး အိမ္ေလးတြင္ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းႏွင့္ အိပ္ခန္းမွာ ကပ္လ်က္မို႔ အခန္းထဲမွ အိမ္ေရွ႕သို ေအာ္သံ ပီပီသသ ၾကားေနရ၏။အက်ႌလဲၿပီးသားမို႔ စကပ္ထမိန္ အျမန္ဝတ္ရင္း ပိုက္ဆံ၅၀၀တန္ေလး ကိုင္ကာ ထြက္လာရာ စိုးေက်ာ္မွာ ေရးဗူး အေဟာင္းျဖင့္ အသစ္လဲကာ ဗူးေဟာင္းမွ  လက္က်န္ေရမ်ားအား ေဘးနားမွ သြပ္ပုံေလးထဲ သြန္ထည့္ေပးေနရွာသည္။ ” ကဲ … ရၿပီ … မမခ်ိဳ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ အနားေရာက္လာစဥ္ စိုးေက်ာ္ ပုဆိုးျပင္ ဝတ္ရာ လေမႊးအုံ ပါးပါးေလးေအာက္ ငိုက္က်ေနေသာ လီးႀကီးအား ဒုတိယ အႀကိမ္ ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။

” အာကြာ … စိုးေက်ာ္ ရာ … ပုဆိုးဝတ္ရင္ ေသခ်ာဝတ္ပါ … မင္းဟာကလဲ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝ ေရာက္ေသာ္လည္း အရွက္အေၾကာက္ ႀကီးသူမို႔ လင္မယား ဆက္ဆံ ရာတြင္ေတာင္ ထမိန္ေလးသာ လွန္ေပးေလ့ရွိသည္။ လင္ျဖဴသူ လီးကိုသာ ျမင္ဖူးထားေသာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ အဖို႔ စိုးေက်ာ္လီးႀကီး ျမင္တိုင္း ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ေလ့ ရွိေသာအသားညိဳညိဳ လူေကာင္ထြားထြား စိုးေက်ာ္ ခႏၶာကိုယ္မွ ႂကြက္သားေျမာင္းႀကီးမ်ား ျမင္တိုင္း လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင္၏ ကိုယ္လုံးျဖင့္ ယွဥ္ၾကည့္ တတ္လာသည္။

စိုးေက်ာ္မွာလည္း ခင္ခ်ိဳႏြယ္တို႔အိမ္ ေရစပို႔ကတည္းက ခင္ခ်ိဳႏြယ္၏ ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲ တေႏြးေႏြးျဖင့္  မ႐ိုးမယြျဖစ္ေနရ၏။ခုလည္း ခင္ခ်ိဳႏြယ္ အနားေရာက္သည္ႏွင့္ ပုဆိုးျဖန႔္ဝတ္ကာ လီးအား မျမင္ ျမင္ေအာင္ ျပလိုက္၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ  မဂၤလာေဆာင္တခုသို႔ သြားရန္ အနက္ေရာင္လက္ျပတ္ ခါးတိုအက်ႌႏွင့္ ထမိန္စကပ္အေပ်ာ့သားေလး  ဝတ္ဆင္ထားသည္။ဇာအက်ႌလက္ျပတ္ေလးမွာ ပါးလႊာသျဖင့္ ႏို႔အုံအား ဖုံးထားေသာ ေဘာ္လီအနီေရာင္ေလးအား  အနီးကပ္ျမင္ေနရ၏။ခါတိုအက်ႌေအာက္နားစ ေလးေဘး အသားစိုင္ေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ စကပ္ ထမိန္ေအာက္ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမွာ  ေကာ့ထြက္ ဝိုင္းစက္ေနေတာ့သည္။ ” လွလိုက္တာ … မမခ်ိဳရယ္ “ ” ဟင္ “ ပိုက္ဆံေပးေနစဥ္ စိုးေက်ာ္စကားေၾကာင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားသည္။

” တကယ္ပါဗ်ာ … အရပ္ထဲက အပ်ိဳေတြ ရႈံးေအာင္ကို လွတာ “ ထပ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး ပန္းေရာင္သန္းလာျပန္၏။ ” ဟိတ္ … ေမာင္ႏွမခ်င္းေနာ္ … ဘာေတြေျပာေနတာလဲ “ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမအလွအား ခ်ီးမြန္းေနသျဖင့္ ရွက္ေသြးႂကြယ္ကာ ရင္ခုန္ ေနမိေတာ့သည္။ စိုးေက်ာ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ အိမ္ေသာ့ခတ္ကာ မဂၤလာေဆာင္သို႔ ဆိုင္ကယ္ ကိုယ္တိုင္ေမာင္း၍ ထြက္လာခဲ့လိုက္၏။ မဂၤလာေဆာင္ကအျပန္ သတို႔သမီး မိသားစုမ်ား ဓတ္ပုံအတူ႐ိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း မိဘႏွစ္ပါးအား သတိရမိေနသည္။ အိမ္မေရာက္တာလဲ ၆လ ၇လ ေလာက္ရွိၿပီမို႔ ညပိုင္း လင္ျဖစ္သူႏွင့္ ထမင္း အတူစားရင္း ဥပုတ္ေန႔ အလုပ္နားရက္ မိဘအိမ္ ခဏျပန္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာျပေန၏။ ” ကိုေအာင္ … နက္ဖန္ ခ်ိဳ႕ကို … အေမတို႔အိမ္ လိုက္ပို႔ေပးပါ့လား … မေရာက္တာလည္း ၾကာၿပီ “ ” ဒီရက္ထဲ … အလုပ္က နားမရဘူး … ခ်ိဳရဲ႕ … ပစၥည္းေတြ … နယ္ပို႔ေနရတာ … တဆိုင္လုံး မနားရဲၾကဘူး “ ” ဟာကြာ … အလုပ္နားရက္ေလ … အေမ့အိမ္ မေရာက္တာ ၾကာလွၿပီ … ညမအိပ္ပါဘူး … ညေနပိုင္း ျပန္လာၾကမယ္ေလ “

