တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ်

တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ် (စ/ဆုံး)

နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။ “အားပါး …. အောက်စလွတ်နေ တာကွ..အဟီး”  ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိ လှုပ်စိ လမ်းလျောက်နေရာ  မှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။ ချာကနဲ ခေါင်းနှစ်လုံးက နောင်လတ်ကြည့်ရာသို့ လိုက်ကြည့် ကြသည်။ ထိန်ဝင်း က .. ဟိုက် ကနဲ အော်၏။ သန်းရှိန်က မျက်ကြီးပြူးပြီး…ဂလု ကနဲ တံတွေး မြိုချ၏။  “ပေါ်တင်ကြီး..”  သုံးယောက်သား ..လမ်းမ အလယ်မှာ တန်းစီရပ်နေမိကြသည်။ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးက သားနားသပ် ရပ်သည်။ ပြူတင်းပေါက်များကို  ကြည်ပြာရောင် ဇာလေးများ ချိန်ဆွဲထားသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် လူသွားလမ်းကလေး တစ်ခုမျှသာ ဝေးပြီး ခြံကကျဉ်းမြောင်းသည်။  ခေါင်းရင်းဘက်၌ ရေစင်တစ်ခု ရှိ၏။ ရေစင်အောက် ကြိမ်ကုလား ထိုင်လေးပေါ်၌ လှပ ကျော့ရှင်း ပြေပြစ် နုထွား အားပါးပါးကြီး  တစ်ယောက်က ဒူးနှစ်ဖက် ပူးထပ်ကာ စာဖတ်နေ သည်။ ပူးထပ်ထားသော ညာပေါင်ရင်းအထိ ထမီလေးက ဟောင်းလောင်း..။ ဖြူ ဖွေးဥနေသော အတွင်းသား အစိုင်အခဲကြီးများကို သုံးယောက်သား အမဲသားသည် ဘေး၌ထိုင်နေသော ခွေးမျက်လုံးမျိုးဖြင့် ဝင်း လက်စွာကြည့် နေကြ၏။

“ပွမ်…ပွမ်..” “စောက်ပတ်ကြီး ..”   ထိန်ဝင်းက ယောင်လျင် ..အဲဒါကြီး အမြဲထည့်ယောင်သည်။ ယခုလည်း အနားကပ်တီးလိုက် သော ဟွန်းသံကြောင့် ထိန်ဝင်းက ယောင်လိုက်မိ၏။ နောင်လတ်နှင့် သန်းရှိန်ကြားသို့ ကားဦးက တိုးဝင်လာသည်။ ပြီး..ဟွန်းကို ထပ်တီး လိုက်ပြန်သည်။  “ပွမ်..ပွမ်..”  “စောက်ပတ်ကြီး..”   ထိန်ဝင်းကလည်း ဝတ္တရားမပျက် ယောင်ပြန်သည်။ နောင်လတ်က  ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်နေသော ထိန်ဝင်းကို လှမ်းဆွဲသည်။ ဆွဲမိသည်က ပုဆိုးခပုံစဖြစ်နေလေရာ ပုဆိုးစကြီစက နောင်လတ်လက်ထဲ  ပါလာသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့မရှိသော ထိန်ဝင်း၏ မဲနက်မှောင်မှောင် ဦးစွန်းဖုတ်ကြီးလို မဲကနဲ ပေါ်သွား၏။ လ မွှေးများ အောက်၌ ငုတ်တိတိ သေးကွေးလှသော ခလေးလီးသာသာလေးကပါ ဘွားကနဲ မြင်ကွင်းထဲ ဝင်လာ၏။

“ဟာ …စောက်ပတ်ကြီး..”  သည်တစ်ခါ သန်းရှိန်ကလန့်ပြီး ထခုန်သည်။ ထိန်ဝင်း ပုဆိုးစကို အတင်ပြန်လုပြီး မျက်နာကြီးနီရဲလာ ကာ သန်းရှိန်ကို ဒေါသနှင့်အော်သည်။  “ဘာလို့ ဇွတ်အော်နေတာလဲ .. စောက်ပတ်မှန်း မသိ လီးမှန်း မသိ…တောက်..”   အမှန်က  ထိန်ဝင်း ရှက်ရမ်းရမ်းခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ကားရှေ့တည့်တည့်၌ မျက်စိနောက်စရာ ရှုပ်ထွေးနေသော သူ တို့သုံးယောက်ကို ကား မောင်းလာသူက စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဟွန်းထပ်တီးလိုက်ပြန်သည်။  “ပွမ်..ပွမ်”   “စောက်…အဲ..အဲ..”  ထိန်ဝင်း ယောင်မည်ဟု ပါးစပ် ပြင်ပြီးကာမှ ကားထဲကထွက်လာသော မိန်းကလေးမျက်နာကြောင့် အားနာပြီး မ ယောင်ဖြစ်တော့။   “လမ်းလယ်ခေါင်မှာ ဘာလုပ် နေကြတာလဲ”  “ကြည့်နေတာ..ဟဲ..ဟဲ..”  “ဘာကြည့်တာလဲ…ဟွန်း..”  “ဟိုမှာ..အောက်စလွတ်နေတာကို..”   “ဘာ…ဘာ ပြော တယ်”  ခြံကျဉ်းလေးထဲမှ ထွက်လာသော မချောက စာအုပ်ကို လက်ညိုးလေးညှပ်ကိုင်ရင်း ဝင်မေးလိုက်သည်။ ထိန်ဝင်း လက်ညိုး ကြီးက အလိုလိုနေရင်း သန်းရှိန်နှာခေါင်းကို ထိုးမိသွားသည်။ ကားလေးထဲမှ နောက်ထပ် မိန်းကလေး တစ်ဦး ထပ်ဆင်းလာ ပြန်သည်။

“ဘယ်က တောသားတွေလဲ မသိဘူး..”  “မိုးညိုဘက်ကပါ…သိလို့လား.. ဟင်”  “ရှင့်ကို ဘယ်သူက မေးနေလို့လဲ…ဘာမှန်းလဲမသိ ဘူး.. ဂယောင်တွေ..” နောင်လတ်က အခြေအနေကို ဝင်ထိန်းရန် ကြိုးစားသည်။  “ဒီလိုပါ.. အဟဲ.. ဒီလိုလေ..”  “လာပြန်ပြီ..တစ် ယောက်.. အကုန်လုံးအရူးထောင်က ထွက်လာတာများလား.. မသိဘူး.. ကိုညို ကျေးဇူး..” ကားဒရိုင်ဘာကို လက်ကလေးပြပြီး သုံး ယောက်သား ခြံဝင်းထဲ ဝင်သွားကြ၏။ ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ထားသော နောင် လတ်ပါးနှစ်ဖက် တင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။   “ပွမ်..ပွမ်..”   “စောက်ပတ်ကြီး…ဟာ..သွားစမ်းဗျာ..မြန်မြန်”  ထိန်ဝင်း လန့်ယောင်ပြီးမှ ကားဒရိုင်ဘာကို အော်လိုက်၏။ ဒရိုင်ဘာကြီးက ..ပွမ်  ကနဲ တစ်ချက်ထပ်နှိပ်လိုက်ပြီး..  “မင်းယောင်တာ ..နားထောင်ကောင်းလို့ပါ.. ဟား.. ဟား..ဟား….ဟား…”  “တောက်…အရေးထဲ”     ကားမောင်းထွက်သွားသည်။ နောင်လတ်က အိမ်အပေါ်ထပ်သို့တန်းစီတက်သွားသော.. ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးများကို  အသေအချာလိုက်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချသည်။

“တော်တော် အပေါက်ဆိုးတဲ့..ကောင်မတွေ..”  “အေးကွ..အပေါက်ဆိုးမယ်ထင်တယ်…အပေါက်..”  “ဘာအပေါက်လဲ…မင့်ဟာ က”  “စောက်ပေါက်လေကွာ.. လုံချည်ကျွတ်လို့ မျက်နာဘယ်ထားရမှန်း မသိရတဲ့အထဲ..”  “ဟိုမှာ သွားထားပါလား..”   “ဘယ်မှာ တုန်း..”  “အပေါင်..ဆိုင်..လေ..”  နောင်လတ် ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့မှာ သက်တူရွယ်တူ (20) ဝန်းကျင် လူငယ်များဖြစ်ကြသည်။  နောင်လတ်က ကမာရွတ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ဝါသနာပါရာ ဂီတအနုပညာဘက်ကို တိုးဝင်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထိန်ဝင်း  က တွံတေးသား..မိဘပိုင် မာလကာခြံတွေကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေရင်း စာပေလောကကို လာနင်းနေသူ.. သန်းရှိန်က  စီးပွားရေးသမား..အားလုံး..စုမိ..ဆုံမိကြသည်။ အိမ်တစ်လုံးကို စုငှားကြသည်။ နေကြသည်။ စိတ်တူကိုယ်တူ အိပ် စားအတူ..သွား အတူ နောက်ဖေးသွာလျင်သာ ကွဲပြားသွားကြသည်။

နောင်လတ်တို့သုံးယောက် ..မကြာခဏ အလုပ်ပိတ်ရက်ဆုံကြပြီး..ရုပ်ရှင်ကြည့်.. ကြေးအိုးသောက်..တစ်ခါတစ်လေ အပြာကား ကြည့်.. ဘီယာသောက်.. ယခုလည်း အပြာကားကြည့်ပြီး ပြန်လာခြင်းဖြစ်ရာ အရှိန်မသေသေးခင် အောက်စကလေး ပေါ်နေသော  မချောလေးကို ငေးမိကြခြင်းဖြစ်သည်။  သည်ရပ်ကွက်၌ နောင်လတ်တို့ နေခဲ့ကြသည်မှာ သုံးနှစ်နီးပါးရှိလာပြီး သည်လမ်းကို  အကြိမ်ပေါင်းများစွာလည်း သွားလာခဲ့ဘူးကြသည်။ သည်မချောလေးများကို သည့်နေ့မှ စတင်တွေ့မိကြခြင်းအတွက် သူတို့သုံး ယောက် အံ့ သြောကြ၏။ နောင်လတ်နှင့်ထိန်ဝင်းက သည်ကိစ္စကို အလေးနက် ဆွေးနွေး၏။

“အဆန်းတကျယ်လုပ်လို့ကွာ..မင်းတို့ကလဲ . ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့.. နယ်က ကျောင်းလာနေကြတာ ဖြစ်မှာ ပေါ့ဟ..”    သန်း ရှိန်တွေးသော အတွေးကို နောင်လတ်နှင့် ထိန်ဝင်းလုံးဝ မတွေးမိကြ…ပညာရှိ သန်ရှိန်ကို အထင်ကြီးမိကြသည်။   “သုံးရက် အတွင်း..မှတ်ပုံတင်နံပတ်နဲ့ မိဘ.. အမည်.. အတန်း..နေရပ်..လိပ်စာတွေ အတိအကျ ရစေရမယ်”   အရှိန်ရသွားသဖြင့် သန်းရှိန်က  ဘယ်သူမှ တာဝန်မပေးပဲ မဟာတာဝန်ကြီးကို အလုအယက် ယူသည်။ ပြီးမှ လည် ချောင်းဝ၌ အရိုးကန့်လန့် ခံနေသော မျက်နာကြီး ဖြင့်…  “ဟို…အဲ…တစ်ယောက်ထဲတော့.. လွတ်မထားနဲ့လေ”  ဟု ဆို၏။   “ကဲ..ဒါဆို..ခွဲတမ်းချမယ်..”   “ဘယ်လို..ခွဲတမ်းချမှာလဲ ဟ..”  ထိန်ဝင်းက လျောက်နေသော ခြေလှမ်းများကို ရပ်လိုက်၏။ ထူထဲသော မျက်ခုန်းနှစ်ဖက်ကို ကြုတ်လျက် စဉ်းစား ဟန်ပြုပြီး  ခါးကို ထောက်လိုက်သည်။

“ငါက…ကားပေါ်က ပထမဆင်းလာတဲ့ ဟာမလေးကို အင်ထရက်စ်ဖြစ်တယ်..မင်းကရော နောင်လတ်..”   “ဟို…စာဖတ် ရင်း..အောက်စလွတ်နေတဲ့.. ဟာမလေးကွာ..”  နောင်လတ် မဆိုင်းမတွ ဖြေလိုက်သည်။  “အား..ဒါဆို…ဒုတိယ ကားပေါ်ကဆင်း လာတဲ့ …စကီလေးကွာ”  “အေး..ဒါဆို..အဝေမျှတယ်..ဒီတော့.. ကိုယ့်ဆော်နာမည်… ကိုယ့်ဖာသာစုံစမ်းကြေး.. ဘယ့်နှယ့်လဲ”   “အို…စိန်လိုက်”   စိန်လိုက် ဟုအော်လိုက်သော ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်အသံက အားရပါးရ ရှိသဖြင့် ကျယ်လောင်သွားသည်။သူတို့  အနောက်မှ အမဲရိုးတစ်ချောင်းကို ကိုက်ချီလာသော ခွေးပင် ကိန် ကနဲ လန့်အော်ပြီး..ထွက်ပြေးသည်။ အမဲရိုးက ထိန်ဝင်း ခြေထောက်နားတွင် ကျန်ရစ်သည်။

“လီးမှပဲ…ခွေးတောင်လန့်ပြီး..အမဲရိုးကျန်ခဲ့ပြီ..”  “ဒါ…နောက်ဆုံးထွက်တာ..အစ်ကိုရ.. မိန်းကလေးတွေတောင် ငှားတယ်”   “ဘာ စာအုပ်လဲ…ပြစမ်းပါဦး”  “အချစ်ခွဲတမ်းလေ…ပီပြင်တယ်..”  ထိန်ဝင်းက စားအုပ်အငှားဆိုင်လေးမှ ချာတိတ်လေး ထိုးပေးသော  စာအုပ်လေးကို ဟိုလှန် .. ဒီလှန်လျောက်ဖတ်ရင်း..မျက်လုံးပြူးပြ၏။ “ဟီး..ဟီး…မိုက်တယ်ဟ…အဟေး..ယူသွားမယ်”    “တစ် ရက်ပဲနော် ..အစ်ကို..”“အေးပါ…နောက်နေ့ အပြီးဖတ်မှာပါ..”   “ပြီးမှပဲ…လက်ကချချင်တဲ့ စာအုပ်ဗျ…ရသ.. စာပေထဲမှာတော့ ..ဒီ စာရေးဆရာက.. သန့်တယ် အစ်ကို.. ဗလာချီ လျောက်ရေးနေတာ မဟုတ်ဖူး.. ဖြစ်ရပ်မှန်တွေကို ကျောရိုးယူထားတာ..ဗျ.”  “အချစ်ခွဲတမ်း …ပြန်ရောက်ပလား..ဟင်..”   “သောက်ပလုတ်တုတ်..”  ထိန်ဝင်းက အလန့်တကြား အော်ရင်း လှည့်ကြည့်လိုက် သည်။ ထိန်ဝင်း စိတ်ထဲ၌ ဟ… နောင်လတ် စော်လေး ဟု ရေရွတ်လိုက်၏။

“မ…မရောက်သေးဘူး..မမလေးရဲ့..”  “ပြန်ရောက်ပြီးတာကို …နင်..ထပ်ငှားလိုက်တယ်.. မှုတ်လား”  မချောလေးက စွာပုံရ သည်..ထိန်ဝင်းလက်ထဲက…စာအုပ်ပါးလေးကို ဘယ်ထားရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်သွားသည်။  “ငါ..လစ်ပြီ”  ထိန်ဝင်းက စာအုပ်ငှား သမားလေးကို မျက်စပြစ်ပြလိုက်ပြီး.. အလျင်အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် သတင်းထူး တစ်ပုဒ်ရလိုက်သော ထိန်ဝင်း ရင်တွေခုန်နေသည်။ “နောင်လတ်…မင်းစော်လေးက…စာအုပ်လာငှားတယ်ဗျား..”  “စာအုပ်လာငှားတာ…..အဆန်းလား ဟ.. ထိန်ဝင်းရ” “မှုတ်ဖူးဟ…သူငှားတာ..ဒီ စာအုပ်..”  “ဟေ…”  နောင်လတ်နှင့် သန်းရှိန်က “အချစ်ခွဲတမ်း” စာအုပ်လေးကို  ..ကြည့်ရင်း ပြိုင်တူအော်လိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဝထ္တုစာအုပ် သုံးလေးအုပ်ကိုင်ကာ.. လမ်းထိပ်မှ ပြန်ဝင်လာသော စွာတေးလေး ကို တွေ့လိုက်ကြရသည်။  “လာနေပြီ..မင်းလိုက်ရွှီးပါလား…နောင်လတ်..”  “ဟာ..ဘာအင်ထရိုမှ မဝင်ရသေးပဲ.. ဖြစ်ပါ့မလားဟ..”

“ဖြစ်ပါတယ်..တစ်နေ့ကကိစ္စကို တောင်းပန်ပေါ့..”  “ဟုတ်သားပဲ..မင်းကလဲ..ကြောင်နေပြန်ပြီ”  ထိန်ဝင်းက ပင့်ပေးသလို သန်းရှိန် က မြှောက်ပေးသည်။ နောင်လတ် ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာသည်။ ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။ သို့သော်  သူငယ်ချင်းများ အထင်သေးမှာလည်း စိုးသေးသည်။  “အေး..ငါလိုက်ရွှီးအုံးမယ်..”  နောင်လတ် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲမှ  သွက်လက်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် ထလိုက်သွားသည်။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် မှ သီချင်းသံက ကျယ်လောင် စူးရှလွန်းလှသည်။

“ညီမ..”  နောင်လတ်..မချောလေးနောက်မှ အသံပြု၏။ လှပဝိုင်းစက်ခါ တင်းကားနေသော တင်ပါးဆုံ လုံးလုံးလေးများက စည်း ချက်မှန်မှန် တက်လိုက် ကျလိုက် သွားနေသော ချာတိတ်မလေးက.. မကြား.. သွားမြဲသွားနေသည်။ နောင် လတ် ရင်တွေ ပို၍ ပို၍  အခုန်မြန်လာသည်။ အသံကိုမြင့်ပြီး ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။  “ညီ..မ…”  အသံက တုန်ခပ်နေသဖြင့် တိုးတိတ်လွန်းနေ၏။ ပျော့ပျောင်း  နက်မှောင်သော ဆံနွယ်လေးများ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ နောက်သို့လွင့်ကျန်ရစ်အောင်ပင် မချောလေးက ခြေလှမ်းမြန်၏။

“ညီမလေး…”  အနားကပ်ပြီး..သူခေါ်လိုက်သည်။  “အို..”  ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်သွားသည်။ တစ်ဖက်သို့လည်း  ကိုယ်လေးယို့သွားပြီး မျက်မှောင်ကုတ် ကြည့်၏။ နောင်လတ် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ ရယ်ပြလိုက်သည်။   “ဘာလဲ..သွား  စစ်ဆေးခိုင်းနေတာလား.. ကျမ သွားဆရာဝန် မဟုတ်ဘူး..”  “ဟာ..မဟုတ်ပါဘူး..ရီပြတာလေ..”  “ဘာကိစ္စ..အဖြူထည်ကြီး..ရီ ပြတာလဲ.. မလိုပါဘူး..”   “ဟိုဥစ္စာ…ဖြစ်လို့ ရီပြတာပါ”  “ဘာ..ဥစ္စာလဲ..ဟွန်း..မသိဘူး.”   နောင်လတ် အကျဉ်း အကြပ်သို့ရောက် နေသည်။ ရှေ့မတိုးသာ နောက်မဆုတ်သာ..ဘာလုပ်၍ ဘာပြောရမှန်းမ သိ.. အစ စဉ်းစားထားသမျှလည်း ခေါင်းထဲမှ မပေါ်ဖြစ်နေ ရသည်။  “အော်..ဟိုဒင်း…ကျွန်တော် တောင်းပန်ချင်လို့ပါ..”  “ရှင့်ကို ကျမ ပိုက်ဆံချေးထားတာမှ မဟုတ်ပဲ”   စွာတေးက သရော် ပြုံးနှင့် တစ်လုံးမကျန် ခလျော်တုတ်ပြစ်နေ၏။

“ကိုယ်..အကောင်းပြောတာပါ..ဟိုတစ်နေ့က ကိစ္စ တောင်းပန်ပါတယ်..”  “အိုး..ဘယ်ကိစ္စလဲ..ခင်ဗျားလာမရစ်နဲ့နော်..”   စွာတေး က စွာလွန်းသဖြင့် နောင်လတ် ကျွတ်နေသည်။  “မှတ်ထား..ရီးစားစကားပြောတာ.. ဒီပုံတွေနဲ့ လမ်းပေါ်မှာ.. အာပလာလုပ်တဲ့  ခေတ်က ဟိုး နိင်တီးပွိုင့်တီးမှာ ကျန် ခဲ့ပြီ..သွားတော့”   “ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့..”  နောင်လတ် အကြီးကျယ်ဆုံး ကျရှုံးသွားသည်။  လူလည်ခေါင်မှာ..ခွေးချီး နင်းမိသော မျက်နာကြီးဖြင့် မအီမသာ.. တပ်ခေါက်ပြန်ခဲ့ရသည်။  “လာ…ဒီက..လာကြည့်..တွေ့လား…  အပီအပြင်ပဲ..”  ထိန်ဝင်းက လက်ထဲက အားကောင်းလွန်းသော ရေကြောင်းသုံး မှန်ဘီလူး အလေးကြီးကို နောင်လတ် လက်ထဲ  ထည့်ရင်း ပြောသည်.။ နောင်လတ် မှန်ဘီလူးကို ယူပြီး ထိန်ဝင်း ညွှန်ပြရာသို့ ကြည့်၏။

“ဟား…ပိုင်တယ်ကွာ..ထမင်းမစားပဲ ဒီပြူတင်းပေါက်က.. တစ်နေကုန် ထိုင်ကြည့်ဖို့ကောင်း တယ်..”  လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေး ကို မော့ထား၏ ။ဖားဝေသော ဆံနွယ်လေးများကို စုစည်းသိမ်းတင်ရင်း ရင်လျားထမီ လေး မောက်ကြွလာသည်အထိ ခါးကိုဆန့် လိုက်သည်..စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးကြီးများက ခုံပုလေးပေါ်၌ ပုံ့ပုံ့ အိ အိ လေး ရှိနေ၏။ ထိန်ဝင်း..လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်ရင်း ဝါကြွား လာသောလေသံနှင့် ရယ်ရင်းပြောသည်။  “ဦးဏှောက်ဆိုတာ..လွှာသုံးရတယ်ကွ.. မှတ်ထား ..ဟဲ..ဟဲ”  “တော်ပါပေတယ်..ကို ထိန်ဝင်းရယ်.. တကယ်ပါဗျာ..”   “ဟဲ..ဟဲ..မချီးကျူးနဲ့.. မနေတတ်ဖူးကွ.. ဟီး..ဟီး..”  နောင်လတ် မျက်လုံးများကို မှန်ဘီလူးနှင့်  ပြန်တပ်၏။   “ဟ..ဘာကြီးလဲ..”  ရုတ်တရက် နောင်လတ်သည်.. အထူးစိတ်ဝင်စားဟန်ဖြင့်လည်း ပြူတင်းပေါက်မှ ကျွံကျသွား မတတ် ကုန်းကြည့် ၏။   “ဟယ်..အယ်နေတာပဲ..ဟိဟိ.. ရှာတတ်တယ် ကြံကြံဖန်ဖန်..”  မမခိုင့်လက်ထဲမှ..ရာဘာလီးအတုကြီးမှာ  ကြီးမားပြောင်လက်နေသည်။ မေခိုင်က..ရယ်ကျဲကျဲ မျက်နာဖြင့် လီး ထိပ်ကြီးကို လျာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးပြသည်။ တဝက်ခန့်အထိ လည်း ပါးစပ်ထဲ ငုံ၍စုပ်ပြလိုက်ရာ မှန်တင်ခုံတွင်ထိုင် နေသော ယုနွယ်မှာ တသိမ့်သိမ့် ဖင်ဆောင့်ပြီးရယ်သည်။

