တမျိုးကြီးဖြစ်ပြီး ဆက်ကြည့်နေမိတယ်

ကျွန်တော့်ဘဝမှာမေ့မရနိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကိုခင်ဗျားတို့ကိုအစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။  ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်က ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။ ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ချောလဲချောတယ်။အေးအေးလေးနေ တတ်သူတစ်ယောက်ပေါ့။  နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာပါ။ သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုး ရည်းစားများတာမျိုးတွေမရှိဘူး။ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်တော့သူ့အသက်က၂၄၊ကျွန်တော်က၂၈။သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန် တော့်ကိုအားကျလိုက်  တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။

အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။   ဒါပေမယ့်မိုက် မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ”လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့”တော့မမေးရဲကြဘူး။  ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော် မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၁ပတ်လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့   ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့ သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။   သူကပြောတာ”မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့် တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ”  လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲ စားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ ၅ချက်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။

နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။ အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့် မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆို   အဲ့လိုအလွန်အကျွံ စရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။  ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေ ပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။  ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။သူ့သမီး ကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆို   တံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ် ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။  ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ ကြားကလိုက်ပို့တာ။  အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက် တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့်   သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွား တောင်းတာတောင်   ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။  ကျွန်တော် တောင်စစချင်းစိတ်ပူလိုက်သေးတယ်။ဒီလောက်ချောတဲ့ကောင်မလေးကရည်းစားတွေဘာတွေရှိမှာပဲပေါ့။

ဘာကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ရုတ်တရက်ကြီးပေးစားတာလဲ။တခြားသူတို့သဘောမတူနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့များဖြစ်နေလို့လားပေါ့။    ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတကယ့်ကိုရှာမှရှားတဲ့အမျိုးအစားလေးဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။   မှတ်မိသေးတယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာကျွန်တော်က”ဖူးဝေရေ…ရည်းစားပူတွေဘာတွေတော့မမိနေပါဘူးနော်”   လို့စသလိုလိုနဲ့မေး လိုက်တော့သူ့ပုံကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့”သြော်မရှိပါဘူးအကို..”ဆိုပြီးရှက်ရှက်နဲ့ပဲပြန်ဖြေတယ်။  နောက်ရက်များမကြာခင်မှာ တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပုံက”အကို”ကနေ”ကို”ဖြစ်သွားတယ်။  ကျွန်တော်ထင်ထားတာကကျွန်တော့်မိန်းမကို ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေပြောပြီးလိုးပစ်လိုက်မယ်ပေါ့။  ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးကတည်းကကျွန်တော်သူ့သိက္ခာကိုရှိန်နေတာ။ ညစ်ပတ်တာတစ်ခွန်းမှကိုပြောမထွက်ဘူး။  သူကကျွန်တော့်ကိုရိုသေပါတယ်။ကျွန်တော့်ကိုသူကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာရိုသေမှု တွေကော၊အားကိုးမှုတွေပါရှိနေလို့  ကျွန်တော်အဲ့အခြေအနေတွေကိုဖျက်ဆီးမပစ်နိုင်ခဲ့ဘူး။  သူ့ကိုကာမဆက်ဆံတာလည်း မင်္ဂလာဦးညကတည်းကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမဟုတ်ပဲပုံမှန်လောက်ပဲလုပ်ဖြစ်တယ်။

သူ့ကိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလဲပြောမထွက်ဘူး။ကျွန်တော်အားမရလွန်းလာရင်သူ့ဆံပင်ညိုညိုနုနုလေးတွေကိုထိုးဖွပေးပြီးလိုး တယ်။   ကျွန်တော့်မိန်းမကမျက်ဝန်းညိုလဲ့လဲ့တွေနဲ့ချောသလိုသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကလဲကျွန်တော်စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ။   သူ ကကျွန်တော်လုပ်တိုင်းခံပေးပေမယ့်ကျွန်တော့်မှာသာသူ့ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့”ငါ့ကိုများတဏှာကောင်ကြီးလို့ထင်သွားမလား”  ဆိုပြီးမသိစိတ်ကအမြဲစိုးရိမ်နေခဲ့တာပါ။သူ့ကိုကျွန်တော်ချစ်မိနေသလိုသံယောဇဉ်လည်းဖြစ်ပါတယ်။   ကျွန်တော်အိမ်မှာ ပထမဆုံးအရက်သောက်တုံးက  ”ဖူးဝေရေ…ကိုအရက်သောက်လို့ရလား…အိမ်မှာပဲသောက်မယ်လေ”   ဆိုတော့သူကသာမန် မေးခွန်းတစ်ခုကိုကြားလိုက်သလိုပုံမျိုးလေးနဲ့ပဲ   ”ကိုသောက်ချင်သောက်လေ…အများကြီးတော့မသောက်နဲ့ပေါ့”လို့ပြန်ပြော တယ်။

