သဘာရင့်ဝါရင့်
“ဟူး..” ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကိုက်ခဲနေသဖြင့် တေဇာ မနည်း ထယူရသည်။ ညက အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ သောက်တာ များသွားသည်။ အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၉)နာရီ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ရုံးချိန်တော့ နောက်ကျတော့မှပဲ။ ဒါပေမဲ့ ပြသနာမရှိပါ။ သူတာဝန်ကျနေသော ဲမြို့လေးက မြို့ကြီးတွေလိုမှ မဟုတ်တာ။ တော်ရုံ နောက်ကျတာလောက်တော့ ကိစ္စမရှိ။ ရန်ကုန်မှာ နေစဉ်အပေါင်း အသင်းများပြီး လမ်းများသော သူ့ကို မိဘများက ခြေငြိမ်အောင် အလုပ်ထဲ ထည့်လိုက်မှ သူ ပိုလွှတ်လပ်နေသည်။ နယ်မှာ မိဘများနှင့် ဝေးရာနေရာမှာ တာဝန်ကျနေတော့ ပိုဆိုးသည်။
နေ့တိုင်းလိုမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်လိုတော့ သောက်ဖြစ်သည် တာဝန်ကျနေသောရုံးမှာ လူပျိုလူလွှတ်က သူတစ်ယောက်ထဲပါသည်။ ဒီတော့မြို့ထဲမှ အခြားလူငယ်များနှင့် တွဲနေရသည်။ လူပျိုလိုင်းခန်းမှာ သူ့တစ်ယောက်ထဲ။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ခဏလှဲနေလိုက်ပြီး မဖြစ်ဖူး ရေချိုးမှလို့ စဉ်းစားမိသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဘောင်းဘီတိုလေးဖြင့် အုတ်ကန်ထဲမှရေကို ခပ်ကာ လောင်းလိုက်သည်။ အား။ ရေက ဆောင်းရာသီမို့ထင် အေးစက်လှသည်။ ဟူး…ဒီမြို့လေးရဲ့ ရာသီဥတုကလည်း ကြမ်းတာကြောင့် သူ နေ့တိုင်း သောက်ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်မှာ ရှိနေစဉ်က ဆိုလျှင်တော့ သူဆော်တစ်ပွေ မဟုတ်တစ်ပွေနဲ့ နှပ်ကောင်းတုန်း နေမှာပဲ။
ဒါကိုစဉ်းစားမိလျှင် ဆော်မလုပ်ရတာကြာသော သူ့ငပဲကြီးကို ငုံ့ကြည့်မိသည်။ ဒီမှာက နယ်ကျဉ်းသည်။ ဆော်ဖန်ဖို့က မလွယ်။ ဒီလိုမျိုးလုပ်ပါက သူသေချာပေါက် ယူရမှာမို့ ဆော်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး ငြိမ်နေရသည်။ ရုံးထဲမှာကလည်း အမျိုးသမီးရော အမျိုးသားတွေရော အိမ်ထောင်သည်တွေကြီး။ သူနှင့် အဖွဲ့သိပ်မကျကြ။ နည်းနည်း အထီးကျန် နေသလိုလို။ “တေဇာလာပြီလား.ကိုယ့်ညီ.ညကအရှိန်များသွားတယ်ထင်တယ် ” မေးလိုက်သူ သူ့အထက်အရာရှိ ဦးအောင်မောင်း..။ အသက်က(၄၀)ခန့်ရှိပြီ။ ပျော်ပျော်နေတတ်တယ်။ “ဟုတ်တယ်..ကိုကြီးရေ..ညကသောက်တာများသွားတယ်..”
“အာ့ဆို မင်းခေါင်းတွေ ကိုက်နေမှာပဲ… ညကျရင် ကိုယ့်အိမ်ကိုလာခဲ့.. မနေ့က ကိုယ့်ညီကို စောင့်နေတာ မြို့ထဲက ကလေးတွေနဲ့ ပါသွားတယ်ဆိုလို့။ တစ်ယောက်ထဲကျတော့ သောက်ရမှာ ပျင်းတယ်ကွ ဟီးဟီး” ဦးအောင်မောင်းကား သူနဲ့တော်တော်ခင်သည်။ အသောက်သမားချင်းမို့ထင် ။ ဦးအောင်မောင်းကို မြင်လျှင် သူ ဒေါ်ရိုစီကိုပါ တွဲမြင်သည်။ ဒေါ်ရိုစီလို့သာ ပြောသာပါ။ ဦးအောင်မောင်းထက် အများကြီးငယ်သည်။ ရိုစီက (၃၀)လောက်ပဲ ရှိဦးမည်။ တေဇာတို့နှင့် (၅)နှစ်လောက်ပဲ ကြီးသည်။ ဦးအောင်မောင်းက အသက် (၃၅)နှစ်လောက်မှ သူ့မိဘတွေစီစဉ်သော ရိုစီနှင့် ယူခဲ့သည်။
ဦးအောင်မောင်းတို့မိဘတွေက တော်တော်ချမ်းသာသည်ဟု သိရသည်။ ဦးအောင်မောင်းသည်လည်း သူ့လိုငဆိုးပင်။ မိဘများက မနိုင်တာကြောင့် ဝန်ထမ်းဘဝတွင်း သွတ်သွင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်ဟန်တူသည်။ ဦးအောင်မောင်းကတော် ဒေါ်ရိုစီက တော်တော်လှသည့် မိန်းမများထဲတွင်ပါသည်။ အသားအရေက ဖြူနုနေပြီး အကျီလည်ပြတ်လေးများ ဝတ်ထားပါက လည်ပင်းမှ သွေးကြောစိမ်းလေးများပင် မြင်ရသည်။ ခါးကသိမ်သိမ် တင်က စွင့်ကားကားကြီးရယ်။ နို့ကလည်းကြီးသည်။ သူဆိုလျှင် ဒေါ်ရိုစီကို မကြည့်မိအောင် နေနေရသည်။ ဒေါ်ရိုစီကား ကျပ်သော အဝတ်အစားများ၊ ကိုယ်လုံးအလှပေါ်စေသော အဝတ်အစားများကိုသာ ဝတ်တတ်သဖြင့် သူ့စိတ်တွေက ဖောက်ပြန်လာတတ်လို့။
သူကလည်း ဆော်ဖင်တောင့်တောင့်မြင်လျှင် အသားစိမ်းနံ့ရသော ကျားလိုပင်။ သူ့ဒုတ်ကြီးက ထ ထ လာသဖြင့် ဒုက္ခရောက်သည်။ ရန်ကုန်မှာနေတုန်းက သူကလည်း မ ကျမ်းကျေသည့်နေရာမှ ဆရာတစ်ဆူ ဆိုတော့လေ။ သူ့စိတ်ကို မနည်းထိန်းထိန်းနေရသည်။ ဦးအောင်မောင်းနှင့် စကားပြောနေမှာပင်… “မောင်လေးရောက်လာပြီလား…အမကိုကွန်ပြူတာလေးရိုက်ပေးပါဦး” ဖိုင်များကိုင်ကာ သူ့အနားရောက်လာသော ဒေါ်သီရိမြတ်..။ ရုံးမှ ငွေစာရင်းကိုင်အမကြီး။ အသက်က (၃၅)ကျော်ကျော်… သူမယောကျၤားက တစ်ခြားနယ်မှာ တာဝန်ကျနေသော ဝန်ထမ်းတစ်ဦး။
ကလေးနှစ်ယောက်အမေဆိုပေမဲ့ ဒေါ်သီရိမြတ်ကား သူမကိုမသိလျှင် အပျိုလိုထင်ကြသည်။ သူမရုပ်ကလည်း ခပ်ချောချော။ အဓိကထင်ရှားသည်ကား ဖင်ကြီးတွေ။ ဝိုင်းစက်နေတာပဲ။ ကလေးအမေနှင့်ပင်မတူ…။ “ဟုတ် အမကျွန်တော်လာကြည့်ပေးပါ့မယ်” တေဇာအောင်ကား ဒေါ်သီရိမြတ်ကို လှမ်းပြောလိုက်ပြီး ဦးအောင်မောင်းကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူမရှိရာ ကွန်ပြူတာခန်းသို့ လိုက်သွားသည်။ ဒေါ်သီရိမြတ်က ကွန်ပြူတာ ရိုက်မည့်ထိုင်ခုံ၏ ဘေးထိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်နေသည်။ “မောင်လေး လာ…ဟင်း..ငါ့မောင်ပဲ အားကိုးစရာရှိတယ်.. ရုံးမှာကလည်း နင်ပဲကျွမ်းတာဆိုတော့” “ဟုတ်ပါပြီ..အမရယ်…ကိုယ့်အမကြီးပဲ ကူညီရမှာပေါ့… ကိုယ်ဖိရင်ဖိကို ကူညီဦးမယ်…”
“ခ်ခ်..နင်ကတော့နောက်ပြီ…” ဒေါ်သီရိမြတ်ကား သူ့ကျောကို သူမလက်ဖြင့် မနာအောင်ပုတ်ရင်း လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်။ သူ့အနေနဲ့ ဒေါ်သီရိမြတ်ကို ဒီလိုပဲ စနောက်နေကျလေ။ သားပြော မယားပြောပြောပေမဲ့ စနေကျမို့လားမသိ။ သီရိမြတ်ကလည်း တေဇာအောင်ပြောတာကို သာယာနေတတ်သည်။ မသီရိမြတ်က တေဇာဘေးနားမှာနေပြီး စာရင်းများကို ဖတ်ပြနေသည်။ ခုနကပြောလိုက်သော ကိုယ်ဖိရင်ဖိဆိုသော စကားကိုသာယာနေသည်။ တေဇာအောင်ကလည်း သူ့ဘေးနားတွင် သီရိမြတ်ထိုင်ပြီး စာဖတ်ပြနေတာကို သာယာနေသလိုလို။ မသီရိမြတ်၏ ကိုယ်သင်းနံ့နှင့် သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးက သူ့နှာခေါင်းကို ကလူကျီစယ်နေသည်။
“မောင်လေးစာနည်းနည်းမှားသွားပြီ…ဘယ်နေရာလဲအမ…” သူရုတ်တရက်မမြင်..သီရိမြတ်က သူမထိုင်ခုံမှထပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ကိုင်းကာ ကွန်ပြူတာပေါ်သို့ မှားသည့်နေရာအား လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။ နေရာအနေအထားက ကျဉ်းကျုပ်နေသဖြင့် ဒေါ်သီရိမြတ်၏ ရင်သားများက သူ့မျက်နှာနှင့် နီးကပ်စွာရှိနေသဖြင့်… သူ့ရင်တွေပင်ခုန်သွားသည်။ ဒေါ်သီရိမြတ်ကတော့ သူ့ဇောနှင့်သူမို့ သူမနို့တွေ တေဇာအောင် မျက်နှာနှင့်နီးကပ်စွာ ရှိသွားတာကို သတိမထားမိ။ “သြော်…တွေ့ပြီ..အမ..တွေ့ပြီ” တေဇာအောင်ကလည်း ဒီနေ့မှ အောက်ခံဘောင်းဘီက ဝတ်မလာမိ.။
ဒေါ်သီရိမြတ်၏ ကိုယ်သင်းနံ့များနှင့် သူမ၏အလှအပများကြောင့် သူ့လီးက တောင်လာဖြင့် ခြေကိုတစ်ဖက်ချိတ်ထိုင်ပြီး တောင်လာသော လီးကိုဒေါ်သီရိမြတ်မမြင်အောင် ဖုံးထားရသည်။ “ခဏစောင့်ဦးနော် မောင်လေး… နောက်စာရင်းစာရွက်တစ်ရွက် သွားယူဦးမည်” ဟုဆိုပြီး ဒေါ်သီရိမြတ်ကား အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးကလည်း ကိုယ်စောင့်နတ်က နိုးဆော်သည်ထင်… ဒေါ်သီရိမြတ်၏ နောက်ပိုင်းအလှကို လိုက်ကြည့်မိသည်။ လှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တုံခါပြီး နှိမ့်တုံမြင့်တုံဖြစ်နေသော ဒေါ်သီရိမြတ်၏ အိုးကြီးကိုကြည့်ပြီး တတွေးတနင်နင်ဖြစ်လာသဖြင့် ရေဗူးကိုယူပြီး သောက်လိုက်ရသည်။
