အကွက်မြင်သူ

အကွက်မြင်သူ

ထောင်ဆိုလျှင် ပျော်စရာ တစ်စက်မှ မရှိသည်ကို ဟန်နီသိ၏။ ထို့နောက် တရားစောင့်သောနတ်မရှိသည်ကိုလည်း ထောင်ထဲ ရောက်ရောက်ချင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ထောင်မှန်သမျှ ထောင်အဝတ်အစား ဝတ်ရသော်လည်း ယခုထောင်မှာ သူမအိမ်မှ အဝတ်အစားထုပ်ကြီးနဲ့အတူ ပါလာသည်ကို အစတော့ သူမအံ့သြနေသေးသော်လည်း ညနေပိုင်းရောက်တော့ သူမ မအံ့သြတော့။ ထောင်မှူးထူးစိန်က သူမအား အမှုစစ်ရန်ဟု ခေါ်ဆိုကာ ဟိုတယ်ခန်းနဲ့တူသော အခန်းတခုထဲသို့ သူမကို ရဲမေနှစ်ယောက်က ထည့်ထားသည်။ အခန်းထဲတွင် ရေခဲသေတ္တာရှိသည်။ ဆက်တီခုံရှိသည်။ ကုလားထိုင်များ ရှိသည်။ နံရံတွင် ကြိမ်လုံးများ ကြိုးများနှင့် သူမမမြင်ဖူးသော ပစ္စည်းများစွာ ချိတ်ဆွဲထားသည်။

တီဗွီကြီးကလည်း ၇၂ လက်မရှိသဖြင့် ဟီးထနေသည်။ အပြင်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်တော့ သစ်ပင်တွေနဲ့ အုံ့ဆိုင်းနေပြီး တဖက်တွင် ကွန်ဒိုတိုက်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ သူမအထင် အထပ်ပေါင်း ၅၀ ကျော်မည်။ သူမကို ကားအဆင့်ဆင့် တင်ခေါ်လာသဖြင့် မည်သည့်နေရာကို ရောက်နေမှန်းတော့ မသိပေ။ သို့သော်လည်း ဤနေရာသည် ကြောက်စရာကောင်းသည်ဟု စိတ်ထဲ အလိုလို သိနေသည်။ ခဏအကြာတွင် အခြောက်မတယောက်က သူမကို အလှလာပြင်ပေးသည်။ သူမဆံပင်တွေကို အဖျားကောက်ပေးသည်။ ရှေ့သို့ ကျနေသော ဆံနွယ်ကို နောက်သို့ သပ်သိမ်းကာ ကျစ်သည်။ ဆံနွယ်တချို့ကို ချထားသည်။ ပါးပြင်ကို မိတ်ကပ် ပါးပါးလေး ပုတ်သည်။ ပါးအို့နည်းနည်းလိမ်းပေးသည်။ မျက်ခုံးမွေးရော လိုင်နာပါ ဆွဲပေးသည်။ ပြီးလျှင် နှုတ်ခမ်းနီကို ခပ်ဖျော့ဖျော့လေး ဆိုးပေးသည်။

သူမအဝတ်များထဲမှ သနပ်ခါးရောင် အင်္ကျီကို ရွေးပေးသည်။ လုံချည်ကို အပြာပြောက်ဝတ်စေသည်။ “အေးဆေးနေနော် ၊ အသီးတွေစားလို့ရတယ်၊ ရေတွေလည်း သောက်ထားအုံး” သူမကို ထိုသို့မှာကာ ထွက်သွားသည်။ သူမ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသည်။ ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်မလား။ ကြိုးနဲ့ချည်မလား။ လီးနဲ့တူသော အချောင်းတွေနဲ့ သူမဟာကို ထိုးမလား။ သို့မဟုတ် တကယ်စစ်ဆေးမလား။ သူမ ကြောက်နေသည်။ သိပ်မကြာခင် တံခါးပွင့်လာသည်။ “ဟန်နီ” “ရှင့်” သူမ မတ်တပ်ရပ်ကာ ရဲမှူးထူးစိန်ကို မသိမသာခိုးကြည့်လိုက်သည်။ အသားမည်းမည်း ဗိုက်ရွဲရွဲ ဝဝဖိန့်ဖိန့်ကြီး ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားသော်လည်း ထူးစိန်သည် အသားဖြူသည်။ ပိန်သည်။ အရပ်ကလည်း ရှည်သည်။ မေးရိုးက ကားနေသည်။

အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ ဂျိတ်တွင် ချိတ်လိုက်တော့ လက်မောင်းတွေက တောင့်တင်းနေသည်။ ဗလတွေလည်း အရစ်လိုက် တွေ့ရသည်။ တော်တော်ခန့်သည်။ “မင်းဘိုးတော်ကြီးက မင်းကို ဘယ်လိုလိုးတာလဲ” “ရှင်…” သူစိမ်းယောက်ျားက ခုလိုမေးတော့လည်း ဟန်နီမှာ မိန်းကလေးပီပီ ရှက်သည်။ ဟန်နီ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။ ထူးစိန်က သူမမေးကို လာကိုင်သည်။ အရပ်က တော်တော်မြင့်သဖြင့် သူမက ထူးစိန်၏ ရင်ဘတ်လောက်သာ ရှိသည်။ ထိုထဲ ငုံ့ထားတော့ ထူးစိန်လည်း မမြင်ရဟုထင်သည်။ “၂ နှစ်တောင် မင်းကို လိုးတာဆိုတော့ နည်းတော့ နည်းနည်းစုံမယ်ထင်တယ်” ဟန်နီအံ့သြသွားသည်။ ဘယ်လို သိတာပါလိမ့်။ “ဟား ဟား ဟား ဒါမျိုးတွေက ရိုးနေပြီကွ၊ ဒီထောင်ထဲမှာ မင်းလို မိန်းကလေးတွေ အများကြီးပဲ၊ မင်းကိုတော့ ဟိုမိန်းမက သူ့ယောက်ျားလိုးလို့ ငါမထင်ဘူး။

သူ့အဖေက မင်းကို လိုးလိုးနေလို့ ကြာရင် ခက်ကုန်မှာစိုးလို့ မင်းကို တရားစွဲထောင်ချတာ ငါသိတာပေါ့ကွာ၊ အံတိုနေပြီကွ” “ဗိုလ်ကြီးရယ် ကျယ်မမှာ အပြစ်မရှိပါဘူးရှင်” “ဟား ဟား ဟား ငါ့ကို အဲဒီစကား မပြောနဲ့ကွ၊ ငါတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အပြစ်ရှိလို့ ထောင်ကျလာတာလို့ပဲ ငါက မှတ်ထားတာ၊ အဲဒါကို ထောင်ထဲရောက်မှ အပြစ်မရှိပါဘူးလို့ ပြောရင် ငါမုန်းတယ်ကွ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ရဲမှူးကြီးက သူမကို ဖက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်သည်။ ဟန်နီကတော့ တုန်နေသည်။ ထူးစိန်သည် သူမအိုးကို ဆုပ်ကစားသည်။ အိုးကို တခြမ်းစီ ကိုင်သည်။ ထူးစိန်လက်က နူးညံ့သော်လည်း တင်းကြပ်သည်။ “အိုးက တောင့်နေတုန်းဆိုတော့ မင်းတခြားနည်းတွေနဲ့လည်း အလိုးခံခဲ့ရပုံပဲ” ထူးစိန်က သမ္ဘာရင့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ဟန်နီကလည်း ဘိုးဘိုးသူမကို နည်းလမ်းအတိုင်း သိပ်မလိုးခဲ့သည်ကို ပြေးသတိရမိသည်။ သူမ ကျောင်းက ပြန်လာသည်နှင့် ဘိုးဘိုးက ဆာနေချိန်ဖြစ်သည်က များသည်။

