ဘယ်သူသိနိုင်မှာတုန်း

အသက်၅၀ကျော်တော့ ပန်းသေ ပန်းညိုးပြသနာနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတာ အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်။ စိတ်ညစ်မိတာက အရင်ကအရမ်းတဏှာထန်တဲ့ ဦးသိန်းမောင် ခုတော့ မိန်းမ တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို သားရည်ပဲကျခွင့်ရှိသည်။ သူအသက်၄၀မှာအသက်၁၉အရွယ် ကလေးမလေးကို ယူထားတုန်းကတော့ ဖြီးနေခဲ့တာ။ ဒီလိုတွေဖြစ်လာခဲ့ရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမယ်မသိ။ အတိတ်ကာလကို ပြန်တွေးမိတိုင်း လက်ရှိဘဝကိုမကျေနပ်။ ကလေးမလေးက ၁၉ဆိုပေမယ့် သူ့နေရာနဲ့သူကတော့ ထွားသည်။ အသဲအမဲ ၁၀နှစ်လုံး နေ့တိုင်းလိုလို အားတိုင်း လိုးဖြစ်ကြတယ်။ အခုမှ တောက်တခတ်ခတ်ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့နည်းတူ စိတ်ညစ်ရတာ စန်းစန်းအေး။ အရပ်ထဲမှာတော့သူ့ကို အစန်းလို့ခေါ်သည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပေမယ့် သူ(မ)စိတ်မညစ်ခဲ့။ မိသားစု မပြေလည်လို့ ချမ်းသာသည့် လူပျိုကြီးသိန်းမောင်ကို ယူခဲ့တာလေ။ မယူခင်ကတော့ အဘိုးကြီးမလို့ ဘာမှလုပ်နိုင်မယ်မထင်ခဲ့ဘူး။ မင်္ဂလာဦးညကစပြီး သူ(မ)အမြင်မှားခဲ့ကြောင်းကို ဦးသိန်းမောင်က သက်သေပြခဲ့သည်။ ထိုမျှသာမက ၁၀နှစ်ကျော် နေ့စဉ်နီးပါး။ တပတ်၃ရက်လောက် မသေရုံတမယ် အလိုးခံရတာ။ ဒီကျေးဇူးတွေကြောင့်လည်း မော်ဒယ်ဆိုဒ်လေးကနေ အခုတော့ ရင်ကလည်းထွား တင်ကလည်းကားနှင့် တတုံးတခဲကြီးဖြစ်နေပါပေါ့။ စိတ်ညစ်ဖို့ ကောင်းတာကတော့ အစန်း လိင်စိတ်အထကြွဆုံးအချိန်(ဝါ) အထန်ဆုံးအချိန်မှာမှ ဦးသိန်းမောင်က ပန်းသေတာလေ။ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ ဆက်ဖြစ်ကြမလဲ အတွေးကိုယ်စီနှင့်ပေါ့။ ဦးသိန်းမောင်၏ တပည့် အေးကိုတို့ လင်မယားကျတော့ အဆင်ပြေတာထက်ကိုပိုသေး။ အသက် ၁၉ထဲက ၂ယောက်လုံး အသက်တူရွယ်တူ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ စီးပွားအဆင်မပြေပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေးကတော့ အဆင်ပြေသည်။ စိတ်ရင်းလည်းကောင်းတော့ တမိသားစုလုံးကို ဦးသိန်းမောင်အိမ်ထဲ ခန့်ထားသည်။ အခုတော့ ၂ယောက်လုံးက အသက်၃၀ဖြစ်နေပြီ။ အေးကိုမိန်းမ ခင်ကြည်က ရုပ်ကလည်းရွက်ကြမ်းရေကျို၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အလန်းကြီးမဟုတ်။ ဒါပေမယ့် အေးကိုက ဒရိုင်ဘာဖြစ်သည့်အပြင် အလုပ်ကြမ်းအကုန်လုပ်ရသူဆိုတော့ ညစာစားချိန်ကတော့မှန်သည်။ ၁ပတ်၁ခါလောက်တော့ ပုံမှန်စခန်းသွားဖြစ်ကြတယ်။ တော်ရုံတန်ရုံ လင်မယား၂ယောက် ဆက်ဆံတာဆိုပေမယ့် ခြံဝင်ထဲက အိမ်ခန်းကျဉ်းလေးထဲဆိုတော့ အိမ်မကြီးက မီးမှိတ်ရင် သူတို့မီးကလင်းနေသည်လေ။ သာမန်ရက်တွေမှာ သတိမထားမိပေမယ့် အစန်းတစ်ယောက် တောင့်တနေချိန်မှာတော့တွေးမိတာပေါ့။ မီးလင်းနေချိန်ဆို အေးကိုများ ခင်ကြည့်ကို လိုးနေပီလား။ အေးကိုလို သန်သန်မာမာကြီးက ခင်ကြည့်လို ကောင်မလေးကို ဘယ်လိုများလုပ်နေမလဲ။ စသဖြင့် အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့ ထမိန်စိုခဲ့ရတဲ့ ညတွေ မရေတွက်နိုင်။ မှတ်မှတ်ရရ ဦးသိန်းမောင်ကြီး ဒင်နာကပြန်လာတဲ့ည။

အတော်အမူးလွန်လာတယ်လေ။ လူမှန်းသူမှန်းပင်မသိတော့။ “အစန်းရေ အစန်း ကိုကြီးနားလည်ပါတယ် အစန်းရေ။ အစန်းကို ကိုကြီးကသိပ်ချစ်တာ။” လေးလုံးမကွဲသော လေသံဖြင့် အာလေး လျှာလေးကြီးပြောနေသော ဦးသိန်းမောင်ကို အေးကိုက တွဲလာရသည်။ အသက်ကြီးပေမယ့် လူကောင်က ထွားသည့်အပြင် ယိမ်းထိုးနေတော့ အစန်းပါ ဝင်တွဲရသည်။ တွဲပြီးတော့ အိပ်ရာထဲရောက်တဲ့အထိ ဦးသိန်းမောင်ကြီးမှ တတွတ်တွတ်ပြောနေတုန်း။ “အမ ကျွန်တော် ခြံတံခါးသွားပိတ်ဦးမယ်။ ဆရာတော်တော်များသွားပုံပဲ။ သူဝယ်လာတဲ့လက်ဆောင်တွေကားထဲမှာ ခနနေယူခဲ့မယ်” ဟုဆိုကာအေးကို လှည့်ထွက်သွားသည်။ အေးကို ထွက်သွားတော့ ဦးသိန်းမောင်ကြီးက ရုပ်တည်ကြီးဖြင့် “အစန်း ကလေးရေ။ ကိုကြီးကလေးကို ချစ်တာယုံတယ်မလား။ ကိုကြီးလေ ကလေးခံစားနေရတာမကြည့်ရက်ဘူးကွယ်” “ကိုကြီး မူးနေပီ။ ခနလေး လှဲနေလိုက်နော်။ခန”ရှူး” အစန်းနှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ လက်ညိုးကြီးတင်ကာ ဆက်ပြောသည်။ “ကိုကြီးလေ အေးကိုနဲ့ဆို ကလေးကိုသဘောတူတယ်။ သိလား။ အေးကိုသာဆိုရင် ကလေးကို ဖြည့်စည်းပေးနိုင်မှာ” “အာ ကိုကြီးဘာတွေ လျောက်ပြောနေတာလဲ” ရှက်လွန်းသဖြင့် မျက်နှာကြီးနီရဲတက်လာသည်။ “တကယ်ပါ ကလေးရယ် ကိုကြီး အဖြစ်မရှိတာရင်နာတာထက်..ကလေးခံစားနေရတာမကြည့်ရက်ဘူးကလေး” ထိုစဉ် အေးကိုက လက်ဆောင်ထုတ်တွေ ဆွဲလာတော့၂ယောက်သား ခနတိတ်သွားသည်။ အေးကို ပြန်အထွက် တံခါးထအပိတ် ဦးသိန်းမောင်လုပ်ရပ်ကြောင့် “အို”ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ကြည့်ပါဦး အနောက်မှ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်လေ။ အစန်း၏အာမေဋိတ်သံကြောင့် အေးကိုလှည့်အကြည့် မျက်လုံးများပြူးထွက်ကာ ဒေါင်ခနဲမတ်သွားသည်။ မီးကဖွင့်ထားတော့ အောက်ပိုင်းအလှအရှင်းသား။ အမွှေးတွေရိတ်မထားတော့ တောအုပ်လေးကိုမြင်နေရသည်။ ရှက်ရှက်နဲ့ ထမိန်ကို ကုန်းအကောက်.. အနောက်မှ ဦးသိန်းမောင်က ကျောကိုဖိပြီး လိုးနေသလို အနောက်ကဆောင့်သည်။ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးမြငနေရသည့်အေးကိုမှာတော့ ပါးစပ်အဟောင်းသား လီးအတောင်သား။ ရှက်ပီးရင်းရှက်ရတာက အစန်းပင်။ ထမီအမြန်ဆွဲတင်ပြီး မူးနေသော ဦးသိန်းမောင်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲကာ တံခါးကို “”ဂျိမ်း””ခနဲပိတ်ချလိုက်ရတော့သည်။ မနက်နိုးလာတော့ ဦးသိန်းမောင် မမှတ်မိ။ မှတ်မိသူတွေ၂ယောက်ကသာ မျက်နှာတရဲရဲ။ အစန်းကလည်း ဦးသိန်းမောင်အပေါ်လေးစားရသမျှအဲ့နေ့ထဲက ရွံသွားသည်။ ဒီဖက်ကိုရွံတော့ ဟိုဖက်ကို ကပ်ချင်လာသည်။ ဒီတော့ အေးကို ကားမလိုက်ရတဲ့ရက်တွေမှာ သူ့ဖက်ကပဲ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို စကားတွေပြော.တာပေါ့။ အဲ့လိုဆိုတော့လည်း အေးကိုဘဝမှာ ဆုပ်လည်းစူး စားလည်းရူးလေ။ သူ့အတွက်ကတော့ အစန်းက သဲပုံထဲကျသည့် ဝက်သားသုံးထပ်သားလို ပစ်ရမှလည်း အဆီတဝင်းဝင်း စားရမှာလည်းသဲတရှပ်ရှပ်။ ကျောက်ဆောင်များတောင် တွန်းပါများရင်နဲ့သည်ပဲ အေးကိုလည်းလူပဲလေ။ ပိုက်ကမအုပ် ယုန်ကချုပ်နေတော့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ရမယ့် တစ်နေ့ကို ရောက်လာပါလေရော။ အဲ့နေ့မှာလည်း ဦးသိန်းမောင် မူးတာများ လူမှန်းသူမှန်းပင် မသိ။ ပါးစပ်ကလည်း အေးကိုနဲ့ အစန်းကိုပေးစားနေသည်။

အရင်ကလောက် မရှက်ပေမယ့် ၂ယောက်သား ရင်ဖိုနေသည်က အမှန်။ တစ်ယောက်တစ်ဖက်တွဲနေရင်း အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဂျလောက်ခနဲ တံခါးကို ပိတ်လိုက်သူက အေးကို။ ကျောနဲ့ ကုတင်နဲ့ထိသည်နှင့် လှုပ်မရတော့တာက ဦးသိန်းမောင်။ ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်လေးရပ်ရင်း ရင်ဖိုနေရသူက အစန်း။ အေးကိုက အခန်းထဲရှိ မီးချောင်း ၃ခုလုံးကိုပါ ကလစ်ခနဲဖွင့်လိုက်တော့ လင်းထိန်သွားသည်။ ထိုအချိန်မှစပြီး အသက်ရှူရပ်မတပ် ရင်ခုန်ဖွယ်အတွေ့အကြုံကို ၃ယောက်လုံး ခံစားရပါတော့သည်။ “အာစိ အာစိ မိန်းမကို ကျနော်လုးိမယ်ဗျာ” ဟူသော အေးကိုစကားက ဦးသိန်းမောင် နားထဲ ကြားတချက် မကြားတချက် ဖြစ်နေသော်လည်း သံရည်ပူလောင်းချသလို ခံစားမိသူက အစန်း။ ထိုမျှသာမက “အမ.ကျနော်လိုးတာ ခံချင်နေတာမလား” ဟူသော အမေးကြောင့် အသားတွေပါတဆတ်ဆတ်တုန်သည်။ ရှက်တာကော ရင်ခုန်တာကော ကြောက်တာကော ရောပြွန်းနေသည့် ခံစားချက်။ အေးကိုက စကားအဆံးုမှာပင် ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ကာ ဦးသိန်းမောင် ဦးခေါင်းနား၊ အစန်း၏ရှေ့တည့်တည့်မှာ ရပ်ပြီးလီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းထုပြနေသည်။ ထို့နောက်တွင်မူ ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေသော အစန်းကို ပုခုံးက ဆွဲပြီး ဦးသိန်းမောင်မျက်နှာနားအရောက်တွင် ပါးစပ်ထဲ လီးထုးိထည့်ချလိုက်သည်။ အတင်းပါးစပ် ပိတ်ထားသော်လည်း ကြာကြာမခံ ပါးစပ်ထဲတွင် တုတ်ခဲနေသော လီးကြိးက ဇွပ်ခနဲ ဝင်သွားပါလေကော။ ဦးသိန်းမောင်မှာ အိပ်မက်လိုလို တကယ်လိုလို မူးကြောင်ရူးကြောင်ဖြင့် မြင်နေကြားနေရသည်။ ပါးစပ်ကိုစောင့်လိုးနေရင်းကနေ အေးကိုက အစန်းကို ဦးသိန်းမောင် ကိုယ်ပေါ်သို့ တွန်းလှဲကာ ထမီကို လှန်တင်ပြီး ဖင်ကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်ပါတော့သည်။ ဒါတောင် ဦးသိန်းမောင်ကြီးက မူးမူးဖြင့် အစန်းကျောကိုသပ်ပေးနေသေး။ ခံစားမှုပေါင်းစုံဖြင့် စွံအနေသောအစန်းမှာ ကြာကြာ မအနိုင်။ ဗြွတ်ခနဲဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် “””အား အမေ့ဟု အော်မိသည်လေ။ တံတွေးပေနေသဖြင့် လျောလျောရှူရှူ ဝင်သွား၏။ မိမိယောကျာ်းကိုယ်ပေါ်မှောက်ပြီး တခြားလူတစ်ယောက် အလိုးခံနေရသည်မှာ ဖီလ်းတက်ချင်စဖွယ်။ အဖုတ်က စိုစိစိဖြစ်လာတော့ “ကောင်မ ထန်နေတာကြည့်စမ်း။ ဖင်အတော်သရမ်းတာပဲ” ဟူသော အရိုင်းဆန်သည့်အပြောကြောင့် စိမ့်ထွက်နေသော အရည်တို့က ပိုရွှမ်းလာသည်။ ဒီတိုင်းစောင့်နေရတာ အားမရပုံရသည့် အေးကိုက ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အစန်းကို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကာ ဦးသိန်းမောင်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ခိုင်းပြီး အနောက်မှဆောင့်လိုးပါလေရော။ ဒီအချိန်မှာတောင် ဦးသိန်းမောင်က အစန်း၏နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကို မူးမူးနှင့်နမ်းနေသေး။ အစမ်းမှာ အော်လည်းမရ. နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းပေါ့။ နာရီဝက်လောက် ဖြည်းဖြည်းတမျိုး မြန်မြန်တသွယ်စောင့်ပြီးတော့ အစန်းမှာမှောက်ရက်သားလေး ။ ဦးသိန်းမောင်ကိုဖက်ပြီးလဲသွားသည်။ ဆိုးတာက မပြီးသေးတာ အေးကို။ အေးကိုက ဦးသိန်းမောင်၏ခေါင်းကို ကားယားခွကာ အစန်းပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးပြန်ပါလေကော။ ရိုးရိုးမဟုတ် ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ပါးကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ရင်း လိုးတာ။ လဥ၂လုံးကလည်း ဦးသိန်းမောင် မျက်နှာပေါ်ဝဲလို့။ တခါ တခါ နှဖူးပြောင်ပြောင်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ရိုက်မိသေး။ ဖီလ်းလင်တွေက အထွဋ်အထိပ်ဆိုတော့ ခနလေးနဲ့ တပြစ်ပြစ်ထွက်ကာ ပါးစပ်ထဲ အကုန်လွှတ်ချလိုက်သည်။အစန်းလည်း ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်ပြီးထွေးချမိတာပေါ့။ တံတေးွတွေနဲ့ သုက်ရည်တွေက ဦးသိန်းမောင်၏ ထိပ်ပြောင်ပြောင်ပေါ် အရွှဲသား။ အေးကိုအားစောင့်နေသည့် ခင်ကြည်အတွက် ဒီညဘယ်လောက်ရှည်မလဲ ဘယ်သူသိနိုင်မှာတုန်း။ ပြီး၏

(Zawgyi)

အသက္၅၀ေက်ာ္ေတာ့ ပန္းေသ ပန္းညိဳးျပသနာနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတာ အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္။ စိတ္ညစ္မိတာက အရင္ကအရမ္း တဏွာထန္တဲ့ ဦးသိန္းေမာင္ ခုေတာ့ မိန္းမ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးကို သားရည္ပဲက်ခြင့္ရွိသည္။ သူအသက္၄၀မွာအသက္၁၉အ႐ြယ္ ကေလးမေလးကို ယူထားတုန္းကေတာ့ ၿဖီးေနခဲ့တာ။ ဒီလိုေတြျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္မသိ။ အတိတ္ကာလကို ျပန္ေတြးမိတိုင္း လက္ရွိဘဝကိုမေက်နပ္။ ကေလးမေလးက ၁၉ဆိုေပမယ့္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူကေတာ့ ထြားသည္။ အသဲအမဲ ၁၀ႏွစ္လုံး ေန႔တိုင္းလိုလို အားတိုင္း လိုးျဖစ္ၾကတယ္။ အခုမွ ေတာက္တခတ္ခတ္ျဖစ္ရေတာ့တာေပါ့။ သူ႔နည္းတူ စိတ္ညစ္ရတာ စန္းစန္းေအး။ အရပ္ထဲမွာေတာ့သူ႔ကို အစန္းလို႔ေခၚသည္။ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ေပမယ့္ သူ(မ)စိတ္မညစ္ခဲ့။ မိသားစု မေျပလည္လို႔ ခ်မ္းသာသည့္ လူပ်ိဳႀကီးသိန္းေမာင္ကို ယူခဲ့တာေလ။ မယူခင္ကေတာ့ အဘိုးႀကီးမလို႔ ဘာမွလုပ္ႏိုင္မယ္မထင္ခဲ့ဘူး။ မဂၤလာဦးညကစၿပီး သူ(မ)အျမင္မွားခဲ့ေၾကာင္းကို ဦးသိန္းေမာင္က သက္ေသျပခဲ့သည္။ ထိုမွ်သာမက ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ ေန႔စဥ္နီးပါး။ တပတ္၃ရက္ေလာက္ မေသ႐ုံတမယ္ အလိုးခံရတာ။ ဒီေက်းဇူးေတြေၾကာင့္လည္း ေမာ္ဒယ္ဆိုဒ္ေလးကေန အခုေတာ့ ရင္ကလည္းထြား တင္ကလည္းကားႏွင့္ တတုံးတခဲႀကီးျဖစ္ေနပါေပါ့။ စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းတာကေတာ့ အစန္း လိင္စိတ္အထႂကြဆုံးအခ်ိန္(ဝါ) အထန္ဆုံးအခ်ိန္မွာမွ ဦးသိန္းေမာင္က ပန္းေသတာေလ။ ဘယ္လိုဆက္လုပ္ရမလဲ ဆက္ျဖစ္ၾကမလဲ အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ေပါ့။ ဦးသိန္းေမာင္၏ တပည့္ ေအးကိုတို႔ လင္မယားက်ေတာ့ အဆင္ေျပတာထက္ကိုပိုေသး။ အသက္ ၁၉ထဲက ၂ေယာက္လုံး အသက္တူ႐ြယ္တူ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ စီးပြားအဆင္မေျပေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးကေတာ့ အဆင္ေျပသည္။ စိတ္ရင္းလည္းေကာင္းေတာ့ တမိသားစုလုံးကို ဦးသိန္းေမာင္အိမ္ထဲ ခန႔္ထားသည္။ အခုေတာ့ ၂ေယာက္လုံးက အသက္၃၀ျဖစ္ေနၿပီ။ ေအးကိုမိန္းမ ခင္ၾကည္က ႐ုပ္ကလည္း႐ြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ၊ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း အလန္းႀကီးမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ေအးကိုက ဒ႐ိုင္ဘာျဖစ္သည့္အျပင္ အလုပ္ၾကမ္းအကုန္လုပ္ရသူဆိုေတာ့ ညစာစားခ်ိန္ကေတာ့မွန္သည္။ ၁ပတ္၁ခါေလာက္ေတာ့ ပုံမွန္စခန္းသြားျဖစ္ၾကတယ္။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ လင္မယား၂ေယာက္ ဆက္ဆံတာဆိုေပမယ့္ ၿခံဝင္ထဲက အိမ္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲဆိုေတာ့ အိမ္မႀကီးက မီးမွိတ္ရင္ သူတို႔မီးကလင္းေနသည္ေလ။ သာမန္ရက္ေတြမွာ သတိမထားမိေပမယ့္ အစန္းတစ္ေယာက္ ေတာင့္တေနခ်ိန္မွာေတာ့ေတြးမိတာေပါ့။ မီးလင္းေနခ်ိန္ဆို ေအးကိုမ်ား ခင္ၾကည့္ကို လိုးေနပီလား။ ေအးကိုလို သန္သန္မာမာႀကီးက ခင္ၾကည့္လို ေကာင္မေလးကို ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ေနမလဲ။ စသျဖင့္ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ထမိန္စိုခဲ့ရတဲ့ ညေတြ မေရတြက္ႏိုင္။ မွတ္မွတ္ရရ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီး ဒင္နာကျပန္လာတဲ့ည။

အေတာ္အမူးလြန္လာတယ္ေလ။ လူမွန္းသူမွန္းပင္မသိေတာ့။ “အစန္းေရ အစန္း ကိုႀကီးနားလည္ပါတယ္ အစန္းေရ။ အစန္းကို ကိုႀကီးကသိပ္ခ်စ္တာ။” ေလးလုံးမကြဲေသာ ေလသံျဖင့္ အာေလး လွ်ာေလးႀကီးေျပာေနေသာ ဦးသိန္းေမာင္ကို ေအးကိုက တြဲလာရသည္။ အသက္ႀကီးေပမယ့္ လူေကာင္က ထြားသည့္အျပင္ ယိမ္းထိုးေနေတာ့ အစန္းပါ ဝင္တြဲရသည္။ တြဲၿပီးေတာ့ အိပ္ရာထဲေရာက္တဲ့အထိ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီးမွ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတုန္း။ “အမ ကြၽန္ေတာ္ ၿခံတံခါးသြားပိတ္ဦးမယ္။ ဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားသြားပုံပဲ။ သူဝယ္လာတဲ့လက္ေဆာင္ေတြကားထဲမွာ ခနေနယူခဲ့မယ္” ဟုဆိုကာေအးကို လွည့္ထြက္သြားသည္။ ေအးကိုထြက္သြားေတာ့ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီးက ႐ုပ္တည္ႀကီးျဖင့္ “အစန္း..ကေလးေရ။ ကိုႀကီးကေလးကိုခ်စ္တာယုံတယ္မလား။ ကိုႀကီးေလ ကေလးခံစားေနရတာမၾကည့္ရက္ဘူးကြယ္” “ကိုႀကီး မူးေနပီ။ ခနေလးလွဲေနလိုက္ေနာ္။ခန”ရႉး” အစန္းႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ လက္ညိဳးႀကီးတင္ကာ ဆက္ေျပာသည္။ “ကိုႀကီးေလ ေအးကိုနဲ႔ဆို ကေလးကိုသေဘာတူတယ္။ သိလား။ ေအးကိုသာဆိုရင္ ကေလးကိုျဖည့္စည္းေပးႏိုင္မွာ” “အာ ကိုႀကီးဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲ” ရွက္လြန္းသျဖင့္ မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲတက္လာသည္။ “တကယ္ပါ ကေလးရယ္ ကိုႀကီး အျဖစ္မရွိတာရင္နာတာထက္..ကေလးခံစားေနရတာမၾကည့္ရက္ဘူးကေလး” ထိုစဥ္ ေအးကိုက လက္ေဆာင္ထုတ္ေတြ ဆြဲလာေတာ့၂ေယာက္သား ခနတိတ္သြားသည္။ ေအးကို ျပန္အထြက္ တံခါးထအပိတ္ ဦးသိန္းေမာင္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ “အို”ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ၾကည့္ပါဦး အေနာက္မွ ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္သည္ေလ။ အစန္း၏အာေမဋိတ္သံေၾကာင့္ ေအးကိုလွည့္အၾကည့္ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးထြက္ကာ ေဒါင္ခနဲမတ္သြားသည္။ မီးကဖြင့္ထားေတာ့ ေအာက္ပိုင္းအလွအရွင္းသား။ အေမႊးေတြရိတ္မထားေတာ့ ေတာအုပ္ေလးကိုျမင္ေနရသည္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ ထမိန္ကို ကုန္းအေကာက္.. အေနာက္မွ ဦးသိန္းေမာင္က ေက်ာကိုဖိၿပီး လိုးေနသလို အေနာက္ကေဆာင့္သည္။ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးျမငေနရသည့္ေအးကိုမွာေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသား လီးအေတာင္သား။ ရွက္ပီးရင္းရွက္ရတာက အစန္းပင္။ ထမီအျမန္ဆြဲတင္ၿပီး မူးေနေသာ ဦးသိန္းေမာင္ကို ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲကာ တံခါးကို “”ဂ်ိမ္း””ခနဲပိတ္ခ်လိုက္ရေတာ့သည္။ မနက္ႏိုးလာေတာ့ ဦးသိန္းေမာင္ မမွတ္မိ။ မွတ္မိသူေတြ၂ေယာက္ကသာ မ်က္ႏွာတရဲရဲ။ အစန္းကလည္း ဦးသိန္းေမာင္အေပၚေလးစားရသမွ်အဲ့ေန႔ထဲက ႐ြံသြားသည္။ ဒီဖက္ကို႐ြံေတာ့ ဟိုဖက္ကို ကပ္ခ်င္လာသည္။ ဒီေတာ့ ေအးကို ကားမလိုက္ရတဲ့ရက္ေတြမွာ သူ႔ဖက္ကပဲ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို စကားေတြေျပာ.တာေပါ့။ အဲ့လိုဆိုေတာ့လည္း ေအးကိုဘဝမွာ ဆုပ္လည္းစူး စားလည္း႐ူးေလ။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အစန္းက သဲပုံထဲက်သည့္ ဝက္သားသုံးထပ္သားလို ပစ္ရမွလည္း အဆီတဝင္းဝင္း စားရမွာလည္းသဲတရွပ္ရွပ္။ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားေတာင္တြန္းပါမ်ားရင္နဲ႔သည္ပဲ ေအးကိုလည္းလူပဲေလ။ ပိုက္က မအုပ္ ယုန္က ခ်ဳပ္ေနေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ရမယ့္ တစ္ေန႔ကိုေရာက္လာပါေလေရာ။ အဲ့ေန႔မွာလည္း ဦးသိန္းေမာင္ မူးတာမ်ား လူမွန္းသူမွန္းပင္မသိ။ ပါးစပ္ကလည္း ေအးကိုနဲ႔ အစန္းကိုေပးစားေနသည္။

အရင္ကေလာက္မရွက္ေပမယ့္ ၂ေယာက္သား ရင္ဖိုေနသည္ကအမွန္။ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္တြဲေနရင္း အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဂ်ေလာက္ခနဲ တံခါးကိုပိတ္လိုက္သူက ေအးကို။ ေက်ာနဲ႔ ကုတင္နဲ႔ထိသည္ႏွင့္ လႈပ္မရေတာ့တာက ဦးသိန္းေမာင္။ ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ေလးရပ္ရင္း ရင္ဖိုေနရသူက အစန္း။ ေအးကိုက အခန္းထဲရွိ မီးေခ်ာင္း ၃ခုလုံးကို ပါ ကလစ္ခနဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ လင္းထိန္သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး အသက္ရႉရပ္မတပ္ ရင္ခုန္ဖြယ္အေတြ႕အႀကဳံကို ၃ေယာက္လုံးခံစားရပါေတာ့သည္။ “အာစိ အာစိ မိန္းမကို က်ေနာ္လုးိမယ္ဗ်ာ” ဟူေသာ ေအးကိုစကားက ဦးသိန္းေမာင္ နားထဲ ၾကားတခ်က္မၾကားတခ်က္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သံရည္ပူေလာင္းခ်သလိုခံစားမိသူက အစန္း။ ထိုမွ်သာမက “အမ.က်ေနာ္လိုးတာခံခ်င္ေနတာမလား” ဟူေသာ အေမးေၾကာင့္ အသားေတြပါတဆတ္ဆတ္တုန္သည္။ ရွက္တာေကာ ရင္ခုန္တာေကာ ေၾကာက္တာေကာ ေရာႁပြန္းေနသည့္ ခံစားခ်က္။ ေအးကိုက စကားအဆံးုမွာပင္ ပုဆိုးကိုဆြဲခြၽတ္ကာ ဦးသိန္းေမာင္ ဦးေခါင္းနား၊ အစန္း၏ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရပ္ၿပီးလီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ဂြင္းထုျပေနသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ ကုတင္ေပၚထိုင္ေနေသာ အစန္းကို ပုခုံးက ဆြဲၿပီး ဦးသိန္းေမာင္မ်က္ႏွာနားအေရာက္တြင္ ပါးစပ္ထဲ လီးထုးိထည့္ခ်လိုက္သည္။ အတင္းပါးစပ္ပိတ္ထားေသာ္လည္း ၾကာၾကာမခံ ပါးစပ္ထဲတြင္ တုတ္ခဲေနေသာ လီးႀကိးက ဇြပ္ခနဲဝင္သြားပါေလေကာ။ ဦးသိန္းေမာင္မွာ အိပ္မက္လိုလို တကယ္လိုလို မူးေၾကာင္႐ူးေၾကာင္ျဖင့္ ျမင္ေနၾကားေနရသည္။ ပါးစပ္ကိုေစာင့္လိုးေနရင္းကေန ေအးကိုက အစန္းကို ဦးသိန္းေမာင္ ကိုယ္ေပၚသို႔ တြန္းလွဲကာ ထမီကို လွန္တင္ၿပီး ဖင္ကို တျဖန္းျဖန္း႐ိုက္ပါေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီးက မူးမူးျဖင့္ အစန္းေက်ာကိုသပ္ေပးေနေသး။ ခံစားမႈေပါင္းစုံျဖင့္ စြံအေနေသာအစန္းမွာ ၾကာၾကာ မအႏိုင္။ ႁဗြတ္ခနဲဝင္လာေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ “””အား အေမ့ဟု ေအာ္မိသည္ေလ။ တံေတြးေပေနသျဖင့္ ေလ်ာေလ်ာရႉရႉ ဝင္သြား၏။ မိမိေယာက်ာ္းကိုယ္ေပၚေမွာက္ၿပီး တျခားလူတစ္ေယာက္ အလိုးခံေနရသည္မွာ ဖီလ္းတက္ခ်င္စဖြယ္။ အဖုတ္က စိုစိစိျဖစ္လာေတာ့ “ေကာင္မ ထန္ေနတာၾကည့္စမ္း။ ဖင္အေတာ္သရမ္းတာပဲ” ဟူေသာ အ႐ိုင္းဆန္သည့္အေျပာေၾကာင့္ စိမ့္ထြက္ေနေသာ အရည္တို႔က ပို႐ႊမ္းလာသည္။ ဒီတိုင္းေစာင့္ေနရတာ အားမရပုံရသည့္ ေအးကိုက ကုတင္ေပၚတက္ကာ အစန္းကို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ကာ ဦးသိန္းေမာင္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခိုင္းၿပီး အေနာက္မွေဆာင့္လိုးပါေလေရာ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာင္ ဦးသိန္းေမာင္က အစန္း၏ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံကို မူးမူးႏွင့္နမ္းေနေသး။ အစမ္းမွာ ေအာ္လည္းမရ. နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္းေပါ့။ နာရီဝက္ေလာက္ ျဖည္းျဖည္းတမ်ိဳး ျမန္ျမန္တသြယ္ေစာင့္ၿပီးေတာ့ အစန္းမွာေမွာက္ရက္သားေလး ။ ဦးသိန္းေမာင္ကိုဖက္ၿပီးလဲသြားသည္။ ဆိုးတာက မၿပီးေသးတာ ေအးကို။ ေအးကိုက ဦးသိန္းေမာင္၏ေခါင္းကို ကားယားခြကာ အစန္းပါးစပ္ကို ေဆာင့္လိုးျပန္ပါေလေကာ။ ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ ဆံပင္ကိုဆြဲကာ ပါးကိုတဖတ္ဖတ္႐ိုက္ရင္း လိုးတာ။ လဥ၂လုံးကလည္း ဦးသိန္းေမာင္ မ်က္ႏွာေပၚဝဲလို႔။ တခါ တခါ ႏွဖူးေျပာင္ေျပာင္ကို တဘတ္ဘတ္နဲ႔႐ိုက္မိေသး။ ဖီလ္းလင္ေတြက အထြဋ္အထိပ္ဆိုေတာ့ ခနေလးနဲ႔ တျပစ္ျပစ္ထြက္ကာ ပါးစပ္ထဲ အကုန္လႊတ္ခ်လိုက္သည္။အစန္းလည္း ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန႔္ၿပီးေထြးခ်မိတာေပါ့။ တံေတးြေတြနဲ႔ သုက္ရည္ေတြက ဦးသိန္းေမာင္၏ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ေပၚ အ႐ႊဲသား။ ေအးကိုအားေစာင့္ေနသည့္ ခင္ၾကည္အတြက္ ဒီညဘယ္ေလာက္ရွည္မလဲ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာတုန္း။ ၿပီး၏