ရေစုန်မှာ လှေကြုံစီး

ရေစုန်မှာ လှေကြုံစီး

ထွန်းမြိုင် ကျနော် နဲ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်း ။ ကျနော် ဆည်မြောင်းမှာအလုပ်ဝင်တော့ ပစ္စည်းထိန်းဌာနမှာ အတူတူ ကျနော်တို့မြို့က မြန်မာနိုင်ငံရဲ့အလယ်ပိုင်း ခရိုင်မြို့လေးပါ။ အဲ့ချိန်က ကျနော်ရော ထွန်းမြိုင်ပါ အသက်၂၀ အရွယ်တွေဘဲ ရှိသေးတယ်။ ဆည်မြောင်းဌာနပစ္စည်းထိန်းတွေဆိုတော့ သိတဲ့ အတိုင်းလက်ဖျားနဲနဲရေစိုတာပေါ့။ အော် သူများအကြောင်းထက် ကိုယ့်အကြောင်းပြောပြအုန်းမှ ဖြစ်မယ်။ ကျနော့်နာမည် သူရ အဖေမရှိတော့ဘူး။ အကိုတစ်ယောက်ရှိတယ် သူရိန် တဲ့။ ကျနော့်ထက် ၅ နှစ်ကြီးတယ်။ မြို့က အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျလို့ ဆံထုံးနောက်ယောင်ပါသွားတယ်။ သူ့အမျိုးသမီးက ဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ သူလဲဈေးသည်ဖြစ်နေပြီပေါ့။ အမေကတော့ အသက်သိတ်မကြီးသေးဘူး ၅၁နှစ်ဘဲရှိသေးတယ်။ အရွယ်တင်လို့ မထင်ရဘူး။ အမေ့တောင်လာရစ်ချင်သူရှိနေသေးတယ်ဗျ။

အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ကောင်းကောင်းနဲ့ မနိမ့်မမြင့်တဲ့ အရပ် ရှိသင့်သမျှအမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေပိုင်ထားလို့ ခုချိန်ထိ ပုရိသ တွေယိုင်နေတာပေါ့။ အဖေဆုံးတော့ အမေကအရွယ်ရှိပေမဲ့ ကျနော်တို့ညီအကို ကိုငဲ့လို့ နောက်တစ်ပင်မထူခဲ့ဘူး။ အကိုက ပညာရေးမှာ ပါရမီ မပါရှာဘူး ဆယ်တန်းကို နှစ်နှစ်ဆက်အကျမှာ ပညာပါရမီမပါပေမဲ့မြာ ပါရမီတော့အပါ။ ခု သူ့မိန်းမနဲ့ ခိုးပြေးလို့ နှစ်ဘက်မိဘတွေ ကစီစဉ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ကျနော်က အမေရုပ်နဲ့ အဖေ့အသားရောင်အမွေခံလိုက်ရတယ်။ အဖေက အညာသားဆိုတော့အသားညိုတယ်။ အရပ်ကောင်းတယ်။ ဒီတော့ ကျနော်လဲ အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့် ဗလ လဲကောင်းပြီး ရုပ်ချောတဲ့သူပေါ့။ ဟဲဟဲ..ကြော်ငြာဝင်ရသေးတယ်။ ကျနော်ဆယ်တန်းအောင်တော့ တက္ကသိုလ်ဆက်မတက်ဘဲနဲ့ ဆည်မြောင်းကိုအလုပ်ဝင်လိုက်တာ။ အဲ့ခေတ်ကဆယ်တန်းဆို စာရေးအလုပ်က အလွယ်တကူပါဘဲ။ ထွန်းမြိုင်နဲ့ ကျနော်အလုပ်အတူဝင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သွားကြတာ။ အစကတော့ တစ်မြို့ထဲနေပေမဲ့ မရင်းနှီးကြဘူး မရင်းဆို ထွန်းမြိုင်က တိုင်းရင်းသားမဟုတ်ဘူးဗျ အရပ်အခေါ် ကုလား အိန္ဒြိယအနွယ်။ ဒါပေမဲ့ မြန်မာပြည်ပေါက်။ ကိုးကွယ်တော့လဲ ခရစ်ယာန်ဗျ။ ဒီတော့ အစားလဲ မကွဲလေတော့ တရုပ်ဆိုင်လဲ တူတူထိုင်ရတာမို့ ပိုပြီးရင်းသွားပြီးနှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်တွေဖြစ်လာကြတယ်။

အဲ့လိုနေရာက ဒီကောင်က မိန်းမခိုးပြေးပါလေရော။သူ့မိန်းမက မြို့ပေါ်ကမဟုတ်ဘူး ကျနော်တို့မြို့နယ်ထဲက ကျေးရွာလေး တစ်ခုက သူ့ကောင်မလေးကိုမတွေ့ခင်က ကျနော်ထင်ထားတာ အညာသူဆိုတော့ ကျနော့်လို အသားညိုမယ်လို့။ ဟောဗျာ တွေ့တော့ တစ်ခြားစီဘဲ မော်လမြိုင်သူလို့ပြောရင်ရတယ်။ အသားလဲ ဖြူသလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ခပ်ပြက်ပြက်နဲ့ ရင်ကြီးသလို တင်လဲကြီးတယ်။ ပြောရရင် သူ့မိန်းမနဲ့ သူ့ကိုသဘောမတူဘူးလေ သူ့အိမ်ကပေါ့။ ဘယ်တူပါ့မလဲ ဘာသာကလဲခြားနေသေးတယ်။ အသက်ကလဲ ခုမှ၂၂နှစ် တစ်အိမ်လုံးလဲ ယောက်ကျားလေးက သူတစ်ယောက်တည်းပါတာ။ အစ်မချည်းလေးယောက် သူကအငယ်ဆုံးလဲဖြစ်တော့ ချစ်ကြအလိုလိုက်ကြပေါ့။ ခုလိုမိန်းမယူလိုက်တော့ အားလုံးစိတ်ဆိုးပြီး ပစ်ထားလိုက်ကြတယ်။ ဒီမှာ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း ကျနော်။ သူဝန်ကို ကူထမ်းရတော့တာဘဲ။ ပထမဆုံးနေစရာရှာရပြီ။လက်ထဲမှာကလဲ ဘယ်လိုဘဲ စိုတယ်ပြောပြော ရရသုံးသုံးဆိုတော့ အထုအထယ်မရှိဘူးလေ။ နောက်ဆုံးရပ်ကွက်လေးတစ်ခုက လေးခန်းတွဲတန်းလျားအခန်းလေးကို ငှါးလိုက်ရတယ်။ အခန်းလေးကကျဉ်ပေမဲ့ ညားခါစဇနီး မောင်နံှအတွက်ကတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။

ခင်ဆွေသက်… ထွန်းမြိုင်ရဲ့ မဟေသီ မြို့ပေါ်ကမဟုတ်ဘဲ မြို့နဲ့မလှမ်းမကမ်းက ရွာလေးဆီကပေမဲ့ အစ်မဖြစ်သူ ခင်မေသက်အိမ်ထောင်ကျတော့ အစ်မရဲ့အဖေါ်လဲဖြစ် ကိုယ်တိုင်လဲတော အလုပ်တောင်အလုပ် မလုပ်ချင်လို့ အစ်မနဲ့လိုက်နေတော့ မြို့ သူတွေလိုဘဲ အဆင်အပြင်တတ်တော့ နဂိုရ် ရှိလို့ နဂိုင်းထွက်တယ်ဆိုဆို ကြည့်လို့ရှုလို့ကောင်းတယ်။အရပ်လေးပုတာကလွဲလို့ ရင်တွေ တင်တွေက ၉ မဟုတ်တောင် နဲနဲဘဲလျော့မယ်။ ထွန်းမြိုင်နဲ့ ခင်ဆွေသက်တို့က ရေစက်ပါတယ်။မြို့မှာနှစ်စဉ်ကျင်းပမြဲ ဘုရားပွဲတစ်ခုရှိတယ်။ ခုနှစ်ရက် ခုနှစ်လီ ရက်ရှည်ဘုရားပွဲ။ အဲ့ပွဲကိုလာတဲ့ ခင်ဆွေသက်နဲ့ ထွန်းမြိုင်တို့ ဆုံကြပြီးနွယ်ကုန်ရာက နောက်ဆုံးခိုးပြေးသည်ထိ ဖြစ်လာကြတယ်။ ထွန်းမြိုင်နဲ့ခိုးပြေးချိန်မှာ ခင်ဆွေသက်က သူ့အစ်မအိမ်ကနေရွာပြန်နေတဲ့ အချိန်။ ရွာကနေလိုက်ပြေးလာတာမို့။ ပြန်အပ်ကြတော့လဲ ရွာကသူ့အမေဆီမှာပဲပြန်အပ်ကြတယ်။ သူတို့မှာကအဖေမရှိတော့ဘူး။ အမေမုဆိုးမ နဲ့ အစ်ကိုတစ်ယောက်ဘဲအိမ်မှာကျန်တယ်။

ခင်ဆွေသက်အထက်က ခင်ဝေသက်။ ခင်ဝေသက် အထက်ကမှ ခင်မေသက်။ ခင်မေသက်အထက်က အစ်ကိုကြီး သိန်းအောင်။ အစ်ကိုကြီးက အသက်၂၆။ အားလုံးနှစ်နှစ်ကြီး နှစ်နှစ်ငယ်တွေ။ သူတို့အဖေ ပိုးထိပြီးဆုံးသွားပေလို့ဘဲ။ နောက်မို့ဆို ဘယ်လောက်တန်းစီနေမယ် မသိဘူး။ အကိုကြီး သိန်းအောင် ကလွဲလို့ညီမသုံးယောက်လုံး ခုတော့ အိမ်ထောင်ကျပြီပေါ့။ ခင်ဝေသက်ကလဲ စစ်သားနဲ့ အကြောင်းပါလို့ ပဲခူးဘက်ကတပ်ရင်းတစ်ခုမှာ။ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်လေးက အသက် ၅၃ ဆိုတော့ အရွယ်က ဟိုမရောက်ဒီမရောက်။ ဟိုမရောက် ဒီမရောက်ဆိုတာက အိမ်ထောင်ပြုတာပြောတာ။ ပြုရဖို့ကျတော့လဲ အသက်ကြီးနေသလိုလို။ မပြုပြန်ဘူးဆိုတော့လဲ အချိုးအစား ပစ္စည်းပစ္စယတွေကကောင်းတုန်း။ ထားပါတော့။ အဲ့ဒါတွေ ခင်ဆွေသက်တို့ရွှာလေးမှာဘဲ အကျဉ်းချုံးပြီး မင်္ဂလာ ပွဲလေးလုပ်လိုက်တယ်။ အစ်မတွေတောင်လာဖို့မဖိတ်နိုင်ဘူး။ အမေနဲ့အစ်ကိုတို့နဲ့ပဲ ပြီးလိုက်ရတယ်။ မင်္ဂလာပွဲပြီးတော့ မြို့ပြန်လာ။ ငှါးထားတဲ့ အိမ်ခန်းလေးမှာ လိုအပ်တဲ့ အိမ်သုံးပစ္စည်းတွေ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ပြေးလွှားလို့ဝယ်ရ။ အိမ်ခန်းလေးကိုလဲ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြင်ရဆင်ရပေါ့။ လေးခန်းတွဲမှာ ရလိုက်တာက အလယ်ခန်း။ ဧည့်ခန်းသဘောတစ်ခန်းနဲ့ အိပ်ခန်းကတစ်ခန်း။ အနောက်ဖက်အဖီချပြီး ထမင်းချက်ဖို့မီးဖို ချောင်သဘော ၅ပေခန်းလေးကတစ်ခု။ ညားခါစလင်မယားတော့ နေပျော်ပါတယ်။

ကျနော်ကကန့်လန့်ပါနေတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သင်ဖြူးခင်းအိပ်လိုက်ရတာပေါ်။ ပြန်မယ်ဆိုတော့လဲ လင်မယားနှစ်ယောက်က ပေးမပြန်ဘူး။ ညစာစားပြီး ခဏတစ်ဖြုတ်စကားထိုင်ပြောပြီးတာနဲ့ ထွန်းမြိုင်က သူ့မဟေသီကို အိပ်ခန်းဝင်ဖို့ မျက်ရိပ်ပြနေပြီ။ ခင်ဆွေသက်ကတော့ အားနာလို့ “အကိုကလဲအစောကြီးရှိသေးတယ် အိပ်ချင်နေပြီလား ကိုသူရကြီးအားနာစရာ ပျင်းနေမှာပေါ့” တဲ့။ အာ့ကိုဘဲ ထွန်းမြိုင်က “ပျင်းရင်ချောင်းကြည့်ပစေကွာ” တဲ့။ တော်တော့ဆိုးတဲ့လူ ခင်ဆွေသက်ဆို ရှက်လို့မျက်နှာတွေနီလို့ပေါ့။ ကျနော့်ကလဲအလိုက်သိစွာဘဲ မဆွေသွားလိုက်ပါ ကျနော်လဲပြေးရလွှားရနဲ့မို့ စောစောဘဲ အိပ်ချင်နေတာ လို့ပြောလိုက်ရတယ်။ ဒါတောင်မှ ထွန်းမြိုင်က “အဲ့သလိုသိတတ်လို့ သူငယ်ချင်းထဲမှာ မင်းကိုအ ချစ်ဆုံး” လို့လုပ်နေလို့။ ” ငါ့မချစ်နဲ့ဟကောင် မင်းမိန်းမသာ မင်းဝအောင်ချစ် ” လို့ပြောလိုက်ရတယ်။ ကျနော်လဲ အိမ်မပြန်ဖြစ်ဘူး။ ထွန်းမြိုင်နဲ့က တစ်ဌာနထဲဆိုတော့ ရုံးတက်ရုံဆင်းလဲ ဖယ်ရီနဲ့ အတူတူမို့ သူတို့အသားကျတဲ့အထိနေပေးမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပေါ့။ အိမ်ထောင်တစ်ခု တည်ပြီဆိုရင် လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းကလဲ မကုန်နိုင်မခမ်းနိုင် ဟိုဟာလေးလိုသေးတယ်။

