အပိုင်ဂွင်

အပိုင်ဂွင်

တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည့် ကိုကိုလေး ရွာမှ ခြောက်လကျော်ကြာ ပျောက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထို့အတူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုလည်း သတိထားမိသူ မရှိ။ ခံကုန်းရွာကလည်း အိမ်ခြေ တစ်ထောင်နီးပါး ရှိရာ တယောက်နဲ့ တယောက်သိပ်မသိကြ။ ရွာက မြို့နီးပါး ဖြစ်နေသလို သူ့စီးပွား ကိုယ့်စီးပွားကိုသာ ဂရုစိုက်နေကြသည်။ စီးပွားရေးကို အရေးထားကြလွန်းသည့်အထဲတွင် ကိုကိုလေး၏ ဦးလေးလည်း ပါသည်။ ထို့အတူ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အိမ်တွင် ကြည့်ရွုစောင့်ရှောက်ထားသဖြင့် လူပျိုပေါက် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း သူ့ဦးလေးက သူ့ကို သတိမထားမိပဲ ဖြစ်နေသည်။

အဆိုးဆုံးမှာ သူ့ဦးလေးသည် သူ့မိန်းမကို လှစ်တိုင်း မျော့နေအောင် လိုးနေသည်ကိုလည်း သတိမထားမိ။ ယောက်ျားဆိုသည်မျိုးကလည်း လိုးရပါများလာတော့ ကိုယ့်မိန်းမကိုပင် ရိုးတတ်သည့်အမျိုးမို့ ကိုကိုလေးတယောက် အန်တီမိုးကို ခြောက်လကျော်ကြာ လိုးလာသဖြင့် ခုတော့ နည်းနည်းရိုးအီစပြုနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သိပ်ပြီး စိတ်မဝင်စားတော့။ ရွာတွင် အပျိုများရှိသော်လည်း ကိုကိုလေးက သူ့ဆရာ ကပ္ပိယကတုံး၏ အဖြစ်အပျက်ကို ကြည့်ကာ နည်းနည်းတော့ ကြောက်နေရာ အပျိုမလေးကို စိတ်မဝင်စားရဲ။ သို့ဖြစ်သဖြင့် ကိုကိုလေးသည် ခြံကျော်ဖို့ စိတ်ကူးရှိလာသည်။ ပထမဦးဆုံး ခြံကျော်ဖို့ စိတ်ကူးမှာ ဝေးဝေးလံလံမဟုတ်။ သူ့ဦးလေး၏ အိမ်ဘေးတွင် ရှိသည့် ခင်သိန်းဆိုသည့် မိန်းမကို ဖြစ်သည်။

ခင်သိန်းမှာ အသက်ငယ်ငယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျသည်။ သူမ အိမ်ထောင်ကျတော့ သူမအသက် ၁ရ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ ခင်သိန်း မမြဲပါ။ အိမ်ထောင်ကွဲဖြစ်သွားသည်။ တစ်ခုလပ်မ ဖြစ်သွားသော ခင်သိန်းမှာ ချစ်မွေးရှိသည့်အပြင် လှသွေးလည်း ကြွယ်နေသေးသည်။ လှသွေးကြွယ်နေသေးသည့် ခင်သိန်းမှာ နောက်ထပ်တဖန် အိမ်ထောင် ကျပြန်သည်။ သို့သော်လည်း ခင်သိန်းတယောက် အိမ်ထောင်ရေး ကံမကောင်းဟု ဆိုရပေမယ်။ သူမယောက်ျားက ဆေးသမားဖြစ်နေသည်။ ဆေးသမားဖြစ်သည့်အလျောက် အိမ်ကပ်သည်မရှိဘဲ ဆေးဖိုးသာ ကြံဖန်နေသည်။ ကိုကိုလေးမှာ သူများအိမ်တွင် ကပ်နေရသဖြင့် ကြာလာတော့ ကြံရည်ဖန်ရည် ရှိလာသည်။ အန်တီမိုးကို လိုးလိုးပြီး ပိုက်ဆံပါ ခြူသည်။ အန်တီမိုးကလည်း မွန်နေသူမို့ ကိုကိုလေး တောင်းသမျှပေးသည်။ ကိုကိုလေးကလည်း ပိုက်ဆံသာ ရှိနေသည်။ သုံးဖို့က မရှိ။ ထို့ကြောင့် လသားအရွယ်သားလေးကို ရင်ခွင်ပိုက်၍ အိမ်ခြံရှိ ပန်းများကို ခူးရောင်းနေသော ခင်သိန်းကို သနားလာသည်။

သူ သနားရခြင်းအကြောင်းမှာ ခင်သိန်း၏ အိုး ခင်သိန်း၏ ပေါင်တံ ခင်သိန်း၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ဟန်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူမ ယောက်ျားကလည်း ဆေးသမားဆိုတော့ ဆေးစားပြီးလျင် ဘာမှ မလိုချင်တော့သူ ဖြစ်ရာ ခင်သိန်းအိုးမှာ အလဟဿဖြစ်နေသည်။ “မမခင်သိန်း” မမ ဟုထည့်ခေါ်သည်မှာ အကျင့်ပါနေသည့်အပြင် တကယ်လည်း ခင်သိန်းက သူ့ထက် အများကြီး အသက်ကြီးသည်။ မနေ့တနေ့ကမှ သူ့အသက် ၁၃ နှစ်ပြည့်သည်။ ခုဆိုလျင် ခင်သိန်းက ဘယ်လိုပြောပြော ၂၄ လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ “အော် ကိုကိုလေး” ယခင် သူ့နာမည်မှာ ကိုကိုလေး ဖြစ်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သူက သူ့ကိုယ်သူ ကိုကိုလေးခေါ်မှ ထူးမည်ဟု ပြောထားသဖြင့် အားလုံးက ကိုကိုလေး ခေါ်ရာ ခင်သိန်းကလည်း သူ့နာမည်ကို ခေါ်လေသည်။ “ရော့” “ဟင် ဘာလဲ” “မမကို ပိုက်ဆံပေးတာလေ” “ဟင် တသောင်းတန်တွေပါလား နင်ဘယ်က ယူလာတာလဲ” “ကျနော့်ပိုက်ဆံပါ မမ” “အို မယူပါဘူး” “ယူထားပါ မမ၊ ကျနော်စေတနာနဲ့ပေးတာပါ”

“အို မဆိုင်လိုက်တာ မယူပါဘူး” ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းလက်ထဲ ပိုက်ဆံကို အတင်းထိုးထည့်သည်။ တကယ်တမ်း ငြင်းသာ ငြင်းရသည်။ ခင်သိန်းမှာလည်း ပိုက်ဆံလိုနေရာ ရေရှည်မငြင်းတော့ဘဲ ယူလိုက်သည်။ “မမ ပြန်မဆပ်နိုင်ဘူးနော်” “မမ ပြန်ဆပ်စရာ မလိုပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ မမ လုပ်ပေး” “အင် ဘာ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းမျက်နှာကို သေချာကြည့်သည်။ ပြီးမှ အေးဆေးပြောသည်။ “နက်ဖန် နေ့လည်ခင်းလောက် ဦးလေးမရှိချိန်ကျရင် အန်တီမိုးအိမ်လာပြီးတော့ ကျနော်နဲ့ အန်တီမိုး ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိအောင် ချောင်းကြည့်ပေးရမယ်” “ဟင် မလုပ်ရဲပါဘူး” “လုပ်ပါ မမ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး” ခင်သိန်းက ငွေကိုလက်ခံ၍ မဝံ့မရဲခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ နောက်တနေ့နေ့လယ်ခင်းကို သူကြာရှည်စာ စောင့်လိုက်ရသည်။ ဦးလေးအပြင်ထွက်သည်နှင့် ခင်သိန်းအိမ်ဘက်ကို ချောင်းတချက် ဟန့်လိုက်သည်။ ခင်သိန်းက ပြတင်းမှတစ်ဆင့် ခေါင်းပြူကြည့်သည်။ သူက အန်တီမိုးကို ဧည့်ခန်းကို ခေါ်ထုတ်သည်။

အချိန်နည်းနည်းယူ၍ အန်တီမိုးပါးကို နမ်းနေသည်။ ဘေးတွင် ခင်သိန်းချောင်းကြည့်သည်ကို သိလိုက်သည့် အခါမှသာလျင် အန်တီမိုးအကျႌကို အသာချွတ်သည်။ အန်တီမိုးမှာ ဘော်လီပင် ဝတ်မထား။ နို့နှစ်လုံးက အတွဲလိုက် ပေါ်လာသည်။ သူက နိ့တွေကို စို့သည်။ တလုံပြီး တလုံးစို့သည်။ နောက် ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ ပင်တီဝတ်မထား။ သူက ပေါင်ကို ဆွဲကား၍ အန်တီမိုးစောက်ဖုတ်ကို လက်ညိုးဖြင့် ကလိသည်။ သူက အန်တီမိုးစောက်ဖုတ်ထဲ တံတွေးအသာထွေးချပေးသည်။ အန်တီမိုးက သူမစောက်ဖုတ်ကို သူမကိုယ်တိုင် ပြန်၍ နှိုက်ကာ ကလိသည်။ ကိုကိုလေးက အကျႌများချွတ်၍ အန်တီမိုးပေါ် စီးမိုးနေလိုက်သည်။ အန်တီမိုးသည် သူမစောက်ဖုတ် သူမနှိုက်ရင်း သူ့နို့ကို စို့သည်။ သူက ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်သည်။ အန်တီမိုးက စောက်ဖုတ်တဖက်နှိုက်ရင်း လီးကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင်ကာ စုပ်သည်။ အန်တီမိုးသည် ဖီးလ်လာလွန်းသဖြင့် မျက်လုံးပင် မဖွင့်ပဲ လီးကို စုပ်သည်။ သူက ဆံပင်များကို သပ်ပေးသည်။ သူ လီးကို အသာထုတ်လိုက်သည်။ လီးကို ဘေးတိုက် အန်တီမိုးပါးစပ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ အန်တီမိုးက စောက်ဖုတ်ကို ဆက်နှိုက်နေရင်း လီးတံကြီးကို ဘေးတိုက်လျက်သည်။

လီးထိပ်ကို လျက်သည်။ အောက်ကနေ ပင့်လျက်သည်။ “မမ သေချာကြည့်နော် သေချာကြည့်” ကိုကိုလေးက ဘေးတွင်ချောင်းနေသော ခင်သိန်းကို ရည်ရွယ်၍ ပြောသည်။ အန်တီမိုးကတော့ ဘာမှန်း မသိဘဲ ကိုကိုလေးကို တချက်မော့ကြည့်၍ ပြုံးပြသည်။ ကိုကိုလေးက ဆိုဖာပေါ် အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ အန်တီမိုးက သူမစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေရင်းကနေ အပေါ်ကနေ စီးမိုးလျက် ကိုကိုလေး နွုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ကိုကိုလေးက နို့ကို ကစားရင်း ပြန်စုပ်သည်။ နောက် အောက်ကို အသာဖိချသည်။ အန်တီမိုးက သူ့ရင်ဘတ်ကို စုပ်နမ်းသည်။ လီးက တောင်နေသည်မို့ အန်တီမိုးဗိုက်ကို ထောက်နေသည်။ အန်တီမိုးက စောက်ဖုတ်ကို တဖက်နှိုက်ရင်း လီးကိုကစားသည်။ နောက် လီးကို စုပ်သည်။ ခဏကြာတော့ အန်တီမိုးက အပေါ်မှ ခွထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဖြင့် လိုးချသည်။ အန်တီမိုးသည် တုန်ရီစွာ ဆောင့်ချသည်။ အားမရစွာ အော်သည်။ ကိုကိုလေးက အန်တီမိုးအိုးကို ပွေ့ကာ မှောက်ချခိုင်းသည်။ အန်တီမိုးက ဘေးတိုက်မှောက်ချရင်း အိုးကို ကြွလျက် ဆောင့်ချသည်။ အန်တီမိုးခေါင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး ပခုံးတွင်ဖွက်ကာ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းချောင်းကြည့်မကြည့် တချက် ကြည့်လိုက်သည်။

ခင်သိန်းမျက်နှာကို သူကောင်းကောင်းတွေ့လိုက်သည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲတွတ်နေသည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းကို လက်မထောင်ပြသည်။ ခင်သိန်းက ခေါင်းခါသည်။ ဘာမှန်း မသိသော်လည်း ကိုကိုလေးလည်း ခေါင်းခါသည်။ နောက်ကိုကိုလေးက အန်တီမိုးကို လီးအမျိုးမျိုး စုပ်ခိုင်းသည်။ ကွင်းထုရင်း စုပ်သည့်နည်း၊ ကွင်းမထုဘဲ စုပ်သည့်နည်း၊ လက်လွတ်စုပ်သည့်နည်း၊ ပါးစောင်ဖြင့် စုပ်သည့်နည်း၊ လျှာနဲ့ပင့်ကော်ကာ စုပ်သည့်နည်း၊ အာခေါင်စိုက်အောင် စုပ်သည့်နည်း၊ ပါးစပ်အကုန်ဟ၍ စုပ်သည့်နည်း၊ တံတွေးမထွေးဘဲ စုပ်သည့်နည်း၊ လပြွတ်ကို စုပ်သည့်နည်း၊ လီးဖြင့် ပါးကို ရိုက်ကစားရင်း စုပ်သည့်နည်း၊ ကွင်းထုပြီး လတံကို လျက်သည့်နည်း စသဖြင့် လီးကို အမျိုးမျိုး စုပ်ခိုင်းသည်။ နောက် ဖင်ချည်းချည်း နှစ်ချီလိုးသည်။ စောက်ဖုတ်ချည်းချည်း နှစ်ချီလိုးသည်။ ဖင်ကော စောက်ဖုတ်ပါ နှစ်ချီလောက် လိုးပြလိုက်သည်။ လိုးနည်းများကလည်း စုံနေအောင် လိုးပြသည်။ တစ်ခုမှ ရိုးရိုးမပါ။

ညနေ မိုးချုပ်ခါနီးတော့ ခင်သိန်းကို သူစနည်းနာသည်။ “ကြည့်ဖြစ်လိုက်လား” “အင်း” ခင်သိန်းက မျက်နှာလွဲ၍ ခေါင်းညိတ်ဖြေသည်။ “နက်ဖန် ကျနော် ခင်သိန်းဆီ အလည်လာမယ်” “ငါ့ ငါ့မှာ ယောက်ျားရှိတယ်” “ပိုက်ဆံ ၂ ထောင်ပေးလိုက်ရင် နင်ယောက်ျား သုံးရက်လောက် အိမ်ပြန်မလာတော့ဘူးမဟုတ်လား” “ငါ ကြောက်တယ်” “မကြောက်ပါနဲ့ မမရယ်၊ နောက်ကျရင်လည်း ကျနော် မမကို ပိုက်ဆံပေးပါ့မယ်” ခင်သိန်းမှာ တွေဝေစွာ အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။ နောက်နေ့မနက် ခင်သိန်းယောက်ျားကို တွေ့သည်။ သူက ပိုက်ဆုံး ငါးထောင်ပေးလိုက်သည်။ “တစ်ပတ်စာ အေးဆေးပဲကွ” “တစ်ပတ် ပြန်မလာနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့” ခင်သိန်းယောက်ျားမှ သူ့အား ဟုတ်ကဲ့ဟု ခေါင်းညိတ်သဖြင့် သူလန့်သွားသည်။ သူ စွမ်းနေသလား။ သူက ကပ္ပိယကတုံးဖော်သည့် စမတွေ အင်းတွေ အစွမ်းကို အကုန်ရနေသလား သူသံသယဝင်သွားသည်။

“ဒီမှာ ဖိုးထောင်” “ဟင် ဟုတ်ကဲ့” “ငါ ဘာပြောတာလဲ” “တစ်ပတ် အိမ်ပြန်မလာနဲ့ တဲ့” “ဒီတော့ ခင်များ ဘာလုပ်မလဲ” “ဟုတ်ကဲ့ နားထောင်ပါ့မယ်” ခင်သိန်းယောက်ျားဖိုးထောင်မှာ သူ့ပေးသည့် ပိုက်ဆံကြောင့် နားထောင်သည်လား၊ သူ့အစွမ်းကြောင့်လား သူမသိပေ။ သို့သော်လည်း ကောင်းတော့ အကောင်းသား။ ဖိုးထောင်က သူ့ရှေ့တွင် ကုတ်ကုတ်လေး ထွက်သွားသည်။ ဦးလေးတို့ အိမ်ထဲလှမ်းကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့ရ။ သူအသာလေး ခင်သိန်းတို့ အိမ်ထဲ ခိုးဝင်လိုက်သည်။ အိမ်က သေးသေးလေး ဖြစ်သည်။ အိမ်ထဲတွင် မီးဖိုခန်း အိပ်ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်းသုံးခန်းခွဲထားသော်လည်း တစ်ခန်း တစ်ခန်းမှာ သေးသေးလေးမျသာ ဖြစ်သည်။ ကိုကိုလေးက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ခင်သိန်းသည် သူမ၏ သုံးလသားအရွယ် သမီးလေးကို ပုခက်ထဲထည့်ကာ လွဲသိပ်နေသည်။ ကိုကိုလေးက ပုခက်ထဲ ကလေးကို အသာလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ကလေးက မနက်စောစောစီးစီး အိပ်မောကျနေသည်။ သူ ခင်သိန်းကို ပခုံးကနေ ထရန်ခေါ်လိုက်သည်။ ခင်သိန်း ထလာသည်။ ကိုကိုလေးမှာ ကံကောင်းထောက်မစွာ အရပ်ကလေးနည်းနည်းရှည်နေသည်။ အသက်ငယ်သော်လည်း အရပ်က ၅ ပေ ၄ လက်မလောက် ရှိရာ ခင်သိန်းလို အရပ်ငါးပေသာ ရှိသည့် မိန်းမအတွက် သူ့အတွက် အသာလေးဖြစ်နေသည်။ ခင်သိန်းက လိုက်ထရပ်လာသော်လည်း မျက်နှာက ငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်နေသည်။ ကိုကိုလေးမှာ သူ့ဆေးအစွမ်းဖြင့် ခင်စီ၊ စန်းစန်းအေးနှင့် အန်တီမိုးတို့ကို လိုးခဲ့ဖူးသော်လည်း ခုလို ဆေးစွမ်းမပါဘဲ ငွေအစွမ်းဖြင့် မလိုးဖူးသေးရာ သူ့အားကြောက်နေသော ခင်သိန်းကို ကြည့်ရင်း ကျေနပ်သွားသည်။

