အချိန်က မနည်းတော့ဘူး.. တယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ခက်မယ်

ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက် သို့ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ သူ၏အနမ်းကို ကြေနပ်စွာဖြင့် ခံယူ နေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမက ကြည်နူးစွာဖြင့်ပင် သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ ချထား ပေးသေးသည်။

တို့က တယ်လီဂရမ်မှာ စာအုပ်၊ ဇတ်လမ်း၊ အစုံနဲ့ ရှိနေမယ်နော်
ဒီမှာနှိပ်ပြီးကြည့်ပါ

မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်တွင်းမှသွေးသား များက လွုပ်လွုပ်ရွရွဖြစ်လာကြသည်။ ကျော် စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေး ကိုကျောမှ သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ  ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင် ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏ နွုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။

ရုတ်တရက်ခြောက် ခြားသွားရသော မူမူသည် ထိတ်လန့်တကြားပင် ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့်  ပြန်ဖက်လိုက်မိသည်။ ဒီမျှအထိဖြစ်လိမ့်မည် မထင်ခဲ့မိသော မူမူတစ်ယောက်ရင်ထဲတွင် တုန်လွုပ်၍သွားရသည်ကတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ နမ်းသည်၊ ကျော်စွာသည် အတော်ပင်မက်မောသော ဇောအဟုန်တို့ဖြင့် အတင်းကိုနမ်းနေသည်။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့လဲ မူ မူ၏စိတ်တွေက တမျိုးပြောင်းကာ ကြေနပ်ဝမ်းသာ ဖြစ်ရသည်။

ကျော်စွာသည် မူမူထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်မျှ ငယ်လေသည်။ ကျော်စွာ၏မိန်းမ ဖြူမာက မူမူထက် (၇)နှစ်မျှပင်ငယ် သည်။ သူတို့လင်မယားကို ဘေးမှ အခန်းတွင် ငှား၍ထားခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင်ရှိချေပြီ။ ဒါကလဲ မူမူ၏ယောက်ျား ကိုမြင့်သွင် က နယ်သို့ပြောင်းရသဖြင့် မူမူအဖေါ်ရအောင်ဆိုကာ သူ့ဆရာ၏သမီးနှင့်သားမက်ကို အိမ်ကိုတခြမ်းကာ၍ ငှားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။  မူမူကလဲ အလုပ်နှင့်ဆိုတော့ ကိုမြင့်သွင်၏နောက်ကို အလုပ်ပစ်၍ မလိုက်နိုင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပင် မူမူတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျော်စွာသည် ချစ်မွုရေးရာကို ကျွမ်းကျင်သူ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်လဲ ဖြစ်သဖြင့် သူ၏အနမ်းတွေက မူမူ၏ကျောထဲပင်  စိမ့်၍သွားရသည်။ ဒါတင်မက ရင်ထဲက ကလီစာတွေပါ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်ပြီလား မသိ။ မူမူကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင်ကြုံး၍  ဖက်ထားမိသည်။ ဒီလိုရင်ခုံလွိုက်မောစွာဖြင့် ချစ်အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာကြာခဲ့ချေပြီ။

ကိုမြင့်သွင်နှင့်မူမူတို့ အိမ်ထောင်သက်က (၄)နှစ်မျှရှိခဲ့ကာ ရင်ခုံသံတွေ ပျောက်လုဆဲဆဲ ဖြစ်ရုံမျှမက ခုဆိုကိုမြင့်သွင်က ဘက်ဂျက် ပိတ်ခါနီး၍ ပြန်မလာနိုင်တာ(၂)လပင်ကျော်ပေပြီ။ ဒီတော့လဲ ကျော်စွာ၏ ရင်ခွင်ထဲမှမူမူတစ်ယောက် ပြောင်းဆန်ကာ ခံစားနေရ ရုံမက ကျော်စွာကို တပ်မက်တဲ့စိတ်တွေကလဲ သူမကိုတရစ်ပြီး တရစ်ရစ်ပတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။

မူမူ၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်၍လာရာမှ ပူနွေး၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီကြားထဲတွင် ကျော်စွာ၏ လျှာဖျားလေးက မူမူ၏လျှာပေါ်သို့ ထိုးထောက်၍ ယက်လိုက်သည့်အခါများတွင်တော့ မူမူတစ်ယောက် အသက်ရွုတာလေးပင်အောင့်၍ ထားလိုက်မိသည်။ သူမလို ပင် ကျော်စွာလည်း ရှိရှာပေသည်။ အားမလို အားမရဖြင့် ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြည့်ပြည့်ဖေါင်းဖေါင်း  လုံးကြီးပေါက်လှကိုယ်လုံးကြီးကို အားမလိုအားမရ လိုက်၍ပွတ်သပ်နေသည်။ ထိုမျှမကပင် လုံးတစ်စွင့်ကားနေသော မူမူ၏  တင်ဆုံကြီး လုံးလုံးပေါ်သို့လည်း လက်ဖဝါးကို ဖြန့်ကာ အုပ်၍ကိုင်ရာမှ ဆုပ်နယ်၍နေပြန်ပါသေးသည်။ မူမူ၏ဒူးလေးများပင် တုံ ချင်လာပြီ။

ကျော်စွာ၏နွုတ်ခမ်းများက မူမူ၏နွုတ်ခမ်းနှစ်လွာကို လွတ်၍ပေးလိုက်ရာမှပင် မူမူ၏ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍နမ်းလိုက်ပြီး ပါး ခြင်းဖိ၍ ကပ်ကာ မူမူကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်၍ထားသည်။ အသက်ရွုကြပ်ကာ မောနေသော မူမူကလည်း သူမ၏မျက်နှာ လေးကို တလွုပ်လွုပ်ဖြင့်လုပ်ကာ ကျော်စွာကိုပါးချင်း ပွတ်ပေးနေပြီး ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုး သည့်အလား သိမ်းကြုံး၍ဖက်ထားသည်။ မူမူ၏ နားရှေ့တွင်ကပ်လျှက်သား ရောက်၍နေသော ကျော်စွာ၏ နွုတ်ခမ်းများက လွုပ် လွုပ်ရွရွဖြစ်၍လာသည်။

“မမမူ အခန်းထဲသွားကြရအောင်နော်…”   “အို…..”   မမမူရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်၍သွားရသည်။ သူက ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် မူ မူ၏စကားပြန်တာကိုမစောင့် သူတို့နှစ်ယောက်ရှိနေတာကလဲ အခန်းဝတွင်ရှိနေလေတော့ မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ အခန်း ထဲကို အတင်းပင်ဆွဲခေါ်၍ သွားပါတော့သည်။  “မင်း မင်း…သိပ်ကဲတာဘဲ… အဲလောက်ထိ…မမမူ မရဲဘူးကွား… အို…အမေ့….”  သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရုန်းကန်ခြင်း မပြုသော်လည်း တုန်ယင်လွုပ်ခါနေသော အသံလေးဖြင့်တော့ ကန့်ကွက်ရှာရင်း  ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် အခန်းထဲသို့ပါ၍သွား၏။

