အချိုအချောင်

အချိုအချောင်

ကိုခင်ဇော်ထွန်းသည် မိန်းမမသိအောင် ဘဏ်တွင် အကောင့်သစ်တစ်ခုဖွင့်၍ ငွေကို ကြိတ်စုထားသည်။ လက်ရှိမိန်းမကို သူကြိုက်လှသည် မဟုတ်ဘဲ အိမ်က ပေးစားသဖြင့် ယူထားရသည်။ မလှ၍တော့ မဟုတ်။ သူ့ရုပ်သူ့ရည်နဲ့ချိန်၍ သူမိဘများက လက်ရှိမိန်းမနဲ့ ပေးစားထားသည်။ သူနဲ့ညား၍ ခုဆိုလျင် ကလေးသုံးယောက်ပင် ရပြီဖြစ်ပြီး အကြီးဆုံးသမီးလေးပင် တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ခက်သည်က ညစာငတ်လာခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကိုခင်ဇော်ထွန်းလို အသက် ၄၀ အရွယ် ယောက်ျားတယောက်အတွက် ခုအချိန်က ပိုထန်သည်။ ပိုထန်ချိန် မိန်းမက ခွဲအိပ်ဖို့ပြောပြီး သူလည်း သဘောမတူသေးဘဲ ခွဲအိပ်လေသည်။ ထိုအခါ သူ့မှာ ခက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ဘယ်သူမှ မသိအောင် တိုက်ခန်းတစ်ခန်းကို ငှါးထားသည်။ ထိုတိုက်ခန်းထဲတွင် အပိုပစ္စည်းတွေတော့ သိပ်မရှိ။

ဘီယာထည့်ဖို့ ရေခဲသေတ္တာ၊ ကုတင်တစ်လုံး ဆက်တီတစ်လုံးနှင့် စားဖိုဆောင်သုံးပစ္စည်းနည်းနည်းသာ ရှိသည်။ တခါခါ ဤနေရာသို့လာ၍ ဘီယာကို တစ်ယောက်တည်း သောက်တတ်သည်။ ကြာလာတော့ သူ အထီးကျန်လာသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်လိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် ငွေကြိတ်စုသည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ကို အပ်နေကျလစာကို အပ်နေကျအတိုင်း အပ်ပြီး အပြင်မှ ရှာ၍ ရသောငွေကိုသာလျင် စုထားသောကြောင့် ခုမှ ၁၅ သိန်းကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသည်။ ထိုငွေဖြင့် တိတ်တိတ်ပုန်းမယားလေးတယောက်လောက် ယူရအောင်လည်း အဆင်မပြေသေးချေ။ ထို့ကြောင့် ဘေးဘီသိလို့လည်း မကောင်းသဖြင့် တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ကြံသည်။ ကြံပင် ကြံစည်ငြားသော်လည်း ဘယ်လိုမှ အကြံမထွက်။ သို့နှင့် တနေ့ အိမ်တွင် ညစာစားရင်း မိန်းမက ပြောသည်။

“ရှင့်သမီးက Facebook အရမ်းသုံးနေတယ်၊ ဘယ်လောက်ထိသုံးလဲဆိုရင် သူ့တစ်ယောက်တည်း အကောင့် နှစ်ခု သုံးခုနဲ့နော်”သမီးလှမ်းကြည့်တော့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ဖြစ်နေသည်။“ကဲ ဒါဆို ဖေဖေဖုန်းခဏသိမ်းထားမယ် သမီး၊ ဖေဖေ မသုံးဘူးနော် စက်ပိတ်လိုက်၊ သမီးစာမေးပွဲအောင်မှ ဆက်သုံး၊ အဲခါကျရင် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ဖုန်းဝယ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”“ဒါပေမယ့် ဖေဖေ ကတိတည်ရမယ်နော်”“အင်းပါ သမီးရယ်၊ စိတ်ချပါ၊ သမီးဖေဖေပါ”ထိုည ချက်ချင်းပင် ကိုခင်ဇော်ထွန်းတစ်ယောက် ဖုန်းကို လေ့လာသည်။ Facebook တွင် အကောင့် နှစ်ခု သုံးခုဖွင့်နည်းများ ရှာဖတ်သည်။ ကံကောင်းစွာပင် အကောင့်တုသုံးနည်းကို သူတွေ့သွားသည်။

အကောင့်တုဖွင့်ဖွင့်ပြီးချင်း သူချက်ချင်းပင် မိန်းကလေးလှလှများကို လိုက်၍ သူငယ်ချင်းဖြစ်ခွင့်တောင်းသည်။ မိန်းကလေးလှလှအကောင့်များကို ရှာသည်။ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးများ မော်ဒယ်ဂဲလ်များ အကောင့်ကို လိုက်အက်သည်။ အန်တီမမကြီးများ ထမီဗြောင်အနက်ရောင်ကြိုက်သူများ အိုးကြီးအိုးငယ် အိုးပေါင်းစုံ စသည့် ဆက်ဆီစာမျက်နှာများကို လိုက်အက်သည်။ တချို့စာမျက်နှာက မန်းလေးသူနဲ့ ဒိတ်ပေးမယ် မော်လမြိုင်သူနဲ့ ချိတ်ပေးမယ် စသဖြင့် ဖြစ်နေပြန်သည်။ သူလည်း တကယ် ဟုတ်မဟုတ် စမ်းကြည့်သည်။ မဟုတ်သည်က များသည်။ ဤတွင် တကယ့် ဆယ်လီများကိုလည်း တွေ့ရသည်။ ရှာရင်း ရှာရင်း ကောင်မလေးတယောက်တွေ့သည်။ အညာသူမထင်သည်။ အသားက မည်းသည်။ အရပ်အမောင်းကတော့ တောင်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ရုပ်ရည်ကလည်း တကယ့် ရွက်ကြမ်းရေကြို။ သို့သော် သူမတင်ထားသော ပုံများအောက်တွင်တော့ အရမ်းလှတယ် စသဖြင့် ချီးကျူးသည့် စာများပါသည်။ ထို့အတူ အများဆုံးပါလာသည်က သူမကို စိန်ခေါ်သည့် စာများဖြစ်သည်။

“ဖင်ကြီး လိုးလိုက်ရရင် ၁၂ ချီ ၁၂ မောင်လည်း လီးတောင်တာ ရပ်မယ် မထင်ဘူး”“ဖင်ကြီး လိုးချင်တယ်”“ဖင်ကို လိုးလိုက်ရရင်တော့ အရေခွံတွေလန်သွားမယ်”“တနေကုန် လိုးပေးမယ်”“လိုးလိုက်ရရင် စီးပိုင်နေမှာ”စသဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပြောထားသည်။ ပိုစ့်ပိုင်ရှင်ကောင်မလေးက ထိုမန့်များကို မဖျက်။ တချို့မန့်တွေကိုပင် ရီပလိုင်း ပြန်ထားသေးသည်။ အရွုံးမရှိသဖြင့် ခင်ဇော်ထွန်းက အက်လိုက်သည်။ တဖက်က ချက်ချင်းလက်ခံသည်။“ဟိုင်း ကိလေး”“ဟိုင်း ဘွိုင်းလား ဂဲလ်လား”“မင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ ဘွိုင်းပါ”“အဲလိုလာပြောတဲ့ ဘွိုင်းတွေက အများကြီး”စသဖြင့် အရင်ဆုံးရင်းနှီးအောင် လုပ်ထားသည်။ တော်တော်ကြာကြာ ရင်းနှီးလာတော့ ကောင်မလေးက အတန်းပညာအားဖြင့် မူလတန်းအဆင့်တွင်သာ ရှိသလို အလုပ်မျိုးစုံ လုပ်သော်လည်း လက်ကြောတင်းပုံတော့ မရ။ ငွေကလည်း အသုံးအဖြုန်းကြီးပုံရသည်။

“ဖုန်းဘေမရှိဘူးလား”“တကယ်လည်း မထည့်ပေးဘဲနဲ့”စသဖြင့် စလာသည်။ သူကလည်း ဘေလ်များ ထည့်ပေးသည်။“ကိုကြီးက ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်”“ချစ်ရင် အပြင်မှာ လက်တွေ့လာချစ်ပါလား”“ကြောက်တယ်”“ကိလေးလိုချင်တာ အကုန်ဖြစ်စေရမယ် ကိလေးကို တိုက်ခန်းတစ်ခန်းပေးထားမယ်၊ တစ်ကိုလည်း လစာအနေနဲ့ တသိန်းပေးမယ်၊ စားတာ သောက်တာ အဝတ်အစားအကုန်ဆင်ပေးမယ်လေ”“ဟုတ်ဘဲနဲ့”“ကိမှ မြို့တက်မလာဘဲနဲ့ ကိုကြီးက ဘယ်လို သက်သေပြမှာလဲကွာ”“အိမ်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့ရမလဲ”“မြို့ပေါ်အလုပ်တက်ရှာတယ်လို့ ပြောပေါ့ ကိလေးရဲ့”“ဟင့်အင်း ကြောက်တယ်”“ကိလေး နက်ဖန် ကားဂိတ်ကို ကိုကြီး ပိုက်ဆံ ၃ သောင်းလွဲပေးလိုက်မယ်၊ မြို့တက်ဖို့ ကားခ”“ဟာ မလုပ်ပါနဲ့”“တကယ်ပါ ကိလေးရယ်၊ ကိလေးကို ကိုကြီး တကယ်ချစ်လို့ ကိလေးဘဝ တကယ်ကောင်းစားစေချင်လို့ပါ၊ တက်လာခဲ့နော်”တဖက်က လိုင်းအောဖ့်သွားသည်။ နက်ဖန် ကိလေးထံဖုန်းဆက်၍ မှတ်ပုံတင်နံပါတ်တောင်းသည်။

တကယ်ပေးလာသည်။ သူငွေသုံးသောင်းကို ကားဂိတ်ကနေ ကိုယ်တိုင်သွားလွဲလိုက်သည်။ နည်းနည်းတော့ စွန့်စားရကျိုးနပ်သည်။ ကိလေးတို့ရွာမှ လင်ချိုးမြို့သို့ ကား ငါးနာရီစီးရရာ မနက်ကိုးနာရီက စီးလာသော် နှစ်နာရီကားကြီးကွင်းသို့ရောက်သည်။ သူ့တိုက်ခန်းသို့ တက္ကစီဖြင့် ငှါးလာရာ ညနေ လေးနာရီထိုးလုလုတွင် ရောက်လာသည်။ နွမ်းနေပြီဖြစ်သော ထမိန်နဲ့ အကျႌလက်ပြတ်ဝတ်ထားသည်။ ဆံပင်ကို နည်းနည်းထုံး၍ နှစ်ဖက်ခွဲချထားသည်။ ပါးပေါ်တွင် သနပ်ခါးဘဲကြား လူးလာသည်။ ဖုန်းပေါ်မှာ ကြည့်ဖူးသည်ထက် အပြင်တွင် အသားပိုမဲသည်။ နွုတ်ခမ်းက ပန်းရောင်သန်းချင်သော်လည်း သူမ၏ မည်းလှသော အသားကြောင့် နွုတ်ခမ်းပင် ပန်းရောင်မသန်းချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေသည်။ သူမ အဝတ်ထုတ်ကို ပုဆိုးနွမ်းတစ်ထည်ဖြင့် ထုပ်လာသည်။ ကိလေးမှာ ခေါင်းကြီး ငုံ့ထားသည်။ မဝံ့မရဲအနေအထားလည်း ပေါ်နေသည်။

“လာ”ဖျတ်ခနဲ ကိလေးလက်ကို လှမ်းဆွဲကာ တိုက်ခန်းသို့ ခေါ်လိုက်သည်။ ကိလေး ယက်ကန်ကန်လေး ပါလာသည်။ တိုက်ခန်းသော့ဖွင့်တော့ ကိလေးခမျာ မျက်ရည်ဝဲတဲတဲလေး ဖြစ်နေသည်။“ကြောက်နေလားကိလေး”သူပြောကာမှ မျက်ရည်တောက်ခနဲ တောက်ခနဲ ကျလာသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက ခါးကနေ ဖြတ်ခနဲ ဖက်ကာ ကိလေးကို တိုက်ခန်းထဲခေါ်သည်။“က ကျ ကျမ ဟိုလို မိန်းကလေး မဟုတ်ဘူးနော်”“ကိုကြီး သဘောပေါက်ပါတယ် ကိလေးရဲ့ လာထိုင် အေးဆေးထိုင်”ကိလေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်သည်။ သူ့တွင် ဆက်တီခုံတစ်ခုံသာ ရှိသည်။ သူ ဆက်တီခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ ဆက်တီကလည်း တယောက်ထိုင်ဖြစ်သည်။“လာ လိုက်ပြပေးမယ်”ခေါ်ကာ အိပ်ခန်း၊ ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာ၊ မီးဖိုဆောင်စသည်ကို ပြပေးသည်။ မီးဖိုဆောင်တွင် ရေခဲသေတ္တာနှင့် ချက်စရာက အများအပြားရှိနေသည်။ မနေ့ကတည်းက သူသေချာဝယ်ထည့်ထားသည်။“ဘယ်မှ မသွားနဲ့နော် ကြောက်လည်း မကြောက်နဲ့နော် ကိုကြီး အိမ်ပြန်လိုက်ဦးမယ်”“ဟင် ဒါကိုကြီး အိမ်မဟုတ်ဘူးလား”“ဒါက ကိလေးနေမယ်ဆိုရင် ကိလေးအတွက် ဝယ်ပေးထားတာ”“ကိုကြီးအိမ်က ဘယ်နားလဲဟင်”“မြို့ထဲအဝေးကြီးမှာ ကိလေးရဲ့”“ကိုကြီးမှာ မိန်းမရှိလား”“အင်း”ခင်ဇော်ထွန်းက စိတ်မပါသလိုဖြေသည်။

“ကိုကြီးမိန်းမသိလား”ခင်ဇော်ထွန်း အသာခေါင်းခါသည်။ ခင်လေးခေါင်းငုံ့နေသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက “ရော့” ဆိုကာ ဂစ် ၆၀ လောက် ဖူးကားအပြည့်ပါသည့် ဖုန်းကို ပေးခဲ့သည်။ စိတ်ချရအောင် အပြင်ဘက်ကပါ သော့ခတ်ခဲ့သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းတယောက် ရင်ခုန်စွာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။“ဖေကြီးပြန်လာတယ်”သမီးအလတ်မလေးက နွုတ်ဆက်သည်။ အလတ်မက ၈ တန်းတက်နေသည်။“အေး သမီးရေ အလုပ်နည်းနည်းပါးတာနဲ့ ပြန်လာတယ်”“ဖေကြီး ဒီည အိမ်မှာ အိပ်မှာလား”“အင်းပေါ့ သမီးရဲ့”ခင်ဇော်ထွန်း နှစ်ည သုံးညခြားမှ တစ်ကြိမ် အိမ်ပြန်အိပ်သည့် အကျင့်ကို ကျင့်နေသည်မှာ တော်တော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ အိမ်ပြန်လာခြင်းက နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းသည်။

ညရောက်တော့ သူ ကိလေးကို ချက်သည်။ ကိလေးက“ကိုကြီး ဘာတွေ ပေးခဲ့မှန်း မသိဘူး”ဟုသာပြောသည်။“ကိုယ် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးနည်းနည်းထွက်ဦးမယ် မိန်းမ”နောက်တနေ့မနက်တွင် သူ့မိန်းမကို သူချက်ချင်း နွုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိလေးရှိရာတိုက်ခန်းသို့ တက္ကစီဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ ကိလေးထံရောက်တော့ ရေမိုးချိုး ထမင်းချက်ပြီး စားပြီးသောက်ပြီးဖြစ်သည့် နောက် အလှပါ ပြင်ပြီးဖြစ်နေသည်။ ရွာတွင် အသစ်ဆုံးဖြစ်ဟန်ရှိသည့် ခပ်နွမ်းနွမ်းထမိန်နဲ့ အကျႌကို လဲထားသည်။ အလှပြင်ထားသည် ဆိုသော်လည်း သနပ်ခါးဘဲကြား လူးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ အသားမည်းသူ ဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာသာမက လည်ပင်များ လက်မောင်းများကိုပါ သနပ်ခါးလူးထားသည်။

“ကိုကြီး ကျမရေချိုးတာ ဆပ်ပြာမတွေ့ဘူး”“ဟုတ်လား ဒါဆို ဆပ်ပြာ မတိုက်လိုက်ရဘူးပေါ့”“အင်း”ခင်ဇော်ထွန်းမှ ကိလေးကို ရေချိုးခန်းခေါ်ကာ ခေါင်းလျှော်ရည်နဲ့ ဆပ်ပြာဗူးများကို ပြပေးသည်။ မဖွင့်တတ်သဖြင့် ဖွင့်ပြရသေးသည်။ ထို့နောက် ကိလေးကို အိပ်ခန်းထဲ သူခေါ်လိုက်သည်။“ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်ဖြစ်လား”“ဟင့်အင်း ကြည့်ရဲဘူး”“တကယ် မကြည့်ဘူးလား”“ကြည့်ရဲဘူး ကြောက်တယ်၊ ပြီးတော့ ကောင်မတွေက ရှက်လည်းမရှက်ကြဘူး၊ အဲလိုကြီးတော့ ““ဖုန်းပေးလေကိလေး အတူကြည့်ရအောင်”“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း”“ကြည့်မယ်လေ ကိလေးရဲ့”“ကိုကြီး ကိလေးကို ဘယ်လို သဘောထားတာလဲဟင်”ကုတင်ပေါ်တွင် အတူတူထိုင်နေငြား ကိလေးက မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် မေးသည်။

“ကိုကြီးက ကိလေးကို သားမှတ်မှတ် မယားမှတ်မှတ်ပေါင်းမှာပါ၊ အဲဒါကြောင့် ကိလေးကို ကိုကြီး တိုက်ခန်းအပ်ထားတာပေါ့”“ကိုကြီးမိန်းမကော”“အဲအကြောင်း မမေးပါနဲ့ကွာနော်”ခင်ဇော်ထွန်းက ကိလေးကို ဗွီဒီယိုကြည့်ရန် ထပ်မြူဆွယ်သည်။ ကိလေးက ငြင်းသော်လည်း သူက အနိုင်နိုင်ပြသည်။ ထိုင်းနဲ့အမေရိကန်ဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်သည်။ သိတော်မူသည့်အတိုင်း ထိုင်းမက မည်းမည်း အမေရိကန်ပစ္စည်းကကြီးကြီး ပြီးတော့ အမေရိကန်ဘဲတွေက ထိုင်းမစောက်ဖုတ်ကို လုံးဝမလျက်၊ စစချင်း ထိုင်းမက ဘဲကြီးလီးကို နည်းစုံအောင်စုပ်သည်။ လီးစုပ်ချိန်က တော်တော်ကြာသည်။ ပြီးလျင် ထိုင်းမက ပက်လက်တမျိုး ကုန်း၍တဖုံ နည်းမျိုးစုံဖြင့် ခံသည်။ နောက်ဆုံးတွင် လရည်ကို မြိုချသည်။

“ကောင်းလား ကိလေး”ကိလေးခမျာ သူ့ကို မဝံ့မရဲကြည့်သည်။“ကိလေးကို အဲလိုမလုပ်ခိုင်းနဲ့နော်”“ကိလေးကြောက်လို့လား”“ရွံစရာကြီး”တောသူပီပီ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသည်။ နောက်တကားဆက်လာနေသည်ကို ဖုန်းကို ချလိုက်သည်။ ကိလေးပခုံးကို အသာဖက်လိုက်သည်။ ကိလေးခေါင်းငုံ့သည်။ ကိလေးက ဆံပင်တချို့ကို နောက်တွင် စည်းထားသည်။ ဆံပင်တချို့ကလည်း ရှေ့တွင်ကျနေသည်။ သူက ဆံပင်များကို သပ်တင်သည်။ ပါးကို အသာနမ်းသည်။ ကိလေးက ကျုံ့ကျုံ့ကလေး နေနေသည်။ ခါးကိုဖက်ကာ လက်ကို နည်းနည်းဆွဲဖယ်သည်။ ပါးကို နမ်းရင်း နို့ကို နှိုက်သည်။ ကိလေးက အသာတကြည်ပါးကို ဘယ်ညာလှည့်ပေးသည်။ သူက တဖက်ပြီး တဖက်နမ်းသည်။ အကျႌကို အောက်ထဲကနေ ပင့်လိုက်သည်။ ကိလေးက ရှက်၍လည်း မသိ။ သူမအကျႌစကို သူမ ပြန်ဆွဲချသည်။ သို့သော်လည်း သူက ရအောင်ပင့်သည်။

ကိလေး မငြင်းတော့။ ကိလေးနို့က ခုမှ ဖူးယောင်ကာစ ရှိသေးသည်။ ပန်းသီးလုံးပမာဏသာ ရှိသေးသည်။ ဘော်လီကလည်း အကြမ်းစား ဘော်လီ ဖြစ်နေသည်။ ကိုင်ရတာ မာတောက်တောက် ဖြစ်နေသည်။ အစဖြစ်နေသေးသည်မို့ ဘော်လီပေါ်ကနေ ဖိကိုင်သည်။ နောက်ကျရင် ဘော်လီမျိုးစုံဝယ်ပေးမယ်။ ဆက်စီဘော်လီများသာ ဝယ်ပေးပြီး အချိန်ပိုင်းသာ ဝတ်ခိုင်းမည် စဉ်းစားသည်။ သူက ကိလေးဘော်လီကနေ နို့ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကိလေးနွုတ်ခမ်းဖျားကို နမ်းသည်။ ကိလေးက အသာနောက်ဆုတ်သည်။ သူက မရမက လိုက်နမ်းသည်။ ကိလေး အထက်နွုတ်ခမ်းသားကို နမ်းမိသည်။ အထက်နွုတ်ခမ်းကို ဖိဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ သူကိလေးနောက်ကနေ နေ၍ ကိလေးနို့ကိုပွေ့ကာ ကိုင်သည်။ ကိလေးနားရွက်များကို နမ်းသည်။ ကိလေးက နည်းနည်းညည်းလာသည်။

“အကျႌချွတ်ပေးလေ ကိလေး”သူ အသာလေး နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ ကိလေးခမျာ အကျႌချွတ်ဖို့ တော်တော်ကြာကြာ စဉ်းစားနေသည်။ သုံးမိနစ်လောက်ကြာမှ ကိလေးချွတ်သည်။ ကိလေးအကျႌကို ယူ၍ သူနမ်းသည်။ ရှင်မတောင်သနပ်ခါးနံ့လေး သင်းနေသည်။ မည်းတုံးနေသော ကိလေးကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကတော့ မာထန်လာသည်။ သူကိလေးကို နောက်ကနေ ဖက်ကာ နို့ကို ပင့်ကိုင်သည်။ နားရွက်ဖျားကို နမ်းသည်။ ပါးကို နမ်းသည်။ ကိလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်လိုက်သည်။

