နောက်ဟာနဲ့ ရှုပ်နေသတဲ့၊ စုံစမ်းပေးပါအုံး

အောင်ထွန်း။ သူငယ်ချင်း ငါ မြဆောင်ပါကွ ။ အခု ငါ မိုင်းရှူးမှာ တွင်းလုပ်နေတယ်။ပြောရမှာ ရှက်လိုက်တာကွာ ။ ငါက တမြို့တရွာငွေရှာထွက်နေတဲ့အခိုက် ရွာက မိန်းမက နောက်ဟာနဲ့ ရှုပ်နေသတဲ့။ သူ့ကောင် က မင်းနေတဲ့မန္တလေးပေါ်က တဲ့။ ကောင် မက ရွာက နေ တလ ၂ခါ လောက် ဈေးဝယ်တက်လာရင်း ညိ နေကြသတဲ့။ ငါကြားရတာ ။အဲ့ဒါနဲ့ ကြံရာမရ မင်းဆီ ဖုန်းဆက်တာဘဲ။ဟုတ် မဟုတ် တချက် စုံစမ်းပြီး ငါ့ကို ပြန်ပြောဦးကွာ ။

ဒီနံပါတ်ပဲ ပြန် ဆက်နော်။ ” ကိုအောင် ထွန်း ဖုန်းနားထောင်ပြီး စိတ်ညစ်သွားပါသည်။ရွာ သတင်းတွေ ကောင်းတာ နားထောင်ချင်လပါတယ် ဆိုမှ ကြားလိုက်ရရင် ဒါမျိုးချည့်ဘဲဟုတွေးကာ စိတ်တိုသွားသည်။ည နေ ပွဲရုံ အလုပ်ပြီးပြန်တော့ သူဌေး ဂိုထောင်ကို စောင့်အိပ် ရ မှာမို့ပွဲရုံနားဂိတ်ထိုးတဲ့ ဆိုက္ကားနဲ့ပြန်လာခဲ့သည်။ ဆိုက္ကား သမားက ဘော်ဒါ။ ညနေတိုင်းပြန် ရင်းမြို့အထွက်က ဘီအီး ဆိုင် မှာ အတူထိုင်နေကြ။ဒီညနေတော့ သူက ဒကာခံရမည်။ ချဲ အရံကွက်၃၀၀ ဘိုး ပေါက်သည်ကိုး။သူ့မိန်းမနဲ့ ကလေးတွေကလည်း ရွာက ကထိန်ပြန်ကြသည်မို့ သူ လွတ်လပ်ရေး ရနေသည်။နှစ်ယောက်သား အဝ သောက်ကြသည်။ ဝက်ခေါက်သုပ်အမြည်း အလျှံပယ်နဲ့ ဝီစကီ လေးဒေါင့်တလုံးချောသွားသည်။ ဆိုက္ကားသမားက သူ့ကို လမ်းထိပ်မှာ ချပေးခဲ့၏။

သူ ဂိုထောင် ကို လမ်းလျှောက်ပြန်လာရာဂိုထောင်နားက ကွမ်းယာဆိုင်ရောက်တော့ဘရားသား သိပ် မမူးနဲ့ ခမျ ညီမ ရောက်နေတယ်။ဟု ကွမ်းယာဆိုင် က ပြောသည်။ဟ ! သောက်ပြသနာ။ ရွာက ညီမက ဘာလို့လာရပြန်တာလဲ။ သူ တွေးရင်းစိတ် ရှုပ် လာ၏။သို့သော် ဂိုထောင် ရှေ့မှာ သူ တွေ့ရသည်ကသူ့ညီမ မဟုတ်ပါ။မြ ဆောင် မယား စိန်စိန်။ အရှုပ်မ။စိန်စိန် ပါလား။ မလာစဖူး။ ဘယ်က ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။ ငါ ဘာကူညီရမလဲ ပြော။စိန်စိန်သည် ပါးစပ်မှာ လက်ညှိုးလေးကပ်ပြီး ရှူး တိုးတိုးပြော ။ကျုပ်က ဒီနားကဟာတွေ သံသယ မဝင်အောင် ခမျညီမ ဝမ်းကွဲ လို့ပြောထားတာ။ လာရင်းက ဈေးဝယ်။ ကျုပ်ဝယ်နေကျ ဆိုင်က ပုဂံသွားလို့ပိတ်ထားလို့။ မနက်ဖန်ထိ စောင့်ရမှာမို့ ဒီမှာ တညလာတည်းတာ။ဒုက္ခော။