ေအာင္ႏိုင္ အက်ပ္႐ိုက္သြားေတာ့သည္။အမွန္ေတာ့ ဥပုတ္ေန႔ အလုပ္ခြင့္ယူကာ လိုက္ပို႔လ်င္ ရေသာ္လည္း လက္ထပ္ၿပီး အမျဖစ္သူႏွင့္ စကားမ်ားကာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး အိမ္ငွားေနရသျဖင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ မိဘမ်ားမွ မေက်နပ္သည္မို႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ဖို႔ ခက္ေနရွာ၏။ ” ကိုေအာင္ … တကယ္ေျပာတာပါ ခ်ိဳရယ္ … အလုပ္က နားမရလို႔ပါ “ ေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ဘယ္လိုပင္ ေျပာေျပာ ေနာက္ဆုံး  ခ်စ္ဇနီးေလး အလို လိုက္ရေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူလိုက္မပို႔ေပ။ ေနာက္ရက္ မနက္ ေရဗူး လာပို႔ေသာ စိုးေက်ာ္အား  အကူညီေတာင္းလိုက္ရ၏။ ” ေအာ္ … ရပါတယ္ အကိုရ … က်ေနာ္ ဥပုတ္ေန႔ဆို ဆိုင္ပိတ္တယ္ေလ … လိုက္ပို႔ ေပးပါ့မယ္ “ ဥပုတ္ေန႔ ေအာင္ႏိုင္ အလုပ္သြားသည္ႏွင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ မိဘအိမ္ ခဏ ျပန္မည္မို႔ လင္ျဖစ္သူ အတြက္ ညေနစာပါ ခ်က္ေပးလိုက္သည္။မီးဖိုခန္းထဲ ဟင္းခ်က္ေနစဥ္ မိုးေက်ာ္ ေရာက္လာသျဖင့္ ဧည့္ခန္းထဲ ခဏ ေစာင့္ရန္ ေျပာၿပီး ေကာ္ဖီ တခြက္ ေဖ်ာ္ေပးထား၏။

” စိုးေက်ာ္ … ခဏေစာင့္ … ဟင္းက်က္တာနဲ႔ ေရအျမန္ ခ်ိဳးလိုက္မယ္ “ ” ဟုတ္ မမခ်ိဳ … ေအးေဆးလုပ္ပါ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ဟင္းခ်က္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ကာ ခပ္သြက္သြက္ ခ်ိဳးလိုက္ၿပီး မိတ္ကပ္ပါးပါးပုတ္ ႏုတ္ခမ္းနီဆိုး အဝါေရာင္  ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ေလး ဝတ္ကာ ဧည့္ခန္းဘက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ စိုးေက်ာ္မွာ ဧည့္ခန္းထဲ ဖုံးဖြင့္ၿပီး အျပာကားၾကည့္ရင္း လီးအား  လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ဂြင္းထုေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ” အား ရွီးးးး …… မမခႈိရယွ …… ခစွတယဗွာ … အားးးး အားးးး အားးးး … ရွီးးးးးးး းးးး “ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ နာမည္အား ႐ြတ္ဆိုကာ စိုးေက်ာ္ တစ္ေယာက္ မ်က္စိမွိတ္ကာ တအီးအီး ညည္းေနျပန္သည္။

” ဟဲ့ … အိုရ္ …… စိုးေက်ာ္ …… မင္း မင္း …… ဘာ ေတြ လုပ္ ေနတာလဲ “ စိုးေက်ာ္လက္ထဲမွ လီးႀကီးမွာ တဆက္ဆက္တုန္ရင္း ဒစ္ႀကီးမွာ ကားထြက္ေန၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ အံေအာမွင္သက္ရင္း လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင့္လီးထက္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီးအား သတိလက္လြတ္ ၾကည့္ေနမိသည္။ စိုးေက်ာ္မွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္အား မွန္းထုေနစဥ္ ပက္ပင္းမိသြားသျဖင့္ ရွက္စိတ္အတူ ကာမစိတ္မ်ား  ေတာက္ေလာင္သြားရ၏။ လက္ျမန္ ေျချမန္ရွိသူပီပီ ခင္ခ်ိဴႏြယ့္ ထမိန္အား ဆြဲခြၽတ္ပစ္ေတာ့သည္။

” ဟာ … ကိုင္းဟာ … ျဖန္း ျဖန္း “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ရွက္ေဒါသထြက္ၿပီး စိုးေက်ာ္ ပါးအား ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ ႐ိုက္ကာ သူမ အိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္ သြားေတာ့သည္။ စိုးေက်ာ္မွာ ခ်က္ခ်င္း သူမေနာက္မွ ကပ္လိုက္သြားကာ အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္နား အေရာက္ ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ ကုတင္ေပၚ ဖိလွဲလိုက္၏။ ” မင္း မင္း … မမိုက္႐ိုင္းနဲ႔ … စိုးေက်ာ္ … ဖယ္စမ္းဟာ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္တစ္ေယာက္ ရန္ေတြ႕ရင္း ႐ုန္းကန္ေနရာ ႏို႔အုံမ်ားအား ညႇစ္ေခ်ခံလိုက္ရျပန္သည္။ ” ငါ့ မွာ … ေယာက်ၤား ရွိတယ္ … မင္း သိသားနဲ႔ ကြာ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ ႐ုန္းကန္ေနရင္း အားေပ်ာ့ကာ အသံမ်ား တုန္ယင္လာရ၏။ပက္လက္ အေနထားႏွင့္မို႔ စိုးေက်ာ္ ပုဆိုးအတြင္းမွ လီးႀကီးမွာ သူမေပါင္ဂြေလးအား ေထာက္မိေနျပန္သည္။ စိုးေက်ာ္မွာ ေခြၽးေစးမ်ား ပ်ံေနေသာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ မ်က္ႏွာေလးအား ၾကည့္ရင္း ႏူတ္ခမ္းသားေလးအား ဆြဲစုပ္လိုက္၏။