သူမ အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ချက်ချင်း တံခါးဂျက်ချရသည်။ ဘိုးဘိုးက အောက်ပိုင်း ပုဆိုးတွေ အတွင်းခံတွေ မပါဘဲ စောင့်နေသည်။ ချက်ချင်း သူမ ထိုင်ချသည်။ ဘိုးဘိုးက သူမခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးနဲ့ သူမမျက်နှာကို ထိုးသည်။ သူမက ပါးစပ်ဟထားပေးကာ ဘိုးဘိုးကြိုက်သည့်အချိန်ထိုးထည့်ဖို့ လုပ်ရသည်။ ဘိုးဘိုးက ချက်ချင်း မထိုးထည့်။ သူမမျက်နှာကို လီးနဲ့ နေရာအစုံ လိုက်ထိုးသည်။ သူမမှာ အပင်က ပြန်လာသဖြင့် ချွေးတွေစိုနေသည်။ မျက်နှာက သနပ်ခါးတွေ စပျက်နေချိန်။ နဖူးက ချွေးစေးပြန်နေချိန်။ ဘိုးဘိုးက ပါးတွေကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ နောက် သူမခေါင်းကို နောက်ကနေကိုင်ကာ သူမပခုံးကို တဖက်ခွသည်။ ပြီးလျင် သူမပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သူမက ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန် ဟပေးရသည်။

ဘိုးဘိုးကလည်း အာခေါင်ထဲစိုက်နေအောင်လိုးသည်။ လည်ပင်းကို တဖက် ခေါင်းကိုတဖက်ချုပ်ကိုင်ကာ သူမပါးစပ်ထဲ လီးကို အဆုံးထိထည့်ကာ လိုးသည်။ သူမပါးစပ်ထဲ တချီပြီးမှ သူမရေချိုးခွင့်ရသည်။ သူမရေကို ဆယ်မိနစ်နဲ့ အမြန်ဆုံးချိုးရသည်။ ရေချိုးပြီး အဝတ်မဝတ်ရ။ ရေတွေကို ပြောင်အောင် သုတ်ပြီး ပုဝါလေးဖြင့် ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်တွင် အကုန်ချွတ်ကာ စောင့်နေသော ဘိုးဘိုးရှေ့ လေးဖက်ထောက်သွားပြရသည်။ ဘိုးဘိုးက သူ့လီးကိုကိုင်ရင်း သူမကို ကြည့်နေသည်။ လီးတောင်လာသည်နှင့် သူမကို အကုန်းလိုက်လိုးသည်။ ဤအချီတွင် ဘိုးဘိုးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လရည်ထည့်သည်။ ထို့နောက် သူမက ညနေစာ ချက်ပြုတ်သည်။ ချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် အဒေါ်ပြန်မလာခင် ဘိုးဘိုးက သူမကို တချီလာဆော်သည်။ ထိုအချီက သူမ စာကျက်သည့် စားပွဲကို လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးရသည်။ နောက်ဆုံးတချီကတော့ ဘိုးဘိုးလိုးခဲပါသည်။

သို့သော် နှစ်ညခြားသုံးညခြားတော့ လိုးသည်။ မနက်ပိုင်းတော့ အဒေါ်အလုပ်သွားသည်နှင့် အဘိုးအခန်းထဲ ဝင်ကာ အိပ်ယာထဲ စုပ်ပေးရသည်။ စနေတနင်္ဂနွေကတော့ဖြင့် သူမအဖုတ်ပူအောင် ခံပေးရတတ်သည်။ ထိုရက်များတွင်တော့ ဘိုးဘိုးက နည်းပေါင်းစုံဖြင့် လိုးသည်။ သူမ အတွေးလွန်သွားသည်။ ထူးစိန်က သူမလက်ကို ဆွဲ၍ လီးကိုင်ခိုင်းသဖြင့် သူမ အသိပြန်ဝင်လာသည်။ “အို့” သူမစမ်းမိသောလီးမှာ အတော့်ကို ကြီးသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ လန့်သွားသည်။ နည်းနည်းနောနောကြီး မဟုတ်။ သူမ အလိုက်သိစွာ လီးကိုင်ရင်း ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်ပေးသည်။ ဘဝက ကြမ်းသည်။ ပထမ ကြွေးရှင်ဘိုးဘိုးက သူမဘဝကို သိမ်းပိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထောင်ချသည်။ ထောင်ကျတော့ ရဲမှူးက ထပ်မံ၍ သူမဘဝကို သိမ်းပိုက်ပြန်သည်။ ဟန်နီသည် ထူးစိန် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လီးကြီးက တန်းမတ်နေသည်။ သူမ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည်။ သူမ လက်တဆုပ်နီးပါး ကြီးသည်။

ပြီးတော့ သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကြည့်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်သော်လည်း နောက်ထပ် လက်တဆုပ်စာ ကျန်နေသေးသည်။ “လန့်သွားလား” “ဟုတ်” သူမ ဘာလို့ ဝန်ခံမိသည် မသိ။ တကယ်လည်း လန့်ပါသည်။ လီးကြီးက ဒီလောက်ကြီးတာမျိုး ရှိလိမ့်မည်ဟု သူမ တခါမှ တွေးမထားမိဖူး။ “မင်းဘယ်လောက် ကျွမ်းလဲငါ့ကို စုပ်ပြပါဦး” သူမ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဒူးထောက်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထူးစိန်၏ ပေါင်ကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဟလိုက်သည်။ နောက်ကို အတော်ဆုပ်ကာ ဟရသည်။ ပါးစပ်ကို အကုန်ဟသည်။ လီးထိပ်ကြီးက ချွန်နေသည်။ ပါးစပ်အကုန်ဟပြီး ငုံလိုက်သည်။ လီးကြီးက သူမပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားသည်။ ဘိုးဘိုးလီးကို အကြိမ်တထောင်ကျော် ငုံဖူးသည်။ ဘိုးဘိုးပါးစပ်ကိုလိုးတာ အကြိမ်တထောင်ကျော် ခံဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ချောင်ချောင်ချိချိမို့ သတိမထားမိ။ ခုလို ပြည့်ပြည့်သိပ်သိပ်ကြီးဆို ဘယ်လိုနေမယ်မသိ။ သူမ အာခေါင်စိုက်အောင် ငုံသည်။ အာခေါင်စိုက်သည်အထိ လီးက တဝက်တောင် မပြည့်ချင်။ သို့သော်လည်း သူမ ကြိုးစား ငုံသည်။

