လောလောဆယ် အဆင်ပြေဖို့လိုအပ်တယ် မဟုတ်လား

သီတာတစ်ယောက်ဈေးဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ရင်း တစ်စုံတစ်ဦးကို သတိရလိုက်တယ်။ သတိရမိသူက တချိန်က ပတ်သက်ခဲ့ဖူးတဲ့သူ။ ဆရာ့နာမည်ကဦးနေလ။ ဆရာ့ကို ရန်ကုန်မှာတွေ့ပြီး သီတာ့ဘဝကို ခုလိုဖြစ်အောင်လုပ်ပေးခဲ့သူ။ တွေးမိပြီး အရင်ကအကြောင်းတွေကို ပြန်သတိရလာမိသည်။ တကယ်တော့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရတဲ့အကြောင်းကတော့ သီတာတစ်ယောက် ဆရာ့ဆီကအလုပ်ထွက်ပြီး အထည်ချုပ်တစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်လုပ်လုပ်ခဲ့ပြီးမှ အမေ့ကျန်းမာရေးက ချို့ယွင်းလာခဲ့တယ်။ အမေ့ကိုပြုစုနေရလို့ အလုပ်ပျက်ရက်များလာတဲ့အခါ အလုပ်ကထွက်လိုက်ရတယ်။ အလုပ်ကလဲမရှိသလို အမေ့ဆေးဘိုး၊ အိမ်ငှားခ၊ စားစရိတ်တွေကြောင့် လက်ထဲငွေမရှိတဲ့အခါမှာတော့ချေး ငှားသုံးစွဲရတယ်။ပေါင်စရာမရှိ တော့အလွတ်ချေးရတဲ့အခါအတိုး ကများလွန်းတဲ့အတွက် သီတာတစ် ယောက်ကြံရာမရဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ရှိတဲ့မာနကိုခဝါချ ပြီးအရင်အလုပ်ရှင်ဖြစ်သူဆရာနေလဆီကိုပဲအကူအညီတောင်းရတော့တယ်။ “ဆရာသမီးကိုကူညီပါဦး” “ဘာလဲသီတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ” “သမီးငွေ နည်းနည်းလိုနေလို့” “ဟမ် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ” “သမီးအမေနေမကောင်းလို့ပါဆရာ” “အင်းပါသီတာ နင်ငါ့ဆီကအလုပ် ထွက်ပြီးအထည်ချုပ်မှာလုပ်နေတယ်မဟုတ်လား” “ဟုတ်ပါတယ်ဆရာ” “အဲဒီကပိုက်ဆံပိုရလို့ပြောင်းသွား ပြီးအခုဘာလို့ပိုက်ဆံလိုတာလဲ” “သမီးအမေနေမကောင်းတော့သမီး အလုပ်ကနားလိုက်ရတယ်။ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံလဲကုန်ပြီဆရာ၊အကူအညီ တောင်းစရာဆိုလို့ဆရာပဲရှိတာမို့ သမီးအကူအညီတောင်းရတာပါ” “အေးလေ ဘယ်လောက်လိုလဲ” “တစ်သိန်းလောက်ပါဆရာ” “အေး ယူသွားလိုက်၊ဒါနှင့်ဘယ် တော့ပြန်ဆပ်မလဲ” “သမီးအလုပ်ပြန်လုပ်လို့ရတဲ့နေ့ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်” “အေးပါ ယူသွား၊ယူသွား၊ရော့” မိုးသီတာတစ်ယောက်ဆရာ့ကိုမျက် နှာပူစွာနှင့်အကူအညီတောင်းလိုက် ရတယ်။ဆရာကသဘောကောင်းပါ တယ်။အပြောကတော့ဆိုးတယ်။ ယောက်ျားလေးတွေကိုပေါက်က ရပြောပေမယ်မိန်းကလေးတွေကျ ရင်တော့မပြောဘူး၊အလုပ်မှာစ ကားများနေရင်တော့အဆဲခံရပြီ၊ ပေးတာကမ်းတာကျွေးမွေးတာ တော့အမြဲလုပ်တယ်။ပင်ပန်းတဲ့နေ့တွေဆိုရင်အမြဲကျွေးမွေးတတ် တယ်။၊မိုးသီတာဧရာဝတီတိုင်းက နေရန်ကုန်ကိုရောက်လာခဲ့တယ်။ မိုးသီတာမှာအမေပဲရှိပြီးစက်နည်း နည်းပါးချုပ်တတ်တယ်။ဒါပေမယ့် နယ်မှာစီးပွားရှာရတာကမလွယ်တာ မို့ရန်ကုန်ကိုလာခဲ့တာပါ။မိုးသီတာတို့ရဲ့ဆွေမျိုးတော်စပ်တဲ့ဦးလေးကရန်ကုန်မှာဆရာ့အလုပ်မှာလုပ်နေ ပြီးဆရာကနေစရာပေးထားတဲ့အတွက်ဆရာ့ကိုအကျိုးအကြောင်း ပြောပြပြီးခေါ်တော့ရန်ကုန်ကိုရောက်လာခဲ့တယ်။အလုပ်ရှာရင်းဆရာ့ အလုပ်မှာအလုပ်ကြမ်းသမားအဖြစ် လုပ်ခဲ့တယ်။အဲဒီမှာနှစ်လလောက် ကြာတော့ဆရာ့နဲ့ရင်းနီးလာခဲ့တယ်။ဆရာဆိုပေမယ့်အသက်အရမ်းကြီး တဲ့လူမဟုတ်ဘူး။အသက်သုံးဆယ့် ငါးလောက်ရှိနေပြီ၊မိုးသီတာက တော့အသက်နှစ်ဆယ့်နှစ်ထဲရောက်နေပြီ။အသား ဖြူတယ်။ရုပ်ရည် လေးကလဲမဆိုးပါဘူး။ခန္ဓာကိုယ်အ ချိုးအစားကတော့သူ့နေရာနှင့်သူရှိ တာပဲ။ဆရာ့အလုပ်မှာလုပ်တုန်းက တော့အဝတ်အစားအဟောင်းတွေ နှင့်ဖိုသီဖတ်သီပေါ့။ဒါပေမယ့်မိုးသီ တာရဲ့အလှကိုတော့မဖုံးလွှမ်းခဲ့ပါ ဘူး။ဦးလေးရှိလို့သာမိုးသီတာကိုမစနောက်ရဲကြပါဘူး။အမေနေမ ကောင်းတော့မိုးသီတာဦးလေးဆီက ပိုက်ဆံချေးမလို့လာခဲ့ပေမယ့် ဦးလေးကနယ်ကိုရောက်နေတယ်။

ဦးလေးမိန်းမဆီကတော့မချေးရဲဘူး။ဆရာ့ကိုတွေ့တော့ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီးမိမိအခက်အခဲပြေလည်အောင် ‌ေချးရတော့တယ်။ မတတ်သာတဲ့အဆုံး ချေးရတော့တယ်။ မတတ်နိူင်ဘူးလေ။အခြေခံလူ တန်းစားတို့ဘဝမှာလက်လုပ်မှပါး စပ်လှုပ်ရတာမဟုတ်လား။ဆရာ့ဆီကရတဲ့ပိုက်ဆံကိုအမေ့ကိုဆေးခန်းပြ၊စားသောက်တာနှင့်တပတ်ကြာ တော့ကုန်ပြန်တယ်။အရေးထဲအရာပေါ်ဆိုတာတကယ်ပါပဲ၊ပိုက်ဆံကမရှိ၊အမေကနေမကောင်းရတဲ့အထဲအိမ်လခတောင်းတော့မိုးသီတာစိတ်ညစ်ပြန်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့လဲဆရာ့ဆီအကူအညီတောင်းရပြန်တယ်။ “ဆရာရယ်သမီးကိုကူညီပါဦးဆရာ” “နင့်အမေနေမကောင်းသေးဘူးလား” “မကောင်းသေးပါဘူးဆရာရယ်” “အော်အေးပါဘယ်လောက်ယူမလဲ” “သုံးသိန်းလောက်ပါဆရာ” “များလှချည်လား” “အိမ်လခပါပေးစရာရှိလို့ဆရာ” “အေးပါဒါနဲ့ဆိုလေးသိန်းရှိပြီ၊မှတ် ထားဦး” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” အိမ်လခပေး၊အမေ့ဆေးခန်းပြ၊အ မေ့ရောဂါကတရှောင်ရှောင်နဲ့၊အား ရှိမယ့်ဓာတ်စာလေးတွေဝယ်တာနှင့် နှစ်သိန်းနီးနီးပြုတ်ပြန်တယ်။ကျန် တဲ့တစ်သိန်းကျော်ကိုချွေတာစားပေ မယ့်သုံးပတ်ကျော်သာခံတယ်။ အမေ့ရောဂါကမပျောက်ဘူး။ ဒီတော့လဲဆရာ့ဆီလာရပြန်တယ်။ “ဘာလဲဟေ့သီတာ၊ငွေလိုပြန်ပြီလား” “ဟုတ်တယ်ဆရာ” “နင့်အမေကမပျောက်သေးဘူးလား” “မပျောက်သေးဘူးဆရာ” “ဆေးသေသေချာချာစစ်ပြီးကုလေ ဟ၊ကြာလေလူနာကအားနည်းပြီး ရောဂါကုရခက်လေဖြစ်မှာ” “ဆရာရယ်ဆေးစစ်ဖို့ဆိုတာအထူးကု ဆေးခန်းမှာပြမှဖြစ်မှာ၊လော လောဆယ်ငွေမရှိတော့သမီးမပြနိူင်ဘူးလေ” “နင့်ဟာကအချိန်ကုန်၊ငွေကုန်လူ ပမ်းဖြစ်နေပြီ၊အထူးကုမှာသာပြ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” “ခုဘယ်လောက်ယူမလဲ” “ဖြစ်နိုင်ရင်လေးသိန်းလောက် ထပ်ပေးပါဆရာ” “အေးနင့်ကိုအရင်ပေးတဲ့ပိုက်ဆံ လေးသိန်းရှိပြီးပြီဘယ်တော့ပြန်ရမလဲ” “ဆရာရယ်ခနလောက်စောင့်ပေးပါ” “ငါလဲအဆင်သိပ်ပြေတာမဟုတ်ဘူး ငါ့အလုပ်တွေကအရစ်ခံနေရာနဲ့ငွေ ကထွက်မလာလို့ဟ” “ကြားပါတယ်ဆရာ၊အားလဲနာပါ တယ်၊သမီးလဲမတတ်သာလို့ဆရာ့ဆီကိုအကူအညီတောင်းရတာပါ ဆရာ” “အေးငါပြောမယ်ဒီတစ်ခါထပ်ကူညီမယ်။နောက်လကုန်ရင်ပြန်ပေး ရ မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လောလောဆယ်မှာ ပိုက်ဆံရဖို့ကအရေးကြီးတယ်။အမေကအရေးကြီးတော့ဂတိတစ်ခု မြန်မြန်ပေးလိုက်တယ်။ဆရာကငွေ လေးသိန်းထပ်ပေးတယ်၊ငွေယူပြီး အမေ့ကိုဆေးခန်းပြရပြန်တယ်။အမေ့ကိုဆေး စစ်၊ဆေးကု၊ဆေးဝယ်၊ အိမ်လခပေးနှင့်သုံးပတ်ပဲနေရတယ် ကုန်ပြန်ပြီ၊လကုန်တော့ဆရာ့ဆီက ဖုန်းလာတယ်။ဘာမှအထွေအထူးမမပြောပေမယ့်သီတာ့မှာငွေလိုချိန် ဖြစ်နေတော့အရမ်းဝမ်းသာသွား ကာဆရာ့ဆီသွားလိုက်တယ်။ “သီတာဘယ်လိုလဲလကုန်လို့ အကြွေးပြန်ဆပ်မလို့လား” “ပြန်ပေးဖို့နေနေသာသာဆရာရယ် ခုတောင်ငွေထပ်လိုလို့ဆရာဆီထပ်လာခဲ့တာ” “အဲဒါကြောင့်ပြောတာဖြစ်မယ်၊ ဆင်းရဲရင်ကတိမတည်ဘူးဆိုတာ” “အဲလိုမဟုတ်ရပါဘူး ဆရာ၊မရှိလို့ မပေးနိုင်တာပါဆရာ” “အေးလေ ငါကလဲ မရှိလို့မပေးနိုင်တဲ့အခါကတိမတည်နိုင်တာကိုပြောတာပါ” “ဟုတ်ပါတယ်ဆရာ၊ သမီးဘယ်လိုနည်းနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ပြန်ဆပ်ပါရစေ” “အင်းအဲလိုပြောရင်တော့၊ ငါပဲမကောင်းဖြစ်ဦးမယ်” “ရှင်ဆရာဘာကိုပြောတာလဲ” “အင်း ငါပြောလိုက်ရ’ “အာဆရာကလဲ”သီတာရှက်သွားမိသည်။ဆရာပြော တာကိုသီတာနားလည်သည်။အရင်ကဆရာရွှတ်နောက်နောက်ပြောသံ ကြားဖူးသည်သည်။ “ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား၊သိမ်းထားတဲ့အမေပေးတဲ့ လယ်တကွက်ကို ထုတ်ရောင်းတာနဲ့ရပြီ” “ဆရာကလဲဗိုက်နာဈေးကမရဘူး ဆရာ၊အဲဒါလုပ်လို့လဲတနေ့ဘယ် လောက်ရမလဲ၊ဆရာ့ငွေကိုအဲဒီ လောက်နဲ့ခနအတွင်းပြန်မရနိုင်ဘူး” “ငါကတော့အဲဒီပိုက်ဆံကိုဘယ်လို ပြန်ရမလဲစဉ်းစားနေတာ” “ဆရာရယ်အခုအချိန်ကတော့သမီး အသားပဲလှီးယူမှရတော့မယ်ခစ် ခစ်” “နင့်အသားကိုငါလုပ်လို့ရမလဲဟ၊ လုပ်လို့ရတာဆိုရင်တော့တမျိုးပေါ့” “ဆရာသာကျမအကြွေး တွေကို လျှော်ပစ်မယ်ဆိုရင်ဆရာ့စိတ်တိုင်း ကျသာခိုင်းပါဆရာ” “ကဲနင်တကယ်လုပ်ပေးမှာလား” “ခုသမီးမှာရွေးချယ်စရာသိပ်မရှိဘူး ဆရာ” “ဒါဖြင့်လဲပြီးရော၊ခုသွားမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာ့မှာရွေးချယ်စရာမရှိပါဘူး၊ဒီအတွက်လဲဆရာ့ကိုစိတ်မဆိုးမိဘူး။ အကြွေးနဲ့လူကိုပေးဆပ်ရတယ်လို့လဲမတွေးမိဘူး။ကိုယ့်ဝမ်းနာကိုယ် သာသိတယ်။ပေးဆပ်ရပေမယ့်ကျေ နပ်တယ်။

