ကြိုက်ပေမယ့်ဟန်ဆောင်ရတယ်

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက် သူနာပြုသင်တန်းဆင်းပြီး တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ်ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့ အဖြူနှင့်အနီလေးတွဲဝတ်ထားရင် ကျက်သရေရှိလုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့ တင်သားလေးက အိချောပိုထက်သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လားရင်လဲရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆို မြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်ခင်လေးမှာရာ်းစားသနာမရှိခဲ့ ဘူး။ကြိုက်တဲ့သူတွေရှိပေမယ့်လည်းခင်ခင်လေးစိတ်မဝင်စားရဲဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ခင်ခင်လေးမိဘကဆင်းရဲတယ်။ မိဘက ပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင်မိဘကပြောဆိုပြီးပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်လို့ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမလေးကိုဒီရွာကလူတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ” “ဒီနေ့ခင်များတို့ရွာကို အသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊ သူ့နာမည်ကခင်ခင်လေးတဲ့၊ ဝန်ထမ်းအသစ်တွေ ချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင်ဒီရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး၊ကျနော်တို့စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်၊အခုတော့ဆေး ပေးခန်းကဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ကာဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာက သင့်တော်တဲ့အိမ်တစ်အိမ်မှာ နေရာမှာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကိုအားကိုးရမှာပဲ” “ရပါတယ်ဆရာကြီး၊ကျနော်တို့ရွာရဲ့ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့ အခြေအနေတွေ တိုးတက်လာပေါင်ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့်ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက်ဆရာကြီးတို့ကိုအထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်” “ကဲဒီလိုဆိုကျ နော်ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ ကျနော့်ဝန်ထမ်းကို စိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်” မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့ “ဆရာမလေး ဘာမှ အားမငယ်နဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာနေရာချပေးပါ့မယ်။ ဒေါ်ထားတို့အိမ်ကကျယ်လဲကျယ်တယ် ရေတွင်းနှင့်လည်းနီးတယ်။” “ဟုတ်ကဲ့ ဦးသင့်တော်အောင်စီစဉ်ပေးပါ” “ဒေါ်ထားရေ ကျနော်ခင်များကိုတာဝန်ပေးလိုက်ပြီ” “အမလေးကိုရင်ရယ် ကျမကဒီလိုသမီးချောချောလေးအိမ်လာနေတာကိုပဲ အရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ” “လာသမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကိုလာလိုက်ခဲ့” “မင်းမင်းအောင်ရေနင် ငါ့သမီးလေးအထုတ်တွေသယ်ခဲ့ တော့” ခင်ခင်လေးက ကိုကိုမင်းမင်းအောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။တောသားဆိုပေမယ့်အသားကမမဲဘူး ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် လေးနှင့်ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုးလို့တွေးနေတုန်း “သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင် မင်းမင်းကိုခိုင်း အဲဒါ အဒေါ့်တူပဲ” “ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်” ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့တယ် အိမ်ခြံဝင်းမှာရေတွင်းလေးနှင့်အိမ်ရှေ့မှာလမ်းဘေးမှာ လယ်ကွင်းတွေ သန့်ရှင်းတဲ့လေကို ရူလို့ရတာပဲဆိုပြီး ခင်ခင်လေးသဘောကျသွားတယ် “လာသမီးလေး သမီးလေးနေမယ့်အခန်းပြမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့်အခန်း ရှင်းပေးစမ်းပါအုံးကွယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” မင်းမင်းတစ်ယောက် ဖင်ပေါ့စွာအခန်းကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်အိမ်နှင့်မင်းမင်းတို့အိမ်ကခြံဝင်းတဝင်းထဲ။ ဆရာမလေးကလဲ အရမ်းလှတော့မင်း မင်းရင်ခုန်နေပြီ။ “ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ” “အာ ကိုမင်းမင်းကလည်း ဆရာမလို့ မခေါ်ပါနှင့်ရှင် ခင်လေးလို့ပဲခေါ်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ခင် လေး” ခင်လေး အခန်းကိုနေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာပြူတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့အလင်းရောင်လေးရတယ်။ ပါလာတဲ့အလှပြင်ပစ္စည်းကိုနေရာလေးချ၊အိပ်ရာလေးခင်းပြီးလှဲချလိုက်ပြီးနားလိုက်တော့အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ “ခင်လေး ခင် လေး” “ဟင် “ “အိပ်ပျော်နေတာလား” “ဟုတ်ကဲ့ကိုမင်းမင်း” “ခင်လေးရေချိုးဖို့ကျနော်ရေဖြည့်ထားတယ်” “အားနာစရာကို မင်းရယ်”“အားမနာနှင့်ဗျ၊ရေတွင်းနားမှာရေအိုးရှိတယ် အဲဒီမှာချိုးရမယ်” ခင်လေးရေတွင်းနားလှမ်းကြည့်တော့ခြောက်လုံးဝင်စဥ့် အိုးလေးနှင့်သစ်သားပြားကြီးတပြားခင်းထားတဲ့နေရာလေး၊ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာ ခင်လေးရှက်သွားတယ်။အဆောင်မှာနေတုန်းက ရေချိုးရင်တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ဟင်းလင်းပြင်ကြီး “အင်းလေ သူဓလေ့နှင့်သူပဲလေ” “ခင်လေး ရေချိုးရတာအဆင်မပြေလို့လား” “ဟုတ်တယ်ကိုမင်းမင်း” “အင်းလေ ခင်လေးကအပျိုလေးဆိုတော့ရှက်နေမှာပဲ” :”အဲဒီလိုမျိုးတော့မဟုတ်ဘူးကိုမင်းမင်း၊ချိုးနေကြနေရာမဟုတ်လို့ပါ၊ကျမတို့အနေနှင့်ရှက်တာတွေကိုခွာချပြီးအလုပ်လုပ်ရတာမ လား” “အင်းဟုတ်တယ်ဗျ။မမြင်ဝံ့ဆေးဆရာတဲ့၊ ခင်လေးတို့အနေနှင့်ကကျတော်တို့မမြင်ဖူးတဲ့အရာတွေလည်းမြင်ဖူးနေမှာပဲ” “အင်းအဲတာလည်းဟုတ်တယ်၊သိတဲ့အတိုင်းလေ၊ခင်လေးကသားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်းမမြင်ဝံ့တာမရှိဘူးပေါ့” “ဟုတ်ပါပြီ။ သူများဟာတွေမြင်ဖူးပြီးကိုယ့်အလှည့်ကျရင်ကြောက်မနေနှင့်တော့” “ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း” “ဟားးစတာပါဗျာ။ကျနော်ရှောင် ပေးပါ့မယ်”မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီးခင်လေးပျော်လာတယ်။ရွာမှာတာဝန်ကျရင်ပျင်းနေမှာလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့မပျင်းရတော့ဘူး လေ ခင်လေးရေချိုးပြီးရင်ဘတ်ပေါ်သဘက်လွှမ်း ပြီးအိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။အခန်းထဲဝင်ပြီးသနပ်ခါးရေကြဲလေးလိမ်းကာ အဝတ်လဲပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ “သမီးရေ စားလို့ရပြီကွဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်”“မင်းမင်းနင်လဲတစ်ခါတည်းစားလိုက်လေ” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” မင်းမင်း၊နှင့်ဒေါ်လေး တို့စားဝိုင်းကိုခင်လေးဝင်စားလိုက်တယ်။ “စားကောင်းရဲ့လား သမီး” “ကောင်းတယ် အဒေါ်” “ထမင်းစားပြီးတော့လာသမီး လက်ဖက်လေးစားပြီးစကားလေးပြောကြတာပေါ့ကွယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “ရေနွေးကြမ်းဝိုင်းလေးမှာ ခင်လေးတို့စကားပြောနေ ကြတယ်။ရှစ်နာရီခွဲအချိန်ရောက်တော့ “သမီးလေးစကားပြောချင်သေးရင်ပြော၊အဒေါ်တော့အိပ်ချင်ပြီ” တောဓလေ့ကလူတွေ အစောကြီးအိပ်အစောကြီးထရတော့ဒေါ်ထားအိပ်ရာဝင်သွားပြီ။

