ဒီကောင်လေးတော့နော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာ

“ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ”  “အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ ရုံးဆင်း တော့မှာမလား ပြန် ပြန်”  ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံးခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။  “ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ”   “အေး ညီလေးရေပြန်ပြီ”   “လက်ဖက်ရည်လေး ဘာလေးသောက်ပါဦး အကိုရဲ့”   “နောက်နေ့မှကွာ ဒီနေ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာလေးတွေရှိလို့ကွ”   ရုံးမှအိမ်အပြန်တွင် အိမ်အတွက် ရေပိုက်ခေါင်းလဲဖို့နဲ့ မီးချောင်းချုပ် လဲရန် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်နှင့် ပိုက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများဝယ်ယူ၍ ပြန်လာခဲ့သည်။

“သားပြန်ရောက်ပြီလား”  “ဟုတ် အန်တီငယ် ပိုက်ခေါင်းလဲဖို့ရော ချုပ်လဲဖို့ပါ သားဝယ်လာခဲ့တယ်”   “အေး ကောင်းတယ်သား  မြန်မြန်သာ လဲလိုက်ကွယ်”  ကျော်ထက်အောင် အခန်းထဲဝင်ကာ အကျႌလဲလိုက်သည်။ ကျော်ထက်အောင်က စီးပွားရေးဖြင့် ဘွဲ့ရ သူတစ်ဦးဖြစ်ကာ ကုမ္မဏီတစ်ခုတွင် စီနီယာ စာရင်းကိုင် ရာထူးဖြင့် အလုပ်လုပ်နေသူဖြစ်သည်။ အမေက သူဆယ်တန်းဖြေပြီးကာ စတွင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ကာ အဖေကတော့ သူတက္ကသိုလ် တက်နေဆဲမှာပင် ကွယ်လွန်ခဲ့လေသည်။  အဖေက စီးပွားရေးလဲ အဆင်မ ပြေ အသဲရောဂါလဲ ဖြစ်နေသော နယ်မှသူ့ညီကို မိသားစုလိုက် အိမ်သို့ခေါ်ယူကာ ထောက်ပံ့ထားခဲ့သည်။ အဖေဆုံးတော့ ဦးလေး မိသားစုမှာ သူ့အတွက် အစစအရာရာ အဖော်အဖက်ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ အဖေက ကားအရောင်းအဝယ်သမားဖြစ်ကာ နေနေသော တိုက်ခန်းအပြင် အပိုတိုက်ခန်း သုံးခန်းနှင့် ဘဏ်မှာ ငွေများအပ်နှံထားခဲ့ပေးခဲ့သည်။ ပိုင်ဆိုင်မှုအားလုံးကို သူ့နာမည်ဖြင့် မဆုံးခင်က ထဲက လွဲပေးသွားခဲ့သဖြင့် အဆင်ပြေခဲ့လေသည်။

အဖေဆုံးပြီး တစ်လအကြာတွင် ဦးလေးဖြစ်သူမှာလည်း အဖေ့စိတ်ဖြင့် ဆုံးပါးခဲ့တော့သည်။ ဦးလေးဆုံးပြီးတော့ ဦးလေးမိန်းမ  အန်တီမြတ်သူဇာနှင့် သမီဖြစ်သူ မြတ်နန္ဒာတို့ နေရေးအတွက် စကားပြောစရာ ဖြစ်လာသည်။   သို့သော် ကျော်ထက်အောင်က  ဘယ်မှမပြောင်းစေပဲ သူ့အိမ်မှာပင် ဆက်နေစေကာ ညီမဖြစ်သူ ပညာရေးအတွက်ကိုပါ အားလုံး တာဝန်ယူပေးခဲ့သည်။  အသက်၃၈နှစ်ရွယ် မြတ်သူဇာနှင့် ကလေးသာသာ ရှိသေးသော မြတ်နန္ဒာတို့အတွက် အခြေမပျက် အိနြေ္ဒရရ နေထိုင်နိုင်ခဲ့လေ သည်။ နေလာခဲ့သည်မှာ သုံးလေးနှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မြတ်နန္ဒာပင် နှစ်တန်းသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။   အပိုတိုက်ခန်းသုံးခန်းကို  အငှါးချထား၍ ရသောလခဖြင့်ပင် သူတို့သုံးယောက် စားစရိတ်အတွက် လုံလောက်လေသည်။ ကျော်ထက်အောင်က တတ်သည့် ပညာ အလကားမဖြစ်ရအောင် အလုပ်လုပ်ခြင်းဖြစ်ကာ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း နေတတ်သူ မဟုတ်သဖြင့်လည်း ပိုင်ဆိုင်မှုများ   တိုးပွားလာခဲ့သည်။

အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် လဲစရာ ပြင်စရာများလုပ်ရန် လက်နက်ကိရိယာ တန်ဆာပလာများယူကာ လုပ်ငန်းစလေတော့သည်။  ရေတံခါးပိတ်ကာ ရေယိုနေသော ပိုက်ခေါင်းကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပိုက်ခေါင်းအသစ်ကို အရစ်တိပ်အနည်းငယ်ပတ်ခါ တပ်လိုက် လေသည်။ မီးဖိုခန်းက မီးချောင်းချုပ် လဲရန်အတွက် ခုံယူလာခဲ့သည။ ခုံပေါ်တက်ကာ မီးချောင်းအိမ်လိုက် ဖြုတ်လိုက်လေသည်။  ချုပ်အဟောင်းဖြုတ်ကာ ချုပ်အသစ်လဲနေတုန်း အန်တီမြတ်သူဇာဝင်လာသည်။  “သားရရဲ့လား”   “ဟုတ်ရပြီ အန်တီငယ် အခု ချုပ် လဲပြီး ပြန်တပ်ရုံပါပဲ”  “အေးအေး အန်တီငယ် ထမင်းအိုး တည်လိုက်ဦးမယ်”   “ဟုတ် အန်တီငယ် ညီမလေး ပြန်မလာသေးဘူး နော်”  “အေး စာမေးပွဲရှိလို့တဲ့ အချိန်ပို ခေါ်ထားတယ် ခနနေမှ သွားကြိုရမှာ”  အန်တီငယ်က ပြောရင်း ဆန်ဆေးနေသည်။ သူလည်း  ချုပ်လဲပြီး မီးချောင်းပြန်တပ်ရန် ခုံပေါ်တက်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မီးချောင်းအိမ်ကို မျက်နှာကျက်တွင် ကပ်ကာ  ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စကူဆွဲနေတုန်း ခါးဆီမှ ဇတ်ခနဲ့ ပုဆိုးက ဂွင်းလုံးပုံကာ ကျွတ်ကျလေတော့သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ခံ ဝတ်လေ့မရှိသော သူ့အတွက် တကယ့်ပွဲပင်ဖြစ်တော့သည်။

