မိန်းမထောင်ဝါဒီ
သူဇာတစ်ယောက် အိပ်ရာနိုးနိုးခြင်း နာရီကြည့်ပြီး လန့်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အမှန်က ၆နာရီ ထရမှာ ခု ရနာရီမတ်တင်းတောင်ဖြစ်နေပြီ။ သေချာတယ် ဒီနေ့ရုံးနောက်ကျပြီ။ သူဇာ အိပ်ရာသိမ်းရင်း ရေချိုးဖို့ပြင်ရင်းစဉ်းစားနေရပြီ။သူဇာတို့ရုံးကစည်းကမ်းတင်းကျပ်တယ်။ ရုံးနောက်ကျတာကိုလုံးဝလက်မခံဘူး။ ဆုပေးဒဏ်ပေးစနစ်ကို အမှန်တကယ်ကျင့်သုံးတဲ့ရုံးပါ။ သူဇာ ရေချိုးခန်းထဲကိုမြန်ပြေးဝင်လိုက်တယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးကိုခေါင်းပေါ် ကနေကျော်ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီအဖြူလေးရယ် ဘရာအဖြူလေးရယ်ပဲပါတဲ့ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးလှလှလေးကမှန်ထဲမှာပေါ်လာပါတယ်။ သူဇာ့ ကိုယ်လုံးလေးကအရမ်းအပိန်ကြီးလည်းမဟုတ် အကိတ်ကြီးလည်းမဟုတ်ဘဲ ကြည့်ကောင်းရုံ ပြည့်ပြည့်လေးပါ။ နို့လေးတွေကလည်း လုံးလုံးလေးတွေ ၃၄ဆိုက်လောက်ရှိပါတယ်။ မှန်ထဲမှာကိုယ့်ကိုကိုယ်မြင်နေရပေမယ့် သူဇာစိတ်ကူးမယဉ်အား။ဘရာနဲ့ပင်တီကိုအမြန်ချွတ်ချပြီးရေကိုတဝုန်းဝန်းနဲ့လောင်း ချိုးလိုက်တယ်။ရေလဲထမီလေးကိုရင်လျား တဘက်လေးပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုပြန်ဝင်လာပြီး အဝတ်အစားလဲဖို့ပြင်ရပါတယ်။
ဟယ် သေပါပြီသူဇာ တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်မိလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူ့အဝတ်ဘီရိုထဲမှာ အတွင်းခံတစ်ထည်မှမရှိ။ အားလုံးအဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲမှာ။ တစ်ထည်မှ မလျှော်ရသေး။ ဒီနေ့တော့ ဂြိုလ်ဝင်တာပဲလို့တွေးလိုက်ပြီး အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲကိုကြည့်လိုက်တယ်။ဟုတ်တယ်လေ မဝတ်ဘဲ သွားလို့မှမရတာ။ မလျှော်ရသေးတာတစ်ထည်ပဲဝတ်သွားရတော့မယ်။ အဝတ်ခြင်းထဲမွှေလိုက်ပြီး ဘော်လီအဖြူတစ်ထည်နဲ့ ပင်တီအဖြူတစ်ထည် ဆွဲထုတ်ပြီး နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သိပ်မနံသေး။ ရေမွှေးနည်းနည်း ကူရင်အဆင်ပြေမယ်ဆိုပြီးဒါပဲဝတ်လိုက်တယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ ရုံးနောက်ကျ တဲ့အကြောင်းခေါင်းထဲရောက်ပြီး စိတ်ပူလာတယ်။ စိတ်ပူပေမယ့် ရင်ခုန်သလိုလည်းဖြစ်နေပြန်ရော။ ရှုပ်ပါတယ် မစဉ်းစားတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး အိမ် ကမြန်မြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ရုံးရောက်တော့ သူဇာချွေးတော်တော်ထွက်နေပြီ။
ဒီနေ့မှ နေကပူ၊ ရုံးကနောက်ကျ၊ ဘတ်စ်ကားကကျပ်နဲ့ တော်တော်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ လက်ဗွေနှိပ်ဖို့ ဝန်ထမ်းရေးရာဌာနကို သွားတဲ့လမ်း တစ်လျှောက် သူဇာရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်။အောက်ခံပင်တီထဲမှာလည်း စိုစိစိဖြစ်နေတယ်။ ချွေးတွေပဲလား ရင်ခုန်လို့ အရည်တွေထွက်နေတာလား တော့မသိ။မသူဇာ ဒီနေ့ ၄၅မိနစ်နောက်ကျတယ်နော်။ ဝန်ထမ်းရေးရာက ကောင်မလေးက ပြောတယ်။ အင်းညီမလေးရေ အမ အိပ်ပျော်သွားလို့။ ဒီနေ့ တော့သွားပါပြီဟယ်။ သူဇာက မျက်နှာလေးနီနီနဲ့ပြန်ပြောတယ်။အင်းအမရေ ပြီးရင် စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးကို သွားလိုက်နော်။ ကောင်မလေးကသူ့ တာဝန်အတိုင်း သူဇာ့ကိုသတိပေးလိုက်တယ်။သူဇာတို့ရုံးက စည်းကမ်းတင်းကျပ်ပြီး အပြစ်ပေးတာလည်းကြမ်းတယ်။ လခကောင်းလို့သာ ဘယ်သူမှ ဘာ မှမပြောတာ။ ရုံးနောက်ကျရင်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်အပြစ်ပေးလေ့ရှိတယ်။ ရုံးနောက်ကျတဲ့ဝန်ထမ်းတွေက စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးဌာနကိုသတင်းပို့ရ တယ်။
သူဇာလည်း ဝန်ထမ်းရေးရာကကောင်မလေးကို ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးဌာနကိုသွားလိုက်တယ်။ သူဇာရောက်သွားတော့ စည်းကမ်း ထိန်းသိမ်းရေးမှာ လူသိပ်မရှိတော့ဘူး။ သူဇာတို့ရုံးမှာ မိန်းကလေးတွေပဲများတော့ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးမှာလည်းအရာရှိမမတွေပဲထိုင်တယ်။ ရုံး နောက်ကျစာရင်းကို ကြည့်နေတဲ့ အရာရှိမမကသူဇာ့ကိုနှုတ်ဆက်တယ်။သူဇာရောက်လာပြီလား။ဟုတ်ကဲ့မမ။ ဒီနေ့နောက်ကျသွားလို့။အင်း ပြောစမ်းပါဦး ဘာလို့နောက်ကျတယ်ဆိုတာ။သူဇာလည်း မလိမ်တတ်တာနဲ့အိပ်ယာထတာနောက်ကျသွားလို့ပါမမ။ဟင် သူဇာရဲ့ အလုပ်ကို သေချာစီစဉ်မှပေ့ါ။ အခုက အလုပ်ကိုမလေးစားသလိုဖြစ်နေတယ်။ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်းတွေလည်းသူဇာသိနေတာပဲ။ ဟုတ်ကဲ့မမ သမီးမှာ အပြစ်ရှိပါတယ်။
အေး အပြစ်ရှိမှန်းသိရင်ကောင်းတာပေါ့။ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်းတွေကို သူဇာလည်းသိနေတာပဲ။ သူဇာက အခုရုံးနောက်ကျတော့ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်းအမှတ် ၇ ကိုဖောက်ဖျက်တာ။ အမှတ် ၇ ဖောက်ဖျက်ရင် ဘယ်လို အပြစ်ပေးလဲ။- ဟုတ်ကဲ့မမ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်း အမှတ် ၇ က ရုံးချိန်ကိုလေးစားလိုက်နာခြင်း ပါ။ အမှတ် ရကိုဖောက်ဖျက်ရင်တော့ ၁ မိနစ်ကနေ ၃၀ မိနစ်အထိ နောက်ကျခြင်းအတွက် နားရွက်ဆွဲထိုက်ထ ကို နောက်ကျတဲ့အချိန် အတိုင်းလုပ်ရပါ တယ်။ ၁၀ မိနစ်နောက်ကျရင်၁၀ ခါပေါ့။ ၃၀ မိနစ်အထက်နောက်ကျခြင်းအတွက်ကတော့ နားရွက်ဆွဲထိုင်ထ ကို နောက်ကျတဲ့အချိန် ၂ဆလုပ်ရပါတယ်။ နောက်ပြီး ကြိမ်ဒဏ် ၆ ချက်ပါ။
သူဇာ ရှက်ရှက်နဲ့ပြောပြတာကို အရာရှိမမက သေချာနားထောင်နေပြီး- နောက်တော့ကောဒီတစ်ခုကတော့ တော်တော်ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။ သူဇာမျက်နှာနီ သွားပြီး- နောက်ကျတဲ့ဝန်ထမ်းက နောက်ကျတဲ့နေ့မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ရပါဘူး။ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးအရာရှိရှေ့မှာချွတ်ပြီး အပ်ခဲ့ရပါ တယ်။ ညနေရုံးဆင်းမှပြန်လာဝတ်ရပါတယ်မမ။ ကောင်းပြီ ဒီနေ့ သူဇာ က ၄၅မိနစ်နောက်ကျတဲ့အတွက် ကြိမ်ဒဏ် ၆ ချက်၊ နားရွက်ဆွဲထိုင်ထ အကြိမ် ၉၀ နဲ့ ပြီးရင် ဒီနေ့ ဒီမှာ ပင်တီချွတ်ခဲ့ရမယ်။ ဟုတ်ပြီလား။ ပြီးရင် ဒီမှာလက်မှတ်ထိုး။
သူဇာ့အပြစ်ဒဏ်ကို အသေးစိတ်ရေးထားတဲ့ စာရွက်ကို ဖတ်ပြပြီး သူဇာ့ကိုလက်မှတ်ထိုးခိုင်းပါတယ်။လက်မှတ်ထိုးပေးပြီးတော့ မမက ထိုင်ရာကနေထပြီး သူဇာ့ကိုသူနဲ့လိုက်ခဲ့ဖို့ပြောပါတယ်။ သူဇာလည်းမမခေါ်ရာနောက်ကို ခေါင်းလေးငုံ့ပြီးလိုက်သွားမိပါတယ်။ သူတို့ဦးတည်တဲ့နေရာကတော့ ရုံးရှေ့ကွင်းပြင်ကိုပေ့ါ။ ရုံးရှေ့ကွင်းပြင်မှာက ဝန်ထမ်းတွေစုပေါင်းပြီးလုပ်ရတာရှိရင် တန်းစီရတဲ့နေရာပါ။ ကွင်းရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်မှာတော့ လူတစ်ရပ်နီးပါးမြင့်တဲ့တိုင်လုံးတွေရှိပါတယ်။ မမ ကသူဇာ့ကိုတိုင်လုံးတွေရှိတဲ့ဖက်ခေါ်လာပါတယ်။ ကဲသူဇာဘာလုပ်ရမလဲသိတယ်နော်၊- ဟုတ်ကဲ့မမသူဇာ လည်းပြန်ဖြေလိုက်ရင်း တိုင်လုံးတစ်လုံးကိုဖက်လိုက်ပါတယ်။ မမက သူဇာ့လက်နှစ်ဖက်ကို တိုင်လုံးမှာတွဲထားတဲ့လက်ထိပ်နဲ့ လက်ထိပ်ခတ်လိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒီတိုင်လုံးတွေက ဝန်ထမ်းတွေကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးတဲ့ နေရာပါ။
ကြိမ်ဒဏ်ခံရမယ့်ဝန်ထမ်းကတိုင်ကိုဖက်ထားရတယ်။ တိုင်မှာအသေတပ်ထားတဲ့လက်ထိပ်နဲ့ ခတ်ပါတယ်။ ပြီးရင် ဝန်ထမ်းရဲ့ အောက်ပိုင်းမှာဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ချပါတယ်။ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကိုမှ ကြိမ်နဲ့ဆော်တာပါ။အခုလည်းသူဇာဖက်ထားပြီဆိုတော့ မမက သူဇာ့ ယူနီဖေါင်း စကတ်ကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ သူဇာလည်းတော်တော်ရှက်နေပါတယ်။ ရှက်နေတဲ့အချိန်မှာ ရင်တွေလည်းအရမ်းခုန်နေပါတယ်။ ပင်တီထဲမှာလည်း အရည်တွေရွှဲနေလောက်ပြီ။ မမကသူဇာ့ပင်တီကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့- သူဇာညည်းတော်တော်ရွနေပါလား။ ပင်တီမှာအရည်တွေကိုရွှဲနေတာပဲ။ ညည်းကိုကောင်းကောင်းတွယ်ရမယ်။ ဒီလောက်ရွနေတဲ့ကောင်မ ဒီနေ့တော့ ငါ့ကြိမ်လုံးစာမိပြီပေါ့။
သူဇာလည်းတော်တော်ရှက်သွားတယ်။ သူ့ကိုသူလည်း နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ ရတန်း ၈တန်းတည်းက ဒဏ်ပေးခံရ အရိုက်ခံရတဲ့အချိန်ဆိုရင် ဒီလို ရင်ခုန် ပြီး အဖုတ်လေးထဲမှာအရည်တွေရွှဲလာနေကြ။ သူဇာစဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ မမကဘေးကစင်မှာချိတ်ထားတဲ့ကြိမ်လုံးတွေထဲက လက်သန်းလုံးလောက်တုတ် ပြီး သုံးပေရှည်တဲ့ကြိမ်လုံးကိုယူလိုက်တယ်။ လေထဲမှာ တရွှမ်းရွှမ်းနဲ့နှစ်ချက်သုံးချက်ကစားလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲသူဇာ့အဖုတ်ထဲကနေ အရည်တွေအိကနဲ ထွက်လာပြန်တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်းတစ်ခုခုကိုလိုချင်သလိုကြီးခံစားနေရတယ်။ မမက ကြိမ်လုံးကို သူဇာ့ဖင်ပြောင်ပြောင်ပေါ်တင်ပြီး လက်ဆချိန်နေပါ တယ်။ ဖင်ပေါ်မှာ ကြိမ်လုံးအေးအေးလာထိတာကိုခံစားနေရတဲ့သူဇာကတော့ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီးအာတွေခြောက်နေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲမမက ကြိမ်လုံးကို အားနဲ့လွှဲပြီး ရိုက်ချလိုက်ပါတယ်။ရွှီ….. ရွှမ်း……ပစ်မှတ်ကို တည့်တည့်မတ်မတ်နဲ့ထိသွားတဲ့ ကြိမ်လုံးရဲ့အသံကတော်တော်ကျယ်ပါတယ်။ သူဇာလည်း ဖင်မှာ မီးစနဲ့အထိုးခံလိုက်သလို ပူပြီး စပ်သွားပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အ လို့ညည်းမိပါတယ်။ ပြည့်တင်းပြီး ဖြူဖွေးနေတဲ့ဖင်ပေါ်မှာတော့ အရှိုးရာနီနီလေးတစ်ကြောင်းက ကန့်လန့်ဖြတ်ပေါ်လာပါတယ်။ မမရဲ့လက်ဆကောင်းတော့ ဖင်နှစ်ဖက်စံလုံးကို ထိချက်ကမျှမျှတတထိပြီး အရှိုးရာက လည်း ဟိုဖက်ဒီဖက်ညီပါတယ်။
ပထမဆုံးတစ်ချက်ဆိုတော့ ဖင်အပေါ်ပိုင်းခါးမရောက်ခင်လေးကိုတွယ်ထည့်လိုက်တာပါ။မိနစ်ဝက်လောက်နားပြီး နောက်တစ်ချက်က ရွှမ်းကနဲ ရောက်လာပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ အရှိုးရာက ပထမတစ်ခုနဲ့ လက်မဝက်လောက်ခြားပြီး ပေါ်လာပါတယ်။ သူဇာလည်း ဖင်မှာ တော်တော်ပူစပ်နေပြီး အရမ်းနာ တာကိုခံစားနေရပါတယ်။ ဒါမဲ့အဖုတ်ထဲမှာတော့အရည်တွေထွက်နေဆဲပါ။ စိတ်ထဲမှာလည်း လိုချင်တာရလိုက်သလို ခံစားနေရပါတယ်။နှစ်ပြီးတော့ သုံး၊ ပြီးတော့ လေး ပြီးတော့ ငါး၊ ပြီးတော့ခြောက် ရိုက်ချက်တွေက အချိန်မှန်မှန်ရောက်လာပါတယ်။ ဖင်ပေါ်မှာတော့ အရှိုုးရာနီနီ ခြောက်ချက်က ညီညီလေး ပေါ်နေပါတယ်။
မမက သူဇာ့ကိုလက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးရင်း- ဘယ်လိုလဲသူဇာ၊ ငါ့လက်ဆကတော့ သေချာပြီးသားပဲ နင် တစ်ပတ်လောက်ထိုင်တိုင်းငါ့ကိုသတိရနေလိမ့်မယ်။- တော်တော်နာပါတယ် မမရယ်၊ သူဇာနောက်ကိုစည်းကမ်းလိုက်နာပါ့မယ်။- အေး မပြီးသေးဘူး အခုမှအစပဲရှိသေးတာ၊ ဘောင်းဘီနဲ့ စကတ်မြန်မြန်ဝတ် စမ်း။သူဇာလည်း ခြေထောက်မှာပုံနေတဲ့ပင်တီနဲ့ စကတ်နဲ့ကို ကောက်ဝတ်လိုက်ပါတယ် – ပြီးရင် ကွင်းအလယ်ကိုသွား။ နားရွက်ဆွဲထား ငါဒီက အမှတ်စဉ် မှတ်မှ စလုပ်မယ်ကြားလား။- ဟုတ်ကဲ့မမပြန်ဖြေရင်း ကွင်းအလယ်ကိုလာခဲ့တယ်။
နေကတော့ အရမ်းပူနေပြီ ကွင်းအလည်မှာ ဘာ အရိပ်မှလည်းမရှိဘူး။ သတ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာရောက်တော့ နားရွက်ဆွဲပြီးရပ်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန် မှာပဲ မမဆီက တစ်လို့ အသံထွက်လာတာနဲ့သူဇာလည်းထိုင်ထတစ်ခါစလုပ်လိုက်တယ်။ သေချာထိုင်ချလိုက်ပြီးမှ ပြန်ထရတာပါ။ ညာလို့မရပါဘူး။ ညာနေ တယ်ထင်ရင် အမှတ်စဉ်က တက်မသွားပဲ အခါခါပြန်လုပ်ရလေ့ရှိတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ အမှတ်စဉ်အတိုင်းလုပ်လာတာ နှစ်ဆယ်လောက်ရောက်တော့ သူဇာ ဒူး တွေချောင်ပြီးမောနေပြီ ချွေးတွေလည်း တော်တော်ထွက်နေပြီ။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဘော်လီခါးရှည်ဝတ်ထားတော့ ချွေးက ယူနီဖောင်းအကျၤီအပေါ် နားလေးတွေပဲစိုတယ်။ ဒါမဲ့ ရင်သားတွေမှာ ဘော်လီက ချွေးစိုပြီး စိုစိစိုစိနဲ့ကပ်နေတာတော့ ခံစားရတယ်။ အောက်ပိုင်းမှာတော့ပင်တီတစ်ထည်လုံးရွှဲနေပြီ။
ချွေးကော အရည်တွေကောပေ့ါ။အဲဒီလိုနဲ့လုပ်လာလိုက်တာ၉၀ ပြည့်မှပဲရပ်တော့တယ်။ သူဇာလည်း မမဆီပြန်သွားလိုက်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးတော့ ချွေးတွေရွှဲနေတာပေ့ါ။ မမနဲ့အတူ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးရုံးခန်းကို ပြန်လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ မမက- ကဲသူဇာ ညည်းပင်တီချွတ်ထားပြီး ဒီ အိတ်ထဲထည့်ခဲ့။ ညနေမှပြန်လာဝတ်။သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမသူဇာလည်း ချွေးတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ပင်တီကိုချွတ်ပြီး အိတ်ထဲထည့်ပြီး မမကိုပေးလိုက်ပါတယ်။ ယူနီဖောင်း စကတ် မီးခိုးရောင်လေးက အသားပျော့ပျော့လေးဆိုတော့ သူဇာ့ ဖင်တွေက လုံးပြီးပြောင်နေပါတယ်။ စကတ်က ခပ်ကြပ်ကြပ်ချုပ်ထားတာ လည်းပါတာပေ့ါ။ သူဇာလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ရုံးခန်းကိုလာခဲ့ပါတော့တယ်။ ဖင်ကအရှိုးရာတွေကတော့ချွေးနဲ့ထိပြီးစပ်နေတယ်။ ဒူးတွေလည်းချောင်နေလို့ မနည်းအားတင်းပြီးလမ်းလျှောက်ရတယ်။ သူ့ထိုင်ခုံကိုမြင်တော့ သူဇာနည်းနည်းလန့်သွားတယ်။ ဒါမဲ့ တနေကုန်ရပ်နေလို့မဖြစ်တာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲထိုင် ချလိုက်ပါတော့တယ်။
ဖင်နဲ့ခုံထိတယ်ဆိုရင်ပဲထမခုန်မိအောင် စိတ်မနည်းတင်းလိုက်ရတယ်။ နာတာမှတော်တော်နာတာ။ ဒီအရသာကို သူဇာတစ်ယောက် တစ်ပတ်လောက်ခံစား နေရတော့မယ်လေ…..သူဇာတစ်ယောက်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ ထမင်းစားသွားဖို့ကို မဝံံ့မရဲဖြစ်နေမိတယ်။ သူဇာတို့ရုံးမှာက ကန်တင်းမရှိဘူး။ ရုံး အပြင်ကဆိုင်မှာသွားစားရမှာ။ ယောက်ျားလေးတွေအများကြီးရှိတဲ့ဆိုင်ကိုသွားဖို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါတဲ့သူဇာ မဝံ့မရဲဖြစ်နေတယ်။ စိတ်ထဲမှာသွားချင် သလိုလည်းဖြစ်နေတယ်။ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတာပေ့ါ။ ဒါမဲ့ ခါတိုင်းသွားနေကြသူငယ်ချင်းတွေက လာခေါ်တော့ သူဇာလည်း စိတ်တင်းပြီးလိုက်သွားလိုက် တယ်။ ဆိုင်ထဲမှာ လူတော်တော်များနေတယ်။ ယောက်ျားတွေလည်းအများကြီးပဲ။ သူဇာ့ ယူနီဖောင်းစကတ်ကကျပ်တော့ ဘောင်းဘီမပါတာသိသာနေ တယ်ထင်တယ်။ ယောက်ျားလေးတွေအားလုံးရဲ့မျက်လုံးက သူဇာ့ဆီပဲရောက်နေသလိုပဲ။ ဒါမဲ့သူဇာ့စိတ်ထဲမှာ ရင်ခုန်သလိုဖြစ်နေပြီး အဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေထွက်နေတာခံစားနေရတယ်။ထမင်းစားပြီးပြန်လာတဲ့သူဇာ့ စကတ်ကိုသေချာကြည့်ရင် အကွက်သေးသေးလေးတစ်ခုကိုမြင်ရပါလိမ့်မယ်။ အဖုတ်ကအရမ်းစိုနေတာကိုး။
တစ်နေ့လည်လုံးအလုပ်တွေလုပ်ပြီး ရုံးဆင်းချိန်ကျသူဇာ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးရုံးခန်းကိုသွားလိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲမှာ အပြစ်ပေးခံရတဲ့ကောင်မလေး တွေ ဘောင်းဘီလာပြန်ဝတ်ကြတာတွေ့ရသည်။ သူဇာလည်း အရာရှိမမတွေဆီသွားပြီး ဝန်ခံချက်မှာလက်မှတ်ထိုးလိုက်ပါတယ်။ ပင်တီတွေထားတဲ့ ပုံးထဲ က ကိုယ့်ပင်တီကိုရွေးပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ မနက်ကချွေးတွေအရမ်းစိုနေတဲ့ပင်တီကို ပလပ်စတစ်အိတ်ထဲထည့်ထားတော့ အနံ့ကတော်တော်ဆိုး နေသည်။ ပင်တီက အရင်တစ်ရက်လည်းဝတ်ထားပြီးသားလေ။ ဒါမဲ့သူဇာလည်း ဒီပင်တီကိုပဲ ကုန်းပြီးဝတ်လိုက်ရသည်။ အရိုက်ခံထားရတဲ့ဖင်က ပင်တီနဲ့ ထိတော့ တော်တော်စပ်သွားတယ်။ အဲဒီလိုစပ်သွားလိုက်တိုင်း သူဇာ့ အဖုတ်ထဲမှာ ကျဉ်ကနဲဖြစ်ပြီးအရည်တွေထွက်ထွက်လာတတ်တယ်လေ။
ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်တော့ သူဇာစိတ်ထဲ မလုံမလဲဖြစ်နေမိသည်။ စိတ်ထင်လို့ပဲလားမသိ ကိုယ့်ဆီက ချွေးစော်နံနေတယ်လို့ခံစားနေရတယ်။ စိတ်ထဲက နည်းနည်းရှက်မိတော့ မျက်နှာကနည်းနည်းနီလာသည်။ ညနေပိုင်းလည်း ဘတ်စကားကကျပ်ပြီး ရာသီဥတုကပူလှသည်။ သူဇာလည်း စိတ်ထဲမှာ ဘာလိုလို ကြီးဖြစ်နေသည်။ ချွေးတွေလည်းထပ်ထွက်လာသည်။ ချွေးတွေထိလို့လားတော့မသိ ဖင်က အရှိုးရာတွေကစပ်နေသည်။ ပင်တီကလည်းစိုပြီးကပ်နေသည်။ သူဇာ့စိတ်ထဲမှာလည်း တစ်ခုခုကိုလိုချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ အာခေါင်တွေလည်းခြောက်ပြီး လူက ဟိုနားကယားသလို ဒီနားကယားသလိုဖြစ်နေသည်။ ဒီ နေ့ကားပေါ်မှာ ထိုင်ခုံရလို့တော်သေးတယ်။ မဟုတ်ရင် ဘယ်လိုမှ အိနြေ္ဒရမှာမဟုတ်။ အခုတောင်မှ အဖုတ်နဲ့ ပေါင်ခွကြားက အရမ်းယားနေလို့ ခြေချိတ် ထိုင်ပြီး လက်ကိုင်အိတ်ကို ပေါင်ပေါ်တင်ထားရသည်။
ကားကလူပိုကျပ်လာသည်။ သူဇာလည်းပိုပြီး အိုက်လာသည်။ စိတ်ကောလူကောပို အိုက်လာသည်။ ပိုဆိုးတာက နို့တစ်ဖက်က အရမ်းယားနေတာ။ ကုတ် လိုက်ရင် အရမ်းရုပ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ မကုတ်ဘဲတင်းခံနေရသည်။ ဒါမဲ့ဘယ်လိုမှ ကြာကြာ တင်းမထားနိုင်။ နည်းနည်းကြာလာတော့ယားတာက မျက်ရည် တောင်ဝိုင်းလာမိတယ်။ အဲဒါနဲ့မသိမသာလေး ချိုင်းအောက်နားလေးက ဘော်လီအပြင်နည်းနည်းထွက်နေတဲ့ နို့အုံလေးကို ကုတ်လိုက်မိတယ်။ အဲဒီမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက် မီးတွေ စတောက်တော့တာပဲ။ လူတကိုယ်လုံးကျဉ်တက်သွားပြီး ကြက်သီးတွေလည်းထလာတော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တစ်ခုခုကိုလိုချင်စိတ်အရမ်းပြင်းပျလာတယ်။ ချွေးတွေလည်းပိုထွက်လာပြီး မျက်နှာတွေလည်း နီလာတယ်။ သူဇာတစ်ယောက်တော့ အရမ်းရွနေပြီလေ။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်းခပ်တင်းတင်းလေးကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။
ဒီလိုနဲ့ဘတ်စကားဂိတ်ကဆင်းပြီး အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပင်တီကအရမ်းစိုနေတော့ လမ်းလျှောက်လို့တောင်သိပ်မကောင်းဘူး။ အိမ်ရောက် တော့ စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။ ချွေးနံ့က ပိုပြီးနံလာသလိုပဲ။ မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်လိမ်းထားတော့ ချွေးထွက်တာက သိပ်မသိသာဘူး။ သူဇာလည်း အကျၤီ အရင်လဲမယ်ဆိုပြီး ယူနီဖေါင်း အကျၤီကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲမှာ ပြန်မြင်လိုက်ရပြီး စိတ်တွေအရမ်း ကြွလာတယ်။ ပြည့်တင်းတဲ့နို့တွေက ဘော်လီထဲကနေစူထွက်နေတယ်။ ရင်ညွန့်တစ်လျှောက်နဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်ပိုင်းမှာလည်း ချွေးတွေအဆီတွေနဲ့ပြောင်နေ တယ်။ လက်မောင်းတစ်လျှောက်ကောပေါ့။ ကိုယ့်ပုံကိုမြင်ပြီး သူဇာစိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုကို တမ်းတမ်းတတလိုချင်နေမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာ မနက်က အပြစ်ပေးခံရတာတွေ ဘော်လီနဲ့ ပင်တီအဟောင်းဝတ်ရတာတွေက ပြန်ပေါ်လာတယ်။ စိတ်တွေအရမ်းရွနေပြီးတော့ လူက အသက်ရှူလည်းအရမ်းမြန်နေ တယ်။ သူဇာလည်း နှုတ်ခမ်းကိုခပ်တင်းတင်းကိုက်လိုက်ပြီး လိုချင်နေတာကို ရယူတော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကျဉ်သွားပြီး တော့ ကြက်သီးတွေတစ်ဖန်ထလာပြန်တယ်။ အပျိုမလေးသူဇာတစ်ယောက်တော့ စိတ်ရဲ့စေရာကိုလိုက်သွားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလေ။
သူဇာ့စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေနပ်သလိုလို၊ အပြစ်ရှိသလိုလို၊ စိတ်ဆာသလိုလိုခံစားနေရသည်။ မှန်ထဲမှာမြင်နေရတဲ့ ကိုယ့်ပုံကိုယ်ကြည့်ပြီး သူဇာ စဉ်းစားနေမိသည်။ တိုက်ခန်းမှာလည်း သူဇာတစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ လွတ်လပ်နေသည်။ အတူနေသည့် သူငယ်ချင်းက နယ်ပြန်သွားတာပြန်မရောက် သေး။ သူဇာလည်း ခါတိုင်းလို ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးဖို့ စပြီးပြင်ဆင်လိုက်ပါသည်။ သူဇာ့မှာ အဲဒီလို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးတတ်တဲ့ အကျင့်က ရှစ် တန်းကျောင်းသူဘဝကစပြီးရခဲ့တာပါ။ သူဇာ့ရဲ့ ဂိုက်အမဆီက ဒီလိုအကျင့်ဖြစ်လာအောင်လေ့ကျင့်ပေးခဲ့တယ်လို့ပြောလို့လည်းရပါတယ်။ ဒါမဲ့ သူဇာ ကိုယ်တိုင်က စိတ်ပါလို့ အကျင့်ဖြစ်သွားတာလည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အပျိုဖြစ်စအရွယ်မှာ တစ်ခုခုမှားတိုင်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်ပေးတဲ့ အကျင့်ရတဲ့ သူဇာ တစ်ယောက် အပြစ်ပေးတိုင်း ရှက်စိတ်၊ သာယာစိတ်တွေနဲ့ စိတ်တွေကြွပြီး အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲလာလေ့ရှိပါတယ်။
သူဇာ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ဂိုက်လုပ်ပေးတဲ့ အမက သူဇာတစ်ခုခု မှားတိုင်း ဘယ်လိုအပြစ်ပေးသင့်လဲဆိုတာကို သူဇာ့ကိုပြန်မေးပြီး ကိုယ့် ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးခိုင်းလေ့ရှိပါတယ်။အစပိုင်းမှာတော့ ဂိုက်အမက အပြစ်ပေးနည်းတွေထဲက ရွေးချယ်ခိုင်းတယ်၊ သူဇာရွေးတာကို သေချာပြန်စဉ်းစား ခိုင်းပြီး သင့်တော်ရဲ့လား စဉ်းစားခိုင်းတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးတတ်လာတာပါ။ သချၤာတွက်တာမှားလို့ ဖင်ချွတ်ထိုင် ထ လုပ်ရတာတွေ၊ လပတ်စာမေးပွဲမှာ အမှတ်နည်းလို့ တစ်လလုံး ဘော်လီနဲ့ပင်တီ တစ်စုံတည်းကို မလျှော်ပဲဝတ်ရတာတွေပေ့ါ။ ဒါမဲ့ ဒီလိုအပြစ်ပေးတာ တွေက သူဇာ့စိတ်ကို သာယာစေ၊ တက်ကြွစေတတ်တာတော့အမှန်ပဲ။ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေတောက်တောက်ယိုခဲ့ရတာတွေပေါ့။ ဒီနေ့တော့ သူဇာ့မှာ အပြစ်နှစ်ခုရှိနေပါတယ်။ ရုံးနောက်ကျလို့ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံခဲ့ရတာကတစ်ခု၊ အတွင်းခံတွေလျှော်ဖို့မေ့နေတာကတစ်ခု။ သူဇာ့ရဲ့ ပေတံနဲ့တိုင်းမယ်ဆိုရင် တော့ နှစ်ခုလုံးက အပြစ်ကြီးတွေဖြစ်နေသည်။ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတယ်ဆိုတာကလည်း သူဇာ့ကိုအကြီးအကျယ်အရှက်ရစေပါတယ်။ တစ်ခုခုကိုလုပ်ဖို့ မေ့နေတယ်ဆိုတာလည်း အပြစ်ကြီးတစ်ခုပါ။ သူဇာ့မှာ ဒီလို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ပေးဖို့အတွက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ ပြစ်ဒဏ်တွေရှိပါတယ်။ ငယ်ငယ်တည်း ကနေခုထိ အပြစ်တွေနဲ့ပြစ်ဒဏ်တွေကို မှတ်ထားတာမျိုးပေ့ါ။ ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သူဇာ့ကိုယ်ပိုင်ဥပဒေတစ်မျိုးပေ့ါလေ။
ငယ်ငယ်က ဂိုက်မမ သင်ပေးသွားတဲ့ အပြစ်ပေးနည်း တွေကို သူဇာနည်းနည်းပြန်ပြင်ထားသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်မပေးခင် ပြန်စဉ်းစားတာတွေ ပြန် သုံးသပ်တာတွေလုပ်ဖို့နဲ့ လုပ်ထားတဲ့အပြစ်တွေကို စာအုပ်ထဲမှာအသေးစိတ်ချရေးတာတွေ အကျင့်လုပ်ထားတယ်။ ဒါမဲ့ ဒီအတိုင်းလုပ်ချင်သလိုလုပ်လို့မရ ဘူး။ အရင်ဆုံး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်သားလို့သတ်မှတ်ပြီး အပြစ်သားဝတ်စုံလဲရသည်လေ။ သူဇာလည်း အရင်ဆုံး ဝတ်စုံလဲဖို့ပြင်ရသည်။ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ က ဖုန်းလေးကိုထုတ်လိုက်ပြီး ဘီရိုပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဗီဒီယို ကင်မရာကို မှန်ရှေ့အဝတ်လဲရာဆီကိုချိန်ထားလိုက်သည်။ သူဇာက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ပေးတိုင်း ဗီဒီယိုရိုက်ထားပြီး ပြန်ကြည့်တတ်သည်။ ဘီရိုကိုဖွင့်ပြီး အောက်ဆုံးမှာ ပလပ်စတစ်နဲ့ထည့်ထားတဲ့ အမည်းရောင် အဝတ်တစ်ထည်ကိုယူ လိုက်သည်။ ဒါကသူဇာ့ အပြစ်သားဝတ်စုံလေ။ ဒီဝတ်စုံကိုဝတ်ပြီးတိုင်းမလျှော်ရဘူး။ နောက် အနံ့တွေ မလွင့်ကုန်အောင်နဲ့ ဘေးကိုမကူးအောင် ပလပ်စ တစ်နဲ့သေချာထည့်ထားရသည်။ အိတ်ထဲကထုတ်လိုက်တာနဲ့ ချွေးစော်နဲ့ အောက်သိုးသိုးအနံ့ကထွက်လာသည်။
သူဇာတကိုယ်လုံးတင်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဝတ်စုံလေးကိုကိုင်ပြီးမှန်ရှေ့ကိုသွားလိုက်သည်။ မှန်ထဲမှာမြင်နေရတာက ဘော်လီအဖြူလေးရယ် အောက်မှာ စကတ်လေးရယ်ပဲဝတ်ထားတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်လေ။ အရင်ဆုံးလက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဝတ်စုံလေးကို တန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ ယူနီဖောင်း စကတ်လေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီအဖြူလေးနဲ့ ဘော်လီလေးပဲသူဇာ့ကိုယ်ပေါ်မှာကျန်တော့တယ်။ ဘော်လီချိတ်တွေကို လက်နောက်ပြန်ပြီး အရင် ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘော်လီကိုချွတ်လိုက်ပြီး တန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ ပင်တီကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ အခုတော့ သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ် သွားပြီလေ။ တန်းပေါ်က ဝတ်စုံအနက်လေးကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတဲ့အချိန်ဝတ်တဲ့ဝတ်စုံတာ ဘာမှမထူးဆန်းပါ။ ခါးရှည်ဘော်လီ အနက်တစ်ထည် နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်သာ။ ဒါမဲ့ သူဇာပုံမှန်ဝတ်နေကျ ဆိုုက်ထက်ငယ်သည်။ နောက် တခါမှမလျှော်ထားတော့ ချွေးနံ့ကလည်းစွဲနေပြီ။ အရင်ဆုံး ဘောင်းဘီတိုကိုဝတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီက ခါးအထိရောက်တဲ့အရှည်မျိုးဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဘော်လီကိုဝတ် လိုက်သည်။ သူဇာ့ရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလှတဲ့ပစ္စည်းတွေဝင်အောင် မနည်းထည့်ပြီးဝတ်ရသည်။
ဘော်လီကလည်း ချည်သားအရှည်ဘောင်းဘီကလည်း ချည်သားဆိုတော့ တော်တော်တော့ကျပ်သည်။ ဘော်လီနဲ့ ဘောင်းဘီကိုနည်းနည်း ပြန်ပြင် ထားသည်။ ချိတ်တွေတပ်ထားပြီးတော့ ဘော်လီနဲ့ဘောင်းဘီ ကိုတွဲလို့ရအောင်လုပ်ထားသည်။ သူဇာချိတ်တွေအားလုံးတပ်လိုက်သည်။ တော်တော် ကျပ်ထုပ်နေသည်။ နောက် ချွေးနံ့လည်းရနေသည်။ ဒါကလည်းသူဇာ့ကိုတစ်မျိုးစိတ်ကြွစေသည်။ မှန်ထဲမှာမြင်နေရတဲ့ ကိုယ့်ပုံကိုယ်တစ်ချက် ပြန်ကြည့် လိုက်ပြီးဘီရိုထဲက စာအုပ်နှစ်အုပ်ကိုယူလိုက်သည်။ တစ်အုပ်က ပြစ်ဒဏ်သတ်မှတ်ချက်တွေ ရေးထားပြီးနောက်တစ်အုပ်မှာက လုပ်ထားတဲ့အပြစ်တွေကို မှတ်ထားသည်။ စာအုပ်နှစ်အုပ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ချလိုက်ပြီး သူဇာလည်း ကြမ်းပေါ်မှာဒူးထောက်လိုက်သည်။ အရင်ဆုံး ဒီနေ့လုပ်လာတဲ့ အပြစ်တွေကို စာအုပ်ထဲမှာချရေးလိုက်သည်။ တနေကုန် ဖြစ်ခဲ့တာတွေက သူဇာ့ခေါင်းထဲမှာ ရုပ်ရှင်ပြသလိုပြန်ပေါ်လာပြီး သူဇာစိတ်တွေပိုကြွလာသည်။
အဖုတ်ထဲမှာလည်း ရွစိရွစိဖြစ်လာသည်။ အရည်တွေတော့တော်တော်ရွှဲနေလာက်ပြီ။ အားလုံးရေးပြီးတော့ တစ်ခေါက်ပြန်ဖတ်လိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲပြီး ဘောင်းဘီက ကပ်နေတာကို သိနေရသည်။အပြစ်တွေရေးပြီးတော့ ပြစ်ဒဏ်ပေးနည်းတွေရေးထားတဲ့ စာအုပ်ကိုဖွင့်ပြီး ပြစ်ဒဏ်ပေးနည်း တွေကိုကြည့်လိုက်သည်။ ပြစ်ဒဏ်ပေးနည်းတွေက အမျိုးမျိုးရှိသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နာအောင်လုပ်တာ၊ ရှက်အောင်လုပ်တာ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကန့်သတ်မှု တွေ ထိန်းချုပ်မှုတွေလုပ်တာ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရွံအောင်လုပ်တာ တွေပါ။ လုပ်ထားတဲ့အပြစ်တွေပေါ်မူတည်ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတာပါ။ ဒီလို ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတာက သူဇာ့ကို စိတ်တွေလှုပ်ရှားတက်ကြွစေပါတယ်။ စိတ်တွေလည်း အရမ်းထန်စေပါတယ်။ အခုလည်း အပြစ်ပေးနည်းတွေကို ကြည့်ပြီး သူဇာတစ်ယောက်စိတ်တွေအရမ်းထန်ပြီး ကြွနေပါတယ်။
ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတာက သူဇာ့အတွက်တော်တော် ကြီးတဲ့ကိစ္စဖြစ်သည်။ ပြစ်ဒဏ်ကြီးကြီးပေးရမည်ဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့တာလည်း ရှိသေးသည်။ စာအုပ်ထဲမှာကြည့်ပြီး သူဇာစဉ်းစားနေသည်။ အရင်ဆုံး အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့တာအတွက် ပြစ်ဒဏ်ကိုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အပြစ်သားဝတ်စုံကို ငါးရက်ဝတ်ဖို့နဲ့ ငါးရက်နောက်ပိုင်းမှာ ဘော်လီအဟောင်းတစ်ထည်နဲ့ ဘောင်းဘီအဟောင်းတစ်ထည်ကို ဆယ်ရက်ဝတ်ဖို့ဖြစ်သည်။ ပြစ်ဒဏ်ကိုလည်း ပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာ ချရေးလိုက်သည်။ ဒီလိုမျိုး အတွင်းခံကန့်သတ်တဲ့ အပြစ်ပေးထားချိန်ဆိုရင် ဝတ်ဖို့သတ်မှတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံကို ဖယ်ပြီး ကျန်တဲ့အတွင်းခံတွေကို သေတ္တာထဲထည့် သော့ခတ်ပြီး သော့ကို ရုံးက အန်ဆွဲထဲမှာထားလေ့ရှိသည်။ အခုလည်းအဲဒီလိုလုပ်ရဦးမည်။ အခုရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတာအတွက် အပြစ်ပေးဖို့ ဆက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခုက ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးမှာဖြစ်သည်။ ဖြစ်နိုင်ချေရှိတဲ့ အပြစ်ပေးနည်းတွေ ကိုစဉ်းစားကြည့်သည်။ နာအောင်၊ ရှက်အောင်၊ ရွံအောင်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားကြည့်သည်။ အတူနေသူငယ်ချင်းကလည်း ပြန်သွားတော့ အိမ်ခန်းမှာ တစ်ယောက်တည်းလွတ်လပ်နေသည်။ သူကနောက် ၁၀ ရက်လောက်ကြာမှပြန်ရောက်မှာဖြစ်သည်။ ပြောရရင် အိမ်မှာလုပ်ချင်ရာလုပ်လို့ရသည်။ ရှေ့က ပေးထားတဲ့ အပြစ်ကိုလည်း ပြန်ကြည့်သည်။ နောက်ဆုံးတော့သူဇာတစ်ယောက် စဉ်းစားလို့ရသွားသည်။
အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့လို့ ပေးထားတဲ့ အပြစ်အရ သူဇာတစ်ယောက် အပြစ်သားဝတ်စုံကိုငါးရက်ဝတ်ရမှာဖြစ်သည်။ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတဲ့အတွက် ပထမ ဆုံး ဒီငါးရက်ကို အချုပ်ငါးရက်အဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အချုပ်ငါးရက်အဖြစ်သတ်မှတ်တယ်ဆိုတာက အပြစ်သားဝတ်စုံဝတ်ရတဲ့ အပြင် အအိပ်အစားအနေ၊သွားတာလာတာအားလုံးကို ကန့်သတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ သူဇာတစ်ခါမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငါးရက်လောက် မကန့်သတ်ဖူးသေးပါ။ ခါတိုင်းက တစ်ရက်လောက်ပဲသတ်မှတ်ဖူးသည်။ အခုတော့ ငါးရက်ကြိုးစားပြီးနေကြည့်ရတော့မယ်။ ဒီလောက်နဲ့တော့ သူဇာ့ အပြစ်ကမရသေး။ ထပ်တိုး ရဦးမယ်။ သူဇာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရှက်အောင်၊နာအောင်၊ပင်ပန်းအောင်လုပ်ဖို့လိုသေးသည်။ လုပ်ထားတဲ့အပြစ်ကကြီးတော့ ဒါတွေအားလုံးပါသင့်သည်။ အပြစ်ပေးနည်းတွေရေးထားတဲ့စာအုပ်ကို ပြန်လှန်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟောတွေ့ပါပြီ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးနည်းတစ်ခု။
သူဇာကအမြဲတမ်း GYM ကစားလေ့ရှိသည်။ ဒါမှလည်း ခန္ဓာကိုယ်အလှကို အမြဲတမ်းထိန်းထားနိုင်မှာလေ။ သူဇာတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ GYM နှစ်ခုရှိသည်။ တစ်ခုက မိန်းကလေးသီးသန့်၊ နောက်တစ်ခုကတော့ ယောက်ျားလေးမိန်းကလေး အရောဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးသီးသန့် ကတော့ နံမည်သိပ်မကြီး၊ ကျန်းမာရေးအတွက် ပုံမှန်ကစားလိုသူမိန်းကလေးများသာ လာကြသည်။ နည်းပြကလည်းမိန်းကလေးတွေဖြစ်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်တော့ သူဇာလည်း အဲဒီ မိန်းကလေးသီးသန့်မှာပဲကစားလေ့ရှိသည်။နောက်တစ်ခုကတော့ နံမည်ကြီး ကာယအလှမယ်တွေ ကာယဗလသမားတွေကို ဆက်တိုက် လေ့ကျင့်ပေး နေတဲ့ အားကစား ခန်းမကြီးဖြစ်သည်။ ပြိုင်ပွဲဝင်ဖို့ လေ့ကျင့်ပေးတဲ့ နည်းပြတွေရှိသည်။ မိန်းကလေး ယောက်ျားလေးအားလုံး တူတူကစားရတဲ့ခန်းမများ ဖြစ်သည်။ လေ့ကျင့်ခန်းတွေကလည်း ပြင်းထန်သည်။ နည်းပြတွေကလည်း အများအားဖြင့် ယောက်ျားလေးတွေဖြစ်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်လေ့ကျင့်ပေးသူ တွေဖြစ်သည်။ အဲဒီမှာလည်း သူဇာ တစ်လသင်တန်းတစ်ခုတက်ဖူးသည်။
လေ့ကျင့်ခန်းတွေကအရမ်းပြင်းထန်သည်။ သူဇာ ကြိုက်တဲ့အချက်တစ်ခုလည်းရှိသည်။ နည်းပြတွေက စည်းကမ်းတင်းကျပ်သည်။ အပြစ်ပေးတာတွေ လည်းရှိသည်။ အခုလည်း သူဇာ အဲဒီ GYM မှာ ငါးရက်သင်တန်းတစ်ခုတက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ သင်တန်းတက်ရတာဖြစ်တဲ့ အတွက် အပြင်းထန်ဆုံးလေ့ကျင့်ခန်းတွေပါတဲ့သင်တန်းကိုရွေးတက်ရမည်။ နောက်ပြီးတော့ ရှက်အောင် အပြစ်တစ်ခုထပ်ပေးလိုက်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် သူဇာ GYM သွားရင် GYM ရောက်မှ အဝတ်အစားလဲလေ့ရှိသည်။ အားကစားလုပ်ရင် sport bra, ချည်သားအတွင်းခံဘောင်းဘီ, တီရှပ်ထူထူနဲ့ အားကစားဘောင်းဘီ ပွပွအရှည်ကိုဝတ်လေ့ရှိသည်။ အခုတော့ အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ သွားရမှာဆိုတော့ ခါတိုင်းနဲ့မတူ။ အပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာ သူဇာချရေးလိုက်သည်။ GYM မှာ ပြင်းထန်တဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွေပါတဲ့ ငါးရက်သင်တန်းတစ်ခုတက်ရမယ်။ GYM သွားရင် အိမ်ကအဝတ်အစားလဲသွားရ မယ်။ GYM သွားရင် အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်ရ။ အပေါ်ပိုင်းမှာ အပြစ်သားဝတ်စုံကဘော်လီနဲ့ စွတ်ကျယ်ချုင်းပြတ်တစ်ထည်။ အောက်ပိုင်းမှာက အသားကပ်ဘောင်းဘီတစ်ထည်ပဲဝတ်ရမည်။
အတွင်းခံမပါပဲ အသားကပ်ဘောင်းဘီဝတ်ရမှာက တော်တော်တော့ ရှက်စရာကောင်းသည်။ ဖင်တွေကတုန်နေမှာပဲ။ နောက်ပြီး လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရင်း ကော့ကော်ကန်ကားလုပ်ရင် ပူစီနေရာက အမျှောင်းလိုက်ပေါ်နေမှာဖြစ်သည်။ ဒါမဲ့ဒါကသူဇာကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်ပေးတာပဲလေ။ စဉ်းစားမိတာနဲ့ စိတ် တွေထန်ပြီး အရည်တွေထွက်လာတာခံစားနေရသည်။ ရှက်အောင်လုပ်ပြီးတော့ နာအောင်လုပ်ဖို့ပဲကျန်တော့တယ်။ ဒါကတော့ အရင်ကလိုနည်းတွေပဲသုံး လိုက်သည်။ အချုပ်ငါးရက်အတွင်း ပူစီကို မနက် ၁ဝချက် ည ၁ဝချက် ခါးပတ်နဲ့ရိုက်ဖို့၊ ပြီးတော့ ညတိုင်း ၁နာရီ ကြိုးတန်းပေါ်မှာထိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။ ပူစီကို ရိုက်ဖို့နဲ့ ကြိုးတန်းပေါ်မှာထိုင်ဖို့ဆိုတာမှာလည်း သတ်မှတ်ထားတဲ့ပုံစံအတိုင်းလုပ်ရမှာဖြစ်သည်။ ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ပြစ်ဒဏ်ကပြင်းထန်သင့် သလောက်ပြင်းထန်သွားပြီဖြစ်သည်။ GYM မှာသင်တန်းတက်နေတုန်း အပြစ်ပေးခံရတယ်ဆိုရင်တော့ သူဇာအဖို့ အပိုဆုဖြစ်သွားပြီလေ။ဒါတွေအားလုံး ကို ပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာချရေးလိုက်ပြီး အစကနေပြန်ဖတ်လိုက်သည်။
အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့တာအတွက်က အပြစ်သားဝတ်စုံကို ငါးရက်ဝတ်ပြီး ငါးရက်နောက်ပိုင်း ဘော်လီအဟောင်းတစ်ထည်နဲ့ဘောင်းဘီအဟောင်းတစ်ထည် တည်းကို ဆယ်ရက်ဝတ်ရမည်။ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံခဲ့ရတာအတွက်ကတော့ အချုပ်ငါးရက်၊ GYM မှာ ပြင်းထန်တဲ့သင်တန်း ငါးရက်စာတက်ဖို့၊ GYM သွား ရင်အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါဘဲသွားဖို့၊ ငါးရက်ဆက်တိုက်ပူစီကိုခါးပတ်နဲ့ရိုက်ပြီးညတိုင်း ကြိုးတန်းပေါ် ၁နာရီထိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။သူဇာ့အတွက်တော့ အခုတစ် ခေါက်အပြစ်ကတော်တော်ပြင်းထန်သည်။ ပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာအားလုံးရေးပြီးတော့ ပြစ်ဒဏ်စတဲ့အချိန်ကို အခုအချိန်အတိုင်းရေးလိုက်သည်။ ပြစ်ဒဏ်အားလုံးပြီးမှာကတော့ နောက် နာရီ ၁၂ဝအကြာမှဖြစ်သည်။ သူဇာနာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အခု ငါးနာရီခွဲ။ GYM မှာသင်တန်းတွေက ၆နာရီလောက်စလေ့ရှိသည်။ အခုသွားပါက ဒီနေ့စတဲ့ သင်တန်းကိုမှီနိုင်သည်။ ဒီလိုစဉ်းစားပြီးတော့ စာအုပ်တွေကိုသိမ်းလိုက်သည်။ ဖုန်းမှာ ဗီဒီယိုရိုက် ထားတာကိုလည်း ရပ်လိုက်သည်။ GYM သွားမယ်ဆိုတော့ အဝတ်ဗီရိုထဲက စွတ်ကျယ် မီးခိုးရောင်တစ်ထည်နဲ့အသားကပ် ဘောင်းဘီ အနက်တစ်ထည် ထုတ်လိုက်သည်။
ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့ကိုပြန်လာသည်။ ပေးထားတဲ့အပြစ်အရ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ရဘူးဆိုတော့ အပြစ်သားဝတ်စုံမှာ ဘောင်းဘီနဲ့ဘော်လီနဲ့တွဲထား တဲ့ချိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘောင်းဘီဂွကြားမျာ အရည်တွေရွှဲနေသည်။ ဘောင်းဘီကို ပြောင်းပြန်လှန်ပြီး မှန်ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာချထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အသားကပ်ဘောင်းဘီကိုဝတ်လိုက်သည်။ ဖင်တွေက လုံးပြီးတင်းနေသည်။ ပူစီနေရာမှာလည်း အရာလေးတွေ ထင်နေသည်။ မတတ်နိုင် အပြစ်ပေးတာပဲဖြစ်သည်။နောက်ပြီးတော့ ဘော်လီအပေါ်ကနေစွတ်ကျယ်ကိုဝတ်လိုက်သည်။ စွတ်ကျယ်က ရင်တော်တော်ဟိုက် သည်။ ဘော်လီကိုဖုံးမိရုံလေးဖြစ်သည်။ ဝင်းလဲ့နေတဲ့ ရင်ဘက်အပေါ်ပိုင်းနဲ့ လက်မောင်းတွေ လှပနေသည်။ ပြီးတော့ ဆံပင်တွေကို အပြောင်သိမ်းပြီး နောက်မှာ စုချည်လိုက်သည်။ အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုမှန်ထဲမှာမြင်နေရသည်။ ဒါမဲ့ ကောင်မလေးရဲ့စိတ်ရိုင်းတွေကိုတော့ဘယ် သူမှမမြင်နိုင်။
ပိုက်ဆံအိတ်သေးသေးလေးတစ်ခုထဲကို ပိုက်ဆံနည်းနည်းရယ် ဖုန်းရယ်ထည့်လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးကိုသော့ခတ်လိုက်ပြီးသော့ကိုလည်း အိတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ GYM ရှိရာကိုထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းထဲမှာလူတွေ အသွားအလာများသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေရှေ့ကလည်းဖြတ်ခဲ့သည်။ ယောက်ျားလေးတွေက ကြည့်နေတယ်လို့ထင်နေမိသည်။ တကယ်တော့ သူဇာ အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါတာကို အခြားသူတွေ သတိထားမိချင်မှသတိထား မိမည်။ ဒါမဲ့ သူဇာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မလုံခြုံသလို၊ ရှက်သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုဖြစ်နေတာကလည်း သူဇာ့ကိုတစ်မျိုး စိတ်ထန်စေသည်။ ပူစီကတော့ ဖောင်း တင်းပြီးအရည်တွေရွှဲနေတော့မှာပဲ။ သူဇာ GYM ကိုရောက်တော့ Counter ရှေ့မှာစောင့်နေသူတွေတွေ့ရသည်။ သူဇာလည်း Counter သို့တန်းသွားပြီး စ ဖို့ရှိတဲ့သင်တန်းတွေအကြောင်းစုံစမ်းလိုက်သည်။ body building special သင်တန်းတစ်ခု စဖို့ရှိတယ်တဲ့။ နံမည်ကြီးနည်းပြတစ်ယောက်က ၅ရက်လာ သင်မှာ၊ ပြီးတော့ ဆက်ကစားတာကတော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် GYM မှာ ဆက်ကစားရုံပင်။ သင်တန်းက ၁၀ ယောက်လက်ခံဖို့ကို အခု ၈ ယောက်ရှိပြီဟု ပြောသည်။ သူဇာလည်း အချိန်နဲ့ သင်တန်းကြေးကိုဆက်မေးကြည့်လိုက်တော့ အဆင်ပြေနေတာနဲ့ အဲဒီသင်တန်းကို တက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီး စာရင်းသွင်းလိုက် သည်။ Counter ကကောင်မလေးကတောင် ပြောနေသေးသည်။
နည်းပြကအရမ်းမောင်းတဲ့အကြောင်း ဒီသင်တန်းကအရမ်းပင်ပန်းမယ့်အကြောင်းပေ့ါ။ သူဇာကလည်း ဒါမျိုးရှာနေတာဆိုတော့ အတော်ပဲပေ့ါ။ သင်တန်း က ညနေ ၆နာရီမှာစပြီး ၃နာရီကြာကစားရမှာဖြစ်သည်။ စနေတနင်္ဂနွေနှစ်ရက်မှာတော့ ၅နာရီစီကစားရမှာဖြစ်သည်။ သူဇာလည်း သင်တန်းတက်မယ့် ကောင်မလေးတွေနဲ့အတူတူ သင်တန်းစမယ့်အချိန်ကိုစောင့်နေလိုက်သည်။ နည်းပြဆရာတစ်ယောက်နဲ့ အကူနည်းပြအမျိုးသမီးတစ်ယောက်လာသင် သည်။ ပထမဆုံးအကြောလျှော့လေ့ကျင့်ခန်းကကို အခြား နေရာတွေနဲ့မတူ တော်တော်ပြင်းပြင်းထန်ထန်လိုက်လုပ်ရသည်။ နည်းပြတွေက သင်တန်းမစ ခင်စည်းကမ်းတွေကို ပြောပြထားသည်။ အထူးသဖြင့် သေချာလိုက်မလုပ်သူတွေ၊ အားမထည့်သူတွေနဲ့ အချိန်မတိကျသူတွေကို အချိန်ပိုခေါ်ပြီး အပြစ်ပေးမယ်ဆိုတာကိုလည်းပြောပြထားသည်။ စကစားပြီး ၁၅ မိနစ်လောက်မှာကို သင်တန်းသူအားလုံး ချွေးတွေရွှဲနေပြီ။ နည်းပြဆရာက သူဇာ့ကို လိုက်ကြည့်နေတာကိုလည်း သတိထားမိသည်။ အရောင်တောက်တောက်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတော့ စိတ်ထဲမှာ ရှက်နေသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံတာ လည်းပါသည်လေ။ ပထမဆုံးနေ့ဆိုတော့ အကျင့်မရသေးတဲ့အတွက် မကစားနိုင်ကြ။ အချိုးလည်းသိပ်မကျ။နည်းပြဆရာက ဘယ်ရီရိုက်တာကို သင်ပေး ပြီး အချိန်နဲ့လုပ်ခိုင်းသည်။ “ငါးမိနစ်အတွင်းမှာ ဘယ်ရီရိုက်တာ အကြိမ်ငါးဆယ်မပြည့်တဲ့သူတွေကို ဒီည သင်တန်းပြီးရင် အပြစ်ပေးမယ်” လို့ဆိုလိုက် တော့ သင်တန်းသူတွေလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကုန်သည်။ သူဇာကတော့ တော်တော်ရင်ခုန်သွားသည်။
“ကဲ စမယ် အချိန်စမှတ်ပြီ”နည်းပြဆရာရဲ့ စကားဆုံးတာနဲ့”၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅၊……………” သူဇာလည်း ကြိုးစားပန်းစားဘယ်ရီရိုက်နေသည်။၄၁၊ ၄၂၊ ၄၃” ဆိုပြီး သူဇာ တွက်နေချိန်မှာပဲ”အချိန်စေ့ပြီ အားလုံးရပ်တော့” လို့အော်လိုက်တဲ့နည်းပြရဲ့ အသံကိုကြားလိုက်ရပါတယ်။ဘယ်ရီရိုက်စက်ပေါ်မှာ ရိုက်တာဖြစ်လို့ အားလုံးရဲ့ အကြိမ်ရေတွေကို နည်းပြကလိုက်ကြည့်ပါတယ်။ငါးဆယ် မပြည့်တာ သုံးယောက်ရှိပါတယ်။ အဲဒီသုံးယောက်ကို ဒီည သငတန်းပြီးရင် အပြစ်ပေးပါမယ်။ ခုတော့ ဒီသုံးယောက်ကို မှတ်မိနေအောင် ဒီလက်ပတ်လေးတွေ ပတ်ပေးထားပါမယ်။” ဆိုပြီး အနီရောင်လက်ပတ်လေးတွေ လာပတ် ပေးပါသည်။ လက်ပတ်အနီလေးကိုကြည့်ပြီး သူဇာစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါသည်။ ပူစီမှာလည်း ရွရွ ရွရွ နဲ့ကိုဖြစ်နေပါသည်။ လူကသာ လေ့ကျင့်ခန်းတွေကို လိုက်လုပ်နေတာ စိတ်က အပြစ်ပေးခံရမှာကိုပဲရောက်နေသည်။ ဒီနေ့အဖို့ကျန်တဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွေကိုတော့ လိုက်လုပ်နိုင်သည်။ နည်းပြကလည်း ပထမ ဆုံးနေ့မို့ နည်းနည်းလျှော့ထားတာလို့ပြောပါတယ်။
ဒါမဲ့ သင်တန်းသူတွေအားလုံး ချွေးတွေရွှဲနေကြပြီ။ သူဇာလည်း ဘော်လီတစ်ထည်လုံးချွေးတွေရွှဲပြီး စိုကပ်နေတာကိုတောင် သိနေရသည်။ အောက်က ဘောင်းဘီလည်းရွှဲနေသည်။ အတွင်းခံမပါတော့ ပိုဆိုးသည်။ အတွင်းခံပါတဲ့သူတွေတောင်အကွက်လိုက်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သင်တန်းချိန်ပြီးသွား သည်။”အပြစ်ပေးခံရမယ့် သုံးယောက်ကလွဲလို့ ကျန်တဲ့သူတွေပြန်လို့ရပါပြီ” လို့နည်းပြကပြောလိုက်တော့ သူဇာ ရင်တွေအရမ်းခုန်သွားသည်။ ကျန်တဲ့နှစ် ယောက်ကတော့ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေပါသည်။ဒီလိုနဲ့ပဲ သူဇာတစ်ယောက် ပထမဆုံးနေ့မှာ ဈေးဦးပေါက် အပြစ်ပေးခံရတော့မှာပေ့ါ။ “ကဲ ဒီနေ့တော့ သုံးယောက် ဈေးဦးပေါက်ပြီပေါ့” နည်းပြကပြောသည်။ “အားလုံး ဒီဖက် ခန်းမကိုလာပါ။ ပြီးရင် နံရံကိုမျက်နှာမူပြီး တန်းစီရပ်ပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နည်းနည်း ခွာဦးလေ။ ပြီးရင် လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းနောက်မှာ ယှက်ထားမယ်။ တံတောင်ဆစ်က ရှေ့ကိုကွေးမနေစေနဲ့ တတ်နိုင်သမျှရင်ကိုဖွင့်ပြီးလက်ကိုကားထား။ ဟိုတစ်ယောက် လက်ကိုကားထားပါဆို။” နည်းပြဆရာကပြောလည်းပြော နောက်ကနေ လက်ကိုလည်း လာဆွဲသည်။ “ကျွန်တော်က ကျွန်တော်သင်တဲ့ သင်တန်းကဘာမှ မထိရောက်ဘူးဆိုတာ မဖြစ်ချင်ဘူး။ သင်တန်းတက်သွားတဲ့လူကိုလည်း ဘာမှမရလိုက်တာမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ သေချာ လိုက်မလုပ်ရင် ဒီလိုအပြစ်ပေးတာ။
ဒီနေ့တော့ ပထမဆုံးနေ့ဆိုတော့ အပြစ်နည်းနည်း လျှော့ပေးမယ်။ နောက်ရက်ဆိုရင်တော့ ဒီထက်ပိုပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်အပြစ်ပေးမယ်။ အခုတော့ အားလုံး Prison Squat အခါ ၁၀၀ လုပ်ရမယ် ပြီးရင် အခါ ၂၀ ဒိုက်ထိုးရမယ်။ သုံးယောက်လုံး တညီတညာတည်းဖြစ်အောင်လုပ်ရမယ်။ မညီရင်တစ်က နေပြန်စမယ်။ ကဲအားလုံးစမယ်”သူဇာတို့လည်း လက်ကိုတတ်နိုင်သမျှကားပြီး နံရံကိုကြည့်ကာ prison squat စလုပ်ပါသည်။ အားလုံးသတိထားပြီး ညီ အောင်လုပ်ရသည်။”အသံတိုးတယ် ကျယ်ကျယ်အော်စမ်း” နည်းပြကပြောသည်။”ဆယ့်ငါး” “ဆယ့်ခြောက်” “ဆယ့်ခွန်” “ဆယ့်ရှစ်” ကျယ်ကျယ်အော်ကြ သည်။အပြစ်ပေးခံနေရတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်က နောက်ကနေကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့ သူဇာ ရင်ခုန်နေသည်။ ခြေထောက်တွေလည်းတော်တော်နာသည်။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ အံကြိတ်လုပ်နေရတယ်ထင်တယ်။ Prison squat အခါငါးဆယ်ပြည့်တော့ နည်း ပြက”အားလုံးဒီဖက်လှည့်မယ်။
“ကဲ ၅၁ ကနေဆက်လုပ်မယ်၊ မြန်မြန်လုပ်မယ်”သူဇာတို့လည်း ခြေထောက်တွေနာနေတဲ့ကြားကနေ ဆက်လုပ်ကြရသည်။ တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန်လုပ်ပေ မယ့် နည်းပြက မြန်မြန်လုပ်ဖို့ထပ်အော်နေသေးသည်။Prison Squat လုပ်ရတာဆိုတော့ လက်နှစ်ဖက်ကိုခေါင်းပေါ်တင်ထားရတာရယ်၊ အပြစ်ပေးခံထားရ တယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်တွေရယ်က သူဇာ့ကို စိတ်တွေကြွစေသည်။ ချွေးတွေကတော့ တော်တော်ထွက်နေပြီ။ ဘေးကကောင်မလေးတစ်ယောက်ဆို တီရှပ် အဖြူ ဝတ်လာတော့ ချွေးတွေက ကပ်ပြီး အောက်က ဘရာစီယာကအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ သူတို့လည်းတော်တော်ရှက်ကြမှာပဲ။ မြန်မြန်လုပ်ရတော့ ဒူးတွေအရမ်းချောင်နေသည်။ ဒါမဲ့ အားလုံး ၁၀၀ ပြည့်အောင်လုပ်နိုင်လိုက်ကြသည်။ “ခင်ဗျားတို့ကို အပျင်းပြေလုပ်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူး၊ ခင်ဗျားတို့ အပြစ်လုပ်လို့ အပြစ်ပေးနေတာ။ ဒီတစ်ခါ ဒိုက်ထိုးတာကို တစ်ယောက်ချင်းလုပ်ရမယ်။ အခု လက်ကိုခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ခဏရပ်နေကြ”နည်းပြကပြောပြီး ထွက်သွားသည်။ လက်ကိုခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ရပ်နေရတော့ သူဇာကြည့်ဖူးတဲ့ Women in Prison ဇာတ်လမ်းတွေထဲက အကျဉ်းသူတွေလိုမျိုးဖြစ်နေတာ ကို သတိရစေသည်။
သတိရတဲ့နောက်ပေါင်ကြားထဲက ယားကျိကျိဖြစ်လာပြန်သည်။ခဏနေတော့နည်းပြပြန်လာသည်။လက်ထဲမှာလည်း ကြိမ်လုံးတစ်ခုကိုင်လာ သည်။”ခင်ဗျားတို့က အပြစ်ပေးတာကို အလှပြသလိုလုပ်နေတော့ ဒါလေးနဲ့သတိပေးရမယ်။ ကဲ ဟို အကျၤီအဖြူလေး ရှေ့ထွက်ဒိုက်ထိုးဖို့လုပ်”ကြိမ်တ ရမ်းရမ်းနဲ့ပြောနေတဲ့နည်းပြကိုကြည့်ပြီး ကောင်မလေး ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ရှေ့ကိုထွက်သွားသည်။ကောင်မလေးလည်း ဒိုက်ထိုးဖို့လုပ်သည်။ “ကဲ စတော့”နည်းပြရဲ့ စကားအဆုံးမှာ စပြီး ဒိုက်ထိုးသည်။ နှစ်ခါပြီးတော့”ဖြန်း””ဖြန်း”ကြိမ်လုံးကို လွှဲပြီး ဒိုက်ထိုးနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်ကို နှစ်ချက်ရိုက်တာ တွေ့လိုက်ရ သည်။ ဖင်လုံးလုံးလေး တုံတက်သွားပြီး ဒိုက်ထိုးတာတန့်သွားသည်။”‘ဒိုက်ထိုးတာ ရင်ဘက်ကို ကြမ်းပေါ်ပျားနေအောင်ထိုးစမ်း။ နင် ဒိုက်ထိုးနေတာ နှေး လည်းနှေးတယ်””ဖြန်း”နောက်တစ်ချက်ထပ်ချလိုက်ရင်း နည်းပြကပြောသည်။ အရိုက်ခံရတဲ့ကောင်မလေးတော့ မသိ သူဇာတစ်ယောက်တော့ရင်တွေ အရမ်းခုန်ပြီးစိတ်တွေထနေသည်။ကောင်မလေးဒိုက်ထိုးတာပြီးသွားတော့ ထလာသည်။ မျက်ရည်တွေထွက်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေသည်။လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဖင်ကိုပွတ်နေသည်။”နောက်တစ်ယောက်” ဆိုတော့ သူဇာ့ဘေးက ကောင်မလေးထွက်သွားပြီး ဒိုက်ထိုးဖို့လုပ်သည်။
ရှေ့ကတစ်ယောက်အရိုက်ခံထားရတော့ ဒီကောင်မလေးက သေချာဒိုက်ထိုးသည်။ ဒါမဲ့လည်း ၂၀ ပြည့်ခါနည်းမှာ ယိုင်သွားလို့ နည်းပြက ကြိမ်နဲ့တစ်ချက် ရိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေးကတော့ မငို။ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း အပြစ်ပေးခံရတာပြီးသွားပြီဆိုတော့ ပြန်သွားကြပြီ။ ခုတော့ သူဇာ့အလှည့်ပေါ့။သူဇာ လည်းနည်းပြရှေ့သွားပြီးတော့ ဒိုက်ထိုးဖို့ပြင်သည်။ ပြည့်ပြီးလုံးနေတဲ့ သူဇာ့တင်ပါးကြီးကို နည်းပြဆရာကြည့်နေတာလည်း သိသည်။ ဒါကလည်း သူဇာ့ ကိုစိတ်ပိုကြွစေသည်လေ။အတွင်းခံမပါတော့ စိတ်က ရှက်သလိုဖြစ်ပြီး လူကရင်တွေတုန်နေသည်။ ဒိုက်ထိုးတော့ တမင်လုပ်တာမဟုတ်ပေမယ့် သေချာ အားပါပါ မလုပ်မိ။နှစ်ခါလောက်ဒိုက်ထိုးပြီးတဲ့အချိန် ဖင်မှာမီးစနဲ့ထိုးလိုက်သလို ပူကနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ “သေချာလုပ်စမ်း၊ နင်ဒါလေးတောင်မလုပ်နိုင်ဘူး လား” လို့မေးရင်း ဖြန်းကနဲ နောက်တစ်ချက်ထပ်ချသည်။ အသားကပ်ဘောင်းဘီနဲ့ အောက်ကအတွင်းခံမပါသောတော့ ရိုက်ချက်တွေက ပိုထိရောက်သည်။ နာတာနဲ့ ရှက်တာက သူဇာ့စိတ်ကိုမီးလောင်ရာလေပင့်လုပ်ပေးနေသည်။နို့တွေပဲယားသလိုလို၊ အဖုတ်ထဲကပဲယားသလိုလိုနဲ့ ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ ဒါမဲ့ ဆက်ပြီး ဒိုက်ထိုးသည်။ ဒိုက်နှစ်ခါလောက်ထိုးပြီးတိုင်းလည်း ဖင်ကို နှစ်ချက်လောက်အရိုက်ခံရသည်။ နည်းပြကလည်း ပုံစံမကျတိုင်း ရိုက်သည်။ ဒိုက် အခါနှစ်ဆယ် ထိုးပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူဇာလည်း ကြိမ်နဲ့ ၈ချက်လောက်အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ မနက်ကအရိုက်ခံထားရတာကောပေါင်းပြီးတော့ ဖင်က တော်တော်နာနေသည်။သူဇာလည်း နည်းပြကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ရင်တွေကတော့ အရမ်းခုန်နေသည်။ အဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေရွှဲနေတာ ခံစားနေရသည်။ လူက ချွေးစော်တွေနံနေပြီး ကိုယ့်အနံ့ကို ပြန်ရနေသည်။ဒါမဲ့ဒီနေ့အတွက် သူဇာကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးဖို့ကျန်သေးသည်လေ။
သူဇာ GYM မှ အိမ်သို့လမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။ လမ်းမှာ ရှိတဲ့ လမ်းဘေး ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုဝင်ပြီး ထမင်းနဲ့ ငါးပိရည်ဝယ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ကို ကိုယ် ပေးထားတဲ့အပြစ်မှာ အချုပ်ငါးရက်ပါတော့ နောက်ငါးရက်ညစာကို ငါးပိရည်နဲ့ထမင်းပဲစားရမှာဖြစ်သည်။ ဆိုင်မှာထိုင်စားနေကြတဲ့ ယောက်ျားတွေ ကတော့ သူဇာ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ စူးရှလှတဲ့ ယောကျ်ားတွေရဲ့ အကြည့်ကို သိနေတော့ စိတ်မလုံသလိုလို၊ ရှက်သလိုလို၊ ကိုယ်မလုံခြုံတာလူတွေမသိ ပေမယ့် ကိုယ့်ဟာကို သိနေတော့ ရှက်သည်။ ရှက်တာကနေ စိတ်တွေက ပိုပြီး ထလာသည်။ဝယ်ထားတာတွေရတော့ အိမ်ကိုခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာ သည်။ ပိုပြီးရင်ခုန်စရာတွေအိမ်မှာ လုပ်ရဦးမယ်လေ။အိမ်ရောက်တော့ ဝယ်လာတဲ့ထမင်းတွေကို ခဏချိတ်ထားပီး အဝတ်လဲဖို့လုပ်သည်။ ထူးထူးခြားခြား တော့ လဲစရာမလို၊ အပေါ်အကျၤီချွတ်လိုက်သည်။ နမ်းကြည့်တော့ ချွေးစော်တော်တော်နံနေသည်။ ပီးတော့ အသားကပ်ဘောင်းဘီကိုချွတ်သည်။ ပေါင် တွေ ဂွကြားတွေမှာ စိုနေတာတွေကိုဘောင်းဘီနဲ့သုတ်လိုက်သည်။ ပီးတော့ ထုံးစံအတိုင်းနမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ဒီအနံ့ကမှ သူဇာ့ကို တကယ်စိတ် ကြွစေတာ။ အဖုတ်ကထွက်တဲ့ အနံ့ ချွေးနံ့၊ အောက်သိုးသိုးအနံ့ ဒါတွေအားလုံး ပေါင်းလိုက်တော့ သူဇာ့ကို ကျဉ်စက်နဲ့တို့ လိုက်သလို တကိုယ်လုံး တုန်ပီး စိတ်တွေထလာသည်လေ။ အဖုတ်ထဲမှာလည်း ရွစိရွစိဖြစ်လာပီး နို့တွေကလည်း တင်းလာသလိုခံစားရသည်။ စိတ်ရိုင်း တွေထ နေတဲ့ သူဇာတစ်ယောက်ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်လာဦးမလဲ။ မကောင်းတာတွေလုပ်နေ ရတော့မှာလား၊ သူ့အတွက် ကောင်းတာတွေဖြစ်လာတော့မှာ လား။ အကျၤီနဲ့ ဘောင်းဘီကို အဝတ်တန်းပေါ်တင်လိုက်ပီး တန်းပေါ်က အပြစ်သားဝတ်စုံ ပန်တီလေးကိုယူလိုက်သည်။ ပန်တီလေးကိုမဝတ်သေးဘဲ ဘီရို ထဲက ပစ္စည်းတစ်ခုကို ယူလိုက်သည်။ အဲဒီ ပစ္စည်းလေးပေါ့ သူရဲ့စိတ်အလိုတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးမှာ။ ပန်တီနဲ့ အဲဒီပစ္စည်းကိုကိုင်ပီး အိမ်နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲက အဝတ်လှန်းတဲ့နေရာကိုလျှောက်လာသည်။
အခုချိန်မှာ သူဇာ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ချွေးတွေ အကွက်လိုက် အကွက်လိုက်ရွှဲစိုနေတဲ့ ဘော်လီလေးတစ်ထည်ပဲ ရှိသည်။အရင်ဆုံး ပန်တီလေးနဲ့ ယူလာတဲ့ ပစ္စည်း လေးကို ကြမ်းပြင်မှာချလိုက်သည်။ ထမင်းစားပွဲမှာ တင်ထားတဲ့ ဖုန်းနဲ့ နေရာတစ်ခုကို ချိန်ပီး ဗီဒီယိုရိုက်ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူဇာတစ်ယောက် ကင်မရာချိန်ထားတဲ့ နေရာကို သွားပီးလှဲအိပ်လိုက်သည်။ အခန်းထဲကယူလာတဲ့ ပစ္စည်းလေးကို ကောက်ပီး သေချာကြည့်လိုက်သည်။ လက်ထဲမှာ ဆ ကြည့်ပြီး လေထဲမှာ တစ်ချက် နှစ်ချက်ရိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒါလေးက သူဇာသေချာလုပ်ထားတာဖြစ်သည်။ ဝါယာကြိုးခပ်သင့်သင့် နှစ်ကိုက်ဝယ်၊ လေး ပိုင်း ညီညီလေးဖြတ်ပီး တစ်ဖက်မှာ ၄လက်မလောက် အားလုံးစုပီး သားရေကွင်းနဲ့ချည်ထားသည်။ အဲဒီတော့ဒါလေးက Cat O Nine ကြာပွတ်လိုပုံစံဖြစ် နေသည်။ ဒါမဲ့ ကြိုးမြှင် ၄ခုပဲပါတာပေ့ါ။ ရိုက်လိုက်ရင်တော့ အားပါသည်။ ဝါယာကြိုးမို့ ဝိတ်လည်းနည်းနည်းပါသည်။ သူဇာ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရိုက်တဲ့ ကြာ ပွတ်လေးပဲပေ့ါ။အခုလည်း သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးထားတဲ့ အတိုင်း အဖုတ်ကို ၁၀ ချက်ရိုက်တော့မည်လေ။ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲထားရင်း က ခြေနှစ်ချောင်းကို အပေါ်ထောင်လိုက်သည်။ ပေါင်တွေလည်း ကားထားလိုက်သည်။ အဖုတ်ကြီးကတော့ ပြူးပြုုးပြဲပြဲနဲ့ပေါ်လာပီပေ့ါ။
ပက်လက်လှန်ပီး ခြေနှစ်ချောင်းကိုမိုးထောင် ပေါင်ကိုကားထားပီးတော့ အဖုတ်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ချွေးတွေစိုပီး ဖောင်းပြောင်နေသည်။ ဒီနေရာမှာ ဒီလို ရိုက်နေကျမို့ ကင်မရာက အဖုတ်ကို တည့်တည့်ရိုက်နေမှာသေချာသည်လေ။ရင်တွေကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ ဘယ်တော့မှ ဒီခံစားချက်ကရိုးမသွား။ ကဲစတော့မယ် သူဇာတွေးရင်း လက်ထဲကကြာပွတ်ကို အဖုတ်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ကြာပွတ်ရဲ့ အဖျားလေးတွေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့တည့်တည့်ဖြစ် အောင်ချိန်လိုက်သည်။ ပီးတော့ ကြာပွတ်ကိုမပီး ဆကြည့်လိုက်သည်။ အားလုံးအိုခေ။ သူဇာမျက်လုံးကိုမှိတ်လိုက်သည်။ အပြင်မှာက အိမ်ကထမင်းစား ခန်းထဲမှာပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ သူဇာတစ်ယောက် ထောင်ထဲရောက်သွားသည်။ သံတိုင်တွေကာထားတဲ့ အခန်း မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ခြေထောက် တွေကို တိုင်တွေမှာကားပီးအချည်ခံထားရတဲ့ အကျဉ်းသူသူဇာဖြစ်သွားသည်။ သူဇာ့အဖုတ်ကို ကြာပွတ်နဲ့ ချိန်နေတာကတော့ ထောင်ဝါဒါမိန်းမတစ် ယောက်ပေါ့။
ကြာပွတ်နဲ့အဖုတ်ကို ဆကြည့်နေရင်းက ကြာပွတ်မြောက်တတ်သွားသည်။“ရွှမ်း”သိပ်မကျယ်ပေမယ့်ပီသတဲ့ ကြာပွတ်ရိုက်သံ နဲ့ သူဇာ့အဖုတ်မှာလည်း မီးစနဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသလို ပူတက်သွားသည်။“အာ”ပါးစပ်ကလည်း အသံလေးတစ်ခုထွက်သွားသည်။ ပူပီးနာသွားတာနဲ့အတူ ကျဉ်စက်နဲ့အတို့ခံလိုက်ရသ လို ကျဉ်တက်သွားသည်။ စိတ်တွေလည်းပိုပီးလှုပ်ရှားသွားသည်။ “ဘာလုပ်နေတာလဲ အချက်ရေတွေမှတ်စမ်း”ဒီလိုပြောနေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာစိတ်ကူးယ ဉ်ပီး“တစ်ချက်ပါရှင့်”ပါးစပ်ကလည်း တစ်ခါတည်းပြောလိုက်သည်။ပီးတော့ ကြာပွတ်ကနောက်တစ်ကြိမ်မြောက်တတ်သွားသည်။“ရွှမ်း”“နှစ်ချက်ပါရှင့်”ပူ စပ်ပြီးအရမ်းနာသွားသည်။ ဒါပေမဲ့ ထပ်လိုချင်သည်။ နောက်တစ်ချက်“ရွှမ်း”“သုံးချက်ပါရှင့်”ဒီလိုနဲ့ ဆက်ရိုက်နေလိုက်သည်။“ခြောက်ချက်ပါ ရှင့်”ခြောက်ချက်မြောက်မှာတော့ အဖုတ်ကြီးက နှစ်ဆလောက်ဖြစ်လာတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာထင်လာသည်။ နောက်ပီး အဖုတ်ကနေ အရည်လေးတွေထွက် လာပီး ဖင်ဝနားကို စီးကျလာတာကို ခံစားနေရသည်။
နင်ဆိုးလို့ ဒီလို ပေါင်ကားပီးတော့ အရှက်ကုန်တဲ့ပုံစံနဲ့ အရိုက်ခံနေရတာ။ နာကလည်းနာ အရှက်ကလည်းကွဲသေးတယ်။ မိန်းမအင်္ဂါဆိုတာ အသားက အရမ်းနုတာ။ အဲဒါကိုရိုက်တယ်ဆိုတော့ အရမ်းနာမှာ။ ဒါတွေအားလုံးကနင် ဆိုးလို့ဖြစ်တာ။ ကြားလား။စိတ်ထဲမှာတော့ ထောင်ဝါဒမက အဲဒီလိုပြောနေ တယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေသည်။ဒီလိုနဲ့“အား… ဆယ်ချက်ပါရှင့်”နောက်ဆုံးတစ်ချက်က တော်တော်နာသည်။ မီးပူနဲ့ အထိုးခံလိုက်ရသလိုမျိုးဖြစ်သွားသည်။ ပီးတော့ စိတ်တွေလည်းအရမ်းထန်ပီး ပူစီကယားလာသည်။ ဒါမဲ့ သူဇာ ရပ်လို့မရသေး၊ စိတ်အလိုကိုလိုက်လို့မရသေး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပေးထားတဲ့အပြစ် တစ်ခုကျန်နေသေးသည်။ ဒီနေ့အတွက်နောက်အပြစ်တစ်ခုကတော့ ၁နာရီကြိုးတန်းပေါ်ထိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။ ကြိုးတန်းပေါ်ထိုင်တယ်ဆိုတာကလည်း ငယ်ငယ် က ဂိုက်မမ ပေးထားတဲ့ အပြစ်ပေးနည်းတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ သူဇာတို့အိမ်မှာ ထမိန်လှန်းဖို့လုပ်ထားတဲ့ စင်လေးတွေရှိသည်။ စင်လေးတွေက ၄ပေအမြင့် ထမိန်တစ်ထည်စာအကျယ်နဲ့ သံကြိုးခပ်သေးသေး လေးချောင်းတန်းထားတဲ့ သစ်သားစင်ဖြစ်သည်။ သစ်သားစင်ဆိုသော်လည်း သစ်မာနဲ့ သေချာလုပ်ထား လို့ အရမ်းခိုင်သည်။ သံကြိုးကလည်းခိုင်သည်။
ငယ်ငယ်ကတော့ ဂိုက်သင်ရင်း အိပ်ငိုက်ရင် ဒါမှမဟုတ် စာကျက်ရင်းအိပ်ငိုက်ရင် အောက်ပိုင်း ဝတ်ထားတာအားလုံးချွတ်ပီး တန်းပေါ်ထိုင်ရသည်။ ဖင်ကို ကြိုးနှစ်ချောင်းပေါ်တင်ပီးထိုင်ရတာ။ ကြာရင် သံကြိုးက ဖင်အသားထဲမြုပ်သွားသလိုဖြစ်ပီး အရမ်းနာသည်။ ဖင်မှာလည်း အရာထင်ပီး ၂ရက်လောက်မ ပျောက်။အခုအခန်းမှာလည်း အဲဒီလို ထမိန်စင်ကိုသေချာလုပ်ထားသည်။ စင်ပေါ်ကအဝတ်အစားတွေကို ရုတ်လိုက်ပီး သိမ်းလိုက်သည်။ လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း အဖုတ်က နာနေသည်။ ဖုန်းကိုယူပီး တိုင်မာကို ၁နာရီမှတ်လိုက်သည်။ ဖင်ကို ကြိုးနှစ်ချောင်းပေါ်သေချာတင်ပီးထိုင်လိုက်သည်။ အရိုက်ခံထားရ တဲ့ အရှိုးရာတွေအပေါ်ကို သံကြိုးသေးသေးလေးနဲ့ဖိထိုင်ရတော့ အသည်းခိုက်အောင်နာသည်။အဲဒီလိုနာလေ ရင်တွေပိုခုန်လာလေပေါ့။ ချွေးတွေကတော့ ထပ်ထွက်နေတုန်းပဲ။ ဘော်လီလေးပဲဝတ်ထားတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက် အခုတော့ ကြိုးတန်းထိုင်နေပီလေ။ ကြိုးတန်းထိုင်တဲ့ ပုံစံက လက်ကို ခေါင်း ပေါ်မှာ တင်ထားပီး မတ်မတ်ထိုင်ရတာ။
ရင်ကိုကော့ထားရတယ်။ နို့အုံတွေက ဘော်လီမှာ တင်းရင်းပီးထွက်နေတာပဲ။ မြင်ရတဲ့သူတွေ အတွက် အရမ်းစွဲ မက်စရာဖြစ်နေတယ်လေ။ပေါင်ကိုလည်း ကားထားရသေးတော့ ရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကလည်း ပြူးနေသည်။သူဇာလည်း ဒါတွေတွေးမိပီး စိတ်တွေ အရမ်းကိုပိုပီးထန်လာတာပေါ့။ နို့သီးခေါင်းတွေပဲယားသလိုလို အဖုတ်ပဲယားသလိုလိုဖြစ်နေတယ်လေ။ ဒါမဲ့ဘာမှလုပ်လို့မရသေး။ နာရီဝက်ကျော်လာ တော့ဖင်တွေက နာပီး ကျိန်းလာသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ထောင်ထဲမှာ ရှေ့က ဝါဒါတွေနဲ့ တခြား အကျဉ်းသူတွေကြည့်နေတယ်ဆိုပီး မြင်ယောင်နေသည်။
တီတီ…တီတီ…တီတီ”နာရီက တိုင်မာပြည့်တဲ့အသံအဆုံးမှာတော့ သူဇာတစ်ယောက် စင်ပေါ်ကခုန်ဆင်းလိုက်သည်။ ဒီနေ့အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးတာတော့ပီးပီ။ လူလည်း စိတ်တွေအရမ်း ထန်နေပီ။ တနေကုန် အပြစ်ပေးခံထားရတွေလည်းစိတ်ထဲမှာပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ ဘော်လီကိုပါချွတ်လိုက်ပီး ရေချိးခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။အရင်ဆုံး ရှာမိတာကတော့ ရေစင်ဘေးမှာတင်ထားတဲ့ဟာကြီးပေါ့။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စပ်တူဝယ်ထားတဲ့ဟာကြီးလေ။ အရှည်က ၁ဝလက်မနဲ့ လုံးပတ်အတုတ်ကြီးပေါ့။ ကြွေပြားကပ်နံရံမှာ ကပ်လိုက်ပီး အဖုတ်ထဲကိုအတင်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။
Zawgyi
မိန္းမေထာင္ဝါဒီ
သူဇာတစ္ေယာက္ အိပ္ရာႏိုးႏိုးျခင္း နာရီၾကည့္ၿပီး လန႔္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အမွန္က ၆နာရီ ထရမွာ ခု ရနာရီမတ္တင္းေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေသခ်ာတယ္ ဒီေန႔႐ုံးေနာက္က်ၿပီ။ သူဇာ အိပ္ရာသိမ္းရင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ရင္းစဥ္းစားေနရၿပီ။သူဇာတို႔႐ုံးကစည္းကမ္းတင္းက်ပ္တယ္။ ႐ုံးေနာက္က်တာကိုလုံးဝလက္မခံဘူး။ ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္ကို အမွန္တကယ္က်င့္သုံးတဲ့႐ုံးပါ။ သူဇာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုျမန္ေျပးဝင္လိုက္တယ္။ ဝတ္ထားတဲ့ ဂါဝန္ေလးကိုေခါင္းေပၚ ကေနေက်ာ္ၿပီးခြၽတ္လိုက္တယ္။ ပင္တီအျဖဴေလးရယ္ ဘရာအျဖဴေလးရယ္ပဲပါတဲ့ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံးလွလွေလးကမွန္ထဲမွာေပၚလာပါတယ္။ သူဇာ့ ကိုယ္လုံးေလးကအရမ္းအပိန္ႀကီးလည္းမဟုတ္ အကိတ္ႀကီးလည္းမဟုတ္ဘဲ ၾကည့္ေကာင္း႐ုံ ျပည့္ျပည့္ေလးပါ။ ႏို႔ေလးေတြကလည္း လုံးလုံးေလးေတြ ၃၄ဆိုက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ မွန္ထဲမွာကိုယ့္ကိုကိုယ္ျမင္ေနရေပမယ့္ သူဇာစိတ္ကူးမယဥ္အား။ဘရာနဲ႔ပင္တီကိုအျမန္ခြၽတ္ခ်ၿပီးေရကိုတဝုန္းဝန္းနဲ႔ေလာင္း ခ်ိဳးလိုက္တယ္။ေရလဲထမီေလးကိုရင္လ်ား တဘက္ေလးပတ္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာၿပီး အဝတ္အစားလဲဖို႔ျပင္ရပါတယ္။
ဟယ္ ေသပါၿပီသူဇာ တစ္ေယာက္တည္း ေရ႐ြတ္မိလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူ႔အဝတ္ဘီ႐ိုထဲမွာ အတြင္းခံတစ္ထည္မွမရွိ။ အားလုံးအဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲမွာ။ တစ္ထည္မွ မေလွ်ာ္ရေသး။ ဒီေန႔ေတာ့ ၿဂိဳလ္ဝင္တာပဲလို႔ေတြးလိုက္ၿပီး အဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ဟုတ္တယ္ေလ မဝတ္ဘဲ သြားလို႔မွမရတာ။ မေလွ်ာ္ရေသးတာတစ္ထည္ပဲဝတ္သြားရေတာ့မယ္။ အဝတ္ျခင္းထဲေမႊလိုက္ၿပီး ေဘာ္လီအျဖဴတစ္ထည္နဲ႔ ပင္တီအျဖဴတစ္ထည္ ဆြဲထုတ္ၿပီး နမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ သိပ္မနံေသး။ ေရေမႊးနည္းနည္း ကူရင္အဆင္ေျပမယ္ဆိုၿပီးဒါပဲဝတ္လိုက္တယ္။ အဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ႐ုံးေနာက္က် တဲ့အေၾကာင္းေခါင္းထဲေရာက္ၿပီး စိတ္ပူလာတယ္။ စိတ္ပူေပမယ့္ ရင္ခုန္သလိုလည္းျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ရႈပ္ပါတယ္ မစဥ္းစားတာပဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး အိမ္ ကျမန္ျမန္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။႐ုံးေရာက္ေတာ့ သူဇာေခြၽးေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။
ဒီေန႔မွ ေနကပူ၊ ႐ုံးကေနာက္က်၊ ဘတ္စ္ကားကက်ပ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ လက္ေဗြႏွိပ္ဖို႔ ဝန္ထမ္းေရးရာဌာနကို သြားတဲ့လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ သူဇာရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတယ္။ေအာက္ခံပင္တီထဲမွာလည္း စိုစိစိျဖစ္ေနတယ္။ ေခြၽးေတြပဲလား ရင္ခုန္လို႔ အရည္ေတြထြက္ေနတာလား ေတာ့မသိ။မသူဇာ ဒီေန႔ ၄၅မိနစ္ေနာက္က်တယ္ေနာ္။ ဝန္ထမ္းေရးရာက ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္။ အင္းညီမေလးေရ အမ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔။ ဒီေန႔ ေတာ့သြားပါၿပီဟယ္။ သူဇာက မ်က္ႏွာေလးနီနီနဲ႔ျပန္ေျပာတယ္။အင္းအမေရ ၿပီးရင္ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးကို သြားလိုက္ေနာ္။ ေကာင္မေလးကသူ႔ တာဝန္အတိုင္း သူဇာ့ကိုသတိေပးလိုက္တယ္။သူဇာတို႔႐ုံးက စည္းကမ္းတင္းက်ပ္ၿပီး အျပစ္ေပးတာလည္းၾကမ္းတယ္။ လခေကာင္းလို႔သာ ဘယ္သူမွ ဘာ မွမေျပာတာ။ ႐ုံးေနာက္က်ရင္လည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးေလ့ရွိတယ္။ ႐ုံးေနာက္က်တဲ့ဝန္ထမ္းေတြက စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးဌာနကိုသတင္းပို႔ရ တယ္။
သူဇာလည္း ဝန္ထမ္းေရးရာကေကာင္မေလးကို ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးဌာနကိုသြားလိုက္တယ္။ သူဇာေရာက္သြားေတာ့ စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းေရးမွာ လူသိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ သူဇာတို႔႐ုံးမွာ မိန္းကေလးေတြပဲမ်ားေတာ့ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးမွာလည္းအရာရွိမမေတြပဲထိုင္တယ္။ ႐ုံး ေနာက္က်စာရင္းကို ၾကည့္ေနတဲ့ အရာရွိမမကသူဇာ့ကိုႏႈတ္ဆက္တယ္။သူဇာေရာက္လာၿပီလား။ဟုတ္ကဲ့မမ။ ဒီေန႔ေနာက္က်သြားလို႔။အင္း ေျပာစမ္းပါဦး ဘာလို႔ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ။သူဇာလည္း မလိမ္တတ္တာနဲ႔အိပ္ယာထတာေနာက္က်သြားလို႔ပါမမ။ဟင္ သူဇာရဲ႕ အလုပ္ကို ေသခ်ာစီစဥ္မွေပ့ါ။ အခုက အလုပ္ကိုမေလးစားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းေတြလည္းသူဇာသိေနတာပဲ။ ဟုတ္ကဲ့မမ သမီးမွာ အျပစ္ရွိပါတယ္။
ေအး အျပစ္ရွိမွန္းသိရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းေတြကို သူဇာလည္းသိေနတာပဲ။ သူဇာက အခု႐ုံးေနာက္က်ေတာ့ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းအမွတ္ ၇ ကိုေဖာက္ဖ်က္တာ။ အမွတ္ ၇ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ ဘယ္လို အျပစ္ေပးလဲ။- ဟုတ္ကဲ့မမ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္း အမွတ္ ၇ က ႐ုံးခ်ိန္ကိုေလးစားလိုက္နာျခင္း ပါ။ အမွတ္ ရကိုေဖာက္ဖ်က္ရင္ေတာ့ ၁ မိနစ္ကေန ၃၀ မိနစ္အထိ ေနာက္က်ျခင္းအတြက္ နား႐ြက္ဆြဲထိုက္ထ ကို ေနာက္က်တဲ့အခ်ိန္ အတိုင္းလုပ္ရပါ တယ္။ ၁၀ မိနစ္ေနာက္က်ရင္၁၀ ခါေပါ့။ ၃၀ မိနစ္အထက္ေနာက္က်ျခင္းအတြက္ကေတာ့ နား႐ြက္ဆြဲထိုင္ထ ကို ေနာက္က်တဲ့အခ်ိန္ ၂ဆလုပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႀကိမ္ဒဏ္ ၆ ခ်က္ပါ။
သူဇာ ရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာျပတာကို အရာရွိမမက ေသခ်ာနားေထာင္ေနၿပီး- ေနာက္ေတာ့ေကာဒီတစ္ခုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူဇာမ်က္ႏွာနီ သြားၿပီး- ေနာက္က်တဲ့ဝန္ထမ္းက ေနာက္က်တဲ့ေန႔မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မဝတ္ရပါဘူး။ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးအရာရွိေရွ႕မွာခြၽတ္ၿပီး အပ္ခဲ့ရပါ တယ္။ ညေန႐ုံးဆင္းမွျပန္လာဝတ္ရပါတယ္မမ။ ေကာင္းၿပီ ဒီေန႔ သူဇာ က ၄၅မိနစ္ေနာက္က်တဲ့အတြက္ ႀကိမ္ဒဏ္ ၆ ခ်က္၊ နား႐ြက္ဆြဲထိုင္ထ အႀကိမ္ ၉၀ နဲ႔ ၿပီးရင္ ဒီေန႔ ဒီမွာ ပင္တီခြၽတ္ခဲ့ရမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။ ၿပီးရင္ ဒီမွာလက္မွတ္ထိုး။
သူဇာ့အျပစ္ဒဏ္ကို အေသးစိတ္ေရးထားတဲ့ စာ႐ြက္ကို ဖတ္ျပၿပီး သူဇာ့ကိုလက္မွတ္ထိုးခိုင္းပါတယ္။လက္မွတ္ထိုးေပးၿပီးေတာ့ မမက ထိုင္ရာကေနထၿပီး သူဇာ့ကိုသူနဲ႔လိုက္ခဲ့ဖို႔ေျပာပါတယ္။ သူဇာလည္းမမေခၚရာေနာက္ကို ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီးလိုက္သြားမိပါတယ္။ သူတို႔ဦးတည္တဲ့ေနရာကေတာ့ ႐ုံးေရွ႕ကြင္းျပင္ကိုေပ့ါ။ ႐ုံးေရွ႕ကြင္းျပင္မွာက ဝန္ထမ္းေတြစုေပါင္းၿပီးလုပ္ရတာရွိရင္ တန္းစီရတဲ့ေနရာပါ။ ကြင္းရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္မွာေတာ့ လူတစ္ရပ္နီးပါးျမင့္တဲ့တိုင္လုံးေတြရွိပါတယ္။ မမ ကသူဇာ့ကိုတိုင္လုံးေတြရွိတဲ့ဖက္ေခၚလာပါတယ္။ ကဲသူဇာဘာလုပ္ရမလဲသိတယ္ေနာ္၊- ဟုတ္ကဲ့မမသူဇာ လည္းျပန္ေျဖလိုက္ရင္း တိုင္လုံးတစ္လုံးကိုဖက္လိုက္ပါတယ္။ မမက သူဇာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို တိုင္လုံးမွာတြဲထားတဲ့လက္ထိပ္နဲ႔ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီတိုင္လုံးေတြက ဝန္ထမ္းေတြကို ႀကိမ္ဒဏ္ေပးတဲ့ ေနရာပါ။
ႀကိမ္ဒဏ္ခံရမယ့္ဝန္ထမ္းကတိုင္ကိုဖက္ထားရတယ္။ တိုင္မွာအေသတပ္ထားတဲ့လက္ထိပ္နဲ႔ ခတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဝန္ထမ္းရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းမွာဝတ္ထားတဲ့အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ခ်ပါတယ္။ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ကိုမွ ႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္တာပါ။အခုလည္းသူဇာဖက္ထားၿပီဆိုေတာ့ မမက သူဇာ့ ယူနီေဖါင္း စကတ္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ သူဇာလည္းေတာ္ေတာ္ရွက္ေနပါတယ္။ ရွက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ေတြလည္းအရမ္းခုန္ေနပါတယ္။ ပင္တီထဲမွာလည္း အရည္ေတြ႐ႊဲေနေလာက္ၿပီ။ မမကသူဇာ့ပင္တီကိုခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့- သူဇာညည္းေတာ္ေတာ္႐ြေနပါလား။ ပင္တီမွာအရည္ေတြကို႐ႊဲေနတာပဲ။ ညည္းကိုေကာင္းေကာင္းတြယ္ရမယ္။ ဒီေလာက္႐ြေနတဲ့ေကာင္မ ဒီေန႔ေတာ့ ငါ့ႀကိမ္လုံးစာမိၿပီေပါ့။
သူဇာလည္းေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္။ သူ႔ကိုသူလည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရတန္း ၈တန္းတည္းက ဒဏ္ေပးခံရ အ႐ိုက္ခံရတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ဒီလို ရင္ခုန္ ၿပီး အဖုတ္ေလးထဲမွာအရည္ေတြ႐ႊဲလာေနၾက။ သူဇာစဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ မမကေဘးကစင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ႀကိမ္လုံးေတြထဲက လက္သန္းလုံးေလာက္တုတ္ ၿပီး သုံးေပရွည္တဲ့ႀကိမ္လုံးကိုယူလိုက္တယ္။ ေလထဲမွာ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္းနဲ႔ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ကစားလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲသူဇာ့အဖုတ္ထဲကေန အရည္ေတြအိကနဲ ထြက္လာျပန္တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္းတစ္ခုခုကိုလိုခ်င္သလိုႀကီးခံစားေနရတယ္။ မမက ႀကိမ္လုံးကို သူဇာ့ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ေပၚတင္ၿပီး လက္ဆခ်ိန္ေနပါ တယ္။ ဖင္ေပၚမွာ ႀကိမ္လုံးေအးေအးလာထိတာကိုခံစားေနရတဲ့သူဇာကေတာ့ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ၿပီးအာေတြေျခာက္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲမမက ႀကိမ္လုံးကို အားနဲ႔လႊဲၿပီး ႐ိုက္ခ်လိုက္ပါတယ္။႐ႊီ….. ႐ႊမ္း……ပစ္မွတ္ကို တည့္တည့္မတ္မတ္နဲ႔ထိသြားတဲ့ ႀကိမ္လုံးရဲ႕အသံကေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါတယ္။ သူဇာလည္း ဖင္မွာ မီးစနဲ႔အထိုးခံလိုက္သလို ပူၿပီး စပ္သြားပါတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း အ လို႔ညည္းမိပါတယ္။ ျပည့္တင္းၿပီး ျဖဴေဖြးေနတဲ့ဖင္ေပၚမွာေတာ့ အရႈိးရာနီနီေလးတစ္ေၾကာင္းက ကန႔္လန႔္ျဖတ္ေပၚလာပါတယ္။ မမရဲ႕လက္ဆေကာင္းေတာ့ ဖင္ႏွစ္ဖက္စံလုံးကို ထိခ်က္ကမွ်မွ်တတထိၿပီး အရႈိးရာက လည္း ဟိုဖက္ဒီဖက္ညီပါတယ္။
ပထမဆုံးတစ္ခ်က္ဆိုေတာ့ ဖင္အေပၚပိုင္းခါးမေရာက္ခင္ေလးကိုတြယ္ထည့္လိုက္တာပါ။မိနစ္ဝက္ေလာက္နားၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္က ႐ႊမ္းကနဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ အရႈိးရာက ပထမတစ္ခုနဲ႔ လက္မဝက္ေလာက္ျခားၿပီး ေပၚလာပါတယ္။ သူဇာလည္း ဖင္မွာ ေတာ္ေတာ္ပူစပ္ေနၿပီး အရမ္းနာ တာကိုခံစားေနရပါတယ္။ ဒါမဲ့အဖုတ္ထဲမွာေတာ့အရည္ေတြထြက္ေနဆဲပါ။ စိတ္ထဲမွာလည္း လိုခ်င္တာရလိုက္သလို ခံစားေနရပါတယ္။ႏွစ္ၿပီးေတာ့ သုံး၊ ၿပီးေတာ့ ေလး ၿပီးေတာ့ ငါး၊ ၿပီးေတာ့ေျခာက္ ႐ိုက္ခ်က္ေတြက အခ်ိန္မွန္မွန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဖင္ေပၚမွာေတာ့ အရႈိုးရာနီနီ ေျခာက္ခ်က္က ညီညီေလး ေပၚေနပါတယ္။
မမက သူဇာ့ကိုလက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးရင္း- ဘယ္လိုလဲသူဇာ၊ ငါ့လက္ဆကေတာ့ ေသခ်ာၿပီးသားပဲ နင္ တစ္ပတ္ေလာက္ထိုင္တိုင္းငါ့ကိုသတိရေနလိမ့္မယ္။- ေတာ္ေတာ္နာပါတယ္ မမရယ္၊ သူဇာေနာက္ကိုစည္းကမ္းလိုက္နာပါ့မယ္။- ေအး မၿပီးေသးဘူး အခုမွအစပဲရွိေသးတာ၊ ေဘာင္းဘီနဲ႔ စကတ္ျမန္ျမန္ဝတ္ စမ္း။သူဇာလည္း ေျခေထာက္မွာပုံေနတဲ့ပင္တီနဲ႔ စကတ္နဲ႔ကို ေကာက္ဝတ္လိုက္ပါတယ္ – ၿပီးရင္ ကြင္းအလယ္ကိုသြား။ နား႐ြက္ဆြဲထား ငါဒီက အမွတ္စဥ္ မွတ္မွ စလုပ္မယ္ၾကားလား။- ဟုတ္ကဲ့မမျပန္ေျဖရင္း ကြင္းအလယ္ကိုလာခဲ့တယ္။
ေနကေတာ့ အရမ္းပူေနၿပီ ကြင္းအလည္မွာ ဘာ အရိပ္မွလည္းမရွိဘူး။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ နား႐ြက္ဆြဲၿပီးရပ္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာပဲ မမဆီက တစ္လို႔ အသံထြက္လာတာနဲ႔သူဇာလည္းထိုင္ထတစ္ခါစလုပ္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးမွ ျပန္ထရတာပါ။ ညာလို႔မရပါဘူး။ ညာေန တယ္ထင္ရင္ အမွတ္စဥ္က တက္မသြားပဲ အခါခါျပန္လုပ္ရေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ အမွတ္စဥ္အတိုင္းလုပ္လာတာ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူဇာ ဒူး ေတြေခ်ာင္ၿပီးေမာေနၿပီ ေခြၽးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ေဘာ္လီခါးရွည္ဝတ္ထားေတာ့ ေခြၽးက ယူနီေဖာင္းအက်ၤီအေပၚ နားေလးေတြပဲစိုတယ္။ ဒါမဲ့ ရင္သားေတြမွာ ေဘာ္လီက ေခြၽးစိုၿပီး စိုစိစိုစိနဲ႔ကပ္ေနတာေတာ့ ခံစားရတယ္။ ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ပင္တီတစ္ထည္လုံး႐ႊဲေနၿပီ။
ေခြၽးေကာ အရည္ေတြေကာေပ့ါ။အဲဒီလိုနဲ႔လုပ္လာလိုက္တာ၉၀ ျပည့္မွပဲရပ္ေတာ့တယ္။ သူဇာလည္း မမဆီျပန္သြားလိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးေတာ့ ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနတာေပ့ါ။ မမနဲ႔အတူ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး႐ုံးခန္းကို ျပန္လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႐ုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မမက- ကဲသူဇာ ညည္းပင္တီခြၽတ္ထားၿပီး ဒီ အိတ္ထဲထည့္ခဲ့။ ညေနမွျပန္လာဝတ္။သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမသူဇာလည္း ေခြၽးေတြ႐ႊဲနစ္ေနတဲ့ပင္တီကိုခြၽတ္ၿပီး အိတ္ထဲထည့္ၿပီး မမကိုေပးလိုက္ပါတယ္။ ယူနီေဖာင္း စကတ္ မီးခိုးေရာင္ေလးက အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးဆိုေတာ့ သူဇာ့ ဖင္ေတြက လုံးၿပီးေျပာင္ေနပါတယ္။ စကတ္က ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ခ်ဳပ္ထားတာ လည္းပါတာေပ့ါ။ သူဇာလည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ႐ုံးခန္းကိုလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဖင္ကအရႈိးရာေတြကေတာ့ေခြၽးနဲ႔ထိၿပီးစပ္ေနတယ္။ ဒူးေတြလည္းေခ်ာင္ေနလို႔ မနည္းအားတင္းၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ သူ႔ထိုင္ခုံကိုျမင္ေတာ့ သူဇာနည္းနည္းလန႔္သြားတယ္။ ဒါမဲ့ တေနကုန္ရပ္ေနလို႔မျဖစ္တာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲထိုင္ ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ဖင္နဲ႔ခုံထိတယ္ဆိုရင္ပဲထမခုန္မိေအာင္ စိတ္မနည္းတင္းလိုက္ရတယ္။ နာတာမွေတာ္ေတာ္နာတာ။ ဒီအရသာကို သူဇာတစ္ေယာက္ တစ္ပတ္ေလာက္ခံစား ေနရေတာ့မယ္ေလ…..သူဇာတစ္ေယာက္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားသြားဖို႔ကို မဝံံ့မရဲျဖစ္ေနမိတယ္။ သူဇာတို႔႐ုံးမွာက ကန္တင္းမရွိဘူး။ ႐ုံး အျပင္ကဆိုင္မွာသြားစားရမွာ။ ေယာက္်ားေလးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ဆိုင္ကိုသြားဖို႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါတဲ့သူဇာ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာသြားခ်င္ သလိုလည္းျဖစ္ေနတယ္။ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနတာေပ့ါ။ ဒါမဲ့ ခါတိုင္းသြားေနၾကသူငယ္ခ်င္းေတြက လာေခၚေတာ့ သူဇာလည္း စိတ္တင္းၿပီးလိုက္သြားလိုက္ တယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားေနတယ္။ ေယာက္်ားေတြလည္းအမ်ားႀကီးပဲ။ သူဇာ့ ယူနီေဖာင္းစကတ္ကက်ပ္ေတာ့ ေဘာင္းဘီမပါတာသိသာေန တယ္ထင္တယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြအားလုံးရဲ႕မ်က္လုံးက သူဇာ့ဆီပဲေရာက္ေနသလိုပဲ။ ဒါမဲ့သူဇာ့စိတ္ထဲမွာ ရင္ခုန္သလိုျဖစ္ေနၿပီး အဖုတ္ထဲမွာလည္း အရည္ေတြထြက္ေနတာခံစားေနရတယ္။ထမင္းစားၿပီးျပန္လာတဲ့သူဇာ့ စကတ္ကိုေသခ်ာၾကည့္ရင္ အကြက္ေသးေသးေလးတစ္ခုကိုျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဖုတ္ကအရမ္းစိုေနတာကိုး။
တစ္ေန႔လည္လုံးအလုပ္ေတြလုပ္ၿပီး ႐ုံးဆင္းခ်ိန္က်သူဇာ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး႐ုံးခန္းကိုသြားလိုက္သည္။ ႐ုံးခန္းထဲမွာ အျပစ္ေပးခံရတဲ့ေကာင္မေလး ေတြ ေဘာင္းဘီလာျပန္ဝတ္ၾကတာေတြ႕ရသည္။ သူဇာလည္း အရာရွိမမေတြဆီသြားၿပီး ဝန္ခံခ်က္မွာလက္မွတ္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ ပင္တီေတြထားတဲ့ ပုံးထဲ က ကိုယ့္ပင္တီကိုေ႐ြးၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ မနက္ကေခြၽးေတြအရမ္းစိုေနတဲ့ပင္တီကို ပလပ္စတစ္အိတ္ထဲထည့္ထားေတာ့ အနံ႔ကေတာ္ေတာ္ဆိုး ေနသည္။ ပင္တီက အရင္တစ္ရက္လည္းဝတ္ထားၿပီးသားေလ။ ဒါမဲ့သူဇာလည္း ဒီပင္တီကိုပဲ ကုန္းၿပီးဝတ္လိုက္ရသည္။ အ႐ိုက္ခံထားရတဲ့ဖင္က ပင္တီနဲ႔ ထိေတာ့ ေတာ္ေတာ္စပ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုစပ္သြားလိုက္တိုင္း သူဇာ့ အဖုတ္ထဲမွာ က်ဥ္ကနဲျဖစ္ၿပီးအရည္ေတြထြက္ထြက္လာတတ္တယ္ေလ။
ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူဇာစိတ္ထဲ မလုံမလဲျဖစ္ေနမိသည္။ စိတ္ထင္လို႔ပဲလားမသိ ကိုယ့္ဆီက ေခြၽးေစာ္နံေနတယ္လို႔ခံစားေနရတယ္။ စိတ္ထဲက နည္းနည္းရွက္မိေတာ့ မ်က္ႏွာကနည္းနည္းနီလာသည္။ ညေနပိုင္းလည္း ဘတ္စကားကက်ပ္ၿပီး ရာသီဥတုကပူလွသည္။ သူဇာလည္း စိတ္ထဲမွာ ဘာလိုလို ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ေခြၽးေတြလည္းထပ္ထြက္လာသည္။ ေခြၽးေတြထိလို႔လားေတာ့မသိ ဖင္က အရႈိးရာေတြကစပ္ေနသည္။ ပင္တီကလည္းစိုၿပီးကပ္ေနသည္။ သူဇာ့စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။ အာေခါင္ေတြလည္းေျခာက္ၿပီး လူက ဟိုနားကယားသလို ဒီနားကယားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒီ ေန႔ကားေပၚမွာ ထိုင္ခုံရလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဘယ္လိုမွ အိေျႏၵရမွာမဟုတ္။ အခုေတာင္မွ အဖုတ္နဲ႔ ေပါင္ခြၾကားက အရမ္းယားေနလို႔ ေျခခ်ိတ္ ထိုင္ၿပီး လက္ကိုင္အိတ္ကို ေပါင္ေပၚတင္ထားရသည္။
