ဘယ်သူမှမသိလိုက်ပဲ…အဆင်ပြေသွားတာပေါ့

“ကိုညီ..မလုပ်နဲ့တော့…တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလိမ့်မယ်”“ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်”ကိုညီနောက်ကနေ…ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပြီးတော့…တင်ပါးပေါ်ကို..လရည်တွေတင်ပေးလိုက်တယ်။ “ကိုကြီး…သုတ်ပေးဦး”   “အေးအေး”ကိုညီလဲမြန်မြန်သုတ်ပြီး တော့…ညီတော်မောင်ကိုပါ…မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့…တံခါးကိုဟပြီး..ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ဘယ်ဝန်ထမ်းမှကော် ရစ်တာမှာ..မရှိတာသေချာမှTrayကိုယူပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။  ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုလေ….ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နာမည်သိပ်မကြီး တဲ့..အတွဲတွေလည်းလာပုံမှန်လာတတ်တဲ့…Hotelအလတ်စားတစ်ခုမှာပေါ့။   Waiterလုပ်နေတဲ့ကိုညီဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့…မီမွန် စိုးဆိုတဲ့Housekeepingကောင်မလေးတို့….Checkoutလုပ်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာ…တစ်ယောက်ကလဲအခန်းရှင်းဖို့လာရင်း… ပန်းကန်တွေသိမ်းဖို့လှမ်းခေါ်ရာကနေ…လူလစ်တုန်းအလုပ်ဖြစ်နေတာပါ။

တို့က တယ်လီဂရမ်မှာ စာအုပ်၊ ဇတ်လမ်း၊ အစုံနဲ့ ရှိနေမယ်နော်
ဒီမှာနှိပ်ပြီးကြည့်ပါ

အချိန်ကလည်းနေ့ခင်းဆိုတော့…လူလည်းရှင်းပြီးတော့…အလုပ်လုပ်ရတာကလည်း…ကိုယ့်အလွှာနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့…ဘယ်သူမှမသိလိုက်ပဲ…အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။မီမွန်မှတ်မှတ်ရရပြောရရင်တော့…ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်လောက်က…အပြင်မှာ..ကိုညီ့ကိုအဖြေပေး ပြီးတော့…သိပ်မကြာဘူး..အချစ်ခံရတော့တာပဲ။  ဟိုတယ်မှာလုပ်ရတယ်ဆိုတော့…တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်…ဂျူတီတွေကလဲ မတူကြဘူးလေ။ဒါပေမယ့်…အခုနောက်ပိုင်းကျတော့…နည်းပညာကလဲအကုန်လုံးလိုလို…အသုံးပြူနိုင်ပြီဆိုတော့…ညဖက်ကိုညီနို က်ဂျူတီကျတာတို့ဆိုလည်း…vdo..callပဲခေါ်မလား..chatမလား…ကြိုက်တာလုပ်လို့ရတယ်လေ။

အဖြေမပေးခင်ကတည်းက…လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ဘဝထဲမှာလည်း…ကိုညီကရောက်နေတာလဲကြာပြီ။အသက်ကလဲ…မီမွန်ထက်ပိုကြီးတော့…အစစအရာရာကူညီပေးရင်းနဲ့…ရင်းနှီးခဲ့ကြတာပါ…Departmentမတူတော့လည်း..ပိုပြီးကောင်းပါတယ်… တူနေရင် ကြိုက်ဖြစ်ချင်မှ ကြိုက်ဖြစ်မှာပါ  ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်လာတော့…ယူနီဖေါင်းလဲပြီး..အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။ကားဂိတ်မှာ အသင့်စောင့်နေတဲ့….ဝေမင်းကိုတွေ့တော့ပြုံးပြလိုက်တယ်။သူကTaxiမောင်းတော့… အိမ်အပြန်မပူရဘူးလေ။နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့်….တစ်ပါတ်ကို…လေးငါးရက်လောက်ကြိုတော့…အဆင်ပြေတာပေါ့ ။  ပြီးတော့…အိမ်ကအမေကတော့..သူ့ကို သဘောကျတယ်။မီမွန်လဲအရမ်းချစ်တယ်…ပထမဆုံးချစ်သူမို့လေ။သူနဲ့ပဲအရာအားလုံးကိုသိခွင့်ရခဲ့တာလေ။ဟိုဖက်ရပ်ကွက်ဒီ ဖက်ရပ်ကွက်ဖြစ်ပေမယ့်….ငယ်ငယ်လေးထဲကအရမ်းသဘောကျခဲ့ရတဲ့အကိုတစ်ယောက်ဆိုလဲဟုတ်တယ်။သူကဟိုဖက် ရပ်ကွက် ကဆိုပေမယ့်….ကိုယ့်ဖက်ရပ်ကွက်မှာပဲ…ဂိမ်းလာလာဆော့နေတတ်တာ။

“မောနေပြီလား သဲလေး”  “မမောပါဘူး..ဒီနေ့နေ့လည်လောက်ကတည်းက…အခန်းတွေ ရှင်းပြီးသွားတာ”   “သြော်…. ကောင်းတာ ပေါ့…ဘယ်သွားမလဲ…”   “ဘယ်သွားချင်လို့လဲ”  “မေးကြည့်တာပါ….ကားမဆွဲတော့ဘူးလေ….နေ့လည်က ပွိုင့်တစ်ခုက ရလာ သေးတယ်”  “အင်းဒါပေမယ့်.ခြောက်နာရီလောက်တော့အိမ်ပြန်မယ်နော်”    “အိုကေ”  မီမွန်အလုပ်လုပ်တဲ့ဟိုတယ်က…ရွှေဂုံတိုင် ဖက်ကဆိုတော့…နီးနီးနားနားဖြစ်အောင်…အင်းယားလမ်းက ဟိုတယ်တစ်ခုပဲ မောင်းလာလိုက်တယ်။အဲဒီ့မှာက….တစ်ဆက်ရှင် တစ်သောင်းခွဲဆိုတော့..အိုကေပဲ။အခန်းထဲရောက်တော့…ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး…အဝတ်ချွတ်ကာတာဝါတစ်ထည်ပတ်ထားလိုက် တယ်။

ဒီကိုလာနေကျဆိုတော့…အေးဆေးပါပဲ….သူများအတွဲတွေလိုလဲဝင်တာနဲ့…နမ်းဖက်နေရအောင်လဲ…အငမ်းမရမဟုတ်တော့ အေးဆေးပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိတယ်…မီမွန့်ရဲ့ညီမလေးကိုတော့…ရေမဆေးထားဘူး။ဒါကတော့…နောက်ဆိုဘာလဲ သိရမှာပေါ့နော်… ခနတော့စောင့်။ညီမလေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့…အမွှေးလေးတွေတောင်…ထိုးထိုးထောင်ထောင်ငုတ်စိလေးတွေတောင်ဖြစ်နေ ပြီ….  ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့…တီဗီဖက်မှာ..ဝေလင်းကPen.Driveတစ်ချောင်းနဲ့တီဗီမှာအလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ဒီနေ့သူ့ဖုန်းနဲ့ ဒေါင်း ထားတာတွေကိုပြမလို့နေမှာ။(Ps: Pen Drive က Opticalနော်…ဆရာကြီးမဟုတ်တဲ့လူတွေအတွက်ရှင်းပြတာပါ)