“ဟာ ကြာ”  “ဟင်”   ဆန်ဆေးပြီး ထမင်အိုးချိတ်ရန် လှည့်လာသော အန်တီငယ်ကလည်း အံအားသင့်ကာ ကြောင်ကြည့်နေ မိသည်။ ပေါင်ကြားထဲမှ ဆင်အန်ငှက်ပျောသီးက အလေးပြုရလောက်သော ဖွားဖက်တော် ညိုညိုကြီးက ထင်းထင်းကြီး ထွက်ပေါ် နေသည်။ ပထဆုံး သတိဝင်လာသူက အန်တီငယ် ဖြစ်သည်။  “သား မီးချောင်းကြီး အန်တီငယ့်ကို လှမ်းပေးထားလိုက်”   ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ထမင်းအိုးချပြီး ထိုင်ခုံခြေရင်းမှ အပေါ်မော့ကြည့်ကာ လက်လှမ်းပေးနေသည်။ သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးကိုလည်း  အနီးကပ် မြင်နေရလေသည်။ သူ့က မီးချောင်းကို လှမ်းပေးကာ ကျောက်လှည့်နှင့် စကူကိုပါ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ နောက်မှ ပုဆိုး ကောက်ဝတ်ကာ မီးချောင်း ပြန်ယူ၍ တပ်နေတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကတော့ ထူပူနေကာ ဘာပြောရမှန်းမသိအောင်ပင် ဖြစ်နေ တော့သည်။

မြတ်သူဇာ တစ်ယောက် ကျော်ထက်အောင်ကို တွေ့ရတိုင်း ရှက်တာလိုလို မျက်နှာပူတာလိုလို ခံစားနေရသည်။ အလုပ်သာ လုပ်နေ ရသော်လည်း စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်ဖြစ်နေသည်။   ကျော်ထက်အောင်က လူပုံက ရည်မွန်ခန့်ညားက ရုပ်ရည်ရှင်းသန့်သလို လီးက လည်း စံချိန်စံညွန်းထက်ကို သာလွန်လှသည်။ ထိုင်ဝမ်ပြောင်းဖူးလို ညိုညိုတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး တစ်ခါမြင်ရုံဖြင့် စိတ်ထဲစွဲနေ တော့သည်။ သွားလေသူ ခင်ပွန်း ဇင်အောင်တောင် သူ့ကိုမမှီ။ ပီးတော့ ဇင်အောင်က တက်ပြီးထွက်တာများသည်။ လေးလက်မ သာသာ တောင့်တင်းမှုမရှိသော ဇင်အောင်၏ စွမ်းဆောင်မှုများက မြတ်သူဇာအဖို့ နူးနှပ်ရုံသာရှိခဲ့သည်။ ထိုအခြေအနေကိုသိသော  ဇင်အောင်ကလည်း ဆေးဝါးများ အကူညီယူ၍ လိုးလေသည်။ သို့သော် ဆေးသုံးပါများလာတော့ လူထိကာ ကျန်းမာရေး ချို့ယွင်း  လာသည်။ နောက်ဆုံး အသဲထိကာ အသဲရောဂါဖြစ်လာတော့သည်။ ရောဂါဖြစ်လာတော့ လူမမာပြုစုခြင်းဆိုသော ခေါင်းစဉ်အာက် ဝယ် လိင်မှုကိစ္စက ငုပ်လျှိုးပျောက်ကွယ်နေလေသည်။ ကျော်ထက်အောင် လီးကြီးမြင်လိုက်ရတော့ ငုပ်လျှိုးနေသော ရာဂမီးများ က လောင်မြိုက်ကာ စိတ်ဒုက္ခ ပေးလေတော့သည်။

အသက်ကငယ်ငယ် အသားဖြူဖြူချောချော ဗလတေ ာင့်တောင့် ယောက်ျားပီသလှသော ကျော်ထက်အောင်ကို တွေ့နေရ သည်မှာ ယခင်က ဘာခံစားမှုမှ မရှိပေမယ့် ယခုအခါမှာတော့ တနုံ့နုံ့ခံစားနေရသည်။ ထိုခံစားမှုများအပြင် စိုးရိမ်မှုတစ်ခုကို တွေးမိ သည့်အခါမှာတော့ မြတ်သူဇာသည် ကျော်ထက်အောင်ကို ပိုင်ဆိုင်ရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ပိုင်ဆိုင်အောင်မလုပ်ပဲ ဒီ အတိုင်းသာနေပါက ကျော်ထက်အောင် အိမ်ထောင်ကျချိန်ဝယ် သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်သည် အခြေပျက်ကာ လက်မဲ့ဖြစ်ပေ လိမ့်မည်။  အသက်သည် ၄၃ နှစ်အရွယ် ရလာပြီဖြစ်သော မြတ်သူဇာသည် အသက်ကြီးလာခဲ့သော်လည်း မပျက်စီးသေးပါ။  ငယ်ရွယ်စဉ်ထဲက သူမ၏ အလှအပများကြောင့် မြတ်သူဇာကို တွေ့လေသမျှ ပုရိသအပေါင်းတို့မှာ ပျားပိတုန်းများပမာ တရစ်ဝဲဝဲ ဖြင့် ရှိခဲ့ကြသည်။ ဝင်းဝါသော ရွှေဝါရောင် အသားအရည်လေးနှင့် အရပ်အမြင့်က ၅ ပေ ၁၀ လက်မလောက်ရှိပြီး အရပ်အမြင့်နှင့်  လိုက်လျောညီထွေသော လှပတောင့်တင်းသည့် အချိုးအစား ကျနလှသော ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့သောကြောင့်လည်း  ဖြစ်သည်။

