လူကြီးဖတ်စာ

မချောသုံးယောက်လိုအင်

မချောသုံးယောက်လိုအင်

ဇော်ရဲသည် ရန်ကုန်မှာမွေးသော ရန်ကုန်သားတယောက်၊ ရန်ကုန်ကနေ အေဝးသင်နှင့် ဘွဲ့ရထားသူ။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလတောင့်တောင့်။ အသားကခပ်လတ်လတ်၊ ရည်းစားရယ်လို့ အတည်တကျမထားဘဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထည်လဲတွဲတတ်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနုနုရွရွလေးတွေကိုတော့ အနမ်းလေးတွေပေးရုံshopping ထွက်ရင်တွဲကောင်းရုံမျှသာနေတတ်ပြီး၊ ခပ်ကဲကဲတွေနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူကလည်း ကဲပေးလိုက်သည်။ သူ့မိဘတွေက အဖေက ဌာနတခုက ညွန်မှူးတယောက် အမေက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးတွင် ရတနာကုန်သည်တယောက်။ တဦးတည်းသောသား ဥစ္စာပေါ ရုပ်ချောဆိုတော့ အကောင်ကြီးကြီးသမီးတွေကအစ လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းသည်ကိုတောင် ခံရသူ။ သို့သော် အိမ်ထောင်ကျသွားလျှင် ဆုံးရွုံးသွားမည့် လူပျိုအခွင့်အရေးတွေကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ဒါ့ကြောင့် အမေကိုပူဆာ၊ အဖေ့ပါဝါကိုသုံးပြီး ပန်းဆိုးတန်းလမ်းပေါ်မှာ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်အကြီးကြီးတခုကို သူဖွင့်လိုက်သည်။ သူဆိုင်ဖွင့်ပြီး ၃ လလောက်အတွင်း ဆိုင်နာမည်က တရှိန်ထိုးတက်လာသည်။ သူ့ရဲ့ပြောဆိုတတ်မွု၊ သူ့ရုပ်ရည်ကြောင့် အမျိုးသားဖောက်သည်တွေထက် အမျိုးသမီးဖောက်သည်တွေက ပိုများလာသည်။

ဘေးဆိုင်များ၏ မနာလိုခြင်းကိုလည်း ပိုခံရလာသည်။ သို့သော် သူ့အလုပ်သူမှန်မှန်လုပ်ခြင်းကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်အားလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်ဖြစ်ခဲ့။ အလုပ်မအားသော်လည်း တရုတ်တန်းတွင်ရှိသည့် weight club အားလည်း မပျက်တမ်း မှန်မှန်သွားဖြစ်ခဲ့သည်။ လေးလလောက်အတွင်းတွင် ဖောက်သည်တော်တော်များများကို မှတ်မိလာခဲ့ပြီး၊ ထိုအထဲမှ ( ) တပ်မှ ဗိုလ်မှူးကတော်တယောက်ဖြစ်သည့် ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်မှာ အမျိုးသားရှိသည့်တပ်သို့ စနေတနင်္ဂနွေမှသာပြန်နိုင်ပြီး တက္ကသိုလ်ဆရာမအဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း ပါရဂူစာမေးပွဲဖြေရန် ကြိုးစားနေသူဖြစ်သည်။ အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှ ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ဈေးဝယ်လာချိန်တွင် အားလုံးသော ယောကျ်ားမိန်းမမကျန် ငေးမောကြရသည်။ ထိုအထဲတွင် ဇော်ရဲတယောက်လည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည်။ လှပသော အသားစိုင်များပေါ်တွင် ပိုးသားလို ပျော့အိသည့် အဝတ်မျိုးကိုမှ ရွေးချယ်ဝတ်ဆင်တတ်သည့် ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ကို ဇော်ရဲတယောက် အိပ်မက်တွင် ထည့်မက်ဖြစ်သည့်အကြိမ်တွေရှိနေတတ်ပြီ။

သူ့ကိုယ်သူ မမချိုဟု နာမ်စားသုံးပြီးပြောတတ်သည့် မမချိုကလည်း ဇော်ရဲဆိုင်ကိုမှပဲ ဆိုင်ထင်နေသည်လားမသိ။ လေအေးပေးစက်မှအစ လျှပ်စစ်မီးပူအဆုံး သူ့ဆိုင်ကိုပဲအားပေးခဲ့သည်လေ။ ဇော်ရဲကလည်း ဇော်ရဲပေပဲ။ လက်မ ၄၀ လောက်ရှိမည့် တင်သားအိအိထွားထွားကြီးတွေ၊ ၃၆ လက်မထက်မလျော့သည့် ရင်သားနှစ်မွာ၊ ခါးကျဉ်ကျဉ်ကလေး။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို စည်းချက်ကျကျ လှပအောင်လျှောက်တတ်သည့် မမချို ဈေးဝယ်လာတိုင်း ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကြီးကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံဖြစ်ခဲ့သည်။ `မောင်လေးဇော်ရဲရေ … ဒီတခေါက် မမတို့ ကျောင်းပိတ်ရက် ချောင်းသာသွားမယ်၊ မောင်လေးလိုက်မလား `ကောင်းသားပဲမမ၊ နေဦး ကျွန်တော် ဆိုင်ကို ကျွန်တော့်မန်နေဂျာနဲ့ထားလို့ဖြစ်မဖြစ် ကျွန်တော်ချိန်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်` `မောင်လေးလိုက်ဖြစ်ရင်တော့ သိပ်ကောင်းမှပဲကွယ် အိမ်ကအမျိုးသားကလည်း တာဝန်နဲ့ဆိုတော့ မမကို လိုက်ပို့နိုင်တာမဟုတ်ဘူး။

လူလည်းသိပ်မများတော့ အဖော်အဖြစ်လိုက်စေချင်တယ်။` `ဟုတ်ကဲ့မမချို၊ ကျွန်တော်ညနေလောက် အကြောင်းပြန်ရင်ဖြစ်မလား။ ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကို တာဝန်ပေးထားချင်လို့` `ရတယ်မောင်လေး၊ မနက်ဖြန်မှ မမသူငယ်ချင်းတွေလည်း လိုက်မလိုက်သိရမှာ` ဇော်ရဲရင်ထဲမှာတော့ ဗုံးတွေအဆတရာမက ပေါက်ကွဲနေပြီလားမသိ၊ အခုမှ ရည်းစားထားဖူးတဲ့သူလို ရင်တွေဘာတွေခုန်နေပြန်သည်။

ဒီလိုနဲ့ ဇော်ရဲတယောက် ဆိုင်ကို မန်နေဂျာကောင်းမြင့်နဲ့ တာဝန်လွဲပေး၊ မမချိုဆီဖုန်းဆက်အကြောင်းပြန်၊ အဝတ်အစားတွေပြင်ဆင်နဲ့ ချောင်းသာအပန်းဖြေခရီးကိုထွက်ဖို့ စီစဉ်လိုက်ခဲ့သည်ပေါ့။ မနက်စောစော သူ့အိမ်ရှေ့ကို Pradoကားအနက်ရောင်တစီးလာဆိုက်သည်။ သူ့အထုပ်အပိုးတွေ ကင်မရာတွေနဲ့ ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ အမျိုးသားဆိုလို့ သူ့တယောက်ထဲ။ `လာမောင်လေး၊ လွိုင်သာယာအထိတော့ မမမောင်းမယ်။ မနက်စာစားပြီးရင် မောင်လေးက ချောင်းသာအထိမောင်းပေး၊ အဆင်ပြေလား` `ဟုတ်ကဲ့မမချို` ဆိုင်ရောက်တဲ့အထိ မမချိုကလွဲလို့ နောက်ခန်းမှာထိုင်လာတဲ့ မမ ၂ ယောက်နဲ့ အသိမဖြစ်သေး၊ မမချိုနဲ့ စကားပြောရင်း လမ်းမှာရိုက်ဖို့ သူကင်မရာကို စစ်ဆေးရင်း လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဆိုင်ထဲရောက်သည်နှင့် စားပွဲဝိုင်းမှ လူတွေအားလုံးအကြည့်က သူ့တို့လေးယောက်ဆီကို ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

ကြည့်ချင်ကြပေမပေါ့။ သူက မင်းသားလိုအပျံစား၊ မမချိုက နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ၂ယောက်ကလည်း မမချိုလိုပဲ ခပ်တောင့်တောင့် အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့ မမက မမချိုထက်တောင် ဖင်ကြီးက ပိုကြီးသေးသည်။ `ကဲ၊ သူငယ်ချင်းတို့နဲ့ မောင်လေးကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်` `ဒါက မမသူငယ်ချင်းတွေ သူက ခင်သီတာမျိုး` အသားညိုစိမ့်စိမ့် ဖင်ကြီးကြီး မမကြီးကို လက်ဆွဲနွုတ်ဆက်လိုက်ပြီး `တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်မမ၊ ကျွန်တော်ဇော်ရဲပါ` `ချိုကပြောလို့ မောင်လေးအကြောင်းကြားဖူးနေတာ။ မမလည်းဝမ်းသာပါတယ်` `ဒါက ဇာခြည်ဝင်း` ထုံးစံအတိုင်း လက်ဆွဲနွုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒီမမကတော့ မမချိုထက် ဖင်နည်းနည်းသေးသည်။ ၃၈ လက်မလောက်တော့ရှိမည်။ အသားဝင်းဝင်းနှင့်။ `သီတာက ( ) ဌာနက ဦးစီးအရာရှိလေ။ သူ့အမျိုးသားက တရုတ်ပြည်ကို သင်တန်းသွားနေတယ်။ ဇာခြည်ကတော့ သူနဲ့ယူမယ့် တပ်ကအရာရှိက ဗထူးမှာ သင်တန်းမပြီးသေးဘူး။ မမတော့ ကျောင်းပိတ်ရက်အားတယ်။ သူတို့ကတော့ ခွင့် တပတ်စီယူလာကြတယ်။

မောင်လေးရော အားရဲ့လား` `ဟုတ်ကဲ့ အားပါတယ်မမ၊ ကျွန်တော် ချောင်းသာကနေ ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကို လှမ်းပြီး အလုပ်ကိစ္စတွေ ညွန်ကြားလို့ရပါတယ်` `ကောင်းသားပဲ၊ ကဲ စားပြီးရင် မမတို့ သွားကြရအောင်` ဒီတခေါက် ဆိုင်ကအထွက်တွင်တော့ မမက သူ့လက်ကိုတွဲလိုက်သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဆိုင်ကလူတွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နတ်ပြည်ကကျလာသည့် နတ်သမီးနတ်သားတွေအလား ငေးမောကျန်ခဲ့သည်။ လမ်းဘေးကရွုမျှော်ခင်းတွေဖြတ်သန်းရင်း ကားကိုဂရုတစိုက်မောင်းပြီး ချောင်းသာခရီးကို ပျော်ရွင်စွာလာခဲ့မိသည်။ ချောင်းသာကိုရောက်တော့ နေ့လည် ၂ နာရီထိုးပြီ။ ဟိုတယ်ကို မမချိုက လှမ်းပြီး ဘွတ်ကင်လုပ်ထားသဖြင့် ဧည့်ခန်းတွင် သော့ယူပြီး သက်ဆိုင်ရာ ဘန်ဂလိုလေးများဆီသို့ လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြသည်။ ၂ ယောက်ခန်း ၂ ခန်းပဲ ယူထားသည်ကို သူတွေလိုက်ရပြီး အညှိုခံထားရသူတယောက်လို ကင်မရာကိုလွယ်ရင်း မမချိုနောက်မှပါလာခဲ့သည်။

သူ့နောက်မှာ အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများသာရှိတော့သည်။ သူလည်း မမချိုတို့တင်သားကြီးတွေကိုကြည့်ရင်း အခန်းဝရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ အခန်းယူထားပုံက မမချိုနှင့် သူနှင့်က တခန်း၊ သီတာနှင့် ဇာခြည်နှင့်ကတခန်း၊ အခန်း ၂ ခန်းလုံးက ဘန်ဂလိုလေးတခုထဲတွင်ရှိသည်။ မမချို၏ ပိရိသေသပ်ခြင်းကတော့ သူရင်ခုန်ချိန်ပင်မရတော့။ `ကဲမောင်လေး အေးအေးဆေးဆေးနားပေတော့၊ တလမ်းလုံးကားမောင်းလာရတာ။ ပြီးမှ ပင်လယ်ရေစိမ်ရအောင်` `မမတို့နဲ့လာရတာပျော်လား` `ဟုတ်ကဲ့မမ၊ ကျွန်တော်အရမ်းပျော်ပါတယ်` `ကဲမမတော့ ရေချိုးမယ်။ မောင်လေးရော ချိုးတော့မလား` `မမအရင်ချိုးလေ၊ ကျွန်တော်ပြီးမှချိုးမယ်` `လုပ်မနေပါနဲ့ မမနဲ့ အတူတူချိုးလိုက်ရအောင်၊ အချိန်ကုန်သက်သာတာပေါ့။ ပြီးရင်တခုခုသွားစားကြမယ်လေ` ဟုပြောရင်း မမချိုက သူ့ဆံနွယ်များ ထုံးဖွဲ့ထားသည်ကို ဖြေလိုက်သည်။

ပိုးပျော့ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် မျက်လုံးများပင်ပြူးကျယ်သွားရသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် မမချို၏ တင်သားထွားထွားကြီးများပေါ်တွင် အောက်ခံဘောင်းဘီသေးသေးတခုသာလျှင် မနိုင်နင်းသောတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်လျှက်ရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အပေါ်အကျႌလေးကို ထပ်မံချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာလေးနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာကျန်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် အာစေးထည့်ထားသူလို ဘာမျှမပြောနိုင်တော့ချေ။ `လာလေမောင်လေးရဲ့ ဘာငေးနေတာလဲ၊ မိန်းမတွေကို မမြင်ဘူးလို့လား` `မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူးမမ၊ မမလောက်လှတာကိုတခါမှ မမြင်ဘူးလို့ပါ` `အမယ် မြှောက်နေပြန်ပြီ အချင်းချင်းတွေကို၊ ကဲ မင်းလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်တော့လေ` ` …. …. ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့` သူပြောပြီးချိန်တွင်တော့ အတွင်းခံသေးသေးလေးများက မနိုင်တာဝန်များကိုထမ်းဆောင်ရင်း မမချို သူ့အနားသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပါပြီ။

သူ ရှပ်အကျႌကိုဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်နေချိန်မှာ မမချိုက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲနေတာကို သတိထားလိုက်မိသည်။ ဘောင်းဘီတင်းနေတာကိုတော့ သူကောင်းကောင်းသိနေပါသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက မမချိုကို တောင့်တလာနေပြီလေ။ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီကိုဆွဲချလိုက်ချိန်မှာ သူ့အပေါ်ပိုင်းတွင်လည်း ဘာမှ မရှိတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီသာကျန်ခဲ့ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီမှာ ဖောင်းကားနေသည်ကို မမချိုသတိထားမိသွားပါသည်။ သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းပြည့်ပြည့် လက်အစုံက သူ့ပေါင်ကြားဆီသို့ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ချရန် ရွေ့လျားလာခဲ့သည်။

သူ့ပေါင်ကြားထဲသို့ လက်ကလေးများရောက်ရှိလာချိန်တွင်တော့ `အားပါးပါး နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာမောင်လေးရယ်၊ ဒါကြီးနဲ့သာဆို ဆွေမျိုးတော့ မေ့သွားတော့မှာပဲ` ဟုတ်ပါသည်၊ ဇော်ရဲတယောက် ဗလတောင့် အရပ်မြင့်သလို သူ့ လီးကြီးကလည်း ၉ လက်မခွဲရှိပါသည်။ ဗမာတယောက်အနေနှင့်တော့ စူပါစံချိန်မီသူတယောက်ပေါ့။ မမချိုကတော့ ယောကျ်ားရှိပေမယ့် ဒါမျိုးကို ကြုံဖူးသေဟန်မတူပါ။ `မမချို ယောကျ်ားကရော ကျွန်တော့်လိုပဲလား။ အတူတူပဲမဟုတ်လား` ဇော်ရဲတယောက် သိသိကြီးနှင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။ `ဘယ်ကလာ သေးသေးလေးရယ်။ ဒါပေမယ့် စစ်သားမို့လားမသိဘူး ဆက်ဆံတာတအားကြမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ ကဲပါ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပါဦး` သူဘောင်းဘီချွတ်ပြီးချိန်တွင်တော့ မမချို အရင်ကထက်မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားပြီး သူ့လက်ညှိုးလေးကို ပါးစပ်ထဲကိုက်ကာ ထိတ်လန့်သည့်အမူအယာများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတော့သည်။

မမချို လန့်မည်ဆိုလည်း လန့်လောက်သည်ဟုထင်ပါသည်။ သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက မာန်ဖီနေသော မြွေတကောင်ပမာ ထောင်မတ်လို့နေသည်။ မမချို အတန်ကြာသည်အထိ မကိုင်ဝံ့သေးဘဲ ကြက်သေသေနေသည်။ ဇော်ရဲကိုဦးဆောင်မည်ဟု ထင်ရသူက အခုတော့ ယုန်သူငယ်လေးပမာ၊ ကြီးမားသော တင်သားအိအိကြီးတွေကိုမှ အားမနာနိုင်ဘဲ ငြိမ်သက်နေပြန်သည်။ `လာပါ မမချိုရဲ သူက လိမ္မာပါတယ်။ မမချို နောက်ပြီးကျရင် သူနဲ့ ဘော်ဒါဖြစ်သွားမှာပါ` `မင်းလေးကတော့ အပြောသိပ်ကောင်းတယ်။ မမကတော့ ရင်တုန်နေပြီ။ မမယောက်ျားနဲ့တောင် သူက ကြမ်းတာတခုပဲတတ်တာ။ သူ့ပစ္စည်းက ရင်ခုန်စရာမကောင်းဘူး။ အခု မင်းဟာကြီးကတော့ မမအပြတ်ခုန်နေပြီ` မမချိုပြောအပြီးတွင် မမချို၏ နောက်ကျောသားနုနုလေးများကို သူ့၏ကြီးမားသန်မာသော လက်ကြီးများဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး မမချို၏ ဖူးငုံနေသော နှင်းဆီရောင်နွုတ်ခမ်းလွာ ၂ ချပ်အား ညင်သာစွာ သူ၏နွုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ မမချို၏ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှတဆင့် မမချို၏ကြီးမားလှပသော နို့အုံကြီးများအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။

မမချိုထံမှ ညည်းသံတချို့ထွက်ပေါ်လာချိန်တွင်တော့ မကျမ်းကျေနေပြီဖြစ်သည့် ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ဘရာစီယာကလေးအား ဖြုတ်ပြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။ ထို့နောက် လက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်သို့ ရွေ့လျားလာခဲ့ပြီး မမချို၏ ကြီးမားစွင့်ကားလှသော တင်သားစိုင်ကြီးများအား ဆုပ်နယ်ပြန်ပါသည်။ မမချို၏ မျက်တောင်ကော့များ မှေးစင်းလာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ပင်ပန်း၍၊ အိပ်ချင်၍ မဟုတ်သည်ကိုတော့ ဇော်ရဲတယောက် သေချာစွာသိနေပါသည်။ မမချို၏ တင်သားကြီးများပေါ်တွင် မနိုင်ဝန်ထမ်းဆောင်နေရသော ဘောင်းဘီလေးအား ဘေးနားမှ ချည်ထားသော ကြိုးစလေးအားဆွဲဖြေ၍ အနားပေးလိုက်ပါသည်။ လက်ကို တင်သားစိုင်များမှတဆင့် ကာမ၏ အဖူးအညွန့်များ ဆုံစည်းရာနေရာဆီသို့ လက်လှမ်းချိန်တွင်တော့ `အိုး မောင်လေးရယ်၊ ရင်ထဲမှာတမျိုးကြီးပဲကွယ်၊ မမ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်` ဟူသော ရွိုက်သံပါသည့် စကားသံကို ဇော်ရဲကြားလိုက်ရပါသည်။ ထို့နောက် မမချိုကိုပွေ့ပြီး မွေ့ယာပေါ်သို့ တင်လိုက်ပါသည်။ မမချို၏ ကြီးမားလှသော နို့အုံကြီးများပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းနီနီရဲရဲလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်စုပ်ယူရင်း အောက်ပိုင်းဆီသို့ ဇော်ရဲ ရွေ့လျားလာခဲ့ပါသည်။

မမချိုကတော့ အိပ်ယာခင်းစများကို လက်ဖြင့် မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ရင်ခုန်သံများ မြန်နေခဲ့ပါပြီ။ ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ပေါင်ကြားအနီးသို့ လျှာဖျားရောက်ရှိချိန်တွင်တော့ … `မလုပ်ပါနဲ့မောင်လေးရယ် မမ ငရဲတွေကြီးကုန်ပါ့မယ်` ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးတခုလုံးကို သူ၏လက်ကြီးဖြင့် အထက်အောက်ပွတ်သတ်ပေးနေချိန်တွင် မမချိုတယောက် ကြက်သီးများ တကိုယ်လုံးထလာပါတော့သည်။ မမချို၏စောက်ဖုတ်မှာ ဘေးနွုတ်ခမ်းသားများ အလွန်ထူပြီး နွုတ်ခမ်းသားများမှာ သစ်ခွပန်းပွင့်ဖတ်များကဲ့သို့ဖြစ်နေပါသည်။ စောက်စေ့လေးကတော့ ရဲနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံး အမွေးအမျှင်များကင်းစင်အောင် သန့်စင်ထားပြီး အနံ့အသက်လည်းကင်းစင်နေပါသည်။ ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ဆော့ကစားလိုက်သည်။

`အိုး မောင်လေးရယ် ………… မမရင်ထဲတမျိုးကြီးပဲကွယ်` ထို့နောက် မမချို၏ စောက်ဖုတ်ဘေးနွုတ်ခမ်းလွာ ၂ ခုလုံးကို သူ့နွုတ်ခမ်းများဖြင့် ငုံစုပ်ယူလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က မမချို၏ နို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။ မမချိုတယောက် ဖင်ကြီးများကို ကော့ကာပေးလိုက်ပြီး ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားသံများ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာလေတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက် ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သော အနမ်းဒဏ်များကို မမချိုခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ကာမအရည်ကြည်များ ဖင်ကြားသို့ တလိမ့်လိမ့် စီးဆင်းစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ `တော်ပါတော့မောင်လေးရယ်၊ ကြာရင် မမသေလိမ့်မယ်၊ မမရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့၊ မမ တခါမှလည်း ဒီလိုအရသာမျိုး မခံစားဖူးပါဘူး။ အိုး …….` ဇော်ရဲတယောက် မမချို နို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေပေးနေရာမှ မမချို၏ အိပ်ရာခင်းစများကို ကိုင်ထားသည့် လက်နုနုလေးများကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် ကိုင်ထားပြန်ပါသည်။ မမချိုကတော့ ကာမစည်းစိမ်များ စတင်တက်စပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ မမချို စောက်ဖုတ်ကို အနမ်းတွေပေးနေရာမှ ဇော်ရဲတယောက် ရပ်လိုက်ပါသည်။

