ကျွန်တော့်နတ်သမီးလေးရဲ့ချစ်ပုံပြင်
“ဟျောင့် ည မိုးမရွာရင် င့ါတဲကို အလည်လာခဲ့ကွာ.. ရွာက အရက်ပါခဲ့တယ်..ငါးပါယူခဲ့ဦး..” ကျနော်ကြိတ်ကြွေနေသော ဖူးပြည့်ရဲ့အကို မင်းမောင်ရဲ့စကားကြောင့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ မင်းမောင်မှာက အမေ မရှိတော့ဘူး ရှိတဲ့အဖေကလည်း အရက်သမား၊ ကျနော့်ရဲ့ တဖက်သတ်ချစ်သူ ဖူးပြည့်က တကယ်ကို အရမ်းလှပါတယ်။ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး။ နောက်ပိုင်းအလှက အရွယ်နဲ့တောင် မမျှဘူး။ ကားပြီး ချိတ်ထွက်နေတာ။ ဖူးပြည့်များ ပြုံးရယ်လိုက်ရင် မြင်ရသူငေးမောသွားစေတဲ့အလှမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူလေးပေါ့။ ကျနော်က ခုချိန်ထိ ဖူးပြည့်ကို ဘာကြောင့် ဖွင့်မပြောရသေးလဲဆိုရင် ဖူးပြည့်က ခုမှဆယ်တန်း ကျောင်းတက်ဆဲမို့ ကျနော် ဖွင့်မပြောရက်တာပါ။ သူ့အကို မင်းမောင်ကို နည်းနည်းလန့်တာလည်း ပါတာပေါ့ဗျာ။
ပြီးတော့ ဖူးပြည့်ကို ကျနော့်လိုပဲ ကြိတ်ကြွေလို့ ဖွင့်ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ရဲနောင်ရဲ့စကားကြောင့်လည်း ကျနော် ဖွင့်မပြောဖြစ်တော့တာဆို မှန်ပါတယ်။ ရဲနောင်က ဖူးပြည့်ကို ရည်းစားစကားပြောတော့ သူ့မှာ ရည်းစားရှိပြီးသားလို့ ဖူးပြည့်က ချက်ချင်းအဖြေပေးလိုက်တာတဲ့။ ဒါကြောင့် ကျနော်က ဖူးပြည့်ကို ဖွင့်မပြောဝံ့ပဲ ဖူးပြည့်ရဲ့အလှတွေကို ခိုးခိုးရှိုးပြီး တိတ်တိတ်လေး ရင်ခုန်နေရတော့တာပေါ့။ ဖူးပြည့်က ဖြူဖွေးပြီး အရမ်းလှသလောက် ကိုမင်းမောင်ကတော့ အလုပ်ကြမ်းဒဏ်ကြောင့်လား မသိဘူး အသားက တော်တော်မည်းပါတယ်။ ဗလကြီးသလို အရပ်ကလည်း အရှည်ကြီး။ သူတို့မောင်နှမ အရပ်ချင်းယှဉ်လိုက်ရင် ဖူးပြည့်က ကိုမင်းမောင်ရဲ့ ပခုံးလောက်ပဲရှိတယ်။ ကိုမင်းမောင်ကိုကြိုက်တဲ့ အပျိုကြီး တခုလပ် မုဆိုးမတွေ ရွာမှာတော်တော်များတယ်။ ကိုမင်းမောင်က စကားပြောသာကြမ်းတာ အလုပ်က နေပူမရှောင် မိုးရွာမရှောင် တော်တော်ကြိုးစားတယ်။
အပင်ပန်းလည်း ခံနိုင်တယ်။ အဆဲကြမ်းတာကတော့ သူ့ဝသီဗျ။ အရက်မူးရင် သာမန်စကားပြောနေရင်း အဆဲက ပါပါလာတတ်တယ်။ သူ့ညီမကိုတော့ တော်တော်ချစ်တာ။ ခုချိန်ထိ ဖူးပြည့်ကို သူ့ဗလကြီးနဲ့ ပွေ့ချီတယ်၊ ကျောပိုးတယ်။ ဖူးပြည့်က ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုပေမယ့် ဘော်ဒါဆောင်မနေပါ။ အိမ်ကနေပဲ ကျောင်းတက်ပြီး ယာခင်းထဲမှာနေတဲ့ သူ့အကိုဆီကို ၃ရက်ခြား ၁ပတ်ခြားဆိုသလို ရိက္ခာလာပို့ပေးတယ်။ ကိုမင်းမောင်က အခြားသူတွေနဲ့ သိပ်ရောရာနှောနှော မနေပေမယ့် ကျနော့်ကိုတော့ ခင်ပုံရပါတယ်။ တကယ်တော့ ကိုမင်းမောင်က ကျနော်နဲ့သာ သောက်ဖော် သောက်ဖက်ဖြစ်နေတာ သူ့ညီမ ဖူးပြည့်ထက် ကျနော်က ၁နှစ်ပဲကြီးတယ်။ ကိုမင်းမောင် အသက်၃၀လောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်။ ကျနော် မမေးမိဘူး။ အစကိုပြန်သွားရအောင်ဗျာ။
ကိုမင်းမောင်ရဲ့စကားကို “ဟုတ်ကဲ့ကိုမင်း… မိုးမရွာရင် လာခဲ့မယ်ဗျာ.. ငါးလည်း ယူခဲ့ပါ့မယ်”လို့ ကျနော်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ “ငါလိုးလေး… မိုးရွာရင်တော့ မလာခဲ့နဲ့ကွ…”လို့ ကိုမင်းမောင်ပြန်ပြောတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲ အဆဲမပါရင် စကားမပြောတတ်တဲ့လူကြီး စစ်စစ်ပါလားလို့တွေးရင်း.. “ဟုတ်ပါပြီဗျာ.. မိုးမရွာမှ လာခဲ့ပါ့မယ်..”လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ က်ုမင်းမောင်က သူ့နွားတွေမောင်းပြီး ထွက်သွားမှ ကျနော်လည်း ကျနော့်တဲရှိရာ ပြန်လာခဲ့တယ်။ ငါးကန်ထဲက ငါးတွေ မိုးမချုပ်ခင် ဖမ်းရဦးမယ်လေ။ ကိုမင်းမောင်တဲနဲ့ ကျနော့်တဲက တော်တော်လေးဝေးပါတယ်။ နာရီဝက်လောက် လမ်းလျှောက်မှရောက်တာ။ ကို မင်းမောင်က သူ့အဖေနဲ့ အဆင်မပြေတော့ သုံးရာသီလုံး တောထဲမှာပဲ အခြေချနေတယ်။ တခါတလေမှသာ ရွာကိုပြန်တာ။ တောမှာအခြေချပြီးနေတဲ့ တဲ တွေ အနည်းငယ်ရှိပေမယ့် ကိုမင်းမောင်လို နှစ်ပတ်လည် တောမှာပဲနေသူကတော့ မရှိပါဘူး။
ပြီးတော့ တဲတွေကလည်း တစ်တဲနှင့်တစ်တဲ အတော်အလှမ်းကွာကြတယ်။ကိုမင်းမောင်က အရက်အမြဲသောက်သူတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ၃ရက်ခြား ၁ပတ်ခြားဆိုသလို ဖူးပြည့်လာပို့တဲ့ ရိက္ခာတွေမှာ အရက်က ပါလာတတ်တယ်။ အရက်ပါရင်တော့ ကိုမင်းမောင်က သူတစ်ယောက်တည်း မသောက်ဘူး။ ကျနော့် ကိုအကြောင်းကြား အပါခေါ်ပြီး ဝိုင်းဖွဲ့နေကျ။ တဲကိုပြန်ရောက်လို့ ငါးဖမ်း၊ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုမင်းမောင်ဆီထွက်ခဲ့တော့ နေတောင်ဝင်လုပြီ။ ဖူးပြည့်နဲ့တွေ့ရမယ်ဆိုတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲ ရွှင်ကြည်လို့ပေါ့ဗျာ။ ကိုမင်းမောင်တဲရောက်ခါနီး ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်ပြီဆိုရင်ပဲ ကုန်းမြင့်ပေါ်က တဲရှေ့ကွက်လပ်မှာ ခွေးတစ်ကောင်နဲ့ ဆော့ကစားနေတဲ့ ဖူးပြည့်ကို မြင်နေရတယ်။ ဆည်းဆာရဲ့ ရောင်ပြန်အလှတွေကြား ဖူးပြည့်ရဲ့ ချစ်စရာဟန်ပန် အမူယာလေးတွေ၊ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံလေးတွေ၊ ကလေးတစ်ယောက်လို အပြစ်ကင်းစင်ပြီး သိပ်ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ ဖူးပြည့်ရဲ့ အလှတရားကို ကျနော်ငေးကြည့်ရင်း လျှောက်နေမိတယ်။
“နင်အရမ်းလှလာတယ် ဖူးပြည့်ရယ်… နင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာ..” ကျနော့်စိတ်ထဲက စကားတွေ ဖူးပြည့်ကြားနိုင်ရင် ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးကြည့်ရင်း သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းမောင်က ကျနော့်ကိုမြင်တယ်ဆိုရင်ပဲ “လီးထဲမှပဲ မြန်မြန်လာပါကွ..နောက်ကျနေပြီ..”တဲ့ ပြီးတော့ “ဖေလိုးမ .. ခွေးနဲ့မဆော့နဲ့တော့.. ခြေလက်ဆေးပြီး ငါးလာကြော်ပေး..”လို့ ညီမဖြစ်သူ ဖူးပြည့်ကို လှမ်းအော်ပြောတယ်။ “ဟုတ်ကိုကြီး.. ရေပါချိုးလိုက်တော့မယ်… ခဏလေးစောင့်ပေးနော်”လို့ ဖူးပြည့်ကပြောတော့ ” အေးပါ.. မြန်မြန်သာ သွားချိုးစမ်းပါ ငါလိုးမလေးရဲ့..” ဖူးပြည့်ကတော့ သူ့အကိုဆဲပြီးပြောတဲ့စကားကို ဘာမှအထူးအဆန်း ဖြစ်ပုံမရ။ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ထမီရင်လျားလေးနဲ့ စမ်းချောင်းကို ရေချိုးဆင်းသွားတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခဏကြာတော့ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ ဖူးပြည့်ကြော်ပေးတဲ့ငါးကြော်ကိုမြည်းလိုက်၊ အရက်သောက်လိုက်၊ ဟိုစကား ဒီစကားပြောလိုက်၊ ကျနော်ကတော့ မသိမသာ ဖူးပြည့်ကို ရှိုးလိုက်နဲ့ နတ်မင်းစည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားနေတာပေါ့ဗျာ။
သောက်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ ညတောင် အတော်နက်လာပြီ။ ဖူးပြည့်လေးမှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စကားပြောတာကို နားထောင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီထင်ပါတယ်။ အိပ်နေပုံကိုလည်း ကြည့်ဦး။ တစောင်းလေးဗျာ.. ဂီတာလေး စောင်းလှဲချထားသလိုပဲ အမြည်းက ကုန်သွားတယ်။ “ဟေ့ ထပါဦးညီမလေး…
အမြည်းကုန်သွားပြီ.. ငါးကျန်သေးရင် ထပြီးကြော်ပေးစမ်းဦး..” ကိုမင်းက သူ့ညီမကို နှိုးပြောတယ်။ “ဟာ ကိုကြီးကလည်း အိပ်ချင်ပြီကွာ..” “ငါးလိုးမလေး စောက်ဖုတ်ကို အသားနီလန်အောင် လိုးပေးလိုက်ရ.. ထမှာ ထစမ်း..” ကိုမင်းရဲ့ သူ့ညီမကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောတဲ့စကားတွေကြောင့် ကျနော့်လီးက အဆမတန်တောင်လာတယ်။ ဖူးပြည့်က နှုတ်ခမ်းလေးစူလိုက် ပွစိပွစိပြောလိုက်နဲ့ ထပြီး ငါးကြော်ပေးရှာတယ်။ ဖူးပြည့်ကြော်ပေးတဲ့ ငါးကြော်ပူပူလေးနဲ့ လက်ကျန်အရက်ကို ဖြတ်ပြီးချိန်မှာ ညလည်း အတော်နက်ပြီမို့ ကိုမင်းကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့တယ်။
လမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်ခါနီးမှ မိုးက သည်းသည်းမည်းမည်းကို ရွာတော့တာဗျို့။ ကျနော့်တဲနဲ့ ကိုမင်းတဲကြားမှာ တောင်ကျချောင်းလည်းရှိသေးတာမို့ ရေမမိခင် တဲပြန်ရောက်ဖို့ ခြေလှမ်းကို သွက်သွက်လျှောက်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းဘူး။ တောင်ကျရေတွေနဲ့ ချောင်းက ပြည့်လျှံနေပြီ။ မိုက သည်းသည်းမည်းမည်းရွာဆဲမို့ တောင်ကျရေ လျော့ဖို့အတော်လေးစောင့်ရဦးမယ့်ပုံ။ ကျနော်လည်း မိုးထဲမှာ စောင့်မနေချင်တာနဲ့ ကိုမင်းတို့တဲဆီကို နောက်ပြန်ဆုတ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကိုမင်းတဲမှာ ကျနော်ညမအိပ်ဖူးပါ။ တဲက တော်တော်ကြီးပါတယ်။ တဲအောက်ကိုရောက်လာတော့ ကိုမင်းရဲ့ခွေးက ခေါင်းထောင်ကြည့်ပြီး ရန်မလုပ်ပါ။ ကျနော့်ကို ရင်းနှီးပြီးသားလေ။ ကျနော့်စိတ်ထဲ ထူးထူးဆန်းဆန်းလို ခံစားနေရလို့ ကိုမင်းကို လှမ်းမခေါ်မိပါ။
တဲကလည်း ခါရမ်းနေသလို ထင်မိလို့ ကျနော် တော်တော်မူးနေပြီထင်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မိုးကသည်းနေပေမယ့် လေအနည်းငယ်ငြိမ်သွားတဲ့ ခိုက်အတန့်လေး ” အား…အားး.. အ.. ကိုကြီး နာတယ်.. အရမ်းမဆောင့်ပါနဲ့…” ဆိုတဲ့ ဖူးပြည့်ရဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးလေး ကျနော်ကြားလိုက်မိတော့ ကျနော် ခေါင်းတွေပါ ကြီးသွားတယ်။ နားကြားမှားတာလား ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်တာလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေချိန်မှာပဲ ” ငါလိုးမလေး နင့်စောက်ဖုတ်က အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ နင်အော်ချင်သလိုအော်စမ်း.. နင့်ပါးစပ်ကိုလည်း လိုးဦးမှာ… ဒီနေ့ည နင့်ဖင်ကိုပါ လိုးမှာ..” ဟု ကိုမင်းရဲ့ ပီပီသသကြီးပြောလိုက်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ကျနော့်စိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း ပြောမပြတတ်တော့။ ဖူးပြည့်ရဲ့ သူ့အကို လိုးခံနေရတာကို ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသလို
ယူကြုံးမရခြင်း၊ နှမြောခြင်း၊ လီးတောင်လာခြင်းစတဲ့ ခံစားမှုမျိုးစုံ ဖြစ်နေမိပါတယ်။
မိုးကတော့ ရွာနေဆဲ။ ကိုမင်းရဲ့ မာန်နဲ့ဆဲပြီး တဖက်ဖက်ဆောင့်လိုးသံတွေ၊ ဖူးပြည့်ရဲ့ မချိမဆန့် ညည်းညူသံတွေကြောင့် ကျနော် မကြည့်ရ မနေနိုင်တော့ဘူး။ တဲဘေးက သစ်ပင်ပေါ်တက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အရက်သောက်တဲ့နေရာမှာပဲ လေးဘက်ထောက်ပြီး ကိုမင်းရဲ့ လိုးဆောင့်မှုကို သိမ့်သိမ့်တုန်လို့
ခံနေရတယ်။ ကိုမင်းကတော့ လူစိတ်ပျောက်ပြီး ဘီလူးသဘက်စီးခံထားရသလို ဖူးပြည့်ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်၊ ဖင်ကိုရိုက်လိုက်၊ နို့ကိုလှမ်းချေလိုက်နဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားနေပါတယ်။ ” ငါလိုးတာ ကောင်းလား..” ” ဟုတ်.. ကောင်းတယ်ကိုကြီး.. ဒါပေမယ့် နာတယ်… ကိုကြီးလီးက ကြီးတာကို..” ” နင် ငါလိုးတာကို အဖေ့ပြန်ပြောမှာလား..” ” မပြောပါဘူးကိုကြီးရဲ့.. ဖင်တော့ မခံရဲဘူးနော် ညီမလေးက.. ညီမလေး တအားနာမှာ ကြောက်တယ်..”
” ဆီစွတ်ပြီး လိုးမှာပါ မနာပါဘူး… နင့်ဖင်က အရမ်းကိတ်တော့ ငါမလိုးပဲ မနေနိုင်ဘူး… ဒီတစ်ချီပြီးရင် နင့်ဖင်ကို လိုးတော့မယ်..” လို့ပြောပြီး ကိုမင်းက ဖူးပြည့်စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူလေးထဲရောက်နေတဲ့ လီးမည်းမည်းရှည်ရှည်ကြီးကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ အောင်မလေးဗျာ တော်တော်ကြီးတဲ့လီးကြီးပဲ။ မည်းက မည်းသေး လုံးပတ်ကြီးကြီးနဲ့ အရှည်က တစ်ထွာကျော်လောက်တယ်ဗျ။ ဖူးပြည့်လေး သတိလစ်မသွားတာ ကံကောင်းလို့ တောင်ပြောရမယ်…။ ဖူးပြည့် လေး ထလာပြီး သူ့အကိုရဲ့လည်ဂုတ်ကို ဖက်လိုက်တယ်။ ကိုမင်းက ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖူးပြည့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဖူးပြည့်နောက်စေ့ကို ကိုင်ထားတယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတွေ ဘယ်ညာချေပေးလိုက်၊ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေး ကလိပေးလိုက်နဲ့ ဖူးပြည့်လေးခမျာ တွန့်တွန့်သွားတယ်။
ကြည့်ရတာ ဖူးပြည့်လေး လိင်ဆက်ဆံမှုနယ်ပယ်မှာ တော်တော်ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ရှိသလို သူ့အကိုရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ အလိုတူအလိုပါ သာယာနေသူထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ရဲနောင်ပြောဖူးတဲ့ ဖူးပြည့်မှာ ချစ်သူရှိပြီးသားဆိုတာ သူ့အကိုမင်းမောင်ကို ရည်ရွယ်ပြီး ပြောခဲ့တာနေမှာလို့ အတွေးတစ်ချက်က ဝင်ဖြစ်အောင် ဝင်လာသေးတယ်။ ကျနော်ကြည့်နေစဉ်မှာပဲ ဖူးပြည့်က ခေါင်းလေးငုံ့၊ သူ့အကိုလည်ဂုတ်ကိုဖက်ပြီး ခါးကိုခွလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလီးမည်းမည်းကြီးမြင်ရပါပြီ။ ဖူးပြည့်ရဲ့အရည်တွေလား၊ ကိုမင်းရဲ့ အရည်တွေလား၊ ဒါမှမဟုတ် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အရည်တွေပဲလားတော့မသိ၊ ကိုမင်းရဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးပေါ်မှာ အဖြူရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ကပ်ငြိလို့။ ကိုမင်းက ဖူးပြည့်ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ ကြီးမားပြီး မည်းနက်ရှည်လျားတဲ့ လီးကြီးကို ညီမဖြစ်သူ ဖူးပြည့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထည့်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်လုံး ဖူးပြည့်ခါးလေးကိုင်ပြီး အသေဆောင့်တော့တာ။ ဖူးပြည့်ကတော့ မိုးသံလေသံတွေရဲ့ကြားမှာ သူ့အသံသေးသေးလေးနဲ့ ညည်းညူအော်ဟစ်နေပါတော့တယ်။ ” ငါလိုးမလေး … ငါ့ရဲ့ညီမလေး.. နင့်စောက်ဖုတ်က စေးနေတာပဲ… အရမ်းလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ဖေလိုးမရဲ့.. ၃ရက်တစ်ခါ လာအလိုးခံကြားလား.. ၇ ရက်အထိ မနေနဲ့တော့…” ” အားးးး.. ကိုကြီး နာတယ်.. ဖြည်းဖြည်း.. အား…အမလေး ကိုကြီးရဲ့ ညီမလေးသေတော့မှာပဲ..” “စောက်ကောင်မ… အားရပါးရအော်.. ငါလည်း အားရပါးရဆောင့်မယ်…” ဆဲလိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်၊ ဖူးပြည့်က အော်လိုက်နဲ့ ကြည့်နေမိတဲ့ကျနော် မနေနိုင်တော့ ထုရင်း ကြည့်နေမိတယ်။
ဂျပန်မလေးကို နီဂရိုးကြီးတစ်ယောက်က မုဒိန်းကျင့်နေသလိုပဲဗျာ။ မိုးက အရမ်းသည်းနေတာတောင် ကျနော့်စိတ်ထဲ ချမ်းတယ်မထင်မိ။ ကိုမင်းရဲ့ အားရပါးရ လိုးဆောင့်မှုအောက်မှာ ဖူးပြည့်ဖင်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်လို့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံနဲ့ ဖူးပြည့်အော်သံ၊ ကိုမင်းရဲ့ ဆဲသံတို့က တခါတခါ မိုးသံကိုဖောက်ထွက်လို့ ပေါ်ပေါ်လာတယ်။ ” အားးး.. ပြီးတော့မယ်.. လာနေပြီ ဆင်းတော့လို့..” ကိုမင်းက ဖူးပြည့်လေးခွထားတဲ့ ခြေထောက်ကို ဖြည်ချပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရည်ဖြူတွေကပ်နေတဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးကို ဖူးပြည့်ရဲ့ မျက်နှာနားကပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မယုံနိုင်စရာဗျာ… ဖူးပြည့်လေးက သူ့အကိုလီးမည်းမည်းကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံပေးလိုက်တယ်။
လီးကြီးတစ်ဝက်လောက်ပဲ ငုံထားတဲ့ ဖူးပြည့်ကို ကိုမင်းက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နောက်စေ့ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးသလို တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်လိုးတော့တာ ပဲ။ နောက်ဆုံး လီးကြီးအဆုံးထိ ဖူးပြည့်လည်ချောင်းထဲ ရောက်သွားတော့မှ ဖိကပ်ထားရင်း အရည်တွေထုတ်လိုက်ပုံပဲ။ ဖူးပြည့်ကတော့ သူ့လက်ကလေးနဲ့ သူ့အကိုပေါင်တွေ တဖက်ဖက်ရိုက်လို့… မိုးကလည်း တဖြည်းဖြည်း စဲလာပြီ။ လေကတော့ မတိုက်သလောက်ကို ငြိမ်သွားပြီ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝေ့ဝေ့တိုက်ရုံသာ။ ကိုမင်း သူ့လီးမည်းကြီးပြန်နှုတ်လိုက်တော့ ဖူးပြည့်လေးခမျာ အသက်ကို အမောတကော ရှူရှိုက်နေတယ်။ ပါးစပ်ဘေးနှစ်ဘက်မှာလည်း အရည်ဖြူတွေ စီးကျလို့ပေါ့။ အသက်ကို အရေးတကြီး ရှူရှိုက်နေရလို့ ဖူးပြည့်ရဲ့ နို့အစုံက လှုပ်ခါရိမ်းနွဲ့ ကပြနေသယောင်နဲ့ ကျနော့်စိတ်ကို မရိုးမရွ ဆွဲဆောင်နေသလိုပဲဗျာ။
ဖူးပြည့်အမောဖြေနေတုန်းမှာပဲ ကိုမင်းက တဲအတွင်းခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ ဆီပုလင်းနဲ့။ ဖူးပြည့်လေးပေါင်ကိုဖြဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ သူဘာများတွေးနေမလဲ ကျနော်သိချင်လိုက်တာ။ ” ကိုကြီး ဖင်ကို မလိုးပါနဲ့လား… ညီမလေးကြောက်တယ်… ဖင်ပေါက်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဟာကို ကိုကြီးလီးကြီးနဲ့ဆို ညီမလေးဖင် ကွဲသွားလိမ့်မယ်…” “မကွဲစေရဘူး စိတ်ချ.. ဆီစွတ်ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ချော့သွင်းမှာ.. ဖင်ကြောကိုသာညရှုံ့မထားနဲ့.. ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး… လေးဘက်ထောက်လိုက်…” “ကိုကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲနော်… နာရင် အော်ငိုမှာ…” ” အေးပါကွာ.. လေး ဘက်သာထောက်စမ်းပါ ငါလိုးမလေးရဲ့.. စိတ်ကို လျှော့ထား..” လို့ ကိုမင်းကပြောရင်း ဖူးပြည့်ဖင်ကို ဆီစွတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့လက်ကို ဆီစွတ်ပြီး ဆီရွှဲနေတဲ့ ညာလက်ခလယ်နဲ့ ဖူးပြည့်ဖင်ကို နှိုက်သွင်းပါတယ်။ စသွင်းတော့ ဖူးပြည့်ပါးစပ်က အ ကနဲအသံထွက်လာပြီး တချက်တွန့်သွားပါတယ်။
ကိုမင်းကို မနာလိုလိုက်တာဗျာ။ အကို့အလိုးကို စိတ်ကြိုက်ခံပေးမယ့် ညီမကိတ်ကိတ် ဖြူဖြူ လှလှ ငယ်ငယ်လေးကိုရထားလို့။ ပြီးတော့ ကျနော့်အိပ်မက်နတ်သမီးလေးကို ကျနော့်ရှေ့မှာပဲ အားရပါးရ ဖြုတ်နေလို့။ တကယ်လို့သာ ကိုမင်းအနေနဲ့ သူ့ညီမ သဘောမတူပဲ အတင်းအဓမ္မ မုဒိမ်းကျင့်တာမျိုးဆိုရင် ကျနော် ကိုမင်းရဲ့ ဗလကြီးကို ကြောက်တယ်ဆိုရင်တောင် မဖြစ်မနေ တားဆီးမိမှာပါ။ အခုတော့ဗျာ ညီမဖြစ်သူကလည်း အကို့ရဲ့ အလိုကြမ်းကြမ်းတွေကို အလိုတူအလိုပါခံလို့… ဆိုတော့ နှမြောစိတ်၊ အံ့သြစိတ်၊ မနာလိုစိတ်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကျေနပ်စိတ်၊ ကိုယ်တိုင် ဝင်နွှဲလိုစိတ် အို စုံလို့ပဲဗျာ… ကျနော်ကသာ အတွေးပေါင်းစုံ၊ ခံစားမှုပေါင်းစုံဝင်လာပေမယ့် သူတို့မောင်နှမလိုးတာကို ချောင်းကြည့်ရင်းထုတာ ၂ခါလောက်ကို ပြီးသွားခဲ့ပြီဗျ။
ဟော ခုတခါ ကိုမင်းက သူ့လီးမည်းကြီးကို ဆီစွတ်နေပြန်ပြီ။ ဖွေးပြီးကိတ်တဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကိုဖြဲပြီး လီးထိပ်နဲ့အပေါက်တေ့ကာ စသွင်းနေပါတယ်။ ဖူးပြည့်ဖင်ဖြူဖြူလေးထဲ ကိုမင်းလီးမည်းမည်းကြီး ဆီအစွမ်းနဲ့ တရစ်ချင်း နှဲ့နှဲ့သွင်းနေတာ တဝက်လောက်ရောက်တော့.. ” ကိုကြီး တော်ပြီကွာ.. နေရခက်တယ်..ဆက်မသွင်းပါနဲ့တော့..” လို့ ဖူးပြည့်အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုမင်းကတော့ ချော့သွင်းလေးသွင်းရင်း နောက်နည်းနည်းပြန်ဆုတ်ရင်းနဲ့ မျက်စိရှေ့တင်ပဲ ကိုမင်းရဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးက ဖူးပြည့်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူလေးထဲ တဆုံးဝင်သွားတော့တယ်။ကျနော့်လီးကလည်း မတရား ထောင်မတ်လာပြန်တော့ ကိုယ့်လက်လေးနဲ့ ချော့ထိန်းရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ” ညီမလေး ကိုကြီးဆောင့်တော့မယ်… ဖင်ကြောကို ရှုံ့မထားနဲ့..စိတ်ကို လျှော့ထား..” လို့ ပြောရင်း ကိုမင်းက တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ယူ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဖူးပြည့်သိပ်ခံနိုင်သေးပုံမရ။ အမေတ,ပြီး အော်ဟစ်ညည်းညူနေပါတယ်။
အရှိန်ရလာပြီဖြစ်တဲ့ ကိုမင်းကတော့ ဖူးပြည့်ရဲ့ အော်ဟစ်ညည်းညူသံကို သိပ်ဂရုမစိုက်တော့။ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဇာတိက ပြလာပြီ။ တစ်တစ်ခွခွဆဲပြီးကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ။ ဖူးပြည့်ရဲ့ ဖင်သားတွေ၊ နို့တွေဆိုတာ သမုဒ္ဒရာလှိုင်းကြမ်းကြမ်းမှာ လေဒဏ်မိုးဒဏ်တွေ အလူးအလဲခံနေရတဲ့ လှေငယ်ပမာ လူးလွန့်ကခုန်နေပါတော့တယ်။ ကိုမင်းဗျာ သူ့ဗလကြနဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကို မညှာမတာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလိုးတာ
အားမှမနာ။ ကျနော်ကြည့်ရင်း ဖူးပြည့်ကို သနားတောင် သနားမိလာတယ်။ ဖူးပြည့်လေးကို ဘယ်တုန်းထဲက စ,လိုးလိုက်တာလဲ ကျနော်မတွေးတတ်တော့။
လိုးသက် ခံသက်တွေကတော့ ရင့်နေကြတဲ့ပုံပဲ။ ဟော ကိုမင်းအဆောင့်စိပ်လာပြီ။ အံကိုကြိတ်ပြီးကို ဆောင့်တာ။ ဖူးပြည့်လေးကတော့ မျော့မျော့သာ အော်နိုင်ရှာတော့တယ်။ ကိုမင်း မေးကြောကြီးတွေထောင်လာတယ်။ အသက်ကို မြန်မြန်ရှူ၊ နောက်ဆုံး ခွန်အားအပြည့် ဖူးပြည့်ဖင်ရင်းထိ ဆောင့်လိုးပြီး ဆီးခုံကို ဖူးပြည့်ဖင်နဲ့ထိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းရဲ့ ဖင်ကြွက်သားတွေ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ထဲ အရည်တွေ သွန်ချနေပြီ။
ပါးစပ်ကလည်း ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေ ထွက်လာပုံအရ သူလည်း အတော်ပြိုင်းသွားပုံရပါတယ်။ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ထဲ လီးကိုတန်းလန်းတပ်ထားရင်း ဖူးပြည့်ကျောပေါ် ဖိလိုက်တော့ ကိုမင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန်ကို မခံနိုင်ပဲ ရှေ့ကို မှောက်ရက်လဲမလို ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုမင်းက အလိုက်သင့် ပြန်ထိန်းလိုက်ပေမယ့် ဖူးပြည့်ကတော့ မှောက်ရက် အတိုင်း အမောဖြေနေတော့တယ်။ ကိုမင်းက ဘေးနားရှိတဲ့ခေါင်းအုံးကို ယူလိုက်ပြီး ဖူးပြည့်လေးရဲ့ ဆီးခုံနေရာလောက်မှာ အသာမပြီး ခံလိုက်တော့ ဖူးပြည့်ဖင်လေး မောက်တက်လာတယ်။ ကြည့်ရတာ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ပါကင်ကိုဖွင့်ရတာ ကိုမင်း အားရကျေနပ်သေးပုံမရ။
နောက်တစ်ချီ ဆက်ဆွဲတော့မယ့်ပုံ။ ကျနော်ဆက်မကြည့်လိုတော့။ အမူးလည်း ပြေသွားပြီ။ မိုးလည်း ရွာတယ်ဆိုရုံသာ…။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ချမ်း လာတယ်လို့ ခံစားမိလာတယ်။ သစ်ပင်အောက် အသာဆင်းပြီး ကျနော့်တဲရှိရာ ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ချောင်းရေကလည်း ကျပြီမို့ တဲပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်စားတောင် မလဲတော့ပဲ ထိုးအိပ်လိုက်တော့တယ်။ ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ မြင်ရတဲ့ မျက်နှာကျက်က သူစိမ်းဆန်နေတယ်။ ကျနော် ဘယ်များရောက်နေတာပါလဲ…?? ” မောင်လေး.. သတိရပြီလား…” အရင်ဆုံး မမရဲ့အသံကြားရတယ်။ နောက် အားရဝမ်းသာနဲ့ အဖေ့ကိုအော်ခေါ်တဲ့
မမရဲ့အသံ… နောက်မှ သတိရတာက ကျနော်တဲမှာ သတိလစ်နေတာ အဖေကတွေ့လို့ ဆေးရုံတင်ထားရတာတဲ့… ၃ ရက်တောင် မေ့နေခဲ့တာလို့ မမပြောမှ သိရတယ်။ အအေးပတ်ပြီး အားအရမ်းနည်းလို့ သတိလစ်သွားတာလို့ ဆရာဝန်က ပြောတယ်။
ဟုတ်မှာပေါ့ ကျနော်ကြိတ်ကြွေခဲ့ရတဲ့ နတ်သမီးလေးရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်း။ အချစ်ဇာတ်လမ်းတောင် ရိုးရိုးမဟုတ်။ အင်းစက်လို့ပြောရမဲ့ အကိုဖြစ်သူ လူမည်းဗလကြီးနဲ့ ညီမအရင်းဖြစ်သူ ဖြူဖြူကိတ်ကိတ် ချောချောလှလှ ငယ်ငယ်လေးရဲ့ အားပါးတရ ဖြေဖျော်ကပြတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကို မိုးထဲလေထဲမှာ အနီးကပ်ကြည့်ရှုပြီး ရင်ခုန်ခံစားခဲ့ရသူ…ကြိတ်မှိတ်ဖြေသိမ့်ခဲ့ရသူ.. သေမသွားခဲ့တာတောင် ကံအရမ်းကောင်းလို့ ပြောရမယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကိုမင်းတဲကအပြန် အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျနော်ဟာ ဖူးပြည့်နဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ဆင်နွှဲပျော်ပါးနေခဲ့တာ…။ အပြင်က လက်တွေ့မြင်ရတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကြောင့် အားအင်များစွာ ကုန်ဆုံးခဲ့ရသလို အိပ်မက်ထဲမှာ နတ်သမီးလေး ဖူးပြည့်ရဲ့ အချစ်စွမ်းအားကြောင့်လည်း အားအင်တွေမကျန်တော့သလောက် ထပ်ကုန်သွားတာနဲ့ မိုးလေမိ အအေးပတ်ဆိုတော့ မသေတာကိုက တကယ့်ကံကောင်းမှုတခုလို့ မှတ်ယူမိပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ဆေးရုံကပြန်ဆင်းတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူ ကျောင်းဆရာမက ဆယ်တန်းဖြေရမယ်ဆိုပြီး မြို့ကိုခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ရွာကို တော်တော်နဲ့မရောက်ဖြစ်တော့။ ကြားရတဲ့သတင်းတွေအရ ကိုမင်းတို့ မောင်နှမ ထိုင်းကို ထွက်သွားကြပြီ တဲ့။ သူတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းကို တစုံတယောက်ကများ သိသွားလို့ ဖွင့်ဟလိုက်တာလား… သူတို့အဖေသိသွားလို့ ရှောင်ထွက်သွားကြတာလား.. ကျနော် မစဉ်းစားတက်တော့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကတော့ မတင်းတိမ်နိုင်တဲ့ အင်းစက်ကာမရေအလျင်ထဲ ပျော်ပျော်ပါးပါး အားပါးတရ ဆက်လက် ခံစားနေပြီး ရှင်သန်ရုန်းကန်နေကြဦးမှာပဲဟု ကျနော် ယုံကြည်နေမိ ပါသည်။ ဖြစ်ရပ်မှန်ကို အခြေခံလျက် ခံစားရေးဖွဲ့ပါသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းအား ဖတ်ရှုမိသူတို့အတွက် ခံစားလို့ရသည်ဖြစ်စေ၊ မရသည်ဖြစ်စေ ကျနော်၏ တာဝန်သာဖြစ်ပါသည်။ အရေးအသား အဖွဲ့အနွဲ့ မပြည့်စှုံမှုအတွက် လေစားစွာ တောင်းပန်လိုက်ရပါသည်။
Zawgyi
ကြၽန္ေတာ့္နတ္သမီးေလးရဲ႕ခ်စ္ပုံျပင္
“ေဟ်ာင့္ ည မိုးမ႐ြာရင္ င့ါတဲကို အလည္လာခဲ့ကြာ.. ႐ြာက အရက္ပါခဲ့တယ္..ငါးပါယူခဲ့ဦး..” က်ေနာ္ႀကိတ္ေႂကြေနေသာ ဖူးျပည့္ရဲ႕အကို မင္းေမာင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဝမ္းသာသြားမိတယ္။ မင္းေမာင္မွာက အေမ မရွိေတာ့ဘူး ရွိတဲ့အေဖကလည္း အရက္သမား၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ တဖက္သတ္ခ်စ္သူ ဖူးျပည့္က တကယ္ကို အရမ္းလွပါတယ္။ ဆံပင္ဂုတ္ဝဲေလးနဲ႔ ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္း ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလး။ ေနာက္ပိုင္းအလွက အ႐ြယ္နဲ႔ေတာင္ မမွ်ဘူး။ ကားၿပီး ခ်ိတ္ထြက္ေနတာ။ ဖူးျပည့္မ်ား ၿပဳံးရယ္လိုက္ရင္ ျမင္ရသူေငးေမာသြားေစတဲ့အလွမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူေလးေပါ့။ က်ေနာ္က ခုခ်ိန္ထိ ဖူးျပည့္ကို ဘာေၾကာင့္ ဖြင့္မေျပာရေသးလဲဆိုရင္ ဖူးျပည့္က ခုမွဆယ္တန္း ေက်ာင္းတက္ဆဲမို႔ က်ေနာ္ ဖြင့္မေျပာရက္တာပါ။ သူ႔အကို မင္းေမာင္ကို နည္းနည္းလန႔္တာလည္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ ဖူးျပည့္ကို က်ေနာ့္လိုပဲ ႀကိတ္ေႂကြလို႔ ဖြင့္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ရဲေနာင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ေတာ့တာဆို မွန္ပါတယ္။ ရဲေနာင္က ဖူးျပည့္ကို ရည္းစားစကားေျပာေတာ့ သူ႔မွာ ရည္းစားရွိၿပီးသားလို႔ ဖူးျပည့္က ခ်က္ခ်င္းအေျဖေပးလိုက္တာတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ဖူးျပည့္ကို ဖြင့္မေျပာဝံ့ပဲ ဖူးျပည့္ရဲ႕အလွေတြကို ခိုးခိုးရႈိးၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ရင္ခုန္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဖူးျပည့္က ျဖဴေဖြးၿပီး အရမ္းလွသေလာက္ ကိုမင္းေမာင္ကေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းဒဏ္ေၾကာင့္လား မသိဘူး အသားက ေတာ္ေတာ္မည္းပါတယ္။ ဗလႀကီးသလို အရပ္ကလည္း အရွည္ႀကီး။ သူတို႔ေမာင္ႏွမ အရပ္ခ်င္းယွဥ္လိုက္ရင္ ဖူးျပည့္က ကိုမင္းေမာင္ရဲ႕ ပခုံးေလာက္ပဲရွိတယ္။ ကိုမင္းေမာင္ကိုႀကိဳက္တဲ့ အပ်ိဳႀကီး တခုလပ္ မုဆိုးမေတြ ႐ြာမွာေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ကိုမင္းေမာင္က စကားေျပာသာၾကမ္းတာ အလုပ္က ေနပူမေရွာင္ မိုး႐ြာမေရွာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားတယ္။
အပင္ပန္းလည္း ခံႏိုင္တယ္။ အဆဲၾကမ္းတာကေတာ့ သူ႔ဝသီဗ်။ အရက္မူးရင္ သာမန္စကားေျပာေနရင္း အဆဲက ပါပါလာတတ္တယ္။ သူ႔ညီမကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာ။ ခုခ်ိန္ထိ ဖူးျပည့္ကို သူ႔ဗလႀကီးနဲ႔ ေပြ႕ခ်ီတယ္၊ ေက်ာပိုးတယ္။ ဖူးျပည့္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဆိုေပမယ့္ ေဘာ္ဒါေဆာင္မေနပါ။ အိမ္ကေနပဲ ေက်ာင္းတက္ၿပီး ယာခင္းထဲမွာေနတဲ့ သူ႔အကိုဆီကို ၃ရက္ျခား ၁ပတ္ျခားဆိုသလို ရိကၡာလာပို႔ေပးတယ္။ ကိုမင္းေမာင္က အျခားသူေတြနဲ႔ သိပ္ေရာရာေႏွာေႏွာ မေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ ခင္ပုံရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုမင္းေမာင္က က်ေနာ္နဲ႔သာ ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ျဖစ္ေနတာ သူ႔ညီမ ဖူးျပည့္ထက္ က်ေနာ္က ၁ႏွစ္ပဲႀကီးတယ္။ ကိုမင္းေမာင္ အသက္၃၀ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္ မေမးမိဘူး။ အစကိုျပန္သြားရေအာင္ဗ်ာ။
ကိုမင္းေမာင္ရဲ႕စကားကို “ဟုတ္ကဲ့ကိုမင္း… မိုးမ႐ြာရင္ လာခဲ့မယ္ဗ်ာ.. ငါးလည္း ယူခဲ့ပါ့မယ္”လို႔ က်ေနာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ငါလိုးေလး… မိုး႐ြာရင္ေတာ့ မလာခဲ့နဲ႔ကြ…”လို႔ ကိုမင္းေမာင္ျပန္ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ အဆဲမပါရင္ စကားမေျပာတတ္တဲ့လူႀကီး စစ္စစ္ပါလားလို႔ေတြးရင္း.. “ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ.. မိုးမ႐ြာမွ လာခဲ့ပါ့မယ္..”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ က္ုမင္းေမာင္က သူ႔ႏြားေတြေမာင္းၿပီး ထြက္သြားမွ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္တဲရွိရာ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ငါးကန္ထဲက ငါးေတြ မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ဖမ္းရဦးမယ္ေလ။ ကိုမင္းေမာင္တဲနဲ႔ က်ေနာ့္တဲက ေတာ္ေတာ္ေလးေဝးပါတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္မွေရာက္တာ။ ကို မင္းေမာင္က သူ႔အေဖနဲ႔ အဆင္မေျပေတာ့ သုံးရာသီလုံး ေတာထဲမွာပဲ အေျခခ်ေနတယ္။ တခါတေလမွသာ ႐ြာကိုျပန္တာ။ ေတာမွာအေျခခ်ၿပီးေနတဲ့ တဲ ေတြ အနည္းငယ္ရွိေပမယ့္ ကိုမင္းေမာင္လို ႏွစ္ပတ္လည္ ေတာမွာပဲေနသူကေတာ့ မရွိပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ တဲေတြကလည္း တစ္တဲႏွင့္တစ္တဲ အေတာ္အလွမ္းကြာၾကတယ္။ကိုမင္းေမာင္က အရက္အၿမဲေသာက္သူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၃ရက္ျခား ၁ပတ္ျခားဆိုသလို ဖူးျပည့္လာပို႔တဲ့ ရိကၡာေတြမွာ အရက္က ပါလာတတ္တယ္။ အရက္ပါရင္ေတာ့ ကိုမင္းေမာင္က သူတစ္ေယာက္တည္း မေသာက္ဘူး။ က်ေနာ့္ ကိုအေၾကာင္းၾကား အပါေခၚၿပီး ဝိုင္းဖြဲ႕ေနက်။ တဲကိုျပန္ေရာက္လို႔ ငါးဖမ္း၊ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ကိုမင္းေမာင္ဆီထြက္ခဲ့ေတာ့ ေနေတာင္ဝင္လုၿပီ။ ဖူးျပည့္နဲ႔ေတြ႕ရမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ႐ႊင္ၾကည္လို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုမင္းေမာင္တဲေရာက္ခါနီး ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ၿပီဆိုရင္ပဲ ကုန္းျမင့္ေပၚက တဲေရွ႕ကြက္လပ္မွာ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႔ ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ဖူးျပည့္ကို ျမင္ေနရတယ္။ ဆည္းဆာရဲ႕ ေရာင္ျပန္အလွေတြၾကား ဖူးျပည့္ရဲ႕ ခ်စ္စရာဟန္ပန္ အမူယာေလးေတြ၊ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္သံေလးေတြ၊ ကေလးတစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတဲ့ ဖူးျပည့္ရဲ႕ အလွတရားကို က်ေနာ္ေငးၾကည့္ရင္း ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။
“နင္အရမ္းလွလာတယ္ ဖူးျပည့္ရယ္… နင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လိုက္တာ..” က်ေနာ့္စိတ္ထဲက စကားေတြ ဖူးျပည့္ၾကားႏိုင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္မိတယ္။ ကိုမင္းေမာင္က က်ေနာ့္ကိုျမင္တယ္ဆိုရင္ပဲ “လီးထဲမွပဲ ျမန္ျမန္လာပါကြ..ေနာက္က်ေနၿပီ..”တဲ့ ၿပီးေတာ့ “ေဖလိုးမ .. ေခြးနဲ႔မေဆာ့နဲ႔ေတာ့.. ေျခလက္ေဆးၿပီး ငါးလာေၾကာ္ေပး..”လို႔ ညီမျဖစ္သူ ဖူးျပည့္ကို လွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။ “ဟုတ္ကိုႀကီး.. ေရပါခ်ိဳးလိုက္ေတာ့မယ္… ခဏေလးေစာင့္ေပးေနာ္”လို႔ ဖူးျပည့္ကေျပာေတာ့ ” ေအးပါ.. ျမန္ျမန္သာ သြားခ်ိဳးစမ္းပါ ငါလိုးမေလးရဲ႕..” ဖူးျပည့္ကေတာ့ သူ႔အကိုဆဲၿပီးေျပာတဲ့စကားကို ဘာမွအထူးအဆန္း ျဖစ္ပုံမရ။ တခစ္ခစ္ရယ္ၿပီး ထမီရင္လ်ားေလးနဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းကို ေရခ်ိဳးဆင္းသြားေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခဏၾကာေတာ့ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ ဖူးျပည့္ေၾကာ္ေပးတဲ့ငါးေၾကာ္ကိုျမည္းလိုက္၊ အရက္ေသာက္လိုက္၊ ဟိုစကား ဒီစကားေျပာလိုက္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ မသိမသာ ဖူးျပည့္ကို ရႈိးလိုက္နဲ႔ နတ္မင္းစည္းစိမ္ အျပည့္အဝ ခံစားေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ ညေတာင္ အေတာ္နက္လာၿပီ။ ဖူးျပည့္ေလးမွာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီထင္ပါတယ္။ အိပ္ေနပုံကိုလည္း ၾကည့္ဦး။ တေစာင္းေလးဗ်ာ.. ဂီတာေလး ေစာင္းလွဲခ်ထားသလိုပဲ အျမည္းက ကုန္သြားတယ္။ “ေဟ့ ထပါဦးညီမေလး…
အျမည္းကုန္သြားၿပီ.. ငါးက်န္ေသးရင္ ထၿပီးေၾကာ္ေပးစမ္းဦး..” ကိုမင္းက သူ႔ညီမကို ႏႈိးေျပာတယ္။ “ဟာ ကိုႀကီးကလည္း အိပ္ခ်င္ၿပီကြာ..” “ငါးလိုးမေလး ေစာက္ဖုတ္ကို အသားနီလန္ေအာင္ လိုးေပးလိုက္ရ.. ထမွာ ထစမ္း..” ကိုမင္းရဲ႕ သူ႔ညီမကို ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ က်ေနာ့္လီးက အဆမတန္ေတာင္လာတယ္။ ဖူးျပည့္က ႏႈတ္ခမ္းေလးစူလိုက္ ပြစိပြစိေျပာလိုက္နဲ႔ ထၿပီး ငါးေၾကာ္ေပးရွာတယ္။ ဖူးျပည့္ေၾကာ္ေပးတဲ့ ငါးေၾကာ္ပူပူေလးနဲ႔ လက္က်န္အရက္ကို ျဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ညလည္း အေတာ္နက္ၿပီမို႔ ကိုမင္းကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။
လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ခါနီးမွ မိုးက သည္းသည္းမည္းမည္းကို ႐ြာေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ က်ေနာ့္တဲနဲ႔ ကိုမင္းတဲၾကားမွာ ေတာင္က်ေခ်ာင္းလည္းရွိေသးတာမို႔ ေရမမိခင္ တဲျပန္ေရာက္ဖို႔ ေျခလွမ္းကို သြက္သြက္ေလွ်ာက္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းဘူး။ ေတာင္က်ေရေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းက ျပည့္လွ်ံေနၿပီ။ မိုက သည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာဆဲမို႔ ေတာင္က်ေရ ေလ်ာ့ဖို႔အေတာ္ေလးေစာင့္ရဦးမယ့္ပုံ။ က်ေနာ္လည္း မိုးထဲမွာ ေစာင့္မေနခ်င္တာနဲ႔ ကိုမင္းတို႔တဲဆီကို ေနာက္ျပန္ဆုတ္ခဲ့လိုက္တယ္။ ကိုမင္းတဲမွာ က်ေနာ္ညမအိပ္ဖူးပါ။ တဲက ေတာ္ေတာ္ႀကီးပါတယ္။ တဲေအာက္ကိုေရာက္လာေတာ့ ကိုမင္းရဲ႕ေခြးက ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ၿပီး ရန္မလုပ္ပါ။ က်ေနာ့္ကို ရင္းႏွီးၿပီးသားေလ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ထူးထူးဆန္းဆန္းလို ခံစားေနရလို႔ ကိုမင္းကို လွမ္းမေခၚမိပါ။
တဲကလည္း ခါရမ္းေနသလို ထင္မိလို႔ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီထင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးကသည္းေနေပမယ့္ ေလအနည္းငယ္ၿငိမ္သြားတဲ့ ခိုက္အတန႔္ေလး ” အား…အားး.. အ.. ကိုႀကီး နာတယ္.. အရမ္းမေဆာင့္ပါနဲ႔…” ဆိုတဲ့ ဖူးျပည့္ရဲ႕ အသံခပ္တိုးတိုးေလး က်ေနာ္ၾကားလိုက္မိေတာ့ က်ေနာ္ ေခါင္းေတြပါ ႀကီးသြားတယ္။ နားၾကားမွားတာလား ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္တာလား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ” ငါလိုးမေလး နင့္ေစာက္ဖုတ္က အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းတာပဲ နင္ေအာ္ခ်င္သလိုေအာ္စမ္း.. နင့္ပါးစပ္ကိုလည္း လိုးဦးမွာ… ဒီေန႔ည နင့္ဖင္ကိုပါ လိုးမွာ..” ဟု ကိုမင္းရဲ႕ ပီပီသသႀကီးေျပာလိုက္တဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း ေျပာမျပတတ္ေတာ့။ ဖူးျပည့္ရဲ႕ သူ႔အကို လိုးခံေနရတာကို ၾကည့္ခ်င္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသလို
ယူႀကဳံးမရျခင္း၊ ႏွေျမာျခင္း၊ လီးေတာင္လာျခင္းစတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးစုံ ျဖစ္ေနမိပါတယ္။
မိုးကေတာ့ ႐ြာေနဆဲ။ ကိုမင္းရဲ႕ မာန္နဲ႔ဆဲၿပီး တဖက္ဖက္ေဆာင့္လိုးသံေတြ၊ ဖူးျပည့္ရဲ႕ မခ်ိမဆန႔္ ညည္းညဴသံေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ မၾကည့္ရ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တဲေဘးက သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရက္ေသာက္တဲ့ေနရာမွာပဲ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ကိုမင္းရဲ႕ လိုးေဆာင့္မႈကို သိမ့္သိမ့္တုန္လို႔
ခံေနရတယ္။ ကိုမင္းကေတာ့ လူစိတ္ေပ်ာက္ၿပီး ဘီလူးသဘက္စီးခံထားရသလို ဖူးျပည့္ရဲ႕ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုဆြဲၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္၊ ဖင္ကို႐ိုက္လိုက္၊ ႏို႔ကိုလွမ္းေခ်လိုက္နဲ႔ ကာမအရသာကို အျပည့္အဝ ခံစားေနပါတယ္။ ” ငါလိုးတာ ေကာင္းလား..” ” ဟုတ္.. ေကာင္းတယ္ကိုႀကီး.. ဒါေပမယ့္ နာတယ္… ကိုႀကီးလီးက ႀကီးတာကို..” ” နင္ ငါလိုးတာကို အေဖ့ျပန္ေျပာမွာလား..” ” မေျပာပါဘူးကိုႀကီးရဲ႕.. ဖင္ေတာ့ မခံရဲဘူးေနာ္ ညီမေလးက.. ညီမေလး တအားနာမွာ ေၾကာက္တယ္..”
” ဆီစြတ္ၿပီး လိုးမွာပါ မနာပါဘူး… နင့္ဖင္က အရမ္းကိတ္ေတာ့ ငါမလိုးပဲ မေနႏိုင္ဘူး… ဒီတစ္ခ်ီၿပီးရင္ နင့္ဖင္ကို လိုးေတာ့မယ္..” လို႔ေျပာၿပီး ကိုမင္းက ဖူးျပည့္ေစာက္ဖုတ္ျဖဴျဖဴေလးထဲေရာက္ေနတဲ့ လီးမည္းမည္းရွည္ရွည္ႀကီးကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ေအာင္မေလးဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့လီးႀကီးပဲ။ မည္းက မည္းေသး လုံးပတ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ အရွည္က တစ္ထြာေက်ာ္ေလာက္တယ္ဗ်။ ဖူးျပည့္ေလး သတိလစ္မသြားတာ ကံေကာင္းလို႔ ေတာင္ေျပာရမယ္…။ ဖူးျပည့္ ေလး ထလာၿပီး သူ႔အကိုရဲ႕လည္ဂုတ္ကို ဖက္လိုက္တယ္။ ကိုမင္းက ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ဖူးျပည့္ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ဖူးျပည့္ေနာက္ေစ့ကို ကိုင္ထားတယ္။ က်န္လက္တစ္ဖက္က ႏို႔အုံေတြ ဘယ္ညာေခ်ေပးလိုက္၊ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေပး ကလိေပးလိုက္နဲ႔ ဖူးျပည့္ေလးခမ်ာ တြန႔္တြန႔္သြားတယ္။
ၾကည့္ရတာ ဖူးျပည့္ေလး လိင္ဆက္ဆံမႈနယ္ပယ္မွာ ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ရွိသလို သူ႔အကိုရဲ႕ အျပဳအစုေအာက္မွာ အလိုတူအလိုပါ သာယာေနသူထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ရဲေနာင္ေျပာဖူးတဲ့ ဖူးျပည့္မွာ ခ်စ္သူရွိၿပီးသားဆိုတာ သူ႔အကိုမင္းေမာင္ကို ရည္႐ြယ္ၿပီး ေျပာခဲ့တာေနမွာလို႔ အေတြးတစ္ခ်က္က ဝင္ျဖစ္ေအာင္ ဝင္လာေသးတယ္။ က်ေနာ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ဖူးျပည့္က ေခါင္းေလးငုံ႔၊ သူ႔အကိုလည္ဂုတ္ကိုဖက္ၿပီး ခါးကိုခြလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလီးမည္းမည္းႀကီးျမင္ရပါၿပီ။ ဖူးျပည့္ရဲ႕အရည္ေတြလား၊ ကိုမင္းရဲ႕ အရည္ေတြလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ အရည္ေတြပဲလားေတာ့မသိ၊ ကိုမင္းရဲ႕ လီးမည္းမည္းႀကီးေပၚမွာ အျဖဴရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ကပ္ၿငိလို႔။ ကိုမင္းက ဖူးျပည့္ရဲ႕ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုကိုင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ႀကီးမားၿပီး မည္းနက္ရွည္လ်ားတဲ့ လီးႀကီးကို ညီမျဖစ္သူ ဖူးျပည့္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ထည့္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္လုံး ဖူးျပည့္ခါးေလးကိုင္ၿပီး အေသေဆာင့္ေတာ့တာ။ ဖူးျပည့္ကေတာ့ မိုးသံေလသံေတြရဲ႕ၾကားမွာ သူ႔အသံေသးေသးေလးနဲ႔ ညည္းညဴေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ” ငါလိုးမေလး … ငါ့ရဲ႕ညီမေလး.. နင့္ေစာက္ဖုတ္က ေစးေနတာပဲ… အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ ေဖလိုးမရဲ႕.. ၃ရက္တစ္ခါ လာအလိုးခံၾကားလား.. ၇ ရက္အထိ မေနနဲ႔ေတာ့…” ” အားးးး.. ကိုႀကီး နာတယ္.. ျဖည္းျဖည္း.. အား…အမေလး ကိုႀကီးရဲ႕ ညီမေလးေသေတာ့မွာပဲ..” “ေစာက္ေကာင္မ… အားရပါးရေအာ္.. ငါလည္း အားရပါးရေဆာင့္မယ္…” ဆဲလိုက္ ေဆာင့္လိုးလိုက္၊ ဖူးျပည့္က ေအာ္လိုက္နဲ႔ ၾကည့္ေနမိတဲ့က်ေနာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ ထုရင္း ၾကည့္ေနမိတယ္။
ဂ်ပန္မေလးကို နီဂ႐ိုးႀကီးတစ္ေယာက္က မုဒိန္းက်င့္ေနသလိုပဲဗ်ာ။ မိုးက အရမ္းသည္းေနတာေတာင္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ခ်မ္းတယ္မထင္မိ။ ကိုမင္းရဲ႕ အားရပါးရ လိုးေဆာင့္မႈေအာက္မွာ ဖူးျပည့္ဖင္ေလး သိမ့္သိမ့္တုန္လို႔ ဆီးခုံခ်င္း႐ိုက္သံနဲ႔ ဖူးျပည့္ေအာ္သံ၊ ကိုမင္းရဲ႕ ဆဲသံတို႔က တခါတခါ မိုးသံကိုေဖာက္ထြက္လို႔ ေပၚေပၚလာတယ္။ ” အားးး.. ၿပီးေတာ့မယ္.. လာေနၿပီ ဆင္းေတာ့လို႔..” ကိုမင္းက ဖူးျပည့္ေလးခြထားတဲ့ ေျခေထာက္ကို ျဖည္ခ်ၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အရည္ျဖဴေတြကပ္ေနတဲ့ လီးမည္းမည္းႀကီးကို ဖူးျပည့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာနားကပ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မယုံႏိုင္စရာဗ်ာ… ဖူးျပည့္ေလးက သူ႔အကိုလီးမည္းမည္းႀကီးကို ပါးစပ္နဲ႔ငုံေပးလိုက္တယ္။
လီးႀကီးတစ္ဝက္ေလာက္ပဲ ငုံထားတဲ့ ဖူးျပည့္ကို ကိုမင္းက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေနာက္ေစ့ကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးသလို တျဖည္းျဖည္း ေဆာင့္လိုးေတာ့တာ ပဲ။ ေနာက္ဆုံး လီးႀကီးအဆုံးထိ ဖူးျပည့္လည္ေခ်ာင္းထဲ ေရာက္သြားေတာ့မွ ဖိကပ္ထားရင္း အရည္ေတြထုတ္လိုက္ပုံပဲ။ ဖူးျပည့္ကေတာ့ သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ သူ႔အကိုေပါင္ေတြ တဖက္ဖက္႐ိုက္လို႔… မိုးကလည္း တျဖည္းျဖည္း စဲလာၿပီ။ ေလကေတာ့ မတိုက္သေလာက္ကို ၿငိမ္သြားၿပီ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဝ့ေဝ့တိုက္႐ုံသာ။ ကိုမင္း သူ႔လီးမည္းႀကီးျပန္ႏႈတ္လိုက္ေတာ့ ဖူးျပည့္ေလးခမ်ာ အသက္ကို အေမာတေကာ ရႉရႈိက္ေနတယ္။ ပါးစပ္ေဘးႏွစ္ဘက္မွာလည္း အရည္ျဖဴေတြ စီးက်လို႔ေပါ့။ အသက္ကို အေရးတႀကီး ရႉရႈိက္ေနရလို႔ ဖူးျပည့္ရဲ႕ ႏို႔အစုံက လႈပ္ခါရိမ္းႏြဲ႕ ကျပေနသေယာင္နဲ႔ က်ေနာ့္စိတ္ကို မ႐ိုးမ႐ြ ဆြဲေဆာင္ေနသလိုပဲဗ်ာ။
ဖူးျပည့္အေမာေျဖေနတုန္းမွာပဲ ကိုမင္းက တဲအတြင္းခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ ျပန္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ဆီပုလင္းနဲ႔။ ဖူးျပည့္ေလးေပါင္ကိုၿဖဲၿပီး သူ႔ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ သူဘာမ်ားေတြးေနမလဲ က်ေနာ္သိခ်င္လိုက္တာ။ ” ကိုႀကီး ဖင္ကို မလိုးပါနဲ႔လား… ညီမေလးေၾကာက္တယ္… ဖင္ေပါက္က က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဟာကို ကိုႀကီးလီးႀကီးနဲ႔ဆို ညီမေလးဖင္ ကြဲသြားလိမ့္မယ္…” “မကြဲေစရဘူး စိတ္ခ်.. ဆီစြတ္ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း ေခ်ာ့သြင္းမွာ.. ဖင္ေၾကာကိုသာညရႈံ႕မထားနဲ႔.. ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး… ေလးဘက္ေထာက္လိုက္…” “ကိုႀကီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲေနာ္… နာရင္ ေအာ္ငိုမွာ…” ” ေအးပါကြာ.. ေလး ဘက္သာေထာက္စမ္းပါ ငါလိုးမေလးရဲ႕.. စိတ္ကို ေလွ်ာ့ထား..” လို႔ ကိုမင္းကေျပာရင္း ဖူးျပည့္ဖင္ကို ဆီစြတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ဆီစြတ္ၿပီး ဆီ႐ႊဲေနတဲ့ ညာလက္ခလယ္နဲ႔ ဖူးျပည့္ဖင္ကို ႏႈိက္သြင္းပါတယ္။ စသြင္းေတာ့ ဖူးျပည့္ပါးစပ္က အ ကနဲအသံထြက္လာၿပီး တခ်က္တြန႔္သြားပါတယ္။
ကိုမင္းကို မနာလိုလိုက္တာဗ်ာ။ အကို႔အလိုးကို စိတ္ႀကိဳက္ခံေပးမယ့္ ညီမကိတ္ကိတ္ ျဖဴျဖဴ လွလွ ငယ္ငယ္ေလးကိုရထားလို႔။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အိပ္မက္နတ္သမီးေလးကို က်ေနာ့္ေရွ႕မွာပဲ အားရပါးရ ျဖဳတ္ေနလို႔။ တကယ္လို႔သာ ကိုမင္းအေနနဲ႔ သူ႔ညီမ သေဘာမတူပဲ အတင္းအဓမၼ မုဒိမ္းက်င့္တာမ်ိဳးဆိုရင္ က်ေနာ္ ကိုမင္းရဲ႕ ဗလႀကီးကို ေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ မျဖစ္မေန တားဆီးမိမွာပါ။ အခုေတာ့ဗ်ာ ညီမျဖစ္သူကလည္း အကို႔ရဲ႕ အလိုၾကမ္းၾကမ္းေတြကို အလိုတူအလိုပါခံလို႔… ဆိုေတာ့ ႏွေျမာစိတ္၊ အံ့ၾသစိတ္၊ မနာလိုစိတ္၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေက်နပ္စိတ္၊ ကိုယ္တိုင္ ဝင္ႏႊဲလိုစိတ္ အို စုံလို႔ပဲဗ်ာ… က်ေနာ္ကသာ အေတြးေပါင္းစုံ၊ ခံစားမႈေပါင္းစုံဝင္လာေပမယ့္ သူတို႔ေမာင္ႏွမလိုးတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္းထုတာ ၂ခါေလာက္ကို ၿပီးသြားခဲ့ၿပီဗ်။
ေဟာ ခုတခါ ကိုမင္းက သူ႔လီးမည္းႀကီးကို ဆီစြတ္ေနျပန္ၿပီ။ ေဖြးၿပီးကိတ္တဲ့ ညီမျဖစ္သူရဲ႕ဖင္ကိုၿဖဲၿပီး လီးထိပ္နဲ႔အေပါက္ေတ့ကာ စသြင္းေနပါတယ္။ ဖူးျပည့္ဖင္ျဖဴျဖဴေလးထဲ ကိုမင္းလီးမည္းမည္းႀကီး ဆီအစြမ္းနဲ႔ တရစ္ခ်င္း ႏွဲ႔ႏွဲ႔သြင္းေနတာ တဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့.. ” ကိုႀကီး ေတာ္ၿပီကြာ.. ေနရခက္တယ္..ဆက္မသြင္းပါနဲ႔ေတာ့..” လို႔ ဖူးျပည့္အသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ကိုမင္းကေတာ့ ေခ်ာ့သြင္းေလးသြင္းရင္း ေနာက္နည္းနည္းျပန္ဆုတ္ရင္းနဲ႔ မ်က္စိေရွ႕တင္ပဲ ကိုမင္းရဲ႕ လီးမည္းမည္းႀကီးက ဖူးျပည့္ရဲ႕ ဖင္ျဖဴျဖဴေလးထဲ တဆုံးဝင္သြားေတာ့တယ္။က်ေနာ့္လီးကလည္း မတရား ေထာင္မတ္လာျပန္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ေလးနဲ႔ ေခ်ာ့ထိန္းရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ” ညီမေလး ကိုႀကီးေဆာင့္ေတာ့မယ္… ဖင္ေၾကာကို ရႈံ႕မထားနဲ႔..စိတ္ကို ေလွ်ာ့ထား..” လို႔ ေျပာရင္း ကိုမင္းက တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ယူ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့တယ္။ ဖူးျပည့္သိပ္ခံႏိုင္ေသးပုံမရ။ အေမတ,ၿပီး ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနပါတယ္။
အရွိန္ရလာၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကေတာ့ ဖူးျပည့္ရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴသံကို သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့။ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ အားရပါးရ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့တယ္။ ဇာတိက ျပလာၿပီ။ တစ္တစ္ခြခြဆဲၿပီးကို ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးတာ။ ဖူးျပည့္ရဲ႕ ဖင္သားေတြ၊ ႏို႔ေတြဆိုတာ သမုဒၵရာလႈိင္းၾကမ္းၾကမ္းမွာ ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ေတြ အလူးအလဲခံေနရတဲ့ ေလွငယ္ပမာ လူးလြန႔္ကခုန္ေနပါေတာ့တယ္။ ကိုမင္းဗ်ာ သူ႔ဗလၾကနဲ႔ ညီမျဖစ္သူရဲ႕ဖင္ကို မညႇာမတာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းလိုးတာ
အားမွမနာ။ က်ေနာ္ၾကည့္ရင္း ဖူးျပည့္ကို သနားေတာင္ သနားမိလာတယ္။ ဖူးျပည့္ေလးကို ဘယ္တုန္းထဲက စ,လိုးလိုက္တာလဲ က်ေနာ္မေတြးတတ္ေတာ့။
လိုးသက္ ခံသက္ေတြကေတာ့ ရင့္ေနၾကတဲ့ပုံပဲ။ ေဟာ ကိုမင္းအေဆာင့္စိပ္လာၿပီ။ အံကိုႀကိတ္ၿပီးကို ေဆာင့္တာ။ ဖူးျပည့္ေလးကေတာ့ ေမ်ာ့ေမ်ာ့သာ ေအာ္ႏိုင္ရွာေတာ့တယ္။ ကိုမင္း ေမးေၾကာႀကီးေတြေထာင္လာတယ္။ အသက္ကို ျမန္ျမန္ရႉ၊ ေနာက္ဆုံး ခြန္အားအျပည့္ ဖူးျပည့္ဖင္ရင္းထိ ေဆာင့္လိုးၿပီး ဆီးခုံကို ဖူးျပည့္ဖင္နဲ႔ထိကပ္ထားလိုက္တယ္။ ကိုမင္းရဲ႕ ဖင္ႂကြက္သားေတြ တဆက္ဆက္တုန္ရင္း ညီမျဖစ္သူရဲ႕ဖင္ထဲ အရည္ေတြ သြန္ခ်ေနၿပီ။
ပါးစပ္ကလည္း ဝူးဝူးဝါးဝါးေတြ ထြက္လာပုံအရ သူလည္း အေတာ္ၿပိဳင္းသြားပုံရပါတယ္။ ညီမျဖစ္သူရဲ႕ဖင္ထဲ လီးကိုတန္းလန္းတပ္ထားရင္း ဖူးျပည့္ေက်ာေပၚ ဖိလိုက္ေတာ့ ကိုမင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္ကို မခံႏိုင္ပဲ ေရွ႕ကို ေမွာက္ရက္လဲမလို ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုမင္းက အလိုက္သင့္ ျပန္ထိန္းလိုက္ေပမယ့္ ဖူးျပည့္ကေတာ့ ေမွာက္ရက္ အတိုင္း အေမာေျဖေနေတာ့တယ္။ ကိုမင္းက ေဘးနားရွိတဲ့ေခါင္းအုံးကို ယူလိုက္ၿပီး ဖူးျပည့္ေလးရဲ႕ ဆီးခုံေနရာေလာက္မွာ အသာမၿပီး ခံလိုက္ေတာ့ ဖူးျပည့္ဖင္ေလး ေမာက္တက္လာတယ္။ ၾကည့္ရတာ ညီမျဖစ္သူရဲ႕ဖင္ပါကင္ကိုဖြင့္ရတာ ကိုမင္း အားရေက်နပ္ေသးပုံမရ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဆက္ဆြဲေတာ့မယ့္ပုံ။ က်ေနာ္ဆက္မၾကည့္လိုေတာ့။ အမူးလည္း ေျပသြားၿပီ။ မိုးလည္း ႐ြာတယ္ဆို႐ုံသာ…။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ခ်မ္း လာတယ္လို႔ ခံစားမိလာတယ္။ သစ္ပင္ေအာက္ အသာဆင္းၿပီး က်ေနာ့္တဲရွိရာ ျပန္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ေခ်ာင္းေရကလည္း က်ၿပီမို႔ တဲျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အဝတ္စားေတာင္ မလဲေတာ့ပဲ ထိုးအိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ္မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာက်က္က သူစိမ္းဆန္ေနတယ္။ က်ေနာ္ ဘယ္မ်ားေရာက္ေနတာပါလဲ…?? ” ေမာင္ေလး.. သတိရၿပီလား…” အရင္ဆုံး မမရဲ႕အသံၾကားရတယ္။ ေနာက္ အားရဝမ္းသာနဲ႔ အေဖ့ကိုေအာ္ေခၚတဲ့
မမရဲ႕အသံ… ေနာက္မွ သတိရတာက က်ေနာ္တဲမွာ သတိလစ္ေနတာ အေဖကေတြ႕လို႔ ေဆး႐ုံတင္ထားရတာတဲ့… ၃ ရက္ေတာင္ ေမ့ေနခဲ့တာလို႔ မမေျပာမွ သိရတယ္။ အေအးပတ္ၿပီး အားအရမ္းနည္းလို႔ သတိလစ္သြားတာလို႔ ဆရာဝန္က ေျပာတယ္။
ဟုတ္မွာေပါ့ က်ေနာ္ႀကိတ္ေႂကြခဲ့ရတဲ့ နတ္သမီးေလးရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း။ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတာင္ ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္။ အင္းစက္လို႔ေျပာရမဲ့ အကိုျဖစ္သူ လူမည္းဗလႀကီးနဲ႔ ညီမအရင္းျဖစ္သူ ျဖဴျဖဴကိတ္ကိတ္ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ငယ္ငယ္ေလးရဲ႕ အားပါးတရ ေျဖေဖ်ာ္ကျပတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို မိုးထဲေလထဲမွာ အနီးကပ္ၾကည့္ရႈၿပီး ရင္ခုန္ခံစားခဲ့ရသူ…ႀကိတ္မွိတ္ေျဖသိမ့္ခဲ့ရသူ.. ေသမသြားခဲ့တာေတာင္ ကံအရမ္းေကာင္းလို႔ ေျပာရမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုမင္းတဲကအျပန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာနဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ က်ေနာ္ဟာ ဖူးျပည့္နဲ႔ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို အားရပါးရ ဆင္ႏႊဲေပ်ာ္ပါးေနခဲ့တာ…။ အျပင္က လက္ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ အားအင္မ်ားစြာ ကုန္ဆုံးခဲ့ရသလို အိပ္မက္ထဲမွာ နတ္သမီးေလး ဖူးျပည့္ရဲ႕ အခ်စ္စြမ္းအားေၾကာင့္လည္း အားအင္ေတြမက်န္ေတာ့သေလာက္ ထပ္ကုန္သြားတာနဲ႔ မိုးေလမိ အေအးပတ္ဆိုေတာ့ မေသတာကိုက တကယ့္ကံေကာင္းမႈတခုလို႔ မွတ္ယူမိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေဆး႐ုံကျပန္ဆင္းေတာ့ အေဒၚျဖစ္သူ ေက်ာင္းဆရာမက ဆယ္တန္းေျဖရမယ္ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ကိုေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ ႐ြာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ ၾကားရတဲ့သတင္းေတြအရ ကိုမင္းတို႔ ေမာင္ႏွမ ထိုင္းကို ထြက္သြားၾကၿပီ တဲ့။ သူတို႔ရဲ႕အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို တစုံတေယာက္ကမ်ား သိသြားလို႔ ဖြင့္ဟလိုက္တာလား… သူတို႔အေဖသိသြားလို႔ ေရွာင္ထြက္သြားၾကတာလား.. က်ေနာ္ မစဥ္းစားတက္ေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့ အင္းစက္ကာမေရအလ်င္ထဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အားပါးတရ ဆက္လက္ ခံစားေနၿပီး ရွင္သန္႐ုန္းကန္ေနၾကဦးမွာပဲဟု က်ေနာ္ ယုံၾကည္ေနမိ ပါသည္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို အေျခခံလ်က္ ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။ ဒီဇာတ္လမ္းအား ဖတ္ရႈမိသူတို႔အတြက္ ခံစားလို႔ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ က်ေနာ္၏ တာဝန္သာျဖစ္ပါသည္။ အေရးအသား အဖြဲ႕အႏြဲ႕ မျပည့္စႈံမႈအတြက္ ေလစားစြာ ေတာင္းပန္လိုက္ရပါသည္။