နည်းတဲ့ အိုးကြီးမဟုတ်ဖူးကွာ… သူ့ယောကျၤားနှင့် ဝေးနေတာကြာလို့လည်း ဖြစ်မည်ထင်တယ်ဟု သူတွေးမိသည်။ ဒီလို အမကြီးမျိုးနဲ့သာ အတူအိပ်လိုက်ရလို့တော့ကွာ ဟုစဉ်းစားမိတာနဲ့ သူ့ရမ္မက်စိတ်တွေအရမ်းကြွလာသလိုခံစားရသည်။ သူဖြတ်သန်းခဲ့သော အတွေ့အကြုံအရ ဒေါ်သီရိမြတ်ကားလည်း တော်တော်ထန်မည့် မိန်းမပုံစံမျိုးပင်။ ရုံးထဲကဖြစ်နေလို့ သူတွေးတိုးမစမ်းချင်။ ရန်ကုန်မှာလိုဆိုရင်တော့ သူစဉ်းစားစရာမလို… သူကျင်လည်ကျက်စားရာ ဒေသပေကိုး။ ဒေါ်သီရိမြတ်ကား စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်တွဲကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ဒီစာတွေကို သူမကိုယ်တိုင်ရိုက်လည်းရသည်။
တေဇာအောင်ကို အကူအညီတောင်းခြင်းမှာ သူမကိုယ်တိုင်က တေဇာအောင်နှင့် နီးကပ်စွာ နေချင်တာလည်း ပါသည်။ သူမအနေဖြင့်လည်း ယောကျၤားနှင့် ဝေးနေတာကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် ဆာနေသည်။ တေဇာအောင်ကား သူမလိုချင်သော အချက်များနှင့် ကိုက်ညီသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ တေဇာအောင် ရှေ့လှမ်းလျှောက်ပြီး သူမဖင်ကြီးတွေကို မမြင်မြင်အောင် လမ်းလျှောက်ပြသည်။ ထိုသို့လုပ်သော အခါတွင် တေဇာအောင် မျက်လုံးကြိးတွေက သူမဖင်ကြီးကို ကြည့်ကြည့်နေတာ သူမသိသားပဲ။ အသာလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားတာ။ ခုနက ကွန်ပြူတာက စာအမှားကို သက်သက်ကို မတ်တပ်ရပ်ပြပြီး သူမရင်ညွှန့်တွေနဲ့ တေဇာအောင်မျက်နှာကို မထိတထိပွတ်လိုက်တာကို တေဇာအောင်မသိ။
တေဇာအောင်ကား မျက်နှာကိုရဲနေတာပဲ။ သူဒီနေ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လာဟန်မတူ.။ ဒုတ်ကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ မာထောင်နေတာကို သူမသတိထားမိသည်။ သူမသတိ မထားမိအောင် တမင်ခြေချိတ်ပြီးထိုင်ကာ ပုဆိုးဖြင့် ဖုံးထားသော်လည်း တေဇာအောင် ဒုတ်ကြီး ပုဆိုးအရွေ့တွင် အနည်းငယ်ယမ်းသွားတာကို သတိထားမိသည်။ နည်းတဲ့ဒုတ်ကြီးမဟုတ်ဖူး…. ကောင်လေးပုံစံကြည့်ရတာလဲ အတွေ့အကြုံတော့ ရှိပုံပင်.။ တေဇာအောင်ရောက်ကတည်းက သူမသတိထားမိသည်။ ရုပ်ကလည်း ဖြောင့်သည်.။ အားကစားလိုက်စားသဖြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တောင့်တင်းလှသဖြင့် သူမသဘောကျသည်။
ဒါကြောင့်မို့ ရမယ်ရှာပြီး တေဇာအောင်ကို သူမကို စိတ်ကစားသထက်ကစားပြီး ကြံစည်လာအောင် မသိမသာ ဖန်တီးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောရရင် သီရိမြတ်ကား ရမ္မက်ကြီးသော မိန်းမတစ်ယောက်။ ကလေးတွေကို မိဘအိမ်မှာထားပြီး ရုံးသို့လာလျှင် အပျိုးရှုံးလောက်အောင် ကျော့မော့နေအောင် ပြင်တတ်သည်။ တေဇာအောင်နားမှ သူမထွက်လာစဉ် တေဇာအောင်ကား သူမဖင်ကြီးကို တောက်လျှောက်လိုက်ကြည့်နေတာကို သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားသည်။ ဟူး… သူမလိုနေသော ရမ္မက်ကို တေဇာအောင်က ကောင်းကောင်းဖြည့်ပေးနိုင်တာ သေချာသည်.။ အပြင်မှာ လင်ငယ်နေလျှင် နာမည်ပျက်သည်.. လူသိသည်။
ဒီထဲမှာပဲ ကိုယ့်ဘာသာ လူမသိအောင် ဖန်တီးယူရမည်.ဟုစဉ်းစားလိုက်ပြီး တေဇာအောင်ရိုက်ရန် စာရွက်စာတမ်းများကို ကွန်ပြူတာခန်းဘက်သို့ သူမယူဆောင်လာခဲ့တော့သည် အား… တေဇာအောင်ကား အနည်းငယ်ညောင်းသွားသဖြင့် အညောင်းဆန့်လိုက်သည်။ စာရိုက်ရတာ များသဖြင့် မျက်လုံးများနည်းနည်းအောင့်လာသည်။ “အို..ငါ့မောင်လေးပင်ပန်းသွားပြီ… ငါ့မောင်ကို နှိပ်ပေးရဦးမယ်..ဟင်းဟင်း” ဒေါ်သီရိမြတ်ကား တေဇာအောင် ကျောနှင့် ဂုတ်များကို လက်ဖြင့်ဖွဖွနှိပ်လိုက်သည်..။ တေဇာအောင်ကား ဒေါ်သီရိမြတ်၏ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် နှိပ်တာကို သဘောကျနေသည်။
“ငါ့မောင်ကို.တစ်ခုမေးရဦးမယ်…” “ဘာလဲ..အမ…မေးလေ..” “ငါ့မောင်ရည်းစားရှိလား.. အမလေးအမရယ်.. မေးမှမေးတတ်ပလေ…ရှိမှတော့ ဒီလိုနေပါ့မလား” ခ်ခ်..ငါ့မောင်ကညံ့တာကိုးကွဲ့.” ဒေါ်သီရိမြတ်က သူ့နောက်မှာမတ်တပ်ရပ်နှိပ်ရင်း တေဇာအောင် အကျႌကြားကို လက်နှိုက်ကာ တေဇာအောင် ရင်အုံကိုလက်များဖြင့် ပွတ်ပေးနေသည်။ ယောကျၤားကြောသိသော ဒေါ်သီရိမြတ်အနေဖြင့် ယောကျၤားတွေရဲ့ အကြောကိုကောင်းကောင်းသိသည်။ တေဇာအောင်ကို သူမကစသလိုနောက်သလိုဖြင့် ဒီလိုပွတ်နေကျ.။ “ငါ့အမကြီးကတော့ လုပ်ပြိ..အဟဲ…” တေဇာအောင်ကလည်းစသလိုနောက်သလိုဖြင့်..။
“နေဦး..ငါ့အမကြီးကို မောင်လေး မဖက်ရတာကြာပြီ.. ဟင်းဟင်း” ဟုဆိုပြီး ဒေါ်သီရိမြတ်ခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်သီရိမြတ်ကို ဒီလိုပဲ.. ကိုယ့်အမအရင်းလို သဘောထားသလိုလိုနဲ့ ညာတာပါတေးနဲ့ခါးတို့ ပုခုံးတို့ကို ဖက်နေကျပါ… တေဇာအောင်က။ ဒေါ်သီရိမြတ်ကလည်း မငြင်းပါဘူး။ တေဇာအောင်ထိုင်ခုံလက်တန်းမှာ တစ်စောင်းဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ စွင့်ကားလှတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေဟာ ခုံလက်တန်းမှာ ပြန့်ကားနေပါတယ်။ “ဟိုလေ..ငါ့အမကြီးကိုကိုရော ပြန်မလာသေးဘူးလား” “ဘာဖြစ်လို့လဲမောင်လေးရဲ့..”
“ငါ့အမကြီး..ကိုကိုပြန်လာရင် ငါ့အမကြီးကို မတွေ့ရတာကြာတာနဲ့လေ..” “ခ်ခ်.. နင်ဟယ်နောက်တီးနောက်တောက်နဲ့..” ဒေါ်သီရိမြတ်ကတေဇာအောင်ပုခုံးကို သူမလက်တင်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်ပါတယ်.။ တစ်ခစ်ခစ်၊ တဟားဟားရယ်သံတွေက အခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ မသီရိမြတ်၏ စာများကို တေဇာအောင်ရိုက်ပေးရင်းနဲ့ ညနေ(၅)နာရီထိုးသွားသည်။ မသီရိမြတ်ကား သူ့အနားမှထ၍ ဖိုင်များကို သွားသိမ်းနေချိန်တွင် သူလည်း ကွန်ပြူတာကိုပိတ်ပြီး သူ့စားပွဲရှိရာကို ပြန်လာခဲ့သည်။ သူ့ပစ္စည်းများကို သိမ်း၍ ဆိုင်ကယ်ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ “ကိုတေဇာအောင်…ပြန်တော့မလို့လား..” ရုံးမှ စာရေးမလေး ဖြိုးဖြိုးလှိုင်။
“ဟုတ်တယ် ညီမလေး မသီရိမြတ်စာတွေ ရိုက်ပေးနေတာနဲ့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်..” “သြော်…. ဟင်း..ကိုတေဇာကြီးနော်.. မသီရိမြတ်စာတော့ ကူရိုက်ပေးတယ်.. သမီးတို့စာကျတော့ ကူရိုက်မပေးဘူး.. မျက်နှာလိုက်တယ်” ဖြိုးဖြိုးလှိုင်က မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း သူ့ကိုခနဲ့လိုက်ပါတယ်.။ “အဲ့လိုမထင်ပါနဲ့ ဖြိုးဖြိုးလှိုင်ရယ် နင်တို့လည်း အကူအညီတောင်းရင် ကူညီမှာပေါ့” “ဟုတ်ပါပြီ..ကိုတေဇာရယ်…ခ်ခ်..သမီးကစတာပါ” ဖြိုးဖြိုးလှိုင်က ရယ်ပြီးလှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်။ ထိုအချိန်မှာ မသီရိမြတ်ကရုံးထဲကနေ ကပျာကယာ အနေအထားနဲ့ထွက်လာပါတယ်.။ “မောင်လေး..တေဇာ အမကိုလိုက်ပို့ဦး… ဒီနေ့ဆိုင်ကယ်မပါလို့..” “ဟုတ်…ဟုတ်..အမ..”