အခန်းထဲရောက်လျှင်ပင် ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်း၍ လာရသော ကျော်စွာက  သူ၏လက်ကို မူမူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား ရှေ့ဖက်သို့လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်  ကြီးကိုထဘီပေါ်မှပင် အုပ်၍ညှစ်လိုက်တော့ရာ  “…အို…အေမ့…”  ဟူသော အသံလေးဖြင့် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ခြေဖျား လေးများ ထောက်ကာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှ ရုတ်တရက်လန့်ဖြတ်၍ သူမ၏ပေါင်လေးများမှာ ဟ၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင်  အကြိုက်တွေ့သွားသော ကျော်စွာက မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးကို မိမိရရပင်တိုး၍ ကိုင်လိုက်ရာက ဖျစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။

မူမူတစ်ယောက် နောက်သို့မဆုတ်မိ။ သူ့လက်တွေကိုလဲ လှမ်း၍မဖယ်မိ။ တခဏအကြာမှပင် ကျော်စွာ၏လက်က သူမဆီမှ ခွာ ထွက်သွားမှာကိုပင်စိုးရိမ်၍ လာမိသည်။ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့၍ထဘီအောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကိုကျော် စွာထံသို့ ကပ်၍ပေးနေမိတော့သည်။ တစထက်တစလဲ မူမူ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဖက်သည် ကွတတလေးဖြစ်ကာ သူမ၏ပေါင်လေး တေ ွကိုဟသထက် ဟ၍ပေးလာသည်။

ကျော်စွာကလဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုကိုင်နေသည်။မိန်းမသားဗီဇက ရှက်ရွံ့မွုနှင့်သူမ၏ နီရဲနေသော မျက်နှာလေးကိုလွဲကာ ဘေးသို့  ခပ်ဖယ်ဖယ်လေး လုပ်ထားသော်လည်း သူမ၏ အသိစိတ်အားလုံးကတော့ ကျော်စွာ၏လက်ဖဝါ်းအောက်မှ သူမ၏ စောက် ဖုတ်ကြီးဆီမှာသာ ရှိသည်။ ကိုမြင့်သွင် ပြန်မလာတာကြာလျှင် မကြာခဏပင် မူမူသည် သူမဘာသာ စောက်ပတ်ကြီးကို  ကိုင်၍ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ခု ခု ကျော်စွာ ကိုင်ပေးနေတာလောက် မကောင်းပါ။ ခုတော့ မူမူမှာ တကိုယ်လုံး မရိုးမရွပင် ဖြစ်၍လာရချေပြီ။ အားမရနိုင်တော့သော ကျော်စွာက ကြံကြံဖန်ဖန်ပင် မူမူ၏ထဘီကို ခါးမှချွတ်၍ မချဘဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက်သာ  ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကိုဆွဲ၍မတင်လိုက်သည်။

“အို…မောင်….မောင်လေး…..မလုပ်နဲ့….အို…. မလုပ်နဲ့… မလုပ်နဲ့”   ဟု ပြာပြာသလဲပြောရင်းမှ ကျော်စွာ၏လက်တွေကို ဖယ်နေ သော်လည်း အသားချင်းထိရုံမျှသာ တွန်းဖယ်သည့်အားက မပါသည့်အပြင် ကျော်စွာဟူသာ အမြဲတစေခေါ်ခဲ့သော မူမူက အခု  မောင်လေးဟုပင် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ခေါ်လိုက်ချေပြီ။ မူမူ၏ထဘီလေးမှာလဲ ခါးနားထိပင် လှန်၍တက်သွားပေပြီ။ ဖြူ ဖွေးသော တောင့်တောင့်တင်းတင်းမူမူ၏ အောက်ပိုင်းတခုလုံးက ထွက်ပေါ်၍ လာချေပြီ။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏လက်က မူလနေရာ ဟောင်းသို့ရောက်၍ သွားရာအုပ်၍ဆုတ်ကိုင်ပြန်ချေသည်။

မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးက တွန့်ကနဲ နောက်သို့ဆုတ်သွားရာမှ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲ၍  အတင်းဖက်လိုက်မိသည်။ မူမူတစ်ယောက် ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို တရွရွဖြင့်ပွတ်လိုက်  ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုတ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေတာကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့်ခံစား၍ နေရင်းက မူမူ၏အကြည့်များသည် နားတွင်ပင်ရှိနေသော   နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ဒါကို သိလိုက်သော ကျော်စွာက  သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ညစ်ထားရင်း “မမမူ ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်….”   “ဟင့်အင်း….”     ဟုကိုယ်လုံး လေးခါကာ ပြောလိုက်ရင်းမှပင် မူမူသည် ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုတိုး၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။

ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူ မူ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို စုန်ချီဆန်ချီပွတ်၍နေရင်းက သူ၏လက်ညှိုးထိပ်က စောက်ပတ်ဝထဲကိုတိုး၍  တိုး၍နွိုက်လိုက်ပါသေးသည်။ မူမူ၏ ဖင်လုံးကြီးတေ ွမှာ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့်ဖြစ်၍နေရသည်။ခဏအကြာမှာပင် မူ မူ၏စောက်ပတ်ဝမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာသည်။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏ လက်ချောင်းလေးကလဲ မူ မူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ စွပ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“အို…..ဟင့်…..အ….အ…..အား….”  ကျော်စွာသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီးသော် သူ၏လက်ညှိုးကို ခပ်ပြင်း ပြင်းဆောင့်၍ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးရုံမျှပင်မက သူ၏လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းရှိနေသော မူ မူ၏စောက်စေ့လေးကို ဖိ၍ပွတ်ပေးလိုက်၏ မူမူခမျာ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးပင် ဆတ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ ကျော်စွာတစ် ယောက် တလုံးတခဲကြီးဖြင့် ဖြူဖွေးကာ တောင့်တင်းလှသော မူမူကို ချောင်းနေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။  မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ  စောက်ရည်တို့သည် တစထက်တစ စိုရွဲ၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ကျော်စွာသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လက်ညှိုးကိုဆွဲ၍ထုတ် လိုက်ပြီး လက်ကိုပါရုတ်လိုက်ရာ ခါးသို့လှန်တင်ထားသော မူမူ၏ထဘီလေးသည် မူလအတိုင်း ပြန်၍ကျသွားသည်။ ကျော် စွာသည် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောဖက်မှ သိုင်း၍ဖက်ထားသော သူ၏လက်ကိုခွာ လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျော် စွာ၏ကိုယ်လုံးလေးက နောက်သို့ဆုတ်၍ မူမူ၏ ကိုယ်မှ အခွာလိုက်တွင်တော့မူမူ၏ လက်လေးများသည်လည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ် ပေါ်မှ ဖြေလျှော့၍ ပေးလိုက်လေသည်။

ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှပင် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ရပ်၍နေရာက ကျော်စွာကိုသူမ၏ တပ်မက်မွုတွေ အပြည့်ဖြစ် နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ကြည့်နေသည်။ ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကုန်သည်နှင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ရှပ်အကျႌကိုကိုယ်မှ  ဖယ်ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးခါးပုံစကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲ၍ ဖြုတ်လိုက် တွင်တော့ ကြည့်နေသော မူမူ၏ရင်ထဲတွင် ထိပ်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။   ဟုတ်ပါသည်။ ပါးပြင်ထောင်နေသော မြွေဟောက်ကြီး သဖွယ် တန်းလန်းဖြင့်ထွက်ပေါ် ၍လာသော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးသည် ကိုမြင့်သွင်၏လီးကြီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်ရှိ သော်လည်း လီးနှင့်ပြတ်နေခဲ့သည်မှာ (၂)လကျော်မျှကြာခဲ့ရကာ တွေ့မြင်နေရသော လီးတန်ကြီးကလဲ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်း အသွင် မာကျော၍နေရသည့်အပြင် ဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်ပြီး နီရဲနေသည်။ ပြီးတော့ သူမကိုတည့်တည့်ကြီး ချိန်ရွယ်ထားသလိုဖြစ် ကာ မာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက လီးတန်ကြီးဆီမှ မခွာနိုင်သလို သူမ၏ရင်ထဲတွင်လဲ ဘလောင်ဆူ၍နေချေပြီဖြစ်သည်။ သူမကြည့်နေ စဉ်မှာပင် ကျော်စွာကလဲ ရပ်၍ပြထားရာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တချက်လွုပ်လိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ ရမ်း၍သွား သည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွင် လွိုက်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး သူမသည် စအိုဝလေးကိုပင်ရွုံ့၍ သွင်းလိုက်မိ၏။   “မမမူ အဝတ်တွေချွတ်လိုက် တော့လေ…”  လေသံက တိုးတိုးလေးနှင့်အေးအေးလေးပင်။ ဒါပေမဲ့ မူမူရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ မြည်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမကို  တဲ့တဲ့မတ်မတ်ချိန်ရွယ်၍ထားသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်းက မူမူသည် တုံတုံယင်ယင်ဖြင့်ပင် သူမ၏အကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။  ပြီးတော့ ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ သေနတ်နှင့်ချိန်၍ အမိန့်ပေးခံလိုက်ရသူပမာ နှစ်ခါမပြောရဘဲ မူမူသည် အဝတ်တွေ ကို ချွတ်နေသည်။

သူမ၏ကိုယ်မှ ဘရာစီယာလေး ကင်းကွာသွားသည်နှင့် လွုပ်ခါ၍ထွက်လာသော မူမူ၏ နို့အုံကြီးတွေ ွမှာတင်း၍ နေပြီး နို့သီးလေး  တွေမှာ နီညိုရောင်လေးများဖြင့် ခပ်ထွားထွားဖြစ် လျှက်ကော့တက်၍နေကြသည်။ အကျႌတွေအားလုံး ချွတ်ပြီးသွားသော  မူမူသည် ခပ်တွေတွေလေး ရပ်၍နေသည်။  “ထဘီကို ချွတ်လိုက်လေ မမမူ…”   သူ့စကားမဆုံးမှီမှာပင် ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရ သော မူမူသည် သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးမှဆွဲ၍ဖြေကာ လွတ်ချလိုက်သည်။ မူမူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အဆမတန်ဖေါင်းကား၍နေ ပြီး အမွေးနက်များမှာ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်၍ နေကြသည်။သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတဖက်တချက်ရှိ စောက်ပတ်နွုတ် ခမ်းသားများသည် သူမ၏ စောက်ပတ်အဝလေးနားတွင် အိမ်ထောင်သက်ရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်၍နေသည်။

မူမူမှာ ရင်အုံကြီးများ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်ဖြစ်ကာ လွိုက်မော၍နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတခုလုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့်  ကြည့်နေရင်းကပင် ကျော်စွာသည် သူ၏ကိုယ်လုံးတီးကြီးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်သည်။ တရမ်းရမ်းဖြစ်၍ သွားရသော ကျော်စွာ၏လီး တန်ကြီးသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးနှင့် ထိလုထိခင်ဖြစ်၍ သွားရသည်။  “မမမူ…”   “ဟင်…”   တရမ်းရမ်းဖြစ်သွားသော ကျော် စွာ၏လီးတန်ကြီးဆီမှ သူမ၏အကြည့်များကို ရုတ်သိမ်းကာ မူမူသည် မျက်လုံးရွဲကြီးများကိုပင့်၍ ကျော်စွာကို ကြည့်လိုက်၏။ မူ မူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများသည် အရည်လေးများ ရစ်ဝိုင်းလျှက် တောက်ပ၍နေသည်။

“ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေ မမမူ…”  မူမူသည်ကျော်စွာကို အသာလေးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေး ပင်နောက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ထောင်မတ်၍နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ဖြူဖွေးမို့ဖေါင်းနေသော မူ မူ၏ဖင်သားကြီးနှင့် ဖိကပ်မိလိုက်တော့သည်။ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင် မူမူသည် သူမ၏ခြေထောက် လေးများကို ရှေ့သို့ မလှမ်းသေးဘဲ ပေ၍ရပ်နေလိုက်မိသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်သည် ပျံ့ကား၍ မူမူ၏ ဖင်သားကြီး တဖက်တချက်သို့ဖိကပ်ကာ  သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို သုံးလေးခါမျှပင်ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို မူမူ၏တင်သားကြီးများဆီမှ  ခွာလိုက်သည်။ ထိုအခါမှသာ မူမူသည်ကုတင်ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်တဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ ခွ၍တင်လိုက်တော့ ရာ ကျန်ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှ ထပ်မံ၍ မကြွရသေးမီမှာပင် သူမ၏နောက်သို့တိုးကပ်လိုက်သော  ကျော်စွာက မူမူ၏ခါးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့်လှမ်း၍ ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်နေသည့်အတွက် ပြဲကား၍  သွားသော သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားကို သူ၏လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်က သူ၏လီး တန်ကြီးကိုကိုင်လိုက်ရာက လီးတန်းကြီး၏ထိပ်ကို မူမူ၏စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

“ဟင်း….မင်းနှယ်…ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်… အို…ဗြိ… အမေ့… ကျွတ်… ဖွတ်….အင့်…ဟင်း…ဟင်း…”   မူမူ၏မျက်လုံးလေးများ  စင်း၍ကျသွားခဲ့ချေပြီ။ ထို့အပြင် ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကလဲ မူမူ၏ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားခဲ့ချေ ပြီဖြစ်သည်။ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ နွေးကနဲ စီးကနဲ ဖြစ်ကာ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ကျော်စွာသည်  သူ၏ခါးကို နှိမ့်ကာ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ကာလိုးပါ တော့သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးလိုက်သော ကျော် စွာ၏ဆောင့်ချက်များကြောင့် ပင်မူမူ၏ ဖင်းသားလုံးလုံးကြီးတွေ အိပက်အိပက်ဖြင့် တုန်ခါ၍နေရသည်။    လိုးစမှာပင် ဆက်တိုက် ဆိုသလို ထွက်၍လာသော မူမူ၏စောက်ရည်များသည်သူမ၏ ဆန့်၍ထောက်ထားသော ခြေထောက်လေးရှိ ပေါင်တွင်းသားလေး များပေါ်သို့ပင်စီး၍ ကျနေကြပြီဖြစ်သည်။ မူမူသည်လည်း မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှေးစင်းရင်းထားရာမှ အံလေးတွေကြိတ်ကာ ကျော် စွာ ဆောင့်သမျှကို အံတင်းစွာခံနေသည်။ ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏နောက်မှနေ၍ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာလိုးနေရင်းမှသူမ၏  ကိုယ်လုံးကို နောက်မှနေ၍ ဖက်ထားသော သူ၏လက်က မူမူ၏နို့အုံကြီးတွေပေါ် လှမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံကြီးတွေကို ဆုတ်ကာနို့သီး တွေကို ချေမွရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးသည်။

ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များက မည်မျှပင် ပြင်းထန်ထိမိပါစေ၊ မူမူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထောင် ရင်း တဖက်က ကုတင်ဘေးစောင်း ပေါ်သို့ဒူးကွေး၍ ခွတင်ထားသဖြင့် ပေါ်နှစ်ဖက်ကားကာစောက်ပတ်ဝကို ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ် နေသဖြင့် မူမူမှာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကြာလာတော့ မူမူတစ်ယောက် အားမရနိုင်မွုတွေကို သီးမခံနိုင်တော့ပါ။    “နေ  နေအုံး…. မင်းလီးကို ဖိသွင်းထားလိုက်… ဟုတ်ပီ…”  မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင်တင်ထားသော သူမ၏ခြေထောက်တဖက်ကို ကု တင်အောက်သို့ ပြန်၍ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်သို့ မှောက်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းကို ဝမ်းဘိုက်ဖြင့်ဖိကာ ဖင်သား ဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးများကို အပေါ်သို့ကော့၍ တင်ပေးလိုက်သည်။

“ဆောင့်…ဆောင့်တော့… ဖွတ်… အ..ပြွတ်…ဖွတ်…အမလေး… အင်း..ဟင်း…”   ကျော်စွာကလဲ သူမ၏ဖင်သားကြီး လုံးလုံး တစ်တစ်ကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဆုတ်၍ ကိုင်ကာ အားပါးတရကို ဆောင့်၍လိုးနေပေသည်။ သူဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း အိကနဲ  အိကနဲ တုန်၍တုန်၍သွားရသော မူမူ၏ ဖင်သားကြီးတွေ အဖြစ်ကိုကြည့်ကာ ကျော်စွာ၏ရမ္မက်စိတ်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာရကာ  လိုးဆောင့်ချက်တွေကလဲ ပို၍သွက်လာသည်။  ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ထောက်၍ထားသော မူမူ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက် မှာ ကား၍ မလာဘဲ ဟတယ်ဆိုရုံလေးမျှသာ စေ့၍ထားသဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းစေ့၍ နေသော ကြောင့်သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာ  စေ့၍နေသဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ အပြင်းအထန်ဆောင့်၍ လိုးနေသောကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်တို့မှာ ကြပ်ကြပ် ညပ်ညပ်လေးဖြစ်ကာ နေသည့်အတွက်နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လိုးရ ခံရတာ ထိထိမိမိရှိလျှက် ရသာတွေ့နေရသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင် မူမူ၏စောက်ပတ်အဝမှ ထွက်၍လာသော စောက်ရည်များမှာ သူမ၏ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများပေါ်သို့ပင်  စီး၍ကျနေကြပေပြီ။ မူမူတစ်ယောက် ဘယ်တုံးကများစ၍ ဆန္ဒတွေကို မျိုသိပ်ခဲ့ရသည်မသိ။ အခု ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးက  ကာလအတန်ကြာအောင် ပိတ်၍ထားခဲ့သော သူမ၏စောက်ခေါင်းကို ထိုးဖွင်းလိုက်သည်နှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရအောင်ပင် စောက် ရည်များမှာ တမံပွင့်၍ သွန်ချလိုက်သလိုပင်လိမ့်၍ စီးကျလာနေ ကြသည်။  “ဟင်….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…”  “ကောင်း…  ကောင်းတယ်… ဟင်း..ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ… မောင်ရယ်….”   မူမူ၏ စကားသံလေးက မပီမသ မသဲကွဲလေးဖြင့် ခပ်ချွဲချွဲ လေးဖြစ်၍ နေချေပြီ။ အားရပါးရ ဆောင့်၍ လိုးရင်းကပင် မချိတင်ကဲဖြစ်၍လာရသော ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ကို ဖြဲလိုက်ရင်းက နက်ရွိုင်းစွာ ထွက်ပေါ်၍လာသော မူမူ၏ စအိုပေါက်လေးထဲကို သူ၏လက်ညှိုး၊ လက်တစ်ဆစ် ခန့်ကို ထည့်၍သွင်းလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေးလှည့်ပေးလိုက်သည်။

“ဟင့်….အို… အို…အိုး…”  မူမူ၏ခါးလေးမှာ ခွက်၍သွားကာ ဖင်သားကြီးတွေမှာ ခါရမ်း၍ သွားသည်။ စအိုပေါက်လေးကို ကလိ တာခံလိုက်ရစဉ်မှပင် မူမူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း ဒလကြမ်းပင် ယား၍တက်လာရတော့သည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက်  အားပါးတရ ဆောင့်လိုးနေသည့်ကြားကပင် မူမူသည် မကြေနပ်နိုင်ဖြစ်၍လာရသည်။   “ဆောင့်… မင်းခါးကိုနိမ့်ပြီးလီးကြီးကို  ထောက်ပြီး ဆောင့်.. အ…ဟုတ်ပီ…. အမလေး…ဖွတ်…အား…ပြွတ်… ဖွတ်…အင်း…ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်….”     ကျော်စွာကခါးကို နိမ့်၍လီးတန်ကြီးကို နောက်ကနေ၍ ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်ပတ်ရှေ့မှ စောက်စေ့ လေးကို ဖိကြိတ်ကာ ပွတ်ဆောင့်နေတော့သဖြင့် မူမူ၏တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်ပင်တုန်၍နေရလေသည်။

“မမ……အားရရဲ့လား…ဟင်…”   “ရတယ်…မောင်ရယ်….မင်း…မင်း…ဆက်ဆောင့်စမ်းပါအုံးကွယ်…ဟင်း..ဟင်း…”   ကျော်စွာက လဲ မူမူ၏စိတ်ကြိုက်ဆောင့်၍လိုးသည်။မူမူကလည်း ကျော်စွာလိုးသမျှကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်၍ချထားသော  သူ၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြစ်၍နေရာမှ သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို နောက်သို့ပစ်၍ ပစ်၍ကော့ပေးကာ  အားပါးတရကို အလိုးခံ၍ နေချေသည်။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလျှက်ရှိကြသော သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစထက်တစ အရသာတွေ အီ ဆိမ့်၍လာကြရ ချေပြီဖြစ်သည်။

“အင်း…ဟင်း..ဟင်း…မောင်…..မမ ပြီး..ပြီးချင်ပြီ…. ဟင်း.. ဟင်း… ခွာမဆောင့်နဲ့ တော့….ကပ်ဆောင့်…ကပ်ဆောင့်ပေးနော်…  ဟင်း….”   ကျော်စွာသည်မူမူ၏အကြိုက်ကို အလိုလိုက်ကာ သူ၏ဆီးခုံကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နောက်တွင်ဖိကပ်လိုက် ပြီး ခါး၏အားကိုမယူတော့ဘဲ တင်ပါးနှင့်ပေါင်အားကို ယူကာ ပင့်၍ ပင့်၍ဆောင့်သည်။ ပြီးတော့လဲ ကျော်စွာ၏ လက်နှစ်ဖက်က  သူမ၏ခါးကို သေချာစွာ ဆုတ်ကိုင်၍ လီးတန်ကြီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ်ကာ ထုတ်ကာဖြင့် အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လေတော့ရာ  ခဏအကြာမှာပင်  “အား….မောင်…မောင်….အိုး….”  ဟူသော ရေရွတ်သံလေးနှင့် မူမူတစ်ယောက် လူးလှိမ့်သွားစဉ်မှာပင် သူမ၏  နောက်မှ ဆောင့်၍လိုးနေသော ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဒရောသောပါး လှမ်း၍ဖက်ရာမှသူမ၏ကျောပြင် လေးပေါ်သို့ မှောက်ရက်သားကျ သွားရပါတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ခုံလေးဖြစ်ကာ ထပ် ရက်သားလေးမှိန်းနေကြသည်။ခဏကြာတော့မှ  “ကဲပါ…ဖယ်စမ်းပါဦး….ကျော်စွာရယ်…”   ကျော်စွာက မူမူ၏ကျောပေါ်တွင်  မှောက်ရက်ဖြစ်၍နေသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြွ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လီးတန်ကြီးကို မူမူ၏စောက် ခေါင်းထဲမှ ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့မှ မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင်မှောက်ရက်သား လေးဖြစ်၍နေ သော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ရာမှ သူမ၏အကြည့်က အရည်များနှင့် ပေပွကာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှ သော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ရောက်၍သွားသည်။