တီဗီမှာပေါ်လာတာကHomemadeလေ..အလင်းရောင်က HDမဟုတ်ဘူး။သူကProမဟုတ်တဲ့လူတွေ…သရုပ်ဆောင်တာတွေပဲ… သဘောကျတာလေ။သူ့ဖုန်းထဲမှာလဲအပြည့်ပဲ။   ဝေလင်းဒီဖက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့…အိချောပိုလိုမျိုး ဘောဒီလိုပုံမျိုးလေးနဲ့… ကုတင်ကိုခြေဆင်းထိုင်ပြီး…တီဗီဖက်ကိုကြည့်နေတဲ့…မီမွန့်ကိုတွေ့လိုက်တော့…စိတ်ထဲကတော့ပြောလိုက်တယ်။ကိုယ့်ကိုကိုယ် အရမ်းကံကောင်းတဲ့လူလို့။ခင်ဗျားတို့ပဲစဉ်းစားကြည့်လေ…အသက်က၁၉နှစ်ကျော်ကျော်..ရုပ်ကလဲကြည့်ကောင်းတဲ့ဖက်ပါတယ်။

နှစ်ခမ်းထူလေးကနှာဗူးနုတ်ခမ်းလေ….ပြီးတော့ဘော်ဒီကလဲ..နောက်ကကြည့်ရင်၂၅လောက်တော့…ခန့်မှန်းလို့ရအောင်ကြည့် ကောင်းတယ်။နို့တွေကတော့…လက်တစ်ကိုင်စာလောက်ရှိတယ်။တင်ပါးတစ်ခုထဲကားကားလေးနဲ့တင်းတင်းရင်းရင်းလေး… အရမ်းမိုက်တာ…လေးဖက်လေးများကုန်းပေးလိုက်လို့ကတော့…လုံးဝကိုမိုက်တာ။   ပြီးတော့ကျွန်တော်ထပ်ကံကောင်းတာက…သူ့ ရဲ့အပျိုစင်ပန်းလေးကို…ကျွန်တော်အရင်ရခဲ့တာရယ်။လိင်ကိစ္စတွေနဲ့ပက်သက်လာရင်…ကျွန်တော်ဘာပြောပြော…ဘာပဲတောင်း ဆိုဆို…ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးတတ်တာပဲ။သူကမပါစိတ်ပါလက်ပါနဲ့လေ။

ဒေါက်ဒေါက်..ဒေါက်……  ဝေမင်းကမီမွန့်ကို…မျက်စပြစ်ပြလိုက်တယ်။မီမွန်ကဝေလင်းမျက်စပြစ်တာကို..အထာသိတော့…ချစ်စ ဖွယ်မျက်စောင်းထိုးပြီးတော့..ပေါင်ရင်းနီးပါးထိရောက်နေတဲ့…ပတ်ထားတဲ့ သဘတ်ကို..အပေါ်ထိနည်းနည်းတင်းအောင်ဆွဲပြီး တော့…  အပေါ်ပိုင်းကိုတော့…သဘတ်နည်းနည်းချောင်သွားအောင် ရင်ညွှန့်ထဲလက်ချောင်းလေးထည့်ပြီး..လှုပ်လိုက်တော့သ ဘတ်နည်းနည်းပြေသွားတယ်။ တင်ပါးအပြည့်ထိုင်ထားပြီးနောက်ကိုလှန်ချလိုက်တယ်။ပေါင်နှစ်ချောင်းကို..နည်းနည်းကားလိုက် တယ်…..လက်ကိုခေါင်းအောက်ထိုးထည့်လိုက်ကာ…ခုတင်ခြေရင်းမှာပက်လက်လှန်ပြီးတော့..တီဗီကြည့်နေတဲ့..ဆက်စီကျကျ ပေါင်လုံးလှလှကောင်မလေးတစ်ယောက်အဖြစ်…တံခါးမဖွင့်ခင်…စက္ကန့်ပိုင်းလောက်အတွင်းမှာ လုပ်ပလိုက်တာ။

တံခါးဖွင့်လိုက်တော့…ဝိတ်တာကောင်လေးဝင်လာပြီး….မျက်လုံးတွေက..မီမွန့်ဆီမှာပဲဆိုတာသိနေတယ်….ဘယ်ယောက်ကျားမှ… ဒီဘော်ဒီ ဒီပို့စ်နဲ့ကတော့ နှစ်ယောက်ထဲကဆိုရင် အတင်းကျင့်ခံရမှာ။မီမွန်လဲ…ကြည့်နေမှန်းသိတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး…တီ ဗီထဲမှာအာရုံရောက်နေသလို..လုပ်နေလိုက်တယ်။   အခန်းထဲမှာလဲ…ယောက်ကျားကဖုန်းတစ်လုံးကိုင်ပြီးVDO ရိုက်နေတာ… နောက်တစ်ယောက်ကကောင်မလေးကို…မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ဗျင်းနေတာ။ဝေမင်းကတော့မသိသလိုနဲ့… ဖုန်းကြည့်ပြီးတော့…ဝိတ် တာလေးလာပို့တဲ့Blcakshield ကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။

“တစ်ခါတည်းရှင်းပေးရမှာလား…”   “ရတယ် အကို Check out ထွက်မှ ရှင်းလဲ ရတယ်”   ဝိတ်တာကောင်လေးထွက်သွား တော့……ဝေမင်းလဲပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့…မီမွန့်ရဲ့ပေါင်ကြားကို…မျက်နှာလေးအပ်ပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းလိုက်တယ်။   “အနံ့ တစ်မျိုးရနေတယ် သဲ”  ခစ်….ဆိုပြီး…မီမွန်…ရီလိုက်ပြီး…ထထိုင်ပြီးတော့…ဝေမင်းကိုဆွဲထူပြီး…   “လာကုတင်ပေါ်တက်  အေးဆေးပြောပြမယ်”   ဝေမင်းစိတ်ထဲမှာစဉ်းစားလိုက်တော့…လီးကတင်းလာတယ်။စိတ်ဆိုးသွားတာမဟုတ်ဘူး…စိတ်ထလာ တာ။ကုတင်ပေါ်မှာ..ဝေမင်းကိုပက်လက်လှန်ပြီး…မီမွန်ကဝေမင်းမျက်နှာကို ခွထိုင်လိုက်တယ်။