ထို့နောက် သူ၏ ကြီးမားထွားကြိုင်းလှသော လီးကြီးကို ကိုင်ကာ မမချိုလက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်နှင့် … `မောင်လေးရယ် ဒါကြီးနဲ့ဆို မမချိုတော့ သေတော့မှာပဲ` `မမကလည်း ကျွန်တော်က သေအောင်လုပ်ပါ့မလား၊ မမချို စိတ်ကျေနပ်အောင် ကျွန်တော်လုပ်ပေးပါ့မယ်` `မင်းဟာကြီးက မမချိုတော့ ကွဲလိမ့်မယ်ထင်တယ်` `မကွဲပါဘူး မမရယ်၊ ကျွန်တော်ပစ္စည်းကို စုပ်ပေးလေ` မမချိုက ဇော်ရဲလီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ထားရာမှ သူမ၏ နီရဲဖူးငုံနေသော နွုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ညင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လျှာဖျားလေးဖြင့် လီးဒစ်ကို စတင်လျှက်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက် မျက်တောင်များမှေးစင်းသွားသည်အထိ အရသာကိုယူပစ်လိုက်သည်။ ဒစ်ကိုစတင်၍ မမချိုငုံချိန်တွင်တော့ … `အောင်မလေး ကြီးလိုက်တဲ့ဟာကြီး မမချိုပါးစပ်နဲ့တောင် မဆံ့တော့ဘူး။

မမအဖုတ်လေးတော့ ကွဲတော့မှာပဲ` ပြောရင်း မမချိုက ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကို စတင်စုပ်လိုက်သည်။ မမချိုကလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ။ လီးကြီးကို စုပ်ယူပြီး ပြန်အထုတ်တွင် သူမ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် လိပ်၍ပြန်ထုတ်ပေးသည်။ ဇော်ရဲလီးကြီးကို မမချို အဆုံးထိငုံပြီး စုပ်ဖို့ဆိုသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ထိပ်ဖျားပိုင်းကိုသာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးပြီး ဂွေးဥများကိုတော့ သူမ၏လက်ကလေးတဖက်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလေသည်။ ဇော်ရဲတယောက် ကာမဆိပ်များ ထိုးတက်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ လီးတံတလျှောက် မမချို လျှာဖျားဖြင့် ဆော့ကစားချိန်တွင်တော့ မမချို၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးထည့်ပြီး ကာမစည်းစိမ်ခံလိုသည့်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပါတော့သည်။

မမချိုက လီးကို ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် စုပ်ပေးပြီးသည့်နောက် …. `မောင်လေး၊ မမနဲ့ နေတော့မလား` ဇော်ရဲတယောက် ပါးစပ်ကမဖြေနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် မမချိုက သူမ၏ လှပဖြူဝင်းအိစက်သော ပေါင်များကို အပေါ်သို့မြှောက်ကာ ကော့ပေးရင်း အိပ်ယာပေါ်သို့ ညင်သာစွာ လှဲချလိုက်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ သူ၏ တံတွေးအနည်းငယ်ကို သူ့လက်ထဲသို့ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး မမချို၏စောက်ဖုတ် နွုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကို သုတ်လိမ်းလိုက်ပါသည်။ `မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော်` ဇော်ရဲတယောက် ပြန်မဖြေအားပါ။ မမချို၏ စောက်စေ့သည်လည်း မာကျောနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့နောက် လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ ကပ်တော့ကာဖြင့်သွင်းလိုက်ပါသည်။ `အိုး ….. အမေ့။

အား ……. ကျွတ်ကျွတ် …. နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်` `ပြီးရင်ကောင်းသွားမှာပါမမ၊ ကျွန်တော် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးမယ်နော်` ဟုပြောရင်း ဒစ်တခုလုံးဝင်အောင် အနည်းငယ်ဖိသွင်းချိန်တွင်တော့ `အိုး …….. ဟိုး …. ဟိုး ….. နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ မရဘူးထင်တယ်` `ခဏလေးပါမမရယ်၊ ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးအရသာတွေရအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ ခဏလေးပါ` ဇော်ရဲတယောက် အာသာပြင်းပြသောအသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒစ်ကို ခဏမျှပြန်နွုတ်ပြီး တံတွေးဖြင့် ဒစ်ပတ်လည်ကို ဆွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ယခုတခေါက်ပြန်သွင်းချိန်တွင်တော့ မမချိုတယောက် နာကျင်မွုကို ကျိတ်မှိတ်ခံစားနေပုံရသည်။ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ကာ အံကိုကြိတ်ထားသည်။ မဲ့နေသော မမချို၏ မျက်ဝန်းကပင် ဇော်ရဲတယောက် ကာမဆိပ်များ ထိုးတက်လာစေခဲ့သည်။ လီးကို အကုန်လုံးမသွင်းဘဲ ထိပ်ဖျားပိုင်းနှင့်ပင် အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပြီး မမချို၏ ကာမဆိပ်အတက်ကို စောင့်နေပါသည်။ ထိပ်ပိုင်းနှင့် အသွင်းအထုတ် အချက် ၂၀ ခန့်မျှပြုလုပ်ပြီးသောအခါတွင်တော့ မမချိုစောက်ဖုတ်ထဲမှ ကာမအရည်ကြည်များ ကောင်းစွာယိုဆင်းနေပြီကို သတိထားမိပါသည်။

`မမ ကျွန်တော့်လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့မယ်နော်။ မမနဲ့ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးအရသာတွေ ခံစားနိုင်အောင်လို့ပါ` ဇော်ရဲတယောက် ကာမနှင့်ပတ်သက်ပြီး အကင်းပါးသူပီပီ မမချိုထံခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း စတင်ရရှိနေပြီဖြစ်သော ကာမအရသာကို ပိုလိုချင်နေသည်နှင့် အတော်ပင်ဖြစ်သွားသော်လည်း ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကိုလည်း နည်းနည်းတော့ ကြောက်သေးသည်။ `အား ….. မောင်လေးရယ် ဖြည်းဖြည်းနော်။ ကွဲသွားရင် မလွယ်ဘူး။ မင်းလည်း ဆက်ပြီး ခံစားနိုင်မှာမဟုတ်တော့ ဘူး။ ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါနော် ….. အား ….. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ……` စုပ်သတ်ညည်းတွားသံများဖြင့် မမချိုက ပြန်ဖြေလိုက်ချိန်တွင် ဇော်ရဲတယောက် အနည်းငယ်အားစိုက်ပြီး လီးကြီးကို မမချို၏ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ကာမအရည်များဖြင့် ချောမွေ့နေသောကြောင့် တင်းကြပ်နေသော ခံစားမွုမှအပ အဆင်ပြေစွာပင် အဆုံးထိဝင်သွားသော်လည်း သားအိမ်ကိုဝင်ဆောင်သည့် အသိကို ၂ဦးလုံး ရရှိလိုက်ကြသည်။

`အား ….. မောင်လေးရယ် မမချို သားအိမ်ကို ထိနေပြီ။ ဖြည်းဖြည်းနော် သားအိမ်လေးကွဲသွားမယ်` ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ ပါနပ်ညင်သာစွာဖြင့် မမချို၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ပြုလုပ်နေပါသည်။ အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်တိုင်း တင်းကြပ်သောအရသာ၊ စောက်စေ့ကို ပွတ်တိုက်သောအရသာတို့ကြောင့် မမချိုတယောက် နာကျင်မွုများကို စတင်မေ့လျော့စပြုနေပြီး ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာ စတင်ရရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။

မမချိုက ပေါင်များကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး နှစ်ဦးစလုံး နွုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူနမ်းရွိုက်လိုက်ကြသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဇော်ရဲက အသွင်းအထုတ်များကို အနည်းငယ် မြန်ဆန်ကြည့်လိုက်သည်။ မမချိုညည်းတွားသံ၊ မောဟိုက်သံ၊ ရင်ခုန်သံ မြန်လာသည်မှအပ နာကျင်သည့် ဝေဒနာခံစားရသည့်ဟန် ဖြစ်ပေါ်မလာတော့ပါ။ မမချိုစောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများကလည်း ဇော်ရဲ၏လီးကြီးအား စတင်ညှစ်စပြုနေပါသည်။ အခန်းတွင်းမှ လေအေးပေးစက်ကို အဆုံးထိတင်ထားသော်လည်း ၂ ဦးစလုံး ချွေးများစို့စပြုလာပြီဖြစ်ပါသည်။ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကြာသောအခါ အချက်ပေါင်းမည်မျှ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးသည်ကို ဇော်ရဲတယောက်မသိတော့ပါ။ မမချို၏ အိစက်သောအထိအတွေ့များ၊ အပွေ့အဖက်များနှင့် မမချို၏အနမ်းများကြောင့် ဇော်ရဲတယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်တံခါးဝအနီးသို့ပင် ရောက်လုနီးနီးဖြစ်နေပါသည်။ မမချို ဖင်ကြားတွင်လည်း ကာမအရည်များ ရွဲနေပြီဖြစ်သည်။

မမချိုတယောက်ကတော့ မျက်လုံးများမှေးစင်းကာ ဇော်ရဲကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပါသည်။ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားသံများ အဆက်မပြတ်ဖြစ်ပေါ်လျှက်ရှိနေပါသည်။ `မမ ကျွန်တော်တို့ တမျိုးပြောင်းလုပ်ရအောင်` `အား ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်။ မင်းကတော့ မမရဲ့ အိပ်မက်ထဲက မင်းသားလေးပါပဲ။ အားလုံး မင်းသဘောအတိုင်းပါပဲ` ဇော်ရဲတယောက် မမချိုကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း အလိုက်သင့်စွာ လှပစွာဖြင့် ဖင်ကြီး ၂လုံးကိုကော့ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုကုန်းထားသောဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။ `အား ….. အိုး ……… ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါမောင်လေးရယ်၊ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ သားအိမ်ကိုပိုထိတယ်` ဇော်ရဲတယောက် လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး ခဏမျှ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စိမ်ထားလိုက်သည်။

ထို့နောက် အသွင်းအထုတ်ကို အကြိမ် ၃၀ ခန့်မျှပြုလုပ်လိုက်သည်။ မမချိုကတော့ ကာမဆိပ်များ အထွဋ်အထိပ်သို့ တက်နေပြီဖြစ်သည်။ မမချို၏ လှပသော ဖင်ကြီး ၂လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်ရသည်နှင့် ဇော်ရဲတယောက် စိတ်ထိမ်းနိုင်မွုများ တဖြည်းဖြည်းလျှော့ကျသွားပါသည်။ လီးထိပ်တွင် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို စတင်ခံစားနေရပါသည်။ မမချိုကတော့ `အား ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် ….. ကောင်းလိုက်တာ ….. မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါတော့ ….. မမပြီးတော့မယ်၊ ဒီလောက်ကောင်းတာမျိုး မမတခါမှ မရဖူးဘူးမောင်လေးရယ်။ မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့` တောင်းလည်းတောင်းဆို၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများလည်း ညှစ်နေရာ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်ပါတော့သည်။ ခုနကညင်သာမွုမှားကို ရိုက်ချုးလိုက်ပြီး မမချို၏ ဆန္ဒများပြည့်စေရေးအတွက် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေပါတော့သည်။ `အား ….. ပြီးပြီမောင်လေးရယ် …. ပြီးပြီ……………………အား …… ကောင်းလိုက်တာ …………..အား …………… အိုး` မမချိုကတော့ အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်းပြီးသွားပါတော့သည်။

သို့သော် စောက်ဖုတ်တွင်းကကြွက်သားများကတော့ သူ၏လီးကြီးအား ညှစ်နေပါသေးသည်။ ဇော်ရဲသည်လည်း ထိုအရသာအား ဆက်လက်ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ `မမ ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်……….. ပြီးတော့ မယ် …… အား ……… ရှီး ………….အိုး …………..` ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနွုတ်ကာ လှပသော ဖင်ကြီးများပေါ်သို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို ပန်းလိုက်ပါတော့သည်။ မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်ကိုမသိရ။ တဒေါက်ဒေါက်နှင့် အခန်းတံခါးကို ခေါက်သံကြားမှ သူတို့ ၂ ဦးသား လူးလဲထပြီး ဟိုတယ်မှပေးသော တဘက်ကြီးများဖြင့် အလျှင်အမြန်ပတ်လိုက်ကြသည်။ တံခါးခေါက်သူတွေကတော့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေမဟုတ် မမချို၏သူငယ်ချင်း မမကြီး ၂ ဦးဖြစ်သည်။ `ဟဲ့ ချို ….. နင်တော်တော်ကဲနေတယ်ပေါ့လေ။ ညနေစောင်းသွားရင် ငါတို့ ပင်လယ်ရေ မစိမ်ရဘဲဖြစ်နေဦးမယ်။ အခုလည်း ဗိုက်ဆာနေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ကြ` ဇာခြည်က ဤသို့ အမြန်ပြောကာ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။

`ဟယ် နင်တို့ကလည်း ဒီလောက်တောင် ကားမောင်းလာရတာ မောင်လေးလည်း အနားယူချင်တာပေါ့` `အမယ် နင်အနားယူတာ ငါသိပါတယ်နော်၊ လာပြီးတော့ ညာမယ် မကြံနဲ့` ဟု သီတာက ဝင်ပြောပြန်သည်။ `ကဲကောင်းပြီ၊ ညနေ ပင်လယ်ရေစိမ်ပြီးရင်၊ ဘယ်မှမသွားနဲ့တော့ ငါတို့ အခန်းမှာ အပန်းဖြေကြမယ်။ ဟုတ်ပြီလား၊ ကျေနပ်လား၊ အဲဒီကျမှ နင်တို့ တွေ့မယ်` ဟု မမချိုက ရယ်မောကာပြောပြီး စကားစကိုဖြတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ ဇော်ရဲတယောက်ထဲ အခန်းထဲတွင် မမချို၏ သူငယ်ချင်း ၂ ဦးနှင့်ငေါင်စင်းစင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ မမချိုနှင့် အတော်ကဲလိုက်ရသဖြင့် အားအင်ကလည်း အတန်ငယ်ကုန်ပြီး တလမ်းလုံး ကားမောင်းလာခဲ့ရသောကြောင့် နားမည်ဆိုလျှင် နားချင်သေးသည်။ သို့သော် မမချို၏ သူငယ်ချင်း ၂ ဦးကတော့ သူတို့ကို အနားပေးမည့်ပုံ မပေါ်ချေ။ ကြည့်ပါဦး ဝတ်စားထားသည်ကလည်း အပျံစား အမိုက်စား။

ညိုစိမ့်စိမ့်နှင့် သီတာ အသားပျော့ပျော့ဘောင်းဘီတိုတိုကို သူ့တင်သားအလှတွေပေါ်လွင်အောင် ဝတ်ဆင်ထားပြီး အပေါ်က တီရှပ်အပြာနုရောင်ကလေးကို ဝတ်ဆင်ထားပုံမှာ အပျိုသွေးကြွစ တောင့်တောင့်တင်းတင်းမိန်းမငယ်တဦး နှင့်ပင် တူနေသေးတော့သည်။ ဇာခြည်ကတော့ ကွာတားဘောင်းဘီအကြပ်ပေါ်တွင် ချည်သားဘလောက်တထည်ကို လှပစွာဝတ်ဆင်ထားသည်။ နှစ်ဦးစလုံး အခန်းတွင်းမှ တီဗွီကို ချယ်နယ်အမျိုးမျိုးပြောင်းကြည့်ရင်း ကလေးတွေလို ပျော်မြူးနေကြသည်။ ဇော်ရဲကတော့ တဘက်ကြီးကိုပတ်ကာ ဆက်တီပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း သူတို့ကို ငေးမောနေမိသည်။ `မောင်လေးကရော ဒီကိုအရင်တုန်းက ရောက်ဖူးလား` ဟု သီတာမေးသည်ကို `ဟုတ်ကဲ့ ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ ခဏတိုင်းရောက်ဖူးပါတယ်၊ ကျောင်းပြီးမှတော့ အခုတခေါက်က ပထမဆုံးပဲ` `ချောင်းသာက အခုလိုအချိန်ဆို ပျော်ဖို့အကောင်းဆုံးပဲ။

မမတို့ကတော့ အဲဒါကြောင့် ခွင့်ကို တပတ်လောက်ယူလိုက်တယ်။ အေးအေးဆေးဆေးနားချင်လို့လေ` ဟု ဇာခြည်က ဝင်ပြောလိုက်သည်။ ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ မမချိုအပြင် သူ၏သူငယ်ချင်းနှစ်ဦးအား ထပ်မံ၍ ရင်ခုန်နေပြန်ပါသည်။ ညနေပိုင်းတွင် အပြင်သို့မထွက်တော့ဘဲ မမချိုဘာတွေများစီစဉ်မည်နည်းဆိုသည်ကိုတော့ သူကြိုတင်ရင်ခုန်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားပြီး မမချိုတယောက် ထွက်လာပါသည်။ မမချို၏ တင်သားကားကားကြီးများက တဘက်ပွပွကြီးခြုံထားလင့်ကစား လွုပ်ရမ်းကာနေသည်ကို ဇော်ရဲတယောက် သတိထားမိသည့်နှင့် ပေါင်ကြားမှ သတ္တဝါကြီးက မောင်ထောင်ချင်လာပြန်ပါသည်။ `ကဲ မောင်လေး ချိုးလိုက်တော့၊ မင်းမမတွေက စောင့်နေကြပြီ။` ဟုတ်ကဲ့မမဟု သူကပြောပြီးအထ၊ ပေါင်ကြားမှ အနည်းငယ်နိုးကြားစပြုနေပြီဖြစ်သော သတ္တဝါကြီး၏ ပုံပန်းသဏ္ဍာန်အား သီတာတယောက် သတိထားဖြစ်အောင် ထားမိလိုက်ပါသည်။

သီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြက်သီးမွေးညင်းလေးများ ထသွားသည်ကို ဇော်ရဲတယောက် သတိမထားမိဘဲ၊ ရေချိုးခန်းတွင်းသို့ အလျှင်အမြန်ဝင်လိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲရေချိုးခန်းထဲမှ မမချိုနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းများ၏ စကားပြောသံ ရယ်မောသံများ အတိုင်းသားကြားနေရပါသည်။ ရေချိုးအပြီးတွင်တော့ မမချိုတယောက်လည်း ဘောင်းဘီအတိုအကြပ်လေးဖြင့် လှပချင်တိုင်းလှပ ကြွရွချင်တိုင်း ကြွရွကာဖြင့် အပြင်သို့ထွက်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြပါသည်။ ဇော်ရဲလည်း အဝတ်အစားအမြန်လဲကာ မမချိုတို့နှင့် ထွက်ခဲ့ပါတော့သည်။ ဟိုတယ်မှအထွက်တွင် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများက သူတို့လေးယောက်ကို ငေးမောကြည့်ရွုနေကြသည်။ သူတို့လေးယောက်စလုံး သောင်ပြင်ပေါ်သို့ထွက်ခဲ့ကြသည်။ သောင်ပြင်နေပူပူပေါ်တွင် ပင်လယ်စာရောင်းသူလေးများ၊ စက်ဘီးငှားရမ်းသူများ နေပူပူထဲတွင် ပင်လယ်ရေကို စိမ်နေကြသူများဖြင့် စည်ကားလို့နေသည်။ သောင်ပြင်ပေါ်အရောက်တွင်လည်း ရန်ကုန်မှ ရုပ်ရှင်ရိုက်သူများ ချောင်းသာသို့ လာသည့်အလား သူတို့လေးယောက်ကို ငေးမောနေကြသည်။

ငေမောကြပေမပေါ့ မမချိုနှင့် သူငယ်ချင်းများကလည်း အပျံစား အမိုက်စား သူကလည်း ရွေမင်းသားပမာဖြစ်နေကြသည်ကိုး။ ငါးကင်ရောင်းသည့် ဈေးသည်မလေးတယောက်ကိုခေါ်လိုက်ပြီး ကျောက်ပုစွန်ကင်ကြီးများနှင့် ငါးကင်များကို ဝယ်လိုက်သည်။ `မောင်လေး၊ ဘီယာသောက်မလား` `ကောင်းသားပဲ မမ၊ မမတို့ရော` `အင်း၊ ကျောင်းမှာတော့ တပည့်တွေရှေ့ စတိုင်ကြီး တခွဲသားနဲ့ နေနေရတာ အခုချောင်းသာရောက်တုန်းတော့ ကဲမယ်လေ၊ သောက်မှာပေါ့` ရေခဲပုံးအထမ်းလေးဖြင့် လာရောက်ရောင်းသော ကလေးငယ်တဦးထံမှ တိုက်ဂါးဘီယာပုလင်း (၄) လုံးဝယ်လိုက်သည်။ ကောင်လေးကတော့ ပိုက်ဆံပြန်အမ်းပြီး သူတို့လေးဦးကို ငေးမောနေပြန်သည်။ ငါးကင်ရောင်းသည့် ကောင်မလေးကလည်း မပြန်သေးဘဲ `မမကြီးတို့က ရုပ်ရှင်အဖွဲ့ကလား` ဟု စပ်စုပြန်သည်။ `မဟုတ်ပါဘူးညီမလေးရယ်၊ မမတို့က ရန်ကုန်ကပါ၊ လာလည်တာပါ။

နေပါဦး မမတို့က ရုပ်ရှင်မင်းသားမင်းသမီးတွေနဲ့ တူနေလို့လား` `အင်း၊ မမက စိုးမြတ်သူဇာနဲ့တူတယ်၊ ဟိုမမက မျိုးသန္တာထွန်းနဲ့တူတယ်၊ ဟိုမမက နန္ဒာလွိုင်နဲ့တူတယ်` ဆိုပြီး မမချို၊ မသီတာနှင့် ဇာခြည်တို့ကိုကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။ မမချိုကဆက်ပြီး `ဒါဖြင့် ဒီကိုကိုကြီးကရော` `ဒီအကိုကြီးကတော့ နေထက်လင်းနဲ့တူတယ်၊ ဒါပေမယ့် နေထက်လင်းက အကိုကြီးထက် အသားပိုဖြူတယ်၊ အကိုကြီးကတော့ အရပ်ပိုမြင့်တယ်` ဟု သွက်လက်ချက်ချာစွာပြောပြန်သည်။ သူတို့လေးယောက်စလုံး ကမ်းစပ်မှ ခပ်လှမ်းလှမ်း အုန်းပင်တန်းများအောက်သို့ ဦးတည်လိုက်ကြသည်။ ဖြူလွနေသော သဲပြင်ခပ်နွေးနွေးပေါ်သို့ အေးစက်နေသည့် ဘီယာပုလင်းများကို တင်ကာ သူတို့၏ ပင်လယ်ခရီးအခမ်းအနားကို ပျော်ရွင်စွာ စတင်ဖြစ်ကြသည်။ ဇော်ရဲနှင့် မမချိုကတော့ ရောက်ရောက်ချင်းကဲခဲ့သည့်ဒဏ်ကို ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်နုံးချိနေသည်။

ဘီယာပုလင်းများကိုဖွင့်ဖောက်လိုက်ပြီး Cheers ဟု ပြိုင်တူမြည်ကြွေးကြကာ မော့ချလိုက်ကြသည်။ ငါးကင်များ ပုစွန်ကင်များနှင့်အတူ မမချိုရော ဇော်ရဲပါ ပြန်လည် လန်းဆန်းတက်ကြွလာကြသည်။ တယောက်နှင့်တယောက် စကြနောက်ကြနှင့် ခေတ္တမျှ တပ်မက်မွုတွေကင်းမဲ့ကာ ကျောင်းသားကျောင်းသူလေးတွေလို ပျော်ရွင်နေကြပြန်သည်။ ပင်လယ်ကိုကြည့်ကာ ဘီယာများဖြင့် အမောဖြေပြီးသည်နှင့် အခန်းသို့ ပြန်ကြပြီး ပင်လယ်ထဲဆင်းရန် အဝတ်အစားများ လဲလိုက်ကြသည်။ တင်းကြပ်နေသော အသားကပ်ဘောင်းဘီတိုများနှင့် မမချိုတို့ကို ဇော်ရဲတယောက် ရင်ခုန်စွာဖြင့် ငေးမောကြည့်နေမိသည်။ ဇော်ရဲကလည်း ဘောင်းဘီတိုအကြပ်လေးကို ဝတ်ထားရာ သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက တင်းပြည့်ဖောင်းကားလို့နေသည်။ မမချိုကတော့ ရင်တွေအပြတ်ခုန်ခဲ့ပြီးသော်လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ၂ ဦးမှာမူ ဇော်ရဲကိုကြည့်ကာ ရေတွေဘာတွေပင်ငတ်သလို ကြက်သီးမွေးညင်းတွေပင် ထလာပြန်သည်။

