သင်္ကြန်သီချင်းသံများကိုနား ထောင်ရင်းအောင်ပိုင် တစ်ယောက် စိတ်တက်ကြွစွာဖြင့်ရွာကတက်လာမည့်ကားကို ကားဂိတ်မှာ စောင့်နေ တယ်။သိပ်မကြာပါဘူးချက်ပလက်ကားကြီးကဝင်လာတယ်။နာရီကို ကြည့်တော့ကိုးနာရီခန့်ရှိပြီ။ တကယ်ကပိုင်ပိုင်ဆို တဲ့ကျနော်က မြို့မှာကိုးတန်းဆယ်တန်းတက်ပြီး တက္ကသိုလ်မတက်ရခင်မှာဦးလေးဝပ်ရှော့မှာကူလုပ်ပေးနေရတယ်။ အခုက သကြန်နားနီးတော့ရွာကိုပြန်လာတယ်။ရွာဆိုပေမယ့်အိမ်ခြေ ရှစ်ရာနီးနီးရှိတဲ့ရွာ၊မီးမရှိဘူး။လက် ဖက်ရည်ဆိုင်တောင်တစ်ဆိုင်ပဲ ရှိ တယ်။ဒါပေမယ့်ရွာမှာကျနော်ပျော် တယ်။ကားပေါ်ကကားစပါယ်ယာ ဆင်းလာတော့ကျနော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဖြစ် နေတာကြောင့် လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ “ဘယ်အချိန်ပြန်ထွက်မလဲယောက် ဖ” “ဆယ်တစ့်နာရီထွက်မယ်ကွ” “ဟာကွာ ပျင်း စရာကြီး” “ပျင်းနေရင်ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ကွာ၊ရွာက ပစ္စည်းတွေမှာလိုက်လို့” “အေးလိုက်မယ်” ကားစပါယ်ယာနှင့်ကားခေါင်းခန်း တက်လိုက်ပြီး မြို့ထဲကဈေးသွား လိုက်တယ်။သူတို့နှင့်ပဲရွာကိုပြန် လိုက်သွားတော့သူတို့အိမ်ရှေ့အထိ လိုပ်ပို့ကာ “အောင်ပိုင် ညနေတွေ့မယ်” “အေး လာခဲ့မယ်” ကားသံကြား၍ထွက်ကြည့်တဲ့အ မေက “အဖေရေ သားလာပြီ” “အေး အေး” အဖေနှင့်အ မေထွက်လာပြီးအထုတ် အပိုးတွေယူကြပြီးအိမ်ပေါ်တက်ခဲ့ လိုက်တယ်။
“အောင်ပိုင်” “ဗျာ အဖေ” “မင်းဘယ်နှစ်ရက်နေမှာလဲ” “ပျော်သလောက်ပေါ့အဖေ” “ရွာရောက်တုန်းအေးဆေးနေ” “ဟုတ်ကဲ့ အဖေ” “အဖေကလဲ သားပင်ပန်းနေမှာ နားပါစေ” “အေးပါ” ပါလာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုအမေက ဖွင့်ကြည့်နေတယ်။စားစရာတွေ ပါ ပဲ။အဓိကကရွာကဆရာတော်ဘုရား ကြိုက်တဲ့ထောပတ်ထမင်းအတွက် အကုန်ဝယ်ခဲ့တာပါ။ကျန်တာကရွာ မှာမရှိတဲ့မုန့် တွေ။အမေကဝေခြမ်း ရေးလုပ်ပြီးဆွေမျိုးတွေကိုဝေလိမ့် မယ်။ အိပ်လို့ရမလားလို့လှဲပေမယ့် အိပ်လို့မရဘူး။သကြန်နားနီးတော့ ဆူညံ့နေကြတာ။အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလိုက်တော့ “ဟေ့ကောင်ဘယ်သွားမလို့လဲ” “လူလေးတို့အိမ်” “အေးအေး” လူလေးတို့ အိမ်ကလူစုံတယ်။သား တွေချည်းမွေးထားတော့သူ့အိမ်က ကျနော်တို့ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့ခဲ့ကြတဲ့အိမ်။ “ယောက်ဖ ရေ” “ငါလိုးမ ပေးစရာလဲမရှိဘူး၊ယူစရာ လဲမရှိတောင်ကောင်ကယောက်ဖတဲ့” “ဟားးး” “”ဟေ့ကောင်တွေလူတွေစုံလို့ပါ လား” “အေးသင်္ကြန်ဘာလုပ်ကြမလဲ၊ ဘယ်သွားကြမလဲလုပ်နေတာဟ” “ငါတော့ဘယ်မှမသွားဘူးရွာမှာပဲ ပတ်မွှေမှာ”
“အေး အဲဒါလဲကောင်းပါတယ်” စကားပြောနေရင်းသူငယ်ချင်းတွေ ကိုကြည့်လိုက်တော့သူငယ်ချင်း တစ်ကောင်ကကျနော့်ကို ပြောချင် သလိုမပြောချင်သလိုပုံ “ဟေ့ကောင်မင်းစောက်ခွက်ဘာ ဖြစ်တာလဲ” “နေဦး အောင်ပိုင်ရ၊ဒီကောင်ပြသနာ တက်နေ တာ” “ဘာပြသနာလဲ” “မင်းတို့အမျိုးနဲ့ဟိုတနေ့ကဓားထိုး မှု့ဖြစ်တော့မလို့” “ဘယ်သူနဲ့တုန်းဟ” “အောင်နိုင်နဲ့” “အော် ငါလိုး တွေကလဲအငြိမ်မနေ ပါလား၊ဘယ်ကနေစဖြစ်တာလဲ” “ဆော်ကိစ္စဟ” “ငါလိုးကွာ ဘာတွေမှန်းမသိ၊မိန်းမ တစ်ယောက်အတွက် နဲ့များဓားနဲ့ထိုး ကြလို့တဲ့ ဟားးဟားး” “လီးလား ဟေ့ကောင်” ဟိုကောင်ကကျနော့်ကိုထဆဲတယ်။ဒီကောင့်နာမည်ကမျိုးသန့် “ငါ လိုးမသားမျိုးသန့် ငြိမ်ငြိမ်နေ” မျိုးသန့်အထွန့်မတက်ရဲပါ။
“ဘယ်ကနေဘယ်လိုဘယ်လိုစဖြစ်လဲပြော” “ဆော်နဲ့ငါကကြည်နေပြီလေကွာ ၊အဲဒါမင်းအကိုအောင်နိုင်လာပြီး တော့ကြောင်လို့ ကွာ” “ဟားးးမင်းကလဲလုပ်ပြီ၊မင်းနဲ့ညား သွားရင်ဘယ်သူမှလာမကြောင်ဘူး အပျိုဆိုရင်တော့ကြောင်မှပေါ့ကွ” “မင်းတို့ညီ အကိုတွေကစောက်ကျင့် ကိုမကောင်းတာ” “ဟားးးးဟားး” “နေပါအုံးကွာ၊ဓားနဲ့ထိုးပြီးရန်ဖြစ်ရလောက်အောင်မင်းဆော်ကတော် တော်ချောလား” “ဟိုမှာတွေ့လားလာနေတယ်” ကျနော်လည်းသူတို့ညွှန်ပြတဲ့နေ ရာကိုကြည့်လိုက်တော့ကောင် မလေးတစ် ယောက်လာနေသည်။ သူ့မကိုကျနော်သိသည်။ကျနော့်သူ ငယ်ချင်းမိအေးညီမဖြစ်သူခင်လေး “ခင်လေးပါလား” “အေးဟုတ် တယ်” “ဟေ့ကောင်တွေ့လားလှတယ်” “ခလေးပဲရှိပါသေးတယ်ကွာ” “လီးကလေးလား အပျိုဖြစ်နေပြီ” “ငပိုင်အဲကောင်မလေး တော် တော်ချောလာတယ်” “အေး၊ဟုတ်တယ်၊ခုတော်တော် လေးစန်းပွင့်တာဟကြိုက်တဲ့လူတွေပေါတယ်၊
အဲဒါသွေးနထင် ရောက်နေတာ” “မင်းတို့ကလဲကွာ၊ဘာတွေအထင် ကြီးစရာရှိလို့လဲ” အမှန်တော့ခင်လေးကတော်တော် လေးချောလာတယ်။ဒါ ပေ မယ့်လည်းငမျိုးကိုနှိမ်ချင်တော့ ပြောလိုက်တယ်။ကောင်မလေးက အရင်နဲ့မတူတော့ဘူး၊အသားအရေ ဝင်းလက်လာသလို တင်တွေရင်တွေ ထွက်ပြီးတော်တော်လေးကိုလှနေ တာ။ဒါကြောင့်ရွာကကောင်တွေ က်နေကြတာပဲ “ဟေ့ကောင်ငပိုင် မင်းလာ ပြီးမှိုချိုး မျှစ်ချိုးလာမပြောနဲ့” “ဟေ့ကောင်ငမျိုး၊မင်းဆော်ကဘာ မို့လို့ငါအထင်ကြီးရမှာလဲ၊လူတ ကာကြိုက်တယ်ဆိုပြီးဖင် ခေါင်း ကျယ်နေတာ၊မင်းကရောသူနဲ့ဘယ်အဆင့်ထိ ရောက်နေပြီလဲ” “ငါသူနဲ့နှစ်ယောက်ချင်းစကားပြောဖူးတယ်” “ထွီ ဒါ လောက်လေးများ”
