နယ်မြိုလေးတစ်မြို့ အဖေနဲ့ အမေက ဝန်ထမ်းဘဝမို့ ကျနော်တို့ မိသားစုဘဝက ထွေထွေထူးထူး သိပ်မရှိပါဘူး။ ဆင်းလည်း မ ဆင်းရဲသလို ချမ်းသာလည်း မချမ်းသာပါဘူး။ ပုံမှန် ကျောင်းတက်။ ကျောင်းဆင်း ဘဝနဲ့ဖြတ်သန်းလာလိုက်တာ ကျနော်ခုနှစ်တန်း အရွယ်ထိပေါ့။ ခုနှစ်တန်းရောက်တော့ အမဝမ်းကွဲတစ်ယောက် အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ အမေ့ဖက်ကပေါ့။ အမဝမ်းကွဲ ရဲ့ အမေ ရော အဖေရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားပီး သူနေတဲ့ ရပ်ကွက်ကလည်း သိပ်မလုံခြုံ အိမ်ကလည်း မကောင်းတာနဲ့ အမေက မ သင့်တော်ဘူးဆိုပီး အိမ်မှာခေါ်ထားလိုက်တာ။ အမက စတိုးဆိုင်မှာ စာရင်းကိုင်။ အမရဲ့ပုံစံကို နည်းနည်းပြောပြထားရအုံးမယ်။ အမက အသက် ၂၉။ ပိန်ပိန်ပါးပါး။ ပိန်ပိန်ပါးပါးဆိုပေမဲ့ သူရှိသင့်ရှိထိုက်တယ် နေရာတွေမှာတော့ ရှိတာပေါ့ဗျာ။
(ကိုယ့်လူတို့ က ဟာ ဘာညာတော့ လုပ်ပီ မထင်လိုက်နက်။ဘာမှ မစသေးဘူး။ ဒါက တကယ့်ဇာတ်လမ်း အောစာအုပ်မဟုတ်ဘူး။ နည်းနည်းသည်းခံပီးဖတ်) အမရောက်လာတော့လည်း ပုံမှန်ပါပဲ။ ထမင်းစားချိန် လေးယောက်ဖြစ်သွားတာကလွဲလို့ ဘာမှ မ ထူးခြားပါဘူး။ ဘာစိတ်မှလည်း မရှိသေးဘူး။ ၇တန်းပဲရှိသေးတာကိုး။ ကိုယ်တွေခေတ်တုန်းက ဖုန်းတွေ မပေါ်သေးဘူး။ အိမ်မှာ ဆို vcd စက်တောင်ရှိတာ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျောင်းမှာ ဂွင်းထုတယ် ဂွင်းထုတယ်နဲ့ ကြားဖူးနေတာကြာပီ။ ကိုယ်က လုပ် လည်း မလုပ်တတ် အပေါင်းအသင်းကလည်း နည်းဆိုတော့ ဘာမှ မထူးခြားပေါ့။
ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မှာ အကျင့်တစ်ခုက ရှိတယ်။ ဘာ လဲဆိုတော့ ယောက်ကျားခြင်းကြ မြင်ဖူးတယ်။ မိန်းမကျ မမြင်ဖူးတော့ကြည့်ချင်တယ်။ အာ့နဲ့ ဘေးအိမ်က အဒေါ်ကြီး အိမ်သာ တက်ရင် ချောင်းကြည့်တယ်။ (အောစာအုပ်တွေထဲမှာတော့ ရေးကြတာ စောက်စိကြီးပြူးနေတာပဲတို့ ဖင်ပေါက်ကြီးတို့။ ကိုယ် ချောင်းတုန်းကတော့ ဘာမှ အဲလိုမမြင်ရတာ။ ဘေးတိုက်ချောင်းတာလည်း ပါတာပေါ့။ ထမိန်က တစ်ဝက်လောက်အုပ်နေတော့ တင်ပါးကြီး တစ်ခြမ်းပဲ မြင်ရတော့ ဘာမှလည်း မဟုတ်ပါဘူးဆိုပီး နေလိုက်တာပေါ့။ )
