ခံစားချက်ကို တကယ်မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့

သူမနာမည်ကညိုညိုအောင်။ လှတယ်။ မာနကြီးတယ်။ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံး သူမကို အလှဆုံးလို့ ပြောကြတယ်။သူမ ကမျက်နှာလှသလို ကိုယ်လုံးကလည်းအရမ်းသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၆ ခန့် အသားက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ညိုပြီးစိုနေတယ်။ သူမရဲ့ ထူးခြားချက်ကတော့ အခုခတ်မိန်းကလေးတွေလို အတိုအပြတ် ဘောင်းဘီ လုံးဝမဝတ်ခြင်းပင်။ အမြဲတမ်း မြန်မာဆန်ဆန်ထမီလေးနဲ့ နေလေ့ရှိသည်။ နောက်ရည်းစားလည်းမရှိသေး။ ယောကျ်ားများနှင့်လည်း ကင်းကင်းနေလေ့ရှိသောကြောင့် မာနရှင်မလေးလို့လည်း နာမည်ကြီးသေးသည်။ ညိုညိုအောင်က ယောကျ်ားတွေကို အထင်မကြီးသည်မှာအကြောင်းရှိသည်။ သူမငယ်စဉ် အပျိုဖြစ်ခါစ ၁၃ နှစ်လောက်တွင် ကျောင်းမှအစည်းအဝေးရှိသောကြောင့်အိမ်သို့ပြန်လာရာ “အား အား ကိုကိုရေ တော်ပါတော့ ဒီမှာနာလှပြီ အဟင့်ဟင့်” ဟူသော တောင်းပန်သံများ သူမ အစ်မ၏ အခန်းမှ ရုတ်တရက်ထွက်လာသောအသံကို ကြားမိလိုက်ရာ ညိုညိုအောင်သည် တံခါးလေးကိုအသာဟကာ အထဲကိုချောင်းကြည့်လိုက်ရာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရလေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ညိုညိုအောင်၏ အစ်မသည် ကိုယ်တုံးလုံနှင့်လှဲနေပြီး သူမတို့၏ ကားဒရိုင်ဘာ အောင်မောင်းက သူမအစ်မအပါ်ကိုတက်ခွပြီး ရှည်လျှားမည်းနက်နေသော လီးချောင်းကြီးနှင့်ထိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ညိုညိုအောင်၏ အစ်မမှာ ညိုညိုအောင်လို အသားအညိုပဲ အသားကဖြူဖွေးနေရာ အသားမည်းလှသောကိုအောင်မောင်းကြီးက မတန်မရာတက်လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်နေရသောညိုညိုအောင်မှာ အော်ဖို့ပင်သတိမရမိတော့ပဲ ရင်တစ်ဖိုဖိုနှင့်သာ စောင့်ကြည့်မိသည်။ အောင်မောင်းကလည်း သူမ အစ်မကို အပါ်ကတက်လိုးလို့အားမရပဲ ” ဟဲ့ မီမီအောင် ဖင်ကုန်းစမ်း နင့်ကို အနောက်က နေခွေးလိုးလိုးမယ် ” အလွန်တရာရိုင်းစိုင်းလှစွာ ပြောပြီးလိုးလေသည်။ မီမီအောင်ကလည်း ပါးစပ်က “တော်ပါတော့ရှင် တော်ပါတော့ရှင်” ဟု တစ်တွတ်တွတ်တောင်းပန်နေသော်လည်း ဖင်ကတော့ကုန်းပေး လိုက်သည်။ အောင်မောင်းကတော့ သူ့ရဲ့လီးမည်းမည်းနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်လိုးလေသည်။ လီးနဲ့ အဖုတ်ထိသံ ကတစ်ဖတ်ဖတ်မြည်နေသလို မီမီအောင်ရဲ့ ပါးစပ်ကလည်းတစ် အီးအီး တစ်အင်းအင်းနှင့် ညည်းနေလေသည်။ ညိုညိုအောင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို ပြီးအောင်မကြည့်နိုင်တော့ဘဲ သူမရဲ့ အခန်းထဲသို့ အမြန်ပြေးဝင်ပြီး စောင်နှင့်ခေါင်းမြီးခြုံပြီးနေလိုက်ပါတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ကျတော့ မီမီအောင်သည် အောင်မောင်းနောက်သို့လိုက်ပြေးသွားသည်။ သူမ အစ်မရဲ့ လုပ်ရက်ကို ညိုညိုအောင်လုံးဝနားမလည်ပေ။ ထိုနေ့က သူမမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းသည် သူမအား ယောကျာ်းများကို မုန်းတီးစက်ဆုပ်စေခဲ့သည်။ ယောကျာ်းများကို မုန်းတီးသူ ညိုညိုအောင် ရဲ့ဘဝမှာ သူမသဘောကျမိသော ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်တော့ရှိဖူးသည်။ ထိုသူမှာ သူမရဲ့ တိုက်ဘေးမှာနေသော ကျော်ကျော်ဖြစ်သည်။ ကျော်ကျော်သည် သူမတွေ့ဖူးသောယောကျာ်းလေးတွေနဲ့ မတူ။ ဖြူစဉ် ရိုးသားသောမျက်နှာထားရှိသည်။ အေးချမ်းသည်။ အသားအရည်ကယောကျာ်းတန်မဲ့အတော်ဖြူသည်။သူမသည် ကျော်ကျော်ကိုတော့ တစ်ခြားယောကျာ်းများနှင့်မတူ ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းသည်။ တစ်ရက် သူမ ညတစ်ရေးနိးလာရာ ပြန်အိပ်မရသောကြောင့် တစ်နေ့ကမှဝယ်လာတဲ့ မှန်ဘီလူးလေးနဲ့ လျှောက်ကြည့်ရာ အမှတ်မထင် ကျော်ကျော်အခန်းပြတင်းပေါက်ကို ကြည့်မိသောအခါ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက သူမအား ကြက်သေသေသွားစေသည်။ မီးမှိန်မှိန်လေး လင်းနေသော ပြတင်းပေါက်နားမှာ ကျော်ကျော်သည် အဝတ်မရှိဘဲ မိန်းမအတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ရွုရင်း သူ့ရဲ့ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုလုပ်ပြီး ဂွင်းထုနေခြင်းဖြစ်သည်။ အသားဖြူသလောက် လီးကြီးက မည်းလှသည်။ ဒစ်ကြီးက နီရဲနေပြီး အမွွေးများကလည်း သန်စွမ်းလှသည်။ ညိုညိုအောင်သည် ကျော်ကျော်၏လီးကို ကြည့်ရင်းနဲ့ ရွံရှာလာပြီး ကျော်ကျော် မျက်နှာအပ်ထားသော ဘောင်းဘီတိုကိုကြည့်မိရာ သူမ၏ ဘောင်းဘီတိုဖြစ်နေသည်ကို ထူးဆန်းစွာတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ မှန်ဘီလူးနဲ့ကြည့်ခြင်းကြောင့် သူမ၏ ပျောက်သွားသောအတွင်းခံအားကောင်းကောင်းမှတ်မိလေသည်။ “ငါက ရိုးသားလှချည်ရဲ့လို့ထင်တဲ့အကောင်က ငါ့အတွင်းခံကိုခိုးပြီးရွုနေတာကိုး” ဟုတွေးပြီး ကျော်ကျော်ကို အလွန်တရာစက်စုပ်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း ညိုညိုအောင် သည် ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်နှာလွွဲဖယ်ခြင်းတော့မပြုမိချေ။ တအောင့်ကြာသော် ကျော်ကျော်၏ ကြီးမားလှသောလီးကြီးမှ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အရည်များထွက်လာသည်ကို ညိုညိုအောင်သည် မှန်ဘီလူးမှ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်လိုက်ရလေတော့သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်ရသောအခါ ညိုညိုအောင်မှာပျို့ပင်ပျို့တက်လာပြီး မျက်နှာကို အမြန်လွွဲကာ မျက်စိဇွတ်အတင်းမှိတ်ပြီး အိပ်လိုက်ရတော့သည်။ မျက်စိကိုမှိတ်ထားသောလည်း ဒစ်နီကြီးကိုတော့ မြင်မြင်ယောင်မိခြင်းကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မုန်းမိတော့သည်။ ကျော်ကျော်သည် ညိုညိုအောင်ဆိုသောမာနခဲလေးကို မြင်မြင်ချင်းအရမ်းချစ်မိသူဖြစ်သည်။ မာနကြီးမလေးက တစ်ခြားယောကျာ်းလေးများထက်မိမိ အား ပိုပြီး လိုက်လိုက်လျောလျောဆက်ဆံသောကြောင့် ပိုပြီးစွဲလမ်းနေမိသည်။ သူမ၏ ချိတ်ထမိန်အောက်မှ ကြီးမားတင်းကားနေသောဖင်ကြီးကိုလည်း အရမ်းကိုချစ်အရမ်းကိုလိုချင်နေခဲ့မိသည်။ထို့ကြောင့် သူမရဲ့ အတွင်းခံလေးကို မရရအောင်ခိုးပြီး ရတနာတစ်ပါးလိုတန်ဖိုးထားကာ ဂွင်းထုခဲ့ရသောညများမှာ တော်တော်များခဲ့ပြီ။

သူ အဲဒီလိုသူမရဲ့ ဘောင်းဘီတိုကို ရွူရင်း ဂွင်းထုနေသည်ကို သူမမြင်သွားခဲ့တာကိုတော့သူမသိခဲ့ချေ။ အစောပိုင်းရက်များတွင် ညိုညိုအောင်က သူ့ကို ချိုချိုသာသာ ဆက်ဆံသလောက်။ အခုနောက်ပိုင်းမှာ အနားပင်အကပ်မခံတော့ပေ။ သူ့ကိုမြင်တိုင်းလည်း သူမရဲ့မျက်နှာက တင်းမာခက်ထန်သွားလေ့ရှိသည်။ သူအရမ်းစိတ်ညစ်သွားသည်။.မာနမင်းသမီးလေး သူ့ကို ဘာများ စိတ်မခန့်မသင့်ဖြစ်သွားပါလိမ့်။ စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် အမျိုးများရှိရာ ပင်လယ်ရွာတစ်ရွာသို့ ကျော်ကျော်ခရီးထွက်ခဲ့သည်။ ကံကြမ္မာက တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ သင်္ဘောပေါ်မှာ ညိုညိုအောင်နဲ့တိုက်ဆိုင်စွာတွေ့လေသည်. ကျော်ကျော် လစ် ကနည်းပျော်သွားပြီး “ညိုညိုရေ ဘယ်သွားမလို့လဲ သင်္ဘောပေါ်မှာတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်လာဆုံတယ်နော်” “ဘယ်သွားသွားနင့်အပူလား ငါ့ကိုစကားလာမပြောနဲ့” လူကြားထဲ အအော်ခံလိုက်ရသဖြင့် ကျော်ကျော်အတော်ရှက်သွားသည်။ နင်င့ါကိုဘာလို့ဒီလောက်တောင် တင်းမာနေရတာလဲကွာ။ အဲဒီညမှာ မိုးကလည်းနည်းနည်းရွာနေ အရက်ကလည်းထွေထွေနဲ့ ကျော်ကျော် သင်္ဘောကုန်းပတ်ပေါ်ကိုတက်လာတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကုန်းပတ်ပေါ်မှာ ညိုညိုအောင်က လည်းတစ်ယောက်တည်းတွေ့ပြန်တယ်။ “နင်ငါ့နောက်ဘာဖြစ်လို့လိုက်နေတာလဲ။ နင့်မျက်နှာကိုမမြင်ချင်ပါဘူးဆိုမှ နှာဘူးကောင်။” ရုတ်တရက် ရင့်ရင့်သီးသီးအပြောခံလိုက်ရတော့ ကျော်ကျော်အရမ်းဒေါသထွက်သွားတယ်။ အရက်ကလည်းဝင်ထားတော့ သွေးကဆူနေပြီ အဲဒါနဲ့ မာနခဲလေးရင် လက်ကိုမပြောမဆိုနဲ့ ဆွဲကိုပြီးတော့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကတော့ ညိုညိုအောင်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို အားရပါးရဆုတ်နယ်ပလိုက်တယ်။ “ကျော်ကျော် နင်ဘာလုပ်တာလဲ။ အခုချက်ချင်းငါ့ကိုလွွတ်နော်။” ညိုညိုအောင်ကလည်း အတင်းရုန်း ကျော်ကျော်ကလည်း ဇွတ်အတင်းဖက်ပြီးတော့ဖင်ကိုကိုင်နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးရေထဲကိုပြုတ်ကျသွားတော့သည်။ ကျော်ကျော်သည် ကြိမ်းစပ်နေသော မျက်လုံးအစုံကို အားယူပြီးဖွင့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက်သူဘယ်ကိုရောက်နေလဲ သူမသိတော့ပေ။ လေးဘက်လေးတန်ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း ပင်လယ်ကြီးနှင့် ကျောက်ဆောင်များကိုသာတွေ့ရသည်။သေသေချာချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ သူနှင့် မာနရှင်မလေးတို့ ဆွဲလားရမ်းလားဖြစ်ပြီး ရေထဲသို့ပြုတ်ကျသွားကြောင်းသတိရလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်သည် အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြန်သတိရသည်နှင့် ညိုညိုအောင်ကို စိတ်ပူသွားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရေထဲကိုပြုတ်ကျသွားသည် မဟုတ်ပါလား။ ထို့ကြောင့်ကျော်ကျော်သည် အနီးအနားတဝိုက်သို့ ညိုညိုအောင်ကိုလိုက်ရှာသည်။ ကမ်းစပ်တစ်လျှောက် အနည်းငယ်မျှရှာပြီးသော် ကျောက်ဆောင်လေးတစ်နေရာတွင် တင်နေသော သူမကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့် ကျော်ကျော်ကား အသက်ရွုရပ်မတံ့ဖြစ်သွားလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မာနရှင်မလေးမှာ အောက်ပိုင်းတွင် ထမိန်မပါတော့ပဲ ဘောင်းဘီတို အဖြူလေးနှင့် မှောက်နေသော ကြောင့်ဖြစ်သည်။ မြန်မာဆန်လှသော မာနကြီးလှသော မိမိကိုယ်ကို အသားနည်းနည်းမှမပေါ်အောင်ဝတ်တတ်သော မာနရှင်မလေးညိုညိုအောင်မှာ ကျော်ကျော်၏ရှေ့တွင် အောက်ပိုင်းဗလာနှင့် သူမ၏ဖင်ညိုညိုကြီးကြီးကို ထောင်ပြီးမေ့နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ကျော်ကျော်မှာ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် လီးတောင်လာလေသည်။သို့သော် သူ၏စိတ်ကို မနည်းထိန်းပြီး ညိုညိုအောင်ကို လွုပ်နှိုးလိုက်သည်။ ” ညိုညို ညိုညို ” ကျော်ကျော်က သူမ၏နာမည်ကိုခေါ်ရင်းသူမအား ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ညိုစိုပြီး သွယ်လျှသောပေါင်တံလေးက ကားသွားသည်။ သူမသည် အသက်တော့မှန်မှန်ရွူနေသေးသည်။ကျော်ကျော်က သူမရဲ့မျက်နှာနှာလှလှလေးကို ငေးကြည့်နေတုန်း။သူမမျက်လုံးတွေရုတ်တရက်ပွင့်လာလေသည်။ မျက်လုံးပွင့်ပွင့်ချင်း သူမသည်ကျော်ကျော်ကို တွေ့လိုက်သောအခါ လန့်သွားလေသည်။ ” နင်နင် ဘာလုပ်တာလဲ” သူမသည် ပြောပြောဆိုဆို မိမိ ရဲ့အောက်ပိုင်းကို သတိထားမိသောအခါ “အို” သူမရဲ့အောက်ပိုင်းသည် အတွင်းခံလေးကလွဲပြီးဘာမှ မရှိတော့ပါလား။ အတွင်းခံလေးကလည်း သူမရဲ့ ကြီးထွားပြီးကားနေတဲ့ ဖင်ကို လုံအောင်မဖုံးဖိနိုင်ချေ။ ညိုညိုအောင်မှာတစ်စိမ်းယောကျာ်းလေးရှေ့မှာ ဒီလိုနေရတော့ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်းကြောက်မိနေတော့သည်။ ထိုအခါ ကျော်ကျော်ကသူမအနားကို ပိုပြီးတိုးကပ်လာလေသည်။ “နင်နင် ငါ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ။ ငါ့ကိုမတရားမလုပ်နဲ့နော် အဟင့်ဟင့်။” ညိုညိုမှာကြောက်ပြီးငိုလေသည်။ ကျော်ကျော်က ” ငါနင့်ကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူး။ နင့်ကိုကူညီမလို့ပါ။ အခုဒီကျွန်းပေါ်မှာ နင်နဲ့ ငါနှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတာ။” ” အဲဒါနင့်ကြောင့်ပေါ့ နင်ငါ့ကို မဟားဒယားလုပ်တာကိုး။” ” အဲဒီအတွက်နင့်ကိုငါ တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ။ ငါနည်းနည်းမူးနေလို့ပါ။ ပြီးတော့ နင်ကနင်က အရမ်းလှတာကို။” ကျော်ကျော်သည် ပြောရင်းနဲ့ တံတွေးကိုမျိုလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ။ အလွန်လှသော ကောင်မလေးနဲ့ ကျွန်းတစ်ခုမှာနှစ်ယောက်ထဲ ပြီးတော့ အပေါ်ပိုင်းက ဗမာရင်ဖုံးအကျင်္ီလေးနဲ့ အောက်ပိုင်းကျတော့ အတွင်းခံလေးနဲ့ မိန်းကလေးကို ဘယ်ယောကျာ်းမလိုးချင်ပဲနေမလဲ။ ကျော်ကျော်က စိတ်ကိုအတင်းထိန်းလိုက်ကာ ” ငါနင့်အတွက် တစ်ခုခုသွားရှာပေးဦးမယ် ဒီမှာခဏစောင့်ဦးနော်” ” သိပ်အဝေးကြီးမသွားနဲ့ဦး ငါကြောက်တယ်ကျော်ကျော်” သူမ စကားကြောင့် ကျော်ကျော်က ညိုညိုအောင်ကိုသနားသွားမိသည်။ အော်သူ့ခမျာ ကြောက်ရှာ ရှက်ရှာလိမ့်မည်။ ” အေးပါ စိတ်မပူပါနဲ့ဟာ။ အစကငါ့ဘောင်းဘီချွတ်ပေးမလို့ပဲ ဒါပေမယ့် နင့်ဟိုဟို ဟာက အရမ်းကြီးတော့မတော်လောက်ဘူး ပြီးတော့ငါက အတွင်းခံလည်းမပါလို့ ” ” လာပြန်ပြီလား။ နင်ငါ့ကိုထပ် စော်ကားမယ်တော့မကြံနဲ့နော် အသက်ချင်းလဲပလိုက်မယ်။” ဘောင်းဘီတိုမလေးကချိန်းခြောက်လေသည်။ ” စိတ်ချပါဟာ ငါအဲဒီလောက်လဲ အောက်တန်းမကျပါဘူး။” သူမအကြောက်အောင်သာပြောရတယ် ဘောင်းဘီက ကွဲထွက်မတတ် တင်းနေသည်။ ကျော်ကျော်က ကမ်းစပ်တစ်လျှောက် အနည်းငယ်ရှာဖွေကြည့်လိုက်ရာ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ကမ်းစပ်မှာ အိတ်တစ်အိတ်ကို တွေ့လေသည်။ အိတ်ကိုဖွင့်ကြည့်ရာ ဓားအသေးတစ်လက်နှင့် ရေဝင်ပြီး ပျက်စီးနေသော တိုလီမွုတ်စ များသာတွေ့ရသည်။ အဝတ်အစားတော့မပါပေ။ ဆက်လက်ပြီး ရှာသော်လည်း အသုံးသည့် အရာတစ်စုံတစ်ရာကိုမှ မတွေ့သောကြောင့် ညိုညိုအောင်ဆီသို့ပြန်လာသည်။

ကမ်းစပ်မှာ သူမသည် ဒူးနှစ်လုံးကိုကွေးပြီး ထိုဒူးပေါ်တွင်လက်ပိုက်ပြီး ထိုင်နေရာ စွင့်ကားသောဖင်ကြီးမှာ ပိုမိုပေါ်လွင်နေတော့သည်။ ” အင်းငါတော့ ခက်တော့တာပဲ ဘယ်အချိန်အထိများ ငါတောင့်ခံနိုင်ပါ့မလဲ” စိတ်ထဲမှာတွေးရင်းမျက်စိကိုလည်း သူမရဲ့အောက်ပိုင်းကို မကြည့်မိအောင် နေပြီး ” ညိုညိုရေ ဘာမှတော့မတွေ့ဘူး အဲဒါကြောင့်ဒီလိုလုပ် ငါ့တီရှပ်ကိုဖြဲလိုက်ပြီး နင့်အောက်ပိုင်းမှာပတ်ထားလိုက် ငါ့ခါးပတ်နဲ့စည်းထားလိုက် ” မာနရှင်မလေးလည်း ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ ကျော်ကျော်ပြောသလိုလိုက်လုပ်လိုက်ရတော့သည်။ သူမပုံသည် အခုမှ ဟာဝါရီကျွန်းသူလိုလို ဘာလိုလိုနှင့်။ ထိုသို့နေရင်းနဲ့ ညမှောင်လာရာ ကျော်ကျော်ခြောက်သွေ့ နေသော အုန်းလက်များကိုရှာဖွေကာ သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှာပါလာသောမီးခြစ်အကောင်းစားဖြင့်မီးမွွေးပြီး “ညိုညို နင်အိပ်ချင်အိပ်တော့လေ။ ငါဒီမှာစောင့်ပေးမယ်။” သူမသည်ကျော်ကျော်ရဲ့စကားကြောင့် လန့်သွားလေသည်။ သူမအရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ။ သို့သော်မအိပ်ရဲ။ ယောကျ်ားတွေအကြောင်းသိလို့ဖြစ်သည်။ ယောကျာ်းတွေအားလုံးက နှာဘူးတွေ။ နောက်ကျော်ကျော် သူမရဲ့ ဘောင်းဘီတိုကို ခိုးရွူပြီး ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လုပ်သည့်အကောင် ပြီးတော့ ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်များ ထိပ်နီနီ အချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးများ အို ငါဘာတွေမြင်ယောင်လာပါလိမ့် ဒီလောက်ရွံစရာကောင်းတဲ့ဟာကိုများ။ “ဟင့်အင်းငါမအိပ်ချင်သေးဘူး။” ကျော်ကျော်ကသူမ သူ့ကိုစိတ်မချမှန်းသိသည်။ ထို့ကြောင့် ” နင်ငါ့စိတ်မချဘူးမလား။ ရော့အဲဒါကြောင့်နင်စိတ်ချရအောင် ဒီဓားကိုယူထား” ကျော်ကျော်က သူမကို ခုဏက ကောက်ရထားသော ဓားတိုလေးကို ပေးလိုက်လေသည်။ ” ကဲဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပြီမလား။ နင်မအိပ်သေးလည်း ငါတော့အိပ်တော့မယ်” ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ကျော်ကျော်က သူမကိုကျောပေးပြီး အိပ်လေတော့သည်။ ညိုညိုသည် မီးပုံနဘေးတွေထိုင်ပြီး ငိုက်လာလေသည်။ ဘယ်လိုပဲအိပ်မပျော်အောင် ကြိုးစားကြိုးစား ပင်ပန်းမွုဒါဏ်ကြောင့် ငိုက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ မည်မျှ ကြာအောင်အိပ်ပျော် သွားသည်မသိ သူမရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို တစ်စုံတစ်ရာက ဖိထားသလိုခံစားရသောကြောင့် လန့်နှိုးလာလေသည်။ သူမမြင်လိုက်ရသည်မှာ ကျော်ကျော်က သူမကို တက်ခွထားပြီး လက်နှစ်ဖက်က သူမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကိုအားရပါးရ ကိုင်နေခြင်းဖြစ်သည် လရောင်မလင်းတစ်လင်းတွင် ကျော်ကျော်ရဲ့ မျက်နှာမှာ ရမက်ခိုးတွေဝေနေပြီးအလွန် စက်စုပ်စရာကောင်းလေသည်။ သူမသည် အားရှိသလောက်ရုန်းသည်။ သို့သော် ရုန်းကန်နိုင်အားများ ပျောက်ဆုံးနေသည်။ ကျော်ကျော်သည် သူမရဲ့ နို့အစုံကို အားရပါးရကိုင်သည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့စိကပ်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး သူမရဲ့အဆီတစ်ထပ် အသားတစ်ထပ် ဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်နွုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို သူ့ရဲ့ ပါးစပ်နှင့် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ယက်လေသည်။ နူးညံ့လှသော ညိုညိုရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ ကျော်ကျောရဲ့ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ အယက်ခံရသောကြောင့် ယားသလိုလိုကျဉ်သလိုလိုနဲ့ နေလို့မရအောင်ခံရခက်လှသည်။ ” အမေရေ အဖေရေ ဒီမှာ သမီးကို မဒိန်းကျင့်နေတယ်ရှင့် ခွေးကျင့်ခွေးကြံကြံနေပါတယ်။ ” ညိုညိုက အားကုန်အော်လိုက်ရာ ကျော်ကျော် ကစိတ်တိုလာပြီး “အံမယ် ကောင်မ ဒီလောက်လူသူမနီးတဲ့ ကျွန်းပေါ်မှာတောင်ဒီလောက် အာလာပြဲနေသေးတယ်။ နင့်ပါးစပ်ကို ငါ့းလီးနဲ့လိုးပြီး ပိတ်ရမယ်” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ကျော်ကျော်က သူ့ရဲ့ ရ လက်မ လောက်နီးနီးရှည်သောလီးကြီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ညိုညိုအောင်ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ “အု အု အွပ် အွပ်” ညိုညိုအောင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်လာရင် အော်နေသောအသံများပင်ရပ်သွားတော့သည်။ ဒစ်ကြီးမှာ ကြီးလွန်းသဖြင့် သူမရဲ့ ပါးစပ်နှင့်မဆံ့မပြဲဖြစ်နေလေသည်။ ပါးစပ်နှင့် ဒစ်မဆ့ံ့ ပါဘူးဆိုမှ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲဝင်လာသောအခါ ညိုညိုမှာ အသက်ကိုကိုမရွူနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာသည်။ ကျော်ကျော်ကလည်း သူမကိုလုံးဝမညှာပဲ ပါးစပ်ကိုအတင်းလိုးလေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာ သူမရွံရှာလှပါသည်ဆိုသော လီးမည်းမည်းကြီးဖြင့် ပါးစပ်ကိုမညှာမတာလိုးခံနေရလေသည်။ လိုးနေရင်းနဲ့ ကျော်ကျောသည် တစ်ဇတ်ဇတ် တုန်သွားပြီး သုတ်ရေ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များ ညိုညိုအောင်ပါးစပ်အတွင်းသို့ ဒလဟောဝင်လာသည်။ ညိုညိုအောင်သည် သူဧ။် ပါးစပ်ထဲသို့ဝင်လာသော သုတ်ရေများကို အလွန်ပင်ရွံပြီး ထွေးထုတ် ရန်ကြိုးစားသော်လည်း ပါးစပ်အပြည့် လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံနေရသောကြောင့် လရည်များကိုမျိုချလိုက်ရပါတော့သည်။ ” ညိုညို ညိုညို ” ” ဟေ့ညိုညို ” ကျော်ကျော်ရဲ့ အသံကိုသူမသည် ကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်နှင့် ရုတ်တရက် သူမကိုယ်လုံးကိုဆွဲခါခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် ကျော်ကျော်ကို အားကုန်တွန်းလိုက်ရာ သောင်ပြင်ပေါ်ကိုလဲနေကျနေသောကျော်ကျော်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှ သူမအိပ်မက် မက်နေကြောင့်ကိုယ့်ဟာကို သိလိုက်ရသည်။ ကျော်ကျော်က “နင်အိပ်မက်မက်နေတာလား တစ်အားအော်လို့ငါစိတ်ပူပြီးနှိုးလိုက်တာ။ ဒီလောက်တောင်အော်နေတာ ဘာအိပ်မက်ဆိုးများမက်လို့လဲ” ညိုညိုအောင်၏ မျက်နှာသည် ဖြန်းကနည်းနီသွားပြီး ” ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဟိုလျှောက်မက် ဒီလျှောက်မက်တာပါ။” ပြောရင်းနဲ့ညကအိပ်မက်ကိုပြန်မြင်ယောင်မိသော် ကျော်ကျော်ကို မသတီသလိုဖြစ်သွားသည်။ ဟင်း ရွံဖို့ကောင်းတဲ့အကောင် အပြင်မှာငါ့ကိုဒီလိုလာလုပ်ကြည့်ပါလား ဓားနဲ့ကိုထိုးသတ်ပလိုက်ဦးမယ် ဟုစိတ်ထဲမှာတွေးထားမိလေသည်။ ကျော်ကျော်သည် သူမယောင်နေသံကို တစ်စွန်းတစ်စတော့ကြားလိုက်သည်။ ဘာတဲ့ ကျော်ကျော် လွွတ်နော် ဆိုလားဘာလားပဲ။ ဒီကောင်မလေးဘာတွေများအိပ်မက်မက်ပါလိမ့်။ ကျော်ကျော်နဲ့ ညိုညိုအောင်တို့သည် ကျွန်းတစ်ဝိုက်လေ့လာကြည့်ရာ ကျွန်းတစ်နေရာတွင် ရေကန်လေးတစ်ကန်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ရေကန်က ရေများကအလွန်ကြည်လင်လှသည်။ ရေကန်ကမ်းခြေကိုပင်မြင်နေရသည်။ ကျောက်ခဲဖြူဖြူများနှင့် ငါးသေးသေးလေးများကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ထိုရေကန်ကလေး၏ ဆွဲဆောင်မွုကြောင့် ညိုညိုသည်ရေချိုးုချင်စိတ်ကိုတားမရတော့ပေ။ လူကလည်းညစ်ပတ်နေပြီ မဟုတ်ပါလော။ “ကျော်ကျော် ငါရေချိုးမလို့။ နင်ဟိုးခြုံနောက်နားမှာသွားစောင့်နေ။ လုံးဝလာမကြည့်နဲ့နော်။ နင်ယောကျာ်းကောင်းဆိုတာငါယုံတယ်။ တစ်အားဝေးဝေးလည်းမသွားနဲ့ဦး။” ” အေးပါဟာ စိတ်ချပါ။” ယောကျာ်းကောင်းဆိုသောစကားနဲ့ ကျော်ကျော့်ကို ချုပ်ထားလေသည်။ကျော်ကျော်လည်း ညိုညိုအောင်ကိုကျောခိုင်းကာ ခြုံပုတ်နားတွင်ထိုင်နေလေသည်။

လူကသာထိုင်နေသည် စိတ်ကတော့ ညိုညိုမည်သို့ရေချိုးနေသည်ကို တွေ့ချင်နေသည်။နောက်ဆုံးတော့ “အို နည်းနည်းချောင်းကြည့်တာပဲ အသားပဲ့ပါသွားတာမှမဟုတ်တာ” ကျော်ကျော် ခြုံပုတ်ကြားထဲမှ ညိုညိုအောင်ကိုလှမ်းချောင်းလိုက်ရာ တစ်သက်တွင် တစ်ခါမှတွေ့ဖူးမည် မထင်သည့်မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ နံနက်နေလေးက အဝတ်အစားမဲ့နေသော ကောင်မလေးအပေါ်သို့ ထိုးကျနေသည်။ ရေစက်ရေပေါက်များက ကြည်လင်ချောမွတ်နေသော အသားညိုညိုလေးပေါ်တွင် စီးကျသွားရာ နေရောင်လေးနှင့်ဆိုတော့ တစ်လက်လက် လက်နေသယောင်မြင်နေရသည်။ လက်တစ်ဆုပ်စာ နို့နှစ်လုံးကလည်း ကျော်ကျော့်ကို အသက်ရွူမှားစေသည်။ အမြဲတစေ မာနနဲ့တောက်ပနေသော မျက်လုံးလေးနှင့် နို့နှစ်လုံးမှာ အလွန်တရာလိုက်ဖက်လှသည်။ ရေတိမ်တိမ်လေးတွင် ထိုင်ပြီးချိုးနေရာမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သောအခါ မြင့်မားသောအရပ်လေးနှင့်အတူ အရင်းပိုင်းတွင် တုတ်ပြီးအောက်ပိုင်းသို့သွယ်ဆင်းသွားသော ပေါင်တံရှည်ရှည်လေးမှာလည်း သူမရဲ့ အလှဆုံးနေရာပင်။ အဆီပိုမရှိသော ဗိုက်သားပြင်ချပ်ချပ် လေး ထို့နောက်တွင် မိန်းမတို့ရဲ့ ရတနာအဆီဗူူးလေးမှာ အမွွေးမည်းမည်းလေးများနှင့် ခြံရံထားပြီး နွုတ်ခမ်းနှစ်လွွာမှာစိကပ်နေလေသည်။ အစေ့လေးပင်မမြင်ရချေ။ တကယ့် အဖိုးတန်အပျိုစင်မလေးပင်။ ကျော်ကျော်သည် မာနရှင်မလေးရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးပုံလေးကြောင့် သူ၏လီးမှာလည်း ဘောင်းဘီအတွင်းမှ အလွန်အမင်းရုန်းကန်နေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်ညိုညိုအောင်က ရုတ်တရက်အလန့်တကြားထအော်လိုက်လေသည်။ “အမလေး” ညိုညိုအောင်ရဲ့အော်သံကြောင့် ကျော်ကျော်လည်းချောင်းနေရာမှ ထွက်ကာညိုညိုအောင်နားသို့ပြေးသွားလိုက်လေသည်။ ” ဘာဖြစ်လို့လဲ ညိုညို” ” ငါ့ခြေထောက်ကိုဘာကောင်ကိုက် သွားလည်းမသိဘူးနာလိုက်တာ။ မြွေလားမသိဘူး” ကျော်ကျော်က ညိုညိုအောင်ရဲ့ ခြေထောက်ကိုကြည့်လိုက်ရာ အကောင်ကိုက်သွားခြင်းမဟုတ်ဘဲ ရေကန်ထဲမှ ကျောက်ခဲအချွန်နှင့် သူမခြေထောက်ရှသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ညိုညိုအောင်မှာ ခြေထောက်ရုတ်တရက်နာသွားပြီး ခြေထောက်မှသွေးများကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် အလွန်ထိတ်လန့်သွားပြီး သူမကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ကျော်ကျော်နားတွင် ထိုင်နေသည်ကို သတိမထားမိချေ။ ညိုညိုအောင်ကသတိမထားမိပေမယ့် ကျော်ကျော်ကတော့သတိထားမိလေသည်။ အော်အခုကျတော့လည်း မာနမင်းသမီးလေးက သူ့ရှေ့မှာကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ထိုင်နေပါပေါ့လား။ သူမရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ရင်သားညိုညိုလေးကို မကြည့်မိအောင်သတိထားရင်း ခြေထောက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း ဗိုက်သားချက်ချက်လေးအောက်မှ အမွွေးမည်းမည်းလေးများဖြင့် ခြံရံထားသော စောက်ဖုတ်လှလှလေးကိုဘဲ မြင်မိတော့သည်။ကျော်ကျော်ရဲ့ အကြည့်ရိုင်းကိုမြင်မှ ညိုညိုအောင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ သတိထားမိသည်။ ” အို ” ရှက်စိတ်က ငယ်ထိပ်အထိ တက်လာကာ ” ကျော်ကျော် နင်ဘာကိုကြည့်နေတာလဲ အခုချက်ချင်း ငါ့ရှေ့ကထွက်သွားစမ်း။ ” ” နင့်ခြေထောက်မှာ ဒါဏ်ရာကြီးနဲ့လေ ငါကြည့်ပေးမယ်။” ” မလိုဘူး။ နင်အခုချက်ချင်းထွက်သွားစမ်းလို့ပြောနေတယ်နော်” ညိုညိုအောင်က ရှက်စိတ်မွွန်ပြီး တအားကြုံးအော်သည်။ သူမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ သူမရဲ့ ဖွံ့ထားတဲ့ရင် အစုံကို ကြက်ခြေခတ်ပုံစံဖြင့်ကာကွယ်ထားလေသည်။ သို့သော် အပေါ်ကဖုံး အောက်ကပေါ်ဆိုသလို သူမရဲ့ ကြီးထွားတဲ့ဖင်နှစ်လုံးကိုတော့ မည်သို့မှဖုံးကွယ်လို့မရပေ။ ကျော်ကျော်သည် မိမိရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကိုထိန်းချုပ်ပြီး ကျောပေးရပ်ကာ ” ကဲ ငါဟိုဘက်ကို ကျောပေးနေတယ် နင်ဝတ်စရာရှိတာမြန်မြန်ဝတ်လိုက်။ ဝတ်ပြီးရင် နင့်ရဲ့ခြေထောက်ကို ငါကြည့်ပေးမယ်။” ကျော်ကျော် ဟိုဘက်ကိုလှည့်နေစဉ် သူမက အဝတ်အစားကိုမြန်မြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ” ရပြီ ” ကျော်ကျော်က ညိုညိုအောင် ရပြီဆိုမှ ဒီဘက်ကိုလှည့်လိုက်ရာ နီရဲနေသော အရှက်မျက်နှာနှင့်ညိုညိုအောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အော် ခါတိုင်း မာနနှင့် အမြဲတမ်းတင်းမာနေသောမျက်နှာလေးမှာ အရှက်မျက်နှာအဖြစ်ပြောင်းနေသည်မှာ အလွန်ရင်ခုံဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ကျော်ကျော်မှာလည်း သူမအား ကိုယ်ချင်းစာမိသည်။ မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက် တစ်စိမ်းယောကျာ်းလေးရှေ့မှာ အဝတ်တစ်စုံတစ်ရာမပါပဲ နေရခြင်းကို မည်မျှရှက်ရှာပေမည်နည်း။ ” ကဲနင့်ခြေထောက်ကိုပြ” ကျော်ကျော်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူမ၏ခြေထောက်ကိုယူကြည့်လိုက်ရာ ခြေမကွဲသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါဏ်ရာမှာ သိပ်မကြီးသော်လည်း သွေးများက ယိုစီးနေသည်။ ကျော်ကျော်က ဘာမပြောညာမပြောနှင့် ညိုညိုအောင်ရဲ့ ခြေမကို ပါးစပ်နှင့်ငုံလိုက်လေသည်။ ” အို နင်ဘာလုပ်တာလဲ” သူမ၏ ခြေမကိုစုပ်ခြင်းခံရသောကြောင့် ညိုညိုအောင်လန့်သွားသည်။ ” နင့်ဒါဏ်ရာက သွေးတွေထွက်နေတယ်။ ငါ့အာငွေ့နဲ့ သွေးခြောက်သွားအောင်လုပ်ပေးမယ်။ နို့မို့ဆိုရင် ဒါဏ်ရာက ရောဂါပိုးဝင်ရင်ပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်။ ခဏလောက်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ။” ကျော်ကျော်ပြောလိုက်မှ ညိုညိုအောင်လည်းငြိမ်သွားသည်။ သူမသည် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့ ခြေမစုပ်ပေးခြင်းကိုခံနေရသဖြင့်စိတ်ထဲတွင် ဖိုတိုတိုပင်ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် ကျော်ကျော်ရဲ့ ဂွင်းထုနေပုံများ အိပ်မက်ထဲတွင် သူမ၏ပါးစပ်ကို အတင်းလိုးနေသည်များကို ပြန်မြင်ယောင်လာသောအခါ ကျော့်ကျော့်အားစိတ်မချသော စိတ်များပြန်ဝင်လာပြန်သည်။ ” မပြီးသေးဘူးလား နင့်ဟာက သွေးသိပ်ပါပြီ တော်တော့” ကျော်ကျော်လည်း ညိုညိုအောင်အား အတော်ပင်ချဉ်သွားသည်။ သူ့မှာတော့ ယောကျာ်းတန်မဲ့ သူမရဲ့ခြေထောက်ကို တောင်မရွံမရှာ စုပ်ပေးရသည်။ သူမကသူ့ကိုမယုံသည့်ဟန်ဖြင့်ပြောရက်သည်။သို့သော် ကျွန်းတစ်ခုတွင် နှစ်ယောက်ထဲဆိုသည့်စိတ်ကြောင့် သူမအားခွင့်လွွတ်လိုက်ပြီး သွေးတိတ်သွားသောသူမ၏ ခြေထောက်ကို သူ့ရဲ့ ဘောင်းဘီ အနားစကိုဖြဲပြီးစည်းပေးလိုက်သည်။ ” ကဲရပြီ ငါ့လက်ကို အားယူပြီးထလိုက်” ” ရတယ် မလိုဘူး ငါ့ဟာငါထမယ်။ ” အရေးထဲ သူမက မာနကြီးပြနေသေးသည်။ ကျော်ကျော်လည်း အမြင်ကပ်ကပ်နှင့် ဘာမှမပြောတော့ပဲ ရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူမသည် ခက်ခက်ခဲခဲ ထပြီး တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်းလျှောက်ကြည့်သေးသည်။ သို့သော ခြေထောက်က အလွန်စပ်လာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်သူမသည် ရုတ်တရက်လေပေါ်သို့မြှောက်ပါသွားသည်။ “အမလေး” ကျော်ကျော်က ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ညိုညိုအောင်ကိုပွေ့ချီလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ညိုညိုအောင်သည် ကျော်ကျော်ရဲ့ ရင်ခွင်ကို တစ်ဘုံးဘုံးထုကာ ရုန်းလေသည်။ ” အေးနင် ထပ်ထု ပြီးရုန်းရင် ငါနင့်ကို ပစ်ချပလိုက်မှာနော်နင့်ကို ထားခဲ့တော့မှာ” ကျော်ကျော်က ခြိမ်းခြောက်လိုက်မှ သူမငြိမ်သွားကာ အသာတကြည်လိုက်ခဲ့လေသည်။

စိတ်ထဲမှာတော့ မကျေနပ်ပေ။ သူမတစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် တစ်စိမ်းယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပွေ့ချီခြင်းကို ပထမဆုံးအကြိမ်ခံလိုက်ရသဖြင့် သူမရွွေရင်အစုံမှာ တစ်ဒိန်းဒိန်းနှင့်ခုန်နေလေသည်။ ကျော်ကျော်သည် ညိုညိုအောင်အား သူမတို့အိပ်စက်ရာနေရာသို့ပွေ့ခေါ်လာပြီး သူမအားသောင်ပြင်ပေါ်တွင်ငြင်ငြင်သာသာလေးချကာ “ငါအစားသွားရှာလိုက်ဦးမယ်။ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်။ ငါခဏနေပြန်လာမယ်။” ကျော်ကျော်က သူမကိုထားသွားပြီး အချိန်အတော်ကြာမှ ငါးအနည်းငယ်နှင့် ပြန်လာသည်။ ယင်းသို့ဖြင့် ညသို့ရောက်လာလေသည်။ ညရောက်လာသော် ညိုညိုအောင်နှင့် ကျော်ကျော်တို့သည် သောင်ပြင်ပေါ်တွင် မနီးအဝေးအိပ်ကြလေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွေကသာ လှဲနေကြသော်လည်း စိတ်တွေမှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လွုပ်ရှားနေလေသည်။ ညိုညိုအောင်၏ စိတ်တွင် ရှက်စိတ် ကျော်ကျော်အားမယုံသောစိတ်တို့ပေါင်းကာ ရင်ခုန်နေပြီး ကျော်ကျော်မှာကား ညိုညိုအောင်ကို လိုးချင်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းနေရသည်။ မနက်က သူမရဲ့ လှပသောကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်အထပ်အထပ်အခါခါ မြင်ယောင်မိလေသည်။ ကျော်ကျော်က ညိုညိုအောင်ဘက်ကို လှည့်မကြည့်မိစေရန်ကြိုးစားပြီး တစ်ခြားအတွေးများကို ဇွတ်တွေးရာ သူငယ်ငယ်ဖြစ်ရပ်များကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိတော့သည်။ ကျော်ကျော်ငယ်စဉ်က သူအားထိန်းလာခဲ့သော မမကိုပြန်သတိရလာတော့သည်။ ကျော်ကျော် ငယ်စဉ်နှစ်နှစ်သားအရွယ်လောက်ကတည်းက မမမြိုင်ကို ကျော်ကျော့်မိဘများက မွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မမမြိုင်သည် ကျော်ကျောထက် 7နှစ်ခန့်သာကြီးသည်။ သို့သော် ကျော့်ကျော့်အား ငယ်စဉ်ကတည်းက အမလိုတစ်ဖုံ ဆရာမလိုတစ်နည်း သင်ကြားဆုံးမပေးသူဖြစ်လေသည်။ မမမြိုင်ကကျော်ကျော့်အားချစ်သလို ကျော်ကျော်က လည်း မမမြိုင်ကိုအလွန်ချစ်သည်။ ငယ်စဉ်က မမမြိုင်ကိုယ်တိုင်ကျော်ကျော်ကို ထမင်းခွံ့ကျွေး ရေချိုးပေးလေ့ရှိသည်။ကျော်ကျော်လူပျိုပေါက် အရွယ်လောက်ရောက်မှ ရေမချိုးပေးတော့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထမင်းမှာတော့ ရံဖန်ရံခါ ခွံ့ကျွေးတုန်းဖြစ်သည်။ မှတ်မှတ်ရရ ကျော်ကျော် ကိုးတန်းစာမေးပွဲမှာ အဆင့်နှစ်ရတော့ အပျော်လွန်ပြီးပြန်လာရာမမမြိုင်နှင့်တွေ့သောအခါ ” မမမြိုင်ရေ ကျွန်တော် ကိုးတန်းငါးခန်းပေါင်း အဆင့်နှစ်ရတယ်ဗျ။” ” ဟယ် ဟုတ်လား ငါ့မောင်လေးကတော်လိုက်တာ” ကျော်ကျော်လည်း ဝမ်းသာအားရနှင့် မမမြိုင်ကို ဖက်ပြီး အားရပါးရနမ်းလိုက်သည်။ အစကတော့ ကျော်ကျော်သည် ရိုးရိုးသားသား အပျော်လွန်ပြီး ဖက်နမ်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ဖက်ရင်းဖက်ရင်း မမမြိုင်၏ နူးညံ့သောအထိအတွေ့ မွွေးပျံ့သောရနံ့တို့ကြောင့် လူပျိုပေါက်လေးကျော်ကျော်၏ လီးမှာ ပုဆိုးထဲမှ သိသိသာသာကြီးထောင်ထွက်လာကာ မမမြိုင်ကို သွားထောက်မိလေတော့သည်။ မမမြိုင်လည်း သတိလက်လွတ်ကာ ငြိမ်ခံနေပြီးမှ သူမအား ခပ်နွေးနွေး အချောင်းကြီးလာထောက်နေကြာင်း သတိထားမိကာ။ကျော်ကျော်ရဲ့ ဖက်ထားသောလက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီး “တော်ပြီလေမောင်လေးရဲ့ မမ အသက်ရွူရကြပ်လာပြီ။ သွားအခန်းထဲသွားနားတာ့” ဟုပြောပြီး ရုန်းလေသည်။ ကျော်ကျော်လည်း အခန်းမမမြိုင်ကို လွတ်ပေးပြီး အခန်းထဲသို့ ရင်တလှပ်လှပ်နှင့်ဝင်သွားသည်။ သူမမမြိုင်အပါ်မရိုးမသားစိတ်ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ မမရဲ့ ပြေပြစ်တဲ့ငါးရံ့ ကိုယ်လုံးလေးရေးအထိအတွေ့ကြောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ ကျော်ကျော်သည် အိပ်ယာပေါ်ကိုလှဲကာ ဂွင်းထုနေမိတော့သည်။ ကျော်ကျော်မှာ စိတ်အရမ်းလွုပ်ရှားနေသဖြင့် သူရဲ့အခန်းတံခါးက သေသေချာချာမပိတ်မိဘဲ တံခါးဟနေသည်ကို သတိမပြုမိပေ။ ကျော်ကျော်ဂွင်းထုနေစဉ်မမမြိုင်က ကျော်ကျော်အခန်းရှေ့ကိုရောက်လာကာ ဟနေသောအခန်းတံခါးမှ ကျော်ကျော်အားတွေ့သွားလေသည်။ ” အို” မြိုင်ကတွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးများပြူးသွားလေသည်။ သူမက တစ်ချိန်လုံးကလေးဟုသာမြင်နေသော ကျော်ကျော်မှာ သူ့ရဲ့ ကြီးမားပြီးသန်မာပြီး အကျောပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကြီးကို လက်ဖြင့်အထက်အောက်ဂွင်းထုနေသည်မဟုတ်လား။ ကျော်ကျော်ရဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ” မမမြိုင် မမမြိုင်နေရ” ဟုညည်းနေသည်။ မြိုင်မှာ ဟယ် ဒီကလေးငါ့ကို ငါ့ကို စိတ်ထဲမှတုန်လွုပ်သွားပြီး အပြင်မှနေပြီး ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။ “အဟမ်း ကျော်ကျော်ရေအိပ်နေတာလား မမမြိုင်ဝင်ခဲ့မယ်နော်” ကျော်ကျော်လည်း မမမြိုင်အသံရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရသောကြောင့် လီးကို ပုဆိုးထဲအမြန်ထည့်လိုက်ပြီး ” မအိပ်ပါဘူး မမမြိုင် ဝင်လာလို့ရပါတယ်” ဟု အသံပြုလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း သူဂွင်းထုနေသည်ကို မမမြိုင်မှ မြင်သွားလားမသိဘူးဟု စိတ်တွင်ပူနေမိသည်။ မမမြိုင်မှာ အခန်းထဲသို့ဝင်လာပြီး ကျော်ကျော်ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်ကာ “မောင်လေးရေ မောင်လေးက လူသာထွားတာ အသက်ကငယ်သေးတယ်နော်။ ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေမမွေးရဘူး သိလား။” ” ဟာ မမမြိုင်ကလည်း ကျော်ကျော်ဘာစိတ်မှမမွေးပါဘူး ကျော်ကျော်က ငယ်သေးတာကို။ ” ကျော်ကျော်က ဗြောင်ညာလိုက်သည်။ ” အင်းအဲဒါဆိုပြီးတာပဲ။ မင်းက အခုမှငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ။ လူကောင်ထွားတိုင်း လူကြီးဖြစ်သေးတာမဟုတ်ဘူး။” မမမြိုင်ရဲ့ ပြောစကားကိုကြားတော့ ကျော်ကျော်မှာ သူဂွင်းထုနေသည်ကို မမမြင်သွားကြောင်းရိပ်မိလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ရိပ်မိလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ကျော်ကျော်ရဲ့ ကျစပြုနေသော လီးမှာ အစွမ်းကုန်ထောင်လာတော့သည်။ ထိုအခါ ပုဆိုးအုပ်ယုံတင်အုပ်ထားသော လီးချောင်းကြီးမှာ အပြင်သို့ထိုးထွက်လာတော့သည်။ “အမလေး ကျော်ကျော် နင့်ဟာကြီးက” မမမြိုင်က ကျော်ကျော့် ငပဲ့အကြီးကြီးကို ကြည့်ကာအလန့်တကြားထအော်လေသည်။ ကျော်ကျော်ကလည်း မထူးတော့ပြီးဖြစ်သောကြောင့် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ကာ ” မမမြိုင် ကျွန်တော်ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဗျ” ဟုပြောပြီးမမမြိုင်ကိုအတင်းဖက်လိုက်သည်။ မမမြိုင်မှာ ရုတ်တရက်အဖက်ခံလိုက်ရသောကြောင့် လန့်သွားပြီး ကျော်ကျော်ကို သူမလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်တွန်းလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံးခုတင်ပေါ်သို့ထပ်ပြီးကျသွားလေသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ကျော်ကျော်က မမမြိုင်ကိုမလွွတ်ပေးပဲ မမမြိုင်ရဲ့ နွုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ရာ မမမြိုင်မှာ တကိုယ်လုံးတုန်သွားလေသည်။ ” အု အု ” ကျော်ကျော်က မမမြိုင်နွုတ်ခမ်းကို အတင်းဖိပြီး စုပ်နမ်းထားသောကြောင့် မမမြိုင်မှာ အသံပင်ကောင်းကောင်းမထွက်တော့ပေ။

လူပျိုပေါက်လေးကျော်ကျော်မှာ မမမြိုင်၏ အလွန်နူးညံ့လှသော ကိုယ်လုံးအထိအတွေ့၊ မွွေးပျံ့ပြီး ချိုအီလှသော နွုတ်ခမ်းလှလှ လေးတို့ကြောင့် စိတ်အလွန်ထန်လာကာ လွတ်ပေးဖို့ စိတ်ကူးလုံးဝမရှိတော့ပေ။ မမမြိုင်ရဲ့ ခါးကိုဖက်ထားရာမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်လုံးကျစ်ကျစ်လေးကို ဆုတ်နယ်လိုက်ရာ အပျိုစင်မမမြိုင်မှာ ရင်တစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာသည်။ ” ကျော်ကျော် မောင်လေးရေ လွွတ်ပါကွယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ မမမြိုင်တောင်းပန်ပါတယ်။” ပါးစပ်ကသာ တောင်းပန်နေရသော်လည်း သူမရဲ့ အဖုတ်ကတော့ အရည်တွေ ရွှဲလာလေသည်။ ကျော်ကျော်က တော့ မမမြိုင်ရဲ့တောင်းပန်သံကို ဂရုမစိုက်ပဲ မမမြိုင်ရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့ကို နေရာလွတ်မကျန်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ မျက်နှာပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုအငမ်းမရနမ်းသည်။ မမမြိုင်မှာလည်း ကျော်ကျော်၏ငတ်မွတ်တဲ့ အနမ်းတွေကြောင့် သူမရဲ့လက်များက ကျော်ကကျော်ကို မရည်ရွယ်ပဲ ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ကျော်ကျော်ရဲ့ လက်များက မမမြိုင်ရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ ရင်အစုံသို့ ကျူးကျော်လာသည်။ မသေးလွန်းမကြီးလွန်းသော မမမြိုင်၏နို့လေးနှစ်လုံးကို အကျင်္ီအပေါ်မှ ပွတ်သပ်ရာမှ သူမရဲ့ အကျီင်္လေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်ပြီး ဘော်လီအတွင်းသို့ လှမ်းနှိုက်လိုက်လေရာ အလွန်တရာမှ နူးညံ့လှသော အထိအတွေ့ကိုရရှိလေသည်။အခုတော့ မမမြိုင်တစ်ယောက် သူမမောင်တစ်ယောက်လိုသဘောထားခဲ့သော ကျော်ကျော်ရဲ့ ပြုမူသမျှကို အပေါ်ပိုင်းဗလာနှင့် လိုက်လျောရလေပြီ။ ကျော်ကျော်က လည်ပင်းကိုနမ်းနေရာမှ မမမြိုင်ရဲ့ ဖြူဥနေသော အပျိုနို့လေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ အသားဖြူလွန်းသောမမမြိုင်ရဲ့ နို့လေးမှာ အကြောစိမ်းလေးပင်မြင်နေရသည်။ ထို့နောက် မမရဲ့ နို့သီး နီနီလေးကို စုပ်လိုက်ရာ မမမြိုင်မှာ ကော့တက်လာလေတော့သည်။ ကျော်ကျော်က နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စုပ်နေရင်း လက်ကလည်း မမမြိုင်ရဲ့ ပေါင်ကို အထက်အောက်ပွတ်ပေးနေသည်။ ကျော်ကျော်သည် တစ်ဖြည်းဖြည်း နှင့်အောက်ကို ဆင်းပြီး နမ်းရာ မမမြိုင်၏ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးနားရောက်လာသည်။ ကျော်ကျော်၏အနမ်းများမှာ ထိုနေရာတွင်မဆုံးသေးပဲ ထမိန်စကို ပါးစပ်နှင့်ကိုက်ပြီး အောက်သို့ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းနမ်းလိုက်ရာ မမမြိုင်လည်းသူမရဲ့ အဖုတ်လေးကို ကျော်ကျော်နမ်းတော့မည်ကို မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လာကာ ” အို မောင်လေးရယ်အဲဒီနားလေးတော့မလုပ်ပါနဲ့နော် မတော်လို့ပါကွယ်” ကျော်ကျော်က မမမြိုင်ရဲ့ တောင်းပန်စကားကို မကြားဟန်ပြုကာ အတွင်းခံလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီး မမမြိုင်၏ အမွွေးရေးရေးနှင့် အဖုတ်လေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးဖြင့်နမ်းလိုက်သည်။ ” အင်း အင်း ” အဖုတ်နုနုလေးကို အနမ်းခံလိုက်ရသဖြင့် မမမြိုင် ညည်းသံများ အလိုလိုထွက်လာလေသည်။ အဆီများစုနေသော အဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားလေးများကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ နမ်းကာ လျှာဖြင့် အကွဲကြောင်းလေးများကိုယက်လိုက်ရာ အဖုတ်မှ အရည်များတစ်စိမ့်စိမ့်ယိုကျလာသည်။ထို့နောက် ကျော်ကျော်က အစေ့လေးကိုပါ လျှာဖြင့်ယက်လိုက်သောအခါ “အား မောင်လေး ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲကွယ် မမအရမ်းနေရခက်နေပြီ။” မမမြိုင်မှာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသောအရသာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ ပြောမိပြောရာပြောလိုက်မိတော့သည်။ ကျော်ကျော်ကလည်း အစေ့ကို ခပ်ပျင်းပျင်း လျှာဖြင့် ယက်လိုက်ရာ မမမြိုင်သည် ခြေလက်တွေကောက်ပြီး ကျော်ကျော်ခေါင်းကို သူမရဲ့ အဖုတ်နဲ့အတင်းဆွဲကပ်ပြီး စောက်ရည်များပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ မမမြိုင်တစ်ချီပြီးသွားလေပြီ။ ကျော်ကျော်သည် သူ့ရဲ့ခေါင်းကို မမမြိုင်၏ပေါင်ကြားမှ ခွာလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ စံချိန်တင်လီးကြီးနဲ့ မမမြိုင်ရဲ့ အဖုတ်ကြပ်ကြပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ” အားနာတယ် နာတယ် မောင်လေး” မမမြိုင်က ကြီးမားသောကျော်ကျော်ရဲ့ ဒစ်ဒါဏ်ကို မခံနိုင်ပဲထအော်လေသည်။ ” မမမြိုင် ခဏပဲနာတာပါ ကြိတ်ခံလိုက်နော် ခဏနေကျရင်ကောင်းလာလိမ့်မယ်။” ကျော်ကျော်က ပြောရင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆက်ထည့်သည်။ လီးကလည်း ကြီး အဖုတ်ကလည်း ကြပ်ဆိုတော့ ကျော်ကျော့်မှာ လိုးခြင်းရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေရသည်။ အဖုတ်သားကလည်း နူးညံ့လွန်းလှသည်။ ကျော်ကျော်က လီးသုံးပုံတစ်လောက်သွင်းပြီး ဆက်မသွင်းတော့ဘဲ မမမြိုင်ရဲ့ နွုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းပြီး လက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းနှယ်နေရာ မမမြိုင်မှာ နာခြင်းထက် အရသာရှိခြင်းတို့ကို ပိုမိုခံစားလာရသည်။ထို့ကြောင့် ” မောင်လေးရယ် မမအရမ်းကောင်းလာပြီ။ဆက်ထည့်တော့နော်။” ဟု မရှက်မကြောက်ပြောထွက်လာသည်။ ထိုအခါကျော်ကျော်လည်းသူ့ရဲ့ လီးကြီးကို အဆုံးထိစောင့်ထိုးလိုက်ရာ ” ဖွတ်စွတ် ဗြွတ်ဗြွတ်” ” အားနာလိုက်တာ မောင်လေးရယ် နည်းနည်းညှာပါဦး။” ဟူသော အသံများထွက်လာလေသည်။ သို့သော်ကျော်ကျော်မှာ သူ၏လီးအား မမမြိုင်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများ ကအရမ်း စုပ်ထားသောကြောင့် အလွန်အရသာ ရှိသဖြင့် မမမြိုင်အား အညှာတော့ဘဲ အားရပါးရတက်စောင့်လေသည်။ “မောင်လေးရေ မမသေတော့မယ် ဒီလောက်မကြမ်းပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်မောင်လေးရယ်” မမမြိုင်က သနားစဖွယ်တောင်းပန်သော်လည်း ကျော်ကျော် ကားမရပ်မနားဆောင့်လေသည်။ အချက် နှစ်ဆယ်လောက်အဆောင့်ခံပြီးသော် မမမြိုင်လည်းကောင်းလာလေသည်။ ထို့ကြောင့် “မမမြိုင်ကို မညှာနဲ့တော့ မောင်လေး ဆောင့်သာဆောင့်။ အီးအား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ။” ကျော်ကျော်ကလည်း အပေါ်က အားကုန်ဆောင့် မမမြိုင်ကလည်း အောက်ကနေညှစ်ပေးနှင့် နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်တည်းပြီးသွားလေတော့သည်။ ကျော်ကျော်ရဲ့ လရည် ပျစ်ပျစ်များကလည်း မမမြိုင်ရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တစ်ဟုတ်ထိုးပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ “အင်းအင်း” ကျော်ကျော်က အတိတ်ကိုပြန်မြင်ယောင်နေစဉ် ညိုညိုအောင်ရဲ့ငြီးသံကြောင့် အတွေးကမ္ဘာမှ လန့်နိုးသွားသည်။ “ဟာ ဒီကောင်မလေးတော့ ဒါဏ်ရာကြောင့်ဖျားပြီထင်တယ်။

ညိုညိုအောင်အတွက်စိတ်ပူသွားပြီး ကျော်ကျော်သည် ညိုညိုအောင်အိပ်နေသော နေရာဆီသို့ အမြန်သွားလိုက်သည်။ ကျော်ကျော် ညိုညိုအောင်၏ နဖူးကိုစမ်းကြည့်ရာ ကိုယ်အပူချိန်မှာ သာမန်မျှသာဖြစ်သောကြောင့် စိတ်အေးသွားပြီး ပြန်အိပ်ရန်စိတ်ကူးစဉ် ညိုညိုအောင်သည် ပက်လက် ကလေးအိပ်နေရာမှ တစ်ဖက်သို့စောင်းအိပ်လိုက်ရာ သူမ၏အောက်ပိုင်းတွင်ပတ်ထားသော တီရှပ်မှာ ဟသွားပြီး ပေါင်တန်ရှည်ရှည်လေးများသည် ပေါင်အရင်းထိပေါ်သွားလေသည်။သူမ၏ ပေါင်ကြားမှ အတွင်းခံလေးကိုအပီဝိုးတဝါးဖြင့်လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ လရောင်လေးမလင်းတလင်းနှင့် အလွန်လှနေသောသူမကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့်ကျော်ကျော်သည် စိတ်ရိုင်းများဝင်လာလေသည်။ လူသူမနီးသော ကျွန်းလေးတစ်ကျွန်းပေါ်တွင် နှစ်ယောက်တည်းရှိနေသည်က တစ်ကြောင်း သူမရဲ့ လှပလွန်းသော ကိုယ်လုံးကြီးကို အနီးကပ်မြင်နေရသည်ကတစ်ကြောင်း အကြောင်းကြောင်းတို့ကြောင့် ကျော်ကျော်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူမရဲ့ ကြီးမားပြီး ကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နူးညံ့ပြီး ဖောင်းကားနေသော ညိုညိုအောင်၏ဖင် အထိအတွေ့သည် ကျော်ကျော့်ကို အပြင်းအထန်ဆွဲဆောင်နေသည်။ ကျော်ကျော်က သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို အသာအယာပွတ်နေရင်း အသိတရားဝင်လာလေသည်။ ” အို မဖြစ်သင့်ပါဘူူးလေ။ ငါယောကျာ်းပဲ စိတ်ကိုထိန်းနိုင်ရမှာပေါ့။ ” အတွေးနှင့်အတူ ကျော်ကျော်က သူ့ရဲ့လက်အစုံကို သူမဖင်ပေါ်မှ ဖယ်လိုက်စဉ် ရုတ်တရက် ကျော်ကျော်ရဲ့ လက်မောင်းတွင် ပူကနည်းဖြစ်သွားပြီး နာကျဉ်မွုကိုခံစားလိုက်ရသည်။ အကြောင်းမှာ ညိုညိုအောင်က ကျော်ကျော့်အား သူပေးထားသည့် ဓားငယ်လေးဖြင့်လှမ်းထိုးလိုက်ရာ လက်မောင်းတွင်ရှပ်ထိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ “ညိုညိုနင် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ” ” ဓားနဲ့ထိုးလိုက်တာလေ။ နင်ငါ့ကိုစော်ကားမလို့ မလား။ နင်ကခွေးလိုအကောင် တဏှာရူးပဲ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို အခွင့်အရေးယူချင်တဲ့အကောင်။ နင်ဘယ်မိဘကမွေးလာတာလဲ။ မိုက်ရိုင်းအောက်တန်းကျတဲ့အကောင်” ညိုညိုအောင်သည် ကျော်ကျော်အား ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောလိုက်ရာ ကျော်ကျော်သည် အလွန်တရာဒေါသပေါက်ကွဲသွားသည်။ သူ့မှာတော့ စိတ်ရိုင်းတွေကို မနည်းထိန်းချုပ်ပြီး သူမကို စောင့်ရှောက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးခါမှ မိဘနှင့်ချီပြီး အပြာခံလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ရိုင်းများတဖန်ပြန်လည်ဝင်လာပြီး ” ညိုညိုနင့်ကိုချစ်လွန်းလို့ သည်းခံပြီးနေ နေတာ။အခုနင်က ငါ့ကိုစော်ကားတယ်ပေါ့။ အေးနင်ပြောတဲ့အတိုင်းငါက တဏှာရူးပဲ။ နင့်ကိုငါစော်ကားပြီး မာနကိုချိုးပြမယ်။” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ကျော်ကျော်သည် သူမထံမှဓားကိုလုပြီး သူမကိုသောင်ပြင်သို့တွန်းလှဲကာ မျက်နှာအနှံ့ကို တရကြမ်းနမ်းလေသည်။ ပက်လက်ဖြစ်နေသော ညိုညိုအောင်ကိုတက်ခွကာ သူမ၏ လက်နှစ်ဘက်ကို ကျော်ကျော်က သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖမ်းချုပ်ထားပြီး နွုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အငမ်းမရနမ်းသည်။ ညိုညိုအောင်က ရုန်းသော်လည်း အရမ်းဒေါသထွက်နေသော ကျော်ကျော်၏ အင်အားကိုမလွန်ဆန်နိုင်ပဲ သူမ၏နွုတ်ခမ်းလေးအား ကျော်ကျော်ရဲ့ နွုတ်ခမ်းဖြင့်အားရပါးရ နမ်းခြင်းကိုခံလိုက်ရပါတော့သည်။ သူမရဲ့နွုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းယုံဖြင့် အားမရသေးဘဲ ကျော်ကျော်ရဲ့ လျှာပြားကြီးက သူမရဲ့နွုတ်ခမ်းအတွင်းမဖိတ်ခေါ်ပဲဝင်ရောက်လာသည်။လျှာနှစ်ခုက ညိုညိုအောင်ရဲ့ နွုတ်ခမ်းအတွင်းတိုက်ပွဲဝင်နေရာ ကျော်ကျော်သည် ဖော်မပြနိုင်သောအတွေ့ထူးကြီးကို အားရပါးရခံစားနေရသည်။ကျော်ကကျော်က သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုဖူးပြီး ချုပ်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ရင်ဖုံးအကျႌကို တစ်ချက်ထဲဆွဲလှန်လိုက်သည်။ အကျင်္ီကို ဆွဲလှန်ခြင်းခံလိုက်ရသောကြောင့် ညိုညိုအောင်၏ရင်ဘတ်မှ မို့မောက်နေသော နို့ညိုညိုနှစ်လုံးသည် ဘော်လီအဖြူလေးအောက်တွင် ရုန်းထနေတော့သည်။ ဘော်လီအဖြူလေးမှာ နို့ညိုညိုလေးနှစ်လုံး၏ နို့သီးခေါင်းများကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်သော်လည်း နို့လုံးတစ်လုံး လုံးကိုမူလုံအောင်မဖုံးထားနိုင်ပေ။ ကျော်ကျော်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားနှင့်ညှစ်လိုက်ရာ “အား နာတယ်။ နင်ငါ့ကို မတရားမလုပ်နဲ့နော် ကျော်ကျော် ငါနင့်ကို အုအုအု” မာနရှင်မလေးမှာ စကားကိုပင်ဆုံးအောင်မပြောနိုင်ရှာပေ။ ကျော်ကျော်က သူမ၏ပါးစပ်ကို သူ့နွုတ်ခမ်းဖြင့်နမ်းပြီး ပိတ်လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ညိုညိုအောင်မှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက ယောကျာ်းများ ရွံ့ရှာမိသူဖြစ်သောကြောင့် တစ်စိမ်းယောကျာ်းလေးများနှင့် ကင်းကင်းနေခဲ့သောသူဖြစ်ရာ ယောကျာ်းတို့၏ အထိအတွေ့ကိုလုံးဝ မခံဘူးသော အပျိုရိုင်းလေးဖြစ်သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် သူမရဲ့ နို့အစုံကို ကျော်ကျော်၏ လက်ကြမ်းဖြင့် အညှာမတာ ကိုင်တွယ်ခြင်းခံနေလေပြီ။ ထိုအသိကြောင့် သူမသည် ကြေကွဲဝမ်းနည်းလှသော်လည်း သူမ၏အောက်ပိုင်းမှာ ယားလာသလိုလို တစ်ခုခုနှင့် အထိခံချင်သိလိုဖြစ်လာသည်။ ကျော်ကျော်ကတော့ သူမရဲ့ ဘော်လီကို ချိတ်မဖြုတ်ပဲ အထက်သို့ လှန်တင်လိုက်ပြီး သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းပြီး စုပ်သည်။ တစ်ဘက်ပြီးတစ်ဘက် လျှာဖြင့်ယက်သည်။ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးများကိုလည်း အပြန်အလှန် စို့သည်။ နို့ဆာနေသောကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ကိုစို့သည်။ အပျိုရိုင်းမလေး၏ နို့ကိုစုပ်ရသောအရသာ လက်ကလည်း နို့လုံးကြီးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေရသောအရသာတို့ကြောင့် ညိုညိုအောင်အားချုပ်ထားသော အားများလျော့လာလေသည်။ ညိုညိုအောင်သည် ကျော်ကျော်သူမအား ချုပ်ထားသောအားလျော့လာသည်ကို အခွင့်အရေးယူပြီး လက်ကို အားကုန်ရုန်းကာ သူမအားတက်ခွထားသော ကျော်ကျော်ကို အားကုန်တွန်းလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်သည် မမျှော်လင့်ပဲ အတွန်းခံလိုက်ရသောကြောင့် အငိုက်မိသွားပြီး သောင်ပြင်ပေါ်သို့လဲကျသွားသည်။ ကျော်ကျော်လဲကျသွားသည်နှင့် ညိုညိုအောင်သည် လဲနေရာမှ ကုန်းထကာ ထွက်ပြေးရာ တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်းပဲ ပြေးရသေးသည် ခြေထောက်မှဒါဏ်ရာကြောင့် ဟန်ချက်ပျက်ပြီး လေးဖက်ထောက်အတိုင်းလဲကျသွားသည်။ ကျော်ကျော်လည်း လဲနေရာမှအမြန်ထပြီး ညိုညိုအောင်၏ဘောင်ဘီတိုကိုဆွဲထားလေသည်။ ညိုညိုအောင်ကလည်း လေးဘက်အထောက်လိုက်ဖြင့် ဆက်ပြီးသွားရာ ကျော်ကျော်က သူမ၏ဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲထားသဖြင့် ဘောင်းဘီတိုကိုချွတ်လိုက်သလိုဖြစ်ကာ ညိုညိုအောင်၏ ဖင်ညိုညိုကြီးမှာ ဘွားကနည်းပေါ်လာလေသည်။ ကျော်ကျော်မှာ သူအနှစ်နှစ်အလလ လိုချင်လှသော ဖင်ကြီးကို လေးဖက်ထောက်ပုံစံဖြင့်မြင်လိုက်ရသော် စိတ်ရိုင်းများပိုမိုဝင်လာပြီး သူ၏ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူမကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ သူ့ရဲ့ လီးကြီးဖြင့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ညိုညိုအောင်က အောက်နေရုန်းနေပြီး ပေါင်ကိုစိထားသောကြောင့် လီးကြီးမှာလိုရာကိုမရောက်ပဲ သူမ၏ပေါင်ကိုသာ သွားထိုးမိလေသည်။ လိုရာကိုမရောက်သဖြင့်ကျော်ကျော်စိတ်တိုသွားပြီ။ ညိုညိုအောင်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို သူ၏လက်ဖြင့် ညှစ်ခြေလိုက်ရာ သူမသည်နာကျဉ်မွုကြောင့် သတိလွတ်ပြီးပေါင်ကားသွားလေသည်။ ကျော်ကျော်က အခွင့်အရေးကိုလက်လွွတ်မခံပဲ သူ့ရဲ့ စံချိန်တင်လီးကြီးကို သူမရဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ရာ သူ၏နီရဲပြီး ပြဲလှန်နေသော ဒစ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားလေသည်။ “အား အမလေး နာလိုက်တာ။ အမေရေကယ်ပါဦး သမီးတော့ အလုပ်ခံနေရြ့ပီ အီး။” ညိုညိုအောင်မှာ သူမ၏ကြပ်ထုပ်နေသော စောက်ဖုတ်အဝထဲသို့ ဒစ်ဝင်လာသော ဒါဏ်ကြောင့် အော်မိအော်ရာ အော်လိုက်မိလေတော့သည်။

သူမရဲ့ အော်သံက ကျော်ကျော်ကို ပိုမိုပြီးစိတ်ကြွစေရာ ဒစ်တစ်ခုသာဝင်နေသောသူ၏လီးကို အားစိုက်ပြီးထိုးလိုက်သည်။ နူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများက ကျော်ကျော်၏လီးကိုညှစ်ထားရာ ကျော်ကျော်သည် ကာမအရသာကို အကောင်းဆုံးခံစားနေရသည်။ညိုညိုအောင်၏ အဖုတ်ကလေးမှာ ကြပ်လွန်းလှသလို ကျော်ကျော်ရဲ့လီးမှာလည်း သာမန်ထက်ကြီးသောကြောင့် အဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ ထိုးလို့မရဖြစ်နေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာလည်းအလွန်နာကျင်စွာခံစားရလေသည်။ လီးမှာလည်း သုံးပုံတစ်ပုံသာဝင်သေးသည်။ ကျော်ကျော်မှာ ဆက်ပြီးလိုးသော်လည်း လီးမှာ အကာအရံတစ်ခုကြောင့် ထပ်မဝင်တော့ချေ။ကျော်ကျော်သည် သူမရဲ့ အပျိုမှေးကို သူ့လီးကြီးသွားထောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်းကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။အော်အခုခေတ်ကြီးထဲမှာ ရှားရှားပါးပါးအပျိုစင်လေးပါလားဟု တွေးမိရာသူမအား အတင်းဆက်မထည့်တော့ပဲ ဝင်သလောက်လေးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် ညင်ညင်သာသာဆက်လုပ်လိုက်လေသည်။ညိုညိုအောင်မှာလည်း အလွန်နာကျဉ်နေရာမှ တစ်ဖြည်းဖြည်းသက်သာလာပြီး အဖုတ်နားမှတဆင့် ခံစားချက်တစ်မျိုးလေးက သူမတကိုယ်လုံးကိုပျံ့နှံ့လာလေသည်။သူမသည် ရုန်းကန်ခြင်းမရှိတော့ကြောင့်ကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိမပြုအောင် ထိုခံစားချက်လေးတွင် မှိန်းမောနေမိတော့သည်။ ကျော်ကျော်သည် သူ့ရဲ့လီးကြီးတွင် စွတ်စိုလာပြီး စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရင်လောက်မကြပ်တော့ကြောင်းသတိထားမိလာသည်။ထို့ကြောင့် ကျော်ကျော်သည်အားထည့်ပြီး တစ်ဆုံးလိုးထည့်လိုက်ရာ ဖောက်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးမှာတစ်ဆုံးဝင်သွားလေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာလည်း အသည်းခိုက်မတတ်နာသွားပြီး မျက်ရည်များလည်းဒလဟောစီးကျလာသည်။ဆီးစပ်နှစ်ခုမှာလည်း ကြားလေသွေးလို့မရအောင်ပင် ထိကပ်သွားလေသည်။ အပျိုမှေးလေးပေါက်သွားသည်ကို ကျော်ကျော်သိလိုက်သည်။ ထိုအသိနှင့်အတူ အပျိုစစ်စစ်လေးကို ပါကင်ဖောက်နေရပါလားဟူသောအသိကြောင့် စိတ်တွေပိုကြွလာပြီး ကျော်ကျော်က အားကုန်ဆောင့်လေသည်။ အောက်မှ ကျော်ကျော်၏အားရပါးရ လိုးခြင်း ခံနေရသော ညိုညိုအောင်သည် သူမ၏ ကျဉ်းကျပ်လှသော အဖုတ်လေးထဲသို့ ဝင်ထွက်နေသော ဒစ်ဒါဏ်ကြောင့် အသက်ကိုပင် မနည်းရွူနေရရှာသည်။ အဖုတ်မှာအပျိုစစ်စစ်အဖုတ်ဖြစ်သောကြောင့် နူးညံ့ပြီး ကျော်ကျော်၏လီးကို သားရည်ကွင်းစည်းထားသကဲသို့ ကျပ်ထုတ်စွာဆွဲစုပ်ထားရာ လီတံတစ်ချောင်းလုံး ပူထူကာ အရသာရှိလှသည်။ ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်ခန့် အားရပါးရဆောင့်ခံရပြီးသော် ညိုညိုအောင်၏ အဖုတ်နုနုမှာ အရည်များဒလဟောထွက်လာပြီး အဖုတ်မှာ အနည်းငယ်ချောင်လာသည်။ ညိုညိုအောင်မှာလည်း သူမလုံးဝသဘောမတူမကြည်ဖြူဘဲ အလိုးခံနေရသော်လည်း ခံစားချက်တစ်မျိုးက သူမရဲ့ ရုန်းကန်နေမွုများကို အနိုင်ယူလာသည်။ သူမသည် အလွန်ကြီးသော လီးကြီးဖြင့် အပျိုမှေးကို အဖြဲခံရစဉ်ကပင် နာကျဉ်မွုကို အံကြိတ်ပြီး မအော်ဖြစ်အောင် မာနဖြင့်တင်းခံနိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခုခံစားချက်ကိုတော့ မလွန်ဆန်နိုင်အောင်ဖြစ်လာသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးရှိအကြောများက တဆပ်ဆပ်တုန်လာပြီး သူမကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ခင် ပါးစပ်မှ ညည်းသံများထွက်လာလေသည်။ သူမက မကြည်ဖြူသော်လည်း သဘာဝအရ သူမခန္ဓာကိုယ်က ကာမအရသာကိုကြေကြေနပ်နပ်ခံယူနေပြီဖြစ်သည်။ “စွပ်စွပ် ပြွတ်ပြွတ် ဖွတ်ဖွတ် ပလွတ်ပလွတ်” ” အင်းအင်း အားအားအား” စောက်ရည်များက ဆက်တိုက်ထွက်လာသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သည့်အသံများကပိုပြီးကျယ်လာသည်။ လိုးသံများကော ညိုညိုအောင်၏ ညည်းသံများကြောင့် ကျော်ကျော်ကအရမ်းကောင်းလာပြီး သူမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ၏ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်ရာ လရည်များက တောင်ကျချောင်းပမာ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ညိုညိုအောင်၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။ ကျော်ကျော်လည်း အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်ပြီး ပါးစပ်မှပင် “ကောင်းလိုက်တာညိုညိုရယ် နင့်ကိုလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ” ဟု ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် ပြောထွက်သွားလေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာလည်း သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နွေးကနည်း နွေးကနည်း ဝင်လာသောလရည်များကြောင့်လည်းကောင်း ကျော်ကျော်ရဲ့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်အပြောကြောင့်လည်းကောင်း လက်များခြေများ အပြင်းအထန်ကောက်ကွေးသွားပြီး ပြီးသွားလေသည်။ ကျော်ကျော်လည်း ပင်ပန်းသွားပြီး ပုခုံးပေါ်သို့ ထမ်းထားသော ညိုညိုအောင်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုအောက်သို့ချလိုက်ပြီး “ညိုညိုရေ ငါစိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့လို့တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ငါ့ကိုခွင့်လွွတ်နော်” မာနရှင်မလေးမှာ ကျော်ကျော်၏တောင်းပန်စကားကြောင့် ပိုပြီးစိတ်တိုလာသည်။ သူမတစ်သက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုအဖုတ်လေးကို သူ့ရဲ့ လီးမည်းမည်း ဒစ်နီနီကြီးနဲ့ မညှာမတာ လိုးတုန်းကလိုးပြီး လရည်တွေကို အားရ ပါးရ ထည့်ပြီးမှ စကားတစ်ခွန်းဖြင့်တောင်းပန်သောကျော်ကျော်ကို အရမ်းမုန်းပြီး “နင် ခွေးလိုကောင် ငါ့ကိုမုဒိန်းကျင့်တဲ့ နင့်လိုကောင်ကို ဘယ်တော့မှခွင့်မလွွတ်ဘူး။ နင်ဟာ တိရစ္ဆာန်ကမွေးလာတဲ့ကောင်။ နင့်ကိုငါဘယ် တော့မှ မကြေဘူးကျော်ကျော်။” ညိုညိုအောင်က ကျော်ကျော်ကို ပက်ပက်စက်စက်ပြောပြီးထလိုက်ရာ လေးဖက်ထောက်ပြီးလဲကျသွားသည်။ ကျော်ကျော်သည် သူ့အား တိရစ္ဆာန်ကမွေးတဲ့ကောင်ဟု အမေကိုထိပြီးအပြောခံလိုက်ရသဖြင့် ဒေါသပြန်ထွက်လာသည်။ထို့အပြင် လေးဖက်ထောက်ပုံဖြင့်သူအမြဲတမ်းလိုချင်နေသောညိုညိုအောင်၏ဖင်ညိုညိုဝိုင်းဝိုင်းကြီးကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ လီးကြီးမှာတဖန်ထောင်မတ်လာပြီး “ဒီလောက်မာန ကြီးတဲ့ နင့်ကိုငါ အဖုတ်ကိုမကဘူး နင့်ဖင်ကိုလိုးပြီး နင့်မာနကိုငါချိုးပြမယ် ညိုညို” ပါးစပ်ကပြောရင်း ကျော်ကျော်သည် သူမကို လေးဖက်ထောက်ပုံစံဖြင့် အနောက်မှဖိချပြီး သူ့ရဲ့လီးဖြင့် မာနရှင်မလေး၏ တင်းကား နူးညံ့သော ဖင်ကြားကိုထောက်လိုက်သည်။ သူမ၏ဖင်ကို လီးဖြင့်အထောက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ညိုညိုအောင်လန့်သွားသည်။ ကျော်ကျော်က သူမဖင်ကို တကယ်လိုးတို့မည်ကိုသိလိုက်ရသဖြင့် ညိုညိုအောင်ကရုန်းသည်။သို့သော် မှောက်ရက်လဲနေသော သူမအပေါ်ကို ကျော်ကျော်က သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖိထားပြီး သူမ၏လက်တစ်ဖက်ကို လက်ပြန်ခေါက်ပြီး ချုပ်ထားရာ ရုန်းလေ သူမဖင်ကြီးက တရမ်းရမ်းနှင့် ပိုပြီးကုန်းပေးသလိုဖြစ်လာလေသည်။ ကျော်ကျော်က ညိုညိုအောင်၏ ခရေပွင့်ညိုညိုလေးထဲ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ရန်ကြိုးစားသည်။သို့သော် ဖင်ကြီးက ရမ်းနေရာ မည်သို့မှ ထိုးလို့အဆင်မပြေချေ။ ကျော်ကျော်သည် ဒေါသပိုထွက်လာပြီး သူမ၏လက်ကို အတင်းခေါက်လိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမဆံပင်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ ” အား အား” လက်ကို အတင်းအလိမ်ခံလိုက်ရသည့် အပြင် ဆံပင်ပါအဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် ညိုညိုအောင်မှာ အရမ်းနာသွားပြီး အလန့်တကြားအော်လိုက်လေသည်။

“နင်ထပ်ပြီး ရုန်းရင် နင့်လက်ကျိုးသွားလိမ့်မယ် ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း” ညိုညိုအောင်သည် လက်ကျိုးသွားမည်ကို စိုးသဖြင့် မည်သို့မှ မတတ်နိုင်တော့ပဲ သူမ၏ အဖိုးတန် အပျိုစင်ဖင်ကြီးကို ငြိမ်ပေးလိုက်ရပါတော့သည်။ ကျော်ကျော်လည်း ဆံပင်ဆွဲထားသည့် လက်ကိုလွွတ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သေသေချာချာ ချိန်ပြီး လီးကိုတစ်ဆုံးထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကျော်ကျော်၏လီးမှာ ကြပ်တည်းလှသော ဖင်ပေါက်ထဲသို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် အဆုံးအထိဝင်သွားသည်။ ညိုညိုအောင်သည်ဖင်ကို မည်သည့်ချောဆီမှမပါဘဲ အစိမ်းလိုးခြင်းခံလိုက်ရသောကြောင့် အသည်းခိုက်မတတ်နာသွားပြီး အားကုန်အော်လိုက်လေသည်။ သူမ၏ဖင်ထဲသို့ ဝင်သွားသောလီးရှည်ကြီးမှာ မဆုံးနိုင်ဘူးဟုပင်ထင်ရသည်။ အပါ်က လိုးနေသောကျော်ကျော်မှာလည်း ဖင်ပေါက်မှာ အလွန်ကြပ်သဖြင့် သူ၏လီးတံတစ်လျှောက်ပင် တော်တော်နာသွားလေသည်။ သို့သော် အပျိုမဖင်ကို လိုးနေရသော အသိကလည်း အရမ်းကို စိတ်အားထက်သန်စေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာလည်း ဖင်အလိုးခံနေရသောသူမဘဝကို တွေးမိပြီး မျက်ရည်များတဖန်ပြန်ကျလာသည်။ အလိုးခံနေရင်းပင် သူမ၏ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပြောဖူးသောစကားများကို ပြန်ကြားယောင်လာမိသည်။ ” အနောက်ပေါက်ကိုဆို တော်ယုံတန်ယုံ မိန်းမကပေးလုပ်တာမဟုတ်ဘူးဟ။ တစ်ချို့ကြေးစားမတွေတောင် မပေးလုပ်ဘူး။” ထိုစကားကို ပြန်ကြားယောင်လာသော် ညိုညိုအောင်သည် သူမ၏ဘဝမှာ ကြက်မလောက်တောင် အဆင့်မရှိတော့ဘူးဟု အတွေးဝင်လာကာ ဝမ်းနည်းလာလေသည်။သို့သော် အလွန်အံ့သြဖွယ်ကောင်းလာသည်မှာ သူမသည် ဖင်အစိမ်းအလိုးခံရသဖြင့် အလွန်နာသော်လည်း သူမ၏အဖုတ်က တစ်ဖြည်းဖြည်း ယားလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် ပူလာကာ ဖင်ခံနေရခြင်းကို နှစ်သက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည် ကလေးဘဝကတည်းက မာနအရမ်းကြီးခဲ့သည်။ ထိုမာနကြောင့် မိမိကိုယ်မိမိလည်း ယုံကြည်မွုရှိလာခဲ့သည်။ မာနသည် သူမ၏လက်နက်ဖြစ်သည် သူမ၏ အားကိုးရာဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုမှာတော့ သူမ၏မာနများကော အရှက်တရားများကော တစ်သက်လုံးထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုဂုဏ်များမှာ ရိုက်ချိုးခံလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် ညိုညိုအောင်၏ မာနများနေရာတွင် အစားဝင်သည်များကတော့ အရွုံးပေးလိုခြင်း ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံရသည့်ဘဝ ကိုတောင့်တလာခြင်းတိုြ့ဖစ်သည်။ သူမ၏ အစ်မ မီမီအောင်ဘာကြောင့် အောင်ဒင်နောက်ကို လိုက်ပြေးသွားလဲဟူသောအဖြေကိုလဲ သိလာသလိုလိုဖြစ်လာသည်။ ကျော်ကျော်ကတော့ လိုးကောင်း ဆောင့်ကောင်းတုန်းဖြစ်သည်။ လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ညိုညိုထဲမှ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် နှင့် ဂွေးဥနှစ်လုံးမှာလည်း အဖုတ်ကိုတစ်ဖတ်ဖတ်ဖြင့်ရိုက်ခတ်နေလေသည်။ ကျော်ကျော်မှာ အားရပါးရဆောင့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ဖင်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များကို အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့်ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာလည်း သူမ၏ဖင်ခေါင်းအတွင်းမှ လီးကြီးတစ်ဇတ်ဇတ် တုန်သွားသည်ကိုသိလိုက်ပြီး သုတ်ရည်နွေးနွေးများ ဖင်ထဲသို့ဝင်လာသည်နှင့်တပြိုင်နက် သူမပါ တုန်တက်သွားပြီး ပြီးဆုံးသွားလေသည်။ ကျော်ကျော်၏လီးကြီးလည်း သူမ၏ဖင်ထဲမှ ပြွတ်ကနည်းထွက်လာကာ ကျော်ကျော်လည်း အားအင်များကုန်သွားပြီး ညိုညိုအောင်ဘေးတွင် လှဲချလိုက်လေသည်။ ညိုညိုအောင်မှာ သောင်ပြင်ပေါ်တွင် ဒူးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ပိုက်ကာ ငိုနေလေသည်။ ကျော်ကျော်မှာ လိုအင်ဆန္ဒများလည်း ပြည့်သွားပြီဖြစ်သောကြောင့် စိတ်ရိုင်းများ မရှိတော့ဘဲ တစ်ရွုံ့ရွုံ့ငိုနေသော ညိုညိုအောင်ကိုကြည့်ပြီး အကြီးအကျယ် နောင်တရလာတော့သည်။ “ငါငါ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာပါလိမ့်။ ငါမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို စော်ကားမိသွားပြီ။ငါဟာ အလကားကောင်ပဲ။ဆန္ဒကိုတောင် မထိန်းနိုင်တဲ့ကောင်ပဲ။” ကျော်ကျော်သည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအတွက် မိမိကိုယ်ကို ခွင့်မလွတ်နိုင်တော့ပဲ။ ညိုညိုအောင်အား “ငါမှားသွားပြီ ညိုညို ရယ် နင့်ကိုငါ တောင်းပန်လဲမထူးတော့မှန်း ငါသိပါတယ်ဟာ။ နင်ငါ့ကို သတ်လိုက်ပါဟာ။ နော်နင် ငါ့ကိုသတ်လိုက်ပါ။ ငါကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အသေခံပါ့မယ်။” ကျော်ကျော်သည် ညိုညိုအောင်၏လက်ထဲသို့ ခုဏက သူမ သူ့ကိုထိုးထားသောဓားကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသူ့အားဓားဖြင့်ထိုးမည်ကို အသင့်စောင့်နေလိုက်သည်။ သို့သော် ညိုညိုအောင်က ဓားကိုလွွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ကျော်ကျော်က သူမလွွင့်ပစ်လိုက်သော ဓားကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ” ဟုတ်ပါတယ်။ နင်ငါ့ကို ဘယ်ထိုးရဲမှာတုန်းလူသတ်မွုဖြစ်သွားမှာပေါ့။ ဒီတော့ နင်လည်းလူသတ်ရာမရောက်အောင် ငါလည်းငါ့အပြစ်ကို ကိုယ့်ဟာကိုဒါဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုပဲ ထိုးလိုက်တော့မယ်။” ကျော်ကျော်က ပြောပြီးသည်နှင့် ဓားဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ အားကုန်ထိုးလိုက်လေသည်။ ” မောင် မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့” ညိုညိုအောင်က တအားအောင်လိုက်ပြီး ကျော်ကျော်ရဲ့လက်ကို အတင်းဆွဲထားလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်မှာ ညိုညိုအောင်၏လုပ်ရပ်ကြောင့် အံ့အားသင့်သွားပြီး နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားသည်။ ” ညိုညို နင်ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ နောက်ပြီးတော့ နင့်ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ။” ညိုညိုအောင်မှာလဲ သူမကိုယ်သူမ ဘာလုပ်လိုက်မှန်းပင် မသိလိုက်ပေ။ သို့သော် သူမ၏ မာနများနေရာတွင် ကျော်ကျော်အောင်ကိုအရွုံးပေးပြီး ချစ်နေမိသွားကြောင်းကို တော့သဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ဘဲနှင့် ကျော်ကျော်အား မောင်ဟုပင်ခေါ်မိသွားပြီမဟုတ်လား။ ညိုညိုအောင်က မျက်ရည်များနှင့် ကျော်ကျော်အား သနုားစဖွယ်မော့ကြည့်ပြီး “မောင်ရယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒုက္ခမပေးပါနဲ့တော့နော်။ ညိုညိုမောင့်ကို ခွင့်လွတ်ပါတယ်။ ညိုညို့ကို မောင်လုပ်ခဲ့သမျှတွေကိုလည်း ညိုညိုကြည်ဖြူသွားပါပြီကွယ်။ မောင့်ကို မောင့်ကို ညိုညို အရွုံးပေးလိုက်ပါပြီကွယ်။” ညိုညိုရဲ့ ပြောစကားများကြောင့် ကျော်ကျော်ပါ ယောကျာ်းတန်မဲ့ မျက်ရည်များကျလာလေသည်။ အို မာနရှင်မလေးရယ် မောင်မင်းကိုချစ်လိုက်တာ။ ကျော်ကျော်သည် ညိုညိုအောင်ကို ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားပြီး သူမ၏မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်များကို အနမ်းလေးဖြင့် ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ” ညိုညိုရယ်မင်းလေးကို နောင်သေတဲ့အထိ ချစ်သွားမယ်လို့ မောင်ကတိပြုပါတယ်။ မင်းကိုလည်း နောက်ဘယ်တော့မှ နာကျဉ်အောင်မလုပ်တော့ဘူးလို့လဲ သစ္စာဆိုပါတယ်။” သဲသောင်ပြင်အထက်မှာ ချစ်သူစုံတွဲ အသစ်စက်စက် တစ်တွဲပေါ်ထွက်လာသည်ကို လမင်းကြီးကတော့ ကြည်နူးစွာငုံ့ကြည့်နေလေသည်။ ကျော်ကျော်နှင့် ညိုညိုတို့ တစ်ဦးနှစ်တစ်ဦး နားလည်မွုရပြီး နောက်တစ်ရက်တွင် သဘောတစ်စီး သူတို့ကျွန်းနားတွင်ဖြတ်သွားပြီး ကျော်ကျော်တို့ကို တွေ့မြင်သွားသဖြင့် သူတို့အတွဲကို ကယ်တင်ခဲ့လေသည် ပြီးပါပြီ။

(Zawgyi)

သူမနာမည္ကညိဳညိဳေအာင္။ လွတယ္။ မာနႀကီးတယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလုံး သူမကို အလွဆုံးလို႔ ေျပာၾကတယ္။သူမ ကမ်က္ႏွာလွသလို ကိုယ္လုံးကလည္းအရမ္းသည္။ အရပ္က ၅ ေပ ၆ ခန႔္ အသားက နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ညိဳၿပီးစိုေနတယ္။ သူမရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အခုခတ္မိန္းကေလးေတြလို အတိုအျပတ္ ေဘာင္းဘီ လုံးဝမဝတ္ျခင္းပင္။ အၿမဲတမ္း ျမန္မာဆန္ဆန္ထမီေလးနဲ႔ ေနေလ့ရွိသည္။ ေနာက္ရည္းစားလည္းမရွိေသး။ ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္လည္း ကင္းကင္းေနေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ မာနရွင္မေလးလို႔လည္း နာမည္ႀကီးေသးသည္။ ညိဳညိဳေအာင္က ေယာက်္ားေတြကို အထင္မႀကီးသည္မွာအေၾကာင္းရွိသည္။ သူမငယ္စဥ္ အပ်ိဳျဖစ္ခါစ ၁၃ ႏွစ္ေလာက္တြင္ ေက်ာင္းမွအစည္းအေဝးရွိေသာေၾကာင့္အိမ္သို႔ျပန္လာရာ “အား အား ကိုကိုေရ ေတာ္ပါေတာ့ ဒီမွာနာလွၿပီ အဟင့္ဟင့္” ဟူေသာ ေတာင္းပန္သံမ်ား သူမ အစ္မ၏ အခန္းမွ ႐ုတ္တရက္ထြက္လာေသာအသံကိုၾကားမိလိုက္ရာ ညိဳညိဳေအာင္သည္ တံခါးေလးကိုအသာဟကာ အထဲကိုေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသာျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရေလသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ညိဳညိဳေအာင္၏ အစ္မသည္ ကိုယ္တုံးလုံႏွင့္လွဲေနၿပီး သူမတို႔၏ ကားဒ႐ိုင္ဘာ ေအာင္ေမာင္းက သူမအစ္မအပၚကိုတက္ခြၿပီး ရွည္လွ်ားမည္းနက္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ထိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳညိဳေအာင္၏ အစ္မမွာ ညိဳညိဳေအာင္လို အသားအညိဳပဲ အသားကျဖဴေဖြးေနရာ အသားမည္းလွေသာကိုေအာင္ေမာင္းႀကီးက မတန္မရာတက္လိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရေသာညိဳညိဳေအာင္မွာ ေအာ္ဖို႔ပင္သတိမရမိေတာ့ပဲ ရင္တစ္ဖိုဖိုႏွင့္သာ ေစာင့္ၾကည့္မိသည္။ ေအာင္ေမာင္းကလည္း သူမ အစ္မကို အပၚကတက္လိုးလို႔အားမရပဲ ” ဟဲ့ မီမီေအာင္ ဖင္ကုန္းစမ္း နင့္ကို အေနာက္က ေနေခြးလိုးလိုးမယ္ ” အလြန္တရာ႐ိုင္းစိုင္းလွစြာ ေျပာၿပီးလိုးေလသည္။ မီမီေအာင္ကလည္း ပါးစပ္က “ေတာ္ပါေတာ့ရွင္ ေတာ္ပါေတာ့ရွင္” ဟု တစ္တြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနေသာ္လည္း ဖင္ကေတာ့ကုန္းေပး လိုက္သည္။ ေအာင္ေမာင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕လီးမည္းမည္းနဲ႔ အသားကုန္ေဆာင့္လိုးေလသည္။ လီးနဲ႔ အဖုတ္ထိသံ ကတစ္ဖတ္ဖတ္ျမည္ေနသလို မီမီေအာင္ရဲ႕ ပါးစပ္ကလည္းတစ္ အီးအီး တစ္အင္းအင္းႏွင့္ ညည္းေနေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို ၿပီးေအာင္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမရဲ႕ အခန္းထဲသို႔ အျမန္ေျပးဝင္ၿပီး ေစာင္ႏွင့္ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီးေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ မီမီေအာင္သည္ ေအာင္ေမာင္းေနာက္သို႔လိုက္ေျပးသြားသည္။ သူမ အစ္မရဲ႕ လုပ္ရက္ကို ညိဳညိဳေအာင္လုံးဝနားမလည္ေပ။ ထိုေန႔က သူမျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းသည္ သူမအား ေယာက်ာ္းမ်ားကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္ေစခဲ့သည္။ ေယာက်ာ္းမ်ားကို မုန္းတီးသူ ညိဳညိဳေအာင္ ရဲ႕ဘဝမွာ သူမသေဘာက်မိေသာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိဖူးသည္။ ထိုသူမွာ သူမရဲ႕ တိုက္ေဘးမွာေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမေတြ႕ဖူးေသာေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ မတူ။ ျဖဴစဥ္ ႐ိုးသားေသာမ်က္ႏွာထားရွိသည္။ ေအးခ်မ္းသည္။ အသားအရည္ကေယာက်ာ္းတန္မဲ့အေတာ္ျဖဴသည္။သူမသည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကိုေတာ့ တစ္ျခားေယာက်ာ္းမ်ားႏွင့္မတူ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းသည္။ တစ္ရက္ သူမ ညတစ္ေရးနိးလာရာ ျပန္အိပ္မရေသာေၾကာင့္ တစ္ေန႔ကမွဝယ္လာတဲ့ မွန္ဘီလူးေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရာ အမွတ္မထင္ ေက်ာ္ေက်ာ္အခန္းျပတင္းေပါက္ကို ၾကည့္မိေသာအခါ ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းက သူမအား ၾကက္ေသေသသြားေစသည္။ မီးမွိန္မွိန္ေလး လင္းေနေသာ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အဝတ္မရွိဘဲ မိန္းမအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ႐ြဳရင္း သူ႔ရဲ႕ လီးႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနျခင္းျဖစ္သည္။ အသားျဖဴသေလာက္ လီးႀကီးက မည္းလွသည္။ ဒစ္ႀကီးက နီရဲေနၿပီး အေမြြးမ်ားကလည္း သန္စြမ္းလွသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ႐ြံရွာလာၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ မ်က္ႏွာအပ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီတိုကိုၾကည့္မိရာ သူမ၏ ေဘာင္းဘီတိုျဖစ္ေနသည္ကို ထူးဆန္းစြာေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ မွန္ဘီလူးနဲ႔ၾကည့္ျခင္းေၾကာင့္ သူမ၏ ေပ်ာက္သြားေသာအတြင္းခံအားေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေလသည္။ “ငါက ႐ိုးသားလွခ်ည္ရဲ႕လို႔ထင္တဲ့အေကာင္က ငါ့အတြင္းခံကိုခိုးၿပီး႐ြဳေနတာကိုး” ဟုေတြးၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ကို အလြန္တရာစက္စုပ္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ညိဳညိဳေအာင္ သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို မ်က္ႏွာလြြဲဖယ္ျခင္းေတာ့မျပဳမိေခ်။ တေအာင့္ၾကာေသာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ ႀကီးမားလွေသာလီးႀကီးမွ ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္အရည္မ်ားထြက္လာသည္ကို ညိဳညိဳေအာင္သည္ မွန္ဘီလူးမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္။ ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ရေသာအခါ ညိဳညိဳေအာင္မွာပ်ိဳ႕ပင္ပ်ိဳ႕တက္လာၿပီး မ်က္ႏွာကို အျမန္လြြဲကာ မ်က္စိဇြတ္အတင္းမွိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ မ်က္စိကိုမွိတ္ထားေသာလည္း ဒစ္နီႀကီးကိုေတာ့ ျမင္ျမင္ေယာင္မိျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မုန္းမိေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္ဆိုေသာမာနခဲေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းအရမ္းခ်စ္မိသူျဖစ္သည္။ မာနႀကီးမေလးက တစ္ျခားေယာက်ာ္းေလးမ်ားထက္မိမိ အား ပိုၿပီး လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာဆက္ဆံေသာေၾကာင့္ ပိုၿပီးစြဲလမ္းေနမိသည္။ သူမ၏ ခ်ိတ္ထမိန္ေအာက္မွ ႀကီးမားတင္းကားေနေသာဖင္ႀကီးကိုလည္း အရမ္းကိုခ်စ္အရမ္းကိုလိုခ်င္ေနခဲ့မိသည္။ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ႕ အတြင္းခံေလးကို မရရေအာင္ခိုးၿပီး ရတနာတစ္ပါးလိုတန္ဖိုးထားကာ ဂြင္းထုခဲ့ရေသာညမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ၿပီ။

သူ အဲဒီလိုသူမရဲ႕ ေဘာင္းဘီတိုကို ႐ြဴရင္း ဂြင္းထုေနသည္ကို သူမျမင္သြားခဲ့တာကိုေတာ့သူမသိခဲ့ေခ်။ အေစာပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ညိဳညိဳေအာင္က သူ႔ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ဆက္ဆံသေလာက္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ အနားပင္အကပ္မခံေတာ့ေပ။ သူ႔ကိုျမင္တိုင္းလည္း သူမရဲ႕မ်က္ႏွာက တင္းမာခက္ထန္သြားေလ့ရွိသည္။ သူအရမ္းစိတ္ညစ္သြားသည္။.မာနမင္းသမီးေလး သူ႔ကို ဘာမ်ား စိတ္မခန႔္မသင့္ျဖစ္သြားပါလိမ့္။ စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ားရွိရာ ပင္လယ္႐ြာတစ္႐ြာသို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ကံၾကမၼာက တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ ညိဳညိဳေအာင္နဲ႔တိုက္ဆိုင္စြာေတြ႕ေလသည္. ေက်ာ္ေက်ာ္ လစ္ ကနည္းေပ်ာ္သြားၿပီး “ညိဳညိဳေရ ဘယ္သြားမလို႔လဲ သေဘၤာေပၚမွာတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္လာဆုံတယ္ေနာ္” “ဘယ္သြားသြားနင့္အပူလား ငါ့ကိုစကားလာမေျပာနဲ႔” လူၾကားထဲ အေအာ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္အေတာ္ရွက္သြားသည္။ နင္င့ါကိုဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ တင္းမာေနရတာလဲကြာ။ အဲဒီညမွာ မိုးကလည္းနည္းနည္း႐ြာေန အရက္ကလည္းေထြေထြနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကိုတက္လာတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကုန္းပတ္ေပၚမွာ ညိဳညိဳေအာင္က လည္းတစ္ေယာက္တည္းေတြ႕ျပန္တယ္။ “နင္ငါ့ေနာက္ဘာျဖစ္လို႔လိုက္ေနတာလဲ။ နင့္မ်က္ႏွာကိုမျမင္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ ႏွာဘူးေကာင္။” ႐ုတ္တရက္ ရင့္ရင့္သီးသီးအေျပာခံလိုက္ရေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္အရမ္းေဒါသထြက္သြားတယ္။ အရက္ကလည္းဝင္ထားေတာ့ ေသြးကဆူေနၿပီ အဲဒါနဲ႔ မာနခဲေလးရင္ လက္ကိုမေျပာမဆိုနဲ႔ ဆြဲကိုၿပီးေတာ့ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးကို အားရပါးရဆုတ္နယ္ပလိုက္တယ္။ “ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္ဘာလုပ္တာလဲ။ အခုခ်က္ခ်င္းငါ့ကိုလြြတ္ေနာ္။” ညိဳညိဳေအာင္ကလည္း အတင္း႐ုန္း ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း ဇြတ္အတင္းဖက္ၿပီးေတာ့ဖင္ကိုကိုင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ႀကိမ္းစပ္ေနေသာ မ်က္လုံးအစုံကို အားယူၿပီးဖြင့္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္သူဘယ္ကိုေရာက္ေနလဲ သူမသိေတာ့ေပ။ ေလးဘက္ေလးတန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ပင္လယ္ႀကီးႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကိုသာေတြ႕ရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ သူႏွင့္ မာနရွင္မေလးတို႔ ဆြဲလားရမ္းလားျဖစ္ၿပီး ေရထဲသို႔ျပဳတ္က်သြားေၾကာင္းသတိရလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ျပန္သတိရသည္ႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္ကို စိတ္ပူသြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အနီးအနားတဝိုက္သို႔ ညိဳညိဳေအာင္ကိုလိုက္ရွာသည္။ ကမ္းစပ္တစ္ေလွ်ာက္ အနည္းငယ္မွ်ရွာၿပီးေသာ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေလးတစ္ေနရာတြင္ တင္ေနေသာ သူမကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမကိုေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကား အသက္႐ြဳရပ္မတံ့ျဖစ္သြားေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မာနရွင္မေလး မွာ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ထမိန္မပါေတာ့ပဲ ေဘာင္းဘီတို အျဖဴေလးႏွင့္ ေမွာက္ေနေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆန္လွေသာ မာနႀကီးလွေသာ မိမိကိုယ္ကို အသားနည္းနည္းမွမေပၚေအာင္ဝတ္တတ္ေသာ မာနရွင္မေလးညိဳညိဳေအာင္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ေရွ႕တြင္ ေအာက္ပိုင္းဗလာႏွင့္ သူမ၏ဖင္ညိဳညိဳႀကီးႀကီးကို ေထာင္ၿပီးေမ့ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လီးေတာင္လာေလသည္။သို႔ေသာ္ သူ၏စိတ္ကို မနည္းထိန္းၿပီး ညိဳညိဳေအာင္ကို လြဳပ္ႏႈိးလိုက္သည္။ ” ညိဳညိဳ ညိဳညိဳ ” ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမ၏နာမည္ကိုေခၚရင္းသူမအား ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ညိဳစိုၿပီး သြယ္လွ်ေသာေပါင္တံေလးက ကားသြားသည္။ သူမသည္ အသက္ေတာ့မွန္မွန္႐ြဴေနေသးသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမရဲ႕မ်က္ႏွာႏွာလွလွေလးကို ေငးၾကည့္ေနတုန္း။သူမမ်က္လုံးေတြ႐ုတ္တရက္ပြင့္လာေလသည္။ မ်က္လုံးပြင့္ပြင့္ခ်င္း သူမသည္ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ေတြ႕လိုက္ေသာအခါ လန႔္သြားေလသည္။ ” နင္နင္ ဘာလုပ္တာလဲ” သူမသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို မိမိ ရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကို သတိထားမိေသာအခါ “အို” သူမရဲ႕ေအာက္ပိုင္းသည္ အတြင္းခံေလးကလြဲၿပီးဘာမွ မရွိေတာ့ပါလား။ အတြင္းခံေလးကလည္း သူမရဲ႕ ႀကီးထြားၿပီးကားေနတဲ့ ဖင္ကို လုံေအာင္မဖုံးဖိႏိုင္ေခ်။ ညိဳညိဳေအာင္မွာတစ္စိမ္းေယာက်ာ္းေလးေရွ႕မွာ ဒီလိုေနရေတာ့ရွက္လည္းရွက္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္မိေနေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေက်ာ္ေက်ာ္ကသူမအနားကို ပိုၿပီးတိုးကပ္လာေလသည္။ “နင္နင္ ငါ့ကိုဘာလုပ္မလို႔လဲ။ ငါ့ကိုမတရားမလုပ္နဲ႔ေနာ္ အဟင့္ဟင့္။” ညိဳညိဳမွာေၾကာက္ၿပီးငိုေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ” ငါနင့္ကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ နင့္ကိုကူညီမလို႔ပါ။ အခုဒီကြၽန္းေပၚမွာ နင္နဲ႔ ငါႏွစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတာ။” ” အဲဒါနင့္ေၾကာင့္ေပါ့ နင္ငါ့ကို မဟားဒယားလုပ္တာကိုး။” ” အဲဒီအတြက္နင့္ကိုငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ။ ငါနည္းနည္းမူးေနလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ နင္ကနင္က အရမ္းလွတာကို။” ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ေျပာရင္းနဲ႔ တံေတြးကိုမ်ိဳလိုက္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အလြန္လွေသာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ကြၽန္းတစ္ခုမွာႏွစ္ေယာက္ထဲ ၿပီးေတာ့ အေပၚပိုင္းက ဗမာရင္ဖုံးအက်ၤီေလးနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အတြင္းခံေလးနဲ႔ မိန္းကေလးကို ဘယ္ေယာက်ာ္းမလိုးခ်င္ပဲေနမလဲ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က စိတ္ကိုအတင္းထိန္းလိုက္ကာ ” ငါနင့္အတြက္ တစ္ခုခုသြားရွာေပးဦးမယ္ ဒီမွာခဏေစာင့္ဦးေနာ္” ” သိပ္အေဝးႀကီးမသြားနဲ႔ဦး ငါေၾကာက္တယ္ေက်ာ္ေက်ာ္” သူမ စကားေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ကိုသနားသြားမိသည္။ ေအာ္သူ႔ခမ်ာ ေၾကာက္ရွာ ရွက္ရွာလိမ့္မည္။ ” ေအးပါ စိတ္မပူပါနဲ႔ဟာ။ အစကငါ့ေဘာင္းဘီခြၽတ္ေပးမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ နင့္ဟိုဟို ဟာက အရမ္းႀကီးေတာ့မေတာ္ေလာက္ဘူး ၿပီးေတာ့ငါက အတြင္းခံလည္းမပါလို႔ ” ” လာျပန္ၿပီလား။ နင္ငါ့ကိုထပ္ ေစာ္ကားမယ္ေတာ့မႀကံနဲ႔ေနာ္ အသက္ခ်င္းလဲပလိုက္မယ္။” ေဘာင္းဘီတိုမေလးကခ်ိန္းေျခာက္ေလသည္။ ” စိတ္ခ်ပါဟာ ငါအဲဒီေလာက္လဲ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး။” သူမအေၾကာက္ေအာင္သာေျပာရတယ္ ေဘာင္းဘီကကြဲထြက္မတတ္တင္းေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ကမ္းစပ္တစ္ေလွ်ာက္ အနည္းငယ္ရွာေဖြၾကည့္လိုက္ရာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ကမ္းစပ္မွာ အိတ္တစ္အိတ္ကို ေတြ႕ေလသည္။ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ရာ ဓားအေသးတစ္လက္ႏွင့္ ေရဝင္ၿပီး ပ်က္စီးေနေသာ တိုလီမြဳတ္စ မ်ားသာေတြ႕ရသည္။ အဝတ္အစားေတာ့မပါေပ။ ဆက္လက္ၿပီး ရွာေသာ္လည္း အသုံးသည့္ အရာတစ္စုံတစ္ရာကိုမွ မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ညိဳညိဳေအာင္ဆီသို႔ျပန္လာသည္။

ကမ္းစပ္မွာ သူမသည္ ဒူးႏွစ္လုံးကိုေကြးၿပီး ထိုဒူးေပၚတြင္လက္ပိုက္ၿပီး ထိုင္ေနရာ စြင့္ကားေသာဖင္ႀကီးမွာ ပိုမိုေပၚလြင္ေနေတာ့သည္။ ” အင္းငါေတာ့ ခက္ေတာ့တာပဲ ဘယ္အခ်ိန္အထိမ်ား ငါေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ” စိတ္ထဲမွာေတြးရင္းမ်က္စိကိုလည္း သူမရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကို မၾကည့္မိေအာင္ ေနၿပီး ” ညိဳညိဳေရ ဘာမွေတာ့မေတြ႕ဘူး အဲဒါေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ ငါ့တီရွပ္ကိုၿဖဲလိုက္ၿပီး နင့္ေအာက္ပိုင္းမွာပတ္ထားလိုက္ ငါ့ခါးပတ္နဲ႔စည္းထားလိုက္ ” မာနရွင္မေလးလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာသလိုလိုက္လုပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ သူမပုံသည္ အခုမွ ဟာဝါရီကြၽန္းသူလိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္။ ထိုသို႔ေနရင္းနဲ႔ ညေမွာင္လာရာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေျခာက္ေသြ႕ ေနေသာ အုန္းလက္မ်ားကိုရွာေဖြကာ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွာပါလာေသာမီးျခစ္အေကာင္းစားျဖင့္မီးေမြြးၿပီး “ညိဳညိဳ နင္အိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့ေလ။ ငါဒီမွာေစာင့္ေပးမယ္။” သူမသည္ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ လန႔္သြားေလသည္။ သူမအရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္မအိပ္ရဲ။ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္းသိလို႔ျဖစ္သည္။ ေယာက်ာ္းေတြအားလုံးက ႏွာဘူးေတြ။ ေနာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ သူမရဲ႕ ေဘာင္းဘီတိုကို ခိုး႐ြဴၿပီး ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္လုပ္သည့္အေကာင္ ၿပီးေတာ့ ျဖဴျပစ္ျပစ္အရည္မ်ား ထိပ္နီနီ အေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးမ်ား အို ငါဘာေတြျမင္ေယာင္လာပါလိမ့္ ဒီေလာက္႐ြံစရာေကာင္းတဲ့ဟာကိုမ်ား။ “ဟင့္အင္းငါမအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။” ေက်ာ္ေက်ာ္ကသူမ သူ႔ကိုစိတ္မခ်မွန္းသိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ” နင္ငါ့စိတ္မခ်ဘူးမလား။ ေရာ့အဲဒါေၾကာင့္နင္စိတ္ခ်ရေအာင္ ဒီဓားကိုယူထား” ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကို ခုဏက ေကာက္ရထားေသာ ဓားတိုေလးကိုေပးလိုက္ေလသည္။ ” ကဲဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ၿပီမလား။ နင္မအိပ္ေသးလည္း ငါေတာ့အိပ္ေတာ့မယ္” ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကိုေက်ာေပးၿပီးအိပ္ေလေတာ့သည္။ ညိဳညိဳသည္ မီးပုံနေဘးေတြထိုင္ၿပီး ငိုက္လာေလသည္။ ဘယ္လိုပဲအိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ပင္ပန္းမြဳဒါဏ္ေၾကာင့္ ငိုက္လာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ မည္မွ် ၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္ သြားသည္မသိ သူမရဲ႕ကိုယ္လုံးေပၚကို တစ္စုံတစ္ရာက ဖိထားသလိုခံစားရေသာေၾကာင့္ လန႔္ႏႈိးလာေလသည္။ သူမျမင္လိုက္ရသည္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကို တက္ခြထားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္က သူမရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုအားရပါးရ ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္. လေရာင္မလင္းတစ္လင္းတြင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ရမက္ခိုးေတြေဝေနၿပီးအလြန္ စက္စုပ္စရာေကာင္းေလသည္။ သူမသည္ အားရွိသေလာက္႐ုန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုန္းကန္ႏိုင္အားမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ သည္သူမရဲ႕ ႏို႔အစုံကို အားရပါးရကိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူမရဲ႕စိကပ္ေနတဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲၿပီး သူမရဲ႕အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းထူထူႀကီးကို သူ႔ရဲ႕ ပါးစပ္ႏွင့္ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ယက္ေလသည္။ ႏူးညံ့လွေသာ ညိဳညိဳရဲ႕ အဖုတ္ေလးမွာ ေက်ာ္ေက်ာရဲ႕ လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ အယက္ခံရေသာေၾကာင့္ ယားသလိုလိုက်ဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနလို႔မရေအာင္ခံရခက္လွသည္။ ” အေမေရ အေဖေရ ဒီမွာ သမီးကို မဒိန္းက်င့္ေနတယ္ရွင့္ ေခြးက်င့္ေခြးႀကံႀကံေနပါတယ္။ ” ညိဳညိဳက အားကုန္ေအာ္လိုက္ရာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ကစိတ္တိုလာၿပီး “အံမယ္ ေကာင္မ ဒီေလာက္လူသူမနီးတဲ့ ကြၽန္းေပၚမွာေတာင္ဒီေလာက္ အာလာၿပဲေနေသးတယ္။ နင့္ပါးစပ္ကို ငါ့းလီးနဲ႔လိုးၿပီး ပိတ္ရမယ္” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႔ရဲ႕ ရ လက္မ ေလာက္နီးနီးရွည္ေသာလီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ညိဳညိဳေအာင္ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။ “အု အု အြပ္ အြပ္” ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲသို႔လီးႀကီးဝင္လာရင္ ေအာ္ေနေသာအသံမ်ားပင္ရပ္သြားေတာ့သည္။ ဒစ္ႀကီးမွာ ႀကီးလြန္းသျဖင့္ သူမရဲ႕ ပါးစပ္ႏွင့္မဆံ့မၿပဲျဖစ္ေနေလသည္။ ပါးစပ္ႏွင့္ ဒစ္မဆ့ံ့ ပါဘူးဆိုမွ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပါးစပ္ထဲဝင္လာေသာအခါ ညိဳညိဳမွာ အသက္ကိုကိုမ႐ြဴႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း သူမကိုလုံးဝမညႇာပဲ ပါးစပ္ကိုအတင္းလိုးေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာ သူမ႐ြံရွာလွပါသည္ဆိုေသာ လီးမည္းမည္းႀကီးျဖင့္ ပါးစပ္ကိုမညႇာမတာလိုးခံေနရေလသည္။ လိုးေနရင္းနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာသည္ တစ္ဇတ္ဇတ္ တုန္သြားၿပီး သုတ္ေရ ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ား ညိဳညိဳေအာင္ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ဒလေဟာဝင္လာသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ သူဧ။္ ပါးစပ္ထဲသို႔ဝင္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားကို အလြန္ပင္႐ြံၿပီး ေထြးထုတ္ ရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ပါးစပ္အျပည့္ လီးႀကီးနဲ႔ အလိုးခံေနရေသာေၾကာင့္ လရည္မ်ားကိုမ်ိဳခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ” ညိဳညိဳ ညိဳညိဳ ” ” ေဟ့ညိဳညိဳ ” ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ အသံကိုသူမသည္ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ သူမကိုယ္လုံးကိုဆြဲခါျခင္းခံ လိုက္ရသျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကို အားကုန္တြန္းလိုက္ရာ ေသာင္ျပင္ေပၚကိုလဲေနက်ေနေသာေက်ာ္ေက်ာ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုအခါမွ သူမအိပ္မက္ မက္ေနေၾကာင့္ကိုယ့္ဟာကို သိလိုက္ရသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က “နင္အိပ္မက္မက္ေနတာလား တစ္အားေအာ္လို႔ငါစိတ္ပူၿပီးႏႈိးလိုက္တာ။ ဒီေလာက္ေတာင္ေအာ္ေနတာ ဘာအိပ္မက္ဆိုးမ်ားမက္လို႔လဲ” ညိဳညိဳေအာင္၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖန္းကနည္းနီသြားၿပီး ” ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဟိုေလွ်ာက္မက္ ဒီေလွ်ာက္မက္တာပါ။” ေျပာရင္းနဲ႔ညကအိပ္မက္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိေသာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကို မသတီသလိုျဖစ္သြားသည္။ ဟင္း ႐ြံဖို႔ေကာင္းတဲ့အေကာင္ အျပင္မွာငါ့ကိုဒီလိုလာလုပ္ၾကည့္ပါလား ဓားနဲ႔ကိုထိုးသတ္ပလိုက္ဦးမယ္ ဟုစိတ္ထဲမွာေတြးထားမိေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမေယာင္ေနသံကို တစ္စြန္းတစ္စေတာ့ၾကားလိုက္သည္။ ဘာတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ လြြတ္ေနာ္ ဆိုလားဘာလားပဲ။ ဒီေကာင္မေလးဘာေတြမ်ားအိပ္မက္မက္ပါလိမ့္။ ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ ညိဳညိဳေအာင္တို႔သည္ ကြၽန္းတစ္ဝိုက္ေလ့လာၾကည့္ရာ ကြၽန္းတစ္ေနရာတြင္ ေရကန္ေလးတစ္ကန္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေရကန္က ေရမ်ားကအလြန္ၾကည္လင္လွသည္။ ေရကန္ကမ္းေျခကိုပင္ျမင္ေနရသည္။ ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴမ်ားႏွင့္ ငါးေသးေသးေလးမ်ားကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ထိုေရကန္ကေလး၏ ဆြဲေဆာင္မြဳေၾကာင့္ ညိဳညိဳသည္ေရခ်ိဳးုခ်င္စိတ္ကိုတားမရေတာ့ေပ။ လူကလည္းညစ္ပတ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။ “ေက်ာ္ေက်ာ္ ငါေရခ်ိဳးမလို႔။ နင္ဟိုးၿခဳံေနာက္နားမွာသြားေစာင့္ေန။ လုံးဝလာမၾကည့္နဲ႔ေနာ္။ နင္ေယာက်ာ္းေကာင္းဆိုတာငါယုံတယ္။ တစ္အားေဝးေဝးလည္းမသြားနဲ႔ဦး။” ” ေအးပါဟာ စိတ္ခ်ပါ။” ေယာက်ာ္းေကာင္းဆိုေသာစကားနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ခ်ဳပ္ထားေလသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ညိဳညိဳေအာင္ကိုေက်ာခိုင္းကာ ၿခဳံပုတ္နားတြင္ထိုင္ေနေလသည္။

လူကသာထိုင္ေနသည္ စိတ္ကေတာ့ ညိဳညိဳမည္သို႔ေရခ်ိဳးေနသည္ကိုေတြ႕ခ်င္ေနသည္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ “အို နည္းနည္းေခ်ာင္းၾကည့္တာပဲ အသားပဲ့ပါသြားတာမွမဟုတ္တာ” ေက်ာ္ေက်ာ္ ၿခဳံပုတ္ၾကားထဲမွ ညိဳညိဳေအာင္ကိုလွမ္းေခ်ာင္းလိုက္ရာ တစ္သက္တြင္တစ္ခါမွေတြ႕ဖူးမည္ မထင္သည့္ျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရသည္။ နံနက္ေနေလးက အဝတ္အစားမဲ့ေနေသာ ေကာင္မေလးအေပၚသို႔ ထိုးက်ေနသည္။ ေရစက္ေရေပါက္မ်ားက ၾကည္လင္ေခ်ာမြတ္ေနေသာအသားညိဳညိဳေလးေပၚတြင္စီးက်သြားရာ ေနေရာင္ေလးႏွင့္ဆိုေတာ့ တစ္လက္လက္ လက္ေနသေယာင္ျမင္ေနရသည္။ လက္တစ္ဆုပ္စာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကလည္း ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို အသက္႐ြဴမွားေစသည္။ အၿမဲတေစ မာနနဲ႔ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လုံးေလးႏွင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးမွာ အလြန္တရာလိုက္ဖက္လွသည္။ ေရတိမ္တိမ္ေလးတြင္ ထိုင္ၿပီးခ်ိဳးေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ျမင့္မားေသာအရပ္ေလးႏွင့္အတူ အရင္းပိုင္းတြင္ တုတ္ၿပီးေအာက္ပိုင္းသို႔သြယ္ဆင္းသြားေသာ ေပါင္တံရွည္ရွည္ေလးမွာလည္း သူမရဲ႕ အလွဆုံးေနရာပင္။ အဆီပိုမရွိေသာ ဗိုက္သားျပင္ခ်ပ္ခ်ပ္ ေလး ထို႔ေနာက္တြင္ မိန္းမတို႔ရဲ႕ ရတနာအဆီဗူူးေလးမွာ အေမြြးမည္းမည္းေလးမ်ားႏွင့္ ၿခံရံထားၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းႏွစ္လြြာမွာစိကပ္ေနေလသည္။ အေစ့ေလးပင္မျမင္ရေခ်။ တကယ့္ အဖိုးတန္အပ်ိဳစင္မေလးပင္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ မာနရွင္မေလးရဲ႕ ကိုယ္တုံးလုံးပုံေလးေၾကာင့္ သူ၏လီးမွာလည္း ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ အလြန္အမင္း႐ုန္းကန္ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ညိဳညိဳေအာင္က ႐ုတ္တရက္အလန႔္တၾကားထေအာ္လိုက္ေလသည္။ “အမေလး” ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္းေခ်ာင္းေနရာမွ ထြက္ကာညိဳညိဳေအာင္နားသို႔ေျပးသြားလိုက္ေလသည္။ ” ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညိဳညိဳ” ” ငါ့ေျခေထာက္ကိုဘာေကာင္ကိုက္ သြားလည္းမသိဘူးနာလိုက္တာ။ ေႁမြလားမသိဘူး” ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုၾကည့္လိုက္ရာ အေကာင္ကိုက္သြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေရကန္ထဲမွ ေက်ာက္ခဲအခြၽန္ႏွင့္ သူမေျခေထာက္ရွသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာ ေျခေထာက္႐ုတ္တရက္နာသြားၿပီး ေျခေထာက္မွေသြးမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အလြန္ထိတ္လန႔္သြားၿပီး သူမကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ေက်ာ္ေက်ာ္နားတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို သတိမထားမိေခ်။ ညိဳညိဳေအာင္ကသတိမထားမိေပမယ့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့သတိထားမိေလသည္။ ေအာ္အခုက်ေတာ့လည္း မာနမင္းသမီးေလးက သူ႔ေရွ႕မွာကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ထိုင္ေနပါေပါ့လား။ သူမရဲ႕ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ရင္သားညိဳညိဳေလးကို မၾကည့္မိေအာင္သတိထားရင္း ေျခေထာက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ဗိုက္သားခ်က္ခ်က္ေလးေအာက္မွ အေမြြးမည္းမည္းေလးမ်ားျဖင့္ ၿခံရံထားေသာ ေစာက္ဖုတ္လွလွေလးကိုဘဲ ျမင္မိေတာ့သည္။ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ အၾကည့္႐ိုင္းကိုျမင္မွ ညိဳညိဳေအာင္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိထားမိသည္။ ” အို ” ရွက္စိတ္က ငယ္ထိပ္အထိ တက္လာကာ ” ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္ဘာကိုၾကည့္ေနတာလဲ အခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေရွ႕ကထြက္သြားစမ္း။ ” ” နင့္ေျခေထာက္မွာဒါဏ္ရာႀကီးနဲ႔ေလ ငါၾကည့္ေပးမယ္။” ” မလိုဘူး။ နင္အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြားစမ္းလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္” ညိဳညိဳေအာင္က ရွက္စိတ္မြြန္ၿပီး တအားႀကဳံးေအာ္သည္။ သူမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ဖြံ႕ထားတဲ့ရင္ အစုံကို ၾကက္ေျခခတ္ပုံစံျဖင့္ကာကြယ္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ အေပၚကဖုံး ေအာက္ကေပၚဆိုသလို သူမရဲ႕ ႀကီးထြားတဲ့ဖင္ႏွစ္လုံးကိုေတာ့ မည္သို႔မွဖုံးကြယ္လို႔မရေပ။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ မိမိရဲ႕ စိတ္႐ိုင္းေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေက်ာေပးရပ္ကာ ” ကဲ ငါဟိုဘက္ကို ေက်ာေပးေနတယ္ နင္ဝတ္စရာရွိတာျမန္ျမန္ဝတ္လိုက္။ ဝတ္ၿပီးရင္ နင့္ရဲ႕ေျခေထာက္ကို ငါၾကည့္ေပးမယ္။” ေက်ာ္ေက်ာ္ ဟိုဘက္ကိုလွည့္ေနစဥ္ သူမက အဝတ္အစားကိုျမန္ျမန္ဝတ္လိုက္သည္။ ” ရၿပီ ” ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ ရၿပီဆိုမွ ဒီဘက္ကိုလွည့္လိုက္ရာ နီရဲေနေသာ အရွက္မ်က္ႏွာႏွင့္ညိဳညိဳေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေအာ္ ခါတိုင္း မာနႏွင့္ အၿမဲတမ္းတင္းမာေနေသာမ်က္ႏွာေလးမွာ အရွက္မ်က္ႏွာအျဖစ္ေျပာင္းေနသည္မွာ အလြန္ရင္ခုံဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာလည္း သူမအား ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းေလးေရွ႕မွာ အဝတ္တစ္စုံတစ္ရာမပါပဲ ေနရျခင္းကို မည္မွ်ရွက္ရွာေပမည္နည္း။ ” ကဲနင့္ေျခေထာက္ကိုျပ” ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူမ၏ေျခေထာက္ကိုယူၾကည့္လိုက္ရာ ေျခမကြဲသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါဏ္ရာမွာ သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း ေသြးမ်ားက ယိုစီးေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ ေျခမကို ပါးစပ္ႏွင့္ငုံလိုက္ေလသည္။ ” အို နင္ဘာလုပ္တာလဲ” သူမ၏ ေျခမကိုစုပ္ျခင္းခံရေသာေၾကာင့္ ညိဳညိဳေအာင္လန႔္သြားသည္။ ” နင့္ဒါဏ္ရာက ေသြးေတြထြက္ေနတယ္။ ငါ့အာေငြ႕နဲ႔ ေသြးေျခာက္သြားေအာင္လုပ္ေပးမယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ဒါဏ္ရာက ေရာဂါပိုးဝင္ရင္ပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္။ ခဏေလာက္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန။” ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာလိုက္မွ ညိဳညိဳေအာင္လည္းၿငိမ္သြားသည္။ သူမသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခမစုပ္ေပးျခင္းကိုခံေနရသျဖင့္စိတ္ထဲတြင္ ဖိုတိုတိုပင္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ဂြင္းထုေနပုံမ်ား အိပ္မက္ထဲတြင္ သူမ၏ပါးစပ္ကို အတင္းလိုးေနသည္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာေသာအခါ ေက်ာ့္ေက်ာ့္အားစိတ္မခ်ေသာစိတ္မ်ားျပန္ဝင္လာျပန္သည္။ ” မၿပီးေသးဘူးလား နင့္ဟာက ေသြးသိပ္ပါၿပီ ေတာ္ေတာ့” ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ညိဳညိဳေအာင္အား အေတာ္ပင္ခ်ဥ္သြားသည္။ သူ႔မွာေတာ့ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ သူမရဲ႕ေျခေထာက္ကို ေတာင္မ႐ြံမရွာ စုပ္ေပးရသည္။ သူမကသူ႔ကိုမယုံသည့္ဟန္ျဖင့္ေျပာရက္သည္။သို႔ေသာ္ ကြၽန္းတစ္ခုတြင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုသည့္စိတ္ေၾကာင့္ သူမအားခြင့္လြြတ္လိုက္ၿပီး ေသြးတိတ္သြားေသာသူမ၏ ေျခေထာက္ကို သူ႔ရဲ႕ ေဘာင္းဘီ အနားစကိုၿဖဲၿပီးစည္းေပးလိုက္သည္။ ” ကဲရၿပီ ငါ့လက္ကို အားယူၿပီးထလိုက္” ” ရတယ္ မလိုဘူး ငါ့ဟာငါထမယ္။ ” အေရးထဲ သူမက မာနႀကီးျပေနေသးသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူမသည္ ခက္ခက္ခဲခဲ ထၿပီး တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ေသးသည္။ သို႔ေသာ ေျခေထာက္က အလြန္စပ္လာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္သူမသည္ ႐ုတ္တရက္ေလေပၚသို႔ေျမႇာက္ပါသြားသည္။ “အမေလး” ေက်ာ္ေက်ာ္က ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္ကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကို တစ္ဘုံးဘုံးထုကာ ႐ုန္းေလသည္။ ” ေအးနင္ ထပ္ထု ၿပီး႐ုန္းရင္ ငါနင့္ကို ပစ္ခ်ပလိုက္မွာေနာ္နင့္ကို ထားခဲ့ေတာ့မွာ” ေက်ာ္ေက်ာ္က ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္မွ သူမၿငိမ္သြားကာ အသာတၾကည္လိုက္ခဲ့ေလသည္။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေက်နပ္ေပ။ သူမ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ရဲ႕ေပြ႕ခ်ီျခင္းကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ သူမေ႐ြြရင္အစုံမွာ တစ္ဒိန္းဒိန္းႏွင့္ခုန္ေနေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္အား သူမတို႔အိပ္စက္ရာေနရာသို႔ေပြ႕ေခၚလာၿပီး သူမအားေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ျငင္ျငင္သာသာေလးခ်ကာ “ငါအစားသြားရွာလိုက္ဦးမယ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္။ ငါခဏေနျပန္လာမယ္။” ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကိုထားသြားၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ ငါးအနည္းငယ္ႏွင့္ ျပန္လာသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ညသို႔ေရာက္လာေလသည္။ ညေရာက္လာေသာ္ ညိဳညိဳေအာင္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔သည္ ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ မနီးအေဝးအိပ္ၾကေလသည္။ ခႏၶာကိုယ္ေတြကသာ လွဲေနၾကေသာ္လည္း စိတ္ေတြမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးလြဳပ္ရွားေနေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္၏ စိတ္တြင္ ရွက္စိတ္ ေက်ာ္ေက်ာ္အားမယုံေသာစိတ္တို႔ေပါင္းကာ ရင္ခုန္ေနၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္မွာကား ညိဳညိဳေအာင္ကို လိုးခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းေနရသည္။ မနက္က သူမရဲ႕ လွပေသာကိုယ္လုံးေလးကိုျပန္အထပ္အထပ္အခါခါျမင္ေယာင္မိေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္ဘက္ကို လွည့္မၾကည့္မိေစရန္ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ျခားအေတြးမ်ားကို ဇြတ္ေတြးရာ သူငယ္ငယ္ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာမိေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ငယ္စဥ္က သူအားထိန္းလာခဲ့ေသာ မမကိုျပန္သတိရလာေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ ငယ္စဥ္ႏွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ေလာက္ကတည္းက မမၿမိဳင္ကို ေက်ာ္ေက်ာ့္မိဘမ်ားက ေမြးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မမၿမိဳင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာထက္ ရ ႏွစ္ခန႔္သာႀကီးသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာ့္ေက်ာ့္အား ငယ္စဥ္ကတည္းက အမလိုတစ္ဖုံ ဆရာမလိုတစ္နည္း သင္ၾကားဆုံးမေပးသူျဖစ္ေလသည္။ မမၿမိဳင္ကေက်ာ္ေက်ာ့္အားခ်စ္သလို ေက်ာ္ေက်ာ္က လည္း မမၿမိဳင္ကိုအလြန္ခ်စ္သည္။ ငယ္စဥ္က မမၿမိဳင္ကိုယ္တိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ထမင္းခြံ႕ေကြၽး ေရခ်ိဳးေပးေလ့ရွိသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္လူပ်ိဳေပါက္ အ႐ြယ္ေလာက္ေရာက္မွ ေရမခ်ိဳးေပးေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထမင္းမွာေတာ့ ရံဖန္ရံခါ ခြံ႕ေကြၽးတုန္းျဖစ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ေက်ာ္ေက်ာ္ ကိုးတန္းစာေမးပြဲမွာ အဆင့္ႏွစ္ရေတာ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီးျပန္လာရာမမၿမိဳင္ႏွင့္ေတြ႕ေသာအခါ ” မမၿမိဳင္ေရ ကြၽန္ေတာ္ ကိုးတန္းငါးခန္းေပါင္း အဆင့္ႏွစ္ရတယ္ဗ်။” ” ဟယ္ ဟုတ္လား ငါ့ေမာင္ေလးကေတာ္လိုက္တာ” ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ဝမ္းသာအားရႏွင့္ မမၿမိဳင္ကို ဖက္ၿပီး အားရပါးရနမ္းလိုက္သည္။ အစကေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ႐ိုး႐ိုးသားသား အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ဖက္နမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဖက္ရင္းဖက္ရင္း မမၿမိဳင္၏ ႏူးညံ့ေသာအထိအေတြ႕ ေမြြးပ်ံ႕ေသာရနံ႔တို႔ေၾကာင့္ လူပ်ိဳေပါက္ေလးေက်ာ္ေက်ာ္၏ လီးမွာ ပုဆိုးထဲမွ သိသိသာသာႀကီးေထာင္ထြက္လာကာ မမၿမိဳင္ကို သြားေထာက္မိေလေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္လည္း သတိလက္လြတ္ကာ ၿငိမ္ခံေနၿပီးမွ သူမအား ခပ္ေႏြးေႏြး အေခ်ာင္းႀကီးလာေထာက္ေနၾကာင္း သတိထားမိကာ။ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ဖက္ထားေသာလက္ကိုဆြဲဖယ္ၿပီး “ေတာ္ၿပီေလေမာင္ေလးရဲ႕ မမ အသက္႐ြဴရၾကပ္လာၿပီ။ သြားအခန္းထဲသြားနားတာ့” ဟုေျပာၿပီး ႐ုန္းေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း အခန္းမမၿမိဳင္ကို လြတ္ေပးၿပီး အခန္းထဲသို႔ ရင္တလွပ္လွပ္ႏွင့္ဝင္သြားသည္။ သူမမၿမိဳင္အပၚမ႐ိုးမသားစိတ္ဝင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မမရဲ႕ ေျပျပစ္တဲ့ငါးရံ႕ ကိုယ္လုံးေလးေရးအထိအေတြ႕ေၾကာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အိပ္ယာေပၚကိုလွဲကာ ဂြင္းထုေနမိေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ စိတ္အရမ္းလြဳပ္ရွားေနသျဖင့္ သူရဲ႕အခန္းတံခါးက ေသေသခ်ာခ်ာမပိတ္မိဘဲ တံခါးဟေနသည္ကို သတိမျပဳမိေပ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဂြင္းထုေနစဥ္မမၿမိဳင္က ေက်ာ္ေက်ာ္အခန္းေရွ႕ကိုေရာက္လာကာ ဟေနေသာအခန္းတံခါးမွ ေက်ာ္ေက်ာ္အားေတြ႕သြားေလသည္။ ” အို” ၿမိဳင္ကေတြ႕လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးသြားေလသည္။ သူမက တစ္ခ်ိန္လုံးကေလးဟုသာျမင္ေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သူ႔ရဲ႕ ႀကီးမားၿပီးသန္မာၿပီး အေက်ာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာလီးႀကီးကို လက္ျဖင့္အထက္ေအာက္ဂြင္းထုေနသည္မဟုတ္လား။ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ကလည္း ” မမၿမိဳင္ မမၿမိဳင္ေနရ” ဟုညည္းေနသည္။ ၿမိဳင္မွာ ဟယ္ ဒီကေလးငါ့ကို ငါ့ကို စိတ္ထဲမွတုန္လြဳပ္သြားၿပီး အျပင္မွေနၿပီး ေခ်ာင္းဟန႔္လိုက္သည္။ “အဟမ္း ေက်ာ္ေက်ာ္ေရအိပ္ေနတာလား မမၿမိဳင္ဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္” ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း မမၿမိဳင္အသံ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လီးကို ပုဆိုးထဲအျမန္ထည့္လိုက္ၿပီး ” မအိပ္ပါဘူး မမၿမိဳင္ ဝင္လာလို႔ရပါတယ္” ဟု အသံျပဳလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္လည္း သူဂြင္းထုေနသည္ကိုမမၿမိဳင္မွ ျမင္သြားလားမသိဘူးဟု စိတ္တြင္ပူေနမိသည္။ မမၿမိဳင္မွာ အခန္းထဲသို႔ဝင္လာၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္ကာ “ေမာင္ေလးေရ ေမာင္ေလးက လူသာထြားတာ အသက္ကငယ္ေသးတယ္ေနာ္။ ဟိုစိတ္ဒီစိတ္ေတြမေမြးရဘူး သိလား။” ” ဟာ မမၿမိဳင္ကလည္း ေက်ာ္ေက်ာ္ဘာစိတ္မွမေမြးပါဘူး ေက်ာ္ေက်ာ္က ငယ္ေသးတာကို။ ” ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျဗာင္ညာလိုက္သည္။ ” အင္းအဲဒါဆိုၿပီးတာပဲ။ မင္းက အခုမွငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ။ လူေကာင္ထြားတိုင္း လူႀကီးျဖစ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး။” မမၿမိဳင္ရဲ႕ ေျပာစကားကိုၾကားေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သူဂြင္းထုေနသည္ကို မမျမင္သြားေၾကာင္းရိပ္မိလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႔ရိပ္မိလိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ က်စျပဳေနေသာ လီးမွာ အစြမ္းကုန္ေထာင္လာေတာ့သည္။ ထိုအခါ ပုဆိုးအုပ္ယုံတင္အုပ္ထားေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ အျပင္သို႔ထိုးထြက္လာေတာ့သည္။ “အမေလး ေက်ာ္ေက်ာ္ နင့္ဟာႀကီးက” မမၿမိဳင္က ေက်ာ္ေက်ာ့္ ငပဲ့အႀကီးႀကီးကို ၾကည့္ကာအလန႔္တၾကားထေအာ္ေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း မထူးေတာ့ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ပုဆိုးကိုကြင္းလုံးခြၽတ္လိုက္ကာ ” မမၿမိဳင္ ကြၽန္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်” ဟုေျပာၿပီးမမၿမိဳင္ကိုအတင္းဖက္လိုက္သည္။ မမၿမိဳင္မွာ ႐ုတ္တရက္အဖက္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လန႔္သြားၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ကို သူမလက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္တြန္းလိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးခုတင္ေပၚသို႔ထပ္ၿပီးက်သြားေလသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ေက်ာ္ေက်ာ္က မမၿမိဳင္ကိုမလြြတ္ေပးပဲ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ႏြဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ငုံစုပ္လိုက္ရာ မမၿမိဳင္မွာ တကိုယ္လုံးတုန္သြားေလသည္။ ” အု အု ” ေက်ာ္ေက်ာ္က မမၿမိဳင္ႏြဳတ္ခမ္းကို အတင္းဖိၿပီး စုပ္နမ္းထားေသာေၾကာင့္ မမၿမိဳင္မွာ အသံပင္ေကာင္းေကာင္းမထြက္ေတာ့ေပ။

လူပ်ိဳေပါက္ေလးေက်ာ္ေက်ာ္မွာ မမၿမိဳင္၏ အလြန္ႏူးညံ့လွေသာ ကိုယ္လုံးအထိအေတြ႕၊ ေမြြးပ်ံ႕ၿပီး ခ်ိဳအီလွေသာ ႏြဳတ္ခမ္းလွလွ ေလးတို႔ေၾကာင့္ စိတ္အလြန္ထန္လာကာ လြတ္ေပးဖို႔ စိတ္ကူးလုံးဝမရွိေတာ့ေပ။ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ခါးကိုဖက္ထားရာမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ဖင္လုံးက်စ္က်စ္ေလးကို ဆုတ္နယ္လိုက္ရာ အပ်ိဳစင္မမၿမိဳင္မွာ ရင္တစ္ဒိုင္းဒိုင္းခုန္လာသည္။ ” ေက်ာ္ေက်ာ္ ေမာင္ေလးေရ လြြတ္ပါကြယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔ မမၿမိဳင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။” ပါးစပ္ကသာ ေတာင္းပန္ေနရေသာ္လည္း သူမရဲ႕ အဖုတ္ကေတာ့ အရည္ေတြ႐ြြဲလာေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ေတာ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕ေတာင္းပန္သံကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ မမၿမိဳင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ အႏွံ႔ကို ေနရာလြတ္မက်န္ေအာင္ နမ္းလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာၿပီးေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကိုအငမ္းမရနမ္းသည္။ မမၿမိဳင္မွာလည္း ေက်ာ္ေက်ာ္၏ငတ္မြတ္တဲ့ အနမ္းေတြေၾကာင့္ သူမရဲ႕လက္မ်ားက ေက်ာ္ကေက်ာ္ကို မရည္႐ြယ္ပဲ ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ လက္မ်ားက မမၿမိဳင္ရဲ႕ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ ရင္အစုံသို႔ က်ဴးေက်ာ္လာသည္။ မေသးလြန္းမႀကီးလြန္းေသာ မမၿမိဳင္၏ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို အက်ၤီအေပၚမွ ပြတ္သပ္ရာမွ သူမရဲ႕ အက်ီေလၤးကို အေပၚသို႔လွန္တင္ၿပီး ေဘာ္လီအတြင္းသို႔ လွမ္းႏႈိက္လိုက္ေလရာ အလြန္တရာမွ ႏူးညံ့လွေသာ အထိအေတြ႕ကိုရရွိေလသည္။အခုေတာ့ မမၿမိဳင္တစ္ေယာက္ သူမေမာင္တစ္ေယာက္လိုသေဘာထားခဲ့ေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ျပဳမူသမွ်ကို အေပၚပိုင္းဗလာႏွင့္ လိုက္ေလ်ာရေလၿပီ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က လည္ပင္းကိုနမ္းေနရာမွ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ျဖဴဥေနေသာ အပ်ိဳႏို႔ေလးကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။ အသားျဖဴလြန္းေသာမမၿမိဳင္ရဲ႕ ႏို႔ေလးမွာ အေၾကာစိမ္းေလးပင္ျမင္ေနရသည္။ ထို႔ေနာက္ မမရဲ႕ ႏို႔သီး နီနီေလးကို စုပ္လိုက္ရာ မမၿမိဳင္မွာ ေကာ့တက္လာေလေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ စုပ္ေနရင္း လက္ကလည္း မမၿမိဳင္ရဲ႕ ေပါင္ကို အထက္ေအာက္ပြတ္ေပးေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ တစ္ျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး နမ္းရာ မမၿမိဳင္၏ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးနားေရာက္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္၏အနမ္းမ်ားမွာ ထိုေနရာတြင္မဆုံးေသးပဲ ထမိန္စကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ၿပီး ေအာက္သို႔ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းနမ္းလိုက္ရာ မမၿမိဳင္လည္းသူမရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို ေက်ာ္ေက်ာ္နမ္းေတာ့မည္ကို မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္လာကာ ” အို ေမာင္ေလးရယ္အဲဒီနားေလးေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္ မေတာ္လို႔ပါကြယ္” ေက်ာ္ေက်ာ္က မမၿမိဳင္ရဲ႕ ေတာင္းပန္စကားကို မၾကားဟန္ျပဳကာ အတြင္းခံေလးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး မမၿမိဳင္၏ အေမြြးေရးေရးႏွင့္ အဖုတ္ေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးျဖင့္နမ္းလိုက္သည္။ ” အင္း အင္း ” အဖုတ္ႏုႏုေလးကို အနမ္းခံလိုက္ရသျဖင့္ မမၿမိဳင္ ညည္းသံမ်ား အလိုလိုထြက္လာေလသည္။ အဆီမ်ားစုေနေသာ အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ နမ္းကာ လွ်ာျဖင့္ အကြဲေၾကာင္းေလးမ်ားကိုယက္လိုက္ရာ အဖုတ္မွ အရည္မ်ားတစ္စိမ့္စိမ့္ယိုက်လာသည္။ထို႔ေနာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္က အေစ့ေလးကိုပါ လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ေသာအခါ “အား ေမာင္ေလး ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲကြယ္ မမအရမ္းေနရခက္ေနၿပီ။” မမၿမိဳင္မွာ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ မခံစားဖူးေသာအရသာကို ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ပါးစပ္မွ ေျပာမိေျပာရာေျပာလိုက္မိေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း အေစ့ကို ခပ္ပ်င္းပ်င္း လွ်ာျဖင့္ ယက္လိုက္ရာ မမၿမိဳင္သည္ ေျခလက္ေတြေကာက္ၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ေခါင္းကို သူမရဲ႕ အဖုတ္နဲ႔အတင္းဆြဲကပ္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလၿပီ။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို မမၿမိဳင္၏ေပါင္ၾကားမွ ခြာလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ စံခ်ိန္တင္လီးႀကီးနဲ႔ မမၿမိဳင္ရဲ႕ အဖုတ္ၾကပ္ၾကပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ” အားနာတယ္ နာတယ္ ေမာင္ေလး” မမၿမိဳင္က ႀကီးမားေသာေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ဒစ္ဒါဏ္ကို မခံႏိုင္ပဲထေအာ္ေလသည္။ ” မမၿမိဳင္ ခဏပဲနာတာပါ ႀကိတ္ခံလိုက္ေနာ္ ခဏေနက်ရင္ေကာင္းလာလိမ့္မယ္။” ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာရင္းနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆက္ထည့္သည္။ လီးကလည္း ႀကီး အဖုတ္ကလည္း ၾကပ္ဆိုေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ့္မွာ လိုးျခင္းရဲ႕ အရသာကို အျပည့္အဝခံစားေနရသည္။ အဖုတ္သားကလည္း ႏူးညံ့လြန္းလွသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က လီးသုံးပုံတစ္ေလာက္သြင္းၿပီး ဆက္မသြင္းေတာ့ဘဲ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ႏြဳတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းၿပီး လက္ကလည္း ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းႏွယ္ေနရာ မမၿမိဳင္မွာ နာျခင္းထက္ အရသာရွိျခင္းတို႔ကို ပိုမိုခံစားလာရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ” ေမာင္ေလးရယ္ မမအရမ္းေကာင္းလာၿပီ။ဆက္ထည့္ေတာ့ေနာ္။” ဟု မရွက္မေၾကာက္ေျပာထြက္လာသည္။ ထိုအခါေက်ာ္ေက်ာ္လည္းသူ႔ရဲ႕ လီးႀကီးကို အဆုံးထိေစာင့္ထိုးလိုက္ရာ ” ဖြတ္စြတ္ ႁဗြတ္ႁဗြတ္” ” အားနာလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္ နည္းနည္းညႇာပါဦး။” ဟူေသာ အသံမ်ားထြက္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သူ၏လီးအား မမၿမိဳင္၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ား ကအရမ္း စုပ္ထားေသာေၾကာင့္ အလြန္အရသာ ရွိသျဖင့္ မမၿမိဳင္အား အညႇာေတာ့ဘဲ အားရပါးရတက္ေစာင့္ေလသည္။ “ေမာင္ေလးေရ မမေသေတာ့မယ္ ဒီေလာက္မၾကမ္းပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္ေလးရယ္” မမၿမိဳင္က သနားစဖြယ္ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ေက်ာ္ေက်ာ္ ကားမရပ္မနားေဆာင့္ေလသည္။ အခ်က္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္အေဆာင့္ခံၿပီးေသာ္ မမၿမိဳင္လည္းေကာင္းလာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “မမၿမိဳင္ကို မညႇာနဲ႔ေတာ့ ေမာင္ေလး ေဆာင့္သာေဆာင့္။ အီးအား ရွီး ေကာင္းလိုက္တာ။” ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း အေပၚက အားကုန္ေဆာင့္ မမၿမိဳင္ကလည္း ေအာက္ကေနညႇစ္ေပးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တၿပိဳင္တည္းၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ လရည္ ပ်စ္ပ်စ္မ်ားကလည္း မမၿမိဳင္ရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တစ္ဟုတ္ထိုးပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “အင္းအင္း” ေက်ာ္ေက်ာ္က အတိတ္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္ေနစဥ္ ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ၿငီးသံေၾကာင့္ အေတြးကမာၻမွ လန႔္ႏိုးသြားသည္။ “ဟာ ဒီေကာင္မေလးေတာ့ ဒါဏ္ရာေၾကာင့္ဖ်ားၿပီထင္တယ္။

ညိဳညိဳေအာင္အတြက္စိတ္ပူသြားၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္အိပ္ေနေသာ ေနရာဆီသို႔ အျမန္သြားလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ ညိဳညိဳေအာင္၏ နဖူးကိုစမ္းၾကည့္ရာ ကိုယ္အပူခ်ိန္မွာ သာမန္မွ်သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားၿပီး ျပန္အိပ္ရန္စိတ္ကူးစဥ္ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ပက္လက္ ကေလးအိပ္ေနရာမွ တစ္ဖက္သို႔ေစာင္းအိပ္လိုက္ရာ သူမ၏ေအာက္ပိုင္းတြင္ပတ္ထားေသာ တီရွပ္မွာ ဟသြားၿပီး ေပါင္တန္ရွည္ရွည္ေလးမ်ားသည္ ေပါင္အရင္းထိေပၚသြားေလသည္။သူမ၏ ေပါင္ၾကားမွ အတြင္းခံေလးကိုအပီဝိုးတဝါးျဖင့္လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ လေရာင္ေလးမလင္းတလင္းႏွင့္ အလြန္လွေနေသာသူမကို ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ စိတ္႐ိုင္းမ်ားဝင္လာေလသည္။ လူသူမနီးေသာ ကြၽန္းေလးတစ္ကြၽန္းေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနသည္က တစ္ေၾကာင္း သူမရဲ႕ လွပလြန္းေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အနီးကပ္ျမင္ေနရသည္ကတစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမရဲ႕ ႀကီးမားၿပီး ကားထြက္ေနေသာ ဖင္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ၿပီး ေဖာင္းကားေနေသာ ညိဳညိဳေအာင္၏ဖင္ အထိအေတြ႕သည္ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို အျပင္းအထန္ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမရဲ႕ဖင္ႀကီးကို အသာအယာပြတ္ေနရင္း အသိတရားဝင္လာေလသည္။ ” အို မျဖစ္သင့္ပါဘူူးေလ။ ငါေယာက်ာ္းပဲ စိတ္ကိုထိန္းႏိုင္ရမွာေပါ့။ ” အေတြးႏွင့္အတူ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႔ရဲ႕လက္အစုံကို သူမဖင္ေပၚမွ ဖယ္လိုက္စဥ္ ႐ုတ္တရက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ လက္ေမာင္းတြင္ ပူကနည္းျဖစ္သြားၿပီး နာက်ဥ္မြဳကိုခံစားလိုက္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ညိဳညိဳေအာင္က ေက်ာ္ေက်ာ့္အား သူေပးထားသည့္ ဓားငယ္ေလးျဖင့္လွမ္းထိုးလိုက္ရာ လက္ေမာင္းတြင္ရွပ္ထိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ “ညိဳညိဳနင္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ” ” ဓားနဲ႔ထိုးလိုက္တာေလ။ နင္ငါ့ကိုေစာ္ကားမလို႔ မလား။ နင္ကေခြးလိုအေကာင္ တဏွာ႐ူးပဲ။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အခြင့္အေရးယူခ်င္တဲ့အေကာင္။ နင္ဘယ္မိဘကေမြးလာတာလဲ။ မိုက္႐ိုင္းေအာက္တန္းက်တဲ့အေကာင္” ညိဳညိဳေအာင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ္အား ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ေျပာလိုက္ရာ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အလြန္တရာေဒါသေပါက္ကြဲသြားသည္။ သူ႔မွာေတာ့ စိတ္႐ိုင္းေတြကို မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီးခါမွ မိဘႏွင့္ခ်ီၿပီး အျပာခံလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္႐ိုင္းမ်ားတဖန္ျပန္လည္ဝင္လာၿပီး ” ညိဳညိဳနင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ သည္းခံၿပီးေန ေနတာ။အခုနင္က ငါ့ကိုေစာ္ကားတယ္ေပါ့။ ေအးနင္ေျပာတဲ့အတိုင္းငါက တဏွာ႐ူးပဲ။ နင့္ကိုငါေစာ္ကားၿပီး မာနကိုခ်ိဳးျပမယ္။” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမထံမွဓားကိုလုၿပီး သူမကိုေသာင္ျပင္သို႔တြန္းလွဲကာ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို တရၾကမ္းနမ္းေလသည္။ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ညိဳညိဳေအာင္ကိုတက္ခြကာ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖမ္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို အငမ္းမရနမ္းသည္။ ညိဳညိဳေအာင္က ႐ုန္းေသာ္လည္း အရမ္းေဒါသထြက္ေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ အင္အားကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ သူမ၏ႏြဳတ္ခမ္းေလးအား ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ႏြဳတ္ခမ္းျဖင့္အားရပါးရ နမ္းျခင္းကိုခံလိုက္ရပါေတာ့သည္။ သူမရဲ႕ႏြဳတ္ခမ္းေလးအား နမ္းယုံျဖင့္ အားမရေသးဘဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ လွ်ာျပားႀကီးက သူမရဲ႕ႏြဳတ္ခမ္းအတြင္းမဖိတ္ေခၚပဲဝင္ေရာက္လာသည္။လွ်ာႏွစ္ခုက ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ ႏြဳတ္ခမ္းအတြင္းတိုက္ပြဲဝင္ေနရာ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာအေတြ႕ထူးႀကီးကို အားရပါးရခံစားေနရသည္။ေက်ာ္ကေက်ာ္က သူ၏လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဖူးၿပီး ခ်ဳပ္ထားရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ရင္ဖုံးအက်ႌကို တစ္ခ်က္ထဲဆြဲလွန္လိုက္သည္။ အက်ၤီကို ဆြဲလွန္ျခင္းခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ညိဳညိဳေအာင္၏ရင္ဘတ္မွ မို႔ေမာက္ေနေသာ ႏို႔ညိဳညိဳႏွစ္လုံးသည္ ေဘာ္လီအျဖဴေလးေအာက္တြင္ ႐ုန္းထေနေတာ့သည္။ ေဘာ္လီအျဖဴေလးမွာ ႏို႔ညိဳညိဳေလးႏွစ္လုံး၏ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ေသာ္လည္း ႏို႔လုံးတစ္လုံး လုံးကိုမူလုံေအာင္မဖုံးထားႏိုင္ေပ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားႏွင့္ညႇစ္လိုက္ရာ “အား နာတယ္။ နင္ငါ့ကို မတရားမလုပ္နဲ႔ေနာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ ငါနင့္ကို အုအုအု” မာနရွင္မေလးမွာ စကားကိုပင္ဆုံးေအာင္မေျပာႏိုင္ရွာေပ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမ၏ပါးစပ္ကို သူ႔ႏြဳတ္ခမ္းျဖင့္နမ္းၿပီး ပိတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ညိဳညိဳေအာင္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေယာက်ာ္းမ်ား ႐ြံ႕ရွာမိသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ ကင္းကင္းေနခဲ့ေသာသူျဖစ္ရာ ေယာက်ာ္းတို႔၏ အထိအေတြ႕ကိုလုံးဝ မခံဘူးေသာ အပ်ိဳ႐ိုင္းေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမရဲ႕ ႏို႔အစုံကို ေက်ာ္ေက်ာ္၏ လက္ၾကမ္းျဖင့္ အညႇာမတာ ကိုင္တြယ္ျခင္းခံေနေလၿပီ။ ထိုအသိေၾကာင့္ သူမသည္ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းလွေသာ္လည္း သူမ၏ေအာက္ပိုင္းမွာ ယားလာသလိုလို တစ္ခုခုႏွင့္ အထိခံခ်င္သိလိုျဖစ္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ေဘာ္လီကို ခ်ိတ္မျဖဳတ္ပဲ အထက္သို႔ လွန္တင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကုန္းၿပီး စုပ္သည္။ တစ္ဘက္ၿပီးတစ္ဘက္ လွ်ာျဖင့္ယက္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးမ်ားကိုလည္း အျပန္အလွန္ စို႔သည္။ ႏို႔ဆာေနေသာကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ကိုစို႔သည္။ အပ်ိဳ႐ိုင္းမေလး၏ ႏို႔ကိုစုပ္ရေသာအရသာ လက္ကလည္း ႏို႔လုံးႀကီးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနရေသာအရသာတို႔ေၾကာင့္ ညိဳညိဳေအာင္အားခ်ဳပ္ထားေသာ အားမ်ားေလ်ာ့လာေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ္သူမအား ခ်ဳပ္ထားေသာအားေလ်ာ့လာသည္ကို အခြင့္အေရးယူၿပီး လက္ကို အားကုန္႐ုန္းကာ သူမအားတက္ခြထားေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ကို အားကုန္တြန္းလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အတြန္းခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အငိုက္မိသြားၿပီး ေသာင္ျပင္ေပၚသို႔လဲက်သြားသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လဲက်သြားသည္ႏွင့္ ညိဳညိဳေအာင္သည္ လဲေနရာမွ ကုန္းထကာ ထြက္ေျပးရာ တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းပဲ ေျပးရေသးသည္ ေျခေထာက္မွဒါဏ္ရာေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ေလးဖက္ေထာက္အတိုင္းလဲက်သြားသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း လဲေနရာမွအျမန္ထၿပီး ညိဳညိဳေအာင္၏ေဘာင္ဘီတိုကိုဆြဲထားေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္ကလည္း ေလးဘက္အေထာက္လိုက္ျဖင့္ ဆက္ၿပီးသြားရာ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမ၏ေဘာင္းဘီတိုကို ဆြဲထားသျဖင့္ ေဘာင္းဘီတိုကိုခြၽတ္လိုက္သလိုျဖစ္ကာ ညိဳညိဳေအာင္၏ ဖင္ညိဳညိဳႀကီးမွာ ဘြားကနည္းေပၚလာေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သူအႏွစ္ႏွစ္အလလ လိုခ်င္လွေသာ ဖင္ႀကီးကို ေလးဖက္ေထာက္ပုံစံျဖင့္ျမင္လိုက္ရေသာ္ စိတ္႐ိုင္းမ်ားပိုမိုဝင္လာၿပီး သူ၏ေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူမကို ပက္လက္ဆြဲလွန္ကာ သူ႔ရဲ႕ လီးႀကီးျဖင့္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ညိဳညိဳေအာင္က ေအာက္ေန႐ုန္းေနၿပီး ေပါင္ကိုစိထားေသာေၾကာင့္ လီးႀကီးမွာလိုရာကိုမေရာက္ပဲ သူမ၏ေပါင္ကိုသာ သြားထိုးမိေလသည္။ လိုရာကိုမေရာက္သျဖင့္ေက်ာ္ေက်ာ္စိတ္တိုသြားၿပီ။ ညိဳညိဳေအာင္ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုကို သူ၏လက္ျဖင့္ ညႇစ္ေျခလိုက္ရာ သူမသည္နာက်ဥ္မြဳေၾကာင့္ သတိလြတ္ၿပီးေပါင္ကားသြားေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က အခြင့္အေရးကိုလက္လြြတ္မခံပဲ သူ႔ရဲ႕ စံခ်ိန္တင္လီးႀကီးကို သူမရဲ႕ အပ်ိဳစင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္ရာ သူ၏နီရဲၿပီး ၿပဲလွန္ေနေသာ ဒစ္တစ္ခုလုံးဝင္သြားေလသည္။ “အား အမေလး နာလိုက္တာ။ အေမေရကယ္ပါဦး သမီးေတာ့ အလုပ္ခံေနျရ႕ပီ အီး။” ညိဳညိဳေအာင္မွာ သူမ၏ၾကပ္ထုပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝထဲသို႔ ဒစ္ဝင္လာေသာ ဒါဏ္ေၾကာင့္ ေအာ္မိေအာ္ရာ ေအာ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။

သူမရဲ႕ ေအာ္သံက ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ပိုမိုၿပီးစိတ္ႂကြေစရာ ဒစ္တစ္ခုသာဝင္ေနေသာသူ၏လီးကို အားစိုက္ၿပီးထိုးလိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးကိုညႇစ္ထားရာ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ကာမအရသာကို အေကာင္းဆုံးခံစားေနရသည္။ညိဳညိဳေအာင္၏ အဖုတ္ကေလးမွာ ၾကပ္လြန္းလွသလို ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕လီးမွာလည္း သာမန္ထက္ႀကီးေသာေၾကာင့္ အဖုတ္ထဲသို႔ အဆုံးထိ ထိုးလို႔မရျဖစ္ေနသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္းအလြန္နာက်င္စြာခံစားရေလသည္။ လီးမွာလည္း သုံးပုံတစ္ပုံသာဝင္ေသးသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ဆက္ၿပီးလိုးေသာ္လည္း လီးမွာ အကာအရံတစ္ခုေၾကာင့္ ထပ္မဝင္ေတာ့ေခ်။ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမရဲ႕ အပ်ိဳေမွးကို သူ႔လီးႀကီးသြားေထာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ေအာ္အခုေခတ္ႀကီးထဲမွာ ရွားရွားပါးပါးအပ်ိဳစင္ေလးပါလားဟု ေတြးမိရာသူမအား အတင္းဆက္မထည့္ေတာ့ပဲ ဝင္သေလာက္ေလးကို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ ညင္ညင္သာသာဆက္လုပ္လိုက္ေလသည္။ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္း အလြန္နာက်ဥ္ေနရာမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းသက္သာလာၿပီး အဖုတ္နားမွတဆင့္ ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးေလးက သူမတကိုယ္လုံးကိုပ်ံ႕ႏွံ႔လာေလသည္။သူမသည္ ႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိေတာ့ေၾကာင့္ကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိမျပဳေအာင္ ထိုခံစားခ်က္ေလးတြင္ မွိန္းေမာေနမိေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူ႔ရဲ႕လီးႀကီးတြင္ စြတ္စိုလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ အရင္ေလာက္မၾကပ္ေတာ့ေၾကာင္းသတိထားမိလာသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္အားထည့္ၿပီး တစ္ဆုံးလိုးထည့္လိုက္ရာ ေဖာက္ကနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး လီးမွာတစ္ဆုံးဝင္သြားေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္း အသည္းခိုက္မတတ္နာသြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားလည္းဒလေဟာစီးက်လာသည္။ဆီးစပ္ႏွစ္ခုမွာလည္း ၾကားေလေသြးလို႔မရေအာင္ပင္ ထိကပ္သြားေလသည္။ အပ်ိဳေမွးေလးေပါက္သြားသည္ကို ေက်ာ္ေက်ာ္သိလိုက္သည္။ ထိုအသိႏွင့္အတူ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးကို ပါကင္ေဖာက္ေနရပါလားဟူေသာအသိေၾကာင့္ စိတ္ေတြပိုႂကြလာၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္က အားကုန္ေဆာင့္ေလသည္။ ေအာက္မွ ေက်ာ္ေက်ာ္၏အားရပါးရ လိုးျခင္း ခံေနရေသာ ညိဳညိဳေအာင္သည္ သူမ၏ က်ဥ္းက်ပ္လွေသာ အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ဝင္ထြက္ေနေသာ ဒစ္ဒါဏ္ေၾကာင့္ အသက္ကိုပင္ မနည္း႐ြဴေနရရွာသည္။ အဖုတ္မွာအပ်ိဳစစ္စစ္အဖုတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏူးညံ့ၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးကို သားရည္ကြင္းစည္းထားသကဲသို႔ က်ပ္ထုတ္စြာဆြဲစုပ္ထားရာ လီတံတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပူထူကာ အရသာရွိလွသည္။ ဆယ္ခ်က္ဆယ့္ငါးခ်က္ခန႔္ အားရပါးရေဆာင့္ခံရၿပီးေသာ္ ညိဳညိဳေအာင္၏ အဖုတ္ႏုႏုမွာ အရည္မ်ားဒလေဟာထြက္လာၿပီး အဖုတ္မွာ အနည္းငယ္ေခ်ာင္လာသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္း သူမလုံးဝသေဘာမတူမၾကည္ျဖဴဘဲ အလိုးခံေနရေသာ္လည္း ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးက သူမရဲ႕ ႐ုန္းကန္ေနမြဳမ်ားကို အႏိုင္ယူလာသည္။ သူမသည္ အလြန္ႀကီးေသာ လီးႀကီးျဖင့္ အပ်ိဳေမွးကို အၿဖဲခံရစဥ္ကပင္ နာက်ဥ္မြဳကို အံႀကိတ္ၿပီး မေအာ္ျဖစ္ေအာင္ မာနျဖင့္တင္းခံႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုခံစားခ်က္ကိုေတာ့မလြန္ဆန္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးရွိအေၾကာမ်ားက တဆပ္ဆပ္တုန္လာၿပီး သူမကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ခင္ ပါးစပ္မွ ညည္းသံမ်ားထြက္လာေလသည္။ သူမက မၾကည္ျဖဴေသာ္လည္း သဘာဝအရ သူမခႏၶာကိုယ္က ကာမအရသာကိုေၾကေၾကနပ္နပ္ခံယူေနၿပီျဖစ္သည္။ “စြပ္စြပ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ဖြတ္ဖြတ္ ပလြတ္ပလြတ္” ” အင္းအင္း အားအားအား” ေစာက္ရည္မ်ားက ဆက္တိုက္ထြက္လာေသာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္သည့္အသံမ်ားကပိုၿပီးက်ယ္လာသည္။ လိုးသံမ်ားေကာ ညိဳညိဳေအာင္၏ ညည္းသံမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကအရမ္းေကာင္းလာၿပီး သူမရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို သူ၏ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး ဆက္တိုက္ေဆာင့္ရာ လရည္မ်ားက ေတာင္က်ေခ်ာင္းပမာအရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ညိဳညိဳေအာင္၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တိုးဝင္သြားေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္စိမ့္ၿပီး ပါးစပ္မွပင္ “ေကာင္းလိုက္တာညိဳညိဳရယ္ နင့္ကိုလိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ” ဟု ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေျပာထြက္သြားေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္း သူမ၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ေႏြးကနည္း ေႏြးကနည္း ဝင္လာေသာလရည္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္အေျပာေၾကာင့္လည္းေကာင္း လက္မ်ားေျခမ်ား အျပင္းအထန္ေကာက္ေကြးသြားၿပီး ၿပီးသြားေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ပင္ပန္းသြားၿပီး ပုခုံးေပၚသို႔ ထမ္းထားေသာ ညိဳညိဳေအာင္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေအာက္သို႔ခ်လိုက္ၿပီး “ညိဳညိဳေရ ငါစိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ငါ့ကိုခြင့္လြြတ္ေနာ္” မာနရွင္မေလးမွာ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ေတာင္းပန္စကားေၾကာင့္ ပိုၿပီးစိတ္တိုလာသည္။ သူမတစ္သက္လုံး ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ေသာ အပ်ိဳအဖုတ္ေလးကို သူ႔ရဲ႕ လီးမည္းမည္း ဒစ္နီနီႀကီးနဲ႔ မညႇာမတာ လိုးတုန္းကလိုးၿပီး လရည္ေတြကို အားရ ပါးရ ထည့္ၿပီးမွ စကားတစ္ခြန္းျဖင့္ေတာင္းပန္ေသာေက်ာ္ေက်ာ္ကို အရမ္းမုန္းၿပီး “နင္ ေခြးလိုေကာင္ ငါ့ကိုမုဒိန္းက်င့္တဲ့ နင့္လိုေကာင္ကို ဘယ္ေတာ့မွခြင့္မလြြတ္ဘူး။ နင္ဟာ တိရစာၦန္ကေမြးလာတဲ့ေကာင္။ နင့္ကိုငါဘယ္ ေတာ့မွ မေၾကဘူးေက်ာ္ေက်ာ္။” ညိဳညိဳေအာင္က ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ေျပာၿပီးထလိုက္ရာ ေလးဖက္ေထာက္ၿပီးလဲက်သြားသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူ႔အား တိရစာၦန္ကေမြးတဲ့ေကာင္ဟု အေမကိုထိၿပီးအေျပာခံလိုက္ရသျဖင့္ ေဒါသျပန္ထြက္လာသည္။ထို႔အျပင္ ေလးဖက္ေထာက္ပုံျဖင့္သူအၿမဲတမ္းလိုခ်င္ေနေသာညိဳညိဳေအာင္၏ဖင္ညိဳညိဳဝိုင္းဝိုင္းႀကီးကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ လီးႀကီးမွာတဖန္ေထာင္မတ္လာၿပီး “ဒီေလာက္မာန ႀကီးတဲ့ နင့္ကိုငါ အဖုတ္ကိုမကဘူး နင့္ဖင္ကိုလိုးၿပီး နင့္မာနကိုငါခ်ိဳးျပမယ္ ညိဳညိဳ” ပါးစပ္ကေျပာရင္း ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ သူမကို ေလးဖက္ေထာက္ပုံစံျဖင့္ အေနာက္မွဖိခ်ၿပီး သူ႔ရဲ႕လီးျဖင့္ မာနရွင္မေလး၏ တင္းကား ႏူးညံ့ေသာ ဖင္ၾကားကိုေထာက္လိုက္သည္။ သူမ၏ဖင္ကို လီးျဖင့္အေထာက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ညိဳညိဳေအာင္လန႔္သြားသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမဖင္ကို တကယ္လိုးတို႔မည္ကိုသိလိုက္ရသျဖင့္ ညိဳညိဳေအာင္က႐ုန္းသည္။သို႔ေသာ္ ေမွာက္ရက္လဲေနေသာ သူမအေပၚကို ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ ဖိထားၿပီး သူမ၏လက္တစ္ဖက္ကို လက္ျပန္ေခါက္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားရာ ႐ုန္းေလ သူမဖင္ႀကီးက တရမ္းရမ္းႏွင့္ ပိုၿပီးကုန္းေပးသလိုျဖစ္လာေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ညိဳညိဳေအာင္၏ ခေရပြင့္ညိဳညိဳေလးထဲ သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးထည့္ရန္ႀကိဳးစားသည္။သို႔ေသာ္ ဖင္ႀကီးက ရမ္းေနရာ မည္သို႔မွ ထိုးလို႔အဆင္မေျပေခ်။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ေဒါသပိုထြက္လာၿပီး သူမ၏လက္ကို အတင္းေခါက္လိုက္ကာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမဆံပင္ကို ဆြဲလိုက္သည္။ ” အား အား” လက္ကို အတင္းအလိမ္ခံလိုက္ရသည့္ အျပင္ ဆံပင္ပါအဆြဲခံလိုက္ရသျဖင့္ ညိဳညိဳေအာင္မွာ အရမ္းနာသြားၿပီး အလန႔္တၾကားေအာ္လိုက္ေလသည္။

“နင္ထပ္ၿပီး ႐ုန္းရင္ နင့္လက္က်ိဳးသြားလိမ့္မယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း” ညိဳညိဳေအာင္သည္ လက္က်ိဳးသြားမည္ကို စိုးသျဖင့္ မည္သို႔မွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမ၏ အဖိုးတန္ အပ်ိဳစင္ဖင္ႀကီးကို ၿငိမ္ေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ဆံပင္ဆြဲထားသည့္ လက္ကိုလြြတ္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ သူမ၏ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္ၿပီး လီးကိုတစ္ဆုံးထိုးထည့္လိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးမွာ ၾကပ္တည္းလွေသာ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖင့္ အဆုံးအထိဝင္သြားသည္။ ညိဳညိဳေအာင္သည္ဖင္ကို မည္သည့္ေခ်ာဆီမွမပါဘဲ အစိမ္းလိုးျခင္းခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အသည္းခိုက္မတတ္နာသြားၿပီး အားကုန္ေအာ္လိုက္ေလသည္။ သူမ၏ဖင္ထဲသို႔ ဝင္သြားေသာလီးရွည္ႀကီးမွာ မဆုံးႏိုင္ဘူးဟုပင္ထင္ရသည္။ အပၚက လိုးေနေသာေက်ာ္ေက်ာ္မွာလည္း ဖင္ေပါက္မွာ အလြန္ၾကပ္သျဖင့္ သူ၏လီးတံတစ္ေလွ်ာက္ပင္ ေတာ္ေတာ္နာသြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ အပ်ိဳမဖင္ကို လိုးေနရေသာ အသိကလည္း အရမ္းကို စိတ္အားထက္သန္ေစသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္း ဖင္အလိုးခံေနရေသာသူမဘဝကို ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္မ်ားတဖန္ျပန္က်လာသည္။ အလိုးခံေနရင္းပင္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာဖူးေသာစကားမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္လာမိသည္။ ” အေနာက္ေပါက္ကိုဆို ေတာ္ယုံတန္ယုံ မိန္းမကေပးလုပ္တာမဟုတ္ဘူးဟ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကးစားမေတြေတာင္ မေပးလုပ္ဘူး။” ထိုစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္လာေသာ္ ညိဳညိဳေအာင္သည္ သူမ၏ဘဝမွာ ၾကက္မေလာက္ေတာင္ အဆင့္မရွိေတာ့ဘူးဟု အေတြးဝင္လာကာ ဝမ္းနည္းလာေလသည္။သို႔ေသာ္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလာသည္မွာ သူမသည္ ဖင္အစိမ္းအလိုးခံရသျဖင့္ အလြန္နာေသာ္လည္း သူမ၏အဖုတ္က တစ္ျဖည္းျဖည္း ယားလာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ပူလာကာ ဖင္ခံေနရျခင္းကို ႏွစ္သက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူမသည္ ကေလးဘဝကတည္းက မာနအရမ္းႀကီးခဲ့သည္။ ထိုမာနေၾကာင့္ မိမိကိုယ္မိမိလည္း ယုံၾကည္မြဳရွိလာခဲ့သည္။ မာနသည္ သူမ၏လက္နက္ျဖစ္သည္ သူမ၏ အားကိုးရာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုမွာေတာ့ သူမ၏မာနမ်ားေကာ အရွက္တရားမ်ားေကာ တစ္သက္လုံးထိန္းသိမ္းလာခဲ့ေသာ အပ်ိဳဂုဏ္မ်ားမွာ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ညိဳညိဳေအာင္၏ မာနမ်ားေနရာတြင္ အစားဝင္သည္မ်ားကေတာ့ အ႐ြဳံးေပးလိုျခင္း ပက္ပက္စက္စက္ အလိုးခံရသည့္ဘဝ ကိုေတာင့္တလာျခင္းတိုျ့ဖစ္သည္။ သူမ၏ အစ္မ မီမီေအာင္ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ဒင္ေနာက္ကို လိုက္ေျပးသြားလဲဟူေသာအေျဖကိုလဲ သိလာသလိုလိုျဖစ္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့ လိုးေကာင္း ေဆာင့္ေကာင္းတုန္းျဖစ္သည္။ လီးႀကီးမွာ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳထဲမွ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ႏွင့္ ေဂြးဥႏွစ္လုံးမွာလည္း အဖုတ္ကိုတစ္ဖတ္ဖတ္ျဖင့္႐ိုက္ခတ္ေနေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ အားရပါးရေဆာင့္ရင္း မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ဖင္ေခါင္းထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ားကို အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာလည္း သူမ၏ဖင္ေခါင္းအတြင္းမွ လီးႀကီးတစ္ဇတ္ဇတ္ တုန္သြားသည္ကိုသိလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေႏြးေႏြးမ်ား ဖင္ထဲသို႔ဝင္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ သူမပါ တုန္တက္သြားၿပီး ၿပီးဆုံးသြားေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးႀကီးလည္း သူမ၏ဖင္ထဲမွ ႁပြတ္ကနည္းထြက္လာကာ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း အားအင္မ်ားကုန္သြားၿပီး ညိဳညိဳေအာင္ေဘးတြင္ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ ညိဳညိဳေအာင္မွာ ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ ဒူးႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ပိုက္ကာ ငိုေနေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားလည္း ျပည့္သြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္႐ိုင္းမ်ား မရွိေတာ့ဘဲ တစ္႐ြဳံ႕႐ြဳံ႕ငိုေနေသာ ညိဳညိဳေအာင္ကိုၾကည့္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ေနာင္တရလာေတာ့သည္။ “ငါငါ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာပါလိမ့္။ ငါမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားမိသြားၿပီ။ငါဟာ အလကားေကာင္ပဲ။ဆႏၵကိုေတာင္ မထိန္းႏိုင္တဲ့ေကာင္ပဲ။” ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်အတြက္ မိမိကိုယ္ကို ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ။ ညိဳညိဳေအာင္အား “ငါမွားသြားၿပီ ညိဳညိဳ ရယ္ နင့္ကိုငါ ေတာင္းပန္လဲမထူးေတာ့မွန္းငါသိပါတယ္ဟာ။ နင္ငါ့ကို သတ္လိုက္ပါဟာ။ ေနာ္နင္ ငါ့ကိုသတ္လိုက္ပါ။ ငါေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး အေသခံပါ့မယ္။” ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္၏လက္ထဲသို႔ ခုဏက သူမ သူ႔ကိုထိုးထားေသာဓားကို ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသူ႔အားဓားျဖင့္ထိုးမည္ကို အသင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ညိဳညိဳေအာင္က ဓားကိုလြြင့္ပစ္လိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမလြြင့္ပစ္လိုက္ေသာ ဓားကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ” ဟုတ္ပါတယ္။ နင္ငါ့ကို ဘယ္ထိုးရဲမွာတုန္းလူသတ္မြဳျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ဒီေတာ့ နင္လည္းလူသတ္ရာမေရာက္ေအာင္ ငါလည္းငါ့အျပစ္ကို ကိုယ့္ဟာကိုဒါဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုပဲ ထိုးလိုက္ေတာ့မယ္။” ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဓားျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ အားကုန္ထိုးလိုက္ေလသည္။ ” ေမာင္ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔” ညိဳညိဳေအာင္က တအားေအာင္လိုက္ၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ႕လက္ကို အတင္းဆြဲထားလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ညိဳညိဳေအာင္၏လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားၿပီး နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္သြားသည္။ ” ညိဳညိဳ နင္ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ ေနာက္ၿပီးေတာ့ နင့္ငါ့ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ။” ညိဳညိဳေအာင္မွာလဲ သူမကိုယ္သူမ ဘာလုပ္လိုက္မွန္းပင္ မသိလိုက္ေပ။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ မာနမ်ားေနရာတြင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေအာင္ကိုအ႐ြဳံးေပးၿပီး ခ်စ္ေနမိသြားေၾကာင္းကို ေတာ့သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ သူမကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ဘဲႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္အား ေမာင္ဟုပင္ေခၚမိသြားၿပီမဟုတ္လား။ ညိဳညိဳေအာင္က မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္အား သႏုားစဖြယ္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး “ေမာင္ရယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ညိဳညိဳေမာင့္ကို ခြင့္လြတ္ပါတယ္။ ညိဳညိဳ႕ကို ေမာင္လုပ္ခဲ့သမွ်ေတြကိုလည္း ညိဳညိဳၾကည္ျဖဴသြားပါၿပီကြယ္။ ေမာင့္ကို ေမာင့္ကို ညိဳညိဳ အ႐ြဳံးေပးလိုက္ပါၿပီကြယ္။” ညိဳညိဳရဲ႕ ေျပာစကားမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ပါ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ မ်က္ရည္မ်ားက်လာေလသည္။ အို မာနရွင္မေလးရယ္ ေမာင္မင္းကိုခ်စ္လိုက္တာ။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ညိဳညိဳေအာင္ကို ရင္ခြင္ထဲဖက္ထားၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားကို အနမ္းေလးျဖင့္ ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး ” ညိဳညိဳရယ္မင္းေလးကို ေနာင္ေသတဲ့အထိ ခ်စ္သြားမယ္လို႔ ေမာင္ကတိျပဳပါတယ္။ မင္းကိုလည္း ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ နာက်ဥ္ေအာင္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔လဲ သစၥာဆိုပါတယ္။” သဲေသာင္ျပင္အထက္မွာ ခ်စ္သူစုံတြဲ အသစ္စက္စက္ တစ္တြဲေပၚထြက္လာသည္ကို လမင္းႀကီးကေတာ့ ၾကည္ႏူးစြာငုံ႔ၾကည့္ေနေလသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ညိဳညိဳတို႔ တစ္ဦးႏွစ္တစ္ဦး နားလည္မြဳရၿပီး ေနာက္တစ္ရက္တြင္ သေဘာတစ္စီး သူတို႔ကြၽန္းနားတြင္ျဖတ္သြားၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔ကို ေတြ႕ျမင္သြားသျဖင့္ သူတို႔အတြဲကို ကယ္တင္ခဲ့ေလသည္ ၿပီးပါၿပီ။