“ဟေ့ကောင်ဘာလဲမင်းကမြို့ပေါ် မှာကျောင်းနေရတယ်ဆိုပြီးရွာက လူတွေကိုမနှိမ်နဲ့” “ဟေ့ကောင်ငါဘယ် သူ့မှမနှိမ်ဘူး ဟေ့ကောင်၊ဓားနဲ့ထိုးပြီးရန်ဖြစ်ရ လောက်မင်းဆော်ကိုအထင်မကြီး တာ” “ဟေ့ကောင်မင်းကဘာလဲ၊သူ့ကို အထင်သေးတာလား၊အထင်သေး ရင်တပတ်အတွင်းလိုက်ပြ၊ရရင် မင်းငါ့မျက်နှာကိုထိုး၊မရရင်မင်း မျက်နှာကိုငါထိုးမှာ” “အေး ရတယ် ငမျိုး၊အောင်ပိုင်တဲ့တပိုင်တည်းရှိတာ” ရောက်တဲ့နေ့ပဲပွဲကကြည့်ကောင်း နေပြီ။စိန်ခေါ်တာလက်ခံပြီးမှတ ပတ်အတွင်း ဆိုတော့မလွယ်ဘူးပေါ့ ခနနေ မျိုးသန့် လူလေးတို့အိမ်က နေထွက်သွားတော့တယ်
“ဟေ့ကောင်ငပိုင်” “ဟေ” “တပတ်အတွင်းဖြစ်ပါ့မလားကွ” “အေး မခံချင်လို့ပြောလိုက်တာ” “လီးတဲ့မှစောက်ခွက်အထိုးခံရ တော့မှာပဲ” “နမိတ်မရှိ ၊ရအောင်လုပ်ပြမယ်” “ငါတို့ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “မလုပ်နဲ့၊မင်းတို့ဒီနေရာမှာဝင်လို့ မရဘူး” “မင်း ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ၊လိုက်ပြော မလား” “လိုက်ပြောရင်ငါ့အဖေလက်သီးက အကြီးကြီးကွ” “အေး တိုင်လိုက်ရင်မင်းအဖေကြိတ် မှာ” “အေးစာပေးမယ်ကွာ” “ဘယ်သူ့ကိုပေးခိုင်းမှာလဲ” “ခိုင်ခိုင်ကိုကွာ” “ခိုင်ခိုင်ကသူ့အဒေါ်ကလေကွာ” “မိအေးပေးခိုင်းလို့ရ မှာမဟုတ်လို့” “အေး မဆိုးဘူး၊ခိုင်ခိုင် မင်းနဲ့သူ ငယ်ချင်းမဟုတ်လား” “အေး လေ” “လုပ်တော့ဟေ့ကောင်” ညနေရောက်တော့ ခိုင်ခိုင်ဆီသွား လိုက်တယ်။ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ထက် နှစ်နှစ်လောက်ငယ်တယ်။
ခင်လေးလောက်မလှပေမယ့်ဘော်ဒီကမိုက်သည်။သူကအိမ်ထောင်ကျ ပြီးသုံးလလောက်ပဲပေါင်းလိုက်ရ ပြီးသူ့ယောက်ျားပိုးထိ သေသွား တော့မုဆိုးမလေးဖြစ်နေတာ။ မိအေးနှင့်ကျနော်ကအတန်းတူ၊ ခိုင်ခိုင်ကမိအေးလောက်ပဲလှတယ်၊မပြင်မဆင်ပဲနေလို့ သာအလှကမ ထွက်တာပါ။ခိုင်ခိုင်ကိုကြည့်ရင်းသူ လင်ရဖူးပြီးတော့သူလဲငတ်နေမှာလို့တွေးမိရင်းလီးကတောင်ချင်သည်။ “ပိုင် ပိုင် ငါ့ဆီလာတာလား” “အေးနင့်အတွက်လက်ဆောင်ပါ လာလို့” “အမယ်ထူးထူးဆန်းဆန်း၊ဘာလဲပြ” “စာအုပ်လေ၊ကောင်း သန့်ရေးတာ” “ဟုတ်လားငါကြိုက်တယ်” ” ကြိုက်ရင်အိုကေပေါ့၊ပေးရကျိုး နပ်တယ်” “အေးရေနွေးသောက်” “အေးပါ၊ဒါနဲ့ နင့်အကိုတွေမတွေ့ပါ လား” “တံတားဆောက်တဲ့အဖွဲ့နဲ့လိုက် သွားလို့” “အော်အေးပါ” ကျနော်ကသူ့အကိုအငယ်ဆုံးနဲ့က ရင်း နီးတယ်။
“ခိုင် ခိုင် နင်ရည်းစားတွေဘာတွေ ရှိလား” “ငါကအပျိုမှမဟုတ်တာ၊ကြိုက် မယ့်သူမရှိတော့ဘူး” “ရှိမှာပါဟာ၊အလတ်ကြီးရှိ သေးတာ” “မသာကောင်ပိုင်ပိုင်” ခိုင်ခိုင်ကပေါ့ပေါ့ပါးပြောလို့ရသေး တယ်။ရွာမှာနေတုန်း သူ့တူမကို အကြောင်းပြကာ ဖန်တီးရ လျှင် ကောင်းမည်ဟုတွေးလိုက်သည်။ သူလဲငတ်နေရင်ကြံရလွယ်သည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်။ စကားပြောနေတုန်း သူငယ်ချင်းတ ယောက်ကလှမ်းနုတ်ဆက်ပြန်တယ် “ဟေ့ကောင်ငပိုင်ဘယ်အချိန်က ရောက်တာလဲ” “နေ့လည်က” “ခိုင်ခိုင် ခ နနေအုံးနှော်ခင်လှိုင်နဲ့စ ကားပြောလိုက်ဦး၊ငါသူ့အဖေအ တွက်ပုဆိုးဝယ်လာလို့၊သွားယူလိုက်ဦးမယ်” “ခင်လှိုင် မင်းခိုင်ခိုင်နဲ့ စကားပြောအုံး၊ငါမင်း အဖေအတွက်ပုဆိုးသွားယူလိုက် ဦးမယ်” “အေးအေး” ကျနော်အိမ်ပြန်ပြီး ပုဆိုးအသစ်တစ်ထည်သွားယူ လိုက်ပြီးခိုင်ခိုင် တို့အိမ်ပြန်လာတော့ “နင့်ကိုစောင့်နေတာ၊ငါလဲခင်လှိုင်တို့အိမ်သွားစရာရှိလို့” “အေးငါလဲလိုက်ခဲ့မယ်” ခင်လှိုင်တို့ အိမ်ကိုသွားလိုက်တယ်။
ခင်လှိုင်အိမ်ကခင်နဲ့လေးအိမ်ခြား မှာရှိတယ်။ခင်လှိုင်အိမ်ရောက်တော့ “အောင်ပိုင်ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ” “နေ့လည်ကဦးလေး” “အော်အေးအေး” “ရော့ဦးလေးအတွက် ပုဆိုးကန်တော့တာ” “အေးကွာ ဘုန်းကြီးပါစေ၊အသက် ရှည်ပါစေ၊ငါလဲဘုရား သွားကျောင်း တက်ဖို့ရတာပေါ့ကွာ၊ကဲမင်းတို့တွေ စကားပြောအုံး၊ခင်လှိုင်မြေပဲတွေ ရှိသေးတယ်မလား၊ပြုတ်ကျွေးကွာ” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ’ ခင်လှိုင်ကမီးဖိုခန်းရှိရာကိုသွားတော့ “ခိုင်ခိုင် ငါတစ်ခုမေးမလို့”. “ဘာမေးမလို့လဲ” “နင့်တူမအကြောင်း” “နင် ကပါကြိုက်နေတာလား” “ဘယ်ကလာ၊ဟိုကောင်မျိုးသန့်နှင့် အခြေအနေသိချင်တာ” “အဲဒီကောင်ငကြောင်ပါဟာ၊ငါ့တူ မကို တဖက်သတ်ကြိုက်နေတာ မကောင်းတတ်လို့လက်ခံစကား ပြောမိတာ ၊သူနဲ့ကြိုက်နေပါတယ် ဆိုပြီးသတင်းလိုက်လွှင့်နေတာ” “အဲဒါကိုနင့်တူမကငြိမ်ခံနေတာလား”