“ဟင်….သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ….”  မူမူက မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် တိုးတိုးလေး ညီးညီးညူညူပြောလိုက်သည်။ မှန် ပါသည်။ တချီပြီးသွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ ဘာမှပြောင်းလဲမွု မရှိဘဲ တောင်မတ်ဆဲ တောင်မတ်တုန်း ပင်ရှိနေသည်။  လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လျှက်က မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင် တက်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူမ ရှိရာဘက်သို့တိုးလိုက်ပြီး မူ မူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်များဖြင့်ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။  “မမ စောစောက ကျနော်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်…”   မူမူ၏  မျက်နှာလေးမှာ ရဲသွားသည်။  “မသိဘူး…သွား….”   ပြီတီတီမျက်နှာပေးလေးဖြင့် ကျော်စွာကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရာက မူမူသည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ လှဲချလိုက်လေ၏ ထိုအခါတွင်ကျော်စွာက ကုတင်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် သူ၏ခြေထောက်နားတွင် ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကိုလက်တဖက်ဖြင့် ကောက်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက ကုတင် ပေါ်သို့လှမ်း၍ တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူသည် မူမူ၏မျက်နှာလေးကိုလှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

မူမူက ကျော်စွာ၏ အကြည့်တွေကို ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကျော်စွာကို မျက်တောင်လေးတစ်ချက်ထိုး၍ နွုတ်ခမ်းလေးတွေ ကို စူတူတူလေးလုပ်ကာ မျက်နှာလေးကို တဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူ၏လက်တဖက်ထဲမှ ထဘီလေးနှင့် သူ၏လီး တန်ကြီးကို သုတ်နေသည်။ လီးတန်ကြီး တင်သာမက လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံနှင့်ပေါင်ခြံတွေ ကိုပါသုတ်သည်။    အားလုံးသန့်စင် သွားပြီဆိုမှ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ ကားလိုက်သည။ ြပ်ီးတော့ လက်ထဲက မူမူ၏ထဘီလေးဖြင့်ပင်သူမ၏  ပေါင်ခြံဆီးခုံနှင့် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးသာမက ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုပါ သူမ၏ ထဘီလေးနှင့်သုတ်၍ သန့်စင် ပေးသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖင်ကြားလေး အောက်သို့ပင် ထဘီလေးကို ကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုသွင်း၍သုတ်ကာ သန့်စင်ပေးသည်။

မူမူက သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်၍ကြွပေးသည်။ ကျော်စွာ သန့်စင်ပေးပြီးတော့မှ ဖင်သားကြီးတွေကို မွေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်၍ချ လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးငြိမ်သက်ကာ ကျော်စွာက ယုယစွာ လုပ်ပေးနေတာလေးတွေကို မူမူသည်  ကြည်နူးပီတိဖြစ်၍နေရသည်။ စောစောက လွဲထားသော မျက်နှာလေးကိုပင်ပြန်၍လှည့်ကာ သူမ၏မျက်လုံးကြီးများက ကျော်စွာ ကို ကြင်နာစွာဖြင့် ကြည့်၍နေသည်။  အားလုံးသန့်စင်ပြီးသွားသောအခါတွင်မှ ကျော်စွာသည် ထောင်၍ထားသော မူမူ၏ ပေါင်းလုံး လေးနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ခပ်စိုစိုလေးဖြစ်နေသော မူမူ၏ စောက်မွေးအုံလေးပေါ် သို့ထဘီလေး၏မစိုသေးသော အပိုင်းကို ရွေးကာဖွ ဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။ တကိုယ်လုံးငြိမ်သက်စွာဖြင့် ခံနေသော မူမူ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျ၍နေရ သည်။ စောစောက တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အတန်ငယ်မျှ တည်ငြိမ်သွားရသော မူမူ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ယခုအခါ ပြန်၍လွုပ် ရှားစပြုလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ကျော်စွာကလည်း ထဘီလေးဖြင့်သူမ၏ စောက်ပတ်အုံကို အမွေးလေးတွေပေါ်မှဆက်တိုက်ပွတ်၍ပေးနေရာ စောစောက စိုထိုင်း ထိုင်းဖြစ်၍နေရသော မူမူ၏ စောက်မွေးလေးများသည် ခြောက်သွေ့သွားရုံမျှမကဘဲ ပကတိအတိုင်းပင် ခပ်ဖွာဖွာလေး ဖြစ်၍ လာ ခဲ့ရပြီဖြစ်ပါသည်။ ကျော်စွာသည် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုကြွလိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က မူ မူ၏စောက်ပတ်အိအိကြီးပေါ်သို့ လှမ်း၍တင်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ညှိုး လက်မတို့ကို မူမူ၏စောက်ပတ် နွုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုပေါ် တွင်တင်ကာ ဖိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်သည်။   “အို…မောင်…”  မူမူ၏ ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးမှာ  တွန့်ကနံ ဖြစ်၍သွားကာ မျက်နှာလေးမှာရဲ၍သွားသည်။

ပြီးတော့ သူမသည် မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို မှိတ်၍ချလိုက် တော့သည်။ မူမူ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာလဲ ဖေါင်းကား၍ရှိနေပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးမှာလဲ လွုပ်လွုပ်ရွရွ  ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကျော်စွာသည် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ရုတ်သိမ်းလိုက်ရာက လက်ထဲမှမူမူ၏ ထဘီလေးကို ကုတင် ခြေရင်းဖက်သို့လှမ်း၍ ပစ်လိုက်ပြီး နောက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူနှင့်ယှဉ်လျက်သား အိပ်ယာပေါ်သို့လှဲ၍ချလိုက်လေသည်။  ကျော်စွာတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်နှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးက မိုးမျှော်ကာထောင်နေသည်။ ဒါကိုပင် မူမူ ကလဲ မက်မောစွာဖြင့်လှည့်၍ ကြည့်နေသည်။

“မ…..မ……”  “ဘာလဲဟင် မောင်…”   မူမူက ကျော်စွာ၏ဖက်သို့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့်  ကျော်စွာကိုဖက်လိုက်သည်။  “မောင့်လီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်ပါလား ဟင်…”  “အို…”   မူမူ၏မျက်နှာလေးမှာ ရှက်သွေးလေးများက  ရဲ၍ သွားရပြန်ပါသည်။ ဒီကြားထဲကပင် မူမူက ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လီးတနြက်ီးမှာ  စောစောက သူမကို မလိုးမှီကအတိုင်းပင် ပုံစံမပျက်စံချိန်မကျ မာကြောထောင်မတ်လျှက်ရှိသည်။