” အု … မ လုပ္ … ႁပြတ္စ္ … အာ … ဖလု … ႁပြတ္ ႁပြတ္ “ ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာေလး ရမ္းေရွာင္ေနရာ စိုးေက်ာ္မွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား မိမိရရ ဆြဲစုပ္ရင္း လက္ႏွစ္ဘက္ကလည္း ပါတိတ္အက်ႌေလး၏ ႏွိပ္သီးမ်ား ဆြဲျဖဳတ္ကာ ေဘာ္လီအား ေအာက္ဆြဲခ်ပစ္ျပန္သည္။ ေဘာ္လီေရွ႕ျခမ္းမွ ပင့္တင္ထားသလိုျဖစ္ေသာ ရင္သားစိုင္ ႏွစ္ဖက္အား ပါးစပ္ျဖင့္ ဆြဲစုပ္ပစ္သည္။ ” ႁပြတ္ ႁပြတ္ … ပလပ္ … ႁပြတ္ “ ” အိုးးး “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ယင္ေနေတာ့၏။ ” မ လုပ္ နဲ႔ …… ဖယ္ … လြတ္စမ္း … လြတ္ လြတ္ “ လင္ျဖစ္သူပင္ မစို႔ဘူးေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား အစို႔ခံလိုက္ရသျဖင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ရင္ဘတ္ႀကီး ႂကြတက္လာရျပန္သည္။

” ႁပြတ္ … အင့္ … ႏို႔သီးေခါင္းေလးက … ပန္းေရာင္ေလး … မမခ်ိဳရာ …… လွလိုက္တာ “ ” အဟင့္ ဟင့္ … လြတ္ ပါ “ ျငင္းေနေပမယ့္ စိုးေက်ာ္မွာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား စို႔ရင္း အုံလိုက္ ပါးစပ္ထဲ ဆြဲစုပ္လိုက္သျဖင့္ ႏို႔အုံတဝိုက္ ယားတက္လာရသည္။ ႏို႔အုံအား ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား လွ်ာျဖင့္ ဝိုက္ေပးရင္း အေပၚက မိုးၿပီးခြထားရာမွ ေဘးသို႔ တေစာင္းလွဲလိုက္ၿပီး ထမိန္ အား ညာလက္ျဖင့္ ဗိုက္ေပၚဆြဲတင္လိုက္ျပန္၏။ ပါတိတ္ထမိန္ ေအာက္နားစေလး လွန္တက္လာစဥ္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေအာက္မွ ေစာက္ပတ္အုံေလးမွာ အရည္ေလးစို႔ကာ ေဖါင္းႂကြေနသည္။မိုးေက်ာ္ တေယာက္ နိ႔စို႔ေနရာမွ ေဘးတိုက္ထထိုင္ကာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ေပါင္ဂြထဲ လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ ဖိလိုက္ျပန္၏။

” ၾကည့္ပါဦး … မမခ်ိဳ … ေစာက္ဖုတ္ေလးက … ေဖါင္းေနတာပဲ “ ” အို႔ … မဟုတ္ပဲနဲ႔ … အဟင့္ ဟင့္ “ မိုးေက်ာ္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျပင္မွ ဖိဆြဲပစ္ရာ ခက္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ေပါင္တန္ေလးစိကာ ငိုသံေလးႏွင့္ ေျပာေနရွာသည္။ ” ေပါင္ေလး ၿဖဲေပးပါဦး … မမခ်ိဳရယ္ … ေစာက္ပတ္ေလးက … ပြတ္လို႔ေကာင္းလို႔ပါ “ ” အဟင့္ … ကြၽတ္ … မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ … အ အ “
ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း စိကာ မ်က္ရည္မ်ားဝဲ၍ ေတာင္းပန္ေနျပန္သည္။ သူစိမ္းေယာက်ၤား တစ္ဦးမွ ထမိန္လွန္ကာ ေစာက္ပတ္အား ႏိုက္ရင္း တစ္တစ္ခြခြ ေျပာေနသျဖင့္ ရွက္စိတ္နဲ႔အတူ ကာမစိတ္ေလး ႏိုးထလာရ၏။

” အရည္ေတြ ထြက္ေနၿပီ … ခံခ်င္ ေနၿပီ ထင္တယ္ … မမခ်ိဳ “ ” မဟုတ္ဘူး … မဟုတ္ဘူး … အဟင့္ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ေခါင္းရမ္း ေျပာေနစဥ္ အတြင္းခံေလးအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။သို႔ေသာ ကုတင္ေပၚ ကားထြက္ ေနေသာ ဖင္ႀကီးက ဖိထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ ေပၚ႐ုံေလး ေပါင္လယ္ထိသာ ဆြဲရ၏။အတြင္းခံ အေပၚေမ်ာ့ႀကိဳးေလးအား ညာလက္ျဖင့္ ဆြဲရင္း ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ညႇပ္ထားေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ႏိုက္လိုက္ျပန္သည္။ ေစာက္စိေလးအား လက္မႏွင့္ လက္ညိဳး အသုံးျပဳကာ ညႇစ္ေခ်ေပးရာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ပြက္ကနဲ႔ ေစာက္ရည္မ်ား အမ္က်လာ ေတာ့၏။