“ကို..သေချာ အနံ့ခံကြည့်”  “အင်း…”   “မလျက်နဲ့နော်”   “အွန်း”  “ကို…သေချာရှုလို့ရအောင်လို့ရေတောင်မဆေးဘူး..ရှူရှူးပေါက် ပြီးတာတောင်..တစ်ရှူးလေးနဲ့ပဲ သုတ်တာ”  “ဝေမင်းလဲ…….ဘောင်းဘီကိုစမ်းချွတ်လိုက်တယ်”  “ကို…….ကိုညီနေ့လည်ကလုပ် သွားတာ….ကိုရတဲ့အနံ့ကသူ့လီးနံ့ နံလား”  “အင်း.လရည်တွေကိုထုတ်သွားသေးလား….ကွိုင်နဲ့လား”  “No..သူ့လရည်တွေက သဲ တင်ပါးမှာ…ပန်းထုတ်သွားတာ…ကို ရှုကြည့်”  မီမွန်ကိုမှောက်ခုံဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး…တင်ပါးတွေကို..ဝေမင်းတစ်ယောက်မက် မက်မောမောရှုကြည့်တယ်။မီမွန့်ရဲ့ပိပိကိုလည်း…တင်သားနှစ်ဖက်ကိုဖြဲပြီး…သေချာရှုကြည့်နမ်းကြည့်လုပ်တယ်။

“သဲ ကိုယ်မရတော့ဘူး”   “အင်း…ကို့ဟာကို…သဲထဲကိုထည့်ထား…သဲဒီပုံစံနဲ့ပဲ….ပြောမယ်မျက်နှာပူလို့”   ဝေမင်းကမီမွန့်တင်ပါးကို အားနဲ့ညှစ်လိုက်တယ်….ပြီးတော့မှောက်ခုံလေးဖြစ်နေတဲ့…မီမွန့်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲပြီး…အရည်ကြည်တွေစို့နေတဲ့…အရေးပြားဖုံး နေတဲ့ညီလေးကို… တွင်းဝကို ချိန်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။  “အား..ကောင်းလိုက်တာအထဲမှာနွေးနေတာပဲ”   “သဲလဲ ကောင်း တယ်…..သဲပြောမယ်”  “အင်းး”  “မလုပ်နဲ့ဦးနော်..”   ဝေမင်း…မှောက်ခုံထပ်ရက်သားလေးနဲ့…မီမွန့်ရဲ့ဂုတ်သားတွေကိုနမ်းလိုက် တယ်…လက်တွေကိုမီမွန့်ချိုင်းအောက်ကိုနှိုက်ပြီးသိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

“ကို”  “အင်း”  “ကိုခိုင်းလို့…သူ့ကိုလက်ခံတယ်ပြောပြီး…ဒီကြားထဲလစ်ရင် လစ်သလို…လာနမ်းလိုက်ဖက်လိုက်လုပ်တာ..သိတယ် နော်”  “အင်းသူကကော..ကိုယ်လုံးဝမသိဘူးလို့  ထင်နေတာမလား”   “အင်းပေါ့..သူ့မှာလဲမိန်းမရှိတာပဲ..သူဘယ်သူမှလျှောက်ပြော လို့မှမရတာ…ပြောရင်..သူပဲပြသာနာတက်မှာလေ…”  “အင်းပေါ့…ကိုတို့တွက်ထားတဲ့ အတိုင်းပဲပေါ့နော်”  “ဟုတ်တယ်… နားထောင်…နေ့လည်က..သဲနောက်ဆုံးကျန်တဲ့checkoutခန်းရှင်းမယ်လုပ်တော့…အခန်းထဲမှာ…ပန်းကန်တွေတွေ့   RoomServiceကိုဖုန်းဆက်တော့…သူနဲ့တိုးတာလေ…”    သူက…သူလာခဲ့မယ်ပြောတော့…သဲက သူအဲလောက် လုပ်မယ်လို့ဘယ် ထင်မှာလဲ…. ပြီးတော့..သူကမလာခင်ထဲက သူများတွေ…ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာကြည့်လာတာ…ပိုင်ပြီဆိုမှ သဲကိုလုပ်တာ…    “အင်း”   ဝေမင်းလဲ…စိမ်ထားတဲ့တွင်းထဲမှာ…ငပဲကတော်တော်တင်းနေပြီ။

“အဲဒါကိုညီလဲရောက်လာတော့..အခန်းကိုလော့ချ လိုက်တယ်သဲလည်းလန့်သွားတာပေါ့..သဲတို့ကအခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်…တံခါးပိတ်လို့မှမရတာ..”   “ကိုညီဘာလုပ်တာ လဲ..တံခါးဖွင့်လို့ပြောတော.”   “မီမွန်ဘာမှမပူနဲ့…Incharge တွေမရှိဘူး…ဒီအခန်းCheck outလုပ်တာလဲ…Receptionကလဲ ချက်ချင်းမသွင်းဘူးသိလား…”  (ဟုတ်တော့လဲဟုတ်သည်…မီမွန်လည်းအခန်းရှင်းတာ ပြီးသလောက်ဖြစ်နေတာ…အခန်း က..မနက်၁၀နာရီလောက်ဝင်ပြီး…လုပ်ပြီးထမင်းစားပြန်သွားတာ။အိပ်ယာခင်းတောင် မတွန့်ဘူး..အောက်နားလေးပဲ ….နည်းနည်း ဆွဲဆန့်လိုက်တာ လုပ်နေကျလေ….DayUseတွေက..အခန်းသိပ်မသုံးလို့ဂျာကြီးက…မလိုအပ်ရင်ဆွဲဆန့်လို့မှာသွားတာ…ရေချိုး ခန်းကတော့ ရှင်းပြီးသွားပြီ)  “အိပ်ယာခင်းကို….ကုန်းပြီးဆွဲဆန့်တုန်းနောက်ကနေလေ… ကိုညီကမီမွန့်ကိုအတင်းဖက်ပြီး…နို့တွေ ကို ညှစ်တာ…..သိလား ကို”  “ဒင်းဆက်ပြော မရပ်နဲ့”  “သဲကိုပေါင်ကြားကိုစမ်းတော့…သဲလည်းအတင်းရုန်းတာပဲ ကိုညီက အရမ်း သန်တယ်…”

“မီမွန်ရယ်တဲ့ နင်က နင့်ဘဲနဲ့လုပ်ဖူးနေတာပဲ.ငါလုပ်ချင်တယ်”  လို့ပြောတော့  “သဲလည်း… မရပါဘူးပြောသေး တယ်”  “သူကအတင်းကြီး..လက်ကလဲမြန်တယ်…သဲဘောင်းဘီကို…ချိတ်ဖြုတ်တာမြန်မှမြန်…ပြီးတော့ဆွဲချလိုက်တာ….ပြီးသဲကို တွန်းလိုက်တော့…ခုကိုနဲ့နေသလို….ဖြစ်နေတာပေါ့ ” “သဲကထလို့မရတော့ဘူး…..သူလဲဘောင်းဘီချွတ်ပြီး…….တစ်ခါတည်း ထိုး ထည့်တာပဲ”  “အား..ကိုညီ ဖြည်းဖြည်း….”  “ကောင်းလိုက်တာ.. မီမွန်ရယ်”   “နင်အရမ်းမအော်နဲ့နော်….လို့ပြောတယ်…ကိုပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ…အလုပ်ချိန်မှာအလုပ်ခံရတာ..အသံထွက်လို့ရမလား”  ဝေမင်း…မနေနိုင်တော့ဘူး….နောက်ကနေမီမွန်ကို… ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိပြီး စလုပ်နေပြီ။  “ကိုညီ နဲ့လုပ်တော့ ကောင်းလား”