“ကောင်မ ဘယ်နှစ်ခါ စုပ်ဖူးနေပြီလဲ မသိဘူး..ဟွန်း”  “မစုပ်ဖူးလို့ ..ဒါကြီး ဝယ်လာတာ.. စမ်းကြည့်ရအောင်.. ယုနွယ်”  “ဘယ်လို စမ်းမှာလဲ…ဟုတ်မှလဲ လုပ်နော်… မမခိုင်” မမခိုင်က အခန်းဒေါင့်သို့သွားကာ ထမီလေးကို ချွတ်လိုက်၏။ ယုနွယ်..မျက်လုံးအဝိုင်း သားဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော မမခိုင့် အောက်ပိုင်း အလှလေးများမှာ မိန်းကလေးချင်း အားကျလောက်သော  အလှဖြစ်သည်။ ပြည့်တင်း ဖေါင်းကားနေသော တင်ပါးလေးနှစ်လုံးက ရေအိုးတင်၍ ရလောက်အောင် ကော့တင်းချိတ်နေသည်။

မေခိုင်က ယုနွယ်ထံသို့ တစ်ချက် စွေကြည့်ရင်း.. ရယ်သည်။ ပြားချပ်တင်းမာနေသော ဗိုက်သားလေး အောက်မှ သေးကျင်သော  ခါးသွယ်လေးတွင် လီးအတုကြီး ခါးပတ်ဖြင့် သားရေ အပျော့စားကို ပတ်လိုက်သည်။ ခြောက် လက်မ ရှည်လျက် လေးလက်မခွဲခန့် အရွယ်တောင် လုံးပတ်ရှိသော လီးကြီးက မေခိုင်ဆီးခုံမှနေ၍ ရှေ့သို့ ထောင် ထွက်လာသည်။ ခါးပတ် အတွင်းပိုင်းမှ အလားတူ   တန်ဆာမျိုး တစ်ခုက မေခိုင်၏ အဂ်ါစပ်အတွင်းသို့ နှစ်ဝင်သွား သည် “အင်း..အင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..”  ခါးပတ်ကို တင်းတင်း ပတ် လိုက်သည်နှင့် မေခိုင်စောက်ပတ်လေးအတွင်း ပြည့်ကြပ်နာကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစား လိုက်ရသည်။ ယုနွယ်က မေခိုင်လုပ်နေပုံ ကို ကြည့်၍ သဘောပေါက်သွားသည်။ ခါးလေးလိမ်ရင်း ကြည့်နေရာမှ မှန်တင်ခုံ ထိုင်ခုံပေါ်မှထကာ အခန်းဒေါင့်သို့..မရဲတရဲ  လျောက်သွားက မေခိုင့်ခါးပတ်ရှိ လီးကြီးကို အသေအချာ ကိုင်ကြည့်သည်။

“ထမီ ချွတ်လိုက်လေ .ယုနွယ်.. စမ်းကြည့်ရအောင်ပါဆို..”  “အယ်..ကွဲပြဲကုန်ရင်…ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..”  “အိုး..နင့်ဟာက..ဒါလေး တောင်.. မဝင်အောင် .. ကျဉ်းနေလို့လား..”  “မသိဘူးလေ..တစ်ခါမှ..မလုပ်ဖူးတဲ့ဟာကို..”  “ချွတ်ပါ…နာတော့လည်း..မလုပ်နဲ့ ပေါ့..”  မေခိုင် အဆွယ်ကောင်း ၍ ယုနွယ် ..ထမီ ချွတ်လိုက်သည်..။ ပြစ်မျိုးမဲ့မထင် အလှမျိုးဆိုသည်ကို နောင်လတ်တို့ အဖွဲ့ စာဖွဲ့ ဖူးကြသည်။ အပြစ်ကင်းစင်ပြီး မှဲ့စွန်းလေးတောင် မရှိသော အလှမျိုးဖြစ်သည်။ ယခု မှန်ဘီလူးထဲ၌ ယုနွယ်၏ ဖြောင့်စင်း ကြီးမားသော ပေါင်တန်ကြီးများကြားမှ အဖုတ်မဲမဲကလေးကို ထင်းကနဲ တွေ့ရသည်။

ခုံးခုံး မို့မို့လေး ဖေါင်းကားနေသော ဆီးခုံဝင်းဝင်း လေးအောက်မှ အကွဲကြောင်း နက်ရှိုင်းရှိုင်းလေးက ပေါင်ကြားမှ တိုးဝင် ပျောက် ကွယ်လျက်ရှိသည်။ မေခိုင်က ..ထမီလျောချလိုက်သည်နှင့် မတ်ထောင်ကာ ဝင်းလက်စွာပေါ် လာသော.. ယုနွယ်နိ့ကြီးနှစ်လုံးကို  အသာအယာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး နိ့သီးခေါင်းလေးများကို ဖြေးညှင်းစွာ ပွတ် နယ်ပေးလိုက်၏။  “ဟာ..ဟာ…အ..ဟင့်..”  ယုနွယ်  ..မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားကာ မေခိုင်လက်ကလေးများကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ အကြော စိမ်းလေးများ ယှက်သန်းနေ သော ယုနွယ်ပါးပြင်လေး နှစ်ဖက်၌ တမဟုတ်ချင်း သွေးရောင်လေးများ လွမ်းသွား သည်။

မေခိုင်..အသက်ရူသံလေး ပြင်းလာသည်။ ယုနွယ် နိ့သီးခေါင်းလေး နီနီစွေးစွေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ငုံခဲ၍ လျာ ထိပ်ကလေးဖြင့်  ကလိပေးလိုက်ရာ ယုနွယ်ခမျာ တီ ဆားနဲ့တို့သကဲ့သို့ ဖျတ်ဖျတ်လူးကာ တွန့်လိမ်သွား လေ တော့သည်။   “အင်…ဟင်း… ဟင်း..အ..ကျွတ်…တမျိုးကြီးပဲ.. ခိုင်ရယ်..”  “ယုနွယ် ..ဟာထဲကို ဒါထည့်လေ… ပေါင်ကားထား..”  “ဖြစ်…ဖြစ်ပါ့.မလား….ခိုင်…မ ဝင်ရင်..ဒုက္ခ..”  “အရမ်းနာရင် မထည့်နဲ့ပေါ့. ..ယုနွယ်ရဲ့ … ကဲ…လာ..”  မေခိုင်က သူမခါးမှ ရာဘာလီးတုကြီးကို ယုနွယ်စောက်ပတ် အဝ၌တေ့ပြီး… ခါးကိုဖက်ခါ…ဖိသွင်းလိုက်သည်။  “ဗြွတ်..အား…အာ…နာတယ်..ခိုင်…နာတယ်…”  ခြောက်သွေ့သော ရာဘာလီး တုကြီးက ဖြူဖွေးနူးညံ့သော ယုနွယ် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အခြောက်တိုက်ကြီးဝင် သွားလေရာ နာကျင်သွားရရှာသည်..။ မေခိုင် က ဖိသွင်းခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး..ယုနွယ် ၏ လှပစိုပြေသော နှုတ်ခမ်း လေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ မေခိုင်က ရာဘာလီးအတုကြီး  တစ်ဖက်က ဝင်ထားသည်မို့ အလွန်ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြနေသလောက် ယုနွယ်မှာအစိမ်းသက်သက်လေးဖြစ်ရာ…ရုတ်တရက်  ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်းတို့ကသာ ကြီး စိုးနေသဖြင့် ခံစားမရနိင်အောင် ဖြစ်နေရလေသည်..။

“မရဘူး…မရဘူး…ခိုင်…ယုနွယ်.. အရမ်းနာတယ်..” ယုနွယ်က မေခိုင်ပုခုန်းကို တွန်းထုတ်ရင်းဖြင့် ပြောသည်။ သို့သော် မေခိုင်က  မျက်နာလေးတပြင်လုံး နီရဲလာကာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး အသက်ရှုပြင်းထန်လာနေ၏။  “အစမို့ပါ…နွယ် ရဲ့..အို..မတွန်းနဲ့လေ.. အင့်…အ”   “ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…မလုပ်ချင်တော့ဘူး…နာတယ်.. နာတယ်..”  ယုနွယ်က ဇွတ်ကန် ငြင်းသည်။ မေခိုင့်ပုခုန်းကို တွန်းထားနေရာမှ ခါးကိုစုံကိုင်ပြီး တွန်းပြန်သည်။ မေခိုင်ကလည်း အားနှင့် ပြန်ဆွဲသွင်းနေလေရာ လီး ကြီးမှာ ယုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တစ်ဝက်လိုးပေး နေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ ပေသည်.။ ဝင်သွားလိုက်..ထွက်လာလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှား ရင်း.. ယုနွယ် စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းနှင့် ပွတ်တိုက်ဖန် များလာ လေတော့သည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ရေကြည်လေးများ ယိုစီး ကျလာ၏။ လီးအတုကြီးတွင်လည်း စိုစွတ် ပြောင်လက်လာလေတော့သည်။

ယုနွယ်.. ပေါင်သားလေးများမှာ မသိမသာ ပုစွန်ဆိတ်ခုန်လေး ခုန်လာသည်။ ရင် ထဲ၌လည်း တဒိန်းဒိန်း နှလုံးခုန်သံမြည်နေသည်။   ပထမတုန်းကတော့ အပျော်လိုလို အစမ်းသဘောလိုလို လုပ်ခဲ့မိခြင်းဖြစ်သော်လည်း အဂ်ါစပ်ထဲသို့ ထိုပစ္စည်းကြီး နင့်နင့်နဲနဲ ဝင် ရောက်ပြီး တကယ်ခံစားနေရသောအခါ ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားဖူးသေးသော အရသာ တစ်မျိုးကို ယုနွယ် ခံစားလာရသည်။။   မေ ခိုင်၏ ကျွမ်းကျင်ပါးနပ်စွာ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးမှုလေးများကလည်း.. တစ်ကိုယ် လုံးကြက်သီးလေးများ အဖုအဖု ထလာသည်။  တဇိုးဇိုး တဇတ်ဇတ် တုန်ရီလာပြီး.. နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်မွှာမှာလည်း ပုစွန်ဆိတ် ခုန် ခုန်လာလေတော့သည်။   “အား… အင်း..ဟင်း..ဟင်း…အ…အား… အား…အ.”  “ဘွတ်…စွပ်…ပြွတ်…ဘွတ်…စွပ်..ပြွတ်… ဘွတ်..စွပ်..”   စောက်ရေများက တစိမ့်စိမ့်  ကျလာသည်.. စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စိုစွတ်ဝင်းလက် လာစေသည်။ အစ ပထမ ကဲ့သို့ ခြောက်ခြောက်ကပ်ကပ်  နာနာကျင်ကျင် မဟုတ်တော့ပဲ.. တကယ့်ပကတိ ယောက်ျားကြီးတစ် ယောက်၏ လီးကြီးကဲ့သို့ အရသာရှိလွန်းလှပြီး ပြေပြစ် ချောမွေ့စွာ လိုးပေးနေသော.. မေခိုင်ကိုယ်တိုင်မှာလည်း မျက်စေ့ နှစ်လုံးမှိတ်ခါ နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျှာဖြင့်ယက်ခါ.. ယက်ခါ..  မှိန်းရင်း ကာမအရသာ ခံစားနေ၏။

“ဘွတ်..စွပ်”  ဟူသော အသံနှင့် ဒစ်အဖုကြီး ကျွံဝင်သွားပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ စူးနှစ်ဝင်ရောက်သွားတိုင်း စောက်စိလေး မှာ  တင်းမာသွားတတ်ပြီး အတင်းဖိကပ် ပြန်လည်၍ ခါးလေး ကော့ကော့ပေးမိလာသည်။ အိတွဲခြင်း မရှိ..အပျိုစင် နိ့ကလေးအစုံက  မာသထက် မာကာ တင်းသထက် တင်းကျစ်မာတောင်နေပြီး မေခိုင့်နိ့သီးခေါင်းလေး များနှင့် ယုနွယ် နိ့သီးခေါင်းလေးများ  အကြိမ်ကြိမ်ပွတ် တိုက်..မိကြသည်။  တစ်ခါတစ်ခါ အင်နှင့်အားနှင့် ဆောင့်သွင်း ခြင်း ခံလိုက်ရသော အခါများတွင် ဆီးအိမ်တစ်ခု လုံး ကျင်တက်သွားကာ စောက်ခေါင်း အတွင်းမှ ဆောက်တည်ရာမရ ..မရိုး..မရွကြီး ဖြစ်ဖြစ် သွားတတ်သေး၏။ ထိုအခါမျိုးတွင်  ယုနွယ်က မေခိုင့် ကျောပြင်လေးကို တင်းတင်းလေး ဆွဲဖက်ခါ တင်ပါးကြီးများ တုန်ခါသွားသည် အထိ..အားကျမခံ ပြန်လည် ဆောင့်ပြစ်လိုက်မိတတ်၏။  “အီး…အား….ယုနွယ်…တတ…အား.. ငါ..ပြီးတော့မယ်”  မေခိုင်က ချွေးကလေးများ စို့လာပြီး တအီး အီး ငြီးတွားကာ အဆက်မပြတ်ကြီး ဆောင့်လိုက်လေတော့သည်…။  “ဘွတ်…စွပ်…စွတ်…ဘွတ်…ပြီးပြီ…ပြီး…ပြွတ်..”  “အင့်… အင့်…အင့်…အ .. အီး…မေ…မေခိုင်… အ…အ…အား…”  ဖြူစင် ဝင်းပနေသော ခန္ခာကိုယ်လေး နှစ်ခုမှာ အထိန်းအကွပ်မရှိ လှုပ် ရမ်းနေကြပြီး.. မြွေနှစ်ကောင်ကဲ့သို့ တွန့် လိမ်ကောက်ကွေးသွား ကြလေသည်။ လှပဖြောင့်စင်းသော မေခိုင့်၏ ပေါင်တံလုံးကြီး များက ယုနွယ်ခန္ခာကိုယ် လေးကို ပြဲကားကားကြီးခွလျက် အထက်အောက်ပွတ်သပ်ရင်း တုန်ခါသွားရှာသည်..။

ယုနွယ် မှာလည်း ငလျင် ပြိုကျသကဲ့သို့ ရှေ့နောက် ယိမ်းခါသွားရှာလေသည်။။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သိမ့်သိမ့်ခါသွားကြပြီး နှစ် ယောက်သား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်လျက် သုတ်ရေများကို လွတ်ထုတ်လိုက်ကြလေတော့သည်။   “အား….အား….အား…… အာ…” နှစ်ယောက်စလုံး ပျော့ခွေသွားကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ ပုံလျက်သားလေးများ ကျရောက်သွားကြလေသည်။     မေခိုင်နှင့် ယု နွယ် လီးခါးပတ်ကြီးနှင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အားရအောင် လိုးနေကြပုံကို နောင်လတ်နှင့် ထိန်ဝင်းက အားကောင်းလှ သော မှန်ဘီးလူးကြီးဖြင့် အစအဆုံးကြည့်ကာ လူသားစစ်စစ် လီးကြီးများက ပုဆိုးများ ထဲမှ သွားရေ တမြားမြားနှင့် ပုဆိုးများ  စိုစွတ်ခါ အကွက်ကြီးများဖြစ်ကုန်သည်အထိ တောင်နေမိကြလေသည်။။  “ယုနွယ်ရေ…ဟေ့…မေခိုင်…အိုး…ဘယ်လိုဖြစ်နေကြ တာလဲ… ဟင်”   အခန်းအတွင်းသို့ ဝေါလ်ပိုစတာကြီး တစ်လိပ်ကို ကိုင်းရင်းဝင်လာသော ယဉ်ထွေးမှာ ခြေလှမ်းများ တုန့်ကနဲဖြစ်  သွားရလေသည်။ ယုနွယ်က ရှက်စနိးအပြုံးလေးဖြင့် ပြုံးရင်း သူမစောက်ပတ်ကြီးထဲမှ သုတ်ရေများနှင့် လိမ်းကြံ ပေရေနေသော  လီးကြီးကို ဖင်လေးနောက်ဆုတ်ပြီး ပြွတ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး ထလိုက်ခါ ရေချိုးခန်းလေးထဲ ပြေး ဝင်သွားလေတော့သည်…။

မေခိုင်က ခါးပတ်ခေါင်းကို ဖြုတ်နေ၏။ ပြီးမှ.. သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ၌ အဆုံးထိ ဖိကပ် ဝင်ရောက်နေသော လိင်တံအတုကြီးကို  လက်ဖြင့် ကိုင်လှည့်ကာ ပြွတ် ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ သုတ်ရေအဖတ် အဖတ်များက လီးဒစ်ကြီးတွင် စုပြုံပြီး ကပ်ပါလာကြလေ သည်…။   “ဟင်း…ဈေးဦးဖေါက်ပြီးကြပြီပေါ့လေ….. ဘယ့်နှယ့်လဲ..”  “အဟင်း…ထွေး…စမ်းကြည့်ပေါ့…ဟင်း…ဟင်း”   မယဉ် ထွေးက ရာဘာလီးကြီးကို မရဲတရဲလေး ကိုင်ကြည့်ကာ အသံတုန်တုန်ကလေးနှင့် ရယ်ရင်း ပြောသည်။  “အတော်ကြီးတာပဲနော်… ယောက်ျားလီး အတိုင်းပဲ ဟယ်…”  “အားလုံးတော့ မတူဘူးပေါ့…ထွေးရဲ့ .. သူ့မှာက .. လူလို အပူရှိန် မရှိတော့…အေးစက်စက်ကြီး  ခံလို့ အရသာ သိပ် မရှိလှဘူး..”  “အံမယ်…သူအလိုးခံဖူးတာ ကျလို့..ဟွန်း..”  မေခိုင်က …ရေချိုးခန်းထဲသို့ လီးခါးပါတ်ကို ဆေး ကျောသုတ်တင်ရန် ယူဆောင်သွားလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ယုနွယ် တစ်ယောက် ရေစက် ရေပေါက်ကလေးများ စိုစွတ်ခိုတွယ်နေ သော ယုနွယ် မျက်နာလေးက ပကတိ က လေး မျက်နာလေးအလား မရွံ့မရအပြုံးလေးနှင့် လှပလွန်းနေသည်။။ ဒူးဆစ်အထိ ဖုံးဖိ နေသော ယုနွယ်ခန္ခာ ကိုယ်လေး အောက်ပိုင်းမှ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းလေးများက ကြွေရုပ်ကလေး နှယ် တောက်ပဝင်းလက် နေသည်။ အထွေးက ယုနွယ် နဖူး နုနုလေးကို ညှင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။

“ဒီမှာ…ပုံတစ်ပုံဝယ်လာတယ်..တွေ့လား..”  လက်ထဲမှ ပိုစတာကြီးမှာ ရုပ်ရှင်မင်းသား စတားလုံး ( ရမ်ဘို ) ၏ ကြွက်သား  အဖုအထစ်များ ပြေပြစ်စွာ ဖေါ်ပြ ထားသော တည့်တည့်ရပ်နေသည့် ကိုယ်လုံးအလှပေါ် ပုံကြီးဖြစ်သည်။    “ဟယ်…လှလိုက် တာ..အဲဒါ…မမထွေး ဘယ်ကရလဲ..”   “ဖလော်ရီဒါက ပြန်လာတဲ့ မမထွေး သူငယ်ချင်းမ စိုးသန္တာ. .ဆီကလေ…ဒီမှာက..ဒီပုံမျိုး လုံး ဝ မရှိဘူး..”  မှန်ပါသည်..ဆိုဒ်ကြီး ကိုယ်လုံးပေါ် ပုံများမှာ ယခုနှစ်နောက်ပိုင်းမှ နိင်ငံခြား ရုပ်ရှင်အေဂျင်စီများက ဈေးတွက် တွက် ပြီး သီးသန့်ရောင်းချလာခြင်းဖြစ်ရာ… မြန်မာပြည်အတွင်း၌ ယခင်ရှိပြီး ပုံများဖြစ်သော သုံးချိုးနှစ်ချိုးပုံများ သာ ရှိပြီး ယခုကဲ့သို့  ခြေဖြားအထိ ခြောက်ပေဆိုဒ်ကြီးမျိုး လုံးဝ ဝင်လာခြင်းမရှိသေးပေ..။   “ဒီ မတ်တပ် ဗီဒိုကြီးမှာ ဟောသလိုတင်..”  ထွေးက ကြိုး သိုင်း ပိုက်ဆံအိတ်ကလေးကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ပိုစတာကြီးကို ဘီဒိုကြီး၌ ကပ်ပြသည်..။ခါးဝတ် ဘောင်းဘီတို အနက် ကလေးသာ ပါသော စတားလုံးပုံပ မိန်းမပျိုများ စိတ်ကူးယဉ်ချင်စရာ.. ကြွက်သားအဖုအ ထစ်ကြီးများ အမြောင်းလိုက်…ကြွရွ  ဖေါ်င်းကြွနေပြီး.. ညို့အားကောင်းသော မျက်လုံးများကလည်း.. ပကတိ လူ့ မျက်လုံး အနေအထား အတိုင်း ဆွဲဆောင်မှု  အပြည့်အဝ ရှိနေပြန်ရာ ယုနွယ် ရင်ခုန်သွားမိသည်။

“ဟွန်း…ရုပ်ကြီးကလဲ အသက်ဝင်လိုက်တာ…မမထွေးရယ်.. မျက်လုံးကြီးတွေက ရင်ကို ခုန်သွားတာပဲ..”    ယဉ်ထွေးက ကျေနပ် စွာပြုံးသည်..ကော်ဗူးအဝါလေးကို ယူလိုက်ပြီး..ဘီဒိုကြီး၌ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ကပ်နေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော မေ ခိုင်က ပိုစတာပုံကြီးကို တအံ့အအောကြည့်ကာ .. ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ခုန်လိုက်ရင်း  “ဟုတ်ပြီ…မေ ထွေး..ဒီနားမှာ အပေါက်ဖေါက်ပြီး ဒါကြီး တပ်ထားလိုက်ရင်..အို..ကေ..”  “ဟယ်…အသဲယားစရာကြီးဖြစ်သွားပြီ…ဟီး..ဟီးး” ထွေ က ဦးဆောင်ပြီး ဘီဒိုတံခါးကို ရန်ဘို လီးနေရာ၌ အပေါက်ငယ်လေး ဖေါက်ကာ ရာဘာလီးကို အတွင်းမှ အ သေ စွပ်ပြီး တပ်လိုက် ကြလေသည်..။   “တောက်…မချင့်မရဲ ..ဖြစ်လိုက်တာကွာ..ဟင်းဟင်း…”  ထိန်ဝင်းက မှန်ဘီလူးကို သန်းရှိန်အား ပေးလိုက်ပြီး  ပြော၏။ သန်းရှိန်က လည်ချောင်းမှ ဇလုပ်ကြီး တက်လိုက် ကျ လိုက်ဖြစ်ခါ… တံတွေးမြိုချရင်း ကြည့်နေလေသည်။