” အ အ … အ …… ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ “ ” အတြင္းခံေလး ခြၽတ္ရေအာင္ … မမခ်ိဳရာ … အရည္ေတြ စိုကုန္လိမ့္မယ္ “
” မခြၽတ္ဘူး … မခြၽတ္ဘူး … ထပ္မႏိုက္နဲ႔ေတာ့ “ သို႔ေသာ္ စိုးေက်ာ္မွာ ေစာက္စိေလးအား ခပ္တင္းတင္း ညႇစ္ေခ်လိုက္သျဖင့္ ခါးေလးတုန္ကာ ဖင္ႀကီး ႂကြတက္သြား၏။ဖင္သားစိုင္ႀကီး ေလထဲ ေျမႇာက္လာစဥ္ ဇပ္ကနဲ႔ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေလးအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေဘာင္းဘီ ကြၽတ္သည္ႏွင့္ ဆီးခုံးေပၚမွ ေစာက္ေမႊးအုံေလးအား ညာဘက္လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ကာ ေခါင္းေထာင္ ေနေသာ အစိေလးအား မထိတထိေလး ပြတ္ေပး ေနျပန္၏။ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ မခံစားဖူးေသာ အရသာအား ခံစားရင္း ေကာ့ပ်ံလာသည္။

” အ အားးးး … မ မ … မ ရ ေတာ့ ဘူး …… အီးးးး ရွီးးးး … အားးးး အ အ “ ေကာ့ပ်ံေနစဥ္ စိုးေက်ာ္မွာ ေစာက္စိအား ကလ ိေနေသာ လက္အား ျပန္႐ုပ္လိုက္ရာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ဇပ္ငင္ဇပ္ငင္ေလး ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ” အာ … ဘာ လို႔ … ရပ္ ပစ္တာလဲ … ကြၽတ္ “ အထိအေတြ႕ေနာက္လိုက္ရင္း လြတ္ကနဲ႔ ေျပာၿပီးမွ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြက္လာျပန္သည္။ စိုးေက်ာ္မွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား ၿဖဲကာ မာခဲေနေသာ ေစာက္စိေလးအား ဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့၏။ ” ႁပြတ္ … အ …… အေမ့ …… အဟင့္ ဟင့္ …… ထြက္ ထြက္ ထြက္ကုန္ၿပီ … အ အားးးး “ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပန္းထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္ မ်ားမွာ ကုတင္ေစာင္းေက်ာ္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ စင္က်ကုန္သည္။ သူမကိုယ္သူမလည္း အံေအာ ေနမိ၏ လင္ျဖစ္သူအား အလိုးခံခဲ့ခ်ိန္ေတာင္ ဒီလို အရသာမ်ိဳး မရရွိဖူးခဲ့ေပ။ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ အေနထားႏွင့္ ေျခဖ်ားေထာင္ ခါးေကာ့ရင္း မိုးေက်ာ္ေရွ႕ အရွက္တရား ကင္းမဲ့ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္း ေနေတာ့၏။ေစာက္ရည္မ်ား ကုန္မွ မ်က္ႏွာေလး တစ္ဖက္သို႔လွည့္ထားလိုက္သည္။

” မမခ်ိဳ … က်ေနာ္ လိုးေတာ့မယ္ေနာ္ “ ” အဟင့္ ဟင့္ … မလုပ္ရဘူး … မလုပ္ပါနဲ႔ … ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ပါေတာ့ … စိုးေက်ာ္ရယ္ … မမခ်ိဳက အိမ္ေထာင္သည္ေလ … ဟင့္ ဟင့္ “ ” ဟာ … မမခ်ိဳကလည္း … အရည္ေတြေတာင္ ထြက္ေနတာကို “
စိုးေက်ာ္မွာ စကားေျပာရင္း ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ အစိေလးအား ဒစ္ဖူးႏွင့္ ဖိကေလာ္လိုက္၏။ ” အ … မလုပ္ပါနဲ႔ ဆို … မမခ်ိဳ … ေတာင္း ပန္ ပန္ … အ အားးးး … နာတယ္ဟ …… အမေလး ေသပါၿပီ …… ကြၽတ္ကြၽတ္ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ေတာင္းပန္စကား မဆုံးခင္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးျဖင့္ေတ့ကာ ဇပ္ကနဲ႔ ဖိသြင္းပစ္သည္။ ” မမခ်ိဳ ေစာက္ပတ္ေလးက … က်ဥ္းလို႔ပါ … ခဏေလး ေအာင့္ခံလိုက္ … အရမ္းေကာင္းလာမွပါ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ အိမ္ေထာင္သည္ဆိုေပမယ့္ စိုးေက်ာ္ လီးက ႀကီးေနသျဖင့္ သူမ အဖုတ္ေလးမွာ မဆန႔္မၿပဲ ခံေနရရွာ၏။