၈တန်းရောက်တော့ဗီဇက ပြလာပီ။ အိမ်မှာတော့ ပုံမှန်။ ဘာမှ မထူးခြား။ အမကလည်း သူ့အလုပ်သူ ပုံမှန်လုပ်။ သူက အပေါ်ထပ် မှာနေတာဆိုတော့ တော်ရုံလည်း သိပ်မတွေ့။ မနက် ထမင်းချက်တဲ့အချိန်လောက်ပဲ တွေ့တာ။ ကျောင်းမှာတော့ လူတိုင်းက ဂွင်းထု တတ်နေပီ။ ကိုယ်က ခေတ်နောက်ကြ နေပီ။ ငါလည်း ခေတ်မှီအောင် ဟဲ့ဆိုပီး အိမ်ရောက်တော့ အိမ်သာထဲဝင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ် ဆော်ဖင်တွေမှန်း ကြားဖူးနားဝ မှန်သမျှနဲ့လုပ်တာ အား ပါး ငါးမိနစ်လောက်လည်း ကြာရော။ ပန်းထွက်လာရော။ ကိုယိ့စိတ် ထဲထင်တာက သုတ်တွေကို သေးပေါက်သလောက် ထွက်မယ် ထင်နေတာ။ ခုကြ နည်းနေတယ်ဆိုပီး ငါပုံမှန် မဟုတ်ဘူးတွေးနေ တာ။ နောက်ကြမှ ဒါပုံမှန်ဆိုတာသိတာ။
ဒါနဲ့ ၁၀တန်းကျောင်းသားကြီးများ ကောင်းမှု အကြောင်းပြုပီး အောစာအုပ်တွေ ဘာညာဖတ်တတ်လာရော။ လီးတောင်တတ်လာရော။ အဲခေတ်က ရည်းစားထားပီး ဘာညာလုပ်တာကလည်း မလုပ်ရဲဆိုတော့။ ထွက်ပေါက်က အိမ်မှာ ဖြစ်ရော။ ပထမ သတိထားမိတာက အမပိတ်ရက်ကြရင် အဝတ်အစားလျှော်ဖွတ်နေရင်း သူ့အတွင်းခံတွေ လျှော်နေတာ ကိုယ်က သွားမြင် ရော။ ပေါ်တင်လည်း မကြည့်ရဲ။ ဆော့သလို ဘာလိုနဲ့ ခိုးခိုးပီး ကြည့်ရတာ။ သတိထားမိတာက သူ့အတွင်းခံတွေ အကုန်နီးပါးလိုလို ပန်းရောင်ချည်းပဲ။ အနီနဲ့ တခြားအရောင်တစ်ခုပဲပါတယ်။ သူလျှော်ဖွတ်ပီး အိမ်ပေါ်တက်သွားရင်တော့ ကိုက အဝကြည့်ပေါ့။ အတွင်းခံယူပီး ထုတာ ဘာညာတော့ မလုပ်ရဲသေးဘူး။ ဒီလိုနဲ့နေရင်း နည်းနည်းကြာလာတော့ စိတ်က နည်းနည်းရဲလာပီ။ ကျောင်း ဆင်းပီဆို အိမ်အရင်ပြေး။ အမအခန်းဆီသွား။
အတွင်းခံတွေ ခိုးကြည့်။ခိုးရှူ တစ်ရက်ကြတော့ ကံဇာတာ တက်လာတယ်။ အဖေ နဲ့အမေက ညနေ အပြင်သွားဖို့ရှိတယ်။ အမကလည်း ရေချိုးပီး သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ မုန့်စားဖို့ထွက်သွားတော့ အပေါ်အမြန်ပြေးတက်။ ရှာတော့ အတွင်းခံလေး ပုံရက်သား ။ ရေချိုးပီး အသစ်ဝတ်သွားတယ်ထင်တယ်။ ကောက်ကြည့်လိုက်တော့ အရေလေး နည်းနည်း စိုနေတာတွေ့တယ်။ နမ်းကြည့်တော့ သေးနံ နည်းနည်းလေးနဲ့ တခြား ညီစို့စို့အနံလေး ညီစို့စို့ဆိုပေမဲ့နော် အနံက တကယ်ရှူလို့ ကောင်းတာ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ အတွင်းခံ ခေါင်းစွပ်ပီး အနံရှူ ထုလိုက်တာ ကောင်းမှကောင်း။ နှစ်ခါ။ ထုပီးမှ ကြောက်လန့်နေတာ။ သိသွားရင်တော့ ဒုက္ခဆိုပီး။