လောလောဆယ်အမေ့ဆေးဘိုးရယ် စားဝတ်နေရေးအဆင်ပြေဖို့ရယ်ပဲ တွေးမိတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လော လောဆယ်အဆင်ပြေဖို့လိုအပ် တယ်မဟုတ် လား။ဆရာ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့တယ်။ဆရာလဲလောကီသား ပဲ၊သူလိုအပ်တာကိုဖြည့်ပေးနိုင်ရင် သီတာဒုက္ခတချို့တဝက်ပြေလည် ပြီ။အပျိုစင်ဘဝကိုနှမြော ပေမယ့်အမေ့အတွက်ပိုအရေးကြီးတာမို့သီ တာအပျိုစင်ပန်းဦးကိုစွန့်လွှတ် လိုက်တော့မယ်။မိမိဒုက္ခရောက်စဉ်မှာမိမိရဲ့အခက်အခဲကိုကူညီပေး သောဆရာ့အတွက်မိမိတတ်နိုင်တဲ့အရာကိုပြန်လည်ပေးဆပ်ဖို့အတွက်ပဲစဉ်းစားပြီးဆရာခေါ်ရာနောက် ကိုလိုက်ခဲ့ရပြီ။ဆရာကဆေးဆိုင်တဆိုင်ကိုဝင်ပြီးမှဟိုတယ်ကိုသွားခဲ့ တယ်။ဆရာကသီတာ့ကိုကားပေါ် ထားခဲ့ပြီးအခန်းငှားပြီးမှ သီတာကိုလာခေါ်တယ် “သီတာရပြီလိုက်ခဲ့” သီတာကားပေါ်ကဆင်းပြီးလိုက် သွားရတယ်။ရင်ထဲမှာတော့တမျိုး ကြီးခံစားနေရပြီးရင်ထိတ်သလိုလိုစိုးရိမ်သလိုလိုဖြစ်နေတယ်။အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး “သီတာရေချိုးလိုက်လေ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” လိုင်းကားစီးလာရသူဖြစ်တဲ့အတွက် ချွေးထွက်ခဲ့တယ်။ဆရာ့ကားစီး တော့မှချွေးကတိတ်တယ်။ဒါပေ မယ့်ချွေးနံကတော့ရှိနေပြန်တယ်။ ရေချိုးဖို့ရေချိူးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းရောက်တော့သက်ပြင်း လေးချလိုက်ကာအဝတ်တွေချွတ် ပြီးနောက်ရေပန်းဖွင့်ပြီးရေချိုး လိုက်တယ်။တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာ တိုက်ပြီးအဖုတ်ကိုပါရေဆေးချ လိုက်တယ်။ရေချိုးပြီးသဘက်ပတ်ကာအပြင်ကိုထွက်လာတော့ ဆရာက “ငါလဲရေဝင်ချိုးလိုက်ဦးမယ်” သီတာထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီးရေဆာသလို လိုသေးပေါက်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေ တယ်။ဆရာရေချိုးခန်းကထွက်လာ တော့သီတာရေချိုးခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ကာသေးပေါက်ချင် သလိုဖြစ်နေတာကိုညှစ်ပေါက်ပေ မယ့်ထွက်မလာတော့အဖုတ်ကိုရေ ပြန်ဆေးပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ဆရာက ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်ပြီး စောင့်နေတယ်။ဆရာ့တကိုယ်လုံး အဝတ်တွေမရှိတော့ဘူး၊ဆရာ့ပေါင် ကြားကိုသာမျက်လုံးဝေ့ပြီးကြည့်လိုက်တော့လီးကြီးကထောင်နေတယ်။ရင်ဘတ်ကိုအသာဖိပြီးတံ တွေးကိုမြိုချလိုက်မိတယ်။တကယ် တမ်းအရွယ်ရောက်ကတည်းကဒီ ကိစ္စမျိုးကိုသိပေမယ့်လက်တွေ့မ ကြုံဖူးသေးပါဘူး။နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ မြင်ရတဲ့အခါရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ် ရတော့တယ်။“သီတာကြောက်နေတာလား” “ဟုတ်တယ်ဆရာ” “ဘာကိုကြောက်တာလဲ” “မသိတော့ပါဘူးဆရာရယ်” “မကြုံဖူးလို့လား” “ဟင့်အင်းဆရာ” “ဆရာကကြုံဖူးလို့လား” “လူပျိုဝင်ကတည်းကစမ်းဖူးတယ်” “ကြုံဖူးတယ်ဆိုတော့ဆရာကလူပျို မစစ်ဖူးပေါ့” “ဘယ်ကစစ်မှာလဲ၊ခုခေတ်ကမိန်းက လေးယောက်ျား လေးလူပျို၊အပျို စစ်တယ်ဆိုတာတော်တော်ရှားသွား ပြီ” “ဆရာကလဲရှိပါသေးတယ်” “ဒါဆိုသီတာအပျိုစစ်စစ်လေးပဲရှိသေးတာပေါ့” “ဟုတ်တယ်ဆရာ” ဆရာကသီတာ့ပတ်ထားတဲ့သဘက်ကိုလှမ်းဆွဲယူပြီးချွတ်ချလိုက်တော့သီတာလက်နှစ်ဘက်ကိုရင်ဘတ် ပေါ်ကိုယှက်ပြီးအုပ်လိုက်မိတယ်။ ရင်သားကိုကာလိုက်ပေမယ့်မလုံပေ။သိပ်မကြီးပေမယ့်ဝိုင်းစက်လှပတဲ့နို့တွေကလက်ကြားကမြင်နေနိူင်တယ်။သဘက်မရှိပေမယ့်သီတာ့အ ဖုတ်ကိုတော့ဆရာမမြင်နိုင် ပေ။ဒူးကိုပူးစေ့ပြီးဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့အတွက်မမြင်ရတာပါ။ဆရာကသူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့လီးပေါ်ကိုတင် ပေးတယ်။သီတာလဲဘူမသိကိုးမသိ ယောင်နနနှင့်ကိုင်ပေးထားလိုက် တယ်။အစကတော့ရှက်တယ်လေ။ “သီတာကွင်းတိုက်ပေးလေဟာ” “ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲဆရာ” “ဒီလိုလုပ်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဆရာပြတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးတော့ ဆရာ့လီးထိပ်ကအရည်ကြည် ကြည် လေးတွေထွက်လာသလို၊လီးကြီးက လည်းအကြောတပျိုင်းပျိုင်းထကာ အရမ်းကိုကြီးပြီးမာလာတယ်။ ဆရာ့လီးထိပ်ကပဲအရည်ထွက်တာ မဟုတ်ဘူး၊ဆရာ့လီးကိုကိုင်ရင်းသီ တာအဖုတ်ကလည်းစိုစိစိဖြစ်လာ တယ်။ “အိပ်လိုက်လေသီတာ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ သီတာစိတ်ထဲမှာတော့ဆရာကလုပ်တော့မယ်ထင်ခဲ့တာ။မျက်လုံးမှိတ် ပြီးပေါင်ကားပေးလိုက်တယ်။ဒီ လောက်တော့သီတာကြားဖူးနားဝရှိ တယ်။တကယ်တမ်းကျတော့အဲဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ဆရာကမလုပ်ပဲ သီတာ့နို့ကိုလာစို့တယ်။ သီတာရှက်သွားရတယ်။ဆရာကသီတာ့နို့ကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့ လိုက် တော့သီတာနို့သီးခေါင်းလေးကချွန် လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက်သီးဖု တွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက် တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူအထိအတွေ့ ရဲ့ခံစားမှု့ရသတမျိုးကို ခံစားလိုက်ရ ပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးး” “အာ့ဆရာသမီးမနေတတ်ဘူး” ဆရာကနို့သီးခေါင်းဖျားလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးယက်လိုက်နို့အုံ တစ်ခုလုံးကိုစို့လိုက်နဲ့လုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့သီတာတစ်ယောက် အော်ညည်းသံများထွက်၍ပင်လာသည်။ ဆရာရဲ့လက်ကသီတာရဲ့ အဖုတ်အပေါ်ကနေအုပ်ကာပွတ် ပေးလေတော့သီတာတွန့်ကနဲ့ဖြစ် သွားပြီးအဖုတ်တအုံလုံးစိုသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးရင်ထဲ မ့်သိမ့်တုန်သွားရသည်။

အပေါ်မှပွတ်ရုံမကအကွဲကြောင်းတ လျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာအ ဖုတ်တအုံလုံးကြွတက်လာလေသလားဟုပင်ထင်မှတ်ရအောင်ဖောင်း ကြွလာခဲ့ သည်။အကွဲကြောင်းတ လျောက်စုံဆန်လှုပ်ရှားပြီးနောက်မှာအကွဲကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နေရာနားကိုလက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေး ချင်းပွတ်ပေးပြန်ရာစိတ် တို့ထကြွ ပြီးညည်းလိုက်သည်။ “အာ့!အင်း ဟင်းးဟင်းးး” မိမိလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခုအထိအတွေ့နှင့်မတူပေ၊စိတ် တို့ချက်ချင်းထကြွလာသည်။မျက်လုံးစုံ မှိတ်၍သီတာအော်ညည်းမိ သည်။ ထိုစဉ်မှာပင်ဆရာကသီတာ့နှုတ်ခမ်းအားစုပ်နမ်းလေရာသီတာလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲပြန်လည်စုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။ သီတာရှက်သွားရတယ်။သူကသီ တာ့နို့ကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့ လိုက်တော့သီတာ့နို့သီးခေါင်းလေးကချွန်လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက် သီးဖုတွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက်တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူအထိအတွေ့ရဲ့ခံစားမှု့ရသတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်း” “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့!အင်း ဟင်းးဟင်းးး” ညည်းသံတွေထွက်ပြီးအဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုရွှဲသွားမှန်းသီတာသိ လိုက် တယ် “သီတာ” “ရှင်” “ငါ့စုပ်ပေးပါလား” “ဟုတ်ကဲ့” အပိုမဆိုတော့ပေ။လုပ်ပေးရမည် မှန်းသိပြီးနေတော့အိပ်ရာကထပြီး ဆရာ့လီးကိုတတ်သမျှ မှတ်သမျှ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေး လိုက်သည်။ဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရ သည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာ ဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာသီတာရယ်” တရှီးရှီးတအားအားညည်းနေသ ဖြင့်ဆရာအရမ်းကြိုက်သည်ဟုထင် လိုက်သည်။ပိုအားရပြီးစုပ်ပေး လိုက်သည်။ လဥကလေးကိုဆုပ် ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာ တွေ့သလိုခံစားရသည်။ “သီတာရေကောင်းလိုက်တာဟာ၊ နတ်စည်းစိမ်ခံစားနေရသလိုပဲ” “ဆရာ ကလဲသမီးအဲလောက်မလုပ် တတ်သေးပါဘူး” “တော်ပြီဆက်လုပ်နေရင်ပြီးသွား လိမ့်မယ်။လိုးရအောင်သီတာ” လိုးရအောင်ဟုပြောသောအခါသီ တာစိတ်ကိုတမျိုးတဖုံဖြစ်ရစေ သည်။သီတာကပေါင်ကိုကားပေးလိုက်ရာ ဆရာကဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သီတာ့အဖုတ်အဝကိုတေ့ ပြီးအသာဖိထည့်တော့ “ဗျစ် ဗျစ်ဗြိ” “အာ့! နာတယ်ဆရာ” အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိကရင်ထဲ လှိုက်ကနဲဝင်လာပြီးအပျိုရည်ပျက် ပြီဆိုပြီးစိတ်ထဲခံစားရပြီး ဗိုက်ကြီးမှာလဲစိုးရိမ်သွားရသည်။သို့သော် ဆရာကသီတာ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်း ပြန်တယ်။စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်ရ သည်ကိုနားမလည်နိုင်ပေ။ စိုးရိမ်စိတ်တို့လျော့ပါးလာပြီးကာမ စိတ်တို့ပြန်သက်ရောက်လာကာ ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းမိတော့တယ်။နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကအဖုတ်ထဲမသက် ရောက်တော့ပဲစိတ်လှုပ်ရှားမှု့နဲ့အတူအဖုတ်အတွင်းသား စုပ်ယူသလိုလှုပ်ရှားလာတော့သီတာလဲအံ့ဩမိတယ်။ဆရာကတော့သီတာ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြီးနောက်မှာ ဆတ်ကနဲ့လှုပ်ရှားပြီးဖိသွင်းလိုက်တယ် “ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် ဗျိ” “အာ့! အိုး အင်းကျွတ် ကျွတ်” တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အပျိုမှေး ဖောက်သွားတာကိုသိလိုက်ပြီးသီ တာမှာစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာကိုခံ စားလိုက်ရသလိုထူးဆန်းတဲ့အရ သာတမျိုးကိုပါပူးတွဲသိလိုက်ရ တယ်။ဆက်ပြီးလိုးးမှာကိုလဲ ကြောက်နေတယ်။ဆရာကတော့ ဆက်ပြီးမလှုပ်ရှားပဲလီးကို အဆုံးထိသွင်းထားပြီးသီတာ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ် နမ်းနေပြန်တယ် တင်းကျပ်ကျပ်တစ်ဆို့ဆို့အရသာနှင့်အတူ အထုတ်အတွင်းသားလှုပ်ရှားလာပြီး အရည်တွေပိုထွက်သလို ခံစားရလာတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့် စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်တာမှန်းမသိတော့ပါဘူး ဆက်ပြီးလိုးတဲ့အရသာကိုလိုချင်လာပြန်တယ်။

လီးကအဆုံးထိဝင်သွားတော့သီတာလဲခံနိုင်ပါပြီသို့သော်ဆရာကဆက်မလှုပ်ရှားပဲသီတာရဲ့နို့တွေကိုပါပွတ် သပ်ပေးတဲ့အခါအလိုလိုညည်း သံပေးမိတယ်။ ညည်းသံထွက်မှ ဆရာကလီးကိုတဖြေးဖြေးနှင့်နှုတ် ယူပြီးဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ် လုပ်တော့တယ်။အစေ့ကိုလဲထိသလိုအတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ဆရာ့လီးကြောင့် အဖုတ်ကအရသာတမျိုးကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။ “ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်မိနေသလို လီးကတဇွိ ဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတယ်။ဆရာ့ရဲ့ဂွေးဥကလည်းသီတာ့ဖင်ကြီးကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက် ခတ်နေပြန်တော့မျက်လုံးကိုစုံမှိတ် ပြီးညည်းမိရပြန်တော့တယ်။ နည်းနည်းမြန်လေအရသာ တွေ့လေပိုပြီးညည်းမိပြန်တယ်။ ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ်မသိတော့ ဆရာ့ခါးကိုသာ အတင်းဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။ ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့လိုးတဲ့အရှိန် နှေးချိန်မှာတော့ အားမရသလိုခံစား လာရပြန်တယ်။။ခါးကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာခါးကို လှမ်းဆွဲပြန်တွန်းတဲ့အမှု့ကို မသိစိတ်ထဲကလုပ်ပေးနေမိပြီး ဆရာကမြန်လာသည်နှင့်အမျှ အရမ်းကို ကောင်းတဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားမိရတော့တယ်။  ကြားဖူးနေသော ပြီးတယ်ဆို ဒီလိုမျိုးပြောတာဖြစ်မယ်ဟုတွေးမိလိုက် ပြီးသီတာပြီး ခါနီးသို့ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက်ရတော့တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်း” “အားရှီးးရှီးးအိုးးး” အဖုတ်အတွင်းလှုပ်ရှားမှု့များနှင့်အတူသီတာမှာ အရည်တွေစီးဆင်း သွားသလိုခံစားလိုက်တယ်။ ဆက်ပြီးမညည်းနိုင်တော့လောက် အောင်အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုဖြစ်သွားပြီးငြိမ်သွားရတယ်။ဆရာ ကတော့မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ရာသီတာမှာငြိမ်ပြီးနေပေးလိုက်ရတော့တယ်။တခါမှအလိုးမခံဖူးသေးပဲတစ်ခါဆိုတစ်ခါအလျောက်ဆရာ့အလိုးကိုခံရ တဲ့အခါသီတာ မှာကာမအရသာကောင်းကောင်းကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာတော့ဆရာ့ဆီက “အင်းးအားးး ရှီးးးရှီး ဟားးး” တနှာသံထွက်လာပြီးအတင်းလိုး တော့တယ်။မကြာပါဘူး၊အဖုတ်ထဲ ပူနွေးနွေးသုတ်တွေဝင်လာပြီး ဆရာ့ကလီးကိုအဆုံးထိသွင်းပြီးဆီးခုံထိကပ်ထားကာ ကော့ပြီးပန်းထည့်လိုက်တော့အဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တို့ ပြည့်လျှံသွားတော့တယ်။သီတာထိုအခါမှစိုးရိမ်စိတ်ဝင်သွားပြီးဆေး ဘယ်လိုဝယ်ရမလဲတွေးနေစဉ် မှာ ဆရာကသီတာနံဘေးဝင်အိပ်ကာ “သီတာ နာလား” “အရမ်းတော့မနာပါဘူးဆရာ” “ကောင်းရောကောင်းရဲ့လား” “သမီးဒီတံခါပဲလုပ်ဖူးတယ်ဆရာ” “အေးပါ” “ဆရာသမီးဗိုက်ကြီးလို့မဖြစ်ဘူး ဆရာ”“အေးပါငါနင့်အတွက်ဆေးဝယ်လာတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာထိုအခါမှစိတ်အေးရတော့ သည်။ အဖုတ်ထဲသုတ်ရည်များစေး ကပ်နေသဖြင့်သီတာမနေတတ်ပေ။ထို့ကြောင့်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရေ သွားဆေးပြီးပြန်ထွက်လာတော့ “သီတာနင့်အမေ ဆေးခန်းပြတာ အခြေအနေဘယ်လိုရှိလဲ” “သက်သာလာပါတယ်ဆရာ” “အေးလေ၊ငါကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။ နောက်ငွေလိုရင်ပြောပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာမှာယနေ့ဆရာကြောင့်အပျို စင်ဘဝကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ရပြီဆိုပေ မယ့်ဆရာ့ကိုဗွေမယူခဲ့ပါဘူး။ ငွေရေးကြေးရေးနဲ့ယခုလိုအလုပ် မျိုးသီတာမလုပ်ချင် ပါ။ပြည့်တန် ဆာလုံးလုံးဖြစ်သွားလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသည်။အမေနေကောင်းလျှင် မိမိလုပ်နေသောအထည်ချုပ်အ လုပ်ကိုအလုပ်သစ်ရှာမည်ဟုတွေး ထားလိုက်သည်။ဒီနေ့တော့မတတ် သာသည့်အဆုံးဆရာစိတ်တိုင်းကျ စေရန်သာရည်မှန်းထားလိုက်သည်။ ဆရာကအမောပြေသွားပြီးဖြစ်၍ သီတာနို့ကို ကိုင်၍ကလိပြန်သည်။ သီတာမှာယားသလိုလိုစိတ်လာသ လိုလိုဖြစ်ရပြန်သည်။ထို့နောက်ဆ ရာကနို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့ပြန်ရာ သီတာမှာစိတ်ပြန်ထလာပြီး ဆရာနဲ့ထပ်နေချင်သောဆန္ဒဖြစ်လာရပြန်သည်။ဆရာ့လီးကလည်းပြန်လည်မာလာသလိုဖြစ်သဖြင့်ဆရာ့ကိုမေး လိုက်သည်။ “ဆရာထပ်လုပ်ဦးမလို့လား” “အင်းလုပ်ဦးမှာသီတာ” “ဒါဆိုသမီးစုပ်ပေးမယ်” “အင်း” သီတာဒီတစ်ခါတော့ကိုယ်ကိုတိုင်က လိုလိုချင်ချင်စုပ်ပေးလိုက် သည်။ လီးကသုတ်နံ့များရသေးရာသီတာကတစ်ရှူးစယူကာသုပ်ပစ်ပြီးဆရာ့ လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တော့ သည်။ဆရာလီးကသီတာအာခံတွင်း အတွင်းပြန်တောင်ကာမာကျောလာ ပြန်သည်၊စုပ်ရသည်ကိုလည်းတ မျိူးခံစားရပြီး ကြိုက်ချင်သလိုဖြစ် လာသည်။လီးထိပ်အပေါက်ဝလေး ကိုလျှာနှင့်ထိုး မွှေပြီးစုပ်ပေးလိုက် သည်။ “ပြွတ် ..ပြွတ် ပြွတ်” “အိုးးရှီးရှီးကောင်းလိုက်တာသီ တာရေ” လီကချက်ချင်းပင်အကြောတပျိုင်း ပျိုင်းထ၍ကြီးလာ ပြန်သည်။