အသက်အောင့်ကာ တဆုံးထိ မရရအောင် ငုံသည်။ “သူများဆီမှာနေရင် သူများခိုင်းတာထက် ကျေနပ်အောင် ပိုလုပ်ပေး စေတနာထားပေး” ဒါက မေမေဆုံးမနေကြ ဖြစ်သည်။ မေမေ့ဆုံးမနေကြ စကားကို မမေ့။ သို့သော်လည်း မေမေကတော့ဖြင့် သူမအဖြစ်ကို ကြားသည်နှင့် သူမကို အမုန်းကြီးမုန်းကာ ငါ့သမီးမဟုတ်ဟု ကြေငြာသည်။ ဘာတတ်နိုင်မည်နည်း။ ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းထုပေးသည်။ သို့မဟုတ် သူမပါးစပ်ဖြင့် လိုးပေးသည်။ ထူးစိန်ကတော့ ကျေနပ်ဟန်ရှိသည်။ သူမ မောလျင်ခဏ အသက်ရှူဖို့ ရပ်ကာ လီးကို ပါးစပ်ထဲကနေ မထုတ်ဘဲ တောက်လျောက် ငုံသည်။ တောက်လျောက်လည်း လိုးပေးသည်။ လီးကြီးက တောင့်တင်း သန်မာလှသည်။ ထူးစိန်က အပေါ်အင်္ကျီတွေ ဘာတွေချွတ်သည်။ သူမလည်း အောက်ကနေ အင်္ကျီတွေ ချွတ်သည်။ ဆယ်မိနစ်ကျော်ကြာတော့ ထူးစိန်က သူမကို ထူကာ ကုတင်ပေါ် တက်ခိုင်းသည်။ သူမ ကုတင်ပေါ် ကုန်းတက်လိုက်သည်။ သူမ အကုန်းလိုက်စောင့်နေသည်။ ထူးစိန်က ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ သူမ အိုးကို ပွတ်သည်။ သူမကို ခွကာ ထိုင်သည်။

သူမအိုးကို ကြည့်သည်။ “အွန့်” လက်ခလယ်ဖြင့် သူမစောက်စေ့ကို ကလိသဖြင့် သူမတွန့်သလို ဖြစ်သွားသည်။ သူမ စောက်စေ့ကို အပေါ်အောက် ဘေးခတ်ကစားသည်။ နောက် သူမကို နောက်လှည့်ကြည့်အောင် မျက်နှာကို ဆွဲလှည့်သည်။ သူမဖင်ကုန်းရင်း နောက်လှည့်ကြည့်သည်။ ထူးစိန်က သူမဖင်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ “မင်းဘိုးတော်ကြီးက မင်းဖင်ကိုချသေးလား” “ဟင့် ဟင့်အင်း” “ဒါဆို နောက်ထပ် ဖင်ပါကင် ဖွင့်ပေးရဦးမှာပေါ့” “အို သူ့ သူ့ လ လီးက အကြီးကြီး” အမှန်က သူ့ဟာကြီးလို့ ပြောမလို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဘိုးဘိုးက ဤသို့ပြောလျင် လုံးဝမကြိုက်တတ်။ “ဘိုးဘိုးလီးကြီး” “သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်လေး” စသဖြင့် လီးကိုလီး စောက်ဖုတ်ကို စောက်ဖုတ်ဟု ခေါ်မှ ကြိုက်သလို လုပ်လျင်လည်း လိုးသည် ခံသည်ဟု ပြောမှ ကြိုက်တတ်ရာ သူမက လီးဟု ရဲရဲဝံ့ဝံ့ပြောလိုက်သည်။ “အွတ်” ထူးစိန်က သူမဖင်ပေါက်တည့်တည့် တံတွေးထွေးချသည်။ တံတွေးက အေးစက်စက်ကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် သူမ လန့်သွားသည်။ ဖင်ကြောတွေလည်း ဆိမ့်တက်သွားသည်။ ဖင်ကို ကျုံ့လိုက်သည်။

“ဟား ဟား ဟား မင်း ဖင်မခံဖူးတာ သေချာသွားပြီ နောက်လည်း မင်းဒီလိုလေး သရုပ်ဆောင်ရင် မင်းဈေးကောင်းရမှာပါ” “အင် ကျမကို ရောင်း ရောင်းမလို့လားဟင်” “မင်းလှလို့ ဒီထောင်ကို ရောက်လာတယ်မှတ်ပေါ့ကွာ” “ဖြန်း” ထူးစိန်က ပြောရင်း သူမအိုးကို ရိုက်သည်။ သူမ လန့်သွားသည်။ သူမ စကား သိပ်မပြောရဲတော့။ ထူးစိန်က သူမဖင်ကို လျက်သည်။ လျှာကြမ်းကြီးက သူမဖင်ကို ပိုကျုံ့သွားစေသည်။ ဘိုးဘိုးလျက်ပေးတာနဲ့ အရသာကွာသည်ဟု သူမထင်သည်။ လျှာဖျားဖြင့် ဖင်ပေါက်ကို လိပ်ကစားပေးသောအခါ သူမမှာ ကော့တက်သွားရသည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ လျှာ။ “အား အီး အား အင်း အီး အင်း အား” ထူးစိန်က ဖင်ကို အထက်အောက်လျက်လိုက် ဘေးတိုက်လျက်လိုက် အိုးကို စုပ်နမ်းလိုက် လုပ်သည်။ သူမလက်ကို နောက်သို့ဆွဲပစ်တင်ထားသည်။ ဟန်နီမှာ ဖင်တွင် တံတွေးကြောင့် စိုနေသော်လည်း အာခေါင်ကတော့ဖြင့် ခြောက်ကပ်လာသည်။ ရင်ထဲလည်း လှိုက်ဖိုနေသည်။ ခုနတုန်းက ကြောက်ခဲ့သည့် ထူးစိန်လီးကို ခုတော့ အလိုးခံချင်လာသည်။ “ဗိုလ်ကြီး ကျမကို လိုးပါတော့ရှင်” “မင်းဖင်က သေးသေးလေး ကွဲသွားရင်ရော” “ကွဲရင်ကွဲပါစေ လိုးပေးပါ” ထူးစိန်က သူမနောက်ကနေ အသေအချာခွကာ နေရာယူသည်။

သူမနောက်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း အရည်ဝင်းဝင်းတောက်နေသော ထူးစိန်မျက်နှာကို မြင်ရသည်။ ထူးစိန်က သူ့လီးထိပ်ကို တံတွေး တချက်ဆွတ်ပြန်သည်။ “ဒုတ်” သူမအိုးပေါ် တင်လိုက်သည်။ လီးအလေးချိန်ကပင် တော်တော်လေးသည်။ ဖင်းမီးညောင့်ရိုးကို လီးအလုံးလိုက် ထိုးသည်။ ဟန်နီတယောက်နှုတ်ခမ်းကို အသာဖိကိုက်ထားသည်။ “လီးက အကြီးကြီး” “ဖင်ပေါက်က အသစ် သေးသေးလေး ကျဉ်းကျဉ်းလေး” “ဖင်တခါမှ မခံဖူး” ပါးစပ်ကို အလိုးခံဖူးသည်။ စောက်ပတ်ကို အလိုးခံဖူးသည်။ ဖင်အလိုးမခံဖူး။ အကယ်စင်စစ် သူမဖင်သည် ခုထိ အပျိုစင်စစ်စစ် ဖြစ်နေသေးသည်။ သူမဖင်၏ အပျိုစင်ဘဝနောက် ထူးစိန်လီးကြီးက အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ “မကျုံ့နဲ့” သူမ ကြောက်သဖြင့် ကျုံ့ထားမိသည်။ ထူးစိန် သတိပေးသည်။ ထူးစိန်လီးက ဟန်နီဖင်အဝတွင်ခေါက်နေသည်။ သူမ သက်ပြင်းပူ မှုတ်ထုတ်သည်။ “အ ………” ထူးစိန်လီးက ပူကျစ်စွာ ဝင်လာသည်။ ဘိုးဘိုး သူမအဖုတ်ကို စလိုးတုန်းက ဘာအရသာမှ မရှိခဲ့သော်လည်း ခုလို ထူးစိန်က ဖင်လိုးတော့ အရသာက ရှိလှသည်။

တကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်နေသည်။ အကြောတွေ တင်းကုန်သည်။ တကမ္ဘာလုံးမှောင်မိုက်ကျသွားသည်။ ထူးစိန်က ထိပ်ဝင်ပြီးသော အနေအထားကနေ ပြန်ထုတ်သည်။ “ပွန်” သူမဖင်ခေါင်းမှ အသံထွက်သွားသည်။ “ထွီ” ထူးစိန်က တံတွေးထွေးထည့်သည်။ “စိ……” ထူးစိန်လီးက ဟန်နီဖင်ထဲဝင်တော့ တံတွေးတွေက တစိစိအော်သည်။ “အာ………..အ…….” သူမအံကြိတ်ကာ အော်သည်။ ထူးစိန်က လီးတဝက်ဝင်အောင် သွင်းသည်။ လီးက ခေါက်လုလုအထိ ဖင်က ကျဉ်းသည်။ သို့သော်လည်း ထူးစိန်။ ရအောင်သွင်းသည်။ ထူးစိန်လိုးခဲ့ဖူးသော မိန်းကလေး ထောင်နဲ့ချီရှိသည်။ ခုလို အသက်မပြည့်သေးသည့် မိန်းကလေးမှစ၍ အသက် ငါးဆယ်ကျော်မိန်းမကြီးအထိ သူလိုးဖူးသည်။ ထိုအထဲ ဤကဲ့သို့ ဖင်ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရသည့် မိန်းကလေးလည်း မရေမတွက်နိုင်အောင် များသည်။ သို့သော်လည်း ဤသို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ကောင်းကောင်းကတော့ လက်ချိုးရေလို့ရအောင် ရှားသည်။

ဟန်နီမျက်နှာမှာ ရှုံ့မဲ့နေသည်။ သို့သော်လည်း လှသည်။ အလိုးခံရသဖြင့်လှသော မိန်းကလေးတော်တော်များများထဲတွင် ဟန်နီလည်း ပါဝင်သည်။ ထူးစိန် စဆောင့်သည်။ သွင်းရင်း ဆောင့်သည်။ နည်းနည်းချင်းစီဝင်သည်။ ဟန်နီအသံတိတ်ညည်းသည်။ ထူးစိန်မှာ လီးနည်းနည်းနာသော်လည်း ပါကင်ဖြစ်သမို့ မရမက ဆောင့်သည်။ ဟန်နီမှာ ကုန်းရင်း ဖင်မှာ အတော်နာသဖြင့် ကိုယ့်အိုးကိုယ်ပြန်ကုတ်မိသည်။ ထူးစိန်ကလည်း လီးတဝက်ကျော်ဝင်သည်အထိ ဆောင့်ကာ မနားတမ်းလိုးသည်။ “အ အ အမလေး အ ကောင်းလိုက်တာ အ အ “ သူမ တခါမှ ကောင်းတယ်ဟု မညည်းညူဖူးပါ။ တကယ်ကောင်းသည်။ လက်တဖက်ကတော့ဖြင့် အိပ်ယာခင်းလွှားကို အသေဆုပ်ချေမိသည်။ ထူးစိန်က ဖြေးဖြေးဆောင့်ရာမှ အရှိန်နည်းနည်းထည့်လာသည်။ ဆောင့်ချက်မြန်လာသလို သူမ နာနေတာလည်း ပျောက်လာသည်။ သူမ ညည်းသံက ညုသံထွက်လာသည်။ ထူးစိန်ကလည်း မနားတော့ဘဲ ဆောင့်သည်။ “အု” ထူးစိန်က ဘေးတစောင်းတွန်းလဲချသည်။ ထပ်၍ ဘေးတစောင်းလိုက် လိုးသည်။ လိုးတာ မရပ်။

သူမလည်း အကြောတွေ တင်းနေအောင် ခံစားရင်း ခံသည်။ “ကောင်းလား” “ကောင်းတယ်” “နာလား” “နာတယ်” ထူးစိန်က လီးပြန်ထုတ်သည်။ ပြန်ထည့်သည်။ ပြန်ထုတ်သည်။ ပြန်ထည့်သည်။ ထည့်ထားပြီး နည်းနည်းစီဆောင့်ကာ သူမကို နမ်းသည်။ သူမလည်း ပြန်လှည့်နမ်းသည်။ ထူးစိန်က သူမအိုးကို ခွကာ လိုးရင်း နမ်းသည်။ လက်ကလည်း သူမနို့ကို ပွတ်သပ်သည်။ နည်းနည်းချင်းစီဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေကတော့ ငြိမ့်သည်။ ထူးစိန်ပုံစံမပြောင်းတော့ဘဲ ဆက်လိုးသည်။ နောက်ဆုံး ထူးစိန်က သူမဖင်ထဲ လရည်ထည့်သည်။ ဖင်ထဲ လရည်တွေ ပူဝင်သွားသည်။ ခဏနေ ထူးစိန် ဖုန်းကောက်ဆက်သည်။ “ဒီညတော့ ငါ့အကြိုက်လေးတွေ့နေလို့ မလာတော့ဘူး” “ဘယ်သူ့ကို ဖုန်းဆက်တာလဲဟင်” သူမပြန်လှည့်ကာ ထူးစိန်၏ ရင်သားကို စုပ်နမ်းရင်း မေးသည်။

“နောက်တော့ မင်းသိလာမှာပေါ့” “ဟုတ်” “ဒီညတော့ မင်းဖင်ပူတော့မယ်ထင်တယ်” “ဗိုလ်ကြီးသဘောပါ” ရဲမှူးအားလုံး ဤဌာနကို လိုချင်ကြသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤဌာနသည် အမျိုးသမီးအကျဉ်းထောင် ဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးပေါင်း ၅၀၀ ကိုအုပ်ချုပ်ရသည်။ အုပ်ချုပ်ရုံသာဆိုလျင်တော့ ဘယ်သူမှ အုပ်ချုပ်ချင်မည် မဟုတ်။ ခုလို စိတ်ချမ်းသာ လက်ချမ်းသာ လိုးခွင့်ရသည့်အပြင် အခြားသော အခွင့်အရေးလည်း များစွာ ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ထူးစိန်လို အဖားကောင်းသော အကွက်မြင်သောသူအတွက်တော့ လွယ်ပါသည်…..ပြီး။