`ကဲ ရေထဲဆင်းကြမယ်` ဟုဆိုကာ ဇော်ရဲ၏ ကြွက်သားစိုင်များဖြင့် လှပဖုကြွနေသည့် လက်မောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း မမချိုက ဦးဆောင်လိုက်သည်။ အားလုံး ကလေးတွေလို ပေါ့ပါးသွက်လက်စွာဖြင့် ကမ်းစပ်ဆီသို့ ပြေးဆင်းခဲ့ကြသည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်၏ အသားကပ်ဘောင်းဘီအောက်တွင် မည်သည့်အတွင်းခံမျှ ဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိသည်ကို ဇော်ရဲသတိထားမိသည်။ တီရှပ်အကြပ်ကလေးများအောက်တွင်လည်း စနေခိုင်များက လွတ်လပ်စွာလွုပ်ရှားနေကြသည်။ ပင်လယ်ရေ၏ အေးမြသောအထိအတွေ့ကြောင့် အားလုံး လန်းဆန်းသွားကြသည်။ ဘီယာ တပုလင်းစီ၏ နူးညံ့သော အရှိန်ကြောင့်လည်း ပေါ့ပါးလွတ်လပ်နေသည်။

ဇော်ရဲက ကျန်းမာရေးကို ထိန်းသိမ်းသည့်အနေဖြင့် ဘီယာကို အရမ်းမသောက်ပါ။ ရေလွိုင်းတွေက ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်ခတ်လာတိုင်း အားလုံး ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်ကာ ပွေ့ဖက်မိသည့်အရသာများကိုလည်း အားလုံးကြိုက်နှစ်သက်နေပြီ။ ကျောင်းမှာ ဟန်ဆောင်နေထိုင်ရခြင်းများကိုလည်း မမချိုက လွတ်ပစ်လိုက်သည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်လည်း ထို့အတူပင်။ သူတို့ အမျိုးသားများနှင့် ရည်းစားကို မေ့လျော့သွားကြပြီဖြစ်သည်။ ရေကူးရင်း ရေငုပ်ရင်းဖြင့် မမချိုကိုသာမက သီတာနှင့် ဇာခြည်တို့၏ အသားစိုင်များကို ကိုင်မိသည့်အကြိမ်ပေါင်းကလည်း မနည်းတော့ချေ။ တခါ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုမှတ်ပြီး သီတာ၏ တင်သားစိုင်ကြီးကို ရေအောက်ထဲမှ ကိုင်မိနေသည်။ သီတာကလည်း မရုန်း၊ ဇော်ရဲကလည်းမလွတ်။

ရေပေါ် ခေါင်းဖော်လိုက်မှ သီတာမှန်းသိရတော့သည်။ သီတာ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ပန်းနုရောင်များပြေးသွားခဲ့သည်။ အနောက်မျက်နှာမှာ ပုစွန်ဆီရောင်အသွေးဖြင့် နေဝန်းကြီး၏တနေ့တာနွုတ်ဆက်ချိန်ရောက်တော့မှ သူတို့အားလုံး ပင်လယ်ရေထဲကတက်ခဲ့ကြသည်။ ရေထဲဆင်းလာတုန်းကထက် အပေါ်ပြန်အတက်မှာ အသားစိုင်တွေက ဖုထစ်မို့ကြွနေကြသည်။ ထို့အတူ ဇော်ရဲတယောက်သည်လည်း ကာမအဆိပ်များ တဖန်ပြန်လည်တက်စပြုခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ `ကဲ ရေချိုးပြီးရင် ဟိုတယ်မှာပဲ ညနေစာစားမယ်၊ ပြီးရင်မထွက်တော့ဘူး။ ငါ့အခန်းထဲမှာပဲ ပျော်ကြရအောင်` မမချိုတယောက် အားလုံးကိုပြောလိုက်ပါသည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်ကတော့ သူတို့အခန်းဆီသို့ထွက်သွားကြသည်။ မမချိုနှင့် ဇော်ရဲကတော့ ရေချိုးခန်းတွင်းသို့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဝင်လိုက်ကြသည်။ မမချို၏ ကိုယ်ခန္ဓာတခုလုံးကို ဇော်ရဲတယောက် ဆပ်ပြာမွေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း သန့်စင်ပေးသလို မမချိုကလည်း ဇော်ရဲတကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်ပေးပြန်ပါသည်။

`မောင်လေး၊ ဘယ်နှယ်လဲ၊ မမချို သူငယ်ချင်းတွေကိုရော သဘောကျလား` ရုတ်တရက်မေးခွန်းအား ဇော်ရဲ ပြန်မဖြေနိုင်ပါ။ ရှက်သည်လည်းမဟုတ် ကြောက်သည်လည်းမဟုတ်၊ အံ့အားသင့်သည်ကတော့အမှန်။ `ကဲပါရှက်မနေပါနဲ့။ သူတို့က မမရဲ့ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ။ နေ့လည်က မောင်လေးရေချိုးနေတုန်း မမတို့ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ သူတို့က မောင်လေးနဲ့ ကြုံဖူးချင်တယ်တဲ့` ဟုပြောပြီး ဇော်ရဲ၏ ဖွားဖက်တော်ကြီးအား အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။ နောက်ဆက်ပြီး … `တကယ်တော့ မမတို့ ၃ ယောက်လုံးက မမတို့လိုချင်တဲ့ အချစ်မျိုးတွေ မရခဲ့ကြဘူး။

မမတို့လိုချင်တဲ့ ကာမအရသာလည်း မရခဲ့ဖူးဘူး။ ဇာခြည်ဆို ပိုသနားစရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။ အခုသူယူမယ့် ဗိုလ်မှူးက အိမ်ကသဘောတူလို့၊ လက်မထပ်ခင်မှာ အဲဒီဗိုလ်မှူးတောင်းဆိုလို့ ၂ ခါလောက်အိပ်ပြီးပြီ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကျေနပ်မွုမရဘူး` `ဒါဆို မယူနဲ့ပေါ့မမရဲ့ မရဘူးလား။` `မရဘူးမောင်လေးရဲ့၊ မမလည်း ဗိုလ်မှူးကတော်တယောက်ပဲ။ မမတို့လိုမျိုး ပညာတတ်တွေကိုယူမှ သူတို့ ရာထူးတက်တာလေ၊ ဒါပေမယ့် မမယောကျာ်းကတော့ မမအတွက် လိင်ဆက်ဆံရတာကလွဲလို့ အစစအရာရာ လိုလေးသေးမရှိပါဘူး။ ပြီးတော့ လူကြီးနားမှာဆိုတော့ သူ့ရှေ့ရေးကတော့ တော်တော်ကောင်းပါတယ်။ ဇာခြည်ကတော့ အဲလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး` `ဘယ်လိုဟင် မမ ` သူက စကားဖြတ်မေးလိုက်သည်။ `ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်။ သူယူမယ့်သူက နောင်ရေးတော့ စိတ်အေးရပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေးမှာတော့ ပြဿနာရှိလာနိုင်တယ်။

ဘာ့ကြောင့်လည်းဆိုတော့ သူ့ယောကျ်ားပစ္စည်းက သေးသေးလေးလို့ပြောတယ်။ နောက်ပြီး ပစ္စည်းကသေးတော့ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး ကြင်နာမွုလည်းမရှိဘူး။ ဆက်ဆံတိုင်း ဆံပင်တွေဘာတွေဆောင့်ဆွဲတတ်သေးတယ်တဲ့။ ဇာခြည့်အကြောင်းကိုလည်း မမကသိတယ်။ သူက မိန်းကလေးထဲမှာ တော်တော်စိတ်ပြင်းထန်တယ်။ အဲဒီဗိုလ်မှူးနဲ့ ၂ ခါလောက်နေပြီးတော့ သူအာသာမပြေတဲ့အကြောင်း မမကို ဖုန်းဆက်လာတယ်။ အဲဒီဗိုလ်မှူးက အမြောက်တပ်ကလေ။ မိတ္ထီလာကပေါ့` `အဲဒါဆို မမဇာခြည်အတွက် ရင်လေးစရာပဲနော်` `အေးပေါ့။ လူကြီးတွေကလည်း စီစဉ်ပြီးသားဖြစ်တော့ ခက်နေတော့တာပေါ့။ ကဲပါလေ ဒါတွေက ကိစ္စမရှိပါဘူး။ အခုမမတို့ ကဲကြတာကိုလည်း မောင်လေးဖက်က နွုတ်လုံပေးနော်။ မမတို့ကလည်း မောင်လေးကလွဲပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ ဒီလို သွားဖူးနေဖူးတာမဟုတ်ဘူး` `စိတ်ချပါမမ၊ ကျွန်တော် ကတိတည်ပါတယ်။` ဟုဇော်ရဲကပြန်ပြောလိုက်သည်။

`နောက်ပြီး မမမှာချင်တာက ဇာခြည်ကိုတော့ နည်းနည်းညှာပြီးလုပ်ပေးနော်၊ သူက မမတို့လို အိမ်ထောင်သည်လည်းမဟုတ်ဘူး။ ကာမထန်ပေမယ့် အတွေ့အကြုံအရကနည်းသေးတယ်လေ၊ နောက်ပြီး မင်းပစ္စည်းကလည်း မမတောင် အသက်ရွုရပ်သွားသလားအောက်မေ့ရတယ်။` `ဟုတ်ကဲ့ပါမမ၊ ကျွန်တော်သတိထားပြီးဆက်ဆံပါမယ်` သူတို့ ၂ဦး စကားပြောရင်း ရေချိုးသည်မှာ အတော်ကြာသွားသည်။ ရေချိုးခြင်းအားအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်များကို တဘက်များဖြင့် ခြောက်သွေ့သွားစေရန် ပြုလုပ်လိုက်ကြသည်။ ပြီးလျှင် အသားအလှဆီများကို မမချိုတလှည့် ဇော်ရဲတလှည့် အပြန်အလှန်လိမ်းပေးရင်း အနားယူနေကြသည်။

ထို့နောက် ညနေစာစားရန် ၄ ဦးစလုံး ဟိုတယ်ထမင်းစားခန်းဆီသို့ ထွက်ခဲ့ကြတော့သည်။ အခန်းပြန်ရောက်သည်နှင့် သီတာနှင့် ဇာခြည်တို့အား မမချိုမှ သူတို့အခန်းအားမပြန်စေတော့ဘဲ။ ဇော်ရဲတို့အခန်းတွင်သာနေရန်ပြောဆိုလိုက်သည်။ သူတို့ ၄ ဦးစလုံး တသက်မမေ့နိုင်မည့် ကာမပွဲတော်ကြီးကို အားပါးတရဖြင့် တညလုံး နွဲကြတော့မည်ဖြစ်ပါတော့သည်။ အားလုံးအခန်းပြန်ရောက်တော့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဆိုနေကြရင်း အပန်းဖြေလိုက်ကြသည်။ လေအေးပေးစက်ကို အစွမ်းကုန်မြှင့်ပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် ၄ ဦးသား တီဗီကြည့်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။ မမချိုကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ။ မသီတာက …. `ကဲချို … မချိုတယောက်ထဲပဲ အပိုင်းစီးမထားနဲ့လေ၊ ချို့အိပ်မက်ထဲက နတ်သားလေးကို ငါတို့ကိုလည်းမျှပေးဦး` `အောင်မလေးဟယ် ငါဒီလောက်ထိ သဝန်တိုဖူးလို့လား၊ နောက်ပြီးမှ မီးမီးကြောက်ကြောက် လုပ်မနေနဲ့နော်` `သိပါတယ်၊ နင်ပြောကတည်းက ရင်ခုန်နေတာပါ` `ကဲမောင်လေး၊ မမသူငယ်ချင်းတွေကို အကြင်နာလေးတွေပေးလိုက်ပါဦး` ဟု ပြောဆိုကာ ဇော်ရဲ၏ ကြီးမားကျယ်ပြန်သော ရင်အုပ်ကြီးအားပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။

သီတာက ဇော်ရဲအနီးသို့တိုးလာပြီး ဇော်ရဲ၏ ရင်အုပ်တွင်းသို့ ခေါင်းကိုတိုးဝှေ့ကာဖြင့် အနမ်းများစတင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇာခြည်ကတော့ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် ကြည့်နေပါသည်။ ဇော်ရဲအား မသီတာ၏ မေးဖျားလေးအားကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးကိုဆွဲယူကာ ဖူးရွနေသော နွုတ်ခမ်းအစုံအား စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် နောက်ကျောဖက်ကိုသိုင်းကာ စနေ ၂ ခိုင်၏ မနိုင်တာဝန်အား ထမ်းဆောင်နေရသည့် ဘရာစီယာချိတ်ကလေးအား ဖြုတ်ပေးခြင်းဖြင့် တနေ့တာအနားယူခိုင်းလိုက်ပါသည်။ မမချိုကတော့ မသီတာ၏ ကြီးမားလှသည့် တင်သားစိုင်ကြီးများအား ပွတ်သပ်ကာ စကပ်ဇစ်အား ဆွဲဖြုတ်နေပါပြီ။ `သီတာရယ် နင့်ဖင်ကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ အားရစရာပဲ၊ ငါ့ဖင်ထက်တောင်ကြီးသေးတယ်။` `ဟုတ်ပါ့သီတာရယ် နင်လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်သလား` ဇာခြည်ကဝင်ပြောသည်။ သီတာက ဇော်ရဲနှင့်နမ်းခြင်းကို ခေတ္တမျှရပ်လိုက်ပြီး `ပင်ကိုယ်ဟဲ့၊ ဘာလေ့ကျင့်ခန်းမှမလုပ်ဘူး။ ငါတို့မျိုးရိုးကိုကကြီးတာ` ထိုအချိန်တွင် မမချိုတယောက် မသီတာ၏ စကပ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီးဖြစ်နေပါပြီ။

သီတာထံတွင် ဂျီစတင်း ဟုခေါ်သည့် စောက်ဖုတ်ကိုသာဖုံးသည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီသေးသေးလေးသာ ကျန်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲကတော့ သီတာ၏ နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေနေပါသည်။ သီတာထံမှလည်း ရင်ခုန်သံအချို့ စတင်ကြားရစပြုနေပါသည်။ မမချိုကတော့ သူ့အဝတ်အစားများကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဇာခြည်ကတော့ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိအမူအယာများဖြင့် အံ့သြရှက်ရွံ့စိတ်များဖြစ်နေဆဲဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် သူမလက်များက သူမ၏ ပေါင်ကြားတွင် ကိုင်ထားသည်ကို ဇော်ရဲတယောက် သတိထားမိပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သူဝတ်ထားသော ဂျင်းဘောင်ဘီအား ဇစ်ကို အသာဆွဲဖြုတ်လိုက်ပါသည်။ အခြေအနေကို သိသော မမချိုမှ သီတာ့ကိုကျော်ကာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြင့် ဇော်ရဲဆီသို့ လာပါသည်။ ပြီးလျှင် ဇော်ရဲဘောင်းဘီအား ကူညီပြီးချွတ်ပေးပါသည်။ ဇော်ရဲထံတွင် အောက်ခံဘောင်ဘီအနက်ရောင်သာ ကျန်ရှိပါတော့သည်။ မမချိုက ဇော်ရဲဘောင်းဘီပေါ်မှနေပြီး ဇော်ရဲလီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။

မာန်ဖီနေသော လီးကြီးကတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီကွဲထွက်မလား ထင်ရလောက်အောင်ပင် ရုန်းကြွနိုးထလာခဲ့ပြီ ဖြစ်ပါတော့သည်။ သီတာက ဇော်ရဲနှင့် နွုတ်ခမ်းများစုပ်နမ်းနေရင်းမှ ခေါင်းလေးကို အသာအယာလျှောချပြီး ဇော်ရဲ၏ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို နမ်းပြန်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ မမချိုက ဇော်ရဲ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီအား ချွတ်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ဒီတခါမျက်လုံးများပြူးရသူတွေကတော့ မမချိုမပါဝင်ကြောင်း စာဖတ်သူများသိပါလိမ့်မည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း အထူးတလည်ပြောရန်လိုတော့မည်မထင်။ `အောင်မလေးလေး … ကြီးလိုက်တာကြီးဟယ်။ ချိုရယ် … နင်မနာဘူးလား။ နည်းတာကြီးမှမဟုတ်ဘဲ` ဟု သီတာက ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။ မမချိုကတော့ အောင်မြင်သူတဦးပမာ … `နင်တို့ပဲ နတ်သားလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဆို၊ သဝန်မတိုနဲ့ဆို၊ ဘာအခုမှကြောက်ပါပြီလဲ` ဟု ဇော်ရဲ၏ ဂွေးဥများကို ပွတ်သပ်နေရင်းမှပြောလိုက်သည်။

ဇာခြည်ကတော့ … `ချိုရယ် … မောင်လေးဟာကြီးကတော့ ကြောက်စရာကြီးပါလားဟယ်။ ငါပစ္စည်းနဲ့ ဆံ့ပါမလားဟယ်။ ငါတော့ကြောက်လာပြီ` ပြောသာပြောသည် ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကိုတော့ အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေမိပါပြီ။ သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းအိအိလက်ကလေးဖြင့် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးအား ကိုင်တွယ်ကြည့်နေသည်။ သီတာကတော့ ဇော်ရဲလီးကြီးအား လျှာဖျားကလေးဖြင့် စတင်တို့ထိဆော့ကစားနေပါသည်။ ထို့နောက် လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏ နှင်းဆီရောင်နုတ်ခမ်းလေးဖြင့် စတင်စုပ်ပေးပါသည်။ မမချိုကတော့ ဇော်ရဲ၏ ဂွေးဥများကို ငုံစုပ်ပေးနေပါသည်။ ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ နတ်စည်းစိမ်ကို စတင်ခံစားနေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇာခြည့်ထံသို့ သူ၏လက်များဖြင့်လှမ်းလိုက်ပါသည်။ ဇာခြည်ကလည်း ဇော်ရဲ၏ ကမ်းလင့်မွုကို တပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့် ရှေ့သို့ တိုးကာလာပါတော့သည်။

ဇော်ရဲက ဇာခြည်၏ အဝတ်အစားများကို ညင်သာစွာချွတ်ပေးရင်း နွုတ်ခမ်းလေးကို ညင်သာစွာစုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ မမချိုပြောထားသည့် စကားများကိုကြားယောင်မိရင်း ဇော်ရဲတယောက် ဇာခြည့်အပေါ် အထူးခြားဆုံးညင်သာစွာဖြင့်ဆက်ဆံရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးဖြစ်ပါသည်။ သီတာကတော့ ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကြီးကိုစုပ်ခြင်းအား အရှိန်ရစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ `ပြွတ်၊ ပလပ်` စသည့်အသံမျိုးစုံဖြင့် အားပါးတရ စုပ်ပေးလျှက်ရှိပါသည်။ ထိုသို့စုပ်ပေးနေချိန်တွင် သူမ၏ တပ်မက်နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းလှသော ဖင်သားကြီးများကို ကုန်းထားသည်မှာ မြင်ရသူအဖို့ အလိုဆန္ဒရမက်များ တက်ကြွလာစေအောင် နွိုးဆော်ထားသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေပါသည်။ ဇာခြည်၏ ဝင်းဝါသောအသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်စွာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တောင့်တင်းလှပါသည်။

သူငယ်ချင်း ၃ ဦးတွင် အနည်းငယ်သေးသည်ဟုဆိုနိုင်သော်လည်း သာမန်မိန်းမများထက် ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းလှပါသည်။ မိဘများ၏ ပြည့်စုံကုံလုံကြွယ်ဝမွု၊ ပညာကိုမကြောင့်မကြသင်နိုင်မွု၊ မပင်မပန်းနေရမွုတို့က သူမ၏ အသားအရေ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တို့က သက်သေခံလျှက်ရှိနေပါသည်။ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်တော့ သီတာကဲ့သို့ပင် ဂျီစတင်း လေးတထည်သာ ကျန်ရှိပါတော့သည်။ သီတာက သူမနှင့်အတူ ဇော်ရဲ၏လီးကြီးအား စုပ်ရန် လက်ကမ်းလိုက်ပါသည်။ မမချိုကတော့ ဂွေးဥများကို စုပ်နေရာမှ ဇော်ရဲနှင့် ယှဉ်ထိုင်လိုက်ပြီး ဇော်ရဲနွုတ်ခမ်းများအား စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူတို့လေးဦးစလုံး ကာမရမက်များဖြည့် ပြည့်လျှမ်းနေပြီး လိုအင်များတောင့်တနေသည့် ညည်းသံများမှအပ မည်သည့်စကားတလုံးကိုမျှ ပြောဆိုခြင်းမပြုကြပါ။ တပ်မက်သောအချစ်များကိုတည်ဆောက်ခြင်းသည် စကားတလုံးမျှ မလိုအပ်ပါချေ။

ဇော်ရဲလီးကြီးကတော့ မာကျောသည်ထက် မာကျောတောင့်တင်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ဇော်ရဲလီးကိုအစုပ်ခံပြီး ဇိမ်ယူနေသည်မှာလည်း မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကြာသွားခဲ့ပါပြီ။ `မောင်လေးနေချင်နေပြီလား` `အင်း … ဒါပေမယ့် မမတို့ကိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ` ဟုပြောကာ ဇာခြည့်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ဘောင်ဘီအသေးလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ ဇာခြည်၏ မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးသည် နှစ်လိုဖွယ်ဖြစ်ပါသည်။ စိုပြေဝင်းဝါသောအသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်စွာ အမွေးအမျှင်များကင်းသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ကာမဆိပ်များတက်လာအောင် နွိုးဆွနေပြန်ပါသည်။ ဇော်ရဲက စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လျှာဖြင့် စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။

ဇာခြည့်ထံမှ `အိုး မောင်လေးရယ် …. ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူးကွယ် အရမ်းလည်းခုန်နေတယ်။ မမတော့နှလုံးရောဂါရတော့မယ်နဲ့တူတယ်` ဟု မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောဆိုလိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲကတော့ အရမ်းနူးညံ့သော်အနမ်းများဖြင့် ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်တခုလုံး ရွဲစိုသွားအောင် စုပ်ပေးလျှက်ပေးခြင်းများကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာပြုလုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်အဝမှ ကာမအရည်များ စတင်စိမ့်ယိုထွက်စပြုနေပါပြီ။ အဖိုးတန်သော အမျိုးသမီးအသုံးအဆောင်များသုံးနိုင်ခြင်းသက်သေအဖြစ် ဇာခြည်တို့ မမချိုတို့၏ စောက်ဖုတ်များက သက်သေခံလျှက်ရှိနေပါသည်။