” ဗ်စ္ … အအ … ဗ်စ္ ဘြတ္ …… အ အားးးး ကြဲၿပီေနမွာ အမေလးးးး … ထုတ္ေတာ့ ထုတ္ ထုတ္ … မရဘူး … မင္းလီးႀကီးက တအား ထြားတယ္ … အ အ “ တကယ္လည္း အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေလး အနည္းငယ္ ကြဲသြားၿပီး လီးက တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ဝင္သြားေတာ့သည္။ ” ဘြတ္ …… ဗ်စ္ …… အအ ……… ဖြပ္ ဘြတ္ … ကြၽတ္ …… ေသၿပီေသၿပီ … အဟင့္ ဟင့္ … ကိုင္းဟာ … ဝွီးးးး … ဘုတ္ … အြပ္ … ဟင့္ ဟင့္ “ စိုးေက်ာ္ လီးအဆုံးထိ ပစ္လိုးရာ မခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ရင္ဘတ္ႀကီးမား တဘုံးဘုံး ထုကာ တြန္းပစ္လိုက္၏။သို႔ေသာ္ စိုးေက်ာ္ကလည္း ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ေပါင္ၾကားမွ အရည္႐ႊဲေနေသာ အဖုတ္ထဲ လီးအရင္းထိ ဖိကပ္ ထားေတာ့သည္။စိုးေက်ာ္မွာ လီးအား အဖ်ားထိ ထုတ္ကာ အရင္းထိ တခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုးပစ္၏။ တျဖည္းျဖည္း လီးအရသာ ေတြ႕လာေသာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ မသိမသာေလး ေစာက္ဖုတ္အား ေကာ့ေပးကာ မ်က္ႏွာအား ေဘးလြဲထားလိုက္ ျပန္သည္။ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ညႇစ္ေခ်ရင္း ခပ္သြက္သြက္ေလး ဖိလိုးရာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့တက္လာေတာ့၏။

” အင့္ … ဘြတ္ ဘြတ္ …… အ အားးးး …… ကြၽတ္ …… အဟင့္ ဟင့္ … ရွီးးးးး းးးး “ စိုးေက်ာ္မွာ မနားတမ္းလိုးရင္း ပါတိတ္အက်ႌ ႏွိပ္သီးေလးမ်ားအား ဆြဲျဖဳတ္ရာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ ျငင္းဆန္ျခင္း မရွိသျဖင့္ အက်ႌအား ၿဖဲကာ အတြင္းဘက္မွ ေဘာလီအား အလယ္မွ ႏို႔အုံေအာက္ ဆြဲခ်ပစ္၏။ ေဘာ္လီခ်ိတ္ တစ္ခုျပဳတ္သြားတိုင္းတင္းကားေနေသာ ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ေဘာ္လီေရွ႕ျခမ္းမွ ပင့္တင္ထားသလို ျဖစ္ရာ ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္မွာ ပူးကပ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ေထာင္လာေတာ့သည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ၂ခုအား တလွည့္စီစို႔ကာ အားရပါးရ ဖိလိုးေနျပန္၏။

” ကြၽတ္ … အာ အာ … ရွီးးးးး …… ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္းတယ္ …… အ အားးးး မထင္မွတ္ပဲ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ဆီက ရမၼက္ညည္းသံ ေလးမ်ား ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ စိုးေက်ာ္တေယာက္ ကာမစိတ္ ျပင္းထန္လာကာ မီးပြင့္မတတ္ ေဆာင့္လိုးပစ္သည္။ ” အ …… အားးးး …… ၿပီး ၿပီး …… ၿပီးေတာ့မယ္ … ထင္တယ္ …… ရွီးးးးး းးးးး ကြၽတ္ …… အာကြာ ……… အဟင့္ ဟင့္ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ ၿပီးခါနီးမို႔ ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္လိမ့္ကာ ေစာက္ပတ္အား ေကာ့ေပးရင္း တအားအား ညည္းေနရွာသည္။ စိုးေက်ာ္မွာလည္း မနားတမ္း ဆြဲလိုးရင္း ေမးေၾကာမ်ား ေထာင္လာကာ ခဏအၾကာ ေနာက္ဆုံးတခ်က္ ေဆာင့္လိုးရင္း လရည္မ်ား ပန္းထည့္ပစ္ေတာ့၏။ ” အင္းဟင္း … အင္း ဟင္း … အ ရမ္း ေကာင္း တယ္ ကြာ … အ အ အားးးးး … အိ့ … ထြက္ ထြက္ ထြက္ၿပီ … အမေလးးးးး အားးး အားးးး …… ရွီးးးးးး းးးးးးး ဟူးးးးးးးး အင္းအင္း “စိုးေက်ာ္ ေက်ာျပင္အား ဖက္တြယ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးစိမ္ထားကာ ႏို႔ႏွစ္လုံးအား ထပ္စို႔ခိုင္းရင္း ေမွးေနေတာ့သည္။ မိဘအိမ္သို႔ မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင္ ျပန္မလာမခ်င္း ညေနေစာင္းထိ ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အလိုးခံလိုက္ရ၏။

” ေအမ့” ၂ပတ္ခန႔္ အၾကာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္ေလးထဲ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ သိုင္းဖက္ ခံရကာ ဖင္ၾကားထဲ ခုံးထေနေသာ အသားစိုင္ႀကီး ဖိေထာက္လိုက္သျဖင့္ လန႔္သြားရ၏။ ေခြၽးနံ႔ ျပင္းျပင္းေလး ရရွိလိုက္သျဖင့္ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူအား အလိုလို သိရွိေနသည္။ ” ဖယ္ပါဦး … စိုးေက်ာ္ရယ္ … မမခ်ိဳ အသက္ရႉ က်ပ္တယ္ “ ” က်ေနာ္ေတာ့ … မမခ်ိဳကို တစ္သက္လုံး ဒီအတိုင္းေလး … ဖက္ထားျခင္တာ “ ” အိုရ္ … အပိုေတြ … မမခ်ိဳက … အိမ္ေထာင္သည္ေလ “ ” ဟုတ္ပါတယ္ … မမခ်ိဳရယ္ … မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္ … အရမ္း ခ်စ္မိေနၿပီ “ ” အာ ၾကာ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္တေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိမ္ေထာင္သည္ ဆိုတာ ေမ့သြားၿပီး အပ်ိဳ တစ္ေယာက္လို ရင္ခုန္ ေနရျပန္သည္။ ” အရမ္းခ်စ္တယ္ … မမခ်ိဳရယ္ “ ” ခ်ိဳေရ … ထမင္းခ်ိဳင့္ ထုတ္ၿပီးၿပီလား … အလုပ္သြားေတာ့မလို႔ “ ႐ုတ္တရက္ ေအာင္ႏိုင္ စကားသံ ထြက္လာသျဖင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ေရာ စိုးေက်ာ္ပါ လူခ်င္း ခြာလိုက္ရ၏။

