စိတ်ကြွစရာ

စိတ်ကြွစရာ

ရပ်ကွက်ကို ကျော်ပြီး လူပျက်တဲ့ပါတ်လမ်းလေးအတိုင်း ယဉ်ယဉ်နွယ် လျှောက်လာလိုက်သည်။ ညနေငါးနာရီခန့်အချိန်မို့ တိတ်ဆိတ်မှုဟာ သူမကိုခြောက်ခြားစေပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်း နှစ်ကျောင်းကို ကျော်ပြီး လမ်းချိုးလေးအတိုင်းချိုးကွေ့လိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ ခြံဝန်းကျယ်တွေနဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးတွေ။ အိမ်တွေနဲ့ နီးလာလေ ဆရာမလေး ရင်တွေတုန်လာလေပါပဲ။ ကျောင်းကတန်းလာရသည်မို့ အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံလေးပင် မလဲနိုင်။ လက်က ဆွဲခြင်းလေးနဲ့ ထားဝယ်ကြိမ်လုံးလေးပင်အစစ်ပါလာသေးသည်။

တစ်ကယ်ဆိုဒီအသိုင်း အဝိုင်းနှင့်သူမ လာလားမှမသက်ဆိုင်ပါ။ သို့ပေမဲ့ သူမရဲ့အလှတရားက ဂြိုလ်မွှေခဲ့သည်။ ဒီအသိုင်းအဝိုင်းက ကောင်လေးတစ်ယောက် ှူမအလှမှာ ငြိတွယ်ခဲ့ဖူးသည်။ အချစ်ရေးအချစ်ရာမှာ အတွေ့အကြုံနည်းတဲ့ကျွန်မ ပါတ်ဝန်းကျင်မှာ အပြောခံရမှာ စိုးရိမ်တဲ့စိတ်နဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငြင်းခဲ့ဖူးသည်။ အကျဉ်းခြုံလိုက်ပါစို့ ။ ထိုကောင်လေး ကွကိုယ်သတ်သေလုပ်သွားသည်။ ထိုသတင်းကြားကြားခြင်းသူမ စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ တိုက်ခန်းမှာတစ်ယောက်ထဲနေတယ်ဆိုတဲ့အသိကယ် ပါတ်ဝန်းကျင်ကို ကြောက်တာရယ်ပေါင်းပြီး သူမလုပ်မိတဲ့အမှားအတွက် လိပ်ပြာမလုံဖြစ်မိပါတယ်။ သိပ်မကြာခင်ကာလမှာ သူမမဘဝထဲ ကောင်လေးတစ်ယောက်ထပ်ဝင်လာတယ်။ မင်းထင်တဲ့ ။ သူ့အပြောတွေ မှာ သူမသာယာသွားတယ်ပေါ့။

တစ်နေ့သူနဲ့ ကော်ဖီအတူသောက်ပြီးသူက သူမကို တိုက်ခန်းပြန်လိုက်ပို့တယ်။ လမ်းတစ်ဝက်မှာတင်ယဉ်ယဉ်နွယ်အိပ်ပျော်သွားတယ်။ နောက်မနက်မှာ တွေ့လိုက်ရတာက သူမဖုန်းထဲက ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ သူမပုံတွေပဲ။ သူမ မင်းထင်နဲ့ဖုန်းပြောဖြစ်တယ်။ မင်းထင်ဟာသူမငြင်းလိုက်လို့ လုပ်သွားသူရဲ့ ညီတဲ့ ။ သူက သူမကို ဓာတ်ပုံတွေနဲ့ အကျပ်ကိုင်တယ် ။ သူမကို အမိန့်တွေပေးတယ် ။ သူ့အကို အတွက်လက်စားခြေဖို့ပေါ့။ ခြံနာပါတ် (5) သူမ လူခေါ်ဘဲလ်လေးတီးလိုက်တယ် ခဏကြာတော့ အင်းထင်က ထွက်လာပြီးတံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ခြံတံခါးကော အိမ်တံခါးကော အထဲက သော့ခါတ်လိုက်တယ်။ စားပွဲတစ်ခုခြားပြီး မင်းထင်နဲ့ ယဉ်ယဉ်နွယ် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေတယ်။ ကျွန်မကို ဘာအတွက်ခေါ်လိုက်တာလဲ……. စူးရဲတဲ့ အကြည့်တွေကို ရှောင်ရင်း ယဉ်ယဉ်နွယ် မေးလိုက်တယ်။ မင်းမှာမေးပိုင်ခွင့်မရှိဘူး………. သူမအပေါ် သူတစ်မျိုမျိုး အကျပ်ကိုင်အနိုင်ကျင့်လောက်သည်ဟုတွေးပြီးသားပါ။ ဒီနေ့ကစပြီး မင်း ငါခိုင်းတာတွေလုပ်ဖို့ အသက်ရှင်ရမယ်…..။ သူမခေါင်းကို ငုံ့ထားမိပါသည်။

မင်းထင် ထပြီးအပေါ်ထပ်ကို တတ်သွားသည်။ မကြာခင်မှာပဲ အိတ်ကလေးတစ်လုံးကိုင်ပြီး ပြန်ဆင်းလာသည်။ သူမစီထိုအိတ်ကို ပစ်ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ပေါ်ကျလာတဲ့ အထုတ်ထဲက သံသံခြင်းထိခါတ်သံတွေကြားရသည်။ သူက သူမအနောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ခါးကိုကိုင်းကာ သူမနောက်ကနေကပ်ပြီးပြောသည်။ နိုင်ငံခြားမှာ ငါ့အကိုသတင်းကြားကတည်းက မင်းအတွက်ရည်စူးပြီးဝယ်ထားတာလေ ဖွင့်ကြည့်ပါဦး….။ ယဉ်ယဉ်နွယ် တုံယင်နေသောလက်ဖြင့်အိတ်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ထိပ်တွေ သံကြိုးတွေ သူမမျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးဖြင့် နားမလည်စွာလှည့်ကြည့်သည်။ မင်းမိသားစု အရှက်မကွဲစေချင်ရင် ဒီနေ့ကစပြီး ငါခိုင်းသမျှလုပ်ပြီး ငါလုပ်သမျှခံရမယ် ယဉ်ယဉ်နွယ်…..။ သူကပြောပြီး သူမခြင်းလေးထဲက ကြိမ်လုံးကို ယူကာ ဒါမင်း ကျောင်းမှာ မင်းတပည့်တွေကို ရိုက်တဲ့ ကြိမ်လုံးလား……….။ ဟုတ်ပါတယ်။ ဆိုးတာပဲ ဒီကြိမ်လုံးနဲ့ မင်းအရိုက်ခံရတော့မယ်။ ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် သူမစိတ်တွေအပြင်းအထန်လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူမတစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ အရိုက်မခံဘူးပါ။

တပည့်တွေကိုလဲ သိပ်ရိုက်လေ့မရှိ ကြိမ်လုံးကို ခြောက်လှန့်ရုံသာသုံးသည်။ အခု သူမကို ရိုက်မည်တဲ့ ။ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အပြောအဆိုတွေမှာ သူမသိမ်ငယ်မိသည်။ လက်ရှိ သူမက သူ့ပိုင်နက်ထဲမှာ ။ ကျားရှေ့က ယုန်သူငယ်ပင်ထွက်ပြေးခွင့်ရှိသေးသည်။ သူမက လည်စဉ်းခံရုံသာ….။ အရိုက်မခံချင်ရင် လိမ်လိမ်မာမာနေပေါ….. မတ်တပ်ရပ်လိုက်စမ်းပါ ယဉ်ယဉ်နွယ်။ ငါ့အကိုကို ဖမ်းစားသွားတဲ့ အလှတရားတွေကို ငါကြည့်ချင်လို့……… အေးစက်စက် အမိန့်သံနဲ့ ခိုင်းစေမှုကြောင့် သူမသူ့ကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ မရယ်မပြုံးမမဲ့သော ရုပ်သွင်က ပကတိ အေးစက်နေသည်။ သက်ပြင်းကိုချရင်း ယဉ်ယဉ်နွယ် မတ်တပ်ထလိုက်တယ်။ ကျောင်းဝတ်စုံအောက်က စွဲမက်ဖွယ် သူမရဲ့ အလှတရားတွေကို သူက တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်။ ဝှစ် ရွှမ်း……..အ ဝှစ်ကနဲ အသံတစ်ချက်နဲ့ သူမတင်ပါးပေါ်ကျလာတဲ့ စပ်ဖြင်းဖြင်း နာကျင်မှုကြောင့် သူမကိုယ်လေး ဆက်ကနဲပင်တုန်သွားသည်။ နာကျင်သွားသော တင်ပါးကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ဖို့ပြင်မိပေမဲ့ သူမရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်လေးကို မင်းထင်က လမ်းတဝက်မှာပဲ ဖမ်းဆုပ်ကာ……. မင်းလက်တွေကို ငြိမ်ငြိမ်ထားပြီး အရိုက်ခံတာ မင်းအတွက် ပိုသက်သာလိမ့်မယ် ယဉ်ယဉ်နွယ်……….. ပြောပြီး သူက သူမလက်တွေကို ပြန်လွှတ်ပေးသည်။