“ဘော်လီလည်း ချွတ်ပေးဦးလေ ကိလေး”ကိလေးက နောက်ကို လက်လျိုသည်။ ချိန်ကို ထောက်ခနဲ ဖြုတ်လိုက်သည်။ ကိလေး အပြီးချွတ်မပေး။ ချိတ်ကို ဖြုတ်ရုံသာ ဖြုတ်လိုက်သည်။ သူက ပခုံးမှနေ၍ ဘော်လီကြိုးကို အသာကိုင်ကာ ချွတ်သည်။ ကိလေး အလိုက်သင့်နေပေးသည်။“ကိလေးကို အရမ်းချစ်တာပဲကွာ”ပြောလည်းပြော နမ်းလည်း နမ်းသည်။ နို့ကိုလည်း ကိုင်သည်။ အောက်ကနေ ပင့်ကိုင်ကာ နို့ကို သပ်ကစားသည်။ အုံကြီးကို ပွတ်သပ်သည်။ နို့သီးဖျားကို ကိုင်သည်။ ထို့နောက် ကိလေးပေါင်ကို အသာလေး ဆွဲကားသည်။ ကိလေးကားပေးသည်။ သူက ထမိန်ခပ်နွမ်းနွမ်းပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားထဲကို ပွတ်သပ်သည်။ ကိလေးက သူ့ကို မော့ကြည့်သည်။ ပေါင်ကြားကိုလည်း ကြည့်သည်။

“ကိုကြီးကို မချွတ်ပေးတော့ဘူးလား ကိလေးရဲ့”သူက ကိလေးလက်ကို ခါးကြား ထိုးသိပ်ထည့်ထားသော ထမိန်စပေါ်တင်သည်။ ကိလေးက ထမိန်ကို ချွတ်ချင်သလို မချွတ်ချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ သူကလည်း ဘာမှမပြော။ ပါးကိုသာနမ်းကာ နို့ကိုသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ကိလေး ထမိန်စကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ထမိန်ပြေလျော့သွားသည်။ ထမိန်စကို အသာဟ၍ အတွင်းဘက်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ အဝါနုနုဖျော့ဖျော့ ပင်တီကိုတွေ့ရသည်။ သူ ထမိန်စကို အသာဖြေချသည်။ နောက် ကိလေးလက်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ကိလေးက ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ ပင်တီလေးသာ ကျန်သည်။ ပင်တီပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သည်။ ကိလေးက ခဏခဏ ပေါင်ချင်းကပ်သည်။ ပေါင်ချင်းကပ်တိုင်း သူက ပြန်ခွာသည်။

နောက်ကနေ ဖက်ထားရင်း ကိလေးလက်ကို ခဏခဏဖယ်ရသည်။ ကိလေးကလက်ဖြင့် ခဏခဏ သူ့လက်ကို ဖယ်သည်။ ကိလေးခမျာ ရှက်နေရှာသည်။ ခုမှ အသက် ၁၆ နှစ်သာ ရှိသေးသော်လည်း တောသူပီပီ အရှက်တရားရှိသည်။ သို့သော်လည်း စောက်ဖုတ်က ဖောင်းအိနေသည်။ စောက်ရည်ကလည်း နည်းနည်းချင်း စိုစိုလာသည်။ ပင်တီကို အသာလေး စုကိုင်ကာ ဖယ်လိုက်သည်။ စောက်မွေးနုနုများ ပါးပါးလေးပေါက်နေသည်။ သူက ပင်တီကို ဘယ်ညာ ဖယ်ကစားသည်။ ကိလေးကို ကုတင်ခေါင်းရင်း ခေါင်းအုံးတွင် အုံးခိုင်းကာ ပင်တီကို အသာချွတ်လိုက်သည်။ ကိလေးတယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားသည်။

“ကိလေး ကိုကြီးကို မတ်တပ်ထပြီး အိုးကို ပြပါလားဟင်”“ရှက်တယ်”“ပြပါ ကိလေးရဲ့၊ ကိလေးအိုးကို အင်တာနက်ပေါ်ကနေ ကြည့်ရတာ အားမရဘူး၊ ပြီးတော့ ထမိန်အောက်ကနေပဲ ခန့်မှန်းကြည့်ရတာ အားမရဘူး၊ ခုလို ချွတ်ပြီး အိုးကို လှည့်ပြပါလား နော်”ကိလေးထသည်။ ကုတင်အောက်ဆင်းကာ မတ်တပ်ရပ်သည်။ ပြီးနောက် အိုးကို အသာလေး လှည့်ပြသည်။ အိုးက ထမိန်မပါလည်း တော်တော့်ကို ကြီးသည်။ လုံးကျစ်နေသည်။ သူက ကုတင်ပေါ် ခြေကား၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ ကိလေးကို ဆွဲသွင်းသည်။ ကိလေးအရပ်လိုက်ပါလာသည်။ ကိလေးအိုးကို အသာပွတ်သပ်သည်။ တောင့်တင်းနေသည်။

“အိုးက အရမ်းလှတာပဲ ကိလေးတို့ရွာမှာ ကိလေးအလှဆုံးပဲ ဖြစ်မယ်”မိန်းကလေးတို့မည်သည် ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ မြှောက်ပေးလျင် အသေကြိုက်တတ်သူ ဖြစ်ရာ ကိလေးတယောက် နည်းနည်းမြောက်သွားဟန်ရှိသည်။ အိုးကို ကိုင်ရင်း တဖက်က စောက်ဖုတ်ကို အထက်အောက် ပွတ်ကြည့်သည်။ စောက်ပတ်အသားချည်းချည်းကို ပွတ်သည်။ စောက်ပတ်အက်ကြောင်းကို မထိ။ ကိလေး ကြက်သီးမွေးညှင်းပင် ထသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းတယောက် ကိလေး၏ အပျိုစင်ဘဝကို သူ့လီးနဲ့သာ ယူချင်သည်။ လက်ဖျားနဲ့ပင် ကိလေးအပျိုစင်ဘဝကို မပွန်းပဲ့စေချင်ပါ။ တကိုယ်လုံးမည်းသဲနေသည့် အသားအရေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော်လည်း ဖင်ကလှသည်။ အသက်ငယ်သော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်တောင့်သည်။ ပြီးတော့ အပျိုစင်။

“ထိုင်ချလိုက်ကိလေး”ကိလေး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ချသည်။ ကိလေးကို ကြည့်ခိုင်းထားပြီး သူဘောင်းဘီခါးပါတ်ဖြုတ်သည်။ ကြယ်သီးဖြုတ်သည်။ ပြီးလျင် ခါးတဝက်ချွတ်ချသည်။ အတွင်းခံက ဖောင်းနေသည်။ ကိလေးလက်ကို ယူ၍ အတွင်းခံပေါ်တင်သည်။“ကိုကြီးကို ချစ်လားကိလေး”“ဟုတ်”“ပြည့်ပြည့်စုံစုံဖြေပေးလေ ကိလေးရဲ့”“ချစ်တယ်”“နည်းနည်းဖြည့်ဦး”“ကိုကြီးကို ချစ်တယ်”“ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲ”“အများကြီး”“ကိုကြီးက အများကြီး မလိုချင်ဘူး”ကိလေးက သူ့လီးပေါ် လက်တင်ရင်း သူ့ကို ကြည့်သည်။ သူက ကိလေးမေးစေ့ကို လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်သည်။“ချစ်တယ်ဆိုတာ ဘာလဲသိလား”“ဟ ဟင့်အင်း”“ယောက်ျားလေးက မိန်းကလေးကို ချစ်ရင် လိုးချင်တာ၊ မိန်းကလေးက ယောက်ျားလေးကို ချစ်ရင် ခံချင်တာ၊ အဲဒါကို အချစ်လို့ခေါ်တယ် ကိလေးရဲ့”“ဟုတ်”“ဒါဆို ကိုကြီးက ဘာလို့ ကိလေးကို ချစ်လဲ”ကိလေး မဖြေပါ။

“ကိလေး ဖြေတာ ကြားချင်တယ်ကွာ”“ကိုကြီး ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိလေးကို လိုးချင်လို့”“ဒါဆို ကိလေးကိုကြီးကို ချစ်တာကကော”“ဟင့်အင်း သိဘူး”ခင်ဇော်ထွန်းက စကားပြောနေသော်လည်း သူ့လီးကို ကိလေးအား ကိုင်ခိုင်းပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း ကိလေးလက်ကို ထပ်ကိုင်ထားကာ လီးကိုပွတ်ထားခိုင်းသည်။“ကိလေးက ကိုကြီးလိုးတာ ခံချင်လို့ ကိုကြီးကို ချစ်တာ မဟုတ်လား”“သိပါဘူးဆို”“ကြည့်စမ်း ကလေးမလေး ရှက်နေတယ်”“ခစ် ခစ် ခစ်”ကိလေးရယ်သည်။“ကိုကြီးကို ချစ်ရင် ကိုကြီးလီးကို အရင်စုပ်နော်ကိလေး”ကိလေး အသာခေါင်းညိတ်သည်။

နောက်ဆုံး အချစ်ဆိုတာ ဤနေရာတွင်ဆုံးသည်။ ကိလေးလီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်တတ်သေးသော်လည်း တတ်သလို စုပ်ပေးသည်။ ခဏခဏ နောက်ဆုတ်သည်။ လျာနဲ့ လျက်သည်။ ပြန်ဆုတ်သည်။ နွုတ်ခမ်းနဲ့ငုံသည်။ ပြန်ဆုတ်သည်။ ထို့နောက် သူကိလေးကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ခိုင်းသည်။ ကိလေး ကုတင်ပေါ်အိပ်သည်။ ကုတင်စွန်းသို့ သူဆွဲလာလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားသည်။ ကိလေးကို ကြည့်ခိုင်းထားသည်။ သူက ကိလေး ဆီးခုံပေါ် လီးတင်လိုက်သည်။ ကိလေး ဆတ်ခနဲတချက်တွန့်သွားသည်။ သူသာသာလေး လျောချကာ ကိလေး အဖုတ်ထဲ သူ့လီးကိုထိုးထည့်လိုက်သည်။

“အု”ကိလေးအပျိုစင်ဘဝအဆုံးသတ်သွားသည်။ သူကိလေးကို ပက်လက်ထား၍ ပေါင်ကိုဆွဲကားကာ လီးကို တဆုံးထည့်သည်။ ကိလေးအော်သည်။ မျက်ရည်များလည်း ကျသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမနဲ့ မအိပ်ရသည်မှာ နှစ်နဲ့ချီနေပြီမို့ တရစပ်ဆွဲသည်။ ကိလေးဗိုက်သားများ လွုပ်နေသည်။ ကိလေးနို့များ သေးသော်လည်း ခါနေသည်။ ကိလေးက သူမစောက်ဖုတ်ကို ပြန်ပြန်ငုံ့ကြည့်သည်။ မျက်ရည်လည်း စိုနေသည်။ အော်လည်းအော်သည်။ ထို့နောက်ခင်ဇော်ထွန်းသည် ကိလေးကို တစောင်းလိုးသည်။ တစောင်းပြီး ပက်လက်ပြန်လိုးသည်။ ခဏတွင် ကိလေးပြီးသွားသည်။

သူလီးကို အသာထုတ်လိုက်သည်။ မောနေသော ကိလေးကို ကြည့်သည်။ ကိလေးမှာ ပက်လက်ကလေး မောနေသည်။ သူကိလေးပေါ်ကနေ ကိလေးကို ဖိအိပ်လိုက်သည်။ ကိလေးပြန်ဖက်သည်။ ကိလေးနို့ကို သူပြန်စစုပ်သည်။ ကိလေး အသာပြုံးပြသည်။ ကိလေးကိုနည်းနည်းပြန်နူးကာ ထပ်လိုးသည်။ လိုးရင်း ကိလေးထပ်ပြီးပြန်သည်။ သူကတော့ သူ့မိန်းမကို နှစ်ပေါင်းများစွာလိုးလာသူမို့ လရည်ကို ဘယ်လိုထိန်းရမည်သိသည်။ ထိုနေ့ သူတို့နေ့လည်စာပင် သတိမထားမိ။ ကိလေးကို တနေကုန် ဖြုတ်သည်။ ကိလေးမှာ ငယ်လည်းငယ် သွေးသားလည်း ဖွံ့ဖြိုးစချိန်မို့ ခင်ဇော်ထွန်းမွေးသော တဏှာမီးတောက်များ တဟုတ်ဟုတ် တောက်လာသည်။

ညနေစာကို အပြင်ထွက်စားသည်။ ပြီးနောက် ရှော့ပင်မောလ်တစ်ခုဝင်ကာ ကိလေးအတွက် အဝတ်အစား နည်းနည်းပါးပါး ဝယ်သည်။ ဂါဝန်စကဒ်ပါသည်။ စတော့ကင်ပါသည်။ ဇာဘော်လီနဲ့ ဇာပင်တီပါသည်။ ပါးလျလျ အကျႌများပါသည်။ တိုနန့်နန့် စကဒ်များပါသည်။“ကိုကြီးဝယ်ပေးတာတွေက ကိလေး မဝတ်ရဲပါဘူး”“ခုဝတ်ဖို့ မဟုတ်ပါဘူး ကိလေးရဲ့”တိုက်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာသည်။ သူကိလေးကို ဖူးကားများ ပြသည်။ နက်ဖန်ကျလျင် သူတီဗွီကြီးကြီး တစ်လုံးဝယ်ဖို့ စိတ်ကူးသည်။ ၄၈ လက်မဖြစ်ဖြစ် လက်မ ၆၀ ဖြစ်ဖြစ် ဝယ်မည်။ လေးလက်မကျယ်သော ဖုန်းထဲကြည့်ရတာ အားမရ။ မင်မိုရီများများနဲ့ စတစ်များဝယ်မည်။ ရုံးကွန်ပျူတာတွင် ဇာတ်ကားများ ခိုးဒေါင်းပြီး ထည့်ထားပေးမည်။

“သူတို့ မရွံဘူးလား မသိဘူးနော် ကိုကြီး”ဖူးကားထဲမှ ဖူးမင်းသမီးများ အပြီးတွင် လရည်သောက်သောက်ကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ကိလေးက ပြောသည်။“ကိလေးကော မစမ်းကြည့်ချင်ဘူးလား”“ဟင့်အင်းနော် ကိလေးမလုပ်ဘူးသိလား”အသားမည်းသည့် တောသူမလေးက လရည်စားဖို့ကျမှ လာရွံနေသည်။ ရပါသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းကျွေးရမည်။ လောရမည့် ကိစ္စမဟုတ်။ လောလောဆယ် စောက်ဖုတ်ကိုသာ သူလိုးသေးသည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ အကုန်ပြီးထည့်ပေးသည်။ ခဏခဏ ပြီးထည့်လို့ အဆင်မပြေ။ နက်ဖန်ကျလျင်တော့ ဆေးခန်းသွား ဆေးထိုးခိုင်းထားရမည်။ မတော်တရော် ကလေးတွေ ဘာတွေ ရသွားလို့ မဖြစ်။ သူ စီစဉ်ရမည့်အလုပ်များ စီစဉ်ပြီး ကိလေးကို ပန်းသွားအောင် ထပ်ဆွဲသည်။ ကိလေးလည်းပန်း သူလည်းပန်းကာ အိပ်ပျော်သွားသည်။ နောက်နေ့ မနက် ၉ နာရီခွဲမှ နိုးသည်။ ကိလေးကို ကြည့်တော့ အိပ်ယာတွင်မရှိ။ သူမျက်နှာသွားသစ် ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။ ကိလေးက မနက်စာပင် ပြင်ပြီးနေပြီ ဖြစ်သည်။

“ကိလေး”“မနက်စာ မစားခင်လေး”မီးဖိုချောင်ကြမ်းပြင်တွင် ကိလေးကို တစ်ချီဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးမှ မနက်စာစားသည်။ ထို့နောက် ငွေထုတ်လေး ပိုက်ကာ ကိလေးနဲ့ အပြင်ထွက်သည်။ ကိလေးကို အလှပြင်ဆိုင်ပို့ခဲ့သည်။“ကိလေး အလှပြင်နေပုံလေး အင်တာနက်ပေါ် တင်လိုက်နော် ဒါမှ ကိလေးရွာက ကိလေးကို အဆင်ပြေတယ်လို့ သိရအောင်”ကိလေးကို အလှပြင်ဆိုင်တွင်ထားပြီးနောက် သူဈေးဝယ်ထွက်သည်။ ခွေးလည်ပတ်ပါသည်။ သံကြိုးပါသည်။ မှောင်ခိုဆိုင်သွား၍ လီးတုတွေဝယ်သည်။ ဂျယ်တွေဝယ်သည်။ ထို့နောက် ဘုလုံးများ နှင်တံများ ယုန်မွေးများနှင့်အတူ ကြိုးခွေတွေလည်းဝယ်သည်။ လောလောဆယ်တော့ သုံးလို့ ရဦးမည် မဟုတ်။

နှစ်လ သုံးလလောက် ရိုးရိုးလေးပဲ လိုးဦးမည်။ ထိုလအတွင်း လီးစုပ်ခြင်း လရည်စားခြင်း ဖင်ခံခြင်း ကိုယ်တိုင်တက်ဆောင့်ခြင်းစသည့်နည်းများအပြင် အကြမ်းဆုံးနည်းလမ်းများလည်း သုံးရမည်။ ကြမ်းတာတွေ နမ်းတာတွေ ရိုးလာမှ မရိုးအောင်နည်းလမ်းတမျိုးတိုး၍ အပိုင်ချည်မည်။ ထို့အတူ လိုးကားများ ပြပေးသည့်အခါတွင်လည်း စောက်ဖုတ်ယက်တာ တစ်ခန်းမှ မပါစေရ။ လီးစုပ်တာ လရည်သောက်တာ ကုန်းတာ ဖင်ခံတာများများပါသည့် ဇာတ်ကားများကိုသာ ပြပေးမည်။ တီဗွီကြီးဝယ် စတစ်ဝယ်သည်။ စတစ်ဝယ်တော့ ဖုန်းဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းမိန်းကလေးက ဇာတ်ကားတွေ ထည့်ပေးရမလား အစ်ကိုဟုမေးသည်။

“ငါက လူပျိုကြီးကွ တယောက်တည်းနေတာ ဆိုတော့ ယောက်ျားတွေကြည့်လို့ရတဲ့ ကားမျိုးရှိရင် ထည့်ပေးပါလား”“ကိုးရီးယား ၁၂၈ ဂစ်ကို ငါးသောင်း၊ ထိုင်း ၁၂၈ ဂစ်ကို လေးသောင်းခွဲ၊ ဂျပန် ၁၂၈ ဂစ်ကို ခြောက်သောင်း အနောက်တိုင်းဆိုရင်တော့ သုံးသောင်းအစ်ကို၊ စတစ်ပါ တစ်ခါတည်းပေးတယ်”“ဂျပန်နဲ့ ထိုင်းနဲ့ပေးကွာ”ရေကန်အသင့် ကြာအသင့်ပါလားဟုပင် တွေးမိသည်။ ကိုးရီးယားလည်း ပိုပိုလိုလို ဝယ်ခဲ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် အလှပြင်ဆိုင်သို့သွား၍ ကိလေးကို ကြိုသည်။ ဆိုင်က နည်းနည်းကောင်း၍လားမသိ။ တော်တော်လေးတော့ ကြည့်ရ ရွုရအဆင်ပြေသလိုလိုရှိသည်။ အသားမည်းသူကို ဘယ်လိုပြင်ရမည်မှန်း ဆိုင်က ကောင်းကောင်းသိပုံရသည်။ ဆိုးထားသည့် နွုတ်ခမ်းနီများ တင်ထားသည့်မိတ်ကပ်များက ကိလေးမှာ နဂိုကလည်း အကိတ်ကြီးဖြစ်ရာ ဝိုင်းကြည့်တာ ခံရသည်။

ဘာပြောပြော ဘဲတကာဝိုင်းကြည့်ရသည့် ကိုယ့်အကိတ်လေးကို ပါကင်ဖောက်ခွင့်ရသည့်အပြင် အချိုအချောင်အပိုင်ရသည့်အတွက်လည်း ခင်ဇော်ထွန်းတယောက် ကြိတ်ဝမ်းသာနေသည်။ တက္ကစီပေါ်တွင် ကားဆရာမမြင်အောင် ကိလေးအိုးကို ပွတ်သည်။ ကိလေးလက်ကို သူပေါင်ကြားပေါ်တင်ထားသည်။ သူကိလေးကို ကြည့်သည်။ ကိလေးက မျက်စောင်းလှလှလေးတွေ ထိုးသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက် တက္ကစီဆရာပြန်သည်နှင့် တံခါးချက်ချလိုက်သည်။ တယောက်နဲ့တယောက် စိုက်ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။ ပြီးနောက် နွုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ သူ့အနမ်းများကို ကိလေးကောင်းကောင်း ခံပေးတတ်ပြီဖြစ်သည်။ သူလျာထိုးထည့်လျင် လျင်ကို စုပ်ပေးသည်။ သူပြန်စုပ်တော့လည်း လျာထိုးထည့်ပေးလာပြီ ဖြစ်သည်။ လည်တိုင်များ နားရွက်များနမ်းတော့ ခေါင်းလေးမော့ကာ နေရာစုံနမ်းနိုင်အောင် နေပေးတတ်ပြီ ဖြစ်သည်။ အတတ်မြန်သည့် ကောင်မလေးဖြစ်သည်။ သူက ရင်ညွန့်များကို နမ်းသည်နှင့် အကျႌကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးတတ်ပြီ ဖြစ်သည်။

“ကိုကြီးနဲ့နေရင် ဘော်လီ မဝတ်နဲ့တော့နော်”“အင်းပါ ကိုကြီးရဲ့”သူ့စကားကိုလည်း နားထောင်သည်။ ဒီနေ့တော့ အပြင်သွားသဖြင့် ဘော်လီဝတ်ထားသည်။ အကျႌချွတ်ပြီးတော့ ဘော်လီကို လက်ဖျားဖြင့် ခတ်ကစားသည်။ ခါးကို ဖက်ကာ ပခုံးများကို နမ်းစုပ်သည်။ ကိလေးက ဘော်လီကို အလိုက်တသိဖြုတ်သည်။ ကိလေးနို့ကို ကိုင်ပြီး နွုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်သည်။ တဖက်က ကိလေး၏ ကိတ်လှစွာသော အိုးကို ပွတ်သည်။ မြင်ရုံနဲ့ပင် လီးတောင်နိုင်သော ကိလေးအိုးက ကိုင်လိုက်တော့လည်း လီးက တဆတ်ဆတ်ထလာသည်။“ကိလေး အိုးကဘာလို့အဲလောက် ကောင်းရတာလဲကွာ”သူမေးဖူးသည်။“သိဘူးလေ သူ့ဟာသူ ကောင်းနေတာ”“ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ ကိလေးအိုးကို လိုးချင်တယ်လို့ စာရေးတော့ ကိလေးဘယ်လိုခံစားရလဲ”“ဟိ”ကိလေးက လက်ညိုးလေးကိုက်သည်။“ကိလေး အိုးကောင်းလို့လားမသိဘူး၊ လိုးရတာ အီဆိမ့်နေတာပဲ အိမ်က ဟာမနဲ့ တခြားစီ”“ကိုကြီးကြိုက်ရင် ကိလေးကျေနပ်ပါတယ်”သည်မနက် မောနင်းလိုးလေး ဆွဲပေးအပြီးသူပြောတော့ ကိလေးက အသာတကြည် ဖြစ်နေပြီ။ ခုလည်း အသာတကြည်ပင် သူ့အလိုကို လိုက်လျောနေပြီ။ ဤအတိုင်းသာဆိုလျင် ကိလေးကို သူ့အကြိုက်ဆွယ်ဖို့ သိပ်မခက်လောက်ဟု ထင်သည်။ သူလည်း ကိလေးကို သုံးရက်လောက်လိုးပြီး အထာလေးနဲ့ အသာပစ်ထားလိုက်သည်။ သုံးရက်လောက် ပုံမှန်အိမ်ပြန်သည်။ ရုံးတက်သည်။

“ကိလေး အရမ်းလွမ်းနေပြီ ကိုကြီး”စာပို့လာသည်။ သူက အလုပ်နည်းနည်းများနေလို့နော် ဇာတ်ကားတွေကြည့်ထားနော် ဟုစာပြန်သည်။ လေးရက်မြောက်မနက် သူစောစောစီးစီး ကိလေးဆီ ရောက်သည်။“သူများ အရမ်းလွမ်းနေတာကို ပစ်ထားတယ်”“ကိုကြီးက ပိုလွမ်းတယ် ကိလေးရဲ့”“လာ”ကိလေးက သူ့လက်ကို ဆွဲသည်။ သူက ကိလေးလက်ကို ပြန်ဆွဲသည်။ ကိလေးသူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာသည်။“ကိလေး ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား”သူ ကိလေးပါးများကို ပွတ်သပ်ရင်း မေးသည်။ ကိလေး အသာခေါင်းညိတ်သည်။“ဒါဆို ကိုကြီးကို ကိလေးပါးစပ်နဲ့ တချီပြီးအောင် စုပ်ပေးပါလားဟင်”ကိလေးဘာမှ ပြန်ပြောမနေဘဲ သူခိုင်းသည့်အတိုင်း သူ့ကို ပါးစပ်နဲ့တချီပြီးပေးရှာသည်။ ကိလေးမှာ သူ့လီးကို စုပ်ရင်း နို့တွေကို ပြန်နှိုက်သည်။ အဖုတ်ကိုလည်း ပွတ်သည်။ ပြီးသည့်အခါ ပါးစပ်ထဲပြီးထည့်လိုက်သည်။

“ရွံသေးလား”ကိလေးက လရည်များကို မျက်စိမှတ်မြိုချသည်။ ထို့ကြောင့် သူက မေးလိုက်သည်။ ကိလေးက ပါးစပ်ဟပြရင်း ပြုံးသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် သူ့လရည်များ မရှိတော့။“အရမ်းချစ်တယ်ကွာ ဒီနေ့တော့ ကိအဖုတ်လေးကျိန်းစပ်သွားအောင် လိုးမယ်နော်”“အဝတ်ထမဝတ်ကြေး ထမင်းထမစားကြေးနော်”စိန်ခေါ်လျင် တိမ်ပေါ်ထိတက်ရန် ဝန်မလေးသော ယောက်ျားများအတွက် မိန်းကလေးတယောက်က ဤကဲ့သို့ စိန်ခေါ်မွုကို ခင်ဇော်ထွန်းတယောက် ဘာကြောင့်များ ညင်းရမည်လဲလေ။ ထို့ကြောင့် ထိုနေ့ ကိလေးကို ကုတင်ပေါ်က မဆင်းစတမ်းလိုးပလိုက်သည်။ နှစ်ချီလောက်သာ စောက်ဖုတ်ထဲပြီးထည့်ပြီး ရှစ်ချီလောက်က ပါးစပ်နဲ့မျက်နှာပေါ် ပြီးထည့်ပေးသည်။ ကိလေးကို သုံးရက်လောက်ပစ်ထားလိုက်ရာ လီးကောင်းကောင်းစုပ်တတ်သွားသလို လရည်ကိုလည်း ရဲရဲသောက်ရဲသွားလေသည်။

“ကိုကြီး အရမ်းလိုးနိုင်တာပဲနော်”“မကြိုက်ဘူးလား”“ခစ် ခစ်”“အခုပြီးလည်း ကိလေးအိုးကို ကိုင်လိုက်တာနဲ့ လီးက ချက်ချင်းပြန်တောင်တာ ကိရဲ့”“ခစ် ခစ်”ရယ်နေသော ကိလေးကို ထိုည ကောင်းကောင်းထပ်ဆွဲသည်။ နောက်နေ့ ရုံးတက်သည်။ ပြီးလျင် နှစ်ရက်လောက် ကိလေးကို ပစ်ထားသည်။ ပါးစပ်ကိုချည်းလိုးသည့် ဂျပန်ကားများနှင့် လရည်ကောင်းကောင်းစားသည့် ဂျပန်ကားများကိုလည်း ပေးခဲ့သည်။“ကိလေး ဘာလုပ်နေလဲ”“ကိုကြီးမှ မလာတာ အိပ်နေတာပေါ့”“မအိပ်နဲ့လေ ကိုကြီးပေးထားတဲ့ ဇာတ်ကားတွေကြည့်နေ”“ကြည့်ချင်ပါဘူး၊ ကြည့်ရင် တယောက်တည်း မနေတတ်ဘူး”“ကိုကြီးလည်း ကိလေးကို အရမ်းလွမ်းနေတာ ကိလေးအဖုတ်ပုံလေးတွေ မက်ဆင်ဂျာကနေ ပို့ပေးပါလား၊ ကိုကြီးအလွမ်းပြေ ကွင်းထုချင်လို့”“ကိုကြီးလွမ်းနေရင်တော့ ပို့ပေးမယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် ကိုကြီးလရည်တွေ နှမြောစရာ ဖြစ်ကုန်မပေါ့လို့”“ကိလေး”“ရှင့်”“ကိုကြီး ကိလေးဖင်ကို လိုးချင်ရင်ရော ပေးမှာလား”“ခိ ခိ”ကိလေးရယ်သာ ရယ်သည်။ အခြေအနေက ကောင်းနေသဖြင့် ခင်ဇော်ထွန်းတစ်ယောက် ထိုည အိမ်မပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“အ အ အကိုကြီး အ အ”ခင်ဇော်ထွန်းက သုံးလလောက်ကြာမှ သူ့သံကြိုးများ လီးတုများသုံးရမည်ထင်သော်လည်း တစ်လကျော်ကျော်မျသာ ရှိသေးချိန်တွင် ကိလေးမှာ သူ့အမိန့်အတိုင်းအပြင် လိုးလေလေ ထန်လေလေ ဖြစ်လာပြီးနောက် ဆက်စ်တွိုင်းဖြင့်ပင် ကောင်းကောင်း ကစားပေးခွင့်ရခဲ့ပြီဖြစ်သည်။“ကိလေး”“ရှင် ကိုကြီး”“ကိလေး ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ချင်တယ်၊ ပြီးတော့ ကိလေးကို သောက်စေချင်တယ်”“တကယ်ကြီးလား”သူ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ထို့နောက် ကိလေးက အိမ်သာခန်းထဲ ဒူးတုပ်ထိုင်ပေးသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက ကိလေးဆံပင်များကို နဖူးမှ ပြောနေအောင် သပ်တင်သည်။ ကိလေးပါးစပ်ကို ဆွဲဟသည်။ ကိလေးကို လျာထုတ်ခိုင်းသည်။ ကိလေးလျာကို စုပ်နမ်းသည်။ ကိလေးက မော့ကြည့်နေသည်။ သူက အသာ မတ်တပ်ရပ်သည်။ နည်းနည်းလှမ်းလှမ်းကနေ သေးစပေါက်သည်။ ကိလေးကို ခဏခဏလိုးပြီး ကိလေးမျက်နှာပေါ် လရည်ခဏခဏလွတ်ချ ကိလေးကို ခဏခဏ လရည်များသောက်ခိုင်းထားသော်လည်း သေးထွက်လာဖို့မှာ တော်တော်ကြာနေသည်။

“ဖြစ်”သေးက ပန်းထွက်သည်။ တစ်ချက်ကလေးသာ ပန်းထွက်သည်။ ကိလေးပါးစပ်ထဲမရောက် ရင်ဘတ်ပေါ်သာ ရောက်သည်။ ကိလေးရယ်သည်။ သူနည်းနည်း ရှေ့တိုးသည်။ သေးနောက်တချက် ထပ်ပန်းထွက်သည်။ ပါးစပ်နဲ့မတည့်ပဲ မျက်နှာတည့်တည့်ပန်းမိသည်။ ကိလေးရယ်ပြန်သည်။ ကိလေးက သူ့သေးရည်ဖြင့် မျက်နှာသစ်သည်။ နောက် လက်ချောင်းများကို လျက်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက ကိလေးနဖူးပေါ်က ဆံပင်ကို သပ်တင်သည်။ ခေါင်းကို မော့အောင်ဖိလိုက်သည်။ ကိလေးကလည်း ပါးစပ်ဟပေးသည်။ သေးက တော်တော်နဲ့မထွက်။ ကိလေးက မော့ကြည့်သည်။ သူလည်း ကိလေးနွုတ်ခမ်းဝနဲ့နီးနီးလီးကို တေ့ထားလိုက်သည်။ ကိလေးက လီးကို စုပ်လိုက်သည်။ သူလည်း လွတ်ထားလိုက်သည်။ ကိလေးက ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းထုသည်။ သူကလည်း ခဏထိုင်ချလိုက်သည်။ ကိလေးစောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ လက်သူကြွယ်ထည့်လိုက်သည်။ ကိလေးပခုံးကို တဖက်ကဖိပြီး ကိလေးစောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး မွေသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးထိုးသည်။ ထိုးရင်း စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်းထွက်ကျသည်။ ကိလေးလည်း တုန်နေသည်။ သူမတ်တပ်ပြန်ရပ်သည်။ ကိလေးက မောနေသည်။

“သေးအကုန်သောက်နော် ကိလေး”ကိလေးက ခေါင်းညိတ်သည်။ ခေါင်းမော့ကာ ပါးစပ်ဟထားပေးသည်။ သူက လီးကို နွုတ်ခမ်းဝနဲ့နီးနီးထားသည်။“ရှစ်”သေးနည်းနည်းပန်းထွက်သည်။ ကိလေးပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်သည်။ ကိလေး သောက်ချသည်။ ပါးစပ်ပြန်ဟသည်။ သူ ထပ်ပေါက်ချသည်။ ကိလေးပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်ပြန်သည်။ ကိလေးက ပါးစပ်ပိတ်ကာ အကုန်မြိုချသည်။ သူ သေးမကုန်မချင်း ကိလေးပါးစပ်ထဲ အကုန်ပေါက်ချသည်။ ကိလေးကလည်း အကုန်သောက်သည်။“အရသာ ရှိလား ကိလေး”“အင်း”“ထပ်သောက်မလား”“ကျန်လည်း မကျန်တော့ဘဲနဲ့”“ဟုတ်ဘူးလေ ဒီတစ်ခါ ကိလေးရဲ့ သေး”“အွန်”သူက အနီးရှိ ရေချိုးခွက်ကို ယူလိုက်သည်။ ကိလေးက မတ်တပ်ရပ်သည်။ ကိလေးခွက်ယူကာ ပေါင်ကြားထဲ ထည့်၍ သေးပေါက်သည်။ သူမလည်း သေးတော်တော်နဲ့မထွက်။ သူက ဗိုလ်ထိုင်ပေါ် ထိုင်ကာ ကိလေးလက်ထဲမှ ခွက်ကို ယူ၍ ကိုင်ပေးသည်။

“ကန် ကန်တော့နော်”စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲပြဲနေအောင် အလိုးခံထားသော်လည်း သူ့ရှေ့သေးပေါက်ဖို့ကျမှ လာကန်တော့နေသေးသည်။ တောသူမကတော့ တကယ်တော့သူမပီပီပင်။“ဦးသုံးကြိမ်ချပြီး ကန်တော့လေ ကိလေးရဲ့”သူက ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာပေါ် ပေါင်ကား၍ လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ထိုင်သည်။ ကိလေးက တကယ်ဦးသုံးကြိမ် ချ၍ကန်တော့လေသည်။ သူသေးနည်းနည်းထပ်ပေါက်ချင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သေးအကျန်လေးကို ကိလေးခေါင်းအား နင်းထားလိုက်ပြီး ခေါင်းပေါ်တည့်တည့်ပေါက်ချသည်။“ကိုကြီးကလည်း ကန်တော့နေတာကို”“ကိလေးအပြစ်မရှိအောင် လုပ်ပေးတာလေ”ကိလေး ထပ်ရပ်သည်။ ပေါင်နည်းနည်းကားသည်။ သူနှင့်နေသည့် နှစ်နှစ်ကာလအတွင်း သူပက်ပက်စက်စက် လိုးခဲ့သော စောက်ဖုတ်သည် ပြဲအာမနေ ဖူးကျစ်နေသေးသည်ကိုလည်း သူတွေ့ရသည်။ အရွယ်တက်တုန်းမို့လား အိုးကောင်း၍လား မသိ။ စောက်ဖုတ်က အရာပင်မယွင်းသလို ရှိသည်။ ကိလေးက ရေချိုးခွက်ထဲ သေးပေါက်ချသည်။ သေးက တော်တော်များသည်။ ရေချိုးခွက်ကြီး ပြည့်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ သူကိလေးဘေးကနေ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးလျင် ကိလေးကိုယ်တိုင် ပေါက်ထားသော သေးကို ကိလေးအား နည်းနည်းချင်းစီ သောက်ခိုင်းသည်။ သေးဖြင့် ပလုပ်ကျင်းသောက်သည်။ ခလောက်၍ သောက်သည်။ လက်ကျန်နည်းနည်းကို မျက်နှာပေါ်နည်းနည်း သွန်ချသည်။ ခေါင်းပေါ်နည်းနည်းသွန်ချသည်။

ခင်ဇော်ထွန်းသည် ကိလေးကို အမျိုးမျိုးလိုးလာရင်း ခုတော့ နည်းနည်းညည်းငွေ့လာသည်။“ကိလေး”“ကိုကြီး”“ကိလေးလည်း အိမ်ကို တစ်လ တစ်လ ငွေတွေ တသိန်း တသိန်းပို့နေတယ်၊ ပြီးတော့ အလုပ်လည်း ဗန်းပြ လုပ်ပြနေတယ်ဆိုတော့ ကိလေးနဲ့အတူ လာလုပ်ချင်တဲ့သူများ မရှိဘူးလားကွာ”“တစ်ယောက်လောက် ခေါ်လိုက်ပါလား ကိလေးရဲ့ အဖော်ရတာပေါ့”“ကိုကြီး ကိလေးကို လိုးလို့ဝပြီမလား ဟွန်း”“လိုးလို့ဝတယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူးကွာ၊ လိုးလို့ဝသွားရင် ကိုကြီးမိန်းမနဲ့တင် ဝပြီပေါ့၊ ကိလေးကို ဘယ်ခေါ်ပါ့မလဲ၊ ခုက ကိလေးလည်း အချင်းချင်းနည်းတွေ ကိုကြီးကလည်း နှစ်ယောက်တွဲလိုးတာတွေ လုပ်ချင်တယ်လေ”“အင်းပါ”ကိလေးက သဘောမတူချင် တူချင် ခေါင်းညိတ်သည်။

ကိလေးစိတ်ပါလာအောင် သူကိလေးကို ကောင်းကောင်းလေး ဆွဲပေးလိုက်သည်။ နောက်တနေ့သ၌ သူနဲ့ ကိလေးတို့ အေးခင်ဆိုသည့် ရွာသူလေးတယောက်ကို ကားဂိတ်တွင် သွားကြိုသည်။ အေးခင်က ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် သေးသေးသွယ်သွယ်ရှိသည်။ အသားဖွေးသည်။ အရပ်ကလည်း ကိလေးထက် နည်းနည်းပုသည်။ အိုးကတော့ အသင့်အတင့်ရှိသည်။ ဆံပင်က ကျောအထိ ရှည်သည်။ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ မျက်နှာက လေးထောင့်မကျတကျလေးနဲ့ လှတီးလှတလေး ဖြစ်သည်။ နေ့လည်စာကို အပြင်တွင် စားသောက်ကြပြီး အေးခင်အတွက် ဝတ်ကောင်းစားလှများဝယ်ပေးသည်။ အေးခင်က နည်းနည်းပါးပါး ဝတ်တတ် စားတတ်အဆင့်တွင်ရှိသည်။

“အေးခင် ဘာလုပ်ရမလဲဟင်”အိမ်ရောက်တော့ နားနားနေနေ ဖြစ်ပြီးနောက် အေးခင်က မေးသည်။“ခစ်”ကိလေးက ရယ်သည်။ ကိလေးထပြီး အဝတ်ချွတ်သည်။ လည်ပင်းတွင် ခွေးလည်ပတ် ပတ်သည်။ လည်ပတ်တွင် သံကြိုးဆွဲသည်။ ထိုကြိုးစကို ကိုခင်ဇော်ထွန်းအား ပေးသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက သံကြိုးကို ဆွဲ၍ ကိလေးကို ကုတင်ပေါ် အိပ်ခိုင်းသည်။ ပြီးလျင် သူကိုယ်တိုင် အဝတ်ချွတ်သည်။ ကိလေးအပေါ်မိုးနေ၍ ကိလေးနို့များကို စို့သည်။ ကိလေးကို လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းသည်။ ပြီးလျင် ကိလေးကို လိုးသည်။ ကိလေးက ပြုံး၍ အလိုးခံရင်း အေးခင်ကို ကြည့်သည်။ သူမဖင်ကိုလည်း ဖြန်းခနဲ ပြန်ရိုက်သည်။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချပြီး ဖင်ကို ဖြဲပေးသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက စောက်ဖုတ်ထဲကနေ လီးထုတ်၍ ကိလေးဖင်ကို ထပ်လိုးသည်။ ကိလေးက ပြုံးပြီး ဖင်ခံသည်။ အေးခင်ကိုလည်း ရယ်ပြသည်။“လာ အေးခင်”ခင်ဇော်ထွန်းက ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်သည်။ ကိလေးက ဘေးတွင် ဒူးထောက်ရပ်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်း၏ လီးကြီးကို ကိုင်သည်။ ကွင်းတိုက်သည်။

“လာလေ အေးခင် နင့်အလုပ်က ဒါပဲ”အေးခင်မှာ မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက် ဖြစ်နေသည်။“ငါ အဲအလုပ်မလုပ်ဘူး၊ ငါ အဲအစားထဲက မဟုတ်ဘူး၊ ငါပြန်မယ်”ကိလေးက လီးကို တချက်စုပ်သည်။“နင် ဘယ်လိုလုပ်ပြန်မှာလဲ နင့်အတွက် ပြန်လမ်း မရှိတော့ဘူး”ပြောလည်းပြော ကိလေးက ထလာကာ ခွေးလည်ပတ်တစ်ခု ယူ၍ အေးခင်လည်ပင်းတွင် ပတ်ပေးသည်။ အေးခင်ငြင်းတော့ ငြင်းသော်လည်း ကိလေးကို မနိုင်သလို ရှိတော့လည်ပင်းတွင် ခွေးလည်ပတ် အပတ်ခံရသည်။ ကိလေးက သူလည်ပင်းမှ သံကြိုးအစွန်းကို ယူ၍ အေးခင်လည်ပင်းတွင် တွဲချည်လိုက်သည်။

ကိလေးသည် သံကြိုးကို တိုအောင် ဆွဲလိုက်သည်။ အေးခင်က မပါ့ချင် ပါချင်နဲ့ ပါလာသည်။ သံကြိုးက တိုတော့ ကိလေးထိုင်ချလိုက်ရာ အေးခင်လည်း လိုက်ထိုင်ချရသည်။“ငါ ငါ”အေးခင် ဘာပြောရမှန်း မသိ။ ခင်ဇော်ထွန်းက အေးခင်ဆံပင်များကို ပွတ်သပ်သည်။ ကိလေးက လီးစုပ်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက အေးခင်ဆံပင်ကို သပ်ကစားရင်း ခေါင်းကို ပေါင်ရင်းနားဆွဲကပ်သည်။ ကိလေးက လီးကိုကိုင်ကာ ထိပ်ကို စုပ်သည်။ လျာနဲ့ လျက်သည်။ ထိပ်ကို အဝိုင်းလိုက် လျက်သည်။ စုပ်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက ကိလေးခေါင်းကို အသာဖယ်လိုက်သည်။ လီးကို အသာလေး အေးခင်ဘက် လှည့်ပေးလိုက်သည်။

အေးခင်သည် လီးက နွုတ်ခမ်းဝရောက်လာတော့ လန့်ကာ နောက်နည်းနည်းဆုတ်မိသည်။ သို့သော် ခင်ဇော်ထွန်းက လည်ဂုတ်ကနေ အသာလေး ဖိကိုင်ထားသည်။ လီးက နွုတ်ခမ်းဝတွင် တေ့နေသည်။ အေးခင် နွုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းလည်း ဖိအားမပေးဘဲကြည့်နေသည်။ ကိလေးက ခင်ဇော်ထွန်းပေါင်ကို လျက်နေသည်။ အေးခင်မှာ လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း လန့်လည်းလန့် ရှက်လည်းရှက် ဖြစ်နေသည်။ လက်သီးကို တင်းတင်းကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းကို မော့ကြည့်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းကလည်း ငုံ့ကြည့်နေသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက အေးခင်လက်တဖက်ကို ဆွဲယူကာ လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်လျက် လီးနားထားလိုက်သည်။ အေးခင်က လက်သီးဆုပ်ထားသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းကလည်း လီးနားကပ်ထားသည်။ အေးခင် လက်ကို အသာဖြည်လိုက်သည်။ လီးကို ကိုင်သည်။ လီးက လက်တဆုပ်စာပင် ကြီးသည်။

“သူငယ်ချင်းကို ကွင်းတိုက်နည်း သင်ပေးလိုက်ပါဦး”ခင်ဇော်ထွန်းက ကိလေးခေါင်းကို ပုတ်ရင်း ပြောသည်။ ကိလေးက အေးခင်လက်ပေါ် ထပ်ကိုင်၍ လီးကို ကွင်းတိုက်ပြသည်။“စုပ်လိုက်လေ အေးခင်ရဲ့ ပါးစပ်ဟ ငါထည့်ပေးမယ်”ကိလေးက ပြောသည်။ အေးခင် ပါးစပ်ကို မပွင့်တပွင့်ဟသည်။ ကိလေးက အေးခင်လက်ပေါ်ထပ်ကိုင်၍ လီးကို အေးခင်ပါးစပ်ထဲ ထည့်သည်။ နွုတ်ခမ်းသား အိအိလေးလီးနဲ့ စထိသည်။ အသက်အားဖြင့် ၁၅ နှစ်သာ ရှိသေးသည့် အေးခင်တယောက် လီးကို စစချင်း နွုတ်ခမ်းနဲ့ မိတ်ဆက်ခံရသည်။ အေးခင် အသာလေး ငုံလိုက်သည်။ ထိပ်ကို စုပ်သည်။ ကိလေးက ကြည့်နေရင်း အေးခင်လက်ကို ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ အေးခင်က လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း လီးကို ကွင်းတိုက်သည်။ ကိလေးလက်လွတ်လိုက်သည်။ လီးအနံ့အသက်များ အေးခင်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသည်။ အေးခင် အန်လုလု ဖြစ်လာသည်။

“အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် ဂလု”တံတွေးကို အတင်းမြိုချရသည်။ လီးစုပ်ရင်း ကိလေးကိုလည်း ကြည့်သည်။ ကိလေးက ပြုံးနေသည်။ အေးခင် လီးစုပ်တတ်စ ပြုလာသည်။ ကိလေးက လီးအရင်းကို လျက်သည်။ လမွေးများကို စုပ်သည်။ အေးခင်က တောက်လျောက် စုပ်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက အေးခင်နို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။ ကျောကို ပွတ်သပ်သည်။ လျှာထုတ်ပြီး လျှာထပ်ပေါ် လီးတင်ကာ ကွင်းထုသည်။ ကိလေးက ကြည့်နေသည်။ အေးခင်ကထိပ်တစ်ခုလုံးကို ငုံလိုက်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက လီးအသာဆွဲဖယ်၍ လီးကို ကိလေးမျက်နှာနား အပ်သည်။ ကိလေးလီးစုပ်သည်။ ကိလေးမှာ ပါးများ ချိုင့်ဝင်အောင် စုပ်သည်။

“အေးခင်”“ဟုတ်”“ကြိုက်လား”“…..”“ကွင်းတိုက်ပေးပါဦး ကိလေးပါးစပ်ထဲကို”အေးခင် ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ကိလေးက ပါးစပ် အသာဟထားသည်။ လီးကြောကြီးများ ထောင်လာသည်။ လရည်များ ကိလေးပါးစပ်ထဲ တဗြစ်ဗြစ်ဝင်သည်။ အေးခင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရွုံ့မဲ့သွားသည်။ ကိလေး လျှာပေါ် လရည်များ ဖွေးအိနေသည်။ ကိလေးက အကုန်မြိုချလိုက်သည်။ အေးခင် ထပြေးသည်။ သို့သော် လည်ပင်းမှ သံကြိုးကိုကိလေးက ဆွဲထားသည်။ အဝေးမပြေးနိုင်။ အေးခင်မှာ ခေါင်းငုံ့လျက် အန်သည်။“နင့်အလုပ်က ကိုကြီးရဲ့ တတိယမယားလုပ်ပေးရမယ့်အလုပ်ပဲ”“ငါ ငါ မလုပ် မလုပ်နိုင်ဘူး ငါ ငါပြန်မယ်”အေးခင် ပြောသာ ပြောရသည်။ အလုပ်ဖြစ်မည် မထင်။ ခင်ဇော်ထွန်းက သူမကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလဲသည်။ နောက်ကနေ ထမီကို လှန်သည်။ ကိလေးက ကူညီသည်။ ကိလေးက အိုးကို ဖြဲပေးသည်။ တံတွေးထွေးချသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက နောက်ကနေ ဒူးထောက်လိုက်သည်။“အွန်”အေးခင် စောက်ဖုတ်ထဲ ခင်ဇော်ထွန်းလီးကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ခင်ဇော်ထွန်း ဆောင့်သည်။

“အိုး အမေ့ န နာတယ် အ အ အ”ခင်ဇော်ထွန်းက အေးခင်အော်သံကို နားထောင်ရင်း ဆောင့်လိုးသည်။ လိုးရင်းလည်း ကိလေးဖင်ကို နှိုက်သည်။ အေးခင်က ဒူးထောက်ကုန်းခံသည်။ လိုးချက်များကလည်း ထန်သည်။ တစ်နာရီနီးပါးကြာသဖြင့် အေးခင်မှာ တောင့်လို့နေသည်။ မလွုပ်ရဲသလိုလည်း ဖြစ်နေသည်။ ကောင်းသလိုလို မကောင်းသလိုလို ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံး မတတ်နိုင်သဖြင့် ဘေးတစောင်း လဲကျသွားသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက ကိလေးပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်လိုက်သည်။ ကိလေးက လရည်ကို အေးခင်ပါးစပ်ထဲ ထွေးထည့်သည်။ အေးခင်မှာ ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်ရသည်။ဤသို့ဖြင့် ခင်ဇော်ထွန်းသည် ကိလေးနဲ့ အေးခင်ကို အမျိုးမျိုးလိုးသည်။ သို့သော် ခင်ဇော်ထွန်းမှာ အေးခင်ကို ကိုယ်ဝန်တားဆေး ထိုးမပေးမိလိုက်။ ထိုအချက်က သူ့အတွက် အကြီးအကျယ် မီးတောက်စေသည်။ ထို့နောက် ကိုယ်ဝန်ဖျက်သည့် ဆေးခန်း စုံစမ်းသည်။ ဝေးဝေးမှတစ်ခါ လီးရည်ထည့်သော်လည်း ကိုယ်ဝန်က ကပ်ရလိုက်သေးသည်။

“လာအေးခင်နဲ့ ကိလေး ဈေးဝယ်ထွက်ရအောင်”ဆိုကာ ခင်ဇော်ထွန်းတစ်ယောက် ကိလေးကော အေးခင်ကို အပြင်ခေါ်သည်။ ထို့နောက် ကုန်တိုက်တစ်ခုတွင် အလှပြင်ခန်းမသို့ ပို့သည်။ အပြင်တွင် စောင့်နေမည် ဆိုပြီး အိမ်ခန်းပြန်လာကာ အိမ်ခန်းကို သော့ခတ် ပြန်အပ်၍ မိမိကိုယ်ကို မိမိ စာရင်း ဖျောက်လိုက်သည်။ သူ့နာမည်ရင်းများ သူ့အလုပ်ဌာနများနှင့် သူ့အိမ်များကို ကိလေးနှင့် အေးခင်အား မိတ်ဆက်ပေးမထားခြင်း၏ အဓိက ရည်ရွယ်ချက်ကို သူ လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်လိုက်သည်။“ညီမလေးတို့ အလှပြင်ခ ပေးဦးလေ”“ရှင့် ဦးလေးကြီးပေးပြီမဟုတ်လား”“ခုနက တက္ကစီဆရာလား၊ သူက ညီမလေးတို့ကို ပို့ပြီး ပြန်သွားပြီလေ”“ငင့်”အလှပြင်ဆိုင်မှ အခြောက်ကြီးက လက်ဖြန့်တောင်းနေသည်။ ကိလေးနဲ့ အေးခင်တို့က တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ကြသည်။“ဖုန်း ဖုန်းဆက်ချင်တယ်”အခြောက်ကြီးက ဘာမှ မပြောဘဲ လက်ဖြန့်တောင်းနေမြဲတောင်းနေသည်။

“ကျယ် ကျယ်မတို့မှ ပ ပို ပိ ပိုက်ဆံ ဆံ မ မ မပါဘူး ဘူး ရှင့်”“ဒါမျိုးတွေ အန်တိုနေပြီနော် လာမလုပ်နဲ့ ပေးပိုက်ဆံ”“ငင်”ကိလေးနဲ့ အေးခင်မှာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်သွားသည်။ တောသူလေးနှစ်ယောက် မြို့ရောက်လာသည်။ အိမ်ခန်းတစ်ခန်းထဲ အထည့်ခံရသည်။ ထိုအိမ်ထဲတွင် ဖာသယ်မလုပ်ရသည်။ ထို့နောက် မြို့ထဲ အစွန့်ပစ် ခံရသည်။ လက်ထဲ ဘာမှ ပါမလာ။ အခြောက်မကြီးက သူမတို့ကို အကဲခတ်နေရာမှ တစ်ခုခုကို သဘောပေါက်လာဟန်ရှိသည်။“နင်တို့တွေ သူများမယားငယ်လုပ်လာတာမဟုတ်လား”ကိလေးနဲ့ အေးခင် ခေါင်းငုံ့နေသည်။ အခြောက်မကြီးက ကိလေး မေးစေ့ကို ကိုင်၍ မျက်နှာဆွဲမော့သည်။“ရုပ်ရည်ကတော့ ရွက်ကြမ်းရေကြိုပဲ၊ ကြည့်ရတာ ဟိုလူက နင့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကို သဘောကျပုံပဲ”ထို့နောက် အေးခင်ကို ကြည့်သည်။

“အချောင်ရတဲ့ ရုပ်တွေပဲ နင်တို့ရုပ်တွေက”ဆိုကာ သူမတို့လက်ကို ဆွဲ၍ အလှပြင်ခန်းထဲ ပြန်ခေါ်ဝင်သည်။ အခန်းတစ်ခုထဲ သူမတို့ကို သော့ခတ်လိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းညရောက်လာသည်။ သူမတို့ကို ခေါ်ထုတ်သည်။ အလွန်ကျဉ်းသော အခန်းတစ်ခုအတွင်း ကိလေးကို ထားသည်။ ခြေထောက်တွင် သံခြေကျင်းခတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိပ်ခန်းအလယ်တွင် ရှိသည့် ငုတ်နဲ့ တွဲ၍ သူမကို ချုပ်လိုက်သည်။ အေးခင်ကိုလည်း တစ်ခန်းချုပ်လိုက်သည်။ အခန်းက ငါးပေလောက်သာ ကျယ်ပြီး အရှည်အားဖြင့် ရှစ်ပေလောက်သာ ရှိသည်။ အခန်းထောင့်တွင် အိမ်သာ တစ်လုံးရှိသည်။ ထိုထောင့်တွင် ခုံတစ်လုံးရှိသည်။ ခုံက အရှည်။ ထိုခုံပေါ်တွင် ခွေးလည်ပတ်များ ကြာပွတ်များနဲ့အတူ အခြား သူမမြင်ဖူးသော လီးတုများ ဘောလုံးများ ဒုတ်ချောင်းများ မျိုးစုံတင်ထားသည်။ ဘေးတွင် နှစ်ပေကျယ်သော အိပ်ယာတစ်ခုရှိသည်။ ထိုင်ခုံတစ်လုံး ရှိသည်။

“ငါ့အကြွေး မကျေမချင်း နင် ဒီထဲမှာ နင့်ဟာနဲ့ ငါ့အကြွေးဆပ်ရမယ်”ကိလေး ဘာမှ မပြောနိုင်။ ဘာမှလည်း မပြောတတ်။ ကြောက်ကလည်းကြောက်နေသည်။ ဗိုက်ကလည်းဆာ ရေလည်းဆာ လူလည်း နွမ်းရိရိဖြစ်နေသည်။“နင် တစ်ခုမှတ်ထားရမှာကနင့်အလုပ်က အမြဲတမ်း အလှပြင်နေရမယ် နားလည်လား”ဆိုကာ အခြောက်မကြီးက တံခါးကို ဂျိမ်းခနဲပိတ်လိုက်သည်။ ကိလေးမှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည်။“ဂျောက် ကလောက်”ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ တံခါးပွင့်လာသည်။ လူကောင်သေးသေး အရပ်အမောင်း ပုပြတ်ပြတ် အကျည်းတန်သော လူတယောက် ဝင်လာသည်။“မဲလိုက်တဲ့ အသား”သူမကို ချီးကျူးသည်။ ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေသော သူမထံ လာကာ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်သည်။ လူကောင်သေးသလောက် လီးက မသေး။ လီးက ဘုတွေ ထစ်တွေကလည်း စုံနေသည်။

“ကိုင်တော့လေ ကွင်းတိုက် နားမလည်ဘူးလား”လီးကို ကော့ပေးရင်း ပြောသည်။ ကိလေး မရဲတရဲကိုင်သည်။ သူစိမ်းတယောက်လီးကို စကိုင်ရပြန်သည်။ ဦးခင်ဇော်ထွန်းလီးက တမျိုး။ သည်လူပုလေး လီးကတမျိုး။ ကိလေး ခေါင်းငုံ့ကာ လီးကို ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ လူပုလေးက သူမခေါင်းကို ကိုင်၍ မော့သည်။ သူမ မော့ကြည့်ရသည်။ လီးနဲ့ လူနဲ့ လားလားမှ မလိုက်ဖက်။ လူပုသလောက် လီးက ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်သည်။ ကိလေးမှာ ခင်ဇော်ထွန်းက အကြိမ်ကြိမ်လိုး အကြိမ်ကြိမ်သမထားဖူးသဖြင့် လီးကို သိပ်တော့ မကြောက်။ လူကို ကြောက်နေသည်။ လူပုလေးက သူမလည်ပင်းကနေကိုင်၍ လီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်သည်။ သူမ ပါးစပ် ဟပေးလိုက်သည်။

လီးက တော်တော်ကြီးသည်။ သူမ တော်တော်ဟရသည်။ သူမ လီးကို စုပ်ရင်း ကွင်းထုပေးသည်။ လူပုလေးက လီးကို အပြင်နည်းနည်းထုတ်သည်။ သူမက လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးသည်။ ကိလေးက လပြွတ်ကို ပင့်ကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်နဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ လီးကို စုပ်လည်းစုပ် ကွင်းလည်းတိုက် လုပ်ပေးသည်။“ကုန်း”ကိလေးက လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးသည်။ လူပုလေးက နောက်ကနေ သူမထမိန်ကို လှန်ကာ အိုးကို ကြည့်သည်။“နင့်အိုးက ယောက်ျားတိုင်းကို ဆွဲဆောင်တဲ့ အိုးပဲ”သူမအိုးကို ဆုပ်ကိုင် ကစားရင်း ပြောသည်။

“ဆောင့်လိုက်ရရင်တော့ အီဆိမ့်နေမှာ”လူပုလေးက ပြောလည်းပြော ကိလေး အိုးကိုလည်း ဖြဲကားလေသည်။ ကိလေးကလည်း ခံဖူးနေကျမို့ လိုးကောင်းရန် အလိုက်သင့် ကားပေးသည်။ “တော်တယ်” ဟုလူပုလေးပြောသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လူပုလေး လီးနွေးစိစိကြီး တဖြည်းဖြည်းမြုပ်ဝင်လာသည်။ လူပုလေးက သူမခါးကိုကိုင်၍ ဆောင့်လိုးသည်။ လီးက တပြွတ်ပြွတ်မြည်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သည်။ ကိလေးလည်း နောက်ကို တချက်ချက် ပြန်ကြည့်သည်။ လူပုလေးကလည်း သူမကို ကြည့်ရင်းလိုးသည်။ လိုးတာက မနားတမ်းလိုးသည်။ လူပုလေးက ခါးကို မကိုင်တော့ဘဲ ဆက်လိုးသည်။ လူပုလေး လိုးရင်း လီးကို အပြင်ထုတ်သည်။ နောက် သူမအိုးကို ကြည့်ကာ ဖြဲသည်။ ပြီးလျင် ထပ်လိုးသည်။ လိုးရင်း လီးခဏပြန်ထုတ်သည်။ ထပ်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်က မြန်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံများ ဆူညံနေသည်။ လိုးရင်း သူမကို တွန်းလှဲချသည်။ သူမ မှောက်လျက် အိပ်သည်။ အပေါ်ကနေ ဖိကာ ဆက်လိုးရင်း သူမပါးကို ကိုင်သည်။ သူမပါးကို နမ်းသော်လည်း မမီသဖြင့် လီးချွတ်ကာ သူမပါးကို နမ်းသည်။ နောက် လီးဖြင့် သူမပါးကို ထိုးသည်။ သူမ ပါးစဟပေးသည်။

လူပုလေးက သူမပါးစပ်ကို လိုးသည်။ လိုးရင်း လူပုလေး အိပ်ချသည်။ သူမက အပေါ်ကနေ တက်သည်။ လူပုလေးကို ခွထိုင်ကာ အပေါ်ကနေ လိုးချသည်။ ကိလေးအိုးများ အိခနဲ အိခနဲ လူပုလေးပေါင်ကို ဖိချသည်။ အပေါ်ကနေ တော်တော်ကြာကြာအထိ ဆောင့်ချလိုက်သောအခါ လူပုလေး ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည်။ လူပုလေး ပြီးတော့ အဝတ်ပြန်ဝတ်ကာ အပြင်ထွက်သွားသည်။ ပြီးမှ တွန့်လိမ်နေသော စတီးပန်းကန်တွင် ထမင်းနှင့် ကြက်သားတစ်တုံးကို လာချသည်။ ခပ်ညစ်ညစ် သောက်ရေသန့်တစ်ဗူးလာပေးသည်။ ကိလေးမှာ ဆာဆာနဲ့ စားပြီးနောက် ပင်ပန်းသဖြင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။“ထ ထ ဒီအချိန်ထိ နင်အိပ်နေရသလား အလှပြင်”အသေပိတ်ထားသော မှန်အနောက် ပြတင်းမှ အလင်းရောင် နည်းနည်းလေး ရချိန် သူမ အနိုးခံရသည်။ အိမ်သာဘေးရှိအင်တုံမှ ဖင်ဆေးရန်ထားသည့် ရေကို ချိုးရသည်။ မိတ်ကပ်တစ်ဗူးနဲ့ သနပ်ခါးတစ်ဗူးရှိသည်။ ခပ်ညံ့ညံ့နွုတ်ခမ်းနီဗူးရှိသည်။ သူမ အလှပြင်သင့်သလောက် ပြင်လိုက်သည်။

လူတစ်ယောက် သူမ အခန်းထဲဝင်လာသည်။ ထိုလူက သူမကို ကြည့်ရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်သည်။ လီးက တောင်နေသည်။ ထိုလူက သူမနားလာရပ်သဖြင့် သူမ လီးစုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရင်း အဝတ်များ ချွတ်သည်။“နင် ဖင်ခံဖူးလား”ကိလေး ခေါင်းညိတ်သည်။“အသစ်ကလည်း ဖင်ခံဖူးတာပဲ”ဆိုကာ ထိုလူက သူမဖင်ကို အရင်လိုးသည်။ စောက်ဖုတ်ကို နောက်မှလိုးသည်။ သိပ်မကြာလိုက်။ ထိုလူက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲပြီးထည့်သည်။ သူမ အဝတ်ပြန်ဝတ်သည်။ အဝတ်ပင် မပြီးသေး လူတယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။ ထိုလူက သူမကို အကုန်းလိုက် နေခိုင်းကာ လိုးသည်။ လူမလည်း ကုန်းဆို ကုန်းပေးရသည်။ ထိုလူပြီးသွားတော့ မကြာခင် နောက်တယောက် ထပ်ဝင်လာသည်။ တတိယလူကလည်း ဖင်ချသည်။ ထိုလူကတော့ လီးကို ခဏခဏ စုပ်ခိုင်းသည်။ နောက်တော့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးချသွားသည်။ သူမ လရည်များ စားပြီးတော့ ထိုလူထွက်သွားသည်။ နောက်တယောက် ထပ်ဝင်လာသည်။ သူမတွင် အချန်မရှိ။ အခါမသိ။ လူက တယောက်ပြီး တယောက် ဝင်လာသည်။ သူမ သေးပေါက်ချိန် နားချိန်ပင်မရ။ နေ့လည်စာ စားဖို့ဆိုဝေး။ လီးရည်ကိုသာ စားရသည်။ သောက်စရာ မရှိသဖြင့် ဖင်ဆေးသည့် အင်တုံထဲမှ ရေကို ပြေးသောက်ရသည်။ ညနေမှ ထမင်းတနပ်လာကျွေးသည်။ ထမင်းကျွေးပြီး လူပုလေးက တခါ လာလိုးပြန်သေးသည်။ တနေ့လုံး သူမ လူပေါင်း ၃၆ ယောက်လိုးတာ ခံရသည်။

ကိလေးပိန်လာသည်။ ထမင်းက တနေ့မှ တစ်နပ် နှစ်နပ်သာ စားရသည်။ အလိုးခံရတာက အနည်းဆုံး လူ ၂၀ ကျော်သည်။ စောက်ဖုတ်များ ကျိန်းစပ်နေသည်။“တောင်း တောင်းပန် ပန်ပါတယ် ကျယ် ကျယ်မ စောက် စောက်ပတ် အရမ်းကျိန်းနေလို့ပါ”“ကျိန်းနေရင်လည်း အော်ပေါ့ကွာ”ဆိုကာ လိုးသည့်လူရှိသည်။ ဖင်တွေလည်း နာလှသည်။ ပါးစပ်ကလည်း လီးပူပင် မိသည်။ သို့သော်လည်း ဘယ်ယောက်ျားမှ သူမကို သနားသွားသည်ဟု မရှိ။ ၁၅ ရက်လောက်အထိ သူမနည်းနည်းပါးပါး မှတ်ထားသေးသည်။ တစ်လလောက်ကျတော့ သူမ မမှတ်မိတော့။ နှစ်လလောက်ကျတော့ ကိလေးမှာ ယဲ့ယဲ့သာ ကျန်သည်။ နို့တွေလည်း အကိုင်ခံရလွန်းသဖြင့် အိတွဲကျနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ပြဲလန်နေသည်။ ဖင်ကလည်း တစ်လက်မလောက်က အမြဲပွင့်နေသည်။

တနေ့မနက် သူမ စောစောထသည်။ အလှပြင်ထားသည်။ သို့သော် ဘယ်သူမှ ဝင်လာခြင်း မရှိ။ အပြင်ဘက်တွင်လည်း တိတ်ဆိတ်နေသည်။ သူမလည်း နာနေသော စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း မထိရဲလောက်အောင် ကျဉ်စပ်နေသည်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။ ထိုအချိန် အခန်းတခါး ခေါက်သံကြားရသည်။“လူရှိလား”“ရှိ ရှိပါတယ်”အပြင်မှ မေးသံနဲ့အတူ တံခါးပွင့်လာသည်။ ရဲသားတစ်ယောက် တံခါးမှ ဝင်လာသည်။“မိန်းကလေး စုစုပေါင်း ၁၆ ယောက်ဆရာ”ကိလေး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်တော့ အားလုံး လက်ထိပ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ အခြောက်မကြီးကော လူပုလေးပါ လက်ထိပ်နှင့်တွေ့ရသည်။ မိန်းကလေးများက သူမလို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်များချည်းဖြစ်သည်။ အားလုံးလည်း သူမလို တောသူချည်းများ ဖြစ်ဟန်ရှိသည်။ အလုပ်ရလိုရငြား မြို့တက်လာသည်။ မြို့ပေါ်တွင် လူလိမ်နဲ့တွေ့သည်။ ထို့နောက် ဖာခန်းရောက်ကြသည်။ အယုံလွယ်သည့် တောသူများအပြစ်လား လူလည်မြို့သားများ အပြစ်လား မပြောတတ်။ ထို့အတူ သူမ ဘဝကို ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမည်လည်း မပြောတတ်တော့ ……… ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

အခ်ိဳအေခ်ာင္

ကိုခင္ေဇာ္ထြန္းသည္ မိန္းမမသိေအာင္ ဘဏ္တြင္ အေကာင့္သစ္တစ္ခုဖြင့္၍ ေငြကို ႀကိတ္စုထားသည္။ လက္ရွိမိန္းမကို သူႀကိဳက္လွသည္ မဟုတ္ဘဲ အိမ္က ေပးစားသျဖင့္ ယူထားရသည္။ မလွ၍ေတာ့ မဟုတ္။ သူ႔႐ုပ္သူ႔ရည္နဲ႔ခ်ိန္၍ သူမိဘမ်ားက လက္ရွိမိန္းမနဲ႔ ေပးစားထားသည္။ သူနဲ႔ညား၍ ခုဆိုလ်င္ ကေလးသုံးေယာက္ပင္ ရၿပီျဖစ္ၿပီး အႀကီးဆုံးသမီးေလးပင္ တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ခက္သည္က ညစာငတ္လာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကိုခင္ေဇာ္ထြန္းလို အသက္ ၄၀ အ႐ြယ္ ေယာက္်ားတေယာက္အတြက္ ခုအခ်ိန္က ပိုထန္သည္။ ပိုထန္ခ်ိန္ မိန္းမက ခြဲအိပ္ဖို႔ေျပာၿပီး သူလည္း သေဘာမတူေသးဘဲ ခြဲအိပ္ေလသည္။ ထိုအခါ သူ႔မွာ ခက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းကို ငွါးထားသည္။ ထိုတိုက္ခန္းထဲတြင္ အပိုပစၥည္းေတြေတာ့ သိပ္မရွိ။

ဘီယာထည့္ဖို႔ ေရခဲေသတၱာ၊ ကုတင္တစ္လုံး ဆက္တီတစ္လုံးႏွင့္ စားဖိုေဆာင္သုံးပစၥည္းနည္းနည္းသာ ရွိသည္။ တခါခါ ဤေနရာသို႔လာ၍ ဘီယာကို တစ္ေယာက္တည္း ေသာက္တတ္သည္။ ၾကာလာေတာ့ သူ အထီးက်န္လာသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္လိုလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေငြႀကိတ္စုသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အိမ္ကို အပ္ေနက်လစာကို အပ္ေနက်အတိုင္း အပ္ၿပီး အျပင္မွ ရွာ၍ ရေသာေငြကိုသာလ်င္ စုထားေသာေၾကာင့္ ခုမွ ၁၅ သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည္။ ထိုေငြျဖင့္ တိတ္တိတ္ပုန္းမယားေလးတေယာက္ေလာက္ ယူရေအာင္လည္း အဆင္မေျပေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘးဘီသိလို႔လည္း မေကာင္းသျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ႀကံသည္။ ႀကံပင္ ႀကံစည္ျငားေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ အႀကံမထြက္။ သို႔ႏွင့္ တေန႔ အိမ္တြင္ ညစာစားရင္း မိန္းမက ေျပာသည္။

“ရွင့္သမီးက Facebook အရမ္းသုံးေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိသုံးလဲဆိုရင္ သူ႔တစ္ေယာက္တည္း အေကာင့္ ႏွစ္ခု သုံးခုနဲ႔ေနာ္”သမီးလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။“ကဲ ဒါဆို ေဖေဖဖုန္းခဏသိမ္းထားမယ္ သမီး၊ ေဖေဖ မသုံးဘူးေနာ္ စက္ပိတ္လိုက္၊ သမီးစာေမးပြဲေအာင္မွ ဆက္သုံး၊ အဲခါက်ရင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ဖုန္းဝယ္ေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”“ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ ကတိတည္ရမယ္ေနာ္”“အင္းပါ သမီးရယ္၊ စိတ္ခ်ပါ၊ သမီးေဖေဖပါ”ထိုည ခ်က္ခ်င္းပင္ ကိုခင္ေဇာ္ထြန္းတစ္ေယာက္ ဖုန္းကို ေလ့လာသည္။ Facebook တြင္ အေကာင့္ ႏွစ္ခု သုံးခုဖြင့္နည္းမ်ား ရွာဖတ္သည္။ ကံေကာင္းစြာပင္ အေကာင့္တုသုံးနည္းကို သူေတြ႕သြားသည္။

အေကာင့္တုဖြင့္ဖြင့္ၿပီးခ်င္း သူခ်က္ခ်င္းပင္ မိန္းကေလးလွလွမ်ားကို လိုက္၍ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခြင့္ေတာင္းသည္။ မိန္းကေလးလွလွအေကာင့္မ်ားကို ရွာသည္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးမ်ား ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္မ်ား အေကာင့္ကို လိုက္အက္သည္။ အန္တီမမႀကီးမ်ား ထမီေျဗာင္အနက္ေရာင္ႀကိဳက္သူမ်ား အိုးႀကီးအိုးငယ္ အိုးေပါင္းစုံ စသည့္ ဆက္ဆီစာမ်က္ႏွာမ်ားကို လိုက္အက္သည္။ တခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာက မန္းေလးသူနဲ႔ ဒိတ္ေပးမယ္ ေမာ္လၿမိဳင္သူနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးမယ္ စသျဖင့္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ သူလည္း တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းၾကည့္သည္။ မဟုတ္သည္က မ်ားသည္။ ဤတြင္ တကယ့္ ဆယ္လီမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ ရွာရင္း ရွာရင္း ေကာင္မေလးတေယာက္ေတြ႕သည္။ အညာသူမထင္သည္။ အသားက မည္းသည္။ အရပ္အေမာင္းကေတာ့ ေတာင္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ႐ုပ္ရည္ကလည္း တကယ့္ ႐ြက္ၾကမ္းေရႀကိဳ။ သို႔ေသာ္ သူမတင္ထားေသာ ပုံမ်ားေအာက္တြင္ေတာ့ အရမ္းလွတယ္ စသျဖင့္ ခ်ီးက်ဴးသည့္ စာမ်ားပါသည္။ ထို႔အတူ အမ်ားဆုံးပါလာသည္က သူမကို စိန္ေခၚသည့္ စာမ်ားျဖစ္သည္။

“ဖင္ႀကီး လိုးလိုက္ရရင္ ၁၂ ခ်ီ ၁၂ ေမာင္လည္း လီးေတာင္တာ ရပ္မယ္ မထင္ဘူး”“ဖင္ႀကီး လိုးခ်င္တယ္”“ဖင္ကို လိုးလိုက္ရရင္ေတာ့ အေရခြံေတြလန္သြားမယ္”“တေနကုန္ လိုးေပးမယ္”“လိုးလိုက္ရရင္ စီးပိုင္ေနမွာ”စသျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေျပာထားသည္။ ပိုစ့္ပိုင္ရွင္ေကာင္မေလးက ထိုမန႔္မ်ားကို မဖ်က္။ တခ်ိဳ႕မန႔္ေတြကိုပင္ ရီပလိုင္း ျပန္ထားေသးသည္။ အ႐ြဳံးမရွိသျဖင့္ ခင္ေဇာ္ထြန္းက အက္လိုက္သည္။ တဖက္က ခ်က္ခ်င္းလက္ခံသည္။“ဟိုင္း ကိေလး”“ဟိုင္း ဘြိဳင္းလား ဂဲလ္လား”“မင္းကို စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ ဘြိဳင္းပါ”“အဲလိုလာေျပာတဲ့ ဘြိဳင္းေတြက အမ်ားႀကီး”စသျဖင့္ အရင္ဆုံးရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ရင္းႏွီးလာေတာ့ ေကာင္မေလးက အတန္းပညာအားျဖင့္ မူလတန္းအဆင့္တြင္သာ ရွိသလို အလုပ္မ်ိဳးစုံ လုပ္ေသာ္လည္း လက္ေၾကာတင္းပုံေတာ့ မရ။ ေငြကလည္း အသုံးအျဖဳန္းႀကီးပုံရသည္။

“ဖုန္းေဘမရွိဘူးလား”“တကယ္လည္း မထည့္ေပးဘဲနဲ႔”စသျဖင့္ စလာသည္။ သူကလည္း ေဘလ္မ်ား ထည့္ေပးသည္။“ကိုႀကီးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္”“ခ်စ္ရင္ အျပင္မွာ လက္ေတြ႕လာခ်စ္ပါလား”“ေၾကာက္တယ္”“ကိေလးလိုခ်င္တာ အကုန္ျဖစ္ေစရမယ္ ကိေလးကို တိုက္ခန္းတစ္ခန္းေပးထားမယ္၊ တစ္ကိုလည္း လစာအေနနဲ႔ တသိန္းေပးမယ္၊ စားတာ ေသာက္တာ အဝတ္အစားအကုန္ဆင္ေပးမယ္ေလ”“ဟုတ္ဘဲနဲ႔”“ကိမွ ၿမိဳ႕တက္မလာဘဲနဲ႔ ကိုႀကီးက ဘယ္လို သက္ေသျပမွာလဲကြာ”“အိမ္ကို ဘယ္လိုေျပာခဲ့ရမလဲ”“ၿမိဳ႕ေပၚအလုပ္တက္ရွာတယ္လို႔ ေျပာေပါ့ ကိေလးရဲ႕”“ဟင့္အင္း ေၾကာက္တယ္”“ကိေလး နက္ဖန္ ကားဂိတ္ကို ကိုႀကီး ပိုက္ဆံ ၃ ေသာင္းလြဲေပးလိုက္မယ္၊ ၿမိဳ႕တက္ဖို႔ ကားခ”“ဟာ မလုပ္ပါနဲ႔”“တကယ္ပါ ကိေလးရယ္၊ ကိေလးကို ကိုႀကီး တကယ္ခ်စ္လို႔ ကိေလးဘဝ တကယ္ေကာင္းစားေစခ်င္လို႔ပါ၊ တက္လာခဲ့ေနာ္”တဖက္က လိုင္းေအာဖ့္သြားသည္။ နက္ဖန္ ကိေလးထံဖုန္းဆက္၍ မွတ္ပုံတင္နံပါတ္ေတာင္းသည္။

တကယ္ေပးလာသည္။ သူေငြသုံးေသာင္းကို ကားဂိတ္ကေန ကိုယ္တိုင္သြားလြဲလိုက္သည္။ နည္းနည္းေတာ့ စြန႔္စားရက်ိဳးနပ္သည္။ ကိေလးတို႔႐ြာမွ လင္ခ်ိဳးၿမိဳ႕သို႔ ကား ငါးနာရီစီးရရာ မနက္ကိုးနာရီက စီးလာေသာ္ ႏွစ္နာရီကားႀကီးကြင္းသို႔ေရာက္သည္။ သူ႔တိုက္ခန္းသို႔ တကၠစီျဖင့္ ငွါးလာရာ ညေန ေလးနာရီထိုးလုလုတြင္ ေရာက္လာသည္။ ႏြမ္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ထမိန္နဲ႔ အက်ႌလက္ျပတ္ဝတ္ထားသည္။ ဆံပင္ကို နည္းနည္းထုံး၍ ႏွစ္ဖက္ခြဲခ်ထားသည္။ ပါးေပၚတြင္ သနပ္ခါးဘဲၾကား လူးလာသည္။ ဖုန္းေပၚမွာ ၾကည့္ဖူးသည္ထက္ အျပင္တြင္ အသားပိုမဲသည္။ ႏြဳတ္ခမ္းက ပန္းေရာင္သန္းခ်င္ေသာ္လည္း သူမ၏ မည္းလွေသာ အသားေၾကာင့္ ႏြဳတ္ခမ္းပင္ ပန္းေရာင္မသန္းခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ အဝတ္ထုတ္ကို ပုဆိုးႏြမ္းတစ္ထည္ျဖင့္ ထုပ္လာသည္။ ကိေလးမွာ ေခါင္းႀကီး ငုံ႔ထားသည္။ မဝံ့မရဲအေနအထားလည္း ေပၚေနသည္။

“လာ”ဖ်တ္ခနဲ ကိေလးလက္ကို လွမ္းဆြဲကာ တိုက္ခန္းသို႔ ေခၚလိုက္သည္။ ကိေလး ယက္ကန္ကန္ေလး ပါလာသည္။ တိုက္ခန္းေသာ့ဖြင့္ေတာ့ ကိေလးခမ်ာ မ်က္ရည္ဝဲတဲတဲေလး ျဖစ္ေနသည္။“ေၾကာက္ေနလားကိေလး”သူေျပာကာမွ မ်က္ရည္ေတာက္ခနဲ ေတာက္ခနဲ က်လာသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ခါးကေန ျဖတ္ခနဲ ဖက္ကာ ကိေလးကို တိုက္ခန္းထဲေခၚသည္။“က က် က်မ ဟိုလို မိန္းကေလး မဟုတ္ဘူးေနာ္”“ကိုႀကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္ ကိေလးရဲ႕ လာထိုင္ ေအးေဆးထိုင္”ကိေလးက ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္သည္။ သူ႔တြင္ ဆက္တီခုံတစ္ခုံသာ ရွိသည္။ သူ ဆက္တီခုံေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။ ဆက္တီကလည္း တေယာက္ထိုင္ျဖစ္သည္။“လာ လိုက္ျပေပးမယ္”ေခၚကာ အိပ္ခန္း၊ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာ၊ မီးဖိုေဆာင္စသည္ကို ျပေပးသည္။ မီးဖိုေဆာင္တြင္ ေရခဲေသတၱာႏွင့္ ခ်က္စရာက အမ်ားအျပားရွိေနသည္။ မေန႔ကတည္းက သူေသခ်ာဝယ္ထည့္ထားသည္။“ဘယ္မွ မသြားနဲ႔ေနာ္ ေၾကာက္လည္း မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ကိုႀကီး အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္”“ဟင္ ဒါကိုႀကီး အိမ္မဟုတ္ဘူးလား”“ဒါက ကိေလးေနမယ္ဆိုရင္ ကိေလးအတြက္ ဝယ္ေပးထားတာ”“ကိုႀကီးအိမ္က ဘယ္နားလဲဟင္”“ၿမိဳ႕ထဲအေဝးႀကီးမွာ ကိေလးရဲ႕”“ကိုႀကီးမွာ မိန္းမရွိလား”“အင္း”ခင္ေဇာ္ထြန္းက စိတ္မပါသလိုေျဖသည္။

“ကိုႀကီးမိန္းမသိလား”ခင္ေဇာ္ထြန္း အသာေခါင္းခါသည္။ ခင္ေလးေခါင္းငုံ႔ေနသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက “ေရာ့” ဆိုကာ ဂစ္ ၆၀ ေလာက္ ဖူးကားအျပည့္ပါသည့္ ဖုန္းကို ေပးခဲ့သည္။ စိတ္ခ်ရေအာင္ အျပင္ဘက္ကပါ ေသာ့ခတ္ခဲ့သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းတေယာက္ ရင္ခုန္စြာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။“ေဖႀကီးျပန္လာတယ္”သမီးအလတ္မေလးက ႏြဳတ္ဆက္သည္။ အလတ္မက ၈ တန္းတက္ေနသည္။“ေအး သမီးေရ အလုပ္နည္းနည္းပါးတာနဲ႔ ျပန္လာတယ္”“ေဖႀကီး ဒီည အိမ္မွာ အိပ္မွာလား”“အင္းေပါ့ သမီးရဲ႕”ခင္ေဇာ္ထြန္း ႏွစ္ည သုံးညျခားမွ တစ္ႀကိမ္ အိမ္ျပန္အိပ္သည့္ အက်င့္ကို က်င့္ေနသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ အိမ္ျပန္လာျခင္းက နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းသည္။

ညေရာက္ေတာ့ သူ ကိေလးကို ခ်က္သည္။ ကိေလးက“ကိုႀကီး ဘာေတြ ေပးခဲ့မွန္း မသိဘူး”ဟုသာေျပာသည္။“ကိုယ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခရီးနည္းနည္းထြက္ဦးမယ္ မိန္းမ”ေနာက္တေန႔မနက္တြင္ သူ႔မိန္းမကို သူခ်က္ခ်င္း ႏြဳတ္ဆက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိေလးရွိရာတိုက္ခန္းသို႔ တကၠစီျဖင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကိေလးထံေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းခ်က္ၿပီး စားၿပီးေသာက္ၿပီးျဖစ္သည့္ ေနာက္ အလွပါ ျပင္ၿပီးျဖစ္ေနသည္။ ႐ြာတြင္ အသစ္ဆုံးျဖစ္ဟန္ရွိသည့္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းထမိန္နဲ႔ အက်ႌကို လဲထားသည္။ အလွျပင္ထားသည္ ဆိုေသာ္လည္း သနပ္ခါးဘဲၾကား လူးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အသားမည္းသူ ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာသာမက လည္ပင္မ်ား လက္ေမာင္းမ်ားကိုပါ သနပ္ခါးလူးထားသည္။

“ကိုႀကီး က်မေရခ်ိဳးတာ ဆပ္ျပာမေတြ႕ဘူး”“ဟုတ္လား ဒါဆို ဆပ္ျပာ မတိုက္လိုက္ရဘူးေပါ့”“အင္း”ခင္ေဇာ္ထြန္းမွ ကိေလးကို ေရခ်ိဳးခန္းေခၚကာ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နဲ႔ ဆပ္ျပာဗူးမ်ားကို ျပေပးသည္။ မဖြင့္တတ္သျဖင့္ ဖြင့္ျပရေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိေလးကို အိပ္ခန္းထဲ သူေခၚလိုက္သည္။“ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ျဖစ္လား”“ဟင့္အင္း ၾကည့္ရဲဘူး”“တကယ္ မၾကည့္ဘူးလား”“ၾကည့္ရဲဘူး ေၾကာက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေတြက ရွက္လည္းမရွက္ၾကဘူး၊ အဲလိုႀကီးေတာ့ ““ဖုန္းေပးေလကိေလး အတူၾကည့္ရေအာင္”“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း”“ၾကည့္မယ္ေလ ကိေလးရဲ႕”“ကိုႀကီး ကိေလးကို ဘယ္လို သေဘာထားတာလဲဟင္”ကုတင္ေပၚတြင္ အတူတူထိုင္ေနျငား ကိေလးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ေမးသည္။

“ကိုႀကီးက ကိေလးကို သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ေပါင္းမွာပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ကိေလးကို ကိုႀကီး တိုက္ခန္းအပ္ထားတာေပါ့”“ကိုႀကီးမိန္းမေကာ”“အဲအေၾကာင္း မေမးပါနဲ႔ကြာေနာ္”ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကိေလးကို ဗြီဒီယိုၾကည့္ရန္ ထပ္ျမဴဆြယ္သည္။ ကိေလးက ျငင္းေသာ္လည္း သူက အႏိုင္ႏိုင္ျပသည္။ ထိုင္းနဲ႔အေမရိကန္ဇာတ္လမ္းေလးျဖစ္သည္။ သိေတာ္မူသည့္အတိုင္း ထိုင္းမက မည္းမည္း အေမရိကန္ပစၥည္းကႀကီးႀကီး ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ဘဲေတြက ထိုင္းမေစာက္ဖုတ္ကို လုံးဝမလ်က္၊ စစခ်င္း ထိုင္းမက ဘဲႀကီးလီးကို နည္းစုံေအာင္စုပ္သည္။ လီးစုပ္ခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ ၿပီးလ်င္ ထိုင္းမက ပက္လက္တမ်ိဳး ကုန္း၍တဖုံ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ခံသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ လရည္ကို ၿမိဳခ်သည္။

“ေကာင္းလား ကိေလး”ကိေလးခမ်ာ သူ႔ကို မဝံ့မရဲၾကည့္သည္။“ကိေလးကို အဲလိုမလုပ္ခိုင္းနဲ႔ေနာ္”“ကိေလးေၾကာက္လို႔လား”“႐ြံစရာႀကီး”ေတာသူပီပီ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာသည္။ ေနာက္တကားဆက္လာေနသည္ကို ဖုန္းကို ခ်လိုက္သည္။ ကိေလးပခုံးကို အသာဖက္လိုက္သည္။ ကိေလးေခါင္းငုံ႔သည္။ ကိေလးက ဆံပင္တခ်ိဳ႕ကို ေနာက္တြင္ စည္းထားသည္။ ဆံပင္တခ်ိဳ႕ကလည္း ေရွ႕တြင္က်ေနသည္။ သူက ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္သည္။ ပါးကို အသာနမ္းသည္။ ကိေလးက က်ဳံ႕က်ဳံ႕ကေလး ေနေနသည္။ ခါးကိုဖက္ကာ လက္ကို နည္းနည္းဆြဲဖယ္သည္။ ပါးကို နမ္းရင္း ႏို႔ကို ႏႈိက္သည္။ ကိေလးက အသာတၾကည္ပါးကို ဘယ္ညာလွည့္ေပးသည္။ သူက တဖက္ၿပီး တဖက္နမ္းသည္။ အက်ႌကို ေအာက္ထဲကေန ပင့္လိုက္သည္။ ကိေလးက ရွက္၍လည္း မသိ။ သူမအက်ႌစကို သူမ ျပန္ဆြဲခ်သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူက ရေအာင္ပင့္သည္။

ကိေလး မျငင္းေတာ့။ ကိေလးႏို႔က ခုမွ ဖူးေယာင္ကာစ ရွိေသးသည္။ ပန္းသီးလုံးပမာဏသာ ရွိေသးသည္။ ေဘာ္လီကလည္း အၾကမ္းစား ေဘာ္လီ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုင္ရတာ မာေတာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနသည္။ အစျဖစ္ေနေသးသည္မို႔ ေဘာ္လီေပၚကေန ဖိကိုင္သည္။ ေနာက္က်ရင္ ေဘာ္လီမ်ိဳးစုံဝယ္ေပးမယ္။ ဆက္စီေဘာ္လီမ်ားသာ ဝယ္ေပးၿပီး အခ်ိန္ပိုင္းသာ ဝတ္ခိုင္းမည္ စဥ္းစားသည္။ သူက ကိေလးေဘာ္လီကေန ႏို႔ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကိေလးႏြဳတ္ခမ္းဖ်ားကို နမ္းသည္။ ကိေလးက အသာေနာက္ဆုတ္သည္။ သူက မရမက လိုက္နမ္းသည္။ ကိေလး အထက္ႏြဳတ္ခမ္းသားကို နမ္းမိသည္။ အထက္ႏြဳတ္ခမ္းကို ဖိဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ သူကိေလးေနာက္ကေန ေန၍ ကိေလးႏို႔ကိုေပြ႕ကာ ကိုင္သည္။ ကိေလးနား႐ြက္မ်ားကို နမ္းသည္။ ကိေလးက နည္းနည္းညည္းလာသည္။

“အက်ႌခြၽတ္ေပးေလ ကိေလး”သူ အသာေလး ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။ ကိေလးခမ်ာ အက်ႌခြၽတ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စဥ္းစားေနသည္။ သုံးမိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ကိေလးခြၽတ္သည္။ ကိေလးအက်ႌကို ယူ၍ သူနမ္းသည္။ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႔ေလး သင္းေနသည္။ မည္းတုံးေနေသာ ကိေလးေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔လီးကေတာ့ မာထန္လာသည္။ သူကိေလးကို ေနာက္ကေန ဖက္ကာ ႏို႔ကို ပင့္ကိုင္သည္။ နား႐ြက္ဖ်ားကို နမ္းသည္။ ပါးကို နမ္းသည္။ ကိေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္လိုက္သည္။

“ေဘာ္လီလည္း ခြၽတ္ေပးဦးေလ ကိေလး”ကိေလးက ေနာက္ကို လက္လ်ိဳသည္။ ခ်ိန္ကို ေထာက္ခနဲ ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ကိေလး အၿပီးခြၽတ္မေပး။ ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္႐ုံသာ ျဖဳတ္လိုက္သည္။ သူက ပခုံးမွေန၍ ေဘာ္လီႀကိဳးကို အသာကိုင္ကာ ခြၽတ္သည္။ ကိေလး အလိုက္သင့္ေနေပးသည္။“ကိေလးကို အရမ္းခ်စ္တာပဲကြာ”ေျပာလည္းေျပာ နမ္းလည္း နမ္းသည္။ ႏို႔ကိုလည္း ကိုင္သည္။ ေအာက္ကေန ပင့္ကိုင္ကာ ႏို႔ကို သပ္ကစားသည္။ အုံႀကီးကို ပြတ္သပ္သည္။ ႏို႔သီးဖ်ားကို ကိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိေလးေပါင္ကို အသာေလး ဆြဲကားသည္။ ကိေလးကားေပးသည္။ သူက ထမိန္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေပၚကေန ေပါင္ၾကားထဲကို ပြတ္သပ္သည္။ ကိေလးက သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ ေပါင္ၾကားကိုလည္း ၾကည့္သည္။

“ကိုႀကီးကို မခြၽတ္ေပးေတာ့ဘူးလား ကိေလးရဲ႕”သူက ကိေလးလက္ကို ခါးၾကား ထိုးသိပ္ထည့္ထားေသာ ထမိန္စေပၚတင္သည္။ ကိေလးက ထမိန္ကို ခြၽတ္ခ်င္သလို မခြၽတ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ သူကလည္း ဘာမွမေျပာ။ ပါးကိုသာနမ္းကာ ႏို႔ကိုသာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ကိေလး ထမိန္စကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ထမိန္ေျပေလ်ာ့သြားသည္။ ထမိန္စကို အသာဟ၍ အတြင္းဘက္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ အဝါႏုႏုေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ပင္တီကိုေတြ႕ရသည္။ သူ ထမိန္စကို အသာေျဖခ်သည္။ ေနာက္ ကိေလးလက္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ကိေလးက ထမိန္ကို ခြၽတ္သည္။ ပင္တီေလးသာ က်န္သည္။ ပင္တီေပၚကေန ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သည္။ ကိေလးက ခဏခဏ ေပါင္ခ်င္းကပ္သည္။ ေပါင္ခ်င္းကပ္တိုင္း သူက ျပန္ခြာသည္။

ေနာက္ကေန ဖက္ထားရင္း ကိေလးလက္ကို ခဏခဏဖယ္ရသည္။ ကိေလးကလက္ျဖင့္ ခဏခဏ သူ႔လက္ကို ဖယ္သည္။ ကိေလးခမ်ာ ရွက္ေနရွာသည္။ ခုမွ အသက္ ၁၆ ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာ္လည္း ေတာသူပီပီ အရွက္တရားရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္က ေဖာင္းအိေနသည္။ ေစာက္ရည္ကလည္း နည္းနည္းခ်င္း စိုစိုလာသည္။ ပင္တီကို အသာေလး စုကိုင္ကာ ဖယ္လိုက္သည္။ ေစာက္ေမြးႏုႏုမ်ား ပါးပါးေလးေပါက္ေနသည္။ သူက ပင္တီကို ဘယ္ညာ ဖယ္ကစားသည္။ ကိေလးကို ကုတင္ေခါင္းရင္း ေခါင္းအုံးတြင္ အုံးခိုင္းကာ ပင္တီကို အသာခြၽတ္လိုက္သည္။ ကိေလးတေယာက္ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားသည္။

“ကိေလး ကိုႀကီးကို မတ္တပ္ထၿပီး အိုးကို ျပပါလားဟင္”“ရွက္တယ္”“ျပပါ ကိေလးရဲ႕၊ ကိေလးအိုးကို အင္တာနက္ေပၚကေန ၾကည့္ရတာ အားမရဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ထမိန္ေအာက္ကေနပဲ ခန႔္မွန္းၾကည့္ရတာ အားမရဘူး၊ ခုလို ခြၽတ္ၿပီး အိုးကို လွည့္ျပပါလား ေနာ္”ကိေလးထသည္။ ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ မတ္တပ္ရပ္သည္။ ၿပီးေနာက္ အိုးကို အသာေလး လွည့္ျပသည္။ အိုးက ထမိန္မပါလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ႀကီးသည္။ လုံးက်စ္ေနသည္။ သူက ကုတင္ေပၚ ေျခကား၍ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားထဲ ကိေလးကို ဆြဲသြင္းသည္။ ကိေလးအရပ္လိုက္ပါလာသည္။ ကိေလးအိုးကို အသာပြတ္သပ္သည္။ ေတာင့္တင္းေနသည္။

“အိုးက အရမ္းလွတာပဲ ကိေလးတို႔႐ြာမွာ ကိေလးအလွဆုံးပဲ ျဖစ္မယ္”မိန္းကေလးတို႔မည္သည္ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ေျမႇာက္ေပးလ်င္ အေသႀကိဳက္တတ္သူ ျဖစ္ရာ ကိေလးတေယာက္ နည္းနည္းေျမာက္သြားဟန္ရွိသည္။ အိုးကို ကိုင္ရင္း တဖက္က ေစာက္ဖုတ္ကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ၾကည့္သည္။ ေစာက္ပတ္အသားခ်ည္းခ်ည္းကို ပြတ္သည္။ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကို မထိ။ ကိေလး ၾကက္သီးေမြးညႇင္းပင္ ထသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းတေယာက္ ကိေလး၏ အပ်ိဳစင္ဘဝကို သူ႔လီးနဲ႔သာ ယူခ်င္သည္။ လက္ဖ်ားနဲ႔ပင္ ကိေလးအပ်ိဳစင္ဘဝကို မပြန္းပဲ့ေစခ်င္ပါ။ တကိုယ္လုံးမည္းသဲေနသည့္ အသားအေရကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ္လည္း ဖင္ကလွသည္။ အသက္ငယ္ေသာ္လည္း ကိုယ္လုံးကိုယ္ဖန္ေတာင့္သည္။ ၿပီးေတာ့ အပ်ိဳစင္။

“ထိုင္ခ်လိုက္ကိေလး”ကိေလး သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ထိုင္ခ်သည္။ ကိေလးကို ၾကည့္ခိုင္းထားၿပီး သူေဘာင္းဘီခါးပါတ္ျဖဳတ္သည္။ ၾကယ္သီးျဖဳတ္သည္။ ၿပီးလ်င္ ခါးတဝက္ခြၽတ္ခ်သည္။ အတြင္းခံက ေဖာင္းေနသည္။ ကိေလးလက္ကို ယူ၍ အတြင္းခံေပၚတင္သည္။“ကိုႀကီးကို ခ်စ္လားကိေလး”“ဟုတ္”“ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျဖေပးေလ ကိေလးရဲ႕”“ခ်စ္တယ္”“နည္းနည္းျဖည့္ဦး”“ကိုႀကီးကို ခ်စ္တယ္”“ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲ”“အမ်ားႀကီး”“ကိုႀကီးက အမ်ားႀကီး မလိုခ်င္ဘူး”ကိေလးက သူ႔လီးေပၚ လက္တင္ရင္း သူ႔ကို ၾကည့္သည္။ သူက ကိေလးေမးေစ့ကို လွမ္းဆြဲကိုင္လိုက္သည္။“ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲသိလား”“ဟ ဟင့္အင္း”“ေယာက္်ားေလးက မိန္းကေလးကို ခ်စ္ရင္ လိုးခ်င္တာ၊ မိန္းကေလးက ေယာက္်ားေလးကို ခ်စ္ရင္ ခံခ်င္တာ၊ အဲဒါကို အခ်စ္လို႔ေခၚတယ္ ကိေလးရဲ႕”“ဟုတ္”“ဒါဆို ကိုႀကီးက ဘာလို႔ ကိေလးကို ခ်စ္လဲ”ကိေလး မေျဖပါ။

“ကိေလး ေျဖတာ ၾကားခ်င္တယ္ကြာ”“ကိုႀကီး ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိေလးကို လိုးခ်င္လို႔”“ဒါဆို ကိေလးကိုႀကီးကို ခ်စ္တာကေကာ”“ဟင့္အင္း သိဘူး”ခင္ေဇာ္ထြန္းက စကားေျပာေနေသာ္လည္း သူ႔လီးကို ကိေလးအား ကိုင္ခိုင္းၿပီး သူကိုယ္တိုင္လည္း ကိေလးလက္ကို ထပ္ကိုင္ထားကာ လီးကိုပြတ္ထားခိုင္းသည္။“ကိေလးက ကိုႀကီးလိုးတာ ခံခ်င္လို႔ ကိုႀကီးကို ခ်စ္တာ မဟုတ္လား”“သိပါဘူးဆို”“ၾကည့္စမ္း ကေလးမေလး ရွက္ေနတယ္”“ခစ္ ခစ္ ခစ္”ကိေလးရယ္သည္။“ကိုႀကီးကို ခ်စ္ရင္ ကိုႀကီးလီးကို အရင္စုပ္ေနာ္ကိေလး”ကိေလး အသာေခါင္းညိတ္သည္။

ေနာက္ဆုံး အခ်စ္ဆိုတာ ဤေနရာတြင္ဆုံးသည္။ ကိေလးလီးကို ေကာင္းေကာင္း မစုပ္တတ္ေသးေသာ္လည္း တတ္သလို စုပ္ေပးသည္။ ခဏခဏ ေနာက္ဆုတ္သည္။ လ်ာနဲ႔ လ်က္သည္။ ျပန္ဆုတ္သည္။ ႏြဳတ္ခမ္းနဲ႔ငုံသည္။ ျပန္ဆုတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူကိေလးကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္အိပ္ခိုင္းသည္။ ကိေလး ကုတင္ေပၚအိပ္သည္။ ကုတင္စြန္းသို႔ သူဆြဲလာလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားသည္။ ကိေလးကို ၾကည့္ခိုင္းထားသည္။ သူက ကိေလး ဆီးခုံေပၚ လီးတင္လိုက္သည္။ ကိေလး ဆတ္ခနဲတခ်က္တြန႔္သြားသည္။ သူသာသာေလး ေလ်ာခ်ကာ ကိေလး အဖုတ္ထဲ သူ႔လီးကိုထိုးထည့္လိုက္သည္။

“အု”ကိေလးအပ်ိဳစင္ဘဝအဆုံးသတ္သြားသည္။ သူကိေလးကို ပက္လက္ထား၍ ေပါင္ကိုဆြဲကားကာ လီးကို တဆုံးထည့္သည္။ ကိေလးေအာ္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားလည္း က်သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းမွာ သူ႔မိန္းမနဲ႔ မအိပ္ရသည္မွာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနၿပီမို႔ တရစပ္ဆြဲသည္။ ကိေလးဗိုက္သားမ်ား လြဳပ္ေနသည္။ ကိေလးႏို႔မ်ား ေသးေသာ္လည္း ခါေနသည္။ ကိေလးက သူမေစာက္ဖုတ္ကို ျပန္ျပန္ငုံ႔ၾကည့္သည္။ မ်က္ရည္လည္း စိုေနသည္။ ေအာ္လည္းေအာ္သည္။ ထို႔ေနာက္ခင္ေဇာ္ထြန္းသည္ ကိေလးကို တေစာင္းလိုးသည္။ တေစာင္းၿပီး ပက္လက္ျပန္လိုးသည္။ ခဏတြင္ ကိေလးၿပီးသြားသည္။

သူလီးကို အသာထုတ္လိုက္သည္။ ေမာေနေသာ ကိေလးကို ၾကည့္သည္။ ကိေလးမွာ ပက္လက္ကေလး ေမာေနသည္။ သူကိေလးေပၚကေန ကိေလးကို ဖိအိပ္လိုက္သည္။ ကိေလးျပန္ဖက္သည္။ ကိေလးႏို႔ကို သူျပန္စစုပ္သည္။ ကိေလး အသာၿပဳံးျပသည္။ ကိေလးကိုနည္းနည္းျပန္ႏူးကာ ထပ္လိုးသည္။ လိုးရင္း ကိေလးထပ္ၿပီးျပန္သည္။ သူကေတာ့ သူ႔မိန္းမကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလိုးလာသူမို႔ လရည္ကို ဘယ္လိုထိန္းရမည္သိသည္။ ထိုေန႔ သူတို႔ေန႔လည္စာပင္ သတိမထားမိ။ ကိေလးကို တေနကုန္ ျဖဳတ္သည္။ ကိေလးမွာ ငယ္လည္းငယ္ ေသြးသားလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးစခ်ိန္မို႔ ခင္ေဇာ္ထြန္းေမြးေသာ တဏွာမီးေတာက္မ်ား တဟုတ္ဟုတ္ ေတာက္လာသည္။

ညေနစာကို အျပင္ထြက္စားသည္။ ၿပီးေနာက္ ေရွာ့ပင္ေမာလ္တစ္ခုဝင္ကာ ကိေလးအတြက္ အဝတ္အစား နည္းနည္းပါးပါး ဝယ္သည္။ ဂါဝန္စကဒ္ပါသည္။ စေတာ့ကင္ပါသည္။ ဇာေဘာ္လီနဲ႔ ဇာပင္တီပါသည္။ ပါးလ်လ် အက်ႌမ်ားပါသည္။ တိုနန႔္နန႔္ စကဒ္မ်ားပါသည္။“ကိုႀကီးဝယ္ေပးတာေတြက ကိေလး မဝတ္ရဲပါဘူး”“ခုဝတ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး ကိေလးရဲ႕”တိုက္ခန္းထဲျပန္ေရာက္လာသည္။ သူကိေလးကို ဖူးကားမ်ား ျပသည္။ နက္ဖန္က်လ်င္ သူတီဗြီႀကီးႀကီး တစ္လုံးဝယ္ဖို႔ စိတ္ကူးသည္။ ၄၈ လက္မျဖစ္ျဖစ္ လက္မ ၆၀ ျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္မည္။ ေလးလက္မက်ယ္ေသာ ဖုန္းထဲၾကည့္ရတာ အားမရ။ မင္မိုရီမ်ားမ်ားနဲ႔ စတစ္မ်ားဝယ္မည္။ ႐ုံးကြန္ပ်ဴတာတြင္ ဇာတ္ကားမ်ား ခိုးေဒါင္းၿပီး ထည့္ထားေပးမည္။

“သူတို႔ မ႐ြံဘူးလား မသိဘူးေနာ္ ကိုႀကီး”ဖူးကားထဲမွ ဖူးမင္းသမီးမ်ား အၿပီးတြင္ လရည္ေသာက္ေသာက္ၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း ကိေလးက ေျပာသည္။“ကိေလးေကာ မစမ္းၾကည့္ခ်င္ဘူးလား”“ဟင့္အင္းေနာ္ ကိေလးမလုပ္ဘူးသိလား”အသားမည္းသည့္ ေတာသူမေလးက လရည္စားဖို႔က်မွ လာ႐ြံေနသည္။ ရပါသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေကြၽးရမည္။ ေလာရမည့္ ကိစၥမဟုတ္။ ေလာေလာဆယ္ ေစာက္ဖုတ္ကိုသာ သူလိုးေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ အကုန္ၿပီးထည့္ေပးသည္။ ခဏခဏ ၿပီးထည့္လို႔ အဆင္မေျပ။ နက္ဖန္က်လ်င္ေတာ့ ေဆးခန္းသြား ေဆးထိုးခိုင္းထားရမည္။ မေတာ္တေရာ္ ကေလးေတြ ဘာေတြ ရသြားလို႔ မျဖစ္။ သူ စီစဥ္ရမည့္အလုပ္မ်ား စီစဥ္ၿပီး ကိေလးကို ပန္းသြားေအာင္ ထပ္ဆြဲသည္။ ကိေလးလည္းပန္း သူလည္းပန္းကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္ ၉ နာရီခြဲမွ ႏိုးသည္။ ကိေလးကို ၾကည့္ေတာ့ အိပ္ယာတြင္မရွိ။ သူမ်က္ႏွာသြားသစ္ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္သည္။ ကိေလးက မနက္စာပင္ ျပင္ၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။

“ကိေလး”“မနက္စာ မစားခင္ေလး”မီးဖိုေခ်ာင္ၾကမ္းျပင္တြင္ ကိေလးကို တစ္ခ်ီဆြဲလိုက္သည္။ ၿပီးမွ မနက္စာစားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေငြထုတ္ေလး ပိုက္ကာ ကိေလးနဲ႔ အျပင္ထြက္သည္။ ကိေလးကို အလွျပင္ဆိုင္ပို႔ခဲ့သည္။“ကိေလး အလွျပင္ေနပုံေလး အင္တာနက္ေပၚ တင္လိုက္ေနာ္ ဒါမွ ကိေလး႐ြာက ကိေလးကို အဆင္ေျပတယ္လို႔ သိရေအာင္”ကိေလးကို အလွျပင္ဆိုင္တြင္ထားၿပီးေနာက္ သူေဈးဝယ္ထြက္သည္။ ေခြးလည္ပတ္ပါသည္။ သံႀကိဳးပါသည္။ ေမွာင္ခိုဆိုင္သြား၍ လီးတုေတြဝယ္သည္။ ဂ်ယ္ေတြဝယ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုလုံးမ်ား ႏွင္တံမ်ား ယုန္ေမြးမ်ားႏွင့္အတူ ႀကိဳးေခြေတြလည္းဝယ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သုံးလို႔ ရဦးမည္ မဟုတ္။

ႏွစ္လ သုံးလေလာက္ ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ လိုးဦးမည္။ ထိုလအတြင္း လီးစုပ္ျခင္း လရည္စားျခင္း ဖင္ခံျခင္း ကိုယ္တိုင္တက္ေဆာင့္ျခင္းစသည့္နည္းမ်ားအျပင္ အၾကမ္းဆုံးနည္းလမ္းမ်ားလည္း သုံးရမည္။ ၾကမ္းတာေတြ နမ္းတာေတြ ႐ိုးလာမွ မ႐ိုးေအာင္နည္းလမ္းတမ်ိဳးတိုး၍ အပိုင္ခ်ည္မည္။ ထို႔အတူ လိုးကားမ်ား ျပေပးသည့္အခါတြင္လည္း ေစာက္ဖုတ္ယက္တာ တစ္ခန္းမွ မပါေစရ။ လီးစုပ္တာ လရည္ေသာက္တာ ကုန္းတာ ဖင္ခံတာမ်ားမ်ားပါသည့္ ဇာတ္ကားမ်ားကိုသာ ျပေပးမည္။ တီဗြီႀကီးဝယ္ စတစ္ဝယ္သည္။ စတစ္ဝယ္ေတာ့ ဖုန္းဆိုင္မွ ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးက ဇာတ္ကားေတြ ထည့္ေပးရမလား အစ္ကိုဟုေမးသည္။

“ငါက လူပ်ိဳႀကီးကြ တေယာက္တည္းေနတာ ဆိုေတာ့ ေယာက္်ားေတြၾကည့္လို႔ရတဲ့ ကားမ်ိဳးရွိရင္ ထည့္ေပးပါလား”“ကိုးရီးယား ၁၂၈ ဂစ္ကို ငါးေသာင္း၊ ထိုင္း ၁၂၈ ဂစ္ကို ေလးေသာင္းခြဲ၊ ဂ်ပန္ ၁၂၈ ဂစ္ကို ေျခာက္ေသာင္း အေနာက္တိုင္းဆိုရင္ေတာ့ သုံးေသာင္းအစ္ကို၊ စတစ္ပါ တစ္ခါတည္းေပးတယ္”“ဂ်ပန္နဲ႔ ထိုင္းနဲ႔ေပးကြာ”ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ပါလားဟုပင္ ေတြးမိသည္။ ကိုးရီးယားလည္း ပိုပိုလိုလို ဝယ္ခဲ့လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အလွျပင္ဆိုင္သို႔သြား၍ ကိေလးကို ႀကိဳသည္။ ဆိုင္က နည္းနည္းေကာင္း၍လားမသိ။ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ၾကည့္ရ ႐ြဳရအဆင္ေျပသလိုလိုရွိသည္။ အသားမည္းသူကို ဘယ္လိုျပင္ရမည္မွန္း ဆိုင္က ေကာင္းေကာင္းသိပုံရသည္။ ဆိုးထားသည့္ ႏြဳတ္ခမ္းနီမ်ား တင္ထားသည့္မိတ္ကပ္မ်ားက ကိေလးမွာ နဂိုကလည္း အကိတ္ႀကီးျဖစ္ရာ ဝိုင္းၾကည့္တာ ခံရသည္။

ဘာေျပာေျပာ ဘဲတကာဝိုင္းၾကည့္ရသည့္ ကိုယ့္အကိတ္ေလးကို ပါကင္ေဖာက္ခြင့္ရသည့္အျပင္ အခ်ိဳအေခ်ာင္အပိုင္ရသည့္အတြက္လည္း ခင္ေဇာ္ထြန္းတေယာက္ ႀကိတ္ဝမ္းသာေနသည္။ တကၠစီေပၚတြင္ ကားဆရာမျမင္ေအာင္ ကိေလးအိုးကို ပြတ္သည္။ ကိေလးလက္ကို သူေပါင္ၾကားေပၚတင္ထားသည္။ သူကိေလးကို ၾကည့္သည္။ ကိေလးက မ်က္ေစာင္းလွလွေလးေတြ ထိုးသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ တကၠစီဆရာျပန္သည္ႏွင့္ တံခါးခ်က္ခ်လိုက္သည္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စိုက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ ၿပီးေနာက္ ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းသည္။ သူ႔အနမ္းမ်ားကို ကိေလးေကာင္းေကာင္း ခံေပးတတ္ၿပီျဖစ္သည္။ သူလ်ာထိုးထည့္လ်င္ လ်င္ကို စုပ္ေပးသည္။ သူျပန္စုပ္ေတာ့လည္း လ်ာထိုးထည့္ေပးလာၿပီ ျဖစ္သည္။ လည္တိုင္မ်ား နား႐ြက္မ်ားနမ္းေတာ့ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ေနရာစုံနမ္းႏိုင္ေအာင္ ေနေပးတတ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ အတတ္ျမန္သည့္ ေကာင္မေလးျဖစ္သည္။ သူက ရင္ၫြန႔္မ်ားကို နမ္းသည္ႏွင့္ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးတတ္ၿပီ ျဖစ္သည္။

“ကိုႀကီးနဲ႔ေနရင္ ေဘာ္လီ မဝတ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္”“အင္းပါ ကိုႀကီးရဲ႕”သူ႔စကားကိုလည္း နားေထာင္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ အျပင္သြားသျဖင့္ ေဘာ္လီဝတ္ထားသည္။ အက်ႌခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီကို လက္ဖ်ားျဖင့္ ခတ္ကစားသည္။ ခါးကို ဖက္ကာ ပခုံးမ်ားကို နမ္းစုပ္သည္။ ကိေလးက ေဘာ္လီကို အလိုက္တသိျဖဳတ္သည္။ ကိေလးႏို႔ကို ကိုင္ၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းစုပ္သည္။ တဖက္က ကိေလး၏ ကိတ္လွစြာေသာ အိုးကို ပြတ္သည္။ ျမင္႐ုံနဲ႔ပင္ လီးေတာင္ႏိုင္ေသာ ကိေလးအိုးက ကိုင္လိုက္ေတာ့လည္း လီးက တဆတ္ဆတ္ထလာသည္။“ကိေလး အိုးကဘာလို႔အဲေလာက္ ေကာင္းရတာလဲကြာ”သူေမးဖူးသည္။“သိဘူးေလ သူ႔ဟာသူ ေကာင္းေနတာ”“ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ ကိေလးအိုးကို လိုးခ်င္တယ္လို႔ စာေရးေတာ့ ကိေလးဘယ္လိုခံစားရလဲ”“ဟိ”ကိေလးက လက္ညိဳးေလးကိုက္သည္။“ကိေလး အိုးေကာင္းလို႔လားမသိဘူး၊ လိုးရတာ အီဆိမ့္ေနတာပဲ အိမ္က ဟာမနဲ႔ တျခားစီ”“ကိုႀကီးႀကိဳက္ရင္ ကိေလးေက်နပ္ပါတယ္”သည္မနက္ ေမာနင္းလိုးေလး ဆြဲေပးအၿပီးသူေျပာေတာ့ ကိေလးက အသာတၾကည္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ခုလည္း အသာတၾကည္ပင္ သူ႔အလိုကို လိုက္ေလ်ာေနၿပီ။ ဤအတိုင္းသာဆိုလ်င္ ကိေလးကို သူ႔အႀကိဳက္ဆြယ္ဖို႔ သိပ္မခက္ေလာက္ဟု ထင္သည္။ သူလည္း ကိေလးကို သုံးရက္ေလာက္လိုးၿပီး အထာေလးနဲ႔ အသာပစ္ထားလိုက္သည္။ သုံးရက္ေလာက္ ပုံမွန္အိမ္ျပန္သည္။ ႐ုံးတက္သည္။

“ကိေလး အရမ္းလြမ္းေနၿပီ ကိုႀကီး”စာပို႔လာသည္။ သူက အလုပ္နည္းနည္းမ်ားေနလို႔ေနာ္ ဇာတ္ကားေတြၾကည့္ထားေနာ္ ဟုစာျပန္သည္။ ေလးရက္ေျမာက္မနက္ သူေစာေစာစီးစီး ကိေလးဆီ ေရာက္သည္။“သူမ်ား အရမ္းလြမ္းေနတာကို ပစ္ထားတယ္”“ကိုႀကီးက ပိုလြမ္းတယ္ ကိေလးရဲ႕”“လာ”ကိေလးက သူ႔လက္ကို ဆြဲသည္။ သူက ကိေလးလက္ကို ျပန္ဆြဲသည္။ ကိေလးသူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာသည္။“ကိေလး ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား”သူ ကိေလးပါးမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္း ေမးသည္။ ကိေလး အသာေခါင္းညိတ္သည္။“ဒါဆို ကိုႀကီးကို ကိေလးပါးစပ္နဲ႔ တခ်ီၿပီးေအာင္ စုပ္ေပးပါလားဟင္”ကိေလးဘာမွ ျပန္ေျပာမေနဘဲ သူခိုင္းသည့္အတိုင္း သူ႔ကို ပါးစပ္နဲ႔တခ်ီၿပီးေပးရွာသည္။ ကိေလးမွာ သူ႔လီးကို စုပ္ရင္း ႏို႔ေတြကို ျပန္ႏႈိက္သည္။ အဖုတ္ကိုလည္း ပြတ္သည္။ ၿပီးသည့္အခါ ပါးစပ္ထဲၿပီးထည့္လိုက္သည္။

“႐ြံေသးလား”ကိေလးက လရည္မ်ားကို မ်က္စိမွတ္ၿမိဳခ်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက ေမးလိုက္သည္။ ကိေလးက ပါးစပ္ဟျပရင္း ၿပဳံးသည္။ ပါးစပ္ထဲတြင္ သူ႔လရည္မ်ား မရွိေတာ့။“အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ ဒီေန႔ေတာ့ ကိအဖုတ္ေလးက်ိန္းစပ္သြားေအာင္ လိုးမယ္ေနာ္”“အဝတ္ထမဝတ္ေၾကး ထမင္းထမစားေၾကးေနာ္”စိန္ေခၚလ်င္ တိမ္ေပၚထိတက္ရန္ ဝန္မေလးေသာ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ မိန္းကေလးတေယာက္က ဤကဲ့သို႔ စိန္ေခၚမြဳကို ခင္ေဇာ္ထြန္းတေယာက္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ညင္းရမည္လဲေလ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေန႔ ကိေလးကို ကုတင္ေပၚက မဆင္းစတမ္းလိုးပလိုက္သည္။ ႏွစ္ခ်ီေလာက္သာ ေစာက္ဖုတ္ထဲၿပီးထည့္ၿပီး ရွစ္ခ်ီေလာက္က ပါးစပ္နဲ႔မ်က္ႏွာေပၚ ၿပီးထည့္ေပးသည္။ ကိေလးကို သုံးရက္ေလာက္ပစ္ထားလိုက္ရာ လီးေကာင္းေကာင္းစုပ္တတ္သြားသလို လရည္ကိုလည္း ရဲရဲေသာက္ရဲသြားေလသည္။

“ကိုႀကီး အရမ္းလိုးႏိုင္တာပဲေနာ္”“မႀကိဳက္ဘူးလား”“ခစ္ ခစ္”“အခုၿပီးလည္း ကိေလးအိုးကို ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ လီးက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေတာင္တာ ကိရဲ႕”“ခစ္ ခစ္”ရယ္ေနေသာ ကိေလးကို ထိုည ေကာင္းေကာင္းထပ္ဆြဲသည္။ ေနာက္ေန႔ ႐ုံးတက္သည္။ ၿပီးလ်င္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ကိေလးကို ပစ္ထားသည္။ ပါးစပ္ကိုခ်ည္းလိုးသည့္ ဂ်ပန္ကားမ်ားႏွင့္ လရည္ေကာင္းေကာင္းစားသည့္ ဂ်ပန္ကားမ်ားကိုလည္း ေပးခဲ့သည္။“ကိေလး ဘာလုပ္ေနလဲ”“ကိုႀကီးမွ မလာတာ အိပ္ေနတာေပါ့”“မအိပ္နဲ႔ေလ ကိုႀကီးေပးထားတဲ့ ဇာတ္ကားေတြၾကည့္ေန”“ၾကည့္ခ်င္ပါဘူး၊ ၾကည့္ရင္ တေယာက္တည္း မေနတတ္ဘူး”“ကိုႀကီးလည္း ကိေလးကို အရမ္းလြမ္းေနတာ ကိေလးအဖုတ္ပုံေလးေတြ မက္ဆင္ဂ်ာကေန ပို႔ေပးပါလား၊ ကိုႀကီးအလြမ္းေျပ ကြင္းထုခ်င္လို႔”“ကိုႀကီးလြမ္းေနရင္ေတာ့ ပို႔ေပးမယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုႀကီးလရည္ေတြ ႏွေျမာစရာ ျဖစ္ကုန္မေပါ့လို႔”“ကိေလး”“ရွင့္”“ကိုႀကီး ကိေလးဖင္ကို လိုးခ်င္ရင္ေရာ ေပးမွာလား”“ခိ ခိ”ကိေလးရယ္သာ ရယ္သည္။ အေျခအေနက ေကာင္းေနသျဖင့္ ခင္ေဇာ္ထြန္းတစ္ေယာက္ ထိုည အိမ္မျပန္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

“အ အ အကိုႀကီး အ အ”ခင္ေဇာ္ထြန္းက သုံးလေလာက္ၾကာမွ သူ႔သံႀကိဳးမ်ား လီးတုမ်ားသုံးရမည္ထင္ေသာ္လည္း တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္မ်သာ ရွိေသးခ်ိန္တြင္ ကိေလးမွာ သူ႔အမိန႔္အတိုင္းအျပင္ လိုးေလေလ ထန္ေလေလ ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ဆက္စ္တြိဳင္းျဖင့္ပင္ ေကာင္းေကာင္း ကစားေပးခြင့္ရခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။“ကိေလး”“ရွင္ ကိုႀကီး”“ကိေလး ပါးစပ္ထဲ ေသးေပါက္ထည့္ခ်င္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိေလးကို ေသာက္ေစခ်င္တယ္”“တကယ္ႀကီးလား”သူ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိေလးက အိမ္သာခန္းထဲ ဒူးတုပ္ထိုင္ေပးသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကိေလးဆံပင္မ်ားကို နဖူးမွ ေျပာေနေအာင္ သပ္တင္သည္။ ကိေလးပါးစပ္ကို ဆြဲဟသည္။ ကိေလးကို လ်ာထုတ္ခိုင္းသည္။ ကိေလးလ်ာကို စုပ္နမ္းသည္။ ကိေလးက ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ သူက အသာ မတ္တပ္ရပ္သည္။ နည္းနည္းလွမ္းလွမ္းကေန ေသးစေပါက္သည္။ ကိေလးကို ခဏခဏလိုးၿပီး ကိေလးမ်က္ႏွာေပၚ လရည္ခဏခဏလြတ္ခ် ကိေလးကို ခဏခဏ လရည္မ်ားေသာက္ခိုင္းထားေသာ္လည္း ေသးထြက္လာဖို႔မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနသည္။

“ျဖစ္”ေသးက ပန္းထြက္သည္။ တစ္ခ်က္ကေလးသာ ပန္းထြက္သည္။ ကိေလးပါးစပ္ထဲမေရာက္ ရင္ဘတ္ေပၚသာ ေရာက္သည္။ ကိေလးရယ္သည္။ သူနည္းနည္း ေရွ႕တိုးသည္။ ေသးေနာက္တခ်က္ ထပ္ပန္းထြက္သည္။ ပါးစပ္နဲ႔မတည့္ပဲ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ပန္းမိသည္။ ကိေလးရယ္ျပန္သည္။ ကိေလးက သူ႔ေသးရည္ျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္သည္။ ေနာက္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လ်က္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကိေလးနဖူးေပၚက ဆံပင္ကို သပ္တင္သည္။ ေခါင္းကို ေမာ့ေအာင္ဖိလိုက္သည္။ ကိေလးကလည္း ပါးစပ္ဟေပးသည္။ ေသးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထြက္။ ကိေလးက ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူလည္း ကိေလးႏြဳတ္ခမ္းဝနဲ႔နီးနီးလီးကို ေတ့ထားလိုက္သည္။ ကိေလးက လီးကို စုပ္လိုက္သည္။ သူလည္း လြတ္ထားလိုက္သည္။ ကိေလးက ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ သူကလည္း ခဏထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ကိေလးေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ခလယ္နဲ႔ လက္သူႂကြယ္ထည့္လိုက္သည္။ ကိေလးပခုံးကို တဖက္ကဖိၿပီး ကိေလးေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေမြသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးထိုးသည္။ ထိုးရင္း ေစာက္ရည္မ်ား တျဗန္းျဗန္းထြက္က်သည္။ ကိေလးလည္း တုန္ေနသည္။ သူမတ္တပ္ျပန္ရပ္သည္။ ကိေလးက ေမာေနသည္။

“ေသးအကုန္ေသာက္ေနာ္ ကိေလး”ကိေလးက ေခါင္းညိတ္သည္။ ေခါင္းေမာ့ကာ ပါးစပ္ဟထားေပးသည္။ သူက လီးကို ႏြဳတ္ခမ္းဝနဲ႔နီးနီးထားသည္။“ရွစ္”ေသးနည္းနည္းပန္းထြက္သည္။ ကိေလးပါးစပ္ထဲ အကုန္ဝင္သည္။ ကိေလး ေသာက္ခ်သည္။ ပါးစပ္ျပန္ဟသည္။ သူ ထပ္ေပါက္ခ်သည္။ ကိေလးပါးစပ္ထဲ အကုန္ဝင္ျပန္သည္။ ကိေလးက ပါးစပ္ပိတ္ကာ အကုန္ၿမိဳခ်သည္။ သူ ေသးမကုန္မခ်င္း ကိေလးပါးစပ္ထဲ အကုန္ေပါက္ခ်သည္။ ကိေလးကလည္း အကုန္ေသာက္သည္။“အရသာ ရွိလား ကိေလး”“အင္း”“ထပ္ေသာက္မလား”“က်န္လည္း မက်န္ေတာ့ဘဲနဲ႔”“ဟုတ္ဘူးေလ ဒီတစ္ခါ ကိေလးရဲ႕ ေသး”“အြန္”သူက အနီးရွိ ေရခ်ိဳးခြက္ကို ယူလိုက္သည္။ ကိေလးက မတ္တပ္ရပ္သည္။ ကိေလးခြက္ယူကာ ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္၍ ေသးေပါက္သည္။ သူမလည္း ေသးေတာ္ေတာ္နဲ႔မထြက္။ သူက ဗိုလ္ထိုင္ေပၚ ထိုင္ကာ ကိေလးလက္ထဲမွ ခြက္ကို ယူ၍ ကိုင္ေပးသည္။

“ကန္ ကန္ေတာ့ေနာ္”ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကြဲၿပဲေနေအာင္ အလိုးခံထားေသာ္လည္း သူ႔ေရွ႕ေသးေပါက္ဖို႔က်မွ လာကန္ေတာ့ေနေသးသည္။ ေတာသူမကေတာ့ တကယ္ေတာ့သူမပီပီပင္။“ဦးသုံးႀကိမ္ခ်ၿပီး ကန္ေတာ့ေလ ကိေလးရဲ႕”သူက ဗိုလ္ထိုင္အိမ္သာေပၚ ေပါင္ကား၍ လီးႀကီးတန္းလန္းနဲ႔ထိုင္သည္။ ကိေလးက တကယ္ဦးသုံးႀကိမ္ ခ်၍ကန္ေတာ့ေလသည္။ သူေသးနည္းနည္းထပ္ေပါက္ခ်င္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသးအက်န္ေလးကို ကိေလးေခါင္းအား နင္းထားလိုက္ၿပီး ေခါင္းေပၚတည့္တည့္ေပါက္ခ်သည္။“ကိုႀကီးကလည္း ကန္ေတာ့ေနတာကို”“ကိေလးအျပစ္မရွိေအာင္ လုပ္ေပးတာေလ”ကိေလး ထပ္ရပ္သည္။ ေပါင္နည္းနည္းကားသည္။ သူႏွင့္ေနသည့္ ႏွစ္ႏွစ္ကာလအတြင္း သူပက္ပက္စက္စက္ လိုးခဲ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္သည္ ၿပဲအာမေန ဖူးက်စ္ေနေသးသည္ကိုလည္း သူေတြ႕ရသည္။ အ႐ြယ္တက္တုန္းမို႔လား အိုးေကာင္း၍လား မသိ။ ေစာက္ဖုတ္က အရာပင္မယြင္းသလို ရွိသည္။ ကိေလးက ေရခ်ိဳးခြက္ထဲ ေသးေပါက္ခ်သည္။ ေသးက ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ ေရခ်ိဳးခြက္ႀကီး ျပည့္လုနီးပါး ျဖစ္သြားသည္။ သူကိေလးေဘးကေန အသာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးလ်င္ ကိေလးကိုယ္တိုင္ ေပါက္ထားေသာ ေသးကို ကိေလးအား နည္းနည္းခ်င္းစီ ေသာက္ခိုင္းသည္။ ေသးျဖင့္ ပလုပ္က်င္းေသာက္သည္။ ခေလာက္၍ ေသာက္သည္။ လက္က်န္နည္းနည္းကို မ်က္ႏွာေပၚနည္းနည္း သြန္ခ်သည္။ ေခါင္းေပၚနည္းနည္းသြန္ခ်သည္။

ခင္ေဇာ္ထြန္းသည္ ကိေလးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးလာရင္း ခုေတာ့ နည္းနည္းညည္းေငြ႕လာသည္။“ကိေလး”“ကိုႀကီး”“ကိေလးလည္း အိမ္ကို တစ္လ တစ္လ ေငြေတြ တသိန္း တသိန္းပို႔ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္လည္း ဗန္းျပ လုပ္ျပေနတယ္ဆိုေတာ့ ကိေလးနဲ႔အတူ လာလုပ္ခ်င္တဲ့သူမ်ား မရွိဘူးလားကြာ”“တစ္ေယာက္ေလာက္ ေခၚလိုက္ပါလား ကိေလးရဲ႕ အေဖာ္ရတာေပါ့”“ကိုႀကီး ကိေလးကို လိုးလို႔ဝၿပီမလား ဟြန္း”“လိုးလို႔ဝတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူးကြာ၊ လိုးလို႔ဝသြားရင္ ကိုႀကီးမိန္းမနဲ႔တင္ ဝၿပီေပါ့၊ ကိေလးကို ဘယ္ေခၚပါ့မလဲ၊ ခုက ကိေလးလည္း အခ်င္းခ်င္းနည္းေတြ ကိုႀကီးကလည္း ႏွစ္ေယာက္တြဲလိုးတာေတြ လုပ္ခ်င္တယ္ေလ”“အင္းပါ”ကိေလးက သေဘာမတူခ်င္ တူခ်င္ ေခါင္းညိတ္သည္။

ကိေလးစိတ္ပါလာေအာင္ သူကိေလးကို ေကာင္းေကာင္းေလး ဆြဲေပးလိုက္သည္။ ေနာက္တေန႔သ၌ သူနဲ႔ ကိေလးတို႔ ေအးခင္ဆိုသည့္ ႐ြာသူေလးတေယာက္ကို ကားဂိတ္တြင္ သြားႀကိဳသည္။ ေအးခင္က ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ေသးေသးသြယ္သြယ္ရွိသည္။ အသားေဖြးသည္။ အရပ္ကလည္း ကိေလးထက္ နည္းနည္းပုသည္။ အိုးကေတာ့ အသင့္အတင့္ရွိသည္။ ဆံပင္က ေက်ာအထိ ရွည္သည္။ မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာက ေလးေထာင့္မက်တက်ေလးနဲ႔ လွတီးလွတေလး ျဖစ္သည္။ ေန႔လည္စာကို အျပင္တြင္ စားေသာက္ၾကၿပီး ေအးခင္အတြက္ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားဝယ္ေပးသည္။ ေအးခင္က နည္းနည္းပါးပါး ဝတ္တတ္ စားတတ္အဆင့္တြင္ရွိသည္။

“ေအးခင္ ဘာလုပ္ရမလဲဟင္”အိမ္ေရာက္ေတာ့ နားနားေနေန ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ေအးခင္က ေမးသည္။“ခစ္”ကိေလးက ရယ္သည္။ ကိေလးထၿပီး အဝတ္ခြၽတ္သည္။ လည္ပင္းတြင္ ေခြးလည္ပတ္ ပတ္သည္။ လည္ပတ္တြင္ သံႀကိဳးဆြဲသည္။ ထိုႀကိဳးစကို ကိုခင္ေဇာ္ထြန္းအား ေပးသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက သံႀကိဳးကို ဆြဲ၍ ကိေလးကို ကုတင္ေပၚ အိပ္ခိုင္းသည္။ ၿပီးလ်င္ သူကိုယ္တိုင္ အဝတ္ခြၽတ္သည္။ ကိေလးအေပၚမိုးေန၍ ကိေလးႏို႔မ်ားကို စို႔သည္။ ကိေလးကို ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းခိုင္းသည္။ ၿပီးလ်င္ ကိေလးကို လိုးသည္။ ကိေလးက ၿပဳံး၍ အလိုးခံရင္း ေအးခင္ကို ၾကည့္သည္။ သူမဖင္ကိုလည္း ျဖန္းခနဲ ျပန္႐ိုက္သည္။ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ၿပီး ဖင္ကို ၿဖဲေပးသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ထဲကေန လီးထုတ္၍ ကိေလးဖင္ကို ထပ္လိုးသည္။ ကိေလးက ၿပဳံးၿပီး ဖင္ခံသည္။ ေအးခင္ကိုလည္း ရယ္ျပသည္။“လာ ေအးခင္”ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကုတင္ေဘးတြင္ ရပ္သည္။ ကိေလးက ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ရပ္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္း၏ လီးႀကီးကို ကိုင္သည္။ ကြင္းတိုက္သည္။

“လာေလ ေအးခင္ နင့္အလုပ္က ဒါပဲ”ေအးခင္မွာ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္ေနသည္။“ငါ အဲအလုပ္မလုပ္ဘူး၊ ငါ အဲအစားထဲက မဟုတ္ဘူး၊ ငါျပန္မယ္”ကိေလးက လီးကို တခ်က္စုပ္သည္။“နင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပန္မွာလဲ နင့္အတြက္ ျပန္လမ္း မရွိေတာ့ဘူး”ေျပာလည္းေျပာ ကိေလးက ထလာကာ ေခြးလည္ပတ္တစ္ခု ယူ၍ ေအးခင္လည္ပင္းတြင္ ပတ္ေပးသည္။ ေအးခင္ျငင္းေတာ့ ျငင္းေသာ္လည္း ကိေလးကို မႏိုင္သလို ရွိေတာ့လည္ပင္းတြင္ ေခြးလည္ပတ္ အပတ္ခံရသည္။ ကိေလးက သူလည္ပင္းမွ သံႀကိဳးအစြန္းကို ယူ၍ ေအးခင္လည္ပင္းတြင္ တြဲခ်ည္လိုက္သည္။

ကိေလးသည္ သံႀကိဳးကို တိုေအာင္ ဆြဲလိုက္သည္။ ေအးခင္က မပါ့ခ်င္ ပါခ်င္နဲ႔ ပါလာသည္။ သံႀကိဳးက တိုေတာ့ ကိေလးထိုင္ခ်လိုက္ရာ ေအးခင္လည္း လိုက္ထိုင္ခ်ရသည္။“ငါ ငါ”ေအးခင္ ဘာေျပာရမွန္း မသိ။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေအးခင္ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္သပ္သည္။ ကိေလးက လီးစုပ္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေအးခင္ဆံပင္ကို သပ္ကစားရင္း ေခါင္းကို ေပါင္ရင္းနားဆြဲကပ္သည္။ ကိေလးက လီးကိုကိုင္ကာ ထိပ္ကို စုပ္သည္။ လ်ာနဲ႔ လ်က္သည္။ ထိပ္ကို အဝိုင္းလိုက္ လ်က္သည္။ စုပ္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကိေလးေခါင္းကို အသာဖယ္လိုက္သည္။ လီးကို အသာေလး ေအးခင္ဘက္ လွည့္ေပးလိုက္သည္။

ေအးခင္သည္ လီးက ႏြဳတ္ခမ္းဝေရာက္လာေတာ့ လန႔္ကာ ေနာက္နည္းနည္းဆုတ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ခင္ေဇာ္ထြန္းက လည္ဂုတ္ကေန အသာေလး ဖိကိုင္ထားသည္။ လီးက ႏြဳတ္ခမ္းဝတြင္ ေတ့ေနသည္။ ေအးခင္ ႏြဳတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းလည္း ဖိအားမေပးဘဲၾကည့္ေနသည္။ ကိေလးက ခင္ေဇာ္ထြန္းေပါင္ကို လ်က္ေနသည္။ ေအးခင္မွာ လီးႀကီးကို ၾကည့္ရင္း လန႔္လည္းလန႔္ ရွက္လည္းရွက္ ျဖစ္ေနသည္။ လက္သီးကို တင္းတင္းက်စ္က်စ္ဆုပ္ထားသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းကလည္း ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေအးခင္လက္တဖက္ကို ဆြဲယူကာ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုကိုင္လ်က္ လီးနားထားလိုက္သည္။ ေအးခင္က လက္သီးဆုပ္ထားသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းကလည္း လီးနားကပ္ထားသည္။ ေအးခင္ လက္ကို အသာျဖည္လိုက္သည္။ လီးကို ကိုင္သည္။ လီးက လက္တဆုပ္စာပင္ ႀကီးသည္။

“သူငယ္ခ်င္းကို ကြင္းတိုက္နည္း သင္ေပးလိုက္ပါဦး”ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကိေလးေခါင္းကို ပုတ္ရင္း ေျပာသည္။ ကိေလးက ေအးခင္လက္ေပၚ ထပ္ကိုင္၍ လီးကို ကြင္းတိုက္ျပသည္။“စုပ္လိုက္ေလ ေအးခင္ရဲ႕ ပါးစပ္ဟ ငါထည့္ေပးမယ္”ကိေလးက ေျပာသည္။ ေအးခင္ ပါးစပ္ကို မပြင့္တပြင့္ဟသည္။ ကိေလးက ေအးခင္လက္ေပၚထပ္ကိုင္၍ လီးကို ေအးခင္ပါးစပ္ထဲ ထည့္သည္။ ႏြဳတ္ခမ္းသား အိအိေလးလီးနဲ႔ စထိသည္။ အသက္အားျဖင့္ ၁၅ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ေအးခင္တေယာက္ လီးကို စစခ်င္း ႏြဳတ္ခမ္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ခံရသည္။ ေအးခင္ အသာေလး ငုံလိုက္သည္။ ထိပ္ကို စုပ္သည္။ ကိေလးက ၾကည့္ေနရင္း ေအးခင္လက္ကို ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ ေအးခင္က လီးထိပ္ကို စုပ္ရင္း လီးကို ကြင္းတိုက္သည္။ ကိေလးလက္လြတ္လိုက္သည္။ လီးအနံ႔အသက္မ်ား ေအးခင္ႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာသည္။ ေအးခင္ အန္လုလု ျဖစ္လာသည္။

“အဟြတ္ ဟြတ္ ဟြတ္ ဂလု”တံေတြးကို အတင္းၿမိဳခ်ရသည္။ လီးစုပ္ရင္း ကိေလးကိုလည္း ၾကည့္သည္။ ကိေလးက ၿပဳံးေနသည္။ ေအးခင္ လီးစုပ္တတ္စ ျပဳလာသည္။ ကိေလးက လီးအရင္းကို လ်က္သည္။ လေမြးမ်ားကို စုပ္သည္။ ေအးခင္က ေတာက္ေလ်ာက္ စုပ္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေအးခင္ႏို႔ကို လွမ္းကိုင္သည္။ ေက်ာကို ပြတ္သပ္သည္။ လွ်ာထုတ္ၿပီး လွ်ာထပ္ေပၚ လီးတင္ကာ ကြင္းထုသည္။ ကိေလးက ၾကည့္ေနသည္။ ေအးခင္ကထိပ္တစ္ခုလုံးကို ငုံလိုက္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက လီးအသာဆြဲဖယ္၍ လီးကို ကိေလးမ်က္ႏွာနား အပ္သည္။ ကိေလးလီးစုပ္သည္။ ကိေလးမွာ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေအာင္ စုပ္သည္။

“ေအးခင္”“ဟုတ္”“ႀကိဳက္လား”“…..”“ကြင္းတိုက္ေပးပါဦး ကိေလးပါးစပ္ထဲကို”ေအးခင္ ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ ကိေလးက ပါးစပ္ အသာဟထားသည္။ လီးေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္လာသည္။ လရည္မ်ား ကိေလးပါးစပ္ထဲ တျဗစ္ျဗစ္ဝင္သည္။ ေအးခင္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ႐ြဳံ႕မဲ့သြားသည္။ ကိေလး လွ်ာေပၚ လရည္မ်ား ေဖြးအိေနသည္။ ကိေလးက အကုန္ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ ေအးခင္ ထေျပးသည္။ သို႔ေသာ္ လည္ပင္းမွ သံႀကိဳးကိုကိေလးက ဆြဲထားသည္။ အေဝးမေျပးႏိုင္။ ေအးခင္မွာ ေခါင္းငုံ႔လ်က္ အန္သည္။“နင့္အလုပ္က ကိုႀကီးရဲ႕ တတိယမယားလုပ္ေပးရမယ့္အလုပ္ပဲ”“ငါ ငါ မလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ငါ ငါျပန္မယ္”ေအးခင္ ေျပာသာ ေျပာရသည္။ အလုပ္ျဖစ္မည္ မထင္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက သူမကို ကုတင္ေပၚ တြန္းလဲသည္။ ေနာက္ကေန ထမီကို လွန္သည္။ ကိေလးက ကူညီသည္။ ကိေလးက အိုးကို ၿဖဲေပးသည္။ တံေတြးေထြးခ်သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေနာက္ကေန ဒူးေထာက္လိုက္သည္။“အြန္”ေအးခင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ခင္ေဇာ္ထြန္းလီးႀကီး ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္း ေဆာင့္သည္။

“အိုး အေမ့ န နာတယ္ အ အ အ”ခင္ေဇာ္ထြန္းက ေအးခင္ေအာ္သံကို နားေထာင္ရင္း ေဆာင့္လိုးသည္။ လိုးရင္းလည္း ကိေလးဖင္ကို ႏႈိက္သည္။ ေအးခင္က ဒူးေထာက္ကုန္းခံသည္။ လိုးခ်က္မ်ားကလည္း ထန္သည္။ တစ္နာရီနီးပါးၾကာသျဖင့္ ေအးခင္မွာ ေတာင့္လို႔ေနသည္။ မလြဳပ္ရဲသလိုလည္း ျဖစ္ေနသည္။ ေကာင္းသလိုလို မေကာင္းသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံး မတတ္ႏိုင္သျဖင့္ ေဘးတေစာင္း လဲက်သြားသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက ကိေလးပါးစပ္ထဲ ၿပီးထည့္လိုက္သည္။ ကိေလးက လရည္ကို ေအးခင္ပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္သည္။ ေအးခင္မွာ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ရသည္။ဤသို႔ျဖင့္ ခင္ေဇာ္ထြန္းသည္ ကိေလးနဲ႔ ေအးခင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးသည္။ သို႔ေသာ္ ခင္ေဇာ္ထြန္းမွာ ေအးခင္ကို ကိုယ္ဝန္တားေဆး ထိုးမေပးမိလိုက္။ ထိုအခ်က္က သူ႔အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ မီးေတာက္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္သည့္ ေဆးခန္း စုံစမ္းသည္။ ေဝးေဝးမွတစ္ခါ လီးရည္ထည့္ေသာ္လည္း ကိုယ္ဝန္က ကပ္ရလိုက္ေသးသည္။

“လာေအးခင္နဲ႔ ကိေလး ေဈးဝယ္ထြက္ရေအာင္”ဆိုကာ ခင္ေဇာ္ထြန္းတစ္ေယာက္ ကိေလးေကာ ေအးခင္ကို အျပင္ေခၚသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုန္တိုက္တစ္ခုတြင္ အလွျပင္ခန္းမသို႔ ပို႔သည္။ အျပင္တြင္ ေစာင့္ေနမည္ ဆိုၿပီး အိမ္ခန္းျပန္လာကာ အိမ္ခန္းကို ေသာ့ခတ္ ျပန္အပ္၍ မိမိကိုယ္ကို မိမိ စာရင္း ေဖ်ာက္လိုက္သည္။ သူ႔နာမည္ရင္းမ်ား သူ႔အလုပ္ဌာနမ်ားႏွင့္ သူ႔အိမ္မ်ားကို ကိေလးႏွင့္ ေအးခင္အား မိတ္ဆက္ေပးမထားျခင္း၏ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သူ လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္လိုက္သည္။“ညီမေလးတို႔ အလွျပင္ခ ေပးဦးေလ”“ရွင့္ ဦးေလးႀကီးေပးၿပီမဟုတ္လား”“ခုနက တကၠစီဆရာလား၊ သူက ညီမေလးတို႔ကို ပို႔ၿပီး ျပန္သြားၿပီေလ”“ငင့္”အလွျပင္ဆိုင္မွ အေျခာက္ႀကီးက လက္ျဖန႔္ေတာင္းေနသည္။ ကိေလးနဲ႔ ေအးခင္တို႔က တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။“ဖုန္း ဖုန္းဆက္ခ်င္တယ္”အေျခာက္ႀကီးက ဘာမွ မေျပာဘဲ လက္ျဖန႔္ေတာင္းေနၿမဲေတာင္းေနသည္။

“က်ယ္ က်ယ္မတို႔မွ ပ ပို ပိ ပိုက္ဆံ ဆံ မ မ မပါဘူး ဘူး ရွင့္”“ဒါမ်ိဳးေတြ အန္တိုေနၿပီေနာ္ လာမလုပ္နဲ႔ ေပးပိုက္ဆံ”“ငင္”ကိေလးနဲ႔ ေအးခင္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားသည္။ ေတာသူေလးႏွစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕ေရာက္လာသည္။ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းထဲ အထည့္ခံရသည္။ ထိုအိမ္ထဲတြင္ ဖာသယ္မလုပ္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕ထဲ အစြန႔္ပစ္ ခံရသည္။ လက္ထဲ ဘာမွ ပါမလာ။ အေျခာက္မႀကီးက သူမတို႔ကို အကဲခတ္ေနရာမွ တစ္ခုခုကို သေဘာေပါက္လာဟန္ရွိသည္။“နင္တို႔ေတြ သူမ်ားမယားငယ္လုပ္လာတာမဟုတ္လား”ကိေလးနဲ႔ ေအးခင္ ေခါင္းငုံ႔ေနသည္။ အေျခာက္မႀကီးက ကိေလး ေမးေစ့ကို ကိုင္၍ မ်က္ႏွာဆြဲေမာ့သည္။“႐ုပ္ရည္ကေတာ့ ႐ြက္ၾကမ္းေရႀကိဳပဲ၊ ၾကည့္ရတာ ဟိုလူက နင့္ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကို သေဘာက်ပုံပဲ”ထို႔ေနာက္ ေအးခင္ကို ၾကည့္သည္။

“အေခ်ာင္ရတဲ့ ႐ုပ္ေတြပဲ နင္တို႔႐ုပ္ေတြက”ဆိုကာ သူမတို႔လက္ကို ဆြဲ၍ အလွျပင္ခန္းထဲ ျပန္ေခၚဝင္သည္။ အခန္းတစ္ခုထဲ သူမတို႔ကို ေသာ့ခတ္လိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းညေရာက္လာသည္။ သူမတို႔ကို ေခၚထုတ္သည္။ အလြန္က်ဥ္းေသာ အခန္းတစ္ခုအတြင္း ကိေလးကို ထားသည္။ ေျခေထာက္တြင္ သံေျခက်င္းခတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အိပ္ခန္းအလယ္တြင္ ရွိသည့္ ငုတ္နဲ႔ တြဲ၍ သူမကို ခ်ဳပ္လိုက္သည္။ ေအးခင္ကိုလည္း တစ္ခန္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။ အခန္းက ငါးေပေလာက္သာ က်ယ္ၿပီး အရွည္အားျဖင့္ ရွစ္ေပေလာက္သာ ရွိသည္။ အခန္းေထာင့္တြင္ အိမ္သာ တစ္လုံးရွိသည္။ ထိုေထာင့္တြင္ ခုံတစ္လုံးရွိသည္။ ခုံက အရွည္။ ထိုခုံေပၚတြင္ ေခြးလည္ပတ္မ်ား ၾကာပြတ္မ်ားနဲ႔အတူ အျခား သူမျမင္ဖူးေသာ လီးတုမ်ား ေဘာလုံးမ်ား ဒုတ္ေခ်ာင္းမ်ား မ်ိဳးစုံတင္ထားသည္။ ေဘးတြင္ ႏွစ္ေပက်ယ္ေသာ အိပ္ယာတစ္ခုရွိသည္။ ထိုင္ခုံတစ္လုံး ရွိသည္။

“ငါ့အေႂကြး မေက်မခ်င္း နင္ ဒီထဲမွာ နင့္ဟာနဲ႔ ငါ့အေႂကြးဆပ္ရမယ္”ကိေလး ဘာမွ မေျပာႏိုင္။ ဘာမွလည္း မေျပာတတ္။ ေၾကာက္ကလည္းေၾကာက္ေနသည္။ ဗိုက္ကလည္းဆာ ေရလည္းဆာ လူလည္း ႏြမ္းရိရိျဖစ္ေနသည္။“နင္ တစ္ခုမွတ္ထားရမွာကနင့္အလုပ္က အၿမဲတမ္း အလွျပင္ေနရမယ္ နားလည္လား”ဆိုကာ အေျခာက္မႀကီးက တံခါးကို ဂ်ိမ္းခနဲပိတ္လိုက္သည္။ ကိေလးမွာ တကိုယ္လုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။“ေဂ်ာက္ ကေလာက္”ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ တံခါးပြင့္လာသည္။ လူေကာင္ေသးေသး အရပ္အေမာင္း ပုျပတ္ျပတ္ အက်ည္းတန္ေသာ လူတေယာက္ ဝင္လာသည္။“မဲလိုက္တဲ့ အသား”သူမကို ခ်ီးက်ဴးသည္။ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနေသာ သူမထံ လာကာ သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္သည္။ လူေကာင္ေသးသေလာက္ လီးက မေသး။ လီးက ဘုေတြ ထစ္ေတြကလည္း စုံေနသည္။

“ကိုင္ေတာ့ေလ ကြင္းတိုက္ နားမလည္ဘူးလား”လီးကို ေကာ့ေပးရင္း ေျပာသည္။ ကိေလး မရဲတရဲကိုင္သည္။ သူစိမ္းတေယာက္လီးကို စကိုင္ရျပန္သည္။ ဦးခင္ေဇာ္ထြန္းလီးက တမ်ိဳး။ သည္လူပုေလး လီးကတမ်ိဳး။ ကိေလး ေခါင္းငုံ႔ကာ လီးကို ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ လူပုေလးက သူမေခါင္းကို ကိုင္၍ ေမာ့သည္။ သူမ ေမာ့ၾကည့္ရသည္။ လီးနဲ႔ လူနဲ႔ လားလားမွ မလိုက္ဖက္။ လူပုသေလာက္ လီးက ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္သည္။ ကိေလးမွာ ခင္ေဇာ္ထြန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္လိုး အႀကိမ္ႀကိမ္သမထားဖူးသျဖင့္ လီးကို သိပ္ေတာ့ မေၾကာက္။ လူကို ေၾကာက္ေနသည္။ လူပုေလးက သူမလည္ပင္းကေနကိုင္၍ လီးကို သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္သည္။ သူမ ပါးစပ္ ဟေပးလိုက္သည္။

လီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ သူမ ေတာ္ေတာ္ဟရသည္။ သူမ လီးကို စုပ္ရင္း ကြင္းထုေပးသည္။ လူပုေလးက လီးကို အျပင္နည္းနည္းထုတ္သည္။ သူမက လီးထိပ္ကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးသည္။ ကိေလးက လႁပြတ္ကို ပင့္ကိုင္ၿပီး လီးကို ပါးစပ္နဲ႔ ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ လီးကို စုပ္လည္းစုပ္ ကြင္းလည္းတိုက္ လုပ္ေပးသည္။“ကုန္း”ကိေလးက ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးသည္။ လူပုေလးက ေနာက္ကေန သူမထမိန္ကို လွန္ကာ အိုးကို ၾကည့္သည္။“နင့္အိုးက ေယာက္်ားတိုင္းကို ဆြဲေဆာင္တဲ့ အိုးပဲ”သူမအိုးကို ဆုပ္ကိုင္ ကစားရင္း ေျပာသည္။

“ေဆာင့္လိုက္ရရင္ေတာ့ အီဆိမ့္ေနမွာ”လူပုေလးက ေျပာလည္းေျပာ ကိေလး အိုးကိုလည္း ၿဖဲကားေလသည္။ ကိေလးကလည္း ခံဖူးေနက်မို႔ လိုးေကာင္းရန္ အလိုက္သင့္ ကားေပးသည္။ “ေတာ္တယ္” ဟုလူပုေလးေျပာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လူပုေလး လီးေႏြးစိစိႀကီး တျဖည္းျဖည္းျမဳပ္ဝင္လာသည္။ လူပုေလးက သူမခါးကိုကိုင္၍ ေဆာင့္လိုးသည္။ လီးက တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္သည္။ ကိေလးလည္း ေနာက္ကို တခ်က္ခ်က္ ျပန္ၾကည့္သည္။ လူပုေလးကလည္း သူမကို ၾကည့္ရင္းလိုးသည္။ လိုးတာက မနားတမ္းလိုးသည္။ လူပုေလးက ခါးကို မကိုင္ေတာ့ဘဲ ဆက္လိုးသည္။ လူပုေလး လိုးရင္း လီးကို အျပင္ထုတ္သည္။ ေနာက္ သူမအိုးကို ၾကည့္ကာ ၿဖဲသည္။ ၿပီးလ်င္ ထပ္လိုးသည္။ လိုးရင္း လီးခဏျပန္ထုတ္သည္။ ထပ္ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္က ျမန္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္သံမ်ား ဆူညံေနသည္။ လိုးရင္း သူမကို တြန္းလွဲခ်သည္။ သူမ ေမွာက္လ်က္ အိပ္သည္။ အေပၚကေန ဖိကာ ဆက္လိုးရင္း သူမပါးကို ကိုင္သည္။ သူမပါးကို နမ္းေသာ္လည္း မမီသျဖင့္ လီးခြၽတ္ကာ သူမပါးကို နမ္းသည္။ ေနာက္ လီးျဖင့္ သူမပါးကို ထိုးသည္။ သူမ ပါးစဟေပးသည္။

လူပုေလးက သူမပါးစပ္ကို လိုးသည္။ လိုးရင္း လူပုေလး အိပ္ခ်သည္။ သူမက အေပၚကေန တက္သည္။ လူပုေလးကို ခြထိုင္ကာ အေပၚကေန လိုးခ်သည္။ ကိေလးအိုးမ်ား အိခနဲ အိခနဲ လူပုေလးေပါင္ကို ဖိခ်သည္။ အေပၚကေန ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာအထိ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာအခါ လူပုေလး ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။ လူပုေလး ၿပီးေတာ့ အဝတ္ျပန္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္သြားသည္။ ၿပီးမွ တြန႔္လိမ္ေနေသာ စတီးပန္းကန္တြင္ ထမင္းႏွင့္ ၾကက္သားတစ္တုံးကို လာခ်သည္။ ခပ္ညစ္ညစ္ ေသာက္ေရသန႔္တစ္ဗူးလာေပးသည္။ ကိေလးမွာ ဆာဆာနဲ႔ စားၿပီးေနာက္ ပင္ပန္းသျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။“ထ ထ ဒီအခ်ိန္ထိ နင္အိပ္ေနရသလား အလွျပင္”အေသပိတ္ထားေသာ မွန္အေနာက္ ျပတင္းမွ အလင္းေရာင္ နည္းနည္းေလး ရခ်ိန္ သူမ အႏိုးခံရသည္။ အိမ္သာေဘးရွိအင္တုံမွ ဖင္ေဆးရန္ထားသည့္ ေရကို ခ်ိဳးရသည္။ မိတ္ကပ္တစ္ဗူးနဲ႔ သနပ္ခါးတစ္ဗူးရွိသည္။ ခပ္ညံ့ညံ့ႏြဳတ္ခမ္းနီဗူးရွိသည္။ သူမ အလွျပင္သင့္သေလာက္ ျပင္လိုက္သည္။

လူတစ္ေယာက္ သူမ အခန္းထဲဝင္လာသည္။ ထိုလူက သူမကို ၾကည့္ရင္း ေဘာင္းဘီဇစ္ျဖဳတ္သည္။ လီးက ေတာင္ေနသည္။ ထိုလူက သူမနားလာရပ္သျဖင့္ သူမ လီးစုပ္ေပးလိုက္သည္။ လီးစုပ္ရင္း အဝတ္မ်ား ခြၽတ္သည္။“နင္ ဖင္ခံဖူးလား”ကိေလး ေခါင္းညိတ္သည္။“အသစ္ကလည္း ဖင္ခံဖူးတာပဲ”ဆိုကာ ထိုလူက သူမဖင္ကို အရင္လိုးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို ေနာက္မွလိုးသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္။ ထိုလူက သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲၿပီးထည့္သည္။ သူမ အဝတ္ျပန္ဝတ္သည္။ အဝတ္ပင္ မၿပီးေသး လူတေယာက္ ထပ္ေရာက္လာသည္။ ထိုလူက သူမကို အကုန္းလိုက္ ေနခိုင္းကာ လိုးသည္။ လူမလည္း ကုန္းဆို ကုန္းေပးရသည္။ ထိုလူၿပီးသြားေတာ့ မၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္ ထပ္ဝင္လာသည္။ တတိယလူကလည္း ဖင္ခ်သည္။ ထိုလူကေတာ့ လီးကို ခဏခဏ စုပ္ခိုင္းသည္။ ေနာက္ေတာ့ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးခ်သြားသည္။ သူမ လရည္မ်ား စားၿပီးေတာ့ ထိုလူထြက္သြားသည္။ ေနာက္တေယာက္ ထပ္ဝင္လာသည္။ သူမတြင္ အခ်န္မရွိ။ အခါမသိ။ လူက တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ဝင္လာသည္။ သူမ ေသးေပါက္ခ်ိန္ နားခ်ိန္ပင္မရ။ ေန႔လည္စာ စားဖို႔ဆိုေဝး။ လီးရည္ကိုသာ စားရသည္။ ေသာက္စရာ မရွိသျဖင့္ ဖင္ေဆးသည့္ အင္တုံထဲမွ ေရကို ေျပးေသာက္ရသည္။ ညေနမွ ထမင္းတနပ္လာေကြၽးသည္။ ထမင္းေကြၽးၿပီး လူပုေလးက တခါ လာလိုးျပန္ေသးသည္။ တေန႔လုံး သူမ လူေပါင္း ၃၆ ေယာက္လိုးတာ ခံရသည္။

ကိေလးပိန္လာသည္။ ထမင္းက တေန႔မွ တစ္နပ္ ႏွစ္နပ္သာ စားရသည္။ အလိုးခံရတာက အနည္းဆုံး လူ ၂၀ ေက်ာ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္မ်ား က်ိန္းစပ္ေနသည္။“ေတာင္း ေတာင္းပန္ ပန္ပါတယ္ က်ယ္ က်ယ္မ ေစာက္ ေစာက္ပတ္ အရမ္းက်ိန္းေနလို႔ပါ”“က်ိန္းေနရင္လည္း ေအာ္ေပါ့ကြာ”ဆိုကာ လိုးသည့္လူရွိသည္။ ဖင္ေတြလည္း နာလွသည္။ ပါးစပ္ကလည္း လီးပူပင္ မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္ေယာက္်ားမွ သူမကို သနားသြားသည္ဟု မရွိ။ ၁၅ ရက္ေလာက္အထိ သူမနည္းနည္းပါးပါး မွတ္ထားေသးသည္။ တစ္လေလာက္က်ေတာ့ သူမ မမွတ္မိေတာ့။ ႏွစ္လေလာက္က်ေတာ့ ကိေလးမွာ ယဲ့ယဲ့သာ က်န္သည္။ ႏို႔ေတြလည္း အကိုင္ခံရလြန္းသျဖင့္ အိတြဲက်ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ၿပဲလန္ေနသည္။ ဖင္ကလည္း တစ္လက္မေလာက္က အၿမဲပြင့္ေနသည္။

တေန႔မနက္ သူမ ေစာေစာထသည္။ အလွျပင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္သူမွ ဝင္လာျခင္း မရွိ။ အျပင္ဘက္တြင္လည္း တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူမလည္း နာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို ၾကည့္ရင္း မထိရဲေလာက္ေအာင္ က်ဥ္စပ္ေနသည္ကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္ အခန္းတခါး ေခါက္သံၾကားရသည္။“လူရွိလား”“ရွိ ရွိပါတယ္”အျပင္မွ ေမးသံနဲ႔အတူ တံခါးပြင့္လာသည္။ ရဲသားတစ္ေယာက္ တံခါးမွ ဝင္လာသည္။“မိန္းကေလး စုစုေပါင္း ၁၆ ေယာက္ဆရာ”ကိေလး ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို မသိမသာ အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ အားလုံး လက္ထိပ္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။ အေျခာက္မႀကီးေကာ လူပုေလးပါ လက္ထိပ္ႏွင့္ေတြ႕ရသည္။ မိန္းကေလးမ်ားက သူမလို ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္မ်ားခ်ည္းျဖစ္သည္။ အားလုံးလည္း သူမလို ေတာသူခ်ည္းမ်ား ျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ အလုပ္ရလိုရျငား ၿမိဳ႕တက္လာသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ လူလိမ္နဲ႔ေတြ႕သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖာခန္းေရာက္ၾကသည္။ အယုံလြယ္သည့္ ေတာသူမ်ားအျပစ္လား လူလည္ၿမိဳ႕သားမ်ား အျပစ္လား မေျပာတတ္။ ထို႔အတူ သူမ ဘဝကို ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္ရမည္လည္း မေျပာတတ္ေတာ့ ……… ၿပီးပါၿပီ။