“လုပ်ပါ မမရယ်…မောင် အကိုင်ခံချင်လို့ပါ…”  ကျော်စွာက ခလေးငယ်ပမာ ပူဆာပြန်ပါသည်။ ခက်ပြီ။ မူမူက (၃)(၄)နှစ်ပေါင်းလာ သော သူမ၏ယောက်ျား ကိုမြင့်သွင်၏ လီးတန်ကြီးကိုပင်ကိုင်ရမှာဝန်လေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ကိုမြင့်သွင်က အတင်းအကြပ်လုပ်မှသာ  ကိုင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ခုလဲ ကျော်စွာက အတင်းအကြပ်ပင် သူ၏လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရန် ပူဆာနေပေပြီ။ ကျော်စွာကို  ဖက်၍ထားသော သူမ၏လက်လေးက ကိုယ်လုံးကြီးအောက်ဖက်ဆီသို့ လျှောတိုက်၍ ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ အုံ ကောင်းကောင်းဖြင့် ထူထပ်စွာရှိနေသော ကျော်စွာ၏လမွေးအုံကြီးထဲသို့ မူမူသည် သူမ၏လက်ချောင်း ဖြူဖြူလေးတွေကိုထိုး သွင်းကာ ဖွလိုက်သည်။

ကျော်စွာ၏လမွေးတွေမှာ စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ရှိနေသေးသည်။ သူမ၏ စောက်မွေးလေးတွေကို ဖွာလန်ကြဲ ခြောက်သွေ့သွားသည့်တိုင်  ယုယုယယလုပ်ပေးခဲ့ပေမဲ့လဲ သူကိုယ်တိုင်တော့ အမွေးတွေက စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ပင် ရှိနေသေးသည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွဲင် ကျော်စွာကို  သနားသွားမိသည်။ မူမူ၏လက်လေးတွေက ကျော်စွာ၏ လမွေးတွေကို ထိုးဖွပေးနေရုံမျှပင်မဟုတ်ဘဲ ဆီးခုံနှင့် ကျော်စွာ၏ ပေါင်ခြံ တို့ကိုလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လျှေက်၍ပွတ်ပေးကာ လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရမည့်အရေး အရှိန်ယူ၍နေသည်။   ကျော်စွာကတော့  သူမ၏တကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံး၍ ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။ မူမူ၏လက်ကလေးက ခဏအကြာတွင်တော့ ကျော်စွာ၏  လီးတန်ကြီး အရင်းကို မရဲတရဲလေး လှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဖွဖွလေးပင် ဒါပေမဲ့သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးကြက်သီး တွေ ဖျန်းကနဲထ၍ သွားရသည်။ ထိမိလိုက်ပြီဆိုရင်ဖြင့်ပင် ကျော်စွာ၏လီးတန်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည့်နည်းတူ မူ မူ၏လက်လေးကလဲ လီးတန်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုတ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ကြေနပ်သလိုဖြစ်ပေါ်၍ ခံစားသွား ရသည်။

မူမူသည် လီးတန်ကြီးကိုတင်းကြပ်စွာ ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။ သူ၏ လက်ချောင်းလေးများကို ပြန၍လျှော့လိုက်ကာ သူမ၏  လက်လေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်လုပ်၍ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ အဖျားတိုင်ပွတ်သပ်၍ ပေးနေမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်ပေး ရင်းကပင် မူမူ၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ပို၍တိုးကာ ထကြွလာရသည်။ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် အရင်းမှ  အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းတိုင်လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးနေသော သူမ၏ လက်လေးသည်ပိုမို၍ သွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။    ကျော် စွာ၏လီးတန်ကြီးကလဲ မူမူ၏ လက်ထဲတွင်ပင် ပို၍မာကြောလာရသည်။ ပို၍ လည်း ဖေါင်းတင်းလာရသည်။ မူမူသည်ကျော် စွာ၏လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်၍ ပေးရင်းကပင် သူမ၏တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ဖြစ်၍လာရသည်။ သူမသည် ကျန်သောသူမ၏  လက်လေးတစ်ဖက်၏တံတောင်ဆစ်ဖြင့် မွေ့ယာပေါ် သို့ထောက်လိုက်ကာ ခေါင်းထောင်၍ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီး တော့ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် စုန်ဆန်ကာ ပြေးလွားနေသော သူမ၏ လက်လေးကို ရပ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးပေါ်မှခွာ လိုက်သည်။

ထို့နောက် မူမူသည် သူမ၏ လက်ညှိုး လက်မလေးတို့ဖြင့် လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးအောက်နားဆီသို့ ညှပ်၍ကိုင်ကာ မာတောင်၍နေ သော လီးတန်ကြီး၏အပေါ်ယံရှိ အရေပြားကို ဖြေးဖြေးလေး အောက်သို့ဆွဲ၍ချလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် လီးတန်ကြီး ကို မျက်တောင်မခတ် ကြည့်၍နေသော မူမူသည် အသက်ကို အောင့်၍ထားလိုက်မိသည်။ လီးတန်ကြီး၏ အရေပြားသည် တ ဖြေးဖြေးအောက်သို့ လျှော၍ပါလာရာမှ လက်နှစ်လုံးသာသာခန့်တွင် တန့်ကနဲရပ်၍သွားသည်။   ထိုအခိုက်မှာပင်ကျော်စွာ၏ ကိုယ် လုံးကြီးသည် တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ ထိပ်ပိုင်းတဝက်လောက်ထိကို ပြဲလန်၍ နီရဲသွားသည်။ ဒါကိုပင် မူမူ က ခဏကြာသည်အထိမက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်းက ပင်မူမူသည် သူမ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်၍ပေး နေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှ သူမဆွဲလှန်၍ ချထားသောလီးတန်ကြီး၏ အရေပြားကို အသာလေးပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး လီး တန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားတွင် ညှပ်၍ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ကို မခွာဘဲ ဖိကြိတ်၍ ပွတ်ပေးနေသေး သည်။

ကျော်စွာ၏ရင်အုံကြီးများသည် နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍လာသည်။ ပြီးတော့လဲ ခါးကြီးသည် တတွန့်တွန့် ဖြစ်၍လာသည်။ တခဏ အတွင်းမှာပင် လီးတန်ကြီး၏ထိပ်ရှိ အပေါက်လေးမှ အရေကြည်လေးတွေမှာ စိမ့်၍ထွက်လာသည်ကို မူမူသည် တွေ့မြင်လိုက်ရ  သည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာလဲ ရှိန်းဖိန်း၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ဖြစ်၍လာ ကာ စောက်ရည်လေးများသည် စိမ့်၍ထွက်လာကြပေပြီ။ ရင်ထဲတွင်လဲ ဖို၍လာရသည်။  ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဆုတ်လိုက်ရာမှ မူမူသည်ထောက်၍ထားသော သူမ၏တတောင်ဆစ်လေးကို ဖြုတ်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့  ပက်လက်လှန်၍ အချလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဘက်သို့ စောင်းလိုက်ရာက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။  ပြီးတော့ ခေါင်းထောင်၍ထလာသော ကျော်စွာသည် သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးပြန်ပါတော့သည်။

