တစ်ယောက်နဲ့ အားမရတတ်လို့ပါ မောင်

နုနုမေမှာမိန်းကလေးပေမဲ့ ခေသူတော့မဟုတ်။  ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုတစ်ပြိုင်ထဲယူထားသူဖြစ်သည်။ အမှန်က နုနုမေမှာ  အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်သလို တရားဝင်ယောက်ျားလဲရှိသည်။  နုနုမေယောက်ျား သန်းမြင့်မှာ လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်လောက်ထဲက မတော်တဆမှုကြောင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသူဖြစ်သည်။  သို့ပေမဲ့ ယခင်က ငွေရှာကောင်းသူဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်ယာထဲမလဲခင်ထဲက ရှာထားသည့်ငွေတွေနှင့်ရော အမွေရထားသည့် ပစ္စည်းတွေနှင့်ပါဆိုလျှင် တစ်သက်စာလောက်တော့ အေးဆေးစားသောက်နိုင်လောက်သည့် အနေအထားဖြစ်သည်။ နုနုမေကိုယ်တိုင်ကလဲ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမအလုပ် အပြင် သူဌေးအိမ်ကလေးတွေကို စာသင်ပေးသည့် ဂိုက်ဆရာမအလုပ်ကနေလဲ တစ်လတစ်လကိုဝင်ငွေကကောင်းလှသည်။

ဒါကြောင့် သားသမီးလဲမရှိသေးသည့် လင်မယားနှစ်ယောက်အဖို့ဘာမှပူစရာမလို။ လက်ထပ်ခါစက နှစ်ဖက်မိသားစုကလက်ဖွဲ့ ထားသည့် နှစ်ထပ်အိမ်လေးထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်စားနိုင်သည့်အနေအထားတွေဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ သန်းမြင့်အိပ်ယာထဲမလဲခင်ထဲက ယောက်ျားဆို တစ်ယောက်နှင့်အားမရတတ်သည့် နုနုမေက သန်းမြင့်ကိုအနီးကပ်ပြုစုပေးဖို့အိမ်မှာလာနေသည့် ရဲမောင်ဆိုသည့်ကောင်လေးနှင့်လဲဖောက်ပြန်နေလေသည်။  အမှန်တော့ရဲမောင်မှာ သန်းမြင့်၏ဆွေမကင်းမျိုးမကင်းဖြစ်ပြီး အမျိုးစပ်လျှင် တူရီးတော်လေသည်။  အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်သာရှိသေးပြီး လူငယ်ပီပီသန်မာသလောက် လိင်စိတ်လဲများသူဖြစ်သဖြင့် နုနုမေက လွယ်ကူစွာ ဖျားယောင်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ရဲမောင်အတွက်တော့ အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်သာရှိသေးပြီး နာမည်နှင့်လိုက်အောင်လှသည့် နုနုလှလှ ဦးလေးမိန်းမ နုနု မေ၏အပြုအစုအထိအတွေ့တွေအောက်မှာ အရူးအမဲသားကျွေးသလိုဖြစ်နေလေတော့သည်။   သန်းမြင့်ကိုအိမ်အပေါ်ထပ်က  သူ၏အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ထားလေ့ရှိပြီး နုနုမေနှင့်ရဲမောင်က လစ်ရင်လစ်သလို ဖောက်ပြန်လေ့ရှိသည်။   သန်းမြင့်၏ ကျန်းမာရေး အခြေအနေမှာ ကောင်းမွန်နေပြီဆိုသော်ငြား ယခုထိအိပ်ယာထဲကမထနိုင်သေးသည့်အတွက် နုနမေနှင့်ရဲမောင်မှာ လွတ်လပ်ချင်တိုင်း လွတ်လပ်နေတော့သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲမှာပင် နုနုမေက ကျောင်းဆရာမယူနီဖောင်းနှင့်ဖင်ကုန်းပေးပြီး ရဲမောင်က နောက်က နေထဘီလှန်ကာလိုးလေ့ရှိသည်။ ဒီနေ့မနက်လဲ နုနုမေ ကျောင်းသွားခါနီး ရဲမောင်က လီးအရမ်းတောင်နေသည်ဆို သည့်အတွက် နုနုမေက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲခုံကိုလက်ထောက်ကာဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။