“မိန်းကလေးဟ သွားပြောလို့ဟိုက တခုခုလုပ်ရင်အရှက်ကွဲမှာစိုးလို့ငြိမ် ခံနေရတာ” “အဲလိုလား” “အင်း” “ငါ့မှာစာအုပ်တွေပါ သေးတယ်၊ ငါသမီးလေးဖတ်ဖို့ဆိုတဲ့စာအုပ် နင့်တူမကိုပေး လို့ရမလား” “သူ့ကိုဘာလို့ပေးရမှာလဲ” “ဖတ်ဖို့ပေးတာဟ” “နင် ပေါက်ကရမလုပ်နဲ့သိလား၊ နင့်အဖေကိုငါတိုင်မှာ” “မလုပ်ဘူး ခိုင်ခိုင်၊နင့်မျက်နှာပျက် အောင်မလုပ်ဘူး” “အေးပြီးရော” မြေပဲ ပြုတ်ပြီးခင်လှိုင်ရောက်လာ တယ်။ “ဟေ့ကောင်ပိုင်ပိုင်စားကွ၊ခိုင်ခိုင် နင်လဲစားလေ” “အေးပါစားပါ့မယ်” “ဟေ့ကောင်ပိုင်ပိုင် မနက်ဘုန်းကြီး ကျောင်းကိုပစ္စည်းတွေရွှေ့ရမှာကွ အဲဒါဝိုင်းလုပ်ပေးဦး” “ဘာလုပ်ဖို့လဲဟ” “စတိတ်စင်ဆောက်ရမှာ” “စတိတ်ရှိုး ရှိလို့လား” “သကြန်တွင်းနေ့တိုင်းရှိတယ်” “အေးပါလုပ်ပေးမယ်“ခိုင်ခ်ုင်နင်တို့လဲဝိုင်းကူဦး၊နင့်တူ မတွေပါခေါ်ခဲ့” “အေးပါခေါ်ခဲ့ မယ်” “ခင်လှိုင် မင်းအဖေကသကြန်တွင်းဥပုတ်စောင့်မှာလား” “အေးစောင့်မှာပေါ့ဟ” “အဖေကပြောတယ်၊မင်းအဖေကို ထောပတ်ထမင်းချက်ခိုင်းမယ်ဆို ပြီး” “မင်းအဖေပြောရင်လုပ်ပေးလိမ့် မယ်”
“အေး” “ဒါနဲ့မင်းအဖေအမေရောဥပုတ် စောင့်မှာလား” “ငါမသိဘူး၊စောင့်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူး” “ဘာလို့လဲဟ” “အရင်နှစ်ကစောင့် တယ်လေ” “ဒီနှစ်ငါရောက်နေလို့ကွာ” “အေး မင်းလူလေးတို့အဖွဲ့နဲ့ပေါင်း လို့ဖြစ်မယ်” “မဟုတ်တာသူတို့ဥပုတ်စောင့်နေရင် ငါ့ ကိုဘယ်သူကထမင်းကျွေးမှာလဲ” “အံမာ၊ပိုင်ပိုင်၊နင်လေပြောရရင်မ ကောင်းဘူး၊နင်ငါတို့အိမ်လာစား” “ပြီးရော” “ပြန်ကြမယ် ခိုင်ခိုင်” “အေးပြန်လေ” “မနက်ဖြန်တော့မမေ့နဲ့ဦးကွ” “အေးပါကွာလာခဲ့မယ်” ခိုင်ခိုင်နဲ့အတူပြန်လာပြီးသူ့အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ လမ်းခွဲလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ “သား ရေသွားချိုး “ “ဟုတ်ကဲ့အမေ” ရေချိုးပြီးထမင်းစားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့အပြင်ကို ပြန်ထွက်မယ်ကြံ တော့ “ဟေ့ကောင်ဘယ်သွားမလို့လဲ” “ခင်လှိုင်တို့အိမ်ဘက်ကို” “ဘာလုပ်မလို့လဲ” “မနက်ဖြန် န်းကြီး ကျောင်းစတိတ် စင်ဆောက်မလို့ပစ္စည်းစာရင်းပြုစု ထားမလို့” “အေး ညမနက်စေနဲ့၊အပြင်မှာမအိပ် နဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ” ခုလည်း အကြောင်းရှာပြီးအပြင် ထွက်တယ်၊ခိုင်ခိုင်တို့အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ “ပိုင်ပိုင်နင်ဘယ်သွားမလို့လဲ” “ခင်လှိုင်တို့အိမ်ကို”
“နေ့ခင်းကသွားပြီးပြီလေ၊ဘာထပ် လုပ်မလို့လဲ” “ပျင်းလို့ဟ” “အေးပါ” “နင်လိုက်ခဲ့ဦးမလား” “အေးလိုက်ခဲ့မယ်” ခင်လှိုင်တို့အိမ် မှာလူစုံရှိနေပြီး၊ သင်္ကြန်အတွက်အစီအစဉ်ဆွဲနေကြ ပါတယ်။ “လာဟေ့အောင်ပိုင်” “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး” “ငါတို့ကအကြိုနေ့မတိုင် ကတည်း ကဘုန်းကြီးကျောင်းကိုသွားကြမှာ အဲဒီမှာချက်ဖို့ပြုတ်ဖို့နေရာလုပ်ရ မှာမနက်ဖြန်မင်းလာပြီးကူညီပေး ကြာ” “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး” “ပြီးတော့ခိုင်ခိုင်တို့မိန်းကလေးတွေ ကရေခပ်ပေးကြပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဦးလေး” သူတို့ကသူတို့ကိစ္စတွေ ဆွေးနွေးနေ ကြတယ်။ “အောင်ပိုင် နင်စတိတ်ရှိုးကြည့်မှာ လား” “ကြည့်မှာပေါ့ဟ” “ငါတို့လဲကြည့်ချင်တာ” “ကြည့်လေဘာဖြစ် လို့လဲ” “ငါ့တူမတွေလဲလိုက်ချင်တာဟ”“ခေါ်ပေါ့၊ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ငမျိုးလေအဲဒီကောင်ကိစ္စငါ့တာ ဝန်ထားလိုက်” “မဟုတ်ဘူး ဟာ၊ပြသနာတက်မှာစိုး လို့” “မတက်ရပါဘူးဟာ၊ငါတစ်ယောက် လုံးရှိပါတယ်” “အေးပါဟယ်” “မနက်ဖြန်ခင်လေးကိုရအောင် ခေါ် ခဲ့” “အေးပါ”
ညကိုးနာရီလောက်မှခင်လှိုင်တို့အိမ်ကပြန်လာခဲ့ကြတယ်။မီးမရှိတဲ့ရွာဆိုတော့လမ်းမှာမှောင်ပိန်းနေတာ ပေါ့ “ခိုင်ခိုင်ရရဲ့လား” “သွားနေကျဟယ်” ကျနော်ကခိုင်ခိုင်ရဲ့လက်ကိုလှမ်း ကိုင်လိုက်ပြီး “မှောင်သွားတယ်ဟ” “အေးဟုတ်တယ်” ခိုင်ခိုင်ကမရုန်းပေ။ သူတို့အိမ်နားအထိသူ့လက်ကိုကိုင်ကာလမ်း လျောက်ခဲ့ပြီးသူ့အိမ်ရှေ့ရောက်မှလမ်းခွဲလိုက်တယ်။ကျနော်လည်း ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန် ခဲ့သည်။ မနက်ကျမှအိပ်ရာနိုးလာတော့ အမေနဲ့အဖေက “သားကော်ဖီရှိတယ်၊မုန့်လဲဝယ် ထားတယ်” “ဟုတ်ကဲ့အမေ” မျက်နှာသစ်ပြီးကော်ဖီနဲ့မုန့်စားနေ စဉ်မှာပင် ခင်လှိုင်ရောက်လာပြီး “သွားမယ်ဟေ့ပိုင်ပိုင်” “အေးလာပြီဟေ့ကောင်” သူ့ရဲ့နွား လှည်းပေါ်ပစ္စည်းတွေတင် ပြီးဘုန်းကြီးမောင်းခဲ့ကြတယ်။
ခင်လှိုင်အဖေခိုင်းသည့်အလုပ်ကို ဝိုင်းလုပ်နေစဉ်ခိုင်ခိုင်နဲ့မိန်းကလေး များရေအိုးကိုယ်စီနဲ့ရောက်လာကြ ပြီးရာဝင်စဥ့်အိုးများမှာ ရေဖြည့် တင်းနေကြသည်။ခင်လေးကိုတွေ့ လိုက်ရသဖြင့် “ခင်လေး” “ဘာလဲကိုပိုင်” “ခန” “ဟုတ်ကဲ့”“နင် ငမျိုးနဲ့ဘယ်လို အခြေအနေရှိလဲ” “အဲကောင်အရူးကိုပိုင်” “ဟုတ်တယ်ရူးနေတာ ၊ဟိုတလော ကနင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးဓားထိုးမှု့ဖြစ် တယ်ဆို” “ဟုတ်တယ်” “ငါတစ်ခုပြောပြမယ်၊ဒီကောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး လောင်းကြေးတစ်ခု လုပ်ထားတယ်” “ဟင် ဘာလောင်းကြေးလဲ” “နင့်ကို ငါက တပတ်အတွင်းလိုက် လို့ရရင်သူနောက်ဆုတ်မယ်တဲ့” “အာ…ကိုပိုင်နှော်” “ငါပြောတာနားထောင်စမ်းပါအုံး၊ ဘယ် မိန်းကလေးမှတပတ်အတွင်း လိုက်ဖို့ဆိုတာမလွယ်ဘူး၊ငါကဒီ ကောင်နင့်ကိုလက်လျှော့သွားမှနင် လဲနေရတာအဆင်ပြေမှာ၊အဲဒါ တော့ဟုတ်တယ်မလား” “ဟုတ်တယ်ကိုပိုင်” “နောက်ပြီးနင်ကငါ့ကိုကူညီရမှာ တစ်ခုရှိတယ်” “ဘာကူညီရမှာလဲ” “ငါရှုံးရင်ဒီ ကောင်ကငါ့မျက်ခွက် ကိုစုတ်ပြတ်သွားအောင်ထိုးမှာတဲ့”