ဒီမှာက ဒီရက်ပိုင်း သူတယောက်ထဲ။တရွာထဲနေ တွေဖြစ်ပေမဲ့ ဘာမှ အမျိုးမတော်သည့်စိန်စိန်ကို လက်ခံ၍ မဖြစ်ချေ။အရှုပ်မကို ဘယ်ပို့ရမလဲ။ သူ စဉ်းစားရပြီ။ စိန်စိန်ကကိုအောင်ထွန်း။ အချိန်က မှောင်လည်းမှောင်နေပြီ။ ဒီညတော့ ဒီမှာဘဲတည်းတော့မယ်။ ရွာမှာ ခမျမိသားစု တွေ့ခဲ့လို့ဒီမှာ ခမျ တ ယောက်ထဲ ရှိတယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိပြီးသား။ဘာဖြစ်လဲ။ တရွာထဲနေ မောင်နှမတွေဘဲဟာ။ပြောပြောဆ်ုဆို အိမ်ထဲဝင်တော့သည်။ဂိုထောင်ဘေး အဖီလေးမို့အိမ်က ကျဉ်းသည်။နောက်ခန်းမှာ စိန်စိန်ကို အိပ်ခိုင်းပြီး သူက ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ဘို့စီစဉ်တော့ ကောင်မက သရဲ ကြောက်သည်တဲ့။ တခန်းထဲ အိပ်မည်တဲ့။

ကိုအောင်ထွန်းက စိန်စိန်ကို ကုတင် ပေါ်သိပ်ကိုယ်က တန်းလျားပေါ်မှာဘဲ ဖြစ်သလို အိပ်တော့မည်တွေးကာ အရှုံးပေးလိုက်၏။နင် အိပ်ချင် အိပ်တော့လေ။ ငါတော့ ခနထိုင်ဦးမယ် ဆိုကာ ပါလာသည့် ဝီစကီ တပြားဖွင့် ဆက်သောက်သည်။ စိန်စိန် မအိပ်ပါ။ပျင်းလို့ဟုဆိုကာ သူ့အနားလာထိုင်သည်။ဝက်ခေါက် သုပ် တဖတ်နှစ်ဖတ် ဝင်စားသည်။အိုက်လို့ဟုဆိုကာ အပေါ် အင်္ကျီချွတ်လိုက်ပြန်ရာ ဘော်လီ ထူထူကြီးသာ ကျန်တော့သည်။ နို့အုံကြီးတွေက အပေါ် ခုန်ထွက်တော့မလား ထင်ရသည်။ အနေအထိုင် ပက်စက်သည်ဟု သူကထင်ပေမဲ့ စိန်စိန်ကတော့ ခပ်တည်တည်။ အောင်ထွန်း အာရုံတွေ နောက်သည်။သူ့ဘေးက စိန်စိန်ထံမှ ကိုယ်သင်းနံ့က သူ့ကို ဆွဲဆောင်ပြန်သည်။ ရဲရဲ မကြည့်ဝံ့သော နို့အုံတွေကို အရက် ရှိန်ပြန်တက်လာတော့ ကြည့်ချင် လာကြည့်မိပါ၏။ မီးရောင် လဲ့လဲ့မှာ ဝင်းဝါ မို့မောက်နေသည်။ အတော်ကြီးမည် ထင်သည်။သူ့မိန်းမရဲ့နို့ပျင်းကျနဲ့ ဘာမှ မဆိုင် ။

