ငါညောင်းပြီဟာ

သင်္ကြန်သီချင်းသံများကို နားထောင်ရင်းအောင်ပိုင် တစ်ယောက် စိတ်တက်ကြွစွာဖြင့်ရွာကတက်လာမည့်ကားကို ကားဂိတ်မှာ စောင့်နေတယ်။သိပ်မကြာပါဘူး ချက်ပလက်ကားကြီးကဝင်လာတယ်။နာရီကို ကြည့်တော့ကိုးနာရီခန့်ရှိပြီ။ တကယ်ကပိုင်ပိုင်ဆိုတဲ့ ကျနော်ကမြို့မှာ ကိုးတန်းဆယ်တန်းတက်ပြီး တက္ကသိုလ်မတက်ရခင်မှာ ဦးလေး ဝပ်ရှော့မှာ ကူလုပ်ပေးနေရတယ်။ အခုက သကြန်နားနီးတော့ ရွာကိုပြန်လာတယ်။ရွာဆိုပေမယ့်အိမ်ခြေ ရှစ်ရာနီးနီးရှိတဲ့ရွာ၊မီးမရှိဘူး။လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တောင် တစ်ဆိုင်ပဲရှိတယ်။ဒါပေမယ့်ရွာမှ ာကျနော်ပျော်တယ်။ကားပေါ်ကကားစပါယ်ယာ ဆင်းလာတော့ကျနော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဖြစ် နေတာကြောင့် လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ “ဘယ်အချိန်ပြန်ထွက်မလဲ ယောက်ဖ” “ဆယ်တစ့်နာရီထွက်မယ်ကွ” “ဟာကွာ ပျင်း စရာကြီး” “ပျင်းနေရင်ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ကွာ၊ရွာက ပစ္စည်းတွေမှာလိုက်လို့” “အေးလိုက်မယ်” ကားစပါယ်ယာနှင့်ကားခေါင်းခန်း တက်လိုက်ပြီး မြို့ထဲကဈေးသွားလိုက်တယ်။သူတို့နှင့်ပဲရွာကိုပြန် လိုက်သွားတော့သူတို့အိမ်ရှေ့အထိ လိုပ်ပို့ကာ “အောင်ပိုင် ညနေတွေ့မယ်” “အေး လာခဲ့မယ်” ကားသံကြား၍ထွက်ကြည့်တဲ့အမေက “အဖေရေ သားလာပြီ” “အေး အေး” အဖေနှင့်အမေထွက်လာပြီး အထုတ်အပိုးတွေယူကြပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ “အောင်ပိုင်” “ဗျာ အဖေ” “မင်းဘယ်နှစ်ရက်နေမှာလဲ” “ပျော်သလောက်ပေါ့အဖေ” “ရွာရောက်တုန်းအေးဆေးနေ” “ဟုတ်ကဲ့ အဖေ” “အဖေကလဲ သားပင်ပန်းနေမှာ နားပါစေ” “အေးပါ” ပါလာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုအမေက ဖွင့်ကြည့်နေတယ်။စားစရာတွေ ပါ ပဲ။အဓိကကရွာကဆရာတော်ဘုရား ကြိုက်တဲ့ထောပတ်ထမင်းအတွက် အကုန်ဝယ်ခဲ့တာပါ။ကျန်တာကရွာ မှာမရှိတဲ့မုန့် တွေ။အမေကဝေခြမ်း ရေးလုပ်ပြီးဆွေမျိုးတွေကိုဝေလိမ့် မယ်။ အိပ်လို့ရမလားလို့လှဲပေမယ့် အိပ်လို့မရဘူး။သကြန်နားနီးတော့ ဆူညံ့နေကြတာ။အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလိုက်တော့ “ဟေ့ကောင်ဘယ်သွားမလို့လဲ” “လူလေးတို့အိမ်” “အေးအေး” လူလေးတို့ အိမ်ကလူစုံတယ်။သား တွေချည်းမွေးထားတော့သူ့အိမ်က ကျနော်တို့ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့ခဲ့ကြတဲ့အိမ်။ “ယောက်ဖ ရေ” “ငါလိုးမ ပေးစရာလဲမရှိဘူး၊ယူစရာ လဲမရှိတောင်ကောင်ကယောက်ဖတဲ့” “ဟားးး” “”ဟေ့ကောင်တွေလူတွေစုံလို့ပါ လား” “အေးသင်္ကြန်ဘာလုပ်ကြမလဲ၊ ဘယ်သွားကြမလဲလုပ်နေတာဟ” “ငါတော့ဘယ်မှမသွားဘူးရွာမှာပဲ ပတ်မွှေမှာ” “အေး အဲဒါလဲကောင်းပါတယ်” စကားပြောနေရင်းသူငယ်ချင်းတွေ ကိုကြည့်လိုက်တော့သူငယ်ချင်း တစ်ကောင်ကကျနော့်ကို ပြောချင် သလိုမပြောချင်သလိုပုံ “ဟေ့ကောင်မင်းစောက်ခွက်ဘာ ဖြစ်တာလဲ” “နေဦး အောင်ပိုင်ရ၊ဒီကောင်ပြသနာ တက်နေ တာ” “ဘာပြသနာလဲ” “မင်းတို့အမျိုးနဲ့ဟိုတနေ့ကဓားထိုး မှု့ဖြစ်တော့မလို့” “ဘယ်သူနဲ့တုန်းဟ” “အောင်နိုင်နဲ့” “အော် ငါလိုး တွေကလဲအငြိမ်မနေ ပါလား၊ဘယ်ကနေစဖြစ်တာလဲ” “ဆော်ကိစ္စဟ” “ငါလိုးကွာ ဘာတွေမှန်းမသိ၊မိန်းမ တစ်ယောက်အတွက် နဲ့များဓားနဲ့ထိုး ကြလို့တဲ့ ဟားးဟားး” “လီးလား ဟေ့ကောင်” ဟိုကောင်က ကျနော့်ကိုထဆဲတယ်။ဒီကောင့်နာမည်ကမျိုးသန့် “ငါ လိုးမသားမျိုးသန့် ငြိမ်ငြိမ်နေ” မျိုးသန့်အထွန့်မတက်ရဲပါ။

“ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုဘယ်လိုစဖြစ်လဲပြော” “ဆော်နဲ့ငါကကြည်နေပြီလေကွာ ၊အဲဒါမင်းအကိုအောင်နိုင်လာပြီး တော့ကြောင်လို့ ကွာ” “ဟားမင်းကလဲလုပ်ပြီ၊ မင်းနဲ့ညားသွားရင် ဘယ်သူမှလာမကြောင်ဘူး အပျိုဆိုရင်တော့ကြောင်မှပေါ့ကွ” “မင်းတို့ညီ အကိုတွေကစောက်ကျင့်ကို မကောင်းတာ” “ဟားဟား” “နေပါအုံးကွာ၊ ဓားနဲ့ထိုးပြီးရန်ဖြစ်ရလောက်အောင် မင်းဆော်ကတော်တော်ချောလား” “ဟိုမှာတွေ့လား လာနေတယ်” ကျနော်လည်းသူတို့ညွှန်ပြတဲ့နေ ရာကိုကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးတစ် ယောက်လာနေသည်။ သူ့မကိုကျနော်သိသည်။ကျနော့်သူ ငယ်ချင်းမိအေးညီမဖြစ်သူခင်လေး “ခင်လေးပါလား” “အေးဟုတ် တယ်” “ဟေ့ကောင်တွေ့လားလှတယ်” “ခလေးပဲရှိပါသေးတယ်ကွာ” “လီးကလေးလား အပျိုဖြစ်နေပြီ” “ငပိုင်အဲကောင်မလေး တော်တော်ချောလာတယ်” “အေး၊ဟုတ်တယ်၊ခုတော်တော် လေးစန်းပွင့်တာဟကြိုက်တဲ့လူတွေပေါတယ်၊ အဲဒါသွေးနထင် ရောက်နေတာ” “မင်းတို့ကလဲကွာ၊ဘာတွေအထင် ကြီးစရာရှိလို့လဲ” အမှန်တော့ခင်လေးက တော်တော်လေးချောလာတယ်။ဒါ ပေ မယ့်လည်းငမျိုးကိုနှိမ်ချင်တော့ ပြောလိုက်တယ်။ကောင်မလေးက အရင်နဲ့မတူတော့ဘူး၊အသားအရေ ဝင်းလက်လာသလို တင်တွေရင်တွေ ထွက်ပြီးတော်တော်လေးကိုလှနေတာ။ဒါကြောင့်ရွာကကောင်တွေ က်နေကြတာပဲ “ဟေ့ကောင်ငပိုင် မင်းလာ ပြီးမှိုချိုး မျှစ်ချိုးလာမပြောနဲ့” “ဟေ့ကောင်ငမျိုး၊မင်းဆော်ကဘာ မို့လို့ငါအထင်ကြီးရမှာလဲ၊လူတ ကာကြိုက်တယ်ဆိုပြီးဖင် ခေါင်း ကျယ်နေတာ၊ မင်းကရောသူနဲ့ဘယ်အဆင့်ထိ ရောက်နေပြီလဲ” “ငါသူနဲ့နှစ်ယောက်ချင်းစကားပြောဖူးတယ်” “ထွီ ဒါ လောက်လေးများ” “ဟေ့ကောင်ဘာလဲမင်းကမြို့ပေါ် မှာကျောင်းနေရတယ်ဆိုပြီးရွာက လူတွေကိုမနှိမ်နဲ့” “ဟေ့ကောင်ငါဘယ်သူ့မှမနှိမ်ဘူး ဟေ့ကောင်၊ ဓားနဲ့ထိုးပြီးရန်ဖြစ်ရလောက် မင်းဆော်ကိုအထင်မကြီးတာ” “ဟေ့ကောင်မင်းကဘာလဲ၊ သူ့ကို အထင်သေးတာလား၊အထင်သေး ရင်တပတ်အတွင်းလိုက်ပြ၊ရရင် မင်းငါ့မျက်နှာကိုထိုး၊မရရင်မင်း မျက်နှာကိုငါထိုးမှာ” “အေး ရတယ် ငမျိုး၊အောင်ပိုင်တဲ့တပိုင်တည်းရှိတာ” ရောက်တဲ့နေ့ပဲပွဲက ကြည့်ကောင်းနေပြီ။စိန်ခေါ်တာလက်ခံပြီးမှတ ပတ်အတွင်း ဆိုတော့မလွယ်ဘူးပေါ့ ခနနေ မျိုးသန့် လူလေးတို့အိမ်က နေထွက်သွားတော့တယ် “ဟေ့ကောင်ငပိုင်” “ဟေ” “တပတ်အတွင်းဖြစ်ပါ့မလားကွ” “အေး မခံချင်လို့ပြောလိုက်တာ” “လီးတဲ့မှစောက်ခွက်အထိုးခံရ တော့မှာပဲ” “နမိတ်မရှိ ၊ရအောင်လုပ်ပြမယ်” “ငါတို့ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “မလုပ်နဲ့၊မင်းတို့ဒီနေရာမှာဝင်လို့ မရဘူး” “မင်း ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ၊လိုက်ပြော မလား” “လိုက်ပြောရင်ငါ့အဖေလက်သီးက အကြီးကြီးကွ” “အေး တိုင်လိုက်ရင်မင်းအဖေကြိတ် မှာ” “အေးစာပေးမယ်ကွာ” “ဘယ်သူ့ကိုပေးခိုင်းမှာလဲ” “ခိုင်ခိုင်ကိုကွာ” “ခိုင်ခိုင်က သူ့အဒေါ်ကလေကွာ” “မိအေးပေးခိုင်းလို့ရမှာမဟုတ်လို့” “အေး မဆိုးဘူး၊ ခိုင်ခိုင် မင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းမဟုတ်လား” “အေး လေ” “လုပ်တော့ဟေ့ကောင်” ညနေရောက်တော့ ခိုင်ခိုင်ဆီသွား လိုက်တယ်။ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ထက် နှစ်နှစ်လောက်ငယ်တယ်။ ခင်လေးလောက်မလှပေမယ့်ဘော်ဒီကမိုက်သည်။သူကအိမ်ထောင်ကျ ပြီးသုံးလလောက်ပဲပေါင်းလိုက်ရ ပြီးသူ့ယောက်ျားပိုးထိ သေသွား တော့မုဆိုးမလေးဖြစ်နေတာ။ မိအေးနှင့်ကျနော်ကအတန်းတူ၊ ခိုင်ခိုင်ကမိအေးလောက်ပဲလှတယ်၊မပြင်မဆင်ပဲနေလို့ သာအလှကမ ထွက်တာပါ။ခိုင်ခိုင်ကိုကြည့်ရင်းသူ လင်ရဖူးပြီးတော့သူလဲငတ်နေမှာလို့တွေးမိရင်းလီးကတောင်ချင်သည်။ “ပိုင် ပိုင် ငါ့ဆီလာတာလား” “အေးနင့်အတွက် လက်ဆောင်ပါလာလို့” “အမယ်ထူးထူးဆန်းဆန်း၊ဘာလဲပြ” “စာအုပ်လေ၊ကောင်း သန့်ရေးတာ” “ဟုတ်လားငါကြိုက်တယ်” ” ကြိုက်ရင်အိုကေပေါ့၊ ပေးရကျိုးနပ်တယ်” “အေးရေနွေးသောက်” “အေးပါ၊ဒါနဲ့ နင့်အကိုတွေမတွေ့ပါလား” “တံတားဆောက်တဲ့အဖွဲ့နဲ့လိုက် သွားလို့” “အော်အေးပါ” ကျနော်ကသူ့အကိုအငယ်ဆုံးနဲ့က ရင်း နီးတယ်။

“ခိုင် ခိုင် နင်ရည်းစားတွေဘာတွေ ရှိလား” “ငါကအပျိုမှမဟုတ်တာ၊ကြိုက် မယ့်သူမရှိတော့ဘူး” “ရှိမှာပါဟာ၊အလတ်ကြီးရှိ သေးတာ” “မသာကောင်ပိုင်ပိုင်” ခိုင်ခိုင်ကပေါ့ပေါ့ပါးပြောလို့ရသေး တယ်။ရွာမှာနေတုန်း သူ့တူမကို အကြောင်းပြကာ ဖန်တီးရ လျှင် ကောင်းမည်ဟုတွေးလိုက်သည်။ သူလဲငတ်နေရင်ကြံရလွယ်သည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်။ စကားပြောနေတုန်း သူငယ်ချင်းတ ယောက်ကလှမ်းနုတ်ဆက်ပြန်တယ် “ဟေ့ကောင်ငပိုင်ဘယ်အချိန်က ရောက်တာလဲ” “နေ့လည်က” “ခိုင်ခိုင် ခ နနေအုံးနှော်ခင်လှိုင်နဲ့စ ကားပြောလိုက်ဦး၊ငါသူ့အဖေအ တွက်ပုဆိုးဝယ်လာလို့၊သွားယူလိုက်ဦးမယ်” “ခင်လှိုင် မင်းခိုင်ခိုင်နဲ့ စကားပြောအုံး၊ငါမင်း အဖေအတွက်ပုဆိုးသွားယူလိုက် ဦးမယ်” “အေးအေး” ကျနော်အိမ်ပြန်ပြီး ပုဆိုးအသစ်တစ်ထည်သွားယူ လိုက်ပြီးခိုင်ခိုင် တို့အိမ်ပြန်လာတော့ “နင့်ကိုစောင့်နေတာ၊ငါလဲခင်လှိုင်တို့အိမ်သွားစရာရှိလို့” “အေးငါလဲလိုက်ခဲ့မယ်” ခင်လှိုင်တို့ အိမ်ကိုသွားလိုက်တယ်။ ခင်လှိုင်အိမ်က ခင်နဲ့လေးအိမ်ခြားမှာရှိတယ်။ ခင်လှိုင်အိမ်ရောက်တော့ “အောင်ပိုင်ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ” “နေ့လည်ကဦးလေး” “အော်အေးအေး” “ရော့ဦးလေးအတွက် ပုဆိုးကန်တော့တာ” “အေးကွာ ဘုန်းကြီးပါစေ၊အသက် ရှည်ပါစေ၊ငါလဲဘုရား သွားကျောင်း တက်ဖို့ရတာပေါ့ကွာ၊ကဲမင်းတို့တွေ စကားပြောအုံး၊ခင်လှိုင်မြေပဲတွေ ရှိသေးတယ်မလား၊ပြုတ်ကျွေးကွာ” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ’ ခင်လှိုင်ကမီးဖိုခန်းရှိရာကိုသွားတော့ “ခိုင်ခိုင် ငါတစ်ခုမေးမလို့”. “ဘာမေးမလို့လဲ” “နင့်တူမအကြောင်း” “နင် ကပါကြိုက်နေတာလား” “ဘယ်ကလာ၊ဟိုကောင်မျိုးသန့်နှင့် အခြေအနေသိချင်တာ” “အဲဒီကောင်ငကြောင်ပါဟာ၊ငါ့တူ မကို တဖက်သတ်ကြိုက်နေတာ မကောင်းတတ်လို့လက်ခံစကား ပြောမိတာ ၊သူနဲ့ကြိုက်နေပါတယ် ဆိုပြီးသတင်းလိုက်လွှင့်နေတာ” “အဲဒါကိုနင့်တူမကငြိမ်ခံနေတာလား” “မိန်းကလေးဟ သွားပြောလို့ဟိုက တခုခုလုပ်ရင်အရှက်ကွဲမှာစိုးလို့ငြိမ် ခံနေရတာ” “အဲလိုလား” “အင်း” “ငါ့မှာစာအုပ်တွေပါ သေးတယ်၊ ငါသမီးလေးဖတ်ဖို့ဆိုတဲ့စာအုပ် နင့်တူမကိုပေး လို့ရမလား” “သူ့ကိုဘာလို့ပေးရမှာလဲ” “ဖတ်ဖို့ပေးတာဟ” “နင် ပေါက်ကရမလုပ်နဲ့သိလား၊ နင့်အဖေကိုငါတိုင်မှာ” “မလုပ်ဘူး ခိုင်ခိုင်၊နင့်မျက်နှာပျက် အောင်မလုပ်ဘူး” “အေးပြီးရော” မြေပဲ ပြုတ်ပြီးခင်လှိုင်ရောက်လာ တယ်။ “ဟေ့ကောင်ပိုင်ပိုင်စားကွ၊ခိုင်ခိုင် နင်လဲစားလေ” “အေးပါစားပါ့မယ်” “ဟေ့ကောင်ပိုင်ပိုင် မနက်ဘုန်းကြီး ကျောင်းကိုပစ္စည်းတွေရွှေ့ရမှာကွ အဲဒါဝိုင်းလုပ်ပေးဦး” “ဘာလုပ်ဖို့လဲဟ” “စတိတ်စင်ဆောက်ရမှာ” “စတိတ်ရှိုး ရှိလို့လား” “သကြန်တွင်းနေ့တိုင်းရှိတယ်” “အေးပါလုပ်ပေးမယ်“ခိုင်ခ်ုင်နင်တို့လဲဝိုင်းကူဦး၊နင့်တူ မတွေပါခေါ်ခဲ့” “အေးပါခေါ်ခဲ့ မယ်” “ခင်လှိုင် မင်းအဖေကသကြန်တွင်းဥပုတ်စောင့်မှာလား” “အေးစောင့်မှာပေါ့ဟ” “အဖေကပြောတယ်၊မင်းအဖေကို ထောပတ်ထမင်းချက်ခိုင်းမယ်ဆို ပြီး” “မင်းအဖေပြောရင်လုပ်ပေးလိမ့်မယ်” “အေး” “ဒါနဲ့မင်းအဖေအမေရောဥပုတ် စောင့်မှာလား” “ငါမသိဘူး၊စောင့်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူး” “ဘာလို့လဲဟ” “အရင်နှစ်ကစောင့် တယ်လေ” “ဒီနှစ်ငါရောက်နေလို့ကွာ” “အေး မင်းလူလေးတို့အဖွဲ့နဲ့ပေါင်း လို့ဖြစ်မယ်” “မဟုတ်တာသူတို့ဥပုတ်စောင့်နေရင် ငါ့ ကိုဘယ်သူကထမင်းကျွေးမှာလဲ” “အံမာ ပိုင်ပိုင်နင်လေ ပြောရရင်မကောင်းဘူး၊နင်ငါတို့အိမ်လာစား” “ပြီးရော” “ပြန်ကြမယ် ခိုင်ခိုင်” “အေးပြန်လေ” “မနက်ဖြန်တော့မမေ့နဲ့ဦးကွ” “အေးပါကွာလာခဲ့မယ်” ခိုင်ခိုင်နဲ့အတူပြန်လာပြီးသူ့အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ လမ်းခွဲလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ “သား ရေသွားချိုး “ “ဟုတ်ကဲ့အမေ” ရေချိုးပြီးထမင်းစားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့အပြင်ကို ပြန်ထွက်မယ်ကြံ တော့ “ဟေ့ကောင်ဘယ်သွားမလို့လဲ” “ခင်လှိုင်တို့အိမ်ဘက်ကို” “ဘာလုပ်မလို့လဲ” “မနက်ဖြန် ကျောင်းစတိတ်စင်ဆောက်မလို့ ပစ္စည်းစာရင်းပြုစု ထားမလို့” “အေး ညမနက်စေနဲ့၊အပြင်မှာမအိပ် နဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ” ခုလည်း အကြောင်းရှာပြီးအပြင် ထွက်တယ်၊ခိုင်ခိုင်တို့အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ “ပိုင်ပိုင်နင်ဘယ်သွားမလို့လဲ” “ခင်လှိုင်တို့အိမ်ကို” “နေ့ခင်းကသွားပြီးပြီလေ၊ ဘာထပ်လုပ်မလို့လဲ” “ပျင်းလို့ဟ” “အေးပါ” “နင်လိုက်ခဲ့ဦးမလား” “အေးလိုက်ခဲ့မယ်” ခင်လှိုင်တို့အိမ် မှာလူစုံရှိနေပြီး၊ သင်္ကြန်အတွက်အစီအစဉ်ဆွဲနေကြ ပါတယ်။ “လာဟေ့အောင်ပိုင်” “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး” “ငါတို့ကအကြိုနေ့မတိုင် ကတည်း ကဘုန်းကြီးကျောင်းကိုသွားကြမှာ အဲဒီမှာချက်ဖို့ပြုတ်ဖို့နေရာလုပ်ရ မှာမနက်ဖြန်မင်းလာပြီးကူညီပေး ကြာ” “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး” “ပြီးတော့ခိုင်ခိုင်တို့မိန်းကလေးတွေ ကရေခပ်ပေးကြပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဦးလေး” သူတို့ကသူတို့ကိစ္စတွေ ဆွေးနွေးနေ ကြတယ်။ “အောင်ပိုင် နင်စတိတ်ရှိုးကြည့်မှာ လား” “ကြည့်မှာပေါ့ဟ” “ငါတို့လဲကြည့်ချင်တာ” “ကြည့်လေဘာဖြစ် လို့လဲ” “ငါ့တူမတွေလဲ လိုက်ချင်တာဟ”“ခေါ်ပေါ့၊ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ငမျိုးလေ အဲဒီကောင်ကိစ္စငါ့တာဝန်ထားလိုက်” “မဟုတ်ဘူး ဟာ၊ပြသနာတက်မှာစိုးလို့” “မတက်ရပါဘူးဟာ၊ငါတစ်ယောက် လုံးရှိပါတယ်” “အေးပါဟယ်” “မနက်ဖြန်ခင်လေးကိုရအောင်ခေါ် ခဲ့” “အေးပါ”

ညကိုးနာရီလောက်မှခင်လှိုင်တို့အိမ်ကပြန်လာခဲ့ကြတယ်။မီးမရှိတဲ့ရွာဆိုတော့လမ်းမှာမှောင်ပိန်းနေတာ ပေါ့ “ခိုင်ခိုင်ရရဲ့လား” “သွားနေကျဟယ်” ကျနော်ကခိုင်ခိုင်ရဲ့လက်ကိုလှမ်း ကိုင်လိုက်ပြီး “မှောင်သွားတယ်ဟ” “အေးဟုတ်တယ်” ခိုင်ခိုင်ကမရုန်းပေ။ သူတို့အိမ်နားအထိ သူ့လက်ကိုကိုင်ကာလမ်း လျောက်ခဲ့ပြီးသူ့အိမ်ရှေ့ရောက်မှလမ်းခွဲလိုက်တယ်။ကျနော်လည်း ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန် ခဲ့သည်။ မနက်ကျမှအိပ်ရာနိုးလာတော့ အမေနဲ့အဖေက “သားကော်ဖီရှိတယ်၊မုန့်လဲဝယ် ထားတယ်” “ဟုတ်ကဲ့အမေ” မျက်နှာသစ်ပြီးကော်ဖီနဲ့မုန့်စားနေ စဉ်မှာပင် ခင်လှိုင်ရောက်လာပြီး “သွားမယ်ဟေ့ပိုင်ပိုင်” “အေးလာပြီဟေ့ကောင်” သူ့ရဲ့နွား လှည်းပေါ်ပစ္စည်းတွေတင် ပြီးဘုန်းကြီးမောင်းခဲ့ကြတယ်။ ခင်လှိုင်အဖေခိုင်းသည့်အလုပ်ကို ဝိုင်းလုပ်နေစဉ်ခိုင်ခိုင်နဲ့မိန်းကလေး များရေအိုးကိုယ်စီနဲ့ရောက်လာကြ ပြီးရာဝင်စဥ့်အိုးများမှာ ရေဖြည့် တင်းနေကြသည်။ခင်လေးကိုတွေ့ လိုက်ရသဖြင့် “ခင်လေး” “ဘာလဲကိုပိုင်” “ခန” “ဟုတ်ကဲ့”“နင် ငမျိုးနဲ့ဘယ်လို အခြေအနေရှိလဲ” “အဲကောင်အရူးကိုပိုင်” “ဟုတ်တယ်ရူးနေတာ ၊ဟိုတလော ကနင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးဓားထိုးမှု့ဖြစ် တယ်ဆို” “ဟုတ်တယ်” “ငါတစ်ခုပြောပြမယ်၊ဒီကောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး လောင်းကြေးတစ်ခု လုပ်ထားတယ်” “ဟင် ဘာလောင်းကြေးလဲ” “နင့်ကို ငါက တပတ်အတွင်းလိုက် လို့ရရင်သူနောက်ဆုတ်မယ်တဲ့” “အာ…ကိုပိုင်နှော်” “ငါပြောတာနားထောင်စမ်းပါအုံး၊ ဘယ် မိန်းကလေးမှတပတ်အတွင်း လိုက်ဖို့ဆိုတာမလွယ်ဘူး၊ငါကဒီ ကောင်နင့်ကိုလက်လျှော့သွားမှနင် လဲနေရတာအဆင်ပြေမှာ၊အဲဒါ တော့ဟုတ်တယ်မလား” “ဟုတ်တယ်ကိုပိုင်” “နောက်ပြီးနင်ကငါ့ကိုကူညီရမှာ တစ်ခုရှိတယ်” “ဘာကူညီရမှာလဲ” “ငါရှုံးရင်ဒီ ကောင်ကငါ့မျက်ခွက် ကိုစုတ်ပြတ်သွားအောင်ထိုးမှာတဲ့” “ဟယ်အဲလိုကြီးလား” “အင်း ဒီတော့ကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကူညီ ပြီးသားဖြစ်အောင်နင်နဲ့ငါနဲ့ကြိုက် နေသလိုဟန်ဆောင်ကြမယ်၊ဖြစ်မ လား” “နေရင်းထိုင်ရင်ခင်လေးကသိက္ခာ ကျတာပေါ့” “ခင်လေးရာတခြားလူရှေ့မလုပ်ပါ ဘူး ဟ၊သူ့ရှေ့ခနပေါ့ဟာ” “ဟင် ကိုပိုင်ကလဲ” “နင်စဉ်းစားနှော် ၊ဒီကောင်ကအရူး” “အင်းအာ့လဲဟုတ်တာပဲ” “အခုကတည်းကရှင်း ထားမှနင့်မှာ ပြသနာမတက်မှာ၊နောက်မှဆိုနင့်ဦး လေးတွေ၊နင့်အဖေတို့နဲ့ဒီကောင်ပြ သနာတက်မှပိုဆိုးမှာ” “အင်းအဲဒါလဲဟုတ် တယ်ကိုပိုင်” “ဘယ်လိုလဲအဆင်ပြေလား” “သူ့ရှေ့ပဲနှော်” “အင်း” “ကတိနှော်ကတိ” “ကတိ လက်သန်းချင်းချိတ်ရအောင်” “ဟုတ်” တစ်ခုတော့အဆင်ပြေသွားပြီ။ ခင်လေးနှင့်ကျနော်စကားပြောပြီး ပြန်ထွက်လာတာကိုခိုင်ခိုင်ကမြင် လိုက်တယ်ဗျ။ မျက်နှာတမျိုးဖြစ် မှန်းသိလိုက်တယ်။ခင်လေးရေသွား ခပ်မှခိုင်ခိုင်ကကျနော့်အနားကို ရောက်လာပြီး “ပိုင်ပိုင် နင်ဘာလုပ်တာလဲ” “ဘာလုပ်မိလို့လဲခိုင်ခိုင်ရ” “နင်ငါ့တူမကိုဘာကိစ္စနဲ့စကားသွား ပြောလဲ” “အထွေအထူးမရှိပါဘူးဟ” “နင်မနေ့ကငါတူမတွေ ကိုခေါ်ခဲ့လို့ ပြောတာဒီလိုကိစ္စလား” “မဟုတ်ရပါဘူး ခိုင်ခိုင်၊ခင်လေးက ငါ့ညီမလိုပါပဲ၊မိအေးရောနင်ရော ငါ့သူငယ်ချင်းတွေလေ” “နင်နှော်ကလေးကိုဘာမှမလုပ်ရ ဘူးနှော်” “မလုပ်ပါဘူးခိုင်ခိုင်ရယ်၊နင်ကလဲ ငါ ခင်လေးကိုငါ့ညီမလေးလိုသ ဘောထားပါ တယ်၊အခုပြောတာ ကသူနဲ့ငမျိုးကိစ္စပါ” “ဘာကိစ္စလဲပြော” “ငမျိုးနဲ့ငါနဲ့အောင်နိုင့်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး လောင်းကြေးတစ်ခုလုပ်ထားတာရှိတယ်” “ဘာကိုလောင်းတာလဲ” “နင့်တူမကငါ့ကိုတပတ်အတွင်း ကြိုက်ရင်သူကနင့်တူမကိုမနှောက်ယှက်တော့ဘူးတဲ့၊သူ ကပြန်ကြိုက် ရင်ငါ့မျက်နှာကိုသူစိတ်တိုင်းကျထိုးမယ်တဲ့”“ဟယ် နင်တို့က” “အဲဒီတော့ငါကနင့်တူမကိစ္စလဲအ ဆင်ပြေ၊ငါလဲအ ထိုးမခံရအောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကူညီဖို့ ပြောနေတာဟ” “နင် ခင်လေးကိုဘာမှမလုပ်နဲ့နှော်” “အေးပါခိုင်ခိုင်ရာ၊ နင်ဘာမှစိတိယ်မပူနဲ့၊ နင်ပူရမှာနင့်အတွက်ပဲ” “ငါကဘာလို့ပူရမှာလဲ” “ငါကခင်လေးကိုဘာမှမလုပ်ဘူး၊ လုပ်ချင်းလုပ်နင့်ကိုပဲလုပ်မှာ” “မသာ” ခင်လေးမျက်နှာလေးလင်းလက် ကြည်လင်ပြီးပြေးထွက်သွားတော့တယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းကပြန်လာပြီး နောက်မှာတော့လူလေးအိမ်ဘက်ကို သွားလိုက်တယ်။အဲဒီမှာငမျိုးကို တွေ့လိုက်တယ်။ “ဘယ်လိုလဲငပိုင်နှစ်ရက်ရှိပြီကွ ဟင်းးဟင်း” “နှစ်ရက်ရှိလဲဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ မင်းသာမနှောက်ယှက်နဲ့ တပတ်အတွင်း ဖြစ်ကိုဖြစ်ရမှာ” “အေးမဖြစ်လို့ကတော့ မင်းကတိနဲ့မင်းနှော်” “အေးပါ၊ တစ်ခုပဲသူနဲ့ငါနဲ့ညိပြီးရင် မင်းသူ့ကိုလုံးဝမနှောက်ယှက်ရဘူး နှော်” “မနှောက်ယှက်ဘူး၊ကတိပေးတယ်” “ယောက်ျားကတိနှော်ဟေ့ကောင်” “အေးယောက်ျားကတိပဲ” နောက်တရက်ကသ ကြန်အကြို မနက်မိုးလင်းတော့အိပ်ရာနိုးတာ နှင့် “သားရေဘုရားသပ္ပါယ်လိုက်ဦး” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ” ကျနော်အိမ်ကကြေး ဆင်းတုဘုရားကိုရောင်တော်ဖွင့်ဖို့ရာ ဘရာဇိုမရှိတော့ မန်ကျေးသီးအခြောက်နဲ့ ပွတ်တိုက်လိုက်ပြီး ရေသပ္ပါယ်လိုက်တယ်။ခိုင် ခိုင်ရောက်လာပြီးမုန့်လာ ပေးတယ်။ “ခိုင်ခိုင်လာဟေ့” “နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ” “ဘုရားရေသပ္ပါယ်တာ” “လိမ္မာနေတာပေါ့” “အ ရင်ကလဲမမိုက်ပါဘူးဟ” “အေးတခြားအိမ်တွေကိုမုန့်သွား ပေးလိုက်ဦးမယ်” “အေး နေ့လည်ကျရင်ခင်လှိုင်တို့ အိမ်မှာတွေ့မယ် ခိုင်ခိုင်” “အေးလာခဲ့မယ်” နေ့လည်မှာကျနော်ကခင်လှိုင်တို့ အိမ်ကိုသွားတော့ခင်လှိုင်က “ငပိုင်ရေငါဘုန်းကြီးကျောင်းကိုသွားရ အုံးမယ်။အိမ်မှာနေပေးပါအုံး မုန့်တွေနောက်မှာရှိတယ်” “အေးသွားလိုက်၊ကြာမှာလား” “နည်းနည်းကြာမယ်” “အေးပါကွာသွား လိုက်ပါ” “ငါလဲပျင်းလို့ထွက်လာတာ၊စာအုပ် ပဲဖတ်တော့မယ်” “အေး အေးသွားပြီ” ခင်လှိုင်ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာဘူး ခိုင်ခိုင် ရောက်လာတယ်။ “ပိုင်ပိုင်ရေ” “လာဟေ့ ငါအပေါ်မှာ” “အေးလာပြီ” ခိုင်ခိုင်တက်လာမယ်ဆိုတော့တံခါး အကွယ်ကပုန်းပြီးစောင့်နေလိုက် တယ်။ခိုင် ခိုင်အနားရောက်မှခြောက်လှန့်လိုက်တယ် “ဟေ့” “အား အမလေး” “ဟားဟား” ခိုင်ခိုင်ကိုဖက်ထားလိုက်တော့ “လန့်လိုက်တာဟယ်” “မလန့်နဲ့တော့” ခိုင်ခိုင်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူပစ်လိုက်တယ် “အွန့် ..ပိုင်ပိုင် မလုပ်နဲ့ဟာ၊လူတွေ မြင် မယ်” “ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိဘူးခိုင်ခိုင်” “အာ့ဆိုပြန်ကြမယ်” “နေစမ်းပါအုံးခိုင်ခိုင်ရ၊ နမ်းလို့မဝသေးဘူး” “ဟာ နင်ကလဲ” “လာ စမ်းပါခိုင်ခိုင်ရာ” အတင်းဆွဲဖက်ပြီးမျက်နှာအနှံ့နမ်းလိုက်ပြီ းနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်လိုက်တယ်။နောက်တော့သူ့လည်ပင်းဆီကို မထိတထိလေးနမ်းလိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ်” “တော်ပြီပိုင်ပိုင်ရာ” ခိုင်ခိုင်ကိုကြမ်းခမ်းကိုလှဲချလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုအကြာကြီး စုပ်တယ်တဖြေးဖြေးနဲ့ခိုင်ခိုင်ပြန်နမ်းလာ တယ်။ကျနော်ပုဆိုးကိုဖြေချပြီးသူ့လက်ကိုယူကာကျနော့်လီးပေါ်တင်ပေးပြီးဆက်နမ်း နေတယ်။

ခိုင်ခိုင်ကမာတောင်နေတဲ့ကျနော့်လီးကိုကိုင် နေပြီ။နမ်းနေတာကနေသူ့အကျႌကိုမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုမဖြုတ်ပဲ အပေါ်ကိုတွန်းတင်ပြီးသူ့နို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်ရာ“အာ! အင်းးဟင်းးးဟင်းးး” ခိုင်ခိုင်အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ညည်းနေ ပြီ။သူ့ လုံချည်ကိုဖြေလျော့လိုက် တော့အတွင်းခံဝတ်မလာပါဘူး၊သူ့အဖုတ်ကိုလက်နဲ့နှိုက်ပြီးလက်ခ လယ်နဲ့အသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့အခါ အရည်တွေစိုရွှဲနေပြီ။အပေါ်ယံက ပွတ်ပြီးနောက်အသွင်းအထုတ် ကိုမြန်မြန်လေးလုပ်ပေး လိုက်တယ်။အရည်တွေကအများ ကြီး စိမ့်ထွက်လာတယ်။ခိုင်ခိုင်ကညည်းတွားသံပိုထွက်လာတယ်၊ ကျနော်ကနို့စို့တာကိုရပ်ပြီးသူ့အ ဖုတ်ကိုနမ်းမယ်ကြံတော့ “ပိုင်ပိုင်မလုပ်နဲ့ညစ်ပတ်နေမှာ” “အဲဒါဆိုငါလုပ်တော့မယ်ဟာ” “အင်း” ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကြားဒူး ထောက်ဝင်ကာလီးနဲ့ အဖုတ်ကိုတေ့ ပြီးဖိချလိုက်တယ် “”ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အား ပိုင်ပိုင်ဖြေးဖြေး” “အင်း” သူကသာဖြျေးဖြးလုပ်ခိုင်းနေတာ ကျနော် ကမတရားထန်နေပြီ။ဒီလို နေရာမှာ ဇိမ်ဆွဲပြီးလုပ်နေလို့မရဘူး ဆိုတာကြိုသိတယ်။ဘာလို့လဲဆိုရင် တစ်ယောက်ယောက်အိမ်ပေါ် ရောက်လာရင်ရွာဓလေ့အရပေးစားခံ လိုက်မှာ။ဒီတော့အပြင်ကိုလည်းနား စွင့်ပြီးမြန်မြန်ပဲလိုးလိုက်တော့တယ် “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖ န်းဖန်း’” “အာ့ အိုးးအားးအင်းးဟင်းးဟင်း” လီးကကြီးတော့လင်ရပြီးတဲ့သူ့အဖုတ်ထဲပြည့်ကျပ်နေတယ်။စေးပိုင် နေပြီးလုပ်လို့ ကောင်းနေတယ်။ ပေါင်ကိုတွန်းတင်ကာအပေါ်စီးကနေစိုက်လိုးလိုက်တယ်။ဒီလိုလိုး တာကလိုးချက်ကနာတယ်။အတားအဆီးမရှိဆီးခုံချင်းကပ် တယ်။လီး ဝင်နက်တယ်။မိန်းကလေးကတွက် ကာမအရသာပိုရှိတယ်။မြန်မြန်လိုး ပေမယ့်တဖက်ကနားစွင့်နေရတော့ ကြာ တယ်။သူ့ညည်းသံပိုထွက်တယ် ညည်းသံမထွက်ရအောင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြီးနို့ကိုကိုင်ကာဗျင်းထည့်လိုက်တယ်။အရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာပြီးတဇွပ်တဇွပ်တဗြိဗြိ မြည်လာတယ်။လိုးချိန်ကငါးမိနစ်မ ကတော့ပါလူကငယ်သေးတော့အား ကောင်းနေ တယ်။မထူးတော့ဘူးဆို ပြီးလီးကိုနှုတ်လိုက်တော့ “ပြီးသွားပြီလား” “မပြီးသေးဘူးဟ၊မြန်မြန်ပြီးအောင် ဖင်ထောင်လိုးမှရမယ်” “အင်း လုပ်လေ” ခိုင်ခိုင်ကအလိုတူအလိုပါဖင်ဘူး တောင်းထောင်ပေးတယ်။စလိုးချင်း တော့ဒူးထောက်ပြီးအဖုတ်ထဲလီး သွင်းကာလိုးပေမယ့်ကြာတော့အား မရပါဘူး။မတ်တပ်ရပ်ပြီးခါးကုန်း ကာဖိလိုးပစ်လိုက်တယ်။ ဖြေးဖြေး ပိုင်” တကယ်ပါဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး လိုးရတာ ဖီးတော်တော်ရှိတယ်။သူ့ ဖင်အိုးကြီးကားကားကြီး ကိုမြင်နေ ရပြီးစိတ်ကအရမ်းထန်တယ်။လိုးသံကတဖန်းဖန်းထွက်တယ်။ ခါးကိုင်လိုးပေးရင်းကနေနောက်ဆုံးသူ့ဆံ ပင်ကိုလိမ် ကျစ်ပြီးဆောင့်လိုးလိုက် တော့သုတ်တွေကသူ့အဖုတ်ထဲကို တဖြောဖြောဝင်သွားတော့မှရပ်ပစ် လိုက်တော့တယ်၊ခိုင်ခိုင်မှာ မှောက် လဲကာခနငြိမ်သွားပြီးမှ “နာလိုက်တာပိုင်ပိုင်ရာ၊နင်အရမ်း လုပ်တာပဲ” “ကောင်းလွန်းလို့ပါဟာ” “နင်ကသာကောင်းတာ နင့်ဟာကြီး ကကြီးတော့တော်တော်ကိုအောင့် တာဟ” “ကြီးတာမကောင်းဘူးလား” “နာတယ်၊ကြာတော့ကောင်းတယ်” “အေး နောက်ရက် တနေရာမှာတွေ့ ကြမယ်၊ဒီမှာကလူမလစ်ဘူးဟ” “အေးငါသွားမယ်၊နင်နောက်မှထွက်ခဲ့” ခိုင်ခိုင်အဝတ်အစားကို သပ်သပ်ရပ် ရပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီးအိမ်အပြင်ကို ထွက်သွားတယ်။ကျနော်လဲသုတ်အတွက ထွက်သွားပြီးအရမ်းအိပ်ချင်လာ ကြောင့်ခင်လှိုင်အိပ်ရာမှာပဲအိပ်ချ လိုက်တော့တယ်။ညနေခင်လှိုင်နှိူးမှ နိုးတော့တယ်။ဒီနေ့ကတော့တူမကို အယောင်ပြပြီးအဒေါ် ကိုကြံလိုက် တာပါ။ခင်လှိုင်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးအိမ် ပြန်တယ်။ရေမိုးချိုးလိုက်ပြီး အမေနှင့်အဖေကိုစောင့်နေလိုက် တယ်။သူတို့ အတွက်သံပုရာရည် ဖျော်လိုက်ပြီးတိုက်လိုက်တယ်။ “အဖေသားထမင်းသွားစားမလို့” “ဘယ်မှာစားမှာလဲ ခင်လှိုင်တို့အိမ်မှာ” “အေး ညမနက်စေနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ” ခိုင်ခိုင်တို့အိမ် ရှေ့ဖြတ်သွားရင်းခိုင် ခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ခိုင်ခိုင် သူ့အဖေနှင့်အမေကိုအအေးဖျော် တိုက်နေတယ်။ “ကိုပိုင်” တဖက် ခေါ်သံကြားတော့လှမ်းကြည့် တော့ခင်လေးနှင့်မိအေး “ပြောခင်လေး” “ဘုရားမသှားဘူးလား” “သွားမှာပေါ့ထမင်းတောင်မစားရသေးဘူး” “စတိတ်ရှိုးကြည့်မှာလား” “ဘာလို့လဲနင်တို့ကြည့်မှာလား မိအေး” “အေးကြည့်ချင်တယ်၊ငါတို့ကမိန်း ကလေး ချည်းဖြစ်နေလို့” “ငါခင်လှိုင်ကိုခေါ်ပြီးလာခဲ့မယ်” “တကယ်နှော်” “အေးပါဟ” “ခင်လှိုင်ရေ ဘုရားဆီမီးထွန်းပြီး စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်ရအောင်” “သွားလေ မိအေးလာပြောတယ်” “အေး အခုလဲသူတို့ပြောလို့” “ဟိုကောင်မျိုးသန့်ကိုကြောက်လို့ မသွားရဲ တာ” “အော အဲလိုလား” “အေး ထမင်းစားတော့ဟေ့ကောင်” “အေးပါကွာ” ထမင်းစားကြပြီးနောက်ခင်လှိုင်နဲ့ ကျနော် ခင်လေး တို့အိမ်ဘက်ကို သွားတော့ခိုင်ခိုင်ရောက်နေပြီ “မင်းသားတစ်ခါထွက်ပဲကြီးလှော် ဆယ်ခါကျက်ဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ ၊နောက်ကျလိုက် တာ” “ခင်လှိုင်မိတ်ကပ်လိမ်းနေလို့ဟ” “လိ မိတ်ကပ်လိမ်း” “ဟားဟား” ဘုရားအတူသွားကြပြီးဆီမီးပူဇော် ကြတယ်။ခင် လေးကအငြိမ်မနေပါ ဘေးဘယ်ညာကိုကြည့်နေတယ်။

“”ခင်လေးဘာဖြစ်တာလဲ” “ဟိုကောင်မျိုးသန့်တွေ့လိုက်လို့” “ငါ့အနားလာနေ” “ဟုတ်” မိန်းကလေးသုံးယောက်ကိုအတွင်း ထား ပြီးကျနော်နဲ့ခင်လှိုင်ကဘေး ဘယ်ညာနေလိုက်တယ်။ခင်လေးက ကျနော့်အနားကပ်နေတယ်၊ငမျိုး ကိုမြင်တော့ကျနော့် လက်မောင်းကို လာကိုင်ထားတယ်။ငမျိုးကကြည့် နေတယ် “စတိတ်ရှိုးကြည့်လို့ရပါ့မလားကို ပိုင်” “ဘာလို့မရရမှာလဲ” “ကိုမျိုး ကသမီးကိုကြည့်နေတာ” “ဂရုစိုက်မနေနဲ့” “ဒီကိုလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” “ငါရှိနေရင်ဒီကောင်ဒီကိုမလာဘူး” “ဟုတ်ပါ့မလား” “ဟုတ်တယ်ဆို” “ခင်လေးကကြောက်တယ်” “မကြောက်နဲ့မနက်ဖြန်ခင်လှိုင်တို့ အိမ်ဘက်ကိုခေါ်ပြီးပြလိုက်မယ်၊ဒီ ကောင် လက်လျှော့သွားအောင်” “အင်း တကယ်လား”. “တကယ်ပြောတာ” “ပြီးရော” ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့် လိုက်စတိတ် ရှိုးကြည့်လိုက်နဲ့ည ဆယ်နာရီကျော်မှအိမ်ပြန်လိုက်ကြ တယ်။ခိုင်ခိုင်ကစိတ်ကောက်နေသ လိုပဲစကားတခွန်းမှမပြောတာ။အိမ် နားရောက်တော့ခင်လေးနဲ့မိအေးကို အရင်ပို့တယ်။ပြီးတော့ခင်လှိုင်ကသူ့အိမ်ပြန်တယ်။ကျနော်ကိုခိုင်ခိုင်က အံကြိတ်ပြပြီးဗိုက် သားလိမ်ဆွဲသွားတယ်ဗျ။ “နာတယ်ဟ” “မနက်ဖြန်ခင်လှိုင်အိမ်မှာတွေ့မယ် ဒါပဲ” “အေးပါ ခိုင်ခိုင်” အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးအိပ်လိုက်တယ်။ မနက်အစောထပြီး ရေနွေးတည်ရ တယ်။ထင်းနဲ့မီးမွှေးရတာမလွယ် ဘူးဗျ။အဖေနှင့်အမေအတွက်ကော် ဖီဖျော်တယ်။မြို့ကပါတဲ့ မုန့်ခြောက် တွေရှိနေတယ်။အဖေနှင့်အမေအိပ် ရာထပြီးမျက်နှာသစ်တယ်။ ပြီးတော့ကော်ဖီနဲ့မုန့်စားကြတယ်။ ကျနော်ရေတုံကင် နှိပ်ပြီးရေကန်ကို ရေဖြည့်ထားလိုက်တယ်။အမေရေ ချိုးပြီးအဖေချိုးတယ်။ အမေကအဝတ်အစားလဲပြီးလှူမယ့် မုန့်တွေကိုလုပ် နေတယ်” “ဟေ့ကောင်တခြားရွာတွေဖက်မ သွားနဲ့မင်းအဒေါ်အိမ်ကိုကူလိုက်ဦး မင်းအဘိုးအဖွားတွေရောသူက ဆွမ်းချက်ပို့နေ ရတယ်” “ဟိုကောင်တွေရှိနေတာပဲ” ညီဝမ်းကွဲတွေ၊ညီမဝမ်းကွဲတွေရှိနေ တော့ကျနော်ကပူစရာမလို၊အမျိုး တွေထဲသားအကြီး မြေးအကြီးဩရ သလေ။သကြန်မုန့်ဖိုးပေးထားပြီး သား၊ကျနော်ကဆယ်တန်းအောင် ပြီးလို့မြို့ကဦးလေးဆီမှာအလုပ် လုပ်နေ တာ၊ပြန်ခါနီးဦးလေးကမုန့် ဖိုးပေးလိုက်တယ်။ အဖေနှင့်အမေဘုန်းငြီးကျောင်းမ သွားခင်မှာပဲခင်လေးမုန့်တွေလာ ပေးလို့ယူ လိုက်သေးတယ် “ကိုပိုင်ဘယ်အချိန်လာရမလဲ”. “နေ့လည်တစ်နာရီလောက်ပေါ့၊ ငမျိုးကိုမှာခဲ့ရမှာ၊နင်နဲ့ငါနဲ့ချိန်းတွေ့ မယ်ဆိုပြီး” “ဟုတ်ကဲ့” “နင့်အမခေါ်ခဲ့မလား” “သူတို့ကိုခေါ်ထားရင်ချိန်းတွေ့တယ် လို့ဘယ်ထင်မလဲ” “အေးလေပြီးရော၊ငါအဲဒီအိမ်က စောင့်နေမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ကိုပိုင်” ဒီနေ့တော့ငမျိုးစောက်ခွက်တော့ စုတ်ပြီလို့သာမှတ်တော့ဟု ကြိမ်း ထားလိုက်ပြီ။လူလေးအိမ်ကိုသွား ပြီးတော့ “လူလေးနေ့လည်တစ်နာရီ ငါ ခင်လေးနဲ့ချိန်းထားတယ်” “ဟာ ..တကယ် လား” “တကယ်ဟေ့ကောင်၊ငမျိုးကို ပြောလိုက်၊လာခဲ့လို့၊ငါတို့ပါလိုက် ခဲ့ရမလား” “မလိုက်နဲ့ဟ ခင်လေးရှက်သွားလိမ့် မယ်” “အေးပြီးရောကွာ ၊ပြောထားလိုက် မယ်” လူလေးအိမ်ကပြန်ခဲ့ပြီး ခင်လှိုင်ဆီ သွားတော့ “ဟေ့ကောင်ရေခပ်ရမယ်တဲ့ကွ လိုက္ခဲ့” “အေးလိုက်ခဲ့မယ်” နွားလှည်းမှာ ရေစည်တင်ပြီးကာ ကျနော်ကရေဘုံဘိုင်နှိပ်ခင်လိုက်က ရေပုံးနှင့်ခပ်ကာဖြည့်တယ်။ ရေစည် ပြည့်တော့ခင်လှိုင်ကမောင်းတယ်။ကျနော်က လိုက်စီးပြီးဘုန်းကြီးကျောင်းဘက်ဦးတည်လိုက်တယ်။ တမနက်လုံးရေခပ် နေရတယ်။ထ မင်းကျတော့ဘုန်းကြီးကျောင်းက ကျွေးလိုက်တယ်။အိမ်ပြန်တော့ ဆယ်နှစ်နာရီခွဲနေပြီ “ခင်လှိုင် ငါဒီနေ့မင်းအိမ် မှာခင်လေး နဲ့ချိန်းထားတယ်” “ဟေ မင်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာဟ” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ငါမိအေးကြိုက်နေတာကြာပြီမ ပြောရဲ ဘူး၊မင်းကမနေ့တနေ့က ရောက်လာပြီးငါ့အိမ်မှာတောင် ချိန်းလိုက်သေးတယ်” “ငါစွမ်းလို့မဟုတ်ဘူး၊ငမျိုးကိစ္စကို ရှင်းမှာ” “ဟေ့ ကောင် ကြည့်လုပ်အုံး၊ဟိုက ပါချင်ချင်ဖြစ်နေတာ” “မဟုတ်တာကွာ” “အဲဒါပြောတာ မင်းမဟလို့၊မင်းသာ ဟရင်ဟိုကပါပြီး သား” “ငါလိုးမယောက်ဖ၊ လီးပဲဟေ့ကောင်” “ဟားဟား” “လုပ်လုပ် ငါ့နွားတွေအတွက်ကောက်ရိုးသွားတိုက်လိုက်ဦးမယ်” ခင်လှိုင်ထွက်သွားပြီးမကြာပါဘူး ခင်လေး ရောက်လာတယ် “ကိုပိုင် ပြောခဲ့လား” “အေးပြောခဲ့တယ်” “ဒီကောင်မြင်နိုင်တဲ့ နေရာထိုင်ရ အောင်” “အင်းဟုတ်တယ်” ငမျိုးခြံစည်းရိုးက ကျော်ကြည့်ရင် မြင်ရမယ့်နေရာကို ရွေးပြီးထိုင်လိုက်တယ်၊ “ခင်လေး” “ဟင်ကိုပိုင်”“နင်ကိုဒီလိုမြင်ရတော့လှတယ်ဟ” “အာကိုပိုင်ကလည်း” ကျနော်ကင်မရာချိန်သလိုဟိုလို ကြည့်လိုက်ဒီလို ကြည့်လိုက်နဲ့သူ ရှက်နေတယ်၊ “တကယ်ပြောတာ နင်ကချစ်စရာ လေး” “ကိုပိုင်နှော် ဟင့်” ကျနော်ခြံစည်းရိုးကိုကျော်ပြီးကြည့် နေလိုက်တော့ငမျိုးလာနေတာကို တွေ့လိုက်တယ်။ “ခင်လေး လာနေပြီလှည့်မကြည့်နဲ့ ငါ့နင့်အနားလာထိုင်မယ်” “အင်း” ငမျိုး ခြံစည်းရိုးနားရောက်တဲ့အချိန် ထိပေါက်ကရပြောနေပြီး ငမျိုးကြည့်လောက်ပြီဆိုမှ “ခင်လေး ငါနင့်ကိုစိတ်မချဘူးဟာ” “ဘာလို့လဲ ကိုပိုင်ရဲ့” “ငါကမြို့ပြန်ရမှာ၊ပြီးတော့ကျောင်း လဲတက်ရမှာဟ၊နင့်ကိုငါအရမ်းချစ် တော့စိတ်မချဘူး” “စိတ်ချကိုပိုင်ခင်လေးက သစ္စာရှိ တယ်၊ကိုပိုင်သာကျောင်းပြန်တက် လို့တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတွေတွေ့ လို့ခင်လေးကိုမေ့သွားရင်ဘယ် လိုလုပ်မှာလဲ” အတိုင်အဖောက်ကတော့ညီတယ်ဗျ ဟိုကောင်ကြားပြီးကြေကွဲနေ လောက်ပြီ။ “မေ့စရာလားခင်လေးရယ်၊ဒီရွာဒီ ဒေသဟာ ကိုယ်ပိုင်ရဲ့ဇာတိချက် ကြွေမွေးရပ်မြေလဲဖြစ်တယ်၊ကိုပိုင် ချစ်တဲ့ခင်လေးလဲရှိတယ်။ ခင်လေး ကိုပိုင်အပေါ်သစ္စာရှိပေးနှော်” “အင်းပါကိုပိုင်ရယ်” “အရမ်းချစ်တယ်ခင်လေးရယ်” ကျနော်ခပ်တည်တည်နဲ့ခင်လေး ပု ခုံးပေါ်လက်တင်လိုက်တယ်။ခင် လေးခမျာတကိုယ်လုံးတောင့်တင်း သွားတယ်။ဒီအချိန်မှခင်လေးရုန်းလို့မရပါ။ “တောက် “ တောက်ခေါက်သံကြားလိုက်ရပါ ပြီ၊ငမျိုးလစ်သွားပါပြီ။ “ဆောရီးခင်လေး” “ဟင့်ကိုပိုင် အသားယူတာ” နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စိတ်ကောက်သ လိုလုပ်တော့ “ခင်လေး ငါစိတ်မထိန်းနိုင်ရင်ဖက်နမ်းပစ် မှာနှော် ၊သွားတော့” “ဟင်းလူကိုဖက်တုန်းကဖက်ပြီး” “ဟာဒီကောင်မလေးတော့ငါတ ကယ်ဖက်နမ်းမိတော့မှာ” ခင်လေးပြေးထွက်သွားတော့တယ်။ ခင်လေးပြေးထွက်သွားပြီးသိပ် မကြာပါဘူးခိုင်ခိုင်ရောက်လာတယ်။ “နင် ငါ့တူမကိုဘာလုပ်လိုက်တာ လဲ၊ခင်လေးပြေးထွက်လာတာငါ မြင်လိုက်တယ်” “ခင်လေးကိုဘာမှမလုပ်လိုက်ဘူး ဟိုကောင်ငမျိုးမြင်အောင်လုပ်ပြ လိုက်တာပဲရှိတယ်၊ညရောက်ရငအဲဒီကောင်မူးပြီးအော်ဦးမ လားမသိ ဘူး” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဆို နင့်တူမကအ သက်မပြည့်သေးဘူး” “ဘာလ၏အသက်ပြည့်ရင်လုပ်မယ် လို့ပြောတာလား” “အာဒုက္ခပဲ၊အဲဒီခလေးမကငါတို့ရှေ့ ပဲကွီးလာတာပါဟာ၊ငါ့ညီမလိုပါပဲ” “သေချာတယ်နှော်” “အင်းသေချာပါတယ်ဟာ” “ဒါနဲ့ခင်လှိုင်ဘယ်သွားလဲ” “နွားစာသွားယူတယ်” “အော်ဒါဆိုကြာမှာပဲ” “အင်း ခိုင်ခိုင်အထဲသွားရအောင်” “အင်းသွားလေ” အိမ် ထဲဝင်ပြီး တော့ထိုင်ကာခိုင်ခိုင်ကိုနမ်း လိုက်တယ်။ခိုင်ခိုင်ကသိပြီးသားပါ “မနေ့ကအားမရလို့ဒီနေ့အကြာကြီး လုပ်မယ်ဟာ” “ဒီ နေ့လုပ်နိုင်သေးလို့လား” “လုပ်နိုင်တာပေါ့ဒီမှာကြည့်” ကျနော်မတ်တပ်ရပ်ကာပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီးခိုင်ခိုင်ရှေ့မှာလီးကို ပြ လိုက်တယ်။ “နင်မလွယ်ဘူးနှော်၊တော်တော်ကဲ တယ်”

“လုပ်စမ်းခိုင်ခိုင်ရာစုပ်လိုက်စမ်းပါ” ခိုင်ခိုင်ကနှစ်ခါပြောစရာမလိုကျနော့် လီးကိုကိုင်ပြီးစုပ်ပေးတယ်။တော် တော်လေးကောင်းတယ်ဗျာ။ ကောင်းတယ် စုပ် စုပ် အားး” ခိုင်ခိုင်စုပ်ချက်ကြောင့်ကျနော့်လီးကလုံးဝကိုမာတောင်နေပြီ။ခိုင်ခိုင်ကလင်ရဖူးပြီးသားဖြစ်တော့စုပ် တတ်တယ်။ဒစ်ကိုလျှာနဲ့ဝိုက်ဆွဲပေး တယ်။လီးကိုအရင်းကကိုင်ပြီးစုပ် နေရတယ်။မဟုတ်ရင်လီးကရုန်းနေ ပြီးအပေါ်ကိုထောင်တက်ပြီးနေရာ မမှန်၊ သူကတပြွတ်ပြွတ်ကိုအားရပါး ရစုပ်တာဗျ။တော်တော်လေးစုပ်ပြီး တော့ “ငါ အာညောင်းတယ်ဟ၊နင့်ဟာကြီး ကကြီးလွန်း တယ်”“အေးပါတော်ပြီငါနင့်ကိုလုပ်ပေး မယ်”“အချိန်မရဘူးဟ၊မြန်မြန်လုပ်” သူကမြန်ခိုင်းပေမယ့်ကျနော်က တော့သူနို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စိုးပစ် လိုက်တယ်၊သူ့အဖုတ်ကိုနှိုက်တယ် စောက်ရည်တွေပေပွနေပြီ။သူလဲခံ ချင်လွန်းလို့သာကျနော့်ဆီအရဲစွန့် လာ ရမှန်းကျနော်နားလည်တယ်။ ဒါကြောင့်သူ့ကိုပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးသူ့အဖုတ်ကိုယက်ပေးလိုက် တယ်။ခိုင်ခိုင်လူးလွန့်ပြီးအော်ညည်းတယ်။လီးကိုကိုင်ပြီးသူ့ရဲ့ အစေ့ကိုကလော်ပေးလိုက်တယ်။ “အားအင်းးဟင်းးဟင်း” အစေ့ကိုကလော်တာဆိုတော့ သူအော်ညည်းနေတာပေါ့ “”လုပ် တော့လေ ဟာ” ဘယ်လောက်ခံချင်နေမှန်းမသိပေ၊ ပေါင်ကိုကားပေးပြီးသူကပင်ဆော် အောလေသည်။ခိုင်ခိုင်က ကျနော့်လီးကို ကိုင်ပြီးအဖုတ်နဲ့တေ့ ပေးရာကျနော်ကထည့်ကာ ဖိချလိုက်တော့တယ် ကျွတ်..ကျွတ်” စုပ်သတ် သံထွက်လာပြီးမျက်စိမှိတ် ကာနှုတ်ခမ်းအားလျှာနှင့်သပ်လေ သည်။ တချက်ချင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ လှေကြီးထိုးနည်းပထဆုံးငါးမိနစ် ခန့်ပြင်းပြင်းလေးလုပ်လိုက်သည်။ အရည်တွေနဲ့စိုရွှဲနေတဲ့အသံပါ ထွက်သည်။ကျနော့်ဂွေးဥကသူ့ဖင် ကိုတဖန်းဖန်းရိုက်သည်။လိုးသံ တော်တော်ထွက်သည်။ခိုင်ခိုင်ညည်း သံကလဲစိတ်ကို အားတက်စေပြီးတ ချက်ချင်းပင်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သူ့အဖုတ်ကတော်တော်ညစ်အား ကောင်းသည်။ “အဆင်ပြေလားခိုင် ခိုင်” “စကားမပြောနဲ့ဟာ၊အရှိန်မလျော့ စေနဲ့ငါအရမ်းကောင်းနေပြီ” ငါပြီးတော့မယ် မရပ်လိုက်နဲ့” သူပြီးတော့ဆိုလို့ထပ်ပြီးမြန်မြန်ပင် လိုးပေးလိုက်တော့သည်။သူလည်း အဆက်မပြတ်ညည်းရင်းအဖုတ်က ညှစ်ပေးသဖြင့်သူမပြီးသွားကြောင်း သိလိုက်သည်။သို့သော်ကျနော်မပြီး သေးသဖြင့်သူမအားစောင်းလျှက် ထားခါသူမခြေတ ချောင်းကိုရှေ့သို့ ကွေးစေပြီးတချောင်းကိုခွလျှက် လိုးလိုက်သည်။“ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်” “အာ့ အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးးနာတယ်” ထိုပုံစံနှင့်ပင်တော်တော်ကြာအောင် လိုးလိုက်သောအခါ “မပြီး သေးဘူးလားပိုင်ပိုင်” “ဟင့်အင်းမပြီးသေးဘူး” “နာတယ် ပိုင်ပိုင်ကန့်လန့်ကြီးဝင်နေသလိုကြီး” “အေးပါဟာ၊နောက်တမျိုးလုပ် မယ်” “အင်း လုပ်လေ” ကျနော်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက် တော့. “နင်ကအိပ်တော့ငါဘယ်လိုလုပ်ရ မှာလဲ” “နင်ကခွလုပ်ရမှာ၊မ လုပ်ခင်စုပ်ပေး ဦး” “အေးပါ” ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ရဲ့လီးကိုခနစုပ်ပေးပြီးကျနော်အပေါ်ကခွကာအဖုတ်နဲ့ လီးတေ့င်္ပြးထိုင်ချပေးတယ်။ ပြီး တော့ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေး ရှာတယ်။ သုံးမိနစ်လောက်ပဲလုပ်ပေးပါတယ်။ “ငါညောင်းပြီဟာ” “နင်ကုန်းပေးတော့ဟာ” “အေးပါဟာ” ကျနော်သူ့ကုန်းလျှက်ပင်လိုးပေး လိုက်သည်။ခိုင်ခိုင်ကနှစ်ကြိမ်ပြီးသီး လိုကျနော်လည်းတော်တော်မော သွား သည်။သုတ်များကိုပန်းထည့် ပြီးနောက်အိပ်ရာပေါ်လှဲချပြီး အမောဖြေလိုက်ရသည်။ခိုင်ခိုင်ကို ဖက်ထားပေမယ့်ခိုင်ခိုင့်မှာဇိမ်မယူ နိုင်ပါ။အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အိမ်ကိုသူပြန်သွားသည်။ကျနော် ကအိပ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ညနေစောင်း မှပြန်နိုးလာကာ လူလေးအိမ်ကိုသွား လိုက်သည်။ငမျိုးနှင့်လူလေးတို့ညီအကိုတွေကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ငမျိုးကတော့ကြက်ကြီးကိုလည်လိမ္ ထားသလိုပါပဲ။ “ဘယ်လိုငမျိုး၊သဘောပေါက်ပြီ လား” “ဟေ့ကောင် မင်းငါ့မျက်နှာကိုစိတ် တိုင်းကျထိုးလိုက်စောက်စကားမများနဲ့” “သူငယ်ချင်းအချင်းကွာ ငါမထိုးပါဘူး၊ဒါပေမယ့် ကတိတစ်ခုတော့ပေး” “ဘာကတိလဲပြော” “သူနဲ့ငါနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာ မင်းအမြင်ပဲ၊ ငါမရှိတဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ကိုမနှောက်ယှက်ဖို့ကတိပေး” “အေးပေးတယ်ကွာပေးတယ်” အခုတော့တော်တော်သာယာနေပါ ပြီ၊ခင်လေးကလာပြီးရေလာမြောင်း ပေးလုပ်တတ်ပြီး ခိုင်ခိုင်ကတော့ လူလစ်ရင်လစ်သလိုလာပြီး အလိုးခံတတ်သည်။ သို့သော်ရွာမှလူအချို့ကခိုင်ခိုင်နဲ့ကျနော်တွေ့သည်ကို မြင်ကြောင်းအဖေ့ကိုပြောကြသည် ထို့ကြောင့်ပင်အဖေကရာဇသံထုတ်၍ မြို့ကိုပြန်ခိုင်းသဖြင့်ကျနော်မှာ မြို့ပြန်ခဲ့ရသည်။ကျနော့်မြို့ပြန်တော့ခိုင်ခိုင်ဝမ်းနည်းကျန်ခဲ့သည်။ မြို့မှာလည်း ကြာကြာမနေခဲ့ရပေ။ ကျောင်းမှကျောင်းတက်ခွင့်ခေါ် သောစာရောက်လာသဖြင့် ရွာကို ခနပြန်ပြီးရန်ကုန်ကိုကျောင်းတက်ရန် ထွက်ခွာခဲ့ရသည်။နောက်တော့ ခိုင်ခိုင့်သတင်းကြားရတယ်။လင်ရသွားပြီတဲ့လေ။

(Zawgyi)

သၾကၤန္သီခ်င္းသံမ်ားကို နားေထာင္ရင္းေအာင္ပိုင္ တစ္ေယာက္ စိတ္တက္ႂကြစြာျဖင့္႐ြာကတက္လာမည့္ကားကို ကားဂိတ္မွာ ေစာင့္ေန တယ္။သိပ္မၾကာပါဘူးခ်က္ပလက္ကားႀကီးကဝင္လာတယ္။နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ကိုးနာရီခန႔္ရွိၿပီ။ တကယ္ကပိုင္ပိုင္ဆို တဲ့က်ေနာ္က ၿမိဳ႕မွာကိုးတန္းဆယ္တန္းတက္ၿပီး တကၠသိုလ္မတက္ရခင္မွာဦးေလး ဝပ္ေရွာ့မွာကူလုပ္ေပးေနရတယ္။ အခုက သၾကန္နားနီးေတာ့႐ြာကိုျပန္လာတယ္။႐ြာဆိုေပမယ့္အိမ္ေျခ ရွစ္ရာနီးနီးရွိတဲ့႐ြာ၊မီးမရွိဘူး။လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္ေတာင္တစ္ဆိုင္ပဲ ရွိ တယ္။ဒါေပမယ့္႐ြာမွာက်ေနာ္ေပ်ာ္ တယ္။ကားေပၚကကားစပါယ္ယာ ဆင္းလာေတာ့က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေနတာေၾကာင့္ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ “ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ထြက္မလဲေယာက္ ဖ” “ဆယ္တစ့္နာရီထြက္မယ္ကြ” “ဟာကြာ ပ်င္း စရာႀကီး” “ပ်င္းေနရင္ငါတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ကြာ၊႐ြာက ပစၥည္းေတြမွာလိုက္လို႔” “ေအးလိုက္မယ္” ကားစပါယ္ယာႏွင့္ကားေခါင္းခန္း တက္လိုက္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲကေဈးသြား လိုက္တယ္။သူတို႔ႏွင့္ပဲ႐ြာကိုျပန္ လိုက္သြားေတာ့သူတို႔အိမ္ေရွ႕အထိ လိုပ္ပို႔ကာ “ေအာင္ပိုင္ ညေနေတြ႕မယ္” “ေအး လာခဲ့မယ္” ကားသံၾကား၍ထြက္ၾကည့္တဲ့အေမက “အေဖေရ သားလာၿပီ” “ေအး ေအး” အေဖႏွင့္အေမထြက္လာၿပီး အထုတ္အပိုးေတြယူၾကၿပီး အိမ္ေပၚတက္ခဲ့လိုက္တယ္။ “ေအာင္ပိုင္” “ဗ်ာ အေဖ” “မင္းဘယ္ႏွစ္ရက္ေနမွာလဲ” “ေပ်ာ္သေလာက္ေပါ့အေဖ” “႐ြာေရာက္တုန္းေအးေဆးေန” “ဟုတ္ကဲ့ အေဖ” “အေဖကလဲ သားပင္ပန္းေနမွာ နားပါေစ” “ေအးပါ” ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုအေမက ဖြင့္ၾကည့္ေနတယ္။စားစရာေတြ ပါ ပဲ။အဓိကက႐ြာကဆရာေတာ္ဘုရား ႀကိဳက္တဲ့ေထာပတ္ထမင္းအတြက္ အကုန္ဝယ္ခဲ့တာပါ။က်န္တာက႐ြာ မွာမရွိတဲ့မုန႔္ ေတြ။အေမကေဝျခမ္း ေရးလုပ္ၿပီးေဆြမ်ိဳးေတြကိုေဝလိမ့္ မယ္။ အိပ္လို႔ရမလားလို႔လွဲေပမယ့္ အိပ္လို႔မရဘူး။သၾကန္နားနီးေတာ့ ဆူညံ့ေနၾကတာ။အိမ္ေအာက္ထပ္ ဆင္းလိုက္ေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ” “လူေလးတို႔အိမ္” “ေအးေအး” လူေလးတို႔ အိမ္ကလူစုံတယ္။သား ေတြခ်ည္းေမြးထားေတာ့သူ႔အိမ္က က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဆာ့ခဲ့ၾကတဲ့အိမ္။ “ေယာက္ဖ ေရ” “ငါလိုးမ ေပးစရာလဲမရွိဘူး၊ယူစရာ လဲမရွိေတာင္ေကာင္ကေယာက္ဖတဲ့” “ဟားးး” “”ေဟ့ေကာင္ေတြလူေတြစုံလို႔ပါ လား” “ေအးသၾကၤန္ဘာလုပ္ၾကမလဲ၊ ဘယ္သြားၾကမလဲလုပ္ေနတာဟ” “ငါေတာ့ဘယ္မွမသြားဘူး႐ြာမွာပဲ ပတ္ေမႊမွာ” “ေအး အဲဒါလဲေကာင္းပါတယ္” စကားေျပာေနရင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေကာင္ကက်ေနာ့္ကို ေျပာခ်င္ သလိုမေျပာခ်င္သလိုပုံ “ေဟ့ေကာင္မင္းေစာက္ခြက္ဘာ ျဖစ္တာလဲ” “ေနဦး ေအာင္ပိုင္ရ၊ဒီေကာင္ျပသနာ တက္ေန တာ” “ဘာျပသနာလဲ” “မင္းတို႔အမ်ိဳးနဲ႔ဟိုတေန႔ကဓားထိုး မႈ႕ျဖစ္ေတာ့မလို႔” “ဘယ္သူနဲ႔တုန္းဟ” “ေအာင္ႏိုင္နဲ႔” “ေအာ္ ငါလိုး ေတြကလဲအၿငိမ္မေန ပါလား၊ဘယ္ကေနစျဖစ္တာလဲ” “ေဆာ္ကိစၥဟ” “ငါလိုးကြာ ဘာေတြမွန္းမသိ၊မိန္းမ တစ္ေယာက္အတြက္ နဲ႔မ်ားဓားနဲ႔ထိုး ၾကလို႔တဲ့ ဟားးဟားး” “လီးလား ေဟ့ေကာင္” ဟိုေကာင္ကက်ေနာ့္ကိုထဆဲတယ္။ဒီေကာင့္နာမည္ကမ်ိဳးသန႔္ “ငါ လိုးမသားမ်ိဳးသန႔္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန” မ်ိဳးသန႔္အထြန႔္မတက္ရဲပါ။

“ဘယ္ကေန ဘယ္လိုဘယ္လိုစျဖစ္လဲေျပာ” “ေဆာ္နဲ႔ငါကၾကည္ေနၿပီေလကြာ ၊အဲဒါမင္းအကိုေအာင္ႏိုင္လာၿပီး ေတာ့ေၾကာင္လို႔ ကြာ” “ဟားးးမင္းကလဲလုပ္ၿပီ၊မင္းနဲ႔ညား သြားရင္ဘယ္သူမွလာမေၾကာင္ဘူး အပ်ိဳဆိုရင္ေတာ့ေၾကာင္မွေပါ့ကြ” “မင္းတို႔ညီ အကိုေတြကေစာက္က်င့္ ကိုမေကာင္းတာ” “ဟားဟား” “ေနပါအုံးကြာ၊ဓားနဲ႔ထိုးၿပီးရန္ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္မင္းေဆာ္ကေတာ္ ေတာ္ေခ်ာလား” “ဟိုမွာေတြ႕လားလာေနတယ္” က်ေနာ္လည္းသူတို႔ၫႊန္ျပတဲ့ေန ရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေကာင္ မေလးတစ္ ေယာက္လာေနသည္။ သူ႔မကိုက်ေနာ္သိသည္။က်ေနာ့္သူ ငယ္ခ်င္းမိေအးညီမျဖစ္သူခင္ေလး “ခင္ေလးပါလား” “ေအးဟုတ္ တယ္” “ေဟ့ေကာင္ေတြ႕လားလွတယ္” “ခေလးပဲရွိပါေသးတယ္ကြာ” “လီးကေလးလား အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီ” “ငပိုင္အဲေကာင္မေလး ေတာ္ ေတာ္ေခ်ာလာတယ္” “ေအး၊ဟုတ္တယ္၊ခုေတာ္ေတာ္ ေလးစန္းပြင့္တာဟႀကိဳက္တဲ့လူေတြေပါတယ္၊ အဲဒါေသြးနထင္ ေရာက္ေနတာ” “မင္းတို႔ကလဲကြာ၊ဘာေတြအထင္ ႀကီးစရာရွိလို႔လဲ” အမွန္ေတာ့ခင္ေလးကေတာ္ေတာ္ ေလးေခ်ာလာတယ္။ဒါ ေပ မယ့္လည္းငမ်ိဳးကိုႏွိမ္ခ်င္ေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္။ေကာင္မေလးက အရင္နဲ႔မတူေတာ့ဘူး၊အသားအေရ ဝင္းလက္လာသလို တင္ေတြရင္ေတြ ထြက္ၿပီးေတာ္ေတာ္ေလးကိုလွေန တာ။ဒါေၾကာင့္႐ြာကေကာင္ေတြ က္ေနၾကတာပဲ “ေဟ့ေကာင္ငပိုင္ မင္းလာ ၿပီးမႈိခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳးလာမေျပာနဲ႔” “ေဟ့ေကာင္ငမ်ိဳး၊မင္းေဆာ္ကဘာ မို႔လို႔ငါအထင္ႀကီးရမွာလဲ၊လူတ ကာႀကိဳက္တယ္ဆိုၿပီးဖင္ ေခါင္း က်ယ္ေနတာ၊မင္းကေရာသူနဲ႔ဘယ္အဆင့္ထိ ေရာက္ေနၿပီလဲ” “ငါသူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းစကားေျပာဖူးတယ္” “ထြီ ဒါ ေလာက္ေလးမ်ား” “ေဟ့ေကာင္ဘာလဲမင္းကၿမိဳ႕ေပၚ မွာေက်ာင္းေနရတယ္ဆိုၿပီး႐ြာက လူေတြကိုမႏွိမ္နဲ႔” “ေဟ့ေကာင္ငါဘယ္ သူ႔မွမႏွိမ္ဘူး ေဟ့ေကာင္၊ဓားနဲ႔ထိုးၿပီးရန္ျဖစ္ရ ေလာက္မင္းေဆာ္ကိုအထင္မႀကီး တာ” “ေဟ့ေကာင္မင္းကဘာလဲ၊သူ႔ကို အထင္ေသးတာလား၊အထင္ေသး ရင္တပတ္အတြင္းလိုက္ျပ၊ရရင္ မင္းငါ့မ်က္ႏွာကိုထိုး၊မရရင္မင္း မ်က္ႏွာကိုငါထိုးမွာ” “ေအး ရတယ္ ငမ်ိဳး၊ေအာင္ပိုင္တဲ့တပိုင္တည္းရွိတာ” ေရာက္တဲ့ေန႔ပဲပြဲကၾကည့္ေကာင္း ေနၿပီ။စိန္ေခၚတာလက္ခံၿပီးမွတ ပတ္အတြင္း ဆိုေတာ့မလြယ္ဘူးေပါ့ ခနေန မ်ိဳးသန႔္ လူေလးတို႔အိမ္က ေနထြက္သြားေတာ့တယ္ “ေဟ့ေကာင္ငပိုင္” “ေဟ” “တပတ္အတြင္းျဖစ္ပါ့မလားကြ” “ေအး မခံခ်င္လို႔ေျပာလိုက္တာ” “လီးတဲ့မွေစာက္ခြက္အထိုးခံရ ေတာ့မွာပဲ” “နမိတ္မရွိ ၊ရေအာင္လုပ္ျပမယ္” “ငါတို႔ဘာလုပ္ေပးရမလဲ” “မလုပ္နဲ႔၊မင္းတို႔ဒီေနရာမွာဝင္လို႔ မရဘူး” “မင္း ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ၊လိုက္ေျပာ မလား” “လိုက္ေျပာရင္ငါ့အေဖလက္သီးက အႀကီးႀကီးကြ” “ေအး တိုင္လိုက္ရင္မင္းအေဖႀကိတ္ မွာ” “ေအးစာေပးမယ္ကြာ” “ဘယ္သူ႔ကိုေပးခိုင္းမွာလဲ” “ခိုင္ခိုင္ကိုကြာ” “ခိုင္ခိုင္ကသူ႔အေဒၚကေလကြာ” “မိေအးေပးခိုင္းလို႔ရ မွာမဟုတ္လို႔” “ေအး မဆိုးဘူး၊ခိုင္ခိုင္ မင္းနဲ႔သူ ငယ္ခ်င္းမဟုတ္လား” “ေအး ေလ” “လုပ္ေတာ့ေဟ့ေကာင္” ညေနေရာက္ေတာ့ ခိုင္ခိုင္ဆီသြား လိုက္တယ္။ခိုင္ခိုင္ကက်ေနာ့္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္။ ခင္ေလးေလာက္မလွေပမယ့္ေဘာ္ဒီကမိုက္သည္။သူကအိမ္ေထာင္က် ၿပီးသုံးလေလာက္ပဲေပါင္းလိုက္ရ ၿပီးသူ႔ေယာက္်ားပိုးထိ ေသသြား ေတာ့မုဆိုးမေလးျဖစ္ေနတာ။ မိေအးႏွင့္က်ေနာ္ကအတန္းတူ၊ ခိုင္ခိုင္ကမိေအးေလာက္ပဲလွတယ္၊မျပင္မဆင္ပဲေနလို႔ သာအလွကမ ထြက္တာပါ။ခိုင္ခိုင္ကိုၾကည့္ရင္းသူ လင္ရဖူးၿပီးေတာ့သူလဲငတ္ေနမွာလို႔ေတြးမိရင္းလီးကေတာင္ခ်င္သည္။ “ပိုင္ ပိုင္ ငါ့ဆီလာတာလား” “ေအးနင့္အတြက္လက္ေဆာင္ပါ လာလို႔” “အမယ္ထူးထူးဆန္းဆန္း၊ဘာလဲျပ” “စာအုပ္ေလ၊ေကာင္း သန႔္ေရးတာ” “ဟုတ္လားငါႀကိဳက္တယ္” ” ႀကိဳက္ရင္အိုေကေပါ့၊ေပးရက်ိဳး နပ္တယ္” “ေအးေရေႏြးေသာက္” “ေအးပါ၊ဒါနဲ႔ နင့္အကိုေတြမေတြ႕ပါ လား” “တံတားေဆာက္တဲ့အဖြဲ႕နဲ႔လိုက္ သြားလို႔” “ေအာ္ေအးပါ” က်ေနာ္ကသူ႔အကိုအငယ္ဆုံးနဲ႔က ရင္း နီးတယ္။

“ခိုင္ ခိုင္ နင္ရည္းစားေတြဘာေတြ ရွိလား” “ငါကအပ်ိဳမွမဟုတ္တာ၊ႀကိဳက္ မယ့္သူမရွိေတာ့ဘူး” “ရွိမွာပါဟာ၊အလတ္ႀကီးရွိ ေသးတာ” “မသာေကာင္ပိုင္ပိုင္” ခိုင္ခိုင္ကေပါ့ေပါ့ပါးေျပာလို႔ရေသး တယ္။႐ြာမွာေနတုန္း သူ႔တူမကို အေၾကာင္းျပကာ ဖန္တီးရ လွ်င္ ေကာင္းမည္ဟုေတြးလိုက္သည္။ သူလဲငတ္ေနရင္ႀကံရလြယ္သည္ဟု ေတြးထားလိုက္သည္။ စကားေျပာေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းတ ေယာက္ကလွမ္းႏုတ္ဆက္ျပန္တယ္ “ေဟ့ေကာင္ငပိုင္ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္တာလဲ” “ေန႔လည္က” “ခိုင္ခိုင္ ခ နေနအုံးေႏွာ္ခင္လႈိင္နဲ႔စ ကားေျပာလိုက္ဦး၊ငါသူ႔အေဖအ တြက္ပုဆိုးဝယ္လာလို႔၊သြားယူလိုက္ဦးမယ္” “ခင္လႈိင္ မင္းခိုင္ခိုင္နဲ႔ စကားေျပာအုံး၊ငါမင္း အေဖအတြက္ပုဆိုးသြားယူလိုက္ ဦးမယ္” “ေအးေအး” က်ေနာ္အိမ္ျပန္ၿပီး ပုဆိုးအသစ္တစ္ထည္သြားယူ လိုက္ၿပီးခိုင္ခိုင္ တို႔အိမ္ျပန္လာေတာ့ “နင့္ကိုေစာင့္ေနတာ၊ငါလဲခင္လႈိင္တို႔အိမ္သြားစရာရွိလို႔” “ေအးငါလဲလိုက္ခဲ့မယ္” ခင္လႈိင္တို႔ အိမ္ကိုသြားလိုက္တယ္။ ခင္လႈိင္အိမ္က ခင္နဲ႔ေလးအိမ္ျခားမွာရွိတယ္။ ခင္လႈိင္အိမ္ေရာက္ေတာ့ “ေအာင္ပိုင္ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ” “ေန႔လည္ကဦးေလး” “ေအာ္ေအးေအး” “ေရာ့ဦးေလးအတြက္ ပုဆိုးကန္ေတာ့တာ” “ေအးကြာ ဘုန္းႀကီးပါေစ၊အသက္ ရွည္ပါေစ၊ငါလဲဘုရား သြားေက်ာင္း တက္ဖို႔ရတာေပါ့ကြာ၊ကဲမင္းတို႔ေတြ စကားေျပာအုံး၊ခင္လႈိင္ေျမပဲေတြ ရွိေသးတယ္မလား၊ျပဳတ္ေကြၽးကြာ” “ဟုတ္ကဲ့အေဖ’ ခင္လႈိင္ကမီးဖိုခန္းရွိရာကိုသြားေတာ့ “ခိုင္ခိုင္ ငါတစ္ခုေမးမလို႔”. “ဘာေမးမလို႔လဲ” “နင့္တူမအေၾကာင္း” “နင္ ကပါႀကိဳက္ေနတာလား” “ဘယ္ကလာ၊ဟိုေကာင္မ်ိဳးသန႔္ႏွင့္ အေျခအေနသိခ်င္တာ” “အဲဒီေကာင္ငေၾကာင္ပါဟာ၊ငါ့တူ မကို တဖက္သတ္ႀကိဳက္ေနတာ မေကာင္းတတ္လို႔လက္ခံစကား ေျပာမိတာ ၊သူနဲ႔ႀကိဳက္ေနပါတယ္ ဆိုၿပီးသတင္းလိုက္လႊင့္ေနတာ” “အဲဒါကိုနင့္တူမကၿငိမ္ခံေနတာလား” “မိန္းကေလးဟ သြားေျပာလို႔ဟိုက တခုခုလုပ္ရင္အရွက္ကြဲမွာစိုးလို႔ၿငိမ္ ခံေနရတာ” “အဲလိုလား” “အင္း” “ငါ့မွာစာအုပ္ေတြပါ ေသးတယ္၊ ငါသမီးေလးဖတ္ဖို႔ဆိုတဲ့စာအုပ္ နင့္တူမကိုေပး လို႔ရမလား” “သူ႔ကိုဘာလို႔ေပးရမွာလဲ” “ဖတ္ဖို႔ေပးတာဟ” “နင္ ေပါက္ကရမလုပ္နဲ႔သိလား၊ နင့္အေဖကိုငါတိုင္မွာ” “မလုပ္ဘူး ခိုင္ခိုင္၊နင့္မ်က္ႏွာပ်က္ ေအာင္မလုပ္ဘူး” “ေအးၿပီးေရာ” ေျမပဲ ျပဳတ္ၿပီးခင္လႈိင္ေရာက္လာ တယ္။ “ေဟ့ေကာင္ပိုင္ပိုင္စားကြ၊ခိုင္ခိုင္ နင္လဲစားေလ” “ေအးပါစားပါ့မယ္” “ေဟ့ေကာင္ပိုင္ပိုင္ မနက္ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကိုပစၥည္းေတြေ႐ႊ႕ရမွာကြ အဲဒါဝိုင္းလုပ္ေပးဦး” “ဘာလုပ္ဖို႔လဲဟ” “စတိတ္စင္ေဆာက္ရမွာ” “စတိတ္ရႈိး ရွိလို႔လား” “သၾကန္တြင္းေန႔တိုင္းရွိတယ္” “ေအးပါလုပ္ေပးမယ္“ခိုင္ခ္ုင္နင္တို႔လဲဝိုင္းကူဦး၊နင့္တူ မေတြပါေခၚခဲ့” “ေအးပါေခၚခဲ့ မယ္” “ခင္လႈိင္ မင္းအေဖကသၾကန္တြင္းဥပုတ္ေစာင့္မွာလား” “ေအးေစာင့္မွာေပါ့ဟ” “အေဖကေျပာတယ္၊မင္းအေဖကို ေထာပတ္ထမင္းခ်က္ခိုင္းမယ္ဆို ၿပီး” “မင္းအေဖေျပာရင္လုပ္ေပးလိမ့္မယ္” “ေအး” “ဒါနဲ႔မင္းအေဖအေမေရာဥပုတ္ ေစာင့္မွာလား” “ငါမသိဘူး၊ေစာင့္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး” “ဘာလို႔လဲဟ” “အရင္ႏွစ္ကေစာင့္ တယ္ေလ” “ဒီႏွစ္ငါေရာက္ေနလို႔ကြာ” “ေအး မင္းလူေလးတို႔အဖြဲ႕နဲ႔ေပါင္း လို႔ျဖစ္မယ္” “မဟုတ္တာသူတို႔ဥပုတ္ေစာင့္ေနရင္ ငါ့ ကိုဘယ္သူကထမင္းေကြၽးမွာလဲ” “အံမာ ပိုင္ပိုင္နင္ေလ ေျပာရရင္မေကာင္းဘူး၊နင္ငါတို႔အိမ္လာစား” “ၿပီးေရာ” “ျပန္ၾကမယ္ ခိုင္ခိုင္” “ေအးျပန္ေလ” “မနက္ျဖန္ေတာ့မေမ့နဲ႔ဦးကြ” “ေအးပါကြာလာခဲ့မယ္” ခိုင္ခိုင္နဲ႔အတူျပန္လာၿပီးသူ႔အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ လမ္းခြဲလိုက္တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ “သား ေရသြားခ်ိဳး “ “ဟုတ္ကဲ့အေမ” ေရခ်ိဳးၿပီးထမင္းစားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့အျပင္ကို ျပန္ထြက္မယ္ႀကံ ေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ” “ခင္လႈိင္တို႔အိမ္ဘက္ကို” “ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “မနက္ျဖန္ န္းႀကီး ေက်ာင္းစတိတ္ စင္ေဆာက္မလို႔ပစၥည္းစာရင္းျပဳစု ထားမလို႔” “ေအး ညမနက္ေစနဲ႔၊အျပင္မွာမအိပ္ နဲ႔” “ဟုတ္ကဲ့အေဖ” ခုလည္း အေၾကာင္းရွာၿပီးအျပင္ ထြက္တယ္၊ခိုင္ခိုင္တို႔အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ “ပိုင္ပိုင္နင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ” “ခင္လႈိင္တို႔အိမ္ကို” “ေန႔ခင္းကသြားၿပီးၿပီေလ၊ဘာထပ္ လုပ္မလို႔လဲ” “ပ်င္းလို႔ဟ” “ေအးပါ” “နင္လိုက္ခဲ့ဦးမလား” “ေအးလိုက္ခဲ့မယ္” ခင္လႈိင္တို႔အိမ္ မွာလူစုံရွိေနၿပီး၊ သၾကၤန္အတြက္အစီအစဥ္ဆြဲေနၾက ပါတယ္။ “လာေဟ့ေအာင္ပိုင္” “ဟုတ္ကဲ့ဦးေလး” “ငါတို႔ကအႀကိဳေန႔မတိုင္ ကတည္း ကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုသြားၾကမွာ အဲဒီမွာခ်က္ဖို႔ျပဳတ္ဖို႔ေနရာလုပ္ရ မွာမနက္ျဖန္မင္းလာၿပီးကူညီေပး ၾကာ” “ဟုတ္ကဲ့ဦးေလး” “ၿပီးေတာ့ခိုင္ခိုင္တို႔မိန္းကေလးေတြ ကေရခပ္ေပးၾကေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့ပါဦးေလး” သူတို႔ကသူတို႔ကိစၥေတြ ေဆြးေႏြးေန ၾကတယ္။ “ေအာင္ပိုင္ နင္စတိတ္ရႈိးၾကည့္မွာ လား” “ၾကည့္မွာေပါ့ဟ” “ငါတို႔လဲၾကည့္ခ်င္တာ” “ၾကည့္ေလဘာျဖစ္ လို႔လဲ” “ငါ့တူမေတြလဲ လိုက္ခ်င္တာဟ”“ေခၚေပါ့၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ငမ်ိဳးေလ အဲဒီေကာင္ကိစၥငါ့တာဝန္ထားလိုက္” “မဟုတ္ဘူး ဟာ၊ျပသနာတက္မွာစိုးလို႔” “မတက္ရပါဘူးဟာ၊ငါတစ္ေယာက္ လုံးရွိပါတယ္” “ေအးပါဟယ္” “မနက္ျဖန္ခင္ေလးကိုရေအာင္ေခၚ ခဲ့” “ေအးပါ”

ညကိုးနာရီေလာက္မွခင္လႈိင္တို႔အိမ္ကျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။မီးမရွိတဲ့႐ြာဆိုေတာ့လမ္းမွာေမွာင္ပိန္းေနတာ ေပါ့ “ခိုင္ခိုင္ရရဲ႕လား” “သြားေနက်ဟယ္” က်ေနာ္ကခိုင္ခိုင္ရဲ႕လက္ကိုလွမ္း ကိုင္လိုက္ၿပီး “ေမွာင္သြားတယ္ဟ” “ေအးဟုတ္တယ္” ခိုင္ခိုင္ကမ႐ုန္းေပ။ သူတို႔အိမ္နားအထိ သူ႔လက္ကိုကိုင္ကာလမ္း ေလ်ာက္ခဲ့ၿပီးသူ႔အိမ္ေရွ႕ေရာက္မွလမ္းခြဲလိုက္တယ္။က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္ ခဲ့သည္။ မနက္က်မွအိပ္ရာႏိုးလာေတာ့ အေမနဲ႔အေဖက “သားေကာ္ဖီရွိတယ္၊မုန႔္လဲဝယ္ ထားတယ္” “ဟုတ္ကဲ့အေမ” မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေကာ္ဖီနဲ႔မုန႔္စားေန စဥ္မွာပင္ ခင္လႈိင္ေရာက္လာၿပီး “သြားမယ္ေဟ့ပိုင္ပိုင္” “ေအးလာၿပီေဟ့ေကာင္” သူ႔ရဲ႕ႏြား လွည္းေပၚပစၥည္းေတြတင္ ၿပီးဘုန္းႀကီးေမာင္းခဲ့ၾကတယ္။ ခင္လႈိင္အေဖခိုင္းသည့္အလုပ္ကို ဝိုင္းလုပ္ေနစဥ္ခိုင္ခိုင္နဲ႔မိန္းကေလး မ်ားေရအိုးကိုယ္စီနဲ႔ေရာက္လာၾက ၿပီးရာဝင္စဥ့္အိုးမ်ားမွာ ေရျဖည့္ တင္းေနၾကသည္။ခင္ေလးကိုေတြ႕ လိုက္ရသျဖင့္ “ခင္ေလး” “ဘာလဲကိုပိုင္” “ခန” “ဟုတ္ကဲ့”“နင္ ငမ်ိဳးနဲ႔ဘယ္လို အေျခအေနရွိလဲ” “အဲေကာင္အ႐ူးကိုပိုင္” “ဟုတ္တယ္႐ူးေနတာ ၊ဟိုတေလာ ကနင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဓားထိုးမႈ႕ျဖစ္ တယ္ဆို” “ဟုတ္တယ္” “ငါတစ္ခုေျပာျပမယ္၊ဒီေကာင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလာင္းေၾကးတစ္ခု လုပ္ထားတယ္” “ဟင္ ဘာေလာင္းေၾကးလဲ” “နင့္ကို ငါက တပတ္အတြင္းလိုက္ လို႔ရရင္သူေနာက္ဆုတ္မယ္တဲ့” “အာ…ကိုပိုင္ေႏွာ္” “ငါေျပာတာနားေထာင္စမ္းပါအုံး၊ ဘယ္ မိန္းကေလးမွတပတ္အတြင္း လိုက္ဖို႔ဆိုတာမလြယ္ဘူး၊ငါကဒီ ေကာင္နင့္ကိုလက္ေလွ်ာ့သြားမွနင္ လဲေနရတာအဆင္ေျပမွာ၊အဲဒါ ေတာ့ဟုတ္တယ္မလား” “ဟုတ္တယ္ကိုပိုင္” “ေနာက္ၿပီးနင္ကငါ့ကိုကူညီရမွာ တစ္ခုရွိတယ္” “ဘာကူညီရမွာလဲ” “ငါရႈံးရင္ဒီ ေကာင္ကငါ့မ်က္ခြက္ ကိုစုတ္ျပတ္သြားေအာင္ထိုးမွာတဲ့” “ဟယ္အဲလိုႀကီးလား” “အင္း ဒီေတာ့ကာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကူညီ ၿပီးသားျဖစ္ေအာင္နင္နဲ႔ငါနဲ႔ႀကိဳက္ ေနသလိုဟန္ေဆာင္ၾကမယ္၊ျဖစ္မ လား” “ေနရင္းထိုင္ရင္ခင္ေလးကသိကၡာ က်တာေပါ့” “ခင္ေလးရာတျခားလူေရွ႕မလုပ္ပါ ဘူး ဟ၊သူ႔ေရွ႕ခနေပါ့ဟာ” “ဟင္ ကိုပိုင္ကလဲ” “နင္စဥ္းစားေႏွာ္ ၊ဒီေကာင္ကအ႐ူး” “အင္းအာ့လဲဟုတ္တာပဲ” “အခုကတည္းကရွင္း ထားမွနင့္မွာ ျပသနာမတက္မွာ၊ေနာက္မွဆိုနင့္ဦး ေလးေတြ၊နင့္အေဖတို႔နဲ႔ဒီေကာင္ျပ သနာတက္မွပိုဆိုးမွာ” “အင္းအဲဒါလဲဟုတ္ တယ္ကိုပိုင္” “ဘယ္လိုလဲအဆင္ေျပလား” “သူ႔ေရွ႕ပဲေႏွာ္” “အင္း” “ကတိေႏွာ္ကတိ” “ကတိ လက္သန္းခ်င္းခ်ိတ္ရေအာင္” “ဟုတ္” တစ္ခုေတာ့အဆင္ေျပသြားၿပီ။ ခင္ေလးႏွင့္က်ေနာ္စကားေျပာၿပီး ျပန္ထြက္လာတာကိုခိုင္ခိုင္ကျမင္ လိုက္တယ္ဗ်။ မ်က္ႏွာတမ်ိဳးျဖစ္ မွန္းသိလိုက္တယ္။ခင္ေလးေရသြား ခပ္မွခိုင္ခိုင္ကက်ေနာ့္အနားကို ေရာက္လာၿပီး “ပိုင္ပိုင္ နင္ဘာလုပ္တာလဲ” “ဘာလုပ္မိလို႔လဲခိုင္ခိုင္ရ” “နင္ငါ့တူမကိုဘာကိစၥနဲ႔စကားသြား ေျပာလဲ” “အေထြအထူးမရွိပါဘူးဟ” “နင္မေန႔ကငါတူမေတြ ကိုေခၚခဲ့လို႔ ေျပာတာဒီလိုကိစၥလား” “မဟုတ္ရပါဘူး ခိုင္ခိုင္၊ခင္ေလးက ငါ့ညီမလိုပါပဲ၊မိေအးေရာနင္ေရာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလ” “နင္ေႏွာ္ကေလးကိုဘာမွမလုပ္ရ ဘူးေႏွာ္” “မလုပ္ပါဘူးခိုင္ခိုင္ရယ္၊နင္ကလဲ ငါ ခင္ေလးကိုငါ့ညီမေလးလိုသ ေဘာထားပါ တယ္၊အခုေျပာတာ ကသူနဲ႔ငမ်ိဳးကိစၥပါ” “ဘာကိစၥလဲေျပာ” “ငမ်ိဳးနဲ႔ငါနဲ႔ေအာင္ႏိုင့္ကိစၥႏွင့္ပတ္ သက္ၿပီး ေလာင္းေၾကးတစ္ခုလုပ္ ထားတာရွိတယ္” “ဘာကိုေလာင္းတာလဲ” “နင့္တူမကငါ့ကိုတပတ္အတြင္း ႀကိဳက္ရင္သူကနင့္တူမကိုမေႏွာက္ယွက္ေတာ့ဘူးတဲ့၊သူ ကျပန္ႀကိဳက္ ရင္ငါ့မ်က္ႏွာကိုသူစိတ္တိုင္းက်ထိုးမယ္တဲ့”“ဟယ္ နင္တို႔က” “အဲဒီေတာ့ငါကနင့္တူမကိစၥလဲအ ဆင္ေျပ၊ငါလဲအ ထိုးမခံရေအာင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကူညီဖို႔ ေျပာေနတာဟ” “နင္ ခင္ေလးကိုဘာမွမလုပ္နဲ႔ေႏွာ္” “ေအးပါခိုင္ခိုင္ရာ၊နင္ဘာ မွစိတိယ္မပူနဲ႔၊နင္ပူရမွာနင့္အတြက္ပဲ” “ငါကဘာလို႔ပူရမွာလဲ” “ငါကခင္ေလးကိုဘာမွမလုပ္ဘူး၊ လုပ္ခ်င္းလုပ္နင့္ကိုပဲလုပ္မွာ” “မသာ” ခင္ေလးမ်က္ႏွာေလးလင္းလက္ ၾကည္လင္ၿပီးေျပးထြက္သြားေတာ့ တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကျပန္လာၿပီး ေနာက္မွာေတာ့လူေလးအိမ္ဘက္ကို သြားလိုက္တယ္။အဲဒီမွာငမ်ိဳးကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ “ဘယ္လိုလဲငပိုင္ႏွစ္ရက္ရွိၿပီကြ ဟင္းးဟင္း” “ႏွစ္ရက္ရွိလဲဘာလုပ္ရမွာလဲ၊မင္း သာမေႏွာက္ယွက္နဲ႔တပတ္အတြင္း ျဖစ္ကိုျဖစ္ ရမွာ” “ေအးမျဖစ္လို႔ကေတာ့မင္းကတိနဲ႔ မင္းေႏွာ္” “ေအးပါ၊တစ္ခုပဲသူနဲ႔ငါနဲ႔ညိၿပီးရင္ မင္းသူ႔ကိုလုံးဝမေႏွာက္ယွက္ရဘူး ေႏွာ္” “မေႏွာက္ယွက္ဘူး၊ကတိေပးတယ္” “ေယာက္်ားကတိေႏွာ္ေဟ့ေကာင္” “ေအးေယာက္်ားကတိပဲ” ေနာက္တရက္ကသ ၾကန္အႀကိဳ မနက္မိုးလင္းေတာ့အိပ္ရာႏိုးတာ ႏွင့္ “သားေရဘုရားသပၸါယ္လိုက္ဦး” “ဟုတ္ကဲ့အေဖ” က်ေနာ္အိမ္ကေၾကး ဆင္းတုဘုရား ကိုေရာင္ေတာ္ဖြင့္ဖို႔ရာဘရာဇိုမရွိ ေတာ့မန္ေက်းသီးအေျခာက္နဲ႔ ပြတ္တိုက္လိုက္ၿပီး ေရသပၸါယ္လိုက္ တယ္။ခိုင္ ခိုင္ေရာက္လာၿပီးမုန႔္လာ ေပးတယ္။ “ခိုင္ခိုင္လာေဟ့” “နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ” “ဘုရားေရသပၸါယ္တာ” “လိမၼာေနတာေပါ့” “အ ရင္ကလဲမမိုက္ပါဘူးဟ” “ေအးတျခားအိမ္ေတြကိုမုန႔္သြား ေပးလိုက္ဦးမယ္” “ေအး ေန႔လည္က်ရင္ခင္လႈိင္တို႔ အိမ္မွာေတြ႕မယ္ ခိုင္ခိုင္” “ေအးလာခဲ့မယ္” ေန႔လည္မွာက်ေနာ္ကခင္လႈိင္တို႔ အိမ္ကိုသြားေတာ့ခင္လႈိင္က “ငပိုင္ေရငါဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုသြားရ အုံးမယ္။အိမ္မွာေနေပးပါအုံး မုန႔္ေတြေနာက္မွာရွိတယ္” “ေအးသြားလိုက္၊ၾကာမွာလား” “နည္းနည္းၾကာမယ္” “ေအးပါကြာသြား လိုက္ပါ” “ငါလဲပ်င္းလို႔ထြက္လာတာ၊စာအုပ္ ပဲဖတ္ေတာ့မယ္” “ေအး ေအးသြားၿပီ” ခင္လႈိင္ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာဘူး ခိုင္ခိုင္ ေရာက္လာတယ္။ “ပိုင္ပိုင္ေရ” “လာေဟ့ ငါအေပၚမွာ” “ေအးလာၿပီ” ခိုင္ခိုင္တက္လာမယ္ဆိုေတာ့တံခါး အကြယ္ကပုန္းၿပီးေစာင့္ေနလိုက္ တယ္။ခိုင္ ခိုင္အနားေရာက္မွေျခာက္လွန႔္လိုက္တယ္ “ေဟ့” “အားးး အမေလး” “ဟားးးဟားး” ခိုင္ခိုင္ကိုဖက္ထားလိုက္ေတာ့ “လန႔္လိုက္တာ ဟယ္” “မလန႔္နဲ႔ေတာ့” ခိုင္ခိုင္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ယူပစ္လိုက္တယ္ “အြန႔္ ..ပိုင္ပိုင္ မလုပ္နဲ႔ဟာ၊လူေတြ ျမင္ မယ္” “ဒီမွာဘယ္သူမွမရွိဘူးခိုင္ခိုင္” “အာ့ဆိုျပန္ၾကမယ္” “ေနစမ္းပါအုံးခိုင္ခိုင္ရ၊နမ္းလို႔မ ဝေသးဘူး” “ဟာ နင္ကလဲ” “လာ စမ္းပါခိုင္ခိုင္ရာ” အတင္းဆြဲဖက္ၿပီးမ်က္ႏွာအႏွံ႔နမ္း လိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းစုပ္လိုက္ တယ္။ေနာက္ေတာ့သူ႔လည္ပင္းဆီကို မထိတထိေလးနမ္းလိုက္တယ္ “ႁပြတ္ ႁပြတ္” “ေတာ္ၿပီပိုင္ပိုင္ရာ” ခိုင္ခိုင္ကိုၾကမ္းခမ္းကိုလွဲခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုအၾကာႀကီး စုပ္တယ္တေျဖးေျဖးနဲ႔ခိုင္ခိုင္ျပန္နမ္းလာ တယ္။က်ေနာ္ပုဆိုးကိုေျဖခ်ၿပီးသူ႔လက္ကိုယူကာက်ေနာ့္လီးေပၚတင္ေပးၿပီးဆက္နမ္း ေနတယ္။

ခိုင္ခိုင္ကမာေတာင္ေနတဲ့က်ေနာ့္လီးကိုကိုင္ ေနၿပီ။နမ္းေနတာကေနသူ႔အက်ႌကိုမတင္လိုက္ၿပီးဘရာခ်ိတ္ကိုမျဖဳတ္ပဲ အေပၚကိုတြန္းတင္ၿပီးသူ႔ႏို႔ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔လိုက္ရာ“အာ! အင္းးဟင္းးးဟင္းးး” ခိုင္ခိုင္အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ညည္းေန ၿပီ။သူ႔ လုံခ်ည္ကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ ေတာ့အတြင္းခံဝတ္မလာပါဘူး၊သူ႔အဖုတ္ကိုလက္နဲ႔ႏႈိက္ၿပီးလက္ခ လယ္နဲ႔အသြင္းအထုတ္လုပ္တဲ့အခါ အရည္ေတြစို႐ႊဲေနၿပီ။အေပၚယံက ပြတ္ၿပီးေနာက္အသြင္းအထုတ္ ကိုျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပး လိုက္တယ္။အရည္ေတြကအမ်ား ႀကီး စိမ့္ထြက္လာတယ္။ခိုင္ခိုင္ကညည္းတြားသံပိုထြက္လာတယ္၊ က်ေနာ္ကႏို႔စို႔တာကိုရပ္ၿပီးသူ႔အ ဖုတ္ကိုနမ္းမယ္ႀကံေတာ့ “ပိုင္ပိုင္မလုပ္နဲ႔ညစ္ပတ္ေနမွာ” “အဲဒါဆိုငါလုပ္ေတာ့မယ္ဟာ” “အင္း” က်ေနာ္လည္းသူ႔ေပါင္ၾကားဒူး ေထာက္ဝင္ကာလီးနဲ႔ အဖုတ္ကိုေတ့ ၿပီးဖိခ်လိုက္တယ္ “”ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္” “အား ပိုင္ပိုင္ေျဖးေျဖး” “အင္း” သူကသာေျဖ်းျဖးလုပ္ခိုင္းေနတာ က်ေနာ္ ကမတရားထန္ေနၿပီ။ဒီလို ေနရာမွာ ဇိမ္ဆြဲၿပီးလုပ္ေနလို႔မရဘူး ဆိုတာႀကိဳသိတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္အိမ္ေပၚ ေရာက္လာရင္႐ြာဓေလ့အရေပးစားခံ လိုက္မွာ။ဒီေတာ့အျပင္ကိုလည္းနား စြင့္ၿပီးျမန္ျမန္ပဲလိုးလိုက္ေတာ့တယ္ “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖ န္းဖန္း’” “အာ့ အိုးးအားးအင္းးဟင္းးဟင္း” လီးကႀကီးေတာ့လင္ရၿပီးတဲ့သူ႔အဖုတ္ထဲျပည့္က်ပ္ေနတယ္။ေစးပိုင္ ေနၿပီးလုပ္လို႔ ေကာင္းေနတယ္။ ေပါင္ကိုတြန္းတင္ကာအေပၚစီးကေနစိုက္လိုးလိုက္တယ္။ဒီလိုလိုး တာကလိုးခ်က္ကနာတယ္။အတားအဆီးမရွိဆီးခုံခ်င္းကပ္ တယ္။လီး ဝင္နက္တယ္။မိန္းကေလးကတြက္ ကာမအရသာပိုရွိတယ္။ျမန္ျမန္လိုး ေပမယ့္တဖက္ကနားစြင့္ေနရေတာ့ ၾကာ တယ္။သူ႔ညည္းသံပိုထြက္တယ္ ညည္းသံမထြက္ရေအာင္ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းၿပီးႏို႔ကိုကိုင္ကာဗ်င္းထည့္လိုက္တယ္။အရည္ေတြ ေတာ္ေတာ္ထြက္လာၿပီးတဇြပ္တဇြပ္တၿဗိၿဗိ ျမည္လာတယ္။လိုးခ်ိန္ကငါးမိနစ္မ ကေတာ့ပါလူကငယ္ေသးေတာ့အား ေကာင္းေန တယ္။မထူးေတာ့ဘူးဆို ၿပီးလီးကိုႏႈတ္လိုက္ေတာ့ “ၿပီးသြားၿပီလား” “မၿပီးေသးဘူးဟ၊ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ ဖင္ေထာင္လိုးမွရမယ္” “အင္း လုပ္ေလ” ခိုင္ခိုင္ကအလိုတူအလိုပါဖင္ဘူး ေတာင္းေထာင္ေပးတယ္။စလိုးခ်င္း ေတာ့ဒူးေထာက္ၿပီးအဖုတ္ထဲလီး သြင္းကာလိုးေပမယ့္ၾကာေတာ့အား မရပါဘူး။မတ္တပ္ရပ္ၿပီးခါးကုန္း ကာဖိလိုးပစ္လိုက္တယ္။ ေျဖးေျဖး ပိုင္” တကယ္ပါဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ၿပီး လိုးရတာ ဖီးေတာ္ေတာ္ရွိတယ္။သူ႔ ဖင္အိုးႀကီးကားကားႀကီး ကိုျမင္ေန ရၿပီးစိတ္ကအရမ္းထန္တယ္။လိုးသံကတဖန္းဖန္းထြက္တယ္။ ခါးကိုင္လိုးေပးရင္းကေနေနာက္ဆုံးသူ႔ဆံ ပင္ကိုလိမ္ က်စ္ၿပီးေဆာင့္လိုးလိုက္ ေတာ့သုတ္ေတြကသူ႔အဖုတ္ထဲကို တေျဖာေျဖာဝင္သြားေတာ့မွရပ္ပစ္ လိုက္ေတာ့တယ္၊ခိုင္ခိုင္မွာ ေမွာက္ လဲကာခနၿငိမ္သြားၿပီးမွ “နာလိုက္တာပိုင္ပိုင္ရာ၊နင္အရမ္း လုပ္တာပဲ” “ေကာင္းလြန္းလို႔ပါဟာ” “နင္ကသာေကာင္းတာ နင့္ဟာႀကီး ကႀကီးေတာ့ေတာ္ေတာ္ကိုေအာင့္ တာဟ” “ႀကီးတာမေကာင္းဘူးလား” “နာတယ္၊ၾကာေတာ့ေကာင္းတယ္” “ေအး ေနာက္ရက္ တေနရာမွာေတြ႕ ၾကမယ္၊ဒီမွာကလူမလစ္ဘူးဟ” “ေအးငါသြားမယ္၊နင္ေနာက္မွထြက္ခဲ့” ခိုင္ခိုင္အဝတ္အစားကို သပ္သပ္ရပ္ ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီးအိမ္အျပင္ကို ထြက္သြားတယ္။က်ေနာ္လဲသုတ္အတြက ထြက္သြားၿပီးအရမ္းအိပ္ခ်င္လာ ေၾကာင့္ခင္လႈိင္အိပ္ရာမွာပဲအိပ္ခ် လိုက္ေတာ့တယ္။ညေနခင္လႈိင္ႏွိူးမွ ႏိုးေတာ့တယ္။ဒီေန႔ကေတာ့တူမကို အေယာင္ျပၿပီးအေဒၚ ကိုႀကံလိုက္ တာပါ။ခင္လႈိင္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးအိမ္ ျပန္တယ္။ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ၿပီး အေမႏွင့္အေဖကိုေစာင့္ေနလိုက္ တယ္။သူတို႔ အတြက္သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္လိုက္ၿပီးတိုက္လိုက္တယ္။ “အေဖသားထမင္းသြားစားမလို႔” “ဘယ္မွာစားမွာလဲ ခင္လႈိင္တို႔အိမ္မွာ” “ေအး ညမနက္ေစနဲ႔” “ဟုတ္ကဲ့အေဖ” ခိုင္ခိုင္တို႔အိမ္ ေရွ႕ျဖတ္သြားရင္းခိုင္ ခိုင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ခိုင္ခိုင္ သူ႔အေဖႏွင့္အေမကိုအေအးေဖ်ာ္ တိုက္ေနတယ္။ “ကိုပိုင္” တဖက္ ေခၚသံၾကားေတာ့လွမ္းၾကည့္ ေတာ့ခင္ေလးႏွင့္မိေအး “ေျပာခင္ေလး” “ဘုရားမသွားဘူးလား” “သြားမွာေပါ့ထမင္းေတာင္မစား ရ ေသးဘူး” “စတိတ္ရႈိးၾကည့္မွာလား” “ဘာလို႔လဲနင္တို႔ၾကည့္မွာလား မိေအး” “ေအးၾကည့္ခ်င္တယ္၊ငါတို႔ကမိန္း ကေလး ခ်ည္းျဖစ္ေနလို႔” “ငါခင္လႈိင္ကိုေခၚၿပီးလာခဲ့မယ္” “တကယ္ေႏွာ္” “ေအးပါဟ” “ခင္လႈိင္ေရ ဘုရားဆီမီးထြန္းၿပီး စတိတ္ရႈိး သြားၾကည့္ရေအာင္” “သြားေလ မိေအးလာေျပာတယ္” “ေအး အခုလဲသူတို႔ေျပာလို႔” “ဟိုေကာင္မ်ိဳးသန႔္ကိုေၾကာက္လို႔ မသြားရဲ တာ” “ေအာ အဲလိုလား” “ေအး ထမင္းစားေတာ့ေဟ့ေကာင္” “ေအးပါကြာ” ထမင္းစားၾကၿပီးေနာက္ခင္လႈိင္နဲ႔ က်ေနာ္ ခင္ေလး တို႔အိမ္ဘက္ကို သြားေတာ့ခိုင္ခိုင္ေရာက္ေနၿပီ “မင္းသားတစ္ခါထြက္ပဲႀကီးေလွာ္ ဆယ္ခါက်က္ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ ၊ေနာက္က်လိုက္ တာ” “ခင္လႈိင္မိတ္ကပ္လိမ္းေနလို႔ဟ” “လိ မိတ္ကပ္လိမ္း” “ဟားဟား” ဘုရားအတူသြားၾကၿပီးဆီမီးပူေဇာ္ ၾကတယ္။ခင္ ေလးကအၿငိမ္မေနပါ ေဘးဘယ္ညာကိုၾကည့္ေနတယ္။

“”ခင္ေလးဘာျဖစ္တာလဲ” “ဟိုေကာင္မ်ိဳးသန႔္ေတြ႕လိုက္လို႔” “ငါ့အနားလာေန” “ဟုတ္” မိန္းကေလးသုံးေယာက္ကိုအတြင္း ထား ၿပီးက်ေနာ္နဲ႔ခင္လႈိင္ကေဘး ဘယ္ညာေနလိုက္တယ္။ခင္ေလးက က်ေနာ့္အနားကပ္ေနတယ္၊ငမ်ိဳး ကိုျမင္ေတာ့က်ေနာ့္ လက္ေမာင္းကို လာကိုင္ထားတယ္။ငမ်ိဳးကၾကည့္ ေနတယ္ “စတိတ္ရႈိးၾကည့္လို႔ရပါ့မလားကို ပိုင္” “ဘာလို႔မရရမွာလဲ” “ကိုမ်ိဳး ကသမီးကိုၾကည့္ေနတာ” “ဂ႐ုစိုက္မေနနဲ႔” “ဒီကိုလာရင္ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ” “ငါရွိေနရင္ဒီေကာင္ဒီကိုမလာဘူး” “ဟုတ္ပါ့မလား” “ဟုတ္တယ္ဆို” “ခင္ေလးကေၾကာက္တယ္” “မေၾကာက္နဲ႔မနက္ျဖန္ခင္လႈိင္တို႔ အိမ္ဘက္ကိုေခၚၿပီးျပလိုက္မယ္၊ဒီ ေကာင္ လက္ေလွ်ာ့သြားေအာင္” “အင္း တကယ္လား”. “တကယ္ေျပာတာ” “ၿပီးေရာ” ခိုင္ခိုင္ကက်ေနာ့္ဘက္လွည့္ၾကည့္ လိုက္စတိတ္ ရႈိးၾကည့္လိုက္နဲ႔ည ဆယ္နာရီေက်ာ္မွအိမ္ျပန္လိုက္ၾက တယ္။ခိုင္ခိုင္ကစိတ္ေကာက္ေနသ လိုပဲစကားတခြန္းမွမေျပာတာ။အိမ္ နားေရာက္ေတာ့ခင္ေလးနဲ႔မိေအးကို အရင္ပို႔တယ္။ၿပီးေတာ့ခင္လႈိင္ကသူ႔အိမ္ျပန္တယ္။က်ေနာ္ကိုခိုင္ခိုင္က အံႀကိတ္ျပၿပီးဗိုက္ သားလိမ္ဆြဲသြားတယ္ဗ်။ “နာတယ္ဟ” “မနက္ျဖန္ခင္လႈိင္အိမ္မွာေတြ႕မယ္ ဒါပဲ” “ေအးပါ ခိုင္ခိုင္” အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးအိပ္လိုက္တယ္။ မနက္အေစာထၿပီး ေရေႏြးတည္ရ တယ္။ထင္းနဲ႔မီးေမႊးရတာမလြယ္ ဘူးဗ်။အေဖႏွင့္အေမအတြက္ေကာ္ ဖီေဖ်ာ္တယ္။ၿမိဳ႕ကပါတဲ့ မုန႔္ေျခာက္ ေတြရွိေနတယ္။အေဖႏွင့္အေမအိပ္ ရာထၿပီးမ်က္ႏွာသစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေကာ္ဖီနဲ႔မုန႔္စားၾကတယ္။ က်ေနာ္ေရတုံကင္ ႏွိပ္ၿပီးေရကန္ကို ေရျဖည့္ထားလိုက္တယ္။အေမေရ ခ်ိဳးၿပီးအေဖခ်ိဳးတယ္။ အေမကအဝတ္အစားလဲၿပီးလႉမယ့္ မုန႔္ေတြကိုလုပ္ ေနတယ္” “ေဟ့ေကာင္တျခား႐ြာေတြဖက္မ သြားနဲ႔မင္းအေဒၚအိမ္ကိုကူလိုက္ဦး မင္းအဘိုးအဖြားေတြေရာသူက ဆြမ္းခ်က္ပို႔ေန ရတယ္” “ဟိုေကာင္ေတြရွိေနတာပဲ” ညီဝမ္းကြဲေတြ၊ညီမဝမ္းကြဲေတြရွိေန ေတာ့က်ေနာ္ကပူစရာမလို၊အမ်ိဳး ေတြထဲသားအႀကီး ေျမးအႀကီးဩရ သေလ။သၾကန္မုန႔္ဖိုးေပးထားၿပီး သား၊က်ေနာ္ကဆယ္တန္းေအာင္ ၿပီးလို႔ၿမိဳ႕ကဦးေလးဆီမွာအလုပ္ လုပ္ေန တာ၊ျပန္ခါနီးဦးေလးကမုန႔္ ဖိုးေပးလိုက္တယ္။ အေဖႏွင့္အေမဘုန္းၿငီးေက်ာင္းမ သြားခင္မွာပဲခင္ေလးမုန႔္ေတြလာ ေပးလို႔ယူ လိုက္ေသးတယ္ “ကိုပိုင္ဘယ္အခ်ိန္လာရမလဲ”. “ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္ေပါ့၊ ငမ်ိဳးကိုမွာခဲ့ရမွာ၊နင္နဲ႔ငါနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕ မယ္ဆိုၿပီး” “ဟုတ္ကဲ့” “နင့္အမေခၚခဲ့မလား” “သူတို႔ကိုေခၚထားရင္ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ လို႔ဘယ္ထင္မလဲ” “ေအးေလၿပီးေရာ၊ငါအဲဒီအိမ္က ေစာင့္ေနမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ကိုပိုင္” ဒီေန႔ေတာ့ငမ်ိဳးေစာက္ခြက္ေတာ့ စုတ္ၿပီလို႔သာမွတ္ေတာ့ဟု ႀကိမ္း ထားလိုက္ၿပီ။လူေလးအိမ္ကိုသြား ၿပီးေတာ့ “လူေလးေန႔လည္တစ္နာရီ ငါ ခင္ေလးနဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္” “ဟာ ..တကယ္ လား” “တကယ္ေဟ့ေကာင္၊ငမ်ိဳးကို ေျပာလိုက္၊လာခဲ့လို႔၊ငါတို႔ပါလိုက္ ခဲ့ရမလား” “မလိုက္နဲ႔ဟ ခင္ေလးရွက္သြားလိမ့္ မယ္” “ေအးၿပီးေရာကြာ ၊ေျပာထားလိုက္ မယ္” လူေလးအိမ္ကျပန္ခဲ့ၿပီး ခင္လႈိင္ဆီ သြားေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ေရခပ္ရမယ္တဲ့ကြ လိုကၡဲ့” “ေအးလိုက္ခဲ့မယ္” ႏြားလွည္းမွာ ေရစည္တင္ၿပီးကာ က်ေနာ္ကေရဘုံဘိုင္ႏွိပ္ခင္လိုက္က ေရပုံးႏွင့္ခပ္ကာျဖည့္တယ္။ ေရစည္ ျပည့္ေတာ့ခင္လႈိင္ကေမာင္းတယ္။က်ေနာ္က လိုက္စီးၿပီးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဘက္ဦးတည္လိုက္တယ္။ တမနက္လုံးေရခပ္ ေနရတယ္။ထ မင္းက်ေတာ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေကြၽးလိုက္တယ္။အိမ္ျပန္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္နာရီခြဲေနၿပီ “ခင္လႈိင္ ငါဒီေန႔မင္းအိမ္ မွာခင္ေလး နဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္” “ေဟ မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာဟ” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ငါမိေအးႀကိဳက္ေနတာၾကာၿပီမ ေျပာရဲ ဘူး၊မင္းကမေန႔တေန႔က ေရာက္လာၿပီးငါ့အိမ္မွာေတာင္ ခ်ိန္းလိုက္ေသးတယ္” “ငါစြမ္းလို႔မဟုတ္ဘူး၊ငမ်ိဳးကိစၥကို ရွင္းမွာ” “ေဟ့ ေကာင္ ၾကည့္လုပ္အုံး၊ဟိုက ပါခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတာ” “မဟုတ္တာကြာ” “အဲဒါေျပာတာ မင္းမဟလို႔၊မင္းသာ ဟရင္ဟိုကပါၿပီး သား” “ငါလိုးမေယာက္ဖ၊ လီးပဲေဟ့ေကာင္” “ဟားးးဟားးး” “လုပ္လုပ္ ငါ့ႏြားေတြအတြက္ေကာက္႐ိုးသြားတိုက္လိုက္ဦးမယ္” ခင္လႈိင္ထြက္သြားၿပီးမၾကာပါဘူး ခင္ေလး ေရာက္လာတယ္ “ကိုပိုင္ ေျပာခဲ့လား” “ေအးေျပာခဲ့တယ္” “ဒီေကာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာထိုင္ရ ေအာင္” “အင္းဟုတ္တယ္” ငမ်ိဳးၿခံစည္း႐ိုးကေက်ာ္ၾကည့္ရင္ ျမင္ရမယ့္ေနရာကိုေ႐ြးၿပီးထိုင္လိုက္ တယ္၊ “ခင္ေလး” “ဟင္ကိုပိုင္”“နင္ကိုဒီလိုျမင္ရေတာ့လွတယ္ဟ” “အာကိုပိုင္ကလည္း” က်ေနာ္ကင္မရာခ်ိန္သလိုဟိုလို ၾကည့္လိုက္ဒီလို ၾကည့္လိုက္နဲ႔သူ ရွက္ေနတယ္၊ “တကယ္ေျပာတာ နင္ကခ်စ္စရာ ေလး” “ကိုပိုင္ေႏွာ္ ဟင့္” က်ေနာ္ၿခံစည္း႐ိုးကိုေက်ာ္ၿပီးၾကည့္ ေနလိုက္ေတာ့ငမ်ိဳးလာေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ “ခင္ေလး လာေနၿပီလွည့္မၾကည့္နဲ႔ ငါ့နင့္အနားလာထိုင္မယ္” “အင္း” ငမ်ိဳး ၿခံစည္း႐ိုးနားေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ထိေပါက္ကရေျပာေနၿပီး ငမ်ိဳးၾကည့္ေလာက္ၿပီဆိုမွ “ခင္ေလး ငါနင့္ကိုစိတ္မခ်ဘူးဟာ” “ဘာလို႔လဲ ကိုပိုင္ရဲ႕” “ငါကၿမိဳ႕ျပန္ရမွာ၊ၿပီးေတာ့ေက်ာင္း လဲတက္ရမွာဟ၊နင့္ကိုငါအရမ္းခ်စ္ ေတာ့စိတ္မခ်ဘူး” “စိတ္ခ်ကိုပိုင္ခင္ေလးက သစၥာရွိ တယ္၊ကိုပိုင္သာေက်ာင္းျပန္တက္ လို႔တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတြေတြ႕ လို႔ခင္ေလးကိုေမ့သြားရင္ဘယ္ လိုလုပ္မွာလဲ” အတိုင္အေဖာက္ကေတာ့ညီတယ္ဗ် ဟိုေကာင္ၾကားၿပီးေၾကကြဲေန ေလာက္ၿပီ။ “ေမ့စရာလားခင္ေလးရယ္၊ဒီ႐ြာဒီ ေဒသဟာ ကိုယ္ပိုင္ရဲ႕ဇာတိခ်က္ ေႂကြေမြးရပ္ေျမလဲျဖစ္တယ္၊ကိုပိုင္ ခ်စ္တဲ့ခင္ေလးလဲရွိတယ္။ ခင္ေလး ကိုပိုင္အေပၚသစၥာရွိေပးေႏွာ္” “အင္းပါကိုပိုင္ရယ္” “အရမ္းခ်စ္တယ္ခင္ေလးရယ္” က်ေနာ္ခပ္တည္တည္နဲ႔ခင္ေလး ပု ခုံးေပၚလက္တင္လိုက္တယ္။ခင္ ေလးခမ်ာတကိုယ္လုံးေတာင့္တင္း သြားတယ္။ဒီအခ်ိန္မွခင္ေလး႐ုန္းလို႔မရပါ။ “ေတာက္ “ ေတာက္ေခါက္သံၾကားလိုက္ရပါ ၿပီ၊ငမ်ိဳးလစ္သြားပါၿပီ။ “ေဆာရီးခင္ေလး” “ဟင့္ကိုပိုင္ အသားယူတာ” ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး စိတ္ေကာက္သ လိုလုပ္ေတာ့ “ခင္ေလး ငါစိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္ဖက္နမ္းပစ္ မွာေႏွာ္ ၊သြားေတာ့” “ဟင္းလူကိုဖက္တုန္းကဖက္ၿပီး” “ဟာဒီေကာင္မေလးေတာ့ငါတ ကယ္ဖက္နမ္းမိေတာ့မွာ” ခင္ေလးေျပးထြက္သြားေတာ့တယ္။ ခင္ေလးေျပးထြက္သြားၿပီးသိပ္ မၾကာပါဘူးခိုင္ခိုင္ေရာက္လာတယ္။ “နင္ ငါ့တူမကိုဘာလုပ္လိုက္တာ လဲ၊ခင္ေလးေျပးထြက္လာတာငါ ျမင္လိုက္တယ္” “ခင္ေလးကိုဘာမွမလုပ္လိုက္ဘူး ဟိုေကာင္ငမ်ိဳးျမင္ေအာင္လုပ္ျပ လိုက္တာပဲရွိတယ္၊ညေရာက္ရငအဲဒီေကာင္မူးၿပီးေအာ္ဦးမ လားမသိ ဘူး” “ဘာမွမလုပ္ပါဘူးဆို နင့္တူမကအ သက္မျပည့္ေသးဘူး” “ဘာလ၏အသက္ျပည့္ရင္လုပ္မယ္ လို႔ေျပာတာလား” “အာဒုကၡပဲ၊အဲဒီခေလးမကငါတို႔ေရွ႕ ပဲကြီးလာတာပါဟာ၊ငါ့ညီမလိုပါပဲ” “ေသခ်ာတယ္ေႏွာ္” “အင္းေသခ်ာပါတယ္ဟာ” “ဒါနဲ႔ခင္လႈိင္ဘယ္သြားလဲ” “ႏြားစာသြားယူတယ္” “ေအာ္ဒါဆိုၾကာမွာပဲ” “အင္း ခိုင္ခိုင္အထဲသြားရေအာင္” “အင္းသြားေလ” အိမ္ ထဲဝင္ၿပီး ေတာ့ထိုင္ကာခိုင္ခိုင္ကိုနမ္း လိုက္တယ္။ခိုင္ခိုင္ကသိၿပီးသားပါ “မေန႔ကအားမရလို႔ဒီေန႔အၾကာႀကီး လုပ္မယ္ဟာ” “ဒီ ေန႔လုပ္ႏိုင္ေသးလို႔လား” “လုပ္ႏိုင္တာေပါ့ဒီမွာၾကည့္” က်ေနာ္မတ္တပ္ရပ္ကာပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီးခိုင္ခိုင္ေရွ႕မွာလီးကို ျပ လိုက္တယ္။ “နင္မလြယ္ဘူးေႏွာ္၊ေတာ္ေတာ္ကဲ တယ္”

“လုပ္စမ္းခိုင္ခိုင္ရာစုပ္လိုက္စမ္းပါ” ခိုင္ခိုင္ကႏွစ္ခါေျပာစရာမလိုက်ေနာ့္ လီးကိုကိုင္ၿပီးစုပ္ေပးတယ္။ေတာ္ ေတာ္ေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္းတယ္ စုပ္ စုပ္ အားး” ခိုင္ခိုင္စုပ္ခ်က္ေၾကာင့္က်ေနာ့္လီးကလုံးဝကိုမာေတာင္ေနၿပီ။ခိုင္ခိုင္ကလင္ရဖူးၿပီးသားျဖစ္ေတာ့စုပ္ တတ္တယ္။ဒစ္ကိုလွ်ာနဲ႔ဝိုက္ဆြဲေပး တယ္။လီးကိုအရင္းကကိုင္ၿပီးစုပ္ ေနရတယ္။မဟုတ္ရင္လီးက႐ုန္းေန ၿပီးအေပၚကိုေထာင္တက္ၿပီးေနရာ မမွန္၊ သူကတႁပြတ္ႁပြတ္ကိုအားရပါး ရစုပ္တာဗ်။ေတာ္ေတာ္ေလးစုပ္ၿပီး ေတာ့ “ငါ အာေညာင္းတယ္ဟ၊နင့္ဟာႀကီး ကႀကီးလြန္း တယ္”“ေအးပါေတာ္ၿပီငါနင့္ကိုလုပ္ေပး မယ္”“အခ်ိန္မရဘူးဟ၊ျမန္ျမန္လုပ္” သူကျမန္ခိုင္းေပမယ့္က်ေနာ္က ေတာ့သူႏို႔ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္စိုးပစ္ လိုက္တယ္၊သူ႔အဖုတ္ကိုႏႈိက္တယ္ ေစာက္ရည္ေတြေပပြေနၿပီ။သူလဲခံ ခ်င္လြန္းလို႔သာက်ေနာ့္ဆီအရဲစြန႔္ လာ ရမွန္းက်ေနာ္နားလည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကိုပက္လက္လွန္လိုက္ၿပီးသူ႔အဖုတ္ကိုယက္ေပးလိုက္ တယ္။ခိုင္ခိုင္လူးလြန႔္ၿပီးေအာ္ညည္းတယ္။လီးကိုကိုင္ၿပီးသူ႔ရဲ႕ အေစ့ကိုကေလာ္ေပးလိုက္တယ္။ “အားးးအင္းးဟင္းးဟင္း” အေစ့ကိုကေလာ္တာဆိုေတာ့ သူေအာ္ညည္းေနတာေပါ့ “”လုပ္ ေတာ့ေလ ဟာ” ဘယ္ေလာက္ခံခ်င္ေနမွန္းမသိေပ၊ ေပါင္ကိုကားေပးၿပီးသူကပင္ေဆာ္ ေအာေလသည္။ခိုင္ခိုင္က က်ေနာ့္လီးကို ကိုင္ၿပီးအဖုတ္နဲ႔ေတ့ ေပးရာက်ေနာ္ကထည့္ကာ ဖိခ်လိုက္ေတာ့တယ္ ကြၽတ္..ကြၽတ္” စုပ္သတ္ သံထြက္လာၿပီးမ်က္စိမွိတ္ ကာႏႈတ္ခမ္းအားလွ်ာႏွင့္သပ္ေလ သည္။ တခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ေလွႀကီးထိုးနည္းပထဆုံးငါးမိနစ္ ခန႔္ျပင္းျပင္းေလးလုပ္လိုက္သည္။ အရည္ေတြနဲ႔စို႐ႊဲေနတဲ့အသံပါ ထြက္သည္။က်ေနာ့္ေဂြးဥကသူ႔ဖင္ ကိုတဖန္းဖန္း႐ိုက္သည္။လိုးသံ ေတာ္ေတာ္ထြက္သည္။ခိုင္ခိုင္ညည္း သံကလဲစိတ္ကို အားတက္ေစၿပီးတ ခ်က္ခ်င္းပင္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။သူ႔အဖုတ္ကေတာ္ေတာ္ညစ္အား ေကာင္းသည္။ “အဆင္ေျပလားခိုင္ ခိုင္” “စကားမေျပာနဲ႔ဟာ၊အရွိန္မေလ်ာ့ ေစနဲ႔ငါအရမ္းေကာင္းေနၿပီ” ငါၿပီးေတာ့မယ္ မရပ္လိုက္နဲ႔” သူၿပီးေတာ့ဆိုလို႔ထပ္ၿပီးျမန္ျမန္ပင္ လိုးေပးလိုက္ေတာ့သည္။သူလည္း အဆက္မျပတ္ညည္းရင္းအဖုတ္က ညႇစ္ေပးသျဖင့္သူမၿပီးသြားေၾကာင္း သိလိုက္သည္။သို႔ေသာ္က်ေနာ္မၿပီး ေသးသျဖင့္သူမအားေစာင္းလွ်က္ ထားခါသူမေျခတ ေခ်ာင္းကိုေရွ႕သို႔ ေကြးေစၿပီးတေခ်ာင္းကိုခြလွ်က္ လိုးလိုက္သည္။“ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္” “အာ့ အာ့ အင္းဟင္းးးဟင္းးးနာတယ္” ထိုပုံစံႏွင့္ပင္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ လိုးလိုက္ေသာအခါ “မၿပီး ေသးဘူးလားပိုင္ပိုင္” “ဟင့္အင္းမၿပီးေသးဘူး” “နာတယ္ ပိုင္ပိုင္ကန႔္လန႔္ႀကီးဝင္ေနသလိုႀကီး” “ေအးပါဟာ၊ေနာက္တမ်ိဳးလုပ္ မယ္” “အင္း လုပ္ေလ” က်ေနာ္ပက္လက္လွန္အိပ္လိုက္ ေတာ့. “နင္ကအိပ္ေတာ့ငါဘယ္လိုလုပ္ရ မွာလဲ” “နင္ကခြလုပ္ရမွာ၊မ လုပ္ခင္စုပ္ေပး ဦး” “ေအးပါ” ခိုင္ခိုင္ကက်ေနာ့္ရဲ႕လီးကိုခနစုပ္ေပးၿပီးက်ေနာ္အေပၚကခြကာအဖုတ္နဲ႔ လီးေတ့ျပၤးထိုင္ခ်ေပးတယ္။ ၿပီး ေတာ့ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပး ရွာတယ္။သုံးမိနစ္ေလာက္ပဲလုပ္ေပးပါတယ္။ “ငါေညာင္းၿပီဟာ” “နင္ကုန္းေပးေတာ့ဟာ” “ေအးပါဟာ” က်ေနာ္သူ႔ကုန္းလွ်က္ပင္လိုးေပး လိုက္သည္။ခိုင္ခိုင္ကႏွစ္ႀကိမ္ၿပီးသီး လိုက်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေမာ သြား သည္။သုတ္မ်ားကိုပန္းထည့္ ၿပီးေနာက္အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ၿပီး အေမာေျဖလိုက္ရသည္။ခိုင္ခိုင္ကို ဖက္ထားေပမယ့္ခိုင္ခိုင့္မွာဇိမ္မယူ ႏိုင္ပါ။အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ၿပီး သူ႔အိမ္ကိုသူျပန္သြားသည္။က်ေနာ္ ကအိပ္ၿပီးက်န္ခဲ့သည္။ညေနေစာင္း မွျပန္ႏိုးလာကာ လူေလးအိမ္ကိုသြား လိုက္သည္။ငမ်ိဳးႏွင့္လူေလးတို႔ညီအကိုေတြကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီး ငမ်ိဳးကေတာ့ၾကက္ႀကီးကိုလည္လိမ္ ထားသလိုပါပဲ။ “ဘယ္လိုငမ်ိဳး၊သေဘာေပါက္ၿပီ လား” “ေဟ့ေကာင္ မင္းငါ့မ်က္ႏွာကိုစိတ္ တိုင္းက်ထိုးလိုက္ေစာက္စကားမ မ်ားနဲ႔” “သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းကြာ၊ငါမထိုးပါဘူး၊ဒါေပမယ့္ကတိတစ္ခုေတာ့ေပး” “ဘာကတိလဲေျပာ” “သူနဲ႔ငါနဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားတာ မင္းအျမင္ပဲ၊ငါမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကိုမေႏွာက္ယွက္ဖို႔ကတိေပး” “ေအးေပးတယ္ကြာေပးတယ္” အခုေတာ့ေတာ္ေတာ္သာယာ ေနပါ ၿပီ၊ခင္ေလးကလာၿပီးေရလာေျမာင္း ေပးလုပ္တတ္ၿပီး ခိုင္ခိုင္ကေတာ့ လူလစ္ရင္လစ္သလိုလာၿပီးအလိုး ခံတတ္သည္။ သို႔ေသာ္႐ြာမွလူအခ်ိဳ႕ကခိုင္ခိုင္နဲ႔က်ေနာ္ေတြ႕သည္ကို ျမင္ေၾကာင္းအေဖ့ကိုေျပာၾကသည္ ထို႔ေၾကာင့္ပင္အေဖကရာဇသံထုတ္ ၍ၿမိဳ႕ကိုျပန္ခိုင္းသျဖင့္က်ေနာ္မွာ ၿမိဳ႕ျပန္ခဲ့ရသည္။က်ေနာ့္ၿမိဳ႕ျပန္ ေတာ့ခိုင္ခိုင္ဝမ္းနည္းက်န္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕မွာလည္းၾကာၾကာမေန ခဲ့ရေပ။ ေက်ာင္းမွေက်ာင္းတက္ခြင့္ေခၚ ေသာစာေရာက္လာသျဖင့္႐ြာကို ခနျပန္ၿပီးရန္ကုန္ကိုေက်ာင္းတက္ ရန္ထြက္ခြာခဲ့ရ သည္။ေနာက္ေတာ့ ခိုင္ခိုင့္သတင္းၾကားရတယ္။လင္ရ သြားၿပီတဲ့ေလ။