“ဟယ်အဲလိုကြီးလား” “အင်း ဒီတော့ကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကူညီ ပြီးသားဖြစ်အောင်နင်နဲ့ငါနဲ့ကြိုက် နေသလိုဟန်ဆောင်ကြမယ်၊ဖြစ်မ လား” “နေရင်းထိုင်ရင်ခင်လေးကသိက္ခာ ကျတာပေါ့” “ခင်လေးရာတခြားလူရှေ့မလုပ်ပါ ဘူး ဟ၊သူ့ရှေ့ခနပေါ့ဟာ” “ဟင် ကိုပိုင်ကလဲ” “နင်စဉ်းစားနှော် ၊ဒီကောင်ကအရူး” “အင်းအာ့လဲဟုတ်တာပဲ” “အခုကတည်းကရှင်း ထားမှနင့်မှာ ပြသနာမတက်မှာ၊နောက်မှဆိုနင့်ဦး လေးတွေ၊နင့်အဖေတို့နဲ့ဒီကောင်ပြ သနာတက်မှပိုဆိုးမှာ” “အင်းအဲဒါလဲဟုတ် တယ်ကိုပိုင်” “ဘယ်လိုလဲအဆင်ပြေလား” “သူ့ရှေ့ပဲနှော်” “အင်း” “ကတိနှော်ကတိ” “ကတိ လက်သန်းချင်းချိတ်ရအောင်” “ဟုတ်” တစ်ခုတော့အဆင်ပြေသွားပြီ။ ခင်လေးနှင့်ကျနော်စကားပြောပြီး ပြန်ထွက်လာတာကိုခိုင်ခိုင်ကမြင် လိုက်တယ်ဗျ။ မျက်နှာတမျိုးဖြစ် မှန်းသိလိုက်တယ်။ခင်လေးရေသွား ခပ်မှခိုင်ခိုင်ကကျနော့်အနားကို ရောက်လာပြီး “ပိုင်ပိုင် နင်ဘာလုပ်တာလဲ” “ဘာလုပ်မိလို့လဲခိုင်ခိုင်ရ” “နင်ငါ့တူမကိုဘာကိစ္စနဲ့စကားသွား ပြောလဲ” “အထွေအထူးမရှိပါဘူးဟ”
“နင်မနေ့ကငါတူမတွေ ကိုခေါ်ခဲ့လို့ ပြောတာဒီလိုကိစ္စလား” “မဟုတ်ရပါဘူး ခိုင်ခိုင်၊ခင်လေးက ငါ့ညီမလိုပါပဲ၊မိအေးရောနင်ရော ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ လေ” “နင်နှော်ကလေးကိုဘာမှမလုပ်ရ ဘူးနှော်” “မလုပ်ပါဘူးခိုင်ခိုင်ရယ်၊နင်ကလဲ ငါ ခင်လေးကိုငါ့ညီမလေးလိုသ ဘောထားပါ တယ်၊အခုပြောတာ ကသူနဲ့ငမျိုးကိစ္စပါ” “ဘာကိစ္စလဲပြော” “ငမျိုးနဲ့ငါနဲ့အောင်နိုင့်ကိစ္စနှင့်ပတ် သက်ပြီး လောင်းကြေးတစ်ခုလုပ် ထားတာရှိတယ်” “ဘာကိုလောင်းတာလဲ” “နင့်တူမကငါ့ကိုတပတ်အတွင်း ကြိုက်ရင်သူကနင့်တူမကိုမနှောက်ယှက်တော့ဘူးတဲ့၊သူ ကပြန်ကြိုက် ရင်ငါ့မျက်နှာကိုသူစိတ်တိုင်းကျထိုးမယ်တဲ့”“ဟယ် နင်တို့က” “အဲဒီတော့ငါကနင့်တူမကိစ္စလဲအ ဆင်ပြေ၊ငါလဲအ ထိုးမခံရအောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကူညီဖို့ ပြောနေတာဟ” “နင် ခင်လေးကိုဘာမှမလုပ်နဲ့နှော်” “အေးပါခိုင်ခိုင်ရာ၊နင်ဘာ မှစိတိယ်မပူနဲ့၊နင်ပူရမှာနင့်အတွက်ပဲ” “ငါကဘာလို့ပူရမှာလဲ” “ငါကခင်လေးကိုဘာမှမလုပ်ဘူး၊ လုပ်ချင်းလုပ်နင့်ကိုပဲလုပ်မှာ” “မသာ” ခင်လေးမျက်နှာလေးလင်းလက် ကြည်လင်ပြီးပြေးထွက်သွားတော့ တယ်။
ဘုန်းကြီးကျောင်းကပြန်လာပြီး နောက်မှာတော့လူလေးအိမ်ဘက်ကို သွားလိုက်တယ်။အဲဒီမှာငမျိုးကို တွေ့လိုက်တယ်။ “ဘယ်လိုလဲငပိုင်နှစ်ရက်ရှိပြီကွ ဟင်းးဟင်း” “နှစ်ရက်ရှိလဲဘာလုပ်ရမှာလဲ၊မင်း သာမနှောက်ယှက်နဲ့တပတ်အတွင်း ဖြစ်ကိုဖြစ် ရမှာ” “အေးမဖြစ်လို့ကတော့မင်းကတိနဲ့ မင်းနှော်” “အေးပါ၊တစ်ခုပဲသူနဲ့ငါနဲ့ညိပြီးရင် မင်းသူ့ကိုလုံးဝမနှောက်ယှက်ရဘူး နှော်” “မနှောက်ယှက်ဘူး၊ကတိပေးတယ်” “ယောက်ျားကတိနှော်ဟေ့ကောင်” “အေးယောက်ျားကတိပဲ” နောက်တရက်ကသ ကြန်အကြို မနက်မိုးလင်းတော့အိပ်ရာနိုးတာ နှင့် “သားရေဘုရားသပ္ပါယ်လိုက်ဦး” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ” ကျနော်အိမ်ကကြေး ဆင်းတုဘုရား ကိုရောင်တော်ဖွင့်ဖို့ရာဘရာဇိုမရှိ တော့မန်ကျေးသီးအခြောက်နဲ့ ပွတ်တိုက်လိုက်ပြီး ရေသပ္ပါယ်လိုက် တယ်။ခိုင် ခိုင်ရောက်လာပြီးမုန့်လာ ပေးတယ်။ “ခိုင်ခိုင်လာဟေ့” “နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ” “ဘုရားရေသပ္ပါယ်တာ” “လိမ္မာနေတာပေါ့” “အ ရင်ကလဲမမိုက်ပါဘူးဟ” “အေးတခြားအိမ်တွေကိုမုန့်သွား ပေးလိုက်ဦးမယ်” “အေး နေ့လည်ကျရင်ခင်လှိုင်တို့ အိမ်မှာတွေ့မယ် ခိုင်ခိုင်” “အေးလာခဲ့မယ်” နေ့လည်မှာကျနော်ကခင်လှိုင်တို့ အိမ်ကိုသွားတော့ခင်လှိုင်က “ငပိုင်ရေငါဘုန်းကြီးကျောင်းကိုသွားရ အုံးမယ်။အိမ်မှာနေပေးပါအုံး မုန့်တွေနောက်မှာရှိတယ်” “အေးသွားလိုက်၊ကြာမှာလား” “နည်းနည်းကြာမယ်” “အေးပါကွာသွား လိုက်ပါ” “ငါလဲပျင်းလို့ထွက်လာတာ၊စာအုပ် ပဲဖတ်တော့မယ်” “အေး အေးသွားပြီ” ခင်လှိုင်ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာဘူး ခိုင်ခိုင် ရောက်လာတယ်။
