ကျမ မသီသီမြင့် အသက်သုံးဆယ့် ငါးရှိပြီ။ ကျမရန်ကုန်ကို ရောက်လာတယ်။ ဇာတိကတော့အညာက၊ အညာသူဆိုပြီး မဲမဲသဲသဲ မဟုတ်ဘူး။ အသားတော့ ဖြူယုံမက ဝင်းတယ်။ လှလားလို့မေးရင်တော့ ရွာမှာတော့ကွမ်းတောင်ကိုင် စာရင်း မဝင်ပေမယ့် ရွက်ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။ အသားဖွေးယုံလေး ထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့သေးတာ တစ်ခုပဲ။ဒီအသက်အရွယ်အထိ အပျိုကြီးဘဝနှင့်နေခဲ့တာ။ ဘာစိတ်မှတော့မရှိခဲ့ဘူး၊ ခုဒီအရွယ်ရောက်မှ ကျမစိတ်ကတမျိုးကို ဖြစ်လာတယ်။ဖြစ်ပုံကဒီလို။ မောင်လေးက ရန်ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။ သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။ သူတို့မှာ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျမတူမလေးပေါ့၊ကျမတို့ရဲ့ အသဲလေးလေ။ တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊ အဲဒီကနေပြီးတော့ ကျမကိုရန်ကုန်ကိုခေါ် တယ်။ ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင် သူနိုင်ငံ ခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။ သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကိုထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချလို့ဆိုတော့ ကျမလိုက်သွားရတယ်။ ရွာမှာ အမေနဲ့ညီမကိုထားခဲ့ရတယ်။အဲဒီမှာကျမက သူတို့နေတဲ့မြို့ကို လိုက်လာရတဲ့အခါသူတို့ တိုက်ခန်းကHallခန်း၊ငှားနေတာလဲ ဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေ ကန့်မထားဘူး လိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲ ကာထားတယ်။ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ် ရှေ့မှာပဲအိပ်ရတယ်။ကျမမောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့ အမရှိနေတာတောင် မရှောင်ဘူးရှင့်။ ညဆိုသူတို့ လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့် ကျမယောက်မကလည်း တအားညည်းတယ်။ အမှန်ဆိုရွာမှာမကြားဖူးတဲ့အရာ တွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊ အသံကြားတိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် အမြဲဖြစ်ရသည်။။ သူတို့လုပ်ရင်ကြားရတဲ့အသံတွေက ဒါမျိုးမကြားဖူးတဲ့ကျမအတွက် တော့တမျိုးကြီးပဲရှင့်။ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်သံတွေလည်းကြားရတယ်။ အမှန်ဆိုရင်ကျမရှိတော့မောင်လေး ရှောင်ရမှာ၊ဒါပေမယ့်သူ နိုင်ငံခြား သွားရတော့မယ်ဆိုတော့ ရိက္ခာယူသည့် သဘောလားမသိပေ။ ကျမအိပ်နေပြီဆိုပြီး လိုးကြသည်။တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်သံ ကြားရသည်။ ကျမကချက်ချင်းအိပ် ပျော်တတ်တဲ့လူမျိုးမဟုတ်တော့ သူတို့ကမသိပဲလုပ်ကြတာ ကျမစိတ်ထဲတစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတဲ့ခံ စားမှု့တွေ ဖြစ်နေမိတယ်။အသံတွေ ကြားပြီးကျမအဖုတ်ဆိုလည်းစိုရွှဲ နေသည်မှာအမြဲတစေလိုဖြစ်နေ သည်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမစိတ်တွေ ဖောက်ပြန်နေမိတယ်။တကယ်ကိုမယိုးမယွစိတ်တွေဖြစ်နေတယ်၊ အဲဒီစိတ်သာဖြစ်တာ လင်ကျတော့မယူချင်ဘူး၊ လင်ယူ သားမွေးဒုက္ခတွေကို မခံနိုင်ပါ။ စိတ်ပါလာတိုင်း ကိုယ့်ဟာကိုပွတ်မိလာသည်။သို့သော်အား မရပေ။မောင်လေးမရှိတော့ယောင်းမနှင့် အတူအိပ်နေရသည်။လွတ်လပ်မှု့လည်းမရှိပေ။ယောင်းမသိ၍အရိုအသေတန်မည်ကိုလည်းစိုးရိမ်ရ သည်မဟုတ်ပါလား။ ကျမလဲ ယောင်းမဆီရောက်နေသည်မှာတလပြည့်တော့မည်၊အလုပ်က မယ်မယ်ရရမရှိ၊ကလေးထိန်းထ မင်းချက်ရုံသာဖြစ်တော့ကျမ လည်းအလုပ်မရှိလျှင်မနေတတ်လေရာ၊အလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန်ကြိုးစားရ တော့သည်။“ယောင်းမရေ နင့်ယောက်ျားလုပ်စာ ကနင်တို့မိသားစုအတွက်ပေါ့၊ငါလဲ အမေတို့ကိုထောက်ပံ့ဖို့တစ်ခုခုလုပ် ရမယ်” “ယောင်းမ ရယ်၊ဒီမှာကဘယ်အလုပ် ရှိလို့လဲ” “ဒီလိုပဲအရင်ကရွာမှာငါကွမ်းယာ ရောင်းခဲ့တာပဲ၊အဲဒီဟာပြန်လုပ်မယ်” “ယောင်းမဟိုရှေ့က တိုက်တွေပြန် ပြင်မှာတဲ့လူတွေရောက်လာကြ တယ်” “အေးငါလဲမြင်တယ်။အလုပ်သမား တွေလဲရောက်လာကြတယ်” “အင်း တွေ့တယ်မိသားစုသုံးလေး ဦးပဲ” “အဲဒီလူလောက်နဲ့တော့မဟုတ် လောက်ဘူး၊အများကြီးလာကြမှာ” “အင်းဟုတ်လောက် တယ်” “အဲဒါယောင်းမချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့် လိုက်ရင်အဆင်ပြေမှာပဲ” “အေးမဆိုးဘူး၊မနက်ဖြန်ပဲဖွင့်မယ်” မသီချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့် ရန်နေရာကို ရှင်းလင်းလိုက်သည်။ဆိုင်ဆောက် ရန်အလုပ်သမားများကိုအထူးရှာ ရန်မလိုပဲအသစ်ရောက်နေသော အလုပ်သမားမိန်းမကိုသွားပြောရာ လက်သမားများကချက်ချင်းလိုက် လာကြပြီးဆိုင်ခုံလုပ်ပေးသည်။ အလုပ်သမားမိန်းမများ ကစပ်စုကြ သည်။မိမိအပျိုကြီးမှန်းသိပြီး “အပျိုကြီးကခွင်ရှာတာ တော်လိုက်တာ” “ဟင်ဘာလို့လဲ” “ကျမတို့အလုပ်သမားက ခြောက်ဆယ်လောက်ရှိတယ်။ဆရာအပါအဝင် ကွမ်းစားကြတာလေ၊ ဆိုင်ကနီးတော့ဒီဆိုင်ပဲအားပေးကြမှာ” “ဟုတ်လား မသီအားတက်သွားသည်။
“ဆရာက အဝေးကြီးကွမ်းဝယ်ထွက်တာမကြိုက်ဘူး၊သူကထွက်ဝယ်ခိုင်း မှသွားရဲကြတာ” “လာပို့ပေးရင်ကောင်းမယ်” “ငါးရာ ဖိုးအထက်ပို့ပေးမယ်ဟေ့” “အဆင်ပြေတာပေါ့” “ဆရာဆီပို့ရင်သတိထားပေါ့” “ဘာလို့ သူကလူပျိုလေ၊ဟီး ဆဲတာနဲ့ကြုံမှာစိုး လို့” “သူကဆဲသလား” “ဆဲတာပေါ့” “နင်တို့တွေပြန်မပြောဘူးလား” “ဘယ်ပြောရမလဲ၊သူဆဲတာကလဲ ရယ်ရတယ်” “ဟမ် ဆဲတာကရီရတယ်ဟုတ်လား” “မနာအောင်ဆဲတာ” “ဘယ်လိုဆဲတာလဲ” “ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ” “အယ်” ဆိုင်ဖွင့်ပြီးနှစ်ရက် ခန့်အထိသူတို့ဆရာနှင့်မတွေ့ရပေ။သို့သော်အခန်းတခန်း ရှင်းလင်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ထိုကြောင့်စပ်စုကြည့်ရပြန်သည်။“နင်တို့ဟိုအခန်းဘာလို့ရှင်းတာလဲ” “မန်နေဂျာဆရာရဲ့ရုံးခန်းလေ” “သူဌေးကမလာဘူးလား” “ဆရာလားသူက အလုပ်ပိုများတယ်”မန်နေဂျာဆိုတာလဲဆရာ့ညီလေ” တဖြေးဖြေးနှင့် အလုပ်သမားမိန်းမ များနှင့်ရင်းနီးလာသည်၊ထိုအလုပ် သမား မိန်းကလေးထဲတွင်သွက် သွက်လက်လက်နဲ့တစ်ယောက်ပါ သည်။စကားပြောလျှင်ညစ်တီးညစ် ပတ်ပြောသည်။ “ဟေ့ကောင်မ အခုမှဈေးသွားတာလား” “ဟုတ်ပါ့အပျိုကြီး မနေ့ညကငါ ယောက်ျားကြောင့်မအိပ်ရဘူး” “ဟင် နင့်ယောက်ျားမူးနေလို့ လား” “ဟုတ်တယ် မူးပြီးမပြီးတော့ဘူး” “ရစ်နေလို့လား” “ရစ်တာမဟုတ်ဘူးအပျိုကြီးရေ၊ ဘုတာ၊ ဘုတာ” “အမ် ဘာလဲဘု တာ” “အဝှာလုပ်တာ” “အယ် ဒီကောင်မတော့” “ဟုတ်တယ်၊ မနေ့ညကတော့တပြား သောက်လို့ပုံမှန်ပဲ၊တလုံးသာ သောက်ရင် မှောက်ရော” “အယ်” “ကျမယောက်ျားကတပြားတန်လေ””ပေါက်ပေါက်ရှာရှာပြောတော့မယ်နင်ဈေးနောက်ကျနေပြီသွားတော့” အဲဒီကောင်မကိုမနည်းနှင်ထုတ် လိုက်ရသည်။မဟုတ်ရင်ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောတော့မည်။ မောင်လေးမရှိတာ့ အသံတွေမကြားရတော့ပေမယ့် ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေ ပြန်ကြားရတော့ စိတ်ကပြန်ကြွလာသည်။ ဆိုင်ပြန်ရောင်းနေတုန်းကားတစ်စီး ဝင်လာပြီးလူတစ်ယောက်ဆင်းလာ ကာရုံးခန်းဆီသို့သွားသည်ကိုတွေ့ လိုက်ရသည်။အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်များလည်း နောက်ကလိုက် သွားကြရာမန်နေဂျာဆိုသူ ရောက်လာမှန်းသိလိုက်သည်။ ခနနေပြီးအလုပ်ထဲကိုသွားကြသည်။ အလုပ်သမားများလည်းလိုက်ကြ ပြီးနာရီဝက်ခန့်ကြာသော်ပြန်ဆင်း လာသည်။ခပ်ဝေးဝေးဖြစ်နေ၍သေ ချာကြည့်၍မရပေ၊စပ် စုချင်လာ သည်။ထိုအချိန်တွင်အလုပ်သမား တစ်ယောက်၏မိန်းမကကွမ်းတစ် ထောင်ဖိုးလာမှာရာယာထားလိုက် မည်ဟု ပြောလိုက်သော်လည်းရုံး ခန်းကိုလာပို့ရန်ပြောသွားသဖြင့်ရုံး ခန်းဆီသို့သွားပို့ရသည်။စပ်စုချင်သည်နှင့်အတော်ပင်ဖြစ်သည်။ကျမကွမ်းသွားပို့သောအချိန်မှာထိုလူဖုန်းဆက်နေသည်။ထို့ကြောင့်မသီအထဲဝင်မသွားသေးပဲအခန်းဝကနေစောင့်နားထောင်နေ လိုက်သည်။ထိုဆရာဆိုသူကဖုန်းဆက်သူအား ဆဲနေသည်။ “အေး ဟုတ်တယ်လီးပဲ၊အဲလောက် ငတ်ပြတ်နေရင်မင်းတို့မိန်းမ ဟာ တွေလှီးပြီးယူလာခဲ့ပါလား” မသီကျောချမ်းသွားရသည်။ “ငါလိုးတွေသောက်လုပ်ကျလက် ကျောမတင်းဘူး၊ဟိုဟာမျိုး ကျခြေ ဖျားပါထောက်တယ်” ဘာတွေတော့မသိပေ၊ပြောနေတာ ကတော့တော်တော်ဒေါသထွက်ပြီး ဆဲနေပုံပါပဲ ဖုန်းဆက် ပြီးတော့စာရင်းစာအုပ်ကို ကောက်ကိုင်ပြီးကြည့်နေချိန်မသီရုံး ခန်းအထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။ “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ” “ဟိုလေ ကွမ်းယာလာပို့တာ” “အော ၊ဟုတ်ကဲ့ထားခဲ့လေအမ” မသီကွမ်းယာကိုထားပြီးသုတ်သုတ်နဲ့ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ထိုသူကအ သား မဖြူသော်လည်းညိုသည့် ဘက်မရောက်၊နေလောင်သလိုဖြစ်နေသည့်မျက်နှာနဲ့ရုပ်ကမချောသော် လည်းယောက်ျားပီပီသသနှင့် ဖြစ် သည်။နှုတ်ခမ်းမွှေးများရိတ်ထား ပေမယ့်အနည်းငယ်စိမ်းနေသည်ဟု ထင်သည်။တစ်ခါတစ်ခါလည်း သူ့အကိုဖြစ်သူသူဌေး လာတတ် သည်။သူဌေးလာလျှင်လဲနာရီဝက် ခန့်သာနေတတ်သည်ကိုမသီသတိထားမိသည်။သူ့အကိုရောက်သည့်အချိန်တော့မ သီကိုကွမ်းလာမပို့ခိုင်း တတ်ပေ။ ဒီလိုနဲ့ကွမ်းယာပို့ရင်းရင်းနီးလာ သည်။သူ့နာမည်ကကိုမိုးမြင့်။မသီထက်ငယ်သည်။မသီ စကားပြောရဲလာသည်။တနေ့တော့ မသီစပ်စုကြည့်သည်။ “ကိုမိုးမြင့်တို့ကပြောတော့လဲပညာ တတ်ပြောတာကလဲကြမ်း လိုက်တာ” “ဟုတ်တယ်ဗျ။ကျနော်အုပ်ချုပ်နေတဲ့သူတွေကပညာတတ်တွေမှမ ဟုတ်တာ။ကြမ်းကြမ်းလေးပြောမှအဆင်ပြေ တယ်၊တော် တန်ရုံပြောရင်ပန်းနဲ့ပေါက်သ လောက်ပဲထင်နေကြတာ” “မသီတော့ကျတော့နားထောင်ရ တာတမျိုးကြီးဖြစ်နေ တာပေါ့” “ခင်များကမိန်းကလေးလေ၊ပြီး တော့အပျိုကြီး၊ကျနော်တို့အလုပ် မှာကယောက်ျားလေးတွေလေ၊ဒီလို ပြောမှမသာ တွေကရတာ၊ယောက် ကျားလေးရှိတဲ့နေရာကဒီလိုပါပဲ၊ ဟိုကိစ္စတော့နည်းနည်းပါတာပေါ့” “အမလေးဒီလိုကြီးလား” “ဟုတ် တယ်” ကျမလည်းအားနေရင်သူ့ဆီကွမ်း ယာသွားပို့တယ်။သူကပိုက်ဆံပေး ပါတယ်။ကျမကအလကားကျွေး လည်းမစားပါ။ထို့ကြောင့်ပင် “ကိုမိုးမြင့်ကျမဆေးခပ်ထားမှာ ကြောက်လို့လား” “ကျနော်ကဆေးမတိုးဘူး၊ခင်များ ဆေးခပ်လဲခင်များပဲခံရ မှာ” “အမလေးမခပ်ရဲပါဘူးရှင်” တကယ်တော့သူ့အလုပ်သမားများ လာရောက်ကွမ်းဝယ်ကြ၍သာ ဆိုင်ကရောင်းရသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကိုကျေးဇူးတင်၍အလကား ကျွေးခြင်းဖြစ်သည်။ ကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားတာဆိုတော့လဲ ယောက်ျားလေးတွေ လာကြတာပေါ့။အပျိုကြီးဆိုတော့လဲရိသဲ့သဲ့ တော့အလုပ်ခံရတယ်။လွန်လာတဲ့အခါကျမလဲအော်ပစ်တယ်။