Zawgyi

အကြက္ျမင္သူ

ေထာင္ဆိုလွ်င္ ေပ်ာ္စရာ တစ္စက္မွ မရွိသည္ကို ဟန္နီသိ၏။ ထို႔ေနာက္ တရားေစာင့္ေသာနတ္မရွိသည္ကိုလည္း ေထာင္ထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူမသိလိုက္ရသည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ ေထာင္မွန္သမွ် ေထာင္အဝတ္အစား ဝတ္ရေသာ္လည္း ယခုေထာင္မွာ သူမအိမ္မွ အဝတ္အစားထုပ္ႀကီးနဲ႔အတူ ပါလာသည္ကို အစေတာ့ သူမအံ့ၾသေနေသးေသာ္လည္း ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ သူမ မအံ့ၾသေတာ့။ ေထာင္မႉးထူးစိန္က သူမအား အမႈစစ္ရန္ဟု ေခၚဆိုကာ ဟိုတယ္ခန္းနဲ႔တူေသာ အခန္းတခုထဲသို႔ သူမကို ရဲေမႏွစ္ေယာက္က ထည့္ထားသည္။ အခန္းထဲတြင္ ေရခဲေသတၱာရွိသည္။ ဆက္တီခုံရွိသည္။ ကုလားထိုင္မ်ား ရွိသည္။ နံရံတြင္ ႀကိမ္လုံးမ်ား ႀကိဳးမ်ားႏွင့္ သူမမျမင္ဖူးေသာ ပစၥည္းမ်ားစြာ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။

တီဗြီႀကီးကလည္း ၇၂ လက္မရွိသျဖင့္ ဟီးထေနသည္။ အျပင္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ အုံ႔ဆိုင္းေနၿပီး တဖက္တြင္ ကြန္ဒိုတိုက္ႀကီးတစ္ခုရွိသည္။ သူမအထင္ အထပ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္မည္။ သူမကို ကားအဆင့္ဆင့္ တင္ေခၚလာသျဖင့္ မည္သည့္ေနရာကို ေရာက္ေနမွန္းေတာ့ မသိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ဤေနရာသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟု စိတ္ထဲ အလိုလို သိေနသည္။ ခဏအၾကာတြင္ အေျခာက္မတေယာက္က သူမကို အလွလာျပင္ေပးသည္။ သူမဆံပင္ေတြကို အဖ်ားေကာက္ေပးသည္။ ေရွ႕သို႔ က်ေနေသာ ဆံႏြယ္ကို ေနာက္သို႔ သပ္သိမ္းကာ က်စ္သည္။ ဆံႏြယ္တခ်ိဳ႕ကို ခ်ထားသည္။ ပါးျပင္ကို မိတ္ကပ္ ပါးပါးေလး ပုတ္သည္။ ပါးအို႔နည္းနည္းလိမ္းေပးသည္။ မ်က္ခုံးေမြးေရာ လိုင္နာပါ ဆြဲေပးသည္။ ၿပီးလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းနီကို ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ဆိုးေပးသည္။

သူမအဝတ္မ်ားထဲမွ သနပ္ခါးေရာင္ အက်ႌကို ေ႐ြးေပးသည္။ လုံခ်ည္ကို အျပာေျပာက္ဝတ္ေစသည္။ “ေအးေဆးေနေနာ္ ၊ အသီးေတြစားလို႔ရတယ္၊ ေရေတြလည္း ေသာက္ထားအုံး” သူမကို ထိုသို႔မွာကာ ထြက္သြားသည္။ သူမ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္။ ၾကာပြတ္နဲ႔ ႐ိုက္မလား။ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္မလား။ လီးနဲ႔တူေသာ အေခ်ာင္းေတြနဲ႔ သူမဟာကို ထိုးမလား။ သို႔မဟုတ္ တကယ္စစ္ေဆးမလား။ သူမ ေၾကာက္ေနသည္။ သိပ္မၾကာခင္ တံခါးပြင့္လာသည္။ “ဟန္နီ” “ရွင့္” သူမ မတ္တပ္ရပ္ကာ ရဲမႉးထူးစိန္ကို မသိမသာခိုးၾကည့္လိုက္သည္။ အသားမည္းမည္း ဗိုက္႐ြဲ႐ြဲ ဝဝဖိန႔္ဖိန႔္ႀကီး ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္ထားေသာ္လည္း ထူးစိန္သည္ အသားျဖဴသည္။ ပိန္သည္။ အရပ္ကလည္း ရွည္သည္။ ေမး႐ိုးက ကားေနသည္။

အေပၚအက်ႌကို ခြၽတ္ကာ ဂ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္လိုက္ေတာ့ လက္ေမာင္းေတြက ေတာင့္တင္းေနသည္။ ဗလေတြလည္း အရစ္လိုက္ ေတြ႕ရသည္။ ေတာ္ေတာ္ခန႔္သည္။ “မင္းဘိုးေတာ္ႀကီးက မင္းကို ဘယ္လိုလိုးတာလဲ” “ရွင္…” သူစိမ္းေယာက္်ားက ခုလိုေမးေတာ့လည္း ဟန္နီမွာ မိန္းကေလးပီပီ ရွက္သည္။ ဟန္နီ ေခါင္းကို ငုံ႔ထားလိုက္သည္။ ထူးစိန္က သူမေမးကို လာကိုင္သည္။ အရပ္က ေတာ္ေတာ္ျမင့္သျဖင့္ သူမက ထူးစိန္၏ ရင္ဘတ္ေလာက္သာ ရွိသည္။ ထိုထဲ ငုံ႔ထားေတာ့ ထူးစိန္လည္း မျမင္ရဟုထင္သည္။ “၂ ႏွစ္ေတာင္ မင္းကို လိုးတာဆိုေတာ့ နည္းေတာ့ နည္းနည္းစုံမယ္ထင္တယ္” ဟန္နီအံ့ၾသသြားသည္။ ဘယ္လို သိတာပါလိမ့္။ “ဟား ဟား ဟား ဒါမ်ိဳးေတြက ႐ိုးေနၿပီကြ၊ ဒီေထာင္ထဲမွာ မင္းလို မိန္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ မင္းကိုေတာ့ ဟိုမိန္းမက သူ႔ေယာက္်ားလိုးလို႔ ငါမထင္ဘူး။

သူ႔အေဖက မင္းကို လိုးလိုးေနလို႔ ၾကာရင္ ခက္ကုန္မွာစိုးလို႔ မင္းကို တရားစြဲေထာင္ခ်တာ ငါသိတာေပါ့ကြာ၊ အံတိုေနၿပီကြ” “ဗိုလ္ႀကီးရယ္ က်ယ္မမွာ အျပစ္မရွိပါဘူးရွင္” “ဟား ဟား ဟား ငါ့ကို အဲဒီစကား မေျပာနဲ႔ကြ၊ ငါေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္ရွိလို႔ ေထာင္က်လာတာလို႔ပဲ ငါက မွတ္ထားတာ၊ အဲဒါကို ေထာင္ထဲေရာက္မွ အျပစ္မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာရင္ ငါမုန္းတယ္ကြ” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” ရဲမႉးႀကီးက သူမကို ဖက္သည္။ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္သည္။ ဟန္နီကေတာ့ တုန္ေနသည္။ ထူးစိန္သည္ သူမအိုးကို ဆုပ္ကစားသည္။ အိုးကို တျခမ္းစီ ကိုင္သည္။ ထူးစိန္လက္က ႏူးညံ့ေသာ္လည္း တင္းၾကပ္သည္။ “အိုးက ေတာင့္ေနတုန္းဆိုေတာ့ မင္းတျခားနည္းေတြနဲ႔လည္း အလိုးခံခဲ့ရပုံပဲ” ထူးစိန္က သမာၻရင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဟန္နီကလည္း ဘိုးဘိုးသူမကို နည္းလမ္းအတိုင္း သိပ္မလိုးခဲ့သည္ကို ေျပးသတိရမိသည္။ သူမ ေက်ာင္းက ျပန္လာသည္ႏွင့္ ဘိုးဘိုးက ဆာေနခ်ိန္ျဖစ္သည္က မ်ားသည္။