“ကုန်းပေးပါလားသီတာ “ဟုတ်ဆရာ”” ကုန်း၍ခံသည်သီတာကိုကြားဖူး သည်။ကြောက်တော့ကြောက်သည် အောင့်သည်ဟုလည်းကြားဖူးသည်၊ထိုအချိန် တွင်အောင့်ရင်လည်း အောင့်စေတော့ဟုသဘောထား လိုက်သည်၊ဆရာခိုင်းသောပုံစံ မျိုးကိုမှန်း၍ကုန်းလိုက်သည်။ ဆရာကသီတာခါးကိုဖိ၍ခွက် ခိုင်းသည်၊ထိုသို့ခါးခွက်လျှင်ပိပိနှုတ် ခမ်းသားတို့နောက်ပစ်ထွက်မည်ကို သိသည်၊လီးကပိပိနှုတ်ခမ်းကြားတရစ်ရစ်နဲ့တိုးဝင်လာသည်။အဆုံးထိမရောက်ခင် ပင်နည်းနည်းအောင့် သည်။အဆုံးထိဝင်သွားမှန်းဆရာ့ ဆီးခုံကသီတာဖင်ကိုကပ်နေတော့သိလိုက်ရသည်။ဆရာကသူ့လီး ကိုပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးဖြေးဖြေးချင်း သွင်းထုတ်လုပ်သည်။တဖြေးဖြေး နှင့်သီတာအရသာတွေ့လာသည်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်…ဖတ် ဖတ်” “အာ့ အင်းးဟင်းးးဟင်း” ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးတချက်ချင်း ဆောင့် လာသည်။တင်သားများကိုပွတ်ပေး ပြီးဆုပ်ကိုင်ကာဆောင့်လိုးလာသည်။ပုံစံမတူသောအရသာကိုရရှိုပြန် သည်။လီးကပိုဝင်သလိုခံစားရသည် တဖတ်ဖတ်တဖွတ်ဖွတ်နှင့်အသံ ထွက်သလိုသီတာညည်းမိရပြန် သည်။ “ဖွတ်ဘွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်းး” “အင်းးဟင်းးးဟင်းးးအာ့..ရှီးးအား” ဆရာဒီတခါအလွန်ကြာသည်။ ဆောင့်ချက်တို့ပိုမြန်လာပြီးနောက် သီတာမှာကောင်းလွန်း သဖြင့် တအာ့အာ့တရှီးးရှီး အော်ပြီးဒုတိယအကြိမ်ပြီးသွားရ တော့သည်။ သီတာကာမအရသာကိုပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားဖူးလိုက်သည်။ထို့နေ့ကတော့ ဆရာနှင့် နှစ်ကြိမ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပြီးဆရာ ကသီတာ့ကိုဆေးတိုက်ပြီးအိမ်အ ပြန်လိုက်ပို့ခဲ့သည်။ပိုက်ဆံသုံးသိန်း လဲပေးခဲ့သည်။အခက်အခဲများ ကိုဖြေရှင်းရပြန်တယ်။ဒီ လိုနှင့်အမေ သက်သာလာတော့သီတာအလုပ်ရှာ ရတယ်။အလုပ်ရလာတော့ပထမ ဆုံးအမေ့ကိုပြောခဲ့ပြီးဆရာ့ကိုဖုန်း ဆက်လိုက်တယ် “ဆရာ သမီး လုပ်ရပြီသိလား” “ဟုတ်လား” “သမီးအခုအလုပ်ကလခလဲကောင်း တယ်ဆရာ” “အင်းလခကောင်းတော့ကိုအဆင် ပြေတာပေါ့” “ဆရာ့ကိုအရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်၊ ဆရာ” “ငါကလဲကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ” “ဆရာအခုဘယ်မှာလဲ” “အလုပ်ထဲသွားနေတာ” “သမီးတို့လမ်းဘက်ခနလာခဲ့လိုက် လေ၊သမီးလဲဆရာနှင့်တွေ့ချင်နေ တာ” “အေးလာခဲ့မယ်လေ” ဆရာ့အလာကိုသီတာမျှော်နေမိ တယ်။ဆရာနှင့်တွေ့ပြီးလုပ်ဖူးက တည်းကသီတာဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ဆရာ့ကိုသတိရနေတယ်။ဆရာ့နှင့် လုပ်ခဲ့စဉ်ကအရာတွေကိုလဲသတိရ တယ်။သတိရတိုင်းလဲအဖုတ်ထဲစိုလာတယ်။ခုတော့ဆရာနှင့်တွေ့ရရင်ဆိုတဲ့အတွေးကသီတာ့ရင်ထဲ တမျိုးဖြစ်နေတယ်။သီတာအဝတ်အစာယတွေလဲပြီးဆရာ့ကိုမျှော်နေ စဉ်ဆရာ့ဆီကဖုန်းလာလို့လမ်းထိပ် ကိုထွက်ခဲ့တယ်။ဆရာ့ကားကိုမြင်တော့ကားပေါ်တက်ရင်း “ဆရာဘယ်သွားချင်လဲ၊သမီးလိုက် မယ်” “တနေ့ကဟိုတယ်ကိုသွားရင် ကောင်းမလားလို့” “ဆရာကြိုက်တဲ့နေရာကိုသွားပါ”ဒီတစ်ခါတော့သီတာပျော်နေပြီ။သီတာဆရာ့ဆီယူပြီးလိုက်ကုန်းနေ သည်မဟုတ်မိမိဆန္ဒအလျောက်သာ ဆရာ့ကိုပေးဆပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီလိုနှင့်ခြောက်လလောက်အထိပိတ်ရက်တိုင်းဆရာနှင့်တွေ့သည်။ သံယောဇဉ်ဖြစ်လာသည်။ဆရာ့ စိတ်အလိုကျနေပေးရင်းတခါတခါလည်းဒီလိုလုပ်နေသည်ကမှားမှန်းသိ သော်လည်းရုန်းထွက်မရချေ။ဆရာခေါ်လျှင်သီတာသွားလိုက်သည်။ယခုတလောဆရာစိတ်ရှုပ်ထွေးနေပုံပေါက်သဖြင့်မေးမြန်းလိုက်သည်။ “ဆရာမရွှင်မ လန်းနဲ့သီတာ့ကိုများ စိတ်ကုန်နေတာလား” “မဟုတ်ရပါဘူးသီတာရယ်၊အလုပ် ကြောင့်လေ၊လုပ်ထားတဲ့အလုပ် တွေကငွေပြန်မရသေးဘူး”“အရစ်ခံနေရတာလားဆရာ” “အေးလေ” “ပိုက်ဆံပေးလို့မရဘူးလား” “သူကပိုက်ဆံရှိတယ်၊သူနဲ့အဆင် ပြေဖို့ကသူ့အကြိုက်လိုက်မှရမှာ” “သူကဘာ ကြိုက်လို့လဲ” “မိန်းမလေ” “ဟင် “ “အဲလူကမိန်းမမရှိဘူးလား” “ခုမိန်းမနဲ့ကွဲနေတာ၊လွတ်ချင်တိုင်းလွတ်နေတော့ပိုဆိုးနေတာ” “ဟင် မိန်းမရှိလျက်သားနဲ့” “ဟုတ်တယ်သီတာလူဆိုတာကအ ကြိုက်တမျိုးစီလေ” “အဲဒါဆိုလည်းရှာပေးလိုက်တော့” “လွယ်တာကျနေတာပဲ” “ဆရာ့အလုပ်အဆင်ပြေဖို့အရေး ကြီးတာပဲ” “သူကြိုက်မှလုပ်မယ်ဆိုတဲ့လူမျိုး” “သောက်ဂျီးကပွလိုက်သေး” “ဟုတ်တယ်၊အဲဒါကြောင့်ပြောတာ” “သီတာ့အဲလူကြီးကိုမြင်ဖူးချင်တယ်ဆရာ” “တော်ကြာအဲလူကကြိုက်သွားမှ ကိုယ်ကမဖန်တီးပေးနိုင်တဲ့အခါ သောက်ပြသနာရှာမယ့်လူ” “သီတာ့ကိုပြကြည့်ဆရာ” “အေးဒီလိုလုပ်၊ညနေငါတို့အပြင် မှာတစ်ခုခုစားမယ်။သူထိုင်တဲ့ဆိုင် မှာပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဆရာနှင့်တနေ့ခင်းလုံးနေပြီးတော့ ညနေစောင်းတဲ့အခါဘီယာဆိုငိတစ် ခုသွားလိုက်တယ်။ ဆရာက “သီတာ ဒီမှာခနထိုင်ဦး၊အဲလူကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ဦးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဆရာကထွက်သွားပြီးတဖက်စားပွဲ ဝိုင်းကိုသွားပြီးရယ်ရယ်မောမော နဲ့ စကားပြောနေတယ်။ဟိုလူကြီးက သီတာဘက်ကိုခနခနလှမ်းကြည့်ပြီး ပြောတယ်။ဆရာကသီတာကိုလှမ်း ကြည့်ပြီးငြင်းနေသလိုပါပဲ။ပြီးတော့ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့သီတာ့ဆီပြန် လာတယ်။ “သီတာရေ ပြသနာပဲ:” “ဘာလို့လဲဆရာ” “နွားမြင်တိုင်းလက်ညှိုးထိုးတတ်သူ ကြီးလေ” “ခစ် ခစ် ဘာပြောလို့လဲ ဆရာ” “သီတာကိုသဘောကျလို့တဲ့၊ကျနော့် တပည့်မလေးပါဆရာလို့ခပ်တည် တည်နဲ့ငြင်းခဲ့တယ်” “မလွယ်ဘူးနှော်ဆရာ” “အေးလေအဲဒါကြောင့်ပြော တာ၊သူကအလုပ်တွေပေးနိုင်တာလေ၊အဲဒါကြောင့်ငါတို့မှာမချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်းနေရတာပေါ့” “ဆရာအရမ်းခက်ခဲနေရင်၊ဆရာ့အလုပ်တွေ အဆင်ပြေအောင် သမီးကူညီပေးပါ့မယ်” “နင်အရမ်းနစ်နာမှာပေါ့ဟ”” “မထူးပါဘူးဆရာ၊စို့စို့ပို့ပို့လေးရ အောင်သာလုပ်ဆရာ၊ဆရာသာ သီတာကိုပစ်မ ထားနဲ့” “ပစ်မထားပါဘူးဟာ၊တကယ်လို့နင်လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင်ငါနှစ်ဆယ် ပေးမယ်။ကျန်တာသူ့ဆီကညှစ်” “လုပ်လိုက်လေဆရာ” ဒီအလုပ်ကိုစိတ်ကမ လုပ်သင့်ဘူးလို့တွေးပေမယ့်ဆရာ့ကြောင့်တော့လုပ် ဖြစ်တော့မည်ဟုထင်သည်။ သိန်းနှစ်ဆယ်ဆိုတာလဲသီတာတို့လိုလက်လုပ်လက်စားဘဝမှာ လွယ်တ ကူရဖို့မလွယ်လောက်ဘူးလေ။

ဒီဘဝကိုမကြိုက်သော်လည်းဆရာ့ ကြောင့်ဖြစ်ရတယ်လို့မထင်မိပေ။ဆရာကအတင်းအကြပ်တိုက်တွန်း ခြင်းမရှိ၊မိမိသာလျှင်သိန်းနှစ်ဆယ် ကို လိုချင်၍ဖြစ်ရသည်မဟုတ်လား။ ဒီလိုနဲ့ဆရာဆီကသီတာ့ကိုသိန်းနှစ် ဆယ်ထုတ်ပေးတယ်။ပြီးတော့အ ဝတ်အစားနှင့်မိတ်ကပ်တွေရေမွှေး တွေဝယ်ပေး သေးတယ်။ဝယ်ပေးတဲ့ပစ္စည်းတွေကသီတာမြင်တောင် မမြင်ဖူးတဲ့အကောင်းစားတွေ တပတ်လောက်ကြာတော့ဆရာ့ဆီကဖုန်းလာတယ်။ “သီတာရေ နင်ငါအလုပ်ထဲကစောင့် ရုံးခန်းထဲမှာထိုင်နေ၊ငါဟိုလူကိုခေါ် ပြီးလာခဲ့မယ်၊နင်ကငါ့ဆီကဝန်ထမ်း လို့ပြောထားတယ်နှော်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာလဲဆရာ့ရုံး ကိုသွားပြီးရုံးခန်း ထဲထိုင်နေတယ်။ဆရာနှင့်ဟိုလူ ရောက်လာပြီးရုံးခန်းထဲဝင်လာ တယ်။“သီတာ ဒီဆရာ့အတွက်အအေးလုပ် ပါဦး” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာအအေးဘူးတွေနှင့်အသီးတွေ တည်ခင်းဧည့်ခံပေးလိုက်တယ်။ “ဘောစိ တပည့်ကတော် လှချည် လား” “ဆရာကလဲဗျာ၊ဘောစိမဟုတ်ရပါဘူးဗျာ” “ခင်များကလည်းကျနော်ပြောထားလျက်နဲ့ဗျာ၊ဆရာမခေါ်ပါနဲ့ဆို၊အခု ခင်များအလုပ်တွေကိုစစ် ပြီးပြီ၊ ကျနော်အားတဲ့တနေ့လက်မှတ်ထိုး ပေးပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါအကို” “ကျနော်ပြောထားတဲ့ကိစ္စရောအ ဆင်ပြေမလား” “ကျနော်ကြိုးစားနေပါတယ် အကို” “ခင်များဘက်ကအိုကေရင်ကျနော့် ဘက်ကလည်းအိုကေပါတယ်” “ဟုတ်ကဲ့နားလည်ပါတယ်အကို” “ဒါနှင့်သူကဘယ်သူ” “သီတာပါဆရာသမား” “အင်း ၊သီတာငါ့နာမည်လဲမှတ်ထား ရန်နိုင်ထွန်းတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ” “ငါ့ကိုဆရာလို့မခေါ်နှင့်ဟ၊ဆရာလို့ ခေါ်ရင်ဆရာဂုဏ်နဲ့ညီအောင်နေရ တယ်၊ငါ အခေါ်မခံနိုင်သေးဘူး” “ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး” “”ခင်များတပည့်ကောင်းရထားတယ်ဗျာ၊သီတာကအရမ်းတော်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါရှင့်” ထို့နောက် ဆရာနှင်ရန်နိုင်ထွန်း ဆိုသောလူကြီးထွက်သွားကြသည်။ညရောက်တော့ “သီတာရေ ဟိုဘဲကမရမကဖြစ်နေပြီ” “ဟုတ်လားဆရာ” “ဆရာကိုသူကဘာတွေပြောနေလဲ” “ရအောင်လုပ်ပေးပါတဲ့၊သူကသီတာ့ဘဝ အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ်တဲ့” “ခစ် ခစ် သမီးကိုသူကစပွန်ဆာများ ပေးချင်နေလားမသိဘူး” “အင်းငါကပြောထားတယ်၊နင့်ကိုငါ့အလုပ်အဆင်ပြေ အောင်သာ အားနာနာနဲ့စည်းရုံးကြည့်ရတာလို့၊နင်ကဒါမျိုးမလုပ်ဘူးလို့၊အခုနင့်မှာ အမေနေမကောင်းလို့စားဝတ်နေ ရေးခက်ခဲလို့လုပ်ရတာလို့၊လိုင်းပေါ်ဟာ မဟုတ်ဘူးလို့” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” “သီတာအဆင်ပြေရင်တပတ် လောက်ခွာချိန်းလိုက်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဒီလိုနဲ့နောက်တပတ်ရောက်လာ တော့သီတာ့ကို ဆရာလာခေါ်သည်။“သီတာဒီဘဲကိုစွဲလန်းနေအောင်လုပ်ပေးတော့” “ဆရာသမီးဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ” “အဓိကတော်ကီပဲ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” တပတ်လောက်ကြာတော့ဆရာရောက်လာပြီးဟိုတယ်မှာသီတာ့ကိုထား ခဲ့တယ်။နောက်ထပ်နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ကိုရန်နိုင်ထွန်းဆိုတဲ့လူ ကြီးရောက်လာတယ်၊ “သီတာရောက်တာ ကြာပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့ကြာပြီအကို” “နင်နင့်ဆရာဆီကဘယ်လောက်ရ လိုက်လဲ” “အဲဒါပြောဖို့လိုလို့လား၊သီတာက ခုအရမ်းခက်ခဲနေလို့လုပ်ရတာ” “ငါသိပါတယ်ဟာ” “သီတာကခုအလုပ်လုပ်ပြီးရင်ဆရာ့ အလုပ်ကထွက်မှရတော့မှာ” “ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဆရာရှေ့ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့သီတာနေရဲမလဲ” “အဲဒါဆို သီတာအလုပ်ထွက်ရတော့ မှာပေါ့” “မတတ်နိုင်ဘူးအကိုရယ်၊သီတာ့အမေနေမကောင်းလို့သာလောလောဆယ်အဆင်ပြေအောင်လုပ်ရတာ၊ ဆေးကုပြီးရင်ရွာပြန်မယ်” “မပြန်ပါနဲ့သီတာ၊ငါနင်အဆင်ပြေ အောင်စီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “အကိုကသီတာအဆင်ပြေအောင် ဘယ်လိုစီစဉ်ပေးမှာလဲ” “ငါတလကိုငါးသိန်းပေးမယ်ဟာ”“တလငါးသိန်းနဲ့နေ့တိုင်းအကိုနဲ့နေ ရမယ်ဆိုမတန်ပါဘူး” “မဟုတ်ဘူးလေ၊တပတ်ကိုတရက်လောက်ပေါ့” “အင်းအဲဒါဆိုမဆိုးဘူးပေါ့” “အကိုသီတာ ဝမ်းသာအောင်လုပ်ပြီး ခုကိစ္စပြီးတာနဲ့သီတာ့မေ့သွားမယ့် အရာတွေပါ” “ငါတကယ်ပြောတာပါ” “ကတိနှော်အကို” “ကတိ” ထိုစဉ်မှာပင်ရန်နိုင်ထွန်းက အဝတ်အ စားတွေချွတ်နေပါပြီ “အကိုသီတာကူချွတ်ပေးမယ်လေ” သီတာသူ့အဝတ်အစားတွေကိုကူ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။သွားကြီး တဖြီးဖြီးနဲ့ကျေနပ်နေသည်။ “သီတာလဲအဝတ်တွေတလွှာချင်း ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ကွာ” “ဟင်ဘယ်လိုကြီးလဲအကို” “သီတာ့အလှကိုတဖြေးဖြေးခံစား မလို့ပါသီတာ” “ကဗျာဆန်တာလားအကိုသီတာ ရှက်တယ်” “ရှက်ပါနဲ့သီတာရယ်” သီတာတလွှာချင်းချွတ်ပေးလိုက် တယ်။ “ဟာအရမ်းလှလိုက်တာသီတာရယ်” သီတာနို့ကို ကြည့်ပြီးကိုရန်နိုင်ထွန်းကဆိုတယ်၊သီတာရှက်ပြုံးလေးပြုံး ရင်း “ဟာအကိုကလဲသီတာရှက်ပါတယ် ဆိုမွကြာ” သီတာအနားကိုကပ်ပြီးသီတာအား ဖက်ထားလေသည်။သီတာကရှက် သလိုလုပ်ရင်းပြန်ဖက်သည်။