ဒါလေးလိုသေးတယ်နဲ့ယုတ်စွအဆုံး အကျီချႋတ်ဖို့ လွယ်အိတ်ချိတ်ဖို့ သံငုတ်ကလေးတွေရိုက်ဖို့တောင် အခန်းနီးချင်းနားက တူငှါးရ သံမရှိလို့ပြေးဝယ်ရ။ ရှင်းရှင်းပြောရင် ကျနော်က ကျွန်ဝယ်ရာ အဆစ်ပါနေတဲ့အဖြစ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူငယ်ချင်းအတွက် ကူညီပေးရတာမို့ပင်ပန်းတယ်လို့လဲမထင်ပါဘူး။ မချက်တတ်ချက်တတ်နဲ့ ချက်ကျွေးတဲ့ အိမ်ရှင် မလက်သစ်မဆွေရဲ့ လက်ရာကို သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကျိတ်မှိတ် မြိုချပြီး “ငါ့အလှည့်ကျ အကျင့်ရအောင်ခုထဲက ကျင့်ထားတာကွ” လို့ပြောပြီး သုံးယောက်သား ရီကြမောကြ။ ကျနော့်အဝတ်တွေတောင် လဲစရာမရှိလို့ အိမ်ပြေးယူတော့ အမေက ” မိန်းမယူတာ နင်များလား” လို့ စ နေသေးတယ်။ ဟုတ်လဲဟုတ်ပါ့။ ထွန်းမြိုင်မိန်းမယူထဲက ကျနော်အိမ်မကပ်တာ။ တစ်ခုဘဲဆိုးတယ်။ ညအိပ်ချိန် သူတို့လင်မယားကလဲ ညားခါစဆိုတော့ ချစ်စခန်းဖွင့်တာက မီးကုန်ယမ်းကုန် ။ မဆွေခမြာလဲ အသံမထွက်အောင် ကြိတ်မှိတ်နေရှာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး မအောင့်အဉ်းနိုင်လို့ ထွက်လာရင် အဲ့အသံက ကျနော့်ရင်ကိုအဆုံးအစမဲ့ ကိုင်လှုပ်ခံရသလိုဘဲ။ ကျန်တဲ့ အင့်အင့် အ အ နဲ့ ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ်တွေကတော့ ဘေးအခန်းက လူတွေကတောင် မနက်ဆို ညကသံစုံတီးဝိုင်းက မြိုင်တယ်လို့ စ ကြတယ်။ တန်းလျားနေရင် လိင်ကိစ္စအရှက်ကုန်တယ်ဆိုတာ ခုမှနားလည်တော့တယ်။

တစ်နေ့တစ်ရက်မဟုတ်လေတော့ ဘယ်သူကထိန်းနိုင်ပါ့မလဲ။ နေကြထိုင်ကြတော့လဲ နံရံလေးဘဲ ခြားပြီးခြားတဲ့နံရံလေးကလဲ သစ်သား။ တော်သေးတယ် ထရံဆိုရင်တော့ ဟိုဘက်ဒီဘက် ဒိုးယိုပေါက်ဖြစ်လောက်တယ်။ လေလည်ရင်တောင် ကြားနေရတော့ ဆီးခုံရိုက်သံကိုတော့ စဉ်းစားသာကြည့်တော့။ မဆွေလဲ အစကတော့ ရှက်နေသေးတယ်။ နောက်တော့နေ့စဉ် ရက်ဆက်ဖြစ်လာတော့လဲ အရေထူသွားရှာပြီပေါ့။ သူတို့ကအရေထူပေမဲ့ လူပျိုလူလွတ် ကျနော့်မှာ တစ်ခါတစ်လေ အပြင်မ ထုတ်ရလို့ အောင့်တောင်နေတယ်။ အဲ့တော့လဲ အအောင့်မခံတော့ဘဲ သူတို့စခန်းသွားချိန်မှာအိမ်သာပြေးလို့ လက်စာကျွေးရင် ပြဿနာရှင်းနေရတယ်။ တစ်နေ့ ကျနော်တို့ အလုပ်ကပြန်လာတော့ ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ခန်းမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ ယောက်ျားလေးခလေးငယ် တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ မဆွေက သူ့အစ်မကြီးမခင် မေသက်နဲ့တူလေး သက်နောင်လို့ မိတ်ဆက်ပေးလာမှ မဆွေအရင်က လိုက်နေတဲ့ အစ်မမှန်းသိရတယ်။ မဆွေသာမိတ်မဆက်ပေးရင် မမေကို ညီအစ်မလို့ဘယ်လိုမှမသိဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မမေက အရပ်၅ပေ၅လောက်ကိုရှိတာ ညီအစ်မဖြစ်ပြီးအဲ့လိုကွာတာ။ နောက်မှမဆွေပြောပြတာက မမေက အဖေတူတာတဲ့ အဖေက ပထန်စပ်တယ်ပြောတယ်။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကြီးတဲ့။ အဖေ့အမွေရထားလို့ ထင်တယ် မမေမျက်နှာပေါက်ကလဲပဲ အိန္ဒြိယနွယ်ပုံပေါက်တယ်။ ခါးသိမ်ပြီးအောက်ဖက်ကို ကားပြီး ဆင်းသွားတဲ့ တင်သားတွေက ပုရိသတွေလည်ပြန်ကြည့်မိရတဲ့အထိ စွမ်းဆောင်နိုင်ပါပေတယ်။ မမေရဲ့အထူးခြားဆုံးကမျက်လုံးဘဲ။ မမေအကြည့်က ကြာပါတယ်ပြောရမလားပဲ။ သူ့အကြည့်က လူကိုဖမ်းစားနိုင်တယ်။

ရွှေရင်အစုံကလဲ သားကောင်းမိခင်ပီသစွာ ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်။ မမေကိုမြင်လိုက်တဲ့ခဏ ကျနော့်ရဲ့စစ် တမ်းကောက်ချက်ဆိုပါတော့။ မမေတို့သားအမိရောက်လာတော့ ကျနော်အိမ်ပြန်အိပ်ရပြီပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရုံးကအပြန်ဆိုရင်တော့ ထွန်းမြိုင်နဲ့အတူတူလိုက်ပြီး ညစာစားပြီးမှ အိမ်ပြန်တယ်။ မမေသားလေး နဲ့လဲခင်နေပြီ။ မောင်အောင်ထက်ကလေးနှစ်သားပေမဲ့ စကားလဲတတ်သလို ကျနော့်လိုဘဲ ပန်းချီဝါသနာပါလို့ ပိုပြီးခင်နေမိတယ်။ ညနေထမင်းစားပြီး မပြန်ခင် အောင်ထက်လေးကို ပန်းချီသင်ပေးရတာ ကျနော့်အလုပ်။ မမေရောက်လာမှ ကျနော်တို့လဲ ထမင်းမြိန်တော့တယ်။ မမေက အချက်အပြုတ်တော်တယ်။ မဆွေကိုတောင် မမေနားကနေသင်ထားလို့ပြောရသေးတယ်။ မမေက အရင်အိမ်လိုက်နေတုန်းကလဲ သင်ပေးတယ် သူက ပျင်းလို့မသင်တာလို့။ ကျနော်ကလဲ “အဲ့တုန်းကအပျိုလေ မသင်လို့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အခုကအိမ်ထောင်ကျနေပြီ သင်ကိုသင်ရတော့မယ်” လို့။ အဲ့လိုပြောတော့ မမေကရီပြီး သူ့ညီမကိုဘဲ ကြည့်နေတယ်။

မဆွေကတော့ သူ့ပြောရပါ့မလားဆို နှုတ်ခမ်းစူလို့ပေါ့။ “ခုမှမမေလာလို့ အရင်က ဆွေ ချက်ကျွေးတာဘဲစားနေပြီးတော့” လို့ ပြောတယ်။ မဆွေကအဲ့လိုဘဲ စကားပြောရင် ဆွေ က ဆွေ ကနဲ့သူ့ကိုယ်သူနာမ်စားလေးနဲ့ ပြောတတ်တာ။ ကျနော်ကလဲ စကားကိုအနိုင်ယူပြီး အဲ့ဒါကတော့ဟာမစားရင် ငတ်မှာမို့စားရတာ ကြိုက်လို့မှ မဟုတ်တာ ဆိုတော့။ “မှတ်ထားပါ မမေ မရှိတော့မှတွေ့မယ်” တဲ့။ “ဟ မတွေ့အောင်ခုထဲက သင်ထားဖို့ပြောနေတာ” ဆိုတော့။ “မသင်ဘူး မကြိုက်မစားနဲ့” တဲ့။ ” ဪခုတော့ ကျေးဇူး ကန်းပြီလား သူတို့ယူထဲက လိုက်ဒုက္ခခံခဲ့ရတာကို” ဆိုတော့မှ။ “ဟာ ကိုသူရ ကလဲ အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး” လို့ပြန်ပြီး လျော့သွားတယ်။ အနိုင်ရသွားတဲ့ ကျနော်ကလဲသွားကြီးဖြီးလို့ မမေကတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စကားအနိုင်လုနေတာကို ပြုံးလို့ဘဲကြည့်နေတယ်။ မမေ မဆွေတို့ဆီဘာလို့လာသလဲဆိုတာ နောက်မှထွန်းမြိုင် ပြောပြလို့သိရတယ်။ မမေနဲ့သူ့ယောက်ျား တရားဝင် ကွာရှင်းလိုက်ကြပြီတဲ့။ မမေတို့မှာ လေးနှစ်သား မောင်အောင်ထက်ဘဲ ရှိတာ။ ကွာရှင်းတော့ လက်ရှိပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို မမေနဲ့သားကိုပေးခဲ့ပြီး သူ့ယောက်ျားကတော့ ဇာတိဖြစ်တဲ့မြိတ်ကိုပြန်သွားခဲ့တယ်ပြောတယ်။

မမေယောက်ျားက စက်ပြင်ဆရာ ကားတွေပြင်သလို အဂျင်္င်မှန်သမျှလဲပြုပြင်နိုင်တယ်။ စီးပွားလဲဖြစ်ပါတယ်။ စီးပွားဘက်ကိုအာရုံစိုက်နေတော့ အိမ် ထောင်ရေးဘက်မှာ လစ်ဟင်းလာတယ်။ သွေးသားဆူဝေနေချိန် အလှအပကလဲ ပြည့်နေချိန် ဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ရင်း ပန်းကိုကောက်သူလဲ ရှိခဲ့တယ်လေ။ နောက်ဆုံးတော့ ခိုးစားရင်းကနေ အရှိန်မသတ်နိုင်တော့ လင်နားကိုပေါက်ကြားခဲ့တော့ လူရိုးဖြစ်တဲ့ လင်သားလဲအရှက်ပိုပြီး တရားဝင်ကွားရှင်းလို့ အဝေးကို ရှောင်ပြေးခဲ့တယ်။ မမေနဲ့ဖြစ်တဲ့သူလဲ တကယ်ကွဲကြကွာကြတော့ မမေကိုယူရင် အပြောခံရမှာကြောက်တာမို့ သူလဲ တခြားပြေးသွားခဲ့တယ်။ ကျန်ရစ်တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေနဲ့ ရွာမှာဆိုင်ကန္နားဖွင့်လို့ မမေကတော့ မကြောင့်မကြမတောင့်မတ နေနိုင်ပါတယ်။ ခုလဲ ဆိုင်ကအမေနဲ့လက်လွဲလို့ရလို့ ညီမဆီအလည်အပတ်လာခဲ့တာ။ အဲ့မှာ ကျနော်နဲ့တွေ့တော့တာဘဲ။ ကျနော်နဲ့ထွန်းမြိုင်က လူငယ်တွေဆိုတော့ မကြာခဏညနေ ထမင်းမစားခင် အသောက်အစားလေးလုပ်လေ့ရှိတယ်။

ကျနော်တို့ ဝိုင်းစပြီဆိုရင် မမေက အမြည်းလုပ်ပေးတတ်တယ်။ ပြီးရင် ဘေးကနေ မမေရော မဆွေပါ အမြည်းစား စကားပြောနဲ့ဝိုင်းကိုစည်စေတာပေါ့။ အရက်မသောက်တဲ့အချိန်က မမေ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခိုးကြည့်ပြီး အရက်ဝင်ပြီဆိုရင်တော့ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း မျက်စိကိုအစာကျွေးတော့တာဘဲ။ မမေကလဲ ကျနော့်အကြည့်တွေကို သိပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်လို့ အကြည့်ခံသလို သွားတဲ့လာတဲ့အခါ ပိုတောင်လှုပ်တယ်လို့ ထင်တာပဲ။ မူးလာပြီဆို ထွန်းမြိုင်ကလဲ ကျနော်တို့ရှေ့တင် သူ့မိန်းမမဆွေကို ဖက်လိုဖက် နမ်းလိုနမ်း။ မဆွေကတော့ ရှက်တာမို့ “ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ အစ်မရော ကိုသူရရော ရှိနေတာ အားနာစရာကြီး” လို့ ပြောရှာပါတယ်။ သကောင့်သားထွန်းမြိုင်က ဘာပြောတယ်ထင်လဲ။ “နင့်အစ်မ ကရိုးနေပါပြီဟာ ဟိုကောင်သူရကလဲ ငါတို့အိပ်တာတောင် အမြဲချောင်းနေမယ့်ကောင်” တဲ့။ မဆွေက “ကိုကတော့ပြောလေဆိုးလေဘဲ ” တဲ့။ အဲ့လိုပြောတဲ့အခါ မမေကိုကြည့်ရင် သူကလဲကျနော်ကိုကြည့်နေတတ်တယ်။ ပြီးသူ့အကြည့်မှာက ရာဂ အငွေ့တွေဝေနေသလိုဘဲ။ ကျနော်ကလဲ အားမနာပါးမနာ သူ့ရဲ့ထွားကျိုင်းတဲ့နို့အုံကြီးတွေကို အာသာငမ်းငမ်းကြည့်မိတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ မမေ အမြည်းကုန်လို့ ထပ်လုပ်တဲ့အခါ မီးဖိုချောင်ထဲအထိ လိုက်ပြီး ကူသလိုလိုနဲ့ မမေရဲ့တင်သား ရင်သားတွေကို မတော်တဆလိုလိုနဲ့ထိမိအောင် ပွတ်မိအောင်လုပ်တော့တာ။ အဲ့လိုထိမိရင် နူးညံ့အိစက်တဲ့ အတွေ့ကြောင့် ကျနော်ညီငယ်ကအတွင်းခံမဝတ်ထားလေတော့ ပုဆိုးရှေ့မှာ တငေါငေါဖြစ်နေတယ်။