(တင်းတင်းကြပ်ကြပ်စည်းကမ်းနဲ့နေလာတဲ့မိန်းကလေးကကျွန်တော်အရက်သောက်တာဘာမှမဖြစ်လို့အံ့သြတာပါ)   ကျွန်တော့် မှာပျော်လိုက်တာ။သူ့မျက်နှာများမကြိုက်တဲ့ပုံမျိုးဖြစ်သွားမလားထင်နေတာ။ပြောပြီးမှမှားပြီထင်နေတာ။  အဲ့ဒါလေးတွေကသူနဲ့ ကျွန်တော့်ကြားမှာချောမွေ့တဲ့ဆက်ဆံရေးတစ်ရပ်ဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့။  ကျွန်တော့်မိန်းမများမြန်မာဝတ်စုံရင်ဖုံးနဲ့ထဘီစကပ်ကိုပါးပါး ကြပ်ကြပ်လေးတွေဝတ်တဲ့နေ့တွေဆိုယောက်ျားတွေကြည့်လိုက်ကြတာမှ  တရုံးရုံးပဲ။ကျွန်တော့မိန်းမလေးကခန္ဓာကိုယ်သွယ်သွယ် ပြည့်ပြည့်လေးနဲ့အရပ်ကလည်းကျွန်တော့်မေးစေ့လောက်ရှိတာကိုး။  တခါတလေရုပ်ရှင်ကြည့်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊စားသောက်ဆိုင်သွား တာပဲဖြစ်ဖြစ်လူတွေအားကျတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကြတာပေါ့။   ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၂လကျော်ကျော် လောက်ရှိတဲ့အချိန်မှာကြမ္မာဆိုးကဝင်လာတော့တာပဲ။

အဲဒီနေ့မနက်ကပုံမှန်သာသာယာယာပါပဲ။ကျွန်တော့်ကားဘော်ဒီရုံကိုသွားတော့ဖူးဝေကကျွန်တော့်ကိုမသွားခင်နမ်းလိုက်သေး တယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာလဲကြည်နူးမဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။   ဒီလိုနဲ့နေ့ခင်း၁နာရီလောက်မှာဘော်ဒီရုံကိုမန်နေဂျာသူငယ်ချင်းနဲ့ အပ်ထားခဲ့ပြီးအိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာစတော့တာပဲ။  ကျွန်တော့်ကားကိုခြံထဲမောင်းဝင်ဖို့ကိုအိမ်ရှေ့ဝင်ပေါက်တည့်တည့်ကြီးမှာရေ သန့်သုံးဘီးကလာရပ်ထားတော့ခက်ခက်ခဲခဲ  မောင်းဝင်လိုက်ရတယ်။စိတ်ထဲတစ်ချက်တော့တင်းသွားတာပေါ့။ဂိုထောင်ထဲထည့် ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတော့အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်မှာ  ကြက်ပေါင်ဖိနပ်အစုတ်တစ်ရံတွေ့တော့ရေသန့်ပို့နေကျလူရောက်နေတာသိလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်ရေသန့်ကအောက်ထပ်မှာ  ထားရမှာလေ။တံခါးကြီးကလဲပွင့်နေ၊ရေသန့်ပို့တဲ့လူကအောက်မှာမရှိဆိုတော့ကျွန်တော့်စိတ် ထဲထိတ်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားတယ်။

အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာခဲ့တော့အခန်းထဲမှာကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့”ကယ်ကြပါဦး…”ဆိုတဲ့အသံကိုတစ်ဝက်တစ်ပျက်ပဲကြားလိုက်ရပြီး    ”ဖြန်း”ကနဲ”ဖြန်း”ကနဲရိုက်နေတဲ့အသံတွေကြားရတယ်။အခန်းတံခါးကပိတ်မထားပဲပွင့်နေတယ်လေ။  အခန်းထဲကမီးကဖွင့်ထား ပြီးအခန်းပြင်ကမီးမဖွင့်ထားတော့နေ့ခင်းဆိုပေမယ့်နည်းနည်းမှောင်နေတယ်။  အခန်းရဲ့ဟိုဖက်ကလည်းရေချိုးခန်းဆိုတော့နည်း နည်းကျယ်တဲ့အိမ်ထဲကနေအပြင်ကိုအသံမထွက်နိုင်ပါဘူး။  အခန်းထဲကိုရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့… လား….လား…ကျွန်တော်ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။  ရေသန့်ပို့တဲ့အရပ်ရှည်ရှည်အသားမည်းမည်းနဲ့အညာသားကကျွန်တော့်မိန်းမလေး ကိုပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ထားပြီးဟိုကိုင်သည်ကိုင်လုပ်နေတာ။ဘာအဝတ်မှတော့မချွတ်ရသေးဘူး။ ဖူးဝေလေးကသူ့အမေအိမ် ကနေပြန်လာတာထင်ပါတယ်။လိမ္မော်ရောင်နုနုမှာပန်းပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနဲ့ထဘီစကပ်  ကြပ်ကြပ်လေးကို ဝတ်ထားတယ်။ဟိုရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုအတင်းဖမ်းချုပ်ဖျစ်ညှစ်ပြီးလိုက်နမ်းနေတယ်။

ဟာ ကျွန်တော် မျက်လုံးတွေပြာဝေသွားပါပြီ။   ဟုတ်ပါတယ် မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကခါးသီးလွန်းလှပေမယ့်ကျွန်တော့်စိတ်ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်အောင်  ဖမ်းစားထားပါတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကရုန်းကန်နေတော့ခါးသားဝင်းဝင်းလေးကလက်၄လုံးလောက်ပေါ်နေပြီ။  ကျွန်တော် တကယ်ဆိုအောက်ကဓားသွားယူပြီးအဲ့ကောင်ကိုသတ်ပစ်မလို့ပဲ။ဒါပေမယ့်တမျိုးကြီးဖြစ်ပြီးဆက်ကြည့်နေမိတယ်။ကျွန်တော့် မိန်းမကိုသူများတွေပါးစပ်နဲ့ပြောရင်တောင်မခံနိုင်ရာကနေခုဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော်တောင်မသိဘူး။  ရေသန့်ပို့ တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ညှစ်နေပုံကတကယ့်ကိုဇောထန်နေပုံကြီး။သူကိုယ်တိုင်လဲခြေတွေ   လက်တွေ တုန်နေတာကိုကျွန်တော်မြင်နေရတယ်။မိန်းမလေးကိုနောက်ကနေနို့ကိုင်ထားပြီးမိန်းမဖင်ကိုညှောင့်နေသေးတယ်။

ဖူးဝေရဲ့ခါး သားဖြူဖြူမွတ်မွတ်လေးတွေကလဲအင်္ကျီနဲ့ထဘီစကပ်ကြားကနေလက်တစ်ဝါးလောက်ကိုပေါ်နေပြီ။  မိန်းမကလဲတကယ်ကိုရုန်း နေရှာတာ။သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားတာတောင်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီးရုန်းထွက်  နေသေးတယ်။ဟိုကောင်က လဲမိန်းမလည်ကုပ်လေးကိုရိုက်တာ”ဖြန်း”ကနဲ”ဖြန်း”ကနဲပဲ။  ကျွန်တော်ကဘေးစောင်းကနေကြည့်နေတာဆိုတော့မိန်းမမျက်နှာ လေးကိုမြင်နေရတယ်။တအားငိုနေတာ။  ဆောင့်ဆောင့်လည်းရုန်းသေးတယ်။  အဲ့ဒီရေသန့်ပို့တဲ့အသားမည်းမည်းကောင်ကဖူးဝေ လေးရဲ့အင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။  ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တာတစ်ချက်တည်းပဲ။