အဲလိုနဲ့ပဲ လူလစ်ရင် အမအခန်းသွား။ အတွင်းခံလေးကြည့်ထု။ ကံကောင်းရင် မလျှော်ရသေးတဲ့ ဟာမျိုးလေးမျိုး ရလိုက်ရင်တော့ ထီပေါက်သလိုပဲ။ ပျော်ရတာဆိုတာ။ အဲလိုဖြတ်သန်းလာလိုက်တာ ၁၀တန်း ပီးတော့။ ကျောင်းပိတ်ရော။ လူပျို လက်ချာတွေ ကိုယ်ဖိ ရင်ဖိသင်ပေးတဲ့ ဆရာသမားတွေကလည်း ကောင်းတော့ ဖာတစ်ခါ ချဖူးသွားရော။ ကိုယ်ကတော့ အမပဲ စိတ်ဝင်စားတာ။ နည်းနည်းလည်း ရဲလာပီ။ တစ်ခါတစ်လေကြ အတွင်းခံပေါ် အရေတွေ ဘာတွေ ပန်းထုတ် ထားခဲ့တတ်လာပီ။ အမကတော့ ရိပ်မိ မှာပဲ။ သူကလူကြီးဆိုတော့ သူ့သိက္ခာ သူထိန်း ခပ်တန်းတန်းပဲ နေတော့တယ်။ ကိုယ်ကလည်း မရတော့ဘူးး။ တော်တော်ကို ထန် နေပီ။ ဘဝမှာ ကံအကောင်းဆုံးနေ့တွေထဲက တစ်နေ့ ရောက်လာရော။ အဖေက ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ခရီးသွား။ ကိုယ်က အိမ်မှာ ဗိုက်ထ အောင့်ရော။ အမေနဲ့ ဆေးခန်းသွား။ ဆေးထိုးပေးလိုက်ပေမဲ့ မသက်သာဘူး။
အမေကလည်း တစ်နေကုန် ပင်ပန်းနေပီဆိုတော့ ညကြ ကိုယ့်ကို မကြည့်နိုင်တော့ဘူး။ အမပဲ ရှိတော့တယ်။ အမေက ဘေးက အခန်းထဲ အိပ်ပီ။ အမနဲ့ကျ နော်က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ။ အိမ်ရှေ့တံခါးတွေလည်း ပိတ်ထားပီ။ အချိန်ကလည်း ညကိုးနာရီကျော်နေပီ။ ကိုယ့်မှာ ဗိုက်ကလည်းအောင့် ခပ်တိုးတိုးညည်းနေရ တယ်။ အမကိုလည်း မဟုတ်တာလုပ်ထားတော့ လန့်နေတာပေါ့ ။ အဲအချိန် ဘာစိတ်မှလည်း မရှိဘူး။ ဗိုက်အောင့်နေတာပဲ စိတ်ထဲ ရှိတာ။ ကိုယ်က ခြင်ထောင်ထဲ။ ဘေးမှာ အမက ။ ကျနော်လည်း ခပ်တိုးတိုးညည်းနေတာကြာတော့ သူ့စိတ်ထဲ သနားသွားတယ် ထင်ပါတယ်။ ရင်လူဆေးပုလင်းလေး ထယူပီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာတယ်။ အဲအချိန် ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိဘူးနော်။ ဗိုက်အောင့် တာပဲ သိတယ်။ အမက ဆေးပုလင်းလေး ဖွင့်ပီး ဗိုက်ပေါ်ကို ဆေးလူးပေးတယ်။ နည်းနည်းသက်သာလာတော့ မျက်စိကို မသိ အောင်ခိုးဖွင့်ကြည့်တော့ အမ မျက်လုံးက ကိုယ့်ဟာကိုကြည့်နေတာတွေ့တယ်။ ခုမှ သတိထားမိတယ်။ ကိုယိ့ငပဲက တင်းပီး အပေါ် ကို လန်တက်နေတာ။
ပုဆိုးအောက်မှာ ဆိုပေမဲ့ အပေါ်ကို ပြောင်းပြန်ကြီး လန်တက်နေတာ။ တင်းပီးတော့။ အမက ဆေးလူးရင်း လူရင်း လက်က အောက်ကို ရောက်ရောက်သွားတာ။ သွားသွားထိနေတာ။ ကျနော်ကတော့ ဟာ သေပီ သွားတိုင်ရင်တော့ စိတ်ထဲ ကြောက်နေတာ။ အမက ဘာမှ မပြောတော့ ကိုယ်လည်း မျက်စိမှိတ်။ပီး အသားလေးငြိမ်နေရတာ။ အမှန်ကအရသာ ခံနေတာ ။ အမက ဘေးက စောင်လေးဆွဲပီး ကျနော့်ရင်ဘတ်နားထိ ခြုံပေးတယ်။ ပီးတော့ စောင် အောက်ကနေ ဆေးဆက်လူးပေးနေတာ။ ဗိုက်အောက်ထိ လက်ကရောက်လိုက်။ ငပဲကို ထိလိုက်။ ပြန်တက်လာလိုက်။ ဆင်းသွားလိုက်နက်။ အမက အတွေ့အကြုံမရှိ အပျိုကြီးဆိုတော့ သူလည်း စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေပုံရတယ်။ ကျနော်ကလည်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်။ ငပဲကလည်း အသားကုန်တင်းမာ။ သူကလည်း လက်လေးနဲ့ မထိတထိဆွ။ နောက်တော့ ဗိုက်ကို လူးတာကြာပီဆိုတော့ သူခြေထောက်ကို နှိပ် ပေးပြန်ရော။ နှိပ်တော့လည်း ပေါင်ဆိုတော့ ငပဲနဲ့ သွားထိနေပြန်ရော။ လူကလည်း တော်တော်ကို ထန်ပေမဲ့ မျက်စိ ဖွငိ့မကြည့်ရဲ။
အမလည်း ရင်တုန်းပန်းတုန်နဲ့ လုပ်နေတာ။ သိသာတယ်။ တစ်နာရီလောက်ကြတော့ အမလည်း ဟင်းဆို သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချပီး တော့ ခြင်ထောင်ထဲက ထွက်ပီး သု့အခန်းသူသွားအိပ်။ ကျနော်လည်း ကိုယိ့ဘာသာပဲ ။ထုပလိုက်တယ်။ နောက်ညကြတော့ ကိုယ် က လည်သွားပီလေ။ ဗိုက်ကို ညနေတည်းက တစ်ခါတည်း တန်းအောင့်ပလိုပ်တာ ။ အမေကလည်း အဖေမရှိတော့ နှစ်ယောက်စာ ပင်ပန်းတာကော ရုံးမှာ အလုပ်ရှုပ်တဲ့ရက်ဖြစ်တာကော ဖြစ်နေတာနဲ့ ညနေတည်းက ဆေးခန်းပြပေးပီး ၉နာရီလောက်ကြ သူ့အခန်း ထဲ ဝင်ပီး အိပ်ရော။ ကျနော် ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ခြင်ထောင်ထဲ။ အမကတော့ ခြင်ထောင်ဘေး။ အမေ အိပ်ရာဝင်ပီး နာရီဝက် လောက်ကြာတော့ သူဆေးပုလေးကိုင်ပီး ဝင်လာတယ်။ ပုံမှန်ပဲပေါ့။ ဒီည ထူးခြားတာက ကျနော်လည်း အိပ်ချင်ယောင်မဆောင် တော့ပါဘူး။ အမမျက်နှာကိုကြည့်။ အမကလည်း ကျနော့်ကို ကြည့်လိုက်။ အောက်ကိုကြည့်လိုက် ဆေးလူပေးနေတာပဲ။ ဗိုက်ကို တပြင်လုံးပွတ်နေတော့ ငပဲနဲ့ သွားသွားထိနေတာပေါ့။ ပြီးတော့ ပေါင်ကို ဆက်နှိပ်တော့ပဲ။
ငပဲကို မထိတထိ လုပ်လိုက်။ ။နှိပ်လိုက် လုပ်နေတာ။ ကျနော်ကြာတော့ မရတော့ပါဘူး။ မထူးဇာတ်ခင်းလိုက်တော့တယ်။ အမလက်ကို ကိုင်ပီး ငပဲပေါ်တင်ထားပေးလိုက် တယ်။ ရင်ထဲမှာလည်း တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ပေါ့ ။ထအော်လိုက်ရင်တော့ သေပီဟေ့ဆိုပီး။ အမလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပါပဲ။ ကိုင်ထား တယ်။ ကျနော်ကသူ့မျက်နှာကိုကြည့်ပီး။သူကမျက်နှာလွှဲထားတယ်။ ငပဲကိုတော့ ကိုင်ထားမြဲ။ အတွေ့အကြုံမရှိတာလည်း သိသာ ပါတယ်။ သူအသက်ရှူတွေ မြန်လာတယ်။ ကျနော်က သူ့လက်ပေါ်ကို အုပ်ပီး ဂွင်းထုသလိုမျိူ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးလိုက် တယ်။ သူလိုက်လုပ်နေတော့ ကျနော့်လက်ကို ပြန်လွှတ်ပီး သူ့သဘာသာ ဆက်လုပ်စေတယ်။ အမလည်း တံတွေးတွေမျိုချ ပြီး တော့ အသိမရှိတော့ငလိုမျိုး ကျနော့်ဟာကို ဆုပ်ပီး ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း အောက်ကနေ ဇိမ်ခံနေရင်း ကောင်းလာ တော့ အမ ရုတ်တရက် အသိဝင်သွားသလိုမျိုး လက်ကို ဖြေချပီး ခြင်ထောင်ထဲကနေ ရုတ်တရက် ထထွက်သွားပါလေရော။