“ပိုင်ပိုင်ရေ” “လာဟေ့ ငါအပေါ်မှာ” “အေးလာပြီ” ခိုင်ခိုင်တက်လာမယ်ဆိုတော့တံခါး အကွယ်ကပုန်းပြီးစောင့်နေလိုက် တယ်။ခိုင် ခိုင်အနားရောက်မှခြောက်လှန့်လိုက်တယ် “ဟေ့” “အားးး အမလေး” “ဟားးးဟားး” ခိုင်ခိုင်ကိုဖက်ထားလိုက်တော့ “လန့်လိုက်တာ ဟယ်” “မလန့်နဲ့တော့” ခိုင်ခိုင်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူပစ်လိုက်တယ် “အွန့် ..ပိုင်ပိုင် မလုပ်နဲ့ဟာ၊လူတွေ မြင် မယ်” “ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိဘူးခိုင်ခိုင်” “အာ့ဆိုပြန်ကြမယ်” “နေစမ်းပါအုံးခိုင်ခိုင်ရ၊နမ်းလို့မ ဝသေးဘူး” “ဟာ နင်ကလဲ” “လာ စမ်းပါခိုင်ခိုင်ရာ” အတင်းဆွဲဖက်ပြီးမျက်နှာအနှံ့နမ်း လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်လိုက် တယ်။နောက်တော့သူ့လည်ပင်းဆီကို မထိတထိလေးနမ်းလိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ်” “တော်ပြီပိုင်ပိုင်ရာ” ခိုင်ခိုင်ကိုကြမ်းခမ်းကိုလှဲချလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုအကြာကြီး စုပ်တယ်တဖြေးဖြေးနဲ့ခိုင်ခိုင်ပြန်နမ်းလာ တယ်။ကျနော်ပုဆိုးကိုဖြေချပြီးသူ့လက်ကိုယူကာကျနော့်လီးပေါ်တင်ပေးပြီးဆက်နမ်း နေတယ်။
ခိုင်ခိုင်ကမာတောင်နေတဲ့ကျနော့်လီးကိုကိုင် နေပြီ။နမ်းနေတာကနေသူ့အကျႌကိုမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုမဖြုတ်ပဲ အပေါ်ကိုတွန်းတင်ပြီးသူ့နို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်ရာ“အာ! အင်းးဟင်းးးဟင်းးး” ခိုင်ခိုင်အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ညည်းနေ ပြီ။သူ့ လုံချည်ကိုဖြေလျော့လိုက် တော့အတွင်းခံဝတ်မလာပါဘူး၊သူ့အဖုတ်ကိုလက်နဲ့နှိုက်ပြီးလက်ခ လယ်နဲ့အသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့အခါ အရည်တွေစိုရွှဲနေပြီ။အပေါ်ယံက ပွတ်ပြီးနောက်အသွင်းအထုတ် ကိုမြန်မြန်လေးလုပ်ပေး လိုက်တယ်။အရည်တွေကအများ ကြီး စိမ့်ထွက်လာတယ်။ခိုင်ခိုင်ကညည်းတွားသံပိုထွက်လာတယ်၊ ကျနော်ကနို့စို့တာကိုရပ်ပြီးသူ့အ ဖုတ်ကိုနမ်းမယ်ကြံတော့ “ပိုင်ပိုင်မလုပ်နဲ့ညစ်ပတ်နေမှာ” “အဲဒါဆိုငါလုပ်တော့မယ်ဟာ” “အင်း” ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကြားဒူး ထောက်ဝင်ကာလီးနဲ့ အဖုတ်ကိုတေ့ ပြီးဖိချလိုက်တယ် “”ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အား ပိုင်ပိုင်ဖြေးဖြေး” “အင်း” သူကသာဖြျေးဖြးလုပ်ခိုင်းနေတာ ကျနော် ကမတရားထန်နေပြီ။ဒီလို နေရာမှာ ဇိမ်ဆွဲပြီးလုပ်နေလို့မရဘူး ဆိုတာကြိုသိတယ်။ဘာလို့လဲဆိုရင် တစ်ယောက်ယောက်အိမ်ပေါ် ရောက်လာရင်ရွာဓလေ့အရပေးစားခံ လိုက်မှာ။ဒီတော့အပြင်ကိုလည်းနား စွင့်ပြီးမြန်မြန်ပဲလိုးလိုက်တော့တယ် “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖ န်းဖန်း’” “အာ့ အိုးးအားးအင်းးဟင်းးဟင်း” လီးကကြီးတော့လင်ရပြီးတဲ့သူ့အဖုတ်ထဲပြည့်ကျပ်နေတယ်။စေးပိုင် နေပြီးလုပ်လို့ ကောင်းနေတယ်။
ပေါင်ကိုတွန်းတင်ကာအပေါ်စီးကနေစိုက်လိုးလိုက်တယ်။ဒီလိုလိုး တာကလိုးချက်ကနာတယ်။အတားအဆီးမရှိဆီးခုံချင်းကပ် တယ်။လီး ဝင်နက်တယ်။မိန်းကလေးကတွက် ကာမအရသာပိုရှိတယ်။မြန်မြန်လိုး ပေမယ့်တဖက်ကနားစွင့်နေရတော့ ကြာ တယ်။သူ့ညည်းသံပိုထွက်တယ် ညည်းသံမထွက်ရအောင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြီးနို့ကိုကိုင်ကာဗျင်းထည့်လိုက်တယ်။အရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာပြီးတဇွပ်တဇွပ်တဗြိဗြိ မြည်လာတယ်။လိုးချိန်ကငါးမိနစ်မ ကတော့ပါလူကငယ်သေးတော့အား ကောင်းနေ တယ်။မထူးတော့ဘူးဆို ပြီးလီးကိုနှုတ်လိုက်တော့ “ပြီးသွားပြီလား” “မပြီးသေးဘူးဟ၊မြန်မြန်ပြီးအောင် ဖင်ထောင်လိုးမှရမယ်” “အင်း လုပ်လေ” ခိုင်ခိုင်ကအလိုတူအလိုပါဖင်ဘူး တောင်းထောင်ပေးတယ်။စလိုးချင်း တော့ဒူးထောက်ပြီးအဖုတ်ထဲလီး သွင်းကာလိုးပေမယ့်ကြာတော့အား မရပါဘူး။မတ်တပ်ရပ်ပြီးခါးကုန်း ကာဖိလိုးပစ်လိုက်တယ်။ “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖ န်းးး” “အာ့ ! !ဖြေးဖြေး ပိုင်” တကယ်ပါဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး လိုးရတာဖီးတော်တော်ရှိတယ်။သူ့ ဖင်အိုးကြီးကားကားကြီး ကိုမြင်နေ ရပြီးစိတ်ကအရမ်းထန်တယ်။လိုးသံကတဖန်းဖန်းထွက်တယ်။
ခါးကိုင်လိုးပေးရင်းကနေနောက်ဆုံးသူ့ဆံ ပင်ကိုလိမ် ကျစ်ပြီးဆောင့်လိုးလိုက် တော့သုတ်တွေကသူ့အဖုတ်ထဲကို တဖြောဖြောဝင်သွားတော့မှရပ်ပစ် လိုက်တော့တယ်၊ခိုင်ခိုင်မှာ မှောက် လဲကာခနငြိမ်သွားပြီးမှ “နာလိုက်တာပိုင်ပိုင်ရာ၊နင်အရမ်း လုပ်တာပဲ” “ကောင်းလွန်းလို့ပါဟာ” “နင်ကသာကောင်းတာ နင့်ဟာကြီး ကကြီးတော့တော်တော်ကိုအောင့် တာဟ” “ကြီးတာမကောင်းဘူးလား” “နာတယ်၊ကြာတော့ကောင်းတယ်” “အေး နောက်ရက် တနေရာမှာတွေ့ ကြမယ်၊ဒီမှာကလူမလစ်ဘူးဟ” “အေးငါသွားမယ်၊နင်နောက်မှထွက်ခဲ့” ခိုင်ခိုင်အဝတ်အစားကို သပ်သပ်ရပ် ရပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီးအိမ်အပြင်ကို ထွက်သွားတယ်။ကျနော်လဲသုတ်အတွက ထွက်သွားပြီးအရမ်းအိပ်ချင်လာ ကြောင့်ခင်လှိုင်အိပ်ရာမှာပဲအိပ်ချ လိုက်တော့တယ်။ညနေခင်လှိုင်နှိူးမှ နိုးတော့တယ်။ဒီနေ့ကတော့တူမကို အယောင်ပြပြီးအဒေါ် ကိုကြံလိုက် တာပါ။ခင်လှိုင်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးအိမ် ပြန်တယ်။ရေမိုးချိုးလိုက်ပြီး အမေနှင့်အဖေကိုစောင့်နေလိုက် တယ်။သူတို့ အတွက်သံပုရာရည် ဖျော်လိုက်ပြီးတိုက်လိုက်တယ်။