ရဲမောင်က ချက်ချင်းမလိုးသေးပဲ တင်းရင်းနေသည့်နုနုမေဖင်ကြီးကို ထဘီပေါ်ကနေ အားရပါးရဆုပ်နယ်လေသည်။ လက်ဝါးနှင့်လဲ ဖြန်းခနဲဖြန်းခနဲ တင်ပါးတွေကိုရိုက်လိုက်ရာ နုနုမေပါးစပ်က အင့်ခနဲ ညည်းသံပင်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။  ထို့နောက် ရဲမောင်က ထဘီဝတ်လျက်သား နုနုမေဖင်ကို ပုဆိုးဝတ်လျက်သား သူ့လီးနှင့်ဆောင့်လေသည်။  အဝတ်အစားမချွတ်ပဲ လိုးသည့်ပုံစံမျိုး  အရသာခံနေခြင်းဖြစ်သည်။ တဏှာကြီးလှသည့် နုနုမေကလဲ အခုလိုအလုပ်ခံရတာကို ပို၍ပင် အရသာတွေ့နေပြီး ကာမရည်ကြည် တွေပင် စိမ့်နေလေသည်။  ခဏနေမှ နုနုမေ ကျောင်းစိမ်းထဘီကို ခါးပေါ်ထိဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြီး ခါးက အမည်းရောင်ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ဒူးထိဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ချက်ချင်းမလိုးသေးပဲ နုနုမေအဖုတ်ကို သူ့လီးဒစ်ဖူးကြီးနှင့် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းအရှိန်တင်ကာလိုးလေတော့သည်။

အချက်သုံးဆယ်လောက်စောင့်လိုးအပြီးမှာတော့လရဲမောင်စောင့်ချက်တွေကလဲ အရမ်းမြန်လာသလို နုနုမေတစ်ယောက်လဲ ဖီးလ်တွေတက်ကာ ရဲမောင်ဆောင့်ချက်တွေနှင့် အညီ ဖင်ကြီးကိုပြန်ပြန်ကော့ပေးရင်း ငါးမိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့ နှစ်ယောက်လုံး အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလေတော့သည်။  ရဲမောင်လဲ နုနုမေအဖုတ်ထေဲ သုတ်ရည်တွေငိုပန်းထည့်ရင်း အားရသွားလေသည်။ နုနုမေလဲ အိမ်သာထဲတစ်ခေါက်ပြန်ဝင်ကာ ဖင်မှာပျေကံနေသည့် ရဲမောင်၏သုတ်ရည်တွေကိုဆေးပြီးမှ ကျောင်းသို့ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။  နုနုမေအဖို့ ကျောင်းသွားခါနီး တစ်ချီလောက်အလိုးခံလိုက်ရမှ နေသာထိုင်သာရှိလေသည်။ မဟုတ်လျှင် စိတ်ကဟို တွေးဒီတွေးနှင့် စာသင်ရင်း အဖုတ်ယားကာ ကျောင်းစာကိုအာရုံမစိုက်နိင်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ကျောင်းမှာလဲ နုနုမေကို သဘောကျနေ သည့် ကျော်အောင်နှင့် စိန်ကြီးဆိုသည့် ဆယ်တန်း repeater နှစ်ယောက်ရှိလေသည်။

သူတို့နှစ်ဦးစလုံးမှာ ဆယ်တန်းတစ်နှစ်ကျကျောင်းသားတွေပေမဲ့ လေးတန်း ရှစ်တန်းတို့တွင်လဲ စာမေးပွဲမကြာခဏကျလိုက်  ရန်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းထွက်လိုက်ဖြစ်လေရာ အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင် လူကောင်ထွားထွားကျောင်းသားကြီးများဖြစ်လေသည်။   နုန မေစာသင်သည့်အချိန်ဆို နောက်ဆုံးခုံမှာထိုင်ကာ နုနုမေဖင်ကြီးတွေကို အပီရှိုးပြီး ဂွင်းထုနေကျဖြစ်လေသည်။  နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားကျောင်းပြန်တက်ချိန်ရောက်တော့ ဆရာဆရာမ နားနေခန်းထဲမှာ နုနုမေတစ်ယောက်ထဲရှိနေတုန်း ကျော်အောင်နှင့်စိန် ကြီးတို့ဝင်လာကြလေသည်။  တစ်ခြားဆရာမတွေက စာသင်ခန်းတွေထဲရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး နုနုမေကသာ သူမစာသင်ချိန် မရောက် သေးသည့်အတွက် တစ်ယောက်ထဲကျန်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကျော်အောင်နှင့်စိန်ကြီးလဲ တစ်ယောက်ထဲရှိနေသည့် နုနုမေနားချင်းကပ်လာပြီး” ဆရာမလုပ်ပါဦး “ဟုပြောရင်းဆိုရင်း ကျော် အောင်က ပုဆိုးကိုလှန်ပြလိုက်လေသည်။  အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်မထားသည့်အတွက် ကျော်အောင်လီးကြီးက ဘွားခနဲပေါ်လာ တော့သည်။  စိန်ကြီးက အခန်းတံခါးဝဆီပြန်ထွက် သွားပြီး တစ်ခြားဆရာမတွေ ရောက်မလာအောင် ကင်းသွားစောင့်လေသည်။ နုနုမေကလဲ နှစ်ခါပြောစရာမလို ချက်ချင်းပင် ကျော်အောင့်လီးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းဖူးလေးနှင့်စုပ်လေတော့သည်။ ကျော်အောင်လဲ အား ရှီး ဟုညည်းညူ ရင်း နုနုမေခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဖိသွင်းထားလိုက်လေတော့သည်။  အပြင်မှာကင်းစောင့်နေသည့်စိန်ကြီးလဲ ကျော်အောင်ကို နုနုမေလီးစုပ်ပေးနေပုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာလေသည်။ “ဆရာမ ကျွန်တော်လဲ မနေနိုင်တော့ဘူး လာဗျာ ကျောင်းဆောင်ပျက်ထဲမှာသွားလုပ်ရအောင် “  ဟု စိန်ကြီးကပြောလိုက်လေရာ နုနုမေကလဲ မငြင်း။ ကျော်အောင့်လီးကို စုပ်နေတာကိုခဏရပ်လိုက်ပြီး စိန်ကြီး ကျော်အောင်တို့နှင့်အတူ အသုံးမပြုပဲပစ်ထားသည့်  ကျောင်းဆောင်ပျက်ထဲလိုက်လာခဲ့လေသည်။