သူမခေါင်းငုံ့တိတ်ဆိတ်နေမိသည်။ ခုံတွေနဲ့ ရှုပ်နေတဲ့ ဒီဘက်ကိုလာခဲ့………….။ သူ့ရဲ့အမိန်သံအတိုင်း ဘေးဘက်နေရာလွတ်သို့ထွက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း တင်ပါးကို ပွတ်သပ်တာမျိုးထပ်မလုပ်မိအောင် လက်ပိုက်ထားလိုက်သည်။ ခုမှ ဆရာမလေးယဉ်ယဉ်နွယ် တစ်ယောက် အပြစ်လုပ်ထားတဲ့ ကျောင်းသူတစ်ယောက်နဲ့ပိုတူသွားတယ်။ မင်းထင်က ယဉ်ယဉ်နွယ်ရဲ့ တင်ပါးကို ချိန်ပြီး လက်ကို လွှဲရိုက်လိုက်သည်။ ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း………. မအော်မိအောင် အံကို ကျိတ်ထားလိုက်သည်။ မျက်ရည်ကတော့ ကျလာသည်။ ၁၀ချက်လောက်ရိုက်ပြီးတော့ရပ်လိုက်သည်။ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့……….. ပြောပြီး အရှေ့ထွက်သွားတဲ့သူ့နောက်လိုက်ခဲ့ရတယ်။ ဒီအချိန်သူမလုပ်နိုင်တာ ဘာမှမရှိဘူးလေ။

သူကျွန်မကို ခေါ်သွားတာက အပေါ်ထပ်က အခန်းကကျဉ်းလေး တစ်ခုစီ။ အခန်းထဲမှာ အခန်းထောင့်က စားပွဲတစ်လုံးရယ် အခန်းအလယ်က ကြမ်းပြင်မှာ အသေတပ်ထားတဲ့ စတီးခုံ တစ်လုံးရယ်ကလွဲ ဘာမှမရှိဘူးလေ။ ရော့……….. အိတ်တစ်လုံးကို ပြစ်ပေးသဖြင့် အသည်းအသန်ဖမ်းလိုက်ရသေးသည်။ အဲ့ထိုင်ခုံပေါမှာမင်းကို မင်း အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး ကြိုးတုပ်ထားလိုက် …….. ရှင်……….. မလုပ်ချင်လည်းရပါတယ် ငါပြန်လာတဲ့အခါ ထပ်ပြီးအရိုက်ခံလိုက်ပေါ့…………။ ပြောပြီးတံခါးကို အပြင်က ပိတ်ကာထွက်ခွာသွားသည်။ ကျွန်မအခန်းကို သေချာသတိထားလိုက်ကြည့်သည်။ ပြတင်းပေါက်တစ်ခုရှိပြီး သံတိုင်တွေအသေတပ်ထားသည်။ဒါတင်မက ခုံရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် တံခါးပေါက်မှာလဲ ကိလုံးပေါ်မှန်တစ်ချပ်။ ကျွန်မဘာလုပ်ရမလဲ………….. သူခိုင်းတာနာခံရုံကလွဲပြီး ဘာလုပ်ရမလည်း ကျွန်မမသိ။ ကျွန်မတင်ပါးတွေကလည်း ထပ်အထိမခံနိုင်အောင် ကျိန်းစပ်နေပြီ။ မတတ်နိုင် ။

ပေါက်တဲ့နှဖူး မထူးဟုတွေးကာ အဖြူအစိမ်းပို ချွတ်ပြီး စားပွဲပေါ်ခေါက်တင်လိုက်တယ်။ အောက်ကဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံတွေကောပေါ့။ အခန်းထဲ ဘယ်သူမှမရှိပေမဲ့ ကျွန်မတစ်ယောက်ထဲလိပ်ပြာမလုံဖြစ်နေမိသည်။ သူပေးတဲ့အိတ်ကို ဘေးနားချကာ ခုံပေါ်ကျွန်မထိုင်လိုက်သည်။ အ……နာကျင်မှုကြောင် ကျွန်မညည်းမသည်။ မတတ်နိုင် ကျိတ်မှိတ်ထိုင်ပြီး အိတ်ထဲက ကြိုးတွေကို ထုတ်ကာ ထိုင်ခုံရဲ့ တိုင်နှစ်ဖတ်မှာ ကျွန်မခြေကျင်းဝေတွေကို တွဲချည်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စတီးလက်ထိပ်ကလေး။ လက်ထိပ်ကလေးကျု ကျွန်မသေချာကြည့်မိသည်။ ဒီလက်ထိပ်လေးနဲ့ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မခက်ပြီးသွားရင်……….. သက်ပြင်းချ မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ထိုင်ခုံရဲ့ နောက်မှီကို ကျော်ပြီးလက်ကောက်ဝတ်တွေကို လက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်လိုက်သည်။

ဂျောက် ဂျလောက် ပြီးပြီ။ မင်းထင်နှိပ်ဆက်သမျှ ငြိမ်ခံရုံသာ ကျန်တော့သည်။ စောင့်ရတာအချိန်ကြာလာသည် နှင့်အမျှ ရင်အစုံက မောဟိုက်တုန်ယင်နေပြီ။ ကျွန်မ ဘဝကလည်း ကိုယ့် ကိုကိုယ် မလှုပ်နိုင်အောင်တုပ်နှောင်၍ အနှိပ်ဆက်ခံဖို့ထိုင်စောင့်နေရတဲ့ ဘဝ……….။ မျက်နှာချင်းဆိုင်က မှန်ထဲမှာ သနားစဖွယ်ကိုယ့်ပုံရိပ်ကို မြင်နေရသည်။မကြည့်ရဲသဖြင့် မျက်လုံးလွှဲမိသည်။ ကျွနိတော်အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်လိုက်တာနဲ့ ထိုင်ခုံမှာ အချုပ်နှောင်ခံထားရတဲ့ ယဉ်ယဉ်နွယ့်ကို သနားစဖွယ်တွေ့ရတယ်။

နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ရင်အစုံကြောင့် သူမစိတ်လှုပ်ရှားနေမှန်း သိရလို့ကျေနပ်မိသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပေမဲ့ ဆံပင်တွေကတော့ဆံထုံးထုံးထားတုန်း။ ဒါကြောင့် သူမရဲ့ မျက်နှာလေးက ရှင်းသန့်နေတုန်း။ သူမက တော်တော်လှတဲ့အမျိုးသမီးပဲ……….။ သူမကို ကျွန်တော် ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ကျွန်တော်ဝင်လာတာသိတော့ သူမဆက်ကနဲမော့ကြည့်သည်။ ရှင်ကျွန်မကို ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ………… သူ့နားနား ကပ်ပြီးသူ့မေးခွန်းကို ကျွနိတော်တိုးတိုးလေးဖြေလိုက်တယ်။ ငါ့အကိုကို သက်ခဲ့တဲ့ မင်းအလှအားလုံးကို ငါယူမှာ……. သူမဆက်ခနဲဖစ်သွားပြီးရုန်းတယ်။

ကြမ်းပြင်နဲ့အသေတပ်ထားတဲ့ ခုံပေါ်မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ့်တုပ်နှောင်ထားတဲ့သူမ လှုပ်ပင်မလှုပ်နိုင်ရှာ။ အရာရာကို အောင်နိုင်သူတစ်ယောက်လိုမပြုံးနဲ့ အလှူပေးထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရင်အုံနုနုကို လက်ဖဝါးနအုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်တယ်။ မထိတထိခံစားမှုအပေါ် အပျိုစင်ဆရာမလေးအသဲယားနေပုံရသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆက်ကနဲ ဖျစ်ညစ်လိုက်တော့ သူမ နာကျင်စွာအော်ရှာသည်။ အော်သံမထီက်နိုင်အောင် သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။ ဒီထက်နှိပ်စက်ဖို့ရည်ရွယ်ထားပေမဲ့ သူမအလှမှာ ကျွနိတော်ငြိတွယ်သွားပြီး ထင်တယ်။

သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျွန်တော်အလိုရှိသလို အသုံးချလိုက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ သူမကိုထိပ်တွေဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ အနှောင်အဖွဲ့မှလွတ်သော်လည်း အားနည်းနေသူလို သူမ ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားသည်။ သူမကို ကျွန်တော်မညှာမတာ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒီနေ့မင်းခွင့်ယူလိုက်။ ကျွနိတော့အသံကြောင့် ကျောင်းစိမ်းထဘီကို ရင်လျှားထားတဲ့သူမ သူမမော့ကြည့်သည်။ သန်ဘက်ခါ မင်းနဲ့ငါနဲ့ ရုံးတတ်လက်မှတ်ထိုးမယ် ။ဒီနေ့ ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေပြင်ရမယ်။ ရှင်……. သူကျွန်တော့်ကို ကြောက်လန့်တကြားမော့ကြည့်သည်။

ကျွန်မ………. အထွန့်တန်ချင်နေတဲ့ သူမရဲနှုတ်ခမ်းတွေကို ကျွနိတော်ငုံနမ်းလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ကစပြီး ငါ့စကားတွေကို မင်းပြန်ပြောတဲ့စကားက ဟုတ်ကဲ့ပါဆိုတာပဲဖစ်နေရမယ် ယဉ်ယဉ်နွယ်……. ငါစီစဉ်သမျှ မင်းမငြင်းရဘူး……… သူမကျွန်တော့ကို အကြာကြီးငေးကြည့်သည်။ ပြီးတော့ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်…….ဟုပြောပြီး မျက်လွှချသွားသည်။ အဲ့ဒီနေ့ပဲသူမတိုက်ခန်းက ပစ္စည်းတစ်ချို့ကို သယ်ယူရွှေ့ပြောင်းကာ စနေနေ့မှာ သူနဲ့ ကျွန်မတို့ ရုံးတတ်လက်မှတ်ထိုးခဲ့ကြသည်။ ဘာကြောင့် ကျွန်မသူခိုင်းတာတွေမငြင်းဆန်မိပါလိမ့် ။ ဓာတ်ပုံတွေနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ထားလို့မဟုတ်တာတော့သေချာသည်။ လက်မှတ်ထိုးပြီးတော့ အသိသက်သေလုပ်ပေးတဲ့မိတ်ဆွေဆရာမနှစ်ယောက်ကို မုန့်ကျွေးကာ အိမ်ပြန်ပို့ပေးသည်။ ပြီးတော့အိမ်ကိုပြန်ကြသည်။

အိပ်ခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်သား တိတ်ဆိတ်နေရင်းက သူက ကျွန်မကို အိတ်တစ်လုံးပေးသည်။ မင်းအတွက်မင်္ဂလာဦးလက်ဆောင်……… အိတ်ထဲက ထုတ်ကြည့်တော့ခွေးလည်ပါတ်လေးတစ်ခု..။ အနက်ရောင်ခွေးလည်ပါတ်လေး ။ အင်္ဂလိပ်လိုရေးထားတာလည်းပါတယ်။ ကျွန်မကို ဇနီးမယားတစ်ယောက်အဖြစ်အပိုင်သိမ်းလိုက်ကတည်းက သူစိတ်ကြိုက်ပုံသွင်းတော့မယ်ဆိုတာသိပါတယ်။ ကျွန်မအဲ့လည်ပတ်ကို ကျွန်မလည်ပင်းမှာပါတ်လိုက်တယ်။ မင်းနဲ့လိုက်တယ်……။ ကျေးဇူးပါ… တိုးတိုးလေး မဲ့ပြီးပြောလိုက်မိတယ်။ အများအမြင်မှာ မင်းနဲ့ငါက လင်မယားဆိုပေမဲ့ မင်းကိုငါက ကျွန်တစ်ယောက်လိုပဲသတ်မှတ်တာ။ မင်းငါနဲ့ တစ်တန်းထဲ ငါမခေါ်ပဲမထိုင်ရဘူး။……. ပြောပြီးကျွန်မကို ခုတင်ပေါ်က တွန်းချတယ်။ကျွန်မလူးလဲထပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာမိန်းမထိုင်လေးထိုင်လိုက်တယ်။ သူကထပ်ပြောတယ် မင်းအဲ့လည်ပါတ်ကို ကျောင်းသွားတဲ့အချိန်ကလွဲပီး အမြဲတမ်းဝတ်ထားရမယ်…..အဲ့တာမင်းရဲ့အမှတ်အသားပဲ…….ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်………..။

သူက ကျွန်မနေထိုင်ရမဲ့ ပုံစံကို တစ်ခုချင်းစီပြောပြနေသည်။ အားလုံဟာ ကျွန်မကို နှိမ်ချသိမ်ငယ်စေနိုင်တာတွေချည်းပင်။ ကလင်ကလင် ………… ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် သူဖုန်းထပြောသည်။ ပြီးတော့ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေခေါ်နေလို့ ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်။ ငါပြန်လာလို့ ငါပြောထားတဲ့အတိုင်းမဟုတ်ရင်တော့ ကြိမ်းလုံးစာမိမယ်မှတ်…………..။ ပြောပြီးသူထွက်သွားသည်။ လူရောစိတ်ပါပင်ပန်းနေသည်မို့ ကျွန်မရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ သူရွေးပေးထားတဲ့ အဝတ်တွေထဲက တစ်စုံကို ထုတ်လိုက်သည်။ အဝါရောင် ရင်စေ့လက်ပျက်ကလေး။ အောက် အတွင်းခံ မပါပဲ အကျီထဘီကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ တင်းတင်းရင်းင်းရှိသော ဝတ်စုံလေးက သူမအလှတရားအားလုံးကို မက်မောဖွယ်ဖော်ပြနေသည်။ အိမ်အောက်ကတံခါးစောင့်ပိတ်သံနဲ့ အတူ မင်းထင်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်မလဲ သူ့အခန်းရှိရာကို ဝင်လိုက်သည်။ သူက ကျွန်မပုံစံကို ကြည့်ရင်း ပြုံးသည်။ ဟဲ့ကောင်မ ငါ့ခြေအိတ်တွေကို လာချွတ်ပေးစမ်း…….. အသံက နည်းနည်းထွေနေသည်။

ယဉ်ယဉ်ကြောက်ကြောက်နဲ့ သူ့ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ခြေထောက်ကို ကိုင်လိုက်တော့ ရွှမ်း…….အ တင်ပါးအိအိပေါ် ကြိမ်လုံးကျလာချင်းပင်။ လက်နှစ်ဖက်လုံး နောက်ကို ပစ်ထား ပါးစပ်နဲ့လုပ် ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…….. ပြောပြီး လက်သွယ်သွယ်လေးတွေကို နောက်ဘက်ပစ်ကာ သူ့ခြေအိတ်တွေကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး ခက်ခဲစွာချွတ်ပေးရစည်။ ခြေအိတ်တွေကို ချွတ်ပြီးတော့ ခြေထောက်ကို လျှာနဲ့ရက်ခိုင်းပြန်သည်။ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကလည်း ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ နောက်တော့သူကျွန်မကို ဆွဲထူကာ လက်ပြန် လက်ထိပ်လေးနဲ့ ခတ်လိုက်သည်။ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ကျယ်သီးတွေဖြုတ်ကာ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ ပြီးတော့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်သည်။ မကြာခင် မော်တာလည်သံနှင့်အတူ ကျွန်မရဲ့ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေအပေါ် တုန်ခါစက်တစ်ခု လည်ပါတ်နေသည်။ အပြင်းအထန် ဖိစီးလာသောခံစားမှုကြောင့် ကျွန်မ ထွန့်ထွန့်လူးကာ ပါးစပ်က အော်ဟစ်ညည်းညူနေမိသည်။ အားရအောင်ကလိပြီးမှ ဆွဲထူကာ ကျွန်မရဲ့ပါးစပ်ထဲ သူ့လိင်အင်္ဂါကို ထိုးထည့်ကာ ပါးစပ်ကို ဆက်ဆံပြန်သည်။