“အဖေသားထမင်းသွားစားမလို့” “ဘယ်မှာစားမှာလဲ ခင်လှိုင်တို့အိမ်မှာ” “အေး ညမနက်စေနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဖေ” ခိုင်ခိုင်တို့အိမ် ရှေ့ဖြတ်သွားရင်းခိုင် ခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ခိုင်ခိုင် သူ့အဖေနှင့်အမေကိုအအေးဖျော် တိုက်နေတယ်။ “ကိုပိုင်” တဖက် ခေါ်သံကြားတော့လှမ်းကြည့် တော့ခင်လေးနှင့်မိအေး “ပြောခင်လေး” “ဘုရားမသှားဘူးလား” “သွားမှာပေါ့ထမင်းတောင်မစား ရ သေးဘူး” “စတိတ်ရှိုးကြည့်မှာလား” “ဘာလို့လဲနင်တို့ကြည့်မှာလား မိအေး” “အေးကြည့်ချင်တယ်၊ငါတို့ကမိန်း ကလေး ချည်းဖြစ်နေလို့” “ငါခင်လှိုင်ကိုခေါ်ပြီးလာခဲ့မယ်” “တကယ်နှော်” “အေးပါဟ” “ခင်လှိုင်ရေ ဘုရားဆီမီးထွန်းပြီး စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်ရအောင်” “သွားလေ မိအေးလာပြောတယ်” “အေး အခုလဲသူတို့ပြောလို့” “ဟိုကောင်မျိုးသန့်ကိုကြောက်လို့ မသွားရဲ တာ” “အော အဲလိုလား” “အေး ထမင်းစားတော့ဟေ့ကောင်” “အေးပါကွာ” ထမင်းစားကြပြီးနောက်ခင်လှိုင်နဲ့ ကျနော် ခင်လေး တို့အိမ်ဘက်ကို သွားတော့ခိုင်ခိုင်ရောက်နေပြီ “မင်းသားတစ်ခါထွက်ပဲကြီးလှော် ဆယ်ခါကျက်ဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ ၊နောက်ကျလိုက် တာ” “ခင်လှိုင်မိတ်ကပ်လိမ်းနေလို့ဟ” “လိ မိတ်ကပ်လိမ်း” “ဟားးးဟားးး” ဘုရားအတူသွားကြပြီးဆီမီးပူဇော် ကြတယ်။ခင် လေးကအငြိမ်မနေပါ ဘေးဘယ်ညာကိုကြည့်နေတယ်။
“”ခင်လေးဘာဖြစ်တာလဲ” “ဟိုကောင်မျိုးသန့်တွေ့လိုက်လို့” “ငါ့အနားလာနေ” “ဟုတ်” မိန်းကလေးသုံးယောက်ကိုအတွင်း ထား ပြီးကျနော်နဲ့ခင်လှိုင်ကဘေး ဘယ်ညာနေလိုက်တယ်။ခင်လေးက ကျနော့်အနားကပ်နေတယ်၊ငမျိုး ကိုမြင်တော့ကျနော့် လက်မောင်းကို လာကိုင်ထားတယ်။ငမျိုးကကြည့် နေတယ် “စတိတ်ရှိုးကြည့်လို့ရပါ့မလားကို ပိုင်” “ဘာလို့မရရမှာလဲ” “ကိုမျိုး ကသမီးကိုကြည့်နေတာ” “ဂရုစိုက်မနေနဲ့” “ဒီကိုလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” “ငါရှိနေရင်ဒီကောင်ဒီကိုမလာဘူး” “ဟုတ်ပါ့မလား” “ဟုတ်တယ်ဆို” “ခင်လေးကကြောက်တယ်” “မကြောက်နဲ့မနက်ဖြန်ခင်လှိုင်တို့ အိမ်ဘက်ကိုခေါ်ပြီးပြလိုက်မယ်၊ဒီ ကောင် လက်လျှော့သွားအောင်” “အင်း တကယ်လား”. “တကယ်ပြောတာ” “ပြီးရော” ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့် လိုက်စတိတ် ရှိုးကြည့်လိုက်နဲ့ည ဆယ်နာရီကျော်မှအိမ်ပြန်လိုက်ကြ တယ်။ခိုင်ခိုင်ကစိတ်ကောက်နေသ လိုပဲစကားတခွန်းမှမပြောတာ။အိမ် နားရောက်တော့ခင်လေးနဲ့မိအေးကို အရင်ပို့တယ်။ပြီးတော့ခင်လှိုင်ကသူ့အိမ်ပြန်တယ်။ကျနော်ကိုခိုင်ခိုင်က အံကြိတ်ပြပြီးဗိုက် သားလိမ်ဆွဲသွားတယ်ဗျ။ “နာတယ်ဟ” “မနက်ဖြန်ခင်လှိုင်အိမ်မှာတွေ့မယ် ဒါပဲ” “အေးပါ ခိုင်ခိုင်” အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးအိပ်လိုက် တယ်။
မနက်အစောထပြီး ရေနွေးတည်ရ တယ်။ထင်းနဲ့မီးမွှေးရတာမလွယ် ဘူးဗျ။အဖေနှင့်အမေအတွက်ကော် ဖီဖျော်တယ်။မြို့ကပါတဲ့ မုန့်ခြောက် တွေရှိနေတယ်။အဖေနှင့်အမေအိပ် ရာထပြီးမျက်နှာသစ်တယ်။ ပြီးတော့ကော်ဖီနဲ့မုန့်စားကြတယ်။ ကျနော်ရေတုံကင် နှိပ်ပြီးရေကန်ကို ရေဖြည့်ထားလိုက်တယ်။အမေရေ ချိုးပြီးအဖေချိုးတယ်။ အမေကအဝတ်အစားလဲပြီးလှူမယ့် မုန့်တွေကိုလုပ် နေတယ်” “ဟေ့ကောင်တခြားရွာတွေဖက်မ သွားနဲ့မင်းအဒေါ်အိမ်ကိုကူလိုက်ဦး မင်းအဘိုးအဖွားတွေရောသူက ဆွမ်းချက်ပို့နေ ရတယ်” “ဟိုကောင်တွေရှိနေတာပဲ” ညီဝမ်းကွဲတွေ၊ညီမဝမ်းကွဲတွေရှိနေ တော့ကျနော်ကပူစရာမလို၊အမျိုး တွေထဲသားအကြီး မြေးအကြီးဩရ သလေ။သကြန်မုန့်ဖိုးပေးထားပြီး သား၊ကျနော်ကဆယ်တန်းအောင် ပြီးလို့မြို့ကဦးလေးဆီမှာအလုပ် လုပ်နေ တာ၊ပြန်ခါနီးဦးလေးကမုန့် ဖိုးပေးလိုက်တယ်။ အဖေနှင့်အမေဘုန်းငြီးကျောင်းမ သွားခင်မှာပဲခင်လေးမုန့်တွေလာ ပေးလို့ယူ လိုက်သေးတယ် “ကိုပိုင်ဘယ်အချိန်လာရမလဲ”. “နေ့လည်တစ်နာရီလောက်ပေါ့၊ ငမျိုးကိုမှာခဲ့ရမှာ၊နင်နဲ့ငါနဲ့ချိန်းတွေ့ မယ်ဆိုပြီး” “ဟုတ်ကဲ့” “နင့်အမခေါ်ခဲ့မလား” “သူတို့ကိုခေါ်ထားရင်ချိန်းတွေ့တယ် လို့ဘယ်ထင်မလဲ”
“အေးလေပြီးရော၊ငါအဲဒီအိမ်က စောင့်နေမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ကိုပိုင်” ဒီနေ့တော့ငမျိုးစောက်ခွက်တော့ စုတ်ပြီလို့သာမှတ်တော့ဟု ကြိမ်း ထားလိုက်ပြီ။လူလေးအိမ်ကိုသွား ပြီးတော့ “လူလေးနေ့လည်တစ်နာရီ ငါ ခင်လေးနဲ့ချိန်းထားတယ်” “ဟာ ..