“ကိုကတော့လေ…မကောင်းနေမလား။သဲဟာလေးကကျပ်နေတာ…သူ့ခမျာအသက်တောင် မရှုနိုင်ဘူး….ဒါတောင် အိမ်ထောင်ရှိလို့” “အေးပါ…ကိုကစတာပါ…ငါ့သဲလေးအရမ်းကောင်းပြီး ကျပ်နေတာ..ကိုအသိဆုံးလေ….ဆက်ပြော”   “အင်းအဲထိပဲလေ… သူ လဲမြန်မြန်လုပ်ပြီး…သဲတင်ပါးပေါ်မှာ အရည်ထွက်ပြီး….မြန်မြန်ပြန်ထွက်ရတာပေါ့…”  “သဲကိုလုပ်တာ ကောင်းလား..”   “အင်း ကောင်းတယ်…ကြောက်တာလဲပါတယ်….ခိုးစားသလို ဖြစ်တော့…ပိုကောင်းတယ်..”  “သဲကိုပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…”   “အင်း…..ပြီးချင်ရင် ပြီးလိုက်တော့…..”   ဝေမင်းအားရပါးရဆောင့်ချပြီးတော့…အရည်တွေအထဲပန်းထည့်လိုက်တယ်။မီမွန် လဲ….အရည်တွေအထဲဝင်လာတော့.. တစ်ခါပြီးသွားတယ်။အရည်တွေကအများကြီးလေ။

အဲနေ့ကတော့နှစ်ယောက်သား…အိမ်စောစောပြန်ရမယ်ဆိုတာနဲ့…တစ်ခေါက်ပဲလုပ်ပြီးပြန်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်လေ တစ်ခေါက် ဆိုတာလဲ..ကျေနပ်မှုအပြည့်ရတယ်။မီမွန်လည်း..အဲ့အရသာကိုကြိုက်တယ်။နှစ်ယောက်လုံးကြိုက်တာပါပဲ….စိတ်တူကိုယ်တူ  ချစ်သူတွေလေ။  ဒီလိုနဲ့တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့…ဝေမင်းနဲ့မီမွန်နဲ့လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ဘာအကြောင်းရယ်မှတော့မဟုတ်ဘူး။ ဝေမင်းကို…သူ့အိမ်ကသင်္ဘောတက်ခိုင်းတာနဲ့ဝေမင်းက…မီမွန်နဲ့လက်ထပ်ပရစေဆိုတော့….နှစ်ဖက်မိဘလက်ခံတာနဲ့လက်ထပ် ဖြစ်ခဲ့တာပါ။  လက်ထပ်တယ်ဆိုပေမယ့်လဲ…ဟန်းနီးမွန်းထွက်ပြီးတော့… သူ့အိမ်ကိုယ့်အိမ်တစ်လှည့်စီနေဖြစ်ကြတာပေါ့။ Taxiကရတဲ့ ပိုက်ဆံက…ဘဝတစ်ဆစ်ချိုးပြောင်းဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။လက်ထပ်ပြီး…၃လလောက်ရှိမလားမသိ။ဝေမင်းလည်းဟိုက  ခေါ်တာနဲ့ထွက်သွားတာပါပဲ။ဝေမင်းအိမ်က…ဝေမင်းအခန်းမှာတော့ မီမွန် သိပ်မနေဖြစ်ဘူး။

ကိုယ့်အိမ်မှာပဲကိုယ်နေဖြစ်တာ…တစ်ခါတစ်လေလှမ်းခေါ်ရင်တော့၁ညမျိုး၂ညမျိုးသွားအိပ်ရတယ်။သူ့အိမ်က..အေးဆေးပါပဲ။ဝေ မင်းအကို…ကိုအောင်ထွန်းဆိုတဲ့တစ်ယောက်.. မူးမလာရင်တော့အေးဆေးပါပဲ။သူကအမြဲတမ်းတော့…မသောက်ပါဘူး။ပြီးတော့ သူက…သင်္ဘောတက်ဖို့လုပ်တော့ဆေးကျတယ်ဆိုလို့..အိမ်မှာပဲနေတာ။   အိမ်ကလဲအရက်သောက်တာ…မကြိုက်ပေ မယ့်..တစ်ဖက်မှာကလဲ..သားကြီးကမြေးဦးဆိုတော့…အဖိုးအဖွားတွေက..မနေတော့မနိုင်လို့လွှတ်ထားရတာပေါ့……   မီမွန်လဲ အလုပ်မှာ…ကိုညီနဲ့မကောင်းတာတွေမလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပါပြီ။လူမလစ်တာလဲပါတာပေါ့။ပြီးတော့…ဟိုတယ်ကလဲနောက်တစ်လုံး ဆောက်နေတော့….ကိုညီလဲအဲဖက်မှာကျနေတာများတယ်။လက်ထပ်ပြီးတော့…သူလဲနည်းနည်းတော့ ရှောင်ပါတယ်။.မီမွန်လဲ… လက်ထပ်ပြီးခါစကတော့…ပျော်လဲပျော်…ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ပဲဆိုတော့..ဘာအကြောင်းနဲ့မှမဟုတ်ပဲနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းပဲနေဖြစ်တယ်။

ဒါပေမယ့်…ပြောင်းလဲလာတာကတော့ဂျာကြီးပဲ…ကိုမိုက်ကယ်ပဲဆိုပါတော့…နိုင်ငံခြားသားတွေခေါ်ရလွယ်အောင်…မိုက်ကယ်လို့ ပေးရင်းနဲ့…အဲ့နာမည်ပဲလူတွေသိကြတော့တယ်။   မိုက်ကယ်နာမည်ကတော့ကြီးတယ်။မိန်းမကိစ္စနဲ့ပက်သက်လာရင်…ဒါကလဲ… အချင်းချင်းတွေလောက်ပဲသိတာပါ။  တစ်နေ့တော့…မီမွန့်ကိုရုံးခန်းထဲကိုခေါ်ပြီးတော့…အသစ်ဖွင့်မယ့်ဟိုတယ်မှာ…ကြီးကြပ်ရေး မှုးရာထူးနဲ့ပြောင်းရမယ်လို့ခေါ်ပြောတော့…မီမွန် အံသြသွားတယ်။   “ဂျာကြီးကလည်း နောက်နေပြန်ပြီ….”   “အေးတကယ်ပြော တာ…ဟိုဖက်ကဟိုတယ်လို့သာပြောတာ…အခန်းက၁၆ခန်းလောက်ပဲပါတာ။..နင်နဲ့အတူHousekeepingကနှစ်ယောက်ပါမယ်.။