ရွံ့ရှာမိပေးမယ် ကျွန်မရုန်းလို့လည်းမရ ငြင်လို့လည်းမထူး။ မကြာခင်မှာပဲ ပြစ်ချွဲချွဲအရည်တွေ ကျွန်မပါးစပ်ထဲပည့်လျှံသွားသည်။ ထွေးထုတ်လိုက်ချင်ပေမဲ့။ သူ့လိင်အင်္ဂါကြီးစို့ထားတော့ အခွင့်မသာ။ ကျွတ်မှိတ်မျိုချနေရသည်မို့ ပျို့ပျို့တတ်လာသည်။ တန်ဖိုးထား၍ ယူခဲ့သည်မှမဟုတ်ပဲ။ ငရဲရဲ့ အရသာကို ကျွန်မတစ်ညလုံး ခံစားခဲ့ရသည်။ မနက်ခင်းဟာ နေရောင်နဲ့အတူ တောက်ပစွာလင်းသစ်လာပြန်ပါသည်။ တနင်္ဂနွေနေ့မို့ အိမ်ထောင်ရှင် အသစ်စက်စက်လေး ယဉ်ယဉ်နွယ် အိမ်အလုပ်တွေကို လုပ်နေရသည်။ လည်ပင်းမှာ မင်းထင်ပါတ်ပေးထားတဲ့ လည်ပါတ်က ချလူသံတစ်ချွင်ချွင်နှင့်………။

မနက် ၈နာရီထို့းပြီမို့ အိပ်ခန်းဝသို့သွားကာ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။ အထဲမှာ လှုပ်ရှားသံကြားလိုက်သည်မို့ တံခါးဝမှာ ဒူးထောက်ကာထိုင်ချလိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်သည်။ မကြာခင်မှာ တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ မင်းထင်ထွက်လာသည်။ သူမကို ဂရုမစိုက်ပဲ ထွက်သွားသည်။ သူထွက်သွားမှ ယဉ်ယဉ် အိပ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်ကာ အိပ်ယာသိမ်းတာ အခန်းရှင်းတာတွေလုပ်ရသည်။ သူမဟာ သူယူထားတဲ့ ဇနီးမယားဆိုပေမဲ့ ကျွန်လို ပြည့်တန်ဆာလိုသာ ဆက်ဆံခံရတဲ့အပေါ်တော့ဝမ်းနည်းမိသည်။ တနင်္ဂနွေည……. တံခါးခေါက်သံကြောင့် ကျွန်တော်ဖတ်လက်စစာမျက်နှာကို အမှတ်အသားလုပ်ကာ စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။

ဝင်ခဲ့………ကျွီကနဲတံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ဝင်လာသူ ယဉ်ယဉ်နွယ်…….. အနီရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ သူမသိပ်လှနေသည်။ တင်းကျစ်နေအောင် ဝတ်ထားသော ယဉ်ဖုံးအင်္ကျီအောက်က အရာလေးကြောင့် သူမကျွန်တော့်အမိန့်ကို နာခံကြောင်းသိနိုင်သည်။ နောက်လည်ပါတ်လေး။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ချလူသံတစ်ချွင်ချွင်နှင့်……။သူမ ကျွန်တော့်ခြေရင်းမှာ မိန်းမထိုင်လေး ကျိုးနွံ့စွာထိုင်နေသည်။ သူမကို ကြည့်ရင်း ဘယ်လို နှိပ်ဆက်ရမလဲအကြံထုတ်နေမိသည်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၈း၀၅နရီ။ သူမညတိုင်း ကျွန်တော့်ဆီလာရမယ့်အချိန်က ၈နာရီတိတိ………….။ ရပြီ….. သူ့ကို ဘာလုပ်ခိုင်းရမလဲသိသွားပြီ။ ၅မိနစ်နောက်ကျတဲ့သူမကို ထိုင်ထအခါ ၅၀လုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ရိုးရိုးတန်းတန်းတော့ မဟုတ်။ သူမထမိန်အောက်က အဖုတ်ပေါ် တုန်ခါစက်လေးတပ်ကာ ခလုတ်ဖွင့်ပြီး လုပ်ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။ တုန်တုန်ရင်းရင်နဲ့ ထိုင်ထလုပ်နေတဲ့ ဆရာမလေးရဲ့ မြင်ကွင်းဟာ အရက်နဲ့မြည်းလို့ကောင်းပါတယ်။

ထိုင်ထအခါ ၅၀အပြီးမှာ သူမ အရုပ်ကြိုးပျက် ထိုင်ရက်လေးဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူမအင်္ဂါဝကို သူမလက်ကလေးနဲ့ အုပ်လို့။ မျက်နှာလေးရှုံမဲ့ကာ ညည်းညူနေရှာသည်။ မင်းအဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်…….။ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ အပြီးမှာ သူမ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားပါသည်။ တုန်ခါဆက်ကလေးကိုဖြုတ်ပြီး သူမရဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကို ဖောင်းကနဲ့ပင့်ရိုက်လိုက်သည်။ သူမအား….ကနဲညည်းညူသံကြောင့် ကျေနပ်မိသည်။ ပြီးတော့သူမလည်ပါတ်မှာ သံကြိုးတပ်ကာ ခြံထဲသို့ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ ကျွန်တော်ဆွဲခေါ်ရာနောက် လေးဘက်ထောက်း လိုက်လာရှာတဲ့သူမကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်ပြုံးမိသည်။ ဒီလိုကျတော့လည်း လိမ္မာသား အပိုးကို ကျိုးလို့။ ခြံထဲက အပြင်လူမမြင်နိုင်တဲ့ ထောင့်ချိုးလေးနာက သစ်ပင်ထိဆွဲခေါ်သွားပြီး ကြိုးကို သစ်ပင်မှာ ချည်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခွက်တစ်ခုကို လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ သူမရှေ့ချကာ မုန့်ခြောက်အပိုင်းလေးတွေကို ခွက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ စားစမ်း……….ကောင်မ သူမလေးဘက်ထောက်ရပ်က မော့ကြည့်သည်။ မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ သူမရဲ့မျက်ဝန်းတွေက သူမဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းနေကြောင်းဖော်ပြနေသည်။

လက်မောင်းသွယ်သွယ်ကြားက လှမ်းမြင်နေရသည့် သူရဲ့ ရင်သားပြည့်ပြည့်တွေက စိတ်ကြွစရာ။ ကျွန်တော်သူမနားထိုင်ချကာ သူမရဲ့ ဘယ်ဘက်ရင်သားကို အားကုန်စုပ်နယ်လိုက်သည်။ သူမနာကျင်သွားရုန်းကန်သည်။ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း…….. ဖျန်း………… ခပ်မာမာပြောပြီး သူမရဲ့တင်ပါးကို အားကုန်ရိုက်ချလိုက်သည်။ စားလေ နင့်ကိုစားလို့ပြောနေတယ် ခွေးလိုစား……. တင်ပါးကို ဆက်တိုက်ရိုက်ပြီး အမိန့်ပေးတော့သူမ မျက်ရည်ကျနေသော မျက်နှာလေးက ခွက်နားတိုးသွားကာ ခွေးတစ်ကောင်လိုစားသောက်နေသည်။ ကျွန်တော်သူစားနေတုန်း အပေါ်ထပ်တပ်ကာ ပစ္စည်းနှစ်ခု တတ်ယူလိုက်သည်။ ပြန်ရောက်တော့သူမစားပြှီးသွားပြီ။ တော်တယ်……. ပြောပြီးသူမရဲ့မေးစေ့ကို ခွေးလေးတစ်ကောင်ကို ချော့မြူနှစ်သိမ့်ပေးသလို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့သူမကို မြေပေါ်တွန်းလှည်းကာ လက်တွေကို ကွေးပြီး လက်ဖြန်နှင့်လက်မောင်းကို ပူးကာ တိပ်နှင့်ပတ်လိုက်သည်။

ခြေထောက်တွေကိုလဲထိုအတိုင်းပင်။ ပြီးတော့ နောက်ပစ္စည်းတစ်ခုကို ထုတ်လိုက်သည်။ ခွေးမြီးပုံစံလေးတပ်ထားတဲ့ဖင်ပိတ်တစ်ခု။ ထိုအရာလေးမြင်တော့ မျက်လုံးမျက်ဆံပြူးပြီးရုန်းရှာသည်။ သို့သော်မလွတ်နိုင်ပါ။ လက်ကောခြေပါသုံးမရတောင်အတုပ်ခံထားရသည်လေ။မကြာခင်မှာပဲသူမ အမြီးပေါက်သွားသည်။ လေးဘက်ထောက်လိုက်။ တတောင်ဆစ်တွေ ဒူးတွေအနာခံကာသူမလေးဘက်ထောက်ရှာသည်။ ကျွန်တော်သူ့ပါးစပ်နားခြေထောက်ထိုးပေးလိုက်သည်။ ခွေးတစ်ကောင်လို သူမယက်ရှာပါသည်။ တော်တယ်……လို့ပြောပြီး သူမတန်ဖိုးထားတဲ့ဆံပင်တွေကို ခြေထောက်နဲ့ထိုးဖွကာ သူမကို ဒီတစ်ညအတွက် ဒီမှာပဲ ထားခဲ့လိုက်တော့သည်………ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