“ဒီဟာမလေးတွေ…တော်.တော်..ယားနေကြဘီကွ..”  “အေး..သူတို့က ယားနေတယ်..ဒို့ကလဲ တောင်နေပြီ..”  ထိန်ဝင်းက လီးကို  လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရမ္မက် မျက်နာနှင့် ပြောလိုက်ရာ သန်းရှိန်က အဟားဟား ရယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။   “ဟား..ဟား..ကြက်တက်ရယ်.. မင်းဟာလေးက ကြက်တက်လေးလောက်ရှိတာ..မင့်ဆော်က မင်းကို တစ်ညပဲ ပေါင်းပြီး ကွာပြစ် မှာ သေချာတယ် .. ဟား…ဟာ..”   “ဟ …ခွေးမသား…လီးကွ..လီး…မှတ်ထား.. မသေမချင်း တစ်ညလုံးလိုးမဲ့လီး…ဇီးမကပ်ရင် ..  လီးဖြတ်ပြစ်မယ် ကွ သိလား”   ထိန်ဝင်းက ပုကွကွ သူ့ခန္တာနှင့် လိုက်အောင် ကြွားလုံးထုတ်လိုက်သောကြောင့် နောင်လတ်နှင့် သန်း ရှိန်မှ အူနှိပ် ၍ ရယ်ကြဟန်ကို တမင်ပြုလုပ်ဖြစ်လိုက်ကြသည်..။  “အေး…ရယ်ကြ…ရယ်ကြ…နောက်မှ.. ကိုထိန်ဝင်းရယ်.. ခင်ဗျား ဟာကြီး ခဏလောက် ငှားပါဗျာ.. လို့ လာမပြောနဲ့ ဟင်း”  ထိန်ဝင်း မျက်နာက အတည်ပြောနေခြင်းဖြစ်ပါသည်..။ ယောကျားဖြစ်ပါ လျက် ကြက်တက် ဟု အခေါ်ခံရသည်ကို ထိန်ဝင်းသာ မဟုတ် ဘယ်ယောကျားကမှ အပြောမခံချင်တတ်ကြပေ…။ နောင်လတ်က  ခန္ဒာကိုယ်ထွားကြိုင်းပြီး ဖြူဝင်းစိုပြေသော အသားအရေကြောင့် မိန်းကလေးများ ခိုက် လောက်အောင် ချောမောသူဖြစ်သည်။

မိန်းကလေး ဆိုသည်မာလည်း ရုပ်ချော …ခိုက်.. ပစ္စည်းဥစ္စာ ကြွယ်ဝလျင်လည်း…ခိုက်…လိင်အဂါကြီးမားလွန်း၍ ထင်ရှားသူဆို  လျင်လည်း မခိုက်သည့်တိုင်အောင် စိတ်ဝင်တစား ရှိတတ်ကြသည်။ ယခုလည်း နောင်လတ် ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှင့်  ဂျစ်ကန်ကန် အဖြစ်မျိုး တိုးခဲ့ကြသည့်နောက် အုပ်စုချင်းက မသိမသာ စိတ်ဝင်စားမှုကို ဖုံးကွယ် ရန်စောင် ဟန်သာပြနေကြသည်။။

“ဒါ…ကျမ ယူထားတဲ့ ..စာအုပ်ရှင့်..”   “ဟလား…ဒါဆိုအတော်ပဲ…အတူဖတ်ကြတာပေါ့..”  နောင်လတ်နှင့် မေခိုင်က စာအုပ်ဆိုင်၌  ဤနယ်စဆုံဖြစ်ကြသည်။  “စကားပြောတာ…ကြည့်ပြောနော်… ဟင်း…ပါးကွဲသွားမယ်..”  “ကိစ္စမရှိပါဘူး…မေခိုင်…ကိုနောင့်အသဲ ကို မခွဲရင် ပြီးတာပဲ…တကယ်တော့.. အချစ်ဆိုတာ.. တစ်ယောက်တစ်လှည့် ကွဲကြရတာပါ..”   “ဘာ…ဘာပြောတယ်…”   မေခိုင့်  မျက်နာလေး ရဲရဲနီကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး အော်၏။ စာအုပ်ဆိုင်ဒေါင့် အတွင်းဘက်၌ မေခိုင်နှင့် နောင် လတ်တို့ပွဲကို မည်သူ  တစ်စုံတစ်ယောက်ကမှ သတိမထားမိကြချေ..။ “ဟုတ်တယ်..မေခိုင်ရဲ့..စဉ်းစားကြည့်လေ.. ပါးကွဲမယ်..ဘာညာဆိုပြီး ကျိမ်းဝါးကြ ပေမယ့်.. ညားသွားကြရင်..တကယ် သွေးထွက်အောင် ကွဲနေကြရတာ.. မိန်းကလေးတွေပဲ မဟုတ်လား” “ဟင်…ရှင်…ရှင်…”   “စိတ်မဆိုးနဲ့ မေခိုင်..ကိုနောင်နဲ့ဆိုရင်..မေခိုင့် ဟာလေးကွဲပြဲသွားမှာတော့ သေချာတယ်.. သတ္တိရှိမှ ချစ်ပါ..”   “အို…ရှင်…ဘယ်လို လူလဲ…ဟင်..”  “ကိုနောင် မေခိုင့်ကို အရမ်း လုပ်ချင်နေမိတယ်.. မေခိုင်ရယ်.. အိပ်ယာဝင်တိုင်း ကိုနောင့်ဟာကြီးက အမြဲတောင်  နေပြီး..မေခိုင့်ဟာလေးကို..လိုးရရင် ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းမလဲလို့..အမြဲ စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့ ရတာပါ..မေ ခိုင်ရယ်..တကယ် ပါ..”

မေခိုင် အသက်ရှုတွေ ရပ်သွားမလား.. ထင်ရသည်..။ နောင်လတ် ဤမျှ ရိုင်းစိုင်းလိမ့်မည်ဟု .. မေခိုင်ထင်မထား ..ရိုင်းပြလွန်းသော  နောင်လတ် စကားများက မေခိုင့် ပါးစပ်ကို အဟောင်းသားလေးဖြစ်စေသည်။   “မေခိုင်…ကိုနောင့်ကို ချစ်ပါနော်..နော်.. မေ ခိုင်အတွက် ကိုနောင်…ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးနိင် ပါတယ်..”  နောင်လတ်ကိုယ်မှ အရက်နံ့သင်းသင်းလေးကို  မေခိုင် ရှုရှိုက်မိ၏။ နောင်လတ် အရက်မှုးမှုးနှင့် ထင်ရာတွေ စွတ် ပြောနေခြင်းပါ..ထို့ကြောင့် စကားဖက်ပြိုင်နေလျင် မိမိ မိန် ကလေးဖက်ကသာ အနာချည်းမို့..ဆတ်ကနဲ လှည့် ထွက်လိုက်သည်။ နောင်လတ်ကလည်း ပြတ်ပါဘိ ..ပုခုန်းလေးနှစ်ဖက်ကို လှစ် ကနဲ လှမ်းဖက်ကာ မျက်နာချင်း ဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်ရာ ခေါင်းလေးက မော့သွားပြီး နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက နောင်လတ်၏  ကြီး မားထူအမ်း သော နှုတ်ခမ်းကြီး၏ ဆောင့်ကြီး အောင့်ကြီးစုပ်ယူချင်းကို ခံလိုက်ရ၏။

လက်ထဲမှ ဝထ္တုစာအုပ်က လွတ်ကျသွား ၏။ ပူနွေးမာတောင်သော ကြီးမားကျစ်လစ်သည့် နောင်လတ်လီးကြီးက..မေခိုင့် ပေါင် ကြားထဲသို့ ထမီနှင့် ပုဆိုး ကို တွန်းထိုးပြီး ဝင်ရောက်လာသည်။ မေခိုင် ဆတ်ကနဲ နှလုံးလေရိုက်၏..သတိလက်လွတ် ပေါင်လေး   နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကွကွလေး လုပ်ပေးလိုက်မိလေရာ..နောင်လတ်က..အင့်ကနဲ နေအောင် ဆွဲညှောင့်လိုက် ၏။  “အို..ဖယ်…လွတ်..”     မေခိုင် ရုတ်တရက် အရှက်အကြောက်ကြီးလာ .. အလုံးအရင်းနှင့် ဝင်လာကာ…နောင်လတ်ရင်ဘတ်ကို ဆောင့် တွန်းပြီး  ထွက်ပြေးသွား၏။ နောင်လတ်မှာ ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်ဖြစ်နေသော ရင်ဘတ်ကြီးကို ပင့်သက်ချကာ မေ ခိုင့်တင်ပါးကြီးများကို  လှမ်းကြည့်နေမိသည်။ စာအုပ်အငှားသမားလေးကလဲ အခုမှ ဆိုင်အနောက်ဖက်ခန်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ပုဆိုးအတွင်းမှ တိုး ထွက် ထောင်ထနေသော နောင်လတ်လီးကြီးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ကြီး တွေ့သွားလေတော့သည်။ “ဟား..ဟား….ကျွန်တော့ကို မ ချိန်ထားပါနဲ့ဗျာ… ကြောက်တတ်လို့ပါ..”  သည်ည..နောင်လတ် အိပ်မပျော်တော့.. ညဦးပိုင်း စာအုပ်ဆိုင်၌ ဖြစ်ခဲ့ပြောခဲ့သည်များကို  တွေးကာ လုံးဝ အိပ်မ ပျော်…။ ထို့ကြောင့်လည်း..သန်းရှိန်နှင့် ထိန်ဝင်းတို့ အိပ်ပျော်သွားကျသည်နှင့် ..မေခိုင်တို့ အဆာင်ဖက်သို့  ကူး ဝင်ခဲ့သည်။။ လောကကြီးသည်…ဆန်းကျယ်လွန်း၏။ တစ်ခါတစ်ရံ ခုတ်ရာတခြား ရှရာတစ်ခြားဖြစ်တတ်၏။

နောင်လတ်  မေခိုင်အိပ်သော အခန်းထဲသို့ ရောက်ခဲ့ပြီး ထိုစဉ်မှာပင် ရမ်ဘိုပုံကြီးရှိရာသို့ ခြေဖေါ့နှင့်ကာ ဝင် လာသော ထွေးကို နောင်လတ်  ရှောင်ရန်အတွက် မတ်တပ် ဘီဒိုကြီးဒထဲသို့ဝင်လိုက် ရလေသည်..။ အထဲတွင် နေ့လည်ဘက်က တပ်ဆင်ထားသော ရာဘာလီး အတုကြီးမှာ နောင်လတ်ဗိုက်နှင့်ထောက်ခါ ရုတ်တရက် ဘီဒို တ ခါး ပိတ်မရဖြစ်သွားသည်။  နောင်လတ်…ကွိုင်ပူပြီ…ကြံရာမရဖြစ် နေရာမှ ရာဘာလီးကြီးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး… သူ့ လီးကြီး ငိုက်ပျော့ပျော့ကြီးကို ဘီဒိုအပေါက်မှ ထိုးထုတ်ခါ ငြိမ်နေလိုက်ရလေ သည်။။ ထွေးကလည်း ရမ်ဘိုပုံ ကြီး ၌ တပ်ဆင်ထားသော ရာဘာလီးအရသာကို ခံစားရန်အတွက်.. တိတ်တဆိတ် လာခဲ့ခြင်းဖြစ် ရာ.. မှုံဝါးသော မီး ရောင်အပြာရောင် ကလေးနှင့် ဝိုးတဝါးဖြစ်နေသော ဘီဒို ပေါက်မှ နောင်လတ် လီးကြီးကို နူးညံ့သော  လက်ချောင်း လေးများဖြင့် အသာအယာ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်လေရာ.. နောင်လတ်လီးကြီးမှာ သိသိသာသာကြီး မာတောင် ပြီး   တောင်ထလာလေသည်..။

ထွေးမှာ ရာဘာလီးကြီးကို တစ်ကြိမ်မှ သုံးဘူးသူမဟုတ်လေရာ ..ဘီဒိုအတွင်းမှလီး မှ ရာဘာလီးဟုသာ ထင်နေလေသည်..။ နောင်လတ်အတွက် အကျဉ်းအကျပ်ထဲရောက် နေသည်။ နောင်လတ် ချစ်သော မေခိုင့်ဆီ သို့လာမိရာမှ မထင်မှတ်ပဲ ထွေးနှင့်.. ရင်ဆိုင် တိုးနေမိခြင်းအတွက် ချွေးသီးချွေးပေါက်များ ကျ လာနေရသည်။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်ခြင်းကို  ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားရသဖြင့် အရသာရှိသလို ရှက်သလိုလိုကြိးလည်း ဖြစ်နေမိသေး သည်။ လီးထိပ် ဒစ်အဝနားတဝိုက်..  လက်ညှိုးထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ခြင်း ခံလိုက်ရတိုင်း.. ဖင်စအိုဝ ရှုံ့သွားအောင် နောင်လတ် ခံစားလိုက်ရလေသည်။။ စိမ့်ကျင် သော ဝေဒနာ တစ်မျိုးကို လည်း ခံစားလိုက်ရသည်။.

“အင်း..ဟင်း…အင်း…အ…အား..”  ထွေး နုတ်ခမ်းမှ ညီးသံသဲ့သဲ့ကို နောင်လတ် ကြားနေရသည်။ နောင်လတ်လီးကြီးကို လက်ဖျား လေးများနှင့် ကိုင် တွယ် ပွတ်သပ်နေရာမှာ.. လက်ဆုပ်ကလေးထဲ ထည့်ကာ ..ညင်သာစွာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသလို ပြုနေပြန်သဖြင့်  နောင်လတ် လီးကြီးမှာ အကြောကြီးများ ထောင်ထလာအောင်.. မာတင်း လာသည်။ ထွေးခမျာ..ဘယ်သူမှမသိ ဟူသော အသိစိတ် ဖြင့် နောင်လတ်လီးကြီးကို ရာဘာလီးအတုဟုသာ ထင်ပြီး .. စိတ်ရှိတိုင်း ပွတ်သပ် ကိုင် တွယ် နေ ခြင်းဖြစ်၏.။  ဘီဒိုကြီးအတွင်းမှ  နောင်လတ်မှာ အသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး..လီးထိပ်မှ ချွဲကျိသော အရည်ကြည်များ ယိုစိမ့်လာသည် အထိ ခံစားလိုက်ရ သည်ကိုမူ..ထွေး မသိချေ..။ ထွေးက ထမီလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်ချ လိုက် လေသည်။ တင်ပါးအောက်ဖက်မှ တစ်ထွက်နေ သော ဖင်နှင့် ပေါင်ဆက်နေရာမှာ ကြွမောက်ပြီး ခုံး ထနေ သည်။ ထွေး၏ ဖင်အနေအထားမှာ ဖင်ကုန်းပြီး လိုးချင်စရာကောင်းသော  ဖင်ကောက် အမျိုးအစားလေးပင် ဖြစ် သည်။ ခက်သည်က ဘီဒိုအတွင်းမှ နောင်လတ် ခမျာ ထွေး၏ လှပလွန်းသော  အဆီနှင့် တဝင်းဝင်း ကိုယ်ခန္ခာ လေး ကို မမြင်ရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ထွေးက အသားဖြူသည်… စောက်ပတ် တဝိုက်က အခြားနေရာများထက် ပို၍ဖြူဆွတ်နေသည်။. နူးအိသော အ သားဥလေးက  လီးထိပ်ကို တေ့လာသောအခါ နောင်လတ် ဘီဒိုတံခါးကို အတင်းဖိကပ်ခါ…လီးကို ထွက်နိင်သမျ ထွက်အောင် တွန်းပေးလိုက် မိသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိရှာသော ထွေးမှာ လီးကြီး တောင်လာပုံ..ပို၍တင်းမာပြီး.. တဒိတ်ဒိတ် သွေးခုံနေပုံများကို သတိ မထားမိ ရှာပဲ.. ရာဘာလီးအတုဟုသာထင်လျက် စောက်ပတ်လေး နှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲပြီး..လီးကြီးနှင့် တေ့ကာ .. ဖိချ..လိုက်ရှာသည်…။

“ဗြစ်…အီး….အ…အ..”  လီးကြီးထိပ်က ..အတန်ငယ် ယောင်ကိုင်းနေသလို ကြီးထွား၏။ စောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေးမို့..  စောက်ပတ် နုတ်ခမ်းသား နှစ်ခြမ်းကို စုယူ ပြွတ်သိပ်တာ ထိုးဝင်သွားချိန်၌ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ဖတ်ကြား၌ လီးကြီးထိပ် တစ် နေ သေးသည်။ အတန်ကြာ တင်းခံနေပြီးမှ.. ဗြစ်ကနဲ ကျွံဝင်သွားသည်။  ပူနွေးမာကောင်းသော အသားချောင်း ကြီး က စောက်ပတ် လေးထဲသို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး တိုးဝင်သွားစဉ် ထွေးစောက်ပတ်လေးမှာ .. ချိုင့်ဝင်သွား ပြီး ..ခဏအကြာမှာ.. ပုံမှန်ပြန် တက်လာကြ ပြီး..လီးကြီးကို စုပ်ယူထားသလို..ညစ်မိနေသည်။ စောက်စိမာမာလေး က ဘီဒိုအပေါက် နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်ပွတ်သပ် မိသည် အထိ ထွေးက ဖိကပ်ထားကာ နာကျင်ခြင်း ထူးခြားစွာ အီစိမ့် ခြင်း ဝေဒနာ အရသာများကို စုပြုံခံစားရရင်း.. မျက်လုံး ကလေးမှေးကာ ..ဘီဒိုကြီးတွင် တပ်ထားသော ရမ်ဘို ရင် အုပ်ကြီးနှးစ်ဖက်ကို လက်ဝါးလေးနှင့် ပွတ်သပ်ခါ ဖြေးဖြေးခြင်း… စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးရောက်သည်အထိ ဖိချ နေ သည်။

ဘီဒိုအတွင်းမှ နောင်လတ်မှာ ဖေါ်မပြတတ်လောက်အောင် ဖင်စအိုနှင့် လီးအရင်း၌ ဆက်စပ်ဖြစ်ပေါ်နေသော ကာ မအရသာကို အံ ကြိပ်ရင်း အသံမထွက်မိစေရန် သတိထားနေရသည်။ ဘီဒိုတံခါးကြီး ဆွဲဖွင့်ပြီး.. ထွေး အား အား ရပါးရကြီး ဖက်ခါ.. ဆွဲလိုးချင်စိတ် များမှာ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ ထွေးက စောက်ခေါင်းအတွင်း.. ဖြစ် ဖြစ်ညစ်စွာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော လီးကြီး ကို အသာအယာလေး ဖြေးညင်းစွာ…ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။  “ပြွတ်..ပလွတ်..ဗွီ..ပီ..”  လီးကြီးက အကုန်ကျွတ်သွား၏.. စောက် ပတ်လေးနှစ်ခြမ်းက ရှုံ့သွားပြီး နုတ်ခမ်းနှစ်စ တင်းတင်းစေ့သွားမိခါ..အတွင်းမှ.. အရေကြည်လေးများ ပီကနဲ ပီကနဲ ညစ်ကျ လာ၏။ လီးကြီးမှာ..အလွန်တရာပင် မာတောင်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ထွေး..လေ့လာခြင်း စဉ်းစားခြင်းများ မလုပ်နိင်။  စောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်ဖြဲကာ လီးထိပ်ကြီးနှင့် တေ့ထားလိုက်မိပြန်သည်။ အဆက်တည်း..လဲ ဖင်သားကြီးများ..  ကျုံ့.. ကျုံ့သွားအောင် အားစိုက်ဖိချလိုက်လေ သည်.။

“ဗြွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်..အီး…အ…အား.. ကျွတ် ကျွတ်..”  သည်တစ်ချီ မိမိဖာသာ အဆောင့်ကြမ်းမိသွားသဖြင့် စာက်ခေါင်းနံရံ တစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိထောက်မိ သွားပြီး..ပေါင်ရင်း တစ်ဖက်ကျင်တက်သွားသည်အထိ နာသွားလေရာ..ထွေး…ရှုံ့တွပြီး  မျက်ရည်လေး ..ဝိုင်း သွား၏။ ကြွက်သား အဖုအထစ်ကြီးများဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော ရမ်ဘိုပုံကြီးနှင့်  နုထွေး သော ပါးပြင်လေးကို အပ်ခါ.. တအင်း..အင်း..ဝေဒနာလေးခံစားရင်း.. တွန့်လိမ်နေသော ထွေး၏ လှုပ်ရှားမှုမှာ..မြင် ရသူ  တစ်စုံတစ်ယောက်သာ ရှိပါက အလွန်အမင်း ချစ်စရာ အမူအယာလေး ဖြစ်လို့နေပေလိမ့်မည်။   လက်ဝါးလေးနှစ်ဖက်က ဘီဒိုကြီး  တံခါးတွင် ကပ်ထားသော ရမ်ဘိုပုံ ပိုစတာကြီးကို ဟိုမှ သည်မှ ရွေ့လျား ပွတ် သပ်နေပြီး..တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသော ကိုခန္တာ လေးက ဝဲမှယာ..ယာမှ အထက်..အထက်မှ အောက်..ပုံစံအမျိုး မျိုးပြောင်းကာ.. ဖင်လေးတွေ…ဝိုက်တွန့်ဆော့ကစားသွားပုံမှာ  အနုပညာ မြောက်လှသော ခံစားမှုပုံဖေါ်သည့် လှုပ်ရှားမှုလေး ဖြစ်နေပေရာ.. ကာမအရသာ၏ ကြီးမားသော စွမ်းအင်ကြီး အုပ်စိုး လွှမ်းခြုံနေပုံမှာ သိသာထင်ရှား လှသည်။  ပျိုမြစ်သော ထွေး၏ အတွေ့အကြုံ နုနုလေးကြောင့်လည်း လီးအစစ်ကို အတုဟုထင် ကာ မှုံရီဝိုးတဝါးမီး ရောင်အောက်၌ လှုပ်ရှား ပြုမူနေမိသော မိမိအဖြစ်ကိုလည်း ယခုတိုင် ထွေး…မသိရှာပါလေ။ တအင့်အင့်… တအိအိ ငြီးညူသံလေးက တိတ်ဆိတ်သော ညယံကို ထွင်းဖေါက်၍ တိုးတိုးညှင်းညှင်းလေး ပျံ့လွင့် နေပေရာ.. အပြင်မှ..တစ်စုံ  တစ်ယောက်ကသာ ကြားမိပါက ဖိုမ.စုံတွဲ ..အပေးအယူမျှစွာ ဖြုတ်နေကြသည်ဟု သာ ထင်ကြပေမည်။