တကယ် လား” “တကယ်ဟေ့ကောင်၊ငမျိုးကို ပြောလိုက်၊လာခဲ့လို့၊ငါတို့ပါလိုက် ခဲ့ရမလား” “မလိုက်နဲ့ဟ ခင်လေးရှက်သွားလိမ့် မယ်” “အေးပြီးရောကွာ ၊ပြောထားလိုက် မယ်” လူလေးအိမ်ကပြန်ခဲ့ပြီး ခင်လှိုင်ဆီ သွားတော့ “ဟေ့ကောင်ရေခပ်ရမယ်တဲ့ကွ လိုက္ခဲ့” “အေးလိုက်ခဲ့မယ်” နွားလှည်းမှာ ရေစည်တင်ပြီးကာ ကျနော်ကရေဘုံဘိုင်နှိပ်ခင်လိုက်က ရေပုံးနှင့်ခပ်ကာဖြည့်တယ်။ ရေစည် ပြည့်တော့ခင်လှိုင်ကမောင်းတယ်။ကျနော်က လိုက်စီးပြီးဘုန်းကြီးကျောင်းဘက်ဦးတည်လိုက်တယ်။ တမနက်လုံးရေခပ် နေရတယ်။ထ မင်းကျတော့ဘုန်းကြီးကျောင်းက ကျွေးလိုက်တယ်။အိမ်ပြန်တော့ ဆယ်နှစ်နာရီခွဲနေပြီ “ခင်လှိုင် ငါဒီနေ့မင်းအိမ် မှာခင်လေး နဲ့ချိန်းထားတယ်” “ဟေ မင်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာဟ” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ငါမိအေးကြိုက်နေတာကြာပြီမ ပြောရဲ ဘူး၊မင်းကမနေ့တနေ့က ရောက်လာပြီးငါ့အိမ်မှာတောင် ချိန်းလိုက်သေးတယ်” “ငါစွမ်းလို့မဟုတ်ဘူး၊ငမျိုးကိစ္စကို ရှင်းမှာ” “ဟေ့ ကောင် ကြည့်လုပ်အုံး၊ဟိုက ပါချင်ချင်ဖြစ်နေတာ” “မဟုတ်တာကွာ” “အဲဒါပြောတာ မင်းမဟလို့၊မင်းသာ ဟရင်ဟိုကပါပြီး သား” “ငါလိုးမယောက်ဖ၊ လီးပဲဟေ့ကောင်” “ဟားးးဟားးး” “လုပ်လုပ် ငါ့နွားတွေအတွက်ကောက်ရိုးသွားတိုက်လိုက်ဦးမယ်”
ခင်လှိုင်ထွက်သွားပြီးမကြာပါဘူး ခင်လေး ရောက်လာတယ် “ကိုပိုင် ပြောခဲ့လား” “အေးပြောခဲ့တယ်” “ဒီကောင်မြင်နိုင်တဲ့ နေရာထိုင်ရ အောင်” “အင်းဟုတ်တယ်” ငမျိုးခြံစည်းရိုးကကျော်ကြည့်ရင် မြင်ရမယ့်နေရာကိုရွေးပြီးထိုင်လိုက် တယ်၊ “ခင်လေး” “ဟင်ကိုပိုင်”“နင်ကိုဒီလိုမြင်ရတော့လှတယ်ဟ” “အာကိုပိုင်ကလည်း” ကျနော်ကင်မရာချိန်သလိုဟိုလို ကြည့်လိုက်ဒီလို ကြည့်လိုက်နဲ့သူ ရှက်နေတယ်၊ “တကယ်ပြောတာ နင်ကချစ်စရာ လေး” “ကိုပိုင်နှော် ဟင့်” ကျနော်ခြံစည်းရိုးကိုကျော်ပြီးကြည့် နေလိုက်တော့ငမျိုးလာနေတာကို တွေ့လိုက်တယ်။ “ခင်လေး လာနေပြီလှည့်မကြည့်နဲ့ ငါ့နင့်အနားလာထိုင်မယ်” “အင်း” ငမျိုး ခြံစည်းရိုးနားရောက်တဲ့အချိန် ထိပေါက်ကရပြောနေပြီး ငမျိုးကြည့်လောက်ပြီဆိုမှ “ခင်လေး ငါနင့်ကိုစိတ်မချဘူးဟာ” “ဘာလို့လဲ ကိုပိုင်ရဲ့” “ငါကမြို့ပြန်ရမှာ၊ပြီးတော့ကျောင်း လဲတက်ရမှာဟ၊နင့်ကိုငါအရမ်းချစ် တော့စိတ်မချဘူး” “စိတ်ချကိုပိုင်ခင်လေးက သစ္စာရှိ တယ်၊ကိုပိုင်သာကျောင်းပြန်တက် လို့တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတွေတွေ့ လို့ခင်လေးကိုမေ့သွားရင်ဘယ် လိုလုပ်မှာလဲ” အတိုင်အဖောက်ကတော့ညီတယ်ဗျ ဟိုကောင်ကြားပြီးကြေကွဲနေ လောက်ပြီ။
“မေ့စရာလားခင်လေးရယ်၊ဒီရွာဒီ ဒေသဟာ ကိုယ်ပိုင်ရဲ့ဇာတိချက် ကြွေမွေးရပ်မြေလဲဖြစ်တယ်၊ကိုပိုင် ချစ်တဲ့ခင်လေးလဲရှိတယ်။ ခင်လေး ကိုပိုင်အပေါ်သစ္စာရှိပေးနှော်” “အင်းပါကိုပိုင်ရယ်” “အရမ်းချစ်တယ်ခင်လေးရယ်” ကျနော်ခပ်တည်တည်နဲ့ခင်လေး ပု ခုံးပေါ်လက်တင်လိုက်တယ်။ခင် လေးခမျာတကိုယ်လုံးတောင့်တင်း သွားတယ်။ဒီအချိန်မှခင်လေးရုန်းလို့မရပါ။ “တောက် “ တောက်ခေါက်သံကြားလိုက်ရပါ ပြီ၊ငမျိုးလစ်သွားပါပြီ။ “ဆောရီးခင်လေး” “ဟင့်ကိုပိုင် အသားယူတာ” နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စိတ်ကောက်သ လိုလုပ်တော့ “ခင်လေး ငါစိတ်မထိန်းနိုင်ရင်ဖက်နမ်းပစ် မှာနှော် ၊သွားတော့” “ဟင်းလူကိုဖက်တုန်းကဖက်ပြီး” “ဟာဒီကောင်မလေးတော့ငါတ ကယ်ဖက်နမ်းမိတော့မှာ” ခင်လေးပြေးထွက်သွားတော့တယ်။ ခင်လေးပြေးထွက်သွားပြီးသိပ် မကြာပါဘူးခိုင်ခိုင်ရောက်လာတယ်။ “နင် ငါ့တူမကိုဘာလုပ်လိုက်တာ လဲ၊ခင်လေးပြေးထွက်လာတာငါ မြင်လိုက်တယ်”
“ခင်လေးကိုဘာမှမလုပ်လိုက်ဘူး ဟိုကောင်ငမျိုးမြင်အောင်လုပ်ပြ လိုက်တာပဲရှိတယ်၊ညရောက်ရငအဲဒီကောင်မူးပြီးအော်ဦးမ လားမသိ ဘူး” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဆို နင့်တူမကအ သက်မပြည့်သေးဘူး” “ဘာလ၏အသက်ပြည့်ရင်လုပ်မယ် လို့ပြောတာလား” “အာဒုက္ခပဲ၊အဲဒီခလေးမကငါတို့ရှေ့ ပဲကွီးလာတာပါဟာ၊ငါ့ညီမလိုပါပဲ” “သေချာတယ်နှော်” “အင်းသေချာပါတယ်ဟာ” “ဒါနဲ့ခင်လှိုင်ဘယ်သွားလဲ” “နွားစာသွားယူတယ်” “အော်ဒါဆိုကြာမှာပဲ” “အင်း ခိုင်ခိုင်အထဲသွားရအောင်” “အင်းသွားလေ” အိမ် ထဲဝင်ပြီး တော့ထိုင်ကာခိုင်ခိုင်ကိုနမ်း လိုက်တယ်။ခိုင်ခိုင်ကသိပြီးသားပါ “မနေ့ကအားမရလို့ဒီနေ့အကြာကြီး လုပ်မယ်ဟာ” “ဒီ နေ့လုပ်နိုင်သေးလို့လား” “လုပ်နိုင်တာပေါ့ဒီမှာကြည့်” ကျနော်မတ်တပ်ရပ်ကာပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီးခိုင်ခိုင်ရှေ့မှာလီးကို ပြ လိုက်တယ်။ “နင်မလွယ်ဘူးနှော်၊တော်တော်ကဲ တယ်”
“လုပ်စမ်းခိုင်ခိုင်ရာစုပ်လိုက်စမ်းပါ” ခိုင်ခိုင်ကနှစ်ခါပြောစရာမလိုကျနော့် လီးကိုကိုင်ပြီးစုပ်ပေးတယ်။တော် တော်လေးကောင်းတယ်ဗျာ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပလပ်” “ဟားးရှီးးရှီးးးအိုး ကောင်းတယ် စုပ် စုပ် အားး” ခိုင်ခိုင်စုပ်ချက်ကြောင့်ကျနော့်လီးကလုံးဝကိုမာတောင်နေပြီ။ခိုင်ခိုင်ကလင်ရဖူးပြီးသားဖြစ်တော့စုပ် တတ်တယ်။ဒစ်ကိုလျှာနဲ့ဝိုက်ဆွဲပေး တယ်။လီးကိုအရင်းကကိုင်ပြီးစုပ် နေရတယ်။မဟုတ်ရင်လီးကရုန်းနေ ပြီးအပေါ်ကိုထောင်တက်ပြီးနေရာ မမှန်၊ သူကတပြွတ်ပြွတ်ကိုအားရပါး ရစုပ်တာဗျ။တော်တော်လေးစုပ်ပြီး တော့ “ငါ အာညောင်းတယ်ဟ၊နင့်ဟာကြီး ကကြီးလွန်း တယ်”“အေးပါတော်ပြီငါနင့်ကိုလုပ်ပေး မယ်”“အချိန်မရဘူးဟ၊မြန်မြန်လုပ်” သူကမြန်ခိုင်းပေမယ့်ကျနော်က တော့သူနို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စိုးပစ် လိုက်တယ်၊သူ့အဖုတ်ကိုနှိုက်တယ် စောက်ရည်တွေပေပွနေပြီ။သူလဲခံ ချင်လွန်းလို့သာကျနော့်ဆီအရဲစွန့် လာ ရမှန်းကျနော်နားလည်တယ်။
ဒါကြောင့်သူ့ကိုပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးသူ့အဖုတ်ကိုယက်ပေးလိုက် တယ်။ခိုင်ခိုင်လူးလွန့်ပြီးအော်ညည်းတယ်။လီးကိုကိုင်ပြီးသူ့ရဲ့ အစေ့ကိုကလော်ပေးလိုက်တယ်။ “အားးးအင်းးဟင်းးဟင်း” အစေ့ကိုကလော်တာဆိုတော့ သူအော်ညည်းနေတာပေါ့ “”လုပ် တော့လေ ဟာ” ဘယ်လောက်ခံချင်နေမှန်းမသိပေ၊ ပေါင်ကိုကားပေးပြီးသူကပင်ဆော် အောလေသည်။ခိုင်ခိုင်က ကျနော့်လီးကို ကိုင်ပြီးအဖုတ်နဲ့တေ့ ပေးရာကျနော်ကထည့်ကာဖိချ လိုက်တော့တယ် “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ” “အားးရှီးရှီးးးကျွတ်..ကျွတ်” စုပ်သတ် သံထွက်လာပြီးမျက်စိမှိတ် ကာနှုတ်ခမ်းအားလျှာနှင့်သပ်လေ သည်။
“ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်” “အာ့ရှီးးးရှီးးးးအိုးးး” တချက်ချင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ လှေကြီးထိုးနည်းပထဆုံးငါးမိနစ် ခန့်ပြင်းပြင်းလေးလုပ်လိုက်သည်။ အရည်တွေနဲ့စိုရွှဲနေတဲ့အသံပါ ထွက်သည်။ကျနော့်ဂွေးဥကသူ့ဖင် ကိုတဖန်းဖန်းရိုက်သည်။လိုးသံ တော်တော်ထွက်သည်။ခိုင်ခိုင်ညည်း သံကလဲစိတ်ကို အားတက်စေပြီးတ ချက်ချင်းပင်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သူ့အဖုတ်ကတော်တော်ညစ်အား ကောင်းသည်။ “အဆင်ပြေလားခိုင် ခိုင်” “စကားမပြောနဲ့ဟာ၊အရှိန်မလျော့ စေနဲ့ငါအရမ်းကောင်းနေပြီ” “ဘွတ် ဘွတ်ဖန်းးဖန်းးးဖန်းး” “အားးရှီးးးရှီးးးအိုး၊ငါပြီးတော့ မယ် မရပ်လိုက်နဲ့” သူပြီးတော့ဆိုလို့ထပ်ပြီးမြန်မြန်ပင် လိုးပေးလိုက်တော့သည်။သူလည်း အဆက်မပြတ်ညည်းရင်းအဖုတ်က ညှစ်ပေးသဖြင့်သူမပြီးသွားကြောင်း သိလိုက်သည်။သို့သော်ကျနော်မပြီး သေးသဖြင့်သူမအားစောင်းလျှက် ထားခါသူမခြေတ ချောင်းကိုရှေ့သို့ ကွေးစေပြီးတချောင်းကိုခွလျှက် လိုးလိုက်သည်။
“ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်” “အာ့ အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးးနာတယ်” ထိုပုံစံနှင့်ပင်တော်တော်ကြာအောင် လိုးလိုက်သောအခါ “မပြီး သေးဘူးလားပိုင်ပိုင်” “ဟင့်အင်းမပြီးသေးဘူး” “နာတယ် ပိုင်ပိုင်ကန့်လန့်ကြီးဝင်နေသလိုကြီး” “အေးပါဟာ၊နောက်တမျိုးလုပ် မယ်” “အင်း လုပ်လေ” ကျနော်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက် တော့. “နင်ကအိပ်တော့ငါဘယ်လိုလုပ်ရ မှာလဲ” “နင်ကခွလုပ်ရမှာ၊မ လုပ်ခင်စုပ်ပေး ဦး” “အေးပါ” ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ရဲ့လီးကိုခနစုပ်ပေးပြီးကျနော်အပေါ်ကခွကာအဖုတ်နဲ့ လီးတေ့င်္ပြးထိုင်ချပေးတယ်။ ပြီး တော့ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေး ရှာတယ်။သုံးမိနစ်လောက်ပဲလုပ်ပေးပါတယ်။ “ငါညောင်းပြီဟာ” “နင်ကုန်းပေးတော့ဟာ” “အေးပါဟာ” ကျနော်သူ့ကုန်းလျှက်ပင်လိုးပေး လိုက်သည်။ခိုင်ခိုင်ကနှစ်ကြိမ်ပြီးသီး လိုကျနော်လည်းတော်တော်မော သွား သည်။သုတ်များကိုပန်းထည့် ပြီးနောက်အိပ်ရာပေါ်လှဲချပြီး အမောဖြေလိုက်ရသည်။ခိုင်ခိုင်ကို ဖက်ထားပေမယ့်ခိုင်ခိုင့်မှာဇိမ်မယူ နိုင်ပါ။အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အိမ်ကိုသူပြန်သွားသည်။ကျနော် ကအိပ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ညနေစောင်း မှပြန်နိုးလာကာ လူလေးအိမ်ကိုသွား လိုက်သည်။ငမျိုးနှင့်လူလေးတို့ညီအကိုတွေကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ငမျိုးကတော့ကြက်ကြီးကိုလည် လိမျထား သလိုပါပဲ။
“ဘယ်လိုငမျိုး၊သဘောပေါက်ပြီ လား” “ဟေ့ကောင် မင်းငါ့မျက်နှာကိုစိတ် တိုင်းကျထိုးလိုက်စောက်စကားမ များနဲ့” “သူငယ်ချင်းအချင်းကွာ၊ငါမထိုးပါဘူး၊ဒါပေမယ့်ကတိတစ်ခုတော့ပေး” “ဘာကတိလဲပြော” “သူနဲ့ငါနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာ မင်းအမြင်ပဲ၊ငါမရှိတဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ကိုမနှောက်ယှက်ဖို့ကတိပေး” “အေးပေးတယ်ကွာပေးတယ်” အခုတော့တော်တော်သာယာ နေပါ ပြီ၊ခင်လေးကလာပြီးရေလာမြောင်း ပေးလုပ်တတ်ပြီး ခိုင်ခိုင်ကတော့ လူလစ်ရင်လစ်သလိုလာပြီးအလိုး ခံတတ်သည်။ သို့သော်ရွာမှလူအချို့ကခိုင်ခိုင်နဲ့ကျနော်တွေ့သည်ကို မြင်ကြောင်းအဖေ့ကိုပြောကြသည် ထို့ကြောင့်ပင်အဖေကရာဇသံထုတ် ၍မြို့ကိုပြန်ခိုင်းသဖြင့်ကျနော်မှာ မြို့ပြန်ခဲ့ရသည်။ကျနော့်မြို့ပြန် တော့ခိုင်ခိုင်ဝမ်းနည်းကျန်ခဲ့သည်။ မြို့မှာလည်းကြာကြာမနေ ခဲ့ရပေ။ ကျောင်းမှကျောင်းတက်ခွင့်ခေါ် သောစာရောက်လာသဖြင့်ရွာကို ခနပြန်ပြီးရန်ကုန်ကိုကျောင်းတက် ရန်ထွက်ခွာခဲ့ရ သည်။နောက်တော့ ခိုင်ခိုင့်သတင်းကြားရတယ်။လင်ရ သွားပြီတဲ့လေ။