အနံ့အသက်လုံးဝထွက်ခြင်းမရှိပါချေ။ ဇော်ရဲတယောက် အားပါးတရ စုပ်ပေးလျှက်ပေးခြင်းများ ပြုလုပ်ပြီး ၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာတွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် လုံးဝခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘဲ တကိုယ်လုံးကြက်သီးမွေးညင်းများထကာ ကာမအလိုဆန္ဒများ အဆုံးစွန်ပြည့်ဝသွားခဲ့ပါပြီ။ ထို့နောက် သီတာအား ဖင်ကန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲသို့ခေါင်းဝင်လျှိုကာ သီတာ၏ စောက်ဖုတ်အားလည်း စတင်စုပ်ပေးပါတော့သည်။ သီတာ၏စောက်ဖုတ်ကတော့ မမချိုနှင့် အနည်းငယ်ဆင်တူပါသည်။ စောက်စေ့အနည်းငယ်ရှည်ပြီး ဘေးနွုတ်ခမ်းသားလေးများက ပွင့်ဖတ်လေးနှစ်ခုပမာ တွဲကျနေပါသည်။ ထိုအဖတ်လေးနှစ်ခုနှင့် စောက်စေ့အား စုပ်လိုက်သည်နှင့် သီတာ၏ ဖင်ကြီးများ ပိုကော့သွားသည်။ ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဇော်ရဲနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား မမချိုနှင့် ဇာခြည်မှ ထပ်ပြီး စုပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ယခုအချိန်တွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲလီးကြီးအား ကြောက်ရွံ့ခြင်း မရှိတော့ပါချေ။

ဇော်ရဲလီးကြီးနှင့် ဆက်ဆံရမည်ကို ကြိုတင်ပြီး ရင်ခုန်နေပြီဖြစ်ပါသည်။ `ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ အား ………ရှီး ……… သီတာ၏ညည်းတွားသံများဖြစ်ပါသည်။ ယောကျ်ားရှိသော သီတာ့အဖို့ ဇာခြည်ကဲ့သို့ ကာမကို လွတ်မပစ်လိုက်ပါ။ ထိမ်းပြီးခံစားနေပါသည်။ ဇော်ရဲကဲ့သို့ ကျွမ်းကျင်လိမ္မာသောသူနှင့်တွေ့သောအခါ သူ့စိတ်များကို အနိုင်နိုင်ထိမ်းထားရပါသည်။ မမချိုကလည်း ဇော်ရဲလီးကိုစုပ်ပေးနေရင်းမှ သီတာ၏ စအိုဝကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးပြန်ပါသည်။ သီတာတယောက် ညည်းတွားစုပ်သတ်သံတို့ဖြင့် ကာမအရသာ၏ဒဏ်ကို အလူးအလဲခံစားနေရပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ မမချိုတယောက် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးပေါ်သို့ခွကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝဖြင့် ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကြီးကိုတေ့ပြီး ဖြည့်ညင်းစွာသွင်းနေပါသည်။ သီတာလည်း အတန်ငယ်မောဟိုက်သွားသဖြင့် ဖင်ကုန်းထားရာမှာ ဇော်ရဲဘေးသို့ လှဲချလိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲက မမချိုကို သိုင်းဖက်ရင်း နံရံသို့ ကျောမှီလိုက်ပါသည်။

မမချိုကတော့ သူ့တင်သားအိအိဖြူဖြူကြီးများဖြင့် အားယူကာ ဇော်ရဲ၏ လီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်တွင်းဝင်ရန်ကြိုးစားနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကာကအရည်များအကူအညီဖြင့် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးတချောင်းလုံး ဝင်သွားချိန်တွင်တော့ မမချိုပါးစပ်မှ ညည်းတွားသံများ အဆက်မပြတ်ပေါ်ထွက်လာနေပြီဖြစ်သည်။ အချက် ၅၀ ခန့်မျှ ဆောင့်ပြီးချိန်တွင်တော့ မမချို အတန်ငယ်မောဟိုက်လာသဖြင့် စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနွုတ်ကာ ဘေးသို့ စောင်းလှဲချလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် သီတာက လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ထို့နောက် သူမသည်လည်း မမချိုကဲ့သို့ပင် အပေါ်မှခွကာ စောက်ဖုတ်ဝဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြန်ပါသည်။ သူမကတော့ မမချိုကဲ့သို့ နေ့ခင်းမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသဖြင့် အဆင်မပြေလှပါ။ လီးဒစ်ဝင်ရန် အတော်ကြိုးစားရပြီး နောက်ထပ်သွု်းရန်ခက်နေပါသေးသည်။ ပါးစပ်မှလည်း …. `အား …. ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်။ နာလိုက်တာ။ မမ မင်းဒစ်ကြီးလောက်နဲ့ပဲ နေပါရစေတော့နော်။

အဆုံးထိမသွင်းလိုက်ပါနဲ့` မမချိုကတော့ ထိုအချက်ကို ပါးနပ်စွာဖြင့် သီတာ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးများစိုရွဲနေအောင် သုတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သီတာ့စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ပြန်သွင်းပေးလိုက်ပြန်သည်။ ယခုတကြိမ်တွင်တော့ သီတာ့စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ တဝက်ခန့်ဝင်သွားပြီဖြစ်ပါတော့သည်။ ထိုတဝက်မျှနှင့်ပင် အချက် ၂၀ ခန့်မျှဆောင့်ပေးပြီးသောအခါ သီတာ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကာမအရည်များ ကောင်းစွာစီးဆင်းလာပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဇော်ရဲတယောက် သီတာ၏ ကြီးမားသော တင်သားစိုင်ကြီးများကို ကိုင်ကာ အနည်းငယ်ကော့ပေးလိုက်သည်နှင့် ဇော်ရဲ၏ ကြီးမားလှသောလီးကြီးတချောင်းလုံး သီတာ၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ဝင်သွားပြီဖြစ်ပါတော့သည်။ `အား …. ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ ဒါပေမယ့် နည်းနည်းတော့ အောင့်တယ်။ သားအိမ်ကိုသွားဆောင့်တယ်ထင်တယ်` `ကောင်းသွားမှာပါ မမရယ်၊ ခဏနေရင် အားလုံးကောင်းသွားမှာပါ။` ဟုဇော်ရဲက ကာမခိုးတွေဝေနေသော အသံများဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သီတာ၏ နို့အုံကြီးကို ပွတ်ချေရင်း အပြန်အလှန်ဆောင့်ပေးနေကြသည်။

မမချိုကတော့ ဇော်ရဲနှင့်သီတာ အချက် ၂၀ ခန့်မျှဆောင့်ပြီးတိုင်း ဇော်ရဲလီးကို သီတာ့စောက်ဖုတ်တွင်းမှထုတ်ကာ ဇာခြည်တလှည့် သူမတလှည့်ဖြင့် စုပ်ပေးနေသည်။ သူမစုပ်ပြီးချိန်တွင် လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်တွင်းသို့ပြန်ထည့်ပေးပြီး ဇာခြည်၏နွုတ်ခမ်းများကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် လေးဦးစလုံး ကမ္ဘာလောကကြီးကို မေ့လျော့ကာ ကာမပွဲတော်ကြီးကို အပြိုင်အဆိုင်နွဲနေကြတော့သည်။ သီတာတော်တော်မောလာသဖြင့် ဇော်ရဲလီးကြီးအားနွုတ်ကာ ဇော်ရဲကိုယ်ပေါ်မှဆင်းလိုက်ပါသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံးကတော့ ရွဲစိုနေပါသည်။ ထို့နောက် ဇော်ရဲလီးကြီးကို စုပ်ပေးပြီး `ကဲ ဇာခြည် မောင်လေးပစ္စည်းကို မြည်းကြည့်လိုက်ဦး` `ဟယ် နင်တို့ပြောပုံနဲ့ ငါကြောက်လာပြီ` ဟု ဇာခြည်က ရှက်ရွံ့သောဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ဇော်ရဲက ဇာခြည်ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး ဇာခြည်၏ ခြေချောင်းလေးများကို စုပ်ပေးပါသည်။ မဆွတ်ခင်ကညွတ်ချင်သည်ဆိုသည့် မြန်မာစကားအတိုင်း ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲလီးကြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ မသွင်းမီကပင် ဖီလင်တွေတက်နေပါသည်။ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်ကို နောက်တကြိမ်ထပ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။

စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ကာမအရည်များ တံတွေးများဖြင့် ရွဲစိုနေမှပင် စုပ်ခြင်းလျှက်ခြင်းကိုရပ်ပြီး လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ထားလိုက်ပါသည်။ `မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းနော်၊ မမအဖုတ်လေးကွဲသွားလိမ့်မယ်` ဇော်ရဲကတော့ စိတ်ရှည်သေသပ်စွာဖြင့် ဇာခြည်၏ စောက်ဖုတ်အဝကလေးကို တေ့ကာ သွင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်ဝက မမချို မသီတာတို့နှင့်မတူဘဲ တအားကြပ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဇော်ရဲကတော့ စားနေကြကြောင်ပါးပီပီ စိတ်ရှည်စွာဖြင့် ပြုမူရမည်ကို သိနေသည်။ လီးကြီးကို မမချိုပါးစပ်သို့တေ့ပေးပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း အလိုက်သိစွာ တံတွေးများရွဲနေအောင်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဇာခြည်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းသို့ ထပ်မံထိုးထည့်လိုက်သည်။ `အောင်မလေးလေး …. သေပါပြီမောင်လေးရယ်။ မမအဖုတ်လေးကွဲသွားပြီလားမသိဘူး။

နာလိုက်တာ` ဟုတ်ပါသည်။ ဇာခြည်နာမည်ဆိုလည်းနာလောက်ပါသည်။ ဇာခြည်၏ မို့ဖောင်းသော စောက်ဖုတ်အဝလေးဖြင့် မလိုက်ဖက်စွာပင် ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကြီးက ဝင်သွားပါသည်။ ချက်ချင်းပင် စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားများနီရဲလာပါသည်။ မမချို၏ တံတွေးများကြောင့်သာလျှင် ဤမျှဝင်နိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လက်ဖြင့် ကစားပေးလိုက်ပြီး ခေတ္တမျှ ငြိမ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်စေ့ကို ပွတ်သပ်ပေးသောအရသာကြောင့် ဇာခြည်တယောက် နာကျင်မွုများကိုမေ့လျော့ကာ အရသာထူးများကို စတင်ခံစားစပြုမိနေပြီဖြစ်ပါသည်။

ထို့နောက် ဇော်ရဲတယောက် ဇာခြည်၏ ပေါင်များကိုပိုမြှောက်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီး ၂ လုံးအောက်သို့ ခေါင်းအုံးတလုံးကို ခုလိုက်ပါသည်။ ထိုသို့ခုလိုက်သည်နှင့် စောက်ဖုတ်အဝမှ ပိုကျယ်သွားပြီး ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးအား ပိုမိုဝင်ရောက်လာစေရန် ဖိတ်ခေါ်သကဲ့သို့ ဖြစ်လာပြီး လီးကြီးသည်လည်း ဇာခြည်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းသို့ ၁ လက်မခန့်မျှ ဝင်သွားပြန်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲလည်း ဇာခြည့်အပေါ် မမချိုနှင့် မသီတာတို့ ၂ ဦးထက် ဂရုစိုက်နေရသဖြင့် ကာမအရသာကို ကောင်းစွာခံစားနိုင်ခြင်းမရှိသေးပါ။ သို့သော် ဇာခြည်နှင့် ဆက်ဆံရခြင်းအပေါ်တွင် အရသာတမျိုး ကောင်းစွာရရှိနေသည်ကိုတော့ သတိထားမိလိုက်ပါသည်။ စောက်ဖုတ်တိုင်း၏အရသာသည် ပြုမူဆက်ဆံခြင်းပေါ်တွင်မူတည်ပြီး ကွဲပြားနိုင်သည်ကို ဇော်ရဲကောင်းစွာသိပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ စိတ်ရှည်စွာသွင်းပြီးချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲ၏လီးကြီးတခုလုံးနီးပါး ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်သွားပြီဖြစ်ပါသည်။

`အောင်မလေးမောင်လေးရယ်။ နာလိုက်တာ။ အောင့်လည်းအောင့်တယ်။` ဟု ဇာခြည်က ရွုံ့မဲ့စွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်ကို ဇော်ရဲတယောက် တပ်မက်စွာကြည့်နေလိုက်ပါသည်။ မမချိုက သူ၏လီးကြီးကို ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်တွင်းမှနွုတ်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးပြန်ပါသည်။ မမချို၏ ကောင်းမွန်လှသောစုပ်ပေးမွုကို ဇော်ရဲကောင်းကောင်းခံစားလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ဇာခြည်၏ တင်းကြပ်လှသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။ ယခုတကြိမ်တွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် စောက်စေ့ကိုပွတ်တိုက်သော လီး၏အရသာ၊ သားအိမ်ကိုဆောင့်မိသောလီး၏အရသာ၊ စောက်ဖုတ်တခုလုံး တင်းကြပ်စွာထိုးထည့်ခံထားရသော အရသာတို့ဖြင့် ကာမအရသာကို စတင်ခံစားရရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့အတူပင် မမချိုတို့သည်လည်း ဇော်ရဲနှင့် ဇာခြည်တို့၏ ဆက်ဆံနေပုံကိုကြည့်ရင်း ဇော်ရဲလီးကြီးအား အချက် ၂၀ ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးတိုင်း စုပ်ပေးရသည်ကို ကျေနပ်နေမိသည်။

ထို့နောက် ဇာခြည်၏ နီရဲနေသော စအို၀ ဖူးဖူးမို့မို့လေးအား သီတာမှ လက်ဖြင့်ဆော့ကစားပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် လောကကြီးကို မေ့လျော့စပြုနေပြီဖြစ်သည်။ စိတ်နှင့် လူ မကပ်တော့သလောက်ပင်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဇော်ရဲလီးကြီး တချက်ထုတ်လိုက်တိုင်း လျှာဖျားကလေးဖြင့် ဇာခြည်၏စအိုဝကလေးကို တို့ထိကစားပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇာခြည်၏ ဖင်ကြီးတခုလုံး ကြွတက်ကော့ပျံလာပြီး ဇော်ရဲလီးကြီးအထုတ်အသွင်းပြုမွုအား ကူညီပေးသလိုပင်ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ ဇာခြည်တယောက် ကာမအရသာအထွဋ်အထိပ်နီးပါမျှ ရရှိခံစားနေရပြီဖြစ်ပါသည်။

စောက်စေ့ထိပ်ဖျားမှ အရသာထူးကို ဆက်လက်ခံစားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ ထို့အတူ ဇော်ရဲ၏ အသွင်းအထုတ်များသည်လည်း ပိုမိုမြန်ဆန်လာပါသည်။ `အိုး မောင်လေးရယ် မမပြီးတော့မယ်၊ မမပြီးတော့မယ်။ အား …………………… ပြီး ……..ပြီ ………………..အား…………………. အိုး` ဟု အော်ကာ ဇော်ရဲကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး ပြီးသွားပါလေတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက်လည်း ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်၏ တင်းကြပ်လှသောအတွေ့အထိထူးများနှင့် စောက်ဖုတ် ၃ ခုလုံးကို မနားတမ်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ရသဖြင့် ကာမအထွဋ်အထိပ်ခရီးသို့ ရောက်ခါနီးနေပြီဖြစ်ပါသည်။ `မောင်လေး မမပြီးသွားတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ မင်းရဲလီးကြီးကိုနွုတ်လိုက်ပါတော့နော်` ဟု ဇာခြည်ကတောင်းဆိုသဖြင့် သူ၏ လီးကြီးအား ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ညင်သာစွာနွုတ်ယူလိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက်သီတာ့ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါသည်။

သီတာ၏ အတန်ငယ်ညိုစိမ့်သော်လည်း ဝင်းနေသောအသားအရေကြောင့် ဖင်သားကြီးများမှာ ဝင်းအိနေပါသည်။ ဖင်ကြီး ၂ လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တခုလုံးသည် နောက်ပိုင်းသို့လှပစွာထွက်လာပါသည်။ ဇော်ရဲက သူ၏လီးကြီးကို သီတာ၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သွင်းလိုက်ပါသည်။ အင့်ကနဲ့ညည်းသံနှင့်အတူ သီတာတယောက် ခေါင်းအုံးများကို အလန့်တကြားဆွဲယူကာ သူ၏ နို့အုံကြီးများအောက်သို့ ပွေ့ပိုက်ထားလိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲကတော့ အရသာထူးများကို ဆက်လက်ရရှိလိုစိတ်ပြင်းပြစွာဖြင့် ထပ်မံဆောင့်သွင်းကာ အသွင်းအထုတ်များကို ယခင်ဆက်ဆံချိန်ကထက် ပိုမို၍ လုပ်ဆောင်ပါလေတော့သည်။ ယခုတခေါက် ဆက်ဆံရသည်မှာ သီတာအဖို့ လေထဲလွင့်သလိုဖြစ်နေပါသည်။ သားအိမ်အတွင်းမှအောင့်သော်လည်း စောက်စေ့ကိုလီးကြီးဖြင့် အဖန်ဖန်ပွတ်တိုက်သောကြောင့် ပြီးချင်စိတ်များဖြစ်လာပါသည်။

ဇော်ရဲသည်လည်း သီတာ၏ ကြီးမားလှပသောဖင်ကြီး ၂ လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ရသည့်စည်းစိမ်၏ အကောင်းဆုံးအရသာထူးကို ရရှိနေသဖြင့် ပြီးချင်စိတ်များဖြစ်နေပါပြီ။ သူတို့ ၄ ဦး၏ ဆက်ဆံချိန်ကလည်း ၁ နာရီနီးပါးမျှရှိနေပါပြီ။ ဇော်ရဲ၏ သုတ်ထိမ်းနိုင်မွုကိုလည်း သီတာနှင့် ဇာခြည် အံ့သြလို့နေပြန်သည်။ ဟုတ်ပါသည် ဇာခြည်၏ သတို့သားလောင်းဗိုလ်မှူးအောင်နိုင်ဝင်းကတော့ ပစ္စည်းကသေးပြီး သုတ်လွတ်တာကျပြန်တော့မြန်လွန်သည်။

ဇော်ရဲကတော့ ဤသို့မဟုတ် ကာမအရသာအကောင်းဆုံးပေးနိုင်သည့် မမကြီးတွေနှင့် ပင် သူ့စိတ်ကို ထိမ်းနိုင်လွန်းသည်။ ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲ လီးကြီးကို စွဲမက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ `အား မမရေ ….. ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်။ ပြီးတော့မယ်၊ အရမ်းကောင်းနေပြီ၊ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ အိုး …………… ရှီး ………………………..အား` `မောင်လေး …… မမလည်းပြီးတော့မယ်၊ မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါ၊ မမကွဲသွားရင်လည်း ကွဲပါစေတော့။ ပြီးတော့မယ်မောင်လေးရယ်။` သီတာကလည်း မောဟိုက်လွိုက်ဖိုစွာဖြင့် ဇော်ရဲ၏ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်များကို တောင်းဆိုလိုက်ကာ သူ၏ ကြီးမားသောဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။

ဇော်ရဲတယောက် အပြင်ဆုံးနှင့် အကြမ်းဆုံးသော ဆောင့်ချက် ၁၅ ချက်ကို ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ……. `အား ……….. ပြီး ပြီး ပြီးပြီ` ဟု သီတာမှရေရွတ်လိုက်ပြီး မရှေးမနှောင်းပင် ဇော်ရဲတယောက် သီတာ၏စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနွုတ်ကာ သုတ်ရည်များကို ဖင်ကြီးပေါ်သို့ အားပါးတရ ပန်းချလိုက်ပါတော့သည် ………ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

မေခ်ာသုံးေယာက္လိုအင္

ေဇာ္ရဲသည္ ရန္ကုန္မွာေမြးေသာ ရန္ကုန္သားတေယာက္၊ ရန္ကုန္ကေန ေအဝးသင္ႏွင့္ ဘြဲ႕ရထားသူ။ ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ဗလေတာင့္ေတာင့္။ အသားကခပ္လတ္လတ္၊ ရည္းစားရယ္လို႔ အတည္တက်မထားဘဲ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ထည္လဲတြဲတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးႏုႏု႐ြ႐ြေလးေတြကိုေတာ့ အနမ္းေလးေတြေပး႐ုံshopping ထြက္ရင္တြဲေကာင္း႐ုံမွ်သာေနတတ္ၿပီး၊ ခပ္ကဲကဲေတြႏွင့္ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူကလည္း ကဲေပးလိုက္သည္။ သူ႔မိဘေတြက အေဖက ဌာနတခုက ၫြန္မႉးတေယာက္ အေမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈးတြင္ ရတနာကုန္သည္တေယာက္။ တဦးတည္းေသာသား ဥစၥာေပါ ႐ုပ္ေခ်ာဆိုေတာ့ အေကာင္ႀကီးႀကီးသမီးေတြကအစ လက္ထပ္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းသည္ကိုေတာင္ ခံရသူ။ သို႔ေသာ္ အိမ္ေထာင္က်သြားလွ်င္ ဆုံး႐ြဳံးသြားမည့္ လူပ်ိဳအခြင့္အေရးေတြကို သူေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေမကိုပူဆာ၊ အေဖ့ပါဝါကိုသုံးၿပီး ပန္းဆိုးတန္းလမ္းေပၚမွာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုင္အႀကီးႀကီးတခုကို သူဖြင့္လိုက္သည္။ သူဆိုင္ဖြင့္ၿပီး ၃ လေလာက္အတြင္း ဆိုင္နာမည္က တရွိန္ထိုးတက္လာသည္။ သူ႔ရဲ႕ေျပာဆိုတတ္မြဳ၊ သူ႔႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေဖာက္သည္ေတြထက္ အမ်ိဳးသမီးေဖာက္သည္ေတြက ပိုမ်ားလာသည္။

ေဘးဆိုင္မ်ား၏ မနာလိုျခင္းကိုလည္း ပိုခံရလာသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အလုပ္သူမွန္မွန္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္အားလည္း သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ျဖစ္ခဲ့။ အလုပ္မအားေသာ္လည္း တ႐ုတ္တန္းတြင္ရွိသည့္ weight club အားလည္း မပ်က္တမ္း မွန္မွန္သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ ေလးလေလာက္အတြင္းတြင္ ေဖာက္သည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မွတ္မိလာခဲ့ၿပီး၊ ထိုအထဲမွ ( ) တပ္မွ ဗိုလ္မႉးကေတာ္တေယာက္ျဖစ္သည့္ ေဒၚခ်ိဳသူဇာျမင့္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းရင္းႏွီးလာခဲ့သည္။ ေဒၚခ်ိဳသူဇာျမင့္မွာ အမ်ိဳးသားရွိသည့္တပ္သို႔ စေနတနဂၤေႏြမွသာျပန္ႏိုင္ၿပီး တကၠသိုလ္ဆရာမအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း ပါရဂူစာေမးပြဲေျဖရန္ ႀကိဳးစားေနသူျဖစ္သည္။ အသားျဖဴျဖဴ လုံးႀကီးေပါက္လွ ေဒၚခ်ိဳသူဇာျမင့္ေဈးဝယ္လာခ်ိန္တြင္ အားလုံးေသာ ေယာက်္ားမိန္းမမက်န္ ေငးေမာၾကရသည္။ ထိုအထဲတြင္ ေဇာ္ရဲတေယာက္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ လွပေသာ အသားစိုင္မ်ားေပၚတြင္ ပိုးသားလို ေပ်ာ့အိသည့္ အဝတ္မ်ိဳးကိုမွ ေ႐ြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္တတ္သည့္ ေဒၚခ်ိဳသူဇာျမင့္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ အိပ္မက္တြင္ ထည့္မက္ျဖစ္သည့္အႀကိမ္ေတြရွိေနတတ္ၿပီ။