“ခင်လေးအိပ်ရင်အိပ်တော့လေ” “နေ့လည်ကအိပ်ထားတော့ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးပါဘူး” “အင်း ကိုမင်းလဲမအိပ်ချင်သေးပါဘူး၊ ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးဘူးဆိုရင်ဆက်စကားပြောကြမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်း” သင်တန်းတုန်းကအတွေ့အကြုံတွေကို ဟာသပြော ဖြစ်ကြတယ်၊ဒီလိုနဲ့စကားပြောရင်းရင်နီးသထက်ရင်းနီးလာကြတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်ခလေးမွေးတာကိုပြောပြဖြစ်လာတဲ့အဆင့် ရောက်ခဲ့တယ်။ညနက်လာတော့“အင်း ခင်လေးနှင့်စကားသာပြောနေရရင်တညလုံးပြောဖြစ်မယ်” “ဟော့တော့ ကိုမင်း အိပ်ရေးပျက်မယ်လေ”“ကျနော်ကရပါတယ်ဗျ၊ခင်လေးအတွက်ပဲ စိတ်ပူတာ” “ရှင်ဘာဖြစ်လို့ ကိုမင်း” “ဒီလိုဗျာ မီးထွန်းပြီး စကားပြောနေရင်လမ်းသွားလမ်းလာတွေကခင်လေးအပေါ်တမျိုးမြင်မှာစိုးလို့ပါ” “ဘယ်လိုမြင်ကြမှာလဲကိုမင်း” “အခုမှ ရောက်လာတဲ့ဆရာမလေးကို မင်းမင်းတို့ကချိုင်နေပြီလို့လေ” “ခစ် ခစ် ခစ်” “တကယ်ပါကျနော်တို့တောရွာတွေကအမြင် မကျယ် သေးတော့ပြောကြသေးတယ်လေ” “အင်းဒါနှင့် ရွာတွေမှာသမီးရည်းစားတွေကျစကားဘယ်လိုပြောကြလဲ”“ညဘက်ပြောချင်ရင် အချိန်းအဆက်လုပ်ရတာပေါ့” “ဘယ်သွားပြောကြလဲ” “အဝေးကြီးမသွားဘူးလေ၊အဆင်ပြေရင်အိမ်နီးအနားမှာပဲပြောကြတာ”“အင်း” “အဲဒါထက်အဆင်ပြေရင်ကောင်မလေးဆီမှာပဲပြောဖြစ်တာပေါ့” “ခစ် ခစ် အခန်းထဲခေါ်ပြောတာလား” “အင်းကျနော်တို့ လဲကင်းစောင့်လုပ်ဖူးတယ်” “ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း” “မနက်ဖြန်ဘာလုပ်စရာရှိလဲခင်လေး” “အင်း မနက်ဖြန် ရွာနီးစပ်ကရွာတွေ ကိုသွားချင်တရ်။သူတို့တွေသိအောင်လည်းပြောပြချင်တယ်” “ကျနော်လိုက်ပို့ပေးမယ်” “ကျေးဇူးပါကိုမင်းမင်း” “ဟင်းးဟင်း အခုတော့မသွားဖူးသေးဘဲနှင့်ကျေးဇူးတင်နေတာသွားကြည့်မှကျနော့်ကိုအပြစ်မပြောနဲ့” “ဟင်ဘာလို့ကိုမင်းမင်း” “ကျနော်တို့ရွာ တွေကိုသွားရင်လှည်းလမ်းကြောင်းကနေဆိုင်ကယ်မောင်းရတာလေ၊အရမ်းလမ်းဆိုးတယ်” “အယ် တကယ်လား” “မနက်ဖြန်ကျ ရင်သိရပြီပေါ့” “ဟုတ်ကိုမင်းမင်း၊စကားပြောကောင်းနေတာ ညတော်တော်နက်ပြီ၊ကိုမင်းမင်းလဲအိပ်တော့” “ခင်လေးရောအိပ် တော့မလား” “အင်းအိပ်မယ်လေ မနက်ကျရင်စောစောသွားလို့ရအောင်” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ” ခင်လေးစောစောအိပ်လိုက်တယ်။ကို မင်းမင်းရှိလို့ရွာနီးစပ်တွေကိုသွားလို့ရတယ်ဆိုပြီးတွေးကာမင်းမင်းကိုကျေးဇူးတင်မိတယ်။မနက်အိပ်ရာကနိုးလာတော့ “သမီးလေး နိုးလာပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “ဒီမှာကောက်ညင်းပေါင်းရှိတယ်။ရေနွေးလဲရှိတယ်၊ ကော်ဖီသောက်ချင်ရင် ကော်ဖီမစ်ရှိတယ်။မင်းမင်းလာပို့သွားတာ” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” ခင်လေးမျက်နှာသစ် ပြီးကောက်ညင်းပေါင်း နှင့်ကော်ဖီသောက်လိုက်တယ်။ပြီးမှသနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်အစားလဲပြီးအိမ်ရှေ့ကစောင့်တယ်။မင်းမင်းကဆိုင်ကယ်နှင့် ရောက်လာပြီး“ခင်လေးသွားလို့ရပြီလား” “ရပြီလေကိုမင်း” “ဟေ့ မင်းမင်းဖြေးဖြေးမောင်းအုံး” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” “လာခင် လေးသွားကြရအောင်” ခင်လေးကိုယ်မင်းဆိုင်ကယ်နောက်ကထိုင်လိုက်တယ်။ရွာပြင်ရောက်လာတော့ “ခင်လေးပြုတ်ကြမယ် နှော်” “ဟုတ်ကိုမင်း” “အားမနာနဲ့ကျနော့်ခါးဖက်ထား” “အမယ် ကိုမင်းနှော်” “တကယ်ပြောတာလမ်းကြမ်းတယ်” ခင်လေး မဝံ့မရဲဖြစ်ကာကိုမင်းခါးကိုဖက်လိုက်တယ်။လမ်းကလည်းအရမ်းဆိုးတော့ကိုမင်းခါးကိုတင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တော့နို့တွေကကို မင်းကျောကိုထိကပ်နေတယ်။အခုလိုမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရတော့ခင်လေးစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်။ရင်လဲခုန်တယ်။မင်းမင်းမှာ မိမိကျောကိုခင်လေးရင်ဘတ်နှင့်ကပ်ပြီးဖက်ထားတော့စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာလီးကတောင်လာတယ်။သာရာတဲ့အထိအတွေ့က ဖြစ်လာတယ်။စိတ်ထဲမှာလည်းခင်းလေးကိုလိုးရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့တွေးနေပြီး လိုးလို့ရအောင်ငြံစည်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့ တယ်။

“ရရဲ့လား ခင်လေး” “အင်း ရတယ် ကိုမင်း” မေးသူနှင့်ဖြေသူအသံတွေကမူမမှန်တော့ပေ။နှစ်ယောက်သားစိတ်တွေဂယောက်က ယက်နှင့်ဖြစ်နေပြီ။နှစ်ဦးသားလည်းရိပ်မိနေတယ်။ရွာငါးရွာကိုသွားပြီးနောက် ခင်လေးတို့ပြန်လာကြတယ်။ “ခင်လေး အဆင်ပြေရဲ့ လား” “အင်းလူလဲညောင်းကိုက်နေပြီ’ “ခင်လေးတော့မသိဘူး၊ကျနော်တောင်ဖင်ကျိမ်းနေပြီ” “ခစ် ခစ် ခစ်၊ကိုမင်းကလဲ” “ခင် လေးကရော အတူတူပဲလေ” “ဟားဟား” ညနေအိမ်ရောက်တော့ “ကဲခင်လေးရေနားလိုက်အုံး၊ကျနော်ညနေ မှပြန်လာတော့ မယ်” “ဟုတ်ကိုမင်း” ခင်လေးလဲ ပင်ပန်းတာမို့နားရင်းအိပ်လိုက်တယ်။ညနေစောင်းမှနိုးကာရေချိုးလိုက်တယ်။လန်းဆန်းသွား သလိုခံစားရပေမယ့်တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာကျင်နေတယ်။“သမီးရေ အဒေါ်မှာကိစ္စပေါ်လာလို့ဟိုဘက်ရွာသွားရမယ်၊မင်း မင်းကို ခေါ်သွားလိုက်ဦးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “တကယ်လို့ အရေးကြီးကိစ္စကြောင့်ပြန်မလာနိုင်ရင် မင်းမင်းအမေခေါ်အိပ်လိုက် နှော်” “ရပါတယ်အဒေါ်” “အေးကွယ်မသွားမဖြစ်လို့သာသွားရမှာသမီးလေးကိုအားနာလိုက်တာ” “သွားပါအဒေါ်ရယ် ဘာမှနောက် ဆံတင်းမနေနှင့်” ”အေးကွယ်” ်ကိုမင်းမင်းနှင့်အဒေါ်ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားတယ်။ခင်လေးလဲထမင်းခူးခပ်စားလိုက်ပြီး ညခုနှစ် နာရီလောက်ကြာတော့မင်းမင်းရောက်လာတယ်”“ခင်လေးထမင်းစားပြီးပြီလား” “ဟုတ်ကိုမင်း” “နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား” “နာနေတာပေါ့၊ကျောတွေခါးတွေလဲအောင့်နေတာပဲ” “အင်းလေ စီးနေမကျတော့ဒီလိုပဲဖြစ်မှာ” “အင်းပေါ့ ကိုမင်းကမဖြစ်ဘူးလား “မဖြစ်ပါဘူး” “အင်း အဒေါ်ရှိရင် အဒေါ်ကိုခနနှိပ် ခိုင်းရင်ရမှာ” “အာ ကိုမင်းကလည်းလူကြီးကိုအားနာစရာ” “ကျနော့်အဒေါ်က သဘောကောင်းပါတယ်” “ဒါပေမယ့်” “ဟင်း ကျနော့်အစား နှိပ်ပေးတယ်လို့သဘောထားခိုင်းလိုက်မယ်”“အမ် ဘယ်လိုဘယ်လို” “ဒီလိုခင်လေး ခါတိုင်းအဒေါ်နေမကောင်းရင်ကျ နော်နှိပ်ပေးနေကြလေ” “အခုခင်လေးနေလို့မကောင်းတော့ကျနော့်အတွက်အစားထိုးပေးနှိပ်ခိုင်းပေးတာပြောတာပါ” “ခစ် ခစ်ရပါ တယ်ကိုမင်းရယ်” အဒေါ်မရှိတော့စကားပြောရတာပိုလွတ်လပ်တယ်။ပြောရင်းနှင့်sလိင်ကိစ္စနည်းနည်းပါတယ်။ဒီတော့စိတ်ထဲတ မျိုးလေးဖြစ်ပြီးအရသာရှိတယ်။မင်းမင်းသွေးတိုးစမ်းပြီးရသလောက် ထည့်ပြောတယ်။သားဖွားဆရာမလေးဆိုတော့ဒီကိစ္စက ပြောပလောက်အောင်မထူးခြားဘူးလေ။ဒါပေမယ့်နှစ်ယောက်တည်းပြောရတော့ခင်လေးစိတ်တွေလည်းတမျိုးဖြစ်နေပြီ။ စကားပြောရင်းစိတ်ပါလာတယ်။ ပြောရင်းညနက်လာပြီ။“ခင်လေး တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲလား” “နည်းနည်းတော့ကြောက်တာပေါ့” “အကိုလာအိပ်ပေးရမလား” “အာ ကိုမင်းကလည်း” “ဒီလိုလုပ်ပါလား၊ ကျနော်တံခါးပိတ်လိုက်မယ်။ညဘက်ကြီးဆရာမလေးတစ်ယောက်တည်းကျနော်ရှိနေတာလူမြင်ရင်မကောင်း ဘူး” “အင်းဟုတ်တယ်ကိုမင်း” “မင်းမင်းတံခါးထပိတ်လိုက်တယ်” ဖယောင်းတိုင်မှိန်ပြပြအောက်မှာနှစ်ယောက်သားရင်တွေခုန် နေပြီ။ခင်လေးပြောရင်းကျောကအောင့်လာလို့တချက်ဆန့်လိုက်တယ်။ “ကျောတွေအောင့်နေတာလားခင်လေး” “အင်းတကိုယ် လုံးအောင့်နေတာ” “ကျနော်နှိပ်ပေးမယ်” “ဟင့်ရတယ်မနှိပ်နဲ့ကိုမင်း၊ဆေးသောက်ထားတယ်” “အားနာစရာမလိုဘူး” “ခနလေး နှိပ်ရမှာ” မင်းမင်းမရမကပြောလိုက်ပြီးခင်လေးအနားကပ်လိုက်တယ်။ခင်လေးမှာလည်းနှိပ်လိုက်ရင်သက်သာသွားမယ်အထင်နှင့် မို့ “အင်းကိုမင်း” “ခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်” “အင်း” “ခနလေးစောင်လေးနှင့်ခေါင်းအုံးလေးယူလိုက်မယ်” ကိုမင်းအဒေါ့်အခန်း ထဲကခေါင်းအုံးနှင့်စောင်ယူကာကြမ်းပေါ်စောင်ခင်းပြီး “ရပြီခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်” ခင်လေးခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်ချလိုက် တယ်။မင်းမင်းလည်းဒီအခြေအနေဆိုရင်မဆိုးဘူးဆိုပြီးခင်လေးအနားကပ်ပြီးဒူးထောက်ကာကျောပြင်ကိုစမ်းပြီးလက်မနှင့်ခါး ကြောကိုဖြေးဖြေးချင်းနှိပ်လိုက်တယ်။အထိအတွေ့ကအိစက်ညက်ညောလွန်းလို့လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာပြီ။လက်မနှင့်ခါးကြော လေးကိုခွညှပ်ကာဖြေးဖြေးချင်းအပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။”အာ့ အင်း အင်း” “နာလို့လားခင်လေး နည်းနည်းလေးကိုမင်း” “အင်းကျနော့်မှာဆေးရှိတယ်” “အပူဆိုရင် မခံနိုင်ဘူးကိုမင်း” “အအေးဆေးရှိတယ် ခင်လေး” “အင်းကိုမင်း” ကိုမင်းဆေးဘူး ကိုလှမ်းယူပြီညှစ်ထုတ်ကာ ခင်လေးအကျႌ ကိုမပြီးကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှတဖြေးဖြေးလက်မလေးနှင့်နှိပ်ပေးလိုက်ပြီး “ခင်လေးရတယ်မလား” “အင်း” ကိုမင်းလုံချည်ကိုဖြေလျော့ပြီးတင်သားနားအထိဆေးလိမ်းကာပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေး စိတ်တွေဝေခွဲမရဘူး၊တဖြေးဖြေးနယ်ကျွံလာတဲ့ ကိုမင်းလက်တွေက ခင်လေးလုံးချည်ကိုဖြေချနေပြီ။အိမ်နေရင်းအတွင်းခံကမ ဝတ်ထားတော့ရင်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာတင်သားနှစ်ဘက်အားတင်းပြီးညစ်ထားလိုက်တယ်။

ကိုမင်းလည်း တင်သားတွေကိုမထိတထိလုပ်ပြီးခင်လေးစိတ်ပါအောင်ဆွလာတယ်။တင်သားနှစ်ဘက်ကိုပါလက်နှင့်ဖိနှိပ်ပေးပြီးဘေးနှစ်ဖက်ဆွဲချတယ်။အမှန်ကဖင်ကြားအထိ မြင်ရအောင်လုပ်ဆောင်နေတာပါ။ ခင်လေးမှာရှေ့တိုးရကောင်းမလားနောက်ဆုတ် ရကောင်းမလားတွေးနေတုန်းမှာပင်ကိုမင်းကခင်လေးအပေါ်ကခွပြီးထိုင်လိုက်တယ်။ “အာ ကိုမင်းအဲလိုမလုပ်နဲ့လေ” “မဟုတ် ဘူးခင်လေးအကြောကိုအားညီအောင်နှိပ်ချင်လို့ပါ” “အင်းပါ” ကိုမင်းတဖြေးဖြေးနှင့်တဆင့်တက်ကာကျော်အေပ်ါဆေးလိမ်းရန် အတွက်ဘရာကိုအပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ပြီးမှကျောတပြင်လုံးဆေးလိမ်းပြီးသက်ညှာစွာနှိပ်ပေးတယ်။ဒါပေမယ့်အပေါ်တွန်း တင်တဲ့ဘရာကအောက်ကိုပြန်ကျလာတယ်။ကိုမင်းကဘရာဂျိတ်ကိုဖြုတ်လ်ုက်တယ်။ “အာ ကိုမင်း” တဖြေးဖြေးကိုမင်းကအပေါ် ထိရောက်လာသလိုခင်လေးဖင်ကြားကိုမင်းလီးကထောက်လာတယ်။“လီးကြီးကခင်လေးဖင်ကိုထောက်နေတာ ခင်လေးသိပေ မယ့်မပြောရဲဘူး” ခင်လေးစိတ်တွေထလာပြီးပိပိကအရည်စိုလာပြီလေ။ “ရပြီကိုမင်း” “အင်းအပေါ်ကတော့ရပြီ ပေါင်တွေနာနေ မှာပဲလေ” “ရပါပြီ ကိုမင်းကလည်း” ထိုစဉ်မှာပင်ဖယောင်းတိုင်မီးလေးငြိမ်းသွားရတယ်။ “ဟော့တော့မီးငြိမ်းသွားပြီ” “အင်း ခင်လေး ကိုမင်းဒီမှာပဲအိပ်တော့မယ်” “ကိုမင်းကလည်းမဖြစ်ပါဘူးဆို” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “အင်းပြောတတ်ဘူး” “အင်းလေ မ ပြောနဲ့တော့ခင်လေး” ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ “ကျနော်အရမ်းချစ်နေပြီခင်လေး” “အို..ကိုမင်းနှော်” ခင် လေးလဲစိတ်တွေဂယောင်ချောက်ခြားသွားပြီး ကိုမင်းကိုပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။အထိအတွေ့မှာခင်လေးတစ်ယောက် ဆင်ခြင်တုံတရားတွေပျောက်ခဲ့ပြီးခင်လေးလည်းတဏှာရေစီးနောက်လိုက်မိခဲ့ပြီလေ။ကိုမင်းမှာခင်လေးကိုဖက်ရင်းတင်သားတွေ ကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးနို့ရှိရာကိုအောက်သို့လျှောချပြီးခင်လေးနို့ကိုဖြေးညှင်းစွာစို့လိုက်တယ်။“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းဟင်းဟင်း” တကိုယ်လုံးကြက်သီးနွေးတွေတဖျန်းဖျန်းထပြီးခင်လေးအရမ်းကိုစိတ်တွေထလာ တယ်။ နို့စို့ရင်းတင်ပါးကြားလက်သွင်းပြီးအဖုတ်ထဲကိုလက်နှင့်နှိုက်ရာလက်ထဲမှာစောက်ရည်အချို့ကပ်ပါလာခဲ့တယ်။ “ခင်လေး စိတ်တွေထန်စပြုနေပြီမှန်း ကိုမင်း တွေးမိပြီးခင်လေးနို့ကိုပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့်ဖီးလ်တက်အောင်စို့လိုက်ပြီး ခင်လေးကိုပက်လက်လှန် ကာအပေါ်ကနေလိုက်တယ်။ပြီးမှနို့မှတဆင့်အောက်သို့ဆင်းကာစောက်ဖုတ်နေရာလေးကို လျှာအပြားလိုက်နမ်းလိုက်တယ် တကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားကာအဖုတ်ထဲကအရည်တွေစိမ့်ဆင်းသွားပြီးတခါမှမခံစား ဖူးသောအရသာထူးကိုခံစားမိကာခင်လေးမှာ အဖုတ်ထဲလျှာဝင်လာအောင်ပေါင်ကိုကားပြီး မြှောက်ပေးမိပြန်တယ်။ မင်းမင်းလဲတတ်စွမ်းသမျှကိုခင်လေးတစ်ယောက်ဖီးတက်လာစေဖို့ကြိုးစားပြီးလုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်လေးခ မျှာမကြုံဖူးသေးတဲ့ကာမရေစီးမှာမျောပါသွားတော့တယ်။ ခင်လေးတစ်ယောက်စိတ်ပါလာလို့ အော်ညည်းမိသလိုကာမစိတ်ကအ ထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့တကြိမ်ပြီးသွားခဲ့တယ်။ မင်းမင်းလည်းလီးက အရမ်းတောင်နေပြီလီးထိပ်မှာလည်းအရည်ကြည်တွေစိုနေပြီ။ လီးကိုတချက်နှစ်ချက်ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီးခင်လေးအဖုတ်ကိုတေ့လိုက်တယ်။ခင်လေးမှာကာမစိတ်တွေဖြစ်ပြီး အလိုးခံချင်နေပြီမို့မ တားမြစ်နိုင်ဖြစ်နေပြီ။လီးတေ့ပြီး ဖိချလာတာကြောင့်အဖုတ်ထဲလီးကတင်းကြပ်ပြီး “ဗျစ် ဖြစ် ဗျိ ဗျိ” “အာ့ ကိုမင်း ဖြေးဖြေး” လီးတရစ်ချင်းတိုးဝင်လာတယ်။အဖုတ်ထဲပူကနဲဖြစ်သွားတဲ့အတွက်ခင်လေးကိုမင်းကိုပြောလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်းခင်လေးနို့ကိုကုန်းစို့ပြီးခနလေးလီးထည့်ထားရင်းငြိမ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးစောက်ဖုတ်ကညှစ်သလိုခံစားရပြီးခင် လေးလည်းညည်းလာတော့မှထပ်ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။ အဖုတ်ယက်ခံရ တဲ့ခံစားမှု့မျိုးမဟုတ်ဘဲလီးဝင်လာတဲ့ခံစားချက်ကတမူထူးခြားတယ်။အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့လီးကအဖုတ်အတွင်းသားတွေကိုပွတ်ဆွဲ သွားတော့ခင်လေးမှာအရမ်းကိုကာမစိတ်တက်လာစေပြီးဖီးတက်နေတော့မျက်လုံးမှိတ်ကာနှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး ညည်းတွားမိလိုက် တော့တယ်။ခင်လေးညည်းတွားသံကကိုမင်းကိုတဏှာစိတ်ပိုကြွလာစေပြီးလိုးချက်တွေမြန်လာတယ်။  ခင်လေးမှာငါးမိနစ်ခန့်သာအလိုးခံရပြီးနောက်ပြီးချင်လာ ပြန်တယ်။ “ခင်လေးပြီးတော့မလား” “အင်းကိုမင်းအ ကို မင်းလည်းခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတော့အရှိန်နည်းနည်းတင်လိုက်ကာထပ်လိုးလိုက်တယ်။စောက်ဖုတ်ကစေးပိုင်တင်းကြပ်ကာ ညှစ်ထားမှု့ကြောင့်ကိုမင်းလဲပြီးချင်နေပြီ။တဖတ်တဘွတ်ဘွတ်နှင့်လိုးချက်ပြင်းပြင်းကိုအကြိမ်သုံးရာနီးပါးဆက်လိုးလိုက်ရာ ကိုမင်းလည်းသုတ်တွေပန်းထွက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားရတော့တယ်။ မောပန်းသွားတဲ့ကိုမင်း ခင်လေးအနားကပ်အိပ်ကာဖက်ပြီးအနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်။ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုဖက်ပြီးအမောဖြေ နေရာကနှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြပြီးမနက်လေးနာရီလောက်မှခင်လေးနိုးလာခဲ့တယ် “ကိုမင်း” “ဟင်” “ထတော့လေ သွားတော့လူတွေမြင်ကုန်မယ်” “အင်း သွားမယ်ခင်လေး” ကိုမင်းလဲလူးလဲထကာခင်လေးပါးကို နမ်းပြီး သူ့မိဘအိမ်ဘက်ကိုသွားတော့တယ်။ ခင်လေးလဲညကအဖြစ်အပျက်တွေးကာ တခုခုမှားသလိုခံစားမိလိုက်တယ်။ပြီးမှဖြစ် သွားပြီးပြီဆိုတော့ပြင်မှမရတော့တာဟုတွေးကာ အိပ်ရာကထပြီးအိမ်သာကိုသွားလိုက်ပါသေးတယ်။ရှူးပေါက်ပြီးစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်တော့ စောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးပြီးဆေးပုံးထဲမှသန္ဓေတားဆေးယူကာသောက်လိုက်ရင်းအိပ်ရာပေါ်ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။ နောက်တရက်နေ့လည်ရောက်တော့အဒေါ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ခင်လေးလည်းဆေးခန်းရှိရာကိုသွားပြီးလုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် နေလိုက်တယ်။ကိုမင်းလည်းမယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာကာ “ခင်လေးအလုပ်တွေများနေလား” “အင်းကိုမင်း” “ကိုမင်းရော အလုပ်မရှိဘူးလား” “အလုပ်က အဝေးကြီးမှာမှမဟုတ်တာ၊အခုကပဲခင်းတွေစိုက်ထားပြီးနားနေတဲ့အချိန်လေ” “ဟုတ်ကိုမင်း”

“ခင်လေး ညကျရင် ခင်လေးဆီလာအိပ်မလို့” “မဖြစ်ဘူး ဒေါ်လေးရှိတယ်” “ခင်လေးကလဲအဒေါ်ကအိပ်ရင်သိုးနေတာ” “သိ သွားမှာစိုးလို့ပါကိုမင်းရယ်” “ကိုယ့်အဒေါ်အကြောင်းကို ကိုမင်းအသိဆုံးပါခင်လေး” “မဖြစ်ဘူးသိသွားရင်ခင်လေးပဲအရှက်ကွဲရ မှာ”အင်း ဒီနေ့သူပြန်ရောက်လာပြီလေ၊သူပင်ပန်ပမ်းလို့ညကျနှိပ်ပေးဖို့ခေါ်ထားတယ်” “ဟုတ်လားခင်လေးရှိတာကို” “ခင်လေး ကိုအားနာလို့ဖြစ်မယ်” “အင်းအဲဒါဖြစ်နိုင်တယ်” “ဒီလိုလုပ်လေ ခင်လေးဒေါ်လေးကိုညကျရင်ကိုမင်း လာနှိပ်ပေးမယ်၊ခင်လေးက လဲဒေါ်လေးကို ဆေးတိုက်လိုက်အိပ်ဆေးပါထည့်တိုက်လိုက်” “ဟွန်းဒါမျိုးဆိုတော်တော်ဉာဏ်ကောင်းနေတယ်” “ဟီး ခင်လေးက လဲ မနေ့ကခင်လေးခရီးပန်း နေလို့ကိုမင်းအလျှော့ပေးခဲ့တာ” “ဟွန်း..တော်ပါကိုမင်းရာအလျှော့မပေးရင် ခင်လေးသေသွားမလား မသိဘူး” “မသေစေရဘူးခင်လေး” “ဒီနေ့တော့မလာနှင့်အုံးလေ နောက်ရက်တွေမှပေါ့နှော်ကိုမင်း” “ဟုတ်ပါပြီ ခင်လေးရာ”ခင်လေးမှာကိုမင်းနှင့်ဖြစ်ပြီးတော့နောက်ဆုတ်လို့ရတော့မယ့်အခြေအနေမရှိတော့ပေ။ခင်လေးလည်းမထူးတော့ဘူးဆိုပြီးကိုမင်း လိုချင်တာပေးမလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်အဒေါ်အိမ်မှာတော့လုပ်လို့ဖြစ်မယ်မထင်ဘူးလေ။လုပ်လို့သိသွားရင်အရှက်က ကွဲအုံးမှာခင်လေးကဘယ်မှာအေးအေးဆေးဆေးတွေ့လို့ရမလဲသာစဉ်းစားလိုက်တယ်။ ဆေးခန်းကဆောက်လို့ပြီးတော့မယ်။ လိုအပ်တဲ့ကျန်းမာရေးနှင့်ပတ်သက်တဲ့စာရွတ်စာတန်းတွေပိုစတာတွေ၊ကြော်ငြာတွေနှင့်ဆေးတွေလိုအပ်သေးတယ်။ဒီတော့မြို့နယ် ကကျန်းမာရေးဦးစီးဌာနခွဲကိုဖုန်းဆက်တော့လာထုတ်ပါတဲ့။မြို့ကိုတက်ပြီးပစ္စည်းထုတ်ဖို့ရာကိုမင်းကိုအကူအညီတောင်းရတော့ တယ်။ “ကိုမင်း ခင်လေးမြို့တက်ပြီးပစ္စည်းထုတ်ရမယ်” “သွားလေခင်လေးဘယ်အချိန်သွားမလဲ”“မနက်ဖြန်မနက်စောစောသွားမယ်” “အင်းသွားကြတာပေါ့’” နောက်မနေ့မနက်ငါးနာရီလောက်ထိုးတော့ကိုမင်းကလာခေါ်တယ် “ခင်လေးနိူးပြီလား” “နိုးပြီလေ၊အဆင်သင့်ပဲ” ခင်လေး အပြင်ကိုထွက်ပြီးကိုမင်းဆိုင်ကယ်နောက်လိုက်ခဲ့တယ်။ကိုမင်းလဲမြို့ဘက် မောင်းခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေးရုံးဖက်လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ကိုးနာရီခွဲလောက်ရောက်တာမို့အဆင်ပြေတယ်။ရုံးကထုတ်ပေးတာတွေကိုခင် လေးယူလာပြီး :”ကိုမင်းတစ်ခုခုစားရအောင်” “အင်းစားမယ်လေ၊ဒါပေမယ့်ဆိုက်မှာမစားချင်ဘူး” “အင်းအဲဒါဆိုလဲပါဆယ်ဝယ် လိုက်” ကိုမင်းခေါက်ဆွဲကြော်နှင့်ထမင်းကြော်နှစ်ပွဲဝယ်ကာမြို့ကအဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်းကိုမောင်းခဲ့လိုက်တယ် “အယ် ကိုမင်း ဘယ်ကိုမောင်းလာတာလဲ” “ခင်လေးကလဲ၊ဟိုမှာကျတော့လည်းမတွေ့ရ ဘူးလေ၊အာ့ကြောင့်ဒီမှာအေးအေးဆေးဆေး နေမလို့” “ဟွန်း ကိုမင်းနှော်” ကိုမင်းတည်းခိုခန်းဘက်မောင်းလာတော့ခင်လေးသိလိုက်ပြီ။လုပ်ဖူးထားတော့ခင်လေးစိတ်ကမထူးတော့ဘူး ဆိုတဲ့စိတ်ကလွှမ်းမိုးနေတယ်။ရွာမှာလူသိမှာစိုးရိမ်ရပေမယ့်မြို့မှာဆိုတော့လူတွေမသိဘူးဆိုတဲ့အတွေးကဝင်လာတယ်။ကိုမင်းနှင့် အတူတည်းခိုခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။

“ခင်လေးအဝတ်အစားအပိုပါလား” “မပါဘူးကိုမင်း” ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း “ကိုမင်းအဝတ် တွေကြေကုန်ပါ့မယ်” “ကိုမင်းချွတ်ပေးမှာပေါ့” “ဟင်း..ဒါပဲအမြဲလာချောင်းနေတာ” ကိုမင်းခင်လေးအဝတ်တွေချွတ်ပေးလိုက် တယ်။အခုလိုမျိုးထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရမှအရမ်းကိုလှတဲ့ဘော်ဒီ။နို့တွေလည်းဝိုင်းစက်လှပလွန်းတယ်ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့နို့လေး တွေကလဲမြင်သူငေးလောက်တယ်။ခါးသေးရင်ချီတဲ့အလှအပမျိုးလေးပေါ့။ခါးသေးပြီးတင်ကြီးတဲ့မိန်းမသားအလှဆိုတာရှားပါး တယ်လေ။ “ခင်လေးရေချိုးခန်းဝင်လိုက်အုံးမယ်ကိုမင်း” ခင်လေးတမနက်လုံးလှုပ်ရှားနေတော့ညစ်ပတ်နေလောက်ပြီ။ကိုမင်းက တနေ့ကလိုမျိုးအဖုတ်ကိုနမ်းပေးရင်အနံ့ထွက်မှာစိုးရိမ်မိတယ်လေ။ဒီတော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးအဖုတ်လေးမွှေးအောင်ဆပ်ပြာမွှေး ခဲလေးနှင့်ဆေးကြောလိုက်တယ်။ကိုမင်းမှာခင်လေးရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်အလှတွေ့ပြီးရင်ခုန်ပြီးလီးကအရမ်းတောင်လာတယ်။အမှတ်တရဖြစ်အောင်ခင်လေးမသိစေဘဲ ဗီဒီယိုရိုက်ဖို့လုပ်ပြီးဖုန်းကင်မရာကိုကုတင်ဖက်ချိတ်ပြီးဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာအဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ “လာ ခင်လေး ကိုမင်းအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ” “ဟင့် ကိုမင်းကလဲ” ခင်လေးနို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခင်လေး နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲ တုန့်ပြန်ကာနမ်းတယ်။နှစ်ယောက်လုံးအနမ်းတွေက အရမ်းကိုထန်လွန်းနေတယ်။ကိုမင်း ကနမ်းရင်းနှင့် ခင်လေးဖင်ကြီးတွေကိုညှစ်သလိုခင်လေးကလည်းကိုမင်းကျောပြင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားတယ်။ကိုမင်းရဲ့လီးက ခင်လေးပေါင်ကြားအဖုတ်နေရာကိုလာပြီးထောက်နေတယ်။ကိုမင်းလီးကအရည်တွေကစိမ့်ဆင်းနေတာကြောင့်ပေါင်ကြားမှာချော ပြီးအဖုတ်အောက်ကိုထိုးမိနေပြီလေ။ကိုမင်း ခင်လေးကိုဖက်ထားရင်းအိပ်ရာပေါ်လှချလိုက်ကာခင်လေးနို့တွေကိုရမက်ထန်ထန်နှင့် တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”. “အာ့ အင်းဟင်းဟင်း” တခါအလိုးခံထားတ ဲ့ခင်လေး အရသာကိုသိနေပြီတိုးတိတ်တိတ်ညည်းရင်း ကို မင်းခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဖွဖွလေးဆွဲနေမိတယ်။ကိုမင်းလည်း အဖုတ်ရှိရာကိုလျှောချရင်းခင်လေးပေါင်ကိုကားကာအဖုတ်ကို ယက်လိုက်တော့တယ် ခင်လေးအသံမထွက်စေဖို့ထိန်းချုပ်ပေ မယ့် ကိုမင်းရဲ့လျှာအစွမ်းကြောင့်အလျှော့ပေးကာအသံထွက်ညည်းလိုက်တယ် “ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်” အဖုတ်ယက်ပြီးအစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တယ်။စိတ်ထန်မှု့ကြောင့်မာနေတဲ့ခင်လေးအစေ့ကနီတျာရဲလေးဖြစ်နေပြီလေ။ ခင်လေးခါးမြှောက်ပြီးအော်ညည်းလိုက်သလိုကိုမင်း ခေါင်းကိုလည်းဖိချမိတယ်။ အထာပေါက်တဲ့ကိုမင်း အဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးမွှေပေးလိုကိတဲ့အခါ ခင်လေးမှာစိတ်ထန်ပြီး အဖုတ်ထဲကအရည် ထွက်ပြီးပြီးသွားရတော့တယ်။ ညည်းသံဆုံးသွားတဲ့နောက်မှာတော့ခင် လေးခါးကအောက်ကိုပြုတ်ကျသွားပြီးအသက်ရှူသံလေးပြင်းပြကာမောဟိုက်သွားတော့တယ် “ခင်လေးမောသွားပြီလား” “အင်း မော သွားပြီ” “ကိုမင်း ဟာလေး နမ်းပေးဦးလေ” “အင်း နမ်းပေးမယ်လေ” ခင်လေးကအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်သလို ကို မင်းကအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်အိပ်လိုက်တယ်။မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ကိုမင်းလီးကိုခင်လေးကငုံကာစုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။