အဲဒီလိုလူတွေမရောင်းရလဲနေပါစေ ပေါ့။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမကွမ်းယာ ဆိုင်လေးရောင်းကောင်းလာတယ်။ ပိုက်ဆံလေးစုမိလာ တာပေါ့ တနေ့ကိုမိုးမြင့်ဆီကိုကွမ်းယာသွား ပို့ရင်း “အပျိုကြီးဟိုနေ့ကရန်ဖြစ်နေတာ ကြားလိုက်တယ်” “ဒီလိုပဲလေ” “ဟိုက မူးရူးပြီးတစ်ခုခုလုပ်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “လုပ်လို့ရမလား၊ ပြန်ချမှာပေါ့” ကျမလည်းအညာသူပီပီ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ “ခင်များဘော်ဒီနှင့်ဗျာပြန်လုပ်လို့ ဘယ်လွယ်မလဲ” “အမယ်လူကပိန်ပေမယ့်အားရှိ တယ်” “လက်တဖက်နှင့်ဆွဲရမ်းလိုက်ရင် တောင်လွင့်ထွက်သွားမယ့်ပုံကများ” “လူများအထင်သေးလို့၊ရှင်တို့လို ဘီယာဖောဖောနေသူမှတ်နေလား” “ဟောဗျာဘီယာ ဖောလားဘာလား သိရအောင်ခင်များကိုလက်တဖက် နှင့်တွန်းလှဲလို့ရတယ်” “အံမယ်ရမယ်ထင်လို့လား” ကိုမိုးမြင့်ထလာပြီး ကျမလက်ကို တချက်ကိုင်လိုက်ကာ “ရုန်းကြည့်လိုက်လေ” မည်သို့မျှရုန်းမရပေ။ရုန်းရင်းပင် သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသည်။သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်ပြီးကျမဖင်ကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ထောက်မိပြန်သည်။ “အာလွှတ်တော့ကိုမိုးမြင့်၊လူတွေ မြင်မယ်” “ဘာမှမစိုးရိမ်နဲ့ ကျနော့်ရုံးခန်းကလူမမြင်ရပါဘူးဗျာ” လူမြင်မှာပဲစိုးရိမ်မိသည်။ကျမစိတ် တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားရသည်။ကို မိုးမြင့်ကျမ အပေါ်မရိုးသားမှန်းသိ သွားရသည်။သို့သော်ကျမစိတ်မဆိုး မိပေ။နောက်နေ့တွေလဲ ကွမ်းယာသွားပို့မြဲပါ။တနေ့ကိုမိုးမြင့်အလုပ် သမားတွေကိုပိုက်ဆံရှင်းသည်ကို တွေ့သည်။ATMကဒ်ကိုမြင်လိုက် ပြီးကျမလည်းပိုက်ဆံကိုစုကာATM ကဒ်ထဲထည့်ထား လျှင်ကောင်းမည် ဟုတွေးလိုက်သည်။“ကိုမိုးမြင့်ATM ကဒ်လုပ်ရတာလွယ်လား” “လွယ်ပါတယ်၊တချို့ဘဏ်ကစောင့် ရတယ်၊ တချို့ဘဏ်ကတစ်ခါတည်း လုပ်ပေးတယ်” “ကျမလဲATMကဒ်လုပ်ချင်တာ” “မြို့ထဲမှာလုပ်ရမှာပဲ၊ဒီမှာစက်တွေ ပဲရှိပြီး၊ဘဏ် မှမရှိတာ” “ကျမဘဏ်ကိုသွားရမှာလား” “ဟုတ်တယ်၊လူကိုယ်တိုင်သွားရ မယ်” “ငွေစုရင်ကော” “ငွေကလွှဲပေးလို့ရတယ် လေ” “ဟုတ်လားကျမလဲATMကဒ်လုပ် ချင်တယ်” “မြို့ထဲသွားလုပ်လေ” “ကျမမြို့ထဲမသွားတတ်ဘူး” “အဲဒါဆိုရင်ကျနော် မနက်ဖြန်ဘဏ်သွားမှာ၊လိုက်ခဲ့လေ” “မနက်ဖြန်ကိုမိုးမြင့်သွားမယ့်အချိန် ပြော၊ကျမလိုက်မယ်” “လိုက်ခဲ့လေ” “ကျမဒီ ကတော့မလိုက်ရဲဘူး၊လမ်း ထိပ်ကစောင့်မယ်” “ပြီးရော” ညကျတော့ယောင်းမကို “ယောင်းမ ငါငွေစုစာအုပ်လုပ်မလို့ မြို့ ထဲခနသွားမယ်၊ဆိုင်ခနစောင့် ပေး” “ဘဏ်တွေကကြာတယ်နှော်” “အေးယောင်းမပြီးတာနှင့်ပြန်လာခဲ့မယ်”“အင်းယောင်းမ” မနက်ကျတော့ရှစ်နာရီလောက်ကျမလမ်းထိပ်ကိုထွက်တယ်၊ကိုမိုးမြင့် ဆီဖုန်းဆက်တော့ကိုမိုးမြင့်ကသူ လာနေပြီပြောတယ်။ နာရီဝက် လောက်နောက်ကျပြီးမှရောက်လာ တယ်။ကျမဗိုက်ထဲမနက်ကစားထားတာကရစ်နေပြီ။ကားပေါ်ရောက် ပြီးလမ်းတ ဝက်လောက်မှဝမ်းက သွားချင်လာတယ် “ကိုမိုးမြင့်ဒီနားလက်ဖက်ရည်ဆိုင် လေးဘာလေးရှိလား” “ဒီနားမှာလက်ဖက်ရည်ဆိုင် မရှိဘူး လေ၊ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ကျမဗိုက်နာလာလို့” “ဟောဗျာ”ကျနော်တနေရာရပ်ပေးမယ်။“အာလမ်းမကြီးမှာ” “ကြံကြံဖန်ဖန် ခင်များကလည်း လမ်းမကြီးပေါ်ရပ်မလား” ကိုမိုးမြင့်ကကားမောင်းရင်းဟို ကြည့်ဒီကြည့် နှင့်မောင်းပြီးဟိုတယ်တစ်ခုကိုတွေ့ပြီးဝင်ရပ်လိုက်တယ်။ ဟိုတယ်ကကောင်လေးတစ်ယောက် ထွက်လာတယ်။ “ညီလေးဒီအမ ကိုအခန်းအရင်လိုက် ပြလိုက်ပါ။ငါReceptionသွား လိုက်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့အကို” ကျမလည်းကောက်လေးနောက်ကို လိုက် သွားလိုက်တယ်။ကောင်လေး ကအခန်းကိုပြတော့ “ရပြီမောင်လေး” ကောင်လေးကိုပြောပြီးအခန်းထဲဝင် ကာအိမ်သာခန်းထဲ ဝင်ရတယ်။ အိမ်သာတက်ပြီးမှပေါ့ပါးသွားတယ်။အားလုံးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးအ ခန်းထဲဝင်လာတော့ကိုမိုးမြင့်ကို တွေ့ရပြီး “ဟင်ကိုမိုးမြင့်ဒီအခန်းထဲရောက်နေ ပါလား” “ဟုတ်တယ်လေ ခင်များအိမ်သာ တက်တာ အခန်းငှားလိုက်ရတယ်” “ဟော့ တော်” “ငှားပြီးမှတော့မထူးဘူးခနနေဦး မယ်” “အော် အမ်” ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။“ကိုမိုးမြင့်အခန်းကတနေ့လုံးငှားရတာလား” “မဟုတ်ဘူးလေးနာရီပဲ” “အော” “လာဗျာ မသီ” “ဟင်ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဟိုတယ်ရောက်မှတော့ခနနားပြီးမှ သွားကြမယ်” “ကိုမိုးမြင့်နားရင်နားလေ” “လာပါဗျာ” ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ် တော့တယ် “ကိုမိုးမြင့်မဖြစ်ဘူးနှော်” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “အာ ကိုမိုးမြင့်နှော်” “လာပါမသီရာ” ကိုမိုးမြင့်ကကျမကိုပွေ့ချီပြီးကု တင် ပေါ်ခေါ်သွားကာပက်လက်လှဲချ လိုက်တယ်။ကျမရင်ထဲစိုးရိမ်ထိတ် လန့်ခြင်းတဝက်ရင်ခုန်ခြင်းတဝက် နဲ့ပေါ့။ကျမတွေး လိုက်ပြီဒီအခြေအ နေရောက်မှတော့ကျမအဘုခံရ တော့မည်ကိုပေါ့ အိပ်ရာထဲကိုမိုးမြင့်ကဘေးကအိပ် ပြီးကျမကိုဖက်ထား တယ်။ပေါင်တ ချောင်းတောင်တင်ထားတယ်။ခက် တာကသူ့ဟာကြီးကကျမပေါင်ကို လာထောက်နေတယ်။ကြက်သီးတွေ ထ ပြီးအာတွေခြောက်လာတယ်။“အပျိုကြီး ကြောက်နေတာလား” “အာကြောက်တာပေါ့တစ်ခုခုဖြစ် သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “မဖြစ်ရပါဘူး” “ဖြစ်ရင် တာဝန်ယူရမှာ” “အင်းယူမယ်၊ဖြစ်လဲမဖြစ်စေရဘူး” ကျမဘာမှဆက်မပြောတာ့ပေ။ ဒီကိစ္စမျိုးကိုကြုံဖူးချင်တာတော့ရှိပေမယ့် ကိုယ်ဝန်ရသွားတာမျိုးကိုမလိုချင်။ လင်လဲမလိုချင်ပေ။ ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုနမ်းသည်။အစက တော့ပါးပြင်မှနဖူး၊ အဲဒီအထိ ကျမငြိမ်ခံနိုင်သည်။ထိုမှတဆင့်လည်ပင်းရောက်လာသောအခါ ကျမလုံးဝမခံနိုင်ပေ။ယားလည်းယားသည်။ ကျမစိတ်က ပါလာသည်။ဤတ လောကျမစိတ်တွေဖောက်ပြားနေသည်ကိုတော့ကျမဝန်ခံပါရစေ။ တဖြေးဖြေးနှင့်ကိုမိုးမြင့်ကကျမအဝတ်ကို ချွတ်ရန်ကြံစည်လာပြီး အကျၤၤီနောက်ကျောဇက်အားဆွဲချ သည်။နောက်တော့ဘရာချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်တော့သည်။အကျၤၤီ ကိုမတင် တော့ကျမရှက်သည်။ကျမနို့ပိန် သေးသေးပြားကပ်ကပ်ကိုဘရာစီယာနှင့်ကြီးချင်ယောင်ဆောင်ထား သည်မဟုတ်ပါ လား။ သတိရပြီးအ တင်းဆွဲအုပ်ဖုံးသော်လည်းမရတော့ပေ။နို့ပိန်လေးပေါ်လာသည်။
ထိုနို့ပိန်လေးကိုပင်ကိုမိုးမြင့်ကတ ပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ ကျမနို့စို့မခံဖူးပေ။ယခုလိုနို့စို့ခံရ သည့်အခါကြက်သီးမွှေးညှင်းထရုံ မက ပိပိလည်းစိုရွဲသွားတော့သည်။ အတွင်းခံတို့စိုလောက်ပြီကိုမိုးမြင့်ကကျမဝတ်ထားသောထမီစကပ်အ ကွဲကြောင်းထဲလက်ထည့် ပြီးကျမ အဖုတ်ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီအ ပေါ်ကနေပြီးလက်နှင့်ပွတ်လေရာ “အာကိုမိုးမြင့်မလုပ်နဲ့တော့” အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်ထိစိုလာ ၍ကျမကပြောလိုက်သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်သည်။ကျွတ်သွားသော ဘောင်းဘီကိုကု တင်ခြေရင်းကိုပစ် လိုက်သည်။ “မသီ “ “ဟင်” ကျမအသံတုန်ပြီးထူးလိုက်သည်။ “လုံချည်ညစ်ပတ်သွားမှာစိုးလို့မို့ ချွတ် လိုက်မယ်နှော်” ကျမဘာမှပြန်မပြောသေးခင်စကပ်ဇက်ကိုဆွဲချပြီးစကပ်ကိုချွတ်ပြန် သည်။ကျမစကပ်ကိုဖိထားလျှင်ပြဲ မည် စိုး၍ခါးကြွပေးလိုက်ရသည်။ထို့နောက်ကိုမိုးမြင့်ကကျမပေါင် ကြားဝင်လာပြီးဒူးထောက်ထိုင်ကာသူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးကျမအဖုတ်ကို သေချာကြည့်လေရာ “အာမကြည့်နဲ့လေကိုမိုးမြင့်” “မသီဟာလေးကတော်တော်သေး တာပဲ” မသီတကယ်ရှက်သည်။နို့သေးယုံမက အဖုတ်လေးပါ သေးသည်။တအုံ လုံးလက်သုံးလုံးခန့်သာရှိသည်။အလို့မခံဖူးသေးသဖြင့်ပိပိအကွဲ ကြောင်းကပူးပြီးကပ်နေသည်။ “ကိုမိုးမြင့်မ လုပ်ချင်နေတော့၊ ပေါက်ကရတွေပြောမနေနဲ့ကျမ ရှက်တယ်” “ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ” ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးကိုကိုင်ပြီးအကွဲ ကြောင်းတလျောက်ချော်ထိုးထိုး လေရာအရည်တွေထွက်ပြီးချော ကာအစေ့ကိုထိလေသည်။တခါမျှဤသို့မခံစားဖူးပေ။လူက ကော့ပြီးအပေါ်တက်လာသည်။မသီရှက် သွားရတယ်။သူက မသီနို့ကိုလျှာ ဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့လိုက် တော့မသီနို့သီးခေါင်းလေး ကချွန် လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက်သီးဖု တွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက် တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူ အထိအတွေ့ ရဲ့ခံစားမှု့ရသတမျိုးကို ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။ အာကျမ မနေတတ်ဘူး၊တော်ပြီ” ကိုမိုးမြင့်ကကျမနို့သီးခေါင်းဖျား လေးကိုလျှာနှင့် ထိုးမွှေပြီး ယက်လိုက်နို့အုံတစ်ခုလုံးကိုစို့လိုက် နဲ့လုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့မသီ တစ်ယောက်အော်ညည်းသံများ ထွက်၍ပင် လာသည်။ ကိုမိုးမြင့်ရဲ့လက်ကမသီရဲ့ပိပိအ ပေါ်ကနေအုပ်ကာပွတ်ပေးလေ တော့မသီတွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီးပိပိတအုံလုံးစိုသွား သလိုခံစားလိုက်ရ ပြီးရင်ထဲသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရသည်။ အပေါ်မှပွတ်ရုံမကအကွဲကြောင်းတ လျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာပိပိ တအုံလုံးကြွတက်လာလေသလား ထင်မှတ်ရအောင်ဖောင်းကြွလာခဲ့ သည်။အကွဲကြောင်းအလျောက်စုံ ဆန်လှုပ်ရှားပြီး နောက်မှာအကွဲ ကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နာရာနား ကိုလက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်လေရာ “အာ့!အင်း ဟင်းးဟင်းးး” မိမိလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခုအထိအတွေ့နှင့်မတူပေ၊စိတ် တို့ချက်ချင်းထကြွလာသည်။မျက်လုံးစုံမှိတ်အော်ညည်းမိသည်။ထိုစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့်သည်မသီနှုတ် ခမ်းအားစုပ်နမ်းလေရာမသီလည်း စိတ်ပါလာပြီးပြန်လည်စုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။တ ဖြေးဖြေးနှင့် မသီကာမစိတ်ကိုတ ဖြေးဖြေးထကြွလာအောင်လုပ် ဆောင်ပေးခြင်းကြောင့်မသီ၏ ကာမစိတ်တို့အထွဋ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိလုနီးနီးဖြစ်လာသည်။ ထိုသို့ဖြစ်နေစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့် ကရပ်ပစ်လိုက်သည်။ မသီမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်စဉ် ကို မိုးမြင့်ကအဝတ်တွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးကအလိုအလျောက်ပင် ကိုမိုးမြင့်၏ ပေါင်ကြားနေရာ ကိုကြည့်စဉ်မှာ ၍ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးအားတွေ့လိုက်ရသည်။ အပြင်တွင်ဤမျှကြီးမည်ဟုထင် မှတ်မထားသောလီး သည်ငါးမတ် လုံးမျှမကနိုင်ပေ။အရှည်သည် လည်းခြောက်လက်မစွန်းစွန်းရှိ လောက်သည်။ကိုမိုးမြင့်က မသီလက်ကိုကိုင်ပြီးလီးပေါ်တင် ပေးရာမသီလည်းအယောင်ယောင် အမှားမှားပင်ကိုင်ထားမိသည်။အထိအတွေ့မှာ တခြားသောနေရာများ နှင့်မတူပေ။ပူနွေးနွေးကလေးနှင့်တ မျိုးလေးဖြစ်ရသည်။မသီလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးလက်ကိုလီးအရင်းထိ ဆွဲချလိုက်ရာနီရဲသောထိပ်ဖူး ကြီးကပေါ်လာကာဒစ်ကကားကား ကြီးဖြစ်နေသည်။ကြက်သီးထမိရသည်။ဤမျှကြီးမည်ဟုထင် မထား မိခဲ့ပေ။ “ဘယ်လိုလဲမသီ” “အကြီးကြီးပဲနှော်” “ပုံမှန်လောက်ပါပဲမသီရယ်” “ကျမကအရမ်းကြီးနေသလားလို့” “မ သီကအပြင်မှာမတွေ့ဖူးဘူးလား” “မတွေ့ဖူးဘူး” “အဖုတ်ကိုနမ်းပေးမယ်” “အာမလုပ်နဲ့” “မသီကြိုက်သွားမှာပါ” “အာ” မ သီရှက်သွားရပြန်သည်။အမှန် တော့အနမ်းခံကြည့်ချင်ခဲ့သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကပေါင်ကြားကိုဝင်ကာ မျက်နှာအပ်တော့မသိစိတ်၏လှုံ့ ဆော်မှု့ကြောင့် မသီပေါင်ကိုဟလိုက်မိသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင်ပြီးစိုရွှဲနေသောမိမိပိပိအားလျှာနှင့် အပြားလိုက်ယက်လိုက်သောအခါ လူကတုန်ယင်သွားသည်၊ပူနွေးစို စွတ်သောလျှာကအကွဲကြောင်းတလျောက် ထိထိမိမိယက်သွားချေ သည်။ထိုနောက်လျှာဖျားကပူးကပ်နေသောနှတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကွဲ ကြောင်းတလျောက်တိုးဝင် လာပြီး နှုတ်ခမ်းသားများအားပွတ်ဆွဲသွား ပြန်သည်။ ခါးကလေပေါ်ကြွသွားသည်။ပိပိတို့ မော့ဖောင်းလာသည်။လက်ကအိပ် ရာခင်းကိုသာတင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် မိတော့သည်၊ တရှီးရှီးနဲ့အရမ်းကောင်းနေသည်။ အစေ့ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးတပြွတ် ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်။ ကျမ ကျမ ပြီးတော့မယ် တကယ်ပါ ဒီလိုပြီးသောအရာသာ မျိုးမတွေ့ဖူးသေးသောမသီအဖို့ စိတ်ကကျေနပ်မိတော့သည်၊မသီ ကြိုက် သွားတာကိုတော့ဝန်ခံပါ သည်။ “ကိုမိုးမြင့် အဝှာလေ၊အဝှာလုပ်ရင် အကာအကွယ်နဲ့လုပ်ပေးပါနှော်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ကျနော်ခန ကကွန်ဒွန်ယူလာခဲ့တယ်” ကိုမိုးမြင့်ကကွန်ဒွန်ဆိုတာကြီးကိုပြ ပြီးကိုဖောက်ကာ သူ့ရဲ့မာနေတဲ့လီးပေါ်စွပ်ချလိုက် သည်။ထို နောက်နောက်ထပ်အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်ပြီးစွပ်ထားသော ကွန်ဒုံးပေါ်မှာသုပ်လိမ်းလိုက်သည် “ကိုမိုးမြင့်ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်” “အင်းပါမသီ” ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကြားဝင် ပြီးပိပိအဝကိုဂျေထပ်သုပ်ပြီးလီးတဲ့ကာတဖြေးဖြေးနှင့်ဖိသွင်းလိုက် သည် “ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ ဖြေးဖြေးနည်းနည်းနာတယ်” တဝက်တောင်မဝင်သေးပေ၊ နာတယ်ပြောပြီးမသီကညှစ်ထား သည်။“စိတ်လျှော့ထားမသီ” “ဘယ်လိုလျှော့ထားရမှာလဲ” ကိုမိုးမြင့်ကလည်းမသီကိုစို့ပြီးမသီပိပိထဲကိုဖိထည့်လိုက်ရာ လီးကတင်း ကြပ်ကြပ်ဆို့ဆို့ကြီးဝင် လာပြီးပိပိအတွင်းသားများကနာ ကျင်နေတာကြောင့်ကိုမိုးမြင့်ကို ပြောလိုက်မိသည်။ ကိုမိုးမြင့်စူးပြီး အောင့်နေတာပဲ.ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီးမသီရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်းတ ဖြေးဖြေးဖိချလိုက်သည်။။ကျပ်ကျပ် တည်းတည်းပိပိလေးကိုကိုမြင့်လီးကထိုးခွဲပြီးဝင်လာတယ်။ မသီအသည်းအသန်အော်လိုက်ရ သည်။အဖုတ်တခုလုံးမီးစနှင့်ထိုး သလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော်ကာမစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ ခြင်းကြောင့်လားမသိပေ။ခနတာမျှ သာနာပြီးကောင်းလာသည်။မသီကကကိုမိုးမြင့်အနမ်းကို ဖက်၍တုန့်ပြန်မိသည်။ ကိုမိုးမြင့် နှုတ်ခမ်းလွှာကြားထဲလျှာထိုးထည့်လိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကစုပ်ဆွဲယူ သည်။ကိုမိုးမြင့်လျှာကိုမသီကပြန် စုပ်ဆွဲသည်။
မ သီစိတ်တို့မတရား ထန်လာသည်။ကိုမိုးမြင့်ကတဖတ် ဖတ်နှင့်လိုးမှကိုမိုးမြင့်ကိုလွှတ်လိုက်သည်၊ စိတ်တို့ထန်ပြီးအဖုတ်ထဲမှပိပိ နံရံတို့လှုပ်ရှားကာညှစ်သကဲ့သို့ဖြစ်လာ သည်။မသီစိတ်ထန်ပြီးမိမိနို့ကိုပွတ် ကာညည်းတော့သည်။လီးဝင်သံကတဇွိတဗြိဗြိမြည် လာသည်။ ပေါင်ချင်းထိကပ်သံတဖန်းဖန်းကြားလာရသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင် ပြီးအပေါ်စီးကစိုက်ချလိုးတော့ သည်။လီးဝင်ချက်နက်သည်။ တချက်တချက်အောင့်သည်။ သိုသော်ခံရကောင်းလှသည်။ စိတ်ကမနေနိုင်၍အစေ့ကိုပွတ်လိုက် သေးသည်။အရမ်းကိုကောင်းနေ သည်။ကာမအရသာသည်ထိုသို့ရှိ ခြင်းကြောင့်တချို့သောမိန်းမများအရိုက်ခံပြီးလင်ယောက်ျားကို ပေါင်းနေကြမှန်းသိတော့သည်။မသီကြာကြာပင်အလိုးခံချင် လာ သည်။မိုးမြင့်ပြီးသွားမှာပင်စိုးရိမ်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမြင့်ကမျက်စိစုံမှိတ်၍တချက် ချင်းဆောင့်လိုး သည်။ပိပိနှုတ်ခမ်းသားအတွင်းသို့လိပ်ဝင်သွားသလားမှတ်ရသည်။ ဒစ်ကားကြီးကနှုတ်ခမ်းသားအား ဆွဲယူသွားလိုက်၊ပြန်ထုတ် လာလိုက်ပုံစံဖြစ်သည်။အတွင်းသားတို့အီ ဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်။ မသီအားမရပေ။ကိုမိုးမြင့်ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းအား ပြန်စုပ်လိုက် သည်။ဒူးထောက်၍လိုးနေသောကို မိုးမြင့်ညောင်းလာဟန်ရှိသည်။ “ပုံစံပြောင်းရအောင်မသီ” “ဟုတ် ဘယ်လို လုပ်မလဲ” “ကုန်းပေးပါလားမသီ” “ဟုတ်” ကုန်း၍ခံသည်ကိုကြားဖူးသည်။အောင့်သည်ဟုလည်းကြားဖူးသည်၊ထိုအချိန်တွင် အောင့်ရင်လည်း အောင့်စေတော့ဟုသဘောထား လိုက်သည်၊ကိုမိုးမြင့်ခိုင်းသောပုံစံမျိုးကိုမှန်း၍ ကုန်းလိုက်သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီခါးကိုဖိ၍ ခွက်ခိုင်းသည်၊ ထိုသို့ခါးခွက်လျှင်ပိပိနှုတ် ခမ်းသားတို့နောက်ပစ်ထွက်မည်ကိုသိသည်၊ လီးကပိပိနှုတ်ခမ်းကြား တရစ်ရစ်နဲ့ တိုးဝင်လာသည်။အဆုံးထိမရောက်ခင်ပင်နည်းနည်းအောင့် သည်။သို့သော်မသီအောင့် အည်းသည်းခံလိုက်သည်။ အဆုံးထိဝင်သွားမှကိုမိုးမြင့်ကပြန်ဆွဲထုတ် ပြီးဖြေးဖြေးချင်းသွင်းထုတ်လုပ် သည်။တဖြေးဖြေးနှင့်အရသာတွေ့လာသည်။ ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးတချက်ချင်းဆောင့် လာသည်။တင်သားများကိုပွတ်ပေး ပြီးဆုပ်ကိုင်ကာဆောင့်လိုးလာသည်။ပုံစံမတူသောအရသာကိုရရှိုပြန် သည်။လီးကပိုဝင်သလိုခံစားရသည် တဖတ်ဖတ်တ ဖွတ်ဖွတ်နှင့်အသံ ထွက်သလိုမသီညည်းမိရပြန်သည်။ ဆောင့် ချက်တို့ပိုမြန်လာပြီးနောက် မသီမှာ တအာ့အာ့တရှီးးရှီး အော်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။ မသီပြီးသွားပြီးမကြာမှီပင်ကိုမိုးမြင့် နည်းနည်းပိုကြမ်းလာပြီးလီးကိုဆွဲထုတ်သွားသည်။ထိုနောက်လီးမှအ စွပ်အားဖြုတ်ကာအမှိုက်ပုံးထဲသွား ထည့်ပြီးရေချိုးခန်းဝင် သွားသည်။ ရေချိုးခန်းမှထွက်လာပြီးကုတင် ပေါ်တက်လာကာ “မသီ နာသွားလား” “နာတာပေါ့၊အောင့်နေတာပဲ” ” နောက်ရက်မှသက်သာသွားမှာ” “အင်း” ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုသူ့ဖက်လှည့်ကာ နို့ကိုစို့ပြန်သည်။ “ကိုမိုးမြင့်မသီနို့တွေလဲနာနေပြီ” “ဟုတ်လား” “မသီကျနော်ယက်ပေးတာကောင်း လား” “အင်းကောင်းတယ်” “နောက်တစ်ခါလာရင် ရှယ်လုပ်ပေးမယ်မသီ” “အင်း” မသီမငြင်းမိတော့ပေ၊မသီကြိုက်သွားသည်ပဲလေ။“မသီကျနော့်ကိုစုပ်ပေးပါလား” “နောက်အခေါက်မှစုပ်ပေးမယ်၊ ခု ကဘဏ်ကိုသွားရအုံးမယ်၊နောက် ကျရင်ယောင်းမကကလေးနဲ့ဈေး ရောင်းရတာအဆင်ပြေမှာမဟုတ် ဘူး” “စတိလေးသာစုပ် ပေး” “အင်းစုပ်ပေးမယ်” မသီအိပ်ရာကထပြီးကိုမိုးမြင့်လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်လီးက ပျော့နေရာကနေပြန်မာလာ သဖြင့် ရပ်လိုက်သည်။တော်ကြာနောက်တ ကြိမ်ထပ်လုပ်လျှင်မသီခံနိုင်မည်မ ဟုတ်ပေ။ထို့ကြောင့် “ကိုမိုးမြင့်သွားရအောင် နှော်” “ခနလေးစုပ်ပါဦး မသီ” “နောက်ကျမှကိုမိုးမြင့်ကျေနပ် အောင်စုပ်ပေးတော့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ” မသီအိပ်ရာကထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီး အဝတ်များပြန်ဝတ်သည်။ကိုမိုးမြင့် ကအဝတ်ပြီးပြီဖြစ်၍မသီကိုဘရာ ချိတ် တတ်ပေးပြီးအကျႌဇက်ကိုဆွဲတင်ပေးသည်။ ထို့နောက်အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့ပြီး ကိုမိုးမြင့်ကားပေါ်သွားထိုင်နေလိုက် သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကိုဟိုတယ်ဝန်ထမ်း ကမှတ်ပုံတင်လာပေးရာယူလိုက်ပြီး ဘဏ်ရှိရာဆီသို့မောင်းထွက်ခဲ့လိုက် သည်။ဘဏ်ကစာအုပ်ရ ပြီးနောက်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။မသီကိုလမ်း ထိပ်တွင်ချပေးရန်ပြောလိုက်တော့ ကိုမိုးမြင့်ကလမ်းထိပ်တွင်ချပေးပြီး အလုပ်ထဲ သို့ပြန်သွားသည်။မသီအိမ်ကိုရောက်ပြီးဆိုင်ထွက်သည်။ များမကြာမှီကိုမိုးမြင့်လည်းရောက် လာသဖြင့်ကွမ်းယာယာပြီးကိုမိုးမြင့် ရုံးခန်းဆီသို့ထွက်ခဲ့သည်။ “ကိုမိုးမြင့်ကွမ်းယာလာပို့တာ” “ဟုတ်ကဲ့မသီ၊အဆင်ပြေလား” “နာနေတာပဲ” “ညကျရင်ပါရာ လေးသောက်လိုက်” “ဟုတ်ကဲ့ကိုမိုးမြင့်” မသီကွမ်းယာပို့ပြီးခပ်တည်တည်နှင့် ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ညနေအထိကွမ်း ရောင်းပြီးည ရောက်တော့ပါရာတစ် လုံးသောက်ကာအိပ်လိုက်သည်။မနက်ကျတော့တော်တော်သက်သာ သည်။သက်သာသည်နှင့်ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရမိသည်။ကိုမိုးမြင့်လာမည့် လမ်းကိုသာမျှော်နေ မိသည်။မသီ တွေးမိသည်ငါအရူးကိုအမဲသား ကျွေးမိလေသလားတွေးမိတော့ သည်။သို့သော်ကိုမိုးမြင့်ပေါ်မလာ ပေ။ခရီး ထွက်နေသည်။တပတ် ကျော်ခဲ့သည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရ နေသည်။သူ့တပည့်တွေကိုမေး ကြည့်တော့နှစ်ပတ်ကြာမည်ဟုသိရ သည်။တပတ်လောက်ကြာတော့ ရာသီလာပြီးနှစ်ရက်အတွင်းမှာ ကိုမိုးမြင့်နှင့်အတူအိပ်ခဲ့သည်ကိုည တိုင်းသတိရမိသည်။ ဝင်ငွေနည်းနည်းရလာတော့ ယောင်းမကိုပြောပြီး အမေနှင့်ညီမကို ရန်ကုန်အလည်ခေါ်လိုက်တော့ အမေနှင့်ညီမရောက်လာသည်။ အမေနှင့်ညီမကိုဘုရား ဖူးလိုက်ပို့လိုက်သေးသည်။အခုဆို လျှင်ညီမဖြစ်သူကပါဆိုင်မှာကူ၍ ဈေးရောင်းပေးရာနေ့လည် ခင်းဆို လျှင်အားနေပေတော့သည်။ကိုမိုး မြင့်ကနှစ်ပတ်ကြာပြီးပြန်ရောက် ချိန်တွင်ကွမ်းယာသွားပို့တော့ “မသီ မနက်ဖြန်နေ့ လည်အားလား” “အားတယ်လေ၊အခုညီမလေးဆိုင် ထိုင်ပေးနေတယ်” “ဟုတ်လားအိုးမကွဲတော့အဆင် ပြေတာပေါ့၊အဲဒါဆို မနက်ဖြန်အ ပြင်သွားရအောင်” “သွားလေ” “မသီအိမ်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့မှာလဲ” “ဘဏ်ကိုငွေသွားသွင်းမယ်လို့ပြော လိုက် မယ်၊ပြီးတော့ဆိုင်အတွက် ပစ္စည်းနည်းနည်းဝယ်မယ်ပြော လိုက်မယ်” “အချိန်နည်းနည်းကြာမယ်ပြော ထားပေါ့” “အင်း “ “မနက်ဖြန်ကိုးနာရီအရင်နေရာက စောင့်မယ်” “အင်းစောင့်၊လာခဲ့မယ်” ကိုမိုးမြင့်ချိန်းတာကိုကျမမငြင်းနိုင် ကျမကိုယ်တိုင်က တွေ့ချင်နေပြီ။ နောက်နေ့ကျတော့မနက်ကိုးနာရီကို ကိုမိုးမြင်နဲ့ချိန်းထားသောနေရာမှာ စောင့်နေလိုက်တော့ကိုမိုးမြင့် ရောက်လာတယ်။“မသီဈေးအရင်သွားလိုက်လေ” “ဘဏ်ကိုအရင်သွားလိုက်မလား လို့” “ဘဏ်ကသွားစရာမလိုဘူး၊ငွေ ထည့်မှာမဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်လေ” “ဘယ်လောက်ထည့်မှာလဲ” “နှစ်သိန်း” “ကျနော့်ကိုပေး” “အမ် ဘာဖြစ်လို့” “ကျ နော့်ကဒ်ထဲကပြန်လွှဲပေးမယ်” “အဲလိုရလား” “ရတယ်” “အဲဒါဆိုဈေးအရင်သွားမယ်” ဈေးအရင်သွားလိုက်ပြီးဝယ်စရာရှိတာ ဝယ်ပြီးကားပေါ်တင်ခဲ့လိုက် သည်။ပြီးတော့တနေ့ကဟိုတယ်ကို ပဲသွားလိုက်ကြတယ်။ဟိုတယ် ရောက်တော့ “မသီ အကျႌ တွေကိုချွတ်ပေးမယ်” “အာရေချိုးခန်းအရင်ဝင်အုံးမယ်၊ ချွေးနံ့တွေနဲ့ညစ်ပတ်နေမှာ” “အင်းဝင်လိုက်လေ” မသီရေချိုးခန်းဝင် ပြီးအဝတ်တွေ ချွတ်ကာအောက်တပိုင်းလုံးကိုရေနဲ့လောင်းချလိုက်ပြီးဆပ်ပြာနှင့်သေ ချာဆေးကြောလိုက်တယ်။