သူ႔ကိုယ္သူ မမခ်ိဳဟု နာမ္စားသုံးၿပီးေျပာတတ္သည့္ မမခ်ိဳကလည္း ေဇာ္ရဲဆိုင္ကိုမွပဲ ဆိုင္ထင္ေနသည္လားမသိ။ ေလေအးေပးစက္မွအစ လွ်ပ္စစ္မီးပူအဆုံး သူ႔ဆိုင္ကိုပဲအားေပးခဲ့သည္ေလ။ ေဇာ္ရဲကလည္း ေဇာ္ရဲေပပဲ။ လက္မ ၄၀ ေလာက္ရွိမည့္ တင္သားအိအိထြားထြားႀကီးေတြ၊ ၃၆ လက္မထက္မေလ်ာ့သည့္ ရင္သားႏွစ္မြာ၊ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ကေလး။ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဖင္လုံးႀကီးေတြကို စည္းခ်က္က်က် လွပေအာင္ေလွ်ာက္တတ္သည့္ မမခ်ိဳ ေဈးဝယ္လာတိုင္း ဆိုင္ပိုင္ရွင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ဧည့္ခံျဖစ္ခဲ့သည္။ `ေမာင္ေလးေဇာ္ရဲေရ … ဒီတေခါက္ မမတို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေခ်ာင္းသာသြားမယ္၊ ေမာင္ေလးလိုက္မလား `ေကာင္းသားပဲမမ၊ ေနဦး ကြၽန္ေတာ္ ဆိုင္ကို ကြၽန္ေတာ့္မန္ေနဂ်ာနဲ႔ထားလို႔ျဖစ္မျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္` `ေမာင္ေလးလိုက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ သိပ္ေကာင္းမွပဲကြယ္ အိမ္ကအမ်ိဳးသားကလည္း တာဝန္နဲ႔ဆိုေတာ့ မမကို လိုက္ပို႔ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး။

လူလည္းသိပ္မမ်ားေတာ့ အေဖာ္အျဖစ္လိုက္ေစခ်င္တယ္။` `ဟုတ္ကဲ့မမခ်ိဳ၊ ကြၽန္ေတာ္ညေနေလာက္ အေၾကာင္းျပန္ရင္ျဖစ္မလား။ ကြၽန္ေတာ့္မန္ေနဂ်ာကို တာဝန္ေပးထားခ်င္လို႔` `ရတယ္ေမာင္ေလး၊ မနက္ျဖန္မွ မမသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း လိုက္မလိုက္သိရမွာ` ေဇာ္ရဲရင္ထဲမွာေတာ့ ဗုံးေတြအဆတရာမက ေပါက္ကြဲေနၿပီလားမသိ၊ အခုမွ ရည္းစားထားဖူးတဲ့သူလို ရင္ေတြဘာေတြခုန္ေနျပန္သည္။

ဒီလိုနဲ႔ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ဆိုင္ကို မန္ေနဂ်ာေကာင္းျမင့္နဲ႔ တာဝန္လြဲေပး၊ မမခ်ိဳဆီဖုန္းဆက္အေၾကာင္းျပန္၊ အဝတ္အစားေတြျပင္ဆင္နဲ႔ ေခ်ာင္းသာအပန္းေျဖခရီးကိုထြက္ဖို႔ စီစဥ္လိုက္ခဲ့သည္ေပါ့။ မနက္ေစာေစာ သူ႔အိမ္ေရွ႕ကို Pradoကားအနက္ေရာင္တစီးလာဆိုက္သည္။ သူ႔အထုပ္အပိုးေတြ ကင္မရာေတြနဲ႔ ကားေပၚတက္လိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးသားဆိုလို႔ သူ႔တေယာက္ထဲ။ `လာေမာင္ေလး၊ လြိဳင္သာယာအထိေတာ့ မမေမာင္းမယ္။ မနက္စာစားၿပီးရင္ ေမာင္ေလးက ေခ်ာင္းသာအထိေမာင္းေပး၊ အဆင္ေျပလား` `ဟုတ္ကဲ့မမခ်ိဳ` ဆိုင္ေရာက္တဲ့အထိ မမခ်ိဳကလြဲလို႔ ေနာက္ခန္းမွာထိုင္လာတဲ့ မမ ၂ ေယာက္နဲ႔ အသိမျဖစ္ေသး၊ မမခ်ိဳနဲ႔ စကားေျပာရင္း လမ္းမွာ႐ိုက္ဖို႔ သူကင္မရာကို စစ္ေဆးရင္း လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ဆိုင္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ စားပြဲဝိုင္းမွ လူေတြအားလုံးအၾကည့္က သူ႔တို႔ေလးေယာက္ဆီကို ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

ၾကည့္ခ်င္ၾကေပမေပါ့။ သူက မင္းသားလိုအပ်ံစား၊ မမခ်ိဳက နဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကလည္း မမခ်ိဳလိုပဲ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အသားညိဳစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မမက မမခ်ိဳထက္ေတာင္ ဖင္ႀကီးက ပိုႀကီးေသးသည္။ `ကဲ၊ သူငယ္ခ်င္းတို႔နဲ႔ ေမာင္ေလးကို မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္` `ဒါက မမသူငယ္ခ်င္းေတြ သူက ခင္သီတာမ်ိဳး` အသားညိဳစိမ့္စိမ့္ ဖင္ႀကီးႀကီး မမႀကီးကို လက္ဆြဲႏြဳတ္ဆက္လိုက္ၿပီး `ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္မမ၊ ကြၽန္ေတာ္ေဇာ္ရဲပါ` `ခ်ိဳကေျပာလို႔ ေမာင္ေလးအေၾကာင္းၾကားဖူးေနတာ။ မမလည္းဝမ္းသာပါတယ္` `ဒါက ဇာျခည္ဝင္း` ထုံးစံအတိုင္း လက္ဆြဲႏြဳတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဒီမမကေတာ့ မမခ်ိဳထက္ ဖင္နည္းနည္းေသးသည္။ ၃၈ လက္မေလာက္ေတာ့ရွိမည္။ အသားဝင္းဝင္းႏွင့္။ `သီတာက ( ) ဌာနက ဦးစီးအရာရွိေလ။ သူ႔အမ်ိဳးသားက တ႐ုတ္ျပည္ကို သင္တန္းသြားေနတယ္။ ဇာျခည္ကေတာ့ သူနဲ႔ယူမယ့္ တပ္ကအရာရွိက ဗထူးမွာ သင္တန္းမၿပီးေသးဘူး။ မမေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အားတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ခြင့္ တပတ္စီယူလာၾကတယ္။

ေမာင္ေလးေရာ အားရဲ႕လား` `ဟုတ္ကဲ့ အားပါတယ္မမ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာင္းသာကေန ကြၽန္ေတာ့္မန္ေနဂ်ာကို လွမ္းၿပီး အလုပ္ကိစၥေတြ ၫြန္ၾကားလို႔ရပါတယ္` `ေကာင္းသားပဲ၊ ကဲ စားၿပီးရင္ မမတို႔ သြားၾကရေအာင္` ဒီတေခါက္ ဆိုင္ကအထြက္တြင္ေတာ့ မမက သူ႔လက္ကိုတြဲလိုက္သည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ဆိုင္ကလူေတြကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း နတ္ျပည္ကက်လာသည့္ နတ္သမီးနတ္သားေတြအလား ေငးေမာက်န္ခဲ့သည္။ လမ္းေဘးက႐ြဳေမွ်ာ္ခင္းေတြျဖတ္သန္းရင္း ကားကိုဂ႐ုတစိုက္ေမာင္းၿပီး ေခ်ာင္းသာခရီးကို ေပ်ာ္႐ြင္စြာလာခဲ့မိသည္။ ေခ်ာင္းသာကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၂ နာရီထိုးၿပီ။ ဟိုတယ္ကို မမခ်ိဳက လွမ္းၿပီး ဘြတ္ကင္လုပ္ထားသျဖင့္ ဧည့္ခန္းတြင္ ေသာ့ယူၿပီး သက္ဆိုင္ရာ ဘန္ဂလိုေလးမ်ားဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကသည္။ ၂ ေယာက္ခန္း ၂ ခန္းပဲ ယူထားသည္ကို သူေတြလိုက္ရၿပီး အညႇိဳခံထားရသူတေယာက္လို ကင္မရာကိုလြယ္ရင္း မမခ်ိဳေနာက္မွပါလာခဲ့သည္။

သူ႔ေနာက္မွာ အထုပ္အပိုးေတြႏွင့္ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းမ်ားသာရွိေတာ့သည္။ သူလည္း မမခ်ိဳတို႔တင္သားႀကီးေတြကိုၾကည့္ရင္း အခန္းဝေရွ႕သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ အခန္းယူထားပုံက မမခ်ိဳႏွင့္ သူႏွင့္က တခန္း၊ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္ႏွင့္ကတခန္း၊ အခန္း ၂ ခန္းလုံးက ဘန္ဂလိုေလးတခုထဲတြင္ရွိသည္။ မမခ်ိဳ၏ ပိရိေသသပ္ျခင္းကေတာ့ သူရင္ခုန္ခ်ိန္ပင္မရေတာ့။ `ကဲေမာင္ေလး ေအးေအးေဆးေဆးနားေပေတာ့၊ တလမ္းလုံးကားေမာင္းလာရတာ။ ၿပီးမွ ပင္လယ္ေရစိမ္ရေအာင္` `မမတို႔နဲ႔လာရတာေပ်ာ္လား` `ဟုတ္ကဲ့မမ၊ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္` `ကဲမမေတာ့ ေရခ်ိဳးမယ္။ ေမာင္ေလးေရာ ခ်ိဳးေတာ့မလား` `မမအရင္ခ်ိဳးေလ၊ ကြၽန္ေတာ္ၿပီးမွခ်ိဳးမယ္` `လုပ္မေနပါနဲ႔ မမနဲ႔ အတူတူခ်ိဳးလိုက္ရေအာင္၊ အခ်ိန္ကုန္သက္သာတာေပါ့။ ၿပီးရင္တခုခုသြားစားၾကမယ္ေလ` ဟုေျပာရင္း မမခ်ိဳက သူ႔ဆံႏြယ္မ်ား ထုံးဖြဲ႕ထားသည္ကို ေျဖလိုက္သည္။

ပိုးေပ်ာ့ထမီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မ်က္လုံးမ်ားပင္ျပဴးက်ယ္သြားရသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မမခ်ိဳ၏ တင္သားထြားထြားႀကီးမ်ားေပၚတြင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေသးေသးတခုသာလွ်င္ မႏိုင္နင္းေသာတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အေပၚအက်ႌေလးကို ထပ္မံခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာေလးႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးသာက်န္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဇာ္ရဲတေယာက္ အာေစးထည့္ထားသူလို ဘာမွ်မေျပာႏိုင္ေတာ့ေခ်။ `လာေလေမာင္ေလးရဲ႕ ဘာေငးေနတာလဲ၊ မိန္းမေတြကို မျမင္ဘူးလို႔လား` `မဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူးမမ၊ မမေလာက္လွတာကိုတခါမွ မျမင္ဘူးလို႔ပါ` `အမယ္ ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ အခ်င္းခ်င္းေတြကို၊ ကဲ မင္းလည္း အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္ေတာ့ေလ` ` …. …. ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့` သူေျပာၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ အတြင္းခံေသးေသးေလးမ်ားက မႏိုင္တာဝန္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္ရင္း မမခ်ိဳ သူ႔အနားသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။

သူ ရွပ္အက်ႌကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းခြၽတ္ေနခ်ိန္မွာ မမခ်ိဳက သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲေနတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။ ေဘာင္းဘီတင္းေနတာကိုေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းသိေနပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက မမခ်ိဳကို ေတာင့္တလာေနၿပီေလ။ ဇစ္ျဖဳတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုဆြဲခ်လိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႔အေပၚပိုင္းတြင္လည္း ဘာမွ မရွိေတာ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီသာက်န္ခဲ့ၿပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမွာ ေဖာင္းကားေနသည္ကို မမခ်ိဳသတိထားမိသြားပါသည္။ သူမ၏ ေဖာင္းေဖာင္းျပည့္ျပည့္ လက္အစုံက သူ႔ေပါင္ၾကားဆီသို႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်ရန္ ေ႐ြ႕လ်ားလာခဲ့သည္။

သူ႔ေပါင္ၾကားထဲသို႔ လက္ကေလးမ်ားေရာက္ရွိလာခ်ိန္တြင္ေတာ့ `အားပါးပါး နည္းတာႀကီးမွ မဟုတ္တာေမာင္ေလးရယ္၊ ဒါႀကီးနဲ႔သာဆို ေဆြမ်ိဳးေတာ့ ေမ့သြားေတာ့မွာပဲ` ဟုတ္ပါသည္၊ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ဗလေတာင့္ အရပ္ျမင့္သလို သူ႔ လီးႀကီးကလည္း ၉ လက္မခြဲရွိပါသည္။ ဗမာတေယာက္အေနႏွင့္ေတာ့ စူပါစံခ်ိန္မီသူတေယာက္ေပါ့။ မမခ်ိဳကေတာ့ ေယာက်္ားရွိေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးကို ႀကဳံဖူးေသဟန္မတူပါ။ `မမခ်ိဳ ေယာက်္ားကေရာ ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲလား။ အတူတူပဲမဟုတ္လား` ေဇာ္ရဲတေယာက္ သိသိႀကီးႏွင့္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ `ဘယ္ကလာ ေသးေသးေလးရယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားမို႔လားမသိဘူး ဆက္ဆံတာတအားၾကမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခဏေလးနဲ႔ ၿပီးသြားတယ္။ ကဲပါ ေဘာင္းဘီခြၽတ္လိုက္ပါဦး` သူေဘာင္းဘီခြၽတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳ အရင္ကထက္မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားၿပီး သူ႔လက္ညႇိဳးေလးကို ပါးစပ္ထဲကိုက္ကာ ထိတ္လန႔္သည့္အမူအယာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါေတာ့သည္။

မမခ်ိဳ လန႔္မည္ဆိုလည္း လန႔္ေလာက္သည္ဟုထင္ပါသည္။ သူ၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လွေသာ လီးႀကီးက မာန္ဖီေနေသာ ေႁမြတေကာင္ပမာ ေထာင္မတ္လို႔ေနသည္။ မမခ်ိဳ အတန္ၾကာသည္အထိ မကိုင္ဝံ့ေသးဘဲ ၾကက္ေသေသေနသည္။ ေဇာ္ရဲကိုဦးေဆာင္မည္ဟု ထင္ရသူက အခုေတာ့ ယုန္သူငယ္ေလးပမာ၊ ႀကီးမားေသာ တင္သားအိအိႀကီးေတြကိုမွ အားမနာႏိုင္ဘဲ ၿငိမ္သက္ေနျပန္သည္။ `လာပါ မမခ်ိဳရဲ သူက လိမၼာပါတယ္။ မမခ်ိဳ ေနာက္ၿပီးက်ရင္ သူနဲ႔ ေဘာ္ဒါျဖစ္သြားမွာပါ` `မင္းေလးကေတာ့ အေျပာသိပ္ေကာင္းတယ္။ မမကေတာ့ ရင္တုန္ေနၿပီ။ မမေယာက္်ားနဲ႔ေတာင္ သူက ၾကမ္းတာတခုပဲတတ္တာ။ သူ႔ပစၥည္းက ရင္ခုန္စရာမေကာင္းဘူး။ အခု မင္းဟာႀကီးကေတာ့ မမအျပတ္ခုန္ေနၿပီ` မမခ်ိဳေျပာအၿပီးတြင္ မမခ်ိဳ၏ ေနာက္ေက်ာသားႏုႏုေလးမ်ားကို သူ႔၏ႀကီးမားသန္မာေသာ လက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး မမခ်ိဳ၏ ဖူးငုံေနေသာ ႏွင္းဆီေရာင္ႏြဳတ္ခမ္းလြာ ၂ ခ်ပ္အား ညင္သာစြာ သူ၏ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ မမခ်ိဳ၏ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးမွတဆင့္ မမခ်ိဳ၏ႀကီးမားလွပေသာ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားအား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္ေခ်ေပးေနမိသည္။

မမခ်ိဳထံမွ ညည္းသံတခ်ိဳ႕ထြက္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ေတာ့ မက်မ္းေက်ေနၿပီျဖစ္သည့္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳ၏ ဘရာစီယာကေလးအား ျဖဳတ္ၿပီးျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေအာက္သို႔ ေ႐ြ႕လ်ားလာခဲ့ၿပီး မမခ်ိဳ၏ ႀကီးမားစြင့္ကားလွေသာ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားအား ဆုပ္နယ္ျပန္ပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့မ်ား ေမွးစင္းလာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ပင္ပန္း၍၊ အိပ္ခ်င္၍ မဟုတ္သည္ကိုေတာ့ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ေသခ်ာစြာသိေနပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ တင္သားႀကီးမ်ားေပၚတြင္ မႏိုင္ဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ေဘာင္းဘီေလးအား ေဘးနားမွ ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးစေလးအားဆြဲေျဖ၍ အနားေပးလိုက္ပါသည္။ လက္ကို တင္သားစိုင္မ်ားမွတဆင့္ ကာမ၏ အဖူးအၫြန႔္မ်ား ဆုံစည္းရာေနရာဆီသို႔ လက္လွမ္းခ်ိန္တြင္ေတာ့ `အိုး ေမာင္ေလးရယ္၊ ရင္ထဲမွာတမ်ိဳးႀကီးပဲကြယ္၊ မမ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတယ္` ဟူေသာ ႐ြိဳက္သံပါသည့္ စကားသံကို ေဇာ္ရဲၾကားလိုက္ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ မမခ်ိဳကိုေပြ႕ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚသို႔ တင္လိုက္ပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ ႀကီးမားလွေသာ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားေပၚမွ ႏို႔သီးေခါင္းနီနီရဲရဲေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ပြတ္သပ္စုပ္ယူရင္း ေအာက္ပိုင္းဆီသို႔ ေဇာ္ရဲ ေ႐ြ႕လ်ားလာခဲ့ပါသည္။

မမခ်ိဳကေတာ့ အိပ္ယာခင္းစမ်ားကို လက္ျဖင့္ မလြတ္တမ္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ရင္ခုန္သံမ်ား ျမန္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳ၏ ေပါင္ၾကားအနီးသို႔ လွ်ာဖ်ားေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ေတာ့ … `မလုပ္ပါနဲ႔ေမာင္ေလးရယ္ မမ ငရဲေတြႀကီးကုန္ပါ့မယ္` ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳ၏ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတခုလုံးကို သူ၏လက္ႀကီးျဖင့္ အထက္ေအာက္ပြတ္သတ္ေပးေနခ်ိန္တြင္ မမခ်ိဳတေယာက္ ၾကက္သီးမ်ား တကိုယ္လုံးထလာပါေတာ့သည္။ မမခ်ိဳ၏ေစာက္ဖုတ္မွာ ေဘးႏြဳတ္ခမ္းသားမ်ား အလြန္ထူၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ သစ္ခြပန္းပြင့္ဖတ္မ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္ေနပါသည္။ ေစာက္ေစ့ေလးကေတာ့ ရဲေနပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္တခုလုံး အေမြးအမွ်င္မ်ားကင္းစင္ေအာင္ သန႔္စင္ထားၿပီး အနံ႔အသက္လည္းကင္းစင္ေနပါသည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳ၏ ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလးကို လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ေဆာ့ကစားလိုက္သည္။

`အိုး ေမာင္ေလးရယ္ ………… မမရင္ထဲတမ်ိဳးႀကီးပဲကြယ္` ထို႔ေနာက္ မမခ်ိဳ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဘးႏြဳတ္ခမ္းလြာ ၂ ခုလုံးကို သူ႔ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ငုံစုပ္ယူလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္က မမခ်ိဳ၏ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ပြတ္ေခ်ေပးေနသည္။ မမခ်ိဳတေယာက္ ဖင္ႀကီးမ်ားကို ေကာ့ကာေပးလိုက္ၿပီး ပါးစပ္မွလည္း ညည္းတြားသံမ်ား တျဖည္းျဖည္း ျပင္းထန္လာေလေတာ့သည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ေသာ အနမ္းဒဏ္မ်ားကို မမခ်ိဳခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ ကာမအရည္ၾကည္မ်ား ဖင္ၾကားသို႔ တလိမ့္လိမ့္ စီးဆင္းစျပဳေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ `ေတာ္ပါေတာ့ေမာင္ေလးရယ္၊ ၾကာရင္ မမေသလိမ့္မယ္၊ မမရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္နဲ႔၊ မမ တခါမွလည္း ဒီလိုအရသာမ်ိဳး မခံစားဖူးပါဘူး။ အိုး …….` ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ပြတ္ေခ်ေပးေနရာမွ မမခ်ိဳ၏ အိပ္ရာခင္းစမ်ားကို ကိုင္ထားသည့္ လက္ႏုႏုေလးမ်ားကို သူ႔လက္ႀကီးျဖင့္ ကိုင္ထားျပန္ပါသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ကာမစည္းစိမ္မ်ား စတင္တက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ခန႔္မွ် မမခ်ိဳ ေစာက္ဖုတ္ကို အနမ္းေတြေပးေနရာမွ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ရပ္လိုက္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ သူ၏ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းလွေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ မမခ်ိဳလက္ထဲသို႔ ထည့္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ … `ေမာင္ေလးရယ္ ဒါႀကီးနဲ႔ဆို မမခ်ိဳေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ` `မမကလည္း ကြၽန္ေတာ္က ေသေအာင္လုပ္ပါ့မလား၊ မမခ်ိဳ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးပါ့မယ္` `မင္းဟာႀကီးက မမခ်ိဳေတာ့ ကြဲလိမ့္မယ္ထင္တယ္` `မကြဲပါဘူး မမရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ပစၥည္းကို စုပ္ေပးေလ` မမခ်ိဳက ေဇာ္ရဲလီးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ထားရာမွ သူမ၏ နီရဲဖူးငုံေနေသာ ႏြဳတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ညင္သာစြာနမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ လီးဒစ္ကို စတင္လွ်က္ပါေတာ့သည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မ်က္ေတာင္မ်ားေမွးစင္းသြားသည္အထိ အရသာကိုယူပစ္လိုက္သည္။ ဒစ္ကိုစတင္၍ မမခ်ိဳငုံခ်ိန္တြင္ေတာ့ … `ေအာင္မေလး ႀကီးလိုက္တဲ့ဟာႀကီး မမခ်ိဳပါးစပ္နဲ႔ေတာင္ မဆံ့ေတာ့ဘူး။

မမအဖုတ္ေလးေတာ့ ကြဲေတာ့မွာပဲ` ေျပာရင္း မမခ်ိဳက ေဇာ္ရဲ၏ လီးဒစ္ကို စတင္စုပ္လိုက္သည္။ မမခ်ိဳကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါ။ လီးႀကီးကို စုပ္ယူၿပီး ျပန္အထုတ္တြင္ သူမ၏လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ လိပ္၍ျပန္ထုတ္ေပးသည္။ ေဇာ္ရဲလီးႀကီးကို မမခ်ိဳ အဆုံးထိငုံၿပီး စုပ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ထိပ္ဖ်ားပိုင္းကိုသာ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးၿပီး ေဂြးဥမ်ားကိုေတာ့ သူမ၏လက္ကေလးတဖက္က ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေနေလသည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ကာမဆိပ္မ်ား ထိုးတက္လာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ လီးတံတေလွ်ာက္ မမခ်ိဳ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ေဆာ့ကစားခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးတဆုံးထည့္ၿပီး ကာမစည္းစိမ္ခံလိုသည့္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာပါေတာ့သည္။