ကောင်းလိုက်တာ အိုး” ခင်လေးရဲ့လီးစုပ်ပေးမှု့ကြောင့် ကိုမင်းမှာခြေဖဝါးကြောတွေထောင်ထသလို ဖြစ်သွားရပြီး လီးကအဆမတန်တောင်လာတော့တယ်။ ခင်လေးလဲ ကြားဖူးနားဝရှိသလို လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်တော့ ကောင်းလိုက်တာ ခင်လေးရာ” “တော်ပီ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်” ကိုမင်း ပြောတာကြောင့် ခင်လေးလီးစုပ် တာရပ်လိုက်တော့တယ်။ “ခင်လေးကုန်းပေးပါလား” “အင်းကုန်းပေးမယ်လေ” ခင်လေးကကုန်းပေးလိုက်တယ်။ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနောက်ကနေပြီးအဖုတ်ကြားလီးတေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။လီးကတအိအိနှင့်ဝင်သွားပြီးအဆုံးထိရောက်သွားတော့ တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိဗျစ်” “အာ့ကိုမင်းဖြေးဖြေးအောင့်တယ်” “အင်းဖြေးဖြေးလေးလုပ်ကြည့်မယ်” ကိုမင်းလီးကိုဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ခနကြာတော့ခင်လေးဆီကထွက်တဲ့အရည်ကြောင့်ခင်လေးမှာအောင့်တာသက်သာလာသလို ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တာလဲ အားမလိုအားမရဖြစ်လာတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်လေးမြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ပြောမထွက်ပေ။ကို မင်းလည်းအားမရဖြစ်လာကာ “ခင်လေး မြန်လို့ရပြီလား” “အင်းမြန်တော့ကိုမင်း ခင်လေးခံနိုင်ပြီ” ကိုမင်းအရှိန်လေးတင်ကာလိုး လိုက်တော့လီးကအဖုတ်ထဲတဇိဇိတဗျိဗျိ ဝင်ကာဖီးတက်လာတော့တယ်။ လိုးရတာစေးပိုင်နေသလိုအရမ်းလည်းကောင်းနေတယ်။ကိုမင်းလိုးရင်း ခင်လေးဆံပင်တွေကိုစုစည်းကာနောက်ကိုလှန်ဆွဲလိုက်ပြီး တချက်ချင်းဆောင့်လိုက်တယ်။ကင်မရာမှာခင်လေးရဲ့ဖီးလ်တက်နေတဲ့မျက်နှာလေးပေါ်လွှင်စေသလိုခါးလေးကော့ပြီးဖင်လေး ထောင်နေနာကြောင့်ကိုမင်းလည်းအရသာရှိရှိလိုးရတော့ အရမ်းကောင်းလွန်းသလိုခင်လေးလည်းကာမစည်းစိမ်ကိုပြည့်ပြည့်ဝဝ ရရှိနေလို့လိုးသံတွေနှင့်ခင်လေးညည်းသံတွေကအခန်းတွင်းဆူညံလို့နေတယ်။ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်လိုးပြီးချိန်မှာတော့နှစ် ယောက်လုံးအထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာပြီးချင်လာခဲ့တယ် “ခင်လေးပြီး တော့မလား” “အင်းပြီး ပြီးတော့မယ်ကိုမင်းလည်းခင်လေးပြီးသွားတာသိလိုက်ပြီး သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက် တော့တယ်။ “ကိုမင်းပြီးပြီလား” “အင်းပြီးပြီခင်လေး” “ဒါဆိုပြန်ကြမယ်၊နောက်ကျလို့မကောင်းဘူး” “အင်းပါနောက်အခေါက်ကျရင်ကြာ ကြာလေး လုပ်ချင်တယ်” “အင်းပါကိုမင်း၊ခင်လေးရေဆေးလိုက်အုံးမယ်” “ဆေးလေခင်လေး” ခင်လေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွား တော့ ကိုမင်းလည်းဖုန်းကိုယူကာပိတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှခင်လေးနောက်ကိုလိုက်ပြီးရေဆေးလိုက်တော့တယ်။ဒီလိုနဲ့မြို့တက်တဲ့ အချိန်တိုင်းကိုမင်းနှင့်ခင်လေးအမြဲတန်းလိုလို လိုးဖြစ်တော့တယ်။ ခြောက်လလောက်တာဝန်ထမ်းဆောင်းရင်းခင်လေးမှာကိုမင်းရဲ့ စရိုက်ကိုသိလာတယ်။ကိုမင်းက တကယ်ဆိုရင်စွန့်စားပြီးအလုပ်လုပ်ကိုင်ရမှာအခုတော့ဆယ်တန်းထိပဲကျောင်းတက်ဖူးပြီး အလုပ် မယ်မယ်ရရမရှိ။မိဘအလုပ်ကိုသာလုပ်ရင်းရွာမှာအေးဆေးစွာနေထိုင်တယ်။အားရင်ခင်လေးဆီလာတယ်။အိပ်စားကာမအဆင့် သာရှိတယ်လို့ဘဝနဲ့တွေးပြီးခင်လေးက မြင်လာတယ်။ခင်လေးတို့ရဲ့ဆေးခန်းလည်းပြီးစီးလို့ခင်လေးအိမ်ပြောင်းလိုက်တယ်။ ဒါ ကြောင့်မို့ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုတဖြေးဖြေးနှင့်ဝေးလာတော့တယ်။ဆေးခန်းမှာလည်းနောက်ထပ်တစ်ယောက်ရောက်လာတဲ့ အခါခင်လေးမှာအဖော်ရှိလာတော့ကိုမင်းကိုလည်း ရှောင်နေမိတယ်။ဒီလိုနှင့်တနေ့ကြတော့ရွာမှာအလှူတစ်ခုကခင်လေးကိုဖိတ် တယ်။ခင်လေးနှင့်အဖော်အလှူကိုသွားကြတယ်။အလှူကလဲရွာကမျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူလည်းစည်တယ်“ဟေ့..မောင်လေး ဆရာမလေးတွေလာတယ်” “ဟုတ်မမကြီး” “ဆရာမလေးတွေလာဗျ။ထိုင်ကြပါ” “မောင်လေးရေ ဆရာမ လေးတွေကိုဧည့်ခံလိုက်ဦး၊မမလာခဲ့မယ်”ခင်လေးကလာပြီးဧည့်ခံတဲ့လူကိုကြည့်လိုက်တော့ခင်လေးထက်သုံးနှစ်လောက်ကြီးမယ့် လူ ပါ။အသားညိုညိုနှင့်ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ပေါ့” “ဆရာမလေးတို့စားကြပါ” “မမလည်းလာနေပြီ” “ဆရာမလေး စားနှော်အားမနာနှင့်၊ဒါကျမ မောင်လေးအငယ်ဆုံး” “ဟုတ်မမ ၊အရင်ကမတွေ့မိဘူးနှော်ရွာမှာ” “အခုမှနိုင်ငံခြား ကပြန်လာတာကွယ်၊မသွားနဲ့အိမ်ကအလုပ်တွေလုပ်ပါဆိုတာမရဘူး၊သုံးနှစ်လောက်စင်ကာပူမှာလုပ်ပြီးပြန်လာတာ” “ကဲမောင် လေး၊သူကမခင်ခင်လေးတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်ကကျော်ကျော်ထွန်းပါ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်” “ကျနော်လည်း ဝမ်းသာပါတယ်” ကျော်ကျော်ထွန်းဆရာမလေးခင်ခင်လေးကို သဘောကျသွားတယ်။အရမ်းလှလို့စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ခနခန ဆရာမလေးကိုချောင်းကြည့်မိတယ်။ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှင့်အကြည့်ဆုံပြီးရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားတယ်။

“ခင်လေး ကျနော်တို့အိမ်ကိုလာလည်နိုင်ပါတယ်ဗျ” “ဟုတ် ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ဆေးခန်းဖက်လဲလာလည်နိုင်ပါတယ်” “လိုတာရှိရင်ပြောပါ။ကျနော်စွမ်းသလောက် ကူညီပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ပွင့်လင်းတဲ့အပြော နှင့်အပြုံးကိုသဘောကျသွားတယ် အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့်ရင်ခုန်သလိုဖြစ်လာတယ်။ကိုမင်းနဲ့တွေ့တဲ့ခံစားမှု့မျိုးမဟုတ်ဘဲ ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှု့မျိုးကိုကြုံရတယ်“အင်း ငါဘာလို့ဒီလိုတွေဖြစ်မိတာလဲမသိဘူး” စားသောက်ပြီး တော့ “ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ပြန်တော့မယ် ဆေးခန်းမှာလူမရှိလို့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ” “မမ ညီမလေးတို့ပြန်တော့မယ်” “အေးကွယ် ဆရာမလေး” “မောင်လေးရေ အသီးအနှံတွေထည့်ပေးလိုက်ပါကွယ်” “မမရေ မယူတော့ဘူးလေ၊အလှူကြီးမှာ” “အေးကွယ် ညနေကျမှမောင် လေးကိုလိုက်ပို့ခိုင်းတော့မယ်’”“ရပါတယ်မမရဲ့” “အမလေးကွယ် အားနာစရာကျနေတာပဲ၊ကဲ ပြန်ပြန် နောက်ကျနေမယ်” ခင်လေးအလှူအိမ်ကပြန်လာလိုက် တယ်။အပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့မျက်နှာပဲမြင်ယောင်မိပြီးပြုံးမိတယ်။ “အမယ်ခင်လေးဘာတွေပြုံးနေတာ” “ဟုတ်ပါဘူး အမရယ်” “ဟင်းဟင်းးးငါသိပါတယ်အေ ၊ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြောင့်မလား” “အို