” ေအာ္ … စိုးေက်ာ္ေရာ … ေရာက္ေနတာလား “ ” ဟုတ္တယ္ … ကိုေအာင္ … ေရဗူး လာပို႔ရင္း ေၾကာင္အိမ္ေတြ ေ႐ြ႕ခိုင္းမလို … စိုးေက်ာ္ကို မျပန္ခိုင္းေသးတာ “ မနက္ပိုင္း အလုပ္မသြားမွီ မယားျဖစ္သူႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ စိုးေက်ာ္အား အတူေတြ႕ရသျဖင့္ လွမ္းေမးေနသည္။ မယားျဖစ္သူ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ စကားေၾကာင့္ ေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ ညည ဆူညံ့ေနေသာ ႂကြက္သံမ်ား သတိရလိုက္ေတာ့၏။ ” ေအးကြာ … ေၾကာင္အိမ္ေအာက္က … ႂကြက္တြင္းေတြ … ေနရာေ႐ြ႕ၿပီးရင္ … စိုးေက်ာ္ကို လက္စနဲ႔ … တြင္းေတြထဲ … ခဲက်ိဳးေတြ ထည့္ပိတ္ခိုင္းလိုက္ “ ” ဟုတ္ ဟုတ္ … ကိုေအာင္ႏိုင္ … က်ေနာ္ မျပန္ေသးပါဘူး … မမခ်ိဳကို ကူလုပ္ေပးခဲ့မယ္ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ထမင္းထုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေအာင္ႏိုင္မွာ စိုးေက်ာ္ႏွင့္ မယားျဖစ္သူအား ႏုတ္ဆက္ရင္း အိမ္မွ အလုပ္သို႔ ထြက္ခြါ သြားေတာ့၏။ ေအာင္ႏိုင္ထြက္သြား သည္ႏွင့္ စိုးေက်ာ္ႏွင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ အိမ္ေရွ႕ ဧည္ခန္းထဲ ထြက္လာရင္း အိမ္တံခါး တဖက္ပိတ္ကာ ႏွစ္ဦးသား ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားၾကသည္။

” ႁပြတ္ႁပြတ္ … ႁပြတ္ႁပြတ္ … အင္းဟင္း “ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ရာ စိုးေက်ာ္ လွ်ာဖ်ားေလးမွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ပါးစပ္ထဲ ထိုးေမႊေပးေန၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ လက္ႏွစ္ဖက္က စိုးေက်ာ္ ေက်ာျပင္အား ပြတ္သပ္ေပးစဥ္ စိုးေက်ာ္ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ခါးေလးေပၚေရာက္လာၿပီး ဆီးခုံးခ်င္း ထိေအာင္ ဆြဲကပ္လိုက္သည္။ စိုးေက်ာ္ ပုဆိုးအတြင္းမွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးမွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ထမိန္ေပၚမွ ဗိုက္သားေလးအား ေထာက္မိေန၏။ ထိုစဥ္ စိုးေက်ာ္မွာ ႏူတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေနရာမွ လည္တိုင္ေလးအား ပါးစပ္ျဖင့္ ဖိစုပ္ကာ လွ်ာအျပားလိုက္ ယက္ေပးသျဖင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ၾကက္သီးမ်ား ထလာရသည္။ တဆက္တည္း စိုးေက်ာ္ လက္တဖက္မွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္အား အက်ႌ အျပင္မွ ညႇစ္ေခ်ေနျပန္၏။ စိုးေက်ာ္၏ အျပဳစု အယုယမ်ားေအာက္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။ အက်ႌ ၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ေနစဥ္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ အိမ္တံခါးေပါက္ဖက္ မ်က္လုံးေလး ခိုးၾကည့္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ႕ ျပင္းထန္လာရ၏။

ၾကယ္သီးအားလုံး ျပဳတ္သြားစဥ္ ဘရာစီယာ ေအာက္မွ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္ဖက္မွာ ႐ုန္းႂကြေနျပန္သည္။ စိုးေက်ာ္မွာ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ မျဖဳတ္ေတာ့ဘဲ အေပၚ ပင့္တင္လိုက္ရာ အေၾကာစိမ္းမ်ားႏွင့္ ႏို႔အုံထိပ္တြင္ ႏို႔သီးေခါင္း နီညိဳေလး ေပၚလာေတာ့၏။ စိုးေက်ာ္၏ ပြတ္သပ္ ညႇစ္ေခ်မႈ႕ေၾကာင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ေခါင္းေထာင္လာျပန္သည္။ စိုးေက်ာ္ ႏူတ္ခမ္းမွာ လည္တိုက္ေလး ယက္ေပးေနရာမွ ႏို႔အုံအား ဆြဲစုပ္ကာ လက္တဖက္က ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား ေခ်ေပးေန၏။ ႏို႔သီးေခါင္းအား သြားျဖင့္ မနာ့တနာေလး ဖိကိုက္ရာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ေခါင္းေလး ေမာ့တက္ကာ တဟင္းဟင္းျဖင့္ ဒူးမ်ား ၫြတ္က်လာသည္။