ရေစင် အောင် သုတ်ပြီးသဘက်ပတ်ထွက် ခဲ့တယ်။ကိုမိုးမြင့်ကလည်းရေချိုး ခန်းဝင်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ အဝတ်တောင်မပါပေ။မသီကကု တင်ပေါ်မှာအိပ်နေလိုက်သည်။ကို မိုးမြင့်လာတော့ဆီးဖက်ထားလိုက် သည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုနမ်းတယ် မသီလည်းလွမ်း နေသည်မဟုတ် လား။နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုပ်ကြသည်။ မသီအဖုတ်ကအလိုလိုနေရင်းစိုလာသည်။ အထိအတွေ့ကမသီရဲ့ စိတ်ကို ပြောင်းလဲစေသည်။မသီနို့တွေကိုမိုးမြင့်ကစို့သည်။အရင်လို မယားပဲစိတ်ပိုကြွစေသည်။အဖုတ်ကိုကိုင်ပွတ်သည်၊အကွဲကြောင်း လက်နှင့်ထိုး၍မွှေပေးရာမသီမှာစိတ်တွေ ကြွသထက်ပိုကြွလာရသည်။ ကိုမိုးမြင့်လီးကြီးကိုအသာအယာဆုပ် ကိုင်ပေးလိုက်ပြီး ဆွပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးကမာန်ဖီသလိုဖြစ်ပြီးကြီး၍ မာလာသည်။“မသီ” “ဟင်” “စုပ်ပေးပါလား” “အင်း” အပိုမဆိုတော့ပေ။အိပ်ရာကထပြီး မိုးမြင့်လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေး လိုက်သည်။ဒစ် ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရ သည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာ ဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။ ကောင်းလိုက်တာမသီရယ်” တရှီးရှီးတအားအားညည်းနေသ ဖြင့်မိုးမြင့်ဝဋ်လိုက်သည်ဟုထင် လိုက်သည်။ပိုအားရပြီးစုပ်ပေး လိုက် သည်။လဥကလေးကိုဆုပ် ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာ တွေ့သလိုခံစားရသည်။ “မသီရေကောင်းလိုက်တာဗျာ၊အခု မသီ ကိုပြန်လုပ်ပေးမယ်၊မသီပက် လက်အိပ်လိုက်” မသီသူပြောသလိုအိပ်လိုက်သည်။ မသီဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခုသည်။ မသီဖင်ကြီးကအပေါ်မြောက်တက် ကာအဖုတ်ကြီးကိုပင်မြင်ရသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမှောက်လျက်ပင်မသီအ ဖုတ်ကိုယက်သည်။အကွဲ ကြောင်း တလျှောက်လျှာနှင့်ထိုးမွှေသည်။ ဒီတစ်ခါညည်းရသူက မသီပင်ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အကွဲထဲလျှာကိုဝင်နိုင် သမျှဝင် အောင်ထိုးမွှေသွားတော့ မသီထွန့်ထွန့်လူးရသည်။အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်၊အရည် တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်မှန်းမသီသိ သည်။အမှန်အကန်ကိုကြိုက်သွားရသည်။မသီကကောင်းလွန်း၍ခါးကို မြှောက်မိသည်။မိုးမြင့်လျှာက မသီဖင်ဝကို သွားယက်မိသည်။ ထိုအရသာသည်လည်းတမျိုးတော့ကောင်းသည်။ “မသီကောင်းလား” “အင်းး” တအာ့အာ့ညည်းရင်းဖြေရသည်။ “မ သီကျနော့်အပေါ်ကတက်ခွပေး” “အာ..အားနာစရာကြီး” “ရတယ်တက်” မသီကမိုးမြင့်အပေါ်ကနေခွပြီး မိုးမြင့်ပါးစပ်နှင့်ချိန် ပြီးကုတင်ခေါင်းရင်းက ဘောင်ကိုကိုင်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တဲ့အခါကိုမိုးမြင့်ကကျမအ ဖုတ်ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပေးတော့ တယ်။ ကျမအရမ်းကြိုက်သွားတောတယ်။ တချက်တချက်ကျမကိုယ်တိုင်ဖင်ကိုလိုက်ရွှေ့ပေးတယ်။အရည်တွေ လည်းတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လို့လာတယ်။အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ပြီးမိုး မြင့်အသက်ရှူရမခက်အောင်လည်း ကြွပေး ရတယ်။တချက်တချက်အ နေအထားပျက်ပြီးသူ့လျှာက ကျမရဲ့ဖင်ဝတည့်တည့်ကို ထိုးမွှေမိပြန် သည်။ဒီအရသာကလည်းစိတ်ကို ပိုကြွစေမှန်းကျမပိုသတိထားမိတယ်။ “ပလပ် ပလပ်” မသီအရမ်းကိုစွဲလန်းမိတဲ့အရာတခုဆိုတာဝန်ခံ မိတယ်။ “မသီ ကျနော်တို့လိုးရအောင်” “ဟုတ်၊ ကျမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ” “အပေါ်ကတက်လေ” “ဟုတ်ကဲ့” ကျမကိုမိုးမြင့် အောက်ကိုလျှောချ ပြီးအဖုတ်နဲ့လီးကိုတေ့ကာထိုင်ချ လိုက်သည်။ “ဗျစ် ဗျိ ဗျိဗြစ်” “အာ့ အားလားးလားး” လီးကအဖုတ်ထဲ တအိအိဝင်သွား သည်၊အဆုံးထိရောက်တော့ပြန်ကြွ လိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမခါးကို ကိုင်ပြီးပင့်လိုက်အောက်ချလိုက် လုပ် ပေးသဖြင့်ကျမကသက်သက်သာသာဖြင့်အပေါ်အောက်ကြွကာလုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဒီနေ့အရ သာကပို၍ထူးခြားသည်။လုပ်နေရင်းမှသတိရလာသည်က ကမိုးမြင့်ကလီးကိုအစွပ်မစွပ်ထား သည်ကိုသတိရမိသည်။ “ဟာအစွပ်လဲမပါဘူး” “လုပ်စမ်း ပါမသီ၊ပြီးသွားရင်အပြင် ကိုထုတ်ပစ်မယ်” ကျမလည်းပြန်ပြီးလုပ်ပေးရာငါးမိ နစ်ခန့်ပဲကြာသည်။လူကညောင်း လာသည်၊ “ညောင်းနေပြီမရတော့ဘူး” “ညောင်းရင်ဆင်းလိုက်ကျနော်လိုး မယ်” မသီပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်၊ မိုးမြင့်ကမသီပေါင် ကြားဝင်ပြီးဒူး ထောက်ကာလိုးသည်။လိုးရင်းပင် မသီရဲ့အစေ့နေရာကိုပွတ်သည်။ တကယ်ပင်ကောင်းသည်၊အစေ့အ ပွတ်ခံပြီးအလိုးခံရသဖြင့်မသီပြီး ချင်လာသည်။မသီအသံတွေသိသိ သာသာထွက် ပြီးညည်းသည်။မိုးမြင့် ဆောင့်ချက်ကလည်းပြင်းသည်။အရမ်းကောင်းလှသဖြင့်မသီအော် ညည်းရင်းပြီးသွားတော့သည်။ မသီ ပြီးသွားတော့ကိုမိုးမြင့်ပြီးသွား မှာစိုးရိမ်လာသည်။ “ကိုမိုးမြင့်ပြီးခါနီးအပြင်မှာထုတ် နှော်” “ကျနော်ပြီးတော့မယ်မသီ” ကိုမိုး မြင့်ကကျမအဖုတ်ထဲကလီးကို ထုတ်ပြီးပက်လက်အိပ်နေသောကျ မအပေါ်ခွတက်လာကာကျမပါးစပ် ထဲလီးထည့်တော့ကျမ ပါးစပ်ဟပေး လိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမပါးစပ်ထဲ ဖြေးဖြေးလေးလိုးနေသည်၊နှစ်မိနစ် ခန့်ကြာသောအခါမိုးမြင့်လီးက သုတ် တွေပန်းထွက်ပြီးကျမပါးစပ်ထဲဝင်သွားတော့သည်၊ကျမထွေး ထုတ်ရန်ပြင်သော်လည်းမိုးမြင့်ကဆက်လိုးနေသဖြင့်ကျမမှာထွေးမ ထုတ်နိုင်တော့ပဲမျိုချရတော့သည်။စေးပျစ်ပျစ်သုတ်များအာခေါင်ကတဆင့်လည်ချောင်းထဲဝင်သွား သည်။ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးပျော့ခွေသွားမှ သူ့လီးကိုထုတ်သွားကာအိပ်ရာပေါ် လှဲချသည်။ထိုအခါမှကျမလည်း အိပ်ရာကထပြီးရေချိုးခန်း ဝင်ကာ အာလုပ်ကျင်းရသည်၊ထိုနောက်ရေ သောက်ကာအိပ်ရာထဲပြန်လှဲလိုက် သည်။ “မသီထွေးထုတ်လိုက်တာလား” “မ ထွေးလို့မဖြစ်ဘူးစေးကပ်နေတာ” “အရသာဆိုးသလားလို့ပါ” “အနံ့သိပ်မရှိဘူး၊အရသာလည်းမရှိ ဘူးစေးကပ်နေလို့” “မသီ အာခြောက်နေလို့နေမယ်” “ဟုတ်တယ်ကိုမိုးမြင့်” “ခနနားကြမယ်မသီ၊ နည်းနည်းမောသွားတယ်” “အင်းလေ” ကိုမိုးမြင့် အိပ်ရာပေါ်ကထပြီးရေခဲ သေတ္တာထဲကအချိုရည်ဘူးများကို ဖောက်ကာကျမကိုတစ်ဘူးပေးပြီး သူလည်းတစ်ဘူးသောက်သည်။ထို့နောက်တော့ “မသီကိုပိုက်ဆံလွှဲလိုက်မယ်၊မသီရဲ့အကောင့်နံ့ပါတ်ပြော” မသီအကောင့်နံပါတ်ပေးလိုက်တော့ သူကငွေလွှဲ ပြီး “မသီဖုန်းထဲကြည့်လိုက်ငွေရောက် သလားလို့” “ဘယ်လိုကြည့်ရမလဲ” မိုးမြင့်ကပြရာမသီကြည့်လိုက်တော့ ငွေဝင်နေ သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စကားခနပြောပြီး “မသီထပ်လုပ်အုံးမယ်” “အာကွန်ဒွန်လဲမရှိပဲနဲ့” “ခနလေး ဟိုတယ်ကကောင်လေး ကိုမှာလိုက် မယ်” ဘေးမှာရှိတဲ့တယ်လီဖုန်းကိုကိုင်ပြီး ဆက်သည်။ခနအကြာတွင်တံခါး လာခေါက်ရာမိုးမြင့်ကလုံချည်ထ ဝတ်ပြီးသွားသည်၊ချက်ချင်းပြန်လာ တော့လက်ထဲအထုတ်နှစ်ထုတ်ပါ လာသည်။ “မသီ ကနော့်ကိုမှုတ်ပေးဦးဗျာ” “အင်းမှုတ် ပေးမယ်” မသီကကိုမိုးမြင့်ပေါင်ကြားထဲကို ဝင်ပြီးလီးကိုစုပ်သည်။ဂွေးဥကိုပါ စုပ်ပေးရာမိုးမြင့်ကပေါင်ကား၍ မြှောက်ပေးသည်။မသီသိလိုက် သည်။ဂွေးဥနှင့်ဖင်ကြားကိုစယက် ပေးလိုက်သည်။စအိုဝကိုမူမယက် မိအောင်ရှောင် သော်လည်းမိုးမြင့်က မသီခေါင်းကိုနှိမ့်ကာလုပ်ခိုင်းသဖြင့် မသီလုပ်ပေးလိုက်သည်။မိုးမြင့်လီးကအရမ်းကိုမာတောင်လာသည်။“မသီကိုမှုတ်ပေးဦးမယ်” “မသီကုန်းလိုက်” မသီကုန်းပေးလိုက်သည်။မျက်နှာကိုတဖက်လှည့်စောင်းပြီးကုတင် ပေါ်တွင်ကပ်နေ စေကာခါးကိုခွက် ပေးထားသည်။ထိုအခါမှမသီအ ဖုတ်အပြင်ကိုပြူးထွက်ပြီးမိုးမြင့် ယက်လျှင်အဆင်ပြေမည်။မိုးမြင့်ကမသီ ဖင်နောက်မှနေ၍အဖုတ်ကို ယက်ရင်းဖင်ကိုပါလျှာနှင့်ထိုးသည်။ အဖုတ်ကိုလျှက်ဖင်ထဲလက်ညှိုးထိုး မွှေသည်။မသီဒီကိစ္စကိုသိ သည်။ မိုးမြင့်ဖင်လိုးချင်၍ခွင်ဆင်နေသည် မှန်းကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလိုက်သည်။မသီဒုတိယအကြိမ်ပြန် ပြီးစိတ်ထ လာသည်။အဖုတ်ယက် ခံရင်းညည်းမိသည်။ “မိုးမြင့် လုပ်လို့ရရင်လုပ်တော့ဟာ” “အင်း လုပ်မယ်လေ” “လာဒီနေရာမှာဒီလို အိပ်ပေး” မိုးမြင့်ပြသကဲ့သိုမသီနေပေး လိုက်တယ်။ကုတင်မှာအတည့်မ အိပ်ပဲကန့်လန့်အိပ်ရတာပါ။ပြီးမှမိုး မြင့်ကခေါင်းအုံး တစ်လုံးယူပြီး ခါးအောက်မှာခုတယ်။ခြေနှစ် ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ပြီးလက်တ ဖက်နှင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပိုက်အပ်ကာ နောက်လက် နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးအ ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖိသွင်းတယ်။ဒီတစ် ခါပုံစံအသစ်ပါပဲ။လီးဝင်သွားတော့မှခြေနှစ်ချောင်းရှေ့တွန်းပြီးလိုး တော့တယ်။ တင်းကြပ်ကြပ်ခံစားမှု့ကမပျောက် လီးဒစ်တိုးဝင်လာပြီးပြန်ထွက်တော့ အတွင်းသားတွေကိုဆွဲယူသွားသလိုပါပဲ။တထစ်ထစ်နဲ့အရသာတွေ့ရ ပြန်တယ်။မိုးမြင့်ဒီကိစ္စမျိုးမှာ အတော်ကျွမ်းကျင်တဲ့ အဆင့်ရှိမှန်း မသီတွေးမိတယ်။ဘယ်သူတွေ ကိုများလုပ်ဖူးသလဲတွေးနေတုန်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးဝင်လာတဲ့လီး ကြောင့်အတွေး ကိုပင်မေ့ပြီးကာမအလိုကျပါသွားရတယ်။ဒီတကြိမ်လိုးချက်ကတော်တော်ကြာတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လိုးရလို့လားမသိ၊မိုး မြင် ညောင်းဟန်ပင်မပြ၊မသီ မှာသာပြီးလုလုဖြစ်လာပြီးညည်း မိတော့တယ် ငါပြီးတော့မယ်၊အတူတူပြီးရအောင်ဟာ” “အင်း ကျနော်နည်းနည်းကြမ်းမယ်” “အင်းကြမ်းလေ” မိုးမြင့်ကမသီ ပေါင်ကိုပြန် ကားပြီးကျောအောက်ကနေလက် နှိုက်ပြီးပုခုံးကိုဆွဲကာကြမ်းကြမ်း လေးလိုးတော့တယ်။ဆောင့်ချက် တွေကြမ်းလာသည်နှင့်အမျှမသီ လဲအော်ညည်းသံတွေပိုထွက် လာခဲ့တယ်။ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်တိုက် လိုးလိုက်တဲ့အခါမသီကမိုးမြင့် ကျော ပြင်ကိုလှမ်းဖက်လိုက် တယ်။တကယ်ကိုလည်းကာမအရ သာကိုကောင်းစွာခံစားရပြီးနောက် မသီတကယ်ကိုပြီးသွားတယ်။မိုးမြင့်လည်းအချက်ငါးဆယ်ခန့်မ နားတမ်းလိုးလိုက်ပြီးနောက် မသီ၏ဖင်ဝကိုလီးတေ့ကာဖိသွင်းသည်။ “အားးး နာတယ်ဟ၊မ လုပ်နဲ့” လီးကလက်တဆစ်ခန့်ဖင်ထဲဝင်လာသည်။ မီးနဲ့ထိုးသလိုခံစားရသဖြင့်မသီက ရုန်းကန်လိုက်သည်။ “မရဘူးလားမသီ” “မရဘူးမိုးမြင့်ကွဲသွားလိမ့်မယ်” “အဲဒါဆိုလဲ ထပ်စုပ်ပေးဦးဗျာ” “အေးစုပ်ဆိုလဲစုပ်ပါ့မယ်ဖင်တော့ မလိုးပါနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ” မသီ မိုးမြင့်လီးကိုဂွင်းထုသလိုလုပ်ရင်း စုပ်လိုက်သည်။သိပ်ကြာခင်မှာ မိုးမြင့်ရဲ့သုတ်ပူနွေးနွေးလေးများမသီ ပါးစပ်ထဲတဖြောဖြောထဲ စီးဝင်သွားတော့တယ်။မသီမှာမိုးမြင့်ကြောင့် ကာမအရသာကိုနဖူးတွေ့ဒူး တွေ့ခံစားမိရတော့တယ်။နောက် တော့ ရေချိုးခန်းထဲရေဝင်ချိုးလိုက် ကြပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့နှစ်ပတ်တကြိမ်ခန့်မိုးမြင့်နှင့် မသီချိန်းပြီးပစ္စည်းဝယ်ရန်အ ကြောင်းပြ၍တမျိုး၊ဘဏ်ငွေသွင်း ရန်အကြောင်းပြ၍တဖုံကာမအရ သာကိုခံစားနေကြသည်မှာသုံးလခန့်ကြာခဲ့သည်။နောက် တော့မိုးမြင့်အားသူ့အကိုမှ နယ်ကိုလုပ်ငန်းတစ်ခုကိုကြီးကြပ် ခိုင်းရာမိုးမြင့်နယ်ကိုထွက်သွားရ သည်။မိုးမြင့်မရှိတော့မသီလည်း ပျင်းလှသည်။အမေနှင့်ညီမရွာပြန် ချင်လာတော့မသီကသကြန်နာနီး မှပြန်ပို့မည်ပြောသည်၊မိုးမြင့်က နှစ်စ်လခန့်ကြာမှပြန် ပေါ်လာပြီးပြန် ထွက်သွားပြန်သည်။သကြန်နီးတော့ မသီအမေနှင့်ညီမကိုရွာပြန်ပို့ပြီးရွာတွင်စပါးရောင်းခြင်း နွားများဝယ်ယူခြင်း စသည့်အလုပ်ကိုလုပ်ရင်း ကြာနေရာမှ ထိုအလုပ်များကိုကူညီပေးသောသူနှင့် တပူးပူးနေရင်းက အစရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ ကာမစိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပဲလုပ်မိရာ လူမိသွားသော ကြောင့်အိမ်ထောင်မပြုချင်ပဲ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ရတော့သည်။