ကျ နော်ကတော့ ပီးအောင်ကိုယ့်ဘာသာထုလည်းပီးရော အသေကြောက်လာရော။ မနက်ကြရင်တော့ သွားပီဆိုပီး။ တစ်ညလုံး အိပ်မ ပျော်။ မနက်ကြတော့ လူက ကကောင်ကောင်း အိပ်မရတော့ နေမကောင်းတဲ့ပုံစံပြန်ပေါက်တာပေါ့။ အမေကတော့ စိုးရိမ်တာ ပေါ့။ အမှန်က ကိုယ့်ဒုက္ခနဲ့ကိုယ်။ တော်သေးတာက အမက ပြန်မတိုင်ပါဘူး။ သူလည်း ရေမိုးချိုး ပီး အလုပ်သွား။ အမေလည်းရုံး သွား။ ကိုယ်ကလည်း ညှင်းသိုးသိုးဆိုတော့ ညကြ လူမမာ ပြန်ဖြစ်ရတာပေါ့။ အမေ ကလည်း ရက်ကြာပီဆိုတော့ စိုးရိမ်တာပေါ့။ အမကတော့ ဝင်ပြောပါတယ်။ အန်တီအိပ်ပါ။ သမီးမောင်လေးကို တစ်ညလုံးစောင့်ပေးမယ်တဲ့။ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာတော့ ကုလား ဘုရားပွဲလှည့်နေသလိုပဲ။ အမေအိပ်ပီးတော်တော်ကြာတဲ့ထိ အမ အပြင်မှာစောင့်နေသေးတယ်။ ကျနော်ကပဲ အမ နင်အပြင်မှာခြင် ကိုက်မှာပေါ့။ အထဲဝင်ပါလားဆိုမှ ဝင်လာတယ်။ ကျနော့်အိပ်နေတဲ့ဘေးမှာ ထိုင်ရက်လေး ထိုင် နေတယ်။ ဒီညတော့ ဆေးမလူပေး တော့ဘူး။ သူလည်း ရင်ခုန်နေမှာ သေချာပါတယ်။ ကိုယ်လည်း တဒိတ်ဒိတ်နဲ့။
၁၀နာရီခွဲလောက်ကြ သူအိပ်ချင်လာတယ် ထင်ပါ တယ်။ ခေါင်းအုံးလေးသွားယူပီး ကျနော့်ဘေးမှာ လာလှဲတယ်။ ကျနော့်ကြောပေးပီးတော့ ။ ခြင်ထောက်ကလည်း တစ်ယောက် အိပ်ဆိုတော့ ကျဉ်းတာပေါ့ဗျာ။ အမကိုယ်လုံးက ကျောပေးထားတော့ နှစ်ယောက်သား ကပ်နေတာပေါ့။ ကိုယ်လည်း မထူးတော့ ဘူးဆိုပီး အမဘက်လှည့်လိုက်တော့ အမဖင်ကြားထဲ ငပဲက ရောက်ပီး ထောက်လှမ်းရေး လုပ်နေတာပေါ့ဗျာ။ အမလည်း မျက်စိဖွင့် ထားလား မှိတ်ထားလား မသိပါဘူး။ ကျောပေးထာတာဆိုတော့။ လက်ကတော့ သွားမဖက်ရဲဘူး။ အောက်ကကောင်ကတော့ အပီ အပြင်ကို အမဖင်ကြားထဲ ဝင်နေတာ။ ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေရှိနေပေမဲ့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ထိနေရတဲ့ အရသာကိုက။ ဒါနဲ့ နည်း နည်းလေး အရဲစွန့်ပီး အမကို လှမ်းဖက်လိုက်တယ်။ ဘာမှ မပြောဘူး။ အကျီပေါ်ကနေ နို့လေးတွေကို မှန်းကိုင်တာပေါ့ဗျ။
ပန်းသီး ခပ်ကြီးကြီးစာလောက်တော့ ရှိတယ်။ အမရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ တဖြည်းဖြည်း မြန်လာတာ ကြားနေရတယ်။ ဖင်ကိုလည်း ငပဲနဲ့ အသေ ကပ်ထား။ ရှေ့ကလည်း ထိုးစစ်ဆင်။ နို့ပေါ်ကနေ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ လက်ကို အောက်ဆင်းကြည့်တယ်။ ဘာမှ မပြောတော့ ကိုယ်လည်း အတငိ့ပိုရဲလာပီး အဖုတ်ကို ကိုင်မယ်ဆိုပီး အောက်ကို ဆင်းလာလိုက်တာ ထမိန်က ပြေကြနေပီ။ အဖုတ်ပေါ်နေပီ။ သူ့ ဘာသာပဲ ချွတ်လိုက်လား။ ရွှေ့ရင်း ပြုရင်းနဲ့ပဲ ကျွတ်တာလား စဉ်းစားမနေတော့ပါဘူး။ အဖုတ်ပေါ်လက်တင်လိုက်တော့ အရေတွေ က ရွှဲနစ်နေပီ။ အစေ့လေးက သေးသေးလေး။ ကိုယ်က အစေ့လေးပွတ်ပေးနေတဲ့အချိန် အမက အသံထွက်မှာစိုးလို့ အံကြီးကြိတ် ပီး လက်ကလေးနောက်ပြစ်ပီး ကိုယ့်ငပဲကို မကိုင်တတ် ကိုင်တတ်နဲ့ ကိုင်ပေးတာ။
ကိုယ်လည်း ကိုယ့်ကိုကို ာအားတင်းပီး အမကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပီး သု့အပေါ်ကို တက်လိုက်တယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့်လေး ကိုယ့်ကိူပြန်ဖက်ထားပေးရှာတယ်။ အောက်ပိုင်းမှာတော့ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်တွေ မရှိတော့ဘူး။ နှစ်ခမ်းချင်းနမ်းတာ တော်တော်ကြာသွားတော့ အမ ကျနော်ထည့်လိုက်တော့မယ်ဆိုပီး သူ့နား နားကို ကပ်ပီးတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့။ အမက ခုထိ မျက်စိမဖွင့်ပဲ “အင်း”တဲ့။ ကိုယ်ကို ခနပြန်ကြွ။ ငပဲကို အဝမှာသေချာတေ့ တော့ အမကလည်း သူ့လက်ကလေးနဲ့လာကိုင်ပေး ပီး တည့်ပေးရှာတယ်။ အရေတွေ အများကြီးထွက်နေတော့ ထည့်ရတာ တအားကြီးကျပ်မနေပေမဲ့ တော်တော်တော့ ကျပ်နေရှာ သေးတယ်။ ထည့်ရင်းနဲ့ သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ရောက်တော့ တစ်ခုခု ခံထားသလိုပဲ။ ဆက်သွင်းမရတော့ဘူး။
အာ့နဲ့ အမနားနား ကပ် ပီး အမ ဆောင့်လိုက်တော့မယ်။ ခနလေး နာလိမ့်မယ်။ ခနလေးပဲဆိုပီး ဆောင့်ချလိုက်တော့ အသားစတစ်ခုကို ဖြဲပီး ဝင်သွားသလို ပဲ။ အဆုံးထိဝင်သွားတော့ အမမျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေကျနေတယ်။ မျက်လုံးကမှိတ်ထားဆဲ။ အမနားကပ်ပီး အမ ရလားဆိုတော့ အင်း ရတယ်တဲ့။ အာ့နဲ့ ဆက်မဆောင့်သေးပဲ အမအကျီလေးတွန်းတင်ပီးနို့လေးစို့ ပွတ်သပ်ပေးတော့ အမဖီးပြန် တက်လာပုံရတယ်။ အား အင်းနဲ့ အသံထွက်မှာစိုးလို့ အံကြိတ်ညီးနေတာ။ ကျနော်လည်း ပုံမှန်လေးပဲ ဆောင့်လိုးနေလိုက်ရော။ အမရဲ့ အသံလေးတွေက တော်တော်ကို ထန်စေတယ်ဗျာ။။ အံလေးကြိတ်ပီး ညီးနေတာ။ ကျနော်ကလည်း ဆောင့် သူကလည်း မ လုပ်တက် လုပ်တတ်နက် အောက်ကနေ ဖင်လေးကို ပြန်ပြန်ကြွပေး ပါးစပ်ကလည်း ညီးသံလေးတွေနဲ့ အား ။ ရှီး ၊ အား အား အား အင်း အင်း အချက်လေးငါးဆယ်လောက်ရောက်တော့ ကျနော် မနေနိုင်တော့ပါဘူး။
အမလည်း ပြီးချင်နေပုံရတယ်။ ပါးစပ် လေး ဟစိဟစိ ဖြစ်လာပီ။ ကျနော်လည်း အားထည့်ပီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စောင့်ချပေးလိုက်တာ ကျနော့်လည်ပင်းကိုဆွဲဖက် ပေါင် တွေကလည်း တွန့်လိမ်ပီး အဖုတ်အတွင်းသားက ကျနော့်လီးကို ဆွဲညှပ်လိုက်ပီး ပါးစပ်က အင်း အင်း အော်ရင်းနဲ့ပီးသွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း အဖုတ်က ညှစ်နေတာရော အမပြီးတာရောကြည့်ပီး ကျနော် သုတ်ရေတွေ အများကြီးက အမ အဖုတ်ထဲကို ပန်း ထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။ပီးသွားတော့မှ ကျနော့်ငပဲကို ချွတ်လိုက်တော့ အမ အဖုတ်ဝကနေ အဖြူတွေနဲ့ အနီစနည်းနည်းလေး တွေ့ပါတယ်။ အများကြီး မဟုတ်ပါဘူး။ သွေးနည်းနည်းလေး နည်းနည်း လေးမှ နည်းနည်းလေးပါ။ အပျိုလား ဘာလား ကျနော် တွေးမနေတော့။ သိလည်း မသိချင်တော့ဘူး။
အဲညက တစ်ခါပဲ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ (အမှန်ဆို အောစာအုပ်ထဲမှာကြ မိုးလင်းပေါက်ဆွဲသည် ဘာညာ ရေးမှာ ) ကျနောက်ကတော့ တကယ် တစ်ခါပဲ လုပ်လိုက်ရပါတယ်။ လုပ်ပီးသွားတော့ အမက သူ့အခန်း သူပြန်သွားပါတယ်) နောက်ရက်ကြ အမက ခပ်တန်းတန်းပဲနေတော့တယ်။ ကျနော့်မှာသာ အရူးအမဲသားကြွေးသလို ဖြစ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့လည်း ကာမဂုဏ်ဆိုတာ ရုန်းထွက်မှ မရတာ။ နေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက် အမနဲ့ လိုးခဲ့ကြပါတယ်။ လူရှင်းတာလည်း စောင့်ရသေးတာကိုး။ ကံကောင်းခဲ့တာက အမပဲ ဆေးသောက်ခဲ့လို့လား မသိဘူး။ ဗိုက်မကြီးခဲ့ပါဘူး။
နောက်ပိုင်းကျ နော်လည်း တက္ကသိုလ်တက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ကျနော်နဲ့ဖြစ်ပီး နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ အမလည်း အိမ်ထောင်ကြသွားတယ်။ ရုံးက စာရေး တစ်ယောက်နဲ့ပါပဲ။ အိမ်မှာလည်း မနေတော့ပါဘူး။ အိမ်က မိဘတွေကတော့ တစ်နှစ်တစ်ခါ သွားကန်တော့ဖို့ ပြောပေမဲ့ ကျနော် မသွားတော့ပါဘူး။ သွားလည်း မသွားရဲတာပါပါတယ်။ မသွားရဲဘူးဆိုတာက ဖြစ်ခဲ့သမျှမှာ အမဟာ ဘာအမှားမှ မပါပေမဲ့ ကျနော့် ပယောဂတွေ အမှားတွေ အများကြီးပါပါတယ်။ နောင်တတွေ အများကြီးနဲ့ပဲ စိတ်ထဲကနေ အမကို ကန်တော့လိုက်ပါတယ်။