စိတ္ႂကြစရာ

ရပ္ကြက္ကို ေက်ာ္ၿပီး လူပ်က္တဲ့ပါတ္လမ္းေလးအတိုင္း ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ညေနငါးနာရီခန႔္အခ်ိန္မို႔ တိတ္ဆိတ္မႈဟာ သူမကိုေျခာက္ျခားေစပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းကို ေက်ာ္ၿပီး လမ္းခ်ိဳးေလးအတိုင္းခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ ၿခံဝန္းက်ယ္ေတြနဲ႔ တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ။ အိမ္ေတြနဲ႔ နီးလာေလ ဆရာမေလး ရင္ေတြတုန္လာေလပါပဲ။ ေက်ာင္းကတန္းလာရသည္မို႔ အျဖဴအစိမ္းဝတ္စုံေလးပင္ မလဲႏိုင္။ လက္က ဆြဲျခင္းေလးနဲ႔ ထားဝယ္ႀကိမ္လုံးေလးပင္အစစ္ပါလာေသးသည္။

တစ္ကယ္ဆိုဒီအသိုင္း အဝိုင္းႏွင့္သူမ လာလားမွမသက္ဆိုင္ပါ။ သို႔ေပမဲ့ သူမရဲ႕အလွတရားက ၿဂိဳလ္ေမႊခဲ့သည္။ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ႉမအလွမွာ ၿငိတြယ္ခဲ့ဖူးသည္။ အခ်စ္ေရးအခ်စ္ရာမွာ အေတြ႕အႀကဳံနည္းတဲ့ကြၽန္မ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ အေျပာခံရမွာ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျငင္းခဲ့ဖူးသည္။ အက်ဥ္းၿခဳံလိုက္ပါစို႔ ။ ထိုေကာင္ေလး ကြကိုယ္သတ္ေသလုပ္သြားသည္။ ထိုသတင္းၾကားၾကားျခင္းသူမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ တိုက္ခန္းမွာတစ္ေယာက္ထဲေနတယ္ဆိုတဲ့အသိကယ္ ပါတ္ဝန္းက်င္ကို ေၾကာက္တာရယ္ေပါင္းၿပီး သူမလုပ္မိတဲ့အမွားအတြက္ လိပ္ျပာမလုံျဖစ္မိပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ကာလမွာ သူမမဘဝထဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထပ္ဝင္လာတယ္။ မင္းထင္တဲ့ ။ သူ႔အေျပာေတြ မွာ သူမသာယာသြားတယ္ေပါ့။

တစ္ေန႔သူနဲ႔ ေကာ္ဖီအတူေသာက္ၿပီးသူက သူမကို တိုက္ခန္းျပန္လိုက္ပို႔တယ္။ လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ယဥ္ယဥ္ႏြယ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေနာက္မနက္မွာ ေတြ႕လိုက္ရတာက သူမဖုန္းထဲက ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ သူမပုံေတြပဲ။ သူမ မင္းထင္နဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္။ မင္းထင္ဟာသူမျငင္းလိုက္လို႔ လုပ္သြားသူရဲ႕ ညီတဲ့ ။ သူက သူမကို ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ အက်ပ္ကိုင္တယ္ ။ သူမကို အမိန႔္ေတြေပးတယ္ ။ သူ႔အကို အတြက္လက္စားေျခဖို႔ေပါ့။ ၿခံနာပါတ္ (5) သူမ လူေခၚဘဲလ္ေလးတီးလိုက္တယ္ ခဏၾကာေတာ့ အင္းထင္က ထြက္လာၿပီးတံခါးဖြင့္ေပးတယ္။ အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ၿခံတံခါးေကာ အိမ္တံခါးေကာ အထဲက ေသာ့ခါတ္လိုက္တယ္။ စားပြဲတစ္ခုျခားၿပီး မင္းထင္နဲ႔ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနတယ္။ ကြၽန္မကို ဘာအတြက္ေခၚလိုက္တာလဲ……. စူးရဲတဲ့ အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္ရင္း ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ေမးလိုက္တယ္။ မင္းမွာေမးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး………. သူမအေပၚ သူတစ္မ်ိဳမ်ိဳး အက်ပ္ကိုင္အႏိုင္က်င့္ေလာက္သည္ဟုေတြးၿပီးသားပါ။ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္း ငါခိုင္းတာေတြလုပ္ဖို႔ အသက္ရွင္ရမယ္…..။ သူမေခါင္းကို ငုံ႔ထားမိပါသည္။

မင္းထင္ ထၿပီးအေပၚထပ္ကို တတ္သြားသည္။ မၾကာခင္မွာပဲ အိတ္ကေလးတစ္လုံးကိုင္ၿပီး ျပန္ဆင္းလာသည္။ သူမစီထိုအိတ္ကို ပစ္ေပးလိုက္သည္။ ေပါင္ေပၚက်လာတဲ့ အထုတ္ထဲက သံသံျခင္းထိခါတ္သံေတြၾကားရသည္။ သူက သူမအေနာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ခါးကိုကိုင္းကာ သူမေနာက္ကေနကပ္ၿပီးေျပာသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ငါ့အကိုသတင္းၾကားကတည္းက မင္းအတြက္ရည္စူးၿပီးဝယ္ထားတာေလ ဖြင့္ၾကည့္ပါဦး….။ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ တုံယင္ေနေသာလက္ျဖင့္အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ထိပ္ေတြ သံႀကိဳးေတြ သူမမ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ နားမလည္စြာလွည့္ၾကည့္သည္။ မင္းမိသားစု အရွက္မကြဲေစခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစၿပီး ငါခိုင္းသမွ်လုပ္ၿပီး ငါလုပ္သမွ်ခံရမယ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္…..။ သူကေျပာၿပီး သူမျခင္းေလးထဲက ႀကိမ္လုံးကို ယူကာ ဒါမင္း ေက်ာင္းမွာ မင္းတပည့္ေတြကို ႐ိုက္တဲ့ ႀကိမ္လုံးလား……….။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဆိုးတာပဲ ဒီႀကိမ္လုံးနဲ႔ မင္းအ႐ိုက္ခံရေတာ့မယ္။ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ သူမစိတ္ေတြအျပင္းအထန္လႈပ္ရွားသြားသည္။ သူမတစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ အ႐ိုက္မခံဘူးပါ။

တပည့္ေတြကိုလဲ သိပ္႐ိုက္ေလ့မရွိ ႀကိမ္လုံးကို ေျခာက္လွန႔္႐ုံသာသုံးသည္။ အခု သူမကို ႐ိုက္မည္တဲ့ ။ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း အေျပာအဆိုေတြမွာ သူမသိမ္ငယ္မိသည္။ လက္ရွိ သူမက သူ႔ပိုင္နက္ထဲမွာ ။ က်ားေရွ႕က ယုန္သူငယ္ပင္ထြက္ေျပးခြင့္ရွိေသးသည္။ သူမက လည္စဥ္းခံ႐ုံသာ….။ အ႐ိုက္မခံခ်င္ရင္ လိမ္လိမ္မာမာေနေပါ….. မတ္တပ္ရပ္လိုက္စမ္းပါ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္။ ငါ့အကိုကို ဖမ္းစားသြားတဲ့ အလွတရားေတြကို ငါၾကည့္ခ်င္လို႔……… ေအးစက္စက္ အမိန႔္သံနဲ႔ ခိုင္းေစမႈေၾကာင့္ သူမသူ႔ကို ျပန္ၾကည့္မိသည္။ မရယ္မၿပဳံးမမဲ့ေသာ ႐ုပ္သြင္က ပကတိ ေအးစက္ေနသည္။ သက္ျပင္းကိုခ်ရင္း ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ မတ္တပ္ထလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းဝတ္စုံေအာက္က စြဲမက္ဖြယ္ သူမရဲ႕ အလွတရားေတြကို သူက တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနသည္။ ဝွစ္ ႐ႊမ္း……..အ ဝွစ္ကနဲ အသံတစ္ခ်က္နဲ႔ သူမတင္ပါးေပၚက်လာတဲ့ စပ္ျဖင္းျဖင္း နာက်င္မႈေၾကာင့္ သူမကိုယ္ေလး ဆက္ကနဲပင္တုန္သြားသည္။ နာက်င္သြားေသာ တင္ပါးကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ဖို႔ျပင္မိေပမဲ့ သူမရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ေလးကို မင္းထင္က လမ္းတဝက္မွာပဲ ဖမ္းဆုပ္ကာ……. မင္းလက္ေတြကို ၿငိမ္ၿငိမ္ထားၿပီး အ႐ိုက္ခံတာ မင္းအတြက္ ပိုသက္သာလိမ့္မယ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္……….. ေျပာၿပီး သူက သူမလက္ေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးသည္။