အနီးနား ထိုင္ခုံေပၚ အလိုက္သင့္ ေ႐ြ႕ထိုင္ခိုင္းရင္း ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ေပါင္ၾကားေရွ႕ ဒူးေထာက္ေနရာယူကာ ဗိုက္သား ေလးအား လွ်ာျဖင့္ ထိုးစြေပးလိုက္ျပန္၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ခါးေလး ဆက္ကနဲ႔ တုန္ကာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား ၿဖဲရင္း အဖ်ားတက္သလို ျဖစ္ေနရွာသည္။ ” ရွီးးးးး … စိုးေက်ာ္ရယ္ … ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေနတာလဲ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တေယာက္ ထိုင္ခုံ လက္တန္း ၂ဖက္အား လက္ႏွစ္ဖက္လုံး ဆုပ္ကိုင္ကာ ႏူတ္ခမ္းကိုက္ရင္း ညည္းတြားေနသည္။ စိုးေက်ာ္ လက္မ်ားက ထမိန္ အထက္ဆင္အား ျဖည္ကာ ဆြဲခြၽတ္စဥ္ ဖင္ႀကီး ႂကြေပးကာ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရေအာင္ ထႂကြလာေတာ့၏။ ထမိန္ ကြၽတ္သြားသည္ႏွင့္ ေပါင္ဂြထဲ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနီေရာင္ေလး အေပၚမွ ေစာက္ပတ္ အက္ကြဲ ေၾကာင္းေလးအား လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ထိုးဆြဲေပးလိုက္ျပန္သည္။

” အ … အ … ရွီးးးး … စိုးေက်ာ္ … မမခ်ိဳ မေနတတ္ေတာ့ဘူး … အင္းဟင္း “ စိုးေက်ာ္မွာ ခါးဆန္ရင္း ေစာက္ပတ္ေလးအား အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ အျပင္မွ ပြတ္သပ္ၿပီး တဆက္ဆက္ တုန္ေနေသာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ႏူတ္ခမ္း ေလးအား ဆြဲ စုပ္လိုက္၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာလည္း စိုးေက်ာ္ မ်က္ႏွာအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖမ္းကိုင္ကာ အငမ္းမရ ပါးစပ္အား ဆြဲစုပ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ ခြၽဲက်ိက်ိ အရည္မ်ား ႐ႊဲလာစဥ္ စိုးေက်ာ္မွာ ႏူတ္ခမ္း ခ်င္း ေတ့စုပ္ေနရာမွ ဒူးေထာက္ ျပန္ထိုင္ကာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးအား လိတ္ ခြၽတ္လိုက္၏။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကြၽတ္သြားသည္ႏွင့္ အေမႊးမ်ား ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလး ေဖါင္းႂကြေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။

” ဟူးးးး … မမခ်ိဳ … ေစာက္ပတ္က … လွလိုက္တာဗ်ာ “ စိုးေက်ာ္၏ တစ္တစ္ခြခြ စကားမ်ားေၾကာင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းျဖင့္ မ်က္ႏွာေလး ပန္းေရာင္သန္း ေနရွာ၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ေစာက္ပတ္ေလးအား လက္ျဖင့္ ၿဖဲလိုက္ရာ ရဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ား အထက္ ေစာက္စိေလးအား ဖိေခ်ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ” အင္းဟင္း … အ အ အားးးးး “ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းေလး ကိုက္ကာပါးစပ္မွ မပီမသ ညည္းျငဴ ေနစဥ္ စိုးေက်ာ္မွာ ေပါင္ၾကား  မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေစာက္ပတ္ အက္ကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ပင့္ယက္လိုက္ရာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ တကိုယ္လုံး တုန္ခါ သြားေတာ့၏။

” ႁပြတ္ … ႁပြတ္ႁပြတ္ … ပလပ္ပလပ္ … အ အ အ … အမေလးးး ရွီးးးးး “ ထိုင္ခုံေပၚ ေပါင္ၿဖဲထိုင္ေနေသာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ေစာက္ပတ္အား လွ်ာျဖင့္ ပင့္ယက္ကာ လက္ခလယ္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ အတြင္းနံရံ အေပၚဖက္ ေနရာအား ဖိပြတ္ေပးစဥ္ မထိန္းႏိုင္ရွာပဲ ေစာက္ရည္ မ်ား ပန္းထုတ္ေနေတာ့၏။ ” အမေလး … မ ရ ေတာ့ ဘူး … ထြက္ ထြက္ … အ အားးးး … ထြက္ ကုန္ ၿပီ ဟာ … ရွီးးးးး းးးး “
ဖင္သားႀကီး ႂကြတက္လာကာ ခါး ေကာ့ထိုးရင္း ထိုင္လ်က္အေနထားျဖင့္ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားရသည္။ လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ဒီလို ခံစားမႈ႕မ်ိဳး တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မရဘူးေပ။

စိုးေက်ာ္ႏွင့္ ေတြ႕မွ ကာမ အရသာအား ထိထိမိမိေလး ရရွိေန၏။ ေစာက္ရည္ထြက္ၿပီးကာစ အဖုတ္ေလးအား စိုးေက်ာ္မွ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားႏွင့္ ပုဆိုးလွန္ၿပီး လီးထိပ္ျဖင့္ ပြတ္ေပးေနရာ တခ်ီၿပီးကာစ ေသြးေအးသြားေသာ ရမၼက္စိတ္တို႔ ျပန္လည္ ထႂကြလာခဲ့သည္။ အက်ႌခြၽတ္လိုက္စဥ္ စိုးေက်ာ္၏ ေယာက္်ားပီသသည့္ ခႏၶာကိုယ္အား စိုက္ၾကည့္ကာ ပုဆိုးအား သူမ လက္ေလးျဖင့္ ေခါင္းေပၚမွ ဆြဲခြၽတ္ေပး လိုက္၏။ ပုဆိုး ကြၽတ္သြားခ်ိန္ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားျဖင့္ စိုးေက်ာ္၏ ေပါင္ဂြထဲ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီး ေပၚထြက္လာသည္။