သူမ အိမ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း တံခါးဂ်က္ခ်ရသည္။ ဘိုးဘိုးက ေအာက္ပိုင္း ပုဆိုးေတြ အတြင္းခံေတြ မပါဘဲ ေစာင့္ေနသည္။ ခ်က္ခ်င္း သူမ ထိုင္ခ်သည္။ ဘိုးဘိုးက သူမေခါင္းကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လီးနဲ႔ သူမမ်က္ႏွာကို ထိုးသည္။ သူမက ပါးစပ္ဟထားေပးကာ ဘိုးဘိုးႀကိဳက္သည့္အခ်ိန္ထိုးထည့္ဖို႔ လုပ္ရသည္။ ဘိုးဘိုးက ခ်က္ခ်င္း မထိုးထည့္။ သူမမ်က္ႏွာကို လီးနဲ႔ ေနရာအစုံ လိုက္ထိုးသည္။ သူမမွာ အပင္က ျပန္လာသျဖင့္ ေခြၽးေတြစိုေနသည္။ မ်က္ႏွာက သနပ္ခါးေတြ စပ်က္ေနခ်ိန္။ နဖူးက ေခြၽးေစးျပန္ေနခ်ိန္။ ဘိုးဘိုးက ပါးေတြကို လီးနဲ႔ထိုးသည္။ ေနာက္ သူမေခါင္းကို ေနာက္ကေနကိုင္ကာ သူမပခုံးကို တဖက္ခြသည္။ ၿပီးလ်င္ သူမပါးစပ္ကို လိုးသည္။ သူမက ပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ ဟေပးရသည္။

ဘိုးဘိုးကလည္း အာေခါင္ထဲစိုက္ေနေအာင္လိုးသည္။ လည္ပင္းကို တဖက္ ေခါင္းကိုတဖက္ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ သူမပါးစပ္ထဲ လီးကို အဆုံးထိထည့္ကာ လိုးသည္။ သူမပါးစပ္ထဲ တခ်ီၿပီးမွ သူမေရခ်ိဳးခြင့္ရသည္။ သူမေရကို ဆယ္မိနစ္နဲ႔ အျမန္ဆုံးခ်ိဳးရသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္မဝတ္ရ။ ေရေတြကို ေျပာင္ေအာင္ သုတ္ၿပီး ပုဝါေလးျဖင့္ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚတြင္ အကုန္ခြၽတ္ကာ ေစာင့္ေနေသာ ဘိုးဘိုးေရွ႕ ေလးဖက္ေထာက္သြားျပရသည္။ ဘိုးဘိုးက သူ႔လီးကိုကိုင္ရင္း သူမကို ၾကည့္ေနသည္။ လီးေတာင္လာသည္ႏွင့္ သူမကို အကုန္းလိုက္လိုးသည္။ ဤအခ်ီတြင္ ဘိုးဘိုးက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လရည္ထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမက ညေနစာ ခ်က္ျပဳတ္သည္။ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အေဒၚျပန္မလာခင္ ဘိုးဘိုးက သူမကို တခ်ီလာေဆာ္သည္။ ထိုအခ်ီက သူမ စာက်က္သည့္ စားပြဲကို လက္ေထာက္ကာ ကုန္းေပးရသည္။ ေနာက္ဆုံးတခ်ီကေတာ့ ဘိုးဘိုးလိုးခဲပါသည္။

သို႔ေသာ္ ႏွစ္ညျခားသုံးညျခားေတာ့ လိုးသည္။ မနက္ပိုင္းေတာ့ အေဒၚအလုပ္သြားသည္ႏွင့္ အဘိုးအခန္းထဲ ဝင္ကာ အိပ္ယာထဲ စုပ္ေပးရသည္။ စေနတနဂၤေႏြကေတာ့ျဖင့္ သူမအဖုတ္ပူေအာင္ ခံေပးရတတ္သည္။ ထိုရက္မ်ားတြင္ေတာ့ ဘိုးဘိုးက နည္းေပါင္းစုံျဖင့္ လိုးသည္။ သူမ အေတြးလြန္သြားသည္။ ထူးစိန္က သူမလက္ကို ဆြဲ၍ လီးကိုင္ခိုင္းသျဖင့္ သူမ အသိျပန္ဝင္လာသည္။ “အို႔” သူမစမ္းမိေသာလီးမွာ အေတာ့္ကို ႀကီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ လန႔္သြားသည္။ နည္းနည္းေနာေနာႀကီး မဟုတ္။ သူမ အလိုက္သိစြာ လီးကိုင္ရင္း ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ေပးသည္။ ဘဝက ၾကမ္းသည္။ ပထမ ေႂကြးရွင္ဘိုးဘိုးက သူမဘဝကို သိမ္းပိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေထာင္ခ်သည္။ ေထာင္က်ေတာ့ ရဲမႉးက ထပ္မံ၍ သူမဘဝကို သိမ္းပိုက္ျပန္သည္။ ဟန္နီသည္ ထူးစိန္ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးက တန္းမတ္ေနသည္။ သူမ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၾကည့္သည္။ သူမ လက္တဆုပ္နီးပါး ႀကီးသည္။

ၿပီးေတာ့ သူမ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ၾကည့္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ လက္တဆုပ္စာ က်န္ေနေသးသည္။ “လန႔္သြားလား” “ဟုတ္” သူမ ဘာလို႔ ဝန္ခံမိသည္ မသိ။ တကယ္လည္း လန႔္ပါသည္။ လီးႀကီးက ဒီေလာက္ႀကီးတာမ်ိဳး ရွိလိမ့္မည္ဟု သူမ တခါမွ ေတြးမထားမိဖူး။ “မင္းဘယ္ေလာက္ ကြၽမ္းလဲငါ့ကို စုပ္ျပပါဦး” သူမ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထူးစိန္၏ ေပါင္ကို ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ကို ဟလိုက္သည္။ ေနာက္ကို အေတာ္ဆုပ္ကာ ဟရသည္။ ပါးစပ္ကို အကုန္ဟသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ခြၽန္ေနသည္။ ပါးစပ္အကုန္ဟၿပီး ငုံလိုက္သည္။ လီးႀကီးက သူမပါးစပ္ထဲ ျပည့္သြားသည္။ ဘိုးဘိုးလီးကို အႀကိမ္တေထာင္ေက်ာ္ ငုံဖူးသည္။ ဘိုးဘိုးပါးစပ္ကိုလိုးတာ အႀကိမ္တေထာင္ေက်ာ္ ခံဖူးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိမို႔ သတိမထားမိ။ ခုလို ျပည့္ျပည့္သိပ္သိပ္ႀကီးဆို ဘယ္လိုေနမယ္မသိ။ သူမ အာေခါင္စိုက္ေအာင္ ငုံသည္။ အာေခါင္စိုက္သည္အထိ လီးက တဝက္ေတာင္ မျပည့္ခ်င္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမ ႀကိဳးစား ငုံသည္။