အဲ့လိုငေါနေတာကို မမေခိုးကြည့်ပြီးပြုံးနေတာကိုလဲတွေ့နေရတယ်။ ထွန်းမြိုင်တို့ လင်မယားမျက်နှာနဲ့မို့ ကျနော်အတတ် နိုင်ဆုံးထိန်းပါတယ်။ တစ်ရက်ကတော့ ကြက်ဥကြော်ပြီးလို့ ပန်းကန်ထဲ ကုန်းထည့်နေတဲ့ မမေရဲ့နောက်မှာရှိနေတဲ့ ကျနော်။မမေရဲ့ကုန်းပေးသလိုဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကိုမြင်ပြီး စိတ်လွတ်သွားပြီး အနောက်ကနေငေါနေတဲ့ ညီလေးကို မမေဖင်ကြားထိုးထည့်လိုက်မိတော့ အို ဆိုပြီးဖင်လေးကော့သွားပြီး နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လို့ ကျနော်ကို နခမ်းကိုက်ပြတဲ့ မမေကိုဆွဲဖက်လို့ နခမ်းကိုငုံခဲလို့ စုပ်ပစ်လိုက်တော့။ ပထမအလစ်မိပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ အစုပ်ခံနေပြီးမှ သတိလဲဝင်ရော အတင်းရုန်းပြီး “အာ မလုပ်နဲ့လေ ” ဆိုပြီးကျနော်စုပ်ထားတဲ့ သူ့နခမ်းကို လက်ခုံနဲ့သုတ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ ပြန်ပြီးစိတ်ကိုထိန်းလို့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့တယ်။ အဲ့နေ့က ဝိုင်းမှာသူနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံတိုင်း နခမ်းစုပ်တဲ့ပုံလုပ်ပြသလို သူကလဲ နခမ်းကိုက် မျက်စောင်းထိုးပြန်လုပ်ပြတယ်။ စားသောက်ပြီးရင်ကျနော်က ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်။ ကျနော့်အိမ်ကရပ်ကွက်တစ်ခုခြားတယ်လေ။ စက်ဘီးနဲ့ပြန်တယ်။ မနက်ကျစက်ဘီးစီးလာ။ ထွန်းမြိုင်အိမ်မှာထား။ ထွန်းမြိုင်နဲ့နှစ်ယောက်ရုံးကဖယ်ရီနဲ့ အလုပ်တက်။ အလုပ်ဆင်းတော့လဲ ဖယ်ရီနဲ့ပြန် ထွန်းမြိုင်အိမ်မှာ ညစာစားသောက်ပြီးမှ အိမ်ကိုပြန်တယ်။ မမေသား အောင်ထက်လေးနဲ့ကလဲ တော်တော်ကိုရင်းနေပြီ။ မမေကလှတယ် တောင့်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်တကယ်လက်တွဲဖို့ကျတော့ မရဲဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ရာဇဝင်ပြန်ကြည့်ရင် ခြံခုန်ခဲ့ဘူးတယ်။ ခုန်ခဲ့လို့လဲခုလို တစ်ခုလပ်ဘဝရောက်တာဘဲလေ။ အဲ့မိန်းမမျိုးကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့တော့ လက်မတွဲရဲတာ အမှန်။ ဒါပေမဲ့ မမေအလှကိုတော့ခံစားချင်တယ်။

မမေအလှကလဲ စွဲဆောင်နိုင်လွန်းတယ်ဗျာ။ အဲ့နေ့က စနေရုံးပိတ်ရက် အိမ်မှာ အမေနဲ့ မနက်အစောမုန့်ဟင်းခါးစားပြီး ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ကို စက်ဘီးနဲ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဈေးနားရောက်တော့ မောင်အောင်ထက် လေးပူဆာထားတဲ့ ပုံဆွဲစာအုပ်လေးနဲ့ ပုံဆွဲခဲတံကို အမှတ်ရတာနဲ့ဝယ်လိုက်သေးတယ်။ ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ရောက်တော့ မဆွေနဲ့ထွန်းမြိုင်တို့က အဝတ်အစားသစ်တွေနဲ့ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါတွေ တောက်နေတာမို့ “ဟ ဘယ်လိုလဲဟ အရောင်အဆင်းတွေ ဝင်းနေပါလား” ဆိုတော့ ထွန်းမြိုင်က “အေး မင်းရောက်လာတာ အတော်ဘဲ မမေတို့သား အမိ အဖေါ်ရပြီပေါ့ ငါနဲ့ဆွေက ငါတို့အိမ်သွားမလို့ကွ ဟိုနေ့က ဦးလေးမောင်နဲ့ အမှာပါးလိုက်တယ် အိမ်လာအုန်းလို့” ဆိုပြီး ထွန်းမြိုင်ပြောလာတော့ သူတို့လင်မယားအတွက် ဝမ်းသာမိပါတယ်။ မိဘဆိုတာ အစက ဘယ်လောက်စိတ်ဆိုးဆိုးလေ နောက်ကျတော့ ကျေနပ်ရ ခွင့်လွှတ်ရမြဲမဟုတ်လား။ “ဟေ ဒါဆိုအခြေနေကောင်းလာပြီပေါ့ကွ” လို့ကျနော့်အပြောကို ထွန်းမြိုင်က ခေါင်းငြိမ့်ထောက်ခံရင်း “အာ့ကြောင့်ငါတို့လင်မယား သွားမလို့ မင်းက မမေတို့ကို အဖေါ်လုပ်ပေးလိုက်ကွာ” ဆိုတော့ “အေးပါကွာ မင်းတို့သွားစရာရှိတာသာ သွားပါ” လို့တိုက်တွန်းလိုက်တယ်။

ထွန်းမြိုင်နဲ့ မဆွေတို့သွားတော့ ကျနော်က အောင်ထက်လေးကို ပုံဆွဲစာအုပ်နဲ့ ပုံဆွဲခဲတံ ပေးလိုက်တော့ သူလိုချင်ရာကလို့ပျော်နေတဲ့ အောင်ထက်ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်ပြီး ကဲ ကျေနပ်ပြီလား လို့မေးတော့ ဟုတ်ကဲ့ လို့ခေါင်းငြိမ့်ဖြေရင်း ဦးပုံဆွဲပြအုန်းဆိုတာနဲ့ သူ့ကို ပုံလေးတွေဆွဲပြနေရတယ်။ ကျနော်နဲ့အောင်ထက် ပုံဆွဲနေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသလဲမသိဘူး။ မမေက “သူရရေ မင်းတူအလိုလိုက်နေရင် နေကုန်သွားလိမ့်မယ် တော်တော့ လာ ဒီမှာ မမေလက်ဘက်သုပ်ထားတယ် လာစားအုန်း” တဲ့။ အဲ့တော့မှ ကျနော်လဲကြမ်းပြင်မှာ ကုန်းပြီးပုံဆွဲနေရာက ခါးကိုဆန့်လို့ “ကဲထက်အောင် သားဘာသာဆွဲတော့နော်” ဆိုပြီး မမေ အနားကပ်ထိုင်လို့ လက်ဘက်ခွက်ဆွဲယူပြီး လက်ဘက်တစ်ဇွန်း နှစ်ဇွန်း ကောက်ဝါးလိုက်တယ်။ “ကောင်းရဲ့လားသူရ မမေပုဇွန်ခြောက်လေးပါ ထည့်သုပ်ထားပေးတယ်” လို့အပြောကို “ကောင်းတယ်မမေ မမေက တကယ်တော်တယ်” ပြောတော့ “မမြှောက်နဲ့ ခုလဲစားနေရတာဘဲ ဘာစားချင်လို့လဲ” လို့ မမေပြောမှ မမေကိုသေချာကြည့်မိတယ်။ မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးတင်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုတော့ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့နခမ်းနီဆိုးပြီး လည်ဟိုက် ဘလောက်အကျီင်္က ရင်သားတစ်ချို့တစ်ဝက်ကိုလှစ် ပြထားသလိုဘဲ သင်းပျံ့တဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကလဲ စိတ်ကိုနိူးကြားစေပြန်တယ်။

“မမေ ကကျနော်စားချင်ရင် ကျွေးမှာလား ” ဆိုတော့ မမေကပြီ တီတီအပြုံးနဲ့ “သူရက ဘာစားချင်လို့” ဆိုပြီးမေးလာတော့ ကျနော်လဲ အရဲစွန့်ပြီး မမေကိုစားချင်တာ လို့ပြောချလိုက်တယ်။ မမေက ခေါင်းငုံ့သွားပြီး “ဟာ သူရကလဲ ” လို့မပွင့်တပွင့်ပြောလာတော့ အခြေအနေကောင်းပြီ ဆိုတာ သိတာမို့ မမေလက်လေးတစ်ဖက်ကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ” ကျွေးမယ်မဟုတ်လားဟင် ” ဆိုတော့ “မသိဘူးကွာ ဘာတွေပြောမှန်း” လို့မမေကပြန်ပြောတယ်။ လူပျိုလက်ဝက်မြီးတဲ့ ကျနော်လဲ မမေကိုဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပန်းနုရောင်ဆေးဆိုးထားတဲ့ နခမ်းကိုဆွဲနမ်းလိုက်မိတော့ ချိုအီအီအနံ့နဲ့ လျှာမှာနခမ်းနီအရသာကိုခံစားလိုက်ရတာပေါ့။ မမေက “ဟာ ဧည့်ခန်းကြီးမှာ ” လို့ ပြောလာတော့ ကျနော်လဲ မမေကိုဆွဲထူလို့ ထွန်းမြိုင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ ဆွဲသွင်းတဲ့အခါ ဟန်ဆောင်ရုန်းရင်း ကန်ရင်းဘဲ အိပ်ခန်းထဲရောက် သွားပါတော့တယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ထွန်းမြိုင်တို့ လင်မယားအိပ်တဲ့အိပ်ရာဆီကို ဆွဲလှဲလိုက်တော့ မမေကအလိုက်သင့် ပက်လက်ကလေးအိပ်ပေးတယ်။ ကျနော်လဲ ခြေဖျားကနေ မမေရဲ့ထမိန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မမေကလဲကျွတ်လွယ်အောင် ဖင်ကိုကြွပေးတာမို့ မမေအောက်ပိုင်းက အခံမဝတ်ထားတာကြောင့် မိမွေးအတိုင်း ဖမွေးအတိုင်းဖြစ်လို့ပေါ့။

ကျနော်လဲ နာမည်ကသာလူပျို တာဝန်ကလဲ ပစ္စည်းထိန်းရယ်မို့ ရန်ကုန်ရုံးချုပ်ကို ပစ္စည်းထုတ်သွားရင် အကြံအဖန်နဲ့ ရေလျှံနေတာမို့ ကိုယ်တည်းတဲ့ တည်းခိုခန်းမှာကို တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးအောင် စခန်းသွားနေကြ။ ခု မမေရဲ့စောက်ပတ်မျိုးမမြင်ဘူးသေးဘူး။ မမေက ဆံပင်ကကောင်းသလို စောက်ပတ်အမွှေးကလဲ သန်ချက် အမွှေးတွေဖုံးနေလို့မမြင်ရဘူး။ ဒါပေမဲ့ အစိကတော့ လက်မလောက်ပြူးပြီးအပေါ် ချွန်ထွက်နေတယ်။မမေ ဘယ်လောက်ဆာနေသလဲမသိပါဘူး။ ကျနော်တောင် မနူးမဆွရသေးဘဲ စောက်ပတ်ဝမှာအရေစိုလို့နေပြီ။ ကျနော် ဖြဲကြည့်တော့ နခမ်းဝမှာသပြေသီးမှည့်ရောင်လိုက်နေပြီး အထဲကအတွင်းသားတွေကတော့ နီလို့ရဲလို့ကျနော်သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်နေတဲ့အချိန် မမေတစ်ယောက်မျက်စိစုံမှိတ်လို့ ကျနော်ဘာလုပ်လုပ်ငြိမ်နေမယ်ဆိုတဲ့ပုံ။ ကျနော်လဲ မမေ စောက်ပတ်ကို သေချာကြည့်နေမိတယ်။ မမေစောက်ပတ် ကွဲကြောင်းကြီးကလဲ တော်တော်ရှည်တယ်ဗျာတစ်ထွာလောက်တောင်ရှိမလားဘဲ။ နှာထန်သလောက်ပစ္စည်းကလဲ ကောင်းနေပြန်တယ်။ အားရစရာကြီးပေါ့။ ကျနော့်လဲဂျာဖို့တွေ ဘာတွေသတိမရတော့ဘူး။ အမြန်ဆုံးမမေထဲသွင်းဖို့ဘဲကျိုးစားတာကြောင့် ကျနော့်ခါးကပုဆိုးကို ခေါင်းကကျော်လို့ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်ပုဆိုးချွတ်တာသိတဲ့ မမေက ကျနော့်လီးဆီကို ခိုးကြည့်တာ ကျနော်သိတယ်။ သူအကြည့်မှာတပ်မက်မှုတွေ ဆာလှောင်မှုတွေနဲ့ မျက်လုံးကအရောင်တောက်နေတယ်။