သူမေခါင္းငုံ႔တိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။ ခုံေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနတဲ့ ဒီဘက္ကိုလာခဲ့………….။ သူ႔ရဲ႕အမိန္သံအတိုင္း ေဘးဘက္ေနရာလြတ္သို႔ထြက္ကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း တင္ပါးကို ပြတ္သပ္တာမ်ိဳးထပ္မလုပ္မိေအာင္ လက္ပိုက္ထားလိုက္သည္။ ခုမွ ဆရာမေလးယဥ္ယဥ္ႏြယ္ တစ္ေယာက္ အျပစ္လုပ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္နဲ႔ပိုတူသြားတယ္။ မင္းထင္က ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ရဲ႕ တင္ပါးကို ခ်ိန္ၿပီး လက္ကို လႊဲ႐ိုက္လိုက္သည္။ ႐ႊမ္း ႐ႊမ္း ႐ႊမ္း ႐ႊမ္း………. မေအာ္မိေအာင္ အံကို က်ိတ္ထားလိုက္သည္။ မ်က္ရည္ကေတာ့ က်လာသည္။ ၁၀ခ်က္ေလာက္႐ိုက္ၿပီးေတာ့ရပ္လိုက္သည္။ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့……….. ေျပာၿပီး အေရွ႕ထြက္သြားတဲ့သူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္သူမလုပ္ႏိုင္တာ ဘာမွမရွိဘူးေလ။

သူကြၽန္မကို ေခၚသြားတာက အေပၚထပ္က အခန္းကက်ဥ္းေလး တစ္ခုစီ။ အခန္းထဲမွာ အခန္းေထာင့္က စားပြဲတစ္လုံးရယ္ အခန္းအလယ္က ၾကမ္းျပင္မွာ အေသတပ္ထားတဲ့ စတီးခုံ တစ္လုံးရယ္ကလြဲ ဘာမွမရွိဘူးေလ။ ေရာ့……….. အိတ္တစ္လုံးကို ျပစ္ေပးသျဖင့္ အသည္းအသန္ဖမ္းလိုက္ရေသးသည္။ အဲ့ထိုင္ခုံေပါမွာမင္းကို မင္း အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ၿပီး ႀကိဳးတုပ္ထားလိုက္ …….. ရွင္……….. မလုပ္ခ်င္လည္းရပါတယ္ ငါျပန္လာတဲ့အခါ ထပ္ၿပီးအ႐ိုက္ခံလိုက္ေပါ့…………။ ေျပာၿပီးတံခါးကို အျပင္က ပိတ္ကာထြက္ခြာသြားသည္။ ကြၽန္မအခန္းကို ေသခ်ာသတိထားလိုက္ၾကည့္သည္။ ျပတင္းေပါက္တစ္ခုရွိၿပီး သံတိုင္ေတြအေသတပ္ထားသည္။ဒါတင္မက ခုံရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တံခါးေပါက္မွာလဲ ကိလုံးေပၚမွန္တစ္ခ်ပ္။ ကြၽန္မဘာလုပ္ရမလဲ………….. သူခိုင္းတာနာခံ႐ုံကလြဲၿပီး ဘာလုပ္ရမလည္း ကြၽန္မမသိ။ ကြၽန္မတင္ပါးေတြကလည္း ထပ္အထိမခံႏိုင္ေအာင္ က်ိန္းစပ္ေနၿပီ။ မတတ္ႏိုင္ ။

ေပါက္တဲ့ႏွဖူး မထူးဟုေတြးကာ အျဖဴအစိမ္းပို ခြၽတ္ၿပီး စားပြဲေပၚေခါက္တင္လိုက္တယ္။ ေအာက္ကဝတ္ထားတဲ့ အတြင္းခံေတြေကာေပါ့။ အခန္းထဲ ဘယ္သူမွမရွိေပမဲ့ ကြၽန္မတစ္ေယာက္ထဲလိပ္ျပာမလုံျဖစ္ေနမိသည္။ သူေပးတဲ့အိတ္ကို ေဘးနားခ်ကာ ခုံေပၚကြၽန္မထိုင္လိုက္သည္။ အ……နာက်င္မႈေၾကာင္ ကြၽန္မညည္းမသည္။ မတတ္ႏိုင္ က်ိတ္မွိတ္ထိုင္ၿပီး အိတ္ထဲက ႀကိဳးေတြကို ထုတ္ကာ ထိုင္ခုံရဲ႕ တိုင္ႏွစ္ဖတ္မွာ ကြၽန္မေျခက်င္းေဝေတြကို တြဲခ်ည္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စတီးလက္ထိပ္ကေလး။ လက္ထိပ္ကေလးက်ဳ ကြၽန္မေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ဒီလက္ထိပ္ေလးနဲ႔ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မခက္ၿပီးသြားရင္……….. သက္ျပင္းခ် မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ထိုင္ခုံရဲ႕ ေနာက္မွီကို ေက်ာ္ၿပီးလက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို လက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္။

ေဂ်ာက္ ဂ်ေလာက္ ၿပီးၿပီ။ မင္းထင္ႏွိပ္ဆက္သမွ် ၿငိမ္ခံ႐ုံသာ က်န္ေတာ့သည္။ ေစာင့္ရတာအခ်ိန္ၾကာလာသည္ ႏွင့္အမွ် ရင္အစုံက ေမာဟိုက္တုန္ယင္ေနၿပီ။ ကြၽန္မ ဘဝကလည္း ကိုယ့္ ကိုကိုယ္ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္တုပ္ေႏွာင္၍ အႏွိပ္ဆက္ခံဖို႔ထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့ ဘဝ……….။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က မွန္ထဲမွာ သနားစဖြယ္ကိုယ့္ပုံရိပ္ကို ျမင္ေနရသည္။မၾကည့္ရဲသျဖင့္ မ်က္လုံးလႊဲမိသည္။ ကြၽနိေတာ္အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ထိုင္ခုံမွာ အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတဲ့ ယဥ္ယဥ္ႏြယ့္ကို သနားစဖြယ္ေတြ႕ရတယ္။

နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ ရင္အစုံေၾကာင့္ သူမစိတ္လႈပ္ရွားေနမွန္း သိရလို႔ေက်နပ္မိသည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းေပမဲ့ ဆံပင္ေတြကေတာ့ဆံထုံးထုံးထားတုန္း။ ဒါေၾကာင့္ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက ရွင္းသန႔္ေနတုန္း။ သူမက ေတာ္ေတာ္လွတဲ့အမ်ိဳးသမီးပဲ……….။ သူမကို ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္သင့္လဲ။ ကြၽန္ေတာ္ဝင္လာတာသိေတာ့ သူမဆက္ကနဲေမာ့ၾကည့္သည္။ ရွင္ကြၽန္မကို ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ………… သူ႔နားနား ကပ္ၿပီးသူ႔ေမးခြန္းကို ကြၽနိေတာ္တိုးတိုးေလးေျဖလိုက္တယ္။ ငါ့အကိုကို သက္ခဲ့တဲ့ မင္းအလွအားလုံးကို ငါယူမွာ……. သူမဆက္ခနဲဖစ္သြားၿပီး႐ုန္းတယ္။

ၾကမ္းျပင္နဲ႔အေသတပ္ထားတဲ့ ခုံေပၚမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ့္တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ့သူမ လႈပ္ပင္မလႈပ္ႏိုင္ရွာ။ အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လိုမၿပဳံးနဲ႔ အလႉေပးထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရင္အုံႏုႏုကို လက္ဖဝါးနအုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္လိုက္တယ္။ မထိတထိခံစားမႈအေပၚ အပ်ိဳစင္ဆရာမေလးအသဲယားေနပုံရသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ဆက္ကနဲ ဖ်စ္ညစ္လိုက္ေတာ့ သူမ နာက်င္စြာေအာ္ရွာသည္။ ေအာ္သံမထီက္ႏိုင္ေအာင္ သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။ ဒီထက္ႏွိပ္စက္ဖို႔ရည္႐ြယ္ထားေပမဲ့ သူမအလွမွာ ကြၽနိေတာ္ၿငိတြယ္သြားၿပီး ထင္တယ္။

သူမရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ကြၽန္ေတာ္အလိုရွိသလို အသုံးခ်လိုက္ေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကိုထိပ္ေတြျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ အေႏွာင္အဖြဲ႕မွလြတ္ေသာ္လည္း အားနည္းေနသူလို သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြားသည္။ သူမကို ကြၽန္ေတာ္မညႇာမတာ လိင္ဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီေန႔မင္းခြင့္ယူလိုက္။ ကြၽနိေတာ့အသံေၾကာင့္ ေက်ာင္းစိမ္းထဘီကို ရင္လွ်ားထားတဲ့သူမ သူမေမာ့ၾကည့္သည္။ သန္ဘက္ခါ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ႐ုံးတတ္လက္မွတ္ထိုးမယ္ ။ဒီေန႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြျပင္ရမယ္။ ရွင္……. သူကြၽန္ေတာ့္ကို ေၾကာက္လန႔္တၾကားေမာ့ၾကည့္သည္။

ကြၽန္မ………. အထြန႔္တန္ခ်င္ေနတဲ့ သူမရဲႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကြၽနိေတာ္ငုံနမ္းလိုက္တယ္။ ဒီေန႔ကစၿပီး ငါ့စကားေတြကို မင္းျပန္ေျပာတဲ့စကားက ဟုတ္ကဲ့ပါဆိုတာပဲဖစ္ေနရမယ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္……. ငါစီစဥ္သမွ် မင္းမျငင္းရဘူး……… သူမကြၽန္ေတာ့ကို အၾကာႀကီးေငးၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္…….ဟုေျပာၿပီး မ်က္လႊခ်သြားသည္။ အဲ့ဒီေန႔ပဲသူမတိုက္ခန္းက ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို သယ္ယူေ႐ႊ႕ေျပာင္းကာ စေနေန႔မွာ သူနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ႐ုံးတတ္လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္မသူခိုင္းတာေတြမျငင္းဆန္မိပါလိမ့္ ။ ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ထားလို႔မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ လက္မွတ္ထိုးၿပီးေတာ့ အသိသက္ေသလုပ္ေပးတဲ့မိတ္ေဆြဆရာမႏွစ္ေယာက္ကို မုန႔္ေကြၽးကာ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့အိမ္ကိုျပန္ၾကသည္။

အိပ္ခန္းထဲမွာႏွစ္ေယာက္သား တိတ္ဆိတ္ေနရင္းက သူက ကြၽန္မကို အိတ္တစ္လုံးေပးသည္။ မင္းအတြက္မဂၤလာဦးလက္ေဆာင္……… အိတ္ထဲက ထုတ္ၾကည့္ေတာ့ေခြးလည္ပါတ္ေလးတစ္ခု..။ အနက္ေရာင္ေခြးလည္ပါတ္ေလး ။ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတာလည္းပါတယ္။ ကြၽန္မကို ဇနီးမယားတစ္ေယာက္အျဖစ္အပိုင္သိမ္းလိုက္ကတည္းက သူစိတ္ႀကိဳက္ပုံသြင္းေတာ့မယ္ဆိုတာသိပါတယ္။ ကြၽန္မအဲ့လည္ပတ္ကို ကြၽန္မလည္ပင္းမွာပါတ္လိုက္တယ္။ မင္းနဲ႔လိုက္တယ္……။ ေက်းဇူးပါ… တိုးတိုးေလး မဲ့ၿပီးေျပာလိုက္မိတယ္။ အမ်ားအျမင္မွာ မင္းနဲ႔ငါက လင္မယားဆိုေပမဲ့ မင္းကိုငါက ကြၽန္တစ္ေယာက္လိုပဲသတ္မွတ္တာ။ မင္းငါနဲ႔ တစ္တန္းထဲ ငါမေခၚပဲမထိုင္ရဘူး။……. ေျပာၿပီးကြၽန္မကို ခုတင္ေပၚက တြန္းခ်တယ္။ကြၽန္မလူးလဲထၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာမိန္းမထိုင္ေလးထိုင္လိုက္တယ္။ သူကထပ္ေျပာတယ္ မင္းအဲ့လည္ပါတ္ကို ေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ကလြဲပီး အၿမဲတမ္းဝတ္ထားရမယ္…..အဲ့တာမင္းရဲ႕အမွတ္အသားပဲ…….ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္………..။

သူက ကြၽန္မေနထိုင္ရမဲ့ ပုံစံကို တစ္ခုခ်င္းစီေျပာျပေနသည္။ အားလုံဟာ ကြၽန္မကို ႏွိမ္ခ်သိမ္ငယ္ေစႏိုင္တာေတြခ်ည္းပင္။ ကလင္ကလင္ ………… ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ သူဖုန္းထေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚေနလို႔ ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္။ ငါျပန္လာလို႔ ငါေျပာထားတဲ့အတိုင္းမဟုတ္ရင္ေတာ့ ႀကိမ္းလုံးစာမိမယ္မွတ္…………..။ ေျပာၿပီးသူထြက္သြားသည္။ လူေရာစိတ္ပါပင္ပန္းေနသည္မို႔ ကြၽန္မေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ သူေ႐ြးေပးထားတဲ့ အဝတ္ေတြထဲက တစ္စုံကို ထုတ္လိုက္သည္။ အဝါေရာင္ ရင္ေစ့လက္ပ်က္ကေလး။ ေအာက္ အတြင္းခံ မပါပဲ အက်ီထဘီကို ဝတ္ဆင္လိုက္သည္။ တင္းတင္းရင္းင္းရွိေသာ ဝတ္စုံေလးက သူမအလွတရားအားလုံးကို မက္ေမာဖြယ္ေဖာ္ျပေနသည္။ အိမ္ေအာက္ကတံခါးေစာင့္ပိတ္သံနဲ႔ အတူ မင္းထင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္မလဲ သူ႔အခန္းရွိရာကို ဝင္လိုက္သည္။ သူက ကြၽန္မပုံစံကို ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးသည္။ ဟဲ့ေကာင္မ ငါ့ေျခအိတ္ေတြကို လာခြၽတ္ေပးစမ္း…….. အသံက နည္းနည္းေထြေနသည္။

ယဥ္ယဥ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ သူ႔ေျခရင္းမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ရင္း ေျခေထာက္ကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ ႐ႊမ္း…….အ တင္ပါးအိအိေပၚ ႀကိမ္လုံးက်လာခ်င္းပင္။ လက္ႏွစ္ဖက္လုံး ေနာက္ကို ပစ္ထား ပါးစပ္နဲ႔လုပ္ ဟုတ္ကဲ့ရွင့္…….. ေျပာၿပီး လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြကို ေနာက္ဘက္ပစ္ကာ သူ႔ေျခအိတ္ေတြကို ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ၿပီး ခက္ခဲစြာခြၽတ္ေပးရစည္။ ေျခအိတ္ေတြကို ခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္ကို လွ်ာနဲ႔ရက္ခိုင္းျပန္သည္။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကလည္း ရင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ကစားေနသည္။ ေနာက္ေတာ့သူကြၽန္မကို ဆြဲထူကာ လက္ျပန္ လက္ထိပ္ေလးနဲ႔ ခတ္လိုက္သည္။ ရင္ေစ့အက်ႌေလးကို က်ယ္သီးေတြျဖဳတ္ကာ ရင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ကစားေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ထဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္သည္။ မၾကာခင္ ေမာ္တာလည္သံႏွင့္အတူ ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြအေပၚ တုန္ခါစက္တစ္ခု လည္ပါတ္ေနသည္။ အျပင္းအထန္ ဖိစီးလာေသာခံစားမႈေၾကာင့္ ကြၽန္မ ထြန႔္ထြန႔္လူးကာ ပါးစပ္က ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနမိသည္။ အားရေအာင္ကလိၿပီးမွ ဆြဲထူကာ ကြၽန္မရဲ႕ပါးစပ္ထဲ သူ႔လိင္အဂၤါကို ထိုးထည့္ကာ ပါးစပ္ကို ဆက္ဆံျပန္သည္။