ထိုကျောင်းဆောင်ပျက်အတွင်းမှာ အနည်းငယ်မှောင်မိုက်သော်ငြား လူသွားလူလာနည်းပြီး အပြင်ကတစ်စုံတစ်ယောက်လာပါက လဲ အတွင်းမှချက်ချင်းသိနိုင်လေသည်။  ကျောင်းဆောင်ပျက်ထဲရောက်သည်နှင့် စိန်ကြီးနှင့်ကျော်အောင်မှာ ပုဆိုးတွေကိုလှန် တင်လိုက်ရာ နုနုမေလဲ တပည့်နှစ်ဦး၏လီးကို ဒူးထောက်ကာ တစ်လှည့်စီစုပ်လေတော့သည်။   နုနုမေနှင့် စိန်ကြီး ကျော်အောင်တို့ ယခုလိုဖြစ်နေသည်မှာ တစ်လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် တစ်လလောက်က ရဲမောင်အိမ် ခဏပြန်သွား၍ လိုးပေးမည့်သူမရှိ ဖြစ်နေတုန်း သူမဖင်ကိုအမြဲခိုးကြည့်နေတတ်သည့် ကျော်အောင်နှင့်စိန်ကြီးကို အချိန်ပိုသင်ပေးမည်ဆိုကာ အိမ်ခေါ်သွားပြီး ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကျော်အောင်နှင့် စိန်ကြီးပါ နုနုမေ၏ နံ့ပါတ်နှင့် နံပါတ်သုံးလင်ငယ်တွေဖြစ်လာပြီး  စာသင်ကျောင်းအတွင်းမှာပင် လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးလိုးကြတော့သည်။ ယခုလဲ ကျော်အောင်နှင့် စိန်ကြီးမှာ လီးစုပ်ခံနေရင်း မကြာခင်ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာသည့်အတွက် နုနုမေကို နံရံကို မျက်နှာမူ၍လက်ထောက်စေလိုက်သည်။ နုနုမေဖင်ကို နောက်ကို အနည်းငယ်ကော့ထွက်အောင်ပုံစံပြင်ပေးလိုက်ပြီး စိန်ကြီးကစတင်ကာ နုနုမေ ထဘီကိုလှန်၍လိုးလေတော့သည်။

နုနုမေ၏စာသင်ချိန်ရောက်ဖို့လဲ နာရီဝက်လောက်လိုသေးသည့်အတွက် စိန်ကြီးကလဲ အေးအေးလူလူ ဖြည်းဖြည်းချင်းစိမ်လိုးလေသည်။ ကျော်အောင်ကဘေးကနေ အရသာခံကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေလေသည်။ ခဏနေတော့ စိန်ကြီးပြီးသွားပြီး ကျော်အောင် အလှည့်ရောက်လာလေသည်။ ကျော်အောင်အလှည့်မှာတော့ အချိန်သိပ်မကျန်တော့သည့်အတွက် နုနုမေခါးကိုစုံကိုင်ကာ နွားသိုး ကြိုးပြတ်လိုးလေတော့သည်။ စိန်ကြီးနှင့်တစ်ချီပြီးထားသည့် နုနုမေလဲ ကျော်အောင်၏ အားပြင်းသည့်ဆောင့်ချက်တွေနှင့်အတူ မကြာခင်တစ်ချီပြီးလေတော့သည်။ ထိုအခါမှ သုံးယောက်သားအားရသွားပြီး အဝတ်အစားကိုသေသေ သပ်သပ် ဖြစ်အောင် ပြန်ပြင်ဝတ်ကာ အဆောင်ပျက်ထဲကနေ တိတ်တိတ်လေးပြန်ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ပြီးပါပြီ