“အင်း..ဘွတ်…အင်း…အင်း…ပြွတ်…ဘွတ်… အင်း…အ…”  ဖြေးဖြေးချင်း….လေးလေးမှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသော လီးကြီး  အဝင်အထွက်အသံ…ထွေး၏ ညီးညူသံလေးများမှာ မထင်ရှားသော အရောင်မှုံဝါးဝါး၌ စိတ်ကယောက်ခြောက်ခြား ဖြစ်ချင်စရာ  ..ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ နောင်လတ် ကျင်ချောင်းထဲမှ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ခံစားလာရသည်.. လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်း  သားအိမ်အဝကို ဒုတ် ကနဲ..ထိုးမိသွားတိုင်း.. နောင်လတ်မှာလည်း.. အီစိမ့်သွားအောင် ခံစားနေရလေသည်…။  “ဟွန်း..အခုမှ ၂ နာရီ ရှိသေးတယ်…ကိုယ်ပြန်အိပ်လိုက်အုံးမယ်ကွာ…မေခိုင်”  “ကိုယ်တော့ …အိပ်လို့မရတော့ဘူး..ဟိုဟာကြီးကို မြင်နေရတာ.. စိတ် လှုပ်ရှားလိုက်တာ”  မေခိုင်က မျက်နာလေးကို တစ်ချက်ပွတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ယုနွယ်က ဘီဒိုအပေါက်ကြီးထဲမှ ထိုးထွက်နေ သော ရော်ဘာလီးကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ကြည့်ရင်း..  “မမထွေး..ဘယ်လိုလုပ်လဲ မသိဘူး.. ခြောက်ကပ်နေတာပဲ..”  “အဲဒါ ကြီးက …ခြောက်ချင် ခြောက်မယ်…. ကြမ်းပေါ်မှာလည်း ကြည့်ပါဦး..ပုံနေတာပဲ…”  မှန်ပါသည်…ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ သုတ်ရေ အဖတ် အဖတ်များ ပုံနေသည်။ ယုနွယ်က သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို ခပ်ရွရွ လေးပွတ်ရင်း စောက်စိလေးကို ညစ်ပေးလိုက်ပြီး လီးနုတ်ခမ်း လေးကို လျှာဖြင့်ယှက် လိုက်သည်။ နောင်လတ် အပြင်မှ အခြေအနေကို ဘာမှ မမြင်ရဖြစ်နေပေရာ ရောဘာလီးကို ပြန်ထုတ်ပြီး  သူ၏လီးကြီးကို ပြန်ပြီး စွပ်ထား လိုက်သည်..။ ယုနွယ်က လက်ဖဝါးလေး နုနုဖြင့် လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် လိုက်ရာ ထူး ထူးခြားခြား ပူနွေး နေပြီး စေးထန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်..။

“မေခိုင်…ခ..ခဏ..လာအုံး..”  ယုနွယ်က …လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင် ဆုပ်ထားပြီး မေခိုင့်အား ခေါ်လိုက်သည်..။ လေသ့လေးဖြင့်  အရေးတကြီး အမူအရာဖြင့် ခေါ်သဖြင့် မေခိုင် ကုတင်ပေါ်မှ လူးလဲထကာ…ယုနွယ်အနားသို့ တိတ်တဆိတ်ချဉ်းကပ်လာ၏။ “ဒါ  ..ရော်ဘာလီးမဟုတ်ဖူး…တွေ့လား.. ကိုင်ကြည့်….”   မေခိုင်နားဝသို့ ယုနွယ်က ကပ်ပြီး ပြောသည်။ မေခိုင်မျက်လုံးလေးပြူး သွား၏။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနှင့် သွေး ကြောကြီးများ ဖေါင်းကားနေကာ.. ဒစ်ကြီးပြဲလန်နေသော လီးအစစ်ကြီးကို  မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့လိုက်ရ၏။ “အသာနေ..”  ယုနွယ်က..လီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တစ်ချက်ယက်လိုက်၏။ လီးကြီးဒ  ဆတ်ကနဲ.. ဆတ်ကနဲ..တုန်ခါသွား၏။ နီစွေး ဝင်းလက်နေသော နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်မွှာဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို အာငွေ့နွေးနွေးလေးဖြင့် ငုံခဲ ပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ်ပေး လိုက်ရာ..လီးကြီးမှာ…သိမ့်သိမ့်ခါပြီး..လီးထိပ်ကြီး အရောင်လက်သွားအောင် တင်းတောင် သွားသည်ကိုတွေ့  လိုက်ရလေသည်..။  မေခိုင်က …ဘယ်နှယ့်လဲ..ဟူသော သဘောနှင့် မေးစေ့လေးဆတ်ပြီး မျက်ခုံးပင့်ပြီး မေးဟန် ပြုသည်..။  ယုနွယ်က လက်ဝါးကလေး ကာပြပြီး..လီးကြီးကို အဆုံးထိငုံခဲကာ လျှာအပြားလိုက်..စုပ်ယူပြီး လီး အရင်းထိ ပါးစပ်ကို ဆောင့်ချ ကာ… အပေါ်သို့ အားသန်သန်လေး စုပ်ယူပြစ်လိုက်လေသည်။

ထိုအခါ လီကြီး မှာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် ဟန်မဆောင်နိင်တော့ပဲ…သိသိသာသာကြီး.. ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထောင်သွားလေတော့  သည်.။ စိတ်ချရလောက်အောင် စမ်းသပ်ပြီးနောက် …ယုနွယ်က ဘီဒို တံခါးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲဖွင့်လိုက်လေသည်။  “ဟင်…ရှင်… ရှင်…ကိုနောင်လတ်..”   မိန်းကလေးနှစ်ဦးမှာ..ထိတ်လန့်အံ့သြောစွာ ရေရွတ်မိလိုက်ကြလေသည်။ နောင်လတ်မှ ဘီဒိုတံခါးဖွင့် လိုက် သည် နှင့် ပေါက်ဝိုင်းလေး အတွင်းမှ လီးကြီးကျွတ်ခါ..ဘီဒိုအတွင်း ၌ လီးကြီး မတ်တောင်လျက်သား မိသွား လေသည်။   “ရှင်…တော်တော်..အကျင့်ယုတ်ပါလား.. ဟင်.. ကျမတို့.. ရပ်ကွက်ကို အော်လိုက်ရမလား…ပြော..”  “မ..မ..လုပ်ပါနဲ့ မေခိုင် ရယ်..ကိုယ်.. မင်းဆီကို လာတာပါ.. ဟိုတစ်ယောက်ဝင်လာလို့.. လန့်ပြီး ဒီအထဲ ဝင်နေမိတာပါ..”  “အော်..ဒါနဲ့ပဲ …ထွေးကို ရှင်လုပ် လိုက်ရပြီး…ကျမတို့ကိုပါ…”  “ကိုယ်…ကိုယ်ပြောပါရစေ …မေခိုင်..”  “ထွက်…အခုထွက်ခဲ့…ရှင်လူယုတ်မာ…”   “ကိုယ်…မေခိုင့်ကို  ချစ်လွန်းလို့..”  “တော်စမ်းပါရှင်…ရှင်..ဆူဆူညံညံဖြစ်သွားမှာကို လိုလားသလား…ကိုနောင်လတ်..”  “ဟာ…မလိုလားပါဘူး ဗျာ..”  “ဒါဆို…ကျမတို့ခိုင်းတာ…ရှင်..လုပ်ပေးရမယ်…”  “လုပ်ပါ့မယ်….လုပ်ပါ့မယ်…မေခိုင်.. ကြိုက်တာခိုင်းပါ…”

မေခိုင်က… ဟန်ဆောင်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ပြီး…ယုနွယ်ကို မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ကြည့်လိုက်သည်…ယုနွယ်က ခိုင်း ပစ်ဆိုသော အဓိပ္ပါယ်နှင့်  အံကြိတ်ခါ မေးငေါ့ပြလိုက်သည်။ မေခိုင်က သေပေတော့.. အမူယားလေးဖြင့် အံလေး ကြိတ် နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ခါ အတွင်းခံ  ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်၏။ ဝင်းလက် ကျစ်လစ်သော ခါ အ ထက် ဆီမှ မာတောင်လျက်ရှိသည့် နိ့လေးနှစ်လုံးမှာ တုန်ခါသွား သည်။ ဖေါင်းကားနေသည့် စောက်ဖုတ် အထက် ပိုင်းလေးက အကွဲကြောင်းလေးကို မမြင်ရသေးဘဲ တစ်ရစ်တင်းပြောင် နေသည်…။ ပြန့်ကား ကြီးမားသော ပေါင် လုံးကြီးများက စောက်ဖုတ်ကလေးကို ညှပ်ထားသလို ပျောက်ကွယ်နေသည်။

နောင်လတ်..ပုခုန်းကြီးကို..မေခိုင်က အသာအယာကလေး ကိုင်လိုက်သည်။ စူးလက်သော မျက်ဝန်းကလေးများ က နောင်လတ်  မျက်လုံးများကို ပူလောင်သော အာသာ ဆန္ဒများနှင့် စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ နောင်လတ်က ဝန်း ဝိုင်း နက်မှောင်သော မေခိုင့် မျက်ဝန်းများကို စူးစိုက်ခါကြည့်ရင်း မျက်နှာနှစ်ခု နီးကပ်လာသည်။ တစ်ယောက် ထွက်သက်ကို တစ်ယောက် ရှုရှိုက်မိလာသည်။  မေခိုင် အသက်ရှုသံလေး ပြင်းလာသည်။   ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဆတ်ဆတ်ခါနေသော နောင်လတ် လီးကြီးက မေခိုင်၏ ဝမ်းဗိုက် သား ဖွေးဖွေးလေးကို တိုး ထောက်မိနေ၏။ ပူပူနွေးနွေး လီးထိပ်ကြီးက မေခိုင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ကျင်စက်နှင့် တို့လိုက်သလို…တုန် တက်သွာ စေပြီး..ချွဲကျိနေသော လီးထိပ်ကြီးနှင့်..မိမိဗိုက်သားလေးများ ပူးကပ်သွားသည်အထိ နောင်လတ် ရင်ခွင် အတွင်း သို့  ပူးကပ် တိုးဝင်းမိလိုက်လေသည်။

ယုနွယ်က မေခိုင်နှင့် နောင်လတ် နှစ်ယောက်တို့၏ အပြင်းအထန် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပုံကို ဘေးမှကြည့်ကာ စောက်ပတ် အကွဲ ကြောင်းလေးကို လက်ခလယ်ဖြင့် မျှင်းမျှင်းဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေမိလေသည်။ နောင်လတ် က မေခိုင်၏ နုတ်ခမ်းလေးများကို  မထိတထိလေး ငုံစုပ်ပြီး လျာဖျားလေးဖြင့် မေခိုင့် ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးသွင်း ကလိ ပေးလိုကလေသည်း။ မေခိုင် မျက်တောင်ကလေး များ မှေးစင်းကာ မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်ကျသွားသည်။  နောင်လတ် လက်တစ်ဖက်က မေခိုင့်နိ့လေးတစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နိ့သီး ခေါင်းလေးကို ပွတ်ချေပေးလိုက်၏။ မေ ခိုင် …အင့်…အင့်…ကနဲ…ခန္ဒာကိုယ်ကလေး ကော့ပျံတက်သွားရသည်။ မေခိုင့် လက် ကလေးတစ်ဖက် က လည်း နောင်လတ် လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပွတ်ချေနေမိသည်။ ပြင်းပြသော  အသက် ရှုသံများက လွတ်လပ်ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။  မေခိုင်က ကုတင်စွန်းတွင် နွမ်းလျှစွာ ထိုင်ချလိုက်သည်။  နောင်လတ်က ဒူးထောက်ပြီး မေခိုင့် နိ့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး စို့ပေးနေရာ မေခိုင့် မျက်နာလေးမှ ..မုန်တိုင်းမိသော ဌက်ငယ် လေးပမာ ဘယ်ညာ ခါရမ်းပြီး  “အား…အ…ဟင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”  အလွန်အမင်း ခံရခက်စွာ ငြီးငြူလိုက်ရှာလေသည်။ မေခိုင့်   လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်ပေါ်သို့ နောက်ပြန်ထောက် ထားပြီး..ရင်လေးကို ကော့ပေးထားရှာသည်။ ဆံနွယ် မှောင်မှောင်လေးများက   လေထဲ၌ ဝေ့ဝဲ လွင့်ပျံတက်နေ၏။ ခပ်ပြဲပြဲလေး ကားပေးထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို နောင်လတ်က အားပြုကိုင်ရင်း ပွတ်သပ် ပေးသည်။

တဖျင်းဖျင်း နှင့် သွေးကြွလာသော ကာမဆန္ဒက ချော်ရည် အပြည့်နှင့် မီးတောင်ကြီး မပေါက်ကွဲခင် ငလျင်ခါသည်နှင့် သွက် သွက် ခါလာလေသည်။ မေခိုင်က ကုတင်ပေါ်၌ မေးလေးကား ခေါင်းလေးမော့၍ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ထုင် ထားသည်။ နောင်လတ်က  ဒူးထောက်ခါ မေခိုင်ပေါင်ရင်းလေးကို ခပ်တင်းတင်း နိ့အစုံကို စုပ်ပေနေသည်။ နောင်လတ် ပေါင်ကြားသို့ ယုနွယ်က ပက်လက်  ကလေးလှန်ကာ လှဲလျောင်းလိုက်ရာ နောင်လတ်လီးကြီးနှင့် ယုနွယ် နှုတ်ခမ်းလေးမှာ တေ့မိသွားကြလေသည်။ သုံးယောက်စလုံး မှာ ..ကာမစပ်ယှက်မှုအတွေ့အကြုံရှိကြသူများ မဟုတ်သောလည်း..ကြည့်ဖူးသော ဗီဒီယိုကား နှင့် ကြားဖူးနားဝများအတိုင်း စည်း ကိုက် ဝါးကိုက် စနှစ်တကျ ပြုလုပ်နေမိကြလေသည်။ ယုနွယ်က မိမိပေါင်ကြား သို့ ခေါင်းထိုးဝင်လာသည်နှင့် နောင်လတ်က  ..ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားလေးလိုက်သည်။ ပူနွေးသော အာငွေ့နွေး နွေး ဖြင့် စုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသော နောင်လတ်အတွက်..ပါးစပ် လေးထဲသို့ မသိမသာလေး ညှောင့်လိုး လိုက်မိ လေသည်။

ယုနွယ်ကလည်း..နောင်လတ် ဂွေးဥကြီးကို ခပ်ညစ်ညစ်ကလေး ဆုပ်ချေပေးရင်း..လီးဒစ်ကြီး ကို သကြားလုံးစုပ်သလို  တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ နောင်လတ်လီးမှာ တင်းသည်ထက် တင်း တောင်သည် ထက်တောင်လာလေသည်။ သွေးကြော ကြီးများ ပေါက်ကွဲတော့ မယောင် ဖေါင်းကားလာသည်။ သွေးတိုးခြင်း ကြောင့် လီးထိပ်ကြီးမှာ ကြီးမားသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးအလား..ပြာလဲ့သော မီးရောင်တွင် ပြောင်လက်တင်းမာ သွားသည်ကို တွေ့ရ၏။  နောင်လတ်လီးကို ပက်လက်လှန်က အားရပါးရ  စုပ်နေသော ယုနွယ် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခံချင်လွန်းသဖြင့် အရေ လေးများစိုရွှဲနေသည်။ စောက်စိလေး မပြုတပြူဖြစ်လာသည် အထိ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းကြားမှ စောက်စိလေးက ထောင်၍ ထွက်လာသည်။  ပါးစပ်နှင့်အပြည့်..ကြီးမားလွန်းသော နောင်လတ်  လီးကြီးကို မိမိစောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းခြင်း ခံလိုသည်မှာ မ ထိန်းနိင်အောင် ဖြစ်လာနေရသည်။ ထို့ကြောင့် မရှက်နိင်တော့ပဲ  နောင်လတ် ပေါင်ကြားမှ ခေါင်းပိုင်းကို ပြန်ထွက်ခါ..ခြေနှစ်ချောင်းကို သွင်းလိုက်၏။ ခြေနှစ်ချောင်းက မေခိုင့်ပေါင်ပေါ်သို့ တင် လိုက်ခါ..ဇောက်ထိုးလေးဖြစ်သည် အထိ ကော့ထောင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ…ယုနွယ် စောက်ဖုတ်လေးမှာ နောင်လတ်လီးကြီး ရှေ့၌ အလိုးခံရန် ဇောက်ထိုးလေး.. ခပ်ပြဲပြဲ နေရချပြီး ဖြစ်သွား၏။

နောင်လတ်ကလည်း ယုနွယ်ဆန္ဒကို သဘောပေါက်သဖြင့်..မေ ခိုင့်နိ့လေးများကို စို့ပေးနေရာမှ..ခဏ အနားယူပြီး ယုနွယ်စောက် ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ မေခိုင်က နောင်လတ် လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး ယုနွယ်စောက်ဖုတ်လေးထဲ တေ့သွင်းပြီး. .  စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန် မွှေပေး လိုက်ရာ..မေခိုင် အပြုအမူကြောင့်… နောင်လတ်နှင့် ယုနွယ်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရ လေသည်။   “ဟာ… ဟား…အီး…အ…အမလေး…အို…အိုး…အီး…”  ယုနွယ်အော်သံလေးက အတန်ငယ် ကျယ်လောင်သည်မို့ မေခိုင်က ရှူးကနဲ  သတိပေးလိုက်ရလေသည်။ သို့ သော် ယုနွယ်က ကြားဟန်မတူ..ချေ..မြွေမလေး မီးမြိုက်ခံရသည့်နှယ် တွန့်လိမ်ကွေ့ကောက် သွား လေသည်။   “ရှူး…တိုးတိုး…ယုနွယ်…”  “အာဟာ…အီး…အဟင့်..မရဘူး…မရဘူး…အမလေး..”   “ဟာ…ပြသနာပဲ..”   မေခိုင်က  မသိမသာ ပြုံးရင်း..ငြီးတွားကာ နောင်လတ်လီးကြီးကို ယုနွယ် စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်စေရန် နောင်လတ်ခါးကို ဖက်၍ တ အားပြစ်ဆောင့်ချလိုက် လေတော့သည်။

“ပြွတ်…ပြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…စွတ်…စွတ်…ဘွတ်..”   စောက်ခေါင်းက ထောင်နေသဖြင့် လီးကြီးက ကော်ပြီး ဝင်နေရသဖြင့်..တဖက် သပ်ပွတ်တိုက်ပေးသလိုကြီးဖြစ်ကာ တင်းထောင်နေသော ယနွယ်စောက်စိလေးနှင့်.. နောင်လတ်ဂွေးဥကြီးတို့က အရှိန်ပြင်းစွာ ခု လုတ်တိုက်မိနေကြ တော့သည်။ ယုနွယ်မှာ ကြမ်းပြင်ကို ကျားသစ်မလေး သဖွယ် ကုတ်ခြစ်..ရင်း တအားအား အော်ချလိုက်မိရှာ လေ သည်။  “နာ ..နာလေးဆောင့်ပေး…ကိုနောင်…သူပြီးတော့မယ်…”  “အ..အ..အင့်…အင့်….အင်..”   “ပြွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်…ပြွတ်… ဘွပ်..ဘွတ်…”  “အရေတွေ…တ..တအားထွက်တာပဲ…အိ”  “မနားနဲ့ ကိုနောင်..မြည်ပေ့စေ…နာနာလေး.. ဆောင့်…ဆောင့်..”     စောက်ခေါင်းအတွင်း အရှိန်နှင့် စိုက်စိုက်ဝင်သွားတေသာ လီးကြီးအရှိန်က ယုနွယ်အေား..ဖိန့်ဖိန့်တုန်သွားစေ ကာ ပြွတ်ကနဲ…  ပြွတ်ကနဲ…သုတ်ရေများ ပန်းထွက်သွားရရှာသည်။

“ကိုနောင် ဟာကြီးက…မပျော့သေးဘူးနော်…”  ယုနွယ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ.. ပြွတ်ကနဲ ထွက်လာသော လီးကြီးကို..မေခိုင်က ပေါင် လေးကားပြီး.. ဒါရိုက်ဆက်သွင်း ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ယုနွယ် သုတ်ရေများဖြင့်..ချွဲပြောင်လက်နေသော..နောင်လတ်လီးကြီးက  မာန်မကျပဲ ..မေ ခိုင်၏ လှပဖေါင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးဝင်သွားလေတော့သည်…။  “ပြွတ်..ဘွတ်…”  “အမ လေး…ကိုနောင်…ဖြေးဖြေး…ကြပ်.. ကြပ်တယ်..”  “နဲနဲ…ဖြဲ..ဖြဲပေးထားလေ…မေခိုင်…အင့်…အင့်..”  “ရှီး….အ..ကြပ်လိုက်တာ… ကိုနောင်ရယ်… စောက်ခေါင်းထဲကို ပြည့်သွားတာပဲကွယ်…အင့်…အဟင့်…”   “ခါးကော့ပေးထား…မေခိုင်…အင့်….အင့်..”   “အား… ကိုနောင်…အီး…သားအိမ်ကို ထောက်မိနေပြီ…အ….အ…အင့်.”  မေခိုင့် အံကြိတ်ငြီးသံလေးက ညဥ့်ယံကို ထွက်ဖေါက်ပျံ့လွင့်သွား လေတော့သည်…။ ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေတာ္ေတာ္ကဲတဲ့ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ (စ/ဆုံး)

ေနာင္လတ္ ပါးစပ္ႀကီး ခါးလည္ကို ျဖတ္နင္းခံလိုက္ရေသာ ေက်ာ္စံေကး ပါးစပ္ႏွယ္ ၿပဲသြား၏။ “အားပါး …. ေအာက္စလြတ္ေန တာကြ..အဟီး”  ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ .. သံပတ္ေပးထားေသာ စက္႐ုပ္မ်ားႏွယ္ လႈပ္စိ လႈပ္စိ လမ္းေလ်ာက္ေနရာ  မွ.. နဖားႀကိဳးအဆြဲခံလိုက္ရသလို.. တုံ႔သြားသည္။ ခ်ာကနဲ ေခါင္းႏွစ္လုံးက ေနာင္လတ္ၾကည့္ရာသို႔ လိုက္ၾကည့္ ၾကသည္။ ထိန္ဝင္း က .. ဟိုက္ ကနဲ ေအာ္၏။ သန္းရွိန္က မ်က္ႀကီးျပဴးၿပီး…ဂလု ကနဲ တံေတြး ၿမိဳခ်၏။  “ေပၚတင္ႀကီး..”  သုံးေယာက္သား ..လမ္းမ အလယ္မွာ တန္းစီရပ္ေနမိၾကသည္။ ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကေလးက သားနားသပ္ ရပ္သည္။ ျပဴတင္းေပါက္မ်ားကို  ၾကည္ျပာေရာင္ ဇာေလးမ်ား ခ်ိန္ဆြဲထားသည္။ အိမ္ေရွ႕ႏွင့္ လူသြားလမ္းကေလး တစ္ခုမွ်သာ ေဝးၿပီး ၿခံကက်ဥ္းေျမာင္းသည္။  ေခါင္းရင္းဘက္၌ ေရစင္တစ္ခု ရွိ၏။ ေရစင္ေအာက္ ႀကိမ္ကုလား ထိုင္ေလးေပၚ၌ လွပ ေက်ာ့ရွင္း ေျပျပစ္ ႏုထြား အားပါးပါးႀကီး  တစ္ေယာက္က ဒူးႏွစ္ဖက္ ပူးထပ္ကာ စာဖတ္ေန သည္။ ပူးထပ္ထားေသာ ညာေပါင္ရင္းအထိ ထမီေလးက ေဟာင္းေလာင္း..။ ျဖဴ ေဖြးဥေနေသာ အတြင္းသား အစိုင္အခဲႀကီးမ်ားကို သုံးေယာက္သား အမဲသားသည္ ေဘး၌ထိုင္ေနေသာ ေခြးမ်က္လုံးမ်ိဳးျဖင့္ ဝင္း လက္စြာၾကည့္ ေနၾက၏။

“ပြမ္…ပြမ္..” “ေစာက္ပတ္ႀကီး ..”   ထိန္ဝင္းက ေယာင္လ်င္ ..အဲဒါႀကီး အၿမဲထည့္ေယာင္သည္။ ယခုလည္း အနားကပ္တီးလိုက္ ေသာ ဟြန္းသံေၾကာင့္ ထိန္ဝင္းက ေယာင္လိုက္မိ၏။ ေနာင္လတ္ႏွင့္ သန္းရွိန္ၾကားသို႔ ကားဦးက တိုးဝင္လာသည္။ ၿပီး..ဟြန္းကို ထပ္တီး လိုက္ျပန္သည္။  “ပြမ္..ပြမ္..”  “ေစာက္ပတ္ႀကီး..”   ထိန္ဝင္းကလည္း ဝတၱရားမပ်က္ ေယာင္ျပန္သည္။ ေနာင္လတ္က  ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနေသာ ထိန္ဝင္းကို လွမ္းဆြဲသည္။ ဆြဲမိသည္က ပုဆိုးခပုံစျဖစ္ေနေလရာ ပုဆိုးစႀကီစက ေနာင္လတ္လက္ထဲ  ပါလာသည္။ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့မရွိေသာ ထိန္ဝင္း၏ မဲနက္ေမွာင္ေမွာင္ ဦးစြန္းဖုတ္ႀကီးလို မဲကနဲ ေပၚသြား၏။ လ ေမႊးမ်ား ေအာက္၌ ငုတ္တိတိ ေသးေကြးလွေသာ ခေလးလီးသာသာေလးကပါ ဘြားကနဲ ျမင္ကြင္းထဲ ဝင္လာ၏။

“ဟာ …ေစာက္ပတ္ႀကီး..”  သည္တစ္ခါ သန္းရွိန္ကလန႔္ၿပီး ထခုန္သည္။ ထိန္ဝင္း ပုဆိုးစကို အတင္ျပန္လုၿပီး မ်က္နာႀကီးနီရဲလာ ကာ သန္းရွိန္ကို ေဒါသႏွင့္ေအာ္သည္။  “ဘာလို႔ ဇြတ္ေအာ္ေနတာလဲ .. ေစာက္ပတ္မွန္း မသိ လီးမွန္း မသိ…ေတာက္..”   အမွန္က  ထိန္ဝင္း ရွက္ရမ္းရမ္းျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကားေရွ႕တည့္တည့္၌ မ်က္စိေနာက္စရာ ရႈပ္ေထြးေနေသာ သူ တို႔သုံးေယာက္ကို ကား ေမာင္းလာသူက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ ဟြန္းထပ္တီးလိုက္ျပန္သည္။  “ပြမ္..ပြမ္”   “ေစာက္…အဲ..အဲ..”  ထိန္ဝင္း ေယာင္မည္ဟု ပါးစပ္ ျပင္ၿပီးကာမွ ကားထဲကထြက္လာေသာ မိန္းကေလးမ်က္နာေၾကာင့္ အားနာၿပီး မ ေယာင္ျဖစ္ေတာ့။   “လမ္းလယ္ေခါင္မွာ ဘာလုပ္ ေနၾကတာလဲ”  “ၾကည့္ေနတာ..ဟဲ..ဟဲ..”  “ဘာၾကည့္တာလဲ…ဟြန္း..”  “ဟိုမွာ..ေအာက္စလြတ္ေနတာကို..”   “ဘာ…ဘာ ေျပာ တယ္”  ၿခံက်ဥ္းေလးထဲမွ ထြက္လာေသာ မေခ်ာက စာအုပ္ကို လက္ညိဳးေလးညႇပ္ကိုင္ရင္း ဝင္ေမးလိုက္သည္။ ထိန္ဝင္း လက္ညိဳး ႀကီးက အလိုလိုေနရင္း သန္းရွိန္ႏွာေခါင္းကို ထိုးမိသြားသည္။ ကားေလးထဲမွ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး တစ္ဦး ထပ္ဆင္းလာ ျပန္သည္။

“ဘယ္က ေတာသားေတြလဲ မသိဘူး..”  “မိုးညိဳဘက္ကပါ…သိလို႔လား.. ဟင္”  “ရွင့္ကို ဘယ္သူက ေမးေနလို႔လဲ…ဘာမွန္းလဲမသိ ဘူး.. ဂေယာင္ေတြ..” ေနာင္လတ္က အေျခအေနကို ဝင္ထိန္းရန္ ႀကိဳးစားသည္။  “ဒီလိုပါ.. အဟဲ.. ဒီလိုေလ..”  “လာျပန္ၿပီ..တစ္ ေယာက္.. အကုန္လုံးအ႐ူးေထာင္က ထြက္လာတာမ်ားလား.. မသိဘူး.. ကိုညိဳ ေက်းဇူး..” ကားဒ႐ိုင္ဘာကို လက္ကေလးျပၿပီး သုံး ေယာက္သား ၿခံဝင္းထဲ ဝင္သြားၾက၏။ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ထားေသာ ေနာင္ လတ္ပါးႏွစ္ဖက္ တင္းကနဲျဖစ္သြားသည္။   “ပြမ္..ပြမ္..”   “ေစာက္ပတ္ႀကီး…ဟာ..သြားစမ္းဗ်ာ..ျမန္ျမန္”  ထိန္ဝင္း လန႔္ေယာင္ၿပီးမွ ကားဒ႐ိုင္ဘာကို ေအာ္လိုက္၏။ ဒ႐ိုင္ဘာႀကီးက ..ပြမ္  ကနဲ တစ္ခ်က္ထပ္ႏွိပ္လိုက္ၿပီး..  “မင္းေယာင္တာ ..နားေထာင္ေကာင္းလို႔ပါ.. ဟား.. ဟား..ဟား….ဟား…”  “ေတာက္…အေရးထဲ”     ကားေမာင္းထြက္သြားသည္။ ေနာင္လတ္က အိမ္အေပၚထပ္သို႔တန္းစီတက္သြားေသာ.. ဖင္ဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားကို  အေသအခ်ာလိုက္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်သည္။

“ေတာ္ေတာ္ အေပါက္ဆိုးတဲ့..ေကာင္မေတြ..”  “ေအးကြ..အေပါက္ဆိုးမယ္ထင္တယ္…အေပါက္..”  “ဘာအေပါက္လဲ…မင့္ဟာ က”  “ေစာက္ေပါက္ေလကြာ.. လုံခ်ည္ကြၽတ္လို႔ မ်က္နာဘယ္ထားရမွန္း မသိရတဲ့အထဲ..”  “ဟိုမွာ သြားထားပါလား..”   “ဘယ္မွာ တုန္း..”  “အေပါင္..ဆိုင္..ေလ..”  ေနာင္လတ္ ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္တို႔မွာ သက္တူ႐ြယ္တူ (20) ဝန္းက်င္ လူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။  ေနာင္လတ္က ကမာ႐ြတ္ဝပ္ေရွာ့တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ဝါသနာပါရာ ဂီတအႏုပညာဘက္ကို တိုးဝင္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ထိန္ဝင္း  က တြံေတးသား..မိဘပိုင္ မာလကာၿခံေတြကို ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနရင္း စာေပေလာကကို လာနင္းေနသူ.. သန္းရွိန္က  စီးပြားေရးသမား..အားလုံး..စုမိ..ဆုံမိၾကသည္။ အိမ္တစ္လုံးကို စုငွားၾကသည္။ ေနၾကသည္။ စိတ္တူကိုယ္တူ အိပ္ စားအတူ..သြား အတူ ေနာက္ေဖးသြာလ်င္သာ ကြဲျပားသြားၾကသည္။

ေနာင္လတ္တို႔သုံးေယာက္ ..မၾကာခဏ အလုပ္ပိတ္ရက္ဆုံၾကၿပီး..႐ုပ္ရွင္ၾကည့္.. ေၾကးအိုးေသာက္..တစ္ခါတစ္ေလ အျပာကား ၾကည့္.. ဘီယာေသာက္.. ယခုလည္း အျပာကားၾကည့္ၿပီး ျပန္လာျခင္းျဖစ္ရာ အရွိန္မေသေသးခင္ ေအာက္စကေလး ေပၚေနေသာ  မေခ်ာေလးကို ေငးမိၾကျခင္းျဖစ္သည္။  သည္ရပ္ကြက္၌ ေနာင္လတ္တို႔ ေနခဲ့ၾကသည္မွာ သုံးႏွစ္နီးပါးရွိလာၿပီး သည္လမ္းကို  အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း သြားလာခဲ့ဘူးၾကသည္။ သည္မေခ်ာေလးမ်ားကို သည့္ေန႔မွ စတင္ေတြ႕မိၾကျခင္းအတြက္ သူတို႔သုံး ေယာက္ အံ့ ေၾသာၾက၏။ ေနာင္လတ္ႏွင့္ထိန္ဝင္းက သည္ကိစၥကို အေလးနက္ ေဆြးေႏြး၏။

“အဆန္းတက်ယ္လုပ္လို႔ကြာ..မင္းတို႔ကလဲ . ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့.. နယ္က ေက်ာင္းလာေနၾကတာ ျဖစ္မွာ ေပါ့ဟ..”    သန္း ရွိန္ေတြးေသာ အေတြးကို ေနာင္လတ္ႏွင့္ ထိန္ဝင္းလုံးဝ မေတြးမိၾက…ပညာရွိ သန္ရွိန္ကို အထင္ႀကီးမိၾကသည္။   “သုံးရက္ အတြင္း..မွတ္ပုံတင္နံပတ္နဲ႔ မိဘ.. အမည္.. အတန္း..ေနရပ္..လိပ္စာေတြ အတိအက် ရေစရမယ္”   အရွိန္ရသြားသျဖင့္ သန္းရွိန္က  ဘယ္သူမွ တာဝန္မေပးပဲ မဟာတာဝန္ႀကီးကို အလုအယက္ ယူသည္။ ၿပီးမွ လည္ ေခ်ာင္းဝ၌ အ႐ိုးကန႔္လန႔္ ခံေနေသာ မ်က္နာႀကီး ျဖင့္…  “ဟို…အဲ…တစ္ေယာက္ထဲေတာ့.. လြတ္မထားနဲ႔ေလ”  ဟု ဆို၏။   “ကဲ..ဒါဆို..ခြဲတမ္းခ်မယ္..”   “ဘယ္လို..ခြဲတမ္းခ်မွာလဲ ဟ..”  ထိန္ဝင္းက ေလ်ာက္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္လိုက္၏။ ထူထဲေသာ မ်က္ခုန္းႏွစ္ဖက္ကို ၾကဳတ္လ်က္ စဥ္းစား ဟန္ျပဳၿပီး  ခါးကို ေထာက္လိုက္သည္။

“ငါက…ကားေပၚက ပထမဆင္းလာတဲ့ ဟာမေလးကို အင္ထရက္စ္ျဖစ္တယ္..မင္းကေရာ ေနာင္လတ္..”   “ဟို…စာဖတ္ ရင္း..ေအာက္စလြတ္ေနတဲ့.. ဟာမေလးကြာ..”  ေနာင္လတ္ မဆိုင္းမတြ ေျဖလိုက္သည္။  “အား..ဒါဆို…ဒုတိယ ကားေပၚကဆင္း လာတဲ့ …စကီေလးကြာ”  “ေအး..ဒါဆို..အေဝမွ်တယ္..ဒီေတာ့.. ကိုယ့္ေဆာ္နာမည္… ကိုယ့္ဖာသာစုံစမ္းေၾကး.. ဘယ့္ႏွယ့္လဲ”   “အို…စိန္လိုက္”   စိန္လိုက္ ဟုေအာ္လိုက္ေသာ ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္အသံက အားရပါးရ ရွိသျဖင့္ က်ယ္ေလာင္သြားသည္။သူတို႔  အေနာက္မွ အမဲ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုက္ခ်ီလာေသာ ေခြးပင္ ကိန္ ကနဲ လန႔္ေအာ္ၿပီး..ထြက္ေျပးသည္။ အမဲ႐ိုးက ထိန္ဝင္း ေျခေထာက္နားတြင္ က်န္ရစ္သည္။

“လီးမွပဲ…ေခြးေတာင္လန႔္ၿပီး..အမဲ႐ိုးက်န္ခဲ့ၿပီ..”  “ဒါ…ေနာက္ဆုံးထြက္တာ..အစ္ကိုရ.. မိန္းကေလးေတြေတာင္ ငွားတယ္”   “ဘာ စာအုပ္လဲ…ျပစမ္းပါဦး”  “အခ်စ္ခြဲတမ္းေလ…ပီျပင္တယ္..”  ထိန္ဝင္းက စားအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမွ ခ်ာတိတ္ေလး ထိုးေပးေသာ  စာအုပ္ေလးကို ဟိုလွန္ .. ဒီလွန္ေလ်ာက္ဖတ္ရင္း..မ်က္လုံးျပဴးျပ၏။ “ဟီး..ဟီး…မိုက္တယ္ဟ…အေဟး..ယူသြားမယ္”    “တစ္ ရက္ပဲေနာ္ ..အစ္ကို..”“ေအးပါ…ေနာက္ေန႔ အၿပီးဖတ္မွာပါ..”   “ၿပီးမွပဲ…လက္ကခ်ခ်င္တဲ့ စာအုပ္ဗ်…ရသ.. စာေပထဲမွာေတာ့ ..ဒီ စာေရးဆရာက.. သန႔္တယ္ အစ္ကို.. ဗလာခ်ီ ေလ်ာက္ေရးေနတာ မဟုတ္ဖူး.. ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို ေက်ာ႐ိုးယူထားတာ..ဗ်.”  “အခ်စ္ခြဲတမ္း …ျပန္ေရာက္ပလား..ဟင္..”   “ေသာက္ပလုတ္တုတ္..”  ထိန္ဝင္းက အလန႔္တၾကား ေအာ္ရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ သည္။ ထိန္ဝင္း စိတ္ထဲ၌ ဟ… ေနာင္လတ္ ေစာ္ေလး ဟု ေရ႐ြတ္လိုက္၏။

“မ…မေရာက္ေသးဘူး..မမေလးရဲ႕..”  “ျပန္ေရာက္ၿပီးတာကို …နင္..ထပ္ငွားလိုက္တယ္.. မႈတ္လား”  မေခ်ာေလးက စြာပုံရ သည္..ထိန္ဝင္းလက္ထဲက…စာအုပ္ပါးေလးကို ဘယ္ထားရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။  “ငါ..လစ္ၿပီ”  ထိန္ဝင္းက စာအုပ္ငွား သမားေလးကို မ်က္စျပစ္ျပလိုက္ၿပီး.. အလ်င္အျမန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ သတင္းထူး တစ္ပုဒ္ရလိုက္ေသာ ထိန္ဝင္း ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ “ေနာင္လတ္…မင္းေစာ္ေလးက…စာအုပ္လာငွားတယ္ဗ်ား..”  “စာအုပ္လာငွားတာ…..အဆန္းလား ဟ.. ထိန္ဝင္းရ” “မႈတ္ဖူးဟ…သူငွားတာ..ဒီ စာအုပ္..”  “ေဟ…”  ေနာင္လတ္ႏွင့္ သန္းရွိန္က “အခ်စ္ခြဲတမ္း” စာအုပ္ေလးကို  ..ၾကည့္ရင္း ၿပိဳင္တူေအာ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဝထၱဳစာအုပ္ သုံးေလးအုပ္ကိုင္ကာ.. လမ္းထိပ္မွ ျပန္ဝင္လာေသာ စြာေတးေလး ကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။  “လာေနၿပီ..မင္းလိုက္႐ႊီးပါလား…ေနာင္လတ္..”  “ဟာ..ဘာအင္ထ႐ိုမွ မဝင္ရေသးပဲ.. ျဖစ္ပါ့မလားဟ..”

“ျဖစ္ပါတယ္..တစ္ေန႔ကကိစၥကို ေတာင္းပန္ေပါ့..”  “ဟုတ္သားပဲ..မင္းကလဲ..ေၾကာင္ေနျပန္ၿပီ”  ထိန္ဝင္းက ပင့္ေပးသလို သန္းရွိန္ က ေျမႇာက္ေပးသည္။ ေနာင္လတ္ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာသည္။ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္  သူငယ္ခ်င္းမ်ား အထင္ေသးမွာလည္း စိုးေသးသည္။  “ေအး..ငါလိုက္႐ႊီးအုံးမယ္..”  ေနာင္လတ္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွ  သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ထလိုက္သြားသည္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ မွ သီခ်င္းသံက က်ယ္ေလာင္ စူးရွလြန္းလွသည္။

“ညီမ..”  ေနာင္လတ္..မေခ်ာေလးေနာက္မွ အသံျပဳ၏။ လွပဝိုင္းစက္ခါ တင္းကားေနေသာ တင္ပါးဆုံ လုံးလုံးေလးမ်ားက စည္း ခ်က္မွန္မွန္ တက္လိုက္ က်လိုက္ သြားေနေသာ ခ်ာတိတ္မေလးက.. မၾကား.. သြားၿမဲသြားေနသည္။ ေနာင္ လတ္ ရင္ေတြ ပို၍ ပို၍  အခုန္ျမန္လာသည္။ အသံကိုျမင့္ၿပီး ထပ္ေခၚလိုက္သည္။  “ညီ..မ…”  အသံက တုန္ခပ္ေနသျဖင့္ တိုးတိတ္လြန္းေန၏။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း  နက္ေမွာင္ေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ား ဖြားကနဲ ဖြားကနဲ ေနာက္သို႔လြင့္က်န္ရစ္ေအာင္ပင္ မေခ်ာေလးက ေျခလွမ္းျမန္၏။

“ညီမေလး…”  အနားကပ္ၿပီး..သူေခၚလိုက္သည္။  “အို..”  ေကာင္မေလး တစ္ကိုယ္လုံး တုန္လႈပ္သြားသည္။ တစ္ဖက္သို႔လည္း  ကိုယ္ေလးယို႔သြားၿပီး မ်က္ေမွာင္ကုတ္ ၾကည့္၏။ ေနာင္လတ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ ရယ္ျပလိုက္သည္။   “ဘာလဲ..သြား  စစ္ေဆးခိုင္းေနတာလား.. က်မ သြားဆရာဝန္ မဟုတ္ဘူး..”  “ဟာ..မဟုတ္ပါဘူး..ရီျပတာေလ..”  “ဘာကိစၥ..အျဖဴထည္ႀကီး..ရီ ျပတာလဲ.. မလိုပါဘူး..”   “ဟိုဥစၥာ…ျဖစ္လို႔ ရီျပတာပါ”  “ဘာ..ဥစၥာလဲ..ဟြန္း..မသိဘူး.”   ေနာင္လတ္ အက်ဥ္း အၾကပ္သို႔ေရာက္ ေနသည္။ ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ..ဘာလုပ္၍ ဘာေျပာရမွန္းမ သိ.. အစ စဥ္းစားထားသမွ်လည္း ေခါင္းထဲမွ မေပၚျဖစ္ေန ရသည္။  “ေအာ္..ဟိုဒင္း…ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ..”  “ရွင့္ကို က်မ ပိုက္ဆံေခ်းထားတာမွ မဟုတ္ပဲ”   စြာေတးက သေရာ္ ၿပဳံးႏွင့္ တစ္လုံးမက်န္ ခေလ်ာ္တုတ္ျပစ္ေန၏။

“ကိုယ္..အေကာင္းေျပာတာပါ..ဟိုတစ္ေန႔က ကိစၥ ေတာင္းပန္ပါတယ္..”  “အိုး..ဘယ္ကိစၥလဲ..ခင္ဗ်ားလာမရစ္နဲ႔ေနာ္..”   စြာေတး က စြာလြန္းသျဖင့္ ေနာင္လတ္ ကြၽတ္ေနသည္။  “မွတ္ထား..ရီးစားစကားေျပာတာ.. ဒီပုံေတြနဲ႔ လမ္းေပၚမွာ.. အာပလာလုပ္တဲ့  ေခတ္က ဟိုး နိင္တီးပြိဳင့္တီးမွာ က်န္ ခဲ့ၿပီ..သြားေတာ့”   “ဟုတ္ကဲ့…ဟုတ္ကဲ့..”  ေနာင္လတ္ အႀကီးက်ယ္ဆုံး က်ရႈံးသြားသည္။  လူလည္ေခါင္မွာ..ေခြးခ်ီး နင္းမိေသာ မ်က္နာႀကီးျဖင့္ မအီမသာ.. တပ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ရသည္။  “လာ…ဒီက..လာၾကည့္..ေတြ႕လား…  အပီအျပင္ပဲ..”  ထိန္ဝင္းက လက္ထဲက အားေကာင္းလြန္းေသာ ေရေၾကာင္းသုံး မွန္ဘီလူး အေလးႀကီးကို ေနာင္လတ္ လက္ထဲ  ထည့္ရင္း ေျပာသည္.။ ေနာင္လတ္ မွန္ဘီလူးကို ယူၿပီး ထိန္ဝင္း ၫႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္၏။

“ဟား…ပိုင္တယ္ကြာ..ထမင္းမစားပဲ ဒီျပဴတင္းေပါက္က.. တစ္ေနကုန္ ထိုင္ၾကည့္ဖို႔ေကာင္း တယ္..”  လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ကို ေမာ့ထား၏ ။ဖားေဝေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို စုစည္းသိမ္းတင္ရင္း ရင္လ်ားထမီ ေလး ေမာက္ႂကြလာသည္အထိ ခါးကိုဆန႔္ လိုက္သည္..စြံ႕စြံ႕ကားကား တင္ပါးႀကီးမ်ားက ခုံပုေလးေပၚ၌ ပုံ႔ပုံ႔ အိ အိ ေလး ရွိေန၏။ ထိန္ဝင္း..လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္ရင္း ဝါႂကြား လာေသာေလသံႏွင့္ ရယ္ရင္းေျပာသည္။  “ဦးေဏွာက္ဆိုတာ..လႊာသုံးရတယ္ကြ.. မွတ္ထား ..ဟဲ..ဟဲ”  “ေတာ္ပါေပတယ္..ကို ထိန္ဝင္းရယ္.. တကယ္ပါဗ်ာ..”   “ဟဲ..ဟဲ..မခ်ီးက်ဴးနဲ႔.. မေနတတ္ဖူးကြ.. ဟီး..ဟီး..”  ေနာင္လတ္ မ်က္လုံးမ်ားကို မွန္ဘီလူးႏွင့္  ျပန္တပ္၏။   “ဟ..ဘာႀကီးလဲ..”  ႐ုတ္တရက္ ေနာင္လတ္သည္.. အထူးစိတ္ဝင္စားဟန္ျဖင့္လည္း ျပဴတင္းေပါက္မွ ကြၽံက်သြား မတတ္ ကုန္းၾကည့္ ၏။   “ဟယ္..အယ္ေနတာပဲ..ဟိဟိ.. ရွာတတ္တယ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္..”  မမခိုင့္လက္ထဲမွ..ရာဘာလီးအတုႀကီးမွာ  ႀကီးမားေျပာင္လက္ေနသည္။ ေမခိုင္က..ရယ္က်ဲက်ဲ မ်က္နာျဖင့္ လီး ထိပ္ႀကီးကို လ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ထိုးျပသည္။ တဝက္ခန႔္အထိ လည္း ပါးစပ္ထဲ ငုံ၍စုပ္ျပလိုက္ရာ မွန္တင္ခုံတြင္ထိုင္ ေနေသာ ယုႏြယ္မွာ တသိမ့္သိမ့္ ဖင္ေဆာင့္ၿပီးရယ္သည္။

“ေကာင္မ ဘယ္ႏွစ္ခါ စုပ္ဖူးေနၿပီလဲ မသိဘူး..ဟြန္း”  “မစုပ္ဖူးလို႔ ..ဒါႀကီး ဝယ္လာတာ.. စမ္းၾကည့္ရေအာင္.. ယုႏြယ္”  “ဘယ္လို စမ္းမွာလဲ…ဟုတ္မွလဲ လုပ္ေနာ္… မမခိုင္” မမခိုင္က အခန္းေဒါင့္သို႔သြားကာ ထမီေလးကို ခြၽတ္လိုက္၏။ ယုႏြယ္..မ်က္လုံးအဝိုင္း သားျဖင့္ ၾကည့္ေနရွာသည္။ ျဖဴဝင္းစိုေျပေသာ မမခိုင့္ ေအာက္ပိုင္း အလွေလးမ်ားမွာ မိန္းကေလးခ်င္း အားက်ေလာက္ေသာ  အလွျဖစ္သည္။ ျပည့္တင္း ေဖါင္းကားေနေသာ တင္ပါးေလးႏွစ္လုံးက ေရအိုးတင္၍ ရေလာက္ေအာင္ ေကာ့တင္းခ်ိတ္ေနသည္။

ေမခိုင္က ယုႏြယ္ထံသို႔ တစ္ခ်က္ ေစြၾကည့္ရင္း.. ရယ္သည္။ ျပားခ်ပ္တင္းမာေနေသာ ဗိုက္သားေလး ေအာက္မွ ေသးက်င္ေသာ  ခါးသြယ္ေလးတြင္ လီးအတုႀကီး ခါးပတ္ျဖင့္ သားေရ အေပ်ာ့စားကို ပတ္လိုက္သည္။ ေျခာက္ လက္မ ရွည္လ်က္ ေလးလက္မခြဲခန႔္ အ႐ြယ္ေတာင္ လုံးပတ္ရွိေသာ လီးႀကီးက ေမခိုင္ဆီးခုံမွေန၍ ေရွ႕သို႔ ေထာင္ ထြက္လာသည္။ ခါးပတ္ အတြင္းပိုင္းမွ အလားတူ   တန္ဆာမ်ိဳး တစ္ခုက ေမခိုင္၏ အဂ္ါစပ္အတြင္းသို႔ ႏွစ္ဝင္သြား သည္ “အင္း..အင္း..ကြၽတ္..ကြၽတ္..”  ခါးပတ္ကို တင္းတင္း ပတ္ လိုက္သည္ႏွင့္ ေမခိုင္ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္း ျပည့္ၾကပ္နာက်င္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစား လိုက္ရသည္။ ယုႏြယ္က ေမခိုင္လုပ္ေနပုံ ကို ၾကည့္၍ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ခါးေလးလိမ္ရင္း ၾကည့္ေနရာမွ မွန္တင္ခုံ ထိုင္ခုံေပၚမွထကာ အခန္းေဒါင့္သို႔..မရဲတရဲ  ေလ်ာက္သြားက ေမခိုင့္ခါးပတ္ရွိ လီးႀကီးကို အေသအခ်ာ ကိုင္ၾကည့္သည္။

“ထမီ ခြၽတ္လိုက္ေလ .ယုႏြယ္.. စမ္းၾကည့္ရေအာင္ပါဆို..”  “အယ္..ကြဲၿပဲကုန္ရင္…ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..”  “အိုး..နင့္ဟာက..ဒါေလး ေတာင္.. မဝင္ေအာင္ .. က်ဥ္းေနလို႔လား..”  “မသိဘူးေလ..တစ္ခါမွ..မလုပ္ဖူးတဲ့ဟာကို..”  “ခြၽတ္ပါ…နာေတာ့လည္း..မလုပ္နဲ႔ ေပါ့..”  ေမခိုင္ အဆြယ္ေကာင္း ၍ ယုႏြယ္ ..ထမီ ခြၽတ္လိုက္သည္..။ ျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္ အလွမ်ိဳးဆိုသည္ကို ေနာင္လတ္တို႔ အဖြဲ႕ စာဖြဲ႕ ဖူးၾကသည္။ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး မွဲ႔စြန္းေလးေတာင္ မရွိေသာ အလွမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ယခု မွန္ဘီလူးထဲ၌ ယုႏြယ္၏ ေျဖာင့္စင္း ႀကီးမားေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားၾကားမွ အဖုတ္မဲမဲကေလးကို ထင္းကနဲ ေတြ႕ရသည္။

ခုံးခုံး မို႔မို႔ေလး ေဖါင္းကားေနေသာ ဆီးခုံဝင္းဝင္း ေလးေအာက္မွ အကြဲေၾကာင္း နက္ရႈိင္းရႈိင္းေလးက ေပါင္ၾကားမွ တိုးဝင္ ေပ်ာက္ ကြယ္လ်က္ရွိသည္။ ေမခိုင္က ..ထမီေလ်ာခ်လိုက္သည္ႏွင့္ မတ္ေထာင္ကာ ဝင္းလက္စြာေပၚ လာေသာ.. ယုႏြယ္နိ႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို  အသာအယာ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး နိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ေျဖးညႇင္းစြာ ပြတ္ နယ္ေပးလိုက္၏။  “ဟာ..ဟာ…အ..ဟင့္..”  ယုႏြယ္  ..မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းသြားကာ ေမခိုင္လက္ကေလးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ အေၾကာ စိမ္းေလးမ်ား ယွက္သန္းေန ေသာ ယုႏြယ္ပါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္၌ တမဟုတ္ခ်င္း ေသြးေရာင္ေလးမ်ား လြမ္းသြား သည္။

ေမခိုင္..အသက္႐ူသံေလး ျပင္းလာသည္။ ယုႏြယ္ နိ႔သီးေခါင္းေလး နီနီေစြးေစြးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့္ ငုံခဲ၍ လ်ာ ထိပ္ကေလးျဖင့္  ကလိေပးလိုက္ရာ ယုႏြယ္ခမ်ာ တီ ဆားနဲ႔တို႔သကဲ့သို႔ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာ တြန႔္လိမ္သြား ေလ ေတာ့သည္။   “အင္…ဟင္း… ဟင္း..အ..ကြၽတ္…တမ်ိဳးႀကီးပဲ.. ခိုင္ရယ္..”  “ယုႏြယ္ ..ဟာထဲကို ဒါထည့္ေလ… ေပါင္ကားထား..”  “ျဖစ္…ျဖစ္ပါ့.မလား….ခိုင္…မ ဝင္ရင္..ဒုကၡ..”  “အရမ္းနာရင္ မထည့္နဲ႔ေပါ့. ..ယုႏြယ္ရဲ႕ … ကဲ…လာ..”  ေမခိုင္က သူမခါးမွ ရာဘာလီးတုႀကီးကို ယုႏြယ္ေစာက္ပတ္ အဝ၌ေတ့ၿပီး… ခါးကိုဖက္ခါ…ဖိသြင္းလိုက္သည္။  “ႁဗြတ္..အား…အာ…နာတယ္..ခိုင္…နာတယ္…”  ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ရာဘာလီး တုႀကီးက ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာ ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ အေျခာက္တိုက္ႀကီးဝင္ သြားေလရာ နာက်င္သြားရရွာသည္..။ ေမခိုင္ က ဖိသြင္းျခင္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး..ယုႏြယ္ ၏ လွပစိုေျပေသာ ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ ေမခိုင္က ရာဘာလီးအတုႀကီး  တစ္ဖက္က ဝင္ထားသည္မို႔ အလြန္ခံခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပေနသေလာက္ ယုႏြယ္မွာအစိမ္းသက္သက္ေလးျဖစ္ရာ…႐ုတ္တရက္  ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္းတို႔ကသာ ႀကီး စိုးေနသျဖင့္ ခံစားမရနိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရေလသည္..။

“မရဘူး…မရဘူး…ခိုင္…ယုႏြယ္.. အရမ္းနာတယ္..” ယုႏြယ္က ေမခိုင္ပုခုန္းကို တြန္းထုတ္ရင္းျဖင့္ ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ေမခိုင္က  မ်က္နာေလးတျပင္လုံး နီရဲလာကာ အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး အသက္ရႈျပင္းထန္လာေန၏။  “အစမို႔ပါ…ႏြယ္ ရဲ႕..အို..မတြန္းနဲ႔ေလ.. အင့္…အ”   “ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး…နာတယ္.. နာတယ္..”  ယုႏြယ္က ဇြတ္ကန္ ျငင္းသည္။ ေမခိုင့္ပုခုန္းကို တြန္းထားေနရာမွ ခါးကိုစုံကိုင္ၿပီး တြန္းျပန္သည္။ ေမခိုင္ကလည္း အားႏွင့္ ျပန္ဆြဲသြင္းေနေလရာ လီး ႀကီးမွာ ယုႏြယ္ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ တစ္ဝက္လိုးေပး ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန ေပသည္.။ ဝင္သြားလိုက္..ထြက္လာလိုက္ျဖင့္ လႈပ္ရွား ရင္း.. ယုႏြယ္ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းႏွင့္ ပြတ္တိုက္ဖန္ မ်ားလာ ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ေရၾကည္ေလးမ်ား ယိုစီး က်လာ၏။ လီးအတုႀကီးတြင္လည္း စိုစြတ္ ေျပာင္လက္လာေလေတာ့သည္။

ယုႏြယ္.. ေပါင္သားေလးမ်ားမွာ မသိမသာ ပုစြန္ဆိတ္ခုန္ေလး ခုန္လာသည္။ ရင္ ထဲ၌လည္း တဒိန္းဒိန္း ႏွလုံးခုန္သံျမည္ေနသည္။   ပထမတုန္းကေတာ့ အေပ်ာ္လိုလို အစမ္းသေဘာလိုလို လုပ္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အဂ္ါစပ္ထဲသို႔ ထိုပစၥည္းႀကီး နင့္နင့္နဲနဲ ဝင္ ေရာက္ၿပီး တကယ္ခံစားေနရေသာအခါ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားဖူးေသးေသာ အရသာ တစ္မ်ိဳးကို ယုႏြယ္ ခံစားလာရသည္။။   ေမ ခိုင္၏ ကြၽမ္းက်င္ပါးနပ္စြာ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေပးမႈေလးမ်ားကလည္း.. တစ္ကိုယ္ လုံးၾကက္သီးေလးမ်ား အဖုအဖု ထလာသည္။  တဇိုးဇိုး တဇတ္ဇတ္ တုန္ရီလာၿပီး.. ႏႈတ္ခမ္းေလး ႏွစ္မႊာမွာလည္း ပုစြန္ဆိတ္ ခုန္ ခုန္လာေလေတာ့သည္။   “အား… အင္း..ဟင္း..ဟင္း…အ…အား… အား…အ.”  “ဘြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ဘြတ္…စြပ္..ႁပြတ္… ဘြတ္..စြပ္..”   ေစာက္ေရမ်ားက တစိမ့္စိမ့္  က်လာသည္.. ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စိုစြတ္ဝင္းလက္ လာေစသည္။ အစ ပထမ ကဲ့သို႔ ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္  နာနာက်င္က်င္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ.. တကယ့္ပကတိ ေယာက္်ားႀကီးတစ္ ေယာက္၏ လီးႀကီးကဲ့သို႔ အရသာရွိလြန္းလွၿပီး ေျပျပစ္ ေခ်ာေမြ႕စြာ လိုးေပးေနေသာ.. ေမခိုင္ကိုယ္တိုင္မွာလည္း မ်က္ေစ့ ႏွစ္လုံးမွိတ္ခါ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ယက္ခါ.. ယက္ခါ..  မွိန္းရင္း ကာမအရသာ ခံစားေန၏။

“ဘြတ္..စြပ္”  ဟူေသာ အသံႏွင့္ ဒစ္အဖုႀကီး ကြၽံဝင္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ စူးႏွစ္ဝင္ေရာက္သြားတိုင္း ေစာက္စိေလး မွာ  တင္းမာသြားတတ္ၿပီး အတင္းဖိကပ္ ျပန္လည္၍ ခါးေလး ေကာ့ေကာ့ေပးမိလာသည္။ အိတြဲျခင္း မရွိ..အပ်ိဳစင္ နိ႔ကေလးအစုံက  မာသထက္ မာကာ တင္းသထက္ တင္းက်စ္မာေတာင္ေနၿပီး ေမခိုင့္နိ႔သီးေခါင္းေလး မ်ားႏွင့္ ယုႏြယ္ နိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ား  အႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္ တိုက္..မိၾကသည္။  တစ္ခါတစ္ခါ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေဆာင့္သြင္း ျခင္း ခံလိုက္ရေသာ အခါမ်ားတြင္ ဆီးအိမ္တစ္ခု လုံး က်င္တက္သြားကာ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းမွ ေဆာက္တည္ရာမရ ..မ႐ိုး..မ႐ြႀကီး ျဖစ္ျဖစ္ သြားတတ္ေသး၏။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္  ယုႏြယ္က ေမခိုင့္ ေက်ာျပင္ေလးကို တင္းတင္းေလး ဆြဲဖက္ခါ တင္ပါးႀကီးမ်ား တုန္ခါသြားသည္ အထိ..အားက်မခံ ျပန္လည္ ေဆာင့္ျပစ္လိုက္မိတတ္၏။  “အီး…အား….ယုႏြယ္…တတ…အား.. ငါ..ၿပီးေတာ့မယ္”  ေမခိုင္က ေခြၽးကေလးမ်ား စို႔လာၿပီး တအီး အီး ၿငီးတြားကာ အဆက္မျပတ္ႀကီး ေဆာင့္လိုက္ေလေတာ့သည္…။  “ဘြတ္…စြပ္…စြတ္…ဘြတ္…ၿပီးၿပီ…ၿပီး…ႁပြတ္..”  “အင့္… အင့္…အင့္…အ .. အီး…ေမ…ေမခိုင္… အ…အ…အား…”  ျဖဴစင္ ဝင္းပေနေသာ ခႏၡာကိုယ္ေလး ႏွစ္ခုမွာ အထိန္းအကြပ္မရွိ လႈပ္ ရမ္းေနၾကၿပီး.. ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ တြန႔္ လိမ္ေကာက္ေကြးသြား ၾကေလသည္။ လွပေျဖာင့္စင္းေသာ ေမခိုင့္၏ ေပါင္တံလုံးႀကီး မ်ားက ယုႏြယ္ခႏၡာကိုယ္ ေလးကို ၿပဲကားကားႀကီးခြလ်က္ အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ရင္း တုန္ခါသြားရွာသည္..။

ယုႏြယ္ မွာလည္း ငလ်င္ ၿပိဳက်သကဲ့သို႔ ေရွ႕ေနာက္ ယိမ္းခါသြားရွာေလသည္။။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ သိမ့္သိမ့္ခါသြားၾကၿပီး ႏွစ္ ေယာက္သား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္လ်က္ သုတ္ေရမ်ားကို လြတ္ထုတ္လိုက္ၾကေလေတာ့သည္။   “အား….အား….အား…… အာ…” ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေပ်ာ့ေခြသြားကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ ပုံလ်က္သားေလးမ်ား က်ေရာက္သြားၾကေလသည္။     ေမခိုင္ႏွင့္ ယု ႏြယ္ လီးခါးပတ္ႀကီးႏွင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အားရေအာင္ လိုးေနၾကပုံကို ေနာင္လတ္ႏွင့္ ထိန္ဝင္းက အားေကာင္းလွ ေသာ မွန္ဘီးလူးႀကီးျဖင့္ အစအဆုံးၾကည့္ကာ လူသားစစ္စစ္ လီးႀကီးမ်ားက ပုဆိုးမ်ား ထဲမွ သြားေရ တျမားျမားႏွင့္ ပုဆိုးမ်ား  စိုစြတ္ခါ အကြက္ႀကီးမ်ားျဖစ္ကုန္သည္အထိ ေတာင္ေနမိၾကေလသည္။။  “ယုႏြယ္ေရ…ေဟ့…ေမခိုင္…အိုး…ဘယ္လိုျဖစ္ေနၾက တာလဲ… ဟင္”   အခန္းအတြင္းသို႔ ေဝါလ္ပိုစတာႀကီး တစ္လိပ္ကို ကိုင္းရင္းဝင္လာေသာ ယဥ္ေထြးမွာ ေျခလွမ္းမ်ား တုန႔္ကနဲျဖစ္  သြားရေလသည္။ ယုႏြယ္က ရွက္စနိးအၿပဳံးေလးျဖင့္ ၿပဳံးရင္း သူမေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ သုတ္ေရမ်ားႏွင့္ လိမ္းႀကံ ေပေရေနေသာ  လီးႀကီးကို ဖင္ေလးေနာက္ဆုတ္ၿပီး ႁပြတ္ကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး ထလိုက္ခါ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲ ေျပး ဝင္သြားေလေတာ့သည္…။

ေမခိုင္က ခါးပတ္ေခါင္းကို ျဖဳတ္ေန၏။ ၿပီးမွ.. သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ၌ အဆုံးထိ ဖိကပ္ ဝင္ေရာက္ေနေသာ လိင္တံအတုႀကီးကို  လက္ျဖင့္ ကိုင္လွည့္ကာ ႁပြတ္ ကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ သုတ္ေရအဖတ္ အဖတ္မ်ားက လီးဒစ္ႀကီးတြင္ စုၿပဳံၿပီး ကပ္ပါလာၾကေလ သည္…။   “ဟင္း…ေဈးဦးေဖါက္ၿပီးၾကၿပီေပါ့ေလ….. ဘယ့္ႏွယ့္လဲ..”  “အဟင္း…ေထြး…စမ္းၾကည့္ေပါ့…ဟင္း…ဟင္း”   မယဥ္ ေထြးက ရာဘာလီးႀကီးကို မရဲတရဲေလး ကိုင္ၾကည့္ကာ အသံတုန္တုန္ကေလးႏွင့္ ရယ္ရင္း ေျပာသည္။  “အေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္… ေယာက္်ားလီး အတိုင္းပဲ ဟယ္…”  “အားလုံးေတာ့ မတူဘူးေပါ့…ေထြးရဲ႕ .. သူ႔မွာက .. လူလို အပူရွိန္ မရွိေတာ့…ေအးစက္စက္ႀကီး  ခံလို႔ အရသာ သိပ္ မရွိလွဘူး..”  “အံမယ္…သူအလိုးခံဖူးတာ က်လို႔..ဟြန္း..”  ေမခိုင္က …ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ လီးခါးပါတ္ကို ေဆး ေက်ာသုတ္တင္ရန္ ယူေဆာင္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယုႏြယ္ တစ္ေယာက္ ေရစက္ ေရေပါက္ကေလးမ်ား စိုစြတ္ခိုတြယ္ေန ေသာ ယုႏြယ္ မ်က္နာေလးက ပကတိ က ေလး မ်က္နာေလးအလား မ႐ြံ႕မရအၿပဳံးေလးႏွင့္ လွပလြန္းေနသည္။။ ဒူးဆစ္အထိ ဖုံးဖိ ေနေသာ ယုႏြယ္ခႏၡာ ကိုယ္ေလး ေအာက္ပိုင္းမွ ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းေလးမ်ားက ေႂကြ႐ုပ္ကေလး ႏွယ္ ေတာက္ပဝင္းလက္ ေနသည္။ အေထြးက ယုႏြယ္ နဖူး ႏုႏုေလးကို ညႇင္သာစြာနမ္းလိုက္သည္။

“ဒီမွာ…ပုံတစ္ပုံဝယ္လာတယ္..ေတြ႕လား..”  လက္ထဲမွ ပိုစတာႀကီးမွာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား စတားလုံး ( ရမ္ဘို ) ၏ ႂကြက္သား  အဖုအထစ္မ်ား ေျပျပစ္စြာ ေဖၚျပ ထားေသာ တည့္တည့္ရပ္ေနသည့္ ကိုယ္လုံးအလွေပၚ ပုံႀကီးျဖစ္သည္။    “ဟယ္…လွလိုက္ တာ..အဲဒါ…မမေထြး ဘယ္ကရလဲ..”   “ဖေလာ္ရီဒါက ျပန္လာတဲ့ မမေထြး သူငယ္ခ်င္းမ စိုးသႏၲာ. .ဆီကေလ…ဒီမွာက..ဒီပုံမ်ိဳး လုံး ဝ မရွိဘူး..”  မွန္ပါသည္..ဆိုဒ္ႀကီး ကိုယ္လုံးေပၚ ပုံမ်ားမွာ ယခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွ နိင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္ေအဂ်င္စီမ်ားက ေဈးတြက္ တြက္ ၿပီး သီးသန႔္ေရာင္းခ်လာျခင္းျဖစ္ရာ… ျမန္မာျပည္အတြင္း၌ ယခင္ရွိၿပီး ပုံမ်ားျဖစ္ေသာ သုံးခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳးပုံမ်ား သာ ရွိၿပီး ယခုကဲ့သို႔  ေျချဖားအထိ ေျခာက္ေပဆိုဒ္ႀကီးမ်ိဳး လုံးဝ ဝင္လာျခင္းမရွိေသးေပ..။   “ဒီ မတ္တပ္ ဗီဒိုႀကီးမွာ ေဟာသလိုတင္..”  ေထြးက ႀကိဳး သိုင္း ပိုက္ဆံအိတ္ကေလးကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ပိုစတာႀကီးကို ဘီဒိုႀကီး၌ ကပ္ျပသည္..။ခါးဝတ္ ေဘာင္းဘီတို အနက္ ကေလးသာ ပါေသာ စတားလုံးပုံပ မိန္းမပ်ိဳမ်ား စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္စရာ.. ႂကြက္သားအဖုအ ထစ္ႀကီးမ်ား အေျမာင္းလိုက္…ႂကြ႐ြ  ေဖၚင္းႂကြေနၿပီး.. ညိဳ႕အားေကာင္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားကလည္း.. ပကတိ လူ႔ မ်က္လုံး အေနအထား အတိုင္း ဆြဲေဆာင္မႈ  အျပည့္အဝ ရွိေနျပန္ရာ ယုႏြယ္ ရင္ခုန္သြားမိသည္။

“ဟြန္း…႐ုပ္ႀကီးကလဲ အသက္ဝင္လိုက္တာ…မမေထြးရယ္.. မ်က္လုံးႀကီးေတြက ရင္ကို ခုန္သြားတာပဲ..”    ယဥ္ေထြးက ေက်နပ္ စြာၿပဳံးသည္..ေကာ္ဗူးအဝါေလးကို ယူလိုက္ၿပီး..ဘီဒိုႀကီး၌ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကပ္ေနသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ေမ ခိုင္က ပိုစတာပုံႀကီးကို တအံ့အေအာၾကည့္ကာ .. ေျခဖ်ားေလးေထာက္ၿပီး ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြ ခုန္လိုက္ရင္း  “ဟုတ္ၿပီ…ေမ ေထြး..ဒီနားမွာ အေပါက္ေဖါက္ၿပီး ဒါႀကီး တပ္ထားလိုက္ရင္..အို..ေက..”  “ဟယ္…အသဲယားစရာႀကီးျဖစ္သြားၿပီ…ဟီး..ဟီးး” ေထြ က ဦးေဆာင္ၿပီး ဘီဒိုတံခါးကို ရန္ဘို လီးေနရာ၌ အေပါက္ငယ္ေလး ေဖါက္ကာ ရာဘာလီးကို အတြင္းမွ အ ေသ စြပ္ၿပီး တပ္လိုက္ ၾကေလသည္..။   “ေတာက္…မခ်င့္မရဲ ..ျဖစ္လိုက္တာကြာ..ဟင္းဟင္း…”  ထိန္ဝင္းက မွန္ဘီလူးကို သန္းရွိန္အား ေပးလိုက္ၿပီး  ေျပာ၏။ သန္းရွိန္က လည္ေခ်ာင္းမွ ဇလုပ္ႀကီး တက္လိုက္ က် လိုက္ျဖစ္ခါ… တံေတြးၿမိဳခ်ရင္း ၾကည့္ေနေလသည္။