မမခ်ိဳက လီးကို ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ စုပ္ေပးၿပီးသည့္ေနာက္ …. `ေမာင္ေလး၊ မမနဲ႔ ေနေတာ့မလား` ေဇာ္ရဲတေယာက္ ပါးစပ္ကမေျဖႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းကိုသာညိတ္ျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မမခ်ိဳက သူမ၏ လွပျဖဴဝင္းအိစက္ေသာ ေပါင္မ်ားကို အေပၚသို႔ေျမႇာက္ကာ ေကာ့ေပးရင္း အိပ္ယာေပၚသို႔ ညင္သာစြာ လွဲခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ကေတာ့ သူ၏ တံေတြးအနည္းငယ္ကို သူ႔လက္ထဲသို႔ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး မမခ်ိဳ၏ေစာက္ဖုတ္ ႏြဳတ္ခမ္းသားပတ္လည္ကို သုတ္လိမ္းလိုက္ပါသည္။ `ေမာင္ေလး ျဖည္းျဖည္းသြင္းေနာ္` ေဇာ္ရဲတေယာက္ ျပန္မေျဖအားပါ။ မမခ်ိဳ၏ ေစာက္ေစ့သည္လည္း မာေက်ာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ လီးဒစ္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ ကပ္ေတာ့ကာျဖင့္သြင္းလိုက္ပါသည္။ `အိုး ….. အေမ့။

အား ……. ကြၽတ္ကြၽတ္ …. နာလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္` `ၿပီးရင္ေကာင္းသြားမွာပါမမ၊ ကြၽန္ေတာ္ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေပးမယ္ေနာ္` ဟုေျပာရင္း ဒစ္တခုလုံးဝင္ေအာင္ အနည္းငယ္ဖိသြင္းခ်ိန္တြင္ေတာ့ `အိုး …….. ဟိုး …. ဟိုး ….. နာလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္၊ မရဘူးထင္တယ္` `ခဏေလးပါမမရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံးအရသာေတြရေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္၊ ခဏေလးပါ` ေဇာ္ရဲတေယာက္ အာသာျပင္းျပေသာအသံျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဒစ္ကို ခဏမွ်ျပန္ႏြဳတ္ၿပီး တံေတြးျဖင့္ ဒစ္ပတ္လည္ကို ဆြတ္လိုက္ျပန္သည္။ ယခုတေခါက္ျပန္သြင္းခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳတေယာက္ နာက်င္မြဳကို က်ိတ္မွိတ္ခံစားေနပုံရသည္။ မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ကာ အံကိုႀကိတ္ထားသည္။ မဲ့ေနေသာ မမခ်ိဳ၏ မ်က္ဝန္းကပင္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ကာမဆိပ္မ်ား ထိုးတက္လာေစခဲ့သည္။ လီးကို အကုန္လုံးမသြင္းဘဲ ထိပ္ဖ်ားပိုင္းႏွင့္ပင္ အသြင္းအထုတ္ ျပဳလုပ္ၿပီး မမခ်ိဳ၏ ကာမဆိပ္အတက္ကို ေစာင့္ေနပါသည္။ ထိပ္ပိုင္းႏွင့္ အသြင္းအထုတ္ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္မွ်ျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ မမခ်ိဳေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကာမအရည္ၾကည္မ်ား ေကာင္းစြာယိုဆင္းေနၿပီကို သတိထားမိပါသည္။

`မမ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို အဆုံးထိသြင္းလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ မမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံးအရသာေတြ ခံစားႏိုင္ေအာင္လို႔ပါ` ေဇာ္ရဲတေယာက္ ကာမႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အကင္းပါးသူပီပီ မမခ်ိဳထံခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။ မမခ်ိဳကလည္း စတင္ရရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ကာမအရသာကို ပိုလိုခ်င္ေနသည္ႏွင့္ အေတာ္ပင္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးကိုလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္ေသးသည္။ `အား ….. ေမာင္ေလးရယ္ ျဖည္းျဖည္းေနာ္။ ကြဲသြားရင္ မလြယ္ဘူး။ မင္းလည္း ဆက္ၿပီး ခံစားႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ ဘူး။ ျဖည္းျဖည္း လုပ္ပါေနာ္ ….. အား ….. ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ ……` စုပ္သတ္ညည္းတြားသံမ်ားျဖင့္ မမခ်ိဳက ျပန္ေျဖလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ အနည္းငယ္အားစိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို မမခ်ိဳ၏ ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ကာမအရည္မ်ားျဖင့္ ေခ်ာေမြ႕ေနေသာေၾကာင့္ တင္းၾကပ္ေနေသာ ခံစားမြဳမွအပ အဆင္ေျပစြာပင္ အဆုံးထိဝင္သြားေသာ္လည္း သားအိမ္ကိုဝင္ေဆာင္သည့္ အသိကို ၂ဦးလုံး ရရွိလိုက္ၾကသည္။

`အား ….. ေမာင္ေလးရယ္ မမခ်ိဳ သားအိမ္ကို ထိေနၿပီ။ ျဖည္းျဖည္းေနာ္ သားအိမ္ေလးကြဲသြားမယ္` ေဇာ္ရဲတေယာက္ကေတာ့ ပါနပ္ညင္သာစြာျဖင့္ မမခ်ိဳ၏ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ လီးႀကီးကို ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ျပဳလုပ္ေနပါသည္။ အသြင္းအထုတ္ျပဳလုပ္တိုင္း တင္းၾကပ္ေသာအရသာ၊ ေစာက္ေစ့ကို ပြတ္တိုက္ေသာအရသာတို႔ေၾကာင့္ မမခ်ိဳတေယာက္ နာက်င္မြဳမ်ားကို စတင္ေမ့ေလ်ာ့စျပဳေနၿပီး ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာ စတင္ရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။

မမခ်ိဳက ေပါင္မ်ားကို ပိုကားေပးလိုက္ၿပီး ႏွစ္ဦးစလုံး ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ယူနမ္း႐ြိဳက္လိုက္ၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေဇာ္ရဲက အသြင္းအထုတ္မ်ားကို အနည္းငယ္ ျမန္ဆန္ၾကည့္လိုက္သည္။ မမခ်ိဳညည္းတြားသံ၊ ေမာဟိုက္သံ၊ ရင္ခုန္သံ ျမန္လာသည္မွအပ နာက်င္သည့္ ေဝဒနာခံစားရသည့္ဟန္ ျဖစ္ေပၚမလာေတာ့ပါ။ မမခ်ိဳေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ ႂကြက္သားမ်ားကလည္း ေဇာ္ရဲ၏လီးႀကီးအား စတင္ညႇစ္စျပဳေနပါသည္။ အခန္းတြင္းမွ ေလေအးေပးစက္ကို အဆုံးထိတင္ထားေသာ္လည္း ၂ ဦးစလုံး ေခြၽးမ်ားစို႔စျပဳလာၿပီျဖစ္ပါသည္။ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္မွ်ၾကာေသာအခါ အခ်က္ေပါင္းမည္မွ် အထုတ္အသြင္းလုပ္ၿပီးသည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္မသိေတာ့ပါ။ မမခ်ိဳ၏ အိစက္ေသာအထိအေတြ႕မ်ား၊ အေပြ႕အဖက္မ်ားႏွင့္ မမခ်ိဳ၏အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ကာမအထြဋ္အထိပ္တံခါးဝအနီးသို႔ပင္ ေရာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနပါသည္။ မမခ်ိဳ ဖင္ၾကားတြင္လည္း ကာမအရည္မ်ား ႐ြဲေနၿပီျဖစ္သည္။

မမခ်ိဳတေယာက္ကေတာ့ မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းကာ ေဇာ္ရဲကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားပါသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ညည္းတြားသံမ်ား အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိေနပါသည္။ `မမ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တမ်ိဳးေျပာင္းလုပ္ရေအာင္` `အား ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္။ မင္းကေတာ့ မမရဲ႕ အိပ္မက္ထဲက မင္းသားေလးပါပဲ။ အားလုံး မင္းသေဘာအတိုင္းပါပဲ` ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳကို ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ မမခ်ိဳကလည္း အလိုက္သင့္စြာ လွပစြာျဖင့္ ဖင္ႀကီး ၂လုံးကိုေကာ့ကာ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳကုန္းထားေသာဖင္ႀကီးကို ကိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးကို သြင္းလိုက္သည္။ `အား ….. အိုး ……… ျဖည္းျဖည္းသြင္းပါေမာင္ေလးရယ္၊ ဖင္ကုန္းလိုက္ေတာ့ သားအိမ္ကိုပိုထိတယ္` ေဇာ္ရဲတေယာက္ လီးကို အဆုံးထိသြင္းလိုက္ၿပီး ခဏမွ် ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ စိမ္ထားလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ အသြင္းအထုတ္ကို အႀကိမ္ ၃၀ ခန႔္မွ်ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ကာမဆိပ္မ်ား အထြဋ္အထိပ္သို႔ တက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မမခ်ိဳ၏ လွပေသာ ဖင္ႀကီး ၂လုံးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ အဝင္အထြက္ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကိုၾကည့္ရသည္ႏွင့္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ စိတ္ထိမ္းႏိုင္မြဳမ်ား တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာ့က်သြားပါသည္။ လီးထိပ္တြင္ ေျပာမျပႏိုင္ေသာ အရသာထူးကို စတင္ခံစားေနရပါသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ `အား ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ ….. ေကာင္းလိုက္တာ ….. ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးပါေတာ့ ….. မမၿပီးေတာ့မယ္၊ ဒီေလာက္ေကာင္းတာမ်ိဳး မမတခါမွ မရဖူးဘူးေမာင္ေလးရယ္။ ျမန္ျမန္လုပ္ေပးပါေတာ့` ေတာင္းလည္းေတာင္းဆို၊ ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ ႂကြက္သားမ်ားလည္း ညႇစ္ေနရာ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳၿပီးေအာင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စတင္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ ခုနကညင္သာမြဳမွားကို ႐ိုက္ခ်ဳးလိုက္ၿပီး မမခ်ိဳ၏ ဆႏၵမ်ားျပည့္ေစေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနပါေတာ့သည္။ `အား ….. ၿပီးၿပီေမာင္ေလးရယ္ …. ၿပီးၿပီ……………………အား …… ေကာင္းလိုက္တာ …………..အား …………… အိုး` မမခ်ိဳကေတာ့ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို လက္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ရင္းၿပီးသြားပါေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ေစာက္ဖုတ္တြင္းကႂကြက္သားမ်ားကေတာ့ သူ၏လီးႀကီးအား ညႇစ္ေနပါေသးသည္။ ေဇာ္ရဲသည္လည္း ထိုအရသာအား ဆက္လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။ `မမ ကြၽန္ေတာ္ၿပီးေတာ့မယ္……….. ၿပီးေတာ့ မယ္ …… အား ……… ရွီး ………….အိုး …………..` ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳ၏ ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ လီးႀကီးကိုႏြဳတ္ကာ လွပေသာ ဖင္ႀကီးမ်ားေပၚသို႔ သုတ္ရည္ေႏြးေႏြးမ်ားကို ပန္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ကိုမသိရ။ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ အခန္းတံခါးကို ေခါက္သံၾကားမွ သူတို႔ ၂ ဦးသား လူးလဲထၿပီး ဟိုတယ္မွေပးေသာ တဘက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ အလွ်င္အျမန္ပတ္လိုက္ၾကသည္။ တံခါးေခါက္သူေတြကေတာ့ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေတြမဟုတ္ မမခ်ိဳ၏သူငယ္ခ်င္း မမႀကီး ၂ ဦးျဖစ္သည္။ `ဟဲ့ ခ်ိဳ ….. နင္ေတာ္ေတာ္ကဲေနတယ္ေပါ့ေလ။ ညေနေစာင္းသြားရင္ ငါတို႔ ပင္လယ္ေရ မစိမ္ရဘဲျဖစ္ေနဦးမယ္။ အခုလည္း ဗိုက္ဆာေနၿပီ။ ျမန္ျမန္လုပ္ၾက` ဇာျခည္က ဤသို႔ အျမန္ေျပာကာ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။

`ဟယ္ နင္တို႔ကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ကားေမာင္းလာရတာ ေမာင္ေလးလည္း အနားယူခ်င္တာေပါ့` `အမယ္ နင္အနားယူတာ ငါသိပါတယ္ေနာ္၊ လာၿပီးေတာ့ ညာမယ္ မႀကံနဲ႔` ဟု သီတာက ဝင္ေျပာျပန္သည္။ `ကဲေကာင္းၿပီ၊ ညေန ပင္လယ္ေရစိမ္ၿပီးရင္၊ ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေတာ့ ငါတို႔ အခန္းမွာ အပန္းေျဖၾကမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား၊ ေက်နပ္လား၊ အဲဒီက်မွ နင္တို႔ ေတြ႕မယ္` ဟု မမခ်ိဳက ရယ္ေမာကာေျပာၿပီး စကားစကိုျဖတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ထဲ အခန္းထဲတြင္ မမခ်ိဳ၏ သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးႏွင့္ေငါင္စင္းစင္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ မမခ်ိဳႏွင့္ အေတာ္ကဲလိုက္ရသျဖင့္ အားအင္ကလည္း အတန္ငယ္ကုန္ၿပီး တလမ္းလုံး ကားေမာင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ နားမည္ဆိုလွ်င္ နားခ်င္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မမခ်ိဳ၏ သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးကေတာ့ သူတို႔ကို အနားေပးမည့္ပုံ မေပၚေခ်။ ၾကည့္ပါဦး ဝတ္စားထားသည္ကလည္း အပ်ံစား အမိုက္စား။

ညိဳစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ သီတာ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေဘာင္းဘီတိုတိုကို သူ႔တင္သားအလွေတြေပၚလြင္ေအာင္ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး အေပၚက တီရွပ္အျပာႏုေရာင္ကေလးကို ဝတ္ဆင္ထားပုံမွာ အပ်ိဳေသြးႂကြစ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းမိန္းမငယ္တဦး ႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့သည္။ ဇာျခည္ကေတာ့ ကြာတားေဘာင္းဘီအၾကပ္ေပၚတြင္ ခ်ည္သားဘေလာက္တထည္ကို လွပစြာဝတ္ဆင္ထားသည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး အခန္းတြင္းမွ တီဗြီကို ခ်ယ္နယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းၾကည့္ရင္း ကေလးေတြလို ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္။ ေဇာ္ရဲကေတာ့ တဘက္ႀကီးကိုပတ္ကာ ဆက္တီေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း သူတို႔ကို ေငးေမာေနမိသည္။ `ေမာင္ေလးကေရာ ဒီကိုအရင္တုန္းက ေရာက္ဖူးလား` ဟု သီတာေမးသည္ကို `ဟုတ္ကဲ့ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ ခဏတိုင္းေရာက္ဖူးပါတယ္၊ ေက်ာင္းၿပီးမွေတာ့ အခုတေခါက္က ပထမဆုံးပဲ` `ေခ်ာင္းသာက အခုလိုအခ်ိန္ဆို ေပ်ာ္ဖို႔အေကာင္းဆုံးပဲ။

မမတို႔ကေတာ့ အဲဒါေၾကာင့္ ခြင့္ကို တပတ္ေလာက္ယူလိုက္တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးနားခ်င္လို႔ေလ` ဟု ဇာျခည္က ဝင္ေျပာလိုက္သည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ကေတာ့ မမခ်ိဳအျပင္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးအား ထပ္မံ၍ ရင္ခုန္ေနျပန္ပါသည္။ ညေနပိုင္းတြင္ အျပင္သို႔မထြက္ေတာ့ဘဲ မမခ်ိဳဘာေတြမ်ားစီစဥ္မည္နည္းဆိုသည္ကိုေတာ့ သူႀကိဳတင္ရင္ခုန္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားၿပီး မမခ်ိဳတေယာက္ ထြက္လာပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ တင္သားကားကားႀကီးမ်ားက တဘက္ပြပြႀကီးၿခဳံထားလင့္ကစား လြဳပ္ရမ္းကာေနသည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ သတိထားမိသည့္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားမွ သတၱဝါႀကီးက ေမာင္ေထာင္ခ်င္လာျပန္ပါသည္။ `ကဲ ေမာင္ေလး ခ်ိဳးလိုက္ေတာ့၊ မင္းမမေတြက ေစာင့္ေနၾကၿပီ။` ဟုတ္ကဲ့မမဟု သူကေျပာၿပီးအထ၊ ေပါင္ၾကားမွ အနည္းငယ္ႏိုးၾကားစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သတၱဝါႀကီး၏ ပုံပန္းသ႑ာန္အား သီတာတေယာက္ သတိထားျဖစ္ေအာင္ ထားမိလိုက္ပါသည္။

သီတာ၏ ခႏၶာကိုယ္မွ ၾကက္သီးေမြးညင္းေလးမ်ား ထသြားသည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ သတိမထားမိဘဲ၊ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္းသို႔ အလွ်င္အျမန္ဝင္လိုက္ပါသည္။ ေဇာ္ရဲေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ မမခ်ိဳႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ စကားေျပာသံ ရယ္ေမာသံမ်ား အတိုင္းသားၾကားေနရပါသည္။ ေရခ်ိဳးအၿပီးတြင္ေတာ့ မမခ်ိဳတေယာက္လည္း ေဘာင္းဘီအတိုအၾကပ္ေလးျဖင့္ လွပခ်င္တိုင္းလွပ ႂကြ႐ြခ်င္တိုင္း ႂကြ႐ြကာျဖင့္ အျပင္သို႔ထြက္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ေဇာ္ရဲလည္း အဝတ္အစားအျမန္လဲကာ မမခ်ိဳတို႔ႏွင့္ ထြက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဟိုတယ္မွအထြက္တြင္ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းမ်ားက သူတို႔ေလးေယာက္ကို ေငးေမာၾကည့္႐ြဳေနၾကသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္စလုံး ေသာင္ျပင္ေပၚသို႔ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာင္ျပင္ေနပူပူေပၚတြင္ ပင္လယ္စာေရာင္းသူေလးမ်ား၊ စက္ဘီးငွားရမ္းသူမ်ား ေနပူပူထဲတြင္ ပင္လယ္ေရကို စိမ္ေနၾကသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားလို႔ေနသည္။ ေသာင္ျပင္ေပၚအေရာက္တြင္လည္း ရန္ကုန္မွ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္သူမ်ား ေခ်ာင္းသာသို႔ လာသည့္အလား သူတို႔ေလးေယာက္ကို ေငးေမာေနၾကသည္။

ေငေမာၾကေပမေပါ့ မမခ်ိဳႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း အပ်ံစား အမိုက္စား သူကလည္း ေ႐ြမင္းသားပမာျဖစ္ေနၾကသည္ကိုး။ ငါးကင္ေရာင္းသည့္ ေဈးသည္မေလးတေယာက္ကိုေခၚလိုက္ၿပီး ေက်ာက္ပုစြန္ကင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ငါးကင္မ်ားကို ဝယ္လိုက္သည္။ `ေမာင္ေလး၊ ဘီယာေသာက္မလား` `ေကာင္းသားပဲ မမ၊ မမတို႔ေရာ` `အင္း၊ ေက်ာင္းမွာေတာ့ တပည့္ေတြေရွ႕ စတိုင္ႀကီး တခြဲသားနဲ႔ ေနေနရတာ အခုေခ်ာင္းသာေရာက္တုန္းေတာ့ ကဲမယ္ေလ၊ ေသာက္မွာေပါ့` ေရခဲပုံးအထမ္းေလးျဖင့္ လာေရာက္ေရာင္းေသာ ကေလးငယ္တဦးထံမွ တိုက္ဂါးဘီယာပုလင္း (၄) လုံးဝယ္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကေတာ့ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းၿပီး သူတို႔ေလးဦးကို ေငးေမာေနျပန္သည္။ ငါးကင္ေရာင္းသည့္ ေကာင္မေလးကလည္း မျပန္ေသးဘဲ `မမႀကီးတို႔က ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕ကလား` ဟု စပ္စုျပန္သည္။ `မဟုတ္ပါဘူးညီမေလးရယ္၊ မမတို႔က ရန္ကုန္ကပါ၊ လာလည္တာပါ။

ေနပါဦး မမတို႔က ႐ုပ္ရွင္မင္းသားမင္းသမီးေတြနဲ႔ တူေနလို႔လား` `အင္း၊ မမက စိုးျမတ္သူဇာနဲ႔တူတယ္၊ ဟိုမမက မ်ိဳးသႏၲာထြန္းနဲ႔တူတယ္၊ ဟိုမမက နႏၵာလြိဳင္နဲ႔တူတယ္` ဆိုၿပီး မမခ်ိဳ၊ မသီတာႏွင့္ ဇာျခည္တို႔ကိုၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။ မမခ်ိဳကဆက္ၿပီး `ဒါျဖင့္ ဒီကိုကိုႀကီးကေရာ` `ဒီအကိုႀကီးကေတာ့ ေနထက္လင္းနဲ႔တူတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနထက္လင္းက အကိုႀကီးထက္ အသားပိုျဖဴတယ္၊ အကိုႀကီးကေတာ့ အရပ္ပိုျမင့္တယ္` ဟု သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာေျပာျပန္သည္။ သူတို႔ေလးေယာက္စလုံး ကမ္းစပ္မွ ခပ္လွမ္းလွမ္း အုန္းပင္တန္းမ်ားေအာက္သို႔ ဦးတည္လိုက္ၾကသည္။ ျဖဴလြေနေသာ သဲျပင္ခပ္ေႏြးေႏြးေပၚသို႔ ေအးစက္ေနသည့္ ဘီယာပုလင္းမ်ားကို တင္ကာ သူတို႔၏ ပင္လယ္ခရီးအခမ္းအနားကို ေပ်ာ္႐ြင္စြာ စတင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေဇာ္ရဲႏွင့္ မမခ်ိဳကေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကဲခဲ့သည့္ဒဏ္ကို ခံေနရၿပီျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ႏုံးခ်ိေနသည္။

ဘီယာပုလင္းမ်ားကိုဖြင့္ေဖာက္လိုက္ၿပီး Cheers ဟု ၿပိဳင္တူျမည္ေႂကြးၾကကာ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကသည္။ ငါးကင္မ်ား ပုစြန္ကင္မ်ားႏွင့္အတူ မမခ်ိဳေရာ ေဇာ္ရဲပါ ျပန္လည္ လန္းဆန္းတက္ႂကြလာၾကသည္။ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ စၾကေနာက္ၾကႏွင့္ ေခတၱမွ် တပ္မက္မြဳေတြကင္းမဲ့ကာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြလို ေပ်ာ္႐ြင္ေနၾကျပန္သည္။ ပင္လယ္ကိုၾကည့္ကာ ဘီယာမ်ားျဖင့္ အေမာေျဖၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းသို႔ ျပန္ၾကၿပီး ပင္လယ္ထဲဆင္းရန္ အဝတ္အစားမ်ား လဲလိုက္ၾကသည္။ တင္းၾကပ္ေနေသာ အသားကပ္ေဘာင္းဘီတိုမ်ားႏွင့္ မမခ်ိဳတို႔ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ေဇာ္ရဲကလည္း ေဘာင္းဘီတိုအၾကပ္ေလးကို ဝတ္ထားရာ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက တင္းျပည့္ေဖာင္းကားလို႔ေနသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ရင္ေတြအျပတ္ခုန္ခဲ့ၿပီးေသာ္လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးမွာမူ ေဇာ္ရဲကိုၾကည့္ကာ ေရေတြဘာေတြပင္ငတ္သလို ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြပင္ ထလာျပန္သည္။