ဆွဲ ဆောင်မှု အပြည့်။တံခါးပေါက် ပိတ်မယ်နော်။ ဧည့်သည်လာရင် တမျိုးထင်နေလိမ့်မယ်။ စိန်စိန် တံခါးသွားပိတ်သည်။လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လျှောက်အသွား စိန်စိန်၏ တင်ထွားထွားကြီးတွေကို သူ ခိုးကြည့်မိသည်။ အယ်နေတာဘဲ။ ဒီလောက် ဖွံ့နေတဲ့ ကောင်မကြီးကယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေတော့ စွတ်ဆာနေ ထနေတော့မှာပေါ့။စိန်စိန် သူ့အနား လာကပ်ထိုင်ပြန်သည်။အသားချင်း ထိနေသည်။သူ အသက်ရှူမှားချေပြီ။ စိန်စိန် ဆီမှလည်း အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်း သူကြားရ၏။ကောင်မက စားပွဲပေါ် တံတောင် တဘက်ထောက်သူ့ဘက် လှည့်ပြီးခမျက မြို့နေတာကြာတော့ အသားလတ်လာတယ်ဟုဆိုကာ သူ့ကို မျက်လုံးချင်း တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။အာသာရမက် ပြည့်နေသည့် စိန်စိန် မျက်လုံးတွေကို အကြာကြီး ပြန်ဆုံကြည့်မိတော့ အောင်ထွန်းထိမ်းမရတော့ပါ။

သွေးတွေဆူဝေ နိုးထလာ၏။ သူ့ကိုယ်သူတောင် မသိလိုက်။ သူ့ညာလက်ကစိန်စိန် တင်သားတွေကို အလိုအလျောက် သွားပွတ်သပ်မိသည်။ကောင်မ၏ လက်တဘက်ကလည်း သူ့ပေါင်ပေါ်လာတင်သည်။ တရွရွပွတ်သည်။ နောက် သူ့ဟာကို ပုဆိုးပေါ်ကကိုင်၏။ သူ့ဟာက ထနေပြီးသား။ အောင်ထွန်း စိတ်တွေ အရမ်းထလာသည်။ သူကမြို့နေပေမဲ့ လူရိုး။ ဖာသည်တွေ ဘာတွေ မလုပ်ဖူးပါ။သူ့မိန်းမ နက်ခြောက် ပိန်ရှည်နဲ့သာ စိတ်ပါပါ၊မပါပါ တင်းတိမ်နေရသူ။သည်တော့ စိန်စိန် လို လုံးကြီးပေါက်လှတ ယောက်ရဲ့ အတွေ့ သူမည်သို့ခံနိုင်ပါမည်နည်း။ သူကခွက်ထဲ တဝက်လောက်ကျန်သည့် ဝီစကီကို အကုန်မော့သောက်လိုက်ပြီးစိန်စိန် ၏ ကျစ်လစ် ဖွံ့ဖြိုးသော ကိုယ်လေးကို ဖက်သည်။ စော်၏ နောက်ကျောက ဘော်လီ နှိပ်သီးကိုဆွဲဖြုတ်၏။လုံးဝန်းကြီးမားသော နို့ကြီးတွေက အကာအကွယ်မဲ့ ပေါ်လာချေ၏။