“တကယ်ဆိုရင်တော့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..”  “ဒါပေမယ့်…နင်ကျေးဇူးတော့ ဆပ်ရမယ်နော်”  “ရှင်”   “နောက်မှပါ.”   အဲဒီ့အချိန်မှာ ဂျာကြီး..ကြည့်လိုက်တဲ့အကြည့်တွေက… မီမွန့်မျက်လုံးထဲကနေ…ရင်ထဲမှာအလိုလိုသိလိုက်တာက….ညီမလေးတောင်ကြုံ့သွား သလို ခံစားလိုက်ရတယ်။  “ဒါနဲ့စကားမစပ်…နင့်ယောက်ကျားသွားတာ..ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ….”   “နှစ်လလောက် ရှိပြီ ဂျာ ကြီး…”  “အေး နင်လဲ…..ဟာနေရောပေါ့.”  “ဟာဂျာကြီးကလဲအရမ်းနောက်တာပဲ….”   ဆိုပြီးရုံးခန်းထဲက…အပြေးလေးထွက်ခဲ့ တယ်။ဂျာကြီးရဲ့မျက်လုံးတွေကတော့..တုံခါသွားတဲ့တင်သားတွေကို…မျက်တောင်မခတ်ပဲငေးလို့ရယ်   ဒီလိုနဲ့အသစ်ပြောင်းပြီး… အလုပ်လုပ်ရတဲ့ဟိုတယ်ကျတော့…ရုံးခန်းအသေးလေးတစ်ခုပါတယ်။တခြားဝန်ထမ်းတွတော့မရှိပါဘူး။HKကမီမွန်ရယ်…ကောင် လေးတစ်ယောက်…ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ်ဆိုတော့…အဆင်ပြေပါတယ်။ပြီးတော့….ဂျာကြီးလာရင်ထိုင်ဖို့ရယ်Guestတွေ လာရင်တော့…ဟိုဘက်ဟိုတယ်ကလာပို့တဲ့ဝန်ထမ်းတော့ပါလာတောပေါ့။

ဒီလိုနဲ့တစ်ရက်ပေါ့လေ…မီမွန်လဲအရင်ကလောက်…မပင်ပန်းတော့ပဲအလုပ်လုပ်ရတာရယ်…ယောက်ကျားကလဲအဝေးရောက်နေ တော့..လူကလဲငယ်..စိတ်ကလဲကြွ…ယောက်ကျားကလဲခွင့်ပြုထားဆိုတော့…တစ်ခါတစ်လေဆိုစိတ်က.. လိင်ကိစ္စပဲရောက်နေတာ ပေ့ါ။   ဝေမင်းခမျာလဲ…သူ့မိန်းမလေးကိုစိတ်မချရှာတော့….မသိတဲ့လူတွေနဲ့…သူမရှိတုန်းဖြစ်လို့…သူများတွေသိသွားမှာရယ် စိတ်ချရတဲ့လူဆိုလုပ်…..ပြီးရင်သူ့ဆီကိုမီမွန့်မျက်နှာမပါတဲ့…. VDO ဖိုင်ပို့ပေးရမယ်ဆိုပြီး…ခွင့်ပြုထားတာဆိုတော့… မီမွန့် အကြိုက်ပေါ့။  ပြီးတော့သူ့ယောက်ကျားကိုလဲ…..ပျော်ရွှင်စေချင်တာတစ်ခုတည်းမဟုတ်ပဲ….နှစ်ယောက်လုံးပျော်ပြီး…ခိုင်မြဲသွား မယ့်.. ခြေလှမ်းမျိုးပဲလှမ်းမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။တစ်ရက်တော့…စိတ်တွေကတအားထနေတာနဲ့Viberကနေ….ဝေမင်းဆီကို မက်ဆေ့ပို့လိုက်တယ်။

“ကို…ဒီနေ့မီမွန်ဘယ်လိုဖြစ်နေတယ်မသိဘူး လိုနေတယ်…”  “ခနနေတော့….စာပြန်လာတယ်…ကိုညီရှိလားမေးတော့”   “မသိ ဘူး…”  “စည်းကမ်းအတိုင်းနော်…လုပ်ဖြစ်ရင် ”  “အင်းပါ ကိုရယ်.”   နောက်တော့….မီမွန်လဲကိုညီဆီကို…ဖုန်းဆက်တော့ချက်ချင်း မကိုင်ဘူး။ခနနေတော့ ပြန်ခေါ်တော့  “ကိုညီ ဟိုတယ် အသစ်ဖက်ကို မလာဘူးလား”   “ကိစ္စမပေါ်သေးဘူးဟ… လွှတ်မှလာလို့ရ မှာ”  “”ဒါပေမယ့်.ဂျာကြီးနင်တို့ဖက်ကို လာစစ်မယ်ပြောနေတယ်”  “တကယ်လား”   “အေး”   “ဒါဆို ဒါပဲ အားရင် လာခဲ့ဦး”  “အေး ပါ”  ဂျာကြီးလာမယ်ဆိုတော့…အောက်ကနှစ်ယောက်ကို…သက်ဆိုင်ရာအထပ်တွေမှာDeepCleaningလုပ်ဖို့ပြောပြီးစာရင်းဇယား တွေ ပြင်ထားလိုက်တယ်။တော်သေးတယ်…ကိုညီဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ…တော်ကြာတစ်ခုခုအမှားတွေ့သွားရင်…လာမှ..ကိုယ်က အလုပ်လုပ်ရဲ့သားနဲ့ အပြစ်ပြောခံနေရမှာ..

လာမယ့်လာတော့လည်း…မီမွန့်ဆီကိုတန်းလာတာပါပဲ။အလုပ်ကိစ္စကနည်းနည်း…မီမွန့်ကိုဏှာကြည့်ကြည့်တာကများများ..မီမွန်က လည်း…စိတ်ကတစ်မျိုးဆိုတော့….အဲ့မှာစတွေ့တာပေါ့….   စကားပြောနေရင်းနဲ့…….ဂျာကြီးကကေတီဗီရောက်ဖူးလားမေးတော့… မရောက်ဖူးဘူးဂျာကြီးဆိုတော့…..ညနေငါလိုက်ပို့မယ်ဆိုပြီး..ဖြစ်လေရော…..စားနေကျကြောင်ပါးကြီးဆိုတော့..အနေအထားကို ကြည့်တာနဲ့မျက်လုံးကိုကြည့်တာနဲ့…နည်းနည်းတော့သဘောပေါက်တယ်.။အဲဒါနဲ့..ဂျာကြီးရှေ့မှာပဲ……ဝေမင်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက် တယ် ။  (ဝေမင်းက..သင်္ဘောတက်တယ်ဆိုပေမယ့်…ကာတာက ဆိပ်ကမ်းမှာပဲအထိုင်ချရတာပါ.Internetကလဲရဆိုတော့)   ကံ များကောင်းချင်တော့…ဖုန်းက်ုတစ်ခါတည်းတန်းကိုင်တာပဲ…  ကိုရေ….ဒီမှာဂျာကြီးကမီမွန့်ကို….ကေတီဗီလိုက်ပို့မလို့တဲ့… (ဂျာ ကြီးကိုကြည့်တော့…ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတာ….ဖန်ပါတယ်ဆိုမှ…သူ့ယောက်ကျားကိုလှမ်းပြီး…သံတော်ဦးတင်ရတယ်လို့ထ ပြီးသွားမလို့ရှိသေး…မီမွန်ကမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြီး…လက်ကာပြတယ် ခဏစောင့်ပေါ့ဆိုပြီးပေါ့)

ဝေမင်း ။ ။ ”မီမွန်တစ်ယောက်တည်းလား..”