တဖက်က နို့ကိုစို့နေစဉ်တွင် ကျန်သော နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်၍ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ စို့ပေးနေသော  နို့ကြီး၏ နို့သီးလေးကိုလျှာဖြင့်လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေး ယက်ပေးနေသလို ကျန်သောနို့အုံကြီးရှိ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း  လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ဖြင့်ညှပ်ကာ လှည့်ပေးသည်။ ပွတ်ပေးသည်။ ချေမွ၍ပေးပါသည်။ ဤသို့ဖြင့်ပင် ကျော်စွာသည်မူမူ၏ နို့အုံနှစ် လုံးကို တစ်ဖက်စီပြောင်း၍ စို့ပေးနေသလိုတဖက်စီလည်း ကိုင်၍ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသော မူမူခမျာ မှာတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်နေရင်း သူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က ကျော်စွာ၏ လည်ပင်းကို ရစ် သိုင်း၍ ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကျော်စွာ၏ ဆံပင်တွေကြားသို့ ထိုးဖွကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖြစ်နေရှာလေသည်။

“တော်….တော်တော့…မောင်ရယ်… အချိန်က မနဲတော့ဘူး…တယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ခက်မယ်…လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့ကွယ်…”    ရမ္မက်စိတ်တွေ အပြင်းအထန်ဖြစ်၍ လာရာမှ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မချိမဆန့် ခံစားဖြစ်ပေါ်လာရသည်ကို မူမူက ကွယ် ဝှက်လျှက်ကျော်စွာက သူမကို မြန်မြန်လိုးရန် နွိုးဆော်၍ နေသည်။ မူမူ၏စကားက ကျော်စွ၏ မိန်းမ ဖြူမာပြန်ရောက်လာမှာကို ရ ည်ညွန်း၍ပြောဆိုနေသော်လည်း ဖြူမာမှာ မူမူကို နွုတ်ဆက်သွားစဉ်က မိုးချုပ်မှ ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသွားသည်ကို  ကျော်စွာကလဲ အသိပင်ဖြစ်သည်။

အခုမှ နေ့လည်(၁၂)နာရီကျော်ရုံသာ ရှိသေးသည်။ အားလုံးကို တွက်ဆလိုက်တော့ အကင်းပါးသော ကျော်စွာက မူမူတစ်ယောက်  အလိုးခံချင်လို့ ဖျပ်ဖျပ်လူးဖြစ်နေရပြီကို သိလိုက်ရသည်။ ကျော်စွာသည် သူ၏မျက်နှာကို မူမူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ရာက  သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးဘေးတွင် ထ၍ထိုင်လိုက်သည်။    “မမ… ဟင်….စောစောက မမပြောတဲ့လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လို့ပြောတာ…ဘာလုပ်ရမှာလဲ …”   “သိဘူး…..သွား…”   “အင်း….မမက မသိဘူးဆိုရင်လဲ… မတတ်နိုင်ဘူးလေ…”   ကျော်စွာက စိတ်ပျက် လက်ပျက်ပြော၍ အိပ်ယာထဲသို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်ရန်ပြင်လိုက်၏။ ဒီတော့လဲ မူမူ၏လက်တစ်ဖက်က သူ၏လက်မောင်းကို လှမ်း၍ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့  “အို…ဟင့်…. လုပ်မှာ… လုပ်တော့လေ…”  မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်နေတာ  ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ အိနြေ္ဒပင် မဆောင်နိုင်တော့ပါ။

သူမ၏ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးမှာလည်း ပူးကပ်၍ လိမ်နေကြသည်။ ကျော် စွာ၏ မျက်နှာက သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ငုံ့၍ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြာကြာလေး နမ်းလိုက် သည်။ ပြီးတော့မှ “ဘာလုပ်ရမှာလဲ….ဟင်….မမ…”  ဟုတိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။ သည်တခါတော့ မူမူသည် မထူးတော့ပါဘူး ဟု စိတ်ကို ပိုင်းဖြတ်ကာ  “လိုဖို့….မမကိုလိုးပေးဖို့ပြောတာ…..ကဲ… သိပြီလား..”   ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလွဲလိုက် တွင်တော့ ကျော်စွာက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ခြေရင်းဖက်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို  ကွေးပေး၍ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီးတော့မှ ကျော်စွာသည်သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲတွင်ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုက်ပြီး ရှေ့သို့တိုးကပ်လိုက်ရာက ကွေးထားသော သူမ၏ ဒူးဆစ်အောက်နားမှနေ၍ သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို မကာ  ခြေသလုံးလေးများကို သူ၏ ပေါင်တစ်ဖက်တချက်ပေါ်တွင်တင်၍ ကျော်ကာ ချပေးလိုက်သည်။

ကျော်စွာက ဖေါင်းကား၍နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်တော့၊ စောက်ပတ်ဝမှ နေ၍ စောက်ရည်လေး များမှာ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်နေကြသည်။ ကျော်စွာသည်သူ၏လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ ပြောင်တင်း၍ကားနေသော  သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် သူမ၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ကာ ဆန်ကာ ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေသည်။ မူမူ၏  ဖင်သားကြီးများမှာ တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိစောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲမှ အပြင်သို့တစ်လစ် လေး ပြူ၍နေသော စောက်စေ့လေးကို လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့်ဖိ၍ ဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။

“ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်..ဟင်း…မောင်…မမ… ကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့ကွယ်…. မမစောက်ပတ်ထဲက ယားလှပါပြီ… ဟင်း…လိုး… မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့နော်….”   တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါသွားရင်းက မူမူသည် မပီမသလေးဖြင့် ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့လေးဖြင့်  ပြော၍လာရှာသည်။  “မောင်လိုးတော့မယ်နော်… တော်တော်ကြာမှ နာလှချီရဲ့ဆိုပြီး… မပြောနဲ့….”   “ဟွန်း….မင်းကလား….မမခံ နိုင်အောင် ခံမယ်…. မင်းလိုးချင်သလောက် လိုးပစ်လိုက်စမ်း…”   ကျွဲမြီးတိုသွားသော မမမူက ကျော်စွာကို အားကျမခံပြောလိုက် သည်။ ကျော်စွာက ပြုံးလိုက်သည်။  “ကဲ…မမ…..စောက်ပတ်ကြီးကို ဖြဲပေး…”  “အို……” အိုကနဲသာ တုန်လွုပ်၍သွားရသည်။  သူမ၏ တုန်ယင်၍နေသော လက်ချောင်းလေးများကတော့ သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ရောက်ရောက်၍လာကာ ဖေါင်း၍ထနေသော သူမ၏စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုပေါ်သို့တင်လိုက်ရာက ဘေးတဖက်တချက်ဆီသို့ စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုကို ဆွဲ၍ ဖြဲပေးလိုက်တော့ရာ နီစွေးသော အတွင်းသားလေးများ ထွက်ပေါ်၍လာကာ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားသည်နှင့် ကျော်စွာက  သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ တခါတည်းပင်ဖိ၍ တဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“ဗြွတ်….ဖွတ်….အင်း….”  မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားရသော်လည်း သူမ စကားနှင့်သူမမို့မူမူသည်မညီးမိစေရန် မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရွုံမဲ့၍ သွားရသည်ကပင်သူမ၏ အောက်နွုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ မဲတင်းထားလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးကာ တရှိန်ထိုးဆောင့်၍ လီးအဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည့်ဒါဏ်မှာ မသေးလှပါ။မူမူလို  (၃)(၄)နှစ် အလိုးခံထားဖူးသူပင်လျှင် ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်၍ သွားရသည်။ကျော်စွာသည်  သူ၏လီးတန်ကြီး မူမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားအပြီးမှာပင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ ဆူဖြိုးလှသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကိုလှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ကာ ဖြစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ နို့သီးတွေကိုလဲ ချေမွ၍ ပေးနေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့  တစ်ဆုံးဝင်နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ခဏတာငြိမ်သက်၍ နေသော်လည်း မူမူခမျာ စောစောက လီးသွင်းဒဏ်ကြောင့်  အီဆိမ့်၍ သွားခဲ့ရသည်မှာ အရှိန်မသေသေးသောကြောင့် ဘာမျှ မပြောရှာပါ။

