လူကြီးစာ

ဟာ ရင်ထဲမှာ ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ အပြင်တော့ ထွက်မလာဘူး။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန်သွားတယ်။ မမသီတာရယ်လေ အပြေးအလွွား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီအောက်ဆွဲချလို့ ဘယ်ချိန်ထဲက အောင့်ထားမှန်း မသိတဲ့ ဆီးတွေကို တဖြောဖြော မြည်အောင် ပန်းချနေတာ။ နွေမို့ ပူတယ်ဆိုပြီး နေ့ခင်းအချိန် အိမ်နောက်က ပိတောက်ပင်ရိပ်မှာ ကြိမ်ပက်လက် ကုလားထိုင်လေးကို စံပါယ်ရုံလေးတွေကြား ချပြီး ဇိမ်ကျနေတုန်း ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ်ဆိုတဲ့ ပြေးလာတဲ့ ဖိနပ်သံအဆုံး ကျနော့်ညာဘက် ၅ ပေလောက်အကွာ စံပါယ်ရုံဘေးကို မမသီတာ တစ်ယောက် အထက်က ပြောခဲ့သလို အန္တရာယ်ကိစ္စ လာရှင်းတဲ့ မြင်ကွင်း။ အမွွေးမဲမဲတွေကြားက ပြူးနေတဲ့ အစိကြီးနဲ့ ခုံးထနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအံ့တသြနဲ့ […]

ဒီဇာတ်လမ်းလေးက ကျွန်မကိုယ်တွေ့လေးပါ ပထမဆုံးစရေးတာမို့ သည်းခံပေးကြပါနော်။ ကျွန်မနာမည်က ဇူးဇူးပါ ကျွန်မတို့ မိသားစုလေးဦးရှိပါတယ် အဖေရယ် အမေရယ် မောင်လေးရယ် ကျွန်မဆယ်တန်းအောင်တော့ အဖေက ဖုန်းတစ်လုံးလက်ဆောင်ပေးပါတယ် ကျွန်မလည်း ပျော်ရတာပေါ့ စာမေးပွဲမအောင်ခင် ကျူရှင်မှာ သူများဖုန်းကိုယ်ဆီနဲ့ ကိုင်နေကြတာ ကျွန်မလည်း ကိုင်ချင်မိတယ် အခု ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအောင်တော့မှ ဖုန်းကိုင်ခွင့်ရတယ် သူများထက်နောက်ကျတယ်ဆိုပေမဲ့ ပျော်တော့ပျော်တယ် ဖုန်းလေးလည်းရခါစဆိုတော့ ကျွန်မ ဘာမှမသုံးတက်ဘူး ဒါနဲ့ ကျွန်မ သူငယ်ချင်း ဝေဝေ ဆိုတဲ့ တစ်ယောက် ကသုံးတာကြာပီမို့ သူ့ဆီကနေ ကလိတက်အောင် သင်ခိုင်းမယ်ကျွန်မတွေးမိတယ် စကားမစပ် ဝေဝေ က ဘဲပွေသူတစ်ယောက်ပါ သူ့ကိုယ်လုံးက တင်းရင်းပီး တင်ကားဖင်ကား အရပ်က ငါးပေ ငါးလောက်ပဲရှိပီး အသားက ခပ်ညိုညိုပါ သူ့ရဲ့ ရင်အုံကြီး နှစ်မွှာကတော့ […]

မောင်သက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးတော့ အဘွားတို့ ရွာသွားနေခဲ့သည်။ ဒီမှာက လွတ်လပ်တယ် အဘွားတို့ကလဲ ဘာလုပ်လုပ် မဆူမဆဲ သောက်လိုက်စားလိုက် လယ်ထဲယာထဲလိုက်ကူလိုက် နေ့လည်နေ့ခင်းဆို အမျိုးတွေအသိတွေ အိမ်လည်လိုက်နဲ့ တစ်လလောက်တောင်ရှိသွားပြီ အသိအိမ်က အမကြီးတစ်ယောက်က မသူဇာတဲ့ ဖြူဖြူဖွေး ရေဆေးငါးကြီး မြို့မှာကိုးတန်းထဲက ကျောင်းသွားတက်ပြီး ဆယ် တန်း သုံးခါကျနဲ့ ရွာပြန်လာြပြီး အိမ်မှာပဲ အသုပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ် သူတို့က သာမန်လူတန်းစားပါ မြို့မှာကျောင်းနေတာလဲ သူ့အဒေါ် ခေါ်ထားပေးတာတဲ့ ခုတော့ သုံးခါကျလို့ သူဆက်မနေချင်လို့ ပြန်လာတယ် ပြောတာပဲ။ ကျတာလဲမပြောနဲ့ ရည်းစားခပ်များများတဲ့ အကိုဝမ်းကွဲပြောတာ နောက်တစ်ယောက်က ဦးလေးခယ်မ မနုနုဝင်း ကျွန်တော့်ထက် ငါးနှစ်လောက်ကြီးတယ် သူကတော့ တောသူပီပီ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်အသားညိုညိုနဲ့ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေး သူလဲ အိမ်မှာ အမကလေးထိန်း ထမင်းဟင်းချက် ဒါပဲ […]

ကျွန်တော်လည်း သူ့ဆီကပညာတွေ အတော်များများရခဲ့ပါတယ်။ သူ့နာမည်က ဝါဝါတဲ့။ ဆယ်တန်းတက်နေတယ်။ တနေ့တော့ အခွေသွားကြည့်ရင်းနဲ့ မိုးသည်းသည်းထန်ထန်ရွာလာရော။ အဲဒါနဲ့ သူ့အဒေါ်က ကျွန်တော့်ကို ““သား မပြန်နဲ့တော့လေ ဒီမှာပဲအိပ်”” ဆိုပြီးတော့ သူ့တူမကို ““ခေါ်အိပ်လိုက်ပါ၊ ကလေးတယောက်ထဲ မိုးရွာနေတော့ ကြောက်နေလိမ့်မယ်”” ဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်။ ညလည်း နည်းနည်းနက်လာတော့ ကျွန်တော်သမ်းပြလိုက်တယ်။ မဝါဝါက ““မောင်လေး အိပ်ချင်နေပြီလား”” ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရင်း အပျင်းတချက်ဆန့်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာပဲ မဝါဝါက (နောက်ကို မဝါဝါကို မမလို့ပဲ ရေးတော့မယ်) သူ့အခန်းထဲခေါ်သွားတော့တယ်။ သူ့တယောက်ထဲ နေတဲ့အခန်းဆိုတော့ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း၊ မှန်တင်ခုံတွေ စာကြည့်စားပွဲတွေနဲ့ပေါ့လေ။ ကျွန်တော့်ကို အိပ်ယာပေါ်ခေါ်သွားပြီး ခြင်ထောင်ချပေးတယ်။ သူကတော့ အပြင်ဘက်မှာ စာကျက်နေသေးတာပေါ့။ ကျွန်တော်ကလည်းကျွန်တော်ပဲ၊ မီးလင်းနေရင် မအိပ်တတ်တော့ မီးပိတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ညအိပ်မီးလေးပဲ ကျန်တော့ မမလည်း […]

သမီးအမည် ချိုချိုလတ်ပါ။ နယ်မှာလုပ်ငန်းအဆင်မပြေတော့ မြို့က အဒေါ် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ဆီ ထမင်းချက် အိမ်ကိစ္စ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးဖို့ အမေဆီလာပြီး ထည့်ပေးဘို့ လစာကောင်းနဲ့ ပေးပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်ဖို့ တောင်းဆိုပြီး လာတောင်းရမ်တယ် နယ်ကလည်း လုပ်ငန်း အဆင်မပြေတော့ အမေကလဲ သမီးလေး စိတ်ချမ်းသာရင် ထည့်ပေးမယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ အဒေါ်ကလည်း ချူ ိဆီ လာပြီး ရန်ကုန်ကိုလိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလာတော့တယ် ချိုလဲ မြို့ကြီးပြကြီးမှာ လိုက်နေရမှာဆိုတော့ အစကတော့ ခက်လန့်လန့်ပေါ့ ဒါပေမဲ့ ရန်ကုန် ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင် မင်းသား မင်းသမီးတွေ ရှိတော့ မြင်ဖူး တွေ့ဖူးချင်နဲ့ လိုက်နေမယ်လို့ ဝန်ခံလိုက်တယ် အဒေါ်လဲ ရက်တွေစောင့်မနေတော့ဘဲ ရန်ကုန်ကို နောက်နေ့ မနက်ပြောင်းဖို့ စဉ်ဆင်တော့တယ် ဟိုးရောက်တော့ […]

တစ်နေ့မှာတော့ ကျမရေမချိုးခင် ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတုန်း ဗြုန်းဆိုကံချားတစ်ယောက် ရုတ်တရက်ရောက်လာပါတယ် ကျမနည်းနည်းလန့်သွားတယ် အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြပေမဲ့ အိမ်ထဲမှာတစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့မဖြစ်ဘူး.ဟဲ့..နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ..ကံချားကဘာမှပြန်မဖြေဘဲ..ကျမကိုဖက်လိုက်ပြီးရင်လျားထားတဲ့ထမိန်ကိုဖြေလိုက်ပြီးကျမနို့နှစ်လုံးကိုသူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်ပါတယ် အိုး ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ.မီးဖိုခန်းထဲမကောင်းဘူး..တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာရင် ခက်လိမ့်မယ်..ကျမဘယ်လိုပြောလဲမရပါဘူး ကံချားရဲ့ပူနွေးတဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ကျမရဲ့နို့သီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်နယ်ဖတ်နေတာကြောင့် ကျမဟာရှိန်းကနဲဖိန်းကနဲ ဖြစ်လာပြီးကာမစိတ်တွေဝုန်းဆိုထလာပါပြီ သူဟာထမိန်ကိုခါးအထိလျှောချလိုက်ပြီးကျမနို့သီးခေါင်းတွေကိုစုတ်လိုက်ပါတယ်. အား..ကျမရင်တွေ ဖိုလာပါတော့တယ် သူဟာကျမနို့သီးကို စုတ်လိုက်သူ့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ လျှက်ပေးလိုက်လုပ်နေတာကြောင့်ကျမလဲ သူ့ခေါင်းကိုဖက်ထားပြီး နို့နှစ်လုံးကို ကော့ပေးလိုက်မိပါတယ် အို..ကံချားနင်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲအဟင့်.ဟင့်..ငါမနေနိုင်တော့ဘူးနော်.ဟင်းဟင်း အဟင့် အား. ကောင်းလိုက်တာ စိတ်တွေထလာပြီကွာ. အိုး.. နို့သီးခေါင်းကို စုတ်ပေးတာအရမ်းကောင်းတယ် အား..အိုး. .သူဟာ လက်တစ်ဖက်နဲ့နို့ကို ကိုင်ဆုပ်ထားရင်း နောက်တစ်ဖက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကိုနှိက်လိုက်ပါတယ် ကျမထမိန်ကကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီးကျမဟာကိုယ်တုံးလုံးပကတိဖြစ်သွားပါတော့တယ် သူဟာကျမရဲ့သန်စွမ်းမဲနက်တဲ့စောက်မွှေးတွေကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ကစားရင်းက စောက်ပတ်နှတ်ခမ်းကြားထဲကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဆွနေပါတော့တယ်..စောက်ရည်တွေဟာ ဝေါကနဲထွက်လာပြီး ကျမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ရွဲနစ်လာပါတော့တယ်ရှင် ကံချား တံခါးပိတ်ခဲ့ရဲ့လား…စေ့ရုံဘဲစေ့ခဲ့တာ..အဲ..နင်ကတော့လေ. သွားသေချာပိတ်ပြီးကန့်လန့်ချထား.ကျမပြောလိုက်တော့ကံချားလဲ.တံခါးကို […]

အသက်က နှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ဆိုတော့ အပျိကြီးပေါက်စပေါ့။ မိဘတွေက မရှိတော့ပါဘူး မြစ်အနောက်ဖက်က ကျောင်းကြီးစု ရွာသူတစ်ယောက်ပေါ့။ခုတော့ မြို့ပေါ်က ဒေါ်လေးစိန် တို့အိမ်မှာ နေနေတာ ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အသားညိုပေမယ့် တင်တွေရင်တွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မို့ ပုရိသ အပေါင်း ခညှောင်းနေကြပါတယ်။အကျင့်က ကိုယ်လုပ်ပြီးတဲ့ အလုပ်တိုင်း ပြန်ပြီးစစ်ဆေးတပ်တဲ့အကျင့်။ အဒေါ်က အမေ့ဘက်က ညမပါ။သူတို့အိမ်မာ အဒေါ်ရယ် သူ့ယောကျၤားရယ် သူတို့သားလေး ကျမမောင်ဝမ်းကွဲ ဖိုးလုံးရယ် အတူနေကြတာပါ။ ဈေးချိုဈေးကြီးမှာ ဖနပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားရင်း အဒေါ်ယောကျၤား ဦးကျော်က ကားမောင်းပါတယ်။မောင်လေးဖိုးလုံးက ၁၀တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ် တက်ရန် စောင့်နေသူတစ်ယောက်။ ဒီနေ့မနက် အစောရီး ဟင်းချက်စရာဝယ်ဖို့ အိမ်ကနေအထွက် လမ်း၈၀ပေါ်အရောက် ကျမ ကြောက်လမ်းပေါ်ကြည့်မိလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲကလည်း မသင်္ကာတာနဲ့ လွှားကနဲ့ ခုန်ကျော်ပစ်လိုက်တယ်။ ခြေလှမ်း ၁၀လှမ်းလောက်လျှောက်ပြီးမှ […]

မဝင်းမေတို့ အိမ်ပါလားခင်ဗျာ ဟုတ်ပါတယ် ဟုတ်ပါတယ် ဘာကိစ္စရှိလို့ ပါလဲ မဝင်းမေ ကျွန်တော့်ကိုသိပါတယ် ခဏလောက် ခေါ်ပေးပါလားဗျာ မဝင်းမေ ခရီးထွက်နေတယ်ကွဲ့ ကျွန်တော်က ဦးနေစိုးသား ဇေယျာစိုးပါ။ ဒီမှာငွေကြေးစာရင်းလေးတွေရှင်းဖို့ ဖေဖေလွှတ်လိုက်တာပါ ဒီတော့မှ အသက်ငါးဆယ်လောက်ရှိသော ဦးလေးကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ အော် ဦးနေစိုးရဲ့သားကိုး လာလာ အိမ်ထဲဝင် ဦးလေးတို့ကလဲ လူစိမ်းဆိုတော့ ရုတ်တရက် အဝင် မခံရဲဘူးကွဲ့ ဟဲ့ သမီးခင်မေ ဧည့်သည်အတွက် ရေနွေးနဲ့အမဲခြောက်ဖုတ် လုပ်ပါကွဲ့  ရပါတယ် ဦးလေးရာ ကျွန်တော့်အတွက် ဒုက္ခမရှာပါနဲ့ ဒါနဲ့ ဘယ်မှာတည်းလဲကွဲ့ မတည်းရသေးပါဘူး ကျွန်တော်ခုမှရောက်တာ ဟေ့ဒါဆို ဒို့အိမ်မှာဘဲနေ အိမ်ကလဲကျယ်တယ်။ မင်းစိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်နေလို့ရပါတယ်။ တခြား သွားမတည်းရဘူးနော် ဟာ မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး ကျွန်တော်အပြင်မှာဘဲ […]

နေ့လည်ဖက်မို့လားမသိ လူက ရှင်းနေလေသည်။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာဆက်တီတွင် ဧည့်သည် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်က ၃၀ ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနှင့် ထိုင်နေတာတောင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးအလှက ပေါ်လွင်လှသည်။ထိုဧည့်သည် အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ အမျိုးသမီးမဂ္ဂဇင်းကို ဖတ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် အလှပြင်ခန်း ဖက်ကို လှမ်း၍ကြည့်သည်။အလှပြင်ခန်းထဲတွင်တော့ တစ်ယောက်မှ အလှပြင်နေခြင်း မရှိပါ။ သို့သော်ငြားလည်း လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသော အမျိုးသမီးက တစ်ယောက်ယောက်ကိုလှမ်း မျှော်နေပုံရသည်။ သူမ၏ရှေ့တွင်စားပွဲပေါ်၌ အချိုရည်သံဗူးတစ်ဘူးနှင့်ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ရှိ သည်။ ဖန်ခွက်ထဲမှ အချိုရည်ကဖင်ကပ်မျှသာကျန်တော့သည်။အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ မဂ္ဂဇင်း စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး အလှပြင် မှန်ခန်းဖက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “အင်း တနာရီတောင်ကျော်လာပြီ” တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ပြီးမှ မျက်နှာကပြုံးယောင်သန်းသွားပြီး ရှေ့စားပွဲပေါ်မှစာအုပ်ကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ မကြာလိုက်ပါချေ။စကားပြောသံကြား၍အမျိုးသမီးသည် စာအုပ်မှမျက်နှာလွှဲကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။အသက် ၄၀ ခန့် ခပ်ဝဝအမျိုးသမီးတစ်ယောက် […]

သစ်သားပြားလေးရဲ့ချိုင့်နေတဲ့ အပိုင်းလေးတွေပေါ်မှါ ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်တိုင်လေးရယ် လက်ကောက်ဝတ် နုနုလေးရယ်ကို တင်လိုက်သည်။ ဒေါက်ကနဲ ထိပ်တုံရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ပိတ်ချလိုက်သံနှင့် အတူ ဂလောက်ခနဲ သော့ခတ်သံကိုပါ ကြားလိုက်ရသည်။ မလွတ်မြောက်အောင် ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိက ကျွန်မကို ရင်တစ်လှပ်လှပ်ခုန်စေသည်။ ဟား ဟား ဟားဟား ဟု အော်ရယ်သော အသံနက်ကြီးကို အနောက်ဘက်နေ ကျက်သီးထဖွယ်ရာ ကြားရသည်။ ရုတ်တရက်ကြည့်ရင် သူဌေးမကြီး ဒေါ်နှင်းဆီမှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့တွေးယူရတယ်။ ခင်းဗျားဒါကို တစ်ကယ်ကြိုက်နေပြီပဲ ခင်ဗျားကို ခင်ဗျားဘယ်အနေအထားဖြစ်နေမလဲကော တွေးမိရဲ့လား ကျွန်မတွေးမိတာပေါ့ ကျွန်မရဲ့ တင်းရင်းတဲ့ တင်ပါးတွေကို ကုန်းထားရပြီး ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သေးတွေနဲ့ ခါးကို ကိုင်းညွှန့်ထားတဲ့ အနေအထားဟာ သိပ်ရှက်စရာကောင်းမှန်းတွေမိတာပေါ့ ကွယ်လွန်သူ အရာရှိတစ်ဦးရဲ့ ဇနီမယား ယခု လက်ရှိ မြို့ရဲ့ […]