အဲ့ဒါကိုတွေ့တဲ့ကျနော် ပိုလို့ထန်လာတယ်လေ။ မမေက ကျနော်လိုးမယ်ပြင်တာမြင်တော့ ဒူးတွေကိုထောင်ပြီးပေါင်ကိုကားပေးတော့ စောက်ပတ်ကဖြဲပြီး ဖွင့်ထားပေးသလို အဆင်သင့်ဘဲ။ အပျိုနဲ့ အအို လိုးရတာ အာ့တွေကွာတာဘဲ။ အပျိုဆိုရင်မူယာမာယာနဲ့ ရုန်းနေကန်နေလို့ အနေအထားပြင်နေရတာနဲ့ချွေးပျံနေပြီ။ ပြီးလိုးပြန်တော့လဲ သစ်တုံးတက်ခွရသလို ဒါကြောင့် ကျနော်တော့ ဘာပြောပြော အပျိုထက် အအိုဘဲလိုးချင်တယ်။ ကျနော် မမေပေါင်ကြားနေရာယူပြီး လီးကိုထည့်မယ်လုပ်တဲ့အခါ မမေကသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ဆီးစပ်ကို လှမ်းတွန်းထားတယ်။ သဘောကတော့ တအားမသွင်းလိုက်နဲ့ ဖြေးဖြေးလိုးဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဲ့အချိန်မှာက ကျနော့်စိတ်က မမေက အအို ခလေးအမေ ပြီးတော့ဖင်မငြိမ်ဘဲလင်ငယ်နေလို့လင်မယားကွဲလာတယ်။ အာ့တွေက စိုးမိုးပြီး မမေကိုလိုးရင်မသနားဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးရမယ်လို့ ကိုယ့်ဟာကို နိူးဆော်နေမိတယ်။ အာ့ကြောင့်လဲ လီးကို စောက်ပတ်အဝနဲ့တေ့ပြီးတာနဲ့ဘဲ အားပြင်းပြင်း ထည့်ပြီး တစ်ခါတည်းဆောင့်လိုးချလိုက်တယ်။ ဗလွတ် ဆိုတဲ့ လီးစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားတဲ့ အသံရဲ့နောက်က အမလေး လို့အော်လိုက်တဲ့ မမေရဲ့ငြီးသံကကပ်ပါလာတယ်။ ” သေပါပြီ မောင်ရယ် ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲ” တဲ့။ မမေ နှုတ်က ကျနော်မတောင်းဆိုပါဘဲ မောင် လို့ခေါ်လိုက်တဲ့အသံပါ မိန်းမတွေက လီးဝင်တာနဲ့အခေါ်အပြောတယ် ပြောင်းတယ်ဆိုတာ တကယ်မှန်တာဘဲနော်။ ကျနော်လဲလီးတဆုံးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

မမေရဲ့ စောက်ဖုတ်က ကျနော့်လီးကို စပါးကြီးမြွေက သားကောင်ကိုမြိုထားသလို မြိုထားတဲ့ အရသာကကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ခလေး အမေသာပြောတယ် မမေစောက်ပတ်က ဖွယ်ခြင်းချောင်ခြင်းမရှိပါဘဲ အိစက်နူးညံ့ပြီး ခပ်နွေးနွေးနဲ့ စိမ်ထားတဲ့လီးကို အရသာ အပြည့်အဝ ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ ကျနော်လဲလီးကိုကျွတ်လုနီးပါးပြန်ထုတ်လိုက် အဆုံးထိအား ပါပါဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ လိုးပေးနေသလို မမေကလဲ လီးတစ်ခါ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အာ့ အီး အင့် နဲ့အသံပေးရင်း ကျနော့်လီး အရသာခံနေတယ်။ ကျနော်က မမေကို နို့စို့မယ် အကျီချၤွတ်လို့ ခပ်မာမာဘဲခိုင်းလိုက်တယ်။ အဲ့လိုပြောရတာကိုက ပိုဖီးလာနေသလိုပါဘဲ။ မမေကလဲမငြင်းရှာပါဘူး သူ့ဘလောက်အကျီင်္လေးကိုချွတ်ပေးတယ်။ အောက်ကပေါ်လာတဲ့ဘရာ ကိုကျနော်ချွတ်တဲ့ထိ မစောင့်နိုင်တာနဲ့ လက်နဲ့ဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ ဗြုတ်ဆိုပြီးချိတ်တွေပြုတ်ပြီး လက်ထဲပါလာတယ်။ လက်ထဲက ဘရာကို အခန်းခြေရင်း လှမ်းပစ်လိုက်တာပေါ့။ ” သေပါပြီမောင်ရယ် ကြမ်းလိုက်တာတအားဘဲ ” လို့မမေပြောတာကို ဂရုမထားဘဲ လွတ်လပ်လာတဲ့ ဝင်းအိနေတဲ့နိ့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့နေတဲ့ ကျနော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲ မမေကသူ့လက်ချောင်းတွေထိုးမွှေလို့ ဆော့ကစားရင်း အရသာခံနေတယ်။

အဲ့အချိန်မှာဘဲ အခန်းဝက အရိပ်တစ်ခုကြောင့် ကျနော်ရော မမေပါ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးရဲ့နှုတ်ကလဲဘဲ ဟာ လို့ထွက်သွားပါတော့တယ်။ အခန်းဝမှာက မမေသားလေး အောင်ထက် တံခါးဘောင်လေးကိုကိုင်ပြီး သူ့အမေနဲ့ကျနော် လိုးနေတာကို မမြင်ဘူးလို့ သေချာကြည့်နေရှာတယ်။ မမေက သားသွားပုံဆွဲလေ သွား လို့ပြောနေပေမဲ့ အောင်ထက်လေးက နေရာမရွေ့ဘူး။ သဘာဝက လှုပ်ဆော်မှုအာရုံကြောင့်ထင်တယ်။ သေချာကြည့်နေတော့တာ ကျနော့်စိတ်မှာလဲ အမေဖြစ်သူကို သားရှေ့မှာလိုးနေရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိဝင်လာလို့ စိတ်တွေပိုကြွလာပြီး မမေစောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားတဲ့ လီးကြီးကပိုကြီးလာသလို သွေးတိုးနှုန်းတွေ ကလဲ လီးတလျှောက် တဒုတ်ဒုတ်ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော်လဲ မမေကို အားပါပါနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာဘဲ မမေလဲ သားကြည့်နေတာကို မေ့သွားပြီး ကျနော်လိုးပေးတာကိုသဘောခွေ့လို့ အောက်ကနေပင့်ပြီးကော့ကော့ပေးနေတော့တာ။ နှစ်ယောက်သားစိတ်တွေ အမြင့်ဆုံးရောက်နေကြတာမို့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတွေ စောက်ပတ်ထဲကို လီးဝင်လီးထွက်သံတွေအပြင် မမေရဲ့ငြီးငြူသံတွေ ကျနော့်ရဲ့ အသက်ရှူပြင်းပြင်းနဲ့ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ အံ့ကြိတ်သံတွေနဲ့ တစ်ခန်းလုံးညံနေတော့တာဘဲ။ လူပျိုဖြစ်တဲ့ကျနော် အခုလိုစိတ်ကြိုက်လိုးရတော့ စိတ်ကိုထိန်းမရတော့ ကြာကြာမလိုးလိုက်ရဘူး မမေ စောက်ပတ်ထဲလီးကို တဆုံးထည့်ပြီး သုတ်ရေတွေပန်းလိုက်တယ်။ နောက်မမေပေါ်မှာ အသာမှောက်လို့ အသက်ကိုမနဲဝအောင်ရှူနေရတယ်ဗျာ။

မမေက “မောသွားလားမောင်” ဆိုတော့ ခေါင်းငြိမ့်လို့ အင်း လို့ ဖြေတော့ မမေကတခစ်ခစ်နဲ့ သဘောကျနေတယ်။ ကျနော်ပြီး သွားပေမယ့် မမေမပြီးသေးဘူးဆိုတာ ရိပ်မိတာမို့ “ဆောရီးမမေ ကျနော်မထိန်းလိုက်နိုင်ဘူး” ဆိုတော့ “ရပါတယ် မောင်ကလူပျိုဘဲ မမေနားလည်ပါတယ်” တဲ့။ ကျနော်မမေကိုယ်ပေါ်ကနေဘေးကို လှဲလိုက်တော့ မမေစောက်ပတ်ထဲက ပျော့စပြုနေတဲ့ကျနော်ရဲ့ လီးက ပလွတ်ဆိုထွက်လာသလို မမေစောက်ပတ်ထဲကကျနော် ပန်းထည့်ထားတဲ့ သုတ်ရေတွေက ပွက်ဆိုထွက်ကျလာတော့ မမေကဘေးမှာ ချွတ်ထားတဲ့ထမိန်ကိုလှမ်းယူပြီး ဖင်ကိုမြှောက်လို့ အောက်ဖက်ကခံထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှထွက်သမျှ သုတ်ရေတွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ပက်လက်လေးနဲ့အမောဖြေနေတဲ့ ကျနော့်ကိုပြုံးပြလို့ ကျနော့်ရဲ့ပျော့လေးတဲ့လီးကို အသာအယာကိုင်ပြီး ပေနေပွနေတာတွေကို သူ့ထမိန်နဲ့ဘဲယုယုယယသုတ်လို့ပေးပါတယ်။

မမေရဲ့ပြုစုယုယမှုကို ကျနော်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစင်းလို့ဇိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ ပြီးမမေကိုဆွဲပြီးရင်ဘတ်ပေါ်မေးတင်ထားပြီး သူ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိတာပေါ့။ မမေကလဲပဲ ကျနော့်နို့သီးလေးတစ်ခုကို လက်ညှိးလက်မနှစ်ခုနဲ့ဆွဲလိုက်အသံချဲ့ခလုတ် အတိုးအကျယ်လုပ်သလို ကလိလိုက်နဲ့လုပ်နေသလို ကျန်တဖက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့စုပ်လိုက် လျှာလေးနဲ့ထိုးတာတစ်ဖုံ ယက်တာတစ်မျိုး အမျိုးမျိုးလုပ်နေတော့။ စောစောက ပျော့နေတဲ့ လီးထဲသွေးတွေပြန်စီးဝင်လာလေတော့ မာတာတာဖြစ်လာလေတော့ မမေခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်မိုးလို့ လီးရှိရာအောက်ဘက်ကို တွန်းပေးလိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့မမေက သူ့ကိုလိုးထားတဲ့လီးကို မရွံမရှာ စုပ်ပေးရှာတယ်။ လီးကလဲ နွေးထွေးတဲ့အာခေါင်အတွေ့ ရစ်ပတ်တွန်းထိုးအမျိုးမျိုးမှေွှနေတဲ့ လျှာကြောင့် ဆထက်တစ်ပိုးတိုးပြီး မာကျောတောင့်တင်းလို့လာပါတယ်။ စောစောထဲကမပြီးလိုက်ရလို့ တဏှာရှိန်မသေ သေးတဲ့မမေ ကျနော့်လီးပြန်မာလာတာနဲ့ ဝမ်းသာအားရ ကျနော့်အပေါ်တက်ခွတော့တာဘဲ။ ကျနော့်လီးကိုလဲ သူ့ဖာသာသူကိုင်ပြီး အဝတေ့လို့ ကြိတ်ပြီးထိုင်အချ အီးး လို့တောင့်အသံထွက်အောင်ကောင်း သွားရှာသလို ကျနော်လဲ လီးအဝင်မမေမျက်နှာအသွင်အပြင်ကိုကြည့်ပြီးပိုလို့ဖီးတက်လာတာမို့ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီးဆောင့်လိုက်တာ တဘောက်ဘောက်ကိုမြည်လို့ပေါ့။

မမေကလဲဒီတစ်ချီပြီးရမယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကျနော့်ပေါ်ကနေ ဆောင့်ခါတစ်မျိုး ပွတ်ခါတစ်ဖုံ မျိုးစုံအောင် စိတ်ကြိုက်လိုးနေပါတော့တယ်။ ကျနော့်ကလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေသူ့ဖင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ကိုင်ဆောင့်တာဟာဖြင့် ဆွေမျိုးမေ့တယ်လို့ပြောရမလားဘဲ။ အစထဲကတက်နေတဲ့ အရှိန်ရယ် စိတ်တိုင်းကျ သူကိုယ်တိုင် လိုးရတာမို့ ခဏနေတော့ “အားး မောင် မမေပြီးးးပြီးတော့မယ်” တဲ့ သူ့ဆီကမက်ဆေ့လဲရရော ကျနော်လဲအောက်ကနေမနားတမ်း ပင့်ဆောင့်ရင်းစိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ နှစ်ယောက်သားတွန့်လိမ်ကွေးကောက်လို့ အရေတွေပြိုင်တူပန်းပြီး ပြီးဆုံးစေလိုက်တယ်။ မမေလဲ ဟူးးး ဆို့တဲ့လေပူတွေမှုတ်ထုတ်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပါးလေးတင်လို့ မှိန်းပြီးလီးအရသာခံနေသလို ကျနော်ကလဲသူ့ဖင်ကြီးနှလုံးကိုဆုပ်ဆုပ်ပေးပြီး စောက်ပတ်အရသာခံနေလိုက်တယ်။ အဲ့အချိန် မမေကသူ့စောက်ပတ်ထဲကို ရောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကို အထဲကနေစုပ်စုပ်ပေးတာက သုတ် ရေတွေတစ်စက်မကျန်အောင် ကုန်သလိုဘဲဗျာ။ ကျနော့်ပါးစပ်ကမနေနိုင်ဘဲထွက်သွားတာက “မမေရယ် မမေစောက်ပတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ” ဆိုတော့ “တကယ်လား ”တဲ့ “ညာစရာလိုလို့လား” လို့ မေးလိုက်တော့ “မောင်ကောင်းရင်ပြီးတာပါဘဲ”တဲ့ ကျနော် မမေရဲ့ပါးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းမိပါတော့တယ်။ပြီးးး

Zawgyi

ေရစုန္မွာ ေလွႀကဳံစီး

ထြန္းၿမိဳင္ က်ေနာ္ နဲ႕ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္း ။ က်ေနာ္ ဆည္ေျမာင္းမွာအလုပ္ဝင္ေတာ့ ပစၥည္းထိန္းဌာနမွာ အတူတူ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕က ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕အလယ္ပိုင္း ခရိုင္ၿမိဳ႕ေလးပါ။ အဲ့ခ်ိန္က က်ေနာ္ေရာ ထြန္းၿမိဳင္ပါ အသက္၂၀ အ႐ြယ္ေတြဘဲ ရွိေသးတယ္။ ဆည္ေျမာင္းဌာနပစၥည္းထိန္းေတြဆိုေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္းလက္ဖ်ားနဲနဲေရစိုတာေပါ့။ ေအာ္ သူမ်ားအေၾကာင္းထက္ ကိုယ့္အေၾကာင္းေျပာျပအုန္းမွ ျဖစ္မယ္။ က်ေနာ့္နာမည္ သူရ အေဖမရွိေတာ့ဘူး။ အကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူရိန္ တဲ့။ က်ေနာ့္ထက္ ၅ ႏွစ္ႀကီးတယ္။ ၿမိဳ႕က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္က်လိဳ႕ ဆံထုံးေနာက္ေယာင္ပါသြားတယ္။ သူ႕အမ်ိဳးသမီးက ေဈးထဲမွာ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့ သူလဲေဈးသည္ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ အေမကေတာ့ အသက္သိတ္မႀကီးေသးဘူး ၅၁ႏွစ္ဘဲရွိေသးတယ္။ အ႐ြယ္တင္လို႔ မထင္ရဘူး။ အေမ့ေတာင္လာရစ္ခ်င္သူရွိေနေသးတယ္ဗ်။

အသားျဖဴျဖဴ ဆံပင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ မနိမ့္မျမင့္တဲ့ အရပ္ ရွိသင့္သမွ်အမို႔အေမာက္ အေကြ႕အေကာက္ေတြပိုင္ထားလို႔ ခုခ်ိန္ထိ ပုရိသ ေတြယိုင္ေနတာေပါ့။ အေဖဆုံးေတာ့ အေမကအ႐ြယ္ရွိေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ညီအကို ကိုငဲ့လို႔ ေနာက္တစ္ပင္မထူခဲ့ဘူး။ အကိုက ပညာေရးမွာ ပါရမီ မပါရွာဘူး ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ႏွစ္ဆက္အက်မွာ ပညာပါရမီမပါေပမဲ့ျမာ ပါရမီေတာ့အပါ။ ခု သူ႕မိန္းမနဲ႕ ခိုးေျပးလို႔ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြ ကစီစဥ္ေပးလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္က အေမ႐ုပ္နဲ႕ အေဖ့အသားေရာင္အေမြခံလိုက္ရတယ္။ အေဖက အညာသားဆိုေတာ့အသားညိုတယ္။ အရပ္ေကာင္းတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ အသားညိုညို အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဗလ လဲေကာင္းၿပီး ႐ုပ္ေခ်ာတဲ့သူေပါ့။ ဟဲဟဲ..ေၾကာ္ျငာဝင္ရေသးတယ္။ က်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ဘဲနဲ႕ ဆည္ေျမာင္းကိုအလုပ္ဝင္လိုက္တာ။ အဲ့ေခတ္ကဆယ္တန္းဆို စာေရးအလုပ္က အလြယ္တကူပါဘဲ။ ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕ က်ေနာ္အလုပ္အတူဝင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားၾကတာ။ အစကေတာ့ တစ္ၿမိဳ႕ထဲေနေပမဲ့ မရင္းႏွီးၾကဘူး မရင္းဆို ထြန္းၿမိဳင္က တိုင္းရင္းသားမဟုတ္ဘူးဗ် အရပ္အေခၚ ကုလား အိႏၵျိယအႏြယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ေပါက္။ ကိုးကြယ္ေတာ့လဲ ခရစ္ယာန္ဗ်။ ဒီေတာ့ အစားလဲ မကြဲေလေတာ့ တ႐ုပ္ဆိုင္လဲ တူတူထိုင္ရတာမို႔ ပိုၿပီးရင္းသြားၿပီးႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ေတြျဖစ္လာၾကတယ္။

အဲ့လိုေနရာက ဒီေကာင္က မိန္းမခိုးေျပးပါေလေရာ။သူ႕မိန္းမက ၿမိဳ႕ေပၚကမဟုတ္ဘူး က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေက်း႐ြာေလး တစ္ခုက သူ႕ေကာင္မေလးကိုမေတြ႕ခင္က က်ေနာ္ထင္ထားတာ အညာသူဆိုေတာ့ က်ေနာ့္လို အသားညိုမယ္လို႔။ ေဟာဗ်ာ ေတြ႕ေတာ့ တစ္ျခားစီဘဲ ေမာ္လၿမိဳင္သူလို႔ေျပာရင္ရတယ္။ အသားလဲ ျဖဴသလို ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလဲ ခပ္ျပက္ျပက္နဲ႕ ရင္ႀကီးသလို တင္လဲႀကီးတယ္။ ေျပာရရင္ သူ႕မိန္းမနဲ႕ သူ႕ကိုသေဘာမတူဘူးေလ သူ႕အိမ္ကေပါ့။ ဘယ္တူပါ့မလဲ ဘာသာကလဲျခားေနေသးတယ္။ အသက္ကလဲ ခုမွ၂၂ႏွစ္ တစ္အိမ္လုံးလဲ ေယာက္က်ားေလးက သူတစ္ေယာက္တည္းပါတာ။ အစ္မခ်ည္းေလးေယာက္ သူကအငယ္ဆုံးလဲျဖစ္ေတာ့ ခ်စ္ၾကအလိုလိုက္ၾကေပါ့။ ခုလိုမိန္းမယူလိုက္ေတာ့ အားလုံးစိတ္ဆိုးၿပီး ပစ္ထားလိုက္ၾကတယ္။ ဒီမွာ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း က်ေနာ္။ သူဝန္ကို ကူထမ္းရေတာ့တာဘဲ။ ပထမဆုံးေနစရာရွာရၿပီ။လက္ထဲမွာကလဲ ဘယ္လိုဘဲ စိုတယ္ေျပာေျပာ ရရသုံးသုံးဆိုေတာ့ အထုအထယ္မရွိဘူးေလ။ ေနာက္ဆုံးရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုက ေလးခန္းတြဲတန္းလ်ားအခန္းေလးကို ငွါးလိုက္ရတယ္။ အခန္းေလးကက်ဥ္ေပမဲ့ ညားခါစဇနီး ေမာင္နံွအတြက္ကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။

ခင္ေဆြသက္… ထြန္းၿမိဳင္ရဲ႕ မေဟသီ ၿမိဳ႕ေပၚကမဟုတ္ဘဲ ၿမိဳ႕နဲ႕မလွမ္းမကမ္းက ႐ြာေလးဆီကေပမဲ့ အစ္မျဖစ္သူ ခင္ေမသက္အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အစ္မရဲ႕အေဖၚလဲျဖစ္ ကိုယ္တိုင္လဲေတာ အလုပ္ေတာင္အလုပ္ မလုပ္ခ်င္လို႔ အစ္မနဲ႕လိုက္ေနေတာ့ ၿမိဳ႕ သူေတြလိုဘဲ အဆင္အျပင္တတ္ေတာ့ နဂိုရ္ ရွိလို႔ နဂိုင္းထြက္တယ္ဆိုဆို ၾကည့္လို႔ရႈလို႔ေကာင္းတယ္။အရပ္ေလးပုတာကလြဲလို႔ ရင္ေတြ တင္ေတြက ၉ မဟုတ္ေတာင္ နဲနဲဘဲေလ်ာ့မယ္။ ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕ ခင္ေဆြသက္တို႔က ေရစက္ပါတယ္။ၿမိဳ႕မွာႏွစ္စဥ္က်င္းပၿမဲ ဘုရားပြဲတစ္ခုရွိတယ္။ ခုႏွစ္ရက္ ခုႏွစ္လီ ရက္ရွည္ဘုရားပြဲ။ အဲ့ပြဲကိုလာတဲ့ ခင္ေဆြသက္နဲ႕ ထြန္းၿမိဳင္တို႔ ဆုံၾကၿပီးႏြယ္ကုန္ရာက ေနာက္ဆုံးခိုးေျပးသည္ထိ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕ခိုးေျပးခ်ိန္မွာ ခင္ေဆြသက္က သူ႕အစ္မအိမ္ကေန႐ြာျပန္ေနတဲ့ အခ်ိန္။ ႐ြာကေနလိုက္ေျပးလာတာမို႔။ ျပန္အပ္ၾကေတာ့လဲ ႐ြာကသူ႕အေမဆီမွာပဲျပန္အပ္ၾကတယ္။ သူတို႔မွာကအေဖမရွိေတာ့ဘူး။ အေမမုဆိုးမ နဲ႕ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ဘဲအိမ္မွာက်န္တယ္။

ခင္ေဆြသက္အထက္က ခင္ေဝသက္။ ခင္ေဝသက္ အထက္ကမွ ခင္ေမသက္။ ခင္ေမသက္အထက္က အစ္ကိုႀကီး သိန္းေအာင္။ အစ္ကိုႀကီးက အသက္၂၆။ အားလုံးႏွစ္ႏွစ္ႀကီး ႏွစ္ႏွစ္ငယ္ေတြ။ သူတို႔အေဖ ပိုးထိၿပီးဆုံးသြားေပလို႔ဘဲ။ ေနာက္မို႔ဆို ဘယ္ေလာက္တန္းစီေနမယ္ မသိဘူး။ အကိုႀကီး သိန္းေအာင္ ကလြဲလို႔ညီမသုံးေယာက္လုံး ခုေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ၿပီေပါ့။ ခင္ေဝသက္ကလဲ စစ္သားနဲ႕ အေၾကာင္းပါလို႔ ပဲခူးဘက္ကတပ္ရင္းတစ္ခုမွာ။ အေမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေလးက အသက္ ၅၃ ဆိုေတာ့ အ႐ြယ္က ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္။ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ဆိုတာက အိမ္ေထာင္ျပဳတာေျပာတာ။ ျပဳရဖို႔က်ေတာ့လဲ အသက္ႀကီးေနသလိုလို။ မျပဳျပန္ဘူးဆိုေတာ့လဲ အခ်ိဳးအစား ပစၥည္းပစၥယေတြကေကာင္းတုန္း။ ထားပါေတာ့။ အဲ့ဒါေတြ ခင္ေဆြသက္တို႔႐ႊာေလးမွာဘဲ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး မဂၤလာ ပြဲေလးလုပ္လိုက္တယ္။ အစ္မေတြေတာင္လာဖို႔မဖိတ္နိုင္ဘူး။ အေမနဲ႕အစ္ကိုတို႔နဲ႕ပဲ ၿပီးလိုက္ရတယ္။ မဂၤလာပြဲၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ျပန္လာ။ ငွါးထားတဲ့ အိမ္ခန္းေလးမွာ လိုအပ္တဲ့ အိမ္သုံးပစၥည္းေတြ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေျပးလႊားလို႔ဝယ္ရ။ အိမ္ခန္းေလးကိုလဲ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ရဆင္ရေပါ့။ ေလးခန္းတြဲမွာ ရလိုက္တာက အလယ္ခန္း။ ဧည့္ခန္းသေဘာတစ္ခန္းနဲ႕ အိပ္ခန္းကတစ္ခန္း။ အေနာက္ဖက္အဖီခ်ၿပီး ထမင္းခ်က္ဖို႔မီးဖို ေခ်ာင္သေဘာ ၅ေပခန္းေလးကတစ္ခု။ ညားခါစလင္မယားေတာ့ ေနေပ်ာ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ကကန႔္လန႔္ပါေနေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ သင္ျဖဴးခင္းအိပ္လိုက္ရတာေပၚ။ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က ေပးမျပန္ဘူး။ ညစာစားၿပီး ခဏတစ္ျဖဳတ္စကားထိုင္ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ထြန္းၿမိဳင္က သူ႕မေဟသီကို အိပ္ခန္းဝင္ဖို႔ မ်က္ရိပ္ျပေနၿပီ။ ခင္ေဆြသက္ကေတာ့ အားနာလို႔ “အကိုကလဲအေစာႀကီးရွိေသးတယ္ အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား ကိုသူရႀကီးအားနာစရာ ပ်င္းေနမွာေပါ့” တဲ့။ အာ့ကိုဘဲ ထြန္းၿမိဳင္က “ပ်င္းရင္ေခ်ာင္းၾကည့္ပေစကြာ” တဲ့။ ေတာ္ေတာ့ဆိုးတဲ့လူ ခင္ေဆြသက္ဆို ရွက္လို႔မ်က္ႏွာေတြနီလို႔ေပါ့။ က်ေနာ့္ကလဲအလိုက္သိစြာဘဲ မေဆြသြားလိုက္ပါ က်ေနာ္လဲေျပးရလႊားရနဲ႕မို႔ ေစာေစာဘဲ အိပ္ခ်င္ေနတာ လို႔ေျပာလိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္မွ ထြန္းၿမိဳင္က “အဲ့သလိုသိတတ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ မင္းကိုအ ခ်စ္ဆုံး” လို႔လုပ္ေနလို႔။ ” ငါ့မခ်စ္နဲ႕ဟေကာင္ မင္းမိန္းမသာ မင္းဝေအာင္ခ်စ္ ” လို႔ေျပာလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္လဲ အိမ္မျပန္ျဖစ္ဘူး။ ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕က တစ္ဌာနထဲဆိုေတာ့ ႐ုံးတက္႐ုံဆင္းလဲ ဖယ္ရီနဲ႕ အတူတူမို႔ သူတို႔အသားက်တဲ့အထိေနေပးမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ သိတဲ့အတိုင္းေပါ့။ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ၿပီဆိုရင္ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းကလဲ မကုန္နိုင္မခမ္းနိုင္ ဟိုဟာေလးလိုေသးတယ္။

ဒါေလးလိုေသးတယ္နဲ႕ယုတ္စြအဆုံး အက်ီခ်ႋတ္ဖို႔ လြယ္အိတ္ခ်ိတ္ဖို႔ သံငုတ္ကေလးေတြရိုက္ဖို႔ေတာင္ အခန္းနီးခ်င္းနားက တူငွါးရ သံမရွိလို႔ေျပးဝယ္ရ။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ က်ေနာ္က ကြၽန္ဝယ္ရာ အဆစ္ပါေနတဲ့အျဖစ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ကူညီေပးရတာမို႔ပင္ပန္းတယ္လို႔လဲမထင္ပါဘူး။ မခ်က္တတ္ခ်က္တတ္နဲ႕ ခ်က္ေကြၽးတဲ့ အိမ္ရွင္ မလက္သစ္မေဆြရဲ႕ လက္ရာကို သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က်ိတ္မွိတ္ ၿမိဳခ်ၿပီး “ငါ့အလွည့္က် အက်င့္ရေအာင္ခုထဲက က်င့္ထားတာကြ” လို႔ေျပာၿပီး သုံးေယာက္သား ရီၾကေမာၾက။ က်ေနာ့္အဝတ္ေတြေတာင္ လဲစရာမရွိလို႔ အိမ္ေျပးယူေတာ့ အေမက ” မိန္းမယူတာ နင္မ်ားလား” လို႔ စ ေနေသးတယ္။ ဟုတ္လဲဟုတ္ပါ့။ ထြန္းၿမိဳင္မိန္းမယူထဲက က်ေနာ္အိမ္မကပ္တာ။ တစ္ခုဘဲဆိုးတယ္။ ညအိပ္ခ်ိန္ သူတို႔လင္မယားကလဲ ညားခါစဆိုေတာ့ ခ်စ္စခန္းဖြင့္တာက မီးကုန္ယမ္းကုန္ ။ မေဆြချမာလဲ အသံမထြက္ေအာင္ ႀကိတ္မွိတ္ေနရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး မေအာင့္အဥ္းနိုင္လို႔ ထြက္လာရင္ အဲ့အသံက က်ေနာ့္ရင္ကိုအဆုံးအစမဲ့ ကိုင္လႈပ္ခံရသလိုဘဲ။ က်န္တဲ့ အင့္အင့္ အ အ နဲ႕ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္ေတြကေတာ့ ေဘးအခန္းက လူေတြကေတာင္ မနက္ဆို ညကသံစုံတီးဝိုင္းက ၿမိဳင္တယ္လို႔ စ ၾကတယ္။ တန္းလ်ားေနရင္ လိင္ကိစၥအရွက္ကုန္တယ္ဆိုတာ ခုမွနားလည္ေတာ့တယ္။

တစ္ေန႕တစ္ရက္မဟုတ္ေလေတာ့ ဘယ္သူကထိန္းနိုင္ပါ့မလဲ။ ေနၾကထိုင္ၾကေတာ့လဲ နံရံေလးဘဲ ျခားၿပီးျခားတဲ့နံရံေလးကလဲ သစ္သား။ ေတာ္ေသးတယ္ ထရံဆိုရင္ေတာ့ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဒိုးယိုေပါက္ျဖစ္ေလာက္တယ္။ ေလလည္ရင္ေတာင္ ၾကားေနရေတာ့ ဆီးခုံရိုက္သံကိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။ မေဆြလဲ အစကေတာ့ ရွက္ေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ေန႕စဥ္ ရက္ဆက္ျဖစ္လာေတာ့လဲ အေရထူသြားရွာၿပီေပါ့။ သူတို႔ကအေရထူေပမဲ့ လူပ်ိဳလူလြတ္ က်ေနာ့္မွာ တစ္ခါတစ္ေလ အျပင္မ ထုတ္ရလို႔ ေအာင့္ေတာင္ေနတယ္။ အဲ့ေတာ့လဲ အေအာင့္မခံေတာ့ဘဲ သူတို႔စခန္းသြားခ်ိန္မွာအိမ္သာေျပးလို႔ လက္စာေကြၽးရင္ ျပႆနာရွင္းေနရတယ္။ တစ္ေန႕ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ ထြန္းၿမိဳင္တို႔အိမ္ခန္းမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေယာက္်ားေလးခေလးငယ္ တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မေဆြက သူ႕အစ္မႀကီးမခင္ ေမသက္နဲ႕တူေလး သက္ေနာင္လို႔ မိတ္ဆက္ေပးလာမွ မေဆြအရင္က လိုက္ေနတဲ့ အစ္မမွန္းသိရတယ္။ မေဆြသာမိတ္မဆက္ေပးရင္ မေမကို ညီအစ္မလို႔ဘယ္လိုမွမသိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မေမက အရပ္၅ေပ၅ေလာက္ကိုရွိတာ ညီအစ္မျဖစ္ၿပီးအဲ့လိုကြာတာ။ ေနာက္မွမေဆြေျပာျပတာက မေမက အေဖတူတာတဲ့ အေဖက ပထန္စပ္တယ္ေျပာတယ္။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႀကီးတဲ့။ အေဖ့အေမြရထားလို႔ ထင္တယ္ မေမမ်က္ႏွာေပါက္ကလဲပဲ အိႏၵျိယႏြယ္ပုံေပါက္တယ္။ ခါးသိမ္ၿပီးေအာက္ဖက္ကို ကားၿပီး ဆင္းသြားတဲ့ တင္သားေတြက ပုရိသေတြလည္ျပန္ၾကည့္မိရတဲ့အထိ စြမ္းေဆာင္နိုင္ပါေပတယ္။ မေမရဲ႕အထူးျခားဆုံးကမ်က္လုံးဘဲ။ မေမအၾကည့္က ၾကာပါတယ္ေျပာရမလားပဲ။ သူ႕အၾကည့္က လူကိုဖမ္းစားနိုင္တယ္။

ေ႐ႊရင္အစုံကလဲ သားေကာင္းမိခင္ပီသစြာ ဝင့္ဝင့္ထည္ထည္။ မေမကိုျမင္လိုက္တဲ့ခဏ က်ေနာ့္ရဲ႕စစ္ တမ္းေကာက္ခ်က္ဆိုပါေတာ့။ မေမတို႔သားအမိေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္အိမ္ျပန္အိပ္ရၿပီေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႐ုံးကအျပန္ဆိုရင္ေတာ့ ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕အတူတူလိုက္ၿပီး ညစာစားၿပီးမွ အိမ္ျပန္တယ္။ မေမသားေလး နဲ႕လဲခင္ေနၿပီ။ ေမာင္ေအာင္ထက္ကေလးႏွစ္သားေပမဲ့ စကားလဲတတ္သလို က်ေနာ့္လိုဘဲ ပန္းခ်ီဝါသနာပါလို႔ ပိုၿပီးခင္ေနမိတယ္။ ညေနထမင္းစားၿပီး မျပန္ခင္ ေအာင္ထက္ေလးကို ပန္းခ်ီသင္ေပးရတာ က်ေနာ့္အလုပ္။ မေမေရာက္လာမွ က်ေနာ္တို႔လဲ ထမင္းၿမိန္ေတာ့တယ္။ မေမက အခ်က္အျပဳတ္ေတာ္တယ္။ မေဆြကိုေတာင္ မေမနားကေနသင္ထားလို႔ေျပာရေသးတယ္။ မေမက အရင္အိမ္လိုက္ေနတုန္းကလဲ သင္ေပးတယ္ သူက ပ်င္းလို႔မသင္တာလို႔။ က်ေနာ္ကလဲ “အဲ့တုန္းကအပ်ိဳေလ မသင္လို႔ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အခုကအိမ္ေထာင္က်ေနၿပီ သင္ကိုသင္ရေတာ့မယ္” လို႔။ အဲ့လိုေျပာေတာ့ မေမကရီၿပီး သူ႕ညီမကိုဘဲ ၾကည့္ေနတယ္။

မေဆြကေတာ့ သူ႕ေျပာရပါ့မလားဆို ႏႈတ္ခမ္းစူလို႔ေပါ့။ “ခုမွမေမလာလို႔ အရင္က ေဆြ ခ်က္ေကြၽးတာဘဲစားေနၿပီးေတာ့” လို႔ ေျပာတယ္။ မေဆြကအဲ့လိုဘဲ စကားေျပာရင္ ေဆြ က ေဆြ ကနဲ႕သူ႕ကိုယ္သူနာမ္စားေလးနဲ႕ ေျပာတတ္တာ။ က်ေနာ္ကလဲ စကားကိုအနိုင္ယူၿပီး အဲ့ဒါကေတာ့ဟာမစားရင္ ငတ္မွာမို႔စားရတာ ႀကိဳက္လို႔မွ မဟုတ္တာ ဆိုေတာ့။ “မွတ္ထားပါ မေမ မရွိေတာ့မွေတြ႕မယ္” တဲ့။ “ဟ မေတြ႕ေအာင္ခုထဲက သင္ထားဖို႔ေျပာေနတာ” ဆိုေတာ့။ “မသင္ဘူး မႀကိဳက္မစားနဲ႕” တဲ့။ ” ဪခုေတာ့ ေက်းဇူး ကန္းၿပီလား သူတို႔ယူထဲက လိုက္ဒုကၡခံခဲ့ရတာကို” ဆိုေတာ့မွ။ “ဟာ ကိုသူရ ကလဲ အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး” လို႔ျပန္ၿပီး ေလ်ာ့သြားတယ္။ အနိုင္ရသြားတဲ့ က်ေနာ္ကလဲသြားႀကီးၿဖီးလို႔ မေမကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားအနိုင္လုေနတာကို ၿပဳံးလို႔ဘဲၾကည့္ေနတယ္။ မေမ မေဆြတို႔ဆီဘာလို႔လာသလဲဆိုတာ ေနာက္မွထြန္းၿမိဳင္ ေျပာျပလို႔သိရတယ္။ မေမနဲ႕သူ႕ေယာက္်ား တရားဝင္ ကြာရွင္းလိုက္ၾကၿပီတဲ့။ မေမတို႔မွာ ေလးႏွစ္သား ေမာင္ေအာင္ထက္ဘဲ ရွိတာ။ ကြာရွင္းေတာ့ လက္ရွိပစၥည္းဥစၥာေတြကို မေမနဲ႕သားကိုေပးခဲ့ၿပီး သူ႕ေယာက္်ားကေတာ့ ဇာတိျဖစ္တဲ့ၿမိတ္ကိုျပန္သြားခဲ့တယ္ေျပာတယ္။

မေမေယာက္်ားက စက္ျပင္ဆရာ ကားေတြျပင္သလို အဂ်ငၤ္မွန္သမွ်လဲျပဳျပင္နိုင္တယ္။ စီးပြားလဲျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားဘက္ကိုအာ႐ုံစိုက္ေနေတာ့ အိမ္ ေထာင္ေရးဘက္မွာ လစ္ဟင္းလာတယ္။ ေသြးသားဆူေဝေနခ်ိန္ အလွအပကလဲ ျပည့္ေနခ်ိန္ ဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပန္းကိုေကာက္သူလဲ ရွိခဲ့တယ္ေလ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခိုးစားရင္းကေန အရွိန္မသတ္နိုင္ေတာ့ လင္နားကိုေပါက္ၾကားခဲ့ေတာ့ လူရိုးျဖစ္တဲ့ လင္သားလဲအရွက္ပိုၿပီး တရားဝင္ကြားရွင္းလို႔ အေဝးကို ေရွာင္ေျပးခဲ့တယ္။ မေမနဲ႕ျဖစ္တဲ့သူလဲ တကယ္ကြဲၾကကြာၾကေတာ့ မေမကိုယူရင္ အေျပာခံရမွာေၾကာက္တာမို႔ သူလဲ တျခားေျပးသြားခဲ့တယ္။ က်န္ရစ္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြနဲ႕ ႐ြာမွာဆိုင္ကႏၷားဖြင့္လို႔ မေမကေတာ့ မေၾကာင့္မၾကမေတာင့္မတ ေနနိုင္ပါတယ္။ ခုလဲ ဆိုင္ကအေမနဲ႕လက္လြဲလို႔ရလို႔ ညီမဆီအလည္အပတ္လာခဲ့တာ။ အဲ့မွာ က်ေနာ္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့တာဘဲ။ က်ေနာ္နဲ႕ထြန္းၿမိဳင္က လူငယ္ေတြဆိုေတာ့ မၾကာခဏညေန ထမင္းမစားခင္ အေသာက္အစားေလးလုပ္ေလ့ရွိတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ဝိုင္းစၿပီဆိုရင္ မေမက အျမည္းလုပ္ေပးတတ္တယ္။ ၿပီးရင္ ေဘးကေန မေမေရာ မေဆြပါ အျမည္းစား စကားေျပာနဲ႕ဝိုင္းကိုစည္ေစတာေပါ့။ အရက္မေသာက္တဲ့အခ်ိန္က မေမ ခႏၶာကိုယ္ကို ခိုးၾကည့္ၿပီး အရက္ဝင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း မ်က္စိကိုအစာေကြၽးေတာ့တာဘဲ။ မေမကလဲ က်ေနာ့္အၾကည့္ေတြကို သိေပမဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔ အၾကည့္ခံသလို သြားတဲ့လာတဲ့အခါ ပိုေတာင္လႈပ္တယ္လို႔ ထင္တာပဲ။ မူးလာၿပီဆို ထြန္းၿမိဳင္ကလဲ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕တင္ သူ႕မိန္းမမေဆြကို ဖက္လိုဖက္ နမ္းလိုနမ္း။ မေဆြကေတာ့ ရွက္တာမို႔ “ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ အစ္မေရာ ကိုသူရေရာ ရွိေနတာ အားနာစရာႀကီး” လို႔ ေျပာရွာပါတယ္။ သေကာင့္သားထြန္းၿမိဳင္က ဘာေျပာတယ္ထင္လဲ။ “နင့္အစ္မ ကရိုးေနပါၿပီဟာ ဟိုေကာင္သူရကလဲ ငါတို႔အိပ္တာေတာင္ အၿမဲေခ်ာင္းေနမယ့္ေကာင္” တဲ့။ မေဆြက “ကိုကေတာ့ေျပာေလဆိုးေလဘဲ ” တဲ့။ အဲ့လိုေျပာတဲ့အခါ မေမကိုၾကည့္ရင္ သူကလဲက်ေနာ္ကိုၾကည့္ေနတတ္တယ္။ ၿပီးသူ႕အၾကည့္မွာက ရာဂ အေငြ႕ေတြေဝေနသလိုဘဲ။ က်ေနာ္ကလဲ အားမနာပါးမနာ သူ႕ရဲ႕ထြားက်ိဳင္းတဲ့နို႔အုံႀကီးေတြကို အာသာငမ္းငမ္းၾကည့္မိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မေမ အျမည္းကုန္လို႔ ထပ္လုပ္တဲ့အခါ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအထိ လိုက္ၿပီး ကူသလိုလိုနဲ႕ မေမရဲ႕တင္သား ရင္သားေတြကို မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႕ထိမိေအာင္ ပြတ္မိေအာင္လုပ္ေတာ့တာ။ အဲ့လိုထိမိရင္ ႏူးညံ့အိစက္တဲ့ အေတြ႕ေၾကာင့္ က်ေနာ္ညီငယ္ကအတြင္းခံမဝတ္ထားေလေတာ့ ပုဆိုးေရွ႕မွာ တေငါေငါျဖစ္ေနတယ္။

