အငုံစိတ်

အငုံစိတ်

မိုးအောင်သူ မှာ မကြာသေးမှီက မှ သချာၤ အဓိက နူင့် ကျောင်းပြီး ခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဘာလုပ်စားရမည်မှန်း မသိ၊ နဂိုလ် ထဲက သူ့ အကို ကိုမောင်ဟန် တို့ လို စာလည်း မတော်၊ ရသည့်အမှတ်နဲ့ ရရာ မေဂျာ ယူ လိုက်ရတော့ ဘာမှန်း မသိသည့် သချာၤ အဓိက နူင့် ကျောင်းပြီး ခဲ့သည်၊ ကျောင်းတက်တုန်းက လည်း ဟေးလားဝါးလားနူင့် အချိန်ကုန်ခဲ့ ရသည်၊ အခု ကျောင်းလည်း ပြီးရော အဖေက အစိုးရဝန်ထမ်း ရုံးစာရေး လောက် အဆင့်က နေ အငြိမ်းစားယူ၊ အမေက နဂိုလ်ထဲက ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးဘူး၊ အဖေ တယောက်လုပ်စာနူင့်၊ သူတို့ မိသားစု အလျှင်မှီ အောင်စားသောက် နေရသည်၊ သူ့အကို မောင်ဟန်က စာတော်သည်၊ အာအိုင်တီ ရောက်သွားသည်၊ သူ့ အဖေ ညီ ဦးလေး တော်သူ က ထောက်ပန့် ပေးရှာလို့သာ မောင်ဟန် ကျောင်းတက် နိူင်သည်၊

အခု သူ့ အဖေလည်း အငြိမ်းစား၊ သိတဲ့ အတိုင်း လစာက ဘာမှ ကို ပြောပလောက်စရာ မရှိ၊ မောင်ဟန်က အလုပ်ထဲ ရောက်နေ တော့ ဝင်ငွေလေး ရှိလာလို့ တော်တော့သည်၊ သူလည်း ကျောင်းပြီးတော့ ယောင်ခြာခြာ မဖြစ်ခင် မောင်ဟန်က သူ့ အထက်အရာရှိ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ ညီမ ဒေါ်ဝင်းပပ အလုပ်မှာ ခေါ်ခိုင်းဖို့ သွင်းပေးထားလိုက်၏၊ ပထမ ကတော့ မောင်ဟန့် မျက်နှာနူင့် မို့ တိုလီမှုတ်စ ခိုင်းရုံသာ ရည်ရွယ်ပြီး ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်သော်လည်း၊ လုပ်ရည် ကိုင်ရည်လေး ရှိ၊ ကျိုးကျိုးနွံနွံ လည်း ရှိတော့၊ အခု ကိုတင်ထွတ်သွား နေရသော ဒေသ ဆိုင်ရာ တာဝန်ခံမျိုး လုပ်ခိုင်း လျှင်ရမည့် အခြေအနေရှိတော့၊ ဒေါ်ဝင်းပပ က စပြီး သင်ပေးလာ၏၊ အဆင်ပြေလို့ မျက်နှာလွဲ ရလျှင်၊ ကိုတင်ထွတ် ကို ရုံးချူပ် ပြန်ခေါ်ထားပြီး မိုး အောင်သူ ကို အစား လွတ် ဖို့ ရည်ရွယ်ထားလေသည်။

ထိုကဲ့ သို့ အနီးကပ် အလုပ်အတူတူ လုပ် နေရတော့ လူပျို လူလွတ် မိုးအောင်သူ တယောက် စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာ၏၊ မဖေါက်ပြန်ပဲ လည်း ခံနိူင်မလား၊ ရုပ်ရည်ကလည်း ချောမော၊ဘော်ဒီကလည်း မယ်ဘွဲ့ ရဘူးသူ အမေနူင့် အပြိုင် တောင့်တောင့် ထွားထွား၊ သူဌေးသမီး ငယ်ငယ်ထဲက အလုပ်ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း ပင်တခါမှ မလုပ်ဘူး၊ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ဘတ်စ်ကားတောင်တခါမှ တိုးမစီးဘူးခဲ့ လို့ နုဖတ်နေတဲ့ အသားအရည် နဲ့ ကြွေရုပ်ကလေး လိုလှသူ၊ ဒီကုမ္ပဏီ တခုလုံး၏ ဒုတိယ အကြီးဆုံး၊ ဘိုလိုမှုတ်ရရင်၊ ဗြူတီ အန် ပါဝါ တွဲထားတော့ တွေ့တဲ့ ယောက်ကျားတွေအဖို့ အရမ်းကို ဆက်ဆီဖြစ်နေတဲ့သူ၊ ထိုကဲ့ သို့သော် အမျိုးသမီး နူင့် နူစ်ယောက်ထဲ ရုံးခန်းတခုထဲ မှာ တခါတရံ လူတွေ အများကြီး နဲ့ တခါတခါ လူတွေ တယောက်မှ မရှိတော့တဲ့ အချိန်အထိ၊တပူးတွဲတွဲ လုပ်နေရတော့၊ ကာမ စိတ်တွေက အမြဲ တက်ကြွနေခဲ့ရသည်။

ရှေ့မှာတော့ ပေါ်တင် မကြည့်ရဲ၊ ခိုးခိုးပြီး ကြည့်ပြီးတော့သာ တံတွေးတွေ မြိုမြိုချ နေရသည်၊ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်တော့၊ မျက်စေ့ထဲ မှတ်မိသမျှ ပုံဖေါ်ပြီး မှန်းထုတော့သည်။ တခါတရံ ညဖက်အိပ်ယာဝင် ချိန် လုပ်ပြီးတာတောင် မနက် ရုံးသွားကာနီး ရေချိုးခန်းထဲ ဆွဲတတ်သေးသည်၊ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီးကာစ လောက်မှာ စိတ်ငြိမ် သွားသော်လည်း အလုပ်ထဲ ရောက်လို့ ပြန်တွေ့ရတာနဲ့ သူ့ကောင်ကြီးက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက်မှာ မာတင်း နေ တတ်သည်၊ တနေ့ ထက်တနေ့ ရောဂါက မသက်သာပဲ ပိုပိုဆိုးလာခဲ့ရသည်။ဝင်းပပ အလုပ်သွားခါနီး အခန်းထဲ က ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တပတ်ပြန်လှည့် ကြည့်လိုက်သည်၊ လက်စက ရင်စေ့ ကော်လာတိုတို လေး နူင့် ခေတ်ပေါ် စတိုင် အသား ပါးပျော့ပျော့အင်္ကျီ က သူမ ရွှေရင် အစုံ ကို မပိုမလို၊ အမို့ အဖောင်း တိတိကျကျ လေး ပြထားသလိုဖြစ်နေသည်၊

အရောင်တူ ထမိန် အသားပျော့ပျော့ ကို သေးကျင်သော ခါးလေး မှာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် စည်း ဝတ်လိုက်တော့ ကားစွံ့ တဲ့ တင်လုံးကြီး တွေက ဖွံ့ဖွံ့ ထွားထွား မို့မောက်ထနေသည်၊ အောက်က အတွင်းခံက ယောက်ကျားလေး အတွင်းခံ စတိုင်၊ ကတ်သလောက်ထဲ က အခေါ်ကတော့ဘွိုင်းရှော့ ဆိုလား၊ နိူင်ငံခြားရောက် တူမလေး တယောက်က ဝတ်လို့ ကောင်းသည် ဆိုလို့ မှာပြီး ဝယ်ထားလိုက်တာ အရောင်စုံ၊ ဝတ်လို့လည်း တကယ်ကောင်းသည်၊ အသားကလည်း ပျော့အိနေသည်မှာ ဝတ်လို့ ဝတ်ထားမှန်းပင်မသိရ၊ နောက်ချူပ်ရိုး ပျောက် သူတို့ အခေါ်တော့ စင်း(မ)လက်စ် ဆိုလား၊

ဆိုတော့ ထမိန် တင်းတင်းဝတ်လို့တောင် ဘောင်းဘီ အနား မပေါ်၊ အတွင်းခံ ဝတ်ထားသည်လို့ ပင် မထင်ရ၊ မိမိ တင်ပါးဆိုင် များ၏ ကြွားကြွားဝင့်ဝင့် ရှိမှု ကို မှန်အတွင်း နောက်ပြန်ကြည့်ပြီး ကျေနပ်သွားမှ ရှနဲဖိုက် ရေမွေးလေးကို လည်တိုင်၊ နဲ့ လက်ကောက်ဝတ်တွေ မှာ ဖြန်း လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ဗိုက်ကလည်း ဆာလာတာနဲ့ အောက်က မီးဖိုချောင်ရှိရာ ကိုဆင်းလာခဲ့သည်၊ ဝင်းပပ က မနက်ဆို အိပ်ယာထ တာနူင့် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သည်၊ မယ်ဘွဲ့ ရ ခဲ့ဘူးသည့်မေမေ က မိန်းခလေး ဆိုတာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အချိုးကျ ဖို့က အရေးကြီး သလို လွယ်လွယ်နဲ့ မရနိူင်ဟု၊ သူတို့ ညီအမ ကို ငယ်ငယ်ထည်းက ပြောဆိုပြီး သူနူင့် အတူတူ လေ့ကျင့်စေသည်၊ ကိုယ်ကာယ လေ့ကျင့်ခန်းကို မေမေ ကိုယ်တိုင် သင်ပေးသည်။

သူတို့ မှာလည်း ပစ္စည်းကိရိယာ အစုံအလင် ရှိသည်၊ အပျို ဘ၀ ထဲ က နေ့စဉ်လိုလို လုပ်လာခဲ့တော့လည်း အကျင့်ပါနေပြီ မနက်အိပ်ယာထ လို့ လေ့ကျင့်ခန်း မလုပ်လိုက်ရရင်တောင် ညှောင်းညာ သလို ဖြစ်နေတတ်သည်၊ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်တဲ့ အကျိုး ကျေးဇူးကတော့ တကယ်ခံစားရသည်၊ တခြား မိန်းခလေး တွေနူင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် ယောက်ကျားတွေ ရဲ့ မျက်လုံးက သူ့ အပေါ်မှာ အများဆုံးရောက်နေတာ ကို အမြဲတမ်း သတိထားမိနေသည်၊ လူကလည်း အမြဲတမ်း လန်းဆန်းနေသလို၊ ယောက်ကျားများ၏ အာသာငမ်းငမ်း အကြည့်တွေကို လည်း သာယာမိသည်၊ သွေးသား လှုပ်ရှားမှုအား ကောင်းသလို ကာမဆန္ဒ နိူးကြွမှု မှာလည်း အားမသေး ခြေ၊ သူ နူင့် ကိုတင်ထွတ် အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ကထဲက ည တိုင်းလိုလို အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်၊ ကိုတင်ထွတ် အလုပ်ကိစ္စ နူင့် ခရီး ထွက်ရသည့် အခါ၊ ပထမ ဆုံး အကြိမ်က တခါမှ မခွဲ ဘူးတော့ တော်တော်လေး ခံစားရသည်၊

သို့သော်လည်း တဖြေးဖြေး တော့အသားကျ သွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ တပတ်လောက်ဆိုရင် မနေနိူင်တော့ သူ့ဘာသာ သူ လက်နူင့် အယားဖျောက် ပစ်ရသည်၊ အခု တခေါက်က တော့ တော်တော့် ကိုကြာသည်၊ ရာသီက လည်းပြောင်းတော့ပစ္စည်း ကောက်ရတာ နောက်ကျ ပြီး အလျှင်မမှီ ၍ ကိုတင်ထွတ် လိုအပ်တာထက် ပိုပြီး နေနေရတော့ ဝင်းပပ အဖို့ နွေရာသီ က သစ်ရွက်ခြောက်လို မီးဖွားကျ တာ နူင့် မီးထလောင်နိူင်သည့်အခြေအနေရောက် နေ သည်၊ ညအိပ်ရာဝင် တိုင်း သူမ လက်ခလေး နူင့် အစေ့ လေးကို နာနာ ပွတ် ရင်း တချီလောက်ပြီး မှ ပဲ အိပ်လို့ ပျော်တော့သည်။ အလုပ်ထဲ မှာကလည်း ဖေဖေ က လွဲလျှင် သူက အကြီးဆုံးမဟုတ်လား၊ ဖေဖေ ကလည်း အထိန်းအကွပ် ရရုံ လောက် နာမည်သာ ခံထားတော့သည်၊ သူကသာ အရာရာ ဆုံးဖြတ် လုပ်ကိုင်နေ ရခြင်းကြောင့် ဝန်ထမ်း အကုန်လုံးက ကြောက်ရွံ့ ရိုသေ ကြရသည်၊ နောက်ပြီး ကျောင်းမပြီး မှီထဲက စ အလုပ်ထဲ ခြေစုံပစ် ဝင်ခဲ့ ရသဖြင့် သူ့မှာက အလုပ်နူင့် ပတ်သက်သော အသိုင်းအဝိုင်း က ပိုကြီးစိုးခဲ့သည်၊

အတိုချူပ်ပြော ရလျှင် သူ့ဘ၀ လောလော ဆယ်မှာ အိမ်၊ အလုပ်၊ နူင့် ကိုတင်ထွတ် ပဲ ရှိသည်။ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက် ၍ တွေ့ဆုံ ဆက်ဆံ နေခဲ့ ရသော ယောက်ကျားသနာ တွေကလည်း သူ့ကို လန့်ကြသဖြင့် လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိသော မိန်းမတယောက်ဖြစ်သည်ဆိုတာကို အသိအမှတ်ပြုရဲ့ သားဖြင့် သူမသိအောင် ဖုံးကွယ်ထားကြသည်။ အင်း ဒီကောင်လေး တယောက်ပဲ၊ ဝင်းပပ အတွေးထဲမိုးအောင်သူ ဝင်လာသည်၊ မိုးအောင်သူ ကို မမျိုး ပြောပေး၍ ခန့်လိုက်ပြီးမှ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်လေး သဘောကျပြီး အဆင့်ဆင့် တိုးပေးရန် ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်၊ ထိုအခါမှ စ၍ သူ့ကို အဓိက အရေးကြီးလုပ်ငန်း အရေးအရာ များကို ဝင်ပါစေ ပြီး ထရိမ်နင် သဘောမျိုးမောင်း လာခဲ့သည်၊ မိုးအောင်သူ ကလည်း အချိန်ပိုတွေ ဘာတွေ အဓိက မထား လိုအပ်လျှင် လိုအပ်သလို ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးလေ့ရှိတော့ဝင်းပပ လည်း သဘောကျလာခဲ့သည်၊ ကိုတင်ထွတ် နေရာကို လွှတ်ပြီး ကိုတင်ထွတ်ကို သူ့ အနားပြန်ခေါ်ထား တော့ မည်ဟုတွေးထားသည်၊ သို့ သော် အခု တလော သူပဲ စိတ်ထင်လို့ လား မသိကောင်လေး အကြည့်တွေက နည်းနည်း ဆန်းသလိုလို၊ သူက မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး မှန်ထဲ မှ ဖြစ်ဖြစ် မျက်လုံး ဒေါင့်ကပ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တခါ တလေ ကြည့်လိုက်လျှင် သူ့ ကို ခိုးခိုး ကြည့်နေတတ်တာ သတိထားမိနေ၏။

ပထမတော့ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုး ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း သာယာသလို ဖြစ်မိ၏၊ တခါတလေ မျက်လုံး စူးစူး တွေက သူ့ ရင်ကို ပါ ဖိုလာစေ၏၊ အခုလို၊ ကိုတင်ထွတ် အဝေးသွား နေပြီး သူ့ အလိုဆန္ဒ တွေ လစ်ဟာနေသော အချိန်မှာ ဆိုလျှင်၊ ထိုအကြည့် နောက် ကွယ် မှာ ဘာတွေ တွေးနေမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ရင်း သူ့ ရတနာ ရွှေကြုပ်လေး မှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာရသည်။ ဒီနေ့ အောက်ဆင်းလာတော့ မနော် တယောက်ထဲ မီးဖိုချောင်မှာ တွေ့ရသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ နေမကောင်း ဟု ဆိုသည်၊ မနော် တယောက်ထဲ အလုပ်များနေ တာတွေ့တော့၊ နေလည်စာ မထည့်ခိုင်းတော့၊ဒီနေ့ တော့ ဝယ်စား လိုက်မည်ဟုတွေးသည်၊ နောက် အလုပ်လည်း ဒီနေ့ များအုန်းမှာဆိုတော့ ညနေစာ ပါ သူ့ အတွက်မလုပ်နဲ့တော့ လို့ မှာထားခဲ့လိုက်သည်။

မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ မှာ ဒေါ်ဝင်းပပ တယောက် ဒီနေ့ ပိုလှနေတယ်လို့ တွေး နေမိပြီး ၊သူ ပုဆိုးခြုံအောက် မှ လီးကလည်း မမာတမာ ဖြစ်နေသည်၊ အခု မနက်ကလေးကတင် ထုလာသေးတယ် ရှီး၊ လို့သူ့ကိုယ်သူ အပြစ် တင်ရမလို ဂုဏ်ယူရလို ဝေခွဲ မရ ဖြစ်နေရသည်၊ သူက တကယ်တော့ ကာမ ကိစ္စ မှာ ဖျံ မဟုတ်ပေမဲ့ လည်း အရိုင်းလေး တော့ မဟုတ်ပေ၊ ၁၀ တန်း ကျောင်းသား ဘ၀ တုန်းကက ကျူရှင် ယူဖို့ ငွေကြေးလည်း မတတ်နိူင် တော့ သူ့ အဖေ ရုံးက တပည့် တယောက် ၏၊ သမီး အပျိုကြီး ကျောင်းဆရာမ အားသည့် အချိန် ထိုအိမ်သို့ သွား စာလုပ်ရသည်၊ ထိုအပျို ကြီးမှာ အလယ်တန်းပြသာ ဖြစ် သဖြင့် ခလေးများကို ကျူရှင်ပေးသည်၊ မိုးအောင်သူ က ဝိုင်းကူ သင်ပေးရင်း သူ့စာကို သူကျက်သည်၊ မသိတာ ကို အပျိုကြီး မမမြတ် ကရှင်းပြပေးသည်၊ တကယ်တော့ များသော အားဖြင့် အချိန်တွေမှာ သူတို့ အိမ်မှာက လူမပြတ်ခြေ၊ ကျူရှင်လာသော ခလေးတွေနူင့် မမမြတ် အမေကလည်း အိမ်မှာပဲ ချက်ပြုတ်ရင်း ရှိနေတတ်သည်၊

မိုးအောင်သူ လူပျိုပေါက်ပီပီ ဂွင်းထု တတ်တော့မိန်းမ မြင်ဘူးသမျှ မှန်း တော့ နီးနီး စပ်စပ် နေရသည့် မမမြတ်က လည်း ဘယ်လွတ်မလဲ ၊ မှန်းပြီးတော့ သာ ထု နေတာ တကယ်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မတွေးမိခဲ့၊ တနေ့ မှာ ဘာမှန်း မမှတ်မိတော့ ခလေးတွေ ကျောင်းပိတ်လို့လား ဘာလားမသိ ကျောင်းသား တယောက်မှ မရှိ၊ မမမြတ် အမေ ကလည်း မရှိ နယ်ပြန်သွားတာလား ဘာလား မသိ၊ မမမြတ် အဖေက အလုပ်သွားသည်၊ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို ပဲ ဇာတ်လမ်းက ဖြစ်ချင်တော့ မိုးကလည်း စဲလိုက် သည်းလိုက် ရွာနေသည်၊ မမမြတ်ကလည်း သူ့ ကို တံခါးဖွင့်ပေးပြီး ခေါင်းနည်းနည်း နှောက်လို့ ဆိုပြီး အိပ်ယာထဲ ဝင်လှဲနေသည်၊ ဖိုနဲ့မ နူစ်ယောက် ထဲ လွတ်လပ် နေတော့ မိုးအောင်သူ စိတ်ရိုင်း ဝင်ပြီ၊ မမမြတ် လှဲ နေသော အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်ပြီး မမမြတ် ကိုယ်ပူနေသလား ဘာညာ နဖူးစမ်း ပါးစမ်းရင် ဖက်နမ်း တော့သည်၊ မမမြတ်ကလည်းနဂိုလ်ထဲက ပျော့ချင်နေသော ဖယောင်းလေးမို့ မီးနားကပ်လိုက်တော့ ပျော်ကျသွားသည်၊

အို့ မကောင်းပါဘူးကွယ်၊ ဘာညာ ကနေ မ ကိုသနားပါအုန်း မောင်မိုးရယ်၊ ကနေ၊ အားအင့်အင့် မောင်မိုး ဖြစ်သွားရသည်၊ မမမြတ်က အပျိုကြီးသာပြောသာ အသက် အစိတ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်၊ မိုးအောင်သူက အသက် ၁၈ နူစ်ပင် မပြည့်သေး၊ နူစ်ဦး စလုံး၏ ပထမ ဆုံး အတွေ့ အကြုံ များ ဖြစ်ကြသည်၊ထိုနေ့ က လို လွတ်လပ်မှု မျိုးမှာ တော်တော် နူင့် ပြန်မပေါ်တော့၊ မမမြတ် အမေက အမြဲ ရှိနေသည်၊ တခါတော့ မမမြတ် အမေ မရှိ ကျောင်းသားတွေ ရှိနေသည်၊ ခလေးတွေကို သချာၤပုစ္ဆာတွေ ပေးခဲ့ ပြီး အခန်းထဲ ဝင်ကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်၊ မိုးအောင်သူ ၁၀တန်းအောင် သွားတော့ မရောက်ဖြစ်တော့ပြီ၊ မမမြတ်လည်း အိမ်က ပေးစားတဲ့ သူနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်သည်၊ မိုးအောင်သူ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ အိမ်နားက ချာတိတ်မ မြီးကောင်ပေါက်စ လေးနူင့် ရီးစားဖြစ်သည်၊ ကောင်မလေးက ကိုးတန်းပဲ ရှိသေးသည်။

တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဆိုတော့ အထင်ကြီး သည်၊ ရီးစားစာ တစောင်နူင့် ပင် သမီးရီးစား ဘဝရောက်ခဲ့ ကြသည်၊ ထိုကောင်မလေးကို တော့ မိုးအောင်သူ ပါကင် ဖွင့်လိုက်ရသည်၊ ကောင်မလေး အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိချိန် အိမ်နောက်ဖေး ပေါက်က ပတ်ဝင်ပြီး ကောင်မလေး ကို အခန်းထဲအတင်းဆွဲခေါ် ဖက်နမ်းရင်း ပါကင်ဖွင့်လိုက် သည်၊ နောက် တော့ လစ်ရင်လစ် သလို ဝင်ဝင်ဆွဲသည်၊ သိပ် အကြာကြီးတော့ မခံလိုက်၊ ကောင်မလေး မိသားစု နယ်ပြောင်းသွားတော့ ဝေးသွားကြရသည်၊ တက္ကသိုလ်တက် နေတုန်း ထိုကဲ့ သို့ အိမ်ဘေးမှ ကောင်မလေး နူင့် ညိနေ သဖြင့် မိုးအောင်သူ တယောက် ကျောင်းမှာ ရီး စား မထားဖြစ်လိုက်ခြေ၊ တယောက်နူစ်ယောက် စမ်းလိုက်သော်လည်း အဆင်မပြေ၊ အိမ်ဘေးမှာ စားစရာက လည်း ရှိနေတော့ သိပ်လည်း မကျိုးစားချင်တော့ တာလည်း ပါလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။

ကျောင်းပြီးသွားတော့ လည်း သူများ တွေလိုဟေးလားဝါးလား လုပ်ဖို့ အချိန်မရ တော့ အိမ်က စီးပွားရေး အခြေအနေကြောင့် ရသည့် အလုပ်ကလေး ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်နေရ သဖြင့် ရီးစားသနာလည်း မထားဖြစ်သေး၊ လောလော ဆယ် သူ့ရောဂါကတော့ သူ့ လက်ရှိ ဘောစိ၊ သူ့သူဌေးမ ဒေါ်ဝင်းပပ ကိုသာ အသားကုန် လုပ်ချင် နေသည်။ ဝင်းပပ အလုပ်ထဲ ရောက်တော့ ဒီနေ့ ခေါက်ရိုးကျ ရှပ်အင်းကျီ သပ်သပ်ယပ်ယပ်နဲ့ ပလေကပ် ပုဆိုး အပျော့ ၊ နဲ့ သားနားနေသော မိုးအောင်သူ ကိုတွေ့လိုက်ရ ၏၊ ဆံပင်ရှည်ရှည် ဂုတ်ဝဲ လေးနူင့် နုပျိုသေးသော မျက်နှာလေး နူင့် စူးရဲသော မျက်လုံး အစုံက သူ့ရင် တချက်ဖိုသွားသည်၊ အင်း ငါလည်း ကိုတင်ထွတ် နဲ့ ဝေးနေရတာ ကြာလို့ထင်တယ်၊ စိတ်တွေ လေနေတယ်၊ ဟု ကိုယ့်ဘာသာ သတိချူပ် ရင်း အလုပ်စလုပ်တော့သည်၊ စာရင်းတွေပေါင်း ဖုန်းတွေ ခေါ်စရာရှိတာတွေ ကြောင့် မိုးအောင်သူ ကို သူ့ရုံးခန်းထဲ လာပြီး ကူလုပ်ခိုင်းထားလေသည်။

ဟော….တော့ ထမင်းစားချိန်တောင် လွန်နေပြီ၊ မောင်မိုးအောင်သူ ရော ဆောရီးနော် ဗိုက်ဆာနေပလား.. …ရတယ် မမဝင်း ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး.. …မင်း ထမင်းဘူး ပါလာလား၊ .. ….ဒီနေ့ မပါဘူး မမဝင်း..ကျနော် ဒီနားပဲ ထွက်စားမလားလို့.. ..အော်ဟုတ်လား မမ လည်း ဒီနေ့ အိမ်က ဘာမှ မပါလာဘူး ထွက်စားရအောင် မမ တို့နဲ့ လိုက်ခဲ့.. ရွှေစင်..ရေ..ဟေ့ ရွှေစင် တို့ တခုခု သွားစားရအောင်ဟေ့.. ဒေါ်ဝင်းပပ က တဆက်တည်း သူနဲ့ အဖေါ်လိုက်နေကြ ကောင်မလေး တယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ …ဟင်..မမ က ကြိုမပြောထားလို့ ရွှေစင် အိမ်က ပါလာတဲ့ ထမင်းဘူး စားလိုက်ပြီ၊ အဟီး..လိုက်ခဲ့မယ်လေ မမ အဖေါ်ရအောင်.. …အော်အော် အေး ငါလည်း မေ့သွားလို့ ..စားပြီးရင်လည်း နေခဲ့တော့ မိုးအောင်သူလည်း ပါမှာပဲ မမ ခနထွက်သွားလိုက်အုန်းမယ်..ဟို လူတွေဖုန်းခေါ်ရင်…….. ဒေါ်ဝင်းပပ က မှာစရာရှိတာလေးတွေ မှာခဲ့ပြီး မိုးအောင်သူနဲ့ အတူ သူ့ကားလေး ရပ်ထားတဲ့နေရာကို ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ ဒီနေ့ အလုပ်တခု ပြီး ရင် အလုပ်က နည်းနည်း ပြန် အားသွားမှာမို့ စိတ်ပေါ့ပါး နေ၏၊ မိုးအောင်သူ နူင့် စားသောက်ဆိုင်တခု တွင် ဝင်စား ကြရင်းက မှစကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြသည်၊ ..ဟူး ငါတို့ မှာလည်း အလုပ်တွေ ပိနေတာနဲ့ စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်ကြဘူးနော်.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း..မမဝင်းက အလုပ်တအားလုပ်တာကိုး.. ..အဲလောက်လဲ ဟုတ်ပါဘူးကွာ ဖေဖေ က မျက်နှာလွဲထားတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်လက်ထဲ မှာ မကျဆင်းသွားစေချင်ဘူးလေ..မောင်မိုး ရဲ့ အကူညီလည်း ပါပါတယ်၊ မောင်မိုးကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ..ဟာမဟုတ်တာ မမဝင်းကလည်း မမဝင်း တို့ ကျေးဇူးကြောင့် ကျနော် ဒီအလုပ်လုပ်ရတာပါ.. .

ကဲ ပါ အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ကဲ မင်း အကြောင်းလေး ဘာလေးပြောပါအုန်း.. ..ဟာ မမဝင်းက လည်း ကျနော့် အကြောင်းက ဘာမှ စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းပါဘူး၊ .. …အံမယ် မင်းလို အရွယ် ရုပ်ရည်မျိုးနဲ့ များ၊ ပြောစမ်းပါအုန်း ကောင်မလေး ဘယ်နူစ်ယောက် အသဲကွဲ ပြီးပလဲ.. ..အာ မမဝင်း ကလည်း လုပ်ပြီ၊ ကျနော့်မှာ ရီးစားတောင် မရှိသေးပါဘူး..ပေါက်ကရတွေ၊ ဟဲဟဲ.. …မယုံပါဘူးကွာ..ဘာလည်း ..ကြိုက်စရာကောင်း တာ မတွေ့သေးလို့လား.. …ဟီးဟီး မမဝင်း ခြေဖျားလောက်မှီအောင် ချောတဲ့သူ တွေ့ရင်တောင် ကျနော်က လိုက်မှာ.. ဟိုက်..မိုးအောင်သူ တယောက် သူ့ပါးစပ်က စွပ်ရွတ်ထွက်သွားပြီးမှ ကိုယ့်ပါးကိုယ်ပြန်ရိုက်ချင်စိတ် ပေါက်သွားသည်၊ လခွီးမှ ပဲ ဒီစောက်ပါးစပ်နဲ့ တော့ အလုပ်ပြုတ်တော့မှာပဲ၊ ဟုလန့်သွားသည်။

သို့သော် ဒေါ်ဝင်းပပ က အပြုံးမပျက် ရီမောရင်း၊ …ကဲကဲ ..စားပါကွာ မမကျွေးပါ့မယ် ငါ့မောင်က ဒီလောက်တောင် မြှောက်နေစရာမလိုပါဘူး၊ကွာ ဟင်းဟင်း… အဲတော့လည်း ချော်လဲ ရာ ရောထိုင်လိုက်တာပေါ့။ …တကယ်ပြောတာ ပါ မမဝင်း ရဲ့ မမဝင်း လိုမျိုး ချောပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှတဲ့သူမျိုး မိန်းခလေး တထောင်မှာ တယောက်ရှာလို့တောင် မတွေ့နိူင်ပါဘူး၊ …. ….တော်ပါပြီ ကိုပိုရယ် ..ဟင်းတွေ အေးကုန်မယ် စားလိုက်ပါအုန်း…ညနေဘက် အလုပ်ဆင်းတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ စာရွက်စာတမ်း များ ကို စက္ကူပုံးတလုံး နဲ့ ထည့် ပြီး မိုးအောင်သူ က ကားနား အထိလိုက်ပို့ရင်းမှ …မမဝင်း ကျနော် အိမ်အထိလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ ကျနော် အဲဒီဖက် ပိုင်းလည်း သွားစရာရှိတယ်၊ အဟီး မမဝင်းကားနဲ့ လိုက်ရတော့ ဘတ်စ်ကား တွယ် မစီးရတော့ဘူးပေါ့၊.. မိုးအောင်သူ က ဘာရယ်မဟုတ်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ နားကပ် ရေမွေးနံ့လေးရူ ၊သူ့ဘော်ဒီကို မသိမသာ ခိုးကြည့် ရတာ ဖီးတက်နေလို့ ကြံဖန် ရမယ်ရှာနေတာ၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ကလည်းခေါ်သွားခဲ့သည်။

ကောင်လေး ခိုးခိုးကြည့်နေတာ လည်း သူသိသည်၊ ဘာမှန်းမသိ သူ့ရင်မှာ ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်ရုံ မက သူပိပိ လေးမှာလည်း စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေရပါသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မနော် က တံခါးလာဖွင့်ပေးရင်း၊ ..အဝင်း စားတော့ မလား မနော် ပြင်ထားလိုက်၇မလား.. ..မစားသေးဘူး မနော်ရေ မနော် လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါ နောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်၊.. …အင်းအင်း ..ဒါဆို မနော် ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်၊ ခနနေရင် ကိုတင့် ပြန်ရောက်တော့မှာပါ.. …အော် သူဇာနဲ့ ဖိုးသက် ကို သွားကြိုတာလား…ကဲ မောင်မိုးရေ အဲဒီစက္ကူပုံးလေး တခါထဲ အပေါ်ထပ်လိုက်တင်ပေးပါအုန်း၊.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း.. မိမိ ရှေ့မှ လှေခါးပေါ် တက်သွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ နိမ့်တုန် မြင့်တုန် တင်ပဆုံနူင့် သေးကျင်သော ခါးက မိုးအောင်သူ ၏ ငတ ကို မာတင်းလာစေပြီး ဒူးတောင် ညွတ်ခွေကျချင်လာခဲ့ရသည်။ အိမ်ကြီးတလုံးလုံးက လည်း တိတ်ဆိတ် နေတော့ မိုးအောင်သူ စိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့ရသည်။

ဝင်းပပ မှာလည်း သူ့နောက်က နေ မိုးအောင်သူ တယောက်သရည်တမြှားမြှား ဖြစ်နေမည်ဆိုတာကို သိနေသည်၊ သူကိုယ်တိုင်က ပင် ပြချင်နေသည်၊ သူ့ပိပိ လေးထဲမှ အရည် တချို့ ပင် သူဝတ်ထားသော ပင်တီ ပေါ် စိုလာခဲ့သည်၊ တ ကယ်ဆို ဒီစက္ကူ ပုံးကို အောက်မှာပဲ ထားခိုင်းပြီး နောက်မှ ဦးလေး တင့်ကို တင်ခိုင်းလိုက်လည်း ရသည်၊ အခုတော့ သူကိုယ်တိုင်က ပင် ခပ်ကဲကဲ ဖြစ်နေသလားမသိ၊ သူ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည်၊ မိုးအောင်သူ မှာလည်း အိစက်ညက်ညောလှသည့် ဝင်းပပ တို့ လင်မယား ကုတင်ကြီး ကိုတွေ့ရတော့ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်၊ ဒီအပေါ်မှာသာ မမဝင်း ကို လိုးလိုက်ရရင် ဟူသောအတွေးဖြင့် လက်တွေ ပင်တုန်လာ၏၊ ဒေါ်ဝင်းပပ က ..ကြမ်းမှာ ခနချထားလိုက်ပါအုန်းကွ မောင်မိုး ရဲ့ မလေးဘူးလား နေအုန်း ပြီးမှ ဒီနားမှာ တင်မလို့.. ဒေါ်ဝင်းပပ က တံခါး အနောက်ဘက်နားက ဘီရိုတခုကို ဖွင့်လို့ရအောင်တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်၊ ထိုဘီရို အနားကို အသွား သူခြေထောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဒေါက်ဖိနပ် တရံကိုသွားတက်နင်းမိပြီး ခြေခေါက်ကာ ချော်လဲ မလိုဖြစ်သွား၏။

အမေ့…အို… ခြေမြန်လက်မြန် မိုးအောင်သူ တယောက် လှမ်းထိန်းကာ ပွေ့လိုက်လို့ ကြမ်းပြင်နူင့် မျက်နှာ မအပ်မိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ …မမဝင်း..ဘာဖြစ်သွားလည်းဟင်.. ..ခြေခေါက်သွားတယ် ထင်တယ်..အား…ခြေထောက် နည်းနည်း နာ သွားတယ်.. ..ရတယ် မမဝင်း ခြေမထောက်နဲ့ ကျနော် ကုတင်ပေါ် သွားတင်ပေးမယ်.. မိုးအောင်သူ က သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိစက်နေသော ဒေါ်ဝင်းမမ ကိုယ်လုံးလေး ကို မလွတ်ချင်လို့ အသာပွေ့ပြီး ကုတင်ဆီသယ်လာခဲ့သည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး လှချင်တိုင်းလှနေသော မျက်နှာလေး ကိုငုံ့ ကြည့်ရင်း မနေနိူင်တော့သော၊ မိုးအောင်သူ တယောက် ဒေါ်ဝင်းပပ ကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ရင်း တဆက်ထည်း နူတ်ခမ်းနုနု လေးကိုငုံ့ကာ နမ်းစုပ်လိုက်မိတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ နူတ်ခမ်းလေး များက အမြင်မှာတင် အလွန်အမင်း လှ ရုံမက၊ သူ့နူတ်ခမ်းနူင့် ဖိကပ်လိုက်တော့ အတွေ့ မှာလည်း နူးညံ့ ပျော့ပြောင်းလှ ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ အောက်နူတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး ကို ငုံခဲ လိုက်တော့ အရသာ မှာလည်း ချိုမြိန် လှပေသည် ဟု မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ ထင်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ ရှက်လို့ လားမသိ မျက်လုံးလေး မှေး စင်းထားသော်လည်း၊ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကတော့ မိုးအောင်သူ ရဲ့ အစုပ် အနမ်းတွေကို ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ တုန့်ပြန် နေလေရဲ့၊ သူ့လက်တွေကလည်း မိုးအောင်သူရဲ့ လည်ဂုတ် ကို တွဲလဲ ခိုဆွဲထားသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေး ကို ဖက်ထားတဲ့ မိုးအောင်သူရဲ့ လက်တွေကလည်း အောက်ဘက် ကို လျောချ ပြီး သူ့တင်ပါးထွား အိအိ ကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်၊ မိုးအောင်သူ က ကျပ်ကျပ် ကလေး စည်းထားတဲ့ ဒေါ်ဝင်းပပ ထမိန်ကို ဖြေလျှော့ ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပ အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးရှာ၏၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ပေါင်တန် တွေက ဆင်စွယ် နူစ်ချောင်းလို အဆစ် အမြစ် မရှိ စင်းဖြောင့် ပြီး ဖြုဝင်း နေသည်၊ မိုးအောင်သူ က အာသာ ငမ်းငမ်း နဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး လေး တွေကို နေရာမလပ် အောင် နမ်းရှုံ့ နေမိသည်၊ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ဖြစ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ပေါင် နူစ်လုံးကြား မိုးအောင်သူ တယောက် ရောက်နေရှာပေါ့၊ မိုးအောင်သူက သူ့ လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ပေါင် အောက်ပိုင်း သားလေး တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ပေါင် အတွင်း အရင်းကျ ဆုံး မိုးခိုသား လေး တွေကို ရက်ပေးနေမိသည်။

( လူတွင် မိုးခိုသား ဆိုသည်မှာ မိုးရွာထဲ မတ်တပ် ရပ်နေပါက မိုးရေ မစိုနိူင်သော နေရာ ကို ဆိုလိုပါသည်၊ ဤကား စာရေးသူ၏ အတွေးဖြစ်၏။ ) ဒေါ်ဝင်းပပ မှာလည်း မိုးအောင်သူ ၏ နူးညံ့ ပူနွေးနွေး လျှာကြီးက သူ့ အတွင်းသားအကျ ဆုံးနေရာတွေကို ရက်ပေးနေ သဖြင့် ကြက်သည်း တဖြန်းဖြန်း ထ လောက်အောင် အရသာထူး နူင့် တွေ့နေရလေရာ၊ နဂိုလ် ထဲက စိမ့်နေသော စောက်ရည်ကြည် များမှာ အခုတော့ အဖုတ်အပြင်သို့ ပင် လျှံကျ ကာ သူဝတ်ထားသော ဘွိုင်းရှော့ စတိုင် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် အတွင်းခံ ေဘောင်းဘီလေး ကို ရွှဲနစ် စေပါတော့သည်။ စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲ နေသဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးမှာ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ် ကို ကပ်လျှက် အဖုတ် ကွဲကြောင်းရာ ကို ထင်းထင်း ကြီး မြင်နေရပေရာ၊ မိုးအောင်သူက သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ဖြင့်၊ အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန် ပါသည်။

မိုးအောင်သူ က တဆင့်တက်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ခါးသရေ မျှော့ကြိုး မှ တဘက်တချက် ဆွဲ ကိုင် ချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းပပ ကလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးလိုက်သဖြင့်၊ အမွှေးအမြှင် ရိတ်ထား၍ ပြောင်နေသော အဖုတ် ကြီး မှာ ဖောင်းကားလျှက် ပေါ်လာတော့သည်၊ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ရွှမ်းပြောင်လက် နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်ကြီး ကို မိုးအောင်သူ တယောက် အငမ်းမရ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ ထူထဲထဲ အဖုတ်နူတ်ခမ်း တဖတ် မှာ သူ့ ပါးစပ်တွင်းသို့ ပါလာခဲ့လေသည်။

…အင့်…အားးးး ..အို့ …အိုးးကွယ်….. ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းဖတ် လေးကို မိုးအောင်သူက သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် အသာဖိညှပ် ဆွဲ လိုက်ရာ ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက မိုးအောင်သူ ၏ ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ပင် အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဆွဲ လိုက် မိလေတော့သည်။ မိုးအောင်သူ ကလည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ ကြောင်မ ကဲ့သို့ ငြီး သံလေးကြောင့် ပို စိတ် ထက်သန်လာပြီး သူ့ လျှာကို ရှည်နိူင်သမျှ ရှည်အောင် ဆန့် ကာ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်တွင်း ထုတ်သွင်း ကစားလေတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ် ကြိုက်နူစ်သက်လှသည့် အစာ ကို ပြန်အမြည်း စားလိုက်ရ သူလို ဖြစ်နေပေရာ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက် ပြီး ပေါင်တန်လေး နူစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တချီ ပြီးသွားရရှာတော့သည်။ ထိုအခါမှာ မိမိ လိင်တန်ကြီး တခုလုံးကလည်း မခံ မရပ်နိူင်အောင် တင်းမာ နေပြီ ဖြစ်သော မိုးအောင်သူ က ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမျာ ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။

မိုးအောင်သူက ထောင်မတ် တင်းမာနေသော သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လှလှ အကွဲ ကြားမှာ အထဲ နားထိ ခေါင်းကို ဒစ်မြုပ်သည့် အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ လက်လက်နူစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ မျက်လုံးများပေါ် အုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အင်း ဒီတချီတော့ ရှိပါစေ ဦးပေါ့လေ၊ နောက်တခါဆိုရင် တော့ အဲ လို နေလို့ မရတော့ဘူး ငါ့ဒုတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ထည့်နေတာကို ကြည့်ကို ကြည့်ခိုင်းရမယ်လို့ တေးထားလိုက်၏၊ မိုးအောင်သူ မှာ အသား ညို သူဖြစ်ရာ သူ့ လိင်တန် ညိုညို ကြီး က ဖွေးဖြူ ဥ နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း တိုးဝင် သွားသည် မှာ ကြည့်ရတာနူင့် ပင် အရသာရှိသည်ဟု ထင်မိလေသည်။

မိုးအောင်သူ အဖို့ မှာ လပေါင်း များစွာ စိတ်ကူးနူင့် မှန်းခဲ့ ရပြီး ဒီတသက်တော့ ဖြစ်နိူင်ခြေ မရှိ ဟု ထင်ထားခဲ့ ရသော သူ့ ဘောစိ မမ ကို လုပ်နေရ ခြင်း ဆိုသည့် အတွေးက ပင်လျှင် သုတ်ရည်များ ချက်ခြင်း ပန်းထွက် သွားရလှအောင် စိတ်လှုပ်ရှား မိနေပေသည်၊ ထို့ အတွက် ကြောင့်လည်း တလက်မ ဆို တလက်မ တအိအိ တိုးဝင် သွားသော သူ့ လိင်တန် မှ ခံစားရသည့် အရသာ ကို အပြည့် အ၀ ခံစားနေလေတော့သည်။ တချီပြီး သွား ခဲ့ သည့် ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ် တွင်း မှ အရည် များကြောင့် မိုးအောင်သူ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ အခက် အခဲ မရှိ တိုးဝင် သွားသော်လည်း ၊ ခလေး လည်း မမွေး ဘူး၊ လင် နဲ့ လည်း ဝေး နေတာ ကြာ၊ နေပြီ ဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်တွင်း တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ပြည့်နှက် သွားသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။

မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ စေးစေးပိုင်ပိုင် တိုးဝင်လာတော့ သူ့ ဘိုက်မှာ နစ် နေအောင် အရသာ ရှိလှပြီး ၊ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲ ထုတ်လိုက် ချိန် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ ဖြစ် သွားရ၏၊ မိုးအောင်သူက သူ့ ပေါင် နူစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်သည့် အချိန်မှာတော့ သူ့ အဖုတ် အတွင်းသား နံရံ များမှာ မိုးအောင်သူ ဒစ်ကြီး ပွတ်သတ်မှု ကြောင့် ကာမ ဆိပ် ဒီရေလို တက်လာပြီး သူ့ဖင်ကြီး ကို ပါ ကြွကြွ ကော့ပေးနေမိတော့သည်။ မိုးအောင်သူ ကလည်း လူငယ် ပီပီ ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ နေအောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်ဝင်းပပ ခမျာ အင့် ကနဲ အင်းကနဲ နေအောင် ခံစားနေရလေသည်၊ အခုတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ တယောက် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လျှက် သူ့လက်နူစ်ဘက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ဆွဲ ကာ မိုးအောင်သူ ၏ အလိုး အဆောင့်ကို အံကြိတ်ခံစားနေလေသည်၊

မိုးအောင်သူကလည်း သူ့ လီးကြီး ကို ဒစ်ပေါ်ခါနီး ထိ ဆွဲ ထုတ်ထုတ်ပြီး မှ အားရ ပါးရ ဖင်ကော့ ကာ ဆောင့်ဆောင့်ချသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ အိပ်ခန်းထဲ တွင် တဖန်းဖန်း တပြွတ်ပြွတ် အသံ များဖြင့် ညံစီ နေပေတော့သည်၊ မိုးအောင်သူမှာ မကြာခင် ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိသော်လည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ကို သူနူင့် ပိုပွင့်လင်း စေလိုသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေရာ မှ ခနနားလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ မျက်နှာလေး ကို ငုံနမ်းလိုက်ကာ၊ …မမဝင်း..ပြီးတော့ မလား ကျနော်တို့ ပြိုင်တူပြီးကြရအောင်လေ… ဟုကပ်ပြောလိုက်ရာ၊ မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ခံနေရှာသော ဒေါ်ဝင်းပပ က မျက်လုံး မဖွင့် ပဲ ခေါင်းလေး ငြိမ့် ပြီး …အင်း…ဟုသာ ဆိုလေသည်။ မိုးအောင်သူ က အားမလို အားမရ ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို ဆွဲ ငုံ စုပ်ပစ်လိုက် လေရာ ဒေါ်ဝင်းပပ ခမျာ အဖုတ်ထဲ မှာလည်း ဆန့်တငန့်ငန့် နူင့် အရှိန်တက် နေတုန်း မို့ မိုးအောင်သူ လည်ကုတ် ကို သူ့ လက်များဖြင့် ဆွဲယူသိုင်း ဖက်ပြီး ပြင်းပြသော ရမက် အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လာ တော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်တန် နူစ်ချောင်းကလည်း မိုးအောင်သူ ခါးကို ညှပ်ကာ သူ့ခြေကျင်းဝတ်ခြင်းခြင်း မိုးအောင်သူ ဖင်အနောက်ဖက်ကို ချိတ်လျှက် သူ့ အဖုတ်ဆီ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်နိူင်အောင် ဆွဲ ယူ နေလေတော့သည်။ မိုးအောင်သူ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မအောင့် နိူင်တော့ပဲ အပြီး သတ်ခါနိး တိုက်သည့် မုန်တိုင်း လို တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ..ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်.. ….ဗြွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်…… ….အား…အား…. အိ..အိ… ဒေါ်ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးတခုလုံးလည်း တောင့်တင်း တုန်ခါ သွားပြီး မိုးအောင်သူ ကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်သလို၊ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်အတွင်း နံရံများက လည်း လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြင့် မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်း တချောင်း လုံးကို ဖျစ်ညှစ် ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ၊ မိုးအောင်သူ လိင်တန်ကြီး မှာ မခံနိူင်တော့ပဲ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဝင်းပပ စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ ပန်းထည့် ပစ် နေမိလေတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပူပူ နွေးနွေး များပန်းထုတ်လိုက်ပြီး တဖြးဖြေး ပျော့ သွားသော မိုးအောင်သူ လီး ကြီးကြောင့် အဖုတ် အတွင်း မှ အရည်များ စီး ထွက်လာရာ အိပ်ယာပေါ်ကျ ပြီး ကွက်ကုန် မှာ စိုး၍ ထမိန်ကို လုံးထွေး ကာ အဖုတ် ပေါ် အုပ်လျှက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေးထွက်ခဲ့လေသည်။ မိုးအောင်သူ မှာ ရေချိုးခန်း ထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ နောက်ပိုင်း အလှ ကို ကြည့် ရင်း ရင်တွင်း မှာ ပီတိ တမျိုး ခံစားလိုက် ရလေသည်၊ အရင်က ထမိန်ဝတ်ထား သော ဤ ဖင်လုံးကြီး များ ကို ကြည့်လျှက် အံကြိတ် ခဲ့ ရသူ၊ အခုတော့ ဖင်ပြောင်ပြောင် ကို မြင်နေရခြေပြီ၊ တချီ တောင် လိုးပြီး သွားပြီ ဆိုတော့ နောင် အလားအလာ များက လည်း ကောင်းမည့် သဘောရှိနေသဖြင့်၊ မိုးအောင်သူ တယောက် သူ့ ကံ ကို ပင် သူ မယုံနိူင်အောင် ဖြစ်ရသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ရူးပေါက် ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာ သုံး ရေဆေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်၊ ထမိန် ကတော့ အရည်တွေ ပေ နေပြီမို့ အဝတ်လျှော်မည့် ခြင်းထဲ ပစ်ထည့် လိုက်သည်၊ နောက်တော့ အမွေးပွ တဘက်တထည် ဘေစင်အောက် ဘီရိုလေး မှ ထုတ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်း ကို ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ ထွက်လာတာမြင် ၍မိုးအောင်သူ ကရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ပြီး သူ့ ကောင်ကြီး ကိုလည်း ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည်။ မိုးအောင်သူ ရေချိုးခန်း ထဲ မှ အိပ်ခန်း အတွင်း သို့ ပြန်ဝင်လာတော့၊ အဝတ် ဘီဒိုရှေ့ မှာ ဝတ်စရာ တခုခု ရှာနေသော ဒေါ်ဝင်းပပ ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ အပေါ်ပိုင်း မှာ အင်းကျီချွတ်ထားပြီး အသားရောင် ဘရာဇီယာ ပျော့လေး ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်း မှာတော့ အမွှေးပွ သဘက်ကြီး ကို ပတ်ထား၏၊

မိုးအောင်သူ ထွက်လာတာ တွေ့လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ မိုးအောင်သူ မှာ ပုဆိုး မဝတ်ရသေးသဖြင့် လောလော လတ်လတ် ရေ ဆေး ထားသော မိုးအောင်သူ ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ မပျော့ မ မာဖြစ်နေသ ဖြင့် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နာရီ ချိန်သီး ကဲ့သို့ ရမ်းရမ်း ရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ …ဟေ့…လုံချည် ဝတ်တော့ တခါထဲ အရှက် ကို မရှိဘူး…. …ဟီး..အမဝင်း ကလည်း ဘယ်သူရှိ တာမှတ်လို့…ကျနော်တို့ ချည်းပဲ ဟာကို.. …အေးလေ ငါရှိနေလို့ ပေါ့ မျက်စေ့ထဲ မှာ ကိုးယိုး ကားယားကြီး…. မိုးအောင်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး အဝတ်ဘီဒိုရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ နောက်သွားရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ တို့ အဝတ်ဘီဒို မျာ ခေတ်မှီ လှသော ကလော့ဆက် ဖြစ်ပြီး တံခါးမှာ ဘေးတိုက် ရှောတွန်းပိတ်ရသော မှန်တံခါး ဖြစ်လေသည်၊ မိုးအောင်သူ က ဒေါ်ဝင်းပပ အနောက် မှာ ကပ်ရပ်ပြီး ဘီဒိုတံခါးကို ကြည့်လိုက်တော့ မှန်သားပြင်ပေါ်မှာ သူတို့ နူစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြလေသည်၊

မိုးအောင်သူ က မှန်သားပေါ်မှာ မြင်နေရသည့် ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘရာဇီယာက အောက်က လျှံထွက်တော့ မလို မို့မေါက် ထွားဖွံ့ လှသည့် ရင်သားအစုံ ကို အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဘက် ကာ သူ့ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ …ဟေး.. ဒေါ်ဝင်းပပ က မျက်ခုံးလေး ပင့်ပြီး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် တချက်လှမ်းတား သလို အသံပေးရင်း မိုးအောင်သူ့ လက်ကောက်ဝတ်နူစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ သို့ သော်လည်း မိုးအောင်သူ ၏ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ကတော့ အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်နေပြီ ဖြစ်ရာ ဒေါ်ဝင်းပပ ပါးစပ် မှ ငြီးသံလေး တချက်ထွက်လာ ခဲ့သည်၊ ဖြေချထားသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ခါးလည်ခန့် ရောက်နေသည့် နက်မှောင်ထူထဲ သော ဆံပင်အုပ်ကို မိုးအောင်သူ က သူ့မေးဖြင့် အသာ ဖယ်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ လည်တိုင်လေး ကို ငုံနမ်းလိုက်သည်၊ သူ့ဖဝါး အောက်မှာလည်း မာတောင်ထလာသော ဒေါ်ဝင်းပပ နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံး ပို သတိထား မိလိုက် သည်နူင့် သူ့လိင်တန်ကြီး ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်း လာခဲ့ ပြန်ပါလေသည်၊

မှန်ထဲ မှာ ဒေါ်ဝင်းပပ မျက်လုံးလေး စင်းနေတာ တွေ့ရတော့ မိုးအောင်သူက ဒေါ်ဝင်းပပ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ပြီး ပုခုံးနူစ်ဘက်မှ ကြိုးပါဖြုတ် ပြီး ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်၊ အိုး လှလိုက်တာ နည်းတဲ့ နိူ့ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊ ဟု မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ မှာဖြစ်သွားရသည်၊ အခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ် နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ရင်း မာတောင်နေသော နိူ့သီးခေါင်း လေး များကို လက်ဖျားလေး များဖြင့် ကျစ်လိမ့်လိုက်တော့ ၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ကြောင်မလေး ငြီးသံ မျိုး ငြီးလာပြီး သူ့ ခေါင်းကို လည်ပြန်လှည့်ကာ မိုးအောင်သူ နူတ်ခမ်းများ ကို အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာခဲ့သည်၊ မိုးအောင်သူ က သူ့လက်တဘက်ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ခါးမှာပတ်ထားသည့် သဘက်ကို ဖြေချလိုက်သည်၊ လုံးဝန်း စွံကား ဖေါင်းအိလှသည့် ဒေါ်ဝင်းပပ ဖင်လုံးကြီး နူစ်ခု ၏ အထိအတွေ့က က အေးစက် အိတင်းနေသဖြင့် သူ့ လိင်တန်ကြီး မှာ အရမ်း ကို မာတင်း လာခဲ့ရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖို့ မှာလည်း ပူနွေးမာတောင်နေသည့် မိုးအောင်သူ ၏ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ဖင်ကြားမှာ တိုးဝင်လာခဲ့သဖြင့် အိုကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရပြီး သူ့ အဖုတ်တွင်း မှ အခုန ကထဲက စိုထိုင်းထိုင်း စဖြစ်နေရာက အခုတော့ အရည်လေးပင် စီးကျ ချင်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

မိုးအောင်သူ က သူ့ကျောပြင်လေး ကိုတွန်းလိုက်တော့ အတွေ့ အကြုံ ရှိသော ဒေါ်ဝင်းပပ က သူ့ ဘီဒို မှန်တံခါးကို သူ့လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် လှမ်းထောက် ပြီး သူ့ ဖင်ကြီး ကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်၊ မိုးအောင်သူက လည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ ကားစွင့်နေသော ဖင်ကြီး နူစ်လုံးကြား အောက်မှ ဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး အ၀ ကို သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို တေ့ ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ …အား..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.. ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်ကြီးထဲ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး ဆွိ ကနဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ ဆီ မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်၊ နာလို့ မဟုတ် အရသာရှိလှလွန်းလို့ပဲ ဖြစ်သည်၊ ငတ်နေတာ ကြာပြီမို့လား၊

မိုးအောင်သူ က ဒေါ်ဝင်းပပ ခါးကျင်ကျင်လေး ကိုကိုင်ကာ တချက်ချင်း အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လေတော့သည်၊ သူ ကော့ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရမ်းခါနေသော နိူ့ကြီး များကို သူတို့ ရှေ့ မှန်သားပြင်ပေါ် မှာ တွေ့နေရလေရာ၊ သူ့အတွက်တော့ ဗီဒီယို လည်းကြည့် ကိုယ်တိုင်လည်းလုပ်ရသည့် အရသာ တွေ့နေရလေတော့သည်၊ ..စွီ…ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်.ဖတ်…ဖတ်… ..အား…အား…အင့်…အင့်….မိုးအောင်သူ ဒီနေ့ အလုပ် ကို အစောကြီး ရောက် နေသည်၊ အရင် အပတ်က သူ့ ဘောစိ ဒေါ်ဝင်းပပ နူင့် ရမက်နယ် လွန် ကျွံ သွားခဲ့ ရပြီး ၊ ဒါ ပထမ ဆုံး အကြိမ် ပြန်တွေ့ ရမှာမို့ အရမ်း ပျော်နေသည်။

သူ့ ကောင်ကြီး ကလည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက် မှာ အတင်းတိုးထောင်ထ နေသဖြင့် ကျပ် ပြီး နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းဖြစ်နေရသည်၊ ဟောလာပါပြီ မမဝင်း၊ လှလိုက်တာ မမဝင်းရယ် လို့ မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ ရေရွတ်မိလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ လို့သာ ခေါ်နေကြတာ ဝင်းပပ က အသက် ၃၀ သာ ရှိသေးသည်၊ အလုပ်ထဲ မှာ လူကြီး ပုံပေါက် အောင် ဒီဂရီ သိပ်မရှိသော လိပ်ခွံကိုင်း မျက်မှန်တလက် ကို တတ်ထားရာ မိုးအောင်သူ မျက်စေ့ထဲ မှာတော့ မျက်မှန်ကြော်ငြာတွေထဲ က မော်ဒယ် နဲ့ တောင် တူသေးတယ် လို့ တွေးမိသည်၊ ရုံးခန်း ထဲ ဝင်လာတော့ နူတ်ဆက်ကြတဲ့ သူတွေ ကို စကားပြောရင်း သူ့ အခန်းရှိရာ သူလျှောက်လာရင်း လမ်းမှာ မိုးအောင်သူ နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မိ ပြီး မျက်နှာလေး ရဲ ကနဲ ဖြစ်သွား၏၊ ..ဂွတ်မောနင်း အမဝင်း.. …အေးအေး ဂွတ်မောနင်း မောင်မိုး… ဟု ဆို ပြီး သုတ်သုတ် သုတ်သုတ် နူင့် သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

ဝင်းပပ ပေါင်ခွဆုံ မှာတော့ စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့သည်၊ တကယ်တော့ တနင်္ဂနွေ တရက်လုံး အိမ်မှာ တယောက်ထဲ နေရင်း အိမ်မှာ ဟိုနေ့ က မိုးအောင်သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ ပြန်စဉ်းစားရင်း သူ့ အဖုတ်လေး သူ ပွတ်နေခဲ့ မိသည်၊ ကိုတင်ထွတ် ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ ကိုတင်ထွတ်တို့ ဆီ မေမေ ရောက်နေသည်၊ မေမေ က သူတို့ မြို့ မှာ နေရတာ ပျင်းလို့ တဲ့ ဖေဖေ့ ကို ထားခဲ့ ပြီး ကိုတင်ထွတ် ရှိရာမြို့ လာလည် နေသည်တဲ့၊ နေကောင်းလား ဘာညာမေးပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်၊ ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ကတော့ ရွစိရွစိ နဲ့၊ အရှိန်ရ နေပြီလေ၊ ဟိုနေ့ က မိုးအောင်သူ ၃ ချီ ဆွဲ လိုက်တာ ဝင်းပပ တောင် တော်တော်လေး နူံးသွားသည်၊ ဒါတောင် ကိုယ်တော်ချော က နှပ်ပြီး နောက်တချီ လုပ်ဖို့ ကြံနေသေးသည်၊ အိမ်က လူတွေ ရိပ်မိကုန်မှာ စိုးလို့ နှင်လွတ်လိုက်ရသည်၊ လူပျို လူငယ် ဆိုတော့ တချိန်လုံး မာနေသလား မသိ၊ ဝင်းပပ တောင် တော်ပါပြီ ဖြစ်သွားရသည်၊

သို့သော်လည်း မိုးအောင်သူ ပြန်သွားပြီး ခနနေတော့ သူ့ အဖုတ် က ပြန် တောင်းဆိုလာပြန်သည်၊ နောက်နေ့ စနေ အလုပ်မသွားတော့ အိမ်မှာပဲ နားလိုက်သည်၊ သူ့ အလုပ်က တော့ နေ့တဝက် ဖွင့်သဖြင့် မိုးအောင်သူ ရောက်နေမယ် ဆိုတာ သိသည်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ မှန်းမသိ ရင်မဆိုင်ချင် သေးတာရယ်၊ သူ့အတွက် အလုပ်ရှင် အလုပ်သမား ဆိုတဲ့ ဆက်ဆံရေး ကို ဘယ်လို ဆက်ထိန်း ရ မလဲ ဆိုတာ လည်း မစဉ်းစားတတ် ဘူး ဖြစ်နေတာရယ် ပါသည်၊ ဝင်းပပ မှာ ဒါမျိုး အတွေ့ အကြုံလည်း မရှိ၊ တခါမှ လည်း မဖေါက်ပြန်ဖူး၊ ကိုယ့် ယောက်ကျား ကလွဲရင်၊ ဒါ ပထမဆုံး တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံ ဖူးတာ ပဲ၊ အင်းလေ ကိုယ့်ဘာသာ ခတ်တည်တည် နေရင် ကောင်လေး မစ ရဲ လောက်ပါဘူးလို့တွေးရင် သူ့ စားပွဲ ပေါ်က စာရွက်စာတမ်းတွေ လှန်လှောရင်း အလုပ်ထဲ စိတ်မြုပ် ဖို့ ကြိုးစားနေ လိုက်သည်။

အမဝင်း..ဒီမှာ အမဝင်းအတွက် ကော်ဖီ.. ခေါင်းငုံ့ အလုပ်လုပ်နေသော ဝင်းပပ တယောက် မိုးအောင်သူ အသံကြားတော့ မော့ကြည့်မိသည်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ ဂုတ်ထောက်နူင့် မျက်နှာနုနု မိုးအောင်သူ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ ဖြစ် သွားသည်၊ ဒီနူတ်ခမ်း တွေ ပဲ ဟိုနေ့ က သူ့ နိူ့သီးခေါင်း တွေ ကို အငမ်းမရ စို့ ခဲ့တာ၊ သူ့ အဖုတ် ကိုလည်း ယုယုယယ နမ်းရူံ့ရက်ပေးခဲ့တာ ၊ ဝင်းပပ မျက်နှာ ပန်းရောင် တချက် ဖြန်းသွားသည်၊ …အေးအေး ကျေးဇူးပါကွယ် မောင်မိုး… ဝင်းပပ က သူ့အလုပ်စားပွဲ ကြီးကိုပတ်ကာ သူ့ သားရေကုလားထိုင် ဘေးနားလာရပ်ပြီး ကော်ဖီခွက်ကို စားပေါ်ပေါ်လာချ ပေးသော မိုးအောင်သူ ကို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏၊ သူ့လည်ချောင်း မှာ နည်းနည်း ကပ်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် လည်း ဟင်းဟင်း ဆိုပြီး လည်ချောင်းတချက် ရှင်းလိုက်မိသည်။

သူကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး တငုံ သောက်လိုက်ချိန်ထိ မိုးအောင်သူ မလှုပ်မရှားရပ်နေသေးတာ တွေ့လိုက်ရ ၍ မော့်ကြည့်လိုက် မိသည်၊ ..အမဝင်း နေကောင်းလား.. …အင်း ကောင်းပါတယ်..ဘာဖြစ်လို့လဲ ..မောင်မိုးရော… ….အင်း ဟိုနေ့ က အမဝင်းဆီက ပြန်လာပြီးကတဲ ကနေလို့ မကောင်းတော့ဘူး.. …ဟင် ဟုတ်လား…ဘာဖြစ်လို့လဲ… ….ဒီမှာလေ ကြည့်ပါလား..တချိန်လုံး အဲလိုဖြစ်နေလို့… …အို…. ဒေါ်ဝင်းပပ အိုဖြစ်လောက်စရာပါပဲ၊ မိုးအောင်သူ ပြနေတာက သူ့ ပုဆိုးအောက် က ထိုးထောင်ထ နေသော ဒုတ်ကြီး၊ ဝင်းပပ အာတောင် ခြောက်သွားရသည်၊ သူ့ ပေါင်ခွဆုံ မှ စိုစွတ်စွတ် က အခု တော့ ပိုရွဲလာသလို ဖြစ်သွားရသည်၊ ..ဟဲ့ မောင်မိုး..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်.. ..အမဝင်း ..ကျနော် ဖိုင် စတိုခန်းမှာ စာရွက်သွားရှာမယ်နော် အမဝင်း ခနလေး လိုက်ခဲ့ ငါးမိနစ် ပဲ နော် .. မိုးအောင်သူက ပြောပြောဆိုဆို လှည့်ထွက်သွား၏၊ ဝင်းပပ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိကြောင်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။

သူတို့ ရုံးဖိုင်စတိုခန်းမှာ ကျဉ်းကျဉ်း ရှည်ရှည်နူင့် စာကြည့်တိုက် လို ဖိုင်တွေကို စင်တွေနဲ့ တင်ထားသည်၊ တော်ရုံလူတွေ ဝင်ခွင့်မပေး အမြဲ သော့ခတ်ထားလေ့ရှိသည်၊ သူတို့ မိန်းအော့ဖစ်၏ အပေါ်ထပ် အလွှာမှာ ရှိတော့ လူလစ် လို့ တယောက်ချင်းဝင်လျှင် အထဲ မှာ လူရှိနေမှန်းပင် မသိရပေ၊ မိုးအောင်သူ အတွင်းဘက် ဖိုင်စင်တွေ ကြားထဲ မှာ တယောက်ထဲ စောင့်ရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ လာမှ လာပါ့မလား၊ စောင့်နေရသည်မှာ သူ့အတွက် ကြာလှသည်ဟုထင်မိလေသည်၊ နာရီကို ကြည့်တော့ ၁၀ မိနစ်တောင် မရှိသေး တံခါးသံ ချက်ကနဲ ကြားပြီး လူဝင်လာသံ ကြားမှ သူ့ ကောင်ကြီးလည်း ဒိန်းကနဲ ပြန်ထောင် ထလာသည်၊ …မောင်မိုး..ဘယ်မှာလဲ.. မိုးအောင်သူက အတွင်း ထောင့်နား မှာ ဆိုတော့ ဝင်းပပ မမြင်ရခြေ၊ သူ အတွင်းဘက် လျှောက်ဝင်လာမှ မိုးအောင်သူ ၏ ရုတ်တရက် သိမ်းကျူံး ပွေ့ဖက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်၊ သူတို့ နူစ်ဦးသား ၏ မွတ်သိပ်လှသော အနမ်းတွေ က နူစ်ဦး စလုံးကို သွေးတွေ ဆူေ၀ လာစေခဲ့သည်၊

မိုးအောင်သူ က သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံချွတ်ချလိုက် သဖြင့် မတ်ထောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး က ဝင်းပပ ဗိုက်သားလေး ကို သွားထောက်မိသည်၊ မိုးအောင်သူ လက်ဖဝါးတွေ က ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း ရင်အုံပေါ် ကို ရောက်သွားတော့ ဝင်းပပ က လှမ်းဆုပ်ကိုင် ဖမ်းထားလိုက်သည်၊ …မလုပ်နဲ့ မောင်မိုး အင်းကျီတွေ ကြေကုန်မယ်.. မိုးအောင်သူက မချင့်မရဲ နူင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပ မငြင်း ပါ အသာဖြေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်တလုံး နောက်မှီပေါ် လှမ်းတင်လိုက်သည်၊ ဖြောင့်စင်းပြိး လုံးကျစ် လှပလှသည့် ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်တန်တွေ က ဝင်းကနဲ ပေါ်လာပြီး အသားရောင် ပင်တီလေးက ပေါင်ခွကြားမှာ စို ကပ်နေ၏၊ မိုးအောင်သူက ဒေါ်ဝင်းပပ ပင်တီလေး ကို သားရေကြိုးမှ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်တော့လည်း မငြင်းရှာပါ၊ အိုး လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး၊ မိုးအောင်သူ မျက်လုံးရှေ့မှာ အမွှေးအမြှင် မရှိ ဖွေးနု ဖေါင်းမို့ နေသော်လည်း ညိုတိုတို နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ဟ နေပြီး ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသားလေး စိုတိုတို ကို တစွန်းတစတွေ့ နေရသည်။

မိုအောင်သူက ဒေါ်ဝင်းပပ ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ ခြေထောက်တဖက်ကို မ ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ကားသွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်ခွဆုံ ကြား သူ့မျက်နာကို အပ် လိုက်တော့သည်။ မိုးအောင်သူ ၏ လျှာကြီး သူှုအဖုတ်နူတ်ခမ်း ကို စိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့ နွေးကနဲလာ ထိတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ တကိုယ်လုံး နွေး ကနဲဖြစ် သွားပြီး အကြောတွေတောင်တောင့်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လဲပြိုမသွားအောင် မိုးအောင်သူ ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ကာ ကိုင်ထိန်းထား လိုက်မိပြီး မျက်လုံးကို လည်းတင်းတင်း ကြီး ပိတ်ထားမိ လေတော့သည်။

မိုးအောင်သူ ကတော့ သူ သွားရည် တမြှားမြှား ကျခဲ့ ရသော ဝင်းပပ ဖင်လုံးကြီး များ ကို လက်ဝါး နူစ်ဖက်က ဆုပ်နှယ်ပြီး သူ့ လျှာကြီး က ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး ကို အားရ ပါးရ တပြတ်ပြတ် ကုန်းရက်နေမိလေတော့သည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ မှာလည်း မိုးအောင်သူ ဘာဂျာ အပေးကောင်းမှုကြောင့် မကြာခင်ပဲ တွန့်တက်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရလေသည်၊ ဝင်းပပ က မိုးအောင်သူ ကို အသာ ဆွဲထူရင်း …မောင်မိုး ဒီထဲ မှာ တို့ သိပ်ကြာလို့ မရဘူး နော်… …ဟုတ်..အမဝင်း..ဟို စားပွဲ ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးမလား ကျနော် အနောက်က လုပ်လိုက်မယ် နော်.. ဒေါ်ဝင်းပပ စကား ဆက်မရှည်တော့ပါ၊ မိုးအောင်သူ ကို ကျောပေးပြီး စားပွဲခုံစွန်းလေး ကို လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ကာ သူ့ ဖင် ကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လေသည်၊ သေးကျင်သော ခါးလေး အောက်မှ စွံကားတက်လာပြီး လုံးကျစ် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး က မိုးအောင်သူ့ မာနေသော လိင်ချောင်း ကြီး ကို မထိန်းနိူင်လောက်အောင်တဆတ်ဆတ် တုန်လာစေခဲ့သဖြင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ ပဲ ဝင်းပပ အနောက် မှာ နေရာယူ၊ ဝင်းပပ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း အ၀ မှ တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်လေတော့သည်။

စွိ…စွတ်… ..အား…အင်း… နူစ်ယောက်စလုံး က အသံ ကျယ်ကျယ် မထွက်ရဲ ကြသော်လည်း ကာမစည်းဇိမ် အရသာ ကောင်းလှသောကြောင့် တိုးတိုး လေး ညှီး ညူရင်း တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြရာ၊ အခန်းလေး တွင်းထဲ အရည်ရွမ်းနေသော အဖုတ်ကြီးထဲ လိင်ချောင်းကြီး ဝင်ထွက်နေသံ၊ မိုးအောင်သူ ပေါင်ခြံနူင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ဖင်လုံးကြီး များ ရိုက်ခတ်မိသံ တဖတ်ဖတ် တို့သာ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ပေါ်ထွက်လာနေလေတော့သည်။ ….အား ကောင်းလိုက်တာ အမဝင်းရယ်..အမ အဖုတ်ကြီး က အီစိမ့်နေတာပဲ လိုးရတာ.. .အင်း…တို့ လည်း ကောင်းတာပါပဲ ကွယ်… နောက်ဆုံး မိုးအောင်သူ က သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို အဆုံးထိ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထည့် ပစ်လိုက်တော့သည်။

ဝင်းပပ ရုံးရောက် ချလာတော့ မိုးအောင်သူ အံသြသွားသည်၊ မနေ့က ပြောတော့ ဒီနေ့ ကိုတင်ထွတ်ကို သွားကြိုရမှာ မို့ မလာတော့ဘူးတဲ့၊ အခု တော့ ရုံး ထဲ ရောက်ချလာ လိုက်တာ အပါး လှလှခြေလား၊ ဒီနေ့ အပြာရောင် မင်းသမီးလေး ပါလား၊ အပေါ်က မိုးပြာရောင် ဗြောင် ကို လက်ပြတ်မကျ လက်စကလောက်လည်း မရှည် ခေတ်ဟောင်းတုန်းက စတိုင်မျိုးကို ခေတ်ဆန်ဆန်ပြန် ပြင်ထားတဲ့ ရင်စိ၊ ကော်လာထောင်လေးနဲ့ ခါးတို အောက်က ထမိန်အထက်ဆင် ဖုံးရုံလေး၊ အောက်ကတော့ အပြာခံမှာ ကန်လန့်ဖြတ် လှိုင်းတွန့် အလုံးကြီးတွေ ပုံစံ အချိတ် ထမိန် နဲ့ အဲဒီ လှိုင်းကြီး က ဒူးဆစ် လောက်မှာပဲ ပတ်တယ် ရှမ်းထမိန်တွေ လိုမျိုး၊ ဆိုတော့ တင်သားနေရာ မှာက အပြာဗြောင်လေး ပဲ၊ ဖြစ်နေတယ်၊ ခါးမှာတင်းတင်းလေး ပတ်ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန် ကြောင့် စွင့်ကား လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားတွေက ထင်းထင်းကြီးဖြစ်နေ တယ်၊ မိုးအောင်သူ မနေ့က တနေ့ လုံး စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြီးတာတောင် သူညီတော်မောင်က ချက်ချင်းခေါင်းထောင်ထ လာတယ်။

အမဝင်း ဒီနေ့ မလာတော့ဘူးမှတ်လို့..ဆရာ့ လေယာဉ်က ဘယ်အချိန်ဆိုက်မှာလဲ… …နေ့လည်မှလေ အဲဒါကြောင့် အိမ်မှလည်း နေရမှာ ပျင်း..ဒီမှာလည်းလုပ်စရာလေး တွေ ရှိ လို့ ထွက်လာတာ.. ဝင်းပပ သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေတော့သည်၊ မိုးအောင်သူ မှာသာ ငေါင်တောင်တောင် ဖြစ် နေပြီး ၊ တကယ်လို့ ကိုတင်ထွတ် ပြန်ရောက်လာ လျှင် သူ ဘယ်လို နေရ ထိုင်ရ မလည်း ဆိုတာကို စဉ်းစား ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ …ဟေး မောင်မိုး ဒီဖိုင် ထဲ မှာ လိုနေတဲ့ အင်ဗွိုက်တွေ ရှာပြီး ဖြည့်လိုက်အုန်း.. ရုတ်တရက် သူ့ စားပွဲရှေ့ရောက်လာပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်ဝင်းပပ အသံကြောင့် မိုးအောင်သူ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး အတွေးပျက်သွား၏၊ ရုတ်တရက် မျက်နှာပျက်သွားသော ၊ဆပ်ကနဲ တုန်သွားသော၊ မိုးအောင်သူ ကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ လည်း တမျိုးကြီး ခံစားလိုက်ရသည်၊ ..မောင်မိုး နေကောင်းရဲ့လား… …ကောင်းပါတယ် အမဝင်း ..ဖိုင် တွေ ဆိုမှ ကျနော် တခု ပြစရာရှိသေးတယ် အဲဒါ အရေးကြီးမယ် ထင်တယ် ဟို ဖိုင်အခန်းထဲမှာ..ခနလောက် လိုက်ကြည့်ပါအုန်း.. မိုးအောင်သူက ပြောပြောဆိုဆို ထထွက်သွားလိုက်၏၊

ဝင်းပပ တယောက် ချီတုံချတုံ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်၊ သူတို့ မိုးအောင်သူ သူငယ်ချင်း ဆီက ဘိ ရပြီးကတဲက ထိုဖိုင်ခန်းလေး ကို လုံး၀ မသွားကြတော့ အန္တာရယ် အလွန်များ ၍ ဖြစ်သည်၊ အခု တော့ မိုးအောင်သူ တခုခု ပြောခြင်လို့ထင်သည်၊ ဟု တွေးကာ ဒေါ်ဝင်းပပ လိုက်သွားလိုက်လေသည်၊ ဝင်းပပ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နူင့် မိုးအောင်သူက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ ကို အတင်း ပွေ့ဖက်ကာ အသည်းအသန် နမ်းပစ်လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ က အတင်းတွန်းထားပြီး၊ …မိုးလေး..မနေ့ က ပဲ ကိုယ်တို့ သဘောတူချက်ရပြီးပြီလေ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါမယ် ဆိုတာ.. ..အင်းလေ အမဝင်းရယ်..ကိုတင်ထွတ် လာရင် လို့ပြောထားတာလေ ကိုတင်ထွတ်မှ မရောက်သေးပဲဟာ.. …မိုးလေးက ရစ်ပြီကွာ..ကိုယ် ဒီကနေ သွားကြိုမှာ အဝတ်အစားတွေ ကြေလို့ မရဘူးလေ.. …အင်းပါ အမဝင်းရယ် အမဝင်းက အရမ်းလှလွန်းတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးပေါက်ကွဲတော့မယ်ဗျ ဒီမှာကြည့်.. ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် မိုးအောင်သူ က သူ့လုံခြည်ကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို ပေါင်လည်ဆွဲချလိုက်သည်၊ သူ့ ဖွားဘက်တော် လိင်တန်ကြီး က ထောင်ကနဲ ထွက်လာသည်၊

အကြောပြိုင်းပြိုင်း နှင့် ဖေါင်းကား တင်းမာနေသော လိင်ချောင်းကြီးက တလုံးထဲသော မျက်စေ့ဖြင့် ဝင်းပပ ကို ကြည့်နေ၏၊ ..ကဲ ဒါဆိုလဲ လာ မမ စုပ်ပေး မယ် မြန်မြန်လေး စိတ်လျှော့လိုက်နော် မထိန်းထားနဲ့ … ဝင်းပပ က ပြောပြော ဆိုဆို မိုးအောင်သူ ကို လိင်တန်ကြီး မှ ဆွဲ ဆုပ်ကိုင် ခေါ်သွားပြီး အခန်းထောင့်က စက္ကူ ပုံးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်၊ မိုးအောင်သူ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ဝင်းပပ အထိုင် ၊ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ဝင်းပပ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ က တည့်နေပေတော့ရာ၊ ဝင်းပပ က ထုံစံအတိုင်း ပုလွေ ပညာပြကာ မိုးအောင်သူ လီးကြီး ကို စစုပ်လေတော့သည်၊ လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည် နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပ တယောက် အပြင်လောက ကို မေ့လေပြီ ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတွေ တက်လာပြီး အားတက်သရော စုပ်သလို သူ့ အဖုတ်တွင်းကလည်း အရည်ကြည် စိမ့် ထွက်ကျလာပြီ၊ ဆယ်မိနစ်မျှ စုပ်ပေးသော်လည်း မိုးအောင်သူ တယောက် ပြီးမဲ့ ပုံမမြင်၊ ဘယ်ပြီးမလဲ မနေ့ က တနေကုန် တနေခန်း ဆော်ထားတာ ဆိုတော့ တချီပြီးဖို့ တော်တော်ကြာနေတာပေါ့၊ ဒေါ်ဝင်းပပ လည်း မထူးတော့ ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

မိုးအောင်သူ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်မှ ပြွတ် ကနဲနေအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်၊ ..ကဲ မိုးလေး လာလာ ငါ့အဝတ်အစားတွေ မကျေအောင်လုပ်နော် … ဒေါ်ဝင်းပပ သူ့ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်နောက်မှီမှာ ခေါက်တင်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချကာ ခြေထောက်တဘက်ကို မထုတ်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စားပွဲခုံကို လက်နူစ်ဘက်ဖြင့်ထောက်ကိုင်ကာ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်၊

မိုးအောင်သူ တယောက် ကမန်းကတန်း ပင် ဒေါ်ဝင်းပပ အနောက်မှာ နေရာယူ ပြီး သူ့ လီးကြီးကို သူလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အနောက်သို့ ပြူနေဟန်ရှိသည့် နူစ်ခမ်းထူထူ အဖုတ်ကြီး အဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း ဇိမ်ခံသွင်း ရာမှ အရှိန်တက်လာတော့သည်၊ နောက်တော့လည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ဖင်လုံးများနှင့် မိုးအောင်သူ ပေါင်ခြံတို့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံ များနဲ့ အတူ အသက်ရူသံတွေလည်း မြန်လာကြသည်။ မကြာခင် အတွင်းမှာပင် တယောက်နှင့်တယောက် အထာသိနေကြပြီ ဖြစ်သော သူနှစ်ဦးတို့ ပြိုင်တူ ကာမ အရသာ အထွတ် အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။

အချစ် ကြည့်စမ်း မတွေ့ရတာ ကြာ လို့ ပိုမိုက်လာတော့တာပဲ.. …အင်း ပါ တွေ့မှ ချွဲပြီ တခါထဲ အဝေး မှာတုန်းကတော့ ဖုန်းကို တပတ်တခါ အနိူင်နိူင် ဆက်ပြီးတော့.. ကိုတင်ထွတ်က ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးလေး ကို ထွေးဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖမ်းစုပ်လိုက်သည်၊ မတွေ့ရတာ ကြာနေပြီ ဖြစ်သော မယားချော လေးမို့ ကိုတင်ထွတ် ပစ္စည်းကြီးက မာတာတာ ဖြစ်လာပြီး ဝင်းပပ ပေါင် ရှေ့ပိုင်း ကို သွားထောက်မိလေသည်၊ ဝင်းပပ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကို ကိုယ် မလုံ မလဲ တော့နည်းနည်း ဖြစ်သွားသည်၊ အခုန နာရီပိုင်းလေး က မှ မိမိ နူတ်ခမ်းတွေ က မိုးအောင်သူ လီးကြီး ကို စုပ်ခဲ့သေးသည်၊ ပြီးတော့ မိုးအောင်သူ က လည်း လိုးလိုက်သေးသည်၊ မိုးအောင်သူ က တော်တော် နဲ့ မပြီးနိူင်လို့ လေဆိပ် ထွက်ဖို့ အချိန်ကပ်သွားခဲ့ရသည်၊

ပလုပ်ကျင်းဖို့ အဖုတ်ဆေး ဖို့ အချိန်မရတော့၊ မိမိ အဖုတ်ကို တစ်ရူး ဖြင့် သုတ်ကာ သန့်စင်ခဲ့သော်လည်း မိုးအောင်သူ သုတ်ရည်တွေက အတွင်းထဲ မှာကျန်နေသေးသည်၊ သူ လေဆိပ်ကို ကမန်းကတန်းမောင်းလာတော့သူ့ အဖုတ်တွင်းက တစိမ့်စိမ့် ပြန်ထွက်လာသဖြင့် သူ့ ပင်တီ မှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေရသေးသည်၊ လေဆိပ်ရောက်တော့လည်း သူအတွင်းဝင်လို့ ရအောင် လုပ်ပေးမည့် အဆက်အသွယ်ကို လိုက်ရှာရ နောက် လေယာဉ် ကလည်း ဆိုက်လာပြီ ဆိုတော့ အချိန်မရတော့ခြေ။

ကိုတင်ထွတ် နူင့် ဝင်းပပ အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် ကိုတင်ထွတ် က ကြမ်းတော့သည်၊ ဝင်းပပ လည်း လင်တော် မောင် ဆိုတော့ မငြင်းဖယ်နိူင်၊ ကိုတင်ထွတ် အကိုင် အတွယ် အပွတ်အသပ်များ ဖြင့် ဆန္ဒရမက် တွေ ပြန်လည် နိူးထ လာရသည်၊ ကိုတင်ထွတ် သူ့အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်တော့ မှ ဝင်းပပ သတိရသည်၊ ဒုက္ခ ပဲ ငါ ဆေးဖို့ မေ့သွားပြီ၊ သူများသိသွားမလား၊ ရင် ထဲ မှာ တထိတ်ထိတ် နှင့်၊ …အင်း အချစ် လည်း ကို့ ကို စောင့်နေရတာ ကြာနေပြီ ထင်တယ် ဟင်းဟင်း..အချစ် အရည် ဒီလောက်ရွဲ တာ တခါမှ တောင် မတွေ့ဘူးသလိုပဲ .. ….အို..ကိုကလည်း… ကိုတင်ထွတ် က အားရဝမ်းသာ စွာဖြင့် သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို စွပ်ကနဲ ဝင်းပပ အဖုတ်၀ တွင်တေ့ကာ စသွင်းကထဲက အားကုန် ဆောင့်လေတော့သည်၊ ဝင်းပပ မှာလည်း ပြီးခဲ့သည့် နာရီပိုင်းလေး ကမှ မိုးအောင်သူ လီးကြီး ဝင်ထွက်သွားခဲ့သော သူ့ အဖုတ်တွင်းသို့ ကိုတင်ထွတ်လီး ကြီး ဝင်ထွက်လာခဲ့ သည်မှာ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်သော်လည်း သူ့ စိတ်တွေက ပိုမို တက်ကြွ သလို ဖြစ်နေခဲ့ရလေသည်၊

ထိုအတွက် ကြောင့်လည်း သူ့ကိုယ်တိုင်က ကိုတင်ထွတ် ကိုယ်ကြီး ကို တအားဖက်တွယ်လျှက် သူ့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာ အားရ ပါးရ တုန့်ပြန် နေမိလေတော့သည်၊ ကိုတင်ထွတ်မှာ ယောက္ခမ ကြီးထက်စာလျှင် ပိုမိုကျစ်လစ် ကာ နုပျို တောင့်တင်း သော ကိုယ်ခန္ဓာ ပိုင်ရှင် ဇနီးချောလေး ကို မလုပ်ရတာ ကြာပြီ မို့ စိတ်အရမ်း တက်ကြွနေရာ များ မကြာခင်မှာပင်၊ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်၊ ဝင်းပပ မှာလည်း သူ့ စောက်ခေါင်းတွင်းထဲ မှာ ယောက်ကျား နူစ်ယောက် ၏ သုတ်ရည်တွေ ရောနှော သွားပြီး သူ့ အဖုတ်တွင်းမှ ပင် လျှံကျလာကာ ဖင်ကြားသို့ စီးဝင်သွားတာ ခံစားသိနေရ လေရာ မကြုံစဖူး အတွေ့ အကြုံကြောင့် အကြောလေး တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားရ လေတော့သည်။ဝင်းပပ တယောက် လည်း စိတ်ရှုတ်ထွေးနေရသည် ဘာမှန်း တော့ မသိ၊ ကိုတင်ထွတ် ပြန်ရောက် တော့ သူ့ငယ်ချစ် လည်း ဖြစ် လင်လည်း ဖြစ်သူ နူင့် အတူတူ ပြန်နေလိုက်ရ လျှင် မိမိ ဘ၀ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွား လိမ့်မည် ဟု ထင်ထားခဲ့သော်လည်း တကယ် တမ်းကြ တော့ ထင်သလို မဖြစ် နိူင်တော့မှန်း တဖြေးဖြေး ရိပ်မိလာခဲ့ ရသည်၊

ကိုတင်ထွတ် နူင့် သူ ခွဲနေရတာ ကြာ လို့ ညတိုင်း လိုလို အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်၊ သူ ကလည်း မိုးအောင်သူ နှင့် အတွေ့ အကြုံအသစ်များ ရလာခဲ့ သလို၊ ကိုတင်ထွတ် ကလည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ ဆီ က အတွေ့အကြုံ များ ရခဲ့တာကို တော့ သူ သတိမထားမိ၊ ည ဘက် ကို တင်ထွတ် နဲ့ ကောင်းကောင်း အလိုးခံ ခဲ့ရပြီး အလုပ်ရောက် လာတော့ မိုးအောင်သူ နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင် စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ မျက်နှာပူ သလို ဖြစ် နေရသည်၊ မိုးအောင်သူ ၏ မျက်လုံး မျက်နှာထား တွေက ကြေကွဲ ဆွေးမြေ့နေ သလိုလို ၊ နှမြောနေ သလိုလို ဖြစ်နေသည်ဟု ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာ ထင်နေ ခဲ့သည်၊ တကယ်က မိုးအောင်သူ နှင့် သူ က ကို တင်ထွတ် အပေါ် ဖေါက်ပြန် ခဲ့ သော်လည်း၊ အခု ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာတော့ သူ မိုးအောင်သူ အပေါ်မှာ သစ္စာဖေါက်မိ နေသလို ခံစားနေရ၏၊ ဝင်းပပ နှင့် ကိုတင်ထွတ်က လည်း ရုံးကို အတူတူ လာနေကြတာမို့ မိုးအောင်သူ အတွက် က လည်း အနားကပ် ဖို့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်တော့ခြေ၊

ထို့ အပြင် မိုးအောင်သူ ကို လည်း အလုပ်မှာ စိတ်ချ အားကိုးရပြီမို့ ကိုတင်ထွတ် လုပ်ခဲ့သည့် မြို့ ကို လွတ် ဖို့ အစီအစဉ် ပင် လုပ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်၊ မိုးအောင်သူ က လည်း ဒီအတိုင်း ရုံးမှာ စိတ်ဆင်းရဲ နေရမည့် အတူတူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် နယ် ကို သွားတာက ပိုကောင်းမည် ဟုတွေးကာ အမြန် ဆုံးသွားနိူင်အောင် ပြင်ဆင်တော့သည်၊ မိုးအောင်သူ နယ် မသွားခင် အမဝင်း နဲ့ တရက်လောက် အားရအောင် ချစ်ပါရစေ လို့ တောင်း ဆိုလာပြန်တော့ နဂိုလ်ထဲ က မှ စိတ်ယိုင်နေသည့် ဝင်းပပ တယောက် သူကြိုးစား ကြည့်မယ် လို့ ပြောလိုက်ရလေသည်။

မိုးအောင်သူ နယ်မသွားခင် တရက် ဝင်းပပ က သူ့ သူငယ်ချင်း တယောက်ကို အကူညီတောင်း ပြီး ကိုတင်ထွတ် ကို လိမ်ခိုင်းရလေသည်၊ သူတို့ ငယ်သူငယ်ချင်း တွေ မဆုံရတာ ကြာလို့ ဟု အကြောင်းပြ ပြီး မိုးအောင်သူ နှင့် သူ အချစ်စခန်း ဖွင့် လေ့ရှိသည့် ဘိ လေး ကို ရောက်လာခဲ့ရလေတော့သည်၊ မိုးအောင်သူ နှင့် ဝင်းပပ မှာ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့်၊ ခနတာ ဝေးနေကြရတာကို ပင် တနှစ်တာလောက် ထင်နေကြ သူများ ဖြစ်နေကြရာ မီးတောက်လုမတတ် အနမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းစုပ် ပွေ့ဖက် မိကြလေသည်၊ ဝင်းပပ မှာ ကိုတင်ထွတ် နှင့် ညတိုင်း လုပ်ဖြစ်နေကြသဖြင့် မထောင်းသာသော်လည်း မိုးအောင်သူ တယောက်မှာ ကား နေ့တိုင်း သူလုပ်နေကျ ဘော့စ်မမ ကို ရုံးမှာ မြင်သာ မြင်ရ မကြင်ရ ဖြစ်နေရှာသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်ရာ မအောင့်အီးထားနိူင်တော့၊ ထမိန် အတင်း ဆွဲချွတ်ကာ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကို ကုန်းရက် တော့သည်၊

နောက်တော့လည်း လူပျို ရိုင်း ပီပီ အားအင် အပြည့်နှင့်၊ တန်အောင် ဆိုပြီး ထပ်သောက်လာခဲ့တဲ့ အားဆေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ ဝင်းပပ တယောက် ကိုတင်ထွတ် တလလောက် လိုးသလောက် ကို ခံရလေသည်၊ နောက် ဆုံး အနေနှင့် သူတောင်းဆိုထားသော ဝင်းပပ ၏ ဖင်ပေါက် လေးကို ပါ ခွင့်ပြုချက်ရ သဖြင့် ခရေပန်းဦး ဆွတ်ခူးလိုက်ရလေ သည်၊ ခရေပန်းကို တော့ သူ သေခြာ လေ့လာထားသလို အရမ်း မလုပ်ပါ၊ အသင့်ယူလာသော ကေဝိုင် ဂျယ် နှင့် အပေါက် သေခြာ ချောဆီလက်နှင့် ထိုးပေး၊ ပြီး အဆင်ပြေလာမှ ကွန်ဒန် စွတ်ထားသော သူ့ လီး ကြီး ကို ဖြေးဖြေးချင်း ထည့် လေသည်၊ ဝင်းပပ ၏ လှပ အချိုးပြေပစ်လှသော ဂစ်တာရှိတ် ကိုယ်လုံး ကြောင့် စွံကားနေသည့် တင်သား လုံးကြီး တွေကို လက် ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် တဘက်တချက် ဆုပ်နှယ်ကာ စက်ဝိုင်းပုံ လိမ့်ပေးနေရင်းက ဝင်းပပ ခရေပွင့်လေးထဲ သူ့လိင်ချောင်း ကြီး တဖြေးဖြေး ဝင်သွားတာ ကြည့်ရတာ အရသာရှိနေရုံ တင် မက ခရေပွင့်လေး ၏ တင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားပေးမှုကြောင့် ကြာကြာ ထိန်းမထားနှိင်တော့ပဲ ခနလေး ဖြင့် သူ့ကွန်ဒန် ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရလေသည်၊

ဝင်းပပ ခမျာလည်း ပထမ ဆုံးအကြိမ် ဖင်ခံဖူးတာမို့ နည်းနည်း တောာ့ ကျိမ်းစပ်စပ် နှင့် အခံရခက်ခဲ့လေသည်၊ သို့သော်လည်း မိုးအောင်သူ ကို သနားသော စိတ် ဖြင့် ဒါ နောက်ဆုံးပဲ လေ ဟူသော အသိဖြင့် လည်းကောင်း၊ သူကိုယ်တိုင်က လည်း ဖင်အလိုးခံရတာ ဘယ်လိုနေ မလဲ သိချင်စိတ် အငုံ့လေး ကြောင့်လည်းကောင်း ခံဖြစ်သွားခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်၊ ကေဝိုင်ဂျယ် များကြောင့်လည်းကောင်း မိုးအောင်သူ ၏ ညာှတာ ကြင်နာမှုကြောင့် လည်းကောင်း ဆိုးဆိုးဝါးဝါး သူထင်သလောက်တော့ မဆိုးဟု တွေးနေမိပါသည်၊ မိုးအောင်သူက ခွဲခါနီး ဝင်းပပ နှုတ်ခမ်းလေး ကို အားရပါးရ စုပ်နမ်းရင်း …မမ ကို အရမ်းချစ်တယ် ဗျာ…ကျနော် တို့ တွေ့တာ နောက်ကျသွားတယ်နော်… …မမ လည်း မိုးလေး ကို ချစ်ပါတယ်ကွယ်..ဒါပေမဲ့ ဘ၀ ကို လက်တွေ့ ကျကျ မြင်ပြီး ဖြစ်သင့်တဲ့ အမှန်တရားကိုတော့ တို့တွေ လက်ခံကြ ရမှာပေါ့နော်… ….မ မ နောက် တကယ်လို့ အခွင့်ရ မယ် ဆိုရင်ရော ကျနော့် ကို အခု လို ချစ်ခွင့်ပေး မလားဟင်… ဝင်းပပ တယောက် မိုးအောင်သူ မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေး ညိမ့်ပြလိုက်မိလေတောသည်..ပြီး။

Zawgyi

အငုံစိတ္

မိုးေအာင္သူ မွာ မၾကာေသးမွီက မွ သခ်ာၤ အဓိက ႏူင့္ ေက်ာင္းၿပီး ခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ထုံးစံအတိုင္း ဘာလုပ္စားရမည္မွန္း မသိ၊ နဂိုလ္ ထဲက သူ႔ အကို ကိုေမာင္ဟန္ တို႔ လို စာလည္း မေတာ္၊ ရသည့္အမွတ္နဲ႔ ရရာ ေမဂ်ာ ယူ လိုက္ရေတာ့ ဘာမွန္း မသိသည့္ သခ်ာၤ အဓိက ႏူင့္ ေက်ာင္းၿပီး ခဲ့သည္၊ ေက်ာင္းတက္တုန္းက လည္း ေဟးလားဝါးလားႏူင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ ရသည္၊ အခု ေက်ာင္းလည္း ၿပီးေရာ အေဖက အစိုးရဝန္ထမ္း ႐ုံးစာေရး ေလာက္ အဆင့္က ေန အၿငိမ္းစားယူ၊ အေမက နဂိုလ္ထဲက ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဖူးဘူး၊ အေဖ တေယာက္လုပ္စာႏူင့္၊ သူတို႔ မိသားစု အလွ်င္မွီ ေအာင္စားေသာက္ ေနရသည္၊ သူ႔အကို ေမာင္ဟန္က စာေတာ္သည္၊ အာအိုင္တီ ေရာက္သြားသည္၊ သူ႔ အေဖ ညီ ဦးေလး ေတာ္သူ က ေထာက္ပန႔္ ေပးရွာလို႔သာ ေမာင္ဟန္ ေက်ာင္းတက္ ႏိူင္သည္၊

အခု သူ႔ အေဖလည္း အၿငိမ္းစား၊ သိတဲ့ အတိုင္း လစာက ဘာမွ ကို ေျပာပေလာက္စရာ မရွိ၊ ေမာင္ဟန္က အလုပ္ထဲ ေရာက္ေန ေတာ့ ဝင္ေငြေလး ရွိလာလို႔ ေတာ္ေတာ့သည္၊ သူလည္း ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေယာင္ျခာျခာ မျဖစ္ခင္ ေမာင္ဟန္က သူ႔ အထက္အရာရွိ ေဒၚမ်ိဳးမမ ၏ ညီမ ေဒၚဝင္းပပ အလုပ္မွာ ေခၚခိုင္းဖို႔ သြင္းေပးထားလိုက္၏၊ ပထမ ကေတာ့ ေမာင္ဟန႔္ မ်က္ႏွာႏူင့္ မို႔ တိုလီမႈတ္စ ခိုင္း႐ုံသာ ရည္႐ြယ္ၿပီး ေခၚထားျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္ေလး ရွိ၊ က်ိဳးက်ိဳးႏြံႏြံ လည္း ရွိေတာ့၊ အခု ကိုတင္ထြတ္သြား ေနရေသာ ေဒသ ဆိုင္ရာ တာဝန္ခံမ်ိဳး လုပ္ခိုင္း လွ်င္ရမည့္ အေျခအေနရွိေတာ့၊ ေဒၚဝင္းပပ က စၿပီး သင္ေပးလာ၏၊ အဆင္ေျပလို႔ မ်က္ႏွာလြဲ ရလွ်င္၊ ကိုတင္ထြတ္ ကို ႐ုံးခ်ဴပ္ ျပန္ေခၚထားၿပီး မိုး ေအာင္သူ ကို အစား လြတ္ ဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားေလသည္။

ထိုကဲ့ သို႔ အနီးကပ္ အလုပ္အတူတူ လုပ္ ေနရေတာ့ လူပ်ိဳ လူလြတ္ မိုးေအာင္သူ တေယာက္ စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္လာ၏၊ မေဖါက္ျပန္ပဲ လည္း ခံႏိူင္မလား၊ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ေခ်ာေမာ၊ေဘာ္ဒီကလည္း မယ္ဘြဲ႕ ရဘူးသူ အေမႏူင့္ အၿပိဳင္ ေတာင့္ေတာင့္ ထြားထြား၊ သူေဌးသမီး ငယ္ငယ္ထဲက အလုပ္ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း ပင္တခါမွ မလုပ္ဘူး၊ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ဘတ္စ္ကားေတာင္တခါမွ တိုးမစီးဘူးခဲ့ လို႔ ႏုဖတ္ေနတဲ့ အသားအရည္ နဲ႔ ေႂကြ႐ုပ္ကေလး လိုလွသူ၊ ဒီကုမၸဏီ တခုလုံး၏ ဒုတိယ အႀကီးဆုံး၊ ဘိုလိုမႈတ္ရရင္၊ ျဗဴတီ အန္ ပါဝါ တြဲထားေတာ့ ေတြ႕တဲ့ ေယာက္က်ားေတြအဖို႔ အရမ္းကို ဆက္ဆီျဖစ္ေနတဲ့သူ၊ ထိုကဲ့ သို႔ေသာ္ အမ်ိဳးသမီး ႏူင့္ ႏူစ္ေယာက္ထဲ ႐ုံးခန္းတခုထဲ မွာ တခါတရံ လူေတြ အမ်ားႀကီး နဲ႔ တခါတခါ လူေတြ တေယာက္မွ မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္အထိ၊တပူးတြဲတြဲ လုပ္ေနရေတာ့၊ ကာမ စိတ္ေတြက အၿမဲ တက္ႂကြေနခဲ့ရသည္။

ေရွ႕မွာေတာ့ ေပၚတင္ မၾကည့္ရဲ၊ ခိုးခိုးၿပီး ၾကည့္ၿပီးေတာ့သာ တံေတြးေတြ ၿမိဳၿမိဳခ် ေနရသည္၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့၊ မ်က္ေစ့ထဲ မွတ္မိသမွ် ပုံေဖၚၿပီး မွန္းထုေတာ့သည္။ တခါတရံ ညဖက္အိပ္ယာဝင္ ခ်ိန္ လုပ္ၿပီးတာေတာင္ မနက္ ႐ုံးသြားကာနီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဆြဲတတ္ေသးသည္၊ သုတ္ရည္ေတြ ထြက္ၿပီးကာစ ေလာက္မွာ စိတ္ၿငိမ္ သြားေသာ္လည္း အလုပ္ထဲ ေရာက္လို႔ ျပန္ေတြ႕ရတာနဲ႔ သူ႔ေကာင္ႀကီးက အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ မာတင္း ေန တတ္သည္၊ တေန႔ ထက္တေန႔ ေရာဂါက မသက္သာပဲ ပိုပိုဆိုးလာခဲ့ရသည္။ဝင္းပပ အလုပ္သြားခါနီး အခန္းထဲ က ကိုယ္လုံးေပၚ မွန္ထဲ မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တပတ္ျပန္လွည့္ ၾကည့္လိုက္သည္၊ လက္စက ရင္ေစ့ ေကာ္လာတိုတို ေလး ႏူင့္ ေခတ္ေပၚ စတိုင္ အသား ပါးေပ်ာ့ေပ်ာ့အက်ႌ က သူမ ေ႐ႊရင္ အစုံ ကို မပိုမလို၊ အမို႔ အေဖာင္း တိတိက်က် ေလး ျပထားသလိုျဖစ္ေနသည္၊

အေရာင္တူ ထမိန္ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ကို ေသးက်င္ေသာ ခါးေလး မွာ တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ စည္း ဝတ္လိုက္ေတာ့ ကားစြံ႕ တဲ့ တင္လုံးႀကီး ေတြက ဖြံ႕ဖြံ႕ ထြားထြား မို႔ေမာက္ထေနသည္၊ ေအာက္က အတြင္းခံက ေယာက္က်ားေလး အတြင္းခံ စတိုင္၊ ကတ္သေလာက္ထဲ က အေခၚကေတာ့ဘြိဳင္းေရွာ့ ဆိုလား၊ ႏိူင္ငံျခားေရာက္ တူမေလး တေယာက္က ဝတ္လို႔ ေကာင္းသည္ ဆိုလို႔ မွာၿပီး ဝယ္ထားလိုက္တာ အေရာင္စုံ၊ ဝတ္လို႔လည္း တကယ္ေကာင္းသည္၊ အသားကလည္း ေပ်ာ့အိေနသည္မွာ ဝတ္လို႔ ဝတ္ထားမွန္းပင္မသိရ၊ ေနာက္ခ်ဴပ္႐ိုး ေပ်ာက္ သူတို႔ အေခၚေတာ့ စင္း(မ)လက္စ္ ဆိုလား၊

ဆိုေတာ့ ထမိန္ တင္းတင္းဝတ္လို႔ေတာင္ ေဘာင္းဘီ အနား မေပၚ၊ အတြင္းခံ ဝတ္ထားသည္လို႔ ပင္ မထင္ရ၊ မိမိ တင္ပါးဆိုင္ မ်ား၏ ႂကြားႂကြားဝင့္ဝင့္ ရွိမႈ ကို မွန္အတြင္း ေနာက္ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္သြားမွ ရွနဲဖိုက္ ေရေမြးေလးကို လည္တိုင္၊ နဲ႔ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ မွာ ျဖန္း လိုက္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဗိုက္ကလည္း ဆာလာတာနဲ႔ ေအာက္က မီးဖိုေခ်ာင္ရွိရာ ကိုဆင္းလာခဲ့သည္၊ ဝင္းပပ က မနက္ဆို အိပ္ယာထ တာႏူင့္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည္၊ မယ္ဘြဲ႕ ရ ခဲ့ဘူးသည့္ေမေမ က မိန္းခေလး ဆိုတာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ အခ်ိဳးက် ဖို႔က အေရးႀကီး သလို လြယ္လြယ္နဲ႔ မရႏိူင္ဟု၊ သူတို႔ ညီအမ ကို ငယ္ငယ္ထည္းက ေျပာဆိုၿပီး သူႏူင့္ အတူတူ ေလ့က်င့္ေစသည္၊ ကိုယ္ကာယ ေလ့က်င့္ခန္းကို ေမေမ ကိုယ္တိုင္ သင္ေပးသည္။

သူတို႔ မွာလည္း ပစၥည္းကိရိယာ အစုံအလင္ ရွိသည္၊ အပ်ိဳ ဘ၀ ထဲ က ေန႔စဥ္လိုလို လုပ္လာခဲ့ေတာ့လည္း အက်င့္ပါေနၿပီ မနက္အိပ္ယာထ လို႔ ေလ့က်င့္ခန္း မလုပ္လိုက္ရရင္ေတာင္ ေညႇာင္းညာ သလို ျဖစ္ေနတတ္သည္၊ ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္တဲ့ အက်ိဳး ေက်းဇူးကေတာ့ တကယ္ခံစားရသည္၊ တျခား မိန္းခေလး ေတြႏူင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေယာက္က်ားေတြ ရဲ႕ မ်က္လုံးက သူ႔ အေပၚမွာ အမ်ားဆုံးေရာက္ေနတာ ကို အၿမဲတမ္း သတိထားမိေနသည္၊ လူကလည္း အၿမဲတမ္း လန္းဆန္းေနသလို၊ ေယာက္က်ားမ်ား၏ အာသာငမ္းငမ္း အၾကည့္ေတြကို လည္း သာယာမိသည္၊ ေသြးသား လႈပ္ရွားမႈအား ေကာင္းသလို ကာမဆႏၵ ႏိူးႂကြမႈ မွာလည္း အားမေသး ေျခ၊ သူ ႏူင့္ ကိုတင္ထြတ္ အိမ္ေထာင္က် ၿပီး ကထဲက ည တိုင္းလိုလို အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊ ကိုတင္ထြတ္ အလုပ္ကိစၥ ႏူင့္ ခရီး ထြက္ရသည့္ အခါ၊ ပထမ ဆုံး အႀကိမ္က တခါမွ မခြဲ ဘူးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားရသည္၊

သို႔ေသာ္လည္း တေျဖးေျဖး ေတာ့အသားက် သြားသည္၊ ဒါေပမဲ့ တပတ္ေလာက္ဆိုရင္ မေနႏိူင္ေတာ့ သူ႔ဘာသာ သူ လက္ႏူင့္ အယားေဖ်ာက္ ပစ္ရသည္၊ အခု တေခါက္က ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ ကိုၾကာသည္၊ ရာသီက လည္းေျပာင္းေတာ့ပစၥည္း ေကာက္ရတာ ေနာက္က် ၿပီး အလွ်င္မမွီ ၍ ကိုတင္ထြတ္ လိုအပ္တာထက္ ပိုၿပီး ေနေနရေတာ့ ဝင္းပပ အဖို႔ ေႏြရာသီ က သစ္႐ြက္ေျခာက္လို မီးဖြားက် တာ ႏူင့္ မီးထေလာင္ႏိူင္သည့္အေျခအေနေရာက္ ေန သည္၊ ညအိပ္ရာဝင္ တိုင္း သူမ လက္ခေလး ႏူင့္ အေစ့ ေလးကို နာနာ ပြတ္ ရင္း တခ်ီေလာက္ၿပီး မွ ပဲ အိပ္လို႔ ေပ်ာ္ေတာ့သည္။ အလုပ္ထဲ မွာကလည္း ေဖေဖ က လြဲလွ်င္ သူက အႀကီးဆုံးမဟုတ္လား၊ ေဖေဖ ကလည္း အထိန္းအကြပ္ ရ႐ုံ ေလာက္ နာမည္သာ ခံထားေတာ့သည္၊ သူကသာ အရာရာ ဆုံးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ေန ရျခင္းေၾကာင့္ ဝန္ထမ္း အကုန္လုံးက ေၾကာက္႐ြံ႕ ႐ိုေသ ၾကရသည္၊ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းမၿပီး မွီထဲက စ အလုပ္ထဲ ေျခစုံပစ္ ဝင္ခဲ့ ရသျဖင့္ သူ႔မွာက အလုပ္ႏူင့္ ပတ္သက္ေသာ အသိုင္းအဝိုင္း က ပိုႀကီးစိုးခဲ့သည္၊

အတိုခ်ဴပ္ေျပာ ရလွ်င္ သူ႔ဘ၀ ေလာေလာ ဆယ္မွာ အိမ္၊ အလုပ္၊ ႏူင့္ ကိုတင္ထြတ္ ပဲ ရွိသည္။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ ၍ ေတြ႕ဆုံ ဆက္ဆံ ေနခဲ့ ရေသာ ေယာက္က်ားသနာ ေတြကလည္း သူ႔ကို လန႔္ၾကသျဖင့္ လိင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ မိန္းမတေယာက္ျဖစ္သည္ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳရဲ႕ သားျဖင့္ သူမသိေအာင္ ဖုံးကြယ္ထားၾကသည္။ အင္း ဒီေကာင္ေလး တေယာက္ပဲ၊ ဝင္းပပ အေတြးထဲမိုးေအာင္သူ ဝင္လာသည္၊ မိုးေအာင္သူ ကို မမ်ိဳး ေျပာေပး၍ ခန႔္လိုက္ၿပီးမွ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေလး သေဘာက်ၿပီး အဆင့္ဆင့္ တိုးေပးရန္ ရည္႐ြယ္ထားခဲ့သည္၊ ထိုအခါမွ စ၍ သူ႔ကို အဓိက အေရးႀကီးလုပ္ငန္း အေရးအရာ မ်ားကို ဝင္ပါေစ ၿပီး ထရိမ္နင္ သေဘာမ်ိဳးေမာင္း လာခဲ့သည္၊ မိုးေအာင္သူ ကလည္း အခ်ိန္ပိုေတြ ဘာေတြ အဓိက မထား လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို ခိုင္းသမွ် လုပ္ေပးေလ့ရွိေတာ့ဝင္းပပ လည္း သေဘာက်လာခဲ့သည္၊ ကိုတင္ထြတ္ ေနရာကို လႊတ္ၿပီး ကိုတင္ထြတ္ကို သူ႔ အနားျပန္ေခၚထား ေတာ့ မည္ဟုေတြးထားသည္၊ သို႔ ေသာ္ အခု တေလာ သူပဲ စိတ္ထင္လို႔ လား မသိေကာင္ေလး အၾကည့္ေတြက နည္းနည္း ဆန္းသလိုလို၊ သူက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး မွန္ထဲ မွ ျဖစ္ျဖစ္ မ်က္လုံး ေဒါင့္ကပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တခါ တေလ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ သူ႔ ကို ခိုးခိုး ၾကည့္ေနတတ္တာ သတိထားမိေန၏။

ပထမေတာ့ သူ႔ စိတ္ထဲ မွာ တမ်ိဳး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း သာယာသလို ျဖစ္မိ၏၊ တခါတေလ မ်က္လုံး စူးစူး ေတြက သူ႔ ရင္ကို ပါ ဖိုလာေစ၏၊ အခုလို၊ ကိုတင္ထြတ္ အေဝးသြား ေနၿပီး သူ႔ အလိုဆႏၵ ေတြ လစ္ဟာေနေသာ အခ်ိန္မွာ ဆိုလွ်င္၊ ထိုအၾကည့္ ေနာက္ ကြယ္ မွာ ဘာေတြ ေတြးေနမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္း သူ႔ ရတနာ ေ႐ႊၾကဳပ္ေလး မွာ စိုတိုတို ျဖစ္လာရသည္။ ဒီေန႔ ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ မေနာ္ တေယာက္ထဲ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေတြ႕ရသည္၊ ေဒၚေဒၚျမ ေနမေကာင္း ဟု ဆိုသည္၊ မေနာ္ တေယာက္ထဲ အလုပ္မ်ားေန တာေတြ႕ေတာ့၊ ေနလည္စာ မထည့္ခိုင္းေတာ့၊ဒီေန႔ ေတာ့ ဝယ္စား လိုက္မည္ဟုေတြးသည္၊ ေနာက္ အလုပ္လည္း ဒီေန႔ မ်ားအုန္းမွာဆိုေတာ့ ညေနစာ ပါ သူ႔ အတြက္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ လို႔ မွာထားခဲ့လိုက္သည္။

မိုးေအာင္သူ စိတ္ထဲ မွာ ေဒၚဝင္းပပ တေယာက္ ဒီေန႔ ပိုလွေနတယ္လို႔ ေတြး ေနမိၿပီး ၊သူ ပုဆိုးၿခဳံေအာက္ မွ လီးကလည္း မမာတမာ ျဖစ္ေနသည္၊ အခု မနက္ကေလးကတင္ ထုလာေသးတယ္ ရွီး၊ လို႔သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္ တင္ရမလို ဂုဏ္ယူရလို ေဝခြဲ မရ ျဖစ္ေနရသည္၊ သူက တကယ္ေတာ့ ကာမ ကိစၥ မွာ ဖ်ံ မဟုတ္ေပမဲ့ လည္း အ႐ိုင္းေလး ေတာ့ မဟုတ္ေပ၊ ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀ တုန္းကက က်ဴရွင္ ယူဖို႔ ေငြေၾကးလည္း မတတ္ႏိူင္ ေတာ့ သူ႔ အေဖ ႐ုံးက တပည့္ တေယာက္ ၏၊ သမီး အပ်ိဳႀကီး ေက်ာင္းဆရာမ အားသည့္ အခ်ိန္ ထိုအိမ္သို႔ သြား စာလုပ္ရသည္၊ ထိုအပ်ိဳ ႀကီးမွာ အလယ္တန္းျပသာ ျဖစ္ သျဖင့္ ခေလးမ်ားကို က်ဴရွင္ေပးသည္၊ မိုးေအာင္သူ က ဝိုင္းကူ သင္ေပးရင္း သူ႔စာကို သူက်က္သည္၊ မသိတာ ကို အပ်ိဳႀကီး မမျမတ္ ကရွင္းျပေပးသည္၊ တကယ္ေတာ့ မ်ားေသာ အားျဖင့္ အခ်ိန္ေတြမွာ သူတို႔ အိမ္မွာက လူမျပတ္ေျခ၊ က်ဴရွင္လာေသာ ခေလးေတြႏူင့္ မမျမတ္ အေမကလည္း အိမ္မွာပဲ ခ်က္ျပဳတ္ရင္း ရွိေနတတ္သည္၊

မိုးေအာင္သူ လူပ်ိဳေပါက္ပီပီ ဂြင္းထု တတ္ေတာ့မိန္းမ ျမင္ဘူးသမွ် မွန္း ေတာ့ နီးနီး စပ္စပ္ ေနရသည့္ မမျမတ္က လည္း ဘယ္လြတ္မလဲ ၊ မွန္းၿပီးေတာ့ သာ ထု ေနတာ တကယ္ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု မေတြးမိခဲ့၊ တေန႔ မွာ ဘာမွန္း မမွတ္မိေတာ့ ခေလးေတြ ေက်ာင္းပိတ္လို႔လား ဘာလားမသိ ေက်ာင္းသား တေယာက္မွ မရွိ၊ မမျမတ္ အေမ ကလည္း မရွိ နယ္ျပန္သြားတာလား ဘာလား မသိ၊ မမျမတ္ အေဖက အလုပ္သြားသည္၊ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ပဲ ဇာတ္လမ္းက ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မိုးကလည္း စဲလိုက္ သည္းလိုက္ ႐ြာေနသည္၊ မမျမတ္ကလည္း သူ႔ ကို တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး ေခါင္းနည္းနည္း ေႏွာက္လို႔ ဆိုၿပီး အိပ္ယာထဲ ဝင္လွဲေနသည္၊ ဖိုနဲ႔မ ႏူစ္ေယာက္ ထဲ လြတ္လပ္ ေနေတာ့ မိုးေအာင္သူ စိတ္႐ိုင္း ဝင္ၿပီ၊ မမျမတ္ လွဲ ေနေသာ အိပ္ခန္းထဲ လိုက္ဝင္ၿပီး မမျမတ္ ကိုယ္ပူေနသလား ဘာညာ နဖူးစမ္း ပါးစမ္းရင္ ဖက္နမ္း ေတာ့သည္၊ မမျမတ္ကလည္းနဂိုလ္ထဲက ေပ်ာ့ခ်င္ေနေသာ ဖေယာင္းေလးမို႔ မီးနားကပ္လိုက္ေတာ့ ေပ်ာ္က်သြားသည္၊

အို႔ မေကာင္းပါဘူးကြယ္၊ ဘာညာ ကေန မ ကိုသနားပါအုန္း ေမာင္မိုးရယ္၊ ကေန၊ အားအင့္အင့္ ေမာင္မိုး ျဖစ္သြားရသည္၊ မမျမတ္က အပ်ိဳႀကီးသာေျပာသာ အသက္ အစိတ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးသည္၊ မိုးေအာင္သူက အသက္ ၁၈ ႏူစ္ပင္ မျပည့္ေသး၊ ႏူစ္ဦး စလုံး၏ ပထမ ဆုံး အေတြ႕ အႀကဳံ မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ထိုေန႔ က လို လြတ္လပ္မႈ မ်ိဳးမွာ ေတာ္ေတာ္ ႏူင့္ ျပန္မေပၚေတာ့၊ မမျမတ္ အေမက အၿမဲ ရွိေနသည္၊ တခါေတာ့ မမျမတ္ အေမ မရွိ ေက်ာင္းသားေတြ ရွိေနသည္၊ ခေလးေတြကို သခ်ာပၤုစာၦေတြ ေပးခဲ့ ၿပီး အခန္းထဲ ဝင္ကာ လုပ္ျဖစ္ၾကသည္၊ မိုးေအာင္သူ ၁၀တန္းေအာင္ သြားေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ၿပီ၊ မမျမတ္လည္း အိမ္က ေပးစားတဲ့ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္သည္၊ မိုးေအာင္သူ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္နားက ခ်ာတိတ္မ ၿမီးေကာင္ေပါက္စ ေလးႏူင့္ ရီးစားျဖစ္သည္၊ ေကာင္မေလးက ကိုးတန္းပဲ ရွိေသးသည္။

တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဆိုေတာ့ အထင္ႀကီး သည္၊ ရီးစားစာ တေစာင္ႏူင့္ ပင္ သမီးရီးစား ဘဝေရာက္ခဲ့ ၾကသည္၊ ထိုေကာင္မေလးကို ေတာ့ မိုးေအာင္သူ ပါကင္ ဖြင့္လိုက္ရသည္၊ ေကာင္မေလး အိမ္မွာ လူႀကီးေတြ မရွိခ်ိန္ အိမ္ေနာက္ေဖး ေပါက္က ပတ္ဝင္ၿပီး ေကာင္မေလး ကို အခန္းထဲအတင္းဆြဲေခၚ ဖက္နမ္းရင္း ပါကင္ဖြင့္လိုက္ သည္၊ ေနာက္ ေတာ့ လစ္ရင္လစ္ သလို ဝင္ဝင္ဆြဲသည္၊ သိပ္ အၾကာႀကီးေတာ့ မခံလိုက္၊ ေကာင္မေလး မိသားစု နယ္ေျပာင္းသြားေတာ့ ေဝးသြားၾကရသည္၊ တကၠသိုလ္တက္ ေနတုန္း ထိုကဲ့ သို႔ အိမ္ေဘးမွ ေကာင္မေလး ႏူင့္ ညိေန သျဖင့္ မိုးေအာင္သူ တေယာက္ ေက်ာင္းမွာ ရီး စား မထားျဖစ္လိုက္ေျခ၊ တေယာက္ႏူစ္ေယာက္ စမ္းလိုက္ေသာ္လည္း အဆင္မေျပ၊ အိမ္ေဘးမွာ စားစရာက လည္း ရွိေနေတာ့ သိပ္လည္း မက်ိဳးစားခ်င္ေတာ့ တာလည္း ပါလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။

ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ လည္း သူမ်ား ေတြလိုေဟးလားဝါးလား လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္မရ ေတာ့ အိမ္က စီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ရသည့္ အလုပ္ကေလး ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုပ္ေနရ သျဖင့္ ရီးစားသနာလည္း မထားျဖစ္ေသး၊ ေလာေလာ ဆယ္ သူ႔ေရာဂါကေတာ့ သူ႔ လက္ရွိ ေဘာစိ၊ သူ႔သူေဌးမ ေဒၚဝင္းပပ ကိုသာ အသားကုန္ လုပ္ခ်င္ ေနသည္။ ဝင္းပပ အလုပ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ဒီေန႔ ေခါက္႐ိုးက် ရွပ္အင္းက်ီ သပ္သပ္ယပ္ယပ္နဲ႔ ပေလကပ္ ပုဆိုး အေပ်ာ့ ၊ နဲ႔ သားနားေနေသာ မိုးေအာင္သူ ကိုေတြ႕လိုက္ရ ၏၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ဂုတ္ဝဲ ေလးႏူင့္ ႏုပ်ိဳေသးေသာ မ်က္ႏွာေလး ႏူင့္ စူးရဲေသာ မ်က္လုံး အစုံက သူ႔ရင္ တခ်က္ဖိုသြားသည္၊ အင္း ငါလည္း ကိုတင္ထြတ္ နဲ႔ ေဝးေနရတာ ၾကာလို႔ထင္တယ္၊ စိတ္ေတြ ေလေနတယ္၊ ဟု ကိုယ့္ဘာသာ သတိခ်ဴပ္ ရင္း အလုပ္စလုပ္ေတာ့သည္၊ စာရင္းေတြေပါင္း ဖုန္းေတြ ေခၚစရာရွိတာေတြ ေၾကာင့္ မိုးေအာင္သူ ကို သူ႔႐ုံးခန္းထဲ လာၿပီး ကူလုပ္ခိုင္းထားေလသည္။

ေဟာ….ေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ လြန္ေနၿပီ၊ ေမာင္မိုးေအာင္သူ ေရာ ေဆာရီးေနာ္ ဗိုက္ဆာေနပလား.. …ရတယ္ မမဝင္း ဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး.. …မင္း ထမင္းဘူး ပါလာလား၊ .. ….ဒီေန႔ မပါဘူး မမဝင္း..က်ေနာ္ ဒီနားပဲ ထြက္စားမလားလို႔.. ..ေအာ္ဟုတ္လား မမ လည္း ဒီေန႔ အိမ္က ဘာမွ မပါလာဘူး ထြက္စားရေအာင္ မမ တို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့.. ေ႐ႊစင္..ေရ..ေဟ့ ေ႐ႊစင္ တို႔ တခုခု သြားစားရေအာင္ေဟ့.. ေဒၚဝင္းပပ က တဆက္တည္း သူနဲ႔ အေဖၚလိုက္ေနၾက ေကာင္မေလး တေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ …ဟင္..မမ က ႀကိဳမေျပာထားလို႔ ေ႐ႊစင္ အိမ္က ပါလာတဲ့ ထမင္းဘူး စားလိုက္ၿပီ၊ အဟီး..လိုက္ခဲ့မယ္ေလ မမ အေဖၚရေအာင္.. …ေအာ္ေအာ္ ေအး ငါလည္း ေမ့သြားလို႔ ..စားၿပီးရင္လည္း ေနခဲ့ေတာ့ မိုးေအာင္သူလည္း ပါမွာပဲ မမ ခနထြက္သြားလိုက္အုန္းမယ္..ဟို လူေတြဖုန္းေခၚရင္…….. ေဒၚဝင္းပပ က မွာစရာရွိတာေလးေတြ မွာခဲ့ၿပီး မိုးေအာင္သူနဲ႔ အတူ သူ႔ကားေလး ရပ္ထားတဲ့ေနရာကို ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။

ေဒၚဝင္းပပ မွာ ဒီေန႔ အလုပ္တခု ၿပီး ရင္ အလုပ္က နည္းနည္း ျပန္ အားသြားမွာမို႔ စိတ္ေပါ့ပါး ေန၏၊ မိုးေအာင္သူ ႏူင့္ စားေသာက္ဆိုင္တခု တြင္ ဝင္စား ၾကရင္းက မွစကားစျမည္ ေျပာျဖစ္ၾကသည္၊ ..ဟူး ငါတို႔ မွာလည္း အလုပ္ေတြ ပိေနတာနဲ႔ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေျပာျဖစ္ၾကဘူးေနာ္.. …ဟုတ္ကဲ့ မမဝင္း..မမဝင္းက အလုပ္တအားလုပ္တာကိုး.. ..အဲေလာက္လဲ ဟုတ္ပါဘူးကြာ ေဖေဖ က မ်က္ႏွာလြဲထားတယ္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္လက္ထဲ မွာ မက်ဆင္းသြားေစခ်င္ဘူးေလ..ေမာင္မိုး ရဲ႕ အကူညီလည္း ပါပါတယ္၊ ေမာင္မိုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ..ဟာမဟုတ္တာ မမဝင္းကလည္း မမဝင္း တို႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဒီအလုပ္လုပ္ရတာပါ.. .

ကဲ ပါ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ ကဲ မင္း အေၾကာင္းေလး ဘာေလးေျပာပါအုန္း.. ..ဟာ မမဝင္းက လည္း က်ေနာ့္ အေၾကာင္းက ဘာမွ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းပါဘူး၊ .. …အံမယ္ မင္းလို အ႐ြယ္ ႐ုပ္ရည္မ်ိဳးနဲ႔ မ်ား၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း ေကာင္မေလး ဘယ္ႏူစ္ေယာက္ အသဲကြဲ ၿပီးပလဲ.. ..အာ မမဝင္း ကလည္း လုပ္ၿပီ၊ က်ေနာ့္မွာ ရီးစားေတာင္ မရွိေသးပါဘူး..ေပါက္ကရေတြ၊ ဟဲဟဲ.. …မယုံပါဘူးကြာ..ဘာလည္း ..ႀကိဳက္စရာေကာင္း တာ မေတြ႕ေသးလို႔လား.. …ဟီးဟီး မမဝင္း ေျခဖ်ားေလာက္မွီေအာင္ ေခ်ာတဲ့သူ ေတြ႕ရင္ေတာင္ က်ေနာ္က လိုက္မွာ.. ဟိုက္..မိုးေအာင္သူ တေယာက္ သူ႔ပါးစပ္က စြပ္႐ြတ္ထြက္သြားၿပီးမွ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ျပန္႐ိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားသည္၊ လခြီးမွ ပဲ ဒီေစာက္ပါးစပ္နဲ႔ ေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့မွာပဲ၊ ဟုလန႔္သြားသည္။

သို႔ေသာ္ ေဒၚဝင္းပပ က အၿပဳံးမပ်က္ ရီေမာရင္း၊ …ကဲကဲ ..စားပါကြာ မမေကြၽးပါ့မယ္ ငါ့ေမာင္က ဒီေလာက္ေတာင္ ေျမႇာက္ေနစရာမလိုပါဘူး၊ကြာ ဟင္းဟင္း… အဲေတာ့လည္း ေခ်ာ္လဲ ရာ ေရာထိုင္လိုက္တာေပါ့။ …တကယ္ေျပာတာ ပါ မမဝင္း ရဲ႕ မမဝင္း လိုမ်ိဳး ေခ်ာၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ လွတဲ့သူမ်ိဳး မိန္းခေလး တေထာင္မွာ တေယာက္ရွာလို႔ေတာင္ မေတြ႕ႏိူင္ပါဘူး၊ …. ….ေတာ္ပါၿပီ ကိုပိုရယ္ ..ဟင္းေတြ ေအးကုန္မယ္ စားလိုက္ပါအုန္း…ညေနဘက္ အလုပ္ဆင္းေတာ့ ေဒၚဝင္းပပ စာ႐ြက္စာတမ္း မ်ား ကို စကၠဴပုံးတလုံး နဲ႔ ထည့္ ၿပီး မိုးေအာင္သူ က ကားနား အထိလိုက္ပို႔ရင္းမွ …မမဝင္း က်ေနာ္ အိမ္အထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ က်ေနာ္ အဲဒီဖက္ ပိုင္းလည္း သြားစရာရွိတယ္၊ အဟီး မမဝင္းကားနဲ႔ လိုက္ရေတာ့ ဘတ္စ္ကား တြယ္ မစီးရေတာ့ဘူးေပါ့၊.. မိုးေအာင္သူ က ဘာရယ္မဟုတ္၊ ေဒၚဝင္းပပ နားကပ္ ေရေမြးနံ႔ေလး႐ူ ၊သူ႔ေဘာ္ဒီကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ ရတာ ဖီးတက္ေနလို႔ ႀကံဖန္ ရမယ္ရွာေနတာ၊ ေဒၚဝင္းပပ ကလည္းေခၚသြားခဲ့သည္။

ေကာင္ေလး ခိုးခိုးၾကည့္ေနတာ လည္း သူသိသည္၊ ဘာမွန္းမသိ သူ႔ရင္မွာ ေက်နပ္ ပီတိ ျဖစ္႐ုံ မက သူပိပိ ေလးမွာလည္း စိုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ေနရပါသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မေနာ္ က တံခါးလာဖြင့္ေပးရင္း၊ ..အဝင္း စားေတာ့ မလား မေနာ္ ျပင္ထားလိုက္၇မလား.. ..မစားေသးဘူး မေနာ္ေရ မေနာ္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ပါ ေနာက္မွ ေခၚလိုက္မယ္၊.. …အင္းအင္း ..ဒါဆို မေနာ္ ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္၊ ခနေနရင္ ကိုတင့္ ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာပါ.. …ေအာ္ သူဇာနဲ႔ ဖိုးသက္ ကို သြားႀကိဳတာလား…ကဲ ေမာင္မိုးေရ အဲဒီစကၠဴပုံးေလး တခါထဲ အေပၚထပ္လိုက္တင္ေပးပါအုန္း၊.. …ဟုတ္ကဲ့ မမဝင္း.. မိမိ ေရွ႕မွ ေလွခါးေပၚ တက္သြားေသာ ေဒၚဝင္းပပ ၏ နိမ့္တုန္ ျမင့္တုန္ တင္ပဆုံႏူင့္ ေသးက်င္ေသာ ခါးက မိုးေအာင္သူ ၏ ငတ ကို မာတင္းလာေစၿပီး ဒူးေတာင္ ၫြတ္ေခြက်ခ်င္လာခဲ့ရသည္။ အိမ္ႀကီးတလုံးလုံးက လည္း တိတ္ဆိတ္ ေနေတာ့ မိုးေအာင္သူ စိတ္ေတြ ထႂကြလာခဲ့ရသည္။

ဝင္းပပ မွာလည္း သူ႔ေနာက္က ေန မိုးေအာင္သူ တေယာက္သရည္တျမႇားျမႇား ျဖစ္ေနမည္ဆိုတာကို သိေနသည္၊ သူကိုယ္တိုင္က ပင္ ျပခ်င္ေနသည္၊ သူ႔ပိပိ ေလးထဲမွ အရည္ တခ်ိဳ႕ ပင္ သူဝတ္ထားေသာ ပင္တီ ေပၚ စိုလာခဲ့သည္၊ တ ကယ္ဆို ဒီစကၠဴ ပုံးကို ေအာက္မွာပဲ ထားခိုင္းၿပီး ေနာက္မွ ဦးေလး တင့္ကို တင္ခိုင္းလိုက္လည္း ရသည္၊ အခုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က ပင္ ခပ္ကဲကဲ ျဖစ္ေနသလားမသိ၊ သူ႔အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ ဝင္လိုက္ေတာ့ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုံေနသည္၊ မိုးေအာင္သူ မွာလည္း အိစက္ညက္ေညာလွသည့္ ဝင္းပပ တို႔ လင္မယား ကုတင္ႀကီး ကိုေတြ႕ရေတာ့ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္၊ ဒီအေပၚမွာသာ မမဝင္း ကို လိုးလိုက္ရရင္ ဟူေသာအေတြးျဖင့္ လက္ေတြ ပင္တုန္လာ၏၊ ေဒၚဝင္းပပ က ..ၾကမ္းမွာ ခနခ်ထားလိုက္ပါအုန္းကြ ေမာင္မိုး ရဲ႕ မေလးဘူးလား ေနအုန္း ၿပီးမွ ဒီနားမွာ တင္မလို႔.. ေဒၚဝင္းပပ က တံခါး အေနာက္ဘက္နားက ဘီ႐ိုတခုကို ဖြင့္လို႔ရေအာင္တံခါးကို ျပန္ေစ့လိုက္သည္၊ ထိုဘီ႐ို အနားကို အသြား သူေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚက ေဒါက္ဖိနပ္ တရံကိုသြားတက္နင္းမိၿပီး ေျခေခါက္ကာ ေခ်ာ္လဲ မလိုျဖစ္သြား၏။

အေမ့…အို… ေျချမန္လက္ျမန္ မိုးေအာင္သူ တေယာက္ လွမ္းထိန္းကာ ေပြ႕လိုက္လို႔ ၾကမ္းျပင္ႏူင့္ မ်က္ႏွာ မအပ္မိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ …မမဝင္း..ဘာျဖစ္သြားလည္းဟင္.. ..ေျခေခါက္သြားတယ္ ထင္တယ္..အား…ေျခေထာက္ နည္းနည္း နာ သြားတယ္.. ..ရတယ္ မမဝင္း ေျခမေထာက္နဲ႔ က်ေနာ္ ကုတင္ေပၚ သြားတင္ေပးမယ္.. မိုးေအာင္သူ က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အိစက္ေနေသာ ေဒၚဝင္းမမ ကိုယ္လုံးေလး ကို မလြတ္ခ်င္လို႔ အသာေပြ႕ၿပီး ကုတင္ဆီသယ္လာခဲ့သည္၊ ေဒၚဝင္းပပ ရွက္ေသြးျဖန္းၿပီး လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ မ်က္ႏွာေလး ကိုငုံ႔ ၾကည့္ရင္း မေနႏိူင္ေတာ့ေသာ၊ မိုးေအာင္သူ တေယာက္ ေဒၚဝင္းပပ ကို ကုတင္ေပၚ တင္လိုက္ရင္း တဆက္ထည္း ႏူတ္ခမ္းႏုႏု ေလးကိုငုံ႔ကာ နမ္းစုပ္လိုက္မိေတာ့သည္။

ေဒၚဝင္းပပ ၏ ႏူတ္ခမ္းေလး မ်ားက အျမင္မွာတင္ အလြန္အမင္း လွ ႐ုံမက၊ သူ႔ႏူတ္ခမ္းႏူင့္ ဖိကပ္လိုက္ေတာ့ အေတြ႕ မွာလည္း ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေျပာင္းလွ ၿပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းလုံးလုံးေလး ကို ငုံခဲ လိုက္ေတာ့ အရသာ မွာလည္း ခ်ိဳၿမိန္ လွေပသည္ ဟု မိုးေအာင္သူ စိတ္ထဲ ထင္မိေလသည္။ ေဒၚဝင္းပပ မွာ ရွက္လို႔ လားမသိ မ်က္လုံးေလး ေမွး စင္းထားေသာ္လည္း၊ သူ႔ ႏူတ္ခမ္းေတြကေတာ့ မိုးေအာင္သူ ရဲ႕ အစုပ္ အနမ္းေတြကို ရမက္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ တုန႔္ျပန္ ေနေလရဲ႕၊ သူ႔လက္ေတြကလည္း မိုးေအာင္သူရဲ႕ လည္ဂုတ္ ကို တြဲလဲ ခိုဆြဲထားသည္။

ေဒၚဝင္းပပ ရဲ႕ ခါးက်င္က်င္ေလး ကို ဖက္ထားတဲ့ မိုးေအာင္သူရဲ႕ လက္ေတြကလည္း ေအာက္ဘက္ ကို ေလ်ာခ် ၿပီး သူ႔တင္ပါးထြား အိအိ ကို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္၊ မိုးေအာင္သူ က က်ပ္က်ပ္ ကေလး စည္းထားတဲ့ ေဒၚဝင္းပပ ထမိန္ကို ေျဖေလွ်ာ့ ၿပီး ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေဒၚဝင္းပပ အလိုက္သင့္ ဖင္ႀကီး ကို ႂကြေပးရွာ၏၊ ေဒၚဝင္းပပ ရဲ႕ ေပါင္တန္ ေတြက ဆင္စြယ္ ႏူစ္ေခ်ာင္းလို အဆစ္ အျမစ္ မရွိ စင္းေျဖာင့္ ၿပီး ျဖဳဝင္း ေနသည္၊ မိုးေအာင္သူ က အာသာ ငမ္းငမ္း နဲ႔ ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြး ေလး ေတြကို ေနရာမလပ္ ေအာင္ နမ္းရႈံ႕ ေနမိသည္၊ ကုတင္ေပၚ မွာ ပက္လက္ကေလး ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ေဒၚဝင္းပပ ရဲ႕ ေပါင္ ႏူစ္လုံးၾကား မိုးေအာင္သူ တေယာက္ ေရာက္ေနရွာေပါ့၊ မိုးေအာင္သူက သူ႔ လက္ဖဝါးေလး ေတြနဲ႔ ေပါင္ ေအာက္ပိုင္း သားေလး ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနရင္းက ေဒၚဝင္းပပ ရဲ႕ ေပါင္ အတြင္း အရင္းက် ဆုံး မိုးခိုသား ေလး ေတြကို ရက္ေပးေနမိသည္။

( လူတြင္ မိုးခိုသား ဆိုသည္မွာ မိုး႐ြာထဲ မတ္တပ္ ရပ္ေနပါက မိုးေရ မစိုႏိူင္ေသာ ေနရာ ကို ဆိုလိုပါသည္၊ ဤကား စာေရးသူ၏ အေတြးျဖစ္၏။ ) ေဒၚဝင္းပပ မွာလည္း မိုးေအာင္သူ ၏ ႏူးညံ့ ပူေႏြးေႏြး လွ်ာႀကီးက သူ႔ အတြင္းသားအက် ဆုံးေနရာေတြကို ရက္ေပးေန သျဖင့္ ၾကက္သည္း တျဖန္းျဖန္း ထ ေလာက္ေအာင္ အရသာထူး ႏူင့္ ေတြ႕ေနရေလရာ၊ နဂိုလ္ ထဲက စိမ့္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္ မ်ားမွာ အခုေတာ့ အဖုတ္အျပင္သို႔ ပင္ လွ်ံက် ကာ သူဝတ္ထားေသာ ဘြိဳင္းေရွာ့ စတိုင္ ဗစ္တိုးရီးယား စီးခရက္ အတြင္းခံ ေေဘာင္းဘီေလး ကို ႐ႊဲနစ္ ေစပါေတာ့သည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲ ေနသျဖင့္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေလးမွာ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ ကို ကပ္လွ်က္ အဖုတ္ ကြဲေၾကာင္းရာ ကို ထင္းထင္း ႀကီး ျမင္ေနရေပရာ၊ မိုးေအာင္သူက သူ႔လက္ေခ်ာင္း ထိပ္ကေလး ျဖင့္၊ အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိျပန္ ပါသည္။

မိုးေအာင္သူ က တဆင့္တက္ကာ ေဒၚဝင္းပပ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး ကို ခါးသေရ ေမွ်ာ့ႀကိဳး မွ တဘက္တခ်က္ ဆြဲ ကိုင္ ခြၽတ္လိုက္ရာ ေဒၚဝင္းပပ ကလည္း အလိုက္သင့္ ဖင္ႀကီး ကို ႂကြေပးလိုက္သျဖင့္၊ အေမႊးအျမႇင္ ရိတ္ထား၍ ေျပာင္ေနေသာ အဖုတ္ ႀကီး မွာ ေဖာင္းကားလွ်က္ ေပၚလာေတာ့သည္၊ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊမ္းေျပာင္လက္ ေနေသာ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ႀကီး ကို မိုးေအာင္သူ တေယာက္ အငမ္းမရ သူ႔ပါးစပ္ျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္ယူလိုက္ရာ၊ ေဒၚဝင္းပပ ၏ ထူထဲထဲ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္း တဖတ္ မွာ သူ႔ ပါးစပ္တြင္းသို႔ ပါလာခဲ့ေလသည္။

…အင့္…အားးးး ..အို႔ …အိုးးကြယ္….. ေဒၚဝင္းပပ မွာ သူ႔ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းဖတ္ ေလးကို မိုးေအာင္သူက သူ႔ ႏူတ္ခမ္းျဖင့္ အသာဖိညႇပ္ ဆြဲ လိုက္ရာ ထြန႔္ထြန႔္ လူးေအာင္ ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ အသံေလး ထြက္ ၿငီး ႐ုံ မက မိုးေအာင္သူ ၏ ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ပင္ အားမလို အားမရ ဆုပ္ကိုင္ ဆြဲ လိုက္ မိေလေတာ့သည္။ မိုးေအာင္သူ ကလည္း ေဒၚဝင္းပပ ၏ ေၾကာင္မ ကဲ့သို႔ ၿငီး သံေလးေၾကာင့္ ပို စိတ္ ထက္သန္လာၿပီး သူ႔ လွ်ာကို ရွည္ႏိူင္သမွ် ရွည္ေအာင္ ဆန႔္ ကာ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္တြင္း ထုတ္သြင္း ကစားေလေတာ့သည္။ ေဒၚဝင္းပပ မွာ ျပတ္ေနတာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ ကိုယ္ ႀကိဳက္ႏူစ္သက္လွသည့္ အစာ ကို ျပန္အျမည္း စားလိုက္ရ သူလို ျဖစ္ေနေပရာ အရသာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ ၿပီး ေပါင္တန္ေလး ႏူစ္ေခ်ာင္း ဆန႔္တန္းလွ်က္ တခ်ီ ၿပီးသြားရရွာေတာ့သည္။ ထိုအခါမွာ မိမိ လိင္တန္ႀကီး တခုလုံးကလည္း မခံ မရပ္ႏိူင္ေအာင္ တင္းမာ ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ မိုးေအာင္သူ က ေဒၚဝင္းပပ ေပါင္ႏူစ္လုံးၾကားမ်ာ ဒူးေထာက္ ထိုင္လွ်က္ သူ႔ ပုဆိုးကို ျဖည္ခ်လိုက္ေလသည္။

မိုးေအာင္သူက ေထာင္မတ္ တင္းမာေနေသာ သူ႔ လိင္တန္ႀကီး ကို ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္လွလွ အကြဲ ၾကားမွာ အထဲ နားထိ ေခါင္းကို ဒစ္ျမဳပ္သည့္ အထိ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းပပ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေဒၚဝင္းပပ မွာ သူ႔ လက္လက္ႏူစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ကာ မ်က္လုံးမ်ားေပၚ အုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ အင္း ဒီတခ်ီေတာ့ ရွိပါေစ ဦးေပါ့ေလ၊ ေနာက္တခါဆိုရင္ ေတာ့ အဲ လို ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး ငါ့ဒုတ္ႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲ ထည့္ေနတာကို ၾကည့္ကို ၾကည့္ခိုင္းရမယ္လို႔ ေတးထားလိုက္၏၊ မိုးေအာင္သူ မွာ အသား ညိဳ သူျဖစ္ရာ သူ႔ လိင္တန္ ညိဳညိဳ ႀကီး က ေဖြးျဖဴ ဥ ေနေသာ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ေလး ထဲ ေျဖးေျဖး ျခင္း တိုးဝင္ သြားသည္ မွာ ၾကည့္ရတာႏူင့္ ပင္ အရသာရွိသည္ဟု ထင္မိေလသည္။

မိုးေအာင္သူ အဖို႔ မွာ လေပါင္း မ်ားစြာ စိတ္ကူးႏူင့္ မွန္းခဲ့ ရၿပီး ဒီတသက္ေတာ့ ျဖစ္ႏိူင္ေျခ မရွိ ဟု ထင္ထားခဲ့ ရေသာ သူ႔ ေဘာစိ မမ ကို လုပ္ေနရ ျခင္း ဆိုသည့္ အေတြးက ပင္လွ်င္ သုတ္ရည္မ်ား ခ်က္ျခင္း ပန္းထြက္ သြားရလွေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွား မိေနေပသည္၊ ထို႔ အတြက္ ေၾကာင့္လည္း တလက္မ ဆို တလက္မ တအိအိ တိုးဝင္ သြားေသာ သူ႔ လိင္တန္ မွ ခံစားရသည့္ အရသာ ကို အျပည့္ အ၀ ခံစားေနေလေတာ့သည္။ တခ်ီၿပီး သြား ခဲ့ သည့္ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ တြင္း မွ အရည္ မ်ားေၾကာင့္ မိုးေအာင္သူ၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး မွာ အခက္ အခဲ မရွိ တိုးဝင္ သြားေသာ္လည္း ၊ ခေလး လည္း မေမြး ဘူး၊ လင္ နဲ႔ လည္း ေဝး ေနတာ ၾကာ၊ ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေဒၚဝင္းပပ မွာ သူ႔ အဖုတ္တြင္း တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ျပည့္ႏွက္ သြားသည္ဟု ခံစားေနရေလသည္။

မိုးေအာင္သူ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲ ေစးေစးပိုင္ပိုင္ တိုးဝင္လာေတာ့ သူ႔ ဘိုက္မွာ နစ္ ေနေအာင္ အရသာ ရွိလွၿပီး ၊ မိုးေအာင္သူ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲ မွ ဆြဲ ထုတ္လိုက္ ခ်ိန္ ရင္ထဲ မွာ ဟာကနဲ ျဖစ္ သြားရ၏၊ မိုးေအာင္သူက သူ႔ ေပါင္ ႏူစ္လုံးကို ပုခုံးေပၚထမ္း တင္ၿပီး အားရ ပါးရ ေဆာင့္သည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ အဖုတ္ အတြင္းသား နံရံ မ်ားမွာ မိုးေအာင္သူ ဒစ္ႀကီး ပြတ္သတ္မႈ ေၾကာင့္ ကာမ ဆိပ္ ဒီေရလို တက္လာၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီး ကို ပါ ႂကြႂကြ ေကာ့ေပးေနမိေတာ့သည္။ မိုးေအာင္သူ ကလည္း လူငယ္ ပီပီ ဖန္းကနဲ ဖန္းကနဲ ေနေအာင္ ပစ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဒၚဝင္းပပ ခမ်ာ အင့္ ကနဲ အင္းကနဲ ေနေအာင္ ခံစားေနရေလသည္၊ အခုေတာ့ ေဒၚဝင္းပပ တေယာက္ မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္လွ်က္ သူ႔လက္ႏူစ္ဘက္က အိပ္ယာခင္းကို ဆုပ္ဆြဲ ကာ မိုးေအာင္သူ ၏ အလိုး အေဆာင့္ကို အံႀကိတ္ခံစားေနေလသည္၊

မိုးေအာင္သူကလည္း သူ႔ လီးႀကီး ကို ဒစ္ေပၚခါနီး ထိ ဆြဲ ထုတ္ထုတ္ၿပီး မွ အားရ ပါးရ ဖင္ေကာ့ ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်သျဖင့္ ေဒၚဝင္းပပ အိပ္ခန္းထဲ တြင္ တဖန္းဖန္း တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံ မ်ားျဖင့္ ညံစီ ေနေပေတာ့သည္၊ မိုးေအာင္သူမွာ မၾကာခင္ ၿပီးေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေသာ္လည္း ေဒၚဝင္းပပ ကို သူႏူင့္ ပိုပြင့္လင္း ေစလိုသျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေနရာ မွ ခနနားလိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းပပ မ်က္ႏွာေလး ကို ငုံနမ္းလိုက္ကာ၊ …မမဝင္း..ၿပီးေတာ့ မလား က်ေနာ္တို႔ ၿပိဳင္တူၿပီးၾကရေအာင္ေလ… ဟုကပ္ေျပာလိုက္ရာ၊ မ်က္ေစ့ေလး မွိတ္ကာ ႀကိတ္ခံေနရွာေသာ ေဒၚဝင္းပပ က မ်က္လုံး မဖြင့္ ပဲ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္ ၿပီး …အင္း…ဟုသာ ဆိုေလသည္။ မိုးေအာင္သူ က အားမလို အားမရ ျဖင့္ ေဒၚဝင္းပပ ႏူတ္ခမ္း အစုံ ကို ဆြဲ ငုံ စုပ္ပစ္လိုက္ ေလရာ ေဒၚဝင္းပပ ခမ်ာ အဖုတ္ထဲ မွာလည္း ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ ႏူင့္ အရွိန္တက္ ေနတုန္း မို႔ မိုးေအာင္သူ လည္ကုတ္ ကို သူ႔ လက္မ်ားျဖင့္ ဆြဲယူသိုင္း ဖက္ၿပီး ျပင္းျပေသာ ရမက္ အနမ္းမ်ားျဖင့္ တုန႔္ျပန္လာ ေတာ့သည္။

ေဒၚဝင္းပပ ေပါင္တန္ ႏူစ္ေခ်ာင္းကလည္း မိုးေအာင္သူ ခါးကို ညႇပ္ကာ သူ႔ေျခက်င္းဝတ္ျခင္းျခင္း မိုးေအာင္သူ ဖင္အေနာက္ဖက္ကို ခ်ိတ္လွ်က္ သူ႔ အဖုတ္ဆီ မိုးေအာင္သူ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး အဆုံးထိဝင္ႏိူင္ေအာင္ ဆြဲ ယူ ေနေလေတာ့သည္။ မိုးေအာင္သူ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မေအာင့္ ႏိူင္ေတာ့ပဲ အၿပီး သတ္ခါနိး တိုက္သည့္ မုန္တိုင္း လို တဖုန္းဖုန္း ပစ္ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ..ဖြတ္..ဖတ္..ဖြတ္..ဖတ္.. ….ႁဗြတ္..ဗ်ိ..စြတ္..ဖတ္…… ….အား…အား…. အိ..အိ… ေဒၚဝင္းပပ ကိုယ္လုံးတခုလုံးလည္း ေတာင့္တင္း တုန္ခါ သြားၿပီး မိုးေအာင္သူ ကို တင္းတင္းႀကီး ဖက္ထားလိုက္သလို၊ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္အတြင္း နံရံမ်ားက လည္း လႈပ္စိလႈပ္စိ ျဖင့္ မိုးေအာင္သူ လိင္ေခ်ာင္း တေခ်ာင္း လုံးကို ဖ်စ္ညႇစ္ ေပးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ၊ မိုးေအာင္သူ လိင္တန္ႀကီး မွာ မခံႏိူင္ေတာ့ပဲ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ သုတ္ရည္မ်ား ေဒၚဝင္းပပ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသို႔ ပန္းထည့္ ပစ္ ေနမိေလေတာ့သည္။

ေဒၚဝင္းပပ မွာ သူ႔ အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္ပူပူ ေႏြးေႏြး မ်ားပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး တျဖးေျဖး ေပ်ာ့ သြားေသာ မိုးေအာင္သူ လီး ႀကီးေၾကာင့္ အဖုတ္ အတြင္း မွ အရည္မ်ား စီး ထြက္လာရာ အိပ္ယာေပၚက် ၿပီး ကြက္ကုန္ မွာ စိုး၍ ထမိန္ကို လုံးေထြး ကာ အဖုတ္ ေပၚ အုပ္လွ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ေျပးထြက္ခဲ့ေလသည္။ မိုးေအာင္သူ မွာ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ ေဒၚဝင္းပပ ေနာက္ပိုင္း အလွ ကို ၾကည့္ ရင္း ရင္တြင္း မွာ ပီတိ တမ်ိဳး ခံစားလိုက္ ရေလသည္၊ အရင္က ထမိန္ဝတ္ထား ေသာ ဤ ဖင္လုံးႀကီး မ်ား ကို ၾကည့္လွ်က္ အံႀကိတ္ ခဲ့ ရသူ၊ အခုေတာ့ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ ကို ျမင္ေနရေျခၿပီ၊ တခ်ီ ေတာင္ လိုးၿပီး သြားၿပီ ဆိုေတာ့ ေနာင္ အလားအလာ မ်ားက လည္း ေကာင္းမည့္ သေဘာရွိေနသျဖင့္၊ မိုးေအာင္သူ တေယာက္ သူ႔ ကံ ကို ပင္ သူ မယုံႏိူင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။

ေဒၚဝင္းပပ ႐ူးေပါက္ ၿပီး သူ႔ အဖုတ္ေလးကို ဆပ္ျပာ သုံး ေရေဆး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္သည္၊ ထမိန္ ကေတာ့ အရည္ေတြ ေပ ေနၿပီမို႔ အဝတ္ေလွ်ာ္မည့္ ျခင္းထဲ ပစ္ထည့္ လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ အေမြးပြ တဘက္တထည္ ေဘစင္ေအာက္ ဘီ႐ိုေလး မွ ထုတ္ကာ ခါးေအာက္ပိုင္း ကို ပတ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ မွထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚဝင္းပပ ထြက္လာတာျမင္ ၍မိုးေအာင္သူ ကေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ ၿပီး သူ႔ ေကာင္ႀကီး ကိုလည္း ဆပ္ျပာေမႊးျဖင့္ ေဆးေၾကာသန႔္စင္လိုက္သည္။ မိုးေအာင္သူ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲ မွ အိပ္ခန္း အတြင္း သို႔ ျပန္ဝင္လာေတာ့၊ အဝတ္ ဘီဒိုေရွ႕ မွာ ဝတ္စရာ တခုခု ရွာေနေသာ ေဒၚဝင္းပပ ကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္၊ ေဒၚဝင္းပပ အေပၚပိုင္း မွာ အင္းက်ီခြၽတ္ထားၿပီး အသားေရာင္ ဘရာဇီယာ ေပ်ာ့ေလး ကို ဝတ္ထားၿပီး ေအာက္ပိုင္း မွာေတာ့ အေမႊးပြ သဘက္ႀကီး ကို ပတ္ထား၏၊

မိုးေအာင္သူ ထြက္လာတာ ေတြ႕လို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ မိုးေအာင္သူ မွာ ပုဆိုး မဝတ္ရေသးသျဖင့္ ေလာေလာ လတ္လတ္ ေရ ေဆး ထားေသာ မိုးေအာင္သူ ၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး မွာ မေပ်ာ့ မ မာျဖစ္ေနသ ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း နာရီ ခ်ိန္သီး ကဲ့သို႔ ရမ္းရမ္း ရမ္းရမ္း ျဖစ္ေနသည္ ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ …ေဟ့…လုံခ်ည္ ဝတ္ေတာ့ တခါထဲ အရွက္ ကို မရွိဘူး…. …ဟီး..အမဝင္း ကလည္း ဘယ္သူရွိ တာမွတ္လို႔…က်ေနာ္တို႔ ခ်ည္းပဲ ဟာကို.. …ေအးေလ ငါရွိေနလို႔ ေပါ့ မ်က္ေစ့ထဲ မွာ ကိုးယိုး ကားယားႀကီး…. မိုးေအာင္သူ က ၿပဳံးလိုက္ၿပီး အဝတ္ဘီဒိုေရွ႕ ရပ္ေနေသာ ေဒၚဝင္းပပ ေနာက္သြားရပ္လိုက္သည္။ ေဒၚဝင္းပပ တို႔ အဝတ္ဘီဒို မ်ာ ေခတ္မွီ လွေသာ ကေလာ့ဆက္ ျဖစ္ၿပီး တံခါးမွာ ေဘးတိုက္ ေရွာတြန္းပိတ္ရေသာ မွန္တံခါး ျဖစ္ေလသည္၊ မိုးေအာင္သူ က ေဒၚဝင္းပပ အေနာက္ မွာ ကပ္ရပ္ၿပီး ဘီဒိုတံခါးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္သားျပင္ေပၚမွာ သူတို႔ ႏူစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိၾကေလသည္၊

မိုးေအာင္သူ က မွန္သားေပၚမွာ ျမင္ေနရသည့္ ေဒၚဝင္းပပ ၏ အသားေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဘရာဇီယာက ေအာက္က လွ်ံထြက္ေတာ့ မလို မို႔ေမါက္ ထြားဖြံ႕ လွသည့္ ရင္သားအစုံ ကို အေနာက္ဘက္မွ သိုင္းဘက္ ကာ သူ႔ လက္ဝါး ႏူစ္ဘက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ …ေဟး.. ေဒၚဝင္းပပ က မ်က္ခုံးေလး ပင့္ၿပီး ၿပဳံးေစ့ေစ့ ျဖင့္ တခ်က္လွမ္းတား သလို အသံေပးရင္း မိုးေအာင္သူ႔ လက္ေကာက္ဝတ္ႏူစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္၊ သို႔ ေသာ္လည္း မိုးေအာင္သူ ၏ လက္ဝါး ႏူစ္ဘက္ကေတာ့ အားရ ပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ ေဒၚဝင္းပပ ပါးစပ္ မွ ၿငီးသံေလး တခ်က္ထြက္လာ ခဲ့သည္၊ ေျဖခ်ထားသျဖင့္ ေဒၚဝင္းပပ ခါးလည္ခန႔္ ေရာက္ေနသည့္ နက္ေမွာင္ထူထဲ ေသာ ဆံပင္အုပ္ကို မိုးေအာင္သူ က သူ႔ေမးျဖင့္ အသာ ဖယ္ၿပီး ေဒၚဝင္းပပ လည္တိုင္ေလး ကို ငုံနမ္းလိုက္သည္၊ သူ႔ဖဝါး ေအာက္မွာလည္း မာေတာင္ထလာေသာ ေဒၚဝင္းပပ ႏိူ႔သီးေခါင္း ႏူစ္လုံး ပို သတိထား မိလိုက္ သည္ႏူင့္ သူ႔လိင္တန္ႀကီး ကလည္း တျဖည္းျဖည္း မာတင္း လာခဲ့ ျပန္ပါေလသည္၊

မွန္ထဲ မွာ ေဒၚဝင္းပပ မ်က္လုံးေလး စင္းေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ မိုးေအာင္သူက ေဒၚဝင္းပပ ဘရာဇီယာကို ဂ်ိတ္ျဖဳတ္ ၿပီး ပုခုံးႏူစ္ဘက္မွ ႀကိဳးပါျဖဳတ္ ၿပီး ၾကမ္းေပၚ ပစ္ခ်လိုက္သည္၊ အိုး လွလိုက္တာ နည္းတဲ့ ႏိူ႔ႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဟု မိုးေအာင္သူ စိတ္ထဲ မွာျဖစ္သြားရသည္၊ အခုမွ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ႏိူ႔ႀကီး ႏူစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ရင္း မာေတာင္ေနေသာ ႏိူ႔သီးေခါင္း ေလး မ်ားကို လက္ဖ်ားေလး မ်ားျဖင့္ က်စ္လိမ့္လိုက္ေတာ့ ၊ ေဒၚဝင္းပပ ေၾကာင္မေလး ၿငီးသံ မ်ိဳး ၿငီးလာၿပီး သူ႔ ေခါင္းကို လည္ျပန္လွည့္ကာ မိုးေအာင္သူ ႏူတ္ခမ္းမ်ား ကို အငမ္းမရ ျပန္နမ္းလာခဲ့သည္၊ မိုးေအာင္သူ က သူ႔လက္တဘက္ျဖင့္ ေဒၚဝင္းပပ ခါးမွာပတ္ထားသည့္ သဘက္ကို ေျဖခ်လိုက္သည္၊ လုံးဝန္း စြံကား ေဖါင္းအိလွသည့္ ေဒၚဝင္းပပ ဖင္လုံးႀကီး ႏူစ္ခု ၏ အထိအေတြ႕က က ေအးစက္ အိတင္းေနသျဖင့္ သူ႔ လိင္တန္ႀကီး မွာ အရမ္း ကို မာတင္း လာခဲ့ရသည္၊ ေဒၚဝင္းပပ အဖို႔ မွာလည္း ပူေႏြးမာေတာင္ေနသည့္ မိုးေအာင္သူ ၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ဖင္ၾကားမွာ တိုးဝင္လာခဲ့သျဖင့္ အိုကနဲ ပင္ ျဖစ္သြားရၿပီး သူ႔ အဖုတ္တြင္း မွ အခုန ကထဲက စိုထိုင္းထိုင္း စျဖစ္ေနရာက အခုေတာ့ အရည္ေလးပင္ စီးက် ခ်င္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။

မိုးေအာင္သူ က သူ႔ေက်ာျပင္ေလး ကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ အေတြ႕ အႀကဳံ ရွိေသာ ေဒၚဝင္းပပ က သူ႔ ဘီဒို မွန္တံခါးကို သူ႔လက္ႏူစ္ဘက္ျဖင့္ လွမ္းေထာက္ ၿပီး သူ႔ ဖင္ႀကီး ကို ေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္၊ မိုးေအာင္သူက လည္း ေဒၚဝင္းပပ ၏ ကားစြင့္ေနေသာ ဖင္ႀကီး ႏူစ္လုံးၾကား ေအာက္မွ ေဖါင္းမို႔မို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အ၀ ကို သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ကို ေတ့ ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္။ …အား..ကြၽတ္စ္..ကြၽတ္စ္.. ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ႀကီးထဲ မိုးေအာင္သူ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ဆြိ ကနဲ ဝင္သြားေတာ့ ေဒၚဝင္းပပ ဆီ မွ ၿငီးသံေလး ထြက္လာခဲ့သည္၊ နာလို႔ မဟုတ္ အရသာရွိလွလြန္းလို႔ပဲ ျဖစ္သည္၊ ငတ္ေနတာ ၾကာၿပီမို႔လား၊

မိုးေအာင္သူ က ေဒၚဝင္းပပ ခါးက်င္က်င္ေလး ကိုကိုင္ကာ တခ်က္ခ်င္း အားပါပါျဖင့္ ေဆာင့္ေလေတာ့သည္၊ သူ ေကာ့ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ရမ္းခါေနေသာ ႏိူ႔ႀကီး မ်ားကို သူတို႔ ေရွ႕ မွန္သားျပင္ေပၚ မွာ ေတြ႕ေနရေလရာ၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဗီဒီယို လည္းၾကည့္ ကိုယ္တိုင္လည္းလုပ္ရသည့္ အရသာ ေတြ႕ေနရေလေတာ့သည္၊ ..စြီ…ဖတ္..ဖတ္..ဖြတ္.ဖတ္…ဖတ္… ..အား…အား…အင့္…အင့္….မိုးေအာင္သူ ဒီေန႔ အလုပ္ ကို အေစာႀကီး ေရာက္ ေနသည္၊ အရင္ အပတ္က သူ႔ ေဘာစိ ေဒၚဝင္းပပ ႏူင့္ ရမက္နယ္ လြန္ ကြၽံ သြားခဲ့ ရၿပီး ၊ ဒါ ပထမ ဆုံး အႀကိမ္ ျပန္ေတြ႕ ရမွာမို႔ အရမ္း ေပ်ာ္ေနသည္။

သူ႔ ေကာင္ႀကီး ကလည္း အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေအာက္ မွာ အတင္းတိုးေထာင္ထ ေနသျဖင့္ က်ပ္ ၿပီး ေနလို႔ထိုင္လို႔ မေကာင္းျဖစ္ေနရသည္၊ ေဟာလာပါၿပီ မမဝင္း၊ လွလိုက္တာ မမဝင္းရယ္ လို႔ မိုးေအာင္သူ စိတ္ထဲ ေရ႐ြတ္မိေလသည္၊ ေဒၚဝင္းပပ လို႔သာ ေခၚေနၾကတာ ဝင္းပပ က အသက္ ၃၀ သာ ရွိေသးသည္၊ အလုပ္ထဲ မွာ လူႀကီး ပုံေပါက္ ေအာင္ ဒီဂရီ သိပ္မရွိေသာ လိပ္ခြံကိုင္း မ်က္မွန္တလက္ ကို တတ္ထားရာ မိုးေအာင္သူ မ်က္ေစ့ထဲ မွာေတာ့ မ်က္မွန္ေၾကာ္ျငာေတြထဲ က ေမာ္ဒယ္ နဲ႔ ေတာင္ တူေသးတယ္ လို႔ ေတြးမိသည္၊ ႐ုံးခန္း ထဲ ဝင္လာေတာ့ ႏူတ္ဆက္ၾကတဲ့ သူေတြ ကို စကားေျပာရင္း သူ႔ အခန္းရွိရာ သူေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းမွာ မိုးေအာင္သူ နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္း ဆိုင္မိ ၿပီး မ်က္ႏွာေလး ရဲ ကနဲ ျဖစ္သြား၏၊ ..ဂြတ္ေမာနင္း အမဝင္း.. …ေအးေအး ဂြတ္ေမာနင္း ေမာင္မိုး… ဟု ဆို ၿပီး သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္ ႏူင့္ သူ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့သည္။

ဝင္းပပ ေပါင္ခြဆုံ မွာေတာ့ စိုတိုတို ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ တကယ္ေတာ့ တနဂၤေႏြ တရက္လုံး အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ေနရင္း အိမ္မွာ ဟိုေန႔ က မိုးေအာင္သူနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာ ျပန္စဥ္းစားရင္း သူ႔ အဖုတ္ေလး သူ ပြတ္ေနခဲ့ မိသည္၊ ကိုတင္ထြတ္ ဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့ ကိုတင္ထြတ္တို႔ ဆီ ေမေမ ေရာက္ေနသည္၊ ေမေမ က သူတို႔ ၿမိဳ႕ မွာ ေနရတာ ပ်င္းလို႔ တဲ့ ေဖေဖ့ ကို ထားခဲ့ ၿပီး ကိုတင္ထြတ္ ရွိရာၿမိဳ႕ လာလည္ ေနသည္တဲ့၊ ေနေကာင္းလား ဘာညာေမးၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္သည္၊ ဝင္းပပ အဖုတ္ေလး ကေတာ့ ႐ြစိ႐ြစိ နဲ႔၊ အရွိန္ရ ေနၿပီေလ၊ ဟိုေန႔ က မိုးေအာင္သူ ၃ ခ်ီ ဆြဲ လိုက္တာ ဝင္းပပ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏူံးသြားသည္၊ ဒါေတာင္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ က ႏွပ္ၿပီး ေနာက္တခ်ီ လုပ္ဖို႔ ႀကံေနေသးသည္၊ အိမ္က လူေတြ ရိပ္မိကုန္မွာ စိုးလို႔ ႏွင္လြတ္လိုက္ရသည္၊ လူပ်ိဳ လူငယ္ ဆိုေတာ့ တခ်ိန္လုံး မာေနသလား မသိ၊ ဝင္းပပ ေတာင္ ေတာ္ပါၿပီ ျဖစ္သြားရသည္၊

သို႔ေသာ္လည္း မိုးေအာင္သူ ျပန္သြားၿပီး ခနေနေတာ့ သူ႔ အဖုတ္ က ျပန္ ေတာင္းဆိုလာျပန္သည္၊ ေနာက္ေန႔ စေန အလုပ္မသြားေတာ့ အိမ္မွာပဲ နားလိုက္သည္၊ သူ႔ အလုပ္က ေတာ့ ေန႔တဝက္ ဖြင့္သျဖင့္ မိုးေအာင္သူ ေရာက္ေနမယ္ ဆိုတာ သိသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ မွန္းမသိ ရင္မဆိုင္ခ်င္ ေသးတာရယ္၊ သူ႔အတြက္ အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမား ဆိုတဲ့ ဆက္ဆံေရး ကို ဘယ္လို ဆက္ထိန္း ရ မလဲ ဆိုတာ လည္း မစဥ္းစားတတ္ ဘူး ျဖစ္ေနတာရယ္ ပါသည္၊ ဝင္းပပ မွာ ဒါမ်ိဳး အေတြ႕ အႀကဳံလည္း မရွိ၊ တခါမွ လည္း မေဖါက္ျပန္ဖူး၊ ကိုယ့္ ေယာက္က်ား ကလြဲရင္၊ ဒါ ပထမဆုံး တစိမ္း ေယာက္က်ား တေယာက္နဲ႔ လိင္ဆက္ဆံ ဖူးတာ ပဲ၊ အင္းေလ ကိုယ့္ဘာသာ ခတ္တည္တည္ ေနရင္ ေကာင္ေလး မစ ရဲ ေလာက္ပါဘူးလို႔ေတြးရင္ သူ႔ စားပြဲ ေပၚက စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ လွန္ေလွာရင္း အလုပ္ထဲ စိတ္ျမဳပ္ ဖို႔ ႀကိဳးစားေန လိုက္သည္။

အမဝင္း..ဒီမွာ အမဝင္းအတြက္ ေကာ္ဖီ.. ေခါင္းငုံ႔ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ဝင္းပပ တေယာက္ မိုးေအာင္သူ အသံၾကားေတာ့ ေမာ့ၾကည့္မိသည္၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ ဂုတ္ေထာက္ႏူင့္ မ်က္ႏွာႏုႏု မိုးေအာင္သူ ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲ လွပ္ကနဲ ျဖစ္ သြားသည္၊ ဒီႏူတ္ခမ္း ေတြ ပဲ ဟိုေန႔ က သူ႔ ႏိူ႔သီးေခါင္း ေတြ ကို အငမ္းမရ စို႔ ခဲ့တာ၊ သူ႔ အဖုတ္ ကိုလည္း ယုယုယယ နမ္း႐ူံ႕ရက္ေပးခဲ့တာ ၊ ဝင္းပပ မ်က္ႏွာ ပန္းေရာင္ တခ်က္ ျဖန္းသြားသည္၊ …ေအးေအး ေက်းဇူးပါကြယ္ ေမာင္မိုး… ဝင္းပပ က သူ႔အလုပ္စားပြဲ ႀကီးကိုပတ္ကာ သူ႔ သားေရကုလားထိုင္ ေဘးနားလာရပ္ၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ကို စားေပၚေပၚလာခ် ေပးေသာ မိုးေအာင္သူ ကို တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္၏၊ သူ႔လည္ေခ်ာင္း မွာ နည္းနည္း ကပ္သလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ လည္း ဟင္းဟင္း ဆိုၿပီး လည္ေခ်ာင္းတခ်က္ ရွင္းလိုက္မိသည္။

သူေကာ္ဖီခြက္ကို ယူၿပီး တငုံ ေသာက္လိုက္ခ်ိန္ထိ မိုးေအာင္သူ မလႈပ္မရွားရပ္ေနေသးတာ ေတြ႕လိုက္ရ ၍ ေမာ့္ၾကည့္လိုက္ မိသည္၊ ..အမဝင္း ေနေကာင္းလား.. …အင္း ေကာင္းပါတယ္..ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..ေမာင္မိုးေရာ… ….အင္း ဟိုေန႔ က အမဝင္းဆီက ျပန္လာၿပီးကတဲ ကေနလို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး.. …ဟင္ ဟုတ္လား…ဘာျဖစ္လို႔လဲ… ….ဒီမွာေလ ၾကည့္ပါလား..တခ်ိန္လုံး အဲလိုျဖစ္ေနလို႔… …အို…. ေဒၚဝင္းပပ အိုျဖစ္ေလာက္စရာပါပဲ၊ မိုးေအာင္သူ ျပေနတာက သူ႔ ပုဆိုးေအာက္ က ထိုးေထာင္ထ ေနေသာ ဒုတ္ႀကီး၊ ဝင္းပပ အာေတာင္ ေျခာက္သြားရသည္၊ သူ႔ ေပါင္ခြဆုံ မွ စိုစြတ္စြတ္ က အခု ေတာ့ ပို႐ြဲလာသလို ျဖစ္သြားရသည္၊ ..ဟဲ့ ေမာင္မိုး..လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္ေနာ္.. ..အမဝင္း ..က်ေနာ္ ဖိုင္ စတိုခန္းမွာ စာ႐ြက္သြားရွာမယ္ေနာ္ အမဝင္း ခနေလး လိုက္ခဲ့ ငါးမိနစ္ ပဲ ေနာ္ .. မိုးေအာင္သူက ေျပာေျပာဆိုဆို လွည့္ထြက္သြား၏၊ ဝင္းပပ ဘာေျပာရမွန္းပင္ မသိေၾကာင္ၿပီးက်န္ခဲ့သည္။

သူတို႔ ႐ုံးဖိုင္စတိုခန္းမွာ က်ဥ္းက်ဥ္း ရွည္ရွည္ႏူင့္ စာၾကည့္တိုက္ လို ဖိုင္ေတြကို စင္ေတြနဲ႔ တင္ထားသည္၊ ေတာ္႐ုံလူေတြ ဝင္ခြင့္မေပး အၿမဲ ေသာ့ခတ္ထားေလ့ရွိသည္၊ သူတို႔ မိန္းေအာ့ဖစ္၏ အေပၚထပ္ အလႊာမွာ ရွိေတာ့ လူလစ္ လို႔ တေယာက္ခ်င္းဝင္လွ်င္ အထဲ မွာ လူရွိေနမွန္းပင္ မသိရေပ၊ မိုးေအာင္သူ အတြင္းဘက္ ဖိုင္စင္ေတြ ၾကားထဲ မွာ တေယာက္ထဲ ေစာင့္ရင္း ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ေနရသည္၊ ေဒၚဝင္းပပ လာမွ လာပါ့မလား၊ ေစာင့္ေနရသည္မွာ သူ႔အတြက္ ၾကာလွသည္ဟုထင္မိေလသည္၊ နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ေတာင္ မရွိေသး တံခါးသံ ခ်က္ကနဲ ၾကားၿပီး လူဝင္လာသံ ၾကားမွ သူ႔ ေကာင္ႀကီးလည္း ဒိန္းကနဲ ျပန္ေထာင္ ထလာသည္၊ …ေမာင္မိုး..ဘယ္မွာလဲ.. မိုးေအာင္သူက အတြင္း ေထာင့္နား မွာ ဆိုေတာ့ ဝင္းပပ မျမင္ရေျခ၊ သူ အတြင္းဘက္ ေလွ်ာက္ဝင္လာမွ မိုးေအာင္သူ ၏ ႐ုတ္တရက္ သိမ္းက်ဴံး ေပြ႕ဖက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္၊ သူတို႔ ႏူစ္ဦးသား ၏ မြတ္သိပ္လွေသာ အနမ္းေတြ က ႏူစ္ဦး စလုံးကို ေသြးေတြ ဆူေ၀ လာေစခဲ့သည္၊

မိုးေအာင္သူ က သူ႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံခြၽတ္ခ်လိုက္ သျဖင့္ မတ္ေထာင္ေနေသာ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး က ဝင္းပပ ဗိုက္သားေလး ကို သြားေထာက္မိသည္၊ မိုးေအာင္သူ လက္ဖဝါးေတြ က ေဒၚဝင္းပပ ၏ မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ရင္အုံေပၚ ကို ေရာက္သြားေတာ့ ဝင္းပပ က လွမ္းဆုပ္ကိုင္ ဖမ္းထားလိုက္သည္၊ …မလုပ္နဲ႔ ေမာင္မိုး အင္းက်ီေတြ ေၾကကုန္မယ္.. မိုးေအာင္သူက မခ်င့္မရဲ ႏူင့္ ေဒၚဝင္းပပ ထမိန္ကို ေျဖခြၽတ္ေတာ့ ေဒၚဝင္းပပ မျငင္း ပါ အသာေျဖ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဘးနားက ကုလားထိုင္တလုံး ေနာက္မွီေပၚ လွမ္းတင္လိုက္သည္၊ ေျဖာင့္စင္းၿပိး လုံးက်စ္ လွပလွသည့္ ေဒၚဝင္းပပ ေပါင္တန္ေတြ က ဝင္းကနဲ ေပၚလာၿပီး အသားေရာင္ ပင္တီေလးက ေပါင္ခြၾကားမွာ စို ကပ္ေန၏၊ မိုးေအာင္သူက ေဒၚဝင္းပပ ပင္တီေလး ကို သားေရႀကိဳးမွ ကိုင္ကာ ဆြဲခြၽတ္ေတာ့လည္း မျငင္းရွာပါ၊ အိုး လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလး၊ မိုးေအာင္သူ မ်က္လုံးေရွ႕မွာ အေမႊးအျမႇင္ မရွိ ေဖြးႏု ေဖါင္းမို႔ ေနေသာ္လည္း ညိဳတိုတို ႏူတ္ခမ္းအဖတ္ေလး ဟ ေနၿပီး ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ အတြင္းသားေလး စိုတိုတို ကို တစြန္းတစေတြ႕ ေနရသည္။

မိုေအာင္သူက ေဒၚဝင္းပပ ေရွ႕မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ လိုက္သည္။ ေဒၚဝင္းပပ ေျခေထာက္တဖက္ကို မ ၿပီး ေဘးနားက ကုလားထိုင္ေပၚတင္လိုက္ကာ ကားသြားေသာ ေဒၚဝင္းပပ ေပါင္ခြဆုံ ၾကား သူ႔မ်က္နာကို အပ္ လိုက္ေတာ့သည္။ မိုးေအာင္သူ ၏ လွ်ာႀကီး သူႈအဖုတ္ႏူတ္ခမ္း ကို စိုစိုစြတ္စြတ္နဲ႔ ေႏြးကနဲလာ ထိေတာ့ ေဒၚဝင္းပပ တကိုယ္လုံး ေႏြး ကနဲျဖစ္ သြားၿပီး အေၾကာေတြေတာင္ေတာင့္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လဲၿပိဳမသြားေအာင္ မိုးေအာင္သူ ဆံပင္ကို ဆြဲဆုပ္ကာ ကိုင္ထိန္းထား လိုက္မိၿပီး မ်က္လုံးကို လည္းတင္းတင္း ႀကီး ပိတ္ထားမိ ေလေတာ့သည္။

မိုးေအာင္သူ ကေတာ့ သူ သြားရည္ တျမႇားျမႇား က်ခဲ့ ရေသာ ဝင္းပပ ဖင္လုံးႀကီး မ်ား ကို လက္ဝါး ႏူစ္ဖက္က ဆုပ္ႏွယ္ၿပီး သူ႔ လွ်ာႀကီး က ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္း ႀကီး ကို အားရ ပါးရ တျပတ္ျပတ္ ကုန္းရက္ေနမိေလေတာ့သည္၊ ေဒၚဝင္းပပ မွာလည္း မိုးေအာင္သူ ဘာဂ်ာ အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ မၾကာခင္ပဲ တြန႔္တက္ကာ ကာမ အရသာ အထြတ္အထိပ္ သို႔ ေရာက္သြားရေလသည္၊ ဝင္းပပ က မိုးေအာင္သူ ကို အသာ ဆြဲထူရင္း …ေမာင္မိုး ဒီထဲ မွာ တို႔ သိပ္ၾကာလို႔ မရဘူး ေနာ္… …ဟုတ္..အမဝင္း..ဟို စားပြဲ ကို လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပးမလား က်ေနာ္ အေနာက္က လုပ္လိုက္မယ္ ေနာ္.. ေဒၚဝင္းပပ စကား ဆက္မရွည္ေတာ့ပါ၊ မိုးေအာင္သူ ကို ေက်ာေပးၿပီး စားပြဲခုံစြန္းေလး ကို လက္ႏူစ္ဘက္ျဖင့္ ေထာက္ကိုင္ကာ သူ႔ ဖင္ ႀကီးကို အေနာက္ဖက္ ေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္၊ ေသးက်င္ေသာ ခါးေလး ေအာက္မွ စြံကားတက္လာၿပီး လုံးက်စ္ ဝိုင္းစက္ေနေသာ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး က မိုးေအာင္သူ႔ မာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း ႀကီး ကို မထိန္းႏိူင္ေလာက္ေအာင္တဆတ္ဆတ္ တုန္လာေစခဲ့သျဖင့္ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ ပဲ ဝင္းပပ အေနာက္ မွာ ေနရာယူ၊ ဝင္းပပ ေပါင္ႏူစ္လုံးၾကားမွ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္း အ၀ မွ ေတ့ကာ ဖိသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။

စြိ…စြတ္… ..အား…အင္း… ႏူစ္ေယာက္စလုံး က အသံ က်ယ္က်ယ္ မထြက္ရဲ ၾကေသာ္လည္း ကာမစည္းဇိမ္ အရသာ ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ တိုးတိုး ေလး ညႇီး ညဴရင္း တက္ညီလက္ညီ လိုးေနၾကရာ၊ အခန္းေလး တြင္းထဲ အရည္႐ြမ္းေနေသာ အဖုတ္ႀကီးထဲ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ဝင္ထြက္ေနသံ၊ မိုးေအာင္သူ ေပါင္ၿခံႏူင့္ ေဒၚဝင္းပပ ဖင္လုံးႀကီး မ်ား ႐ိုက္ခတ္မိသံ တဖတ္ဖတ္ တို႔သာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ႀကီး ေပၚထြက္လာေနေလေတာ့သည္။ ….အား ေကာင္းလိုက္တာ အမဝင္းရယ္..အမ အဖုတ္ႀကီး က အီစိမ့္ေနတာပဲ လိုးရတာ.. .အင္း…တို႔ လည္း ေကာင္းတာပါပဲ ကြယ္… ေနာက္ဆုံး မိုးေအာင္သူ က သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ကို အဆုံးထိ ဖုန္းကနဲ ေဆာင့္ခ်လိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းပပ ေစာက္ေခါင္းထဲ သုတ္ရည္ေတြ တထုတ္ထုတ္ ပန္းထည့္ ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

ဝင္းပပ ႐ုံးေရာက္ ခ်လာေတာ့ မိုးေအာင္သူ အံၾသသြားသည္၊ မေန႔က ေျပာေတာ့ ဒီေန႔ ကိုတင္ထြတ္ကို သြားႀကိဳရမွာ မို႔ မလာေတာ့ဘူးတဲ့၊ အခု ေတာ့ ႐ုံး ထဲ ေရာက္ခ်လာ လိုက္တာ အပါး လွလွေျခလား၊ ဒီေန႔ အျပာေရာင္ မင္းသမီးေလး ပါလား၊ အေပၚက မိုးျပာေရာင္ ေျဗာင္ ကို လက္ျပတ္မက် လက္စကေလာက္လည္း မရွည္ ေခတ္ေဟာင္းတုန္းက စတိုင္မ်ိဳးကို ေခတ္ဆန္ဆန္ျပန္ ျပင္ထားတဲ့ ရင္စိ၊ ေကာ္လာေထာင္ေလးနဲ႔ ခါးတို ေအာက္က ထမိန္အထက္ဆင္ ဖုံး႐ုံေလး၊ ေအာက္ကေတာ့ အျပာခံမွာ ကန္လန႔္ျဖတ္ လႈိင္းတြန႔္ အလုံးႀကီးေတြ ပုံစံ အခ်ိတ္ ထမိန္ နဲ႔ အဲဒီ လႈိင္းႀကီး က ဒူးဆစ္ ေလာက္မွာပဲ ပတ္တယ္ ရွမ္းထမိန္ေတြ လိုမ်ိဳး၊ ဆိုေတာ့ တင္သားေနရာ မွာက အျပာေျဗာင္ေလး ပဲ၊ ျဖစ္ေနတယ္၊ ခါးမွာတင္းတင္းေလး ပတ္ဝတ္ထားတဲ့ ထမိန္ ေၾကာင့္ စြင့္ကား လုံးက်စ္ေနတဲ့ တင္သားေတြက ထင္းထင္းႀကီးျဖစ္ေန တယ္၊ မိုးေအာင္သူ မေန႔က တေန႔ လုံး စိတ္တိုင္းက် လုပ္ၿပီးတာေတာင္ သူညီေတာ္ေမာင္က ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္ထ လာတယ္။

အမဝင္း ဒီေန႔ မလာေတာ့ဘူးမွတ္လို႔..ဆရာ့ ေလယာဥ္က ဘယ္အခ်ိန္ဆိုက္မွာလဲ… …ေန႔လည္မွေလ အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္မွလည္း ေနရမွာ ပ်င္း..ဒီမွာလည္းလုပ္စရာေလး ေတြ ရွိ လို႔ ထြက္လာတာ.. ဝင္းပပ သူ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ေနေတာ့သည္၊ မိုးေအာင္သူ မွာသာ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ ေနၿပီး ၊ တကယ္လို႔ ကိုတင္ထြတ္ ျပန္ေရာက္လာ လွ်င္ သူ ဘယ္လို ေနရ ထိုင္ရ မလည္း ဆိုတာကို စဥ္းစား ဦးေႏွာက္စားေနေလသည္။ …ေဟး ေမာင္မိုး ဒီဖိုင္ ထဲ မွာ လိုေနတဲ့ အင္ဗြိဳက္ေတြ ရွာၿပီး ျဖည့္လိုက္အုန္း.. ႐ုတ္တရက္ သူ႔ စားပြဲေရွ႕ေရာက္လာၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ ေဒၚဝင္းပပ အသံေၾကာင့္ မိုးေအာင္သူ ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားၿပီး အေတြးပ်က္သြား၏၊ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ ၊ဆပ္ကနဲ တုန္သြားေသာ၊ မိုးေအာင္သူ ကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚဝင္းပပ လည္း တမ်ိဳးႀကီး ခံစားလိုက္ရသည္၊ ..ေမာင္မိုး ေနေကာင္းရဲ႕လား… …ေကာင္းပါတယ္ အမဝင္း ..ဖိုင္ ေတြ ဆိုမွ က်ေနာ္ တခု ျပစရာရွိေသးတယ္ အဲဒါ အေရးႀကီးမယ္ ထင္တယ္ ဟို ဖိုင္အခန္းထဲမွာ..ခနေလာက္ လိုက္ၾကည့္ပါအုန္း.. မိုးေအာင္သူက ေျပာေျပာဆိုဆို ထထြက္သြားလိုက္၏၊

ဝင္းပပ တေယာက္ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္၊ သူတို႔ မိုးေအာင္သူ သူငယ္ခ်င္း ဆီက ဘိ ရၿပီးကတဲက ထိုဖိုင္ခန္းေလး ကို လုံး၀ မသြားၾကေတာ့ အႏၲာရယ္ အလြန္မ်ား ၍ ျဖစ္သည္၊ အခု ေတာ့ မိုးေအာင္သူ တခုခု ေျပာျခင္လို႔ထင္သည္၊ ဟု ေတြးကာ ေဒၚဝင္းပပ လိုက္သြားလိုက္ေလသည္၊ ဝင္းပပ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္ႏူင့္ မိုးေအာင္သူက အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းပပ ကို အတင္း ေပြ႕ဖက္ကာ အသည္းအသန္ နမ္းပစ္လိုက္သည္၊ ဝင္းပပ က အတင္းတြန္းထားၿပီး၊ …မိုးေလး..မေန႔ က ပဲ ကိုယ္တို႔ သေဘာတူခ်က္ရၿပီးၿပီေလ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ပါမယ္ ဆိုတာ.. ..အင္းေလ အမဝင္းရယ္..ကိုတင္ထြတ္ လာရင္ လို႔ေျပာထားတာေလ ကိုတင္ထြတ္မွ မေရာက္ေသးပဲဟာ.. …မိုးေလးက ရစ္ၿပီကြာ..ကိုယ္ ဒီကေန သြားႀကိဳမွာ အဝတ္အစားေတြ ေၾကလို႔ မရဘူးေလ.. …အင္းပါ အမဝင္းရယ္ အမဝင္းက အရမ္းလွလြန္းေတာ့ က်ေနာ့္ေကာင္ႀကီးေပါက္ကြဲေတာ့မယ္ဗ် ဒီမွာၾကည့္.. ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ မိုးေအာင္သူ က သူ႔လုံျခည္ကို ကြင္းလုံးပုံခြၽတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံကို ေပါင္လည္ဆြဲခ်လိုက္သည္၊ သူ႔ ဖြားဘက္ေတာ္ လိင္တန္ႀကီး က ေထာင္ကနဲ ထြက္လာသည္၊

အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ႏွင့္ ေဖါင္းကား တင္းမာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးက တလုံးထဲေသာ မ်က္ေစ့ျဖင့္ ဝင္းပပ ကို ၾကည့္ေန၏၊ ..ကဲ ဒါဆိုလဲ လာ မမ စုပ္ေပး မယ္ ျမန္ျမန္ေလး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ေနာ္ မထိန္းထားနဲ႔ … ဝင္းပပ က ေျပာေျပာ ဆိုဆို မိုးေအာင္သူ ကို လိင္တန္ႀကီး မွ ဆြဲ ဆုပ္ကိုင္ ေခၚသြားၿပီး အခန္းေထာင့္က စကၠဴ ပုံးေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္၊ မိုးေအာင္သူ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ဝင္းပပ အထိုင္ ၊ မိုးေအာင္သူ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ ဝင္းပပ ပါးစပ္ေပါက္နဲ႔ က တည့္ေနေပေတာ့ရာ၊ ဝင္းပပ က ထုံစံအတိုင္း ပုေလြ ပညာျပကာ မိုးေအာင္သူ လီးႀကီး ကို စစုပ္ေလေတာ့သည္၊ လီးႀကီး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာသည္ ႏွင့္ ေဒၚဝင္းပပ တေယာက္ အျပင္ေလာက ကို ေမ့ေလၿပီ ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဖီးေတြ တက္လာၿပီး အားတက္သေရာ စုပ္သလို သူ႔ အဖုတ္တြင္းကလည္း အရည္ၾကည္ စိမ့္ ထြက္က်လာၿပီ၊ ဆယ္မိနစ္မွ် စုပ္ေပးေသာ္လည္း မိုးေအာင္သူ တေယာက္ ၿပီးမဲ့ ပုံမျမင္၊ ဘယ္ၿပီးမလဲ မေန႔ က တေနကုန္ တေနခန္း ေဆာ္ထားတာ ဆိုေတာ့ တခ်ီၿပီးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနတာေပါ့၊ ေဒၚဝင္းပပ လည္း မထူးေတာ့ ဟု စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

မိုးေအာင္သူ လီးႀကီးကို သူ႔ပါးစပ္မွ ႁပြတ္ ကနဲေနေအာင္ ဆြဲထုတ္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္၊ ..ကဲ မိုးေလး လာလာ ငါ့အဝတ္အစားေတြ မေက်ေအာင္လုပ္ေနာ္ … ေဒၚဝင္းပပ သူ႔ ထမိန္ကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ၿပီး ကုလားထိုင္ေနာက္မွီမွာ ေခါက္တင္လိုက္သည္၊ ေနာက္ သူ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ေျခက်င္းဝတ္ထိ ဆြဲခ်ကာ ေျခေထာက္တဘက္ကို မထုတ္လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ စားပြဲခုံကို လက္ႏူစ္ဘက္ျဖင့္ေထာက္ကိုင္ကာ ဖင္ကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေပးလိုက္သည္၊

မိုးေအာင္သူ တေယာက္ ကမန္းကတန္း ပင္ ေဒၚဝင္းပပ အေနာက္မွာ ေနရာယူ ၿပီး သူ႔ လီးႀကီးကို သူလက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဒၚဝင္းပပ ေပါင္ႏူစ္လုံးၾကားမွ အေနာက္သို႔ ျပဴေနဟန္ရွိသည့္ ႏူစ္ခမ္းထူထူ အဖုတ္ႀကီး အဝတြင္ ေတ့လိုက္ေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဇိမ္ခံသြင္း ရာမွ အရွိန္တက္လာေတာ့သည္၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ေဒၚဝင္းပပ ဖင္လုံးမ်ားႏွင့္ မိုးေအာင္သူ ေပါင္ၿခံတို႔ တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္သံ မ်ားနဲ႔ အတူ အသက္႐ူသံေတြလည္း ျမန္လာၾကသည္။ မၾကာခင္ အတြင္းမွာပင္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အထာသိေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ သူႏွစ္ဦးတို႔ ၿပိဳင္တူ ကာမ အရသာ အထြတ္ အထိပ္ သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေလေတာ့သည္။

အခ်စ္ ၾကည့္စမ္း မေတြ႕ရတာ ၾကာ လို႔ ပိုမိုက္လာေတာ့တာပဲ.. …အင္း ပါ ေတြ႕မွ ခြၽဲၿပီ တခါထဲ အေဝး မွာတုန္းကေတာ့ ဖုန္းကို တပတ္တခါ အႏိူင္ႏိူင္ ဆက္ၿပီးေတာ့.. ကိုတင္ထြတ္က ဝင္းပပ ကိုယ္လုံးေလး ကို ေထြးဖက္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းအစုံကို ဖမ္းစုပ္လိုက္သည္၊ မေတြ႕ရတာ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ မယားေခ်ာ ေလးမို႔ ကိုတင္ထြတ္ ပစၥည္းႀကီးက မာတာတာ ျဖစ္လာၿပီး ဝင္းပပ ေပါင္ ေရွ႕ပိုင္း ကို သြားေထာက္မိေလသည္၊ ဝင္းပပ စိတ္ထဲ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မလုံ မလဲ ေတာ့နည္းနည္း ျဖစ္သြားသည္၊ အခုန နာရီပိုင္းေလး က မွ မိမိ ႏူတ္ခမ္းေတြ က မိုးေအာင္သူ လီးႀကီး ကို စုပ္ခဲ့ေသးသည္၊ ၿပီးေတာ့ မိုးေအာင္သူ က လည္း လိုးလိုက္ေသးသည္၊ မိုးေအာင္သူ က ေတာ္ေတာ္ နဲ႔ မၿပီးႏိူင္လို႔ ေလဆိပ္ ထြက္ဖို႔ အခ်ိန္ကပ္သြားခဲ့ရသည္၊

ပလုပ္က်င္းဖို႔ အဖုတ္ေဆး ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့၊ မိမိ အဖုတ္ကို တစ္႐ူး ျဖင့္ သုတ္ကာ သန႔္စင္ခဲ့ေသာ္လည္း မိုးေအာင္သူ သုတ္ရည္ေတြက အတြင္းထဲ မွာက်န္ေနေသးသည္၊ သူ ေလဆိပ္ကို ကမန္းကတန္းေမာင္းလာေတာ့သူ႔ အဖုတ္တြင္းက တစိမ့္စိမ့္ ျပန္ထြက္လာသျဖင့္ သူ႔ ပင္တီ မွာ စိုစိုစြတ္စြတ္ ျဖစ္ေနရေသးသည္၊ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့လည္း သူအတြင္းဝင္လို႔ ရေအာင္ လုပ္ေပးမည့္ အဆက္အသြယ္ကို လိုက္ရွာရ ေနာက္ ေလယာဥ္ ကလည္း ဆိုက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္မရေတာ့ေျခ။

ကိုတင္ထြတ္ ႏူင့္ ဝင္းပပ အခန္းတြင္း ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုတင္ထြတ္ က ၾကမ္းေတာ့သည္၊ ဝင္းပပ လည္း လင္ေတာ္ ေမာင္ ဆိုေတာ့ မျငင္းဖယ္ႏိူင္၊ ကိုတင္ထြတ္ အကိုင္ အတြယ္ အပြတ္အသပ္မ်ား ျဖင့္ ဆႏၵရမက္ ေတြ ျပန္လည္ ႏိူးထ လာရသည္၊ ကိုတင္ထြတ္ သူ႔အတြင္းခံကို ဆြဲခြၽတ္ေတာ့ မွ ဝင္းပပ သတိရသည္၊ ဒုကၡ ပဲ ငါ ေဆးဖို႔ ေမ့သြားၿပီ၊ သူမ်ားသိသြားမလား၊ ရင္ ထဲ မွာ တထိတ္ထိတ္ ႏွင့္၊ …အင္း အခ်စ္ လည္း ကို႔ ကို ေစာင့္ေနရတာ ၾကာေနၿပီ ထင္တယ္ ဟင္းဟင္း..အခ်စ္ အရည္ ဒီေလာက္႐ြဲ တာ တခါမွ ေတာင္ မေတြ႕ဘူးသလိုပဲ .. ….အို..ကိုကလည္း… ကိုတင္ထြတ္ က အားရဝမ္းသာ စြာျဖင့္ သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ကို စြပ္ကနဲ ဝင္းပပ အဖုတ္၀ တြင္ေတ့ကာ စသြင္းကထဲက အားကုန္ ေဆာင့္ေလေတာ့သည္၊ ဝင္းပပ မွာလည္း ၿပီးခဲ့သည့္ နာရီပိုင္းေလး ကမွ မိုးေအာင္သူ လီးႀကီး ဝင္ထြက္သြားခဲ့ေသာ သူ႔ အဖုတ္တြင္းသို႔ ကိုတင္ထြတ္လီး ႀကီး ဝင္ထြက္လာခဲ့ သည္မွာ စိတ္ထဲ တမ်ိဳး ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ စိတ္ေတြက ပိုမို တက္ႂကြ သလို ျဖစ္ေနခဲ့ရေလသည္၊

ထိုအတြက္ ေၾကာင့္လည္း သူ႔ကိုယ္တိုင္က ကိုတင္ထြတ္ ကိုယ္ႀကီး ကို တအားဖက္တြယ္လွ်က္ သူ႔ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ကာေကာ့ကာ အားရ ပါးရ တုန႔္ျပန္ ေနမိေလေတာ့သည္၊ ကိုတင္ထြတ္မွာ ေယာကၡမ ႀကီးထက္စာလွ်င္ ပိုမိုက်စ္လစ္ ကာ ႏုပ်ိဳ ေတာင့္တင္း ေသာ ကိုယ္ခႏၶာ ပိုင္ရွင္ ဇနီးေခ်ာေလး ကို မလုပ္ရတာ ၾကာၿပီ မို႔ စိတ္အရမ္း တက္ႂကြေနရာ မ်ား မၾကာခင္မွာပင္၊ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ၿပီး တခ်ီၿပီးသြားရေလသည္၊ ဝင္းပပ မွာလည္း သူ႔ ေစာက္ေခါင္းတြင္းထဲ မွာ ေယာက္က်ား ႏူစ္ေယာက္ ၏ သုတ္ရည္ေတြ ေရာေႏွာ သြားၿပီး သူ႔ အဖုတ္တြင္းမွ ပင္ လွ်ံက်လာကာ ဖင္ၾကားသို႔ စီးဝင္သြားတာ ခံစားသိေနရ ေလရာ မႀကဳံစဖူး အေတြ႕ အႀကဳံေၾကာင့္ အေၾကာေလး ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ကာမ အရသာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားရ ေလေတာ့သည္။ဝင္းပပ တေယာက္ လည္း စိတ္ရႈတ္ေထြးေနရသည္ ဘာမွန္း ေတာ့ မသိ၊ ကိုတင္ထြတ္ ျပန္ေရာက္ ေတာ့ သူ႔ငယ္ခ်စ္ လည္း ျဖစ္ လင္လည္း ျဖစ္သူ ႏူင့္ အတူတူ ျပန္ေနလိုက္ရ လွ်င္ မိမိ ဘ၀ ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြား လိမ့္မည္ ဟု ထင္ထားခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္ တမ္းၾက ေတာ့ ထင္သလို မျဖစ္ ႏိူင္ေတာ့မွန္း တေျဖးေျဖး ရိပ္မိလာခဲ့ ရသည္၊

ကိုတင္ထြတ္ ႏူင့္ သူ ခြဲေနရတာ ၾကာ လို႔ ညတိုင္း လိုလို အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊ သူ ကလည္း မိုးေအာင္သူ ႏွင့္ အေတြ႕ အႀကဳံအသစ္မ်ား ရလာခဲ့ သလို၊ ကိုတင္ထြတ္ ကလည္း ေဒၚေဒၚလွ ဆီ က အေတြ႕အႀကဳံ မ်ား ရခဲ့တာကို ေတာ့ သူ သတိမထားမိ၊ ည ဘက္ ကို တင္ထြတ္ နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း အလိုးခံ ခဲ့ရၿပီး အလုပ္ေရာက္ လာေတာ့ မိုးေအာင္သူ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ ေစ့ေစ့ မၾကည့္ရဲ မ်က္ႏွာပူ သလို ျဖစ္ ေနရသည္၊ မိုးေအာင္သူ ၏ မ်က္လုံး မ်က္ႏွာထား ေတြက ေၾကကြဲ ေဆြးေျမ့ေန သလိုလို ၊ ႏွေျမာေန သလိုလို ျဖစ္ေနသည္ဟု ဝင္းပပ စိတ္ထဲ မွာ ထင္ေန ခဲ့သည္၊ တကယ္က မိုးေအာင္သူ ႏွင့္ သူ က ကို တင္ထြတ္ အေပၚ ေဖါက္ျပန္ ခဲ့ ေသာ္လည္း၊ အခု ဝင္းပပ စိတ္ထဲ မွာေတာ့ သူ မိုးေအာင္သူ အေပၚမွာ သစၥာေဖါက္မိ ေနသလို ခံစားေနရ၏၊ ဝင္းပပ ႏွင့္ ကိုတင္ထြတ္က လည္း ႐ုံးကို အတူတူ လာေနၾကတာမို႔ မိုးေအာင္သူ အတြက္ က လည္း အနားကပ္ ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိူင္ေတာ့ေျခ၊

ထို႔ အျပင္ မိုးေအာင္သူ ကို လည္း အလုပ္မွာ စိတ္ခ် အားကိုးရၿပီမို႔ ကိုတင္ထြတ္ လုပ္ခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ ကို လြတ္ ဖို႔ အစီအစဥ္ ပင္ လုပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္၊ မိုးေအာင္သူ က လည္း ဒီအတိုင္း ႐ုံးမွာ စိတ္ဆင္းရဲ ေနရမည့္ အတူတူ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ နယ္ ကို သြားတာက ပိုေကာင္းမည္ ဟုေတြးကာ အျမန္ ဆုံးသြားႏိူင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္၊ မိုးေအာင္သူ နယ္ မသြားခင္ အမဝင္း နဲ႔ တရက္ေလာက္ အားရေအာင္ ခ်စ္ပါရေစ လို႔ ေတာင္း ဆိုလာျပန္ေတာ့ နဂိုလ္ထဲ က မွ စိတ္ယိုင္ေနသည့္ ဝင္းပပ တေယာက္ သူႀကိဳးစား ၾကည့္မယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ရေလသည္။

မိုးေအာင္သူ နယ္မသြားခင္ တရက္ ဝင္းပပ က သူ႔ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကို အကူညီေတာင္း ၿပီး ကိုတင္ထြတ္ ကို လိမ္ခိုင္းရေလသည္၊ သူတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေတြ မဆုံရတာ ၾကာလို႔ ဟု အေၾကာင္းျပ ၿပီး မိုးေအာင္သူ ႏွင့္ သူ အခ်စ္စခန္း ဖြင့္ ေလ့ရွိသည့္ ဘိ ေလး ကို ေရာက္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္၊ မိုးေအာင္သူ ႏွင့္ ဝင္းပပ မွာ အခန္းထဲ ေရာက္တာႏွင့္၊ ခနတာ ေဝးေနၾကရတာကို ပင္ တႏွစ္တာေလာက္ ထင္ေနၾက သူမ်ား ျဖစ္ေနၾကရာ မီးေတာက္လုမတတ္ အနမ္းေတြ ျဖင့္ နမ္းစုပ္ ေပြ႕ဖက္ မိၾကေလသည္၊ ဝင္းပပ မွာ ကိုတင္ထြတ္ ႏွင့္ ညတိုင္း လုပ္ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ မေထာင္းသာေသာ္လည္း မိုးေအာင္သူ တေယာက္မွာ ကား ေန႔တိုင္း သူလုပ္ေနက် ေဘာ့စ္မမ ကို ႐ုံးမွာ ျမင္သာ ျမင္ရ မၾကင္ရ ျဖစ္ေနရွာသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ရာ မေအာင့္အီးထားႏိူင္ေတာ့၊ ထမိန္ အတင္း ဆြဲခြၽတ္ကာ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲကာ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္း ကို ကုန္းရက္ ေတာ့သည္၊

ေနာက္ေတာ့လည္း လူပ်ိဳ ႐ိုင္း ပီပီ အားအင္ အျပည့္ႏွင့္၊ တန္ေအာင္ ဆိုၿပီး ထပ္ေသာက္လာခဲ့တဲ့ အားေဆးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဝင္းပပ တေယာက္ ကိုတင္ထြတ္ တလေလာက္ လိုးသေလာက္ ကို ခံရေလသည္၊ ေနာက္ ဆုံး အေနႏွင့္ သူေတာင္းဆိုထားေသာ ဝင္းပပ ၏ ဖင္ေပါက္ ေလးကို ပါ ခြင့္ျပဳခ်က္ရ သျဖင့္ ခေရပန္းဦး ဆြတ္ခူးလိုက္ရေလ သည္၊ ခေရပန္းကို ေတာ့ သူ ေသျခာ ေလ့လာထားသလို အရမ္း မလုပ္ပါ၊ အသင့္ယူလာေသာ ေကဝိုင္ ဂ်ယ္ ႏွင့္ အေပါက္ ေသျခာ ေခ်ာဆီလက္ႏွင့္ ထိုးေပး၊ ၿပီး အဆင္ေျပလာမွ ကြန္ဒန္ စြတ္ထားေသာ သူ႔ လီး ႀကီး ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ထည့္ ေလသည္၊ ဝင္းပပ ၏ လွပ အခ်ိဳးေျပပစ္လွေသာ ဂစ္တာရွိတ္ ကိုယ္လုံး ေၾကာင့္ စြံကားေနသည့္ တင္သား လုံးႀကီး ေတြကို လက္ ဝါး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တဘက္တခ်က္ ဆုပ္ႏွယ္ကာ စက္ဝိုင္းပုံ လိမ့္ေပးေနရင္းက ဝင္းပပ ခေရပြင့္ေလးထဲ သူ႔လိင္ေခ်ာင္း ႀကီး တေျဖးေျဖး ဝင္သြားတာ ၾကည့္ရတာ အရသာရွိေန႐ုံ တင္ မက ခေရပြင့္ေလး ၏ တင္းက်ပ္စြာ ညႇစ္ထားေပးမႈေၾကာင့္ ၾကာၾကာ ထိန္းမထားႏွိင္ေတာ့ပဲ ခနေလး ျဖင့္ သူ႔ကြန္ဒန္ ထဲ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားခဲ့ရေလသည္၊

ဝင္းပပ ခမ်ာလည္း ပထမ ဆုံးအႀကိမ္ ဖင္ခံဖူးတာမို႔ နည္းနည္း ေတာာ့ က်ိမ္းစပ္စပ္ ႏွင့္ အခံရခက္ခဲ့ေလသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း မိုးေအာင္သူ ကို သနားေသာ စိတ္ ျဖင့္ ဒါ ေနာက္ဆုံးပဲ ေလ ဟူေသာ အသိျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ သူကိုယ္တိုင္က လည္း ဖင္အလိုးခံရတာ ဘယ္လိုေန မလဲ သိခ်င္စိတ္ အငုံ႔ေလး ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ခံျဖစ္သြားျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္၊ ေကဝိုင္ဂ်ယ္ မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း မိုးေအာင္သူ ၏ ညာွတာ ၾကင္နာမႈေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ဆိုးဆိုးဝါးဝါး သူထင္သေလာက္ေတာ့ မဆိုးဟု ေတြးေနမိပါသည္၊ မိုးေအာင္သူက ခြဲခါနီး ဝင္းပပ ႏႈတ္ခမ္းေလး ကို အားရပါးရ စုပ္နမ္းရင္း …မမ ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ဗ်ာ…က်ေနာ္ တို႔ ေတြ႕တာ ေနာက္က်သြားတယ္ေနာ္… …မမ လည္း မိုးေလး ကို ခ်စ္ပါတယ္ကြယ္..ဒါေပမဲ့ ဘ၀ ကို လက္ေတြ႕ က်က် ျမင္ၿပီး ျဖစ္သင့္တဲ့ အမွန္တရားကိုေတာ့ တို႔ေတြ လက္ခံၾက ရမွာေပါ့ေနာ္… ….မ မ ေနာက္ တကယ္လို႔ အခြင့္ရ မယ္ ဆိုရင္ေရာ က်ေနာ့္ ကို အခု လို ခ်စ္ခြင့္ေပး မလားဟင္… ဝင္းပပ တေယာက္ မိုးေအာင္သူ မ်က္ႏွာကို ၿပဳံးၿပဳံးေလး ၾကည့္ရင္း ေခါင္းေလး ညိမ့္ျပလိုက္မိေလေတာသည္..ၿပီး။