“လာကွာသီတာ၊အကို့လီးကိုစုပ်ပေး” “ဟင့်သီတာမလုပ်ရဲဘူးအကိုရယ်၊ သီတာ့ကိုသနားရင်မလုပ်ပါရစေနှင့်” “သီတာကလည်းကွာဒါလုပ်တာဘာ ခက်တာမှတ်လို့” “သီတာက ဟိုဟွာပဲလုပ်ရမယ်ထင် လို့လက်ခံမိတာအကို” “သီတာကလဲကွာ၊သီတာကောင်း အောင်လဲအကိုပြန်လုပ်ပေးပါ့မယ်” သီတာသိလိုက်ပြီဒီလူဒါကိုအရူးအ မူးဖြစ်မှန်းကိုပါ။ “သီတာမလုပ်ရဲလို့နှော်အကို” “အကိုအရင်လုပ်ပေးရင်သီတာပြန် လုပ်ပေးမလား” “အဲလိုသာဆိုသီတာပြန်လုပ်ပေး ပါ့မယ်” ကိုရန်နိုင်ထွန်းကတဏှာကြီးမှန်းသိ တော့သီတာကတမင်ပင်ပြောလိုက် သည်။“လာအဲဒါဆိုသီတာပက်လက်လေး အိပ်လိုက်၊အကိုအရင်ပြုစုပေးမယ်” သီတာအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်၍လှဲချလိုက်သည်။ကိုရန်နိုင်ထွန်းကကုတင်ပေါ်ဝ မ်းလျှားမှောက်ပြီးသီတာ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာသီတာ့အ ဖုတ်အားလျှာအပြားလိုက်ယက် လေသည်။အကွဲကြောင်းတလျှေက်စုံဆန်ယက်ပြီးသီတာပေါင်ကို မ တင်ကာသီတာ့အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲအားအားလျှာကိုစုချွန်ပြီးထိုးမွှေသည် သီတာမှာလူကတုန်ယင်သွားသည်၊ ပူနွေး စိုစွတ်သောလျှာကအကွဲကြောင်းတလျောက် ထိထိမိမိယက်သွားချေသည်။ထိုနောက်လျှာဖျားကပူးကပ်နေသောနှတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကွဲကြောင်းတလျောက် တိုးဝင် လာပြီးနှုတ်ခမ်းသားများအားပွတ်ဆွဲသွားပြန်သည်။စောက်စေ့ကိုစုပ်ဆွဲပြန်သည်။  ခါးကလေပေါ်ကြွသွားသည်။အဖုတ်ကမော့ဖောင်းလာသည်။လက်က အိပ်ရာခင်းကိုသာတင်းတင်းဆုပ် ကိုင်မိတော့သည်။ပေါင်ကိုမြှောက်တင်ပြီးအဖုတ်သာမကဖင်ကိုပါ ယက်ပြန်သည်။  တရှီးရှီးနဲ့အရမ်းကောင်း နေသည်။ အစေ့ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးတပြွတ် ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်။  တကယ်ပါဒီလိုပြီးသောအရာသာ မျိုးမတွေ့ဖူးသေးသောသီတာ့အဖို့ စိတ်ထဲကသဘောကျမိတော့သည်၊ “သီတာ နင့်အလှည့်ရောက် ပြီ” သီတာအိပ်ရာကထပြီး သူ့လီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သည်။ထုံးစံအတိုင်း လျှာဖျားနှင့်ရစ်ပတ်မွှေပေးလိုက် သည်။ဂွင်းတိုက်ပေးပြီးစုပ်ပေး လိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲရောက်လာသောအရည်များကို လီးထိပ်ပေါ် ထွေးချပြီး ကွင်းတိုက်ရင်းစုပ်ပေးလိုက်ရာ ကိုရန်နိုင်ထွန်းလီးကလဲ တော်တော်တောင်လာသည်။သူ့လီးက ဆရာလီးလောက်မကြီးပေ။ တော်တော်လေးမာလာသောအခါ “အကိုသီတာအာညောင်းပြီ” “အေးရပြီသီတာ” “အကိုလုပ်ရင်ကွန်ဒုံးလေးသုံးပေး လား” “ငါကကွန်ဒုံးသုံးရင်အားမရဘူး၊ သီ တာ” “သမီးကြောက်လို့” “ကြောက်မနေနဲ့၊ငါကလုပ်မှတော့ အားရအောင်လုပ်မယ်” မသီတာပြောသော်လည်းမရပေ၊ မည်သည့်အကွာအကွယ်မှမလုပ် မယ့်ပုံမျိုးမပေါ်ပေ။ “ပက်လက်လှန်လိုက်လေသီတာ” “ဟုတ်အကိုဖြေးဖြေးလုပ်နှော်” “အင်းပါသီတာ” ကိုရန်နိုင်ထွန်းကသီတာ့ပေါင်ကြား ဝင်ပြီးပိပိ အဝကိုလီးတည့်ကာ တဖြေးဖြေးနှင့်ဖိသွင်းလိုက် သည် “ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ ဖြေးဖြေး၊နာတယ်အကိုဟာကအ ကြီးကြီး၊သူများဟာကွဲသွားပြီလားမသိဘူး” နာတယ်ပြောပြီးသီတာကညှစ်ထား သည်။ ကိုရန်နိုင်ထွန်းကကလည်းသီတာနို့ကိုစို့ပြီးအဆုံးထိထဲကိုဖိထည့်လိုက်ရာလီးကတင်းကြပ်ကြပ်ဆို့ဆို့ ကြီးဝင် သွားရသည်၊ “အားသေပါပြီအကိုရယ်” မနာသော်လည်းဟန်လုပ်၍ရန်နိူင် ထွန်းသဘောကျရန်ပြောလိုက်သည် “ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ” “အာ့! နာတယ်အကိုစူးပြီးအောင့်နေ တာ ပဲ.ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” လီးကိုတဆုံးအထိ သွင်းပြီးသီတာ့ ခါးကိုမဆွဲ၍ အားထည့်ပြီးဆောင့် သည်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဗြိ ဗျစ်” “အာ့ အီးး အားးး” သီတာ အသည်းအသန်အော်ညည်းလိုက်ရတော့သည်။အဖုတ်တခုလုံးမီးစနှင့်ထိုးသလိုပင်ခံစားလိုက်ရ သည်။သို့သော်အတွေ့အကြုံတစ်ခုအနေနဲ့ကြမ်းကြမ်းတမ်း တမ်းဆက် ဆံခြင်းကလည်းတမျိုးတဖုံကောင်းနေသည်။ ယခုကိစ္စမှာငွေကြောင့်ဖြစ် သော်ငြားလည်းကာမစိတ်များဖြစ် ပေါ်နေသည်ကိုသီတာထူးဆန်းစွာ သိလိုက်သည်။ခနတာမျှသာနာပြီး ကောင်းလာသည်။စိတ်တို့မတရားထန်လာသည်။ကိုရန်နိုင်ထွန်းကတ ဖတ်ဖတ်နှင့်လိုးပြီးမှသီတာ့ခါးကို လွှတ်ချလိုက် သည်။ပုခုံးသားကို လှမ်းဆွဲပြီးအသားကုန်လိုးသည်။ သီတာရဲ့စိတ်တို့ထန်ပြီးအဖုတ်ထဲမှပိပိနံရံတို့လှုပ်ရှားကာညှစ်သကဲ့သို့ ဖြစ်လာသည်။လီးဝင်သံကတဇွိ တဗြိဗြိမြည်လာသည်။ပေါင်ချင်းထိ ကပ်သံတဖန်းဖန်းကြားလာရသည်။ သို့သော်မကြာမှီပင်ကိုရန်နိုင်ထွန်း လီးမှသုတ်များပန်းထွက်သွားသည်ကိုသိလိုက် သည်။သီတာမှာ ပြီးမြောက်ခြင်းမရှိပေ။

“အကိုပြီးသွားပြီလားဟင်” “ဟုတ်တယ်သီတာ၊မလုပ်ရတာကြာ ပြီမို့လားမသိဘူး၊အရမ်းမြန်နေသလိုပဲ” “ဟင် အကိုကလဲအကြာကြီးပဲကို၊သီတာ ဖြင့်သေပီမှတ်နေတာ” “ဟားးဟား ကိုယ်လိုးတာကောင်းလား” “သွားမသိဘူး ဘာတွေလာမေးမှန်း ဒီမှာတော့သေလုမျောပါးပဲ” “ဟားးဟားး” ရန်နိုင်ထွန်း သဘောကျစွာဖြင့်ရယ် မောနေတော့သည်။ကိုရန်နိုင်ထွန်း ခနနားသော်လည်းလီးကပြန်၍မာ လာခြင်းမရှိပေ။သို့သော်ဇိမ်ယူချင်သဖြင့် “သီတာ အကို့လီးကို ပြန်စုပ်ပေး ပါဦးကွာ” သီတာရန်နိုင်ထွန်းသဘောကျစေ ရန်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ကိုရန်နိုင် ထွန်းလက်ကလည်းအငြိမ်မနေပေ။ သီတာ့စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ နှိုက် ရင်းကလိနေသည်။ ထိုသို့လုပ်နေစဉ်ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် သီတာ့ကိုလက်ကာပြပြီးရပ်ရန် ပြောသည်။ဖုန်းပြောပြီး သီတာကထပ်မံစုပ်ပေးသော်လည်းလီး ကတောင်လာခြင်းမရှိသဖြင့်ကိုရန်နိုင်ထွန်းလက်လျှော့ပြီး “သီတာ၊နင့်ဆရာကိုခေါ်လိုက်တော့ ငါသွားမှရတော့မယ်” “ဟွန်းအပိုပြောတုန်းကတော့မိုးကြီးလေကြီးနဲ့တလကိုငါးသိန်းပေးမယ် ဘာမယ်နဲ့ဆရာကသာသိန်းနှစ်ဆယ် ပေးပြီးသီတာ့ကိုအားနာနာနဲ့လုပ် ခိုင်းရတာ၊အခုတော့အကိုကပြေးပြီ” “မဟုတ်ရ ဘူးသီတာရယ်တကယ် ကိစ္စရှိလို့သာပါ”“အဲဒါဆိုနောက်မတွေ့တော့ဘူးမ ဟုတ်လား” “တွေ့မှာပေါ့သီတာ” “တွေ့မယ်ဆိုသီတာကသီတာ့ဆရာ့ဆီဘယ်လိုတောင်းရမှာလဲ” “အကိုပေးခဲ့ပါ့မယ်” “တကယ်ပေးမှာလားအကို” “တကယ်ပေါ့သီတာ” “အကိုပေးမှအကိုနဲ့တွေ့တဲ့အခါသီ တာကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဝတ်စား ပြီးလာလို့ရမှာ” “အေးပါရော့” ငါး ထောင်တန်တစ်အုပ်ကိုပေးသ ဖြင့်သီတာလှမ်းယူလိုက်ပြီး “သီတာရောအခုအကိုနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ရ မလား” “မလိုက်နဲ့သီတာနင့်ဆရာကိုနေလကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့အကို” ကိုရန်နိုင်ထွန်းဆရာ့ဆီကိုဖုန်းဆက် ၍ခေါ်သည်။ပြီးလျှင်အဝတ်အစား များဝတ်ပြီးအခန်းထဲမှထွက်သွား သည်။သီတာမှာ အခန်းထဲကျန်နေ ခဲ့ရတော့သည်။မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့် ကြာသောအခါဆရာရောက်လာပြီး “သီတာအဆင်ပြေလား” “ပြေပါတယ်ဆရာ” “ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သီတာ ၊ငါ့အခက်အခဲတွေကိုကူညီပေးလို့” သီတာကငါးထောင်တန်အုပ်ကို လက်ကပြရင်း “ဆရာ့ကိုပိုကျေးဇူးတင်တယ်၊ သီတာပိုက်ဆံတွေစုမိရင်ရွာပြန် မယ် ဈေးဆိုင်လေးနဲ့စက်ဆိုင်တွဲလုပ်မယ် အခုအမေလဲနေကောင်းပြီဆိုတော့ ငွေစုလို့ရပြီ” “အော အေးကောင်းတာပေါ့သီတာ ငါဝမ်းသာတယ်၊နင်ပြန်တော့မယ် ဆိုရင်ပြောပေါ့၊ငါလည်းနင့်အတွက် တခုခုစီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “အာ ရပါတယ်ဆရာ” “နင်ပြန်တော့မလား” “သမီးကအချိန်ရပါတယ်၊ဆရာသာ မအားရင်ပြန်၊နေချင်သေးတယ်ဆို ရင်တော့နေလေဆရာ”“ခနနေကြသေးတာပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” သီတာနားလည်သဘောပေါက်ပါသည်။ဆရာ့အဝတ်အစားတွေကိုကူ ချွတ်ပေးပြီးနောက် “ဆရာ သမီးရေဆေး လိုက်ဦးမယ်” “အေးပါသီတာ” သီတာနှင့်ဆရာအတူနေလိုက်ပြီး သီတာ့ရဲ့မပြီးဆုံးခဲ့သောကာမဆန္ဒ ကိုဆရာကပြီးဆုံးသည့်တိုင်အောင် လုပ်ပေးလိုက် သည်။သီတာထို့ ကြောင့်ပင်ဆရာနဲ့နေချင်သည်။ ဆရာကသူ့ဆန္ဒထက်သီတာ့ဆန္ဒကို အရင်ဖြည့်ပေးပြီးမှသူလိုရာကိုအ ရောက်သွားသည်။ထို့ကြောင့်ဆရာ့ ခေါ်လျှင်သီတာသွားလိုက်သည် မဟုတ်လား။ ဒီလိုနဲ့ကိုရန်နိုင်ထွန်းနှင့်ခြောက်လ ခန့်တပတ်လျှင်တန့တာမျှနေပေးခဲ့ ပြီးတစ်လငါးသိန်းသာမကမုန့်ဘိုး လည်းရသဖြင့်သီတာမှာငွေသိန်း ခြောက်ဆယ်ခန့်ရခဲ့သည်။သီတာ ပြန်ခါနီးငါးသိန်းထပ်ပေးသည်။ ဆရာဆီသွားပြီး “ဆရာသမီးပြန်တော့မယ်” “အော်အေး ပြန်မယ်ဆိုတော့လဲ ရော့မုန့်ဖိုး” ငွေငါးသိန်းထပ်ပေးသည်။“ဆရာ့ကိုကန်တော့ခဲ့မယ်ဆရာ” “မကန်တော့နဲ့သီတာ၊ငါကနင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးကန်တော့ခံနိုင်တဲ့လူမျိုးမှမဟုတ်တာ” “ဟာဆရာကလည်းဆရာ့ကျေးဇူး သီ တာ့မှာအများကြီးရှိပါတယ်” “နင့်ခန္ဓာကိုယ်၊နင့်သွေးသားနဲ့ရင်းနီး ခဲ့ရတာတွေအများကြီးပါသီတာ၊ ငါကိုယ်တိုင်လည်းတာဝန်မကင်း ဘူးလေ” “ဆရာ့ အတွက်သမီးကြည်ဖြူပြီး သားဆရာ” “အေးပါမကန်တော့နဲ့အစစအရာရာ အဆင်ပြေပါစေဟာ” “ဆရာဒီနေ့မအားဘူးလား” “အားပါတယ်” “သမီးဒီနေ့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့တွ့ချင်ပါတယ်ဆရာ” “ကောင်းပြီလေသွားကြတာပေါ့” ဆရာနှင့်နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံခြင်းဖြစ် လေတော့သီတာကပဲအစစအရာရာ ကို ဦးဆောင်လိုက်တယ်။စုပ်ပေးတာ ရောလိုးတာရောဦးဆောင်ပြီးနှစ် ကြိမ်ပြီးတဲ့အထိနေလိုက်ပြီးညနေ စောင်းမှသီတာအိမ်ပြန်တယ်။ နောက်တနေ့နံနက်ရွာကိုခရီးထွက်ခဲ့ ပါတယ်။ရွာမှာဆိုင်လေးတည်ရင်း ဈေးရောင်းစက်ချုပ်နေခဲ့တာ ခြောက်လလောက်မှာရွာကကိုသက်နောင်ကလက်ထပ်ခွင့်တောင်း တော့တယ်။အမေကလည်းသူအ သက်ကြီးပြီဖြစ်တဲ့အတွက်အိမ် ထောင်ပြုစေချင်နေပြီလေ။ “သမီးကညာအခါမလင့်စေနဲ့တဲ့၊ မောင်သက်နောင်ကရိုးသားကြိုး စားတဲ့သူတယောက်မို့အမေကသ ဘောတူတယ်၊မြန်မြန်သာလက်ထပ်လိုက်ပါ၊အမေလည်းသမီးကိုစိတ်ချချင်နေပြီ” “ဟုတ်ကဲ့အမေ” ကိုသက်နောင်ကိုအမေကသဘောတူကြောင်းပြောတော့လက်ထပ်ဖို့ ရာကြိုးစားကြတော့တယ်။မင်္ဂလာ ဆောင်ခါနီးဆရာဆီဖုန်းဆက်ပြီးအ ကြောင်းကြားလိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ကိုလက်ဖွဲ့တွေအ များကြီးနဲ့ရောက်လာပေးတယ်။ သီတာကဆရာ့ကိုဒီ အကြိမ်မှာတော့ ကန်တော့ခွင့်ရလိုက်တယ်။ “ကဲဒီလင်ဒီမယားအိုအောင်မင်း အောင်ပေါင်းနိုင်ကြပါစေဗျာ” “ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေဆရာ” ဆရာပေးတဲ့ ဆုတောင်းရဲ့အဓိပ္ပါယ် ကိုသီတာသိလိုက်တယ်။သီတာပြုံး နေလိုက်တယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ သီတာတို့ကလက်မထပ်ခင်က တည်းကအတူနေပြီးပြီလေ၊ ဘာပြဿနာမှမရှိပါဘူး၊ကိုသက်နောင်က ရိုးသားပါတယ်။ကိုသက်နောင်ကို ပြောပြပြီးသားရန်ကုန်မှာရည်းစား ရှိခဲ့ဖူးတယ်လို့ပေါ့။ကိုသက်နောင်က ခွင့်လွှတ်ပါတယ်။ဒီတော့လည်းဘာ ပြဿနာမှ ပေါ်လာစရာအကြောင်း မရှိပါဘူးလေ။

(Zawgyi)

သီတာတစ္ေယာက္ေဈးဆိုင္ေလးကို တိုးခ်ဲ႕ရင္း တစ္စုံတစ္ဦးကို သတိရလိုက္တယ္။ သတိရမိသူက တခ်ိန္က ပတ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့သူ။ ဆရာ့နာမည္ကဦးေနလ။ ဆရာ့ကို ရန္ကုန္မွာေတြ႕ၿပီး သီတာ့ဘဝကို ခုလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သူ။ ေတြးမိၿပီး အရင္ကအေၾကာင္းေတြကို ျပန္သတိရလာမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ သီတာတစ္ေယာက္ ဆရာ့ဆီကအလုပ္ထြက္ၿပီး အထည္ခ်ဳပ္တစ္ခုမွာအလုပ္ဝင္လုပ္လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ အေမ့က်န္းမာေရးက ခ်ိဳ႕ယြင္းလာခဲ့တယ္။ အေမ့ကိုျပဳစုေနရလို႔ အလုပ္ပ်က္ရက္မ်ားလာတဲ့အခါ အလုပ္ကထြက္လိုက္ရတယ္။ အလုပ္ကလဲမရွိသလို အေမ့ေဆးဘိုး၊ အိမ္ငွားခ၊ စားစရိတ္ေတြေၾကာင့္ လက္ထဲေငြမရွိတဲ့အခါမွာေတာ့ေခ်း ငွားသုံးစြဲရတယ္။ေပါင္စရာမရွိ ေတာ့အလြတ္ေခ်းရတဲ့အခါအတိုး ကမ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ သီတာတစ္ ေယာက္ႀကံရာမရျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ရွိတဲ့မာနကိုခဝါခ် ၿပီးအရင္အလုပ္ရွင္ျဖစ္သူဆရာေနလဆီကိုပဲအကူအညီေတာင္းရေတာ့တယ္။ “ဆရာသမီးကိုကူညီပါဦး” “ဘာလဲသီတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “သမီးေငြ နည္းနည္းလိုေနလို႔” “ဟမ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ” “သမီးအေမေနမေကာင္းလို႔ပါဆရာ” “အင္းပါသီတာ နင္ငါ့ဆီကအလုပ္ ထြက္ၿပီးအထည္ခ်ဳပ္မွာလုပ္ေနတယ္မဟုတ္လား” “ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ” “အဲဒီကပိုက္ဆံပိုရလို႔ေျပာင္းသြား ၿပီးအခုဘာလို႔ပိုက္ဆံလိုတာလဲ” “သမီးအေမေနမေကာင္းေတာ့သမီး အလုပ္ကနားလိုက္ရတယ္။ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံလဲကုန္ၿပီဆရာ၊အကူအညီ ေတာင္းစရာဆိုလို႔ဆရာပဲရွိတာမို႔ သမီးအကူအညီေတာင္းရတာပါ” “ေအးေလ ဘယ္ေလာက္လိုလဲ” “တစ္သိန္းေလာက္ပါဆရာ” “ေအး ယူသြားလိုက္၊ဒါႏွင့္ဘယ္ ေတာ့ျပန္ဆပ္မလဲ” “သမီးအလုပ္ျပန္လုပ္လို႔ရတဲ့ေန႔ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္” “ေအးပါ ယူသြား၊ယူသြား၊ေရာ့” မိုးသီတာတစ္ေယာက္ဆရာ့ကိုမ်က္ ႏွာပူစြာႏွင့္အကူအညီေတာင္းလိုက္ ရတယ္။ဆရာကသေဘာေကာင္းပါ တယ္။အေျပာကေတာ့ဆိုးတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြကိုေပါက္က ရေျပာေပမယ္မိန္းကေလးေတြက် ရင္ေတာ့မေျပာဘူး၊အလုပ္မွာစ ကားမ်ားေနရင္ေတာ့အဆဲခံရၿပီ၊ ေပးတာကမ္းတာေကြၽးေမြးတာ ေတာ့အၿမဲလုပ္တယ္။ပင္ပန္းတဲ့ေန႔ေတြဆိုရင္အၿမဲေကြၽးေမြးတတ္ တယ္။၊မိုးသီတာဧရာဝတီတိုင္းက ေနရန္ကုန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ မိုးသီတာမွာအေမပဲရွိၿပီးစက္နည္း နည္းပါးခ်ဳပ္တတ္တယ္။ဒါေပမယ့္ နယ္မွာစီးပြားရွာရတာကမလြယ္တာ မို႔ရန္ကုန္ကိုလာခဲ့တာပါ။မိုးသီတာတို႔ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္တဲ့ဦးေလးကရန္ကုန္မွာဆရာ့အလုပ္မွာလုပ္ေန ၿပီးဆရာကေနစရာေပးထားတဲ့အတြက္ဆရာ့ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီးေခၚေတာ့ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။အလုပ္ရွာရင္းဆရာ့ အလုပ္မွာအလုပ္ၾကမ္းသမားအျဖစ္ လုပ္ခဲ့တယ္။အဲဒီမွာႏွစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ဆရာ့နဲ႔ရင္းနီးလာခဲ့တယ္။ဆရာဆိုေပမယ့္အသက္အရမ္းႀကီး တဲ့လူမဟုတ္ဘူး။အသက္သုံးဆယ့္ ငါးေလာက္ရွိေနၿပီ၊မိုးသီတာက ေတာ့အသက္ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။အသား ျဖဴတယ္။႐ုပ္ရည္ ေလးကလဲမဆိုးပါဘူး။ခႏၶာကိုယ္အ ခ်ိဳးအစားကေတာ့သူ႔ေနရာႏွင့္သူရွိ တာပဲ။ဆရာ့အလုပ္မွာလုပ္တုန္းက ေတာ့အဝတ္အစားအေဟာင္းေတြ ႏွင့္ဖိုသီဖတ္သီေပါ့။ဒါေပမယ့္မိုးသီ တာရဲ႕အလွကိုေတာ့မဖုံးလႊမ္းခဲ့ပါ ဘူး။ဦးေလးရွိလို႔သာမိုးသီတာကိုမစေနာက္ရဲၾကပါဘူး။အေမေနမ ေကာင္းေတာ့မိုးသီတာဦးေလးဆီက ပိုက္ဆံေခ်းမလို႔လာခဲ့ေပမယ့္ ဦးေလးကနယ္ကိုေရာက္ေနတယ္။

ဦးေလးမိန္းမဆီကေတာ့မေခ်းရဲဘူး။ဆရာ့ကိုေတြ႕ေတာ့ေရွ႕မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားၿပီးမိမိအခက္အခဲေျပလည္ေအာင္ ‌ေခ်းရေတာ့တယ္။ မတတ္သာတဲ့အဆုံး ေခ်းရေတာ့တယ္။ မတတ္ႏိူင္ဘူးေလ။အေျခခံလူ တန္းစားတို႔ဘဝမွာလက္လုပ္မွပါး စပ္လႈပ္ရတာမဟုတ္လား။ဆရာ့ဆီကရတဲ့ပိုက္ဆံကိုအေမ့ကိုေဆးခန္းျပ၊စားေသာက္တာႏွင့္တပတ္ၾကာ ေတာ့ကုန္ျပန္တယ္။အေရးထဲအရာေပၚဆိုတာတကယ္ပါပဲ၊ပိုက္ဆံကမရွိ၊အေမကေနမေကာင္းရတဲ့အထဲအိမ္လခေတာင္းေတာ့မိုးသီတာစိတ္ညစ္ျပန္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲဆရာ့ဆီအကူအညီေတာင္းရျပန္တယ္။ “ဆရာရယ္သမီးကိုကူညီပါဦးဆရာ” “နင့္အေမေနမေကာင္းေသးဘူးလား” “မေကာင္းေသးပါဘူးဆရာရယ္” “ေအာ္ေအးပါဘယ္ေလာက္ယူမလဲ” “သုံးသိန္းေလာက္ပါဆရာ” “မ်ားလွခ်ည္လား” “အိမ္လခပါေပးစရာရွိလို႔ဆရာ” “ေအးပါဒါနဲ႔ဆိုေလးသိန္းရွိၿပီ၊မွတ္ ထားဦး” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” အိမ္လခေပး၊အေမ့ေဆးခန္းျပ၊အ ေမ့ေရာဂါကတေရွာင္ေရွာင္နဲ႔၊အား ရွိမယ့္ဓာတ္စာေလးေတြဝယ္တာႏွင့္ ႏွစ္သိန္းနီးနီးျပဳတ္ျပန္တယ္။က်န္ တဲ့တစ္သိန္းေက်ာ္ကိုေခြၽတာစားေပ မယ့္သုံးပတ္ေက်ာ္သာခံတယ္။ အေမ့ေရာဂါကမေပ်ာက္ဘူး။ ဒီေတာ့လဲဆရာ့ဆီလာရျပန္တယ္။ “ဘာလဲေဟ့သီတာ၊ေငြလိုျပန္ၿပီလား” “ဟုတ္တယ္ဆရာ” “နင့္အေမကမေပ်ာက္ေသးဘူးလား” “မေပ်ာက္ေသးဘူးဆရာ” “ေဆးေသေသခ်ာခ်ာစစ္ၿပီးကုေလ ဟ၊ၾကာေလလူနာကအားနည္းၿပီး ေရာဂါကုရခက္ေလျဖစ္မွာ” “ဆရာရယ္ေဆးစစ္ဖို႔ဆိုတာအထူးကု ေဆးခန္းမွာျပမွျဖစ္မွာ၊ေလာ ေလာဆယ္ေငြမရွိေတာ့သမီးမျပႏိူင္ဘူးေလ” “နင့္ဟာကအခ်ိန္ကုန္၊ေငြကုန္လူ ပမ္းျဖစ္ေနၿပီ၊အထူးကုမွာသာျပ” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” “ခုဘယ္ေလာက္ယူမလဲ” “ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလးသိန္းေလာက္ ထပ္ေပးပါဆရာ” “ေအးနင့္ကိုအရင္ေပးတဲ့ပိုက္ဆံ ေလးသိန္းရွိၿပီးၿပီဘယ္ေတာ့ျပန္ရမလဲ” “ဆရာရယ္ခနေလာက္ေစာင့္ေပးပါ” “ငါလဲအဆင္သိပ္ေျပတာမဟုတ္ဘူး ငါ့အလုပ္ေတြကအရစ္ခံေနရာနဲ႔ေငြ ကထြက္မလာလို႔ဟ” “ၾကားပါတယ္ဆရာ၊အားလဲနာပါ တယ္၊သမီးလဲမတတ္သာလို႔ဆရာ့ဆီကိုအကူအညီေတာင္းရတာပါ ဆရာ” “ေအးငါေျပာမယ္ဒီတစ္ခါထပ္ကူညီမယ္။ေနာက္လကုန္ရင္ျပန္ေပး ရ မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလာေလာဆယ္မွာ ပိုက္ဆံရဖို႔ကအေရးႀကီးတယ္။အေမကအေရးႀကီးေတာ့ဂတိတစ္ခု ျမန္ျမန္ေပးလိုက္တယ္။ဆရာကေငြ ေလးသိန္းထပ္ေပးတယ္၊ေငြယူၿပီး အေမ့ကိုေဆးခန္းျပရျပန္တယ္။အေမ့ကိုေဆး စစ္၊ေဆးကု၊ေဆးဝယ္၊ အိမ္လခေပးႏွင့္သုံးပတ္ပဲေနရတယ္ ကုန္ျပန္ၿပီ၊လကုန္ေတာ့ဆရာ့ဆီက ဖုန္းလာတယ္။ဘာမွအေထြအထူးမမေျပာေပမယ့္သီတာ့မွာေငြလိုခ်ိန္ ျဖစ္ေနေတာ့အရမ္းဝမ္းသာသြား ကာဆရာ့ဆီသြားလိုက္တယ္။ “သီတာဘယ္လိုလဲလကုန္လို႔ အေႂကြးျပန္ဆပ္မလို႔လား” “ျပန္ေပးဖို႔ေနေနသာသာဆရာရယ္ ခုေတာင္ေငြထပ္လိုလို႔ဆရာဆီထပ္လာခဲ့တာ” “အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာျဖစ္မယ္၊ ဆင္းရဲရင္ကတိမတည္ဘူးဆိုတာ” “အဲလိုမဟုတ္ရပါဘူး ဆရာ၊မရွိလို႔ မေပးႏိုင္တာပါဆရာ” “ေအးေလ ငါကလဲ မရွိလို႔မေပးႏိုင္တဲ့အခါကတိမတည္ႏိုင္တာကိုေျပာတာပါ” “ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ၊ သမီးဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ဆပ္ပါရေစ” “အင္းအဲလိုေျပာရင္ေတာ့၊ ငါပဲမေကာင္းျဖစ္ဦးမယ္” “ရွင္ဆရာဘာကိုေျပာတာလဲ” “အင္း ငါေျပာလိုက္ရ’ “အာဆရာကလဲ”သီတာရွက္သြားမိသည္။ဆရာေျပာ တာကိုသီတာနားလည္သည္။အရင္ကဆရာ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာသံ ၾကားဖူးသည္သည္။ “ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊သိမ္းထားတဲ့အေမေပးတဲ့ လယ္တကြက္ကို ထုတ္ေရာင္းတာနဲ႔ရၿပီ” “ဆရာကလဲဗိုက္နာေဈးကမရဘူး ဆရာ၊အဲဒါလုပ္လို႔လဲတေန႔ဘယ္ ေလာက္ရမလဲ၊ဆရာ့ေငြကိုအဲဒီ ေလာက္နဲ႔ခနအတြင္းျပန္မရႏိုင္ဘူး” “ငါကေတာ့အဲဒီပိုက္ဆံကိုဘယ္လို ျပန္ရမလဲစဥ္းစားေနတာ” “ဆရာရယ္အခုအခ်ိန္ကေတာ့သမီး အသားပဲလွီးယူမွရေတာ့မယ္ခစ္ ခစ္” “နင့္အသားကိုငါလုပ္လို႔ရမလဲဟ၊ လုပ္လို႔ရတာဆိုရင္ေတာ့တမ်ိဳးေပါ့” “ဆရာသာက်မအေႂကြး ေတြကို ေလွ်ာ္ပစ္မယ္ဆိုရင္ဆရာ့စိတ္တိုင္း က်သာခိုင္းပါဆရာ” “ကဲနင္တကယ္လုပ္ေပးမွာလား” “ခုသမီးမွာေ႐ြးခ်ယ္စရာသိပ္မရွိဘူး ဆရာ” “ဒါျဖင့္လဲၿပီးေရာ၊ခုသြားမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာ့မွာေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိပါဘူး၊ဒီအတြက္လဲဆရာ့ကိုစိတ္မဆိုးမိဘူး။ အေႂကြးနဲ႔လူကိုေပးဆပ္ရတယ္လို႔လဲမေတြးမိဘူး။ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္ သာသိတယ္။ေပးဆပ္ရေပမယ့္ေက် နပ္တယ္။

ေလာေလာဆယ္အေမ့ေဆးဘိုးရယ္ စားဝတ္ေနေရးအဆင္ေျပဖို႔ရယ္ပဲ ေတြးမိတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလာ ေလာဆယ္အဆင္ေျပဖို႔လိုအပ္ တယ္မဟုတ္ လား။ဆရာ့ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့တယ္။ဆရာလဲေလာကီသား ပဲ၊သူလိုအပ္တာကိုျဖည့္ေပးႏိုင္ရင္ သီတာဒုကၡတခ်ိဳ႕တဝက္ေျပလည္ ၿပီ။အပ်ိဳစင္ဘဝကိုႏွေျမာ ေပမယ့္အေမ့အတြက္ပိုအေရးႀကီးတာမို႔သီ တာအပ်ိဳစင္ပန္းဦးကိုစြန႔္လႊတ္ လိုက္ေတာ့မယ္။မိမိဒုကၡေရာက္စဥ္မွာမိမိရဲ႕အခက္အခဲကိုကူညီေပး ေသာဆရာ့အတြက္မိမိတတ္ႏိုင္တဲ့အရာကိုျပန္လည္ေပးဆပ္ဖို႔အတြက္ပဲစဥ္းစားၿပီးဆရာေခၚရာေနာက္ ကိုလိုက္ခဲ့ရၿပီ။ဆရာကေဆးဆိုင္တဆိုင္ကိုဝင္ၿပီးမွဟိုတယ္ကိုသြားခဲ့ တယ္။ဆရာကသီတာ့ကိုကားေပၚ ထားခဲ့ၿပီးအခန္းငွားၿပီးမွ သီတာကိုလာေခၚတယ္ “သီတာရၿပီလိုက္ခဲ့” သီတာကားေပၚကဆင္းၿပီးလိုက္ သြားရတယ္။ရင္ထဲမွာေတာ့တမ်ိဳး ႀကီးခံစားေနရၿပီးရင္ထိတ္သလိုလိုစိုးရိမ္သလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး “သီတာေရခ်ိဳးလိုက္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” လိုင္းကားစီးလာရသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေခြၽးထြက္ခဲ့တယ္။ဆရာ့ကားစီး ေတာ့မွေခြၽးကတိတ္တယ္။ဒါေပ မယ့္ေခြၽးနံကေတာ့ရွိေနျပန္တယ္။ ေရခ်ိဳးဖို႔ေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းေရာက္ေတာ့သက္ျပင္း ေလးခ်လိုက္ကာအဝတ္ေတြခြၽတ္ ၿပီးေနာက္ေရပန္းဖြင့္ၿပီးေရခ်ိဳး လိုက္တယ္။တကိုယ္လုံးဆပ္ျပာ တိုက္ၿပီးအဖုတ္ကိုပါေရေဆးခ် လိုက္တယ္။ေရခ်ိဳးၿပီးသဘက္ပတ္ကာအျပင္ကိုထြက္လာေတာ့ ဆရာက “ငါလဲေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္” သီတာထိုင္ခုံမွာထိုင္ၿပီးေရဆာသလို လိုေသးေပါက္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေန တယ္။ဆရာေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာ ေတာ့သီတာေရခ်ိဳးခန္းထဲျပန္ဝင္ၿပီး ဘိုထိုင္ေပၚထိုင္ကာေသးေပါက္ခ်င္ သလိုျဖစ္ေနတာကိုညႇစ္ေပါက္ေပ မယ့္ထြက္မလာေတာ့အဖုတ္ကိုေရ ျပန္ေဆးၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။ဆရာက ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္လွန္ၿပီး ေစာင့္ေနတယ္။ဆရာ့တကိုယ္လုံး အဝတ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး၊ဆရာ့ေပါင္ ၾကားကိုသာမ်က္လုံးေဝ့ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့လီးႀကီးကေထာင္ေနတယ္။ရင္ဘတ္ကိုအသာဖိၿပီးတံ ေတြးကိုၿမိဳခ်လိုက္မိတယ္။တကယ္ တမ္းအ႐ြယ္ေရာက္ကတည္းကဒီ ကိစၥမ်ိဳးကိုသိေပမယ့္လက္ေတြ႕မ ႀကဳံဖူးေသးပါဘူး။နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ျမင္ရတဲ့အခါရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ ရေတာ့တယ္။“သီတာေၾကာက္ေနတာလား” “ဟုတ္တယ္ဆရာ” “ဘာကိုေၾကာက္တာလဲ” “မသိေတာ့ပါဘူးဆရာရယ္” “မႀကဳံဖူးလို႔လား” “ဟင့္အင္းဆရာ” “ဆရာကႀကဳံဖူးလို႔လား” “လူပ်ိဳဝင္ကတည္းကစမ္းဖူးတယ္” “ႀကဳံဖူးတယ္ဆိုေတာ့ဆရာကလူပ်ိဳ မစစ္ဖူးေပါ့” “ဘယ္ကစစ္မွာလဲ၊ခုေခတ္ကမိန္းက ေလးေယာက္်ား ေလးလူပ်ိဳ၊အပ်ိဳ စစ္တယ္ဆိုတာေတာ္ေတာ္ရွားသြား ၿပီ” “ဆရာကလဲရွိပါေသးတယ္” “ဒါဆိုသီတာအပ်ိဳစစ္စစ္ေလးပဲရွိေသးတာေပါ့” “ဟုတ္တယ္ဆရာ” ဆရာကသီတာ့ပတ္ထားတဲ့သဘက္ကိုလွမ္းဆြဲယူၿပီးခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့သီတာလက္ႏွစ္ဘက္ကိုရင္ဘတ္ ေပၚကိုယွက္ၿပီးအုပ္လိုက္မိတယ္။ ရင္သားကိုကာလိုက္ေပမယ့္မလုံေပ။သိပ္မႀကီးေပမယ့္ဝိုင္းစက္လွပတဲ့ႏို႔ေတြကလက္ၾကားကျမင္ေနႏိူင္တယ္။သဘက္မရွိေပမယ့္သီတာ့အ ဖုတ္ကိုေတာ့ဆရာမျမင္ႏိုင္ ေပ။ဒူးကိုပူးေစ့ၿပီးဒူးေထာက္ထိုင္ထားတဲ့အတြက္မျမင္ရတာပါ။ဆရာကသူ႔လက္ကိုဆြဲယူၿပီးသူ႔လီးေပၚကိုတင္ ေပးတယ္။သီတာလဲဘူမသိကိုးမသိ ေယာင္နနႏွင့္ကိုင္ေပးထားလိုက္ တယ္။အစကေတာ့ရွက္တယ္ေလ။ “သီတာကြင္းတိုက္ေပးေလဟာ” “ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲဆရာ” “ဒီလိုလုပ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဆရာျပတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးေတာ့ ဆရာ့လီးထိပ္ကအရည္ၾကည္ ၾကည္ ေလးေတြထြက္လာသလို၊လီးႀကီးက လည္းအေၾကာတပ်ိဳင္းပ်ိဳင္းထကာ အရမ္းကိုႀကီးၿပီးမာလာတယ္။ ဆရာ့လီးထိပ္ကပဲအရည္ထြက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ဆရာ့လီးကိုကိုင္ရင္းသီ တာအဖုတ္ကလည္းစိုစိစိျဖစ္လာ တယ္။ “အိပ္လိုက္ေလသီတာ” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာအိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္တယ္။ သီတာစိတ္ထဲမွာေတာ့ဆရာကလုပ္ေတာ့မယ္ထင္ခဲ့တာ။မ်က္လုံးမွိတ္ ၿပီးေပါင္ကားေပးလိုက္တယ္။ဒီ ေလာက္ေတာ့သီတာၾကားဖူးနားဝရွိ တယ္။တကယ္တမ္းက်ေတာ့အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ဆရာကမလုပ္ပဲ သီတာ့ႏို႔ကိုလာစို႔တယ္။ သီတာရွက္သြားရတယ္။ဆရာကသီတာ့ႏို႔ကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိေတြ႕ လိုက္ ေတာ့သီတာႏို႔သီးေခါင္းေလးကခြၽန္ လာသလိုႏို႔တအုံလုံးၾကက္သီးဖု ေတြထသြားရျပန္တယ္။က်င္တက္ တက္ခံစားမႈ႕ႏွင့္အတူအထိအေတြ႕ ရဲ႕ခံစားမႈ႕ရသတမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရ ျပန္တယ္။အလိုလိုညည္းမိတယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္းးး” “အာ့ဆရာသမီးမေနတတ္ဘူး” ဆရာကႏို႔သီးေခါင္းဖ်ားေလးကို လွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီးယက္လိုက္ႏို႔အုံ တစ္ခုလုံးကိုစို႔လိုက္နဲ႔လုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့သီတာတစ္ေယာက္ ေအာ္ညည္းသံမ်ားထြက္၍ပင္လာသည္။ ဆရာရဲ႕လက္ကသီတာရဲ႕ အဖုတ္အေပၚကေနအုပ္ကာပြတ္ ေပးေလေတာ့သီတာတြန႔္ကနဲ႔ျဖစ္ သြားၿပီးအဖုတ္တအုံလုံးစိုသြားသလိုခံစားလိုက္ရၿပီးရင္ထဲ မ့္သိမ့္တုန္သြားရသည္။