အိမ်ထောင်ကျပြီးသည့် အချိန်တွင်လည်း ကျန်းမာရေးကို အထူးပင် ဂရုစိုက်ကာ လက်လှမ်းမှီသမျှ ကာယအလှ   လေ့ကျင့်ခန်းများ ကိုလည်း ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြင့် မြတ်သူဇာသည် သူမ၏ အလှအပများနှင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိန်သိမ်းထားနိုင်ခဲ့လေသည်။   မြတ်သူဇာ သည် လက်ရှိအချိန်ဝယ်  အင်္ဂါစုံလင်စွာဖြင့် အစွမ်းကုန် ပွင့်နေသည့် ပန်းတစ်ပွင့်နှယ် ငွါးငွါးစွင့်စွင့်ဖြင့် လှပတင့်တယ်နေ သော်လည်း သူမ၏ အပြင်အဆင် အနေထိုင် ရိုးရှင်းမှုကြောင့် သိပ်မပေါ်လွင်လှပါ။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေရန်  မလိုတော့ဟု ခံယူထားမိ၍လည်း ဖြစ်ပေသည်။   အခုချိန်မှာတော့ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေဖို့ရာက လိုအပ်လာလေပြီ။ ကျော်ထက် အောင် အလုပ်ပြန်လာခါနီးအချိန်တွင် ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလိမ်းရန်.သနပ်ခါးသွေးနေတုန်းမှာပင် ကျော်ထက် အောင် ပြန်ရောက်လာသော အသံကြားလိုက်ရသည်။ သနပ်ခါလိမ်းနေတုန်း မှန်ထဲရှိမြင်ကွင်းတွင် အခန်းဝဆီမှ ရိပ်ခနဲ့ လှုပ်ရှားမှု တစ်ခု သတိပြုမိချိန်တွင် မြတ်သူဇာတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှ ကျိတ်ပြုံးလိုက်မိလေသည်။

ရင်လျှားထားသော ရေသနုတ်ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်သည်။ မှန်ထဲတွင် သူမ၏ ဖြူဖွေးတင်းရင်းသော ရင်နှစ်မွှာအစုံက ထင်းထင်း ကြီး ပေါ်နေတော့သည်။ ချောင်းနေသော ကောင်လေး မရိုးမယွဖြစ်မှာ အသေချာပင်ဖြစ်သည်။ လည်ပင်းတွေ ရင်ဘတ်တွေကို ခန ကြာ အချိန်ဆွဲလိမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။   ရေသနုတ်ထမိန် ဂွင်းလုံးပုံကာ သူမက ကိုယ်လုံးတီဖြင့် ရပ်လျက်သားဖြစ်လေသည်။  မှန်ဗီရိုရှေ့ကို အသာဖြေးညင်းစွာ ကြွကြွယွယွလေး လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဗီရိုမှန်ကို ကျောပေးခါ နောက်ပြန်လှည့်၍ ကြည့် လိုက်သည်။ တကယ်က သူမ၏ ရှေ့ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ် အလှအပများကို ကျော်ထက်အောင် မြင်စေလို၍ဖြစ်သည်။  သူမ၏ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်ပါသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာ ကြည့်နေရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ လီးတောင်လာသည်။ သူက  တမင်ချောင်းကြည့်တာမဟုတ်။ အလုပ်ကပြန်လာပြီး စာအုပ်သွားငှါးရန် ပြန်အထွက်မှာ အန်တီငယ့်အခန်းတံခါး ဟနေတာကို  အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိရာမှာ အန်တီငယ် သနပ်ခါးလိမ်းနေသည် တွေ့ကာ ခဏရပ်ကြည့်မိခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အန်တီငယ်က အကျႌထုတ်ဝတ်နေပြီဖြစ်၍ ကျော်ထက်အောင်မှာ တောင်နေသောလီးကို ပြန်ကျစေရန် စိတ်ထိန် းကာ စာအုပ် ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။   စာအုပ်ဆိုင်အကြောင်း တွေးမိတော့လည်း တောင်နေသော လီးက တော်တော်နဲ့ပြန်မကျ။   စာအုပ် ဆိုင်မှ မနန်းဖွေးဖွေးအောင်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ နန်းဖွေးဖွေးအောင်ဆိုတာ စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုဇင်ဌေး၏ မိန်းမဖြစ်သည်။ ကို ဇင်ဌေးက ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်ကာ သူမွေးမှ သူ့သမီးအရွယ်သာရှိသော နန်းဖွေးဖွေးအောင်ကို ဆေးပေးမြီးယူအဖြစ် ယူလိုက် သည်။ ယူပြီး လေးငါးနှစ်ကြာသောအခါ ကိုဇင်ဌေးတစ်ယောက် လေဖြတ်ကာ အိပ်ယာထဲ လဲနေတော့သည်။ ကိုဇင်ဌေး မလုပ်နိုင် တော့ မမဖွေးကပဲ အစစအရာရာ လုပ်ရတော့သည်။   ရှမ်းမဖြစ်၍ အသာဖြူဖြူ ရုပ်ကလေးကလည်း ငယ်ငယ်ချောချော ဖင်တွေ ရင်တွေက မကြီးသော်လည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိသော မမဖွေးကို ကြားကား ဝင်ဆွဲချင်သူများ ရပ်ကွက် ထဲမှာ ထုနဲ့ဒေးရှိသည်။ စာအုပ်ဆိုင်က ကိုဇင်ဌေး ထိုင်တုန်းကထက် ပို၍အငှါးသွက်လာသည်။ သို့သော် မမဖွေးက အနေတည် သည်။ လူတိုင်းနှင့်မရော။