အဲ့လိုေငါေနတာကို မေမခိုးၾကည့္ၿပီးၿပဳံးေနတာကိုလဲေတြ႕ေနရတယ္။ ထြန္းၿမိဳင္တို႔ လင္မယားမ်က္ႏွာနဲ႕မို႔ က်ေနာ္အတတ္ နိုင္ဆုံးထိန္းပါတယ္။ တစ္ရက္ကေတာ့ ၾကက္ဥေၾကာ္ၿပီးလို႔ ပန္းကန္ထဲ ကုန္းထည့္ေနတဲ့ မေမရဲ႕ေနာက္မွာရွိေနတဲ့ က်ေနာ္။မေမရဲ႕ကုန္းေပးသလိုျဖစ္ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးကိုျမင္ၿပီး စိတ္လြတ္သြားၿပီး အေနာက္ကေနေငါေနတဲ့ ညီေလးကို မေမဖင္ၾကားထိုးထည့္လိုက္မိေတာ့ အို ဆိုၿပီးဖင္ေလးေကာ့သြားၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လို႔ က်ေနာ္ကို နခမ္းကိုက္ျပတဲ့ မေမကိုဆြဲဖက္လို႔ နခမ္းကိုငုံခဲလို႔ စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့။ ပထမအလစ္မိၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ အစုပ္ခံေနၿပီးမွ သတိလဲဝင္ေရာ အတင္း႐ုန္းၿပီး “အာ မလုပ္နဲ႕ေလ ” ဆိုၿပီးက်ေနာ္စုပ္ထားတဲ့ သူ႕နခမ္းကို လက္ခုံနဲ႕သုတ္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ ျပန္ၿပီးစိတ္ကိုထိန္းလို႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ေန႕က ဝိုင္းမွာသူနဲ႕ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံတိုင္း နခမ္းစုပ္တဲ့ပုံလုပ္ျပသလို သူကလဲ နခမ္းကိုက္ မ်က္ေစာင္းထိုးျပန္လုပ္ျပတယ္။ စားေသာက္ၿပီးရင္က်ေနာ္က ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္။ က်ေနာ့္အိမ္ကရပ္ကြက္တစ္ခုျခားတယ္ေလ။ စက္ဘီးနဲ႕ျပန္တယ္။ မနက္က်စက္ဘီးစီးလာ။ ထြန္းၿမိဳင္အိမ္မွာထား။ ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္႐ုံးကဖယ္ရီနဲ႕ အလုပ္တက္။ အလုပ္ဆင္းေတာ့လဲ ဖယ္ရီနဲ႕ျပန္ ထြန္းၿမိဳင္အိမ္မွာ ညစာစားေသာက္ၿပီးမွ အိမ္ကိုျပန္တယ္။ မေမသား ေအာင္ထက္ေလးနဲ႕ကလဲ ေတာ္ေတာ္ကိုရင္းေနၿပီ။ မေမကလွတယ္ ေတာင့္တယ္ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တကယ္လက္တြဲဖို႔က်ေတာ့ မရဲဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႕ရာဇဝင္ျပန္ၾကည့္ရင္ ၿခံခုန္ခဲ့ဘူးတယ္။ ခုန္ခဲ့လို႔လဲခုလို တစ္ခုလပ္ဘဝေရာက္တာဘဲေလ။ အဲ့မိန္းမမ်ိဳးကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႕ေတာ့ လက္မတြဲရဲတာ အမွန္။ ဒါေပမဲ့ မေမအလွကိုေတာ့ခံစားခ်င္တယ္။

မေမအလွကလဲ စြဲေဆာင္နိုင္လြန္းတယ္ဗ်ာ။ အဲ့ေန႕က စေန႐ုံးပိတ္ရက္ အိမ္မွာ အေမနဲ႕ မနက္အေစာမုန႔္ဟင္းခါးစားၿပီး ထြန္းၿမိဳင္တို႔အိမ္ကို စက္ဘီးနဲ႕ ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ေဈးနားေရာက္ေတာ့ ေမာင္ေအာင္ထက္ ေလးပူဆာထားတဲ့ ပုံဆြဲစာအုပ္ေလးနဲ႕ ပုံဆြဲခဲတံကို အမွတ္ရတာနဲ႕ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ထြန္းၿမိဳင္တို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ မေဆြနဲ႕ထြန္းၿမိဳင္တို႔က အဝတ္အစားသစ္ေတြနဲ႕ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါေတြ ေတာက္ေနတာမို႔ “ဟ ဘယ္လိုလဲဟ အေရာင္အဆင္းေတြ ဝင္းေနပါလား” ဆိုေတာ့ ထြန္းၿမိဳင္က “ေအး မင္းေရာက္လာတာ အေတာ္ဘဲ မေမတို႔သား အမိ အေဖၚရၿပီေပါ့ ငါနဲ႕ေဆြက ငါတို႔အိမ္သြားမလို႔ကြ ဟိုေန႕က ဦးေလးေမာင္နဲ႕ အမွာပါးလိုက္တယ္ အိမ္လာအုန္းလို႔” ဆိုၿပီး ထြန္းၿမိဳင္ေျပာလာေတာ့ သူတို႔လင္မယားအတြက္ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ မိဘဆိုတာ အစက ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးဆိုးေလ ေနာက္က်ေတာ့ ေက်နပ္ရ ခြင့္လႊတ္ရၿမဲမဟုတ္လား။ “ေဟ ဒါဆိုအေျခေနေကာင္းလာၿပီေပါ့ကြ” လို႔က်ေနာ့္အေျပာကို ထြန္းၿမိဳင္က ေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံရင္း “အာ့ေၾကာင့္ငါတို႔လင္မယား သြားမလို႔ မင္းက မေမတို႔ကို အေဖၚလုပ္ေပးလိုက္ကြာ” ဆိုေတာ့ “ေအးပါကြာ မင္းတို႔သြားစရာရွိတာသာ သြားပါ” လို႔တိုက္တြန္းလိုက္တယ္။

ထြန္းၿမိဳင္နဲ႕ မေဆြတို႔သြားေတာ့ က်ေနာ္က ေအာင္ထက္ေလးကို ပုံဆြဲစာအုပ္နဲ႕ ပုံဆြဲခဲတံ ေပးလိုက္ေတာ့ သူလိုခ်င္ရာကလို႔ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေအာင္ထက္ေခါင္းကို ပြတ္လိုက္ၿပီး ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား လို႔ေမးေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ လို႔ေခါင္းၿငိမ့္ေျဖရင္း ဦးပုံဆြဲျပအုန္းဆိုတာနဲ႕ သူ႕ကို ပုံေလးေတြဆြဲျပေနရတယ္။ က်ေနာ္နဲ႕ေအာင္ထက္ ပုံဆြဲေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲမသိဘူး။ မေမက “သူရေရ မင္းတူအလိုလိုက္ေနရင္ ေနကုန္သြားလိမ့္မယ္ ေတာ္ေတာ့ လာ ဒီမွာ မေမလက္ဘက္သုပ္ထားတယ္ လာစားအုန္း” တဲ့။ အဲ့ေတာ့မွ က်ေနာ္လဲၾကမ္းျပင္မွာ ကုန္းၿပီးပုံဆြဲေနရာက ခါးကိုဆန႔္လို႔ “ကဲထက္ေအာင္ သားဘာသာဆြဲေတာ့ေနာ္” ဆိုၿပီး မေမ အနားကပ္ထိုင္လို႔ လက္ဘက္ခြက္ဆြဲယူၿပီး လက္ဘက္တစ္ဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း ေကာက္ဝါးလိုက္တယ္။ “ေကာင္းရဲ႕လားသူရ မေမပုဇြန္ေျခာက္ေလးပါ ထည့္သုပ္ထားေပးတယ္” လို႔အေျပာကို “ေကာင္းတယ္မေမ မေမက တကယ္ေတာ္တယ္” ေျပာေတာ့ “မျမႇောက္နဲ႕ ခုလဲစားေနရတာဘဲ ဘာစားခ်င္လို႔လဲ” လို႔ မေမေျပာမွ မေမကိုေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးတင္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုေတာ့ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နခမ္းနီဆိုးၿပီး လည္ဟိုက္ ဘေလာက္အက်ီကၤ ရင္သားတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကိုလွစ္ ျပထားသလိုဘဲ သင္းပ်ံ့တဲ့ကိုယ္သင္းနံ႕ကလဲ စိတ္ကိုနိူးၾကားေစျပန္တယ္။

“မေမ ကက်ေနာ္စားခ်င္ရင္ ေကြၽးမွာလား ” ဆိုေတာ့ မေမကၿပီ တီတီအၿပဳံးနဲ႕ “သူရက ဘာစားခ်င္လို႔” ဆိုၿပီးေမးလာေတာ့ က်ေနာ္လဲ အရဲစြန႔္ၿပီး မေမကိုစားခ်င္တာ လို႔ေျပာခ်လိဳက္တယ္။ မေမက ေခါင္းငုံ႕သြားၿပီး “ဟာ သူရကလဲ ” လို႔မပြင့္တပြင့္ေျပာလာေတာ့ အေျခအေနေကာင္းၿပီ ဆိုတာ သိတာမို႔ မေမလက္ေလးတစ္ဖက္ကို ဖမ္းကိုင္ၿပီး ” ေကြၽးမယ္မဟုတ္လားဟင္ ” ဆိုေတာ့ “မသိဘူးကြာ ဘာေတြေျပာမွန္း” လို႔မေမကျပန္ေျပာတယ္။ လူပ်ိဳလက္ဝက္ၿမီးတဲ့ က်ေနာ္လဲ မေမကိုဆြဲဖက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပန္းႏုေရာင္ေဆးဆိုးထားတဲ့ နခမ္းကိုဆြဲနမ္းလိုက္မိေတာ့ ခ်ိဳအီအီအနံ႕နဲ႕ လွ်ာမွာနခမ္းနီအရသာကိုခံစားလိုက္ရတာေပါ့။ မေမက “ဟာ ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ ” လို႔ ေျပာလာေတာ့ က်ေနာ္လဲ မေမကိုဆြဲထူလို႔ ထြန္းၿမိဳင္တို႔ လင္မယားအိပ္ခန္းထဲ ဆြဲသြင္းတဲ့အခါ ဟန္ေဆာင္႐ုန္းရင္း ကန္ရင္းဘဲ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ သြားပါေတာ့တယ္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထြန္းၿမိဳင္တို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့အိပ္ရာဆီကို ဆြဲလွဲလိုက္ေတာ့ မေမကအလိုက္သင့္ ပက္လက္ကေလးအိပ္ေပးတယ္။ က်ေနာ္လဲ ေျခဖ်ားကေန မေမရဲ႕ထမိန္ကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ မေမကလဲကြၽတ္လြယ္ေအာင္ ဖင္ကိုႂကြေပးတာမို႔ မေမေအာက္ပိုင္းက အခံမဝတ္ထားတာေၾကာင့္ မိေမြးအတိုင္း ဖေမြးအတိုင္းျဖစ္လို႔ေပါ့။

က်ေနာ္လဲ နာမည္ကသာလူပ်ိဳ တာဝန္ကလဲ ပစၥည္းထိန္းရယ္မို႔ ရန္ကုန္႐ုံးခ်ဳပ္ကို ပစၥည္းထုတ္သြားရင္ အႀကံအဖန္နဲ႕ ေရလွ်ံေနတာမို႔ ကိုယ္တည္းတဲ့ တည္းခိုခန္းမွာကို တစ္ေန႕တစ္မ်ိဳးမရိုးေအာင္ စခန္းသြားေနၾက။ ခု မေမရဲ႕ေစာက္ပတ္မ်ိဳးမျမင္ဘူးေသးဘူး။ မေမက ဆံပင္ကေကာင္းသလို ေစာက္ပတ္အေမႊးကလဲ သန္ခ်က္ အေမႊးေတြဖုံးေနလို႔မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ အစိကေတာ့ လက္မေလာက္ျပဴးၿပီးအေပၚ ခြၽန္ထြက္ေနတယ္။မေမ ဘယ္ေလာက္ဆာေနသလဲမသိပါဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္ မႏူးမဆြရေသးဘဲ ေစာက္ပတ္ဝမွာအေရစိုလို႔ေနၿပီ။ က်ေနာ္ ၿဖဲၾကည့္ေတာ့ နခမ္းဝမွာသေျပသီးမွည့္ေရာင္လိုက္ေနၿပီး အထဲကအတြင္းသားေတြကေတာ့ နီလို႔ရဲလို႔က်ေနာ္သူ႕ေစာက္ပတ္ကို ၿဖဲၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ မေမတစ္ေယာက္မ်က္စိစုံမွိတ္လို႔ က်ေနာ္ဘာလုပ္လုပ္ၿငိမ္ေနမယ္ဆိုတဲ့ပုံ။ က်ေနာ္လဲ မေမ ေစာက္ပတ္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။ မေမေစာက္ပတ္ ကြဲေၾကာင္းႀကီးကလဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္ဗ်ာတစ္ထြာေလာက္ေတာင္ရွိမလားဘဲ။ ႏွာထန္သေလာက္ပစၥည္းကလဲ ေကာင္းေနျပန္တယ္။ အားရစရာႀကီးေပါ့။ က်ေနာ့္လဲဂ်ာဖို႔ေတြ ဘာေတြသတိမရေတာ့ဘူး။ အျမန္ဆုံးမေမထဲသြင္းဖို႔ဘဲက်ိဳးစားတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ခါးကပုဆိုးကို ေခါင္းကေက်ာ္လို႔ခြၽတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ပုဆိုးခြၽတ္တာသိတဲ့ မေမက က်ေနာ့္လီးဆီကို ခိုးၾကည့္တာ က်ေနာ္သိတယ္။ သူအၾကည့္မွာတပ္မက္မႈေတြ ဆာေလွာင္မႈေတြနဲ႕ မ်က္လုံးကအေရာင္ေတာက္ေနတယ္။

အဲ့ဒါကိုေတြ႕တဲ့က်ေနာ္ ပိုလို႔ထန္လာတယ္ေလ။ မေမက က်ေနာ္လိုးမယ္ျပင္တာျမင္ေတာ့ ဒူးေတြကိုေထာင္ၿပီးေပါင္ကိုကားေပးေတာ့ ေစာက္ပတ္ကၿဖဲၿပီး ဖြင့္ထားေပးသလို အဆင္သင့္ဘဲ။ အပ်ိဳနဲ႕ အအို လိုးရတာ အာ့ေတြကြာတာဘဲ။ အပ်ိဳဆိုရင္မူယာမာယာနဲ႕ ႐ုန္းေနကန္ေနလို႔ အေနအထားျပင္ေနရတာနဲ႕ေခြၽးပ်ံေနၿပီ။ ၿပီးလိုးျပန္ေတာ့လဲ သစ္တုံးတက္ခြရသလို ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ေတာ့ ဘာေျပာေျပာ အပ်ိဳထက္ အအိုဘဲလိုးခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ မေမေပါင္ၾကားေနရာယူၿပီး လီးကိုထည့္မယ္လုပ္တဲ့အခါ မေမကသူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ က်ေနာ့္ဆီးစပ္ကို လွမ္းတြန္းထားတယ္။ သေဘာကေတာ့ တအားမသြင္းလိုက္နဲ႕ ေျဖးေျဖးလိုးဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲ့အခ်ိန္မွာက က်ေနာ့္စိတ္က မေမက အအို ခေလးအေမ ၿပီးေတာ့ဖင္မၿငိမ္ဘဲလင္ငယ္ေနလို႔လင္မယားကြဲလာတယ္။ အာ့ေတြက စိုးမိုးၿပီး မေမကိုလိုးရင္မသနားဘဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးရမယ္လို႔ ကိုယ့္ဟာကို နိူးေဆာ္ေနမိတယ္။ အာ့ေၾကာင့္လဲ လီးကို ေစာက္ပတ္အဝနဲ႕ေတ့ၿပီးတာနဲ႕ဘဲ အားျပင္းျပင္း ထည့္ၿပီး တစ္ခါတည္းေဆာင့္လိုးခ်လိဳက္တယ္။ ဗလြတ္ ဆိုတဲ့ လီးေစာက္ပတ္ထဲဝင္သြားတဲ့ အသံရဲ႕ေနာက္က အမေလး လို႔ေအာ္လိုက္တဲ့ မေမရဲ႕ၿငီးသံကကပ္ပါလာတယ္။ ” ေသပါၿပီ ေမာင္ရယ္ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္တာလဲ” တဲ့။ မေမ ႏႈတ္က က်ေနာ္မေတာင္းဆိုပါဘဲ ေမာင္ လို႔ေခၚလိုက္တဲ့အသံပါ မိန္းမေတြက လီးဝင္တာနဲ႕အေခၚအေျပာတယ္ ေျပာင္းတယ္ဆိုတာ တကယ္မွန္တာဘဲေနာ္။ က်ေနာ္လဲလီးတဆုံးသြင္းထားၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။

မေမရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္က က်ေနာ့္လီးကို စပါးႀကီးေႁမြက သားေကာင္ကိုၿမိဳထားသလို ၿမိဳထားတဲ့ အရသာကေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ခေလး အေမသာေျပာတယ္ မေမေစာက္ပတ္က ဖြယ္ျခင္းေခ်ာင္ျခင္းမရွိပါဘဲ အိစက္ႏူးညံ့ၿပီး ခပ္ေႏြးေႏြးနဲ႕ စိမ္ထားတဲ့လီးကို အရသာ အျပည့္အဝ ေပးစြမ္းနိုင္တယ္။ က်ေနာ္လဲလီးကိုကြၽတ္လုနီးပါးျပန္ထုတ္လိုက္ အဆုံးထိအား ပါပါေဆာင့္လိုးလိုက္နဲ႕ လိုးေပးေနသလို မေမကလဲ လီးတစ္ခါ ေဆာင့္ခ်လိဳက္တိုင္း အာ့ အီး အင့္ နဲ႕အသံေပးရင္း က်ေနာ့္လီး အရသာခံေနတယ္။ က်ေနာ္က မေမကို နို႔စို႔မယ္ အက်ီခ်ၤြတ္လို႔ ခပ္မာမာဘဲခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲ့လိုေျပာရတာကိုက ပိုဖီးလာေနသလိုပါဘဲ။ မေမကလဲမျငင္းရွာပါဘူး သူ႕ဘေလာက္အက်ီေလၤးကိုခြၽတ္ေပးတယ္။ ေအာက္ကေပၚလာတဲ့ဘရာ ကိုက်ေနာ္ခြၽတ္တဲ့ထိ မေစာင့္နိုင္တာနဲ႕ လက္နဲ႕ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ျဗဳတ္ဆိုၿပီးခ်ိတ္ေတြျပဳတ္ၿပီး လက္ထဲပါလာတယ္။ လက္ထဲက ဘရာကို အခန္းေျခရင္း လွမ္းပစ္လိုက္တာေပါ့။ ” ေသပါၿပီေမာင္ရယ္ ၾကမ္းလိုက္တာတအားဘဲ ” လို႔မေမေျပာတာကို ဂ႐ုမထားဘဲ လြတ္လပ္လာတဲ့ ဝင္းအိေနတဲ့နိ႕ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ စို႔ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြထဲ မေမကသူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြထိုးေမႊလို႔ ေဆာ့ကစားရင္း အရသာခံေနတယ္။

အဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ အခန္းဝက အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ က်ေနာ္ေရာ မေမပါ လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ႏႈတ္ကလဲဘဲ ဟာ လို႔ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ အခန္းဝမွာက မေမသားေလး ေအာင္ထက္ တံခါးေဘာင္ေလးကိုကိုင္ၿပီး သူ႕အေမနဲ႕က်ေနာ္ လိုးေနတာကို မျမင္ဘူးလို႔ ေသခ်ာၾကည့္ေနရွာတယ္။ မေမက သားသြားပုံဆြဲေလ သြား လို႔ေျပာေနေပမဲ့ ေအာင္ထက္ေလးက ေနရာမေ႐ြ႕ဘူး။ သဘာဝက လႈပ္ေဆာ္မႈအာ႐ုံေၾကာင့္ထင္တယ္။ ေသခ်ာၾကည့္ေနေတာ့တာ က်ေနာ့္စိတ္မွာလဲ အေမျဖစ္သူကို သားေရွ႕မွာလိုးေနရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိဝင္လာလို႔ စိတ္ေတြပိုႂကြလာၿပီး မေမေစာက္ပတ္ထဲ စိမ္ထားတဲ့ လီးႀကီးကပိုႀကီးလာသလို ေသြးတိုးႏႈန္းေတြ ကလဲ လီးတေလွ်ာက္ တဒုတ္ဒုတ္ျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္လဲ မေမကို အားပါပါနဲ႕ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာဘဲ မေမလဲ သားၾကည့္ေနတာကို ေမ့သြားၿပီး က်ေနာ္လိုးေပးတာကိုသေဘာေခြ႕လို႔ ေအာက္ကေနပင့္ၿပီးေကာ့ေကာ့ေပးေနေတာ့တာ။ ႏွစ္ေယာက္သားစိတ္ေတြ အျမင့္ဆုံးေရာက္ေနၾကတာမို႔ ဆီးခုံခ်င္းရိုက္သံေတြ ေစာက္ပတ္ထဲကို လီးဝင္လီးထြက္သံေတြအျပင္ မေမရဲ႕ၿငီးျငဴသံေတြ က်ေနာ့္ရဲ႕ အသက္ရႉျပင္းျပင္းနဲ႕ ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရ အံ့ႀကိတ္သံေတြနဲ႕ တစ္ခန္းလုံးညံေနေတာ့တာဘဲ။ လူပ်ိဳျဖစ္တဲ့က်ေနာ္ အခုလိုစိတ္ႀကိဳက္လိုးရေတာ့ စိတ္ကိုထိန္းမရေတာ့ ၾကာၾကာမလိုးလိုက္ရဘူး မေမ ေစာက္ပတ္ထဲလီးကို တဆုံးထည့္ၿပီး သုတ္ေရေတြပန္းလိုက္တယ္။ ေနာက္မေမေပၚမွာ အသာေမွာက္လို႔ အသက္ကိုမနဲဝေအာင္ရႉေနရတယ္ဗ်ာ။

မေမက “ေမာသြားလားေမာင္” ဆိုေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္လို႔ အင္း လို႔ ေျဖေတာ့ မေမကတခစ္ခစ္နဲ႕ သေဘာက်ေနတယ္။ က်ေနာ္ၿပီး သြားေပမယ့္ မေမမၿပီးေသးဘူးဆိုတာ ရိပ္မိတာမို႔ “ေဆာရီးမေမ က်ေနာ္မထိန္းလိုက္နိုင္ဘူး” ဆိုေတာ့ “ရပါတယ္ ေမာင္ကလူပ်ိဳဘဲ မေမနားလည္ပါတယ္” တဲ့။ က်ေနာ္မေမကိုယ္ေပၚကေနေဘးကို လွဲလိုက္ေတာ့ မေမေစာက္ပတ္ထဲက ေပ်ာ့စျပဳေနတဲ့က်ေနာ္ရဲ႕ လီးက ပလြတ္ဆိုထြက္လာသလို မေမေစာက္ပတ္ထဲကက်ေနာ္ ပန္းထည့္ထားတဲ့ သုတ္ေရေတြက ပြက္ဆိုထြက္က်လာေတာ့ မေမကေဘးမွာ ခြၽတ္ထားတဲ့ထမိန္ကိုလွမ္းယူၿပီး ဖင္ကိုျမႇောက္လို႔ ေအာက္ဖက္ကခံထားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွထြက္သမွ် သုတ္ေရေတြကို သုတ္လိုက္ၿပီး ထထိုင္လိုက္တယ္။ပက္လက္ေလးနဲ႕အေမာေျဖေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုၿပဳံးျပလို႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ေပ်ာ့ေလးတဲ့လီးကို အသာအယာကိုင္ၿပီး ေပေနပြေနတာေတြကို သူ႕ထမိန္နဲ႕ဘဲယုယုယယသုတ္လို႔ေပးပါတယ္။

မေမရဲ႕ျပဳစုယုယမႈကို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလးစင္းလို႔ဇိမ္ခံေနလိုက္တယ္။ ၿပီးမေမကိုဆြဲၿပီးရင္ဘတ္ေပၚေမးတင္ထားၿပီး သူ႕ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေပးေနမိတာေပါ့။ မေမကလဲပဲ က်ေနာ့္နို႔သီးေလးတစ္ခုကို လက္ညွိးလက္မႏွစ္ခုနဲ႕ဆြဲလိုက္အသံခ်ဲ့ခလုတ္ အတိုးအက်ယ္လုပ္သလို ကလိလိုက္နဲ႕လုပ္ေနသလို က်န္တဖက္ကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕စုပ္လိုက္ လွ်ာေလးနဲ႕ထိုးတာတစ္ဖုံ ယက္တာတစ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေနေတာ့။ ေစာေစာက ေပ်ာ့ေနတဲ့ လီးထဲေသြးေတြျပန္စီးဝင္လာေလေတာ့ မာတာတာျဖစ္လာေလေတာ့ မေမေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕အုပ္မိုးလို႔ လီးရွိရာေအာက္ဘက္ကို တြန္းေပးလိုက္ေတာ့ အလိုက္သိတဲ့မေမက သူ႕ကိုလိုးထားတဲ့လီးကို မ႐ြံမရွာ စုပ္ေပးရွာတယ္။ လီးကလဲ ေႏြးေထြးတဲ့အာေခါင္အေတြ႕ ရစ္ပတ္တြန္းထိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးေမွႊေနတဲ့ လွ်ာေၾကာင့္ ဆထက္တစ္ပိုးတိုးၿပီး မာေက်ာေတာင့္တင္းလို႔လာပါတယ္။ ေစာေစာထဲကမၿပီးလိုက္ရလို႔ တဏွာရွိန္မေသ ေသးတဲ့မေမ က်ေနာ့္လီးျပန္မာလာတာနဲ႕ ဝမ္းသာအားရ က်ေနာ့္အေပၚတက္ခြေတာ့တာဘဲ။ က်ေနာ့္လီးကိုလဲ သူ႕ဖာသာသူကိုင္ၿပီး အဝေတ့လို႔ ႀကိတ္ၿပီးထိုင္အခ် အီးး လို႔ေတာင့္အသံထြက္ေအာင္ေကာင္း သြားရွာသလို က်ေနာ္လဲ လီးအဝင္မေမမ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ကိုၾကည့္ၿပီးပိုလို႔ဖီးတက္လာတာမို႔ ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ၿပီးေဆာင့္လိုက္တာ တေဘာက္ေဘာက္ကိုျမည္လို႔ေပါ့။

မေမကလဲဒီတစ္ခ်ီၿပီးရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ က်ေနာ့္ေပၚကေန ေဆာင့္ခါတစ္မ်ိဳး ပြတ္ခါတစ္ဖုံ မ်ိဳးစုံေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္လိုးေနပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ကလဲ အားက်မခံ ေအာက္ကေနသူ႕ဖင္ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ကိုင္ေဆာင့္တာဟာျဖင့္ ေဆြမ်ိဳးေမ့တယ္လို႔ေျပာရမလားဘဲ။ အစထဲကတက္ေနတဲ့ အရွိန္ရယ္ စိတ္တိုင္းက် သူကိုယ္တိုင္ လိုးရတာမို႔ ခဏေနေတာ့ “အားး ေမာင္ မေမၿပီးးးၿပီးေတာ့မယ္” တဲ့ သူ႕ဆီကမက္ေဆ့လဲရေရာ က်ေနာ္လဲေအာက္ကေနမနားတမ္း ပင့္ေဆာင့္ရင္းစိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားတြန႔္လိမ္ေကြးေကာက္လို႔ အေရေတြၿပိဳင္တူပန္းၿပီး ၿပီးဆုံးေစလိုက္တယ္။ မေမလဲ ဟူးးး ဆို႔တဲ့ေလပူေတြမႈတ္ထုတ္ၿပီး က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ေပၚပါးေလးတင္လို႔ မွိန္းၿပီးလီးအရသာခံေနသလို က်ေနာ္ကလဲသူ႕ဖင္ႀကီးႏွလုံးကိုဆုပ္ဆုပ္ေပးၿပီး ေစာက္ပတ္အရသာခံေနလိုက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္ မေမကသူ႕ေစာက္ပတ္ထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လီးကို အထဲကေနစုပ္စုပ္ေပးတာက သုတ္ ေရေတြတစ္စက္မက်န္ေအာင္ ကုန္သလိုဘဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္ပါးစပ္ကမေနနိုင္ဘဲထြက္သြားတာက “မေမရယ္ မေမေစာက္ပတ္ႀကီးက လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ ” ဆိုေတာ့ “တကယ္လား ”တဲ့ “ညာစရာလိုလို႔လား” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ “ေမာင္ေကာင္းရင္ၿပီးတာပါဘဲ”တဲ့ က်ေနာ္ မေမရဲ႕ပါးေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းမိပါေတာ့တယ္။ၿပီးးး