သူ ခင်သိန်းနွုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ခင်သိန်းမှာ ကြောက်ကြောက်နဲ့ ပြန်နမ်းသည်။ သူ ခင်သိန်းကို သေချာကြည့်သည်။ ခင်သိန်း မျက်နှာလွဲသွားသည်။ ခင်သိန်းက တဖြည်းဖြည်း ဆုပ်ရင်း နံရံနားကပ်သွားသည်။ ကံကောင်းချင်တော့ နံရံက အုတ်နံရံဖြစ်သည်။ ခင်သိန်းသည် အရမ်းလှသည်။ တစ်ခုလပ်ဖြစ်သော်လည်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင် အမြန်ထပ်ကျခြင်းမှာ သူမ အလှကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လင်စံရွေး လင်ခွေးနဲ့ညားခဲ့သည်ကတော့ သူမ၏ ကံကြမ္မာသာ ဖြစ်သည်။ အသားကဖွေးဆွတ်နေသည်။ နဖူးပေါ်မှ ဆံမြိတ်ကလေးက မျက်ခုံးမွေးပေါ်တိတိတွင် ဖြတ်ထားသည်။ ကျန်သည့် ဆံပင်ကို နောက်ကို ချထားသည်။ သူမ၏ ဆံပင်က တင်ပါးကျော်သည်။ ဆံပင်ကလည်း ကောင်းသည်။ တင်ပါးအကျော်တွင် အတွင်းသို့ ကော့နေသေးသည်။ ယနေ့တွင် ခင်သိန်းမှာ လက်ပြတ်ဝတ်ထားသည်။ အကျႌက အပြာရောင်။

အပြာရောင်နဲ့ ဖွေးနုနေသော အသားအရေတို့က လိုက်ဖက်လှသည်။ သွယ်လျနေသော လက်မောင်းကလည်း ကိုင်ရမ်းပစ်ချင်စရာလေး ဖြစ်သည်။ “ရှက်လို့လား မမ” “အဲ အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့လားကွယ်” “မမကို ချစ်လို့ပါ မမရယ်” “ချစ်ရင် သနားရင် မမကို မမကို အဲလို မလုပ်ပါနဲ့နော်” “မမ” “နော် နော်လို့” “မမ ကျနော်လေ မမကို သနားလို့ ချစ်လို့ ခုလိုလုပ်တာ၊ မမရဲ့အသက် မမရဲ့အရွယ် မမရဲ့အလှ မမရဲ့ဘဝကို ဆေးသမားလက်ထဲ ပုံအပ်ထားတယ် နှမြောစရာ မကောင်းဘူးလား မမရယ်၊ အဲဒါကြောင့် မမကို ချစ်ပေးမလို့” ခင်သိန်း မျက်ရည်ကျလာသည်။ သူ့လက်က ပြောသာ ပြောနေသော်လည်း နို့ပေါ်ရောက်နေသည်။ ခင်သိန်းနို့က လုံးကျစ်နေသည်။ တင်းရင်းနေသည်။ ကလေးအမေနဲ့ပင် မတူ။ ကလေးနို့တိုက်သော်လည်း သူမယောက်ျားများက သိပ်ကိုင်ခဲ့ပုံမရချေ။ “မနေ့က ကျနော် အန်တီမိုးကို လိုးနေတာ အစအဆုံးမြင်တယ်မလား” ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းကြယ်သီးများဖြုတ်ရင်း မေးသည်။ ခင်သိန်းက မျက်ရည်စီးကျနေသည့် မျက်နှာဖြင့် ခေါင်းညိတ်သည်။

ကြည့်ရသည်မှာ အတော်ဝမ်းနည်းနေသည့်ပုံ ဖြစ်သည်။ မျက်နှာက မဲ့နေသည်။ ကြောက်ဟန်လည်း ရှိသည်။ ပြုံးလည်း မပြုံး။ ကြယ်သီးများ အကုန်ပြုတ်သွားသည်။ ရင်ဘတ်ကို အသာဖွင့်လိုက်သည်။ ဘော်လီဖြူဖြူလေးက သူမနို့ကို ဖုံးထားသည်။ သူက ဘော်လီကို အသာပင့်လိုက်သည်။ ခင်သိန်းက မရုန်းသော်လည်း လက်ကို တစ်ဖက်ပခုံးဆီလှမ်းကိုင်ကာ လက်အပိုက်လိုက် နို့ကို ကာသည်။ ငိုနေသည့် ခင်သိန်းမျက်နှာကို သူစိုက်ကြည့်သည်။ ခင်သိန်းလည်း သူ့ကို စိုက်ကြည့်သည်။ သူလက်ကို အသာဖယ်သည်။ ခင်သိန်း မရုန်းပဲ အသာတကြည် အဖယ်ခံသည်။ ခင်သိန်း၏ နို့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးက လှပစွာပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းကပင် မညိုတညိုလေး။ နို့အုံကလည်း တင်းတင်းကျစ်ကျစ်။ “အရမ်းလှတာပဲ မမရယ်” ဆံပင်ကြားထဲ လက်သျို၍ လည်ဂုတ်ကို ကိုင်သည်။ ခင်သိန်းမှာ မာတောင့်မနေဘဲ သူ့နောက် လိုက်ပါလာသည်။ သူက ခင်သိန်းနွုတ်ခမ်းကို အသာနမ်းစုပ်သည်။ ခင်သိန်းနွုတ်ခမ်းမှာ အသေလိုက် ပါလာသည်။ သူ နမ်းစုပ်ရင်း ခင်သိန်းနို့ကို ကိုင်သည်။ နို့ကိုင်တော့ ခင်သိန်း တချက်တွန့်သည်။

ကိုကိုလေးမှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အလုပ်ကြမ်း လုပ်လာသဖြင့် လက်ကလည်း ကြီးသလို ကြမ်းလည်းကြမ်းသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်သိန်းနို့က သူ့လက်ထဲတွင် တဆုပ်စာမျ ဖြစ်နေသည်။ ကိုကိုလေးက နို့ကို အသာပွတ်ကိုင်ရင်း မျက်ရည်ဖြင့် စိုနေသော ခင်သိန်းပါးပြင်ကို နမ်းသည်။ ခင်သိန်းမျက်ရည်များ ပိုကျလာသည်။ သူက ပါးကို တဖက်ပြီး တဖက်နမ်းသည်။ “အို” ခင်သိန်းထမိန်ကို သူအသာချွတ်ချသည်။ ခင်သိန်းထမိန်က အိအိစက်စက်နဲ့ နို့နစ်ရောင်လေး ဖြစ်သည်။ သစ်ရွက်လိုလို အရွက်နုနုလေးများ အပြည့်ပါသည်။ ထမိန်က ကြမ်းပြင်တွင် ပုံကျသွားသည်။ ခင်သန်းက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမပေါင်ကြားကို အုပ်သည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းကိုယ်လုံးကို လှည့်လိုက်သည်။ ဆံပင်က အိုးကိုအုပ်ထားသည်။ ခါးကနေ ဆံပင်ကို အသာဖယ်လိုက်ပြီး ဖွံထွားလှသည့် ခင်သိန်းအိုးကို တစ်လုံးစီ ကိုင်သည်။ ခင်သိန်းအိုးမှာလည်း တင်းနေသေးသည်။

သူ့လက်ကြမ်းဖြင့် ခင်သိန်းအိုးကို ဆုပ်ညစ်သည်။ ခင်သိန်းသည် နံရံတွင် ကပ်နေ၍ ရှောင်မရ။ သို့သော်လည်း သူမရအောင် ရှောင်ရှာသည်။ ကိုကိုလေးကလည်း ခါးကနေ ဖက်ကာ အိုးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်သည်။ နောက်ကနေ အကိုင်ခံရရာ ခင်သိန်းက ရှောင်ချင်သည်။ ကိုကိုလေးက အိုးကိုင်ရင်း ပြန်ဆွဲလှည့်သည်။ ခင်သိန်း ပြန်လှည့်လာသည်။ ထိုအခါ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းနို့ကို စို့သည်။ “မမ” “အင့် အင့်” “မကောင်းလို့လားဟင်” ခင်သိန်း မဖြေပါ။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းစောက်ဖုတ်ကို စပင်ဒါပေါ်ကနေ နှိုက်သည်။ ခင်သိန်းမှာပေါင်ချင်း ထပ်လိုက်သည်။ လက်ဖြင့်လည်း ကိုကိုလေးလက်ကို ဆွဲဖယ်သည်။ သို့သော် ကိုကိုလေးကလည်း စောက်ဖုတ်ကို ရအောင်နှိုက်သည်။

ခင်သိန်းက သူနှိုက်နေသည့် လက်ကြားထဲသို့ သူမလက်ကို ထိုးထည့်ကာ သူ့လက်ကို ဖယ်သည်။ သူက နို့ကို စို့ရင်း နှိုက်သည်။ ခင်သိန်းဖယ်သော်လည်း သူလည်း ရအောင်စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်သည်။ မိန်းကလေးတယောက် ယောက်ျားက ဆေးသမားဖြစ်၍ ကလေးမွေးပြီးကတည်းက သုံးလလောက် စောက်ဖုတ်ကို အထိမခံခဲ့ရသဖြင့် ခုလို ကိုကိုလေးက ကိုင်ပေးတော့ စိတ်က ပါလာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ ဒူးတွေက မခိုင်တော့။ ကိုကိုလေးက အလိုက်သိသည်။ သူမကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပက်လက် မဟုတ်။ အကုန်းလိုက်။ ခင်သိန်းက ခေါင်းစိုက်ချ၍ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ကာ ကုတင်ပေါ်အိပ်သည်။

ကိုကိုလေးက ပင်တီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်သိန်းအိုးကို စုပ်နမ်းသည်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ မိန်းမ၊ ကလေးတယောက်၏ အမေဖြစ်သော်လည်း အိုးကတော့ တင်းနေသေးသည်။ “အု အို့ အု အ အ” ကိုကိုလေးက စောက်မွေးမည်းမည်းဖြင့် ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ်ကို နောက်ကနေ လျက်လိုက်သည်။ ခင်သိန်းမှာ တစ်ခါမှ စောက်ဖုတ်ကို အလျက်မခံဖူးရာ တော်တော်နေရခက်သွားသည်။ ကိုကိုလေးက ဖင်ကို သေချာဖြဲ၍ စောက်ဖုတ်ကို အထက်အောက် လျက်သည်။ ခင်သိန်းမှာ သူ့အား ရုန်းနေသော်လည်း စောက်ဖုတ်ကတော့ မရုန်းနိုင်တော့။ ဖောင်းအိကာ သက်သေပြနေသည်။ မိန်းမတို့ဣနြေ္ဒရွေပေးလို့မရ ဆိုသည့်အတိုင်း ခင်သိန်းကိုယ်၏ ဆန္ဒက မနေနိုင်တော့သော်လည်း စိတ်၏ ဆန္ဒကမူ ငြင်းချင်နေသေးပုံ ရသည်။ သူလျက်နေရင်းတန်းလန်း ခင်သိန်းက လက်ဖြင့် လှမ်းပိတ်သည်။

ခင်သိန်း၏ သွယ်လျသော လက်ချောင်းကို သူ အသာဖယ်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ဆက်လျက်ပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ကတော့ နည်းနည်းညိုသည်။ သို့သော်လည်း လှသည်။ “အဲလို မလုပ်နဲ့ ကြောက်တယ် ကြောက်တယ်” ခင်သိန်းက စောက်ဖုတ် အလျက်ခံရတော့ နည်းနည်းကြောက်ဟန်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ငြင်းချင်သည်။ ကောင်းနေသဖြင့်လည်း မငြင်းချင်သလို ဖြစ်ဟန်ရှိသည်။ လက်ဖြင့်လှမ်းပိတ်သည်။ လှမ်းပိတ်သောလက်ကို ဖယ်တော့ အသာတကြည် အဖယ်ခံသည်။ ခင်သိန်းမှာ ဖီးလ်လွန်းသဖြင့် ဘေးတိုက် လဲကျသည်။ ဘေးတိုက်လဲကျတော့ အကုန်မချွတ်ရသေးသည့် ပင်တီကို အကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်သိန်း နည်းနည်းကန်ရင်း ရုန်းသည်။ သို့သော်လည်း သူက ပေါင်ကြားထဲ နေသည်။ ခင်သိန်းက စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့အုပ်သည်။ သူက လက်ကို ဖယ်လိုက်သည်။ လက်ကို ကိုင်ထားပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ လျက်ပေးသည်။

ခင်သိန်းမှာ ခေါင်းခါရင်း ငြင်းရင်း စောက်ဖုတ်လျက်သည်ကို ဖီးလ်သည်။ ခင်သိန်းအော်သည်။ သူလည်း စောက်ဖုတ်ကို လျာဖြင့် ထိုးမွေသည်။ ခင်သိန်းမှာ ကော့တက်နေသည်။ ချွေးများလည်း ပြန်နေသည်။ ဘယ်ညာလူးလှိမ့်သည်။ လက်ကို ပြန်ဆုပ်သည်။ စောက်ဖုတ်ကို မအုပ်နိုင်။ မျက်နှာကို အုပ်သည်။ သူက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကောင်းကောင်းဆွဲကား၍ စောက်ဖုတ်ကို စုပ်ပေးသည်။ နွုတ်ခမ်းဖြင့် စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းဝကို တေ့ပြီး လျှာဖြင့် စောက်စေ့ကို ကလိသည်။ “အမေ့ အိုး အင့် အ မ အမလေး အမေ့ အ အ အော အင့် အ” ခင်သိန်း အစုံအော်သည်။ ကိုကိုလေးက အပေါ်နည်းနည်းတက်ကာ နွုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ သည်တကြိမ် ခင်သိန်း ပြန်နမ်းသည်။ သူလက်တဖက်ကို အဖုတ်အား ကလိရင်း ခင်သိန်းနွုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။

ခင်သိန်းမှာ စောက်ဖုတ် အပွတ်ခံရသဖြင့် နာကာ အနမ်းမခံနိုင်တော့။ ကိုကိုလေးကလည်း ခင်သိန်းမျက်နှာကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်သည်။ လက်တစ်ဆစ်လောက် ထည့်ကာ မွေသည်။ ခင်သိန်းမှာ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်တော့ဘဲ ညည်းသည်။ ခင်သိန်းပါးမှာ မျက်ရည်အစား ချွေးစေးများဖြစ်နေသည်။ ခင်သိန်းလည်တိုင်မှ အကြောတွေလည်း တင်းနေသည်။ သူလည်တိုင်ကို နမ်းရင်း စောက်ဖုတ်ကို မပြတ်တမ်းနှိုက်ပေးသည်။ ခင်သိန်းမှာ တဖက်လှည့်နေသည်။ သူက ခင်သိန်းစောက်ဖုတ်ကို တောက်လျောက်ဆက်နှိုက်သည်။ ခင်သိန်းအလှကိုလည်း ငေးကြည့်သည်။ “အ” သူ့လက်ခလယ်ကို စောက်ဖုတ်ထဲထည့်သည်။ ခင်သိန်းအော်သည်။

လက်ခလယ်ပင် ခင်သိန်း မခံနိုင်တော့။ သူ ခင်သိန်းကို ဆွဲထူပြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်သည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို လက်ခလယ်ဖြင့် နှိုက်ပေးသည်။ ခင်သိန်းက ရှက်နေဟန်ရှိသည်။ သူက လက်ခလယ်ကို ခင်သိန်းအား ပြသည်။ ခင်သိန်းက မျက်နှာလွဲသည်။ “မမ စောက်ရည်တွေ တော်တော်ရွဲနေပြီနော်” သူ့လက်တွင် စိုလက်နေသော စောက်ရည်များကို ပြသည်။ ခင်သိန်းက မျက်လုံးမှိတ်သည်။ သူဆက်နှိုက်သည်။ ခင်သိန်းက လက်ထောက်၍ ခေါင်းမော့ကာ အော်ညည်းသည်။ ခင်သိန်း ပါးစပ်မပိတ်နိုင်။ ခင်သိန်းဗိုက်ကြွက်သားတွေလည်း တုန်နေသည်။ ခင်သိန်းပေါင်တွေလည်း နေရာခဏခဏ ရွေ့လာသည်။ ခြေမတွေလည်း ကုတ်လာသည်။ ခေါင်းတွေလည်း မော့လိုက် ညိတ်လိုက် ဘေးစောင်းလိုက် ဖြစ်လာသည်။ ခင်သိန်း အော်သံ ပိုကျယ်လာသည်။ နောက် ခါးများကော့လာသည်။ ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားရင်း ပါးကို နမ်းသည်။ လက်တဖက်က နို့ကို ကိုင်ပေးသည်။

စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ပုံမှန်နှိုက်ပေးသည်။ ခင်သိန်း မှိန်းကျလာသည်။ အသက်ရွူသံတွေ ကျယ်လာသည်။ မောလည်း မောလာသည်။ “အ အ အိ အ အိ အ” ခင်သိန်းပေါင်တံတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ခါးများကော့သွားသည်။ တင်ပါးများ ကျုံ့သွားသည်။ ကိုကိုလေးလက်များလည်း စိုသွားသည်။ ခင်သိန်း မောနေသည်။ သူမ ပြီးသွားချေပြီ။ ခင်သိန်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ကုန်းထသည်။ သူအကျႌများအကုန်ချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီချွတ်သည်။ ခင်သိန်းက ထိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ် ရပ်နေသော သူ့ကို မော့ကြည့်သည်။ သူလီးကို အသာပြလိုက်သည်။ ခင်သိန်း ခေါင်းငုံ့သည်။ “မမ မနေ့က လီးစုပ်နည်းတွေ အကုန်ကြည့်လား” ခင်သိန်းသည် လက်ချောင်းဖြင့် ပါးစပ်ကိုအုပ်ထားသည်။ သူမေးသည်ကိုလည်း ပြန်မဖြေ။

“အရင်က လီးစုပ်ဖူးလား” ခင်သိန်းခေါင်းငုံ့သည်။ သူက ခင်သိန်းလက်ကို အသာယူလိုက်သည်။ လက်သည်းနီဆိုးထားသည့် ခင်သိန်းလက် ဖြူသွယ်သွယ်လေးမှာ အလွန်လှသည်။ သူ့လီးပေါ်တင်လိုက်သည်။ ခင်သိန်း ကွင်းစတိုက်ပေးသည်။ ခင်သိန်းမှာ ဖွဖွလေးကိုင်၍ ကွင်းတိုက်သည်။ ခင်သိန်းက ခေါင်းကိုတော့ ငုံ့ထားဆဲ။ သူက ခင်သိန်းမေးစေ့ကို အသာဆွဲမော့လိုက်သည်။ ခင်သိန်းမော့လာသည်။ လီးကို နည်းနည်းကပ်လိုက်သည်။ ခင်သိန်း အသာ ပါးစပ် ဟသည်။ လီးကို ထိပ်လေး စစုပ်သည်။ စုပ်ပြီး ချက်ချင်း ပြန်ဆုပ်သည်။ ဆံပင်များလည်း ဖွာကျနေသည်။