`ကဲ ေရထဲဆင္းၾကမယ္` ဟုဆိုကာ ေဇာ္ရဲ၏ ႂကြက္သားစိုင္မ်ားျဖင့္ လွပဖုႂကြေနသည့္ လက္ေမာင္းႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း မမခ်ိဳက ဦးေဆာင္လိုက္သည္။ အားလုံး ကေလးေတြလို ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာျဖင့္ ကမ္းစပ္ဆီသို႔ ေျပးဆင္းခဲ့ၾကသည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္၏ အသားကပ္ေဘာင္းဘီေအာက္တြင္ မည္သည့္အတြင္းခံမွ် ဝတ္ဆင္ထားျခင္းမရွိသည္ကို ေဇာ္ရဲသတိထားမိသည္။ တီရွပ္အၾကပ္ကေလးမ်ားေအာက္တြင္လည္း စေနခိုင္မ်ားက လြတ္လပ္စြာလြဳပ္ရွားေနၾကသည္။ ပင္လယ္ေရ၏ ေအးျမေသာအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အားလုံး လန္းဆန္းသြားၾကသည္။ ဘီယာ တပုလင္းစီ၏ ႏူးညံ့ေသာ အရွိန္ေၾကာင့္လည္း ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ေနသည္။

ေဇာ္ရဲက က်န္းမာေရးကို ထိန္းသိမ္းသည့္အေနျဖင့္ ဘီယာကို အရမ္းမေသာက္ပါ။ ေရလြိဳင္းေတြက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ိုက္ခတ္လာတိုင္း အားလုံး ဝ႐ုန္းသုန္းကားျဖစ္ကာ ေပြ႕ဖက္မိသည့္အရသာမ်ားကိုလည္း အားလုံးႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနၿပီ။ ေက်ာင္းမွာ ဟန္ေဆာင္ေနထိုင္ရျခင္းမ်ားကိုလည္း မမခ်ိဳက လြတ္ပစ္လိုက္သည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္လည္း ထို႔အတူပင္။ သူတို႔ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ ရည္းစားကို ေမ့ေလ်ာ့သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေရကူးရင္း ေရငုပ္ရင္းျဖင့္ မမခ်ိဳကိုသာမက သီတာႏွင့္ ဇာျခည္တို႔၏ အသားစိုင္မ်ားကို ကိုင္မိသည့္အႀကိမ္ေပါင္းကလည္း မနည္းေတာ့ေခ်။ တခါ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳမွတ္ၿပီး သီတာ၏ တင္သားစိုင္ႀကီးကို ေရေအာက္ထဲမွ ကိုင္မိေနသည္။ သီတာကလည္း မ႐ုန္း၊ ေဇာ္ရဲကလည္းမလြတ္။

ေရေပၚ ေခါင္းေဖာ္လိုက္မွ သီတာမွန္းသိရေတာ့သည္။ သီတာ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပန္းႏုေရာင္မ်ားေျပးသြားခဲ့သည္။ အေနာက္မ်က္ႏွာမွာ ပုစြန္ဆီေရာင္အေသြးျဖင့္ ေနဝန္းႀကီး၏တေန႔တာႏြဳတ္ဆက္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ သူတို႔အားလုံး ပင္လယ္ေရထဲကတက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရထဲဆင္းလာတုန္းကထက္ အေပၚျပန္အတက္မွာ အသားစိုင္ေတြက ဖုထစ္မို႔ႂကြေနၾကသည္။ ထို႔အတူ ေဇာ္ရဲတေယာက္သည္လည္း ကာမအဆိပ္မ်ား တဖန္ျပန္လည္တက္စျပဳခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ `ကဲ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ဟိုတယ္မွာပဲ ညေနစာစားမယ္၊ ၿပီးရင္မထြက္ေတာ့ဘူး။ ငါ့အခန္းထဲမွာပဲ ေပ်ာ္ၾကရေအာင္` မမခ်ိဳတေယာက္ အားလုံးကိုေျပာလိုက္ပါသည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္ကေတာ့ သူတို႔အခန္းဆီသို႔ထြက္သြားၾကသည္။ မမခ်ိဳႏွင့္ ေဇာ္ရဲကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္းသို႔ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ဝင္လိုက္ၾကသည္။ မမခ်ိဳ၏ ကိုယ္ခႏၶာတခုလုံးကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ ဆပ္ျပာေမြးျဖင့္ ပြတ္သပ္ရင္း သန႔္စင္ေပးသလို မမခ်ိဳကလည္း ေဇာ္ရဲတကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ေပးျပန္ပါသည္။

`ေမာင္ေလး၊ ဘယ္ႏွယ္လဲ၊ မမခ်ိဳ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေရာ သေဘာက်လား` ႐ုတ္တရက္ေမးခြန္းအား ေဇာ္ရဲ ျပန္မေျဖႏိုင္ပါ။ ရွက္သည္လည္းမဟုတ္ ေၾကာက္သည္လည္းမဟုတ္၊ အံ့အားသင့္သည္ကေတာ့အမွန္။ `ကဲပါရွက္မေနပါနဲ႔။ သူတို႔က မမရဲ႕ အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြ။ ေန႔လည္က ေမာင္ေလးေရခ်ိဳးေနတုန္း မမတို႔ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔က ေမာင္ေလးနဲ႔ ႀကဳံဖူးခ်င္တယ္တဲ့` ဟုေျပာၿပီး ေဇာ္ရဲ၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးအား အထက္ေအာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္။ ေနာက္ဆက္ၿပီး … `တကယ္ေတာ့ မမတို႔ ၃ ေယာက္လုံးက မမတို႔လိုခ်င္တဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးေတြ မရခဲ့ၾကဘူး။

မမတို႔လိုခ်င္တဲ့ ကာမအရသာလည္း မရခဲ့ဖူးဘူး။ ဇာျခည္ဆို ပိုသနားစရာေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ အခုသူယူမယ့္ ဗိုလ္မႉးက အိမ္ကသေဘာတူလို႔၊ လက္မထပ္ခင္မွာ အဲဒီဗိုလ္မႉးေတာင္းဆိုလို႔ ၂ ခါေလာက္အိပ္ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေက်နပ္မြဳမရဘူး` `ဒါဆို မယူနဲ႔ေပါ့မမရဲ႕ မရဘူးလား။` `မရဘူးေမာင္ေလးရဲ႕၊ မမလည္း ဗိုလ္မႉးကေတာ္တေယာက္ပဲ။ မမတို႔လိုမ်ိဳး ပညာတတ္ေတြကိုယူမွ သူတို႔ ရာထူးတက္တာေလ၊ ဒါေပမယ့္ မမေယာက်ာ္းကေတာ့ မမအတြက္ လိင္ဆက္ဆံရတာကလြဲလို႔ အစစအရာရာ လိုေလးေသးမရွိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူႀကီးနားမွာဆိုေတာ့ သူ႔ေရွ႕ေရးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဇာျခည္ကေတာ့ အဲလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး` `ဘယ္လိုဟင္ မမ ` သူက စကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။ `ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္။ သူယူမယ့္သူက ေနာင္ေရးေတာ့ စိတ္ေအးရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာေတာ့ ျပႆနာရွိလာႏိုင္တယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားပစၥည္းက ေသးေသးေလးလို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပစၥည္းကေသးေတာ့ အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ၾကင္နာမြဳလည္းမရွိဘူး။ ဆက္ဆံတိုင္း ဆံပင္ေတြဘာေတြေဆာင့္ဆြဲတတ္ေသးတယ္တဲ့။ ဇာျခည့္အေၾကာင္းကိုလည္း မမကသိတယ္။ သူက မိန္းကေလးထဲမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ျပင္းထန္တယ္။ အဲဒီဗိုလ္မႉးနဲ႔ ၂ ခါေလာက္ေနၿပီးေတာ့ သူအာသာမေျပတဲ့အေၾကာင္း မမကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။ အဲဒီဗိုလ္မႉးက အေျမာက္တပ္ကေလ။ မိတၳီလာကေပါ့` `အဲဒါဆို မမဇာျခည္အတြက္ ရင္ေလးစရာပဲေနာ္` `ေအးေပါ့။ လူႀကီးေတြကလည္း စီစဥ္ၿပီးသားျဖစ္ေတာ့ ခက္ေနေတာ့တာေပါ့။ ကဲပါေလ ဒါေတြက ကိစၥမရွိပါဘူး။ အခုမမတို႔ ကဲၾကတာကိုလည္း ေမာင္ေလးဖက္က ႏြဳတ္လုံေပးေနာ္။ မမတို႔ကလည္း ေမာင္ေလးကလြဲၿပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ ဒီလို သြားဖူးေနဖူးတာမဟုတ္ဘူး` `စိတ္ခ်ပါမမ၊ ကြၽန္ေတာ္ ကတိတည္ပါတယ္။` ဟုေဇာ္ရဲကျပန္ေျပာလိုက္သည္။

`ေနာက္ၿပီး မမမွာခ်င္တာက ဇာျခည္ကိုေတာ့ နည္းနည္းညႇာၿပီးလုပ္ေပးေနာ္၊ သူက မမတို႔လို အိမ္ေထာင္သည္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ကာမထန္ေပမယ့္ အေတြ႕အႀကဳံအရကနည္းေသးတယ္ေလ၊ ေနာက္ၿပီး မင္းပစၥည္းကလည္း မမေတာင္ အသက္႐ြဳရပ္သြားသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။` `ဟုတ္ကဲ့ပါမမ၊ ကြၽန္ေတာ္သတိထားၿပီးဆက္ဆံပါမယ္` သူတို႔ ၂ဦး စကားေျပာရင္း ေရခ်ိဳးသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားသည္။ ေရခ်ိဳးျခင္းအားအဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္မ်ားကို တဘက္မ်ားျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႕သြားေစရန္ ျပဳလုပ္လိုက္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ အသားအလွဆီမ်ားကို မမခ်ိဳတလွည့္ ေဇာ္ရဲတလွည့္ အျပန္အလွန္လိမ္းေပးရင္း အနားယူေနၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ညေနစာစားရန္ ၄ ဦးစလုံး ဟိုတယ္ထမင္းစားခန္းဆီသို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ အခန္းျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္တို႔အား မမခ်ိဳမွ သူတို႔အခန္းအားမျပန္ေစေတာ့ဘဲ။ ေဇာ္ရဲတို႔အခန္းတြင္သာေနရန္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ သူတို႔ ၄ ဦးစလုံး တသက္မေမ့ႏိုင္မည့္ ကာမပြဲေတာ္ႀကီးကို အားပါးတရျဖင့္ တညလုံး ႏြဲၾကေတာ့မည္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ အားလုံးအခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာဆိုေနၾကရင္း အပန္းေျဖလိုက္ၾကသည္။ ေလေအးေပးစက္ကို အစြမ္းကုန္ျမႇင့္ၿပီး ခုတင္ေပၚတြင္ ၄ ဦးသား တီဗီၾကည့္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ။ မသီတာက …. `ကဲခ်ိဳ … မခ်ိဳတေယာက္ထဲပဲ အပိုင္းစီးမထားနဲ႔ေလ၊ ခ်ိဳ႕အိပ္မက္ထဲက နတ္သားေလးကို ငါတို႔ကိုလည္းမွ်ေပးဦး` `ေအာင္မေလးဟယ္ ငါဒီေလာက္ထိ သဝန္တိုဖူးလို႔လား၊ ေနာက္ၿပီးမွ မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္ လုပ္မေနနဲ႔ေနာ္` `သိပါတယ္၊ နင္ေျပာကတည္းက ရင္ခုန္ေနတာပါ` `ကဲေမာင္ေလး၊ မမသူငယ္ခ်င္းေတြကို အၾကင္နာေလးေတြေပးလိုက္ပါဦး` ဟု ေျပာဆိုကာ ေဇာ္ရဲ၏ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္ေသာ ရင္အုပ္ႀကီးအားပြတ္သပ္ေပးေနျပန္ပါသည္။

သီတာက ေဇာ္ရဲအနီးသို႔တိုးလာၿပီး ေဇာ္ရဲ၏ ရင္အုပ္တြင္းသို႔ ေခါင္းကိုတိုးေဝွ႔ကာျဖင့္ အနမ္းမ်ားစတင္ေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇာျခည္ကေတာ့ မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ေနပါသည္။ ေဇာ္ရဲအား မသီတာ၏ ေမးဖ်ားေလးအားကိုင္ၿပီး ေခါင္းေလးကိုဆြဲယူကာ ဖူး႐ြေနေသာ ႏြဳတ္ခမ္းအစုံအား စုပ္ယူလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာက္ေက်ာဖက္ကိုသိုင္းကာ စေန ၂ ခိုင္၏ မႏိုင္တာဝန္အား ထမ္းေဆာင္ေနရသည့္ ဘရာစီယာခ်ိတ္ကေလးအား ျဖဳတ္ေပးျခင္းျဖင့္ တေန႔တာအနားယူခိုင္းလိုက္ပါသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ မသီတာ၏ ႀကီးမားလွသည့္ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားအား ပြတ္သပ္ကာ စကပ္ဇစ္အား ဆြဲျဖဳတ္ေနပါၿပီ။ `သီတာရယ္ နင့္ဖင္ႀကီးကလည္း ႀကီးလိုက္တာ အားရစရာပဲ၊ ငါ့ဖင္ထက္ေတာင္ႀကီးေသးတယ္။` `ဟုတ္ပါ့သီတာရယ္ နင္ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္သလား` ဇာျခည္ကဝင္ေျပာသည္။ သီတာက ေဇာ္ရဲႏွင့္နမ္းျခင္းကို ေခတၱမွ်ရပ္လိုက္ၿပီး `ပင္ကိုယ္ဟဲ့၊ ဘာေလ့က်င့္ခန္းမွမလုပ္ဘူး။ ငါတို႔မ်ိဳး႐ိုးကိုကႀကီးတာ` ထိုအခ်ိန္တြင္ မမခ်ိဳတေယာက္ မသီတာ၏ စကပ္ကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီးျဖစ္ေနပါၿပီ။

သီတာထံတြင္ ဂ်ီစတင္း ဟုေခၚသည့္ ေစာက္ဖုတ္ကိုသာဖုံးသည့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေသးေသးေလးသာ က်န္ပါေတာ့သည္။ ေဇာ္ရဲကေတာ့ သီတာ၏ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္ေခ်ေနပါသည္။ သီတာထံမွလည္း ရင္ခုန္သံအခ်ိဳ႕ စတင္ၾကားရစျပဳေနပါသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ သူ႔အဝတ္အစားမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ခြၽတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဇာျခည္ကေတာ့ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိအမူအယာမ်ားျဖင့္ အံ့ၾသရွက္႐ြံ႕စိတ္မ်ားျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူမလက္မ်ားက သူမ၏ ေပါင္ၾကားတြင္ ကိုင္ထားသည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ သတိထားမိၿပီျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူဝတ္ထားေသာ ဂ်င္းေဘာင္ဘီအား ဇစ္ကို အသာဆြဲျဖဳတ္လိုက္ပါသည္။ အေျခအေနကို သိေသာ မမခ်ိဳမွ သီတာ့ကိုေက်ာ္ကာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖင့္ ေဇာ္ရဲဆီသို႔ လာပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေဇာ္ရဲေဘာင္းဘီအား ကူညီၿပီးခြၽတ္ေပးပါသည္။ ေဇာ္ရဲထံတြင္ ေအာက္ခံေဘာင္ဘီအနက္ေရာင္သာ က်န္ရွိပါေတာ့သည္။ မမခ်ိဳက ေဇာ္ရဲေဘာင္းဘီေပၚမွေနၿပီး ေဇာ္ရဲလီးႀကီးအား ပြတ္သပ္ေပးေနပါသည္။

မာန္ဖီေနေသာ လီးႀကီးကေတာ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကြဲထြက္မလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ ႐ုန္းႂကြႏိုးထလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ သီတာက ေဇာ္ရဲႏွင့္ ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားစုပ္နမ္းေနရင္းမွ ေခါင္းေလးကို အသာအယာေလွ်ာခ်ၿပီး ေဇာ္ရဲ၏ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားကို နမ္းျပန္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳက ေဇာ္ရဲ၏ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအား ခြၽတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ဒီတခါမ်က္လုံးမ်ားျပဴးရသူေတြကေတာ့ မမခ်ိဳမပါဝင္ေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ားသိပါလိမ့္မည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း အထူးတလည္ေျပာရန္လိုေတာ့မည္မထင္။ `ေအာင္မေလးေလး … ႀကီးလိုက္တာႀကီးဟယ္။ ခ်ိဳရယ္ … နင္မနာဘူးလား။ နည္းတာႀကီးမွမဟုတ္ဘဲ` ဟု သီတာက ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ေအာင္ျမင္သူတဦးပမာ … `နင္တို႔ပဲ နတ္သားေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဆို၊ သဝန္မတိုနဲ႔ဆို၊ ဘာအခုမွေၾကာက္ပါၿပီလဲ` ဟု ေဇာ္ရဲ၏ ေဂြးဥမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္းမွေျပာလိုက္သည္။

ဇာျခည္ကေတာ့ … `ခ်ိဳရယ္ … ေမာင္ေလးဟာႀကီးကေတာ့ ေၾကာက္စရာႀကီးပါလားဟယ္။ ငါပစၥည္းနဲ႔ ဆံ့ပါမလားဟယ္။ ငါေတာ့ေၾကာက္လာၿပီ` ေျပာသာေျပာသည္ ဇာျခည္တေယာက္ ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးကိုေတာ့ အရမ္းစိတ္ဝင္စားေနမိပါၿပီ။ သူမ၏ ေဖာင္းေဖာင္းအိအိလက္ကေလးျဖင့္ ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးအား ကိုင္တြယ္ၾကည့္ေနသည္။ သီတာကေတာ့ ေဇာ္ရဲလီးႀကီးအား လွ်ာဖ်ားကေလးျဖင့္ စတင္တို႔ထိေဆာ့ကစားေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ လီးဒစ္ႀကီးကို သူမ၏ ႏွင္းဆီေရာင္ႏုတ္ခမ္းေလးျဖင့္ စတင္စုပ္ေပးပါသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ေဇာ္ရဲ၏ ေဂြးဥမ်ားကို ငုံစုပ္ေပးေနပါသည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ကေတာ့ နတ္စည္းစိမ္ကို စတင္ခံစားေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇာျခည့္ထံသို႔ သူ၏လက္မ်ားျဖင့္လွမ္းလိုက္ပါသည္။ ဇာျခည္ကလည္း ေဇာ္ရဲ၏ ကမ္းလင့္မြဳကို တပ္မက္ေသာအၾကည့္မ်ားျဖင့္ ေရွ႕သို႔ တိုးကာလာပါေတာ့သည္။

ေဇာ္ရဲက ဇာျခည္၏ အဝတ္အစားမ်ားကို ညင္သာစြာခြၽတ္ေပးရင္း ႏြဳတ္ခမ္းေလးကို ညင္သာစြာစုပ္ယူလိုက္ပါသည္။ မမခ်ိဳေျပာထားသည့္ စကားမ်ားကိုၾကားေယာင္မိရင္း ေဇာ္ရဲတေယာက္ ဇာျခည့္အေပၚ အထူးျခားဆုံးညင္သာစြာျဖင့္ဆက္ဆံရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သီတာကေတာ့ ေဇာ္ရဲ၏ လီးဒစ္ႀကီးကိုစုပ္ျခင္းအား အရွိန္ရစျပဳေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ `ႁပြတ္၊ ပလပ္` စသည့္အသံမ်ိဳးစုံျဖင့္ အားပါးတရ စုပ္ေပးလွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုသို႔စုပ္ေပးေနခ်ိန္တြင္ သူမ၏ တပ္မက္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ကုန္းထားသည္မွာ ျမင္ရသူအဖို႔ အလိုဆႏၵရမက္မ်ား တက္ႂကြလာေစေအာင္ ႏြိဳးေဆာ္ထားသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဇာျခည္၏ ဝင္းဝါေသာအသားအေရႏွင့္လိုက္ဖက္စြာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ကလည္း ေတာင့္တင္းလွပါသည္။

သူငယ္ခ်င္း ၃ ဦးတြင္ အနည္းငယ္ေသးသည္ဟုဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း သာမန္မိန္းမမ်ားထက္ ျပည့္ၿဖိဳးေတာင့္တင္းလွပါသည္။ မိဘမ်ား၏ ျပည့္စုံကုံလုံႂကြယ္ဝမြဳ၊ ပညာကိုမေၾကာင့္မၾကသင္ႏိုင္မြဳ၊ မပင္မပန္းေနရမြဳတို႔က သူမ၏ အသားအေရ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္တို႔က သက္ေသခံလွ်က္ရွိေနပါသည္။ သူမ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ေတာ့ သီတာကဲ့သို႔ပင္ ဂ်ီစတင္း ေလးတထည္သာ က်န္ရွိပါေတာ့သည္။ သီတာက သူမႏွင့္အတူ ေဇာ္ရဲ၏လီးႀကီးအား စုပ္ရန္ လက္ကမ္းလိုက္ပါသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ေဂြးဥမ်ားကို စုပ္ေနရာမွ ေဇာ္ရဲႏွင့္ ယွဥ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေဇာ္ရဲႏြဳတ္ခမ္းမ်ားအား စုပ္ယူလိုက္သည္။ သူတို႔ေလးဦးစလုံး ကာမရမက္မ်ားျဖည့္ ျပည့္လွ်မ္းေနၿပီး လိုအင္မ်ားေတာင့္တေနသည့္ ညည္းသံမ်ားမွအပ မည္သည့္စကားတလုံးကိုမွ် ေျပာဆိုျခင္းမျပဳၾကပါ။ တပ္မက္ေသာအခ်စ္မ်ားကိုတည္ေဆာက္ျခင္းသည္ စကားတလုံးမွ် မလိုအပ္ပါေခ်။

ေဇာ္ရဲလီးႀကီးကေတာ့ မာေက်ာသည္ထက္ မာေက်ာေတာင့္တင္လာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ေဇာ္ရဲလီးကိုအစုပ္ခံၿပီး ဇိမ္ယူေနသည္မွာလည္း မိနစ္ ၂၀ ခန႔္မွ်ၾကာသြားခဲ့ပါၿပီ။ `ေမာင္ေလးေနခ်င္ေနၿပီလား` `အင္း … ဒါေပမယ့္ မမတို႔ကိုေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေလ` ဟုေျပာကာ ဇာျခည့္ကို ပက္လက္လွန္ၿပီး ေဘာင္ဘီအေသးေလးအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္ပါသည္။ ဇာျခည္၏ မို႔ေဖာင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကေလးသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ စိုေျပဝင္းဝါေသာအသားအေရႏွင့္လိုက္ဖက္စြာ အေမြးအမွ်င္မ်ားကင္းေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကလည္း ကာမဆိပ္မ်ားတက္လာေအာင္ ႏြိဳးဆြေနျပန္ပါသည္။ ေဇာ္ရဲက ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလးကို လွ်ာျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္ပါသည္။