သို့သော် သူ့ကိုကျ သိသိသာသာကို ရောသည်။ သိတဲ့သူတွေက ဆွဲစိပစ်ဖို့မြောက်ပေးကြသည်။ တစ်ဖက်က ရေလာစေချင်၍  မြောင်းအကျယ်ကြီး ပေးပါသော်လည်း ရေကိုဖွင့်ချဖို့ရာ မဖွင့်ရဲ မဖွင့်တတ် ဖြစ်နေသည်မှာ ဂွကျလှသည်။ ယခု အန်တီငယ်က ဒုက္ခ ပေးလိုက်၍ လှုပ်ရှားနေသော စိတ်ကိုထိန်းရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးကာ လျှောက်လှမ်းလာခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်ကျင် သတိပြုလိုက် တော့ စာအုပ်ဆိုင်ရှေ့ ရောက်နေပြီ။  ဆိုင်ထဲ လှမ်းဝင်ကာ အပ်မည့်စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်း မမဖွေးကို လှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက် သည်။ မမဖွေးက စာအုပ်စင်ပေါ်ကို စာအုပ်များ ပြန်တင် စီနေသည်။   “မမ”   “ကိုထက် စောတယ်နော်”     “ဟုတ်တယ် မမ  နောက်ကျရင် လူများလို့”   “လူဘယ်လောက်မျာများ မမက မင်းဆို အရင်လုပ်ပေးတာပါနော်”   “ဟုတ် သိပါတယ်မမ”   “ရော့ဒီမှာ  ရှင်မအသစ်ထွက်တယ် ယူသွားလိုက်တော့ မင်းအတွက် သေချာဖယ်ထားတာ ဘယ်သူမှ မယူရသေးဘူး”   မမဖွေးက အရေလဲ့ကာ  တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်ရင်း လှမ်းပေးလိုက်လေသည်။  စာအုပ်နာမည် ကြည့်လိုက်တော့ ရင်ခုန်သွားမိသည်။ နာမည်က “ရှင့်ကိုချစ်တယ်” စာအုပ်ကိုကြည့်ပြီး ပြန်အမော့တွင် ပြုံးစိ ပြုံးစိ ဖြင့် သူ့ကိုကြည့်နေသော မမဖွေးကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

“ဟင်း ဟင်း မင်းလေးကရော ဘယ်လိုသဘောရလဲဟင်”   မျက်စချီ၍ ကြာကြည့်လေးကြည့်ကာ လေးသံတိုးတိုးလေးဖြင့် မေးပြီး  နောက်လှည့်ကာ သူမ၏ လုံးကျစ်သော ဖင်လေးများကို တစ်လုံးချင်းတုန်ခါစေလျက် စာအုပ်စင်အကွယ် အိမ်နောက်သို့ ဝင်သွား လေသည်။ ကျော်ထက်အောင် စိတ်ထဲတင်းခနဲ့ဖြစ်ကာ မမဖွေးနောက်သို့ လိုက်ဝင်လာခဲ့သည်။ စာအုပ်စင်နောက်တွင် ကျောပေးနေ သော မမဖွေးကို ဇတ်ခနဲ့ ဆွဲလှည့်ကာ ပုရိသအပေါင်း အရေပျော်စေသော နှုတ်ခမ်း ဖောင်းဖောင်းလေးအား ဖိကပ်ကာ နမ်း ပစ်လိုက်သည်။ နောက်ပြဿနာ နောက်ရှင်း နောက်ဆုံး မုဒိန်းမှုကလွဲ ဘာမှမရှိ ရလျှင်အမြတ်ဟု သဘောထားကာ အရဲစွန့်လိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။  ထင်မှတ်မထားအောင်ပင် မမဖွေးက တုံ့ပြန်နမ်းလာသည်။ နမ်းတာကလည်း တကယ့်ပြင်းပြင်းရှရှ မက်မက်မော မော ရှိလှသည်။ ကျော်ထက်အောင် နောက်ထပ် ကံထူးတာက မာန်ဖီထောင်ထနေသော သူ၏ လီးကြီးကို မမဖွေးက သူမ၏ လက် သေးသေးသွယ်သွယ်လေးဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်ကစားပေးနေသည်။ သူကလည်း မမ ဖွေး၏ ကျစ်လစ်တင်းအိသော ဖင်များကို အားမနာတမ်း ကိုင်တွယ်ရင် နမ်းနေမိသည်။