သူက ဆံပင်များကို အသာဖယ်လိုက်သည်။ “မကြောက်ပါနဲ့ မမရဲ့” ခင်သိန်းသည် နည်းနည်းရှေ့တိုးကာ မျက်နှာကို မော့သည်။ လီးထိပ်ကို စုပ်ကြည့်သည်။ နောက် ပါးစပ်ကို အသာဟ၍ လီးထိပ်ကို စုပ်သည်။ လီးကို အသေကိုင်ထားသည်။ ကွင်းမတိုက်သေး။ လီးထိပ်ကိုသာ စုပ်နေသည်။ စုပ်ရင်း မောလာသည်ထင်သည်။ ခဏထုတ်၍ အမောဖြေသည်။ ပြီးလျင် ကွင်းတိုက်၍ စုပ်သည်။ လီးကို ကွင်းတိုက်သည်။ ထိပ်ကို စုပ်သည်။ ခဏကြာတော့ ကွင်းတိုက်ရင်း လီးကိုလည်း ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးကာ စုပ်သည်။ လက်ကော ပါးစပ်ဖြင့်ပါ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ သူက လက်ကို အသာဖယ်လိုက်သည်။ ခင်သိန်း ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ခင်သိန်းမှာ တစ်ခါမှ လုပ်ဖူးဟန် မရှိ။ ချောင်းခဏခဏ ဆိုးသည်။ လျာရည်တွေလည်း ပြည့်နေသည်။ ဘေးကို လျာရည်တွေ စီးကျသည်။ ပါးစပ်အစွမ်းကုန် ဟကာ လီးကို အဆုံးထိစုပ်ရင်း ကွင်းတိုက်သည်။

“ပေါက်” သူလီးကို အသာဆွဲထုတ်ကြည့်သည်။ ခင်သိန်းက လီးကို ဆွဲကိုင်ကာ ဆက်စုပ်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့် ကွင်းထုရင်း ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းထုကာ စုပ်သည်။ ကိုကိုလေးက အသာငြိမ်နေသည်။ ခင်သိန်းက အာခေါင်စိုက်အောင် စုပ်သည်။ သူ ခင်သိန်းမေးစေ့ကို ကိုင်၍ နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ ခင်သိန်းပါးကို လေးငါးခြောက်ချက်လောက် ပုတ်လိုက်သည်။ “ကောင်းလား မမခင်သိန်း” “အင်း” “စုပ်လို့ကောင်းလား” “ကောင်း ကောင်းတယ်” “ထပ်စုပ်မလား” “လီးကိုင်ပြီး မမပါးကို အားရအောင် အရင်ပုတ်ကစားလိုက်ဦး” သူပြောသည့်အတိုင်း ခင်သိန်းလုပ်သည်။ အစတုန်းကတော့ ငြင်းချင်နေသော်လည်း ခင်သိန်းတယောက် လီးအရသာတွေ့လေပြီ။ ထပ်၍ လီးကို စုပ်သည်။ သူထိုင်ချလိုက်သည်။

ခင်သိန်းပါးစပ်က လျာရည်များနဲ့ ပြည့်နေသည်။ နွုတ်ခမ်းတွေလည်း တုန်နေသည်။ သူက ခင်သိန်းပါးစပ်ကို စုပ်လိုက်သည်။ တံတွေးများလည်း စုပ်ကာ မြိုချလိုက်သည်။ “မမ ဆီမှာ အပျိုစင်ဖြစ်နေသေးတဲ့ နေရာရှိတယ်” “နင် ဟို ဟို” ခင်သိန်း ဆက်မပြောပါ။ သူလည်း အသာစောင့်နေသည်။ “ဟို” ခင်သိန်း မပြောမချင်း သူစောင့်သည်။ “ဖင်လိုးမလို့လား” “အင်းပေါ့” “ငါ ကြောက်တယ် နင် နင့် နင့်လီးက အ အကြီးကြီး” “ကြောက်စရာ မလိုပါဘူးကွာ၊ ပြီးရင် ဖင်ခံရတဲ့အရသာကို နင်ကောင်းကောင်း သိသွားမှာပါ” ခင်သိန်းမှာ ငြင်းမရမှန်း သိသွားသည်။ လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ကိုကိုလေးဖင်ကို တံတွေးထွေးချ၍ စိုအောင်လုပ်သည်။ ပြီးလျင် လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်သည်။ ပြီးလျင် ဆောင့်လိုးသည်။

ခင်သိန်းမှာ ပါးစပ်ပိတ်၍ အော်သည်။ သူလည်း ခင်သိန်းခါးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးသည်။ ဖင်မခံဖူးသော ခင်သိန်းတယောက် ထူးဆန်းသည့် အရသာကြောင့် စောက်ရည်များထွက်ကာ ပြီးသွားရပြန်သည်။ ပြီးတုန်းခဏ သူမ တုန်ရီနေသည်မို့ ကိုကိုလေး လီးခဏထုတ်သည်။ ပြီးတော့ ဖင်ပြန်လိုးသည်။ မိနစ်သုံးဆယ်ကျော်ကြာသည်။ ခင်သိန်းတယောက် လက်မထောက်နိုင်တော့။ ဒူးလည်း ညွတ်ကျလာသည်။ ကိုကိုလေးက ခဏနားကာ ခင်သိန်းကို ဆွဲထူ၍ နွုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းသည်။ ပြီးလျင် ဖင်ပြန်လိုးသည်။ မိနစ် ၃၀ ကျော် ထပ်ကြာပြန်သည်။ ခင်သိန်းတယောက် ထပ်ပြီးသဖြင့် ကိုယ်မထိန်းနိုင်တော့။ ထိုအခါ ကိုကိုလေးကလည်း ဖင်ထဲလီးမထုတ်သေးဘဲ လဲကျသွားသော ခင်သိန်းဖင်ကို ဆက်လိုးကာ ဖင်ထဲ ပြီးထည့်လိုက်သည်။

“အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” ကလေးငိုလာသည်။ ခင်သိန်းသည် ဖင်ထဲပြီးထည့်ခံရသော်လည်း သမီးလေးငိုတော့ မနေနိုင်ဘဲ ထသည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းအတွက် ထမင်းချက်ပေးသည်။ သူက ဒါမျိုးကျွမ်းပြီးသားမို့ မြန်သည်။ ထမင်းကျက်ပြီးသည့်နောက် ခင်သိန်းလည်း ကလေးနို့တိုက်ပြီးသွားသည်။ သူက ထမင်းအတူ စားဖို့ခေါ်ကာ ထမင်းအတူစားသည်။ ထမင်းစားပြီး ခဏနားသည်။ ပြီးနောက် ခင်သိန်းထံသွားပြီး ပါးကို သပ်သည်။ နွုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ခင်သိန်းမှာ လျာထုတ်ပေးတတ်လာပြီ ဖြစ်သည်။ သူနဲ့ လျာချင်း စုပ်သည်။ နောက် ခင်သိန်းနို့ကို သူတောင်းစို့သည်။ “မမ ခင်သိန်း” “ဟင်” “နို့နည်းနည်းသောက်ချင်တယ်” ပြောလည်းပြော ခင်သိန်းအကျႌကို ချွတ်ကာ ခင်သိန်းနို့ကို စို့သည်။ ပြီးနောက် ခင်သိန်းက ခုနကလို အမျိုးမျိုးကျူသည်။ ကျူရင်း ခင်သိန်းကို အားယားမောက်ခိုင်းသည်။ ပြီးလျင် ဖင်ကိုကော့ခိုင်းသည်။ ခင်သိန်းလည်း အားယားမှောက်ကာ ဖင်ကော့ပေးသည်။ ကိုကိုလေးက နောက်ကနေ ဖင်ကြားထဲ ဝင်သည်။ လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲထည့်သည်။

လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ကို လိုးပေးသည်။ ပြီးလျင် ရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်သည်။ ထို့နောက် ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေးထွေးထည့်ကာ လျက်ပေးသည်။ ခင်သိန်းမှာ ခုနကလည်း ဖင်အလိုးခံထားရသည်။ ခုလည်း ဖင်ထပ်အလျက်ခံရပြန်သည်။ သို့သော်လည်း ခင်သိန်းမှာ ဖီးလ်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်လည်း ယားနေသည်။ ခင်သိန်းက လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်သည်။ ကိုကိုလေးက သူမအိုးကို ဖြဲကာ ဖင်ကို လျာဖြင့် ထည့်ကာ ကလိသည်။ ခင်သိန်းမှာ ဖင်ကို စူနေအောင် စူပေးသည်။ ကိုကိုလေးကလည်း ဖင်ကို လျာဖြင့် လိပ်သည်။ ခလောက်သည်။ “အိ အု အိချာ ရှိ ရှီ ရှီ ရှီး အု” ခင်သိန်းကလည်း မျိုးစုံအောင် အော်သည်။ “အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” “အ အိ က က အ ကလေး အလေး အ အက ကလေးနိုးပြီ” ခင်သိန်း ကုန်းထသည်။ ပုခက်ထဲမှ ကလေးကို ချီသည်။ ခင်သိန်းမှာ ထမိန်မပါသော်လည်း ခုထိ အပေါ်အကျႌကတော့ မချွတ်ရသေးပေ။

ခင်သိန်းက ကလေးကို ပုခက်ထဲကနေ ခေါ်ထုတ်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့လိုက်သည်။ ခင်သိန်းကလေးကို နို့တိုက်သည်။ ကလေးက နို့မစို့။ အိပ်ရေးဝ၍ ထလာခြင်း ဖြစ်သဖြင့် မျက်စိလေးပွင့်နေသည်။ ခင်သိန်းက ကလေးကို ဘယ်ညာယိမ်းကာ သိပ်သည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းဘေးတွင် ရပ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကို ခင်သိန်းပါးကို ထိုးသည်။ ခင်သိန်း ခေါင်းခါသည်။ သူကလည်း ရအောင်ခင်သိန်း မျက်နှာကို ဘေးတိုက် ဆွဲလှည့်သည်။ ခင်သိန်းမှာ ကလေးတဖက်ပွေ့ရင်း ကိုကိုလေးလီးကို စုပ်ရသည်။ ကိုကိုလေးကလည်း ရိုးရိုးထည့်ထားရုံမက ပါးစပ်ကို နည်းနည်းလိုးသည်။ ခင်သိန်းမျက်နှာကိုလည်း မော့နေအောင် ဆံပင်ကိုဆွဲသည်။ ခင်သိန်း ငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်နေသည်။ အနှီးထုပ်ထဲက ကလေးကို တဖက်က ပွေ့ရင်း တဖက်က သူ့ပေါင်ကို တွန်းထုတ်သည်။

သူကလည်း အတွန်းထုတ်မခံဘဲ လီးကို ခင်သိန်းပါးစပ်ထဲ ရအောင်ထည့်ထားရင်း ခင်သိန်းလက်ကို ဖယ်သည်။ ခင်သိန်းက ကလေးကို ယိမ်းကာ ချော့သိပ်သည်။ ကိုကိုလေးက ပါးစပ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း လိုးသည်။ ခင်သိန်းက သူ့ကို မျက်လုံးပြူးကာ ကြည့်သည်။ “မ အု အု မု အု လုပ် လုပါန လုပ် မလုပ်ပါနဲ့” ခင်သိန်းက စကားရအောင် ပြောသည်။ ကလေးကို ဖက်ရင်း တဖက်ကလည်း သူ့ကို ထုသည်။ ခင်သိန်းသည် ပါးစပ်ထဲလီးကို ရအောင်ထွေးထုတ်သည်။ ကိုကိုလေးကလည်း ရအောင်ထည့်သည်။ ခင်သိန်းက ပါးစပ်ပိတ်ထားသည်။ ကိုကိုလေးက ပါးစပ်ဖျားပေါ်တွင် လီးကို တင်ထားသည်။ ခင်သိန်းရှောင်သော်လည်း မရမက ခင်သိန်းပါးစပ်ပေါ်လီးတင်ထားသည်။ ကြာလာတော့ ခင်သိန်း မနေနိုင်ဘဲ ပါးစပ်ဖွင့်ပေးရသည်။ ခင်သိန်းမှာ နဖူးကြောတွေ တွန့်နေအောင် အောင့်ခံသည်။ ခင်သိန်းပါးစပ်ထဲ လီးဝင်သည်နှင့် ကိုကိုလေးက ပါးစောင်ကို ထိုးသည်။ ခေါင်းကို အသာစောင်းငဲ့ကိုင်ပြီးနောက် ပါးစောင်ကို ထိုးကစား၍ လီးကို ထုတ်သည်။ ခင်သိန်းမှာ သူလုပ်သမျကို ခေါင်းခါညင်းသည်။

သို့သော်လည်း ကိုကိုလေးက ကလေးတဖက်နဲ့ ခင်သိန်းပါးစပ်ကို ရအောင်လိုးကစားသည်။ “အင့် အင့် ဟ် ဟင့် အင် ဟင့်အင်း အင်း ဟင့်အင်း” ကိုကိုလေးက ဘေးတွင်ထိုင်ချ၍ ခင်သိန်းပါးကို နမ်းသည်။ ပါးစပ်ကို စုပ်သည်။ ကလေးကလည်း ခင်သိန်း ရင်ခွင်ထဲတွင် ငြိမ်နေသည်။ သူက ဒူးတုတ်ထားသော ခင်သိန်းပေါင်ကို ပွတ်သည်။ ပွတ်ရင်း ခင်သိန်းပေါင်ကြားထဲ နှိုက်သည်။ ခင်သိန်းက အံကြိတ်၍ ငြင်းသည်။ သူကလည်းမရ။ မွေးကင်းစ ကလေးကို ဖက်ထားပြီး သူ့အား ငြင်းနေသော ခင်သိန်းကို ခုလို လုပ်ရတာ ကျေနပ်အားရမိသည်။ ကျေနပ်ရုံမက အားရသည့်အဆင့်ထိ ရောက်သည်။ “မမခင်သိန်း” “မလုပ်နဲ့တော့လို့” ခင်သိန်းက သူ့အားတွန်းထုတ်သည်။ သူ့လက်ကို တွန်းသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းသည်။ သူကလည်း မရ ခင်သိန်းကို နောက်ကနေ ဖက်သည်။ ပေါင်ကြားကို နှိုက်သည်။ ကြာတော့ ခင်သိန်း မနေနိုင်။ ပေါင်နည်းနည်း ဟပေးသည်။

သူက စောက်စေ့ကို ကလိသည်။ “အား ဟင့် ဟား ဟင့် အား အ” ခင်သိန်းမှာ ကလေးတဖက်က ပွေ့ကာ ထိန်းရင်း စောက်စိကလိခံရသဖြင့် မညည်းဘဲလည်း မနေနိုင် ဖြစ်နေသည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းရှေ့မှ ကုတင်အောက် ဆင်းလိုက်သည်။ ခင်သိန်းပေါင် တဖက်ကို ကုတင်အောက် ချသည်။ ကိုကိုလေးသည် ခင်သိန်းပေါင်ကို ပွတ်သပ်တက်သည်။ ဒူးကနေ အထက်ကို နမ်းသည်။ ခင်သိန်းမှာ ကလေးကို တဖက်မှ သိပ်ရင်း အံကြိတ်နေသည်။ ခေါင်းကိုလည်း တတွင်တွင်ခါနေသည်။ ကလေးကို ငြိမ်အောင် ထိန်းရင်း အံကြိတ်ကာ ခေါင်းရမ်းသည်။ သူကလည်း ပေါင်တဖက်ကို ရအောင်ဆွဲဟကာ ပေါင်ရင်းကို နမ်းသည်။ လျာဖြင့် နည်းနည်းလေး ဟနေသော စောက်စေ့ကို လျက်သည်။ ကိုကိုလေး လျာကြောင့် ခင်သိန်း တချက်ချက် တုန်သွားသည်။

“အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” ခင်သိန်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ ခင်သိန်းမှာ စောက်ရည်ထွက်သဖြင့် တုန်သွားသည်။ ကလေးကို ခါလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ “အား” အားဆိုသည့်အသံကို တိုးတိုးလေး ညည်းသည်။ “ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် အား ကျွတ်ကျွတ် အ” ကလေးကိုလည်း ချော့သည်။ ကလေးက ပြန်တိတ်သွားသည်။ ကိုကိုလေးက ကလေးကို ပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ် ချလိုက်သည်။ ခင်သိန်းကိုလည်း ပွေ့လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေး မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းသည်။ ကလေးနား လက်ထောက်၍ ကုန်းခိုင်းသည်။ ကလေးမျက်နှာပေါ်တည့်တည့် ခင်သိန်းမျက်နှာ ရောက်အောင် လုပ်သည်။ နောက်ကနေ ခါးကို ဆွဲကော့သည်။ ပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ပြီးလျင် နောက်ကနေဖင်ကို လိုးသည်။ ခင်သိန်းဆံပင်မှာ ရှည်သဖြင့် အောက်သို့ တွဲကျနေသည်။ သူက ဖင်ကိုလိုးရင်း ခင်သိန်းဆံပင်ကို နောက်သို့ သပ်တင်သည်။

ခင်သိန်းက နောက်သို့လှည့်ကြည့်ရင်း ခေါင်းခါသည်။ ခင်သိန်းခေါင်းခါနေသော်လည်း ကိုကိုလေးကတော့ ခင်သိန်းဖင်ထဲကို လီးကို တဆုံးထည့်သည်။ “အ……………….” ခင်သိန်းအသံတိုးတိုးကို အရှည်ကြီးအော်သည်။ သူက လီးကို အဆုံးထိထည့်၍ စိမ်ထားပြီး အသာလေး ညောင့်သည်။ ခင်သိန်းမှာ ခေါင်းတွင်တွင်ခါရင်း နောက်ကို အံကြိတ်၍ ကြည့်သည်။ သူကလည်း ပြုံးပြသည်။ ဖင်ထဲအသာဆောင့်ရင်း အိုးကြီးကို ဆွဲဖွသည်။ အိုးကြီးကို ညစ်သည်။ “အိ………….” ခင်သိန်းက သွားတင်းတင်းစိ၍ ညည်းသည်။ “ကလေးအိပ်ရင် နင့်စိတ်ကြိုက်ခံပေးမယ် ခုတော့ ခဏအောင့်ထားပေးပါဦးဟာ” ကိုကိုလေးက ခေါင်းခါသည်။ “နင် အောင့်ထားလို့လား မသိဘူး၊ နင့်ဖင်ကို လိုးရတာ စီးကြပ်ပြီး တထစ်ပြီးတထစ် ငါ့လီးကို စုပ်နေသလိုပဲ” ကိုကိုလေး ခေါင်းမာသည်။ ခင်သိန်းညင်းသော်လည်း ခင်သိန်းကို ရအောင်လိုးသည်။ “အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” ကလေးက မိခင်ရင်ခွင်ထဲ မဟုတ်တာ ကြာသဖြင့် ငိုသည်။ ခင်သိန်းက ခလေးကို ကောက်ပွေ့လိုက်သည်။ သူကလည်း ဖင်ထဲကနေ လီးကို ထုတ်မပေးပါ။

ခင်သိန်း မတ်တပ်ရပ်သည်။ သူလည်း ခင်သိန်းဖင်ထဲကနေ လီးကျွတ်မထွက်အောင် ကော့သည်။ ကော့ရင်း ကျွတ်ခါနီးလာသဖြင့် ခင်သိန်းခါးကို ဖက်ထားသည်။ ခင်သိန်းက ကလေးကို စံသည်။ လက်ထဲထည့်၍ ချော့သိပ်သည်။ “အိုကလေးရယ် အိပ်ပါတော့ ရောင်နီလာလှပေါ့ မိတ္ထီလာ ကန်တော်အောက်က ဖားကောက်ခဲ့လေ” ခင်သိန်း ဘာသားချော့တေးတွေ ဆိုနေသည်မသိ။ သူကတော့ ခါးကို ဖက်ရင်း နည်းနည်းဆောင့်လိုးသည်။ ကလေးကလည်း တော်တော်နဲ့ မအိပ်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ သူက ခင်သိန်းခါးကို ဖက်ရင် ကုတင်ပေါ် အိပ်ချလိုက်သည်။ ခင်သိန်းက ဖင်ထဲလီးအထည့်လိုက် သူ့ပေါ်ထိုင်ချသည်။ ခင်သိန်းက ကလေးကို ဆက်ချော့နေသည်။ “အိုကလေးရယ် အိပ်ပါတော့ ရောင်နီလာလှပေါ့ မိတ္ထီလာ ကန်တော်အောက်က ဖားကောက်ခဲ့လေ” သားချော့တေးနဲ့ သီချင်းနဲ့မှားနေသည်။ သူနည်းနည်းလေး ကော့တက်ပေးသည်။ ခင်သိန်းကိုယ်မှာ ဖင်ကနေ လီးမှ တွန်းတက်သောကြောင့် လွုပ်ခါနေရသည်။ သူက အောက်ကနေ ဆောင့်တက်သည်။

နောက်ကနေ ဆံပင်ကို ကစားသည်။ ခင်သိန်းက ရှေ့ကနေ ကလေးကို ငုံ့ကြည့်၍ ချော့ရင်း ကလေးအိပ်ပျော်အောင် သိပ်သည်။ “အ င့် ဟင့် အ အမေ့ အမေ့ သမီး သမီးကို ကယ်ပါဦး အမေ အမေရဲ့” ခင်သိန်းငိုသည်။ “အင့် င် ဟင့် အီး ရွတ် ရွတ် ရွတ် အ အ မေ မေ မေ အမေရဲ့ ဟင့်” အိပ်နေရာမှ ကိုကိုလေး ထသည်။ သူ့လီးကတော့ ခင်သိန်းဖင်ထဲ စိမ်ထားဆဲ။ ခင်သိန်းမှာ ရင်ခွင်ထဲ သုံးလသား သမီးလေးကို သိပ်နေရသည်က တဖက် ဖင်ကို အလိုးခံနေရသည်ကတဖက်မို့ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် မငိုရဲ။ ရှိုက်ကာ ရှိုက်ကာ အသံကို တိုးနိုင်သမျ တိုးရင်း ငိုသည်။ နောက်သို့ ကျနေသော ခင်သိန်း၏ ဆံပင်များကို စုရင်း ကိုကိုလေးက ဖက်သည်။ ခင်သိန်းက ရင်ခွင်ထဲ သမီးလေးကို ဖက်ထားရာ ခင်သိန်းဗိုက်သားလောက်ကို ဖက်သည်။ ပြီးလျင် ဆံပင်များကို သပ်၍ တဖက်ကို စုသည်။ နောက် ခင်သိန်း၏ လည်ဂုတ်ကို နမ်းသည်။ ခင်သိန်း နွုတ်ခမ်းကို ကိုက်သည်။ သမီးလေး မငိုအောင် သတိထားချော့သည်။ နောက်က ကိုကိုလေးကလည်း အငြိမ်မနေ။ သူမဖင်ကို ကိုင်ကာ စကောဝိုင်းသည်။ “အ…….. အ” ခင်သိန်းမှာ သမီးလေးကို သေချာကြည့်နေသော်လည်း ဖင်ထဲလီးက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲတောင်သောကြောင့် နာသည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ယားသေးသည်။

ကိုကိုလေးက ဆံပင်ကို သပ်၍ လည်ဂုတ်ကို နမ်းစုပ်သည်။ တော်သေးသည်။ ကလေးက အိပ်ပျော်သွားသည်။ ကလေးအိပ်ပျော်ကာစ ဖြစ်သဖြင့် တော်တော်နဲ့ မညည်းရဲ။ အံကြိတ်ကာ နာတာကို အောင့်ခံသည်။ “အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ အဲ……………….” ခင်သိန်းကိုယ်က လွုပ်သွားသောကြောင့် ကလေးက နိုးသွားပြန်သည်။ အနှီးစလေးကို ပုတ်ရင်း ကလေးကို ချော့သည်။ ကိုကိုလေးကလည်း နောက်က နည်းနည်းဆောင့်လာသည်။ ခင်သိန်းကိုယ်ကို ပွေ့၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဆွဲသည်။ ခင်သိန်းသည် ကလေးကလည်း ငို၊ စောက်ဖုတ်ကလည်းယား၊ ဖင်ကလည်း ကိုကိုလေးလီးက ကြီးသဖြင့် နာသည်။ ဖင်ထဲ လီးတဆုံးဝင်သော်လည်း စောက်ဖုတ်က အယားမပြေ။ အားရပါးရ ဆောင့်ချပစ်ချင်သည်။ သို့သော်လည်း ရင်ခွင်ထဲမှ ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်နေသော သမီးလေးက ရှိသေးသည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲ၍ ဖက်အိပ်လိုက်သည်။ သမီးလေးကို လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးလုပ်၍ အိပ်ခိုင်းရင်း ပေါင်တစ်ဖက်ကို နည်းနည်းကြွပေးသည်။

ကိုကိုလေးက လီးကို အသာထုတ်သည်။ ကိုကိုလေးသည် အသာထ၍ ခင်သိန်းအိုးကို ပွတ်သပ်ကစားသည်။ ပြီးလျင် အသာနမ်းစုပ်သည်။ ခင်သိန်းမှာ ခြေမတွေ ကုတ်နေသည်။ ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းကို အောက်ပိုင်း ပက်လက်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်သည်။ ပေါင်ကို နည်းနည်းဆွဲကားသည်။ ခင်သိန်းစောက်ဖုတ်အက်ကြေင်းအတိုင်း လက်ညိုးဖျားဖြင့် ကလိသည်။ ခင်သိန်းမှာ တအင့်အင့်ဖြစ်နေသည်။ တချက်ချက် တုန်တုန်သွားသည်။ ကိုကိုလေးက စောက်ဖုတ်ကို လက်တစ်ဆစ်ထည့်ကာ ကလိသည်။ ခင်သိန်းသည် တုန်အီနေသည်။ ခင်သိန်းက လက်တဖက်ဖြင့် ကိုကိုလေးလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ ခေါင်းခါသည်။ ကိုကိုလေးကလည်း မဖယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လျက်လိုက်သည်။ “မမ စောက်ဖုတ်က အရမ်းလှတာပဲ” ကိုကိုလေးက ခင်သိန်းစောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကြည့်သည်။ ခင်သိန်းမှာ အာခေါင်တွေ ခြောက်နေသည်။ ပါးစပ်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသာပိတ်ရသည်။ ဗိုက်ကကြွက်သားများလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ နဖူးကြောများလည်း တင်းနေသည်။

ကိုကိုလေးက သူမစောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကာ အကြာကြီးကြည့်နေသည်။ သူမစောက်ဖုတ်က သေးသည်။ ရှည်သည်။ စောက်မွေးကလည်း ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ထူမနေပဲ ပါးပါးလေး ဖြစ်နေသည်။ စောက်စေ့လေးမျသာ ညိုသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးက ဖြူသည်။ စောက်စေ့မှာ အက်ကြောင်းအသာလေးသာ ပေါ်သည်။ ကိုကိုလေးက လျှာဖျားဖြင့် စောက်စိကို ကလော်သည်။ ခင်သိန်းမှာ နွုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားရသည်။ ကလေးက အိပ်ပျော်သွားသည်။ လက်မောင်းမှ ကလေးကို အသာဖယ်လိုက်သည်။ ကလေးခေါင်းထဲ ခေါင်းအုံးအစပိုင်းထည့်ကာ သိပ်လိုက်သည်။ ကိုကိုလေးကို အသာထရန် အချက်ပြသည်။ ကိုကိုလေးလက်ကိုဆွဲကာ ခင်သိန်းက ဧည့်ခန်းထဲခေါ်သည်။ “ဘာလို့ ခဏလေးတောင် မအောင့်တာလဲ” ခင်သိန်းက အပြစ်တင်စကားဆိုသည်။ “ချစ်လို့” “ဟွန့် သူများကလေးငိုနေတာကို” “ပိုလိုးလို့ကောင်းတယ်လေ အဲအချိန်”

“ယုတ်မာလိုက်တာ” “ကျနော် ဆက်ပြီး ယုတ်မာချင်သေးတယ် မမ” “တော်ပြီကွာ တခါပြီးရင် ပြန်တော့” “တစ်ခါဆို နည်းနည်းလေးနည်းလို့ တစ်ပတ်လောက်ပဲ လုပ်လိုက်ပါ မမ” “ပြောမနေနဲ့ နင်လုပ်လို့ ငါ့စောက်ဖုတ် ဘယ်လောက်ယားနေပြီလဲ နင်သိလား” “လာလေ ဒါဆို အပေါ်ကနေ ကိုယ်တိုင် တက်ဆောင့်ချပလိုက်စမ်းပါ” ကိုကိုလေးက အနီးရှိ စားပွဲလိုလို ခုံကို သူ့အလေးချိန် ခံနိုင် မခံနိုင် စမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပေါင်ကို နည်းနည်းကားလိုက်သည်။ ခင်သိန်းက သူ့ကို ကျောပေး၍ သူ့ပေါင်ကို ခွကာ ထိုင်ချသည်။ လီးကို ကိုင်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲထည့်သည်။ ပြီးလျင် လက်ကို နောက်သို့ထောက်ကာ ဆောင့်ချသည်။

သူက ခင်သိန်းပေါင်ရင်းကို ကိုင်ထားပေးသည်။ ခင်သိန်းက နောက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း ဆောင့်ချသည်။ နဖူးပေါ်က ဆံနွယ်များကို ခေါင်းခါကာ နောက်သို့ချရင်း ဆောင့်ချသည်။ သူက ခင်သိန်းပေါင်ရင်းကနေ မတင်ပေးသည်။ ခင်သိန်းက လီးတဆုံးဆောင့်ချသည်။ ခင်သိန်းသည် သူမစောက်ဖုတ် အပေါ်ပိုင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း ဆောင့်ချသည်။ စောက်ဖုတ်တဖက်ပွတ်လိုက် ဆောင့်ချလိုက် လုပ်သည်။ ခင်သိန်းသည် သူမနို့ကိုလည်း ပြန်ပွတ်သပ်သည်။ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ခင်သိန်းမောသွားသည်။ အောက်ဆင်းကာ သူ့လီးကို စုပ်သည်။ သူက ကားယားခွပေးထားသည်။ ခင်သိန်းက လီးကိုအောက်ကနေ ပင့်ကိုင်ကာ လျက်သည်။ “စောက်ဖုတ်ပဲ လိုးပေးနော်” ကိုကိုလေး ခေါင်းညိတ်သည်။ နေရာပြောင်းသည်။ ခင်သိန်းက ခုံပေါ် ပေါင်တဖက်တင်သည်။ တဖက်ကို အောက်ချသည်။ ကုန်းပေးသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် အိုးတခြမ်းကို မတင်ထားသည်။

သူက အသာရပ်၍ နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ကာ လိုးသည်။ ခင်သိန်းက နောက်ပြန်ကြည့်သည်။ သူက ခင်သိန်းပေါင်ကို တဖက် ပခုံးကို တဖက်ကိုင်ကာ လိုးသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အ အ အိ အ အ အိ အိ အိ အ အ” ခင်သိန်း အော်ညည်းသည်။ သူလည်း နားမနေဘဲ တောက်လျောက်လိုးသည်။ လိုးရင်း ခင်သိန်းဆံပင်ကို သပ်ကစားသည်။ ပြီးလျင် ငုံ့နမ်းသည်။ ဆက်တိုက်စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမထုတ်စတမ်းလိုးသည်။ လိုးရင်း ခင်သိန်းပြီးသွားသည်။ စောက်ရည်ပူပူများ သူ့လီးတွင် ရွဲနစ်သွားသည်။ ကိုကိုလေးက လီးကို ခဏစိမ်ထားရင်း ခင်သိန်းအားနည်းနည်းပြန်ရှိအောင် စောင့်သည်။ ထို့နောက် ခင်သိန်းဖင်ကို ဆက်လိုးသည်။ သူ ဖင်ကို ၁၅ မိနစ်လောက် လိုးပြီး အိုးပေါ် လရည်ကို လွတ်ချပေးလိုက်သည်။ “အား အား အား ကောင်းလိုက်တာ” “လူဆိုး သူများကို နွုံးချိသွားတာပဲ” တနေ့သ၌ ကိုကိုလေးသည် မိမိကိုယ်ကို သေကြောင်းကြံစည်ချင်လောက်သော အကြောင်းကြောင့် သေကြောင်း ကြံစည်မွုလုပ်ခဲ့သော်လည်း ကိုကိုလေးသည် သေမင်းက မခေါ်ဘဲ ကပ္ပိယကတုံးခေါ်ရာပါခဲ့သည်။

ကပ္ပိယကတုံး ရှိစဉ်ကာလက ခင်စီနဲ့ စန်းစန်းအေးကို တဝကြီးလိုးခဲ့သလို လိုးနည်းများလည်း ကောင်းကောင်းသင်ခဲ့သည်။ အန်တီကြီးသုံးယောက်ကိုတော့ တခါလိုးခဲ့ရသေးသည်။ ထို့နောက် ကပ္ပိယကတုံးက ရုတ်တရက်ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားသည်။ ထိုအခါ ကိုကိုလေးက ရွာထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ သူ့လို တကောင်ကြွက်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထား။ ဂရုမစိုက်ခဲ့။ ထိုအချက်ကလည်း သူ့အိမ်ရှင် အန်တီမိုးကို တဝကြီးလိုးဖို့ အကြောင်းဖန်ခဲ့ပြန်သည်။ အန်တီမိုးကို လိုးလို့အားရတော့ အိမ်နီးချင်းမှ ကလေးအမေလည်းဖြစ် သူများမိန်းမလည်းဖြစ်သည့် ခင်သိန်းကို ငွေဖြင့် မြူဆွယ်ခဲ့သည်။ ပထမဆုံး ဆေးဖြင့် မသုံးဘဲ လိုးခွင့်ရသည့် မိန်းမဖြစ်လာသည်။ သုံးရက်လောက် ခင်သိန်းကို မနားစတမ်း လိုးပြီး အိမ်ခဏပြန်သည်။

အိမ်တွင် အန်တီမိုးကို ပြန်လိုးသည်။ အန်တီမိုးကို စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုးပေးပြီး ငွေများခြူသည်။ စားစရာများ ယူသည်။ ထို့နောက် ခင်သိန်းဆီသွားကာ အနားယူပြီးသော ခင်သိန်းကို စားစရာများပေး ချက်ပြုတ်စေကာ စားသောက်ပြီးတဖန် ခင်သိန်းကို တဝကြီး လိုးသည်။ ခုတော့ ကိုကိုလေး ခင်သိန်းကို နည်းနည်းရိုးစပြုလာပြီ ဖြစ်သည်။ ခင်သိန်းကို လိုးတာ ဘာမှ မကြာသေးသလို ထင်ရသော်လည်း ငါးလလောက်ရှိလာပြီ ဖြစ်သည်။ “မင်း ခုထိ အပျိုတွေကို မလိုးရဲသေးဘူးလားကွ” “ဆရာ” ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နဲ့ သူ့ဆရာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ကိုကိုလေး အံ့သြသွားသည်။

ဆရာက ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ပြန်ရောက်လာတာပါလိမ့်။ “ဘယ်လိုလဲ ငါပြောတာ ဟုတ်လား” “ဆရာ ဆရာ့လို ဖြစ်သွားမှာလည်း ကြောက်တယ်ဆရာ” “ငါ ဘာဖြစ်လို့လဲကွ” “ဆရာ ဘာလို့ပျောက်သွားတာလဲ” “ဟား ဟား ဟား မင်းသာ အပျိုစစ်စစ်ကို ရှာလိုးကြည့်စမ်းပါကွာ” ဆရာက သူ့ပခုံးအား ပုတ်လိုက်သည်။ ဖျတ်ခနဲ သူ့လန့်နိုးလာသည်။ သို့သော်လည်း အပြင်မှာ တကယ်တွေ့နေရသလို ခံစားနေရသည်။ ကိုကိုလေးသည် အိပ်ယာထက်မှ ထထိုင်လိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲရှိသော ပိုက်ဆံကို တွက်ကြည့်လိုက်သည်။ နေ့ခင်းတွင် အန်တီမိုးကို တက်လိုးသည်။ လိုးပြီး ပိုက်ဆံ သုံးသိန်းလောက် ဆွဲလာသည်။ ထို့နောက် ညနေဘက်တွင် ခင်သိန်းကို သွားလိုးသည်။ ပိုက်ဆံသုံးသိန်းနှင့် သူ့လက်ကျန် ပိုက်ဆံကို ခင်သိန်းအား ပေးခဲ့လိုက်သည်။ ဘာမှ မရှိသော ဘာမှ မပိုင်ဆိုင်သော ကိုကိုလေးတယောက် လက်ချည်းဗလာဖြင့် ရွာက ထွက်သွားခဲ့လေတော့သည် ……… ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

အပိုင္ဂြင္

တေကာင္ႂကြက္ ျဖစ္သည့္ ကိုကိုေလး ႐ြာမွ ေျခာက္လေက်ာ္ၾကာ ေပ်ာက္သြားသည္ကို ဘယ္သူမွ သတိမထားလိုက္မိေပ။ ထို႔အတူ ႐ြာသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္ကိုလည္း သတိထားမိသူ မရွိ။ ခံကုန္း႐ြာကလည္း အိမ္ေျခ တစ္ေထာင္နီးပါး ရွိရာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္သိပ္မသိၾက။ ႐ြာက ၿမိဳ႕နီးပါး ျဖစ္ေနသလို သူ႔စီးပြား ကိုယ့္စီးပြားကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ေနၾကသည္။ စီးပြားေရးကို အေရးထားၾကလြန္းသည့္အထဲတြင္ ကိုကိုေလး၏ ဦးေလးလည္း ပါသည္။ ထို႔အတူ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အိမ္တြင္ ၾကည့္႐ြဳေစာင့္ေရွာက္ထားသျဖင့္ လူပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း သူ႔ဦးေလးက သူ႔ကို သတိမထားမိပဲ ျဖစ္ေနသည္။

အဆိုးဆုံးမွာ သူ႔ဦးေလးသည္ သူ႔မိန္းမကို လွစ္တိုင္း ေမ်ာ့ေနေအာင္ လိုးေနသည္ကိုလည္း သတိမထားမိ။ ေယာက္်ားဆိုသည္မ်ိဳးကလည္း လိုးရပါမ်ားလာေတာ့ ကိုယ့္မိန္းမကိုပင္ ႐ိုးတတ္သည့္အမ်ိဳးမို႔ ကိုကိုေလးတေယာက္ အန္တီမိုးကို ေျခာက္လေက်ာ္ၾကာ လိုးလာသျဖင့္ ခုေတာ့ နည္းနည္း႐ိုးအီစျပဳေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သိပ္ၿပီး စိတ္မဝင္စားေတာ့။ ႐ြာတြင္ အပ်ိဳမ်ားရွိေသာ္လည္း ကိုကိုေလးက သူ႔ဆရာ ကပၸိယကတုံး၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္ကာ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္ေနရာ အပ်ိဳမေလးကို စိတ္မဝင္စားရဲ။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ကိုကိုေလးသည္ ၿခံေက်ာ္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိလာသည္။ ပထမဦးဆုံး ၿခံေက်ာ္ဖို႔ စိတ္ကူးမွာ ေဝးေဝးလံလံမဟုတ္။ သူ႔ဦးေလး၏ အိမ္ေဘးတြင္ ရွိသည့္ ခင္သိန္းဆိုသည့္ မိန္းမကို ျဖစ္သည္။

ခင္သိန္းမွာ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သည္။ သူမ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူမအသက္ ၁ရ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ ပထမအိမ္ေထာင္နဲ႔ ခင္သိန္း မၿမဲပါ။ အိမ္ေထာင္ကြဲျဖစ္သြားသည္။ တစ္ခုလပ္မ ျဖစ္သြားေသာ ခင္သိန္းမွာ ခ်စ္ေမြးရွိသည့္အျပင္ လွေသြးလည္း ႂကြယ္ေနေသးသည္။ လွေသြးႂကြယ္ေနေသးသည့္ ခင္သိန္းမွာ ေနာက္ထပ္တဖန္ အိမ္ေထာင္ က်ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခင္သိန္းတေယာက္ အိမ္ေထာင္ေရး ကံမေကာင္းဟု ဆိုရေပမယ္။ သူမေယာက္်ားက ေဆးသမားျဖစ္ေနသည္။ ေဆးသမားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အိမ္ကပ္သည္မရွိဘဲ ေဆးဖိုးသာ ႀကံဖန္ေနသည္။ ကိုကိုေလးမွာ သူမ်ားအိမ္တြင္ ကပ္ေနရသျဖင့္ ၾကာလာေတာ့ ႀကံရည္ဖန္ရည္ ရွိလာသည္။ အန္တီမိုးကို လိုးလိုးၿပီး ပိုက္ဆံပါ ျခဴသည္။ အန္တီမိုးကလည္း မြန္ေနသူမို႔ ကိုကိုေလး ေတာင္းသမွ်ေပးသည္။ ကိုကိုေလးကလည္း ပိုက္ဆံသာ ရွိေနသည္။ သုံးဖို႔က မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ လသားအ႐ြယ္သားေလးကို ရင္ခြင္ပိုက္၍ အိမ္ၿခံရွိ ပန္းမ်ားကို ခူးေရာင္းေနေသာ ခင္သိန္းကို သနားလာသည္။

သူ သနားရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ခင္သိန္း၏ အိုး ခင္သိန္း၏ ေပါင္တံ ခင္သိန္း၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ဟန္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူမ ေယာက္်ားကလည္း ေဆးသမားဆိုေတာ့ ေဆးစားၿပီးလ်င္ ဘာမွ မလိုခ်င္ေတာ့သူ ျဖစ္ရာ ခင္သိန္းအိုးမွာ အလဟႆျဖစ္ေနသည္။ “မမခင္သိန္း” မမ ဟုထည့္ေခၚသည္မွာ အက်င့္ပါေနသည့္အျပင္ တကယ္လည္း ခင္သိန္းက သူ႔ထက္ အမ်ားႀကီး အသက္ႀကီးသည္။ မေန႔တေန႔ကမွ သူ႔အသက္ ၁၃ ႏွစ္ျပည့္သည္။ ခုဆိုလ်င္ ခင္သိန္းက ဘယ္လိုေျပာေျပာ ၂၄ ေလာက္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ “ေအာ္ ကိုကိုေလး” ယခင္ သူ႔နာမည္မွာ ကိုကိုေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူက သူ႔ကိုယ္သူ ကိုကိုေလးေခၚမွ ထူးမည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္ အားလုံးက ကိုကိုေလး ေခၚရာ ခင္သိန္းကလည္း သူ႔နာမည္ကို ေခၚေလသည္။ “ေရာ့” “ဟင္ ဘာလဲ” “မမကို ပိုက္ဆံေပးတာေလ” “ဟင္ တေသာင္းတန္ေတြပါလား နင္ဘယ္က ယူလာတာလဲ” “က်ေနာ့္ပိုက္ဆံပါ မမ” “အို မယူပါဘူး” “ယူထားပါ မမ၊ က်ေနာ္ေစတနာနဲ႔ေပးတာပါ”

“အို မဆိုင္လိုက္တာ မယူပါဘူး” ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းလက္ထဲ ပိုက္ဆံကို အတင္းထိုးထည့္သည္။ တကယ္တမ္း ျငင္းသာ ျငင္းရသည္။ ခင္သိန္းမွာလည္း ပိုက္ဆံလိုေနရာ ေရရွည္မျငင္းေတာ့ဘဲ ယူလိုက္သည္။ “မမ ျပန္မဆပ္ႏိုင္ဘူးေနာ္” “မမ ျပန္ဆပ္စရာ မလိုပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ မမ လုပ္ေပး” “အင္ ဘာ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ” ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္သည္။ ၿပီးမွ ေအးေဆးေျပာသည္။ “နက္ဖန္ ေန႔လည္ခင္းေလာက္ ဦးေလးမရွိခ်ိန္က်ရင္ အန္တီမိုးအိမ္လာၿပီးေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ အန္တီမိုး ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပးရမယ္” “ဟင္ မလုပ္ရဲပါဘူး” “လုပ္ပါ မမ ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး” ခင္သိန္းက ေငြကိုလက္ခံ၍ မဝံ့မရဲေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ ေနာက္တေန႔ေန႔လယ္ခင္းကို သူၾကာရွည္စာ ေစာင့္လိုက္ရသည္။ ဦးေလးအျပင္ထြက္သည္ႏွင့္ ခင္သိန္းအိမ္ဘက္ကို ေခ်ာင္းတခ်က္ ဟန႔္လိုက္သည္။ ခင္သိန္းက ျပတင္းမွတစ္ဆင့္ ေခါင္းျပဴၾကည့္သည္။ သူက အန္တီမိုးကို ဧည့္ခန္းကို ေခၚထုတ္သည္။

အခ်ိန္နည္းနည္းယူ၍ အန္တီမိုးပါးကို နမ္းေနသည္။ ေဘးတြင္ ခင္သိန္းေခ်ာင္းၾကည့္သည္ကို သိလိုက္သည့္ အခါမွသာလ်င္ အန္တီမိုးအက်ႌကို အသာခြၽတ္သည္။ အန္တီမိုးမွာ ေဘာ္လီပင္ ဝတ္မထား။ ႏို႔ႏွစ္လုံးက အတြဲလိုက္ ေပၚလာသည္။ သူက နိ႔ေတြကို စို႔သည္။ တလုံၿပီး တလုံးစို႔သည္။ ေနာက္ ထမိန္ကို ခြၽတ္သည္။ ပင္တီဝတ္မထား။ သူက ေပါင္ကို ဆြဲကား၍ အန္တီမိုးေစာက္ဖုတ္ကို လက္ညိဳးျဖင့္ ကလိသည္။ သူက အန္တီမိုးေစာက္ဖုတ္ထဲ တံေတြးအသာေထြးခ်ေပးသည္။ အန္တီမိုးက သူမေစာက္ဖုတ္ကို သူမကိုယ္တိုင္ ျပန္၍ ႏႈိက္ကာ ကလိသည္။ ကိုကိုေလးက အက်ႌမ်ားခြၽတ္၍ အန္တီမိုးေပၚ စီးမိုးေနလိုက္သည္။ အန္တီမိုးသည္ သူမေစာက္ဖုတ္ သူမႏႈိက္ရင္း သူ႔ႏို႔ကို စို႔သည္။ သူက ေဘာင္းဘီခြၽတ္လိုက္သည္။ အန္တီမိုးက ေစာက္ဖုတ္တဖက္ႏႈိက္ရင္း လီးကို လက္တဖက္နဲ႔ကိုင္ကာ စုပ္သည္။ အန္တီမိုးသည္ ဖီးလ္လာလြန္းသျဖင့္ မ်က္လုံးပင္ မဖြင့္ပဲ လီးကို စုပ္သည္။ သူက ဆံပင္မ်ားကို သပ္ေပးသည္။ သူ လီးကို အသာထုတ္လိုက္သည္။ လီးကို ေဘးတိုက္ အန္တီမိုးပါးစပ္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ အန္တီမိုးက ေစာက္ဖုတ္ကို ဆက္ႏႈိက္ေနရင္း လီးတံႀကီးကို ေဘးတိုက္လ်က္သည္။

လီးထိပ္ကို လ်က္သည္။ ေအာက္ကေန ပင့္လ်က္သည္။ “မမ ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္ ေသခ်ာၾကည့္” ကိုကိုေလးက ေဘးတြင္ေခ်ာင္းေနေသာ ခင္သိန္းကို ရည္႐ြယ္၍ ေျပာသည္။ အန္တီမိုးကေတာ့ ဘာမွန္း မသိဘဲ ကိုကိုေလးကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္၍ ၿပဳံးျပသည္။ ကိုကိုေလးက ဆိုဖာေပၚ အသာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အန္တီမိုးက သူမေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္ေနရင္းကေန အေပၚကေန စီးမိုးလ်က္ ကိုကိုေလး ႏြဳတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ ကိုကိုေလးက ႏို႔ကို ကစားရင္း ျပန္စုပ္သည္။ ေနာက္ ေအာက္ကို အသာဖိခ်သည္။ အန္တီမိုးက သူ႔ရင္ဘတ္ကို စုပ္နမ္းသည္။ လီးက ေတာင္ေနသည္မို႔ အန္တီမိုးဗိုက္ကို ေထာက္ေနသည္။ အန္တီမိုးက ေစာက္ဖုတ္ကို တဖက္ႏႈိက္ရင္း လီးကိုကစားသည္။ ေနာက္ လီးကို စုပ္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီမိုးက အေပၚမွ ခြထိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ လိုးခ်သည္။ အန္တီမိုးသည္ တုန္ရီစြာ ေဆာင့္ခ်သည္။ အားမရစြာ ေအာ္သည္။ ကိုကိုေလးက အန္တီမိုးအိုးကို ေပြ႕ကာ ေမွာက္ခ်ခိုင္းသည္။ အန္တီမိုးက ေဘးတိုက္ေမွာက္ခ်ရင္း အိုးကို ႂကြလ်က္ ေဆာင့္ခ်သည္။ အန္တီမိုးေခါင္းကို ဖက္လိုက္ၿပီး ပခုံးတြင္ဖြက္ကာ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းေခ်ာင္းၾကည့္မၾကည့္ တခ်က္ ၾကည့္လိုက္သည္။

ခင္သိန္းမ်က္ႏွာကို သူေကာင္းေကာင္းေတြ႕လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရဲတြတ္ေနသည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းကို လက္မေထာင္ျပသည္။ ခင္သိန္းက ေခါင္းခါသည္။ ဘာမွန္း မသိေသာ္လည္း ကိုကိုေလးလည္း ေခါင္းခါသည္။ ေနာက္ကိုကိုေလးက အန္တီမိုးကို လီးအမ်ိဳးမ်ိဳး စုပ္ခိုင္းသည္။ ကြင္းထုရင္း စုပ္သည့္နည္း၊ ကြင္းမထုဘဲ စုပ္သည့္နည္း၊ လက္လြတ္စုပ္သည့္နည္း၊ ပါးေစာင္ျဖင့္ စုပ္သည့္နည္း၊ လွ်ာနဲ႔ပင့္ေကာ္ကာ စုပ္သည့္နည္း၊ အာေခါင္စိုက္ေအာင္ စုပ္သည့္နည္း၊ ပါးစပ္အကုန္ဟ၍ စုပ္သည့္နည္း၊ တံေတြးမေထြးဘဲ စုပ္သည့္နည္း၊ လႁပြတ္ကို စုပ္သည့္နည္း၊ လီးျဖင့္ ပါးကို ႐ိုက္ကစားရင္း စုပ္သည့္နည္း၊ ကြင္းထုၿပီး လတံကို လ်က္သည့္နည္း စသျဖင့္ လီးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး စုပ္ခိုင္းသည္။ ေနာက္ ဖင္ခ်ည္းခ်ည္း ႏွစ္ခ်ီလိုးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ခ်ည္းခ်ည္း ႏွစ္ခ်ီလိုးသည္။ ဖင္ေကာ ေစာက္ဖုတ္ပါ ႏွစ္ခ်ီေလာက္ လိုးျပလိုက္သည္။ လိုးနည္းမ်ားကလည္း စုံေနေအာင္ လိုးျပသည္။ တစ္ခုမွ ႐ိုး႐ိုးမပါ။

ညေန မိုးခ်ဳပ္ခါနီးေတာ့ ခင္သိန္းကို သူစနည္းနာသည္။ “ၾကည့္ျဖစ္လိုက္လား” “အင္း” ခင္သိန္းက မ်က္ႏွာလြဲ၍ ေခါင္းညိတ္ေျဖသည္။ “နက္ဖန္ က်ေနာ္ ခင္သိန္းဆီ အလည္လာမယ္” “ငါ့ ငါ့မွာ ေယာက္်ားရွိတယ္” “ပိုက္ဆံ ၂ ေထာင္ေပးလိုက္ရင္ နင္ေယာက္်ား သုံးရက္ေလာက္ အိမ္ျပန္မလာေတာ့ဘူးမဟုတ္လား” “ငါ ေၾကာက္တယ္” “မေၾကာက္ပါနဲ႔ မမရယ္၊ ေနာက္က်ရင္လည္း က်ေနာ္ မမကို ပိုက္ဆံေပးပါ့မယ္” ခင္သိန္းမွာ ေတြေဝစြာ အိမ္ထဲဝင္သြားသည္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ခင္သိန္းေယာက္်ားကို ေတြ႕သည္။ သူက ပိုက္ဆုံး ငါးေထာင္ေပးလိုက္သည္။ “တစ္ပတ္စာ ေအးေဆးပဲကြ” “တစ္ပတ္ ျပန္မလာနဲ႔” “ဟုတ္ကဲ့” ခင္သိန္းေယာက္်ားမွ သူ႔အား ဟုတ္ကဲ့ဟု ေခါင္းညိတ္သျဖင့္ သူလန႔္သြားသည္။ သူ စြမ္းေနသလား။ သူက ကပၸိယကတုံးေဖာ္သည့္ စမေတြ အင္းေတြ အစြမ္းကို အကုန္ရေနသလား သူသံသယဝင္သြားသည္။

“ဒီမွာ ဖိုးေထာင္” “ဟင္ ဟုတ္ကဲ့” “ငါ ဘာေျပာတာလဲ” “တစ္ပတ္ အိမ္ျပန္မလာနဲ႔ တဲ့” “ဒီေတာ့ ခင္မ်ား ဘာလုပ္မလဲ” “ဟုတ္ကဲ့ နားေထာင္ပါ့မယ္” ခင္သိန္းေယာက္်ားဖိုးေထာင္မွာ သူ႔ေပးသည့္ ပိုက္ဆံေၾကာင့္ နားေထာင္သည္လား၊ သူ႔အစြမ္းေၾကာင့္လား သူမသိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ေကာင္းေတာ့ အေကာင္းသား။ ဖိုးေထာင္က သူ႔ေရွ႕တြင္ ကုတ္ကုတ္ေလး ထြက္သြားသည္။ ဦးေလးတို႔ အိမ္ထဲလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မေတြ႕ရ။ သူအသာေလး ခင္သိန္းတို႔ အိမ္ထဲ ခိုးဝင္လိုက္သည္။ အိမ္က ေသးေသးေလး ျဖစ္သည္။ အိမ္ထဲတြင္ မီးဖိုခန္း အိပ္ခန္းႏွင့္ ဧည့္ခန္းသုံးခန္းခြဲထားေသာ္လည္း တစ္ခန္း တစ္ခန္းမွာ ေသးေသးေလးမ်သာ ျဖစ္သည္။ ကိုကိုေလးက အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။ ခင္သိန္းသည္ သူမ၏ သုံးလသားအ႐ြယ္ သမီးေလးကို ပုခက္ထဲထည့္ကာ လြဲသိပ္ေနသည္။ ကိုကိုေလးက ပုခက္ထဲ ကေလးကို အသာလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

ကေလးက မနက္ေစာေစာစီးစီး အိပ္ေမာက်ေနသည္။ သူ ခင္သိန္းကို ပခုံးကေန ထရန္ေခၚလိုက္သည္။ ခင္သိန္း ထလာသည္။ ကိုကိုေလးမွာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အရပ္ကေလးနည္းနည္းရွည္ေနသည္။ အသက္ငယ္ေသာ္လည္း အရပ္က ၅ ေပ ၄ လက္မေလာက္ ရွိရာ ခင္သိန္းလို အရပ္ငါးေပသာ ရွိသည့္ မိန္းမအတြက္ သူ႔အတြက္ အသာေလးျဖစ္ေနသည္။ ခင္သိန္းက လိုက္ထရပ္လာေသာ္လည္း မ်က္ႏွာက ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ကိုကိုေလးမွာ သူ႔ေဆးအစြမ္းျဖင့္ ခင္စီ၊ စန္းစန္းေအးႏွင့္ အန္တီမိုးတို႔ကို လိုးခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ခုလို ေဆးစြမ္းမပါဘဲ ေငြအစြမ္းျဖင့္ မလိုးဖူးေသးရာ သူ႔အားေၾကာက္ေနေသာ ခင္သိန္းကို ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္သြားသည္။

သူ ခင္သိန္းႏြဳတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ခင္သိန္းမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျပန္နမ္းသည္။ သူ ခင္သိန္းကို ေသခ်ာၾကည့္သည္။ ခင္သိန္း မ်က္ႏွာလြဲသြားသည္။ ခင္သိန္းက တျဖည္းျဖည္း ဆုပ္ရင္း နံရံနားကပ္သြားသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ နံရံက အုတ္နံရံျဖစ္သည္။ ခင္သိန္းသည္ အရမ္းလွသည္။ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ အျမန္ထပ္က်ျခင္းမွာ သူမ အလွေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လင္စံေ႐ြး လင္ေခြးနဲ႔ညားခဲ့သည္ကေတာ့ သူမ၏ ကံၾကမၼာသာ ျဖစ္သည္။ အသားကေဖြးဆြတ္ေနသည္။ နဖူးေပၚမွ ဆံၿမိတ္ကေလးက မ်က္ခုံးေမြးေပၚတိတိတြင္ ျဖတ္ထားသည္။ က်န္သည့္ ဆံပင္ကို ေနာက္ကို ခ်ထားသည္။ သူမ၏ ဆံပင္က တင္ပါးေက်ာ္သည္။ ဆံပင္ကလည္း ေကာင္းသည္။ တင္ပါးအေက်ာ္တြင္ အတြင္းသို႔ ေကာ့ေနေသးသည္။ ယေန႔တြင္ ခင္သိန္းမွာ လက္ျပတ္ဝတ္ထားသည္။ အက်ႌက အျပာေရာင္။

အျပာေရာင္နဲ႔ ေဖြးႏုေနေသာ အသားအေရတို႔က လိုက္ဖက္လွသည္။ သြယ္လ်ေနေသာ လက္ေမာင္းကလည္း ကိုင္ရမ္းပစ္ခ်င္စရာေလး ျဖစ္သည္။ “ရွက္လို႔လား မမ” “အဲ အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔လားကြယ္” “မမကို ခ်စ္လို႔ပါ မမရယ္” “ခ်စ္ရင္ သနားရင္ မမကို မမကို အဲလို မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္” “မမ” “ေနာ္ ေနာ္လို႔” “မမ က်ေနာ္ေလ မမကို သနားလို႔ ခ်စ္လို႔ ခုလိုလုပ္တာ၊ မမရဲ႕အသက္ မမရဲ႕အ႐ြယ္ မမရဲ႕အလွ မမရဲ႕ဘဝကို ေဆးသမားလက္ထဲ ပုံအပ္ထားတယ္ ႏွေျမာစရာ မေကာင္းဘူးလား မမရယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ မမကို ခ်စ္ေပးမလို႔” ခင္သိန္း မ်က္ရည္က်လာသည္။ သူ႔လက္က ေျပာသာ ေျပာေနေသာ္လည္း ႏို႔ေပၚေရာက္ေနသည္။ ခင္သိန္းႏို႔က လုံးက်စ္ေနသည္။ တင္းရင္းေနသည္။ ကေလးအေမနဲ႔ပင္ မတူ။ ကေလးႏို႔တိုက္ေသာ္လည္း သူမေယာက္်ားမ်ားက သိပ္ကိုင္ခဲ့ပုံမရေခ်။ “မေန႔က က်ေနာ္ အန္တီမိုးကို လိုးေနတာ အစအဆုံးျမင္တယ္မလား” ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ရင္း ေမးသည္။ ခင္သိန္းက မ်က္ရည္စီးက်ေနသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။

ၾကည့္ရသည္မွာ အေတာ္ဝမ္းနည္းေနသည့္ပုံ ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာက မဲ့ေနသည္။ ေၾကာက္ဟန္လည္း ရွိသည္။ ၿပဳံးလည္း မၿပဳံး။ ၾကယ္သီးမ်ား အကုန္ျပဳတ္သြားသည္။ ရင္ဘတ္ကို အသာဖြင့္လိုက္သည္။ ေဘာ္လီျဖဴျဖဴေလးက သူမႏို႔ကို ဖုံးထားသည္။ သူက ေဘာ္လီကို အသာပင့္လိုက္သည္။ ခင္သိန္းက မ႐ုန္းေသာ္လည္း လက္ကို တစ္ဖက္ပခုံးဆီလွမ္းကိုင္ကာ လက္အပိုက္လိုက္ ႏို႔ကို ကာသည္။ ငိုေနသည့္ ခင္သိန္းမ်က္ႏွာကို သူစိုက္ၾကည့္သည္။ ခင္သိန္းလည္း သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္သည္။ သူလက္ကို အသာဖယ္သည္။ ခင္သိန္း မ႐ုန္းပဲ အသာတၾကည္ အဖယ္ခံသည္။ ခင္သိန္း၏ ႏို႔လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးက လွပစြာေပၚလာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းကပင္ မညိဳတညိဳေလး။ ႏို႔အုံကလည္း တင္းတင္းက်စ္က်စ္။ “အရမ္းလွတာပဲ မမရယ္” ဆံပင္ၾကားထဲ လက္သ်ိဳ၍ လည္ဂုတ္ကို ကိုင္သည္။ ခင္သိန္းမွာ မာေတာင့္မေနဘဲ သူ႔ေနာက္ လိုက္ပါလာသည္။ သူက ခင္သိန္းႏြဳတ္ခမ္းကို အသာနမ္းစုပ္သည္။ ခင္သိန္းႏြဳတ္ခမ္းမွာ အေသလိုက္ ပါလာသည္။ သူ နမ္းစုပ္ရင္း ခင္သိန္းႏို႔ကို ကိုင္သည္။ ႏို႔ကိုင္ေတာ့ ခင္သိန္း တခ်က္တြန႔္သည္။

ကိုကိုေလးမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက အလုပ္ၾကမ္း လုပ္လာသျဖင့္ လက္ကလည္း ႀကီးသလို ၾကမ္းလည္းၾကမ္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခင္သိန္းႏို႔က သူ႔လက္ထဲတြင္ တဆုပ္စာမ် ျဖစ္ေနသည္။ ကိုကိုေလးက ႏို႔ကို အသာပြတ္ကိုင္ရင္း မ်က္ရည္ျဖင့္ စိုေနေသာ ခင္သိန္းပါးျပင္ကို နမ္းသည္။ ခင္သိန္းမ်က္ရည္မ်ား ပိုက်လာသည္။ သူက ပါးကို တဖက္ၿပီး တဖက္နမ္းသည္။ “အို” ခင္သိန္းထမိန္ကို သူအသာခြၽတ္ခ်သည္။ ခင္သိန္းထမိန္က အိအိစက္စက္နဲ႔ ႏို႔နစ္ေရာင္ေလး ျဖစ္သည္။ သစ္႐ြက္လိုလို အ႐ြက္ႏုႏုေလးမ်ား အျပည့္ပါသည္။ ထမိန္က ၾကမ္းျပင္တြင္ ပုံက်သြားသည္။ ခင္သန္းက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမေပါင္ၾကားကို အုပ္သည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းကိုယ္လုံးကို လွည့္လိုက္သည္။ ဆံပင္က အိုးကိုအုပ္ထားသည္။ ခါးကေန ဆံပင္ကို အသာဖယ္လိုက္ၿပီး ဖြံထြားလွသည့္ ခင္သိန္းအိုးကို တစ္လုံးစီ ကိုင္သည္။ ခင္သိန္းအိုးမွာလည္း တင္းေနေသးသည္။

သူ႔လက္ၾကမ္းျဖင့္ ခင္သိန္းအိုးကို ဆုပ္ညစ္သည္။ ခင္သိန္းသည္ နံရံတြင္ ကပ္ေန၍ ေရွာင္မရ။ သို႔ေသာ္လည္း သူမရေအာင္ ေရွာင္ရွာသည္။ ကိုကိုေလးကလည္း ခါးကေန ဖက္ကာ အိုးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ကိုင္သည္။ ေနာက္ကေန အကိုင္ခံရရာ ခင္သိန္းက ေရွာင္ခ်င္သည္။ ကိုကိုေလးက အိုးကိုင္ရင္း ျပန္ဆြဲလွည့္သည္။ ခင္သိန္း ျပန္လွည့္လာသည္။ ထိုအခါ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းႏို႔ကို စို႔သည္။ “မမ” “အင့္ အင့္” “မေကာင္းလို႔လားဟင္” ခင္သိန္း မေျဖပါ။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းေစာက္ဖုတ္ကို စပင္ဒါေပၚကေန ႏႈိက္သည္။ ခင္သိန္းမွာေပါင္ခ်င္း ထပ္လိုက္သည္။ လက္ျဖင့္လည္း ကိုကိုေလးလက္ကို ဆြဲဖယ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုကိုေလးကလည္း ေစာက္ဖုတ္ကို ရေအာင္ႏႈိက္သည္။

ခင္သိန္းက သူႏႈိက္ေနသည့္ လက္ၾကားထဲသို႔ သူမလက္ကို ထိုးထည့္ကာ သူ႔လက္ကို ဖယ္သည္။ သူက ႏို႔ကို စို႔ရင္း ႏႈိက္သည္။ ခင္သိန္းဖယ္ေသာ္လည္း သူလည္း ရေအာင္ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္သည္။ မိန္းကေလးတေယာက္ ေယာက္်ားက ေဆးသမားျဖစ္၍ ကေလးေမြးၿပီးကတည္းက သုံးလေလာက္ ေစာက္ဖုတ္ကို အထိမခံခဲ့ရသျဖင့္ ခုလို ကိုကိုေလးက ကိုင္ေပးေတာ့ စိတ္က ပါလာသလိုလို ျဖစ္လာသည္။ ဒူးေတြက မခိုင္ေတာ့။ ကိုကိုေလးက အလိုက္သိသည္။ သူမကို ကုတင္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ ပက္လက္ မဟုတ္။ အကုန္းလိုက္။ ခင္သိန္းက ေခါင္းစိုက္ခ်၍ ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ကာ ကုတင္ေပၚအိပ္သည္။

ကိုကိုေလးက ပင္တီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ခင္သိန္းအိုးကို စုပ္နမ္းသည္။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္၏ မိန္းမ၊ ကေလးတေယာက္၏ အေမျဖစ္ေသာ္လည္း အိုးကေတာ့ တင္းေနေသးသည္။ “အု အို႔ အု အ အ” ကိုကိုေလးက ေစာက္ေမြးမည္းမည္းျဖင့္ ၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို ေနာက္ကေန လ်က္လိုက္သည္။ ခင္သိန္းမွာ တစ္ခါမွ ေစာက္ဖုတ္ကို အလ်က္မခံဖူးရာ ေတာ္ေတာ္ေနရခက္သြားသည္။ ကိုကိုေလးက ဖင္ကို ေသခ်ာၿဖဲ၍ ေစာက္ဖုတ္ကို အထက္ေအာက္ လ်က္သည္။ ခင္သိန္းမွာ သူ႔အား ႐ုန္းေနေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့။ ေဖာင္းအိကာ သက္ေသျပေနသည္။ မိန္းမတို႔ဣေျႏၵေ႐ြေပးလို႔မရ ဆိုသည့္အတိုင္း ခင္သိန္းကိုယ္၏ ဆႏၵက မေနႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း စိတ္၏ ဆႏၵကမူ ျငင္းခ်င္ေနေသးပုံ ရသည္။ သူလ်က္ေနရင္းတန္းလန္း ခင္သိန္းက လက္ျဖင့္ လွမ္းပိတ္သည္။

ခင္သိန္း၏ သြယ္လ်ေသာ လက္ေခ်ာင္းကို သူ အသာဖယ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကို ဆက္လ်က္ေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ နည္းနည္းညိဳသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လွသည္။ “အဲလို မလုပ္နဲ႔ ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္” ခင္သိန္းက ေစာက္ဖုတ္ အလ်က္ခံရေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္ဟန္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျငင္းခ်င္သည္။ ေကာင္းေနသျဖင့္လည္း မျငင္းခ်င္သလို ျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ လက္ျဖင့္လွမ္းပိတ္သည္။ လွမ္းပိတ္ေသာလက္ကို ဖယ္ေတာ့ အသာတၾကည္ အဖယ္ခံသည္။ ခင္သိန္းမွာ ဖီးလ္လြန္းသျဖင့္ ေဘးတိုက္ လဲက်သည္။ ေဘးတိုက္လဲက်ေတာ့ အကုန္မခြၽတ္ရေသးသည့္ ပင္တီကို အကုန္ခြၽတ္လိုက္သည္။ ခင္သိန္း နည္းနည္းကန္ရင္း ႐ုန္းသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူက ေပါင္ၾကားထဲ ေနသည္။ ခင္သိန္းက ေစာက္ဖုတ္ကို လက္နဲ႔အုပ္သည္။ သူက လက္ကို ဖယ္လိုက္သည္။ လက္ကို ကိုင္ထားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးသည္။

ခင္သိန္းမွာ ေခါင္းခါရင္း ျငင္းရင္း ေစာက္ဖုတ္လ်က္သည္ကို ဖီးလ္သည္။ ခင္သိန္းေအာ္သည္။ သူလည္း ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာျဖင့္ ထိုးေမြသည္။ ခင္သိန္းမွာ ေကာ့တက္ေနသည္။ ေခြၽးမ်ားလည္း ျပန္ေနသည္။ ဘယ္ညာလူးလွိမ့္သည္။ လက္ကို ျပန္ဆုပ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို မအုပ္ႏိုင္။ မ်က္ႏွာကို အုပ္သည္။ သူက ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေကာင္းေကာင္းဆြဲကား၍ ေစာက္ဖုတ္ကို စုပ္ေပးသည္။ ႏြဳတ္ခမ္းျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏြဳတ္ခမ္းဝကို ေတ့ၿပီး လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို ကလိသည္။ “အေမ့ အိုး အင့္ အ မ အမေလး အေမ့ အ အ ေအာ အင့္ အ” ခင္သိန္း အစုံေအာ္သည္။ ကိုကိုေလးက အေပၚနည္းနည္းတက္ကာ ႏြဳတ္ခမ္းကို နမ္းသည္။ သည္တႀကိမ္ ခင္သိန္း ျပန္နမ္းသည္။ သူလက္တဖက္ကို အဖုတ္အား ကလိရင္း ခင္သိန္းႏြဳတ္ခမ္းကို နမ္းသည္။

ခင္သိန္းမွာ ေစာက္ဖုတ္ အပြတ္ခံရသျဖင့္ နာကာ အနမ္းမခံႏိုင္ေတာ့။ ကိုကိုေလးကလည္း ခင္သိန္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္သည္။ လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ ထည့္ကာ ေမြသည္။ ခင္သိန္းမွာ ပါးစပ္မပိတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ညည္းသည္။ ခင္သိန္းပါးမွာ မ်က္ရည္အစား ေခြၽးေစးမ်ားျဖစ္ေနသည္။ ခင္သိန္းလည္တိုင္မွ အေၾကာေတြလည္း တင္းေနသည္။ သူလည္တိုင္ကို နမ္းရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို မျပတ္တမ္းႏႈိက္ေပးသည္။ ခင္သိန္းမွာ တဖက္လွည့္ေနသည္။ သူက ခင္သိန္းေစာက္ဖုတ္ကို ေတာက္ေလ်ာက္ဆက္ႏႈိက္သည္။ ခင္သိန္းအလွကိုလည္း ေငးၾကည့္သည္။ “အ” သူ႔လက္ခလယ္ကို ေစာက္ဖုတ္ထဲထည့္သည္။ ခင္သိန္းေအာ္သည္။

လက္ခလယ္ပင္ ခင္သိန္း မခံႏိုင္ေတာ့။ သူ ခင္သိန္းကို ဆြဲထူၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ခလယ္ျဖင့္ ႏႈိက္ေပးသည္။ ခင္သိန္းက ရွက္ေနဟန္ရွိသည္။ သူက လက္ခလယ္ကို ခင္သိန္းအား ျပသည္။ ခင္သိန္းက မ်က္ႏွာလြဲသည္။ “မမ ေစာက္ရည္ေတြ ေတာ္ေတာ္႐ြဲေနၿပီေနာ္” သူ႔လက္တြင္ စိုလက္ေနေသာ ေစာက္ရည္မ်ားကို ျပသည္။ ခင္သိန္းက မ်က္လုံးမွိတ္သည္။ သူဆက္ႏႈိက္သည္။ ခင္သိန္းက လက္ေထာက္၍ ေခါင္းေမာ့ကာ ေအာ္ညည္းသည္။ ခင္သိန္း ပါးစပ္မပိတ္ႏိုင္။ ခင္သိန္းဗိုက္ႂကြက္သားေတြလည္း တုန္ေနသည္။ ခင္သိန္းေပါင္ေတြလည္း ေနရာခဏခဏ ေ႐ြ႕လာသည္။ ေျခမေတြလည္း ကုတ္လာသည္။ ေခါင္းေတြလည္း ေမာ့လိုက္ ညိတ္လိုက္ ေဘးေစာင္းလိုက္ ျဖစ္လာသည္။ ခင္သိန္း ေအာ္သံ ပိုက်ယ္လာသည္။ ေနာက္ ခါးမ်ားေကာ့လာသည္။ ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားရင္း ပါးကို နမ္းသည္။ လက္တဖက္က ႏို႔ကို ကိုင္ေပးသည္။

ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း ပုံမွန္ႏႈိက္ေပးသည္။ ခင္သိန္း မွိန္းက်လာသည္။ အသက္႐ြဴသံေတြ က်ယ္လာသည္။ ေမာလည္း ေမာလာသည္။ “အ အ အိ အ အိ အ” ခင္သိန္းေပါင္တံေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ခါးမ်ားေကာ့သြားသည္။ တင္ပါးမ်ား က်ဳံ႕သြားသည္။ ကိုကိုေလးလက္မ်ားလည္း စိုသြားသည္။ ခင္သိန္း ေမာေနသည္။ သူမ ၿပီးသြားေခ်ၿပီ။ ခင္သိန္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန ကုန္းထသည္။ သူအက်ႌမ်ားအကုန္ခြၽတ္သည္။ ေဘာင္းဘီခြၽတ္သည္။ ခင္သိန္းက ထိုင္ရင္း ကုတင္ေပၚ ရပ္ေနေသာ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူလီးကို အသာျပလိုက္သည္။ ခင္သိန္း ေခါင္းငုံ႔သည္။ “မမ မေန႔က လီးစုပ္နည္းေတြ အကုန္ၾကည့္လား” ခင္သိန္းသည္ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ပါးစပ္ကိုအုပ္ထားသည္။ သူေမးသည္ကိုလည္း ျပန္မေျဖ။

“အရင္က လီးစုပ္ဖူးလား” ခင္သိန္းေခါင္းငုံ႔သည္။ သူက ခင္သိန္းလက္ကို အသာယူလိုက္သည္။ လက္သည္းနီဆိုးထားသည့္ ခင္သိန္းလက္ ျဖဴသြယ္သြယ္ေလးမွာ အလြန္လွသည္။ သူ႔လီးေပၚတင္လိုက္သည္။ ခင္သိန္း ကြင္းစတိုက္ေပးသည္။ ခင္သိန္းမွာ ဖြဖြေလးကိုင္၍ ကြင္းတိုက္သည္။ ခင္သိန္းက ေခါင္းကိုေတာ့ ငုံ႔ထားဆဲ။ သူက ခင္သိန္းေမးေစ့ကို အသာဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ ခင္သိန္းေမာ့လာသည္။ လီးကို နည္းနည္းကပ္လိုက္သည္။ ခင္သိန္း အသာ ပါးစပ္ ဟသည္။ လီးကို ထိပ္ေလး စစုပ္သည္။ စုပ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဆုပ္သည္။ ဆံပင္မ်ားလည္း ဖြာက်ေနသည္။

သူက ဆံပင္မ်ားကို အသာဖယ္လိုက္သည္။ “မေၾကာက္ပါနဲ႔ မမရဲ႕” ခင္သိန္းသည္ နည္းနည္းေရွ႕တိုးကာ မ်က္ႏွာကို ေမာ့သည္။ လီးထိပ္ကို စုပ္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ ပါးစပ္ကို အသာဟ၍ လီးထိပ္ကို စုပ္သည္။ လီးကို အေသကိုင္ထားသည္။ ကြင္းမတိုက္ေသး။ လီးထိပ္ကိုသာ စုပ္ေနသည္။ စုပ္ရင္း ေမာလာသည္ထင္သည္။ ခဏထုတ္၍ အေမာေျဖသည္။ ၿပီးလ်င္ ကြင္းတိုက္၍ စုပ္သည္။ လီးကို ကြင္းတိုက္သည္။ ထိပ္ကို စုပ္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကြင္းတိုက္ရင္း လီးကိုလည္း ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းတိုက္ေပးကာ စုပ္သည္။ လက္ေကာ ပါးစပ္ျဖင့္ပါ ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ သူက လက္ကို အသာဖယ္လိုက္သည္။ ခင္သိန္း ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ ခင္သိန္းမွာ တစ္ခါမွ လုပ္ဖူးဟန္ မရွိ။ ေခ်ာင္းခဏခဏ ဆိုးသည္။ လ်ာရည္ေတြလည္း ျပည့္ေနသည္။ ေဘးကို လ်ာရည္ေတြ စီးက်သည္။ ပါးစပ္အစြမ္းကုန္ ဟကာ လီးကို အဆုံးထိစုပ္ရင္း ကြင္းတိုက္သည္။

“ေပါက္” သူလီးကို အသာဆြဲထုတ္ၾကည့္သည္။ ခင္သိန္းက လီးကို ဆြဲကိုင္ကာ ဆက္စုပ္သည္။ လီးကို လက္ျဖင့္ ကြင္းထုရင္း ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းထုကာ စုပ္သည္။ ကိုကိုေလးက အသာၿငိမ္ေနသည္။ ခင္သိန္းက အာေခါင္စိုက္ေအာင္ စုပ္သည္။ သူ ခင္သိန္းေမးေစ့ကို ကိုင္၍ ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။ ခင္သိန္းပါးကို ေလးငါးေျခာက္ခ်က္ေလာက္ ပုတ္လိုက္သည္။ “ေကာင္းလား မမခင္သိန္း” “အင္း” “စုပ္လို႔ေကာင္းလား” “ေကာင္း ေကာင္းတယ္” “ထပ္စုပ္မလား” “လီးကိုင္ၿပီး မမပါးကို အားရေအာင္ အရင္ပုတ္ကစားလိုက္ဦး” သူေျပာသည့္အတိုင္း ခင္သိန္းလုပ္သည္။ အစတုန္းကေတာ့ ျငင္းခ်င္ေနေသာ္လည္း ခင္သိန္းတေယာက္ လီးအရသာေတြ႕ေလၿပီ။ ထပ္၍ လီးကို စုပ္သည္။ သူထိုင္ခ်လိုက္သည္။

ခင္သိန္းပါးစပ္က လ်ာရည္မ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနသည္။ ႏြဳတ္ခမ္းေတြလည္း တုန္ေနသည္။ သူက ခင္သိန္းပါးစပ္ကို စုပ္လိုက္သည္။ တံေတြးမ်ားလည္း စုပ္ကာ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ “မမ ဆီမွာ အပ်ိဳစင္ျဖစ္ေနေသးတဲ့ ေနရာရွိတယ္” “နင္ ဟို ဟို” ခင္သိန္း ဆက္မေျပာပါ။ သူလည္း အသာေစာင့္ေနသည္။ “ဟို” ခင္သိန္း မေျပာမခ်င္း သူေစာင့္သည္။ “ဖင္လိုးမလို႔လား” “အင္းေပါ့” “ငါ ေၾကာက္တယ္ နင္ နင့္ နင့္လီးက အ အႀကီးႀကီး” “ေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူးကြာ၊ ၿပီးရင္ ဖင္ခံရတဲ့အရသာကို နင္ေကာင္းေကာင္း သိသြားမွာပါ” ခင္သိန္းမွာ ျငင္းမရမွန္း သိသြားသည္။ ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ကိုကိုေလးဖင္ကို တံေတြးေထြးခ်၍ စိုေအာင္လုပ္သည္။ ၿပီးလ်င္ လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္သည္။ ၿပီးလ်င္ ေဆာင့္လိုးသည္။

ခင္သိန္းမွာ ပါးစပ္ပိတ္၍ ေအာ္သည္။ သူလည္း ခင္သိန္းခါးကို ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္လိုးသည္။ ဖင္မခံဖူးေသာ ခင္သိန္းတေယာက္ ထူးဆန္းသည့္ အရသာေၾကာင့္ ေစာက္ရည္မ်ားထြက္ကာ ၿပီးသြားရျပန္သည္။ ၿပီးတုန္းခဏ သူမ တုန္ရီေနသည္မို႔ ကိုကိုေလး လီးခဏထုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖင္ျပန္လိုးသည္။ မိနစ္သုံးဆယ္ေက်ာ္ၾကာသည္။ ခင္သိန္းတေယာက္ လက္မေထာက္ႏိုင္ေတာ့။ ဒူးလည္း ၫြတ္က်လာသည္။ ကိုကိုေလးက ခဏနားကာ ခင္သိန္းကို ဆြဲထူ၍ ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းသည္။ ၿပီးလ်င္ ဖင္ျပန္လိုးသည္။ မိနစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ထပ္ၾကာျပန္သည္။ ခင္သိန္းတေယာက္ ထပ္ၿပီးသျဖင့္ ကိုယ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ထိုအခါ ကိုကိုေလးကလည္း ဖင္ထဲလီးမထုတ္ေသးဘဲ လဲက်သြားေသာ ခင္သိန္းဖင္ကို ဆက္လိုးကာ ဖင္ထဲ ၿပီးထည့္လိုက္သည္။

“အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” ကေလးငိုလာသည္။ ခင္သိန္းသည္ ဖင္ထဲၿပီးထည့္ခံရေသာ္လည္း သမီးေလးငိုေတာ့ မေနႏိုင္ဘဲ ထသည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းအတြက္ ထမင္းခ်က္ေပးသည္။ သူက ဒါမ်ိဳးကြၽမ္းၿပီးသားမို႔ ျမန္သည္။ ထမင္းက်က္ၿပီးသည့္ေနာက္ ခင္သိန္းလည္း ကေလးႏို႔တိုက္ၿပီးသြားသည္။ သူက ထမင္းအတူ စားဖို႔ေခၚကာ ထမင္းအတူစားသည္။ ထမင္းစားၿပီး ခဏနားသည္။ ၿပီးေနာက္ ခင္သိန္းထံသြားၿပီး ပါးကို သပ္သည္။ ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ခင္သိန္းမွာ လ်ာထုတ္ေပးတတ္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ သူနဲ႔ လ်ာခ်င္း စုပ္သည္။ ေနာက္ ခင္သိန္းႏို႔ကို သူေတာင္းစို႔သည္။ “မမ ခင္သိန္း” “ဟင္” “ႏို႔နည္းနည္းေသာက္ခ်င္တယ္” ေျပာလည္းေျပာ ခင္သိန္းအက်ႌကို ခြၽတ္ကာ ခင္သိန္းႏို႔ကို စို႔သည္။ ၿပီးေနာက္ ခင္သိန္းက ခုနကလို အမ်ိဳးမ်ိဳးက်ဴသည္။ က်ဴရင္း ခင္သိန္းကို အားယားေမာက္ခိုင္းသည္။ ၿပီးလ်င္ ဖင္ကိုေကာ့ခိုင္းသည္။ ခင္သိန္းလည္း အားယားေမွာက္ကာ ဖင္ေကာ့ေပးသည္။ ကိုကိုေလးက ေနာက္ကေန ဖင္ၾကားထဲ ဝင္သည္။ လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖင္ေပါက္ထဲထည့္သည္။

လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖင္ကို လိုးေပးသည္။ ၿပီးလ်င္ ႐ုတ္တရက္ဆြဲထုတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္ကာ လ်က္ေပးသည္။ ခင္သိန္းမွာ ခုနကလည္း ဖင္အလိုးခံထားရသည္။ ခုလည္း ဖင္ထပ္အလ်က္ခံရျပန္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခင္သိန္းမွာ ဖီးလ္လာေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္လည္း ယားေနသည္။ ခင္သိန္းက လက္တဖက္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္သည္။ ကိုကိုေလးက သူမအိုးကို ၿဖဲကာ ဖင္ကို လ်ာျဖင့္ ထည့္ကာ ကလိသည္။ ခင္သိန္းမွာ ဖင္ကို စူေနေအာင္ စူေပးသည္။ ကိုကိုေလးကလည္း ဖင္ကို လ်ာျဖင့္ လိပ္သည္။ ခေလာက္သည္။ “အိ အု အိခ်ာ ရွိ ရွီ ရွီ ရွီး အု” ခင္သိန္းကလည္း မ်ိဳးစုံေအာင္ ေအာ္သည္။ “အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” “အ အိ က က အ ကေလး အေလး အ အက ကေလးႏိုးၿပီ” ခင္သိန္း ကုန္းထသည္။ ပုခက္ထဲမွ ကေလးကို ခ်ီသည္။ ခင္သိန္းမွာ ထမိန္မပါေသာ္လည္း ခုထိ အေပၚအက်ႌကေတာ့ မခြၽတ္ရေသးေပ။

ခင္သိန္းက ကေလးကို ပုခက္ထဲကေန ေခၚထုတ္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႕လိုက္သည္။ ခင္သိန္းကေလးကို ႏို႔တိုက္သည္။ ကေလးက ႏို႔မစို႔။ အိပ္ေရးဝ၍ ထလာျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္စိေလးပြင့္ေနသည္။ ခင္သိန္းက ကေလးကို ဘယ္ညာယိမ္းကာ သိပ္သည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းေဘးတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ သူ႔လီးကို ခင္သိန္းပါးကို ထိုးသည္။ ခင္သိန္း ေခါင္းခါသည္။ သူကလည္း ရေအာင္ခင္သိန္း မ်က္ႏွာကို ေဘးတိုက္ ဆြဲလွည့္သည္။ ခင္သိန္းမွာ ကေလးတဖက္ေပြ႕ရင္း ကိုကိုေလးလီးကို စုပ္ရသည္။ ကိုကိုေလးကလည္း ႐ိုး႐ိုးထည့္ထား႐ုံမက ပါးစပ္ကို နည္းနည္းလိုးသည္။ ခင္သိန္းမ်က္ႏွာကိုလည္း ေမာ့ေနေအာင္ ဆံပင္ကိုဆြဲသည္။ ခင္သိန္း ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ေနသည္။ အႏွီးထုပ္ထဲက ကေလးကို တဖက္က ေပြ႕ရင္း တဖက္က သူ႔ေပါင္ကို တြန္းထုတ္သည္။

သူကလည္း အတြန္းထုတ္မခံဘဲ လီးကို ခင္သိန္းပါးစပ္ထဲ ရေအာင္ထည့္ထားရင္း ခင္သိန္းလက္ကို ဖယ္သည္။ ခင္သိန္းက ကေလးကို ယိမ္းကာ ေခ်ာ့သိပ္သည္။ ကိုကိုေလးက ပါးစပ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုးသည္။ ခင္သိန္းက သူ႔ကို မ်က္လုံးျပဴးကာ ၾကည့္သည္။ “မ အု အု မု အု လုပ္ လုပါန လုပ္ မလုပ္ပါနဲ႔” ခင္သိန္းက စကားရေအာင္ ေျပာသည္။ ကေလးကို ဖက္ရင္း တဖက္ကလည္း သူ႔ကို ထုသည္။ ခင္သိန္းသည္ ပါးစပ္ထဲလီးကို ရေအာင္ေထြးထုတ္သည္။ ကိုကိုေလးကလည္း ရေအာင္ထည့္သည္။ ခင္သိန္းက ပါးစပ္ပိတ္ထားသည္။ ကိုကိုေလးက ပါးစပ္ဖ်ားေပၚတြင္ လီးကို တင္ထားသည္။ ခင္သိန္းေရွာင္ေသာ္လည္း မရမက ခင္သိန္းပါးစပ္ေပၚလီးတင္ထားသည္။ ၾကာလာေတာ့ ခင္သိန္း မေနႏိုင္ဘဲ ပါးစပ္ဖြင့္ေပးရသည္။ ခင္သိန္းမွာ နဖူးေၾကာေတြ တြန႔္ေနေအာင္ ေအာင့္ခံသည္။ ခင္သိန္းပါးစပ္ထဲ လီးဝင္သည္ႏွင့္ ကိုကိုေလးက ပါးေစာင္ကို ထိုးသည္။ ေခါင္းကို အသာေစာင္းငဲ့ကိုင္ၿပီးေနာက္ ပါးေစာင္ကို ထိုးကစား၍ လီးကို ထုတ္သည္။ ခင္သိန္းမွာ သူလုပ္သမ်ကို ေခါင္းခါညင္းသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ကိုကိုေလးက ကေလးတဖက္နဲ႔ ခင္သိန္းပါးစပ္ကို ရေအာင္လိုးကစားသည္။ “အင့္ အင့္ ဟ္ ဟင့္ အင္ ဟင့္အင္း အင္း ဟင့္အင္း” ကိုကိုေလးက ေဘးတြင္ထိုင္ခ်၍ ခင္သိန္းပါးကို နမ္းသည္။ ပါးစပ္ကို စုပ္သည္။ ကေလးကလည္း ခင္သိန္း ရင္ခြင္ထဲတြင္ ၿငိမ္ေနသည္။ သူက ဒူးတုတ္ထားေသာ ခင္သိန္းေပါင္ကို ပြတ္သည္။ ပြတ္ရင္း ခင္သိန္းေပါင္ၾကားထဲ ႏႈိက္သည္။ ခင္သိန္းက အံႀကိတ္၍ ျငင္းသည္။ သူကလည္းမရ။ ေမြးကင္းစ ကေလးကို ဖက္ထားၿပီး သူ႔အား ျငင္းေနေသာ ခင္သိန္းကို ခုလို လုပ္ရတာ ေက်နပ္အားရမိသည္။ ေက်နပ္႐ုံမက အားရသည့္အဆင့္ထိ ေရာက္သည္။ “မမခင္သိန္း” “မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔” ခင္သိန္းက သူ႔အားတြန္းထုတ္သည္။ သူ႔လက္ကို တြန္းသည္။ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းသည္။ သူကလည္း မရ ခင္သိန္းကို ေနာက္ကေန ဖက္သည္။ ေပါင္ၾကားကို ႏႈိက္သည္။ ၾကာေတာ့ ခင္သိန္း မေနႏိုင္။ ေပါင္နည္းနည္း ဟေပးသည္။

သူက ေစာက္ေစ့ကို ကလိသည္။ “အား ဟင့္ ဟား ဟင့္ အား အ” ခင္သိန္းမွာ ကေလးတဖက္က ေပြ႕ကာ ထိန္းရင္း ေစာက္စိကလိခံရသျဖင့္ မညည္းဘဲလည္း မေနႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းေရွ႕မွ ကုတင္ေအာက္ ဆင္းလိုက္သည္။ ခင္သိန္းေပါင္ တဖက္ကို ကုတင္ေအာက္ ခ်သည္။ ကိုကိုေလးသည္ ခင္သိန္းေပါင္ကို ပြတ္သပ္တက္သည္။ ဒူးကေန အထက္ကို နမ္းသည္။ ခင္သိန္းမွာ ကေလးကို တဖက္မွ သိပ္ရင္း အံႀကိတ္ေနသည္။ ေခါင္းကိုလည္း တတြင္တြင္ခါေနသည္။ ကေလးကို ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းရင္း အံႀကိတ္ကာ ေခါင္းရမ္းသည္။ သူကလည္း ေပါင္တဖက္ကို ရေအာင္ဆြဲဟကာ ေပါင္ရင္းကို နမ္းသည္။ လ်ာျဖင့္ နည္းနည္းေလး ဟေနေသာ ေစာက္ေစ့ကို လ်က္သည္။ ကိုကိုေလး လ်ာေၾကာင့္ ခင္သိန္း တခ်က္ခ်က္ တုန္သြားသည္။

“အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” ခင္သိန္း ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။ ခင္သိန္းမွာ ေစာက္ရည္ထြက္သျဖင့္ တုန္သြားသည္။ ကေလးကို ခါလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ “အား” အားဆိုသည့္အသံကို တိုးတိုးေလး ညည္းသည္။ “ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ အား ကြၽတ္ကြၽတ္ အ” ကေလးကိုလည္း ေခ်ာ့သည္။ ကေလးက ျပန္တိတ္သြားသည္။ ကိုကိုေလးက ကေလးကို ေပြ႕ကာ ကုတင္ေပၚ ခ်လိုက္သည္။ ခင္သိန္းကိုလည္း ေပြ႕လိုက္သည္။ ကုတင္ေဘး မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းသည္။ ကေလးနား လက္ေထာက္၍ ကုန္းခိုင္းသည္။ ကေလးမ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ ခင္သိန္းမ်က္ႏွာ ေရာက္ေအာင္ လုပ္သည္။ ေနာက္ကေန ခါးကို ဆြဲေကာ့သည္။ ေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ၿပီးလ်င္ ေနာက္ကေနဖင္ကို လိုးသည္။ ခင္သိန္းဆံပင္မွာ ရွည္သျဖင့္ ေအာက္သို႔ တြဲက်ေနသည္။ သူက ဖင္ကိုလိုးရင္း ခင္သိန္းဆံပင္ကို ေနာက္သို႔ သပ္တင္သည္။

ခင္သိန္းက ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းခါသည္။ ခင္သိန္းေခါင္းခါေနေသာ္လည္း ကိုကိုေလးကေတာ့ ခင္သိန္းဖင္ထဲကို လီးကို တဆုံးထည့္သည္။ “အ……………….” ခင္သိန္းအသံတိုးတိုးကို အရွည္ႀကီးေအာ္သည္။ သူက လီးကို အဆုံးထိထည့္၍ စိမ္ထားၿပီး အသာေလး ေညာင့္သည္။ ခင္သိန္းမွာ ေခါင္းတြင္တြင္ခါရင္း ေနာက္ကို အံႀကိတ္၍ ၾကည့္သည္။ သူကလည္း ၿပဳံးျပသည္။ ဖင္ထဲအသာေဆာင့္ရင္း အိုးႀကီးကို ဆြဲဖြသည္။ အိုးႀကီးကို ညစ္သည္။ “အိ………….” ခင္သိန္းက သြားတင္းတင္းစိ၍ ညည္းသည္။ “ကေလးအိပ္ရင္ နင့္စိတ္ႀကိဳက္ခံေပးမယ္ ခုေတာ့ ခဏေအာင့္ထားေပးပါဦးဟာ” ကိုကိုေလးက ေခါင္းခါသည္။ “နင္ ေအာင့္ထားလို႔လား မသိဘူး၊ နင့္ဖင္ကို လိုးရတာ စီးၾကပ္ၿပီး တထစ္ၿပီးတထစ္ ငါ့လီးကို စုပ္ေနသလိုပဲ” ကိုကိုေလး ေခါင္းမာသည္။ ခင္သိန္းညင္းေသာ္လည္း ခင္သိန္းကို ရေအာင္လိုးသည္။ “အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ” ကေလးက မိခင္ရင္ခြင္ထဲ မဟုတ္တာ ၾကာသျဖင့္ ငိုသည္။ ခင္သိန္းက ခေလးကို ေကာက္ေပြ႕လိုက္သည္။ သူကလည္း ဖင္ထဲကေန လီးကို ထုတ္မေပးပါ။

ခင္သိန္း မတ္တပ္ရပ္သည္။ သူလည္း ခင္သိန္းဖင္ထဲကေန လီးကြၽတ္မထြက္ေအာင္ ေကာ့သည္။ ေကာ့ရင္း ကြၽတ္ခါနီးလာသျဖင့္ ခင္သိန္းခါးကို ဖက္ထားသည္။ ခင္သိန္းက ကေလးကို စံသည္။ လက္ထဲထည့္၍ ေခ်ာ့သိပ္သည္။ “အိုကေလးရယ္ အိပ္ပါေတာ့ ေရာင္နီလာလွေပါ့ မိတၳီလာ ကန္ေတာ္ေအာက္က ဖားေကာက္ခဲ့ေလ” ခင္သိန္း ဘာသားေခ်ာ့ေတးေတြ ဆိုေနသည္မသိ။ သူကေတာ့ ခါးကို ဖက္ရင္း နည္းနည္းေဆာင့္လိုးသည္။ ကေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူက ခင္သိန္းခါးကို ဖက္ရင္ ကုတင္ေပၚ အိပ္ခ်လိုက္သည္။ ခင္သိန္းက ဖင္ထဲလီးအထည့္လိုက္ သူ႔ေပၚထိုင္ခ်သည္။ ခင္သိန္းက ကေလးကို ဆက္ေခ်ာ့ေနသည္။ “အိုကေလးရယ္ အိပ္ပါေတာ့ ေရာင္နီလာလွေပါ့ မိတၳီလာ ကန္ေတာ္ေအာက္က ဖားေကာက္ခဲ့ေလ” သားေခ်ာ့ေတးနဲ႔ သီခ်င္းနဲ႔မွားေနသည္။ သူနည္းနည္းေလး ေကာ့တက္ေပးသည္။ ခင္သိန္းကိုယ္မွာ ဖင္ကေန လီးမွ တြန္းတက္ေသာေၾကာင့္ လြဳပ္ခါေနရသည္။ သူက ေအာက္ကေန ေဆာင့္တက္သည္။

ေနာက္ကေန ဆံပင္ကို ကစားသည္။ ခင္သိန္းက ေရွ႕ကေန ကေလးကို ငုံ႔ၾကည့္၍ ေခ်ာ့ရင္း ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ သိပ္သည္။ “အ င့္ ဟင့္ အ အေမ့ အေမ့ သမီး သမီးကို ကယ္ပါဦး အေမ အေမရဲ႕” ခင္သိန္းငိုသည္။ “အင့္ င္ ဟင့္ အီး ႐ြတ္ ႐ြတ္ ႐ြတ္ အ အ ေမ ေမ ေမ အေမရဲ႕ ဟင့္” အိပ္ေနရာမွ ကိုကိုေလး ထသည္။ သူ႔လီးကေတာ့ ခင္သိန္းဖင္ထဲ စိမ္ထားဆဲ။ ခင္သိန္းမွာ ရင္ခြင္ထဲ သုံးလသား သမီးေလးကို သိပ္ေနရသည္က တဖက္ ဖင္ကို အလိုးခံေနရသည္ကတဖက္မို႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ မငိုရဲ။ ရႈိက္ကာ ရႈိက္ကာ အသံကို တိုးႏိုင္သမ် တိုးရင္း ငိုသည္။ ေနာက္သို႔ က်ေနေသာ ခင္သိန္း၏ ဆံပင္မ်ားကို စုရင္း ကိုကိုေလးက ဖက္သည္။ ခင္သိန္းက ရင္ခြင္ထဲ သမီးေလးကို ဖက္ထားရာ ခင္သိန္းဗိုက္သားေလာက္ကို ဖက္သည္။ ၿပီးလ်င္ ဆံပင္မ်ားကို သပ္၍ တဖက္ကို စုသည္။ ေနာက္ ခင္သိန္း၏ လည္ဂုတ္ကို နမ္းသည္။ ခင္သိန္း ႏြဳတ္ခမ္းကို ကိုက္သည္။ သမီးေလး မငိုေအာင္ သတိထားေခ်ာ့သည္။ ေနာက္က ကိုကိုေလးကလည္း အၿငိမ္မေန။ သူမဖင္ကို ကိုင္ကာ စေကာဝိုင္းသည္။ “အ…….. အ” ခင္သိန္းမွာ သမီးေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနေသာ္လည္း ဖင္ထဲလီးက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲေတာင္ေသာေၾကာင့္ နာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ယားေသးသည္။

ကိုကိုေလးက ဆံပင္ကို သပ္၍ လည္ဂုတ္ကို နမ္းစုပ္သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ကေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ကာစ ျဖစ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မညည္းရဲ။ အံႀကိတ္ကာ နာတာကို ေအာင့္ခံသည္။ “အူဝဲ အူဝဲ အူဝဲ အဲ……………….” ခင္သိန္းကိုယ္က လြဳပ္သြားေသာေၾကာင့္ ကေလးက ႏိုးသြားျပန္သည္။ အႏွီးစေလးကို ပုတ္ရင္း ကေလးကို ေခ်ာ့သည္။ ကိုကိုေလးကလည္း ေနာက္က နည္းနည္းေဆာင့္လာသည္။ ခင္သိန္းကိုယ္ကို ေပြ႕၍ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ဆြဲသည္။ ခင္သိန္းသည္ ကေလးကလည္း ငို၊ ေစာက္ဖုတ္ကလည္းယား၊ ဖင္ကလည္း ကိုကိုေလးလီးက ႀကီးသျဖင့္ နာသည္။ ဖင္ထဲ လီးတဆုံးဝင္ေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္က အယားမေျပ။ အားရပါးရ ေဆာင့္ခ်ပစ္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရင္ခြင္ထဲမွ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ၾကည့္ေနေသာ သမီးေလးက ရွိေသးသည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲ၍ ဖက္အိပ္လိုက္သည္။ သမီးေလးကို လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ေခါင္းအုံးလုပ္၍ အိပ္ခိုင္းရင္း ေပါင္တစ္ဖက္ကို နည္းနည္းႂကြေပးသည္။

ကိုကိုေလးက လီးကို အသာထုတ္သည္။ ကိုကိုေလးသည္ အသာထ၍ ခင္သိန္းအိုးကို ပြတ္သပ္ကစားသည္။ ၿပီးလ်င္ အသာနမ္းစုပ္သည္။ ခင္သိန္းမွာ ေျခမေတြ ကုတ္ေနသည္။ ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းကို ေအာက္ပိုင္း ပက္လက္ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲလွည့္သည္။ ေပါင္ကို နည္းနည္းဆြဲကားသည္။ ခင္သိန္းေစာက္ဖုတ္အက္ေၾကင္းအတိုင္း လက္ညိဳးဖ်ားျဖင့္ ကလိသည္။ ခင္သိန္းမွာ တအင့္အင့္ျဖစ္ေနသည္။ တခ်က္ခ်က္ တုန္တုန္သြားသည္။ ကိုကိုေလးက ေစာက္ဖုတ္ကို လက္တစ္ဆစ္ထည့္ကာ ကလိသည္။ ခင္သိန္းသည္ တုန္အီေနသည္။ ခင္သိန္းက လက္တဖက္ျဖင့္ ကိုကိုေလးလက္ကို ဆြဲဖယ္ကာ ေခါင္းခါသည္။ ကိုကိုေလးကလည္း မဖယ္။ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္လိုက္သည္။ “မမ ေစာက္ဖုတ္က အရမ္းလွတာပဲ” ကိုကိုေလးက ခင္သိန္းေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ၿဖဲၾကည့္သည္။ ခင္သိန္းမွာ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေနသည္။ ပါးစပ္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အသာပိတ္ရသည္။ ဗိုက္ကႂကြက္သားမ်ားလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ နဖူးေၾကာမ်ားလည္း တင္းေနသည္။

ကိုကိုေလးက သူမေစာက္ဖုတ္ကို ၿဖဲကာ အၾကာႀကီးၾကည့္ေနသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္က ေသးသည္။ ရွည္သည္။ ေစာက္ေမြးကလည္း ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ထူမေနပဲ ပါးပါးေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ေစ့ေလးမ်သာ ညိဳသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံးက ျဖဴသည္။ ေစာက္ေစ့မွာ အက္ေၾကာင္းအသာေလးသာ ေပၚသည္။ ကိုကိုေလးက လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ေစာက္စိကို ကေလာ္သည္။ ခင္သိန္းမွာ ႏြဳတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရသည္။ ကေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ လက္ေမာင္းမွ ကေလးကို အသာဖယ္လိုက္သည္။ ကေလးေခါင္းထဲ ေခါင္းအုံးအစပိုင္းထည့္ကာ သိပ္လိုက္သည္။ ကိုကိုေလးကို အသာထရန္ အခ်က္ျပသည္။ ကိုကိုေလးလက္ကိုဆြဲကာ ခင္သိန္းက ဧည့္ခန္းထဲေခၚသည္။ “ဘာလို႔ ခဏေလးေတာင္ မေအာင့္တာလဲ” ခင္သိန္းက အျပစ္တင္စကားဆိုသည္။ “ခ်စ္လို႔” “ဟြန႔္ သူမ်ားကေလးငိုေနတာကို” “ပိုလိုးလို႔ေကာင္းတယ္ေလ အဲအခ်ိန္”

“ယုတ္မာလိုက္တာ” “က်ေနာ္ ဆက္ၿပီး ယုတ္မာခ်င္ေသးတယ္ မမ” “ေတာ္ၿပီကြာ တခါၿပီးရင္ ျပန္ေတာ့” “တစ္ခါဆို နည္းနည္းေလးနည္းလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ လုပ္လိုက္ပါ မမ” “ေျပာမေနနဲ႔ နင္လုပ္လို႔ ငါ့ေစာက္ဖုတ္ ဘယ္ေလာက္ယားေနၿပီလဲ နင္သိလား” “လာေလ ဒါဆို အေပၚကေန ကိုယ္တိုင္ တက္ေဆာင့္ခ်ပလိုက္စမ္းပါ” ကိုကိုေလးက အနီးရွိ စားပြဲလိုလို ခုံကို သူ႔အေလးခ်ိန္ ခံႏိုင္ မခံႏိုင္ စမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေပါင္ကို နည္းနည္းကားလိုက္သည္။ ခင္သိန္းက သူ႔ကို ေက်ာေပး၍ သူ႔ေပါင္ကို ခြကာ ထိုင္ခ်သည္။ လီးကို ကိုင္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲထည့္သည္။ ၿပီးလ်င္ လက္ကို ေနာက္သို႔ေထာက္ကာ ေဆာင့္ခ်သည္။

သူက ခင္သိန္းေပါင္ရင္းကို ကိုင္ထားေပးသည္။ ခင္သိန္းက ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ နဖူးေပၚက ဆံႏြယ္မ်ားကို ေခါင္းခါကာ ေနာက္သို႔ခ်ရင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ သူက ခင္သိန္းေပါင္ရင္းကေန မတင္ေပးသည္။ ခင္သိန္းက လီးတဆုံးေဆာင့္ခ်သည္။ ခင္သိန္းသည္ သူမေစာက္ဖုတ္ အေပၚပိုင္းကို ပြတ္သပ္ရင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ ေစာက္ဖုတ္တဖက္ပြတ္လိုက္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ လုပ္သည္။ ခင္သိန္းသည္ သူမႏို႔ကိုလည္း ျပန္ပြတ္သပ္သည္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ခင္သိန္းေမာသြားသည္။ ေအာက္ဆင္းကာ သူ႔လီးကို စုပ္သည္။ သူက ကားယားခြေပးထားသည္။ ခင္သိန္းက လီးကိုေအာက္ကေန ပင့္ကိုင္ကာ လ်က္သည္။ “ေစာက္ဖုတ္ပဲ လိုးေပးေနာ္” ကိုကိုေလး ေခါင္းညိတ္သည္။ ေနရာေျပာင္းသည္။ ခင္သိန္းက ခုံေပၚ ေပါင္တဖက္တင္သည္။ တဖက္ကို ေအာက္ခ်သည္။ ကုန္းေပးသည္။ လက္တဖက္ျဖင့္ အိုးတျခမ္းကို မတင္ထားသည္။

သူက အသာရပ္၍ ေနာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထည့္ကာ လိုးသည္။ ခင္သိန္းက ေနာက္ျပန္ၾကည့္သည္။ သူက ခင္သိန္းေပါင္ကို တဖက္ ပခုံးကို တဖက္ကိုင္ကာ လိုးသည္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အ အ အိ အ အ အိ အိ အိ အ အ” ခင္သိန္း ေအာ္ညည္းသည္။ သူလည္း နားမေနဘဲ ေတာက္ေလ်ာက္လိုးသည္။ လိုးရင္း ခင္သိန္းဆံပင္ကို သပ္ကစားသည္။ ၿပီးလ်င္ ငုံ႔နမ္းသည္။ ဆက္တိုက္ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးမထုတ္စတမ္းလိုးသည္။ လိုးရင္း ခင္သိန္းၿပီးသြားသည္။ ေစာက္ရည္ပူပူမ်ား သူ႔လီးတြင္ ႐ြဲနစ္သြားသည္။ ကိုကိုေလးက လီးကို ခဏစိမ္ထားရင္း ခင္သိန္းအားနည္းနည္းျပန္ရွိေအာင္ ေစာင့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခင္သိန္းဖင္ကို ဆက္လိုးသည္။ သူ ဖင္ကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လိုးၿပီး အိုးေပၚ လရည္ကို လြတ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ “အား အား အား ေကာင္းလိုက္တာ” “လူဆိုး သူမ်ားကို ႏြဳံးခ်ိသြားတာပဲ” တေန႔သ၌ ကိုကိုေလးသည္ မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံစည္ခ်င္ေလာက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသေၾကာင္း ႀကံစည္မြဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကိုကိုေလးသည္ ေသမင္းက မေခၚဘဲ ကပၸိယကတုံးေခၚရာပါခဲ့သည္။

ကပၸိယကတုံး ရွိစဥ္ကာလက ခင္စီနဲ႔ စန္းစန္းေအးကို တဝႀကီးလိုးခဲ့သလို လိုးနည္းမ်ားလည္း ေကာင္းေကာင္းသင္ခဲ့သည္။ အန္တီႀကီးသုံးေယာက္ကိုေတာ့ တခါလိုးခဲ့ရေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ ကပၸိယကတုံးက ႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားသည္။ ထိုအခါ ကိုကိုေလးက ႐ြာထဲ ျပန္ဝင္လာသည္။ သူ႔လို တေကာင္ႂကြက္ကို ဘယ္သူမွ သတိမထား။ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့။ ထိုအခ်က္ကလည္း သူ႔အိမ္ရွင္ အန္တီမိုးကို တဝႀကီးလိုးဖို႔ အေၾကာင္းဖန္ခဲ့ျပန္သည္။ အန္တီမိုးကို လိုးလို႔အားရေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းမွ ကေလးအေမလည္းျဖစ္ သူမ်ားမိန္းမလည္းျဖစ္သည့္ ခင္သိန္းကို ေငြျဖင့္ ျမဴဆြယ္ခဲ့သည္။ ပထမဆုံး ေဆးျဖင့္ မသုံးဘဲ လိုးခြင့္ရသည့္ မိန္းမျဖစ္လာသည္။ သုံးရက္ေလာက္ ခင္သိန္းကို မနားစတမ္း လိုးၿပီး အိမ္ခဏျပန္သည္။

အိမ္တြင္ အန္တီမိုးကို ျပန္လိုးသည္။ အန္တီမိုးကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိုးေပးၿပီး ေငြမ်ားျခဴသည္။ စားစရာမ်ား ယူသည္။ ထို႔ေနာက္ ခင္သိန္းဆီသြားကာ အနားယူၿပီးေသာ ခင္သိန္းကို စားစရာမ်ားေပး ခ်က္ျပဳတ္ေစကာ စားေသာက္ၿပီးတဖန္ ခင္သိန္းကို တဝႀကီး လိုးသည္။ ခုေတာ့ ကိုကိုေလး ခင္သိန္းကို နည္းနည္း႐ိုးစျပဳလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ခင္သိန္းကို လိုးတာ ဘာမွ မၾကာေသးသလို ထင္ရေသာ္လည္း ငါးလေလာက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။ “မင္း ခုထိ အပ်ိဳေတြကို မလိုးရဲေသးဘူးလားကြ” “ဆရာ” ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႔ သူ႔ဆရာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကိုကိုေလး အံ့ၾသသြားသည္။

ဆရာက ဘယ္ကေန ဘယ္လို ျပန္ေရာက္လာတာပါလိမ့္။ “ဘယ္လိုလဲ ငါေျပာတာ ဟုတ္လား” “ဆရာ ဆရာ့လို ျဖစ္သြားမွာလည္း ေၾကာက္တယ္ဆရာ” “ငါ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ” “ဆရာ ဘာလို႔ေပ်ာက္သြားတာလဲ” “ဟား ဟား ဟား မင္းသာ အပ်ိဳစစ္စစ္ကို ရွာလိုးၾကည့္စမ္းပါကြာ” ဆရာက သူ႔ပခုံးအား ပုတ္လိုက္သည္။ ဖ်တ္ခနဲ သူ႔လန႔္ႏိုးလာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႕ေနရသလို ခံစားေနရသည္။ ကိုကိုေလးသည္ အိပ္ယာထက္မွ ထထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔လက္ထဲရွိေသာ ပိုက္ဆံကို တြက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေန႔ခင္းတြင္ အန္တီမိုးကို တက္လိုးသည္။ လိုးၿပီး ပိုက္ဆံ သုံးသိန္းေလာက္ ဆြဲလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ညေနဘက္တြင္ ခင္သိန္းကို သြားလိုးသည္။ ပိုက္ဆံသုံးသိန္းႏွင့္ သူ႔လက္က်န္ ပိုက္ဆံကို ခင္သိန္းအား ေပးခဲ့လိုက္သည္။ ဘာမွ မရွိေသာ ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္ေသာ ကိုကိုေလးတေယာက္ လက္ခ်ည္းဗလာျဖင့္ ႐ြာက ထြက္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္ ……… ၿပီးပါၿပီ။