ဇာျခည့္ထံမွ `အိုး ေမာင္ေလးရယ္ …. ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွန္းမသိဘူးကြယ္ အရမ္းလည္းခုန္ေနတယ္။ မမေတာ့ႏွလုံးေရာဂါရေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္` ဟု ေမာဟိုက္သံျဖင့္ ေျပာဆိုလိုက္ပါသည္။ ေဇာ္ရဲကေတာ့ အရမ္းႏူးညံ့ေသာ္အနမ္းမ်ားျဖင့္ ဇာျခည့္ေစာက္ဖုတ္တခုလုံး ႐ြဲစိုသြားေအာင္ စုပ္ေပးလွ်က္ေပးျခင္းမ်ားကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျပဳလုပ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ဇာျခည္၏ေစာက္ဖုတ္အဝမွ ကာမအရည္မ်ား စတင္စိမ့္ယိုထြက္စျပဳေနပါၿပီ။ အဖိုးတန္ေသာ အမ်ိဳးသမီးအသုံးအေဆာင္မ်ားသုံးႏိုင္ျခင္းသက္ေသအျဖစ္ ဇာျခည္တို႔ မမခ်ိဳတို႔၏ ေစာက္ဖုတ္မ်ားက သက္ေသခံလွ်က္ရွိေနပါသည္။

အနံ႔အသက္လုံးဝထြက္ျခင္းမရွိပါေခ်။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ အားပါးတရ စုပ္ေပးလွ်က္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ၁၅ မိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ေတာ့ ဇာျခည္တေယာက္ လုံးဝခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘဲ တကိုယ္လုံးၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထကာ ကာမအလိုဆႏၵမ်ား အဆုံးစြန္ျပည့္ဝသြားခဲ့ပါၿပီ။ ထို႔ေနာက္ သီတာအား ဖင္ကန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႔ေခါင္းဝင္လွ်ိဳကာ သီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္အားလည္း စတင္စုပ္ေပးပါေတာ့သည္။ သီတာ၏ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ မမခ်ိဳႏွင့္ အနည္းငယ္ဆင္တူပါသည္။ ေစာက္ေစ့အနည္းငယ္ရွည္ၿပီး ေဘးႏြဳတ္ခမ္းသားေလးမ်ားက ပြင့္ဖတ္ေလးႏွစ္ခုပမာ တြဲက်ေနပါသည္။ ထိုအဖတ္ေလးႏွစ္ခုႏွင့္ ေစာက္ေစ့အား စုပ္လိုက္သည္ႏွင့္ သီတာ၏ ဖင္ႀကီးမ်ား ပိုေကာ့သြားသည္။ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေဇာ္ရဲႏွင့္ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးအား မမခ်ိဳႏွင့္ ဇာျခည္မွ ထပ္ၿပီး စုပ္ေပးေနျပန္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဇာျခည္တေယာက္ ေဇာ္ရဲလီးႀကီးအား ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိေတာ့ပါေခ်။

ေဇာ္ရဲလီးႀကီးႏွင့္ ဆက္ဆံရမည္ကို ႀကိဳတင္ၿပီး ရင္ခုန္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ `ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ အား ………ရွီး ……… သီတာ၏ညည္းတြားသံမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ေယာက်္ားရွိေသာ သီတာ့အဖို႔ ဇာျခည္ကဲ့သို႔ ကာမကို လြတ္မပစ္လိုက္ပါ။ ထိမ္းၿပီးခံစားေနပါသည္။ ေဇာ္ရဲကဲ့သို႔ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာေသာသူႏွင့္ေတြ႕ေသာအခါ သူ႔စိတ္မ်ားကို အႏိုင္ႏိုင္ထိမ္းထားရပါသည္။ မမခ်ိဳကလည္း ေဇာ္ရဲလီးကိုစုပ္ေပးေနရင္းမွ သီတာ၏ စအိုဝကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးျပန္ပါသည္။ သီတာတေယာက္ ညည္းတြားစုပ္သတ္သံတို႔ျဖင့္ ကာမအရသာ၏ဒဏ္ကို အလူးအလဲခံစားေနရပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳတေယာက္ ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးေပၚသို႔ခြကာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္အဝျဖင့္ ေဇာ္ရဲ၏ လီးဒစ္ႀကီးကိုေတ့ၿပီး ျဖည့္ညင္းစြာသြင္းေနပါသည္။ သီတာလည္း အတန္ငယ္ေမာဟိုက္သြားသျဖင့္ ဖင္ကုန္းထားရာမွာ ေဇာ္ရဲေဘးသို႔ လွဲခ်လိုက္ပါသည္။ ေဇာ္ရဲက မမခ်ိဳကို သိုင္းဖက္ရင္း နံရံသို႔ ေက်ာမွီလိုက္ပါသည္။

မမခ်ိဳကေတာ့ သူ႔တင္သားအိအိျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားျဖင့္ အားယူကာ ေဇာ္ရဲ၏ လီးတေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ဖုတ္တြင္းဝင္ရန္ႀကိဳးစားေနပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ ကာကအရည္မ်ားအကူအညီျဖင့္ ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးတေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳပါးစပ္မွ ညည္းတြားသံမ်ား အဆက္မျပတ္ေပၚထြက္လာေနၿပီျဖစ္သည္။ အခ်က္ ၅၀ ခန႔္မွ် ေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမခ်ိဳ အတန္ငယ္ေမာဟိုက္လာသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ လီးႀကီးကိုႏြဳတ္ကာ ေဘးသို႔ ေစာင္းလွဲခ်လိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သီတာက လီးႀကီးကို စုပ္ေပးေနျပန္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္လည္း မမခ်ိဳကဲ့သို႔ပင္ အေပၚမွခြကာ ေစာက္ဖုတ္ဝျဖင့္ လီးဒစ္ႀကီးကို ေတ့လိုက္ျပန္ပါသည္။ သူမကေတာ့ မမခ်ိဳကဲ့သို႔ ေန႔ခင္းမွ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသးသျဖင့္ အဆင္မေျပလွပါ။ လီးဒစ္ဝင္ရန္ အေတာ္ႀကိဳးစားရၿပီး ေနာက္ထပ္သြဳ္းရန္ခက္ေနပါေသးသည္။ ပါးစပ္မွလည္း …. `အား …. ကြၽတ္ကြၽတ္ နာလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္။ နာလိုက္တာ။ မမ မင္းဒစ္ႀကီးေလာက္နဲ႔ပဲ ေနပါရေစေတာ့ေနာ္။

အဆုံးထိမသြင္းလိုက္ပါနဲ႔` မမခ်ိဳကေတာ့ ထိုအခ်က္ကို ပါးနပ္စြာျဖင့္ သီတာ့ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး တံေတြးမ်ားစို႐ြဲေနေအာင္ သုတ္လိမ္းေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သီတာ့ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ ျပန္သြင္းေပးလိုက္ျပန္သည္။ ယခုတႀကိမ္တြင္ေတာ့ သီတာ့ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ တဝက္ခန႔္ဝင္သြားၿပီျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ထိုတဝက္မွ်ႏွင့္ပင္ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္မွ်ေဆာင့္ေပးၿပီးေသာအခါ သီတာ့ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကာမအရည္မ်ား ေကာင္းစြာစီးဆင္းလာၿပီျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ သီတာ၏ ႀကီးမားေသာ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားကို ကိုင္ကာ အနည္းငယ္ေကာ့ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ေဇာ္ရဲ၏ ႀကီးမားလွေသာလီးႀကီးတေခ်ာင္းလုံး သီတာ၏ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ ဝင္သြားၿပီျဖစ္ပါေတာ့သည္။ `အား …. ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္၊ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ေအာင့္တယ္။ သားအိမ္ကိုသြားေဆာင့္တယ္ထင္တယ္` `ေကာင္းသြားမွာပါ မမရယ္၊ ခဏေနရင္ အားလုံးေကာင္းသြားမွာပါ။` ဟုေဇာ္ရဲက ကာမခိုးေတြေဝေနေသာ အသံမ်ားျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သီတာ၏ ႏို႔အုံႀကီးကို ပြတ္ေခ်ရင္း အျပန္အလွန္ေဆာင့္ေပးေနၾကသည္။

မမခ်ိဳကေတာ့ ေဇာ္ရဲႏွင့္သီတာ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္မွ်ေဆာင့္ၿပီးတိုင္း ေဇာ္ရဲလီးကို သီတာ့ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွထုတ္ကာ ဇာျခည္တလွည့္ သူမတလွည့္ျဖင့္ စုပ္ေပးေနသည္။ သူမစုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ လီးႀကီးကိုေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ျပန္ထည့္ေပးၿပီး ဇာျခည္၏ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ေလးဦးစလုံး ကမာၻေလာကႀကီးကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ ကာမပြဲေတာ္ႀကီးကို အၿပိဳင္အဆိုင္ႏြဲေနၾကေတာ့သည္။ သီတာေတာ္ေတာ္ေမာလာသျဖင့္ ေဇာ္ရဲလီးႀကီးအားႏြဳတ္ကာ ေဇာ္ရဲကိုယ္ေပၚမွဆင္းလိုက္ပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္တခုလုံးကေတာ့ ႐ြဲစိုေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဇာ္ရဲလီးႀကီးကို စုပ္ေပးၿပီး `ကဲ ဇာျခည္ ေမာင္ေလးပစၥည္းကို ျမည္းၾကည့္လိုက္ဦး` `ဟယ္ နင္တို႔ေျပာပုံနဲ႔ ငါေၾကာက္လာၿပီ` ဟု ဇာျခည္က ရွက္႐ြံ႕ေသာဟန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ေဇာ္ရဲက ဇာျခည္ကို ပက္လက္လွန္ေစၿပီး ဇာျခည္၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးပါသည္။ မဆြတ္ခင္ကၫြတ္ခ်င္သည္ဆိုသည့္ ျမန္မာစကားအတိုင္း ဇာျခည္တေယာက္ ေဇာ္ရဲလီးႀကီး သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲ မသြင္းမီကပင္ ဖီလင္ေတြတက္ေနပါသည္။ ဇာျခည္၏ေစာက္ဖုတ္ကို ေနာက္တႀကိမ္ထပ္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ပါသည္။

ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ ကာမအရည္မ်ား တံေတြးမ်ားျဖင့္ ႐ြဲစိုေနမွပင္ စုပ္ျခင္းလွ်က္ျခင္းကိုရပ္ၿပီး လီးႀကီးကိုကိုင္ကာ ဇာျခည္၏ေစာက္ဖုတ္ဝကိုေတ့ထားလိုက္ပါသည္။ `ေမာင္ေလး ျဖည္းျဖည္းေနာ္၊ မမအဖုတ္ေလးကြဲသြားလိမ့္မယ္` ေဇာ္ရဲကေတာ့ စိတ္ရွည္ေသသပ္စြာျဖင့္ ဇာျခည္၏ ေစာက္ဖုတ္အဝကေလးကို ေတ့ကာ သြင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဇာျခည္၏ေစာက္ဖုတ္ဝက မမခ်ိဳ မသီတာတို႔ႏွင့္မတူဘဲ တအားၾကပ္ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ေဇာ္ရဲကေတာ့ စားေနၾကေၾကာင္ပါးပီပီ စိတ္ရွည္စြာျဖင့္ ျပဳမူရမည္ကို သိေနသည္။ လီးႀကီးကို မမခ်ိဳပါးစပ္သို႔ေတ့ေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ မမခ်ိဳကလည္း အလိုက္သိစြာ တံေတြးမ်ား႐ြဲေနေအာင္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဇာျခည္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးအတြင္းသို႔ ထပ္မံထိုးထည့္လိုက္သည္။ `ေအာင္မေလးေလး …. ေသပါၿပီေမာင္ေလးရယ္။ မမအဖုတ္ေလးကြဲသြားၿပီလားမသိဘူး။

နာလိုက္တာ` ဟုတ္ပါသည္။ ဇာျခည္နာမည္ဆိုလည္းနာေလာက္ပါသည္။ ဇာျခည္၏ မို႔ေဖာင္းေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝေလးျဖင့္ မလိုက္ဖက္စြာပင္ ေဇာ္ရဲ၏ လီးဒစ္ႀကီးက ဝင္သြားပါသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေစာက္ဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားမ်ားနီရဲလာပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ တံေတြးမ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ ဤမွ်ဝင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလးကို လက္ျဖင့္ ကစားေပးလိုက္ၿပီး ေခတၱမွ် ၿငိမ္ေပးလိုက္သည္။ ေစာက္ေစ့ကို ပြတ္သပ္ေပးေသာအရသာေၾကာင့္ ဇာျခည္တေယာက္ နာက်င္မြဳမ်ားကိုေမ့ေလ်ာ့ကာ အရသာထူးမ်ားကို စတင္ခံစားစျပဳမိေနၿပီျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ ဇာျခည္၏ ေပါင္မ်ားကိုပိုေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ဖင္ႀကီး ၂ လုံးေအာက္သို႔ ေခါင္းအုံးတလုံးကို ခုလိုက္ပါသည္။ ထိုသို႔ခုလိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အဝမွ ပိုက်ယ္သြားၿပီး ေဇာ္ရဲ၏ လီးႀကီးအား ပိုမိုဝင္ေရာက္လာေစရန္ ဖိတ္ေခၚသကဲ့သို႔ ျဖစ္လာၿပီး လီးႀကီးသည္လည္း ဇာျခည္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးအတြင္းသို႔ ၁ လက္မခန႔္မွ် ဝင္သြားျပန္ပါေတာ့သည္။ ေဇာ္ရဲလည္း ဇာျခည့္အေပၚ မမခ်ိဳႏွင့္ မသီတာတို႔ ၂ ဦးထက္ ဂ႐ုစိုက္ေနရသျဖင့္ ကာမအရသာကို ေကာင္းစြာခံစားႏိုင္ျခင္းမရွိေသးပါ။ သို႔ေသာ္ ဇာျခည္ႏွင့္ ဆက္ဆံရျခင္းအေပၚတြင္ အရသာတမ်ိဳး ေကာင္းစြာရရွိေနသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိလိုက္ပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္တိုင္း၏အရသာသည္ ျပဳမူဆက္ဆံျခင္းေပၚတြင္မူတည္ၿပီး ကြဲျပားႏိုင္သည္ကို ေဇာ္ရဲေကာင္းစြာသိပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ခန႔္မွ် စိတ္ရွည္စြာသြင္းၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဇာ္ရဲ၏လီးႀကီးတခုလုံးနီးပါး ဇာျခည္၏ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြားၿပီျဖစ္ပါသည္။

`ေအာင္မေလးေမာင္ေလးရယ္။ နာလိုက္တာ။ ေအာင့္လည္းေအာင့္တယ္။` ဟု ဇာျခည္က ႐ြဳံ႕မဲ့စြာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ တပ္မက္စြာၾကည့္ေနလိုက္ပါသည္။ မမခ်ိဳက သူ၏လီးႀကီးကို ဇာျခည့္ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွႏြဳတ္ကာ ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ေပးျပန္ပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ ေကာင္းမြန္လွေသာစုပ္ေပးမြဳကို ေဇာ္ရဲေကာင္းေကာင္းခံစားလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဇာျခည္၏ တင္းၾကပ္လွေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ျပန္ပါသည္။ ယခုတႀကိမ္တြင္ေတာ့ ဇာျခည္တေယာက္ ေစာက္ေစ့ကိုပြတ္တိုက္ေသာ လီး၏အရသာ၊ သားအိမ္ကိုေဆာင့္မိေသာလီး၏အရသာ၊ ေစာက္ဖုတ္တခုလုံး တင္းၾကပ္စြာထိုးထည့္ခံထားရေသာ အရသာတို႔ျဖင့္ ကာမအရသာကို စတင္ခံစားရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတူပင္ မမခ်ိဳတို႔သည္လည္း ေဇာ္ရဲႏွင့္ ဇာျခည္တို႔၏ ဆက္ဆံေနပုံကိုၾကည့္ရင္း ေဇာ္ရဲလီးႀကီးအား အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ၿပီးတိုင္း စုပ္ေပးရသည္ကို ေက်နပ္ေနမိသည္။

ထို႔ေနာက္ ဇာျခည္၏ နီရဲေနေသာ စအို၀ ဖူးဖူးမို႔မို႔ေလးအား သီတာမွ လက္ျဖင့္ေဆာ့ကစားေပးလိုက္ျပန္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဇာျခည္တေယာက္ ေလာကႀကီးကို ေမ့ေလ်ာ့စျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။ စိတ္ႏွင့္ လူ မကပ္ေတာ့သေလာက္ပင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေဇာ္ရဲလီးႀကီး တခ်က္ထုတ္လိုက္တိုင္း လွ်ာဖ်ားကေလးျဖင့္ ဇာျခည္၏စအိုဝကေလးကို တို႔ထိကစားေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇာျခည္၏ ဖင္ႀကီးတခုလုံး ႂကြတက္ေကာ့ပ်ံလာၿပီး ေဇာ္ရဲလီးႀကီးအထုတ္အသြင္းျပဳမြဳအား ကူညီေပးသလိုပင္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ၁၅ မိနစ္ခန႔္ ၾကာေသာအခါ ဇာျခည္တေယာက္ ကာမအရသာအထြဋ္အထိပ္နီးပါမွ် ရရွိခံစားေနရၿပီျဖစ္ပါသည္။

ေစာက္ေစ့ထိပ္ဖ်ားမွ အရသာထူးကို ဆက္လက္ခံစားႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။ ထို႔အတူ ေဇာ္ရဲ၏ အသြင္းအထုတ္မ်ားသည္လည္း ပိုမိုျမန္ဆန္လာပါသည္။ `အိုး ေမာင္ေလးရယ္ မမၿပီးေတာ့မယ္၊ မမၿပီးေတာ့မယ္။ အား …………………… ၿပီး ……..ၿပီ ………………..အား…………………. အိုး` ဟု ေအာ္ကာ ေဇာ္ရဲကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး ၿပီးသြားပါေလေတာ့သည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္လည္း ဇာျခည့္ေစာက္ဖုတ္၏ တင္းၾကပ္လွေသာအေတြ႕အထိထူးမ်ားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ ၃ ခုလုံးကို မနားတမ္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ရသျဖင့္ ကာမအထြဋ္အထိပ္ခရီးသို႔ ေရာက္ခါနီးေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ `ေမာင္ေလး မမၿပီးသြားေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မင္းရဲလီးႀကီးကိုႏြဳတ္လိုက္ပါေတာ့ေနာ္` ဟု ဇာျခည္ကေတာင္းဆိုသျဖင့္ သူ၏ လီးႀကီးအား ဇာျခည့္ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ ညင္သာစြာႏြဳတ္ယူလိုက္ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္သီတာ့ကို ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းလိုက္ပါသည္။

သီတာ၏ အတန္ငယ္ညိဳစိမ့္ေသာ္လည္း ဝင္းေနေသာအသားအေရေၾကာင့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ဝင္းအိေနပါသည္။ ဖင္ႀကီး ၂ လုံးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္တခုလုံးသည္ ေနာက္ပိုင္းသို႔လွပစြာထြက္လာပါသည္။ ေဇာ္ရဲက သူ၏လီးႀကီးကို သီတာ၏ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ သြင္းလိုက္ပါသည္။ အင့္ကနဲ႔ညည္းသံႏွင့္အတူ သီတာတေယာက္ ေခါင္းအုံးမ်ားကို အလန႔္တၾကားဆြဲယူကာ သူ၏ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားေအာက္သို႔ ေပြ႕ပိုက္ထားလိုက္ပါသည္။ ေဇာ္ရဲကေတာ့ အရသာထူးမ်ားကို ဆက္လက္ရရွိလိုစိတ္ျပင္းျပစြာျဖင့္ ထပ္မံေဆာင့္သြင္းကာ အသြင္းအထုတ္မ်ားကို ယခင္ဆက္ဆံခ်ိန္ကထက္ ပိုမို၍ လုပ္ေဆာင္ပါေလေတာ့သည္။ ယခုတေခါက္ ဆက္ဆံရသည္မွာ သီတာအဖို႔ ေလထဲလြင့္သလိုျဖစ္ေနပါသည္။ သားအိမ္အတြင္းမွေအာင့္ေသာ္လည္း ေစာက္ေစ့ကိုလီးႀကီးျဖင့္ အဖန္ဖန္ပြတ္တိုက္ေသာေၾကာင့္ ၿပီးခ်င္စိတ္မ်ားျဖစ္လာပါသည္။

ေဇာ္ရဲသည္လည္း သီတာ၏ ႀကီးမားလွပေသာဖင္ႀကီး ၂ လုံးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ကို အသြင္းအထုတ္လုပ္ရသည့္စည္းစိမ္၏ အေကာင္းဆုံးအရသာထူးကို ရရွိေနသျဖင့္ ၿပီးခ်င္စိတ္မ်ားျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ ၄ ဦး၏ ဆက္ဆံခ်ိန္ကလည္း ၁ နာရီနီးပါးမွ်ရွိေနပါၿပီ။ ေဇာ္ရဲ၏ သုတ္ထိမ္းႏိုင္မြဳကိုလည္း သီတာႏွင့္ ဇာျခည္ အံ့ၾသလို႔ေနျပန္သည္။ ဟုတ္ပါသည္ ဇာျခည္၏ သတို႔သားေလာင္းဗိုလ္မႉးေအာင္ႏိုင္ဝင္းကေတာ့ ပစၥည္းကေသးၿပီး သုတ္လြတ္တာက်ျပန္ေတာ့ျမန္လြန္သည္။

ေဇာ္ရဲကေတာ့ ဤသို႔မဟုတ္ ကာမအရသာအေကာင္းဆုံးေပးႏိုင္သည့္ မမႀကီးေတြႏွင့္ ပင္ သူ႔စိတ္ကို ထိမ္းႏိုင္လြန္းသည္။ ဇာျခည္တေယာက္ ေဇာ္ရဲ လီးႀကီးကို စြဲမက္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ `အား မမေရ ….. ကြၽန္ေတာ္ၿပီးေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့မယ္၊ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ၊ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ။ အိုး …………… ရွီး ………………………..အား` `ေမာင္ေလး …… မမလည္းၿပီးေတာ့မယ္၊ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးပါ၊ မမကြဲသြားရင္လည္း ကြဲပါေစေတာ့။ ၿပီးေတာ့မယ္ေမာင္ေလးရယ္။` သီတာကလည္း ေမာဟိုက္လြိဳက္ဖိုစြာျဖင့္ ေဇာ္ရဲ၏ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို ေတာင္းဆိုလိုက္ကာ သူ၏ ႀကီးမားေသာဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေပးလိုက္သည္။

ေဇာ္ရဲတေယာက္ အျပင္ဆုံးႏွင့္ အၾကမ္းဆုံးေသာ ေဆာင့္ခ်က္ ၁၅ ခ်က္ကို ရမၼက္ထန္စြာျဖင့္ သီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ……. `အား ……….. ၿပီး ၿပီး ၿပီးၿပီ` ဟု သီတာမွေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး မေရွးမေႏွာင္းပင္ ေဇာ္ရဲတေယာက္ သီတာ၏ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ လီးႀကီးကိုႏြဳတ္ကာ သုတ္ရည္မ်ားကို ဖင္ႀကီးေပၚသို႔ အားပါးတရ ပန္းခ်လိုက္ပါေတာ့သည္ ………ၿပီးပါၿပီ။

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *