ဆွဲစားလိုက်မယ် ဖဲပွင့်များကိုကြည့်ရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်စိတ်ပျက်သွားသည်။ စိုးရိမ်စိတ်တွေကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ဒါနဲ့ဆိုသူမဒီနေ့ (၂)သိန်းလောက်ရှုံးနေပြီ။ သူမတွင်ပါလာသောဆွဲကြိုးကလည်း ပေါင်ထားပြီးပြီ အိမ်ရှင် မစုစုဆီမှာ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲမသိ။ သူမကိုယ်က ဖဲကိုဝါသနာပါနေတာခက်သည်။ ယောကျၤားဖြစ်သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာဝန်ထမ်း။ ဖဲရိုက်တာကို လုံးဝမကြိုက်။ သို့သော်ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဝါသနာကိုမလျျှော့နိုင်။ ယောကျၤားဖြစ်သူ ရုံးသွားတာနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက မစုစုတို့အိမ်မှာ ဖဲသွားသွားရိုက်သည်။ ယခုလည်း ယောကျၤားဖြစ်သူ ကိုဇော်ထွန်း ခရီးသွားနေခိုက် ဝါသနာအတိုင်း ဖဲနေ့တိုင်းရိုက်ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့မှ ဝိုင်းကကောင်းပြီး သူမပါလာသောဆွဲကြိုးကိုပါ ပေါင်လိုက်ရသည်။ ဒါကို ယောကျၤားဖြစ်သူ ပြန်လာလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်တော့မည်။ သူမအနေဖြင့်လည်း ရနိုးရနိုးဖြင့် ဆော့မိတာ ဆွဲကြိုး ပေါင်လိုက်ရတာဘဲ အဖတ်တင်သည်။ “ဖြိုးငယ်ရေ နင့်အလှည့်ရောက်ပြီ” အထက်အိမ်မှာ နေသော မစု၏စကားကြောင့် သူမ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ဟုတ်ဟုတ် မစု။ သူမအနေဖြင့် […]
ဝေးနေတာ
ဝေးနေတာ ပေ၆ဝ ပေ၁၀ဝ ပတ်လည် ခြံဝင်းထဲရှိ အစိမ်းရောင် ၄ထပ် တိုက်ကြီ၏ ပထမ ထပ်တွင် ခပ်မြူးမြူး တီးလုံးသံ လေးနှင့် အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး ခပ်လှလှ ခါးသေးရင်ချီ မိန်းမချောလေး တယောက် စီးချက် ကျကျလေး ကခုန် နေ၏။ ” သမီးရေ … ပိုးရတီ … ကျောင်း နောက်ကျမယ်နော် … ရနာရီ ကျော်နေ ပြီ ” ” ဟုတ် … ဒယ်ဒီ ” အခန်းဝမှ ထွက်ပေါ်လာသော ဖခင်ဖြစ်သူ အသံ ကြောင့် စက်ပိတ်ကာ အက ရပ်ပြီး အခန်းပြင် ထွက်လာတော့ သည်။ အောက်ထပ် သူမ အိပ်ခန်း လေးထဲ […]
အချိန်မရွေး
အချိန်မရွေး ဦးစိုင်းမောင် မိန်းမ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူး အိမ်ပြန် ခေါ်လာရာ ဧည့်ခန်းထဲ အမူး လွန်လာ တဝေါ့ဝေါ့ ထိုးအမ် နေ၏။ မောင်တူးမှာ သံပရာရည် ဖျော်ကာ ဒေါ်နန်းသဇင် ထိုင်နေသော ခုံရှေ့ တည့်တည့် စားပွဲခုံ ပေါ်ချထားပေး လိုက်သည်။ ” မောင်တူး ” ” ဗျာ …… မမနန်း ” ” မင်း … ဆရာရော……. အေ့ …… ဝေါ့ … အွိ ….. အိ့ …. ဝေါ့ ဝေါ့ ” ” ဆရာက … သူ့မိတ်ဆွေ … အိမ်မှာလေ …… မမနန်းကို […]
လက်တွေ့
လက်တွေ့ ” တူတူ … တူတူ … တူ ……. ” ရုတ်တရက် ဖုန်းသံမြည်လာ သဖြင့် သော်တာတွန်း အတွေးစများ ပြတ်သွားရ၏။ ဖုန်းအား ဖွင့်ကြည့်ရာ ပိုးရတီ နေသည်မို့ စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားလိုက်ရ ပြန်သည်။ အရင် ယောကျၤား စိတ်ဖြင့် ပိုးရတီ အပေါ် ချစ်ခဲ့ ပေမယ့် ခုချိန် ယောကျၤားစိတ် ပျောက်ကွယ် နေတော့၏။ ” ပြောလေ … သဲ ” ” ဟာ … လေသံက စိမ်းလှချည်လား … သော်သော် ရယ် ” ” မဟုတ်ပါဘူး … ဒီရက် သော်သော် … စိတ်ညစ် […]
စခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်း
စခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတော့ ကျွန်မ ဘာလုပ်ရမယ် ရေရေရာရာမသိ။ အမှတ်ကလဲ မကောင်းတော့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတက္ကသိုလ်တက်ဖို့ မမီ။ အိမ်ကလဲ စီးပွားရေးအဆင်ပြေလှသည်ချည်းမဟုတ်တော့ အဝေးသင်တက်ပြီး အလုပ်လျှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။ ဘွဲ့များများရတဲ့သူတွေတောင် အလုပ်ရဖို့ခက်နေတဲ့ ခေတ်ကြီးထဲ ကျွန်မလို ဆယ်တန်းအောင်ခါစသူအတွက် အပုံကြီးခက်တာအမှန်ပါပဲ။ ရှိစုမဲ့စု ပိုက်ဆံလေးနဲ့ ကျွန်မ ကွန်ပြူတာသင်တန်းတက်တယ်။ အလုပ်ရဖို့ ကြိုးစားတယ်။ သတင်းစာတွေမှာ အလုပ်ခေါ်တဲ့ကြော်ငြာရှာတယ်။ လမ်းသွားရင်းလဲ ကပ်ထားသမျှ အလုပ်ခေါ်စာဖတ်တယ်။ သွားလျှောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အငြင်းခံရတယ်။ အင်တာဗျူးတောင် မဖြေရဘူး။ စိတ်ဓာတ်တော့မကျပါဘူး။ တနေ့တော့ အလုပ်ရမှာပဲလို့ ယုံကြည်ထားတယ်။ တရက် ကျွန်မ ကွန်ပြူတာသင်တန်းကအပြန် လမ်းလျှောက်လာရင်း အလုပ်ခေါ်စာတခုတွေ့တယ်။ (အမျိုးသမီး ဝန်ထမ်း အလိုရှိသည်) အစချီပြီး ဘာညာဘာညာပေါ့။ ခေါ်တဲ့ကမ်ပဏီလိပ်စာလဲ ရေးထားတယ်။ ကျွန်မရောက်နေတဲ့ နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးတော့ […]
ဒုတိယလူ
ဒုတိယလူ အိဖြူသဇင်ကျတော့လည်း ဇာတ်လမ်းက တမျိုး အဖေရော အမေရောက စည်းကမ်းကြီးသဖြင့် သူ့အတွက်က ဟိုဒီကိစ္စဆိုသည်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ လုပ်ရမည့် အရာလို့ထင်သည်၊ ညီညီ မှာသူ့ရီးစားလေး ကိုသူများတွေလို ဟိုကိုင် ဒီကိုင် လုပ်ချင်သည်၊ အိဖြူက လက်မခံ၊ အမှိုက်က ပြဿဒ် မီးလောင်ဆိုသလို စကားခနခန များလာပြီး နောက်ဆုံးတော့ ညီညီက ဟိုကောင်မလေးလိုလို ဒီကောင်မလေးလိုလို လုပ်လာရမှ အိဖြူက ဒီလောက် သစွာမရှိတာ သူ့အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်မရွေးချင်တော့ ဆိုတာ ရီးစားအဖြစ်မှ ပြတ်စဲလိုက်သည်၊ နောက်အချစ်လည်း မရှာချင်တော့၊ စာကိုသာ ဖိကျက်နေတော့သည်၊ နိုင်နိုင်ကတော့ ထည်လဲ တွဲနေတော့သည်၊ အခုဆို ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ပြန်လည်း သူ့အဖို့ မပျင်းတော့ပြီ၊ သူ့အဖို့တော့ ယောက်ျားလေး တော်တော်များများကိုလည်း မြည်းစမ်းဖူးလေပြီ၊ သူ့ ပထွေး […]
အလှည့်ကျရင်
အလှည့်ကျရင် နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ ” ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ ….။ “ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွှေနန်း အိမ်က တယောက်ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော် လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငိုလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…” “ ဟုတ်ကဲ့မမ..ကျနော် အခုဘဲ လိုက်ရှာပါမယ် …” “ သူ ဘာဖြစ်တာလဲ..ရီးစားနဲ့ ကွဲတာလား….” “ ဟုတ်ပါတယ်..မမ…အဲဒီ သဘောပေါ့…” “ အေး..မင်းက သူ […]
အကျိုးအမြတ်
အကျိုးအမြတ် မမ .. ဓါတ်ပုံရိုက်တာတော့ ဟုတ်ပါပြီ .. ဒါပေမယ့် .. ကျနော့် အလုပ်က ..” “နိုး .. နိုး .. စိတ်မပူနဲ့ .. ဇွဲ .. မမတာဝန်ယူတယ် .. မင်းရဲ့ဘော့စ် မင်းကို လက်ညိုးနဲ့တောင် မထိစေရဘူး” ရဲရဲကြီး အာမခံနေသော ဒေါ်နန်းယမုံကြောင့် ဇွဲ ပုခုံးတစ်ချက်သာ တွန့်ပြလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်လေ။ သူမက ဒီလိုပြောမှတော့ ဘာဂရုစိုက်စရာ လိုနေသေးသနည်း။ နောက်ပြီး အခုအခြေအနေတွင် အလုပ်ပြုတ်မည့်ကိစ္စထက် မမဟု သူမကိုယ်သူမ သုံးနှုန်းနေသော ဒေါ်နန်းယမုံ .. လက်စားချေရန်ဆိုသော ခေါင်းစဉ်နှင့် ဘယ်လောက်အထိ လုပ်ဆောင်ချင်သည့်အချက်ကို ပိုစိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ “ဟုတ်ကဲ့ .. ဒါဆို … ကျနော်တို့ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ကြမှာလဲ […]
လစ်တဲ့အချိန်
လစ်တဲ့အချိန် ကျနော်ခု ၁၇ရှိပြီ။ဆယ်တန်းပြန်ဖြေထားသည်။ စော်မချဖူးသေးပါ။ ဖာချဖို့ကျတော့ ပိုက်ဆံကမရှိ ရှိလည်းမချရဲ။ ထန်လည်းထန်သည်။မိထွေးစောက်ဖုတ်တော့ အနီးကပ်မြင်ဖူးသည်။ကလေး၂ယောက်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နီရဲလန်ပြဲ ကြွက်နားရွက်တွေပင်လိပ်နေပြီ။ ဖင်ကြီးကတော့ကျန်သေးသည်။ဝလာလို့ပိုကိတ်လာသည်။အရမ်းကြီးတော့မဝသေး ပြည့်ရုံသာ။ နို့တွေကနည်းနည်းတော့တွဲနေပြီ။ အဖေနဲ့လိုးကြတိုင်းထချောင်းနေကြဆိုတော့ အကုန်သိနေပြီ။ အမေက ကျနော်၁၀နှစ်လောက်မှာ အဖေနှင့်ကွဲသည်။ ဖင်ဆော့တာအဖေမိပြီး ရိုက်ကြနှက်ကြတောင်ဖြစ်ကြသေးသည်။ အဖေက မာနကြီးသည်။ဒေါသကြီးသည်။အမေကို ကွာရှင်းပြီးနှင်ချသည်။ ကျနော့်ကိုအဖွားအိမ်ပို့ ထားလိုက်သည်။အမေကတော့ဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိရ။အမေ့ကိုတွေ့ချင်ပေမယ့်အဖေ့ဆီမှ အမေ့အကြောင်းပြောသံမကြားရ မေးလျှင်လည်း အရိုက်ခံရသည်။ထိုကြောင့်မမေးရဲ။ ် ကြာကူလီဘဲကြီးလည်း ခြေထောက်ကျိုးပြီးမယားခိုးမှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ အဖေလည်းရိုက်မှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ ၆လကြာတော့ လွတ်ငြိမ်းနဲ့တိုးပြီးပြန်လွတ်လာသည်။နောက်၃နှစ် လောက်ကြာတော့ မိန်းမထပ်ယူသည်။ မိထွေးဆိုပေမယ့်ကျနော့်ကိုချစ်သည်။သူများမိထွေး တွေလိုမနှိပ်စက်။အဖေတို့က၃၀ကျော် လုပ်နိုင်တဲ့အရွယ်တစ်ခုလတ်တွေဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ဘုလိုက်ကြတာမှ တဂျိန်းဂျိန်း။ ကျနော်အိပ်နေပြီထင်ပြီး ဘုနေကြတာ။ထရံသာခြားပေ မယ့် ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ တစ်ဆက်တည်းလေ။ ကျနော် ငလျင်လှုပ်သည် ထင်၍ကုန်းထသည်။ ပြီးမှအဖေတို့အခန်းထဲမှ တဘွတ်ဘွတ် တဘတ်ဘတ် […]
ကြုံလေရာ
ကြုံလေရာ စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။ ရွာဦးစေတီလေးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေရင်း သက်ပျင်းအထပ်ထပ်ချမိသည်။ ရောက်ရှိလာမဲ့ မနက်ဖြန်တိုင်းကို ကြောက်မိပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပင် သူမအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော အိမ်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးလာပြန်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခန့်ကထိ သူမတို့လယ်ယာလေးနဲ့ မချမ်းသာပေမဲ့ချောင်လည်စွာနေထိုင်နိုင်ပါသည်။ လယ်ယာတွေအသိမ်းခံရပြီးနောက်မှာ မိခင်ဖြစ်သူက နှလုံးရောဂါဖြင့်ဦးစွာဆုံးပါးသွားသည်။ နောက် အကြွေးတွေများများလာတော့ ဖခင်ကြီးလဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျကာ မိမိကိုယ်ကို သက်သေသွားသည်။ အသက် ၂၁နှစ်အရွယ် အပျိုမလေး နန်းကြာညိုတစ်ယောက်သာ ဒုက္ခတွေနဲ့ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းကြာညိုက အသက် ၂၁နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိပြီမို့ […]