(Zawgyi)
က်မ မသီသီျမင့္ အသက္သုံးဆယ့္ ငါးရွိၿပီ။ က်မရန္ကုန္ကို ေရာက္လာတယ္။ ဇာတိကေတာ့အညာက၊ အညာသူဆိုၿပီး မဲမဲသဲသဲ မဟုတ္ဘူး။ အသားေတာ့ ျဖဴယုံမက ဝင္းတယ္။ လွလားလို႔ေမးရင္ေတာ့ ႐ြာမွာေတာ့ကြမ္းေတာင္ကိုင္ စာရင္း မဝင္ေပမယ့္ ႐ြက္ၾကမ္းေရႀကိဳအဆင့္ေပါ့။ အသားေဖြးယုံေလး ထိန္းထားႏိုင္တယ္။ေျပာစရာအျပစ္ကေတာ့ႏို႔ေသးတာ တစ္ခုပဲ။ဒီအသက္အ႐ြယ္အထိ အပ်ိဳႀကီးဘဝႏွင့္ေနခဲ့တာ။ ဘာစိတ္မွေတာ့မရွိခဲ့ဘူး၊ ခုဒီအ႐ြယ္ေရာက္မွ က်မစိတ္ကတမ်ိဳးကိုျဖစ္လာတယ္။ျဖစ္ပုံကဒီလို။ ေမာင္ေလးက ရန္ကုန္မွာအိမ္ေထာင္က်တယ္။ သူတို႔ကတိုက္ခန္းငွားေနၾကတာ။ သူတို႔မွာ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ က်မတူမေလးေပါ့၊က်မတို႔ရဲ႕ အသဲေလးေလ။ တႏွစ္နီးနီးရွိၿပီ၊အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ က်မကိုရန္ကုန္ကိုေခၚ တယ္။ ဘာလို႔ေခၚလဲဆိုရင္ သူႏိုင္ငံ ျခားသြားရမယ့္ရက္နီးလာလို႔တဲ့။ သူ႔သမီးႏွင့္သူ႔မိန္းမကိုထားခဲ့ရမွာ စိတ္မခ်လို႔ဆိုေတာ့ က်မလိုက္သြားရတယ္။ ႐ြာမွာ အေမနဲ႔ညီမကိုထားခဲ့ရတယ္။အဲဒီမွာက်မက သူတို႔ေနတဲ့ၿမိဳ႕ကို လိုက္လာရတဲ့အခါသူတို႔ တိုက္ခန္းကHallခန္း၊ငွားေနတာလဲ ျဖစ္ေလေတာ့ အခန္းေတြ ကန႔္မထားဘူး လိုက္ကာခန္းဆီးေလးပဲ ကာထားတယ္။က်မလည္းခန္းဆီးေရွ႕အိမ္ ေရွ႕မွာပဲအိပ္ရတယ္။က်မေမာင္က ႏိုင္ငံျခားထြက္ခါနီးေတာ့အမရွိေနတာေတာင္ မေရွာင္ဘူးရွင့္။ ညဆိုသူတို႔လိုးသံတဖတ္ဖတ္ႏွင့္ က်မ ေယာက္မကလည္း တအားညည္းတယ္။ အမွန္ဆို႐ြာမွာမၾကားဖူးတဲ့အရာ ေတြ၊အစကေတာ့ရွက္တာေပါ့၊ အသံၾကားတိုင္း ရင္တုန္ပန္းတုန္ အၿမဲျဖစ္ရသည္။။ သူတို႔လုပ္ရင္ၾကားရတဲ့အသံေတြက ဒါမ်ိဳးမၾကားဖူးတဲ့က်မအတြက္ ေတာ့တမ်ိဳးႀကီးပဲရွင့္။ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္သံေတြလည္းၾကားရတယ္။ အမွန္ဆိုရင္က်မရွိေတာ့ေမာင္ေလး ေရွာင္ရမွာ၊ဒါေပမယ့္သူ ႏိုင္ငံျခား သြားရ ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ရိကၡာယူသည့္ သေဘာလားမသိေပ။။ က်မအိပ္ေနၿပီဆိုၿပီး လိုးၾကသည္။တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္စုပ္သံ ၾကားရသည္။ က်မကခ်က္ခ်င္းအိပ္ ေပ်ာ္တတ္တဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ သူတို႔ကမသိပဲလုပ္ၾကတာ က်မစိတ္ထဲတစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးတဲ့ခံ စားမႈ႕ေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္။အသံေတြ ၾကားၿပီးက်မအဖုတ္ဆိုလည္းစို႐ႊဲ ေနသည္မွာအၿမဲတေစလိုျဖစ္ေန သည္။တေျဖးေျဖးနဲ႔က်မစိတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္ေနမိတယ္။တကယ္ကိုမယိုးမယြစိတ္ေတြျဖစ္ေနတယ္၊အဲဒီ စိတ္သာျဖစ္တာလင္က်ေတာ့မယူခ်င္ဘူး၊လင္ယူ သားေမြးဒုကၡေတြကိုမခံႏိုင္ပါ။စိတ္ပါလာတိုင္းကိုယ့္ဟာကိုပြတ္မိလာသည္။သို႔ေသာ္အား မရေပ။ေမာင္ေလးမရွိေတာ့ေယာင္းမႏွင့္ အတူအိပ္ေနရသည္။လြတ္လပ္မႈ႕လည္းမရွိေပ။ေယာင္းမသိ၍အ႐ိုအေသတန္မည္ကိုလည္းစိုးရိမ္ရ သည္မဟုတ္ပါလား။ က်မလဲ ေယာင္းမဆီေရာက္ေနသည္မွာတလျပည့္ေတာ့မည္၊အလုပ္က မယ္မယ္ရရမရွိ၊ကေလးထိန္းထ မင္းခ်က္႐ုံသာျဖစ္ေတာ့က်မ လည္းအလုပ္မရွိလွ်င္မေနတတ္ေလရာ၊အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရန္ႀကိဳးစားရ ေတာ့သည္။“ေယာင္းမေရ နင့္ေယာက္်ားလုပ္စာ ကနင္တို႔မိသားစုအတြက္ေပါ့၊ငါလဲ အေမတို႔ကိုေထာက္ပံ့ဖို႔တစ္ခုခုလုပ္ ရမယ္” “ေယာင္းမ ရယ္၊ဒီမွာကဘယ္အလုပ္ ရွိလို႔လဲ” “ဒီလိုပဲအရင္က႐ြာမွာငါကြမ္းယာ ေရာင္းခဲ့တာပဲ၊အဲဒီဟာျပန္လုပ္မယ္” “ေယာင္းမဟိုေရွ႕က တိုက္ေတြျပန္ ျပင္မွာတဲ့လူေတြေရာက္လာၾက တယ္” “ေအးငါလဲျမင္တယ္။အလုပ္သမား ေတြလဲေရာက္လာၾကတယ္” “အင္း ေတြ႕တယ္မိသားစုသုံးေလး ဦးပဲ” “အဲဒီလူေလာက္နဲ႔ေတာ့မဟုတ္ ေလာက္ဘူး၊အမ်ားႀကီးလာၾကမွာ” “အင္းဟုတ္ေလာက္ တယ္” “အဲဒါေယာင္းမခ်က္ခ်င္းဆိုင္ဖြင့္ လိုက္ရင္အဆင္ေျပမွာပဲ” “ေအးမဆိုးဘူး၊မနက္ျဖန္ပဲဖြင့္မယ္” မသီခ်က္ခ်င္းဆိုင္ဖြင့္ ရန္ေနရာကို ရွင္းလင္းလိုက္သည္။ဆိုင္ေဆာက္ ရန္အလုပ္သမားမ်ားကိုအထူးရွာ ရန္မလိုပဲအသစ္ေရာက္ေနေသာ အလုပ္သမားမိန္းမကိုသြားေျပာရာ လက္သမားမ်ားကခ်က္ခ်င္းလိုက္ လာၾကၿပီးဆိုင္ခုံလုပ္ေပးသည္။ အလုပ္သမားမိန္းမမ်ား ကစပ္စုၾက သည္။မိမိအပ်ိဳႀကီးမွန္းသိၿပီး “အပ်ိဳႀကီးကခြင္ရွာတာေတာ္လိုက္ တာ” “ဟင္ဘာလို႔လဲ” “က်မတို႔အလုပ္သမားက ေျခာက္ ဆယ္ေလာက္ရွိတယ္။ဆရာအပါအ ဝင္ကြမ္းစားၾကတာေလ၊ဆိုင္ကနီး ေတာ့ဒီဆိုင္ပဲအားေပးၾကမွာ” “ဟုတ္လား” မသီအားတက္သြားသည္။
“ဆရာ ကအေဝးႀကီးကြမ္းဝယ္ထြက္ တာမႀကိဳက္ဘူး၊သူကထြက္ဝယ္ခိုင္း မွသြားရဲၾကတာ” “လာပို႔ေပးရင္ေကာင္းမယ္” “ငါးရာ ဖိုးအထက္ပို႔ေပးမယ္ေဟ့” “အဆင္ေျပတာေပါ့” “ဆရာဆီပို႔ရင္သတိထားေပါ့” “ဘာလို႔ သူကလူပ်ိဳေလ၊ဟီး ဆဲတာနဲ႔ႀကဳံမွာစိုး လို႔” “သူကဆဲသလား” “ဆဲတာေပါ့” “နင္တို႔ေတြျပန္မေျပာဘူးလား” “ဘယ္ေျပာရမလဲ၊သူဆဲတာကလဲ ရယ္ရတယ္” “ဟမ္ ဆဲတာကရီရတယ္ဟုတ္လား” “မနာေအာင္ဆဲတာ” “ဘယ္လိုဆဲတာလဲ” “ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ” “အယ္” ဆိုင္ဖြင့္ၿပီးႏွစ္ရက္ ခန႔္အထိသူတို႔ဆရာႏွင့္မေတြ႕ရေပ။သို႔ေသာ္အခန္းတခန္း ရွင္းလင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ထိုေၾကာင့္စပ္စုၾကည့္ရျပန္သည္။“နင္တို႔ဟိုအခန္းဘာလို႔ရွင္းတာလဲ” “မန္ေနဂ်ာဆရာရဲ႕႐ုံးခန္းေလ” “သူေဌးကမလာဘူးလား” “ဆရာလားသူက အလုပ္ပိုမ်ားတယ္”မန္ေနဂ်ာဆိုတာလဲဆရာ့ညီေလ” တေျဖးေျဖးႏွင့္ အလုပ္သမားမိန္းမ မ်ားႏွင့္ရင္းနီးလာသည္၊ထိုအလုပ္ သမား မိန္းကေလးထဲတြင္သြက္ သြက္လက္လက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပါ သည္။စကားေျပာလွ်င္ညစ္တီးညစ္ ပတ္ေျပာသည္။ “ေဟ့ေကာင္မ အခုမွေဈးသြားတာလား” “ဟုတ္ပါ့အပ်ိဳႀကီး မေန႔ညကငါ ေယာက္်ားေၾကာင့္မအိပ္ရဘူး” “ဟင္ နင့္ေယာက္်ားမူးေနလို႔ လား” “ဟုတ္တယ္ မူးၿပီးမၿပီးေတာ့ဘူး” “ရစ္ေနလို႔လား” “ရစ္တာမဟုတ္ဘူးအပ်ိဳႀကီးေရ၊ ဘုတာ၊ ဘုတာ” “အမ္ ဘာလဲဘု တာ” “အဝွာလုပ္တာ” “အယ္ ဒီေကာင္မေတာ့” “ဟုတ္တယ္၊ မေန႔ညကေတာ့တျပား ေသာက္လို႔ပုံမွန္ပဲ၊တလုံးသာ ေသာက္ရင္ ေမွာက္ေရာ” “အယ္” “က်မေယာက္်ားကတျပားတန္ေလ””ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေျပာေတာ့မယ္နင္ေဈးေနာက္က်ေနၿပီသြားေတာ့” အဲဒီေကာင္မကိုမနည္းႏွင္ထုတ္ လိုက္ရသည္။မဟုတ္ရင္ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ေျပာေတာ့မည္။ ေမာင္ေလးမရွိတာ့အသံေတြမၾကားရေတာ့ေပမယ့္ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြျပန္ၾကားရေတာ့ စိတ္ကျပန္ႂကြလာသည္။ ဆိုင္ျပန္ေရာင္းေနတုန္းကားတစ္စီး ဝင္လာၿပီးလူတစ္ေယာက္ဆင္းလာ ကာ႐ုံးခန္းဆီသို႔သြားသည္ကိုေတြ႕ လိုက္ရသည္။အလုပ္သမားေခါင္း ေဆာင္မ်ားလည္းေနာက္ကလိုက္ သြားၾကရာမန္ေနဂ်ာဆိုသူေရာက္လာမွန္းသိလိုက္သည္။ ခနေနၿပီးအလုပ္ထဲကိုသြားၾကသည္။ အလုပ္သမားမ်ားလည္းလိုက္ၾက ၿပီးနာရီဝက္ခန႔္ၾကာေသာ္ျပန္ဆင္း လာသည္။ခပ္ေဝးေဝးျဖစ္ေန၍ေသ ခ်ာၾကည့္၍မရေပ၊စပ္ စုခ်င္လာ သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္အလုပ္သမား တစ္ေယာက္၏မိန္းမကကြမ္းတစ္ ေထာင္ဖိုးလာမွာရာယာထားလိုက္ မည္ဟု ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း႐ုံး ခန္းကိုလာပို႔ရန္ေျပာသြားသျဖင့္႐ုံး ခန္းဆီသို႔သြားပို႔ရသည္။စပ္စုခ်င္ သည္ႏွင့္အေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။က်မကြမ္းသြားပို႔ေသာအခ်ိန္မွာထိုလူဖုန္းဆက္ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္မသီအထဲဝင္မသြားေသးပဲအခန္းဝကေနေစာင့္နားေထာင္ေန လိုက္သည္။ထိုဆရာဆိုသူကဖုန္းဆက္သူအား ဆဲေနသည္။ “ေအး ဟုတ္တယ္လီးပဲ၊အဲေလာက္ ငတ္ျပတ္ေနရင္မင္းတို႔မိန္းမ ဟာ ေတြလွီးၿပီးယူလာခဲ့ပါလား” မသီေက်ာခ်မ္းသြားရသည္။ “ငါလိုးေတြေသာက္လုပ္က်လက္ ေက်ာမတင္းဘူး၊ဟိုဟာမ်ိဳး က်ေျခ ဖ်ားပါေထာက္တယ္” ဘာေတြေတာ့မသိေပ၊ေျပာေနတာ ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ၿပီး ဆဲေနပုံပါပဲ ဖုန္းဆက္ ၿပီးေတာ့စာရင္းစာအုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီးၾကည့္ေနခ်ိန္မသီ႐ုံး ခန္းအထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။ “ဘာကိစၥရွိလို႔လဲဗ်” “ဟိုေလ ကြမ္းယာလာပို႔တာ” “ေအာ ၊ဟုတ္ကဲ့ထားခဲ့ေလအမ” မသီကြမ္းယာကိုထားၿပီးသုတ္သုတ္နဲ႔ျပန္ထြက္ခဲ့ရသည္။ထိုသူကအ သား မျဖဴေသာ္လည္းညိဳသည့္ ဘက္မေရာက္၊ေနေလာင္သလိုျဖစ္ေနသည့္မ်က္ႏွာနဲ႔႐ုပ္ကမေခ်ာေသာ္ လည္းေယာက္်ားပီပီသသႏွင့္ ျဖစ္ သည္။ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမ်ားရိတ္ထား ေပမယ့္အနည္းငယ္စိမ္းေနသည္ဟု ထင္သည္။တစ္ခါတစ္ခါလည္း သူ႔အကိုျဖစ္သူသူေဌး လာတတ္ သည္။သူေဌးလာလွ်င္လဲနာရီဝက္ ခန႔္သာေနတတ္သည္ကိုမသီသတိထားမိသည္။သူ႔အကိုေရာက္သည့္အခ်ိန္ေတာ့မ သီကိုကြမ္းလာမပို႔ခိုင္း တတ္ေပ။ ဒီလိုနဲ႔ကြမ္းယာပို႔ရင္းရင္းနီးလာ သည္။သူ႔နာမည္ကကိုမိုးျမင့္။မသီထက္ငယ္သည္။မသီ စကားေျပာရဲလာသည္။တေန႔ေတာ့ မသီစပ္စုၾကည့္သည္။ “ကိုမိုးျမင့္တို႔ကေျပာေတာ့လဲပညာ တတ္ေျပာတာကလဲၾကမ္း လိုက္တာ” “ဟုတ္တယ္ဗ်။က်ေနာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့သူေတြကပညာတတ္ေတြမွမ ဟုတ္တာ။ၾကမ္းၾကမ္းေလးေျပာမွအဆင္ေျပ တယ္၊ေတာ္ တန္႐ုံေျပာရင္ပန္းနဲ႔ေပါက္သ ေလာက္ပဲထင္ေနၾကတာ” “မသီေတာ့က်ေတာ့နားေထာင္ရ တာတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေန တာေပါ့” “ခင္မ်ားကမိန္းကေလးေလ၊ၿပီး ေတာ့အပ်ိဳႀကီး၊က်ေနာ္တို႔အလုပ္ မွာကေယာက္်ားေလးေတြေလ၊ဒီလို ေျပာမွမသာ ေတြကရတာ၊ေယာက္ က်ားေလးရွိတဲ့ေနရာကဒီလိုပါပဲ၊ ဟိုကိစၥေတာ့နည္းနည္းပါတာေပါ့” “အမေလးဒီလိုႀကီးလား” “ဟုတ္ တယ္” က်မလည္းအားေနရင္သူ႔ဆီကြမ္း ယာသြားပို႔တယ္။သူကပိုက္ဆံေပး ပါတယ္။က်မကအလကားေကြၽး လည္းမစားပါ။ထို႔ေၾကာင့္ပင္ “ကိုမိုးျမင့္က်မေဆးခပ္ထားမွာ ေၾကာက္လို႔လား” “က်ေနာ္ကေဆးမတိုးဘူး၊ခင္မ်ား ေဆးခပ္လဲခင္မ်ားပဲခံရ မွာ” “အမေလးမခပ္ရဲပါဘူးရွင္” တကယ္ေတာ့သူ႔အလုပ္သမားမ်ား လာေရာက္ကြမ္းဝယ္ၾက၍သာ ဆိုင္ကေရာင္းရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ကိုေက်းဇူးတင္၍အလကား ေကြၽးျခင္းျဖစ္သည္။ ကြမ္းယာဆိုင္ဖြင့္ထားတာဆိုေတာ့ လဲေယာက္်ားေလးေတြ လာၾကတာ ေပါ့။အပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့လဲရိသဲ့သဲ့ ေတာ့အလုပ္ခံရတယ္။လြန္လာတဲ့အခါက်မလဲေအာ္ပစ္တယ္။
အဲဒီလိုလူေတြမေရာင္းရလဲေနပါေစ ေပါ့။တေျဖးေျဖးနဲ႔က်မကြမ္းယာ ဆိုင္ေလးေရာင္းေကာင္းလာတယ္။ ပိုက္ဆံေလးစုမိလာ တာေပါ့ တေန႔ကိုမိုးျမင့္ဆီကိုကြမ္းယာသြား ပို႔ရင္း “အပ်ိဳႀကီးဟိုေန႔ကရန္ျဖစ္ေနတာ ၾကားလိုက္တယ္” “ဒီလိုပဲေလ” “ဟိုက မူး႐ူးၿပီးတစ္ခုခုလုပ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” “လုပ္လို႔ရမလား၊ျပန္ခ်မွာေပါ့” က်မလည္းအညာသူပီပီျပန္ေျပာ လိုက္တယ္။ “ခင္မ်ားေဘာ္ဒီႏွင့္ဗ်ာျပန္လုပ္လို႔ ဘယ္လြယ္မလဲ” “အမယ္လူကပိန္ေပမယ့္အားရွိ တယ္” “လက္တဖက္ႏွင့္ဆြဲရမ္းလိုက္ရင္ ေတာင္လြင့္ထြက္သြားမယ့္ပုံကမ်ား” “လူမ်ားအထင္ေသးလို႔၊ရွင္တို႔လို ဘီယာေဖာေဖာေနသူမွတ္ေနလား” “ေဟာဗ်ာဘီယာ ေဖာလားဘာလား သိရေအာင္ခင္မ်ားကိုလက္တဖက္ ႏွင့္တြန္းလွဲလို႔ရတယ္” “အံမယ္ရမယ္ထင္လို႔လား” ကိုမိုးျမင့္ထလာၿပီး က်မလက္ကိုတ ခ်က္ကိုင္လိုက္ကာ “႐ုန္းၾကည့္လိုက္ေလ” မည္သို႔မွ်႐ုန္းမရေပ။႐ုန္းရင္းပင္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားသည္။သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ၿပီးက်မဖင္ကို သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ေထာက္မိျပန္သည္။ “အာလႊတ္ေတာ့ကိုမိုးျမင့္၊လူေတြ ျမင္မယ္” “ဘာမွမစိုးရိမ္ နဲ႔က်ေနာ့္႐ုံးခန္းကလူမျမင္ရပါဘူးဗ်ာ” လူျမင္မွာပဲစိုးရိမ္မိသည္။က်မစိတ္ ေတြတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားရသည္။ကို မိုးျမင့္က်မ အေပၚမ႐ိုးသားမွန္းသိ သြားရသည္။သို႔ေသာ္က်မစိတ္မဆိုး မိေပ။ေနာက္ေန႔ေတြလဲကြမ္းယာ သြားပို႔ၿမဲပါ။တေန႔ကိုမိုးျမင့္အလုပ္ သမားေတြကိုပိုက္ဆံရွင္းသည္ကို ေတြ႕သည္။ATMကဒ္ကိုျမင္လိုက္ ၿပီးက်မလည္းပိုက္ဆံကိုစုကာATM ကဒ္ထဲထည့္ထား လွ်င္ေကာင္းမည္ ဟုေတြးလိုက္သည္။“ကိုမိုးျမင့္ATM ကဒ္လုပ္ရတာလြယ္လား” “လြယ္ပါတယ္၊တခ်ိဳ႕ဘဏ္ကေစာင့္ ရတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဘဏ္ကတစ္ခါတည္း လုပ္ေပးတယ္” “က်မလဲATMကဒ္လုပ္ခ်င္တာ” “ၿမိဳ႕ထဲမွာလုပ္ရမွာပဲ၊ဒီမွာစက္ေတြ ပဲရွိၿပီး၊ဘဏ္ မွမရွိတာ” “က်မဘဏ္ကိုသြားရမွာလား” “ဟုတ္တယ္၊လူကိုယ္တိုင္သြားရ မယ္” “ေငြစုရင္ေကာ” “ေငြကလႊဲေပးလို႔ရတယ္ ေလ” “ဟုတ္လားက်မလဲATMကဒ္လုပ္ ခ်င္တယ္” “ၿမိဳ႕ထဲသြားလုပ္ေလ” “က်မၿမိဳ႕ထဲမသြားတတ္ဘူး” “အဲဒါဆိုရင္က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ဘဏ္သြားမွာ၊လိုက္ခဲ့ေလ” “မနက္ျဖန္ကိုမိုးျမင့္သြားမယ့္အခ်ိန္ ေျပာ၊က်မလိုက္မယ္” “လိုက္ခဲ့ေလ” “က်မဒီ ကေတာ့မလိုက္ရဲဘူး၊လမ္း ထိပ္ကေစာင့္မယ္” “ၿပီးေရာ” ညက်ေတာ့ေယာင္းမကို “ေယာင္းမ ငါေငြစုစာအုပ္လုပ္မလို႔ ၿမိဳ႕ ထဲခနသြားမယ္၊ဆိုင္ခနေစာင့္ ေပး” “ဘဏ္ေတြကၾကာတယ္ေႏွာ္” “ေအးေယာင္းမၿပီးတာႏွင့္ျပန္လာခဲ့မယ္”“အင္းေယာင္းမ” မနက္က်ေတာ့ရွစ္နာရီေလာက္က်မလမ္းထိပ္ကိုထြက္တယ္၊ကိုမိုးျမင့္ ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ကိုမိုးျမင့္ကသူ လာေနၿပီေျပာတယ္။ နာရီဝက္ ေလာက္ေနာက္က်ၿပီးမွေရာက္လာ တယ္။က်မဗိုက္ထဲမနက္ကစားထားတာကရစ္ေနၿပီ။ကားေပၚေရာက္ ၿပီးလမ္းတ ဝက္ေလာက္မွဝမ္းက သြားခ်င္လာတယ္ “ကိုမိုးျမင့္ဒီနားလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေလးဘာေလးရွိလား” “ဒီနားမွာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မရွိဘူး ေလ၊ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “က်မဗိုက္နာလာလို႔” “ေဟာဗ်ာ”က်ေနာ္တေနရာရပ္ေပးမယ္။“အာလမ္းမႀကီးမွာ” “ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ခင္မ်ားကလည္း လမ္းမႀကီးေပၚရပ္မလား” ကိုမိုးျမင့္ကကားေမာင္းရင္းဟို ၾကည့္ဒီၾကည့္ ႏွင့္ေမာင္းၿပီးဟိုတယ္တစ္ခုကိုေတြ႕ၿပီးဝင္ရပ္လိုက္တယ္။ ဟိုတယ္ကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္။ “ညီေလးဒီအမ ကိုအခန္းအရင္လိုက္ ျပလိုက္ပါ။ငါReceptionသြား လိုက္မယ္” “ဟုတ္ကဲ့အကို” က်မလည္းေကာက္ေလးေနာက္ကို လိုက္ သြားလိုက္တယ္။ေကာင္ေလး ကအခန္းကိုျပေတာ့ “ရၿပီေမာင္ေလး” ေကာင္ေလးကိုေျပာၿပီးအခန္းထဲဝင္ ကာအိမ္သာခန္းထဲ ဝင္ရတယ္။ အိမ္သာတက္ၿပီးမွေပါ့ပါးသြားတယ္။အားလုံးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးအ ခန္းထဲဝင္လာေတာ့ကိုမိုးျမင့္ကို ေတြ႕ရၿပီး “ဟင္ကိုမိုးျမင့္ဒီအခန္းထဲေရာက္ေန ပါလား” “ဟုတ္တယ္ေလ ခင္မ်ားအိမ္သာ တက္တာ အခန္းငွားလိုက္ရတယ္” “ေဟာ့ ေတာ္” “ငွားၿပီးမွေတာ့မထူးဘူးခနေနဦး မယ္” “ေအာ္ အမ္” ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ေပ။“ကိုမိုးျမင့္အခန္းကတေန႔လုံးငွားရတာလား” “မဟုတ္ဘူးေလးနာရီပဲ” “ေအာ” “လာဗ်ာ မသီ” “ဟင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “ဟိုတယ္ေရာက္မွေတာ့ခနနားၿပီးမွ သြားၾကမယ္” “ကိုမိုးျမင့္နားရင္နားေလ” “လာပါဗ်ာ” ကိုမိုးျမင့္က်မကိုအိပ္ရာေပၚဆြဲေခၚ ေတာ့တယ္ “ကိုမိုးျမင့္မျဖစ္ဘူးေႏွာ္” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “အာ ကိုမိုးျမင့္ေႏွာ္” “လာပါမသီရာ” ကိုမိုးျမင့္ကက်မကိုေပြ႕ခ်ီၿပီးကု တင္ ေပၚေခၚသြားကာပက္လက္လွဲခ် လိုက္တယ္။က်မရင္ထဲစိုးရိမ္ထိတ္ လန႔္ျခင္းတဝက္ရင္ခုန္ျခင္းတဝက္ နဲ႔ေပါ့။က်မေတြး လိုက္ၿပီဒီအေျခအ ေနေရာက္မွေတာ့က်မအဘုခံရ ေတာ့မည္ကိုေပါ့ အိပ္ရာထဲကိုမိုးျမင့္ကေဘးကအိပ္ ၿပီးက်မကိုဖက္ထား တယ္။ေပါင္တ ေခ်ာင္းေတာင္တင္ထားတယ္။ခက္ တာကသူ႔ဟာႀကီးကက်မေပါင္ကို လာေထာက္ေနတယ္။ၾကက္သီးေတြ ထ ၿပီးအာေတြေျခာက္လာတယ္။“အပ်ိဳႀကီး ေၾကာက္ေနတာလား” “အာေၾကာက္တာေပါ့တစ္ခုခုျဖစ္ သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” “မျဖစ္ရပါဘူး” “ျဖစ္ရင္ တာဝန္ယူရမွာ” “အင္းယူမယ္၊ျဖစ္လဲမျဖစ္ေစရဘူး” က်မဘာမွဆက္မေျပာတာ့ေပ။ဒီ ကိစၥမ်ိဳးကိုႀကဳံဖူးခ်င္တာေတာ့ရွိေပ မယ့္ကိုယ္ဝန္ရသြားတာမ်ိဳးကိုမလို ခ်င္။လင္လဲမလိုခ်င္ေပ။ ကိုမိုးျမင့္က်မကိုနမ္းသည္။အစက ေတာ့ပါးျပင္မွနဖူး၊အဲဒီအထိ က်မ ၿငိမ္ခံႏိုင္သည္။ထိုမွတဆင့္လည္ ပင္းေရာက္လာေသာအခါက်မလုံးဝမခံႏိုင္ေပ။ယားလည္းယားသည္။ က်မစိတ္က ပါလာသည္။ဤတ ေလာက်မစိတ္ေတြေဖာက္ျပားေနသည္ကိုေတာ့က်မဝန္ခံပါရေစ။ တေျဖးေျဖးႏွင့္ကိုမိုးျမင့္ကက်မအဝတ္ကို ခြၽတ္ရန္ႀကံစည္လာၿပီး အက်ၤၤီေနာက္ေက်ာဇက္အားဆြဲခ် သည္။ေနာက္ေတာ့ဘရာခ်ိတ္ကိုပါ ျဖဳတ္ေတာ့သည္။အက်ၤၤီ ကိုမတင္ ေတာ့က်မရွက္သည္။က်မႏို႔ပိန္ ေသးေသးျပားကပ္ကပ္ကိုဘရာစီယာႏွင့္ႀကီးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထား သည္မဟုတ္ပါ လား။သတိရၿပီးအ တင္းဆြဲအုပ္ဖုံးေသာ္လည္းမရေတာ့ ေပ။ႏို႔ပိန္ေလးေပၚလာသည္။
ထိုႏို႔ပိန္ေလးကိုပင္ကိုမိုးျမင့္ကတ ႁပြတ္ႁပြတ္စို႔သည္။ က်မႏို႔စို႔မခံဖူးေပ။ယခုလိုႏို႔စို႔ခံရ သည့္အခါၾကက္သီးေမႊးညႇင္းထ႐ုံ မက ပိပိလည္းစို႐ြဲသြားေတာ့သည္။ အတြင္းခံတို႔စိုေလာက္ၿပီကိုမိုးျမင့္ကက်မဝတ္ထားေသာထမီစကပ္အ ကြဲေၾကာင္းထဲလက္ထည့္ ၿပီးက်မ အဖုတ္ကိုအတြင္းခံေဘာင္းဘီအ ေပၚကေနၿပီးလက္ႏွင့္ပြတ္ေလရာ “အာကိုမိုးျမင့္မလုပ္နဲ႔ေတာ့” အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျပင္ထိစိုလာ ၍က်မကေျပာလိုက္သည္။ ကိုမိုးျမင့္ကအတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္သည္။ကြၽတ္သြားေသာ ေဘာင္းဘီကိုကု တင္ေျခရင္းကိုပစ္ လိုက္သည္။ “မသီ “ “ဟင္” က်မအသံတုန္ၿပီးထူးလိုက္သည္။ “လုံခ်ည္ညစ္ပတ္သြားမွာစိုးလို႔မို႔ ခြၽတ္ လိုက္မယ္ေႏွာ္” က်မဘာမွျပန္မေျပာေသးခင္စကပ္ဇက္ကိုဆြဲခ်ၿပီးစကပ္ကိုခြၽတ္ျပန္ သည္။က်မစကပ္ကိုဖိထားလွ်င္ၿပဲ မည္ စိုး၍ခါးႂကြေပးလိုက္ရသည္။ထို႔ေနာက္ကိုမိုးျမင့္ကက်မေပါင္ ၾကားဝင္လာၿပီးဒူးေထာက္ထိုင္ကာသူ႔လီးႀကီးကိုကိုင္ၿပီးက်မအဖုတ္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေလရာ “အာမၾကည့္နဲ႔ေလကိုမိုးျမင့္” “မသီဟာေလးကေတာ္ေတာ္ေသး တာပဲ” မသီတကယ္ရွက္သည္။ႏို႔ေသးယုံမက အဖုတ္ေလးပါ ေသးသည္။တအုံ လုံးလက္သုံးလုံးခန႔္သာရွိသည္။အလို႔မခံဖူးေသးသျဖင့္ပိပိအကြဲ ေၾကာင္းကပူးၿပီးကပ္ေနသည္။ “ကိုမိုးျမင့္မ လုပ္ခ်င္ေနေတာ့၊ ေပါက္ကရေတြေျပာမေနနဲ႔က်မ ရွက္တယ္” “ဒါမ်ိဳးမွႀကိဳက္တာ” ကိုမိုးျမင့္ကသူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီးအကြဲ ေၾကာင္းတေလ်ာက္ေခ်ာ္ထိုးထိုး ေလရာအရည္ေတြထြက္ၿပီးေခ်ာ ကာအေစ့ကိုထိေလသည္။တခါမွ်ဤသို႔မခံစားဖူးေပ။လူက ေကာ့ၿပီးအေပၚတက္လာသည္။မသီရွက္ သြားရတယ္။သူက မသီႏို႔ကိုလွ်ာ ဖ်ားေလးႏွင့္ထိေတြ႕လိုက္ ေတာ့မသီႏို႔သီးေခါင္းေလး ကခြၽန္ လာသလိုႏို႔တအုံလုံးၾကက္သီးဖု ေတြထသြားရျပန္တယ္။က်င္တက္ တက္ခံစားမႈ႕ႏွင့္အတူ အထိအေတြ႕ ရဲ႕ခံစားမႈ႕ရသတမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရျပန္တယ္။အလိုလိုညည္းမိတယ္။ အာက်မ မေနတတ္ဘူး၊ေတာ္ၿပီ” ကိုမိုးျမင့္ကက်မႏို႔သီးေခါင္းဖ်ား ေလးကိုလွ်ာႏွင့္ ထိုးေမႊၿပီး ယက္လိုက္ႏို႔အုံတစ္ခုလုံးကိုစို႔လိုက္ နဲ႔လုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့မသီ တစ္ေယာက္ေအာ္ညည္းသံမ်ား ထြက္၍ပင္ လာသည္။ ကိုမိုးျမင့္ရဲ႕လက္ကမသီရဲ႕ပိပိအ ေပၚကေနအုပ္ကာပြတ္ေပးေလ ေတာ့မသီတြန႔္ကနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီးပိပိတအုံလုံးစိုသြား သလိုခံစားလိုက္ရ ၿပီးရင္ထဲသိမ့္သိမ့္တုန္သြားရသည္။ အေပၚမွပြတ္႐ုံမကအကြဲေၾကာင္းတ ေလ်ာက္တေျဖးေျဖးပြတ္ေပးရာပိပိ တအုံလုံးႂကြတက္လာေလသလား ထင္မွတ္ရေအာင္ေဖာင္းႂကြလာခဲ့ သည္။အကြဲေၾကာင္းအေလ်ာက္စုံ ဆန္လႈပ္ရွားၿပီး ေနာက္မွာအကြဲ ေၾကာင္းအေပၚနားအေစ့နာရာနား ကိုလက္ခလယ္ျဖင့္ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြတ္ေလရာ “အာ့!အင္း ဟင္းးဟင္းးး” မိမိလုပ္ဖူးေသာ္လည္း ယခုအထိအေတြ႕ႏွင့္မတူေပ၊စိတ္ တို႔ခ်က္ခ်င္းထႂကြလာသည္။မ်က္လုံးစုံမွိတ္ေအာ္ညည္းမိသည္။ထိုစဥ္မွာပင္ကိုမိုးျမင့္သည္မသီႏႈတ္ ခမ္းအားစုပ္နမ္းေလရာမသီလည္း စိတ္ပါလာၿပီးျပန္လည္စုပ္နမ္း လိုက္ေတာ့သည္။တ ေျဖးေျဖးႏွင့္ မသီကာမစိတ္ကိုတ ေျဖးေျဖးထႂကြလာေအာင္လုပ္ ေဆာင္ေပးျခင္းေၾကာင့္မသီ၏ ကာမစိတ္တို႔အထြဋ္အထိပ္ သို႔ ေရာက္ရွိလုနီးနီးျဖစ္လာသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေနစဥ္မွာပင္ကိုမိုးျမင့္ ကရပ္ပစ္လိုက္သည္။ မသီမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္စဥ္ ကို မိုးျမင့္ကအဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။ မ်က္လုံးကအလိုအေလ်ာက္ပင္ ကိုမိုးျမင့္၏ ေပါင္ၾကားေနရာ ကိုၾကည့္စဥ္မွာ ၍ေထာင္မတ္ေနေသာလီးႀကီးအားေတြ႕လိုက္ရသည္။ အျပင္တြင္ဤမွ်ႀကီးမည္ဟုထင္ မွတ္မထားေသာလီး သည္ငါးမတ္ လုံးမွ်မကႏိုင္ေပ။အရွည္သည္ လည္းေျခာက္လက္မစြန္းစြန္းရွိ ေလာက္သည္။ကိုမိုးျမင့္က မသီလက္ကိုကိုင္ၿပီးလီးေပၚတင္ ေပးရာမသီလည္းအေယာင္ေယာင္ အမွားမွားပင္ကိုင္ထားမိသည္။အထိအေတြ႕မွာ တျခားေသာေနရာမ်ား ႏွင့္မတူေပ။ပူေႏြးေႏြးကေလးႏွင့္တ မ်ိဳးေလးျဖစ္ရသည္။မသီလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးလက္ကိုလီးအရင္းထိ ဆြဲခ်လိုက္ရာနီရဲေသာထိပ္ဖူး ႀကီးကေပၚလာကာဒစ္ကကားကား ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ၾကက္သီးထမိရသည္။ဤမွ်ႀကီးမည္ဟုထင္ မထား မိခဲ့ေပ။ “ဘယ္လိုလဲမသီ” “အႀကီးႀကီးပဲေႏွာ္” “ပုံမွန္ေလာက္ပါပဲမသီရယ္” “က်မကအရမ္းႀကီးေနသလားလို႔” “မ သီကအျပင္မွာမေတြ႕ဖူးဘူးလား” “မေတြ႕ဖူးဘူး” “အဖုတ္ကိုနမ္းေပးမယ္” “အာမလုပ္နဲ႔” “မသီႀကိဳက္သြားမွာပါ” “အာ” မ သီရွက္သြားရျပန္သည္။အမွန္ ေတာ့အနမ္းခံၾကည့္ခ်င္ခဲ့သည္။ ကိုမိုးျမင့္ကေပါင္ၾကားကိုဝင္ကာ မ်က္ႏွာအပ္ေတာ့မသိစိတ္၏လႈံ႕ ေဆာ္မႈ႕ေၾကာင့္မသီေပါင္ကိုဟလိုက္မိသည္။ ကိုမိုးျမင့္ကမသီေပါင္ကိုမတင္ၿပီးစို႐ႊဲေနေသာမိမိပိပိအားလွ်ာႏွင့္ အျပားလိုက္ယက္လိုက္ေသာအခါ “အားးး! “အားးး လူကတုန္ယင္သြားသည္၊ပူေႏြးစို စြတ္ေသာလွ်ာကအကြဲေၾကာင္းတ ေလ်ာက္ထိထိမိမိယက္သြားေခ် သည္။ထိုေနာက္လွ်ာဖ်ားကပူးကပ္ေနေသာႏွတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအကြဲ ေၾကာင္းတေလ်ာက္တိုးဝင္ လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအားပြတ္ဆြဲသြား ျပန္သည္။ ခါးကေလေပၚႂကြသြားသည္။ပိပိတို႔ ေမာ့ေဖာင္းလာသည္။လက္ကအိပ္ ရာခင္းကိုသာတင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ မိေတာ့သည္၊ “အာ့! အင္းးဟင္းးးဟင္းးးရွီးးရွီးး” တရွီးရွီးနဲ႔အရမ္းေကာင္းေနသည္။ အေစ့ကိုလွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီးတႁပြတ္ ႁပြတ္စုပ္ျပန္သည္။ က်မ က်မ ၿပီးေတာ့မယ္ တကယ္ပါ ဒီလိုၿပီးေသာအရာသာ မ်ိဳးမေတြ႕ဖူးေသးေသာမသီအဖို႔ စိတ္ကေက်နပ္မိေတာ့သည္၊မသီ ႀကိဳက္ သြားတာကိုေတာ့ဝန္ခံပါ သည္။ “ကိုမိုးျမင့္ အဝွာေလ၊အဝွာလုပ္ရင္ အကာအကြယ္နဲ႔လုပ္ေပးပါေႏွာ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ၊က်ေနာ္ခန ကကြန္ဒြန္ယူလာခဲ့တယ္” ကိုမိုးျမင့္ကကြန္ဒြန္ဆိုတာႀကီးကိုျပ ၿပီးကိုေဖာက္ကာ သူ႔ရဲ႕မာေနတဲ့လီးေပၚစြပ္ခ်လိုက္ သည္။ထို ေနာက္ေနာက္ထပ္အထုပ္တစ္ထုပ္ကိုေဖာက္ၿပီးစြပ္ထားေသာ ကြန္ဒုံးေပၚမွာသုပ္လိမ္းလိုက္သည္ “ကိုမိုးျမင့္ေျဖးေျဖးလုပ္ေႏွာ္” “အင္းပါမသီ” ကိုမိုးျမင့္ကမသီေပါင္ၾကားဝင္ ၿပီးပိပိအဝကိုေဂ်ထပ္သုပ္ၿပီးလီးတဲ့ကာတေျဖးေျဖးႏွင့္ဖိသြင္းလိုက္ သည္ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္” “အာ့ ေျဖးေျဖးနည္းနည္းနာတယ္” တဝက္ေတာင္မဝင္ေသးေပ၊ နာတယ္ေျပာၿပီးမသီကညႇစ္ထား သည္။“စိတ္ေလွ်ာ့ထားမသီ” “ဘယ္လိုေလွ်ာ့ထားရမွာလဲ” ကိုမိုးျမင့္ကလည္းမသီကိုစို႔ၿပီးမသီပိပိထဲကိုဖိထည့္လိုက္ရာ လီးကတင္း ၾကပ္ၾကပ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးဝင္ လာၿပီးပိပိအတြင္းသားမ်ားကနာ က်င္ေနတာေၾကာင့္ကိုမိုးျမင့္ကို ေျပာလိုက္မိသည္။ ကိုမိုးျမင့္စူးၿပီး ေအာင့္ေနတာပဲ.ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ” လီးကိုတဆုံးအထိသြင္းၿပီးမသီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းစုပ္ရင္းတ ေျဖးေျဖးဖိခ်လိုက္သည္။။က်ပ္က်ပ္ တည္းတည္းပိပိေလးကိုကိုျမင့္လီးကထိုးခြဲၿပီးဝင္လာတယ္။ မသီအသည္းအသန္ေအာ္လိုက္ရ သည္။အဖုတ္တခုလုံးမီးစႏွင့္ထိုး သလိုပင္ခံစားလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ကာမစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေန ျခင္းေၾကာင့္လားမသိေပ။ခနတာမွ် သာနာၿပီးေကာင္းလာသည္။မသီကကကိုမိုးျမင့္အနမ္းကို ဖက္၍တုန႔္ျပန္မိသည္။ ကိုမိုးျမင့္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာၾကားထဲလွ်ာထိုးထည့္လိုက္သည္။ကိုမိုးျမင့္ကစုပ္ဆြဲယူ သည္။ကိုမိုးျမင့္လွ်ာကိုမသီကျပန္ စုပ္ဆြဲသည္။
မ သီစိတ္တို႔မတရား ထန္လာသည္။ကိုမိုးျမင့္ကတဖတ္ ဖတ္ႏွင့္လိုးမွကိုမိုးျမင့္ကိုလႊတ္လိုက္သည္၊ စိတ္တို႔ထန္ၿပီးအဖုတ္ထဲမွပိပိ နံရံတို႔လႈပ္ရွားကာညႇစ္သကဲ့သို႔ျဖစ္လာ သည္။မသီစိတ္ထန္ၿပီးမိမိႏို႔ကိုပြတ္ ကာညည္းေတာ့သည္။လီးဝင္သံကတဇြိတၿဗိၿဗိျမည္ လာသည္။ ေပါင္ခ်င္းထိကပ္သံတဖန္းဖန္းၾကားလာရသည္။ ကိုမိုးျမင့္ကမသီေပါင္ကိုမတင္ ၿပီးအေပၚစီးကစိုက္ခ်လိုးေတာ့ သည္။လီးဝင္ခ်က္နက္သည္။ တခ်က္တခ်က္ေအာင့္သည္။ သိုေသာ္ခံရေကာင္းလွသည္။ စိတ္ကမေနႏိုင္၍အေစ့ကိုပြတ္လိုက္ ေသးသည္။အရမ္းကိုေကာင္းေန သည္။ကာမအရသာသည္ထိုသို႔ရွိ ျခင္းေၾကာင့္တခ်ိဳ႕ေသာမိန္းမမ်ားအ႐ိုက္ခံၿပီးလင္ေယာက္်ားကို ေပါင္းေနၾကမွန္းသိေတာ့သည္။မသီၾကာၾကာပင္အလိုးခံခ်င္ လာ သည္။မိုးျမင့္ၿပီးသြားမွာပင္စိုးရိမ္မိသည္။ကိုမိုးျမင့္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ မိုးျမင့္ကမ်က္စိစုံမွိတ္၍တခ်က္ ခ်င္းေဆာင့္လိုး သည္။ပိပိႏႈတ္ခမ္းသားအတြင္းသို႔လိပ္ဝင္သြားသလားမွတ္ရသည္။ ဒစ္ကားႀကီးကႏႈတ္ခမ္းသားအား ဆြဲယူသြားလိုက္၊ျပန္ထုတ္ လာလိုက္ပုံစံျဖစ္သည္။အတြင္းသားတို႔အီ ဆိမ့္ေနေအာင္ေကာင္းလွသည္။ မသီအားမရေပ။ကိုမိုးျမင့္ကိုဆြဲဖက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းအား ျပန္စုပ္လိုက္ သည္။ဒူးေထာက္၍လိုးေနေသာကို မိုးျမင့္ေညာင္းလာဟန္ရွိသည္။ “ပုံစံေျပာင္းရေအာင္မသီ” “ဟုတ္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ” “ကုန္းေပးပါလားမသီ” “ဟုတ္” ကုန္း၍ခံသည္ကိုၾကားဖူးသည္။ေအာင့္သည္ဟုလည္းၾကားဖူးသည္၊ထိုအခ်ိန္တြင္ ေအာင့္ရင္လည္း ေအာင့္ေစေတာ့ဟုသေဘာထား လိုက္သည္၊ကိုမိုးျမင့္ခိုင္းေသာပုံစံ မ်ိဳးကိုမွန္း၍ကုန္းလိုက္သည္။ ကိုမိုးျမင့္ ကမသီခါးကိုဖိ၍ခြက္ ခိုင္းသည္၊ထိုသို႔ခါးခြက္လွ်င္ပိပိႏႈတ္ ခမ္းသားတို႔ေနာက္ပစ္ထြက္မည္ကို သိသည္၊လီးကပိပိႏႈတ္ခမ္းၾကား တရစ္ရစ္နဲ႔တိုးဝင္လာသည္။အဆုံးထိမေရာက္ခင္ပင္နည္းနည္းေအာင့္ သည္။သို႔ေသာ္မသီေအာင့္ အည္းသည္းခံလိုက္သည္။ အဆုံးထိဝင္သြားမွကိုမိုးျမင့္ကျပန္ဆြဲထုတ္ ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းထုတ္လုပ္ သည္။တေျဖးေျဖးႏွင့္အရသာေတြ႕လာသည္။ ခါးကိုကိုင္ဆြဲၿပီးတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ လာသည္။တင္သားမ်ားကိုပြတ္ေပး ၿပီးဆုပ္ကိုင္ကာေဆာင့္လိုးလာသည္။ပုံစံမတူေသာအရသာကိုရရႈိျပန္ သည္။လီးကပိုဝင္သလိုခံစားရသည္ တဖတ္ဖတ္တ ဖြတ္ဖြတ္ႏွင့္အသံ ထြက္သလိုမသီညည္းမိရျပန္သည္။“ဖြတ္ဘြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္းး” “အင္းးဟင္းးးဟင္းးးအာ့..ရွီးးအား” ေဆာင့္ ခ်က္တို႔ပိုျမန္လာၿပီးေနာက္ မသီမွာ တအာ့အာ့တရွီးးရွီး ေအာ္ၿပီး ၿပီးသြားရေတာ့သည္။ မသီၿပီးသြားၿပီးမၾကာမွီပင္ကိုမိုးျမင့္ နည္းနည္းပိုၾကမ္းလာၿပီးလီးကိုဆြဲထုတ္သြားသည္။ထိုေနာက္လီးမွအ စြပ္အားျဖဳတ္ကာအမႈိက္ပုံးထဲသြား ထည့္ၿပီးေရခ်ိဳးခန္းဝင္ သြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းမွထြက္လာၿပီးကုတင္ ေပၚတက္လာကာ “မသီ နာသြားလား” “နာတာေပါ့၊ေအာင့္ေနတာပဲ” ” ေနာက္ရက္ မွသက္သာသြားမွာ” “အင္း” ကိုမိုးျမင့္ကမသီကိုသူ႔ဖက္လွည့္ကာ ႏို႔ကိုစို႔ျပန္သည္။ “ကိုမိုးျမင့္မသီႏို႔ေတြလဲနာေနၿပီ” “ဟုတ္လား” “မသီက်ေနာ္ယက္ေပးတာေကာင္း လား” “အင္းေကာင္းတယ္” “ေနာက္တစ္ခါလာရင္ရွယ္လုပ္ေပး မယ္မသီ” “အင္း” မသီမျငင္းမိေတာ့ေပ၊မသီႀကိဳက္ သြားသည္ပဲေလ။“မသီက်ေနာ့္ကိုစုပ္ေပးပါလား” “ေနာက္အေခါက္မွစုပ္ေပးမယ္၊ ခု ကဘဏ္ကိုသြားရအုံးမယ္၊ေနာက္ က်ရင္ေယာင္းမကကေလးနဲ႔ေဈး ေရာင္းရတာအဆင္ေျပမွာမဟုတ္ ဘူး” “စတိေလးသာစုပ္ ေပး” “အင္းစုပ္ေပးမယ္” မသီအိပ္ရာကထၿပီးကိုမိုးျမင့္လီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။ကိုမိုးျမင့္လီးက ေပ်ာ့ေနရာကေနျပန္မာလာ သျဖင့္ ရပ္လိုက္သည္။ေတာ္ၾကာေနာက္တ ႀကိမ္ထပ္လုပ္လွ်င္မသီခံႏိုင္မည္မ ဟုတ္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ “ကိုမိုးျမင့္သြားရေအာင္ ေႏွာ္” “ခနေလးစုပ္ပါဦး မသီ” “ေနာက္က်မွကိုမိုးျမင့္ေက်နပ္ ေအာင္စုပ္ေပးေတာ့မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ” မသီအိပ္ရာကထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ကာသန႔္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္ၿပီး အဝတ္မ်ားျပန္ဝတ္သည္။ကိုမိုးျမင့္ ကအဝတ္ၿပီးၿပီျဖစ္၍မသီကိုဘရာ ခ်ိတ္ တတ္ေပးၿပီးအက်ႌဇက္ကိုဆြဲတင္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္အခန္းအျပင္ကိုထြက္ခဲ့ၿပီး ကိုမိုးျမင့္ကားေပၚသြားထိုင္ေနလိုက္ သည္။ ကိုမိုးျမင့္ကိုဟိုတယ္ဝန္ထမ္း ကမွတ္ပုံတင္လာေပးရာယူလိုက္ၿပီး ဘဏ္ရွိရာဆီသို႔ေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္ သည္။ဘဏ္ကစာအုပ္ရ ၿပီးေနာက္အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။မသီကိုလမ္း ထိပ္တြင္ခ်ေပးရန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုမိုးျမင့္ကလမ္းထိပ္တြင္ခ်ေပးၿပီး အလုပ္ထဲ သို႔ျပန္သြားသည္။မသီအိမ္ကိုေရာက္ၿပီးဆိုင္ထြက္သည္။ မ်ားမၾကာမွီကိုမိုးျမင့္လည္းေရာက္ လာသျဖင့္ကြမ္းယာယာၿပီးကိုမိုးျမင့္ ႐ုံးခန္းဆီသို႔ထြက္ခဲ့သည္။ “ကိုမိုးျမင့္ကြမ္းယာလာပို႔တာ” “ဟုတ္ကဲ့မသီ၊အဆင္ေျပလား” “နာေနတာပဲ” “ညက်ရင္ပါရာ ေလးေသာက္လိုက္” “ဟုတ္ကဲ့ကိုမိုးျမင့္” မသီကြမ္းယာပို႔ၿပီးခပ္တည္တည္ႏွင့္ ျပန္ထြက္ခဲ့သည္။ညေနအထိကြမ္း ေရာင္းၿပီးည ေရာက္ေတာ့ပါရာတစ္ လုံးေသာက္ကာအိပ္လိုက္သည္။မနက္က်ေတာ့ေတာ္ေတာ္သက္သာ သည္။သက္သာသည္ႏွင့္ကိုမိုးျမင့္ကိုသတိရမိသည္။ကိုမိုးျမင့္လာမည့္ လမ္းကိုသာေမွ်ာ္ေန မိသည္။မသီ ေတြးမိသည္ငါအ႐ူးကိုအမဲသား ေကြၽးမိေလသလားေတြးမိေတာ့ သည္။သို႔ေသာ္ကိုမိုးျမင့္ေပၚမလာ ေပ။ခရီး ထြက္ေနသည္။တပတ္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ကိုမိုးျမင့္ကိုသတိရ ေနသည္။သူ႔တပည့္ေတြကိုေမး ၾကည့္ေတာ့ႏွစ္ပတ္ၾကာမည္ဟုသိရ သည္။တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရာသီလာၿပီးႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ ကိုမိုးျမင့္ႏွင့္အတူအိပ္ခဲ့သည္ကိုည တိုင္းသတိရမိသည္။ ဝင္ေငြနည္းနည္းရလာေတာ့ ေယာင္းမကိုေျပာၿပီး အေမႏွင့္ညီမကို ရန္ကုန္အလည္ေခၚလိုက္ေတာ့ အေမႏွင့္ညီမေရာက္လာသည္။ အေမႏွင့္ညီမကိုဘုရား ဖူးလိုက္ပို႔လိုက္ေသးသည္။အခုဆို လွ်င္ညီမျဖစ္သူကပါဆိုင္မွာကူ၍ ေဈးေရာင္းေပးရာေန႔လည္ ခင္းဆို လွ်င္အားေနေပေတာ့သည္။ကိုမိုး ျမင့္ကႏွစ္ပတ္ၾကာၿပီးျပန္ေရာက္ ခ်ိန္တြင္ကြမ္းယာသြားပို႔ေတာ့ “မသီ မနက္ျဖန္ေန႔ လည္အားလား” “အားတယ္ေလ၊အခုညီမေလးဆိုင္ ထိုင္ေပးေနတယ္” “ဟုတ္လားအိုးမကြဲေတာ့အဆင္ ေျပတာေပါ့၊အဲဒါဆို မနက္ျဖန္အ ျပင္သြားရေအာင္” “သြားေလ” “မသီအိမ္ကိုဘယ္လိုေျပာခဲ့မွာလဲ” “ဘဏ္ကိုေငြသြားသြင္းမယ္လို႔ေျပာ လိုက္ မယ္၊ၿပီးေတာ့ဆိုင္အတြက္ ပစၥည္းနည္းနည္းဝယ္မယ္ေျပာ လိုက္မယ္” “အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာမယ္ေျပာ ထားေပါ့” “အင္း “ “မနက္ျဖန္ကိုးနာရီအရင္ေနရာက ေစာင့္မယ္” “အင္းေစာင့္၊လာခဲ့မယ္” ကိုမိုးျမင့္ခ်ိန္းတာကိုက်မမျငင္းႏိုင္ က်မကိုယ္တိုင္က ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီ။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့မနက္ကိုးနာရီကို ကိုမိုးျမင္နဲ႔ခ်ိန္းထားေသာေနရာမွာ ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့ကိုမိုးျမင့္ ေရာက္လာတယ္။“မသီေဈးအရင္သြားလိုက္ေလ” “ဘဏ္ကိုအရင္သြားလိုက္မလား လို႔” “ဘဏ္ကသြားစရာမလိုဘူး၊ေငြ ထည့္မွာမဟုတ္လား” “ဟုတ္တယ္ေလ” “ဘယ္ေလာက္ထည့္မွာလဲ” “ႏွစ္သိန္း” “က်ေနာ့္ကိုေပး” “အမ္ ဘာျဖစ္လို႔” “က် ေနာ့္ကဒ္ထဲကျပန္လႊဲေပးမယ္” “အဲလိုရလား” “ရတယ္” “အဲဒါဆိုေဈးအရင္သြားမယ္” ေဈးအရင္သြားလိုက္ၿပီးဝယ္စရာရွိတာ ဝယ္ၿပီးကားေပၚတင္ခဲ့လိုက္ သည္။ၿပီးေတာ့တေန႔ကဟိုတယ္ကို ပဲသြားလိုက္ၾကတယ္။ဟိုတယ္ ေရာက္ေတာ့ “မသီ အက်ႌ ေတြကိုခြၽတ္ေပးမယ္” “အာေရခ်ိဳးခန္းအရင္ဝင္အုံးမယ္၊ ေခြၽးနံ႔ေတြနဲ႔ညစ္ပတ္ေနမွာ” “အင္းဝင္လိုက္ေလ” မသီေရခ်ိဳးခန္းဝင္ ၿပီးအဝတ္ေတြ ခြၽတ္ကာေအာက္တပိုင္းလုံးကိုေရနဲ႔ေလာင္းခ်လိုက္ၿပီးဆပ္ျပာႏွင့္ေသ ခ်ာေဆးေၾကာလိုက္တယ္။