“ကဲ..အဲ့ဒါဆို သမီးပြန်တော့မယ်…ဟိုမှာ ကိုတေဇာ ချစ်အမကြီးလာနေပြီ..ခ်ခ်” ဖြိုးဖြိုးလှိုင်ကား အနှောင့်အသွားမလွတ်သော စကားကိုပြောကာ သူမဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးပြီး မောင်းထွက်သွားချေပြီ။ မသီရိမြတ်ကား သူ့အနားသို့ ရောက်လာသည်။ “ဆိုင်ကယ်မပါခဲ့လို့ မောင်လေးရေ…ဒီနေ့မှ..” သီရိမြတ်ကား ဆိုင်ကယ်ပေါ်လှမ်းတက်ပြီး တေဇာအောင်ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ တေဇာအောင်က ဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးကာ မသီရိမြတ် ပြန်မည့်လမ်းအတိုင်း မောင်းခဲ့တော့သည်။ ညနေခင်းလူရှုပ်ထွေးချိန်မို့ လမ်းပေါ်တွင် ဆိုင်ကယ်တွေကားတွေရှုပ်နေသဖြင့် ဘရိပ်ခဏခဏဆွဲနေရသည်။
ထိုသို့ဆွဲလိုက်ချိန်တွင် မသီရိမြတ်ကိုယ်က သူ့ရှေ့သို့ယိုင်ယိုင်လာပြီး သူမနို့တွေက သူ့ကျောပေါ်ကို အပြားလိုက်ကြီး ထိထိမိမိကြီးကို ဖိကပ်သွားသလို. သူမတင်ပါးအိအိကြီးများကလည်း တစ်လမ်းလုံး ထိနေတာကြောင့် တေဇာအောင် ကြွလာတဲ့စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရပါတယ်။ တေဇာအောင်က ဆိုင်ကယ်ကိုရပ်လိုက်သည်…။ သူရောက်နေသော နေရာကား မသီရိမြတ်တို့ အိမ်ရှေ့မှာ။ မသီရိမြတ်တို့အိမ်ကား ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ထဲရှိ နှစ်ထပ်တိုက်သစ်တစ်လုံး ဖြစ်သည်။ တိုက်တစ်ခုလုံးကို ဆေးအစိမ်းနုရောင်တွေ သုတ်ထားသည်။ လူနေအိမ်ခြေများကလည်း ကျဲပါးသည့်ရပ်ကွက်မှာ ဖြစ်နေသည်။
“ဟင်..” မသီရိမြတ်က ခြံရှေ့တံခါးကို သော့ခတ်ထားတာမြင်သဖြင့် “နေဦးနော်..မောင်လေး..အမအိမ်က အမအဖေအမေနဲ့ကလေးတွေ ဘယ်သွားကျလဲမသိဘူး.. ဖုန်းဆက်လိုက်ဦးမယ်..” မသီရိမြတ်က ဖုန်းကိုထုတ်ပြီးလှမ်းခေါ်လိုက်သည်.. “ဟဲလို..အမေလား..သမီးပါ..သီရိ….. သြော်.. ဟုတ်လား..အမေ.ဒါဆိုလဲ အေးဆေးမှပြန်ခဲ့ပါ.. အင်း.. အင်း..ဒါပဲနော်မေမေ..” သီရိမြတ်က ဖုန်းကိုချပြီး တေဇာအောင်ဘက်လှည့်လိုက်သည်။ “တေဇာရေ…တေဇာ့ကို အမအကူအညီ တောင်းစရာရှိလို့..” “ပြောလေ..အမ” “တေဇာအပန်းမကြီးဘူးဆိုရင်.. အမကို အိမ်ခဏကူစောင့်ပေးပါလား အမတို့အိမ်က လူတွေအားလုံးက ဦးလေးနေမကောင်းလို့တဲ့ ဥိးလေးအိမ်သွားကြတယ်.. မနက်ကျမှ ပြန်လာကြမယ်တဲ့.. ။
အဲ့ဒါလေ..အမတို့အိမ်နေရာက ရပ်ကွက်ကလည်း လူရှင်းတော့… အမကို ဒီတစ်ညလောက် ကူစောင့်ပေးပါလားဟင်” တေဇာအောင် နည်းနည်းစဉ်းစားလိုက်သည်..။ ဒီနေ့ည ဦးအောင်မောင်းနှင့်လည်း သောက်ရန်ချိန်းထားသေးသည်။ ဒါက ဖျက်လိုက်ရင်ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက မသီရိမြတ်အတွက်… အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ စောင့်ရမည်ဆိုတော့..။ “ဟို..လေ..အမဖြစ်ပါ့မလား အမကို လူပြောစရာများ ဖြစ်နေမလား” “ငါ့မောင်ကလည်း..အမကိုမကူညီချင်လို့လား..” မသီရိမြတ်ကလည်း မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ဖြစ်နေတော့ သူကူညီဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
“ဒီ..ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး..အမ.. ကူညီပါ့မယ် ဒါဆိုကျွန်တော့် အဆောင်ပြန်ပြီး အဝတ်လေးတွေ သွားယူလိုက်ဦးမယ်” “နင်ကလည်း ယူမနေနဲ့.. ငါ့ယောကျၤးအဝတ်တွေရှိတယ်.. ယူဝတ်လိုက်.. နင်နဲ့အတူတူပဲ.. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က” သို့နှင့်တေဇာအောင်တစ်ယောက် အဆောင်မပြန်ဖြစ်ဘဲ မသီရိမြတ်အိမ်မှာ အိပ်ဖန်စောင့်ဖို့ ဖြစ်သွားသည်။ ဦးအောင်မောင်းကိုတော့ ဒီနေ့သူအရေးကြီး ကိစ္စလေးရှိလို့ မလာနိုင်တဲ့အကြောင်းဖုန်းဆက်ပြီး အားနာနာနဲ့ပဲ ပြောလိုက်ရတာပေါ့လေ။ “ငါ့မောင် ရေချိုးမယ်ဆိုရေချိုးခန်းက အောက်ထပ် ဘယ်ဘက်ထောင့်ကအခန်းနော်… အမတော့ အရင်ချိုးနှင့်ပြီ…” မသီရိမြတ်ကရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထမီတစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီးထွက်သွားသည်… တေဇာအောင်ကား အောက်ထပ်မှာ တီဗွီကြည့်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။
ရေချိုးခန်းထဲသို့ ထမီရင်လျားနှင့်ဝင်သွားသော မသီရိမြတ်၏ ကိုယ်လုံးအလှကိုကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာသလိုလိုပင်..။ မသီရိမြတ်နဲ့ သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲပါလား… ဒီအိမ်မှာက။ မသီရိမြတ်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး တံခါးပိတ်သံကြားလိုက်တာနဲ့ သူ့ခြေလှမ်းတွေက အလိုလို.. မသီရိမြတ်ဝင်သွားသော ရေချိုးခန်းဆီသို့..။ သီရိမြတ်ကလည်းသိသည်.. တေဇာအောင် သူမရေချိုးတာကို ချောင်းစေချင်သဖြင့် ဒီလို ဂွင်ဆင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီးတံခါးကို ချက်မထိုးပဲထားလိုက်သည်။ တေဇာအောင်ကား ဒါကိုမသိ…။ သီရိမြတ်က ရေချိုးခန်းထဲက ရေပန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။
ရေတွေက ကိုယ်လုံးကိုစိုသွားသည်။ သူမထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားဖြစ်သွားပြီ။ အပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေသော တေဇာအောင်က သူစိတ်ကူးဖြင့် ပစ်မှားနေသော မသီရိမြတ်၏ ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားကို အရှင်လတ်လတ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူ့ရင်တွေ တလှပ်လှပ် တုန်သွားသည်။ သူ့ငပဲကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး အရေကြည်တွေပင် ထွက်လာသည်။ ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာသည်။ မသီရိမြတ်ကား ကလေးအမေသာဆိုတယ်… အိုးကြီးကလည်း တင်းကားနေသည်။ ရေစိုနေသော ဆံပင်တွေက သူမနို့နှစ်နှစ်လုံးပေါ်ဝဲကျနေတာ ကြည့်လို့ကိုကောင်းသည်။ နို့တင်းဆေးတွေ လိမ်းသည်ထင်သည် တင်းရင်းနေတာပဲ။
ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး သန့်ရှင်းနေသော မသီရိမြတ်၏ အဖုတ်ကြီးကလည်း ဖောင်းကားနေတာပဲ။ မသီရိမြတ် လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ဖင်ကြိးတွေ တုန်တုန်နေတာကိုပင် သူဖီးလ်တွေတက်လာရင်း သူ့လက်က သူကလီးပေါ် အလိုလိုရောက်သွားသည် ..။ အား..မသီရိမြတ်ရယ်.. သူဂွမ်းထုရင်း ညဉ်းလိုက်သော စကားပါသီရိမြတ်ကား တေဇာတစ်ယောက် သူမကိုယ်လုံးတီးအလှကို ကြည့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သိသည်…။ သီရိမြတ်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာကို လွတ်ချလိုက်သည်…ဆပ်ပြာကို ခြေထောက်နှင့် မသိမသာတိုက်လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးအနီး ပို့လိုက်သည်. တေဇာအောင်ကား ရေချိုးခန်းထဲမှ… မသီရိမြတ် ဆပ်ပြာလိုက်ကောက်ရင်း ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး သူ့လီးကို ဆွနေသော လက်တွေကပိုမြန်လာသည်။
ဗြုန်းဆိုရေချိုးခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသဖြင့် ဒုန်းခနဲ ရင်ထဲမှာဖြစ်ပြီး လန့်ဖြတ်သွားသည်။ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိ…။ သူကလည်း အောက်ပိုင်းပုဆိုးမရှိ လက်ကလီးကို ကိုင်လျှက် တန်းလန်းကြီး ရေချိုးခန်းရှေ့မှာ မသီရိမြတ်က မျက်နှာထားကို တင်းနေသည်…။ “တေဇာ..ငါ့မှာတော့နင့်ကို ငါ့မောင်လို သဘောထားလိုက်ရတာ.. နင်က ငါရေချိုးတာကို ချောင်းပြီး ပစ်မှားနေတယ်ပေါ့…” “ဟိုဟို…” တေဇာအောင်ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိ.. ခုနက စိတ်တွေလည်းဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။
မျက်နှာကို ပူနေသည်.. တစ်ကိုယ်လုံးလည်း အပြစ်လုပ်မိသူမို့ တုန်နေသည်။ မသီရိမြတ်က.. သဘက်ကြီးကိုယူကာ သူမကိုယ်လုံးကိုပတ်လိုက်ပြီး “လာစမ်း..တေဇာအောင်…မင်းဒီလိုလုပ်တဲ့အတွက် မင်းကိုဒဏ်ပေးရမယ်…” တေဇာအောင်လီးတံကြီးကို သီရိမြတ်က လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကာညှစ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။ တေဇာအောင်လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဆွဲခေါ်သွားသဖြင့် တေဇာအောင်လည်း လီးတန်းလန်းနဲ့ သီရိမြတ်ဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ ပါသွားလေတော့သည်။ သီရိမြတ်က သူမအခန်းထဲသို့ တေဇာအောင်လီးကိုကိုင်ကာ ခေါ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တေဇာအောင်ကို တွန်းလှဲလိုက်လေတော့သည်။
“မင်းအကျီကိုချွတ်လိုက်..တေဇာအောင်..” လေသံမာမာဖြင့် သီရိမြတ်ကပြောလိုက်သည်။ တေဇာအောင်လည်း ခုနကသူဂွမ်းခိုးတိုက်တာ မိသွားသဖြင့် သီရိမြတ်အလိုကျ အကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ သီရိမြတ်စိတ်ထဲကတော ရီချင်နေသည်။ တေဇာအောင်က ကြောက်နေလို့လေ။ သူမအနေနဲ့တော့ တေဇာအောင်ဆိုတဲ့ လူပျိုလေးရဲ့ အသွေးအသားတွေကို ကောင်းကောင်းမြည်းခွင့်ရတော့မှာမို့ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းပျော်နေသည်။ သူမက အပေါ်မှာပတ်ထားသော သဘက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော သူမအလှကိုကြည့်ပြီး တေဇာအောင်လီးကြီးက သူမအကြိုက်မာထောင်နေပြီ။ သူမအနေဖြင့် တေဇာအောင်ကို နည်းနည်းညဉ်းပြီး လိုးချင်စိတ်တွေ မတရားပြင်းထန်အောင်လုပ်မှ ထင်တယ်လို့ စဉ်းစားလိုက်ပြီး အဝတ်ဘီရိုဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ပြီးတာနဲ့ သူမရှာလိုက်သည်။ တစ်လောက အိမ်ထဲမှာ အဝတ်လှမ်းရန်အတွက် ဝယ်ထားတော ကြိုးတွေရှိနေသည်။ ကြိုးကိုယူပြီး ကုတင်ဆီကို လျှောက်လာသည်။ ပြီးနောက် တေဇာအောင် လက်တွေကို ဆွဲယူပြီး ကုတင်တိုင်တွေမှာ ကပ်ပြီးကြိုးနဲ့ ချည်လိုက်သည်။ တေဇာအောင်ကား မသီရိမြတ်ရဲ့ အလှတွေမှာ မိန်းမူးပြီး သီရိမြတ်လုပ်တာကို မငြင်းမိပဲ ဆေးမိနေသောသူလို မသီရိမြတ်လုပ်သမျှ ခံနေမိသည်။ သီရိမြတ်က သူမစိတ်တိုင်းကျ တေဇာအောင်ကို တုပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်အနေအထားဖြစ်နေသော တေဇာအောင်အပေါ် ရင်ဘတ်ပေါ်သူမမျက်နှာကို အပ်ချလိုက်သည်။ တေဇာအောင်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အိုး…အား..” တေဇာအောင်ကား နတ်ပြည်ရောက်သလို ဖြစ်သွားသည်..။
ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ပိုပြင်းထန်လာပြီ လီးကြီးကို ကောကော့လာသည်။ သီရိမြတ်က တေဇာအောင် နို့သီးလေးတွေကို သွားဖြင့် အနည်းငယ် ကိုက်ပေးလိုက်သည်။ မနာအောင်ပေါ့.. “အင်း..အား…” တေဇာအောင်ကားလူးနေပြီ… လီးထိပ်ကကို အရည်တစ်စက်စက်ထွက်နေပြီ.. “မမ ကျွန်တော်မခံနိုင်တော့ဘူး…အားဟား…” “ခ်ခ်…” သီရိမြတ်ကား အရမ်းကိုသဘောကျနေသည်။ တေဇာအောင်ကား ခံနိုင်ရည်ကိုမရှိတော့.. မသီရိမြတ်က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ သူ့ချက်အပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ကလိနေတာကိုး…ယားယံမှုကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးနေပြီ … ။
အရင်ကသူလိုးခဲ့သော ဆော်တွေနှင့် ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုး တစ်ခါမှမဖြစ်ခဲ့။ သူကကြီး အထက်စီးကနေခဲ့တာ.. မသီရိမြတ်နှင့်မှ ခံနေရသည်။ လက်တွေကိုလည်း မသီရိမြတ်က ကုတင်တိုင်တွေမှာ ကြိုးနဲ့ ပူးချည်ထားသဖြင့် သူမလုပ်သမျှ ဘာမှမလှန်နိုင်ပဲ ခံနေရသည်။ ကြည့်နေရင်း သီရိမြတ်က သူ့အပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သဖြင့် သူ့ခေါင်းကသီရိမြတ်၏ ပေါင်တံဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကြားတွင်ရောက်နေပြီ။ သီရိမြတ်ကာ တေဇာအောင်မျက်နှာပေါ်တွင် ခွလိုက်ချိန်တွင် တေဇာအောင် သဘောပေါက်သွားသည်။ သီရိမြတ်၏ လက်ဖဝါးအိအိလေးကြားတွင် တေဇာအောင်ရဲ့လီးတံကြီးကိုလိမ့်ပြီး ကစားပေးလိုက်သည်။
တေဇာအောင် မျက်နှာနှင့် သီရိမြတ်အဖုတ်လှလှလေးကနီးနေပြီ။ အဖုတ်လေးက သူ့မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ထားသဖြင့် အဖုတ်ညိုတိုတိုလေး၏့နှုတ်ခမ်းတွန့်တွန့်လေးက ပွင့်ဟနေပြီး အထဲမှ ပန်းရောင် စောက်ပတ်အသားပြင်လေးကို မြင်နေရသလို အဆိုပါ အသားပြင်လေးအောက်မှ ပြူထွက်နေသည့် အရည်များလက်နေသည့် စောက်စိလေးကိုလည်း မြင်နေရသည်။ လီးကို အဆွခံရသဖြင့် ဖီးလ်တက်နေသော တေဇာအောင်ကား မသီရိမြတ်၏ အဖုတ်ထဲကို သက်သာလိုသက်သာငြား လျှာဖြင့် တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက်ချိန်တွင် သီရိမြတ်ဖင်ကြီးကို ကော့တက်သွားသည်။
သူမကလည်း တေဇာအောင်ပေါင်ကြားကို ခေါင်းငုံ့လိုက်ပြီး တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသော လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်မွာကြား အသာအယာထဲ့ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်လိုက်ပြီး ကောင်းကောင်းလွေတော့သည်။ “အင်းအင်..ရှီး..အိုးအိုး…မမ…” “အအ..အင်း.အင်း.. မောင်…” တေဇာအောင်နှင့် သီရိမြတ်တို့၏ ပလွေနှင့်ဘာဂျာ အပြိုင်အဆိုင်မှုတ်သံကား အခန်းထဲတွင် တပြွတ်ပြွတ်.. တပြတ်ပြတ်…ထွက်ပေါ်လာသလို… ရမ္မက်လွှမ်းခြုံသော အသံတဟင်းဟင်းများကလည်း အခန်းထဲ ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။ တေဇာအောင်ကား ပေါင်တံကြိးများ တွန့်တွန့်သွားကာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နှင့် သီရိမြတ်ပါးစပ်ထဲကို သူ့လရေများကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သီရိမြတ်ကား တေဇာအောင်လီးထပ်မှာ ပန်းထွက်သော လရေများကို မြိုချလိုက်သည်။
သူမစောက်စိကို တေဇာအောင်က လျှာဖြင့် ကစားနေသဖြင့်… သူမလည်းမခံနိုင်တော့ သူမစောက်ရည်ဖြူဖြူလေးများက တေဇာအောင် ပါးစပ်ထဲမှာ လျှံကျသွားသည်။ တေဇာအောင်က ထွေးထုပ်မည်ပြုသဖြင့်.. “မထွေးနဲ့နော်မောင်..မြိုချလိုက်” ဟုဆိုပြီး…။ တေဇာအောင်နှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် တေ့စုပ်လိုက်ပြီး ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် စောက်ရည်များ တေဇာအောင်အား ဖြည်းဖြည်းချင်းမြိုချစေသည်။ ဖြူပြစ်ပြစ် ငံကျိကျိစောက်ရည်များကား သူမပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လာသဖြင့် သူမပင်နည်းနည်းအီသွားသည်။
တေဇာအောင်ကား နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ထားသဖြင့် မသီရိမြတ်၏စောက်ရည်များကသူ့လည်ချောင်း အတိုင်းကျဆင်းကုန်တော့သည်။ သီရိမြတ်က မောဟိုက်သောလေသံဖြင့်…။ “ကြိုက်ရဲ့လားမောင်…” တေဇာအောင်ကားပြန်မဖြေနိုင်။ နင်နေတာကိုး။ “နောက်ဆို ကြိုက်သွားမှာပါမောင်ရဲ့ခ်ခ်” သီရိမြတ်က တေဇာအောင်လီးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် တေ့ကာလွေလိုက်သော အခါ တေဇာအောင် လီးကြီးကား အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနှင့် နဂါးတစ်ကောင်လို မာန်ဖီလာသည်။ သီရိမြတ်အကြိုက်ပင်။ လီးက ခြောက်လက်မခန့် ရှိပြီး ကျပ်လုံးခန့်တုတ်သည်။ သီရိမြတ်က တေဇာအောင်လီးကိုကိုင်ပြီး သူမအဖုတ်နှင့် တေ့လိုက်သည်။ လီးကကြီးသဖြင့် သူမအဖုတ်ထဲသို့ ဖိပြီးထည့်လိုက်ချိန်တွင် ကြပ်တင်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုင်လိုက်သည်။
တေဇာအောင်၏ လီးကြီးက သူမအဖုတ်ကို ထိုးခွဲကာ အသားပြင်နံရံများကို ပွတ်တိုက်သွားတာ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် တေဇာအောင် လီးတစ်ဆုံးထိ ဝင်သွားချိန်တွင် ဖင်ကြီးကို ရှုံ့ပြီးညှစ်ထားလိုက်တယ်။ တေဇာအောင်ကား လီးကိုအညှစ်ခံထားရသလိုဖြစ်တာကြောင့် မျက်ဖြူပင်လှန်ချင်သွားတယ်။ “အင်း..အင်း..မမ..” တေဇာအောင်ကား သူမကိုစွဲသွားပြီမှန်း သိလိုက်ရသဖြင့် သီရိမြတ်ကျေနပ်သွားသည်။ တေဇာအောင်လီးကို သူမအဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ တေဇာအောင်ကား လီးက မသီရိမြတ်အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားသည်။
“ဟင်…အို..မလုပ်ပါနဲ့..မမတောင်းပန်ပါတယ်..” တေဇာအောင်ကား လိုးချင်လွန်းသဖြင့် တောင်းပန်လိုက်ပါတယ်။ “ခ်ခ်… ဒါဆိုနောက်နေ့ကစပြိး မင်းမမရဲ့ လင်ငယ်ဖြစ်သွားပြီ.. မမခေါ်တဲ့အချိန် မငြင်းပဲ လာရမယ်” “မမရယ်..လုပ်ပေးပါတော့….မမသဘောအတိုင်းပါ.” “ဟင်းဟင်း…ဒီလိုမှပေါ့ကွ.ကောင်လေးရဲ့.” သီရိမြတ်က သူမအဖုတ်ကို တေဇာအောင်လီးနှင့် ပြန်တေ့လိုက်ပြီး သူမစိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်တော့သည်။ “ဖွတ်ဖွတ်..ရှီးရှိး…အားအား…အင်းအင်း” “စွပ်..ဗြွတ်..ဘတ်..ဘတ်..” “အိုးအိုး..” လီးနှင့်စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်လေးများ လိုက်လာပြီဖြစ်သဖြင့် လီးကို သီရိမြတ်စောက်ပတ်နှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တစွပ်စွပ်အသံများက ထွက်နေသည်။ သီရိမြတ်က တေဇာအောင်ရဲ့ လီးကြီးအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေသလို… တေဇာအောင်ကလည်း သီရိမြတ်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကနေ သူ့လီးကိုနှုတ်ခံရမှာ စိုးရိမ်နေပါတယ်။
သူကလည်း ခါးကိုကော့ကော့ပြီး သူ့လီးကိုထည့်ပါတယ်။ သီရိမြတ်က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး သူ့ကို ဖိလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဖင်ကိုဝိုက်ဝိုက်ပြီး သူ့လီးကို သူမအဖုတ်ထဲမှာ စကောဝိုင်းလှည့်သလို ဖိကျိတ်ပြီးမွေပေးပါတယ်။ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် တေဇာအောင် မျက်လုံးကြီးတွေက မှေးစင်းနေပါတယ်။ သီရိမြတ်လည်း ပြန်ကာ သွက်သွက်လက်လက်ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။”ရှီးရှိး…အား” တေဇာအောင် လီးထဲကအရည်တွေ သူမစောက်ခေါင်းထဲကို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ချိန်မှာ သူမအဖုတ်ထဲကလည်း ဖျဉ်းခနဲဖြစ်သွားပြီး စောက်ရည်တွေ ထွက်ကျသွားကာ တေဇာအောင်ပေါ် မှောက်ခုံကြီးကျသွားပါတော့တယ်။ တေဇာအောင်ကား ထိုနေ့မှစ၍ တစ်ရုံးတည်းနေသော မမသီရိမြတ်၏ လင်ငယ်ဘဝသို့ရောက်ရှိသွားသည်။
သီရိမြတ်ကလည်း ထိုနေ့က တေဇာအောင်နှင့်သူမဖြစ်ပျက်သမျှကို ဗွီဒီယိုကင်မရာဖြင့် ရိုက်ထားသဖြင့် သီရိမြတ်လိုသလို အသုံးချလို့ရသွားသည်။တေဇာအောင်ကား ယခင်ကပွေခဲ့သမျှ မသီရိမြတ်လို အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေနှင့်မှခံရသည်။ သီရိမြတ် အလိုကျ သူမခေါ်လျှင် သွားသွားလိုးပေးရသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ရုံးပိတ်ရက်တွင် သူ့လီးများ ကျဉ်နေအောင်ကို ခံရသည်။သီရိမြတ်က သူ့အခန်းကို လိုက်လာပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကို ကုတင်မှာ ခြေလက်တွေကြိုးနဲ့ပူးချည်ပြီး အားရပါးရ သူမလိုသလို ချတာကိုခံနေရသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ မလိုးနိုင်သောနေ့များတွင် သူမအခန်းထဲခေါ်ပြီး သူမအာပတ်ကိုဖြေခိုင်းသည်။ တေဇာအောင်ကို ဘာဂျာမှုတ်ခိုင်းတာလေ။ တေဇာအောင်ကား မငြင်းနိုင်ပဲလုပ်ပေးရသည်။
အဲ.. ကံဆိုးချင်တာလားတော့မသိ… တစ်နေ့ ရုံးပိတ်ရက်မှာဖြစ်သည်။ သူ့အခန်းထဲမှာ… သီရိမြတ်က သူ့ကိုဖိုက်နေချိန် ဦးအောင်မောင်းဇနီး ဒေါ်ရိုစီနှင့် ဖြိုးဖြိုးလှိုင်တို့နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်အတူ သူ့အဆောင်လာလည်တာနဲ့ ပက်ပင်းမိသည်။ ထိုမှစပြီး ဒေါ်ရိုစီနှင့် ဖြိုးဖြိုးလှိုင်တို့ကလည်း သူ့ကို အသုံးချတော့သည်။ တေဇာအောင်အနေဖြင့် ထိုအိမ်ထောင်ရှင် မိန်းမသုံးယောက်ကို အားရှိသော အစာများစားကာ နေ့တိုင်းဒိုင်ခံလိုးပေးရတော့သည်။ သုံးယောက်တစ်ယောက် နေ့တိုင်းသူ့အခန်းမှာ။ သူ့အနေဖြင့် ရမ္မက်ရေယာဉ်ကြောမှာ မမျှောချင်ဘဲ မျှောနေရတော့သည်။ (တကယ်တော့ တံခါးတစ်ချပ်ဆိုတာ စေ့ထားတာထက် ပိတ်ထားတာပဲ ကောင်းပါတယ်။ စေ့ထားတဲ့ တံခါးဆိုတာ အချိန်မရွေး တွန်းဖွင့်ခွင့်ပေးထားသလိုပါပဲ။ ဒီလိုရှုပ်ထွေးပွေလီလှတဲ့ လောကကြီးမှာ တေဇာအောင်လို လူမျိုးတွေကတော့ အမြဲတမ်း ရှိနေဦးမှာပဲလေ။) ပြီးပါပြီ။
Zawgyi
သဘာရင့္ဝါရင့္
“ဟူး..” ေခါင္းတစ္ခုလုံး ကိုက္ခဲေနသျဖင့္ ေတဇာ မနည္း ထယူရသည္။ ညက အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေသာက္တာ မ်ားသြားသည္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္(၉)နာရီ ထိုးခါနီးေနၿပီ။ ႐ုံးခ်ိန္ေတာ့ ေနာက္က်ေတာ့မွပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျပသနာမရွိပါ။ သူတာဝန္က်ေနေသာ ဲၿမိဳ႕ေလးက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြလိုမွ မဟုတ္တာ။ ေတာ္႐ုံ ေနာက္က်တာေလာက္ေတာ့ ကိစၥမရွိ။ ရန္ကုန္မွာ ေနစဥ္အေပါင္း အသင္းမ်ားၿပီး လမ္းမ်ားေသာ သူ႔ကို မိဘမ်ားက ေျခၿငိမ္ေအာင္ အလုပ္ထဲ ထည့္လိုက္မွ သူ ပိုလႊတ္လပ္ေနသည္။ နယ္မွာ မိဘမ်ားႏွင့္ ေဝးရာေနရာမွာ တာဝန္က်ေနေတာ့ ပိုဆိုးသည္။
ေန႔တိုင္းလိုမဟုတ္ေပမဲ့ ပုံမွန္လိုေတာ့ ေသာက္ျဖစ္သည္ တာဝန္က်ေနေသာ႐ုံးမွာ လူပ်ိဳလူလႊတ္က သူတစ္ေယာက္ထဲပါသည္။ ဒီေတာ့ၿမိဳ႕ထဲမွ အျခားလူငယ္မ်ားႏွင့္ တြဲေနရသည္။ လူပ်ိဳလိုင္းခန္းမွာ သူ႔တစ္ေယာက္ထဲ။ အိပ္ယာေပၚတြင္ ခဏလွဲေနလိုက္ၿပီး မျဖစ္ဖူး ေရခ်ိဳးမွလို႔ စဥ္းစားမိသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ေဘာင္းဘီတိုေလးျဖင့္ အုတ္ကန္ထဲမွေရကို ခပ္ကာ ေလာင္းလိုက္သည္။ အား။ ေရက ေဆာင္းရာသီမို႔ထင္ ေအးစက္လွသည္။ ဟူး…ဒီၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ရာသီဥတုကလည္း ၾကမ္းတာေၾကာင့္ သူ ေန႔တိုင္း ေသာက္ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္မွာ ရွိေနစဥ္က ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူေဆာ္တစ္ေပြ မဟုတ္တစ္ေပြနဲ႔ ႏွပ္ေကာင္းတုန္း ေနမွာပဲ။
ဒါကိုစဥ္းစားမိလွ်င္ ေဆာ္မလုပ္ရတာၾကာေသာ သူ႔ငပဲႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္မိသည္။ ဒီမွာက နယ္က်ဥ္းသည္။ ေဆာ္ဖန္ဖို႔က မလြယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ပါက သူေသခ်ာေပါက္ ယူရမွာမို႔ ေဆာ္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ၿငိမ္ေနရသည္။ ႐ုံးထဲမွာကလည္း အမ်ိဳးသမီးေရာ အမ်ိဳးသားေတြေရာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြႀကီး။ သူႏွင့္ အဖြဲ႕သိပ္မက်ၾက။ နည္းနည္း အထီးက်န္ ေနသလိုလို။ “ေတဇာလာၿပီလား.ကိုယ့္ညီ.ညကအရွိန္မ်ားသြားတယ္ထင္တယ္ ” ေမးလိုက္သူ သူ႔အထက္အရာရွိ ဦးေအာင္ေမာင္း..။ အသက္က(၄၀)ခန႔္ရွိၿပီ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ “ဟုတ္တယ္..ကိုႀကီးေရ..ညကေသာက္တာမ်ားသြားတယ္..”
“အာ့ဆို မင္းေခါင္းေတြ ကိုက္ေနမွာပဲ… ညက်ရင္ ကိုယ့္အိမ္ကိုလာခဲ့.. မေန႔က ကိုယ့္ညီကို ေစာင့္ေနတာ ၿမိဳ႕ထဲက ကေလးေတြနဲ႔ ပါသြားတယ္ဆိုလို႔။ တစ္ေယာက္ထဲက်ေတာ့ ေသာက္ရမွာ ပ်င္းတယ္ကြ ဟီးဟီး” ဦးေအာင္ေမာင္းကား သူနဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္သည္။ အေသာက္သမားခ်င္းမို႔ထင္ ။ ဦးေအာင္ေမာင္းကို ျမင္လွ်င္ သူ ေဒၚ႐ိုစီကိုပါ တြဲျမင္သည္။ ေဒၚ႐ိုစီလို႔သာ ေျပာသာပါ။ ဦးေအာင္ေမာင္းထက္ အမ်ားႀကီးငယ္သည္။ ႐ိုစီက (၃၀)ေလာက္ပဲ ရွိဦးမည္။ ေတဇာတို႔ႏွင့္ (၅)ႏွစ္ေလာက္ပဲ ႀကီးသည္။ ဦးေအာင္ေမာင္းက အသက္ (၃၅)ႏွစ္ေလာက္မွ သူ႔မိဘေတြစီစဥ္ေသာ ႐ိုစီႏွင့္ ယူခဲ့သည္။
ဦးေအာင္ေမာင္းတို႔မိဘေတြက ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာသည္ဟု သိရသည္။ ဦးေအာင္ေမာင္းသည္လည္း သူ႔လိုငဆိုးပင္။ မိဘမ်ားက မႏိုင္တာေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းဘဝတြင္း သြတ္သြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဦးေအာင္ေမာင္းကေတာ္ ေဒၚ႐ိုစီက ေတာ္ေတာ္လွသည့္ မိန္းမမ်ားထဲတြင္ပါသည္။ အသားအေရက ျဖဴႏုေနၿပီး အက်ီလည္ျပတ္ေလးမ်ား ဝတ္ထားပါက လည္ပင္းမွ ေသြးေၾကာစိမ္းေလးမ်ားပင္ ျမင္ရသည္။ ခါးကသိမ္သိမ္ တင္က စြင့္ကားကားႀကီးရယ္။ ႏို႔ကလည္းႀကီးသည္။ သူဆိုလွ်င္ ေဒၚ႐ိုစီကို မၾကည့္မိေအာင္ ေနေနရသည္။ ေဒၚ႐ိုစီကား က်ပ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ား၊ ကိုယ္လုံးအလွေပၚေစေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုသာ ဝတ္တတ္သျဖင့္ သူ႔စိတ္ေတြက ေဖာက္ျပန္လာတတ္လို႔။
သူကလည္း ေဆာ္ဖင္ေတာင့္ေတာင့္ျမင္လွ်င္ အသားစိမ္းနံ႔ရေသာ က်ားလိုပင္။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက ထ ထ လာသျဖင့္ ဒုကၡေရာက္သည္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက သူကလည္း မ က်မ္းေက်သည့္ေနရာမွ ဆရာတစ္ဆူ ဆိုေတာ့ေလ။ သူ႔စိတ္ကို မနည္းထိန္းထိန္းေနရသည္။ ဦးေအာင္ေမာင္းႏွင့္ စကားေျပာေနမွာပင္… “ေမာင္ေလးေရာက္လာၿပီလား…အမကိုကြန္ျပဴတာေလး႐ိုက္ေပးပါဦး” ဖိုင္မ်ားကိုင္ကာ သူ႔အနားေရာက္လာေသာ ေဒၚသီရိျမတ္..။ ႐ုံးမွ ေငြစာရင္းကိုင္အမႀကီး။ အသက္က (၃၅)ေက်ာ္ေက်ာ္… သူမေယာက်ၤားက တစ္ျခားနယ္မွာ တာဝန္က်ေနေသာ ဝန္ထမ္းတစ္ဦး။
ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမဆိုေပမဲ့ ေဒၚသီရိျမတ္ကား သူမကိုမသိလွ်င္ အပ်ိဳလိုထင္ၾကသည္။ သူမ႐ုပ္ကလည္း ခပ္ေခ်ာေခ်ာ။ အဓိကထင္ရွားသည္ကား ဖင္ႀကီးေတြ။ ဝိုင္းစက္ေနတာပဲ။ ကေလးအေမႏွင့္ပင္မတူ…။ “ဟုတ္ အမကြၽန္ေတာ္လာၾကည့္ေပးပါ့မယ္” ေတဇာေအာင္ကား ေဒၚသီရိျမတ္ကို လွမ္းေျပာလိုက္ၿပီး ဦးေအာင္ေမာင္းကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး သူမရွိရာ ကြန္ျပဴတာခန္းသို႔ လိုက္သြားသည္။ ေဒၚသီရိျမတ္က ကြန္ျပဴတာ ႐ိုက္မည့္ထိုင္ခုံ၏ ေဘးထိုင္ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္ေနသည္။ “ေမာင္ေလး လာ…ဟင္း..ငါ့ေမာင္ပဲ အားကိုးစရာရွိတယ္.. ႐ုံးမွာကလည္း နင္ပဲကြၽမ္းတာဆိုေတာ့” “ဟုတ္ပါၿပီ..အမရယ္…ကိုယ့္အမႀကီးပဲ ကူညီရမွာေပါ့… ကိုယ္ဖိရင္ဖိကို ကူညီဦးမယ္…”
“ခ္ခ္..နင္ကေတာ့ေနာက္ၿပီ…” ေဒၚသီရိျမတ္ကား သူ႔ေက်ာကို သူမလက္ျဖင့္ မနာေအာင္ပုတ္ရင္း လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ေဒၚသီရိျမတ္ကို ဒီလိုပဲ စေနာက္ေနက်ေလ။ သားေျပာ မယားေျပာေျပာေပမဲ့ စေနက်မို႔လားမသိ။ သီရိျမတ္ကလည္း ေတဇာေအာင္ေျပာတာကို သာယာေနတတ္သည္။ မသီရိျမတ္က ေတဇာေဘးနားမွာေနၿပီး စာရင္းမ်ားကို ဖတ္ျပေနသည္။ ခုနကေျပာလိုက္ေသာ ကိုယ္ဖိရင္ဖိဆိုေသာ စကားကိုသာယာေနသည္။ ေတဇာေအာင္ကလည္း သူ႔ေဘးနားတြင္ သီရိျမတ္ထိုင္ၿပီး စာဖတ္ျပေနတာကို သာယာေနသလိုလို။ မသီရိျမတ္၏ ကိုယ္သင္းနံ႔ႏွင့္ သနပ္ခါးနံ႔သင္းသင္းေလးက သူ႔ႏွာေခါင္းကို ကလူက်ီစယ္ေနသည္။
“ေမာင္ေလးစာနည္းနည္းမွားသြားၿပီ…ဘယ္ေနရာလဲအမ…” သူ႐ုတ္တရက္မျမင္..သီရိျမတ္က သူမထိုင္ခုံမွထၿပီး ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ကိုင္းကာ ကြန္ျပဴတာေပၚသို႔ မွားသည့္ေနရာအား လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္သည္။ ေနရာအေနအထားက က်ဥ္းက်ဳပ္ေနသျဖင့္ ေဒၚသီရိျမတ္၏ ရင္သားမ်ားက သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ နီးကပ္စြာရွိေနသျဖင့္… သူ႔ရင္ေတြပင္ခုန္သြားသည္။ ေဒၚသီရိျမတ္ကေတာ့ သူ႔ေဇာႏွင့္သူမို႔ သူမႏို႔ေတြ ေတဇာေအာင္ မ်က္ႏွာႏွင့္နီးကပ္စြာ ရွိသြားတာကို သတိမထားမိ။ “ေၾသာ္…ေတြ႕ၿပီ..အမ..ေတြ႕ၿပီ” ေတဇာေအာင္ကလည္း ဒီေန႔မွ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီက ဝတ္မလာမိ.။
ေဒၚသီရိျမတ္၏ ကိုယ္သင္းနံ႔မ်ားႏွင့္ သူမ၏အလွအပမ်ားေၾကာင့္ သူ႔လီးက ေတာင္လာျဖင့္ ေျခကိုတစ္ဖက္ခ်ိတ္ထိုင္ၿပီး ေတာင္လာေသာ လီးကိုေဒၚသီရိျမတ္မျမင္ေအာင္ ဖုံးထားရသည္။ “ခဏေစာင့္ဦးေနာ္ ေမာင္ေလး… ေနာက္စာရင္းစာ႐ြက္တစ္႐ြက္ သြားယူဦးမည္” ဟုဆိုၿပီး ေဒၚသီရိျမတ္ကား အခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္။ သူ႔မ်က္လုံးကလည္း ကိုယ္ေစာင့္နတ္က ႏိုးေဆာ္သည္ထင္… ေဒၚသီရိျမတ္၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို လိုက္ၾကည့္မိသည္။ လွမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း တုံခါၿပီး ႏွိမ့္တုံျမင့္တုံျဖစ္ေနေသာ ေဒၚသီရိျမတ္၏ အိုးႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး တေတြးတနင္နင္ျဖစ္လာသျဖင့္ ေရဗူးကိုယူၿပီး ေသာက္လိုက္ရသည္။
နည္းတဲ့ အိုးႀကီးမဟုတ္ဖူးကြာ… သူ႔ေယာက်ၤားႏွင့္ ေဝးေနတာၾကာလို႔လည္း ျဖစ္မည္ထင္တယ္ဟု သူေတြးမိသည္။ ဒီလို အမႀကီးမ်ိဳးနဲ႔သာ အတူအိပ္လိုက္ရလို႔ေတာ့ကြာ ဟုစဥ္းစားမိတာနဲ႔ သူ႔ရမၼက္စိတ္ေတြအရမ္းႂကြလာသလိုခံစားရသည္။ သူျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အေတြ႕အႀကဳံအရ ေဒၚသီရိျမတ္ကားလည္း ေတာ္ေတာ္ထန္မည့္ မိန္းမပုံစံမ်ိဳးပင္။ ႐ုံးထဲကျဖစ္ေနလို႔ သူေတြးတိုးမစမ္းခ်င္။ ရန္ကုန္မွာလိုဆိုရင္ေတာ့ သူစဥ္းစားစရာမလို… သူက်င္လည္က်က္စားရာ ေဒသေပကိုး။ ေဒၚသီရိျမတ္ကား စားပြဲေပၚမွ ဖိုင္တြဲကို လွမ္းယူလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီစာေတြကို သူမကိုယ္တိုင္႐ိုက္လည္းရသည္။
ေတဇာေအာင္ကို အကူအညီေတာင္းျခင္းမွာ သူမကိုယ္တိုင္က ေတဇာေအာင္ႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေနခ်င္တာလည္း ပါသည္။ သူမအေနျဖင့္လည္း ေယာက်ၤားႏွင့္ ေဝးေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆာေနသည္။ ေတဇာေအာင္ကား သူမလိုခ်င္ေသာ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေတဇာေအာင္ ေရွ႕လွမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သူမဖင္ႀကီးေတြကို မျမင္ျမင္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ျပသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေသာ အခါတြင္ ေတဇာေအာင္ မ်က္လုံးႀကိးေတြက သူမဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ၾကည့္ေနတာ သူမသိသားပဲ။ အသာေလး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတာ။ ခုနက ကြန္ျပဴတာက စာအမွားကို သက္သက္ကို မတ္တပ္ရပ္ျပၿပီး သူမရင္ၫႊန႔္ေတြနဲ႔ ေတဇာေအာင္မ်က္ႏွာကို မထိတထိပြတ္လိုက္တာကို ေတဇာေအာင္မသိ။
ေတဇာေအာင္ကား မ်က္ႏွာကိုရဲေနတာပဲ။ သူဒီေန႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္လာဟန္မတူ.။ ဒုတ္ႀကီးက ပုဆိုးေအာက္မွာ မာေထာင္ေနတာကို သူမသတိထားမိသည္။ သူမသတိ မထားမိေအာင္ တမင္ေျခခ်ိတ္ၿပီးထိုင္ကာ ပုဆိုးျဖင့္ ဖုံးထားေသာ္လည္း ေတဇာေအာင္ ဒုတ္ႀကီး ပုဆိုးအေ႐ြ႕တြင္ အနည္းငယ္ယမ္းသြားတာကို သတိထားမိသည္။ နည္းတဲ့ဒုတ္ႀကီးမဟုတ္ဖူး…. ေကာင္ေလးပုံစံၾကည့္ရတာလဲ အေတြ႕အႀကဳံေတာ့ ရွိပုံပင္.။ ေတဇာေအာင္ေရာက္ကတည္းက သူမသတိထားမိသည္။ ႐ုပ္ကလည္း ေျဖာင့္သည္.။ အားကစားလိုက္စားသျဖင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလည္း ေတာင့္တင္းလွသျဖင့္ သူမသေဘာက်သည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ရမယ္ရွာၿပီး ေတဇာေအာင္ကို သူမကို စိတ္ကစားသထက္ကစားၿပီး ႀကံစည္လာေအာင္ မသိမသာ ဖန္တီးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရရင္ သီရိျမတ္ကား ရမၼက္ႀကီးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္။ ကေလးေတြကို မိဘအိမ္မွာထားၿပီး ႐ုံးသို႔လာလွ်င္ အပ်ိဳးရႈံးေလာက္ေအာင္ ေက်ာ့ေမာ့ေနေအာင္ ျပင္တတ္သည္။ ေတဇာေအာင္နားမွ သူမထြက္လာစဥ္ ေတဇာေအာင္ကား သူမဖင္ႀကီးကို ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ၾကည့္ေနတာကို သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားသည္။ ဟူး… သူမလိုေနေသာ ရမၼက္ကို ေတဇာေအာင္က ေကာင္းေကာင္းျဖည့္ေပးႏိုင္တာ ေသခ်ာသည္.။ အျပင္မွာ လင္ငယ္ေနလွ်င္ နာမည္ပ်က္သည္.. လူသိသည္။
ဒီထဲမွာပဲ ကိုယ့္ဘာသာ လူမသိေအာင္ ဖန္တီးယူရမည္.ဟုစဥ္းစားလိုက္ၿပီး ေတဇာေအာင္႐ိုက္ရန္ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို ကြန္ျပဴတာခန္းဘက္သို႔ သူမယူေဆာင္လာခဲ့ေတာ့သည္ အား… ေတဇာေအာင္ကား အနည္းငယ္ေညာင္းသြားသျဖင့္ အေညာင္းဆန႔္လိုက္သည္။ စာ႐ိုက္ရတာ မ်ားသျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားနည္းနည္းေအာင့္လာသည္။ “အို..ငါ့ေမာင္ေလးပင္ပန္းသြားၿပီ… ငါ့ေမာင္ကို ႏွိပ္ေပးရဦးမယ္..ဟင္းဟင္း” ေဒၚသီရိျမတ္ကား ေတဇာေအာင္ ေက်ာႏွင့္ ဂုတ္မ်ားကို လက္ျဖင့္ဖြဖြႏွိပ္လိုက္သည္..။ ေတဇာေအာင္ကား ေဒၚသီရိျမတ္၏ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင့္ ႏွိပ္တာကို သေဘာက်ေနသည္။
“ငါ့ေမာင္ကို.တစ္ခုေမးရဦးမယ္…” “ဘာလဲ..အမ…ေမးေလ..” “ငါ့ေမာင္ရည္းစားရွိလား.. အမေလးအမရယ္.. ေမးမွေမးတတ္ပေလ…ရွိမွေတာ့ ဒီလိုေနပါ့မလား” ခ္ခ္..ငါ့ေမာင္ကညံ့တာကိုးကြဲ႕.” ေဒၚသီရိျမတ္က သူ႔ေနာက္မွာမတ္တပ္ရပ္ႏွိပ္ရင္း ေတဇာေအာင္ အက်ႌၾကားကို လက္ႏႈိက္ကာ ေတဇာေအာင္ ရင္အုံကိုလက္မ်ားျဖင့္ ပြတ္ေပးေနသည္။ ေယာက်ၤားေၾကာသိေသာ ေဒၚသီရိျမတ္အေနျဖင့္ ေယာက်ၤားေတြရဲ႕ အေၾကာကိုေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ေတဇာေအာင္ကို သူမကစသလိုေနာက္သလိုျဖင့္ ဒီလိုပြတ္ေနက်.။ “ငါ့အမႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပိ..အဟဲ…” ေတဇာေအာင္ကလည္းစသလိုေနာက္သလိုျဖင့္..။
“ေနဦး..ငါ့အမႀကီးကို ေမာင္ေလး မဖက္ရတာၾကာၿပီ.. ဟင္းဟင္း” ဟုဆိုၿပီး ေဒၚသီရိျမတ္ခါးကို လွမ္းဖက္လိုက္ပါတယ္။ ေဒၚသီရိျမတ္ကို ဒီလိုပဲ.. ကိုယ့္အမအရင္းလို သေဘာထားသလိုလိုနဲ႔ ညာတာပါေတးနဲ႔ခါးတို႔ ပုခုံးတို႔ကို ဖက္ေနက်ပါ… ေတဇာေအာင္က။ ေဒၚသီရိျမတ္ကလည္း မျငင္းပါဘူး။ ေတဇာေအာင္ထိုင္ခုံလက္တန္းမွာ တစ္ေစာင္းဝင္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ စြင့္ကားလွတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြဟာ ခုံလက္တန္းမွာ ျပန႔္ကားေနပါတယ္။ “ဟိုေလ..ငါ့အမႀကီးကိုကိုေရာ ျပန္မလာေသးဘူးလား” “ဘာျဖစ္လို႔လဲေမာင္ေလးရဲ႕..”
“ငါ့အမႀကီး..ကိုကိုျပန္လာရင္ ငါ့အမႀကီးကို မေတြ႕ရတာၾကာတာနဲ႔ေလ..” “ခ္ခ္.. နင္ဟယ္ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္နဲ႔..” ေဒၚသီရိျမတ္ကေတဇာေအာင္ပုခုံးကို သူမလက္တင္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္.။ တစ္ခစ္ခစ္၊ တဟားဟားရယ္သံေတြက အခန္းထဲမွာ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ မသီရိျမတ္၏ စာမ်ားကို ေတဇာေအာင္႐ိုက္ေပးရင္းနဲ႔ ညေန(၅)နာရီထိုးသြားသည္။ မသီရိျမတ္ကား သူ႔အနားမွထ၍ ဖိုင္မ်ားကို သြားသိမ္းေနခ်ိန္တြင္ သူလည္း ကြန္ျပဴတာကိုပိတ္ၿပီး သူ႔စားပြဲရွိရာကို ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ႔ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္း၍ ဆိုင္ကယ္ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ “ကိုေတဇာေအာင္…ျပန္ေတာ့မလို႔လား..” ႐ုံးမွ စာေရးမေလး ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္။
“ဟုတ္တယ္ ညီမေလး မသီရိျမတ္စာေတြ ႐ိုက္ေပးေနတာနဲ႔ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္..” “ေၾသာ္…. ဟင္း..ကိုေတဇာႀကီးေနာ္.. မသီရိျမတ္စာေတာ့ ကူ႐ိုက္ေပးတယ္.. သမီးတို႔စာက်ေတာ့ ကူ႐ိုက္မေပးဘူး.. မ်က္ႏွာလိုက္တယ္” ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္က မ်က္ေစာင္းေလးထိုးရင္း သူ႔ကိုခနဲ႔လိုက္ပါတယ္.။ “အဲ့လိုမထင္ပါနဲ႔ ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္ရယ္ နင္တို႔လည္း အကူအညီေတာင္းရင္ ကူညီမွာေပါ့” “ဟုတ္ပါၿပီ..ကိုေတဇာရယ္…ခ္ခ္..သမီးကစတာပါ” ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္က ရယ္ၿပီးလွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ မသီရိျမတ္က႐ုံးထဲကေန ကပ်ာကယာ အေနအထားနဲ႔ထြက္လာပါတယ္.။ “ေမာင္ေလး..ေတဇာ အမကိုလိုက္ပို႔ဦး… ဒီေန႔ဆိုင္ကယ္မပါလို႔..” “ဟုတ္…ဟုတ္..အမ..”
“ကဲ..အဲ့ဒါဆို သမီးျပန္ေတာ့မယ္…ဟိုမွာ ကိုေတဇာ ခ်စ္အမႀကီးလာေနၿပီ..ခ္ခ္” ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္ကား အေႏွာင့္အသြားမလြတ္ေသာ စကားကိုေျပာကာ သူမဆိုင္ကယ္ကိုစက္ႏႈိးၿပီး ေမာင္းထြက္သြားေခ်ၿပီ။ မသီရိျမတ္ကား သူ႔အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။ “ဆိုင္ကယ္မပါခဲ့လို႔ ေမာင္ေလးေရ…ဒီေန႔မွ..” သီရိျမတ္ကား ဆိုင္ကယ္ေပၚလွမ္းတက္ၿပီး ေတဇာေအာင္ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္က ဆိုင္ကယ္ကိုစက္ႏႈိးကာ မသီရိျမတ္ ျပန္မည့္လမ္းအတိုင္း ေမာင္းခဲ့ေတာ့သည္။ ညေနခင္းလူရႈပ္ေထြးခ်ိန္မို႔ လမ္းေပၚတြင္ ဆိုင္ကယ္ေတြကားေတြရႈပ္ေနသျဖင့္ ဘရိပ္ခဏခဏဆြဲေနရသည္။
ထိုသို႔ဆြဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ မသီရိျမတ္ကိုယ္က သူ႔ေရွ႕သို႔ယိုင္ယိုင္လာၿပီး သူမႏို႔ေတြက သူ႔ေက်ာေပၚကို အျပားလိုက္ႀကီး ထိထိမိမိႀကီးကို ဖိကပ္သြားသလို. သူမတင္ပါးအိအိႀကီးမ်ားကလည္း တစ္လမ္းလုံး ထိေနတာေၾကာင့္ ေတဇာေအာင္ ႂကြလာတဲ့စိတ္ကို မနည္းထိန္းေနရပါတယ္။ ေတဇာေအာင္က ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္လိုက္သည္…။ သူေရာက္ေနေသာ ေနရာကား မသီရိျမတ္တို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ။ မသီရိျမတ္တို႔အိမ္ကား ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ထဲရွိ ႏွစ္ထပ္တိုက္သစ္တစ္လုံး ျဖစ္သည္။ တိုက္တစ္ခုလုံးကို ေဆးအစိမ္းႏုေရာင္ေတြ သုတ္ထားသည္။ လူေနအိမ္ေျခမ်ားကလည္း က်ဲပါးသည့္ရပ္ကြက္မွာ ျဖစ္ေနသည္။
“ဟင္..” မသီရိျမတ္က ၿခံေရွ႕တံခါးကို ေသာ့ခတ္ထားတာျမင္သျဖင့္ “ေနဦးေနာ္..ေမာင္ေလး..အမအိမ္က အမအေဖအေမနဲ႔ကေလးေတြ ဘယ္သြားက်လဲမသိဘူး.. ဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္..” မသီရိျမတ္က ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးလွမ္းေခၚလိုက္သည္.. “ဟဲလို..အေမလား..သမီးပါ..သီရိ….. ေၾသာ္.. ဟုတ္လား..အေမ.ဒါဆိုလဲ ေအးေဆးမွျပန္ခဲ့ပါ.. အင္း.. အင္း..ဒါပဲေနာ္ေမေမ..” သီရိျမတ္က ဖုန္းကိုခ်ၿပီး ေတဇာေအာင္ဘက္လွည့္လိုက္သည္။ “ေတဇာေရ…ေတဇာ့ကို အမအကူအညီ ေတာင္းစရာရွိလို႔..” “ေျပာေလ..အမ” “ေတဇာအပန္းမႀကီးဘူးဆိုရင္.. အမကို အိမ္ခဏကူေစာင့္ေပးပါလား အမတို႔အိမ္က လူေတြအားလုံးက ဦးေလးေနမေကာင္းလို႔တဲ့ ဥိးေလးအိမ္သြားၾကတယ္.. မနက္က်မွ ျပန္လာၾကမယ္တဲ့.. ။
အဲ့ဒါေလ..အမတို႔အိမ္ေနရာက ရပ္ကြက္ကလည္း လူရွင္းေတာ့… အမကို ဒီတစ္ညေလာက္ ကူေစာင့္ေပးပါလားဟင္” ေတဇာေအာင္ နည္းနည္းစဥ္းစားလိုက္သည္..။ ဒီေန႔ည ဦးေအာင္ေမာင္းႏွင့္လည္း ေသာက္ရန္ခ်ိန္းထားေသးသည္။ ဒါက ဖ်က္လိုက္ရင္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက မသီရိျမတ္အတြက္… အိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေစာင့္ရမည္ဆိုေတာ့..။ “ဟို..ေလ..အမျဖစ္ပါ့မလား အမကို လူေျပာစရာမ်ား ျဖစ္ေနမလား” “ငါ့ေမာင္ကလည္း..အမကိုမကူညီခ်င္လို႔လား..” မသီရိျမတ္ကလည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ျဖစ္ေနေတာ့ သူကူညီဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
“ဒီ..ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး..အမ.. ကူညီပါ့မယ္ ဒါဆိုကြၽန္ေတာ့္ အေဆာင္ျပန္ၿပီး အဝတ္ေလးေတြ သြားယူလိုက္ဦးမယ္” “နင္ကလည္း ယူမေနနဲ႔.. ငါ့ေယာက်ၤးအဝတ္ေတြရွိတယ္.. ယူဝတ္လိုက္.. နင္နဲ႔အတူတူပဲ.. ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က” သို႔ႏွင့္ေတဇာေအာင္တစ္ေယာက္ အေဆာင္မျပန္ျဖစ္ဘဲ မသီရိျမတ္အိမ္မွာ အိပ္ဖန္ေစာင့္ဖို႔ ျဖစ္သြားသည္။ ဦးေအာင္ေမာင္းကိုေတာ့ ဒီေန႔သူအေရးႀကီး ကိစၥေလးရွိလို႔ မလာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းဖုန္းဆက္ၿပီး အားနာနာနဲ႔ပဲ ေျပာလိုက္ရတာေပါ့ေလ။ “ငါ့ေမာင္ ေရခ်ိဳးမယ္ဆိုေရခ်ိဳးခန္းက ေအာက္ထပ္ ဘယ္ဘက္ေထာင့္ကအခန္းေနာ္… အမေတာ့ အရင္ခ်ိဳးႏွင့္ၿပီ…” မသီရိျမတ္ကေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ထမီတစ္ထည္ကို ကိုင္ၿပီးထြက္သြားသည္… ေတဇာေအာင္ကား ေအာက္ထပ္မွာ တီဗြီၾကည့္ၿပီး က်န္ခဲ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ထမီရင္လ်ားႏွင့္ဝင္သြားေသာ မသီရိျမတ္၏ ကိုယ္လုံးအလွကိုၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္လာသလိုလိုပင္..။ မသီရိျမတ္နဲ႔ သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲပါလား… ဒီအိမ္မွာက။ မသီရိျမတ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး တံခါးပိတ္သံၾကားလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ေျခလွမ္းေတြက အလိုလို.. မသီရိျမတ္ဝင္သြားေသာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔..။ သီရိျမတ္ကလည္းသိသည္.. ေတဇာေအာင္ သူမေရခ်ိဳးတာကို ေခ်ာင္းေစခ်င္သျဖင့္ ဒီလို ဂြင္ဆင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လိုက္ၿပီးတံခါးကို ခ်က္မထိုးပဲထားလိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္ကား ဒါကိုမသိ…။ သီရိျမတ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရပန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္။
ေရေတြက ကိုယ္လုံးကိုစိုသြားသည္။ သူမထမိန္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ကိုယ္လုံးတီး အေနအထားျဖစ္သြားၿပီ။ အျပင္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေတဇာေအာင္က သူစိတ္ကူးျဖင့္ ပစ္မွားေနေသာ မသီရိျမတ္၏ ကိုယ္လုံးတီးအေနအထားကို အရွင္လတ္လတ္ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ သူ႔ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ တုန္သြားသည္။ သူ႔ငပဲႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး အေရၾကည္ေတြပင္ ထြက္လာသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ေျပးဝင္ခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာသည္။ မသီရိျမတ္ကား ကေလးအေမသာဆိုတယ္… အိုးႀကီးကလည္း တင္းကားေနသည္။ ေရစိုေနေသာ ဆံပင္ေတြက သူမႏို႔ႏွစ္ႏွစ္လုံးေပၚဝဲက်ေနတာ ၾကည့္လို႔ကိုေကာင္းသည္။ ႏို႔တင္းေဆးေတြ လိမ္းသည္ထင္သည္ တင္းရင္းေနတာပဲ။
ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး သန႔္ရွင္းေနေသာ မသီရိျမတ္၏ အဖုတ္ႀကီးကလည္း ေဖာင္းကားေနတာပဲ။ မသီရိျမတ္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ဖင္ႀကိးေတြ တုန္တုန္ေနတာကိုပင္ သူဖီးလ္ေတြတက္လာရင္း သူ႔လက္က သူကလီးေပၚ အလိုလိုေရာက္သြားသည္ ..။ အား..မသီရိျမတ္ရယ္.. သူဂြမ္းထုရင္း ညဥ္းလိုက္ေသာ စကားပါသီရိျမတ္ကား ေတဇာတစ္ေယာက္ သူမကိုယ္လုံးတီးအလွကို ၾကည့္ရင္း မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိသည္…။ သီရိျမတ္တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာကို လြတ္ခ်လိုက္သည္…ဆပ္ျပာကို ေျခေထာက္ႏွင့္ မသိမသာတိုက္လိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးအနီး ပို႔လိုက္သည္. ေတဇာေအာင္ကား ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ… မသီရိျမတ္ ဆပ္ျပာလိုက္ေကာက္ရင္း ကုန္းကုန္းကြကြ ျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔လီးကို ဆြေနေသာ လက္ေတြကပိုျမန္လာသည္။
ျဗဳန္းဆိုေရခ်ိဳးခန္းတံခါးက ပြင့္သြားသျဖင့္ ဒုန္းခနဲ ရင္ထဲမွာျဖစ္ၿပီး လန႔္ျဖတ္သြားသည္။ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိ…။ သူကလည္း ေအာက္ပိုင္းပုဆိုးမရွိ လက္ကလီးကို ကိုင္လွ်က္ တန္းလန္းႀကီး ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕မွာ မသီရိျမတ္က မ်က္ႏွာထားကို တင္းေနသည္…။ “ေတဇာ..ငါ့မွာေတာ့နင့္ကို ငါ့ေမာင္လို သေဘာထားလိုက္ရတာ.. နင္က ငါေရခ်ိဳးတာကို ေခ်ာင္းၿပီး ပစ္မွားေနတယ္ေပါ့…” “ဟိုဟို…” ေတဇာေအာင္ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိ.. ခုနက စိတ္ေတြလည္းဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။
မ်က္ႏွာကို ပူေနသည္.. တစ္ကိုယ္လုံးလည္း အျပစ္လုပ္မိသူမို႔ တုန္ေနသည္။ မသီရိျမတ္က.. သဘက္ႀကီးကိုယူကာ သူမကိုယ္လုံးကိုပတ္လိုက္ၿပီး “လာစမ္း..ေတဇာေအာင္…မင္းဒီလိုလုပ္တဲ့အတြက္ မင္းကိုဒဏ္ေပးရမယ္…” ေတဇာေအာင္လီးတံႀကီးကို သီရိျမတ္က လက္ျဖင့္ ဖမ္းဆုပ္ကာညႇစ္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ ဆြဲေခၚသြားသျဖင့္ ေတဇာေအာင္လည္း လီးတန္းလန္းနဲ႔ သီရိျမတ္ဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ ပါသြားေလေတာ့သည္။ သီရိျမတ္က သူမအခန္းထဲသို႔ ေတဇာေအာင္လီးကိုကိုင္ကာ ေခၚသြားၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ေတဇာေအာင္ကို တြန္းလွဲလိုက္ေလေတာ့သည္။
“မင္းအက်ီကိုခြၽတ္လိုက္..ေတဇာေအာင္..” ေလသံမာမာျဖင့္ သီရိျမတ္ကေျပာလိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္လည္း ခုနကသူဂြမ္းခိုးတိုက္တာ မိသြားသျဖင့္ သီရိျမတ္အလိုက် အက်ီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ သီရိျမတ္စိတ္ထဲကေတာ ရီခ်င္ေနသည္။ ေတဇာေအာင္က ေၾကာက္ေနလို႔ေလ။ သူမအေနနဲ႔ေတာ့ ေတဇာေအာင္ဆိုတဲ့ လူပ်ိဳေလးရဲ႕ အေသြးအသားေတြကို ေကာင္းေကာင္းျမည္းခြင့္ရေတာ့မွာမို႔ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းေပ်ာ္ေနသည္။ သူမက အေပၚမွာပတ္ထားေသာ သဘက္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေသာ သူမအလွကိုၾကည့္ၿပီး ေတဇာေအာင္လီးႀကီးက သူမအႀကိဳက္မာေထာင္ေနၿပီ။ သူမအေနျဖင့္ ေတဇာေအာင္ကို နည္းနည္းညဥ္းၿပီး လိုးခ်င္စိတ္ေတြ မတရားျပင္းထန္ေအာင္လုပ္မွ ထင္တယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး အဝတ္ဘီ႐ိုဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ၿပီးတာနဲ႔ သူမရွာလိုက္သည္။ တစ္ေလာက အိမ္ထဲမွာ အဝတ္လွမ္းရန္အတြက္ ဝယ္ထားေတာ ႀကိဳးေတြရွိေနသည္။ ႀကိဳးကိုယူၿပီး ကုတင္ဆီကို ေလွ်ာက္လာသည္။ ၿပီးေနာက္ ေတဇာေအာင္ လက္ေတြကို ဆြဲယူၿပီး ကုတင္တိုင္ေတြမွာ ကပ္ၿပီးႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္လိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္ကား မသီရိျမတ္ရဲ႕ အလွေတြမွာ မိန္းမူးၿပီး သီရိျမတ္လုပ္တာကို မျငင္းမိပဲ ေဆးမိေနေသာသူလို မသီရိျမတ္လုပ္သမွ် ခံေနမိသည္။ သီရိျမတ္က သူမစိတ္တိုင္းက် ေတဇာေအာင္ကို တုပ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္အေနအထားျဖစ္ေနေသာ ေတဇာေအာင္အေပၚ ရင္ဘတ္ေပၚသူမမ်က္ႏွာကို အပ္ခ်လိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ “အိုး…အား..” ေတဇာေအာင္ကား နတ္ျပည္ေရာက္သလို ျဖစ္သြားသည္..။
ရမၼက္စိတ္ေတြလည္း ပိုျပင္းထန္လာၿပီ လီးႀကီးကို ေကာေကာ့လာသည္။ သီရိျမတ္က ေတဇာေအာင္ ႏို႔သီးေလးေတြကို သြားျဖင့္ အနည္းငယ္ ကိုက္ေပးလိုက္သည္။ မနာေအာင္ေပါ့.. “အင္း..အား…” ေတဇာေအာင္ကားလူးေနၿပီ… လီးထိပ္ကကို အရည္တစ္စက္စက္ထြက္ေနၿပီ.. “မမ ကြၽန္ေတာ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး…အားဟား…” “ခ္ခ္…” သီရိျမတ္ကား အရမ္းကိုသေဘာက်ေနသည္။ ေတဇာေအာင္ကား ခံႏိုင္ရည္ကိုမရွိေတာ့.. မသီရိျမတ္က သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွ ဆင္းကာ သူ႔ခ်က္အေပါက္ေလးကို လွ်ာနဲ႔ကလိေနတာကိုး…ယားယံမႈေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္တြန႔္လူးေနၿပီ … ။
အရင္ကသူလိုးခဲ့ေသာ ေဆာ္ေတြႏွင့္ ဒီလိုအေတြ႕အႀကဳံမ်ိဳး တစ္ခါမွမျဖစ္ခဲ့။ သူကႀကီး အထက္စီးကေနခဲ့တာ.. မသီရိျမတ္ႏွင့္မွ ခံေနရသည္။ လက္ေတြကိုလည္း မသီရိျမတ္က ကုတင္တိုင္ေတြမွာ ႀကိဳးနဲ႔ ပူးခ်ည္ထားသျဖင့္ သူမလုပ္သမွ် ဘာမွမလွန္ႏိုင္ပဲ ခံေနရသည္။ ၾကည့္ေနရင္း သီရိျမတ္က သူ႔အေပၚမွ တက္ခြလိုက္သျဖင့္ သူ႔ေခါင္းကသီရိျမတ္၏ ေပါင္တံျဖဴျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ေရာက္ေနၿပီ။ သီရိျမတ္ကာ ေတဇာေအာင္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ခြလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေတဇာေအာင္ သေဘာေပါက္သြားသည္။ သီရိျမတ္၏ လက္ဖဝါးအိအိေလးၾကားတြင္ ေတဇာေအာင္ရဲ႕လီးတံႀကီးကိုလိမ့္ၿပီး ကစားေပးလိုက္သည္။
ေတဇာေအာင္ မ်က္ႏွာႏွင့္ သီရိျမတ္အဖုတ္လွလွေလးကနီးေနၿပီ။ အဖုတ္ေလးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚခြထိုင္ထားသျဖင့္ အဖုတ္ညိဳတိုတိုေလး၏့ႏႈတ္ခမ္းတြန႔္တြန႔္ေလးက ပြင့္ဟေနၿပီး အထဲမွ ပန္းေရာင္ ေစာက္ပတ္အသားျပင္ေလးကို ျမင္ေနရသလို အဆိုပါ အသားျပင္ေလးေအာက္မွ ျပဴထြက္ေနသည့္ အရည္မ်ားလက္ေနသည့္ ေစာက္စိေလးကိုလည္း ျမင္ေနရသည္။ လီးကို အဆြခံရသျဖင့္ ဖီးလ္တက္ေနေသာ ေတဇာေအာင္ကား မသီရိျမတ္၏ အဖုတ္ထဲကို သက္သာလိုသက္သာျငား လွ်ာျဖင့္ တျပတ္ျပတ္ ယက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သီရိျမတ္ဖင္ႀကီးကို ေကာ့တက္သြားသည္။
သူမကလည္း ေတဇာေအာင္ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းငုံ႔လိုက္ၿပီး တယမ္းယမ္းျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္မြာၾကား အသာအယာထဲ့ကာ ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းေလြေတာ့သည္။ “အင္းအင္..ရွီး..အိုးအိုး…မမ…” “အအ..အင္း.အင္း.. ေမာင္…” ေတဇာေအာင္ႏွင့္ သီရိျမတ္တို႔၏ ပေလြႏွင့္ဘာဂ်ာ အၿပိဳင္အဆိုင္မႈတ္သံကား အခန္းထဲတြင္ တႁပြတ္ႁပြတ္.. တျပတ္ျပတ္…ထြက္ေပၚလာသလို… ရမၼက္လႊမ္းၿခဳံေသာ အသံတဟင္းဟင္းမ်ားကလည္း အခန္းထဲ ထြက္ေပၚလာေလေတာ့သည္။ ေတဇာေအာင္ကား ေပါင္တံႀကိးမ်ား တြန႔္တြန႔္သြားကာ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ႏွင့္ သီရိျမတ္ပါးစပ္ထဲကို သူ႔လေရမ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ သီရိျမတ္ကား ေတဇာေအာင္လီးထပ္မွာ ပန္းထြက္ေသာ လေရမ်ားကို ၿမိဳခ်လိုက္သည္။
သူမေစာက္စိကို ေတဇာေအာင္က လွ်ာျဖင့္ ကစားေနသျဖင့္… သူမလည္းမခံႏိုင္ေတာ့ သူမေစာက္ရည္ျဖဴျဖဴေလးမ်ားက ေတဇာေအာင္ ပါးစပ္ထဲမွာ လွ်ံက်သြားသည္။ ေတဇာေအာင္က ေထြးထုပ္မည္ျပဳသျဖင့္.. “မေထြးနဲ႔ေနာ္ေမာင္..ၿမိဳခ်လိုက္” ဟုဆိုၿပီး…။ ေတဇာေအာင္ႏႈတ္ခမ္းကို သူမႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေတ့စုပ္လိုက္ၿပီး ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေစာက္ရည္မ်ား ေတဇာေအာင္အား ျဖည္းျဖည္းခ်င္းၿမိဳခ်ေစသည္။ ျဖဴျပစ္ျပစ္ ငံက်ိက်ိေစာက္ရည္မ်ားကား သူမပါးစပ္ထဲသို႔ ဝင္လာသျဖင့္ သူမပင္နည္းနည္းအီသြားသည္။
ေတဇာေအာင္ကား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ထားသျဖင့္ မသီရိျမတ္၏ေစာက္ရည္မ်ားကသူ႔လည္ေခ်ာင္း အတိုင္းက်ဆင္းကုန္ေတာ့သည္။ သီရိျမတ္က ေမာဟိုက္ေသာေလသံျဖင့္…။ “ႀကိဳက္ရဲ႕လားေမာင္…” ေတဇာေအာင္ကားျပန္မေျဖႏိုင္။ နင္ေနတာကိုး။ “ေနာက္ဆို ႀကိဳက္သြားမွာပါေမာင္ရဲ႕ခ္ခ္” သီရိျမတ္က ေတဇာေအာင္လီးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေတ့ကာေလြလိုက္ေသာ အခါ ေတဇာေအာင္ လီးႀကီးကား အေၾကာတၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ နဂါးတစ္ေကာင္လို မာန္ဖီလာသည္။ သီရိျမတ္အႀကိဳက္ပင္။ လီးက ေျခာက္လက္မခန႔္ ရွိၿပီး က်ပ္လုံးခန႔္တုတ္သည္။ သီရိျမတ္က ေတဇာေအာင္လီးကိုကိုင္ၿပီး သူမအဖုတ္ႏွင့္ ေတ့လိုက္သည္။ လီးကႀကီးသျဖင့္ သူမအဖုတ္ထဲသို႔ ဖိၿပီးထည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ၾကပ္တင္းေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိထိုင္လိုက္သည္။
ေတဇာေအာင္၏ လီးႀကီးက သူမအဖုတ္ကို ထိုးခြဲကာ အသားျပင္နံရံမ်ားကို ပြတ္တိုက္သြားတာ ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ေတဇာေအာင္ လီးတစ္ဆုံးထိ ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ ဖင္ႀကီးကို ရႈံ႕ၿပီးညႇစ္ထားလိုက္တယ္။ ေတဇာေအာင္ကား လီးကိုအညႇစ္ခံထားရသလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ မ်က္ျဖဴပင္လွန္ခ်င္သြားတယ္။ “အင္း..အင္း..မမ..” ေတဇာေအာင္ကား သူမကိုစြဲသြားၿပီမွန္း သိလိုက္ရသျဖင့္ သီရိျမတ္ေက်နပ္သြားသည္။ ေတဇာေအာင္လီးကို သူမအဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ေတဇာေအာင္ကား လီးက မသီရိျမတ္အဖုတ္ထဲမွ ထုတ္ျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ ဟတ္ေကာ့ႀကီးျဖစ္သြားသည္။
“ဟင္…အို..မလုပ္ပါနဲ႔..မမေတာင္းပန္ပါတယ္..” ေတဇာေအာင္ကား လိုးခ်င္လြန္းသျဖင့္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ “ခ္ခ္… ဒါဆိုေနာက္ေန႔ကစၿပိး မင္းမမရဲ႕ လင္ငယ္ျဖစ္သြားၿပီ.. မမေခၚတဲ့အခ်ိန္ မျငင္းပဲ လာရမယ္” “မမရယ္..လုပ္ေပးပါေတာ့….မမသေဘာအတိုင္းပါ.” “ဟင္းဟင္း…ဒီလိုမွေပါ့ကြ.ေကာင္ေလးရဲ႕.” သီရိျမတ္က သူမအဖုတ္ကို ေတဇာေအာင္လီးႏွင့္ ျပန္ေတ့လိုက္ၿပီး သူမစိတ္တိုင္းက် ေဆာင့္ေတာ့သည္။ “ဖြတ္ဖြတ္..ရွီးရွိး…အားအား…အင္းအင္း” “စြပ္..ႁဗြတ္..ဘတ္..ဘတ္..” “အိုးအိုး..” လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား လိုက္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္ လီးကို သီရိျမတ္ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း တစြပ္စြပ္အသံမ်ားက ထြက္ေနသည္။ သီရိျမတ္က ေတဇာေအာင္ရဲ႕ လီးႀကီးအရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားေနသလို… ေတဇာေအာင္ကလည္း သီရိျမတ္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ထဲကေန သူ႔လီးကိုႏႈတ္ခံရမွာ စိုးရိမ္ေနပါတယ္။
သူကလည္း ခါးကိုေကာ့ေကာ့ၿပီး သူ႔လီးကိုထည့္ပါတယ္။ သီရိျမတ္က သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚလက္ေထာက္ၿပီး သူ႔ကို ဖိလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဖင္ကိုဝိုက္ဝိုက္ၿပီး သူ႔လီးကို သူမအဖုတ္ထဲမွာ စေကာဝိုင္းလွည့္သလို ဖိက်ိတ္ၿပီးေမြေပးပါတယ္။ ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ေတဇာေအာင္ မ်က္လုံးႀကီးေတြက ေမွးစင္းေနပါတယ္။ သီရိျမတ္လည္း ျပန္ကာ သြက္သြက္လက္လက္ေဆာင့္လိုက္ပါတယ္။”ရွီးရွိး…အား” ေတဇာေအာင္ လီးထဲကအရည္ေတြ သူမေစာက္ေခါင္းထဲကို ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ ပန္းထုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူမအဖုတ္ထဲကလည္း ဖ်ဥ္းခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္က်သြားကာ ေတဇာေအာင္ေပၚ ေမွာက္ခုံႀကီးက်သြားပါေတာ့တယ္။ ေတဇာေအာင္ကား ထိုေန႔မွစ၍ တစ္႐ုံးတည္းေနေသာ မမသီရိျမတ္၏ လင္ငယ္ဘဝသို႔ေရာက္ရွိသြားသည္။
သီရိျမတ္ကလည္း ထိုေန႔က ေတဇာေအာင္ႏွင့္သူမျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို ဗြီဒီယိုကင္မရာျဖင့္ ႐ိုက္ထားသျဖင့္ သီရိျမတ္လိုသလို အသုံးခ်လို႔ရသြားသည္။ေတဇာေအာင္ကား ယခင္ကေပြခဲ့သမွ် မသီရိျမတ္လို အိမ္ေထာင္သည္ ကေလးအေမႏွင့္မွခံရသည္။ သီရိျမတ္ အလိုက် သူမေခၚလွ်င္ သြားသြားလိုးေပးရသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ႐ုံးပိတ္ရက္တြင္ သူ႔လီးမ်ား က်ဥ္ေနေအာင္ကို ခံရသည္။သီရိျမတ္က သူ႔အခန္းကို လိုက္လာၿပီး သူ႔ကုတင္ေပၚမွာ သူ႔ကို ကုတင္မွာ ေျခလက္ေတြႀကိဳးနဲ႔ပူးခ်ည္ၿပီး အားရပါးရ သူမလိုသလို ခ်တာကိုခံေနရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မလိုးႏိုင္ေသာေန႔မ်ားတြင္ သူမအခန္းထဲေခၚၿပီး သူမအာပတ္ကိုေျဖခိုင္းသည္။ ေတဇာေအာင္ကို ဘာဂ်ာမႈတ္ခိုင္းတာေလ။ ေတဇာေအာင္ကား မျငင္းႏိုင္ပဲလုပ္ေပးရသည္။
အဲ.. ကံဆိုးခ်င္တာလားေတာ့မသိ… တစ္ေန႔ ႐ုံးပိတ္ရက္မွာျဖစ္သည္။ သူ႔အခန္းထဲမွာ… သီရိျမတ္က သူ႔ကိုဖိုက္ေနခ်ိန္ ဦးေအာင္ေမာင္းဇနီး ေဒၚ႐ိုစီႏွင့္ ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္အတူ သူ႔အေဆာင္လာလည္တာနဲ႔ ပက္ပင္းမိသည္။ ထိုမွစၿပီး ေဒၚ႐ိုစီႏွင့္ ၿဖိဳးၿဖိဳးလႈိင္တို႔ကလည္း သူ႔ကို အသုံးခ်ေတာ့သည္။ ေတဇာေအာင္အေနျဖင့္ ထိုအိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမသုံးေယာက္ကို အားရွိေသာ အစာမ်ားစားကာ ေန႔တိုင္းဒိုင္ခံလိုးေပးရေတာ့သည္။ သုံးေယာက္တစ္ေယာက္ ေန႔တိုင္းသူ႔အခန္းမွာ။ သူ႔အေနျဖင့္ ရမၼက္ေရယာဥ္ေၾကာမွာ မေမွ်ာခ်င္ဘဲ ေမွ်ာေနရေတာ့သည္။ (တကယ္ေတာ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္ဆိုတာ ေစ့ထားတာထက္ ပိတ္ထားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ေစ့ထားတဲ့ တံခါးဆိုတာ အခ်ိန္မေ႐ြး တြန္းဖြင့္ခြင့္ေပးထားသလိုပါပဲ။ ဒီလိုရႈပ္ေထြးေပြလီလွတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေတဇာေအာင္လို လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္း ရွိေနဦးမွာပဲေလ။) ၿပီးပါၿပီ။