အမကလဲ” “အင်း ခင်လေးခင် လေး ငရံ့နှစ်ကောင်ကြောင့်ဘယ်အကောင်ဖမ်းရမလဲစဉ်းစားရခက်နေပြီထင်တယ်” “အာအမရယ် အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး” ခင်လေး ဘယ်လိုပင်ငြင်းပါစေ ခင်လေးဘာသာအသိဆုံးပါပဲ။ခင်လေးကိုကျော်ကျော်ထွန်းတို့ရဲ့မိသားစုအမူအကျင့်ကိုသိတယ်။အကယ်၍ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်ရွေးချယ်ရင်ငြင်းရက်စရာ လူမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ။ဒါပေမယ့်အခုတော့ခင်လေးမှာ ကိုမင်းကရှိနေပြီ။ကိုမင်း လိုလူမျိုးနှင့်တော့အိမ်ကသဘောမတူဘူးလို့အရိပ်အမွတ်ပြောထားပြီးပြီ။ခင်လေးတွေးရင်ပြုံးလိုက်တယ် “မုန့်ဆီကြော်ကဘယ်နေ မှန်းမသိဘူး၊နှုတ်ခမ်းနာနှင့်တည့်ပါ့မလားဆိုပြီးတော့လေ” ညနေရောက်တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရောက်လာတယ်။“ခင်လေး ၊ ဟိုမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “အယ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအားနာစရာရှင်” “အားနာစရာမလိုပါဘူးဗျာ၊ကျနော်ကိုယ်တိုင် ကလာချင်နေတာ”“ဟော့တော့” “မအံ့ဩနဲ့လေ ကျနော် ကခင်လေးမြင်ပြီးကတည်းကလာချင်နေတာ” “အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ရယ်” “ရော့ အမပေးလိုက်တဲ့အသီးအနံတွေ လတ် ဆတ်တယ်ဗျ” “ကျေးဇူးပါရှင်” “လုပ်ပြန်ပြီ၊ကျနော်တို့ရွာကိုကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု့တွေလုပ်ပေးတဲ့ခင်လေးကိုကျနော်တို့ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ” “အမယ်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအပြောကောင်းတယ်” “မကောင်းပါဘူးဗျာ” “ကျမဘာကျွေးရမလဲ၊အပြောကောင်းလွန်းလို့” “မလိုပါဘူးဗျာ၊ဒါပေမယ့်ဒီကိုခဏခဏတော့လာခွင့်ပေးပါ” “ရှင် ဘာလုပ်မို့လဲရှင့်” “ကျနော့်ရင်ထဲခံစားချက်တွေဖွင့်ပြမလို့” “အမ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှော်” “ဘာလဲခင်လေးက မယုံလို့လား၊ လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပြမယ်လေ” “ဟော့တော် ဒုက္ခပါပဲ” “ဘာမှဒုက္ခမရောက်စေရဘူး၊တောသားဆိုပေမယ့်အရည်အချင်းရှိ ပါတယ်။ခင်လေးကိုဝမ်းဝရုံမကစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားနိုင်တယ်”“ဟော့တော် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြီးနှော်” “ဟုတ်တယ်ခင်လေးမြင်မြင်ချင်းချစ်တယ်ဆိုတာ ရူးတဲ့လူတွေလို့ထင်ခဲ့တာအခုကျ နော်အရူးဖြစ်နေပြီ” “ခစ် ခစ် ခစ်” “ရယ်ပါဗျာ၊ရယ်ပါ။ခင်လေးတစ်သက်လုံး စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနှင့်ရယ်နိုင်အောင်ခင်လေးကို လက်ထပ်ချင်ပါတယ်” “ခင်လေးစဉ်းစားပါရစေ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” ခင်လေးမှာတကယ်တမ်းအချစ်ဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့ အချိန်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့အမှားတစ် ခုကြောင့်ခင်လေးစိတ်ညစ်မိတယ်။တချိန်ကမတွေးမိဘဲကိုမင်းနှင့်သာယာခဲ့တာအမှားတစ်ခုလို ထင်နေရပြီလေ။ဆေးခန်းကထွက်သွားတဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကျောပြင်လေးကိုကြည့်ပြီးခင်လေးသက်ပြင်းချလိုက်တယ်“ဟူးး… ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်၊အစကသာတွေ့ခဲ့ရင် ခင်လေးရင်မောရမှာမဟုတ်ဘူး” ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဆေးခန်းကထွက်သွားပြီး နောက်ကိုမင်းရောက်လာကာ “ကျော်ကျော်ထွန်းဘာလာလုပ်တာလဲခင်လေး” “အသီးအနှံတွေလာပို့တာ” “အော .”တချက်သာ အသံထွက်လိုက်ပြီးကိုမင်း စဉ်းစားလိုက်တယ်။ပြီးမှ “ဘာတွေပြောသွားတာလဲ” ူး”ဘာမှမပြောဘူး” ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာမြွေမြွေ ချင်းခြေမြင်တယ်။ ဒီကောင်လိုလူမျိုးကစိတ်ထဲကမပါဘဲဒီလိုဆေးခန်းလာစရာမရှိဘူး၊။ငယ်ကတည်းကသိပြီးသားလေ။ကျော် ကျော်ထွန်းလိုလူမျိုးက ဘယ်မိန်းကလေးမှစိတ်ဝင်စားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။စီးပွားရေးပြေလည်ပေမယ့်ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည် မယ်ဆိုပြီး စင်ကာပူကိုထွက်သွားတာ။အခုဆေးခန်းကိုလာတယ်ဆိုတော့ခင်လေးကိုဒီကောင်ကြိုက်လို့ဖြစ်မယ်

“ခင်လေးညနေဘာစားမလဲ” “အားလုံးစီစဉ်ပြီးပြီ” “ဒီညလာတွေ့လို့ရမလား” “မရဘူးဆို” “ခင်လေးရယ် ကိုမင်းအရမ်းတွေ့ချင်နေ တာ” “ကိုမင်းရယ်ခင်လေးဘက်လဲကြည့်အုံးလေ” “ဟင်းးး ခင်လေးရယ်၊ကိုမင်းစိတ်မချဘူးကွာ” “အမ် ကိုမင်းနှော် ပြန်တော့ခင် လေးလုပ်စရာရှိသေးတယ်” ကိုမင်းအနှင်ခံရတော့စိတ်ခုသွားတယ်။ အမှန်ကခါတိုင်းလဲဒီလိုပါဘဲ။ဒါပေမယ့်ကျော်ကျော်ထွန်းလာ ပြီးကတည်းက ကိုမင်းစိတ်တွေတိုနေမိတယ်။ဆက်ပြောရင်စိတ်တိုရမှာမို့ကိုမင်းအိမ်ပြန်လိုက်တယ်။ခင်လေးလ ဲကိုမင်း ပြန်သွား တော့သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။ ဖုန်းမည်သံကြားလို့ ခင်လေးထကိုင်လိုက်တော့ကျန်းမာရေးရုံးက “ဆရာမ ခင်လေး” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဆရာမလေးမြို့ကိုပြောင်းရမယ်” “ရှင်” “ဟုတ်တယ်ဗျ၊အော်ဒါထွက်နေပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ခင်လေးထွက်ပေါက် တစ်ခုရသလိုခံစားရပြီး ပျော်သွားတယ်။မနက်မိုးလင်းတော့ရွာကလူတွေကိုနှုတ်ဆက်တယ်။အားလုံးကမြို့ပေါ်ပြောင်းရတော့စိတ် မကောင်းကြပေမယ့်တွေ့လို့ရနေတာမို့အဆင်ပြေသေးတယ်ဆိုပြီးလိုက်ပို့ကြတယ်။ကိုမင်းကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပါတယ်။မြို့ရောက် တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဖုန်းဆက်တယ်“ခင်လေး” “ရှင် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “ကျနော်မှာခင်လေးနဲ့တွေ့လို့ပျော်ရုံပဲရှိသေးတယ်ခင်လေးကပြောင်းရပြီဆိုတော့ကျနော့် ရွာ မှာမပျော်ဘူးဗျာ” “အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” “ကျနော်ခင်လေးကိုချစ်တယ်ဗျာ” “ခင်လေးသိပါတယ်” “ခင်လေး ကျနော်ကို လက်ထပ်ပါလားဗျာ” “ဟင်း ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” ” ကျမ..မိဘတွေကိုပြောရအုံးမယ်၊ သူတို့သဘောတူမှဖြစ်မှာပါ” “ဟာဒီ လိုဆို ခင်လေးကျနော့်မမကိုအဲဒီလွှတ်ပြီးအကျိုးအကြောင်းပြောပြခိုင်းလိုက်မယ်ဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “ကျနော် အရမ်းပျော်သွားပြီဗျာ၊မနက်ဖြန်ခင်လေးဆီလာခဲ့မယ်”“ဟုတ် ကဲ့” ကျော်ကျော်ထွန်းကသူ့အမကြီးကိုပြောတော့ “ငါ့မောင် မမ ကြီးကမိန်းကလေးချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့သိပ်မပြောချင်ဘူး” “ဘာဖြစ်လို့လဲမမ” “ဘာဖြစ်ရမလဲ မင်းမင်းနဲ့သူသမီးရည်းစား ဖြစ် နေတယ်လို့သတင်းကြားတယ်’ “မမကလည်းဗျာ၊ခုခေတ်မှာသမီးရည်းစားတွေဘာတွေကအရေးမကြီးဘူးလေ” “ငါ့မောင်… အိမ်ထောင်ပြု၊ဘုရားတည်၊ဆေးမှင်ရည်စုတ်ထိုး၊ချက်မပိုင်ပြင်ရခက်သည့်အမျိုးတဲ့။မောင်လေးသတိထားရမှာနှော် နောင်ပေါ်လာ မယ့်ပြသနာအတွက်မောင်လေးစဉ်းစားအုံး”“မမရယ် လူတိုင်းကခြောက်ပစ်ကင်းသဲလဲစင်ဆိုတာမရှိဘူး၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ချစ်လို့လက်ထပ်မှာပါ” “အေးပါ မမသတင်းမေး မြန်းကြည့်ပါမယ်” မောင်ကိုချစ်သည့်အမမို့မောင်ပြောသလိုပဲ ခင်လေးတို့ရွာကိုခရီးထွက်သွားတယ်။ ကိုမင်းတို့ရွာဆိုတာတစ်ဦး ကတစ်ခုခုလုပ်ရင် တဦးကသိနေတော့ ကိုမင်းစိတ်ထဲမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ရပြီ။ရည်းစားလူလုအူနုကျွဲခတ်ဆိုသလိုပါပဲ။ကျော် ကျော်ထွန်းဆီသွားလိုက်ပြီး“ကျော်ကျော်” “ဘာလဲမင်းမင်း” “အေး ငါနှင့်ခင်လေးကသမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့တယ်နှော်” “အေးဖြစ်လဲ ဘာဖြစ်လဲကွာ၊ငါလက်ထက်မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ” “မင်းစဉ်းစားလေ ငါထက်သာတဲ့မင်းနှင့်တွေ့တော့ငါ့ကိုပစ်ပြီးမင်းနောက်လိုက် တာ။ဘယ်မှာလဲသစ္စာ” “အင်း..