“ဒီဟာမေလးေတြ…ေတာ္.ေတာ္..ယားေနၾကဘီကြ..”  “ေအး..သူတို႔က ယားေနတယ္..ဒို႔ကလဲ ေတာင္ေနၿပီ..”  ထိန္ဝင္းက လီးကို  လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ရမၼက္ မ်က္နာႏွင့္ ေျပာလိုက္ရာ သန္းရွိန္က အဟားဟား ရယ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။   “ဟား..ဟား..ၾကက္တက္ရယ္.. မင္းဟာေလးက ၾကက္တက္ေလးေလာက္ရွိတာ..မင့္ေဆာ္က မင္းကို တစ္ညပဲ ေပါင္းၿပီး ကြာျပစ္ မွာ ေသခ်ာတယ္ .. ဟား…ဟာ..”   “ဟ …ေခြးမသား…လီးကြ..လီး…မွတ္ထား.. မေသမခ်င္း တစ္ညလုံးလိုးမဲ့လီး…ဇီးမကပ္ရင္ ..  လီးျဖတ္ျပစ္မယ္ ကြ သိလား”   ထိန္ဝင္းက ပုကြကြ သူ႔ခႏၲာႏွင့္ လိုက္ေအာင္ ႂကြားလုံးထုတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေနာင္လတ္ႏွင့္ သန္း ရွိန္မွ အူႏွိပ္ ၍ ရယ္ၾကဟန္ကို တမင္ျပဳလုပ္ျဖစ္လိုက္ၾကသည္..။  “ေအး…ရယ္ၾက…ရယ္ၾက…ေနာက္မွ.. ကိုထိန္ဝင္းရယ္.. ခင္ဗ်ား ဟာႀကီး ခဏေလာက္ ငွားပါဗ်ာ.. လို႔ လာမေျပာနဲ႔ ဟင္း”  ထိန္ဝင္း မ်က္နာက အတည္ေျပာေနျခင္းျဖစ္ပါသည္..။ ေယာက်ားျဖစ္ပါ လ်က္ ၾကက္တက္ ဟု အေခၚခံရသည္ကို ထိန္ဝင္းသာ မဟုတ္ ဘယ္ေယာက်ားကမွ အေျပာမခံခ်င္တတ္ၾကေပ…။ ေနာင္လတ္က  ခႏၵာကိုယ္ထြားႀကိဳင္းၿပီး ျဖဴဝင္းစိုေျပေသာ အသားအေရေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ား ခိုက္ ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။

မိန္းကေလး ဆိုသည္မာလည္း ႐ုပ္ေခ်ာ …ခိုက္.. ပစၥည္းဥစၥာ ႂကြယ္ဝလ်င္လည္း…ခိုက္…လိင္အဂါႀကီးမားလြန္း၍ ထင္ရွားသူဆို  လ်င္လည္း မခိုက္သည့္တိုင္ေအာင္ စိတ္ဝင္တစား ရွိတတ္ၾကသည္။ ယခုလည္း ေနာင္လတ္ ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္တို႔ႏွင့္  ဂ်စ္ကန္ကန္ အျဖစ္မ်ိဳး တိုးခဲ့ၾကသည့္ေနာက္ အုပ္စုခ်င္းက မသိမသာ စိတ္ဝင္စားမႈကို ဖုံးကြယ္ ရန္ေစာင္ ဟန္သာျပေနၾကသည္။။

“ဒါ…က်မ ယူထားတဲ့ ..စာအုပ္ရွင့္..”   “ဟလား…ဒါဆိုအေတာ္ပဲ…အတူဖတ္ၾကတာေပါ့..”  ေနာင္လတ္ႏွင့္ ေမခိုင္က စာအုပ္ဆိုင္၌  ဤနယ္စဆုံျဖစ္ၾကသည္။  “စကားေျပာတာ…ၾကည့္ေျပာေနာ္… ဟင္း…ပါးကြဲသြားမယ္..”  “ကိစၥမရွိပါဘူး…ေမခိုင္…ကိုေနာင့္အသဲ ကို မခြဲရင္ ၿပီးတာပဲ…တကယ္ေတာ့.. အခ်စ္ဆိုတာ.. တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ကြဲၾကရတာပါ..”   “ဘာ…ဘာေျပာတယ္…”   ေမခိုင့္  မ်က္နာေလး ရဲရဲနီကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ၿပီး ေအာ္၏။ စာအုပ္ဆိုင္ေဒါင့္ အတြင္းဘက္၌ ေမခိုင္ႏွင့္ ေနာင္ လတ္တို႔ပြဲကို မည္သူ  တစ္စုံတစ္ေယာက္ကမွ သတိမထားမိၾကေခ်..။ “ဟုတ္တယ္..ေမခိုင္ရဲ႕..စဥ္းစားၾကည့္ေလ.. ပါးကြဲမယ္..ဘာညာဆိုၿပီး က်ိမ္းဝါးၾက ေပမယ့္.. ညားသြားၾကရင္..တကယ္ ေသြးထြက္ေအာင္ ကြဲေနၾကရတာ.. မိန္းကေလးေတြပဲ မဟုတ္လား” “ဟင္…ရွင္…ရွင္…”   “စိတ္မဆိုးနဲ႔ ေမခိုင္..ကိုေနာင္နဲ႔ဆိုရင္..ေမခိုင့္ ဟာေလးကြဲၿပဲသြားမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္.. သတၱိရွိမွ ခ်စ္ပါ..”   “အို…ရွင္…ဘယ္လို လူလဲ…ဟင္..”  “ကိုေနာင္ ေမခိုင့္ကို အရမ္း လုပ္ခ်င္ေနမိတယ္.. ေမခိုင္ရယ္.. အိပ္ယာဝင္တိုင္း ကိုေနာင့္ဟာႀကီးက အၿမဲေတာင္  ေနၿပီး..ေမခိုင့္ဟာေလးကို..လိုးရရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းမလဲလို႔..အၿမဲ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့ ရတာပါ..ေမ ခိုင္ရယ္..တကယ္ ပါ..”

ေမခိုင္ အသက္ရႈေတြ ရပ္သြားမလား.. ထင္ရသည္..။ ေနာင္လတ္ ဤမွ် ႐ိုင္းစိုင္းလိမ့္မည္ဟု .. ေမခိုင္ထင္မထား ..႐ိုင္းျပလြန္းေသာ  ေနာင္လတ္ စကားမ်ားက ေမခိုင့္ ပါးစပ္ကို အေဟာင္းသားေလးျဖစ္ေစသည္။   “ေမခိုင္…ကိုေနာင့္ကို ခ်စ္ပါေနာ္..ေနာ္.. ေမ ခိုင္အတြက္ ကိုေနာင္…ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းေလး လိုးေပးနိင္ ပါတယ္..”  ေနာင္လတ္ကိုယ္မွ အရက္နံ႔သင္းသင္းေလးကို  ေမခိုင္ ရႈရႈိက္မိ၏။ ေနာင္လတ္ အရက္မႈးမႈးႏွင့္ ထင္ရာေတြ စြတ္ ေျပာေနျခင္းပါ..ထို႔ေၾကာင့္ စကားဖက္ၿပိဳင္ေနလ်င္ မိမိ မိန္ ကေလးဖက္ကသာ အနာခ်ည္းမို႔..ဆတ္ကနဲ လွည့္ ထြက္လိုက္သည္။ ေနာင္လတ္ကလည္း ျပတ္ပါဘိ ..ပုခုန္းေလးႏွစ္ဖက္ကို လွစ္ ကနဲ လွမ္းဖက္ကာ မ်က္နာခ်င္း ဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္ရာ ေခါင္းေလးက ေမာ့သြားၿပီး နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက ေနာင္လတ္၏  ႀကီး မားထူအမ္း ေသာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီး၏ ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးစုပ္ယူခ်င္းကို ခံလိုက္ရ၏။

လက္ထဲမွ ဝထၱဳစာအုပ္က လြတ္က်သြား ၏။ ပူေႏြးမာေတာင္ေသာ ႀကီးမားက်စ္လစ္သည့္ ေနာင္လတ္လီးႀကီးက..ေမခိုင့္ ေပါင္ ၾကားထဲသို႔ ထမီႏွင့္ ပုဆိုး ကို တြန္းထိုးၿပီး ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေမခိုင္ ဆတ္ကနဲ ႏွလုံးေလ႐ိုက္၏..သတိလက္လြတ္ ေပါင္ေလး   ႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ကြကြေလး လုပ္ေပးလိုက္မိေလရာ..ေနာင္လတ္က..အင့္ကနဲ ေနေအာင္ ဆြဲေညႇာင့္လိုက္ ၏။  “အို..ဖယ္…လြတ္..”     ေမခိုင္ ႐ုတ္တရက္ အရွက္အေၾကာက္ႀကီးလာ .. အလုံးအရင္းႏွင့္ ဝင္လာကာ…ေနာင္လတ္ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္ တြန္းၿပီး  ထြက္ေျပးသြား၏။ ေနာင္လတ္မွာ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ျဖစ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ပင့္သက္ခ်ကာ ေမ ခိုင့္တင္ပါးႀကီးမ်ားကို  လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ စာအုပ္အငွားသမားေလးကလဲ အခုမွ ဆိုင္အေနာက္ဖက္ခန္းကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ပုဆိုးအတြင္းမွ တိုး ထြက္ ေထာင္ထေနေသာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ႀကီး ေတြ႕သြားေလေတာ့သည္။ “ဟား..ဟား….ကြၽန္ေတာ့ကို မ ခ်ိန္ထားပါနဲ႔ဗ်ာ… ေၾကာက္တတ္လို႔ပါ..”  သည္ည..ေနာင္လတ္ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့.. ညဦးပိုင္း စာအုပ္ဆိုင္၌ ျဖစ္ခဲ့ေျပာခဲ့သည္မ်ားကို  ေတြးကာ လုံးဝ အိပ္မ ေပ်ာ္…။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း..သန္းရွိန္ႏွင့္ ထိန္ဝင္းတို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားက်သည္ႏွင့္ ..ေမခိုင္တို႔ အဆာင္ဖက္သို႔  ကူး ဝင္ခဲ့သည္။။ ေလာကႀကီးသည္…ဆန္းက်ယ္လြန္း၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတစ္ျခားျဖစ္တတ္၏။

ေနာင္လတ္  ေမခိုင္အိပ္ေသာ အခန္းထဲသို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ထိုစဥ္မွာပင္ ရမ္ဘိုပုံႀကီးရွိရာသို႔ ေျခေဖါ့ႏွင့္ကာ ဝင္ လာေသာ ေထြးကို ေနာင္လတ္  ေရွာင္ရန္အတြက္ မတ္တပ္ ဘီဒိုႀကီးဒထဲသို႔ဝင္လိုက္ ရေလသည္..။ အထဲတြင္ ေန႔လည္ဘက္က တပ္ဆင္ထားေသာ ရာဘာလီး အတုႀကီးမွာ ေနာင္လတ္ဗိုက္ႏွင့္ေထာက္ခါ ႐ုတ္တရက္ ဘီဒို တ ခါး ပိတ္မရျဖစ္သြားသည္။  ေနာင္လတ္…ကြိဳင္ပူၿပီ…ႀကံရာမရျဖစ္ ေနရာမွ ရာဘာလီးႀကီးကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး… သူ႔ လီးႀကီး ငိုက္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီးကို ဘီဒိုအေပါက္မွ ထိုးထုတ္ခါ ၿငိမ္ေနလိုက္ရေလ သည္။။ ေထြးကလည္း ရမ္ဘိုပုံ ႀကီး ၌ တပ္ဆင္ထားေသာ ရာဘာလီးအရသာကို ခံစားရန္အတြက္.. တိတ္တဆိတ္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ ရာ.. မႈံဝါးေသာ မီး ေရာင္အျပာေရာင္ ကေလးႏွင့္ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနေသာ ဘီဒို ေပါက္မွ ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို ႏူးညံ့ေသာ  လက္ေခ်ာင္း ေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္လိုက္ေလရာ.. ေနာင္လတ္လီးႀကီးမွာ သိသိသာသာႀကီး မာေတာင္ ၿပီး   ေတာင္ထလာေလသည္..။

ေထြးမွာ ရာဘာလီးႀကီးကို တစ္ႀကိမ္မွ သုံးဘူးသူမဟုတ္ေလရာ ..ဘီဒိုအတြင္းမွလီး မွ ရာဘာလီးဟုသာ ထင္ေနေလသည္..။ ေနာင္လတ္အတြက္ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲေရာက္ ေနသည္။ ေနာင္လတ္ ခ်စ္ေသာ ေမခိုင့္ဆီ သို႔လာမိရာမွ မထင္မွတ္ပဲ ေထြးႏွင့္.. ရင္ဆိုင္ တိုးေနမိျခင္းအတြက္ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ား က် လာေနရသည္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္၏ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ျခင္းကို  ပထမဆုံးအႀကိမ္ ခံစားရသျဖင့္ အရသာရွိသလို ရွက္သလိုလိုႀကိးလည္း ျဖစ္ေနမိေသး သည္။ လီးထိပ္ ဒစ္အဝနားတဝိုက္..  လက္ညႇိဳးထိပ္ကေလးျဖင့္ ပြတ္သပ္ျခင္း ခံလိုက္ရတိုင္း.. ဖင္စအိုဝ ရႈံ႕သြားေအာင္ ေနာင္လတ္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။။ စိမ့္က်င္ ေသာ ေဝဒနာ တစ္မ်ိဳးကို လည္း ခံစားလိုက္ရသည္။.

“အင္း..ဟင္း…အင္း…အ…အား..”  ေထြး ႏုတ္ခမ္းမွ ညီးသံသဲ့သဲ့ကို ေနာင္လတ္ ၾကားေနရသည္။ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို လက္ဖ်ား ေလးမ်ားႏွင့္ ကိုင္ တြယ္ ပြတ္သပ္ေနရာမွာ.. လက္ဆုပ္ကေလးထဲ ထည့္ကာ ..ညင္သာစြာ ဂြင္းတိုက္ေပးေနသလို ျပဳေနျပန္သျဖင့္  ေနာင္လတ္ လီးႀကီးမွာ အေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္ထလာေအာင္.. မာတင္း လာသည္။ ေထြးခမ်ာ..ဘယ္သူမွမသိ ဟူေသာ အသိစိတ္ ျဖင့္ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို ရာဘာလီးအတုဟုသာ ထင္ၿပီး .. စိတ္ရွိတိုင္း ပြတ္သပ္ ကိုင္ တြယ္ ေန ျခင္းျဖစ္၏.။  ဘီဒိုႀကီးအတြင္းမွ  ေနာင္လတ္မွာ အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး..လီးထိပ္မွ ခြၽဲက်ိေသာ အရည္ၾကည္မ်ား ယိုစိမ့္လာသည္ အထိ ခံစားလိုက္ရ သည္ကိုမူ..ေထြး မသိေခ်..။ ေထြးက ထမီေလးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ခြၽတ္ခ် လိုက္ ေလသည္။ တင္ပါးေအာက္ဖက္မွ တစ္ထြက္ေန ေသာ ဖင္ႏွင့္ ေပါင္ဆက္ေနရာမွာ ႂကြေမာက္ၿပီး ခုံး ထေန သည္။ ေထြး၏ ဖင္အေနအထားမွာ ဖင္ကုန္းၿပီး လိုးခ်င္စရာေကာင္းေသာ  ဖင္ေကာက္ အမ်ိဳးအစားေလးပင္ ျဖစ္ သည္။ ခက္သည္က ဘီဒိုအတြင္းမွ ေနာင္လတ္ ခမ်ာ ေထြး၏ လွပလြန္းေသာ  အဆီႏွင့္ တဝင္းဝင္း ကိုယ္ခႏၡာ ေလး ကို မျမင္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေထြးက အသားျဖဴသည္… ေစာက္ပတ္ တဝိုက္က အျခားေနရာမ်ားထက္ ပို၍ျဖဴဆြတ္ေနသည္။. ႏူးအိေသာ အ သားဥေလးက  လီးထိပ္ကို ေတ့လာေသာအခါ ေနာင္လတ္ ဘီဒိုတံခါးကို အတင္းဖိကပ္ခါ…လီးကို ထြက္နိင္သမ် ထြက္ေအာင္ တြန္းေပးလိုက္ မိသည္။ အေတြ႕အႀကဳံမရွိရွာေသာ ေထြးမွာ လီးႀကီး ေတာင္လာပုံ..ပို၍တင္းမာၿပီး.. တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးခုံေနပုံမ်ားကို သတိ မထားမိ ရွာပဲ.. ရာဘာလီးအတုဟုသာထင္လ်က္ ေစာက္ပတ္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို အသာၿဖဲၿပီး..လီးႀကီးႏွင့္ ေတ့ကာ .. ဖိခ်..လိုက္ရွာသည္…။

“ျဗစ္…အီး….အ…အ..”  လီးႀကီးထိပ္က ..အတန္ငယ္ ေယာင္ကိုင္းေနသလို ႀကီးထြား၏။ ေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလးမို႔..  ေစာက္ပတ္ ႏုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ျခမ္းကို စုယူ ႁပြတ္သိပ္တာ ထိုးဝင္သြားခ်ိန္၌ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႏွစ္ဖတ္ၾကား၌ လီးႀကီးထိပ္ တစ္ ေန ေသးသည္။ အတန္ၾကာ တင္းခံေနၿပီးမွ.. ျဗစ္ကနဲ ကြၽံဝင္သြားသည္။  ပူေႏြးမာေကာင္းေသာ အသားေခ်ာင္း ႀကီး က ေစာက္ပတ္ ေလးထဲသို႔ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းႀကီး တိုးဝင္သြားစဥ္ ေထြးေစာက္ပတ္ေလးမွာ .. ခ်ိဳင့္ဝင္သြား ၿပီး ..ခဏအၾကာမွာ.. ပုံမွန္ျပန္ တက္လာၾက ၿပီး..လီးႀကီးကို စုပ္ယူထားသလို..ညစ္မိေနသည္။ ေစာက္စိမာမာေလး က ဘီဒိုအေပါက္ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိကပ္ပြတ္သပ္ မိသည္ အထိ ေထြးက ဖိကပ္ထားကာ နာက်င္ျခင္း ထူးျခားစြာ အီစိမ့္ ျခင္း ေဝဒနာ အရသာမ်ားကို စုၿပဳံခံစားရရင္း.. မ်က္လုံး ကေလးေမွးကာ ..ဘီဒိုႀကီးတြင္ တပ္ထားေသာ ရမ္ဘို ရင္ အုပ္ႀကီးႏွးစ္ဖက္ကို လက္ဝါးေလးႏွင့္ ပြတ္သပ္ခါ ေျဖးေျဖးျခင္း… ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးေရာက္သည္အထိ ဖိခ် ေန သည္။

ဘီဒိုအတြင္းမွ ေနာင္လတ္မွာ ေဖၚမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ ဖင္စအိုႏွင့္ လီးအရင္း၌ ဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကာ မအရသာကို အံ ႀကိပ္ရင္း အသံမထြက္မိေစရန္ သတိထားေနရသည္။ ဘီဒိုတံခါးႀကီး ဆြဲဖြင့္ၿပီး.. ေထြး အား အား ရပါးရႀကီး ဖက္ခါ.. ဆြဲလိုးခ်င္စိတ္ မ်ားမွာ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာေလသည္။ ေထြးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္း.. ျဖစ္ ျဖစ္ညစ္စြာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ လီးႀကီး ကို အသာအယာေလး ေျဖးညင္းစြာ…ဆြဲခြၽတ္လိုက္ျပန္သည္။  “ႁပြတ္..ပလြတ္..ဗြီ..ပီ..”  လီးႀကီးက အကုန္ကြၽတ္သြား၏.. ေစာက္ ပတ္ေလးႏွစ္ျခမ္းက ရႈံ႕သြားၿပီး ႏုတ္ခမ္းႏွစ္စ တင္းတင္းေစ့သြားမိခါ..အတြင္းမွ.. အေရၾကည္ေလးမ်ား ပီကနဲ ပီကနဲ ညစ္က် လာ၏။ လီးႀကီးမွာ..အလြန္တရာပင္ မာေတာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။ ေထြး..ေလ့လာျခင္း စဥ္းစားျခင္းမ်ား မလုပ္နိင္။  ေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္ၿဖဲကာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ေတ့ထားလိုက္မိျပန္သည္။ အဆက္တည္း..လဲ ဖင္သားႀကီးမ်ား..  က်ဳံ႕.. က်ဳံ႕သြားေအာင္ အားစိုက္ဖိခ်လိုက္ေလ သည္.။

“ႁဗြတ္…ဘြတ္…ဘြတ္..အီး…အ…အား.. ကြၽတ္ ကြၽတ္..”  သည္တစ္ခ်ီ မိမိဖာသာ အေဆာင့္ၾကမ္းမိသြားသျဖင့္ စာက္ေခါင္းနံရံ တစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိေထာက္မိ သြားၿပီး..ေပါင္ရင္း တစ္ဖက္က်င္တက္သြားသည္အထိ နာသြားေလရာ..ေထြး…ရႈံ႕တြၿပီး  မ်က္ရည္ေလး ..ဝိုင္း သြား၏။ ႂကြက္သား အဖုအထစ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ထြားႀကိဳင္းသန္မာလွေသာ ရမ္ဘိုပုံႀကီးႏွင့္  ႏုေထြး ေသာ ပါးျပင္ေလးကို အပ္ခါ.. တအင္း..အင္း..ေဝဒနာေလးခံစားရင္း.. တြန႔္လိမ္ေနေသာ ေထြး၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ..ျမင္ ရသူ  တစ္စုံတစ္ေယာက္သာ ရွိပါက အလြန္အမင္း ခ်စ္စရာ အမူအယာေလး ျဖစ္လို႔ေနေပလိမ့္မည္။   လက္ဝါးေလးႏွစ္ဖက္က ဘီဒိုႀကီး  တံခါးတြင္ ကပ္ထားေသာ ရမ္ဘိုပုံ ပိုစတာႀကီးကို ဟိုမွ သည္မွ ေ႐ြ႕လ်ား ပြတ္ သပ္ေနၿပီး..တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေသာ ကိုခႏၲာ ေလးက ဝဲမွယာ..ယာမွ အထက္..အထက္မွ ေအာက္..ပုံစံအမ်ိဳး မ်ိဳးေျပာင္းကာ.. ဖင္ေလးေတြ…ဝိုက္တြန႔္ေဆာ့ကစားသြားပုံမွာ  အႏုပညာ ေျမာက္လွေသာ ခံစားမႈပုံေဖၚသည့္ လႈပ္ရွားမႈေလး ျဖစ္ေနေပရာ.. ကာမအရသာ၏ ႀကီးမားေသာ စြမ္းအင္ႀကီး အုပ္စိုး လႊမ္းၿခဳံေနပုံမွာ သိသာထင္ရွား လွသည္။  ပ်ိဳျမစ္ေသာ ေထြး၏ အေတြ႕အႀကဳံ ႏုႏုေလးေၾကာင့္လည္း လီးအစစ္ကို အတုဟုထင္ ကာ မႈံရီဝိုးတဝါးမီး ေရာင္ေအာက္၌ လႈပ္ရွား ျပဳမူေနမိေသာ မိမိအျဖစ္ကိုလည္း ယခုတိုင္ ေထြး…မသိရွာပါေလ။ တအင့္အင့္… တအိအိ ၿငီးညဴသံေလးက တိတ္ဆိတ္ေသာ ညယံကို ထြင္းေဖါက္၍ တိုးတိုးညႇင္းညႇင္းေလး ပ်ံ႕လြင့္ ေနေပရာ.. အျပင္မွ..တစ္စုံ  တစ္ေယာက္ကသာ ၾကားမိပါက ဖိုမ.စုံတြဲ ..အေပးအယူမွ်စြာ ျဖဳတ္ေနၾကသည္ဟု သာ ထင္ၾကေပမည္။