နို့နှစ်လုံးစလုံးသူက လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် တော့ စိန်စိန်က အလိုက်သင့် ထ ပေးပြီး သူ့မျက်နှာ နား ကပ်ပေးသည်။ သူ စိတ် ရှိတိုင်း ကိုင် သည်။ စို့သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာနဲ့ က လောက် ကစားသည်။လက်တဘက်ကလည်း စိန်စိန့် ဖင်ကြားကို နောက်က ပတ် ကိုင် သည်။စိန်စိန်လည်း ကော့တက်သွား၏။သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို သွားလှလှလေးတွေနဲ့ ဖိကိုက်အရသာခံသည်။ သူမ တအားငတ်နေပုံရ၏။ကုတင်ဆီသွားဘို့တောင်စိတ်မကူးတော့ဘဲကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေသည့် အောင် ထွန်းပေါ် ကားယားခွ တက် ၊ ပုဆိုးကြားနှိုက် ဟိုဟာကို ဆွဲထုတ်သည်။ အဖျားကို လက်နဲ့ ခနပွတ်ဆွ ပေးပြီး အရည်စို့နေတာ တွေ့တော့ သူမ ဟာထဲ တေ့သွင်းသည်။နောက် အောင် ထွန်းပုခုံးကိုင် ကာ ထိုင် ထ လုပ်တော့သည်။အား။

ကောင်းလိုက်တာ ကို ရယ်။ကို့ဟာကြီးက ကြီးတယ်နော်။ တကယ်ဘဲ။အ အ ။ အရသာရှိလိုက်တာ။ အောင် ထွန်က ထိုင် လျက်သားမို့စိတ်တိုင်းကျလှုပ်မရ။ စိန်စိန့်ဖင်ကြီးကိုသာ အားနဲ့ ညှစ် ဆုပ်နေရသည်။အချစ်လေးရယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ။မင်းလေးနဲ့ အ တွေ့ နောက်ကျတာ နှမြောလိုက်တာ။ မင့်ဟာလေးက ကြပ်ထုပ်နေတာဘဲ။အာ့ ရှီး ။ အ လာလာ ကောင်းတယ်။တ ချောင်းလုံး ဆိမ့်နေတာဘဲ။စော်က အ တော်ကြာ အ ပေါ်က ပေးပြီးတော့အောင် ထွန်း ခုံပေါ်က ထသည်။

စိန်စိန်ကို စားပွဲပေါ် လက်ထောက် မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။စော်က ခါးကို ညွှတ်ပေးသဖြင့် နောက်က နေရာယူ ထားသည့် သူ့ဟာနဲ့ ကွက်တိ ဖြစ်သွားသည်။သူက စိန်စိန်ဟာထဲ မသွင်းမီ လှပ ဖွံ့ထွားသည့်တင်တွေကိုကြည့်ရင်း မလုပ်ရက်သလို ဖြစ်မိသေးသည်။သို့သော် သူ့ဟိုကောင် က မာန်ဖီလှချေပြီ။ သူ ထိုးသွင်းလိုက်၏။အား စိန်စိန် လူးသွားသည်။နှုတ်ခမ်းကိုက် မျက်နှာတွေ ရှုံ့ကာခံသည်။အမလေး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ့့်။အောင်ထွန်းတသက်လုံးငတ်လာသည့်အလားအားပါးတရ ကြမ်းတော့သည်။တပွပ် ပွပ် တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ညံနေသလိုတအအ တရှီးရှီး အသံတွေ နှစ်ယောက်လုံးဆီမှကြားရသည်။

လွတ်လွတ်လပ်လပ် နှစ်ယောက် တကဗာမို့အဝစား နွှဲကြပါလေတော့သည်။တညလုံး ခနတဖြုတ် မှေးလိုက်ကြ ထနှိုး ဆော်လိုက်ကြနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ကြလေရာ ညတာသည်သူတို့အတွက် အလွန်တိုလှချေတော့သည်။ နောက်မနက်အောင် ထွန်းသည် မိုင်းရှူးမှ သူငယ်ချင်းမြဆောင်ထံ အ စောကြီး ဖုန်းခေါ်၏။သူငယ်ချင်း။ ဘာမှ နောက်ဆံမတင်းပါနဲ့။မင့်မိန်းမ စိန်စိန်ဟာ အရမ်းသစ္စာရှိတဲ့ မယားပါလို့ပြောလိုက်ပါချေသတည်း။