အေပၚမွပြတ္႐ုံမကအကြဲေၾကာင္းတ ေလ်ာက္တေျဖးေျဖးပြတ္ေပးရာအ ဖုတ္တအုံလုံးႂကြတက္လာေလသလားဟုပင္ထင္မွတ္ရေအာင္ေဖာင္း ႂကြလာခဲ့ သည္။အကြဲေၾကာင္းတ ေလ်ာက္စုံဆန္လႈပ္ရွားၿပီးေနာက္မွာအကြဲေၾကာင္းအေပၚနားအေစ့ေနရာနားကိုလက္ခလယ္ျဖင့္ေျဖးေျဖး ခ်င္းပြတ္ေပးျပန္ရာစိတ္ တို႔ထႂကြ ၿပီးညည္းလိုက္သည္။ “အာ့!အင္း ဟင္းးဟင္းးး” မိမိလုပ္ဖူးေသာ္လည္း ယခုအထိအေတြ႕ႏွင့္မတူေပ၊စိတ္ တို႔ခ်က္ခ်င္းထႂကြလာသည္။မ်က္လုံးစုံ မွိတ္၍သီတာေအာ္ညည္းမိ သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ဆရာကသီတာ့ႏႈတ္ခမ္းအားစုပ္နမ္းေလရာသီတာလည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲျပန္လည္စုပ္နမ္း လိုက္ေတာ့သည္။ သီတာရွက္သြားရတယ္။သူကသီ တာ့ႏို႔ကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိေတြ႕ လိုက္ေတာ့သီတာ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးကခြၽန္လာသလိုႏို႔တအုံလုံးၾကက္ သီးဖုေတြထသြားရျပန္တယ္။က်င္တက္တက္ခံစားမႈ႕ႏွင့္အတူအထိအေတြ႕ရဲ႕ခံစားမႈ႕ရသတမ်ိဳးကိုခံစားလိုက္ရျပန္တယ္။အလိုလိုညည္းမိတယ္။“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္း” “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့!အင္း ဟင္းးဟင္းးး” ညည္းသံေတြထြက္ၿပီးအဖုတ္တစ္ခုလုံးစို႐ႊဲသြားမွန္းသီတာသိ လိုက္ တယ္ “သီတာ” “ရွင္” “ငါ့စုပ္ေပးပါလား” “ဟုတ္ကဲ့” အပိုမဆိုေတာ့ေပ။လုပ္ေပးရမည္ မွန္းသိၿပီးေနေတာ့အိပ္ရာကထၿပီး ဆရာ့လီးကိုတတ္သမွ် မွတ္သမွ် တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပး လိုက္သည္။ဒစ္ႀကီးကိုငုံ၍စုပ္ရ သည္ကိုလည္းအားရသည္။လွ်ာ ဖ်ားႏွင့္ထိုးေမႊေပးလိုက္သည္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အားးရွီးးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာသီတာရယ္” တရွီးရွီးတအားအားညည္းေနသ ျဖင့္ဆရာအရမ္းႀကိဳက္သည္ဟုထင္ လိုက္သည္။ပိုအားရၿပီးစုပ္ေပး လိုက္သည္။ လဥကေလးကိုဆုပ္ ကိုင္ညႇစ္ရသည္ကိုလည္းအရသာ ေတြ႕သလိုခံစားရသည္။ “သီတာေရေကာင္းလိုက္တာဟာ၊ နတ္စည္းစိမ္ခံစားေနရသလိုပဲ” “ဆရာ ကလဲသမီးအဲေလာက္မလုပ္ တတ္ေသးပါဘူး” “ေတာ္ၿပီဆက္လုပ္ေနရင္ၿပီးသြား လိမ့္မယ္။လိုးရေအာင္သီတာ” လိုးရေအာင္ဟုေျပာေသာအခါသီ တာစိတ္ကိုတမ်ိဳးတဖုံျဖစ္ရေစ သည္။သီတာကေပါင္ကိုကားေပး လိုက္ရာဆရာကဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး သီတာ့အဖုတ္အဝကိုေတ့ ၿပီးအသာဖိထည့္ေတာ့ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ၿဗိ” “အာ့! နာတယ္ဆရာ” အလိုးခံရၿပီဆိုတဲ့အသိကရင္ထဲ လႈိက္ကနဲဝင္လာၿပီးအပ်ိဳရည္ပ်က္ ၿပီဆိုၿပီးစိတ္ထဲခံစားရၿပီးဗိုက္ႀကီး မွာလဲစိုးရိမ္သြား ရသည္။သို႔ေသာ္ ဆရာကသီတာ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္း ျပန္တယ္။စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္ရ သည္ကိုနားမလည္ႏိုင္ေပ။ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေလ်ာ့ပါးလာၿပီးကာမ စိတ္တို႔ျပန္သက္ေရာက္လာကာ ျပန္ၿပီးစုပ္နမ္းမိေတာ့တယ္။နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကအဖုတ္ထဲမသက္ ေရာက္ေတာ့ပဲစိတ္လႈပ္ရွားမႈ႕နဲ႔အတူအဖုတ္အတြင္းသား စုပ္ယူသလိုလႈပ္ရွားလာေတာ့သီတာလဲအံ့ဩမိတယ္။ဆရာကေတာ့သီတာ ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းၿပီးေနာက္မွာ ဆတ္ကနဲ႔လႈပ္ရွားၿပီးဖိသြင္းလိုက္တယ္ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ေဖာက္ ဗ်ိ” “အာ့! အိုး အင္းကြၽတ္ ကြၽတ္” တိုးဝင္လာတဲ့လီးေၾကာင့္အပ်ိဳေမွး ေဖာက္သြားတာကိုသိလိုက္ၿပီးသီ တာမွာစပ္ဖ်င္းဖ်င္းေဝဒနာကိုခံ စားလိုက္ရသလိုထူးဆန္းတဲ့အရ သာတမ်ိဳးကိုပါပူးတြဲသိလိုက္ရ တယ္။ဆက္ၿပီးလိုးးမွာကိုလဲ ေၾကာက္ေနတယ္။ဆရာကေတာ့ ဆက္ၿပီးမလႈပ္ရွားပဲလီးကို အဆုံးထိသြင္းထားၿပီးသီတာ့ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ နမ္းေနျပန္တယ္ တင္းက်ပ္က်ပ္တစ္ဆို႔ဆို႔အရသာ ႏွင့္အတူအထုတ္အတြင္းသားလႈပ္ ရွားလာၿပီးအရည္ေတြပို ထြက္သလိုခံစားရလာတယ္။တေျဖးေျဖးႏွင့္ စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္တာမွန္းမသိ ေတာ့ပါဘူးဆက္ၿပီးလိုးတဲ့အရသာကိုလိုခ်င္လာျပန္တယ္။

လီးကအဆုံးထိဝင္သြားေတာ့သီတာလဲခံႏိုင္ပါၿပီသို႔ေသာ္ဆရာကဆက္မလႈပ္ရွားပဲသီတာရဲ႕ႏို႔ေတြကိုပါပြတ္ သပ္ေပးတဲ့အခါအလိုလိုညည္း သံေပးမိတယ္။ ညည္းသံထြက္မွ ဆရာကလီးကိုတေျဖးေျဖးႏွင့္ႏႈတ္ ယူၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္ လုပ္ေတာ့တယ္။အေစ့ကိုလဲထိသလိုအတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲသြားတဲ့ဆရာ့လီးေၾကာင့္ အဖုတ္ကအရသာတမ်ိဳးကိုပါ ခံစားလိုက္ရသည္။ “ဖြတ္ ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္” ဆီးခုံခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္မိေနသလို လီးကတဇြိ ဇြိ တဗ်ိဗ်ိ ဝင္ေနတယ္။ဆရာ့ရဲ႕ေဂြးဥကလည္းသီတာ့ဖင္ႀကီးကိုတဖတ္ဖတ္႐ိုက္ ခတ္ေနျပန္ေတာ့မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ ၿပီးညည္းမိရျပန္ေတာ့တယ္။ နည္းနည္းျမန္ေလအရသာ ေတြ႕ေလပိုၿပီးညည္းမိျပန္တယ္။ ဘယ္လိုသေဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေတာ့ ဆရာ့ခါးကိုသာ အတင္းဖက္ထားၿပီး ေနခ်င္ေတာ့တယ္။ ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့လိုးတဲ့အရွိန္ ေႏွးခ်ိန္မွာေတာ့အားမရသလိုခံစား လာရျပန္တယ္။။ခါးကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေစဖို႔သာခါးကို လွမ္းဆြဲျပန္တြန္းတဲ့အမႈ႕ကိုမသိ စိတ္ထဲကလုပ္ေပးေနမိၿပီးဆရာ ကျမန္လာသည္ႏွင့္အမွ်အရမ္းကို ေကာင္းတဲ့အထိအေတြ႕ကိုခံစားမိရေတာ့တယ္။  ၾကားဖူးေနေသာ ၿပီးတယ္ဆို ဒီလိုမ်ိဳးေျပာတာျဖစ္မယ္ဟုေတြးမိလိုက္ ၿပီးသီတာၿပီး ခါနီးသို႔ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့တယ္။ “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္း” “အားရွီးးရွီးးအိုးးး” အဖုတ္အတြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕မ်ားႏွင့္အတူသီတာမွာ အရည္ေတြစီးဆင္း သြားသလိုခံစားလိုက္တယ္။ ဆက္ၿပီးမညည္းႏိုင္ေတာ့ေလာက္ ေအာင္အားအင္ကုန္ခမ္းသလိုျဖစ္သြားၿပီးၿငိမ္သြားရတယ္။ဆရာ ကေတာ့မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ရာသီတာမွာၿငိမ္ၿပီးေနေပးလိုက္ရေတာ့တယ္။တခါမွအလိုးမခံဖူးေသးပဲတစ္ခါဆိုတစ္ခါအေလ်ာက္ဆရာ့အလိုးကိုခံရ တဲ့အခါသီတာ မွာကာမအရသာေကာင္းေကာင္းကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါမွာေတာ့ဆရာ့ဆီက “အင္းးအားးး ရွီးးးရွီး ဟားးး” တႏွာသံထြက္လာၿပီးအတင္းလိုး ေတာ့တယ္။မၾကာပါဘူး၊အဖုတ္ထဲ ပူေႏြးေႏြးသုတ္ေတြဝင္လာၿပီး ဆရာ့ကလီးကိုအဆုံးထိသြင္းၿပီးဆီးခုံထိကပ္ထားကာ ေကာ့ၿပီးပန္းထည့္လိုက္ေတာ့အဖုတ္ထဲသုတ္ရည္တို႔ ျပည့္လွ်ံသြားေတာ့တယ္။သီတာထိုအခါမွစိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားၿပီးေဆး ဘယ္လိုဝယ္ရမလဲေတြးေနစဥ္ မွာ ဆရာကသီတာနံေဘးဝင္အိပ္ကာ “သီတာ နာလား” “အရမ္းေတာ့မနာပါဘူးဆရာ” “ေကာင္းေရာေကာင္းရဲ႕လား” “သမီးဒီတံခါပဲလုပ္ဖူးတယ္ဆရာ” “ေအးပါ” “ဆရာသမီးဗိုက္ႀကီးလို႔မျဖစ္ဘူး ဆရာ”“ေအးပါငါနင့္အတြက္ေဆးဝယ္လာတယ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာထိုအခါမွစိတ္ေအးရေတာ့ သည္။ အဖုတ္ထဲသုတ္ရည္မ်ားေစး ကပ္ေနသျဖင့္သီတာမေနတတ္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးေရ သြားေဆးၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ “သီတာနင့္အေမ ေဆးခန္းျပတာ အေျခအေနဘယ္လိုရွိလဲ” “သက္သာလာပါတယ္ဆရာ” “ေအးေလ၊ငါကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ေနာက္ေငြလိုရင္ေျပာေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာမွာယေန႔ဆရာေၾကာင့္အပ်ိဳ စင္ဘဝကိုစြန႔္လႊတ္လိုက္ရၿပီဆိုေပ မယ့္ဆရာ့ကိုေဗြမယူခဲ့ပါဘူး။ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ယခုလိုအလုပ္ မ်ိဳးသီတာမလုပ္ခ်င္ ပါ။ျပည့္တန္ ဆာလုံးလုံးျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေတြးမိသည္။အေမေနေကာင္းလွ်င္ မိမိလုပ္ေနေသာအထည္ခ်ဳပ္အ လုပ္ကိုအလုပ္သစ္ရွာမည္ဟုေတြး ထားလိုက္သည္။ဒီေန႔ေတာ့မတတ္ သာသည့္အဆုံးဆရာစိတ္တိုင္းက် ေစရန္သာရည္မွန္းထားလိုက္သည္။ ဆရာကအေမာေျပသြားၿပီးျဖစ္၍ သီတာႏို႔ကို ကိုင္၍ကလိျပန္သည္။ သီတာမွာယားသလိုလိုစိတ္လာသ လိုလိုျဖစ္ရျပန္သည္။ထို႔ေနာက္ဆ ရာကႏို႔ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ျပန္ရာ သီတာမွာစိတ္ျပန္ထလာၿပီး ဆရာနဲ႔ထပ္ေနခ်င္ေသာဆႏၵျဖစ္လာရျပန္သည္။ဆရာ့လီးကလည္းျပန္လည္မာလာသလိုျဖစ္သျဖင့္ဆရာ့ကိုေမး လိုက္သည္။ “ဆရာထပ္လုပ္ဦးမလို႔လား” “အင္းလုပ္ဦးမွာသီတာ” “ဒါဆိုသမီးစုပ္ေပးမယ္” “အင္း” သီတာဒီတစ္ခါေတာ့ကိုယ္ကိုတိုင္က လိုလိုခ်င္ခ်င္စုပ္ေပးလိုက္ သည္။ လီးကသုတ္နံ႔မ်ားရေသးရာသီတာကတစ္ရႉးစယူကာသုပ္ပစ္ၿပီးဆရာ့ လီးကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္လိုက္ေတာ့ သည္။ဆရာလီးကသီတာအာခံတြင္း အတြင္းျပန္ေတာင္ကာမာေက်ာလာ ျပန္သည္၊စုပ္ရသည္ကိုလည္းတ မ်ိဴးခံစားရၿပီး ႀကိဳက္ခ်င္သလိုျဖစ္ လာသည္။လီးထိပ္အေပါက္ဝေလး ကိုလွ်ာႏွင့္ထိုး ေမႊၿပီးစုပ္ေပးလိုက္ သည္။ “ႁပြတ္ ..ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အိုးးရွီးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာသီ တာေရ” လီကခ်က္ခ်င္းပင္အေၾကာတပ်ိဳင္း ပ်ိဳင္းထ၍ႀကီးလာ ျပန္သည္။