”ဖြုတ်”ကနဲရင်ဖုံးအင်္ကျီရင်ဘတ်ကပွင့်သွားတော့မိန်းမကအတင်းဆွဲဖုံးထားသေးတယ်။ ခါးသေးသေးလေးအောက်ကမိန်းမဖင်ကြီးတွေကလဲကော့တင်းနေတာများကျွန်တော်တောင်တံတွေးအကြိမ်ကြိမ်မျိုချရတယ်။  ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့အံကြိတ်ပြီးပြောနေသေးတယ်။မိန်းမကလဲငိုပြီးရုန်းနေတယ်။   ခဏကြာတော့ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ အင်္ကျီကိုဆောင့်ဆွဲပြီးဖြဲပစ်တာ”ဗြိ”ကနဲ”ဗြစ်”ကနဲပဲ။  ရိုက်လည်းရိုက်သေးတယ်။နောက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းတော့ပါ ဘူး။တအင့်အင့်နဲ့မွေ့ယာပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေတယ်။  ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့….လှလိုက်တဲ့ကျွန်တော့် ဇနီးလေးရဲ့ရင်သားတွေ။ဘော်လီအသားရောင်ဖျော့ဖျော့လေး  ထဲကနေအလုံးလိုက်ရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။မိန်းမကခါတိုင်းလိုဘ ရာစီယာမဝတ်ပဲချိတ်၅ခုတပ်ဘော်လီအသားရောင်လေးဝတ်ထား  တယ်။အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်နေလိုက်ပုံများ တကယ့်မုဒိမ်းကောင်ပီသတယ်။

ကိုင်ပြီးတော့ညှစ်ထားလိုက်တာလွှတ်ကိုမလွှတ်တော့ဘူး။မိန်းမရဲ့မျက်နှာလေးကိုသူ့လျှာကြီးနဲ့ရက်ရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ဘာတွေ    ပြောနေပြန်တယ်မသိဘူး။သူပြောလိုက်ရင်မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။မိန်းမကရုန်းရင်သူကရိုက်ပြန်ရော။   ခဏကြာတော့မိန်းမရဲ့ထဘီ စကတ်ကိုချွတ်နေတယ်။မိန်းမလဲမရုန်းရဲတော့ဘူးထင်ပါတယ်။တိုးတိုးလေးပဲငိုရင်းငြိမ်ခံနေတယ်။  မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်တွေက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်တွေလေ။လွယ်လွယ်ချွတ်လို့မရတော့ဟိုကောင်ကမိန်းမကိုခုတင်ပေါ်ဖိချကုန်းခိုင်းပြီး   နောက်ကနေမိန်းမရဲ့ ထဘီကိုလှန်တယ်။  ထဘီစကတ်လှန်ပြီးမိန်းမဖင်ကြီးပေါ်လာတော့ရိုက်တော့တာပဲ။တဖြန်းဖြန်းနဲ့။ပြီးတော့မိန်းမကိုတစ်ခုခုပြော ပြီးရီလိုက်သေးတယ်။   ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကလဲခါးသွယ်သွယ်လေးအောက်ကနေလုံးတင်းကော့ထောင်နေ တာဆိုတော့ဟိုကောင်  လည်းခဏခဏတံတွေးမျိုချနေတယ်။ မိန်းမကခုတင်စောင်းမှာမှောက်ရက်လေးငိုနေတဲ့အချိန်ဟိုကောင်  ကသူ့စွပ်ကျယ်နဲ့ပုဆိုးတွေကိုချွတ်နေတယ်။ သူ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ကျွန်တော့်လီးထက်နည်းနည်းကြီးတယ်။သူ့ လီးကြီးကမည်းနေလိုက်တာမှခရမ်းပြာရောင်   တောင်ပေါက်နေတယ်။ပြီးတော့သူ့လီးကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့မိန်းမမျက်နှာကိုဆွဲလှည့်ပြီး ကြည့်ခိုင်းပါရော။

ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကလည်းလုံးဝမကြည့်ဘူး။အဲ့ကောင်ကမိန်းမလက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့လီးထည့်ပေးတော့မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။    အဲ့မှာတင်ဟိုကောင်လည်းအသံတွေကျယ်လာတယ်။  ”ငါလိုးမကငါ့လီးကိုင်ဆိုမကိုင်ဘူး”ဆိုပြီးမိန်းမကိုဆွဲရမ်းပြီးရိုက်တော့တာပဲ။မိန်းမရဲ့ငိုသံလေးကလဲပိုကျယ်လာတယ်။    အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပင်တီကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်မှာကျွန်တော့် လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။  ဘာတွေလုပ်နေတာကိုအနီးကပ်မမြင်ရပေမယ့်ရှေ့ကိုလှုပ်ခါသွားတဲ့မိန်းမရဲ့နို့အုံနှစ်အုံကို ကြည့်ပြီးလီးထည့်လိုက်ပြီဆိုတာသိလိုက်ရပါတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး။  အဲဒီကောင်ကမိန်းမရဲ့အင်္ကျီကိုဆွဲ ချွတ်ပြီးတင်းအိနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့အုံနုနုတွေကိုဘော်လီပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်ရင်းလိုးနေ  ပါတယ်။ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုရင်းဖူး ဝေလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေတော့တယ်။  အဲ့ကောင်ကတော့နောက်ကနေတစ်ချက်ချင်းစောင့်နေပြီ။   အဲ့ကောင် ကမိန်းမရဲ့ဘော်လီချိတ်တွေကိုတစ်ချိတ်ချင်းဖြုတ်ပစ်တယ်။ချိတ်တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းဆူဖြိုးတင်းယင်းတဲ့ဖူးဝေလေးရဲ့   ရင်သား နှစ်လုံးကတဖြည်းဖြည်းပေါ်လွင်လာတယ်။မိန်းမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားဆဲမို့နို့အုံသားတင်းတင်းလေးတွေက   ဘော်လီထဲကလျှံထွက်နေတာ့လှလိုက်တာဗျာ။

ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတော့တအင့်အင့်နဲ့ဟိုကောင်လိုးဆောင့်သမျှခံနေရရှာပြီလေ။  ကျွန်တော်ရဲ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင် မတ်နေတာပေါ့။  အဲ့ကောင်ကတော့မိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသူ့လီးထည့်ပြီးအားရပါးရလိုးတော့တာပဲ။လိုးတာမှကျွန်တော့်မိန်းမ ရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီးလိုးတာ။တဖောင်းဖောင်းနဲ့ကိုမြည်နေတယ်။လိုးရင်းနဲ့မိန်းမရဲ့ဘော်လီကိုလည်းဆောင့်ဆွဲဖြုတ်ထည့်လိုက် တော့ဘော်လီကြိုးတွေရော  ချိတ်တွေရောတစ်ခါတည်းပြုတ်ထွက်သွားပြီးကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကပြူးကနဲတုန်ကနဲပေါ်လာ တော့တာပဲ။  ဟိုကောင်ကတော့ဘာပြောကောင်းမလဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်တာ။  ဘာမှတောင် မကြာသေးဘူး။၂မိနစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။  ”ငါလိုးမ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…အားး…အာ…အာ….”ဆိုပြီးအသံနက်ကြီးနဲ့အော် ရင်းဒူးကြီးကွေးပြီးကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့  စောက်ဖုတ်ထဲမှာတဇတ်ဇတ်နဲ့ပြီးနေတယ်။   ဒီကောင်ပြီးသွားလို့ထွက်လာရင်မျက်ခွက် ကိုဖြတ်ရိုက်ရအောင်နံရံပေါ်ကမီးသတ်ဆေးဘူးကိုအဆင်သင့်ဖြုတ်ထားတယ်။  ဒါပေမယ့်ငနဲကမထွက်လာသေးဘူး။ကျွန်တော့် မိန်းမကိုဖက်ထားပြီးပါးကိုင်နို့ကိုင်လုပ်နေတယ်။  ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုအသေငိုရော။

ကျွန်တော့်မိန်းမငိုတော့ဟိုကောင်က”မငို နဲ့…တိတ်စမ်း”ဆိုပြီးရိုက်ပြန်ရော။  အခုထိကိုအဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ကျောပေါ်မှာမျက်နှာအပ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ဆော့ ပြီးဖီးခံနေတုန်းပဲ။  ခဏကြာတော့သူ့လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တယ်။  ”ဟဲဟဲ…အရည်တွေအများကြီးပဲ…”ဆိုပြီးမိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ဆော့နေသေးတယ်။  ပြီးတော့ဒီကောင်ဘာလုပ်မလဲဆက်ကြည့်နေတာ။စောက်ချီးပေကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဘေးမှာဝင်အိပ်ပြီး မိန်းမကိုပါးကိုင်နားကိုင်  နဲ့တဟီးဟီးရီပြီးစကားပြောနေသေးတယ်။ခဏကြာတော့မိန်းမကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြန်ရော။  မိန်းမကလဲ ရုန်းပြန်တာပေါ့။ဒီကောင်ကမိန်းမကိုပါးတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ရိုက်ပြီးလက်ညှိုးထိုးပြီးခြိမ်းခြောက်လိုက်သေးတယ်။  ပြီးတော့ မိန်းမပါးစပ်လေးကိုလက်နဲ့ညှစ်ထားပြီးအသေနမ်းတော့တာပဲ။  ကျွန်တော့်မိန်းမလေးခမျာရုန်းလို့လဲမရတော့နှုတ်ခမ်းစုပ်ခံနေရ တယ်။မျက်နှာလေးကိုလဲအတင်းလှည့်ရှာတယ်။  တစ်မိနစ်လောက်နမ်းပြီးတော့ဒီကောင်ကဘာလုပ်သလဲဆိုရင်မိန်းမကိုတက်ခွပြီး ပါးစပ်ထဲသူ့လီးထည့်ပါလေရော။

မိန်းမဆိုငိုတာအကျယ်ကြီးပဲ။ရုန်းလဲအသေရုန်း။ဒါပေမယ့်မရဘူး။ဟိုကောင်ကမိန်းမဆံပင်တွေ ကိုဆွဲထားပြီးတော့ကို  ပါးစပ်ထဲလိုးထည့်နေတာ။ပါးစပ်ထဲလိုးထည့်တာလဲသိပ်မကြာဘူး။နောက်၂မိနစ်လောက်နေတော့တဇတ်ဇ တ်နဲ့ကော့သွားပြီး  ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပါးစပ်ထဲသုက်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပြန်ရော။   ပြီးသွားတော့ဒီကောင်ကငိုနေတဲ့ကျွန် တော့်မိန်းမပေါ်ကိုပေါင်တစ်ချောင်းတင်ပြီးဖက်ထားပြန်ရော။  ”ပေါက်စီကတင်းနေတာပဲ”တို့”ကိုယ်လိုးပေးတာကောင်းလားအချစ် လေး”တို့”စောက်ဖုတ်လေးကကြပ်တယ်နော်”တို့ညစ်ညစ်  ပတ်ပတ်တွေပြောပြီးမိန်းမရဲ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။  ကျွန် တော့်မိန်းမကတော့ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ငိုပဲငိုနေတယ်။ခဏကြာတော့”လာချစ်လေး…နောက်တစ်ချီလုပ်ရအောင်”  ဆိုပြီးကျွန် တော့်မိန်းမကိုမတ်တပ်ဆွဲထပြီးမှန်တင်ခုံရှေ့ခေါ်သွားတယ်။ပြီးတော့မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ညှစ်ပြီးမှန်ထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြ   ရင်း တိုးတိုးတိုးတိုးပြောပြီးတဟားဟားနဲ့သဘောကျနေပြန်ပါတယ်။မိန်းမရဲ့လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကိုလည်းစုပ်နမ်းသေးတယ်။

ကျွန်တော့်မိန်းမလည်တိုင်လေးကဖြူနုနေတာပဲ။ကျွန်တော်ဝယ်ပေးထားတဲ့ပလက်တီနမ်ဆွဲကြိုးလေးကလည်းတလက်လက်နဲ့။    ဟိုကောင်ကမိန်းမနို့ကိုကိုင်ရင်းမိန်းမကျောလေးကိုနည်းနည်းဖိချပြီးအောက်ကသူ့လီးကိုအပေါက်တည့်အောင်ပြန်လုပ်နေတယ်။ ပြီးတော့မိန်းမခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖက်ထားပြီးနောက်လက်တစ်ဖက်ကမိန်းမနို့အုံတစ်အုံကိုကိုင်ရင်းလိုးပြန်ရော။ ဒီတစ်ခါကပိုကြမ်းတယ်။ဒီကောင်နှာစကားတွေပြောတာလဲအကျယ်ကြီးပဲ။  မိန်းမပါးလေးကိုလည်းနမ်းသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုကလေးလေးတစ်ယောက်ငိုသလိုကိုငိုတာ။  ဒီတစ်ခါကျတော့လိုးရင်းတန်းလန်းကနေသူ့လီးကိုရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြီးမိန်းမကိုမှန်တင်ခုံပေါ်လက်ထောက်ကုန်းရက်သား  ဖြစ်သွားအောင်ထပ်ဖိချလိုက်တယ်။ပြီးတော့အပေါက်မတည့်သလိုနဲ့ အောက်ငုံ့ကြည့်ပြီးထည့်နေတယ်။အကြာကြီးပဲ။   ၄မိနစ်လောက်ကြာမှဒီကောင်ဖိသွင်းလိုက်တော့မိန်းမက”အန်းး…ဟင့်..ဟင့်… ဟင့်”ဆိုပြီးခေါင်းခါပြီးရုန်းပါလေရော။   ဒီကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဖင်ကိုပါကင်ဖွင့်လိုက်တာကိုး။အသွင်းအထုတ်တော့သိပ်မ လုပ်ဘူး။မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ထားရင်းဒီတိုင်း   ကြီးပဲရပ်နေတယ်။ဖူးဝေလေးရဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုရိုက်တာလဲတဖြန်းဖြန်းနဲ့ပဲ။

ကျွန်တော် လည်းဆက်မကြည့်ချင်တော့တာနဲ့အောက်ဆင်း  ကားယူပြီးလမ်းထဲကကြေးအိုးဆိုင်ထဲမှာဝင်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ဟိုကောင့်ကို ထွက်လာတော့မယ်ထင်ထားတာ။မထွက်လာဘူး။ နောက်ထပ်၁နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာမှဟိုကောင်ထွက်လာတယ်။ချွေး တွေလဲရွှဲလို့။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးတော့ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး။ နောက်ကလိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကသုံးဘီးကိုရေ သန့်ရောင်းတဲ့ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်တယ်။အထဲဝင်သွားပြီးခဏကြာတော့125  ဆိုင်ကယ်တစ်စင်းနဲ့ပြန်ထွက်လာတယ်။ကျွန်တော်လိုက် သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကအိမ်ငှားနေတယ်ထင်တယ်။  နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်တစ်လုံးထဲကိုဝင်သွားတယ်။ကျွန်တော်လည်း နေရာသိတော့အိမ်ကိုပဲပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။  ကျွန်တော်အိမ်ရောက်တော့မသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း”ဖူးဝေရေ”လို့ခေါ်လိုက်တော့ကျွန် တော့်မိန်းမလေးရဲ့မျက်နှာကငိုမဲ့မဲ့လေး  ဖြစ်နေတယ်။ကျွန်တော့်အင်္ကျီကိုသွားချိတ်ပေးပြီးပြန်လာတော့   ”ကို…ဖူးဝေ…ဖူးဝေ ကလေးမယူချင်သေးဘူး”ဆိုပြီးပြောရင်းအသံလေးသိမ်ဝင်သွားပြီးငိုပါလေရော။  ကျွန်တော်လည်း”အင်းပါ…ဖူးဝေသဘော အတိုင်းပါ.”ဆိုပြီးသူ့ကိုထွေးပွေ့ထားပေးလိုက်တယ်။  အဲဒီညမှာသူ့ကိုကျွန်တော်မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ဘောလုံးပွဲပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။

နောက်ရက်တွေမှာကျွန်တော်ကအိမ်ရှေ့ကနေနေ့ခင်းပိုင်းဖြတ်ဖြတ်မောင်းကြည့်တယ်။၃ရက်လောက်ကြာတော့ဟိုကောင်ထပ်  ရောက်လာပြန်ရော။  ဒီတစ်ခါတော့မီးဖိုချောင်ထဲကနေကွဲသံတွေကြားနေရတော့အသာလေးဝင်ပြီးချောင်းကြည့်တယ်။ ကျွန် တော့်မိန်းမလေးကဟိုကောင့်ကိုဖန်ခွက်တွေနဲ့ပေါက်နေတာ။ဟိုကောင်ကလဲတစ်ခါစားဖူးပြီဆိုတော့ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့တိုးလာတယ်။ ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဝင်လုံးပါလေရော။ဟိုကောင်ကဟိုကိုင်သည်ညှစ်နဲ့လုပ်နေပေမယ့်မိန်းမကအသေရုန်းတာ။  ဒီနေ့မိန်းမ ဝတ်ထားတာကအသားပျော့ပျော့ခရမ်းရောင်ဂါဝန်လေး။ဟိုကောင်ကလဲဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်မိန်းကလေးဆိုတော့   အသေထန်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမဂါဝန်ကိုဆွဲဖြဲပစ်နေတယ်။  မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကိုလဲလက်နဲ့နှိုက်နေတာပြွတ်ကနဲပလပ်က နဲအသံတွေတအားထွက်နေတယ်။   ပြီးတော့မိန်းမရဲ့ဘရာစီယာအနီရောင်လေးကိုဆွဲဖြုတ်လွှင့်ပစ်ပြီးလိုးပါလေရော။ လိုးတာမှဒီ တစ်ခါဒီကောင်ပြင်ဆင်လာခဲ့တယ်ထင်တယ်။အကြာကြီးပဲ။၁၅မိနစ်လောက်ရှိမယ်။တဖန်းဖန်းနဲ့လိုးနေတာ။

