အဝစားနွှဲကြသည်

အောင်ထွန်း။ သူငယ်ချင်း ။ငါ မြဆောင်ပါကွ ။ အခုငါ မိုင်းရှူးမှာ တွင်းလုပ်နေတယ်။ပြောရမှာ ရှက်လိုက်တာကွာ။ ငါက တမြို့တရွာငွေရှာထွက်နေတဲ့အခိုက် ရွာကမိန်းမက နောက်ဟာနဲ့ ရှုပ်နေသတဲ့။ သူ့ကောင်က မင်းနေတဲ့မန္တလေးပေါ်ကတဲ့။ ကောင်မက ရွာကနေ တလ၂ခါလောက် ဈေးဝယ်တက်လာရင်း ညိနေကြသတဲ့။ ငါကြားရတာ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကြံရာမရ မင်းဆီ ဖုန်းဆက်တာဘဲ။ ဟုတ် မဟုတ် တချက် စုံစမ်းပြီး ငါ့ကို ပြန်ပြောဦးကွာ ဒီနံပါတ်ပဲ ပြန် ဆက်နော်။ ” ကိုအောင် ထွန်း ဖုန်းနားထောင်ပြီး စိတ်ညစ်သွားပါသည်။ရွာ သတင်းတွေ ကောင်းတာ နားထောင်ချင်လပါတယ် ဆိုမှ ကြားလိုက် ရရင် ဒါမျိုးချည့်ဘဲ ဟု တွေးကာ စိတ်တို သွားသည်။ည နေ ပွဲရုံ အလုပ်ပြီးပြန်တော့ သူဌေး ဂိုထောင်ကို စောင့်အိပ်ရ မှာမို့ပွဲရုံနားဂိတ်ထိုးတဲ့ ဆိုက္ကားနဲ့ပြန်လာခဲ့သည်။ ဆိုက္ကားသမားက ဘော်ဒါ။ ည နေတိုင်းပြန် ရင်းမြို့အထွက်က ဘီအီး ဆိုင် မှာ အတူထိုင်နေကြ။ဒီည နေ တော့ သူက ဒကာခံရမည်။ ချဲ အရံကွက်၃၀၀ ဘိုး ပေါက်သည်ကိုး။ သူ့မိန်းမနဲ့ ကလေးတွေကလည်း ရွာက ကထိန်ပြန်ကြသည်မို့ သူလွတ်လပ်ရေး ရနေသည်။နှစ်ယောက်သား အဝသောက်ကြသည်။ ဝက်ခေါက်သုပ်အမြည်း အလျှံပယ် နဲ့ ဝီစကီ လေးဒေါင့်တလုံးချောသွားသည်။ ဆိုက္ကားသမားက သူ့ကို လမ်းထိပ်မှာ ချပေးခဲ့၏။ သူဂိုထောင်ကို လမ်းလျှောက်ပြန်လာရာဂိုထောင်နားက ကွမ်းယာဆိုင်ရောက်တော့ဘရားသား သိပ်မမူးနဲ့ ခမျ ညီမရောက်နေတယ်ဟု ကွမ်းယာဆိုင်က ပြောသည်။ဟ သောက်ပြသနာ။ ရွာက ညီမက ဘာလို့လာရပြန်တာလဲ။ သူတွေးရင်းစိတ်ရှုပ်လာ၏။သို့သော် ဂိုထောင်ရှေ့မှာ သူတွေ့ရသည်ကသူ့ညီမ မဟုတ်ပါ။မြဆောင်မယား စိန်စိန်။ အရှုပ်မ။စိန်စိန် ပါလား။ မလာစဖူး။ ဘယ်က ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။ ငါ ဘာကူညီရမလဲပြော။စိန်စိန်သည် ပါးစပ်မှာ လက်ညှိုးလေးကပ်ပြီး ရှူး တိုးတိုးပြော။ ကျုပ်က ဒီနားကဟာတွေ သံသယ မဝင်အောင် ခမျညီမ ဝမ်းကွဲလို့ပြောထားတာ။ လာရင်းက ဈေးဝယ်။ ကျုပ်ဝယ်နေကျ ဆိုင်က ပုဂံသွားလို့ပိတ်ထားလို့။ မနက်ဖန်ထိ စောင့်ရမှာမို့ ဒီမှာ တညလာတည်းတာ။ဒုက္ခော။ ဒီမှာက ဒီရက်ပိုင်း သူ တယောက်ထဲ။တရွာထဲနေ တွေဖြစ်ပေမဲ့ ဘာမှ အမျိုးမ တော်သည့်စိန်စိန်ကို လက်ခံ၍ မဖြစ်ချေ။အရှုပ်မကို ဘယ်ပို့ရ မလဲ။ သူစဉ်းစားရပြီ။ စိန်စိန်ကကိုအောင်ထွန်း။ အချိန်က မှောင်လည်းမှောင်နေပြီ။ ဒီည တော့ ဒီမှာဘဲတည်းတော့မယ်။ ရွာမှာ ခမျမိသားစု တွေ့ခဲ့လို့ဒီမှာ ခမျ တ ယောက်ထဲ ရှိတယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိပြီးသား။ ဘာဖြစ်လဲ။ တရွာထဲနေ မောင်နှမတွေဘဲဟာ။ပြောပြောဆ်ုဆို အိမ်ထဲဝင်တော့သည်။ဂိုထောင်ဘေး အဖီလေးမို့အိမ်က ကျဉ်းသည်။နောက်ခန်းမှာ စိန်စိန်ကို အိပ်ခိုင်းပြီး သူက ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ဘို့စီစဉ်တော့ ကောင်မက သရဲကြောက်သည်တဲ့။ တခန်းထဲအိပ်မည်တဲ့။ ကိုအောင်ထွန်းက စိန်စိန်ကို ကုတင်ပေါ်သိပ် ကိုယ်က တန်းလျားပေါ်မှာဘဲ ဖြစ်သလို အိပ်တော့မည်တွေးကာ အရှုံးပေးလိုက်၏။နင် အိပ်ချင် အိပ်တော့လေ။ ငါတော့ ခနထိုင်ဦးမယ် ဆိုကာ ပါလာသည့် ဝီစကီ တပြားဖွင့် ဆက်သောက်သည်။ စိန်စိန် မအိပ်ပါ။ပျင်းလို့ဟု ဆိုကာ သူ့အနားလာထိုင် သည်။ဝက်ခေါက်သုပ် တဖတ်နှစ်ဖတ် ဝင် စားသည်။ အိုက်လို့ဟုဆိုကာ အပေါ် အကျႌချွတ်လိုက်ပြန်ရာ ဘော်လီ ထူထူကြီးသာ ကျန်တော့သည်။ နို့အုံကြီးတွေက အပေါ် ခုန်ထွက်တော့မလား ထင်ရသည်။ အနေအထိုင် ပက်စက်သည်ဟု သူကထင်ပေမဲ့ စိန်စိန်က တော့ ခပ်တည်တည်။ အောင်ထွန်း အာရုံတွေ နောက်သည်။သူ့ဘေးက စိန်စိန်ထံမှ ကိုယ်သင်းနံ့က သူ့ကို ဆွဲဆောင်ပြန်သည်။ ရဲရဲ မကြည့်ဝံ့သော နို့အုံတွေကို အရက်ရှိန်ပြန်တက်လာတော့ ကြည့်ချင်လာကြည့်မိပါ၏။ မီးရောင်လဲ့လဲ့မှာ ဝင်းဝါမို့မောက်နေသည်။ အတော်ကြီးမည်ထင်သည်။သူ့မိန်းမရဲ့နို့ပျင်းကျနဲ့ ဘာမှမဆိုင်။

ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်။တံခါးပေါက် ပိတ်မယ်နော်။ ဧည့်သည်လာရင် တမျိုးထင်နေလိမ့်မယ်။ စိန်စိန် တံခါးသွားပိတ်သည်။လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ လျှောက်အသွား စိန်စိန်၏ တင်ထွားထွားကြီးတွေကို သူ ခိုးကြည့်မိသည်။ အယ်နေတာဘဲ။ ဒီလောက် ဖွံ့နေတဲ့ ကောင်မကြီးကယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေတော့ စွတ်ဆာနေ ထနေတော့မှာပေါ့။စိန်စိန် သူ့အနား လာကပ် ထိုင်ပြန်သည်။အသားချင်း ထိနေသည်။သူ အသက် ရှူ မှားချေပြီ။ စိန်စိန် ဆီမှလည်း အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်း သူကြားရ၏။ကောင်မက စားပွဲပေါ် တံတောင် တဘက်ထောက်သူ့ဘက်လှည့်ပြီးခမျက မြို့နေတာကြာတော့ အသားလတ်လာတယ်ဟုဆိုကာ သူ့ကို မျက်လုံးချင်း တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။အာသာရမက် ပြည့်နေသည့် စိန်စိန် မျက်လုံးတွေကို အကြာကြီး ပြန်ဆုံကြည့်မိတော့ အောင်ထွန်းထိမ်းမရတော့ပါ။သွေးတွေဆူဝေ နိုးထလာ၏။ သူ့ကိုယ်သူတောင် မသိလိုက်။ သူ့ညာလက်ကစိန်စိန် တင်သားတွေ ကို အလိုအလျောက် သွားပွတ်သပ်မိသည်။ကောင်မ၏ လက်တဘက်ကလည်း သူ့ပေါင်ပေါ်လာတင်သည်။ တရွရွ ပွတ်သည်။ နောက်သူ့ဟာကို ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်၏။ သူ့ဟာက ထနေပြီးသား။ အောင်ထွန်း စိတ်တွေ အရမ်းထ လာသည်။ သူကမြို့နေပေမဲ့ လူရိုး  ဖာသည်တွေ ဘာတွေ မလုပ်ဖူးပါ။သူ့မိန်းမ နက်ခြောက်ပိန်ရှည်နဲ့သာ စိတ်ပါပါ၊မပါပါ တင်းတိမ်နေရသူ။သည်တော့ စိန်စိန်လို လုံးကြီးပေါက်လှတယောက်ရဲ့ အတွေ့ သူမည်သို့ခံနိုင် ပါမည်နည်း။ သူက ခွက်ထဲ တဝက်လောက်ကျန်သည့် ဝီစကီကို အကုန်မော့သောက်လိုက်ပြီးစိန်စိန်၏ ကျစ်လစ် ဖွံ့ဖြိုးသော ကိုယ်လေးကို ဖက်သည်။ စော်၏ နောက်ကျောက ဘော်လီ နှိပ်သီးကိုဆွဲဖြုတ် ၏။လုံးဝန်းကြီးမားသော နို့ကြီးတွေက အကာအကွယ်မဲ့ ပေါ်လာချေ၏။နို့နှစ်လုံးစလုံးသူက လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် တော့ စိန်စိန်က အလိုက်သင့် ထ ပေးပြီး သူ့မျက်နှာ နား ကပ်ပေးသည်။ သူ စိတ် ရှိတိုင်း ကိုင် သည်။ စို့သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာနဲ့ က လောက် ကစားသည်။လက်တဘက်ကလည်း စိန်စိန့် ဖင်ကြားကို နောက်က ပတ် ကိုင် သည်။စိန်စိန်လည်း ကော့တက်သွား၏။သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို သွားလှလှလေးတွေနဲ့ ဖိကိုက်အရသာခံသည်။ သူမ တအားငတ်နေပုံရ၏။ကုတင်ဆီသွားဘို့တောင်စိတ်မကူးတော့ဘဲကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေသည့် အောင် ထွန်းပေါ် ကားယားခွ တက်၊ ပုဆိုးကြားနှိုက် ဟိုဟာကို ဆွဲထုတ်သည်။ အဖျားကို လက်နဲ့ ခနပွတ်ဆွပေးပြီး အရည်စို့နေတာ တွေ့တော့ သူမ ဟာထဲ တေ့သွင်းသည်။နောက် အောင် ထွန်းပုခုံးကိုင် ကာ ထိုင် ထ လုပ်တော့သည်။အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်။ကို့ဟာကြီးက ကြီးတယ်နော်။ တကယ်ဘဲ။အ အ အရသာရှိလိုက်တာ။ အောင်ထွန်းက ထိုင်လျက်သားမို့စိတ်တိုင်းကျလှုပ်မရ။ စိန်စိန့်ဖင်ကြီးကိုသာ အားနဲ့ ညှစ် ဆုပ်နေရသည်။အချစ်လေးရယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ။မင်းလေးနဲ့ အတွေ့နောက်ကျတာ နှမြောလိုက်တာ။ မင့်ဟာလေးက ကြပ်ထုပ်နေတာဘဲ။အာ့ ရှီး အ လာလာ ကောင်းတယ်။တ ချောင်းလုံး ဆိမ့်နေတာဘဲ။စော်က အ တော်ကြာ အ ပေါ်က ပေးပြီးတော့အောင် ထွန်း ခုံပေါ်က ထသည်။စိန်စိန်ကို စားပွဲပေါ် လက်ထောက် မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။စော်က ခါးကို ညွှတ်ပေးသဖြင့် နောက်က နေရာယူ ထားသည့် သူ့ဟာနဲ့ ကွက်တိ ဖြစ်သွားသည်။သူက စိန်စိန်ဟာထဲ မသွင်းမီ လှပဖွံ့ထွားသည့်တင်တွေကိုကြည့်ရင်း မလုပ် ရက်သလို ဖြစ်မိသေးသည်။ သို့သော် သူ့ဟိုကောင်က မာန်ဖီလှချေပြီ။ သူ ထိုးသွင်းလိုက်၏။အား စိန်စိန် လူးသွားသည်။နှုတ်ခမ်းကိုက် မျက်နှာတွေ ရှုံ့ကာခံသည်။အမလေး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်။အောင်ထွန်း တသက်လုံးငတ်လာသည့်အလား အားပါးတရ ကြမ်းတော့သည်။တပွပ် ပွပ် တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ညံနေသလိုတအအ တရှီးရှီး အသံတွေ နှစ်ယောက်လုံးဆီမှကြားရသည်။လွတ်လွတ်လပ်လပ် နှစ်ယောက် တကဗာမို့ အဝစား နွှဲကြပါလေတော့သည်။တညလုံး ခနတဖြုတ် မှေးလိုက်ကြ ထနှိုးဆော်လိုက်ကြနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ကြလေရာ ညတာသည်သူတို့အတွက် အလွန်တိုလှချေတော့သည်။ နောက်မနက်အောင်ထွန်းသည် မိုင်းရှူးမှ သူငယ်ချင်းမြဆောင်ထံ အစောကြီး ဖုန်းခေါ်၏။သူငယ်ချင်း။ ဘာမှ နောက်ဆံမတင်းပါနဲ့။ မင့်မိန်းမ စိန်စိန်ဟာ အရမ်းသစ္စာရှိတဲ့ မယားပါလို့ပြောလိုက်ပါချေသတည်း။

(Zawgyi)

ေအာင္ထြန္း။ သူငယ္ခ်င္း ။ငါ ျမေဆာင္ပါကြ ။ အခုငါ မိုင္းရႉးမွာ တြင္းလုပ္ေနတယ္။ေျပာရမွာ ရွက္လိုက္တာကြာ။ ငါက တၿမိဳ႕တ႐ြာေငြရွာထြက္ေနတဲ့အခိုက္ ႐ြာကမိန္းမက ေနာက္ဟာနဲ႔ ရႈပ္ေနသတဲ့။ သူ႔ေကာင္က မင္းေနတဲ့မႏၲေလးေပၚကတဲ့။ ေကာင္မက ႐ြာကေန တလ၂ခါေလာက္ ေဈးဝယ္တက္လာရင္း ညိေနၾကသတဲ့။ ငါၾကားရတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ႀကံရာမရ မင္းဆီ ဖုန္းဆက္တာဘဲ။ ဟုတ္ မဟုတ္ တခ်က္ စုံစမ္းၿပီး ငါ့ကို ျပန္ေျပာဦးကြာ ဒီနံပါတ္ပဲ ျပန္ ဆက္ေနာ္။ ” ကိုေအာင္ ထြန္း ဖုန္းနားေထာင္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားပါသည္။႐ြာ သတင္းေတြ ေကာင္းတာ နားေထာင္ခ်င္လပါတယ္ ဆိုမွ ၾကားလိုက္ ရရင္ ဒါမ်ိဳးခ်ည့္ဘဲ ဟု ေတြးကာ စိတ္တို သြားသည္။ည ေန ပြဲ႐ုံ အလုပ္ၿပီးျပန္ေတာ့ သူေဌး ဂိုေထာင္ကို ေစာင့္အိပ္ရ မွာမို႔ပြဲ႐ုံနားဂိတ္ထိုးတဲ့ ဆိုကၠားနဲ႔ျပန္လာခဲ့သည္။ ဆိုကၠားသမားက ေဘာ္ဒါ။ ည ေနတိုင္းျပန္ ရင္းၿမိဳ႕အထြက္က ဘီအီး ဆိုင္ မွာ အတူထိုင္ေနၾက။ဒီည ေန ေတာ့ သူက ဒကာခံရမည္။ ခ်ဲ အရံကြက္၃၀၀ ဘိုး ေပါက္သည္ကိုး။ သူ႔မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြကလည္း ႐ြာက ကထိန္ျပန္ၾကသည္မို႔ သူလြတ္လပ္ေရး ရေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အဝေသာက္ၾကသည္။ ဝက္ေခါက္သုပ္အျမည္း အလွ်ံပယ္ နဲ႔ ဝီစကီ ေလးေဒါင့္တလုံးေခ်ာသြားသည္။ ဆိုကၠားသမားက သူ႔ကို လမ္းထိပ္မွာ ခ်ေပးခဲ့၏။ သူဂိုေထာင္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရာဂိုေထာင္နားက ကြမ္းယာဆိုင္ေရာက္ေတာ့ဘရားသား သိပ္မမူးနဲ႔ ခမ် ညီမေရာက္ေနတယ္ဟု ကြမ္းယာဆိုင္က ေျပာသည္။ဟ ေသာက္ျပသနာ။ ႐ြာက ညီမက ဘာလို႔လာရျပန္တာလဲ။ သူေတြးရင္းစိတ္ရႈပ္လာ၏။သို႔ေသာ္ ဂိုေထာင္ေရွ႕မွာ သူေတြ႕ရသည္ကသူ႔ညီမ မဟုတ္ပါ။ျမေဆာင္မယား စိန္စိန္။ အရႈပ္မ။စိန္စိန္ ပါလား။ မလာစဖူး။ ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ။ ငါ ဘာကူညီရမလဲေျပာ။စိန္စိန္သည္ ပါးစပ္မွာ လက္ညႇိဳးေလးကပ္ၿပီး ရႉး တိုးတိုးေျပာ။ က်ဳပ္က ဒီနားကဟာေတြ သံသယ မဝင္ေအာင္ ခမ်ညီမ ဝမ္းကြဲလို႔ေျပာထားတာ။ လာရင္းက ေဈးဝယ္။ က်ဳပ္ဝယ္ေနက် ဆိုင္က ပုဂံသြားလို႔ပိတ္ထားလို႔။ မနက္ဖန္ထိ ေစာင့္ရ မွာမို႔ ဒီမွာ တညလာတည္းတာ။ဒုေကၡာ။ ဒီမွာက ဒီရက္ပိုင္း သူ တေယာက္ထဲ။တ႐ြာထဲေန ေတြျဖစ္ေပမဲ့ ဘာမွ အမ်ိဳးမ ေတာ္သည့္စိန္စိန္ကို လက္ခံ၍ မျဖစ္ေခ်။အရႈပ္မကို ဘယ္ပို႔ရ မလဲ။ သူ စဥ္းစားရၿပီ။ စိန္စိန္ ကကိုေအာင္ ထြန္း။ အခ်ိန္က ေမွာင္ လည္းေမွာင္ေနၿပီ။ ဒီည ေတာ့ ဒီမွာဘဲတည္းေတာ့မယ္။ ႐ြာမွာ ခမ်မိသားစု ေတြ႕ခဲ့လို႔ဒီမွာ ခမ် တ ေယာက္ထဲ ရွိတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္သိၿပီးသား။ဘာျဖစ္လဲ။ တ႐ြာထဲေန ေမာင္ ႏွမ ေတြဘဲဟာ။ေျပာေျပာဆ္ုဆို အိမ္ထဲ ဝင္ေတာ့သည္။ဂိုေထာင္ေဘး အဖီေလးမို႔အိမ္က က်ဥ္းသည္။ေနာက္ခန္းမွာ စိန္စိန္ကို အိပ္ခိုင္းၿပီး သူက ေရွ႕ခန္းမွာ အိပ္ဘို႔စီစဥ္ေတာ့ ေကာင္ မက သရဲ ေၾကာက္သည္တဲ့။ တခန္းထဲ အိပ္မည္တဲ့။ ကိုေအာင္ ထြန္းက စိန္စိန္ကို ကုတင္ ေပၚသိပ္ကိုယ္က တန္းလ်ားေပၚမွာဘဲ ျဖစ္သလို အိပ္ေတာ့မည္ေတြးကာ အရႈံးေပးလိုက္၏။နင္ အိပ္ခ်င္ အိပ္ေတာ့ေလ။ ငါေတာ့ ခန ထိုင္ဦးမယ္ ဆိုကာ ပါလာသည့္ ဝီစကီ တျပားဖြင့္ ဆက္ေသာက္သည္။ စိန္စိန္ မအိပ္ပါ။ပ်င္းလို႔ဟု ဆိုကာ သူ႔အနားလာထိုင္ သည္။ဝက္ေခါက္ သုပ္ တဖတ္ ႏွစ္ဖတ္ ဝင္ စားသည္။အိုက္လို႔ဟုဆိုကာ အ ေပၚ အက်ႌခြၽတ္လိုက္ျပန္ရာ ေဘာ္လီ ထူထူႀကီးသာ က်န္ေတာ့သည္။ ႏို႔အုံႀကီးေတြက အ ေပၚ ခုန္ထြက္ေတာ့မလား ထင္ရသည္။ အ ေနအထိုင္ ပက္စက္သည္ဟု သူကထင္ေပမဲ့ စိန္စိန္ က ေတာ့ ခပ္တည္တည္။ ေအာင္ ထြန္း အာ႐ုံေတြ ေနာက္သည္။သူ႔ေဘးက စိန္စိန္ ထံမွ ကိုယ္သင္းနံ႔က သူ႔ကို ဆြဲေဆာင္ျပန္သည္။ ရဲရဲ မၾကည့္ဝံ့ေသာ ႏို႔အုံေတြကို အရက္ ရွိန္ျပန္တက္လာေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ လာၾကည့္မိပါ၏။ မီးေရာင္ လဲ့လဲ့မွာ ဝင္းဝါ မို႔ေမာက္ေနသည္။ အ ေတာ္ႀကီးမည္ ထင္ သည္။သူ႔မိန္းမရဲ႕ႏို႔ပ်င္းက် နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္။

ဆြဲ ေဆာင္မႈ အျပည့္။တံခါးေပါက္ ပိတ္မယ္ေနာ္။ ဧည့္သည္လာရင္ တမ်ိဳးထင္ေနလိမ့္မယ္။ စိန္စိန္ တံခါးသြားပိတ္သည္။လႈပ္လီ လႈပ္လဲ့ ေလွ်ာက္အသြား စိန္စိန္၏ တင္ထြားထြားႀကီးေတြကို သူ ခိုးၾကည့္မိသည္။ အယ္ေနတာဘဲ။ ဒီေလာက္ ဖြံ႕ေနတဲ့ ေကာင္ မ ႀကီးကေယာက္်ားနဲ႔ ေဝးေန ေတာ့ စြတ္ ဆာေန ထ ေနေတာ့မွာေပါ့။စိန္စိန္ သူ႔အနား လာကပ္ ထိုင္ျပန္သည္။အသားခ်င္း ထိေနသည္။သူ အသက္ ရႉ မွားေခ်ၿပီ။ စိန္စိန္ ဆီမွလည္း အသက္ရႉသံ ျပင္းျပင္း သူၾကားရ၏။ေကာင္ မက စားပြဲ ေပၚ တံေတာင္ တဘက္ေထာက္သူ႔ဘက္ လွည့္ၿပီးခမ်က ၿမိဳ႕ေနတာၾကာေတာ့ အသားလတ္လာတယ္ဟုဆိုကာ သူ႔ကို မ်က္လုံးခ်င္း တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ျပန္သည္။အာသာရမက္ ျပည့္ေနသည့္ စိန္စိန္ မ်က္လုံးေတြကို အၾကာႀကီး ျပန္ဆုံၾကည့္မိေတာ့ ေအာင္ထြန္းထိမ္းမရ ေတာ့ပါ။ေသြးေတြဆူေဝ ႏိုးထလာ၏။ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ မသိလိုက္။ သူ႔ညာလက္ကစိန္စိန္ တင္ သားေတြ ကို အလို အ ေလ်ာက္ သြားပြတ္သပ္မိသည္။ေကာင္ မ ၏ လက္တဘက္ကလည္း သူ႔ေပါင္ေပၚလာတင္ သည္။ တ႐ြ႐ြ ပြတ္သည္။ ေနာက္ သူ႔ဟာကို ပုဆိုးေပၚက ကိုင္၏။ သူ႔ဟာက ထ ေနၿပီးသား။ ေအာင္ ထြန္း စိတ္ေတြ အရမ္းထ လာသည္။ သူကၿမိဳ႕ေန ေပမဲ့ လူ႐ိုး ။ ဖာသည္ေတြ ဘာေတြ မလုပ္ဖူးပါ။သူ႔မိန္းမ နက္ေျခာက္ ပိန္ ရွည္နဲ႔သာ စိတ္ပါပါ၊မပါပါ တင္းတိမ္ေနရ သူ။သည္ေတာ့ စိန္စိန္ လို လုံးႀကီးေပါက္လွတ ေယာက္ရဲ႕ အ ေတြ႕ သူ မည္သို႔ခံႏိုင္ ပါမည္နည္း။ သူက ခြက္ထဲ တဝက္ေလာက္က်န္သည့္ ဝီစကီကို အကုန္ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီးစိန္စိန္ ၏ က်စ္လစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ ကိုယ္ေလးကို ဖက္သည္။ ေစာ္၏ ေနာက္ေက်ာက ေဘာ္လီ ႏွိပ္သီးကိုဆြဲျဖဳတ္ ၏။လုံးဝန္းႀကီးမားေသာ ႏို႔ႀကီးေတြက အကာအကြယ္မဲ့ ေပၚလာေခ်၏။ႏို႔ႏွစ္လုံးစလုံးသူက လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ေတာ့ စိန္စိန္က အလိုက္သင့္ ထ ေပးၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာ နား ကပ္ေပးသည္။ သူ စိတ္ ရွိတိုင္း ကိုင္ သည္။ စို႔သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာနဲ႔ က ေလာက္ ကစားသည္။လက္တဘက္ကလည္း စိန္စိန႔္ ဖင္ၾကားကို ေနာက္က ပတ္ ကိုင္ သည္။စိန္စိန္လည္း ေကာ့တက္သြား၏။သူမ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သြားလွလွေလးေတြနဲ႔ ဖိကိုက္အရသာခံသည္။ သူမ တအားငတ္ေနပုံရ၏။ကုတင္ဆီသြားဘို႔ေတာင္စိတ္မကူးေတာ့ဘဲကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ေနသည့္ ေအာင္ ထြန္းေပၚ ကားယားခြ တက္ ၊ ပုဆိုးၾကားႏႈိက္ ဟိုဟာကို ဆြဲထုတ္သည္။ အဖ်ားကို လက္နဲ႔ ခနပြတ္ဆြ ေပးၿပီး အရည္စို႔ေနတာ ေတြ႕ေတာ့ သူမ ဟာထဲ ေတ့သြင္းသည္။ေနာက္ ေအာင္ ထြန္းပုခုံးကိုင္ ကာ ထိုင္ ထ လုပ္ေတာ့သည္။အား ေကာင္းလိုက္တာ ကို ရယ္။ကို႔ဟာႀကီးက ႀကီးတယ္ေနာ္။ တကယ္ဘဲ။အ အ ။ အရသာရွိလိုက္တာ။ ေအာင္ ထြန္က ထိုင္ လ်က္သားမို႔စိတ္တိုင္းက်လႈပ္မရ။ စိန္စိန႔္ဖင္ႀကီးကိုသာ အားနဲ႔ ညႇစ္ ဆုပ္ေနရသည္။အခ်စ္ေလးရယ္ ေကာင္းလိုက္တာကြာ။မင္းေလးနဲ႔ အ ေတြ႕ ေနာက္က်တာ ႏွေျမာလိုက္တာ။ မင့္ဟာေလးက ၾကပ္ထုပ္ေနတာဘဲ။အာ့ ရွီး ။ အ လာလာ ေကာင္းတယ္။တ ေခ်ာင္းလုံး ဆိမ့္ေနတာဘဲ။ေစာ္က အ ေတာ္ၾကာ အ ေပၚက ေပးၿပီးေတာ့ေအာင္ ထြန္း ခုံေပၚက ထသည္။စိန္စိန္ ကို စားပြဲေပၚ လက္ေထာက္ ေမွာက္ခိုင္းလိုက္သည္။ေစာ္က ခါးကို ၫႊတ္ေပးသျဖင့္ ေနာက္က ေနရာယူ ထားသည့္ သူ႔ဟာနဲ႔ ကြက္တိ ျဖစ္သြားသည္။သူက စိန္စိန္ ဟာထဲ မသြင္းမီ လွပ ဖြံ႕ထြားသည့္တင္ေတြကိုၾကည့္ရင္း မလုပ္ ရက္သလို ျဖစ္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဟိုေကာင္ က မာန္ဖီလွေခ်ၿပီ။ သူ ထိုးသြင္းလိုက္၏။အား စိန္စိန္ လူးသြားသည္။ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ မ်က္ႏွာေတြ ရႈံ႕ကာ ခံသည္။အမ ေလး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္။ေအာင္ထြန္းတသက္လုံးငတ္လာသည့္အလားအားပါးတရ ၾကမ္းေတာ့သည္။တပြပ္ ပြပ္ တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံေတြ ညံေနသလိုတအအ တရွီးရွီး အသံေတြ ႏွစ္ေယာက္လုံးဆီမွၾကားရသည္။လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႏွစ္ေယာက္ တကဗာမို႔အဝစား ႏႊဲၾကပါေလေတာ့သည္။တညလုံး ခန တျဖဳတ္ ေမွးလိုက္ၾက ထ ႏႈိး ေဆာ္လိုက္ၾကႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္ၾက ေလရာ ညတာသည္သူတို႔အတြက္ အလြန္ တို လွေခ်ေတာ့သည္။ ေနာက္မနက္ေအာင္ထြန္းသည္ မိုင္းရႉးမွ သူငယ္ခ်င္းျမေဆာင္ထံ အ ေစာႀကီး ဖုန္းေခၚ၏။သူငယ္ခ်င္း။ ဘာမွ ေနာက္ဆံမတင္းပါနဲ႔။မင့္မိန္းမ စိန္စိန္ဟာ အရမ္းသစၥာရွိတဲ့ မယားပါလို႔ေျပာလိုက္ပါေခ်သတည္း။