မီမွန် ။ ။ ”ဟုတ်တယ်ကို အလုပ်ကလူတွေပါတယ်…”

ဝေမင်း ။”ဂွင်တွေ့ပြီးပေါ့….နောက်ကျရင်…အိမ်မပြန်နဲ့တော့ တစ်ခါတည်းလုပ်ပလိုက်တော့”

မီမွန် ။ ။ ”ဂျာကြီးလည်းပါတယ်..”

ဝေမင်း ။ ။” ရီကော့ ယူခဲ့”

မီမွန် ။ ။ ”ဟုတ် ဒါပဲနော်…”

မီမွန်ကဂျာကြီးဖက်လှည့်လိုက်တော့.”အလုပ်က…ဘယ်သူမှ မပါဘူးလေ..”

“ဂျာကြီးကလဲ အဲလိုပြောလို့ဖြစ်မလား”

အချိန်တွေက…တစ်ရွေ့ရွေ့နဲ့ကုန်ဆုံးလို့လာပါတယ်။အရင်တုန်းကလိုတော့…မဖြစ်တော့ပါဘူး။သိပ်မကြောက်တတ်တာလဲပါ တယ်။အိမ်ကိုတော့ဖုန်းဆက်ပြောလိုက်ပါတယ်။အိမ်ကတော့…ဟိုတယ်မှာစလုပ်ကထဲကဆိုတော့…ပြသနာမရှိဘူး။   တကယ် တော့မီမွန်ကကလပ်သွားချင်တာ။တစ်ခါမှမရောက်ဖူးလို့…ဒါပေမယ့်…လူတွေမြင်မှာလဲကြောက်တယ်။အခုလို..ညဖက်ကိုသွား မယ့်ကိစ္စမျိူးတောင်….လုပ်မယ်ဆိုပြီးတစ်ခါတည်းဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။တစ်ခါတစ်လေတောင်…အားတွေ ဘယ်လိုရှိလာမှန်းမသိ ဘူး…မိုက်ရူးရဲမိတာများလားမသိပါဘူး။

ညနေကျတော့…အချိန်းအချက်လုပ်ထားတဲ့အတိုင်း…ဟိုတယ်ရဲ့၅မှတ်တိုင်ကျော်လောက်မှာစောင့်ပြီးတော့…ဂျာကြီးကားနဲ့လာခေါ် တော့လိုက်သွားတယ်။ကားပေါရောက်တော့..ဂျာကြီးကဦးထုတ်တစ်လုံးပေးတယ်။မီမွန်လဲ..ဂျာကြီးရဲ့အကွက်ကျမှုကိုတွေ့တော့… တော်တော်ကျေနပ်သွားတယ်။ အစစအရာရာစဉ်းစားတတ်လို့လဲ…ဂျာကြီးဖြစ်နေတာလေ။   ဆံပင်ကိုဖါးလျားချပြီး…ဦးထုတ်  ဆောင်းလိုက်တော့…တော်ရုံဆိုမှတ်မိမှာမဟုတ်ဘူး။ဒီလိုနဲ့တောင်ဥက္ကလာဖက်ကို..ရောက်လာကြတော့…ဆိုင်နံမည်ကိုတော့မသိပါ ဘူး။  ဆိုင်ကခြံထဲမှာဖွင့်ထားတယ်။လူကလဲသိပ်မရှုပ်ဘူး..ကြည့်ရတာ…အသန့်တွေပဲလာကြတာထင်တယ်။လွယ်အိတ်ကိုတော့… ကားထဲမှာထားခဲ့ပြီး…ဂျာကြီးနောက်ကိုပဲလိုက်လာခဲ့တယ်။အထဲမှာလဲသူ့ကိစ္စနဲ့သူတွေပါ..ဘယ်သူ့မှလဲကြည့်မနေဘူး။

အနောက်ဖက်ကိုလျှောက်သွားတော့…လှေကားလေးရှိတယ်။နှစ်ထပ်အဆောက်အဦးအပေါ်တက်ဖို့ဆိုပြီး…အဲကနေ တက်လာ တော့ ….   ဝိတ်တာကောင်လေးက….”အကိုအခန်းယူမှာလားဆိုတော့”   “ယူပြီးသား.အဲလက်စ်တို့ယူထားတဲ့အခန်းလိုက်ပို့ဆို တော့’   “ဟုတ်ကဲ့ဆိုပြီး”ထောင့်ကျကျအခန်းဖက်ဆီကို..လျှောက်သွားရတယ်   အထဲကသီချင်းသံကတော့DJအသံနဲ့…တံခါး ခေါက်လိုက်တယ်။.ခနနေတော့…အထဲကနေလော့ကိုဖြုတ်လိုက်သံကြားရတယ်။မိုက်တယ် ကိုယ်ပိုင် အခန်းလိုပေါ့……   အထဲဝင် တော့…စားစရာအပြည့်နဲ့သောက်စရာတွေကို..အခန်းအပြင်က…အလင်းရောင်နဲ့မြင်လိုက်ရတယ်။တံခါးလာဖွင့်တာက… ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့လူတစ်ယောက်…  အခန်းထဲမှာက…ကောင်မလေးတစ်ယောက်..မီမွန်တို့အရွယ်လောက်ပဲ….လှ တယ်။   “အေးငါစောင့်နေတာ နှစ်နာရီလောက် ရှိပြီ”  အဲ့အချိန်မှာအခန်းထဲက…အနံတစ်မျိုးရတယ်။မီမွန်သိလိုက်တာကတော့… အထဲကနှစ်ယောက်..အလုပ်တော့ဖြစ်ထားတယ်ဆိုတာပဲ။အသေးစိတ်တော့..မရေးတော့ပါဘူး။