အသက္ေအာင့္ကာ တဆုံးထိ မရရေအာင္ ငုံသည္။ “သူမ်ားဆီမွာေနရင္ သူမ်ားခိုင္းတာထက္ ေက်နပ္ေအာင္ ပိုလုပ္ေပး ေစတနာထားေပး” ဒါက ေမေမဆုံးမေနၾက ျဖစ္သည္။ ေမေမ့ဆုံးမေနၾက စကားကို မေမ့။ သို႔ေသာ္လည္း ေမေမကေတာ့ျဖင့္ သူမအျဖစ္ကို ၾကားသည္ႏွင့္ သူမကို အမုန္းႀကီးမုန္းကာ ငါ့သမီးမဟုတ္ဟု ေၾကျငာသည္။ ဘာတတ္ႏိုင္မည္နည္း။ ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းထုေပးသည္။ သို႔မဟုတ္ သူမပါးစပ္ျဖင့္ လိုးေပးသည္။ ထူးစိန္ကေတာ့ ေက်နပ္ဟန္ရွိသည္။ သူမ ေမာလ်င္ခဏ အသက္ရႉဖို႔ ရပ္ကာ လီးကို ပါးစပ္ထဲကေန မထုတ္ဘဲ ေတာက္ေလ်ာက္ ငုံသည္။ ေတာက္ေလ်ာက္လည္း လိုးေပးသည္။ လီးႀကီးက ေတာင့္တင္း သန္မာလွသည္။ ထူးစိန္က အေပၚအက်ႌေတြ ဘာေတြခြၽတ္သည္။ သူမလည္း ေအာက္ကေန အက်ႌေတြ ခြၽတ္သည္။ ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ ထူးစိန္က သူမကို ထူကာ ကုတင္ေပၚ တက္ခိုင္းသည္။ သူမ ကုတင္ေပၚ ကုန္းတက္လိုက္သည္။ သူမ အကုန္းလိုက္ေစာင့္ေနသည္။ ထူးစိန္က ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။ သူမ အိုးကို ပြတ္သည္။ သူမကို ခြကာ ထိုင္သည္။

သူမအိုးကို ၾကည့္သည္။ “အြန႔္” လက္ခလယ္ျဖင့္ သူမေစာက္ေစ့ကို ကလိသျဖင့္ သူမတြန႔္သလို ျဖစ္သြားသည္။ သူမ ေစာက္ေစ့ကို အေပၚေအာက္ ေဘးခတ္ကစားသည္။ ေနာက္ သူမကို ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေအာင္ မ်က္ႏွာကို ဆြဲလွည့္သည္။ သူမဖင္ကုန္းရင္း ေနာက္လွည့္ၾကည့္သည္။ ထူးစိန္က သူမဖင္ကို ၿဖဲၾကည့္သည္။ “မင္းဘိုးေတာ္ႀကီးက မင္းဖင္ကိုခ်ေသးလား” “ဟင့္ ဟင့္အင္း” “ဒါဆို ေနာက္ထပ္ ဖင္ပါကင္ ဖြင့္ေပးရဦးမွာေပါ့” “အို သူ႔ သူ႔ လ လီးက အႀကီးႀကီး” အမွန္က သူ႔ဟာႀကီးလို႔ ေျပာမလို႔ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘိုးဘိုးက ဤသို႔ေျပာလ်င္ လုံးဝမႀကိဳက္တတ္။ “ဘိုးဘိုးလီးႀကီး” “သမီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလး” စသျဖင့္ လီးကိုလီး ေစာက္ဖုတ္ကို ေစာက္ဖုတ္ဟု ေခၚမွ ႀကိဳက္သလို လုပ္လ်င္လည္း လိုးသည္ ခံသည္ဟု ေျပာမွ ႀကိဳက္တတ္ရာ သူမက လီးဟု ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေျပာလိုက္သည္။ “အြတ္” ထူးစိန္က သူမဖင္ေပါက္တည့္တည့္ တံေတြးေထြးခ်သည္။ တံေတြးက ေအးစက္စက္ႀကီး ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမ လန႔္သြားသည္။ ဖင္ေၾကာေတြလည္း ဆိမ့္တက္သြားသည္။ ဖင္ကို က်ဳံ႕လိုက္သည္။

“ဟား ဟား ဟား မင္း ဖင္မခံဖူးတာ ေသခ်ာသြားၿပီ ေနာက္လည္း မင္းဒီလိုေလး သ႐ုပ္ေဆာင္ရင္ မင္းေဈးေကာင္းရမွာပါ” “အင္ က်မကို ေရာင္း ေရာင္းမလို႔လားဟင္” “မင္းလွလို႔ ဒီေထာင္ကို ေရာက္လာတယ္မွတ္ေပါ့ကြာ” “ျဖန္း” ထူးစိန္က ေျပာရင္း သူမအိုးကို ႐ိုက္သည္။ သူမ လန႔္သြားသည္။ သူမ စကား သိပ္မေျပာရဲေတာ့။ ထူးစိန္က သူမဖင္ကို လ်က္သည္။ လွ်ာၾကမ္းႀကီးက သူမဖင္ကို ပိုက်ဳံ႕သြားေစသည္။ ဘိုးဘိုးလ်က္ေပးတာနဲ႔ အရသာကြာသည္ဟု သူမထင္သည္။ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကို လိပ္ကစားေပးေသာအခါ သူမမွာ ေကာ့တက္သြားရသည္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ လွ်ာ။ “အား အီး အား အင္း အီး အင္း အား” ထူးစိန္က ဖင္ကို အထက္ေအာက္လ်က္လိုက္ ေဘးတိုက္လ်က္လိုက္ အိုးကို စုပ္နမ္းလိုက္ လုပ္သည္။ သူမလက္ကို ေနာက္သို႔ဆြဲပစ္တင္ထားသည္။ ဟန္နီမွာ ဖင္တြင္ တံေတြးေၾကာင့္ စိုေနေသာ္လည္း အာေခါင္ကေတာ့ျဖင့္ ေျခာက္ကပ္လာသည္။ ရင္ထဲလည္း လႈိက္ဖိုေနသည္။ ခုနတုန္းက ေၾကာက္ခဲ့သည့္ ထူးစိန္လီးကို ခုေတာ့ အလိုးခံခ်င္လာသည္။ “ဗိုလ္ႀကီး က်မကို လိုးပါေတာ့ရွင္” “မင္းဖင္က ေသးေသးေလး ကြဲသြားရင္ေရာ” “ကြဲရင္ကြဲပါေစ လိုးေပးပါ” ထူးစိန္က သူမေနာက္ကေန အေသအခ်ာခြကာ ေနရာယူသည္။

သူမေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း အရည္ဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ ထူးစိန္မ်က္ႏွာကို ျမင္ရသည္။ ထူးစိန္က သူ႔လီးထိပ္ကို တံေတြး တခ်က္ဆြတ္ျပန္သည္။ “ဒုတ္” သူမအိုးေပၚ တင္လိုက္သည္။ လီးအေလးခ်ိန္ကပင္ ေတာ္ေတာ္ေလးသည္။ ဖင္းမီးေညာင့္႐ိုးကို လီးအလုံးလိုက္ ထိုးသည္။ ဟန္နီတေယာက္ႏႈတ္ခမ္းကို အသာဖိကိုက္ထားသည္။ “လီးက အႀကီးႀကီး” “ဖင္ေပါက္က အသစ္ ေသးေသးေလး က်ဥ္းက်ဥ္းေလး” “ဖင္တခါမွ မခံဖူး” ပါးစပ္ကို အလိုးခံဖူးသည္။ ေစာက္ပတ္ကို အလိုးခံဖူးသည္။ ဖင္အလိုးမခံဖူး။ အကယ္စင္စစ္ သူမဖင္သည္ ခုထိ အပ်ိဳစင္စစ္စစ္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူမဖင္၏ အပ်ိဳစင္ဘဝေနာက္ ထူးစိန္လီးႀကီးက အဆုံးသတ္လိုက္သည္။ “မက်ဳံ႕နဲ႔” သူမ ေၾကာက္သျဖင့္ က်ဳံ႕ထားမိသည္။ ထူးစိန္ သတိေပးသည္။ ထူးစိန္လီးက ဟန္နီဖင္အဝတြင္ေခါက္ေနသည္။ သူမ သက္ျပင္းပူ မႈတ္ထုတ္သည္။ “အ ………” ထူးစိန္လီးက ပူက်စ္စြာ ဝင္လာသည္။ ဘိုးဘိုး သူမအဖုတ္ကို စလိုးတုန္းက ဘာအရသာမွ မရွိခဲ့ေသာ္လည္း ခုလို ထူးစိန္က ဖင္လိုးေတာ့ အရသာက ရွိလွသည္။