“ြပြတ်”   အနမ်းရှည်ကြီး အဆုံးမှာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာသံက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မမဖွေးက စတင်ကာ     “သူ သိပ်ကြမ်းတာပဲ လူဆိုးလေး”  “မမက လွတာကိုး”   ဟုပြောကာ ထပ်နမ်းရန် တိုးလာသော သူ့ကို မမဖွေးက လက်ဖြင့်တွန်းထား ရင်း  “တော်ပြီ လူတွေရောက်လာဦးမယ်”   “ရောက်ရောက် မရဘူးမမရာ”   “မရလဲ ရလိုက်တော့ မနက်ဖြန် နေ့လည်ကျရင် အား လား”   “မမအတွက်ဆို အချိန်ပြည့်အားတယ်”   “မနက်ဖြန်နေ့လည် မမပြောတဲ့ လိပ်စာအတိုင်းလာခဲ့ အခုလိပ်စာရေးပေးလိုက် မယ် အဲ့တော့မှ မင်းလေး သဘောရှိ”  “အိုကေ စိန်လိုက်လေ မမ”   လူချင်းခွဲပြီး ဆိုင်ရှေ့ပြန်ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ဆိုင်ရှေ့ရောက်ပြီးပြီး ချင်း စာအုပ်ငှါးသူများ ဝင်လာ၍ နှစ်ယောက်သား သက်ပြင်းကျိတ်ချမိသည်။ ထက်အောင်လည်း စာအုပ်ကိုယူကာ ထွက်လာခဲ့ လိုက်သည်။ လမ်းမှာ စာအုပ်ဖွင့်ကြည့်တော့ စာအုပ်ကြားမှာ ညှပ်ပေးလိုက်သော စာရွက်သေးသေးလေးပေါ်၌ လိပ်စာနှင့် ဟိုတယ်  နာမည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

အိမ်သို့ပြန်ရောက်သောအခါ ကျော်ထက်အောင်မှာ အန်တီငယ့်ကိုမြင်ပြီး တမျိုးရင်ခုန်ရပြန်သည်။ အနက်ရောင် ဆွဲသားလက်ပြတ်  အကျႌနှင့် စတော့ကင် အနီရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော အန်တီငယ်သည် ကျော်ထက်အောင် မျက်လုံးထဲဝယ် အရမ်း ဆက်ဆီကျနေသည်။ အားမနာတမ်း စိုက်ကြည့်ကာ  “အန်တီငယ်က ဒီနေ့အရမ်းလှတယ်ဗျာ”   ဟုပြောလိုက်တော့ အန်တီငယ်က  မပွင့်တပွင့်ပြုံးရင်း  “သားက ဘာစားချင်လို့လဲကွယ် အန်တီငယ်ဖြင့် မိုးပေါ်တောင် မြောက်ချင်လာပြီ”   “တကယ်ပြောတာပါ အန် တီငယ်ရဲ့”  “အင်းပါ တစ်ရက်ရက်ကျမှ သားစားချင်တာ အန်တီငယ် ကျွေးပါ့မယ်ကွာ အခု ညီမလေးကို သွားကြိုလိုက်ဦးမယ်နော်”    ဟုပြောကာ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။ အန်တီငယ့်နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းကြီးသာ ချမိတော့သည်။   “ဟင်း”

ခုတင်ပေါ်အိပ်နေရင်း စာသာဖတ်နေရသော်လည်း စာထဲစိတ်မရောက် အတွေးထဲဝယ် မမဖွေးနှင့် အန်တီငယ်တို့ကိုသာ တဝဲလယ် လယ် မြင်နေရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆီမှ အသံကြားရ၍ အန်တီငယ် ပြန်လာပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ အန်တီငယ့်အကြောင်း  စဉ်းစားမိသောအခါ အန်တီငယ့်ကို မြင်ခဲ့ရသော ပုံစံများကို ပြန်မြင်ယောင်လာကာ စိတ်ကထိန်းမရတော့။ တင်းနေသောစိတ်များ  ဖြေလျော့ရန် ငါးဦးကော်မတီထိုင်ကာ ဂွေကိုင်ဂွင်းထုမိတော့သည်။ မျက်စိမှိတ် ဂွင်းထုနေရင်း ထူးခြားသော အာရုံံခံစားမိလာ သောကြောင့် မျက်စိဖွင့်လိုက်သောအခါ လှုပ်ရှားနေသော လက်များ အလိုလိုရပ်တန့်သွားမိသည်။ ဘယ်ချိန်က ရောက်နေမှန်းမသိ  သော အန်တီငယ်က ခုတင်ဘေးမှရပ်ကာ သေချာစိုက်ကြည့်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

တွေးနေမိသော စိတ်ကူးယဉ်အတွေးများ  ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သည်။ ရေချိန်ကိုက်နေတုန်း အမူးပြေကာ ပျောက်ကုန်သလိုမျိုး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ  လီးကိုင်ကာ အန်တီငယ့်ကို ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ “ဟင်း ဒီကောင်လေးတော့နော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာ ဒီမှာ မင်း အကျႌ မီးပူတိုက်ပြီးသားတွေ ကိစ္စပြီးမှသိမ်းတော့” ဟုပြောကာ တောင့်တင်းသော သူ့ဖင်များကို တုန်ခါစေလျက် လှည့်ထွက်သွား လေသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာတော့ ဟိုမရောက်ဒီမရောက်ဖြင့် ဖီးလ်အောက်သွားတော့သည်။

“မင်္ဂလာပါရှင်” “ညီမရေ အကို ကျော်ထက်အောင်ပါ”   “ဟုတ်ကဲ့ပါရှင် ငမြတ်ရေ ဒီအကို့ကို အခန်း(၉၉)ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ”    “ကျနော့်နောက်က လိုက်ခဲ့ပါဗျာ”   ကောင်လေးကပြောကာ ရှေ့ကနေ လမ်းပြပေးသည်။ ကျော်ထက်အောင် အလုပ်ကို ခွင့်ယူ လိုက်ကာ တစ်နာရီအရောက် ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုတိယထပ်သို့ ရောက်သောအခါ  “ဒီအခန်းပါအကို”   ဟုပြောကာ ထွက် သွားလေသည်။ အခန်ထဲဝင်လိုက်တော့ အေးခနဲ့ဖြစ်ကာ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ အခန်းထဲ ကြည့်လိုက် တော့ ခုတင်ပေါ်တွင် တင်ပါးလွဲထိုင်နေသော မမဖွေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မမဖွေးက ရှပ်အကျႌ လက်ရှည်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို  ဝတ်ထားသည်။ အခန်းထဲ သူဝင်လာတော့ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဆီးကြိုနေသည်။

သူက စကားပြောမနေတော့ပဲ မမဖွေးကို အသာပွေ့ဖက်ကာ မမဖွေး၏ နှုတ်ခမ်း ဖောင်းဖောင်းလေးအား စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မမ ဖွေး၏ တုံ့ပြန်မှုကာ ပြင်းထန်သည်။ သူ့ကို ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ကာ အငမ်းမရ ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းနေရင်း သူက မမဖွေး၏ အ ကျႌကိုချွတ်တော့ မမဖွေးကလဲ သူ့အကျႌ ပြန်ချွတ်ပေးနေသည်။  ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး အဝတ်မဲ့သွားသောအခါ သူက မမကို ခုတင် ပေါ်သို့ တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်ကာ အမွးအမြှင်မရှိ ရှင်းသန့်ကာ စိခရက်  ရေမွှေးနံ့ သင်းပျံ့နေသော မမစောက်ပတ်ကြီးအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်ပါတော့သည်။ မမဖွေး၏ ပေါင်ကြားကို စိခရက်  ရေမွှေးစွတ်ထားသော အဖြစ်က ကျော်ထက်အောင်ကို စိတ်ထဲမှ ကျေနပ်စေသလို ပို၍လည်း စိတ်ကြွလာစေသည်။

မမဖွေး၏ ကို ရီးယားကားထဲက ကောင်မလေးများ ငြီးသလို ငြီးသံလေးများကလည်း စည်းချက်ညီညီ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။   “အင် အင် အာ  အာ အာ အာ အင် အင် အင် ဟင် အင် “   သူက စေတနာထားကာ စိတ်ပါလက်ပါ ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေသည်။ မမလည်း တစ်ကိုယ် လုံး ခါယမ်းနေကာ အထွတ်အထိပ် ရောက်နေသည်။ စောက်ရေများက အိုင်ထွန်းနေသည်။ ဒီအချိန်သည် လိုးရန်အသင့်တော်ဆုံး အချိန် ဖြစ်ကြောင်း စာတွေ့ဗဟုသုတမှ သိရှိသည့်အတွက် မမ ပေါင်ကြားမှ သူ့မျက်နှာကို အသာခွာကာ ထလိုက်လေသည်။

“အင်း ကောင်းနေပါတယ်ဆိုမှ မောင်ကကွာ”   “မမ ပိုကောင်းအောင် လိုးပေးမလို့”   ဟုဆိုကာ မမ စောက်ပတ်ဝမှာ လီးကြီးကို အသာတေ့လိုက်သည်။ မမ ကိုယ်လေး တစ်ချက်တုန်ကာ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားလေသည်။ သူက ခါးကို အသာရှေ့တိုးတော့ လီးကြီးက မမ စောက်ပတ်လေးကို ဖြဲ၍ဝင်လာသည်။ စိုရွဲနေသော စောက်ရေများကြောင့် လီးဝင်လမ်းကြောင်းကတော့ဖြောင့်ဖြူးနေလေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း အသာထိုးသွင်းတော့ လီးတဆုံးဝင်ကာ ဆီးခုံချင်း ပူးကပ်နေတော့သည်။  ကျော်ထက် အောင်က အသာငြိမ်၍ နှုတ်ခမ်းချင်းပဲ နမ်းနေရာ အောက်က မမဖွေးမှာ မရိုးမယွဖြစ်ပြီး ကော့ပေးလာသည်။ ထိုအခါ ကျော်ထက် အောင်က ကိုယ်ခန္ဓာ အသာကြွကာ ခါးအားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ လီးကကြီးကြီး ခါးအားသန်သန်ဖြင့် အလိုးခံရ တော့ မမဖွေးတစ်ယောက် လောကကြီးကို မေ့သွားအောင် ကောင်းနေသည်။ အသံထွက် ငြီးငြူဖို့ကို မနဲအားယူရသည်။

“အ ..အ ….အာ ….အို အ အ အို အာ အအ”  လီးကြီးက စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး အပြည့်အသိပ်ပင် ထိချက်ကလည်း အပြည့်။ ငတ် ခဲ့ရသမျှ အခုမှ အတိုးချ စားရတော့သည်။ ကျော်ထက်အောင်က ဆောင့်ချက်များကို အားထဲ့ဆောင့်ရင်း နို့အုံများကို ညစ်ဆွဲသည်။  နှုတ်ခမ်းများကိုလည်း စုပ်သည်။ ထို့နောက် ပခုံးသားကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ လိုးသည်။ မွေ့ယာကို လက်ထောက်ပြီး ကိုယ် လုံးချင်းခွာ၍ လိုးသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးခြင်းဖြစ်ရကား နန်းဖွေးဖွေးအောင်မှာ ရင်ပွင့်မတတ် အလိုးခံရလေ  သည်။

အသက်ရှုချိန်မရအောင် လိုးချက်စိတ်စိတ်ဖြင့် အလိုးခံနေရသည့် ကြားကပင် သူမက အောက်မှ ဖင်ကော့ပေးခြင်း၊ ကျော်ထက် အောင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ ပြန်လည်စုပ်ယူခြင်းများကို လုပ်ပေးနေသည်။ အရှိန်တက်လာသော အချစ်ရေတမံသည်  ဆောင့်ချက် နှစ်ရာကျော်သောအခါဝယ် ပြိုင်တူပြည့်လျှံကာ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိကြလေသည်။   စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးထဲ့ ကာ လရေများ အပန်းခံရသည်မှာ မမဖွေးအဖို့ ဘာနှင့်မှ မလဲနိုင်သော စည်းစိမ်ဖြစ်သလို ပြီးဆုံး၍ လရေထွက်သည့်အချိန် လီးတစ် ချောင်းလုံး စောက်ပတ် အတွင်းသားများက ဆွဲစုပ်ခံထားရသည်မှာ ကျော်ထက်အောင်အဖို့ တစ်သက်မှာတစ်ခါ ကြုံတွေ့ရသော  အရသာကောင်း ဖြစ်လေသည်။ အရေတွေ ပေါင်းစပ်သွားရသည့်နည်းတူ စိတ်ချင်းဆက်သွယ်ကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်  ယခင်ထက်ပို၍ နားလည်သွားကြတော့သည်ဟု ခံစားမိကြသည်။

ထိုနေ့က တစ်ညနေလုံး ချစ်ပွဲဝင်ကြသည်။ မမဖွေးက ပုံစံမျိုးစုံ သူ့ကိုသင်ပေးသလို သူကလည်း သင်ပေးသမျှ အမှီ လိုက်နိုင်သည်။  ကျော်ထက်အောင်အတွက် ပို၍ကျေနပ်စရာကောင်းသည်က မမဖွေးက သူ့အား ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေမပါပဲ ဘာနှောင်ကြိုးမှ မ ထားပဲနေဖို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသည်။ သူကလည်း သွေးသားတောင့်တလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကူညီပေးသော ဆက်စ် ပါတနာတွေ အနေနဲ့ပဲ နေသွားကြရန် သဘောတူလိုက်လေသည်။ တစ်နေကုန် အားရပါးရ ချစ်ပွဲဆင်ပြီးသောအခါ နှစ်ယောက်သား   လမ်းခွဲကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတော့သည်။

ဒီရက်တွေမှာ မြတ်သူဇာတစ်ယောက် စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ် ရည်းစားပူထက်ဆိုးသော လီးပူမိနေသည်ဟုပဲ ဆိုရပေတော့မည်။ ဘာလုပ်လုပ် အလုပ်သာ လုပ်နေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာ စွဲနေသည်ကား ကျော်ထက်အောင်၏ လီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။ ဟိုတစ်နေ့ညနေက ကျော်ထက်အောင် အလုပ်နောက်ကျမှ ပြန်လာသည်။ ယခုလည်း သမီးကျူရှင်ပို့ခဲပြီး အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲရှိနေခိုက် စိတ်ထလာတော့သည်။ ထကြွနေသောစိတ်များ ငြိမ်သက်စေရန် အခန်းထဲဝင်ကာ ထမိန်ချွတ်၍ တောင်နေသော စောက်စိအားပွတ်ကာ  စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အာသာဖြနေမိသည်။ မျက်စိမှိတ်ကာ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိ အစိကိုပွတ်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က  လက်ညိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ ကျော်ထက်အောင် လီးကြီးကို မြင်ယောင်ရင်း လီးကြီးအမှတ်ဖြင့် စုပ်နေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့ထားကာ တစ်ယောက်ထဲ ဟော့နေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကျော်ထက်အောင်သည် အလုပ်မှ ပြန်ရောက်လာ လေသည်။ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသောအခါ လူကမရှိ အန်တီငယ့်အခန်းရှေ့ ရောက်သောအခါ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းလျက် ရာဂမီး  တောက်လောင်နေသော အန်တီငယ့်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။ အဆင်သင့်နေသော အခြေအနေကို မြင်ရသည့်နောက် ကျော်ထက်  အောင် တစ်ယောက် သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ပဲ အကျႌ လုံချည် ချွတ်လိုက်ကာ အန်တီငယ့်အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်လေသည်။

ချဲထားသော အန်တီငယ့်ပေါင်ကြားတွင် မျက်နှာအပ်ကာ စောက်စိပွတ်နေသော အန်တီငယ့်လက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ကာ အန်တီငယ့် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်ပါတော့သည်။ မြတ်သူဇာမှာ ရုတ်တရက် သူမ၏လက်ကို ဆွဲဖယ်ခံလိုက်ရ တော့ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားလေသည်။ သို့သော် စောက်ပတ်ကို အယက်ခံလိုက်ရသောအခါ ငြိမ်းလုနီးနီး ရာဂမီးများက  ပြန်လည် တောက်လောင်လာတော့သည်။  ကျော်ထက်အောင်က စောက်စိကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညိုး ဖင် ထဲသို့ လက်ခလယ်ထဲ့ပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ် ကစားပေးသည်။ စောက်စိအယက်ခံရပြီး စောက်ပတ်နှင့်ဖင် တပြိုင်ထဲ ကလိခံရ သော မြတ်သူဇာမှာတော့ လောကကြီးကိုမေ့ကာ ကော့ပျံနေလေသည်။

စောက်စိဆီမှ စိမ့်ကျဉ်သော အရသာ ခံစားနေရချိန်တွင်  စောက်ပတ်ထဲရှိ လက်ညိုးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီး ဖင်ထဲရှိ လက်ခလယ်ကလဲ ပွတ်ထိုးပေးနေရာ ခါတိုင်းထက် ပို ကောင်းနေသည်။ ပါးစပ်ထဲမှာရှိသော လက်ကိုလဲ အားရပါးရ စုပ်နေမိသည်။ ကောင်းလွန်းမက ကောင်းနေသောကြောင့် ခဏလေး ဖြင့် နှစ်ချီခန်ပြီးသွားချေပြီ။ ယခု တတိယအကြိမ် အရှိန်ပြန်တက်လာသောအခါ ကျော်ထက်အောင်က လိုးရန်အတွက် ထလိုက် တော့သည်။ မြတ်သူဇာမှာ အရှိန်ပျက်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကြည့်မိလေသည်။

“ဟင့် ဟင့် သား ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဟင်”  “အန်တီငယ့်ကို လိုးမလို့လေ ခံမှာလား သားလိုးပေးတာ ခံမှာလား”   ကျော်ထက် အောင်က ပြောလဲပြော လီးကြီးကိုလဲ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်လေသည်။ မြတ်သူဇာမှာ စောက်ရေတောက်တောက်ကျကာ  စိတ်ထနေသည့်အချိန်တွင် အထိအတွေ့ကောင်းသော လီးကြီးဖြင့် အတေ့ခံလိုက်ရသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကယင် ဖြစ် သွားတော့သည်။ စကားပင် မပြောနိုင် ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။  ထိုအခါ ကျော်ထက်အောင်က စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီးကို  ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ အသွင်းအထုတ် အသာလုပ်ကာ ညှောင့်ပေးနေရင်း အန်တီငယ်၏ အပေါ်အကျႌကို ဆွဲချွတ်လိုက် တော့သည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားချိန်မှာတော့ အန်တီငယ်၏ နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲကာ တဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးလေသည်။

အန်တီငယ်၏  နှုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲစုပ်နမ်းပေးသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေပေးသည်။ အန်တီငယ်ကလည်း အားကျမခံ ခြေနှစ်ဖက်ကို  ခါးသိုင်းချိတ်က အောက်ကနေ ကော့ပေးခြင်း၊ စောက်ပတ် အတွင်းသားများဖြင့် ကျော်ထက်အောင်၏ လီးကြီးအား ညှပ်ဆွဲပေး ခြင်းများကို ပြုလုပ်ပေးလေသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် အချစ်ပွဲကြီးကို ဆင်နွှဲကြလေရာ အန်တီငယ့် ငြီးငြူသံများ တဖန်းဖန်း ဆောင့် သံများဖြင့် စည်ဝေနေလေသည်။

“အ…အ…သား…အန်…တီ…အား…အ ဟင်း…ငယ်…ဟင်း…ကောင်း…ကောင်း…ကောင်း”   အန်တီငယ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ် လူးလွန့် ကော့ပျံကာ မငြိမ်သက်နိုင်ပဲ လှုပ်ရှားလျက်ရှိသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ တစ်ပတ် အတွင်း မမဖွေးကိုရော အန်တီငယ့်ကိုပါ လိုးရသည်မှာ အင်မတန်ကံကောင်းသည်ဟု တွေးထင်မိသည်။ ခနကြာသောအခါ အန်တီ ငယ်က ပြီးခါနီးပြီဟု ပြောလာရာ သူက နှစ်ဆတို၍ တစ်ကိုယ်လုံး အားကုန်သုံးကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ အစပထမ အားကုန်မ သုံးသေးပဲ ပြီးခါနီးမှ တက်ကုန်ရွက်ကုန် ဖွင့်ခြင်းသည် အလိုးခံရသည့် မိန်းမအဖို့ ကောင်းသည်သာမက ဆွဲလန်းစေသည်ဟု မမဖွေး က သင်ပေးခဲ့လေသည်။

“အ…အ…သား…အန်…တီ…အား…အ ဟင်း…ငယ်…ပြီး…ကောင်း…ပြီး…ကောင်း…နီး…အ…ပြီးခါ… နီး..ကောင်း”   အားကုန်သုံး ဆောင့်နေရာ သူဆောင့်လိုက်တိုင်း အန်တီငယ့် တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အင့်ခနဲ့ နေအောင် တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ် ခါသွားလေသည်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့၏ လီးတစ်ခုလုံးအား စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ညှစ်ဆွဲကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်ရင်း အန်တီငယ်တစ်ယောက် ပြီးဆုံးသွားတော့သည်။ သူက မရပ်သေးပဲ ဆက်ဆောင့်ပေးနေရာ ခနအကြာတွင် အန်တီငယ့်  စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီးမှ လရေများ တထုတ်ထုတ်ပန်းထဲ့ကာ ပြီးသွားလေသည်။

အန်တီငယ့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကာ ခန အနားယူနေမိသည်။ အတန်ကြာမှ ထ၍ အန်တီငယ့်နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အန် တီငယ်ကလဲ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလေသည်။ အားရအောင်နမ်းပြီးမှ နှုတ်ခမ်းခြင်း ခွာလိုက်သည်။   “လူဆိုးလေး သူများကို  အတင်းတက်လိုးတယ်”  “လိုးရုံတင်မကဘူး မင်္ဂလာပါဆောင်ဦးမှာ မမရေ”   “အန်တီငယ်က အသက်ကြီးပါပြီကွာ”   “ကြီးကြီးဗျာ  မမကို လက်ထပ်ယူမှာ လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါ မမရယ်”   “ဇွတ်ပါလားကွယ်”   “မရဘူး မမကို ချစ်ခဲ့ပြီးပြီ”   “အဲ့ဒါဘာဖြစ်လဲ အခုလဲ  ချစ်လို့ရတာပဲဟာကို”

“ချစ်ပြီးမှတော့ မင်္ဂလာဆောင်ရတယ်မမရေ”   ကျော်ထက်အောင်က ပြောလဲပြော မြတ်သူဇာကို ပခုံပေါ် ကောင်ထမ်းကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာလေသည်။ မြတ်သူဇာမှာ ကျော်ထက်အောင်က သူ့ကို အမှန်တကယ် တန်ဖိုးထား သည့်အတွက်ရော နောင်ရေးပါ စိတ်ချရသည့်အတွက်ပါ ကျေနပ်ကာ ပီတိဖြစ်နေမိသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာလဲ မမမြတ်ကို  ထမ်းရင်း မမမြတ်နှင့် မမဖွေးတို့ကို တပြိုင်ထဲ လိုးရန် ကြံရမည်ဟု တွေးကာ စဉ်းစားခန်းဝင်နေတော့လေသည်။