“ကုန္းေပးပါလားသီတာ “ဟုတ္ဆရာ”” ကုန္း၍ခံသည္သီတာကိုၾကားဖူး သည္။ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္သည္ ေအာင့္သည္ဟုလည္းၾကားဖူးသည္၊ထိုအခ်ိန္ တြင္ေအာင့္ရင္လည္း ေအာင့္ေစေတာ့ဟုသေဘာထား လိုက္သည္၊ဆရာခိုင္းေသာပုံစံ မ်ိဳးကိုမွန္း၍ကုန္းလိုက္သည္။ ဆရာကသီတာခါးကိုဖိ၍ခြက္ ခိုင္းသည္၊ထိုသို႔ခါးခြက္လွ်င္ပိပိႏႈတ္ ခမ္းသားတို႔ေနာက္ပစ္ထြက္မည္ကို သိသည္၊လီးကပိပိႏႈတ္ခမ္းၾကားတရစ္ရစ္နဲ႔တိုးဝင္လာသည္။အဆုံးထိမေရာက္ခင္ ပင္နည္းနည္းေအာင့္ သည္။အဆုံးထိဝင္သြားမွန္းဆရာ့ ဆီးခုံကသီတာဖင္ကိုကပ္ေနေတာ့သိလိုက္ရသည္။ဆရာကသူ႔လီး ကိုျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းထုတ္လုပ္သည္။တေျဖးေျဖး ႏွင့္သီတာအရသာေတြ႕လာသည္။ “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္…ဖတ္ ဖတ္” “အာ့ အင္းးဟင္းးးဟင္း” ခါးကိုကိုင္ဆြဲၿပီးတခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ လာသည္။တင္သားမ်ားကိုပြတ္ေပး ၿပီးဆုပ္ကိုင္ကာေဆာင့္လိုးလာသည္။ပုံစံမတူေသာအရသာကိုရရႈိျပန္ သည္။လီးကပိုဝင္သလိုခံစားရသည္ တဖတ္ဖတ္တဖြတ္ဖြတ္ႏွင့္အသံ ထြက္သလိုသီတာညည္းမိရျပန္ သည္။ “ဖြတ္ဘြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္းး” “အင္းးဟင္းးးဟင္းးးအာ့..ရွီးးအား” ဆရာဒီတခါအလြန္ၾကာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္တို႔ပိုျမန္လာၿပီးေနာက္ သီတာမွာေကာင္းလြန္း သျဖင့္ တအာ့အာ့တရွီးးရွီး ေအာ္ၿပီးဒုတိယအႀကိမ္ၿပီးသြားရ ေတာ့သည္။ သီတာကာမအရသာကိုျပည့္ျပည့္ဝဝခံစားဖူးလိုက္သည္။ထို႔ေန႔ကေတာ့ ဆရာႏွင့္ ႏွစ္ႀကိမ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးဆရာ ကသီတာ့ကိုေဆးတိုက္ၿပီးအိမ္အ ျပန္လိုက္ပို႔ခဲ့သည္။ပိုက္ဆံသုံးသိန္း လဲေပးခဲ့သည္။အခက္အခဲမ်ား ကိုေျဖရွင္းရျပန္တယ္။ဒီ လိုႏွင့္အေမ သက္သာလာေတာ့သီတာအလုပ္ရွာ ရတယ္။အလုပ္ရလာေတာ့ပထမ ဆုံးအေမ့ကိုေျပာခဲ့ၿပီးဆရာ့ကိုဖုန္း ဆက္လိုက္တယ္ “ဆရာ သမီး လုပ္ရၿပီသိလား” “ဟုတ္လား” “သမီးအခုအလုပ္ကလခလဲေကာင္း တယ္ဆရာ” “အင္းလခေကာင္းေတာ့ကိုအဆင္ ေျပတာေပါ့” “ဆရာ့ကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္၊ ဆရာ” “ငါကလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟာ” “ဆရာအခုဘယ္မွာလဲ” “အလုပ္ထဲသြားေနတာ” “သမီးတို႔လမ္းဘက္ခနလာခဲ့လိုက္ ေလ၊သမီးလဲဆရာႏွင့္ေတြ႕ခ်င္ေန တာ” “ေအးလာခဲ့မယ္ေလ” ဆရာ့အလာကိုသီတာေမွ်ာ္ေနမိ တယ္။ဆရာႏွင့္ေတြ႕ၿပီးလုပ္ဖူးက တည္းကသီတာဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး ဆရာ့ကိုသတိရေနတယ္။ဆရာ့ႏွင့္ လုပ္ခဲ့စဥ္ကအရာေတြကိုလဲသတိရ တယ္။သတိရတိုင္းလဲအဖုတ္ထဲစိုလာတယ္။ခုေတာ့ဆရာႏွင့္ေတြ႕ရရင္ဆိုတဲ့အေတြးကသီတာ့ရင္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။သီတာအဝတ္အစာယေတြလဲၿပီးဆရာ့ကိုေမွ်ာ္ေန စဥ္ဆရာ့ဆီကဖုန္းလာလို႔လမ္းထိပ္ ကိုထြက္ခဲ့တယ္။ဆရာ့ကားကိုျမင္ေတာ့ကားေပၚတက္ရင္း “ဆရာဘယ္သြားခ်င္လဲ၊သမီးလိုက္ မယ္” “တေန႔ကဟိုတယ္ကိုသြားရင္ ေကာင္းမလားလို႔” “ဆရာႀကိဳက္တဲ့ေနရာကိုသြားပါ”ဒီတစ္ခါေတာ့သီတာေပ်ာ္ေနၿပီ။သီတာဆရာ့ဆီယူၿပီးလိုက္ကုန္းေန သည္မဟုတ္မိမိဆႏၵအေလ်ာက္သာ ဆရာ့ကိုေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ေျခာက္လေလာက္အထိပိတ္ရက္တိုင္းဆရာႏွင့္ေတြ႕သည္။ သံေယာဇဥ္ျဖစ္လာသည္။ဆရာ့ စိတ္အလိုက်ေနေပးရင္းတခါတခါလည္းဒီလိုလုပ္ေနသည္ကမွားမွန္းသိ ေသာ္လည္း႐ုန္းထြက္မရေခ်။ဆရာေခၚလွ်င္သီတာသြားလိုက္သည္။ယခုတေလာဆရာစိတ္ရႈပ္ေထြးေနပုံေပါက္သျဖင့္ေမးျမန္းလိုက္သည္။ “ဆရာမ႐ႊင္မ လန္းနဲ႔သီတာ့ကိုမ်ား စိတ္ကုန္ေနတာလား” “မဟုတ္ရပါဘူးသီတာရယ္၊အလုပ္ ေၾကာင့္ေလ၊လုပ္ထားတဲ့အလုပ္ ေတြကေငြျပန္မရေသးဘူး”“အရစ္ခံေနရတာလားဆရာ” “ေအးေလ” “ပိုက္ဆံေပးလို႔မရဘူးလား” “သူကပိုက္ဆံရွိတယ္၊သူနဲ႔အဆင္ ေျပဖို႔ကသူ႔အႀကိဳက္လိုက္မွရမွာ” “သူကဘာ ႀကိဳက္လို႔လဲ” “မိန္းမေလ” “ဟင္ “ “အဲလူကမိန္းမမရွိဘူးလား” “ခုမိန္းမနဲ႔ကြဲေနတာ၊လြတ္ခ်င္တိုင္းလြတ္ေနေတာ့ပိုဆိုးေနတာ” “ဟင္ မိန္းမရွိလ်က္သားနဲ႔” “ဟုတ္တယ္သီတာလူဆိုတာကအ ႀကိဳက္တမ်ိဳးစီေလ” “အဲဒါဆိုလည္းရွာေပးလိုက္ေတာ့” “လြယ္တာက်ေနတာပဲ” “ဆရာ့အလုပ္အဆင္ေျပဖို႔အေရး ႀကီးတာပဲ” “သူႀကိဳက္မွလုပ္မယ္ဆိုတဲ့လူမ်ိဳး” “ေသာက္ဂ်ီးကပြလိုက္ေသး” “ဟုတ္တယ္၊အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ” “သီတာ့အဲလူႀကီးကိုျမင္ဖူးခ်င္တယ္ဆရာ” “ေတာ္ၾကာအဲလူကႀကိဳက္သြားမွ ကိုယ္ကမဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့အခါ ေသာက္ျပသနာရွာမယ့္လူ” “သီတာ့ကိုျပၾကည့္ဆရာ” “ေအးဒီလိုလုပ္၊ညေနငါတို႔အျပင္ မွာတစ္ခုခုစားမယ္။သူထိုင္တဲ့ဆိုင္ မွာေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဆရာႏွင့္တေန႔ခင္းလုံးေနၿပီးေတာ့ ညေနေစာင္းတဲ့အခါဘီယာဆိုငိတစ္ ခုသြားလိုက္တယ္။ ဆရာက “သီတာ ဒီမွာခနထိုင္ဦး၊အဲလူကိုႏႈတ္ ဆက္လိုက္ဦးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဆရာကထြက္သြားၿပီးတဖက္စားပြဲ ဝိုင္းကိုသြားၿပီးရယ္ရယ္ေမာေမာ နဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။ဟိုလူႀကီးက သီတာဘက္ကိုခနခနလွမ္းၾကည့္ၿပီး ေျပာတယ္။ဆရာကသီတာကိုလွမ္း ၾကည့္ၿပီးျငင္းေနသလိုပါပဲ။ၿပီးေတာ့ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔သီတာ့ဆီျပန္ လာတယ္။ “သီတာေရ ျပသနာပဲ:” “ဘာလို႔လဲဆရာ” “ႏြားျမင္တိုင္းလက္ညႇိဳးထိုးတတ္သူ ႀကီးေလ” “ခစ္ ခစ္ ဘာေျပာလို႔လဲ ဆရာ” “သီတာကိုသေဘာက်လို႔တဲ့၊က်ေနာ့္ တပည့္မေလးပါဆရာလို႔ခပ္တည္ တည္နဲ႔ျငင္းခဲ့တယ္” “မလြယ္ဘူးေႏွာ္ဆရာ” “ေအးေလအဲဒါေၾကာင့္ေျပာ တာ၊သူကအလုပ္ေတြေပးႏိုင္တာေလ၊အဲဒါေၾကာင့္ငါတို႔မွာမခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းေနရတာေပါ့” “ဆရာအရမ္းခက္ခဲေနရင္၊ဆရာ့အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပေအာင္ သမီးကူညီေပးပါ့မယ္” “နင္အရမ္းနစ္နာမွာေပါ့ဟ”” “မထူးပါဘူးဆရာ၊စို႔စို႔ပို႔ပို႔ေလးရ ေအာင္သာလုပ္ဆရာ၊ဆရာသာ သီတာကိုပစ္မ ထားနဲ႔” “ပစ္မထားပါဘူးဟာ၊တကယ္လို႔နင္လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ငါႏွစ္ဆယ္ ေပးမယ္။က်န္တာသူ႔ဆီကညႇစ္” “လုပ္လိုက္ေလဆရာ” ဒီအလုပ္ကိုစိတ္ကမ လုပ္သင့္ဘူးလို႔ေတြးေပမယ့္ဆရာ့ေၾကာင့္ေတာ့လုပ္ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုထင္သည္။ သိန္းႏွစ္ဆယ္ဆိုတာလဲသီတာတို႔လိုလက္လုပ္လက္စားဘဝမွာ လြယ္တ ကူရဖို႔မလြယ္ေလာက္ဘူးေလ။

ဒီဘဝကိုမႀကိဳက္ေသာ္လည္းဆရာ့ ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္လို႔မထင္မိေပ။ဆရာကအတင္းအၾကပ္တိုက္တြန္း ျခင္းမရွိ၊မိမိသာလွ်င္သိန္းႏွစ္ဆယ္ ကို လိုခ်င္၍ျဖစ္ရသည္မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ဆရာဆီကသီတာ့ကိုသိန္းႏွစ္ ဆယ္ထုတ္ေပးတယ္။ၿပီးေတာ့အ ဝတ္အစားႏွင့္မိတ္ကပ္ေတြေရေမႊး ေတြဝယ္ေပး ေသးတယ္။ဝယ္ေပးတဲ့ပစၥည္းေတြကသီတာျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးတဲ့အေကာင္းစားေတြ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ဆရာ့ဆီကဖုန္းလာတယ္။ “သီတာေရ နင္ငါအလုပ္ထဲကေစာင့္ ႐ုံးခန္းထဲမွာထိုင္ေန၊ငါဟိုလူကိုေခၚ ၿပီးလာခဲ့မယ္၊နင္ကငါ့ဆီကဝန္ထမ္း လို႔ေျပာထားတယ္ေႏွာ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာလဲဆရာ့႐ုံး ကိုသြားၿပီး႐ုံးခန္း ထဲထိုင္ေနတယ္။ဆရာႏွင့္ဟိုလူ ေရာက္လာၿပီး႐ုံးခန္းထဲဝင္လာ တယ္။“သီတာ ဒီဆရာ့အတြက္အေအးလုပ္ ပါဦး” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာအေအးဘူးေတြႏွင့္အသီးေတြ တည္ခင္းဧည့္ခံေပးလိုက္တယ္။ “ေဘာစိ တပည့္ကေတာ္ လွခ်ည္ လား” “ဆရာကလဲဗ်ာ၊ေဘာစိမဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ” “ခင္မ်ားကလည္းက်ေနာ္ေျပာထားလ်က္နဲ႔ဗ်ာ၊ဆရာမေခၚပါနဲ႔ဆို၊အခု ခင္မ်ားအလုပ္ေတြကိုစစ္ ၿပီးၿပီ၊ က်ေနာ္အားတဲ့တေန႔လက္မွတ္ထိုး ေပးပါ့မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါအကို” “က်ေနာ္ေျပာထားတဲ့ကိစၥေရာအ ဆင္ေျပမလား” “က်ေနာ္ႀကိဳးစားေနပါတယ္ အကို” “ခင္မ်ားဘက္ကအိုေကရင္က်ေနာ့္ ဘက္ကလည္းအိုေကပါတယ္” “ဟုတ္ကဲ့နားလည္ပါတယ္အကို” “ဒါႏွင့္သူကဘယ္သူ” “သီတာပါဆရာသမား” “အင္း ၊သီတာငါ့နာမည္လဲမွတ္ထား ရန္ႏိုင္ထြန္းတဲ့” “ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ” “ငါ့ကိုဆရာလို႔မေခၚႏွင့္ဟ၊ဆရာလို႔ ေခၚရင္ဆရာဂုဏ္နဲ႔ညီေအာင္ေနရ တယ္၊ငါ အေခၚမခံႏိုင္ေသးဘူး” “ဟုတ္ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး” “”ခင္မ်ားတပည့္ေကာင္းရထားတယ္ဗ်ာ၊သီတာကအရမ္းေတာ္တယ္” “ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးပါရွင့္” ထို႔ေနာက္ ဆရာႏွင္ရန္ႏိုင္ထြန္း ဆိုေသာလူႀကီးထြက္သြားၾကသည္။ညေရာက္ေတာ့ “သီတာေရ ဟိုဘဲကမရမကျဖစ္ေနၿပီ” “ဟုတ္လားဆရာ” “ဆရာကိုသူကဘာေတြေျပာေနလဲ” “ရေအာင္လုပ္ေပးပါတဲ့၊သူကသီတာ့ဘဝ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္တဲ့” “ခစ္ ခစ္ သမီးကိုသူကစပြန္ဆာမ်ား ေပးခ်င္ေနလားမသိဘူး” “အင္းငါကေျပာထားတယ္၊နင့္ကိုငါ့အလုပ္အဆင္ေျပ ေအာင္သာ အားနာနာနဲ႔စည္း႐ုံးၾကည့္ရတာလို႔၊နင္ကဒါမ်ိဳးမလုပ္ဘူးလို႔၊အခုနင့္မွာ အေမေနမေကာင္းလို႔စားဝတ္ေန ေရးခက္ခဲလို႔လုပ္ရတာလို႔၊လိုင္းေပၚဟာ မဟုတ္ဘူးလို႔” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” “သီတာအဆင္ေျပရင္တပတ္ ေလာက္ခြာခ်ိန္းလိုက္မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဒီလိုနဲ႔ေနာက္တပတ္ေရာက္လာ ေတာ့သီတာ့ကို ဆရာလာေခၚသည္။“သီတာဒီဘဲကိုစြဲလန္းေနေအာင္လုပ္ေပးေတာ့” “ဆရာသမီးဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ” “အဓိကေတာ္ကီပဲ” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ဆရာေရာက္လာၿပီးဟိုတယ္မွာသီတာ့ကိုထား ခဲ့တယ္။ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းဆိုတဲ့လူ ႀကီးေရာက္လာတယ္၊ “သီတာေရာက္တာ ၾကာၿပီလား” “ဟုတ္ကဲ့ၾကာၿပီအကို” “နင္နင့္ဆရာဆီကဘယ္ေလာက္ရ လိုက္လဲ” “အဲဒါေျပာဖို႔လိုလို႔လား၊သီတာက ခုအရမ္းခက္ခဲေနလို႔လုပ္ရတာ” “ငါသိပါတယ္ဟာ” “သီတာကခုအလုပ္လုပ္ၿပီးရင္ဆရာ့ အလုပ္ကထြက္မွရေတာ့မွာ” “ဟင္ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဆရာေရွ႕ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႔သီတာေနရဲမလဲ” “အဲဒါဆို သီတာအလုပ္ထြက္ရေတာ့ မွာေပါ့” “မတတ္ႏိုင္ဘူးအကိုရယ္၊သီတာ့အေမေနမေကာင္းလို႔သာေလာေလာဆယ္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ရတာ၊ ေဆးကုၿပီးရင္႐ြာျပန္မယ္” “မျပန္ပါနဲ႔သီတာ၊ငါနင္အဆင္ေျပ ေအာင္စီစဥ္ေပးပါ့မယ္” “အကိုကသီတာအဆင္ေျပေအာင္ ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးမွာလဲ” “ငါတလကိုငါးသိန္းေပးမယ္ဟာ”“တလငါးသိန္းနဲ႔ေန႔တိုင္းအကိုနဲ႔ေန ရမယ္ဆိုမတန္ပါဘူး” “မဟုတ္ဘူးေလ၊တပတ္ကိုတရက္ ေလာက္ေပါ့” “အင္းအဲဒါဆိုမဆိုးဘူးေပါ့” “အကိုသီတာ ဝမ္းသာေအာင္လုပ္ၿပီး ခုကိစၥၿပီးတာနဲ႔သီတာ့ေမ့သြားမယ့္ အရာေတြပါ” “ငါတကယ္ေျပာတာပါ” “ကတိေႏွာ္အကို” “ကတိ” ထိုစဥ္မွာပင္ရန္ႏိုင္ထြန္းက အဝတ္အ စားေတြခြၽတ္ေနပါၿပီ “အကိုသီတာကူခြၽတ္ေပးမယ္ေလ” သီတာသူ႔အဝတ္အစားေတြကိုကူ ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။သြားႀကီး တၿဖီးၿဖီးနဲ႔ေက်နပ္ေနသည္။ “သီတာလဲအဝတ္ေတြတလႊာခ်င္း ေျဖးေျဖးခ်င္းခြၽတ္ကြာ” “ဟင္ဘယ္လိုႀကီးလဲအကို” “သီတာ့အလွကိုတေျဖးေျဖးခံစား မလို႔ပါသီတာ” “ကဗ်ာ ဆန္တာလားအကိုသီတာ ရွက္တယ္” “ရွက္ပါနဲ႔သီတာရယ္” သီတာတလႊာခ်င္းခြၽတ္ေပးလိုက္ တယ္။ “ဟာအရမ္းလွလိုက္တာသီတာရယ္” သီတာႏို႔ကို ၾကည့္ၿပီးကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကဆိုတယ္၊သီတာရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံး ရင္း “ဟာအကိုကလဲသီတာရွက္ပါတယ္ ဆိုမြၾကာ” သီတာအနားကိုကပ္ၿပီးသီတာအား ဖက္ထားေလသည္။သီတာကရွက္ သလိုလုပ္ရင္းျပန္ဖက္သည္။