ပြီးတော့ပြောသေး တယ်မိန်းမကို။  ”ငါ့မယားလေးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”တဲ့။  ပြီးတော့မိန်းမလက်ကိုယူပြီးဂွင်းထုခိုင်းတယ်။မိန်းမကလည်းအ ရိုက်ခံရမှာကြောက်လို့ထုပေးရှာပါတယ်။  ဟိုကောင်ကပေါင်ကြီးဖြဲကားပြီးမိန်းမကသူ့ပေါင်ကြားမှာထိုင်ရင်းဖင်တုံးလုံးနဲ့ဂွင်းထု ပေးနေရတာ။  ပြီးရင်သူ့မယားလိုသဘောထားပြီးတုံးလုံးချွတ်ပြီးအားရအောင်လိုးနေပြန်ရော။  နောက်နေ့တွေဆိုဒီကောင်နေ့တိုင်း ကိုလာလိုးတော့တာ။တစ်ခါလာလိုးရင်၂နာရီလောက်ဇိမ်ပြေနပြေလိုးနေတာ။  တခါတခါဆိုဖူးဝေကိုတုံးလုံးချွတ်ကြီးထိုင်ခိုင်းထား ပြီးတပြွတ်ပြွတ်နဲ့နို့စို့တာ။စို့ပြီးလိုးပြန်ရော။  လိုးနေတာမှဇိမ်ပြေနပြေကိုဖူးဝေရဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တက်ခွဖက်တွယ်ပြီးအကြာကြီး လိုးတာ။  မိန်းမရဲ့ကိုယ်ထဲသူ့လရည်တွေထည့်တာလည်းအကြိမ်ကြိမ်ပဲ။   လိုးပြီးတော့မိန်းမကိုအကျယ်ကြီးပြောသေးတယ်။  ”ဟဲ..ဟဲ..ငါ့မိန်းမလေးကလေးမွေးမှငါနဲ့တူလားကြည့်ရဦးမယ်တဲ့..”   ဖူးဝေကတော့တရှုပ်ရှုပ်ပဲငိုနေတော့တာ။   အဲ့လိုနဲ့၅ခါ မြောက်သူလာလိုးပြီးတဲ့နေ့မှာသူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့အိမ်ပြန်တဲ့အချိန်ကျွန်တော်နောက်ကနေလိုက်သွားတယ်။

ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ဒေါသတအားထွက်လာတယ်။နောက်ဆုံးတော့ကျွန်တော်တောင်သတိမထားမိသေးခင်မှာကျွန်တော်သူ့ကို  တိုက်ချလိုက်ပြီ။ ကား ပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့အနားကလူလုံးဝမရှိဘူး။သူကတော့ခြေထောက်ညှို့သကျည်းကျိုးသွားတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့သူ့နားထင်ကိုခဲ နဲ့၁၀ချက်လောက်ဆက်တိုက်ထုလိုက်တော့မလှုပ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲသူ့ကိုမသေမရှင်ကြီးဖြစ်မနေစေချင်သလိုခံစား ချက်မျိုးဝင်လာလို့နဖူးကိုပါ၄ချက်၅ချက်လောက်ရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ငါဘာလုပ်မိပါလိမ့်ဆိုပြီးအသေကြောက်လာရော။ ကားကိုဘော်ဒီရုံတန်းမောင်းပြီးချက်ချင်းပြင်လိုက်တယ်။  ၂ပါတ်လောက်၁လလောက်အထိအသေကြောက်နေပေမယ့်ဘာရဲမှလာ မဖမ်းဘူး။ခုထိပဲ။ ကျွန်တော့်မိန်းမလဲနောက်ရက်ပိုင်းမှာတငိုင်ငိုင်တတွေတွေဖြစ်မနေတော့ပဲပြန်ပြုံးလာတယ်။   ခုဆိုကျွန်တော့် မိန်းမနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ကလေးယူဖို့စဉ်းစားနေပြီ။ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တဲ့လုပ်ရပ်ကိုဘယ်သူမှမသိခဲ့ဘူး။ကျွန်တော့်မိန်းမတောင်မသိဘူး။  အဲ့ဒါတွေကတော့ကျွန်တော့်ဘဝမှာအမြဲအသစ်လိုဖြစ်ပြီးမေ့မရနိုင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေပါပဲ။  ပြီးပါပြီ။