ကားကလူပိုက်ပ္လာသည္။ သူဇာလည္းပိုၿပီး အိုက္လာသည္။ စိတ္ေကာလူေကာပို အိုက္လာသည္။ ပိုဆိုးတာက ႏို႔တစ္ဖက္က အရမ္းယားေနတာ။ ကုတ္ လိုက္ရင္ အရမ္း႐ုပ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ မကုတ္ဘဲတင္းခံေနရသည္။ ဒါမဲ့ဘယ္လိုမွ ၾကာၾကာ တင္းမထားႏိုင္။ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ယားတာက မ်က္ရည္ ေတာင္ဝိုင္းလာမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔မသိမသာေလး ခ်ိဳင္းေအာက္နားေလးက ေဘာ္လီအျပင္နည္းနည္းထြက္ေနတဲ့ ႏို႔အုံေလးကို ကုတ္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မီးေတြ စေတာက္ေတာ့တာပဲ။ လူတကိုယ္လုံးက်ဥ္တက္သြားၿပီး ၾကက္သီးေတြလည္းထလာေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္စိတ္အရမ္းျပင္းပ်လာတယ္။ ေခြၽးေတြလည္းပိုထြက္လာၿပီး မ်က္ႏွာေတြလည္း နီလာတယ္။ သူဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ အရမ္း႐ြေနၿပီေလ။ ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္းခပ္တင္းတင္းေလးကိုက္ထားလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဘတ္စကားဂိတ္ကဆင္းၿပီး အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ပင္တီကအရမ္းစိုေနေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေတာင္သိပ္မေကာင္းဘူး။ အိမ္ေရာက္ ေတာ့ စိတ္က ပိုထန္လာတယ္။ ေခြၽးနံ႔က ပိုၿပီးနံလာသလိုပဲ။ မ်က္ႏွာမွာ မိတ္ကပ္လိမ္းထားေတာ့ ေခြၽးထြက္တာက သိပ္မသိသာဘူး။ သူဇာလည္း အက်ၤီ အရင္လဲမယ္ဆိုၿပီး ယူနီေဖါင္း အက်ၤီကိုခြၽတ္လိုက္တယ္။ ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္လိုက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲမွာ ျပန္ျမင္လိုက္ရၿပီး စိတ္ေတြအရမ္း ႂကြလာတယ္။ ျပည့္တင္းတဲ့ႏို႔ေတြက ေဘာ္လီထဲကေနစူထြက္ေနတယ္။ ရင္ၫြန႔္တစ္ေလွ်ာက္နဲ႔ ရင္ဘက္ေပၚပိုင္းမွာလည္း ေခြၽးေတြအဆီေတြနဲ႔ေျပာင္ေန တယ္။ လက္ေမာင္းတစ္ေလွ်ာက္ေကာေပါ့။ ကိုယ့္ပုံကိုျမင္ၿပီး သူဇာစိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို တမ္းတမ္းတတလိုခ်င္ေနမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာ မနက္က အျပစ္ေပးခံရတာေတြ ေဘာ္လီနဲ႔ ပင္တီအေဟာင္းဝတ္ရတာေတြက ျပန္ေပၚလာတယ္။ စိတ္ေတြအရမ္း႐ြေနၿပီးေတာ့ လူက အသက္ရႉလည္းအရမ္းျမန္ေန တယ္။ သူဇာလည္း ႏႈတ္ခမ္းကိုခပ္တင္းတင္းကိုက္လိုက္ၿပီး လိုခ်င္ေနတာကို ရယူေတာ့မယ္လို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း က်ဥ္သြားၿပီး ေတာ့ ၾကက္သီးေတြတစ္ဖန္ထလာျပန္တယ္။ အပ်ိဳမေလးသူဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ စိတ္ရဲ႕ေစရာကိုလိုက္သြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီေလ။
သူဇာ့စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္သလိုလို၊ အျပစ္ရွိသလိုလို၊ စိတ္ဆာသလိုလိုခံစားေနရသည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ပုံကိုယ္ၾကည့္ၿပီး သူဇာ စဥ္းစားေနမိသည္။ တိုက္ခန္းမွာလည္း သူဇာတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ လြတ္လပ္ေနသည္။ အတူေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းက နယ္ျပန္သြားတာျပန္မေရာက္ ေသး။ သူဇာလည္း ခါတိုင္းလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးဖို႔ စၿပီးျပင္ဆင္လိုက္ပါသည္။ သူဇာ့မွာ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးတတ္တဲ့ အက်င့္က ရွစ္ တန္းေက်ာင္းသူဘဝကစၿပီးရခဲ့တာပါ။ သူဇာ့ရဲ႕ ဂိုက္အမဆီက ဒီလိုအက်င့္ျဖစ္လာေအာင္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္လို႔ေျပာလို႔လည္းရပါတယ္။ ဒါမဲ့ သူဇာ ကိုယ္တိုင္က စိတ္ပါလို႔ အက်င့္ျဖစ္သြားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အပ်ိဳျဖစ္စအ႐ြယ္မွာ တစ္ခုခုမွားတိုင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္ေပးတဲ့ အက်င့္ရတဲ့ သူဇာ တစ္ေယာက္ အျပစ္ေပးတိုင္း ရွက္စိတ္၊ သာယာစိတ္ေတြနဲ႔ စိတ္ေတြႂကြၿပီး အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ႐ႊဲလာေလ့ရွိပါတယ္။
သူဇာ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ဂိုက္လုပ္ေပးတဲ့ အမက သူဇာတစ္ခုခု မွားတိုင္း ဘယ္လိုအျပစ္ေပးသင့္လဲဆိုတာကို သူဇာ့ကိုျပန္ေမးၿပီး ကိုယ့္ ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးခိုင္းေလ့ရွိပါတယ္။အစပိုင္းမွာေတာ့ ဂိုက္အမက အျပစ္ေပးနည္းေတြထဲက ေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းတယ္၊ သူဇာေ႐ြးတာကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစား ခိုင္းၿပီး သင့္ေတာ္ရဲ႕လား စဥ္းစားခိုင္းတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူဇာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးတတ္လာတာပါ။ သခ်ၤာတြက္တာမွားလို႔ ဖင္ခြၽတ္ထိုင္ ထ လုပ္ရတာေတြ၊ လပတ္စာေမးပြဲမွာ အမွတ္နည္းလို႔ တစ္လလုံး ေဘာ္လီနဲ႔ပင္တီ တစ္စုံတည္းကို မေလွ်ာ္ပဲဝတ္ရတာေတြေပ့ါ။ ဒါမဲ့ ဒီလိုအျပစ္ေပးတာ ေတြက သူဇာ့စိတ္ကို သာယာေစ၊ တက္ႂကြေစတတ္တာေတာ့အမွန္ပဲ။ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြေတာက္ေတာက္ယိုခဲ့ရတာေတြေပါ့။ ဒီေန႔ေတာ့ သူဇာ့မွာ အျပစ္ႏွစ္ခုရွိေနပါတယ္။ ႐ုံးေနာက္က်လို႔ ႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရတာကတစ္ခု၊ အတြင္းခံေတြေလွ်ာ္ဖို႔ေမ့ေနတာကတစ္ခု။ သူဇာ့ရဲ႕ ေပတံနဲ႔တိုင္းမယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ႏွစ္ခုလုံးက အျပစ္ႀကီးေတြျဖစ္ေနသည္။ ႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတယ္ဆိုတာကလည္း သူဇာ့ကိုအႀကီးအက်ယ္အရွက္ရေစပါတယ္။ တစ္ခုခုကိုလုပ္ဖို႔ ေမ့ေနတယ္ဆိုတာလည္း အျပစ္ႀကီးတစ္ခုပါ။ သူဇာ့မွာ ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ေပးဖို႔အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တည္း ကေနခုထိ အျပစ္ေတြနဲ႔ျပစ္ဒဏ္ေတြကို မွတ္ထားတာမ်ိဳးေပ့ါ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဇာ့ကိုယ္ပိုင္ဥပေဒတစ္မ်ိဳးေပ့ါေလ။
ငယ္ငယ္က ဂိုက္မမ သင္ေပးသြားတဲ့ အျပစ္ေပးနည္း ေတြကို သူဇာနည္းနည္းျပန္ျပင္ထားသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးခင္ ျပန္စဥ္းစားတာေတြ ျပန္ သုံးသပ္တာေတြလုပ္ဖို႔နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ေတြကို စာအုပ္ထဲမွာအေသးစိတ္ခ်ေရးတာေတြ အက်င့္လုပ္ထားတယ္။ ဒါမဲ့ ဒီအတိုင္းလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔မရ ဘူး။ အရင္ဆုံး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္သားလို႔သတ္မွတ္ၿပီး အျပစ္သားဝတ္စုံလဲရသည္ေလ။ သူဇာလည္း အရင္ဆုံး ဝတ္စုံလဲဖို႔ျပင္ရသည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ က ဖုန္းေလးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ဘီ႐ိုေပၚတင္လိုက္သည္။ ဗီဒီယို ကင္မရာကို မွန္ေရွ႕အဝတ္လဲရာဆီကိုခ်ိန္ထားလိုက္သည္။ သူဇာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ေပးတိုင္း ဗီဒီယို႐ိုက္ထားၿပီး ျပန္ၾကည့္တတ္သည္။ ဘီ႐ိုကိုဖြင့္ၿပီး ေအာက္ဆုံးမွာ ပလပ္စတစ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ အမည္းေရာင္ အဝတ္တစ္ထည္ကိုယူ လိုက္သည္။ ဒါကသူဇာ့ အျပစ္သားဝတ္စုံေလ။ ဒီဝတ္စုံကိုဝတ္ၿပီးတိုင္းမေလွ်ာ္ရဘူး။ ေနာက္ အနံ႔ေတြ မလြင့္ကုန္ေအာင္နဲ႔ ေဘးကိုမကူးေအာင္ ပလပ္စ တစ္နဲ႔ေသခ်ာထည့္ထားရသည္။ အိတ္ထဲကထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ေခြၽးေစာ္နဲ႔ ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔ကထြက္လာသည္။
သူဇာတကိုယ္လုံးတင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဝတ္စုံေလးကိုကိုင္ၿပီးမွန္ေရွ႕ကိုသြားလိုက္သည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတာက ေဘာ္လီအျဖဴေလးရယ္ ေအာက္မွာ စကတ္ေလးရယ္ပဲဝတ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေလ။ အရင္ဆုံးလက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဝတ္စုံေလးကို တန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ယူနီေဖာင္း စကတ္ေလးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ပင္တီအျဖဴေလးနဲ႔ ေဘာ္လီေလးပဲသူဇာ့ကိုယ္ေပၚမွာက်န္ေတာ့တယ္။ ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကို လက္ေနာက္ျပန္ၿပီး အရင္ ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေဘာ္လီကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး တန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ပင္တီကိုလည္း ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ အခုေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ သြားၿပီေလ။ တန္းေပၚက ဝတ္စုံအနက္ေလးကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတဲ့အခ်ိန္ဝတ္တဲ့ဝတ္စုံတာ ဘာမွမထူးဆန္းပါ။ ခါးရွည္ေဘာ္လီ အနက္တစ္ထည္ နဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္သာ။ ဒါမဲ့ သူဇာပုံမွန္ဝတ္ေနက် ဆိုုက္ထက္ငယ္သည္။ ေနာက္ တခါမွမေလွ်ာ္ထားေတာ့ ေခြၽးနံ႔ကလည္းစြဲေနၿပီ။ အရင္ဆုံး ေဘာင္းဘီတိုကိုဝတ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီက ခါးအထိေရာက္တဲ့အရွည္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီကိုဝတ္ လိုက္သည္။ သူဇာ့ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးလွတဲ့ပစၥည္းေတြဝင္ေအာင္ မနည္းထည့္ၿပီးဝတ္ရသည္။
ေဘာ္လီကလည္း ခ်ည္သားအရွည္ေဘာင္းဘီကလည္း ခ်ည္သားဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့က်ပ္သည္။ ေဘာ္လီနဲ႔ ေဘာင္းဘီကိုနည္းနည္း ျပန္ျပင္ ထားသည္။ ခ်ိတ္ေတြတပ္ထားၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီနဲ႔ေဘာင္းဘီ ကိုတြဲလို႔ရေအာင္လုပ္ထားသည္။ သူဇာခ်ိတ္ေတြအားလုံးတပ္လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ က်ပ္ထုပ္ေနသည္။ ေနာက္ ေခြၽးနံ႔လည္းရေနသည္။ ဒါကလည္းသူဇာ့ကိုတစ္မ်ိဳးစိတ္ႂကြေစသည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ပုံကိုယ္တစ္ခ်က္ ျပန္ၾကည့္ လိုက္ၿပီးဘီ႐ိုထဲက စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကိုယူလိုက္သည္။ တစ္အုပ္က ျပစ္ဒဏ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ေရးထားၿပီးေနာက္တစ္အုပ္မွာက လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ေတြကို မွတ္ထားသည္။ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်လိုက္ၿပီး သူဇာလည္း ၾကမ္းေပၚမွာဒူးေထာက္လိုက္သည္။ အရင္ဆုံး ဒီေန႔လုပ္လာတဲ့ အျပစ္ေတြကို စာအုပ္ထဲမွာခ်ေရးလိုက္သည္။ တေနကုန္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြက သူဇာ့ေခါင္းထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္ျပသလိုျပန္ေပၚလာၿပီး သူဇာစိတ္ေတြပိုႂကြလာသည္။
အဖုတ္ထဲမွာလည္း ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္လာသည္။ အရည္ေတြေတာ့ေတာ္ေတာ္႐ႊဲေနလာက္ၿပီ။ အားလုံးေရးၿပီးေတာ့ တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္လိုက္သည္။ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ႐ႊဲၿပီး ေဘာင္းဘီက ကပ္ေနတာကို သိေနရသည္။အျပစ္ေတြေရးၿပီးေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္းေတြေရးထားတဲ့ စာအုပ္ကိုဖြင့္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္း ေတြကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္းေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာေအာင္လုပ္တာ၊ ရွက္ေအာင္လုပ္တာ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကန႔္သတ္မႈ ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြလုပ္တာ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႐ြံေအာင္လုပ္တာ ေတြပါ။ လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ေတြေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတာပါ။ ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတာက သူဇာ့ကို စိတ္ေတြလႈပ္ရွားတက္ႂကြေစပါတယ္။ စိတ္ေတြလည္း အရမ္းထန္ေစပါတယ္။ အခုလည္း အျပစ္ေပးနည္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူဇာတစ္ေယာက္စိတ္ေတြအရမ္းထန္ၿပီး ႂကြေနပါတယ္။
႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတာက သူဇာ့အတြက္ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတဲ့ကိစၥျဖစ္သည္။ ျပစ္ဒဏ္ႀကီးႀကီးေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး အဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႔ေမ့တာလည္း ရွိေသးသည္။ စာအုပ္ထဲမွာၾကည့္ၿပီး သူဇာစဥ္းစားေနသည္။ အရင္ဆုံး အဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႔ေမ့တာအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ကိုဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အျပစ္သားဝတ္စုံကို ငါးရက္ဝတ္ဖို႔နဲ႔ ငါးရက္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဘာ္လီအေဟာင္းတစ္ထည္နဲ႔ ေဘာင္းဘီအေဟာင္းတစ္ထည္ကို ဆယ္ရက္ဝတ္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ျပစ္ဒဏ္ကိုလည္း ျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ ခ်ေရးလိုက္သည္။ ဒီလိုမ်ိဳး အတြင္းခံကန႔္သတ္တဲ့ အျပစ္ေပးထားခ်ိန္ဆိုရင္ ဝတ္ဖို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ အတြင္းခံကို ဖယ္ၿပီး က်န္တဲ့အတြင္းခံေတြကို ေသတၱာထဲထည့္ ေသာ့ခတ္ၿပီး ေသာ့ကို ႐ုံးက အန္ဆြဲထဲမွာထားေလ့ရွိသည္။ အခုလည္းအဲဒီလိုလုပ္ရဦးမည္။ အခု႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတာအတြက္ အျပစ္ေပးဖို႔ ဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခုက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးမွာျဖစ္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းေတြ ကိုစဥ္းစားၾကည့္သည္။ နာေအာင္၊ ရွက္ေအာင္၊ ႐ြံေအာင္လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ အတူေနသူငယ္ခ်င္းကလည္း ျပန္သြားေတာ့ အိမ္ခန္းမွာ တစ္ေယာက္တည္းလြတ္လပ္ေနသည္။ သူကေနာက္ ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကာမွျပန္ေရာက္မွာျဖစ္သည္။ ေျပာရရင္ အိမ္မွာလုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔ရသည္။ ေရွ႕က ေပးထားတဲ့ အျပစ္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့သူဇာတစ္ေယာက္ စဥ္းစားလို႔ရသြားသည္။
အဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႔ေမ့လို႔ ေပးထားတဲ့ အျပစ္အရ သူဇာတစ္ေယာက္ အျပစ္သားဝတ္စုံကိုငါးရက္ဝတ္ရမွာျဖစ္သည္။ ႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတဲ့အတြက္ ပထမ ဆုံး ဒီငါးရက္ကို အခ်ဳပ္ငါးရက္အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခ်ဳပ္ငါးရက္အျဖစ္သတ္မွတ္တယ္ဆိုတာက အျပစ္သားဝတ္စုံဝတ္ရတဲ့ အျပင္ အအိပ္အစားအေန၊သြားတာလာတာအားလုံးကို ကန႔္သတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူဇာတစ္ခါမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါးရက္ေလာက္ မကန႔္သတ္ဖူးေသးပါ။ ခါတိုင္းက တစ္ရက္ေလာက္ပဲသတ္မွတ္ဖူးသည္။ အခုေတာ့ ငါးရက္ႀကိဳးစားၿပီးေနၾကည့္ရေတာ့မယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ သူဇာ့ အျပစ္ကမရေသး။ ထပ္တိုး ရဦးမယ္။ သူဇာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္ေအာင္၊နာေအာင္၊ပင္ပန္းေအာင္လုပ္ဖို႔လိုေသးသည္။ လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ကႀကီးေတာ့ ဒါေတြအားလုံးပါသင့္သည္။ အျပစ္ေပးနည္းေတြေရးထားတဲ့စာအုပ္ကို ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေဟာေတြ႕ပါၿပီ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးနည္းတစ္ခု။
သူဇာကအၿမဲတမ္း GYM ကစားေလ့ရွိသည္။ ဒါမွလည္း ခႏၶာကိုယ္အလွကို အၿမဲတမ္းထိန္းထားႏိုင္မွာေလ။ သူဇာတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ GYM ႏွစ္ခုရွိသည္။ တစ္ခုက မိန္းကေလးသီးသန႔္၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေယာက္်ားေလးမိန္းကေလး အေရာျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးသီးသန႔္ ကေတာ့ နံမည္သိပ္မႀကီး၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ပုံမွန္ကစားလိုသူမိန္းကေလးမ်ားသာ လာၾကသည္။ နည္းျပကလည္းမိန္းကေလးေတြျဖစ္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သူဇာလည္း အဲဒီ မိန္းကေလးသီးသန႔္မွာပဲကစားေလ့ရွိသည္။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ နံမည္ႀကီး ကာယအလွမယ္ေတြ ကာယဗလသမားေတြကို ဆက္တိုက္ ေလ့က်င့္ေပး ေနတဲ့ အားကစား ခန္းမႀကီးျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ နည္းျပေတြရွိသည္။ မိန္းကေလး ေယာက္်ားေလးအားလုံး တူတူကစားရတဲ့ခန္းမမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကလည္း ျပင္းထန္သည္။ နည္းျပေတြကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေယာက္်ားေလးေတြျဖစ္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေလ့က်င့္ေပးသူ ေတြျဖစ္သည္။ အဲဒီမွာလည္း သူဇာ တစ္လသင္တန္းတစ္ခုတက္ဖူးသည္။
ေလ့က်င့္ခန္းေတြကအရမ္းျပင္းထန္သည္။ သူဇာ ႀကိဳက္တဲ့အခ်က္တစ္ခုလည္းရွိသည္။ နည္းျပေတြက စည္းကမ္းတင္းက်ပ္သည္။ အျပစ္ေပးတာေတြ လည္းရွိသည္။ အခုလည္း သူဇာ အဲဒီ GYM မွာ ငါးရက္သင္တန္းတစ္ခုတက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ သင္တန္းတက္ရတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အျပင္းထန္ဆုံးေလ့က်င့္ခန္းေတြပါတဲ့သင္တန္းကိုေ႐ြးတက္ရမည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရွက္ေအာင္ အျပစ္တစ္ခုထပ္ေပးလိုက္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ သူဇာ GYM သြားရင္ GYM ေရာက္မွ အဝတ္အစားလဲေလ့ရွိသည္။ အားကစားလုပ္ရင္ sport bra, ခ်ည္သားအတြင္းခံေဘာင္းဘီ, တီရွပ္ထူထူနဲ႔ အားကစားေဘာင္းဘီ ပြပြအရွည္ကိုဝတ္ေလ့ရွိသည္။ အခုေတာ့ အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ သြားရမွာဆိုေတာ့ ခါတိုင္းနဲ႔မတူ။ အျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ သူဇာခ်ေရးလိုက္သည္။ GYM မွာ ျပင္းထန္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြပါတဲ့ ငါးရက္သင္တန္းတစ္ခုတက္ရမယ္။ GYM သြားရင္ အိမ္ကအဝတ္အစားလဲသြားရ မယ္။ GYM သြားရင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမဝတ္ရ။ အေပၚပိုင္းမွာ အျပစ္သားဝတ္စုံကေဘာ္လီနဲ႔ စြတ္က်ယ္ခ်ဳင္းျပတ္တစ္ထည္။ ေအာက္ပိုင္းမွာက အသားကပ္ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ပဲဝတ္ရမည္။
အတြင္းခံမပါပဲ အသားကပ္ေဘာင္းဘီဝတ္ရမွာက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရွက္စရာေကာင္းသည္။ ဖင္ေတြကတုန္ေနမွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္း ေကာ့ေကာ္ကန္ကားလုပ္ရင္ ပူစီေနရာက အေမွ်ာင္းလိုက္ေပၚေနမွာျဖစ္သည္။ ဒါမဲ့ဒါကသူဇာကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္ေပးတာပဲေလ။ စဥ္းစားမိတာနဲ႔ စိတ္ ေတြထန္ၿပီး အရည္ေတြထြက္လာတာခံစားေနရသည္။ ရွက္ေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ နာေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ အရင္ကလိုနည္းေတြပဲသုံး လိုက္သည္။ အခ်ဳပ္ငါးရက္အတြင္း ပူစီကို မနက္ ၁ဝခ်က္ ည ၁ဝခ်က္ ခါးပတ္နဲ႔႐ိုက္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ညတိုင္း ၁နာရီ ႀကိဳးတန္းေပၚမွာထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ပူစီကို ႐ိုက္ဖို႔နဲ႔ ႀကိဳးတန္းေပၚမွာထိုင္ဖို႔ဆိုတာမွာလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ပုံစံအတိုင္းလုပ္ရမွာျဖစ္သည္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ကျပင္းထန္သင့္ သေလာက္ျပင္းထန္သြားၿပီျဖစ္သည္။ GYM မွာသင္တန္းတက္ေနတုန္း အျပစ္ေပးခံရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဇာအဖို႔ အပိုဆုျဖစ္သြားၿပီေလ။ဒါေတြအားလုံး ကို ျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာခ်ေရးလိုက္ၿပီး အစကေနျပန္ဖတ္လိုက္သည္။
အဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႔ေမ့တာအတြက္က အျပစ္သားဝတ္စုံကို ငါးရက္ဝတ္ၿပီး ငါးရက္ေနာက္ပိုင္း ေဘာ္လီအေဟာင္းတစ္ထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီအေဟာင္းတစ္ထည္ တည္းကို ဆယ္ရက္ဝတ္ရမည္။႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရတာအတြက္ကေတာ့ အခ်ဳပ္ငါးရက္၊ GYM မွာ ျပင္းထန္တဲ့သင္တန္း ငါးရက္စာတက္ဖို႔၊ GYM သြား ရင္အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါဘဲသြားဖို႔၊ ငါးရက္ဆက္တိုက္ပူစီကိုခါးပတ္နဲ႔႐ိုက္ၿပီးညတိုင္း ႀကိဳးတန္းေပၚ ၁နာရီထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။သူဇာ့အတြက္ေတာ့ အခုတစ္ ေခါက္အျပစ္ကေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္သည္။ ျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာအားလုံးေရးၿပီးေတာ့ ျပစ္ဒဏ္စတဲ့အခ်ိန္ကို အခုအခ်ိန္အတိုင္းေရးလိုက္သည္။ ျပစ္ဒဏ္အားလုံးၿပီးမွာကေတာ့ ေနာက္ နာရီ ၁၂ဝအၾကာမွျဖစ္သည္။ သူဇာနာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ အခု ငါးနာရီခြဲ။ GYM မွာသင္တန္းေတြက ၆နာရီေလာက္စေလ့ရွိသည္။ အခုသြားပါက ဒီေန႔စတဲ့ သင္တန္းကိုမွီႏိုင္သည္။ ဒီလိုစဥ္းစားၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြကိုသိမ္းလိုက္သည္။ ဖုန္းမွာ ဗီဒီယို႐ိုက္ ထားတာကိုလည္း ရပ္လိုက္သည္။ GYM သြားမယ္ဆိုေတာ့ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲက စြတ္က်ယ္ မီးခိုးေရာင္တစ္ထည္နဲ႔အသားကပ္ ေဘာင္းဘီ အနက္တစ္ထည္ ထုတ္လိုက္သည္။
ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕ကိုျပန္လာသည္။ ေပးထားတဲ့အျပစ္အရ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မဝတ္ရဘူးဆိုေတာ့ အျပစ္သားဝတ္စုံမွာ ေဘာင္းဘီနဲ႔ေဘာ္လီနဲ႔တြဲထား တဲ့ခ်ိတ္ေတြကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီဂြၾကားမ်ာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနသည္။ ေဘာင္းဘီကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး မွန္ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္မွာခ်ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အသားကပ္ေဘာင္းဘီကိုဝတ္လိုက္သည္။ ဖင္ေတြက လုံးၿပီးတင္းေနသည္။ ပူစီေနရာမွာလည္း အရာေလးေတြ ထင္ေနသည္။ မတတ္ႏိုင္ အျပစ္ေပးတာပဲျဖစ္သည္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီအေပၚကေနစြတ္က်ယ္ကိုဝတ္လိုက္သည္။ စြတ္က်ယ္က ရင္ေတာ္ေတာ္ဟိုက္ သည္။ ေဘာ္လီကိုဖုံးမိ႐ုံေလးျဖစ္သည္။ ဝင္းလဲ့ေနတဲ့ ရင္ဘက္အေပၚပိုင္းနဲ႔ လက္ေမာင္းေတြ လွပေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ေတြကို အေျပာင္သိမ္းၿပီး ေနာက္မွာ စုခ်ည္လိုက္သည္။ အရမ္းဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုမွန္ထဲမွာျမင္ေနရသည္။ ဒါမဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္႐ိုင္းေတြကိုေတာ့ဘယ္ သူမွမျမင္ႏိုင္။
ပိုက္ဆံအိတ္ေသးေသးေလးတစ္ခုထဲကို ပိုက္ဆံနည္းနည္းရယ္ ဖုန္းရယ္ထည့္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးကိုေသာ့ခတ္လိုက္ၿပီးေသာ့ကိုလည္း အိတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ GYM ရွိရာကိုထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းထဲမွာလူေတြ အသြားအလာမ်ားသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြေရွ႕ကလည္းျဖတ္ခဲ့သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြက ၾကည့္ေနတယ္လို႔ထင္ေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့ သူဇာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါတာကို အျခားသူေတြ သတိထားမိခ်င္မွသတိထား မိမည္။ ဒါမဲ့ သူဇာ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ မလုံၿခဳံသလို၊ ရွက္သလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒီလိုျဖစ္ေနတာကလည္း သူဇာ့ကိုတစ္မ်ိဳး စိတ္ထန္ေစသည္။ ပူစီကေတာ့ ေဖာင္း တင္းၿပီးအရည္ေတြ႐ႊဲေနေတာ့မွာပဲ။ သူဇာ GYM ကိုေရာက္ေတာ့ Counter ေရွ႕မွာေစာင့္ေနသူေတြေတြ႕ရသည္။ သူဇာလည္း Counter သို႔တန္းသြားၿပီး စ ဖို႔ရွိတဲ့သင္တန္းေတြအေၾကာင္းစုံစမ္းလိုက္သည္။ body building special သင္တန္းတစ္ခု စဖို႔ရွိတယ္တဲ့။ နံမည္ႀကီးနည္းျပတစ္ေယာက္က ၅ရက္လာ သင္မွာ၊ ၿပီးေတာ့ ဆက္ကစားတာကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ GYM မွာ ဆက္ကစား႐ုံပင္။ သင္တန္းက ၁၀ ေယာက္လက္ခံဖို႔ကို အခု ၈ ေယာက္ရွိၿပီဟု ေျပာသည္။ သူဇာလည္း အခ်ိန္နဲ႔ သင္တန္းေၾကးကိုဆက္ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဆင္ေျပေနတာနဲ႔ အဲဒီသင္တန္းကို တက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး စာရင္းသြင္းလိုက္ သည္။ Counter ကေကာင္မေလးကေတာင္ ေျပာေနေသးသည္။
နည္းျပကအရမ္းေမာင္းတဲ့အေၾကာင္း ဒီသင္တန္းကအရမ္းပင္ပန္းမယ့္အေၾကာင္းေပ့ါ။ သူဇာကလည္း ဒါမ်ိဳးရွာေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲေပ့ါ။ သင္တန္း က ညေန ၆နာရီမွာစၿပီး ၃နာရီၾကာကစားရမွာျဖစ္သည္။ စေနတနဂၤေႏြႏွစ္ရက္မွာေတာ့ ၅နာရီစီကစားရမွာျဖစ္သည္။ သူဇာလည္း သင္တန္းတက္မယ့္ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔အတူတူ သင္တန္းစမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။ နည္းျပဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ အကူနည္းျပအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လာသင္ သည္။ ပထမဆုံးအေၾကာေလွ်ာ့ေလ့က်င့္ခန္းကကို အျခား ေနရာေတြနဲ႔မတူ ေတာ္ေတာ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္လိုက္လုပ္ရသည္။ နည္းျပေတြက သင္တန္းမစ ခင္စည္းကမ္းေတြကို ေျပာျပထားသည္။ အထူးသျဖင့္ ေသခ်ာလိုက္မလုပ္သူေတြ၊ အားမထည့္သူေတြနဲ႔ အခ်ိန္မတိက်သူေတြကို အခ်ိန္ပိုေခၚၿပီး အျပစ္ေပးမယ္ဆိုတာကိုလည္းေျပာျပထားသည္။ စကစားၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္မွာကို သင္တန္းသူအားလုံး ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနၿပီ။ နည္းျပဆရာက သူဇာ့ကို လိုက္ၾကည့္ေနတာကိုလည္း သတိထားမိသည္။ အေရာင္ေတာက္ေတာက္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ရွက္ေနသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မလုံတာ လည္းပါသည္ေလ။ ပထမဆုံးေန႔ဆိုေတာ့ အက်င့္မရေသးတဲ့အတြက္ မကစားႏိုင္ၾက။ အခ်ိဳးလည္းသိပ္မက်။နည္းျပဆရာက ဘယ္ရီ႐ိုက္တာကို သင္ေပး ၿပီး အခ်ိန္နဲ႔လုပ္ခိုင္းသည္။ “ငါးမိနစ္အတြင္းမွာ ဘယ္ရီ႐ိုက္တာ အႀကိမ္ငါးဆယ္မျပည့္တဲ့သူေတြကို ဒီည သင္တန္းၿပီးရင္ အျပစ္ေပးမယ္” လို႔ဆိုလိုက္ ေတာ့ သင္တန္းသူေတြလႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ကုန္သည္။ သူဇာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရင္ခုန္သြားသည္။
“ကဲ စမယ္ အခ်ိန္စမွတ္ၿပီ”နည္းျပဆရာရဲ႕ စကားဆုံးတာနဲ႔”၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅၊……………” သူဇာလည္း ႀကိဳးစားပန္းစားဘယ္ရီ႐ိုက္ေနသည္။၄၁၊ ၄၂၊ ၄၃” ဆိုၿပီး သူဇာ တြက္ေနခ်ိန္မွာပဲ”အခ်ိန္ေစ့ၿပီ အားလုံးရပ္ေတာ့” လို႔ေအာ္လိုက္တဲ့နည္းျပရဲ႕ အသံကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။ဘယ္ရီ႐ိုက္စက္ေပၚမွာ ႐ိုက္တာျဖစ္လို႔ အားလုံးရဲ႕ အႀကိမ္ေရေတြကို နည္းျပကလိုက္ၾကည့္ပါတယ္။ငါးဆယ္ မျပည့္တာ သုံးေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီသုံးေယာက္ကို ဒီည သငတန္းၿပီးရင္ အျပစ္ေပးပါမယ္။ ခုေတာ့ ဒီသုံးေယာက္ကို မွတ္မိေနေအာင္ ဒီလက္ပတ္ေလးေတြ ပတ္ေပးထားပါမယ္။” ဆိုၿပီး အနီေရာင္လက္ပတ္ေလးေတြ လာပတ္ ေပးပါသည္။ လက္ပတ္အနီေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူဇာစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနပါသည္။ ပူစီမွာလည္း ႐ြ႐ြ ႐ြ႐ြ နဲ႔ကိုျဖစ္ေနပါသည္။ လူကသာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကို လိုက္လုပ္ေနတာ စိတ္က အျပစ္ေပးခံရမွာကိုပဲေရာက္ေနသည္။ ဒီေန႔အဖို႔က်န္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြကိုေတာ့ လိုက္လုပ္ႏိုင္သည္။ နည္းျပကလည္း ပထမ ဆုံးေန႔မို႔ နည္းနည္းေလွ်ာ့ထားတာလို႔ေျပာပါတယ္။
ဒါမဲ့ သင္တန္းသူေတြအားလုံး ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနၾကၿပီ။ သူဇာလည္း ေဘာ္လီတစ္ထည္လုံးေခြၽးေတြ႐ႊဲၿပီး စိုကပ္ေနတာကိုေတာင္ သိေနရသည္။ ေအာက္က ေဘာင္းဘီလည္း႐ႊဲေနသည္။ အတြင္းခံမပါေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ အတြင္းခံပါတဲ့သူေတြေတာင္အကြက္လိုက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သင္တန္းခ်ိန္ၿပီးသြား သည္။”အျပစ္ေပးခံရမယ့္ သုံးေယာက္ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့သူေတြျပန္လို႔ရပါၿပီ” လို႔နည္းျပကေျပာလိုက္ေတာ့ သူဇာ ရင္ေတြအရမ္းခုန္သြားသည္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ ေယာက္ကေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနပါသည္။ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူဇာတစ္ေယာက္ ပထမဆုံးေန႔မွာ ေဈးဦးေပါက္ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မွာေပ့ါ။ “ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ သုံးေယာက္ ေဈးဦးေပါက္ၿပီေပါ့” နည္းျပကေျပာသည္။ “အားလုံး ဒီဖက္ ခန္းမကိုလာပါ။ ၿပီးရင္ နံရံကိုမ်က္ႏွာမူၿပီး တန္းစီရပ္ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နည္းနည္း ခြာဦးေလ။ ၿပီးရင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေနာက္မွာ ယွက္ထားမယ္။ တံေတာင္ဆစ္က ေရွ႕ကိုေကြးမေနေစနဲ႔ တတ္ႏိုင္သမွ်ရင္ကိုဖြင့္ၿပီးလက္ကိုကားထား။ ဟိုတစ္ေယာက္ လက္ကိုကားထားပါဆို။” နည္းျပဆရာကေျပာလည္းေျပာ ေနာက္ကေန လက္ကိုလည္း လာဆြဲသည္။ “ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္သင္တဲ့ သင္တန္းကဘာမွ မထိေရာက္ဘူးဆိုတာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ သင္တန္းတက္သြားတဲ့လူကိုလည္း ဘာမွမရလိုက္တာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေသခ်ာ လိုက္မလုပ္ရင္ ဒီလိုအျပစ္ေပးတာ။
ဒီေန႔ေတာ့ ပထမဆုံးေန႔ဆိုေတာ့ အျပစ္နည္းနည္း ေလွ်ာ့ေပးမယ္။ ေနာက္ရက္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးမယ္။ အခုေတာ့ အားလုံး Prison Squat အခါ ၁၀၀ လုပ္ရမယ္ ၿပီးရင္ အခါ ၂၀ ဒိုက္ထိုးရမယ္။ သုံးေယာက္လုံး တညီတညာတည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ မညီရင္တစ္က ေနျပန္စမယ္။ ကဲအားလုံးစမယ္”သူဇာတို႔လည္း လက္ကိုတတ္ႏိုင္သမွ်ကားၿပီး နံရံကိုၾကည့္ကာ prison squat စလုပ္ပါသည္။ အားလုံးသတိထားၿပီး ညီ ေအာင္လုပ္ရသည္။”အသံတိုးတယ္ က်ယ္က်ယ္ေအာ္စမ္း” နည္းျပကေျပာသည္။”ဆယ့္ငါး” “ဆယ့္ေျခာက္” “ဆယ့္ခြန္” “ဆယ့္ရွစ္” က်ယ္က်ယ္ေအာ္ၾက သည္။အျပစ္ေပးခံေနရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ေနာက္ကေနၾကည့္ေနတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သူဇာ ရင္ခုန္ေနသည္။ ေျခေထာက္ေတြလည္းေတာ္ေတာ္နာသည္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အံႀကိတ္လုပ္ေနရတယ္ထင္တယ္။ Prison squat အခါငါးဆယ္ျပည့္ေတာ့ နည္း ျပက”အားလုံးဒီဖက္လွည့္မယ္။
“ကဲ ၅၁ ကေနဆက္လုပ္မယ္၊ ျမန္ျမန္လုပ္မယ္”သူဇာတို႔လည္း ေျခေထာက္ေတြနာေနတဲ့ၾကားကေန ဆက္လုပ္ၾကရသည္။ တတ္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္လုပ္ေပ မယ့္ နည္းျပက ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ထပ္ေအာ္ေနေသးသည္။Prison Squat လုပ္ရတာဆိုေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေခါင္းေပၚတင္ထားရတာရယ္၊ အျပစ္ေပးခံထားရ တယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြရယ္က သူဇာ့ကို စိတ္ေတြႂကြေစသည္။ ေခြၽးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ ေဘးကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆို တီရွပ္ အျဖဴ ဝတ္လာေတာ့ ေခြၽးေတြက ကပ္ၿပီး ေအာက္က ဘရာစီယာကအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ သူတို႔လည္းေတာ္ေတာ္ရွက္ၾကမွာပဲ။ ျမန္ျမန္လုပ္ရေတာ့ ဒူးေတြအရမ္းေခ်ာင္ေနသည္။ ဒါမဲ့ အားလုံး ၁၀၀ ျပည့္ေအာင္လုပ္ႏိုင္လိုက္ၾကသည္။ “ခင္ဗ်ားတို႔ကို အပ်င္းေျပလုပ္ခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အျပစ္လုပ္လို႔ အျပစ္ေပးေနတာ။ ဒီတစ္ခါ ဒိုက္ထိုးတာကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလုပ္ရမယ္။ အခု လက္ကိုေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ခဏရပ္ေနၾက”နည္းျပကေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္။ လက္ကိုေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ရပ္ေနရေတာ့ သူဇာၾကည့္ဖူးတဲ့ Women in Prison ဇာတ္လမ္းေတြထဲက အက်ဥ္းသူေတြလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ကို သတိရေစသည္။
သတိရတဲ့ေနာက္ေပါင္ၾကားထဲက ယားက်ိက်ိျဖစ္လာျပန္သည္။ခဏေနေတာ့နည္းျပျပန္လာသည္။လက္ထဲမွာလည္း ႀကိမ္လုံးတစ္ခုကိုင္လာ သည္။”ခင္ဗ်ားတို႔က အျပစ္ေပးတာကို အလွျပသလိုလုပ္ေနေတာ့ ဒါေလးနဲ႔သတိေပးရမယ္။ ကဲ ဟို အက်ၤီအျဖဴေလး ေရွ႕ထြက္ဒိုက္ထိုးဖို႔လုပ္”ႀကိမ္တ ရမ္းရမ္းနဲ႔ေျပာေနတဲ့နည္းျပကိုၾကည့္ၿပီး ေကာင္မေလး ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ေရွ႕ကိုထြက္သြားသည္။ေကာင္မေလးလည္း ဒိုက္ထိုးဖို႔လုပ္သည္။ “ကဲ စေတာ့”နည္းျပရဲ႕ စကားအဆုံးမွာ စၿပီး ဒိုက္ထိုးသည္။ ႏွစ္ခါၿပီးေတာ့”ျဖန္း””ျဖန္း”ႀကိမ္လုံးကို လႊဲၿပီး ဒိုက္ထိုးေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဖင္ကို ႏွစ္ခ်က္႐ိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရ သည္။ ဖင္လုံးလုံးေလး တုံတက္သြားၿပီး ဒိုက္ထိုးတာတန႔္သြားသည္။”‘ဒိုက္ထိုးတာ ရင္ဘက္ကို ၾကမ္းေပၚပ်ားေနေအာင္ထိုးစမ္း။ နင္ ဒိုက္ထိုးေနတာ ေႏွး လည္းေႏွးတယ္””ျဖန္း”ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ခ်လိုက္ရင္း နည္းျပကေျပာသည္။ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ေကာင္မေလးေတာ့ မသိ သူဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ၿပီးစိတ္ေတြထေနသည္။ေကာင္မေလးဒိုက္ထိုးတာၿပီးသြားေတာ့ ထလာသည္။ မ်က္ရည္ေတြထြက္ၿပီး တရႈံ႕ရႈံ႕ ငိုေနသည္။လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဖင္ကိုပြတ္ေနသည္။”ေနာက္တစ္ေယာက္” ဆိုေတာ့ သူဇာ့ေဘးက ေကာင္မေလးထြက္သြားၿပီး ဒိုက္ထိုးဖို႔လုပ္သည္။
ေရွ႕ကတစ္ေယာက္အ႐ိုက္ခံထားရေတာ့ ဒီေကာင္မေလးက ေသခ်ာဒိုက္ထိုးသည္။ ဒါမဲ့လည္း ၂၀ ျပည့္ခါနည္းမွာ ယိုင္သြားလို႔ နည္းျပက ႀကိမ္နဲ႔တစ္ခ်က္ ႐ိုက္သည္။ ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ မငို။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း အျပစ္ေပးခံရတာၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ျပန္သြားၾကၿပီ။ ခုေတာ့ သူဇာ့အလွည့္ေပါ့။သူဇာ လည္းနည္းျပေရွ႕သြားၿပီးေတာ့ ဒိုက္ထိုးဖို႔ျပင္သည္။ ျပည့္ၿပီးလုံးေနတဲ့ သူဇာ့တင္ပါးႀကီးကို နည္းျပဆရာၾကည့္ေနတာလည္း သိသည္။ ဒါကလည္း သူဇာ့ ကိုစိတ္ပိုႂကြေစသည္ေလ။အတြင္းခံမပါေတာ့ စိတ္က ရွက္သလိုျဖစ္ၿပီး လူကရင္ေတြတုန္ေနသည္။ ဒိုက္ထိုးေတာ့ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ေသခ်ာ အားပါပါ မလုပ္မိ။ႏွစ္ခါေလာက္ဒိုက္ထိုးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ဖင္မွာမီးစနဲ႔ထိုးလိုက္သလို ပူကနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။ “ေသခ်ာလုပ္စမ္း၊ နင္ဒါေလးေတာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူး လား” လို႔ေမးရင္း ျဖန္းကနဲ ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ခ်သည္။ အသားကပ္ေဘာင္းဘီနဲ႔ ေအာက္ကအတြင္းခံမပါေသာေတာ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြက ပိုထိေရာက္သည္။ နာတာနဲ႔ ရွက္တာက သူဇာ့စိတ္ကိုမီးေလာင္ရာေလပင့္လုပ္ေပးေနသည္။ႏို႔ေတြပဲယားသလိုလို၊ အဖုတ္ထဲကပဲယားသလိုလိုနဲ႔ ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ေနသည္။ ဒါမဲ့ ဆက္ၿပီး ဒိုက္ထိုးသည္။ ဒိုက္ႏွစ္ခါေလာက္ထိုးၿပီးတိုင္းလည္း ဖင္ကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္အ႐ိုက္ခံရသည္။ နည္းျပကလည္း ပုံစံမက်တိုင္း ႐ိုက္သည္။ ဒိုက္ အခါႏွစ္ဆယ္ ထိုးၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဇာလည္း ႀကိမ္နဲ႔ ၈ခ်က္ေလာက္အ႐ိုက္ခံလိုက္ရသည္။ မနက္ကအ႐ိုက္ခံထားရတာေကာေပါင္းၿပီးေတာ့ ဖင္က ေတာ္ေတာ္နာေနသည္။သူဇာလည္း နည္းျပကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ရင္ေတြကေတာ့ အရမ္းခုန္ေနသည္။ အဖုတ္ထဲမွာလည္း အရည္ေတြ႐ႊဲေနတာ ခံစားေနရသည္။ လူက ေခြၽးေစာ္ေတြနံေနၿပီး ကိုယ့္အနံ႔ကို ျပန္ရေနသည္။ဒါမဲ့ဒီေန႔အတြက္ သူဇာကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးဖို႔က်န္ေသးသည္ေလ။
သူဇာ GYM မွ အိမ္သို႔လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့သည္။ လမ္းမွာ ရွိတဲ့ လမ္းေဘး ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုဝင္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ ငါးပိရည္ဝယ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ေပးထားတဲ့အျပစ္မွာ အခ်ဳပ္ငါးရက္ပါေတာ့ ေနာက္ငါးရက္ညစာကို ငါးပိရည္နဲ႔ထမင္းပဲစားရမွာျဖစ္သည္။ ဆိုင္မွာထိုင္စားေနၾကတဲ့ ေယာက္်ားေတြ ကေတာ့ သူဇာ့ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။ စူးရွလွတဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ အၾကည့္ကို သိေနေတာ့ စိတ္မလုံသလိုလို၊ ရွက္သလိုလို၊ ကိုယ္မလုံၿခဳံတာလူေတြမသိ ေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကို သိေနေတာ့ ရွက္သည္။ ရွက္တာကေန စိတ္ေတြက ပိုၿပီး ထလာသည္။ဝယ္ထားတာေတြရေတာ့ အိမ္ကိုခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာ သည္။ ပိုၿပီးရင္ခုန္စရာေတြအိမ္မွာ လုပ္ရဦးမယ္ေလ။အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ထမင္းေတြကို ခဏခ်ိတ္ထားပီး အဝတ္လဲဖို႔လုပ္သည္။ ထူးထူးျခားျခား ေတာ့ လဲစရာမလို၊ အေပၚအက်ၤီခြၽတ္လိုက္သည္။ နမ္းၾကည့္ေတာ့ ေခြၽးေစာ္ေတာ္ေတာ္နံေနသည္။ ပီးေတာ့ အသားကပ္ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္သည္။ ေပါင္ ေတြ ဂြၾကားေတြမွာ စိုေနတာေတြကိုေဘာင္းဘီနဲ႔သုတ္လိုက္သည္။ ပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းနမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီအနံ႔ကမွ သူဇာ့ကို တကယ္စိတ္ ႂကြေစတာ။ အဖုတ္ကထြက္တဲ့ အနံ႔ ေခြၽးနံ႔၊ ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔ ဒါေတြအားလုံး ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူဇာ့ကို က်ဥ္စက္နဲ႔တို႔ လိုက္သလို တကိုယ္လုံး တုန္ပီး စိတ္ေတြထလာသည္ေလ။ အဖုတ္ထဲမွာလည္း ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္လာပီး ႏို႔ေတြကလည္း တင္းလာသလိုခံစားရသည္။ စိတ္႐ိုင္း ေတြထ ေနတဲ့ သူဇာတစ္ေယာက္ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာဦးမလဲ။ မေကာင္းတာေတြလုပ္ေန ရေတာ့မွာလား၊ သူ႔အတြက္ ေကာင္းတာေတြျဖစ္လာေတာ့မွာ လား။ အက်ၤီနဲ႔ ေဘာင္းဘီကို အဝတ္တန္းေပၚတင္လိုက္ပီး တန္းေပၚက အျပစ္သားဝတ္စုံ ပန္တီေလးကိုယူလိုက္သည္။ ပန္တီေလးကိုမဝတ္ေသးဘဲ ဘီ႐ို ထဲက ပစၥည္းတစ္ခုကို ယူလိုက္သည္။ အဲဒီ ပစၥည္းေလးေပါ့ သူရဲ႕စိတ္အလိုေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးမွာ။ ပန္တီနဲ႔ အဲဒီပစၥည္းကိုကိုင္ပီး အိမ္ေနာက္ေဖး မီးဖိုခန္းထဲက အဝတ္လွန္းတဲ့ေနရာကိုေလွ်ာက္လာသည္။
အခုခ်ိန္မွာ သူဇာ့ ကိုယ္ေပၚမွာ ေခြၽးေတြ အကြက္လိုက္ အကြက္လိုက္႐ႊဲစိုေနတဲ့ ေဘာ္လီေလးတစ္ထည္ပဲ ရွိသည္။အရင္ဆုံး ပန္တီေလးနဲ႔ ယူလာတဲ့ ပစၥည္း ေလးကို ၾကမ္းျပင္မွာခ်လိုက္သည္။ ထမင္းစားပြဲမွာ တင္ထားတဲ့ ဖုန္းနဲ႔ ေနရာတစ္ခုကို ခ်ိန္ပီး ဗီဒီယို႐ိုက္ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ ကင္မရာခ်ိန္ထားတဲ့ ေနရာကို သြားပီးလွဲအိပ္လိုက္သည္။ အခန္းထဲကယူလာတဲ့ ပစၥည္းေလးကို ေကာက္ပီး ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ထဲမွာ ဆ ၾကည့္ၿပီး ေလထဲမွာ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္႐ိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒါေလးက သူဇာေသခ်ာလုပ္ထားတာျဖစ္သည္။ ဝါယာႀကိဳးခပ္သင့္သင့္ ႏွစ္ကိုက္ဝယ္၊ ေလး ပိုင္း ညီညီေလးျဖတ္ပီး တစ္ဖက္မွာ ၄လက္မေလာက္ အားလုံးစုပီး သားေရကြင္းနဲ႔ခ်ည္ထားသည္။ အဲဒီေတာ့ဒါေလးက Cat O Nine ၾကာပြတ္လိုပုံစံျဖစ္ ေနသည္။ ဒါမဲ့ ႀကိဳးျမႇင္ ၄ခုပဲပါတာေပ့ါ။ ႐ိုက္လိုက္ရင္ေတာ့ အားပါသည္။ ဝါယာႀကိဳးမို႔ ဝိတ္လည္းနည္းနည္းပါသည္။ သူဇာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ိုက္တဲ့ ၾကာ ပြတ္ေလးပဲေပ့ါ။အခုလည္း သူဇာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးထားတဲ့ အတိုင္း အဖုတ္ကို ၁၀ ခ်က္႐ိုက္ေတာ့မည္ေလ။ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲထားရင္း က ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚေထာင္လိုက္သည္။ ေပါင္ေတြလည္း ကားထားလိုက္သည္။ အဖုတ္ႀကီးကေတာ့ ျပဴးျပဳုးၿပဲၿပဲနဲ႔ေပၚလာပီေပ့ါ။
ပက္လက္လွန္ပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေထာင္ ေပါင္ကိုကားထားပီးေတာ့ အဖုတ္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ေခြၽးေတြစိုပီး ေဖာင္းေျပာင္ေနသည္။ ဒီေနရာမွာ ဒီလို ႐ိုက္ေနက်မို႔ ကင္မရာက အဖုတ္ကို တည့္တည့္႐ိုက္ေနမွာေသခ်ာသည္ေလ။ရင္ေတြကေတာ့ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီခံစားခ်က္က႐ိုးမသြား။ ကဲစေတာ့မယ္ သူဇာေတြးရင္း လက္ထဲကၾကာပြတ္ကို အဖုတ္ေပၚတင္လိုက္သည္။ ၾကာပြတ္ရဲ႕ အဖ်ားေလးေတြ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔တည့္တည့္ျဖစ္ ေအာင္ခ်ိန္လိုက္သည္။ ပီးေတာ့ ၾကာပြတ္ကိုမပီး ဆၾကည့္လိုက္သည္။ အားလုံးအိုေခ။ သူဇာမ်က္လုံးကိုမွိတ္လိုက္သည္။ အျပင္မွာက အိမ္ကထမင္းစား ခန္းထဲမွာေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ ေထာင္ထဲေရာက္သြားသည္။ သံတိုင္ေတြကာထားတဲ့ အခန္း မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ေျခေထာက္ ေတြကို တိုင္ေတြမွာကားပီးအခ်ည္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသူသူဇာျဖစ္သြားသည္။ သူဇာ့အဖုတ္ကို ၾကာပြတ္နဲ႔ ခ်ိန္ေနတာကေတာ့ ေထာင္ဝါဒါမိန္းမတစ္ ေယာက္ေပါ့။
ၾကာပြတ္နဲ႔အဖုတ္ကို ဆၾကည့္ေနရင္းက ၾကာပြတ္ေျမာက္တတ္သြားသည္။“႐ႊမ္း”သိပ္မက်ယ္ေပမယ့္ပီသတဲ့ ၾကာပြတ္႐ိုက္သံ နဲ႔ သူဇာ့အဖုတ္မွာလည္း မီးစနဲ႔ အတို႔ခံလိုက္ရသလို ပူတက္သြားသည္။“အာ”ပါးစပ္ကလည္း အသံေလးတစ္ခုထြက္သြားသည္။ ပူပီးနာသြားတာနဲ႔အတူ က်ဥ္စက္နဲ႔အတို႔ခံလိုက္ရသ လို က်ဥ္တက္သြားသည္။ စိတ္ေတြလည္းပိုပီးလႈပ္ရွားသြားသည္။ “ဘာလုပ္ေနတာလဲ အခ်က္ေရေတြမွတ္စမ္း”ဒီလိုေျပာေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာစိတ္ကူးယ ဥ္ပီး“တစ္ခ်က္ပါရွင့္”ပါးစပ္ကလည္း တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္သည္။ပီးေတာ့ ၾကာပြတ္ကေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျမာက္တတ္သြားသည္။“႐ႊမ္း”“ႏွစ္ခ်က္ပါရွင့္”ပူ စပ္ၿပီးအရမ္းနာသြားသည္။ ဒါေပမဲ့ ထပ္လိုခ်င္သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္“႐ႊမ္း”“သုံးခ်က္ပါရွင့္”ဒီလိုနဲ႔ ဆက္႐ိုက္ေနလိုက္သည္။“ေျခာက္ခ်က္ပါ ရွင့္”ေျခာက္ခ်က္ေျမာက္မွာေတာ့ အဖုတ္ႀကီးက ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္လာတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာထင္လာသည္။ ေနာက္ပီး အဖုတ္ကေန အရည္ေလးေတြထြက္ လာပီး ဖင္ဝနားကို စီးက်လာတာကို ခံစားေနရသည္။
နင္ဆိုးလို႔ ဒီလို ေပါင္ကားပီးေတာ့ အရွက္ကုန္တဲ့ပုံစံနဲ႔ အ႐ိုက္ခံေနရတာ။ နာကလည္းနာ အရွက္ကလည္းကြဲေသးတယ္။ မိန္းမအဂၤါဆိုတာ အသားက အရမ္းႏုတာ။ အဲဒါကို႐ိုက္တယ္ဆိုေတာ့ အရမ္းနာမွာ။ ဒါေတြအားလုံးကနင္ ဆိုးလို႔ျဖစ္တာ။ ၾကားလား။စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေထာင္ဝါဒမက အဲဒီလိုေျပာေန တယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနသည္။ဒီလိုနဲ႔“အား… ဆယ္ခ်က္ပါရွင့္”ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္နာသည္။ မီးပူနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ ပီးေတာ့ စိတ္ေတြလည္းအရမ္းထန္ပီး ပူစီကယားလာသည္။ ဒါမဲ့ သူဇာ ရပ္လို႔မရေသး၊ စိတ္အလိုကိုလိုက္လို႔မရေသး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပးထားတဲ့အျပစ္ တစ္ခုက်န္ေနေသးသည္။ ဒီေန႔အတြက္ေနာက္အျပစ္တစ္ခုကေတာ့ ၁နာရီႀကိဳးတန္းေပၚထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ႀကိဳးတန္းေပၚထိုင္တယ္ဆိုတာကလည္း ငယ္ငယ္ က ဂိုက္မမ ေပးထားတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူဇာတို႔အိမ္မွာ ထမိန္လွန္းဖို႔လုပ္ထားတဲ့ စင္ေလးေတြရွိသည္။ စင္ေလးေတြက ၄ေပအျမင့္ ထမိန္တစ္ထည္စာအက်ယ္နဲ႔ သံႀကိဳးခပ္ေသးေသး ေလးေခ်ာင္းတန္းထားတဲ့ သစ္သားစင္ျဖစ္သည္။ သစ္သားစင္ဆိုေသာ္လည္း သစ္မာနဲ႔ ေသခ်ာလုပ္ထား လို႔ အရမ္းခိုင္သည္။ သံႀကိဳးကလည္းခိုင္သည္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဂိုက္သင္ရင္း အိပ္ငိုက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ စာက်က္ရင္းအိပ္ငိုက္ရင္ ေအာက္ပိုင္း ဝတ္ထားတာအားလုံးခြၽတ္ပီး တန္းေပၚထိုင္ရသည္။ ဖင္ကို ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတင္ပီးထိုင္ရတာ။ ၾကာရင္ သံႀကိဳးက ဖင္အသားထဲျမဳပ္သြားသလိုျဖစ္ပီး အရမ္းနာသည္။ ဖင္မွာလည္း အရာထင္ပီး ၂ရက္ေလာက္မ ေပ်ာက္။အခုအခန္းမွာလည္း အဲဒီလို ထမိန္စင္ကိုေသခ်ာလုပ္ထားသည္။ စင္ေပၚကအဝတ္အစားေတြကို ႐ုတ္လိုက္ပီး သိမ္းလိုက္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ လိုက္တိုင္း အဖုတ္က နာေနသည္။ ဖုန္းကိုယူပီး တိုင္မာကို ၁နာရီမွတ္လိုက္သည္။ ဖင္ကို ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚေသခ်ာတင္ပီးထိုင္လိုက္သည္။ အ႐ိုက္ခံထားရ တဲ့ အရႈိးရာေတြအေပၚကို သံႀကိဳးေသးေသးေလးနဲ႔ဖိထိုင္ရေတာ့ အသည္းခိုက္ေအာင္နာသည္။အဲဒီလိုနာေလ ရင္ေတြပိုခုန္လာေလေပါ့။ ေခြၽးေတြကေတာ့ ထပ္ထြက္ေနတုန္းပဲ။ ေဘာ္လီေလးပဲဝတ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အခုေတာ့ ႀကိဳးတန္းထိုင္ေနပီေလ။ ႀကိဳးတန္းထိုင္တဲ့ ပုံစံက လက္ကို ေခါင္း ေပၚမွာ တင္ထားပီး မတ္မတ္ထိုင္ရတာ။
ရင္ကိုေကာ့ထားရတယ္။ ႏို႔အုံေတြက ေဘာ္လီမွာ တင္းရင္းပီးထြက္ေနတာပဲ။ ျမင္ရတဲ့သူေတြ အတြက္ အရမ္းစြဲ မက္စရာျဖစ္ေနတယ္ေလ။ေပါင္ကိုလည္း ကားထားရေသးေတာ့ ႐ႊဲစိုေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကလည္း ျပဴးေနသည္။သူဇာလည္း ဒါေတြေတြးမိပီး စိတ္ေတြ အရမ္းကိုပိုပီးထန္လာတာေပါ့။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြပဲယားသလိုလို အဖုတ္ပဲယားသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဒါမဲ့ဘာမွလုပ္လို႔မရေသး။ နာရီဝက္ေက်ာ္လာ ေတာ့ဖင္ေတြက နာပီး က်ိန္းလာသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ေရွ႕က ဝါဒါေတြနဲ႔ တျခား အက်ဥ္းသူေတြၾကည့္ေနတယ္ဆိုပီး ျမင္ေယာင္ေနသည္။
တီတီ…တီတီ…တီတီ”နာရီက တိုင္မာျပည့္တဲ့အသံအဆုံးမွာေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ စင္ေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္သည္။ ဒီေန႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးတာေတာ့ပီးပီ။ လူလည္း စိတ္ေတြအရမ္း ထန္ေနပီ။ တေနကုန္ အျပစ္ေပးခံထားရေတြလည္းစိတ္ထဲမွာျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ ေဘာ္လီကိုပါခြၽတ္လိုက္ပီး ေရခ်ိးခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။အရင္ဆုံး ရွာမိတာကေတာ့ ေရစင္ေဘးမွာတင္ထားတဲ့ဟာႀကီးေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စပ္တူဝယ္ထားတဲ့ဟာႀကီးေလ။ အရွည္က ၁ဝလက္မနဲ႔ လုံးပတ္အတုတ္ႀကီးေပါ့။ ေႂကြျပားကပ္နံရံမွာ ကပ္လိုက္ပီး အဖုတ္ထဲကိုအတင္းထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