႐ြံ႕ရွာမိေပးမယ္ ကြၽန္မ႐ုန္းလို႔လည္းမရ ျငင္လို႔လည္းမထူး။ မၾကာခင္မွာပဲ ျပစ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ေတြ ကြၽန္မပါးစပ္ထဲပည့္လွ်ံသြားသည္။ ေထြးထုတ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့။ သူ႔လိင္အဂၤါႀကီးစို႔ထားေတာ့ အခြင့္မသာ။ ကြၽတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ေနရသည္မို႔ ပ်ိဳ႕ပ်ိဳ႕တတ္လာသည္။ တန္ဖိုးထား၍ ယူခဲ့သည္မွမဟုတ္ပဲ။ ငရဲရဲ႕ အရသာကို ကြၽန္မတစ္ညလုံး ခံစားခဲ့ရသည္။ မနက္ခင္းဟာ ေနေရာင္နဲ႔အတူ ေတာက္ပစြာလင္းသစ္လာျပန္ပါသည္။ တနဂၤေႏြေန႔မို႔ အိမ္ေထာင္ရွင္ အသစ္စက္စက္ေလး ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ အိမ္အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနရသည္။ လည္ပင္းမွာ မင္းထင္ပါတ္ေပးထားတဲ့ လည္ပါတ္က ခ်လူသံတစ္ခြၽင္ခြၽင္ႏွင့္………။

မနက္ ၈နာရီထို႔းၿပီမို႔ အိပ္ခန္းဝသို႔သြားကာ တံခါးေခါက္လိုက္သည္။ အထဲမွာ လႈပ္ရွားသံၾကားလိုက္သည္မို႔ တံခါးဝမွာ ဒူးေထာက္ကာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းငုံ႔ထားလိုက္သည္။ မၾကာခင္မွာ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ မင္းထင္ထြက္လာသည္။ သူမကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ထြက္သြားသည္။ သူထြက္သြားမွ ယဥ္ယဥ္ အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ဝင္ကာ အိပ္ယာသိမ္းတာ အခန္းရွင္းတာေတြလုပ္ရသည္။ သူမဟာ သူယူထားတဲ့ ဇနီးမယားဆိုေပမဲ့ ကြၽန္လို ျပည့္တန္ဆာလိုသာ ဆက္ဆံခံရတဲ့အေပၚေတာ့ဝမ္းနည္းမိသည္။ တနဂၤေႏြည……. တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္လက္စစာမ်က္ႏွာကို အမွတ္အသားလုပ္ကာ စာအုပ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။

ဝင္ခဲ့………ကြၽီကနဲတံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ ဝင္လာသူ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္…….. အနီေရာင္ ဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔ သူမသိပ္လွေနသည္။ တင္းက်စ္ေနေအာင္ ဝတ္ထားေသာ ယဥ္ဖုံးအက်ႌေအာက္က အရာေလးေၾကာင့္ သူမကြၽန္ေတာ့္အမိန႔္ကို နာခံေၾကာင္းသိႏိုင္သည္။ ေနာက္လည္ပါတ္ေလး။ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ခ်လူသံတစ္ခြၽင္ခြၽင္ႏွင့္……။သူမ ကြၽန္ေတာ့္ေျခရင္းမွာ မိန္းမထိုင္ေလး က်ိဳးႏြံ႕စြာထိုင္ေနသည္။ သူမကို ၾကည့္ရင္း ဘယ္လို ႏွိပ္ဆက္ရမလဲအႀကံထုတ္ေနမိသည္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၈း၀၅နရီ။ သူမညတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာရမယ့္အခ်ိန္က ၈နာရီတိတိ………….။ ရၿပီ….. သူ႔ကို ဘာလုပ္ခိုင္းရမလဲသိသြားၿပီ။ ၅မိနစ္ေနာက္က်တဲ့သူမကို ထိုင္ထအခါ ၅၀လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေတာ့ မဟုတ္။ သူမထမိန္ေအာက္က အဖုတ္ေပၚ တုန္ခါစက္ေလးတပ္ကာ ခလုတ္ဖြင့္ၿပီး လုပ္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ တုန္တုန္ရင္းရင္နဲ႔ ထိုင္ထလုပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ျမင္ကြင္းဟာ အရက္နဲ႔ျမည္းလို႔ေကာင္းပါတယ္။

ထိုင္ထအခါ ၅၀အၿပီးမွာ သူမ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ ထိုင္ရက္ေလးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သူမအဂၤါဝကို သူမလက္ကေလးနဲ႔ အုပ္လို႔။ မ်က္ႏွာေလးရႈံမဲ့ကာ ညည္းညဴေနရွာသည္။ မင္းအဝတ္အစားေတြ အကုန္ခြၽတ္လိုက္…….။ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ အၿပီးမွာ သူမ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားပါသည္။ တုန္ခါဆက္ကေလးကိုျဖဳတ္ၿပီး သူမရဲ႕ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတဲ့ အဂၤါဇာတ္ကို ေဖာင္းကနဲ႔ပင့္႐ိုက္လိုက္သည္။ သူမအား….ကနဲညည္းညဴသံေၾကာင့္ ေက်နပ္မိသည္။ ၿပီးေတာ့သူမလည္ပါတ္မွာ သံႀကိဳးတပ္ကာ ၿခံထဲသို႔ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆြဲေခၚရာေနာက္ ေလးဘက္ေထာက္း လိုက္လာရွာတဲ့သူမကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ၿပဳံးမိသည္။ ဒီလိုက်ေတာ့လည္း လိမၼာသား အပိုးကို က်ိဳးလို႔။ ၿခံထဲက အျပင္လူမျမင္ႏိုင္တဲ့ ေထာင့္ခ်ိဳးေလးနာက သစ္ပင္ထိဆြဲေခၚသြားၿပီး ႀကိဳးကို သစ္ပင္မွာ ခ်ည္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခြက္တစ္ခုကို ေလးဘက္ေထာက္ေနတဲ့ သူမေရွ႕ခ်ကာ မုန႔္ေျခာက္အပိုင္းေလးေတြကို ခြက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ စားစမ္း……….ေကာင္မ သူမေလးဘက္ေထာက္ရပ္က ေမာ့ၾကည့္သည္။ မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက သူမဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္းေနေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသည္။

လက္ေမာင္းသြယ္သြယ္ၾကားက လွမ္းျမင္ေနရသည့္ သူရဲ႕ ရင္သားျပည့္ျပည့္ေတြက စိတ္ႂကြစရာ။ ကြၽန္ေတာ္သူမနားထိုင္ခ်ကာ သူမရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္သားကို အားကုန္စုပ္နယ္လိုက္သည္။ သူမနာက်င္သြား႐ုန္းကန္သည္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း…….. ဖ်န္း………… ခပ္မာမာေျပာၿပီး သူမရဲ႕တင္ပါးကို အားကုန္႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။ စားေလ နင့္ကိုစားလို႔ေျပာေနတယ္ ေခြးလိုစား……. တင္ပါးကို ဆက္တိုက္႐ိုက္ၿပီး အမိန႔္ေပးေတာ့သူမ မ်က္ရည္က်ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးက ခြက္နားတိုးသြားကာ ေခြးတစ္ေကာင္လိုစားေသာက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူစားေနတုန္း အေပၚထပ္တပ္ကာ ပစၥည္းႏွစ္ခု တတ္ယူလိုက္သည္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့သူမစားျပႇီးသြားၿပီ။ ေတာ္တယ္……. ေျပာၿပီးသူမရဲ႕ေမးေစ့ကို ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကို ေခ်ာ့ျမဴႏွစ္သိမ့္ေပးသလို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့သူမကို ေျမေပၚတြန္းလွည္းကာ လက္ေတြကို ေကြးၿပီး လက္ျဖန္ႏွင့္လက္ေမာင္းကို ပူးကာ တိပ္ႏွင့္ပတ္လိုက္သည္။

ေျခေထာက္ေတြကိုလဲထိုအတိုင္းပင္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ပစၥည္းတစ္ခုကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေခြးၿမီးပုံစံေလးတပ္ထားတဲ့ဖင္ပိတ္တစ္ခု။ ထိုအရာေလးျမင္ေတာ့ မ်က္လုံးမ်က္ဆံျပဴးၿပီး႐ုန္းရွာသည္။ သို႔ေသာ္မလြတ္ႏိုင္ပါ။ လက္ေကာေျခပါသုံးမရေတာင္အတုပ္ခံထားရသည္ေလ။မၾကာခင္မွာပဲသူမ အၿမီးေပါက္သြားသည္။ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္။ တေတာင္ဆစ္ေတြ ဒူးေတြအနာခံကာသူမေလးဘက္ေထာက္ရွာသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ပါးစပ္နားေျခေထာက္ထိုးေပးလိုက္သည္။ ေခြးတစ္ေကာင္လို သူမယက္ရွာပါသည္။ ေတာ္တယ္……လို႔ေျပာၿပီး သူမတန္ဖိုးထားတဲ့ဆံပင္ေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ထိုးဖြကာ သူမကို ဒီတစ္ညအတြက္ ဒီမွာပဲ ထားခဲ့လိုက္ေတာ့သည္………ၿပီးပါၿပီ။