လေ သူလဲသူ့အကြောင်းတရားနှင့်သူမို့လို့လေ” “အေးမင်းကို ငါမပြောမရှိနှင့်။တစ်ရွာတည်းသားမို့ ပြောပြတာ” “အေးငါသိပြီးပြီ” “ငါနှင့်ဘယ်အဆင့်ထိရောက်ခဲ့လဲမင်းသိလား” “ဒါတွေငါသိစရာမလိုဘူး၊ငါနှင့်လက်ထပ်ပြီး ငါ ကြည်ဖြူရင်ပြီးတာပဲ” “အေးပါကွာ၊မင်းသိအောင်ငါလာပြောတာပါ” “အေးပါကျေးဇူးပဲ” ကိုမင်း ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအံ့ဩသင့် သွားတယ်။ဒီလောက်ထိရူးလိမ့်မယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ဘူး။သူ့ထိုက်နှင့်သူ့ကံလို့ပဲတွေးလိုက်တော့တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေး ပိတ်ရက်မို့ဆီသွားလိုက်တယ်။ “လာလေ ကိုကျော်ကျော်” “အင်း ခင်လေးနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောချင်တယ်” “ပြောလေ ကိုကျော်” “ကိုကျော့် သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုသွားမယ်”“အင်း လိုက်ခဲ့မယ်ကိုကျော်” ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးနှင့်စကားကိုလွတ်လပ်စွာပြောဖို့ရာသူငယ်ချင်း အိမ်ခေါ်ခဲ့တယ် “ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးအခုမှလာတယ်” “အေးကွာ ဒါ ငါယူမယ့်မိန်းကလေးခင်လေးတဲ့” “အော မခင်လေးဘာမှ အားမနာနှင့်ဒီကောင်နဲ့ကငယ်သူငယ်ချင်းတွေ၊အခုကဒီအိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်တည်းအေးဆေးနေ” “ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးငါ အပြင်လစ်မယ်၊မင်းပြန်ခါနီးမှဖုန်းဆက်တော့” “အိုကေ သူငယ်ချင်း” ကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းအပြင်ရှောင်ထွက်သွားမှ “ခင် လေး ကိုမေးစရာရှိတယ်” “မေးလေ ကိုကျော်” “ခင်လေးကိုယ့်ကိုချစ်လား” “ဘာလို့ဒီစကားမေးတာလဲကိုကျော်” “အကြောင်းရှိ လို့”“အင်းဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုရင်၊ခင်လေးကို ကျော်နှင့်လက်ထပ်ဖို့အထိတွေးထားတာ၊ကိုကျော့်ကိုချစ်မိလို့ပဲ” “ခင်လေးကိုကျ နော်ချစ်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “ခင်လေးချစ်တယ်လို့ဖြေပေးလေ” “ဟုတ်ပါပြီရှင် ကျမလဲရှင့်ကိုချစ်ပါတယ်” “ခင်လေးကို ပြောစရာရှိ တာကခင်လေးဘာတွေပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ကျနော်ကြည်ဖြူတယ်” “အင်း ကိုကျော် ခင်လေးကိုမေးချင်တာတွေ ရှိတယ်မလား” “အင်း ” “ခင်လေးသိပါတယ်” “အင်းပြောပြလို့ရမလား” “ခင်လေး ကိုမင်းမင်းနှင့်ညိစွန်းခဲ့တယ်” “အင်း ရပြီခင်လေးရပြီ”

“ကိုကျော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မလား” “အင်းယုံတယ်လေ” “အင်းကိုယ်လေးခင်လေးကိုလည်းယုံပါတယ်” “ဟုတ်ကိုကျော်” “ခင် လေးအရမ်းချစ်တယ်ကွာ” ကိုကျော် ခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တော့။ခင်လေးလဲပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ခင်လေး မှာကျော်ကျော် ထွန်းအနမ်းတွေတုန့်ပြန်ရင်း ကျေနပ်မိတယ်။တဘဝစာအားကိုးရမယ့်လူ မိမိချစ်ရတဲ့သူ၊မိမိအပေါ်နားလည်ခွင့်လွှတ်ပြီးချစ်ရမယ့် သူဆိုတာမို့ခင်လေးအရမ်းပဲကျေနပ်မိတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်။တူနှစ်ကိုယ်သစ္စာပြိုင်ဆိုလိုက်ချင်သေးတယ်။ မင်းမင်းကခင်လေးအနားကပ်မရတော့အောင် ခင်လေးကိုအနိုင်ယူခဲ့ချင်တာကြောင့်ချစ်လေးကို လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ခင်လေးအကျႌကိုအသာအယာလေးချွတ်လိုက်ပြီး ခင်လေးဘရာကိုပါချွတ်ယူချလိုက်ပြီးဝိုင်းစက်ပြီးအလွန်လှတဲ့ခင်လေးရဲ့နို့တွေ ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့ လိုက်တယ်။”ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ရှီး ကိုကို အင်း..ဟင်းဟင်း ခင်လေးစိတ်တွေထကြွနေပြီ။ဒီတစ်ခါ ကို ကိုလိုးရမယ့်အရေးကစိတ်ချလုံခြုံသလိုခံစားနေရတယ်။စိတ်လဲရဲမိတယ်။နို့ချိုချိုတွေကိုစို့နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် စိတ်ထိန်းမထားပဲ ညည်းတွားမိလိုက်တယ်။ကိုကျော်လည်း ခင်လေးရဲနို့ထွားထွားတွေကို စို့ရင်းလက်ကစောက်ဖုတ်မွေးတွေကိုဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်တယ်။ “အာ့ ကို ကို အင်းဟင်း”နာကျင်မှူ့လေးနှင့်အတူကာမစိတ်တွေတအားတိုးပြီးကိုကို့လည်းပင်းကိုခင်လေးဆွဲဖက်လိုက်သလိုပိပိ ထဲအရည်တွေစီးဆင်းသွားရပြန်တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲအရည်ကိုလက်နှင့်ကလော်ကာ အစေ့ကလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ် “အိုး ကိုကိုရယ် ” တစတစတိုးပွားနေတဲ့ကာမစိတ်ကြောင့်ခင်လေးညည်းသံပို ထွက်လာတယ်။အစေ့ကိုပွတ်ခံရတဲ့ခင်လေးနေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေပြီးပြီးထျင်စိတ်တွေဖြစ်နေပြီ။အလိုးခဲချင်နေပြီ။ ကျော် ကျော်ထွန်းခင်လေးစောက်ဖုတ်ကိုအားရပါးရနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက်လျှာကိုအပြားလိုက်လုပ်ကာ ယက်လိုက်တယ်။ “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အိုး ကိုကို မလုပ်နဲ့ အား”ကြိုက်ပေမယ့် ဟန်ဆောင်ပြီး တားလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းကတော့ခင်လေးအပေါ်မှာမင်းမင်းထက်ငါပိုစွမ်းဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာသက်သေပြရအောင် ကြိုးစားပြီး တတ်ကျွမ်းသမျှကာမပညာကိုအသုံးချကာလျှာကိုစုချွန်ပြီးထိုးမွှေလိုက်တယ်။ပြီးမှအစေ့ကလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ် အစေ့ကလေးစုပ်ရင်း စောက်ဖတ်ကြိုလက်ခလယ်နှင့်အဝင်အထွက် ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တယ်။ခင်လေးလည်းကာမစိတ်တွေအရမ်းကြွလာကာခါးလေးကိုလေပေါ်မြှောက်ပြီးအရသာယူလိုက်တယ်။ ကိုကိုရဲ့စုပ်ပေးယက်ပေးမှု့ကြောင့်ခင်လေးကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲခင်လေးမှာ ပြီးသွားရတော့တယ်။ “ခင်လေးကိုကိုလိုးချင်နေပြီ

“ကိုကို့သဘောပါ ကိုကို” “ကိုကို့သဘောဆိုရင်ကိုကိုလီးစုပ်ခိုင်းလို့ရမလားဟင်ခင်လေး ကိုကိုလဲ လီးစုပ်ခံချင်တယ်” “ကိုကိုလုပ် ပေးပါဆိုရင်ခင်လေးအသင့်ပါပဲကိုကို” “အင်းဒါဆို ကိုကိုလီးစုပ်ပေး” ကျော်ကျော်ထွန်းမတ်တပ်ရပ်ကလေးနှင့်နေပေးတော့ခင် လေးကိုကိုနားဒူးထောက်လိုက်ကာ ကိုကိုလီးကိုစုပ်လိုက်တယ် ကောင်းလိုက်တာခင်လေးရာ” အတွေ့အကြုံရှိးပြီးသားမို့ခင်လေးအတွက်မခက်ခဲလှဘူး။လီးကိုအဆုံးထိဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်သဒ္ဓါပိုစွာလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးလီးစုပ်ချက်ကြောင့် စိတ်ပါနေတဲ့ ကျော်ကျော်ထွန်းပြီး မသွားရအောင် စိတ်အာရုံကိုတနေရာပို့လိုက်ရတယ်။လီးထိပ်ဝလေး တွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးဆွပေးတော့ ကျော်ကျော်ထွန်း ရင်တွေတသိန့်သိမ့်တုန်စေတယ်။လီးဒစ်ကြီးကိုလျှာဖျားနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲရုံမက လီးအရင်းကိုပါလျှာနှင့်ယက်လိုက်သေးတယ်။ဂွေးဥလေးကိုပါမနာမကျင်စေပဲလပ်နှင့်ညှစ်ပေးပြီးစုပ်ဆွဲလိုက်ရာ ခင်လေးကိုကို မရတော့ဘူးပြီးသွားမယ်” “ဟုတ်ကိုကို” “ခင်လေးကိုလိုးချင်နေပြီ” ”ကိုကိုသေဘာပါကိုကို” “လာခင်လေးကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ကိုကိုအောက်က နေမတ်တပ်လိုးမယ်” ခင်လေးကိုကိုပြောသလိုကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာကကုတင်အောက်ခြေဆင်းလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ချလိုက် တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလဲကုတင်အောက်ကနေပြီးခင်လေးပေါင်ကိုတွန်းတင်ကာစောက်ဖုတ်ထဲလီးတေ့ပြီးလိုးလိုက်ကာ ခင်လေး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တဖတ်ဖတ်လိုးလိုက်ရာလီးကလည်းအတားအဆီးမရှိပေမယ့်ကြပ်တည်းပြီးတဇွိဇွိ တဖွတ်ဖွတ် ဝင်သွားတော့တယ် ကိုမင်းနှင့်လိုးရတာနှင့်မတူသော အရာတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ဂွေးဥကတဖတ်ဖတ်နှင့်ခင်လေး ဖင်ကိုရိုက်မိနေတယ်။ခံစားရတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ခင်လေးလည်းအရမ်းအရသာရှိနေတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေး စောက်ဖုတ်လိုးရသဖြင့်စိတ်တွေအရမ်းကြွကာနည်းနည်းကြမ်းပြီးလိုးလိုက်တယ်။ထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေကိုလွှတ်လိုက်မိသဖြင့် ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာ ခင်လေးစောက်ဖုတ်ရဲ့ညှစ်အားကိုခံစားလာရပြီးခင်လေးပြီး တော့မယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရတဲ့အတွက်ကျော်ကျော်ထွန်းလဲသုတ်မထိန်းပဲလိုးလိုက်ရာနှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြီးသွားတော့ တယ်။ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်နွေးနွေးတွေ ဝင်ရောက်သွားတော့ ကိုကိုပြီးသွားမှန်း ခင်လေးသိလိုက်တယ်။ “ကိုကို ပြီးသွားပြီလား” “အင်း ခင်လေး” “ခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရှူးလေးပေးပါကိုကို” ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအိပ်ထဲက တစ်ရှူးစက္ကူလေး ယူပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးကတစ်ရှူးစယူပြီးစောက်ဖုတ်ကိုသုတ်တယ်ပြီးမှ “ကိုကိုလာလေ ညစ်ပတ်နေပြီ ခင်လေးသုတ် ပေးမယ်”ကျော်ကျော်ထွန်းလဲ ခင်လေးအနားကပ်ပေးလိုက်တော့ ခင်လေးက လီးကိုယုယစွာ သန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။ “ပြီးပြီ ကိုကို” ခင်လေးကမော့ပြီးပြောတော့ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးနဖူးလေးအား နမ်းလိုက်ပြီးဖက်ထားလိုက်တယ် “ကိုကို တော်ပြီကွာ၊ကိုကိုသူငယ်ချင်းအားနာစရာ” “အင်းပါခင်လေးရာ၊ အိမ်သာသွားမလား” “အင်းကိုကို” ခင်လေးကိုအိမ်သာဖက်ခေါ် ပြီးသွားခိုင်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲ စောက်ဖုတ်နှင့်ဖင်ကို ရေဆေးပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ ထွက်ခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ် ပြီးကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းကိုဖုန်းဆက်တော့သူငယ်ချင်းက ဆိုင်မှာဝင်ပေးပါဆိုလို့သော့ဝင်ပေးပြီးခင်လေးကိုလိုက်ပို့လိုက် တယ်။ ခင်လေးတို့ဘဝရှေ့ဆက်လျောက်ဖို့ရာအဆင်ပြေနေပြီ။ခင်လေးမိဘကိုသွားပြောတဲ့မမကြီးက ခင်လေးကိုတင်တောင်းဖို့ရာ လယ်ဧကသုံးဆယ်၊ထွန်စက်နှစ်စီး၊ခင်လေးအတွက်ရွှေတဆင်စာအပြင်သိန်းတစ်ရာလက်ဖွဲ့ဖို့ပြောကြားတော့ခင်လေးမိဘက ချက်ချင်းသဘောတူလိုက်ပြီးရက်ကောင်းရွေးခဲ့တယ်။ခင်လေးနှင့်ကျော်ကျော်ထွန်းမှာအရမ်းဝမ်းသာပြီးမင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရတော့တယ်။

မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေရိုက်ပြီး၊ဝေငှတော့မှ မင်းမင်း ဒေါသထွက်တော့တယ်။ “တောက် ကွာ ငါဒီလောက်ပြောထားရက်နဲ့” ကျော် ကျော်ထွန်းအပေါ်မှာလည်းဒေါသထွက်သလို ခင်လေးအပေါ်လည်းနာကျည်းမိတယ်။ခင်လေးရှိရာမြို့ပေါ်သွားတော့ ခင်လေးခွင့်ယူ ပြီးမြို့ပြန်သွားတယ်။ဓလေ့ထုံးစံအရခင်လေးအိမ်မှာမင်္ဂလာဆောင်ပြီး သတို့သားကရွာကနေသတို့သမီးအိမ်ကိုသွားရောက်ရမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက်ခင်လေးကကြိုပြီး ခွင့်ယူသွားခဲ့တာ။ခင်လေးကိုဖုန်းဆက်တော့လည်းခင်လေးကမကိုင်တော့ပါ။မင်္ဂလာရက်နီးလေ ကျော်ကျော်ထွန်းတို့အိမ်ကလူစည်လေ မင်းမင်းစိတ်ထဲမခံချိမခံသာဖြစ်လေနှင့်မို့ မင်းမင်းကနှစ်ယောက်လုံးအရှက်ရစေဖို့ကြံစည် လိုက်တော့တယ်။ မင်္ဂလာအခါပေးအသံချဲ့စက်တွေကားပေါ်တင်ပြီးခင်လေးတို့မြို့ဘက်ကို ကားတွေတသီတသန်းကြီးထွက်တော့မှ မင်းမင်းပြုံးလိုက်ကာ “သောက်ရှက်မရှိတဲ့ကောင်နှင့်ငွေမက်တဲ့မိန်းမ နင်တို့သောက်ရှက်ကွဲပြီ”ဆိုပြီး fbပေါ်မှာခင်လေးနှင့်မင်းမ င်းလိုးခဲ့ကြတဲ့မူဗီဖိုင်ကိုတင်လိုက်တယ်။မင်္ဂလာပွဲကရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူစည်တယ်။fbပေါ်မှာ ပုံတင်ရန်အတွက်ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြlive လွှင့်ကြရင်းနှင်း မင်းမင်းရဲ့ postနှင့်မူဗီကတက်လာတယ်။တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ပြောရင်းကကျော်ကျော်ထွန်းအမကြီးသိသွားတဲ့အခါ “မောင်လေး ကျော်ကျော်” “ဗျာ မမ ဘယ်လိုလုပ်မလဲမောင်လေး” “ကျနော် ဘာပြောရမလဲမမရယ်” “မောင်လေး မမကသိပြီးသားပါ၊ဒါပေ မယ့် သိသာသိစေ လူမမြင်စေနှင့်တဲ့၊အခုတော့မမ လေ မောင်လေးနှင့်ခင်လေးကိုသဘောမတူ တော့ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့မမ ကျနော် သိပါတယ်။ကျနော်တို့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအရ၊ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်ပေမယ့်စွန့်လွှတ်လိုက်မယ်မမ” “အင်းဟုတ်ပြီ၊ဒီတော့မောင်လေး ပြန်တော့ ကျန်တာမမစီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” “အားလုံးပြန်လှည့်တော့” “ဟုတ်ကဲ့” အားလုံးကစိတ်မကောင်းသလို မင်းမင်းအပေါ်လည်းဒေါသထွက်ကြတယ်။ခင်လေးကိုလဲ မုန်းကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအားပေးရင်းရွာကိုပြန်လှည့်ကာသွား ကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းအမက ခင်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ် “ဟလို ” “ဟုတ်ကဲ့မမ ခင်လေးပါ”“ခင်လေး မမပြောမယ်၊ခင်လေးခဏနားထောင်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” “အခုမင်္ဂလာပွဲပျက်ပြီခင်လေး” “ရှင်! မမ၊ဘာ ဘာ ဖြစ်လို့လဲ မမ” “ခင်လေး မင်းမင်းက ခင်လေးနှင့်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုအင်တာနက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီခင်လေး၊မမက သိပေမယ့်မောင်လေးကိုစိတ် ချမ်းသာစေချင်လို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးခင်လေးနှင့်လက်ထပ်ပေးချင်ခဲ့တာ၊အခုလိုတနိုင်ငံလုံးသိပြီးတော့ ကိုယ့်မောင်လေးနွား ကျခံနေရမယ့်အဖြစ်ကိုမမမခံနိုင်ဘူး၊ဒီတော့ခင်လေးမမကိုနားလည်ပေးပါ၊ခင်လေးနှင့်မမတို့ရေစက်ကဟီလောက်ပဲပါတယ် မှတ် လိုက်တော့”“ခင်လေးသဘောပေါက်လိုက်ပြီ အစစအရာရာကိုသတိမထားပဲကာမအလိုလိုက်ကာ မင်းမင်းကိုခွင့်ပြုခဲ့လို့ ခင်လေး ဘဝအမည်းစက်တွေနှင့်မိဘတွေလည်းသူများတံတွေးခွက်ပက်လက်မျောရတော့မယ်။ခင်လေးအရမ်းရှက်တယ်။မင်္ဂလာဝတ်စုံ ပေါ်ခင်လေးမျက်ရည်စက်တွေတစက်စက်ကျလာတယ်။ခင်လေးဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်။အဲဒါကတော့ လူ့လောကကို စွန့်လွှတ်ဖို့ပါပဲ