” စိုးေက်ာ္ … ဒီေပၚ ထိုင္လိုက္ … မမခ်ိဳ … မင္းလီးကို စုပ္ေပးဦးမယ္ “ ေနရာခ်င္း ခ်ိန္းကာ ခက္ခ်ိဳႏြယ္မွာ စိုးေက်ာ္ ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း လီးအား ဆုပ္ကိုင္လိုက္၏။ စိုးေက်ာ္ လီးမွာ လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင့္ လီးထက္ ႀကီးမား တုတ္ခိုင္သျဖင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ လက္ထဲ လက္မႏွင့္ လက္ညႇိဳး မထိေပ။ လီးအရည္ျပားအား အရင္းဘက္ ၿဖဲၾကည့္ရာ ဒစ္ႀကီးမွာ ရဲၿပီး ကားထြက္လာသည္။ စိုးေက်ာ္ လီးမွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ ေစာက္ပတ္ေလး ယက္ေပး ကတည္းက တင္းေျပာင္ေနရာ လီးထိပ္ အေပါက္မွ အရည္ၾကည္ ေလးမ်ား စို႔ေနေတာ့၏။ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ မွာ လီးအား ဆြဲစုပ္ရာ လီးမွ ထြက္လာေသာ ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ေလးက သူမ ႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာျပန္သည္။ ပုံမွန္ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ႐ြံတတ္ေသာ္လည္း ကာမစိတ္ ေတာက္ေလာင္ ေနခ်ိန္မို႔ ႏူတ္ခမ္းအား အစြမ္းကုန္ ဟကာ ဒစ္ႀကီးအား ဖမ္ငုံပစ္လိုက္၏။ ဒစ္ဖူးအား လွ်ာျဖင့္ ဝိုက္ယက္ကာ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ေပးကာ ပါးစပ္ထဲ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးျပန္သည္။

ခင္ခ်ိဳႏြယ့္ လွ်ာစြမ္းေအာက္ စိုးေက်ာ္တေယာက္ တအီးအီး ညည္းကာ စုပ္သပ္ေနရေတာ့၏။ ” အားးးးးး ရွီးးးးးးး …… ေကာင္းလိုက္တာ … ေကာင္းလိုက္တာ … မမခ်ိဳရာ … အားဟား … ရွီးးးးး ရွီးးးးးး “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာလည္း စိုးေက်ာ္ အရင္က သင္ျပ ထားသည္အတိုင္း လွ်ာအား ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးကာ လီးထိပ္အား ကလိရင္း ခဏ အၾကာတြင္ ျဖဴေဖြး ေနေသာ ခပ္ညႇီညႇီ လရည္မ်ား သူမပါးစပ္ထဲ ပန္းထုတ္ေနသျဖင့္ တဂြတ္ဂြတ္ႏွင့္ မ်ိဳခ် လိုက္ ေတာ့သည္။ ” အားးးးး ရၿပီ ရၿပီ … မမခ်ိဳ “ စိုးေက်ာ္ လီးႀကီးမွာ အနည္းငယ္ ေပ်ာ့သြားသည္က လြဲ၍ က်မသြားေသးေပ။ ပင္ကိုယ္ ကာမစိတ္ ျပင္းထန္သူမို႔ ခဏစြေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ျပန္လည္ မာထင္လာခဲ့သည္။ ခင္ခ်ိဳႏြယ္အား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ကာ လီးထိပ္အား ေစာက္ေခါင္းဝထဲ ေတ့ၿပီး ဖိလိုးလိုက္ေတာ့၏။

” အင့္ … ဗ်စ္ ဗ်စ္ … အ …… ဇြိ ဇြိ … အားးး … ဘြတ္ ဘြတ္ “ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္သြားသည္ႏွင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ခါးေအာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ လွ်ိဳကာ ဆြဲလိုးပစ္သည္။ ခါးေကာ့ၿပီး ႂကြတက္လာေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ေဆာင့္လိုးလိုက္ျပန္၏။ ႏွစ္ဦးသား မီးကုန္ရမ္းကုန္ လိုးရင္း အေတာ္ၾကာမွ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္ရွိ သြားၾကသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္မွာ စိုးေက်ာ္အား ပက္လက္လွန္ အိပ္ခိုင္းကာ မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြရင္း ပါးစပ္ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ေတ့ေပးလိုက္သည္။စိုးေက်ာ္မွာ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ေစာက္ပတ္မွ လက္က်န္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္ ပန္းထည့္ခဲ့ေသာ လရည္မ်ား စုပ္ယူမ်ိဳခ် ပစ္၏။ သုတ္ရည္မ်ား ကုန္သည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ တအုံလုံးသာ မက ဖင္ေပါက္ေလးထဲ ေပကပ္ေနေသာ အရည္မ်ားပါ ေျပာင္စင္သြားေအာင္ ယက္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။

” ရွီးးးးး … အင္းဟင္း … ေကာင္းလိုက္တာ … စိုးေက်ာ္ ရယ္ “ ခင္ခ်ိဳႏြယ္ ခႏၶာကိုယ္အား တကိုယ္လုံး စိုးေက်ာ္ မနမ္းဘူးတဲ့ ေနရာ မရွိေတာ့ေပ။ ဖင္ေပါက္ေလးပါ ယက္ေပးသျဖင့္ ခင္ခ်ိဳႏြယ္တေယာက္ ေနာက္ဆုံး စိုးေက်ာ္၏ အျပဳစု အယုယ ေအာက္ စြဲလမ္း သြားေတာ့သည္။ လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ႏိုင္ လစ္သည္ႏွင့္ စိုးေက်ာ္အား အိမ္ေခၚအလိုးခံကာ ကာမစည္းစိမ္မ်ား ရယူေနေတာ့၏။ ၿပီးပါၿပီ။