ကျော်စွာက သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်းမှပင် ခဏအကြာတွင်တော့ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲရှိ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီး တန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ဇကောဝိုင်းလှည့်၍ ပေးသည်။ မူမူ၏ဖင်သား ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများ လူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့်ဖြစ်၍လာကြရ သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်ပတ်ချာလည်လှည့်ကာပွတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ခပ်ထွားထွားဖြစ်၍နေသော သူမ၏စောက် စေ့လေးကိုပါ ဖိညှစ်၍ ပွတ်နေတော့ရာ အဆမတန်ဖေါင်းကား၍ဖြစ်နေသော မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးသည် ကော့၍ ကော့၍ တက် လာရလေသည်။   “ကျွတ်…ကျွတ်…..အင်း…..ဟင်း…ဟင်း…”   ကျော်စွာသည် တဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ် လိုက်သည်။ ထုတ်တာမှ ထိပ်ဖူးကြီးတဝက်လောက် ပေါ်သည်ထိဆွဲ၍ထုတ်သည်။ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ထုတ် လိုက်သော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပေကျံကပ်ညိ၍ ပါလာကြရာ လီးတန်ကြီးမှာ  ပြောင်လက်၍နေသည်။ လီးတန်ကြီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီးမှစောက်ခေါင်းထဲသို့ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးပြီးပြန်သွင်း လိုက် သည်။

“ပလွတ်….ဖွတ်… အမလေး….ကျွတ်…ကျွတ်…. ကျွတ်…”   လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးတန်ကြီးအရင်းကို  သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင် ဖိကပ်လိုက်ရာက ဇကောဝိုင်း ဖြေးဖြေးလေးလှည့်ပေးနေပြန်ပါသည်။   “ပြွတ်…ဖွတ်…..အား…ကျွတ်… ကျွတ်….. ဟင်း…. ဟင်း… မောင်…ရယ်….”  လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့တဆုံးဝင်၍ သွားသည်နှင့်သူ၏ လီးတန် ကြီးအရင်းနှင့် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။   “မရပ်နဲတော့….မရပ်နဲ့တော့….ဆက်… ဆက်… ဆောင့်…အမ လေး…မောင်ရယ်… ဟင်း… ဟင်း…”   ကျော်စွာက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ချက်ခြင်းပင် ထုတ်၍ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာဖြင့်ပြန်သွင်း ရင်း လိုးပါတော့သည်။ မူမူကလဲ ဖေါင်းကား၍ စိုရွဲနေသော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ အလိုးခံနေသည်။  ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာလိုးနေသောကြောင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးထိမထုတ်နိုင်တော့ပါ။လီးတန်ကြီး ကိုတဝက်သာသာပင်ထုတ်၍ လိုးနေရလေသည်။

ဒါပေမဲ့လဲ ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်အတွင်းသာလေးများ ထိထိမိမိဖြစ် စေရန် လီးတန်ကြီးကို အပေါ်သို့ကော်၍တမျိုး၊ အောက်သို့စိုက်၍ တဖုံ ဘေးတဖက်တချက်စီသို့စောင်း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမျိုး  နည်းမျိုးစုံအောင်ဆောင့်၍ လိုးနေတော့ရာ မူမူခမျာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လွုပ် ရှား၍နေရရင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညှီး၍ လာရတော့သည်။   ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရာက ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာသည်ဖြေးရာ မှ မြန်၊ မြန်ရာမှနှေး ဆိုတာမျိုး လိုတချက်ခြင်း ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်၍ တမျိုး ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက်ဆောင့်၍တဖုံ အားကို လို သလိုတိုးကာ လျှော့ကာဖြင့်ဆောင့်၍ နေပြန်တော့ အားရပါးရပင် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကာ အလိုးခံနေသော မူမူသည် တကိုယ် လုံး အီဆိမ့်၍ တက်လာရာကပင်သူမ၏စိတ်တွေကို မနဲပင်ထိန်း၍ နေရလေသည်။ ထို့ပြင် သူတို့နှစ်ယောက်လိုးနေကြသော ကု တင်ကြီးက တကျွီကျွီမြည်၍ လာရသလိုလီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့်လိုးနေသည့် အသံတွေကလဲ  ညံ၍ထွက်နေရသည်။

“ပြွတ်….ပလပ်……အင့်…..ပြွတ်……ဖွတ်… မောင်…မမကိုလိုးရတာ ကောင်းလားဟင်….”    “ကောင်းတယ် မမရယ်… သိပ် အရသာရှိတာပဲ…”  “လုပ်…လုပ်….အားရအောင်လုပ်….မမလဲ သိပ်ကောင်းလာပြီ…. ဟင်း..ဟင်း..”    ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ထား သော ကျော်စွာ၏ပေါင်တဖက်တချက်တွင် တင်၍ထားသော မူမူ၏ ခြေထောက်လေးများက ကျော်စွာ၏ခါးကို ချိတ်၍ လာပြီး အားယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ပေးနေသည်။ ထိုကာလမှာပင် တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍ လာရသော ကျော် စွာသည်လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ နေ၍ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ အားကုန်ပင်ဆောင့်၍ လိုးလာတော့သည်။

“ဟင်း….ဟင်း…မမ…ပြီးတော့မယ်…. မောင်ရယ်…. ဟင်း..ဟင်း..”  မူမူတစ်ယောက်တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်ပင် ဖြစ်၍လာရသည်။  အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေသည့်ကြားမှပင် ကျော်စွာသည် မူမူနှင့်သူ၏မိန်းမ ဖြူမာတို့ကို နွိုင်းယှဉ်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖြူမာ သည် မူမူထက်(၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှငယ်ပြီး နုနယ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။  သို့ရာတွင် ဖြူမာထက် အသက်(၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှ ပို၍ ကြီးကာ  မှည့်ဝင်းနေသော အသီးပမာဖြစ်နေသော မူမူကိုလိုးရတာက ပို၍အရသာရှိကာ ထူးကဲစွာ အီဆိမ့်လှသည်ကိုတွေးလိုက်မိပြီး ခဏ တွင်တော့ အားကုန်တချက်ဆောင့်ပြီး ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် မူမူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှေက်၍ ကျသွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံး လေးကို ငုံ့၍ ဖက်လိုက်စဉ်မှာပင် မူမူကလည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုဆီးကြို၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို  အစွမ်းကုန်ပင့်ကာ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းဆီသို့ အတင်းပင်ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ပါတော့လေသည်။ ပြီးပါပြီ