ဘတ်စကားပေါ်က ဇာတ်လမ်းအစ ရုံးဆင်းရုံးတက်ချိန်ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေလဲ ထိရတာ တခါတလေ ဖီးလ် ဖြစ်ကြတာပါပဲ။ ကျွန်မဆိုရင် ကျောချင်းကပ် ရပ်ကြရတဲ့အခါ ဖင်သားချင်းထိမိတာကိုပဲ တခါတလေ ဖီးလ်တတ်သေးတာ။ ကျွန်မက ထန်တယ်လေ။ ကျွန်မအကြောင်းနဲနဲပြောပြရဦးမယ်။ ကျွန်မအသက်က ၄၃ နှစ်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်မှာ လင်နောက်လိုက်ပြေးခဲ့တယ်။ မိဘတွေက ပြန်လိုက်ခေါ်ပြီး ကျွန်မတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားကြရတယ်။ ကျောင်းမှမပြီးသေးတာ။ မိဘဆိုတော့လဲ ပထမတော့ ကရုဏာဒေါသတွေထွက်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ုဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ဆိုသလိုပေါ့ရှင်။ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားပြီး အဝေးသင်တက္ကသိုလ် […]
Month: June 2021
အပျိုစစ်စစ်မှန်း သိလိုက်တယ်
အပျိုစစ်စစ်မှန်း သိလိုက်တယ် မြို့စွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက် ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့ ၃နှစ်လောက်ကျ ဘဒွေးလဲဆုံးရော။ကျုပ်အိမ်ထောင် […]
သြော် မိန်းမ မိန်းမ
သြော် မိန်းမ မိန်းမ အိုး ”” ဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင် သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကို ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ပါလွှတ်ချလိုက်ပါတယ် တစ်ခါမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးပဲ။ ကျွန်တော်လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခြင်းတောင်းဟာ တစ်လိမ့်လိမ့်နဲ့ အတော်ဝေးဝေးကို ရောက်သွားပါတယ် မြေပြင်ကို မျက်စိကစားကြည့်တော့ မြက်ခြောက်တွေနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ် အားမှ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစား လာအုံးမှ အခုတော့။ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ချိုချိုကိုမျက်ခင်းပေါ် အသာပက်လက်လှဲချပေးလိုက်ပါတယ် လရောင်အောက်မှာ မျက်စိမှိတ်အိပ်နေတာ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ မျက်နှာပေါ် စာအုပ်မိုးပြီး နမ်းရင်းလက်တစ်ဖက်က ရင်စိအကျႌလေးရဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ အကျႌကျွတ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ […]
စွဲလမ်းနေတာ
စွဲလမ်းနေတာ ကျုံတညီ”ရွာကြီးက အိမ်ခြေ ၇၀၀ နီးပါးရှိပြီး မြို့မကျ တောမကျ ဒိုင်နယ်ရ ွာကြီးတရွာ ဖြစ်လေသည်။ရ ွာကြီးက အရှေ့ဖက်ကို မျက်နှာမူ၍တောင်မြောက်သ ွယ်တန်းထားသော ရွာလမ်းမကြီးသုံးလမ်းရှိလေသည်။ ရွာဓလေ့အရ အရှေ့ဖက်ဆုံးမှ ရွာလမ်းမကြီးဖက်ကို အရှေ့ပိုင်းဟုခေါ်ဝေါ်ကြပြီး နောက်ဖက်ဆုံးရှိရွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့ အနောက်ပိုင်းဟုခေါ်၍ အလယ်ရှိရ ွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့အလယ်ပိုင်းဟု ခေါ်လေသည်။ အလယ်ပိုင်းဟုခေါ်သော ရွာအလယ်လမ်းမကြီးတ ွင်အခြားလမ်းမကြီး များနည်းတူလူနေအိမ်များမှာကိုယ့်ခြံကိုယ့်ဝန်းဖြင့်ဆက်တိုက်တည်ရှိနေပြီး တနေရာတ ွင်တော့လူနေအိမ်ခြံဝန်းနှစ်ခုကြားတ ွင်လူနေအဆောက်အဦးမရှိသော မြေက ွက်လပ်ကြီးတခုရှိနေလေသည်။ ထိုမြေက ွက်လပ်ကြီးမှာ ရွာရှိလူငယ်လူရွယ်များနှင့်ကလေးများ ကောင်းစွာအသုံးချခြင်းကို ခံနေရလေသည်။လူငယ်လူရ ွယ်များက ဘောလုံးဘောလီဘော ပိုက်ကျော်ခြင်း ကစားကြရန်အသုံးပြုသက ဲ့သို့ ကလေးများကလည်း တုတ်စီးထိုး ဖန်ခုံ ဒိုးပစ်ကစားရန်ကောင်းကောင်းကြီး အသုံးပြုလျက်ရှိလေသည်။ ကလေးသံများက ထိုမြေက ွက်လပ်တ ွင်တနေကုန်မစဲတတ်။မွန်းတည့် နှင့်နေမွန်းလ ွဲကာစ နေပြင်းသောအချိန်လောက်သာ […]
ကြာကူလီကောင်
ကြာကူလီကောင် တင်ထွန်းအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။ လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်လှသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ်ဟု မထင်ရအောင် အသားအရေစိုပြည်သည်။ ဖင်လုံးကြီးသော်လည်း လူမှာမဝ။ လှမူမှာ အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွား နှင့် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ တင်ထွန်းမှာ ရုပ်မဆိုးလှ သော်လည်း လူကောင်က သိပ်မထွား။ ပိန်ပိန် ညှက်ညှက် လေးသာဖြစ်သည်။ လှမူထက်ပင် အရပ်အနည်းငယ်ပုလိမ့်မည်။ မနာလိုသူတို့က တင်ထွန်းကို မတန်မရာမိန်းမ ရထားသည်ဟုပင် အတင်းပြောနိုင်သည်။ တင်ထွန်းမှာ စီးပွားရေးလည်း သိပ်မချောင်လည်။ လှမူမှာ လှပင်လှသော်လည်း ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွင် […]
သာယာတဲ့ အထိ့အတွေ
သာယာတဲ့ အထိ့အတွေ မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပတဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။ သူကလည်း ကျွန်တော့် အကြည့်တွေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ရှေးရေစက်ကောင်းမှုကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်အများကြီး […]
မမ မနေနိုင်တော့ဘူး
မမ မနေနိုင်တော့ဘူး နေ့လည်ဖက်မို့လားမသိ လူက ရှင်းနေလေ သည်။ဧည့်ခန်းဆိုဖာဆက်တီတွင် ဧည့်သည် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်က ၃၀ ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနှင့် ထိုင်နေတာတောင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးအလှက ပေါ်လွင်လှသည်။ထိုဧည့်သည် အမျိုးသမီး သည်လက်ထဲမှအမျိုးသမီးမဂ္ဂဇင်းကိုဖတ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် အလှပြင်ခန်း ဖက်ကို လှမ်း၍ကြည့်သည်။အလှပြင်ခန်းထဲတွင်တော့ တစ်ယောက်မှ အလှပြင်နေခြင်းမရှိပါ။ သို့သော်ငြားလည်း လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသော အမျိုးသမီးက တစ်ယောက်ယောက်ကိုလှမ်း မျှော်နေပုံရသည်။ သူမ၏ရှေ့တွင်စားပွဲပေါ်၌ အချိုရည်သံဗူးတစ်ဘူးနှင့်ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ရှိ သည်။ ဖန်ခွက်ထဲမှအချိုရည်ကဖင်ကပ်မျှသာကျန်တော့သည်။အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ မဂ္ဂဇင်း စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး အလှပြင် မှန်ခန်းဖက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “အင်း…တနာရီတောင်ကျော်လာပြီ” တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ပြီးမှ မျက်နှာကပြုံးယောင်သန်းသွားပြီး ရှေ့စားပွဲပေါ်မှစာအုပ်ကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ မကြာလိုက်ပါချေ။စကားပြောသံကြား၍အမျိုးသမီးသည် စာအုပ်မှမျက်နှာလွှဲကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။အသက် ၄၀ ခန့် ခပ်ဝဝအမျိုးသမီးတစ်ယောက် အလှပြင် မှန်လုံခန်း၏အတွင်းဖက်ရှိတံခါးမှဝင်လာ၍ အလှပြင်ခန်းကိုဖြတ်လျှောက်လာသည်က […]
ဒေါ်နှင်းဖြူ
ဒေါ်နှင်းဖြူ နှင်းဖြူမည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ နိုးလာလျှင် သူမဘယ်ရောက်နေသလဲဆိုသည်ကို မနည်းစဉ်းစားလိုက်ရသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော နှင်းဖြူ၏ ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီးများ နှင့် ကျောပြင်တစ်ခုလုံး အေးစက်သော ကျောက်စားပွဲ၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်မိသည်။ ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် နှင်းဖြူကို လက်ကားယား ခြေကားယား ခါးပတ်ကြိုးများဖြင့် ပက်လက်ချည်နှောင်ထားသည်။ ဆံပင်ရှည်တွေကို ကျောက်စားပွဲခေါင်းရင်းရှိ ခြေထောက်တံများတွင် ချည်နှောင်ထားရာ ခေါင်းကို လုံး၀ လှုပ်မရသည့် အနေအထားတွင် ရှိနေသည်။ မျက်စိနှစ်လုံးကို အဝတ်မည်းဖြင့် စည်းနှောင်ထားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းကို ခါးပတ်နှင့် ချည်ပြီး ဆွဲဖြဲထားရာ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကားပြီး ပြဲဟနေတော့သည်။ အေးစက်နေသော အကျဉ်းခန်းထဲတွင် အသံလုံးဝတိတ်ဆိတ်နေသည်။ နေရောင်မဝင်သော အခန်းမှာ အေးစက်နေသည်။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖင်တုံးလုံးနှင့် ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် ပက်လက်ရှိနေသော နှင်းဖြူမှာ ချမ်းလွန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်မတတ်ဖြစ်နေရှာသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် […]
မမမြိုင်
မမမြိုင် မမမြိုင်မှာ အသက်သုံးဆယ်ခန့်ရှိ ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်သော်လည်း အပျိုစင်ကဲ့သို့ ပင် လှပနေသူလေးဖြစ်၏။ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အသက်ရှုလိုက်တိုင်း လှိုင်းထနေသော မမမြိုင်၏ ရွှေရင်အစုံမှာ အိစက်လို့သာနေ၏။ အလှပဆုံးကတော့ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တုံတုံသွားတဲ့ တဆုပ်တခဲ တင်ပါးကြီးများပင် ဖြစ်လေသည်။ မမမြိုင်ကို ရုတ်တရက်နောက်မှကြည့်လျင် အပျိုပင်အရှုံးပေးရလောက်အောင် ကိုလှသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်သည် ဘာကြောင့်ဒီလိုလှသည်၊ ဘာများ မမမြိုင်မှာ တပ်မက်စရာ ရှိသည် ကိုတော့ ကျွန်တော်ကမသိပါ။ ကျွန်တော့်အသက်မှာ ၁၇ နှစ်သာရှိပါသေးသည်။ မမမြိုင်ဒီအိမ်ကိုရောက်စ တုန်းကဆိုလျှင် ကျွန်တော်ဟာ မမမြိုင်ကို အရေးမစိုက်ခဲ့ပါ။ မမမြိုင်သည် သူ့ယောကျ်ားဆုံးပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို ရောက်လာသူဖြစ်သည်။ အမျိုးစပ်မည်ဆိုပါက လည်း မမမြိုင်နဲ့နဲနဲကလေးတော့ တော်စပ်ရပါသည်။ ကျွန်တော်၏ သုံးဝမ်းကွဲအစ်ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမဖြစ်ပါသည်။ […]
ဆရာမ(သို့)သခင်မ
ဆရာမ(သို့)သခင်မ ဟဲ့..ကျော်ကျော် ဘာလုပ်နေတာလဲ… ဆရာမ ဒေါ်ခင်သီတာစိုးရဲ့ အသံကြောင့် စာသင်နေတုန်း သူမတင်ပါးကိုငေးကြည့်နေတဲ့ကျွန်တော်သတိဝင်လာပါတယ်။ လာစမ်း…နင်အခန်းရှေ့ထွက်ခဲ့စမ်း..။ ဆရာမကကျွန်တော့ကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်. ခုနကငါရှင်းပြနေတာနားလည်ရဲ့လား….ရှင်းရောရှင်းရဲ့လား။ ဗိုက်ခေါက်ကိုသူမလက်ချောင်းဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ဆွဲလိမ်လိုက်တာကြောင့် ကျွန်တော်အနည်းငယ်နာသွားတယ်။ နင်အဲ့ဒါကြောင့်လဲ ဒီအသက်အရွယ်ထိ(၁၀)တန်းမအောင်တာ..။ တကယ်တော့အတန်းထဲမှာ ကျွန်တော်အသက်အကြီးဆုံးပါ.။ အသက်က(၁၈)နှစ်ကျော်ပါပြီ ကျောင်းထားတာနောက်ကျတာရယ်.. (၄)တန်းနဲ့ (၈)တန်းမှာ (၁)နှစ်စီကျပြီး (၂)နှစ်တက်ခဲ့ရတာကြောင့် (၁၈)နှစ်ကျော်မှ (၁၀)တန်းရောက်ခဲ့တာပါ။ အဲ့တော့..နင်အတန်းရှေ့မှာ နားရွက်ဆွဲပြီးထိုင်ထလုပ်စမ်း..။ အတန်းထဲကကောင်မလေးတွေနဲ့ ယောကျၤားလေးတွေကလှောင်ပြုံးပြုံးကြည့်နေကြပါတယ်။ သူတို့ကကျွန်တော့ကို လှောင်နေကျဖြစ်တာကြောင့် ကျေနပ်အားရတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်နေတာပါ။ ကိုယ့်နားရွက်ကိုယ်ဆွဲကာ ထိုင်ထလုပ်နေရပါတယ်။ တစ်..နှစ်..သုံး…လေး အခန်းထဲမှ လှောင်ပြောင်တဲ့ အသံများထွက်ပေါ်လာပါတယ်.။ ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တွေလဲကျလာပါတယ်။ ကဲ..ကဲ..အားလုံးတော်ကြ..စာဆက်သင်မယ်… ဟိုကောင်…ကျော်ကျော်..နင်ကိုယ့်နားရွက်ကိုယ်ဆွဲပြီး အတန်းရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်နေ..။ ဆရာမဒေါ်ခင်သီတာစိုးက ကျွန်တော့ကို ပြောလိုက်ပြီးသူမကစာဆက်သင်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အတန်းရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်လို့ပေါ့။ သူမကဒီကျောင်းကိုပြောင်းလာတာ မကြာသေးပါဘူး။ ဆရာမက (၂၅)နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ဇီဝဗေဒဆရာမပါ။ […]