“လာကြာသီတာ၊အကို႔လီးကိုစုပ္ေပး” “ဟင့္သီတာမလုပ္ရဲဘူးအကိုရယ္၊ သီတာ့ကိုသနားရင္မလုပ္ပါရေစႏွင့္” “သီတာကလည္းကြာဒါလုပ္တာဘာ ခက္တာမွတ္လို႔” “သီတာက ဟိုဟြာပဲလုပ္ရမယ္ထင္ လို႔လက္ခံမိတာအကို” “သီတာကလဲကြာ၊သီတာေကာင္း ေအာင္လဲအကိုျပန္လုပ္ေပးပါ့မယ္” သီတာသိလိုက္ၿပီဒီလူဒါကိုအ႐ူးအ မူးျဖစ္မွန္းကိုပါ။ “သီတာမလုပ္ရဲလို႔ေႏွာ္အကို” “အကိုအရင္လုပ္ေပးရင္သီတာျပန္ လုပ္ေပးမလား” “အဲလိုသာဆိုသီတာျပန္လုပ္ေပး ပါ့မယ္” ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကတဏွာႀကီးမွန္းသိ ေတာ့သီတာကတမင္ပင္ေျပာလိုက္ သည္။“လာအဲဒါဆိုသီတာပက္လက္ေလး အိပ္လိုက္၊အကိုအရင္ျပဳစုေပးမယ္” သီတာအိပ္ရာေပၚပက္လက္လွန္၍လွဲခ်လိုက္သည္။ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကကုတင္ေပၚဝ မ္းလွ်ားေမွာက္ၿပီးသီတာ့ေပါင္ၾကားထဲဝင္ကာသီတာ့အ ဖုတ္အားလွ်ာအျပားလိုက္ယက္ ေလသည္။အကြဲေၾကာင္းတေလွ်က္စုံဆန္ယက္ၿပီးသီတာေပါင္ကို မ တင္ကာသီတာ့အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထဲအားအားလွ်ာကိုစုခြၽန္ၿပီးထိုးေမႊသည္ သီတာမွာလူကတုန္ယင္သြားသည္၊ ပူေႏြး စိုစြတ္ေသာလွ်ာကအကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ ထိထိမိမိယက္သြားေခ်သည္။ထိုေနာက္လွ်ာဖ်ားကပူးကပ္ေနေသာႏွတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ တိုးဝင္ လာၿပီးႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအားပြတ္ဆြဲသြားျပန္သည္။ေစာက္ေစ့ကိုစုပ္ဆြဲျပန္သည္။  ခါးကေလေပၚႂကြသြားသည္။အဖုတ္ကေမာ့ေဖာင္းလာသည္။လက္က အိပ္ရာခင္းကိုသာတင္းတင္းဆုပ္ ကိုင္မိေတာ့သည္။ေပါင္ကိုေျမႇာက္တင္ၿပီးအဖုတ္သာမကဖင္ကိုပါ ယက္ျပန္သည္။  တရွီးရွီးနဲ႔အရမ္းေကာင္း ေနသည္။ အေစ့ကိုလွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီးတႁပြတ္ ႁပြတ္စုပ္ျပန္သည္။  တကယ္ပါဒီလိုၿပီးေသာအရာသာ မ်ိဳးမေတြ႕ဖူးေသးေသာသီတာ့အဖို႔ စိတ္ထဲကသေဘာက်မိေတာ့သည္၊ “သီတာ နင့္အလွည့္ေရာက္ ၿပီ” သီတာအိပ္ရာကထၿပီး သူ႔လီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္သည္။ထုံးစံအတိုင္း လွ်ာဖ်ားႏွင့္ရစ္ပတ္ေမႊေပးလိုက္ သည္။ဂြင္းတိုက္ေပးၿပီးစုပ္ေပး လိုက္သည္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္လာ ေသာအရည္မ်ားကိုလီးထိပ္ေပၚ ေထြးခ်ၿပီးကြင္းတိုက္ရင္းစုပ္ေပး လိုက္ရာကိုရန္ႏိုင္ထြန္းလီးကလဲ ေတာ္ေတာ္ေတာင္လာသည္။သူ႔လီးက ဆရာလီးေလာက္မႀကီးေပ။ ေတာ္ေတာ္ေလးမာလာေသာအခါ “အကိုသီတာအာေညာင္းၿပီ” “ေအးရၿပီသီတာ” “အကိုလုပ္ရင္ကြန္ဒုံးေလးသုံးေပး လား” “ငါကကြန္ဒုံးသုံးရင္အားမရဘူး၊ သီ တာ” “သမီးေၾကာက္လို႔” “ေၾကာက္မေနနဲ႔၊ငါကလုပ္မွေတာ့ အားရေအာင္လုပ္မယ္” မသီတာေျပာေသာ္လည္းမရေပ၊ မည္သည့္အကြာအကြယ္မွမလုပ္ မယ့္ပုံမ်ိဳးမေပၚေပ။ “ပက္လက္လွန္လိုက္ေလသီတာ” “ဟုတ္အကိုေျဖးေျဖးလုပ္ေႏွာ္” “အင္းပါသီတာ” ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကသီတာ့ေပါင္ၾကား ဝင္ၿပီးပိပိ အဝကိုလီးတည့္ကာ တေျဖးေျဖးႏွင့္ဖိသြင္းလိုက္ သည္ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္” “အာ့ ေျဖးေျဖး၊နာတယ္အကိုဟာကအ ႀကီးႀကီး၊သူမ်ားဟာကြဲသြားၿပီလားမသိဘူး” နာတယ္ေျပာၿပီးသီတာကညႇစ္ထား သည္။ ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကကလည္းသီတာႏို႔ကိုစို႔ၿပီးအဆုံးထိထဲကိုဖိထည့္လိုက္ရာလီးကတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆို႔ဆို႔ ႀကီးဝင္ သြားရသည္၊ “အားေသပါၿပီအကိုရယ္” မနာေသာ္လည္းဟန္လုပ္၍ရန္ႏိူင္ ထြန္းသေဘာက်ရန္ေျပာလိုက္သည္ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ” “အာ့! နာတယ္အကိုစူးၿပီးေအာင့္ေန တာ ပဲ.ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ” လီးကိုတဆုံးအထိသြင္းၿပီးသီတာ့ ခါးကိုမဆြဲ၍အားထည့္ၿပီးေဆာင့္ သည္။ “ဗ်စ္..ဗ်စ္..ၿဗိ ဗ်စ္” “အာ့ အီးး အားးး” သီတာ အသည္းအသန္ေအာ္ညည္းလိုက္ရေတာ့သည္။အဖုတ္တခုလုံးမီးစႏွင့္ထိုးသလိုပင္ခံစားလိုက္ရ သည္။သို႔ေသာ္အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုအေနနဲ႔ၾကမ္းၾကမ္းတမ္း တမ္းဆက္ ဆံျခင္းကလည္းတမ်ိဳးတဖုံေကာင္းေနသည္။ ယခုကိစၥမွာေငြေၾကာင့္ျဖစ္ ေသာ္ျငားလည္းကာမစိတ္မ်ားျဖစ္ ေပၚေနသည္ကိုသီတာထူးဆန္းစြာ သိလိုက္သည္။ခနတာမွ်သာနာၿပီး ေကာင္းလာသည္။စိတ္တို႔မတရားထန္လာသည္။ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကတ ဖတ္ဖတ္ႏွင့္လိုးၿပီးမွသီတာ့ခါးကို လႊတ္ခ်လိုက္ သည္။ပုခုံးသားကို လွမ္းဆြဲၿပီးအသားကုန္လိုးသည္။ သီတာရဲ႕စိတ္တို႔ထန္ၿပီးအဖုတ္ထဲမွပိပိနံရံတို႔လႈပ္ရွားကာညႇစ္သကဲ့သို႔ ျဖစ္လာသည္။လီးဝင္သံကတဇြိ တၿဗိၿဗိျမည္လာသည္။ေပါင္ခ်င္းထိ ကပ္သံတဖန္းဖန္းၾကားလာရသည္။ သို႔ေသာ္မၾကာမွီပင္ကိုရန္ႏိုင္ထြန္း လီးမွသုတ္မ်ားပန္းထြက္သြားသည္ကိုသိလိုက္ သည္။သီတာမွာ ၿပီးေျမာက္ျခင္းမရွိေပ။

“အကိုၿပီးသြားၿပီလားဟင္” “ဟုတ္တယ္သီတာ၊မလုပ္ရတာၾကာ ၿပီမို႔လားမသိဘူး၊အရမ္းျမန္ေနသလိုပဲ” “ဟင္ အကိုကလဲအၾကာႀကီးပဲကို၊သီတာ ျဖင့္ေသပီမွတ္ေနတာ” “ဟားးဟားးး၊ကိုယ္လိုးတာေကာင္း လား” “သြားမသိဘူး ဘာေတြလာေမးမွန္း ဒီမွာေတာ့ေသလုေမ်ာပါးပဲ” “ဟားးဟားး” ရန္ႏိုင္ထြန္း သေဘာက်စြာျဖင့္ရယ္ ေမာေနေတာ့သည္။ကိုရန္ႏိုင္ထြန္း ခနနားေသာ္လည္းလီးကျပန္၍မာ လာျခင္းမရွိေပ။သို႔ေသာ္ဇိမ္ယူခ်င္သျဖင့္ “သီတာ အကို႔လီးကို ျပန္စုပ္ေပး ပါဦးကြာ” သီတာရန္ႏိုင္ထြန္းသေဘာက်ေစ ရန္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ကိုရန္ႏိုင္ ထြန္းလက္ကလည္းအၿငိမ္မေနေပ။ သီတာ့ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္နဲ႔ ႏႈိက္ ရင္းကလိေနသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေနစဥ္ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ သီတာ့ကိုလက္ကာျပၿပီးရပ္ရန္ ေျပာသည္။ဖုန္းေျပာၿပီး သီတာကထပ္မံစုပ္ေပးေသာ္လည္းလီး ကေတာင္လာျခင္းမရွိသျဖင့္ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းလက္ေလွ်ာ့ၿပီး “သီတာ၊နင့္ဆရာကိုေခၚလိုက္ေတာ့ ငါသြားမွရေတာ့မယ္” “ဟြန္းအပိုေျပာတုန္းကေတာ့မိုးႀကီးေလႀကီးနဲ႔တလကိုငါးသိန္းေပးမယ္ ဘာမယ္နဲ႔ဆရာကသာသိန္းႏွစ္ဆယ္ ေပးၿပီးသီတာ့ကိုအားနာနာနဲ႔လုပ္ ခိုင္းရတာ၊အခုေတာ့အကိုကေျပးၿပီ” “မဟုတ္ရ ဘူးသီတာရယ္တကယ္ ကိစၥရွိလို႔သာပါ”“အဲဒါဆိုေနာက္မေတြ႕ေတာ့ဘူးမ ဟုတ္လား” “ေတြ႕မွာေပါ့သီတာ” “ေတြ႕မယ္ဆိုသီတာကသီတာ့ဆရာ့ဆီဘယ္လိုေတာင္းရမွာလဲ” “အကိုေပးခဲ့ပါ့မယ္” “တကယ္ေပးမွာလားအကို” “တကယ္ေပါ့သီတာ” “အကိုေပးမွအကိုနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါသီ တာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဝတ္စား ၿပီးလာလို႔ရမွာ” “ေအးပါေရာ့” ငါး ေထာင္တန္တစ္အုပ္ကိုေပးသ ျဖင့္သီတာလွမ္းယူလိုက္ၿပီး “သီတာေရာအခုအကိုနဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ရ မလား” “မလိုက္နဲ႔သီတာနင့္ဆရာကိုေနလကိုေခၚခိုင္းလိုက္မယ္” “ဟုတ္ကဲ့အကို” ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းဆရာ့ဆီကိုဖုန္းဆက္ ၍ေခၚသည္။ၿပီးလွ်င္အဝတ္အစား မ်ားဝတ္ၿပီးအခန္းထဲမွထြက္သြား သည္။သီတာမွာ အခန္းထဲက်န္ေန ခဲ့ရေတာ့သည္။မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ၾကာေသာအခါဆရာေရာက္လာၿပီး “သီတာအဆင္ေျပလား” “ေျပပါတယ္ဆရာ” “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သီတာ ၊ငါ့အခက္အခဲေတြကိုကူညီေပးလို႔” သီတာကငါးေထာင္တန္အုပ္ကို လက္ကျပရင္း “ဆရာ့ကိုပိုေက်းဇူးတင္တယ္၊ သီတာပိုက္ဆံေတြစုမိရင္႐ြာျပန္ မယ္ ေဈးဆိုင္ေလးနဲ႔စက္ဆိုင္တြဲလုပ္မယ္ အခုအေမလဲေနေကာင္းၿပီဆိုေတာ့ ေငြစုလို႔ရၿပီ” “ေအာ ေအးေကာင္းတာေပါ့သီတာ ငါဝမ္းသာတယ္၊နင္ျပန္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ေျပာေပါ့၊ငါလည္းနင့္အတြက္ တခုခုစီစဥ္ေပးပါ့မယ္” “အာ ရပါတယ္ဆရာ” “နင္ျပန္ေတာ့မလား” “သမီးကအခ်ိန္ရပါတယ္၊ဆရာသာ မအားရင္ျပန္၊ေနခ်င္ေသးတယ္ဆို ရင္ေတာ့ေနေလဆရာ”“ခနေနၾကေသးတာေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” သီတာနားလည္သေဘာေပါက္ပါသည္။ဆရာ့အဝတ္အစားေတြကိုကူ ခြၽတ္ေပးၿပီးေနာက္ “ဆရာ သမီးေရေဆး လိုက္ဦးမယ္” “ေအးပါသီတာ” သီတာႏွင့္ဆရာအတူေနလိုက္ၿပီး သီတာ့ရဲ႕မၿပီးဆုံးခဲ့ေသာကာမဆႏၵ ကိုဆရာကၿပီးဆုံးသည့္တိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ သည္။သီတာထို႔ ေၾကာင့္ပင္ဆရာနဲ႔ေနခ်င္သည္။ ဆရာကသူ႔ဆႏၵထက္သီတာ့ဆႏၵကို အရင္ျဖည့္ေပးၿပီးမွသူလိုရာကိုအ ေရာက္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဆရာ့ ေခၚလွ်င္သီတာသြားလိုက္သည္ မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းႏွင့္ေျခာက္လ ခန႔္တပတ္လွ်င္တန႔တာမွ်ေနေပးခဲ့ ၿပီးတစ္လငါးသိန္းသာမကမုန႔္ဘိုး လည္းရသျဖင့္သီတာမွာေငြသိန္း ေျခာက္ဆယ္ခန႔္ရခဲ့သည္။သီတာ ျပန္ခါနီးငါးသိန္းထပ္ေပးသည္။ ဆရာဆီသြားၿပီး “ဆရာသမီးျပန္ေတာ့မယ္” “ေအာ္ေအး ျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲ ေရာ့မုန႔္ဖိုး” ေငြငါးသိန္းထပ္ေပးသည္။“ဆရာ့ကိုကန္ေတာ့ခဲ့မယ္ဆရာ” “မကန္ေတာ့နဲ႔သီတာ၊ငါကနင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးကန္ေတာ့ခံႏိုင္တဲ့လူမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ” “ဟာဆရာကလည္းဆရာ့ေက်းဇူး သီ တာ့မွာအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္” “နင့္ခႏၶာကိုယ္၊နင့္ေသြးသားနဲ႔ရင္းနီး ခဲ့ရတာေတြအမ်ားႀကီးပါသီတာ၊ ငါကိုယ္တိုင္လည္းတာဝန္မကင္း ဘူးေလ” “ဆရာ့ အတြက္သမီးၾကည္ျဖဴၿပီး သားဆရာ” “ေအးပါမကန္ေတာ့နဲ႔အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစဟာ” “ဆရာဒီေန႔မအားဘူးလား” “အားပါတယ္” “သမီးဒီေန႔ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔တြ႕ခ်င္ပါတယ္ဆရာ” “ေကာင္းၿပီေလသြားၾကတာေပါ့” ဆရာႏွင့္ေနာက္ဆုံးေတြ႕ဆုံျခင္းျဖစ္ ေလေတာ့သီတာကပဲအစစအရာရာ ကို ဦးေဆာင္လိုက္တယ္။စုပ္ေပးတာ ေရာလိုးတာေရာဦးေဆာင္ၿပီးႏွစ္ ႀကိမ္ၿပီးတဲ့အထိေနလိုက္ၿပီးညေန ေစာင္းမွသီတာအိမ္ျပန္တယ္။ ေနာက္တေန႔နံနက္႐ြာကိုခရီးထြက္ခဲ့ ပါတယ္။႐ြာမွာဆိုင္ေလးတည္ရင္း ေဈးေရာင္းစက္ခ်ဳပ္ေနခဲ့တာ ေျခာက္လေလာက္မွာ႐ြာကကိုသက္ေနာင္ကလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္း ေတာ့တယ္။အေမကလည္းသူအ သက္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္အိမ္ ေထာင္ျပဳေစခ်င္ေနၿပီေလ။ “သမီးကညာအခါမလင့္ေစနဲ႔တဲ့၊ ေမာင္သက္ေနာင္က႐ိုးသားႀကိဳး စားတဲ့သူတေယာက္မို႔အေမကသ ေဘာတူတယ္၊ျမန္ျမန္သာလက္ထပ္လိုက္ပါ၊အေမလည္းသမီးကိုစိတ္ခ်ခ်င္ေနၿပီ” “ဟုတ္ကဲ့အေမ” ကိုသက္ေနာင္ကိုအေမကသေဘာတူေၾကာင္းေျပာေတာ့လက္ထပ္ဖို႔ ရာႀကိဳးစားၾကေတာ့တယ္။မဂၤလာ ေဆာင္ခါနီးဆရာဆီဖုန္းဆက္ၿပီးအ ေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။ မဂၤလာေဆာင္ကိုလက္ဖြဲ႕ေတြအ မ်ားႀကီးနဲ႔ေရာက္လာေပးတယ္။ သီတာကဆရာ့ကိုဒီ အႀကိမ္မွာေတာ့ ကန္ေတာ့ခြင့္ရလိုက္တယ္။ “ကဲဒီလင္ဒီမယားအိုေအာင္မင္း ေအာင္ေပါင္းႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ” “ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစဆရာ” ဆရာေပးတဲ့ ဆုေတာင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္ ကိုသီတာသိလိုက္တယ္။သီတာၿပဳံး ေနလိုက္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သီတာတို႔ကလက္မထပ္ခင္က တည္းကအတူေနၿပီးၿပီေလ၊ ဘာျပႆနာမွမရွိပါဘူး၊ကိုသက္ေနာင္က ႐ိုးသားပါတယ္။ကိုသက္ေနာင္ကို ေျပာျပၿပီးသားရန္ကုန္မွာရည္းစား ရွိခဲ့ဖူးတယ္လို႔ေပါ့။ကိုသက္ေနာင္က ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ဒီေတာ့လည္းဘာ ျပႆနာမွေပၚလာစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူးေလ။