သဒ္ဒါလွန်တဏှာကျွံ (စ/ဆုံး)
အလွန်ချောလှတဲ့ ကောင်မလေး သုံးယောက် အကြောင်းကို အရင်ဆုံး ပြောပြလိုသည် ။ သူတို့ကတော့ ဘွဲ့…..မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်း တို့ပါဘဲ ။ ပထမဆုံး ပြောပြလိုတာက ဘွဲ့….ရဲ့ အကြောင်း ။ နံမည် အပြည့်အစုံက ဘွဲ့ထူးမောင်မောင် ။ အင်မတန်လှတဲ့ ကောင်မလေး…။ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူတဲ့ အသားနဲ့ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းနက်နက်ကြီးတွေနဲ့ ဆံပင်ရှည် မဲမဲဖြောင့်ဖြောင့်သန်သန်တွေကြောင့် မိန်းကလေးတွေ ကြားထဲ ထင်းနေဝင်းနေတဲ့ ကောင်မလေး ။ ကိုယ်လုံးက တောင့်တောင့်ထည်ထည်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ရှိသင့်တာတွေ လိုအပ်သလောက် ရှိသည် ။ ရင်မို့မို့က အမြဲ အသားပျော့ပျော့ အကျႌတွေကို ဝတ်တတ်လို့ သိပ်မ ကြီးပေမယ့် သိသိသာသာ လှနေသည် ။ ခါးလေးက သေးသည် ။ တင်တွေက သိပ်မကြီး မကားပေမယ့် လှသည် ။ ရုပ်လှရုံတင် မက စာတော်လို့ရယ် ဘွဲ့ အဖေက နံမည်ကြီး ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး တယောက်မို့ရယ်ကြောင့် လူသိများ နံမည်ကြီးသည် ။ ဘွဲ့က ကျောင်းမှာ လမ်းလျှောက်ရင် ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး မြန်မြန် သွက်သွက် လျှောက်တတ်သည် ။ ဘွဲ့ကြောင့် မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်း တို့လည်း လမ်းလျှောက်တာ မြန်လာကြသည် ။
သူတို့ သုံးယောက်သည် သည်လို သွက်သွက်လမ်းလျှောက် ကြတာကြောင့်လည်း လူတွေက ပို သတိထားမိကြသည် ။ သတိထားမိကြတော့ နံမည်ကြီးလာသည် ။ အရှိုင်းစား ဝတ်ထားတဲ့ ကောင်မလေး သုံးယောက် သည် တက္ကသိုလ် အမျိုးမျိုးက ကိုကိုကာလသားတွေ အတွက် ပြောစရာလေးတခု ဖြစ်လာ သည် ။ ဘွဲ့တို့ သုံးယောက်ကို မမြင်ဘူးလို့ တခြားတက္ကသိုလ်တွေက ကျောင်းသားတွေက လာကြည့်ကြရသည် ။ ကျောင်းသားအများစုရဲ့ စိတ်ကူးအိပ်မက် တွေထဲမှာ ဘွဲ့တို့ သုံးယောက် နှစ်အတန်ကြာ ရှိနေခဲ့သည် ။ ဘွဲ့တို့ အုပ်စုမှာ ဘွဲ့က အလှဆုံး အချောဆုံးလို့ ကျောင်းနေဖက် ယောက်ျားလေးတွေက သတ်မှတ်တာကို ခံရသည် ။ ဘွဲ့ ထင်တာကတော့ ဘွဲ့တို့ အဖွဲ့မှာ မှူးအိမ်ရော တိမ်ဂွမ်းရော အားလုံး ဘွဲ့လိုဘဲ လှကြသည်လို့ ။ ဘွဲ့သည် သူ့ကို လာချဉ်းကပ် တဲ့ ကောင်လေးတွေကို လက်မခံခဲ့လို့ မာနကြီးသည် မြောက်နေသည် လို့ ကောင် လေးတွေ ကြားထဲမှာ နံမည်ကြီးခဲ့သည် ။
မှူးအိမ် နံမည် အပြည့်အစုံက မှူးအိမ်သူ ။ မှူးအိမ်သူက ဘွဲ့လိုဘဲ အသား အရမ်းဖြူတဲ့ ကောင်မလေး ။ နက်ပြောင်တဲ့ဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ မှူးအိမ်သည် ဂျပန်မလေးတယောက်လို့ ထင်ရသည် ။ မှူးအိမ်ရဲ့ အဖေကလည်း ဘွဲ့ရဲ့ အဖေလိုဘဲ ကြီးမားတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ရာထူးရှိသည် ။ ဘွဲ့လိုဘဲ စာတော်တဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။ မှူးအိမ်ကိုလည်း ကြိုက်ကြ လိုက်ကြ ဖန်ကြကြံကြတဲ့ ဘဲတွေက အရမ်းများသည်။ မှူးအိမ်က တယောက်ကိုမှ မျက်နှာသာ မပေးလို့ ဘွဲ့လိုဘဲ မာနသခင်မလေး လို့ နံမည်ပေးကြပြန်သည် ။ တိမ်ဂွမ်း နံမည် အပြည့်အစုံက တိမ်ဂွမ်းဆိုင် ။ တိမ်ဂွမ်းသည် လည်း ဘွဲ့..မှူးအိမ်တို့လိုဘဲ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး လှလှနဲ့ ချောချောလေး ပါ ။ ဘွဲ့နဲ့မှူးအိမ်တို့ထက် တိမ်ဂွမ်းက တင်ပိုကြီးသည် လို့ သူငယ်ချင်း မိန်းကလေးတွေက ပြောကြသည် ။ သို့သော်
သိပ်အကြီးစားကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ တိမ်ဂွမ်းနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့က မတိမ်းမယိမ်းပါလို့ တိမ်ဂွမ်း ထင်ပါသည် ။ ရွှေလင်ပန်းနဲ့ အချင်းဆေး ရွှေဘုံပေါ်မှာ စံရတဲ့ ကောင်မလေး ။ ချမ်းသာလွန်းတဲ့ မိဘတွေကြောင့် တိမ်ဂွမ်းဆိုင်သည် ဘွဲ့တို့ မှူးအိမ်တို့လိုဘဲ ချောမောလှပတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဖြစ်သည် ။
တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကို ရယူပိုင်ဆိုင်လိုတာကြောင့် ရူးသွပ်ရတဲ့ လူတွေ အများကြီး ရှိခဲ့သည်လို့ တက္ကသိုလ်တခွင်မှာ နံမည်ကျော်ခဲ့သည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကတော့ မောင်ညိုမှိုင်း ဆိုတဲ့ စာတော်တဲ့ ရိုးသား ကြိုးစားတဲ့ ဆင်းရဲသားကျောင်းသားလေး တယောက်ကို ခင်မင်လိုက်သေးသည် ။ သို့ပေမယ့် ချစ်သူ ဘ၀ မရောက်လိုက် ။ မောင်ညိုမှိုင်းသည် ဆင်းရဲတွင်း နက်တဲ့ ဒါဏ်တွေ ပိပြီး ကျောင်း ဆက်မတက်နိုင်ဘဲ တက္ကသိုလ်နယ်မြေကို ကျောခိုင်းသွားခဲ့လို့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်လည်း စိတ်ဝေဒနာကို တော်တော်ဘဲ ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဘွဲ့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းတော့ မည်လို့ ကြားလိုက်လို့ မှူးအိမ် ဘွဲ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။ ဘွဲ့က သူမ စေ့စပ်ပွဲမှာ မှူးအိမ်ကို ရှိစေချင်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းလည်း လာမည်လို့ ဘွဲ့က ပြောပြသည် ။
ဘွဲ့နဲ့ မှူးအိမ် ..တိမ်ဂွမ်းတို့က တက္ကသိုလ်မှာ လေးနှစ်တာ ကျောင်းတက်ခဲ့ စာကျက်ခဲ့ တွဲခဲ့ ကဲခဲ့သူတွေပါ ။ အမြဲ တတွဲတွဲ အတူတူစား အတူတူသွားတဲ့ သူတို့သုံးယောက်စလုံးက အချောအမိုက်လေးတွေမို့ ကျောင်းတုံးက သူတို့သုံးယောက်ကို လူသိများခဲ့သည် ။ ကျောင်းသားတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ရေပန်းစားခဲ့တဲ့ သူတို့ သုံးယောက်သည် ကျောင်းသူဘဝမှာ သုံးယောက်ပေါင်းပြီး အပျော်လွန်ခဲ့ကြလို့ သူတို့ကို ချဉ်းကပ်တဲ့ ယောက်ျားတွေ တပုံတခေါင်းကြီး ရှိခဲ့တာကို လျစ်လျူရှုခဲ့ကြတာ ကျောင်းလည်း ပြီးရော သူတို့ သုံးယောက်စလုံး ရည်းစားမရှိကြသေး။ ကျောင်းပြီးသွားတာနဲ့ သူတို့သည် ရွယ်တူ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ တွေ့ဆုံကြဖို့ လမ်း မရှိသလောက် ဖြစ်ကုန်ပြီး သည်အတိုင်း ဆိုရင် အပျိုကြီးမမတွေ ဘ၀ တွေနဲ့ အရိုးထုတ်ကြရတော့မည် လို့ အချင်းချင်း ဖုန်းပြောကြရင် တွေ့ဆုံကြရင် ဟာသ အဖြစ် ပြောဖြစ်ကြသည် ။ ကျောင်းသူဘဝမှာ အရိုးများတယ် ချေးခါးတယ် လုပ်ပြီး ရွေးနေခဲ့ကြတဲ့ သူတို့ သုံးယောက်ဟာ ကျောင်းလည်းပြီးရော တယောက်တနေရာဆီ အလုပ်ခွင် ဝင်ကြတဲ့အခါ တယောက်နဲ့ တယောက် မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘဲ များ သောအားဖြင့် ဖုန်းနဲ့ဘဲ ဆက်သွယ်ခဲ့ကြသည် ။ ဒီအခါ “ သယ်ရင်း…ဘဲရပြီလား…” ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို တယောက်နဲ့ တယောက် မေးဖြစ်ကြသည် ။ အလုပ်ခွင်တွေမှာ သူတို့ တွေ့ကြုံရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ဖလှယ်ကြတော့ မှူးအိမ်က သူ့အထက်က အရာရှိက မိန်းမနဲ့ ကလေးတွေ ရှိရက်နဲ့ သူမကို ကြိုက်နေလို့ အလုပ်တောင် ထွက်ချင်သည်လို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ပြောပြသည် ။ တိမ်ဂွမ်းကတော့ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဖြစ်လာတဲ့ ဘဲက သဘောကောင်းပေမယ့် လူက ဘိုက်ရွှဲရွှဲ ၀၀ဖိုင့်ဖိုင့်ပုပု ဖြစ်နေလို့ ခင်လည်းခင် ဒီထက်တဆင့်တက်ဖို့ရာလည်း အားနာစွာနဲ့ ငြင်းပယ်မိနေသည်လို့ပြောပြသည် ။
ဘွဲ့ကတော့ အလုပ်ခွင်မှာလည်း မတွေ့ ဘယ်မှာမှလည်း ချစ်သူအဖြစ် အိမ်ထောင်ဖက် အဖြစ် လက်တွဲနိုင်မယ့် ဘဲ မတွေ့လို့ အေးအေးဘဲ တကိုယ်တည်းနေလိုက်တော့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားချိန် သမီးကို အိမ်ထောင်ပြုစေချင်တဲ့ မိဘတွေက သူတို့ရဲ့ မိတ်ဆွေတွေရဲ့ သားတွေထဲ ဘွဲ့နဲ့ လက်ဆက်ပေးဖို့ တယောက်ယောက်များ ရှိလေမလား ဆိုပြီး ရှာပုံတော်ဖွင့်ကြတော့ ပညာလည်းတတ် ထက်မြက်ထူးချွန်သည်လို့ ထင်တဲ့ လူရွယ်တယောက်ကို သူတို့ တွေ့ကြပြီး ဘွဲ့ကို သဘောကျလား လို့ ပြကြသည် ။ ဘွဲ့ကလည်း သည်လူနဲ့ လူချင်း တွေ့ကြည့်ချင်သေးသည်လို့ ပြန်ပြောလိုက်လို့ ဘွဲ့မိဘတွေက သည်လူရဲ့ မိဘတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး တနေ့မှာ သည်လူနဲ့ ဘွဲ့ကို တွေ့ကြဖို့ စီစဉ်ပေးကြသည် ။ သူ့နံမည်က ဉာဏ်ထက်ဖြိုးဝေ ။ သူက မိဘမျိုးရိုး ဘက်ဂရောင်းရော ပညာ အရည်အချင်း လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရော ဘာမှ ပြောစရာ မရှိသလို ရုပ်ရည်သွင်ပြင်ကလည်း ဘွဲ့နဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ လူတယောက် ဖြစ်နေလို့ ဘွဲ့ကလည်းသူနဲ့ တွေ့ကြဖို့ မိဘတွေကို ခေါင်းငြှိမ့်လက်ခံခဲ့သည် ။
ဉာဏ်ထက်ဖြိုးဝေနဲ့သူ့မိဘတွေက ဘွဲ့တို့ အိမ်ကို ညနေစာ စားဖို့ ရောက်လာကြပြီး မိဘတွေက ဉာဏ်ထက် ဖြိုးဝေနဲ့ ဘွဲ့ကို တွေ့ပေးကြသည် ။ သမီးတို့ချင်း စကားပြောကြည့်ကြပေါ့ လို့ မေမေက ပြောသည် ။ ဘွဲ့ လည်း ဉာဏ်ထက်ဖြိုးဝေနဲ့ ဘွဲ့တို့ ခြံအနောက်ဖက်မှာ လမ်းလျှောက်ကြရင်း စကားစပြောဖြစ်သည် ။ ဉာဏ်ထက်ဖြိုးဝေသည် ရုပ်သန့်သလို စိတ်သဘောလည်း ကောင်းမည်လို့ တွေ့တွေ့ချင်း အကဲခတ်မိသည် ။ ဘွဲ့လိုဘဲ ကျောင်းနေတုံးက ချစ်သူ မရှာခဲ့လို့ အခု သူလည်း မိဘက ရှာပေးတာကို လာကြည့်တာ ။ ဘွဲ့နဲ့ စကားပြောလို့ အဆင်ပြေသည် ။ သူတို့ ပြန်သွားတော့ မေမေတို့က ဘယ်လိုသဘောရသလဲ မေးတဲ့အခါ ဘွဲ့လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိသည် အချိန်နဲနဲတော့ ပေးပါဦးလို့ မေမေ့ကို ပြောလိုက်သည် ။ သည်အချိန်က စပြီးတော့ ရွှေလမ်းငွေလမ်း ပေါက်သွားပြီမို့ ဉာဏ်ထက်ဖြိုးဝေလည်း ဘွဲ့တို့ အိမ်ကို အမြဲ ဝင်ထွက်တော့တာဘဲ ။ ဘွဲ့ကလည်း သူ့ကို ခင်မိလာသလို သူ့အကြောင်းကိုလည်း ဒီထက် ပိုသိချင်လို့ သူနဲ့ အတူတူ ထမင်းစားထွက် ဈေးဝယ်ထွက်ခဲ့သလို သူ့အိမ်ကိုလည်း လိုက်လည်ခဲ့သည် ။ အခုထိ ဉာဏ်ထက် အပေါ်ဘာမှ မကြိုက်တဲ့အချက် မတွေ့မိပါဘူး ။ ဘွဲ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတဲ့ လူတယောက်တော့ မဟုတ်ဘူး ။
အိမ်ထောင်ဖက် အဖြစ် ရွေးချယ်ဖို့ ကောင်းတဲ့လူ လို့တော့ ဘွဲ့သိသည် ။ လက်ခံသည် ။ မိဘနှစ်ဖက်စလုံးကလည်း ဒိတ်ဒိတ်ကြဲတွေမို့ အကောင်းဆုံး ဟိုတယ်မှာ ထိပ်ဆုံးအဆင့်နဲ့ မင်္ဂလာပွဲ ကျင်းပကြမည် လို့ စဉ်းစားပြင်ဆင်နေကြသည် ။ မေမေနဲ့ ဖေဖေက ဘွဲ့ကို ဉာဏ်ထက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ထပ်မေးကြသည် ။ သမီးဆန္ဒ ဘယ်လိုလဲပေါ့ ။ ဘွဲ့က ဉာဏ်ထက်ကို ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ မေမေတို့က ဉာဏ်ထက်ရဲ့ မိဘတွေနဲ့ စကားပြော တိုင်ပင်ကြပြီး တရားဝင် စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းတဲ့ ပွဲ လုပ်လိုက်ကြမည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပါသည် ။ ဘွဲ့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းတော့မည်လို့ ဘွဲ့က အရင်ဆုံး တွဲဖေါ်တွဲဖက် ချစ်သူငယ်ချင်းတွေကို အကြောင်းကြားလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်က မန္တလေးမှာ မိဘလက်ငုတ် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကို ဦးစီး လုပ်ကိုင်နေသလို မှူးအိမ်က မြစ်ကြီးနားမှာ အလုပ် စဝင်နေသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံးက ဘွဲ့ရဲ့ စေ့စပ်ပွဲကို တက်ရောက်ကြမည်လို့ဘွဲ့ကို အကြောင်းပြန်ကြသည် ။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲမှာ ဘယ်လို အဝတ်အစား ဝတ်ကြမည် ဆိုတာကို သူငယ်ချင်း သုံးယောက် တိုင်ပင်ရတာ အေမာ ။ စေ့စပ်ပွဲ မတိုင်ခင် သုံးရက်လောက်ထဲက ရန်ကုန်ကို လာကြဖို့ ဘွဲ့က ခေါ်သည် ။ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ် ဂွမ်းတို့က ဘွဲ့ ဖြူရင် လိုက်ဖြူ ဘွဲ့မဲရင် လိုက်မဲသူ အသံတူတဲ့ တကယ့်အရင်းအခြာတွေမို့ ဘွဲ့ဘာပြောပြောလုပ်သည် ။ လက်ခံသည် ။
မှူးအိမ် မြစ်ကြီးနားက ရောက်လာတဲ့အခါ ဘွဲ့က လေယာဉ်ကွင်းက စောင့်ကြိုနေသည် ။ တိမ်ဂွမ်း မန္တလေးကရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ဘွဲ့နဲ့ မှူးအိမ်တို့နှစ်ယောက်က လေယာဉ်ကွင်းက စောင့်ကြိုသည် ။ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် အရမ်းပျော်ကြသည် ။ ဘွဲ့အိမ်မှာ ရှေးဟောင်းနှောင်း ဖြစ် ကျောင်းသူ ဘဝက ဟာတွေကို ပြန်ပြောလို့ မဆုံးအောင်ဘဲ ။ အတူ စားခဲ့တဲ့ အစားအစာတွေ ကို ပြန်စားကြ သည် ။ ဘွဲ့က ဉာဏ်ထက်နဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကို မိတ်ဆက်ပေးသည် ။
ဉာဏ်ထက်သည် သူတို့ ထင်တာထက် ရုပ်ဖြောင့် သည်လို့ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့က ဘွဲ့ကိုပြောကြသည် ။ ဉာဏ်ထက်က ဘွဲ့ရဲ့ ချစ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ မှူးအိမ် နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည် ။ သဘောကောင်းတဲ့ ဉာဏ်ထက်ကို သူတို့နှစ်ယောက် တအား ခင်မင်သွားကြသည် ။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲကို နှစ်ဖက်မိဘတွေ ဆွေမျိုးမိသားစုတွေနဲ့ ဘွဲ့နဲ့ ဉာဏ်ထက်တို့ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းတွေ တက်ရောက်ကြသည် ။ သုံးလလောက်အတွင်း မင်္ဂလာပွဲ လုပ်မည် လို့ မိဘတွေက ပြောဆိုကြသည် ။ စေ့စပ်ပွဲအပြီး သူငယ်ချင်း သုံးယောက် ကိုယ့်မြို့ကို မပြန်ခင် မင်္ဂလာပွဲမှာ ပြန်ဆုံဖို့ ချိန်းကြသည် ။ တိမ်ဂွမ်းက “ မင်္ဂလာပွဲ မတိုင်ခင်လည်း ဒို့သုံးယောက် ဆုံရအောင်ကွာ…ဘွဲ့ က မကြာခင် အိုရတော့မှာ.. အပျိုဘ၀ နဲ့ ရှိနေတုံး ဒို့ အပျိုသုံးယောက် အတူတူ ပျော်ကြချင်သေးတယ်… ယူတို့နှစ်ယောက် မန်းလေးကို လာခဲ့ကြပါလား….” လို့ ပြောလို့ မှူးအိမ်ကလည်း တိမ်ဂွမ်း ပြောတာကို သဘောတူသည် ။
“ ဟုတ်တယ်..ဘွဲ့..ဒို့ မန်းလေးမှာ ဆုံကြရအောင်.. ယူက ရန်ကုန်က တက်လာ..ဒို့က မြစ်ကြီးနားက ဆင်းခဲ့မယ်.. မင်္ဂလာဆောင်တဲ့အချိန် မရောက်ခင် နောက်ဆုံး အပြတ်ကဲမယ်လေ…” လို့ မှူးအိမ်က ပြောလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းက “ ဟုတ်တယ်..မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် ယူက ကိုဉာဏ်ထက်ကြီးနဲ့ ဆို ဒို့တတွေနဲ့ အရင်လို မလွတ်လပ်တော့ဘူးလေ…. ဒို့သုံးယောက် ကျောင်းတုံးကလို ကလပ်သွားပြီး အပြတ်က လိုက်ကြရအောင်…” လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့ကလည်း.. “ ယူတို့ကလည်း ကဲဖို့ဘဲ စဉ်းစားနေကြတယ်… ခုထိကဲချင်တုံး….” လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ အကြံအစည်ကို အမြဲ လိုက်နာနေကြပါဘဲလေ ။ ဘွဲ့ မင်္ဂလာ မဆောင်ခင် သူငယ်ချင်း သုံးယောက် အပျိုဘ၀ နောက်ဆုံး ပျော်ခြင်း ခရီး ထွက်ကြဖို့ ကိစ္စကို ဉာဏ်ထက်နဲ့ ညစာ ထွက်စားကြရင်း အမှတ်မ ထင် အရေးမကြီးသလို ပြောမိတော့ ဉာဏ်ထက်က မသွားစေချင်တဲ့အမူအရာတွေ ပြလို့ ဘွဲ့လည်း အံ့သြသွားရသည် ။ ဉာဏ်ထက်သည် ဘွဲ့ ဘာလုပ်လုပ် ထောက်ခံသူ ဘွဲ့ ဘာပြောပြော သဘောကျသူလို့ ဘွဲ့က ထင်ထားတာ ။ ထင်ခဲ့တာ ။ ပထမဆုံး အကြိမ် ဉာဏ်ထက်က ဘွဲ့ပြောတာကို လက်မခံချင်တာ ။ ဘွဲ့လည်း ဉာဏ်ထက် ဒီလိုလေး ဖြစ်လိုက်တာနဲ့ဘဲ ဉာဏ်ထက်နဲ့ တသက်လုံး ပေါင်းဖို့လက်ထပ်တဲ့ ကိစ္စကို နဲနဲ ပြန်စဉ်းစားသွားသည် ။ လက်ထပ်ပြီး လင်မယား ဖြစ်ကြရင်ကော ဘွဲ့လုပ်တာတွေကို သူ တားမြစ်နေမှာလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်း က ဘွဲ့ခေါင်းထဲကို ရောက်လာသည် ။
ဘွဲ့က ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေ မကြိုက်တာကို လည်း မလုပ်လို့ မိဘတွေကလည်း ဘွဲ့ကို အလိုလိုက်သည် ။ လိုတာ အကုန်ရတဲ့ ကလေး ဖြစ်ခဲ့သည် ။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ ဖြစ်လာတော့ ပြီးပါလေရော ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေက ဘွဲ့ ဖြစ်ချင်တာတွေ ကို အကုန် ဖြစ်စေဘဲ ။ ဘွဲ့ကို ဖူးဖူးမှုတ်ထားသည်လို့ ပြောရမည် ။ ဉာဏ်ထက်က “ ကိုယ်က စိတ်ပူလို့ပါ..ဘွဲ့ကို အမြဲ စောင့်ရှောက်ချင်တာ.. ကိုယ်မပါတော့ စိတ်ပူတယ်…ဝက်ဒင်ပြီးမှဘဲ ကိုယ်နဲ့ ခရီးတွေ ထွက်ကြရင် မကောင်းဘူးလား…” လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့လည်း သူငယ်ချင်း ခင်မင်တဲ့စိတ်က အရမ်းများတော့ သူပြောတာကို မကြိုက်ဘူး ။ “ ကိုဉာဏ်နဲ့လည်း သွားမယ်..မှူးအိမ်တို့ တိမ်ဂွမ်းတို့နဲ့လည်း သွားမယ်…ဘွဲ့ ကိုဉာဏ်နဲ့ လက်မထပ်သေးခင် ကိုဉာဏ် ဘာမှ ဘွဲ့ကို မချုပ်ချယ်ပါနဲ့…” လို့ နဲနဲ စိတ်တိုတဲ့ အသံနဲ့ သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်မိပြီး ဖါလူဒါသွားသောက်ဖို့ ရှိတာကို ဖျက်လိုက်သည် ။ “ မသောက်တော့ဘူး..အိမ်ဘဲ ပြန်မယ်…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဉာဏ်ထက်လည်း ဘွဲ့ စိတ်ဆိုးသွားမှန်း သိလို့ ပြန်ချော့ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ဉာဏ်ထက်သည် စေ့စပ်ပြီးကြပြီ ဖြစ်လို့ အရင်ကထက် ရဲတင်းလာသည် ။ မကြာခင်လည်း မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ လုပ်တော့မှာမို့ ဘွဲ့ကို ဖက်ချင် နမ်းချင် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တာတွေ လုပ်ချင်လာသည် ။ ဘွဲ့လည်း အခု အရွယ် အထိ ယောက်ျားတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို တခါမှ ရဘူးတာ မဟုတ်လို့ သူ့အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို သာယာမိတာ အမှန်ပါဘဲ ။ သူနဲ့ ချစ်သူတွေ မဖြစ်ကြဘဲနဲ့ အခုလို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် တာ ခံရတာတော့ တမျိုးဘဲ ။ ဉာဏ်ထက်က ဘွဲ့ကို တခါမှ ချစ်ပါတယ်လို့ မပြောခဲ့ဖူးဘူးလေ။ ဉာဏ်ထက်က ဉာဏ်များလာသည် ။ လူကြားထဲကို သိပ် မသွားချင်တော့ဘဲ သူ့အိမ်ကို အခေါ်များလာသည် ။
သူ့အိမ်မှာ ညနေပိုင်းဆိုရင် သူ့မိဘတွေလည်း မရှိကြဘူး ။ ခိုင်းတဲ့ အိမ်ဖေါ်တွေဘာတွေလည်း သူက ရှောင်ခိုင်းထားသလား မသိဘူး။ မတွေ့ဘူး ။ ဘွဲ့ကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားရင် စန္တယားတီးချင်တဲ့ ဘွဲ့ကို စန္တယားရှိတဲ့ အခန်းကို ခေါ်သွားသည် ။ ဘွဲ့ စန္တယားတီးတာကို သူ နားထောင်သည် ။ အရမ်းတော်တာဘဲ ဘွဲ့ထူးရယ် ဆိုပြီး ပြောရင်း နမ်းတတ်သည် ။ ဘွဲ့လည်း သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေရတာ စိတ်လှုပ်ရှားမိရသည် ။ သူက နမ်းလိုက် ဖက်လိုက်နဲ့ ဘွဲ့ပေါင်တွေ ခါး တွေကိုလည်း ကိုင်တတ် ပွတ်တတ်သည်လေ ။ ဒီနေ့လည်း ထုံးစံအတိုင်း ညနေပိုင်း သူ ဘွဲ့ကို အိမ်မှာ လာခေါ်သည် ။ ဘွဲ့တို့ ဒီနေ့ ကိုးမိုင်ဖက်မှာ ကော်ဖီဆိုင် လှလှလေး တဆိုင် ဖွင့်လို့ အစမ်း အနေနဲ့ သွားကြည့်မလို့ တိုင်ပင်ထားကြတာ ။ ဉာဏ်ထက် နဲ့ ဆိုင်လှလှလေးမှာ ကော်ဖီ အကောင်းစားနဲ့ မုန့်အဆန်းတွေ ထိုင် စားသောက် ကြပြီးတော့ သူက “ ဘွဲ့ထူး…ဒီနေ့လေ ကိုယ် ဘွဲ့ထူးရဲ့ ပီယာနို လက်ရာတွေကို နားထောင်ချင်တယ်” လို့ ပြောလို့ ဘွဲ့လည်း
“ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို စိတ်ကူးပေါက်လဲ ကိုဉာဏ်..” လို့ သူ့ကို မေးမိသည် ။ သူက “ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ် မှာ ဘွဲ့ထူး တင်ထားတဲ့ ပီယာနိုတီးတာတွေ ကိုယ် ပြန်ကြည့်ပြီး အပြင်မှာ ကိုယ်တိုင် နားထောင်ချင်လို့ပါ…” လို့ ပြောသည် ။ အင်း..ဉာဏ်ထက်တော့ ဉာဏ်များပြီ ။ သူ့အိမ်ခေါ်သွားပြီး အဖက်အပွေ့တွေ လုပ်ချင် လို့ ဇာတ်လမ်းထွင်နေတာလို့ ဘွဲ့လည်း သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူက ကိုယ့်ခင်ပွန်းလောင်း မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ့် သူဘဲလေ ။
ဘွဲ့က တွန့်တိုနေစရာမရှိပါဘူး ။ လက်ထပ်မယ့်ညကျမှ အပျိုဘဝကို စွန့်လွှတ်မယ် လို့လည်း ရှေးက မြန်မာမိန်းမတွေ လိုလည်း ဘွဲ့က သဘောမထားလိုပါဘူး ။ သူ့ကိုင်တဲ့အခါ နမ်းတဲ့အခါ ဘွဲ့လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိရတာ အမှန်ပါ ။ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ ကိုယ်ဘဲလေ ။ မိန်းမတွေမှာက ဒီစိတ်တွေ ယောက်ျား တွေလောက် မပြင်းထန်ရင်သာ ရှိရမယ် ။ မိန်းမတွေလည်း လူဘဲ လေ။ ကာမစိတ် ရှိကြပြီး လိုလားကြတာပါဘဲလေ ။ ဘွဲ့ သူနဲ့ သူ့အိမ်ကို လိုက်လာလို့ ဉာဏ်ထက် တအား ပျော်သွားသည် ။ သူ့အမူအရာက သိသာသည် ။ ဘွဲ့မှာလည်း အပျိုကြီးမမ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က ညတိုင်း ဖုန်းပြောကြရင် “ ဉာဏ်ထက်နဲ့ ဘာဖြစ်ကြလဲ…” ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို အမြဲမေးတတ်လို့ တခါတလေ ပြောစရာ မရှိရင် ကြံဖန်ပြီး လုပ်ဇာတ်ပြောလိုက်မိသည် ။ သူတို့ ကြားချင် နေတာကို ပြောပေးတာပါ ။ ဘွဲ့လည်း အွန်လိုင်းက မြန်မာဆိုက်တွေကို ဝင်လိုက်ပြီး အဲဒီက စာရေးဆရာတွေ ရေးထးတဲ့ အပြာဇာတ်လမ်းလေးတွေကို ဖတ် ပြီး ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းလိုလိုနဲ့ ပြောပြလိုက်တာ ။ မှူးအိမ်ဆိုရင် တကယ့်ဘရုတ် ။ “ဘွဲ့ရယ်.. နင့်ဇာတ်လမ်းကြောင့် ငါလည်း မနေနိုင်တော့ဘူး…. လက်တွေ လည်း ဟိုရောက်ဒီရောက်နဲ့…” လို့ ပြောလို့ ရယ်နေကြရသည် ။ ဒီနေ့ညနေ ဉာဏ်ထက်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ခြံတံခါး ဖွင့်ပေးမယ့်လူတောင် မရှိဘူး ။ ဉာဏ်ထူး ကိုယ်တိုင် ကားပေါ်က ဆင်းဖွင့်ရသည် ။ တိုက်ကြီးတခုလုံးလည်း တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေသည် ။
“ ကိုဉာဏ့်အဖေအမေကော…မရှိကြဘူးလား…” “ မရှိကြဘူး..ဘွဲ့ထူး….” တကယ် အမှန်က သူ့မိဘတွေက စင်ကာပူကို ခရီးထွက်နေကြတာ ။ သူက ဘွဲ့ကို မပြောပြဘူး ။ “ အိမ်သားတွေရော…ဘယ်ရောက်နေကြတာလဲ ..” “ မသိဘူး ဘွဲ့ထူး..ကိုယ်မသိဘူး…ရှိမှာပေါ့….” ဘွဲ့ကို စန္တယား ရှိတဲ့ အတွင်း ဧည့်ခန်း ဆီ ကို သူ ခေါ်သွားသည် ။ သူတို့ အတွင်း ဧည့်ခန်းမှာက စန္တယား..အော်ဂင်နဲ့ ကာရာအိုကီ စက်တွေ ရှိသည် ။ မိသားစု အပန်းဖြေတဲ့အခန်းပေါ့ ။ ဘွဲ့ စန္ဒယား တီးသည် ။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဉာဏ်ထက်တို့ အတွင်းဧည့်ခန်းမှာ ဘွဲ့လက်သံက ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းလေး ထွက်ပေါ်နေသည် ။ ဉာဏ်ထက်က ဘွဲ့တီးနေ တာကို ဗီဒီယို ရိုက်သည် ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့က ဘွဲ့ကို ငယ်ငယ်လေးထဲက စန္ဒယား သင်ပေးခဲ့သည် ။ အိမ်မှာ ဆရာမ ခေါ်ပြီးသင်တာ ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့ ရဲ့ မိတ်ဆွေတွေထဲမှာ စန္ဒယားမိုးမင်းဆွေ ဆိုတာ ရှိပေမယ့် ဖေဖေကဘွဲ့ကို ယောက်ျားဆရာနဲ့ မသင်ခိုင်းစေချင်လို့ မစ္စစ်ဘဲနက် ဆိုတဲ့ အင်္ဂလိပ်မကြီးကို ခေါ်ပြီး သင်ခိုင်းခဲ့သည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက စန္ဒယား ခလုပ်လေးတွေကို နှိပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဉာဏ်ထက်ရဲ့ လက်တွေက ဘွဲ့ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာအနှံ့ ပြေးလွှား ဆော့ကစားလာသည် ။ “ ဟိတ်ကိုဉာဏ်…ဘွဲ့တီးလို့ မရတော့ဘူး.. ကဲတယ်ကွာ..လုပ်နဲ့…” လို့ ဟန့်လည်း မရဘူး ။ ဉာဏ်ထက် သည် ခုတလော ကဲလာရဲလာသည် ။ ဉာဏ်ထက်ရဲ့ လက်တဖက်က ဘွဲ့ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို ပွတ်နယ်နေသည် ။ ပေါင်တန်တွေဆီ ကိုလည်း ရောက်သွားသည် ။
“ ဘွဲ့..ချစ်တယ်…ကွာ….ကိုယ် ဘွဲ့ကို အရမ်းချစ်တယ်….” ဉာဏ်ထက် ပထမဆုံး ပြောတဲ့ ချစ်စကား ။ ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကိုင်တွယ်နေရင်း ပြောတဲ့စကား ။ ချစ်တယ်လို့ ပြောပေမယ့် ဘွဲ့က သူ့ကို ချစ်သလားလို့လည်း သူ မမေးဘူး ။ သူဦးတည်နေတာ ဘယ်ကိုလည်း ဆိုတာကို ဘွဲ့သိသည် ။ သူ့လက်တွေက ဘွဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည် ။ ဘွဲ့လည်း သူ့အထိ အတွေ့တွေကြောင့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က ကွာကျသွားတဲ့ ဖယ်သွားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ဘွဲ့မဆွဲတားလိုက်မိဘူး ။ အသားဖြူတဲ့ ဉာဏ်ထက်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ နားရွက်ဖျားတွေ ရဲတွတ်နေကြတာကို တွေ့ရသည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ ကိုယ် ပေါ်ပိုင်း အဝတ်မဲ့နေပြီ ။ တုန်ချင် ခုန်ချင်နေတဲ့ ဘွဲ့ရဲ့ ရင်သားစိုင်လှလှတွေကို သူ အငမ်းမရ စို့စုတ်သည် ။ “ အို..ကိုဉာဏ်..အင်ဟင်…အိုး….ဟင့်ဟင့်… ကဲတယ်ကွာ…..” ကြွထနေတဲ့ စိတ်တွေကြောင့် မာတင်း ထောင်ထနေကြတဲ့ ဘွဲ့ရဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို ဘယ်ဖက်ပြီး ညာဖက် တလှည့်စီ သူစို့နေသည် ။ သူ့လျာက နို့သီးလေးတွေကို ပတ်ခြာလှည့် ယက်နေသည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားသည် ။ သူကလည်း ကိုယ်အောက်ပိုင်းက စကပ်ကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ဘွဲ့လည်း ခဲယဉ်းနေတဲ့ သူ့ကိုကူညီပြီး ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။ ရှက်လည်း မရှက်နိုင်တော့ဘူး ။
ယောက်ျားတယောက်နဲ့ ဒီလို ဆက်ဆံဖြစ်တာ ပထမဆုံးဘဲ ။ မကြုံစဖူး ကြုံရတာတွေက ဘွဲ့ရဲ့စိတ်တွေကို အမြင့်ဆုံးကို တက်သွားစေသည် ။ စကပ်ကျွတ်သွားတော့ သူ့လက်တွေက ဘွဲ့ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေသလို ဘွဲ့ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို အပီအပြင်ကို ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ပင်တီလေးရဲ့ ဂွဆုံနေရာကို သူ့လက်ဖဝါး ရောက်လာသည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ အမြတ်တနိုး သိမ်းဆည်းထားတဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်လေးကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ကိုင်မိနေပြီ ။ အရည်တွေက စိုစိုရွှဲနေသည် ။ ရတနာရွှေကြုတ်ဟာ ယားယံလွန်းနေသည် ။ သူကိုင်တာကို ဘွဲ့ ကျေနပ်နေသည် ။ လက်ချောင်းတွေက ရွှေကြုတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေသည် ။ ပင်တီလေးကို သူ ချွတ်ဖို့ လုပ်ပြန်သည် ။ ဘွဲ့သူ့ကို မတားမိ ။သူ ချွတ်တာကို ခံလိုက်သည် ။ ဘွဲ့ တကိုယ်လုံး ဘာ အဝတ်မှ မကျန်တော့ ။ ဘွဲ့ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ ။ သူက ဘွဲ့ကိုယ်လုံးတွေကို တဝြကီး လိုက်ကြည့်နေလို့ ဘွဲ့ ဟန့်တားလိုက်မိသည် ။
“အို..မကြည့်နဲ့…မကြည့်နဲ့….” လို့ အော်လိုက်မိသည် ။ သူက “ တအား လှလို့ပါ ဘွဲ့ရယ်…” လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို သူ ငုံ့နမ်းသည် ။ သူ့နှာခေါင်းက ဘွဲ့ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ် အကွဲကြောင်း တလျောက် နမ်းရှူနေသည် ။ “ အို့….ဘာလို့ နမ်းနေတာလဲ..ကိုဉာဏ်….. အဲလို လုပ်ရလို့လား..ဘုန်းနိမ့်နေလိမ့်မယ်…” သူက ဘွဲ့ပြောတာတွေကို ဂရုမစိုက်တော့တဲ့ အပြင် သူ့လျာကြီးနဲ့ ဘွဲ့အကွဲကြောင်းကို ကော်တင်ယက်နေသည် ။ ဘွဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရအောင် သူ့လျာအယက်က ကောင်းသည် ။ တအားကောင်းသည် ။ ဘွဲ့ အမြဲ စိတ်ဝင်စားခဲ့တဲ့ ဘာဂျာမှုတ်တယ် ဆိုတာကြီးကို လက်တွေ့ကျကျ ကြုံနေရပြီကွယ် ။ ရည်းစား ရှိတဲ့ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေ ပြောပြတဲ့ ဘာဂျာ အတွေ့အကြုံတွေနဲ့ အင်တာနက်ကအပြာဆိုက်တွေမှာ ကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့ ဘာဂျာမှုတ်တာတွေကိုဘဲ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး လက်နဲ့ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်သပ်ပြီး အပျိုပေါက် ဘ၀ ကတည်းက ဖြေဖျောက်ခဲ့သည် ။ အခုတော့ လက်တွေ့ ခံစားနေရပြီ ။
ဉာဏ်ထက်က မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ့် ခင်ပွန်းလောင်းမို့ အစစ လိုက်လျောပေးလိုက်မိသည် ။ စိတ်တွေ တအား ထကြွသွားလို့လည်းပေါ့ ။ ဉာဏ်ထက်က ရွှေကြုတ်ကို အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေသည် ။ ရွှေကြုတ်ရဲ့ ရသာဖူးစိလေးကို သူ့လျာထိပ်နဲ့ ရေရေလည်လည် ထိုးဆွ ကော်ပွတ် ကလိလိုက်တာ ဘွဲ့လည်း တအားကိုကောင်းသွားရပြီး အရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်း စိမ့်ထွက်ပြီး တုန်တက်သွားရသည် ။
ဒီအချိန်မှာ တိုက်ရှေ့ဖက်က ကားစက်ရပ်လိုက်သံကို ဘွဲ့တို့ နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ကြရသည် ။ ဟင်…. ဘယ်သူလဲ…။ ဉာဏ်ထက်ရော ဘွဲ့ရော ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့…။ တိုက်အဝင်၀ တံခါးကြီးက ဘဲလ်ကို တတင်တင်နဲ့ နှိပ်နေတဲ့အသံ ထွက်လာသည် ။ “ ဟာ….ဘယ်သူလဲ…..” ဉာဏ်ထက်သည် လူတယောက်မှ တိုက်နဲ့ ခြံထဲ မရှိအောင် စီစဉ်ထားခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ ဘဲလ် ဆက်တိုက် နှိပ်နေလို့ ဉာဏ်ထက် မတ်တပ် ထရပ်ပြီး ဘောင်းဘီကောက်စွပ် တီရှပ် ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး..“ ဘွဲ့..ကိုယ် ခဏဆင်းကြည့်လိုက်အုံးမယ်..” လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့လည်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်ပြီး စကပ်နဲ့ အကျႌတွေကို ကောက်ယူ ပြန်ဝတ်လိုက်သည် ။ ဉာဏ်ထက် တိုက်အောက်ကို ရောက်သွားတော့ တံခါးကို ဘဲလ် နှိပ်နေတာက မန္တလေးမှာ နေတဲ့ သူ့အဖေရဲ့ညီမ ဒေါ်လေးသင်ဇာတို့ မိသားစု ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ “ ဟာ…ဒေါ်လေးတို့ပါလား….” “ ဟုတ်တယ်..သား….. ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား ..ခြံစောင့်ကြီး ဦးသာလည်း ဘယ်ရောက်နေလဲ…..” ဉာဏ်ထက်က တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်လေးတို့ မိသားစုတွေ တိုက်ထဲ ဝင်လာကြတဲ့ အချိန် ဘွဲ့လည်းရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်ပြီး အလှပြန်ပြင်နေသည် ။ ဉာဏ်ထက်လည်း လမ်းခရီး အလည်မှာ တန်းလန်းကြီး ရပ်သွားလို့ အခံရ ခက်နေသည် ။ ဘွဲ့လည်း သူ့ကို အခုမှ ရှက်နေ မိသည် ။ သူ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဉာဏ်ထက်လည်း ဘွဲ့ကို ဘာဂျာမှုတ်လိုက်ရတာ ကိုတော့တအား ကျေနပ်နေသည် ။ တောက်.. လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်…လို့ ဉာဏ်ထက်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ အခါခါ ရေရွတ်နေသည် ။
ဘွဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေ ပေ၇နေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ မသန့်သလို ဖြစ်နေတာနဲ့ ရေချိုးလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားနေရာတွေ ကို ဆပ်ပြာ နဲ့ အနှံ့ပွတ်ရင်း ရွှေကြုတ်က ရသာဖူးလေးကို စမ်းမိထိမိပွတ်မိတော့ စောစောက ကိုဉာဏ် ယက်ပေးကလိပေးတာတွေကို ပြန်သတိရလာသည် ။ စိတ်တွေ ပြန်ထလာသည် ။ပြန်ကြွလာသည် ။ ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချရင်း ရွှေကြုတ်ကို ဖိဖိပွတ်မိသည် ။ ကိုဉာဏ်ရဲ့ အတန်ချောင်းကြီးကို ရခါနီးလေး သူ့အဒေါ်ရောက်လာလို့ ထပြေးကြရတာ ။ အင်း.. နဲတဲ့ အတန်ကြီး မဟုတ်ဘူး ။ ဗီဒီယိုတွေထဲမှာဘဲ ယောက်ျားလိင်တန်ကို တွေ့ဖူးခဲ့တာ ဆိုတော့ ဘွဲ့အတွက် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အတွေ့အကြုံပါ ။ ညဖက်ရောက်တော့ မိသားစုအားလုံး ညစာ အတူတူစားကြသည် ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေကို မှူးအိမ်.. တိမ်ဂွမ်းတို့နဲ့မန္တလေးမှာ ဆုံပြီး ပျော်ကြမည် ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ မေမေနဲ့ ဖေဖေက ဘွဲ့လုပ်ချင်တာတွေကို အကုန်ခွင့်ပြုနေကျပါဘဲလေ ။ ဖေဖေမေမေတို့နဲ့ တီဗီ ခဏ ထိုင်ကြည့်ပြီး ကိုယ့်အခန်းကို ကိုယ် တက်ခဲ့တော့ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့ကို ဒီနေ့ တွေ့ကြုံခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြောပြချင်တာနဲ့ သူတို့ကို ဖုန်းခေါ်ပြောပြလိုက်သည် ။
မှူးအိမ်တို့ စိတ်ဝင်စားကြပြီး အသေးစိတ်ကို မေးကြတော့တာဘဲ ။ ကိုဉာဏ်ရဲ့ အတန်ကြီး မာမတ်ပြီးထောင်နေတဲ့အကြောင်း ပြောပြတော့ သူတို့ တအား သဘောကျကြသည် ။ သူတို့လည်း ရည်းစားထားမှဖြစ်မယ်လို့ ပြောကြသည် ။ ဘွဲ့ ဘာဂျာအမှုတ်ခံရတာကို ပြောပြတော့ သူတို့လည်း ကြုံချင်လှပြီ လို့ ပြန်ပြောကြပြီးကိုဉာဏ်နဲ့ ထပ်လုပ်ကြဖို့ တိုက်တွန်းကြသည် ။ မှူးအိမ်သူသည် ခုတလော စိတ်တွေ တအားထနေသည် ။ အလုပ်က ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် အွန်လိုင်းကနေ ဗီဒီယိုကားတွေ ကြည့်တဲ့အခါ လိင်စပ်ယှက်တဲ့ အခန်းတွေကို ကြည့်မိရင် သဘာ၀ ကာမစိတ်တွေ တအား ထကြွပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို လိုလားတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပြီးကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်သပ်မိရတာ အခါခါဘဲ ။ ညက မှူးအိမ် ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေမိရပြန်သည် ။ ဘွဲ့ထူးကြောင့်…။ ဘွဲ့ထူးက သူနဲ့ စေ့စပ်ထားတဲ့ ကိုဉာဏ်ထက်နဲ့ ချိန်းတွေ့တဲ့အကြောင်းတွေကို ဖုန်းဆက် ပြောပြခဲ့သည် ။ကိုဉာဏ်ထက်က ဘာဂျာကိုင်တဲ့အကြောင်း သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းတဲ့ အကြောင်းတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြသည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း တအားဆာလောင်လိုလားနေတဲ့သူ ဆိုတော့ တကယ်ကြုံတဲ့ ဘွဲ့ထူးကို သိချင်တာတွေ မေးမိသည် ။ ဒါတွေကို စဉ်းစားမြင်ယောင်တော့ တအား ယားလာပြန်ရော ။ ကိုယ့်အဖုတ်ကို ကိုယ် ပွတ်ပြီး အာသာဖြေမိရပြန်ရော ။
အာသာဖြေတော့ ဦးဇော်ဝင်းသောင်း ရုပ်ကို မြင်ယောင်မိနေသည် ။ အို..ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိသည် ။ ဦးဇော်ဝင်းသောင်းက မှူးအိမ်ရဲ့ အထက်က အရာရှိ ။ သူက မိန်းမလည်း ရှိသည် ။ ကလေးလည်း ရှိသည် ။ သူက မှူးအိမ်ကို သံယောဇဉ် ညိချင်နေတဲ့သဘော ပြနေတာ ကြာပြီ ။ မှူးအိမ်ကို သူအရမ်းကြိုက်နေသည် ။ သူ့မိန်းမ ရှိရက်နဲ့ ဘာလို့ ဒီလို ဖြစ်နေတာလဲ ဆိုတာကို မကြာခင်ဘဲ မှူးအိမ် သိရသည် ။ သူ့မိန်းမနဲ့သူ တကျက်ကျက် အမြဲ ရန်ဖြစ်ပြီး အဆင်မပြေကြဘူးတဲ့ ။ မှူးအိမ်ကို သူ့အကြောင်း သိတဲ့ ရုံးကရုံးအုပ်မကြီး ဒေါ်ဝေဝက ပြောပြတာ ။
မှူးအိမ်လည်း သူစိုက်စိုက်ကြည့်ရင် အရမ်း ရင်ခုံတာဘဲ ။ သူ့မျက်လုံးတွေက မှူးအိမ်ရဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ဖေါက်ထွင်း မြင်သလိုကြီး ခံစားရသည် ။ သူ့အကြည့်တွေက သိပ်ရဲလွန်းသည် ။ မှူးအိမ်ကို ချစ်မိတာထက်လိင်ဆက်ဆံချင်တဲ့ ပုံရှိသည် ။ သူက ပိန်ပိန်ပါးပါး ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းတဲ့လူမို့ ကို ယ့်ဖါသာ ပွတ်တဲ့အချိန် သူ့ပုံကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်သွားတာလားတော့ မသိဘူး ။ သူလည်း ကိုဉာဏ်ထက်လိုဘဲ လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့လား မသိ ဘူး ။ တခါတလေ သူက မှူးအိမ်ကို သူနဲ့ ကားမောင်း ထွက်ကြဖို့ ခေါ်သည် ။ မှူးအိမ်မလိုက်ပါဘူး ။ သူ့မိန်းမ သိသွားရင်လည်း မကောင်းဘူးလေ ။ ရုံးမှာ သူက မှူးအိမ်ကို အစားအသောက်တွေ အမြဲကျွေး သည် ။ သူ ထမင်းစားတဲ့ အချိန် မှူးအိမ်ကို လာခေါ်သည် ။ မကောင်းတတ်လို့ သူနဲ့ အတူတူ ထိုင် စားရင် သူက မှူးအိမ် ပုဂံထဲကို ဟင်းတွေ အများကြီး ထည့်ပေးတတ်သည် ။ ရုံးက လူတွေလည်း သူ မှူးအိမ်ကို ကြိုက်နေမှန်း သိနေကြပြီ ။ ဒေါ်ဝေ၀ ဆိုရင် သူ့ကို မှူးအိမ်ရဲ့ ဘဲကြီး လို့ သုံးနှုံးနေပြီ ။ မှူးအိမ်လည်း သူနဲ့ မှူးအိမ်က ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး လို့ဘဲ သူတို့ကို ပြောခဲ့မိသည် ။ တကယ်လည်း အခုအချိန်အထိ ဘာမှ မှ မဟုတ်တာဘဲလေ ။ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ သူနဲ့ ဘာဇာတ်လမ်းမှ မဖြစ်ချင်ပါဘူး ။
သူက နယ်ကို ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာရင် မှူးအိမ်ကို လက်ဆောင်တွေ ပေးသည် ။ မှူးအိမ်လည်း ငြင်းရခက်လို့ သူပေးတာတွေကို ယူထားခဲ့မိသည် ။ ဘွဲ့ထူးရဲ့ တွေ့ကြုံတာတွေကို နားထောင်ခဲ့ရပြီး ယောက်ျားလိုချင်တဲ့ ဝေဒနာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရလို့ အိပ်ရာထဲ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်မိနေရသည် ။ အင်းဟင်… ယားလိုက်တာကွယ်….လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ တအားလိုးပေးတာကို ခံချင်လိုက်တာ…..လို့ တိုးတိုးလေး ညည်းနေမိသည် ။ ယားလွန်းတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့မပျော်ဘူး ။ မနက်ကျတော့ စိတ်ထဲမှာ တခုခု လိုနေသလို ခံစားရသည် ။ ရုံးသွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်တဲ့အချိန် ခါတိုင်း အတူတူ ရုံးသွားနေကျ မခင်မြလွင်က သူ နေမကောင်းလို့ ရုံးမတက်ဘူးလို့ ဖုန်းဆက်သည် ။ ဒါကြောင့် မှူးအိမ် တယောက်ထဲဘဲ ရုံးသွားဖို့ လုပ်သည် ။ အိမ်နဲ့ရုံးက သိပ် မဝေးတော့ စက်ဘီးနဲ့ ဘဲ ရုံးသွားသည် ။ အိမ်ထဲက အထွက် အိမ်ရှေ့ကို ကားတစီး ထိုးဆိက်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဟင်….။ မှူးအိမ်တို့ ရုံးက ကား ။ ဦးဇော်ဝင်းသောင်းကြီး…။
“ မှူးအိမ်..လာလေ….ကိုယ်လည်း ရုံးသွားးမလို့ဘဲ …. ” “ နေပါစေ….မှူးအိမ် စက်ဘီးနဲ့ဘဲ သွားလိုက်ပါမယ်….” “ ဟာ..မဟုတ်တာကြီး….လာပါ…ကိုယ်နဲ့ဘဲ လိုက်ခဲ့ပါ….” မှူးအိမ်လည်း မကောင်းတတ်လို့ မငြင်းတော့ဘဲ သူ့ကားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ သူက ရုံးမရောက်ခင် “ စောသေးတယ်..တခုခု သောက်ရအောင်…” လို့ ပြောပြီး လဖက်ရည်ဆိုင်လေးတခုရှေ့မှာ ထိုးရပ်လိုက်သည် ။ “ မှူးအိမ် မသောက်တော့ပါဘူး…ဆရာ…” လို့ ပြောလည်း မရဘူး ။ အတင်းကို ဆင်းခိုင်းနေတာဘဲ ။လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲက လူတွေကလည်း ဝိုင်းကြည့်နေကြသည် လို့ မှူးအိမ်ထင်သည် ။ သူက မှူးအိမ်ကို တအား ဂရုစိုက်တာဘဲ ။ ဆိုင်ထဲမှာ နှစ်ယောက် အတူတူ ထိုင်ပြီး လဖက်ရည်နဲ့ မုန့် ထိုင်စားကြတဲ့အချိန် သူ့မိန်းမ တွေ့သွားရင်တော့ ခက်ပြီ ဆိုတဲ့ အသိက မှူးအိမ်ကို စိတ်ညစ်သွားစေသည် ။ သူက မှူးအိမ်ရဲ့ အတွင်းစိတ်ကို ထိုးဖေါက် သိမြင်သလိုဘဲ ။
“ မှူးအိမ်…ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ ကိုယ် လမ်းခွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပြီ .. သူ အခု ရန်ကုန်ကို ပြန်သွားပြီ…” လို့ ရုတ်တရက်ကြီး ပြောချလိုက်သည် ။ မှူးအိမ်လည်း သူ့ကို ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိသည် ။ “ ဟုတ်တယ်…သူနဲ့ ကိုယ်နဲ့က မိဘတွေ ပေးစားလို့ ယူခဲ့ကြတာလေ ..သမီးလေး ရလာတော့ သမီးလေး မျက်နှာနဲ့ သူဆိုးသမျှ ကိုယ်လည်း သည်းခံခဲ့တာ.. အရမ်း လွန်လာတော့ ဆက် သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး…. အခုတော့သူလည်း ကိုယ့်ကို ကွဲချင်တယ်လို့ ပြောပြီး ရန်ကုန်ကို သွားလိုက်ပြီ….” မှူးအိမ်လည်း သူ ပြောတာကိုဘဲ နားထောင်နေမိရင်း လဖက်ရည်ကို သောက်နေမိသည် ။ ဒါပေမယ့် သူဆက်ပြောလာတဲ့ စကားတွေကြောင့် မှူးအိမ်ရဲ့ လဖက်ရည်ပုဂံလုံး ကို ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေ တအား တုန်ခါသွားလို့ ကမန်းကတမ်း ပုဂံလုံးကို စားပွဲပေါ်ကို ချလိုက်ရသည် ။ သူက “ မှူးအိမ်ကို ကိုယ် အရမ်းချစ်တယ်…” လို့ ပြောလိုက်လို့ပါ ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်သည် “ ရွှေပြည်မန္တလေး ထရေးဒင်း ”မှာ အုပ်ချုပ်မှု ဒါရိုက်တာ ရာထူးနဲ့ လုပ်နေတာ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ရဲ့ အဖေအမေရဲ့ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုနဲ့ မတည်ရင်းနှီးမှု ထုထည်ကြီးမားမှုကြောင့်လို့ ဆိုနိုင်သည် ။ သို့ပေမယ့်သွက်လက်ချက်ခြာပြီး ထူးခြားတဲ့ အရည်အချင်းတွေ ရှိတဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကြောင့် ရွှေပြည်မန္တလေး ထရေးဒင်း ကုမ္ပဏီကြီးသည် အရှိန်အလျင်မြန်မြန်နဲ့ တိုးတက်လာသည်ကို ဘယ်သူမှ မငြင်းနိုင်ပါ ။
တိမ်ဂွမ်းသည် ဘွဲ့ထူးဆီက ဖုန်းနဲ့ ပြောပြလို့ သူနဲ့ ကိုဉာဏ်နဲ့သူ ဘာဂျာကိုင်တဲ့အဆင့် ရောက်သွားရတာကို အသေးစိတ် သိလိုက်ရသည် ။ ဘွဲ့ထူး ပြောပြတာတွေ နားထောင်ပြီး တိမ်ဂွမ်းလည်း သဘာဝစိတ်တွေ ဖြစ်မိရပြီး အဲဒီညက ကိုယ့်ပေါင်ကြားကို ကိုယ် လက်ထည့်မိခဲ့ရတဲ့ အထိပါဘဲ ။
တိမ်ဂွမ်း ညဥ့်နက်မှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပြီး ရင်ထဲမှာ မတင်မကျကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ခံစားချက်က မနက်စောစော ဘေးခြံက ကားဟွန်းသံကြောင့် နိုးလာရတဲ့အခါ ကိုယ်ခန္ဓာက လိုလားတောင့်တနေတဲ့ ခံစားချက်က ပျောက်ကွယ်မသွားတဲ့အပြင် ပိုလို့တောင် ဆိုးလာတာကို သတိထားမိရသည် ။ ပေါင်ကြားက တသက်လုံး နေမထိလေမထိ ဘယ်ယောက်ျားမှ မထိအောင် ထားခဲ့တဲ့ မိန်းမကိုယ် အင်္ဂါစပ်က ယားယံတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် လက်နဲ့ ဖိပွတ်မိရပြန်သည် ။
တိမ်ဂွမ်းကို အရမ်းကြိုက်နေပြီး ပြန်ချစ်ဖို့ တဆာဆာနဲ့ တောင်းခံနေတဲ့ ကိုရာကျော့်ကိုဘဲ ပြန်ချစ်လိုက်ရမလား ဖျတ်ကနဲ အတွေးဝင် စဉ်းစားမိလိုက်သည် ။ ကိုရာကျော်သည် လူကောင်းတယောက်ပါ ။ ကိုရာကျော်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းကုမ္ပဏီချင်း အကျိုးတူးပူးပေါင်း လုပ်နေကြတာ နှစ်နှစ်လောက် ရှိပြီ ။ သူကလည်း လူပျို..ကိုယ်ကလည်း အပျို ဆိုတော့ အနေနီးစပ်တော့ ခင်မင်မှုတွေ ပိုခဲ့ကြသည် ။
ခက်တာက ကိုရာကျော်က သဘောလည်းကောင်း အလုပ်လည်းတော်ပေမယ့် အစားအသောက် မဆင်ခြင်နိုင်ဘဲ ဘိုက်ကရွှဲ ပါးက ဖေါင်းနဲ့ အိုဗာဝိတ် ဝြဖိုးနေတာက တိမ်ဂွမ်းကို သူနဲ့ ချစ်လိုက်ဖို့ တားဆီးနေသည် ။ အချစ်မှာ မျက်စိ မရှိပါလို့ ဆိုကြပေမယ့် တိမ်ဂွမ်းသည် ကိုယ်တိုင်က မော်ဒယ်လေးတယောက်လို ပိန်ပါးပါး ကျော့ကျော့လေး လှမ်းနေတာကို ဂုဏ်ယူနေတဲ့ မိန်းမ ဆိုတော့ ကိုယ့် ဘဝဖေါ်အဖြစ်နဲ့ လက်တွဲမယ့်လူက ကိုယ့်လို တစ်တော့ မဟုတ်တာတောင် ကြည့်ပျော်ရှုပျော်တော့ ဖြစ်စေချင်သည် ။ ကိုရာကျော်ကို အစားထိန်းဖို့ အားကစားလုပ်ဖို့ တိမ်ဂွမ်းက အကြိမ်ကြိမ် သတိပေး တိုက်တွန်း နားချခဲ့သည် ။ကိုရာကျော်သည် “ အင်းပါ..စိတ်ချပါ..လုပ်နေပြီ….” ဆိုတာတွေ ပြောနေပေမယ့် တိမ်ဂွမ်း ကွယ်ရာကျရင် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ အစားတွေကို တအားသွပ် ဘီယာတွေကို တကွတ်ကွတ်နဲ့ မော့ နေလို့ ဘယ်တော့မှ ဝိတ် မကျ ။ ရာကျော်မင်းမော် ဆိုတာ အထက်မြန်မာပြည်မှာ စီးပွားရေးကို ချုပ်ကိုင်ထားသူ ဘောစိကြီးတယောက်လို့ လူတွေ သိထားကြသည် ။ မော် အင်ပို့အိပ်စပို့ ကုမ္ပဏီရဲ့ မန်နေဂျင်း ဒါရိုက်တာ ဦးမင်းမော်က သူ့သားကို ရှေ့တန်းတင် ပွဲထုတ်လိုက်ပြီး အငြိမ်းစား ယူခဲ့တဲ့နောက် ရာကျော်မင်းမော်က အဖေ့အရိုက်အရာကို ဆက်ခံပြီး ကြိုးစား အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ တခဏချင်းမှာဘဲ အောင်မြင်မှုတွေ အလီလီနဲ့ နံမည်ထွက်လာခဲ့သည် ။
သူတို့ရဲ့ မော် ကုမ္ပဏီရဲ့ နံမည်သတင်း မွှေးတာကြောင့် တိမ်ဂွမ်းတို့ကလည်း သူတို့နဲ့ တွဲပြီး သွင်းကုန် ထုတ်ကုန် လုပ်ငန်းတွေကို ဖက်စပ် လုပ်ဖို့ကမ်းလှမ်းခဲ့သည် ။ သည်မှာ ကိုရာကျော်မင်းမော်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်တို့ တွေ့ကြတာပါဘဲ ။ ကိုရာကျော်သည် ဖြူနု ချောမောတဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကို အစစ ဦးစားပေးခဲ့သည် ။ အနစ်နာခံပြီး လုပ်ခဲ့သည်လို့ ပြောရင်လည်း မမှားပါ ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်နဲ့ အခုလို နီးနီးစပ်စပ် နေနေရတာကိုဘဲ ကိုရာကျော် ကျေနပ်နေတာ ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင် အတွက်ဆို အရာရာကို အဆင်သင့် ချက်ချင်း လုပ်ပေးသူကြီး ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်နဲ့ တွဲသွားတွဲလာ လုပ်ကြရင် လူတွေက ပြုံးစိစိနဲ့ ။ ပါးစပ်ကြမ်းတဲ့လူတချို့က မကြားတကြား“ ဗြူတီ အင်သည် ဘိစ် ” ( အချောစားလေးနဲ့ ကိုရုပ်ဆိုး ) လို့ နောက်ပြောင်တာတွေ ရှိသလို တချို့ကလည်းတိမ်ဂွမ်းနဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူး…လို့ ပေါ်တင်ကြီး မျက်နှာတည့်တည့်ထားပြီး ဝေန်ကြတာတွေလည်း ရှိခဲ့သည် ။ တကယ်တော့ ကိုရာကျော်သည် စိတ်နှလုံးကောင်းတဲ့ လူကောင်းတယောက်ပါ ။ သူ့လောက် အလိုက်တသိ ချစ်တတ်တဲ့လူလည်း ဒီကမ္ဘာမှာ ရှိလိမ့်မယ် မဟုတ်ဘူး လို့ သူ့လက်အောက်က သူ့ဝန်ထမ်းတွေက ကွယ်ရာမှာ ပြောလေ့ရှိသည် ။ ကိုရာကျော် သည် တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကို ဘယ်လောက် ဂရုစိုက်သည် ဆိုတာကို သည် ဝန်ထမ်းတွေ အသိဆုံးဘဲလေ ။
တိမ်ဂွမ်းဆိုင် ကြိုက်တာကို ပါးစပ်က ထုတ်မပြောဘဲ သူက သိနေသည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်သည် ကိုရာကျော်က ဖူးဖူးမှုတ်ထားတဲ့ ရွှေမင်းသမီးလေးဘဲ လို့ တီးတိုး ပြောကြတာကို တိမ်ဂွမ်းဆိုင် ပြန်ကြားရသည် ။ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြတာနဲ့ဘဲ မရှိသေးတဲ့ ချစ်သူကို ကမန်းကတမ်း ရွေးချယ်ပစ်လိုက်ရမှာလား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးခွန်းထုတ်မိရပြန်သည် ။ မှူးအိမ်ဆီကို တိမ်ဂွမ်း ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။ “ မှူးအိမ်….ငါ့စိတ်တွေ မပျော်ဘူးဟာ…နင့်ကို ပြောပြချင်လို့….” “ ပြောလေ…တိမ်ဂွမ်း..ယူ ဘာတွေ စိတ်မပျော်စရာတွေ တွေ့နေလို့လဲ..ယူ့လောက် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့လူ …..ဒီတိုင်းပြည်မှာ ရှိပါ့မလား …. ” “ ငွေကြေးပစ္စည်းဥစ္စာ ပြည့်စုံတိုင်း စိတ်ချမ်းသာနိုင်ပါ့မလား သူငယ်ချင်း…အခုဟာက ကိုယ်.. ကိုယ်လေ……ခက်ခဲနေတာ… ပြောရမှာလည်း ရှက်ပါတယ်ကွာ…” “ ဘာလဲ….လင်လိုချင်နေတယ်လို့ ပြောချင်တာလား…..” “ အင်း…ယူက ဘယ်လိုသိနေလဲ…..” “ ဟိတ်..ကိုယ်လည်း အဲလိုဘဲလေ…..ကိုယ်တို့ ကျောင်းကထဲက လာကြိုက်တဲ့လူတွေ ပေါများ ရက်နဲ့ ပဲများပြီး တယောက်ကိုမှ မရွေးခဲ့ကြဘဲ နေခဲ့ကြလို့ အခု ဘွဲ့ထူးတောင် မိဘ စေ့စပ်တဲ့သူနဲ့ ယူဖို့ လုပ်လိုက်ရတယ် မဟုတ်လား….. ကိုယ်လည်း အတူတူပါဘဲ.. အခု ကိုယ့်ကို လာ ချစ်ခွင့်တောင်းနေတဲ့ လူကို ကိုယ် သဘောကျပေမယ့် သူက အိမ်ထောင်ရှိတယ်လေ.. ကိုယ် ယူတို့ကို ပြောပြခဲ့ပြီးသားပါ….”
“ ယူ့အထက်က အရာရှိ ဆိုတာလား….” “ အင်း….ဟုတ်တယ်….တိမ်ဂွမ်း..ယူကကော ဟို ပပက ကြောင့် စိတ်ညစ်နေတာလား….” “ ဟုတ်တယ်….”
မှူးအိမ်က ကိုရာကျော်ကို ပပက လို့ သုံးနှုံးလိုက်တာကြောင့် တိမ်ဂွမ်း ရယ်ချင်သွားသည် ။ ပပက ဆိုတာက ( ပုံပျက်ကြီး ) လို့ ဆိုလိုတာ ။ သို့ပေမယ့် ကိုရာကျော်ကို အဲလိုကြီး ရက်ရက်စက်စက် မခေါ်လို ။ မသုံးနှုံးလိုဘူး ။ တိမ်ဂွမ်းကို ကိုရာကျော် တကယ် ချစ်တယ် လို့ တိမ်ဂွမ်း ယုံသည် ။ သိသည် ။ “ သူက ကိုယ့်အပေါ် သိပ်ကောင်းတယ်.. မှူးအိမ်…စိတ်သဘောကောင်းတဲ့လူ… တော်လည်း တော်တယ်…” လို့ တိမ်ဂွမ်း လည်း မှူးအိမ်ကို ပြောပြလိုက်သည် ။
“ စိတ်နှလုံး ကောင်းဖို့ က အဓိကပါ သူငယ်ချင်း….” လို့ မှူးအိမ်က ပြောသည် ။ ပြီးတော့ လေသံကို နှိမ့်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး… “ အမှောင်ထဲမှာ တွေ့ကြရင် ပုံပျက်တာ ဝတာ ရုပ်ဆိုးတာတွေ မရှိတော့ဘူး..သူငယ်ချင်း… ယူ့လိုအင် ဆန္ဒတွေကို သူ ကောင်းကောင်း ဖြည့်ဆည်းပေးမှာ သေချာပါတယ်……ခိခိခိ…..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းလည်း အရွှမ်းဖေါက်နေတဲ့ မှူးအိမ်ကို ရယ်မောလိုက်မိသည် ။ သည် အခိုက် ကြားဖြတ် ခေါ်လိုက်တဲ့ ဖုန်းကြောင့် ကော်လာအိုင်ဒီကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုရာကျော် ဖြစ်နေသည် ။ ဟွန့်..အသက်ရှည်အုံးမယ်…. သူ့အကြောင်း ပြောနေတုံး သူခေါ်လာတယ်…. ။
ကိုရာကျော်က တိမ်ဂွမ်း ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်တွေ ပြီးပြီ ဆိုတဲ့အကြောင်း သတင်းပို့တာ ။ သူက ချက်ဆိုရင် နားခွက်က မီးတောက်သည် ဆိုတဲ့ လူစားမျိုး ။ တထွာပြရင် တတောင်မြင်သည် ။ တိမ်ဂွမ်း ဖြစ်ချင်တာ လုပ်ချင်တာတွေကို ကြိုသိမြင်နိုင်စွမ်း ရှိသည် ။ ကိုရာ ကျော်သည် တိမ်ဂွမ်းအတွက် ဘဝလက်တွဲဖေါ် အဖြစ် ရွေးချယ်ရမယ့် လူတယောက် ဆိုတာကတော့ သေချာနေပြီ ။ သူ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကို မကြည့်ဘဲ သူ့စိတ်သဘောထားနဲ့ သူ့ကြံရည် ဖန်ရည် အရည်အချင်းကို ကြည့်ရမည် လို့ သူငယ်ချင်း ဘွဲ့ထူးနဲ့ မှူးအိမ်ကလည်း တိမ်ဂွမ်းကို အကြံပေးကြသည် ။ တိမ်ဂွမ်း ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ ကိုရာကျော်ကိုဘဲ ပြန်ချစ်လိုက်တော့မည် လို့ ။ “ ကိုရာကျော်..” “ ဗျာ..တိမ်ဂွမ်း…” “ အားလား…” “ ဗျာ..အဲ..အားပါတယ်…ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်…” “ လာခဲ့….” “ ဟုတ်ပြီ..အခုလာခဲ့ရမှာလား..” “ အင်းပေါ့…အားရင် တိမ်ဂွမ်းဆီကို လာခဲ့… အခုပေါ့..” “ ကောင်းပြီ…တိမ်ဂွမ်း….”ကိုရာကျော် မရောက်ခင် တိမ်ဂွမ်းလည်း ရှိုးထုတ်ရသည် ။ အလှပြင် အဝတ်အစား လဲပြီးတဲ့အချိန် အိမ်ဖေါ်မလေးက ကိုရာကျော် ရောက်ပြီ ဆိုတဲ့အကြောင်း လာ သတင်းပို့သည် ။ ကိုရာကျော်သည် တိမ်ဂွမ်းအတွက်ဆို အမြဲ အဆင်သင့် ရှိနေသူပါ ။ အခုလည်း တိမ်ဂွမ်းအိမ်ကို လာတာ လက်ချည်းဘဲ မလာ ။ စားစရာတွေ စုံနေအောင် ပါလာသည် ။ မီးဖိုထဲကို သူကိုယ်တိုင်ပို့သည် ။ တိမ်ဂွမ်းကို မြင်တာနဲ့ ပြုံးပြီး.. “ တိမ်ဂွမ်း နေကောင်းလား..ဘယ်သွားချင်လဲ… ဘာစားမလဲ…” လို့ မေးသည် ။ သူ့စိတ်သဘောကြောင့် သူ ဝတုတ် ပုံပျက်တာကို တိမ်ဂွမ်း မမြင်မိတော့ဘူး ။ “ ကိုရာကျော်နဲ့ တနေရာရာ သွားထိုင်ပြီး စကားပြောမလားလို့… စားဖို့က အဓိက မဟုတ်ပါဘူး ..”
ဆိုင် အသစ် “ သွားလေ..အခု ချမ်းမြသာစည် ဖက်မှာ ကော်ဖီဆိုင် အသစ်လေးတဆိုင် ဖွင့်တယ်… သွားကြည့်မလား…” “ ဆိုင်အသစ်ကို မသွားချင်ပါဘူး.. လူတွေများတဲ့နေရာ မသွားချင်ဘူး..လူရှင်းပြီး အေးဆေး စကားပြောလို့ရတဲ့ နေရာ….” ကိုရာကျော်က စဉ်းစားလိုက်ပြီး “ ဟုတ်ပြီ..သိပြီ…..ရွှေလှံရပ် ထဲမှာ ဆိုင်တဆိုင် ရှိတယ်..သန့်လည်းသန့်တယ်… ထိုင်လို့ကောင်းတယ်… လူမများဘူး….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကိုရာကျော်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်တို့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးကို ရောက်ကြတော့ ကိုရာကျော် ပြောတဲ့အတိုင်း ဆိုင်လေးသည် သန့်ရှင်းပြီး လူသိပ်မများတာကို တွေ့ရသည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်လည်း ကိုရာကျော်နဲ့ လဖက်ရည် တခွက်စီ မှာသောက်သည် ။ ကိုရာကျော်ကို “ ကိုရာကျော်..တိမ်ဂွမ်းကို အဖြေမတောင်းတော့ဘူးလား….” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်တော့ ကိုရာကျော်လည်း “ တောင်းချင်တာပေါ့ဗျာ…တိမ်ဂွမ်း စိတ်အခန့်မသင့်ဖြစ်မှာကို ကျနော် စိုးရိမ်လို့ပါ.. တိမ်ဂွမ်းကို ကျနော် ဘယ်လောက် ချစ်တယ် ဆိုတာ တိမ်ဂွမ်း သိပါဗျာ…တကယ်ပါ.. ကျနော်လည်း တိမ်ဂွမ်းကိုသစ္စာရှိရှိ နဲ့ တသက်လုံး စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမှာပါ..ယုံပါ တိမ်ဂွမ်းရယ်….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းက “ တိမ်ဂွမ်း အဖြေပေးတော့မလို့..” လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကိုရာကျော်လည်း
“ အခုလား..” လို့ မေးလိုက်သည် ။ သူ့မျက်နှာက အံ့အားသင့်သွားသလို အဖြေက ကောင်းပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်သွားတဲ့ပုံလည်း ရှိသည် ။ “ ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်မှာလားဟင်..တိမ်ဂွမ်း…” လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံနဲ့ မေးသည် ။ တိမ်ဂွမ်းက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး “ကိုရာကျော့်ကို တိမ်ဂွမ်း ချစ်တယ်….” လို့ ဖြေလိုက်ပါသည် ။ ကိုရာကျော်မှာ ပျော်လွန်းလို့ တုန်နေသည် ။ မျက်ရည်လည်နေသည် ။ သူလိုချင်တဲ့ တိမ်ဂွမ်းရဲ့ အချစ်ကို သူ ရပြီလေ ။ “ ဝမ်းသာလိုက်တာ တိမ်ဂွမ်းရယ် …” ဘွဲ့သည် ကိုဉာဏ်နဲ့ အဲဒီနေ့က ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ကို ကိုဉာဏ်က လျာနဲ့ ယက်တာကို ခံလိုက်ရပြီး ကိုဉာဏ်ကို ရှက်နေမိပြီး သူနဲ့ ထပ် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဘဲ နေနေခဲ့သည် ။ စိတ်တွေထကြွပြီး အရှက်ကုန်သလို ဖြစ်သွားမိတာကို ရှက်နေတာ ။ သူကတော့ ဘွဲ့နဲ့ ထပ် တွေ့ချင်လို့ တချိန်လုံး ဖုန်းဆက်ဆက်နေသည် ။
တိမ်ဂွမ်းဆီက သူ ကိုရာကျော်ကို ချစ်သူအဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ပြီး ဖြစ်ကြောင်း ဖုန်းဆက်တဲ့ တချိန်ထဲမှာဘဲ မှူးအိမ်ကလည်း သူ့အထက်အရာရှိ ဦးဇော်ဝင်းသောင်းနဲ့ ချစ်သူ ဘ၀ ရောက်သွားပြီ ဆိုတာကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ပြောပြသည် ။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် စွံကုန်တာကို ဘွဲ့လည်း အံ့သြနေသည် ။
တဖြည်းဖြည်း အသက်ကြီးလာကြတဲ့ အပျိုကြီးမမတွေ တင်းခံမထားတော့ဘဲ နီးစပ်ရာနဲ့ ညိပစ်လိုက်ကြတာဘဲ လို့ သူ့ဖါသာ ရေ ရွတ်နေမိသည် ။ အင်းလေ..ဘွဲ့ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာထူးလဲ ။ မိဘစေ့စပ်တဲ့ ကိုဉာဏ်ကို လက်ခံလိုက်တာဘဲ။ ကိုဉာဏ်က လက်ထပ်ကြမယ့်နေ့ကို သတ်မှတ်ချင်သည် ။ နေ့ကောင်းရက်သာ ရွေးတော့မည် ။ ဘယ်ဟိုတယ်မှာ ဧည့်ခံပွဲ လုပ်မည်ကို တိုင်ပင်သည် ။ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာလည်း ရိုက်တော့မည် ။
သူတို့သုံးယောက် တိုင်ပင်ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တဲ့အတိုင်း လက်မထပ်ခင်မှာ မန္တလေးမှာ သူတို့ သုံယောက် ဆုံကြရမှာ ဖြစ်လို့ တိမ်ဂွမ်း..မှူးအိမ်တို့နဲ့ ဖုန်းပြောတဲ့ အခါ သူတို့ အစီအစဉ်ကို မကြာခင် အကောင်အထည် ဖေါ်ဖို့ တိုင်ပင်ကြသည် ။ မှူးအိမ် သည် ဦးဇော်ဝင်းသောင်းက မိန်းမနဲ့ ကွဲတော့မယ် ဆိုလို့ သူ ကွာရှင်းပြတ်စဲတဲ့ အခါကျမှ အဖြေပေးပါရစေလို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် ဘဲကြီးက တစာစာနဲ့ နားပူလွန်းပြီး မိန်းမနဲ့ ဘယ်လိုမှ ပြန်မပေါင်းဖြစ်တော့ပါဘူး.. ကွဲကြပါပြီ..မကြာခင် ကွာရှင်းတဲ့ ကိစ္စ လုပ်ပြီ…ပြန်ချစ်ပါ မှူးအိမ်ရယ် ဆိုပြီး အကြိမ်ကြိမ် ငိုပြသည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ထဲမှာက သဘောကျသည် ။ သဘောကျခဲ့သည် ။ မိန်းမနဲ့ ကလေးနဲ့မို့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်လို့ ။ အခုလည်း တကယ် ကွာရှင်းပြီးတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ပါအုံးလို့ သူ့ကို ပြောပေမယ့် သူကအရမ်း ပူဆာနေလို့ မှူးအိမ်ကလည်း စိတ်မခိုင် စိတ်ပျော့သူမို့ သူ့ကို ချစ်ပါတယ် လို့ အဖြေပေးခဲ့သည် ။ ချစ်သူတွေ လည်း ဖြစ်သွားရော ဘဲကြီးက ကဲတက်လာသည် ။ လဖက်ရည်ဆိုင် ထမင်းဆိုင်မှာ အတူတူ ထိုင်စားတာလောက်နဲ့တင် မကျေနပ်နိုင်ဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြရအောင်..လို့ နားပူနားဆာ လုပ်သည် ။ မှူးအိမ်ကို ဖက်ထားချင်လို့ပါ.. ဒီထက် မပိုပါဘူးလို့ ဂတိပေးသည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း တကယ်တော့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို ဆာလောင်မွတ်သိပ် နေတာပါ ။
သူ ကွာရှင်းပြီးတဲ့အထိ သူနဲ့ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်ချင်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူက ဖက်ထားရုံပါ..ပါးလေး နမ်းရုံပါ ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း နောက်ဆုံးတော့ လိုက်သွားမိသည် ။ လူလည်ကြီး ။ မှူးအိမ်လည်း သူ့အိမ်ကို ပါသွားရော ဘဲကြီးက လက်က သွက်သည် ။ မြန်သည် ။ စားနေကျ ကြောင်ပါးကြီး။ သူ့လက်တွေက မှူးအိမ်ရဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွား တင်းတင်းတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး နယ်ဖတ်တော့တာဘဲ ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ပြီး ဆွဲထုတ်လို့ သူတို့ခမျာ ထောင်ထောင်လေးတွေ ထွက်လာကြရသည် ။ မာကျောတင်းထောင်နေကြတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သူ နမ်းသည် ။ လျာနဲ့ တို့ထိ ကစားသည် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ညှပ်ဆွဲသည် ။ စုတ်သည် ။. စို့သည် ။ သူ့ကို “ ကိုဇော်ရယ်..တော်ပြီ..” လို့ ပြောရင်း သူ့လက်ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် သူက အတင်း ဖက်ထားသလို သူ့လက်တဖက်ကလည်း မှူးအိမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားက အကွဲကြောင်းကို ကိုင်ပွတ်ပေးနေသည် ။ ဒီအတွေ့ကလည်း မှူးအိမ်ရဲ့ ရုန်းကန်မယ့် စွမ်းအင်တွေကို လျော့ကျစေသည် ။ “ ကိုဇော်ရယ်….အို…အင်း…….ဟင်း…… သိပ်ကဲတာဘဲကွာ……အာ….အို့..ဘာလို့ နှိုက်နေရပြန်တာလဲ….”
သူ့လက်ညှိုးက မှူးအိမ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်နေသည် ။ စောက်စိလေးကိုလည်း ပွတ်ချေပေးနေသည် ။ အရည်တွေက တအား စိမ့်ထွက်နေတာအကွဲကြောင်းထဲကနေ ပေါင်ခြံတလျှောက် စီးကျလို့နေသည် ။ နို့တွေကို စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ကို ကလိလိုက်နဲ့ မှူးအိမ်ရဲ့ စိတ်တွေ မကြွကြွအောင် သူ နှိုးဆွနေသည် ။ သူ့ကို ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ ။ သူ့အလိုကို လိုက်မိရပြီ ။ မိန်းမောနေတဲ့ မှူးအိမ်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ တခုပြီးတခု ကျွတ်ကွာ ကုန်တာကို သိရက်နဲ့ သူ့ကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ သူပြုသမျှကို နုနေရတဲ့အဖြစ် ။ အရှက်တရားလည်း ဘယ်ဆီရောက်နေပြီလဲ မသိ ။ သူက မှူးအိမ်ရဲ့ လက်ထဲကို သူ့ပူနွေးနွေး လီးကို လာထည့်ပေးသည် ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးတန်ကြီးက ရှည်လွန်းသည်လို့ ထင်မိသည် ။ သည်ဟာကြီးနဲ့ မှူးအိမ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို သူထိုးသွင်းတော့မယ် ဆိုတာ စိတ်ထဲ သိနေလို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေသည် ။ ပါးစပ်က ချစ်တယ် ချစ်တယ် ပြောနေတဲ့ ယောက်ျားတွေက တကယ်တော့ လိုးဘဲ လိုးချင်နေကြပါလား လို့လည်း သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ သူ မှူးအိမ် စောက်ဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးထိပ်ဖျားကို တေ့ထောက်လိုက်သည် ။ မကြာခင် ဝင်လာမယ့် လီးတန်ကြီးက မှူးအိမ် စောက်ဖုတ်ထဲ ဆန့်ပါ့မလား ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာသည် ။ သှူ မှူးအိမ်ကို လိုးပြီ ။ မှူးအိမ် အကွဲကြောင်းတလျောက် သူ့လီးထိပ်နဲ့ အပေါ်အောက် စုံချီဆန်ချီ ပွတ်ဆွဲနေသည် ။ ဒါကိုက မှူးအိမ် ရင်တွေကို ဗြောင်းဆန်စေတာ ။ မှူးအိမ်မှာ အရင်က အတွေ့အကြုံ မရှိဘူး ဆိုတာ သူသိသည် ။ ဒါကြောင့် သူ အရမ်းမလောဘူး ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ မှူးအိမ် ကို ဘာဂျာ အပီဆွဲတာ ။ မှူးအိမ်ရဲ့ အရည်တွေရော သူ့သွားရည်တွေရော စိုစိုရွှဲနေတော့ သူ့လီးတန်ကြီး ထိုးသွင်းဖို့ ချောဆီတွေ အပြည့် ရှိနေပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။
မှူးအိမ်လည်း လီးနဲ့ အလိုးခံဖို့ကို အပျိုဘဝတခုလုံး စိတ်ကူးတွေ အမျိုးမျိုး ယဉ်ခဲ့တာ အခုတော့ တကယ်ဘဲ လက်တွေ့ လီးနဲ့စကြုံတွေ့ရပြီ ။ စိတ်တအား လှုပ်ရှားရပြီး နာကျင်မှာ ကြောက်ခဲ့ တာတွေလည်း သတိမရနိုင်တော့ ။ သည်စိတ်တွေ ပြင်းပြလွန်းတော့ လီးကြီးကို ထိုးသွင်းစေချင်တာ အရမ်း ။ သူ့ကို တအားဖက်ထားရင်း သူလိုးပေးတာတွေကို ခံနေမိသည် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလိုးပေးတာတွေက မြန်လာသည် ။ သွက်လာပြင်းလာသည် ။ မှူးအိမ်လည်း သူနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ချင်လာသည် ။ အောက်ကနေ ကော့ပေး ပင့်ပေးမိသည် ။ သူတအား ဆောင့်ထည့်လာသည် ။ မှူးအိမ် ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီး အကောင်းဆုံးအချိန်ကို တက်လှမ်းသွားရတော့ သူ့လက်မောင်းတွေ ပုခုံးတွေကို ကုတ်ခြစ်ရင်း တအား အော်မိလိုက်သည် ။ သူက “မှူး ပြီးသွားလား ”လို့ မေးသည် ။ မှူးအိမ်လည်း ပြီးတယ် ဆိုတဲ့ဟာကို စာအုပ်တွေထဲမှာ အပြာကားတွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးကြည့်ဖူးထားတော့ ဒါဘဲ ဆိုတာ ထင်လိုက်မိတာနဲ့
“အင်း…”လို့ ဖြေလိုက်မိသည် ။ သူက ဆက်ဆောင့် ထည့်နေသည် ။ ဆက်တိုက် မြန်မြန် ဆောင့်နေတာ ။ မကြာခင်ဘဲ သူလည်း မျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားရင်း တအင်းအင်း ညည်းပြီး သူ့အတန်ကြီးကို မှူးအိမ် စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ သူ့အတန်ထိပ်က အပေါက်လေးကနေ ဖြူညစ်ညစ် အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ပန်းလွှတ်တာ မှူးအိမ် ဘိုက်ပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းသွားသည် ။ “ အရမ်းကောင်းသွားတယ်..မှူး…..” လို့ သူ တိုးတိုးလေး ပြောပြီး မှူးအိမ်ရဲ့ ဘေးမှာ သူ လှဲချ အိပ်လိုက်သည် ။ သူ့တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုရွှဲနေသည် ။ မှူးအိမ်လည်း တအားကောင်းတာဘဲ လို့ မှူးအိမ် စိတ်ထဲက ။ပြောလိုက်မိသည်။
Zawgyi
သဒၵါလြန္တဏွာကြၽံ (စ/ဆုံး)
အလြန္ေခ်ာလွတဲ့ ေကာင္မေလး သုံးေယာက္ အေၾကာင္းကို အရင္ဆုံး ေျပာျပလိုသည္ ။ သူတို႔ကေတာ့ ဘြဲ႕…..မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္း တို႔ပါဘဲ ။ ပထမဆုံး ေျပာျပလိုတာက ဘြဲ႕….ရဲ႕ အေၾကာင္း ။ နံမည္ အျပည့္အစုံက ဘြဲ႕ထူးေမာင္ေမာင္ ။ အင္မတန္လွတဲ့ ေကာင္မေလး…။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴတဲ့ အသားနဲ႔ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းနက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဆံပင္ရွည္ မဲမဲေျဖာင့္ေျဖာင့္သန္သန္ေတြေၾကာင့္ မိန္းကေလးေတြ ၾကားထဲ ထင္းေနဝင္းေနတဲ့ ေကာင္မေလး ။ ကိုယ္လုံးက ေတာင့္ေတာင့္ထည္ထည္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ရွိသင့္တာေတြ လိုအပ္သေလာက္ ရွိသည္ ။ ရင္မို႔မို႔က အၿမဲ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ အက်ႌေတြကို ဝတ္တတ္လို႔ သိပ္မ ႀကီးေပမယ့္ သိသိသာသာ လွေနသည္ ။ ခါးေလးက ေသးသည္ ။ တင္ေတြက သိပ္မႀကီး မကားေပမယ့္ လွသည္ ။ ႐ုပ္လွ႐ုံတင္ မက စာေတာ္လို႔ရယ္ ဘြဲ႕ အေဖက နံမည္ႀကီး ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တေယာက္မို႔ရယ္ေၾကာင့္ လူသိမ်ား နံမည္ႀကီးသည္ ။ ဘြဲ႕က ေက်ာင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေခါင္းကိုငုံ႔ၿပီး ျမန္ျမန္ သြက္သြက္ ေလွ်ာက္တတ္သည္ ။ ဘြဲ႕ေၾကာင့္ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္း တို႔လည္း လမ္းေလွ်ာက္တာ ျမန္လာၾကသည္ ။
သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ သည္လို သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္ ၾကတာေၾကာင့္လည္း လူေတြက ပို သတိထားမိၾကသည္ ။ သတိထားမိၾကေတာ့ နံမည္ႀကီးလာသည္ ။ အရႈိင္းစား ဝတ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလး သုံးေယာက္ သည္ တကၠသိုလ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးက ကိုကိုကာလသားေတြ အတြက္ ေျပာစရာေလးတခု ျဖစ္လာ သည္ ။ ဘြဲ႕တို႔ သုံးေယာက္ကို မျမင္ဘူးလို႔ တျခားတကၠသိုလ္ေတြက ေက်ာင္းသားေတြက လာၾကည့္ၾကရသည္ ။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ ေတြထဲမွာ ဘြဲ႕တို႔ သုံးေယာက္ ႏွစ္အတန္ၾကာ ရွိေနခဲ့သည္ ။ ဘြဲ႕တို႔ အုပ္စုမွာ ဘြဲ႕က အလွဆုံး အေခ်ာဆုံးလို႔ ေက်ာင္းေနဖက္ ေယာက္်ားေလးေတြက သတ္မွတ္တာကို ခံရသည္ ။ ဘြဲ႕ ထင္တာကေတာ့ ဘြဲ႕တို႔ အဖြဲ႕မွာ မႉးအိမ္ေရာ တိမ္ဂြမ္းေရာ အားလုံး ဘြဲ႕လိုဘဲ လွၾကသည္လို႔ ။ ဘြဲ႕သည္ သူ႔ကို လာခ်ဥ္းကပ္ တဲ့ ေကာင္ေလးေတြကို လက္မခံခဲ့လို႔ မာနႀကီးသည္ ေျမာက္ေနသည္ လို႔ ေကာင္ ေလးေတြ ၾကားထဲမွာ နံမည္ႀကီးခဲ့သည္ ။
မႉးအိမ္ နံမည္ အျပည့္အစုံက မႉးအိမ္သူ ။ မႉးအိမ္သူက ဘြဲ႕လိုဘဲ အသား အရမ္းျဖဴတဲ့ ေကာင္မေလး ။ နက္ေျပာင္တဲ့ဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ မႉးအိမ္သည္ ဂ်ပန္မေလးတေယာက္လို႔ ထင္ရသည္ ။ မႉးအိမ္ရဲ႕ အေဖကလည္း ဘြဲ႕ရဲ႕ အေဖလိုဘဲ ႀကီးမားတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ရာထူးရွိသည္ ။ ဘြဲ႕လိုဘဲ စာေတာ္တဲ့ ေကာင္မေလး ျဖစ္သည္ ။ မႉးအိမ္ကိုလည္း ႀကိဳက္ၾက လိုက္ၾက ဖန္ၾကႀကံၾကတဲ့ ဘဲေတြက အရမ္းမ်ားသည္။ မႉးအိမ္က တေယာက္ကိုမွ မ်က္ႏွာသာ မေပးလို႔ ဘြဲ႕လိုဘဲ မာနသခင္မေလး လို႔ နံမည္ေပးၾကျပန္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္း နံမည္ အျပည့္အစုံက တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ ။ တိမ္ဂြမ္းသည္ လည္း ဘြဲ႕..မႉးအိမ္တို႔လိုဘဲ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံး လွလွနဲ႔ ေခ်ာေခ်ာေလး ပါ ။ ဘြဲ႕နဲ႔မႉးအိမ္တို႔ထက္ တိမ္ဂြမ္းက တင္ပိုႀကီးသည္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးေတြက ေျပာၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္
သိပ္အႀကီးစားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ တိမ္ဂြမ္းနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔က မတိမ္းမယိမ္းပါလို႔ တိမ္ဂြမ္း ထင္ပါသည္ ။ ေ႐ႊလင္ပန္းနဲ႔ အခ်င္းေဆး ေ႐ႊဘုံေပၚမွာ စံရတဲ့ ေကာင္မေလး ။ ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ မိဘေတြေၾကာင့္ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္သည္ ဘြဲ႕တို႔ မႉးအိမ္တို႔လိုဘဲ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကို ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတာေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္ရတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့သည္လို႔ တကၠသိုလ္တခြင္မွာ နံမည္ေက်ာ္ခဲ့သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကေတာ့ ေမာင္ညိဳမႈိင္း ဆိုတဲ့ စာေတာ္တဲ့ ႐ိုးသား ႀကိဳးစားတဲ့ ဆင္းရဲသားေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ကို ခင္မင္လိုက္ေသးသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ခ်စ္သူ ဘ၀ မေရာက္လိုက္ ။ ေမာင္ညိဳမႈိင္းသည္ ဆင္းရဲတြင္း နက္တဲ့ ဒါဏ္ေတြ ပိၿပီး ေက်ာင္း ဆက္မတက္ႏိုင္ဘဲ တကၠသိုလ္နယ္ေျမကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့လို႔ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္လည္း စိတ္ေဝဒနာကို ေတာ္ေတာ္ဘဲ ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ဘြဲ႕ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းေတာ့ မည္လို႔ ၾကားလိုက္လို႔ မႉးအိမ္ ဘြဲ႕ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္ ။ ဘြဲ႕က သူမ ေစ့စပ္ပြဲမွာ မႉးအိမ္ကို ရွိေစခ်င္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းလည္း လာမည္လို႔ ဘြဲ႕က ေျပာျပသည္ ။
ဘြဲ႕နဲ႔ မႉးအိမ္ ..တိမ္ဂြမ္းတို႔က တကၠသိုလ္မွာ ေလးႏွစ္တာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ စာက်က္ခဲ့ တြဲခဲ့ ကဲခဲ့သူေတြပါ ။ အၿမဲ တတြဲတြဲ အတူတူစား အတူတူသြားတဲ့ သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးက အေခ်ာအမိုက္ေလးေတြမို႔ ေက်ာင္းတုံးက သူတို႔သုံးေယာက္ကို လူသိမ်ားခဲ့သည္ ။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ ေက်ာင္းသူဘဝမွာ သုံးေယာက္ေပါင္းၿပီး အေပ်ာ္လြန္ခဲ့ၾကလို႔ သူတို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြ တပုံတေခါင္းႀကီး ရွိခဲ့တာကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ၾကတာ ေက်ာင္းလည္း ၿပီးေရာ သူတို႔ သုံးေယာက္စလုံး ရည္းစားမရွိၾကေသး။ ေက်ာင္းၿပီးသြားတာနဲ႔ သူတို႔သည္ ႐ြယ္တူ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံၾကဖို႔ လမ္း မရွိသေလာက္ ျဖစ္ကုန္ၿပီး သည္အတိုင္း ဆိုရင္ အပ်ိဳႀကီးမမေတြ ဘ၀ ေတြနဲ႔ အ႐ိုးထုတ္ၾကရေတာ့မည္ လို႔ အခ်င္းခ်င္း ဖုန္းေျပာၾကရင္ ေတြ႕ဆုံၾကရင္ ဟာသ အျဖစ္ ေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။ ေက်ာင္းသူဘဝမွာ အ႐ိုးမ်ားတယ္ ေခ်းခါးတယ္ လုပ္ၿပီး ေ႐ြးေနခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ သုံးေယာက္ဟာ ေက်ာင္းလည္းၿပီးေရာ တေယာက္တေနရာဆီ အလုပ္ခြင္ ဝင္ၾကတဲ့အခါ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ မ်ား ေသာအားျဖင့္ ဖုန္းနဲ႔ဘဲ ဆက္သြယ္ခဲ့ၾကသည္ ။ ဒီအခါ “ သယ္ရင္း…ဘဲရၿပီလား…” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေမးျဖစ္ၾကသည္ ။ အလုပ္ခြင္ေတြမွာ သူတို႔ ေတြ႕ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ဖလွယ္ၾကေတာ့ မႉးအိမ္က သူ႔အထက္က အရာရွိက မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြ ရွိရက္နဲ႔ သူမကို ႀကိဳက္ေနလို႔ အလုပ္ေတာင္ ထြက္ခ်င္သည္လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာျပသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းကေတာ့ သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ျဖစ္လာတဲ့ ဘဲက သေဘာေကာင္းေပမယ့္ လူက ဘိုက္႐ႊဲ႐ႊဲ ၀၀ဖိုင့္ဖိုင့္ပုပု ျဖစ္ေနလို႔ ခင္လည္းခင္ ဒီထက္တဆင့္တက္ဖို႔ရာလည္း အားနာစြာနဲ႔ ျငင္းပယ္မိေနသည္လို႔ေျပာျပသည္ ။
ဘြဲ႕ကေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာလည္း မေတြ႕ ဘယ္မွာမွလည္း ခ်စ္သူအျဖစ္ အိမ္ေထာင္ဖက္ အျဖစ္ လက္တြဲႏိုင္မယ့္ ဘဲ မေတြ႕လို႔ ေအးေအးဘဲ တကိုယ္တည္းေနလိုက္ေတာ့မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခ်ိန္ သမီးကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္တဲ့ မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ သားေတြထဲ ဘြဲ႕နဲ႔ လက္ဆက္ေပးဖို႔ တေယာက္ေယာက္မ်ား ရွိေလမလား ဆိုၿပီး ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၾကေတာ့ ပညာလည္းတတ္ ထက္ျမက္ထူးခြၽန္သည္လို႔ ထင္တဲ့ လူ႐ြယ္တေယာက္ကို သူတို႔ ေတြ႕ၾကၿပီး ဘြဲ႕ကို သေဘာက်လား လို႔ ျပၾကသည္ ။ ဘြဲ႕ကလည္း သည္လူနဲ႔ လူခ်င္း ေတြ႕ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္လို႔ ဘြဲ႕မိဘေတြက သည္လူရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး တေန႔မွာ သည္လူနဲ႔ ဘြဲ႕ကို ေတြ႕ၾကဖို႔ စီစဥ္ေပးၾကသည္ ။ သူ႔နံမည္က ဉာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝ ။ သူက မိဘမ်ိဳး႐ိုး ဘက္ဂေရာင္းေရာ ပညာ အရည္အခ်င္း လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေရာ ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိသလို ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ကလည္း ဘြဲ႕နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ ဘြဲ႕ကလည္းသူနဲ႔ ေတြ႕ၾကဖို႔ မိဘေတြကို ေခါင္းျငႇိမ့္လက္ခံခဲ့သည္ ။
ဉာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝနဲ႔သူ႔မိဘေတြက ဘြဲ႕တို႔ အိမ္ကို ညေနစာ စားဖို႔ ေရာက္လာၾကၿပီး မိဘေတြက ဉာဏ္ထက္ ၿဖိဳးေဝနဲ႔ ဘြဲ႕ကို ေတြ႕ေပးၾကသည္ ။ သမီးတို႔ခ်င္း စကားေျပာၾကည့္ၾကေပါ့ လို႔ ေမေမက ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕ လည္း ဉာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝနဲ႔ ဘြဲ႕တို႔ ၿခံအေနာက္ဖက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း စကားစေျပာျဖစ္သည္ ။ ဉာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝသည္ ႐ုပ္သန႔္သလို စိတ္သေဘာလည္း ေကာင္းမည္လို႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အကဲခတ္မိသည္ ။ ဘြဲ႕လိုဘဲ ေက်ာင္းေနတုံးက ခ်စ္သူ မရွာခဲ့လို႔ အခု သူလည္း မိဘက ရွာေပးတာကို လာၾကည့္တာ ။ ဘြဲ႕နဲ႔ စကားေျပာလို႔ အဆင္ေျပသည္ ။ သူတို႔ ျပန္သြားေတာ့ ေမေမတို႔က ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ ေမးတဲ့အခါ ဘြဲ႕လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိသည္ အခ်ိန္နဲနဲေတာ့ ေပးပါဦးလို႔ ေမေမ့ကို ေျပာလိုက္သည္ ။ သည္အခ်ိန္က စၿပီးေတာ့ ေ႐ႊလမ္းေငြလမ္း ေပါက္သြားၿပီမို႔ ဉာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝလည္း ဘြဲ႕တို႔ အိမ္ကို အၿမဲ ဝင္ထြက္ေတာ့တာဘဲ ။ ဘြဲ႕ကလည္း သူ႔ကို ခင္မိလာသလို သူ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ဒီထက္ ပိုသိခ်င္လို႔ သူနဲ႔ အတူတူ ထမင္းစားထြက္ ေဈးဝယ္ထြက္ခဲ့သလို သူ႔အိမ္ကိုလည္း လိုက္လည္ခဲ့သည္ ။ အခုထိ ဉာဏ္ထက္ အေပၚဘာမွ မႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ မေတြ႕မိပါဘူး ။ ဘြဲ႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစတဲ့ လူတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
အိမ္ေထာင္ဖက္ အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့လူ လို႔ေတာ့ ဘြဲ႕သိသည္ ။ လက္ခံသည္ ။ မိဘႏွစ္ဖက္စလုံးကလည္း ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲေတြမို႔ အေကာင္းဆုံး ဟိုတယ္မွာ ထိပ္ဆုံးအဆင့္နဲ႔ မဂၤလာပြဲ က်င္းပၾကမည္ လို႔ စဥ္းစားျပင္ဆင္ေနၾကသည္ ။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ဘြဲ႕ကို ဉာဏ္ထက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထပ္ေမးၾကသည္ ။ သမီးဆႏၵ ဘယ္လိုလဲေပါ့ ။ ဘြဲ႕က ဉာဏ္ထက္ကို ျငင္းစရာ မရွိပါဘူး လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ေမေမတို႔က ဉာဏ္ထက္ရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ စကားေျပာ တိုင္ပင္ၾကၿပီး တရားဝင္ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းတဲ့ ပြဲ လုပ္လိုက္ၾကမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကပါသည္ ။ ဘြဲ႕ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းေတာ့မည္လို႔ ဘြဲ႕က အရင္ဆုံး တြဲေဖၚတြဲဖက္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္က မႏၲေလးမွာ မိဘလက္ငုတ္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို ဦးစီး လုပ္ကိုင္ေနသလို မႉးအိမ္က ျမစ္ႀကီးနားမွာ အလုပ္ စဝင္ေနသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဘြဲ႕ရဲ႕ ေစ့စပ္ပြဲကို တက္ေရာက္ၾကမည္လို႔ဘြဲ႕ကို အေၾကာင္းျပန္ၾကသည္ ။ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းပြဲမွာ ဘယ္လို အဝတ္အစား ဝတ္ၾကမည္ ဆိုတာကို သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ တိုင္ပင္ရတာ ေအမာ ။ ေစ့စပ္ပြဲ မတိုင္ခင္ သုံးရက္ေလာက္ထဲက ရန္ကုန္ကို လာၾကဖို႔ ဘြဲ႕က ေခၚသည္ ။ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ ဂြမ္းတို႔က ဘြဲ႕ ျဖဴရင္ လိုက္ျဖဴ ဘြဲ႕မဲရင္ လိုက္မဲသူ အသံတူတဲ့ တကယ့္အရင္းအျခာေတြမို႔ ဘြဲ႕ဘာေျပာေျပာလုပ္သည္ ။ လက္ခံသည္ ။
မႉးအိမ္ ျမစ္ႀကီးနားက ေရာက္လာတဲ့အခါ ဘြဲ႕က ေလယာဥ္ကြင္းက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္ ။ တိမ္ဂြမ္း မႏၲေလးကေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘြဲ႕နဲ႔ မႉးအိမ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ေလယာဥ္ကြင္းက ေစာင့္ႀကိဳသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ အရမ္းေပ်ာ္ၾကသည္ ။ ဘြဲ႕အိမ္မွာ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္း ျဖစ္ ေက်ာင္းသူ ဘဝက ဟာေတြကို ျပန္ေျပာလို႔ မဆုံးေအာင္ဘဲ ။ အတူ စားခဲ့တဲ့ အစားအစာေတြ ကို ျပန္စားၾက သည္ ။ ဘြဲ႕က ဉာဏ္ထက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။
ဉာဏ္ထက္သည္ သူတို႔ ထင္တာထက္ ႐ုပ္ေျဖာင့္ သည္လို႔ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔က ဘြဲ႕ကိုေျပာၾကသည္ ။ ဉာဏ္ထက္က ဘြဲ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ မႉးအိမ္ နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္သည္ ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ဉာဏ္ထက္ကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တအား ခင္မင္သြားၾကသည္ ။ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းပြဲကို ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ ေဆြမ်ိဳးမိသားစုေတြနဲ႔ ဘြဲ႕နဲ႔ ဉာဏ္ထက္တို႔ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆုံး ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ တက္ေရာက္ၾကသည္ ။ သုံးလေလာက္အတြင္း မဂၤလာပြဲ လုပ္မည္ လို႔ မိဘေတြက ေျပာဆိုၾကသည္ ။ ေစ့စပ္ပြဲအၿပီး သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို မျပန္ခင္ မဂၤလာပြဲမွာ ျပန္ဆုံဖို႔ ခ်ိန္းၾကသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက “ မဂၤလာပြဲ မတိုင္ခင္လည္း ဒို႔သုံးေယာက္ ဆုံရေအာင္ကြာ…ဘြဲ႕ က မၾကာခင္ အိုရေတာ့မွာ.. အပ်ိဳဘ၀ နဲ႔ ရွိေနတုံး ဒို႔ အပ်ိဳသုံးေယာက္ အတူတူ ေပ်ာ္ၾကခ်င္ေသးတယ္… ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မန္းေလးကို လာခဲ့ၾကပါလား….” လို႔ ေျပာလို႔ မႉးအိမ္ကလည္း တိမ္ဂြမ္း ေျပာတာကို သေဘာတူသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္..ဘြဲ႕..ဒို႔ မန္းေလးမွာ ဆုံၾကရေအာင္.. ယူက ရန္ကုန္က တက္လာ..ဒို႔က ျမစ္ႀကီးနားက ဆင္းခဲ့မယ္.. မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခ်ိန္ မေရာက္ခင္ ေနာက္ဆုံး အျပတ္ကဲမယ္ေလ…” လို႔ မႉးအိမ္က ေျပာလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက “ ဟုတ္တယ္..မဂၤလာေဆာင္ၿပီးရင္ ယူက ကိုဉာဏ္ထက္ႀကီးနဲ႔ ဆို ဒို႔တေတြနဲ႔ အရင္လို မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူးေလ…. ဒို႔သုံးေယာက္ ေက်ာင္းတုံးကလို ကလပ္သြားၿပီး အျပတ္က လိုက္ၾကရေအာင္…” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕ကလည္း.. “ ယူတို႔ကလည္း ကဲဖို႔ဘဲ စဥ္းစားေနၾကတယ္… ခုထိကဲခ်င္တုံး….” လို႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ႕ အႀကံအစည္ကို အၿမဲ လိုက္နာေနၾကပါဘဲေလ ။ ဘြဲ႕ မဂၤလာ မေဆာင္ခင္ သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ အပ်ိဳဘ၀ ေနာက္ဆုံး ေပ်ာ္ျခင္း ခရီး ထြက္ၾကဖို႔ ကိစၥကို ဉာဏ္ထက္နဲ႔ ညစာ ထြက္စားၾကရင္း အမွတ္မ ထင္ အေရးမႀကီးသလို ေျပာမိေတာ့ ဉာဏ္ထက္က မသြားေစခ်င္တဲ့အမူအရာေတြ ျပလို႔ ဘြဲ႕လည္း အံ့ၾသသြားရသည္ ။ ဉာဏ္ထက္သည္ ဘြဲ႕ ဘာလုပ္လုပ္ ေထာက္ခံသူ ဘြဲ႕ ဘာေျပာေျပာ သေဘာက်သူလို႔ ဘြဲ႕က ထင္ထားတာ ။ ထင္ခဲ့တာ ။ ပထမဆုံး အႀကိမ္ ဉာဏ္ထက္က ဘြဲ႕ေျပာတာကို လက္မခံခ်င္တာ ။ ဘြဲ႕လည္း ဉာဏ္ထက္ ဒီလိုေလး ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ဘဲ ဉာဏ္ထက္နဲ႔ တသက္လုံး ေပါင္းဖို႔လက္ထပ္တဲ့ ကိစၥကို နဲနဲ ျပန္စဥ္းစားသြားသည္ ။ လက္ထပ္ၿပီး လင္မယား ျဖစ္ၾကရင္ေကာ ဘြဲ႕လုပ္တာေတြကို သူ တားျမစ္ေနမွာလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း က ဘြဲ႕ေခါင္းထဲကို ေရာက္လာသည္ ။
ဘြဲ႕က ငယ္ငယ္ေလးထဲက မိဘေတြ မႀကိဳက္တာကို လည္း မလုပ္လို႔ မိဘေတြကလည္း ဘြဲ႕ကို အလိုလိုက္သည္ ။ လိုတာ အကုန္ရတဲ့ ကေလး ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ျဖစ္လာေတာ့ ၿပီးပါေလေရာ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ဘြဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ကို အကုန္ ျဖစ္ေစဘဲ ။ ဘြဲ႕ကို ဖူးဖူးမႈတ္ထားသည္လို႔ ေျပာရမည္ ။ ဉာဏ္ထက္က “ ကိုယ္က စိတ္ပူလို႔ပါ..ဘြဲ႕ကို အၿမဲ ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တာ.. ကိုယ္မပါေတာ့ စိတ္ပူတယ္…ဝက္ဒင္ၿပီးမွဘဲ ကိုယ္နဲ႔ ခရီးေတြ ထြက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား…” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူငယ္ခ်င္း ခင္မင္တဲ့စိတ္က အရမ္းမ်ားေတာ့ သူေျပာတာကို မႀကိဳက္ဘူး ။ “ ကိုဉာဏ္နဲ႔လည္း သြားမယ္..မႉးအိမ္တို႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔နဲ႔လည္း သြားမယ္…ဘြဲ႕ ကိုဉာဏ္နဲ႔ လက္မထပ္ေသးခင္ ကိုဉာဏ္ ဘာမွ ဘြဲ႕ကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါနဲ႔…” လို႔ နဲနဲ စိတ္တိုတဲ့ အသံနဲ႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္မိၿပီး ဖါလူဒါသြားေသာက္ဖို႔ ရွိတာကို ဖ်က္လိုက္သည္ ။ “ မေသာက္ေတာ့ဘူး..အိမ္ဘဲ ျပန္မယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဉာဏ္ထက္လည္း ဘြဲ႕ စိတ္ဆိုးသြားမွန္း သိလို႔ ျပန္ေခ်ာ့ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ ဉာဏ္ထက္သည္ ေစ့စပ္ၿပီးၾကၿပီ ျဖစ္လို႔ အရင္ကထက္ ရဲတင္းလာသည္ ။ မၾကာခင္လည္း မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ လုပ္ေတာ့မွာမို႔ ဘြဲ႕ကို ဖက္ခ်င္ နမ္းခ်င္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္တာေတြ လုပ္ခ်င္လာသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း အခု အ႐ြယ္ အထိ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို တခါမွ ရဘူးတာ မဟုတ္လို႔ သူ႔အထိအေတြ႕ အကိုင္အတြယ္ေတြကို သာယာမိတာ အမွန္ပါဘဲ ။ သူနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ၾကဘဲနဲ႔ အခုလို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ တာ ခံရတာေတာ့ တမ်ိဳးဘဲ ။ ဉာဏ္ထက္က ဘြဲ႕ကို တခါမွ ခ်စ္ပါတယ္လို႔ မေျပာခဲ့ဖူးဘူးေလ။ ဉာဏ္ထက္က ဉာဏ္မ်ားလာသည္ ။ လူၾကားထဲကို သိပ္ မသြားခ်င္ေတာ့ဘဲ သူ႔အိမ္ကို အေခၚမ်ားလာသည္ ။
သူ႔အိမ္မွာ ညေနပိုင္းဆိုရင္ သူ႔မိဘေတြလည္း မရွိၾကဘူး ။ ခိုင္းတဲ့ အိမ္ေဖၚေတြဘာေတြလည္း သူက ေရွာင္ခိုင္းထားသလား မသိဘူး။ မေတြ႕ဘူး ။ ဘြဲ႕ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားရင္ စႏၲယားတီးခ်င္တဲ့ ဘြဲ႕ကို စႏၲယားရွိတဲ့ အခန္းကို ေခၚသြားသည္ ။ ဘြဲ႕ စႏၲယားတီးတာကို သူ နားေထာင္သည္ ။ အရမ္းေတာ္တာဘဲ ဘြဲ႕ထူးရယ္ ဆိုၿပီး ေျပာရင္း နမ္းတတ္သည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနရတာ စိတ္လႈပ္ရွားမိရသည္ ။ သူက နမ္းလိုက္ ဖက္လိုက္နဲ႔ ဘြဲ႕ေပါင္ေတြ ခါး ေတြကိုလည္း ကိုင္တတ္ ပြတ္တတ္သည္ေလ ။ ဒီေန႔လည္း ထုံးစံအတိုင္း ညေနပိုင္း သူ ဘြဲ႕ကို အိမ္မွာ လာေခၚသည္ ။ ဘြဲ႕တို႔ ဒီေန႔ ကိုးမိုင္ဖက္မွာ ေကာ္ဖီဆိုင္ လွလွေလး တဆိုင္ ဖြင့္လို႔ အစမ္း အေနနဲ႔ သြားၾကည့္မလို႔ တိုင္ပင္ထားၾကတာ ။ ဉာဏ္ထက္ နဲ႔ ဆိုင္လွလွေလးမွာ ေကာ္ဖီ အေကာင္းစားနဲ႔ မုန႔္အဆန္းေတြ ထိုင္ စားေသာက္ ၾကၿပီးေတာ့ သူက “ ဘြဲ႕ထူး…ဒီေန႔ေလ ကိုယ္ ဘြဲ႕ထူးရဲ႕ ပီယာႏို လက္ရာေတြကို နားေထာင္ခ်င္တယ္” လို႔ ေျပာလို႔ ဘြဲ႕လည္း
“ ဘယ္ကေန ဘယ္လို စိတ္ကူးေပါက္လဲ ကိုဉာဏ္..” လို႔ သူ႔ကို ေမးမိသည္ ။ သူက “ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ ဘြဲ႕ထူး တင္ထားတဲ့ ပီယာႏိုတီးတာေတြ ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး အျပင္မွာ ကိုယ္တိုင္ နားေထာင္ခ်င္လို႔ပါ…” လို႔ ေျပာသည္ ။ အင္း..ဉာဏ္ထက္ေတာ့ ဉာဏ္မ်ားၿပီ ။ သူ႔အိမ္ေခၚသြားၿပီး အဖက္အေပြ႕ေတြ လုပ္ခ်င္ လို႔ ဇာတ္လမ္းထြင္ေနတာလို႔ ဘြဲ႕လည္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူက ကိုယ့္ခင္ပြန္းေလာင္း မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ သူဘဲေလ ။
ဘြဲ႕က တြန႔္တိုေနစရာမရွိပါဘူး ။ လက္ထပ္မယ့္ညက်မွ အပ်ိဳဘဝကို စြန႔္လႊတ္မယ္ လို႔လည္း ေရွးက ျမန္မာမိန္းမေတြ လိုလည္း ဘြဲ႕က သေဘာမထားလိုပါဘူး ။ သူ႔ကိုင္တဲ့အခါ နမ္းတဲ့အခါ ဘြဲ႕လည္း စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားမိရတာ အမွန္ပါ ။ ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ ကိုယ္ဘဲေလ ။ မိန္းမေတြမွာက ဒီစိတ္ေတြ ေယာက္်ား ေတြေလာက္ မျပင္းထန္ရင္သာ ရွိရမယ္ ။ မိန္းမေတြလည္း လူဘဲ ေလ။ ကာမစိတ္ ရွိၾကၿပီး လိုလားၾကတာပါဘဲေလ ။ ဘြဲ႕ သူနဲ႔ သူ႔အိမ္ကို လိုက္လာလို႔ ဉာဏ္ထက္ တအား ေပ်ာ္သြားသည္ ။ သူ႔အမူအရာက သိသာသည္ ။ ဘြဲ႕မွာလည္း အပ်ိဳႀကီးမမ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က ညတိုင္း ဖုန္းေျပာၾကရင္ “ ဉာဏ္ထက္နဲ႔ ဘာျဖစ္ၾကလဲ…” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အၿမဲေမးတတ္လို႔ တခါတေလ ေျပာစရာ မရွိရင္ ႀကံဖန္ၿပီး လုပ္ဇာတ္ေျပာလိုက္မိသည္ ။ သူတို႔ ၾကားခ်င္ ေနတာကို ေျပာေပးတာပါ ။ ဘြဲ႕လည္း အြန္လိုင္းက ျမန္မာဆိုက္ေတြကို ဝင္လိုက္ၿပီး အဲဒီက စာေရးဆရာေတြ ေရးထးတဲ့ အျပာဇာတ္လမ္းေလးေတြကို ဖတ္ ၿပီး ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းလိုလိုနဲ႔ ေျပာျပလိုက္တာ ။ မႉးအိမ္ဆိုရင္ တကယ့္ဘ႐ုတ္ ။ “ဘြဲ႕ရယ္.. နင့္ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ငါလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး…. လက္ေတြ လည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔…” လို႔ ေျပာလို႔ ရယ္ေနၾကရသည္ ။ ဒီေန႔ညေန ဉာဏ္ထက္ရဲ႕ အိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ၿခံတံခါး ဖြင့္ေပးမယ့္လူေတာင္ မရွိဘူး ။ ဉာဏ္ထူး ကိုယ္တိုင္ ကားေပၚက ဆင္းဖြင့္ရသည္ ။ တိုက္ႀကီးတခုလုံးလည္း တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနသည္ ။
“ ကိုဉာဏ့္အေဖအေမေကာ…မရွိၾကဘူးလား…” “ မရွိၾကဘူး..ဘြဲ႕ထူး….” တကယ္ အမွန္က သူ႔မိဘေတြက စင္ကာပူကို ခရီးထြက္ေနၾကတာ ။ သူက ဘြဲ႕ကို မေျပာျပဘူး ။ “ အိမ္သားေတြေရာ…ဘယ္ေရာက္ေနၾကတာလဲ ..” “ မသိဘူး ဘြဲ႕ထူး..ကိုယ္မသိဘူး…ရွိမွာေပါ့….” ဘြဲ႕ကို စႏၲယား ရွိတဲ့ အတြင္း ဧည့္ခန္း ဆီ ကို သူ ေခၚသြားသည္ ။ သူတို႔ အတြင္း ဧည့္ခန္းမွာက စႏၲယား..ေအာ္ဂင္နဲ႔ ကာရာအိုကီ စက္ေတြ ရွိသည္ ။ မိသားစု အပန္းေျဖတဲ့အခန္းေပါ့ ။ ဘြဲ႕ စႏၵယား တီးသည္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ဉာဏ္ထက္တို႔ အတြင္းဧည့္ခန္းမွာ ဘြဲ႕လက္သံက ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေလး ထြက္ေပၚေနသည္ ။ ဉာဏ္ထက္က ဘြဲ႕တီးေန တာကို ဗီဒီယို ႐ိုက္သည္ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔က ဘြဲ႕ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက စႏၵယား သင္ေပးခဲ့သည္ ။ အိမ္မွာ ဆရာမ ေခၚၿပီးသင္တာ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ စႏၵယားမိုးမင္းေဆြ ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ ေဖေဖကဘြဲ႕ကို ေယာက္်ားဆရာနဲ႔ မသင္ခိုင္းေစခ်င္လို႔ မစၥစ္ဘဲနက္ ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္မႀကီးကို ေခၚၿပီး သင္ခိုင္းခဲ့သည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက စႏၵယား ခလုပ္ေလးေတြကို ႏွိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဉာဏ္ထက္ရဲ႕ လက္ေတြက ဘြဲ႕ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ေနရာအႏွံ႔ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားလာသည္ ။ “ ဟိတ္ကိုဉာဏ္…ဘြဲ႕တီးလို႔ မရေတာ့ဘူး.. ကဲတယ္ကြာ..လုပ္နဲ႔…” လို႔ ဟန႔္လည္း မရဘူး ။ ဉာဏ္ထက္ သည္ ခုတေလာ ကဲလာရဲလာသည္ ။ ဉာဏ္ထက္ရဲ႕ လက္တဖက္က ဘြဲ႕ရဲ႕ တင္ပါးအိအိေတြကို ပြတ္နယ္ေနသည္ ။ ေပါင္တန္ေတြဆီ ကိုလည္း ေရာက္သြားသည္ ။
“ ဘြဲ႕..ခ်စ္တယ္…ကြာ….ကိုယ္ ဘြဲ႕ကို အရမ္းခ်စ္တယ္….” ဉာဏ္ထက္ ပထမဆုံး ေျပာတဲ့ ခ်စ္စကား ။ ရမက္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေနရင္း ေျပာတဲ့စကား ။ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ဘြဲ႕က သူ႔ကို ခ်စ္သလားလို႔လည္း သူ မေမးဘူး ။ သူဦးတည္ေနတာ ဘယ္ကိုလည္း ဆိုတာကို ဘြဲ႕သိသည္ ။ သူ႔လက္ေတြက ဘြဲ႕ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူ႔အထိ အေတြ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာသည္ ။ ကိုယ္ေပၚက ကြာက်သြားတဲ့ ဖယ္သြားတဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ဘြဲ႕မဆြဲတားလိုက္မိဘူး ။ အသားျဖဴတဲ့ ဉာဏ္ထက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႔ နား႐ြက္ဖ်ားေတြ ရဲတြတ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ ကိုယ္ ေပၚပိုင္း အဝတ္မဲ့ေနၿပီ ။ တုန္ခ်င္ ခုန္ခ်င္ေနတဲ့ ဘြဲ႕ရဲ႕ ရင္သားစိုင္လွလွေတြကို သူ အငမ္းမရ စို႔စုတ္သည္ ။ “ အို..ကိုဉာဏ္..အင္ဟင္…အိုး….ဟင့္ဟင့္… ကဲတယ္ကြာ…..” ႂကြထေနတဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ မာတင္း ေထာင္ထေနၾကတဲ့ ဘြဲ႕ရဲ႕ ရင္သီးဖုေလးေတြကို ဘယ္ဖက္ၿပီး ညာဖက္ တလွည့္စီ သူစို႔ေနသည္ ။ သူ႔လ်ာက ႏို႔သီးေလးေတြကို ပတ္ျခာလွည့္ ယက္ေနသည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္သြားသည္ ။ သူကလည္း ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက စကပ္ကို ခြၽတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း ခဲယဥ္းေနတဲ့ သူ႔ကိုကူညီၿပီး ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ရွက္လည္း မရွက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ။
ေယာက္်ားတေယာက္နဲ႔ ဒီလို ဆက္ဆံျဖစ္တာ ပထမဆုံးဘဲ ။ မႀကဳံစဖူး ႀကဳံရတာေတြက ဘြဲ႕ရဲ႕စိတ္ေတြကို အျမင့္ဆုံးကို တက္သြားေစသည္ ။ စကပ္ကြၽတ္သြားေတာ့ သူ႔လက္ေတြက ဘြဲ႕ရဲ႕ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြေပၚမွာ ေျပးလႊားေနသလို ဘြဲ႕ရဲ႕ တင္ပါးအိအိေတြကို အပီအျပင္ကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ပင္တီေလးရဲ႕ ဂြဆုံေနရာကို သူ႔လက္ဖဝါး ေရာက္လာသည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ အျမတ္တႏိုး သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ေလးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ကိုင္မိေနၿပီ ။ အရည္ေတြက စိုစို႐ႊဲေနသည္ ။ ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ဟာ ယားယံလြန္းေနသည္ ။ သူကိုင္တာကို ဘြဲ႕ ေက်နပ္ေနသည္ ။ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေ႐ႊၾကဳတ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏုႏုေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနသည္ ။ ပင္တီေလးကို သူ ခြၽတ္ဖို႔ လုပ္ျပန္သည္ ။ ဘြဲ႕သူ႔ကို မတားမိ ။သူ ခြၽတ္တာကို ခံလိုက္သည္ ။ ဘြဲ႕ တကိုယ္လုံး ဘာ အဝတ္မွ မက်န္ေတာ့ ။ ဘြဲ႕ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားၿပီ ။ သူက ဘြဲ႕ကိုယ္လုံးေတြကို တျဝကီး လိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ဘြဲ႕ ဟန႔္တားလိုက္မိသည္ ။
“အို..မၾကည့္နဲ႔…မၾကည့္နဲ႔….” လို႔ ေအာ္လိုက္မိသည္ ။ သူက “ တအား လွလို႔ပါ ဘြဲ႕ရယ္…” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲကို သူ ငုံ႔နမ္းသည္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ဘြဲ႕ရဲ႕ ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ အကြဲေၾကာင္း တေလ်ာက္ နမ္းရႉေနသည္ ။ “ အို႔….ဘာလို႔ နမ္းေနတာလဲ..ကိုဉာဏ္….. အဲလို လုပ္ရလို႔လား..ဘုန္းနိမ့္ေနလိမ့္မယ္…” သူက ဘြဲ႕ေျပာတာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့တဲ့ အျပင္ သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ဘြဲ႕အကြဲေၾကာင္းကို ေကာ္တင္ယက္ေနသည္ ။ ဘြဲ႕ တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနရေအာင္ သူ႔လ်ာအယက္က ေကာင္းသည္ ။ တအားေကာင္းသည္ ။ ဘြဲ႕ အၿမဲ စိတ္ဝင္စားခဲ့တဲ့ ဘာဂ်ာမႈတ္တယ္ ဆိုတာႀကီးကို လက္ေတြ႕က်က် ႀကဳံေနရၿပီကြယ္ ။ ရည္းစား ရွိတဲ့ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာျပတဲ့ ဘာဂ်ာ အေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ အင္တာနက္ကအျပာဆိုက္ေတြမွာ ၾကည့္ဖူးခဲ့တဲ့ ဘာဂ်ာမႈတ္တာေတြကိုဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး လက္နဲ႔ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္သပ္ၿပီး အပ်ိဳေပါက္ ဘ၀ ကတည္းက ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့သည္ ။ အခုေတာ့ လက္ေတြ႕ ခံစားေနရၿပီ ။
ဉာဏ္ထက္က မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ ခင္ပြန္းေလာင္းမို႔ အစစ လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္မိသည္ ။ စိတ္ေတြ တအား ထႂကြသြားလို႔လည္းေပါ့ ။ ဉာဏ္ထက္က ေ႐ႊၾကဳတ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပးေနသည္ ။ ေ႐ႊၾကဳတ္ရဲ႕ ရသာဖူးစိေလးကို သူ႔လ်ာထိပ္နဲ႔ ေရေရလည္လည္ ထိုးဆြ ေကာ္ပြတ္ ကလိလိုက္တာ ဘြဲ႕လည္း တအားကိုေကာင္းသြားရၿပီး အရည္ေတြ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္း စိမ့္ထြက္ၿပီး တုန္တက္သြားရသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ တိုက္ေရွ႕ဖက္က ကားစက္ရပ္လိုက္သံကို ဘြဲ႕တို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၾကားလိုက္ၾကရသည္ ။ ဟင္…. ဘယ္သူလဲ…။ ဉာဏ္ထက္ေရာ ဘြဲ႕ေရာ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးေတြနဲ႔…။ တိုက္အဝင္၀ တံခါးႀကီးက ဘဲလ္ကို တတင္တင္နဲ႔ ႏွိပ္ေနတဲ့အသံ ထြက္လာသည္ ။ “ ဟာ….ဘယ္သူလဲ…..” ဉာဏ္ထက္သည္ လူတေယာက္မွ တိုက္နဲ႔ ၿခံထဲ မရွိေအာင္ စီစဥ္ထားခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။ ဘဲလ္ ဆက္တိုက္ ႏွိပ္ေနလို႔ ဉာဏ္ထက္ မတ္တပ္ ထရပ္ၿပီး ေဘာင္းဘီေကာက္စြပ္ တီရွပ္ ေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး..“ ဘြဲ႕..ကိုယ္ ခဏဆင္းၾကည့္လိုက္အုံးမယ္..” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္ၿပီး စကပ္နဲ႔ အက်ႌေတြကို ေကာက္ယူ ျပန္ဝတ္လိုက္သည္ ။ ဉာဏ္ထက္ တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္သြားေတာ့ တံခါးကို ဘဲလ္ ႏွိပ္ေနတာက မႏၲေလးမွာ ေနတဲ့ သူ႔အေဖရဲ႕ညီမ ေဒၚေလးသင္ဇာတို႔ မိသားစု ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ “ ဟာ…ေဒၚေလးတို႔ပါလား….” “ ဟုတ္တယ္..သား….. ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား ..ၿခံေစာင့္ႀကီး ဦးသာလည္း ဘယ္ေရာက္ေနလဲ…..” ဉာဏ္ထက္က တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။ ေဒၚေလးတို႔ မိသားစုေတြ တိုက္ထဲ ဝင္လာၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဘြဲ႕လည္းေရခ်ိဳးခန္း ထဲ ဝင္ၿပီး အလွျပန္ျပင္ေနသည္ ။ ဉာဏ္ထက္လည္း လမ္းခရီး အလည္မွာ တန္းလန္းႀကီး ရပ္သြားလို႔ အခံရ ခက္ေနသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူ႔ကို အခုမွ ရွက္ေန မိသည္ ။ သူ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဉာဏ္ထက္လည္း ဘြဲ႕ကို ဘာဂ်ာမႈတ္လိုက္ရတာ ကိုေတာ့တအား ေက်နပ္ေနသည္ ။ ေတာက္.. လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္…လို႔ ဉာဏ္ထက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အခါခါ ေရ႐ြတ္ေနသည္ ။
ဘြဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေတြ ေပ၇ေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ မသန႔္သလို ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ ေပါင္ၾကားေနရာေတြ ကို ဆပ္ျပာ နဲ႔ အႏွံ႔ပြတ္ရင္း ေ႐ႊၾကဳတ္က ရသာဖူးေလးကို စမ္းမိထိမိပြတ္မိေတာ့ ေစာေစာက ကိုဉာဏ္ ယက္ေပးကလိေပးတာေတြကို ျပန္သတိရလာသည္ ။ စိတ္ေတြ ျပန္ထလာသည္ ။ျပန္ႂကြလာသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ထိုင္ခ်ရင္း ေ႐ႊၾကဳတ္ကို ဖိဖိပြတ္မိသည္ ။ ကိုဉာဏ္ရဲ႕ အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ရခါနီးေလး သူ႔အေဒၚေရာက္လာလို႔ ထေျပးၾကရတာ ။ အင္း.. နဲတဲ့ အတန္ႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ ဗီဒီယိုေတြထဲမွာဘဲ ေယာက္်ားလိင္တန္ကို ေတြ႕ဖူးခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ဘြဲ႕အတြက္ အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေတြ႕အႀကဳံပါ ။ ညဖက္ေရာက္ေတာ့ မိသားစုအားလုံး ညစာ အတူတူစားၾကသည္ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို မႉးအိမ္.. တိမ္ဂြမ္းတို႔နဲ႔မႏၲေလးမွာ ဆုံၿပီး ေပ်ာ္ၾကမည္ ဆိုတာကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ဘြဲ႕လုပ္ခ်င္တာေတြကို အကုန္ခြင့္ျပဳေနက်ပါဘဲေလ ။ ေဖေဖေမေမတို႔နဲ႔ တီဗီ ခဏ ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္ တက္ခဲ့ေတာ့ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔ကို ဒီေန႔ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာျပခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ကို ဖုန္းေခၚေျပာျပလိုက္သည္ ။
မႉးအိမ္တို႔ စိတ္ဝင္စားၾကၿပီး အေသးစိတ္ကို ေမးၾကေတာ့တာဘဲ ။ ကိုဉာဏ္ရဲ႕ အတန္ႀကီး မာမတ္ၿပီးေထာင္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႔ တအား သေဘာက်ၾကသည္ ။ သူတို႔လည္း ရည္းစားထားမွျဖစ္မယ္လို႔ ေျပာၾကသည္ ။ ဘြဲ႕ ဘာဂ်ာအမႈတ္ခံရတာကို ေျပာျပေတာ့ သူတို႔လည္း ႀကဳံခ်င္လွၿပီ လို႔ ျပန္ေျပာၾကၿပီးကိုဉာဏ္နဲ႔ ထပ္လုပ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းၾကသည္ ။ မႉးအိမ္သူသည္ ခုတေလာ စိတ္ေတြ တအားထေနသည္ ။ အလုပ္က ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အြန္လိုင္းကေန ဗီဒီယိုကားေတြ ၾကည့္တဲ့အခါ လိင္စပ္ယွက္တဲ့ အခန္းေတြကို ၾကည့္မိရင္ သဘာ၀ ကာမစိတ္ေတြ တအား ထႂကြၿပီး ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ကို လိုလားတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚၿပီးကိုယ့္ဖါသာ လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္မိရတာ အခါခါဘဲ ။ ညက မႉးအိမ္ ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖမိရျပန္သည္ ။ ဘြဲ႕ထူးေၾကာင့္…။ ဘြဲ႕ထူးက သူနဲ႔ ေစ့စပ္ထားတဲ့ ကိုဉာဏ္ထက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ဖုန္းဆက္ ေျပာျပခဲ့သည္ ။ကိုဉာဏ္ထက္က ဘာဂ်ာကိုင္တဲ့အေၾကာင္း သူ႔လီးကို ကိုင္ခိုင္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို အေသးစိတ္ ေျပာျပသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း တအားဆာေလာင္လိုလားေနတဲ့သူ ဆိုေတာ့ တကယ္ႀကဳံတဲ့ ဘြဲ႕ထူးကို သိခ်င္တာေတြ ေမးမိသည္ ။ ဒါေတြကို စဥ္းစားျမင္ေယာင္ေတာ့ တအား ယားလာျပန္ေရာ ။ ကိုယ့္အဖုတ္ကို ကိုယ္ ပြတ္ၿပီး အာသာေျဖမိရျပန္ေရာ ။
အာသာေျဖေတာ့ ဦးေဇာ္ဝင္းေသာင္း ႐ုပ္ကို ျမင္ေယာင္မိေနသည္ ။ အို..ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိသည္ ။ ဦးေဇာ္ဝင္းေသာင္းက မႉးအိမ္ရဲ႕ အထက္က အရာရွိ ။ သူက မိန္းမလည္း ရွိသည္ ။ ကေလးလည္း ရွိသည္ ။ သူက မႉးအိမ္ကို သံေယာဇဥ္ ညိခ်င္ေနတဲ့သေဘာ ျပေနတာ ၾကာၿပီ ။ မႉးအိမ္ကို သူအရမ္းႀကိဳက္ေနသည္ ။ သူ႔မိန္းမ ရွိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ဒီလို ျဖစ္ေနတာလဲ ဆိုတာကို မၾကာခင္ဘဲ မႉးအိမ္ သိရသည္ ။ သူ႔မိန္းမနဲ႔သူ တက်က္က်က္ အၿမဲ ရန္ျဖစ္ၿပီး အဆင္မေျပၾကဘူးတဲ့ ။ မႉးအိမ္ကို သူ႔အေၾကာင္း သိတဲ့ ႐ုံးက႐ုံးအုပ္မႀကီး ေဒၚေဝဝက ေျပာျပတာ ။
မႉးအိမ္လည္း သူစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္ အရမ္း ရင္ခုံတာဘဲ ။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက မႉးအိမ္ရဲ႕ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြကို ေဖါက္ထြင္း ျမင္သလိုႀကီး ခံစားရသည္ ။ သူ႔အၾကည့္ေတြက သိပ္ရဲလြန္းသည္ ။ မႉးအိမ္ကို ခ်စ္မိတာထက္လိင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့ ပုံရွိသည္ ။ သူက ပိန္ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့လူမို႔ ကို ယ့္ဖါသာ ပြတ္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ပုံကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္သြားတာလားေတာ့ မသိဘူး ။ သူလည္း ကိုဉာဏ္ထက္လိုဘဲ လီးတုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးနဲ႔လား မသိ ဘူး ။ တခါတေလ သူက မႉးအိမ္ကို သူနဲ႔ ကားေမာင္း ထြက္ၾကဖို႔ ေခၚသည္ ။ မႉးအိမ္မလိုက္ပါဘူး ။ သူ႔မိန္းမ သိသြားရင္လည္း မေကာင္းဘူးေလ ။ ႐ုံးမွာ သူက မႉးအိမ္ကို အစားအေသာက္ေတြ အၿမဲေကြၽး သည္ ။ သူ ထမင္းစားတဲ့ အခ်ိန္ မႉးအိမ္ကို လာေခၚသည္ ။ မေကာင္းတတ္လို႔ သူနဲ႔ အတူတူ ထိုင္ စားရင္ သူက မႉးအိမ္ ပုဂံထဲကို ဟင္းေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္ေပးတတ္သည္ ။ ႐ုံးက လူေတြလည္း သူ မႉးအိမ္ကို ႀကိဳက္ေနမွန္း သိေနၾကၿပီ ။ ေဒၚေဝ၀ ဆိုရင္ သူ႔ကို မႉးအိမ္ရဲ႕ ဘဲႀကီး လို႔ သုံးႏႈံးေနၿပီ ။ မႉးအိမ္လည္း သူနဲ႔ မႉးအိမ္က ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး လို႔ဘဲ သူတို႔ကို ေျပာခဲ့မိသည္ ။ တကယ္လည္း အခုအခ်ိန္အထိ ဘာမွ မွ မဟုတ္တာဘဲေလ ။ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ သူနဲ႔ ဘာဇာတ္လမ္းမွ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ။
သူက နယ္ကို ခရီးထြက္ၿပီး ျပန္လာရင္ မႉးအိမ္ကို လက္ေဆာင္ေတြ ေပးသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း ျငင္းရခက္လို႔ သူေပးတာေတြကို ယူထားခဲ့မိသည္ ။ ဘြဲ႕ထူးရဲ႕ ေတြ႕ႀကဳံတာေတြကို နားေထာင္ခဲ့ရၿပီး ေယာက္်ားလိုခ်င္တဲ့ ေဝဒနာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားေနရလို႔ အိပ္ရာထဲ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုယ့္ဖါသာ လက္နဲ႔ ပြတ္မိေနရသည္ ။ အင္းဟင္… ယားလိုက္တာကြယ္….လီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ တအားလိုးေပးတာကို ခံခ်င္လိုက္တာ…..လို႔ တိုးတိုးေလး ညည္းေနမိသည္ ။ ယားလြန္းတဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး ။ မနက္က်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တခုခု လိုေနသလို ခံစားရသည္ ။ ႐ုံးသြားဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ခါတိုင္း အတူတူ ႐ုံးသြားေနက် မခင္ျမလြင္က သူ ေနမေကာင္းလို႔ ႐ုံးမတက္ဘူးလို႔ ဖုန္းဆက္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္ မႉးအိမ္ တေယာက္ထဲဘဲ ႐ုံးသြားဖို႔ လုပ္သည္ ။ အိမ္နဲ႔႐ုံးက သိပ္ မေဝးေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ ဘဲ ႐ုံးသြားသည္ ။ အိမ္ထဲက အထြက္ အိမ္ေရွ႕ကို ကားတစီး ထိုးဆိက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဟင္….။ မႉးအိမ္တို႔ ႐ုံးက ကား ။ ဦးေဇာ္ဝင္းေသာင္းႀကီး…။
“ မႉးအိမ္..လာေလ….ကိုယ္လည္း ႐ုံးသြားးမလို႔ဘဲ …. ” “ ေနပါေစ….မႉးအိမ္ စက္ဘီးနဲ႔ဘဲ သြားလိုက္ပါမယ္….” “ ဟာ..မဟုတ္တာႀကီး….လာပါ…ကိုယ္နဲ႔ဘဲ လိုက္ခဲ့ပါ….” မႉးအိမ္လည္း မေကာင္းတတ္လို႔ မျငင္းေတာ့ဘဲ သူ႔ကားနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္သည္ ။ သူက ႐ုံးမေရာက္ခင္ “ ေစာေသးတယ္..တခုခု ေသာက္ရေအာင္…” လို႔ ေျပာၿပီး လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတခုေရွ႕မွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္ ။ “ မႉးအိမ္ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး…ဆရာ…” လို႔ ေျပာလည္း မရဘူး ။ အတင္းကို ဆင္းခိုင္းေနတာဘဲ ။လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲက လူေတြကလည္း ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္ လို႔ မႉးအိမ္ထင္သည္ ။ သူက မႉးအိမ္ကို တအား ဂ႐ုစိုက္တာဘဲ ။ ဆိုင္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ထိုင္ၿပီး လဖက္ရည္နဲ႔ မုန႔္ ထိုင္စားၾကတဲ့အခ်ိန္ သူ႔မိန္းမ ေတြ႕သြားရင္ေတာ့ ခက္ၿပီ ဆိုတဲ့ အသိက မႉးအိမ္ကို စိတ္ညစ္သြားေစသည္ ။ သူက မႉးအိမ္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို ထိုးေဖါက္ သိျမင္သလိုဘဲ ။
“ မႉးအိမ္…ကိုယ့္မိန္းမနဲ႔ ကိုယ္ လမ္းခြဲဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကၿပီ .. သူ အခု ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားၿပီ…” လို႔ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေျပာခ်လိုက္သည္ ။ မႉးအိမ္လည္း သူ႔ကို ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္ ။ “ ဟုတ္တယ္…သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔က မိဘေတြ ေပးစားလို႔ ယူခဲ့ၾကတာေလ ..သမီးေလး ရလာေတာ့ သမီးေလး မ်က္ႏွာနဲ႔ သူဆိုးသမွ် ကိုယ္လည္း သည္းခံခဲ့တာ.. အရမ္း လြန္လာေတာ့ ဆက္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး…. အခုေတာ့သူလည္း ကိုယ့္ကို ကြဲခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ရန္ကုန္ကို သြားလိုက္ၿပီ….” မႉးအိမ္လည္း သူ ေျပာတာကိုဘဲ နားေထာင္ေနမိရင္း လဖက္ရည္ကို ေသာက္ေနမိသည္ ။ ဒါေပမယ့္ သူဆက္ေျပာလာတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ မႉးအိမ္ရဲ႕ လဖက္ရည္ပုဂံလုံး ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြ တအား တုန္ခါသြားလို႔ ကမန္းကတမ္း ပုဂံလုံးကို စားပြဲေပၚကို ခ်လိုက္ရသည္ ။ သူက “ မႉးအိမ္ကို ကိုယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ပါ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္သည္ “ ေ႐ႊျပည္မႏၲေလး ထေရးဒင္း ”မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာ ရာထူးနဲ႔ လုပ္ေနတာ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ရဲ႕ အေဖအေမရဲ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ မတည္ရင္းႏွီးမႈ ထုထည္ႀကီးမားမႈေၾကာင့္လို႔ ဆိုႏိုင္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္သြက္လက္ခ်က္ျခာၿပီး ထူးျခားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ေၾကာင့္ ေ႐ႊျပည္မႏၲေလး ထေရးဒင္း ကုမၸဏီႀကီးသည္ အရွိန္အလ်င္ျမန္ျမန္နဲ႔ တိုးတက္လာသည္ကို ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါ ။
တိမ္ဂြမ္းသည္ ဘြဲ႕ထူးဆီက ဖုန္းနဲ႔ ေျပာျပလို႔ သူနဲ႔ ကိုဉာဏ္နဲ႔သူ ဘာဂ်ာကိုင္တဲ့အဆင့္ ေရာက္သြားရတာကို အေသးစိတ္ သိလိုက္ရသည္ ။ ဘြဲ႕ထူး ေျပာျပတာေတြ နားေထာင္ၿပီး တိမ္ဂြမ္းလည္း သဘာဝစိတ္ေတြ ျဖစ္မိရၿပီး အဲဒီညက ကိုယ့္ေပါင္ၾကားကို ကိုယ္ လက္ထည့္မိခဲ့ရတဲ့ အထိပါဘဲ ။
တိမ္ဂြမ္း ညဥ့္နက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရၿပီး ရင္ထဲမွာ မတင္မက်ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္က မနက္ေစာေစာ ေဘးၿခံက ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ႏိုးလာရတဲ့အခါ ကိုယ္ခႏၶာက လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ခံစားခ်က္က ေပ်ာက္ကြယ္မသြားတဲ့အျပင္ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးလာတာကို သတိထားမိရသည္ ။ ေပါင္ၾကားက တသက္လုံး ေနမထိေလမထိ ဘယ္ေယာက္်ားမွ မထိေအာင္ ထားခဲ့တဲ့ မိန္းမကိုယ္ အဂၤါစပ္က ယားယံတဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ လက္နဲ႔ ဖိပြတ္မိရျပန္သည္ ။
တိမ္ဂြမ္းကို အရမ္းႀကိဳက္ေနၿပီး ျပန္ခ်စ္ဖို႔ တဆာဆာနဲ႔ ေတာင္းခံေနတဲ့ ကိုရာေက်ာ့္ကိုဘဲ ျပန္ခ်စ္လိုက္ရမလား ဖ်တ္ကနဲ အေတြးဝင္ စဥ္းစားမိလိုက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္သည္ လူေကာင္းတေယာက္ပါ ။ ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းကုမၸဏီခ်င္း အက်ိဳးတူးပူးေပါင္း လုပ္ေနၾကတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ ။ သူကလည္း လူပ်ိဳ..ကိုယ္ကလည္း အပ်ိဳ ဆိုေတာ့ အေနနီးစပ္ေတာ့ ခင္မင္မႈေတြ ပိုခဲ့ၾကသည္ ။
ခက္တာက ကိုရာေက်ာ္က သေဘာလည္းေကာင္း အလုပ္လည္းေတာ္ေပမယ့္ အစားအေသာက္ မဆင္ျခင္ႏိုင္ဘဲ ဘိုက္က႐ႊဲ ပါးက ေဖါင္းနဲ႔ အိုဗာဝိတ္ ျဝဖိုးေနတာက တိမ္ဂြမ္းကို သူနဲ႔ ခ်စ္လိုက္ဖို႔ တားဆီးေနသည္ ။ အခ်စ္မွာ မ်က္စိ မရွိပါလို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ တိမ္ဂြမ္းသည္ ကိုယ္တိုင္က ေမာ္ဒယ္ေလးတေယာက္လို ပိန္ပါးပါး ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး လွမ္းေနတာကို ဂုဏ္ယူေနတဲ့ မိန္းမ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ ဘဝေဖၚအျဖစ္နဲ႔ လက္တြဲမယ့္လူက ကိုယ့္လို တစ္ေတာ့ မဟုတ္တာေတာင္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ကို အစားထိန္းဖို႔ အားကစားလုပ္ဖို႔ တိမ္ဂြမ္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပး တိုက္တြန္း နားခ်ခဲ့သည္ ။ကိုရာေက်ာ္သည္ “ အင္းပါ..စိတ္ခ်ပါ..လုပ္ေနၿပီ….” ဆိုတာေတြ ေျပာေနေပမယ့္ တိမ္ဂြမ္း ကြယ္ရာက်ရင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ အစားေတြကို တအားသြပ္ ဘီယာေတြကို တကြတ္ကြတ္နဲ႔ ေမာ့ ေနလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဝိတ္ မက် ။ ရာေက်ာ္မင္းေမာ္ ဆိုတာ အထက္ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူ ေဘာစိႀကီးတေယာက္လို႔ လူေတြ သိထားၾကသည္ ။ ေမာ္ အင္ပို႔အိပ္စပို႔ ကုမၸဏီရဲ႕ မန္ေနဂ်င္း ဒါ႐ိုက္တာ ဦးမင္းေမာ္က သူ႔သားကို ေရွ႕တန္းတင္ ပြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အၿငိမ္းစား ယူခဲ့တဲ့ေနာက္ ရာေက်ာ္မင္းေမာ္က အေဖ့အ႐ိုက္အရာကို ဆက္ခံၿပီး ႀကိဳးစား အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ တခဏခ်င္းမွာဘဲ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အလီလီနဲ႔ နံမည္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
သူတို႔ရဲ႕ ေမာ္ ကုမၸဏီရဲ႕ နံမည္သတင္း ေမႊးတာေၾကာင့္ တိမ္ဂြမ္းတို႔ကလည္း သူတို႔နဲ႔ တြဲၿပီး သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းေတြကို ဖက္စပ္ လုပ္ဖို႔ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္ ။ သည္မွာ ကိုရာေက်ာ္မင္းေမာ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္တို႔ ေတြ႕ၾကတာပါဘဲ ။ ကိုရာေက်ာ္သည္ ျဖဴႏု ေခ်ာေမာတဲ့ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကို အစစ ဦးစားေပးခဲ့သည္ ။ အနစ္နာခံၿပီး လုပ္ခဲ့သည္လို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္နဲ႔ အခုလို နီးနီးစပ္စပ္ ေနေနရတာကိုဘဲ ကိုရာေက်ာ္ ေက်နပ္ေနတာ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ အတြက္ဆို အရာရာကို အဆင္သင့္ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပးသူႀကီး ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္နဲ႔ တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ၾကရင္ လူေတြက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ။ ပါးစပ္ၾကမ္းတဲ့လူတခ်ိဳ႕က မၾကားတၾကား“ ျဗဴတီ အင္သည္ ဘိစ္ ” ( အေခ်ာစားေလးနဲ႔ ကို႐ုပ္ဆိုး ) လို႔ ေနာက္ေျပာင္တာေတြ ရွိသလို တခ်ိဳ႕ကလည္းတိမ္ဂြမ္းနဲ႔ မလိုက္ဖက္ဘူး…လို႔ ေပၚတင္ႀကီး မ်က္ႏွာတည့္တည့္ထားၿပီး ေဝန္ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ့သည္ ။ တကယ္ေတာ့ ကိုရာေက်ာ္သည္ စိတ္ႏွလုံးေကာင္းတဲ့ လူေကာင္းတေယာက္ပါ ။ သူ႔ေလာက္ အလိုက္တသိ ခ်စ္တတ္တဲ့လူလည္း ဒီကမာၻမွာ ရွိလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး လို႔ သူ႔လက္ေအာက္က သူ႔ဝန္ထမ္းေတြက ကြယ္ရာမွာ ေျပာေလ့ရွိသည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ သည္ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကို ဘယ္ေလာက္ ဂ႐ုစိုက္သည္ ဆိုတာကို သည္ ဝန္ထမ္းေတြ အသိဆုံးဘဲေလ ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ ႀကိဳက္တာကို ပါးစပ္က ထုတ္မေျပာဘဲ သူက သိေနသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္သည္ ကိုရာေက်ာ္က ဖူးဖူးမႈတ္ထားတဲ့ ေ႐ႊမင္းသမီးေလးဘဲ လို႔ တီးတိုး ေျပာၾကတာကို တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ ျပန္ၾကားရသည္ ။ ကာမဆႏၵေတြ ျပင္းျပတာနဲ႔ဘဲ မရွိေသးတဲ့ ခ်စ္သူကို ကမန္းကတမ္း ေ႐ြးခ်ယ္ပစ္လိုက္ရမွာလား လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးခြန္းထုတ္မိရျပန္သည္ ။ မႉးအိမ္ဆီကို တိမ္ဂြမ္း ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။ “ မႉးအိမ္….ငါ့စိတ္ေတြ မေပ်ာ္ဘူးဟာ…နင့္ကို ေျပာျပခ်င္လို႔….” “ ေျပာေလ…တိမ္ဂြမ္း..ယူ ဘာေတြ စိတ္မေပ်ာ္စရာေတြ ေတြ႕ေနလို႔လဲ..ယူ႔ေလာက္ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့လူ …..ဒီတိုင္းျပည္မွာ ရွိပါ့မလား …. ” “ ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာ ျပည့္စုံတိုင္း စိတ္ခ်မ္းသာႏိုင္ပါ့မလား သူငယ္ခ်င္း…အခုဟာက ကိုယ္.. ကိုယ္ေလ……ခက္ခဲေနတာ… ေျပာရမွာလည္း ရွက္ပါတယ္ကြာ…” “ ဘာလဲ….လင္လိုခ်င္ေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာလား…..” “ အင္း…ယူက ဘယ္လိုသိေနလဲ…..” “ ဟိတ္..ကိုယ္လည္း အဲလိုဘဲေလ…..ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းကထဲက လာႀကိဳက္တဲ့လူေတြ ေပါမ်ား ရက္နဲ႔ ပဲမ်ားၿပီး တေယာက္ကိုမွ မေ႐ြးခဲ့ၾကဘဲ ေနခဲ့ၾကလို႔ အခု ဘြဲ႕ထူးေတာင္ မိဘ ေစ့စပ္တဲ့သူနဲ႔ ယူဖို႔ လုပ္လိုက္ရတယ္ မဟုတ္လား….. ကိုယ္လည္း အတူတူပါဘဲ.. အခု ကိုယ့္ကို လာ ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့ လူကို ကိုယ္ သေဘာက်ေပမယ့္ သူက အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ေလ.. ကိုယ္ ယူတို႔ကို ေျပာျပခဲ့ၿပီးသားပါ….”
“ ယူ႔အထက္က အရာရွိ ဆိုတာလား….” “ အင္း….ဟုတ္တယ္….တိမ္ဂြမ္း..ယူကေကာ ဟို ပပက ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနတာလား….” “ ဟုတ္တယ္….”
မႉးအိမ္က ကိုရာေက်ာ္ကို ပပက လို႔ သုံးႏႈံးလိုက္တာေၾကာင့္ တိမ္ဂြမ္း ရယ္ခ်င္သြားသည္ ။ ပပက ဆိုတာက ( ပုံပ်က္ႀကီး ) လို႔ ဆိုလိုတာ ။ သို႔ေပမယ့္ ကိုရာေက်ာ္ကို အဲလိုႀကီး ရက္ရက္စက္စက္ မေခၚလို ။ မသုံးႏႈံးလိုဘူး ။ တိမ္ဂြမ္းကို ကိုရာေက်ာ္ တကယ္ ခ်စ္တယ္ လို႔ တိမ္ဂြမ္း ယုံသည္ ။ သိသည္ ။ “ သူက ကိုယ့္အေပၚ သိပ္ေကာင္းတယ္.. မႉးအိမ္…စိတ္သေဘာေကာင္းတဲ့လူ… ေတာ္လည္း ေတာ္တယ္…” လို႔ တိမ္ဂြမ္း လည္း မႉးအိမ္ကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။
“ စိတ္ႏွလုံး ေကာင္းဖို႔ က အဓိကပါ သူငယ္ခ်င္း….” လို႔ မႉးအိမ္က ေျပာသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေလသံကို ႏွိမ့္လိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလး… “ အေမွာင္ထဲမွာ ေတြ႕ၾကရင္ ပုံပ်က္တာ ဝတာ ႐ုပ္ဆိုးတာေတြ မရွိေတာ့ဘူး..သူငယ္ခ်င္း… ယူ႔လိုအင္ ဆႏၵေတြကို သူ ေကာင္းေကာင္း ျဖည့္ဆည္းေပးမွာ ေသခ်ာပါတယ္……ခိခိခိ…..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းလည္း အ႐ႊမ္းေဖါက္ေနတဲ့ မႉးအိမ္ကို ရယ္ေမာလိုက္မိသည္ ။ သည္ အခိုက္ ၾကားျဖတ္ ေခၚလိုက္တဲ့ ဖုန္းေၾကာင့္ ေကာ္လာအိုင္ဒီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုရာေက်ာ္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဟြန႔္..အသက္ရွည္အုံးမယ္…. သူ႔အေၾကာင္း ေျပာေနတုံး သူေခၚလာတယ္…. ။
ကိုရာေက်ာ္က တိမ္ဂြမ္း ခိုင္းထားတဲ့ အလုပ္ေတြ ၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သတင္းပို႔တာ ။ သူက ခ်က္ဆိုရင္ နားခြက္က မီးေတာက္သည္ ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳး ။ တထြာျပရင္ တေတာင္ျမင္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္း ျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာေတြကို ႀကိဳသိျမင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္ ။ ကိုရာ ေက်ာ္သည္ တိမ္ဂြမ္းအတြက္ ဘဝလက္တြဲေဖၚ အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ရမယ့္ လူတေယာက္ ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ ။ သူ႔ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ ကို မၾကည့္ဘဲ သူ႔စိတ္သေဘာထားနဲ႔ သူ႔ႀကံရည္ ဖန္ရည္ အရည္အခ်င္းကို ၾကည့္ရမည္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း ဘြဲ႕ထူးနဲ႔ မႉးအိမ္ကလည္း တိမ္ဂြမ္းကို အႀကံေပးၾကသည္ ။ တိမ္ဂြမ္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ကိုဘဲ ျပန္ခ်စ္လိုက္ေတာ့မည္ လို႔ ။ “ ကိုရာေက်ာ္..” “ ဗ်ာ..တိမ္ဂြမ္း…” “ အားလား…” “ ဗ်ာ..အဲ..အားပါတယ္…ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟင္…” “ လာခဲ့….” “ ဟုတ္ၿပီ..အခုလာခဲ့ရမွာလား..” “ အင္းေပါ့…အားရင္ တိမ္ဂြမ္းဆီကို လာခဲ့… အခုေပါ့..” “ ေကာင္းၿပီ…တိမ္ဂြမ္း….”ကိုရာေက်ာ္ မေရာက္ခင္ တိမ္ဂြမ္းလည္း ရႈိးထုတ္ရသည္ ။ အလွျပင္ အဝတ္အစား လဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ေဖၚမေလးက ကိုရာေက်ာ္ ေရာက္ၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း လာ သတင္းပို႔သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္သည္ တိမ္ဂြမ္းအတြက္ဆို အၿမဲ အဆင္သင့္ ရွိေနသူပါ ။ အခုလည္း တိမ္ဂြမ္းအိမ္ကို လာတာ လက္ခ်ည္းဘဲ မလာ ။ စားစရာေတြ စုံေနေအာင္ ပါလာသည္ ။ မီးဖိုထဲကို သူကိုယ္တိုင္ပို႔သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းကို ျမင္တာနဲ႔ ၿပဳံးၿပီး.. “ တိမ္ဂြမ္း ေနေကာင္းလား..ဘယ္သြားခ်င္လဲ… ဘာစားမလဲ…” လို႔ ေမးသည္ ။ သူ႔စိတ္သေဘာေၾကာင့္ သူ ဝတုတ္ ပုံပ်က္တာကို တိမ္ဂြမ္း မျမင္မိေတာ့ဘူး ။ “ ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ တေနရာရာ သြားထိုင္ၿပီး စကားေျပာမလားလို႔… စားဖို႔က အဓိက မဟုတ္ပါဘူး ..”
ဆိုင္ အသစ္ “ သြားေလ..အခု ခ်မ္းျမသာစည္ ဖက္မွာ ေကာ္ဖီဆိုင္ အသစ္ေလးတဆိုင္ ဖြင့္တယ္… သြားၾကည့္မလား…” “ ဆိုင္အသစ္ကို မသြားခ်င္ပါဘူး.. လူေတြမ်ားတဲ့ေနရာ မသြားခ်င္ဘူး..လူရွင္းၿပီး ေအးေဆး စကားေျပာလို႔ရတဲ့ ေနရာ….” ကိုရာေက်ာ္က စဥ္းစားလိုက္ၿပီး “ ဟုတ္ၿပီ..သိၿပီ…..ေ႐ႊလွံရပ္ ထဲမွာ ဆိုင္တဆိုင္ ရွိတယ္..သန႔္လည္းသန႔္တယ္… ထိုင္လို႔ေကာင္းတယ္… လူမမ်ားဘူး….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္တို႔ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးကို ေရာက္ၾကေတာ့ ကိုရာေက်ာ္ ေျပာတဲ့အတိုင္း ဆိုင္ေလးသည္ သန႔္ရွင္းၿပီး လူသိပ္မမ်ားတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္လည္း ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ လဖက္ရည္ တခြက္စီ မွာေသာက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ကို “ ကိုရာေက်ာ္..တိမ္ဂြမ္းကို အေျဖမေတာင္းေတာ့ဘူးလား….” လို႔ ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ကိုရာေက်ာ္လည္း “ ေတာင္းခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ…တိမ္ဂြမ္း စိတ္အခန႔္မသင့္ျဖစ္မွာကို က်ေနာ္ စိုးရိမ္လို႔ပါ.. တိမ္ဂြမ္းကို က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ တိမ္ဂြမ္း သိပါဗ်ာ…တကယ္ပါ.. က်ေနာ္လည္း တိမ္ဂြမ္းကိုသစၥာရွိရွိ နဲ႔ တသက္လုံး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားမွာပါ..ယုံပါ တိမ္ဂြမ္းရယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက “ တိမ္ဂြမ္း အေျဖေပးေတာ့မလို႔..” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ကိုရာေက်ာ္လည္း
“ အခုလား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာက အံ့အားသင့္သြားသလို အေျဖက ေကာင္းပါ့မလားလို႔ စိုးရိမ္သြားတဲ့ပုံလည္း ရွိသည္ ။ “ က်ေနာ့္ကို ျပန္ခ်စ္မွာလားဟင္..တိမ္ဂြမ္း…” လို႔ တုန္ရီတဲ့ အသံနဲ႔ ေမးသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္ၿပီး “ကိုရာေက်ာ့္ကို တိမ္ဂြမ္း ခ်စ္တယ္….” လို႔ ေျဖလိုက္ပါသည္ ။ ကိုရာေက်ာ္မွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ တုန္ေနသည္ ။ မ်က္ရည္လည္ေနသည္ ။ သူလိုခ်င္တဲ့ တိမ္ဂြမ္းရဲ႕ အခ်စ္ကို သူ ရၿပီေလ ။ “ ဝမ္းသာလိုက္တာ တိမ္ဂြမ္းရယ္ …” ဘြဲ႕သည္ ကိုဉာဏ္နဲ႔ အဲဒီေန႔က ကိုယ္တုံးလုံးေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီး သူမေစာက္ဖုတ္ကို ကိုဉာဏ္က လ်ာနဲ႔ ယက္တာကို ခံလိုက္ရၿပီး ကိုဉာဏ္ကို ရွက္ေနမိၿပီး သူနဲ႔ ထပ္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ဘဲ ေနေနခဲ့သည္ ။ စိတ္ေတြထႂကြၿပီး အရွက္ကုန္သလို ျဖစ္သြားမိတာကို ရွက္ေနတာ ။ သူကေတာ့ ဘြဲ႕နဲ႔ ထပ္ ေတြ႕ခ်င္လို႔ တခ်ိန္လုံး ဖုန္းဆက္ဆက္ေနသည္ ။
တိမ္ဂြမ္းဆီက သူ ကိုရာေက်ာ္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္တဲ့ တခ်ိန္ထဲမွာဘဲ မႉးအိမ္ကလည္း သူ႔အထက္အရာရွိ ဦးေဇာ္ဝင္းေသာင္းနဲ႔ ခ်စ္သူ ဘ၀ ေရာက္သြားၿပီ ဆိုတာကို ဖုန္းေခၚၿပီး ေျပာျပသည္ ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ စြံကုန္တာကို ဘြဲ႕လည္း အံ့ၾသေနသည္ ။
တျဖည္းျဖည္း အသက္ႀကီးလာၾကတဲ့ အပ်ိဳႀကီးမမေတြ တင္းခံမထားေတာ့ဘဲ နီးစပ္ရာနဲ႔ ညိပစ္လိုက္ၾကတာဘဲ လို႔ သူ႔ဖါသာ ေရ ႐ြတ္ေနမိသည္ ။ အင္းေလ..ဘြဲ႕ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာထူးလဲ ။ မိဘေစ့စပ္တဲ့ ကိုဉာဏ္ကို လက္ခံလိုက္တာဘဲ။ ကိုဉာဏ္က လက္ထပ္ၾကမယ့္ေန႔ကို သတ္မွတ္ခ်င္သည္ ။ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေ႐ြးေတာ့မည္ ။ ဘယ္ဟိုတယ္မွာ ဧည့္ခံပြဲ လုပ္မည္ကို တိုင္ပင္သည္ ။ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာလည္း ႐ိုက္ေတာ့မည္ ။
သူတို႔သုံးေယာက္ တိုင္ပင္ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့တဲ့အတိုင္း လက္မထပ္ခင္မွာ မႏၲေလးမွာ သူတို႔ သုံေယာက္ ဆုံၾကရမွာ ျဖစ္လို႔ တိမ္ဂြမ္း..မႉးအိမ္တို႔နဲ႔ ဖုန္းေျပာတဲ့ အခါ သူတို႔ အစီအစဥ္ကို မၾကာခင္ အေကာင္အထည္ ေဖၚဖို႔ တိုင္ပင္ၾကသည္ ။ မႉးအိမ္ သည္ ဦးေဇာ္ဝင္းေသာင္းက မိန္းမနဲ႔ ကြဲေတာ့မယ္ ဆိုလို႔ သူ ကြာရွင္းျပတ္စဲတဲ့ အခါက်မွ အေျဖေပးပါရေစလို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ဘဲႀကီးက တစာစာနဲ႔ နားပူလြန္းၿပီး မိန္းမနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ျပန္မေပါင္းျဖစ္ေတာ့ပါဘူး.. ကြဲၾကပါၿပီ..မၾကာခင္ ကြာရွင္းတဲ့ ကိစၥ လုပ္ၿပီ…ျပန္ခ်စ္ပါ မႉးအိမ္ရယ္ ဆိုၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ငိုျပသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း သူ႔ကို စိတ္ထဲမွာက သေဘာက်သည္ ။ သေဘာက်ခဲ့သည္ ။ မိန္းမနဲ႔ ကေလးနဲ႔မို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ။ အခုလည္း တကယ္ ကြာရွင္းၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္လိုက္ပါအုံးလို႔ သူ႔ကို ေျပာေပမယ့္ သူကအရမ္း ပူဆာေနလို႔ မႉးအိမ္ကလည္း စိတ္မခိုင္ စိတ္ေပ်ာ့သူမို႔ သူ႔ကို ခ်စ္ပါတယ္ လို႔ အေျဖေပးခဲ့သည္ ။ ခ်စ္သူေတြ လည္း ျဖစ္သြားေရာ ဘဲႀကီးက ကဲတက္လာသည္ ။ လဖက္ရည္ဆိုင္ ထမင္းဆိုင္မွာ အတူတူ ထိုင္စားတာေလာက္နဲ႔တင္ မေက်နပ္ႏိုင္ဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ၾကရေအာင္..လို႔ နားပူနားဆာ လုပ္သည္ ။ မႉးအိမ္ကို ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ.. ဒီထက္ မပိုပါဘူးလို႔ ဂတိေပးသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း တကယ္ေတာ့ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ ေနတာပါ ။
သူ ကြာရွင္းၿပီးတဲ့အထိ သူနဲ႔ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သူက ဖက္ထား႐ုံပါ..ပါးေလး နမ္း႐ုံပါ ဆိုၿပီး သူ႔အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ လိုက္သြားမိသည္ ။ လူလည္ႀကီး ။ မႉးအိမ္လည္း သူ႔အိမ္ကို ပါသြားေရာ ဘဲႀကီးက လက္က သြက္သည္ ။ ျမန္သည္ ။ စားေနက် ေၾကာင္ပါးႀကီး။ သူ႔လက္ေတြက မႉးအိမ္ရဲ႕ ရင္စိုင္ထြားထြား တင္းတင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နယ္ဖတ္ေတာ့တာဘဲ ။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲထုတ္လို႔ သူတို႔ခမ်ာ ေထာင္ေထာင္ေလးေတြ ထြက္လာၾကရသည္ ။ မာေက်ာတင္းေထာင္ေနၾကတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို သူ နမ္းသည္ ။ လ်ာနဲ႔ တို႔ထိ ကစားသည္ ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ညႇပ္ဆြဲသည္ ။ စုတ္သည္ ။. စို႔သည္ ။ သူ႔ကို “ ကိုေဇာ္ရယ္..ေတာ္ၿပီ..” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လက္ထဲက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူက အတင္း ဖက္ထားသလို သူ႔လက္တဖက္ကလည္း မႉးအိမ္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက အကြဲေၾကာင္းကို ကိုင္ပြတ္ေပးေနသည္ ။ ဒီအေတြ႕ကလည္း မႉးအိမ္ရဲ႕ ႐ုန္းကန္မယ့္ စြမ္းအင္ေတြကို ေလ်ာ့က်ေစသည္ ။ “ ကိုေဇာ္ရယ္….အို…အင္း…….ဟင္း…… သိပ္ကဲတာဘဲကြာ……အာ….အို႔..ဘာလို႔ ႏႈိက္ေနရျပန္တာလဲ….”
သူ႔လက္ညႇိဳးက မႉးအိမ္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးႏႈိက္ေနသည္ ။ ေစာက္စိေလးကိုလည္း ပြတ္ေခ်ေပးေနသည္ ။ အရည္ေတြက တအား စိမ့္ထြက္ေနတာအကြဲေၾကာင္းထဲကေန ေပါင္ၿခံတေလွ်ာက္ စီးက်လို႔ေနသည္ ။ ႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္ ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိလိုက္နဲ႔ မႉးအိမ္ရဲ႕ စိတ္ေတြ မႂကြႂကြေအာင္ သူ ႏႈိးဆြေနသည္ ။ သူ႔ကို ျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ ။ သူ႔အလိုကို လိုက္မိရၿပီ ။ မိန္းေမာေနတဲ့ မႉးအိမ္လည္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ တခုၿပီးတခု ကြၽတ္ကြာ ကုန္တာကို သိရက္နဲ႔ သူ႔ကို မတားဆီးႏိုင္ခဲ့။ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ သူျပဳသမွ်ကို ႏုေနရတဲ့အျဖစ္ ။ အရွက္တရားလည္း ဘယ္ဆီေရာက္ေနၿပီလဲ မသိ ။ သူက မႉးအိမ္ရဲ႕ လက္ထဲကို သူ႔ပူေႏြးေႏြး လီးကို လာထည့္ေပးသည္ ။ တုတ္တုတ္ခဲခဲ လီးတန္ႀကီးက ရွည္လြန္းသည္လို႔ ထင္မိသည္ ။ သည္ဟာႀကီးနဲ႔ မႉးအိမ္ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သူထိုးသြင္းေတာ့မယ္ ဆိုတာ စိတ္ထဲ သိေနလို႔ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားေနသည္ ။ ပါးစပ္က ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ေျပာေနတဲ့ ေယာက္်ားေတြက တကယ္ေတာ့ လိုးဘဲ လိုးခ်င္ေနၾကပါလား လို႔လည္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ သူ မႉးအိမ္ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ သူ႔လီးထိပ္ဖ်ားကို ေတ့ေထာက္လိုက္သည္ ။ မၾကာခင္ ဝင္လာမယ့္ လီးတန္ႀကီးက မႉးအိမ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဆန႔္ပါ့မလား ဆိုတဲ့ အေတြးက ဝင္လာသည္ ။ သႉ မႉးအိမ္ကို လိုးၿပီ ။ မႉးအိမ္ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ သူ႔လီးထိပ္နဲ႔ အေပၚေအာက္ စုံခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္ဆြဲေနသည္ ။ ဒါကိုက မႉးအိမ္ ရင္ေတြကို ေျဗာင္းဆန္ေစတာ ။ မႉးအိမ္မွာ အရင္က အေတြ႕အႀကဳံ မရွိဘူး ဆိုတာ သူသိသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူ အရမ္းမေလာဘူး ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ မႉးအိမ္ ကို ဘာဂ်ာ အပီဆြဲတာ ။ မႉးအိမ္ရဲ႕ အရည္ေတြေရာ သူ႔သြားရည္ေတြေရာ စိုစို႐ႊဲေနေတာ့ သူ႔လီးတန္ႀကီး ထိုးသြင္းဖို႔ ေခ်ာဆီေတြ အျပည့္ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။
မႉးအိမ္လည္း လီးနဲ႔ အလိုးခံဖို႔ကို အပ်ိဳဘဝတခုလုံး စိတ္ကူးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ယဥ္ခဲ့တာ အခုေတာ့ တကယ္ဘဲ လက္ေတြ႕ လီးနဲ႔စႀကဳံေတြ႕ရၿပီ ။ စိတ္တအား လႈပ္ရွားရၿပီး နာက်င္မွာ ေၾကာက္ခဲ့ တာေတြလည္း သတိမရႏိုင္ေတာ့ ။ သည္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလြန္းေတာ့ လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းေစခ်င္တာ အရမ္း ။ သူ႔ကို တအားဖက္ထားရင္း သူလိုးေပးတာေတြကို ခံေနမိသည္ ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူလိုးေပးတာေတြက ျမန္လာသည္ ။ သြက္လာျပင္းလာသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း သူနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ခ်င္လာသည္ ။ ေအာက္ကေန ေကာ့ေပး ပင့္ေပးမိသည္ ။ သူတအား ေဆာင့္ထည့္လာသည္ ။ မႉးအိမ္ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာၿပီး အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ကို တက္လွမ္းသြားရေတာ့ သူ႔လက္ေမာင္းေတြ ပုခုံးေတြကို ကုတ္ျခစ္ရင္း တအား ေအာ္မိလိုက္သည္ ။ သူက “မႉး ၿပီးသြားလား ”လို႔ ေမးသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း ၿပီးတယ္ ဆိုတဲ့ဟာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ အျပာကားေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးၾကည့္ဖူးထားေတာ့ ဒါဘဲ ဆိုတာ ထင္လိုက္မိတာနဲ႔
“အင္း…”လို႔ ေျဖလိုက္မိသည္ ။ သူက ဆက္ေဆာင့္ ထည့္ေနသည္ ။ ဆက္တိုက္ ျမန္ျမန္ ေဆာင့္ေနတာ ။ မၾကာခင္ဘဲ သူလည္း မ်က္လုံးေတြ ပိတ္ထားရင္း တအင္းအင္း ညည္းၿပီး သူ႔အတန္ႀကီးကို မႉးအိမ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။ သူ႔အတန္ထိပ္က အေပါက္ေလးကေန ျဖဴညစ္ညစ္ အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ပန္းလႊတ္တာ မႉးအိမ္ ဘိုက္ေပၚမွာ အိုင္ထြန္းသြားသည္ ။ “ အရမ္းေကာင္းသြားတယ္..မႉး…..” လို႔ သူ တိုးတိုးေလး ေျပာၿပီး မႉးအိမ္ရဲ႕ ေဘးမွာ သူ လွဲခ် အိပ္လိုက္သည္ ။ သူ႔တကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ စို႐ႊဲေနသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း တအားေကာင္းတာဘဲ လို႔ မႉးအိမ္ စိတ္ထဲက ။ေျပာလိုက္မိသည္။