တကိုယ္လုံး ဆိမ့္တက္ေနသည္။ အေၾကာေတြ တင္းကုန္သည္။ တကမာၻလုံးေမွာင္မိုက္က်သြားသည္။ ထူးစိန္က ထိပ္ဝင္ၿပီးေသာ အေနအထားကေန ျပန္ထုတ္သည္။ “ပြန္” သူမဖင္ေခါင္းမွ အသံထြက္သြားသည္။ “ထြီ” ထူးစိန္က တံေတြးေထြးထည့္သည္။ “စိ……” ထူးစိန္လီးက ဟန္နီဖင္ထဲဝင္ေတာ့ တံေတြးေတြက တစိစိေအာ္သည္။ “အာ………..အ…….” သူမအံႀကိတ္ကာ ေအာ္သည္။ ထူးစိန္က လီးတဝက္ဝင္ေအာင္ သြင္းသည္။ လီးက ေခါက္လုလုအထိ ဖင္က က်ဥ္းသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထူးစိန္။ ရေအာင္သြင္းသည္။ ထူးစိန္လိုးခဲ့ဖူးေသာ မိန္းကေလး ေထာင္နဲ႔ခ်ီရွိသည္။ ခုလို အသက္မျပည့္ေသးသည့္ မိန္းကေလးမွစ၍ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္မိန္းမႀကီးအထိ သူလိုးဖူးသည္။ ထိုအထဲ ဤကဲ့သို႔ ဖင္ပါကင္ဖြင့္ခြင့္ရသည့္ မိန္းကေလးလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤသို႔ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ေကာင္းေကာင္းကေတာ့ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရေအာင္ ရွားသည္။

ဟန္နီမ်က္ႏွာမွာ ရႈံ႕မဲ့ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လွသည္။ အလိုးခံရသျဖင့္လွေသာ မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထဲတြင္ ဟန္နီလည္း ပါဝင္သည္။ ထူးစိန္ စေဆာင့္သည္။ သြင္းရင္း ေဆာင့္သည္။ နည္းနည္းခ်င္းစီဝင္သည္။ ဟန္နီအသံတိတ္ညည္းသည္။ ထူးစိန္မွာ လီးနည္းနည္းနာေသာ္လည္း ပါကင္ျဖစ္သမို႔ မရမက ေဆာင့္သည္။ ဟန္နီမွာ ကုန္းရင္း ဖင္မွာ အေတာ္နာသျဖင့္ ကိုယ့္အိုးကိုယ္ျပန္ကုတ္မိသည္။ ထူးစိန္ကလည္း လီးတဝက္ေက်ာ္ဝင္သည္အထိ ေဆာင့္ကာ မနားတမ္းလိုးသည္။ “အ အ အမေလး အ ေကာင္းလိုက္တာ အ အ “ သူမ တခါမွ ေကာင္းတယ္ဟု မညည္းညဴဖူးပါ။ တကယ္ေကာင္းသည္။ လက္တဖက္ကေတာ့ျဖင့္ အိပ္ယာခင္းလႊားကို အေသဆုပ္ေခ်မိသည္။ ထူးစိန္က ေျဖးေျဖးေဆာင့္ရာမွ အရွိန္နည္းနည္းထည့္လာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ျမန္လာသလို သူမ နာေနတာလည္း ေပ်ာက္လာသည္။ သူမ ညည္းသံက ညဳသံထြက္လာသည္။ ထူးစိန္ကလည္း မနားေတာ့ဘဲ ေဆာင့္သည္။ “အု” ထူးစိန္က ေဘးတေစာင္းတြန္းလဲခ်သည္။ ထပ္၍ ေဘးတေစာင္းလိုက္ လိုးသည္။ လိုးတာ မရပ္။

သူမလည္း အေၾကာေတြ တင္းေနေအာင္ ခံစားရင္း ခံသည္။ “ေကာင္းလား” “ေကာင္းတယ္” “နာလား” “နာတယ္” ထူးစိန္က လီးျပန္ထုတ္သည္။ ျပန္ထည့္သည္။ ျပန္ထုတ္သည္။ ျပန္ထည့္သည္။ ထည့္ထားၿပီး နည္းနည္းစီေဆာင့္ကာ သူမကို နမ္းသည္။ သူမလည္း ျပန္လွည့္နမ္းသည္။ ထူးစိန္က သူမအိုးကို ခြကာ လိုးရင္း နမ္းသည္။ လက္ကလည္း သူမႏို႔ကို ပြတ္သပ္သည္။ နည္းနည္းခ်င္းစီေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကေတာ့ ၿငိမ့္သည္။ ထူးစိန္ပုံစံမေျပာင္းေတာ့ဘဲ ဆက္လိုးသည္။ ေနာက္ဆုံး ထူးစိန္က သူမဖင္ထဲ လရည္ထည့္သည္။ ဖင္ထဲ လရည္ေတြ ပူဝင္သြားသည္။ ခဏေန ထူးစိန္ ဖုန္းေကာက္ဆက္သည္။ “ဒီညေတာ့ ငါ့အႀကိဳက္ေလးေတြ႕ေနလို႔ မလာေတာ့ဘူး” “ဘယ္သူ႔ကို ဖုန္းဆက္တာလဲဟင္” သူမျပန္လွည့္ကာ ထူးစိန္၏ ရင္သားကို စုပ္နမ္းရင္း ေမးသည္။

“ေနာက္ေတာ့ မင္းသိလာမွာေပါ့” “ဟုတ္” “ဒီညေတာ့ မင္းဖင္ပူေတာ့မယ္ထင္တယ္” “ဗိုလ္ႀကီးသေဘာပါ” ရဲမႉးအားလုံး ဤဌာနကို လိုခ်င္ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤဌာနသည္ အမ်ိဳးသမီးအက်ဥ္းေထာင္ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း ၅၀၀ ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္႐ုံသာဆိုလ်င္ေတာ့ ဘယ္သူမွ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္မည္ မဟုတ္။ ခုလို စိတ္ခ်မ္းသာ လက္ခ်မ္းသာ လိုးခြင့္ရသည့္အျပင္ အျခားေသာ အခြင့္အေရးလည္း မ်ားစြာ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထူးစိန္လို အဖားေကာင္းေသာ အကြက္ျမင္ေသာသူအတြက္ေတာ့ လြယ္ပါသည္…..ၿပီး။