တကယ်တော့ကေတီဗီသာဆိုတယ်….ကုတင်လိုထိုင်ခုံပါတယ်……ရေချိုးခန်းအိမ်သာလဲပါတယ်။စောင်မပါတာတစ်ခုပဲ… ခေါင်းအုံးအသေးလေးတွေက…မှီဖို့ပေးထားတယ်ဆိုပေမယ့်…အိပ်လို့ရပါတယ်။   နောက်တော့…တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မိတ် ဆက်ပြီတော့…သောက်ကြတာပေါ့။နောက်တစ်နာရီလောက်နေတော့… သူတို့ပြန်သွားရတယ်။ကောင်မလေးက..အိမ်ပြန်ရမယ်ဆို တော့….  ဂျာကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တော့…ဂျာကြီးကရီမုဒ်ကိုကိုင်ပြီးပြောင်းလိုက်တော့…ရုပ်ရှင်ဖက်ကို….ပြီးတော့ အသံကို  အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပဲ…..နည်းနည်းလျှော့လိုက်တယ်။   “ဂျာကြီးဒီနေရာက…ဘယ်လိုနေရာကြီးလဲ”   “အင်း…ဒီနေရာကဆက်ရှင်နဲ့ ဖွင့်တာမဟုတ်ဘူး..ဟိုတယ်လိုပဲ ယူရင်တစ်ရက်လုံးယူရတာ…ဈေးကလဲ ကြီးတယ် သီချင်းဆိုလဲရတယ်.. ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်လဲ ရ တယ်…. ညကိုးနာရီလောက်ကျရင် စောင်တွေ လာပေးမယ်ပေါ့…”

မီမွန်လဲငြိမ်သွားတယ်.(စိတ်ထဲကလဲ.သူနဲ့ကိုယ်နဲ့က အလုပ်မှာဆိုရင်လဲ…အဲလိုဆက်ဆံရေးမျိုးလဲမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့…ကေတီဗီ သွားမယ်ဆိုပြီးခေါ်လာတယ်…ပြီးတော့ ဟိုတယ်လိုအခန်း….ကိုယ်ကလဲမသိရင်ကြေးစားတစ်ယောက်လို…ဘာမှန်းညာမှန်းမသိ လိုက်လာတယ်။သေချာတာကတော့…ဒီညလုပ်ဖြစ်ကြမယ်။သူကဘယ်လိုစမှာလဲ…ပြီးတော့ ဘယ်လို လုပ်ကြမှာလဲဆိုပြီး..တွေး နေမိတယ်….)  တကယ်တော့အချိန်က…အဖြေပေးသွားပါတယ်။ဂျာကြီးပေးတဲ့ခွက်ကိုယူပြီးသောက်ကြတယ်။ရုပ်ရှင်ကားက လဲ….CaptailPhilipသုံးလေးခွက်လောက်ကုန်တော့…နည်းနည်းလေး သွေးပူလာတယ်။   “ဒေါက်ဒေါက်”     တံခါးခေါက်သံနဲ့ဖုန်း ကနာရီကိုကြည့်လိုက်မိတော့…၉နာရီထိုးနေပြီ။ဂျာကြီးကတံခါးဖွင့်ပြီး…စောင်နှစ်ထည်ကိုလှမ်းယူတယ်။ပြီးတော့..အော်ဒါထပ်မှာ တယ်ထင်တယ်။ခဏနေတော့…… ကောင်လေးက ဘီယာပုလင်းတွေ လာပို့တယ်။

စားပွဲပေါ်မှာ..ပုလင်းကတော့နည်းနည်းပဲကျန်တော့တယ်။   အမြည်းတွေကတော့ကျန်သေးတယ်။ဘာမှာဦးမလဲဆိုတော့ …ခေါင်းပဲ ခါပြလိုက်တယ်။ဝိတ်တာကောင်လေးထွက်သွားတော့…ဂျာကြီးကတံခါးကိုလော့ချလိုက်တယ်။ပြီးတော့… မီမွန့်ဘေးနားမှာထိုင်ချ ကာ…တစ်ခါတည်းဖက်ပြီးမီမွန့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလာနမ်းတယ်။  မီမွန်တို့…အငမ်းမရ နမ်းကြတယ်…..ဂျာကြီးကော..မီမွန်ပါ ခနနေ တော့…….နှစ်ယောက်သားအဝတ်အစားတွေ….မရှိတော့ပါဘူး။    “ဂျာကြီး”   မီမွန့်ရဲ့ဖုန်းကို…ကင်မရာဖွင့်ပြီးလှမ်းပေးလိုက်တယ်။ ဗီဒီယို ရိုက်ပေးဆိုပြီးတော့……ဂျာကြီးရဲ့ ကြီးမားပြီးကော့နေတဲ့ လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။ဂျာကြီးလဲ…ကြာကြာမခံနိုင်ဘူး။မီမွန့်ကလှ တော့….စိတ်တွေကြွပြီး…မီမွန့်ပါးစပ်ထဲမှာပြီးသွားတယ်။ကင်မရာနဲ့ဗီဒီယိုရိုက်ထားတာကိုပြန်ကြည့်တော့…..ဘာလုပ်မလို့သူများ တွေမြင်ဦးမယ်..ဆိုတော့မီမွန့်ယောက်ကျားဆီပို့မလို့ဆိုတော့…

ဂျာကြီးကပြာကရာ ဖြစ်သွားတယ်…..”သေပြီပေါ့…”  မီမွန်က…တစ်ခွန်းတည်း ပြောလိုက်တယ်။   “ဂျာကြီးရယ်စိတ်မပူပါနဲ့…မီမွန့် ယောက်ျားက…အဲလို မီမွန့်သူများနဲ့လိုတာမြင်မှဖီးလာတာ…သူကိုယ်တိုင်ခွင့်ပြုထားတာဆိုတော့…”   သက်ပြင်းချပြီး…”တော် သေးတာပေါ့…ငါကလန့်သွားတာ….နင့်ယောက်ကျားက ကတ်ကိုး ပေါ့”  မီမွန်ခေါင့်ငြိမ့်လိုက်တယ်…နောက်တော့..ဂျာကြီးကမီမွန့် ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး…..ဘာဂျာကိုင်ပေးတော့ကောင်းလိုက်တာဆိုတာလေ….ဂျာကြီးကလဲ…ဂျာကြီးဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ…အမှုတ်က လဲ…သိပ်ကောင်းဆိုတော့.ပုံတောင်နှစ်ပုံလားပဲ..ရိုက်နိုင်တယ်…. ဖီးတက်တယ်ဆိုတာတော့လေ။  ဂျာကြီးလီးဝင်နေတဲ့ပုံ… လေးဖက်ထောက်…နှစ်ပုံလောက်ပဲမှတ်တမ်းယူပြီးတော့….မီမွန့်တို့လိုးကြတာပေါ့။စံချိန်မှီ..ကိုယ့်ယောက်ကျားထက်ကြီးတဲ့လီး က…အဖုတ်ထဲကိုဝင်လာတဲ့ အခါ…..အရမ်းကောင်းတယ်။ဂျာကြီးကတံတွေးတွေ…ခနခနမီမွန့်စောက်ဖုတ်ပေါ်ကိုထွေးချ လိုက်….ပြီးရင်လီးထိုးထည့်လိုက်….တစ်ချက်ချင်းလုပ်တယ်။

စိုရွှဲနေတဲ့စောက်ပတ်ထဲဝင်ထွက်သံတွေ…တဏှာသံတွေ…တံတွေးတွေစောက်ရေတွေက…ဖင်ကြားထဲမှာယားကျိကျိဖြစ်နေတာ တွေ….အရမ်းကောင်းတယ်။ဂျာကြီးပေါ်တက်ပြီးအပေါ်ကနေမြင်းစီးတော့…ဂျာကြီးကမီမွန့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေတာ..  “ဂျာ ကြီးသူများမိန်းမကို လုပ်တာကောင်းလား….”   “ကောင်းတယ်.”   “မီမွန်လဲ ကောင်းတယ်”   နှစ်ချီလောက်လဲပြီးရော….နှစ်ယောက် သားအိပ်ပျော်သွားကြတာ….နှစ်နာရီလောက်ကြတယ်။အချိန်ကညတစ်နာရီ….ထိုးလောက်မှပြန်နိုးကြတယ်။သိပ်မအေးတော့ တဲ့…….ဘီယာကိုသောက်ကြပြီးတော့…ဂျာကြီးကသူ့လီးကို…မီမွန့်ပါးစပ်နားထိုးပေးလိုက်တယ်။  ဂျာကြီးကိုပုလွေမှုတ်နေ တုန်း…..Viberကနေဖုန်းလာတယ်။VDOCallဖွင့်လိုက်တော့………မီမွန့်မျက်နှာလေးကိုမှုန်မှုန်လေးတွေ့တယ်။ကို..သိပ်မမြင်ရဘူး ဆိုတော့……ဂျာကြီးကမီးထဖွင့်တယ်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘာမှမပြောဘူးပဲကြည့်နေကြတယ်။

မီမွန့်က….ကင်မရာကိုဂျာကြီးလီးနားကပ်ပြလိုက်တော့…ဝေမင်းမျက်ခုံးပင့်သွားတယ်။ပါးစပ်ကလဲ…မနည်းပါလားလို့အသံထွက် သွားတယ်။အဲအချိန်မှာဂျာကြီးက…မီမွန့်ကိုမှောက်ခံဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး….အောက်ဖက်ကိုဆွဲလိုက်တော့…ခြေထောက်ကအောက် မှာ…အဲ့အချိန်မှာဂျာကြီးက…မီမွန့်လက်ထဲကဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီးတော့……ဘေးနားကနေမြင်ရတဲ့နေရာမှာချိန်လိုက်တယ်။ဝေမင်း ကိုလဲ…မြင်ရတယ်…..ဝေမင်းကလဲ အကုန်လုံးမြင်ရတဲ့ View ပေါ့။  ဒီတစ်ခေါက်ကျတော့မှဂျာကြီးက…မီမွန့်လက်နှစ်ဖက်ကိုယူ ပြီး…နောက်ပြန်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲခိုင်းတယ်။ဂျာကြီးရဲ့ လက်ဝါးကို…မီမွန့်ပါးစပ်နားကိုတေ့ပြီး…တံတွေးထွေးလိုက်ဆိုတော့….မီ မွန်လဲတံတွေးကိုလက်ဝါးပေါ်ထွေးပေးလိုက်တယ်။များများလေးဆိုတော့…မီမွန်လဲသုံးလေးခါလောက်ထွေးပေးလိုက်တယ်။ဂျာ ကြီးကလက်ဝါးထဲကတံတွေးတွေကို…မီမွန်ဖြဲထားတဲ့…ဖင်ဝမှာကောဖင်မှာကောနှံနေအောင်..လိမ်းလိုက်တယ်။

ပြီးတော့သူ့တံတွေးတွေကို..လက်ဝါးထဲထွေးထည့်ပြီး……သူ့လီးမှာရွှဲနေအောင်သုတ်လိုက်တယ်။သုံးယောက်သား…..ဘာစကားမှ မပြောကြဘူး။ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်….ဂျာကြီးကဖုန်းကိုယူပြီး..ကင်မရာကိုအနောက်ကင်မရာပြောင်းတော့…ဝေမင်းမျက်နာကို မြင်ရ တယ်။ဝေမင်းက…မီမွန်ရဲ့ ဖြဲထားတဲ့ ဖင်ကြားကိုမြင်ရတယ်။စောက်ဖုတ်ကဖေါင်းကားလို့…ဝေမင်းလီးမှာလဲ..လရည်တွေကစို့လို့  လေ။  ဂျာကြီး….ကဒီတစ်ခါထည့်လိုက်တာက …..မီမွန့်ဖင်ဝကို…   စစချင်းမဝင်ပေမယ့်….ဂျာကြီးဒစ်က…တစ်ချက်မှာကောက်ပြီး ပြန်ဖြောင့်ထားပြီးတစ်ဝက်လောက်ကထိုးဝင်သွားတယ်။မီမွန့်ရဲ့အော်သံကအံကြိတ်ပြီး…..ထွက်လာတယ်။ဆက်မထိုးသေးပဲ…ခန နေတော့မှအဆုံးထိကိုအော်သံကြားထဲကဝင်သွားတယ်။

ဂျာကြီးကမီမွန့်ခေါင်းရင်းမှာလိုးနေရင်းနဲ့ဖုန်းကိုထောင်ထားလိုက်တယ်။ကင်မရာလဲပြန်ချိန်ရင်းနဲ့..ဒီတစ်ခါဝေမင်းဖက်ကမြင်ရတာ ကတော့…ရှေ့တည့်တည့်မှာ..သူ့မိန်းမမီမွန်နောက်ဖက်မှာက…သူ့မိန်းမကိုလိုးနေတဲ့ ဂျာကြီး …   ဖင်ထဲကိုဖြည်းဖြည်းချင်း…ထုတ် လိုက်သွင်းလိုက်…ရှုံမဲ့လိုက်မျက်လုံးစင်းသွားလိုက်နဲ့မီမွန့်မျက်နှာ..နောက်တော့ခက်သွက်သွက်ဆောင့်လာတဲ့… ဆောင့်ချက်တွေ… မျက်လုံးတွေက ဝေမင်းဖက်ကိုကြည့်လိုက်…စင်းကျသွားလိုက်နဲ့…  နောက်ဆုံးမှာတော့ဂျာကြီးရဲ့…သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ..မီမွန့်ပေါ် ကိုမှောက်ကျသွားတယ်။ဝေလင်းရဲ့လက်လဲ…အောက်မှာ လှုပ်ရှားရင်းနဲ့သုတ်ထွက်ကုန်တယ်။မီမွန့်ဖင်ထဲမှာတော့.. ညှစ်ညှစ်ပြီး ထုတ်နေတဲ့လရည်တွေက….ဖင်ထဲကိုဝင်လို့..  သုံးယောက်သား…ကာမဆန္ဒတွေပြည့်လို့…အဲဒါကြောင့်ပြောတာ…….”နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ထဲမကြည့်နဲ့”ကတ်ကိုးဆိုတာသုံးဦးသုံးဖက်ကောင်းတာပါဗျာ…….