ခပ်သွက်သွက်

ခပ်သွက်သွက်

ခိခိ … မမထား … အဖုတ်ကြီးက အသံတွေ ထွက်နေတာ ” ” ထွက်မှာပေါ့ … မင်းပဲ မညှာမတာ … လိုးထားတာကို ” ” အဲလိုတော့ မပြောပါနဲ့ … မမထားရာ … ကျနော်က မမထားကို ဖြည့်စီးပေးတာပါ ” ” အမလေးတော် … ပြောတတ်တာ ” ” ဟုတ်တယ်လေ … နေ့လည်က ကိုကြီးစိုးမြင့် … မမထားကို လိုးရင်း … လီးက ပျော့ခွေပြီး ကျွတ်သွားတာ … ပြီးတော့ မမထားလည်း ” ” ဟယ် … ဖြိုးသူ ချောင်းကြည့်နေတာလား ” ” ကျနော် ထမင်းစားမလို့ … နောက်ဖေး မီးဖိုခန်း အဝင် အသံကြားတာနဲ့ … ချောင်းမိတာပါ ” ” အော် … ငါ့လင်နဲ့ လိုးတာ … မင်းက ချောင်းနေတာပေါ့ … ခုန ပြီးတော့ မမထားလည်းဆိုတာ ဘာလဲ  ” ” မမထားလည်း အာသာဖြည်ရင်း … ကျနော့် နာမည် ရွတ်နေတာလေ ” ” ဟင် ” ထားထားနွယ်မှာ အရှက်သိတ်ခါနှင့်နေလာခဲ့သမျှ ဖြိူးသူ၏ စကားလုံး များအောက် ရှက်အားပိုကာ ရုန်းထွက်မရတော့ပေ။ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အနေထားဖြင့် အနားယူနေရာမှ ဖြိုးသူအားကျောပေးကာ တခြားဘက်လှည့်လိုက် တော့၏။ထားထားနွယ်ဖင်သားကြီးက နောက်သို့ကော့ထွက်နေရာ ဖြိုးသူက ကိုယ်တစ်စောင်းလှည့်ကာ ဖင်ကြီးပေါ် ညာဘက်ပေါင်တန်တင်ရင် ခွထား လိုက်သည်။ညာဘက်လက်ဖြင့် ထားထားနွယ်ခါးအားဖက်ရင်း လက်များက နို့အုံဆီသို့ ရွေ့လျားနေပြန်သည်။နို့အုံအား ညှစ်ချေရင်း ထားထားနွယ်ကိုယ်လုံး အား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်၏။ ” မရှက်ပါနဲ့ … မမထားရဲ့ … ကျနော်လည်း မမထားကို … မှန်းမှန်းလိုးနေတာ ကြာပါပြီ ” ” အင် … မင်းကလည်း …  မဖြစ်နိုင်တာကို ” ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူကလည်း သူမအား မှန်းနေသည်ကို ဝန်ခံလိုက်သဖြင့် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ရင်း ဖြိုးသူအား စကားပြန်ပြောလာ၏။ ” တကယ်ပေါ့ မမထားရ … ချယ်ရီ့ကို လိုးရင်း မမထားကို လိုးနေသလို … တွေးတွေးလိုးပစ် တာ ပိုအရသာရှိတာ ” ” အံမယ် … မယုံပါဘူး … မင်းက ငါ့ဟာ မြင်ဖူးလို့လား … ခုမှ မြင်ဖူးတာကို ” ” မြင်ဖူးတာပေါ့ မမထားရ … ဒီအိမ် ကျနော်တို့ ပြောင်း လာပြီး … ၃လ လောက်နေတော့ … နေ့ခင်းဘက် ကျနော် ကော်ဖီသောက်မလို့ … မီးကလည်းပျက် ရေနွေးမတည်ချင်တာနဲ့ မမထားတို့ … အိမ်ခန်းဘက်  ရေနွေးလာတောင်းတာ … မမထားက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတာ … စောက်ပတ်ကြီးက … အတိုင်းတိုင်းပဲ ” ” ဟာ  … သွား … ဒါနဲ့ ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့ … ဟုတ်လား ” ထားထားနွယ်မှာ ရုတ်တရက် မျက်နှာလေးရဲလာကာ ဖြိုးသူဗိုက်သားလေးအား လက်နှင့် ဆွဲလိမ်ပစ်တော့သည်။  ကာမစိတ်တက်ချိန် လိုးခဲ့ကြပေမယ့် ခုလိုသွေးအေးသွားချိန် ဖြိုးသူဆီမှ ရမ္မက်ငွေ့ပါသော စကားလုံးများကြောင့် စိတ်ထဲ တ ရှိန်းရှိန်းလေးဖြစ်ပေါ်လာကာ အဖုတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။ဖြိုးသူမှာလည်း ဆန္ဒမပြည့်ဝသောဒေါ်သူဇာမိုးအား ကာမစိတ်နိုးပြီး လိုးပေးနေကြ မို့ ထားထားနွယ်၏ ရမ္မက်စိတ်များ ပြန်လည်ထကြွလာရန် စကားလုံးများနှင့် စွပေးနေသည်။လက်တွေက အငြိမ်မနေပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ထားထားနွယ် ကျောပြင်အားပွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံလိုက်၏။

ထားထားနွယ် ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရင်း ဖြိုးသူဗိုက်ခေါက်အား ဆွဲလိမ်နေသော သူမဘယ်ဘ က်လက်လေးက ဖြိုးသူဆီးခုံးဘေး မပျော့မမာ  အနေထားဖြင့် စိုက်ကျနေသော လီးအား ဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်။ဖြိုးသူလီးမှာ သူမစောက်ရည်များ မခြောက်တခြောက်လေးမို့ လီးအရည်ပြားမှာ ကပ်စီး ကပ်စီး ဖြစ်နေရ၏။လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်လီးထက် အတုတ်ရော အရှည်ပါ သာသဖြင့် လက်ထဲခပ်ပြည့်ပြည့်မို့ ခပ်တင်းတင်းညှစ်ထားရင်း အားရကျေနပ်နေ မိသည်။ထိုစဉ် ဖြိုးသူမှာ သူမလက်ကောက်ဝတ်အားအုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားခိုင်းသဖြင့် အလိုက်သင့် ပြုလုပ်ပေးနေပြန်၏။ ”  မမထားကရော … အဖုတ်ပွတ်ရင်း ကျနော့်ကို … ဘယ်ချိန်ထဲက … မှန်းနေတာလည်း ” ” ဟင့်အင် … မပြောဘူးကွာ ” ” အာ … ခုတောင် လိုးပြီးနေမှပဲ …  မမထားရယ် … ပြောပါ … ဘယ်သူ့ရှက်နေတာလည်း ” ” မင်းကွာ … လူကို … အနေခက်အောင် တအားပြောတတ်တာပဲ ” စိတ်ထဲ လှိုက်ဖိုရင်ခုန်လာကာ  ဖြိုးသူလီးအား ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းထုပေးရင်း နူတ်ခမ်းလေး စူထားလိုက်သည်။ဖြိုးသူ၏ ချောင်ပိတ်မေးသော မေးခွန်းများအောက် ထားထားနွယ်တစ်ယောက်  ဝန်ခံပြောပြနေရတော့၏။

” ပြောလေ … မမထားကလည်း ” ” ဒီလိုကွာ … မင်း … မမထား အနားရောက်လို့ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တဲ့ခါတိုင်း … မင်းပေါင်ကြားကဟာကြီး … မြင်နေရတာ …  မင်းရေချိုးနေလည်း မမထား ချောင်းကြည့်မိတယ် ” ” ဟုတ်လား … မမထား အဲဒီချိန်ဆို … စိတ်ထဲ ဘယ်လိုခံစားမိလည်း ” ” အစက … အသစ်အဆန်း  အနေနဲ့ပဲ ကြည့်မိတာပါ … လွန်ခဲ့တဲ့ ၂လကျော်လောက်က စပြီး … ကိုစိုးမြင့်နဲ့လုပ်တိုင်း သူ့ဟာက ခဏလေးနဲ့ ပျော့ပျော့သွားတော့ … အားမလိုအားမရ  ခံစားလာရတယ် … နောက်ပိုင်း သူ့ပြီးအောင် မမထားကပဲ လုပ်ပေးရင်း … သူအိပ်ပျော်မှာ မင်းဟာကြီးကို … စိတ်ထဲမှန်းပြီး အာသာဖြေ ရတာပေါ့ ” ”  ဟူးးးး … မမထားရယ် ” ထားထားနွယ်စကားအဆုံး ဖြိုးသူမှာ နို့စို့ရင်း ခေါင်းအား အထက်မော့ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ထားထားနွယ်မှာ လည်း အလိုက်သင့် ပြန့်စုပ်ကာ ဖြိုးသူလီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေလျက်ပင်။တဖြည်းဖြည်း သူမ လက်ထဲ ဖြိုးသူလီးကြီးမှာ ပြန်မာလာရင်း အကြောစိမ်းများ  ပြန်ထောင်လာနေတော့၏။ဖြိုးသူမှာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားဖြင့် ဘယ်လက်အားပြုကာ တစ်စောင်းထထိုင်ရင်း ထားထားနွယ်မျက်နှာနားလေး လီး အား ရွေ့ကပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူ အပြုမှုကြောင့် မျက်လုံးလေးပြူးကာ သူမ မျက်နာနားလေး တင်းပြောင်းနေသော လီးကြီးအား  ကြည့်ရင်း ကိုင်ထားဆဲဘက်လက်က ဒစ်ကြီးအား ဖြဲချလိုက်၏။

” အ … ဖြည်းဖြည်း မမထား ” ” ဆောရီးနော် … ဖြိုးသူ … မင်းဟာ ကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူးကွာ ” ” တအားဖြဲလို့ နဲနဲနာတာပါ မမထားရဲ့ … ရပါတယ် ” ”  ဒါကြီး … မမထား ဟာထဲ … ဝင်သွားတာ အံအောမိတယ်ကွာ … ရှည်လည်းရှည်သေး … အောက်ကခုထိ စပ်ဖျင်းလေးဖြစ်နေတာ ကွဲသွားပြီနေမှာ ” ” မမ ထား … စောက်ပတ်က ကျဉ်းတော့ … ကျနော် ချယ်ရီခိုင်ကို ခိုးပြေးတုန်း စလိုးရသလိုပဲ … စီးပိုင်နေတာဗျ … အဲဒါမို့ အရင်းထိဖိလိုး မိတာ … စောက်ပတ်နူ တ်ခမ်းသားလေးတွေ ကွဲကုန်တာနေမှာ ” ” မင့်ဟာကြီးက … တုတ်လဲတုတ် မာလည်းမာတော့ … ကွဲရောပေါ့ ” ” မမထား … လီးစုပ်ဖူးလား … စုပ်ကြည့် လေ ” …” အာ … မစုပ်ဖူးပါဘူး … အဖုတ်လဲ အယက်မခံဖူးပါဘူး … မင်းယက်ပေးတာ ပထမဆုံးပဲ ” ” ဟင် … ကိုကြီးစိုးမြင့်က … ယက်မပေးဘူးလား ” ”  ဟင့်အင် … မမထားတို့ လုပ်ချိန် … တခါတလေ လက်နဲ့ပဲ စွပြီး လုပ်ကြတာပါ ” ” စုပ်ကြည့်ပါ … နောက်ဆို … မမထား ကြိုက်သွားမှာ ” ” မစုပ်ချင် … ပလွ ပ် … အု ဖလု … ဖလူးးး ” ထားထားနွယ် စကားပြောတုန်း ဖြိုးသူက ခါးကော့ကာ ဟနေသော နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ဖူးအား ရုတ်တရက်သွင်းလိုက် တော့သည်။

ထားထားနွယ်  ဘယ်လက်က ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲမို့ ဒစ်ဖူးအမြုတ်တွင် အုပ်ကိုင်ထားသောလက်ကခံနေသဖြင့် လီးတန်မှာ ထပ်မဝင်တော့ပေ။ပါးစပ်ထဲ ဒစ် ကြီးဝင်လာရာ လီးထိပ်ပေါက်မှ အရည်ကြည်လေးစို့နေသဖြင့် လျှာနှင့်ထိမိကာ ငံကျိကျိအရသာလေး ခံစားမိတုန်း တဆက်တည်း ဖြိုးသူလီးကြီးဆီမှ သူမ စောက်ရည်နံ့ ညှီစို့စို့လေး နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာသဖြင့် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ အသက်အောင့်ထားလိုက်ရသည်။သူမခေါင်းလေး  နောက်လှန်ကာ ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ဖို့ကြိုးစားရာ မအောင်မြင်တော့ပေ။ဖြိုးသူညာလက်က သူမခေါင်းအား ဖမ်းထိန်းကာ လီးနှင့် ပါးစပ်အား ဖိ ကပ်ထားတော့၏။ အသက်မျှင်းရှုကာ လီးထိပ်အား ခပ်ဖွဖွ စုပ်ကြည့်ပေးရာ လီးထိပ်ဒစ်ဖူး၏ အသားစိုင်နုနုလေးက ပါးစပ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားလိုက်ရ သည်။ဒစ်ဖူးအား ထုတ်ရန် မကြိုးစားပဲ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးစွကာ စုပ်ပေးနေမိပြန်၏။ ဖြိုးသူလီးမှ စောက်ရည်နံ့ လီးနံ့ ခပ်စူးစူးလေးက နှာခေါင်းထဲ အနံ့ ယဉ်လာကာ ထိုအနံ့လေးများက ကာမစိတ်ကြွစေပြီး ဖြိုးသူ သင်ပေးသမျှ လိုက်လံတုန့်ပြန်နေသည်။ဒစ်ဖူးအားစုပ်ရင်း ဒစ်ဖူးအောက်ဖက် လီးအရင်းထိ  လျှာဖြင့် ယက်ကာ လီးအရင်းရောက်မှာ လျှာအား ဝိုက်၍ လီးထိပ်သို့ ပင့်ဆွဲကာ ဒစ်ဖူးဆီပြန်ရောက်မှ ပြန်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏။ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်အား  လီးစုပ်ပုံစုပ်နည်းသင်ပေးရင် အရသာခံနေပြန်သည်။ထားထားနွယ် ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအားကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်ပြင်းပျလာသဖြင့်  လီးအားထုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ” အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ မမထားရာ … ထုတ်လိုက်တော့ … ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ” ထားထားနွယ်မှာ ခင်ပွန်း သည်စိုးမြင့်လီးတောင် မစုပ်ခဲ့ဖူးသဖြင့် လီးစုပ်ရသည်အရသာ အသစ်လေးအား ခံစားနေစဉ် ဖြိုးသူစကားကြောင့် သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးအား မထုတ်ချင် ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်ရသည်။သူမပါးစပ်မှ ကျွတ်ထွက်က တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသော လီးကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း ရွတ်ကနဲ့  လှမ်းနမ်းလိုက်သေး၏။ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်အား ပက်လက်ပြန်လှန်စေကာ ပေါင်ကြားထဲနေရာယူရင်း ပေါင်တန်များအားဖြဲပြီး ယောင်ကား ကွဲပြဲနေ သော စောက်ပတ်အား လီးဒဏ်ခံနိုင်စေရန် လျှာဖြင့် ထိုးကလိယက်ပေးပြန်သည်။ထားထားနွယ် ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်လာမှ ပေါင်တံနှစ်ဖက်အား ခွကာ  အပေါ်မှ ဒူးထောက်အနေထားဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်၏။ လီးစဝင်သည်နှင့် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ညည်းငြူနေရပြန်သည်။ဖြိုး သူမှာ ကိုယ်လုံးချင်းပြားနေအောင် ဖိကပ်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပစ်သည်။

နို့အုံလေးများ ညှစ်ချေရင်း လီးအရင်းထိဖိသွင်းရာ တဖြည်းဖြည်း ထားထားနွယ်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား လီးထိပ်က ပွတ်ဆွဲနေ သဖြင့် နာကျင်မှု့လေးသက်သာက လီးအရသာ ပြန်တွေ့နေတော့၏။ဖြိုးသူ နူတ်ခမ်းအား ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲစုပ်ရင်း ခါးလေးအား မသိမသာ ကော့ပေးလိုက် သည်။ထားထားနွယ်၏ တုန့်ပြန်လာမူ့ကြောင့် လီးဒဏ်ခံနိုင်လာသည်မှန်း ရိပ်မိကာ မနားတမ်း ပစ်ဆောင့်တော့သည်။ထားထားနွယ်မှာလည်း ဖြိုးသူနှင့် အပြိုင် မီးကုန်ရမ်းကုန် ပင့်ဆောင့်ရင်း နောက်ဆုံးအချီ သုတ်ရည်များ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပန်းထုတ်လိုက်ကြ၏။ ” အား အားးး … မမထား …… ထွက် ထွက်  … ထွက်ပြန်ပြီကွာ ” ” ရှီးးးး … အ အ … ကျနော်လည်း ပြီးပြီ … မမထားရယ် ” ခဏအနားယူပြီးမှ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ကွတကွတဖြင့် ဖြိုးသူ တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ သူမတို့ အိမ်ခန်းဘက်ဝင်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားအား လက်ဖြင့်ဖိကာ စမ်းနေတော့သည်။ဖြိုးသူမှာ ကု တင်ပေါ်မှ အနံ့သက်များ ပျောက်အောင် အိပ်ယာခင်များလဲကာ အိပ်ခန်းအား သန့်ရှင်းနေ၏။ညနေပိုင်း ရေမိုးချိုးကာ ဧည့်ခန်းတွင်း တီဗွီကြည့်ရင်း ဇနီးဖြစ် သူ ချယ်ရီခိုင်အား မျှော်နေလိုက်၏။နေရောင်ပျောက်ကာ အလင်းရောင်းဖျော့လာချိန် ချယ်ရီခိုင်တို့ဆိုင်မှ ဖယ်ရီကားလေး အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးရပ်လာသည်။ ကားပေါ်မှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များအား လက်ပြနူတ်ဆက်ရင်း ဖြိုးသူထိုင်နေသော ဧည့်ခန်းထဲ တန်းဝင်လာခဲ့၏်။ ” ဟော … ချယ်ရီ … မျက်နှာက ပြုံးနေပါ လား မိန်းမရ ” ” ဟုတ်တယ် … ကိုဖြိုး … ဒီလကုန် အပျော်ခရီး ထွက်ဖို့ … ဆိုင်က လခ ကြိုထုတ်ပေးလိုက်တာ … တဆိုင်လုံးပဲ ” ” အော် … ဒါမို့ ငါ့မိန်းမ …  ပျော်လာတာပေါ့ ” အနားရောက်လာသော ချယ်ရီခိုင်အား ထရပ်ကာ ဖက်နမ်းလိုက်သည်။ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိကပ်စဉ် ချယ်ရီခိုင်ဆီမှ ယောကျၤားသုံးရေ မွှေးနံ့ရရှိသဖြင့် ဖြိုးသူတစ်ယောက် မျက်မှောင်လေးကြုတ်နေမိ၏။ပထမဆုံးအကြိမ် ဇနီးဖြစ်သူကိုယ်ပေါ်မှ ယောကျၤားရေမွှေးနံ့ရလိုက်သဖြင့် စိတ်ထဲ  တမျိုးဖြစ်သွားရသည်။သို့သော် အရောင်းဝန်ထမ်းမို့ တခါတရံ ယောကျၤားလေးတွေနဲ့ ပူးပူးကက်ကပ် အလုပ်လုပ်ရသဖြင့် အနံ့များစွဲလာသည်ဟု တွေးမိ လိုက်ပြန်၏။ ” ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … ကိုဖြိုး ” ” အော် … နက်ဖန် ချယ်ရီ ဈေးဝယ်ရင် … ကိုဖြိုးက အလုပ်ဆင်းရမှာမို့ … အဲဒါတွေးနေတာ ” ” ခရီး ထွက်ဖို့ အဝတ်စား နှစ်စုံလောက်ရယ် တခြားပစ္စည်းနဲနဲပဲ ဝယ်မှာပါ … ချယ်ရီပါသာ တက်ကစီ ငှားသွားပါ့မယ် ” ဖြိုးသူလည်း ဇနီးချောလေးအား  အဆင်ပြေအောင်ပြောရင်း လူချင်းခွာလိုက်တော့သည်။

” ချယ်ရီ … ထတော့ … မနက် ၄နာရီထိုးပြီ … ၅ခွဲ ချယ်ရီတို့ ကားလာမှာမလား ” ဒူးတဖက်ကွေးကာ ဘေးတစ်စောင်းအိပ်ပျော်နေသော ချယ်ရီခိုင်အား ဖြိုး သူက အိပ်ယာနိုးနေလိုက်သည်။တညလုံး နူတ်ဆက်အလိုး လိုးထားကြသဖြင့် ည ၁၂ကျော်မှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ခဲ့ကြသည်။ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း လင်ဖြစ် သူနှင့် ညအိပ်ခွဲရမည်ဖြစ်သဖြင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ရာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတော့၏။ဖြိုးသူ ဒုတိယအကြိမ် လှုပ်နိုးမှ အိပ်ယာထကာ ရေမိုးချိုးအလှပြင်နေ လိုက်သည်။အိပ်ခန်းတွင်း မှန်တင်ခုံရှေ့ ဗလာစီယာလေးနှင့် မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးနေစဉ် ဖြိုးသူမှာ ဇနီးချောလေး၏ ဆံနွယ်များ ရေခြောက်အောင် ဒရွိုင်ရာ ဖြင့် မူတ်ပေးနေ၏။ ” ကိုဖြိုး … ပုဆိုးက စိုနေတာ … လဲထားဦးလေ … ချယ်ရီ မရှိတုန်း … ဖျားနာနေမယ် ” အိမ်နောက်ဖေး ချယ်ရီခိုင် ရေချိုးစဉ် မနက် ဝေလီဝေလင်း အမှောင်ထုရှိနေသဖြင့် တုံးလုံးချွတ်ချိုးခိုင်းကာ ဖြိုးသူကိုယ်တိုင် တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသဖြင့် ဖြိုးသူပုဆိုးနှင့် အကျႌပါ ရေစိုနေ တော့သည်။ချယ်ရီခိုင်ပြောအပြီး ဖြိုးသူလည်း ဗီဒိုဖွင့်ကာ အကျႌနှင့်ပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။မှန်တင်ခုံ၏ အနောက်ဖက် ဗီဒိုမှာ ဘေးတိုက်အနေ ထားမို့ ဗီဒိုရှေ့တုံးလုံးဖြစ်နေသော လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူ၏ ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်နေသောလီးအား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် မှန်ထဲမှ မြင်လိုက်ရ၏။ ” ခ်ခ်  … ခဏ … ကိုဖြိုး ” ” နေဦး … ချယ်ရီ … ပုဆိုး လေး … ဝတ် … ” ” ဟာကွာ … ခု … ချယ်ရီနားလာ … ဒီတိုင်း လာခဲ့ ” ဖြိုးသူစကားမဆုံးခင် ချယ်ရီခိုင် စကား ကြောင့် ဖြိုးသူတစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လျှောက်လာခဲ့သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြိုးသူ သူမနားလေး အရောက် ခန္ဓာကိုယ်အားလှည့်ကာ သူမရှေ့ ဖြိုးသူ အား ဘေးတိုက်အနေထားဖြစ်စေလိုက်သည်။မှန်တင်ခုံရှေ့ ခုံလေးပေါ်ထိုင်နေသော ချယ်ရီခိုင်မှာ ထမိန်မဝတ်သေးပဲ အောက်ခံစကပ်အပါးလေးသာ ဝတ် ထားသဖြင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးမှ ခုံဘေး အိတွဲကျနေပြန်၏။သူမရှေ့ ဘေးတိုက်ရပ်နေသော လင်ဖြစ်သူခါးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ပွေ့ဖက်ကာ ညာလက်က ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးအား ပင့်ကိုင်လိုက်သည်။လှည်ပြန်ငုံ့ကြည့်နေသော ဖြိူးသူမျက်နှာအား မော့ကြည့်ရင်း သူမ ညာ လက်လေးအား လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြားအား အရင်းထိဖြဲချရင်း ဒစ်ဖူးနောက်နားလေးအား ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲစုပ်ကာ ခဏအကြာမှ လွတ် ပေးလိုက်သည်။ဖြိုသူဒစ်ဖူးနောက်တွင် နူတ်ခမ်းနီများ စွန်းထင်းကာ ချယ်ရီခိုင် လက်လွတ်လိုက်သည်နှင့် တဇပ်ဇပ် တုန်ခါနေတော့၏။ဖြိုးသူပုခုံးအား ဖိဆွဲ ကာ သူမရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် သူမအားမော့ကြည့်နေသော ဖြိုးသူမျက်နှာရှေ့  ခုံပေါ်မှထရပ်ကာ အောက်ခံစကပ်လေးအား ဗိုက်သားပေါ်လိပ်တင်ပစ်လိုက်သည်။

သူမပေါင်ကြားဆီသို့ အလိုက်သင့်မျက်နှာအပ်လိုက်သော ဖြိုးသူ ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကပ်ကာ ခဏအကြာမှ လွတ်ပေးလိုက် တော့သည်။ ” တီ …… တီတီ …… ပြမ္ပြမ် ” မနက်ခင်းအလင်းရောက် သည်နှင့် ချယ်ရီခိုင်တို့ ဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းအားလုံး အိပ်စပက်ကားကြီးနှစ်စီးဖြင့် မြို့ထဲမှ  ထွက်လာကြသည်။ထိုကားကြီး နှစ်စီးရှေ့တွင် ဆိုင်ပိုင်ရှင်မိသားစုများပါသော ဇိမ်ခံကားလေးက ရှေ့မှ ဦးဆောင်နေ၏။ချယ်ရီခိုင်နှင့် ဖြူဖြူဝင်းတို့ အုပ်စု မှာ နောက်ဆုံးကားဖြင့် လိုက်ပါလာရာ ကားပေါ်တွင် နှစ်ယောက်တွဲထိုင်ခုံများပါရှိပြီး ဘေးတိုက် ၂တန်းဖြစ်သည်။နောက်ဆုံးခုံတွင် ချယ်ရီခိုင် တစ်ယောက် ထဲလိုက်ပါလာရာ သူမနှင့်အတူ ထိုင်မည့်သူမှာ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိရပေ။သူမနှင့်ဘေးတိုက်ခုံတွင် ဖြူဖြူဝင်းနှင့် တခြားဝန်ထမ်းတစ်ဦး လိုက်ပါ လာ၏။တစ်ချို့ခုံများတွင် မိန်းကလေး ယောကျၤာလေး အတူထိုင်လျက် လိုက်ပါလာသည်ကိုလည်း တွေ့မြင်ရသည်။သို့သော် သူစိမ်းမပါပဲ အားလုံးမှာ  ချယ်ရီခိုင်တို့အလှကုန်ဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းများ ဖြစ်ကြ၏။ သစ်ပင်ကြီးများ ဝှီးကနဲ့ ဝှီးကနဲ့ ကျန်ရစ်ကာ လယ်ကွင်းများ လူနေအိမ်လေးများ လမ်းဘေးဝဲယာ  တစ်လျှောက် မြင်နေရသည်။ကား၃စီးမှာ တရိပ်ရိပ် မောင်းနှင်လာရင်း နေ့ခင်း ၁၂နာရီကျော်ကျော်တွင် မြို့ငယ်လေး တခုသို့ ရောက်ရှိလာကာ ထမင်းစား နားကြတော့သည်။ကားဆရာများမှာလည်း ကားများ စစ်ဆေးကာ ထမင်းစားနေကြသည်။နေ့လည် ၁နာရီခွဲ တွင် ထိုမြို့ငယ်လေးမှ ထွက်ခွာလာရာ ချယ်ရီခို င့်ဘေးခုံတွင် လူတစ်ယောက် ရောက်ရှိလာတော့၏။ ” ဟင် … ကိုနိုင်ထူး ” ” ဟုတ်တယ် … ချယ်ရီ … အထွက်တုန်းက ဦးလေးတို့ ရှေ့ကားနဲ့ လိုက်လာတာ  … ကားလေးက လူကျပ်တာနဲ့ … ချယ်ရီတို့နဲ့ အတူလိုက်ရတော့မှာ ” ချယ်ရီခိုင်မှာ ခုမှ သဘောပေါက်သွားရသည်။နိုင်ထူး၏ ကြိုတင်စီစဉ်မှု့အားတွေးမိကာ  ဘေးတိုက်ခုံမှ ဖြူဖြူဝင်းအား ပြုံးပြလိုက်မိသည်။ဖြူဖြူဝင်းမှာလည်း ချယ်ရီခိုင်အား ပြန်ပြုံးပြကာ ချယ်ရီခိုင်ဘေး ဝင်ထိုင်သော နိုင်ထူးအား မေးငေါ့ပြ လိုက်၏။ထမင်းစားပြီးချိန် တရိပ်ရိပ် တငြိမ့်ငြိမ့် မောင်းနှင်နေသော ကားကြီးပေါ်တွင် စကားသံများ ဆိတ်ငြိမ်သွားကာ တချို့အိပ်သွားကြတော့သည်။

လမ်းမကြီးပေါ် ကားကြီးများမှာ ပုံမှန်လေးမောင်းနေရင်း မကြာမှီ ကားတစီးလုံး ငြိမ်သက်သွား၏။ကားတစ်စီးလုံး ငြိမ်နေပေမယ့် ကားနောက်ဆုံးခုံ  တံခါးပေါက်ဘေးတွင် ထိုင်နေသော ချယ်ရီခိုင်၏ ပေါင်ကြားတွင်းမှ နိုင်ထူးလက်တဖက်မှာ မငြိမ်ပဲ လှုပ်ရှားခါရမ်းနေတော့သည်။ ” အ …… ရှီးးးး းးးး …  ကိုနိုင်ထူး … ခဏ … ချယ်ရီ စောင်လေးခြုံထားပေးမယ် ” ချယ်ရီခိုင်မှာ နောက်ဆုံးခုံဖြစ်သော်လည်း ဘေးတိုက်ခုံမှ ဖြူဖြူဝင်းတို့ အမှတ်တမဲ့ နိုးလာလျင်  နိုင်ထူးမှ သူမပေါင်ကြားနိုက်နေသည်ကို တွေ့မြင်သွားမှာ စိုးရိမ်နေသည်။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား အောက်သို့ လိပ်ချွတ်ရာဘယ်ဘက်ခြေထောက်မ၍  ညဘက်ခြေသလုံးနား ကပ်ထားလိုက်၏။ ပြတင်းပေါက်နှင့်ကပ်လျက်ထိုင်နေသည်မို့ နိုင်ထူးကိုယ်လုံးကွယ်နေသဖြင့် ဖြူဖြူဝင်းတို့ကြည့်လျင်လည်း  ရုတ်တရက် သူမအား မမြင်နိုင်ပေ။နိုင်ထူးမှာလည်း ချယ်ရီခိုင့် အဖုတ်လေးအားနိုက်ရာ ကာမစိတ်ကြွနေသဖြင့် သူမစိတ်တိုင်းကျ ထိုင်ခုံကျောမှီတွင် အသင့် ပါသော စောင်အပါးလေးယူကာ ချယ်ရီခိုင့်အား ခြုံပေးလိုက်၏။နိုင်ထူးက ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် စောင်အနားစလေးမကာ ညာဘက်လက်သွင်း၍  ချယ်ရီခိုင် အဖုတ်လေးအား ပြန်နိုက်နေပြန်သည်။

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် စောင်အပေါ်အနားစလေး ပုခုံးထိဆွဲခြုံကာ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်အား ရသလောက် ဖြဲပေးထားလိုက်၏။သူမအဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း နိုင်ထူး လက်ခလယ်လေးက အထက်အောက်ကစားရင်း အစိလေးအား ချိတ်ကော်ပေးရာ ထိုင်ရင်းတန်းလန်း ခါးလေးက  ဆက်ကနဲ့ တုန်တုန်သွားသည်။အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသော စောင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ နိုင်ထူးလက်ချောင်းလေး ဝင်ရောက်လာစဉ် သူမလက် ကလေးဖြင့် နိုင်ထူးလက်ကောက်ဝတ်အား ဖမ်းကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ ” ဘာလို့လဲ … ချယ်ရီရ ” နိုင်ထူးမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ဖြင့်မွှေပေးရင်း  အသံနှိမ့်ကာ ချယ်ရီခိုင်အား မေးလိုက်၏။ချယ်ရီခိုင်မှာ ပြန်မဖြေပဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ နိုင်ထူးလက်ကောက်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း သူမအဖုတ်လေးထဲ  လက်ချောင်းလေးအား လိုသလောက်လေး အထုတ်သွင်းလုပ်နေတော့သည်။နိုင်ထူးမှာ လက်ခလယ်အား ရသလောက်ဆန့်ကာ ချယ်ရီခိုင့်စိတ်တိုင်းကျလေး  လက်နှင့်လိုးပေးနေ၏။အတော်ကြာကြာလေး ကလိပေးရာ လက်ချောင်းလေးအား ချယ်ရီခိုင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက ညှစ်ပေးနေသည်ကို  ခံစားသိရှိလိုက်ရပြန်သည်။ချယ်ရီခိုင့်မျက်နှာလေး နဖူးကြောများကြုံ့ကာ နိုင်ထူးလက်ကောက်ဝတ်အား သူမလက်ဖြင့်ထိန်းကာ ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားလာ တော့၏။ အိ့ … ကနဲ့ ရှိုက်သံလေးနဲ့အတူ နိုင်ထူးလက်ခလယ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင် ပြီးသွားမှန်းသိသည်နှင့် လက်ခလယ် အား တရပ်စပ် ထိုးမွှေးပေးရာ ချယ်ရီခိုင်ပေါင်တန်လေးများ လိမ်ကျစ်လာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက နိုင်ထူးလက်ချောင်းလေးအား ညှစ်ထား ရင်း စောက်ရည်များ တလဟော ထွက်ကျလာ၏။နိုင်ထူးလက်အား စောက်ပတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ သူမအိတ်ထဲမှ တစ်ရှုးစက္ကူထုပ်လေးထုတ်ယူကာ  စောက်ပတ်လေးအား သန့်ရှင်းပစ်သည်။ခြုံထားသော စောင်လေးအား ဖယ်က မတ်တပ်ရပ်ရင်း ညာဘက်ခြေသလုံးပေါ် လိပ်ကပ်ထားသော အတွင်းခံအား  ပြန်ဝတ်ကာ ထမိန်အား ရှေ့နောက်လှည့်ဝတ်လိုက်ရ၏။ ရေဗူးအားဖွင့်၍ အဝသောက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား နှောက်မှီရင်း မှေးနေလိုက်ပြန်သည်။

အိပ်ပျော်နေ တုန်း သူမဘယ်လက်လေးအား တဇပ်ဇပ်အသားချင်းလာထိကပ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ဘယ်ဘက်သို့ ဆွေကြည့်လိုက်၏။နိုင်ထူးမှာ  စောင်ခြုံထား လျက် သူ၏ညာဘက်လက် စောင်ခြုံတွင်း တုန်ခါနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်မို့ နိုင်ထူး ဂွင်းထုနေ မှန်း ချက်ချင်း  ရိပ်မိလိုက်သည်။ခါးညွတ်ကာ ဘေးတိုက်ခုံရှိ ဖြူဖြူဝင်းတို့ဘက် လှမ်းကြည့်ရာ အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် သူမဘယ် လက်လေးအား နိုင်ထူး စောင်ခြုံထဲ သွင်းလိုက်တော့၏။နိုင်ထူးဂွင်းထုနေသော လက်အား အုပ်ကိုင်စဉ် နိုင်ထူးတစ်ယောက် ဘယ်ဘက်ခြေထောက်အား ခုံ ပေါ်ဒူးထောင်တင်လိုက်သည်။ ဖြူဖြူဝင်းတို့ဘက်မှ ကြည့်လျှင်ဘယ်ဖက်ဒူးထောင်ထားသဖြင့် သူ၏ညာဘက်ခြမ်းမှ ချယ်ရီခိုင်အား ရုတ်တရက် မမြင်နိုင် တော့ပေ။စောင်အားပုခုံးထိဆွဲတင်ကာ ညာဘက်ခြမ်းအား လှန်ထားလိုက်သည်။စောင်အောက်၌ ပုဆိုးခါးပုံစမှာ ပြည်၍ ပေါင်လယ်ထိလျောကျနေကာ   ပေါင်ကြားမှ လီးက ထောင်မတ်နေ၏။

လီးတစ်ဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေသောလက်အား ခွာ၍ သူ့လက်အား အုပ်ကိုင်ထားသော ချယ်ရီခိုင်လက်အား လီးတန်ပေါ်တင်ပေးလိုက် သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ နိုင်ထူးအား စောက်ပတ်သာယက်ခိုင်းပြီး အလိုးမခံခဲ့ပေ။ခုလိုသူမဘေးနား ဂွင်းထုနေသော နိုင်ထူးအား သနားစိတ်ဝင်ကာ သူမ ကိုယ်တိုင် ဂွင်းတိုက်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ ပထမဆုံးအကြိမ် နိုင်ထူးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ရာ လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူနှင် အတုတ်က သိပ်မကွာကြောင်းခံစားသိရှိ လိုက်ရသည်။နိုင်ထူးမှ စောင်လှပ်ပေးသဖြင့် အမှတ်မထင်ကြည့်မိရာ နိုင်ထူးလီးမှာ လီးအရည်ပြားရှည်သဖြင့် ဒစ်ဖူးအားဖုံးအုပ်ထားသည်ကို မြင်တွေ့ နေ၏။စိတ်ထဲမရိုးမယွလေးဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား နိုင်ထူးဘက်စောင်းကပ်ရင်း လီးအရည်ပြားအား ဒစ်ပေါ်အောင် ဖြဲချလိုက်သည်။နိုင်ထူးဆီမှ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးကြောင့် လီးအား ထပ်မဖြဲပဲ နိုင်ထူးမျက်နာအားကြည့်နေပြန်၏။နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင်က လီးအားခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လီးအားဖြဲချ လိုက်သဖြင့် ဒစ်ဖူးအောက်မေးသိုင်းကြိုးလေးတင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ပူကနဲ့ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ ” ဆောရီးနော် … ကိုနိုင်ထူး … နာသွားလား ” ” ရပါတယ် …   ချယ်ရီရဲ့ … ရုတ်တရက်မို့ပါ … ဖြဲကြည့်လေ ” ” အရည်ပြားက … ထိပ်ထိဖုံးနေတာလား ” ” ဟုတ်တယ် ချယ်ရီ … ငယ်ငယ်ကတည်းကပဲ … ဘာဖြစ်လို့  ” ” ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … ကျမ မမြင်ဖူးလို့ပါ ” ” ချယ်ရီယောကျၤားလီးထက် … သေးလား ” ” အာ … မသေးပါဘူး … အတူတူလောက်ပဲ ” နိုင်ထူးစကား ကြောင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်တွင်ကျန်ရစ်သော ဖြိုးသူအား သတိရမိသွား၏။

စိတ်ထဲ နိုင်ထူးလီးနှင့် ဖြိုးသူလီးအား ယှဉ်ကြည့်ရာ ဖေါ်မပြတတ်တော့ စိတ်ခံစား မှု့လေးဖြစ်လာကာ ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ဖြစ်သွားတော့သည်။လင်ဖြစ်သူနောက်ကွယ်တွင် သူစိမ်းယောကျၤားတစ်ဦး၏လီးအား ဂွင်းထုပေးနေမိသဖြင့်  အနည်းငယ်စိတ်ထွေလာရ၏။နိုင်ထူးမှ သူမလက်လေးအား ကိုင်ကာ အထက်အောက်ကစားတော့မှ သတိပြန်ကပ်လာရသည်။စကားမပြောကြတော့ပဲ နှစ် ဦးသား ငြိမ်သက်ကာ နိုင်ထူးတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစင်းနေစဉ် ချယ်ရီခိုင်မှာ လီးအရည်ပြားအား အဆုံးထိဖြဲချလိုက် အပေါ်သို့ပြန်စုကြည်လိုက်နှင့် လီး ထိပ်မှစိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးများအား လက်ညိုးကွေးလျက်အနေထားဖြင့် သပ်ချပေးသည်။ တဖြည်းဖြည်းလီးမှ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သူမ လက်လေးထဲ သွေးတိုးလာရာ နိုင်ထူးတစ်ယောက် ပြီးတော့မည်မှန်း သိရှိလိုက်သည်။ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်တိုက်ပေးရာ နိုင်ထူး ညာလက်က သူမပုခုံး အား သိုင်းဖက်ကာ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေလာ၏။တဆက်ထဲလိုလို နိုင်ထူးက ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ လရည်များပန်းထုတ် နေ၏။ချယ်ရီခိုင်လည်း လီးအရည်ပြားအား ခပ်မြန်မြန်လေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကစားပေးနေသည်။ လက်ချောင်းကြားလေးထဲ လရည်ပူပူများ စီးကျလာ သည်အထိ တိုက်ပေးရင်း ခဏအကြာမှ လွတ်ပေးလိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းချင်းခွာ၍ နိုင်ထူးလီးအား ကြည့်ရာ လီးထိပ်ပေါက်တွင် လရည်ဖြူဖြူလေးစို့နေရင်း  တဇပ်ဇပ်တုန်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ” အားးး … ချယ်ရီရယ် … ကောင်းလိုက်တာကွာ ” နိုင်ထူးတစ်ယောက် ချယ်ရီခိုင့်ပါးပြင်လေးအား တဖွဖွနမ်းကာ   ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်ရင်း စောင်ပြန်ခြုံထားလိုက်တော့သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ သူမဘယ်ဘက်လက်ချောင်းလေးများကြားကက်နေသော လရည်များအား တစ်ရှုး ဖြင့် သန့်ရှင်းနေစဉ် နိုင်ထူးမှာလည်း လရည်စပြီးပန်းချိန်စင်သွားသော ရှေ့ခုံနောက်ကျောဘက်အား တစ်ရှုးဖြင့် သုတ်ပစ်နေရလေတော့သည်……ပြီး။

Zawgyi

ခပ္သြက္သြက္

ခိခိ … မမထား … အဖုတ္ႀကီးက အသံေတြ ထြက္ေနတာ ” ” ထြက္မွာေပါ့ … မင္းပဲ မညႇာမတာ … လိုးထားတာကို ” ” အဲလိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ … မမထားရာ … က်ေနာ္က မမထားကို ျဖည့္စီးေပးတာပါ ” ” အမေလးေတာ္ … ေျပာတတ္တာ ” ” ဟုတ္တယ္ေလ … ေန႔လည္က ကိုႀကီးစိုးျမင့္ … မမထားကို လိုးရင္း … လီးက ေပ်ာ့ေခြၿပီး ကြၽတ္သြားတာ … ၿပီးေတာ့ မမထားလည္း ” ” ဟယ္ … ၿဖိဳးသူ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာလား ” ” က်ေနာ္ ထမင္းစားမလို႔ … ေနာက္ေဖး မီးဖိုခန္း အဝင္ အသံၾကားတာနဲ႔ … ေခ်ာင္းမိတာပါ ” ” ေအာ္ … ငါ့လင္နဲ႔ လိုးတာ … မင္းက ေခ်ာင္းေနတာေပါ့ … ခုန ၿပီးေတာ့ မမထားလည္းဆိုတာ ဘာလဲ  ” ” မမထားလည္း အာသာျဖည္ရင္း … က်ေနာ့္ နာမည္ ႐ြတ္ေနတာေလ ” ” ဟင္ ” ထားထားႏြယ္မွာ အရွက္သိတ္ခါႏွင့္ေနလာခဲ့သမွ် ၿဖိဴးသူ၏ စကားလုံး မ်ားေအာက္ ရွက္အားပိုကာ ႐ုန္းထြက္မရေတာ့ေပ။ကုတင္ေပၚပက္လက္အေနထားျဖင့္ အနားယူေနရာမွ ၿဖိဳးသူအားေက်ာေပးကာ တျခားဘက္လွည့္လိုက္ ေတာ့၏။ထားထားႏြယ္ဖင္သားႀကီးက ေနာက္သို႔ေကာ့ထြက္ေနရာ ၿဖိဳးသူက ကိုယ္တစ္ေစာင္းလွည့္ကာ ဖင္ႀကီးေပၚ ညာဘက္ေပါင္တန္တင္ရင္ ခြထား လိုက္သည္။ညာဘက္လက္ျဖင့္ ထားထားႏြယ္ခါးအားဖက္ရင္း လက္မ်ားက ႏို႔အုံဆီသို႔ ေ႐ြ႕လ်ားေနျပန္သည္။ႏို႔အုံအား ညႇစ္ေခ်ရင္း ထားထားႏြယ္ကိုယ္လုံး အား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္၏။ ” မရွက္ပါနဲ႔ … မမထားရဲ႕ … က်ေနာ္လည္း မမထားကို … မွန္းမွန္းလိုးေနတာ ၾကာပါၿပီ ” ” အင္ … မင္းကလည္း …  မျဖစ္ႏိုင္တာကို ” ထားထားႏြယ္မွာ ၿဖိဳးသူကလည္း သူမအား မွန္းေနသည္ကို ဝန္ခံလိုက္သျဖင့္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္ရင္း ၿဖိဳးသူအား စကားျပန္ေျပာလာ၏။ ” တကယ္ေပါ့ မမထားရ … ခ်ယ္ရီ႕ကို လိုးရင္း မမထားကို လိုးေနသလို … ေတြးေတြးလိုးပစ္ တာ ပိုအရသာရွိတာ ” ” အံမယ္ … မယုံပါဘူး … မင္းက ငါ့ဟာ ျမင္ဖူးလို႔လား … ခုမွ ျမင္ဖူးတာကို ” ” ျမင္ဖူးတာေပါ့ မမထားရ … ဒီအိမ္ က်ေနာ္တို႔ ေျပာင္း လာၿပီး … ၃လ ေလာက္ေနေတာ့ … ေန႔ခင္းဘက္ က်ေနာ္ ေကာ္ဖီေသာက္မလို႔ … မီးကလည္းပ်က္ ေရေႏြးမတည္ခ်င္တာနဲ႔ မမထားတို႔ … အိမ္ခန္းဘက္  ေရေႏြးလာေတာင္းတာ … မမထားက အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးတစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ … ေစာက္ပတ္ႀကီးက … အတိုင္းတိုင္းပဲ ” ” ဟာ  … သြား … ဒါနဲ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာေပါ့ … ဟုတ္လား ” ထားထားႏြယ္မွာ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာေလးရဲလာကာ ၿဖိဳးသူဗိုက္သားေလးအား လက္ႏွင့္ ဆြဲလိမ္ပစ္ေတာ့သည္။  ကာမစိတ္တက္ခ်ိန္ လိုးခဲ့ၾကေပမယ့္ ခုလိုေသြးေအးသြားခ်ိန္ ၿဖိဳးသူဆီမွ ရမၼက္ေငြ႕ပါေသာ စကားလုံးမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ထဲ တ ရွိန္းရွိန္းေလးျဖစ္ေပၚလာကာ အဖုတ္ေလးဆီမွ ဆစ္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရ၏။ၿဖိဳးသူမွာလည္း ဆႏၵမျပည့္ဝေသာေဒၚသူဇာမိုးအား ကာမစိတ္ႏိုးၿပီး လိုးေပးေနၾက မို႔ ထားထားႏြယ္၏ ရမၼက္စိတ္မ်ား ျပန္လည္ထႂကြလာရန္ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ စြေပးေနသည္။လက္ေတြက အၿငိမ္မေနပဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကိုယ္တစ္ေစာင္း အေနထားျဖင့္ ထားထားႏြယ္ ေက်ာျပင္အားပြတ္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား ပါးစပ္ျဖင့္ ဖမ္းငုံလိုက္၏။

ထားထားႏြယ္ ကိုယ္ေလး ဆက္ကနဲ႔တုန္သြားရင္း ၿဖိဳးသူဗိုက္ေခါက္အား ဆြဲလိမ္ေနေသာ သူမဘယ္ဘ က္လက္ေလးက ၿဖိဳးသူဆီးခုံးေဘး မေပ်ာ့မမာ  အေနထားျဖင့္ စိုက္က်ေနေသာ လီးအား ဆုပ္ကိုင္မိေတာ့သည္။ၿဖိဳးသူလီးမွာ သူမေစာက္ရည္မ်ား မေျခာက္တေျခာက္ေလးမို႔ လီးအရည္ျပားမွာ ကပ္စီး ကပ္စီး ျဖစ္ေနရ၏။လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္လီးထက္ အတုတ္ေရာ အရွည္ပါ သာသျဖင့္ လက္ထဲခပ္ျပည့္ျပည့္မို႔ ခပ္တင္းတင္းညႇစ္ထားရင္း အားရေက်နပ္ေန မိသည္။ထိုစဥ္ ၿဖိဳးသူမွာ သူမလက္ေကာက္ဝတ္အားအုပ္ကိုင္ရင္း သူ႔လီးအား ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ကစားခိုင္းသျဖင့္ အလိုက္သင့္ ျပဳလုပ္ေပးေနျပန္၏။ ”  မမထားကေရာ … အဖုတ္ပြတ္ရင္း က်ေနာ့္ကို … ဘယ္ခ်ိန္ထဲက … မွန္းေနတာလည္း ” ” ဟင့္အင္ … မေျပာဘူးကြာ ” ” အာ … ခုေတာင္ လိုးၿပီးေနမွပဲ …  မမထားရယ္ … ေျပာပါ … ဘယ္သူ႔ရွက္ေနတာလည္း ” ” မင္းကြာ … လူကို … အေနခက္ေအာင္ တအားေျပာတတ္တာပဲ ” စိတ္ထဲ လႈိက္ဖိုရင္ခုန္လာကာ  ၿဖိဳးသူလီးအား ခပ္ျမန္ျမန္ဂြင္းထုေပးရင္း ႏူတ္ခမ္းေလး စူထားလိုက္သည္။ၿဖိဳးသူ၏ ေခ်ာင္ပိတ္ေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားေအာက္ ထားထားႏြယ္တစ္ေယာက္  ဝန္ခံေျပာျပေနရေတာ့၏။

” ေျပာေလ … မမထားကလည္း ” ” ဒီလိုကြာ … မင္း … မမထား အနားေရာက္လို႔ ပုဆိုးျဖန႔္ဝတ္တဲ့ခါတိုင္း … မင္းေပါင္ၾကားကဟာႀကီး … ျမင္ေနရတာ …  မင္းေရခ်ိဳးေနလည္း မမထား ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္ ” ” ဟုတ္လား … မမထား အဲဒီခ်ိန္ဆို … စိတ္ထဲ ဘယ္လိုခံစားမိလည္း ” ” အစက … အသစ္အဆန္း  အေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္မိတာပါ … လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လေက်ာ္ေလာက္က စၿပီး … ကိုစိုးျမင့္နဲ႔လုပ္တိုင္း သူ႔ဟာက ခဏေလးနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာ့သြားေတာ့ … အားမလိုအားမရ  ခံစားလာရတယ္ … ေနာက္ပိုင္း သူ႔ၿပီးေအာင္ မမထားကပဲ လုပ္ေပးရင္း … သူအိပ္ေပ်ာ္မွာ မင္းဟာႀကီးကို … စိတ္ထဲမွန္းၿပီး အာသာေျဖ ရတာေပါ့ ” ”  ဟူးးးး … မမထားရယ္ ” ထားထားႏြယ္စကားအဆုံး ၿဖိဳးသူမွာ ႏို႔စို႔ရင္း ေခါင္းအား အထက္ေမာ့ကာ ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့သည္။ထားထားႏြယ္မွာ လည္း အလိုက္သင့္ ျပန႔္စုပ္ကာ ၿဖိဳးသူလီးအား ပြတ္သပ္ေပးေနလ်က္ပင္။တျဖည္းျဖည္း သူမ လက္ထဲ ၿဖိဳးသူလီးႀကီးမွာ ျပန္မာလာရင္း အေၾကာစိမ္းမ်ား  ျပန္ေထာင္လာေနေတာ့၏။ၿဖိဳးသူမွာ ကိုယ္တစ္ေစာင္းအေနထားျဖင့္ ဘယ္လက္အားျပဳကာ တစ္ေစာင္းထထိုင္ရင္း ထားထားႏြယ္မ်က္ႏွာနားေလး လီး အား ေ႐ြ႕ကပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ထားထားႏြယ္မွာ ၿဖိဳးသူ အျပဳမႈေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ သူမ မ်က္နာနားေလး တင္းေျပာင္းေနေသာ လီးႀကီးအား  ၾကည့္ရင္း ကိုင္ထားဆဲဘက္လက္က ဒစ္ႀကီးအား ၿဖဲခ်လိုက္၏။

” အ … ျဖည္းျဖည္း မမထား ” ” ေဆာရီးေနာ္ … ၿဖိဳးသူ … မင္းဟာ ႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္ဖူးကြာ ” ” တအားၿဖဲလို႔ နဲနဲနာတာပါ မမထားရဲ႕ … ရပါတယ္ ” ”  ဒါႀကီး … မမထား ဟာထဲ … ဝင္သြားတာ အံေအာမိတယ္ကြာ … ရွည္လည္းရွည္ေသး … ေအာက္ကခုထိ စပ္ဖ်င္းေလးျဖစ္ေနတာ ကြဲသြားၿပီေနမွာ ” ” မမ ထား … ေစာက္ပတ္က က်ဥ္းေတာ့ … က်ေနာ္ ခ်ယ္ရီခိုင္ကို ခိုးေျပးတုန္း စလိုးရသလိုပဲ … စီးပိုင္ေနတာဗ် … အဲဒါမို႔ အရင္းထိဖိလိုး မိတာ … ေစာက္ပတ္ႏူ တ္ခမ္းသားေလးေတြ ကြဲကုန္တာေနမွာ ” ” မင့္ဟာႀကီးက … တုတ္လဲတုတ္ မာလည္းမာေတာ့ … ကြဲေရာေပါ့ ” ” မမထား … လီးစုပ္ဖူးလား … စုပ္ၾကည့္ ေလ ” …” အာ … မစုပ္ဖူးပါဘူး … အဖုတ္လဲ အယက္မခံဖူးပါဘူး … မင္းယက္ေပးတာ ပထမဆုံးပဲ ” ” ဟင္ … ကိုႀကီးစိုးျမင့္က … ယက္မေပးဘူးလား ” ”  ဟင့္အင္ … မမထားတို႔ လုပ္ခ်ိန္ … တခါတေလ လက္နဲ႔ပဲ စြၿပီး လုပ္ၾကတာပါ ” ” စုပ္ၾကည့္ပါ … ေနာက္ဆို … မမထား ႀကိဳက္သြားမွာ ” ” မစုပ္ခ်င္ … ပလြ ပ္ … အု ဖလု … ဖလူးးး ” ထားထားႏြယ္ စကားေျပာတုန္း ၿဖိဳးသူက ခါးေကာ့ကာ ဟေနေသာ ႏူတ္ခမ္းေလးထဲ ဒစ္ဖူးအား ႐ုတ္တရက္သြင္းလိုက္ ေတာ့သည္။

ထားထားႏြယ္  ဘယ္လက္က ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲမို႔ ဒစ္ဖူးအျမဳတ္တြင္ အုပ္ကိုင္ထားေသာလက္ကခံေနသျဖင့္ လီးတန္မွာ ထပ္မဝင္ေတာ့ေပ။ပါးစပ္ထဲ ဒစ္ ႀကီးဝင္လာရာ လီးထိပ္ေပါက္မွ အရည္ၾကည္ေလးစို႔ေနသျဖင့္ လွ်ာႏွင့္ထိမိကာ ငံက်ိက်ိအရသာေလး ခံစားမိတုန္း တဆက္တည္း ၿဖိဳးသူလီးႀကီးဆီမွ သူမ ေစာက္ရည္နံ႔ ညႇီစို႔စို႔ေလး ႏွာေခါင္းထဲ ဝင္လာသျဖင့္ ထားထားႏြယ္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလးမိတ္ကာ အသက္ေအာင့္ထားလိုက္ရသည္။သူမေခါင္းေလး  ေနာက္လွန္ကာ ဒစ္ဖူးအား ပါးစပ္ထဲမွထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားရာ မေအာင္ျမင္ေတာ့ေပ။ၿဖိဳးသူညာလက္က သူမေခါင္းအား ဖမ္းထိန္းကာ လီးႏွင့္ ပါးစပ္အား ဖိ ကပ္ထားေတာ့၏။ အသက္မွ်င္းရႈကာ လီးထိပ္အား ခပ္ဖြဖြ စုပ္ၾကည့္ေပးရာ လီးထိပ္ဒစ္ဖူး၏ အသားစိုင္ႏုႏုေလးက ပါးစပ္ထဲ တမ်ိဳးေလး ခံစားလိုက္ရ သည္။ဒစ္ဖူးအား ထုတ္ရန္ မႀကိဳးစားပဲ လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ထိုးစြကာ စုပ္ေပးေနမိျပန္၏။ ၿဖိဳးသူလီးမွ ေစာက္ရည္နံ႔ လီးနံ႔ ခပ္စူးစူးေလးက ႏွာေခါင္းထဲ အနံ႔ ယဥ္လာကာ ထိုအနံ႔ေလးမ်ားက ကာမစိတ္ႂကြေစၿပီး ၿဖိဳးသူ သင္ေပးသမွ် လိုက္လံတုန႔္ျပန္ေနသည္။ဒစ္ဖူးအားစုပ္ရင္း ဒစ္ဖူးေအာက္ဖက္ လီးအရင္းထိ  လွ်ာျဖင့္ ယက္ကာ လီးအရင္းေရာက္မွာ လွ်ာအား ဝိုက္၍ လီးထိပ္သို႔ ပင့္ဆြဲကာ ဒစ္ဖူးဆီျပန္ေရာက္မွ ျပန္ဆြဲစုပ္ေပးလိုက္၏။ၿဖိဳးသူမွာ ထားထားႏြယ္အား  လီးစုပ္ပုံစုပ္နည္းသင္ေပးရင္ အရသာခံေနျပန္သည္။ထားထားႏြယ္ ပါးစပ္ထဲ မဆန႔္မၿပဲ ဝင္ထြက္ေနေသာ လီးအားၾကည့္ရင္း လိုးခ်င္စိတ္ျပင္းပ်လာသျဖင့္  လီးအားထုတ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ” အားဟား … ေကာင္းလိုက္တာ မမထားရာ … ထုတ္လိုက္ေတာ့ … ပါးစပ္ထဲ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ” ထားထားႏြယ္မွာ ခင္ပြန္း သည္စိုးျမင့္လီးေတာင္ မစုပ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ လီးစုပ္ရသည္အရသာ အသစ္ေလးအား ခံစားေနစဥ္ ၿဖိဳးသူစကားေၾကာင့္ သူမပါးစပ္ထဲမွ လီးအား မထုတ္ခ်င္ ထုတ္ခ်င္ျဖင့္ ထုတ္ေပးလိုက္ရသည္။သူမပါးစပ္မွ ကြၽတ္ထြက္က တံေတြးမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ လီးႀကီးအား မက္မက္ေမာေမာၾကည့္ရင္း ႐ြတ္ကနဲ႔  လွမ္းနမ္းလိုက္ေသး၏။ၿဖိဳးသူမွာ ထားထားႏြယ္အား ပက္လက္ျပန္လွန္ေစကာ ေပါင္ၾကားထဲေနရာယူရင္း ေပါင္တန္မ်ားအားၿဖဲၿပီး ေယာင္ကား ကြဲၿပဲေန ေသာ ေစာက္ပတ္အား လီးဒဏ္ခံႏိုင္ေစရန္ လွ်ာျဖင့္ ထိုးကလိယက္ေပးျပန္သည္။ထားထားႏြယ္ ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္လိမ္လာမွ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္အား ခြကာ  အေပၚမွ ဒူးေထာက္အေနထားျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုးေပးလိုက္၏။ လီးစဝင္သည္ႏွင့္ ထားထားႏြယ္တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ညည္းျငဴေနရျပန္သည္။ၿဖိဳး သူမွာ ကိုယ္လုံးခ်င္းျပားေနေအာင္ ဖိကပ္ရင္း ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ပစ္သည္။

ႏို႔အုံေလးမ်ား ညႇစ္ေခ်ရင္း လီးအရင္းထိဖိသြင္းရာ တျဖည္းျဖည္း ထားထားႏြယ္တစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားအား လီးထိပ္က ပြတ္ဆြဲေန သျဖင့္ နာက်င္မႈ႕ေလးသက္သာက လီးအရသာ ျပန္ေတြ႕ေနေတာ့၏။ၿဖိဳးသူ ႏူတ္ခမ္းအား ခပ္ျပင္းျပင္းဆြဲစုပ္ရင္း ခါးေလးအား မသိမသာ ေကာ့ေပးလိုက္ သည္။ထားထားႏြယ္၏ တုန႔္ျပန္လာမူ႔ေၾကာင့္ လီးဒဏ္ခံႏိုင္လာသည္မွန္း ရိပ္မိကာ မနားတမ္း ပစ္ေဆာင့္ေတာ့သည္။ထားထားႏြယ္မွာလည္း ၿဖိဳးသူႏွင့္ အၿပိဳင္ မီးကုန္ရမ္းကုန္ ပင့္ေဆာင့္ရင္း ေနာက္ဆုံးအခ်ီ သုတ္ရည္မ်ား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ပန္းထုတ္လိုက္ၾက၏။ ” အား အားးး … မမထား …… ထြက္ ထြက္  … ထြက္ျပန္ၿပီကြာ ” ” ရွီးးးး … အ အ … က်ေနာ္လည္း ၿပီးၿပီ … မမထားရယ္ ” ခဏအနားယူၿပီးမွ ထားထားႏြယ္တစ္ေယာက္ ကြတကြတျဖင့္ ၿဖိဳးသူ တို႔ လင္မယားအိပ္ခန္းမွ ထြက္ကာ သူမတို႔ အိမ္ခန္းဘက္ဝင္လာၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ရင္း ေပါင္ၾကားအား လက္ျဖင့္ဖိကာ စမ္းေနေတာ့သည္။ၿဖိဳးသူမွာ ကု တင္ေပၚမွ အနံ႔သက္မ်ား ေပ်ာက္ေအာင္ အိပ္ယာခင္မ်ားလဲကာ အိပ္ခန္းအား သန႔္ရွင္းေန၏။ညေနပိုင္း ေရမိုးခ်ိဳးကာ ဧည့္ခန္းတြင္း တီဗြီၾကည့္ရင္း ဇနီးျဖစ္ သူ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ေမွ်ာ္ေနလိုက္၏။ေနေရာင္ေပ်ာက္ကာ အလင္းေရာင္းေဖ်ာ့လာခ်ိန္ ခ်ယ္ရီခိုင္တို႔ဆိုင္မွ ဖယ္ရီကားေလး အိမ္ေရွ႕သို႔ ထိုးရပ္လာသည္။ ကားေပၚမွ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားအား လက္ျပႏူတ္ဆက္ရင္း ၿဖိဳးသူထိုင္ေနေသာ ဧည့္ခန္းထဲ တန္းဝင္လာခဲ့၏္။ ” ေဟာ … ခ်ယ္ရီ … မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေနပါ လား မိန္းမရ ” ” ဟုတ္တယ္ … ကိုၿဖိဳး … ဒီလကုန္ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္ဖို႔ … ဆိုင္က လခ ႀကိဳထုတ္ေပးလိုက္တာ … တဆိုင္လုံးပဲ ” ” ေအာ္ … ဒါမို႔ ငါ့မိန္းမ …  ေပ်ာ္လာတာေပါ့ ” အနားေရာက္လာေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ထရပ္ကာ ဖက္နမ္းလိုက္သည္။ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ထိကပ္စဥ္ ခ်ယ္ရီခိုင္ဆီမွ ေယာက်ၤားသုံးေရ ေမႊးနံ႔ရရွိသျဖင့္ ၿဖိဳးသူတစ္ေယာက္ မ်က္ေမွာင္ေလးၾကဳတ္ေနမိ၏။ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဇနီးျဖစ္သူကိုယ္ေပၚမွ ေယာက်ၤားေရေမႊးနံ႔ရလိုက္သျဖင့္ စိတ္ထဲ  တမ်ိဳးျဖစ္သြားရသည္။သို႔ေသာ္ အေရာင္းဝန္ထမ္းမို႔ တခါတရံ ေယာက်ၤားေလးေတြနဲ႔ ပူးပူးကက္ကပ္ အလုပ္လုပ္ရသျဖင့္ အနံ႔မ်ားစြဲလာသည္ဟု ေတြးမိ လိုက္ျပန္၏။ ” ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ … ကိုၿဖိဳး ” ” ေအာ္ … နက္ဖန္ ခ်ယ္ရီ ေဈးဝယ္ရင္ … ကိုၿဖိဳးက အလုပ္ဆင္းရမွာမို႔ … အဲဒါေတြးေနတာ ” ” ခရီး ထြက္ဖို႔ အဝတ္စား ႏွစ္စုံေလာက္ရယ္ တျခားပစၥည္းနဲနဲပဲ ဝယ္မွာပါ … ခ်ယ္ရီပါသာ တက္ကစီ ငွားသြားပါ့မယ္ ” ၿဖိဳးသူလည္း ဇနီးေခ်ာေလးအား  အဆင္ေျပေအာင္ေျပာရင္း လူခ်င္းခြာလိုက္ေတာ့သည္။

” ခ်ယ္ရီ … ထေတာ့ … မနက္ ၄နာရီထိုးၿပီ … ၅ခြဲ ခ်ယ္ရီတို႔ ကားလာမွာမလား ” ဒူးတဖက္ေကြးကာ ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ၿဖိဳး သူက အိပ္ယာႏိုးေနလိုက္သည္။တညလုံး ႏူတ္ဆက္အလိုး လိုးထားၾကသျဖင့္ ည ၁၂ေက်ာ္မွ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ခဲ့ၾကသည္။ခ်ယ္ရီခိုင္မွာလည္း လင္ျဖစ္ သူႏွင့္ ညအိပ္ခြဲရမည္ျဖစ္သျဖင့္ မီးကုန္ရမ္းကုန္ လိုးခဲ့ရာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေတာ့၏။ၿဖိဳးသူ ဒုတိယအႀကိမ္ လႈပ္ႏိုးမွ အိပ္ယာထကာ ေရမိုးခ်ိဳးအလွျပင္ေန လိုက္သည္။အိပ္ခန္းတြင္း မွန္တင္ခုံေရွ႕ ဗလာစီယာေလးႏွင့္ မိတ္ကပ္ပါးပါးလူးေနစဥ္ ၿဖိဳးသူမွာ ဇနီးေခ်ာေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ား ေရေျခာက္ေအာင္ ဒ႐ြိဳင္ရာ ျဖင့္ မူတ္ေပးေန၏။ ” ကိုၿဖိဳး … ပုဆိုးက စိုေနတာ … လဲထားဦးေလ … ခ်ယ္ရီ မရွိတုန္း … ဖ်ားနာေနမယ္ ” အိမ္ေနာက္ေဖး ခ်ယ္ရီခိုင္ ေရခ်ိဳးစဥ္ မနက္ ေဝလီေဝလင္း အေမွာင္ထုရွိေနသျဖင့္ တုံးလုံးခြၽတ္ခ်ိဳးခိုင္းကာ ၿဖိဳးသူကိုယ္တိုင္ တကိုယ္လုံး ဆပ္ျပာတိုက္ေပးသျဖင့္ ၿဖိဳးသူပုဆိုးႏွင့္ အက်ႌပါ ေရစိုေန ေတာ့သည္။ခ်ယ္ရီခိုင္ေျပာအၿပီး ၿဖိဳးသူလည္း ဗီဒိုဖြင့္ကာ အက်ႌႏွင့္ပုဆိုးအား ခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။မွန္တင္ခုံ၏ အေနာက္ဖက္ ဗီဒိုမွာ ေဘးတိုက္အေန ထားမို႔ ဗီဒိုေရွ႕တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ လင္ျဖစ္သူၿဖိဳးသူ၏ ေပါင္ၾကားမွ ေထာင္ထြက္ေနေသာလီးအား ေဘးတိုက္အေနထားျဖင့္ မွန္ထဲမွ ျမင္လိုက္ရ၏။ ” ခ္ခ္  … ခဏ … ကိုၿဖိဳး ” ” ေနဦး … ခ်ယ္ရီ … ပုဆိုး ေလး … ဝတ္ … ” ” ဟာကြာ … ခု … ခ်ယ္ရီနားလာ … ဒီတိုင္း လာခဲ့ ” ၿဖိဳးသူစကားမဆုံးခင္ ခ်ယ္ရီခိုင္ စကား ေၾကာင့္ ၿဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ၿဖိဳးသူ သူမနားေလး အေရာက္ ခႏၶာကိုယ္အားလွည့္ကာ သူမေရွ႕ ၿဖိဳးသူ အား ေဘးတိုက္အေနထားျဖစ္ေစလိုက္သည္။မွန္တင္ခုံေရွ႕ ခုံေလးေပၚထိုင္ေနေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ထမိန္မဝတ္ေသးပဲ ေအာက္ခံစကပ္အပါးေလးသာ ဝတ္ ထားသျဖင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္မွ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမွ ခုံေဘး အိတြဲက်ေနျပန္၏။သူမေရွ႕ ေဘးတိုက္ရပ္ေနေသာ လင္ျဖစ္သူခါးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ေပြ႕ဖက္ကာ ညာလက္က ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးအား ပင့္ကိုင္လိုက္သည္။လွည္ျပန္ငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ ၿဖိဴးသူမ်က္ႏွာအား ေမာ့ၾကည့္ရင္း သူမ ညာ လက္ေလးအား လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ လီးအရည္ျပားအား အရင္းထိၿဖဲခ်ရင္း ဒစ္ဖူးေနာက္နားေလးအား ခပ္ျပင္းျပင္းဆြဲစုပ္ကာ ခဏအၾကာမွ လြတ္ ေပးလိုက္သည္။ၿဖိဳသူဒစ္ဖူးေနာက္တြင္ ႏူတ္ခမ္းနီမ်ား စြန္းထင္းကာ ခ်ယ္ရီခိုင္ လက္လြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ တဇပ္ဇပ္ တုန္ခါေနေတာ့၏။ၿဖိဳးသူပုခုံးအား ဖိဆြဲ ကာ သူမေရွ႕တည့္တည့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ဒူးေထာက္လ်က္အေနထားျဖင့္ သူမအားေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ၿဖိဳးသူမ်က္ႏွာေရွ႕  ခုံေပၚမွထရပ္ကာ ေအာက္ခံစကပ္ေလးအား ဗိုက္သားေပၚလိပ္တင္ပစ္လိုက္သည္။

သူမေပါင္ၾကားဆီသို႔ အလိုက္သင့္မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေသာ ၿဖိဳးသူ ေခါင္းအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆြဲကပ္ကာ ခဏအၾကာမွ လြတ္ေပးလိုက္ ေတာ့သည္။ ” တီ …… တီတီ …… ျပျမၸမ္ ” မနက္ခင္းအလင္းေရာက္ သည္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီခိုင္တို႔ ဆိုင္မွ ဝန္ထမ္းအားလုံး အိပ္စပက္ကားႀကီးႏွစ္စီးျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲမွ  ထြက္လာၾကသည္။ထိုကားႀကီး ႏွစ္စီးေရွ႕တြင္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္မိသားစုမ်ားပါေသာ ဇိမ္ခံကားေလးက ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္ေန၏။ခ်ယ္ရီခိုင္ႏွင့္ ျဖဴျဖဴဝင္းတို႔ အုပ္စု မွာ ေနာက္ဆုံးကားျဖင့္ လိုက္ပါလာရာ ကားေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္တြဲထိုင္ခုံမ်ားပါရွိၿပီး ေဘးတိုက္ ၂တန္းျဖစ္သည္။ေနာက္ဆုံးခုံတြင္ ခ်ယ္ရီခိုင္ တစ္ေယာက္ ထဲလိုက္ပါလာရာ သူမႏွင့္အတူ ထိုင္မည့္သူမွာ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိရေပ။သူမႏွင့္ေဘးတိုက္ခုံတြင္ ျဖဴျဖဴဝင္းႏွင့္ တျခားဝန္ထမ္းတစ္ဦး လိုက္ပါ လာ၏။တစ္ခ်ိဳ႕ခုံမ်ားတြင္ မိန္းကေလး ေယာက်ၤာေလး အတူထိုင္လ်က္ လိုက္ပါလာသည္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရသည္။သို႔ေသာ္ သူစိမ္းမပါပဲ အားလုံးမွာ  ခ်ယ္ရီခိုင္တို႔အလွကုန္ဆိုင္မွ ဝန္ထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား ဝွီးကနဲ႔ ဝွီးကနဲ႔ က်န္ရစ္ကာ လယ္ကြင္းမ်ား လူေနအိမ္ေလးမ်ား လမ္းေဘးဝဲယာ  တစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ေနရသည္။ကား၃စီးမွာ တရိပ္ရိပ္ ေမာင္းႏွင္လာရင္း ေန႔ခင္း ၁၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလး တခုသို႔ ေရာက္ရွိလာကာ ထမင္းစား နားၾကေတာ့သည္။ကားဆရာမ်ားမွာလည္း ကားမ်ား စစ္ေဆးကာ ထမင္းစားေနၾကသည္။ေန႔လည္ ၁နာရီခြဲ တြင္ ထိုၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွ ထြက္ခြာလာရာ ခ်ယ္ရီခို င့္ေဘးခုံတြင္ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ ” ဟင္ … ကိုႏိုင္ထူး ” ” ဟုတ္တယ္ … ခ်ယ္ရီ … အထြက္တုန္းက ဦးေလးတို႔ ေရွ႕ကားနဲ႔ လိုက္လာတာ  … ကားေလးက လူက်ပ္တာနဲ႔ … ခ်ယ္ရီတို႔နဲ႔ အတူလိုက္ရေတာ့မွာ ” ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ခုမွ သေဘာေပါက္သြားရသည္။ႏိုင္ထူး၏ ႀကိဳတင္စီစဥ္မႈ႕အားေတြးမိကာ  ေဘးတိုက္ခုံမွ ျဖဴျဖဴဝင္းအား ၿပဳံးျပလိုက္မိသည္။ျဖဴျဖဴဝင္းမွာလည္း ခ်ယ္ရီခိုင္အား ျပန္ၿပဳံးျပကာ ခ်ယ္ရီခိုင္ေဘး ဝင္ထိုင္ေသာ ႏိုင္ထူးအား ေမးေငါ့ျပ လိုက္၏။ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ တရိပ္ရိပ္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ေမာင္းႏွင္ေနေသာ ကားႀကီးေပၚတြင္ စကားသံမ်ား ဆိတ္ၿငိမ္သြားကာ တခ်ိဳ႕အိပ္သြားၾကေတာ့သည္။

လမ္းမႀကီးေပၚ ကားႀကီးမ်ားမွာ ပုံမွန္ေလးေမာင္းေနရင္း မၾကာမွီ ကားတစီးလုံး ၿငိမ္သက္သြား၏။ကားတစ္စီးလုံး ၿငိမ္ေနေပမယ့္ ကားေနာက္ဆုံးခုံ  တံခါးေပါက္ေဘးတြင္ ထိုင္ေနေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္၏ ေပါင္ၾကားတြင္းမွ ႏိုင္ထူးလက္တဖက္မွာ မၿငိမ္ပဲ လႈပ္ရွားခါရမ္းေနေတာ့သည္။ ” အ …… ရွီးးးး းးးး …  ကိုႏိုင္ထူး … ခဏ … ခ်ယ္ရီ ေစာင္ေလးၿခဳံထားေပးမယ္ ” ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ေနာက္ဆုံးခုံျဖစ္ေသာ္လည္း ေဘးတိုက္ခုံမွ ျဖဴျဖဴဝင္းတို႔ အမွတ္တမဲ့ ႏိုးလာလ်င္  ႏိုင္ထူးမွ သူမေပါင္ၾကားႏိုက္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနသည္။အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးအား ေအာက္သို႔ လိပ္ခြၽတ္ရာဘယ္ဘက္ေျခေထာက္မ၍  ညဘက္ေျခသလုံးနား ကပ္ထားလိုက္၏။ ျပတင္းေပါက္ႏွင့္ကပ္လ်က္ထိုင္ေနသည္မို႔ ႏိုင္ထူးကိုယ္လုံးကြယ္ေနသျဖင့္ ျဖဴျဖဴဝင္းတို႔ၾကည့္လ်င္လည္း  ႐ုတ္တရက္ သူမအား မျမင္ႏိုင္ေပ။ႏိုင္ထူးမွာလည္း ခ်ယ္ရီခိုင့္ အဖုတ္ေလးအားႏိုက္ရာ ကာမစိတ္ႂကြေနသျဖင့္ သူမစိတ္တိုင္းက် ထိုင္ခုံေက်ာမွီတြင္ အသင့္ ပါေသာ ေစာင္အပါးေလးယူကာ ခ်ယ္ရီခိုင့္အား ၿခဳံေပးလိုက္၏။ႏိုင္ထူးက ေဘးတိုက္အေနထားျဖင့္ ေစာင္အနားစေလးမကာ ညာဘက္လက္သြင္း၍  ခ်ယ္ရီခိုင္ အဖုတ္ေလးအား ျပန္ႏိုက္ေနျပန္သည္။

ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ ေစာင္အေပၚအနားစေလး ပုခုံးထိဆြဲၿခဳံကာ မ်က္လုံးေလးစင္းၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ရသေလာက္ ၿဖဲေပးထားလိုက္၏။သူမအဖုတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္း ႏိုင္ထူး လက္ခလယ္ေလးက အထက္ေအာက္ကစားရင္း အစိေလးအား ခ်ိတ္ေကာ္ေပးရာ ထိုင္ရင္းတန္းလန္း ခါးေလးက  ဆက္ကနဲ႔ တုန္တုန္သြားသည္။အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာင္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲ ႏိုင္ထူးလက္ေခ်ာင္းေလး ဝင္ေရာက္လာစဥ္ သူမလက္ ကေလးျဖင့္ ႏိုင္ထူးလက္ေကာက္ဝတ္အား ဖမ္းကိုင္ထားလိုက္ရသည္။ ” ဘာလို႔လဲ … ခ်ယ္ရီရ ” ႏိုင္ထူးမွာ ေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ခလယ္ျဖင့္ေမႊေပးရင္း  အသံႏွိမ့္ကာ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ေမးလိုက္၏။ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျပန္မေျဖပဲ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ ႏိုင္ထူးလက္ေကာက္ဝတ္အား အုပ္ကိုင္ရင္း သူမအဖုတ္ေလးထဲ  လက္ေခ်ာင္းေလးအား လိုသေလာက္ေလး အထုတ္သြင္းလုပ္ေနေတာ့သည္။ႏိုင္ထူးမွာ လက္ခလယ္အား ရသေလာက္ဆန႔္ကာ ခ်ယ္ရီခိုင့္စိတ္တိုင္းက်ေလး  လက္ႏွင့္လိုးေပးေန၏။အေတာ္ၾကာၾကာေလး ကလိေပးရာ လက္ေခ်ာင္းေလးအား ခ်ယ္ရီခိုင့္ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက ညႇစ္ေပးေနသည္ကို  ခံစားသိရွိလိုက္ရျပန္သည္။ခ်ယ္ရီခိုင့္မ်က္ႏွာေလး နဖူးေၾကာမ်ားႀကဳံ႕ကာ ႏိုင္ထူးလက္ေကာက္ဝတ္အား သူမလက္ျဖင့္ထိန္းကာ ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားလာ ေတာ့၏။ အိ့ … ကနဲ႔ ရႈိက္သံေလးနဲ႔အတူ ႏိုင္ထူးလက္ခလယ္ေလး ေႏြးကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရသည္။ႏိုင္ထူးမွာ ခ်ယ္ရီခိုင္ ၿပီးသြားမွန္းသိသည္ႏွင့္ လက္ခလယ္ အား တရပ္စပ္ ထိုးေမႊးေပးရာ ခ်ယ္ရီခိုင္ေပါင္တန္ေလးမ်ား လိမ္က်စ္လာကာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက ႏိုင္ထူးလက္ေခ်ာင္းေလးအား ညႇစ္ထား ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား တလေဟာ ထြက္က်လာ၏။ႏိုင္ထူးလက္အား ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ သူမအိတ္ထဲမွ တစ္ရႈးစကၠဴထုပ္ေလးထုတ္ယူကာ  ေစာက္ပတ္ေလးအား သန႔္ရွင္းပစ္သည္။ၿခဳံထားေသာ ေစာင္ေလးအား ဖယ္က မတ္တပ္ရပ္ရင္း ညာဘက္ေျခသလုံးေပၚ လိပ္ကပ္ထားေသာ အတြင္းခံအား  ျပန္ဝတ္ကာ ထမိန္အား ေရွ႕ေနာက္လွည့္ဝတ္လိုက္ရ၏။ ေရဗူးအားဖြင့္၍ အဝေသာက္ကာ ခႏၶာကိုယ္အား ေႏွာက္မွီရင္း ေမွးေနလိုက္ျပန္သည္။

အိပ္ေပ်ာ္ေန တုန္း သူမဘယ္လက္ေလးအား တဇပ္ဇပ္အသားခ်င္းလာထိကပ္ေနသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ကာ ဘယ္ဘက္သို႔ ေဆြၾကည့္လိုက္၏။ႏိုင္ထူးမွာ  ေစာင္ၿခဳံထား လ်က္ သူ၏ညာဘက္လက္ ေစာင္ၿခဳံတြင္း တုန္ခါေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္မို႔ ႏိုင္ထူး ဂြင္းထုေန မွန္း ခ်က္ခ်င္း  ရိပ္မိလိုက္သည္။ခါးၫြတ္ကာ ေဘးတိုက္ခုံရွိ ျဖဴျဖဴဝင္းတို႔ဘက္ လွမ္းၾကည့္ရာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ သူမဘယ္ လက္ေလးအား ႏိုင္ထူး ေစာင္ၿခဳံထဲ သြင္းလိုက္ေတာ့၏။ႏိုင္ထူးဂြင္းထုေနေသာ လက္အား အုပ္ကိုင္စဥ္ ႏိုင္ထူးတစ္ေယာက္ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္အား ခုံ ေပၚဒူးေထာင္တင္လိုက္သည္။ ျဖဴျဖဴဝင္းတို႔ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ဘယ္ဖက္ဒူးေထာင္ထားသျဖင့္ သူ၏ညာဘက္ျခမ္းမွ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ႐ုတ္တရက္ မျမင္ႏိုင္ ေတာ့ေပ။ေစာင္အားပုခုံးထိဆြဲတင္ကာ ညာဘက္ျခမ္းအား လွန္ထားလိုက္သည္။ေစာင္ေအာက္၌ ပုဆိုးခါးပုံစမွာ ျပည္၍ ေပါင္လယ္ထိေလ်ာက်ေနကာ   ေပါင္ၾကားမွ လီးက ေထာင္မတ္ေန၏။

လီးတစ္ဝက္ေလာက္မွ ဆုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေနေသာလက္အား ခြာ၍ သူ႔လက္အား အုပ္ကိုင္ထားေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္လက္အား လီးတန္ေပၚတင္ေပးလိုက္ သည္။ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ႏိုင္ထူးအား ေစာက္ပတ္သာယက္ခိုင္းၿပီး အလိုးမခံခဲ့ေပ။ခုလိုသူမေဘးနား ဂြင္းထုေနေသာ ႏိုင္ထူးအား သနားစိတ္ဝင္ကာ သူမ ကိုယ္တိုင္ ဂြင္းတိုက္ေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ႏိုင္ထူးလီးအား ဆုပ္ကိုင္ရာ လင္ျဖစ္သူၿဖိဳးသူႏွင္ အတုတ္က သိပ္မကြာေၾကာင္းခံစားသိရွိ လိုက္ရသည္။ႏိုင္ထူးမွ ေစာင္လွပ္ေပးသျဖင့္ အမွတ္မထင္ၾကည့္မိရာ ႏိုင္ထူးလီးမွာ လီးအရည္ျပားရွည္သျဖင့္ ဒစ္ဖူးအားဖုံးအုပ္ထားသည္ကို ျမင္ေတြ႕ ေန၏။စိတ္ထဲမ႐ိုးမယြေလးျဖစ္ကာ ခႏၶာကိုယ္အား ႏိုင္ထူးဘက္ေစာင္းကပ္ရင္း လီးအရည္ျပားအား ဒစ္ေပၚေအာင္ ၿဖဲခ်လိုက္သည္။ႏိုင္ထူးဆီမွ ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလးေၾကာင့္ လီးအား ထပ္မၿဖဲပဲ ႏိုင္ထူးမ်က္နာအားၾကည့္ေနျပန္၏။ႏိုင္ထူးမွာ ခ်ယ္ရီခိုင္က လီးအားခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေပးေနရာမွ လီးအားၿဖဲခ် လိုက္သျဖင့္ ဒစ္ဖူးေအာက္ေမးသိုင္းႀကိဳးေလးတင္းကနဲ႔ျဖစ္ကာ ပူကနဲ႔ခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။ ” ေဆာရီးေနာ္ … ကိုႏိုင္ထူး … နာသြားလား ” ” ရပါတယ္ …   ခ်ယ္ရီရဲ႕ … ႐ုတ္တရက္မို႔ပါ … ၿဖဲၾကည့္ေလ ” ” အရည္ျပားက … ထိပ္ထိဖုံးေနတာလား ” ” ဟုတ္တယ္ ခ်ယ္ရီ … ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲ … ဘာျဖစ္လို႔  ” ” ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး … က်မ မျမင္ဖူးလို႔ပါ ” ” ခ်ယ္ရီေယာက်ၤားလီးထက္ … ေသးလား ” ” အာ … မေသးပါဘူး … အတူတူေလာက္ပဲ ” ႏိုင္ထူးစကား ေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ အိမ္တြင္က်န္ရစ္ေသာ ၿဖိဳးသူအား သတိရမိသြား၏။

စိတ္ထဲ ႏိုင္ထူးလီးႏွင့္ ၿဖိဳးသူလီးအား ယွဥ္ၾကည့္ရာ ေဖၚမျပတတ္ေတာ့ စိတ္ခံစား မႈ႕ေလးျဖစ္လာကာ ရင္ထဲ သိမ့္ကနဲ႔ျဖစ္သြားေတာ့သည္။လင္ျဖစ္သူေနာက္ကြယ္တြင္ သူစိမ္းေယာက်ၤားတစ္ဦး၏လီးအား ဂြင္းထုေပးေနမိသျဖင့္  အနည္းငယ္စိတ္ေထြလာရ၏။ႏိုင္ထူးမွ သူမလက္ေလးအား ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ကစားေတာ့မွ သတိျပန္ကပ္လာရသည္။စကားမေျပာၾကေတာ့ပဲ ႏွစ္ ဦးသား ၿငိမ္သက္ကာ ႏိုင္ထူးတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလးစင္းေနစဥ္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ လီးအရည္ျပားအား အဆုံးထိၿဖဲခ်လိုက္ အေပၚသို႔ျပန္စုၾကည္လိုက္ႏွင့္ လီး ထိပ္မွစိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားအား လက္ညိဳးေကြးလ်က္အေနထားျဖင့္ သပ္ခ်ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္းလီးမွ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ သူမ လက္ေလးထဲ ေသြးတိုးလာရာ ႏိုင္ထူးတစ္ေယာက္ ၿပီးေတာ့မည္မွန္း သိရွိလိုက္သည္။ခပ္သြက္သြက္ေလး ပြတ္တိုက္ေပးရာ ႏိုင္ထူး ညာလက္က သူမပုခုံး အား သိုင္းဖက္ကာ ႏို႔အုံေလးအား ညႇစ္ေခ်လာ၏။တဆက္ထဲလိုလို ႏိုင္ထူးက ေဘးတိုက္အေနထားျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ကာ လရည္မ်ားပန္းထုတ္ ေန၏။ခ်ယ္ရီခိုင္လည္း လီးအရည္ျပားအား ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကစားေပးေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းၾကားေလးထဲ လရည္ပူပူမ်ား စီးက်လာ သည္အထိ တိုက္ေပးရင္း ခဏအၾကာမွ လြတ္ေပးလိုက္သည္။ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာ၍ ႏိုင္ထူးလီးအား ၾကည့္ရာ လီးထိပ္ေပါက္တြင္ လရည္ျဖဴျဖဴေလးစို႔ေနရင္း  တဇပ္ဇပ္တုန္ေနသည္ကို ျမင္ေနရ၏။ ” အားးး … ခ်ယ္ရီရယ္ … ေကာင္းလိုက္တာကြာ ” ႏိုင္ထူးတစ္ေယာက္ ခ်ယ္ရီခိုင့္ပါးျပင္ေလးအား တဖြဖြနမ္းကာ   ပုဆိုးအား ျပန္ဝတ္ရင္း ေစာင္ျပန္ၿခဳံထားလိုက္ေတာ့သည္။ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ သူမဘယ္ဘက္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားၾကားကက္ေနေသာ လရည္မ်ားအား တစ္ရႈး ျဖင့္ သန႔္ရွင္းေနစဥ္ ႏိုင္ထူးမွာလည္း လရည္စၿပီးပန္းခ်ိန္စင္သြားေသာ ေရွ႕ခုံေနာက္ေက်ာဘက္အား တစ္ရႈးျဖင့္ သုတ္ပစ္ေနရေလေတာ့သည္……ၿပီး။