ေရစင္ ေအာင္ သုတ္ၿပီးသဘက္ပတ္ထြက္ ခဲ့တယ္။ကိုမိုးျမင့္ကလည္းေရခ်ိဳး ခန္းဝင္တယ္။ျပန္ထြက္လာေတာ့ အဝတ္ေတာင္မပါေပ။မသီကကု တင္ေပၚမွာအိပ္ေနလိုက္သည္။ကို မိုးျမင့္လာေတာ့ဆီးဖက္ထားလိုက္ သည္။ကိုမိုးျမင့္ကမသီကိုနမ္းတယ္ မသီလည္းလြမ္း ေနသည္မဟုတ္ လား။ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းစုပ္ၾကသည္။မသီအဖုတ္ကအလိုလိုေနရင္းစို လာသည္။အထိအေတြ႕ကမသီရဲ႕ စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေစသည္။မသီႏို႔ေတြကိုမိုးျမင့္ကစို႔သည္။အရင္လို မယားပဲစိတ္ပိုႂကြေစသည္။အဖုတ္ကိုကိုင္ပြတ္သည္၊အကြဲေၾကာင္း လက္ႏွင့္ထိုး၍ေမႊေပးရာမသီမွာစိတ္ ေတြႂကြသထက္ပိုႂကြလာရသည္။ကို မိုးျမင့္လီးႀကီးကိုအသာအယာဆုပ္ ကိုင္ေပးလိုက္ၿပီး ဆြေပးလိုက္သည္။ လီးႀကီးကမာန္ဖီသလိုျဖစ္ၿပီးႀကီး၍ မာလာသည္။“မသီ” “ဟင္” “စုပ္ေပးပါလား” “အင္း” အပိုမဆိုေတာ့ေပ။အိပ္ရာကထၿပီး မိုးျမင့္လီးကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပး လိုက္သည္။ဒစ္ ႀကီးကိုငုံ၍စုပ္ရ သည္ကိုလည္းအားရသည္။လွ်ာ ဖ်ားႏွင့္ထိုးေမႊေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းလိုက္တာမသီရယ္” တရွီးရွီးတအားအားညည္းေနသ ျဖင့္မိုးျမင့္ဝဋ္လိုက္သည္ဟုထင္ လိုက္သည္။ပိုအားရၿပီးစုပ္ေပး လိုက္ သည္။လဥကေလးကိုဆုပ္ ကိုင္ညႇစ္ရသည္ကိုလည္းအရသာ ေတြ႕သလိုခံစားရသည္။ “မသီေရေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ၊အခု မသီ ကိုျပန္လုပ္ေပးမယ္၊မသီပက္ လက္အိပ္လိုက္” မသီသူေျပာသလိုအိပ္လိုက္သည္။ မသီဖင္ေအာက္ေခါင္းအုံးခုသည္။ မသီဖင္ႀကီးကအေပၚေျမာက္တက္ ကာအဖုတ္ႀကီးကိုပင္ျမင္ရသည္။ ကိုမိုးျမင့္ကေမွာက္လ်က္ပင္မသီအ ဖုတ္ကိုယက္သည္။အကြဲ ေၾကာင္း တေလွ်ာက္လွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊသည္။ ဒီတစ္ခါညည္းရသူက မသီပင္ျဖစ္သည္။ အဖုတ္အကြဲထဲလွ်ာကိုဝင္ႏိုင္ သမွ်ဝင္ ေအာင္ထိုးေမႊသြားေတာ့ မသီထြန႔္ထြန႔္လူးရသည္။အေစ့ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ျပန္သည္၊အရည္ ေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္မွန္းမသီသိ သည္။အမွန္အကန္ကိုႀကိဳက္သြားရသည္။မသီကေကာင္းလြန္း၍ခါးကို ေျမႇာက္မိသည္။မိုးျမင့္လွ်ာက မသီဖင္ဝကိုသြားယက္ မိသည္။ ထိုအရသာသည္လည္းတမ်ိဳးေတာ့ေကာင္းသည္။ “မသီေကာင္းလား” “အင္းး” တအာ့အာ့ညည္းရင္းေျဖရသည္။ “မ သီက်ေနာ့္အေပၚကတက္ခြေပး” “အာ..အားနာစရာႀကီး” “ရတယ္တက္” မသီကမိုးျမင့္အေပၚကေနခြၿပီး မိုးျမင့္ပါးစပ္ႏွင့္ခ်ိန္ ၿပီးကုတင္ေခါင္းရင္းကေဘာင္ကိုကိုင္ၿပီးထိုင္ခ် လိုက္တဲ့အခါကိုမိုးျမင့္ကက်မအ ဖုတ္ကိုလွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊေပးေတာ့ တယ္။ က်မအရမ္းႀကိဳက္သြားေတာတယ္။ တခ်က္တခ်က္က်မကိုယ္တိုင္ဖင္ ကိုလိုက္ေ႐ႊ႕ေပး တယ္။အရည္ေတြ လည္းတစိမ့္စိမ့္စီးထြက္လို႔လာ တယ္။ေအာက္ကိုငုံ႔ၾကည့္ၿပီးမိုး ျမင့္အသက္ရႉရမခက္ေအာင္လည္း ႂကြေပး ရတယ္။တခ်က္တခ်က္အ ေနအထားပ်က္ၿပီးသူ႔လွ်ာကက်မ ရဲ႕ဖင္ဝတည့္တည့္ကိုထိုးေမႊမိျပန္ သည္။ဒီအရသာကလည္းစိတ္ ကို ပိုႂကြေစမွန္းက်မပိုသတိထားမိ တယ္။ “ပလပ္ ပလပ္” မသီအရမ္းကိုစြဲလန္းမိတဲ့အရာတခုဆိုတာဝန္ခံ မိတယ္။ “မသီ က်ေနာ္တို႔လိုးရေအာင္” “ဟုတ္၊က်မဘယ္လိုေနေပးရမလဲ” “အေပၚကတက္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့” က်မကိုမိုးျမင့္ ေအာက္ကိုေလွ်ာခ် ၿပီးအဖုတ္နဲ႔လီးကိုေတ့ကာထိုင္ခ် လိုက္သည္။ “ဗ်စ္ ဗ်ိ ဗ်ိျဗစ္” “အာ့ အားလားးလားး” လီးကအဖုတ္ထဲ တအိအိဝင္သြား သည္၊အဆုံးထိေရာက္ေတာ့ျပန္ႂကြ လိုက္သည္။မိုးျမင့္ကက်မခါးကို ကိုင္ၿပီးပင့္လိုက္ေအာက္ခ်လိုက္ လုပ္ ေပးသျဖင့္က်မကသက္သက္သာသာျဖင့္အေပၚေအာက္ႂကြကာလုပ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ဒီေန႔အရ သာကပို၍ထူးျခားသည္။လုပ္ေနရင္းမွသတိရလာသည္က ကမိုးျမင့္ကလီးကိုအစြပ္မစြပ္ထား သည္ကိုသတိရမိသည္။ “ဟာအစြပ္လဲမပါဘူး” “လုပ္စမ္း ပါမသီ၊ၿပီးသြားရင္အျပင္ ကိုထုတ္ပစ္မယ္” က်မလည္းျပန္ၿပီးလုပ္ေပးရာငါးမိ နစ္ခန႔္ပဲၾကာသည္။လူကေညာင္း လာသည္၊ “ေညာင္းေနၿပီမရေတာ့ဘူး” “ေညာင္းရင္ဆင္းလိုက္က်ေနာ္လိုး မယ္” မသီပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္သည္၊ မိုးျမင့္ကမသီေပါင္ ၾကားဝင္ၿပီးဒူး ေထာက္ကာလိုးသည္။လိုးရင္းပင္ မသီရဲ႕အေစ့ေနရာကိုပြတ္သည္။ တကယ္ပင္ေကာင္းသည္၊အေစ့အ ပြတ္ခံၿပီးအလိုးခံရသျဖင့္မသီၿပီး ခ်င္လာသည္။မသီအသံေတြသိသိ သာသာထြက္ ၿပီးညည္းသည္။မိုးျမင့္ ေဆာင့္ခ်က္ကလည္းျပင္းသည္။အရမ္းေကာင္းလွသျဖင့္မသီေအာ္ ညည္းရင္းၿပီးသြားေတာ့သည္။ မသီ ၿပီးသြားေတာ့ကိုမိုးျမင့္ၿပီးသြား မွာစိုးရိမ္လာသည္။ “ကိုမိုးျမင့္ၿပီးခါနီးအျပင္မွာထုတ္ ေႏွာ္” “က်ေနာ္ၿပီးေတာ့မယ္မသီ” ကိုမိုး ျမင့္ကက်မအဖုတ္ထဲကလီးကို ထုတ္ၿပီးပက္လက္အိပ္ေနေသာက် မအေပၚခြတက္လာကာက်မပါးစပ္ ထဲလီးထည့္ေတာ့က်မ ပါးစပ္ဟေပး လိုက္သည္။မိုးျမင့္ကက်မပါးစပ္ထဲ ေျဖးေျဖးေလးလိုးေနသည္၊ႏွစ္မိနစ္ ခန႔္ၾကာေသာအခါမိုးျမင့္လီးက သုတ္ ေတြပန္းထြက္ၿပီးက်မပါးစပ္ထဲဝင္သြားေတာ့သည္၊က်မေထြး ထုတ္ရန္ျပင္ေသာ္လည္းမိုးျမင့္ကဆက္လိုးေနသျဖင့္က်မမွာေထြးမ ထုတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲမ်ိဳခ်ရေတာ့သည္။ေစးပ်စ္ပ်စ္သုတ္မ်ားအာေခါင္ကတဆင့္လည္ေခ်ာင္းထဲဝင္သြား သည္။ကိုမိုးျမင့္ကသူ႔လီးေပ်ာ့ေခြသြားမွ သူ႔လီးကိုထုတ္သြားကာအိပ္ရာေပၚ လွဲခ်သည္။ထိုအခါမွက်မလည္း အိပ္ရာကထၿပီးေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ကာ အာလုပ္က်င္းရသည္၊ထိုေနာက္ေရ ေသာက္ကာအိပ္ရာထဲျပန္လွဲလိုက္ သည္။ “မသီေထြးထုတ္လိုက္တာလား” “မ ေထြးလို႔မျဖစ္ဘူးေစးကပ္ေနတာ” “အရသာဆိုးသလားလို႔ပါ” “အနံ႔သိပ္မရွိဘူး၊အရသာလည္းမရွိ ဘူးေစးကပ္ေနလို႔” “မသီ အာေျခာက္ေနလို႔ေနမယ္” “ဟုတ္တယ္ကိုမိုးျမင့္” “ခနနားၾကမယ္မသီ၊နည္းနည္းေမာ သြားတယ္” “အင္းေလ” ကိုမိုးျမင့္ အိပ္ရာေပၚကထၿပီးေရခဲ ေသတၱာထဲကအခ်ိဳရည္ဘူးမ်ားကို ေဖာက္ကာက်မကိုတစ္ဘူးေပးၿပီး သူလည္းတစ္ဘူးေသာက္သည္။ထို႔ေနာက္ေတာ့ “မသီကိုပိုက္ဆံလႊဲလိုက္မယ္၊မသီ ရဲ႕အေကာင့္နံ႔ပါတ္ေျပာ” မသီအေကာင့္နံပါတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူကေငြလႊဲ ၿပီး “မသီဖုန္းထဲၾကည့္လိုက္ေငြေရာက္ သလားလို႔” “ဘယ္လိုၾကည့္ရမလဲ” မိုးျမင့္ကျပရာမသီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေငြဝင္ေန သည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။စကားခနေျပာၿပီး “မသီထပ္လုပ္အုံးမယ္” “အာကြန္ဒြန္လဲမရွိပဲနဲ႔” “ခနေလး ဟိုတယ္ကေကာင္ေလး ကိုမွာလိုက္ မယ္” ေဘးမွာရွိတဲ့တယ္လီဖုန္းကိုကိုင္ၿပီး ဆက္သည္။ခနအၾကာတြင္တံခါး လာေခါက္ရာမိုးျမင့္ကလုံခ်ည္ထ ဝတ္ၿပီးသြားသည္၊ခ်က္ခ်င္းျပန္လာ ေတာ့လက္ထဲအထုတ္ႏွစ္ထုတ္ပါ လာသည္။ “မသီ ကေနာ့္ကိုမႈတ္ေပးဦးဗ်ာ” “အင္းမႈတ္ ေပးမယ္” မသီကကိုမိုးျမင့္ေပါင္ၾကားထဲကို ဝင္ၿပီးလီးကိုစုပ္သည္။ေဂြးဥကိုပါ စုပ္ေပးရာမိုးျမင့္ကေပါင္ကား၍ ေျမႇာက္ေပးသည္။မသီသိလိုက္ သည္။ေဂြးဥႏွင့္ဖင္ၾကားကိုစယက္ ေပးလိုက္သည္။စအိုဝကိုမူမယက္ မိေအာင္ေရွာင္ ေသာ္လည္းမိုးျမင့္က မသီေခါင္းကိုႏွိမ့္ကာလုပ္ခိုင္းသျဖင့္ မသီလုပ္ေပးလိုက္သည္။မိုးျမင့္လီးကအရမ္းကိုမာေတာင္လာသည္။“မသီကိုမႈတ္ေပးဦးမယ္” “မသီကုန္းလိုက္” မသီကုန္းေပးလိုက္သည္။မ်က္ႏွာကိုတဖက္လွည့္ေစာင္းၿပီးကုတင္ ေပၚတြင္ကပ္ေန ေစကာခါးကိုခြက္ ေပးထားသည္။ထိုအခါမွမသီအ ဖုတ္အျပင္ကိုျပဴးထြက္ၿပီးမိုးျမင့္ ယက္လွ်င္အဆင္ေျပမည္။မိုးျမင့္ ကမသီ ဖင္ေနာက္မွေန၍အဖုတ္ကို ယက္ရင္းဖင္ကိုပါလွ်ာႏွင့္ထိုးသည္။ အဖုတ္ကိုလွ်က္ဖင္ထဲလက္ညႇိဳးထိုး ေမႊသည္။မသီဒီကိစၥကိုသိ သည္။ မိုးျမင့္ဖင္လိုးခ်င္၍ခြင္ဆင္ေနသည္ မွန္းကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပး လိုက္သည္။မသီဒုတိယအႀကိမ္ျပန္ ၿပီးစိတ္ထ လာသည္။အဖုတ္ယက္ ခံရင္းညည္းမိသည္။ “မိုးျမင့္ လုပ္လို႔ရရင္လုပ္ေတာ့ဟာ” “အင္း လုပ္မယ္ေလ” “လာဒီေနရာမွာဒီလို အိပ္ေပး” မိုးျမင့္ျပသကဲ့သိုမသီေနေပး လိုက္တယ္။ကုတင္မွာအတည့္မ အိပ္ပဲကန႔္လန႔္အိပ္ရတာပါ။ၿပီးမွမိုး ျမင့္ကေခါင္းအုံး တစ္လုံးယူၿပီး ခါးေအာက္မွာခုတယ္။ေျခႏွစ္ ေခ်ာင္းမိုးေပၚေထာင္ၿပီးလက္တ ဖက္ႏွင့္ရင္ဘတ္ေပၚပိုက္အပ္ကာ ေနာက္လက္ ႏွင့္လီးကိုကိုင္ၿပီးအ ဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီးဖိသြင္းတယ္။ဒီတစ္ ခါပုံစံအသစ္ပါပဲ။လီးဝင္သြားေတာ့မွေျခႏွစ္ေခ်ာင္းေရွ႕တြန္းၿပီးလိုး ေတာ့တယ္။ တင္းၾကပ္ၾကပ္ခံစားမႈ႕ကမေပ်ာက္ လီးဒစ္တိုးဝင္လာၿပီးျပန္ထြက္ေတာ့ အတြင္းသားေတြကိုဆြဲယူသြားသလိုပါပဲ။တထစ္ထစ္နဲ႔အရသာေတြ႕ရ ျပန္တယ္။မိုးျမင့္ဒီကိစၥမ်ိဳးမွာ အေတာ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အဆင့္ရွိမွန္း မသီေတြးမိတယ္။ဘယ္သူေတြ ကိုမ်ားလုပ္ဖူးသလဲေတြးေနတုန္း တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔တိုးဝင္လာတဲ့လီး ေၾကာင့္အေတြး ကိုပင္ေမ့ၿပီးကာမအလိုက်ပါသြားရတယ္။ဒီတႀကိမ္လိုးခ်က္ကေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ မတ္တပ္ရပ္လိုးရလို႔လားမသိ၊မိုး ျမင္ ေညာင္းဟန္ပင္မျပ၊မသီ မွာသာၿပီးလုလုျဖစ္လာၿပီးညည္း မိေတာ့တယ္ ငါၿပီးေတာ့မယ္၊အတူတူၿပီးရေအာင္ဟာ” “အင္း က်ေနာ္နည္းနည္းၾကမ္းမယ္” “အင္းၾကမ္းေလ” မိုးျမင့္ကမသီ ေပါင္ကိုျပန္ ကားၿပီးေက်ာေအာက္ကေနလက္ ႏႈိက္ၿပီးပုခုံးကိုဆြဲကာၾကမ္းၾကမ္း ေလးလိုးေတာ့တယ္။ေဆာင့္ခ်က္ ေတြၾကမ္းလာသည္ႏွင့္အမွ်မသီ လဲေအာ္ညည္းသံေတြပိုထြက္ လာခဲ့တယ္။ငါးမိနစ္ခန႔္ဆက္တိုက္ လိုးလိုက္တဲ့အခါမသီကမိုးျမင့္ ေက်ာ ျပင္ကိုလွမ္းဖက္လိုက္ တယ္။တကယ္ကိုလည္းကာမအရ သာကိုေကာင္းစြာခံစားရၿပီးေနာက္ မသီတကယ္ကိုၿပီးသြားတယ္။မိုးျမင့္လည္းအခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္မ နားတမ္းလိုးလိုက္ၿပီးေနာက္ မသီ၏ဖင္ဝကိုလီးေတ့ကာဖိသြင္းသည္။ “အားးး နာတယ္ဟ၊မ လုပ္နဲ႔” လီးကလက္တဆစ္ခန႔္ဖင္ထဲဝင္လာသည္။ မီးနဲ႔ထိုးသလိုခံစားရသျဖင့္မသီက ႐ုန္းကန္လိုက္သည္။ “မရဘူးလားမသီ” “မရဘူးမိုးျမင့္ကြဲသြားလိမ့္မယ္” “အဲဒါဆိုလဲထပ္စုပ္ေပးဦးဗ်ာ” “ေအးစုပ္ဆိုလဲစုပ္ပါ့မယ္ဖင္ေတာ့ မလိုးပါနဲ႔” “ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ” မသီ မိုးျမင့္လီးကိုဂြင္းထုသလိုလုပ္ရင္း စုပ္လိုက္သည္။သိပ္ၾကာခင္မွာမိုး ျမင့္ရဲ႕သုတ္ပူေႏြးေႏြးေလးမ်ားမသီ ပါးစပ္ထဲတ ေျဖာေျဖာထဲစီးဝင္သြားေတာ့တယ္။မသီမွာမိုးျမင့္ေၾကာင့္ ကာမအရသာကိုနဖူးေတြ႕ဒူး ေတြ႕ခံစားမိရေတာ့တယ္။ေနာက္ ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္ ၾကၿပီးအိမ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ႏွစ္ပတ္တႀကိမ္ခန႔္မိုးျမင့္ႏွင့္ မသီခ်ိန္းၿပီးပစၥည္းဝယ္ရန္အ ေၾကာင္းျပ၍တမ်ိဳး၊ဘဏ္ေငြသြင္း ရန္အေၾကာင္းျပ၍တဖုံကာမအရ သာကိုခံစားေနၾကသည္မွာသုံးလခန႔္ၾကာခဲ့သည္။ေနာက္ ေတာ့မိုးျမင့္အားသူ႔အကိုမွ နယ္ကိုလုပ္ငန္းတစ္ခုကိုႀကီးၾကပ္ ခိုင္းရာမိုးျမင့္နယ္ကိုထြက္သြားရ သည္။မိုးျမင့္မရွိေတာ့မသီလည္း ပ်င္းလွသည္။အေမႏွင့္ညီမ႐ြာျပန္ ခ်င္လာေတာ့မသီကသၾကန္နာနီး မွျပန္ပို႔မည္ေျပာသည္၊မိုးျမင့္က ႏွစ္စ္လခန႔္ၾကာမွျပန္ ေပၚလာၿပီးျပန္ ထြက္သြားျပန္သည္။သၾကန္နီးေတာ့ မသီအေမႏွင့္ညီမကို႐ြာျပန္ပို႔ၿပီး႐ြာ တြင္စပါးေရာင္းျခင္းႏြားမ်ားဝယ္ ယူ ျခင္း၊စသည့္အလုပ္ကိုလုပ္ရင္း ၾကာေနရာမွထိုအလုပ္မ်ားကိုကူညီေပးေသာသူႏွင့္တပူးပူးေနရင္းက အစရွိခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ကာမစိတ္ကို မထိန္း ႏိုင္ေတာ့ပဲလုပ္မိရာလူမိသြားေသာ ေၾကာင့္အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္ပဲအိမ္ ေထာင္ျပဳလိုက္ရေတာ့သည္။