“အင္း..ဘြတ္…အင္း…အင္း…ႁပြတ္…ဘြတ္… အင္း…အ…”  ေျဖးေျဖးခ်င္း….ေလးေလးမွန္မွန္ ထြက္ေပၚေနေသာ လီးႀကီး  အဝင္အထြက္အသံ…ေထြး၏ ညီးညဴသံေလးမ်ားမွာ မထင္ရွားေသာ အေရာင္မႈံဝါးဝါး၌ စိတ္ကေယာက္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ခ်င္စရာ  ..ထြက္ေပၚေနေတာ့သည္။ ေနာင္လတ္ က်င္ေခ်ာင္းထဲမွ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ခံစားလာရသည္.. လီးထိပ္က ေစာက္ေခါင္းအတြင္းပိုင္း  သားအိမ္အဝကို ဒုတ္ ကနဲ..ထိုးမိသြားတိုင္း.. ေနာင္လတ္မွာလည္း.. အီစိမ့္သြားေအာင္ ခံစားေနရေလသည္…။  “ဟြန္း..အခုမွ ၂ နာရီ ရွိေသးတယ္…ကိုယ္ျပန္အိပ္လိုက္အုံးမယ္ကြာ…ေမခိုင္”  “ကိုယ္ေတာ့ …အိပ္လို႔မရေတာ့ဘူး..ဟိုဟာႀကီးကို ျမင္ေနရတာ.. စိတ္ လႈပ္ရွားလိုက္တာ”  ေမခိုင္က မ်က္နာေလးကို တစ္ခ်က္ပြတ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ယုႏြယ္က ဘီဒိုအေပါက္ႀကီးထဲမွ ထိုးထြက္ေန ေသာ ေရာ္ဘာလီးႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ၾကည့္ရင္း..  “မမေထြး..ဘယ္လိုလုပ္လဲ မသိဘူး.. ေျခာက္ကပ္ေနတာပဲ..”  “အဲဒါ ႀကီးက …ေျခာက္ခ်င္ ေျခာက္မယ္…. ၾကမ္းေပၚမွာလည္း ၾကည့္ပါဦး..ပုံေနတာပဲ…”  မွန္ပါသည္…ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ သုတ္ေရ အဖတ္ အဖတ္မ်ား ပုံေနသည္။ ယုႏြယ္က သူမ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ခပ္႐ြ႐ြ ေလးပြတ္ရင္း ေစာက္စိေလးကို ညစ္ေပးလိုက္ၿပီး လီးႏုတ္ခမ္း ေလးကို လွ်ာျဖင့္ယွက္ လိုက္သည္။ ေနာင္လတ္ အျပင္မွ အေျခအေနကို ဘာမွ မျမင္ရျဖစ္ေနေပရာ ေရာဘာလီးကို ျပန္ထုတ္ၿပီး  သူ၏လီးႀကီးကို ျပန္ၿပီး စြပ္ထား လိုက္သည္..။ ယုႏြယ္က လက္ဖဝါးေလး ႏုႏုျဖင့္ လီးႀကီးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ လိုက္ရာ ထူး ထူးျခားျခား ပူေႏြး ေနၿပီး ေစးထန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္..။

“ေမခိုင္…ခ..ခဏ..လာအုံး..”  ယုႏြယ္က …လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္ ဆုပ္ထားၿပီး ေမခိုင့္အား ေခၚလိုက္သည္..။ ေလသ့ေလးျဖင့္  အေရးတႀကီး အမူအရာျဖင့္ ေခၚသျဖင့္ ေမခိုင္ ကုတင္ေပၚမွ လူးလဲထကာ…ယုႏြယ္အနားသို႔ တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။ “ဒါ  ..ေရာ္ဘာလီးမဟုတ္ဖူး…ေတြ႕လား.. ကိုင္ၾကည့္….”   ေမခိုင္နားဝသို႔ ယုႏြယ္က ကပ္ၿပီး ေျပာသည္။ ေမခိုင္မ်က္လုံးေလးျပဴး သြား၏။ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ ေသြး ေၾကာႀကီးမ်ား ေဖါင္းကားေနကာ.. ဒစ္ႀကီးၿပဲလန္ေနေသာ လီးအစစ္ႀကီးကို  မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ “အသာေန..”  ယုႏြယ္က..လီးထိပ္ကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္ယက္လိုက္၏။ လီးႀကီးဒ  ဆတ္ကနဲ.. ဆတ္ကနဲ..တုန္ခါသြား၏။ နီေစြး ဝင္းလက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလး ႏွစ္မႊာျဖင့္ လီးဒစ္ႀကီးကို အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးျဖင့္ ငုံခဲ ၿပီး ႁပြတ္ကနဲ စုပ္ေပး လိုက္ရာ..လီးႀကီးမွာ…သိမ့္သိမ့္ခါၿပီး..လီးထိပ္ႀကီး အေရာင္လက္သြားေအာင္ တင္းေတာင္ သြားသည္ကိုေတြ႕  လိုက္ရေလသည္..။  ေမခိုင္က …ဘယ္ႏွယ့္လဲ..ဟူေသာ သေဘာႏွင့္ ေမးေစ့ေလးဆတ္ၿပီး မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး ေမးဟန္ ျပဳသည္..။  ယုႏြယ္က လက္ဝါးကေလး ကာျပၿပီး..လီးႀကီးကို အဆုံးထိငုံခဲကာ လွ်ာအျပားလိုက္..စုပ္ယူၿပီး လီး အရင္းထိ ပါးစပ္ကို ေဆာင့္ခ် ကာ… အေပၚသို႔ အားသန္သန္ေလး စုပ္ယူျပစ္လိုက္ေလသည္။

ထိုအခါ လီႀကီး မွာ ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ျဖင့္ ဟန္မေဆာင္နိင္ေတာ့ပဲ…သိသိသာသာႀကီး.. ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားေလေတာ့  သည္.။ စိတ္ခ်ရေလာက္ေအာင္ စမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ …ယုႏြယ္က ဘီဒို တံခါးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲဖြင့္လိုက္ေလသည္။  “ဟင္…ရွင္… ရွင္…ကိုေနာင္လတ္..”   မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ..ထိတ္လန႔္အံ့ေၾသာစြာ ေရ႐ြတ္မိလိုက္ၾကေလသည္။ ေနာင္လတ္မွ ဘီဒိုတံခါးဖြင့္ လိုက္ သည္ ႏွင့္ ေပါက္ဝိုင္းေလး အတြင္းမွ လီးႀကီးကြၽတ္ခါ..ဘီဒိုအတြင္း ၌ လီးႀကီး မတ္ေတာင္လ်က္သား မိသြား ေလသည္။   “ရွင္…ေတာ္ေတာ္..အက်င့္ယုတ္ပါလား.. ဟင္.. က်မတို႔.. ရပ္ကြက္ကို ေအာ္လိုက္ရမလား…ေျပာ..”  “မ..မ..လုပ္ပါနဲ႔ ေမခိုင္ ရယ္..ကိုယ္.. မင္းဆီကို လာတာပါ.. ဟိုတစ္ေယာက္ဝင္လာလို႔.. လန႔္ၿပီး ဒီအထဲ ဝင္ေနမိတာပါ..”  “ေအာ္..ဒါနဲ႔ပဲ …ေထြးကို ရွင္လုပ္ လိုက္ရၿပီး…က်မတို႔ကိုပါ…”  “ကိုယ္…ကိုယ္ေျပာပါရေစ …ေမခိုင္..”  “ထြက္…အခုထြက္ခဲ့…ရွင္လူယုတ္မာ…”   “ကိုယ္…ေမခိုင့္ကို  ခ်စ္လြန္းလို႔..”  “ေတာ္စမ္းပါရွင္…ရွင္..ဆူဆူညံညံျဖစ္သြားမွာကို လိုလားသလား…ကိုေနာင္လတ္..”  “ဟာ…မလိုလားပါဘူး ဗ်ာ..”  “ဒါဆို…က်မတို႔ခိုင္းတာ…ရွင္..လုပ္ေပးရမယ္…”  “လုပ္ပါ့မယ္….လုပ္ပါ့မယ္…ေမခိုင္.. ႀကိဳက္တာခိုင္းပါ…”

ေမခိုင္က… ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးေလး ၿပဳံးလိုက္ၿပီး…ယုႏြယ္ကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၍ ၾကည့္လိုက္သည္…ယုႏြယ္က ခိုင္း ပစ္ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္  အံႀကိတ္ခါ ေမးေငါ့ျပလိုက္သည္။ ေမခိုင္က ေသေပေတာ့.. အမူယားေလးျဖင့္ အံေလး ႀကိတ္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ကိုက္ခါ အတြင္းခံ  ေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္လိုက္၏။ ဝင္းလက္ က်စ္လစ္ေသာ ခါ အ ထက္ ဆီမွ မာေတာင္လ်က္ရွိသည့္ နိ႔ေလးႏွစ္လုံးမွာ တုန္ခါသြား သည္။ ေဖါင္းကားေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ အထက္ ပိုင္းေလးက အကြဲေၾကာင္းေလးကို မျမင္ရေသးဘဲ တစ္ရစ္တင္းေျပာင္ ေနသည္…။ ျပန႔္ကား ႀကီးမားေသာ ေပါင္ လုံးႀကီးမ်ားက ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို ညႇပ္ထားသလို ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည္။

ေနာင္လတ္..ပုခုန္းႀကီးကို..ေမခိုင္က အသာအယာကေလး ကိုင္လိုက္သည္။ စူးလက္ေသာ မ်က္ဝန္းကေလးမ်ား က ေနာင္လတ္  မ်က္လုံးမ်ားကို ပူေလာင္ေသာ အာသာ ဆႏၵမ်ားႏွင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေနာင္လတ္က ဝန္း ဝိုင္း နက္ေမွာင္ေသာ ေမခိုင့္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို စူးစိုက္ခါၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာႏွစ္ခု နီးကပ္လာသည္။ တစ္ေယာက္ ထြက္သက္ကို တစ္ေယာက္ ရႈရႈိက္မိလာသည္။  ေမခိုင္ အသက္ရႈသံေလး ျပင္းလာသည္။   ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ ဆတ္ဆတ္ခါေနေသာ ေနာင္လတ္ လီးႀကီးက ေမခိုင္၏ ဝမ္းဗိုက္ သား ေဖြးေဖြးေလးကို တိုး ေထာက္မိေန၏။ ပူပူေႏြးေႏြး လီးထိပ္ႀကီးက ေမခိုင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကို က်င္စက္ႏွင့္ တို႔လိုက္သလို…တုန္ တက္သြာ ေစၿပီး..ခြၽဲက်ိေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္..မိမိဗိုက္သားေလးမ်ား ပူးကပ္သြားသည္အထိ ေနာင္လတ္ ရင္ခြင္ အတြင္း သို႔  ပူးကပ္ တိုးဝင္းမိလိုက္ေလသည္။

ယုႏြယ္က ေမခိုင္ႏွင့္ ေနာင္လတ္ ႏွစ္ေယာက္တို႔၏ အျပင္းအထန္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကပုံကို ေဘးမွၾကည့္ကာ ေစာက္ပတ္ အကြဲ ေၾကာင္းေလးကို လက္ခလယ္ျဖင့္ မွ်င္းမွ်င္းဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနမိေလသည္။ ေနာင္လတ္ က ေမခိုင္၏ ႏုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို  မထိတထိေလး ငုံစုပ္ၿပီး လ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ေမခိုင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ထိုးသြင္း ကလိ ေပးလိုကေလသည္း။ ေမခိုင္ မ်က္ေတာင္ကေလး မ်ား ေမွးစင္းကာ မ်က္လုံးေလး စုံမွိတ္က်သြားသည္။  ေနာင္လတ္ လက္တစ္ဖက္က ေမခိုင့္နိ႔ေလးတစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ နိ႔သီး ေခါင္းေလးကို ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္၏။ ေမ ခိုင္ …အင့္…အင့္…ကနဲ…ခႏၵာကိုယ္ကေလး ေကာ့ပ်ံတက္သြားရသည္။ ေမခိုင့္ လက္ ကေလးတစ္ဖက္ က လည္း ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ပြတ္ေခ်ေနမိသည္။ ျပင္းျပေသာ  အသက္ ရႈသံမ်ားက လြတ္လပ္က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။  ေမခိုင္က ကုတင္စြန္းတြင္ ႏြမ္းလွ်စြာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။  ေနာင္လတ္က ဒူးေထာက္ၿပီး ေမခိုင့္ နိ႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္ဖြဖြေလး စို႔ေပးေနရာ ေမခိုင့္ မ်က္နာေလးမွ ..မုန္တိုင္းမိေသာ ဌက္ငယ္ ေလးပမာ ဘယ္ညာ ခါရမ္းၿပီး  “အား…အ…ဟင္း…ကြၽတ္ကြၽတ္…”  အလြန္အမင္း ခံရခက္စြာ ၿငီးျငဴလိုက္ရွာေလသည္။ ေမခိုင့္   လက္ႏွစ္ဖက္က ကုတင္ေပၚသို႔ ေနာက္ျပန္ေထာက္ ထားၿပီး..ရင္ေလးကို ေကာ့ေပးထားရွာသည္။ ဆံႏြယ္ ေမွာင္ေမွာင္ေလးမ်ားက   ေလထဲ၌ ေဝ့ဝဲ လြင့္ပ်ံတက္ေန၏။ ခပ္ၿပဲၿပဲေလး ကားေပးထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာင္လတ္က အားျပဳကိုင္ရင္း ပြတ္သပ္ ေပးသည္။

တဖ်င္းဖ်င္း ႏွင့္ ေသြးႂကြလာေသာ ကာမဆႏၵက ေခ်ာ္ရည္ အျပည့္ႏွင့္ မီးေတာင္ႀကီး မေပါက္ကြဲခင္ ငလ်င္ခါသည္ႏွင့္ သြက္ သြက္ ခါလာေလသည္။ ေမခိုင္က ကုတင္ေပၚ၌ ေမးေလးကား ေခါင္းေလးေမာ့၍ လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ထုင္ ထားသည္။ ေနာင္လတ္က  ဒူးေထာက္ခါ ေမခိုင္ေပါင္ရင္းေလးကို ခပ္တင္းတင္း နိ႔အစုံကို စုပ္ေပေနသည္။ ေနာင္လတ္ ေပါင္ၾကားသို႔ ယုႏြယ္က ပက္လက္  ကေလးလွန္ကာ လွဲေလ်ာင္းလိုက္ရာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးႏွင့္ ယုႏြယ္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ေတ့မိသြားၾကေလသည္။ သုံးေယာက္စလုံး မွာ ..ကာမစပ္ယွက္မႈအေတြ႕အႀကဳံရွိၾကသူမ်ား မဟုတ္ေသာလည္း..ၾကည့္ဖူးေသာ ဗီဒီယိုကား ႏွင့္ ၾကားဖူးနားဝမ်ားအတိုင္း စည္း ကိုက္ ဝါးကိုက္ စႏွစ္တက် ျပဳလုပ္ေနမိၾကေလသည္။ ယုႏြယ္က မိမိေပါင္ၾကား သို႔ ေခါင္းထိုးဝင္လာသည္ႏွင့္ ေနာင္လတ္က  ..ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားေလးလိုက္သည္။ ပူေႏြးေသာ အာေငြ႕ေႏြး ေႏြး ျဖင့္ စုပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရေသာ ေနာင္လတ္အတြက္..ပါးစပ္ ေလးထဲသို႔ မသိမသာေလး ေညႇာင့္လိုး လိုက္မိ ေလသည္။

ယုႏြယ္ကလည္း..ေနာင္လတ္ ေဂြးဥႀကီးကို ခပ္ညစ္ညစ္ကေလး ဆုပ္ေခ်ေပးရင္း..လီးဒစ္ႀကီး ကို သၾကားလုံးစုပ္သလို  တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေနာင္လတ္လီးမွာ တင္းသည္ထက္ တင္း ေတာင္သည္ ထက္ေတာင္လာေလသည္။ ေသြးေၾကာ ႀကီးမ်ား ေပါက္ကြဲေတာ့ မေယာင္ ေဖါင္းကားလာသည္။ ေသြးတိုးျခင္း ေၾကာင့္ လီးထိပ္ႀကီးမွာ ႀကီးမားေသာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးအလား..ျပာလဲ့ေသာ မီးေရာင္တြင္ ေျပာင္လက္တင္းမာ သြားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။  ေနာင္လတ္လီးကို ပက္လက္လွန္က အားရပါးရ  စုပ္ေနေသာ ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ခံခ်င္လြန္းသျဖင့္ အေရ ေလးမ်ားစို႐ႊဲေနသည္။ ေစာက္စိေလး မျပဳတျပဴျဖစ္လာသည္ အထိ ေစာက္ပတ္ ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ေစာက္စိေလးက ေထာင္၍ ထြက္လာသည္။  ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္..ႀကီးမားလြန္းေသာ ေနာင္လတ္  လီးႀကီးကို မိမိေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လိုးသြင္းျခင္း ခံလိုသည္မွာ မ ထိန္းနိင္ေအာင္ ျဖစ္လာေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မရွက္နိင္ေတာ့ပဲ  ေနာင္လတ္ ေပါင္ၾကားမွ ေခါင္းပိုင္းကို ျပန္ထြက္ခါ..ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို သြင္းလိုက္၏။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက ေမခိုင့္ေပါင္ေပၚသို႔ တင္ လိုက္ခါ..ေဇာက္ထိုးေလးျဖစ္သည္ အထိ ေကာ့ေထာင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ…ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ေနာင္လတ္လီးႀကီး ေရွ႕၌ အလိုးခံရန္ ေဇာက္ထိုးေလး.. ခပ္ၿပဲၿပဲ ေနရခ်ၿပီး ျဖစ္သြား၏။

ေနာင္လတ္ကလည္း ယုႏြယ္ဆႏၵကို သေဘာေပါက္သျဖင့္..ေမ ခိုင့္နိ႔ေလးမ်ားကို စို႔ေပးေနရာမွ..ခဏ အနားယူၿပီး ယုႏြယ္ေစာက္ ဖုတ္ႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ေမခိုင္က ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ၿပီး ယုႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ေတ့သြင္းၿပီး. .  စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ေမႊေပး လိုက္ရာ..ေမခိုင္ အျပဳအမူေၾကာင့္… ေနာင္လတ္ႏွင့္ ယုႏြယ္မွာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားရ ေလသည္။   “ဟာ… ဟား…အီး…အ…အမေလး…အို…အိုး…အီး…”  ယုႏြယ္ေအာ္သံေလးက အတန္ငယ္ က်ယ္ေလာင္သည္မို႔ ေမခိုင္က ရႉးကနဲ  သတိေပးလိုက္ရေလသည္။ သို႔ ေသာ္ ယုႏြယ္က ၾကားဟန္မတူ..ေခ်..ေႁမြမေလး မီးၿမိဳက္ခံရသည့္ႏွယ္ တြန႔္လိမ္ေကြ႕ေကာက္ သြား ေလသည္။   “ရႉး…တိုးတိုး…ယုႏြယ္…”  “အာဟာ…အီး…အဟင့္..မရဘူး…မရဘူး…အမေလး..”   “ဟာ…ျပသနာပဲ..”   ေမခိုင္က  မသိမသာ ၿပဳံးရင္း..ၿငီးတြားကာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို ယုႏြယ္ ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးထိ ဝင္ေစရန္ ေနာင္လတ္ခါးကို ဖက္၍ တ အားျပစ္ေဆာင့္ခ်လိုက္ ေလေတာ့သည္။

“ႁပြတ္…ျပစ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…စြတ္…စြတ္…ဘြတ္..”   ေစာက္ေခါင္းက ေထာင္ေနသျဖင့္ လီးႀကီးက ေကာ္ၿပီး ဝင္ေနရသျဖင့္..တဖက္ သပ္ပြတ္တိုက္ေပးသလိုႀကီးျဖစ္ကာ တင္းေထာင္ေနေသာ ယႏြယ္ေစာက္စိေလးႏွင့္.. ေနာင္လတ္ေဂြးဥႀကီးတို႔က အရွိန္ျပင္းစြာ ခု လုတ္တိုက္မိေနၾက ေတာ့သည္။ ယုႏြယ္မွာ ၾကမ္းျပင္ကို က်ားသစ္မေလး သဖြယ္ ကုတ္ျခစ္..ရင္း တအားအား ေအာ္ခ်လိုက္မိရွာ ေလ သည္။  “နာ ..နာေလးေဆာင့္ေပး…ကိုေနာင္…သူၿပီးေတာ့မယ္…”  “အ..အ..အင့္…အင့္….အင္..”   “ႁပြတ္..ႁပြတ္..ဖြတ္…ႁပြတ္… ဘြပ္..ဘြတ္…”  “အေရေတြ…တ..တအားထြက္တာပဲ…အိ”  “မနားနဲ႔ ကိုေနာင္..ျမည္ေပ့ေစ…နာနာေလး.. ေဆာင့္…ေဆာင့္..”     ေစာက္ေခါင္းအတြင္း အရွိန္ႏွင့္ စိုက္စိုက္ဝင္သြားေတသာ လီးႀကီးအရွိန္က ယုႏြယ္ေအား..ဖိန႔္ဖိန႔္တုန္သြားေစ ကာ ႁပြတ္ကနဲ…  ႁပြတ္ကနဲ…သုတ္ေရမ်ား ပန္းထြက္သြားရရွာသည္။

“ကိုေနာင္ ဟာႀကီးက…မေပ်ာ့ေသးဘူးေနာ္…”  ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ.. ႁပြတ္ကနဲ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးကို..ေမခိုင္က ေပါင္ ေလးကားၿပီး.. ဒါ႐ိုက္ဆက္သြင္း ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ယုႏြယ္ သုတ္ေရမ်ားျဖင့္..ခြၽဲေျပာင္လက္ေနေသာ..ေနာင္လတ္လီးႀကီးက  မာန္မက်ပဲ ..ေမ ခိုင္၏ လွပေဖါင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ ထိုးဝင္သြားေလေတာ့သည္…။  “ႁပြတ္..ဘြတ္…”  “အမ ေလး…ကိုေနာင္…ေျဖးေျဖး…ၾကပ္.. ၾကပ္တယ္..”  “နဲနဲ…ၿဖဲ..ၿဖဲေပးထားေလ…ေမခိုင္…အင့္…အင့္..”  “ရွီး….အ..ၾကပ္လိုက္တာ… ကိုေနာင္ရယ္… ေစာက္ေခါင္းထဲကို ျပည့္သြားတာပဲကြယ္…အင့္…အဟင့္…”   “ခါးေကာ့ေပးထား…ေမခိုင္…အင့္….အင့္..”   “အား… ကိုေနာင္…အီး…သားအိမ္ကို ေထာက္မိေနၿပီ…အ….အ…အင့္.”  ေမခိုင့္ အံႀကိတ္ၿငီးသံေလးက ညဥ့္ယံကို ထြက္ေဖါက္ပ်ံ႕လြင့္သြား ေလေတာ့သည္…။ ၿပီးပါၿပီ